Theo nhö thöôøng bieát phuï nöõ chieám hôn moät nöõa trong Hoäi thaùnh cuûa Chuùa Gieâ-su Christ, neân thaät quan troïng? Ñeå hieåu vai troø Ñöùc Chuùa Trôøi chæ ñònh hoï trong thaân theå cuûa Chuùa. Trong haàu heát Hoäi thaùnh vaø caùc chöùc vuï , phuï nöõ ñöôïc xem laø nhöõng nhaân söï quyù baùu vì hoï thöïc thi phaàn lôùn trong chöùc vuï toaøn boä.

Tuy nhieân, khoâng phaûi taát caû ñeàu ñoàng yù vai troø cuûa ngöôøi nöõ. Phuï nöõ thöôøng bò giôùi haïn trong moät soá laõnh vöïc chöùc vuï trong Hoäi thaùnh lieân quan ñeán söï giaûng daïy vaø chöùc vuï laõnh ñaïo. Moät soá Hoäi thaùnh cho pheùp ngöôøi nöõ laøm muïc sö, nhöng ña phaàn caùc Hoäi thaùnh thì khoâng. Moät soá cho pheùp ngöôøi nöõ giaûng daïy trong khi caùc Hoäi thaùnh khaùc thì khoâng. Moät soá Hoäi thaùnh haïn cheá ngöôøi nöõ khoâng ñöôïc pheùp noùi gì caû trong suoát buoåi nhoùm.

Taát caû nhöõng söï khoâng ñoàng yù naøy xoay quanh moät soá giaûi nghóa lôøi cuûa Phaoloâ lieân quan ñeán vai troø ngöôøi nöõ trong ICor 14:34-35 vaø I Tim 2:11 – 3:7. Nhöõng caâu Kinh Thaùnh naøy seõ ñöôïc taäp chuù trong phaàn nghieân cöùu cuûa chuùng ta ñaëc bieät laø trong phaàn cuoái cuûa chöông naøy.

Töø Buoåi Ban Ñaàu

(From the Beginning)

Ñeå baét ñaàu, chuùng ta cuøng xem xeùt ñieàu Kinh Thaùnh baøy toû veà ngöôøi nöõ töø nhöõng trang ñaàu cuûa Kinh Thaùnh. Ngöôøi nöõ, cuõng nhö ngöôøi nam, ñöôïc taïo döïng theo hình aûnh cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi:

“Ñöùc Chuùa Trôøi döïng neân loaøi ngöôøi nhö hình Ngaøi; Ngaøi döïng neân loaøi ngöôøi gioáng nhö hình Ñöùc Chuùa Trôøi; Ngaøi döïng neân ngöôøi nam cuøng ngöôøi nöõ.” (Saùng 1:27)

Dó nhieân chuùng ta bieát Ñöùc Chuùa Trôøi taïo neân Añam tröôùc Eva vaø ñieàu naøy laø moät söï kieän thuoäc linh noåi baät theo Phaoloâ (xem 1Tim 2:3). Veà sau chuùng ta seõ xem xeùt yù nghóa cuûa traät töï saùng taïo naøy nhö ñieàu Phaoloâ giaûi thích, nhöng hieän nay cuõng ñuû ñeå noùi ñieàu ñoù khoâng chöùng minh söï öu vieät cuûa ngöôøi nam hôn ngöôøi nöõ, nhö chuùng ta bieát Ñöùc Chuùa Trôøi taïo neân loaøi vaät tröôùc loaøi ngöôøi (Saùng 1:24-28) vaø khoâng ai tranh caûi laø loaøi thuù thì öu vieät hôn loaøi ngöôøi.[1]

Ngöôøi nöõ ñöôïc taïo neân laø ngöôøi giuùp ñôõ cho choàng (Saùng 2:18). Moät laàn nöõa ñieàu naøy khoâng chöùng minh coâ thaáp keùm hôn nhöng chæ toû ra vai troø cuûa coâ trong hoân nhaân. Ñöùc Thaùn Linh ñöôïc ban cho laø Ñaáng giuùp ñôõ chuùng ta, vaø Ngaøi chaéc chaén khoâng thaáp keùm hôn chuùng ta. Hôn theá, Ñöùc Thaùnh Linh thaät öu vieät hôn chuùng ta! Vaø cuõng ñuùng khi noùi Ñöùc Chuùa Trôøi taïo döïng ngöôøi nöõ laøm ngöôøi giuùp ñôõ cho choàng chöùng toû ngöôøi nam caàn ñöôïc giuùp ñôõ! Chính Ñöùc Chuùa Trôøi laø Ñaáng phaùn thaät khoâng toát cho ngöôøi nam ôû moät mình (Saùng 2:18). Söï thaät naøy ñaõ ñöôïc chöùng minh voâ soá laàn trong lòch söû khi ngöôøi nam bò boû maëc maø khoâng coù söï giuùp ñôõ cuûa vôï.

Cuoái cuøng, chuùng ta löu yù töø nhöõng trang ñaàu cuûa Saùng theá kyù laø ngöôøi nöõ ñaàu tieân ñöôïc taïo neân töø xöông thòt cuûa ngöôøi nam ñaàu tieân. Coâ ñöôïc laáy töø anh ta cho thaáy anh ta thieáu ñi ñieàu gì ñaáy neáu khoâng coù coâ vaø raèng caû hai nguyeân thuûy laø moät. Theâm vaøo ñoù, ñieàu Ñöùc Chuùa Trôøi ñaõ phaân reõ ñöôïc Ngaøi ñònh ñeå hieäp laïi qua söï hieäp nhaát veà tính duïc, moät coâng cuï khoâng chæ cho vieäc duy trì noøi gioáng nhöng coøn ñeå baøy toû tình yeâu vaø söï vui höôûng nieàm vui töông quan maø caû hai phuï thuoäc nôi nhau.

Moïi ñieàu töø baøi hoïc saùng taïo naøy nghòch laïi vôùi tö töôûng giôùi tính naøy thì öu vieät hôn giôùi tính kia hay coù quyeàn cai trò treân giôùi tính kia. Chæ vì Ñöùc Chuùa Trôøi thieát keá nhöõng vai troø khaùc nhau cho ngöôøi nöõ trong hoân nhaân vaø trong chöùc vuï khoâng coù lieân quan ñeán söï bình ñaúng vôùi ngöôøi nam trong Christ, trong Ngaøi “khoâng coù söï phaân bieät nam hay nöõ” (Galati 3:28)

Ngöôøi Nöõ Trong chöùc Vuï Thôøi Cöïu Öôùc

(Women in Ministry in the Old Testament)

Vôùi neàn taûng ñöôïc thieát laäp, giôø ñaây chuùng ta cuøng xem xeùt moät soá ngöôøi nöõ Ñöùc Chuùa Trôøi ñaõ duøng hoï hoaøn taát muïc ñích thieân thöôïng cuûa Ngaøi trong thôøi Cöïu Öôùc. Dó nhieân, roõ raøng laø Ñöùc Chuùa Trôøi tröôùc heát ñaõ keâu goïi ngöôøi nam vaøo chöùc vuï troïn ñôøi trong suoát thôøi Cöïu Öôùc cuõng nhö Ngaøi ñaõ laøm trong thôøi kyø Taân Öôùc. Caâu chuyeän nhöõng ngöôøi nam nhö Moâise, Aroân, Gioâsueâ, Gioâseùp, Samueân vaø Ñavít ñaày heát nhöõng trang Kinh Thaùnh cöïu öôùc.

Tuy nhieân, nhieàu ngöôøi nöõ noåi baät nhö baèng côù Ñöùc Chuùa Trôøi coù theå keâu goïi vaø söû duïng baát cöù ai Ngaøi muoán, vaø ngöôøi nöõ ñöôïc Ñöùc Chuùa Trôøi trang bò coù ñuû khaû naêng cho baát kyø coâng taùc naøo Ngaøi keâu goïi hoï.

Tröôùc khi xem xeùt baát kyø ngöôøi nöõ naøo trong soá naøy kyû löôõng, neân löu yù moãi ngöôøi nam vó ñaïi cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi trong Cöïu Öôùc ñöôïc sanh vaø ñöôïc nuoâi döôõng bôûi moät ngöôøi nöõ. Coù leõ seõ khoâng coù Moâise neáu khoâng coù ngöôøi nöõ teân laø Gioâkeâbeát (Xuaát 6:20). Hoaëc coù leõ khoâng coù ngöôøi nam vó ñaïi naøo cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi neáu khoâng coù nhöõng ngöôøi meï cuûa hoï. Ngöôøi nöõ ñöôïc Ñöùc Chuùa Trôøi ban cho traùch nhieäm naëng neà vaø chöùc vuï ñaùng troïng trong vieäc nuoâi daïy con caùi trong Chuùa (2Tim 1:5).

Gioâkeâbeát khoâng chæ laø meï cuûa hai ngöôøi nam ñöôïc Ñöùc Chuùa Trôøi keâu goïi laø Moâise vaø Aroân, nhöng coøn laø meï cuûa ngöôøi nöõ ñöôïc Ñöùc Chuùa Trôøi keâu goïi, chò em cuûa hoï, moät nöõ tieân tri vaø moät ngöôøi laõnh ñaïo thôø phöôïng teân laø Miriam (Xuaát 15:20). Trong Micheâ 6:4 Ñöùc Chuùa Trôøi phaân loaïi Miriam beân caïnh Moâise vaø Aroân vôùi tö caùch laø moät trong nhöõng laõnh ñaïo Israel:

“Ta ñaõ ñem ngöôi leân khoûi ñaát EÂ-díp-toâ, ñaõ chuoäc ngöôi ra khoûi nhaø toâi moïi, vaø ñaõ sai Moâi-se, A-roân, Mi-ri-am ñeán tröôùc maët ngöôi.” (phaàn nhaán maïnh ñöôïc theâm vaøo)

Dó nhieân, vai troø laõnh ñaïo cuûa Miriam trong Israel roõ raøng laø khoâng noåi baät nhö cuûa Moâise vaø Aroân. Tuy nhieân, vôùi tö caùch laø moät nöõ tieân tri, Miriam ñaõ noùi thay cho Ñöùc Chuùa Trôøi, vaø toâi nghó cuõng ñuùng khi noùi söù ñieäp Ñöùc Chuùa Trôøi qua baø ñöôïc noùi khoâng chæ cho phuï nöõ nhöng coøn cho nhöõng ngöôøi nam trong Israel.

Moät Nöõ Quan Xeùt Treân Israel

(A Female Judge Over Israel)

Moät ngöôøi nöõ khaùc ñöôïc Ñöùc Chuùa Trôøi daáy leân vôùi tö caùch laõnh ñaïo Israel laø Ñeâboâra, ngöôøi soáng trong thôøi caùc quan xeùt cuûa Israel. Baø cuõng laø moät nöõ tieân tri vaø moät quan xeùt cuûa Israel nhö Gheâñeâoân, Gieùptheâ vaø Samsoâm. Chuùng ta ñöôïc cho bieát laø “caùc con trai Israel ñeán cuøng baø ñeå baø xeùt xöû” (Quan xeùt 4:5). Vì vaäy, baø ñöa ra nhöõng quyeát ñònh cho caû nhöõng ngöôøi nam chöù khoâng phaûi chæ cho ngöôøi nöõ. Khoâng coù söï laàm laãn naøo laø: Moät ngöôøi nöõ noùi cho ngöôøi nam bieát laøm ñieàu gì vaø Ñöùc Chuùa Trôøi ñaõ xöùc daàu cho baø laøm ñieàu naøy.

Gioáng nhö haàu heát nhöõng ngöôøi nöõ Ñöùc Chuùa Trôøi keâu goïi vaøo chöùc laõnh ñaïo, Ñeâboâra ñoái dieän ít nhaát moät ngöôøi nam thaáy khoù nhaän laõnh lôøi Ñöùc Chuùa Trôøi qua coâng cuï laø ngöôøi nöõ. Teân cuûa oâng laø Baraéc, vaø vì oâng hoaøi nghi söï chæ daãn tieân tri cuûa Ñeâboâra cho oâng ñaùnh traän cuøng vò töôùng ngöôøi Canaan teân laø Siseâra, baø baùo cho oâng bieát vinh döï gieát Siseâra seõ thuoäc veà moät ngöôøi nöõ. Baø ñaõ ñuùng, moät phuï nöõ teân laø Giaeân ñöôïc ghi laïi trong Kinh Thaùnh laø ngöôøi ñaõ ñoùng caây noïc vaøo ñaàu Siseâra khi oâng nguû (Quan xeùt 4). Caâu chuyeän keát thuùc baèng moät baøi ca cuûa Baraéc vôùi Ñeâboâra! Vaøi phaàn trong baûn thi ca naøy ñaày nhöõng lôøi ca ngôïi Ñeâboâra vaø Giaeân (Quan xeùt 5) vaø coù leõ cuoái cuøng Baraéc ñaõ thaønh moät ngöôøi tin vaøo “chöùc vuï cuûa ngöôøi nöõ”.

Vò Nöõ Tieân Tri Thöù Ba (A Third Prophetess)

Ngöôøi nöõ thöù ba ñöôïc ñeà caäp ñeán trong Cöïu Öôùc laø moät nöõ tieân tri raát ñöôïc toân troïng teân laø Haân-ña. Ñöùc Chuùa Trôøi duøng baø ñöa ra caùi nhìn tieân tri ñaùng tin caäy vaø söï chæ daãn cho moät ngöôøi nam, moät vò vua gaây roái cuûa Giuña laø Gioâ-sia (2Caùc vua 22). Chuùng ta laïi thaáy moät thí duï Ñöùc Chuùa Trôøi duøng ngöôøi nöõ chæ daãn ngöôøi nam. Döôøng nhö Haân-ña ñöôïc Ñöùc Chuùa Trôøi söû duïng trong chöùc vuï nhö vaäy ôû möùc ñoä thöôøng xuyeân, neáu khoâng Gioâsia ñaõ khoâng coù ñöùc tin nhö vaäy vaøo ñieàu baø noùi cho oâng.

Taïi sao Ñöùc Chuùa Trôøi keâu goïi Miriam, Ñeâboâra vaø Haânña vôùi tö caùch laø nhöõng nöõ tieân tri? Ngaøi khoâng theå keâu goïi nhöõng ngöôøi nam thay vì hoï sao?

Taát nhieân Ñöùc Chuùa Trôøi coù theå keâu goïi ngöôøi nam laøm ñieàu ba ngöôøi nöõ naøy ñaõ laøm. Nhöng Ngaøi khoâng laøm vaäy. Khoâng ai bieát taïi sao. Ñieàu chuùng ta neân hoïc töø ñaây laø chuùng ta neân caån thaän hôn veà vieäc ñaët Ñöùc Chuùa Trôøi trong caùi hoäp khi noùi ñeán vieäc Ngaøi keâu goïi ai vaøo chöùc vuï . Maëc daàu Ñöùc Chuùa Trôøi thöôøng goïi ngöôøi nam cho coâng taùc laõnh ñaïo trong Cöïu Öôùc, ñoâi khi Ngaøi vaãn choïn ngöôøi nöõ.

Cuoái cuøng, cuõng löu yù laø caû ba thí duï noåi baät veà nhöõng ngöôøi nöõ haàu vieäc Chuùa trong cöïu öôùc naøy laø nhöõng nöõ tieân tri. Coù moät vaøi chöùc vuï trong cöïu öôùc ngöôøi nöõ khoâng ñöôïc keâu goïi. Thí duï khoâng coù moät ngöôøi nöõ naøo ñöôïc goïi laøm thaày teá leã. Nhö vaäy Ñöùc Chuùa Trôøi coù leõ daønh saún vaøi chöùc vuï chæ rieâng cho ngöôøi nam.

Ngöôøi Nöõ Trong Chöùc Vuï Thôøi Taân Öôùc

(Women in Ministry in the New Testament)

Thaät thích thuù khi cuõng thaáy moät ngöôøi nöõ ñöôïc Ñöùc Chuùa Trôøi keâu goïi laø nöõ tieân tri trong Taân Öôùc. Khi Chuùa Gieâ-su vaøi ngaøy tuoåi, Anne ñaõ nhaän bieát Ngaøi vaø tuyeân boá Ngaøi laø Ñaáng Meâsi:

“Laïi coù baø tieân tri An-ne, con gaùi cuûa Pha-nu-eân, veà chi phaùi A-se, ñaõ cao tuoåi laém. Töø luùc coøn ñoàng trinh ñaõ ôû vôùi choàng ñöôïc baûy naêm; roài thì ôû goùa. Baáy giôø ñaõ taùm möôi boán tuoåi, chaúng heà ra khoûi ñeàn thôø, cöù ñeâm ngaøy haàu vieäc Ñöùc Chuùa Trôøi, kieâng aên vaø caàu nguyeän. Moät luùc aáy, ngöôøi cuõng thình lình ñeán ñoù, ngôïi khen Ñöùc Chuùa Trôøi, vaø noùi chuyeän veà con treû vôùi moïi ngöôøi troâng ñôïi söï giaûi cöùu cuûa thaønh Gieâ-ru-sa-lem”.(Luca 2:36-38, phaàn nhaán maïnh ñöôïc theâm vaøo)

Löu yù raèng Anne noùi veà Chuùa Gieâ-su cho taát caû nhöõng ngöôøi “ñang troâng ñôïi söï giaûi cöùu Jerusalem”. Ñieàu naøy dó nhieân laø bao goàm caû ngöôøi nam. Nhö vaäy, Anne coù theå ñöôïc noùi laø ñang giaûng cho nhöõng ngöôøi nam veà Ñaáng Christ.

Cuõng coù nhöõng ngöôøi nöõ khaùc trong Taân Öôùc ñöôïc Ñöùc Chuùa Trôøi söû duïng trong aân töù tieân tri, Mary meï Chuùa Gieâ-su chaéc cuõng thuoäcveà nhoùm ngöôøi naøy (Luca 1:46-55). Moãi khi nhöõng lôøi tieân tri cuûa Mary ñöôïc ñoïc trong buoåi nhoùm Hoäi thaùnh thì coù theå noùi moät ngöôøi nöõ ñang daïy trong Hoäi thaùnh. (Vaø khoâng nghi ngôø gì nöõa Ñöùc Chuùa Trôøi ñaõ toân troïng chöùc vuï ngöôøi nöõ bôûi ñaõ sai Con Ngaøi vaøo theá gian bôûi moät ngöôøi nöõ, ñieàu Ngaøi coù theå thöïc hieän baèng nhieàu phöông tieän khaùc).

Danh saùch naøy tieáp tuïc. Ñöùc Chuùa Trôøi noùi tröôùc qua mieäng tieân tri Gioâ-eân raèng khi Ñöùc Chuùa Trôøi ñoå Thaàn Ngaøi, caû con trai vaø con gaùi Israel seõ noùi tieân tri (Gioâeân 2:28). Phierô xaùc nhaän laø lôøi tieân tri cuûa Gioâ-eân chaéc chaén coù theå ñöôïc öùng duïng trong thôøi ñaïi giao öôùc môùi (Coâng 2:17).

Chuùng ta bieát trong Coâng vuï 21:8-9 nhaø truyeàn giaûng Phuùc AÂm Phil-íp coù boán coâ con gaùi laø nhöõng nöõ tieân tri. Phao-loâ vieát veà ngöôøi nöõ noùi tieân tri trong buoåi nhoùm Hoäi thaùnh (1Cor 11:5). Raát roõ trong maïch vaên laø nhöõng ngöôøi nam cuõng coù maët.

Vôùi taát caû nhöõng thí duï Kinh Thaùnh veà nhöõng ngöôøi nöõ ñöôïc Ñöùc Chuùa Trôøi söû duïng laø nhöõng nöõ tieân tri vaø noùi tieân tri, chuùng ta chaéc khoâng coù lyù do chính ñaùng naøo kheùp kín vôùi yù töôûng Ñöùc Chuùa Trôøi coù theå duøng ngöôøi nöõ trong nhöõng chöùc vuï nhö vaäy! Hôn theá, khoâng coù ñieàu gì khieán chuùng ta nghó ngöôøi nöõ khoâng theå ñaïi dieän Ñöùc Chuùa Trôøi noùi tieân tri cho ngöôøi nam.

Ngöôøi Nöõ Laøm Muïc Sö? (Women as Pastors?)

Coøn ngöôøi nöõ laøm muïc sö thì sao? Thaät roõ raøng chöùc vuï muïc sö/ tröôûng laõo/ giaùm muïc ñöôïc Ñöùc Chuùa Trôøi döï ñònh cho ngöôøi nam ñaûm nhaän:

“Ví baèng coù keû mong ñöôïc laøm giaùm muïc, aáy laø öa muoán moät vieäc toát laønh; lôøi ñoù laø phaûi laém. Vaäy, ngöôøi giaùm muïc caàn phaûi khoâng choã traùch ñöôïc, laø choàng chæ moät vôï maø thoâi, coù tieát ñoä, coù taøi trí, xöùng ñaùng, hay tieáp khaùch vaø kheùo daïy doã”. (1Tim 3:1-2, phaàn nhaán maïnh ñöôïc theâm vaøo)

“Ta ñaõ ñeå con ôû laïi Cô-reát ñaëng saép ñaët moïi vieäc chöa thu xeáp, vaø theo nhö ta ñaõ raên baûo cho con maø laäp nhöõng tröôûng laõo trong moãi thaønh. Moãi ngöôøi trong voøng tröôûng laõo ñoù phaûi cho khoâng choã traùch ñöôïc, chæ choàng cuûa moät vôï; con caùi phaûi tin Chuùa, khoâng ñöôïc bò caùo laø buoâng tuoàng hoaëc ngoã nghòch.” (Tít 1:5-6, phaàn nhaán maïnh ñöôïc theâm vaøo)

Phaoloâ khoâng noùi roõ ngöôøi nöõ bò caám ñaûm nhaän chöùc vuï naøy, vì vaäy chuùng ta coù theå khaù thaän troïng trong vieäc ñöa ra keát luaän chung tuyeät ñoái. Döôøng nhö coù moät soá nöõ muïc sö/ truôûng laõo/ giaùm muïc raát hieäu quaû treân theá giôùi hieän nay, ñaëc bieät laø trong caùc nöôùc ñang phaùt trieån, tuy hoï vaãn coøn laø moät thieåu soá ít oûi. Coù leõ Ñöùc Chuùa Trôøi thænh thoaûng keâu goïi ngöôøi nöõ vaøo vai troø naøy khi ñieàu ñoù phuïc vuï cho muïc ñích khoân ngoan trong nöôùc Ngaøi hay khi thieáu nhöõng chöùc vuï laõnh ñaïo nam chaát löôïng. Cuõng coù theå nhieàu nöõ muïc sö trong thaân theå Ñaáng Christ ngaøy nay thöïc teá ñöôïc keâu goïi cho caùc chöùc vuï khaùc coù giaù trò Kinh Thaùnh cho ngöôøi nöõ, chaúng haïn nhö chöùc vuï nöõ tieân tri, nhöng caáu truùc Hoäi thaùnh hieän taïi chæ cho pheùp hoï haønh xöû trong vai troø muïc sö.

Taïi sao chöùc vuï muïc sö/ tröôûng laõo/ giaùm muïc ñöôïc daønh cho ngöôøi nam? Hieåu bieát vieäc thi haønh chöùc vuï naøy coù theå giuùp chuùng ta hieåu. Moät trong nhöõng ñoøi hoûi cuûa Kinh Thaùnh cho muïc sö/ tröôûng laõo/ giaùm muïc laø

“Phaûi kheùo cai trò nhaø rieâng mình, giöõ con caùi mình cho vaâng phuïc vaø ngay thaät troïn veïn; vì neáu coù ai khoâng bieát cai trò nhaø rieâng mình, thì laøm sao cai trò ñöôïc Hoäi thaùnh cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi?” (1Tim 3:4-5)

Söï ñoøi hoûi naøy cho caûm nhaän ñaày ñuû khi chuùng ta nhaän bieát caùc tröôûng laõo Taân Öôùc troâng nom moät Hoäi thaùnh taïi gia nho nhoû. Vai troø cuûa ngöôøi töông töï vai troø ngöôøi cha quaûn coi nhaø mình. Ñieàu naøy giuùp chuùng ta hieåu taïi sao chöùc vuï muïc sö neân ñöôïc ngöôøi nam ñaûm nhaän – vì noù raát töông ñoàng vôùi caáu truùc gia ñình maø neáu theo caáu truùc Ñöùc Chuùa Trôøi neân ñöôïc ñöùng ñaàu bôûi moät ngöôøi choàng chöù khoâng phaûi ngöôøi vôï. Chuùng ta seõ noùi theâm ñieàu naøy sau.

Phuï Nöõ Laøm Söù Ñoà?

(Women as Apostles?)

Chuùng ta ñaõ chöùng minh mang tính keát luaän laø ngöôøi nöõ coù theå phuïc vuï trong chöùc vuï nöõ tieân tri (neáu ñöôïc Ñöùc Chuùa Trôøi keâu goïi). Coøn nhöõng chöùc vuï khaùc thì sao? Chính söï soi saùng khi ñoïc lôøi chaøo thaêm cuûa Phaoloâ trong Roâma 16 trong ñoù oâng ca ngôïi moät soá ngöôøi nöõ phuïc vuï vì côù nöôùc Ñöùc Chuùa Trôøi. Thaäm chí moät ngöôøi coøn ñöôïc keå laø moät söù ñoà. Trong ba söï trích daãn lieân tieáp sau, toâi seõ in nghieâng teân taát caû nhöõng ngöôøi nöõ:

“Toâi gôûi gaém Pheâ-beâ, ngöôøi chò em chuùng ta cho anh em, ngöôøi laøm nöõ chaáp söï cuûa Hoäi thaùnh Xen-cô-reâ. Haõy aân caàn tieáp röôùc ngöôøi trong Chuùa chuùng ta, moät caùch xöùng ñaùng vôùi thaùnh ñoà, vaø haõy giuùp ñôõ ngöôøi trong moïi dòp maø ngöôøi seõ caàn ñeán anh em; vì chính ngöôøi ñaõ giuùp nhieàu keû, vaø cuõng giuùp toâi nöõa.” (Roâ-ma 16:1-2, phaàn nhaán maïnh ñöôïc theâm vaøo)

Thaät laø moät xaùc nhaän! Chuùng ta khoâng bieát chính xaùc Pheâ-beâ ñaõ hoaøn thaønh chöùc vuï naøo, nhöng Phao-loâ goïi baø laø “moät toâi tôù cuûa Hoäi thaùnh taïi Sôn-cô-reâ” vaø moät ngöôøi “giuùp ñôõ nhieàu ngöôøi” goàm coù caû chính oâng. Baát cöù ñieàu gì baø laøm cho Chuùa, chaéc chaén phaûi thaät noåi baät ñeå baûo ñaûm lôøi xaùc nhaän cuûa Phaoloâ veà baø cho toaøn Hoäi thaùnh taïi Roâ-ma.

Keá ñeán chuùng ta seõ ñoïc veà Beâ-rít-sin, ngöôøi ñaõ cuøng choàng coù moät chöùc vuï noåi baät khieán toaøn Hoäi thaùnh Daân ngoaïi phaûi traân troïng:

“Haõy chaøo Beâ-rít-sin vaø A-qui-la, keû cuøng laøm vieäc vôùi toâi trong Ñöùc Chuùa Gieâ-su Christ, laø hai ngöôøi lieàu cheát ñeå cöùu söï soáng toâi; aáy chaúng nhöõng moät mình toâi taï ôn hai ngöôøi, nhöng caû caùc Hoäi thaùnh cuûa daân ngoaïi nöõa. Cuõng haõy chaøo Hoäi thaùnh nhoùm taïi nhaø hai ngöôøi. Haõy chaøo EÂ-bai-neát, laø ngöôøi raát thieát vôùi toâi, vaø ñaõ neân traùi ñaàu muøa trong xöù A-si cho Ñaáng Christ. Haõy chaøo Ma-ri, laø ngöôøi coù nhieàu coâng khoù vì anh em. Haõy chaøo An-troâ-ni-cô vaø Giu-ni-a, töùc laø baø con vaø baïn ñoàng tuø vôùi toâi, laø hai ngöôøi coù danh voïng trong caùc söù ñoà vaø thuoäc veà Ñaáng Christ tröôùc toâi vaäy.” (Roâma 16:3-7, phaàn nhaán maïnh ñöôïc theâm vaøo).

Veà Giu-nia, thaät hôïp lyù khi nghó moät ngöôøi “noåi baät giöõa voøng caùc söù ñoà” coù theå laø moät söù ñoà. Neáu söï dòch thuaät ñuùng laø Junia, thì baø laø moät nöõ söù ñoà. Beâ-rít-sin vaø Ma-ry laø nhöõng nhaân söï cho Chuùa.

“Haõy chaøo Am-li-a, ngöôøi raát yeâu daáu cuûa toâi trong Chuùa. Haõy chaøo U-rô-banh, baïn cuøng laøm vieäc vôùi toâi trong Ñaáng Christ, vaø EÂch-ta-chy, laø keû raát thieát vôùi toâi. Haõy chaøo A-be-lô, ngöôøi ñöôïc tieáp naïp trong Ñaáng Christ. Haõy chaøo caùc ngöôøi ôû nhaø A-rích-toâ-bu. Haõy chaøo Heâ-roâ-ñi-oân, laø baø con toâi. Haõy chaøo caùc ngöôøi ôû nhaø Naït-xít, laø nhöõng keû ôû trong Chuùa. Haõy chaøo Try-phe-nô vaø Try-phoâ-sô, laø hai ngöôøi laøm vieäc cho Chuùa. Haõy chaøo Beït-si-ñô, ngöôøi raát thaân vôùi toâi, vaø ñaõ laøm vieäc nhieàu cho Chuùa. Haõy chaøo Ru-phu, ngöôøi ñöôïc choïn cuûa Chuùa, vaø chaøo meï ngöôøi, cuõng laø meï toâi. Haõy chaøo A-sin-cô-rích, Phô-leâ-goân, Heït-me, Ba-troâ-ba, Heït-ma, vaø caùc anh em ôû vôùi hoï. Haõy chaøo Phi-loâ-loâ-gô vaø Giu-li, Neâ-reâ vaø chò ngöôøi, OÂ lim, vaø heát thaûy caùc thaùnh ñoà ôû vôùi hoï.” (Roâma 16:8-15, phaàn nhaán maïnh ñöôïc theâm vaøo)

Roõ raøng, ngöôøi nöõ coù theå laø “caùc nhaân söï” trong chöùc vuï .

Phuï Nöõ Laøm Giaùo Sö? (Women as Teachers?)

Coøn ngöôøi nöõ laøm giaùo sö thì sao? Taân Öôùc khoâng ñeà caäp ñeán ngöôøi naøo nhö vaäy. Dó nhieân, Kinh Thaùnh cuõng khoâng ñeà caäp ñeán ngöôøi nam naøo ñöôïc keâu goïi laø giaùo sö. Beârítsin (nhö ñöôïc ñeà caäp ôû treân vaø ñöôïc bieát ñeán laø Beârítca), vôï cuûaAquila, ñöôïc döï phaàn trong söï giaûng daïy ít nhaát trong phaïm vi nhoû. Thí duï, khi baø vaø Aquila nghe Aboâloâ giaûng Phuùc Am khoâng ñaày ñuû taïi Epheâsoâ “Hoï môøi veà nhaø giaûi thích Ñaïo Chuùa cho oâng chính xaùc hôn nöõa” (Coâng 18:26). Khoâng theå tranh caûi laø Beârítsin ñaõ giuùp choàng daïy ñaïo cho Aboâloâ laø moät ngöôøi nam. Theâm vaøo ñoù, hai laàn Kinh Thaùnh ñeà caäp caû Beârítsin vaø Aquila khi oâng vieát veà “Hoäi thaùnh nhoùm taïi nhaø hoï” (Roâ-ma 16:3-5, I Coâr 16:19), oâng goïi caû hai laø “nhöõng ngöôøi ñoàng lao trong Christ” trong Roâma 16:3. Khoâng nghi ngôø gì veà vieäc Beârítsin coù moät soá vai troø naêng ñoäng trong chöùc vuï beân caïnh choàng.

Khi Chuùa Gieâ-su Truyeàn Leänh Phuï Nöõ Daïy Doã Ngöôøi Nam

(When Jesus Commanded Women to Teach Men)

Tröôùc khi tham khaûo lôøi Phao loâ veà vieäc phuï nöõ phaûi yeân laëng trong Hoäi thaùnh vaø vieäc oâng caám ngöôøi nöõ daïy doã ngöôøi nam, chuùng ta haõy cuøng xem xeùt moät caâu Kinh Thaùnh khaùc giuùp chuùng ta quaân bình veà ñieàu naøy.

Khi Chuùa Gieâ-su phuïc sinh, moät thieân söù ñaõ truyeàn leänh cho ít nhaát ba ngöôøi nöõ daïy doã cho nhöõng moân ñoà nam cuûa Chuùa Gieâ-su. Nhöõng ngöôøi nöõ naøy ñöôïc höôùng daãn noùi vôùi caùc moân ñoà laø Chuùa Gieâ-su ñaõ soáng laïi vaø ngaøi seõ hieän ra cho hoï taïi Galileâ. Nhöng chöa phaûi laø taát caû. Khoâng bao laâu, chính Chuùa Gieâ-su hieän ra vôùi nhöõng ngöøoi nöõ naøy vaø truyeàn leänh hoï chæ daãn cho caùc moân ñoà ñi ñeán Galileâ (Math 28:1-10, Maùc 16:1-7).

Ñaàu tieân, toâi nghó thaät yù nghóa khi Chuùa Gieâ-su tröôùc heát choïn hieän ra vôùi ngöôøi nöõ roài môùi ñeán ngöôøi nam. Thöù nhì, neáu coù ñieàu gì sai veà caên baûn hoaëc ñaïo ñöùc khi ngöôøi nöõ daïy doã ngöôøi nam thì neân nghó Chuùa Gieâ-su khoâng neân noùi phuï nöõ daïy doã ngöôøi nam veà söï phuïc sinh cuûa Ngaøi, ngay duø moät maãu tin taàm thöôøng, vaø moät lôøi maø Ngaøi coù theå töï mình truyeàn ñaït (vaø thöïc teá sau ñoù Ngaøi ñaõ laøm). Khoâng ai coù theå baøn caûi vôùi söï kieän naøy: Chuùa Gieâ-su chæ daãn ngöôøi nöõ daïy doã ngöôøi nam moät leõ thaät quan troïng vaø ñöa ra moät soá chæ daãn thuoäc linh cho moät soá ngöôøi nam.

Nhöõng Phaân Ñoaïn Gaây Khoù Khaên

(The Problem Passages)

Giôø ñaây vieäc chuùng ta coù moät soá hieåu bieát nhieàu ñieàu Kinh Thaùnh noùi veà vai troø ngöôøi nöõ trong chöùc vuï , chuùng ta coù theå giaûi nghóa toát hôn nhöõng “phaân ñoaïn gaây khoù khaên” Phao loâ vieát. Tröôùc heát chuùng ta haõy xem xeùt lôøi oâng veà vieäc ngöôøi nöõ phaûi yeân laëng trong Hoäi thaùnh:

“Ñaøn baø phaûi nín laëng trong ñaùm hoäi cuûa anh em: Hoï khoâng coù pheùp noùi taïi nôi ñoù, nhöng phaûi phuïc tuøng cuõng nhö luaät phaùp daïy. Nhöôïc baèng hoï muoán hoïc khoân ñieàu gì, thì moãi ngöôøi trong ñaùm hoï phaûi hoûi choàng mình ôû nhaø; bôûi vì ñaøn baø noùi leân trong Hoäi thaùnh laø khoâng hieäp leõ.” (1Coâr 14:34-35)

Tröôùc heát, moät soá ngöôøi thaéc maéc, vì moät soá lyù do keát hôïp, xem ñaây coù phaûi laø nhöõng höôùng daãn cuûa Phaoloâ hay laø söï trích daãn cuûa oâng veà ñieàu ngöôøi Coârinhtoâ vieát cho oâng. Tröôùc heát, roõ raøng laø trong nöõa sau thö mình, Phaoloâ ñang traû lôøi laïi nhöõng caâu hoûi ngöôøi Coârinhtoâ ñaõ hoûi oâng trong moät böùc thö (1Cor 7:1,25; 8:1; 12:1; 16:1,12)

Thöù hai, trong chính caâu keá, Phaoloâ vieát veà ñieàu coù theå ñöôïc xem laø traû lôøi cuûa oâng cho chính saùch chung cho vieäc ngöôøi nöõ yeân laëng trong Hoäi thaùnh cuûa ngöôøi Coârinh toâ:

Coù phaûi laø ñaïo Ñöùc Chuùa Trôøi ra töø nôi anh em, hoaëc chæ ñeán cuøng anh em maø thoâi chaêng?” (1Cor 14:36)

Baûn dòch Kinh Thaùnh King James dòch caâu naøy theo caùch cho thaáy döôøng nhö Phaoloâ raát kinh ngaïc veà thaùi ñoä cuûa ngöôøi Coârinhtoâ:

“Ñieàu gì vaäy? Lôøi Ñöùc Chuùa Trôøi ra töø anh chò em sao? Hay laø lôøi Chuùa chæ ra töø anh chò em?” (1Cor 14:36)

Trong moãi tröôøng hôïp, Phao loâ roõ raøng ñaõ hoûi hai caâu hoûi hoa myõ. Caâu traû lôøi cho caû hai laø Khoâng. Ngöôøi Coârinhtoâ khoâng phaûi laø ngöôøi khôûi xöôùng lôøi Ñöùc Chuùa Trôøi, lôøi Ñöùc Chuùa Trôøi cuõng khoâng chæ ban cho hoï. Caâu hoûi cuûa Phaoloâ laø söï quôû traùch toû töôøng nhaém vaøo söï kieâu ngaïo cuûa hoï. Neáu ñaây laø phaûn öùng cuûa oâng vôùi hai caâu ngay tröôùc ñoù, chuùng döôøng nhö coù nghóa “Anh em nghó mình laø ai? Anh em ra qui ñònh töø khi naøo veà vieäc Ñöùc Chuùa Trôøi coù theå duøng ai noùi lôøi Ngaøi? Ñöùc Chuùa Trôøi coù theå duøng ngöôøi nöõ neáu Ngaøi muoán, vaø anh em thaät ngu daïi khi baét hoï im laëng”.

Söï thoâng giaûi naøy döôøng nhö hôïp lyù khi chuùng ta xuy xeùt ñieàu Phaoloâ vieát trong cuøng thö tín ñoù veà caùch ngöôøi nöõ noùi tieân tri ñuùng ñaén trong Hoäi thaùnh (1Cor 11:5), laø ñieàu ñoøi hoûi hoï khoâng ñöôïc yeân laëng. Hôn theá nöõa, chæ ngay vaøi caâu sau nhöõng caâu ñang xem xeùt, Phaoloâ khích leä taát caû nhöõng ngöôøi Coârinhtoâ,[2] bao goàm caû ngöôøi nöõ, “haõy öôùc ao noùi tieân tri” (1Cor 14:39). Vì vaäy oâng döôøng nhö hoaøn toaøn maâu thuaån neáu oâng ñang thaät söï ñöa ra moät leänh chung veà vieäc ngöôøi nöõ phaûi giöõ yeân laëng trong buoåi nhoùm Hoäi thaùnh trong ñoaïn 14:34-35.

Nhöõng Khaû Naêng Khaùc (Other Possibilities)

Nhöng chuùng ta haõy taïm cho nhöõng lôøi trong I Coâr 14:34-35 laø lôøi nguyeân thuûy cuûa Phaoloâ, vaø raèng oâng ñang höôùng daãn phuï nöõ giöõ im laëng. Vaäy thì chuùng ta neân giaûi nghóa ñieàu oâng noùi theå naøo?

Laàn nöõa, chuùng ta neân töï hoûi taïi sao Phaoloâ ñöa ra moät leänh chung laø phuï nöõ phaûi giöõ yeân laëng hoaøn toaøn trong buoåi Hoäi thaùnh trong khi oâng vieát trong cuøng thö tín ñoù laø hoï coù theå caàu nguyeän vaø noùi tieân tri trong söï nhoùm laïi Hoäi thaùnh.

Ngoaøi ra, Phaoloâ chaéc coù bieát nhieàu thí duï Kinh Thaùnh chuùng ta ñaõ xem xeùt vieäc Ñöùc Chuùa Trôøi duøng ngöôøi nöõ ñeå coâng khai noùi ra lôøi Ngaøi, ngay caû cho ngöôøi nam. Taïi sao oâng baét nhöõng ngöôøi Ñöùc Chuùa Trôøi thöôøng xöùc daàu noùi phaûi im laëng hoaøn toaøn?

Thöôøng thì cho thaáy laø Phao loâ ñaõ khoâng theå ngaàm yù ngöôøi nöõ hoaøn toaøn yeân laëng khi Hoäi thaùnh nhoùm laïi. Haõy nhôù laø Hoäi thaùnh ñaàu tieân nhoùm laïi taïi gia vaø thöôøng duøng böõa cuøng nhau. Chuùng ta coù nghó laø phuï nöõ seõ khoâng noùi gì khi hoï böôùc vaøo nhaø cho ñeán khi hoï veà khoâng? Hoï khoâng noùi gì khi hoï chuaån bò doïn böõa hay khi aên taïi böõa aên chung naøy khoâng? Hoï seõ khoâng noùi gì vôùi con caùi hoï suoát luùc ñoù khoâng? Caùch nghó nhö vaäy döôøng nhö khoâng hôïp lyù.

Neáu nôi naøo coù “hai ba ngöôøi nhoùm laïi” trong Danh Chuùa Gieâ-su thì Ngaøi ôû giöõa hoï (Math 18:20), vì vaäy chaéc chaén khi coù söï nhoùm laïi, khi coù hai ngöôøi nöõ ñeán cuøng nhau trong Danh Chuùa Gieâ-su, hoï chaéc ñaõ khoâng noùi gì cuøng nhau khoâng?

Khoâng, neáu 1Coârinhtoâ 14:34-35 thaät laø chæ daãn cuûa Phaoloâ, oâng chæ ñôn giaûn noùi ñeán moät nan ñeà nhoû veà traät töï trong Hoäi thaùnh. Moät soá phuï nöõ ñaõ khoâng traät töï trong caùch naøo ñoù khi hoûi. Phaoloâ khoâng coù yù noùi phuï nöõ phaûi hoaøn toaøn im laëng trong toaøn buoåi nhoùm hôn laø oâng, trong vaøi caâu tröôùc ñoù ñöa ra höôùng daãn töông töï cho caùc tieân tri, ñaõ döï ñònh cho hoï phaûi giöõ im laëng trong toaøn buoåi nhoùm:

“Song, neáu moät ngöôøi trong boïn ngöôøi ngoài, coù lôøi toû söï kín nhieäm, thì ngöôøi tröôùc nhöùt phaûi nín laëng“. (1Coâr 14:30, phaàn nhaán maïnh ñöôïc theâm vaøo)

Trong tröôøng hôïp naøy, nhöõng töø “giöõ im laëng” coù nghóa laø “taïm thôøi keàm cheá vieäc noùi”.

Phaoloâ cuõng höôùng daãn nhöõng ngöôøi noùi tieáng laï giöõ im laëng neáu khoâng coù söï thoâng giaûi trong buoåi nhoùm:

“Neáu khoâng coù ai thoâng giaûi, thì ngöôøi ñoù phaûi laøm thinh ôû trong Hoäi thaùnh, mình noùi vôùi mình vaø vôùi Ñöùc Chuùa Trôøi.” (1Coâr 14:28, phaàn nhaán maïnh ñöôïc theâm vaøo)

Coù phaûi Phaoloâ ñang höôùng daãn nhöõng ngöôøi naøy hoaøn toaøn im laëng trong suoát buoåi nhoùm khoâng? Khoâng. OÂng chæ noùi hoï im laëng lieân quan ñeán vieäc noùi tieáng laï khoâng coù söï thoâng giaûi maø thoâi. Löu yù Phaoloâ baûo hoï “giöõ im laëng trong Hoäi thaùnh” laø cuøng söï höôùng daãn cho phuï nöõ trong I Cor 14:34-35. Vaäy taïi sao chuùng ta giaûi nghóa nhöõng lôøi cuûa Phaoloâ cho vieäc ngöôøi nöõ im laëng trong Hoäi thaùnh thaønh laø “giöõ im laëng trong suoát buoåi nhoùm”, roài giaûi nghóa lôøi cuûa oâng cho nhöõng ngöôøi noùi tieáng laï khoâng traät töï laø “keàm cheá vieäc noùi trong nhöõng giaây phuùt ñaëc bieät trong buoåi nhoùm”?

Cuoái cuøng, löu yù Phaoloâ khoâng aùm chæ taát caû phuï nöõ trong phaân ñoaïn ñang xem xeùt. Lôøi oâng öùng duïng chæ cho nhöõng ngöôøi nöõ ñaõ laäp gia ñình, vì hoï ñöôïc höôùng daãn “hoûi choàng mình ôû nhaø” neáu coù thaéc maéc.[3] Coù leõ moät phaàn cuûa taát caû nhöõng nan ñeà cuûa nhöõng phuï nöõ coù choàng laø hoûi nhöõng ngöôøi ñaøn oâng khaùc thay vì chính choàng hoï. Moät caûnh nhö vaäy coù theå ñöôïc xem laø khoâng thích ñaùng, vaø coù theå toû ra ñoâi chuùt khoâng toân troïng vaø thieáu thuaän phuïc choàng. Neáu ñoù laø nan ñeà Phaoloâ noùi ñeán, thì coù theå laø lyù do taïi sao oâng ñaët tranh caûi mình treân söï kieän ngöôøi nöõ neân thuaän phuïc (ñöông nhieân laø vôùi choàng hoï), nhö Kinh luaät ñaõ baøy toû trong nhieàu caùch töø nhöõng trang ñaàu cuûa Saùng theá Kyù (1Cor 14:34)

Toùm laïi, neáu Phaoloâ thaät ñöa höôùng daãn vieäc ngöôøi nöõ giöõ im laëng trong ICoârinhtoâ 14:34-35, oâng chæ noùi veà nhöõng ngöôøi nöõ coù gia ñình neân giöõ im laëng khi hoûi vaøo nhöõng luùc khoâng thích hôïp hay hoûi caùch thieáu toân troïng choàng. Noùi khaùc ñi, hoï coù theå noùi tieân tri, caàu nguyeän vaø noùi.

Phaân Ñoaïn Gaây Khoù Khaên Khaùc

(The Other Problem Passage)

Cuoái cuøng, chuùng ta ñeán “phaân ñoaïn gaây khoù khaên” thöù hai ñöôïc thaáy trong thö tín Timoâtheâ thöù nhaát cuûa Phaoloâ:

“Ñaøn baø phaûi yeân laëng maø nghe daïy, laïi phaûi vaâng phuïc moïi ñaøng. Ta khoâng cho pheùp ñaøn baø daïy doã, cuõng khoâng ñöôïc caàm quyeàn treân ñaøn oâng; nhöng phaûi ôû yeân laëng. Vì A-ñam ñöôïc döïng neân tröôùc nhöùt, roài môùi tôùi EÂ-va. Laïi khoâng phaûi A-ñam bò doã daønh, beøn laø ngöôøi ñaøn baø bò doã daønh maø sa vaøo toäi loãi.” (1Tim 2:11-14)

Chaéc chaén Phaoloâ bieát Miriam, Ñeâboâra, Huña vaø Anne, boán ngöôøi nöõ tieân tri noùi lôøi Ñöùc Chuùa Trôøi cho nhöõng ngöôøi nam vaø ngöôøi nöõ, daïy doã hoï yù muoán cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi caùch hieäu quaû. OÂng chaéc bieát Ñeâboâra, moät quan xeùt cuûa Israel, thöïc thi möùc ñoä uy quyeàn treân ngöôøi nam vaø ngöôøi nöõ. OÂng chaéc bieát Ñöùc Chuùa Trôøi ñoå Thaàn Ngaøi vaøo ngaøy Leã Nguõ tuaàn, öùng nghieäm cuïc boä lôøi tieân tri cuûa Gioâeân veà ngaøy sau roát khi Chuùa ñoå Thaàn Ngaøi treân moïi xaùc thòt ñeå con trai con gaùi coù theå noùi tieân tri lôøi Ñöùc Chuùa Trôøi. OÂng chaéc bieát Chuùa Gieâ-su giao söù maïng cho moät soá ngöôøi nöõ mang söù ñieäp töø Ngaøi ñeán caùc nam söù ñoà cuûa Ngaøi. OÂng chaéc bieát lôøi ñöôïc taùn ñoàng cuûa chính oâng, ñöôïc vieát cho Hoäi thaùnh Coârinhtoâ lieân quan ñeán vieäc ngöôøi nöõ caàu nguyeän vaø noùi tieân tri trong buoåi nhoùm Hoäi thaùnh. OÂng chaéc nhôù oâng ñaõ baûo nhöõng ngöôøi Coârinhtoâ neáu ai trong hoï nhaän ñöôïc söï daïy doã thì chia xeû cho thaân theå Chuùa töø Thaùnh Linh (1Cor 14:26). Vaäy oâng ñònh chuyeån taûi ñieàu gì khi oâng vieát nhöõng lôøi naøy cho Timoâtheâ?

Chuù yù laø Phaoloâ duøng hai söï kieän lieân quan töø Saùng Theá kyù laøm neàn taûng cho chæ daãn cuûa oâng: (1) Añam ñöôïc taïo neân tröôùc Eva vaø (2) Eva chöù khoâng phaûi Añam bò löøa doái vaø phaïm toäi. Söï kieän ñaàu tieân thieát laäp moái quan heä ñuùng ñaén giöõa choàng vaø vôï. Nhö traät töï saùng taïo ñaõ daïy, ngöôøi choàng laø ñaàu, ñieàu Phaoloâ ñaõ daïy trong nhöõng choã khaùc (1Cor 11:3, Eph 5:23-24).

Söï kieän thöù hai Phaoloâ ñeà caäp khoâng chuyeån taûi yù nghóa phuï nöõ deã bò löøa doái hôn ngöôøi nam, vì ngöôøi nöõ khoâng phaûi nhö vaäy. Thaät ra, vì coù nhieàu phuï nöõ hôn ngöôøi nam trong thaân theå Ñaáng Christ, coù theå cho laø ngöôøi nam deã bò löøa doái hôn ngöôøi nöõ. Hôn theá, söï kieän thöù hai chæ ra khi traät töï döï ñònh cuûa ÑöùcChuùa Trôøi trong gia ñình bò boû queân thì Satan coù choã böôùc vaøo. Toaøn boä nan ñeà cuûa nhaân loaïi baét ñaàu trong Khu Vöôøn khi moái quan heä giöõa ngöôøi nam vaø vôï mình khoâng ñuùng traät töï – vôï Añam ñaõ khoâng thuaän phuïc oâng. Añam chaéc ñaõ noùi vôùi vôï chæ daãn cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi lieân quan ñeán traùi caám (Saùng 2:16-17; 3:2-3). Tuy nhieân, baø ñaõ khoâng theo chæ daãn cuûa oâng. Trong moät nghóa naøo ñoù baø thaäm chí ñaõ thöïc thi uy quyeàn treân oâng khi ñöa cho oâng aên traùi caám (Saùng 3:6). Khoâng coøn laø Añam laõnh ñaïo Eva luùc ñoù, nhöng chính laø EÂva ñang laõnh ñaïo Añam. Keát quaû thaät thaûm haïi.

Hoäi Thaùnh – Moät Kieåu Maãu Cuûa Gia Ñình

(The Church “A Model of the Family)

Traät töï döï ñònh cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi cho gia ñình neân ñöôïc Hoäi thaùnh phoâ dieãn. Nhö ñaõ noùi tröôùc ñaây, quan troïng caàn löu yù laø trong 300 naêm ñaàu lòch söû Hoäi thaùnh, hoäi chuùng thì nhoû thoâi. Hoï gaëp nhau taïi gia. Muïc sö/ tröôûng laõo/ giaùm muïc cuõng gioáng nhö ngöôøi cha trong gia ñình. Caáu truùc Hoäi thaùnh ñöôïc Ñöùc Chuùa Trôøi chæ ñònh naøy raát gioáng gia ñình, thaät ra ñoù laø moät gia ñình thuoäc linh, vaø cöông vò chuû gia ñình laø nöõ coù theå truyeàn moät thoâng ñieäp sai laàm cho caùc gia ñình trong vaø ngoaøi Hoäi thaùnh. Haõy töôûng töôïng moät nöõ muïc sö/ tröôûng laõo/ giaùm muïc thöôøng xuyeân giaûng daïy trong Hoäi thaùnh taïi gia, vaø ngöôøi choàng vaâng phuïc ngoài ñoù nghe vôï giaûng daïy vaø thuaän phuïc döôùi uy quyeàn cuûa coâ. Ñieàu naøy coù theå nghòch vôùi traät töï cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi trong gia ñình, vaø coù theå ñaët ra moät göông maãu sai traät.

