Khi moät ngöôøi ñoïc saùch Coâng vuï Söù ñoà seõ thaáy coâng taùc cuûa Ñöùc Thaùnh Linh trong Hoäi thaùnh ñaàu tieân thaät roõ raøng trong töøng trang giaáy. Neáu baïn ñem coâng taùc cuûa Ñöùc Thaùnh Linh ra khoûi saùch Coâng vuï Söù ñoà baïn haàu nhö khoâng coøn gì caû. Thaät ra, Ngaøi ñaõ maëc laáy naêng quyeàn cho caùc moân ñoà ñaàu tieân ñeå “ñaûo loän theá giôùi” (Xem Coâng vuï 17:6 KJV).

Nhöõng nôi treân theá giôùi hieän nay Hoäi thaùnh ñang phaùt trieån nhanh nhaát laø nôi nhöõng ngöôøi theo Chuaù Gieâ-su ñöôïc chuyeån giao vaø maëc laáy naêng quyeàn bôûi Ñöùc Thaùnh Linh. Ñieàu naøy khoâng neân khieán chuùng ta ngaïc nhieân. Ñöùc Thaùnh Linh coù theå hoaøn taát trong möôøi giaây nhieàu hôn chuùng ta coù theå hoaøn taát möôøi ngaøn naêm noã löïc rieâng. Vì theá cöïc kyø quan troïng ñeå Ngöôøi ñaøo taïo moân ñoà hieåu ñieàu Kinh Thaùnh daïy veà coâng taùc cuûa Ñöùc Thaùnh Linh trong ñôøi soáng vaø chöùc vuï cuûa keû tin.

Trong saùch Coâng vuï Söù ñoà chuùng ta thöôøng thaáy göông cuûa keû tin ñöôïc baùp-tem trong Thaùnh Linh vaø maëc laáy quyeàn naêng cho chöùc vuï . Chuùng ta neân khoân ngoan hoïc veà ñeà taøi naøy ñeå neáu coù theå chuùng ta seõ kinh nghieäm ñieàu hoï kinh nghieäm vaø vui höôûng söï giuùp ñôõ laï luøng cuûa Thaùnh linh hoï ñaõ vui höôûng. Maëc duø moät soá ngöôøi xaùc nhaän nhöõng coâng taùc laï luøng nhö vaäy cuûa Ñöùc Thaùnh Linh haïn cheá trong thôøi ñaïi caùc söù ñoà ban ñaàu, toâi khoâng coù moät söï haäu thuaån Kinh Thaùnh, lòch söû hoaëc loâ-gíc naøo cho moät yù kieán nhö vaäy. Ñoù laø moät lyù thuyeát saûn sinh töø söï voâ tín. Nhöõng ngöôøi tin vaøo ñieàu Ñöùc Chuùa Trôøi ñaõ höùa seõ kinh nghieäm nhöõng phöôùc haïnh ñöôïc höùa. Gioáng nhö ngöôøi Israel voâ tín khoâng ñöôïc vaøo Ñaát Höùa, nhöõng ngöôøi khoâng tin vaøo lôøi höùa cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi ngaøy nay seõ khoâng ñöôïc böôùc vaøo moïi ñieàu Ñöùc Chuùa Trôøi daønh saún cho hoï. Baïn ôû trong nhoùm ngöôøi naøo? Veà phöông dieän caù nhaân, toâi ôû trong voøng nhöõng ngöôøi tin.

Hai Coâng Taùc Bôûi Ñöùc Thaùnh Linh

(Two Works by the Holy Spirit)

Moãi moät ngöôøi thaät söï tin Chuùa Gieâ-su kinh nghieäm moät coâng taùc cuûa Ñöùc Thaùnh Linh trong ñôøi soáng mình. Con ngöôøi beân trong hoaëc taâm linh cuûa ngöôøi aáy ñöôïc taùi sinh bôûi Thaùnh Linh (xem Tít 3:5) vaø Thaùnh Linh hieän ñang soáng trong ngöôøi aáy (xem Roâma 8:9; 1Cor 6:19). Ngöôøi aáy ñöôïc “sinh bôûi Ñöùc Thaùnh Linh” (Giaêng 3:5).

Do khoâng hieåu ñieàu naøy, nhieàu Cô ñoác nhaân aân töù vaø Nguõ tuaàn maéc sai laàm khi noùi cho nhöõng tín nhaân khaùc laø hoï khoâng coù Thaùnh Linh neáu hoï ñöôïc baùp-tem trong Thaùnh Linh vaø noùi tieáng môùi. Nhöng söï sai laàm naøy raát roõ raøng töø Kinh Thaùnh vaø töø kinh nghieäm. Nhieàu keû tin khoâng thuoäc nhoùm An töù hoaëc Nguõ tuaàn coù nhieàu baèng chöùng veà söï cö truù cuûa Thaùnh Linh hôn soá ngöôøi An töù vaø Nguõ tuaàn! Hoï baøy toû boâng traùi cuûa Thaùnh Linh ñöôïc Phao-loâ lieät keâ trong Galati 5:22-23 ôû moät möùc ñoä cao hôn, laø ñieàu khoâng theå taùch rôøi vôùi vieäc coù söï cö truù cuûa Ñöùc Thaùnh Linh.

Tuy nhieân, chæ vì moät ngöôøi ñöôïc sinh bôûi Thaùnh Linh khoâng ñaûm baûo raèng ngöôøi naøy cuõng ñöôïc baùp-tem trong Ñöùc Thaùnh Linh. Theo Kinh Thaùnh, ñöôïc sinh bôûi Thaùnh Linh vaø ñöôïc baùp-tem trong Ñöùc Thaùnh Linh thöôøng laø 2 kinh nghieäm khaùc bieät nhau.

Khi baét ñaàu khaùm phaù chuû ñeà naøy, chuùng ta tröôùc heát haõy suy nghó ñieàu Chuùa Gieâ-su töøng noùi veà Ñöùc Thaùnh Linh cho ngöôøi ñaøn baø chöa ñöôïc cöùu beân gieáng nöôùc ôû Samari:

“Ñöùc Chuùa Gieâ-su ñaùp raèng: Ví baèng ngöôi bieát söï ban cho cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi, vaø bieát ngöôøi noùi: “Haõy cho ta uoáng” laø ai, thì chaéc ngöôi seõ xin ngöôøi cho uoáng, vaø ngöôøi seõ cho ngöôi nöôùc soáng. Ñöùc Chuùa Gieâ-su ñaùp raèng: Phaøm ai uoáng nöôùc naày vaãn coøn khaùt maõi; nhöng uoáng nöôùc ta seõ cho, thì chaúng heà khaùt nöõa. Nöôùc ta cho seõ thaønh moät maïch nöôùc trong ngöôøi ñoù, vaêng ra cho ñeán söï soáng ñôøi ñôøi.” (Giaêng 4:10,13-14)

Döôøng nhö hôïp lyù ñeå keát luaän nguoàn nöôùc soáng cö truù beân trong maø Chuùa Gieâ-su noùi töôïng tröng cho Thaùnh Linh laø Ñaáng cö nguï trong keû tin. Veà sau trong saùch Phuùc AÂm Giaêng, Chuùa Gieâ-su laïi söû duïng cuøng moät nhoùm töø “nöôùc soáng” vaø khoâng nghi ngôø gì nöõa Ngaøi ñang noùi veà Ñöùc Thaùnh Linh:

“Ngaøy sau cuøng, laø ngaøy troïng theå trong kyø leã, Ñöùc Chuùa Gieâ-su ôû ñoù, ñöùng keâu leân raèng: Neáu ngöôøi naøo khaùt, haõy ñeán cuøng ta maø uoáng. Keû naøo tin ta thì soâng nöôùc haèng soáng seõ chaûy töø trong loøng mình, y nhö Kinh Thaùnh ñaõ cheùp vaäy. Ngaøi phaùn ñieàu ñoù chæ veà Ñöùc Thaùnh Linh maø ngöôøi naøo tin Ngaøi seõ nhaän laáy; bôûi baáy giôø Ñöùc Thaùnh Linh chöa ban xuoáng, vì Ñöùc Chuùa Gieâ-su chöa ñöôïc vinh hieån.” (Giaêng 7:37-39, phaàn nhaán maïnh ñöôïc theâm vaøo)

Trong thí duï naøy Chuùa Gieâ-su khoâng noùi veà nöôùc soáng trôû neân “maïch nöôùc vaêng ra cho ñeán söï soáng ñôøi ñôøi”. Hôn theá, thôøi ñieåm naøy nguoàn nöôùc soáng trôû neân nhöõng soâng nöôùc tuoân chaûy saâu thaåm töø beân trong ngöôøi nhaän.

Hai ñoaïn töông töï naøy trong Phuùc Am Giaêng minh hoaï sinh ñoäng söï khaùc bieät giöõa vieäc ñöôïc sanh bôûi Thaùnh Linh vaø ñöôïc baùp teâm trong Ñöùc Thaùnh Linh. Ñöôïc sinh bôûi Thaùnh Linh chuû yeáu laø ñem ích lôïi cho ngöôøi ñöôïc taùi sinh ñeå ngöôøi ñoù coù theå vui höôûng ñöôïc söï soáng ñôøi ñôøi. Khi moät ngöôøi ñöôïc sinh bôûi Ñöùc Thaùnh Linh, ngöôøi ñoù coù nguoàn soáng cuûa Thaùnh linh trong mình ñem cho ngöôøi söï soáng ñôøi ñôøi.

Tuy nhieân, ñöôïc baùp-tem trong Ñöùc Thaùnh Linh chuû yeáu ñem ích lôïi cho ngöôøi khaùc vì noù trang bò cho keû tin phuïc vuï ngöôøi khaùc baèng naêng quyeàn cuûa Thaùnh Linh. “Doøng soâng söï soáng” seõ tuoân traøn töø trong loøng hoï mang phöôùc haïnh cuûa Ñöùc Thaùnh Linh ñeán cho ngöôøi khaùc bôûi naêng quyeàn cuûa Thaùnh Linh.

Taïi Sao Baùp-tem Thaùnh Linh Laø Caàn Thieát

(Why the Baptism in the Holy Spirit is Needed)

Thaät chuùng ta raát caàn söï giuùp ñôõ cuûa Ñöùc Thaùnh Linh ñeå phuïc vuï ngöôøi khaùc! Khoâng coù söï giuùp ñôû cuûa Ngaøi, chuùng ta khoâng heà coù hy voïng moân ñoà hoùa muoân daân. Thaät ra ñoù chính laø lyù do Chuùa Gieâ-su höùa baùp-tem Thaùnh Linh cho keû tin – ñeå theá giôùi coù theå nghe Phuùc Am. Ngaøi phaùn cuøng moân ñoà Ngaøi:

“Coøn veà phaàn caùc ngöôi, haõy ñôïi trong thaønh cho ñeán khi ñöôïc maëc laáy quyeàn pheùp töø treân cao.” (Luca 24:49, phaàn nhaán maïnh ñöôïc theâm vaøo)

Luca cuõng kyù thuaät ñieàu Chuùa Gieâ-su noùi:

“Ngaøi ñaùp raèng: Kyø haïn vaø ngaøy giôø maø Cha ñaõ töï quyeàn ñònh laáy, aáy laø vieäc caùc ngöôi chaúng neân bieát. Nhöng khi Ñöùc Thaùnh Linh giaùng treân caùc ngöôi, thì caùc ngöôi seõ nhaän laáy quyeàn pheùp, vaø laøm chöùng veà ta taïi thaønh Gieâ-ru-sa-lem, caû xöù Giu-ñeâ, xöù Sa-ma-ri, cho ñeán cuøng traùi ñaát”. (Coâng 1:7-8, phaàn nhaán maïnh ñöôïc theâm vaøo).

Chuùa Gieâ-su baûo caùc moân ñoà Ngaøi thaäm chí ñöøng rôøi khoûi Jerusalem cho ñeán khi hoï “ñöôïc maëc laáy quyeàn pheùp töø treân cao”. Ngaøi bieát hoï veà cô baûn voâ quyeàn voâ naêng chaéc seõ thaát baïi vôùi söù maïng Ngaøi giao phoù cho. Tuy nhieân, chuùng ta ñeå yù thaáy khi hoï ñöôïc baùp teâm trong Thaùnh Linh, Ñöùc Chuùa Trôøi baét ñaàu söû duïng hoï caùch sieâu nhieân ñeå truyeàn baù Phuùc AÂm.

Nhieàu trieäu Cô ñoác nhaân khaép theá giôùi, sau khi ñöôïc baùp teâm trong Thaùnh Linh ñaõ kinh nghieäm moät chieàu kích môùi meû cuûa quyeàn naêng, ñaëc bieät laø khi hoï laøm chöùng cho ngöôøi chöa ñöôïc cöùu. Hoï nhaän thaáy lôøi noùi cuûa hoï theâm phaàn thuyeát phuïc, roài ñoâi khi hoï tröng daãn Kinh Thaùnh maø hoï khoâng nhaän bieát laø mình ñaõ bieát. Moät soá ngöôøi thaáy mình ñöôïc keâu goïi vaø ñöôïc ban aân töù caùch ñaëc bieät cho moät chöùc vuï naøo ñoù chaúng haïn nhö truyeàn giaûng Phuùc Am. Nhöõng ngöôøi khaùc khaùm phaù Ñöùc Chuùa Trôøi söû duïng hoï khi Ngaøi muoán trong vaøi aân töù sieâu nhieân cuûa Thaùnh Linh. Kinh nghieäm cuûa hoï hoaøn toaøn phuø hôïp Kinh Thaùnh. Nhöõng keû choáng ñoái kinh nghieäm cuûa hoï khoâng coù neàn taûng Kinh Thaùnh cho söï choáng ñoái ñoù. Thaät ra, nhöõng ngöôøi ñoù ñang choáng nghòch laïi Ñöùc Chuùa Trôøi.

Thaät khoâng neân ngaïc nhieân khi chuùng ta nhöõng ngöôøi ñöôïc keâu goïi baét chöôùc Ñaáng Christ ñöôïc keâu goïi baét chöôùc kinh nghieäm cuûa Ngaøi vôùi Ñöùc Thaùnh Linh. Dó nhieân Ngaøi ñöôïc sanh bôûi Thaùnh Linh khi ñöôïc hoaøi thai trong loøng Mary (xem Mathiô 1:20). Ñaáng ñöôïc sanh bôûi Thaùnh Linh roài ñöôïc baùp teâm trong Thaùnh Linh tröôùc khi ñöôïc taán phong trong chöùc vuï mình (xem Mathiô 3:16). Neáu Chuùa Gieâ-su caàn ñöôïc baùp teâm trong Thaùnh Linh ñeå trang bò cho chöùc vuï Ngaøi thì chuùng ta laø ai maø hôn ñöôïc?

Baèng Chöùng Ban Ñaàu Cuûa Baùp-teâm Thaùnh Linh

(The Initial Evidence of the Baptism in the Spirit)

Khi moät keû tin ñöôïc baùp teâm trong Thaùnh Linh, baèng chöùng ñaàu tieân ngöôøi ñoù kinh nghieäm laø noùi moät ngoân ngöõ môùi, ñieàu Kinh Thaùnh noùi ñeán laø “tieáng môùi” hay “tieáng khaùc”. Nhieàu caâu Kinh Thaùnh haäu thuaån cho söï kieän naøy. Chuùng ta haõy cuøng xem xeùt.

Tröôùc heát, trong nhöõng giaây phuùt cuoái cuøng tröôùc Thaêng thieân, Chuùa Gieâ-su noùi ñeán moät daáu laï seõ caëp theo keû tin laø hoï seõ duøng tieáng môùi maø noùi:

“Ngaøi baûo hoï: “Haõy ñi khaép theá giôùi truyeàn giaûng Phuùc AÂm cho moïi ngöôøi. Ai tin vaø chòu pheùp baùp-tem seõ ñöôïc cöùu roãi, ai khoâng tin seõ bò ñoaùn phaït. Nhöõng ngöôøi tin seõ ñöôïc caùc daáu laï naày keøm theo: Hoï seõ nhaân danh Ta ñuoåi quyû, noùi caùc ngoân ngöõ môùi.” (Maùc 16:15-17, phaàn nhaán maïnh ñöôïc theâm vaøo).

Moät soá nhaø giaûi kinh xaùc nhaän nhöõng lôøi naøy khoâng neân coù trong Kinh Thaùnh chuùng ta vì khoâng coù moät soá coå baûn cuûa Taân Öôùc. Tuy nhieân, nhieàu Kinh Thaùnh coå vaãn coù nhöõng lôøi naøy vaø chöa coù baûn dòch naøo trong nhieàu baûn dòch Anh ngöõ toâi ñoïc boû phaàn ñoù. Hôn theá, ñieàu Chuùa Gieâ-su noùi trong nhöõng caâu naøy coù töông quan hoaøn haûo vôùi kinh nghieäm cuûa Hoäi thaùnh ñaàu tieân ñöôïc kyù thuaät trong saùch Coâng vuï Söù ñoà.

Coù naêm thí duï trong saùch Coâng vuï söù ñoà veà nhöõng keû tin tröôùc heát ñöôïc baùp teâm Thaùnh Linh. Chuùng ta haõy cuøng xem xeùt caû naêm, vaø khi laøm nhö vaäy chuùng ta seõ tieáp tuïc hoûi hai caâu hoûi: (1) Coù phaûi baùp teâm Thaùnh Linh laø moät kinh nghieäm ñeán sau söï cöùu roãi? Vaø (2) Coù phaûi nhöõng ngöôøi nhaän ñieàu naøy ñeàu noùi tieáng môùi? Ñieàu naøy seõ giuùp chuùng ta hieåu yù muoán cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi cho keû tin ngaøy nay.

Jerusalem

Thí duï ñaàu tieân ñöôïc tìm thaáy trong Coâng vuï ñoaïn 2 khi 120 moân ñoà ñöôïc baùp teâm Thaùnh Linh trong ngaøy Leã Nguõ Tuaàn:

“Ñeán ngaøy leã Nguõ tuaàn, moân ñoà nhoùm hoïp taïi moät choã. Thình lình, coù tieáng töø trôøi ñeán nhö tieáng gioù thoåi aøo aøo, ñaày khaép nhaø moân ñoà ngoài. Caùc moân ñoà thaáy löôõi rôøi raïc töøng caùi moät, nhö löôõi baèng löûa hieän ra, ñaäu treân moãi ngöôøi trong boïn mình. Heát thaûy ñeàu ñöôïc ñaày daãy Ñöùc Thaùnh Linh, khôûi söï noùi caùc thöù tieáng khaùc, theo nhö Ñöùc Thaùnh Linh cho mình noùi.” (Coâng 2:1-4 phaàn nhaán maïnh ñöôïc theâm vaøo).

Khoâng coøn nghi ngôø gì nöõa laø 120 moân ñoà naøy ñaõ ñöôïc cöùu vaø ñöôïc taùi sanh tröôùc thôøi ñieåm naøy, vì vaäy hoï hoaøn toaøn kinh nghieäm vieäc baùp teâm Thaùnh Linh sau söï cöùu roãi. Tuy nhieân, khoâng theå naøo hoï nhaän ñöôïc baùp teâm Thaùnh Linh tröôùc thôøi ñieåm naøy vì Thaùnh Linh chöa ñöôïc ban cho Hoäi thaùnh maõi ñeán luùc ñoù.

Thaät hieån nhieân laø daáu laï caëp theo laø noùi caùc tieáng môùi.

Samari

Thí duï thöù hai cuûa keû tin ñöôïc baùp teâm ThaùnhLinh ñöôïc tìm thaáy trong Coâng vuï ñoaïn 8 khi Philíp xuoáng thaønh Sa-ma-ri vaø giaûng Phuùc AÂm taïi ñoù:

“Nhöng khi chuùng ñaõ tin Phi-líp, laø ngöôøi rao giaûng Tin laønh cuûa nöôùc Ñöùc Chuùa Trôøi vaø danh Ñöùc Chuùa Gieâ-su Christ cho mình, thì caû ñaøn oâng ñaøn baø ñeàu chòu pheùp baùp-teâm. Chính Si-moân cuõng tin, vaø khi ñaõ chòu pheùp baùp-teâm, thì ôû luoân vôùi Phi-líp; ngöôøi thaáy nhöõng daáu laï pheùp kyø ñaõ laøm ra, thì laáy laøm laï laém. Caùc söù ñoà vaãn ôû taïi thaønh Gieâ-ru-sa-lem, nghe tin xöù Sa-ma-ri ñaõ nhaän laáy ñaïo Ñöùc Chuùa Trôøi, beøn sai Phi-e-rô vaø Giaêng ñeán ñoù. Hai ngöôøi tôùi nôi, caàu nguyeän cho caùc moân ñoà môùi, ñeå cho ñöôïc nhaän laáy Ñöùc Thaùnh Linh. Vì Ñöùc Thaùnh Linh chöa giaùng xuoáng treân moät ai trong boïn ñoù; hoï chæ nhaân danh Ñöùc Chuùa Gieâ-su maø chòu pheùp baùp-teâm thoâi.” (Coâng 8:12-16)

Cô ñoác nhaân Sa-ma-ri roõ raøng ñaõ kinh nghieäm baùp teâm Thaùnh Linh laø kinh nghieäm thöù hai sau söï cöùu roãi. Kinh Thaùnh roõ raøng tuyeân boá tröôùc khi Phierô vaø Gaêing ñeán, ngöôøi Samari ñaõ nhaän laáy “lôøi cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi”, ñaõ tin Phuùc AÂm, vaø ñaõ ñöôïc baùp teâm nöôùc. Tuy nhieân khi Phierô vaø Giaêng xuoáng caàu nguyeän cho hoï, Kinh Thaùnh noùi ñeå hoï “nhaän ñöôïc Ñöùc Thaùnh Linh”. Coøn coù theå roõ hôn nhö vaäy khoâng?

Nhöõng keû tin ngöôøi Samari coù noùi tieáng laï khi hoï ñöôïc baùp teâm Thaùnh Linh khoâng? Kinh Thaùnh khoâng noùi nhöng coù noùi ñieàu gì ñoù ñaùng kinh ngaïc ñaõ xaõy ra cho hoï. Khi moät ngöôøi teân laø Simoân chöùng kieán ñieàu xaõy ra khi Phierô vaø Giaêng ñaët tay leân caùc Cô ñoác nhaân Samari, oâng ñaõ coá mua khaû naêng ñeå chuyeån giao Thaùnh Linh töø hoï:

“Phi-e-rô vaø Giaêng beøn ñaët tay treân caùc moân ñoà, thì ñeàu ñöôïc nhaän laáy Ñöùc Thaùnh Linh. Si-moân thaáy bôûi caùc söù ñoà ñaët tay leân thì coù ban Ñöùc Thaùnh Linh xuoáng, beøn laáy baïc daâng cho, maø noùi raèng: Cuõng haõy cho toâi quyeàn pheùp aáy, ñeå toâi ñaët tay treân ai thì naáy ñöôïc nhaän laáy Ñöùc Thaùnh Linh.” (Coâng 8:17-19)

Simoân ñaõ nhìn thaáy ñieàu gì quaù aán töôïng vôùi oâng? OÂng cuõng ñaõ nhìn thaáy moät soá pheùp laï khaùc, chaúng haïn nhö ngöôøi ta ñöôïc giaûi cöùu khoûi ma quyû, ngöôøi baïi vaø ngöôøi queø ñöôïc chöõa laønh caùch laï luøng (xem Coâng 8:6-7). Chính oâng tröôùc ñaây cuõng ñaõ dính líu trong taø thuaät laøm kinh ngaïc ngöôøi daân Samari (xem Coâng 8:9-10). Daàu nhö vaäy, ñieàu oâng chöùng kieán khi Phierô vaø Giaêng caàu nguyeän chaéc phaûi raát ngoaïn muïc. Daàu chuùng ta khoâng theå noùi chaéc, nhöng thaät hôïp lyù khi nghó raèng oâng chöùng kieán cuøng hieän töôïng xaõy ra cho moãi Cô ñoác nhaân trong nhöõng laàn khaùc nhaän laõnh Thaùnh Linh trong saùch Coâng vuï – oâng nhìn thaáy vaø nghe hoï noùi tieáng laï.

Saulô Treân Ñöôøng Ñamaùch (Saul in Damascus)

Laàn ñeà caäp thöù ba trong saùch Coâng vuï söù ñoà veà ngöôøi nhaän laõnh Thaùnh Linh laø tröôøng hôïp cuûa Saulô ngöôøi Taïtsô veà sau ñöôïc bieát ñeán laø söù ñoà Phaoloâ. OÂng ñaõ ñöôïc cöùu treân ñöôøng Ñamaùch vaø bò muø trong ít laâu. Ba ngaøy sau söï hoaùn caûi cuûa oâng, moät ngöôøi teân laø Anania ñaõ ñöôïc sai ñeán vôùi oâng caùch thaàn höïu:

“A-na-nia beøn ñi, vaøo nhaø, roài ñaët tay treân mình Sau-lô maø noùi raèng: Hôõi anh Sau-lô, Chuùa laø Gieâ-su naày, ñaõ hieän ra cuøng anh treân con ñöôøng anh ñi tôùi ñaây, ñaõ sai toâi ñeán, haàu cho anh ñöôïc saùng maét laïi vaø ñaày Ñöùc Thaùnh Linh. Töùc thì coù caùi chi nhö caùi vaûy töø maét ngöôøi rôùt xuoáng, thì ngöôøi ñöôïc saùng maét; roài chôø daäy vaø chòu pheùp baùp-teâm.” (Coâng 9:17-18)

Khoâng coøn nghi ngôø gì nöõa Saulô ñöôïc taùi sanh tröôùc khi Anania ñeán caàu nguyeän cho oâng. OÂng tin vaøo Chuùa Gieâ-su khi oâng coøn treân ñöôøng Ñamaùch vaø oâng ñaõ töùc thì vaâng theo söï höôùng daãn cuûa Chuùa. Theâm vaøo ñoù, khi Anania laàn ñaàu gaëp Saulô ñaõ goïi oâng laø “Anh Saulô”. Löu yù laø Anania baûo Saulô laø oâng ñeán ñeå Saulô ñöôïc saùng maét vaø ñaày daãy Thaùnh Linh. Vì vaäy vôùi Saulô, ñöôïc ñaày daãy hay ñöôïc baùp teâm Thaùnh Linh xaõy ra ba ngaøy sau khi oâng ñöôïc cöùu.

Kinh Thaùnh khoâng kyù thuaät laïi söï kieän thöïc teá vieäc Sau lô ñöôïc baùp teâm Thaùnh Linh, nhöng chaéc ñieàu naøy xaõy ra khoâng laâu sau khi Anania ñeán nôi Saulô ñang ôû. Khoâng coøn nghi ngôø gì laø Saulô ñaõ noùi tieáng laï cuøng thôøi ñieåm ñoù vì veà sau oâng noùi trong ICoârinhtoâ 14:18″Taï ôn Ñöùc Chuùa Trôøi vì toâi ñaõ noùi tieáng laï nhieàu hôn anh em heát thaûy”.

Seâsareâ (Caesarea)

Söï ñeà caäp thöù tö veà nhöõng keû tin ñöôïc baùp teâm Thaùnh Linh ñöôïc thaáy trong Coâng vuï ñoaïn 10. Söù ñoà Phierô ñaõ ñöôïc sai phaùi caùch thaàn höïu ñeå giaûng Phuùc AÂm taïi thaønh Seâsareâ cho gia ñình Coït-naây. Ngay sau khi Phierô baøy toû söï cöùu roãi naøy ñöôïc nhaän laõnh qua ñöùc tin nôi Chuùa Gieâ-su thì toaøn theå thính giaû ngöôøi ngoaïi cuûa oâng laäp töùc ñaùp öùng trong ñöùc tin, vaø Ñöùc Thaùnh Linh ñaõ giaùng xuoáng treân hoï:

“Khi Phi-e-rô ñöông noùi, thì Ñöùc Thaùnh Linh giaùng treân moïi ngöôøi nghe ñaïo. Caùc tín ñoà ñaõ chòu pheùp caét bì, laø nhöõng keû ñoàng ñeán vôùi Phi-e-rô, ñeàu laáy laøm laï, vì thaáy söï ban cho Ñöùc Thaùnh Linh cuõng ñoå ra treân ngöôøi ngoaïi nöõa. Vì caùc tín ñoà ñoù nghe hoï noùi tieáng ngoaïi quoác vaø khen ngôïi Ñöùc Chuùa Trôøi. Baáy giôø Phi-e-rô laïi caát tieáng noùi raèng: Ngöôøi ta coù theå töø choái nöôùc veà pheùp baùp-teâm cho nhöõng keû ñaõ nhaän laáy Ñöùc Thaùnh Linh cuõng nhö chuùng ta chaêng? Ngöôøi laïi truyeàn laøm pheùp baùp teâm cho hoï nhaân danh Ñöùc Gieâ-su Christ.” (Coâng 10:44-48a).

Trong tröôøng hôïp naøy, döôøng nhö caùc thaønh vieân trong gia ñình Coït- naây, laø nhöõng ngöôøi ngoaïi ñaàu tieân tin nhaän Chuùa Gieâ-su ñöôïc taùi sanh vaø ñöôïc baùp teâm Thaùnh Linh cuøng luùc.

Neáu nghieân cöùu nhöõng caâu Kinh Thaùnh caän keà vaø boái caûnh lòch söû, thaät roõ raøng taïi sao Ñöùc Chuùa Trôøi khoâng chôø Phierô vaø nhöõng keû tin thaùp tuøng oâng ñaët tay leân nhöõng ngöôøi ngoaïi môùi tin naøy ñeå nhaän laõnh Thaùnh Linh. Phierô vaø nhöõng tín nhaân Do Thaùi khaùc thaät khoù khaên ñeå tin laø nhöõng Ngöôøi Ngoaïi ñoù coù theå ñöôïc cöùu ñöøng noùi chi laø nhaän laõnh Thaùnh Linh! Hoï döôøng nhö chöa heà caàu nguyeän cho ngöôøi nhaø Coïtnaây nhaän laõnh baùp teâm Thaùnh Linh, vì vaäy Ñöùc Chuùa Trôøi ñaõ teå trò haønh ñoäng. Ñöùc Chuùa Trôøi ñang daïy Phierô vaø nhöõng ñoàng baïn cuûa oâng ñoâi ñieàu veà aân suûng laï luøng cuûa Ngaøi cho daân Ngoaïi.

Ñieàu gì thuyeát phuïc Phierô vaø nhöõng tín nhaân Do Thaùi khaùc laø ngöôøi nhaø Coït-naây thaät ñaõ ñöôïc nhaän laõnh Thaùnh Linh? Lu-ca vieát “Vì caùc tín ñoà ñoù nghe hoï noùi tieáng ngoaïi quoác vaø khen ngôïi Ñöùc Chuùa Trôøi”. (Coâng 10:46). Phierô tuyeân boá raèng daân Ngoaïi ñaõ nhaän laõnh Thaùnh Linh cuõng nhö 120 moân ñoà ñaõ nhaän trong ngaøy Leã Nguõ Tuaàn (xem 10:47)

EÂpheâsoâ (Ephesus)

Söï ñeà caäp laàn thöù naêm veà vieäc nhöõng keû tin nhaän laõnh baùp teâm Thaùnh Linh ñöôïc thaáy trong Coâng vuï ñoaïn 19. Khi ñi khaép thaønh Epheâsoâ, söù ñoà Phao loâ gaëp moät soá moân ñoà vaø hoûi hoï caâu hoûi sau: “Ngöôøi hoûi raèng: Töø khi anh em tin, coù laõnh ñöôïc Ñöùc Thaùnh Linh chaêng!” (Coâng 19:2)

Phaoloâ, ngöôøi vieát ña phaàn caùc thö tín TaânÖôùc, roõ raøng tin raèng coù theå moät ngöôøi tin Chuùa Gieâ-su nhöng khoâng nhaän ñöôïc baùp teâm Thaùnh Linh trong moät nghóa naøo ñoù. Neáu khoâng oâng ñaõ khoâng hoûi moät caâu nhö vaäy.

Nhöõng ngöôøi ñoù traû lôøi raèng hoï chöa töøng ñöôïc nghe veà Thaùnh Linh naøo. Thaät ra, hoï chæ ñöôïc nghe veà Ñaáng Meâsi seõ ñeán qua Giaêng Baùptít laø ngöôøi ñaõ laøm baùp teâm cho hoï. Phao loâ lieàn baùp teâm nöôùc laïi cho hoï vaø laàn naøy hoï kinh nghieäm pheùp baùp teâm Cô ñoác thaät söï. Sau cuøng Phaoloâ ñaët tay leân hoï ñeå hoï coù theå nhaän laõnh Thaùnh Linh:

Chuùng nghe baáy nhieâu lôøi, beøn chòu pheùp baùp-teâm nhaân danh Ñöùc Chuùa Gieâ-su. Sau khi Phao-loâ ñaõ ñaët tay leân, thì coù Ñöùc Thaùnh Linh giaùng treân chuùng, cho noùi tieáng ngoaïi quoác vaø lôøi tieân tri. Coäng heát thaûy ñoä möôøi hai ngöôøi.(Coâng 19:5-7)

Laïi moät laàn nöõa thaät roõ raøng laø baùp teâm Thaùnh Linh ñeán sau söï cöùu roãi, baát chaáp 12 ngöôøi naøy ñöôïc taùi sanh hay chöa tröôùc khi gaëp Phaoloâ. Laïi moät laàn nöõa, daáu hieäu ñi keøm theo vieäc baùp teâm Thaùnh Linh cuûa hoï laø noùi tieáng laï (trong tröôøng hôïp naøy goàm caû noùi tieân tri).

Quyeát Ñònh (The Verdict)

Chuùng ta haõy cuøng oân laïi naêm tröôøng hôïp. Trong ít nhaát 4 trong 5 tröôøng hôïp naøy, baùp teâm Thaùnh Linh laø moät kinh nghieäm xaõy ra sau söï cöùu roãi.

Ba trong nhöõng tröôøng hôïp naøy, Kinh Thaùnh tuyeân boá roõ raèng ngöôøi nhaän baùp teâm ñaõ noùi tieáng laï. Hôn theá, trong laàn gaëp gôõ cuûa Phaoloâ vôùi Anania, vieäc oâng kinh nghieäm ñöôïc baùp teâm trong Thaùnh Linh ñaõ khoâng thaät söï ñöôïc moâ taû nhöng chuùng ta bieát laø cuoái cuøng oâng cuõng ñaõ noùi tieáng laï. Ñieàu naøy ñöôïc chæ ra trong tröôøng hôïp thöù tö.

Trong tröôøng hôïp coøn laïi, ñieàu gì ñoù sieâu nhieân ñaõ xaõy ra khi nhöõng keû tin taïi Samari nhaän laõnh Thaùnh Linh vì Simoân ñaõ coá mua naêng quyeàn ñeå chuyeån giao Thaùnh Linh.

Vì vaäy, baèng chöùng quaù roõ raøng. Trong Hoäi thaùnh ñaàu tieân, nhöõng tín ñoà taùi sanh nhaän ñöôïc kinh nghieäm thöù hai vôùi Ñöùc Thaùnh Linh, vaø khi ñoù, hoï noùi tieáng môùi. Ñieàu naøy khoâng neân khieán chuùng ta ngaïc nhieân vì Chuùa Gieâ-su ñaõ noùi raèng nhöõng keû tin Ngaøi seõ duøng tieáng môùi maø noùi.

Vì vaäy chuùng ta coù moät baèng chöùng keát luaän laø moät ngöôøi ñöôïc taùi sanh cuõng neân kinh nghieäm moät coâng taùc khaùc cuûa Ñöùc Thaùnh Linh ñoù laø ñöôïc baùp teâm Thaùnh Linh. Hôn theá nöõa, moãi moät keû tin neân troâng ñôïi vieäc noùi tieáng laï khi mình ñöôïc baùp teâm Thaùnh Linh.

Laøm Theá Naøo Ñeå Nhaän Laõnh Baùp Teâm Thaùnh Linh

(How to Receive the Baptism in the Holy Spirit)

Gioáng nhö taát caû caùc aân töù cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi, Ñöùc Thaùnh Linh ñöôïc nhaän laõnh bôûi ñöùc tin (xem Galati 3:5). Ñeå coù ñöùc tin nhaän laõnh, moät keû tin tröôùc heát phaûi ñöôïc thuyeát phuïc veà yù muoán cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi cho mình laø phaûi nhaän ñöôïc baùp teâm Thaùnh Linh. Neáu ngöôøi ñoù coøn buaâng khuaâng nghi ngôø thì seõ khoâng nhaän ñöôïc (xem Gia cô 1:6-7)

Khoâng moät keû tin naøo coù moät lyù do thích hôïp ñeå tin Ñöùc Chuùa Trôøi khoâng muoán ngöôøi ñoù nhaän laõnh baùp teâm Thaùnh Linh vì Chuùa Gieâ-su ñaõ noùi roõ yù muoán cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi veà vaán ñeà naøy:

“Vaäy neáu caùc ngöôi laø ngöôøi xaáu, coøn bieát cho con caùi mình vaät toát thay, huoáng chi Cha caùc ngöôi ôû treân trôøi laïi chaúng ban Ñöùc Thaùnh Linh cho ngöôøi xin Ngaøi!” (Luca 11:13).

Lôøi höùa naøy töø moâi mieäng Chuùa Gieâ-su ñaùng thuyeát phuïc moãi con caùi Ñöùc Chuùa Trôøi yù muoán Ngaøi laø ngöôøi nam, ngöôøi nöõ ñoù coù theå nhaän ñöôïc Thaùnh Linh.

Cuøng caâu Kinh Thaùnh naøy cuõng haäu thuaån leõ thaät vieäc ñöôïc baùp teâm Thaùnh Linh xaõy ra sau söï cöùu roãi, vì taïi ñaây Chuùa Gieâ-su höùa con caùi cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi (chæ laø nhöõng ngöôøi coù Ñöùc Chuùa Trôøi laø Cha Thieân Thöôïng cuûa hoï) laø Ñöùc Chuùa Trôøi seõ ban ThaùnhLinh cho hoï neáu hoï caàu xin. Roû raøng, neáu kinh nghieäm duy nhaát moät ngöôøi coù theå coù vôùi Thaùnh Linh laø ñöôïc taùi sanh vaøo thôøi ñieåm ñöôïc cöùu, thì lôøi höùa cuûa Chuùa Gieâ-su chaúng coù yù nghóa gì. Khoâng gioáng nhö söï saûn sinh cheát choùc naøo ñoù cuûa caùc nhaø thaàn hoïc hieän ñaïi, Chuùa Gieâ-su tin thaät xöùng hôïp cho ngöôøi ñöôïc taùi sanh caàu xin Ñöùc Chuùa Trôøi ñeå nhaän Thaùnh Linh.

Theo Chuùa Gieâ-su, chæ coù hai ñieàu kieän caàn ñaùp öùng cho moät ngöôøi nhaän Thaùnh Linh. Tröôùc tieân, Ñöùc Chuùa Trôøi phaûi laø Cha cuûa ngöôøi ñoù, laø ñieàu seõ ñöôïc neáu ngöôøi ñoù ñöôïc taùi sanh. Thöù nhì, baïn phaûi caàu xin Ngaøi cho Thaùnh Linh.

Maëc daàu nhaän laõnh Thaùnh Linh qua vieäc ñaët tay laø ñieàu cuûa Kinh Thaùnh (xem Coâng 8:17, 19:6), ñoù khoâng phaûi laø ñieàu caàn thieát tuyeät ñoái. Baát kyø Cô ñoác nhaân naøo cuõng coù theå töï mình nhaän laõnh Thaùnh Linh trong choã caàu nguyeän cuûa mình. Ngöôøi ñoù ñôn giaûn chæ caàu xin, nhaän laõnh bôûi ñöùc tin, vaø baét ñaàu noùi tieáng laï ñöôïc ban cho mình noùi.

Nhöõng Söï Sôï Haõi Thoâng Thöôøng (Common Fears)

Vaøi ngöôøi lo laéng laø neáu hoï caàu nguyeän xin Thaùnh Linh, hoï seõ töï môû ra cho taø linh thay vì Thaùnh Linh. Tuy nhieân, taïi ñaây khoâng coù moät neàn taûng naøo cho lo laéng nhö vaäy. Chuùa Gieâ-su ñaõ höùa:

“Vaäy neáu caùc ngöôi laø ngöôøi xaáu, coøn bieát cho con caùi mình vaät toát thay, huoáng chi Cha caùc ngöôi ôû treân trôøi laïi chaúng ban Ñöùc Thaùnh Linh cho ngöôøi xin Ngaøi!” (Luca 11:13).

Neáu chuùng ta caàu xin Thaùnh Linh, Ñöùc Chuùa Trôøi seõ ban cho chuùng ta Thaùnh Linh, chuùng ta khoâng neân lo sôï seõ nhaän ñöôïc ñieàu gì khaùc.

Moät soá ngöôùi quan taâm laø khi hoï noùi tieáng laï chæ laø töï hoï töï noùi ra nhöõng tieáng voâ nghóa hôn laø ngoân ngöõ sieâu nhieân ñöôïc Thaùnh Linh ban cho. Tuy nhieân neáu baïn coá gaéng cheá ra moät ngoân ngöõ ñaùng tin tröôùc khi ñöôïc baùp teâm Thaùnh Linh, baïn seõ thaáy ñieàu naøy laø khoâng theå ñöôïc. Noùi khaùc ñi, baïn phaûi hieåu neáu baïn noùi tieáng laï baïn seõ phaûi söû duïng moâi, löôõi vaø daây thanh aâm cuûa baïn caùch coù yù thöùc. Ñöùc Thaùnh Linh khoâng noùi cho baïn – Ngaøi chæ cho baïn söï noùi ra (utterance). Ngaøi laø Ñaáng Giuùp ñôû cuûa chuùng ta chöù khoâng phaûi laø ngöôøi laøm thay cuûa chuùng ta. Baïn phaûi thöïc hieän haønh ñoäng noùi ra gioáng nhö Kinh Thaùnh daïy:

“Heát thaûy ñeàu ñöôïc ñaày daãy Ñöùc Thaùnh Linh, khôûi söï noùi caùc thöù tieáng khaùc, theo nhö Ñöùc Thaùnh Linh cho mình noùi” (Coâng 2:4, phaàn nhaán maïnh ñöôïc theâm vaøo).

“Sau khi Phao-loâ ñaõ ñaët tay leân, thì coù Ñöùc Thaùnh Linh giaùng treân chuùng, cho noùi tieáng ngoaïi quoác vaø lôøi tieân tri.” (Coâng 19:6, phaàn nhaán maïnh ñöôïc theâm vaøo).

Sau khi moät keû tin caàu xin aân töù Thaùnh Linh, ngöôøi ñoù neân tin vaø troâng ñôïi noùi tieáng laï. Vì Ñöùc Thaùnh Linh ñöôïc nhaän laõnh bôûi ñöùc tin, ngöôøi nhaän khoâng neân troâng chôø kinh nghieäm nhöõng caûm nhaän ñaëc bieät hay nhöõng caûm giaùc thuoäc theå lyù. Ngöôøi ñoù chæ neân ñôn giaûn môû mieäng vaø baét ñaàu noùi nhöõng aâm töø môùi seõ taïo neân ngoân ngöõ maø Thaùnh Linh ban cho mình. Tröø khi keû tin ñoù baét ñaàu noùi bôûi ñöùc tin neáu khoâng seõ chaúng coù söï noùi ra naøo ra töø mieäng ngöôøi ñoù. Ngöôøi ñoù phaûi noùi vaø Ñöùc Thaùnh Linh seõ ban cho söï noùi ra.

Nguoàn Cuûa Söï Noùi Ra (The Source Of The Uterance)

Theo Phaoloâ, khi moät keû tin caàu nguyeän tieáng laï, khoâng phaûi taâm trí maø chính laø taâm linh ngöôøi ñoù caàu nguyeän:

“Vì neáu toâi caàu nguyeän baèng tieáng laï, thì taâm thaàn toâi caàu nguyeän, nhöng trí khoân toâi lô löûng. Vaäy thì toâi seõ laøm theá naøo? Toâi seõ caàu nguyeän theo taâm thaàn, nhöng cuõng caàu nguyeän baèng trí khoân. Toâi seõ haùt theo taâm thaàn, nhöng cuõng haùt baèng trí khoân” (1Cor 14:14-15).

Phaoloâ noùi khi oâng caàu nguyeän trong tieáng môùi, taâm trí oâng khoâng coù keát quaû. Nghóa laø taâm trí oâng khoâng coù phaàn trong ñoù, oâng khoâng hieåu ñieàu oâng ñang caàu nguyeän trong tieáng laï. Vì vaäy, thay vì luùc naøo cuõng caàu nguyeän trong tieáng laï maø khoâng hieåu ñieàu mình caàu nguyeän, Phaoloâ cuõng daønh thì giôø caàu nguyeän baèng taâm trí trong chính ngoân ngöõ cuûa mình. OÂng daønh thôøi gian haùt trong tieáng môùi cuõng nhö cuõng nhö haùt baèng ngoân ngöõ meï ñeû. Coù choã cho caû hai loaïi caàu nguyeän vaø ca haùt vaø chuùng ta neân khoân ngoan theo thí duï quaân bình cuûa Phaoloâ.

Cuõng löu yù laø vôùi Phaoloâ vieäc noùi tieáng laï laø tuyø theo yù muoán cuûa oâng cuõng nhö noùi trong ngoân ngöõ meõ ñeû. OÂng noùi: “Toâi seõ caàu nguyeän baèng taâm linh vaø toâi cuõng caàu nguyeän baèng taâm trí”. Nhöõng nhaø pheâ bình thöôøng xaùc nhaän neáu noùi tieáng laï hieän ñaïi thaät laø aân töù cuûa Thaùnh Linh thì ngöôøi ñoù seõ khoâng coù khaû naêng ñieàu khieån noù ñeå ngöôøi ñoù khoâng phaïm toäi ñieàu khieån Ñöùc Chuùa Trôøi. Nhöng moät yù töôûng nhö vaäy khoâng coù neàn taûng. Noùi tieáng laï hieän ñaïi hay coå xöa laø ôû ñöôùi quyeàn kieåm soaùt cuûa caù nhaân ngöôøi ñoù nhö Ñöùc Chuùa Trôøi ñaõ hoaïch ñònh nhö vaäy. Nhöõng nhaø pheâ bình cuõng noùi laø ngöôøi coù tay thaät söï do Ñöùc Chuùa Trôøi taïo ra khoâng ñöôïc ñieàu khieån tay cuûa hoï, vaø nhöõng ngöôøi quyeát ñònh söû duïng tay mình caùch coù yù thöùc ñang noã löïc ñieàu khieån Ñöùc Chuùa Trôøi.

Moät khi baïn ñöôïc baùp teâm Thaùnh Linh, baïn coù theå deã daøng töï chöùng minh laø vieäc noùi tieáng môùi cuûa baïn xuaát phaùt töø taâm linh thay vì taâm trí cuûa baïn. Tröôùc tieân, haõy thöû tieáp tuïc noùi chuyeän vôùi ai ñoù cuøng luùc baïn ñang ñoïc cuoán saùch naøy. Baïn seõ thaáy baïn khoâng theå laøm caû hai vieäc trong cuøng moät luùc. Tuy nhieân, baïn seõ khaùm phaù baïn coù theå tieáp tuïc noùi tieáng laï ñang khi baïn tieáp tuïc ñoïc cuoán saùch naøy. Lyù do laø vì baïn khoâng söû duïng taâm trí cuûa baïn khi noùi tieáng laï – söï noùi ñoù xuaát phaùt töø taâm linh baïn. Vì vaäy khi duøng taâm linh ñeå caàu nguyeän, baïn coù theå duøng taâm trí cuûa mình ñoïc vaø hieåu.

Baây Giôø Baïn Ñöôïc Baùp Teâm Thaùnh Linh

(Now That you Are Baptized in the Holy Spirit)

Haõy ghi nhôù lyù do Ñöùc Chuùa Trôøi ban baùp teâm Thaùnh Linh cho baïn chuû yeáu laø maëc laáy naêng quyeàn cho baïn ñeå laøm chöùng nhaân cho Ngaøi qua vieäc toû baøy boâng traùi vaø aân töù cuûa Thaùnh Linh (xem I Cor 12:4-11, Gal 5:22-23). Vì vieäc soáng ñôøi soáng gioáng Ñaáng Christ vaø baøy toû tình yeâu, vui möøng vaø bình an cuûa Ngaøi cho theá gian, cuõng nhö vieäc baøy toû nhöõng aân töù sieâu nhieân cuûa Thaùnh Linh, Ñöùc Chuùa Trôøi seõ duøng baïn keùo ngöôøi khaùc ñeán vôùi chính Ngaøi. Khaû naêng noùi tieáng laï chæ laø moät trong nhöõng “doøng soâng nöôùc soáng” tuoân traøn töø trong loøng baïn.

Cuøng haõy nhôù Ñöùc Chuùa Trôøi ban cho chuùng ta khaû naêng vöôn tôùi moïi ngöôøi treân ñaát baèng Phuùc AÂm (xem Coâng 1:8). Khi noùi tieáng laï, chuùng ta neân nhaän bieát ngoân ngöõ chuùng ta ñang noùi coù theå roõ raøng laø ngoân ngöõ baûn xöù cuûa vaøi boä toäc xa xoâi hay ngoân ngöõ ngoaïi quoác. Moãi khi caàu nguyeän tieáng laï, chuùng ta neân löu taâm laø Ñöùc Chuùa Trôøi muoán muoân daân muoân tieáng nghe veà Chuùa Gieâ-su. Chuùng ta neân caàu xin Ñöùc Chuùa Trôøi xem muoán chuùng ta döï phaàn theå naøo trong vieäc hoaøn taát Ñaïi maïng Leänh cuûa Ngaøi.

Noùi tieáng laï laø ñieàu chuùng ta neân laøm caøng nhieàu caøng toát. Phaoloâ, moät nhaø maùy ñieän thuoäc linh, vieát “Taï ôn Ñöùc Chuùa Trôøi toâi noùi tieáng môùi nhieàu hôn heát thaûy anh em” (1Cor 14:18). OÂng vieát nhöõng lôøi naøy cho moät Hoäi thaùnh caàu nguyeän tieáng laï raát nhieàu (maëc duø thöôøng laø duøng khoâng ñuùng luùc). Vì vaäy, Phaoloâ chaéc haún ñaõ noùi tieáng laï nhieàu hôn hoï. Caàu nguyeän tieáng laï giuùp chuùng ta luoân trong söï yù thöùc veà Thaùnh Linh laø Ñaáng soáng vôùi chuùng ta, vaø seõ giuùp chuùng ta “caàu nguyeän khoâng thoâi” nhö Phao loâ daïy trong 1Teâsaloânica 5:17.

Phao loâ cuõng daïy noùi tieáng laï gaây döïng ñöôïc keû tin (xem 1Cor 14:4). Ñieàu naøy nghóa laø noùi tieáng laï seõ gaây döïng thuoäc linh chuùng ta. Vì vieäc caàu nguyeän tieáng laï, trong caùch chuùng ta khoâng theå hieåu heát, coù theå laøm maïnh meõ ngöôøi beà trong chuùng ta. Noùi tieáng laï neân ñöôïc söû duïng moãi ngaøy ñeå laøm phong phuù ñôøi soáng thuoäc linh keû tin chöù khoâng chæ laø kinh nghieäm moät laàn luùc ñöôïc ñoå ñaày Thaùnh Linh.