Ñaây laø ñieàu Phaoloâ muoán noùi. Löu yù laø chuùng ñöôïc thaáy trong vaên caûnh raát gaàn vôùi yeâu caàu cuûa oâng cho caùc tröôûng laõo (1Tim 3:1-7), moät trong nhöõng yeâu caàu naøy laø ñoù phaûi laø ngöôøi nam. Cuõng löu yù laø caùc tröôûng laõo ñöôïc ñònh cho vieäc giaûng daïy thöôøng xuyeân trong Hoäi thaùnh (1Tim 5:17). Lôøi Phaoloâ lieân quan ñeán vieäc phuï nöõ yeân laëng nghe daïy doã vaø khoâng ñöôïc pheùp daïy doã hay thöïc thi uy quyeàn treân ngöôøi nam roõ raøng lieân quan ñeán traät töï ñuùng ñaén trong Hoäi thaùnh. Ñieàu oâng moâ taû khoâng thích hôïp laø moät phuï nöõ, moät phaàn hay toaøn theå, hoaøn thaønh vai troø cuûa moät tröôûng laõo/ muïc sö/ giaùm muïc.

Ñieàu naøy khoâng noùi laø moät ngöôøi nöõ laø ngöôøi vôï, döôùi söï thuaän phuïc choàng mình, khoâng theå caàu nguyeän, noùi tieân tri, nhaän chia xeû ngaén cho thaân theå Chuùa, hay noùi tröôùc söï nhoùm laïi cuûa Hoäi thaùnh. Taát caû nhöõng ñieàu naøy coâ coù theå laøm trong Hoäi thaùnh maø khoâng vi phaïm traät töï thieân thöôïng cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi, cuõng nhö coâ coù theå laøm taát caû nhöõng ñieàu naøy taïi nhaø maø khoâng vi phaïm traät töï cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi. Ñieàu coâ bò caám laøm trong Hoäi thaùnh khoâng hôn khoâng keùm ñieàu coâ bò caám laøm taïi nhaø ñoù laø thöïc thi uy quyeàn treân choàng mình.

Chuùng ta cuõng löu yù töø nhöõng caâu sau phuï nöõ coù theå phuïc vuï trong chöùc vuï chaáp söï nhö ngöôøi nam (1Tim 3:12). Phuïc vuï trong Hoäi thaùnh vôùi tö caùch laø moät chaáp söï, hay moät toâi tôù nhö nghóa thaät cuûa töø naøy, ñoøi hoûi khoâng vi phaïm traät töï thieân thöôïng cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi giöõa choàng vaø vôï.

Ñaây laø caùch duy nhaát ñeå haøi hoøa lôøi cuûa Phao loâ trong I Timoâtheâ 2:11-14 vôùi phaàn coøn laïi Kinh Thaùnh daïy doã. Trong moãi thí duï Kinh Thaùnh khaùc chuùng ta xem xeùt vieäc Ñöùc Chuùa Trôøi söû duïng ngöôøi nöõ, khoâng thí duï naøo duøng nhö kieåu maãu cho gia ñình cuõng nhö cho Hoäi thaùnh, vì vaäy khoâng vi phaïm traät töï ñöôïc chæ ñònh cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi. Khoâng moät thí duï naøo chuùng ta thaáy moät kieåu maãu khoâng thích hôïp veà vieäc ngöôøi vôï thöïc thi uy quyeàn treân choàng mình trong boái caûnh gia ñình. Vaû laïi, böùc tranh cuûa söï nhoùm laïi ít oûi cuûa vaøi gia ñình trong moät Hoäi thaùnh taïi gia vaø ngöôøi vôï chòu traùch nhieäm, giaûng daïy, vaø quaûn coi trong khi ngöôøi choàng thuï ñoäng ngoài vaø thuaän phuïc uy quyeàn laõnh ñaïo cuûa coâ. Ñaây khoâng laø ñieàu Ñöùc Chuùa Trôøi mong muoán, vì noù nghòch laïi traät töï cuûa Ngaøi cho gia ñình.

Tuy nhieân vôùi Ñeâboâra laø moät quan xeùt cuûa Israel, vôùi Anne noùi veà Christ cho nhöõng ngöôøi nam, vôùi Mary vaø caùc baïn cuûa baø noùi cho caùc söù ñoà veà vieäc Phuïc sinh cuûa Ñaáng Christ, khoâng coù moät ñieàu naøo trong nhöõng ñieàu naøy truyeàn moät thoâng ñieäp sai traät hay baát kyø kieåu maãu khoâng ñuùng naøo vôùi traät töï cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi trong ñôn vò gia ñình. Söï nhoùm laïi bình thöôøng cuûa Hoäi thaùnh laø moät boái caûnh ñoäc ñaùo nôi söï nguy hieåm hieän höõu thoâng ñieäp sai traät ñöôïc truyeàn thÑng neáu nhöõng phuï nöõ laø nhöõng ngöôøi vôï thöïc thi uy quyeàn vaø ñeàu ñaën giaûng daïy cho nhöõng ngöôøi nam laø nhöõng oâng choàng.

Keát Luaän (In Conclusion)

Neáu chuùng ta töï hoûi “Ñieàu gì laø söï sai traät cô baûn veà vieäc ngöôøi nöõ thöïc thi trong chöùc vuï , phuïc vuï nhöõng ngöôøi khaùc töø moät loøng traéc aån vaø söû duïng aân töù Ñöùc Chuùa Trôøi ban cho hoï? Nguyeân taéc luaân lyù ñaïo ñöùc naøo coù theå bò vi phaïm?”. Thì chuùng ta coù theå vaén taét nhaän bieát vi phaïm nguyeân taéc duy nhaát coù khaû naêng laø neáu chöùc vuï moät ngöôøi nöõ baèng caùch naøy hay caùch khaùc vi phaïm traät töï cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi cho moái quan heä giöõa choàng vaø vôï. Trong caû hai “phaân ñoaïn Kinh Thaùnh gaây khoù khaên” ñöôïc xem xeùt, Phaoloâ keâu goïi moät traät töï thieân thöôïng trong hoân nhaân laø ñieàu caên baûn oâng quan taâm.

Vì vaäy chuùng ta nhaän bieát phuï nöõ chæ bò giôùi haïn trong chöùc vuï trong moät nghóa raát nhoû. Trong nhieàu caùch, Ñöùc Chuùa Trôøi muoán söû duïng ngöôøi nöõ cho vinh hieån Ngaøi vaø Ngaøi vaãn ñang laøm ñieàu ñoù töø ngaøn naêm qua. Kinh Thaùnh noùi nhieàu veà nhöõng ñoùng goùp tích cöïc phuï nöõ ñaõ laøm cho nöôùc Ñöùc Chuùa Trôøi, moät soá ñieàu naøy chuùng ta ñaõ xem xeùt qua. Chuùng ta ñöøng queân laø nhöõng ngöôøi baïn thaân nhaát cuûa Chuùa Gieâ-su laø phuï nöõ (Giaêng 11:5), vaø ngöôøi nöõ ñaõ hoã trôïï taøi chaùnh cho chöùc vuï Ngaøi (Luca 8:1-3) ñieàu khoâng ñöôïc noùi ñeán veà ngöôøi nam naøo. Ngöôøi phuï nöõ beân gieáng Samari chia xeû Ñaáng Christ cho nhöõng ngöôøi nam trong laøng baø vaø nhieàu ngöôøi ñaõ tin Ngaøi (Giaêng 4:28-30,39). Moät nöõ moân ñoà teân laø Tabitha ñaõ ñöôïc noùi ñeán laø “thöôøng laøm vieäc thieän vaø cöùu giuùp ngöôøi ngheøo khoå” (Coâng 9:36). Chính moät phuï nöõ ñaõ xöùc daàu cho söï choân Chuùa Gieâ-su, vaø Ngaøi ñaõ ñeà cao baø veà ñieàu naøy trong khi moät soá ngöôøi nam thì than phieàn baø (Maùc 14:3-9). Cuoái cuøng, Kinh Thaùnh kyù thuaät laïi chính nhöõng ngöôøi nöõ ñaõ khoùc Chuùa khi Ngaøi vaùc thaäp giaù mình qua nhöõng ñöôøng phoá Jerusalem, ñieàu khoâng moät ngöôøi nam naøo ñöôïc noùi ñeán. Nhöõng thí duï naøy vaø nhieàu ñieàu gioáng nhö vaäy neân khích leä nhöõng ngöôøi nöõ choãi daäy vaø hoaøn taát caùc chöùc vuï Ñöùc Chuùa Trôøi chæ ñònh cho hoï. Chuùng ta thaûy ñeàu caàn hoï!

[1] Cuõng neân löu yù raèng moïi ngöôøi nam tröø Añam ñöôïc Chuùa döïng neân, sau khi Ñöùc Chuùa Trôøi taïo döïng ngöôøi nöõ ñeå sanh ra. Moïi ngöôøi nam töø Añam ñeàu do ngöôøi nöõ maø ra, nhö Phao loâ nhaéc nhôû chuùng ta trong 1Coâ11:11-12. Chaéc chaén khoâng ai caûi laïi raèng traät töï thieân thöôïng naøy laøm cho ngöôøi nam thua keùm meï mình.

[2] Söï khích leä cuûa Phao loâ xöng laø “anh em”, töø naøy ñöôïc söû duïng hôn 27 laàn trong thö tín naøy, vaø roõ raøng chæ veà caû thaân theå tín höõu taïi Coâ-rinh-toâ, chöù khoâng chæ noùi veà ngöôøi nam maø thoâi.

[3] Neân löu yù raèng, trong nguyeân vaên Hy-laïp, khoâng coù töø rieâng bieät daønh cho phuï nöõ hay ngöôøi vôï hoaëc ñaøn oâng hay ngöôøi choàng. Vì theá chuùng ta phaûi xaùc nhaän trong maïch vaên laø taùc giaû noùi ñeán ñaøn oâng vaø ñaøn baø, hoaëc choàng vaø vôï. Suy xeùt trong ñoaïn naøy Phao loâ ñang noùi ñeán nhöõng ngöôøi vôï, nhö chæ hoï coù theå veà nhaø hoûi choàng

Dahil karaniwang kaalaman na higit sa kalahati sa bumubuo ng ng iglesia ng Panginoong Jesu-Cristo ay kababaihan, mahalagang maintindihan ang kanilang atas-ng-Diyos na papel sa loob nito. Sa karamihan sa mga iglesia at ministeryo, tinitingnan ang mga kababaihan bilang mahalagang tagagawa, na lagi nilang ginagampanan ang karamihan sa kabuuan ng ministeryo.

Subali’t hindi lahat ay nagkakasundo sa papel ng kababaihan. Kadalasan ay napagbabawalan ang kababaihan sa ilang gawain sa ministeryo na may kinalaman sa pagsasalita at pamumuno. Pinapayagan ng iba ang pagiging pastor na kababaihan; marami ang hindi. Ang ilan ay talagang nagbabawal sa kababaihan upang magsalita sa mga pagtitipon sa iglesia.

Karamihan sa hindi pagkakasundong ito ay nagmumula sa iba-ibang interpretasyon ng mga salita ni Pablo tungkol sa papel ng kababaihan na matatagpuan sa 1 Cor. 14:34-35 at

1 Tim. 2:11-3:7. Ang mga pahayag na ito ang magiging pokus ng ating pag-aaral, lalo na sa pagtatapos ng kabanata.

Mula sa Umpisa (From the Beginning)

Sa ating pagsisimula, tunghayan natin ang ibinubunyag ng Biblia tungkol sa kababaihan mula sa mga unang pahina. Ang mga babae, tulad ng mga lalaki, ay nilikha sa larawan ng Diyos:

Nilalang nga ng Diyos ang tao ayon sa kanyang larawan. Sila’y Kanyang nilalang na isang lalaki at isang babae (Gen. 1:27).

Nguni’t alam natin na nilikha ng Diyos si Adam bago Niya nilikha sa Eva, at ito’y katotohanang espiritwal ayon kay Pablo (tingnan ang 1 Tim. 2:3). Sa susunod ay tutunghayan natin ang kahalagahan ng pagkakasunod na ito na ipinaliwanag ni Pablo, nguni’t sa ngayon ay hindi nito pinatutunayan ang pagkakaangat ng lalaki sa babae. Alam natin na nilikha ng Diyos ang mga hayop bago mga tao (tingnan ang Gen. 1:24-28), at walang makikipagtalong angat ang mga hayop sa tao. [1]

Ang babae ay nilikha upang maging katulong ng kanyang asawa (tingnan ang Gen. 2:18). Muli, hindi ito nagpapatunay ng kanyang kababaan, kundi ibinubunyag lamang ang papel niya sa pag-aasawa. Ibinigay ang Espiritu Santo bilang katulong natin, nguni’t tunay na hindi Siya nakakababa sa atin! At masasabing ang paglikha ng Diyos upang maging katulong ng kanyang asawa ay nagpapatunay na kailangan ng mga lalaki ang tulong! Ang Diyos ang nagsabing hindi mabuti para sa lalaki ang nag-iisa (tingnan Gen. 2:18). Ang katotohanang iyan ay napatunayan nang ilang ulit sa kasaysayan nang maiwan ang kalalakihan na walang asawang tutulong sa kanila.

Bilang pangwakas, mapapansin nating mula sa mga unang pahina ng Genesis na ang unang babae ay nabuo mula sa laman ng unang lalaki. Kinuha siya mula sa kanya, na nagpapakita ng katotohanang may kulang sa lalaki kung wala ang babae at noong una sila ay iisa. Dagdag pa rito, ang pinaghiwalay ng Diyos ay intensyon Niya upang muling pag-isahin sa pamamagitan ng ugnayang sekswal, isang paraan hindi lamang ng pagpaparami, kundi pagpapahayag ng pag-ibig at pagdama ng kapwa kasiyahang nakasalalay sa bawa’t isa.

Ang lahat nang turong ito mula sa paglikha ay taliwas sa idea na ang isang kasarian ay nakaaangat sa isa, o ang pagkakaroon ng karapatan ng isa upang mangibabaw sa isa. At dahil lamang sa itinalaga ng Diyos ang ibang papel ng mga babae sa pag-aasawa o ministeryo ay walang kinalaman sa pagkakapantay nila sa lalaki kay Cristo, na nagtuturing na “wala nang ang lalaki at ang babae” (Gal. 3:28).

Kababaihan sa Ministeryo sa Lumang Tipan (Women in Ministry in the Old Testament)

Sa paglatag ng pundasyong ito, tutunghayan na natin ang mga babaing ginamit ng Diyos upang gawin ang Kanyang mga banal na layunin sa Lumang Tipan. Siyempre, malinaw na pangunahing tinawag ng Diyos ang kalalakihan sa ministeryo sa panahon ng Lumang Tipan, tulad ng ginawa Niya sa panahon ng Bagong Tipan. Ang mga kuwento ng kalalakihang tulad ni Moises, Aaron, Josue, Jose, Samuel at David ay pumupuno ng mga pahina ng Lumang Tipan.

Subali’t maraming kababaihan ang nangunguna bilang patunay na matatawag ng Diyos at magamit ang sinuman gugustuhin Niya, at mga babaing binigyang-kakayahan ng Diyos ay sapat para sa anumang gawaing kailanganin Niya.

Bago natin tunghayang isa-isa ang mga babaing naturan, dapat malaman na bawa’t dakilang lalaki ng Diyos sa Lumang Tipan ay ipinanganak at pinalaki ng isang babae. Walang naging Moises kung walang babaing Jocebed (tingnan ang Exo. 6:20). Ni walang ibang dakilang mga lalaki ng Diyos kung hindi sa mga ina ng mga lalaking iyon. Ang kababaihan ay binigyan ng Diyos ng mabigat na tungkulin at kapuri-puring ministeryo ng pagpapalaki ng mga bata sa Panginoon (tingnan ang 2 Tim. 1:5).

Si Jocebed ay hindi lamang ang ina ng dalawang lalaking tinawag-ng-Diyos, na nagngangalang Moises at Aaron, kundi ng isang babaing tinawag-ng-Diyos, ang kanilang kapatid, isang propetang babae at lider ng pagsamba na nagngangalang Miriam (tingnan ang Exo. 15:20). Sa Mikas 6:4, inihanay ng Diyos si Miriam kina Moises at Aaron bilang isa sa mga pinuno ng Israel:

Inilabas ko kayo sa lupain ng Egipto at tinubos sa pagkaalipin. Isinugo ko sa inyo sina Moises, Aaron at Miriam upang kayo’y pangunahan (idinagdag ang pagdidiin).

Siyempre, ang pangunguna ni Miriam sa Israel ay malinaw na hindi kasin-dominante tulad ni Moises. Bagama’t bilang propetang babae, nagsalita si Miriam para sa Diyos , at palagay ko ay maipagpapalagay na ang mga mensahe ng Diyos sa pamamagitan niya ay hindi lang para sa mga babae, kundi sa mga lalaki rin ng Israel.

Isang Babaing Hukom sa Israel (A Female Judge Over Israel)

Isa pang babaing iniangat ng Diyos bilang lider sa Israel ay si Debora, na nabuhay sa panahon ng mga hukom sa Israel. Propetang babae rin siya, at hukom din sa Israel na gaya nina Gideon, Jeptha at Samson noong kapanahunan nila. Nalaman natin na “pinupuntahan siya rito ng mga tao upang magpasya sa kanilang mga usapin” (Huk. 4:5). Kaya gumawa siya ng kapasyahan para sa mga lalaki, hindi lang sa babae.Walang pagdududang: Ang babae ang nagsabi sa lalaki kung ano ang gagawin, at pinagpala siya ng Diyos na gawin ito.

Tulad ng maraming babae na tinatawag ng Diyos upang mamuno, malamang na hinarap ni Debora ang isang lalaking nahirapang tumanggap ng salita ng Diyos sa pamamagitan ng isang babae. Ang pangalan niya ay Barak, at dahil nagdududa siya sa mga hinulaang payo ni Debora na makidigma laban sa heneral ng Canaan na si Sisera, sinabi niya sa kanya na ang papuri sa pagkapatay kay Sisera ay mapupunta sa isang babae. Tama siya, at isang babaing nagngangalang Jael ay natatandaan sa Biblia bilang isang babaing nagbaon ng tulos ng tolda sa ulo ng natutulog na Sisera (tingnan ang Huk. 4). Ang kuwento ay nagtatapos sa pag-awit ni Barak ng dueto kasami si Debora! Ilan sa mga titik ay puno ng panalangin kapwa para kina Debora at Jael (tingnan ang Huk. 5), kaya pagkatapos ng lahat, marahil ay nanalig si Barak sa “ministeryo ng kababaihan”.

Isang Pangatlong Propetang babae (A Third Prophetess)

Isang pangatlong babae na binanggit sa Lumang Tipan bilang respetadong propetang babae ay si Huldah. Ginamit siya ng Diyos upang magbigay ng mapagkakatiwalaang hinulaang kaisipan sa isang lalaki, ang ligalig na hari ng Juda, si Josias (tingnan ang 2 Ha. 22). Muli makikita natin ang isang halimbawa ng paggamit ng Diyos ng isang babae upang payuhan ang isang lalaki. Malamang na si Hulda ay regular na ginamit ng Diyos sa ganitong ministeryo, kung hindi, nagduda sana si Josias sa mga sinabi sa kanya. Nguni’t bakit tinawag ng Diyos sina Miriam, Debora at Huldah bilang mga propetang babae? Bakit hindi na lang siya tumawag ng mga lalaki?

Tunay na tumawag sana ang Diyos ng mga lalaki na gagawa ng katungkulang ginawa ng mga babaing iyon. Nguni’t hindi. At walang makapagsasabi kung bakit. Ang matututuhan natin dito ay huwag nating ikahon ang Diyos sa kung sino ang tatawagin Niya sa ministeryo. Bagama’t karaniwang pinipili ng Diyos ang mga lalaki para sa mga gawain ng pamumuno sa Lumang Tipan, minsan ay pinipili niya ang kababaihan.

Sa pagtatapos, mapapansin na lahat ng tatlong halimbawa ng babaing ministro sa Lumang Tipan ay propetang babae. May mga ilang ministeryo sa Lumang Tipan na walang babae ang tinatawag. Halimbawa, walang mga babaing tinatawag upang maging pari. Kaya maaaring nirereserba ng Diyos ang ilang opisina ng ministeryo para lamang sa mga lalaki.

Kababaihan sa Ministeryo sa Bagong Tipan (Women in Ministry in theNew Testament)

Napakainteresante na makahahanap rin tayo ng babaing tinatawag ng Diyos bilang propetang babae sa Bagong Tipan. Nang si Jesus ay ilang araw pa lamang, nakilala Siya ni Ana at nagsimulang ipahayag ang Kanyang pagiging mesias:

Naroon din sa templo ang isang propetang babae na ang pangalan ay Ana, anak ni Fanuel at mula sa angkan ni Aser. Siya’y napakatanda na. Pitong taon pa lamang silang nagsasama ng kanyang asawa, at ngayo’y walumpu’t apat na taon na siyang biyuda. Lagi siya sa templo, at araw gabi’y sumasamba sa Diyos sa pamamagitan ng pag-aayuno at pananalangin. Nang oras na iyon, lumapit din siya kina Jose at Maria, at nagpasalamat sa Diyos. Nagsalita rin siya tungkol sa sanggol sa lahat ng naghihintay sa pagpapalaya ng Diyos sa Jerusalem (Lu. 2:36-38).

Pansinin na nagsalita si Ana tungkol kay Jesus sa lahat “ng naghihintay sa pagpapalaya ng Diyos sa Jerusalem .” Kaya masasabing nagtuturo si Ana ng kalalakihan tungkol kay Cristo.

May iba pang kababaihan sa Bagong Tipan na ginamit ng Diyos sa kaloob na propesiya. Ang ina ni Jesus na si Maria ay tiyak na kasama nila (tingnan ang Lu. 1:46-55). Tuwing nababasa ang mga nanghuhulang salita ni Maria sa isang pagtitipon sa iglesia, masasabing ang isang babae ay nagtuturo sa iglesia (At walang-dudang pinupuri ng Diyos ang pagkababae sa pagsugo Niya sa Kanyang Anak sa sanlibutan sa pamamagitan ng isang babae, isang bagay na magagawa Niya sa pamamagitan ng napakaraming paraan.)

Nagpapatuloy ang listahan. Nanghula ang Diyos sa pamamagitan ni propetang Joel na kapag nagbuhos ang Diyos ng Kanyang Espiritu, kapwa mga anak na lalaki at babae sa Israel ay magiging propeta (tingnan ang Joel 2:28). Kinumpirma ni Pedro na ang propesiya ni Joel ay tiyak na akma sa pagpapakalat ng bagong kasunduan (tingnan ang Gw. 2:17).

Sinasabihan tayo sa Gawa 21:8-9 na si Felipe, ang Ebangheliko ay mayroong apat na anak na babae na pawang propeta.

Isinulat ni Pablo ang tungkol sa mga babaing nagpropropesiya sa mga pagtitipon sa iglesia (tingnan ang 1 Cor. 11:5). Malinaw mula sa konteksto na nandoon din ang mga lalaki.

Sa lahat ng mga halimbawa sa Biblia ng babaing ginamit ng Diyos bilang propeta at magpropesiya, tiyak na wala tayong mahusay na dahilan upang maging sarado sa idea na maaaring gamitin ng Diyos ang kababaihan sa naturang mga ministeryo! Dagdag pa rito, walang anumang magdadala sa atin upang isiping hindi makakapagpropesiya ang kababaihan sa pangalan ng Diyos.

Kababaihan bilang Pastor? (Women as Pastors?)

Paano naman ang kababaihan bilang pastor? Mukhang malinaw na ang katungkulan ng pastor/namumuno/tagapangasiwa itinakda ng Diyos na para sa mga lalaki:

Totoo ang pahayag na ito: Ang sinumang nagnanais na maging tagapangasiwa sa iglesia ay naghahangad ng mabuting gawain. Kaya nga, ang isang tagapangasiwa ay kailangang walang kapintasan, isa lamang ang asawa (1 Tim. 3:1-2, idinagdag ang pagdidiin).

Iniwan kita sa Creta upang ayusin mo ang mga bagay na dapat pang ayusin at upang pumili ka ng mga matatandang mamamahala sa iglesia sa bawa’t bayan, ayon sa iniutos ko sa iyo. Pumili ka ng mga taong walang kapintasan; isa lamang ang asawa (Tito 1:5-6, idinagdag ang pagdidiin).

Hindi tahasang inihahayag ni Pablo na pinagbabawalan ang kababaihan upang humawak ng katungkulan, kaya dapat tayong mag-ingat sa pagpapalagay. Mukhang may maraming mahusay na babaing pastor/namumuno/tagapangasiwa sa buong mundo ngayon, lalo na sa umuunlad na bansa, nguni’t maliit pa rin ang bilang nila. Marahil paminsan-minsan ay tinatawag ng Diyos ang mga babae sa papel na ito kapag kinakailangan ng kanyang kaharian o kung kulang ang lalaking may kakayahang maging lider. Maaari rin na marami sa mga babaing pastor sa katawan ni Cristo ngayon ay talagang tinawag sa ibang katungkulan sa ministeryong para sa kababaihan, tulad ng pagiging babaing propeta, nguni’t ang umiiral na istruktura ng iglesia ngayon ay nagtatakda lamang sa kanila upang gampanan ang mga papel ng pangangalaga.

Bakit nakareserba sa lalaki ang pagiging pastor/namumuno/tagapangasiwa? Ang pag-intindi sa papel ng katungkulang iyan ay makakatulong sa ating pang-unawa. Isa sa mga itinatakdang pangangailangan ng Biblia upang maging pastor/namumuno/tagapangasiwa ay,

Dapat mahusay siyang mamahala sa sariling pamilya, iginagalang at sinusunod ng kanyang mga anak. Sapagka’t paano siyang makakapangasiwa nang maayos sa iglesia ng Diyos kung hindi niya maiayos ang sarili niyang pamilya? (1 Tim. 3:4-5).

Ang pangangailangang ito ay tamang-tama kung naintindihan natin na ang namumuno sa Bagong Tipan ay nangangasiwa ng maliit na tahanang iglesia. Ang papel niya ay katulad ng isang ama na nangangasiwa ng kanyang tahanan. Makatutulong ito upang maintindihan natin kung bakit ang pagiging pastor ay itinatakda sa lalaki—dahil lubhang kahalintulad nito ang istruktura ng pamilya na, kung nakahanay sa kalooban ng Diyos, ay dapat pinamumunuan ng isang lalaking asawa, hindi ng babae. May kasunod pa ito.

Kababaihan Bilang Apostol? (Women as Apostles?)

Kapani-paniwala nang naitatag natin na maaaring manilbihan bilang propeta ang kababaihan (kung tinawag ng Diyos). Paano ang ibang mga ministeryo? Naliliwanagan tayo ng pagbati ni Pablo sa Roma 16 nang pinapupurihan niya ang ilang kababaihang nanilbihan sa ministeryo para sa kaharian ng Diyos. Maaari pang naitala ang isa sa mga iyon bilang apostol. Sa susunod na tatlong magkakasunod na sipi, ibinukod ko ang lahat ng mga pangalan ng babae:

Itinatagubilin ko sa inyo ang ating kapatid na si Febe, na isang tagapaglingkod ng iglesia sa Cencrea. Tanggapin ninyo siya alang-alang sa Panginoon, gaya ng nararapat nating gawin bilang magkakapatid. Tulungan ninyo siya sa anumang pangangailangan niya sapagka’t marami siyang natulungan, at ako’y isa sa mga iyon (Ro. 16:1-2, idinagdag ang pagdidiin).

Anong pagpapatibay! Hindi natin talagang alam kung anong ministeryo ang ginampanan ni Febe, nguni’t tinawag siya ni Pablo na “isang tagapaglingkod ng iglesia sa Cencrea” at “marami siyang natulungan” at isa siya sa mga iyon. Kung anuman ang ginagawa niya para sa Panginoon, napakahalaga nito upang pagtibayin ni Pablo sa buong iglesia ng Roma.

Susunod ay mababasa natin ang tungkol kay Priscila, na, kasama ang kanyang asawang si Aquila, ay nagkaroon ng napakahalagang ministeryo na ipinagpasalamat ng lahat ng iglesiang Hentil:

Ikumusta ninyo ako kina Priscila at Aquila, na mga kamanggagawa ko kay Cristo Jesus. Itinaya nila ang kanilang sarili sa panganib upang iligtas ang aking buhay, at hindi lamang ako ang nagpapasalamat sa kanila, pati na rin lahat ng iglesia ng mga Hentil. Ikumusta rin ninyo ako sa iglesiang nagtitipon sa kanilang bahay. Ipaabot din ninyo ang aking pangungumusta sa mahal kong kaibigang si Epeneto na siyang unang sumampalataya kay Cristo doon sa Asia. Ikumusta ninyo ako kay Maria na matiyagang naglilingkod para sa inyo. Ikumusta ninyo ako sa mga kababayan kong sina Andronico at Junia, na nakasama ko sa bilangguan; sila’y kilala ng mga apostol at naunang naging Cristiano kaysa sa akin (Ro. 16:3-7, idinagdag ang pagdidiin).

Tungkol kay Junias, mukhang lohikal na isiping ang isang taong “katangi-tangi sa mga apostol” ay isang apostol. Kung ang tamang salin ay Junia, siya ay isang babaing apostol. Sina Priscila at Maria ay manggagawa para sa Panginoon.

Ikumusta ninyo ako kay Ampliato na aking minamahal sa Panginoon, kay Urbano, na kamanggagawa natin kay Cristo, sa mahal kong kaibigang si Estaquis. Ikumusta din ninyo ako kay Apeles na subok ang katapatan kay Cristo, sa pamilya ni Aristobulo, sa kababayan kong si Herodion, at sa mga kapatid sa Panginoon sa sambahayan ni Narciso. Gayundin kina Trifena at Trifosa na mga lingkod ng Panginoon, at sa mahal kong kaibigang si Persida, na tapat na naglingkod sa Panginoon. Binabati ko rin si Rufu na magiting na lingcod ng Panginoon, ang kanyang ina na para ko na ring ina; gayundin sina Asincrito, Flegonte, Hermes, Patrobas, Hermas, at sa mga kapatid na kasama nila. Binabati ko rin sina Filoligo, Julia, Nereo at ang kanyang kapatid na babae; gayundin si Olimpas at sa lahat ng kapatid na kasama nila (Ro. 16:8-15, idinagdag ang pagdidiin).

Malinaw na maaaring maging “manggagawa” ang mga kababaihan sa ministeryo.

Kababaihan bilang Guro? (Women as Teachers?)

Paano ang mga kababaihang guro? Walang binabanggit ang Bagong Tipan. Siyempre, wala ring binabanggit ang Biblia na lalaking guro. Si Priscila (na kababanggit lang at tinatawag ding Prisca), asawa ni Aquila, ay bahagyang nasangkot sa pagtuturo. Halimbawa, nang narinig niya at ni Aquila si Apollos na di-sapat ang pagtuturo ng magandang balita sa Efeso, “isinama nila sa kanilang bahay at doo’y pinaliwanagan nang mabuti tungkol sa mga bagay na hindi pa niya nalalaman tungkol sa Daan ng Diyos” (Gw. 18:26).

Walang makatatanggi na tinulungan ni Priscila ang kanyang asawa upang turuan si Apollos, isang lalaki. Dagdag pa, dalawang ulit na binanggit ni Pablo sa Biblia sina Priscila at Aquila nang nagsusulat siya tungkol “sa iglesiang nagtitipon sa kanilang bahay” (tingnan ang Roma 16:3-5; 1 Cor. 16:19), at kapwa tinawag niya silang “kamanggagawa kay Cristo” sa Rom 16:3. Walang dudang may aktibong papel si Priscila sa ministeryo kasama ng kanyang asawa.

Nang Iniutos ni Jesus sa Kababaihan na Turuan ang Kalalakihan (When Jesus Commanded Women to Teach Men)

Bago natin tunghayan ang mga salita ni Pablo tungkol sa pagiging tahimik ng mga babae sa iglesia at ang kanyang pagbabawal sa kanila upang magturo sa mga lalaki, titingnan natin ang isa pang pahayag sa Biblia na makatutulong sa ating pagbalanse sa mga iyon.

Nang si Jesus ay muling nabuhay, inatasan ng isang anghel ang tatlong babae upang turuan ang mga lalaking alagad ni Jesus. Ang mga babaing iyon ay pinayuhang sabihin sa mga alagad na muling nabuhay si Jesus at Siya ay magpapakita sa kanila sa Galilea. Nguni’t hindi lang iyan. Pagkaraan ng maikling panahon, nagpakita Mismo si Jesus sa mga naturang kababaihan at inutusan silang payuhan ang mga alagad na pumunta sa Galilea (tingnan ang Mt. 28:1-10; Mc. 16:1-7).

Una, palagay ko ay mahalagang pinili ni Jesus na lumantad muna sa mga babae at saka sa mga lalaki. Ikalawa, kung may likas o moral na pagkakamali sa pagtuturo ng mga babae sa lalaki, maiisip natin na hindi sana sinabi ni Jesus na payuhan ang mga lalaki tungkol sa Kanyang muling pagkabuhay, isang katiting na impormasyon, na maaaring Siya mismo ang nagpahayag (na talagang ginawa Niya). Walang makakatanggi sa katotohanang ito: pinayuhan ng Panginoong Jesus ang mga babae upang ituro ang napakahalagang katotohanan at magbigay ng espiritwal na pagpapayo sa ilang kalalakihan.

Mga Prolemadong Pahayag (The Problem Passages)

Ngayong mayroon tayong pagkakaintindi kung ano ang sinasabi ng Diyos sa atin tungkol sa papel ng kababaihan sa ministeryo, higit nating maipapakahulugan ang mga “problemadong pahayag” sa mga panulat ni Pablo. Titingnan muna natin ang kanyang mga pahayag tungkol sa mga babaing nananatiling tahimik sa mga iglesia:

Ang mga babae ay kailangang manahimik sa mga pagtitipon sa iglesia. Sapagka’t hindi ipinapahintulot sa kanila sa ganoong mga pagtitipon ang magsalita; kailangang sila’y pasakop, gaya ng sinasabi ng Kautusan. Kung mayroon silang nais malaman, magtanong sila sa kanilang asawa pagdating nila sa bahay; sapagka’t kahiya-hiyang magsalita ang isang babae sa loob ng iglesia (1 Cor. 14:34-35).

Tinatanong ng ilan, sa maraming kadahilanan, kung ang mga ito ay talagang payo ni Pablo o inuulit lamang niya ang ilang isinulat sa kanya ng mga taga-Corinto. Malinaw na sa pangalawang hati ng sulat na ito, sinasagot ni Pablo ang ilang tanong sa kanya sa isang sulat ng mga taga-Corinto (tingnan ang 1 Cor. 7:1, 25; 8:1; 12:1; 16:1, 12).

Dagdag pa, sa mismong kasunod na berso, isinusulat ni Pablo ang maituturing na reaksiyon niya sa masaklaw na polisiya ng mga taga-Corinto ng pagpapatahimik sa mga kababaihan sa iglesia:

Inaakala kaya ninyong sa inyo nagmula ang salita ng Diyos, o kayo lamang ang tumanggap nito? (1 Cor. 14:36).

Ang King James Version ay nagsasalin ng bersong ito sa isang paraan na nagpapakita sa pagkamangha ni Pablo at ang niloloob ng mga taga-Corinto:

Ano? Dumating ang salita ng Diyos palabas mula sa inyo? O dumating ito sa inyo lamang? (1 Cor. 14:36).

Sa alinmang kaso, malinaw na nagtatanong si Pablo ng dalawang retorikal na tanong. Ang sagot sa dalawa ay Hindi. Ang mga taga-Corinto ay hindi pinagmulan ng salita ng Diyos, hindi rin sa kanila lamang ibinigay ang salita ng Diyos. Ang mga tanong ni Pablo ay malinaw na pagtuligsa sa kanilang kayabangan. Kung ang mga ito ay reaksiyon niya sa nakaraang dalawang berso, mukhang sinasabi nila, “Sino ka sa akala mo? Kailan ka nagkaroon karapatang gumawa ng kautusan sa kung sino ang gagamitin ng Diyos upang bigkasin ang kanyang salita? Magagamit ng Diyos ang kababaihan kung gusto Niya, at ikaw ay hangal kung patatahimikin mo sila.”

Mukhang lohikal ang interpretasyong ito kung isasaalang-alang natin na nasabi na ni Pablo, sa parehong sulat, ang tungkol sa tamang pagpropropesiya ng mga babae sa mga iglesia (tingnan ang 1 Cor. 11:5), isang bagay na nagtatakda sa kanila upang hindi manahimik. Dagdag pa rito, ilang berso lamang pagkatapos ng pinag-aaralan, pinapayuhan ni Pablo ang lahat ng mga taga-Corinto, pati na ang kababaihan, na “hangarin na makapagpahayag ng mensaheng mula sa Diyos”( 1 Cor. 14:39). Kung gayon magmumukhang sinasalungat niya ang sarili niya kung talagang nagbibigay siya na masaklaw na utos sa kababaihan upang manahimik sa mga pagtitipon sa iglesia sa 14:34-35.

Iba Pang Posibilidad (Other Possibilities)

Nguni’t ipagpalagay natin sandali na ang mga salita sa 1 Corinto 14:34-35 ay orihinal na salita ni Pablo, at pinapayuhan niya ang mga babae upang manahimik. Paano natin ipapakahulugan ang sinasabi niya?

Muli, magtataka tayo kung bakit gumagawa si Pablo ng masaklaw na utos sa mga babae upang maging lubos na tahimik sa mga pagtitipon sa iglesia nang sabihin niya sa parehong sulat na maaari silang manalangin sa madla at magpahayag ng mensaheng mula sa Diyos, maliwanag na sa mga pagtitipon sa iglesia.

Dagdag pa rito, siguradong alam ni Pablo ang maraming ulit na napag-usapan na natin na paggamit ng Diyos sa mga babae upang bigkasin ang Kanyang mga salita sa madla, kahit sa mga lalaki. Bakit niya lubos na patatahimikin ang mga madalas pagpalain ng Diyos upang magsalita?

Talagang idinidikta ng karaniwang pang-unawa na hindi sinasabi ni Pablo na lubos na manahimik ang mga babae sa tuwing nagtitipon ang iglesia. Pakaisipin na nagtipon ang sinaunang iglesia sa mga tahanan at sama-samang kumain. Iisipin ba natin na talagang walang sinabi ang mga babae mula nang pumasok sila sa bahay hanggang sa sila’y umalis? Na hindi sila nagsalita habang naghahanda o kumakain ng parehong pagkain? Na wala silang sinabi sa kanilang mga anak sa buong panahong iyon? Mukhang kahangalan ang pag-iisip na iyan.

Sapagka’t saanman “may dalawa o tatlong nagkakatipon” sa pangalan ni Jesus, naroon Siyang kasama nila (tingnan ang Mt. 18:20), kung gayon talagang bumubuo ng isang pagtitipon sa iglesia, kapag dalawang babae ang magtipon sa pangalan ni Jesus, hindi ba sila mag-uusap?

Hindi, kung ang 1 Corinto 14:34-35 ay talagang payo ni Pablo, tinutugunan lamang niya ang isang maliit na problema ng kaayusan sa mga iglesia. Ang ilang babae ay bahagyang walang kaayusan sa pagtatanong. Hindi ibig sabihin ni Pablo na manahimik nang buong pagtitipon ang mga babae nang higit pa sa kanya, kapag nagbibigay ng katulad na instruksiyon sa mga propeta sa nakaraang ilang berso, nilalayong patahimikin sila sa buong miting:

At kung ang isa sa mga nakaupo roon ay tumanggap ng pahayag mula sa Diyos, tumigil muna ang nagsasalita (1 Cor. 14:30, idinagdag ang pagdidiin).

Sa kasong ito,ang salitang “tumigil” ay nangangahulugang “pansamantalang huwag magsalita.”

Pinayuhan din ni Pablo ang mga nagsasalita sa ibang wika na tumigil sa pagsasalita kung walang magpapaliwanag sa pagtitipon :

Nguni’t kung walang magpapaliwanag, manahimik na lamang ang bawa’t isa at makipag-usap nang sarilinan sa Diyos (1 Cor. 14:28, idinagdag ang pagdidiin).

Nagpapayo ba si Pablo sa nasabing mga tao na lubos na manahimik sa buong miting? Hindi, sinasabi lamang niya sa kanila na tumigil sa pagsasalita ng ibang wika kung walang magpapaliwanag. Pansinin na sinabi ni Pablo sa kanila “na tumahimik sa iglesia,” ang instruksiyong tulad ng ibinigay niya sa mga babae sa 1 Cor. 14:34-35. Kaya bakit natin intindihin ang mga sinabi ni Pablo bilang pananahimik ng kababaihan sa iglesia na “manahimik sa buong pagtitipon,” at saka intindihin ang kanyang pahayag tungkol sa mga walang-kaayusang-magsalita bilang “huwag magsalita sa mga tiyak na sandali sa miting”?

Bilang pagtatapos, pansinin na hindi tinutukoy ni Pablo ang lahat ng kababaihan sa pahayag na naturan. Ang kanyang mga salita ay patungkol lamang sa mga babaing may asawa, dahil pinapayuhan sila na “tanungin sa kanilang mga asawa sa bahay” kung may tanong sila. [2] Marahil bahagi o ang buong problema ay ang may-asawang babae ay nagtatanong sa ibang lalaki maliban sa kanilang sariling asawa. Ang ganitong eksena ay talagang hindi dapat, at nagbubunyag ng kawalang-respeto at kawalan ng pagpapasakop sa kanilang sariling asawa. Kung iyan ang problemang tinutukoy ni Pablo, iyan ang dahilan kung bakit ibinabatay niya ang kanyang argumento sa katotohanang dapat magpailalim (malinaw na sa mga asawa), na siyang ibinunyag ng Kautusan sa maraming paraan mula sa mga naunang pahina ng Genesis (tingnan ang 1 Cor. 14:34).

Sa paglalagom, kung talagang nagpapayo si Pablo tungkol sa pananahimik sa 1 Corinto 14:34-35, sinasabihan lang niya ang mga may asawang babae na manahimik tungkol sa pagtatanong sa mga oras na hindi dapat o sa isang paraan na hindi iginagalang ang sarili nilang asawa. Maliban doon, maaari silang magbigay ng mensahe, manalangin at magsalita.

Ang Isa Pang Problemadong Pahayag (The Other Problem Passage)

Bilang pangwakas, dadako tayo sa pangalawang “problemadong pahayag,” na makikita sa unang sulat ni Pablo kay Timoteo:

Ang mga babae ay hayaang matuto sa kanilang pananahimik at sa lubos na pagpapasakop. Hindi ko sila pinapayagang magturo o sumabat habang ang mga lalaki ay nagtuturo, kundi dapat silang manahimik. Sapagka’t si Adan ang unang nilalang bago si Eva at hindi si Adan kundi si Eva ang nadaya at nagkasala (1 Tim. 2:11-14).

Siguradong kilala ni Pablo sina Miriam, Debora, Hulda at Ana, apat na propetang babae na nagsalita sa ngalan ng Diyos’s sa mga lalaki at babae, at mahusay na itinuro ang kalooban ng Diyos. Siguradong alam niya na si Debora, isang hukom sa Israel, ay gumamit ng kapangyarihan sa mga lalaki at babae. Siguradong alam niya na ibinuhos ng Diyos ang Kanyang Espiritu sa araw ng Pentecostes, bahagyang tinutupad ang propesiya ni Joel ng mga huling araw kapag ibubuhos ng Diyos ang Kanyang espiritu sa lahat ng katawan upang ang mga anak na lalaki at babae ang magpadala ng mensahe ng Diyos. Siguradong alam niya na isinugo ng Diyos ang ilang babae na tumanggap ng mga lalaking alagad. Siguradong alam niya ang sarili niyang mga salita ng pagpapatibay, na ipinadala sa iglesia ng Corinto, tungkol sa mga babaing nananalangin at nagsasabi ng mensahe mula sa Diyos sa mga pagtitipon sa iglesia. Siguradong natatandaan niya na sinabi niya sa mga taga-Corinto na ang sinuman sa kanila ay makakatanggap ng pagtuturo upang ibahagi sa katawan mula sa Espiritu Santo (tingnan ang 1Cor. 14:26). Kaya ano ang nais niyang iparating nang isinulat niya ang mga salitang ito kay Timoteo?

Pansinin na nag-aapila si Pablo sa dalawang magkaugnay na pangyayari sa Genesis bilang batayan ng kanyang instruksiyon: (1) nilikha si Adan bago si Eva at (2) si Eva at hindi si Adan ang nadaya, at siya ang nagkasala. Tinitiyak ng una ang tamang ugnayan ng mag-asawa. Sa pagtuturo ng ayos ng paglikha, ang lalaki ang siyang ulo, isang bagay na itinuturo ni Pablo saanman (tingnan ang 1 Cor. 11:3; Eph. 5:23-24).

Ang pangalawang pangyayaring binabanggit ni Pablo ay hindi upang iparating na higit na madaling madaya ang mga babae kaysa mga lalaki, dahil hindi totoo. Katunayan, dahil higit na maraming babae kaysa lalaki sa katawan ni Cristo, mapagtatalunan na ang mga lalaki ay malamang na higit na nadadaya kaysa mga babae. Bagkus, ang pangalawang katotohanan ay nagpapakita na kapag ang hinangad ng Diyos na kaayusan sa pamilya ay napabayaan, makakapasok si Satanas. Ang kabuuang problema ng sangkatauhan ay nagsimula sa hardin nang ang ugnayan ng lalaki at ng asawa niya ay nawalan ng kaayusan—ang asawa ni Adan ay hindi nagpasakop sa kanya. Malamang na sinabi ni Adan sa kanyang asawa ang payo ng Diyos tungkol sa ipinagbabawal na bunga (tingnan ang Gen. 2:16-17; 3:2-3). Nguni’t hindi nito sinunod ang payo. Maaari pang gumamit siya ng kapangyarihan upang sumailalim ang lalaki sa kanya nang pinakain ito ng ipinagbabawal na bunga (tingnan ang Gen. 3:6). Hindi si Adan ang namuno sa kasong iyan; si Eva ang namuno kay Adan. Ang resulta ay kapahamakan.

Ang Iglesia—Isang Modelo ng Pamilya (The Church—A Model of the Family)

Ang hinangad ng Diyos na kaayusan para sa pamilya ay dapat talagang maipakita ng iglesia. Tulad ng sinabi ko noong una, mahalagang isaisip na sa nakaraang tatlong daang taon ng kasaysayan ng iglesia, ang mga kongregasyon ng iglesia ay maliliit. Nagtipon sila sa mga bahay-bahay. Ang pastor/namumuno/tagapangasiwa ay tulad ng mga ama ng sambahayan. Ang istruktura ng iglesiang itinalaga ng Diyos ay halos katulad ng pamilya, at katunayan ay isa itong espiritwal na pamilya, na ang pamumuno ng babae ay maaaring magbigay ng maling mensahe sa mga pamilya sa loob at labas ng iglesia. Isipin ang isang babaing pastor/namumuno/tagapangasiwa na regular na nagtuturo sa isang tahanang iglesia, at masunuring nakaupo roon ang asawa niya, nakikinig sa kanyang pagtuturo at nagpapasakop sa kanyang kapangyarihan. Susuway iyan sa kaayusan ng Diyos sa pamilya, at maibibigay ang maling halimbawa.

Ito ang tinutukoy ng mga salita ni Pablo. Pansinin na makikita ang mga ito sa halos parehong konteksto ng kanyang pangangailangan para sa mga namumuno (tingnan ang 1 Tim. 3:1-7), at isa sa mga ito ay lalaki dapat. Pansinin din na kailangang regular na magturo ang mga namumuno sa iglesia (tingnan ang 1 Tim. 5:17). Ang mga salita ni Pablo tungkol sa tahimik na pagtanggap ng mga babae ng pagpapayo at hindi papayagang magturo o pairalin ang kapangyarihan sa mga lalaki ay malinaw na kaugnay ng tamang kaayusan sa iglesia. Ang inilalarawan niyang hindi karapat-dapat ay isang babae, bahagi man o buo, na tumutupad ng papel ng namumuno/pastor/tagapangasiwa.

Hindi ibig sabihin na ang isang babae/asawa, sa ilalim ng pananakop ng kanyang asawa, ay hindi maaaring manalangin, magsabi ng mga mensaheng mula sa Diyos, tumanggap ng maikling aral upang ibahagi sa katawan, o pangkalahatang magsalita sa isang pagtitipon ng iglesia. Lahat nang ito’y magagawa niya sa iglesia nang hindi sumusuway sa banal na kaayusan ng Diyos, at maaari rin niyang gawin ang lahat nang iyon sa bahay na hindi sumusuway sa kaayusan ng Diyos. Ang ipinagbabawal sa kanya sa iglesia ay humigit-kumulang tulad din ng ipinagbabawal sa kanya sa bahay—ang pairalin ang kanyang kapangyarihan sa kanyang asawa.

Mapapansin din natin sa mga nahuling berso na maaaring manungkulan ang mga babae bilang deaconesa tulad ng lalaki (tingnan ang 1 Tim. 3:12). Ang paninilbihan bilang deaconesa sa isang iglesia, o alipin na siyang tunay na ibig sabihin, ay walang pagsuway sa banal na kaayusan ng Diyos sa pagitan ng mag-asawa.

Ito ang tanging paraang nakikita ko upang ipagkasundo ang mga salita ni Pablo sa 1 Timoteo 2:11-14 sa itinuturo ng buong Biblia. Sa bawa’t pagkakataong nakita natin ng paggamit ng Diyos ng kababaihan, walang nagsisilbing modelo ng pamilya tulad ng iglesia, kung gayon walang sumusuway sa kaayusang itinakda ng Diyos. Wala tayong nakikitang di-tamang modelo ng mga asawang babaing nagpapairal ng kapangyarihan sa kanilang mga asawa sa isang pamilya. Muli, isipin ang isang munting pagtitipon ng maraming pamilya sa isang bahay na ang babae ang namumuno, nagtuturo, na nangangasiwa samantalang ang lalaki ay pasibong nakaupo at sumasailalim sa pamumuno ng babae. Hindi iyan ang kagustuhan ng Diyos, dahil sumusuway ito sa Kanyang kaayusan para sa pamilya.

Nguni’t para kay Debora na maging hukom sa Israel, kay Ana na magsabi sa mga lalaki tungkol kay Cristo, kay Maria at kanyang mga kaibigan na magsabi sa mga apostol tungkol sa muling pagkabuhay ni Cristo, wala sa mga ito ang nagpapadala ng maling mensahe o di-tamang modelo ng Diyos ng kaayusan ng isang pamilya. Ang regular na pagtitipon ng iglesia ay isang pambihirang lugar ng pagkakaroon ng panganib para sa pagpapadala ng maling mensahe kung ang mga babae/asawang babae at magpairal ng kapangyarihan at regular na turuan ang mga lalaki/asawa.

Bilang Kongklusyon (In Conclusion)

Kung tatanungin lang natin, “Ano ang likas na mali sa paninilbihan ng kababaihan sa ministeryo, mula sa kailaliman ng pakikiisa at paggamit nila ng kanilang dulot-ng-Diyos na kaloob? Anong moral o etikal na prinsipyo ang susuwayin nito?” Kung gayon ay mapagtanto natin na ang posibleng pagsuway lamang ay kung ang ministeryo ng babae ay sumuway sa kaayusan ng Diyos para sa relasyon ng lalaki at babae, mga mag-asawa. Sa kapwa “problemadong pahayag” na nakita, nag-aapila si Pablo sa banal na kaayusan sa pag-aasawa bilang batayan ng kanyang alalahanin.

Kaya napagtatanto natin na ang mga babae ay nalilimita sa ministeryo sa napakaliit na bagay lamang. Sa marami pang ibang paraan, nais ng Diyos na gamitin ang mga babae sa kaluwalhatian Niya, at ginagawa Niya iyan sa loob ng libu-libong taon. Sinasabi ng Biblia ang maraming positibong kontribusyong nagawa ng kababaihan sa kaharian ng Diyos, at nakita na natin ang ilan dito. Huwag nating kalimutan na ilan sa matatalik na kaibigan ni Jesus ay babae (tingnan ang Juan 11:5), at sinuportahan ng kababaihan ang Kanyang ministeryo ng kanilang salapi (tingnan ang Lu. 8:1-3), isang bagay na hindi sinasabi tungkol sa mga lalaki. Ang babae sa balon ng Samaria ay nagbahagi sa kalalakihan ng kanyang nayon tungkol kay Cristo, at marami ang nanampalataya sa Kanya (tingnan ang Juan 4:28-30, 39). Isang babaing alagad na ang pangalan ay Tabita ay sinasabing “puno ng gawain ng kabaitan at pagkakawanggawa” (Gw. 9:36). Isang babae ang naghanda kay Jesus upang ilibing, at pinapurihan Niya ito nang dumaing ang ilang (tingnan ang Mc. 14:3-9). Bilang pagtatapos, itinatala ng Biblia na ang mga babae ang umiyak para kay Jesus nang pasanin Niya ang Kanyang krus sa mga kalye ng Jerusalem, isang bagay na hindi sinasabi tungkol sa sinuman sa kalalakihan. Ang mga halimbawang ito at marami pang tulad ng mga ito ay dapat manghikayat sa kababaihan na humayo at tuparin ang kanilang ministeryong takda-ng-Diyos. Kailangan natin silang lahat!