Moät khi baïn ñaõ ñöôïc baùp teâm Thaùnh Linh, toâi khích leä baïn neân daønh thôøi gian moãi ngaøy ñeå caàu nguyeän cuøng Ñöùc Chuùa Trôøi baèng ngoân ngöõ môùi cuûa baïn. Ñieàu naøy seõ giuùp naâng cao ñôøi soáng vaø söï taêng tröôûng thuoäc linh cuûa baïn.

Traû Lôøi Moät Soá Caâu Hoûi Thöôøng Gaëp

(Answers to a Few Common Questions)

Chuùng ta coù theå noùi chaéc laø taát caû nhöõng ngöôøi chöa ñöôïc noùi tieáng laï laø nhöõng ngöôøi chöa ñöôïc baùp teâm Thaùnh Linh khoâng? Caù nhaân toâi khoâng nghó nhö vaäy.

Toâi luoân khích leä ngöôøi ta troâng ñôïi vieäc noùi tieáng laï khi toâi caàu nguyeän cho hoï nhaän baùp teâm Thaùnh Linh, coù leõ 95% soá hoï nhaän ñöôïc trong voøng vaøi giaây khi toâi caàu nguyeän cho hoï. Coù theå ñeán haøng ngaøn ngöôøi trong nhöõng naêm qua.

Tuy nhieân toâi chöa töøng noùi moät Cô ñoác nhaân caàu nguyeän nhaän baùp teâm Thaùnh Linh maø khoâng noùi ñöôïc tieáng laï laø ngöôøi chöa ñöôïc baùp teâm Thaùnh Linh, vì baùp teâm Thaùnh Linh ñöôïc nhaän bôûi ñöùc tin vaø noùi tieáng laï laø söï töï nguyeän. Tuy nhieân neáu coù cô hoäi chia xeû cho moät tín höõu ñaõ caàu nguyeän nhaän baùp teâm Thaùnh Linh nhöng chöa noùi tieáng laï, toâi tröôùc heát seõ chæ cho ngöôøi ñoù nhöõng caâu Kinh Thaùnh trong Coâng vuï söù ñoà veà ñeà taøi naøy. Roài toâi cuõng seõ chæ cho tín höõu ñoù theå naøo Phaoloâ vieát oâng kieåm soaùt vieäc oâng noùi tieáng laï hay khoâng. Gioáng nhö Phaoloâ, toâi coù theå noùi tieáng laï baát cöù khi naøo toâi muoán, vì vaäy toâi coù theå quyeát ñònh neáu toâi muoán toâi seõ khoâng bao giôø noùi tieáng laï laïi. Vì vaäy toâi coù theå nghó tôùi vieäc ñöôïc baùp teâm caùch coù yù thöùc vaø khoâng noùi tieáng laï laàn ñaàu vì khoâng coäng taùc vôùi Thaùnh Linh trong vieäc noùi ra.

Vì vaäy laàn nöõa, khi coù cô hoäi chia xeû vôùi moät Cô ñoác nhaân caàu nguyeän trong ñöùc tin ñeå nhaän baùp teâm Thaùnh Linh nhöng khoâng noùi tieáng laï, toâi seõ khoâng noùi (vaø cuõng khoâng tin) laø ngöôøi ñoù khoâng ñöôïc baùp teâm Thaùnh Linh. Toâi ñôn giaûn chæ giaûi thích cho ngöôøi ñoù theå naøo vieäc noùi tieáng laï khoâng phaûi laø ñieàu Ñöùc Thaùnh Linh haønh ñoäng khoâng caàn ñeán chuùng ta. Toâi giaûi thích laø Thaùnh Linh ban cho söï noùi ra nhöng chuùng ta phaûi noùi cuõng nhö khi moät ngöôøi noùi ra ngoân ngöõ meï ñeû cuûa mình. Roài toâi seõ khích leä ngöôøi ñoù coäng taùc cuøng Thaùnh Linh vaø baét ñaàu noùi tieáng laï. Döôøng nhö ña phaàn khoâng moät ngoaïi leä naøo, moïi ngöôøi ñeàu nhanh choùng nhaän ñöôïc.

Phao Loâ Khoâng Töøng Vieát Laø

Caû Thaûy Ñeàu Noùi Tieáng Laï Hay Sao?

(Didn “t Paul Write that Not All Speak With Tongues?)

Caâu hoûi hoa myõ cuûa Phaoloâ laø “Coù phaûi caû thaûy ñeàu noùi tieáng laï sao?” (1Cor 12:30) cho caâu traû lôøi roõ raøng laø “Khoâng”, phaûi ñöôïc laøm caân ñoái trong phaàn coøn laïi cuûa Taân Öôùc. Caâu hoûi cuûa oâng ñöôïc tìm thaáy trong vaên maïch söï höôùng daãn cuûa oâng veà caùc aân töù Thaùnh Linh laø ñieàu chæ ñöôïc baøy toû khi Thaùnh Linh muoán (xem 1Cor 12:11). Phaoloâ ñang ñaëc bieät vieát veà aân töù “Noùi tieáng laï” (1Cor 12:10) maø theo Phaoloâ phaûi luoân ñöôïc ñi keøm vôùi aân töù thoâng giaûi tieáng laï. AÂn töù ñaëc bieät naøy coù theå khoâng phaûi laø ñieàu ngöôøi Coârinhtoâ luoân baøy toû trong Hoäi thaùnh khi hoï noùi tieáng laï coâng khai maø khoâng coù söï thoâng giaûi naøo. Chuùng ta neân hoûi: “Taïi sao Thaùnh Linh laïi ban cho aân töù Noùi tieáng laï cho ai ñoù coâng khai trong buoåi nhoùm maø laïi khoâng ban cho aân töù thoâng giaûi?”. Caâu traû lôøi laø Ngaøi khoâng muoán nhö vaäy. Neáu khoâng thì Ñöùc Thaùnh Linh coù theå khôûi xöôùng nhöõng ñieàu khoâng phaûi laø yù muoán cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi.

Ngöôøi Coârinhtoâ chaéc phaûi ñang caàu nguyeän tieáng laï lôùn tieáng trong caùc buoåi nhoùm cuûa hoï maø khoâng coù söï thoâng giaûi naøo luùc ñoù. Vì vaäy, chuùng ta hoïc bieát noùi tieáng laï coù hai caùch söû duïng khaùc nhau. Moät laø caàu nguyeän tieáng laï laø ñieàu Phaoloâ noùi neân ñöôïc thöïc hieän caùch rieâng tö. Caùch noùi tieáng laï khoâng ñi keøm theo söï thoâng giaûi khi Phaoloâ vieát “Taâm linh toâi caàu nguyeän coøn trí khoân toâi baát ñoäng” (1Cor 14:14). Roõ raøng, Phaoloâ khoâng luoân bieát ñieàu oâng noùi khi caàu nguyeän tieáng laï. Phaàn oâng khoâng coù söï hieåu bieát, phaàn hoï cuõng khoâng coù söï thoâng giaûi.

Tuy nhieân cuõng coù moät söï söû duïng tieáng laï cho söï nhoùm laïi cuûa Hoäi thaùnh, laø ñieàu thöôøng ñi keøm vôùi aân töù thoâng giaûi tieáng laï. Ñieàu naøy xaõy ra khi Thaùnh Linh haønh ñoäng treân moät ngöôøi khi Ngaøi muoán ban aân töù ñoù cho ngöôøi ñoù. Ngöôøi naøy seõ coâng khai noùi ra vaø roài coù moät söï thoâng giaûi ñöôïc ban cho. Tuy nhieân Ñöùc Chuùa Trôøi khoâng duøng moïi ngöôøi nhö vaäy. Ñoù laø lyù do taïi sao Phaoloâ vieát khoâng phaûi moïi ngöôøi ñeàu noùi tieáng laï. Khoâng phaûi taát caû moïi ngöôøi ñeàu ñöôïc Chuùa duøng trong aân töù noùi tieáng laï ñöôïc ban cho caùch töï phaùt ñoät ngoät naøy, cuõng nhö Ñöùc Chuùa Trôøi khoâng duøng moïi ngöôøi trong aân töù thoâng giaûi tieáng laï. Ñoù laø caùch duy nhaát ñeå giaûi toaû caâu hoûi hoa myõ cuûa Phaoloâ “Coù phaûi caû thaûy ñeàu noùi tieáng laï sao?” vôùi phaàn coøn laïi maø Kinh Thaùnh daïy doã.

Toâi coù theå noùi tieáng laï baát cöù khi naøo toâi muoán gioáng nhö Phaoloâ noùi.Vì vaäy roõ raøng khoâng phaûi Phaoloâ hay toâi theå noùi tieáng laï “khi Ñöùc Thaùnh Linh muoán” nhöng khi chuùng toâi muoán. Vì vaäy ñieàu chuùng toâi ñang laøm baát cöù khi naøo chuùng toâi muoán khoâng theå laø aân töù noùi tieáng laï laø ñieàu chæ xaõy ra “khi Thaùnh Linh muoán”. Hôn theá nöõa, Phao loâ cuõng gioáng nhö toâi noùi tieáng laï caùch rieâng tö maø khoâng hieåu ñieàu oâng noùi, vaäy ñoù khoâng theå laø aân töù noùi tieáng laï oâng vieát trong I Coârinhtoâ laø ñieàu oâng noùi phaûi luoân ñi keøm vôùi aân töù thoâng giaûi tieáng laï.

Chæ coù ñoâi laàn hieám hoi toâi noùi tieáng laï trong söï hoäi hieäp coâng khai. Ñoù chæ laø khi toâi caûm nhaän Thaùnh Linh haønh ñoäng treân toâi ñeå laøm vaäy, maëc daàu toâi (cuõng nhö ngöôøi Coârinhtoâ ñaõ laøm) coù theå caàu nguyeän tieáng laï lôùn tieáng baát cöù khi naøo toâi muoán trong Hoäi thaùnh maø khoâng caàn söï thoâng giaûi naøo. Khi toâi caûm nhaän Ñöùc Thaùnh Linh haønh ñoäng treân toâi vôùi ôn naøy, phaûi luoân coù söï thoâng giaûi ñeå gaây döïng thaân theå Chuùa.

Keát laïi, chuùng ta phaûi giaûi kinh caùch haøi hoaø. Nhöõng ngöôøi keát luaän laø khoâng phaûi moïi keû tin ñeàu noùi tieáng laï vì caâu hoûi hoa myõ cuûa Phaoloâ trong ICor 12:30, ñang boû qua nhieàu caâu Kinh Thaùnh khaùc khoâng phuø hôïp vôùi söï giaûi nghóa cuûa hoï. Vì loãi naøy cuûa hoï, hoï ñang boû qua moät phöôùc haïnh töø Ñöùc Chuùa Trôøi.

Habang binabasa ang aklat ng Mga Gawa, makikita sa bawa’t pahina ang gawain ng Espiritu Santo sa sinaunang iglesia. Kung aalisin mo ang gawain ng Espiritu Santo sa aklat ng Mga Gawa, halos wala nang matitira. Tunay na binigyang-kapangyarihan Niya ang unang alagad upang “ikutin ang mundo” (tingnan ang Gw. 17:6, KJV).

Ang mga lugar sa mundo ngayon kung saan lumalago ang iglesia ay mga lugar na sinusunod at binibigyang-kapangyarihan ng Espiritu Santo ang mga tagasunod ni Cristo. Hindi natin ito dapat pagtakhan. Makagagawa ang Espiritu Santo sa loob ng sampung segundo nang higit sa magagawa natin sa sampung libong taon sa ating sariling pagsisikap. Kaya napakahalagang maintindihan ng ministrong tagalikha-ng-alagad ang itinuturo ng Biblia tungkol sa gawain ng Espiritu Santo sa mga buhay at ministeryo ng mga mananampalataya.

Sa aklat ng Mga Gawa, madalas nating makita ang mga halimbawa ng mananampalatayang nababautismuhan ng Espiritu Santo at nabibigyang-kapangyarihan para sa ministeryo. Mahusay na pag-aralan natin ang paksa upang, kung maaari, maranasan natin at matuwa sa milagrosong tulong ng Espiritu Santo na naranasan nila. Bagama’t tinitiyak ng iba na ang ganitong gawain ng Espiritu Santo ay naiwan sa panahon ng mga orihinal na alagad, wala akong makitang katiyakan sa Biblia, sa kasaysayan o lohika para suportahan ang ganitong opinyon. Ito’y isang teoryang sumilang dahil sa di-paniniwala. Ang mga nananampalataya sa pangako ng Salita ng Diyos ay makararanas ng ipinangakong pagpapala. Tulad ng mga di-naniniwalang mga taga-Israel na nabigong pumasok sa Ipinangakong Lupain, ang mga hindi naniniwala sa pangako ng Diyos ngayon ay mabibigong pumasok sa lahat ng inihanda ng Diyos sa kanila. Saan kang kategorya? Ang sa akin, kasama ako sa mga nananampalataya.

Dalawang Gawain ng Espiritu Santo (Two Works of the Holy Spirit)

Bawa’t taong tunay na nanampalataya sa Panginoong Jesus ay nakaranas ng gawain ng Espiritu Santo sa kanyang buhay. Ang panloob na katauhan, o espiritu, ay napabago ng Espiritu Santo (tingnan ang Tito 3:5), at nananahan na ngayon sa kanya ang Espiritu Santo (tingnan ang Ro. 8:9; 1 Cor. 6:19). “Naipanganak siya sa Espiritu” (Jn. 3:5).

Dahil hindi naiintindihan ito, maraming Charismatic at Pentecostal na Cristiano ay nagkamali sa pagsasabi sa ilang mananampalataya na hindi nila taglay ang Espiritu Santo hangga’t hindi sila nabautismuhan sa Espiritu Santo at nakapagsalita ng maraming wika. Nguni’t ang pagkakamaling ito ay malinaw sa Biblia at sa ating karanasan. Maraming hindi Charismatic/Pentecostal na mananampalataya ay mayroong pagpapakita ng pananahan ng Espiritu kaysa ilang Charismatic/Pentecostal na mananampalataya! Ipinakikita nila ang higit pa sa mga bunga ng Espiritu na itinala ni Pablo sa Galacia 5:22-23, bagay na imposibleng taglayin kung wala sa kanila ang pananahan ng Espiritu Santo.

Nguni’t dahil lamang sa ipinanganak ang isang tao sa Espiritu, ay hindi nangangahulugan na nabautismuhan din siya ng Espiritu Santo. Ayon sa Biblia, ang pagkapanganak sa Espiritu Santo at pagkabautismo sa Espiritu Santo are karaniwang dalawang magkahiwalay na kanarasan.

Habang inuumpisahan nating tingnan ang paksa, uunawain muna natin ang minsan ay sinabi ni Jesus tungkol sa Espiritu Santo sa isang babaing di-ligtas sa isang balon sa Samaria:

Kung alam mo lamang ang kaloob ng Diyos, at kung sino itong humihingi sa iyo ng inumin, ikaw ang hihingi sa Kanya at bibigyan ka naman Niya ng tubig na nagbibigay-buhay….Ang bawa’t umiinom ng tubig na ito’y muling mauuhaw, nguni’t ang sinumang uminom ng tubig na ibibigay Ko sa kanya ay hindi na muling mauuhaw kailanman. Ang tubig na ibibigay ko ay magiging batis sa loob niya, at patuloy na bubukal at magbibigay sa kanya ng buhay na walang (Jn. 4:10, 13-14).

Mukhang makatwiran na ipagpalagay na ang nananahanag buhay na tubig na tinukoy ni Jesus ay sumasagisag sa Espiritu Santo na nananahan sa mga nananampalataya. Sa susunod na mga pahina ng Magandang balita ni Juan, ginamit din ni Jesus ang parehong parirala, “buhay na tubig,” at walang dudang tinutukoy Niya ang Espiritu Santo:

Sa kahuli-hulihan at pinakatanging araw ng pista, tumayo si Jesus at nagsalita nang malakas, “Kayong mga nauuhaw ay lumapit sa Akin, at ang lahat ng nananalig sa Akin ay uminom. Sapagka’t sinasabi sa kasulatan, ‘Mula sa puso ng nananalig sa Akin ay dadaloy ang tubig na nagbibigay-buhay.’” Ang tinutukoy Niya’y ang Espiritung tatanggapin ng mga sumasampalataya sa Kanya. Sapagka’t hindi pa naipagkakaloob noon ang Espiritu dahil si Jesus ay hindi pa muling nabuhay at niluwalhati. (Jn. 7:37-39, idinagdag ang pagdidiin).

Sa pagkakataong ito ay hindi sinabi ni Jesus ang tungkol sa buhay na tubig na nagiging “balong ng tubig na nagbibigigay ng buhay na walang hanggan.” Bagkus, ngayon ang buhay na tubig ay tubig na nagbibigay-buhay na dadaloy mula sa puso.

Ang dalawang magkatulad na pahayag sa Magandang balita ni Juan ay nagpapakita ng kaibahan ng pagkapanganak sa Espiritu at pagkabautismo sa Espiritu Santo. Ang pagkapanganak sa Espiritu ay nangungunang para sa benepisyo ng taong napanganak muli, upang magkaroon siya ng buhay na walang hanggan. Kapag ang isang tao ay napanganak muli sa Espiritu, may pagkukunan siyang Espiritu sa kanyang katauhan na nagbibigay sa kanya ng buhay na walang hanggan.

Nguni’t ang pagkabautismo sa Espiritu Santoy ay pangunahing para sa iba, dahil binibigyang-kakayahan ang mga nananampalataya upang maglingkod sa ibang tao sa pamamagitan ng kapangyarihan ng Espiritu. Dadaloy ang mga “Ilog ng buhay na tubig” mula sa kanilang mga puso, dinadala ang pagpapala ng Diyos sa iba sa pamamagitan ng kapangyarihan ng Espiritu.

Kung Bakit Kailangan ang Pagbabautismo sa Espiritu Santo (Why the Baptism in the Holy Spirit is Needed)

Kailangang-kailangan natin ang tulong ng Espiritu Santo upang maglingkod sa iba! Kung wala ang kanilang tulong, hindi tayo makakaasang lumikha ng alagad sa lahat ng bansa. Katunayan, iyan ang pinakadahilan ng pagpapangako ni Jesus na bautismuhan ang mga mananampalataya sa Espiritu Santo—upang marinig ng mundo ang magandang balita. Sinabi Niya sa alagad:

Tandaan ninyo, isusugo ko sa inyo ang aking Ama, kaya’t huwag kayong aalis sa Jerusalem hangga’t hindi kayo napagkakalooban ng kapangyarihang mula sa langit” (Lu. 24:49, idinagdag ang pagdidiin).

Itinatala rin ni Lucas ang sinabi ni Jesus:

Ang mga panahon at pagkakataon ay itinakda ng Ama sa Kanyang sariling kapangyarihan, at hindi na kailangan pang malaman ninyo kung kailan iyon. Subali’t tatanggap kayo ng kapangyarihan pagbaba sa inyo ng Espiritu Santo, at kayo’y magiging mga saksi Ko sa Jerusalem, sa buong Judea at sa Samaria, at hanggang sa dulo ng daidig (Gw. 1:7-8, idinagdag ang pagdidiin).

Sinabi ni Jesus sa Kanyang alagad na huwag aalis sa Jerusalem hangga’t hindi sila “nakatanggap ng kapangyarihan mula sa itaas.” Alam Niyang kung hindi dahil doon, wala silang kapangyarihan at siguradong mabibigo sa gawaing ibinigay Niya sa kanila. Subali’t pansinin natin na nang mabigyan na sila ng Espiritu Santo, nagsimula nang gamitin sila ng Diyos upang milagrosong ikalat ang magandang balita.

Milyun-milyong mga Cristiano sa buong mundo, pagkatapos mabautismuan ng Espiritu Santo, ay nakaranas ng bagong dimensyon ng kapangyarihan, lalo na kung nagpapatotoo sa mga di-ligtas. Nalaman nila na higit na makapangyarihan ang kanilang mga salita, at kung minsan ay nakapagsasabi ng mga pahayag sa Biblia na hindi nila napagtantong alam pala nila. Ang ilan ay nahahanap ang kanilang tawag at nalalamang may kakayahan pala sila sa isang ministeryo, tulad ng Ebanghelismo. Ang iba ay nakatuklas na ginamit sila ng Diyos ayon sa Kanyang kalooban sa iba-ibang kakayahan ng Espiritu. Talagang biblikal ang kanilang karanasan. Ang mga lumalaban sa kanilang karanasan ay walang batayan. Katunayan, nilalabanan nila ang Diyos.

Hindi natin dapat pagtakhan na tayong natawag na tumulad kay Cristo ay natawag upang tularan ang Kanyang karanasan sa Espiritu Santo. Siyempre, ipinanganak Siya sa Espiritu nang dalhin Siya ni Maria sa kanyang sinapupunan (tingnan ang Mt.1:20). Siya na ipinanganak sa Espiritu ay nabautismuhan sa Espiritu bago pinasinayaan ang Kanyang ministeryo (tingnan ang Mt. 3:16). Kung kinailangan ni Jesus na mabautismuhan sa Espiritu Santo upang bigyang-kakayahan Siya sa Kanyang ministeryo, tayo pa kaya?

Ang Unang Ebidensya ng Pagkabautismo sa Espiritu (The Initial Evidence of the Baptism in the Spirit)

Kapag ang mananampalataya ay nabautismuhan sa Espiritu Santo, ang unang ebidensya ay magsasalita siya sa isang bagong wika, ang sinasabi ni Biblia na “bagong wika” o “ibang wika.” Maraming pahayag sa Biblia ang magpapatunay nito. Tunghayan natin.

Una, noong mga huling sandali bago Siya umakyat sa langit, sinabi ni Jesus na isa sa mga tanda na susunod sa mga mananampalataya ay ang pagsasalita nila sa bagong wika:

Habang kayo’y humahayo sa buong mundo, ay ipangaral ninyo sa lahat ng tao sa buong mundo ang Magandang Balita. Ang sinumang sumampalataya at mabautismuhan ay maliligtas, nguni’t ang ayaw sumampalataya ay paparusahan. Ang mga sumasampalataya ay bibigyan ng kapangyarihang gumawa ng mga himala: sa pangalan Ko’y magpapalayas sila ng mga demonyo at magsasalita sila ng iba’t ibang wika (Mc. 16:15-17, idinagdag ang pagdidiin).

Inihahayag ng ilang nagkokomentaryo na ang mga bersong ito’y wala dapat sa ating Biblia dahil hindi sila kasama sa ilang manuskrito ng Bagong Tipan. Subali’t nakasama sila sa marami sa mga sinaunang manuskrito, at walang nagtanggal sa kanila sa maraming Ingles na salin na nabasa ko. Sa kabila niyan, ang sinabi ni Jesus sa mga bersong ito ay lubhang umuugnay sa karanasan ng sinaunang iglesia na nakatala sa libro ng Mga Gawa.

May limang halimbawa sa libro ng Mga Gawa ng pagkabautismo ng mga mananampalataya sa Espiritu Santo. Tunghayan natin ang lima, at habang ginagawa natin ito, lagi nating isaisip ang dalawang katanungan: (1) Ang pagbabautismo ba sa Espiritu Santo ay karanasang sumunod sa kaligtasan? At (2) Ang mga nakatanggap ba ay nagsalita sa bagong wika? Matutulungan tayo nito upang intindihin ang kalooban ng Diyos sa mga mananampalataya ngayon?

Jerusalem

Ang unang halimbawa ay matatagpuan sa Gawa 2, nang ang isang daan at dalawampung alagad ay nabautismuhan ng Espiritu Santo sa araw ng Pentecostes:

Nagkakatipon silang lahat sa isang lugar nang sumapit ang araw ng Pentecostes. Walang anu-ano’y may ingay na nagmula sa langit, na tulad ng ugong ng malakas na hangin, at napuno nito ang bahay na kinaroroonan nila. May nakita silang parang mga dilang apoy na dumapo sa bawa’t isa sa kanila, at silang lahat ay napuspos ng Espiritu Santo at nagsimulang magsalita sa iba’t ibang wika, ayon sa ipinagkaloob sa kanila ng Espiritu (Gw. 2:1-4, idinagdag ang pagdidiin).

Walang dudang ang isang daan at dalawampung mananampalataya ay ligtas at napanganak nang muli bago ang panahong ito, kaya siguradong naranasan na nila ang mabautismuhan ng Espiritu Santo pagkatapos ng kaligtasan. Subali’t imposibleng bago ang panahong ito ay nabautismuhan na sila sa Espiritu Santo dahil ang Espiritu Santo ay hindi pa naibibigay sa iglesia hanggang sa araw na iyon.

Malinaw na ang kasamang tanda ay ang pagsasalita sa ibang wika.

Samaria

Ang pangalawang halimbawa ng mga mananampalatayang nabautismuhan sa Espiritu Santo ay makikita sa Gawa 8, nang pumunta si Felipe sa lunsod ng Samaria at nangaral doon ng magandang balita:

Nguni’t nang ipangaral ni Felipe ang Magandang Balita tungkol sa paghahari ng Diyos at tungkol kay Jesu-Cristo, sumampalataya at nagpabautismo ang mga lalaki’t babae. Pati si Simon ay sumampalataya rin, at nang mabautismuhan ay patuloy siyang sumama kay Felipe. Humanga si Simon nang makita niya ang mga himala. Nang mabalitaan ng mga apostol sa Jerusalem na tinanggap ng mga Samaritano ang salita ng Diyos, isinugo nila roon sina Pedro at Juan. Pagdating doon, ipinanalangin ng dalawang apostol ang mga Samaritano upang sila’y tumanggap din ng Espiritu Santo, sapagka’t hindi pa ito bumababa sa kaninuman sa kanila. Sila’y nabautismuhan pa lamang sa pangalan ng Panginoong Jesus (Gw. 8:12-16).

Ang mga Samaritanong Cristiano ay malinaw na nakaranas ng bautismo sa Espiritu Santo bilang pangalawang karanasan pagkatapos ng kaligtasan. Tapat na inihahayag ng Diyos na bago dumating sina Pedro at Juan, ang mga Samaritano ay “nakatanggap ng salita ng Diyos,” naniwala sa magandang balita, at nabautismuhan ng tubig. Nguni’t nang dumating sina Pedro at Juan upang ipanalangin sila, sinasabi ng Kasulatan na “ito’y upang matanggap nila ang Espiritu Santo.” Paano pa ito higit na liliwanag?

Nagsalita ba ng ibang wika ang mga mananampalatayang Samaritano nang mabautismuhan sila sa Espiritu Santo? Hindi sinasabi ng Biblia, nguni’t sinasabi nito na isang kamangha-manghang bagay ang nangyari sa kanila. Nang ang isang nagngangalang Simon ang nakakita sa nangyari nang ipatong nila ang kanilang kamay sa mga Cristianong Samaritano, sinubukan niyang bilhin sa kanila ang tulad ng kakayahang magbigay ng Espiritu Santo:

Ipinatong nina Pedro at Juan ang kanilang kamay sa mga Samaritano at tumanggap ang mga ito ng Espiritu Santo. Nakita ni Simon na ang Espiritu’y ipinagkakaloob sa pamamagitan ng pagpapatong ng kamay ng mga apostol, kaya’t inalok niya ng salapi sina Pedro at Juan. “Bigyan ninyo ako ng kapangyarihang ito upang ang sinumang patungan ko ng kamay ay tumanggap din ng Espiritu Santo” (Gw. 8:17-19).

Ano ang nakita niya dito na ikinamangha niya? Nakakita na siya ng maraming milagro, tulad ng mga taong naalisan ng demonyo at ang mga paralisado at pilay na milagrong napaghihilom (tingnan ang Gw. 8:6-7). Siya mismo ay napasama noon sa isang kultong mahika, tinitinag ang lahat ng tao ng Samaria (tingnan ang Gw. 8:9-10). Dahil dito, marahil ay lubhang kagila-gilalas ang nakita niya nang manalangin sina Pedro at Juan. Bagama’t hindi tayo nakasisiguro, lubhang makatwiran na isiping nakita niya ang parehong penomena na nangyayari kapag natatanggap ng mga Cristiano ang Espiritu Santo na nababanggit sa libro ng Mga Gawa—nakita at narinig niya ang mga ito na nagsasalita sa ibang wika.

Si Saul sa Damasco (Saul in Damascus)

Ang pangatlong banggit sa libro ng Mga Gawa ng tumatanggap ng Espiritu Santo ay ang kaso ni Saulo ng Tarsus, na pagkatapos ay tinawag na apostol Pablo. Nailigtas siya sa kalye patungong Damasco, kung saan pansamantalang nabulag siya. Tatlong araw pagkatapos niyang mapabago, isang taong nagngangalang Ananias ay milagrong naipadala sa kanya:

Puimunta nga si Ananias sa naturang bahay, at ipinatong ang kanyang kamay kay Saulo. Sabi niya, “Kapatid na Saulo, pinapunta ako rito ng Panginoong Jesus na nagpakita sa iyo sa daan nang ikaw ay papunta rito. Isinugo niya ako upang muli kang makakita at upang mapuspos ka ng Espiritu Santo.” Noon di’y may nalaglag na tila mga kaliskis mula sa mga mata ni Saulo at nakakita na siyang muli. Tumayo siya at nagpabautismo (Gw. 9:17-18).

Walang dudang naipanganak muli si Saulo bago dumating si Ananias para ipanalangin siya. Nanampalataya siya sa Panginoong Jesus nang nasa kalye siya patungong Damasco, at agad niyang sinunod ang turo ng kanyang bagong Panginoon. Dagdag pa, nang unang makilala ni Ananias si Saulo, tinawag niya siyang “kapatid na Saulo.” Pansinin na sinabi ni Ananias kay Saulo na dumating siya upang makakita siyang muli at mapuno ng Espiritu Santo. Kaya para kay Saulo, mapuno ng, o mabautismuhan sa, Espiritu Santo ay nangyari tatlong araw pagkatapos ng kanyang kaligtasan.

Hindi itinala ng Biblia ang aktwal na insidente ng pagpapabautismo sa Espiritu Santo, subali’t maaaring nangyari ito pagkadating ni Ananias sa tinitirhan ni Saulo. Walang dudang nagsalita si Saulo ng ibang wika sa isang pagkakataon, dahil pagkatapos ay inihayag niya sa 1 Corinto 14:18, “Nagpapasalamat ako sa Diyos sapagka’t ako’y nakapagsasalita sa iba’t ibang mga wika, higit kaysa sa inyong lahat.”

Caesarea

Ang pang-apat na banggit sa mananampalatayang nabautismuhan sa Espiritu Santo ay makikita sa Gawa 10. Ang apostol Pedro ay banal na naisugo upang mangaral ng magandang balita sa Caesarea sa mag-anak ni Cornelio. Pagkabunyag ni Pedro na ang kaligtasan ay natatanggap sa pamamagitan ng pananampalataya kay Jesus, ang buong tagapakinig niyang Hentil ay agad tumugon sa pananampalataya, at bumaba sa kanila ang Espiritu Santo:

Nagsasalita pa si Pedro, nang bumaba ang Espiritu Santo sa lahat ng mga nakikinig. Namangha ang mga mananampalatayang Judio na kasama ni Pedro sapagka’t ang Espiritu Santo ay ipinagkaloob din sa mga Hentil. Narinig nila ang mga ito na nagsasalita sa iba’t ibang wika at nagpupuri sa Diyos. Kaya’t sinabi ni Pedro, “Tulad natin, sila’y pinagkalooban din ng Espiritu Santo. Sino ang makakapagbawal na bautismuhan sila sa tubig?” At iniutos niyang bautismuhan sila sa pangalan ni Jesu-Cristo (Gw. 10:44-48a).

Sa kasong ito, mukhang ang mga miyembro ng pamilya ni Cornelio, na naging unang Hentil na mananampalataya ni Jesus, ay naipanganak muli at sama-samang nabautismuhan ng Espiritu Santo.

Kung titingnan natin ang mga nakapaligid na berso ng biblia at pag-aralan ang kontekstong historikal, malinaw kung bakit hindi hinintay ng Diyos si Pedro at mga kasama niyang mananampalataya upang ipatong ang kanilang kamay sa mga mananampalatayang Hentil upang tanggapin ang Espiritu Santo. Nahirapan sina Pedrfo at ang ibang mananampalatayang Judio na maliligtas pa ang mga Hentil, at tumanggap ng Espiritu Santo! Malamang na hindi nila ipinanalangin ang kabahayan ni Cornelio upang tanggapin ang Espiritu Santo, kaya makapangyarihang kumilos ang Diyos. Tinuturuan ng Diyos si Pedro at ang kanyang mga kasama tungkol sa Kanyang kahanga-hangang pagpapala sa mga Hentil. Ano ang nangumbinsi kina Pedro at ibang mananampalatayang Judio na ang mag-anak ni Cornelio ay tunay na nakatanggap ng Espiritu Santo? Isinulat ni Lucas, “Narinig nila ang mga ito na nagsasalita sa iba’t ibang wika” (Gw.10:46). Idineklara ni Pedro na natanggap ng mga Hentil ang Espiritu Santo tulad ng isang daan at dalawampu sa araw Pentecostes (tingnan ang 10:47).

Efeso

Ang panlimang banggit ng mga mananampalatayang nababautismuhan sa Espiritu Santo ay makikita sa Gawa19. Habang naglalakbay sa Efeso, nasalubong ni apostol Pablo ang ilang alagad at tinanong niya sila: “Tinanggap ba ninyo ang Espiritu Santo nang kayo’y nanampalataya?” (Gw. 19:2).

Malinaw na pinaniwalaan ni Pablo, ang taong sumulat ng karamihan sa mga sulat sa Bagong Tipan, na maaaring manampalataya kay Jesus at sa ilang pang-unawa ay hindi makatanggap ng Espiritu Santo. Kung hindi ay hindi sana niya tinanong iyon.

Sumagot ang mga tao na hindi nila alam ang Espiritu Santo. Katunayan ay nalaman lang nila ang pagdating ng Messiah kay Juan na Tagapagbautismo, na siyang nagbautismo sa kanila. Agad silang binautismuhan ni Pablo sa tubig, at sa pagkakataong ito, naranasan nila ang tunay na bautismong Cristiano. Sa katapusan ay ipinatong ni Pablo ang kanyang kamay sa kanila upang matganggap nila ang Espiritu Santo:

Nang marinig nila iyon, nagpabautismo sila sa pangalan ng Panginoong Jesus. Nang ipatong ni Pablo ang kanyang kamayh sa kanila, bumaba ang Espiritu Santo at sila’y nagsalita ng iba’t ibang wika at nagpahayag ng mensaheng mula sa Diyos. Humigit-kumulang sa labindalawang lalaki ang nagpabautismo (Gw.19:5-7).

Muli, malinaw na ang bautismo sa Espiritu Santo ay susunod sa kaligtasan, at hindi mahalaga kung ang labindalawang taong ito ay naipanganak muli o hindi bago nila nakita si Pablo. Muli, minsan pa, ang tandang kasama ng pagkabautismo nila sa Espiritu Santo ay ang pagsasalita sa iba’t ibang wika (at sa pagkakataong ito prepesiya).

Ang Hatol (The Verdict)

Repasuhin natin ang limang halimbawa. Sa hindi kukulang sa apat sa kanila, ang bautismo sa Espiritu Santo ay isang karanasang nangyari pagkatapos ng kaligtasan.

Sa tatlo sa kanila, tapat na inihahayag ng Biblia na ang mga nakatanggap ay nagsalita ng ibang wika. Dagdag pa, sa pagkikita ni Pablo at Ananias, ang kanyang karanasan ng pagkabautismo sa Espiritu Santo ay hindi talaga inilarawan, nguni’t alam natin na nang lumaon ay nagsalita siya sa ibang wika. Iyan ang nagsasagisag sa pang-apat na kaso.

Sa nalalabing kaso, isang bagay na hindi pangkaraniwan ang nangyari nang ang mga mananampalataya sa Samaria ay tumanggap ng Espiritu Santo dahil sinubukan ni Simon na bilhin ang kapangyarihan upang magpadala ng Espiritu Santo.

Kaya lubhang malinaw ang ebidensya. Sa sinaunang iglesia, tumanggap ng pangalawang karanasan ang mga mananampalataya kasama ng Espiritu Santo at nang naranasan nila iyon, nagsalita sila ng ibang wika. Hindi natin ito pagtatakhan, dahil sinabi ni Jesus na ang mga nananampalataya sa Kanya ay magsasalita ng bagong wika.

Kaya may matibay tayong ebidensya na bawa’t naipanganak muli ay dapat makaranas din ng iba pang gawain ng Espiritu Santo. Dagdag pa rito, bawa’t mananampalataya ay dapat umasang magsalita ng ibang wika pagkatanggap ng bautismo sa Espiritu Santo.

Paano Tanggapin ang Bautismo sa Espiritu Santo (How to Receive the Baptism in the Holy Spirit)

Tulad ng lahat ng kaloob ng Diyos, ang Espiritu Santo ay tinatanggap sa pamamagitan ng pananampalataya (tingnan ang Gal. 3:5). Upang magkaroon ng pananampalatayang tumanggap, ang isang mananampalataya ay dapat magtiwala na kalooban ito ng Diyos na siya ay mabautismuhan sa Espiritu Santo. Kung nagtataka siya o nagdududa, hindi siya makakatanggap (tingnan ang San.1:6-7).

Walang mananampalataya ang mayroong magandang dahilan upang hindi paniwalaang kalooban ng Diyos na tanggapin niya ang Espiritu Santo, dahil tapat na inihayag ni Jesus ang kalooban ng Diyos sa bagay na ito :

Kung kayong masasama ay marunong magbigay ng mabubuting bagay sa inyong mga anak, gaano pa kaya ang inyong Ama na nasa langit! Ibibigay Niya ang Espiritu Santo sa mga humihingi sa Kanya (Lu. 11:13).

Ang pangakong iyan mula sa bibig ni Jesus ay dapat mangumbinsi sa bawa’t anak ng Diyos na kalooban ng Diyos ang pagkatanggap niya ng Espiritu Santo.

Ang berso ding ito ang nagpapatibay sa katotohanan na ang pagkabautismo sa Espiritu Santo ay nangyayari pagkatapos ng kaligtasan, dahil dito ipinangako ni Jesus sa mga anak ng Diyos (at mga tao lamang na nagtuturing sa Diyos bilang “Ama sa langit”) na ibibigay sa kanila ng Diyos ang Espiritu Santo kung hihingin nila. Malinaw na kung ang tanging karanasan nila sa Espiritu Santo ay ang pagkapanganak muli sa sandali ng kaligtasan, ang pangako ni Jesus ay walang saysay. Hindi tulad ng ilang uri ng modernong teolohista, naniniwala si Jesus na akmang-akma para sa mga taong ipinanganak muli na hingin sa Diyos ang Espiritu Santo.

Ayon kay Jesus, may dalawang kundisyon lamang na dapat tuparin upang matanggap ang Espiritu Santo. Una, ang Diyos dapat ang iyong Ama. Pangalawa, kailangan mong hingin sa Kanya ang Espiritu Santo.

Bagama’t nasa Biblia ang pagtanggap ng Espiritu Santo sa pamamagitan ng pagpatong ng kamay (tingnan ang Gw. 8:17; 19:6), hindi ito totoong kailangan. Sinumang Cristiano ay makakatanggap ng Espiritu Santo sa sarili lamang niya sa kanyang sariling lugar ng panalangin. Kailangan lamang niyang hingin, tanggapin nang may pananampalataya, at magsimulang magsalita ng ibang wika habang binibigyan siya ng Espiritu ng pagbigkas.

Karaniwang Takot (Common Fears)

Ang ilang tao ay nag-aalala na kapag hiningi nila sa panalangin ang Espiritu Santo, bubuksan nila ang kanilang sarili sa demonyo. Nguni’t walang batayan sa alalahaning iyan. Ipinangako ni Jesus,

Kayong mga ama, bibigyan ba ninyo ng ahas ang inyong anak kung ito’y humihingi ng isda? Bibigyan ba ninyo siya ng alakdan kung siya’y humihingi ng itlog? Kung kayong masasama ay marunong magbigay ng mabubuting bagay sa inyong mga anak, gaano pa kaya ang inyong Ama na nasa langit! Ibibigay Niya ang Espiritu Santo sa mga humihingi sa Kanya (Lu. 11:11-13).

Kung hingin natin ang Espiritu Santo, ibibigay sa atin ng Diyos ang Espiritu Santo, at wala dapat tayong takot na tatanggap ng iba.

Nag-aalala ang iba na, kapag nagsalita sila ng ibang wika, sila lamang ang umiimbento ng walang katuturang wika sa halip na wikang ibinigay ng Espiritu Santo. Nguni’t kung susubukan mong umimbento ng kapani-paniwalang wika bago ka mabautismuhan sa Espiritu Santo, makikita mong imposible iyan. Sa kabilang dako, dapat mong maintindihan na kung magsasalita ka ng ibang wika, kailangan mong sadyain na gamitin ang iyong bibig, dila at pambigkas. Hindi gagawin ng Espiritu Santo ang pagsasalita para sa iyo—bibigyan ka lang Niya ng pagbigkas. Siya ay katulong natin, hindi tagagawa. Ikaw ang dapat gumawa na pagsasalita, tulad ng itinuturo ng Biblia:

At silang lahat ay napuspos ng Espiritu Santo at nagsimulang magsalita ng iba’t ibang wika ayon sa ipinagkaloob sa kanila ng Espiritu (Gw. 2:4, idinagdag ang pagdidiin).

Nang ipatong ni Pablo ang kanyang kamay sa kanila, bumaba ang Espiritu Santo at sila’y nagsalita ng iba’t ibang wika (Gw. 19:6, idinagdag ang pagdidiin).

Pagkatapos hingin ng isang mananampalataya ang kaloob ng Espiritu Santo, kailangan niyang manampalataya at umasang magsalita ng ibang wika. Dahil ang Espiritu Santo ay tinanggap nang may pananampalataya, ang tumanggap ay hindi dapat umasa na makaranas ng partikular na pakiramdam o pisikal na kaibahan. Tapat lang na buksan ang kanyang

bibig at mga bagong tunog at pantig na bumubuo ng wikang ibibigay ng Espiritu Santo sa kanya. Hangga’t hindi nag-uumpisang magsalita ang mananampalataya nang may pananalig, walang wika ang manggagaling sa kanyang bibig. Siya ang magsasalita, at ang Espiritu Santo ang magbibigay ng wika.

Ang Pinanggagalingan ng Wika (The Source of the Utterance)

Ayon kay Pablo, kapag ang isang mananampalataya ay nananalangin sa iba-ibang wika, hindi ang kanyang isip ang nananalangin kundi ang kanyang espiritu:

Kung nananalangin ako sa wikang iyan, nananalangin nga ang aking espiritu nguni’t walang pakinabang ang aking pag-iisip. Ano ang dapat kong gawin? Mananalangin ako sa pamamagitan ng aking espiritu, nguni’t gagamitin ko rin ang aking pag-iisip sa aking pananalangin. Ako’y aawit sa pamamagitan ng espiritu, nguni’t gagamitin ko rin ang aking pag-iisip sa aking pag-awit (1 Cor. 14:14-15).

Sinabi ni Pablo na kapag nananalangin siya sa ibang wika, hindi mabunga ang kanyang pag-iisip. Ibig sabihin ay walang ambag ang kanyang pag-iisip, at hindi niya naintindihan ang ipinapanalangin niya sa ibang wika. Kaya, sa halip na laging nananalangin na hindi naintindihan ang kanyang sinasabi, gumugol rin si Pablo ng panahon sa pananalangin gamit ang kanyang pag-iisip sa sariling wika. Gumugol siya ng panahon sa pag-awit sa ibang wika pati rin sa sarili niyang wika. May lugar para sa dalawang uri ng panalangin at pag-awit, at magaling na sundin natin ang balanseng halimbawa ni Pablo.

Pansinin din na para kay Pablo, ang pagsasalita sa ibang wika ay nakapaloob sa kanyang sariling kalooban tulad ng pagsasalita sa kanyang kilalang wika. Sabi niya, “Mananalangin ako sa pamamagitan ng aking espiritu, nguni’t gagamitin ko rin ang aking pag-iisip sa aking pananalangin.” Laging inaangkin ng mga kritiko na kung ang pagsasalita ng mga modernong wika ay tunay na kaloob ng Espiritu, walang kontrol dito, at baka mahusgahang kinokontrol ng mananalita ang Diyos. Ngunit walang batayan ang ideang ito. Ang pagsasalita ng mga moderno at sinaunang wika ay kontrol ng isang indibidwal na siyang binalak ng Diyos. Masasabi pa rin ng mga kritiko na ang mga taong may kamay na tunay na ginawa ng Diyos ay walang kontrol sa kanilang mga kamay, at ang mga taong may kamalayang gumagawa ng desisyon upang gamitin ang kamay ay nagsisikap kontrolin ang Diyos.

Pag nabautismuhan ka na sa Espiritu Santo, madali mong mapatutunayan sa iyong sarili na ang iyong pagsasalita sa ibang wika ay nanggagaling sa iyong espiritu sa halip na sa iyong pag-iisip. Una, subukan mong makipag-usap sa iba habang binabasa mo itong libro. Malalaman mong hindi mo sila sabay na magagawa. Subali’t matutuklasan mo na maaari kang patuloy na nagsasalita sa ibang wika habang patuloy na binabasa mo itong libro. Ang dahilan ay hindi mo ginagamit ang iyong pag-iisip upang magsalita ng ibang wika—ang bigkas ay nanggagaling sa iyong espiritu. Kaya habang ginagamit mo ang iyong espiritu upang manalangin, magagamit mo ang iyong pag-iisip upang bumasa at umintindi.

Ngayong Nabautismuhan Ka sa Espiritu Santo (Now That You Are Baptized in the Holy Spirit)

Pakaisipin ang pangunahing dahilan ng pagbibigay sa iyo ng Diyos ng bautismo sa Espiritu Santo—upang bigyan ka ng kapangyarihang maging patotoo Niya, sa pamamagitan ng manipestasyon ng bunga at kaloob ng espiritu (tingnan 1 Cor. 12:4-11; Gal. 5:22-23). Sa pamumuhay nang tulad ni Cristo at pagpapakita ng Kanyang pag-ibig, ligaya, at kapayapaan sa mundo, pati na ang pagpapakita ng wala-sa-mundong kaloob ng Espiritu, gagamitin ka ng Diyos upang hikayatin ang iba sa Kanya. Ang kakayahang magsalita ng ibang wika ay isa lamang sa mga “ilog ng buhay na tubig” na dapat dumaloy mula sa iyong puso.

Tandaan rin na ibinigay sa atin ng Diyos ang Espiritu Santo upang bigyan tayo ng kakayahang abutin ang lahat ng tao ng mundo sa pamamagitan ng magandang balita (tingnan ang Gawa 1:8). Kapag nagsasalita tayo sa ibang wika, dapat nating matanto na ang wikang sinasalita ay likas na wika ng liblib na tribu o banyagang bansa. Sa tuwing nananalangin tayo sa ibang wika, isipin natin na nais ng Diyos na marinig ng lahat ng taong nagsasalita ng lahat ng wika na marinig ang tungkol kay Jesus. Dapat nating tanungin ang Panginoon kung paano Niya tayo gustong isama sa pagtupad sa Dakilang Komisyon ni Jesus.

Ang pagsasalita sa ibang wika ay isang bagay na dapat nating gawin nang madalas. Si Pablo na isang espiritwal na tahanan ng kapangyarihan, ay nagsulat, “Pinasasalamatan ko ang Diyos, at nakapagsasalita ako ng iba’t ibang wika higit sa inyong lahat” (1 Cor. 14:18). Isinulat niya ang mga salitang iyon sa isang iglesia na laging nagsasalita ng ibang wika (bagama’t kadalasang sa maling panahon). Samakatuwid, maaaring higit na madalas ang pagsasalita ni Pablo sa ibang wika upang gawin ang higit pa sa ginawa nila. Ang pananalangin sa ibang wika ay nakatutulong sa atin upang manatili sa Espiritu Santo, na nananahan sa atin, at tumutulong sa atin upang “manalangin nang walang hinto” na itinuro ni Pablo sa 1 Tesalonica 5:17.

Itinuro rin ni Pablo na ang pagsasalita sa ibang wika ay nagpapapuri sa mananampalataya (tingnan ang 1 Cor. 14:4). Ibig sabihin niyan na espiritwal na itinatayo tayo. Sa pananalangin sa ibang wika, maaari nating palakasin, bagama’t hindi natin lubos na nauunawaan, ang ating panloob na katauhan. Ang pagsasalita sa ibang wika ay dapat magdulot ng araw-araw na pagpapayaman ng bawa’t espiritwal na pamumuhay ng bawa’t mananampalataya at hindi lamang isang bagsak na karanasan at ang simulang pagpuno ng Espiritu Santo.

Kapag nabautismuhan ka na sa Espiritu Santo, hinihikayat kita na maglaan ng panahon araw-araw sa pananalangin sa Diyos sa iyong bagong wika. Lubhang matutulungan nitong payamanin ang iyong espiritwal na buhay at paglago.

Mga Sagot sa Ilang Karaniwang Tanong (Answers to a Few Common Questions)

Lubos bang masasabi natin na lahat ng hindi nakapagsalita sa ibang wika ay hindi kailanman nabautismuhan sa Espiritu Santo? Ang personal na pananaw ko ay hindi.

Lagi kong hinihikayat ang mga tao na umasang magsalita sa ibang wika nang ipinanalangin ko silang mabautismuhan sa Espiritu Santo, at marahil ay 95% sa kanila ay nagsalita sa loob ng ilang segundo pagkapanalangin ko sa kanila. Aabot sa libu-libong katao sa lahat ng panahong iyon.

Bagama’t kailanman ay hindi ko sasabihin na ang isang Cristianong nanalanging mabautismuhan sa Espiritu Santo at hindi nagsalita ng ibang wika ay hindi nabautismuhan sa Espiritu Santo, dahil ang pagkabautismo sa Espiritu ay tinananggap sa pamamagitan ng pananampalataya at ang pagsasalita sa ibang wika ay boluntaryo. Nguni’t kung may pagkakataon ako, upang ipamahagi sa isang mananampalataya na nanalangin upang mabautismuhan sa Espiritu nguni’t hindi kailanman nakapagsalita ng ibang wika, una kong ipinakikita sa taong iyon ang lahat ng berso sa Biblia tungkol sa paksa. Pagkatapos ay ipakikita ko rin kung paano isinulat ni Pablo na nasa kanya ang kontrol kung kailan siya magsasalita o hindi sa ibang wika. Tulad ni Pablo, nakapagsasalita ako sa ibang wika kung kailan ko gusto, kaya makakapagpasya ako, kung gusto ko, na hindi na kailanman magsasalitang muli sa ibang wika. Dahil diyan, maaari akong nabautismuhan sa Espiritu Santo at hindi kailanman nagsalita sa ibang wika noong una pa man sa hindi pakikipagtulungan sa bigkas ng Espiritu.