[1] Dapat ding pansinin na bawa’t lalaki mula kay Adam ay nilikha ng Diyos pagkatapos likhain ang babaing nagsilang sa kanya. Lahat ng lalaki mula kay Adan ay nanggaling sa isang babae, na siyang ipinaaalala sa atin ni Pablo sa 1 Corinto 11:11-12. Siguradong walang tatanggi na ang banal na kaayusang ito ay nagpapatunay na nakakababa ang mga lalaki sa kanilang mga ina.

[2] Pansinin na, sa orihin al na Griego, walang ibang salita pra sa kababaihan at asawang babae, o lalaki at asawang lalaki. Kung gayon kailangan nating kilalanin mula sa konteksto kung ang manunulat ay tumutukoy sa kalalakihan o kababaihan, o mga asawang lalaki at asawang babae. Sa pahayag na tinatalakay, tinutukoy ni Pablo ang mga asawang babae, dahil sila lang ang maaaring magtanong sa kanilang asawang lalaki sa kanilang bahay.

주 예수 그리스도의 교회의 절반 이상이 여성 신자이기 때문에 그들이 지체 속에서 가진 하나님이 주신 역할을 이해하는 것은 매우 중요하다. 대부분의 교회와 사역 속에서, 여성들이 종종 많은 사역을 감당하기에 귀한 일으로 여겨진다.

그러나 모든 사람이 다 여성의 역할에 동의하는 것은 아니다. 여성은 교회에서 말씀과 예배 인도와 같은 특정 영역에서는 종종 제한을 받는다. 일부 교회는 여성 목사를 허용하지만, 많은 교회는 허용하지 않는다. 일부 교회는 여성이 가르칠 수 있게 하지만, 많은 다른 교회는 못하게 한다. 일부 교회는 여성이 예배 말씀을 전하지 못하도록 완전히 제한한다.

대부분의 이러한 불일치는 바울이 고린도전서 14:34-35과 디모데 전서 2:11-3:7에 기록한 여성의 역할에 대한 말씀에 대한 다양한 해석에서 비롯된다. 이 말씀들은 우리의 연구 초점이 될 것이며 특히 이 장의 끝 부분에서 논의될 것이다.

처음부터(From the Beginning)

우리가 시작할 때, 성경의 첫 페이지에 나오는 여자에 대한 말씀을 생각해 보자. 여자도 남자와 같이, 하나님의 형상대로 창조되었다.

하나님이 자기 형상 곧 하나님의 형상대로 사람을 창조하시되 남자와 여자를 창조하시고(창 1:27).

물론, 우리는 하나님은 하와를 만드시기 전에 아담을 만드셨다는 것을 알고 있다. 그리고 바울에 의하면 이것은 영적으로 매우 중요한 사실이다(딤전 2:3). 우리는 나중에 바울이 설명한 창조순서의 중요성을 고려할 것이지며, 지금은 그것이 여성에 대한 남성의 우월성을 증명하지 않는다는 것만 말해두겠다. 우리는 하나님이 인간 이전에 동물을 창조하셨으며(창 1:24-28을 보라), 아무도 동물이 사람들보다 뛰어나다고 주장하지 않음을 알고 있다.[1]

여자는 남편의 돕는 배필로 지음 받았다(창 2:18을 보라). 이 점은 다시 한 번 그녀의 열등함을 증명하는 것이 아니라 결혼 생활에서의 그녀의 역할을 보여준다. 성령님은 우리를 도와주도록 주셨지만, 분명히 그분은 우리보다 열등하지 않다. 오히려, 성령님은 우리보다 뛰어나시다! 그리고 하나님이 여자를 그녀의 남편을 돕는 배필로 지으신 것은 남자가 도움이 필요하다는 것으로 볼 수 있다! 사람이 혼자 사는 것이 좋지 않다고 말씀하신 분이 곧 하나님이 시다(창 2:18을 보라). 이 진리는 역사 속에서 남자가 그를 돕는 아내를 잃고 혼자 남았을 때 셀 수 없이 많이 입증되었었다.

마지막으로, 우리는 창세기에서 첫 시작부터 첫 번째 여자는 첫 번째 남자의 육체로부터 형성되었음을 알 수 있다. 여자는 남자의 몸에서 취한 것이며, 이것은 남자가 여자 없이는 무언가를 잃은 것이 되며, 그 둘은 원래 한 몸이었다는 사실을 가리킨다. 또한, 하나님에 의해 분리된 그들은 성적 결합을 통하여 다시 한몸이 되도록 의도되었으며, 이 성적 결합은 후대를 번식할 뿐 아니라, 두 사람이 서로 필요로 하고, 사랑을 표현하고 서로 즐거워할 수 있는 방식이기도 하다.

창조에 관한 이런 교훈은 한 성별이 다른 성별보다 뛰어나다거나, 또는 한 성별이 다른 성별을 지배할 수 있는 권리를 갖고 있다는 생각에 반대한다. 그리고 하나님께서 결혼과 사역에서 여성에게 남성과 다른 역할을 주셨다고 해서 그리스도 안에서 남녀가 평등하지 않은 것은 아니다. “남자나 여자나 다 그리스도 예수 안에서 하나이니라”(갈 3:28).

구약 사역 속의 여성들(Women in Ministry in the Old Testament)

이런 전제하에, 구약 시대에 하나님이 그분의 거룩한 목적을 이루기 위해 사용하신 일부 여성들을 보도록 하자. 물론, 하나님께서는 신약 시대에 그러셨던 것처럼 구약시대에도 주요하게 남성들을 사역 속에 부르셨다는 것은 분명하다. 구약 성경은 모세와 아론, 여호수아, 요셉, 사무엘과 다윗 같은 사람들의 이야기들로 가득하다.

그러나 구약 시대에도 많은 여성들이 하나님은 누구든지 그분이 기뻐하시는 대로 부르시고 사용하심을 증명한다. 그리고 여성들은 하나님이 주신 사명을 감당할 수 있을 만큼 충분히 준비되어 있었다.

우리가 그런 여성들을 구체적으로 알아보기에 앞서, 먼저 구약 시대에 하나님께 쓰임 받은 모든 위대한 남자들은 다 여자가 낳고 키웠음을 주목해야 한다. 요게벳이란 여자가 없었다면 모세가 있을 수 없다(출 6:20을 보라). 하나님의 다른 위대한 남자들도 모두 그들을 낳은 어머니가 없었다면 존재할 수가 없다. 여성들은 하나님에 의해 중요한 책임과 칭찬받을만한 사역을 부여받았는데 그것이 바로 주님 안에서의 자녀 양육이다(딤후 1:5).

요게벳은 하나님의 부르심을 받은 모세와 아론의 어머니일 뿐 아니라, 하나님의 부르심을 받은 그들의 누이인 선지자이자 예배 인도자인 미리암의 어머니이기도 하다(출 15:20을 보라). 미가서 6:4에서, 하나님은 미리암을 모세와 아론과 같이 이스라엘의 지도자 중 한 명으로 구분하셨다.

내가 너를 애굽 땅에서 인도해 내어 종 노릇하는 집에서 속량하였고 모세와 아론과 미리암을 네 앞에 보냈느니라(강조 추가).

물론, 이스라엘에서의 미리암의 지도력이 모세처럼 지배적인 것은 분명히 아니었다. 그러나 여선지자로서 미리암은 하나님을 대변하였으므로, 나는 그녀를 통해 말씀하신 하나님의 메시지가 단지 여성들에게만 향한 것이 아니라 이스라엘의 남성들에게도 향한 것이라고 가정하는 것이 안전하다고 생각한다.

이스라엘의 여성 사사(A Female Judge Over Israel)

하나님께서 이스라엘의 지도자로 세우신 또 다른 여성은 이스라엘의 사사 시대에 살았던 드보라였다. 그녀도 역시 여선지자이었고, 기드온, 입다, 삼손처럼, 그의 생애 동안 이스라엘의 사사로 있었다. 우리는 “이스라엘 자손이 그에게 나아가 재판을 받았음”을 알 수 있다(삿 4:5). 따라서 그녀는 여성뿐 아니라, 남성에 대한 재판을 행사하였다. 그러므로 “한 여자가 남자에게 무엇을 해야 할지 명하였으며, 하나님은 그녀가 그렇게 하도록 기름을 부으셨다“라고 말하는 것은 잘못되지 않았다.

하나님께서 지도자로 부르신 대부분의 여성처럼, 드보라는 여성을 통해 하나님의 말씀을 받는 데 어려움을 가진 남성을 적어도 한 명은 분명히 직면했을 것이다. 그의 이름은 바락이었다. 그는 그더러 가나안의 군대 장관 시스라에게 전쟁하러 가라는 드보라의 지시를 의심하였으므로, 드보라는 시스라를 죽이는 영광은 여인에게 돌아갈 것이라고 그에게 알려주었다. 그녀의 예언은 적중했으며, 성경은 야엘이라는 여인이 장막 말뚝을 잠자는 시스라의 관자놀이에 박았다고 쓰고 있다(삿 4장을 보라). 이 이야기는 바락이 드보라와 함께 노래하는 것으로 끝난다! 가사 중 일부는 드보라와 야엘에 대한 찬송으로 가득한데(삿 5장을 보라), 아마도 바락은 결국 “여성의 사역”을 신뢰하게 되었을 것이다.

세 번째 여선지자(A Third Prophetess)

구약 성경에서 존경받는 여선지자로 언급된 세 번째 여인은 훌다이다. 하나님은 한 남자 곧 곤경에 빠진 유다 왕 요시아에게 신뢰할 수 있는 예언적 통찰력과 가르침을 주시기 위하여 그녀를 사용하셨다(왕하 22장을 보라). 우리는 또다시 하나님께서 남자에게 가르침을 주기 위하여 여자를 사용하신 예를 보게 된다. 훌다는 이런 사역에 자주 하나님께 쓰임 받았을 것이다. 그렇지 않으면 요시아가 그녀가 한 말을 그토록 믿었을리가 없다.

그런데 왜 하나님은 미리암, 드보라와 훌다를 여선지자로 부르셨을까? 그분은 그들 대신 남자들을 부르실 수 있지 않은가?

물론 하나님은 남자를 부르셔서 그 세 여자가 했던 일을 하게 하실 수 있다. 그러나 그분은 그렇게 하지 않으셨다. 그리고 누구도 그 이유를 모른다. 우리가 이 일에서 배울 수 있는 것은, 우리가 하나님께서 사역에 부르신 사람에 따라 임의로 그분을 틀안에 가두지 않도록 주의해야 한다는 것이다. 비록 구약 성경에서 하나님은 일반적으로 남성을 지도자로 선택하시지만, 때로는 여성을 선택하시기도 한다.

마지막으로, 구약 성경에 나온 이 세 명의 걸출한 여성 사역자들은 모두 여선지자이었다는 사실을 주목해야 한다. 일부 구약 성경의 사역에서는 여성들이 부르심을 받지 못했다. 예를 들어, 제사장으로 부르심을 받은 여성은 없었다. 따라서 하나님은 남성만을 위한 일부 사역들을 떼어두셨을 수 있다.

신약 사역 속의 여성들(Women in Ministry in the New Testament)

흥미롭게도, 우리는 또한, 신약 성경에서도 하나님께 여선지자로 부르심을 받은 여인을 보게 된다. 예수님이 태어나신지 며칠이 안 되어, 안나는 그분을 알아보고 그분이 메시아심을 선포하였다.

또 아셀 지파 바누엘의 딸 안나라 하는 선지자가 있어 나이가 매우 많았더라 그가 결혼한 후 일곱 해 동안 남편과 함께 살다가 과부가 되고 팔십사 세가 되었더라 이 사람이 성전을 떠나지 아니하고 주야로 금식하며 기도함으로 섬기더니 마침 이때에 나아와서 하나님께 감사하고 예루살렘의 속량을 바라는 모든 사람에게 그에 대하여 말하니라(눅 2:36-38, 강조 추가).

안나가 “예루살렘의 속량을 바라는” 모든 사람에게 예수님에 대해 말했음을 주목하라. 거기에는 물론 남성도 포함한다. 따라서 안나는 그리스도에 대하여 남자들을 가르쳤다고 할 수 있다.

신약 성경에는 하나님께 예언의 은사로 쓰임 받은 다른 여성들이 있다. 예수님의 어머니 마리아가 그 부류에 속한다는 것은 확실하다(눅 1:46-55을 보라). 교회 예배에서 마리아의 예언적인 말씀들을 읽을 때마다, 한 여인이 교회를 가르치고 있다고 말할 수 있다. (그리고 하나님은 많은 다른 방법을 통하여 하실 수 있었지만, 여자를 통하여 그분의 아들을 이 세상에 보내심으로 여성에 대한 그분의 존중을 의심할 바 없이 드러내셨다.)

이런 여성들의 목록은 계속된다. 하나님은 그분의 영을 만민에게 부어줄 때 이스라엘의 아들과 딸들이 예언할 것이라고 선지자 요엘을 통하여 말씀하셨다(욜 2:28을 보라). 베드로는 요엘의 예언이 신약 시대에도 확실히 적용됨을 확인하였다(행 2:17을 보라).

우리는 사도행전 21:8-9에서 빌립 전도자가 여선지자인 딸이 네 명이 있었음을 알 수 있다.

바울은 여자가 교회 모임에서 예언함을 썼다(고전 11:5을 보라). 문맥으로 보아 그 가운데 남자들이 있었음이 분명하다.

성경에서 하나님께 여선지자 또는 예언하도록 쓰임 받은 모든 여자들을 보면, 우리에게는 하나님께서 그런 사역에 여성을 사용하실 수 있다는 생각을 반대할만한 좋은 이유가 확실히 없다! 또한, 우리에게는 여자가 하나님을 대신하여 남자에게 예언할 수 없다고 생각할만한 이유도 없다.

여성 목사?(Women as Pastors?)

여성이 목사로 섬기는 것은 어떨까? 하나님께서 남성이 목사/장로/감독의 직분을 맡도록 의도하신 것이 분명한 듯 하다.

미쁘다 이 말이여, 곧 사람이 감독의 직분을 얻으려 함은 선한 일을 사모하는 것이라 함이로다 그러므로 감독은 책망할 것이 없으며 한 아내의 남편이 되며(딤전 3:1-2 강조 추가).

내가 너를 그레데에 남겨 둔 이유는 남은 일을 정리하고 내가 명한 대로 각 성에 장로들을 세우게 하려 함이니 책망할 것이 없고 한 아내의 남편이며(딛 1:5-6, 강조 추가).

바울은 여성이 직분을 갖는 것으로부터 금지되었다고 명시적으로 말하지는 않았다. 그러므로 우리는 절대 일괄론적으로 결론 내리지 않도록 주의해야 한다. 오늘날 전 세계적으로, 특히 개발 도상국에 수많은 효과적인 여성 목사/장로/감독들이 있는 것 같다. 비록 그들은 여전히 압도적인 소수이지만 말이다. 아마도 하나님은 그분의 나라를 위해서거나 또는 자격을 갖춘 남성 지도력의 부족할 경우 이 역할에 여성을 때때로 부르시는 것 같다. 오늘날 그리스도 몸 안의 많은 여성 목사가 실제로 여선지자와 같은 성경적으로 정당한 다른 사역직분에 부르심을 받았을 수도 있다. 하지만, 현재의 교회 구조는 그들에게 단지 목회적인 역할밖에 허용하지 않는다.

왜 목사/장로/감독의 직분은 남성에게만 주어졌을까? 그것을 이해하기 위해서는 이런 직분의 기능을 이해하는 것이 우리에게 도움이 될 것이다. 목사/장로/감독에 대한 성경의 요구 중 하나는 다음과 같다.

자기 집을 잘 다스려 자녀들로 모든 공손함으로 복종하게 하는 자라야 할지며(사람이 자기 집을 다스릴 줄 알지 못하면 어찌 하나님의 교회를 돌보리요)(딤전 3:4-5).

우리가 신약의 장로가 작은 가정교회를 감독하는 것을 생각해보면 이 요구조건이 매우 합리적임을 보아낼 수 있다. 그의 역할은 가족을 감독하는 아버지의 역할과 비슷하다. 이것은 우리가 왜 목사 직분을 남자가 맡아야 하는지를 이해하도록 도와준다. 왜냐하면, 가정교회는 가정의 구조와 매우 비슷하며, 만일 그것이 하나님의 설계하신 바라면, 아내가 아닌 남편이 이끌어야 하기 때문이다. 이 점에 대해 나중에 더 설명할 것이다.

여성 사도?(Women as Apostles?)

우리는 결론적으로 여성이 여선지자로 섬길 수 있다고 확증하였다(만일 그녀가 하나님의 부르심을 받았다면). 다른 유형의 사역들은 어떠할까? 로마서 16장에서 바울이 하나님의 나라를 위해 사역에서 섬긴 많은 여성들을 칭찬한 인사말은 우리에게 깨달음을 줄 것이다. 그 중 한 명은 심지어 사도로 기록되었을 수도 있다. 아래의 세 개의 연속된 인용에서, 나는 여성의 이름들을 강조표기 하였다.

내가 겐그레아 교회의 일꾼으로 있는 우리 자매 뵈뵈를 너희에게 추천하노니 너희는 주 안에서 성도들의 합당한 예절로 그를 영접하고 무엇이든지 그에게 소용되는 바를 도와 줄지니 이는 그가 여러 사람과 나의 보호자가 되었음이라(롬 16:1-2, 강조 추가).

얼마나 큰 보증인가! 우리는 뵈뵈가 어떠한 사역을 이루었는지를 정확히 모르지만, 바울은 그녀가 “겐그리아 교회의 일꾼”이며 “여러 사람의 보호자”라고 하였다. 그녀가 주님을 위해 무엇을 하였든지, 그것은 분명히 바울이 그녀를 로마의 전체 교회에 추천할 만큼 중요한 일이었음이 틀림없다.

다음 우리는 남편인 아굴라와 함께 중요한 사역을 함으로써 모든 이방인 교회들로부터 높은 평가를 받은 브리스가(브리스길라)에 대해 읽을 것이다.

너희는 그리스도 예수 안에서 나의 동역자들인 브리스가와 아굴라에게 문안하라 그들은 내 목숨을 위하여 자기들의 목까지도 내놓았나니 나뿐 아니라 이방인의 모든 교회도 그들에게 감사하느니라 또 저의 집에 있는 교회에도 문안하라 내가 사랑하는 에배네도에게 문안하라 그는 아시아에서 그리스도께 처음 맺은 열매니라 너희를 위하여 많이 수고한 마리아에게 문안하라 내 친척이요 나와 함께 갇혔던 안드로니고와 유니아에게 문안하라 그들은 사도들에게 존중히 여겨지고 또한, 나보다 먼저 그리스도 안에 있는자라(롬 16:3-7, 강조 추가).

유니아는 “사도들 중 뛰어난 자”이었다. 논리적으로 생각하면 그도 사도였을 것이다. 만일 올바른 번역이 율리아라면, 그녀는 여성 사도이다. 브리스가와 마리아는 주님의 일꾼이었다.

또 주 안에서 내 사랑하는 암블리아에게 문안하라 그리스도 안에서 인정함을 받은 아벨레에게 문안하라 아리스도불로의 권속에게 문안하라 내 친척 헤로디온에게 문안하라 나깃수의 가족 중 주 안에 있는 자들에게 문안하라 주 안에서 수고한 드루배나와 드루보사에게 문안하라 주 안에서 많이 수고하고 사랑하는 버시에게 문안하라 주 안에서 택하심을 입은 루포와 그의 어머니에게 문안하라 그의 어머니는 곧 내 어머니니라 아순그리도와 블레곤과 허메와 바드로바와 허마와 및 그들과 함께 있는 형제들에게 문안하라 빌롤로고와 율리아와 네레오와 그의 자매와 올름바와 그들과 함께 있는 모든 성도에게 문안하라(롬 16:8-15, 강조 추가).

분명히, 여성도 사역자가 될 수 있다.

여성 교사?(Women as Teachers?)

여성 교사는 어떨까? 신약 성경에는 그것에 대한 언급이 없다. 물론, 성경에는 남성이 교사로 부르심을 받았다는 언급도 없다. 아굴라의 아내인 브리스길라(위에서 브리스가로 언급됨)는 적어도 작은 규모의 가르침 사역에 참여했다. 예를 들어, 그녀와 아굴라가 아볼로가 에베소에서 완전하지 못한 복음을 전파하는 것을 본 브리스길라와 아굴라는 “그를 데려다가 하나님의 도를 더 정확하게 풀어 일렀다”(행 18:26). 아무도 브리스길라가 그녀의 남편을 도와 남자인 아볼로를 가르쳤다는 것에 반박할 수 없다. 또한, 바울은 성경에서 두 번 “저의 집에 있는 교회”에 대해 쓰면서 브리스길라와 아굴라 둘 다 언급하였으며(롬 16:3-5, 고전 16:19을 보라), 로마서 16:3에서 그들 둘을 “그리스도 안의 동역자”라고 불렀다. 브리스길라가 그녀의 남편을 따라 사역에서 일부 적극적인 역할을 했었다는 것에는 의심의 여지가 없다.

예수님께서 여자에게 남자를 가르치라고 명령하신 경우(When Jesus Commanded Women to Teach Men)

여자는 교회에서 잠잠하여야 하고 남자를 가르치는 것을 금지하는 바울의 말을 보기에 앞서 먼저 성경의 다른 한 말씀을 읽어 보는 것이 우리가 그 부분을 균형 잡는데 도움이 될 것이다.

예수님이 부활하셨을 때, 한 천사가 적어도 세 명의 여자들에게 예수님의 남성 제자들을 가르치도록 위임하였다. 그 여자들은 제자들에게 예수님이 부활하셨고 갈릴리에서 그들에게 나타나시리라는 것을 알려주도록 지시받았다. 하지만, 그것이 전부가 아니다. 짧은 시간이 흐른 뒤, 예수님은 직접 그들에게 나타나셔서 제자가 갈릴리로 가도록 지시하라고 명령하셨다(마 28:1-10; 막 16:1-7).

우선, 나는 예수님이 먼저 여자에게 나타나시고 다음 남자에게 나타나시는 것을 선택하신 것이 매우 중요하다고 생각한다. 둘째로, 여성이 남성을 가르치는 것이 근본적으로 또는 도덕적으로 잘못된 일이라면, 사람은 예수님은 자신의 부활에 대해 여자가 남자에게 가르치라고 하지 않았을 것으로 생각할 것이다, 이 일은 절대 하찮은 일이 아니며, 그분께서 직접 전달할 수도 있는 사안이다(그리고 실제로 나중에 그분은 그렇게 하셨다). 아무도 아래와 같은 사실에 반박할 수 없을 것이다. 주 예수님은 일부 여자들이 중요한 진리를 가르치고, 일부 남자들에게 영적인 가르침을 주도록 지시하셨다.

문제가 되는 성경 구절들(The Problem Passages)

이제 우리는 많은 성경 구절이 말씀하는 사역에서의 여성의 역할에 대해 이해하였으므로 바울이 쓴 “문제가 되는 성경 구절들”을 더 잘 해석할 수 있을 것이다. 우리는 먼저 여자는 교회에서 잠잠하라는 그의 말을 생각해 보자.

여자는 교회에서 잠잠하라 그들에게는 말하는 것을 허락함이 없나니 율법에 이른 것 같이 오직 복종할 것이요 만일 무엇을 배우려거든 집에서 자기 남편에게 물을지니 여자가 교회에서 말하는 것은 부끄러운 것이라(고전 14:34-35).

몇 가지 복합적인 이유 때문에, 일부 사람은 이 말씀이 바울의 실제 가르침인지 아니면 고린도인들이 바울에게 쓴 내용을 그가 인용한 것인지에 대해 의문을 제기한다. 이 서신의 후반에서, 바울은 고린도인들이 그에게 보낸 서신에서 제기한 질문에 응답한 것이 분명하다(고전 7:1, 25; 8:1; 12:1; 16:1, 12을 보라).

또한, 바로 그다음 구절에 쓴 내용은 바울이 교회의 여성은 잠잠해야 한다는 고린도 교회의 정책에 대한 그의 반응으로 간주 될 수 있다.

하나님의 말씀이 너희로부터 난 것이냐 또는 너희에게만 임한 것이냐(고전 14:36).

킹 제임스 성경은 아래와 같이 번역함으로써 바울이 고린도인들의 태도에 더 놀라있음을 드러냈다.

하나님의 말씀이 너희에게서 나왔느냐 아니면 너희에게만 이르렀느냐(고전 14:36).

어느 경우에나, 바울은 분명히 두 개의 수사학적인 질문을 하고 있다. 그 두 질문에 대한 답변은 모두 “아니“이다. 고린도인들은 하나님의 말씀의 창시자가 아니며, 하나님의 말씀은 단지 그들에게만 주신 것도 아니다. 바울의 질문은 그들의 자부심을 겨냥한 질책임이 분명하다. 만일 앞의 두 구절에 대한 반응이 아래와 같을 것이다. “당신은 자신이 누구라고 생각하는가? 당신은 하나님께서 그분의 말씀을 누구를 통하여 말씀하실지를 언제부터 규정하기 시작하였는가? 하나님은 그분이 원하신다면 여성을 사용하실 수 있으며, 당신이 그들을 잠잠케하는 것은 바보 같은 짓이다.”

이 같은 해석은 우리가 바울이 이미 같은 서신에서 여성으로 하여금 잠잠할 수 없게 하는 것인 예언함에 대해 쓴 것(고전 11:5을 보라)을 고려해보면 논리적이 돼 보인다. 또한, 그 후로 몇 구절 뒤에서, 바울은 여성을 포함한 모든 고린도인들이[2] “예언하기를 사모하기”를 촉구하였다(고전 14:39). 그러므로 만일 바울이 14:34-35에서처럼 실제로 여자들이 교회에서 잠잠하기를 주장했다면, 그는 자아모순에 빠진 것처럼 보일 수 있다.

다른 가능성(Other Possibilities)

하지만, 우리가 잠시 동안 고린도전서 14:34-35이 확실히 바울이 한 말이 맞고, 그는 여자들이 잠잠하기를 가르치고 있다고 가정해보자. 그렇다면 우리는 그가 한 말을 어떻게 해석해야 할까?

다시 한 번, 우리는 바울이 같은 서신에서 여자들이 분명히 교회의 모임에서 공개적으로 기도하고 예언할 수 있다고 말했으면서 왜 그들에게 교회 모임에서 완전히 잠잠하라는 일괄적인 명령을 했는지 궁금할 것이다.

또한, 바울은 우리가 많은 성경적인 사례에서 보아왔듯이 하나님은 여성을 사용하셔서 그분의 말씀을 공개적으로 심지어 남성에게 선포하심을 이미 분명하게 알고 있었다. 그는 왜 하나님께서 종종 기름 부으셔서 말하게 했던 자들을 완전히 잠잠하게 했겠는가?

상식적으로 바울은 여자들이 교회 모임 때마다 완전히 잠잠하라고 했을 리가 없다. 초대 교회는 가정집에서 모였고 함께 식사를 나눴음을 명심하라. 우리는 여자들이 모임의 시작부터 끝까지 아무 말도 하지 않았다고 생각할 수 있는가? 그들이 음식을 준비하거나 식사하는 동안에 아무 말도 하지 않았다고 생각할 수 있는가? 그들이 그들의 아이들에게 아무 말도 하지 않았다고 생각할 수 있는가? 이러한 생각은 터무니없다.

만일 예수님의 이름으로 “두 세 사람이 모인” 곳에 예수님이 그들 중에 계신다면(마 18:20), 그들은 확실히 교회 모임을 구성하게 된다. 그렇다면, 두 여자가 예수님의 이름으로 함께 모였을 때 서로 말을 하지 말아야 하는가?

아니, 만일 고린도전서 14:34-35 말씀이 실제로 바울의 가르침이라면, 그는 단순히 교회의 질서에 관한 작은 문제를 제기한 것이다. 어떤 여자들은 질문함에 있어서 질서가 없었다. 바울은 여성들이 전체 모임 중에 완전히 침묵을 지켜야 한다는 뜻이 아니다. 그가 몇 구절 이전에 선지자들에게 유사한 지침을 줄 때에도 그들이 완전히 침묵을 지키라고는 말하지 않았다.

만일 곁에 앉아 있는 다른 이에게 계시가 있으면 먼저 하던 자는 잠잠할지니라(고전 14:30, 강조 추가).

이 경우 “잠잠하라”는 단어는 “일시적으로 말하기 삼가라”는 뜻이다.

바울은 또한, 사람들에게 통역하는 자가 없으면 교회에서 방언을 삼가하라고 지시하였다.

만일 통역하는 자가 없으면 교회에서는 잠잠하고 자기와 하나님께 말할 것이요(고전 14:28, 강조 추가).

바울은 이 사람들에게 전체 모임이 진행되는 동안 완전히 잠잠하라고 지시하였는가? 아니, 그는 그들이 통역이 없을 때 방언을 하지 말라고 말하였다. 바울은 그들에게 “교회에서는 잠잠하라”고 말했음을 주목하라. 이것은 고린도전서 14:34-35에서 여자들에게 준 가르침과 같다. 그럼 왜 우리는 바울의 여자는 교회에서 잠잠하라는 말을 “전체 모임 중에 잠잠해야 한다”라고 해석하고, 바울이 교회에서 질서없이 방언을 하는 자들에게 한 말을 “모임의 특정 순간에 말하기를 삼가라”는 뜻으로 해석하는가?

마지막으로, 바울은 그 구절에서 모든 여성을 상대로 말한 것이 아님을 주목하라. 그의 말은 오직 결혼한 여성에게만 적용된다. 왜냐하면, 그들은 질문이 있을 경우 “자기 남편에게 물어보라”라고 지시받았기 때문이다.[3] 아마도 질문의 일부 또는 전부는 기혼 여성들이 자기들의 남편 이외의 다른 남자에게 한 것일 수 있다. 이러한 상황은 당연히 부적절한 것으로 간주 될 수 있으며, 그들이 자기들의 남편에 대한 불경과 불순종을 어느 정도 드러낼 수 있다. 만일 그것이 바울이 제기한 문제라면, 그것은 곧 바울이 왜 자신의 주장을 창세기부터 다방면으로 계시된 율법에 이른 것 같이 여자들은(분명히 그들의 남편에게) 복종해야 한다는 사실에 기반을 둔 이유이다(고전 14:34을 보라).

요약하면, 만일 바울이 실제로 고린도전서 14:34-35에서, 여자들이 잠잠할 것에 관하여 지시하였다면, 그는 단지 기혼 여성들이 부적절한 때에 또는 그들의 남편을 불경하는 방식으로 질문하는 것을 삼가라는 것을 말하고 있다. 그런 경우가 아니라면, 그들은 예언하고, 기도하고 말할 수 있다.

또 하나의 문제가 되는 성경 구절(The Other Problem Passage)

마지막으로, 우리는 바울이 디모데에 쓴 첫 번째 서신에 기록된 두 번째 “문제가 되는 성경 구절”을 보도록 하자.

여자는 일체 순종함으로 조용히 배우라 여자가 가르치는 것과 남자를 주관하는 것을 허락하지 아니하노니 오직 조용할지니라 이는 아담이 먼저 지음을 받고 하와가 그 후며 아담이 속은 것이 아니고 여자가 속아 죄에 빠졌음이라(딤전 2:11-14).

바울은 하나님을 대신하여 남자와 여자에게 그분의 뜻을 효과적으로 가르친 네 명의 여선지자 미리암, 드보라, 훌다와 안나를 분명히 알고 있었다. 그는 이스라엘의 사사인 드보라가 남자와 여자에게 어느 정도의 권한을 행사했음을 분명히 알고 있었다. 그는 하나님이 오순절 날 자기의 영을 부어주신 것이 말세에 하나님께서 자기의 영을 모든 육체에 부어 주심으로써 자녀들이 예언할 것이라는 요엘의 예언을 부분적으로 성취하였다는 것을 분명히 알고 있다. 그는 예수님이 어떤 여성들이 남성 사도들에게 그분의 메시지를 전달하도록 위임한 것을 분명히 알고 있었다. 그는 고린도 교회에 쓴 서신에서 여자들이 교회에서 기도하고 예언하는 것에 대해 찬성한 것을 분명히 알고 있었다. 그는 고린도인들에게 그들 중 누구라도 다른 지체들과 함께 나눌 수 있는 가르침을 성령님으로부터 받을 수 있다고 말했음을 분명히 기억하고 있었다(고전 14:26을 보라). 그렇다면 그가 디모데에게 이런 말을 쓸 때 전달하고자 하는 의도는 무엇일까?

바울은 자신의 가르침의 근거로 창세기에서 두 개의 관련된 사실을 인용하고 있음을 주목하라. (1) 아담은 하와 이전에 지음을 받았고 (2) 아담이 아닌 하와가 속은 것이며, 그녀는 죄에 빠졌다. 첫 번째 사실은 남편과 아내 사이의 올바른 관계를 세워준다. 창조의 순서에 따라, 바울이 다른 곳에서도 가르치듯이 남편은 머리가 된다(고전 11:3; 엡 5:23-24을 보라).

바울이 언급한 두 번째 사실은 여자가 남자보다 더 쉽게 속는다는 것을 전달하기 위함이 아니다. 왜냐하면, 남자도 쉽게 속기 때문이다. 사실, 그리스도의 지체 중에 여성이 남성보다 많다는 사실 때문에 남성이 여성보다 속임당할 가능성이 더 크다고 주장할 수 있다. 오히려 두 번째 사실은 가정에 세운 하나님의 의도된 질서가 무시 될 때, 사탄이 틈을 탈 수 있음을 보여준다. 인류의 전체 문제는 에덴동산에서 한 남자와 그의 아내 사이의 관계가 질서를 잃으면서부터 시작되었다 -아담의 아내는 그에게 순종하지 않았다. 아담은 그의 아내에게 금지된 열매에 대한 하나님의 지시를 알려주었음이 틀림없다(창 2:16-17; 3:2-3). 하지만, 그녀는 그의 지시를 따르지 않았다. 그녀가 아담에게 금지된 열매를 주어서 먹게 했을 때, 그녀는 모종 의미에서 아담의 권한을 넘어섰다(창 3:6을 보라). 그 경우 아담이 하와를 인도한 것이 아니라 하와가 아담을 인도한 것이다. 그 결과는 재앙이었다.

교회 – 한 가정의 모델(The Church–A Model of the Family)

가정에 대한 하나님의 의도된 질서는 마땅히 교회에 의해 보여져야 한다. 내가 앞서 언급한 바와 같이, 교회 역사상 첫 300년 동안, 교회의 회중 수가 적었다는 점을 유의하는 것은 매우 중요하다. 그들은 집에서 만났다. 목사/장로/감독은 가정의 아버지와 같았다. 이런 하나님이 의도한 교회 구조는 가정 구조와 매우 닮았으며, 사실상 영적인 대가정이었으며, 만일 여성이 주도한다면 가정의 내부 및 교회의 외부에 잘못된 메시지를 전달했을 것이다. 여성 목사/장로/감독이 정기적으로 가정교회에서 가르치고, 그녀의 남편은 순종적으로 그곳에 앉아 그녀의 가르침을 듣고 그녀의 권위에 복종한다고 생각해보라. 그것은 하나님이 세우신 가정의 질서를 위배하는 것이며 잘못된 본을 보여주는 것이 된다.

바울의 말이 뜻하는 바가 바로 이것이다. 그 말들이 장로에 대한 그의 요구 조건과 매우 가까운 곳에 있음을 주목하라. 그 중 한 요구조건은 남성이어야 한다는 것이다(딤전 3:1-7을 보라). 또한, 장로들은 교회에서 정기적으로 가르쳐야 함을 주목해야 한다(딤전 5:17을 보라). 여자는 일체 순종함으로 조용히 배워야 하며 가르치는 것과 남자를 주관하는 것은 허락되지 않았다고 한 바울의 말은 분명히 교회에서의 올바른 질서와 관련이 있다. 그가 설명하고자 했던 것은 여자가 부분적으로든 전체적으로든 장로/목사/감독의 역할을 수행하는 것은 부적절하다는 것이다.

이것은 여자 또는 아내가 자기의 남편에게 순종하면, 기도하고, 예언하고, 간단한 가르침을 받고 지체들과 나누거나 교회 모임 중에 일반적인 말을 할 수 없다는 뜻이 아니다. 이 모든 일은 여자가 하나님의 질서를 위반하지 않는다면 집에서 그 모든 일을 할 수 있듯이 교회에서도 할 수 있다. 여자가 교회에서 하지 못하도록 금지된 것은 그녀가 집에서 하지 못하도록 금지된 것과 다를 바 없다 – 바로 그녀의 남편을 주관하는 것이다.

우리는 나중의 성경 구절에서 여자들도 남자처럼 집사의 직분으로 섬길 수 있음을 알게 된다(딤전 3:12을 보라). 교회에서 집사, 또는 단어의 실제 의미인 일꾼으로 섬기려면 남편과 아내 사이에 세운 하나님의 신성한 질서를 위반해서는 안 된다.

이것은 내가 디모데 전서 2:11-14의 바울의 말과 성경의 나머지 부분의 가르침을 조화시킬 수 있는 유일한 방법이다. 우리가 보아왔던 하나님께 쓰임 받은 여성들은 아무도 가정과 교회에서 모델 역할을 한 적이 없으므로, 그들 중 아무도 하나님의 의도하신 질서를 위반하지 않았다. 우리는 가정에서 남편을 주관한 아내의 잘못된 모델을 어디에서도 찾을 수 없다. 다시 한 번, 여러 가정이 모인 가정교회 모임에서 아내는 가르치고 감독하는 것을 책임진 한편, 남편은 수동적으로 앉아 그녀의 지도력에 순종하고 있는 모습을 그려보라. 이것은 하나님이 원하시는 모습이 아니다. 왜냐하면, 그것은 가정을 향한 그분의 질서를 거스르기 때문이다.

드보라가 이스라엘의 사사가 된 것이나, 안나가 그리스도에 대해 남자들에게 말한 것이나, 마리아와 그의 친구들이 사도들에게 그리스도의 부활에 대해 말한 것 중 아무것도 잘못된 메시지를 보내거나 부적절한 방식으로 가정에 세우신 하나님 질서를 위반한 적이 없다. 정기적인 교회 모임 중에 만일 여성 또는 아내가 권한을 행사하고 정기적으로 남성 또는 남편을 가르칠 경우 잘못된 메시지를 전파할 위험이 존재한다.

결론(In Conclusion)

만일 우리가 우리 자신한테 “여성들이 열심과 하나님이 주신 은사로 다른 사람들을 섬기면서 사역에 참여하는 것이 잘못된 근본적인 이유는 무엇인가? 어떤 도덕적 또는 윤리적 원칙을 위반하였는가?”라고 물어본다면, 우리는 곧 유일하게 가능한 경우가 여성의 사역으로 인해 왠지 모르지만, 남성과 여성, 남편과 아내 사이의 관계에 대한 하나님의 질서를 위반 한 경우일 뿐이라는 것을 인식하게 된다. “문제가 되는 성경 구절들” 모두에서 바울은 결혼의 신성한 질서를 우려의 근거로 호소했다.

따라서 우리는 여성들이 사역함에 있어서 매우 작은 의미에서만 제한받음을 알 수 있다. 많은 다른 방식으로 하나님은 그분의 영광을 위해 여성을 사용하기를 원하시며, 그분은 이미 수천 년 동안 그렇게 해오셨다. 성경은 하나님의 나라에 대한 여성의 긍정적인 기여를 많이 말씀하고 있으며, 우리는 그중 일부를 이미 알아보았다. 우리는 예수님의 가장 가까운 친구 중 일부는 여자였고(요 11:5를 보라), 그들은 예수님의 사역을 재정적으로 지원했음을 잊지 말아야 한다(눅 8:1-3 을 보라). 성경에는 남자가 이런 일을 했다는 기록은 아무 곳에도 없다. 사마리아의 우물곁에 있던 여자는 그녀의 마을 사람들에게 그리스도에 대해 말함으로 많은 사마리아인이 예수님을 믿게 되었다(요 4:28-30, 39을 보라). 다비다라 하는 여제자는 “선행과 구제하는 일이 심히 많았다”고 기록되었다. 예수님의 장례를 위하여 그분께 향유를 부은 것도 여자였으며 어느 남자가 그녀에 대해 불평할 때 예수님은 그녀를 칭찬해 주셨다(막 14:3-9을 보라). 마지막으로, 예루살렘의 거리를 십자가를 지시고 걸어가신 예수님을 위해 울었던 것도 어느 남자가 아닌 여자였다고 성경은 기록하고 있다. 이러한 사례들과 그와 비슷한 사례들은 마땅히 많은 여성들이 일어나서 하나님이 그들에게 임명하신 사역을 성취할 수 있도록 격려해야 한다. 우리에게는 모든 여성이 필요하다!

[1]우리는 하나님이 처음 만드신 아담 이후의 모든 남자들은 여자가 낳았음을 주목해야 할 것이다. 바울이 고린도전서 11:11-12에서 지적한 바와 같이 아담 이후의 모든 남자들은 여자로 말미암아 났다. 분명한 것은, 아무도 이 신성한 질서가 남자가 그들의 어머니보다 못하다는 것을 증명한다고 주장할 수 없을 것이다.

[2]바울의 권면은 “형제들”에게 한 것인데, 그는 “형제”란 용어를 고린도전서에서 27번 사용하였다. 때문에 “형제”란 이 용어는 분명 남자뿐만이 아닌, 고린도에 있는 그리스도인들의 몸 전체를 가리킨 것이다.

[3]헬라어 원문으로 여자와 아내, 또는 남자와 남편은 같은 단어임을 주목해야 할 것이다. 따라서 우리는 반드시 문맥으로부터 저자가 남자와 여자를 말하는지 아니면 남편과 아내를 말하는지를 파악해야 한다. 고려한 구절은 바울은 아내들에게 말하고 있는 것이다. 왜냐하면 아내만이 집에서 남편에게 아무것이나 물을수 있기 때문이다.

Já que é do conhecimento geral que as mulheres formam mais da metade da Igreja do Senhor Jesus Cristo, é importante entender suas funções ordenadas por Deus dentro do corpo. Na maioria das igrejas e ministérios, elas são vistas como trabalhadoras valiosas, já que fazem a maior parte do ministério geral.

Mesmo assim, nem todos concordam sobre as funções das mulheres. Muitas vezes, elas não são aceitas em certos ministérios ligados a falar e liderar na igreja. Algumas igrejas permitem pastoras; muitas outras não. Algumas permitem que mulheres ensinem, enquanto outras não. Algumas proíbem que mulheres falem durante os cultos.

A maioria desses desacordos surgiu de variadas interpretações das palavras de Paulo a respeito das funções das mulheres. Encontradas em 1 Coríntios 14:34-35 e 1 Timóteo 2:11-3:7, essas passagens serão o foco de nosso estudo, principalmente no fim desse capítulo.

Do Início (From the Beginning)

Enquanto começamos, vamos considerar o que as Escrituras revelam sobre as mulheres desde suas primeiras páginas. Elas, assim como os homens, são criadas à imagem de Deus:

Criou Deus o homem à sua imagem, à imagem de Deus o criou; homem e mulher os criou (Gn. 1:27).

Sabemos, é claro, que Deus criou Adão antes de Eva, e este é, com certeza, um fato espiritual significante de acordo com Paulo (veja 1 Tm. 2:3). Mais tarde levaremos em consideração o significado dessa ordem da criação como é explicada por Paulo, mas agora basta dizer que isso não prova a superioridade do homem sobre a mulher. Sabemos que Deus criou os animais antes dos seres humanos (veja Gn. 1:24-28), e ninguém argumentaria que animais são superiores a pessoas.[1]

A mulher foi criada para ser a ajudante de seu marido (veja Gn. 2:18). Mais uma vez, isso não prova sua inferioridade, somente revela seu papel no casamento. O Espírito Santo é dado como nosso ajudante, mas com certeza não é inferior a nós; pelo contrário: é superior a nós! E pode ser dito que a criação da mulher para ser ajudante de seu marido prova que os homens precisam de ajuda! Foi Deus quem disse que não era bom que o homem ficasse só (veja Gn. 2:18). Essa verdade tem sido provada incontáveis vezes na história quando homens ficam sem esposas para ajudá-los.

Finalmente, notamos na primeira página de Gênesis que a primeira mulher foi formada da carne do primeiro homem. Ela foi tirada dele, mostrando o fato que sem ela, ele é incompleto e que os dois eram originalmente um. Mais adiante, o que Deus separou foi planejado por Ele que se tornasse um novamente através da união sexual, um meio não só de procriação, mas de expressão de amor e apreciação, de prazer mútuo, do qual ambos dependem um do outro.

Tudo nessas lições de criação se opõe à ideia de um sexo ser superior ao outro ou um ter o direito de domínio sobre o outro. E o fato de Deus ter designado funções diferentes para mulheres no casamento ou ministério nada tem a ver com sua igualdade aos homens, em Cristo, em quem “não há…homem nem mulher” (Gl. 3:28).

Mulheres no Ministério no Velho Testamento (Women in Ministry in the Old Testament)

Com essa fundação feita, vamos considerar algumas das mulheres que Deus usou para alcançar Seus propósitos divinos no Velho Testamento. É óbvio, que Deus chamou principalmente homens para o ministério vocacional durante o tempo do Velho Testamento, assim como fez no tempo do Novo Testamento. As histórias de homens como Moisés, Arão, Josué, Samuel e Davi enchem as páginas do Velho Testamento.

Contudo, muitas mulheres são provas de que Deus pode chamar e usar quem quiser, e mulheres equipadas por Deus são suficientes para qualquer tarefa para a qual Ele as chamar.

Antes de considerarmos qualquer dessas mulheres em particular, note que cada grande homem de Deus do Velho Testamento nasceu e foi criado por uma mulher. Não haveria Moisés sem uma mulher chamada Joquebede (veja Ex. 6:20). Também não existiria nenhum outro grande homem de Deus se não fosse pelas mães daqueles homens. Deus entregou às mulheres a pesada responsabilidade e o ministério louvável de criar filhos no Senhor (veja 2 Tm. 1:5).

Joquebede não foi somente mãe de dois homens chamados por Deus, chamados Moisés e Arão, mas também de uma mulher chamada por Deus, irmã deles, uma profetisa e líder de louvor chamada Miriã (veja Ex. 15:20). Em Miqueias 6:4, Deus classificou Miriã, juntamentt com Moisés e Arão, como uma entre os líderes de Israel:

Eu o tirei do Egito, e o redimi da terra da escravidão; enviei Moisés, Arão e Miriã para conduzi-lo (ênfase adicionada).

É claro, o papel de liderança de Miriã em Israel não era tão dominante quanto o de Moisés. Mesmo assim, como profetisa, ela falou por parte de Deus, e acho seguro assumir que as mensagens de Deus através dela não eram destinadas apenas às mulheres, mas também aos homens de Israel.

Uma Juíza Sobre Israel (A Female Judge Over Israel)

Outra mulher que Deus levantou como líder em Israel foi Débora, que viveu nos tempos dos juízes de Israel. Ela também era profetiza, e era juíza tanto quanto Gideão, Jefté e Samuel que foram juízes durante suas vidas. Somos informados que “os israelitas a procuravam, para que ela decidisse as suas questões” (Jz. 4:5). Portanto, ela fazia decisões para homens, e não somente mulheres. Não pode haver dúvidas sobre isso: Uma mulher dizia aos homens o que fazer, e Deus a ungiu para que assim o fizesse.

Como a maioria das mulheres que são chamadas por Deus para a liderança, Débora, aparentemente, encontrou pelo menos um homem que tinha dificuldade para receber a palavra de Deus através de uma mulher. Seu nome era Baraque, e por causa de sua incredulidade às instruções proféticas de Débora para que fosse à guerra contra o general cananita Sísera, ela lhe disse que a honra de matar Sísera seria de uma mulher. Ela estava certa, e uma mulher chamada Jael é lembrada nas Escrituras como a mulher que enfiou uma estaca de tenda na cabeça de Sísera enquanto este dormia (veja Jz. 4). A hitória termina com Baraque cantando um dueto com Débora! Algumas das frases estão cheias de louvor a ambas, Débora e Jael (veja Jz. 5); portanto, creio que Baraque tenha começado a acreditar no “ministério feminino” depois de tudo.

Uma Terceira Profetisa (A Third Prophetess)

Uma terceira mulher que é mencionada no Velho Testamento como uma respeitada profetisa é Hulda. Deus a usou para dar discernimento e instrução profética a um homem, o aflito rei de Judá, Josias (veja 2 Rs. 22). Vemos novamente um exemplo de Deus usando uma mulher para instruir um homem. É bem provável que Hulda era usada por Deus em tal ministério com certa frequência, caso contrário, Josias não teria tanta fé no que ela lhe disse.

Mas, por que Deus chamou Miriã, Débora e Hulda como profetisas? Ele não poderia ter escolhido homens ao invés?

Com certeza Deus poderia ter chamado homens para fazer exatamente o que aquelas três mulheres fizeram. Mas não chamou. E ninguém sabe a razão. O que devemos aprender com isso é que é melhor termos cuidado para não colocarmos Deus em uma caixa quando falamos sobre quem Ele chama para o ministério. Mesmo que, normalmente Deus tenha chamado homens no Velho Testamento, Ele algumas vezes escolheu mulheres.

Finalmente, deve ser notado que os três preeminentes exemplos de ministras no Velho Testamento foram profetisas. Existem alguns ministérios no Velho Testamento para os quais nenhuma mulher foi chamada. Por exemplo, nenhuma mulher foi chamada para ser sacerdotisa. Portanto, Deus pode reservar alguns ministérios exclusivamente para homens.

Mulheres no Ministério no Novo Testamento (Women in Ministry in the New Testament)

É interessante que também encontramos uma mulher sendo chamada por Deus como profetisa no Novo Testamento. Quando Jesus tinha somente alguns dias de nascido, Ana O reconheceu e começou a proclamar sobre o Messias:

Estava ali a profetisa Ana, filha de Fanuel, da tribo de Aser. Era muito idosa; tinha vivido com seu marido sete anos depois de se casar e então permanecera viúva até a idade de oitenta e quatro anos. Nunca deixava o templo: adorava a Deus jejuando e orando dia e noite. Tendo chegado ali naquele exato momento, deu graças a Deus e falava a respeito do menino a todos os que esperavam a redenção de Jerusalém (Lc. 2:36-38, ênfase adicionada).

Note que Ana falou sobre Jesus “a todos os que esperavam a redenção de Jerusalém.” Isso incluiria, é claro, homens. Portanto, pode ser dito que Ana estava ensinando a homens sobre Cristo.

Há outras mulheres no Novo Testamento a quem Deus usou com o dom de profecia. Maria, a mãe de Jesus, estava, com certeza, nesse grupo (veja Lc. 1:46-55). Todas as vezes que as palavras proféticas de Maria são lidas no culto, pode ser dito que uma mulher está ensinando à igreja. (E sem dúvida, Deus honrou as mulheres mandando Seu Filho ao mundo através de uma mulher, algo que poderia ter feito de muitas outras formas.)

A lista continua. Deus revelou através da boca do profeta Joel que quando derramasse Seu Espírito, os filhos e as filhas em Israel profetizariam (veja Jl. 2:28). Pedro confirmou que a profecia de Joel era, certamente, aplicável à distribuição da nova aliança (veja At. 2:17).

Vemos em Atos 21:8-9 que Filipe, o evangelista, tinha quatro filhas que eram profetisas.

Paulo escreveu sobre mulheres profetizando nas reuniões da igreja (veja 1 Co. 11:5). Pelo contexto fica claro que homens estavam presentes.

Com todos os exemplos bíblicos de mulheres sendo usadas por Deus como profetisas e para profetizar, com certeza não temos um bom motivo para nos fechar à ideia de que Deus pode usar mulheres em tais ministérios! Mais adiante, nada existe que nos leve a pensar que mulheres não possam profetizar a homens por parte de Deus.

Mulheres Como Pastoras? (Women as Pastors?)

E mulheres servindo como pastoras? Parece claro que Deus quis que o papel de pastor/presbítero/bispo fosse destinado a homens:

Esta afirmação é digna de confiança: Se alguém deseja ser bispo, deseja uma nobre função. É necessário, pois, que o bispo seja irrepreensível, marido de uma só mulher, moderado, sensato, respeitável, hospitaleiro e apto para ensinar (1 Tm. 3:1-2, ênfase adicionada).