Kaya muli, kapag may pagkakataon ako na ibahagi sa isang Cristiano na nanalangin sa pananampalataya para sa pagbabautismo sa Espiritu Santo, nguni’t kailanman ay hindi nakapagsalita sa ibang wika, hindi ko sinasabi sa kanya (ni hindi ko pinaniniwalaan) na hindi siya nabautismuhan sa Espiritu Santo. Tapat kong ipinaliliwanag sa kanya na ang pagsasalita sa ibang wika ay hindi hiwalay sa atin na ginagawa ng Espiritu Santo. Ipinaliliwanag ko na ibinibigay ng Espiritu Santo ang bigkas, nguni’t tayo ang gagawa ng pagsasalita, tulad ng pagsasalita sa sariling kilalang wika. Pagkatapos ay hihikayatin ko ang taong iyon na makipagtulungan sa Espiritu Santo at magsimulang magsalita ng ibang wika. Halos walang eksepsyon, lahat sa kanila ay nakapagsasalita.

Hindi Ba’t Isinulat ni Pablo na Hindi Lahat ay Nagsasalita sa Ibang Wika? (Didn’t Paul Write that Not All Speak with Tongues?)

Ang retorikal na tanong ni Pablo ay, “Lahat ay hindi nakapagsasalita sa ibang wika, hindi ba?” (1 Cor. 12:30) na ang malinaw na sagot ay “Hindi,” ay kailangang iayos sa kabuuan ng Bagong Tipan. Ang kanyang tanong ay makikita sa ilalim ng konteksto ng kanyang turo tungkol sa mga espiritwal na kaloob, na ipinapakita lamang kung kalooban ng Espiritu (tingnan ang 1 Cor. 12:11). Ispesipikong nagsusulat si Pablo tungkol sa espiritwal na kaloob ng “iba-ibang uri ng wika” (1 Cor. 12:10) na, ayon kay Pablo, ay kailangang samahan ng espiritwal na kaloob ng pagpapakahulugan ng mga wika. Ang partikular na kaloob na ito ay maaaring hindi ang ipinapakita ng mga taga-Corinto sa kanilang iglesia, dahil lantarang nagsasalita sila sa iba-ibang wika na walang interpretasyon. Dapat nating tanungin, Bakit ipagkakaloob ng Espiritu Santo ang kaloob na pagsasalita ng ibang wika sa isang pangmadlang asemblea na hindi ito binibigyan ng kaloob na magpakahulugan? Ang sagot ay ayaw Niya. Kung hindi, isinusulong ng Espiritu Santo ang isang bagay na hindi kalooban ng Diyos.

Marahil ay nananalangin nang malakas sa ibang wika ang mga taga-Corinto sa kanilang mga pagtitipon sa iglesia, nang walang pagpapakahulugan. Kung gayon, natututuhan natin na ang pagsasalita sa ibang wika ay may dalawang gamit. Ang isa ay pananalangin sa ibang wika, na sinabi ni Pablo na gawin sa pag-iisa. Ang gamit na iyan ng pagsasalita sa ibang wika hindi sinasamahan ng interpretasyon, tulad ng isinulat ni Pablo, “nananalangin nga ang aking espiritu, nguni’t walang pakinabang ang aking pag-iisip” (1 Cor. 14:14).

Malinaw na hindi laging alam ni Pablo ang kanyang sinasabi kapag nagsasalita siya sa ibang wika. Wala siyang pagkakaintindi; ni walang interpretasyon.

Subali’t mayroon ding gamit ang pagsasalita sa ibang wika na para sa pangmadlang asemblea ng iglesia, na laging sinasamahan ng kaloob na pagbibigay ng interpretasyon ng mga wika. Nangyayari iyan kapag dinadala ng Espiritu Santo ang isang taong kalooban Niya, at ibinibigay sa kanya ang kaloob na iyan. Nagsasalita sa madla ang taong iyan, pagkatapos ay may ibinibigay na interpretasyon. Nguni’t hindi ginagamit ng Diyos nang ganyan ang lahat. Kaya isinulat ni Pablo na hindi lahat ay nagsasalita sa ibang wika. Hindi lahat ay ginagamit ng Diyos sa biglang kusang kaloob na pagsasalita ng ibang wika, tulad ng hindi paggamit ng Diyos sa lahat sa pagbibigay ng kaloob na interpretasyon ng ibang wika. Iyan lamang ang tanging paraan upang itugma ang tanong na retorikal ni Pablo, “Lahat ay hindi nakapagsasalita sa ibang wika, hindi ba?” sa kabuuan ng itinuturo ng Biblia.

Nakakapagsalita ako sa ibang wika ano mang oras na gustuhin ko, na tulad ni Pablo. Kaya malinaw na si Pablo o ako ay magsasabi na sa tuwing magsasalita kami sa ibang wika ito ay “dahil sa kalooban lamang ng Espiritu.” Ito ay dahil kalooban namin. Kaya anuman ginagawa naming kung kailan naming gusto ay hindi maaaring ang kaloob na pagsasalita ng ibang wika na nangyayari “kung kalooban ng Espiritu.” Dagdag pa rito, si Pablo, tulad ko, ay nagsalita sa ibang wika sa kanyang pag-iisa nang hindi naiintindihan ang kanyang sinasabi, kaya iyan ay hindi maaaring ang kaloob na pagsasalita sa ibang wika na tinukoy niya sa 1 Corinto, na sabi niya ay laging sasamahan ng kaloob na interpretasyon ng ibang wika.

Sa mga pambihirang okasyon lamang ako nagsalita sa ibang wika sa isang pangmadlang asemblea. Iyan ay kapag nararamdaman ko lamang ang udyok ng Espiritu Santo na gawin ko iyon, bagama’t kaya kong ( tulad ng ginagawa ng mga taga-Corinto) manalangin nang malakas sa ibang wika kailan ko man gugustuhin sa iglesia nang walang interpretasyon. Kapag naramdaman ko ang udyok ng Espiritu Santo sa kaloob na iyan, laging may interpretasyon na nagbigay ng magandang halimbawa sa katawan.

Bilang pangwakas, kailangan nating itugma ang pagpapakahulugan sa Biblia. Ang mga nagpapalagay, dahil sa tanong na retorikal ni Pablo na matatagpuan sa 1 Corinto 12:30, na hindi lahat ng mananampalataya ay dapat magsalita ng ibang wika, ay nagwawalang-bahala sa maraming berso sa Biblia na hindi tumutugma sa kanilang interpretasyon. Dahil sa kamaliang ito, naipagkakait sa kanila ang isang dakilang pagpapala mula sa Diyos.

사도행전을 읽어보면, 거의 모든 페이지에 초대교회에서의 성령님의 역사가 기록되었다. 만일 사도행전에서 성령님의 역사를 제거한다면 거의 아무것도 남지 않을 것이다. 진실로, 성령님은 제자들에게 “천하를 어지럽게”할 권능을 주셨다(행 17:6을 보라).

오늘날 전 세계에서 교회가 가장 빠르게 확장되는 지역을 보면, 그곳의 예수님을 따르는 자들이 성령님께 순종하고 그분의 능력을 받았음을 확인할 수 있다. 이것은 우리가 놀랄 일이 아니다. 성령님은 십 초 동안에 우리가 자신의 노력으로 만 년 동안에 이룬 일보다 더 많이 이룰 수 있다. 따라서 제자 삼는 사역자가 성경이 신자의 삶과 사역에서의 성령님의 역사에 대해 무엇을 가르치는지를 이해하는 것은 매우 중요하다.

사도행전에서 우리는 신자들이 성령세례를 받고 사역할 수 있는 힘을 받는 예를 자주 보게 된다. 가능하다면 우리가 이 주제에 대해 연구함으로써 그들이 체험한 것을 우리도 체험하고, 그들이 즐겼던 성령님의 기적적인 도움을 우리도 즐기는 것이 현명할 것이다. 비록 일부 사람은 이러한 기적적인 성령님의 역사는 초대 사도시기에만 국한된 것이라고 주장하지만, 나는 그러한 견해를 뒷받침해주는 어떠한 성서적, 역사적 또는 논리적인 근거도 찾지 못했다. 그것은 불신 때문에 생긴 이론이다. 하나님 말씀의 약속을 믿는 자만이 약속된 축복을 받을 수 있다. 약속의 땅에 들어가지 못한 믿음이 없는 이스라엘 사람처럼, 오늘날 하나님의 약속을 믿지 않는 자들도 하나님께서 그들을 위해 준비한 모든 것을 경험할 수 없다. 당신은 어떤 부류에 속하는가? 개인적으로, 나는 신자들에 속한다.

성령님의 두 역사(Two Works by the Holy Spirit)

주 예수님을 진정으로 믿는 모든 사람은 모두 자신의 삶 속에서 성령님의 역사를 경험했다. 그의 속사람, 또는 영은 성령님에 의해 거듭났으며(딛 3:5을 보라), 성령님은 지금 그의 안에 거하신다(롬8:9, 고전 6:19을 보라). 그는 “성령으로 난”(요 3:5) 사람이다.

이 점을 이해하지 못한 많은 카리스마파와 오순절파 그리스도인들은 성령세례를 받고 방언을 말해야만 성령님이 내주하신다고 가르치는 오류를 범하였다. 그러나 이것은 성경적으로나 경험적으로나 오류임이 분명하다. 많은 카리스마파와 오순절파가 아닌 신자들에게는 일부 카리스마파와 오순절파 신자들보다 내주하시는 성령님에 관한 증거가 더 많다! 그들은 내주하시는 성령님이 없이는 맺을 수 없는, 바울이 갈라디아서 5:22-23에서 열거한 성령의 열매를 더 많이 보여주고 있다.

그러나 사람이 성령으로 낳았다고 하여 그가 성령세례를 받았다고 보장할 수는 없다. 성경에 따르면, 성령으로 난것과 성령세례를 받는 것은 일반적으로 두 가지 별개의 경험이다.

우리가 이 주제를 탐구하기 시작하기에 앞서, 먼저 예수님께서 어느 한 번 사마리아의 우물가에서 구원받지 못한 여자에게 성령님에 대해 말씀하신 것을 생각해 보도록 하자.

예수께서 대답하여 이르시되 네가 만일 하나님의 선물과 또 네게 물 좀 달라 하는 이가 누구인 줄 알았더라면 네가 그에게 구하였을 것이요 그가 생수를 네게 주었으리라…이 물을 마시는 자마다 다시 목마르려니와 내가 주는 물을 마시는 자는 영원히 목마르지 아니하리니 내가 주는 물은 그 속에서 영생하도록 솟아나는 샘물이 되리라(요 4:10, 13-14).

예수님께서 말씀하신 내주하시는 생수가 믿는 자들안에 내주하시는 성령님을 의미한다고 보는 것이 합리적인 것 같다. 나중에 예수님은 요한복음에서 “생수”라는 단어를 다시 사용하셨는데 그분께서 성령님에 대해 말씀하셨다는 것에는 의심의 여지가 없다.

명절 끝날 곧 큰 날에 예수께서 서서 외쳐 이르시되 누구든지 목마르거든 내게로 와서 마시라 나를 믿는 자는 성경에 이름과 같이 그 배에서 생수의 강이 흘러나오리라 하시니 이는 그를 믿는 자들이 받을 성령을 가리켜 말씀하신 것이라 예수께서 아직 영광을 받지 않으셨으므로 성령이 아직 그들에게 계시지 아니하시더라(요 7:37-39, 강조 추가).

이 경우에 예수님은 생수가 “영생하도록 솟아나는 샘물”이 된다고 말씀하시지 않았다. 오히려, 이번에는 생수가 복음을 받아들이는 사람의 내면에서 흐르는 강이 된다고 말씀하셨다.

요한복음의 이 두 유사한 구절은 성령으로 낳았다는 것과 성령세례를 받았다는 것의 차이를 잘 보여준다. 성령으로 낳았다는 것은 주요하게 거듭난 사람에게 혜택을 주며, 거듭난 사람은 영생을 누릴 수 있다. 사람이 성령으로 거듭나면, 그의 안에는 그에게 영생을 주는 성령님이 거하시게 된다.

그러나 성령세례를 받았다는 것은 주로 다른 사람들에게 혜택을 준다. 왜냐하면, 그것은 신자들이 성령님의 능력으로 다른 사람들에게 사역할 수 있게끔 장비시켜 주기 때문이다. “생수의 강”은 성령님의 능력에 의해 그들의 내면으로부터 흘러나오며, 다른 사람들에게 하나님의 축복을 가져다준다.

왜 성령세례가 필요할까?(Why the Baptism in the Holy Spirit is Needed)

우리가 다른 사람에게 사역하기 위해서는 성령님의 도움이 절실하게 필요하다! 성령님의 도움이 없다면, 우리는 모든 민족을 제자로 삼으려는 희망조차 품을 수 없다. 실제로 예수님께서 신자들에게 성령세례를 베푸시겠다고 약속하신 이유가 바로 전 세계 사람들이 복음을 듣게 하기 위해서였다. 그분은 제자들에게 이렇게 말씀하셨다.

볼지어다 내가 내 아버지께서 약속하신 것을 너희에게 보내리니 너희는 위로부터 능력으로 입혀질 때까지 이 성에 머물라(눅 24:49, 강조 추가).

누가도 예수님이 이렇게 말씀하시는 것을 기록하였다.

이르시되 때와 시기는 아버지께서 자기의 권한에 두셨으니 너희가 알 바 아니요 오직 성령이 너희에게 임하시면 너희가 권능을 받고 예루살렘과 온 유대와 사마리아와 땅끝까지 이르러 내 증인이 되리라 하시니라(행 1:7-8 강조 추가).

예수님은 제자들에게 “하늘로부터 오는 능력”을 받을 때까지 예루살렘을 떠나지 말라고 하셨다. 그분은 그렇지 않으면 제자가 본질적으로 무력해지고 그분이 주신 사명을 이루지 못할 줄을 아셨다. 그러나 우리는 그들이 성령세례를 받은 후, 복음을 전파하기 위해 하나님께 초자연적으로 쓰임받았음을 알 수 있다.

전 세계 수백만 명의 그리스도인이 성령세례를 받은 후에, 특히 구원받지 못한 사람들에게 복음을 증거할 때에 새로운 차원의 능력을 경험했다. 그들은 자기들의 말이 사람들로 하여금 죄를 깨닫게 하고, 때로는 자기들도 모르는 성경 구절을 인용했다는 사실을 발견했다. 일부 사람은 자기가 복음 전도와 같은 특정 사역에 부르심을 받고 구체적인 은사를 가졌음을 발견했다. 또 다른 사람은 하나님께서 그들을 그분의 뜻대로 사용하셔서 성령님의 다양한 초자연적인 은사들을 발휘하게 한다는 것을 발견했다. 그들의 경험은 철저하게 성경적이다. 그들의 경험을 반대하는 사람들에게는 반대에 대한 성경적인 근거가 없다. 사실상, 그들은 하나님을 대적하고 있는 것이다.

그리스도를 본받도록 부르심을 받은 우리가 그분께서 성령님에 대한 경험을 본받는 것은 놀라운 일이 아니다. 물론, 그분은 마리아에게 잉태되었을 때 성령으로 낳으셨다(마 1:20을 보라). 성령으로 낳으신 그분은 사역을 시작하시기 전에 성령세례를 받으셨다(마3:16을 보라). 만일 예수님도 사역을 위해 성령세례를 받으심으로 자신을 장비하셔야 했다면, 우리는 얼마나 더 많이 필요할까?

성령세례의 초기 증거(The Initial Evidence of the Baptism in the Spirit)

신자가 성령세례를 받은 후 경험하게 되는 초기 증거는 그가 성경에서 “새 방언” 또는 “다른 언어”로 불리는 새로운 언어로 말하는 것이 될 것이다. 많은 성경 구절들이 이 사실을 말해주고 있는데 아래에 그것들을 살펴보자.

먼저, 예수님은 승천하기 전 마지막 순간에, 믿는 자들을 따르는 표적 중 하나가 새 방언을 말하는 것이라고 말씀하셨다.

또 이르시되 너희는 온 천하에 다니며 만민에게 복음을 전파하라 믿고 세례를 받는 사람은 구원을 얻을 믿지 않는 사람은 정죄를 받으리라 믿는 자들에게는 이런 표적이 따르리니 곧 그들이 내 이름으로 귀신을 쫓아내며 새 방언을 말하며(막 16:15-17, 강조 추가).

일부 주석가들은 이 구절들이 어떤 신약 성경의 고대 사본에는 기록되지 않았기 때문에 우리의 성경 속에서 제외되어야 한다고 주장한다. 그러나 대부분 고대 사본은 그 구절들을 포함하고 있으며 내가 읽어본 어떤 영어 번역본도 그것을 생략하지 않았다. 그뿐 아니라, 예수님이 이 구절들 속에서 말씀하신 내용은 사도행전에 기록된 초대 교회의 경험과 완벽하게 관련된다.

사도행전에는 신자들이 처음으로 성령세례를 받은 다섯 가지 사례가 있다. 이 다섯 가지 사례를 보면서 우리는 두 가지 질문을 지속적으로 물어볼 것이다. (1) 성령세례는 구원받은 후에 경험하는 것인가? (2) 성령세례를 받은 사람은 새 방언을 말하는가? 이것은 우리가 오늘날 신자들을 향하신 하나님의 뜻을 이해하는 데 도움이 될 것이다.

예루살렘(Jerusalem)

첫 번째 예는 사도행전 2장에 기록된 120명의 제자가 오순절 날 성령세례를 받은 사건이다.

오순절 날이 이미 이르매 그들이 다같이 한 곳에 모였더니 홀연히 하늘로부터 급하고 강한 바람 같은 소리가 있어 그들이 앉은 온 집에 가득하며 마치 불의 혀처럼 갈라지는 것들이 그들에게 보여 각 사람 위에 하나씩 임하여 있더니 그들이 다 성령의 충만함을 받고 성령이 말하게 하심을 따라 다른 언어들로 말하기를 시작하니라(행 2:1-4, 강조 추가).

이 120명의 신자들이 그 시간 전에 이미 구원받고 거듭났다는 것은 의심의 여지가 없다. 따라서 그들은 구원받은 후에 성령세례를 경험했음이 확실하다. 그러나 그들이 그 시간 전에 성령세례를 받는 것은 불가능한데 왜냐하면, 성령님은 그날까지 교회에 임하시지 않았기 때문이다.

분명히 함께 따라온 표적은 다른 언어로 말하는 것이었다.

사마리아(Samaria)

신자들이 성령세례를 받은 두 번째 예는 사도행전 8장에 기록된 빌립이 사마리아에 내려가서 거기서 복음을 전파한 사건에서 찾을 수 있다.

빌립이 하나님 나라와 및 예수 그리스도의 이름에 관하여 전도함을 그들이 믿고 남녀가 다 세례를 받으니…예루살렘에 있는 사도들이 사마리아도 하나님의 말씀을 받았다 함을 듣고 베드로와 요한을 보내매 그들이 내려가서 그들을 위하여 성령 받기를 기도하니 이는 아직 한 사람에게도 성령 내리신 일이 없고 오직 주 예수의 이름으로 세례만 받을 뿐이더라(행 8:12-16).

사마리아 그리스도인들은 분명히 구원을 받은 후 성령세례를 받았으며 이것은 그들에게 있어서 이차적 경험이었다. 성경은 명백하게 베드로와 요한이 도착하기 전에, 사마리아인들은 이미 “하나님의 말씀을 받았으며,” 복음을 믿고 물 세례를 받았다고 언급했다. 베드로와 요한이 그들을 위해 기도하러 내려왔을 때, 성경은 “그들이 성령을 받기를 기도하였다”고 말하고 있다. 이보다 더 분명하게 말할 수 있을까?

사마리아 신자들이 성령세례를 받았을 때 방언을 말하였는가? 성경은 이 부분에 대한 언급은 하지 않았지만, 그들에게 놀라운 일이 일어났음을 밝히고 있다. 시몬이라 하는 사람은 베드로와 요한이 사마리아 그리스도인들을 안수했을 때 일어난 일을 보고, 그는 그들에게서 성령을 줄 수 있는 권능을 돈 주고 사려고 하였다.

이에 두 사도가 그들에게 안수하매 성령을 받는지라 시몬이 사도들의 안수로 성령 받는 것을 보고 돈을 드려 이르되 이 권능을 내게도 주어 누구든지 내가 안수하는 사람은 성령을 받게 하여 주소서 하니(행 8:17-19).

시몬이 그토록 인상 깊게 본 것은 무엇일까? 그는 이미 사람들에게 붙었던 귀신들이 떠나가고 중풍병자와 못 걷는 사람들이 기적적으로 낫는 등 많은 다른 표적들을 보아왔다(행 8:6-7을 보라). 그 자신도 이전에 마술을 행하여 사마리아의 모든 사람을 놀라게 한 일이 있었다(행 8:9-10을 보라). 그렇기 때문에 베드로와 요한이 기도할 때 그가 본 것은 굉장히 놀라운 광경이었음이 틀림없었다. 우리가 틀림없이 확실하게 말할 수는 없지만, 그가 사도행전에서 매번 그리스도인이 성령세례를 받은 후 나타나는 현상인 – 방언을 말하는 것을 목격했다고 보는 것이 합리적일 것이다.

다메섹에서의 사울(Saul in Damascus)

사도행전에서 세 번째로 언급된 성령세례를 받은 사람은 나중에 사도 바울로 알려진 다소 사람 사울이다. 그는 자기가 일시적으로 눈이 멀었던 다메섹으로 가는 길에 구원받았다. 그가 회심한 후 사흘 뒤, 아나니아라 하는 사람이 하나님의 보내심을 받아 그를 찾아간다.

아나니아가 떠나 그 집에 들어가서 그에게 안수하여 이르되 형제 사울아 주 곧 네가 오는 길에서 나타나셨던 예수께서 나를 보내어 너로 다시 보게 하시고 성령으로 충만하게 하신다 하니 즉시 사울의 눈에서 비늘 같은 것이 벗어져 다시 보게 된 지라 일어나 세례를 받고 음식을 먹으매 강건하여지니라(행 9:17-18).

아나니아가 사울에게 와서 그를 위하여 기도하기 전에 사울이 이미 거듭났다는 것은 의심의 여지가 없다. 그는 다메섹으로 가는 길에 주 예수님을 믿었으며, 즉각적으로 새로운 주님의 지시를 따랐다. 또한, 아나니아 사울을 처음 만났을 때, 그는 사울을 “형제 사울”이라고 불렀다. 아나니아는 사울에게 그가 온 것은 사울로 하여금 다시 보게 하고 성령으로 충만하게 하기 위함이라고 말했음을 유의하라. 따라서 사울에게 있어서 성령 충만 또는 성령세례를 받은 것은 그가 구원받은지 사흘 후에 발생했다.

성경은 사울이 성령세례를 받은 실제 사건을 기록하지 않았지만, 그것은 아나니아가 사울이 있던 집에 도착한 직후에 발생했음이 틀림없다. 사울이 어느 시점에 다른 방언을 말했다는 것은 의심의 여지가 없다. 왜냐하면, 그가 나중에 고린도전서 14:18에서 “내가 너희 모든 사람보다 방언을 더 말하므로 하나님께 감사하노라”고 언급하였기 때문이다.

가이사랴(Caesarea)

신자들이 성령세례를 받았다는 네 번째 언급은 사도행전 10장에서 발견된다. 사도 베드로는 하나님의 인도 하심을 따라 가이사랴의 고넬료의 가족에게 복음을 전하였다. 베드로가 예수님을 믿음으로 말미암아 구원을 받는다고 전파하자, 그의 모든 이방인 청중들은 바로 믿음으로 응답하였으며, 성령님이 그들에게 내려오셨다.

베드로가 이 말을 할 때에 성령이 말씀 듣는 모든 사람에게 내려오시니 베드로와 함께 온 할례 받은 신자들이 이방인들에게도 성령 부어 주심으로 말미암아 놀라니 이는 방언을 말하며 하나님 높임을 들음이러라 이에 베드로가 이르되 이 사람들이 우리와 같이 성령을 받았으니 누가 능히 물로 세례 베풂을 금하리요 하고 명하여 예수 그리스도의 이름으로 세례를 베풀라 하니라(행 10:44-48상).

이 경우에, 예수님을 믿은 첫 이방인들인 고넬료의 가족들이 동시에 거듭나고 성령세례를 받은 것처럼 보인다.

만일 우리가 이 말씀의 상하문을 검토하고 역사적 맥락을 연구해 보면, 왜 하나님께서 베드로와 그의 동료 신자들이 이방인 신자들에게 성령을 받도록 안수할 때까지 기다리지 않으셨는지를 알 수 있다. 베드로와 다른 유대인 신자들은 이방인들이 구원받을 수 있다는 것을 믿기 어려워 했으며, 성령을 받는다는 것은 더 말할 나위도 없었다! 그들은 아마도 고넬료 가족이 성령세례를 받도록 기도해 준적도 없었을 것이다. 때문에 하나님은 주권을 행하셨다. 하나님은 베드로와 그의 동료들에게 이방인들에 대한 그분의 놀라운 은혜에 대하여 가르치셨다.

베드로와 다른 유대인 신자들이 고넬료 가족들이 진정으로 성령을 받은 것을 무엇으로 확신 했을까? 누가는 “이는 방언을 말하며 하나님 높임을 들임이러라”(행 10:46)고 썼다. 베드로는 이방인들이 오순절 날 성령을 받은 120명 같이 성령을 받았다고 선언했다(10:47을 보라).

에베소(Ephesus)

신자가 성령세례를 받았다는 다섯 번째 언급은 사도행전 19장에서 발견된다. 에베소에 와서 사도 바울은 일부 제자들을 만나 그들에게 다음과 같은 질문을 하였다. “너희가 믿을 때에 성령을 받았느냐”(행 19:2).

신약 서신서의 대부분을 쓴 사람으로서 바울은 분명히 모종 의미에서 성령을 받지 않고도 예수님를 믿는 것이 가능함을 믿고 있었다. 그렇지 않으면 그가 그런 질문을 할 리가 없다.

그 제자들은 자신들이 성령이 계심도 들어보지 못했다고 대답했다. 사실, 그들은 그들에게 세례를 베푼 세례 요한을 통해 단지 오실 메시아에 대해서만 들어봤다. 바울은 즉시 그들에게 물 세례를 다시 베풀었으며, 이번에 그들은 진정한 기독교의 세례를 경험했다. 마지막으로, 바울은 그들이 성령을 받게끔 그들에게 안수하였다.

그들이 듣고 주 예수의 이름으로 세례를 받으니 바울이 그들에게 안수하매 성령이 그들에게 임하시므로 방언도 하고 예언도 하니 모두 열두 사람쯤 되니라(행 19:5-7).

이 열두 사람이 바울을 만나기 전에 거듭났는지 여부를 떠나서, 성령세례는 구원을 받은 후에 받는 것임이 분명하다. 또한, 다시 한 번, 그들의 성령세례를 따랐던 표적은 방언을 말하는 것이었다(이 경우에는 예언도 하였다).

평결(The Verdict)

이 다섯 가지의 실례를 검토해 보자. 그 중 최소한 네 가지 중 성령세례는 구원 이후에 발생한 경험이었다.

그 중 세 가지에서, 성경은 명백하게 성령세례를 받은 사람이 방언 하였다고 말한다. 또한, 아나니아와 바울의 만남에서, 성령세례를 받은 바울의 경험은 실제로 기록되지 않았지만, 우리는 그가 결과적으로 방언을 말했음을 알고 있다. 그것이 네 번째 실례이다.

나머지 사례에서, 사마리아의 신자들이 성령을 받을 때 뭔가 초자연적인 일이 일어났는데, 왜냐하면, 시몬이 성령을 줄 수 있는 권능을 갖기 위해 돈 주고 사려고 했기 때문이다.

따라서 증거는 매우 분명하다. 초대 교회에서, 거듭난 신자들은 성령님에 관한 두 번째 경험을 하였고, 그들이 성령을 받았을 때 방언을 말하였다. 이것은 우리가 놀랄 일이 아니다. 왜냐하면, 예수님은 그분을 믿는 자들이 새 방언을 말하게 될 것이라고 말씀하셨기 때문이다.

따라서 우리에게는 모든 거듭난 사람은 또한, 성령님의 또 다른 역사인 성령세례를 받게 된다는 결정적인 증거가 있다. 또한, 모든 신자는 자신이 성령세례를 받을 때 다른 방언을 할 수 있기를 기대해야 한다.

성령세례를 받는 방법(How to Receive the Baptism in the Holy Spirit)

모든 하나님의 선물처럼, 성령도 믿음으로 받는다(갈 3:5을 보라). 성령세례를 받을 믿음을 갖기 위해서, 신자는 반드시 먼저 성령세례를 받는 것이 그를 위한 하나님의 뜻임을 확신해야 한다. 만일 그가 의심하거나 믿지 못한다면, 그는 성령을 받을 수가 없다(약 1:6-7을 보라).

어떤 신자도 성령을 받는 것이 그를 위한 하나님의 뜻이 아니라고 생각할 좋은 이유가 없다. 왜냐하면, 예수님은 이 일에 대한 하나님의 뜻을 명백하게 언급하셨기 때문이다.

너희가 악할지라도 좋은 것을 자식에게 줄 줄 알거든 하물며 너희 하늘 아버지께서 구하는 자에게 성령을 주시지 않겠느냐 하시니라(눅 11:13).

예수님의 이 약속은 모든 하나님의 자녀들이 성령을 받는 것이 하나님의 뜻이라는 것을 확신하게 할 것이다.

이 구절은 또한, 성령세례를 받는 것이 구원 이후에 발생한다는 사실을 뒷받침 해준다. 왜냐하면, 예수님은 여기서 하나님은 그분의 자녀들이(오직 하나님을 그들의 “하늘에 계신 아버지”로 여기는 사람들) 성령을 구하면 주실 것이라고 약속하셨기 때문이다. 명백하게, 만일 신자가 성령님을 경험하는 것이 구원 받는 순간 거듭날 때가 전부라면, 예수님의 이 약속은 무의미 하게 된다. 현대 신학자들과는 달리, 이미 거듭난 사람이 하나님께 성령을 구하는 것은 매우 적절하다고 믿으셨다.

예수님에 따르면, 한 사람이 성령을 받기 위해서는 두 가지 조건이 충족되어야 한다. 첫째, 하나님은 반드시 그 사람의 아버지여야 한다. 만일 당신이 거듭났다면 하나님은 곧 당신의 아버지이다. 둘째, 당신은 반드시 하나님께 성령을 구해야 한다.

비록 안수를 통해 성령을 받는 것이 성경적이지만(행 8:17; 19:6을 보라), 절대적으로 필요한 것은 아니다. 어떤 그리스도인도 자신이 기도하던 자리에서 성령을 받을 수 있다. 그는 단순히 구하고, 믿음으로 받으면, 성령님이 그에게 주시는 방언으로 말하기 시작할 것이다.

일반적인 두려움(Common Fears)

어떤 사람은 그들이 성령을 구하는 기도를 할 때, 악령에 노출될까 봐 우려하고 있다. 그러나 이러한 문제에 대한 근거는 없다. 예수님은 이렇게 약속하셨다.

너희 중에 아버지 된 자로서 누가 아들이 생선을 달라 하는 데 생선 대신에 뱀을 주며 알을 달라 하는 데 전갈을 주겠느냐 너희가 악할지라도 좋은 것을 자식에게 줄 줄 알거든 하물며 너희 하늘 아버지께서 구하는 자에게 성령을 주시지 않겠느냐 하시니라(눅 11:11-13).

우리가 성령을 구하면, 하나님은 우리에게 성령을 주실 것이다. 그리고 우리는 다른 무엇을 받을까 봐 두려워하지 말아야 한다.

일부 사람은 그들이 다른 방언을 말할 때, 성령님이 주신 초자연적인 언어보다는 단지 무의미한 언어를 만들어 낼까 봐 우려한다. 그러나 당신은 성령세례를 받기 전에는 확실한 언어를 만든다는 것이 불가능함을 알게 될 것이다. 반면에, 당신은 다른 방언으로 말하기 위해 의식적으로 당신의 입술, 혀와 성대를 사용해야한다는 점을 알고 있어야 한다. 성령님은 당신을 대신해 말씀하시지 않는다 – 그분은 단지 당신으로 하여금 말하게 하신다. 그분은 우리의 도움이지 일꾼이 아니다. 당신은 반드시 성경이 가르치는대로 사실대로 말해야 한다.

그들이 다 성령의 충만함을 받고 성령이 말하게 하심을 따라 다른 언어들로 말하기를 시작하니라(행 2:4, 강조 추가).

바울이 그들에게 안수하매 성령이 그들에게 임하시므로 방언도 하고 예언도 하니(행 19:6, 강조 추가).

신자가 성령의 선물을 구한 후, 그는 방언할 수 있다고 믿어야 하며 또한, 기대해야 한다. 왜냐하면, 성령은 믿음으로 받기에, 받는 사람은 특정 감정이나 신체적 감각을 체험하기를 기대하지 말아야 한다. 그는 단순히 그의 입을 열고 성령님이 그에게 말하게 하신 언어로 새로운 소리와 음절로 말하기 시작해야 한다. 그 신자가 믿음으로 말하지 않는 한, 어떤 말도 그의 입에서 나올 수 없다. 그는 반드시 말해야 하며, 성령님은 말할 것을 주실 것이다.

말씀의 원천(The Source of the Utterance)

바울에 따르면, 신자가 방언기도를 할 때, 그의 마음이 기도하는 것이 아니라 영이 기도한다고 한다.

내가 만일 방언기도를 하면 나의 영이 기도하거니와 나의 마음은 열매를 맺지 못하리라 그러면 어떻게 할까 내가 영으로 기도하고 또 마음으로 기도하며 내가 영으로 찬송하고 또 마음으로 찬송하리라(고전 14:14-15).

바울은 자신이 방언기도를 하면 그의 마음은 열매를 맺지 못한다고 말했다. 그 뜻인즉 그의 마음은 방언기도에 참여하지 않았으며, 그는 방언기도의 내용을 이해하지 못했다는 의미이다. 그래서, 바울은 자신이 이해할 수 없는 방언으로 줄곧 기도하기 보다는 오히려 자신의 언어로, 마음으로 기도하는 데에도 시간을 보냈다. 그는 방언으로 찬송했을뿐 아니라 자신의 언어로도 찬송하였다. 이 두 가지 기도와 찬송은 각기 적합한 상황이 있으며, 우리에게는 바울의 균형 잡힌 모범을 따를 수 있는 지혜가 있어야 한다.

바울은 자신의 언어로 말하는 것을 제어하듯이 방언도 자기의 의지대로 제어할 수 있었음을 유의하라. 그는 “내가 영으로 기도하고 또 마음으로 기도하며”라고 말했다. 비평가들은 종종 현대적인 방언이 진정으로 성령님의 선물이라면, 사람은 방언 말하는 것을 제어할 수 없어야 하며 그렇지 않으면 그는 하나님을 지배하는 죄를 범하는 것이 된다고 주장한다. 그러나 이러한 생각은 근거가 없다. 하나님이 계획하신 것처럼 현대와 고대의 방언도 그것을 말하는 사람들의 통제 아래에 있었다. 비평가들은 또한, 사람의 두 손도 하나님에 의해 만들어진 것이 확실하기에 사람은 그것에 대한 제어권이 없으며, 사람이 의식적으로 자신의 손을 사용하는 것은 하나님을 지배하려는 시도와 같다고 말할 수도 있다.

당신이 일단 성령세례를 받고 나면, 방언이 마음이 아닌 영에서 나옴을 자신한테 쉽게 증명할 수 있다. 먼저, 이 책을 읽는 동시에 다른 사람과 대화하기를 시도해보라. 당신은 이 두 가지 일을 동시에 할 수 없음을 발견할 것이다. 그러나 당신은 이 책을 읽으면서 방언도 계속적으로 할 수 있음을 발견할 것이다. 그 이유는 당신이 자신의 마음으로 방언하는 것이 아니기 때문이다 – 방언은 당신의 영으로부터 나온다. 그러므로 당신은 영으로 기도하는 동시에 마음으로 읽고 이해할 수 있다.

당신이 성령세례를 받았기 때문에(Now That You Are Baptized in the Holy Spirit)

하나님께서 당신에게 성령세례를 베푸신 주요 이유를 명심하라 – 당신으로 하여금 성령의 열매와 은사를 나타내는 그분의 증인이 되도록 권능을 주시기 위함이다(고전 12:4-11; 갈5:22-23을 보라). 하나님은 당신이 그리스도를 닮은 삶을 살고 그분의 사랑, 희락, 그리고 화평을 이 세상에 드러내고, 성령님의 초자연적인 은사를 나타내는 것을 사용하셔서 다른 사람들을 그분께로 인도하실 것이다. 방언할 수 있는 능력은 내면으로부터 흐르는 “생수의 강”의 일종이다.

또한, 하나님께서 우리에게 성령님을 주신 것은 우리가 이 땅의 모든 사람에게 복음을 들고 나아가도록 하기 위함임을 기억하라(행 1:8을 보라). 우리는 다른 방언으로 말할 때, 우리가 말하는 언어가 멀리 떨어진 부족 또는 외국 국가의 모국어일 수도 있음을 인식해야 한다. 우리는 매번 방언기도를 할 때마다, 하나님께서는 모든 언어의 사람들이 예수님에 대해 들어보기를 원하신다는 것을 기억해야 한다. 우리는 하나님께 예수님의 지상 명령을 이루기 위해 우리가 어떻게 하기를 원하시는지를 물어야 한다.

우리는 될수록 방언을 많이 말하기 위해 노력해야 한다. 영적 거장인 바울은 “내가 너희 모든 사람보다 방언을 더 말하므로 하나님께 감사하노라”고 썼다. 그는 이 말을 방언을 많이 하는(비록 늘 적절하지 않은 시간에 하는) 교회에 썼다. 따라서, 바울은 그들보다 방언을 더 많이 하였음이 틀림없다. 방언기도를 하는 것은 우리로 하여금 우리 안에 거하시는 성령님을 감찰하고, 바울이 데살로니가 전서 5:17에서 가르친 것처럼 “쉬지 않고 기도”할 수 있게끔 도와준다.

바울은 또한, 방언을 말하는 자는 자기의 덕을 세운다고 가르쳤다(고전 14:4을 보라). 그것은 방언이 우리를 영적으로 세워간다는 의미이다. 방언기도를 함으로써, 우리는 어느 정도 완전히 이해하지는 못하지만, 우리의 속사람을 강건하게 한다. 다른 방언을 말하는 것은 모든 신자의 영적인 삶을 풍성하게 해야 하며, 단지 처음 성령 충만을 받았을 때의 일회적인 경험에 머물지 말아야 한다.

일단 당신이 성령세례를 받았다면, 나는 당신이 날마다 시간을 내어 하나님께 당신의 새로운 언어로 기도하기를 권장한다. 그것은 당신의 영적인 삶과 성장을 크게 향상시킬 것이다.

몇 가지 일반적인 질문에 대한 답변(Answers to a Few Common Questions)

우리는 방언을 말한 적이 없는 모든 사람은 성령세례를 받은 적이 없다고 확신할 수 있을까? 개인적으로, 나는 그렇지 않다고 본다.

나는 내가 사람들이 성령세례 받기를 위해 기도할 때 항상 그들에게 방언으로 말하기를 기대하라고 격려한다. 그리고 그들 중 아마 95%는 내가 기도한지 몇 초 내에 방언을 받게 된다. 지난 몇 년 동안 그 인수는 수천 명에 달한다.

그러나 나는 성령세례 받기를 기도한 그리스도인이 방언을 받지 못했다고 해서 그가 성령세례를 받지 못했다고 보지 않는다. 왜냐하면, 성령세례는 믿음으로 받으며 방언은 자원적으로 받는 것이기 때문이다. 그러나 만일 내가 성령세례 받기를 기도했으나 방언으로 말한 적이 없는 신자와 교제할 기회가 있다면, 나는 먼저 그에게 이 주제에 관한 사도행전의 모든 말씀을 보여줄 것이다. 그다음에 나는 또한, 그에게 바울이 방언을 말할지 여부를 결정할 수 있다고 썼음을 보여줄 것이다. 나는 바울처럼, 내가 원할 때 수시로 방언으로 말할 수 있으며, 따라서 나는 내가 원한다면 영원히 방언으로 말하지 않겠다는 결정을 내릴 수도 있다. 그렇기 때문에, 나는 성령세례를 받고도 성령님과 동역하지 않은 채 처음부터 방언을 말할지 않을 수도 있다고 생각된다.

그러므로 다시 한 번, 나는 성령세례를 받기 위하여 믿음으로 기도했지만, 방언을 말한 적이 없는 그리스도인과 교제할 때마다, 나는 그가 성령세례를 받지 못했다고 말하지 않는다(또한, 그렇다고 믿지도 않는다). 나는 그저 그에게 방언을 말하는 것이 성령님이 우리를 떠나서 하는 일이 아님을 설명해 준다. 나는 성령님이 말씀을 주시지만, 우리가 자기의 언어로 말을 할 때와 같이 우리도 반드시 입을 열어 말을 해야 한다고 설명한다. 그다음에 나는 그 사람이 성령님과 동역하여 방언을 말할 수 있도록 권장한다. 거의 예외 없이, 모든 사람이 방언을 말하게 된다.

바울은 모든 사람이 다 방언을 말하는 것이 아니라고 말하지 않았는가?(Didn’t Paul Write that Not All Speak with Tongues?)

바울의 “다 방언을 말하는 자이겠느냐?”(고전 12:30)는 수사학적 질문에 대한 명백한 대답은 “아니”이며, 그것은 반드시 신약의 나머지 부분과 조화되어야 한다. 그의 질문은 성령님의 뜻에 따라 나타나는 영적 은사들에 대한 그의 가르침에서 찾을 수 있다(고전 12:11을 보라). 바울은 특별히 “각종 방언 말함”(고전 12:10)은 반드시 항상 방언을 통역하는 영적 은사와 함께 동반되어야 한다고 썼다. 이 특별한 은사는 고린도 교회 신자들이 자신들의 교회에서 아무런 통역도 없이 공개적으로 했던 방언의 은사가 아니다. 우리는 왜 성령님이 공중 집회에서 한 사람에게 방언의 은사는 주시면서 다른 한 사람에게 통역의 은사는 주시지 않는지에 대해 물어야 할 것이다. 답은 성령님은 그렇게 하지 않을 것이다. 그렇지 않으면, 성령님은 하나님의 뜻이 아닌 무언가를 추진하고 있는 것이 된다.

고린도 신자들은 예배시간에 통역이 없이 방언기도를 큰소리로 했음이 분명하다. 따라서, 우리는 방언을 말하는 것이 두 가지 용도가 있음을 알 수 있다. 하나는 바울이 개인적으로 해야 한다고 했던 방언으로 기도하는 것이다. 바울이 “나의 영이 기도하거니와 나의 마음은 열매를 맺지 못하리라”고 말한 것처럼 그런 방언기도의 용도는 통역이 동반되지 않았다. 분명한 것은, 바울이 그가 한 방언의 내용을 항상 알고 있었던 것은 아니었다. 그는 이해할 수 없었으며 통역할 수도 없었다.

그러나 교회의 대중 집회를 위한 방언의 용도도 있는데, 그것은 항상 통역의 은사를 동반한다. 그것은 성령님이 그분의 뜻을 따라 한 사람에게 방언의 은사를 줄 때 발생한다. 그 사람은 대중적으로 방언하게 되며, 그다음에 통역이 주어진다. 그러나 하나님은 모든 사람을 다 그렇게 사용하시지는 않는다. 그것이 바로 바울이 모든 사람이 다 방언을 하는 것이 아니라고 한 이유이다. 하나님께서 모든 사람에게 통역의 은사를 주셔서 사용하시지 않는 것처럼 모든 사람이 다 갑지가 방언을 받고 사용받는 것은 아니다. 이것은 성경의 나머지 부분의 가르침과 바울의 “다 방언을 말하는 자이겠느냐”는 수사학적 질문을 조화시키는 유일한 방법이다.

나는 바울처럼, 원하면 언제든지 방언으로 말할 수 있다. 때문에 바울이나 나 자신이나 누구도 우리가 방언을 말할 때마다, 그것이 “오직 성령님의 뜻”대로 한 것이라고 말할 수 없다. 그것은 우리의 뜻대로 한 것이다. 그래서 우리가 원할 때마다 하는 방언은 오직 “성령님의 뜻”에 따라 하는 방언의 은사일 수 없다. 또한, 바울은, 나처럼, 그가 한 말을 이해하지 못하고 개인적으로 방언을 말하였으므로, 그것은 그가 고린도전서에서 쓴 항상 통역의 은사를 동반한 방언의 은사일 수 없다.

내가 대중 집회에서 방언을 말한 적은 매우 드물다. 비록 내가(고린도 신자들이 했던 것처럼) 원할 때마다 교회에서 어떤 통역도 없이 큰 소리로 방언기도를 할 수 있지만, 나는 성령님의 감동이 있을 때에만 그렇게 하였다. 내가 성령님의 감동을 감지했을 때마다, 항상 통역이 있음으로 하여 지체를 세워갔다.

결론적으로, 우리는 성경을 해석함에 있어서 균형을 잡아야 한다. 때문에 고린도전서 12:30에 기록된 바울의 수사학적 질문으로 인하여 다 방언을 말하는 것이 아니라고 결론짓는 사람은 그들의 해석과 조화되지 않는 다른 많은 성경 말씀들을 무시하고 있다. 그들의 오류로 말미암아, 그들은 하나님의 큰 축복을 놓치고 있다.

Quando alguém lê o livro de Atos, o trabalho do Espírito Santo na igreja primitiva é evidente em cada página. Se remover a obra do Espírito Santo do livro de Atos você não terá mais nada. Verdadeiramente, Ele deu poder para os primeiros discípulos para transtornarem o mundo (veja At. 17:6 João Ferreira de Almeida)

Hoje, os lugares do mundo que a igreja está crescendo mais rápido são os lugares onde os seguidores de Jesus se rendem ao Espírito Santo e dEle recebem poder. Isso não deve nos surpreender. O Espírito Santo pode realizar mais em dez segundos do que nós podemos em dez mil anos por nossas próprias forças. Portanto, é de vital importância que o ministro discipulador entenda o que as Escrituras ensinam sobre o trabalho do Espírito Santo nas vidas e ministérios dos crentes.

Frequentemente encontramos exemplos no livro de Atos, de crentes sendo batizados no Espírito Santo e recebendo poder para o ministério. Seria sábio estudar o assunto para que possamos, se possível, vivenciar o que eles experimentaram e desfrutar da ajuda miraculosa do Espírito Santo que eles desfrutaram. Mesmo que alguns afirmem que a obra do Espírito Santo foi confinada à era dos primeiros apóstolos, não encontro prova bíblica, histórica ou lógica para tal opinião. É uma teoria nascida da descrença. Aqueles que acreditam nas promessas da Palavra de Deus experimentarão as bênçãos prometidas. Assim como os israelitas infiéis que não entraram na Terra Prometida, aqueles que não acreditam nas promessas de Deus hoje, não entrarão no que Deus tem preparado para eles. Em que categoria você se encontra? Pessoalmente, eu estou entre os fiéis.

Duas Obras pelo Espírito Santo (Two Works by the Holy Spirit)

Qualquer pessoa que realmente acreditou no Senhor Jesus Cristo experimentou uma obra do Espírito Santo em sua vida. Seu espírito, ou pessoa interior, foi regenerado pelo Espírito Santo (veja Tt. 3:5), e agora Ele vive dentro dela (veja Rm. 8:9; 1 Co. 6:19). Ela nasceu do Espírito (veja Jo. 3:5).

Não entendendo isso, muitos cristãos carismáticos e pentecostais têm cometido o erro de dizer a alguns crentes que estes não terão o Espírito Santo, a menos que sejam batizados no Espírito e falem em línguas. Mas esse é óbviamente um erro confirmado pelas Escrituras e pela experiência. Muitos cristãos não-carismáticos/pentecostais têm muito mais evidências da morada do Espírito que alguns crentes carismáticos/pentecostais! Manifestam bem mais os frutos do Espírito listados por Paulo em Gálatas 5:22-23, o que seria impossível, a não ser que tivessem o Espírito Santo.

Contudo, o fato de a pessoa ter nascido do Espírito não garante que ela também foi batizada no Espírito. De acordo com a Bíblia, nascer do Espírito Santo e ser batizado no Espírito Santo são duas experiências distintas.

Enquanto começamos a explorar esse assunto, vamos primeiramente, considerar o que Jesus disse sobre o Espírito Santo perto de um poço em Samaria a uma pecadora:

Se você conhecesse o dom de Deus e quem lhe está pedindo água, você lhe teria pedido e ele lhe teria dado água viva…Quem beber desta água [do poço] terá sede outra vez, mas quem beber da água que eu lhe der nunca mais terá sede. Ao contrário, a água que eu lhe der se tornará nele uma fonte de água a jorrar para a vida eterna (Jo. 4:10, 13-14).

Parece razoável concluir que a água viva morando dentro de nós que Jesus falou, representa o Espírito Santo que mora naqueles que creem. Mais adiante no capítulo de João, Jesus usou a mesma frase novamente: “água viva” e sem dúvida estava falando sobre o Espírito Santo:

No último e mais importante dia da festa, Jesus levantou-se e disse em alta voz: “Se alguém tem sede, venha a mim e beba. Quem crer em mim, como diz a Escritura, do seu interior fluirão rios de água viva”. Ele estava se referindo ao Espírito, que mais tarde receberiam os que nele cressem. Até então o Espírito ainda não tinha sido dado, pois Jesus ainda não fora glorificado (Jo. 7:37-39).

Nesse instante, Jesus não falou sobre a água viva se tornar “uma fonte de água a jorrar para a vida eterna”. Ao invés disso, dessa vez a água viva se torna rios que fluem da parte mais profunda do receptor.

Essas duas passagens do Evangelho de João ilustram lindamente a diferença entre nascer do Espírito e ser batizado no Espírito Santo. Nascer do Espírito é principalmente para o benefício daquele que está renascendo, para que possa aproveitar a vida eterna. Quando alguém renasce pelo Espírito, tem um reservatório de Espírito dentro dele que lhe dá a vida eterna.

Contudo, ser batizado no Espírito Santo é principalmente benefício aos outros, já que equipa crentes a ministrar a outras pessoas pelo poder do Espírito. “Rios de água viva” fluirão de seus seres interiores, trazendo a benção de Deus para outros pelo poder do Espírito.

Por que o Batismo no Espírito Santo é Necessário (Why the Baptism in the Holy Spirit is Needed)

Precisamos desesperadamente da ajuda do Espírito Santo para ministrar aos outros! Sem sua ajuda, nunca poderemos esperar fazer discípulos de todas as nações. Este é, na verdade, o motivo de Jesus ter prometido batizar crentes no Espírito Santo — para que o mundo ouvisse o evangelho. Ele disse aos Seus discípulos:

Eu lhes envio a promessa de meu Pai; mas fiquem na cidade até serem revestidos do poder do alto (Lc. 24:49, ênfase adicionada).

Lucas também registrou Jesus dizendo:

Não lhes compete saber os tempos ou as datas que o Pai estabeleceu pela sua própria autoridade. Mas receberão poder quando o Espírito Santo descer sobre vocês, e serão minhas testemunhas em Jerusalém, em toda a Judéia e Samaria, e até os confins da terra (At. 1:7-8, ênfase adicionada).

Jesus disse aos Seus discípulos para não deixarem Jerusalém até que fossem “revestidos do poder do alto”. Ele sabia que caso isso não ocorresse, não teriam poder e, com certeza, fracassariam na missão que lhes dera. Contudo, notamos que, uma vez que foram batizados no Espírito Santo, Deus começou a usá-los de forma sobrenatural para espalhar o evangelho.

Muitos milhões de cristãos ao redor do mundo, depois de serem batizados pelo Espírito Santo, têm experienmentado uma nova dimensão de poder, principalmente quando testemunhando a perdidos. Eles perceberam que suas palavras eram mais convincentes e às vezes, citavam versículos que não decoraram. Alguns se viram chamados e com dons para certo ministério, como o evangelismo. Outros descobriram que Deus os usou quando quis com vários dons sobrenaturais do Espírito. Suas experiências são completamente bíblicas. Aqueles que se opõem às suas experiências não têm base bíblica para sua oposição. Estão, na verdade, lutando contra Deus.

Não devemos nos surpreender que nós, que somos chamados para imitar a Cristo, somos chamados para imitar Sua experiência com o Espírito Santo. Jesus foi, é claro, nascido do Espírito quando foi concebido no ventre de Maria (veja Mt. 1:20). Ele, que foi nascido do Espírito, foi então batizado no Espírito inaugurando Seu ministério (veja Mt. 3:16). Se Jesus precisou ser batizado no Espírito Santo para ser equipado para o ministério, o que dizer de nós!

A Evidência Inicial do Batismo no Espírito (The Initial Evidence of the Baptism in the Spirit)

Quando um crente é batizado no Espírito Santo, a evidência inicial de sua experiência é que ele falará uma nova língua, o que as Escrituras chamam de “novas línguas” ou “outras línguas”. Várias passagens embasam esse fato. Vamos considerá-las.

Primeiro, durante os momentos finais antes de Sua ascensão, Jesus disse que um dos sinais que seguiria os crentes é que falariam em novas línguas:

Vão pelo mundo todo e preguem o evangelho a todas as pessoas. Quem crer e for batizado será salvo, mas quem não crer será condenado. Estes sinais acompanharão os que crerem: em meu nome expulsarão demônios; falarão novas línguas (Mt. 16:15-17, ênfase adicionada).

Alguns comentaristas afirmam que esses versículos não deviam estar em nossa Bíblia, já que alguns manuscritos antigos do Novo Testamento não os têm. Contudo, muitos dos manuscritos antigos os incluem, e nenhuma, das muitas traduções que li em inglês, os omitem. Além disso, o que Jesus disse nesses três versículos se encaixa perfeitamente com a experiência da igreja primitiva, registrado no livro de Atos.

Existem cinco exemplos no livro de Atos, de crentes serem inicialmente batizados pelo Espírito Santo. Vamos levar todos em consideração, e enquanto fazemos isso, perguntaremos, continuamente, duas questões: (1) O batismo no Espírito Santo era uma experiência após a salvação? e (2) Os receptores falavam em novas línguas? Isso nos ajudará a entender a vontade de Deus para os crentes hoje.

Jerusalém (Jerusalem)

O primeiro exemplo é encontrado em Atos 2, quando os cento e vinte discípulos foram batizados no Espírito Santo no dia de Pentecostes:

Chegando o dia de Pentecoste, estavam todos reunidos num só lugar. De repente veio do céu um som, como de um vento muito forte, e encheu toda a casa na qual estavam assentados. E viram o que parecia línguas de fogo, que se separaram e pousaram sobre cada um deles. Todos ficaram cheios do Espírito Santo e começaram a falar noutras línguas, conforme o Espírito os capacitava (At. 1:1-4, ênfase adicionada).

Sem dúvida, os cento e vinte crentes já haviam sido salvos e renascidos antes disso; portanto, com certeza, experimentaram o batismo no Espírito Santo depois da salvação. Contudo, seria impossível receberem o batismo no Espírito Santo antes desse tempo porque Ele não havia sido entregue à igreja antes desse dia.

É óbvio que o sinal que acompanhava era falar em línguas.

Samaria (Samaria)

O segundo exemplo de crentes sendo batizados no Espírito Santo é encontrado em Atos 8, quando Filipe desce à cidade de Samaria e prega o evangelho:

No entanto, quando Filipe lhes pregou as boas novas do Reino de Deus e do nome de Jesus Cristo, creram [os samaritanos] nele, e foram batizados, tanto homens como mulheres….Os apóstolos em Jerusalém, ouvindo que Samaria havia aceitado a palavra de Deus, enviaram para lá Pedro e João. Estes, ao chegarem, oraram para que eles recebessem o Espírito Santo, pois o Espírito ainda não havia descido sobre nenhum deles; tinham apenas sido batizados em nome do Senhor Jesus (At. 8:12-16).

Os cristãos samaritanos experimentaram o batismo no Espírito Santo como uma segunda experiência após a salvação. A Bíblia diz claramente, que antes de Pedro e João chegarem, os samaritanos já haviam “aceitado a Palavra de Deus”, acreditado no evangelho e sido batizados na água. Mesmo assim, quando Pedro e João desceram para orar por eles, as Escrituras dizem que foi para que “recebessem o Espírito Santo”. Dá para ser mais claro?

Os crentes samaritanos falaram em novas línguas quando foram batizados no Espírito Santo? A Bíblia não diz, mas diz que algo extraordinário aconteceu a eles. Um homem chamado Simão testemunhava o que acontecia quando Pedro e João punham as mãos nos cristãos samaritanos e tentou comprar deles a mesma habilidade para dar o Espírito Santo a outros.

Então Pedro e João lhes impuseram as mãos, e eles receberam o Espírito Santo. Vendo Simão que o Espírito era dado com a imposição das mãos dos apóstolos, ofereceu-lhes dinheiro e disse: Dêem-me também este poder, para que a pessoa sobre quem eu puser as mãos receba o Espírito Santo (At. 8:17-19).

O que Simão viu que o impressionou tanto? Ele já tinha visto muitos outros milagres, como pessoas sendo libertas de demônios e paralíticos e mancos sendo curados milagrosamente (veja At. 8:6-7). Previamente, ele mesmo havia se envolvido com feitiçaria, impressionando todo o povo de Samaria (veja At. 8:9-10). Portanto, o que testemunhou quando Pedro e João oraram deve ter sido espetacular. Mesmo não podendo dizer com toda certeza, parece bem razoável que tenha testemunhado o mesmo fenômeno que acontecia todas as vezes que cristãos recebiam o Espírito Santo no livro de Atos — ele os viu e ouviu falar em línguas.

Saulo em Damasco (Saul in Damascus)

A terceira menção no livro de Atos de alguém recebendo o Espírito Santo é o caso de Saulo de Tarso, mais tarde conhecido como o apóstolo Paulo. Ele havia sido salvo na estrada para Damasco, onde também ficou temporariamente cego. Três dias depois de sua conversão, um homem chamado Ananias foi divinamente enviado a ele:

Então Ananias foi, entrou na casa, pôs as mãos sobre Saulo e disse: “Irmão Saulo, o Senhor Jesus, que lhe apareceu no caminho por onde você vinha, enviou-me para que você volte a ver e seja cheio do Espírito Santo”. Imediatamente, algo como escamas caiu dos olhos de Saulo e ele passou a ver novamente. Levantando-se, foi batizado e, depois de comer, recuperou as forças (At. 9:17-18).

Não há dúvida que Saulo renasceu antes de Ananias chegar para orar por ele. Ele acreditou no Senhor Jesus quando estava na estrada para Damasco, e imediatamente obedeceu as instruções de seu novo Senhor. Adicionalmente, quando Ananias encontrou Saulo pela primeira vez, chamou-o de “irmão Saulo”. Note que Ananias disse a Saulo que havia ido para que Saulo voltasse a ver e para fosse cheio do Espírito Santo. Portanto, somente três dias após sua salvação, Saulo foi cheio ou batizado no Espírito Santo.

As Escrituras não registram o acontecimento real do batismo de Saulo no Espírito Santo, mas deve ter acontecido logo após a chegada de Ananias aonde Saulo estava. Com certeza, Saulo falou em línguas em algum ponto, porque disse mais tarde em 1 Coríntios 14:18: “Dou graças a Deus por falar em línguas mais do que todos vocês.”

Cesareia (Caesarea)

A quarta menção de crentes sendo batizados no Espírito Santo é encontrada em Atos 10. O apóstolo Pedro havia sido enviado para pregar o evangelho na Cesareia, à casa de Cornélio. Logo que Pedro revelou que a salvação é recebida através da fé em Jesus, toda sua audiência de gentios respondeu imediatamente, e o Espírito Santo desceu sobre todos eles:

Enquanto Pedro ainda estava falando estas palavras, o Espírito Santo desceu sobre todos os que ouviam a mensagem. Os judeus convertidos que vieram com Pedro ficaram admirados de que o dom do Espírito Santo fosse derramado até sobre os gentios, pois os ouviam falando em línguas e exaltando a Deus. A seguir Pedro disse: “Pode alguém negar a água, impedindo que estes sejam batizados? Eles receberam o Espírito Santo como nós!” Então ordenou que fossem batizados em nome de Jesus Cristo (At. 10:44-48a).

Neste caso, parece que os membros da casa de Cornélio, que foram os primeiros gentios crentes em Jesus, renasceram e foram batizados no Espírito Santo simultaneamente.

Se examinarmos as passagens ao redor e estudarmos o contexto histórico, é óbvio o motivo de Deus não ter esperado que Pedro e seus companheiros colocassem as mãos sobre os crentes gentios para que recebessem o Espírito Santo. Pedro e os outros crentes judeus tinham grande dificuldade de acreditar que gentios pudessem ser salvos, muito mais receber o Espírito Santo! Provavelmente, nunca orariam para que a casa de Cornélio recebesse o batismo no Espírito Santo; portanto, Deus agiu soberanamente. Ele estava ensinando a Pedro e seus companheiros algo sobre Sua maravilhosa graça aos gentios.

O que convenceu Pedro e os outros crentes judeus que a casa de Cornélio havia realmente recebido o Espírito Santo? Lucas escreveu: “pois os ouviam falando em línguas e exaltando a Deus” (At. 10:46). Pedro declarou que os gentios tinham recebido o Espírito Santo assim como as cento e vinte pessoas no dia de Pentecoste (veja 10:47).

Éfeso (Ephesus)

A quinta menção de crentes sendo batizados no Espírito Santo é encontrada em Atos 19. Enquanto viajava por Éfeso, o apóstolo Paulo encontrou alguns discípulos e os fez a seguinte pergunta: “Vocês receberam o Espírito Santo quando creram?” (At. 19:2).

Paulo, o homem que escreveu a maioria das epístolas do Novo Testamento, acreditava claramente que é possível acreditar em Jesus e não receber o Espírito Santo, até certo ponto. Caso contrário, não teria feito tal pergunta.

Os homens disseram que nunca ouviram falar no Espírito Santo. Aliás, só haviam ouvido da vinda do Messias através de João Batista, que os batizou. Imediatamente, Paulo os batizou novamente em água e dessa vez, experimentaram o verdadeiro batismo cristão. Finalmente, Paulo pôs suas mãos sobre eles para que recebessem o Espírito Santo:

Ouvindo isso, eles foram batizados no nome do Senhor Jesus. Quando Paulo lhes impôs as mãos, veio sobre eles o Espírito Santo, e começaram a falar em línguas e a profetizar. Eram ao todo uns doze homens (At. 19:5-7).

Novamente, é óbvio que o batismo no Espírito Santo foi subsequente à salvação, independente desses doze homens terem renascido ou não antes de encontrarem Paulo. Mais uma vez, o sinal que acompanhou seus batismos no Espírito Santo foi falar em línguas (e neste caso também, a profecia).

O Veredito (The Verdict)

Vamos rever os cinco exemplos. Em pelo menos quatro deles, o batismo no Espírito Santo foi uma experiência que ocorreu depois da salvação.

Em três deles, as Escrituras dizem claramente que os batizados falaram em línguas. Mais adiante, no encontro de Paulo com Ananias, sua experiência de ser batizado no Espírito Santo não foi descrita, mas sabemos que ele eventualmente falou em línguas. Esse representa o quarto caso.

No último caso, algo sobrenatural aconteceu quando os crentes de Samaria receberam o Espírito Santo porque Simão tentou comprar o poder de dá-lo aos outros.

Portanto, a evidência é bem clara. Na igreja primitiva, crentes renascidos recebiam uma segunda experiência com o Espírito Santo, e quando isso acontecia, falavam em outras línguas. Isso não deve nos surpreender, pois Jesus disse que aqueles que acreditassem nEle falariam em línguas.

Então temos evidência conclusiva que cada um que renasce, também deve experimentar outra obra do Espírito — aquela de ser batizado no Espírito Santo. Além do mais, cada crente deve ter a expectativa de falar em outras línguas quando receber o batismo no Espírito Santo.

Como Receber o Batismo no Espírito Santo (How to Receive the Baptism in the Holy Spirit)

Como todos os dons de Deus, o Espírito Santo é recebido pela fé (veja Gl. 3:5). Para ter fé para receber o Espírito Santo, um crente deve primeiramente ter convicção que é da vontade de Deus que ele seja batizado com o Espírito Santo. Se duvidar, não receberá (veja Tg. 1:6-7).

Nenhum crente tem bom motivo para crer que não seja da vontade de Deus que ele receba o Espírito Santo, pois Jesus disse claramente qual era a vontade de Deus:

Se vocês, apesar de serem maus, sabem dar boas coisas aos seus filhos, quanto mais o Pai que está nos céus dará o Espírito Santo a quem o pedir! (Lc. 11:13).

Essa promessa dos lábios de Jesus deve convencer cada filho de Deus que é da vontade dEle que ele ou ela receba o Espírito Santo.

Esse mesmo versículo também suporta a verdade que, ser batizado no Espírito Santo acontece depois da salvação, porque aqui, Jesus prometeu aos filhos de Deus (as únicas pessoas que têm Deus como “Pai celestial”) que Deus lhes daria o Espírito Santo se lhe pedissem. Obviamente, se a única experiência que alguém pudesse ter com o Espírito Santo era renascer no momento da salvação, a promessa de Jesus não faria sentido. Diferente de certos tipos de teólogos modernos, Jesus acredita que é muito apropriado que pessoas já salvas peçam a Deus pelo Espírito Santo.

De acordo com Jesus, existem duas condições que devem ser preenchidas para que alguém receba o Espírito Santo. Primeiro, ele deve ter Deus como Pai, o que acontece quando renasce. Segundo, dever pedir a Deus pelo Espírito Santo.

Receber o Espírito Santo através de mãos impostas, apesar de ser bíblico (veja At. 8:17; 19:6), não é absolutamente necessário. Qualquer cristão pode receber o Espírito sozinho em seu próprio lugar de oração. Ele precisa simplesmente pedir, receber pela fé e começar a falar em línguas enquanto o Espírito lhe dá capacitação.

Medos Comums (Common Fears)

Algumas pessoas têm medo de orar para receber o Espírito Santo, pois podem, ao invés, estar se abrindo a um espírito demoníaco. Contudo, não há fundação para tal preocupação. Jesus prometeu:

Qual pai, entre vocês, se o filho lhe pedir um peixe, em lugar disso lhe dará uma cobra? Ou se pedir um ovo, lhe dará um escorpião? Se vocês, apesar de serem maus, sabem dar boas coisas aos seus filhos, quanto mais o Pai que está nos céus dará o Espírito Santo a quem o pedir! (Lc. 11:11-13).

Se pedirmos o Espírito Santo, Deus nos dará o Espírito Santo, e não devemos ter medo de receber qualquer outra coisa.

Alguns têm medo de, quando falarem em línguas, eles mesmos estarão inventando uma língua sem sentido, ao invés de uma língua sobrenatural dada pelo Espírito Santo. Entretanto, se tentar inventar uma língua convencível antes de ser batizado no Espírito Santo, verá que é impossível. Por outro lado, deve entender que se for falar em outras línguas terá que, conscientemente, usar seus lábios, língua e cordas vocais. O Espírito Santo não fala por você — Ele só lhe dá a capacitação. Ele é nosso ajudante, não nosso faz-tudo. Você deve falar, assim como a Bíblia ensina:

Todos ficaram cheios do Espírito Santo e começaram a falar noutras línguas, conforme o Espírito os capacitava (At. 2:4, ênfase adicionada).

Quando Paulo lhes impôs as mãos, veio sobre eles o Espírito Santo, e começaram [eles] a falar em línguas e a profetizar (At. 19:6, ênfase adicionada).

Depois de um crente pedir o dom do Espírito Santo, deve acreditar e esperar falar em línguas. Porque o Espírito Santo é recebido pela fé; o recebedor não deve esperar sensações físicas ou sentimentais. Ele deve simplesmente abrir sua boca e começar a falar os novos sons e sílabas que formarão a nova língua que o Espírito Santo lhe dará. A menos que o crente comece a falar pela fé, nada sairá de sua boca. Ele deve falar e o Espírito Santo o capacitará.

A Fonte da Capacitação (The Source of the Utterance)

De acordo com Paulo, quando um crente ora em línguas, não é sua mente que ora, mas sim seu espírito:

Pois, se oro em uma língua, meu espírito ora, mas a minha mente fica infrutífera. Então, que farei? Orarei com o espírito, mas também orarei com o entendimento; cantarei com o espírito, mas também cantarei com o entendimento (1 Co. 14:14-15).

Paulo disse que quando orava em uma língua, sua mente ficava infrutífera. Isso significa que sua mente não fazia nada, e ele não entendia o que estava orando. Então, ao invés de orar sempre em línguas sem entender o que dizia, Paulo também gastava tempo orando com sua mente em sua própria língua. Ele cantava em línguas e também em sua própria língua. Há lugar para os dois tipos de orações e canções e seríamos sábios se seguíssemos seu exemplo balanceado.

Note que para Paulo, falar em línguas estava sujeito a sua própria vontade, assim como falar em sua própria língua. Ele disse: “[Eu] Orarei com o espírito, mas também [eu] orarei com o entendimento.” Muitas vezes, críticos dizem que se falar em línguas modernas fosse realmente um dom do Espírito, ninguém seria capaz de controlá-lo, caso contrário, seria culpado de controlar a Deus. Mas tal ideia não tem fundamentação. Falar em línguas modernas e antigas está debaixo do controle do indivíduo, assim como Deus planejou. Críticos também podem dizer que pessoas que têm mãos realmente feitas por Deus não têm controle sobre elas, e que se tomarem decisões conscientes de usá-las, estão tentando controlar a Deus.

Uma vez que tenha sido batizado no Espírito Santo, pode provar a si mesmo que sua capacitação em línguas vem de seu espírito ao invés de sua mente. Primeiro, tente conversar com alguém ao mesmo tempo em que lê este livro. Verá que não pode fazer os dois ao mesmo tempo. Contudo, descobrirá que pode continuar falando em línguas enquanto lê este livro. A razão é que você não está usando sua mente para falar em línguas — essa expressão vem de seu espírito. Portanto, enquanto usa seu espírito para orar, pode usar sua mente para ler e entender.

Agora que é Batizado no Espírito Santo (Now That You Are Baptized in the Holy Spirit)

Mantenha em mente a razão principal de Deus ter lhe dado o batismo no Espírito Santo — para lhe dar poder com o propósito de ser Sua testemunha, por meio da manifestação do fruto e dos dons do Espírito (veja 1 Co. 12:4-11; Gl. 5:22-23). Vivendo uma vida como a de Cristo e demonstrando Seu amor, alegria e paz ao mundo, assim como manifestando dons sobrenaturais do Espírito, Deus o usará para levar outros a Ele. A habilidade de falar em línguas é somente um dos “rios de água viva” que deve fluir de seu ser mais profundo.

Lembre-se também que Deus nos deu o Espírito Santo para sermos capazes de alcançar todas as pessoas da terra com o evangelho (veja At. 1:8). Quando falamos em outras línguas, devemos pensar que a língua que estamos falando pode muito bem, ser a língua nativa de alguma tribo remota ou nação estrangeira. Cada vez que oramos em línguas, devemos lembrar que Deus quer que pessoas de todas as línguas ouçam sobre Jesus. Devemos perguntar ao Senhor como Ele quer que nos envolvamos para cumprir a Grande Comissão de Jesus.

Falar em línguas é algo que devemos fazer sempre que possível. Paulo, um poço de energia espiritual, escreveu: “Dou graças a Deus por falar em línguas mais do que todos vocês” (1 Co. 14:18). Ele escreveu essas palavras a uma igreja que falava muito em línguas (embora normalmente nas horas erradas). Portanto, Paulo deve ter falado muito em línguas para ter falado mais que eles. Orar em línguas nos ajuda a ficar conscientes do Espírito Santo que vive dentro de nós, e nos ajudará a “orar sem cessar” como Paulo ensinou em 1 Tessalonicenses 5:17.

Paulo também ensinou que falar em outras línguas edifica o crente (veja 1 Co. 14:4). Isso significa que nos forma espiritualmente. Orando em línguas, podemos, apesar de não entender completamente, fortalecer nosso homem interior. Falar em outras línguas deve fornecer enriquecimento diário na vida espiritual de cada crente e não ser uma experiência única do enchimento inicial do Espírito Santo.

Uma vez que foi batizado no Espírito Santo, eu o encorajo a gastar tempo todos os dias orando a Deus em sua nova língua. Isso realçará grandemente seu crescimento e vida espiritual.

Resposta a Algumas Perguntas Comuns (Answers to a Few Common Questions)

Podemos dizer com certeza que todos aqueles que nunca falaram em línguas nunca foram batizados no Espírito Santo? Pessoalmente, eu acho que não.

Sempre encorajei pessoas a esperar falar em línguas quando orava por elas para que fossem batizadas no Espírito Santo, e provavelmente 95% delas falaram após alguns segundos de minha oração. Isso somaria milhares de pessoas durante todos esses anos.

Contudo, nunca diria que um crente que orou para ser batizado no Espírito e que não falou em línguas não é batizado no Espírito Santo, porque o batismo no Espírito é recebido pela fé e falar em línguas é voluntário. Contudo, se tiver a oportunidade de compartilhar com um crente que orou para ser batizado no Espírito, mas que nunca falou em línguas, primeiramente mostraria a ele todas as passagens no livro de Atos sobre o assunto. Então, também mostraria a esse crente como Paulo escreveu que tinha controle de quando falava ou não em línguas. Como Paulo, posso falar em línguas sempre que quiser e, portanto, posso decidir, se desejasse, nunca falar em línguas novamente. Deste modo, posso ter sido batizado no Espírito Santo e nunca ter falado em línguas pelo fato de não cooperar com a capacitação do Espírito.

Então, novamente, quando tenho a oportunidade de compartilhar com um cristão que orou com fé pelo batismo no Espírito Santo, mas que nunca orou em línguas, não o digo (nem acredito) que não tenha sido batizado no Espírito Santo. Eu simplesmente explico a ele que falar em línguas não é algo que o Espírito Santo faz sem nossa vontade. Eu explico que Ele nos capacita, mas que nós devemos falar, assim como falamos em nossa própria língua. Então encorajo aquela pessoa a cooperar com o Espírito Santo e começar a falar em línguas. Quase sem exceção, todas elas falam rápidamente.

Paulo não Escreveu que nem Todos falam em Línguas? (Didn’t Paul Write that Not All Speak with Tongues?)

A pergunta retórica de Paulo, “Falam todos em línguas?” (1 Co. 12:30), cuja resposta é óbvia: “Não”, deve ser harmonizada com o resto do Novo Testamento. Sua pergunta é encontrada dentro do contexto de suas instruções sobre os dons espirituais, que são todos manifestados somente quando o Espírito deseja (veja 1 Co. 12:11). Paulo estava escrevendo especificamente sobre o dom espiritual da “variedade de línguas” (1 Co. 12:10) que, de acordo com Paulo, deve sempre ser acompanhado do dom espiritual da interpretação de línguas. Esse dom em particular não pode ser o que os coríntios estavam sempre manifestando em sua igreja, já que estavam falando em línguas publicamente sem haver interpretação. Devemos perguntar: Por que em uma assembleia pública o Espírito Santo daria o dom de línguas a alguém sem dar a outrém o dom da interpretação? A resposta é que Ele não daria. Caso contrário, o Espírito Santo estaria promovendo algo que não é da vontade de Deus.

Os coríntios devem ter orado em línguas em voz alta durante seus cultos, sem haver interpretação alguma. Portanto, aprendemos que falar em línguas tem dois usos diferentes. Um é orar em línguas, o que Paulo disse que deveria ser feito em particular. Esse uso de falar em línguas não é acompanhado de interpretação, como Paulo escreveu: “Meu espírito ora, mas a minha mente fica infrutífera” (1 Co. 14:14). Obviamente, Paulo nem sempre sabia o que estava falando quando falava em línguas. Não havia entendimento de sua parte; nem interpretação.

Há também o uso de falar em línguas que é para a assembleia pública da igreja, que é sempre acompanhado do dom de interpretação de línguas. Uma pessoa fala publicamente e uma interpretação é dada. Contudo, Deus não usa a todos dessa maneira. É por isso que Paulo disse que nem todos falam em línguas. Nem todos são usados por Deus com o dom de línguas de modo repentino e espontâneo, assim como Deus não usa a todos com o dom de interpretação de línguas. Esse é o único modo de reconciliar a pergunta retórica de Paulo, “Falam todos em línguas?”, com o resto do que as Escrituras ensinam.

Eu posso falar em línguas sempre que quiser, assim como Paulo podia. Então, obviamente, nem Paulo nem eu diria que falamos em línguas “somente quando o Espírito deseja”. Acontece quando nós queremos. Então, o que fazemos quando nós queremos não pode ser o dom de falar em línguas que ocorre “quando o Espírito deseja”. Além do mais, Paulo, assim como eu, falava em línguas reservadamente sem entender o que falava; então, isso não pode ser o dom de línguas sobre o qual falou em 1 Coríntios, quando disse que seria sempre acompanhado do dom da interpretação de línguas.

Houve raras ocasiões em que falei em línguas em assembleias públicas. Isso só aconteceu quando senti o Espírito Santo mover em mim para que assim o fizesse, mesmo que pudesse (assim como os coríntios estavam fazendo) orar em línguas em voz alta a qualquer hora que desejasse na igreja sem haver interpretação. Sempre que senti o Espírito Santo mover em mim com tal dom, houve uma interpretação que edificou o corpo.

Concluindo, devemos interpretar a Bíblia harmoniosamente. Aqueles que acham, por causa da pergunta retórica de Paulo encontrada em 1 Coríntios 12:30, que nem todos os crentes devem falar em outras línguas, estão ignorando as muitas outras passagens que estão em harmonia com essa interpretação. E por causa de seus erros, perdem uma grande bênção do Senhor.

Czy można być pewnym zbawienia? Czy ktoś może wiedzieć z całą pewnością, że jeśli umrze w tej chwili, to będzie zbawiony? Zdecydowanie tak. Apostoł Jan pisze:

„To napisałem wam, którzy wierzycie w imię Syna Bożego, abyście wiedzieli, żemacie żywot wieczny” (1J 5:13).

Nauczyciele fałszywej łaski często cytują ten pojedynczy wers, aby zbudzić przekonanie wszystkich, którzy wyznają, że wierzą w Jezusa, lecz często całkowicie mijają się ze znaczeniem tego, co Jan miał na myśli.

Po pierwsze: Jan powiedział, że pisze to do tych, którzy wierzą w imię Syna Bożego, a nie do tych, którzy wierzą, że są zbawieni przez wiarę w doktrynę o zbawieniu. Nie zbawia nas wiara w to, że zbawienie jest z łaski przez wiarę, zbawieni jesteśmy wierząc w boską osobę. Jeśli wierzymy, że Jezus jest boską osobą, będziemy działać, mówić i żyć tak, że będzie to widoczne.

Co więcej, zauważ, że Jan napisał „te rzeczy” po to, aby czytelnicy wiedzieli, że mają życie wieczne. O jakich rzeczach mówił? Stwierdzenie to padło na zakończenie listu w odniesieniu do wszystkiego, co zostało napisane. Cały swój list napisał, aby czytelnicy wiedzieli, że mają życie wieczne. Zbadanie życia w świetle tego, co napisał jest znakiem prawdziwych wierzących, którzy mogą sprawdzić, czy są naprawdę zbawieni.

Porównanie siebie z tym, co napisał Jan może również dla nas być sposobem na sprawdzenie, czy Boża łaska faktycznie zmieniła nas. Jeśli tak jest to możemy być pewni, że jesteśmy zbawieni. Nie jest to poleganie na uczynkach, a raczej przyjęcie pewności zbawienia dzięki dowodom Bożej łaski działającej w nas i przez nas. Wielu antynomian dla pewności zbawienia trzyma się modlitwy raz powiedzianej, podczas, gdy prawdziwi chrześcijanie patrzą na swoje życie i widzą dzieło przemiany Bożej łaski. Wiemy

[1]

, że jesteśmy zbawieni.

Co takiego napisał Jan, aby pomóc nam dokonać oceny? Jakie są wyróżniające cechy prawdziwych wierzących? Jan stale powtarza trzy dziedziny podlegające sprawdzeniu: życie moralne (p. 2:3-6; 2:28; 3:10); życie socjalne (p. 2:7-11; 3:11-18; 4:7-21) oraz sprawy doktrynalne (p. 2:18-27;.4:1-6). Zastanówmy się nad nimi.

Sprawdzian moralny: Posłuszeństwo przykazaniom Jezusa

A z tego wiemy, że go znamy, jeśli przykazania jego zachowujemy. Kto mówi: Znam go, a przykazań jego nie zachowuje, kłamcą jest i prawdy w nim nie ma. Lecz kto zachowuje Słowo jego, w tym prawdziwie dopełniła się miłość Boża. Po tym poznajemy, że w nim jesteśmy. Kto mówi, że w nim mieszka, powinien sam tak postępować, jak On postępował (1J 2:3-6, podkreślenie dodano).

Jeśli zachowujemy przykazania Jezusa, (1) wiemy, że poznaliśmy Go i (2) wiemy, że w Nim mieszkamy.

Niektórzy chcą wmówić nam, że „znać Jezusa” jest wyrażeniem, które odnosi się do bardziej dojrzałych chrześcijan. Młodzi, niedojrzali chrześcijanie tak naprawdę nie znają Jezusa tak dobrze jak starsi. Tak więc, uważają, że Jan mówił o tym, że możemy powiedzieć, że jesteśmy dojrzałymi lub niedojrzałymi chrześcijanami, patrząc na swoje posłuszeństwo lub nieposłuszeństwo. Czy jednak rzeczywiście o to chodziło Janowi?

Z kilku przyczyn widać wyraźnie, że nie. W cytowanym fragmencie Jan użył również wyrażenia „w Nim”, stwierdzając, że możemy wiedzieć, czy jesteśmy (mieszkamy) w Chrystusie, jeśli zachowujemy Jego przykazania. Każdy, kto przeczytał Nowy Testament wie, że wszyscy prawdziwi wierzący są w Chrystusie, a nie tylko ci bardziej dojrzali. Skoro ci, którzy są w Nim i ci, którzy znają Go mogą być rozpoznani po tym, że zachowują Jego przykazania, znać Go musi być odpowiednikiem bycia zbawionym.

Po drugie, sam Jezus używał tego samego wyrażenia jako odpowiednika bycia zbawionym:

Wtedy mu rzekli [faryzeusze]: Gdzie jest Ojciec twój? Jezus odpowiedział: Nie znacie ani mnie, ani Ojca mojego. Gdybyście mnie znali, znalibyście też Ojca mego (J 8:19, podkreślenie dodano).

…Ja jestem dobry pasterz i znam swoje owce [wszystkich, którzy są zbawieni], i moje mnie znają (J 10:14, podkreślenie dodano).

Gdybyście byli mnie poznali i Ojca mego byście znali; odtąd go znacie i widzieliście go

(J 14:7, podkreślenie dodano, p. też: 1J 3:6).

A to jest żywot wieczny, aby poznali ciebie, jedynego prawdziwego Boga i Jezusa Chrystusa, którego posłałeś (J 17:3, podkreślenie dodano).

Po trzecie, Jan używa również wyrażenia „znać Go” w innym miejscu w swym pierwszym liście, gdzie wyraźnie zrównuje poznanie Jezusa z byciem zbawionym:

Patrzcie, jaką miłość okazał nam Ojciec, że zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi i nimi jesteśmy. Dlatego świat nas nie zna, że jego nie poznał (1J 3:1, podkreślenie dodano).

Po czwarte, kontekst użycia wyrażenia ”znać Go” w Pierwszym Liście Jana, który w całości jest poświęcony sprawdzaniu autentycznej wiary, wzmacnia nasze przekonanie, że to wyrażanie dotyczy wszystkich prawdziwych chrześcijan. Na przykład autor w drugim podejściu do moralnego sprawdzianu wyraźnie stwierdza, że „czynić sprawiedliwość” jest dowodem nowego narodzenia:

A teraz, dzieci, trwajcie w nim, abyśmy, gdy się objawi, mogli śmiało stanąć przed nim i nie zostali zawstydzeni przy przyjściu jego. Jeżeli wiecie, że jest sprawiedliwy, wiedzcie też, że każdy, kto postępuje sprawiedliwie, z niego się narodził (1J 2:28-29, podkreślenie dodano).

Z tych powodów możemy wnioskować, że kiedy Jan pisał o poznaniu Jezusa, nie odnosił się do intymnej bliskości z Jezusem bardziej dojrzałych chrześcijan, lecz do bycia zbawionym. Ci, którzy Go znają, są Mu posłuszni.

Moralny test ponownie pojawia się w następnym rozdziale:

Umiłowani, teraz dziećmi Bożymi jesteśmy, ale jeszcze się nie objawiło, czym będziemy. Lecz wiemy, że gdy się objawi, będziemy do niego podobni, gdyż ujrzymy go takim, jakim jest. I każdy, kto tę nadzieję w nim pokłada, oczyszcza się, tak jak On jest czysty. Każdy kto popełnia grzech, i zakon przestępuje, a grzech jest przestępstwem zakonu. A wiecie, że On się objawił, aby zgładzić grzechy, a grzechu w nim nie ma. Każdy, kto w nim mieszka, nie grzeszy; każdy, kto grzeszy, nie widział go ani go nie poznał. Dzieci, niech was nikt nie zwodzi; kto postępuje sprawiedliwie, sprawiedliwy jest, jak On jest sprawiedliwy. Kto popełnia grzech, z diabła jest, gdyż diabeł od początku grzeszy. A Syn Boży na to się objawił, aby zniweczyć dzieła diabelskie. Kto z Boga się narodził, grzechu nie popełnia, gdyż posiew Boży jest w nim, i nie może grzeszyć, gdyż z Boga się narodził. Po tym poznaje sie˛ dzieci Boz˙e i dzieci diabelskie. Kto nie poste˛puje sprawiedliwie, nie jest z Boga… (1J 3:2-10a, podkres´lenie dodano).

Czy można to jaśniej ująć? Ze swoją łaską, Bóg przemienia tych, którzy naprawdę wierzą w Jezusa w posłusznych synów. Jan napisał „te rzeczy”, abyśmy „wiedzieli, że mamy żywot wieczny” (1J 5:13).

Czy jesteś posłuszny przykazaniom Jezusa? Może zechciałbyś przejrzeć listę przykazań Jezusa z rozdziału dziewiątego. Nie ma chrześcijanina, który byłby w tym doskonały, lecz wszystkich prawdziwych chrześcijan cechuje w większym stopniu posłuszeństwo niż nieposłuszeństwo.

Sprawdzian społeczny: Miłość do braci

Albowiem to jest zwiastowanie, które słyszeliście od początku, że mamy się nawzajem miłować; nie jak Kain, który wywodził się od złego i zabił brata. A dlaczego go zabił? Ponieważ uczynki jego były złe, a uczynki brata sprawiedliwe. Nie dziwcie się, bracia, jeżeli was świat nienawidzi. [Co Jan sugeruje tutaj, jeśli chodzi o porównanie zachowania wierzących w stosunku do niewierzących?] My wiemy, że przeszliśmy ze śmierci do żywota, bo miłujemy braci; kto nie miłuje, pozostaje w śmierci. Każdy, kto nienawidzi brata swego, jest zabójcą, a wiecie, że żaden zabójca nie ma w sobie żywota wiecznego (1J 3:11-15, podkreślenie dodano).

W chwili nowego narodzenia Bóg, przez swego Ducha Świętego, przychodzi, aby zamieszkać w nas, a wiąże się to również z Jego naturą. Bóg jest miłością, jak pisze autor (1J 4:8), gdy więc wprowadza się Bóg, wprowadza się miłość. Paweł napisał: „Miłość Boża jest rozlana w sercach naszych przez Ducha Świętego, który jest nam dany” (Rz 5:5).

Nowonarodzeni odkrywają w szczególności to, że posiadają nadnaturalną miłość do innych wierzących, swoich duchowych braci i sióstr. W rzeczywistości, jeśli ich naturalni krewni nie są zbawieni, okazuje się, że wolą spędzać czas ze swymi duchowymi krewnymi. Nawet kiedy mija ich na autostradzie samochód z nalepką „Kocham Jezusa”, robi im się cieplej na sercu. Gdyby żyli w czasach greckiego filozofa z II wieku, Celsusa, również znaleźliby się w centrum jego krytyki: „Ci chrześcijanie kochają się nawet zanim się poznają!”.

Ta udzielona przez Boga miłość idzie znacznie głębiej niż uściski i uśmiechy po nabożeństwie. Jest to ta sama miłość, którą Bóg kocha swoje dzieci, pełna troski i współczucia:

Po tym poznaliśmy miłość, że On za nas oddał życie swoje; i my winniśmy życie oddawać za braci. Jeśli zaś ktoś posiada dobra tego świata, a widzi brata w potrzebie i zamyka przed nim serce swoje, jakże w nim może mieszkać miłość Boża? Dzieci, miłujmy nie słowem ani językiem, lecz czynem i prawdą (1J 3:16-18).

Miłość, którą prawdziwi chrześcijanie kochają siebie nawzajem jest tak realna, że w oczach niewierzących utożsamia ich z uczniami Chrystusa (p. J 13:35) i wyróżnia ich spośród niewierzących w oczach Boga (p. Mt 25:31-46). Ci, którzy nie kochają braci, nie kochają Boga (p. 1J 4:20).

Oczywiście, ta miłość może wzrastać a ci, którzy ją rzeczywiście posiadają, nie zawsze przejawiają ją w doskonały sposób. Mimo wszystko, każdy prawdziwy wierzący jest świadomy tego wewnętrznego zbiornika, z którego sączy się ona przez oczy, ręce, myśli i słowa. Kocha innych uczniów Jezusa. Czy kochasz ich? Jan napisał „te rzeczy”, abyśmy „wiedzieli, że mamy żywot wieczny” (1J 5:13).

Sprawdzian doktrynalny

Któż jest kłamcą, jeżeli nie ten, który przeczy, że Jezus jest Chrystusem? Ten jest antychrystem, kto podaje w wątpliwość Ojca i Syna. Każdy, kto podaje w wątpliwość Syna, nie ma i Ojca. Kto wyznaje Syna, ma i Ojca (…) Kto tedy wyzna, iż Jezus jest Synem Bożym, w tym mieszka Bóg, a on w Bogu (…) Każdy, kto wierzy, iż Jezus jest Chrystusem, z Boga się narodził, a każdy, kto miłuje tego, który go zrodził, miłuje też tego, który się z niego narodził (1J 2:22-23; 4:15; 5:1).

Ten doktrynalny sprawdzian jest często jedynym uznawanym przez antynomistów. Uważa się, że jeśli ktoś wyznaje, że Jezus jest Chrystusem, Synem Bożym, to jest zbawiony, nawet jeśli nie spełnia pozostałych dwóch testów Jana. Pamiętajmy o tym, że można werbalnie wyznać wiarę, że Jezus jest Chrystusem i Synem Bożym, równocześnie wyrzekając się tego swym zachowaniem. W swym pierwszym liście Jan pisze co najmniej czterokrotnie o tych, którzy swym zachowaniem unieważniają własne słowa:

Kto mówi: Znam go, a przykazań jego nie zachowuje, kłamcą jest i prawdy w nim nie ma (1J 2:4, podkreślenie dodano).

Kto mówi, że w nim mieszka, powinien sam tak postępować, jak On postępował (1J 2:6, podkreślenie dodano).

Kto mówi, że jest w światłości, a brata swojego nienawidzi, w ciemności jest nadal (1J 2:9, podkreślenie dodano).

Jeśli kto mówi: Miłuję Boga, a nienawidzi brata swego, kłamcą jest; albowiem kto nie miłuje brata swego, którego widzi, nie może miłować Boga, którego nie widzi (1J 4:20, podkreślenie dodano).

W tym świetle niemądrze byłoby uważać, że zaliczamy doktrynalny test Jana, jeśli oblewamy sprawdzian moralny i społeczny. Wszystkie trzy są równie ważne. Zauważ, jak Jan łączy je w podsumowaniu pod koniec swego listu:

Każdy, kto wierzy, iż Jezus jest Chrystusem [sprawdzian doktrynalny], z Boga się narodził, a każdy, kto miłuje tego, który go zrodził, miłuje też tego, który się z niego narodził [sprawdzian socjalny]. Po tym poznajemy, iż dzieci Boże miłujemy, jeżeli Boga miłujemy i przykazania jego spełniamy [sprawdzian moralny] (1J 5:1-2).

Jan napisał te rzeczy „abyście wiedzieli, że macie żywot wieczny” (1J 5:13). List Jana daje pewność tym, którzy rzeczywiście narodzeni są na nowo, lecz ostrzega tych, których wiara jest fałszywa. Jak napisałem we wstępie do tej książki, gdybym sam siebie zwodził co do swego zbawienia, to wolałbym to odkryć raczej teraz niż po śmierci. Teraz jest czas na pokutę i zaufanie Jezusowi, potem będzie za późno.

Ci z nadmiernie wrażliwym sumieniem

Odkryłem, że jest pewien niewielki procent prawdziwych wierzących w Chrystusa, którzy po przeczytaniu tej książki zostaną prawdopodobnie nadmiernie zaalarmowani swym duchowym stanem, co będzie związane przede wszystkich z ich osobowością. Już są bardzo oddanymi Chrystusowi i już stawiają sobie samym bardzo wysokie standardy, często są perfekcjonistami w osobistym życiu. W niektórych przypadkach zostali wychowani przez bardzo wymagającego rodzica, nigdy nie czując, że spełnili wymagania. W innych przypadkach, gdy spędzili jakiś czas uwięzieni w legalistycznych kościołach, gdzie grzech zawsze był głównym tematem kazań, a łaska nigdy, bądź tam gdzie sprawdzianem zbawienia były zewnętrzne standardy takie jak rodzaj noszonej fryzury czy długość spódnic. Zdarza się, że ludzie są zarażani nauką, jakoby tracili zbawienie za każdym razem, gdy zgrzeszą.

Są to chrześcijanie, którzy mają nadmiernie wrażliwe sumienie (tego określenia używam z braku lepszego wyrażenia). Szybko potępiają siebie samych. Jeśli płacą dziesięcinę i wspierają troje ubogich dzieci, czują się winni, że nie wspierają czwórki i zastanawiają się nad tym, czy są zbawieni. Bezinteresownie usługują innym w kościele, ponieważ jednak borykają się z jednym nawiedzonym starszym diakonem, kwestionują swoje zbawienie. Są chrześcijanami, którzy wydają trzydziestokrotne plony, a nie stokrotne (p. Mk 4:8). Nie są cudzołożnikami, wszetecznikami, homoseksualistami, bałwochwalcami, pijakami, kłamcami ani złodziejami, lecz skoro nie są doskonali, boją się piekła, nawet jeśli ich życie cechuje sprawiedliwość.

Tylko Słowo Boże może wprowadzić równowagę do ich życia. Jeśli to właśnie ty taki jesteś, zachęcam cię, abyś przeczytał cały Nowy Testament i wynotował sobie niedoskonałości wielu zbawionych. Wszyscy potykamy się w różny sposób, w szczególności w mowie (p. Jk 3:2). Owoc Ducha ciągle może wzrastać i dojrzewać w życiu nas wszystkich. Boże dzieło jeszcze nie jest zakończone, Bóg kocha cię i, jak dotąd, Jego jedynym doskonałym dzieckiem jest Jezus.

[1]

Faktycznie, Pierwszy List Jana może być nazwany “listem o poznaniu”. Słowo “poznanie” (czy wiedza) pojawia się w nim czterdzieści razy.

Jesteś zatem teraz nowym wierzącym w Jezusa Chrystusa. Szczęśliwego Duchowego Dnia Urodzin!

Co teraz zrobisz? Oczywiście twoja wewnętrzna motywacja do życia zmieniła się całkowicie. Teraz twoją ambicją jest podobać się Bogu. Kochasz Go i z powodu tej miłości, chcesz być Mu posłuszny.

W Bożych oczach jesteś nowym duchowym dzieckiem. On pragnie, abyś wzrastał duchowo. Chce, abyś stał się jak Jezus. To zabierze trochę czasu. I będzie wymagało wysiłku z twojej strony.

W tym krótkim rozdziale, chcę podzielić się z tobą tym, od czego powinieneś rozpocząć swoją duchową podróż. Pamiętaj o tym, że naszym celem jest to, aby stać się jak Jezus.

Czytanie Biblii

Jeśli chcesz stać się takim jak Jezus, będziesz musiał Go poznać. Istnieją cztery zapisy historii Jego życia, nazwane Ewangeliami, które znajdują się w Nowym Testamencie. Napisane są przez Mateusza, Marka, Łukasza i Jana – każdy z autorów opowiada historię Jezusa z trochę innej perspektywy, zatem musisz przeczytać je wszystkie.

Po Ewangeliach przeczytaj Dzieje Apostolskie – opowiadają o wczesnym Kościele, jego przywódcach i rozprzestrzenianiu się ewangelii. Dalej znajdziesz listy napisane do pierwszych chrześcijan przez Pawła, Jakuba, Piotra, Jana i Judę. Wszyscy ci mężczyźni byli zainspirowani do napisania tych listów przez Ducha Świętego. A to oznacza, że możesz je czytać jako osobisty list miłości od Boga.

Powinieneś przeczytać te listy po tym, jak skończysz już czytać ewangelie. To ważne, aby przeczytać Nowy Testament zanim zaczniesz czytać Stary Testament. Nowy Testament został napisany dla chrześcijan – ludzi, którzy żyją pod nowym przymierzem (czy obietnicą), które zapoczątkował Jezus. Żyjesz w nowym przymierzu z Bogiem.

Mogę cię zapewnić, że nie zrozumiesz za pierwszym razem wszystkiego, co jest zapisane w Biblii, ale nie martw się tym – po prostu stosuj to, co zrozumiałeś. Im więcej będziesz czytać i studiować Biblię, tym więcej będziesz się uczyć. Biblia jest tak niesamowitą księgą, że możesz ją czytać ciągle i ciągle tysiąc razy i wciąż nie poznasz wszystkiego, co jest do poznania. Zachęcam cię, abyś czytał jakiś fragment Biblii każdego dnia.

Jeśli potrzebujesz pomocy w zrozumieniu Biblii podczas codziennego czytania, zajrzyj do książki, którą napisałem: Your Best Year Yet. Znajdują się w niej komentarze na każdy dzień, które pomogą ci przeczytać całą Biblię w jeden rok. Możesz zamówić kopię tej książki w sklepie chrześcijańskim albo używając formularza zawartego na końcu tej książki.

Znalezienie kościoła

Będziesz potrzebował kościoła, do którego będziesz regularnie uczęszczał. Kościoła, w którym wiernie jest nauczana Biblia. Niestety, prawdziwa ewangelia nie jest głoszona we wszystkich kościołach, zatem musisz być ostrożny.

Jak możesz znaleźć dobry kościół? Po pierwsze, zapytaj osobę, która dała ci tę książkę. Jest szansa, że ona czy on jest narodzony na nowo i uczęszcza do kościoła, w którym głoszona jest nauka biblijna.

Kiedy znajdziesz się w kościele, w którym ludzie są nowonarodzeni, zobaczysz, że są oni ciepli i przyjaźni. Jeśli czujesz się niemile widziany, to nie znajdujesz się wśród prawdziwych chrześcijan. Rozejrzyj się. Upewnij się, że kościół do którego przychodzisz jest pełen prawdziwych chrześcijan, a nie jedynie ludzi religijnych, którzy myślą, że są chrześcijanami.

Bóg użyje innych chrześcijan, abyś wzrastał duchowo. Są oni twoimi starszymi braćmi i siostrami, w sensie duchowym. To jest inny sposób, aby poznać, czy jesteś w kościele, w którym ludzie naprawdę rozumieją ewangelię – wielokrotnie mówią o sobie nawzajem „bracia i siostry w Chrystusie”.

Innym sposobem, aby sprawdzić, czy jesteś w dobrym kościele jest zadanie pytania pastorowi, czy zgadza się on z przesłaniem zawartym w tej książce! Jeśli pastor nie zgadza się z fundamentalnym przesłaniem dotyczącym śmierci Jezusa na krzyżu za nasze grzechy i że jesteśmy zbawieni przez upamiętanie i wiarę w Jezusa, to oznacza to, że ten pastor sam potrzebuje zbawienia.

Jest wiele różnych punktów widzenia dotyczących pomniejszych kwestii doktrynalnych wśród kościołów i służb, ale wszyscy prawdziwi chrześcijanie zgadzają się co do podstaw ewangelii biblijnych. Jeśli pastor nie wierzy w proste przesłanie ewangelii, znajdź takiego, który wierzy.

Pastor powołany przez Boga jest wyposażony w specyficzne dary, które sprawiają, że jest zdolny pomóc ci w twoim wzroście. Zdecydowanie potrzebujesz miejsca, gdzie znajdziesz pastora pełnego troskliwej miłości, głoszącego Biblię. Jest on prezentem od Boga dla ciebie.

Chrzest w wodzie

Poproś swojego nowego pastora o chrzest w wodzie tak szybko, jak to możliwe. Jezus powiedział: „Kto uwierzy i ochrzczony zostanie, będzie zbawiony, ale kto nie uwierzy, będzie potępiony” (Mk 16:16). Oczywiście, bycie ochrzczonym w wodzie nie zbawia cię, ale jest jedną z pierwszych rzeczy, które potwierdza twoje prawdziwe upamiętanie i wiarę.

Jeśli twój pastor mówi, że nie jest ważne, aby być ochrzczonym, rozejrzyj się za dobrym kościołem. Możliwe, że jeśli pastor nie jest posłuszny jasnemu i prostemu nakazowi, aby chrzcić nowych chrześcijan, to nie będzie podążał on za nauką biblijną także w innych obszarach.

Mogłeś być ochrzczony jako dziecko, albo może nie byłeś w ogóle, ale to nie ma znaczenia. Biblia mówi, że każdy powinien być ochrzczony po tym , jak człowiek wyzna swoją wiarę w Jezusa Chrystusa jako Zbawiciela. Twój chrzest jako niemowlaka nie ma nic wspólnego z twoją własną akceptacją Jezusa.

Dlaczego chrzest wodny jest tak ważny? Ponieważ jest symbolem tego, co stało się Jezusowi i tobie. Jezus umarł, był pogrzebany i powstał z martwych. Ty także, w Chrystusie, umarłeś, zostałeś pogrzebany i powróciłeś do życia jako nowa osoba, oczyszczona z grzechu!