A razão de tê-lo deixado em Creta foi para que você pusesse em ordem o que ainda faltava e constituísse presbíteros em cada cidade, como eu o instruí. É preciso que o presbítero seja irrepreensível, marido de uma só mulher (Tt. 1:5-6, ênfase adicionada).

Paulo não diz expressamente que mulheres são proibidas de atuar no posto de pastor, e portanto, devemos tomar cuidado ao chegarmos a uma conclusão absoluta. Parece que existem várias pastoras/presbíteras/bispas ao redor do mundo que são muito eficientes, especialmente em nações em desenvolvimento; ainda assim, são minoria. Talvez, Deus chame ocasionalmente, mulheres para esse papel quando isso serve aos Seus sábios propósitos para o Reino ou quando há falta de liderança masculina qualificada. Também é possível que muitas pastoras no corpo de Cristo hoje são, na verdade, chamadas a outros ministérios que são biblicamente válidos para mulheres, como o de profetisa, mas a estrutura atual da igreja só permite que trabalhem no papel pastoral.

Por que o posto de pastor/presbítero/bispo é reservado para homens? Conhecer a função desse posto pode nos ajudar a descobrir. Um dos requisitos bíblicos para pastor/presbítero/bispo é:

Ele deve governar bem sua própria família, tendo os filhos sujeitos a ele, com toda a dignidade. Pois, se alguém não sabe governar sua própria família, como poderá cuidar da igreja de Deus? (1 Tm. 3:4-5).

Esse requisito faz muito sentido quando percebemos que o líder do Novo Testamento administrava uma pequena igreja no lar. Esse papel era parecido com o de um pai administrando sua casa. Isso nos ajuda a entender por que o posto pastoral deve ser ocupado por um homem — porque é muito parecido com a estrutura familiar que, se estiver de acordo com o projeto de Deus, deve ser liderada pelo marido, não pela esposa. Falaremos sobre esse ponto mais tarde.

Mulheres Como Apóstolos? (Women as Apostles?)

Estabelecemos conclusivamente que mulheres podem servir no posto de profetisas (se chamadas por Deus). E a respeito de outros ministérios? É esclarecedor ler a saudação de Paulo em Romanos 16, onde ele louva várias mulheres que serviram no ministério pelo bem do Reino de Deus. Uma pode até ter sido listada como apóstolo. Nas três citações consecutivas que se seguem, eu coloquei em itálico todos os nomes femininos:

Recomendo-lhes nossa irmã Febe, serva da igreja em Cencréia. Peço que a recebam no Senhor, de maneira digna dos santos, e lhe prestem a ajuda de que venha a necessitar; pois tem sido de grande auxílio para muita gente, inclusive para mim (Rm. 16:1-2, ênfase adicionada).

Mas que endosso! Não sabemos com exatidão que ministério Febe exerceu, mas Paulo a chamou de “serva da igreja em Cencréia” e “grande auxílio para muita gente”, incluindo ele próprio. Seja lá o que for que ela fazia para o Senhor, deve ter sido bem significante para garantir-lhe o endosso de Paulo ante toda a igreja de Roma.

Agora leremos sobre Priscila (Prisca), que juntamente com seu marido, Áquila, tinha um ministério tão significante que todas as igrejas dos gentios os estimavam:

Saúdem Priscila (Prisca) e Áqüila, meus colaboradores em Cristo Jesus. Arriscaram a vida por mim. Sou grato a eles; não apenas eu, mas todas as igrejas dos gentios. Saúdem também a igreja que se reúne na casa deles. Saúdem meu amado irmão Epêneto, que foi o primeiro convertido a Cristo na província da Ásia. Saúdem Maria, que trabalhou arduamente por vocês. Saúdem Andrônico e Júnias [ou Júnia, como a versão RC traduz, que é feminino], meus parentes que estiveram na prisão comigo. São notáveis entre os apóstolos, e estavam em Cristo antes de mim (Rm. 16:3-7, ênfase adicionada).

A respeito de Júnias, parece lógico pensar que uma pessoa que é notável “entre os apóstolos” só poderia ser um apóstolo. Se a correção correta for Júnia, então ela era uma apóstolo. Priscila e Maria trabalhavam para o Senhor.

Saúdem Amplíato, meu amado irmão no Senhor. Saúdem Urbano, nosso cooperador em Cristo, meu amado irmão Estáquis. Saúdem Apeles, aprovado em Cristo. Saúdem os que pertencem à casa de Aristóbulo. Saúdem Herodião, meu parente. Saúdem os da casa de Narciso, que estão no Senhor. Saúdem Trifena e Trifosa, mulheres que trabalham arduamente no Senhor. Saúdem a amada Pérside, outra que trabalhou arduamente no Senhor. Saúdem Rufo, eleito no Senhor, e sua mãe, que tem sido mãe também para mim. Saúdem Asíncrito, Flegonte, Hermes, Pátrobas, Hermas e os irmãos que estão com eles. Saúdem Filólogo, Júlia, Nereu e sua irmã, e também Olimpas e todos os santos que estão com eles (Rm. 16:8-15, ênfase adicionada).

Claramente, mulheres podem ser “trabalhadoras” no ministério.

Mulheres Como Professoras? (Women as Teachers?)

E professoras? O Novo Testamento não menciona nenhuma. É claro que a Bíblia também não menciona nenhum homem chamado para ser professor. Priscila (mencionada acima e também conhecida de Prisca), esposa de Áquila, estava envolvida no ensino pelo menos em pequena escala. Por exemplo, quando ela e Áquila ouviram Apolo pregando um evangelho deficiente em Éfeso, “convidaram-no para ir à sua casa e explicaram com mais exatidão o caminho de Deus” (At. 18:26). Ninguém pode argumentar que Priscila não ajudou seu esposo a ensinar Apolo, um homem. Mais adiante, Paulo menciona ambos Priscila e Áquila duas vezes nas Escrituras quando escreve sobre “a igreja que se reúne na casa deles” (veja Rm. 16:3-5; 1 Co. 16:19), e chama ambos de “colaboradores em Cristo Jesus” em Romanos 16:3. Há pouca dúvida que Priscila teve um papel ativo no ministério ao lado de seu marido.

Quando Jesus Mandou Mulheres Ensinarem Homens (When Jesus Commanded Women to Teach Men)

Antes de falarmos sobre as palavras de Paulo sobre mulheres ficarem em silêncio na igreja e sua proibição a mulheres ensinarem a homens, vamos considerar uma outra passagem que nos ajudará a balancear essas.

Quando Jesus ressuscitou, um anjo mandou pelo menos três mulheres ensinarem aos discípulos de Jesus. Essas mulheres foram instruídas a falar aos discípulos que Jesus tinha ressuscitado e que apareceria a eles na Galileia. Mas isso não é tudo. Pouco tempo depois, Jesus em pessoa apareceu às mesmas mulheres e as mandou instruir os discípulos a irem para a Galileia (veja Mt. 28:1-10; Mc. 16:1-7).

Em primeiro lugar, acho significante que Jesus escolheu aparecer primeiramente a mulheres e depois a homens. Segundo, se houvesse algo fundamentalmente ou moralmente errado com mulheres ensinando homens, Jesus não teria mandado mulheres ensinarem aos homens sobre Sua ressurreição, uma informação essencial, e que Ele mesmo poderia ter entregue (o que fez mais tarde). Ninguém pode argumentar esse fato: o Senhor Jesus instruiu mulheres a ensinarem a verdade vital e dar algumas instruções espirituais a alguns homens.

As Passagens Problemáticas (The Problem Passages)

Agora que temos algum entendimento do que a maioria da Bíblia nos diz sobre o papel da mulher no ministério, somos mais capazes de interpretar as “passagens problemáticas” nas escritas de Paulo. Vamos primeiro considerar suas palavras sobre mulheres manterem o silêncio nas igrejas:

Permaneçam as mulheres em silêncio nas igrejas, pois não lhes é permitido falar; antes permaneçam em submissão, como diz a Lei. Se quiserem aprender alguma coisa que perguntem a seus maridos em casa; pois é vergonhoso uma mulher falar na igreja (1 Co. 14:34-35).

Alguns questionam, por vários motivos, se essas são realmente as instruções de Paulo ou somente uma citação do que os coríntios haviam lhe escrito. Está claro que na segunda metade de sua carta, Paulo estava respondendo as questões que os coríntios lhe perguntaram na carta que lhe enviaram (veja 1 Co. 7:1, 25; 8:1; 12:1; 16:1, 12).

Em seguida, no próximo versículo, Paulo escreve o que pode ser considerado sua reação à política dos coríntios de silenciar as mulheres nas igrejas:

Acaso a palavra de Deus originou-se entre vocês? São vocês o único povo que ela alcançou? (1 Co. 14:36).

A Versão King James traduz esse versículo de modo que Paulo parece ainda mais atônito com a atitude dos coríntios:

O quê? A Palavra de Deus veio de vocês? Ou somente para vocês? (1 Co. 14:36).*

De qualquer modo, Paulo está obviamente fazendo duas perguntas retóricas. A resposta para ambas é: Não. Os coríntios não foram os criadores da Palavra de Deus e ela não foi dada somente a eles. As perguntas de Paulo são óbvias censuras ao orgulho deles. Se elas são sua reação aos dois versículos que as precedem, elas parecem dizer: “Quem vocês pensam que são? Desde quando vocês fazem os decretos a respeito de quem Deus pode usar para ensinar Sua Palavra? Deus pode usar mulheres se quiser, e vocês são tolos por silenciá-las”.

Essa interpretação parece lógica quando levamos em consideração que Paulo já havia, na mesma carta, escrito sobre a maneira própria para mulheres profetizarem nas igrejas (veja 1 Co. 11:5), algo que requer que não fiquem em silêncio. Mais adiante, apenas alguns versículos após aqueles em consideração, Paulo exorta todos os coríntios, [2] incluindo as mulheres, a buscar “com dedicação o profetizar” (1 Co. 14:39). Portanto, ele se contradiria se realmente mandasse as mulheres manterem silêncio nas reuniões das igrejas em 1 Coríntios 14:34-35.

Outras Possibilidades (Other Possibilities)

Vamos assumir por um momento que as palavras em 1 Coríntios 14:34-35 são originalmente de Paulo e que ele está instruindo mulheres as a manterem silêncio. Como então devemos interpretar o que ele diz?

Mais uma vez, devemos nos perguntar por que Paulo estava mandando que mulheres ficassem completamente caladas nas reuniões quando disse na mesma carta que podiam orar e profetizar publicamente, aparentemente em reuniões da igreja.

Mais adiante, com certeza Paulo estava ciente das muitas passagens bíblicas que já consideramos de Deus usando mulheres para falar Sua Palavra publicamente, até mesmo a homens. Por que ele silenciaria aquelas a quem Deus tem ungido para falar?

Certamente, o senso comum diz que Paulo não pretendia dizer que mulheres deveriam ficar completamente caladas quando a igreja se reunisse. Mantenha em mente que a igreja primitiva se reunia em lares e compartilhava refeições. Devemos pensar, então, que as mulheres não falavam desde a hora em que entravam na casa até a hora em que saíam? Que não falavam enquanto preparavam ou comiam a refeição? Que não falavam com seus filhos o tempo inteiro? Tal pensamento parece absurdo.

Se “onde se reunirem dois ou três” no nome de Jesus, Ele está entre eles (veja Mt. 18:20), dessa forma, certamente, constituindo uma reunião de igreja, quando duas mulheres se reúnem no nome de Jesus, elas, então, não devem falar uma com a outra?

Não. Se 1 Coríntios 14:34-35 realmente for instrução de Paulo, ele estava simplesmente se dirigindo a um pequeno problema de ordem nas igrejas. Algumas mulheres estavam de alguma forma interrompendo a ordem fazendo perguntas. Paulo não quis dizer que mulheres devem ficar quietas durante as reuniões, do mesmo modo que, quando dava instruções aos profetas alguns versículos atrás, não quis dizer que devessem ficar em silêncio durante toda a reunião.

Se vier uma revelação a alguém [profeta] que está sentado, cale-se o primeiro (1 Co. 14:30, ênfase adicionada).

Nesse caso, a palavra “cale-se” significa “conter-se temporariamente de falar”.

Paulo também instruiu aqueles que falavam em línguas que permanecessem quietos se não houvesse intérprete na reunião:

Se não houver intérprete, fique calado na igreja, falando consigo mesmo e com Deus (1 Co. 14:28, ênfase adicionada).

Paulo estava instruindo tais pessoas a ficarem completamente caladas durante toda a reunião? Não, ele estava simplesmente dizendo a elas para ficarem em silêncio a respeito de falarem em línguas quando não houvesse intérprete. Note que Paulo disse “fique calado na igreja”, a mesma instrução que deu a mulheres em 1 Coríntios 14:34-35. Então, por que devemos interpretar as palavras de Paulo às mulheres para ficarem quietas na reunião, significando “ficarem caladas durante toda a reunião” e interpretar suas palavras aos que falam em línguas e interrompem a ordem como “conter-se de falar durante momentos específicos da reunião”?

Finalmente, note que Paulo não estava falando a todas as mulheres na passagem sob consideração. Suas palavras só têm aplicação a mulheres casadas, pois são instruídas a perguntarem a “seus maridos em casa”, se tivessem dúvidas.[3] Talvez parte ou todo o problema era que mulheres casadas estavam fazendo perguntas a outros homens além de seus próprios maridos. Tal cenário seria certamente considerado inapropriado e poderia revelar desrespeito e falta de submissão a seus maridos. Se esse fosse o problema ao qual Paulo se dirigia, talvez seja por isso que baseou seu argumento no fato que mulheres devem ser submissas (obviamente a seus maridos), como a Lei revelou de muitas formas desde as primeiras passagens de Gênesis (veja 1 Co. 14:34).

Resumindo, se Paulo está realmente instruindo mulheres a manterem silêncio em 1 Coríntios 14:34-35, ele está dizendo que apenas mulheres casadas devem manter silêncio a respeito de fazer perguntas em momentos inoportunos ou de modo que seja desrespeitoso a seus maridos. Caso contrário, podem profetizar, orar e falar.

A Outra Passagem Problemática (The Other Problem Passage)

Finalmente, chegamos à segunda “passagem problemática”, encontrada na primeira carta de Paulo a Timóteo:

A mulher deve aprender em silêncio, com toda a sujeição. Não permito que a mulher ensine, nem que tenha autoridade sobre o homem. Esteja, porém, em silêncio. Porque primeiro foi formado Adão, e depois Eva. E Adão não foi enganado, mas sim a mulher que, tendo sido enganada, tornou-se transgressora (1 Tm. 2:11-14).

Com certeza Paulo sabia sobre Miriã, Débora, Hulda e Ana, quatro profetisas que falavam por parte de Deus a homens e mulheres, ensinando-os efetivamente sobre a Sua vontade. Certamente, ele sabia que Débora, uma juíza sobre Israel, tinha autoridade sobre homens e mulheres. Com certeza sabia que Deus tinha derramado Seu Espírito no dia de Pentecoste, cumprindo parte da profecia de Joel sobre os últimos dias, quando Deus derramaria Seu Espírito sobre toda a carne para que Seus filhos e filhas profetizassem a Sua Palavra. Ele, com certeza, sabia que Jesus enviou algumas mulheres para levarem uma mensagem dEle para Seus discípulos. Ele se lembrava, com toda a certeza, de suas próprias palavras de aprovação, escritas à igreja de Corinto, a respeito de mulheres orando e profetizando durante as reuniões da igreja. Certamente se lembrava que havia dito aos coríntios que qualquer um deles poderia receber um ensino do Espírito Santo para compartilhar com o corpo de Cristo (veja 1 Co. 14:26). Então, o que ele queria expressar quando escreveu essas palavras a Timóteo?

Note que Paulo recorre a dois fatos relacionados em Gênesis como base de suas instruções: (1) Adão foi criado antes de Eva e (2) Eva; foi enganada e não Adão, e tornou-se transgressora. O primeiro fato estabelece o relacionamento próprio entre marido e mulher. Como ensinado pela ordem da criação, o marido deve ser o cabeça, algo que Paulo ensina em outro lugar (veja 1 Co. 11:3; Ef. 5:23-24).

O segundo fato que Paulo menciona não significa que mulheres são enganadas mais facilmente que homens, pois não são. Aliás, já que existem mais mulheres que homens no corpo de Cristo, pode ser argumentado que homens são mais facilmente enganados que mulheres. Ao invés disso, o segundo fato mostra que quando a ordem familiar que Deus planejou foi negligenciada, Satanás pôde entrar. Todo o problema da humanidade começou no jardim quando o relacionamento entre o homem e sua mulher ficou fora de ordem — a esposa de Adão não era submissa a ele. Adão deve ter dito a sua mulher as instruções de Deus a respeito da fruta proibida (veja Gn. 2:16-17; 3:2-3). Contudo, ela não seguiu suas instruções. De certo modo, até exerceu autoridade sobre ele quando lhe deu a fruta proibida (veja Gn. 3:6). Neste caso, Adão não estava conduzindo Eva, e sim Eva conduzindo Adão. O resultado foi desastroso.

A Igreja — Um Modelo da Família (The Church — A Model of the Family)

A ordem familiar planejada por Deus deve, certamente, ser demonstrada na igreja. Como disse antes, é importante lembrar que, pelos primeiros trezentos anos da história da igreja, as congregações eram pequenas. Elas se encontravam em casas. O pastor/presbítero/bispo era como o pai de uma família. Essa estrutura da igreja ordenada por Deus se parecia tanto com uma família, e era, na verdade, uma família espiritual; portanto, que uma liderança feminina teria enviado uma mensagem errada às famílias dentro e fora da igreja. Imagine uma pastora/presbítera/bispa ensinando regularmente em uma igreja no lar, enquanto seu marido se senta passivamente, ouvindo os seus ensinos e se submetendo a sua autoridade. Isso iria contra a ordem familiar de Deus, e o exemplo errado seria proposto.

É isso que as palavras de Paulo querem dizer. Note que elas são encontradas próximas ao texto sobre as exigências de Paulo aos presbíteros (veja 1 Tm. 3:1-7), um dos quais é que a pessoa seja homem. Também deve ser notado que presbíteros devem ensinar regularmente na igreja (veja 1 Tm. 5:17). As palavras de Paulo a respeito de mulheres receberem instruções em silêncio e não receberem permissão para ensinar ou exercer autoridade sobre homens estão, obviamente, relacionadas à ordem apropriada na igreja. O que ele descreve como impróprio é uma mulher cumprir, parcialmente ou completamente, o papel de presbítero/pastor/bispo.

Isso não quer dizer que uma mulher/esposa não possa, em submissão ao seu marido, orar, profetizar, receber um breve ensino para compartilhar com o corpo, ou falar em geral durante uma reunião de igreja. Ela poderia fazer tudo isso na igreja sem violar a ordem divina de Deus, assim como poderia fazer tudo isso em casa sem violação a essa ordem. O que ela era proibida de fazer na igreja não era nada mais ou menos do que era proibida de fazer em casa — exercer autoridade sobre seu esposo.

Também notamos alguns versículos mais adiante que mulheres podiam servir como diaconisas, assim como homens (veja 1 Tm. 3:12). Servir uma igreja como diaconisa, ou serva, que é o que a palavra significa, não requer violação da ordem divina de Deus entre marido e mulher.

Este é o único modo que vejo de harmonizar as palavras de Paulo em 1 Timóteo 2:11-14 com o que o resto do que as Escrituras ensinam. Nenhum dos outros exemplos bíblicos que consideramos de Deus usando mulheres, serve de modelo para a família como a igreja e, portanto, nenhum viola a ordem dada por Deus. Em nenhum encontramos um modelo impróprio de esposas exercendo autoridade sobre seus maridos em um ambiente familiar. Visualize novamente uma pequena reunião de várias famílias em uma casa e a esposa estando no controle, ensinando e administrando enquanto seu marido senta-se passivamente e se submete a sua liderança. Isso não é o que Deus deseja, já que é contra Sua ordem para a família.

Mesmo Débora tendo sido juíza em Israel, Ana ter falado a homens sobre Cristo, Maria e suas amigas terem contado aos apóstolos sobre a ressurreição de Cristo, nenhuma delas envia uma mensagem errada ou modelo impróprio da ordem de Deus na unidade familiar. A reunião regular da igreja é um ambiente único, onde existe o perigo da mensagem errada ser enviada se mulheres/esposas exercerem autoridade e ensinarem a homens/maridos regularmente.

Concluindo (In Conclusion)

Se perguntarmos a nós mesmos: “O que pode ser fundamentalmente errado em mulheres trabalhando no ministério, servindo a outros de coração compassivo e usando seus dons dados por Deus? Que principio moral ou ético isso pode violar?” Então, logo devemos perceber que a única violação possível seria se o ministério de uma mulher violasse a ordem de Deus para relacionamentos entre homens e mulheres, maridos e esposas. Nas duas “passagens problemáticas” que consideramos, Paulo recorre à ordem divina no casamento como base de sua preocupação.

Portanto, percebemos que mulheres são restritas no ministério somente em um pequeno sentido. Deus quer usar mulheres para Sua glória de várias outras formas, e Ele tem feito isso a milhares de anos. As Escrituras falam de muitas contribuições positivas que mulheres fizeram para o Reino de Deus, algumas das quais já consideramos. Não vamos esquecer que alguns dos amigos mais íntimos de Jesus eram mulheres (veja Jo. 11:5), e que mulheres apoiavam Seu ministério financeiramente (veja Lc. 8:1-3), algo que não é dito sobre homem algum. A mulher do poço de Samaria compartilhou sobre Cristo com os homens de sua vila, e muitos creram nEle (veja Jo. 4:28-30, 39). É dito que uma discípula chamada Tabita “se dedicava a praticar boas obras e dar esmolas” (At. 9:36). Foi uma mulher que ungiu Jesus para o enterro, e Ele a louvou por isso quando alguns homens reclamaram (veja Mc. 14:3-9). Finalmente, a Bíblia diz que foram mulheres que choraram por Jesus enquanto carregava Sua cruz pelas ruas de Jerusalém, algo que não foi dito de nenhum homem sequer. Tais exemplos e muitos outros como estes devem encorajar mulheres a se levantarem para cumprir seus ministérios ordenados por Deus. Precisamos de todas elas!

[1] Também deve ser notado que após ter criado Adão, Deus criou todos os outros homens através das mulheres que deram à luz a eles. Todos os homens depois de Adão vieram de mulheres, como Paulo nos lembra em 1 Coríntios 11:11-12. Com certeza, ninguém argumentaria que essa divina ordem prova que homens são inferiores a suas mães.

* Nota do tradutor: Versículo traduzido da Versão King James.

[2] A exortação de Paulo é endereçada aos “irmãos”, um termo que usa 27 vezes nessa carta, e que se refere claramente a todo o corpo de cristãos em Corinto e não somente aos homens.

[3] Deve ser notado que não havia, no grego original, palavras diferentes para mulher e esposa, ou homem e marido. Portanto, devemos determinar pelo contexto se o escritor se refere a homens e mulheres ou maridos e esposas. Na passagem sob consideração, Paulo está falando a esposas, já que somente estas poderiam perguntar qualquer coisa a seus maridos em casa.

Otrzymałem dziś list od mężczyzny, który słyszał, jak obalałem błędy antynomizmu w naszej audycji radiowej. Powiedział, że jest to jego pierwszy list od dwunastu lat. Wyznał, że jest homoseksualistą, przez długi czas racjonalizował to, bo skoro czynił dobre uczynki i wierzył w coś o Jezusie to, wydawało mu się, że był bezpieczny. Usłyszał, jak mówiłem o Bożej łasce ku przemianie dostępnej dla grzeszników, w tym homoseksualistów, słyszał jak cytowałem wersety, które głoszą, że żaden homoseksualista nie odziedziczy Królestwa Bożego. Zdając sobie sprawę ze swej martwej wiary, która prowadziła go do piekła, pokutował. Napisał, aby powiedzieć mi, że nie jest już homoseksualistą, cytując swoją parafrazę pierwszych kilku słów z Pierwszego Listu do Koryntian (6:11) wielkimi literami: „A NIETKÓRZY Z NAS TAKIMI BYLI”. Został zbawiony przez łaskę Bożą i przemieniony.

Gdyby antynomizm nadal rządził jego życiem, nadal trwałby w homoseksualizmie z perspektywą spędzenia wieczności w piekle. Lecz, chwała niech będzie Bożej łasce, usłyszał prawdę i uwierzył jej. Jak obiecał Jezus w Ewangelii Jana (8:32) – prawda go uwolniła.

Uwolniony od posłuszeństwa?

Prawdopodobnie nie ma w Biblii wersetu częściej błędnie używanego przez antynomian od wersetu z Ewangelii Jana (8:32). Mówią oni o tym, jak to prawda wyzwala nas od tego, co nazywają „legalistycznymi więzami”, a co Biblia nazywa posłuszeństwem wyraźnym Bożym przykazaniom. Gdy Jezus mówił o prawdzie, która uwalnia, wyraźnie chodziło mu o wolność od grzechu:

Mówił więc Jezus do Żydów, którzy uwierzyli w Niego: Jeżeli wytrwacie w słowie moim, prawdziwie uczniami moimi będziecie i poznacie prawdę, a prawda was wyswobodzi. Odpowiedzieli mu: Jesteśmy potomstwem Abrahama i nigdy nie byliśmy u nikogo w niewoli. Jakże możesz mówić: Wyswobodzeni będziecie? Jezus im odpowiedział: naprawdę, zaprawdę, powiadam wam, każdy, kto grzeszy, jest niewolnikiem grzechu. A niewolnik nie pozostaje w domu na zawsze, lecz syn pozostaje na zawsze. Jeśli więc Syn was wyswobodzi, prawdziwie wolnymi będziecie (J 8:31-36, podkreślenia dodano).

Jest to przesłanie o Bożej łasce ku przemianie, to jest Ewangelia. Jezus przebacza i uwalnia spod panowania grzechu ludzi, którzy wierzą w niego. Ci, którzy naprawdę uwierzyli w Niego, będą trwać w Jego słowie, dowodząc sobie samym, że są Jego uczniami.

Diabelskie przebudzenie

Naprawdę jest to ciemna godzina. Nasz świat jest podobny do towarowego pociągu, w którym zepsuły się hamulce i coraz bardziej nabiera prędkości. Jak długo może to trwać zanim się wykolei? Jak możemy potępiać niszczejący duchowy stan narodów, podczas gdy równocześnie oferujemy Ewangelię pozbawioną przemieniającej mocy, Ewangelię, która stała się zwykłą przykrywką dla grzechu? Jak możemy liczyć na przebudzenie, gdy Boża łaska została zamieniona na rozpustę? Dopóki naszym celem jest zapełnianie ławek, co często nazywane jest „wzrostem Kościoła”, a nie czynienie uczniów, nie będzie prawdziwego przebudzenia. Dopóki pastorzy i ewangeliści bardziej chcą się podobać ludziom, a nie Bogu, nie będzie prawdziwego przebudzenia. Dopóki Kościół nie odkryje biblijnej Ewangelii, dopóki nie będzie cechował się świętością, która daleko odstaje od świata, nie będzie prawdziwego przebudzenia. Do tego czasu jedynym przebudzeniem, będzie dalsze trwanie obecnego diabelskiego przebudzenia, napędzanego fałszywą łaską, fałszywą wiarą i fałszywym zbawieniem. Jego ewangeliści, pod sztandarem wolności, nadal będą wylewać jego pierwsze kłamstwo w druku, przez chrześcijańskie radio i telewizję, i z kościelnych kazalnic, głosząc: „Idźcie i grzeszcie. Nie umrzecie”.

Naprawdę to bardzo ciemna godzina. Tłumy popularnych nauczycieli twierdzą, że jeśli ktoś wierzył w Jezusa choćby tylko przez dziesięć sekund w życiu, to nawet jeśli porzuci wiarę i wróci do życia w grzechu, jest zbawiony i na zawsze bezpieczny. Wyobraź sobie, taką wyimaginowaną osobę – jako prostytutka czy seryjny gwałciciel, może w chwili śmierci grzeszyć właśnie w ten sposób i nadal pójść do nieba. Cała strata, jaką poniesie, to pewne niebiańskie nagrody, które mógłby zarobić, gdyby był lepszym chrześcijaninem! Czy nie jest to zamienianie Bożej łaski w rozpustę? Czy takie nauczanie poprzedza przebudzenie? A jednak Biblia głosi:

Prawdziwa to mowa:

Jeśli bowiem z nim umarliśmy, z nim też żyć będziemy;

jeśli z nim wytrwamy, z nim też królować będziemy;

jeśli się go zaprzemy, i On się nas zaprze;

jeśli my nie dochowujemy wiary, On pozostaje wierny, albowiem samego siebie zaprzeć się nie może (2Tm 2:11-13, podkreślenia dodano).

Jak ten wers jest interpretowany przez współczesnych fałszywych nauczycieli łaski? Ignorując i wykrzywiając trzy wersy, trzymają się czwartego, aby udowodnić swój punkt widzenia: „Nawet jeśli my nie jesteśmy wierni, odrzucając swoją wiarę – mówią – On pozostaje wierny, aby nas zbawić”. Czy takie jest rzeczywiste znaczenie? Absolutnie nie.

Czego uczy Drugi List do Tymoteusza (2:11-13)?

Najpierw Paweł pisze, że „jeśli z Nim umarliśmy, z Nim też żyć będziemy”. Życie z Nim jest uzależnione od śmierci z Nim. Pismo naucza, że wszyscy, którzy naprawdę wierzą w Jezusa umarli i zostali ożywieni w Chrystusie. Jest to nowe narodzenie, odnowienie przez Ducha Świętego, radykalna zmiana.

Po drugie, pisze: „jeśli z nim wytrwamy, z Nim też królować będziemy”. Paweł nie obiecuje jakiejś specjalnej nagrody w postaci przyszłych rządów specjalnej grupy chrześcijan, którzy wytrwają, a raczej obiecuje to, co czeka każdego wierzącego, którego wiara wytrwa. Pismo uczy, że królować z Chrystusem nie będzie wybrana grupa chrześcijan, lecz wszyscy, którzy zostali nabyci Jego krwią:

I zaśpiewali nową pieśń tej treści: Godzien jesteś wziąć księgę i zdjąć jej pieczęcie, ponieważ zostałeś zabity i odkupiłeś dla Boga krwią swoją ludzi z każdego plemienia i języka, i ludu, i narodu, i uczyniłeś z nich dla Boga naszego ród królewski i kapłanów, i będą królować na ziemi (Obj 5:9-10, podkreślenia dodano, zob. również Obj 20:6; 22:3-5).

Wierzący, którzy wytrwają w prawdziwej wierze mają obietnicę królowania z Jezusem. Musimy trwać w wierze, aby na końcu dostąpić zbawienia, a jeśli wytrwamy, będziemy rządzić z Jezusem.

Po trzecie, Paweł ostrzega przed nie wytrwaniem: „Jeśli się go zaprzemy, i On się nas zaprze”. Jest to bezpośredni cytat słów Jezusa, który powiedział:

Każdego więc, który mię wyzna przed ludźmi, i Ja wyznam przed Ojcem moim, który jest w niebie; ale tego, kto by się mnie zaparł przed ludźmi, i Ja się zaprę przed Ojcem moim, który jest w niebie (Mt 10:32-33, podkreślenia dodano).

Niewątpliwie Jezus obiecuje, że jeśli my się Go wyrzekniemy, to On wyrzeknie się nas. Jest to ostrzeżenie skierowane do każdego, kto zastanawia się nad porzuceniem swej wiary pod presją tego, co inni powiedzą czy zrobią. Czy ludzie, których Jezus wyrzeknie się przed Ojcem zostaną wpuszczeni do nieba? Jeśli my wyrzekniemy się Jezusa, mówiąc wobec innych: „Nie znam Go” i Jezus wyrzeknie się nas przed Ojcem, mówiąc: „Nie znam go”, zostaniemy zbawieni? Odpowiedź jest oczywista.

W końcu Paweł pisze: „jeśli my nie dochowujemy wiary, On pozostaje wierny, albowiem samego siebie zaprzeć się nie może”. Jest to dalsza część tego, co powiedział na temat zaparcia się Jezusa. Nawet jeśli my nie możemy dotrzymać naszej obietnicy trwania przy Nim, Jezus zawsze dotrzymuje swoich obietnic. Obiecał wyrzec się tych, którzy się Jego wyrzekną i to zrobi. (Oczywiście, jeśli wrócimy w pokucie i wierze, On dotrzyma swej obietnicy i przyjmie nas z powrotem).

Zwróć uwagę na to, że Paweł nie napisał w czwartej deklaracji: „jeśli my nie dochowujemy wiary i wyprzemy się go, On pozostaje wierny i nie odrzuci nas”. To byłoby całkowitym zaprzeczeniem tego, co Jezus powiedział w trzecim zdaniu!

Nie, Bóg jest wierny nawet wtedy, gdy ludzie nie są. On zawsze dotrzymuje swoich obietnic oraz gróźb. Zastanów się nad tym, co Mojżesz i Jozue powiedzieli na temat wierności Bożej:

A tak wiedz, że Pan, Bóg twój, jest Bogiem, Bogiem wiernym, który do tysiącznego pokolenia dochowuje przymierza i okazuje łaskę tym, którzy go miłują i strzegą jego przykazań. Lecz sam odpłaca tym, którzy go nienawidzą, aby ich wytracić. Nie zwleka, ale odpłaca temu samemu, kto go nienawidzi (Pwt 7:9-10, podkreślenia dodano).

A jak wypełniło się wam każde dobre słowo, jakie wypowiedział do was Pan, Bóg wasz, tak wypełni Pan nad wami każde złe słowo, aż was wygubi z tej dobrej ziemi, którą dał wam Pan, Bóg wasz (Joz 23:15, podkreślenia dodano).

Mając to w pamięci, zastanówmy się, jak pewien bardzo popularny nauczyciel antynomizmu, którego nazwisko jest sławne w chrześcijańskich kręgach interpretuje fragment z Drugiego Listu do Tymoteusza (2:11-13):

Jak Ojciec uzna i przyjmie wiernych, tak niewierni stracą Jego szczególne uznanie i aprobatę… Niewierny wierzący nie otrzyma specjalnego miejsca w Królestwie Chrystusa, które otrzymają ci, którzy będą mieli więcej szczęścia i zostaną dopuszczeni do królowania w Nim… Znaczenie słów apostoła jest oczywiste, nawet jeśli wierzący przestanie być wierzącym, co będzie widoczne, jego zbawienie nie jest zagrożone. Chrystus będzie wierny (podkreślenia dodano).

Czy musimy pytać o to dlaczego nie ma przebudzenia w naszym kraju, gdy Kościół gładko przełyka nauczanie, które zaprzecza jasnemu przesłaniu Pisma? Boże święte przesłanie zostało poddane edycji, ograbione ze wszystkiego, co może doprowadzić człowieka do pokuty z grzechu i pójścia za Jezusem Chrystusem. Ludzie, którzy nie wierzą w Jezusa mogą teraz iść do nieba, pewnie. Można być ateistą, buddystą, muzułmaninem czy czcicielem szatana i iść do nieba, o ile wyznało się werbalnie wiarę w Jezusa choćby przez kilka sekund w życiu. A to kłamstwo jest propagowane przez niektórych najbardziej znanych ewangelicznych nauczycieli Ameryki.

Co teraz?

Jeśli nie rozumiałeś prawdziwej Ewangelii przed czytaniem tej książki, z pewnością teraz rozumiesz. Być może przebudzenie zacznie się w twoim życiu, a jakie może być największe przebudzenie jak nie to, gdy kilka jednostek zostanie osobiście przebudzonych. Możesz dzielić się tym, co wiesz i powinieneś to robić. Podobnie jak ja masz święte zobowiązanie do głoszenia prawdy bez względu na koszty. Głosimy przesłanie, które głosił Jezus, Juda, Piotr, Paweł, Jakub i Jan jak też miliony prawdziwych i wiernych wierzących przed nami. “Nie wstydźmy się ewangelii, która jest mocą Boża ku zbawieniu każdemu, kto wierzy” (Rz 1:16).

Czy będzie prawdziwe przebudzenie? Tak, w życiu każdego, kto usłyszy i przyjmie prawdziwą ewangelię. Te prawdziwie przebudzone jednostki będą modlić się i działać, aby inni mogli brać udział w ich radości. Pamiętając o tym, zakończę przypowieścią, którą Pan mi dał i która napełnia mnie nadzieją.

Przypowieść o przebudzeniu…

Kiedyś, gdy modliłem się i pościłem o przebudzenie i działania Ducha Świętego, otrzymałem objawienie, które pozwoliło mi zrozumieć, co się dzieje i co się będzie działo w Kościele. Nie była to wizja, którą widziałem oczyma, lecz objawienie, które zobaczyłem w sercu. Powiem jeszcze, że nie należę do tych, którzy są oddani wizjom i był to pierwszy raz, kiedy coś takiego przydarzyło mi się. Opiszę, co widziałem w tym objawieniu.

Po pierwsze, zobaczyłem tłumy ludzi. Niektóre tłumy były bardzo duże, inne średniej wielkości, a jeszcze inne całkiem nieduże. Największa grupa obejmowała tysiące ludzi, a najmniejsza garstkę. Ponieważ było bardzo zimno członkowie każdej grupy trzymali się razem, aby było im cieplej. Wszyscy drżeli, a gdy ktoś mówił, widać było oddech. Dodatkowo większość w tłumie była brudna, jedni bardziej inni mniej. Niektórzy wyglądali jak pracownicy kopalni, pokryci od stóp do głów sadzą. Smród od nich rozchodził się jak ze śmietnika. Inni nie byli aż tak brudni, lecz większości bardzo było potrzebne mycie. Te ludzkie masy stały u podstawy ogromnej tamy utrzymującej potężny zbiornik wodny. Tama miała setki metrów wzwyż i rozciągała się w obu kierunkach tak daleko jak sięgał wzrok.

Równie ogromny był zbiornik wodny. Przyglądając się bliżej tamie zauważyłem, że była zbudowana z cegieł. Na każdej wypisane były słowa i kiedy zacząłem czytać z pojedynczych cegieł, zauważyłem, coś wspólnego: na każdej cegle był wypisany jeden grzech. Na przykład na jednej cegle było napisane “plotka”, a na innej “pożądliwość”. Pod każdym grzechem było napisane również czyjeś nazwisko. Jeśli, na przykład, na cegle jest napisane “kłamca” pod spodem widniało “John Doe”. Wiele cegieł było opisanych tym samym grzechem a nazwiska wielu osób znajdowały się na kilku cegłach.

Patrzyłem na tłumy brudnych, drżących ludzi. Większość z nich stała, lecz od czasu do czasu ktoś z tłumu klękał lub padał na twarz, zaczynał płakać, wyznając grzechy i prosząc Boga o oczyszczenie go. Wtedy jakaś cegła ze ściany wylatywała pod ciśnieniem wody z tyłu, rozpadała się w drobny pył i znikała. Woda, która wytryskała z dziury pozostałej po niej kierowała się w stronę klęczącej osoby, obmywając ją z brudu. Kilka razy (czy może nawet wiele razy) cegły wyskakiwały z tamy czy to równocześnie, czy w jakichś odstępach czasu podczas gdy ktoś klęczał i modlił się. W tych przypadkach strumień, który wytryskał z dziur zostawionych w tamie, spadał na tego człowieka z wielką siłą tak, że przemiana wyglądu osoby była ogromna. Niektórzy z tych najbardziej zabrudzonych w krótkiej chwili stawali się jednymi z najczystszych.

Odkryłem również, że woda wydostająca się z dziur po cegłach była ciepła. Gdy wylewała się na klęczącą osobę nie tylko oczyszczała go, lecz również głęboko zagrzewała. Ludzie, gdy zostali oczyszczeni, śmiali się i radowali, śpiewali pieśni chwały. Reakcje obserwujących to ludzi z tłumu były różne, niejednokrotnie ci, którzy stali blisko, odsuwali się, aby nie ulec zamoczeniu. W jednym przypadku cała grupa cofnęła się tak daleko, że klęczący pozostał całkiem sam w tym ciepłym wodospadzie.

Niemniej, równie często, również inni klękali, wyznając swoje grzechy. I ponownie, z tamy wylatywała cegła, wytryskała woda, oczyszczając i ogrzewając ich.

W jednym przypadku znaczna większość ludzi stojących w grupie, jedna po drugiej, klękała lub pochylała się, płacząc za swoje grzechy. Siła wielu strumieni wody, które połączyły się i spadły na nich była bardzo duża, przynosząc wspaniałe błogosławieństwo, potężne namaszczenie i wiele darów. Niemniej, w żadnym przypadku nie widziałem takiej grupy, w której wszyscy uklękli.

Zdarzało się też tak, że z grupy, w której sporo osób klęczało odchodzili inni, aby przyłączyć się do grupy, w której większość stała. Widziałem też kilka razy, że ktoś klękał tylko dlatego, że sporo innych klęczało. Kiedy jednak taka osoba klękała, żadna cegła nie była usuwana z tamy, woda nie wydostawała się, a taki człowiek pozostawał brudny i zimny.

Gdy patrzyłem na te tłumy ludzi byłem świadkiem jeszcze dwóch rzeczy:

Czasami ktoś z tłumy spoglądał w górę tamy i dostrzegał cegłę ze swoim nazwiskiem. Ze skrępowaniem wspinał się na ścianę tamy do tej cegły i starał się wyciągnąć ją z tego miejsca własnymi rękami. Nikomu się to nie udało, ponieważ nie było to możliwe. Czasami widziałem kogoś, kto klęczał przez pewien czas, po czym wstawał. Wtedy natychmiast stawał się trochę brudny, a siła wodospadu nad nim malała. Gdy zaczynał pokazywać palcem na tych, którzy nie uklękli, pysznie krytykując ich, woda przestawała się lać i znów był brudny. Niemniej, większość z klęczących mówiło w miłości do stojących obok: “Ach, jest tak wspaniale pod tym ciepłym strumieniem! Możecie zostać obmyci z brudu! Proszę, może przyłączycie się do mnie?”.

Pozwólcie, że powiem wam o pewnych szczególnych grzechach, które były zapisane na cegłach. Na jednej z nich było napisane: “strach przed człowiekiem”. Gdy to zobaczyłem, natychmiast zdałem sobie sprawę z własnej winy przed Bogiem i prosiłem o przebaczenie i Łaskę, abym nie bał się nikogo prócz Niego.

Zobaczyłem, jako pastor, liczne cegły, które należały do ludzi z mojego zboru. Było tam wypisanych dużo tych samych grzechów, jak “przyjaciel świata”, “letni”, “osądzający”, “bałwochwalca”, co oznacza, że inne rzeczy stają się ważniejsze od Boga. Sporo ludzi jest bardziej podekscytowanych swymi pasjami i przyjemnościami niż Bogiem.

Były cegły, na których były wypisane następujące grzechy: “niemoralność”, co obejmuje nie tylko cudzołóstwo, lecz również utrzymywanie niemoralnych myśli, „zabawia się oglądaniem w TV ludzi robiących niemoralne rzeczy”, “ogląda internetową pornografię”, “rozmyśla nad homoseksualnymi zachowaniami”, czy “seksualnie aktywny nastolatek”. I dalej: “zgorzknienie przeciwko komuś innemu”, “złe traktowanie żony”, “złe mówienie o braciach”, “miłość do pieniędzy”, “umiłowanie przyjemności”, “nic go nie obchodzi oprócz siebie”, “przyjmuje zapłatę pod stołem, aby uniknąć podatków”, “rozrzutny sługa”, “wykorzystuje Boże pieniądze do popierania tego, czego Bóg nienawidzi”, “nie troszczy się o innych”, “nawet nie płaci dziesięciny”, a wokół nich inne cegły, na których widniały różne usprawiedliwienia tych grzechów. Były też napisy: “nieprzyzwoity”, “zawsze uważa, że ma rację”, “nie poddana mężowi” i wiele takich cegieł, na których było napisane: “Nie obchodzą go ci, którzy nigdy nie słyszeli Ewangelii”, „plotka”, “oszczerstwo”, “wynalazca błędów”, “używa obraźliwej mowy”, “bezwartościowa religia, nie trzyma języka za zębami”. Na jednej cegle było napisane: “Nie wspiera małych dzieci z poprzedniego małżeństwa”. Były też: “nie czci rodziców”, “rzadko dotrzymuje obietnic”, “słucha muzyki, która wynosi to, czego Bóg nienawidzi”, “pełen niewiary”, “nieczyste zwyczaje i uzależnienia”, “pobłaża sobie”, “brak modlitwy”, “unika zgromadzenia Kościoła” i “nie pragnie czytać Bożego Słowa”. Liczne były “nie wychowuje dzieci w posłuszeństwie dla Pana”.

Było jeszcze dużo innych, których nie wymieniłem, lecz wszystkie znajdują się w Biblii. Jak wszyscy twierdzimy, wierzymy, że Biblia jest Słowem Bożym. Na niektórych cegłach było nawet napisane: “przekręca Pismo, aby nabierało znaczenia, którego nie ma” i “zmienia przykazania tak, aby pasowały do jego stylu życia”.

Cement, który spajał cegły również był opisany, symbolizując cztery grzechy utrzymujące wszystkie pozostałe na swoim miejscu. Były to: “pycha”, “obłuda”, “brak miłości do Boga, lub “mała miłość” oraz “grzechy pasterzy”. Zanim inne grzechy mogły zostać usunięte najpierw trzeba było osłabić te. Pycha powstrzymuje nas przed przyznaniem się do naszych grzechów. Obłuda, czyli inne zachowanie w Kościele, a inne poza, musi zostać wyznana. Wszystkie są symptomami jednego większego – braku miłości do Boga lub małej miłości. Gdybyśmy kochali Boga z całego serca, całej duszy i ze wszystkich sił, służylibyśmy Mu i byli posłuszni z pasją. Jezus powiedział: “Jeśli mnie miłujecie, przykazań moich przestrzegać będziecie” (J 14:15). W końcu, jeśli przywódcy w Kościele pokazują zły przykład, ich uczniowie mają wymówkę, aby trzymać się swych grzechów.

Wróćmy do tłumów ludzi. Gdy tak patrzyłem, czasami ktoś ze stojących pokazywał palcem na sąsiednią grupę, która klęczała, śmiejąc się i śpiewające pod wodospadem, i mówił: “Ten wodospad nie może pochodzić od Boga, ponieważ ich doktryna jest w pewnych miejscach błędna”. Lecz Pan przypomniał mi o tym, że powiedział, że to ludzie o czystych sercach będą oglądać Boga, nie mówił nic o czystych doktrynach (Mt 5:8). Pan niczego nie mówił o tym, że po doktrynach będą poznawani, lecz po owocach (Mt 7:20), powiedział też, że znakiem prawdziwego uczniostwa nie jest doskonała doktryna, lecz miłość wzajemna (J 13:35). To, że jakaś cześć doktryn jest błędna w jakichś drugorzędnych sprawach, nie znaczy, że Bóg nie wyleje swojego Ducha na nich, gdy się upokorzą i zaczną “pragnąć sprawiedliwości” (Mt 5:6). Niektóre z cegieł tej tamy miały napis: “napompowany poznaniem”, “doktrynalna pycha” i “denominacyjna lojalność, która przewyższa miłość do całego ciała”.

W miarę upływu czasu coraz więcej ludzi ze stojących grup klękało i płakało, wyznając swoje grzechy i pokutując. Cegły wybuchały jak ziarna kukurydzy i coraz więcej wody wylewało się z wielkim hukiem, aż cała scena stała się podobna do Wodospadu Niagara (tylko znacznie większych rozmiarów). Klęczący wznosili swoje ręce, śmiali się, śpiewali i modlili się, a woda zamieniała się w wielką rzekę, która dopływała do wielu suchych miejsc na ziemi. Ostatecznie był to tak silny prąd, że klęczący zostali zmyci przez ten strumień, radując się i śpiewając pieśni swemu Bogu.

W końcu rzeka przestała płynąć, a zbiornik opróżnił się. Ci, którzy ciągle stali spoglądali po sobie z zadowoleniem. Cegły z ich nazwiskami nadal były na swoich miejscach, utrzymywane w powietrzu przez ludzką pychę. Wtedy, nagle, bez najmniejszego ostrzeżenia pozostałe cegły zaczęły spadać. Te które miały na sobie to samo nazwisko zbliżały się do siebie po drodze. Stojący na dole z przerażeniem obserwowali jak stosy cegieł ze śmiertelną precyzją najpierw powalały ich na ziemię, potem zabijały miażdżąc tak, że po chwili widać było tylko kupy cegieł. Przypomniały mi się słowa Jezusa: “Każdy kto się wywyższa, będzie poniżony, a każdy kto się uniży będzie wywyższony” (Łk 18:14). Kim jesteś?

Dlaczego Bóg zdecydował się przejść przez te wszystkie trudności, by zbawić nas od grzechu, śmierci i piekła?

Z pewnością wszystkowiedzący, najmądrzejszy Bóg, Stwórca naszego niesamowicie złożonego i wciąż nieodgadnionego wszechświata, Projektant wszystkiego, co żyje, Jedyny, który istnieje od zawsze, miał powód, aby nas stworzyć. Musi istnieć ostateczny cel, do którego Bóg dążył – coś, co było w Jego zamyśle przez bardzo, bardzo długi czas.

Biblia wyraźnie mówi, że przed stworzeniem świata Bóg opracował plan.

Ten plan obejmuje ciebie.

Bóg zaplanował wielką rodzinę, wypełnioną Jego miłością, którą On mógłby się radować i która mogłaby radować się Nim. Miłość do Niego objawiałaby się w ich uczynkach. Wszyscy mogliby żyć razem, na zawsze, w doskonałej społeczności w doskonałym świecie. Możesz nazwać to niebem; możesz nazwać to utopią; możesz nazwać to rajem – to nie ma znaczenia. Ale któregoś dnia my wszyscy, którzy uwierzyliśmy w Jezusa znajdziemy się tam.

Ale dlaczego Bóg nie zaczął wszystkiego właśnie w ten sposób? Dlaczego nie doświadczamy tego doskonałego świata od samego początku?

Bóg rozpoczął wszystko właśnie w ten sposób – w Ogrodzie Eden, pięknym raju wypełnionym wszystkim, czego potrzebuje ludzkość, aby żyć pełnią życia, która podoba się Bogu. Co poszło nie tak? Ludzie, których Bóg stworzył odmówili współpracy w Jego planie. Byli nieposłuszni, a nieposłuszeństwo nie miało i nie ma miejsca w Bożym planie.

Ale to nie powstrzymało Boga. Bez względu na to, co uczynili ludzie, Boże marzenie będzie spełnione.

Test miłości

Dlaczego zatem Bóg nie stworzył ludzi, którzy by z nim współpracowali? To jest pytanie, na które łatwo odpowiedzieć. Gdyby Bóg stworzył nas jako roboty, zaprogramowane do posłuszeństwa, bez wolności wyboru bycia nieposłusznym, to nigdy nie miałby rodziny, która by Go kochała, ani która kochałaby siebie nawzajem. Fundamentem miłości jest wolny wybór.

To, co czyni moją relację z żoną tak cudowną jest to, że ona nie musiała poślubić mnie, ale to zrobiła. Wybrała, że zostanie moją żoną i wciąż wybiera, że chce nią być. I to jest miłość. Jeśli nie ma możliwości wyboru, nie ma miłości.

Jak Bóg czułby się z rasą robotów? Pokażę ci, jak ja to widzę.

Gdy poczujesz się samotny, weź magnetofon i nagraj swój własny głos mówiący: „Kocham cię. Jesteś wspaniałą osobą. O, jak się cieszę, że mogę być z tobą. Rozmowy z tobą są takie interesujące. Twoje żarty są takie zabawne. Jestem szczęściarzem, że mam takiego przyjaciela jak ty.”

Potem przewiń taśmę, zrób sobie filiżankę herbaty, usiądź i posłuchaj tego, co właśnie nagrałeś. Czy słuchanie tego da ci ciepłe odczucie w głębi twojego serca? Czy zasłonisz zasłony i będziesz trzymać magnetofon blisko swojego serca? Czy obiecasz nigdy nie wyrzucić magnetofonu, pielęgnować go kiedy zużyją się baterie, nigdy nie spojrzeć na nowszy model w katalogu ze sprzętem elektronicznym?

Widzisz do czego zmierzam? To, co czyni miłość tak piękną jest to, że nawet jeśli istnieje opcja aby nie kochać, to wybrane było by kochać. Bóg nie chciał rodziny robotów tak, jak ty nie chciałbyś mieć nadmuchiwanej żony czy męża.

Kiedy Bóg dał stworzeniom, które stworzył na Swój obraz, przywilej wolnego wyboru, podjął ryzyko – z ludzkiego punktu widzenia, oczywiście. Zaryzykował, że niektórzy wybiorą nie kochać Go i w związku z tym nie będą Go słuchać. Ale nie było innej alternatywy.

Jeśli jesteś Bogiem i chcesz rodziny, która będzie Cię kochać, to musisz stworzyć ludzi, którzy będą mogli wybrać, aby Cię nie kochać.