Dzielenie się ewangelią

Bez wątpliwości chcesz mówić innym o tym, czego się dowiedziałeś. Wiesz, że jeśli inni się nie upamiętają i nie uwierzą ewangelii, to spędzą wieczność w piekle. Boża miłość w tobie jest tym, co powoduje, że w twoim sercu wzbiera współczucie dla ludzi niezbawionych.

Zalecam ci, abyś powoli zaczynał dzielić się swoją nową wiarą z innymi. Mówię tak dlatego, że sam popełniłem wiele błędów, kiedy pierwszy raz zaczynałem „świadczyć” moim niezbawionym przyjaciołom. Zazwyczaj byłem przejęty nieporozumieniami w mało istotnych kwestiach doktrynalnych, zamiast w sposób skuteczny przekazać im prostą ewangelię Bożej miłości wyrażonej w poświęceniu Jezusa.

Co gorsza, uważałem się za wszechwiedzącego i teraz już wiem, że byłem zbyt natarczywy wobec tych swoich potencjalnych nawróconych. Zatem polecam ci, abyś rozpoczął od codziennej modlitwy za swoich przyjaciół i znajomych, którzy nie są jeszcze zbawieni.

Zanim powiesz im o zmianie w twoim życiu, musisz pokazać swoje zmienione życie. Kiedy zauważą zmianę i zaczną pytać, co się stało, to wtedy jest dobry moment, aby delikatnie i z szacunkiem opowiedzieć im, co Bóg zrobił dla ciebie (zobacz 1 P 3:15-16). Jeśli będą się śmiać, nie odwzajemniaj się im tym samym ani nie krytykuj tego, w co wierzą. Wybacz im, nie przestawaj się modlić za nich i szukaj okazji, aby im służyć. Miłość może zmiękczyć najtwardsze serce.

Uważaj, abyś nieświadomie nie prezentował się jako „świętszy od papieża”. Oczywiście, nie będziesz brał już dłużej udziału w grzesznych praktykach tych, którzy nie wierzą w Jezusa, ale musisz zadbać o to, aby inni nie pomyśleli, że udajesz kogoś lepszego niż oni. Nie zapominaj, że kiedyś też zachowywałeś się tak jak oni i tylko z tego powodu, że usłyszałeś ewangelię i odpowiedziałeś na nią, nie żyjesz już w grzechu. Jesteśmy zbawieni z Bożej łaski, zatem nie mamy żadnego prawa, aby być dumnymi.

Jeśli spędzasz dużo czasu z mało otwartymi niewierzącymi, będą oni ściągać cię w dół duchowo. To jest kolejna przyczyna, dla której potrzebujesz regularnej społeczności z innymi chrześcijanami, a nie jedynie kościoła. Kiedy wzrastasz duchowo, twoi najbliżsi przyjaciele staną się tymi, którzy są częścią twojej duchowej rodziny – Bożej rodziny.

Modlitwa

Ponieważ teraz Bóg jest twoim Ojcem, będziesz chciał pogłębić swoją relację z Nim. Nie musisz być w kościele, aby z Nim rozmawiać, ponieważ On jest z tobą i w tobie przez cały czas przez Ducha Świętego. On chce, abyś miał radość z relacji z Nim przez cały czas.

Kiedy się modlisz nie musisz mówić „Panie”. Po prostu zwracaj się do Boga tak, jakbyś mówił do swojego taty, ponieważ On jest twoim Tatą. Oczywiście mów z szacunkiem! Kiedy się modlisz i prosisz Go o coś, upewnij się, że jest to zgodne z jego wolą, oparte na obietnicach, które są zapisane w Biblii. Wtedy możesz się modlić z wiarą, będąc pewnym, że Bóg da ci odpowiedź.

Apostoł Jan napisał:

Taka zaś jest ufność, jaką mamy do niego, iż jeżeli prosimy o coś według jego woli, wysłuchuje nas. A jeżeli wiemy, że nas wysłuchuje, o co prosimy, wiemy też, że otrzymaliśmy już od niego to, o co prosiliśmy. (1 J 5:14-15).

Kiedy pewnego razu uczniowie poprosili Jezusa, aby nauczył ich się modlić, On odpowiedział:

A wy tak się módlcie: „Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię twoje, przyjdź Królestwo twoje, bądź wola twoja, jak w niebie, tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj, i odpuść nam nasze winy, jak i my odpuszczamy naszym winowajcom; i nie wódź nas na pokuszenie, ale nas zbaw ode złego; albowiem twoje jest Królestwo i moc, i chwała na wieki wieków. Amen” (Mt 6:9-13).

Jezus nie oczekiwał, że Jego naśladowcy będą uczyć się na pamięć i powtarzać tę konkretną modlitwę za każdym razem, kiedy się modlą. Ta krótka modlitwa jest jednakże najdoskonalszym wzorcem, który powinniśmy naśladować.

Po pierwsze, powinniśmy uświadomić sobie, że modlimy się do naszego Ojca, z którym mamy społeczność. Jesteśmy dziećmi mówiącymi do naszego Taty, a nie żebrakami mówiącymi do dyktatora!

Po drugie, naszym największym pragnieniem powinno być to, aby nadeszło Królestwo Boże oraz aby Jego wola była czyniona na ziemi w takim samym stopniu, jak jest w niebie. Oczywiście Boża wola jest w niebie wykonywana doskonale, ponieważ tam każdy jest Mu całkowicie posłuszny. To powinno być naszym najważniejszym pragnieniem, aby każdy na ziemi był Mu także posłuszny. Bardziej niż cokolwiek innego, powinniśmy pragnąć, żeby Boże królestwo rozrastało się po całej ziemi, by coraz więcej ludzi słyszało prawdziwą ewangelię i poddawało się Mu w posłusznej wierze.

Jeśli nasze priorytety są uporządkowane, nasze modlitwy o nasze dotychczasowe potrzeby zajmą drugie miejsce po pragnieniu, aby Boże królestwo przyszło i by Jego wola była czyniona na ziemi. Modlimy się o nasz codzienny chleb po tym, jak pomodlimy się o to, co jest najważniejsze. Większość chrześcijan w Ameryce w ogóle nie musi prosić Boga o chleb, ponieważ posiada więcej jedzenia niż potrzebuje. Skoro tak jest, byłoby lepiej, abyśmy prosili Boga, aby zaspokoił potrzeby swoich biedniejszych dzieci i pytali się Go, w jaki sposób my możemy pomóc.

Radzenie sobie z grzechem w naszym życiu

Ponieważ naszym najwyższym pragnieniem jest, aby Boża wola była czyniona na ziemi tak jak jest w niebie, i ponieważ wiemy, że Bóg chce, abyśmy byli święci, ponieważ Duch Święty żyje w nas, czujemy się okropnie, kiedy zgrzeszymy. Dzięki Bogu, że możemy prosić i otrzymać przebaczenie, zgodnie z tym, co powiedział Jezus w swojej wzorcowej modlitwie.

Kiedy upamiętałeś się pierwszy raz i przyjąłeś Chrystusa jako Zbawiciela, to nie oznaczało, że natychmiast zacząłeś żyć życiem bezgrzesznym. Dzieje się tak dlatego, że kiedy pierwszy raz pokutujesz to pokutujesz z grzechów, których jesteś świadomy.

Kiedy wzrastasz duchowo, Bóg objawia ci dalsze obszary twojego życia, które wymagają upamiętania się. Jest to proces, który w Biblii jest nazwany uświęcaniem. Uświęcenie to proces.

Musimy pamiętać, że kiedy się potykamy, nie oznacza to, że tracimy zbawienie. To jedynie oznacza, że nie jesteśmy jeszcze doskonali. Apostoł Jakub napisał „Dopuszczamy się bowiem wszyscy wielu uchybień” (Jk 3:2). Oczywiście, potknąć się o grzech a chętnie „oddać się grzechowi” to nie to samo. Ci, którzy z ochotą i bez obaw praktykują grzech nie są zbawieni.

Jako chrześcijanie jesteśmy często kuszeni i nawet jeśli mamy nową naturę w naszym duchu, to nadal posiadamy też naszą starą naturę, coś co apostoł Paweł nazywał ciałem. Naszą odpowiedzialnością jest podążać za naszą nową, wewnętrzną naturą, która prowadzi do posłuszeństwa Bogu i odrzucać starą naturę, która kusi nas do złego. Ponieważ została złamana nad nami moc grzechu, to już więcej nie musimy grzeszyć. Duch Święty wewnątrz nas ma większą moc niż jakakolwiek pokusa. Powinniśmy rozwijać naszą wiarę w Jego możliwość powstrzymania nas od wszelkiego grzechu.

A co powinieneś zrobić, jeśli zgrzeszysz już po swoim początkowym upamiętaniu? Apostoł Jan powiedział nam, że „Jeśli wyznajemy grzechy swoje, wierny jest Bóg i sprawiedliwy i odpuści nam grzechy, i oczyści nas od wszelkiej nieprawości” (1 J 1:9; dodano uwydatnienie). Kiedy wyznajemy swoje grzechy, Bóg je wybacza ponieważ Jezus za nie umarł.

Jednakże, tak jak Jezus wyjaśnił w swojej wzorcowej modlitwie, Boże wybaczenie jest uwarunkowane tym, czy my wybaczamy tym, którzy zgrzeszyli przeciwko nam. Nie możemy spodziewać się łaski, jeśli sami jej nie okazujemy. Jezus powiedział „bo jeśli odpuścicie ludziom ich przewinienia, odpuści i wam Ojciec wasz niebieski. A jeśli nie odpuścicie ludziom, i Ojciec wasz nie odpuści wam przewinień waszych” (Mt 6:14-15). Musimy wybaczać każdemu, kto nas o to poprosi, jeśli chcemy, aby Bóg wybaczył nam, kiedy Go o to poprosimy.

Słowo ostrzeżenia

Szatan nie ma nad tobą żadnej władzy, ale jest mistrzem kłamstwa i to jest pierwszy sposób, którego używa, aby chrześcijanin się potknął. Sposobem na uniknięcie jego trików jest wiedza o tym, co Bóg powiedział a następnie czynienie tego to, co powiedział.

Boże Słowo jest twoim największym duchowym orężem. Kiedy Jezus był kuszony przez diabła, zawsze odpowiadał cytując Boże Słowo i będąc mu posłusznym. Tak samo powinniśmy czynić i my.

Jeśli kiedykolwiek pomyślisz, że Bóg mówi do ciebie, abyś uczynił coś, co stoi w sprzeczności z tym, co powiedział wcześniej w Swoim zapisanym Słowie, jesteś w błędzie, ponieważ Bóg nigdy nie zaprzeczy sam sobie.

I na koniec…

Jeśli nawróciłeś się czytając tę książkę, to będzie mi miło, jeśli napiszesz o tym do mnie. Będę wdzięczny i wypełni mnie to radością, że kolejna osoba stała się członkiem Bożej rodziny. Możesz pisać do mnie na adres: P.O. Box 436, Hickory, PA 15340. Dziękuję! Czekam na wieści od ciebie!

Usomye igitabo cose c’ivyakozwe n’intumwa, igikorwa ca Mpwemu Yera kiragaragara mw’ishengero rya mbere ku rupapuro rwose. Ukuye igikorwa ca Mpwemu Yera ntaco woba usigaranye mur’ico gitabo. Ni We yashoboje abigishwa ba mbere “guhindura isi” (raba Ivyakozwe n’intumwa 17:6; Bibiliya y’icongereza yitwa KJV).

Ahantu hari ishengero ryagutse cane, usanga hari abigishwa ba Yesu bumvira kandi bakoreshwa na Mpwemu Yera. Ntibidutangaze. Ivyo Mpwemu Yera ashobora gukora mu misegonda cumi biruta ibikorwa mu nguvu zacu imyaka ibihumbi cumi. Umukozi agira abigishwa ategerezwa gutahura ico ivyanditswe bivuga kuri Mpwemu Yera n’ico Ashobora gukora mu bamwizera.

Dusanga uturorero tw’abizera babatizwa muri Mpwemu Yera, bakorera Imana mu bushobozira Imana mu gitabo c’ivyakozwe n’intumwa. Twize tugakurikiza izo nyigisho tuzoba duhiriwe kuko duca tuba mu vyo babayemwo tugafashwa cane na Mpwemu Yera. N’aho hari abantu bavuga kw’ivyo bitangaza vyaheranye n’intumwa za mbere, nta canditswe mbona, nta kahise canke iciyumviro cumvikana gishobora kuvyemeza. Ivyo vyavuye k’ukutizera. Abizera ico ijambo ry’Imana risezerana bazobona iyo migisha basezeraniwe. Nkukw’abisirayeki batinjiye mu gihugu c’isezerano, abadashaka kwizera amasezerano y’Imana ntibazoshikira ivyo Imana yabateguriye. Wumva uhagaze he? Jewe mpagaze mu mugabane w’abizera.

Ibikorwa Bibiri vya Mpwemu Yera (Two Works by the Holy Spirit)

Umuntu wese yizera Umwami Yesu aramaze kubona igikorwa ca Mpwemu Yera mu bugingo bwiwe. Umuntu wiwe w’imbere, cank’impwemu yiwe, iramaze kuvyarwa ubwa kabiri na Mpwemu Yera (raba Tit. 3:5), kandi ubu Mpwemu Yera aba muri we (raba Rom. 8:9; 1Kor. 6:19). Aramaze “Kuvyarwa na Mpwemu” (Yohana 3:5).

Kubw’ugutahura nabi, abizera ingabire za Mpwemu bagira ikosha ryo kubwira abantu batavuga indimi nsha ngo ntibararonka Mpwemu Yera. Arik’uraba ivyanditswe ukaraba n’ingene bigenda mu buwima bwa misi yose usanga ikosha rigaragara. Hari abantu batizera ibikorwa vya Mpwemu Yera/canke batari mu ba pentekoti ariko bafise ibimenyesto vya Mpwemu gusumba abavugako bizera ibikorwa vya Mpwemu Yera/cank’abari mu ba pentekoti! Abo bantu babonekakw’ivyamwa vya Mpwemu bivugwa mu b’i Galatiya 5:22-23 badashobora kugira Atari Mpwemu Yera ubwiwe ibikora muri bo.

Umuntu avyawe na Mpwemu, ntibisigurako aba amaze kubatizwa muri Mpwemu Yera. Twisunze ivyo Bibiliya ivuga, kuvyarwa na Mpwemu Yera no kubatizwa muri Mpwemu biratandukanye.

Reka turabe ivyo Yesu yavuze kuri Mpwemu Yera igihe yavugana na wa mugore adakijijwe bahuriye i Samariya:

Iy’uba uzi ingabire y’Imana, ukamenya n’uwugusavye ngo “Mpa utwokunywa” uw’ari we, nawe uba umusavye, nawe akaguha amazi y’ubugingo….Uwunywa kur’ayo mazi wese [amazi yo kw’iriba] azosubira kugira inyota; arik’uwunywa amazi nzomuha, ntazoba akigira inyota ukundi gushitsa ibihe bidashira, arikw’amazi nzomuha azohinduka muri we imbizi y’amazi yiburuka azana ubugingo budashira (Yohana 4:10, 13-14).

Turashobora kuvuga yukw’imbizi y’amazi Yesu yarikw’aravuga igereranywa na Mpwemu Yera aba mu wizera wese. Mu njili ya Yohana, Yesu yarasubiye gukoresha iryo ryungane nyene, “amazi y’ubugingo,” kandi nta nkeka yarikw’avuga kuri Mpwemu Yera:

Nuko ku musi uherukira ya misi mikuru, ni wo musi uruta iyindi, Yesu arahagarara, arasemerera, “ati Namba har’uwufise inyota, naze kuri jewe, anywe, Uwunyizera, inzuzi z’amazi y’ubugingo zizotemba ziva mu nda yiwe, nk’ukw’ivyanditswe bivuga.’” Arikw’ivyo yabivuze kuri Mpwemu Yera atari bwa tangwe, kuko Yesu atari bwashike mu bwiza bwiwe (Yohana 7:37-39, dushimikira ku nsobanuro).

Mur’iri ryungane Yesu ntiyavuze kw’“inzuzi z’amazi y’ubugingo ziburuka muri we.” Ahubwo, inzuzi z’amazi y’ubugingo zitemba ziva mu nda y’uwizera.

Ibi bice bibiri bisa dusanga mu njili ya Yohana vyerekana neza cane itandukaniro riri hagati yo kuvuka ubwa kabiri no kubatizwa muri Mpwemu Yera. Kuvuka ubwa kabiri bigirira inyungu uwuvuka ubwa kabiri, bimuha umunezero w’ibihe bidashira. Rero iy’umuntu amaze kuvuka ubwa kabiri, aba afise muri we ikigega c’ubugingo yaahawe na Mpwemu ari muri we.

Ariko umubatizo wa Mpwemu Yera ni ku nyungu y’abandi, vygenewe gukomeza abera no kubakorera mu bubasha bwa Mpwemu. “Inzuzi z’amazi y’ubugingo” zizokwiburuka ziva mu nda yiwe, zizanira abandi imigisha y’Imana mu bubasha bwa Mpwemu Yera.

Ni Kuki Umubatizo wa Mpwemu Year Ukenewe

(Why the Baptism in the Holy Spirit is Needed)

Kugira dubashe gukorera abandi dukeneye imfashanyo iva kuri Mpwemu Yera! Atadufashije, ntidushobora no kugira iciyumviro co kugira abigishwa. Ni co gituma Yesu yasezeranye abizera umubatiwo wa Mpwemu Yera—ni ho abera bashobora gushikiriza amahanga ubutumwa bwiza. Yabwiye abigishwa biwe ati:

Umve, ngira mbarungikire ico Data yasezeranye; ariko mugume mu gisagara, kugeza aho muzokwambikirwa ubushobozi buvuye mw’ijuru” (Luka 24:49, dushimikira ku nsobanuro).

Luka yanditse aya majambo ya Yesu uku gukurikira:

Sivyanyu kumenya imisi cank’ibihe Data yashinze n’ububasha bwiwe wenyene; ariko muzohabwa ubushobozi Mpwemu Yera ni yabazako, muzoba ivyabona vyo kushingira intahe i Yerusalemu, n’i Yudaya hose, n’i Samariya, no gushitsa ku mpera y’isi (Ivyak. 1:7-8, dushimikira ku nsobanuro).

Yesu yabwiye abigishwa biwe ko bazova i Yerusalemu igihe “bambitswe ubushobozi buva mw’ijuru.” Yar’azi kw’ata nkomezi bazogira batararonka ubwo bubasha, ntibashobora gushitsa igikorwa bahamagariwe. Turabona yukw’igihe babatijwe muri Mpwemu Yera, n’iho Imana yatangura kubakoresha mu bushobozi mu gikorwa co gukwiza ubutumwa.

Amamiriyoni y’abakristo bo kw’isi, igihe babatijwe muri Mpwemu Yera, ni ho bagendera mu nkomezi nshasha, cane cane igihe co gushinga intahe mu badakijijwe. Nih’amajambo yabo atangura kwemeza abantu, bashobora kuvuga imirongo batari bacibuka. Abandi bagatahura imihamagaro n’ingabire zabo, bagakora ibikorwa bitandukanye harimwo no kuvuga ubutumwa. Abandi basanga Imana irikw’irabakoresha mu bikorwa vyinshi n’ingabire za Mpwemu. Ico gikorwa cabo kiboneka muri Bibiliya yose. Abahakana ivyo bikorwa ntibashobora kubeshera Bibiliya. Ni abagarariji.

Twebwe twigira kuri Kristo ibintu bitandukanye harimwo no gukorana na Mpwemu Yera. Yashizwe mu nda ya Mariya mu bubasha bwa Mpwemu (raba Mat. 1:20). Ariko n’aho yavyawe na Mpwemu Yera yarabatijwe na Mpwemu Yera imbere yo gutangura igikorwa ciwe ku mugaragaro (raba Mat. 3:16). Nimba Yesu yarabatijwe na Mpwemu Yera ngw’ashobore gukora, nit we tudakenye kubatizwa na Mpwemu Yera?

Ikimenyetso Cerekana Umubatizo wa Mpwemu Yera

(The Initial Evidence of the Baptism in the Spirit)

Igihe uwizera abatijwe muri Mpwemu Yera, aravuga mu “ndimi nsha” canke “indimi zitamenyekana” . Har’ivyanditswe vyinshi bishigikiye iyi nyigisho. Reka tuvyihweze.

Ubwa mbere, atar’urizwa mw’ijuru, Yesu yavuzeko kimwe mu bimenyetso bizokurikira abizera ari ukuvuga mu zindi ndimi:

Mugende muje mu bihugu vyose, mubwire abaremwe bwose ubutumwa bwiza. Uwizera akabatizwa azokizwa; arik’utizera azotsindwa n’urubanza. Kand’ibimenyetso bizokwama biboneka ku bizera n’ibi: bazosenda abadayimoni mw’izina ryanje; bazovuga indimi nsha (Mariko 16:15-17, dushimikiye ku nsobanuro).

Har’abadondora Bibiliya bavuga yukw’iyi mirongo idakwiye kuba muri Bibiliya kuko itari mu nyandiko zose za kera. Inyandiko za kera zirimwo ivyo vyanditswe, kandi abadondora Bibiliya benshi bavuga icongereza bashigikira ico ciyumviro co kuyikuramwo. Inyigisho ya Yesu dusanga mur’iyo mirongo ihuriza hamwe n’ivy’ishengero rya mbere ryagenderamwo nk’uko tubibona mu vyakozwe n’intumwa.

Har’uturorero dutanu mu gitabo c’Ivyakozwe n’Intumwa aho abizera babatijwe muri Mpwemu Yera. Reka turabe twose dutanu, igihe tukiri ngaho, tubandanye twibaza ibibazo bibiri bikurikira: (1) Mbega kubatizwa muri Mpwemu Yera vyitangirwa no gukizwa? Ikindi (2) mbega ababatijwe baravuze mu ndimi nsha? Ibi biradufasha gutahura ubugombe bw’Imana ku bizera bose.

Yerusalemu (Jerusalem)

Akarorero ka mbere tugasanga mu Vyakozwe n’Intumwa 2, igihe bamwe ijana na mirongwibiri babatizwa muri Mpwemu Yera ku musi wa Pentekote:

Umusi wa Pentekote ushitse, bose bari bakoraniye ahantu hamwe; haza igihinda kivuye mw’ijuru giturumbuka, nk’uguhuhuta kw’umuyaga w’inkomezi, gukwira hose mu nzu bari bicayemwo. Hababonekera ibirimi vyigabanganije, nk’ivy’umuriro; bibajakw’umwu-umwe. Bose buzuzwa Mpwemu Yera, batangura kuvuga izindi ndimi, uko Mpwemu abahaye kuzivuga (Ivyakozwe n’Intumwa 2:1-4, hongeweko insobanuro).

Bamwe ijana na mirongwibiri bari bakijijwe imbere y’ukw’ivyo biba, bisigura yuko babatijwe muri Mpwemu Yera bamaze gukizwa. Ntivyari gushoboka, hamwe n’ivyo, ko baronka umubatizo wa Mpwemu Yera imbere y’ico gihe kuko Mpwemu Yera atari bwa habwe ishengero.

Biragaragara, ikimenyetso caranze uyo mubatizo kwar’ukuvuga izindi ndimi.

Samariya (Samaria)

Akarorero ka kabiri k’abizera babatijwe muri Mpwemu Yera tugasanga mu Vyakozwe n’Intumwa 8, igihe Filipo yaja mu gisagara ca Samariya avuga ubutumwa:

Ariko [Abasamariya] bizeye ubutumwa bwiza Filipo ababwiye bw’ubwami bw’Imana, nubw’izina rya Yesu Kristo, barabatizwa, abagabo n’abagore…. Maz’intumwa ziri i Yerusalemu zumvise yukw’abasamariya bemeye ijambo ry’Imana, zirungikayo Petero na Yohana, nabo bamanutseyo barabasengera ngo bahabwe Mpwemu Yera.; kuko Mpwemu atari bwa manuke aje no kur’umwe muri bo, bari babatijwe gusa mw’izina ry’Umwami wacu Yesu Kristo (Ivyakozwe n’Intumwa 8:12-16).

Abakristo b’i Samariya babatijwe muri Mpwemu Yera bamaze gukizwa. Bibiliya iravuga neza yuko Petero na Yohana batarashika, Abasamariya bari bamaze “kwakira ijambo ry’Imana,” kwizera ubutumwa bwiza, no kubatizwa mu mazi. Ariko Petero na Yohana baramanutse baja kubasengera, ivyanditswe bivuga ngo bagiyeyo kugira ngo “babasengere bahabwe Mpwemu Yera.” Har’ikindi co bisobanura kuruta ngaha?

Mbega abizera b’i Samariya baravuze mu ndimi nsha igihe babatizwa muri Mpwemu Yera? Bibiliya ntavy’ivuga, arikw’ivuga yuko har’ikintu gitangaje cahabaye. Igihe uwitwa Simoni yabona ibikoretse igihe Petero na Yohana barambika ibiganza ku bakristo b’i Samariya, yaragerageje gutanga amafaranga agure ubwo bushobozi bwo gutanga Mpwemu Yera:

Maze babarambik’akw’ibiganza, bahabwa Mpwemu Yera. Ariko Simoni, abonye yukw’abarambitswekw’ibiganza n’intumwa bahabwa Mpwemu Yera, azizanira amahera, “Ati Nanje nimumpe ubwo bushobozi, kugirang’uwo nzorambikakw ’ ibiganza azahabwe Mpwemu Yera” (Ivyak. 8:17-19).

Mbega Simoni yabonye iki camukweze gushika ah’agomba gutanga amahera? Yar’amaze kubona ibitangaza bitari bike, nk’abantu bakizwa abadayimoni n’ibimuga bimuguruka no gukira mu buryo bw’ibitangaza (raba Ivyak. 8:6-7). We ubwiwe ni ho yar’akiva mu bintazi vy’umupfumu, yikwegerakw’abantu i Samariya (raba Ivyak. 8:9-10). Ko bimeze gurtyo, bisigurako yabonye igihe Petero na Yohana basenze har’inkintu cakoretse. N’aho tudashobora kubivuga n’ubushizi bw’amanga, turashobora kubuga yuko yabonye ivyama bikoreka igihe abakristo babatijwe muri Mpwemu Yera nkuko tubibona mu gitabo c’Ivyakozwe n’Intumwa—yumvise no kubona bavuga mu zindi ndimi.

Saulo i Damasiko (Saul in Damascus)

Umuntu wa gatatu tubona mu vyakozwe n’intumwa yahawe umubatizo wa Mpwemu Yera ni Sauli w’i Taruso, tuzi kw’izina ry’intumwa Paulo. Yakirijwe mu nzira ija i Damasiko, mbere ni ho yakubitiwe uruhunyi imisi ingahe. Imisi itatu ishize amaze gukizwa, umuntu yitwa Anania yarungitse n’Imana kuri we:

Ananiya aragenda, yinjira mu nzu, amurambikakw’ibiganza, aramubwira, “ati Sauli mwene Data, Umwami arantumye, ni we Yesu yakubonekereye mu nzira wazananye, ng’uhumuke wuzure Mpwemu Yera.” Uyo mwanya ibisa n’ibikaragashi bimuva ku maso, arahumuka, ava hasi, arabatizwa (Ivyak. 9:17-18).

Sinkekeranya yuko Sauli yavutse ubwa kabiri Ananiya ataramushikira. Yarizeye Umwami Yesu akiri ku nzira ija i Damasiko, kandi yaciye yubaha amategeko y’Umwami wiwe. Vyongeye, igihe Ananiya yahura na Paulo ubwa mbere, yamwise “Sauli, mwene Data.” Menya ko Ananiya yabwiye Sauli yukw’azanywe no kumusubiza ukubona kw’amaso yiwe hamwe no kumwuzuza Mpwemu Yera. Rero Sauli, yujujwe, canke yabatijwa muri Mpwemu Yera, amaze imisi itatu akijijwe.

Ivyanditswe ntivyerekana ko Sauli yaciye abatizwa muri Mpwemu Yera, ariko bitegerezwa kuba vyarashitse inyuma yo gusengerwa na Ananiya. Nta nkeka ko Paulo yavuga mu zindi ndimi ku rwego runaka, kuberako yivugiye ubwiwe muri 1 Korinto 14:18, “Nshimira Imana yuko mbarusha mwese kuvuga mu ndimi zitamenyekana.”

Kayisariya (Caesarea)

Ahagira kane havugwa yukw’abizera babatijwe muri Mpwemu Yera tuhasanga mu Vyakozwe n’Intumwa 10. Intumwa Petero yabwiwe n’Imana kuja kuvuga ubutumwa i Kayisariya mu b’inzu ya Korneliyo. Petero amaze guhishura yukw’agakiza karonkeka mu kwizera Yesu, abanyamahanga bari ngaho bamwumviriza baravyakira mu kwizera, maze Mpwemu Yera abazako:

Petero akivuga ayo majambo, Mpwemu Yera aramanuka, aza kubariko barumva iryo jambo bose. Abizeye bo mu bakebwe barumirwa, abazananye na Petero uko bangana, kuko n’abanyamahanga nabo basutswekw’ingabire, ari yo Mpwemu Yera. Kuko bumvise bavuga izindi ndimi, bahimbaza Imana. Maze Petero arabaza, “ati Mbega har’uwushobora kwima amazi abahawe Mpwemu Yera nkatwe, ngo ntibabatizwe?” Avuga ko babatizwa mw’izina rya Yesu Kristo (Ivyak. 10:44-48a).

Ngaha, umenga abari mu nzu ya Korneliyo, ari bo babaye abanyamahanga ba mbere bizera Yesu, bavutse ubwa kabiri baca babatizwa muri Mpwemu Yera buno nyene.

Twihweje ivyanditswe bikikuje uyo murongo hamwe n’igihe barimwo muri kahise, turatahura icatumye Imana itarindira ko Petero n’abaribamuherekeje barinda kurambika ibiganza ku b’i nzu ya Korneliyo kugira ngo bahabwe Mpwemu Yera. Petero n’abandi bayuda bari bafise ingorane zo kwemera kw’abanyamahanga bashobora gukizwa canke ngo bahabwe ingabire ya Mpwemu Yera! Birashoboka ko batari no gusengera ab’i nzu ya Korneliyo ngo bahabwe umubatizo wa Mpwemu Yera, nih’Imana yavyikorera mu bubasha bwayo. Imana yariko yigisha Petero n’abamuherekeje ku vyerekeye ubuntu bw’Imana butangaje ku banyamahanga.

Ni igiki cemeje Petero n’abamuherekeje kw’ab’inzu ya Korneliyo bahawe Mpwemu Yera? Luka yanditse ati, “ Kuko bumvise bavuga izindi ndimi” (Ivyak. 10:46). Petero yavuze kw’abo bahawe Mpwemu Yera nka bamwe ijana na mirongibiri ku musi wa Pentekote (raba 10:47).

Efeso (Ephesus)

Ahagatanu havuga ku bizera babatijwe muri Mpwemu Yera tuhasanga mu Vyakozwe n’intumwa 19. igihe yagendagenda muri Efeso, intumwa Paulo ihura na bamwe mu bigishwa arababaza: “Ati Mbega mwarahawe Mpwemu Yera igihe mwizera?” (Ivyak. 19:2).

Paulo, umuntu yanditse ivyete vyinshi vyo mw’isezerano Rishasha, yizera yuk’umuntu ashobora kwizera Yesu ariko ntabe araronka umubatizo wa Mpwemu Yera. Ahandi ho ntiyari kurinda kubaza kibazo nk’ico.

Abo bantu bishuye bavuga yuko batarigera bumva uwitwa Mpwemu Yera. Kanatsinda, bari barumvise ivyo kuza kwa Mesiya nkuko Yohana yabivuga, ari na we yababatije. Paulo yaciye ababatiza mu mazi ubugira kandi, ni ho rero babatizwa rukristo. Niho rero, Paulo yabarambikakw’ibiganza kugira ngo bahabwe Mpwemu Yera:

Bavyumvise babatizwa mw’izina ry’Umwami Yesu. Paulo amaze kubarambikakw’ibiganza, Mpwemu Yera abazako, bavuga izindi ndimi, bavugishwa n’Imana. Abo bose bar’abagabo nk’icumi na babiri (Ivyak. 19:5-7).

Ubugira kandi, biragaragara yuk’umubatizo wa Mpwemu Yera ukurikira ukuvuka ubwa kabiri, tutarinze no kuraba yukw’abo bagabo cumi na babiri bari bizeye canke batizera igihe bahura na Paulo. Kandi, ikimenyetso c’umubatizo wabo muri Mpwemu Yera cabaye kuvuga mu ndimi nsha (mbere aba baciye bavugishwa n’Imana).

Ingingo (The Verdict)

Reka dusuzume twa turorero dutanu. Tune muri two, twerekana yuk’umubatizo wa Mpwemu Yera uza umuntu amaze gukizwa.

Dutatu muri two, ivyanditswe vyerekana yukw’abantu bavuze mu zindi ndimi igihe baronse umubatizo wa Mpwemu Yera. Igihe Paulo yahura na Ananiya, umubatizo wiwe muri Mpwemu Yera ntuvugwa neza, ariko turazi ko yavuga mu ndimi zitamenyekana. Ako ni akarorero ka kane.

Mu karorero gasigaye, har’ikintu kidasanzwe cashitse igihe abizera b’i Samariya bahabwa Mpwemu Yera kubera yuko Simoni yagerageje kugura ubushobozi bwo gutanga Mpwemu Yera.

Rero biragaragara. Mw’ishengero rya mbere, abizera bavutse ubwa kabiri baronka ubuzima bushasha mu kubatizwa muri Mpwemu Yera, kand’iyo babatijwe, baravuga mu ndimi nsha. Ibi ntibishobora kudutangaza kuko Yesu yavuze yukw’abazokwizera izina ryiwe bazovuga indimi nsha.

Turafise ivyotuma tugira incamake rivuga yuk’uwumaze kuvuka ubwa kabiri wese ategerezwa kugendera mu nkomezi za Mpwemu Yera—ni ko kubatizwa muri Mpwemu Yera. Bitayeko, uwizera wese ategerezwa kwitega kuvuga indimi nsha igihe yakiriye umubatizo wa Mpwemu Yera.

Ingene Wokwakira Umubatizo wa Mpwemu Yera

(How to Receive the Baptism in the Holy Spirit)

Nk’izindi ngabiri zose z’Imana, Mpwemu Yera aronkeka mu kwizera (raba Gal. 3:5). Kugira ngw’agire ukwizera gutuma bikoreka, uwizera ategerezwa kumenya neza kw’ari ubugombe bw’Imana ko aronka umubatizo wa Mpwemu Yera. N’iyijijanya imitima canke agakekeranya, ntaco azoronka (raba Yakobo 1:6-7).

Nta mukristo n’umwe afise imvo zotuma atemera yukw’Imana ishaka ko ha ahabwa umubatizo wa Mpwemu Yera, kuko Yesu yerekanye ubugombe bw’Imana mu kuvuga ati:

None mwebwe, ko muzi guha abana banyu ingabire nziza muri babi, mbega So wo mw’ijuru ntazorushiriza rwose guha Mpwemu Yera abamumusavye (Luka 11:13).

Iryo sezerano riva mu kanwa ka Yesu ritegerezwa kwemeza umwana w’Imana wese yukw’ar’ubugombe bw’Imana kubatizwa muri Mpwemu Yera.

Uyu murongo nyene ushigikira iciyumviro kivuga yuk’umuntu abatizwa muri Mpwemu Yera amaze kuvuka ubwa kabiri, kuko ngaha Yesu asezeranye abana b’Imana (abafise Imana nka “Se wo mw’ijuru”) ko Data zobaha Mpwemu Yera ni bamumusaba. Biragaragara, iyo Mpwemu Yera aba atuvyara ubwa kabiri gusa igihe dukijijwe, iryo sezerano rya Yesu nta kamaro ryari kuba rigifise. Si nk’abiga ivy’Imana bamwe bamwe, Yesu abona yuko bibereye cane k’umuntu amaze kuvuka ubwa kabiri asaba Imana kumuha Mpwemu Yera.

Dufatiye kuri Yesu, har’ibintu bibiri gusa uwushaka guhabwa Mpwemu Year asabwa. Ica mbere, Imana itegerezwa kuba So, kandi nikw’itegerezwa kwitwa igihe uvutse ubwa kabiri. Ica kabiri, utegerezwa kumusaba Mpwemu Yera.

N’aho kwakira Mpwemu Yera biciye mu kurambikwakw’ibiganza vyemewe n’ivyanditswe (raba Ivyak. 8:17; 19:6), menya kw’atari yo nzira yo nyene. Umukristo wese arashobora guhabwa Mpwemu Yera igihe yisengera ubwiwe. Akeneye gusaba, kwakira mu kwizera, no gutangura kuvuga izindi ndimi nkuko Mpwemu amushoboje.

Ubwoba Busanzwe (Common Fears)

Har’abantu batinya gusaba Mpwemu Yera biyumvira yuko, bashobora kuba bugururiye abadayimoni umuryango muri bo. Hamwe n’ivyo, ico ciyumviro nta rufatiro gifise. Yesu yaradusezeranye,

Kandi ni nde muri mwebwe w’umuvyeyi, umwana wiwe yo musaba umutsima, akamuha ibuye; canke yomusaba ifi, akamuha inzoka; canke yomusaba irigi, akamuha sikorupiyo? None mwebwe ko muzi guha abana banyu ingabire nziza muri babi, mbega so wo mw’ijuru ntazorushiriza rwose guha Mpwemu Yera abamumusavye? (Luka 11:11-13).

Iyo dusaba guhabwa Mpwemu Yera, Imana iduha Mpwemu Yera, kandi ntidukwiye kugira ubwoba ngo twohava duhabwa ico tutasavye.

Har’abandi bagira impungenge ngo bohava bavugisha ururimi rw’ivyiyumviro vyabo rutari urwo bahawe na Mpwemu Yera. Ugerageje kwivugisha ururimi rutamenyekana, uzosanga bidashoboka. Tahura yukw’igihe wifuza kuvuga izindi ndimi, utegerezwa kubumbura akanwa, ururimi rugasohora amajambo. Mpwemu Yera ntashobora kuvuga mu kibanza cawe—Ico akora aragushoboza gusa. Ni umufasha wacu, si we akora. Utegerezwa kuvuga, nkuko Bibiliya ivyigisha:

Bose buzuzwa Mpwemu Yera, batangura kuvuga izindi ndimi, uko Mpwemu abahaye kuvuga (Ivyak. 2:4, hongeweko insobanuro).

Paulo amaze kubarambikakw’ibiganza, Mpwemu Yera abazako, bavuga izindi ndimi (Ivyak. 19:6, hongeweko insobanuro).

Uwizera amaze gusaba ingabire ya Mpwemu Yera, ategerezwa kwizera no kwitega kuvuga izindi ndimi. Kuko Mpwemu Yera yakirwa mu kwizera, ntutegerezwa kurindira gushika wumvise ubushuhe canke imbeho muri wewe. Utegerezwa kubumbura akanwa gusa ugatangura kuvuga indome Mpwemu Yera agahaye. Uwizera adatanguye kuvuga mu kwizera, Mpwemu Year ntashobora kugira ico agufashije. Utegerezwa kuvuga, Mpwemu na we akaguha ububasha bwo kuvuga.

Isoko ry’uko Gushobozwa (The Source of the Utterance)

Nkuko Paulo abivuga, igihe uwizera asenga mu ndimi zitamenyekana, ubwenge bwiwe si bwo busenga ahubwo ni impwemu yiwe:

Iyo nsenga mu rurimi rutamenyekana, impwemu yanje irasenga, arik’ubwenge bwanje buragumbaha. Nuko ngire nte? Nzosengesha impwemu yanje, ariko kandi nzosengesha n’ubwenge: nzoririmbisha impwemu yanje, ariko kandi nzoririmbisha n’ubwenge (1 Kor. 14:14-15).

Paulo yavuzekw’iyo asenga mu rurimi rutamenyekana, ubwenge bwiwe bugumbaha. Bisigura yuk’ubwenge bwiwe butagiramwo umugabane, kandi ntatahura ivyo asenga mur’urwo rurimi rutamenyekana. Ahubwo rero, hakw’asenga mu rurimi rutamenyekana igihe cose kandi adatahura ivyo asenga, Paulo yarafata akanya ko gusenga mu rurimi rwiwe. Yarafata akanya ko kuririmba mu ndimi hamwe n’akanya ko kuririmba mu rurimi rwiwe. Yaha ikibanza ubwo buryo bwompi bwo gusenga, kandi tubikurikije twoba tur’abanyabwenge.

Menya kandi ko Paulo, yavuga mu rurimi rutamenyekana canke mu rurimi rwiwe uk’ avyishakiye. Arauvuga ati, “Nzosengesha impwemu yanje, ariko kandi nzosengesha n’ubwenge.” Abanegura bavuga yukw’iyaba kuvuga ururimi rutamenyekana ari ingabire iva kuri Mpwemu, umuntu ntiyarigushobora kuyiganza, kuko kwoba ur’ukuganza Imana. Arikw’ico ciyumviro ntaho gifatiye. Indimi zitamenyekana zavugwa kera n’izivugwa ubu vyashiriweho kuganzwa n’abantu kukw’Imana arikoyateguye ko biba. Mbega abo banegura barashobora kuvuga yuko amaboko bafise atari rwabo kubera yuko bayaganza, kandi kuganza ico Imana iguhaye ari nk kuganza Imana.

Umaze kubatizwa muri Mpwemu Yera, urashobora gusuzuma ubwawe yukw’indimi zitamenyekana uvuga ziva mu mpwemu yawe canke mu bwenge bwawe. Ubwa mbere, gerageza uvugane n’umuntu igihe uriko urasoma iki gitabo. Usanga udashobora kubibangikanya. Uca utahura, ahubwo, yuko ushobora gushishikara kuvuga izindi ndimi kandi uriko urasoma uki gitabo. Iki bituma n’uko mu kuvuga izindi ndimi utaba udakoresha ubwenge bwawe—ukwo kuvuga kuva mu mpwemu yawe. Igihe ukoresha impwemu yawe mu gusenga, urashobora gukoresha ubwenge bwawe mu gusoma no gutahura ivyo usoma.

Ubu k’Umaze Kubatizwa muri Mpwemu Yera

(Now That You Are Baptized in the Holy Spirit)

Fata nka nkama igituma ngenderwako catumwe Imana iguha umubatizo wa Mpwemu Yera—ni kugushoboza kuba icabona ciwe, biciye mu kugaragaza icamwa n’ingabire za Mpwemu (raba 1 Kor. 12:4-11; Gal. 5:22-23). Mu kubaho ubuzima nk’ubwa Yesu no kwerekana urukundo rwiwe, umunezero, n’amahoro mw’isi, hamwe no kugaragaza ingabire za Mpwemu zidasanzwe, Imana izogukoresha kuzana abandi kuri yo. Ububasha bwo kuvuga izindi ndimi ni imwe mu “nzuzi z’ubugingo” zitegerezwa gutemba ziva muri twebwe.

Kandi wibuke yukw’Imana yaduhaye Mpwemu Yera adushoboze gushikira amahanga yose yo kw’isi n’ubutumwa bwiza (raba Ivyak. 1:8). Igihe tuvuga mu zindi ndimi, dutegerezwa kumenya yuk’ururimi dukoresha rushobora kuba rumwe mu ndimi zivugwa mu bwoko cank’igihugu runaka co kw’isi. Igihe cose dusenga mu zindi ndimi, dutegerezwa kwibuka kw’Imana ishaka yukw’abantu bose bo kw’isi bumva ivya Yesu. Dutegerezwa kubaza Imana ingene igomba ko dushitsa itegeko rikuru rya Yesu.

Kuvuga mu ndimi nsha ni gikorwa dutegerezwa kugira igihe cos ebidushobokera. Paulo, nk’inkomezi zo mu mpwemu, yanditse, “ Nshimira Imana yuko mbarusha mwese kuvuga mu ndimi zitamenyekana” (1 Kor. 14:18). Yandikiye ayo majambo ishengero ryavugishwa cane mu ndimi zitamenyekana (kenshi mu mwanya utari wo). Nuko, ategerezwa kuba yaravuga cane mu zindi ndimi kuruta ukw’abandi babigira. Gusenga mu rurimi rutamenyekana bituma tuguma mu bucuti budasanzwe na Mpwemu Yera, vyongeye bidufasha “gusenga ubudahumeka” nkuko Paulo yavigishije muri 1 Tesalonike 5:17.

Paulo yarigishije kandi yuko kuvuga mu zindi ndimi vyubaka uwizera (raba 1 Kor. 14:4). Bisigura ko twubakwa mu mpwemu. Mu gusenga mu zindi ndimi, turashobora, mu buryo bumwe kutabitahura, ariko bikomeza umuntu wacu w’imbere. Kuvuga mu zindi ndimi bituzanira ibikenewe kugira ng’ubugingo bw’uwizera bokomezwe ku musi ku musi atari mu kwuzuzwa rimwe gusa Mpwemu Yera.

Umaze kubatizwa muri Mpwemu Yera, ndagutera intege zo kugira akanya buri musi ko gusenga Imana mur’urwo rurimi rwawe rushasha. Bizokwagura no gukuza cane ubugingo bwawe bwo mu mpwemu.

Inyishu ku Bibazo Bikeye Tumenyereye

(Answers to a Few Common Questions)

Mbega turashobora kuvuga twemeza yukw’abizera batara vuga mu zindi ndimi batarabatizwa muri Mpwemu Yera? Jewe ubwanje, si ko ndabibona.

Nama ntera intege abantu ngo bitege kuvuga mu ndimi igihe ndabasengera ngo babatizwe muri Mpwemu Yera, kandi ibice 95 kw’ijana ni bo bavuga mu ndimi nsha mpejeje gusenga. Iyo misegonda bafata kugira ngo bavuge mu ndimi nsha ishobora kuba ibihumbi vy’abantu mu kiringo c’imyaka runaka.

Nsishobora kuvuga, hamwe n’ivyo, k’umuntu yasavye kubatizwa muri Mpwemu Yera arikw’ataravuga mu ndimi nsha yukw’atarabatizwa muri Mpwemu Yera, kubera yuk’umubatizo wa Mpwemu Yera uronkeka mu kwizera kandi kuvuga mu ndimi n’ivy’umuntu yishakira. Ahubwo, ndose akaryo ko kuvugana n’uwizera yasavye kubatizwa muri Mpwemu Yera gushika ubu ataravuga mu rurimi rutamenyekana, mbanza kumwereka ivyanditswe vyose bivuga ku ndimi zitamenyekana mu gitabo c’ivyakozwe n’intumwa. Nca ndamwereka ingene Paulo yavuze kw’aganza ukuvuga kwiwe mu zindi ndimi. Nka Paulo, ndashobora kuvuga mu ndimi igihe cose ndavyishakiye, rero ndashobora no gufata ingingo, ndavyishakiye, kutazokwigera mvuga izindi ndimi. Ko bimeze gurtyo rero, ndashobora kuva narabatijwe muri Mpwemu Yera ariko sinigere mvuga ururimi rutamenyekana kuko ntashaka kuvuga nkuko Mpwemu anshoboza.

Ubugira kandi, igihe ndose akaryo ko kuvuga n’uwizera yasavye kubatizwa muri Mpwemu Yera gushika n’ubu ataravuga izindi ndimi, sinshobora kumubwira (kandi nta ni vyo nizera) yukw’azoba atarabatizwa muri Mpwemu Yera. Nca ndamusobanurira ingene kuvuga izindi ndimi s’igikorwa Mpwemu Yera ashobora gukora tutishakiye. Nsobanura yuko Mpwemu Yera atubashisha kuvuga, ariko dutegerezwa kubumbura akanwa tukavuga, nka kumwe umuntu avuga mu rurimi rwiwe. Nca ntera intege uyo muntu yemerere Mpwemu Yera ace atangura kuvuga mu ndimi. Kenshi ata gukekeranye, bose baca bavuga mu ndimi nsha.

Mbega Paulo Ntiyanditse yuko Atari Bose Bavuga Izindi Ndimi?

(Didn’t Paul Write that Not All Speak with Tongues?)

Ikibazo ngereranyo ca Paulo, “Bose bavuga izindi ndimi?” (1 Kor. 12:30) inyishu ni “Oya,” bitegerezwa kwemeranya n’ibindi vyose biri mw’Isezerano Rishasha. Ikibazo ciwe kiri mu nyigisho yarikw’aratanga ku bijanye n’ingabire za Mpwemu, kuko umwe wese ahabwa uko Mpwemu avyishakiye (raba 1 Kor. 12:11). Paulo yariko yandika ku ngabire yo kuvuga “indimi zitandukanye” (1 Kor. 12:10) nkuko Paulo abivuga, itegerezwa guherekezwa n’ingabire yo gusobanura indimi. Iyi ngabiri siyo ab’i Korinto berekana mw’ishengero ryabo imisi yose, kuko bavugira hejuru mu ndimi zitamenyekana kand’ata muntu n’umwe ashobora kuzisobanura. Turashobora kubaza duti, Ni kuko Mpwemu Yera ashobora guha umuntu ingabire yo kuvuga izindi ndimi mu bandi ntatange ingabire zirusobanura? Inyishu ni Ntashobora kugira gurtyo. Ahubwo, Mpwemu Yera yaba arikw’akora ikitari mu bugombe bw’Imana.

Ab’i Korinto bategerezwa kuba bariko basengera hejuru mu zindi ndimi igihe bakoranye, badafise ingabire yo gusobanuro izo ndimi zitamenyekana. Rero, tubonye yuko kuvuga izindi ndimi bikoreshwa mu buryo bubiri butandukanye. Ubwa mbere ni gusenga mu rurimi rutamenyekana, ari vyo Paulo avuga yuko bigirirwa umuntu ari wenyene. Ubwo bwoko bwo kuvuga izindi ndimi ntasobanuro bugira, nkuko Paulo yavuze ati, “impwemu yanje irasenga, arik’ubwenge bwanje buragumbaha” (1 Kor. 14:14). Biragaragara, Paulo ntiyamenya ivy’arikw’aravuga igihe asenga mu rurimi rutamenyekana. Nta gutahura kwiwe kwabamwo; kandi ntasobanuro yabaho.

Kandi hariho, ubwoko bw’izindi ndimi bwagenewe gukorera mu makoraniro y’abera, ni bwo bwama buherekezwa n’ingabire yo gusobanura indimi zitamenyekana. Ivyo biba igihe Mpwemu Yera akorera mu muntu kanaka nkukw’avyishakiye, akamuha iyo ngabire. Uyu muntu avugira hejuru mw’ikoraniro, maze hagaca habaho insobanuro itanzwe. Imana, rero, ntikoresha abantu bose mur’ubwo buryo. Ni co gituma Paulo yanditse ko bose batavuga ururimi rutamenyekana. Si bose bakoreshwa n’Imana gurtyo, ingabire yo kuvuga ururimi rutamenyeka giturumbuka. Iyo ni yo nzira yo gufaniriza hamwe iki kibazo ca Paulo, “Bose bavuga izindi ndimi?” n’ibindi vyanditswe.