W prostych słowach jest to celem obecnego życia. Służy to jako test dla każdej osoby: po pierwsze by sprawdzić jakiego wyboru każdy dokona: by kochać lub nienawidzić Boga. Łatwo jest stwierdzić kto Go kocha, a kto nienawidzi. Jak? Przez to, czy jest Mu posłuszny czy nie.

Oczywiście, na początku każda osoba wybiera by nie być posłusznym Bogu, ale Bóg miłosiernie daje jej możliwość upamiętania się i narodzenia na nowo – uczynił to sprawiedliwie przez ofiarę Swojego Syna Jezusa. Wiesz już wszystko na ten temat.

Niektórzy ludzie powiedzą bez wątpienia: „Kocham Boga, ale nigdy nie będę chrześcijaninem.”

Ale Jezus powiedział „Jeśli mnie miłujecie, przykazań moich przestrzegać będziecie” (J 14:15). To jest takie proste. Ludzie, którzy mówią, że kochają Boga, ale nie robią tego, o czym mówił Jezus, oszukują samych siebie.

Ostatecznie, dzwonek zadzwoni i test dla każdej osoby będzie ukończony. Wtedy oceny zostaną przekazane przed tron sądu Bożego. Wtedy nie będzie już drugiej szansy. Jeśli nie zdecydowałeś się, aby przestać służyć sobie, a zacząć służyć Bogu mając 80 czy 90 lat, nie zmienisz się kiedy będziesz miał 800 lat. Bóg nie będzie czekał wiecznie. On chce realizować Swój plan.

Faktem jest, że im starsza jest niezbawiona osoba tym mniejsze prawdopodobieństwo, że kiedyś się upamięta i uwierzy w Jezusa.

Kiedy moja najstarsza córka miała tylko 7 lat, powiedziała do mnie (po tym, jak podzieliła się ewangelią z jednym ze swoich małych przyjaciół z sąsiedztwa): „Tato, małe dzieci łatwo stają się chrześcijanami. Nastolatki mają trudniej. A dorośli mają naprawdę ciężko.” To, co powiedziała potwierdzają statystyki.

Znane uprzednio, ale wcześniej nie rozegrane

Bóg wiedział od zawsze kto wybierze pokutę i wiarę w Jezusa, a kto nie. Biblia mówi, że nasze imiona są zapisane w księdze nazwanej księgą żywota Baranka „od założenia świata” (zobacz Obj 13:8, 17:8). Jeśli stałeś się jednym z Bożych dzieci, On wiedział, że to się stanie już wieki temu.

Zatem możesz zapytać: „Skoro Bóg wiedział kto z nas będzie Mu służył, to dlaczego od razu kiedy nas stwarzał, nie wziął tych, o których wiedział, że będą Mu służyć do nieba, a tych, o których wiedział, że nie będą Mu służyć nie posłał do piekła?”

Odpowiedź jest taka, że Bóg jedynie przewidywał wynik tego sprawdzianu, w czasie kiedy człowiek jeszcze podlegał sprawdzianowi. Tylko to, co jest znane może być potencjalnie przewidywane. Pozwól, że posłużę się przykładem.

Przypuśćmy, że nagle okazało się, że masz dar przewidywania każdego wyniku profesjonalnych meczy piłkarskich. Czyż to nie byłoby wspaniałe? Powiedzmy, że idealnie przewidziałeś wyniki każdego meczu w tym roku i zostało to potwierdzone przez najwyższe autorytety.

A teraz wyobraźmy sobie, że ktoś poczynił taką sugestię: „hej, właściwie po co się męczymy grając te wszystkie mecze? Po co ryzykować, że jakiś zawodnik odniesie kontuzję? Po co ponosić te wszystkie koszty? Przestańmy rozgrywać mecze i pozwólmy naszemu przyjacielowi, który się nigdy nie myli, podać z wyprzedzeniem wyniki meczy, które byśmy rozgrywali!” I powiedzmy, że wszyscy się zgodzili, że to dobry plan i wszystkie mecze w tym sezonie zostałyby odwołane.

Potem, w telewizji zamiast pierwszego meczu piłkarskiego, kamera byłaby skierowana na ciebie i dziennikarz sportowy zapytałby: „ok, ponieważ zawsze znałeś wynik każdego meczu, który się rozegrał, kto wygrałby mecz, który miałby miejsce dzisiaj?”

Co byś odpowiedział? Powiedziałbyś: „Nie wiem. Abym mógł przewidzieć kto wygra, gra musi się rozegrać w jakimś czasie, w innym przypadku nie mam czego przewidywać.”

Widzisz? Gra musi się rozegrać, aby zwycięzca został wskazany. Musi istnieć podstawa, na podstawie której można wiedzieć kto wygra, a kto przegra. I dopiero wtedy, jeśli masz umiejętności przewidywania, możesz cokolwiek przewidywać.

Poza czasem

Trudno jest nam pojąć fakt, że Bóg nie żyje w ramach czasowych. On nie ma początku ani końca i dlatego czas nie jest Jego dziedziną. Jedyny sposób, aby w minimalnym stopniu wyobrazić sobie Jego ramy to zobaczyć rozłożoną linię czasu z książki historycznej.

Na tej linii czasu możesz zobaczyć wieki dinozaurów, spalenie Rzymu i wylądowanie pierwszego człowieka na księżycu. Ale wyobraź sobie małą mrówkę spacerującą na tej linii czasu. W każdym momencie może ona zobaczyć tylko jedno wydarzenie, po którym podróżuje. Ale ty ze swojej perspektywy, możesz zobaczyć wszystko.

To jest mniej więcej tak jak Bóg widzi rzeczy. On zna koniec od samego początku. Dla Niego wszystko się dzieje właśnie teraz. To, co my nazywamy historią albo przyszłością dla Boga jest teraźniejszością.

Ludzie czasami pytają: „Jak Bóg będzie mógł sądzić każdą osobę indywidualnie? To będzie trwało całe lata. Czy będziemy przez całe wieki stać w kolejce i czekać na naszą kolej?” Oni mówią z perspektywy ludzkiego czasu.

Bóg ma całą wieczność, aby osądzić każdego, ale nie zabierze Mu to w ogóle czasu, ponieważ wtedy nie będzie czasu. To jest też przyczyna, dla której będziemy mogli radować się osobistą relacją z Nim przez całą wieczność. Będziesz mógł spędzić tak dużo czasu, jak tylko zechcesz z Bogiem, tak samo jak inni, ponieważ nie będzie czasu, aby o tym myśleć.

Teraz wróćmy do naszej linii czasu. Z pewnością 10 000 lat temu Bóg mógł spojrzeć na twoje życie i zobaczył, jak zareagujesz na swój test (a także zrobił i zapisał to, co zobaczył.) Ale jeśli nie byłbyś poddany testowi w jakimś momencie czasu, nie byłoby niczego, co Bóg mógłby zobaczyć!

Wiedza, czy przeszedłeś czy też oblałeś swój test stała się dostępna dla Boga i mógł On przewidzieć jego wynik tylko dlatego, że istnieje czas twojego testu. To dlatego Bóg nie stworzył wszystkich od razu i nie wziął tych, o których wiedział, że będą Mu służyć natychmiast do nieba a reszty do piekła.

Dla nas czas dosłownie kończy się i pewnego dnia zatrzyma się na zawsze. Ale możesz zobaczyć, że z Bożego punktu widzenia, Jego plan już się wypełnił. To dlatego wielokrotnie w Biblii przyszłość jest opisywana jako coś, co już się zdarzyło. Czasami, Bóg pozwala swoim prorokom zobaczyć rzeczy, które (z naszej perspektywy) dopiero mają się wydarzyć.

Nowa Ziemia

Jedną z tych szczęśliwych osób, które mogły zobaczyć przyszłość, był apostoł Jan. Bóg pozwolił mu zobaczyć nową ziemię w przyszłości tak, jakby była dopiero co stworzona. To będzie czas kiedy, tak jak to w tej chwili wiemy, Boży plan będzie całkowicie wypełniony i czas zostanie zatrzymany. Pozwól mi zacytować opis tego, co widział Jan i dodać swój komentarz:

I widziałem nowe niebo i nową ziemię; albowiem pierwsze niebo i pierwsza ziemia przeminęły, i morza już nie ma. (Obj 21:1).

To nie powinno nas zaskoczyć, ponieważ Jezus obiecał, że „niebo i ziemia przeminą” (Mt 24:35). Zakładam, że niebo, o którym mówił Jezus i Jan nie jest tym samym, w którym obecnie mieszka Bóg, ale jest to niebo atmosferyczne. Zatem nie byłoby tam żadnych zanieczyszczeń w powietrzu!

Jan powiedział także, że nie będzie już więcej żadnego morza. To nie oznacza, że nie będzie żadnych jezior czy stawów – po prostu nie będzie oceanów.

I widziałem miasto święte, nowe Jeruzalem, zstępujące z nieba od Boga, przygotowane jak przyozdobiona oblubienica dla męża swego. I usłyszałem donośny głos z tronu mówiący: Oto przybytek Boga między ludźmi! I będzie mieszkał z nimi, a oni będą ludem jego, a sam Bóg będzie z nimi. I otrze wszelką łzę z oczu ich, i śmierci już nie będzie; ani smutku, ani krzyku, ani mozołu już nie będzie; albowiem pierwsze rzeczy przeminęły. (Obj 21:2-4).

To „Nowe Jeruzalem”, które widział Jan, według innych fragmentów, znajduje się obecnie w niebie. I znowu, nie powinno nas to dziwić, bo Jezus obiecał nas, że idzie teraz do nieba, aby przygotować tam dla nas miejsce:

„Niechaj się nie trwoży serce wasze; wierzcie w Boga i we mnie wierzcie! W domu Ojca mego wiele jest mieszkań; gdyby było inaczej, byłbym wam powiedział. Idę przygotować wam miejsce.” (J 14:1-2).

Wiemy zatem już, że jedną z rzeczy, które Jezus robi przez ostatnie 2000 lat jest przygotowywanie miejsca dla ciebie i dla mnie w Bożym domu – prawdopodobnie znajdującym się gdzieś w Nowym Jeruzalem.

W tym mieście w książkach telefonicznych nie będzie żadnych rzemieślników robiących trumny czy właścicieli zakładów pogrzebowych! Nie będzie tam też żadnego smutku czy bólu. Nie potrafię tego pojąć, ale mogę w to uwierzyć i tego oczekiwać!

I rzekł Ten, który siedział na tronie: Oto wszystko nowym czynię. I mówi: Napisz to, gdyż słowa te są pewne i prawdziwe. I rzekł do mnie: Stało się. Jam jest alfa i omega, początek i koniec. Ja pragnącemu dam darmo ze źródła wody żywota. Zwycięzca odziedziczy to wszystko, i będę mu Bogiem, a on będzie mi synem. (Obj 21:5-7).

Każdy, kto jest spragniony duchowo może pić za darmo ze źródła wody życia. Istnieje dosłownie woda życia w Nowym Jeruzalem, ale to stwierdzenie odnosi się również do nowego narodzenia chrześcijan. To jest jeszcze jeden sposób na powiedzenie, że każdy może być zbawiony, przejść od duchowej śmierci do duchowego życia i być narodzonym na nowo. Zauważ, że jest to za darmo, bez zasług, dostępne dla wszystkich. Ten, kto się napije, zostanie Bożym synem. A co z tymi, którzy odmówią napicia się?

Udziałem zaś bojaźliwych i niewierzących, i skalanych, i zabójców, i wszeteczników, i czarowników, i bałwochwalców, i wszystkich kłamców będzie jezioro płonące ogniem i siarką. To jest śmierć druga. (Obj 21:8; dodano uwydatnienie).

Chwalmy Boga, że nie musimy obawiać się wieczności w tym przerażającym jeziorze ognia.

Nasz przyszły dom

W dalszej części wizji Jana, możemy przyjrzeć się bliżej Nowemu Jeruzalem, naszemu przyszłemu domowi:

I zaniósł mnie [anioł] w duchu na wielką i wysoką górę, i pokazał mi miasto święte Jeruzalem, zstępujące z nieba od Boga, mające chwałę Bożą; blask jego podobny do blasku drogiego kamienia, jakby jaspisu, lśniącego jak kryształ. Miało ono potężny i wysoki mur, miało dwanaście bram, a na bramach dwunastu aniołów…

A ten, który rozmawiał ze mną, miał złoty kij mierniczy, aby zmierzyć miasto i jego bramy, i jego mur. A miasto jest czworokątne, i długość jego taka sama, co szerokość. I zmierzył miasto kijem mierniczym na dwanaście tysięcy stadiów; długość jego i szerokość, i wysokość są równe. (Obj 21:10-12a, 15-16).

To jest duże miasto! Mogłoby przykryć więcej niż połowę powierzchni Stanów Zjednoczonych! A z jego 1500 mil wysokości wygląda raczej na gigantyczny sześcian albo trójkąt!

A mur jego zbudowany był z jaspisu, samo miasto zaś ze szczerego złota, podobnego do czystego szkła… A dwanaście bram, to dwanaście pereł; a każda brama była z jednej perły. Ulica zaś miasta, to szczere złoto, jak przezroczyste szkło. (Obj 21:18, 21).

Bóg naprawdę nie liczy się z kosztami, kiedy buduje swoje miasto. Tam nie będzie żadnej potrzeby naprawy dróg!

Lecz świątyni w nim nie widziałem; albowiem Pan, Bóg, Wszechmogący jest jego świątynią, oraz Baranek. A miasto nie potrzebuje ani słońca ani księżyca, aby mu świeciły; oświetla je bowiem chwała Boża, a lampą jego jest Baranek. (Obj 21:22-23).

To niekoniecznie oznacza, że w niebie nie będzie żadnego słońca czy księżyca. Miasto nie będzie ich jednak potrzebowało, ponieważ chwała, która promieniuje od Ojca i Syna oświeci całe miasto – nawet przez ściany zrobione z transparentnego złota. Wyobrażasz sobie, jak to będzie wyglądać?

Bóg pozwolił raz trzem mężczyznom – Piotrowi, Jakubowi i Janowi zobaczyć Jezusa w Jego chwale. Jezus powiedział im, że będą mogli wkrótce zobaczyć Go tak, jak będzie wyglądał w Swoim królestwie, i „sześć dni później oni Go zobaczyli”.

I został [Jezus] przemieniony przed nimi, i zajaśniało oblicze jego jak słońce, a szaty jego stały się białe jak światło. (Mt 17:2).

Marek, w swojej ewangelii, opisał jak szaty Jezusa stają się „lśniąco białe, jak żaden farbiarz na ziemi wybielić nie zdoła” (Mk 9:3). Łukasz stwierdza, że ubranie Jezusa „stało się białe i lśniące” (Łk 9:29). Pewnego dnia, zobaczysz Go tak jak widzieli Go Piotr, Jakub i Jan!

Co będziemy robić w niebie?

Czytajmy dalej co Jan pisze o Nowym Jeruzalem:

I chodzić będą narody w światłości jego, a królowie ziemi wnosić będą do niego chwałę swoją. A bramy jego nie będą zamknięte w dzień, bo nocy tam nie będzie; i wniosą do niego sławę i dostojeństwo narodów. I nie wejdzie do niego nic nieczystego ani nikt, kto czyni obrzydliwość i kłamie, tylko ci, którzy są zapisani w księdze żywota Baranka. (Obj 21:24-27).

Zatem będą tam królowie żyjący na nowej ziemi, którzy będą odwiedzać stolicę świata i czynić prace dla Boga i Jego Syna, którzy tam mieszkają. Nikt, kto jest kłamcą tam nie wejdzie – jak my wszyscy zanim narodziliśmy się na nowo. Kłamcy nie są narodzeni na nowo.

I pokazał mi rzekę wody żywota, czystą jak kryształ, wypływającą z tronu Boga i Baranka. Na środku ulicy jego i na obu brzegach rzeki drzewo żywota, rodzące dwanaście razy, wydające co miesiąc swój owoc, a liście drzewa służą do uzdrawiania narodów.

I nie będzie już nic przeklętego. Będzie w nim tron Boga i Baranka, a słudzy jego służyć mu będą i oglądać będą jego oblicze, a imię jego będzie na ich czołach.

I nocy już nie będzie, i nie będą już potrzebowali światła lampy ani światła słonecznego, gdyż Pan, Bóg, będzie im świecił i panować będą na wieki wieków. (Obj 22:1-5).

Kto w pełni zrozumie, o czym mówią te wersy? Nikt, ale pewnego dnia wszyscy to pojmiemy.

Może jesteś ciekawy: Co będziemy robić przez całą wieczność? Przynajmniej dwie rzeczy: Będziemy służyć Bogu oraz panować. Tak, jak obiecał Jezus: „Błogosławieni cisi, albowiem oni posiądą ziemię” (Mt 5:5). On rozumiał to dosłownie!

Niebo będzie miejscem niewyobrażalnego piękna i niewyobrażalnego pokoju, radości i miłości. To będzie miejsce, które Bóg przeznaczył dla nas wieki temu.

Niebiańskie przyjaźnie

Mógłbym wiele więcej mówić na temat nieba, ale pozwól mi wtrącić jeszcze jedną myśl z Pisma Świętego.

Jezus powiedział, że w niebie nie będzie małżeństw (zobacz Mt 22:30). To dlatego w naszej przysiędze małżeńskiej mówimy „aż do śmierci”. Może pomysł bezżeństwa w niebie nie brzmi zbyt dobrze dla nas tutaj, na ziemi, zwłaszcza jeśli cieszymy się błogosławieństwem chrześcijańskiego małżeństwa.

Jednakże możemy bezpiecznie dojść do wniosku, że Bóg ma dobry powód, aby pozostawić nas bez małżeństwa w niebie. Musi być coś lepszego w to miejsce.

Istnieją dwie możliwości. Może być tak, że miłość i czystość, której możemy doświadczyć jedynie w małżeństwie na ziemi jest czymś, co będziemy mogli doświadczyć z każdym w niebie? Może być tak, że każdy będzie tam naszym „najlepszym przyjacielem”?

Albo, ludzkie małżeństwa nie będą istniały po prostu dlatego, że wszyscy będziemy w najwyższym stopniu poświęceni naszemu Panu, Temu, który całkowicie zawładnie naszymi sercami?

Ostatnie słowo

Jeśli nie będę mieć okazji, aby być twoim przyjacielem na ziemi, to będę nim w niebie. Będziemy się musieli spotykać razem przez tysiące lat i poznawać się nawzajem! Zatem do zobaczenia!

Kubera yuko kw’abakenyezi bagize igitiri kinini c’ishengero ry’Umwami Yesu Kristo, birakenewe gutahura igikorwa Imana yabahaye mu mubiri wa Kristo. Mu mashengero n’amabango menshi, abakenyezi barubahwa nk’abakozi b’igiciro, kanatsinda ni bo benshi muri buri gikorwa c’Imana.

Ariko ntibimeze gurtyo mu nzego zose. Har’amabango yo kuvuga no kurongora usanga kenshi abakenyezi bakumirwamwo. Amashengero amwe-amwe aramera abungere b’abakenyezi; ayandi ntabemera. Bamwe bemerera abagore kwigisha abandi bakabankira. Abandi barabuza abakenyezi kuvuga na gato mu makoraniro yabo.

Iryo tandukaniro riva ku nsobanuro bahaye amajambo Paulo yavuze ku gikorwa c’abakenyezi nk’uko tubisanga muri 1Kor. 14:34-35 na 1Tim. 2:11-3:7. Ibi vyanditswe ni vyo twisunga mu cigwa cacu, cane cane ku mpera z’iki gice.

Uhereye Kera (From the Beginning)

Ko dutanguye, reka turabe ico ivyanditswe bivuga ku mukenyezi uhereye kera. Abagore, co kimwe n’abagabo, baremwe mw’ishusho ry’Imana:

Nukw’Imana irema umuntu mw’ishusho yayo, mw’ishusho y’Imana ni ho yamuremeye; irema abantu bar’uburyo bubiri (Ita. 1:27).

Turazi, kw’Imana yaremye Adamu imbere yukw’irema Eva, kandi birafise insiguro niniya mu mpwemu nk’uko Paulo abivuga (raba 1Tim. 2:3). Turihweza insiguro yo mu mpwemu iri mur’urwo rutonde rw’irema nk’uko Paulo abisobanura, ariko ntibisigura yuk’umugabo ari we asumba umugore. Turazi kw’Imana yaremye ibikoko imbere yo kurema umuntu (raba Ita. 1:24-28), ariko nta wovuga kw’ibikoko biruta abantu.

[1]

Umugore yaremewe kuba umufasha w’umugabo (raba Ita. 2:18). N’ibi ntivyerekana kw’ari we mutoya, ariko vyerekana igikorwa ciwe mu rugo. Mpwemu Yera twamuhawe nk’umufasha, ariko ntidushobora kuvuga yukw’ari we mutoya kuri twebwe. Ahubwo, Mpwemu Yera ni we mukuru kuri twebwe! Kandi turashobora kuvuga yukw’Imana yaremye umugore abe umufasha w’umugabo kukow’Imana yabonye kw’abagabo bakenye gufashwa! Ni Imana ubwayo yavuze kw’atari vyiza k’umugabo yibana (raba Ita. 2:18). Ukwo kuri kwaremejwe ibihetangabo vyinshi muri kahise cane cane igihe umugabo asizwe ata mugore afise wo kumufasha.

Rero, turabona no ku ntago y’igitabo c’Itanguriro k’umugore wa mbere yakuwe mu rubavu rw’umugabo wa mbere. Yakuwe muri we, vyerekana yukw’iyo atagira umugore aba abura ikintu kinini kandi ko bompi ari umubiri umwe. Vyongeye, abo Imana yatandukanye yateguye ko basubizwa hamwe biciye mu mubano w’umugore n’umugabo, ntibisigura kurondoka, hamwe kwerekana urukundo no kuryoherana arivyo vyerekana k’umwe wese akeneye uwundi.

Ibi vyigwa vyose tubona mw’Itanguriro bihushanya n’ivyiyumviro vyo gushira igitsina kimwe hejuru y’ikindi, canke ko hagira uwuganza uwundi. Kandi kubera yukw’Imana yashizeho ibikorwa vy’abakenyezi mu ngo canke mu gikorwa c’Imana ntidushobora kuvuga yukw’Imana yagize umwe mukuru uwundi mutoya. Muri Kristo, “nta mugore nta mugabo” (Gal. 3:28).

Igikorwa c’Abakenyezi mw’Isezerano rya Kera

(Women in Ministry in the Old Testament)

Duhereye ku rufatiro rumaze gushirwaho, reka turabe bamwe mu bakenyezi Imana yakoresheje ngo bashitse ubugombe bwayo mw’Isezerano rya Kera. Biragaragara, kw’Imana yatanguye guhamagara abagabo mu gikorwa c’Imana nkuko biri mw’Isezerano rya Kera, mbere no Mwisezerano Rishasha. Inkuru z’abagabo nka Mose, Aroni, Yosuwa, Yosefu, Samweli na Dawidi nizo zuzuye mw’Isezerano rya Kera.

Abakenyezi benshi, hamwe n’ivyo, ni ikimenyetso c’ubushobozi bw’Imana mu guhamagara no gukoresha uwo ishaka wese, kand’abakenyezi bambitswe ubushobozi n’Imana barashoboye igikorwa cose ibahamagara gukora.

Tutaratangura kuraba umugore n’umwe mu buryo bwihariye, reka mvuge yuk’umukozi wese w’Imana yar’akomeye mw’Isezerano rya Kera yavyawe kandi arerwa n’umukenyezi. Mose ntiyari kubaho iyo hatabaho umugore yitwa Yokebedi (raba Kuv. 6:20). Kandi nta mukozi n’umwe w’Imana akomeye yari kubaho iyo hatagira abakenyezi babibaruka. Abakenye barahawe igikorwa gikomeye kandi kibereye gushimwa no mu gukuza abana mu Mwami (raba 2Tim. 1:5)

Yokebedi ntiyari nyina w’abakozi b’Imana babiri gusa, Musa na Aroni, mushikiwabo nawe yar’umuvugishwa n’umurongozi w’indirimbo yitwa Miriyamu (raba Kuvayo 15:20). Muri Mika 6:4, Imana yise Miriyamu hamwe na Mose na Aroni kw’ar’abarongozi bashizwe imbere y’ab’isirayeli:

Ko nabaduganye nkabakura mu gihugu ca Egiputa, ndabacungura nkabakura mu nzu y’ubuja, nkarungika Mose na Aroni na Miriyamu ngo babarongore (hongeweko insobanuro).

Kandi, igikorwa c’uburongozi Miriyamu yarafise nti cangana n’ica Mose. Ariko nk’umuvugishwa, kandi ndizera kw’ari vyiza kuvuga yukw’iganuke ry’Imana ryacu muri we nkuko rica mu bagabo muri Isirayeli.

Umucamanza w’Umugore muri Isirayeli (A Female Judge Over Israel)

Uwundi mugore Imana yahagurukije nk’umurongozi mub’Isirayeki yitwa Debora, yabayeho mu gihe c’abacamanza bab’Isirayeli. Nawe nyene, yar’umuvugishwa n’Imana, kandi yitwa umucamanza nka Gidiyoni, Yefuta na Samusoni mu bihe vyabo. Tumenyeshwa kw’”abisirayeki baja kuri we abacire imanza” (abacam. 4:5). Rero yarafatira ingingo n’abagabo, atawuvuga ngo ni umugore. Ntakosha ryarimwo igihe: Umugore abwira abagabo ivyo bakora, kandi Imana ikamuha amavuta amubashisha kubikora.

Nk’abandi bagore bose Imana ihamagara mu gikorwa c’uburongozi, Debora yarigeze guhura n’ikibazo c’umugabo yanse kwakira ijambo ry’Imana riciye mu mugore. Uyo mugabo yitwa Baraki, kandi kubera yuko yakekeranya ukuvugishwa kwa Debora kumwereka ingene aja kurwana n’umugabisha w’abanyakanani yitwa Sisera, yamubwiye kw’icubahiro c’uwishe Sisera kizohabwa umukenyezi. Yari mu kuri, umugore yitwa Yayeli aracibukwa mu vyanditswe nk’umugore yicishije Sisera urumambo rw’ihema n’inyundo (raba Abac. 4). Inkuru irangira Baraki iririmbana na Debora! Amajambo amwe amwe baririmba yashimagiza Debora na Yayeli (raba Abac. 5), kumbure Baraka yaciye yemera “umukenyezi mu gikorwa c’Imana” inyuma y’ivyo vyose.

Umugore wa Gatatu Yavugishwa n’Imana (A Third Prophetess)

Umukenyezi wa gatatu avugwa mw’Isezerano rya Kera nk’umuvugishwa yemewe yitwa Hulida. Imana yaramukoresheje mu guha ubuhanuzi n’uburongozi umugabo, umwami w’i Buyuda, Yosiya (raba 2Abam. 22). Kandi turabona akarorero k’umukenyezi yakoreshejwe n’Imana mu kwigisha umuntu w’umugabo. Kenshi cane, Hulida yakoreshwa n’Imana mur’ico gikorwa kenshi, ahandi ho umwami Yosiya ntiyari kwizera ivyo amubwiye ngo abigendere.

None ni kuko Imana yahamagaye Miriyamu, Debora na Hulida nk’abavugishwa? Ntiyari guhamagara abagabo mu gishingo c’abo bagore?

Nta nkeka yari gushobora guhamagara abagabo bakora ico gikorwa abo bakenyezi bakoze. Ariko si ko yabigize. Kandi ntawuzi igituma. Ico twokora ni kwirinda gushira Imana mu kigopo tuvuga yukw’idashobora gukoresha canke guhamagara abagore mu girkorwa c’Imana. N’ah’Imana yahamagaye abagabo mu gikoraw c’uburongozi mw’Isezerano rya Kera, har’igihe yahitamw’abagore.

Rero, menya yuk’abo bagore batatu bo mw’Isezerano rya Kera twafatiyeko uturorero bar’abavugishwa n’Imana. Har’ibindi bikorwa vy’Isezerano rya Kera tutabona mw’abagore. Akarorero, nta mugore yahamagarirwa kuba umuherezi. Bisigura yuko har’amabango Imana yaha abagabo gusa.

Abagore mu Gikorwa Nk’uko Biri mw’Isezerano rya Kera

(Women in Ministry in the New Testament)

Turabona umugore yavugishwa n’Imana mw’Isezerano Rishasha. Igihe Yesu yar’amaze imisi mikeya gusa avutse, Ana yaramumenye arangurura ijwi avuga yukw’ari we Mesiya:

Kandi hariho Ana, uwavugishwa n’Imana, umukobwa wa Fanuweli, wo mu muryango wa Asheri, yar’umutamakazi wa kera, yabanye n’umugabo wiwe imyaka ndwi, uhereye ku kurongorwa kwiwe, kandi yamaze imyaka mirongumunani n’ine ar’umupfakazi, ntiyava mu rusengero gusenga, yisonzesha yinginga, ku murango no mw’ijoro. Ako kanya aca araza, ashima Imana, avuga ivya Yesu, abibwira abari barorereye ugucungurwa kwa Yerusalemu bose (Luka 2:36-38, hongeweko insobanuro).

Menya ko Ana yabwiye ivya Yesu abantu bose “bari barorereye ugucungurwa kwa Yerusalemu.” Harimwo n’abagabo. Rero turashobora kuvuga ko Ana yariko yigisha abagabo ivyerekeye Kristo.

Har’abandi bakenyezi Imana yakoresheje mu ngabire yo kuvugishwa n’Imana. Mariya nyina wa Yesu ari mur’uyo murwi (raba Luka 1:46-55). Igihe cose amajambo y’ubuvugishwa bwa Mariya asomwe mw’ishengero, bisigura yukw’ari umugore arikoyigisha ishengero. (Kandi Imana yubashe abakenyezi mu kurungika Umwana wayo mw’isi acishirije mu mugore, kandi yarigushobora kubigira mu bundi buryo bwinshi.)

Ico gitigiri kirabandanya kukw’Imana yavugiye muri Yoweli yukw’isuse Mpwemu wayo, ku bahungu n’abakobwa bab’Isirayeli kandi bazovugishwa (raba Yoweli 2:28). Petero yaramenyesheje yuk’ubuvugishwa bwa Yoweli bwega igihe c’isezerano rishasha (raba Ivyak. 2:17).

Turabwirwa mu vyakozwe n’intumwa 21:8-9 yuko Filipo umuvugishwa n’Imana yar’afise abakobwa bane bavugishwa n’Imana.

Paulo yaravuze ku bakenyezi bavugishwa n’Imana mu makoraniro (raba 1Kor. 11:5). N’abagobo bari ngaho.

Ivyo vyanditswe vyose bitwereka abakenyezi Imana yakoresheje nk’abavugishwa canke mu gutanga ubuhanuzi, ntidukwiriye kubohwa n’iciyumviro c’ukw’Imana ishobora gukoresha abakenyezi mur’ivyo bikorwa gusa! Ikirengeye vyose, nta kintu na kimwe cotubuza kwemera kw’abakenyezi bashobora kwigisha abagabo igihe Imana igomba guca muri bo.

Abakenyezi nk’Abungere? (Women as Pastors?)

Har’ingorane abakenyezi bakoze igikorwa c’ubwungere? Biragaragara kw’igikorwa c’umwungere/umukuru w’ishengero/umuzezwashengero Imana yagiteguriye abagabo:

Iri jambo n’iryo kwizigirwa: umuntu ni yagomba kuzezwa ishengero, aba yifuje igikorwa ciza. N’uk’umuzezwashengero akwiye kutabak’umugayo, kandi akwiye kuba umugabo afise umugore umwe (1 Tim. 3:1-2, dushimikira ku nsobanuro).

Icatumye ngusiga i Kirete kwar’ukugira ng’utanganye ivyasigaye, kandi mu gisagara caho cose ng’ushinge abakuru b’ishengero, nkuko nakubariye: ar’umuntu atabonekak’umugayo, afise umugore umwe gusa (Tit. 1:5-6, dushimikira ku nsobanuro).

Nta hantu na hamwe Paulo avuga kw’abakenyezi badashobora gukora iki gikorwa, natwe dutegerezwa kwirinda igihe tuvuga amajambo tutazi neza. Ndamaze kubona abakozi benshi kandi beza b’abakenyezi bakora igikorwa c’abungere/abakuru b’ishengero/abazezwashengero mw’isi hose, cane cane mu bihugu biriko biratera imbere, ariko n’aho nyene baracari bakeya. Kumbure Imana ibahamagarira gukora ico gikorwa igihe igomba gushitsa intumbero yayo kanaka cank’ibonye kw’ata bagabo bakwiriye ico gikorwa c’uburongozi. Birashoboka kandi yuko benshi mu bungere b’abakenyezi bari mu mubiri wa Kristo bafise iyindi mihamagaro Bibiliya yerekana kw’ishobora gukorwa n’abakenyezi, nk’ibango ryo kuvugishwa, arikw’amashengero amwe amwe ni yo abemerera gukora nk’abungere.

Ni kuki igikorwa c’ubwungere/ubukuru bw’ishengero/ubuzezwashengero giharirwa abagabo gusa? Gutahura ingene iryo bango rikora birashobora kudufasha cane. Kimwe mu bisabwa umwungere/umukuru w’ishengero/umuzezwashengero mu vyanditswe ni,

Ategerezwa kuba aganza neza abo mu rugo rwiwe, abana biwe bamwumvira, yanka umugayo wose. “(Uwutazi kuganza abo mu rugo rwiwe yoshobora ate kuzigama ishengero ry’Imana?”) (1 Tim. 3:4-5).

Iri tegeko rirumvikana cane igihe twibutse yuk’umurongozi wo mw’Isezerano Rishasha azezwa ishengero ritoya ryo mu nzu. Igikorwa ciwe cari kimeze nk’umuvyeyi yitwararika umuryango. Iki gituma dutahura igituma ibango ry’umwungere rikorwa n’abagabo—kuko bias cane n’ubuzima bwo mu muryango, kukw’arikw’Imana yabiteguye, gitegerezwa guhagarikirwa n’umugabo, s’umugore. Ibindi tuzobishikako hanyuma.

Abagore nk’Intumwa (Women as Apostles?)

Twamaze kwerekana yuk’umugore ashobora gukora mw’ibango ryo kuvugishwa n’Imana (igihe abihawe n’Imana). Mbega ntibashobora gukora ibindi bikorwa? Har’umuco dusanga mu ntasho za Paulo igihe yandikira Abaroma igice ca 16 aho ashimagiza abakenyezi batari bake bari mu gikorwa c’ubwami bw’Imana. Hari n’uwo yise intumwa. Mu mirongo itatu ikurikira, nanditse amazina y’abagore mu ndome zihangamye:

Mbashimiye Foyibe mwene Data, ni we mukozi w’ishengero ry’i kenkiriya, ngo mumwakire kubw’umwami wacu, nk’uko bibereye abera, kandi mumufashe kuc’azogomba cose, kuko nawe yafashije benshi, barimwo jewe. (Rom. 16:1-2, hongeweko inzobanuro).

Ukuri kuremejwe! Ntituzi neza igikorwa Foyibe yakora, ariko Paulo amwise “umukozi w’ishengero ry’i kenkireya” kandi ko “yafashije benshi,” nawe arimwo. Ico yakorera Umwami cose, gitegerezwa kuba cari igikomeye gushika aho Paulo amumenyekanisha mw’ishengero ry’i Roma ryose.

Uwukurikira ni Purisikila (Purisika), hamwe n’umugabo wiwe, Akwila, baribafise igikorwa gikomeye gushika ah’amashengero yose y’abanyamahanga abubaha:

Muntahirize Purisikila na Akwila abakoranye nanje muri Kristo Yesu, kandi bahevye iyabo mitwe ko yocibwa kugira ngo bakize amagara yanje. Si jewe jenyene mbashima, ariko n’amashengero yose yo mu banyamahanga arabashima. Kandi muntahirize ishengero ryo mu nzu yabo. Munthirize Epayineto, uwo nkunda, ni we yashurije abo muri Asiya babaye abakristo. Muntahirize Mariya yakoreye mwebwe cane. Muntahirize andironiko na Yuniya, dusangiye umuryango, ababohanywe nanje, ni ba rurangiranwa mu ntumwa, ni bo bantanze kuba muri Kristo (Rom. 16:3-7, dushimikiye ku nsobanuro).

Kuvyerekeye Yuniya, turashobora kwiyumvira yuk’umuntu “rurangiranwa mu ntumwa” ategerezwa kuba intumwa. Nimba insobanuro y’ukuri ari Yuniya, ni umugore. Purisikila na Mariya bar’abakozi b’Umwami.

Muntahirize Ampuliyato, uwo nkunda mu mwami wacu, muntahirize Urubano, akorana natwe muri Kristo, na Sitaku, uwo nkunda. Muntahirize Apele yagejejwe akarama muri Kristo. Muntahirize abo mmu bo kwa Arisitoburo. Muntahirize Herodiyoni dusangiye umuryango, muntahirize abo mu bo kwa Narukiso, abari mu Mwami wacu. Muntahirize Tirufaniya na Tirufoza, bakorera mu Mwami wacu. Muntahirize Perusi akundwa, yakoreye mu Mwami cane. Muntahirize Rufo, yatoranijwe n’Umwami, na nyina ni nka mama. Muntahirize Asunkirito, na Fulegoni, na Herume, na Patiroba, na bene Data bari kumwe nabo. Muntahirize Filologo na Yuliya, na Nereyu na mushiki we, na Olumpa n’abera bose bari kumwe na bo (Rom. 16:8-15, dushimikiye ku nsobanuro).

Biragaragara kw’abakenyezi bashobora kuba “abakozi” mu gikorwa c’Imana.

Abagore nk’Abigisha? (Women as Teachers?)

Abagore barashobora kwigisha? Isezerano Rishasha ntaco ribivugako. Kanatsinda, Bibiliya ntitwereka umugabo yahamagariwe kwigisha. Purisikila (umwe twasoma kandi azwi kw’izina rya Purisika), muka Akwila, yarigisha n’imiburiburi mu rwego rutoya. Akarorero, igihe we na Akwila bumva Apolo yigisha ubutumwa budakwiye muri Efeso, “bamujana i wabo, barushiriza kumutahuza inzira y’Imana” (Ivyak. 18:26). Nta n’umwe yoharira yuko Purisikila atafashije umugabo wiwe mu kwigisha Apolo, umugabo. Vyongeye, mu vyanditswe Paulo avuga icuro zibiri kuri Purisikila na Akwila igihe yandika ku “mashengero ari mu nzu yabo” (raba Rom. 16:3-5; 1Kor. 16:19), kandi bompi “barakoranye nawe muri Kristo” mu Baroma 16:3. Ntituzi neza ko Purisikila yar’afise igikorwa kibangikanije n’ic’umugabo wiwe.

Aho Yesu Ategeka Abagore Kwigisha Abagabo

(When Jesus Commanded Women to Teach Men)

Imbere yo kuvuga amajambo ya Paulo ategeka abagore gucereza mu makoraniro no kubuza abagore kwigisha abagabo, reka turabe ikindi canditswe kimwe gituma dutahura neza ivyo bintu.

Igihe Yesu yazuka, umumarayika yarungitse n’imiburiburi abagore batatu kubwiriza abigishwa ba Kristo n’aho bar’abagabo. Abo bagore barungiswe kubwira intumwa yuko Kristo yazutse kandi kw’azobabonekera i Galilaya. Ariko ntibigarukira ngaho. Haheze igihe gito, Yesu ubwiwe agaragarira ba bagore maze abategeka kuja kumenyesha abigishwa ko baja i Galilaya (raba Mat. 28:1-10; Mariko 16:1-7).

Nibaza kw’ari ngirakamaro cane kubona Yesu abanza kwiyereka abagore agaherukira ku bagabo. Ubwa kabiri, iyo haba ikintu kibi kiri igihe abagore bigisha abagabo, umuntu arashobora kubona yuko Yesu atari kwigera atuma abo bagore kuja kumenyesha abagabo izuka ryiwe, ikintu ngirakamaro nk’ico, kandi yarigushobora kwitangira ubwo butumwa ubwiwe nyene (kandi mu nyuma yarabigize). Nta muntu aharira ko: Umwami Yesu yategetse abagore kwigisha ukuri ngenderwako no guha abagabo impanuro kanaka mu mpwemu.

Imirongo Itera Ingorane (The Problem Passages)

Kodutahura ico Bibiliya ivuga ku bikorwa abagore bashobora gukora, turashobora gusobanura “imirongo itera ingorane” dusanga mu nyandiko za Paulo. Reka twihweze amajambo yiwe avuga kw’abagore bacereza mu makoraniro:

Abagore bacereze mw’ishengero, kuko batemererwa kuvuga. Ariko baganzwe, nk’ukw’ivyagezwe na vyo bibivuga. Kandi nihagira ico bagomba kwiga, barbarize abagabo babo i muhira, kuko biteye isoni k’umugore avuga mw’ishengero (1 Kor. 14:34-35).

Mbega aya majambo ni yo nyigisho Paulo ahaye ab’i Korinto canke ni inyishu yatanze akurikije ivyo bamwandikiye bamubaza (raba 1Kor. 7:1, 25; 8:1; 12:1; 16:1, 12).

Vyongeye, ku karongo gakurikira, Paulo yandika ivyo tokwita inyishu ya Paulo ku ngeso y’ab’i korinto yo gucecekesha abagore mw’ishengero:

Mbega kuri mwebwe ni ho ijambo ry’Imana ryandurutse? Canke ryashitse kuri mwebwe gusa? (1 Kor. 14:36).

Bibiliya y’icongereza yitwa The King James Version isobanura uyu murongo gushika aho yerekana ingene Paulo atangazwa n’ingeso y’ab’i Korinto:

Ni gute? Mbega ijambo ry’Imana ryavuye kuri mwebwe? Canke ryaje gusa kuri mwebwe? (1 Kor. 14:36).

Uko bimeze kwose, Paulo yarikw’abaza ibibazo bibiri. Inyishu ya vyose ni Oya. Ab’i Korinto sibo bazanye ijambo ry’Imana, kandi ijambo ry’Imana ntiryahawe bo gusa. Ibibazo vya Paulo bisa n’uko yarikw’arabankamira kubera ubwibone bwabo. Nimba ivyo ari vyo yarikw’aravuga kur’iyo mirongo ibiri itangura, azoba yarikw’avuga ati, “Mwiyumvira ko mur’iki? Mwatanguye ryari kubwira Imana abo icishirizamw’ijambo ryayo? Imana irashobora gukoresha abagore igihe ivyishakiye, kandi mur’ipfu kubona mubacecekesha.”

Iyi nsobanuro iratahurika igihe twibutse yuko Paulo amaze kuvuga, mur’iki cete nyene, uburyo bwiza bwo kwifata igihe abakenyezi bavugishwa mu mashengero (raba 1Kor. 11:5), uko s’ugucereza. Ikirengeye vyose, ku mirongo mikeya gusa ikurikira iyo turiko tuvugako ni ho Paulo ahanura ab’i Korinto bose,

[2]

n’abagore barimwo ati, “mwifuze cane kuvugishwa n’Imana” (1 Kor. 14:39). Inyigisho ziwe zari kuba zirwanya ybwazo iyo aba arikw’ashiraho icagezwe co gucekesha abagore mu makoraniro muri 14:34-35.

Izindi Nzira (Other Possibilities)

Reka dufate yukw’amajambo ari muri 1 Ab’I Korinto 14:34-35 ar’amajambo ya Paulo, kandi kw’ariko abwira abakenyeze guceceka mw’ishengero. Twobisobanura gute none?

Ubugira kandi, dutegerezwa kwibaza igituma Paulo yoha abagore icagezwe co guceceka mw’ishengero kandi yavuze mur’ico cete nyene yuko bashobora gusenga no kuvugishwa mw’ishengero, iy’abantu bakoranye.

Ikirengeye vyose, Paulo yar’azi uturorero twa Bibiliya ah’Imana ikoresha abakenyezi mu bikorwa bigaragara, mbere no gukorera abagabo. Ni kuki yocecekesha abo Imana yasize amavuta yokuvuga?

Ubwenge busanzwe butwereka ko Paulo atarikw’abwira abagore gucereza mw’ishengero. Menya neza kw’ishengero rya mbere rya koranira mu ma zu no gusangira. Wiyumvira yukw’abagore ataco bavuga kuva binjiye gushika basohotse? Ntibavuga bariko baragabura indya canke basangira n’abandi? Nta nico bavugisha abana babo gushika batashe? Ico ciyumviro nticumvikana.

Kukw’aho “babiri canke batatu bazoba bakoraniye” mw’izina rya Yesu, nawe azoba ari hagati muri bo (raba Mat. 18:20), iryo ni koraniro, igihe babiri canke batatu, igihe abagore babiri bakoranye mw’izina rya Yesu, ntibashobora kuvugana?

Oya, namba 1 ab’i Korinto 14:34-35 ari inyigisho ya Paulo koko, azoba yarikw’ashir urutonde mw’ishengero. Har’abagore batubahiriza urutonde mu kubaza ibibazo. Paulo ntiyarikw’avuga kw’abagore boguma bacecetse mw’ikoraniro ryose, nkuko yahaye impanuro abavugishwa mu mirongo yitangira iyo turiko twigako, ntiyashoka ko baceceka kuva kun tango gushika kw’iherezo:

Arik’uwundi [muvugishwa] yicaye ni yagira ico ahishurirwa, uwabanje ahore (1 Kor. 14:30, dushiimikiye ku nsobanuro).

Arikw’aha, amajambo “guceceka”asobanura “kwigumya ntuvuge mu kiringo runaka.”

Paulo yabwira abavuga mu ndimi guceceka igihe mw’ikoraniro har’uwusobanura:

Ariko niha hatarih’uwubisobanura, uwuvuga urutamenyeka acereze mw’ishengero , yibwire, kand’abwire Imana (1 Kor. 14:28, hongeweko insobanuro).

Mbega Paulo yarikw’abwira abo bantu baceceke burundu mw’ikoraniro ryose? Oya, yarikw’ababwira gusa ko boreka kuvuga mu zindi ndimi igihe batagira uwuzisobanura. Menya ko Paulo yababwiye “guceceka mw’ishengero”, ijambo yabwiye abagore muri 1Kor. 14:34-35. Ni kuki dusobanura amajambo Paulo yabwiye abagore yukw’”ari uguceceka mu makoraniro yose,” tugaca dusobanura ayo yabwiye abavuga izindi ndimi batagira uwuzisobanura yuko “bigumya akanya gatoya mw’ikoraniro”?

Mu kurangiza, menya kw’amajambo ya Paulo atabwirwa abagore bose. Ayo majambo abwirwa abagore bubatse gusa kuko “babwirwa kubaza abagabo babo i muhira” iyo bafise ico babaza.

[3]

Kumbure ikibazo nyamukuru yar’abagore bubatse babaza ibibazo ku bandi bagabo kandi abagabo babo baringaho. Iyo ngeso iboneka kw’itabereye kandi ishobora kuvamwo kubura indero no kutumvira abagabo babo ku rugero runaka. Namba ico arico car’ikibazo Paulo yarikw’aravuga, birashoboka kuba igituma ashimikira k’uguca bugufi kw’abagore no kwubaha (abagabo babo), nkukw’ivyegezwe bibivuga ahantu hensi uhereye kw’itanguriro (raba 1 Kor. 14:34).

Muri make, namba Paulo yarikw’aratanga itegeko ry’ukw’abagore bacereza muri 1 Ab’I Korinto 14:34-35, abwira abagore bubatse gusa kugira boye kubaza ibibazo mu mwana utabereye canke mu buryo busuzugurisha abagabo babo. Ahandi ho, barashobora kuvugishwa, gusenga no kuvuga.

Uwundi Murongo w’Ingorane (The Other Problem Passage)

Turashikiriye uwundi “murongo utera ingorane,” dusanga mu cete ca mbere Paulo yandikiye Timoteyo:

Umugore yige atekereje agamburuka rwose. Ariko sinkundira umugore ko yigisha canke kw’aganza umugabo, arikw’atekereze. Kuko Adamu ari we yabanje kuremwa, hanyuma Eva. Kandi Adamu siwe yahenzwe, arik’umugore ni we yahenzwe, agwa mu bicumuro (1 Tim. 2:11-14).

Nta nkeka Paulo yar’azi kuvyereke Miriyamu, Debora, Hulida na Ana, abavugishwa bane Imana yavugishije ku nyungu y’abagabo n’abagore, babigisha neza ubugombe bw’Imana. Kandi yaramenye ko Debora, umucamanza mu b’Isirayeli, yar’afise ububasha runaka ku bagabo n’abagore. Kandi yaramenye kw’Imana yasutse Mpwemu weyo ku musi wa Pentekote, mu gushitsa ubuhanuzi bwa Yoweli ku bihe vy’iherezo ah’Imana yasutse Mpwemu wiwe kubari n’umubiri bose kugira abahungu n’abakobwa bavugishwe no gutanga amajambo y’Imana. Kandi yar’azi ko Yesu yategetse abagore runaka kujana ubutumwa biwe ku ntumwa tuzi ko bar’abagabo. N’ukuri yarazi n’amajambo yerekeye ukwemerwa, yandikiye ishengero ry’ab’i Korinto, kw’abagore basenga no kuvugishwa igihe ishengero rikoranye. Kandi yar’azi ko yabwiye ab’i Korinto yuko umuntu wese ashobora kuronka ijambo ryo gusangira n’abandi nkukw’arihawe na Mpwemu Yera (raba 1Kor. 14:26). Igihe yandikira Timoteyo aya majambo yashaka kuvuga iki?

Menya ko Paulo akoresheje amajambo abiri yo mw’Itanguriro nk’urufatiro rw’inyigisho yiwe: (1) Adamu ni we yatanguye kuremwa maze (2) Eva arakurikira kandi Adamu si we yahanzwe, ingene icaha cinjiye mu bantu. Ukwo kuri kwa mbere gushiraho ugutahura kwiza imigenderanire iri hagati y’umugore n’umugabo. Nkuko urutonde rw’irema rubitwereka, umugabo ni we mutwe, ivyo Paulo aravyigisha n’ahandi mu vyete vyiwe (raba 1Kor. 11:3; Ef. 5:23-24).

Ukuri kwa kabiri Paulo yerekana ntikuvuga yukw’abagore ari bo bagwa mu caha cane gusumba abagabo, kuko si vyo. N’ukuri, kubera yuko har’abagore benshi mu mubiri wa Kristo kuruta abagabo, turashobora guharira tuvuga yukw’abagabo ari bo bashobora kugwa mu caha cane kuruta abagore. Ahubwo, ukwo kuri kwa kabiri kwerekana kw’igihe urutonde Imana yashize mu muryango rutubahirijwe Satani arashobora kuronka ah’aca. Ingora z’abana b’abantu zatanguriye muri Edeni igihe urutundo rw’imigenderanire hagati y’umugabo n’umugore itubahirijwe—Muka Adamu ntiyumviye umugabo wiwe. Adamu ategerezwa kuba yarabwiye mukiwe ku vyerekeye icamwa kizira (raba Ita. 2:16-17; 3:2-3). Ariko we, ntiyarushe yumvira iyo nyigisho. Mu nzira imwe, yaraganje umugabo wiwe igihe yamuha kurya ku camwa kizira (raba Ita. 3:6). Adamu si we yayoboye Eva ngaha; Eva ni we yayoboye Adamu. Ingaruka yar’agahomerabunwa.

Ishengero— Ikigereranyo C’Urugo (The Church—A Model of the Family)

Urutonde Imana yashize mu rugo ruhishurwa n’urwo yashize mw’ishengero. Nk’uko maze kubivuga, ni ngirakamaro cane kumenya yuko mu myaka amajanatatu ya mbere ya kahise k’ishengero, amashengero yari matomato. Bakoranira mu mazu. Umwungere/umukuru w’ishengero/Umuzezwashengero bagereranywa na Se rugo. Uru rutonde rw’ishengero Imana yashizeho rusa n’urwoyashize mu rugo, kanatsinda war’umuryango wo mu mpwemu, umugore abaye umutwe vyaba akarorero kabi mu miryango y’abasengera ngaho cank’abari hanzi y’iryo shengero. Iyumvire umugore abaye umwungere/umukuru w’ishengero/umuzezwashengero akaguma yigisha mu nzu, umugabo wiwe yicaye ngeho mu guca bugufi, amwumviriza uko yigisha kandi aganzwa nawe. Vyarikuba nk’ukurwanya urutonde rw’Imana mu muryango, kandi icetegerezo cari kibaye kibi.

Iyi ni yo nsobanuro y’amajambo ya Paulo yavuga. Menya yuko tuyasanga hafi y’ibisabwa umuntu ashaka kuba umuzezwashengero (raba 1Tim. 3:1-7), kimwe n’uko uwo muntu ategerezwa kuba umugabo. Ni vyiza ko tumenya kandi kw’abazezwashengero bategerezwa kwama bigisha ishengero (raba 1Tim. 5:17). Amajambo ya Paulo ko abagore bigishwa mu guca bugufi no kutemererwa kwigisha canke kuganza abagabo asa n’urutundo ruteregerezwa kuba mw’ishengero. Ni co kibi yerekana c’uko umugore, mu buryo bumwe cank’ubundi aba umukuru w’ishengero/umwungere/umuzezwashengero.

Ntibisigura yuk’umugore/umukenyezi adashobora ico gikorwa, igihe yubaha umugabo wiwe, arashobora gusenga, kuvugishwa, kuronka inyigisho yo gusangira n’umubiri wose, canke kwigisha igihe ishengero rikoranye. Ibi vyose arashobora kubikora mw’ishengero adasenyuye urutonde rw’Imana, nkukw’ashobora kubikora mu rugo adasenyuye urutonde Imana yashizeho. Ico yabujijwe kugira mw’ishengero cank’ivyo yabujijwe kugira mu rugo—ni kuganza umugabo wiwe.

Kandi turabona mu mirongo yakurikiye kw’abagore bashobora gukora mu gikorwa c’ubudiyokoni nk’abagabo (raba 1Tim. 3:12). Gukora mw’ishengero nk’umudiyakoni, canke umukozi nkukw’ijambo ribisobanura, umugore ntaba asenyuye urutonde Imana yashize hagati y’umugore n’umugabo.

Iyi ni yo nzira mbona ishobora guhuriza hamwe ivyo Paulo yavuze muri 1Timoteyo 2:11-14 hamwe n’inyigisho z’ibindi vyanditswe. Mu turorero twose twabonye mu vyanditswe aho Imana ikoresha abagore, nta na kamwe kigisha nk’urutonde Imana yashize mw’ishengero, kandi nta na kamwe gasenyura urutonde Imana yashizeho. Muri twose nta nahamwe dusanga umugore aganza umugabo n’aho twosuzuma mu ngo zabo. Ubugira kandi, uyimvire ikoraniro rigizwe n’ingo zitandukanye zihurira mu nzu imwe maze umugora akaba ari we aganza, yigisha na guhagarikira vyose n’ay’umugabo wiwe yicaye mu bwitonzi no guca bugufi musi y’uburongozi bw’umugore wiwe. Ibi sivy’Imana ishaka, kuko birwanya urutonde rwayo mu muryango.

Ariko Debora kuba umucamanza muri Isirayeli, Ana abwira abagabo ivya Kristo, na Mariya n’abagenzi biwe abwira intumwa ivy’izuka rya Kristo, nta n’umwe mur’abo atanga ubutumwa bubi ku bijanye n’urutonde rw’Imana mu rugo. Gukorana kw’ishengero ni ho gusa akarorero kabi gashobora kwerekanwe igihe abagore/abakenyezi baganje abagabo babo kandi akaba aribo baguma bigisha abagabo/abashingantahe babo.

Incamake (In Conclusion)

Iyo twibaza duti, “Hari ikibi c’abakenyezi mu gikorwa igihe bakorera abandi n’umutima w’urukundo, bakoresha neza ingabire bahawe n’Imana? Mbega vyonona iki mu mico canke mu ngeso?” Dusanga ikibi ari igihe ico gikorwa kiza gusenyura urutonde Imana yashize hagati y’umugabo n’umugore, abashingantahe n’abakenyezi. Mu “mirongo itera ingorane” twabonye, Paulo aratsimbataza urutonde rw’Imana mu rugo.

Tubona kw’abagore bakumirwa cane mu gikorwa c’Imana. Ahandi hose, Imana igomba gukoresha abakenyezi kubw’icubahiro ciwe, kandi yabikoze kuva imyaka ibihumbi iheze. Ivyanditswe vyerekana intererano niniya yazanywe n’abagore mu kwagura ubwami bw’Imana, bimwe muri vyo turamaze kubibona. Ntitwibagire kuvuga yuko bamwe mu bagenzi ba hafi Yesu yar’afise harimwo abagore (raba Yohana 11:5), abo bagore barashigikiye igikorwa ca Yesu mu gutanga amahera (raba Luka 8:1-3), ikintu ata mugabo n’umwe yakoze. Wa mugore kw’iriba ry’i Samariya yabwiye abagabo bo mu gisagara ciwe inkuru za Yesu nabo baramwizera (raba Yohana 4:28-30, 39). Umwigishwa w’umugore yitwa Tabita “uwo mugore yari n’ibikorwa vyiza vyinshi, n’ubuntu bwinshi yagira” (Ivyak. 9:36). Uwasize Yesu amavuta yar’umugore, kandi yaramuvugiye igihe abagabo bari batanguye kumwidodombera (raba Mariko 14:3-9). Mu kurangiza, Bibiliya ivuga yukw’abagore ari bo barize igihe Yesu yikorezwa umusaraba mu mabarabara y’i Yerusalemu, abagabo ntibavugwamwo. Utu turorero hamwe n’utundi dusa n’utwo dutegerezwa gutera integer abagore zo guhaguruka no gushitsa ibikorwa Imana yabahamagariye. Turabakeneye bose aho bava bakagera!

[1]

Ni vyiza kumenyak’umugabo wese yavyawe n’umugore n’aho umugabo ari we yatunguye kuremwa nk’uko Paulo ibitwibutsa 1 Ab’i Korinto 11:11-12. Bisigura yuk’umugabo wese ari mutoya kuri nyina yamuvyaye.

[2]

Impanuro ya Paulo ibwirwa “bene Data”, ijambo akoresha incuro 27 mur’iki cete, kandi ryerekana umubiri wose wa Kristo i Korinto, s’abagabo gusa.

[3]

Ni vyiza kumenya yuko mu Kigiriki, nta jambo ryatandukanya umugore na mka ntuze, canke umugabo n’ umugabo wa ntuze. Turabira ku yindi mirongo kugira tumenye ko uwanditse yavuga ku mugabo n’umugore, cank’umushingantahe n’umutambukanyi wiwe, mur’uyo murongo Paulo avuga kuri muka ntuze, ko ashobora kubaza umugabo wiwe i muhira.

주 예수 그리스도의 교회의 절반 이상이 여성 신자이기 때문에 그들이 지체 속에서 가진 하나님이 주신 역할을 이해하는 것은 매우 중요하다. 대부분의 교회와 사역 속에서, 여성들이 종종 많은 사역을 감당하기에 귀한 일으로 여겨진다.

그러나 모든 사람이 다 여성의 역할에 동의하는 것은 아니다. 여성은 교회에서 말씀과 예배 인도와 같은 특정 영역에서는 종종 제한을 받는다. 일부 교회는 여성 목사를 허용하지만, 많은 교회는 허용하지 않는다. 일부 교회는 여성이 가르칠 수 있게 하지만, 많은 다른 교회는 못하게 한다. 일부 교회는 여성이 예배 말씀을 전하지 못하도록 완전히 제한한다.

대부분의 이러한 불일치는 바울이 고린도전서 14:34-35과 디모데 전서 2:11-3:7에 기록한 여성의 역할에 대한 말씀에 대한 다양한 해석에서 비롯된다. 이 말씀들은 우리의 연구 초점이 될 것이며 특히 이 장의 끝 부분에서 논의될 것이다.

처음부터(From the Beginning)

우리가 시작할 때, 성경의 첫 페이지에 나오는 여자에 대한 말씀을 생각해 보자. 여자도 남자와 같이, 하나님의 형상대로 창조되었다.

하나님이 자기 형상 곧 하나님의 형상대로 사람을 창조하시되 남자와 여자를 창조하시고(창 1:27).

물론, 우리는 하나님은 하와를 만드시기 전에 아담을 만드셨다는 것을 알고 있다. 그리고 바울에 의하면 이것은 영적으로 매우 중요한 사실이다(딤전 2:3). 우리는 나중에 바울이 설명한 창조순서의 중요성을 고려할 것이지며, 지금은 그것이 여성에 대한 남성의 우월성을 증명하지 않는다는 것만 말해두겠다. 우리는 하나님이 인간 이전에 동물을 창조하셨으며(창 1:24-28을 보라), 아무도 동물이 사람들보다 뛰어나다고 주장하지 않음을 알고 있다.[1]

여자는 남편의 돕는 배필로 지음 받았다(창 2:18을 보라). 이 점은 다시 한 번 그녀의 열등함을 증명하는 것이 아니라 결혼 생활에서의 그녀의 역할을 보여준다. 성령님은 우리를 도와주도록 주셨지만, 분명히 그분은 우리보다 열등하지 않다. 오히려, 성령님은 우리보다 뛰어나시다! 그리고 하나님이 여자를 그녀의 남편을 돕는 배필로 지으신 것은 남자가 도움이 필요하다는 것으로 볼 수 있다! 사람이 혼자 사는 것이 좋지 않다고 말씀하신 분이 곧 하나님이 시다(창 2:18을 보라). 이 진리는 역사 속에서 남자가 그를 돕는 아내를 잃고 혼자 남았을 때 셀 수 없이 많이 입증되었었다.

마지막으로, 우리는 창세기에서 첫 시작부터 첫 번째 여자는 첫 번째 남자의 육체로부터 형성되었음을 알 수 있다. 여자는 남자의 몸에서 취한 것이며, 이것은 남자가 여자 없이는 무언가를 잃은 것이 되며, 그 둘은 원래 한 몸이었다는 사실을 가리킨다. 또한, 하나님에 의해 분리된 그들은 성적 결합을 통하여 다시 한몸이 되도록 의도되었으며, 이 성적 결합은 후대를 번식할 뿐 아니라, 두 사람이 서로 필요로 하고, 사랑을 표현하고 서로 즐거워할 수 있는 방식이기도 하다.

창조에 관한 이런 교훈은 한 성별이 다른 성별보다 뛰어나다거나, 또는 한 성별이 다른 성별을 지배할 수 있는 권리를 갖고 있다는 생각에 반대한다. 그리고 하나님께서 결혼과 사역에서 여성에게 남성과 다른 역할을 주셨다고 해서 그리스도 안에서 남녀가 평등하지 않은 것은 아니다. “남자나 여자나 다 그리스도 예수 안에서 하나이니라”(갈 3:28).

구약 사역 속의 여성들(Women in Ministry in the Old Testament)

이런 전제하에, 구약 시대에 하나님이 그분의 거룩한 목적을 이루기 위해 사용하신 일부 여성들을 보도록 하자. 물론, 하나님께서는 신약 시대에 그러셨던 것처럼 구약시대에도 주요하게 남성들을 사역 속에 부르셨다는 것은 분명하다. 구약 성경은 모세와 아론, 여호수아, 요셉, 사무엘과 다윗 같은 사람들의 이야기들로 가득하다.

그러나 구약 시대에도 많은 여성들이 하나님은 누구든지 그분이 기뻐하시는 대로 부르시고 사용하심을 증명한다. 그리고 여성들은 하나님이 주신 사명을 감당할 수 있을 만큼 충분히 준비되어 있었다.

우리가 그런 여성들을 구체적으로 알아보기에 앞서, 먼저 구약 시대에 하나님께 쓰임 받은 모든 위대한 남자들은 다 여자가 낳고 키웠음을 주목해야 한다. 요게벳이란 여자가 없었다면 모세가 있을 수 없다(출 6:20을 보라). 하나님의 다른 위대한 남자들도 모두 그들을 낳은 어머니가 없었다면 존재할 수가 없다. 여성들은 하나님에 의해 중요한 책임과 칭찬받을만한 사역을 부여받았는데 그것이 바로 주님 안에서의 자녀 양육이다(딤후 1:5).

요게벳은 하나님의 부르심을 받은 모세와 아론의 어머니일 뿐 아니라, 하나님의 부르심을 받은 그들의 누이인 선지자이자 예배 인도자인 미리암의 어머니이기도 하다(출 15:20을 보라). 미가서 6:4에서, 하나님은 미리암을 모세와 아론과 같이 이스라엘의 지도자 중 한 명으로 구분하셨다.

내가 너를 애굽 땅에서 인도해 내어 종 노릇하는 집에서 속량하였고 모세와 아론과 미리암을 네 앞에 보냈느니라(강조 추가).

물론, 이스라엘에서의 미리암의 지도력이 모세처럼 지배적인 것은 분명히 아니었다. 그러나 여선지자로서 미리암은 하나님을 대변하였으므로, 나는 그녀를 통해 말씀하신 하나님의 메시지가 단지 여성들에게만 향한 것이 아니라 이스라엘의 남성들에게도 향한 것이라고 가정하는 것이 안전하다고 생각한다.

이스라엘의 여성 사사(A Female Judge Over Israel)

하나님께서 이스라엘의 지도자로 세우신 또 다른 여성은 이스라엘의 사사 시대에 살았던 드보라였다. 그녀도 역시 여선지자이었고, 기드온, 입다, 삼손처럼, 그의 생애 동안 이스라엘의 사사로 있었다. 우리는 “이스라엘 자손이 그에게 나아가 재판을 받았음”을 알 수 있다(삿 4:5). 따라서 그녀는 여성뿐 아니라, 남성에 대한 재판을 행사하였다. 그러므로 “한 여자가 남자에게 무엇을 해야 할지 명하였으며, 하나님은 그녀가 그렇게 하도록 기름을 부으셨다“라고 말하는 것은 잘못되지 않았다.

하나님께서 지도자로 부르신 대부분의 여성처럼, 드보라는 여성을 통해 하나님의 말씀을 받는 데 어려움을 가진 남성을 적어도 한 명은 분명히 직면했을 것이다. 그의 이름은 바락이었다. 그는 그더러 가나안의 군대 장관 시스라에게 전쟁하러 가라는 드보라의 지시를 의심하였으므로, 드보라는 시스라를 죽이는 영광은 여인에게 돌아갈 것이라고 그에게 알려주었다. 그녀의 예언은 적중했으며, 성경은 야엘이라는 여인이 장막 말뚝을 잠자는 시스라의 관자놀이에 박았다고 쓰고 있다(삿 4장을 보라). 이 이야기는 바락이 드보라와 함께 노래하는 것으로 끝난다! 가사 중 일부는 드보라와 야엘에 대한 찬송으로 가득한데(삿 5장을 보라), 아마도 바락은 결국 “여성의 사역”을 신뢰하게 되었을 것이다.

세 번째 여선지자(A Third Prophetess)

구약 성경에서 존경받는 여선지자로 언급된 세 번째 여인은 훌다이다. 하나님은 한 남자 곧 곤경에 빠진 유다 왕 요시아에게 신뢰할 수 있는 예언적 통찰력과 가르침을 주시기 위하여 그녀를 사용하셨다(왕하 22장을 보라). 우리는 또다시 하나님께서 남자에게 가르침을 주기 위하여 여자를 사용하신 예를 보게 된다. 훌다는 이런 사역에 자주 하나님께 쓰임 받았을 것이다. 그렇지 않으면 요시아가 그녀가 한 말을 그토록 믿었을리가 없다.

그런데 왜 하나님은 미리암, 드보라와 훌다를 여선지자로 부르셨을까? 그분은 그들 대신 남자들을 부르실 수 있지 않은가?

물론 하나님은 남자를 부르셔서 그 세 여자가 했던 일을 하게 하실 수 있다. 그러나 그분은 그렇게 하지 않으셨다. 그리고 누구도 그 이유를 모른다. 우리가 이 일에서 배울 수 있는 것은, 우리가 하나님께서 사역에 부르신 사람에 따라 임의로 그분을 틀안에 가두지 않도록 주의해야 한다는 것이다. 비록 구약 성경에서 하나님은 일반적으로 남성을 지도자로 선택하시지만, 때로는 여성을 선택하시기도 한다.

마지막으로, 구약 성경에 나온 이 세 명의 걸출한 여성 사역자들은 모두 여선지자이었다는 사실을 주목해야 한다. 일부 구약 성경의 사역에서는 여성들이 부르심을 받지 못했다. 예를 들어, 제사장으로 부르심을 받은 여성은 없었다. 따라서 하나님은 남성만을 위한 일부 사역들을 떼어두셨을 수 있다.

신약 사역 속의 여성들(Women in Ministry in the New Testament)

흥미롭게도, 우리는 또한, 신약 성경에서도 하나님께 여선지자로 부르심을 받은 여인을 보게 된다. 예수님이 태어나신지 며칠이 안 되어, 안나는 그분을 알아보고 그분이 메시아심을 선포하였다.

또 아셀 지파 바누엘의 딸 안나라 하는 선지자가 있어 나이가 매우 많았더라 그가 결혼한 후 일곱 해 동안 남편과 함께 살다가 과부가 되고 팔십사 세가 되었더라 이 사람이 성전을 떠나지 아니하고 주야로 금식하며 기도함으로 섬기더니 마침 이때에 나아와서 하나님께 감사하고 예루살렘의 속량을 바라는 모든 사람에게 그에 대하여 말하니라(눅 2:36-38, 강조 추가).

안나가 “예루살렘의 속량을 바라는” 모든 사람에게 예수님에 대해 말했음을 주목하라. 거기에는 물론 남성도 포함한다. 따라서 안나는 그리스도에 대하여 남자들을 가르쳤다고 할 수 있다.

신약 성경에는 하나님께 예언의 은사로 쓰임 받은 다른 여성들이 있다. 예수님의 어머니 마리아가 그 부류에 속한다는 것은 확실하다(눅 1:46-55을 보라). 교회 예배에서 마리아의 예언적인 말씀들을 읽을 때마다, 한 여인이 교회를 가르치고 있다고 말할 수 있다. (그리고 하나님은 많은 다른 방법을 통하여 하실 수 있었지만, 여자를 통하여 그분의 아들을 이 세상에 보내심으로 여성에 대한 그분의 존중을 의심할 바 없이 드러내셨다.)

이런 여성들의 목록은 계속된다. 하나님은 그분의 영을 만민에게 부어줄 때 이스라엘의 아들과 딸들이 예언할 것이라고 선지자 요엘을 통하여 말씀하셨다(욜 2:28을 보라). 베드로는 요엘의 예언이 신약 시대에도 확실히 적용됨을 확인하였다(행 2:17을 보라).

우리는 사도행전 21:8-9에서 빌립 전도자가 여선지자인 딸이 네 명이 있었음을 알 수 있다.

바울은 여자가 교회 모임에서 예언함을 썼다(고전 11:5을 보라). 문맥으로 보아 그 가운데 남자들이 있었음이 분명하다.

성경에서 하나님께 여선지자 또는 예언하도록 쓰임 받은 모든 여자들을 보면, 우리에게는 하나님께서 그런 사역에 여성을 사용하실 수 있다는 생각을 반대할만한 좋은 이유가 확실히 없다! 또한, 우리에게는 여자가 하나님을 대신하여 남자에게 예언할 수 없다고 생각할만한 이유도 없다.

여성 목사?(Women as Pastors?)

여성이 목사로 섬기는 것은 어떨까? 하나님께서 남성이 목사/장로/감독의 직분을 맡도록 의도하신 것이 분명한 듯 하다.

미쁘다 이 말이여, 곧 사람이 감독의 직분을 얻으려 함은 선한 일을 사모하는 것이라 함이로다 그러므로 감독은 책망할 것이 없으며 한 아내의 남편이 되며(딤전 3:1-2 강조 추가).

내가 너를 그레데에 남겨 둔 이유는 남은 일을 정리하고 내가 명한 대로 각 성에 장로들을 세우게 하려 함이니 책망할 것이 없고 한 아내의 남편이며(딛 1:5-6, 강조 추가).

바울은 여성이 직분을 갖는 것으로부터 금지되었다고 명시적으로 말하지는 않았다. 그러므로 우리는 절대 일괄론적으로 결론 내리지 않도록 주의해야 한다. 오늘날 전 세계적으로, 특히 개발 도상국에 수많은 효과적인 여성 목사/장로/감독들이 있는 것 같다. 비록 그들은 여전히 압도적인 소수이지만 말이다. 아마도 하나님은 그분의 나라를 위해서거나 또는 자격을 갖춘 남성 지도력의 부족할 경우 이 역할에 여성을 때때로 부르시는 것 같다. 오늘날 그리스도 몸 안의 많은 여성 목사가 실제로 여선지자와 같은 성경적으로 정당한 다른 사역직분에 부르심을 받았을 수도 있다. 하지만, 현재의 교회 구조는 그들에게 단지 목회적인 역할밖에 허용하지 않는다.

왜 목사/장로/감독의 직분은 남성에게만 주어졌을까? 그것을 이해하기 위해서는 이런 직분의 기능을 이해하는 것이 우리에게 도움이 될 것이다. 목사/장로/감독에 대한 성경의 요구 중 하나는 다음과 같다.

자기 집을 잘 다스려 자녀들로 모든 공손함으로 복종하게 하는 자라야 할지며(사람이 자기 집을 다스릴 줄 알지 못하면 어찌 하나님의 교회를 돌보리요)(딤전 3:4-5).

우리가 신약의 장로가 작은 가정교회를 감독하는 것을 생각해보면 이 요구조건이 매우 합리적임을 보아낼 수 있다. 그의 역할은 가족을 감독하는 아버지의 역할과 비슷하다. 이것은 우리가 왜 목사 직분을 남자가 맡아야 하는지를 이해하도록 도와준다. 왜냐하면, 가정교회는 가정의 구조와 매우 비슷하며, 만일 그것이 하나님의 설계하신 바라면, 아내가 아닌 남편이 이끌어야 하기 때문이다. 이 점에 대해 나중에 더 설명할 것이다.

여성 사도?(Women as Apostles?)

우리는 결론적으로 여성이 여선지자로 섬길 수 있다고 확증하였다(만일 그녀가 하나님의 부르심을 받았다면). 다른 유형의 사역들은 어떠할까? 로마서 16장에서 바울이 하나님의 나라를 위해 사역에서 섬긴 많은 여성들을 칭찬한 인사말은 우리에게 깨달음을 줄 것이다. 그 중 한 명은 심지어 사도로 기록되었을 수도 있다. 아래의 세 개의 연속된 인용에서, 나는 여성의 이름들을 강조표기 하였다.

내가 겐그레아 교회의 일꾼으로 있는 우리 자매 뵈뵈를 너희에게 추천하노니 너희는 주 안에서 성도들의 합당한 예절로 그를 영접하고 무엇이든지 그에게 소용되는 바를 도와 줄지니 이는 그가 여러 사람과 나의 보호자가 되었음이라(롬 16:1-2, 강조 추가).

얼마나 큰 보증인가! 우리는 뵈뵈가 어떠한 사역을 이루었는지를 정확히 모르지만, 바울은 그녀가 “겐그리아 교회의 일꾼”이며 “여러 사람의 보호자”라고 하였다. 그녀가 주님을 위해 무엇을 하였든지, 그것은 분명히 바울이 그녀를 로마의 전체 교회에 추천할 만큼 중요한 일이었음이 틀림없다.

다음 우리는 남편인 아굴라와 함께 중요한 사역을 함으로써 모든 이방인 교회들로부터 높은 평가를 받은 브리스가(브리스길라)에 대해 읽을 것이다.

너희는 그리스도 예수 안에서 나의 동역자들인 브리스가와 아굴라에게 문안하라 그들은 내 목숨을 위하여 자기들의 목까지도 내놓았나니 나뿐 아니라 이방인의 모든 교회도 그들에게 감사하느니라 또 저의 집에 있는 교회에도 문안하라 내가 사랑하는 에배네도에게 문안하라 그는 아시아에서 그리스도께 처음 맺은 열매니라 너희를 위하여 많이 수고한 마리아에게 문안하라 내 친척이요 나와 함께 갇혔던 안드로니고와 유니아에게 문안하라 그들은 사도들에게 존중히 여겨지고 또한, 나보다 먼저 그리스도 안에 있는자라(롬 16:3-7, 강조 추가).

유니아는 “사도들 중 뛰어난 자”이었다. 논리적으로 생각하면 그도 사도였을 것이다. 만일 올바른 번역이 율리아라면, 그녀는 여성 사도이다. 브리스가와 마리아는 주님의 일꾼이었다.

또 주 안에서 내 사랑하는 암블리아에게 문안하라 그리스도 안에서 인정함을 받은 아벨레에게 문안하라 아리스도불로의 권속에게 문안하라 내 친척 헤로디온에게 문안하라 나깃수의 가족 중 주 안에 있는 자들에게 문안하라 주 안에서 수고한 드루배나와 드루보사에게 문안하라 주 안에서 많이 수고하고 사랑하는 버시에게 문안하라 주 안에서 택하심을 입은 루포와 그의 어머니에게 문안하라 그의 어머니는 곧 내 어머니니라 아순그리도와 블레곤과 허메와 바드로바와 허마와 및 그들과 함께 있는 형제들에게 문안하라 빌롤로고와 율리아와 네레오와 그의 자매와 올름바와 그들과 함께 있는 모든 성도에게 문안하라(롬 16:8-15, 강조 추가).

분명히, 여성도 사역자가 될 수 있다.

여성 교사?(Women as Teachers?)

여성 교사는 어떨까? 신약 성경에는 그것에 대한 언급이 없다. 물론, 성경에는 남성이 교사로 부르심을 받았다는 언급도 없다. 아굴라의 아내인 브리스길라(위에서 브리스가로 언급됨)는 적어도 작은 규모의 가르침 사역에 참여했다. 예를 들어, 그녀와 아굴라가 아볼로가 에베소에서 완전하지 못한 복음을 전파하는 것을 본 브리스길라와 아굴라는 “그를 데려다가 하나님의 도를 더 정확하게 풀어 일렀다”(행 18:26). 아무도 브리스길라가 그녀의 남편을 도와 남자인 아볼로를 가르쳤다는 것에 반박할 수 없다. 또한, 바울은 성경에서 두 번 “저의 집에 있는 교회”에 대해 쓰면서 브리스길라와 아굴라 둘 다 언급하였으며(롬 16:3-5, 고전 16:19을 보라), 로마서 16:3에서 그들 둘을 “그리스도 안의 동역자”라고 불렀다. 브리스길라가 그녀의 남편을 따라 사역에서 일부 적극적인 역할을 했었다는 것에는 의심의 여지가 없다.

예수님께서 여자에게 남자를 가르치라고 명령하신 경우(When Jesus Commanded Women to Teach Men)

여자는 교회에서 잠잠하여야 하고 남자를 가르치는 것을 금지하는 바울의 말을 보기에 앞서 먼저 성경의 다른 한 말씀을 읽어 보는 것이 우리가 그 부분을 균형 잡는데 도움이 될 것이다.

예수님이 부활하셨을 때, 한 천사가 적어도 세 명의 여자들에게 예수님의 남성 제자들을 가르치도록 위임하였다. 그 여자들은 제자들에게 예수님이 부활하셨고 갈릴리에서 그들에게 나타나시리라는 것을 알려주도록 지시받았다. 하지만, 그것이 전부가 아니다. 짧은 시간이 흐른 뒤, 예수님은 직접 그들에게 나타나셔서 제자가 갈릴리로 가도록 지시하라고 명령하셨다(마 28:1-10; 막 16:1-7).

우선, 나는 예수님이 먼저 여자에게 나타나시고 다음 남자에게 나타나시는 것을 선택하신 것이 매우 중요하다고 생각한다. 둘째로, 여성이 남성을 가르치는 것이 근본적으로 또는 도덕적으로 잘못된 일이라면, 사람은 예수님은 자신의 부활에 대해 여자가 남자에게 가르치라고 하지 않았을 것으로 생각할 것이다, 이 일은 절대 하찮은 일이 아니며, 그분께서 직접 전달할 수도 있는 사안이다(그리고 실제로 나중에 그분은 그렇게 하셨다). 아무도 아래와 같은 사실에 반박할 수 없을 것이다. 주 예수님은 일부 여자들이 중요한 진리를 가르치고, 일부 남자들에게 영적인 가르침을 주도록 지시하셨다.

문제가 되는 성경 구절들(The Problem Passages)

이제 우리는 많은 성경 구절이 말씀하는 사역에서의 여성의 역할에 대해 이해하였으므로 바울이 쓴 “문제가 되는 성경 구절들”을 더 잘 해석할 수 있을 것이다. 우리는 먼저 여자는 교회에서 잠잠하라는 그의 말을 생각해 보자.

여자는 교회에서 잠잠하라 그들에게는 말하는 것을 허락함이 없나니 율법에 이른 것 같이 오직 복종할 것이요 만일 무엇을 배우려거든 집에서 자기 남편에게 물을지니 여자가 교회에서 말하는 것은 부끄러운 것이라(고전 14:34-35).

몇 가지 복합적인 이유 때문에, 일부 사람은 이 말씀이 바울의 실제 가르침인지 아니면 고린도인들이 바울에게 쓴 내용을 그가 인용한 것인지에 대해 의문을 제기한다. 이 서신의 후반에서, 바울은 고린도인들이 그에게 보낸 서신에서 제기한 질문에 응답한 것이 분명하다(고전 7:1, 25; 8:1; 12:1; 16:1, 12을 보라).

또한, 바로 그다음 구절에 쓴 내용은 바울이 교회의 여성은 잠잠해야 한다는 고린도 교회의 정책에 대한 그의 반응으로 간주 될 수 있다.

하나님의 말씀이 너희로부터 난 것이냐 또는 너희에게만 임한 것이냐(고전 14:36).

킹 제임스 성경은 아래와 같이 번역함으로써 바울이 고린도인들의 태도에 더 놀라있음을 드러냈다.

하나님의 말씀이 너희에게서 나왔느냐 아니면 너희에게만 이르렀느냐(고전 14:36).

어느 경우에나, 바울은 분명히 두 개의 수사학적인 질문을 하고 있다. 그 두 질문에 대한 답변은 모두 “아니“이다. 고린도인들은 하나님의 말씀의 창시자가 아니며, 하나님의 말씀은 단지 그들에게만 주신 것도 아니다. 바울의 질문은 그들의 자부심을 겨냥한 질책임이 분명하다. 만일 앞의 두 구절에 대한 반응이 아래와 같을 것이다. “당신은 자신이 누구라고 생각하는가? 당신은 하나님께서 그분의 말씀을 누구를 통하여 말씀하실지를 언제부터 규정하기 시작하였는가? 하나님은 그분이 원하신다면 여성을 사용하실 수 있으며, 당신이 그들을 잠잠케하는 것은 바보 같은 짓이다.”

이 같은 해석은 우리가 바울이 이미 같은 서신에서 여성으로 하여금 잠잠할 수 없게 하는 것인 예언함에 대해 쓴 것(고전 11:5을 보라)을 고려해보면 논리적이 돼 보인다. 또한, 그 후로 몇 구절 뒤에서, 바울은 여성을 포함한 모든 고린도인들이[2] “예언하기를 사모하기”를 촉구하였다(고전 14:39). 그러므로 만일 바울이 14:34-35에서처럼 실제로 여자들이 교회에서 잠잠하기를 주장했다면, 그는 자아모순에 빠진 것처럼 보일 수 있다.

다른 가능성(Other Possibilities)

하지만, 우리가 잠시 동안 고린도전서 14:34-35이 확실히 바울이 한 말이 맞고, 그는 여자들이 잠잠하기를 가르치고 있다고 가정해보자. 그렇다면 우리는 그가 한 말을 어떻게 해석해야 할까?

다시 한 번, 우리는 바울이 같은 서신에서 여자들이 분명히 교회의 모임에서 공개적으로 기도하고 예언할 수 있다고 말했으면서 왜 그들에게 교회 모임에서 완전히 잠잠하라는 일괄적인 명령을 했는지 궁금할 것이다.

또한, 바울은 우리가 많은 성경적인 사례에서 보아왔듯이 하나님은 여성을 사용하셔서 그분의 말씀을 공개적으로 심지어 남성에게 선포하심을 이미 분명하게 알고 있었다. 그는 왜 하나님께서 종종 기름 부으셔서 말하게 했던 자들을 완전히 잠잠하게 했겠는가?

상식적으로 바울은 여자들이 교회 모임 때마다 완전히 잠잠하라고 했을 리가 없다. 초대 교회는 가정집에서 모였고 함께 식사를 나눴음을 명심하라. 우리는 여자들이 모임의 시작부터 끝까지 아무 말도 하지 않았다고 생각할 수 있는가? 그들이 음식을 준비하거나 식사하는 동안에 아무 말도 하지 않았다고 생각할 수 있는가? 그들이 그들의 아이들에게 아무 말도 하지 않았다고 생각할 수 있는가? 이러한 생각은 터무니없다.

만일 예수님의 이름으로 “두 세 사람이 모인” 곳에 예수님이 그들 중에 계신다면(마 18:20), 그들은 확실히 교회 모임을 구성하게 된다. 그렇다면, 두 여자가 예수님의 이름으로 함께 모였을 때 서로 말을 하지 말아야 하는가?

아니, 만일 고린도전서 14:34-35 말씀이 실제로 바울의 가르침이라면, 그는 단순히 교회의 질서에 관한 작은 문제를 제기한 것이다. 어떤 여자들은 질문함에 있어서 질서가 없었다. 바울은 여성들이 전체 모임 중에 완전히 침묵을 지켜야 한다는 뜻이 아니다. 그가 몇 구절 이전에 선지자들에게 유사한 지침을 줄 때에도 그들이 완전히 침묵을 지키라고는 말하지 않았다.

만일 곁에 앉아 있는 다른 이에게 계시가 있으면 먼저 하던 자는 잠잠할지니라(고전 14:30, 강조 추가).

이 경우 “잠잠하라”는 단어는 “일시적으로 말하기 삼가라”는 뜻이다.

바울은 또한, 사람들에게 통역하는 자가 없으면 교회에서 방언을 삼가하라고 지시하였다.

만일 통역하는 자가 없으면 교회에서는 잠잠하고 자기와 하나님께 말할 것이요(고전 14:28, 강조 추가).

바울은 이 사람들에게 전체 모임이 진행되는 동안 완전히 잠잠하라고 지시하였는가? 아니, 그는 그들이 통역이 없을 때 방언을 하지 말라고 말하였다. 바울은 그들에게 “교회에서는 잠잠하라”고 말했음을 주목하라. 이것은 고린도전서 14:34-35에서 여자들에게 준 가르침과 같다. 그럼 왜 우리는 바울의 여자는 교회에서 잠잠하라는 말을 “전체 모임 중에 잠잠해야 한다”라고 해석하고, 바울이 교회에서 질서없이 방언을 하는 자들에게 한 말을 “모임의 특정 순간에 말하기를 삼가라”는 뜻으로 해석하는가?

마지막으로, 바울은 그 구절에서 모든 여성을 상대로 말한 것이 아님을 주목하라. 그의 말은 오직 결혼한 여성에게만 적용된다. 왜냐하면, 그들은 질문이 있을 경우 “자기 남편에게 물어보라”라고 지시받았기 때문이다.[3] 아마도 질문의 일부 또는 전부는 기혼 여성들이 자기들의 남편 이외의 다른 남자에게 한 것일 수 있다. 이러한 상황은 당연히 부적절한 것으로 간주 될 수 있으며, 그들이 자기들의 남편에 대한 불경과 불순종을 어느 정도 드러낼 수 있다. 만일 그것이 바울이 제기한 문제라면, 그것은 곧 바울이 왜 자신의 주장을 창세기부터 다방면으로 계시된 율법에 이른 것 같이 여자들은(분명히 그들의 남편에게) 복종해야 한다는 사실에 기반을 둔 이유이다(고전 14:34을 보라).

요약하면, 만일 바울이 실제로 고린도전서 14:34-35에서, 여자들이 잠잠할 것에 관하여 지시하였다면, 그는 단지 기혼 여성들이 부적절한 때에 또는 그들의 남편을 불경하는 방식으로 질문하는 것을 삼가라는 것을 말하고 있다. 그런 경우가 아니라면, 그들은 예언하고, 기도하고 말할 수 있다.

또 하나의 문제가 되는 성경 구절(The Other Problem Passage)

마지막으로, 우리는 바울이 디모데에 쓴 첫 번째 서신에 기록된 두 번째 “문제가 되는 성경 구절”을 보도록 하자.

여자는 일체 순종함으로 조용히 배우라 여자가 가르치는 것과 남자를 주관하는 것을 허락하지 아니하노니 오직 조용할지니라 이는 아담이 먼저 지음을 받고 하와가 그 후며 아담이 속은 것이 아니고 여자가 속아 죄에 빠졌음이라(딤전 2:11-14).

바울은 하나님을 대신하여 남자와 여자에게 그분의 뜻을 효과적으로 가르친 네 명의 여선지자 미리암, 드보라, 훌다와 안나를 분명히 알고 있었다. 그는 이스라엘의 사사인 드보라가 남자와 여자에게 어느 정도의 권한을 행사했음을 분명히 알고 있었다. 그는 하나님이 오순절 날 자기의 영을 부어주신 것이 말세에 하나님께서 자기의 영을 모든 육체에 부어 주심으로써 자녀들이 예언할 것이라는 요엘의 예언을 부분적으로 성취하였다는 것을 분명히 알고 있다. 그는 예수님이 어떤 여성들이 남성 사도들에게 그분의 메시지를 전달하도록 위임한 것을 분명히 알고 있었다. 그는 고린도 교회에 쓴 서신에서 여자들이 교회에서 기도하고 예언하는 것에 대해 찬성한 것을 분명히 알고 있었다. 그는 고린도인들에게 그들 중 누구라도 다른 지체들과 함께 나눌 수 있는 가르침을 성령님으로부터 받을 수 있다고 말했음을 분명히 기억하고 있었다(고전 14:26을 보라). 그렇다면 그가 디모데에게 이런 말을 쓸 때 전달하고자 하는 의도는 무엇일까?

바울은 자신의 가르침의 근거로 창세기에서 두 개의 관련된 사실을 인용하고 있음을 주목하라. (1) 아담은 하와 이전에 지음을 받았고 (2) 아담이 아닌 하와가 속은 것이며, 그녀는 죄에 빠졌다. 첫 번째 사실은 남편과 아내 사이의 올바른 관계를 세워준다. 창조의 순서에 따라, 바울이 다른 곳에서도 가르치듯이 남편은 머리가 된다(고전 11:3; 엡 5:23-24을 보라).

바울이 언급한 두 번째 사실은 여자가 남자보다 더 쉽게 속는다는 것을 전달하기 위함이 아니다. 왜냐하면, 남자도 쉽게 속기 때문이다. 사실, 그리스도의 지체 중에 여성이 남성보다 많다는 사실 때문에 남성이 여성보다 속임당할 가능성이 더 크다고 주장할 수 있다. 오히려 두 번째 사실은 가정에 세운 하나님의 의도된 질서가 무시 될 때, 사탄이 틈을 탈 수 있음을 보여준다. 인류의 전체 문제는 에덴동산에서 한 남자와 그의 아내 사이의 관계가 질서를 잃으면서부터 시작되었다 -아담의 아내는 그에게 순종하지 않았다. 아담은 그의 아내에게 금지된 열매에 대한 하나님의 지시를 알려주었음이 틀림없다(창 2:16-17; 3:2-3). 하지만, 그녀는 그의 지시를 따르지 않았다. 그녀가 아담에게 금지된 열매를 주어서 먹게 했을 때, 그녀는 모종 의미에서 아담의 권한을 넘어섰다(창 3:6을 보라). 그 경우 아담이 하와를 인도한 것이 아니라 하와가 아담을 인도한 것이다. 그 결과는 재앙이었다.

교회 – 한 가정의 모델(The Church–A Model of the Family)

가정에 대한 하나님의 의도된 질서는 마땅히 교회에 의해 보여져야 한다. 내가 앞서 언급한 바와 같이, 교회 역사상 첫 300년 동안, 교회의 회중 수가 적었다는 점을 유의하는 것은 매우 중요하다. 그들은 집에서 만났다. 목사/장로/감독은 가정의 아버지와 같았다. 이런 하나님이 의도한 교회 구조는 가정 구조와 매우 닮았으며, 사실상 영적인 대가정이었으며, 만일 여성이 주도한다면 가정의 내부 및 교회의 외부에 잘못된 메시지를 전달했을 것이다. 여성 목사/장로/감독이 정기적으로 가정교회에서 가르치고, 그녀의 남편은 순종적으로 그곳에 앉아 그녀의 가르침을 듣고 그녀의 권위에 복종한다고 생각해보라. 그것은 하나님이 세우신 가정의 질서를 위배하는 것이며 잘못된 본을 보여주는 것이 된다.

바울의 말이 뜻하는 바가 바로 이것이다. 그 말들이 장로에 대한 그의 요구 조건과 매우 가까운 곳에 있음을 주목하라. 그 중 한 요구조건은 남성이어야 한다는 것이다(딤전 3:1-7을 보라). 또한, 장로들은 교회에서 정기적으로 가르쳐야 함을 주목해야 한다(딤전 5:17을 보라). 여자는 일체 순종함으로 조용히 배워야 하며 가르치는 것과 남자를 주관하는 것은 허락되지 않았다고 한 바울의 말은 분명히 교회에서의 올바른 질서와 관련이 있다. 그가 설명하고자 했던 것은 여자가 부분적으로든 전체적으로든 장로/목사/감독의 역할을 수행하는 것은 부적절하다는 것이다.

이것은 여자 또는 아내가 자기의 남편에게 순종하면, 기도하고, 예언하고, 간단한 가르침을 받고 지체들과 나누거나 교회 모임 중에 일반적인 말을 할 수 없다는 뜻이 아니다. 이 모든 일은 여자가 하나님의 질서를 위반하지 않는다면 집에서 그 모든 일을 할 수 있듯이 교회에서도 할 수 있다. 여자가 교회에서 하지 못하도록 금지된 것은 그녀가 집에서 하지 못하도록 금지된 것과 다를 바 없다 – 바로 그녀의 남편을 주관하는 것이다.

우리는 나중의 성경 구절에서 여자들도 남자처럼 집사의 직분으로 섬길 수 있음을 알게 된다(딤전 3:12을 보라). 교회에서 집사, 또는 단어의 실제 의미인 일꾼으로 섬기려면 남편과 아내 사이에 세운 하나님의 신성한 질서를 위반해서는 안 된다.

이것은 내가 디모데 전서 2:11-14의 바울의 말과 성경의 나머지 부분의 가르침을 조화시킬 수 있는 유일한 방법이다. 우리가 보아왔던 하나님께 쓰임 받은 여성들은 아무도 가정과 교회에서 모델 역할을 한 적이 없으므로, 그들 중 아무도 하나님의 의도하신 질서를 위반하지 않았다. 우리는 가정에서 남편을 주관한 아내의 잘못된 모델을 어디에서도 찾을 수 없다. 다시 한 번, 여러 가정이 모인 가정교회 모임에서 아내는 가르치고 감독하는 것을 책임진 한편, 남편은 수동적으로 앉아 그녀의 지도력에 순종하고 있는 모습을 그려보라. 이것은 하나님이 원하시는 모습이 아니다. 왜냐하면, 그것은 가정을 향한 그분의 질서를 거스르기 때문이다.

드보라가 이스라엘의 사사가 된 것이나, 안나가 그리스도에 대해 남자들에게 말한 것이나, 마리아와 그의 친구들이 사도들에게 그리스도의 부활에 대해 말한 것 중 아무것도 잘못된 메시지를 보내거나 부적절한 방식으로 가정에 세우신 하나님 질서를 위반한 적이 없다. 정기적인 교회 모임 중에 만일 여성 또는 아내가 권한을 행사하고 정기적으로 남성 또는 남편을 가르칠 경우 잘못된 메시지를 전파할 위험이 존재한다.

결론(In Conclusion)

만일 우리가 우리 자신한테 “여성들이 열심과 하나님이 주신 은사로 다른 사람들을 섬기면서 사역에 참여하는 것이 잘못된 근본적인 이유는 무엇인가? 어떤 도덕적 또는 윤리적 원칙을 위반하였는가?”라고 물어본다면, 우리는 곧 유일하게 가능한 경우가 여성의 사역으로 인해 왠지 모르지만, 남성과 여성, 남편과 아내 사이의 관계에 대한 하나님의 질서를 위반 한 경우일 뿐이라는 것을 인식하게 된다. “문제가 되는 성경 구절들” 모두에서 바울은 결혼의 신성한 질서를 우려의 근거로 호소했다.

따라서 우리는 여성들이 사역함에 있어서 매우 작은 의미에서만 제한받음을 알 수 있다. 많은 다른 방식으로 하나님은 그분의 영광을 위해 여성을 사용하기를 원하시며, 그분은 이미 수천 년 동안 그렇게 해오셨다. 성경은 하나님의 나라에 대한 여성의 긍정적인 기여를 많이 말씀하고 있으며, 우리는 그중 일부를 이미 알아보았다. 우리는 예수님의 가장 가까운 친구 중 일부는 여자였고(요 11:5를 보라), 그들은 예수님의 사역을 재정적으로 지원했음을 잊지 말아야 한다(눅 8:1-3 을 보라). 성경에는 남자가 이런 일을 했다는 기록은 아무 곳에도 없다. 사마리아의 우물곁에 있던 여자는 그녀의 마을 사람들에게 그리스도에 대해 말함으로 많은 사마리아인이 예수님을 믿게 되었다(요 4:28-30, 39을 보라). 다비다라 하는 여제자는 “선행과 구제하는 일이 심히 많았다”고 기록되었다. 예수님의 장례를 위하여 그분께 향유를 부은 것도 여자였으며 어느 남자가 그녀에 대해 불평할 때 예수님은 그녀를 칭찬해 주셨다(막 14:3-9을 보라). 마지막으로, 예루살렘의 거리를 십자가를 지시고 걸어가신 예수님을 위해 울었던 것도 어느 남자가 아닌 여자였다고 성경은 기록하고 있다. 이러한 사례들과 그와 비슷한 사례들은 마땅히 많은 여성들이 일어나서 하나님이 그들에게 임명하신 사역을 성취할 수 있도록 격려해야 한다. 우리에게는 모든 여성이 필요하다!

[1]우리는 하나님이 처음 만드신 아담 이후의 모든 남자들은 여자가 낳았음을 주목해야 할 것이다. 바울이 고린도전서 11:11-12에서 지적한 바와 같이 아담 이후의 모든 남자들은 여자로 말미암아 났다. 분명한 것은, 아무도 이 신성한 질서가 남자가 그들의 어머니보다 못하다는 것을 증명한다고 주장할 수 없을 것이다.

[2]바울의 권면은 “형제들”에게 한 것인데, 그는 “형제”란 용어를 고린도전서에서 27번 사용하였다. 때문에 “형제”란 이 용어는 분명 남자뿐만이 아닌, 고린도에 있는 그리스도인들의 몸 전체를 가리킨 것이다.

[3]헬라어 원문으로 여자와 아내, 또는 남자와 남편은 같은 단어임을 주목해야 할 것이다. 따라서 우리는 반드시 문맥으로부터 저자가 남자와 여자를 말하는지 아니면 남편과 아내를 말하는지를 파악해야 한다. 고려한 구절은 바울은 아내들에게 말하고 있는 것이다. 왜냐하면 아내만이 집에서 남편에게 아무것이나 물을수 있기 때문이다.

style=”font-family: Preeti;”> प्रभु येशू ख्रीष्टको मण्डलीमा आधाभन्दा बढी भाग स्त्रीहरूले ढाकेका छन भन्ने ज्ञान सामान्य भएकोले, मण्डलीभित्र परमेश्वरबाट तिनीहरूलाई नियुक्त गरेर दिइएको भूमिकालाई बुझ्नु महत्वपूर्ण हुन्छ । धरै जसो मण्डलीहरू र सेवकाइहरूमा स्त्रीहरूलाई महत्वपूर्ण कार्यकर्ताको रूपमा विचार गर्ने गरिन्छ, जसरी तिनीहरूले सेवकाइका सबै बहुसंख्यक कामहरू प्रायः जसो गर्ने गर्छन ।

style=”font-family: Preeti;”> तरै पनि सबैजना स्त्रीहरूको भूमिकामा सहमत हुँदैनन । स्त्रीहरूलाई सेवकाइको निश्चित क्षेत्रहरूमा मण्डलीभित्र प्रायः गरेर बोल्न र अगुवापनको काम गर्नको निम्ति बन्देज लगाइएको हुन्छ । कतिपय मण्डलीहरूले स्त्री पाष्टरहरूलाई अनुमति दिन्छन भने धेरैले चाँहि अनुमति दिँदैनन । कतिपय स्त्रीहरूलाई शिक्षा दिनको निम्ति अनुमति दिन्छन भने अरुहरूले चाँहि दिँदैनन । कतिपय मण्डलीहरूमा स्त्रीहरूलाई मण्डलीका सेवाहरूमा बोल्नको लागि बन्देज लगाइएको हुन्छ ।

style=”font-family: Preeti;”> यी असहमतिहरूमध्ये धेरै जसोले १ को० १४ः३४,३५ र १ तिमोथी २ः ११—३ः७बmउस मा पाइने स्त्रीहरूको भूमिका सम्बन्धी पावलका वचनहरूको धेरै व्याख्याहरूमा कब्जा जमाएका छन । विशेष गरेर धर्मशास्त्रका यी पदहरू यस अध्यायको अन्तसम्मै हाम्रो अध्ययनमा केन्दि«त हुनेछन ।

From the Beginning

style=”font-family: Preeti;”> प्रारम्भदेखि

style=”font-family: Preeti;”> जसै हामी सुरु गर्नेछौं, आउनुहोस हामीहरू स्त्रीहरूको बारेमा पहिलो पृष्ठबाट नै धर्मशास्त्रले बताएको कुरालाई केलाएर हेरौं । स्त्रीहरू पनि पूरुषहरू भैmँ परमेश्वरको स्वरूपमा सृष्टि गरिएका छन ः ”अनि परमेश्वरले मानिसलाई आफ्नै स्वरूपमा सृष्टि गर्नु भयो, परमेश्वरकै प्रतिरूपमा उहाँले तिनलाई सृष्टि गर्नु भयो ; नर र नारी गरी नै उहाँले तिनीहरूलाई सृष्टि गर्नु भयो” (उत्पत्ति !M@&_ ।

style=”font-family: Preeti;”> वास्तवमा परमेश्वरले हवालाई सृष्टि गर्नअगि आदमलाई सृष्टि गर्नु भएको हो भन्ने कुरा हामीलाई थाहा छ, र पावल अनुसार यो कुरा वास्तवमै आत्मिक रूपमा विशिष्ट तथ्य छ (१ तिमोथी २ः३) । पावलले यो बिशिष्ट सृष्टिको क्रमलाई वर्णन गरे अनुसार हामी पछि विचार गर्नेछौं, तर अहिले यति भन्न पर्याप्त हुन्छ, कि यस कुराले गर्दा पूरुषहरूले स्त्रीहरूमाथि हैकम चलाउनै पर्छ भन्ने कुराको प्रमाण दिँदैन । परमेश्वरले मानवजातिलाई सृष्टि गर्नुअगि जनावरहरूलाई सृष्टि गर्नु भएको थियो भनेर हामीलाई थाहा छ (उत्पत्ति १ः २४—२८), अनि कसैले पनि जनावरहरूले मानिसहरूमाथि हैकम चलाउछन भनी भन्दैनन ।%@

style=”font-family: Preeti;”> स्त्रीलाई उसको पतिको सहयोगी हुनको लागि सृष्टि गरिएको थियो (उत्पत्ति २ः१८) । फेरि पनि यसले उसलाई अधीनतामा रहनु पर्ने पुष्टि गर्दैन, तर विवाहमा उसको भूमिकाको बारेमा प्रकट गर्दछ । पवित्र आत्मा हामीलाई सहयोगीको रूपमा दिइएको हो, तर निश्चित रूपमा हाम्रो अधीनमा रहनको लागि होइन । बरु पवित्र आत्माले हामीलाई अधीन गर्नु हुन्छ ! अनि यसोभन्दा धेरै राम्रो हुन्छ, कि परमेश्वरले स्त्रीलाई तीनको पतिको सहयोगी हुनको लागि सृष्टि गर्नु भएको हो र यस कुराले यो प्रमाणित हुन्छ, कि पूरुषहरूलाई सहयोगको आवश्यकता छ ! मानिसलाई एक्लो रहन असल छैन भन्ने व्यक्ति परमेश्वर नै हुनु हुन्थ्यो (उत्पत्ति २ः१८) । त्यो सत्यताले अनगन्तीऔं समयसम्म इतिहासमा प्रमाणित गरी दिएको छ, कि पूरुषहरू पत्नीको सहायताबिना असहाय छन भनी ।

style=”font-family: Preeti;”> उत्पत्तिको पुस्तकको पहिलो पृष्ठमा हामी थाहा पाउँदछा,ैं कि पहिलो स्त्री पहिलो पूरुषको शरीरबाट नै बनाइएकी थिइन । तिनी उबाट नै निकाल्एिकी थिइन , यसबाट यो थाहा हुन्छ, कि उसले तिनीबिना केही हराइरहेका थिए र तिनीहरू दुवैजना मौलिक रूपमा एक थिए । यसको अतिरिक्त परमेश्वरले तिनीहरूलाई अलग गर्नुको मनसाय तिनीहरूलाई फेरि पनि यौन सम्पर्कद्धारा एक बनाउनको लागि थियो, प्रजननको लागि मात्र होइन, तर प्रेम र एक—अर्कामाथि भर परि खुशियाली बाँडचुँड गर्दै आनन्द उपभोग गर्नको लागि पनि थियो ।

style=”font-family: Preeti;”> सृष्टिबाट लिइएका यी पाठहरूको बारेमा भएको हरेक कुरा एउटा लिङ्गले अर्को लिङ्गमाथि अधीन गर्ने कुराको बिरुद्धमा खडा हुन्छ, अर्थात एउटामाथि अर्कोले शासन गर्ने कुराको बिरुद्धमा खडा हुन्छ ।

style=”font-family: Preeti;”> परमेश्वरले स्त्रीहरूको लागि विवाह वा सेवकाइमा बिभिन्न भूमिकाहरू तय गरी दिनु भएकोले गर्दा त्यस कुराले ख्रीष्टमा पूरुषहरूसँगको तिनीहरूको समान्तरतामा केही पनि भेद छैन, ”किनकि ख्रीष्टमा न त पूरुष न स्त्री नै छ” (गलाती #M@*_ ।

Women in Ministry in the Old Testament

:qLx¿sf] ;]jsfO k”/fgf] s/f/sf] ;dodf

o;} husf] cfwf/df, k”/fgf] s/f/df k/d]Zj/n] k|of]u ug'{ ePsf s]xL :qLx¿sf] af/]df xfdLx¿ x]g]{5f}+ . jf:tjdf k/d]Zj/n] gofF s/f/df e}mF k”/fgf] s/f/df klg k”?ifx¿nfO{ lgb]{lzt ;]jsfOdf k|fylds ¿kdf af]nfpg’ ePsf] s’/f :ki6} 5 . df]zf, xf?g, oxf]z” , o’;’km, zfd’Pn tyf bfpmb h:tf k”?ifx¿sf] syfx¿n] k”/fgf] s/f/ el/Psf] 5 .

h] eP tfklg, k/d]Zj/n] h;nfO{ OR5f ug'{ x’G5 To;nfO{ af]nfpg / k|of]u ug{ ;Sg’ x’G5 / k/d]Zj/4f/f tof/ ePsf :qLx¿ h’g sfdsf] nflu pxfFn] ltgLx¿nfO{ afpnfpg’ x’G5 Tof] sfd ug{sf] nflu kof{Kt 5g eg]/ w]/} :qLx¿ k|df0fsf] ¿kdf v8f 5g .

ljz]if ¿kdf tL :qLx¿dWo] hf] ;’s}sf] af/]df ljrf/ ug'{eGbf cufl8 k”/fgf] s/f/df ePsf] k/d]Zj/sf] x/]s dxf dflg; :qL4f/f g} hlGdP/ x’l{s{Psf lyP eGg] s’/fnfO{ ofb ul/Psf] x’g’ k5{ . of]s]a]b gfd u/]sL :qLlagf df]zf hlGdPsf xf]Ogg -k|:yfg ^M@)_ . g t c? s’g} k/d]Zj/sf dxfg hgx¿sf cfdfx¿ g} gePsf xf]Ogg . :qLx¿nfO{ k/d]Zj/4f/f uxg lhDd]jf/Lx¿ / k|e’df ;Gtfgx¿ x’sf{pg] k|z+;lgo ;]jsfO{ lbOPsf] 5 -@ ltdf]yL !M%_ .

of]s]a]b df]zf / xf?g gfpmF u/]sf k/d]Zj/n] af]nfpg’ ePsf b’O{hgf k”?ifx¿sL cfdf dfq} lyOgg , t/ k/d]Zj/n] af]nfpg’ePsf] ldl/od gfpF u/]sL ltgLx¿sL alxgL hf] cudjflbgL / cf/fwgfsf] cu’jf klg lyOg , ltgsL cfdf klg lyOg -k|:yfg !%M@)_ . dLsf ^M$ df k/d]Zj/n] ldl/odnfO{ df]zf / xf?gsf] bflxg] xft agfOlbP/ O;|fPnsf] cu’jfx¿dWo]sf] Ps cu’jfsf] >]0fLdf /fvL lbg’ eof] M Æjf:tjdf, d}n] t ltdLx¿nfO{ ld>b]zb]lv dfly NofP/ ltdLx¿nfO{ bf;Tjsf] b]zaf6 df]n lt/]/ 5’6fPF, ltdLx¿sf cu’jf x’gnfO{ df]zf, xf?g / ldl/odnfO{ klg d}n] k7fPFÆ .

jf:tjdf O;|fPndf ldl/odsf] cu’jfkgsf] e”ldsf df]zfsf] h:tf] t :ki6 b]lvGb}g . t/ klg cudjflbgLsf] ¿kdf ldl/odn] k/Zj/sf] tk{maf6 af]Nblyg / d]/f] ljrf/df ltgL4f/f k/d]Zj/sf] ;Gb]zx¿ O;|fPnsf :qLx¿nfO{ dfq geP/ k”?ifx¿nfO{ klg ;Daf]wg ul/Psf x’Gy] eGg’ pko’Qm x’G5 .