Nshobora kuvuga mu ndimi aho ndabishakiye hose, nka Paulo. Jewe canke Paulo ntidushobora kuvuga yukw’igihe tuvuga izindi ndimi ni ko “Mpwemu abaturongoye.” Tubigira aho dushakiye. Rero ikintu dukora aho dushakiye ntigishobora kuba ingabire yo kuvuga mu ndimi “nkuko Mpwemu ashatse.” Ikirengeye vyose, Paulo, nka nje, yavuga mu zindi ndimi ari wenyene n’aho adatahura ivyo arikwaravuga, rero iyo ntishobora kuba ingabire yo kuvuga izindi ndimi yanditse mu b’i Korinto ba 1, yavuze kw’itegerezwa guherekezwa n’ingabire yo gusobanura izindi ndimi.

Ni gake cane maze kuvugira hejuru ururimi rutamenyekana. Ndabigira igihe numva Mpwemu Yera agomba kuvugana n’ikoraniro, naho narigushobora (nkukw’ab’i korinto babikora) gusengera hejuru mu zindi ndimi aho nshakiye hose mw’ishengero kandi ata ngabire yo kuzisobanura ihari. Igihe cose numva Mpwemu Year agomba kuvuga na n’abiwe, hama hariho ingabire isobanura kugira ngo yubake umubiri wiwe.

Mu kurangiza, dutegerezwa gusobanura neza Bibiliya. Abavuga, kubera ikibazo Paulo yabajije mu b’i Korinto ba 1 igice ca 12:30, yukw’abizera bose badashobora kuvuga izindi ndimi, baba bibagiye ibindi vyanditswe vyinshi bitemeranya n’iyo nsobanuro yabo. Kubera ubwo buzimire, barahomvye umugisha mukuru Imana itanga.

사도행전을 읽어보면, 거의 모든 페이지에 초대교회에서의 성령님의 역사가 기록되었다. 만일 사도행전에서 성령님의 역사를 제거한다면 거의 아무것도 남지 않을 것이다. 진실로, 성령님은 제자들에게 “천하를 어지럽게”할 권능을 주셨다(행 17:6을 보라).

오늘날 전 세계에서 교회가 가장 빠르게 확장되는 지역을 보면, 그곳의 예수님을 따르는 자들이 성령님께 순종하고 그분의 능력을 받았음을 확인할 수 있다. 이것은 우리가 놀랄 일이 아니다. 성령님은 십 초 동안에 우리가 자신의 노력으로 만 년 동안에 이룬 일보다 더 많이 이룰 수 있다. 따라서 제자 삼는 사역자가 성경이 신자의 삶과 사역에서의 성령님의 역사에 대해 무엇을 가르치는지를 이해하는 것은 매우 중요하다.

사도행전에서 우리는 신자들이 성령세례를 받고 사역할 수 있는 힘을 받는 예를 자주 보게 된다. 가능하다면 우리가 이 주제에 대해 연구함으로써 그들이 체험한 것을 우리도 체험하고, 그들이 즐겼던 성령님의 기적적인 도움을 우리도 즐기는 것이 현명할 것이다. 비록 일부 사람은 이러한 기적적인 성령님의 역사는 초대 사도시기에만 국한된 것이라고 주장하지만, 나는 그러한 견해를 뒷받침해주는 어떠한 성서적, 역사적 또는 논리적인 근거도 찾지 못했다. 그것은 불신 때문에 생긴 이론이다. 하나님 말씀의 약속을 믿는 자만이 약속된 축복을 받을 수 있다. 약속의 땅에 들어가지 못한 믿음이 없는 이스라엘 사람처럼, 오늘날 하나님의 약속을 믿지 않는 자들도 하나님께서 그들을 위해 준비한 모든 것을 경험할 수 없다. 당신은 어떤 부류에 속하는가? 개인적으로, 나는 신자들에 속한다.

성령님의 두 역사(Two Works by the Holy Spirit)

주 예수님을 진정으로 믿는 모든 사람은 모두 자신의 삶 속에서 성령님의 역사를 경험했다. 그의 속사람, 또는 영은 성령님에 의해 거듭났으며(딛 3:5을 보라), 성령님은 지금 그의 안에 거하신다(롬8:9, 고전 6:19을 보라). 그는 “성령으로 난”(요 3:5) 사람이다.

이 점을 이해하지 못한 많은 카리스마파와 오순절파 그리스도인들은 성령세례를 받고 방언을 말해야만 성령님이 내주하신다고 가르치는 오류를 범하였다. 그러나 이것은 성경적으로나 경험적으로나 오류임이 분명하다. 많은 카리스마파와 오순절파가 아닌 신자들에게는 일부 카리스마파와 오순절파 신자들보다 내주하시는 성령님에 관한 증거가 더 많다! 그들은 내주하시는 성령님이 없이는 맺을 수 없는, 바울이 갈라디아서 5:22-23에서 열거한 성령의 열매를 더 많이 보여주고 있다.

그러나 사람이 성령으로 낳았다고 하여 그가 성령세례를 받았다고 보장할 수는 없다. 성경에 따르면, 성령으로 난것과 성령세례를 받는 것은 일반적으로 두 가지 별개의 경험이다.

우리가 이 주제를 탐구하기 시작하기에 앞서, 먼저 예수님께서 어느 한 번 사마리아의 우물가에서 구원받지 못한 여자에게 성령님에 대해 말씀하신 것을 생각해 보도록 하자.

예수께서 대답하여 이르시되 네가 만일 하나님의 선물과 또 네게 물 좀 달라 하는 이가 누구인 줄 알았더라면 네가 그에게 구하였을 것이요 그가 생수를 네게 주었으리라…이 물을 마시는 자마다 다시 목마르려니와 내가 주는 물을 마시는 자는 영원히 목마르지 아니하리니 내가 주는 물은 그 속에서 영생하도록 솟아나는 샘물이 되리라(요 4:10, 13-14).

예수님께서 말씀하신 내주하시는 생수가 믿는 자들안에 내주하시는 성령님을 의미한다고 보는 것이 합리적인 것 같다. 나중에 예수님은 요한복음에서 “생수”라는 단어를 다시 사용하셨는데 그분께서 성령님에 대해 말씀하셨다는 것에는 의심의 여지가 없다.

명절 끝날 곧 큰 날에 예수께서 서서 외쳐 이르시되 누구든지 목마르거든 내게로 와서 마시라 나를 믿는 자는 성경에 이름과 같이 그 배에서 생수의 강이 흘러나오리라 하시니 이는 그를 믿는 자들이 받을 성령을 가리켜 말씀하신 것이라 예수께서 아직 영광을 받지 않으셨으므로 성령이 아직 그들에게 계시지 아니하시더라(요 7:37-39, 강조 추가).

이 경우에 예수님은 생수가 “영생하도록 솟아나는 샘물”이 된다고 말씀하시지 않았다. 오히려, 이번에는 생수가 복음을 받아들이는 사람의 내면에서 흐르는 강이 된다고 말씀하셨다.

요한복음의 이 두 유사한 구절은 성령으로 낳았다는 것과 성령세례를 받았다는 것의 차이를 잘 보여준다. 성령으로 낳았다는 것은 주요하게 거듭난 사람에게 혜택을 주며, 거듭난 사람은 영생을 누릴 수 있다. 사람이 성령으로 거듭나면, 그의 안에는 그에게 영생을 주는 성령님이 거하시게 된다.

그러나 성령세례를 받았다는 것은 주로 다른 사람들에게 혜택을 준다. 왜냐하면, 그것은 신자들이 성령님의 능력으로 다른 사람들에게 사역할 수 있게끔 장비시켜 주기 때문이다. “생수의 강”은 성령님의 능력에 의해 그들의 내면으로부터 흘러나오며, 다른 사람들에게 하나님의 축복을 가져다준다.

왜 성령세례가 필요할까?(Why the Baptism in the Holy Spirit is Needed)

우리가 다른 사람에게 사역하기 위해서는 성령님의 도움이 절실하게 필요하다! 성령님의 도움이 없다면, 우리는 모든 민족을 제자로 삼으려는 희망조차 품을 수 없다. 실제로 예수님께서 신자들에게 성령세례를 베푸시겠다고 약속하신 이유가 바로 전 세계 사람들이 복음을 듣게 하기 위해서였다. 그분은 제자들에게 이렇게 말씀하셨다.

볼지어다 내가 내 아버지께서 약속하신 것을 너희에게 보내리니 너희는 위로부터 능력으로 입혀질 때까지 이 성에 머물라(눅 24:49, 강조 추가).

누가도 예수님이 이렇게 말씀하시는 것을 기록하였다.

이르시되 때와 시기는 아버지께서 자기의 권한에 두셨으니 너희가 알 바 아니요 오직 성령이 너희에게 임하시면 너희가 권능을 받고 예루살렘과 온 유대와 사마리아와 땅끝까지 이르러 내 증인이 되리라 하시니라(행 1:7-8 강조 추가).

예수님은 제자들에게 “하늘로부터 오는 능력”을 받을 때까지 예루살렘을 떠나지 말라고 하셨다. 그분은 그렇지 않으면 제자가 본질적으로 무력해지고 그분이 주신 사명을 이루지 못할 줄을 아셨다. 그러나 우리는 그들이 성령세례를 받은 후, 복음을 전파하기 위해 하나님께 초자연적으로 쓰임받았음을 알 수 있다.

전 세계 수백만 명의 그리스도인이 성령세례를 받은 후에, 특히 구원받지 못한 사람들에게 복음을 증거할 때에 새로운 차원의 능력을 경험했다. 그들은 자기들의 말이 사람들로 하여금 죄를 깨닫게 하고, 때로는 자기들도 모르는 성경 구절을 인용했다는 사실을 발견했다. 일부 사람은 자기가 복음 전도와 같은 특정 사역에 부르심을 받고 구체적인 은사를 가졌음을 발견했다. 또 다른 사람은 하나님께서 그들을 그분의 뜻대로 사용하셔서 성령님의 다양한 초자연적인 은사들을 발휘하게 한다는 것을 발견했다. 그들의 경험은 철저하게 성경적이다. 그들의 경험을 반대하는 사람들에게는 반대에 대한 성경적인 근거가 없다. 사실상, 그들은 하나님을 대적하고 있는 것이다.

그리스도를 본받도록 부르심을 받은 우리가 그분께서 성령님에 대한 경험을 본받는 것은 놀라운 일이 아니다. 물론, 그분은 마리아에게 잉태되었을 때 성령으로 낳으셨다(마 1:20을 보라). 성령으로 낳으신 그분은 사역을 시작하시기 전에 성령세례를 받으셨다(마3:16을 보라). 만일 예수님도 사역을 위해 성령세례를 받으심으로 자신을 장비하셔야 했다면, 우리는 얼마나 더 많이 필요할까?

성령세례의 초기 증거(The Initial Evidence of the Baptism in the Spirit)

신자가 성령세례를 받은 후 경험하게 되는 초기 증거는 그가 성경에서 “새 방언” 또는 “다른 언어”로 불리는 새로운 언어로 말하는 것이 될 것이다. 많은 성경 구절들이 이 사실을 말해주고 있는데 아래에 그것들을 살펴보자.

먼저, 예수님은 승천하기 전 마지막 순간에, 믿는 자들을 따르는 표적 중 하나가 새 방언을 말하는 것이라고 말씀하셨다.

또 이르시되 너희는 온 천하에 다니며 만민에게 복음을 전파하라 믿고 세례를 받는 사람은 구원을 얻을 믿지 않는 사람은 정죄를 받으리라 믿는 자들에게는 이런 표적이 따르리니 곧 그들이 내 이름으로 귀신을 쫓아내며 새 방언을 말하며(막 16:15-17, 강조 추가).

일부 주석가들은 이 구절들이 어떤 신약 성경의 고대 사본에는 기록되지 않았기 때문에 우리의 성경 속에서 제외되어야 한다고 주장한다. 그러나 대부분 고대 사본은 그 구절들을 포함하고 있으며 내가 읽어본 어떤 영어 번역본도 그것을 생략하지 않았다. 그뿐 아니라, 예수님이 이 구절들 속에서 말씀하신 내용은 사도행전에 기록된 초대 교회의 경험과 완벽하게 관련된다.

사도행전에는 신자들이 처음으로 성령세례를 받은 다섯 가지 사례가 있다. 이 다섯 가지 사례를 보면서 우리는 두 가지 질문을 지속적으로 물어볼 것이다. (1) 성령세례는 구원받은 후에 경험하는 것인가? (2) 성령세례를 받은 사람은 새 방언을 말하는가? 이것은 우리가 오늘날 신자들을 향하신 하나님의 뜻을 이해하는 데 도움이 될 것이다.

예루살렘(Jerusalem)

첫 번째 예는 사도행전 2장에 기록된 120명의 제자가 오순절 날 성령세례를 받은 사건이다.

오순절 날이 이미 이르매 그들이 다같이 한 곳에 모였더니 홀연히 하늘로부터 급하고 강한 바람 같은 소리가 있어 그들이 앉은 온 집에 가득하며 마치 불의 혀처럼 갈라지는 것들이 그들에게 보여 각 사람 위에 하나씩 임하여 있더니 그들이 다 성령의 충만함을 받고 성령이 말하게 하심을 따라 다른 언어들로 말하기를 시작하니라(행 2:1-4, 강조 추가).

이 120명의 신자들이 그 시간 전에 이미 구원받고 거듭났다는 것은 의심의 여지가 없다. 따라서 그들은 구원받은 후에 성령세례를 경험했음이 확실하다. 그러나 그들이 그 시간 전에 성령세례를 받는 것은 불가능한데 왜냐하면, 성령님은 그날까지 교회에 임하시지 않았기 때문이다.

분명히 함께 따라온 표적은 다른 언어로 말하는 것이었다.

사마리아(Samaria)

신자들이 성령세례를 받은 두 번째 예는 사도행전 8장에 기록된 빌립이 사마리아에 내려가서 거기서 복음을 전파한 사건에서 찾을 수 있다.

빌립이 하나님 나라와 및 예수 그리스도의 이름에 관하여 전도함을 그들이 믿고 남녀가 다 세례를 받으니…예루살렘에 있는 사도들이 사마리아도 하나님의 말씀을 받았다 함을 듣고 베드로와 요한을 보내매 그들이 내려가서 그들을 위하여 성령 받기를 기도하니 이는 아직 한 사람에게도 성령 내리신 일이 없고 오직 주 예수의 이름으로 세례만 받을 뿐이더라(행 8:12-16).

사마리아 그리스도인들은 분명히 구원을 받은 후 성령세례를 받았으며 이것은 그들에게 있어서 이차적 경험이었다. 성경은 명백하게 베드로와 요한이 도착하기 전에, 사마리아인들은 이미 “하나님의 말씀을 받았으며,” 복음을 믿고 물 세례를 받았다고 언급했다. 베드로와 요한이 그들을 위해 기도하러 내려왔을 때, 성경은 “그들이 성령을 받기를 기도하였다”고 말하고 있다. 이보다 더 분명하게 말할 수 있을까?

사마리아 신자들이 성령세례를 받았을 때 방언을 말하였는가? 성경은 이 부분에 대한 언급은 하지 않았지만, 그들에게 놀라운 일이 일어났음을 밝히고 있다. 시몬이라 하는 사람은 베드로와 요한이 사마리아 그리스도인들을 안수했을 때 일어난 일을 보고, 그는 그들에게서 성령을 줄 수 있는 권능을 돈 주고 사려고 하였다.

이에 두 사도가 그들에게 안수하매 성령을 받는지라 시몬이 사도들의 안수로 성령 받는 것을 보고 돈을 드려 이르되 이 권능을 내게도 주어 누구든지 내가 안수하는 사람은 성령을 받게 하여 주소서 하니(행 8:17-19).

시몬이 그토록 인상 깊게 본 것은 무엇일까? 그는 이미 사람들에게 붙었던 귀신들이 떠나가고 중풍병자와 못 걷는 사람들이 기적적으로 낫는 등 많은 다른 표적들을 보아왔다(행 8:6-7을 보라). 그 자신도 이전에 마술을 행하여 사마리아의 모든 사람을 놀라게 한 일이 있었다(행 8:9-10을 보라). 그렇기 때문에 베드로와 요한이 기도할 때 그가 본 것은 굉장히 놀라운 광경이었음이 틀림없었다. 우리가 틀림없이 확실하게 말할 수는 없지만, 그가 사도행전에서 매번 그리스도인이 성령세례를 받은 후 나타나는 현상인 – 방언을 말하는 것을 목격했다고 보는 것이 합리적일 것이다.

다메섹에서의 사울(Saul in Damascus)

사도행전에서 세 번째로 언급된 성령세례를 받은 사람은 나중에 사도 바울로 알려진 다소 사람 사울이다. 그는 자기가 일시적으로 눈이 멀었던 다메섹으로 가는 길에 구원받았다. 그가 회심한 후 사흘 뒤, 아나니아라 하는 사람이 하나님의 보내심을 받아 그를 찾아간다.

아나니아가 떠나 그 집에 들어가서 그에게 안수하여 이르되 형제 사울아 주 곧 네가 오는 길에서 나타나셨던 예수께서 나를 보내어 너로 다시 보게 하시고 성령으로 충만하게 하신다 하니 즉시 사울의 눈에서 비늘 같은 것이 벗어져 다시 보게 된 지라 일어나 세례를 받고 음식을 먹으매 강건하여지니라(행 9:17-18).

아나니아가 사울에게 와서 그를 위하여 기도하기 전에 사울이 이미 거듭났다는 것은 의심의 여지가 없다. 그는 다메섹으로 가는 길에 주 예수님을 믿었으며, 즉각적으로 새로운 주님의 지시를 따랐다. 또한, 아나니아 사울을 처음 만났을 때, 그는 사울을 “형제 사울”이라고 불렀다. 아나니아는 사울에게 그가 온 것은 사울로 하여금 다시 보게 하고 성령으로 충만하게 하기 위함이라고 말했음을 유의하라. 따라서 사울에게 있어서 성령 충만 또는 성령세례를 받은 것은 그가 구원받은지 사흘 후에 발생했다.

성경은 사울이 성령세례를 받은 실제 사건을 기록하지 않았지만, 그것은 아나니아가 사울이 있던 집에 도착한 직후에 발생했음이 틀림없다. 사울이 어느 시점에 다른 방언을 말했다는 것은 의심의 여지가 없다. 왜냐하면, 그가 나중에 고린도전서 14:18에서 “내가 너희 모든 사람보다 방언을 더 말하므로 하나님께 감사하노라”고 언급하였기 때문이다.

가이사랴(Caesarea)

신자들이 성령세례를 받았다는 네 번째 언급은 사도행전 10장에서 발견된다. 사도 베드로는 하나님의 인도 하심을 따라 가이사랴의 고넬료의 가족에게 복음을 전하였다. 베드로가 예수님을 믿음으로 말미암아 구원을 받는다고 전파하자, 그의 모든 이방인 청중들은 바로 믿음으로 응답하였으며, 성령님이 그들에게 내려오셨다.

베드로가 이 말을 할 때에 성령이 말씀 듣는 모든 사람에게 내려오시니 베드로와 함께 온 할례 받은 신자들이 이방인들에게도 성령 부어 주심으로 말미암아 놀라니 이는 방언을 말하며 하나님 높임을 들음이러라 이에 베드로가 이르되 이 사람들이 우리와 같이 성령을 받았으니 누가 능히 물로 세례 베풂을 금하리요 하고 명하여 예수 그리스도의 이름으로 세례를 베풀라 하니라(행 10:44-48상).

이 경우에, 예수님을 믿은 첫 이방인들인 고넬료의 가족들이 동시에 거듭나고 성령세례를 받은 것처럼 보인다.

만일 우리가 이 말씀의 상하문을 검토하고 역사적 맥락을 연구해 보면, 왜 하나님께서 베드로와 그의 동료 신자들이 이방인 신자들에게 성령을 받도록 안수할 때까지 기다리지 않으셨는지를 알 수 있다. 베드로와 다른 유대인 신자들은 이방인들이 구원받을 수 있다는 것을 믿기 어려워 했으며, 성령을 받는다는 것은 더 말할 나위도 없었다! 그들은 아마도 고넬료 가족이 성령세례를 받도록 기도해 준적도 없었을 것이다. 때문에 하나님은 주권을 행하셨다. 하나님은 베드로와 그의 동료들에게 이방인들에 대한 그분의 놀라운 은혜에 대하여 가르치셨다.

베드로와 다른 유대인 신자들이 고넬료 가족들이 진정으로 성령을 받은 것을 무엇으로 확신 했을까? 누가는 “이는 방언을 말하며 하나님 높임을 들임이러라”(행 10:46)고 썼다. 베드로는 이방인들이 오순절 날 성령을 받은 120명 같이 성령을 받았다고 선언했다(10:47을 보라).

에베소(Ephesus)

신자가 성령세례를 받았다는 다섯 번째 언급은 사도행전 19장에서 발견된다. 에베소에 와서 사도 바울은 일부 제자들을 만나 그들에게 다음과 같은 질문을 하였다. “너희가 믿을 때에 성령을 받았느냐”(행 19:2).

신약 서신서의 대부분을 쓴 사람으로서 바울은 분명히 모종 의미에서 성령을 받지 않고도 예수님를 믿는 것이 가능함을 믿고 있었다. 그렇지 않으면 그가 그런 질문을 할 리가 없다.

그 제자들은 자신들이 성령이 계심도 들어보지 못했다고 대답했다. 사실, 그들은 그들에게 세례를 베푼 세례 요한을 통해 단지 오실 메시아에 대해서만 들어봤다. 바울은 즉시 그들에게 물 세례를 다시 베풀었으며, 이번에 그들은 진정한 기독교의 세례를 경험했다. 마지막으로, 바울은 그들이 성령을 받게끔 그들에게 안수하였다.

그들이 듣고 주 예수의 이름으로 세례를 받으니 바울이 그들에게 안수하매 성령이 그들에게 임하시므로 방언도 하고 예언도 하니 모두 열두 사람쯤 되니라(행 19:5-7).

이 열두 사람이 바울을 만나기 전에 거듭났는지 여부를 떠나서, 성령세례는 구원을 받은 후에 받는 것임이 분명하다. 또한, 다시 한 번, 그들의 성령세례를 따랐던 표적은 방언을 말하는 것이었다(이 경우에는 예언도 하였다).

평결(The Verdict)

이 다섯 가지의 실례를 검토해 보자. 그 중 최소한 네 가지 중 성령세례는 구원 이후에 발생한 경험이었다.

그 중 세 가지에서, 성경은 명백하게 성령세례를 받은 사람이 방언 하였다고 말한다. 또한, 아나니아와 바울의 만남에서, 성령세례를 받은 바울의 경험은 실제로 기록되지 않았지만, 우리는 그가 결과적으로 방언을 말했음을 알고 있다. 그것이 네 번째 실례이다.

나머지 사례에서, 사마리아의 신자들이 성령을 받을 때 뭔가 초자연적인 일이 일어났는데, 왜냐하면, 시몬이 성령을 줄 수 있는 권능을 갖기 위해 돈 주고 사려고 했기 때문이다.

따라서 증거는 매우 분명하다. 초대 교회에서, 거듭난 신자들은 성령님에 관한 두 번째 경험을 하였고, 그들이 성령을 받았을 때 방언을 말하였다. 이것은 우리가 놀랄 일이 아니다. 왜냐하면, 예수님은 그분을 믿는 자들이 새 방언을 말하게 될 것이라고 말씀하셨기 때문이다.

따라서 우리에게는 모든 거듭난 사람은 또한, 성령님의 또 다른 역사인 성령세례를 받게 된다는 결정적인 증거가 있다. 또한, 모든 신자는 자신이 성령세례를 받을 때 다른 방언을 할 수 있기를 기대해야 한다.

성령세례를 받는 방법(How to Receive the Baptism in the Holy Spirit)

모든 하나님의 선물처럼, 성령도 믿음으로 받는다(갈 3:5을 보라). 성령세례를 받을 믿음을 갖기 위해서, 신자는 반드시 먼저 성령세례를 받는 것이 그를 위한 하나님의 뜻임을 확신해야 한다. 만일 그가 의심하거나 믿지 못한다면, 그는 성령을 받을 수가 없다(약 1:6-7을 보라).

어떤 신자도 성령을 받는 것이 그를 위한 하나님의 뜻이 아니라고 생각할 좋은 이유가 없다. 왜냐하면, 예수님은 이 일에 대한 하나님의 뜻을 명백하게 언급하셨기 때문이다.

너희가 악할지라도 좋은 것을 자식에게 줄 줄 알거든 하물며 너희 하늘 아버지께서 구하는 자에게 성령을 주시지 않겠느냐 하시니라(눅 11:13).

예수님의 이 약속은 모든 하나님의 자녀들이 성령을 받는 것이 하나님의 뜻이라는 것을 확신하게 할 것이다.

이 구절은 또한, 성령세례를 받는 것이 구원 이후에 발생한다는 사실을 뒷받침 해준다. 왜냐하면, 예수님은 여기서 하나님은 그분의 자녀들이(오직 하나님을 그들의 “하늘에 계신 아버지”로 여기는 사람들) 성령을 구하면 주실 것이라고 약속하셨기 때문이다. 명백하게, 만일 신자가 성령님을 경험하는 것이 구원 받는 순간 거듭날 때가 전부라면, 예수님의 이 약속은 무의미 하게 된다. 현대 신학자들과는 달리, 이미 거듭난 사람이 하나님께 성령을 구하는 것은 매우 적절하다고 믿으셨다.

예수님에 따르면, 한 사람이 성령을 받기 위해서는 두 가지 조건이 충족되어야 한다. 첫째, 하나님은 반드시 그 사람의 아버지여야 한다. 만일 당신이 거듭났다면 하나님은 곧 당신의 아버지이다. 둘째, 당신은 반드시 하나님께 성령을 구해야 한다.

비록 안수를 통해 성령을 받는 것이 성경적이지만(행 8:17; 19:6을 보라), 절대적으로 필요한 것은 아니다. 어떤 그리스도인도 자신이 기도하던 자리에서 성령을 받을 수 있다. 그는 단순히 구하고, 믿음으로 받으면, 성령님이 그에게 주시는 방언으로 말하기 시작할 것이다.

일반적인 두려움(Common Fears)

어떤 사람은 그들이 성령을 구하는 기도를 할 때, 악령에 노출될까 봐 우려하고 있다. 그러나 이러한 문제에 대한 근거는 없다. 예수님은 이렇게 약속하셨다.

너희 중에 아버지 된 자로서 누가 아들이 생선을 달라 하는 데 생선 대신에 뱀을 주며 알을 달라 하는 데 전갈을 주겠느냐 너희가 악할지라도 좋은 것을 자식에게 줄 줄 알거든 하물며 너희 하늘 아버지께서 구하는 자에게 성령을 주시지 않겠느냐 하시니라(눅 11:11-13).

우리가 성령을 구하면, 하나님은 우리에게 성령을 주실 것이다. 그리고 우리는 다른 무엇을 받을까 봐 두려워하지 말아야 한다.

일부 사람은 그들이 다른 방언을 말할 때, 성령님이 주신 초자연적인 언어보다는 단지 무의미한 언어를 만들어 낼까 봐 우려한다. 그러나 당신은 성령세례를 받기 전에는 확실한 언어를 만든다는 것이 불가능함을 알게 될 것이다. 반면에, 당신은 다른 방언으로 말하기 위해 의식적으로 당신의 입술, 혀와 성대를 사용해야한다는 점을 알고 있어야 한다. 성령님은 당신을 대신해 말씀하시지 않는다 – 그분은 단지 당신으로 하여금 말하게 하신다. 그분은 우리의 도움이지 일꾼이 아니다. 당신은 반드시 성경이 가르치는대로 사실대로 말해야 한다.

그들이 다 성령의 충만함을 받고 성령이 말하게 하심을 따라 다른 언어들로 말하기를 시작하니라(행 2:4, 강조 추가).

바울이 그들에게 안수하매 성령이 그들에게 임하시므로 방언도 하고 예언도 하니(행 19:6, 강조 추가).

신자가 성령의 선물을 구한 후, 그는 방언할 수 있다고 믿어야 하며 또한, 기대해야 한다. 왜냐하면, 성령은 믿음으로 받기에, 받는 사람은 특정 감정이나 신체적 감각을 체험하기를 기대하지 말아야 한다. 그는 단순히 그의 입을 열고 성령님이 그에게 말하게 하신 언어로 새로운 소리와 음절로 말하기 시작해야 한다. 그 신자가 믿음으로 말하지 않는 한, 어떤 말도 그의 입에서 나올 수 없다. 그는 반드시 말해야 하며, 성령님은 말할 것을 주실 것이다.

말씀의 원천(The Source of the Utterance)

바울에 따르면, 신자가 방언기도를 할 때, 그의 마음이 기도하는 것이 아니라 영이 기도한다고 한다.

내가 만일 방언기도를 하면 나의 영이 기도하거니와 나의 마음은 열매를 맺지 못하리라 그러면 어떻게 할까 내가 영으로 기도하고 또 마음으로 기도하며 내가 영으로 찬송하고 또 마음으로 찬송하리라(고전 14:14-15).

바울은 자신이 방언기도를 하면 그의 마음은 열매를 맺지 못한다고 말했다. 그 뜻인즉 그의 마음은 방언기도에 참여하지 않았으며, 그는 방언기도의 내용을 이해하지 못했다는 의미이다. 그래서, 바울은 자신이 이해할 수 없는 방언으로 줄곧 기도하기 보다는 오히려 자신의 언어로, 마음으로 기도하는 데에도 시간을 보냈다. 그는 방언으로 찬송했을뿐 아니라 자신의 언어로도 찬송하였다. 이 두 가지 기도와 찬송은 각기 적합한 상황이 있으며, 우리에게는 바울의 균형 잡힌 모범을 따를 수 있는 지혜가 있어야 한다.

바울은 자신의 언어로 말하는 것을 제어하듯이 방언도 자기의 의지대로 제어할 수 있었음을 유의하라. 그는 “내가 영으로 기도하고 또 마음으로 기도하며”라고 말했다. 비평가들은 종종 현대적인 방언이 진정으로 성령님의 선물이라면, 사람은 방언 말하는 것을 제어할 수 없어야 하며 그렇지 않으면 그는 하나님을 지배하는 죄를 범하는 것이 된다고 주장한다. 그러나 이러한 생각은 근거가 없다. 하나님이 계획하신 것처럼 현대와 고대의 방언도 그것을 말하는 사람들의 통제 아래에 있었다. 비평가들은 또한, 사람의 두 손도 하나님에 의해 만들어진 것이 확실하기에 사람은 그것에 대한 제어권이 없으며, 사람이 의식적으로 자신의 손을 사용하는 것은 하나님을 지배하려는 시도와 같다고 말할 수도 있다.

당신이 일단 성령세례를 받고 나면, 방언이 마음이 아닌 영에서 나옴을 자신한테 쉽게 증명할 수 있다. 먼저, 이 책을 읽는 동시에 다른 사람과 대화하기를 시도해보라. 당신은 이 두 가지 일을 동시에 할 수 없음을 발견할 것이다. 그러나 당신은 이 책을 읽으면서 방언도 계속적으로 할 수 있음을 발견할 것이다. 그 이유는 당신이 자신의 마음으로 방언하는 것이 아니기 때문이다 – 방언은 당신의 영으로부터 나온다. 그러므로 당신은 영으로 기도하는 동시에 마음으로 읽고 이해할 수 있다.

당신이 성령세례를 받았기 때문에(Now That You Are Baptized in the Holy Spirit)

하나님께서 당신에게 성령세례를 베푸신 주요 이유를 명심하라 – 당신으로 하여금 성령의 열매와 은사를 나타내는 그분의 증인이 되도록 권능을 주시기 위함이다(고전 12:4-11; 갈5:22-23을 보라). 하나님은 당신이 그리스도를 닮은 삶을 살고 그분의 사랑, 희락, 그리고 화평을 이 세상에 드러내고, 성령님의 초자연적인 은사를 나타내는 것을 사용하셔서 다른 사람들을 그분께로 인도하실 것이다. 방언할 수 있는 능력은 내면으로부터 흐르는 “생수의 강”의 일종이다.

또한, 하나님께서 우리에게 성령님을 주신 것은 우리가 이 땅의 모든 사람에게 복음을 들고 나아가도록 하기 위함임을 기억하라(행 1:8을 보라). 우리는 다른 방언으로 말할 때, 우리가 말하는 언어가 멀리 떨어진 부족 또는 외국 국가의 모국어일 수도 있음을 인식해야 한다. 우리는 매번 방언기도를 할 때마다, 하나님께서는 모든 언어의 사람들이 예수님에 대해 들어보기를 원하신다는 것을 기억해야 한다. 우리는 하나님께 예수님의 지상 명령을 이루기 위해 우리가 어떻게 하기를 원하시는지를 물어야 한다.

우리는 될수록 방언을 많이 말하기 위해 노력해야 한다. 영적 거장인 바울은 “내가 너희 모든 사람보다 방언을 더 말하므로 하나님께 감사하노라”고 썼다. 그는 이 말을 방언을 많이 하는(비록 늘 적절하지 않은 시간에 하는) 교회에 썼다. 따라서, 바울은 그들보다 방언을 더 많이 하였음이 틀림없다. 방언기도를 하는 것은 우리로 하여금 우리 안에 거하시는 성령님을 감찰하고, 바울이 데살로니가 전서 5:17에서 가르친 것처럼 “쉬지 않고 기도”할 수 있게끔 도와준다.

바울은 또한, 방언을 말하는 자는 자기의 덕을 세운다고 가르쳤다(고전 14:4을 보라). 그것은 방언이 우리를 영적으로 세워간다는 의미이다. 방언기도를 함으로써, 우리는 어느 정도 완전히 이해하지는 못하지만, 우리의 속사람을 강건하게 한다. 다른 방언을 말하는 것은 모든 신자의 영적인 삶을 풍성하게 해야 하며, 단지 처음 성령 충만을 받았을 때의 일회적인 경험에 머물지 말아야 한다.

일단 당신이 성령세례를 받았다면, 나는 당신이 날마다 시간을 내어 하나님께 당신의 새로운 언어로 기도하기를 권장한다. 그것은 당신의 영적인 삶과 성장을 크게 향상시킬 것이다.

몇 가지 일반적인 질문에 대한 답변(Answers to a Few Common Questions)

우리는 방언을 말한 적이 없는 모든 사람은 성령세례를 받은 적이 없다고 확신할 수 있을까? 개인적으로, 나는 그렇지 않다고 본다.

나는 내가 사람들이 성령세례 받기를 위해 기도할 때 항상 그들에게 방언으로 말하기를 기대하라고 격려한다. 그리고 그들 중 아마 95%는 내가 기도한지 몇 초 내에 방언을 받게 된다. 지난 몇 년 동안 그 인수는 수천 명에 달한다.

그러나 나는 성령세례 받기를 기도한 그리스도인이 방언을 받지 못했다고 해서 그가 성령세례를 받지 못했다고 보지 않는다. 왜냐하면, 성령세례는 믿음으로 받으며 방언은 자원적으로 받는 것이기 때문이다. 그러나 만일 내가 성령세례 받기를 기도했으나 방언으로 말한 적이 없는 신자와 교제할 기회가 있다면, 나는 먼저 그에게 이 주제에 관한 사도행전의 모든 말씀을 보여줄 것이다. 그다음에 나는 또한, 그에게 바울이 방언을 말할지 여부를 결정할 수 있다고 썼음을 보여줄 것이다. 나는 바울처럼, 내가 원할 때 수시로 방언으로 말할 수 있으며, 따라서 나는 내가 원한다면 영원히 방언으로 말하지 않겠다는 결정을 내릴 수도 있다. 그렇기 때문에, 나는 성령세례를 받고도 성령님과 동역하지 않은 채 처음부터 방언을 말할지 않을 수도 있다고 생각된다.

그러므로 다시 한 번, 나는 성령세례를 받기 위하여 믿음으로 기도했지만, 방언을 말한 적이 없는 그리스도인과 교제할 때마다, 나는 그가 성령세례를 받지 못했다고 말하지 않는다(또한, 그렇다고 믿지도 않는다). 나는 그저 그에게 방언을 말하는 것이 성령님이 우리를 떠나서 하는 일이 아님을 설명해 준다. 나는 성령님이 말씀을 주시지만, 우리가 자기의 언어로 말을 할 때와 같이 우리도 반드시 입을 열어 말을 해야 한다고 설명한다. 그다음에 나는 그 사람이 성령님과 동역하여 방언을 말할 수 있도록 권장한다. 거의 예외 없이, 모든 사람이 방언을 말하게 된다.

바울은 모든 사람이 다 방언을 말하는 것이 아니라고 말하지 않았는가?(Didn’t Paul Write that Not All Speak with Tongues?)

바울의 “다 방언을 말하는 자이겠느냐?”(고전 12:30)는 수사학적 질문에 대한 명백한 대답은 “아니”이며, 그것은 반드시 신약의 나머지 부분과 조화되어야 한다. 그의 질문은 성령님의 뜻에 따라 나타나는 영적 은사들에 대한 그의 가르침에서 찾을 수 있다(고전 12:11을 보라). 바울은 특별히 “각종 방언 말함”(고전 12:10)은 반드시 항상 방언을 통역하는 영적 은사와 함께 동반되어야 한다고 썼다. 이 특별한 은사는 고린도 교회 신자들이 자신들의 교회에서 아무런 통역도 없이 공개적으로 했던 방언의 은사가 아니다. 우리는 왜 성령님이 공중 집회에서 한 사람에게 방언의 은사는 주시면서 다른 한 사람에게 통역의 은사는 주시지 않는지에 대해 물어야 할 것이다. 답은 성령님은 그렇게 하지 않을 것이다. 그렇지 않으면, 성령님은 하나님의 뜻이 아닌 무언가를 추진하고 있는 것이 된다.

고린도 신자들은 예배시간에 통역이 없이 방언기도를 큰소리로 했음이 분명하다. 따라서, 우리는 방언을 말하는 것이 두 가지 용도가 있음을 알 수 있다. 하나는 바울이 개인적으로 해야 한다고 했던 방언으로 기도하는 것이다. 바울이 “나의 영이 기도하거니와 나의 마음은 열매를 맺지 못하리라”고 말한 것처럼 그런 방언기도의 용도는 통역이 동반되지 않았다. 분명한 것은, 바울이 그가 한 방언의 내용을 항상 알고 있었던 것은 아니었다. 그는 이해할 수 없었으며 통역할 수도 없었다.

그러나 교회의 대중 집회를 위한 방언의 용도도 있는데, 그것은 항상 통역의 은사를 동반한다. 그것은 성령님이 그분의 뜻을 따라 한 사람에게 방언의 은사를 줄 때 발생한다. 그 사람은 대중적으로 방언하게 되며, 그다음에 통역이 주어진다. 그러나 하나님은 모든 사람을 다 그렇게 사용하시지는 않는다. 그것이 바로 바울이 모든 사람이 다 방언을 하는 것이 아니라고 한 이유이다. 하나님께서 모든 사람에게 통역의 은사를 주셔서 사용하시지 않는 것처럼 모든 사람이 다 갑지가 방언을 받고 사용받는 것은 아니다. 이것은 성경의 나머지 부분의 가르침과 바울의 “다 방언을 말하는 자이겠느냐”는 수사학적 질문을 조화시키는 유일한 방법이다.

나는 바울처럼, 원하면 언제든지 방언으로 말할 수 있다. 때문에 바울이나 나 자신이나 누구도 우리가 방언을 말할 때마다, 그것이 “오직 성령님의 뜻”대로 한 것이라고 말할 수 없다. 그것은 우리의 뜻대로 한 것이다. 그래서 우리가 원할 때마다 하는 방언은 오직 “성령님의 뜻”에 따라 하는 방언의 은사일 수 없다. 또한, 바울은, 나처럼, 그가 한 말을 이해하지 못하고 개인적으로 방언을 말하였으므로, 그것은 그가 고린도전서에서 쓴 항상 통역의 은사를 동반한 방언의 은사일 수 없다.

내가 대중 집회에서 방언을 말한 적은 매우 드물다. 비록 내가(고린도 신자들이 했던 것처럼) 원할 때마다 교회에서 어떤 통역도 없이 큰 소리로 방언기도를 할 수 있지만, 나는 성령님의 감동이 있을 때에만 그렇게 하였다. 내가 성령님의 감동을 감지했을 때마다, 항상 통역이 있음으로 하여 지체를 세워갔다.

결론적으로, 우리는 성경을 해석함에 있어서 균형을 잡아야 한다. 때문에 고린도전서 12:30에 기록된 바울의 수사학적 질문으로 인하여 다 방언을 말하는 것이 아니라고 결론짓는 사람은 그들의 해석과 조화되지 않는 다른 많은 성경 말씀들을 무시하고 있다. 그들의 오류로 말미암아, 그들은 하나님의 큰 축복을 놓치고 있다.

Iyo umuntu asoma igitabo cy’Ibyakozwe n’Intumwa, gukora k’Umwuka Wera kugaragara kuri buri rupapuro. Ukuyemo gukora k’Umwuka Wera mu gitabo cy’Ibyakozwe n’Intumwa nta cyo uba usigaranye. Ni ukuri koko, yahaye abigishwa ba mbere “kubika ibihugu byose” (reba Ibyakozwe 17:6).

Ahantu Itorero rikura cyane ryihuse muri iki gihe ni aho abayoboke ba Yesu bashishikariye kuyoborwa n’Umwuka Wera kandi bagahabwa imbaraga na We. Ibyo ntibigomba kudutungura. Umwuka Wera ashobora gukora mu masegonda icumi ibyo twe dushobora kuzakora mu myaka ibihumbi icumi tugendeye ku mbaraga zacu gusa. Nuko rero ni ibyangombwa cyane ko umukozi w’Imana uhindura abantu kuba abigishwa asobanukirwa icyo Bibiliya ivuga ku murimo w’Umwuka Wera mu bugingo bw’abizera no mu mirimo yabo.

Mu gitabo cy’Ibyakozwe n’intumwa, dukunda kubona aho abizera babatizwa mu Mwuka Wera maze bagahabwa imbaraga zo gukora umurimo w’Imana. Twaba tubaye abanyabwenge twize kuri icyo kintu kugira ngo bishobotse, natwe duhabwe icyo bahawe kandi tunezererwe ubufasha butangaje buva ku Mwuka Wera na bo babonye. Nubwo bamwe bavuga ko iyo mirimo itangaje y’Umwuka Wera yarangiranye n’igihe cy’intumwa, nta cyanditswe na kimwe, cyangwa ikindi kintu cyaba gishingiye ku mateka cyangwa ku bitekerezo bisobanutse neza, gishyigikira iyo myumvire. Ni imyumvire ikomoka ku kutizera. Abizera ibyo amasezerano y’Ijambo ry’Imana bazahabwa imigisha yasezeranijwe. Nk’uko byagenze ku Bayisirayeli batizera batashoboye kwinjira mu Gihugu cy’Isezerano, ni na ko abatizera amasezerano y’Imana muri iki gihe batazashobora kwinjira mu byo Imana yabateguriye byose. Uri mu ruhe ruhande wowe? Jye ndi mu bizera.

Imirimo Ibiri y’Umwuka Wera

(Two Works by the Holy Spirit)

Buri muntu wese wizeye koko Umwami Yesu yahuye no gukora k’Umwuka Wera mu bugingo bwe. Umuntu we w’imbere, cyangwa umwuka we, yahinduwe mushya n’Umwuka Wera (reba Tito 3:5), kandi Umwuka Wera uba muri we (reba Rom. 8:9; 1 Kor. 6:19). “Yabyawe n’Umwuka” (Yohana 3:5).

Abakristo benshi b’abapantekoti n’abamera impano z’Umwuka, kubera kudasobanukirwa ibi bintu neza, bagiye bakora amakosa yo kubwira abizera bamwe ko badafite Umwuka Wera ngo kuko batabatijwe mu Mwuka Wera kandi ngo bavuge mu ndimi. Ariko ayo ni amakosa agaragara dushingiye ku Byanditswe Byera no ku nararibonye. Abakristo benshi batari abapantekoti cyangwa abagendera ku mpano z’Umwuka bagaragaraho ibimenyetso cyane by’uko bafite Umwuka Wera utuye muri bo kurusha abagendera ku mpano n’abapantekoti bamwe! Bagaragaza imbuto z’Umwuka Pawulo yavuze mu Bagalatiya 5:22-23 ku rwego rwo hejuru, ibintu bidashoboka udafite Umwuka Wera ugutuyemo.

Nyamara kandi kuba gusa umuntu yarabyawe n’Umwuka, ntabwo bivuga ko yanabatijwe mu Mwuka Wera. Dushingiye kuri Bibiliya, kubyarwa n’Umwuka Wera no kubatizwa mu Mwuka Wera ubusanzwe ni ibintu bibiri bitandukanye.

Dutangira iri somo reka tubanze turebe icyo Yesu yigeze kuvuga ku Mwuka Wera abwira umugore udakijijwe ku iriba ry’i Samariya:

Yesu aramusubiza ati, “Iyo uba wari uzi impano y’Imana ukamenya n’ugusabye amazi uwo ari we, nawe uba umusabye na we akaguha amazi y’ubugingo….Umuntu wese unywa aya mazi[yo muri iryo riba ry’i Samariya] azongera kugira inyota, ariko unywa amazi nzamuha ntazongera kugira inyota rwose iteka ryose, ahubwo amazi nzamuha azamuhindukiramo isoko y’amazi adudubiza kugeza mu bugingo buhoraho (Yohana 4:10, 13-14).

Umuntu ashyize mu gaciro yakwanzura avuga ko ayo mazi y’ubugingo aba mu muntu Yesu yavugaga asobanura Umwuka Wera utura mu mitima y’abizera. Nyuma mu butumwa bwiza bwa Yohana na none, Yesu yongeye gukoresha iryo jambo, , “amazi y’ubugingo,” kandi nta gushidikanya ko yavugaga Umwuka Wera:

Nuko ku munsi uheruka w’iyo minsi mikuru, ari wo munsi uruta iyindi, Yesu arahagarara avuga cyane ati, “Umuntu nagira inyota aze aho ndi anywe. Unyizera, imigezi y’amazi y’ubugingio izatemba ‘iva mu nda ye, nk’uko Ibyanditswe bivuga.'” Ibyo yabivuze yerekeje ku Mwuka Wera, uwo abamwizera bendaga guhabwa, ariko ubwo Umwuka yari ataraza kuko Yesu yari atarahabwa ubwiza bwe (Yohana 7:37-39).

Aha ntabwo yavuze amazi y’ubugingo ahinduka “iriba ry’amazi adudubiza kugeza iteka ryose.” Ahubwo hano ya mazi y’ubugingo ahinduka imigezi itemba iva imbere mu wayanyoye.

Ibi bice bibiri bias mu butumwa bwiza bwa Yohana bigaragaza mu buryo bwiza cyane itandukaniro riri hagati yo kubyarwa n’Umwuka no kubatizwa mu Mwuka Wera. Kubyarwa n’Umwuka mbere na mbere ni ku nyungu z’uwo uvuka ubwa kabiri, kugira ngo abone ubugingo buhoraho. Iyo umuntu abyawe ubwa kabiri n’Umwuka aba abonye iriba ry’Umwuka muri we rimuha ubugingo buhoraho.

Nyamara kubatizwa mu Mwuka Wera byo, cyane cyane ni ku nyungu z’abandi, kuko biha abizera ubushobozi bwo gufasha abandi bantu mu mbaraga z’Umwuka. “Imigezi y’amazi y’ubugingo” izatemba ibavamo izane imigisha y’Imana ku bandi bantu mu mbaraga z’Umwuka.

Kuki Kubatizwa mu Mwuka Wera bikenewe

(Why the Baptism in the Holy Spirit is Needed)

Mbega ukuntu dukeneye cyane ubufasha bw’Umwuka Wera ngo dushobore gukora umurimo w’Imana mu bandi bantu! Hatabonetse ubufasha b’Umwuka nta byiringiro twakwigera tugira byo guhindura abantu bo mu mahanga yose abigishwa. Mu by’ukuri iyo ni yo mpamvu yatumye Yesu asezeranya abigishwa kuzababatiza mu Mwuka Wera–kugira ngo isi yumve ubutumwa bwiza. Yabwiye abigishwa be ati:

Kandi dore ngiye kuboherereza ibyo Data yasezeranye, ariko mugume mu murwa kugeza ubwo muzambikwa imbaraga” (Luka 24:49).

Luka na none yanditse ibyo Yesu yavuze ati:

Si ibyanyu kumenya iby’iminsi cyangwa ibihe Data yagennye, ni ubutware bwe wenyine. Icyakora muzahabwa imbaraga Umwuka Wera nabamanukira, kandi muzaba abagabo bo kumpamya uhereye i Yerusalemu n’i Yudaya yose n’i Samariya, no kugeza ku mpera y’isi (Ibyak 1:7-8).

Yesu yabwiye abigishwa be kutava I Yerusalemu kugeza ubwo “bazambikwa imbaraga zivuye mu ijuru.” Yari azi ko bitabaye bityo nta mbaraga bashobora kugira, bakazananirwa nta kabuza, umurimo yari abasigiye. Tubona ko nyamara igihe bari bamaze kubatizwa mu Mwuka Wera, Imana yatangiye kubakoresha mu buryo bw’ibitangaza mu gukwiza ubutumwa.

Miliyoni nyinshi z’Abakristo mu isi yose, nyuma yo kubatizwa mu Mwuka Wera, bageze ku rundi rwego rw’imbaraga, by’umwihariko mu kubwiriza abadakijijwe. Bagiye babona ko noneho amagambo yabo yemeza abantu kurushaho, ndetse rimwe na rimwe bagasanga bakoresheje n’Ibyanditswe batari bazi ko bazi. Bamwe bagiye bimenyaho ko bahamagawe kandi ko bafite impano zo gukora umurimo wihariye runaka, nk’ivugabutumwa. Abandi bagasanga Imana ibakoresha uko ishatse mu mpano z’Umwuka zitandukanye z’indengakamere. Kandi ibyababayeho Bibiliya ibitangira ubuhamya cyane. Abarwanya ibyo byababayeho nta cyanditswe na kimwe bashingiraho muri Bibiliya. Mu by’ukuri ni Imana barwanya.

Ntibikwiye kudutangaza ko twebwe abahamagariwe kwigana Kristo twanahamagariwe kubana n’Umwuka Wera nk’uko babanaga. Birumvikana ko yabyawe n’Umwuka Wera igihe yasamwaga mu nda ya Mariya (reba Mat. 1:20). Uwari wabyawe n’Umwuka rero nyuma yaje kubatizwa mu Mwuka mbere y’uko atangira umurimo we (reba Mat 3:16). Niba Yesu yari akeneye kubatizwa mu Mwuka Wera kugira ngo yambare imbaraga zo gukora umurimo, twebwe tubikeneye bingana iki kurushaho?

Ikimenyetso cya mbere cyo Kubatizwa mu Mwuka

(The Initial Evidence of the Baptism in the Spirit)

Iyo uwizera abatijwe mu Mwuka Wera, ikimenyetso cya mbere cyerekana ko yabatijwe ni uko azavuga urundi rurimi rushya, urwo Bibiliya yita “indimi nshya” cyangwa “izindi ndimi.” Hari ibyanditswe byinshi byemeza ibi. Reka tubirebe.

Ubwa mbere, mu bihe bye bya nyuma hano mu isi mbere y’uko azamuka asubira mu mu ijuru, Yesu yavuze ko kimwe mu bimenyetso bizakurikira abizera ari uko bazavuga mu ndimi nshya:

Mujye mu bihugu byose, mwigishe abaremwe bose ubutumwa bwiza. Uwizera akabatizwa azakizwa, ariko utizera azacirwaho iteka. Kandi ibimenyetso bizagumana n’abizera ngibi: bazirukana abadayimoni mu Izina ryanjye, bazavuga indimi nshya (Mariko 16:15-17).

Abasobanuzi bamwe ba Bibiliya bavuga ko iyi mirongo itari ikwiye kuba iri muri Bibiliya zacu kuko ngo mu mizingo imwe ya kera y’ibitabo by’Isezerano rishya ngo iyo mirongo itarimo. Nyamara mu yindi mizingo myinshi ya kera, iyo mirongo irimo, kandi nta gitabo na kimwe mu byasobanuwe mu cyongereza nasomye kidashyiramo iyo mirongo. Ikirenze kuri ibyo kandi, ibyo Yesu yavuze muri iyi mirongo bihuza neza cyane n’ibyabaga mu itorero rya mbere ry’intumwa nk’uko byanditswe mu gitabo cy’Ibyakozwe n’Intumwa.

Hari ingero eshanu mu gitabo cy’Ibyakozwe n’Intumwa aho abizera babatizwa mu Mwuka Wera bwa mbere. Reka tuzirebe uko ari eshanu, kandi uko tugenda tuzireba ni ko tugenda tubaza ibibazo bibiri: (1) Mbese uku kubatizwa mu Mwuka Wera byari bikurikiranye no kwakira agakiza? hanyuma (2) Mbese ababatijwe mu Mwuka bavuze mu ndimi nshya? Ibi biradufasha kumenya ubushake bw’Imana ku bizera muri iki gihe.

Yerusalemu

(Jerusalem)

Urugero rwa mbere ruri mu Ibyak. 2, aho ba bigishwa ijana na makumyabiri babatizwaga mu Mwuka Wera ku munsi wa Pentekote:

Umunsi wa Pentekote usohoye, bose bari bari hamwe mu mwanya umwe bahuje umutima. Nuko umuriri ubatungura uvuye mu ijuru umeze nk’uw’umuyaga uhuha cyane, ukwira inzu bari bicayemo. Haboneka indimi zīgabanije zisa n’umuriro, ururimi rujya ku muntu wese wo muri bo. Bose buzuzwa Umwuka Wera, batangira kuvuga izindi ndimi nk’uko Umwuka yabahaye kuzivuga (Ibyak. 2:1-4).

Nta gushidikanya ko mbere y’iki gihe abo bizera uko ari ijana na makumyabiri bari barakijijwe kandi baravutse ubwa kabiri, nuko rero babatijwe mu Mwuka Wera nyuma yo gukizwa. Ariko ntibyari gushoboka ko babatizwa mu Mwuka Wera mbere ya kiriya gihe, bitewe n’uko gusa mbere y’uriya munsi Umwuka Wera yari ataratangwa mu Itorero.

Biragaragara ko ikimenyetso kibakurikiye cyabaye icyo kuvuga izindi ndimi.

Samariya

(Samaria)

Urugero rwa kabiri rw’aho abizera babatizwa mu Mwuka Wera ruri mu Ibyak. 8, igihe Filipo yajyaga mu mudugudu w’i Samariya akahabwiriza ubutumwa:

Ariko bamaze[Abasamariya] kwizera ubutumwa bwiza Filipo ababwira bw’ubwami bw’Imana n’ubw’izina rya Yesu Kristo, barabatizwa, abagabo n’abagore ….Nuko intumwa zari i Yerusalemu zimaze kumva ko Abasamariya bumviye Ijambo ry’Imana, zibatumaho Petero na Yohana, na bo basohoyeyo barabasabira ngo bahabwe Umwuka Wera, kuko hari hataragira n’umwe wo muri bo amanukira, ahubwo bari barabatijwe gusa mu izina ry’Umwami Yesu (Ibyak 8:12-16).

Biragaragara neza ko Abakristo b’Abasamariya babatijwe mu Mwuka Wera nyuma yo gukizwa. Bibiliya ivuga yeruye ko mbere y’uko Petero na Yohana bagerayo, Abasamariya bari baramaze “kwemera Ijambo ry’Imana,” barizeye ubutumwa bwiza, kandi barabatijwe mu mazi. Nyamara Petero na Yohana baje kubasengera, Ibyanditswe bivuga ko kwari ukugira ngo “bahabwe Umwuka Wera.” Byasobanuka neza birenze aha bite?

Mbese abizera b’Abasamariya babatijwe mu Mwuka Wera bavuze indimi nshya? Bibiliya ntibivuga, ariko ivuga ko hari ikintu cy’igitangaza cyababayeho. Igihe umugabo witwaga Simoni ibiba ku Bakristo b’Abasamariya uko Petero na Yohana babarambikagaho ibiganza, yagerageje kugira ngo agure na bo ubwo bushobozi bafite bwo gutanga Umwuka Wera:

Nuko babarambikaho ibiganza, bahabwa Umwuka Wera. Ariko Simoni abonye yuko abarambitsweho ibiganza by’intumwa bahabwa Umwuka Wera, azizanira ifeza arazibwira ati, “Nanjye nimumpe ubwo bubasha ngo uwo nzarambikaho ibiganza ahabwe Umwuka Wera” (Ibyak 8:17-19).

Simoni yari abonye iki cyamukozeho bigeze aho? Yari yaramaze kubona ibitangaza bindi bitari bicye, nko kubona aho birukana abadayimoni, abanyunyutse n’abamugaye bakira mu buryo bw’ibitangaza (reba Ibyak 8:6-7). Na we ubwe yajyaga akora ibintu bya maji by’ibitangaza by’ubupfumu, atangaza abatuye i Samariya bose (reba Ibyak 8:9-10). Niba ari uko bimeze, ibyo yabonye igihe Petero na Yohana basengaga bigomba kuba byari ibintu bitangaje cyane. Nubwo tutavuga tubyemeza neza, ariko umuntu yaba ashyize mu gaciro atekereje ko ibyo yabonye ari nk’ibyajyaga biba n’ubundi ikindi gihe cyose Abakristo buzuzwaga Umwuka Wera mu gitabo cy’Ibyakozwe n’intumwa–yababonye kandi anabumva bavuga mu zindi ndimi.

Sawuli i Damasiko

(Saul in Damascus)

Aha gatatu mu gitabo cy’Ibyakozwe n’intumwa havugwa umuntu yuzuzwa Umwuka Wera ni ibya Sawuli w’i Taruso, waje kumenyekana nyuma nk’intumwa Pawulo. Yari yakirijwe mu nzira ijya Damasiko, aho yari yamaze igihe gito atabona. Iminsi itatu nyuma yo gukizwa kwe, Imana imutumaho umugabo witwa Ananiya:

Ananiya aragenda yinjira mu nzu, amurambikaho ibiganza aramubwira ati, “Sawuli mwene Data, Umwami Yesu wakubonekereye mu nzira waturutsemo, arantumye ngo uhumuke wuzuzwe Umwuka Wera.”Uwo mwanya ibisa n’imboneranyi bimuva ku maso arahumuka, arahaguruka arabatizwa (Ibyak 9:17-18).

Nta gushidikanya ko Sawuli yari yamaze kuvuka ubwa kabiri mbere y’uko Ananiya aza kumusengera. Yizeye Umwami Yesu mu nzira ijya i Damasiko, kandi ahera ko yumvira amabwiriza y’Umwami we yari akimara kuyoboka. Ikindi kandi, Ananiya akimubona yaramuhamagaye ati “Sawuli mwene Data.” Urabona ko Ananiya yabwiye Sawuli ko icyatumye aza kumureba ari ukugira ngo ahumuke kandi yuzuzwe Umwuka Wera. Nuko rero Sawuli, yujujwe Umwuka Wera cyangwa yabatijwe mu Mwuka Wera iminsi itatu nyuma yo gukizwa.

Ibyanditswe ntibivuga neza neza uko byagenza mu kubatizwa mu Mwuka Wera kwa Sawuli, ariko bigomba kuba byarabaye nyuma gato y’aho Ananiya agereye aho Sawuli yari ari. Nta gushidikanya ko Sawuli yavuze mu zindi ndimi, kuko nyuma mu 1 Abakorinto 14:18 yaje kuvuga ati, “Nshimira Imana yuko mwese mbarusha kuvuga indimi zitamenyekana.”

Kayisariya

(Caesarea)

Ahantu ha kane havuga aho abizera babatizwa mu Mwuka Wera ni mu Ibyak. 10. Intumwa Petero yatumwe n’Imana kujya i Kayisariya kubwiriza ubutumwa bwiza mu rugo rwa Koruneliyo. Petero akimara kuvuga yuko agakiza kabonerwa mu kwizera Yesu, abanyamahanga bose bari bamuteze amatwi bahereye ko bizera, kandi Umwuka Wera arabamanukira:

Petero akivuga ibyo, Umwuka Wera amanukira abumvise ayo magambo bose. Abizeye bo mu bakebwe bajyanye na Petero barumirwa bose, kuko n’abanyamahanga na bo bahawe Umwuka Wera akaba abasutsweho, kuko bumvise bavuga izindi ndimi bahimbaza Imana. Maze Petero arababaza ati, “Aba ngaba bahawe Umwuka Wera nkatwe, ni nde ubasha kubima amazi ngo batabatizwa?” Ategeka ko babatizwa mu izina rya Yesu Kristo (Ibyak 10:44-48a).

Aha ngaha, birasa nk’aho abo mu rugo rwa Koruneliyo, ari na bo babaye abanyamahanga ba mbere bizeye Yesu, bavutse ubwa kabiri kandi bakanabatizwa mu Mwuka Wera icyarimwe, byombi byababereyeho rimwe.

Iyo turebye ibindi Byanditswe bibikikije tugasesengura n’amateka y’icyo gihe, impamvu yatumye Imana idategereza ko Petero n’abizera bagenzi be babanza kurambika ibiganza kuri abo bizera b’abanyamahanga ngo buzuzwe Umwuka Wera iragaragara. Petero n’abo bizera bandi b’Abayuda ntibyari biboroheye kumva ko umunyamahanga yakizwa, uretse no kuzura Umwuka Wera! Ahari ntibaba barigeze basengera abo mu rugo rwa Koruneliyo ngo babatizwe mu Mwuka Wera, byatumye rero Imana mu butware bwayo yikorera. Iman yigishaga Petero na bagenzi be iby’ubuntu bwayo butangaje ku banyamahanga.

Mbese ni iki cyemeje Petero n’abo bizera bandi b’Abayuda ko abo mu rugo rwa Koruneliyo bahawe umubatizo w’Umwuka Wera koko? Luka yaranditse ati, “Kuko bumvise bavuga izindi ndimi” Ibyak 10:46). Petero yatangaje ko abanyamahanga bahawe Umwuka Wera rwose nk’uko ba bandi ijana na makumyabiri bawuhawe ku munsi wa pentekote (reba 10:47).

Efeso

(Ephesus)

Aha gatanu tubona abizera babatizwa mu Mwuka Wera ni mu Byakozwe n’Intumwa 19. Pawulo ari mu rugendo muri Efeso, yahuye n’abigishwa bamwe ababaza iki kibazo: “Mwahawe Umwuka Wera, mutangiye kwizera?” (Ibyak 19:2).

Pawulo, umuntu wanditse umubare munini w’inzandiko zo mu Isezerano Rishya, biragaragara ko yizeraga rwose ko umuntu ashobora kwizera Yesu ariko ntiyuzure Umwuka Wera mu buryo runaka. Atari ibyo ntiyakabaye yarabajije icyo kibazo.

Abo bantu bashubije ko batigeze banumva na rimwe Umwuka Wera. Mu by’ukuri bari barumvise gusa ko Mesiya agiye kuza, babyumviye kuri Yohana Umubatiza, ari na we wababatije. Pawulo yahereye ko arongera ababatiza mu mazi, noneho icyo gihe babatizwa umubatizo wa gikristo nyakuri. Hanyuma Pawulo abarambikaho ibiganza ngo buzuzwe Umwuka Wera:

Babyumvise batyo babatizwa mu izina ry’Umwami Yesu. Pawulo amaze kubarambikaho ibiganza Umwuka Wera abazaho, bavuga izindi ndimi barahanura. Abo bantu bose bari nka cumi na babiri (Ibyak 19:5-7).

Na none biragaragara ko umubatizo wo mu Mwuka Wera wabanjirijwe no gukizwa, tutitaye ku kureba niba abo bantu cumi na babiri bari barakijijwe cyangwa batari bagakijijwe mbere y’uko bahura na Pawulo. Na none kandi ikimenyetso gikurikirana no kubatizwa mu Mwuka Wera cyabaye kuvuga indimi (aha ho habaye no guhanura).

Icyemejwe

(The Verdict)

Reka dusubiremo turebe za ngero eshanu. Muri enye muri zo nibura, tubona ko kubatizwa mu Mwuka Wera biza nyuma yo gukizwa.

Mu ngero eshatu muri izo eshanu, Ibyanditswe bivuga byeruye ko abujujwe Umwuka Wera bavuze mu zindi ndimi. Ikindi kandi Pawulo ahura na Ananiya, uko byagenze abatizwa mu Mwuka Wera ntabwo bivugwa neza, ariko tuzi neza ko amaherezo yavuze mu ndimi. Aho ni aha kane herekana icyo kimenyetso cyo kuvuga mu ndimi.

Mu rugero rusigaye, hari ikintu cy’igitangaza cyabaye igihe abizera b’i Samariya buzuzwaga Umwuka Wera kuko Simoni yagerageje kugura ubwo bushobozi butuma umuntu arambika abantu ho ibiganza bakuzura Umwuka Wera.

Ni uko rero icyo kimenyetso kiragaragara neza. Mu itorero rya mbere, abizera bavutse ubwa kabiri hari ikindi kintu cya kabiri babonaga ku Mwuka Wera, kandi iyo bamaraga kugihabwa bavugaga mu zindi ndimi. Ibi ntibigomba kudutangaza, kuko Yesu yavuze ko abazamwizera bazavuga mu ndimi nshya.

Nuko rero dufite ibimenyetso bifatika dushingiraho twemeza ko umuntu wese wavutse ubwa kabiri agomba no gukorerwaho undi murimo w’Umwuka Wera–ni ukubatizwa mu Mwuka Wera. Byongeye kandi, buri wizera wese akwiriye kwitegura kuvuga mu zindi ndimi igihe abatijwe mu Mwuka Wera.

Uko umuntu abatizwa mu Mwuka Wera

(How to Receive the Baptism in the Holy Spirit)

Kimwe n’izindi mpano z’Imana zose, Umwuka Wera yakirwa mu kwizera (reba Gal. 3:5). Kugira ngo uwizera agire kwizera gutuma yakira, agomba kubanza akumva neza ko kubatizwa mu Mwuka Wera ari ubushake bw’Imana kuri we. Iyo akibaza cyangwa agishidikanya, ntashobora kuzuzwa (reba Yakobo 1:6-7).

Nta wizera n’umwe ufite impamvu iyo ari yo yose igomba kumubuza kwizera ko ari ubushake bw’Imana kuri we kuzuzwa Umwuka Wera, kuko Yesu yavuze yeruye icyo Imana ishaka kuri ibyo:

None se ko muzi guha abana banyu ibyiza kandi muri babi, So wo mu ijuru ntazarushaho rwose guha Umwuka Wera abamumusabye (Luka 11:13).

Iryo sezerano ryavuye mu kanwa ka Yesu rikwiye kwemeza buri mwana w’Imana wese ko ari ubushake bw’Imana ko yuzura Umwuka Wera.

Uyu murongo na none ushyigikira rya hame ry’uko kubatizwa mu Mwuka Wera biza nyuma yo gukizwa, kuko aha ngaha Yesu yasezeraniraga abana b’Imana (ari bo bantu bonyine bafite Imana ho “Se wo mu ijuru”) ko Imana izabaha Umwuka Wera nabayimusaba. Birumvikana ko iyo tuza kuba dukenera gusa Umwuka Wera mu kuvuka ubwa kabiri igihe cyo gukizwa, ubwo noneho iryo sezerano rya Yesu nta cyo ryaba rimaze nta n’ubwo ryaba ryumvikana. Mu buryo butandukanye n’ubwoko bw’abanyatewolojiya badutse, Yesu we yemera ko bikwiriye cyane ko umuntu wamaze kuvuka ubwa kabiri asaba Imana Umwuka Wera.

Kubwa Yesu, hari ibintu bibiri gusa umuntu agomba kuba yujuje kugira ngo yuzuzwe Umwuka Wera. Icya mbere, Imana igomba kuba ari Se, kandi iba So ari uko uvutse ubwa kabiri. Icya kabiri, ugomba kuyisaba Umwuka Wera.

Nubwo kuzuzwa Umwuka Wera kubwo kurambikwaho ibiganza bihamanya n’Ibyanditswe (reba Ibyak 8:17; 19:6), ntabwo ari ngombwa cyane ku buryo iyo bitabaye ntawe ushobora kuzura Umwuka Wera. Buri mukristo uwo ari we wese ashobora kuzuzwa Umwuka Wera ubwe yiherereye ahantu he asengera. Icyo akeneye gusa ni ugusaba, akakīra mu kwizera, maze agatangira kuvuga mu ndimi uko Umwuka amuhaye kuzivuga.

Ubwoba bukunze kubaho

(Common Fears)

Abantu benshi bakunze gutinya ko nibasenga basaba Umwuka Wera, bashobora kwinjirwa n’abadayimoni aho kwakira Umwuka Wera. Ariko ntaho izo mpungenge zishingiye. Yesu yarasezeranye ati,

Mbese ni nde muri mwe ufite umwana, yamusaba umutsima akamuha ibuye? Cyangwa ifi akamuha inzoka? Cyangwa yamusaba igi akamuha sikorupiyo? None se ko muzi guha abana banyu ibyiza kandi muri babi, So wo mu ijuru ntazarushaho rwose guha Umwuka Wera abamumusabye? (Luka 11:11-13).

Nidusaba Umwuka Wera, Imana izaduha Umwuka Wera, kandi ntidukwiye kugira ubwoba bw’uko hari ikindi icyo ari cyo cyose dushobora guhabwa.

Bamwe bagira impungenge z’uko, nibavuga mu ndimi, azaba ari bo ubwabo bavugagura ibigambo bidafite icyo bivuze, aho kuba ururimi rw’indengakamere rutanzwe n’Umwuka Wera. Nyamara, nugerageza guhimba ururimi runaka utaruzuzwa Umwuka Wera uzabona ko bidashoboka. Ku rundi ruhande, ugomba kumva ko mu kuvuga indimi, uzagomba gukoresha umunwa wawe n’ijwi ryawe. Ni umunwa wawe n’ijwi ryawe bikora si iby’undi. Umwuka Wera si we uza kuvuga mu mwanya wawe–We aguha gusa ibyo uvuga. Ni umufasha wacu ntabwo ari we nyirubwite. Ni wowe ugomba kuvuga, nk’uko nyine Bibiliya ivuga:

Bose buzuzwa Umwuka Wera, batangira[ni bo] kuvuga izindi ndimi nk’uko Umwuka yabahaye kuzivuga (Ibyak 2:4).

Pawulo amaze kubarambikaho ibiganza Umwuka Wera abazaho, bavuga izindi ndimi (Ibyak 19:6).

Iyo uwizera amaze gusaba kuzuzwa Umwuka Wera, agomba kwitegura kuvuga mu zindi ndimi. Bitewe n’uko uwuzura Umwuka Wera amwakira mu kwizera, umwakira ntakwiye kwibwira ko hari ibimenyetso runaka azumva bimugendagenda ku mubiri. Akwiye gusa gufungura umunwa we agatangira kuvuga amagambo mashya n’amajwi mashya bigize ururimi rushya Umwuka Wera amuhaye. Mu gihe uwizera adatangiye kuvuga mu kwizera, nta jambo na rimwe rizasohoka mu kanwa ke kubwa ryo. Ni we ugomba kuvuga, hanyuma Umwuka Wera akamuha ibyo avuga.

Isoko y’ibyo avuga

(The Source of the Utterance)

Dushingiye ku byo Pawulo avuga, igihe uwizera asenga mu ndimi, si ubwenge bwe buba busenga ahubwo ni umwuka we:

Iyo nsenga mu rurimi rutamenyekana umwuka wanjye urasenga, ariko ubwo bwenge bwanjye ntibugira icyo bwungura abandi. Nuko noneho ngire nte? Nzajya nsengesha umwuka wanjye ariko kandi nzajya nsengesha n’ubwenge, nzariririmbisha umwuka wanjye ariko kandi nzaririmbisha n’ubwenge (1 Kor. 14:14-15).

Pawulo yavuze ko iyo asenga mu ndimi, ubwenge bwe butagira icyo bwungura abandi. Ibyo bivuga ko ubwenge bwe nta ruhare bubifitemo, kandi ntasobanukirwa ibyo yasengaga mu ndimi ibyo ari byo. Nuko rero aho guhora asenga mu ndimi gusa atumva n’icyo bisobanuye, Pawulo yafataga n’akanya ko gusengesha ubwenge bwe mu rurimi rwe rusanzwe. Yaririmbaga mu ndimi ariko akaririmba no mu rurimi rwe rusanzwe. Byombi bishobora gukoreshwa mu gusenga no mu kuririmba, kandi byaba byiza gukurikiza urugero rwiza rwa Pawulo rurimo ubushishozi kandi rufashe impu zombi.

Urabona na none ko kuri Pawulo, kuvuga mu ndimi byavaga ku gushaka kwe nko kuvuga ururimi rwe bisanzwe. Yaravuze ati, “Nzajya nsengesha umwuka wanjye ariko kandi nzajya nsengesha n’ubwenge.” Ababinegura bakunze kuvuga ngo niba koko kuvuga mu ndimi by’iki gihe ari impano y’Umwuka, ngo umuntu ntiyashobora kubigenga,ngo kuko yabarwaho icyaha cyo kugenga Imana. Ariko igitekerezo nk’icyo nta shingiro gifite. Kuvuga mu ndimi, byaba ibya kera byaba iby’ubu byose bigengwa n’umuntu nk’uko Imana yagennye ko ari ko bizaba. Noneho abavuga batyo bashobora no kuvuga ngo abantu bafite ibiganza byaremwe n’Imana koko ntibagenga ibiganza byabo, kandi abantu bafata icyemezo kivuye mu bwenge bwabo cyo gukoresha ibiganza byabo ubwo baba bagerageza kugenga Imana.

Iyo umaze kubatizwa mu Mwuka Wera, ushobora kumenya mu buryo bworoshye ko kuvuga mu ndimi kwawe bituruka mu mwuka wawe aho guturuka mu bwenge bwawe. Banza ugerageze kuganira n’umuntu mu gihe usoma n’iki gitabo. Urasanga ko udashobora kubikorera rimwe byombi icyarimwe. Nyamara urasanga bishoboka ko ushobora gukomeza ukavuga mu ndimi kandi ukomeza no gusoma iki gitabo. Impamvu ni uko mu kuvuga mu ndimi udakoresha ubwenge bwawe–izo ndimi zituruka mu mwuka wawe. Nuko rero uko urimo ukoresha umwuka wawe usenga, ushobora gukoresha ubwenge bwawe ugasoma ukumva n’ibyo usoma.

Noneho ubwo umaze kubatizwa mu Mwuka Wera

(Now That You Are Baptized in the Holy Spirit)

Ukomeze kumva mu bwenge bwawe ko impamvu ya mbere yatumye Imana ikubatiza mu Mwuka Wera ari ukugira ngo–iguhe imbaraga cyane cyane zo gushobora guhamya, mu buryo bwo kugaragaza imbuto n’impano z’Umwuka (reba 1 Kor. 12:4-11; Gal. 5:22-23). Mu kubaho ubuzima bugaragaza Kristo kandi bwereka isi urukundo rwe, ibyishimo, n’amahoro ye, ndetse bugaragaza impano z’Umwuka z’indengakamere, Imana izagukoresha yikururireho abandi bantu. Ubushobozi bwo kuvuga mu ndimi buturuka gusa ku “migezi y’amazi y’ubugingo” agomba gutemba aturuka imbere muri wowe.

Kandi wibuke ko Imana yaduhaye Umwuka Wera ngo adushoboze kugeza ubutumwa bwiza ku baba mu isi bose (reba Ibyak 1:8). Iyo tuvuga mu ndimi, tujye tumenya ko ururimi turimo tuvuga rushobora kuba ari ururimi ruvugwa n’ubwoko runaka mu bindi bihugu bya kure. Uko dusenze mu ndimi, tujye twibuka ko Imana ishaka ko buri bwoko bwo mu isi bw’indimi zose bubwirwa ubutumwa bwa Yesu. Ugomba gusaba Imana ikatwereka uko twagira uruhare mu gusohoza Inshingano ikomeye Yesu yaduhaye.

Kuvuga mu ndimi ni ikintu tugomba gukora kenshi mu buryo bushoboka bwose. Pawulo, ikigega cy’imbaraga cy’umwuka, yaranditse ati, “Nshimira Imana yuko mwese mbarusha kuvuga indimi zitamenyekana” (1 Kor. 14:18). Ibyo yabyandikiye Itorero ryavugaga mu ndimi cyane (nubwo bazivugaga mu gihe kitari cyo). Pawulo rero agomba kuba yaravugaga mu ndimi cyane umuntu warushaga abantu nk’abo. Gusenga mu ndimi bidufasha gukomeza kwibuka ko dufite Umwuka Wera uba muri twe, kandi udufasha “gusenga ubudahwema” nk’uko Pawulo yavuze mu 1 Abatesalonike 5:17.

Pawulo kandi yaravuze ati gusenga mu zindi ndimi byungura/byubaka uwizera (reba 1 Kor. 14:4). Ibyo bisobanuye ko byubaka umuntu mu buryo bw’umwuka. Gusenga mu ndimi byngera imbaraga umuntu w’imbere, mu buryo tudashobora gusobanukirwa neza. Kuvuga mu zindi zitamenyekana byakagombye kuba ikintu cya buri munsi cyungura ubuzima bw’umwuka bw’uwizera ntibibe ibintu by’umunsi umwe gusa igihe wuzuzwaga Umwuka Wera bwa mbere.

Umaze kubatizwa mu Mwuka Wera, ndagukangurira kujya ufata umwanya buri munsi ugasenga Imana mu rurimi rwawe rushya wahawew. Bizatuma ubuzima bwawe bw’umwuka butera imbere cyane kandi ukure mu mwuka.

Ibisubizo ku Bibazo Bimwe Bikunze Kubazwa

Answers to a Few Common Questions

Dushobora guhamya rwose ko abantu bose batigeze bavuga mu ndimi na rimwe batigeze babatizwa mu Mwuka Wera? Jye si ko mbyumva.

Iteka iyo nsengera abantu ngo babatizwe mu Mwuka Wera, mbabwira ko bagomba kwitegura kuvuga mu ndimi, kandi wenda abagera kuri 95% y’abo nsengeye mu masegonda macye nkimara kubasengera bahita batangira kuvuga mu ndimi. Ubateranije bagera ku bihumbi mu myaka yose ishize.

Nyamara, sinavuga ko umukristo wasenze asaba kubatizwa mu Mwuka akaba ataravuze mu ndimi, ko ubwo atabatijwe mu Mwuka Wera, kuko kubatizwa mu Mwuka ari ibintu wakira mu kwizera naho kuvuga mu ndimi bituruka ku bushake bw’umuntu. Ariko iyo ngize amahirwe yo kuganira n’uwizera wasengeye kubatizwa mu Mwuka ariko ntiyigere avuga mu ndimi, ndabanza nkamwereka Ibyanditswe byose biri mu gitabo cy’Ibyakozwe n’intumwa bivuga kuri ibyo. Hanyuma na none nkereka uwo mwizera ukuntu Pawulo yagengaga kuvuga mu ndimi cyangwa kutazivuga. Nanjye, nka Pawulo, nshobora kuvuga mu ndimi igihe icyo ari cyo cyose nshakiye, kandi nshatse nshobora gufata icyemezo cyo kutazongera kuvuga mu ndimi na rimwe. Bityo rero, nashoboraga kuba naruzuye Umwuka Wera ariko sinigere mvuga mu ndimi iyo ntaza kwemerera Umwuka Wera ngo mvuge ururimi rwe ampaye.

Nuko rero na none, iyo ngize amahirwe yo kuganira n’umukristo wasenze mu kwizera abatizwe mu Mwuka Wera, ariko akaba ataravuze mu zindi ndimi, simubwira (nta n’ubwo ari ko nizera) ko atabatijwe mu Mwuka Wera. Musobanurira gusa ukuntu kuvuga mu ndimi atari ikintu Umwuka Wera yakorera ahandi hatari muri twe. Musobanurira ko Umwuka Wera atanga ururimi ariko ko ari twe tuvuga, nk’uko umuntu avuga iyo avuga ururimi rwe rusanzwe. Hanyuma ngakangurira uwo muntu gufatanya n’Umwuka Wera akamwemerera agatangira kuvuga mu ndimi. Hafi ya bose bahita batangira kuvuga mu ndimi.

Mbese Pawulo Ntiyanditse Ko Atari Bose bavuga Indimi?

(Didn’t Paul Write that Not All Speak with Tongues?)

Ikibazo cy’ubuhanga Pawulo abaza ati, “Bose bavuga izindi ndimi?” (1 Kor. 12:30) kandi igisubizo cyacyo cyumvikana cyane ni “Oya,” kigomba guhuzwa n’ibindi Byanditswe byo mu Isezerano Rishya. Ikibazo cye kijyanye n’amabwiriza yatangaga ku mpano z’Umwuka, kandi zikora uko Umwuka abishatse (reba 1 Kor. 12:11). Pawulo by’umwihariko yandikaga avuga ku mpano y’Umwuka yo kuvuga”indimi nyinshi” (1 Kor. 12:10) kandi iyo mpano, nk’uko Pawulo avuga, igomba kuba iherekejwe n’impano y’umwuka yo gusobanura indimi. Iyi mpano igomba kuba atari yo yari iri mu Itorero ry’i Korinto ihagaragara buri gihe, kuko bavugaga mu ndimi mu ruhame kandi ntanusobanura. Dukwiye kubaza iki kibazo tuti, Kuki Umwuka Wera yaha umuntu impano yo kuvuga mu ndimi mu ruhame ariko ntamuhe impano yo kuzisobanura?Igisubizo ni uko Umwuka Wera adashobora kubikora. Bigenze bityo Umwuka Wera yaba ashyigikira ibintu bitari mu bushake bw’Imana.

Abakorinto bagomba kuba barasengaga mu ndimi bavuga cyane mu materaniro yabo, kandi nta kuzisobanura guhari. Ubwo rero, tubona ko kuvuga mu ndimi biri uburyo bubiri. Uburyo bumwe ni ugusenga mu ndimi, ari byo Pawulo yavuze ko bigomba kuba iby’umuntu ku giti cye. Ubwo buryo bwo kuvuga mu ndimi ntibugomba guherekezwa no gusobanura, nk’uko Pawulo yanditse ati, , “Umwuka wanjye urasenga, ariko ubwo bwenge bwanjye ntibugira icyo bwungura abandi” (1 Kor. 14:14). Biragaragara ko Atari buri gihe Pawulo yasobanukirwaga ibyo avuga iyo avuga mu ndimi. Ntiyabisobanukirwaga, nta no gusobanura kwari guhari.

Nyamara kandi, hari ubundi buryo bwo kuvuga mu ndimi bwagenewe gukoreshwa mu ruhame mu materaniro y’itorero, kandi uko kuvuga mu ndimi kuba guherekejwe n’impano yo gusobanura indimi. Ibyo biba igihe Umwuka Wera aje ku muntu nk’uko abishatse, akamuha iyo mpano. Uwo muntu ararangurura mu ruhame akavuga mu ndimi, hanyuma bigakurikirwa no kuzisobanura. Ariko Imana ntikoresha buri wese ityo. Ni yo mpamvu Pawulo yanditse avuga ko atari bose bavuga mu ndimi. Si bose bakoreshwa n’Imana mu buryo bw’ako kanya bw’impano y’indimi iziye aho, nk’uko Imana idakoresha buri wese mu mpano yo gusobanura indimi. Ubwo ni bwo buryo bwonyine bwo guhuza cya kibazo cya Pawulo ngo, “Bose bavuga izindi ndimi?” n’icyo ibindi Byanditswe bivuga.

Nshobora kuvuga mu ndimi igihe cyose nshakiye, nk’uko Pawulo yashoboraga kubikora. Nuko rero, yaba Pawulo cyangwa jye, ntawavuga ngo kuvuga mu ndimi kwe biterwa n’uko “Umwuka ashaka gusa.” Biterwa n’uko dushatse. Nuko rero ibyo dukora igihe cyose dushatse ntibishobora kuba impano yo kuvuga mu ndimi ikora gusa “uko Umwuka ashatse.” Ikindi kandi, Pawulo, kimwe nanjye, yavugaga mu ndimi ari wenyine adasobanukirwa ibyo avuga, ubwo rero iyo ntishobora kuba ya mpano y’indimi yanditse mu 1 Abakorinto, igomba kuba iherekejwe n’impano yo gusobanura indimi.

Ni gake cyane navugiye indimi mu materaniro. Ni igihe gusa nabaga numvise Umwuka Wera anyobora kubikora ntyo, nubwo nashoboraga (nk’uko Abakorinto bakoraga) gusenga mu ndimi mvuga cyane igihe cyose nshatse kandi nta no kuzisobanura guhari. Igihe cyose numvise uko kuyoborwa n’Umwuka Wera ansunika kuvuga mu ndimi, iteka hagiye habaho no kuzisobanura kandi bigafasha itorero.

Mu kwanzura, tugomba gusobanura Bibiliya mu buryo bwo guhuza neza Ibyanditswe. Abanzura bavuga ko abizera bose batagomba kuvuga mu ndimi,ngo kubera ikibazo cya Pawulo cyo mu 1 Abakorinto 12:30, baba birengagije ibindi Byanditswe byinshi bidahuza n’iyo nsobanuro yabo. Bitewe n’uko kwibeshya kwabo, bahomba umugisha ukomeye w’Imana.

وقتی کتاب اعمال رسولان را می خوانیم، در هر صفحه عملکرد روح القدس در کلیسای اولیه کاملاً مشهود است. اگر عملکرد روح القدس را از کتاب اعمال رسولان حذف کنیم، در واقع چیزی باقی نمی ماند. به راستی که او اولین شاگردان را قدرت داد تا «دنیا را بهم بریزند» (اعمال رسولان 6:17 را ببینید).

مکانهایی که در آنها کلیساها با سرعت رشد می کنند همان جاهایی هستند که پیروان مسیح تسلیم روح القدس شده اند و از او قدرت می یابند. این مسئله نباید باعث تعجب ما شود. روح القدس در چند لحظه می تواند بیشتر از آنچه ما با تلاش خود حتی در ده هزار سال نمی‌توانیم انجام دهیم، به انجام برساند. بنابراین بسیار مهم است که خادم شاگرد ساز آنچه کتاب مقدس از عملکرد روح القدس در زندگی و خدمت مؤمنین آموزش می دهد، درک کند.

در کتاب اعمال رسولان، بارها مثالهایی می یابیم که مؤمنین در روح القدس تعمید می گیرند و قدرت خدمت را دریافت می کنند. حکیمانه است که این موضوع را مطالعه کنیم تا اگر ممکن باشد ما نیز آنچه را که آنها یافتند تجربه کنیم و از مساعدت معجزه آسای روح القدس، مانند آنها، بهره مند شویم. البته برخی ادعا می کنند که معجزات روح القدس محدود به زمان رسولان است، اما من هیچ سند تاریخی ومنطقی یا نوشته ای در کتاب مقدس نیافته ام که این عقیده را تأیید کند. این عقیده از بی ایمانانی منشأ می گیرد. آنهایی که به وعده های کلام خداوند ایمان دارند، مسلماً برکات موعود را نیز تجربه خواهند کرد. مانند اسرائیلیان بی ایمان که به سرزمین موعود وارد نشدند، آنهایی که امروز وعده های خداوند را باور ندارند، به کاملیت برکاتی که خداوند آماده کرده است نخواهند رسید. شما جزء کدام گروه هستید؟ من، جزء معتقدین به وعده های الهی هستم.

دو مورد از کارهای روح القدس (Two Works by Holy Spirit)

هر که واقعاً به خداوند مان مسیح ایمان دارد، تاثیر وح القدس را در زندگی خود دیده است. انسان درونی یا روح او، توسط روح القدس دوباره متولد شده است (تیطوس 5:3 را ببینید)، و روح القدس در او زندگی می کند (رومیان 9:8؛ اول قرنتیان 19:6 را ببینید). او «از روح تولد یافته است» (یوحنا 5:3).

بدون درک واقعی این موضوع، بسیاری از مسیحیانِ گیرایی طلب و پِنطیکاستی به اشتباه حضور روح القدس را در زندگی سایر ایماندارن انکار می‌کنند، مگر این که تعمید در روح را تجربه کرده و به زبانهای دیگر صحبت کنند. تجربیات واقعی و کتاب مقدس هر دو نشان میدهند که این نظریه اشتباه است. بسیاری از ایمانداران غیر پنطیکاستی شواهد زندگی پر از روح القدس را بیشتر از گیرایی طلبان و پنطیکاستی ها نشان می دهند. آنها به وضوح نمایانگر ثمرات روح القدس که پولس رسول در غلاطیان 22:5-23 یاد کرده هستند، و البته چنین طرز زندگی بدون وجود روح القدس امکان پذیر نیست.

اما تولد دوباره از روح القدس، تضمین کنندۀ تعمید در روح القدس نیست. بر طبق کتاب مقدس از روح القدس متولد شدن و تعمید در روح القدس معمولاً دو تجربۀ مجزا هستند.

در آغاز تأمل این موضوع اجازه بدهید آنچه را که مسیح دربارۀ روح القدس به زن نجات نایافته نزد چاه سامره گفت، بررسی می کنیم:

عیسی جواب داد: «اگر می دانستی که خدا چه هدیۀ عالی می‌خواهد به تو بدهد واگر می دانستی که کیستم، آنگاه از من آب زندگی می خواستی… مردم با نوشیدن این آب، باز هم تشنه می شوند. ولی آبی که من به ایشان می‌دهم، در وجودشان تبدیل به چشمه ای جوشان می‌شود که دایم به ایشان آب حیات می‌دهد و ایشان را به زندگی جاوید می‌رساند.» (یوحنا 10:4، 13-14)

منطقی است ما نتیجه بگیریم که این آب حیات نشانگر روح القدس است که در وجود ایمانداران ساکن می شود. اندکی بعد در انجیل یوحنا، مسیح دوباره عبارت آب حیات یا «آب زنده» را به کار می برد و در اینجا هیچ شکی نیست که او از روح القدس سخن می گوید:

روز آخر که مهمترین روز عید بود، عیسی با صدای بلند به مردم فرمود: «هر که تشنه است، نزد من بیاید و بنوشد. چنانکه کتاب آسمانی می گوید، هر که به من ایمان بیاورد، از وجود او نهرهای آب زنده جاری خواهد شد.» منظور عیسی از نهرهای آب زنده، همان روح القدس بود که به کسانی داده می‌شود که به عیسی ایمان آورند. ولی روح القدس هنوز به کسی عطا نشده بود، چون عیسی هنوز به جلال خود در آسمان باز نگشته بود (یوحنا 37:7-39، با تأکید).

در ابن مورد مسیح از آب زنده ای که «چشمه ای جوشان می‌شود که دایم به ایشان آب حیات می‌دهد» صحبت نکرد. بلکه از نهرهای آب زنده سخن گفت که از اعماق وجود شخص پذیرنده جاری می شود.

این دو متن مشابه در انجیل یوحنا به زیبایی تفاوت میان تولد از روح القدس و تعمید در روح را نشان می دهند. تولد یافتن از روح القدس اصولاً مزیتی است برای کسی که تولد تازه را می یابد، به این معنا که شخص وارث زندگی جاوید می شود. زمانی که کسی توسط روح القدس دوباره متولد می شود، خزینه ای از روح القدس درون خود دارد که به او زندگی جاوید می دهد.

اما تعمید روح القدس در وحلۀ اول مزیتی برای دیگران به همراه دارد، به این ترتیب که شخص با قدرت روح القدس برای خدمت به سایرین آماده می شود. «نهرهای آب زنده» از بطن آنها جاری خواهد گشت و توسط قدرت روح القدس برکات خداوند را برای دیگران خواهند آورد.

چرا تعمید در روح القدس لازم است

(Why the Baptism in the Holy Spirit is Needed)

چقدر نومیدانه به کمک روح القدس برای خدمت به دیگران نیاز داریم! بدون کمک او، هیچ گاه نمی توانیم از تمام امتها شاگردان بسازیم. در‌واقع، به همین دلیل مسیح تعمید در روح القدس را وعده داد – تا جهان مژدۀ انجیل را بشنود. مسیح به حواریون خود گفت:

اينك‌ من روح القدس را که پدرم به شما وعده داده است، بر شما خواهم فرستاد. از اینرو پیش از آنکه این پیغام نجاتبخش را به دیگران اعلام کنید، در اورشليم‌ بمانيد تا روح القدس بیاید و شما را با قدرت الهی از عالم بالا، مجهز کند (لوقا 49:24، با تاکید).

همچنین لوقا گفتۀ مسیح را نقل می کند:

(عیسی) جواب داد: «این زمانها را پدرم خدا تعیین می‌کند و دانستن آنها کار شما نیست. ولی آنچه لازم است بدانید این است که وقتی روح القدس بر شما نازل شود، قدرت خواهید یافت تا در «اورشلیم»، در سراسر «یهودیه»، «سامره»، و حتی دورترین نقطۀ دنیا دربارۀ مرگ و زنده شدن من شهادت دهید (اعمال رسولان 7:1-8، با تاکید).

مسیح به حواریون خود گفت که اورشلیم را قبل از اینکه «قدرت یابند» ترک نکنند. او می دانست که در غیر این صورت آنها هیچ قدرتی نخواهند داشت و در انجام وظیفه ای که مسیح بر عهده شان گذاشته بود موفق نخواهند بود. متوجه باشیم زمانی که آنها با روح القدس تعمید گرفتند، خداوند به طور خارق لعاده ای ازآنها برای گسترش انجیل استفاده کرد.

میلیونها مسیحی در جهان بعد از تعمید در روح القدس، بُعد تازه‌ای از قدرت را تجربه کرده اند، به خصوص زمانی که با نجات نیافتگان روبرو می شوند. آنها متوجه می شوند که صحبت هایشان متقاعد کننده تر است و برخی مواقع آیاتی را از کتاب مقدس نقل می کنند که پیش از آن نمی توانستند به یاد بیاورند. برخی دعوت خدا را برای خدمت خاصی مثل بشارت، مشاهده می کنند. عدۀ دیگری در می یابند که خداوند بنابه اراده‌اش، به آنان هدایای خارق العادۀ روح القدس را به آنها داده است. این تجربیات کاملاً بر اساس انجیل است. آنانی با تجربیات این افراد مخالفت می کنند هیچ مبنایی بر اساس انجیل ندارند و در واقع بر ضد خدا می جنگند.

نباید برایمان عجیب باشد که اگر برای پیروی از مسیح خوانده شده ایم، در تجربیات او با روح القدس نیز شریک هستیم. تولد او از روح زمانی که مریم از طریق روح القدس با مسیح آبستن شد (متی 20:1 را ببینید). او که از روح متولد شده بود، پیش از آغاز خدمتش با روح القدس تعمید گرفت (متی 16:3 را ببینید). اگر مسیح برای آمادگی خدمت لازم بود که با روح القدس تعمید بگیرد، چقدر بیشتر ما به این تعمید وابسته هستیم؟

اولین گواه تعمید در روح القدس

(The Initial Evidence of the Baptism in the Spirit)

زمانی که یک ایماندار در روح القدس تعمید می گیرد، اولین نشانۀ تجربۀ او این است که به زبانی جدید سخن می گوید، آنچه کلام خدا از آن به عنوان «زبان جدید» یا «زبان دیگر» نام می برد. آیات زیادی در کتاب مقدس این مسله را تایید می کنند. بیایید این آیات را بررسی کنیم.

مسیح در لحظات آخر قبل از صعود خود گفت یکی از علائمی که با مومنین خواهد بود این است که آنها به زبانهای جدید صحبت خواهند کرد:

سپس‌ به ايشان‌ گفت‌: «حال باید به سراسر دنیا بروید و پیغام انجیل را به مردم برسانید. کسانی که ایمان بیاورند و غسل تعمید بگیرند، نجات می یابند، اما کسانی که ایمان نیاورند، داوری خواهند شد. کسانی که ایمان می آورند، با قدرت من، ارواح پلید را از مردم بیرون خواهند کرد و به زبان‌های تازه سخن خواهند گفت» (مرقس 15:16-17، با تاکید).

برخی از مفسران ادعا می کنند که این آیات نباید در انجیل باشند زیرا در برخی از نسخه های خطی قدیمی عهد جدید یافت نمی شوند. ولی بسیاری از نسخه های قدیمی دیگر این آیات را دارند و هیچ یک از ترجمه های انگلیسی که من خوانده ام، آنها را حذف کرده است. گذشته از آن، آنچه مسیح در این آیات می گوید کاملاً با تجربیات کلیسای اولیه که در کتاب اعمال رسولان ثبت شده، مطابقت دارد.

کتاب اعمال رسولان پنج مثال مشخص از مومنان قرن اول قید می‌کند که در روح القدس تعمید یافتند. در بررسی این پنج مورد دو سوال را در نظر خواهیم داشت: 1) آیا تجربۀ تعمید روح القدس نتیجۀ نجات است؟ و 2) آیا کسانی که تعمید گرفتند به زبانهای دیگر حرف زدند؟ به این شیوه ما بهتر می‌توانیم خواست خداوند را برای مومنان امروز درک کنیم.

اورشلیم (Jerusalem)

اولین مثال در اعمال رسولان فصل 2 پیدا می شود، زمانی که صد و بیست رسول در روز پنطیکاست از روح القدس پُر شدند:

هفت هفته پس از مرگ و زنده شده مسیح، روز «پنطیکاست» فرا رسید. به این روز، «عید پنجاهم» می گفتند، یعنی پنجاه روز بعد از عید پِسّح. در این روز یهودیان نوبر غلۀ خود را به خانۀ خدا می آورند. آن روز، وقتی ایمانداران دور هم جمع شده بودند، ناگهان صدایی شبیه صدای وزش باد در هوا پیچید و خانه را پر کرد. سپس چیزی شبیه زبانه های آتش بر سرشان شعله‌ور شد. آنگاه همه از روح القدس پر شدند و برای اولین بار شروع به سخن گفتن به زبانهایی کردند که با آنها آشنایی نداشتند، زیرا روح پاک خدا این قدرت را به ایشان داد (اعمال رسولان 1:2-4، با تاکید).

شکی نیست که این یکصد و بیست نفر قبلاً نجات یافته و دارای تولد تازه بودند، بنابراین تعمید آنها در روح القدس بعد از نجات بود. برای آنها تعمید در روح القدس قبل از این موقع ممکن نبود زیرا روح القدس تا آن روز بر کلیسا نازل نشده بود. همچنین واضح است که نشانۀ صحبت به زبانهای دیگر در این تجربه حاضر بود.

سامره (Samaria)

مثال دوم ایماندارانی که در روح القدس تعمید داده شدند در اعمال رسولان فصل 8 یافت، زمانی که فِلیپُس پیام انجیل را در سامره بشارت داد یافت می شود:

اما وقتی مردم (اهالی سامره) به پیغام فیلیپ دربارۀ ملکوت خدا و عیسی مسیح ایمان آوردند، مردان و زنان زیادی غسل تعمید گرفتند. سپس شمعون نیز ایمان آورده، غسل تعمید گرفت و از فیلیپ جدا نمی‌شد و از معجزات او مات و مبهوت می ماند. وقتی رسولان در اورشلیم شنیدند که اهالی سامره پیغام خدا را قبول کرده اند، پطرس و یوحنا را به آنجا فرستادند. وقتی ایشان به سامره رسیدند، برای تازه ایمانان دعا کردند تا روح القدس را بیابند، زیرا ایشان فقط به نام عیسای خداوند تعمید گرفته بودند و هنوز روح القدس بر هیچیک از ایشان نازل نشده بود (اعمال رسولان 12:8-16).

مسیحیان سامره هم تعمید در روح القدس را بعد از رستگاریشان تجربه کردند. انجیل به وضوح می گوید که قبل از اینکه پطرس و یوحنا برسند سامری ها «کلام خداوند را دریافت کرده بودند،» به بشارت ایمان آورده و در آب غسل تعمید داده شده بودند. اما پطروس و یوحنا به آنجا رفتند تا دعا کنند که «آنها روح القدس را بیابند.» واضح تر از این نمی تواند باشد.

آیا مومنان سامری بعد از تعمید در روح القدس به زبانهای تازه صحبت کردند؟ انجیل پاسخ این سوال را نمی دهد اما می گوید اتفاق جالبی برای آنها رخ داد. مردی به نام شمعون که دید پطرس و یوحنا دستهایشان را بر مسیحیان سامری گذاردند، تلاش کرد تا همان قدرت رساندن روح القدس به مردم را خریداری کند:

پس پطرس و یوحنا دستهای خود را بر سر این نو ایمانان گذاشتند و ایشان نیز روح القدس را یافتند. وقتی شمعون دید که با قرار گرفتن دستهای رسولان بر سر مردم، روح القدس عطا می شود، مبلغی پول نزد پطرس و یوحنا آورد تا این قدرت را بخرد. او گفت: «به من نیز این قدرت را بدهید تا هر وقت دست بر سر کسی می‌گذارم، روح القدس را بیابد!» (اعمال رسولان 17:8-19)

شمعون چه دید که تا این حد تحت تاثیر قرار گرفت؟ او خود در جریان معجزاتی مثل بیرون رفتن ارواح ناپاک از بدن مبتلایان و شفا یافتنِ مفلوجان و لنگان بود (اعمال رسولان 6:8-7 را ببینید). او همچنین به جادوگری اشتغال داشت و تمام مردم سامره را فریفتۀ اعمال خود کرده بود ( اعمال رسولان 9:8-10 را ببینید). با ین اوصاف آنچه او از پطرس و یوحنا هنگام دعا دید می بایست بسیار غیر عادی بوده باشد. اگرچه نمی توانیم با اطمینان تام بگوییم اما تقریباً منطقی به نظر می رسد که تصور کنیم او هم همان چیزی را دید که در مواقع دیگر در کتاب اعمال رسولان برای مسیحیانی که روح القدس را دریافت می کنند رخ می دهد– او دید و شنید که آنها به زبان های دیگر سخن می گویند.