A female Judge Over Israel

O;|fPndfly :qL Gofostf{

k/d]Zj/n] v8f ug'{ ePsf] :qL baf]/f lyOg hf] O;|fPnsf Gofostf{x¿sf] ;dodf afFr]sL lyOg . ltgL klg Pp6L cudjflbgL lyOg / lubf]g loKtx / Zofd;g ltgLx¿sf] hLjgsfnel/ g} Gofostf{ eP e}mF ltgL klg Gofostf{ lyOg . ÆO;|fPnsf 5f]/fx¿ Gofo u/L dfFUg ltgLsxfF cfPÆ eg]/ xfdLnfO{ hfgsf/L lbOPsf] 5 -Gofostf{ $M%_ . To;}n] ltgn] :qLx¿nfO{ dfq geP/ k”?ifx¿nfO{ klg lg0f{o lbg] sfd ub{ lyOg . ToxfF o; s’/fdf s]xL uNtL ePsf] x’g ;Q}mg M Pp6L :qLn] k”?ifx¿nfO{ s] ug'{ k5{ eg]/ atfpg / of] sfd ug{ k/d]Zj/n] g} ltgnfO{ cleif]s ug'{ ePsf] lyof] .

cu’jfkgdf k/d]Zj/n] af]nfpg’ePsf w]/}h;f] :qLx¿n] e}mF baf]/fn] klg Pp6f k”?ifsf] ;fdgf u/]sL lyOg h;nfO{ :qL4f/f k/d]Zj/sf] jrg u|x0f ug{ cK7of/f] ePsf] lyof] . p;sf] gfpF af/fs lyof] / baf]/fn] ltgnfO{ sgfgL ;]gfklt l;;/fsf] la?4df n8fOF ug{ hfgsf] nflu cudjfl0fo lgb]{zgx¿ lbPsf] sf/0f To;sf] af/]df pgL ;Gb]xL ePsf lyP, ltgn] p;nfO{ of] klg hfgsf/L lbPsL lyOg , ls l;;/fnfO{ df/]sf] s’/fsf] >]o :qLnfO{ hfg]5 . ltgn] 7Ls} eg]sL lyOg / ofPn gfd u/]sL :qLnfO{ wd{zf:qdf Ps o:tf] :qLsf] ¿kdf ;Demgf ul/Psf] 5 h;n] l;;/f lgbfO/x]sf] a]nf 6fpsf]df lsnf 7f]s]/ dfl/lbPsL lyOg -Gofostf{ $ cWofo x]g'{xf]; _ . syf baf]/f / af/ssf] :t’ltufgdf k’u]/ 6’lËG5 Û s]xL uLtx¿ baf]/f / ofPn b’j}sf] nflu ul/Psf] k|z+;fn] el/Psf 5g -Gofostf{ % cWofo x]g'{xf]; _ / ;fob oL ;a} s’/f e};s]kl5 :qLsf] ;]jsfOdf af/fs ljZjf;L ePsf] x’g’ k5{ .

A Third Prophetess

t];|f] cudjflbgL

k”/fgf] s/f/df pNn]v ul/PsL t];|f] clt g} cfb/lgo csL{ cudjflbgL x’Nbf x’g . k/d]Zj/n] ltgnfO{ plrt tl/sfn] cudjf0fL ug]{ a’l4 lbg’ ePsf] lyof] / ltgn] Psbd ;d:ofdf k/]sf] ox”bfsf /fhf of]lzofx Ps k”?ifnfO{ lgb]{zg lbPsL lyOg -@ /fhf %@ cWofo x]g'{xf];_ . k]ml/ klg xfdL k/d]Zj/n] k”?ifnfO{ ;Nnfx lbg :qLnfO{ k|of]u ug'{ ePsf] Pp6f pbfx/0f b]V5f}+ . k/d]Zj/n] x’NbfnfO{ To; k|sf/sf] ;]jsfOdf lg/Gt/ ¿kdf rnfO/xg’ eof], gq eg] of]lzofxn] ltgn] eg]sf] s’/fdf ljZjf; u/]sf] x’g] lyPg .

t/ k/d]Zj/n] lsg ldl/od, baf]/f / x’NbfnfO{ cudjflbgLx¿sf] ¿kdf af]nfpg’ eof] < s] pxfFn] ltgLx¿sf] ;f6f] k”?ifx¿nfO{ af]nfpg ;Sg’ x’g] lyPg / <

lgZro klg k/d]Zj/n] tL tLghgf :qLx¿n] u/]sf] h:t} sfd ug{sf] nflu k”?ifx¿nfO{ af]nfpg ;Sg’ x’g] lyof] . t/ pxfFn] To;f] ug'{ ePg . lsg xf]nf eg]/ p;}nfO{ klg yfxf 5}g . o;af6 xfdLn] s] l;Sg ;S5f}+ eg] k/d]Zj/n] ;]jsfOdf ha s;}nfO{ af]nfpg’ x’G5 eg] pxfFnfO{ xfdLn] ;Lldt t’Nofpg xf]lzof/ x’g’ clt g} /fd|f] x’G5 . k/d]Zj/n] ;fdfGo ¿kdf k”/fgf] s/f/df cu’jfkgsf] sfo{sf] nflu k”?ifx¿nfO{ r’Gg’ eP tfklg slxn]—sfFxL pxfFn] :qLx¿nfO{ klg r’Gg’ eof] .

cGtdf, k”/fgf] s/f/df ePsf :qL ;]ljsfx¿sf ;a} tLgj6} pTs[i6 pbfx/0fx¿ rFflx cudjflbgLx¿sf] xf] eg]/ ;lDemPsf] x’g’ kb{5 . k”/fgf] s/f/df sltko ;]jsfOx¿ klg 5g h;sf] lglDt :qLx¿nfO{ af]nfOPsf] 5}g . pbfx/0fsf] nflu ToxfF s’g} :qLx¿ 5}gg h;nfO{ k’hfxf/L x’gsf] lglDt af]nfOPsf] lyof] . o;/L k/d]Zj/n] sltko ;]jsfOsf sfo{x¿ k”?ifx¿sf] nflu dfq to u/L lbg’ eof] .

Women in the ministry in the New Testament

gofF s/f/df ePsf] ;]jsfOdf :qLx¿

rfvnfUbf] s’/f, gofF s/f/df cudjflbgLsf] ¿kdf k/d]Zj/n] af]nfpg’ ePsL Ps :qLnfO{ klg xfdL kfpg ;S5f}+ . k|e’ o]z” hGdg’ ePsf] s]xL lbg dfq ePsf] lyof], xGgfn] pxfFnfO{ lrlgg / pxfFsf] d;LxLkgsf] af/]df 3f]if0ff ug{ yflng M Æcfz]/sf] s’ndf kmg’PnsL 5f]/L xGgf gfpFsL Pp6L a[4 cudjflbgL lyOg hf] s’df/L cj:yfdf ljjfx u/]/ ;ft} aif{ dfq nf]Ug];Fu a;]sL lyOg , clg lawjf /x]/ ltgL rf}/f;L aif{ k’u]sL lyOg . ltgn] dlGb/ 5f8b}g lyOg , t/ pkjf; / k|fy{gf;fy /ftlbg pkf;gf ub{ lyOg . ToxL a]nf ltgn] cfP/ k/Zj/nfO{ wGojfb lbOg / o?zn]dsf p4f/sf] k|lt1f ug]{ ;a}nfO{ afnssf] ljifodf elggÆ -n”sf @M #^—#*_ .

xGgfn] Æo?zn]dsf] p4f/sf] k|ltIff ug]{ ;a}nfO{Æ k|e’ o]z”sf] af/]df atfPsf] s’/fnfO{ Wofg lbg’xf]; . jf:tjdf To; s’/fn] k”?ifx¿nfO{ ;dfj]z ub{5 . o;/L xGgfn] v|Li6sf] af/]df k”?ifx¿nfO{ lzIff lbO/x]sL lyOg eGg ;lsG5 .

gofF s/f/df c? :qLx¿ klg 5g h;nfO{ k/d]Zj/n] cudjf0fLsf] a/bfg lbP/ rnfpg’ eof] . lgZro klg k|e’ o]z”sL cfdf dl/od To; ;d”xdf kl5{g -n”sf !M$^—%%_ . d08nLsf] ;]jfdf x/]s ;do dl/odsf cudjf0fLo jrgx¿ kl9G5g , :qLn] d08nLdf l;sfO/x]sL l5g eg]/ klg o; s’/fnfO{ eGg ;lsG5 . k/d]Zj/n] :qL4f/f g} cfˆgf] k’qnfO{ o; ;+;f/df k7fpg’ eP/ :qL hfltnfO{ cfb/ ug'{ ePsf] s’/fnfO{ k|Zg ug{ ;lsGg, pxfFn] s’g} klg tl/sfn] s’g} sfd ug{ ;Sg’ eof] .

:qLx¿sf] ;”rL lg/Gt/ clu a95 . k/d]Zj/n] O;|fPndf 5f]/fx¿ / 5f]/Lx¿ b’j}nfO{ cfˆgf] cfTdf vGofpg’ eP/ ltgLx¿n] cudjf0fL af]Ng]5g egL of]Pn cudjQmfsf] d’vaf6 af]Ng’ eof] -of]Pn @M@*_ . gofF s/f/sf] ;dosf] nflu of]Pnsf] cudjf0fL lglZrt ¿kdf plrt 5 egL kq’;n] k|dfl0ft ul/lbP -k|]l/t @M!&_ .

k|]l/t @!M *,( df k|rf/s lkmlnksf] rf/hgf 5f]/Lx¿ cudjflbgL lyP egL xfdLnfO{ elgPsf] 5 .

d08nLsf] ;efx¿df cudjf0fL ul//x]sL :qLx¿sf] af/]df kfjnn] n]v]sf 5g -! sf]) !!M%_ . ;Gbe{af6 of] :ki6 x’G5, ls ToxfF k”?ifx¿ klg pkl:yt lyP .

:qLx¿nfO{ k/d]Zj/n] cudjflbgLsf] ¿kdf k|of]u ug'{ eof] / ltgLx¿n] cudjf0fL u/] eGg] s’/fsf] ;a} wd{zf:qLo pbfx/0fx¿sf ;fy k/d]Zj/n] To:tf] k|sf/sf] ;]jsfOx¿df :qLx¿nfO{ k|of]u ug{ ;Sg’ x’G5 eGg] ljrf/nfO{ aGb ug'{ kg]{ s’g} c;n sf/0f xfd|f] nflu lgZro klg 5}g Û o;sf] cltl/Qm :qLx¿n] k”?ifx¿nfO{ k/d]Zj/sf] tk{maf6 cudjf0fL ug{ ;Q}mgg eg]/ xfdLnfO{ cujfO{ ug]{ s’g} klg To:tf] s’/f 5}g .

Women as Pastors

kfi6/sf] ¿kdf :qLx¿

kfi6/x¿sf] ¿kdf ;]jf ul//x]sf :qLx¿sf] ljifodf rFflx s] t < wd{u’?÷lazksf] sfdx¿ k”?ifx¿4f/f rnfOPsf] xf]; eGg] k/d]Zj/sf] dg;fo xf] eGg] s’/f :ki6 b]lvG5 M

Æof] egfO{ ljZjf;of]Uo 5 M olb s’g} dflg;n] lazksf] sfd ug{ rfxG5 eg], To;n] c;n} sfdsf] OR5f ub{5 . o;sf/0f lazk rFflx Pp6} kTgLsf] klt xf];Æ -! ltdf]yL #M!,@_ .

Æo;}sf/0f d}n] ltdLnfO{ q]m6df 5f]F8], ls d}n] ltdLnfO{ cx«fP adf]lhd ltdLn] ToxfF ck”/f sfdx¿ k”/f ug'{ / x/]s zx/df PN8/x¿ lgo’Qm ug'{ , olb s;}n] PN8/ x’g] OR5f u5{ eg], p Pp6} :qLsf] klt x’g’ k5{Æ -ltt; !M %,^_ .

kfjnn] :ki6 ¿kdf of] eg]sf xf]Ogg , ls :qLx¿nfO{ sfdsf] lhDdf lng lgif]w ul/Psf] 5, / To;}n] xfdLn] lgisif{nfO{ bafpgsf] nflu clnslt ;fjwfgLsf] cEof; ug{ ;S5f}+ . cfh ;+;f/df x]¥of}+ eg], :qL kfi6/x¿÷PN8/x¿÷lazkx¿ clt g} k|efjsf/L ¿kdf w]/} 5g h:tf] b]lvG5, laz]if u/]/ lasl;t d’n’sx¿df, t/} klg ltgLx¿ ce}m bafOPsf cNk;+Vosx¿ x’g . ;fob k/d]Zj/n] of] e”ldsf lgjf{x ug{sf] nflu :qLx¿nfO{ cjz/x¿sf] ¿kdf af]nfpg’ x’G5, ha ls o; s’/fn] pxfFsf] /fHosf a’l4dfg pb]Zox¿df ;]jf k’¥ofpFb5 jf ha of]Uo k”?if cu’jfkgsf] vfFrf] x’G5, To:tf] a]nfdf o; s’/fn] 7″nf] ;xof]u k’¥ofpFb5 . v|Li6sf] z/L/df cfh w]/} :qL kfi6/x¿nfO{ jf:jtdf c?g} ;]jsfOsf] nflu af]nfOg klg ;Dej x’G5 h’g afOalno ¿kn] :qLx¿sf] nflu dxTjk”0f{sf 5g, h:t} cudjflbgLsf] sfo{sf] nflu, t/ lglZrt d08nLsf] agf}6n] dfq} ltgLx¿nfO{ kfi6l/o e”ldsf lgjf{x ug{ cg’dlt lbG5 .

lsg kfi6/÷PN8/÷lazksf] sfd k”?ifx¿sf] nflu /flvlbP < Tof] sfo{sf] agf}6sf] af/]df a’‰bfv]l/ o;nfO{ ce}m hfGg xfdLnfO{ ;xfotf k’Ug;S5 . kfi6/÷PN8/÷lazksf] nflu wd{zf:qLo of]Uotfx¿dWo] Pp6f rFflx of] xf] M

Æcfˆgf] 3/ /fd|/L rnfpg ;Sg] / cfˆgf 5f]/f—5f]/Lx¿nfO{ cfb/k”j{s cf1fkfng ug]{ agfpg] – t/ olb s’g} dflg;n] cfˆgf 3/sfx¿nfO{ tx nufpg hfGb}g eg], ltgn] k/d]Zj/sf d08nLsf] b]v/]v s;/L ug{ ;S5 <Æ -! ltdf]yL #M$,%_ .

gofF s/f/sf PN8/n] ;fgf] 3/]n” d08nLsf] b]v/]v uy]{ eg]/ xfdLn] dx;’; u/]s} a]nf o; of]Uotfn] ce}m k”0f{ ¿kdf :ki6 u/fO{ lbG5 . p;sf] e”ldsf Pp6f lktfn] cfˆgf] 3/sf] b]v/]v ug]{ h:tf] x’GYof] . o;n] xfdLnfO{ lsg kfi6/sf] sfd k”?ifn] g} ug'{ k5{ eg]/ a’‰gsf] nflu ;xfotf ub{5 — lsgeg] of] kfl/jfl/s agf}6;Fu Psbd} ldNbf] 5 / of] k/d]Zj/n] agfO{ lbg’ ePsf] lgod g} xf], ls kTgL lz/ xf]Og t/ klt kTgLsf] lz/ x’g’ kb{5, clg of] s’/f klg To;}sf] cfwf/df ldn]sf] x’g’ kb{5 . o; af/]df xfdL ce}m kl5af6 x]g]{5f}+ .

Women as Apostle

k|]l/tsf] ¿kdf :qLx¿

cudjflbgLsf] sfd ug{sf] nflu :qLx¿n] ;]jf ug{ ;S5g eGg] lgisif{nfO{ xfdL]n] :yflkt u/L ;s]sf5f}+ -olb k/d]Zj/4f/f af]nfOPsf] eP_ . c? vfn] ;]jsfOx¿sf] laifodf rFflx s] eGg] < /f]dL !^ cWofodf kfjnn] u/]sf] clejfbgnfO{ k9gsf] nflu o; s’/fn] k|]l/t ub{5 hxfF p;n] w]/} :qLx¿sf] k|z+;f u/]sf 5g , hf]x¿n] k/d]Zj/sf] /fHosf] lglDt ;]jsfOdf ;]jf k’¥ofPsf lyP . PshgfnfO{ t k|]l/tsf] ¿kdf klg pNn]v u/]sf] x’g ;S5 . tn lbOPsf] tLgj6} qmlds egfOx¿df d}n] ;a} :qLx¿sf gfpFx¿nfO{ 58s] cIf/df n]lvlbPsf] 5′ M

Æls+lqmofdf ePsf] d08nLsL wd{—;]ljsf xfd|L alxgL lkmjLsf] k|z+;f ltdLx¿sf] ;dIf ub{5′ M d ltdLx¿nfO{ lgj]bg ub{5′ , ls ;Gtx¿nfO{ ;’xfpg] lsl;dn] ltgnfO{ k|e’df u|x0f u/ / ltgnfO{ rflxPsf] s’g} klg ;xfotf ltgnfO{ b]cf], lsgls ltgL cfk}mn] w]/}sf] / d]/f] klg ;xfotf u/]sL l5gÆ -/f]dL !^M!,@_ .

s:tf] ;dy{g Û xfdLnfO{ yfxf 5}g lkmjLn] s’g ;]jsfO{ k”/f u/]sL lyOg , t/ kfjnn] ls+lqmofdf ePsf] d08nLsL wd{—;]ljsfÆ eg]/ ;Daf]wg u/]sf 5g / pgL cfk}mnfO{ ;lxt Æw]/}nfO{ ltgn] ;xfotf u/]sL l5g eg]/ eg]sf 5g . ltgn] k|e’sf] lglDt h] ;]jf u/] tfklg /f]ddf ePsf k”/} d08nLnfO{ ltgsf] af/]df kfjnsf] k|z+;fn] cf1fkq lbgnfO{ lalzi6 t’NofO{ lbPsf] x’g’ k5{ .

csf]{ xfdL lk|:sf–lk|l:snf_ sf] af/]df k9g]5f}+, h;sf] cfˆgf] klt clsnf;Fu Pp6f o:tf] lalzi6 ;]jsfO{ lyof], ls ;f/f cGohflt d08nLx¿n] ltgLx¿sf] k|z+;f u/]sf lyP M

Ælk|:sf / clsnf;, v|Li6 o]z”df d]/f ;xsdL{x¿nfO{ clejfbg, ltgLx¿n] d]/f] lglDt cfˆgf] hLjg ;+si6df xfn], ltgLx¿nfO{ d}n] dfq xf]Og t/ cGohfltsf d08nLx¿ hDd}n] klg wGojfb lbG5g Ù ltgLx¿sf] 3/df ePsf] d08nLnfO{ klg clejfbg b]cf] . d]/f lk|o Ok]lgt;nfO{ hf] v|Li6sf] lglDt Plzofsf] klxnf] ljZjf;L x’g , clejfbg b]cf] . dl/odnfO{ h;n] ltdLx¿sf aLrdf 3f]/ kl/>d ul/g ltgnfO{ clejfbg b]cf] . PG8«f]lgs; / o’lgo; -cyf{t o;nfO{ lsËh]D;sf] cg’jfbdf h’lgof eg]/ cg’jfb ul/Psf] 5 h’g :qLlnË xf]_ d]/f cfkmGtx¿ / d]/f ;ËL—s}bLx¿nfO{ clejfbg egL b]cf], ltgLx¿ k|]l/tx¿dWo] k|Voft 5g / deGbf cufl8 v|Li6df ePsf lyPÆ -/f]dL !^M#—&_ .

o’lgo;sf] ;DaGwdf hf] Æk|]l/tx¿dWo]sfÆ lyP eGbf pgL k|]l/t dfq x’g ;S5g , ls ;Sb}gg eg]/ ;f]FRgsf] nflu tfls{s h:tf] b]lvG5 . olb 7Ls cg’jfb h’lgof g} xf] eg], ltgL :qL k|]l/t lyOg . lk|:sf / dl/od rFflx k|e’sf] lglDt sfd ug]{ ;]ljsfx¿ dfq} lyP .

ÆPDKnLcft;, k|e’df d]/f] lk|onfO{ clejfbg egL b]cf] . paf{g;, v|Li6df xfd|f ;xsdL{ / d]/f lk|o ldq :tfv’;nfO{ clejfbg egL b]cf] . v|Li6sf] of]Uo 7xl/Psf ck]Nn];nfO{ clejfbg egL b]cf] . cl/:tf]a’n;sf] 3/sfx¿nfO{ clejfbg egL b]cf] . k|e’df ePsf gls{;;sf 3/fgfnfO{ clejfbg egL b]cf] . k|e’df kl/>d ug]{ q’k]mgf / qf]kmf];fnfO{ clejfbg egL b]cf] . k|e’df cToGt} kl/>d ug]{ lk|o k/l;;nfO{ clejfbg egL b]cf] . k|e’df r’lgPsf ¿km; / ltgsL cfdf / d]/L klg cfdf ePsL lyOg , ltgLx¿nfO{ clejfbg egL b]cf] . cl;+lqmt;, ˆn]ug, xd]{;, kqf]af;, xdf{; / ltgLx¿;Fu ePsf efOx¿nfO{ clejfbg egL b]cf] . lkmnf]nfu;, d’lnof, g]l/o; / ltgsL alxgL / cf]lnDkf; / ltgLx¿;Fu ePsf ;a} ;Gtx¿nfO{ clejfbg egL b]cf]Æ -/f]dL !^M*—!%_ .

:qLx¿ ;]jsfOdf Æsd{rf/Lx¿Æ x’g;S5g eGg] s’/f :ki6 5 .

Women as Teachers

:qLx¿ lzlIfsfsf] ¿kdf

:qL lzlIfsfx¿sf] af/]df s] 5 < gofF s/f/n] s’g} pNn]v u/]sf] 5}g . jf:tjdf afOann] s’g} k”?ifx¿nfO{ klg lzIfs x’gsf] nflu af]nfj6 ePsf] s’/f pNn]v ub}{g . ;fgf] gfkdf clsnf;sL kTgL lk|l:snf lzIff lbg] sfddf ;xefuL eOsL lyOg eGg] s’/f dfq kfOPsf] 5 – dfly ev{/} pNn]v eP e}mF ltgnfO{ lk|:sf klg elgPsf] 5_ . pbfx/0fsf] nflu ha ltgL / clsnf;n] Plkm;;df ckf]Nnf];n] k|rf/ u/]sf] q’l6k”0f{ ;’—;’dfrf/ ;’g], Æta ltgLx¿n] pgnfO{ Psflt/ NofP/ k/d]Zj/sf] dfu{sf] cy{ emg k|i6;Fu a’emfO{ lbPÆ -k|]l/t !*M@^_ . lk|l:snfn] ckf]Nnf];, Ps k”?ifnfO{ l;sfpgsf] nflu cfˆgf] >LdfgnfO{ ;xfotf u/]sL lyOg eGg] s’/fsf] lglDt cfˆgf] s;}n] ljjfb ug{ ;Q}mg . o;sf] cltl/Qm kfjnn] lk|l;snf / clsNnf;sf] af/]df b’O{rf]l6 pNn]v u/]sf 5g ha pgn] ÆltgLx¿sf] 3/df ePsf] d08nLsf]Æ af/]df n]v] -/f]dL !^M#—%Ù ! sf]) !^M!(_, clg pgn] tL b]j}nfO{ /f]dL !^M# df Æv|Li6df ;xsdL{x¿Æ egL eGb5g . lk|l:snfsf] cfˆgf] >Ldfg;Fu;Fu} ;]jsfOdf s]xL ;s[o e”ldsf lyof] eGg] s’/fdf clnslt zsf+ 5 .

When Jesus Commanded Women to Teach Men

k|e’ o]z”n] k”?ifx¿nfO{ l;sfcf] eg]/ :qLx¿nfO{ slxn] cfb]z lbg’eof]

d08nLdf :qLx¿ r’k /x’g eg]/ kfjnn] k”?ifx¿nfO{ :qLx¿n] l;sfpg lgif]w u/]sf] s’/fnfO{ x]g'{eGbf cufl8 cfpg’xf]; xfdL csf]{ Pp6f wd{zf:qsf] v08nfO{ ljrf/ u/f}+ h;n] xfdLnfO{ tL s’/fx¿df ;Gt’ngdf cfpgnfO{ ;xfotf ug]{ 5g .

ha k|e’ o]z” k’g?Tyfg x’g’ eof], Pshgf :ju{b”tn] tLghgf :qLx¿nfO{ k|e’ o]z”sf k”?if r]nfx¿nfO{ l;sfpgsf] nflu cf1f u/] . tL :qLx¿nfO{ k|e’ o]z” k’g?Tyfg x’g’ ePsf] 5 / ltgLx¿sf aLrdf ufnLndf pxfF b]vf kg'{ x’g]5 egL r]nfx¿nfO{ egL lbgsf] nflu cf1f ul/Psf] lyof] . t/ Tof] s’/f dfq} ;a} s’/f xf]Og . s]xL ;dokl5 k|e’ o]z” cfk}m klg tL :qLx¿sxfF b]vf kg'{ eof] / r]nfx¿sxfF ufnLndf uP/ ltgLx¿nfO{ lgb]{zg lbgsf] nflu cf1f ug'{ eof] -dQL @*M!—!)Ù ds”{; !^M!—&_ .

k|yd t, d]/f] ljrf/df k|e’ o]z”n] klxn] :qLx¿sxfF / To;kl5 k”?ifx¿sxfF b]vf kg{ r’Gg’ ePsf] s’/f :ki6 5 . bf];|f], olb :qLx¿n] k”?ifx¿nfO{ lzIff lbg’ cfwf/e’t jf ;fdfGo tj/n] unt lyof] eg] k|e’ o]z”n] :qLx¿nfO{ k”?ifx¿nfO{ pxfFsf] k’g?Tyfgsf] af/]df l;sfpgsf] nflu eGg’ x’g] lyPg, s7Lgn] guGo ¿kdf ltgLx¿nfO{ ;fgf] ;”rgf dfq lbg’ eGg’ x’g] lyof] / s;}n] cfˆg} tl/sfn] pxfFn] l;sfpg’ x’g] lyof] eg]/ ljrf/ ug]{ lyof] -jf:tjdf kl5 pxfFn] l;sfpg’ klg eof]_ . s;}n] of] tYo;Fu ljjfb ug{ ;Q}mg M k|e’ o]z”n] :qLx¿nfO{ eJo ;Totf l;sfpg / s]xL cflTds lgb]{zgx¿ k”?ifx¿nfO{ lbgsf] nflu cf1f ug'{ eof] .

The Problem Passages

;d:of ePsf v08x¿

ca ;]jsfOdf :qLx¿sf] e”ldsfsf] af/]df afOann] xfdLnfO{ w]/} s’/fx¿ atfpF5g eGg] s]xL s’/f xfdLn] a’e]msf5f}+, ca kfjnsf n]vfOx¿df Æ;d:of ePsf v08x¿Æ nfO{ JofVof ug{ xfdL /fd|/L ;Ifd ePsf5f}+ . ca xfdL pxfFsf] n]vx¿df :qLx¿ d08nLx¿df r’krfk /x’g eGg] laifodf klxn] ljrf/ u/f}+ M

:qLx¿ d08nLsf] ;efdf r’krfk /x’g Ù ltgLx¿nfO{ af]Ng] cg’dlt 5}g, t/ Joj:yfn] eg] e}mF ltgLx¿ cwLgdf /x’g , s]xL s’/fsf] af/]df ltgLx¿ ;f]Wg rfxG5g eg] 3/df cf—cfˆgf kltnfO{ ;f]w’g Ù lsgeg] d08nLdf :qLx¿n] af]Ng’ zd{sf] s’/f xf]Æ -! sf]) !$M#$,#%_ .

kfjnsf oL jf:tljs lgb]{zgx¿ x’g, ls sf]l/GyLx¿n] pxfFnfO{ n]v]sf kqx¿sf] hjfa dfq} x’g eg]/ w]/} ;fdfGo sf/0fx¿sf] nflu s]xL dflg;x¿n] k|Zg ub{5g . o; kqsf] bf];|f] cfwf efudf kfjnn] sf]l/GyLx¿n] pxfFnfO{ k7fPsf] kqdf ltgLx¿n] ;f]w]sf] k|Zgsf] hjfa lbPsf lyP eGg] s’/f :ki6 x’G5 – ! sf]) &M!,@%Ù *M !Ù !@M !Ù !^M!,!@_ .

o;sf] cltl/Qm, csf]{ kbdf sf]l/GyLx¿nfO{ :qLx¿n] d08nLdf r’krfk /xg’ k5{ eg]/ lbPsf] hjfanfO{ ;fdfGo gLltsf] ¿kdf ljrf/ ug{ ;lsG5 M

Æs] k/d]Zj/sf] jrg ltdLx¿af6 ;’? ePsf] xf] < cyjf s] ltgLx¿sxfF dfq of] cfPsf] xf] t <Æ -! sf]) !$M#^_ .

lsËh]D; cg’jfbn] o; kbnfO{ o:tf] k|sf/n] cg’jfb u/]sf] 5, ls h;n] sf]l/GyLx¿sf] Jojxf/df cem crDedf kfb}{ kfjnn] eg]sf] 7Ls /x]5 eGg] agfO{ lbG5 M

style=”font-family: Preeti;”> ”के ७तिस परमेश्वरको वचन तिनीहरूबाटै आएको थियो ७तिस अथवा के यो तिमीहरूकहाँ मात्रै आएको थियो ७तिस” (१ को० १४ः३६) ।

style=”font-family: Preeti;”> तिनीहरूको मुद्धामा पावलले दुईवटा अलङ्कारीक प्रश्नहरू सोधिरहेका छन भन्ने स्पष्ट हुन्छ । दुवै प्रश्नहरूको एउटै जवाब ”होइन” भन्ने नै हुन्छ । कोरिन्थीहरू परमेश्वरको वचनको प्रवर्तक थिएनन , न ता परमेश्वरको वचन तिनीहरूलाई मात्रै दिइएको थियो । पावलको वचन तिनीहरूको घमण्डको लागि तिनीहरूलाई हप्काउने उदेश्यमा लक्षित थियो । यदि तिनीहरूले यी दुईवटा पदहरूको निम्ति तुरन्तै प्रतिकृया दिएको भए तापनि तिनीहरूले उहाँलाई यस्तो जवाब दिन्थे होला, ”तिमीले आपूmलाई के सम्झन्छौ ७तिस कहिलेदेखि परमेश्वरले उहाँको वचन बोल्नको लागि कसलाई उहाँले प्रयोग गर्न सक्नु हुन्छ भन्ने सम्बन्धमा आदेश दिने भयौ ७तिस यदि परमेश्वरले इच्छा गर्नु हुन्छ भने, उहाँले स्त्रीहरूलाई प्रयोग गर्न सक्नु हुन्छ, अनि तिमी चाँहि तिनीहरूलाई चुप लगाउने मूर्ख हौ ।”

style=”font-family: Preeti;”> पावलले त्यही पत्रमा स्त्रीहरूले मण्डलीहरूमा अगमवाणी गर्नको लागि राम्रो तरिकाको बारेमा पहिलेबाट नै लेखिदिएको कुरालाई विचार गर्दा यो व्याख्या अलिक तार्किक देखिन्छ (१ को० ११ः५) र तिनीहरूलाई चुपचाप नरहनको लागि केही भनेको जस्तो लाग्छ । यसको अतिरिक्त तिनीहरूलाई विचार गरिसकेपछि केही पदहरूले मात्रै पावलले सबै कोरिन्थीहरूलाई?ब ष्म.ू)ातलचभाद्दू जचभा.ू३)ातलद्दू लबmभ.ू)ातलचभाद्दूश्र५३?रबश्र. जहाँ स्त्रीहरू पनि समावेश छन , ”अगमवाणी बोल्न उत्कट इच्छा गर्नको” लागि उत्साह दिएका छन (१ को० १४ः३९) । यसरी यदि उहाँले १४ः३४,३५ मा मण्डलीको सभामा स्त्रीहरूलाई चुपचाप गराउनको लागि दबाउने खालको आज्ञा दिएको भए उहाँको आफ्नै कुरामा उहाँ बाझिरहेका हुन्थे ।

Other Possibilities

style=”font-family: Preeti;”> सम्भाव्यहरू

style=”font-family: Preeti;”> तर १ को० १४ः ३४,३५ मा भएका वचनहरू पावलको मौलिक वचनहरू हुन र उहाँले स्त्रीहरूलाई चुप रहनको लागि यहाँ निर्देशन गरेका छन भन्ने कुरालाई हामी एकक्षण कल्पना गरौं । त्यसो भए उहाँले के भनेको हो भनेर हामीले त्यसलाई कसरी व्याख्या गर्ने त ७तिस

style=”font-family: Preeti;”> फेरि पनि स्त्रीहरूलाई पावलले मण्डलीको सभामा सम्पूर्ण तवरले चुपचाप रहनको लागि दबाउने खालको आज्ञा दिइरहेका छन भनेर हामी अचम्भमा पर्नै पर्छ, जबकि उनले त्यही पत्रमा मण्डलीको सार्वजनिक सभामा तिनीहरूले सार्वजनिक रूपमा प्रार्थना गर्न र अगमवाणी गर्न सक्छन भनेर स्पष्ट रूपमा भनेका छन ।

style=”font-family: Preeti;”> यसको अतिरिक्त, स्त्रीहरूलाई परमेश्वरले उहाँको वचन सार्वजनिक रूपमा पूरुषहरूलाई समेत बोल्नको लागि प्रयोग गर्नु हुन्छ भन्ने सम्बन्धमा हामीले पहिले नै विचार गरेका धेरै बाइबलिय प्रमाणहरूसँग निश्चित रूपले पावल होशियार भएका थिए । परमेश्वरले जसहरूलाई बोल्नको निम्ति नियुक्त गर्नु भयो, किन उनीहरू सभामा एकदमै चुपचाप रहनु ७तिस

style=”font-family: Preeti;”> सामान्य बुद्धिले पनि स्पष्ट गर्दछ, कि मण्डली भेला भएको बेला स्त्रीहरूलाई सम्पूर्ण तवरले चुपचाप रहनको लागि भनेर पावलले भन्न सक्नेवाला थिएनन । यो कुरा मनमा राख्नुहोस , कि सुरुको मण्डली घर—घरमा भेटथे र सयुंक्त भोजन गर्दथे । स्त्रीहरू घरभित्र पसेर बाहिर ननिस्कुन्जेलसम्म केही पनि नबोलिकन रहन्थे भनेर हामीले विचार गर्न सक्छौं ७तिस तिनीहरूले संयुक्त भोजन तयार गर्दा वा खाँदाखेरि तिनीहरूले बोलेनन त ७तिस तिनीहरूले आफ्ना छोरा—छोरीहरूलाई त्यो समयभरि नै केही कुरा भनेनन होला र ७तिस यस्तो प्रकारको सोँचाई व्यर्थको हो ।

style=”font-family: Preeti;”> यदि ”जहाँ दुई वा तीनजना प्रभु येशूको नाउँमा भेला हुन्छन” भने त्यहाँ उहाँ तिनीहरूको बीचमा हुनु हुन्छ (मती ?ब जचभा.ूmबष्तियस्१८ः२०)ूश्र१८ः२०)?रबश्र, यसरी निश्चित रूपमा मण्डलीको सभालाई संरचना गर्दा, जब दुईजना स्त्रीहरू प्रभु येशूको नाउँमा भेला हुन्छन , तब के तिनीहरू त्यहाँ एक—अर्कासँग बोल्दैनन ७तिस

style=”font-family: Preeti;”> होइन, यदि १ को० १४ः३४,३५ वास्तवमै पावलको निर्देशन हो भने, उहाँले मण्डलीलाई सही बाटोमा लैजानको निम्ति सानो तिनो समस्याहरूलाई मात्र औल्याएका हुन । प्रश्नहरू सोध्ने सम्बन्धमा केही स्त्रीहरू कुनै प्रकारले नियमदेखि बाहिर पुगिसकेका थिए । पावलले स्त्रीहरूलाई उहाँभन्दा बढी पूरै सेवामा सम्पूर्ण तवरले चुपचाप रहुन भन्ने मनसाय लिएका थिएनन , त्यस्तै प्रकारको निर्देशनहरू केही पदहरूमा पहिलेबाटै अगमवक्ताहरूलाई पुरै सभामा चुपचाप रहुन भनेर दिएका थिए ः

style=”font-family: Preeti;”> ”तर त्यहाँ बस्ने कुनै एकजना (अगमवक्ता) लाई प्रकाश आयो भने पहिलो वक्ता चाँहि चुपचाप रहोस” (१ को० १४ः३०) ।

style=”font-family: Preeti;”> यस मुद्धामा ”चुपचाप रहनु” भन्ने शब्दहरूको अर्थ ”अस्थाई रूपमा नबोलिकन रहनु” भन्ने हुन्छ ।

style=”font-family: Preeti;”> यदि मण्डलीको सभामा अर्थ खोल्ने कोही छैन भने अन्यभाषामा बोल्नेले पनि चुपचाप लागेर बस्नु पर्दछ भनेर पनि पावलले निर्देशन दिएका छन ः

style=”font-family: Preeti;”> ”तर अर्थ खोल्ने त्यहाँ कोही नभए बोल्ने मानिस मण्डलीको सभामा चुपचाप रहोस र त्यो आपैmसँग र परमेश्वरसँग बोलोस” (१ को० ?ब जचभा.ूजततउस्ररधधध।मबखष्मकभचखबलत।अयmरmबष्तियस्१४ः२८)ूश्र१४ः२८)?रबश्र ।

style=”font-family: Preeti;”> के त्यस्ता मानिसहरूलाई पावलले पुरै सभाभरिनै सम्पूर्ण तवरले चुपचाप रहनको लागि निर्देशन दिइरहेका थिए ७तिस होइन, उहाँले त अर्थ खोल्ने कोही पनि नहुँदाको समयमा मात्र अन्यभाषामा बोल्नेहरूको सन्दर्भमा भनिरहेका थिए । पावलले १ को० १४ः ३४,३५ मा स्त्रीहरूलाई दिएकै निर्देशन ”मण्डलीमा चुपचाप रहन” को लागि तिनीहरूलाई दिएका थिए भन्ने कुरालाई याद गर्नुहोस । त्यसो भए हामी किन पावलले स्त्रीहरूलाई मण्डलीमा चुपचाप रहुन भन्ने कुराको अर्थ ”पूरै सभामा चुपचाप रहुन” भनेर र नियमदेखि बाहिर रहेर अन्यभाषामा बोल्नेहरूलाई” सभाको बिशेष समयभरि बोल्न निषेध गरिएको छ” भनी व्याख्या गर्छौं त ७तिस”

style=”font-family: Preeti;”> अन्तमा, यस खण्डमा पावलले सबै स्त्रीहरूलाई विचार गरेर सम्बोधन गरिरहेका थिएनन भनी विचार गर्नुहोस । उहाँका वचनहरू विवाहित स्त्रीहरूलाई मात्र लागु गरिएका छन , किनभने तिनीहरूलाई यदि तिनीहरूसँग प्रश्नहरू भए ”आफ्ना पतिहरूसँग सोध्न” को लागि निर्देशन दिइएको थियो ।?ब ष्म.ू)ातलचभाघू जचभा.ू३)ातलघू लबmभ.ू)ातलचभाघूश्र५४?रबश्र सायद विवाहित स्त्रीहरूले आफ्ना पतिहरूलाई सोध्नुको साटो अरुनै पूरुषहरूलाई सोध्ने कुरा नै समस्याको एउटा भाग वा सारा समस्या नै त्यही थियो होला । यस्तो प्रकारको दृश्यलेख निश्चय पनि अनुचित छ भनेर विचार गरिन सक्छ र कुनै अर्थमा तिनीहरूका आफ्नै पतिहरूलाई अनादर गरेको वा उनीहरूप्रति समर्पणताको अभाव प्रकट भएको हो भनी विचार गरिन सक्छ । पावलले सम्बोधन गरेको समस्या के थियो भने उहाँले किन स्त्रीहरू समर्पित हुनु पर्छ भन्ने तथ्यमा उहाँको विवादलाई आधार बनाए (स्पष्ट रूपमा तिनीहरूका पतिहरूप्रति), जसरी व्यवस्थाले धेरै तरिकाले उत्पत्तिको सुरुका पृष्ठहरूबाट पनि प्रकट गरिदिएको छ भन्ने त्यो कुरा हुन सक्थ्यो (१ को० १४ः३४) ।

style=”font-family: Preeti;”> साराशंमा, यदि दियाबलसले वास्तवमा १ को० १४ः ३४,३५ मा स्त्रीहरू चुपचाप रहनु पर्छ भन्ने सम्बन्धमा निर्देशन दिइरहेको भए उहाँले विवाहित स्त्रीहरूलाई मात्र प्रश्न सोध्ने कुरामा अनुचित समयमा वा आफ्ना पतिहरूलाई अनादर गर्ने प्रकारले नगर्नलाई भनिरहेका छन । नत्र भने तिनीहरूले अगमवाणी गर्न प्रार्थना गर्न र बोल्न सक्छन ।

The Other Problem Passages

style=”font-family: Preeti;”> समस्याको खण्ड

style=”font-family: Preeti;”> अन्तमा, हामी दोस्रो ”समस्याको खण्डमा” आउँछौं, जुन तिमोथीलाई पावलले लेखेको पहिलो पत्रमा पाइन्छ ः

style=”font-family: Preeti;”> ”स्त्रीले पूर्ण दीनतासाथ चुपचाप बसेर सिकुन । तर स्त्रीले पूरुषलाई सिकाउने र पूरुषमाथि अधिकार जमाउने काममा म अनुमति दिन्न, तर तिनीहरू चुपचाप रहुन । किनभने आदम नै पहिलो सृष्टि गरिएका हुन , तर स्त्रीचाँहि छलिएर अपराधमा फँसेकी हुन” (१ तिमोथी २ः ११—१४) ।

style=”font-family: Preeti;”> निश्चय पनि पावलले चारजना अगमवादिनीहरू मिरियम, दबोरा, हुल्दा र हन्नाको बारेमा जानेका थिए, जसहरूले प्रभावकारी ढङ्गमा स्त्रीहरू र पूरुषहरूसँग तिनीहरूलाई परमेश्वरको तर्फबाट परमेश्वरको वचनको शिक्षा दिँदै बोलेका थिए । निश्चय पनि इस्राएलमा दबोरा एक न्यायकर्ता भएर स्त्री र पूरुषहरूमाथि केही नीतिमा अख्तियारको अभ्यास गरेकी थिइन भन्ने कुरा उहाँलाई थाहा थियो । निश्चय पनि उहाँलाई परमेश्वरले पेन्तिकोषको दिनमा उहाँको आत्मा खन्याई दिनु भएको थियो भनेर उहाँलाई थाहा थियो, यो कुरा आशिंक रूपमा उहाँले अन्तिम दिनको बारेमा योएलले गरेको अगमवाणी पूरा गर्नु भएको थियो । जब परमेश्वरले उहाँको आत्मा सबै शरीरहरूमाथि खन्याई दिनु हुन्छ तब छोराहरू र छोरीहरूले परमेश्वरको वचनको अगमवाणी गछ्र्रन भन्ने कुरा उहाँलाई थाहा थियो । निश्चय पनि उहाँलाई थाहा थियो, कि प्रभु येशूले केही स्त्रीहरूलाई उहाँबाटको सन्देश आफ्ना पूरुष प्रेरितहरूलाई लगी दिनको लागि आज्ञा गर्नु भएको थियो । उहाँलाई उहाँ आपैmले कोरिन्थीहरूलाई मण्डलीको सभामा स्त्रीहरूले प्रार्थना र अगमवाणी गर्ने सम्बन्धमा लेखेका उहाँका आफ्नै वचनहरू थाहा थियो । उहाँले कोरिन्थीहरूलाई तिनीहरूमध्ये जोसुकैले पनि मण्डलीलाई बाँडचुँड गर्न पवित्र आत्माबाट शिक्षा प्राप्त गर्न सक्छ भनेको कुरा निश्चित रूपमा सम्झिएका थिए (१ को० !$M@^_ । त्यसो भए उहाँले तिमोथीलाई यी वचनहरू लेख्दा के भन्ने मनसाय राखेका थिए त ७तिस

style=”font-family: Preeti;”> पावलले उत्पत्तिबाट दुईवटा सम्बन्धित तथ्यहरूलाई पावलले आफ्नो निर्देशनको आधारको रूपमा समर्थन गरेको कुरालाई विचार गर्नुहोस ः १. आदम हवाभन्दा पहिले सृष्टि गरिएका थिए र २. आदम होइन तर हवा नै छल गरिएकी थिई र तिनी अपराधमा फँसेकी थिइन । पहिलो तथ्यले पति पत्नीबीचको उचित सम्बन्धलाई स्थापित गरी दिएको छ । सृष्टिको नियमद्धारा सिकाइए भैmँ र पावलले अर्को ठाउँमा सिकाएको भैmँ पति पत्नीको शिर हुनु पर्छ (१ को० ११ः३ ; एफिसी %M@#,@$_ ।

style=”font-family: Preeti;”> पावलले उल्लेख गरेको दोस्रो तथ्यको मतलब यो होइन, कि पूरुषहरूभन्दा स्त्रीहरू धेरै सजिलोसँग छलिन्छन , किनभने तिनीहरू त्यस्ता हुँदैनन । वास्तवमा ख्रीष्टको देहमा पूरुषहरूभन्दा स्त्रीहरू धेरै हुने भएकोले स्त्रीहरूभन्दा पूरुषहरू अझ बढिनै छलिन सक्छन भनेर तर्क गर्न सकिन्छ । बरु दोस्रो तथ्यले यो देखाउँछ, कि जब परिवारमा परमेश्वरको इच्छाको अवहेलना हुन्छ, तब शैतानले प्रवेश पाउँदछ । जब अदनको बगैँचामा मानिस र उसकी पत्नीको बीचको सम्बन्धमा तिनीहरू नियमदेखि बाहिर गए तब मानव जातिको सारा समस्या सुरु भयो — आदमकी पत्नी उसँग समर्पित भइन । आदमले निषेध गरिएको रुखको फलको बारेमा परमेश्वरले दिनु भएको निर्देशनको सम्बन्धमा आफ्नी पत्नीलाई भनेको हुनु पर्छ (उत्पत्ति २ः१६,१७बmउस; #M@,#_ । जे भए तापनि, तिनले उनको निर्देशनलाई पालन गरिन अनि साँच्चै भन्नुपर्दा तिनले उमाथि अधिकार पनि जमाउन थालिन , जब तिनले आफ्नो पतिलाई निषेध गरिएको फल खान दिइन (उत्पत्ति ३ः६) । त्यस मुद्धामा आदमले पृथ्वीलाई डो¥याइरहेका थिएनन ; तर हवाले चाँहि आदमलाई डो¥याइरहकी थिइन । त्यसको परिणाम घोर बिपत्ति हुन आयो ।