شائول در دمشق (Saul in Damascus)

در کتاب اعمال رسولان، سومین مورد از کسانی که روح القدس را در یافت می کنند، شائول طرسوسی است که بعدها به عنوان پولس رسول شناخته شد. او در راه رفتن به دمشق، جایی که در آن موقتاً نابینا شده بود، نجات یافت. سه روز بعد از اینکه به مسیحیت گروید، مردی به نام حنانیا از جانب خدا به نزد فرستاده شد:

پس حنانیا رفته، پولس را یافت و دست خود را بر سر او گذاشت و گفت: «برادر پولس، خداوند یعنی همان عیسی که در راه به تو ظاهر شد، مرا فرستاده است که برای تو دعا کنم تا از روح القدس پر شوی و چشمانت نیز دوباره بینا شود.» در همان لحظه، چیزی مثل پولک از چشمان پولس افتاد و بینا شد. او بی درنگ برخاست و غسل تعمید یافت (اعمال رسولان 17:9-18).

شکی نیست که شائول قبل از اینکه حنانیا برای دعا نزدش برود نجات یافته بود. او زمانی که در راه دمشق بود به مسیح ایمان آورده بود و بلافاصله از تعالیم مسیح اطاعت کرد. علاوه بر این زمانی که حنانیا شائول را ملاقات کرد او را «برادر شائول» صدا کرد. توجه کنید که حنانیا به شائول گفت که آمده است تا او بینایی خود را باز یابد و از روح القدس پر شود. پس پر شدن با روح القدس و تعمید در او، برای شائول سه روز بعد از رستگار شدن او رخ داد.

کتاب مقدس چگونگی واقعۀ تعمید شائول در روح القدس را ثبت نکرده است، اما این اتفاق اندکی بعد از: اینکه حنانیا به محل شائول رسید رخ داد. شکی نیست که شائول به زبانهای دیگر صحبت کرد زیرا او بعدها در اول قرنتیان18:14 گفت: «خدا را شکر می گذارم که بیش از تمامی شما به زبانها سخن می گویم.»

قیصریه (Caesarea)

چهارمین مورد از مومنانی که در روح القدس تعمید داده شدند در فصل دهم اعمال رسولان یافت می شود. پطرس رسول از جانب خداوند مأمور شده بود تا انجیل را در قیصریه برای خانوادۀ کرنیلیوس موعظه کند. پطرس بلافاصله بعد از اینکه فهمید رستگاری از طریق ایمان در مسیح حاصل می شود، مخاطبین غیر یهودی او هم ایمان آوردند و روح القدس به آنها داده شد:

هنوز سخن پطرس تمام نشده بود که روح القدس بر تمام شنوندگان نازل شد! یهودیانی که همراه پطرس آمده بودند، وقتی دیدند که روح القدس به غیر یهودیان نیز عطا شده است، مات و مبهوت ماندند. ولی جای شک باقی نماند، چون می شنیدند که همه به زبانهای مختلف سخن می‌گویند و خدا را تمجید می کنند. آنگاه پطرس گفت: «اکنون که ایشان مانند ما روح القدس را یافته اند، آیا کسی می‌تواند بمن اعتراض کند که چرا تعمیدشان می‌دهم؟» پس بنام عیسی مسیح ایشان را غسل تعمید داد (اعمال رسولان 44:10-48 الف).

در این مورد به نظر می رسد که اعضای خانوادۀ کرنلیوس که اولین غیر یهودیانی بودند که یه مسیح ایمان آوردند، به طور همزمان تولد دوباره یافتند و در روح القدس تعمید شدند. اگر آیات مجاور را بررسی و زمینۀ تاریخی را مطالعه کنیم، متوجه می شویم که چرا خداوند برای رساندن روح القدس به غیر یهودی ها منتظر پطرس و معتقدان همراه او نشد. برای پطرس و دیگر معتقدان یهودی غیر قابل باور بود که غیر یهودیان هم نجات یابند و روح القدس را دریافت کنند! احتمالاً آنها هیچ گاه دعا نکرده بودند که خانوادۀ کرنلیوس در روح القدس تعمید داده شوند، بنابراین خداوند خود وارد عمل شد. خداوند به پطرس و همراهان او رحمت بی کران خود را تعلیم داد.

چه چیزی پطروس و دیگر ایمانداران یهودی را قانع کرد که خانوادۀ کرنلیوس روح القدس را دریافت کرده بودند؟ لوقا نوشت، «زیرا میشنیدند که به زبانها صحبت میکنند» (اعمال رسولان 46:10). پطرس اعلام کرد که این غیر یهودی ها هم روح القدس را مانند آن یکصد و بیست نفر در روز پنطیکاست دریافت کرده بودند (47:10 را ببینید).

َافَسُس (Ephesus)

پنجمین مورد از کسانی که در روح القدس تعمید داده شدند در فصل 19 از اعمال رسولان آمده است. پولس رسول زمانی که از افسس می گذشت چند حواری را دیده از آنها این سوال را پرسید: «آیا وقتی ایمان آوردید ، روح القدس را یافتید؟» ( اعمال رسولان 2:19).

واضح است که پولس، کسی که بیشتر رساله های عهد جدید را نوشت، اعتقاد داشت که امکان دارد کسی به عیسی ایمان بیاورد اما روح القدس را نیابد. در غیر این صورت چنین سوالی نمی پرسید.

آنها پاسخ دادند که هرگز چیزی از روح القدس نشنیده اند. در واقع آنها تنها از یحیای تعمید دهنده، کسی که آنها را غسل تعمید داده بود، شنیده بودند که مسیح می آید. پولس بلافاصله آنها را دوباره در آب غسل داد و در این زمان آنها غسلِ واقعی مسیحی را تجربه کردند. در نهایت پولس دست خود را بر آنها گذارد تا روح القدس را دریافت کنند:

وقتی این را شنیدند، به نام عیسای خداوند غسل تعمید گرفتند. سپس هنگامی که پولس دست بر سر آنان گذاشت، روح القدس بر ایشان قرار گرفت و به زبانهای مختلف سخن گفتند و نبوت کردند. تعداد این افراد دوازده نفر بود (اعمال رسولان 5:19-7).

باز هم مشخص است که تعمید در روح القدس پس از رستگاری انجام شد، صرف نظر از اینکه آیا آن دوازده نفر قبل از دیدار با پولس تواد دوباره یافته بودند یا خیر. همچنین نشانۀ تعمید آنها در روح القدس این بود که آنها به زبانهای دیگر صحبت کردند (و در این مورد نبوت هم کردند).

نتیجۀ استدلال (The Verdict)

اکنون این پنج مثال را با هم مرور می کنیم. در چهار مورد از آنها تعمید در روح القدس بعد از رسیدن به رستگاری انجام شد.

در سه مورد، کتاب مقدس اظهار می دارد که دریافت کنندگان به زبانهای دیگر صحبت کردند. به علاوه در ملاقات پولس با حنانیا، چگونگی تعمید در روح القدس توضیح داده نشده است، اما می دانیم که او نهایتاً سخن گفتن به زبانی دیگر را آغاز کرد. این نشانه در رابطه با چهارمین مورد است.

در مورد آخر، اتفاقی خارق العاده به وقوع پیوست زمانی که ایمانداران سامره روح القدس را دریافت کردند زیرا شمعون قصد کرد که قدرتی را که روح القدس را به دیگران می رساند، بخرد.

بنابراین اسناد و شواهد کاملاً واضح هستند. در کلیسای اولیه، ایمان آورندگانی که دوباره متولد شدند، تجربه ای ثانوی با روح القدس داشتند، و زمانی که روح القدس را دریافت کردند، صحبت به زبانهای دیگر را آغاز کردند. این مسئله نباید باعث تعجب ما بشود زیرا مسیح گفته بود که کسانی که به او ایمان بیاورند به زبانهای دیگر سخن خواهند گفت.

بنابراین ما شواهدی معتبر داریم مبنی بر اینکه هر که دوباره متولد می شود، عملی دیگر از روح القدس را تجربه می‌کند – یعنی در روح القدس تعمید می یابند. به علاوه، هر مومنی زمانی که در روح القدس تعمید می‌گیرد باید این انتظار را داشته باشد که به زبانهای دیگر سخن بگوید.

تعمید در روح القدس چطور حاصل می شود؟

(How to Receive The Baptism in the Holy Spirit)

مانند تمام مواهب الهی روح القدس هم از طریق ایمان حاصل می شود (غلاطیان 5:3 را ببینید). هر ایمان آورنده ای برای داشتن ایمانی که منجر به دریافت می شود، ابتدا باید بداند که این خواست خداوند است که او در روح القدس تعمید بگیرد. اگر شکی داشته باشد، دریافتی صورت نخواهد گرفت (یعقوب 6:1-7 را ببینید).

هیچ ایمان آورنده ای دلیلی برای شَک خواست خداوند در دریافت روح القدس ندارد، زیرا مسیح به روشنی خواست خداوند را در این مورد عنوان کرد:

«پس‌ اگر شما، اشخاص گناهکار، می‌دانید که باید چیزهای خوب را به فرزندانتان بدهید، چقدر بیشتر پدر آسمانی شما، می‌داند که باید روح القدس را به آنانی که از او درخواست می کنند، ارزانی دارد!» (لوقا 13:11)

این وعده از قول مسیح، همۀ فرزندان خدا را متقاعد خواهد کرد که به خواست خداوند روح القدس را دریافت می کنند. این آیه همچنین این حقیقت را که تعمید در روح القدس بعد از رستگار شدن رخ می دهد، تأیید می کند، زیرا در اینجا مسیح به فرزندان خدا (کسانی که خداوند «پدر آسمانیشان» است) وعده داد که اگر درخواست کنند، روح القدس را به آنان عطا خواهد کرد. مسلماً اگر تنها تجربه ای که شخص از روح القدس می توانست داشته باشد تولد دوباره در لحظۀ رستگاری بود، سخنان مسیح معنایی نداشت. برخلاف برخی از عالمان الهیات امروزی، مسیح معتقد است مردمی که قبلاً تولد دوباره یافته اند بسیار مناسب است که از خداوند روح القدس را درخواست کنند.

بر طبق گفته های مسیح، کسی که می خواهد روح القدس را دریافت کند تنها دو شرط را باید به جا بیاورد. اول، خداوند باید پدر آسمانی او باشد، که هست اگر دوباره تولد یافته باشد. دوم، باید از خداوند روح القدس را بخواهد.

اگرچه بر طبق کتاب مقدس حصول روح القدس از طریق دست نهادن بر شخص است ( اعمال رسولان 17:8 و 6:19 را ببینید)، اما این مسئله ضرورتی مطلق نیست. هر مسیحی می تواند خود روح القدس را با دعا کردن دریافت کند. او تنها باید از خدا بخواهد، با ایمان آن را دریافت کند و سخن گفتن به زبانها را چنانکه روح القدس قدرتش را به او می دهد، آغاز کند.

ترس رایج (Common Fear)

برخی از مردم نگرانند که اگر برای دریافت روح القدس دعا کنند، ممکن است به جای او روحی شیطانی دریافت کنند. اما چنین ترسی بی مورد است. مسیح وعده داد،

«شما که پدر هستید، اگر فرزندتان از شما نان بخواهد، آیا به او سنگ می دهید؟ یا اگر ماهی بخواهد، آیا به او مار می دهید؟ یا اگر تخم مرغ بخواهد، آیا به او عقرب می دهید؟ هرگز! پس‌ اگر شما، اشخاص گناهکار، می‌دانید که باید چیزهای خوب را به فرزندانتان بدهید، چقدر بیشتر پدر آسمانی شما، می‌داند که باید روح القدس را به آنانی که از او درخواست می کنند، ارزانی دارد!» (لوقا 11:11-13)

اگر از خداوند روح القدس را بخواهیم او به ما روح القدس را خواهد داد و نباید نگران این باشیم که چیز دیگری دریافت می کنیم.

برخی نگران هستند که زمانی که به زبانهای دیگر صحبت می کنند، به جای صحبت به زبانی خارق العاده که روح القدس به آنها می دهد، مهملاتی بگویند. اما اگر تلاش کنید قبل از اینکه در روح القدس تعمید داده شوید، زبانی معتبر اختراع کنید، خواهید دید که غیر ممکن است. از سویی دیگر باید متوجه باشید که اگر قرار است به زبانی دیگر صحبت کنید، مجبور خواهید بود که آگاهانه لب ها، زبان و تارهای صوتیتان را استفاده کنید.

روح القدس به جای شما صحبت نخواهد کرد – او تنها نطق و بیان را به شما می دهد. او یاری دهندۀ ماست، نه کسی که عمل ما را به جای ما انجام دهد. شما صحبتی واقعی خواهید داشت چناچه انجیل آموزش می دهد:

آنگاه همه از روح القدس پر شدند و برای اولین بار شروع به سخن گفتن به زبانهایی کردند که با آنها آشنایی نداشتند، زیرا روح پاک خدا این قدرت را به ایشان داد (اعمال رسولان 4:2، با تأکید).

سپس هنگامی که پولس دست بر سر آنان گذاشت، روح القدس بر ایشان قرار گرفت و به زبانهای مختلف سخن گفتند و نبوت کردند (اعمال رسولان 6:19، با تاکید).

پس از آنکه یک ایماندار موهبت روح القدس را بخواهد باید ایمان داشته باشد که به زبانهای دیگر صحبت خواهد کرد. از آنجایی که روح القدس از طریق ایمان حاصل می شود، شخص نباید انتظار داشته باشد احساسی خاص و یا تاثیراتی جسمانی را تجربه کند. او تنها باید دهان خود را باز کرده و صحبت کردن به اصوات و سیلاب هایی را آغاز می کنند که زبان اعطا شده از روح القدس را پدید می آورند. تنها در صورتی که سخن گفتن توسط ایمان را آغاز کنند، سخنان از دهانشان خارج خواهند شد. باید خود صحبت کنند و روح القدس سخن گفتن را برایشان میسر می کند.

منشاء سخن (The Source of the Utterance)

بر اساس سخنان پولس کسی که به زبانهای دیگر دعا می کند، نه ذهنِ او بلکه روح اوست که دعا می کند:

زیرا اگر به زبانی دعا کنم که آن را نمی فهمم، در‌واقع روح من دعا می‌کند و خودم از آنچه می‌گویم، بی خبرم. پس چه کنم؟ باید هم به زبانهای غیر دعا کنم و هم به زبان معمول؛ هم به زبانهای غیر سرود بخوانم و هم به زبان عادی، تا همه بفهمند (اول قرنتیان 14:14-15).

پولس گفت زمانی که به زبانها دعا می کند، عقلش نقشی در آن ندارد و هنگام دعا به زبانها خود متوجه نمی شد که چه می گوید. بنابراین پولس علاوه بر دعا کردن به زبانها بدون اینکه متوجه شود چه می گوید، زمان زیادی را صرف دعا کردن به زبان خود و با عقل و فهم خود می کرد. او سرود حمد را هم به زبانهای دیگر و هم به زبان خود می خواند. خواندن دعا و سرود حمد به دو صورت امکان پذیر است و ما می بایست مانند پولس متعادل و متوازن عمل کنیم.

همچنین توجه داشته باشید که برای پولس صحبت به زبانهای دیگر و یا به زبان خودش ارادی بوده است. او گفت، «سرود حمد خواهم خواند یعنی با روح خود و با فکر خود نیز.» منتقدان اغلب ادعا می کنند که اگر صحبت به زبانهای دیگر از جانب روح القدس اعطا شده باشد پس شخص نمی تواند کنترلی بر آن داشته باشد زیرا بدینگونه این احتمال وجود دارد که شخص به جرم کنترل خداوند، گناهکار باشد. چنین ادعایی بی اساس است. طبق طرح و تدبیر خداوندی صحبت به زبانهای تازه و قدیمی تحت نظارت خود شخص است. منتقدان ممکن است این را هم بگویند که انسانهایی که دو دست دارند و این دستها واقعاً توسط خداوند ساخته شده اند، هیچ کنترلی بر دستهایشان ندارند و اینکه مردمی که آگاهانه از دستانشان استفاده می کنند در واقع در تلاشند که خداوند را کنترل کنند.

زمانی که شما در روح القدس تعمید یابید به آسانی می تونید به خود ثابت کنید که صحبت به زبانهای دیگر بیش از آنکه از ذهن و فکرتان ناشی شود، از روحتان بر می آید. ابتدا تلاش کنید در حین خواندن این کتاب با کسی مکالمه ای داشته باشید. متوجه خواهید شد که قادر به این کار نخواهید بود.اما متوجه خواهید شد که همچنان که این کتاب را به طور مداوم می خوانید، دائماً می توانید به زبانها صحبت کنید. به این دلیل که شما از ذهن خود برای صحبت به زبانها استفاده نمی‌کنید – این گفته ها از روحتان می آیند. بنابراین همانطوری که می توانید از روح خود برای دعا کردن استفاده کنید، می توانید از ذهن خود برای خواندن و درک مطالب استفاده کنید.

حال که در روح القدس غسل تعمید داده شده اید

(Now That You Are Baptized in the Holy Spirit)

اصلی ترین دلیل اعطای روح القدس از جانب خداوند را هرگز فراموش نکنید – قدرتمند کردن شما برای اینکه توسط بازنمود ثمرات و موهبت های روح القدس، گواه او باشید (اول قرنتیان 4:12-11 و غلاطیان 22:5-23 را ببینید). با زندگی به شیوه ای مسیح گونه و نشان دادن محبت ، خوشی و صلح و دوستی او به جهانیان و همینطور آشکار کردن عطایای خارق العادۀ روح القدس، خداوند از شما برای جذب دیگران به سوی خویش سود خواهد جست. توانایی صحبت به زبانها تنها یکی از «رودهای آب زنده» است که باید از اعماق وجودتان جاری شود.

همچنین به یاد داشته باشید که خداوند روح القدس را به ما دادتا ما را قادر سازد انجیل را به مردم دنیا برسانیم (اعمال رسولان 8:1). زمانی که به زبانهای دیگر صحبت می کنیم باید تشخیص بدهیم که زبانی که به آن صحبت می کنیم ممکن است زبان بومی قبیله ای دورافتاده یا ملتی بیگانه باشد. هر بار که به زبانهای دیگر دعا می کنیم باید به این فکر کنیم که خواست خداوند این است که مردمِ همۀ زبانها از مسیح بشنوند. باید از خداوند بپرسیم که نقش ما در انجام ماموریتِ بزرگ مسیح چیست و او می خواهد که ما چطور در این جریان شرکت داشته باشم.

صحبت به زبانها کاری است که باید تا حد امکان انجام دهیم. پولس که سرچشمه ای از معنویت است، نوشت، «خدا را شکر که من بیش از همۀ شما به زبان ها سخن میگویم» (اول قرنتیان 18:14). او این جمله را خطاب به کلیسایی نوشت که به زبانهای دیگر در آن صحبت می شد (البته نه در موقعیت و زمانی درست). بنابراین پولس به زبانهای زیادی صحبت می کرده است تا حدی که از آنها پیشی گرفته بوده است. دعا کردن به زبانهای دیگر ما را یاری می دهد که نسبت به حضور روح القدس که در وجود ماست، هشیار بمانیم و چنانچه پولس در1 تسالونیکیان می گوید، «پیوسته» دعا کنیم.

یکی از تعالیم پولس این است که صحبت به زبانهای دیگر سبب تقویت ایمان آورنده می شود (اول قرنتیان 4:14) به این معنا که به لحاظ روحی ما را نیرومند می کند. با دعا کردن به زبانها می توانیم، به شکلی که خود کاملاً درک نمی کنیم، انسان درون خود را تقویت کنیم. صحبت به زبانهای دیگر باید غنایی روزانه در زندگی روحانی انسان ایجاد کند نه اینکه تجربه ای یکباره در زمانی باشد که اولین بار روح القدس را حس می کنیم.

پیشنهاد من به شما این است که پس از آنکه در روح القس تعمید گرفتید، هر روز برای دعا به زبان جدید خود وقت صرف کنید. این کار باعث بهبود زندگی و رشد معنوی شما می شود.

پاسخ به چند سوال که معمولاً پرسیده می‌شوند

(Answer to a Few Common Questions)

آیا می توانیم با اطمینان بگوییم کسانی که به زبانهای دیگر صحبت نکرده اند هرگز در روح القدس تعمید داده نشده اند؟ خود من این طور فکر نمی کنم.

زمانی که من برای مردم دعا می کنم که در روح القدس تعمید داده شوند، آنها را تشویق می کنم که انتظار این را داشته باشند که به زبانهای دیگرصحبت کنند و شاید 95 درصد از آنها در طول چند ثانیه ای که برایشان دعا می کنم، این کار را انجام می دهند. این میزان شاید در طی سالها به هزاران نفر برسد.

اما من هرگز معتقد نیستم که هر مسیحی که برای داشتن روح القدس دعا کرده است و به زبانهای دیگر صحبت نکرده است در روح القدس تعمید داده نشده است، چرا که تعمید داده در روح القدس از طریق ایمان است ولی صحبت به زبانها اختیاری است. اگر فرصت داشته باشم که با معتقدی که برای تعمید داده شدن در روح القدس دعا کرده اما هرگز به زبانها سخن نگفته صحبت کنم، ابتدا به او تمام آیاتی که مربوط به این موضوع است را در کتاب اعمال رسولان نشان می دهم. بعد از آن به او نشان خواهم داد که چطور پولس زمانی که به زبانهای دیگر صحبت می کرد، تحت کنترل بود. من هم مانند پولس می توانم هر زمانی که اراده کنم، به زبانهای دیگر صحبت کنم و بنابراین هر زمان هم که بخواهم به زبانهای دیگر صحبت نمی کنم. به این صورت شخص احتمالاً در روح القدس تعمید یافته است اما هیچ گاه به زبانهای دیگر صحبت نکرده چرا که با روح تشریک مساعی نکرده است.

بنابراین اگر فرصت این را داشته باشم که با فردی مسیحی که با ایمان برای تعمید در روح القدس دعا کرده است اما هیچ گاه به زبانهای دیگر صحبت نکرده است، روبه و رو شوم هر گز نمی گویم که او در روح القدس تعمیدداده نشده است. ولی برای او توضیح خواهم داد که صحبت به زبانها چیزی نیست که روح القدس جدا از ما انجام دهد. روح القدس توانایی را می دهد، اما ما باید صحبت کنیم درست مثل زمانی که به زبان خود صحبت می کنیم. سپس این شخص را تشویق می کنم که با روح القدس همکاری کند و به زبانهای دیگر صحبت کند. تقریباً همۀ آنها بدون استثنا خیلی زود این کار را می کنند.

آیا پولس رسول عنوان کرد که همه به زبانهای دیگر صحبت نمی کنند؟

(Didn’t Paul Write that Not All Speak with Tongues)

سوال پولس، «آیا همه به زبان ها سخن میگویند؟» (اول قرنتیان 30:12)، که پاسخ آن «خیر» است، باید با باقی عهد جدید هماهنگ باشد. این سوال در متنی که شامل آموزش هایی در زمینۀ عطایای معنوی است یافت می شود که همۀ این عطایا تنها زمانی که روح اراده می کند آشکار می شوند (اول قرنتیان 11:12). منظور پولس عطای «انواع مختلف زبان» بود (اول قرنتیان 10:12) که بر طبق گفته های او همیشه عطای قدرت ترجمۀ زبانها را به همراه دارد. این عطای خاص نمی تواند آنچه قرنتیان در کلیسایشان آشکار می کردند باشد – آنها به زبانها صحبت می کردند بدون اینکه مترجمی آنجا باشد. ما باید این سوال را از خود بپرسیم: چرا روح القدس باید عطای زبانها را به کسی در جمعی عمومی بدهد بدون آنکه به دیگری عطای ترجمۀ زبانها را بدهد؟ پاسخ این است: او چنین کاری نمی کند زیرا اگر چنین کند در واقع بر خلاف ارادۀ خداوند عمل کرده است.

احتمالاً قرنتیان در برنامه های کلیسا به زبانها با صدای بلند دعا می کردند بدون اینکه مترجمی حضور داشته باشد. بنابراین متوجه می شویم که صحبت به زبانها دو کاربرد داشته است. یکی دعا به زبان ها است که بر طبق گفتۀ پولس باید در خلوت و به تنهایی انجام شود. این نوع از صحبت به زبانها ترجمه را به همراه ندارد، چنانچه پولس نوشت، «روح من مشغول دعاست ولی عقل من در آن نقشی ندارد» (اول قرنتیان 14:14). واضح است که پولس همیشه آنچه را که به زبانها می گفت متوجه نمی شد. او متوجه نمی شد و ترجمه ای هم در کار نبود.

اما کاربرد دیگری هم برای صحبت به زبانها وجود دارد که همراه با ترجمه است. این مورد زمانی رخ می دهد که روح القدس به کسی که خود اراده می کند، این عطا را می دهد. شخص در عموم صحبت می کند و کسی سخنان او را ترجمه می کند. اما خداوند ازهمه اینگونه استفاده نمی کند. به همین دلیل هم پولس گفت همه به زبانها صحبت نمی کنند. خداوند به همه عطای صحبت به زبانها را که ناگهانی و خود به خود آشکار می شود، نمی دهد همانطوری که به همه قدرت ترجمه را اعطا نمی کند. این تنها راه تطبیق سوال پولس، «آیا همه به زبان ها سخن میگویند؟» با باقی آنچه کتاب مقدس آموزش می دهد، است.

من می توانم همانطوری که پولس گفت هر زمانی که بخواهم به زبانها صحبت کنم. پس واضح است که نه پولس و نه من نخواهیم گفت که فقط «خواست و ارادۀ روح» است که به زبانها صحبت می کنیم. آنچه ما با ارادۀ خود انجام می دهیم نمی تواند عطای صحبت به زبانها باشد که زمانی رخ می دهد که «روح اراده می کند.» علاوه بر این پولس هم مانند من در خلوت و بدون اینکه متوجه شود چه می گوید، به زبانها صحبت می کرد، بنابراین چنین صحبتی نمی تواند عطایی باشد که او از آن در اول قرنتیان یاد می کند و همیشه همراه با ترجمه است.

به ندرت پیش آمده است که من در جمع به زبانها صحبت کنم و آن تعداد دفعات معدود هم زمانی بوده است که احساس کرده ام روح القدس مرا تحریک کرده که چنین کنم، با وجود اینکه می توانستم (مانند قرنتیان) به صدای بلند و بدون حضور مترجم در کلیساها به زبانها دعا بخوانم. زمانی که احساس کرده ام روح القدس با این عطا در وجودم است، همیشه تفسیر و ترجمه ای هم بوده که سبب تقویت شود.

در خاتمه، ما باید انجیل را به طور هماهنگ تفسیر کنیم. آنهایی که به دلیل سوال پولس در اول قرنتیان 30:12، به این نتیجه می رسند که همۀ معتقدان به زبانها صحبت نمی کنند، بسیاری از نوشته های کتاب مقدس را که با تعابیر آنها مطابقت ندارند، نادیده می گیرند. آنها به دلیل این اشتباه موهبتی بزرگ را از جانب خداوند از دست می دهند.

81

我們是否可能有得救的確據？人是否可以肯定知道自己若當下死了，會否得救？絕對可以知道。使徒約翰寫道：

我將這些話寫給你們信奉神兒子之名的人，要叫你們知道自己有永生。（約壹五13）

假恩典教師經常會引述這單一節經文，叫自稱信耶穌的人感到安心，卻不時會完全誤解約翰的意思。

第一，約翰說自己是寫給信奉神兒子之名的人，並非寫給因相信某種救恩教義而相信自己得救的人。我們並不是靠相信憑信心接受恩典而得救–卻是靠相信神兒子而得救。如果我們相信耶穌就是神，行事為人就會表現出我們相信。

此外，留心約翰說自己寫到「這些話」，是為了叫讀者知道自己有永生。約翰是論到那些事？約翰在書信的結尾如此說，就是指到信中所寫的一切話。約翰寫了一整封信，好叫讀者知道自己有永生。他們根據約翰論到真信徒的特質來評估自己的生命，便可肯定自己是否真正得救。

我們自己與約翰論到真信徒的特質作出比較，也可以知道神的恩典是否已真正改變我們。若已經改變我們，我們就可肯定自己得救。這並非是靠行為得救，反而是透過神在我們裡頭與我們同工的工作，證明神的恩典在我們裡頭，因而有得救的確據。很多反律法主義者往往只記住一篇禱文，祈禱了一次，就確定自己得救。然而，真信徒會察驗自己的生命，留心神轉化生命的工作，我們便可知道1 自己得救。

約翰寫到甚麼幫助我們作出自我評估？真信徒有甚麼與別不同的特徵？約翰一再提及三個測試，第一是道德測試（參二3～6，二28～三10），第二是社交測試（參二7～11，三11～18，四7～21），第三是教義測試（參二18～27，四1～6）。我們逐一考慮一下吧。

道德測試：順服耶穌的命令（The Moral Test: Obedience to Jesus’ Commands）

我們若遵守他的誡命，就曉得是認識他。人若說我認識他，卻不遵守他的誡命，便是說謊話的，真理也不在他心裡了。凡遵守主道的，愛神的心在他裡面實在是完全的，從此我們知道我們是在主裡面。人若說他住在主裡面，就該自己照主所行的去行。（約壹二3～6，加上強調）

如果我們遵守耶穌的命令，我們就（1）知道自己認識他，並（2）知道自己在他裡面。

有些人想說服我們相信，「認識耶穌」是用來指到在基督裡較成熟的基督徒，年輕較不成熟的基督徒不及年長的基督徒「認識」耶穌。因此，有些人推論約翰是講到從我們是否順服，就可看到我們是成熟的基督徒不是。但這是約翰的意思嗎？

顯然不是，有幾個原因。我們剛讀到的經文中，約翰也用上「在他裡面」這說法，說明我們若遵守耶穌的誡命，便知道自己是否在基督裡。任何人讀過新約聖經，也知道真信徒都在基督裡，並非成熟的信徒才在基督裡。由於在基督裡和認識基督的人都會遵守基督的誡命，故此在基督裡和認識基督必定是同義詞。

第二，耶穌親自用上認識他這說法來指到得救：

他們（法利賽人）就問他說：「你的父在那裡？」耶穌回答說：「你們不認識我，也不認識我的父。若是認識我，也就認識我的父。」（約八19，加上強調）

我是好牧人，我認識我的羊（所有得救的人），我的羊也認識我。（約十14，加上強調）

你們若認識我，也就認識我的父。從今以後，你們認識他，並且已經看見他。（約十四7，加上強調；另可參約壹三6）

認識你獨一的真神，並且認識你所差來的耶穌基督，這就是永生。（約十七3，加上強調）

第三，約翰壹書另一處明說認識耶穌等於得救時，約翰也用上認識他這說法：

你看父賜給我們是何等的慈愛，使我們得稱為神的兒女，我們也真是他的兒女。世人所以不認識我們，是因未曾認識他。（約壹三1，加上強調）

第四，約翰壹書用上認識他這說法時，上下文都是論到測試是否有真信心，令人更相信這說法是適用於所有真信徒。舉一個例子，約翰第二次論到道德測試時，清楚言明「行公義」才證明是得救：

小子們哪，你們要住在主裡面。這樣，他若顯現，我們就可以坦然無懼。當他來的時候，在他面前也不至於慚愧。你們若知道他是公義的，就知道凡行公義之人都是他所生的。（約壹二28～29，加上強調）

因此，我們可以推論約翰寫到「認識耶穌」時，並非指到成熟的基督徒變得更熟悉耶穌，而是指到得救。人若認識耶穌，便會順服他。

後幾段經文中，約翰重申這道德測試：

親愛的弟兄啊，我們現在是神的兒女，將來如何，還未顯明。但我們知道主若顯現，我們必要像他，因為必得見他的真體。凡向他有這指望的，就潔淨自己，像他潔淨一樣。凡犯罪的，就是違背律法，違背律法就是罪。你們知道主曾顯現，是要除掉人的罪，在他並沒有罪。凡住在他裡面的，就不犯罪。凡犯罪的，是未曾看見他，也未曾認識他。小子們哪，不要被人誘惑，行義的才是義人，正如主是義的一樣。犯罪的是屬魔鬼，因為魔鬼從起初就犯罪。神的兒子顯現出來，為要除滅魔鬼的作為。凡從神生的，就不犯罪，因神的道〔原文作種〕存在他心裡。他也不能犯罪，因為他是由神生的。從此就顯出誰是神的兒女，誰是魔鬼的兒女。凡不行義的，就不屬神。（約壹三2～10上，加上強調）

還可以更清楚嗎？藉著神的恩典，神轉化真正相信耶穌的人變成順服的兒女。約翰寫到「這些話」，好叫我們「知道自己有永生」（約壹五13）。

你是否服從耶穌的誡命？第九章中，你可重溫耶穌的誡命。沒有基督徒可完美地遵守這些誡命，但真基督徒的特徵肯定是順服，而並非不順服。

社交測試：愛弟兄（The Social Test: Loving the Brethren）

我們應當彼此相愛，這就是你們從起初所聽見的命令。不可像該隱，他是屬那惡者，殺了他的兄弟。為甚麼殺了他呢？因自己的行為是惡的，兄弟的行為是善的。弟兄們，世人若恨你們，不要以為希奇（約翰此處將信徒與非信徒的行為作出比較，到底有何含義？）。我們因為愛弟兄，就曉得是已經出死入生了。沒有愛心的，仍住在死中。凡恨他弟兄的，就是殺人的。你們曉得凡殺人的，沒有永生存在他裡面。（約壹三11～15，加上強調）

我們重生時，神就藉著聖靈住在我們裡面。自然而言，神不會留下自己的性情。約翰說，神就是愛（約壹四8），故神進到我們內心時，我們內心也會有愛。保羅寫道：「盼望不至於羞恥，因為所賜給我們的聖靈，將神的愛澆灌在我們心裡。」（羅五5）

靈性上重生的人會尤其發現自己有一種超自然的愛，關心自己主內的弟兄姊妹。事實上，如果他們自己的親人仍未得救，便會發現自己寧願多花點時間跟屬靈上的親人在一起。或者，他們在高速公路上看到有一輛車子駛過，車上寫著「我愛耶穌」，他們便會對那車主有一份親切感。假如他們生活在主後第二世紀希臘哲學家克理索（Celsus）的時代，便也會想成為他評價的對象：「這些基督徒素不相識，都如此相愛！」

這種從神而來的愛極其深厚，遠超只是聚會擁抱和握手。神以同一種愛對待自己的兒女，乃是關心和憐憫之愛：

主為我們捨命，我們從此就知道何為愛，我們也當為弟兄捨命。凡有世上財物的，看見弟兄窮乏，卻塞住憐恤的心，愛神的心怎能存在他裡面呢？小子們哪，我們相愛，不要只在言語和舌頭上，總要在行為和誠實上。（約壹三16～18）

真基督徒彼此相愛，乃是如此真實，以致從非信徒的角度來看，會認出他們是基督徒（參約十三35）；從神眼的角度來看，會把他們與非信徒分別出來（參太二十五31～46）。人若不愛自己的弟兄，就不會愛神（參約壹四20）。

當然，這種愛可以逐漸增長，人就算有了這種愛，他不總是可以完美表現出來。不過，真信徒都會意識到自己內心愛的湧泉，不斷從他的眼睛、雙手、思想和言語中湧流出來，會愛其他基督徒。你愛其他基督徒嗎？約翰寫到「這些話」，好叫我們「知道自己有永生」（約壹五13）。

教義測試（The Doctrinal Test）

誰是說謊話的呢？不是那不認耶穌為基督的麼？不認父與子的，這就是敵基督的。凡不認子的就沒有父，認子的連父也有了……凡認耶穌為神兒子的，神就住在他裡面，他也住在神裡面……凡信耶穌是基督的，都是從神而生。凡愛生他之神的，也必愛從神生的。（約壹二22～23，四15，五1）

反律法主義者通常只認為這種教義測試才是唯一合理的測試。若有人認耶穌是基督，是神的兒子，便會被視作是得救，即使上述兩個測試都不合格。記緊記，人可以口頭上認信耶穌是基督和神的兒子，卻用自己的行為表現自己不認耶穌。約翰壹書中，約翰最少寫到人某些行為抵消那人的說話：

人若說我認識他，卻不遵守他的誡命，便是說謊話的，真理也不在他心裡了。（約壹二4，加上強調）

人若說他住在主裡面，就該自己照主所行的去行。（約壹二6，加上強調）

人若說自己在光明中，卻恨他的弟兄，他到如今還是在黑暗裡。（約壹二9，加上強調）

人若說「我愛神」，卻恨他的弟兄，就是說謊話的。不愛他所看見的弟兄，就不能愛沒有看見的神。（約壹四20，加上強調）

故此，我們的道德測試社交測試若是不合格，就不要以為自己可以通過約翰的教義測試。這三個測試同樣重要。留心，約翰壹書結尾的地方，約翰用一段話總結這三個測試：

凡信耶穌是基督的（教義上的試驗），都是從神而生。凡愛生他之神的，也必愛從神生的（社交上的試驗）。我們若愛神，又遵守他的誡命（道德上的試驗），從此就知道我們愛神的兒女。（約壹五1～2）

約翰寫到這些話，好叫我們「知道自己有永生」（約壹五13）。約翰的書信充滿叫人知道自己重生的確據，但也警告懷有虛假信心的人。我在這書的引言中寫到，如果我在思想自己是否得救的事上欺騙了自己，就寧可現在便知道，勝於死後才曉得。現在仍有機會悔改信靠耶穌，否則便會太遲。

良心過敏的人（Those with Overly-Sensitive Consciences）

我發現有少數在基督裡的真信徒讀完好像這本書的書籍後，因著他們性格的緣故，會非常擔心自己的屬靈狀況。他們是非常委身基督，對自己要求也很高，通常生命上帶著完美主義。有些情況中，由於他們的父母通常要求很高，總是覺得自己的兒女「達不到水平」，因而影響了這些基督徒的成長。另一些情況中，由於他們一直參與律法主義的教會，講道永遠只提到罪，不講到恩典，或是增加了很多外在的準則，像是髮型或裙子的長度等，用來衡量人是否得救，他們或許已被人灌輸了一種想法，所以相信自己一旦犯罪，就會失去救恩。

對於這些基督徒，我不知如何可以表達得更好，姑且說他們是良心過敏，太快判定自己的罪。如果他們作十一奉獻，又捐助三個貧窮的孩子，但因自己沒有供應四個孩子，就會感到罪疚，於是懷疑自己仍未得救。他們在教會中無私服事人，但因為自己與某位性格古怪的老執事未能相處融洽，就懷疑自己是否已經真正重生。他們雖然向人傳福音，卻感到罪疚，因為他們沒有辭去自己的工作，前往海外作宣教士。他們是結果子三十倍的基督徒，但未算是結果子一百倍的基督徒（參可四8）。他們沒有犯姦淫、淫亂、同性戀、拜偶像、酗酒、說謊或偷竊，但因他們仍未完美，即使生命的特徵已是公義，卻仍害怕自己會進地獄。

唯有神的話語才可平衡這些信徒的內心。如果你是這樣的基督徒，我鼓勵你讀一遍新約，留心很多得贖的人都仍不完美。我們在很多方面都仍在掙扎，尤其是言語上（參雅三2）。我們生命裡頭的聖靈果子仍有空間長大成熟，神在我們裡面的工作仍未完工。所以，不要由得魔鬼扭曲神的話，自己判定自己的罪。神愛你，而至今唯有耶穌才能做到完美。

1 甚至，約翰壹書可稱為是「關乎認識的書信」，五章經文中出現「認識」這字四十次。

我们是否可能有得救的确据？人是否可以肯定知道自己若当下死了，会否得救？绝对可以知道。使徒约翰写道：

我将这些话写给你们信奉神儿子之名的人，要叫你们知道自己有永生。（约壹五13）

假恩典教师经常会引述这单一节经文，叫自称信耶稣的人感到安心，却不时会完全误解约翰的意思。

第一，约翰说自己是写给信奉神儿子之名的人，并非写给因相信某种救恩教义而相信自己得救的人。我们并不是靠相信凭信心接受恩典而得救–却是靠相信神儿子而得救。如果我们相信耶稣就是神，行事为人就会表现出我们相信。

此外，留心约翰说自己写到「这些话」，是为了叫读者知道自己有永生。约翰是论到那些事？约翰在书信的结尾如此说，就是指到信中所写的一切话。约翰写了一整封信，好叫读者知道自己有永生。他们根据约翰论到真信徒的特质来评估自己的生命，便可肯定自己是否真正得救。

我们自己与约翰论到真信徒的特质作出比较，也可以知道神的恩典是否已真正改变我们。若已经改变我们，我们就可肯定自己得救。这并非是靠行为得救，反而是透过神在我们里头与我们同工的工作，证明神的恩典在我们里头，因而有得救的确据。很多反律法主义者往往只记住一篇祷文，祈祷了一次，就确定自己得救。然而，真信徒会察验自己的生命，留心神转化生命的工作，我们便可知道1 自己得救。

约翰写到甚么帮助我们作出自我评估？真信徒有甚么与别不同的特征？约翰一再提及三个测试，第一是道德测试（参二3～6，二28～三10），第二是社交测试（参二7～11，三11～18，四7～21），第三是教义测试（参二18～27，四1～6）。我们逐一考虑一下吧。

道德测试：顺服耶稣的命令（The Moral Test: Obedience to Jesus’ Commands）

我们若遵守他的诫命，就晓得是认识他。人若说我认识他，却不遵守他的诫命，便是说谎话的，真理也不在他心里了。凡遵守主道的，爱神的心在他里面实在是完全的，从此我们知道我们是在主里面。人若说他住在主里面，就该自己照主所行的去行。（约壹二3～6，加上强调）

如果我们遵守耶稣的命令，我们就（1）知道自己认识他，并（2）知道自己在他里面。

有些人想说服我们相信，「认识耶稣」是用来指到在基督里较成熟的基督徒，年轻较不成熟的基督徒不及年长的基督徒「认识」耶稣。因此，有些人推论约翰是讲到从我们是否顺服，就可看到我们是成熟的基督徒不是。但这是约翰的意思吗？

显然不是，有几个原因。我们刚读到的经文中，约翰也用上「在他里面」这说法，说明我们若遵守耶稣的诫命，便知道自己是否在基督里。任何人读过新约圣经，也知道真信徒都在基督里，并非成熟的信徒才在基督里。由于在基督里和认识基督的人都会遵守基督的诫命，故此在基督里和认识基督必定是同义词。

第二，耶稣亲自用上认识他这说法来指到得救：

他们（法利赛人）就问他说：「你的父在那里？」耶稣回答说：「你们不认识我，也不认识我的父。若是认识我，也就认识我的父。」（约八19，加上强调）

我是好牧人，我认识我的羊（所有得救的人），我的羊也认识我。（约十14，加上强调）

你们若认识我，也就认识我的父。从今以后，你们认识他，并且已经看见他。（约十四7，加上强调；另可参约壹三6）

认识你独一的真神，并且认识你所差来的耶稣基督，这就是永生。（约十七3，加上强调）

第三，约翰壹书另一处明说认识耶稣等于得救时，约翰也用上认识他这说法：

你看父赐给我们是何等的慈爱，使我们得称为神的儿女，我们也真是他的儿女。世人所以不认识我们，是因未曾认识他。（约壹三1，加上强调）

第四，约翰壹书用上认识他这说法时，上下文都是论到测试是否有真信心，令人更相信这说法是适用于所有真信徒。举一个例子，约翰第二次论到道德测试时，清楚言明「行公义」才证明是得救：

小子们哪，你们要住在主里面。这样，他若显现，我们就可以坦然无惧。当他来的时候，在他面前也不至于惭愧。你们若知道他是公义的，就知道凡行公义之人都是他所生的。（约壹二28～29，加上强调）

因此，我们可以推论约翰写到「认识耶稣」时，并非指到成熟的基督徒变得更熟悉耶稣，而是指到得救。人若认识耶稣，便会顺服他。

后几段经文中，约翰重申这道德测试：

亲爱的弟兄啊，我们现在是神的儿女，将来如何，还未显明。但我们知道主若显现，我们必要像他，因为必得见他的真体。凡向他有这指望的，就洁净自己，像他洁净一样。凡犯罪的，就是违背律法，违背律法就是罪。你们知道主曾显现，是要除掉人的罪，在他并没有罪。凡住在他里面的，就不犯罪。凡犯罪的，是未曾看见他，也未曾认识他。小子们哪，不要被人诱惑，行义的才是义人，正如主是义的一样。犯罪的是属魔鬼，因为魔鬼从起初就犯罪。神的儿子显现出来，为要除灭魔鬼的作为。凡从神生的，就不犯罪，因神的道〔原文作种〕存在他心里。他也不能犯罪，因为他是由神生的。从此就显出谁是神的儿女，谁是魔鬼的儿女。凡不行义的，就不属神。（约壹三2～10上，加上强调）

还可以更清楚吗？借着神的恩典，神转化真正相信耶稣的人变成顺服的儿女。约翰写到「这些话」，好叫我们「知道自己有永生」（约壹五13）。

你是否服从耶稣的诫命？第九章中，你可重温耶稣的诫命。没有基督徒可完美地遵守这些诫命，但真基督徒的特征肯定是顺服，而并非不顺服。

社交测试：爱弟兄（The Social Test: Loving the Brethren）

我们应当彼此相爱，这就是你们从起初所听见的命令。不可像该隐，他是属那恶者，杀了他的兄弟。为甚么杀了他呢？因自己的行为是恶的，兄弟的行为是善的。弟兄们，世人若恨你们，不要以为希奇（约翰此处将信徒与非信徒的行为作出比较，到底有何含义？）。我们因为爱弟兄，就晓得是已经出死入生了。没有爱心的，仍住在死中。凡恨他弟兄的，就是杀人的。你们晓得凡杀人的，没有永生存在他里面。（约壹三11～15，加上强调）

我们重生时，神就借着圣灵住在我们里面。自然而言，神不会留下自己的性情。约翰说，神就是爱（约壹四8），故神进到我们内心时，我们内心也会有爱。保罗写道：「盼望不至于羞耻，因为所赐给我们的圣灵，将神的爱浇灌在我们心里。」（罗五5）

灵性上重生的人会尤其发现自己有一种超自然的爱，关心自己主内的弟兄姊妹。事实上，如果他们自己的亲人仍未得救，便会发现自己宁愿多花点时间跟属灵上的亲人在一起。或者，他们在高速公路上看到有一辆车子驶过，车上写着「我爱耶稣」，他们便会对那车主有一份亲切感。假如他们生活在主后第二世纪希腊哲学家克理索（Celsus）的时代，便也会想成为他评价的对象：「这些基督徒素不相识，都如此相爱！」

这种从神而来的爱极其深厚，远超只是聚会拥抱和握手。神以同一种爱对待自己的儿女，乃是关心和怜悯之爱：

主为我们舍命，我们从此就知道何为爱，我们也当为弟兄舍命。凡有世上财物的，看见弟兄穷乏，却塞住怜恤的心，爱神的心怎能存在他里面呢？小子们哪，我们相爱，不要只在言语和舌头上，总要在行为和诚实上。（约壹三16～18）

真基督徒彼此相爱，乃是如此真实，以致从非信徒的角度来看，会认出他们是基督徒（参约十三35）；从神眼的角度来看，会把他们与非信徒分别出来（参太二十五31～46）。人若不爱自己的弟兄，就不会爱神（参约壹四20）。

当然，这种爱可以逐渐增长，人就算有了这种爱，他不总是可以完美表现出来。不过，真信徒都会意识到自己内心爱的涌泉，不断从他的眼睛、双手、思想和言语中涌流出来，会爱其它基督徒。你爱其它基督徒吗？约翰写到「这些话」，好叫我们「知道自己有永生」（约壹五13）。

教义测试（The Doctrinal Test）

谁是说谎话的呢？不是那不认耶稣为基督的么？不认父与子的，这就是敌基督的。凡不认子的就没有父，认子的连父也有了……凡认耶稣为神儿子的，神就住在他里面，他也住在神里面……凡信耶稣是基督的，都是从神而生。凡爱生他之神的，也必爱从神生的。（约壹二22～23，四15，五1）

反律法主义者通常只认为这种教义测试才是唯一合理的测试。若有人认耶稣是基督，是神的儿子，便会被视作是得救，即使上述两个测试都不合格。记紧记，人可以口头上认信耶稣是基督和神的儿子，却用自己的行为表现自己不认耶稣。约翰壹书中，约翰最少写到人某些行为抵消那人的说话：

人若说我认识他，却不遵守他的诫命，便是说谎话的，真理也不在他心里了。（约壹二4，加上强调）

人若说他住在主里面，就该自己照主所行的去行。（约壹二6，加上强调）

人若说自己在光明中，却恨他的弟兄，他到如今还是在黑暗里。（约壹二9，加上强调）

人若说「我爱神」，却恨他的弟兄，就是说谎话的。不爱他所看见的弟兄，就不能爱没有看见的神。（约壹四20，加上强调）

故此，我们的道德测试社交测试若是不合格，就不要以为自己可以通过约翰的教义测试。这三个测试同样重要。留心，约翰壹书结尾的地方，约翰用一段话总结这三个测试：

凡信耶稣是基督的（教义上的试验），都是从神而生。凡爱生他之神的，也必爱从神生的（社交上的试验）。我们若爱神，又遵守他的诫命（道德上的试验），从此就知道我们爱神的儿女。（约壹五1～2）

约翰写到这些话，好叫我们「知道自己有永生」（约壹五13）。约翰的书信充满叫人知道自己重生的确据，但也警告怀有虚假信心的人。我在这书的引言中写到，如果我在思想自己是否得救的事上欺骗了自己，就宁可现在便知道，胜于死后才晓得。现在仍有机会悔改信靠耶稣，否则便会太迟。

良心过敏的人（Those with Overly-Sensitive Consciences）

我发现有少数在基督里的真信徒读完好像这本书的书籍后，因着他们性格的缘故，会非常担心自己的属灵状况。他们是非常委身基督，对自己要求也很高，通常生命上带着完美主义。有些情况中，由于他们的父母通常要求很高，总是觉得自己的儿女「达不到水平」，因而影响了这些基督徒的成长。另一些情况中，由于他们一直参与律法主义的教会，讲道永远只提到罪，不讲到恩典，或是增加了很多外在的准则，像是发型或裙子的长度等，用来衡量人是否得救，他们或许已被人灌输了一种想法，所以相信自己一旦犯罪，就会失去救恩。

对于这些基督徒，我不知如何可以表达得更好，姑且说他们是良心过敏，太快判定自己的罪。如果他们作十一奉献，又捐助三个贫穷的孩子，但因自己没有供应四个孩子，就会感到罪疚，于是怀疑自己仍未得救。他们在教会中无私服事人，但因为自己与某位性格古怪的老执事未能相处融洽，就怀疑自己是否已经真正重生。他们虽然向人传福音，却感到罪疚，因为他们没有辞去自己的工作，前往海外作宣教士。他们是结果子三十倍的基督徒，但未算是结果子一百倍的基督徒（参可四8）。他们没有犯奸淫、淫乱、同性恋、拜偶像、酗酒、说谎或偷窃，但因他们仍未完美，即使生命的特征已是公义，却仍害怕自己会进地狱。

唯有神的话语才可平衡这些信徒的内心。如果你是这样的基督徒，我鼓励你读一遍新约，留心很多得赎的人都仍不完美。我们在很多方面都仍在挣扎，尤其是言语上（参雅三2）。我们生命里头的圣灵果子仍有空间长大成熟，神在我们里面的工作仍未完工。所以，不要由得魔鬼扭曲神的话，自己判定自己的罪。神爱你，而至今唯有耶稣才能做到完美。

1 甚至，約翰壹書可稱為是「關乎認識的書信」，五章經文中出現「認識」這字四十次。