The Church – A Model of The Family

style=”font-family: Preeti;”> मण्डली — परिवारको नमूना

style=”font-family: Preeti;”> परमेश्वरले परिवारको निम्ति बनाउनु भएको नमूनालाई निश्चित रूपमा मण्डलीले चित्रण गरेको हुनु पर्छ । मैले पहिले नै बताए भैmँ पहिलो तीन सय वर्षसम्म मण्डलीका सभाहरू स—साना हुन्थे भन्ने कुरालाई मनमा राख्नु महत्वपूर्ण हुन्छ । तिनीहरूले घरहरूमा भेटघाट गर्दथे । पाष्टर÷एल्डर÷बिशपहरू घरका पिताहरू जस्तै हुन्थे । परमेश्वरले नियुक्त गर्नु भएको मण्डलीको यो ढाँचाले परिवारको चित्रण एकदमै असल प्रकारले गरेको छ । अनि यसमाथि स्त्री प्रधान भयो भने यसले मण्डलीभित्र र मण्डली बाहिर पनि गलत सन्देश पु¥याई दिन्छ । स्त्री पाष्टर÷एल्डर÷बिशपले दैनिक रूपमा घरेलु मण्डलीमा शिक्षा दिइरहेको र तिनको पति आज्ञाकारी भएर तिनको शिक्षालाई सुनिरहेको र तिनको अख्तियारप्रति समर्पित भएको कुरालाई कल्पना गर्नुहोस । परिवारमा परमेश्वरले बनाउनु भएको नीतिको बिरुद्ध त्यो हुन्छ र गलत उदाहरण प्रस्तुत हुन्छ ।

style=”font-family: Preeti;”> पावलका वचनहरूले यही कुरालाई सम्बोधन गर्दछन । तिनीहरू एल्डरहरूको लागि उसको योग्यताहरूको धेरै नजीकको सन्दर्भमा पाइन्छन (१ तिमोथी ३ः १—७बmउस), जसमध्ये एउटा चाँहि त्यो व्यक्ति पूरुष नै हुनु पर्छ । यो कुरा पनि थाहा पाइरहनु पर्छ, कि एल्डरहरूले नियमित रूपमा मण्डलीमा सिकाउनु पर्दछ (१ तिमोथी ५ः१७बmउस) । स्त्रीहरूको सम्बन्धमा पावलका वचनहरू ग्रहणयोग्य निर्देशनहरू हुन र पूरुषहरूलाई सिकाउन वा तिनीहरूमाथि अधिकार जमाउन अनुमति नदिइएको चाँहि मण्डलीको उचित तिनी—नियमसँग सम्बन्धित कुराहरू हुन भन्ने स्पष्ट छ । पाष्टर÷एल्डर÷बिशपको भूमिका निर्वाह गर्न स्त्रीहरूलाई उचित हुँदैन भनेर उनले वर्णन गर्दछन ।

style=”font-family: Preeti;”> स्त्रीहरू÷पत्नीहरू आफ्नो पतिको अधीनमा समर्पित भएर प्रार्थना गर्न, अगमवाणी गर्न, मण्डलीलाई बाँडचुँड गर्न संक्षेपमा शिक्षाहरू ग्रहण गर्न वा मण्डलीको सामान्य सभामा बोल्न सत्तैmनन भन्न खोजिएको चाँहि होइन । यी सबै कुराहरू तिनले परमेश्वरको ईश्वरीय नीतिलाई आफ्नो घरमा उलङ्घन नगरिकन गरे भैmँ गरी मण्डलीमा पनि गर्न सक्छिन । तिनलाई मण्डलीमा निषेध गरिएको कुरा आफ्नो घरमा जुन कुरा नगर्नको लागि भनिएको थियो त्यो कुराभन्दा बढी वा घटि केही पनि थिएन — आफ्नो ७नतसीमानप्रति अख्तियार जमाउने अभ्यास ग¥यो भने त्यहाँ गलत सन्देश पैmलिने खतरा उत्पन्न हुन सक्छ र यो दैनिक रूपमा गरिने मण्डली सभा अद्धिय छ ।

style=”font-family: Preeti;”> ”स्त्रीहरू सेवकाइमा रहेर दयाको भावनाले सेवा गर्दा र परमेश्वरले तिनीहरूलाई दिनु भएका बरदानहरू प्रयोग गर्दा आधारभूत रूपमा के गल्ती हुन सक्छ ७तिस नैतिक अर्थात चारित्रिक कुन चाँहि सिद्धान्तले त्यसलाई उलङ्घन गर्न सक्तछ ७तिस भनेर हामीले आपैmसँग सोधौं । त्यसपछि हामी छोटकरीमा महसुस गर्दछौं, कि त्यस सिद्धान्तको सम्भावित उलङ्घन स्त्रीको सेवकाइमा तिनीहरूले पूरुष र स्त्री, पति र पत्नीको बीचको सम्बन्धको लागि परमेश्वरको नीतिलाई उलङ्घन गरेको पाइन्छ । दुवै ”समस्याका खण्डहरूमा” विचार गर्दा उहाँको वास्ताको आधारमा विवाहमा ईश्वरीय नीतिलाई पावलले समर्थन गर्दछन ।

style=”font-family: Preeti;”> यसरी स्त्रीहरूलाई एकदम सानो अर्थमा मात्रै सेवकाइमा कडा गरिएको छ भनेर हामी महसुस गर्दछौं । अरु धेरै तरिकाहरूमा परमेश्वरले उहाँको महिमाको निम्ति स्त्रीहरूलाई प्रयोग गर्न चाहनु हुन्छ र उहाँले त्यो काम हजारौं बर्षहरूदेखि नै गरिरहनु भएको छ । धर्मशास्त्रले स्त्रीहरूले परमेश्वरको राज्यको निम्ति सकारात्मक रूपमा लगानी गरेको बारेमा बताउँछ, तिनीहरूमध्ये कतिको बारेमा हामीले पहिले नै विचार गरी सकेकाछौं । प्रभु येशूको एकदमै नजीकका केही मित्रहरू पनि स्त्रीहरू नै थिए भन्ने कुरालाई पनि हामीले बिर्सनु हुँदैन (यूहन्ना ११ः५), र ती स्त्रीहरूले उहाँलाई आर्थिक रूपमा सहायता गरेका थिए (लूका ८ः१—३),े पूरुषहरूको बारेमा खास त्यस्तो कुनै कुरा गरिएको छैन । सामरियाको इनारमा भेटिएकी स्त्रीले आफ्ना गाउँका पूरुषहरूलाई ख्रीष्टको बारेमा बताइन र धेरैले उहाँमा विश्वास गरे (यूहन्ना $M@—#),#(_ । तबिता नाउँ गरेकी स्त्री चेला ”असल काम गर्न र दान दिनमा लागिरहन्थिन” भनेर भनिएको छ (प्रेरित ९ः३६) । यी तिनै स्त्री थिइन जसले प्रभु येशूको दफनको लागि उहाँलाई अभिषेक गरेकी थिइन र उहाँले तिनलाई कुनै पूरुषहरूले गनगन गरेको बेला प्रशसां गरेकी थिइन (मर्कूस १४ः३—९) । अन्तमा प्रभुले यरुशलेमको बाटोमा आफ्नो त्रूmस बोकेर हिँडिरहनु भएको बेलामा रुने स्त्री पनि यिनै स्त्री थिइन भनेर बाइबलले उल्लेख गरेको छ र त्यस बारेमा कुनै पूरुषको बिषयमा भनिएको छैन । यी उदाहरणहरू र अन्य यस्तै अरु थुप्रै उदाहरणहरूले स्त्रीहरूलाई माथि उठेर परमेश्वरले नियुक्त गर्नु भएको सेवकाइलाई तिनीहरूले पूरा गर्न सक्छन भनेर हौसला दिनु भएको छ । हामीलाई तिनीहरू सबै चाहिन्छ !

style=”font-family: Preeti;”>%@ आदमलाई परमेश्वरले सृष्टि गरी सक्नुभएपछि परमेश्वरले हवालाई सृष्टि गर्नु भयो र हरेक पूरुषलाई स्त्रीले नै जन्म दिएकी थिइन भनेर पनि थाहा गरिएको हुनु पर्छ । आदमदेखि पछिका हरेक पूरुषहरू स्त्रीबाट आएका हुन भनेर पावलले १ को० ११ः ११,१२ मा हामीलाई सम्झना गराएको छ । पूरुषहरू तिनीहरूका आमाहरूबाट जन्मिएका हुन भन्ने कुरालाई ईश्वरीय क्रमले प्रमाणित गरी दिएको यस तथ्यलाई कसैले पनि विवाद गर्दैन ।

style=”font-family: Preeti;”>%# पावलले दिएको हौसलामा ”भाइहरू” लाई सम्बोधन गरिएको छ, यो शब्द यस पत्रमा २७बmउस पल्ट उहाँले प्रयोग गर्दछन र त्यसले कोरिन्थीमा भएको पूरै ईसाईहरूको शरीरलाई स्पष्ट रूपमा उल्लेख गरेको छ, पूरुषहरूलाई मात्र होइन ।

style=”font-family: Preeti;”>%$ यो कुरा थाहा हुनु पर्छ, कि मौलिक ग्रीक भाषामा स्त्रीहरू र पत्नीको लागि अर्थात पति र पूरुषको लागि भिन्नै शब्दहरू थिएनन । यसैले लेखकले स्त्रीहरू र पूरुषहरू अर्थात पति र पत्नीहरूको बारेमा भनिरहेका थिए, कि थिएनन भनेर संकल्प गर्नै पर्छ । यस खण्डमा विचार गरेर पावलले पत्नीहरूलाई तिनीहरूले आफ्ना पतिहरूसँग जेसुकै कुरा पनि आफ्नै घरमा मात्रै सोध्न सक्छन भनेर भनिरहेका छन ।

Niba bizwi neza ko abarenga kimwe cya kabiri cy’itorero ry’Umwami Yesu Kristo ari abagore, ni ngombwa cyane gusobanukirwa inshingano yabo bahawe n’Imana mu mubiri wa Kristo. Mu matorero menshi n’imirimo itandukanye y’Imana, abagaragara nk’abakozi b’agaciro cyane, nk’uko akenshi ari na bo benshi mu bayoboye umurimo w’Imana.

Nyamara uruhare rw’abagore si ko bose baruvugaho rumwe. Akenshi usanga abagore bakumīrwa ku nshingano zimwe na zimwe z’umurimo w’Imana mu itorero zirebana no kuvuga n’ubuyobozi. Amatorero amwe yemera ko abagore baba abapastori; amenshi ntabyemera. Amwe yemera ko abagore bigisha mu gihe andi atabyemera. Amatorero amwe abuza abagore kuvuga na rimwe mu materaniro mu rusengero.

Uku kutavuga rumwe kose guturuka ku buryo butandukanye abantu basobanura amagambo ya Pawulo ku birebana n’uruhare rw’abagore ari mu 1 Kor. 14:34-35 na 1 Tim. 2:11-3:7. Ibi Byanditswe ni byo turi bwibandeho muri iri somo ryacu, by’umwihariko ku mpera y’iki gice.

Uhereye ku Itangiriro

(From the Beginning)

Dutangira, reka turebe icyo Bibiliya ivuga ku bagore kuva ku mpapuro zayo zitangira. Abagore, kimwe n’abagabo, baremwe mu ishusho y’Imana:

Imana irema umuntu ngo agire ishusho yayo, afite ishusho yayo ni ko yamuremye, umugabo n’umugore ni ko yabaremye (Itang. 1:27).

Birazwi neza ko Imana yaremye Adamu mbere y’uko irema Eva, kandi ku bwa Pawulo iki ni ikintu gikomeye mu buryo bw’umwuka (reba 1 Tim. 2:3). Nyuma turi buze kureba agaciro uko kuremwa mbere bifite nk’uko bisobanurwa na Pawulo, ariko ntidushobora kubishingiraho ngo tuvuge ko umugabo aruta umugore. Tuzi ko Imana yaremye inyamaswa mbere y’uko irema abantu (reba Itang. 1:24-28), kandi ntawavuga ko inyamaswa ziruta abantu.[1]

Umugore yaremewe kuba umufasha w’umugabo we (reba Itang. 2:18). Ibi na none ntibivuga ko ari we uri hasi, ahubwo byerekana gusa uruhare rwe mu buzima bw’urugo. Umwuka Wera twamuhawe nk’umufasha, ariko nta gushidikanya ko tutamuruta. Ahubwo Umwuka Wera araturuta! Kandi umuntu yanavuga rwose ko kugira ngo Imana ireme umugore abe umufasha w’umugabo we ari ukuvuga ko abagabo bari bakeneye ubufasha/ubutabazi! Ni Imana yavuze ko atari byiza ko umugabo aba wenyine (reba Itang. 2:18). Ibyo byagiye bigaragara ko ari ukuri incuro zitabarika mu mateka aho abagabo bagiye basigara bonyine badafite abagore bo kubafasha.

Kandi ikindi twarangirizaho, tubona mu mpapuro za mbere z’igitabo cy’Itangiriro ko umugore wa mbere yaremwe mu mubiri w’umugabo wa mbere. Yakuwe muri uwo mugabo, bivuga ko hari ikintu aba abura iyo atamufite kandi ko ubusanzwe mu ntangiriro bombi ari umuntu umwe. Ikindi kandi, icyo Imana yatandukanije yari igamije ko cyongera kuba kimwe mu buryo bw’ubusabane mpuzabitsina, uburyo butagamije kororoka gusa, ahubwo no kugaragarizanya urukundo no kwishimana mu buryo bombi baba bakeneranye.

Muri aya masomo yerekeranye n’iremwa byose birerekana ko nta gitsina kiruta ikindi, cyangwa ko hari igifite uburenganzira bwo kugira ubutware ku kindi. Kandi kuba Imana yarageneye inshingano zitandukanye mu rugo/rushako cyangwa mu murimo w’Imana ntaho bihuriye n’uburinganire bwabo n’abagabo muri Kristo, kuko muri We “ntihakiriho umugabo cyangwa umugore” (Gal. 3:28).

Abagore mu Murimo w’Imana mu Isezerano Rya Kera

(Women in Ministry in the Old Testament)

Hamwe n’urwo rufatiro twashyizeho, reka noneho turebe bamwe mu bagore bakoreshejwe n’Imana mu Isezerano Rya Kera kugira ngo basohoze imigambi yayo. Biragaragara cyane ko mu Isezerano rya Kera Imana yahamagaye mbere na mbere abagabo mu murimo wayo, ndetse nk’uko yabigize mu bihe by’Isezerano Rishya. Inkuru z’abagabo nka Mose, Aroni, Yosuwa, Yosefu, Samweli na Dawidi zuzuye impapuro z’Isezerano Rya Kera.

Nyamara abagore benshi bagaragaramo na bo nk’ikimenyetso cyo guhamya ko Imana ishobora guhamagara kandi igakoresha uwo ishatse wese, kandi abagore bambitswe n’Imana imbaraga bashobora umurimo uwo ari wo wose Imana ibahamagariye.

Mbere y’uko tugira umugore tureba by’umwihariko muri abo, reka tubanze tuvuge ko buri mugabo wese wakoreshejwe n’Imana mu buryo bukomeye mu Isezerano rya Kera yabyawe kandi arerwa n’umugore. Mose ntiyari kubaho iyo hataza kubaho umugore witwa Yokebedi (reba Kuva 6:20). Kandi ntihaba harabayeho abandi bagabo b’ibihangange bakoreshejwe n’Imana iyo hataba ba nyina bababyaye. Abagore bahawe inshingano iremereye kandi umurimo w’Imana ukwiriye gushimwa wo kurera abana mu Mana (reba 2 Tim. 1:5)

Yokebedi ntiyari gusa nyina w’abagabo babiri bahamagawe n’Imana, Mose na Aroni, ahubwo yari na nyina w’umugore wahamagawe n’Imana, mushiki wabo, umuhanuzikazi akaba n’umuyobozi wo kuramya no guhimbaza witwa Miriyamu (reba Kuva 15:20). Muri Mika 6:4, Imana yashyize Miriyamu ku rwego rumwe na Mose na Aroni ivuga ko ari umwe mu bayobozi ba Isirayeli:

Nakuzamuye nkuvana mu gihugu cya Egiputa, ndakurokora ngukura mu nzu y’uburetwa, nohereza Mose na Miriyamu imbere yawe.

Birumvikana, uruhare rwa Miriyamu mu buyobozi bwa Isirayeli ntirwari runini nk’urwa Mose. Nyamara nk’umuhanuzikazi, Miriyamu yavugishwaga n’Imana, kandi ndibwira ko nta kosa umuntu yaba afite avuze ko ubutumwa Imana yanyuzaga muri Miriyamu butari ubutumwe ku bagore gusa, ahubwo bwabaga bwohererejwe n’abagabo ba Isirayeli.

Umucamanza w’umugore muri Isirayeli

(A Female Judge Over Israel)

Undi mugore Imana yahagurukije nk’umuyobozi muri Isirayeli ni Debora, wabayeho mu bihe by’abacamanza ba Isirayeli. Na we yari umuhanuzikazi, kandi yabaye umucamanza wa Isirayeli kimwe n’abandi bacamanza bose ba Isirayeli nka ba Gideyoni, Yefuta na Samusoni mu bihe byabo. Tubwirwa ko “Abisirayeli bose bajyaga bamusanga ngo abacire imanza” (Abac 4:5). Nuko rero yafatiraga abagabo ibyemezo, ntabwo ari abagore gusa. Ibi ntidushobora kubyibeshyaho: Umugore yabwiraga abagabo ibyo bagomba gukora, kandi Imana yari yaramusigiye amavuta kubikora.

Nk’abandi bagore bandi benshi Imana ihamagara mu buyobozi, Debora urebye na we yahuye n’umugabo umwe nibura umurushya kubera kunanirwa kwakira Ijambo ry’Imana rinyuze mu kanwa k’umugore. Yitwaga Baraki, kandi kuko yashidikanyaga ku mabwirizwa y’ubuhanuzi Debora yamuhaga ngo ajye ku rugamba atere Sisera umugaba w’ingabo z’Abanyakanani, amubwira ko icyubahiro cyo kwica Sisera kiza kuba icy’umugore. Ibyo yavugaga byari ukuri koko, umugore witwaga Yayeli yibukwa mu Byanditswe nk’umugore watikuye urubambo rw’ihema mu mutwe wa Sisera asinziriye (reba Abac 4). Inkuru irangira Baraki aririmbana na Debora indirimbo y’intsinzi! Ibitero bimwe byuzuye ibisingizo bivuga Debora na Yayeli (reba Abac 5), kandi nyuma byarangiye Baraki yemera ko “abagore bakoreshwa n’Imana” ibyo ari byo byose.

Umuhanuzikazi wa Gatatu

A Third Prophetess

Umugore wa gatatu uboneka mu Isezerano rya Kera nk’umuhanuzikazi wari wubashywe ni Hulida. Imana yamukoresheje mu guha umugabo ihishurirwa rizima ry’ubuhanuzi n’umuyoboro w’uko ibintu bigomba gukorwa, uwo ni umwami w’Abayuda Yosiya wari uhagaritse umutima atazi icyo agomba gukora (reba 2 Abami 22). Na none aha tubona urugero rw’aho Imana ikoresha umugore kuyobora umugabo. Birashoboka cyane ko Hulida yajyaga akoreshwa n’Imana muri ubwo buryo kenshi, naho ubundi ntabwo Yosiya aba yarizeye ako kageni ibyo amubwiye.

Ariko se kuki Imana yahamagaye Miriyamu, Debora na Hulida nk’abahanuzikazi? Mbese ntiba yarahamagaye abagabo mu cyimbo cyabo?

Ni byo koko rwose Imana yari guhamagara abagabo bagakora neza neza nk’ibyo abo bagore batatu bakoze. Ariko si ko yabigenje. Kandi nta muntu n’umwe uzi impamvu. Icyo twakagombye kwigira kuri ibi ni uko tugomba kwitonda cyane tukirinda gushyirira Imana ho imipaka ku bijyanye n’abo ihamagara mu murimo. Nubwo ubusanzwe Imana mu Isezerano rya Kera yarobanuriraga abagabo umurimo w’ubuyobozi, hari igihe na none yatoranyaga abagore.

Hanyuma kandi, urabona ko muri izo ngero zigaragara cyane uko ari eshatu z’abakozi b’Imana b’abagore, bari abahanuzikazi. Hari imirimo imwe mu Isezerano rya Kera abagore batahamagarirwaga. Urugero, nta mugore wahamagarirwaga kuba umutambyi. Nuko rero hari imirimo imwe n’imwe Imana yahariraga abagabo gusa.

Abagore mu Murimo w’Imana mu Isezerano Rishya

(Women in Ministry in the New Testament)

Ikintu gishimishije ni uko na none tubona mu Isezerano Rishya, umugore wahamagawe n’Imana kuba umuhanuzikazi. Igihe Yesu yari akiri agahinja k’iminsi micye, Ana yaramumenye atangira kwamamaza ko ari we Mesiya:

Hariho n’umuhanuzikazi witwaga Ana, mwene Fanuweli wo mu muryango wa Asheri, yari umukecuru wa kera. Amaze gushyingirwa yamaranye n’umugabo we imyaka irindwi, noneho amara imyaka mirongo inani n’ine ari umupfakazi. Yahoraga mu rusengero aramya Imana, yiyiriza ubusa, asenga ku manywa na nijoro. Muri uwo mwanya na we araza ashima Imana, avuga ibya Yesu abibwira bose abari bategereje gucungurwa kw’i Yerusalemu (Luka 2:36-38).

Urabona ko Ana yavuze ibya Yesu abibwira bose “abari bategereje gucungurwa kw’i Yerusalemu.” Birumvikana ko n’abagabo barimo. Ubwo rero umuntu ashobora kuvuga ko Ana yariho yigisha abagabo ibya Kristo.

Hari abandi bagore mu Isezerano Rishya Imana yakoresheje mu mpano y’ubuhanuzi. Mariya nyina wa Yesu na we nta gushidikanya ko ari muri abo (reba Luka 1:46-55). Igihe cyose amagambo y’ubuhanuzi amagambo y’ubuhanuzi ya Mariya asomewe mu iteraniro mu rusengero, umuntu ashobora kuvuga ko ari umugore uriho yigisha itorero. (Kandi ku buryo budasubirwaho Imana yahaye icyubahiro umugore mu kohereza Umwana wayo mu isi aciye mu mugore, kandi yashoboraga kubikora mu zindi nzira nyinshi.)

Urutonde rurakomeza. Imana yari yaravugiye mu kanwa k’umuhanuzi Yoweli ko igihe Imana izasuka Umwuka wayo, abahungu n’abakobwa ba Isirayeli bazahanura (reba Yoweli 2:28). Petero yahamije ko ubuhanuzi bwa Yoweli bwavugaga ku Isezerano Rishya (reba Ibyak 2:17).

Mu gitabo cy’Ibyak 21:8-9 tubwirwa ko umuvugabutumwa Filipo yari afite abakobwa bane b’abahanuzikazi.

Pawulo yanditse ku by’abagore bahanura mu materaniro y’itorero (reba 1 Kor. 11:5). Biragaragara neza iyo usomye icyo gice ko habaga hari abagabo.

Hamwe n’izo ngero zose z’Ibyanditswe z’abagore bakoreshwa n’Imana nk’abahanuzikazi kandi ikabakoresha mu guhanura, nta mpamvu n’imwe rwose twaba tugifite yo kurwanya igitekerezo cy’uko Imana ishobora gukoresha abagore muri bene iyo mirimo! Byongeye kandi, nta kintu na kimwe cyatuma tuvuga ko abagore batahanurira abagabo mu izina ry’Uwiteka.

Abapastori b’Abagore?

(Women as Pastors?)

Tuvuge iki ku bagore bakora umurimo w’ubushumba? Biragaragara neza ko umurimo wo kuba pastori/umukuru w’itorero/umwepiskopi Imana yawuteganirije abagabo:

Iri jambo ni iryo kwizerwa ngo: umuntu (umugabo) nashaka kuba umwepisikopi, aba yifuje umurimo mwiza. Nuko umwepisikopi akwiriye kuba inyangamugayo, no kuba umugabo w’umugore umwe (1 Tim. 3:1-2).

Icyatumye ngusiga i Kirete ni ukugira ngo utunganye ibyasigaye bidatunganye, kandi ngo ushyire abakuru b’Itorero mu midugudu yose nk’uko nagutegetse. Ibyo ni ukuvuga abagabo batariho umugayo bafite umugore umwe (Tito 1:5-6).

Pawulo ntiyerura ngo avuge ko bibujijwe ko abagore bakora uwo murimo, ubwo rero natwe twabyitondamo ntidufate umwanzuro wa burundu ko bitemewe rwose. Biragaragara ko hari abapastori benshi/abakuru b’Itorero/ abepisikopi b’abagore hirya no hino mu isi muri iki gihe kandi bakora umurimo wabo neza cyane, by’umwihariko mu bihugu bikiri mu nzira y’amajyambere, ariko baracyari bacye cyane bikabije. Ahari wenda rimwe na rimwe Imana ijya ihamagara abagore kuri uyu murimo ku bw’impamvu z’ubwenge bw’ubwami bwayo cyangwa se igihe abagabo bujuje ibisabwa kugira ngo bakore umurimo w’ubuyobozi babuze. Biranashoboka ko abapastori benshi b’abagore baboneka mu mubiri wa Kristo muri iki gihe baba mu by’ukuri barahamagariwe indi mirimo Bibiliya yemerera abagore, nk’umurimo w’ubuhanuzi, ariko imiterere y’Itorero muri iki gihe ikaba ituma bakora umurimo wabo ari uko gusa babaye abapastori.

Kuki intebe ya pastori/umukuru w’Itorero/umwepisikopi yagenewe abagabo? Gusobanukirwa imikorere y’uwo muhamagaro byadufasha gusobanukirwa. Kimwe mu bisabwa ku mupastori /umukuru w’Itorero/umwepisikopi ni uko,

Agomba kuba ategeka neza abo mu rugo rwe, agatera abana be kumvira no kubaha rwose (Mbese utazi gutegeka abo mu rugo rwe yabasha ate kurinda Itorero ry’Imana?)” (1 Tim. 3:4-5).

Ibi bintu bisabwa bituma bisobanuka neza kumenya ko umukuru w’Itorero wo mu Isezerano Rishya yabaga ashinzwe Itorero ryo mu rugo rito. Umurimo we wabaga umeze nk’uwa se w’abana uko ayobora urugo rwe. Ibi bidufasha kumva impamvu umurimo w’ubushumba wakagombye gukorwa n’umugabo–kuko bifitanye isano cyane n’imiterere y’umuryango kuko, iyo uhuje n’uko Imana yawugambiriye, wakagombye kuyoborwa n’umugabo mu rugo, ntabwo ari umugore. Turaza kubikomeza hanyuma.

Intumwa z’Abagore?

(Women as Apostles?)

Twabonye ko abagore bashobora kuzuza neza inshingano zo kuba abahanuzikazi (niba barahamagawe n’Imana). Bimeze bite ku bundi bwoko bw’imirimo? Gusoma intashyo za Pawulo ziri mu Abaroma 16 aho ashima abagore bamwe bakoze umurimo w’Imana bitangira ubwami bw’Imana biratumurikira mu gusobanukirwa. Hari n’ushobora kuba yarashyizwe ku rutonde nk’intumwa. Mu mirongo y’Ibyanditswe bikurikira bitatu, nanditse n’utunyuguti duto tuberamye amazina yose y’abagore:

Mbashimiye Foyibe mushiki wacu ari we mudiyakonikazi w’Itorero ry’I Kenkireya, ngo mumwakire kubw’Umwami wacu nk’uko bikwiriye abera, kandi mumufashe mu byo azabashakaho byose, kuko na we yafashije benshi barimo jye (Rom 16:1-2).

Mbega gutangira umuntu ubuhamya! Ntabwo tuzi neza umurimo Foyibe yakoraga, ariko Pawulo amwita “umukozi mu Itorero ry’i Kenkireya” kandi ati”uwafashije benshi,” na we arimo. Ibyo yakoreraga Umwami byose, bigomba kuba byari bikomeye kugeza ubwo Pawulo yandika urwandiko rwo kumutangira ubuhamya ku Itorero ry’i Roma ryose.

Ubukurikiraho turasoma ibya Purisika (Purisikila), we n’umugabo we Akwila, bakoraga umurimo ukomeye ku buryo ab’amatorero y’abanyamahanga bose babashimaga:

Muntahirize Purisikila na Akwila bakoranye nanjye muri Kristo Yesu, kandi bemeye gutanga imitwe yabo gucibwa kugira ngo bankize. Si jye jyenyine ubashima, ahubwo n’amatorero yo mu banyamahanga yose arabashima. Muntahirize Itorero ryo mu rugo rwabo, muntahirize na Epayineto uwo nkunda, ari we muganura w’abo muri Asiya bahindukiriye Kristo. Muntahirize Mariya wabakoreye cyane. Muntahirize na Andironiko na Yuniya [nk’uko Bibiliya KJV imwita ryaba ari izina ry’igitsina gore, naho Yuniyasi ni iry’igitsina gabo]dusangiye ubwoko, bari babohanywe nanjye ari ibirangirire mu ntumwa. Ni bo bambanjirije muri Kristo (Rom. 16:3-7).

Ku byerekeye Juniyasi, byaba bifite ishingiro umuntu avuze umuntu wari “ikirangirire mu ntumwa” na we nta kabuza yari intumwa. Niba abasobanuye bavuga Juniya barasobanuye neza, ubwo rero yari intumwa y’umugore. Purisikila na Mariya bari abakozi b’Umwami.

Muntahirize Ampuliyato uwo nkunda mu Mwami wacu. Muntahirize Urubano ukorana natwe muri Kristo, na Sitaku uwo nkunda. Muntahirize Apele wemewe muri Kristo. Muntahirize abo mu bo kwa Arisitobulo. Muntahirize Herodiyoni dusangiye ubwoko. Muntahirize abo mu bo kwa Narukiso bari mu Mwami wacu. Muntahirize Tirufayina na Tirufosa bakorera mu Mwami wacu. Muntahirize Perusi ukundwa, wakoreye mu Mwami cyane. Muntahirize Rufo watoranijwe mu Mwami, na nyina ni nka mama. Muntahirize Asunkirito na Fulegoni, na Herume na Petiroba, na Heruma na bene Data bari hamwe na bo. Muntahirize Filologo na Yuliya, na Neru na mushiki we, na Olumpa n’abera bose bari hamwe na bo. (Rom. 16:8-15).

Biragaragara neza ko abagore bashobora kuba “abakozi” mu murimo w’Imana.

Abigisha b’Abagore?

(Women as Teachers?)

Iby’abigisha b’abagore byo bimeze bite? Isezerano Rishya ntirivuga n’umwe. Ariko nyine nta n’umugabo uvugwa mu Isezerano Rishya wahamagariwe umurimo w’ubwigisha. Purisikila (umaze kuvugwa haruguru uzwi kandi ku izina rya Purisika), umugore wa Akwila, yajyaga yigisha ku rwego rworoheje. Urugero, igihe we n’umugabo we Akwila bumvaga ko Apolo agenda abwiriza ubutumwa ariko butuzuye neza muri Efeso, “Bamujyana iwabo, bamusobanurira inzira y’Imana kugira ngo arusheho kuyimenya neza” (Ibyak 18:26). Ntawajya impaka z’uko Purisikila yafashije umugabo we kwigisha Apolo, umugabo. Ikigeretseho kandi, Pawulo avuga Purisikila na Akwila incuro ebyiri mu Byanditswe igihe yandika ku “Itorero ryo mu rugo rwabo” (reba Rom. 16:3-5; 1 Kor. 16:19), kandi bombi abita “abakozi bagenzi be muri Kristo” mu Abaroma 16:3. Ntidushidikanya cyane ko Purisikila yari yafatanyaga n’umugabo we gukora umurimo w’Imana.

Igihe Yesu Yatumaga Abagore Kujya Kwigisha Abagabo

(When Jesus Commanded Women to Teach Men)

Mbere y’uko tuvuga ku magambo ya Pawulo ku byerekeye guceceka kw’abagore mu materaniro y’Itorero no kubuza abagore kwe ngo ntibakigishe abagabo, reka turebe ikindi Cyanditswe kiza kudufasha kubihuza neza.

Yesu amaze kuzuka, marayika yatumye abagore batatu nibura kujya kwigiisha abigishwa ba Yesu b’abagabo. Abo bagore batumwe kujya kubwira abigishwa ko Yesu yazutse kandi ko ari bubiyereke i Galilaya. Ariko si ibyo gusa. Nyuma yaho gato, Yesu ubwe yiyeretse ba bagore abategeka kujya kubwira abigishwa ngo bajye I Galilaya (reba Mat 28:1-10; Mar 16:1-7).

Ubwa mbere, ndibwira ko bifite icyo bivuze kuba Yesu yarabanje kwiyereka abagore hanyuma akabona kwiyereka abagabo. Ubwa kabiri, niba ari ikosa mu buryo bw’imyizerere cyangwa ubw’imyifatire ko umugore yigisha abagabo, umuntu yavuga ko Yesu atari kuba yarohereje abagore kujya kwigisha abagabo ibyo kuzuka kwe, ntabwo ari ukujya kubibamenyesha gusa, ibyo ni ibintu bito cyane yashoboraga no kubibimenyeshereza ubwe (kandi koko yaje kubikora). Nta muntu wajya impaka kuri ibi: Umwami Yesu yabwiye abagore kujya kwigisha abagabo ihame rikomeye no kubaha amabwiriza amwe y’umwuka.

Ibice by’Ibyanditswe Byabaye Ikibazo

(The Problem Passages)

Noneho ubwo hari ubumenyi dufite ku byo Bibiliya ivuga ku nshingano z’abagore mu murimo w’Imana, dushobora kurushaho gusobanura “ibice byabaye ikibazo” mu nyandiko za Pawulo. Reka tubanze turebe amagambo ye ku byerekeye abagore gucecekera mu materaniro:

Abagore nibacecekere mu materaniro, kuko batemererwa kuvuga, ahubwo baganduke nk’uko amategeko na yo avuga. Kandi nibagira icyo bashaka kumenya babibarize abagabo babo imuhira, kuko biteye isoni ko umugore avugira mu iteraniro (1 Kor. 14:34-35).

Bamwe bibaza, ku bw’impamvu nyinshi zikomatanije, niba koko aya ari amabwiriza ya Pawulo cyangwa niba yarasubiragamo gusa ibyo Abakorinto bari bamwandikiye. Biragaragara neza mu gice cya kabiri cy’uru rwandiko, ko Pawulo yasubizaga ibibazo Abakorinto bari bamubajije mu rwandiko bari bohereje (reba 1 Kor. 7:1, 25; 8:1; 12:1; 16:1, 12).

Ikigeretse kuri ibyo, mu murongo ukurikiraho, Pawulo yandika icyo umuntu yavuga ko ari ibyo atekereza kuri ayo mategeko akaze y’Abakorinto yo gucecekesha abagore mu materaniro:

Mbese kuri mwe ni ho ijambo ry’Imana ryaturutse? Cyangwa ryageze kuri mwe mwenyine? (1 Kor. 14:36).

Bibiliya yitirirwa King James isobanura uyu murongo mu buryo wumva ko Pawulo ndetse atangazwa n’iyo myitwarire y’Abakorinto:

Ngo iki? Ijambo ry’Imana se ryaturutse kuri mwe? Cyangwa ryaje kuri mwe gusa? (1 Kor. 14:36).

Uko biri kose, Pawulo biragaragara ko abaza ibibazo bibiri byo kubaza ibyo azi, ashaka gusa gusobanura neza. Igisubizo kuri ibyo bibazo byombi ni Oya. Abakorinto si bo ijambo ry’Imana ryaturutseho, nta n’ubwo ari bo bonyine ryagejejweho. Ibibazo bya Pawulo biragaragara ko ari ibyari bigamije gucyaha ubwibone bwabo. Niba ibi ari byo atekereza ku mirongo ya mbere ibanjirije ibyo bibazo, kwari nko kubabwira ngo, “Mwibwira ko muri ba nde? Kuva ryari mwahawe ububasha bwo kugena uwo Imana igomba gukoresha mu kuvuga ijambo ryayo n’uwo itagomba gukoresha? Imana ishatse yakoresha abagore, muri abapfu kubona mubacecekesha.”

Iyi nsobanuro wumva ifite ishingiro iyo wibutse ko Pawulo, muri uru rwandiko nyine, yari yamaze kwandika avuga uburyo bwiza abagore bakwiriye gukurikiza bahanura mu materaniro (reba 1 Kor. 11:5), ibyo ni ibintu bitabasaba guceceka. Byongeye kandi, nyuma y’imirongo mike gusa uvuye kuri iyi twigaho, Pawulo ahamagarira Abakorinto bose,[2] n’abagore barimo “kwifuza cyane impano y’ubuhanuzi” (1 Kor. 14:39). Yaba rero yivuguruje cyane niba koko yari yashyizeho itegeko ritegeka abagore gucecekera mu materaniro muri 14:34-35.

Ubundi buryo bushoboka

(Other Possibilities)

Ariko reka tube dufashe ko amagambo ari mu 1 Abakorinto 14:34-35 yavuzwe na Pawulo koko, ategeka abagore guceceka. Twasobanura dute noneho ibyo avuga?

Na none twakwibaza impamvu Pawulo yategetse ko abagore bacecekera mu materaniro mu gihe yavuze muri urwo rwandiko nyine ko bashobora gusenga no guhanura mu materaniro.

Ikindi kandi, Pawulo yari azi ha handi hose twamaze kubona muri Bibiliya havuga uko Imana yakoresheje abagore mu kuvuga ijambo ryayo mu ruhame, kandi babwira abagabo. Ni mpamvu ki yari gucecekesha abo Imana yari yaragiye kenshi isiga amavuta ngo bavuge?

Rwose ku muntu utekereza neza wese arumva ko Pawulo atashoboraga kuvuga ko abagore bagomba guceceka rwose buri gihe cyose itorero riteranye. Wibuke ko itorero rya mbere ryateraniraga mu Ngo kandi bagasangira ibyo kurya. Tuvuge se ko abagore bacecekaga rwose ntibagire akajambo na kamwe bavuga kuva binjiye mu nzu kugeza batashye? Ko batavugaga bategura amafunguro cyangwa igihe basangira? Ko ntacyo babwiraga abana babo kumara icyo gihe cyose bahamaraga? Igitekerezo nk’icyo cyaba ari ubupfapfa.

Niba aho “babiri cyangwa batatu bateraniye” mu izina rya Yesu aba ari hagati yabo (reba Mat 18:20), kandi iryo ni iteraniro ry’itorero, noneho se ubwo aho abagore babiri cyangwa batatu bateraniye mu izina rya Yesu, ntibagomba kuvugana?

Oya, niba 1 Abakorinto 14:34-35 ari amabwirizwa ya Pawulo koko, yakemuraga gusa akabazo gato kajyanye na gahunda mu matorero. Abagore bamwe ntibagiraga gahunda mu buryo babazamo ibibazo. Pawulo ntiyavugaga ko abagore bagomba guceceka rwose kumara igihe cyose cy’amateraniro, nk’uko atavugaga ko abahanuzi bagomba guceceka rwose kugeza igihe amateraniro arangiriye, ubwo yahaga abahanuzi amabwiriza asa n’ayo mu mirongo mike mbere y’uko avuga ku bagore:

Ariko undi [muhanuzi] wicaye nashoka ahishurirwa, uwabanje ahore (1Kor. 14:30).

Ahangaha, ijambo “ahore” risobanura “kuba aretse kuvuga.”

Pawulo na none yabwiye abavuga mu ndimi guceceka igihe nta muntu wo gusobanura izo ndimi uri mu iteraniro:

Ariko nihaba hatariho usobanura, uvuga ururimi nacecekere mu iteraniro; yibwire kandi abwire Imana mu mutima we (1 Kor. 14:28).

Mbese Pawulo yabwiraga bene abo guceceka rwose kumara igihe cyose cy’amateraniro? Oya, yababwiraga gusa guceceka bakareka kuvuga mu ndimi igihe hatariho usobanura. Urabona ko Pawulo yababwiye “gucecekera mu iteraniro,” ari na yo mabwiriza yahaye abagore mu 1 Kor. 14:34-35. None se kuki twasobanura amagambo ya Pawulo yavuze abwira abagore tukavuga ko yavugaga ko “bagomba guceceka kugeza amateraniro arangiye,” ariko tugasobanura amagambo ye yavuze abwira abatubahiriza gahunda mu kuvuga mu ndimi ko yavugaga ko ari “ukuba baretse kuvuga mu bihe runaka by’amateraniro”?

Hanyuma kandi, umenye ko Pawulo atabwiraga abagore bose muri ibi Byanditswe twigaho. Amagambo ye arebana gusa n’abagore bafite abagabo, kuko bahugurirwa “kubaza abagabo babo imuhira” niba hari ibyo bashaka kubaza.[3] Wenda kimwe mu byateraga ibibazo ni uko abagore bafite abagabo babazaga ibibazo abandi bagabo baciye ku bagabo babo bari kumwe. Ibintu nk’ibyo bishobora kutagaragara neza, ndetse bishobora no kugaragaza ko nta cyubahiro umugore afitiye umugabo we kandi ko atamugandukira. Niba icyo ari cyo kibazo Pawulo yakemuraga, yaba ari yo mpamvu yashingiraga impuguro ye kuri icyo kintu cy’uko abagore bagomba kuganduka (birumvikana ko ari ukugandukira abagabo babo) nk’uko Amategeko abigaragaza mu buryo bwinshi uhereye ku mpapuro zibanza z’igitabo cy’Itangiriro (reba 1 Kor. 14:34).

Muri make, niba koko Pawulo atanga amabwiriza yerekeye guceceka kw’abagore mu 1 Abakorinto 14:34-35, arabwira abagore bafite abagabo guceceka bakareka kubaza ibibazo mu gihe kidakwiye cyangwa mu buryo budahesheje abagabo babo icyubahiro. Naho ubundi bashobora guhanura, gusenga no kuvuga.

Ibindi Byanditswe Byabaye ikibazo

(The Other Problem Passage)

Turebe ubwanyuma, ikindi gice cy’ “Ibyanditswe byabaye ikibazo,” kiri mu rwandiko rwa mbere Pawulo yandikiye Timoteyo:

Umugore yigane ituza aganduke rwose, kuko nanga ko umugore yigisha cyangwa ngo ategeke umugabo, ahubwo agire ituza kuko Adamu ari we wabanje kuremwa nyuma hagakurikiraho Eva. Kandi Adamu si we wayobejwe, ahubwo umugore ni we wayobejwe rwose ahinduka umunyabicumuro (1 Tim. 2:11-14).

Nta gushidikanya Pawulo yari azi Miriyamu, Debora, Hulida na Ana, abahanuzikazi bane bavugishijwe n’Imana babwira abagabo n’abagore, bakabigisha neza babasobanurira ubushake bw’Imana. Kandi rwose yari azi ko Debora, wabaye umucamanza wa Isirayeli, yagize ububasha bwo gutegeka abagabo n’abagore ku rwego runaka. Ntidushidikanya ko yari azi neza ko ku munsi wa Pentekote Imana yasutse Umwuka wayo, igasohoza bumwe mu buhanuzi bwa Yoweli bw’iminsi y’imperuka ubwo Imana izasuka Umwuka wayo ku bafite umubiri bose abahungu n’abakobwa bagahanura ijambo ry’Imana. Yari azi neza ko hari abagore Yesu yatumye kumuhera ubutumwa intumwa ze z’abagabo. Yari azi kandi amagambo yivugiye ubwe umuntu yavuga ko yemereraga abagore gusenga no guhanura mu materaniro igihe yatangaga umurongo w’uburyo bagomba kubikoramo. Nta gushidikanya ko yibukaga amagambo yabwiye Abakorinto abawira ko buri wese muri bo ashobora guhabwa n’Umwuka Wera ijambo ryo kwigisha abandi (reba 1 Kor. 14:26). None se ni iki yashakaga kubwira Timoteyo amwandikira aya magambo?

Urabona ko Pawulo mu mabwiriza atanga ashingira ku bintu bibiri bifitanye isano byo mu gitabo cy’Itangiriro: (1) Adamu yaremwe mbere ya Eva kandi (2) Eva ni we wayobejwe hanyuma aracumura , ntabwo ari Adamu. Icya mbere kerekana isano nyayo iri hagati y’umugabo n’umugore we. Nk’uko tubyigishwa na gahunda y’iremwa, umugabo ni we ugomba kuba umutwe, kandi ibyo Pawulo hari n’ahandi abyigisha (reba 1 Kor. 11:3; Ef 5:23-24).

Icya kabiri Pawulo avuga ntabwo ari ikigamije kumvikanisha ko abagore bayobywa kurusha abagabo, kuko atari ko bimeze. Mu by’ukuri ahubwo kuko hari abagore benshi kurusha abagabo mu mubiri wa Kristo, umuntu yanavuga ko abagabo ari bo bashobora kuba bayobywa kurusha abagore. Ahubwo icyo kindi cya kabiri yavuze cyerekana ko iyo gahunda Imana yari yagambiriye mu muryango idakurikijwe, Satani abona aho yinjirira. Ibibazo kiremwa muntu byatangiriye mu ngobyi ya Edeni igihe imibanire hagati y’umugabo n’umugore we yataga umurongo–Umugore w’Adamu ntiyamugandukiye. Adamu agomba kuba yarabwiye umugore we amabwiriza Imana yabahaye ku giti babujijwe gusoromaho imbuto (reba Itang 2:16-17; 3:2-3). Ariko umugore ntiyubahirije amabwiriza. Mu buryo runaka ndetse hari ubutware yagize ku mugabo we asa n’umutegeka kurya imbuto babujijwe (reba Itang 3:6). Ntabwo aho ari Adamu wari uyoboye Eva; Eva ni we wari uyoboye Adamu. Icyavuye muri ibyo ni amakuba.

Itorero–Urugero rw’Umuryango

(The Church–A Model of the Family)

Gahunda Imana yashatse ko ikurikizwa mu muryango Itorero ni ryo ryakagombye rwose kuyerekana. Nk’uko nabivuze mbere, ni ngombwa gukomeza kwibuka ko mu myaka maganatatu ya mbere y’amateka y’Itorero, amateraniro y’itorero babaga aria bantu bake. Bateraniraga mu Ngo/mu mazu. Pastori/umukuru w’Itorero/abepisikopi bari nka ba se b’abana/abapapa mu rugo. Iyi miterere y’itorero ivuye ku Mana yasaga cyane n’imiterere y’umuryango, kandi mu by’ukuri wari umuryango w’umwuka ku buryo uramutse uyobowe n’umugore byari gutanga ubutumwa butari bwo ari ku miryango igize iryo torero ari no ku yindi miryango hanze y’Itorero. Tekereza umupastori/umukuru w’itorero/umwepiskopi w’umugore ahora yigisha mu itorero ryo mu rugo, umugabo we yicaye aho atuje yubashye, ateze amatwi inyigisho z’umugore we aciye bugufi munsi y’ubutware bwe. Ibyo byari kuba birwanya gahunda y’Imana mu muryango, kandi urwo ni urugero rubi rwari kuba rutanzwe.

Icyo ni cyo amagambo ya Pawulo akosora. Urabona ko aya magambo akurikiranye cyane n’aho yavugaga ibyangombwa umukuru w’itorero agomba kuba yujuje (reba 1 Tim. 3:1-7), kandi kimwe muri ibyo byangombwa ni uko umuntu agomba kuba ari umugabo. Kandi umuntu agomba no kumenya ko abakuru b’Itorero bagombaga guhora bigisha mu itorero (reba 1 Tim. 5:17). Amagambo ya Pawulo rero ku bijyanye n’abagore gutega amatwi batuje kandi ko batemerewe kwigisha no gutegeka abagabo ni amagambo ajyanye na gahunda nyayo ikwiriye kuba mu itorero. Ibyo avuga ko bidakwiriye ni umugore kuba umukuru w’itorero/pastori/cyangwa umwepisikopi.

Ibi ntabwo bivuga ko umugore, igihe abikoreye munsi y’ubutware bw’umugabo we, adashobora gusenga, guhanura, guhabwa ijambo n’Umwuka Wera ngo aribwire itorero, cyangwa ngo avuge muri rusange mu materaniro. Ibi byose ashobora kubikora mu itorero kandi adahungabanyije gahunda Imana yagennye, nk’uko ashobora kubikora mu rugo kandi ntahungabanye gahunda Imana yagambiriye. Ibyo yabujijwe gukora mu itorero ntaho bitaniye urebye n’ibyo yabujijwe gukora mu rugo–gutegeka/kugira ubutware ku mugabo we.

Hanyuma tunabona mu mirongo ikurikiraho ko abagore bashobora gukora umurimo w’ubudiyakoni nk’abagabo (reba 1 Tim. 3:12). Gukora umurimo w’ubudiyakoni, cyangwa kuba umugaragu/umuja nk’uko iryo jambo risobanura koko, ntibisaba kwica gahunda Imana yashyizeho hagati y’umugabo n’umugore.

Ubu ni bwo buryo bwonyine mbona bwo guhuza amagambo ya Pawulo ari muri 1 Timoteyo 2:11-14 n’icyo ibindi Byanditswe bivuga. Ahandi twagiye tureba muri Bibiliya havuga ku bagore mu murimo w’Imana ntahagaragara nk’ikitegererezo cy’umuryango nk’uko itorero ryo riri, kandi ku bw’ibyo ntahandi hagaragara ko gahunda y’Imana ku muryango yahungabanye. Nta nahamwe dusanga urugero rubi rw’abagore bategeka abagabo babo mu mikorere y’umuryango. Na none wongere utekereze itaraniro imiryango itandukanye yahuriyemo maze umugore muri urwo rugo akaba ari we muyobozi, yigisha, ahagarikiye gahunda zose mu gihe umugabo we nyirurugo yicaye aho ateze amatwi yicishije bugufi munsi y’ubuyobozi bw’umugore we. Ibi si byo Imana ishaka, kuko birwanya gahunda yayo ku muryango.

Nyamara Debora kuba umucamanza muri Isirayeli, Ana kubwira abagabo ibya Kristo, Mariya na bagenzi be kujya kubwira intumwa ibyo kuzuka kwa Kristo, nta na kimwe muri ibi gitanga ubutumwa butari bwo cyangwa kigaragara nk’urugero rubi rwa gahunda y’Imana ku bumwe bw’umuryango. Amateraniro asanzwe y’itorero ni imikorere ishobora kubamo akaga ko gutanga ubutumwa bubi igihe abagore ari bo bafite ubutware ku bagabo babo.

Umwanzuro

(In Conclusion)

Iyo twibajije iki kibazo gusa tuti, “Ni makosa ki akomeye abagore gukora umurimo w’Imana, bagafasha abandi babikuye ku mutima w’imbabazi kandi bakoresha impano bahawe n’Imana? Mbese ni uwuhe muco mwiza cyangwa ikinyabupfura byaba byishe?” Duhita tubona ko ihame rimwe gusa ryapfa, byaba igihe gusa uko gukora umurimo w’Imana k’umugore byaba bihungabanya gahunda Imana yashatse mu muryango ku mibanire hagati y’umugabo n’umugore. Muri bya bice byombi by'”Ibyanditswe byabaye ikibazo” turiho twigaho, Pawulo impungenge ze zishingiye ku kuba gahunda y’Imana ku muryango yahungabana.

Nuko rero tubona ko abagore hari ibyo babujijwe mu murimo w’Imana ariko mu buryo budahambaye. Mu bundi buryo bwinshi, Imana ikeneye gukoresha abagore ku bw’icyubahiro cyayo, kandi yakomeje kubikora kuva imyaka ibihumbi. Bibiliya ivuga ahantu henshi abagore bagize uruhare rukomeye mu guteza imbere ubwami bw’Imana, kandi hamwe twamaze kuhabona. Reka twe kwibagirwa ko bamwe mu ncuti z’inkoramutima za Yesu bari abagore (reba Yohana 11:5), kandi ko abagore babaye abaterankunga b’umurimo (reba Luka 8:1-3), kandi nta mugabo tubona ko yateye inkunga mu buryo bw’umutungo umurimo wa Yesu. Wa mugore wo ku iriba ry’i Samariya yaragiye abwira abagabo bo mu mudugudu w’iwabo ibya Kristo kandi benshi baramwizera (reba Yohana 4:28-30, 39). Umugore w’umwigishwa witwaga Tabita avugwaho ko “yagiraga imirimo myiza myinshi n’ubuntu bwinshi” (Ibyak 9:36). Umugore ni we wasize Yesu amavuta amutegurira guhambwa, kandi igihe abagabo bamwe bamwitotomberaga Yesu yaramushyigikiye amutangira ubuhamya (reba Mariko 14:3-9). Hanyuma ndetse, Bibiliya ivuga ko abagore ari bo baririye Yesu igihe yari ahetse umusaraba agwa abyuka mu mihanda y’i Yerusalemu, ariko nta mugabo n’umwe twumva ko yamuririye. Izi ngero n’izindi nyinshi nka zo zikwiye gutera ishyaka abagore bagahaguruka bagasohoza imirimo Imana yabahamagariye. Turabakeneye bose!

[1] Ikindi twavuga kandi ni uko buri mugabo wese kuva aho Imana imariye kurema Adamu nyuma Imana yaremye umugore ngo abyare umugabo. Buri mugabo wese nyuma ya Adamu akomoka ku mugore, nk’uko Pawulo abitwibutsa mu 1 Abakorinto 11:11-12. Mu by’ukuri ntawavuga ko ubu buryo bw’Imana mu gukurikiranya ibintu busobanura ko abagabo bari hasi ya ba nyina bababyara.

[2] Iyo mpuguro ya Pawulo yari ayigeneye “bene Data,” ijambo akoresha incuro 27 muri uru rwandiko, kandi rivuga mu buryo busobanutse neza Abakristo bose b’i Korinto, ntabwo ari abagabo gusa.

[3] Twibuke ko mu Kigiriki cy’umwimerere, nta magambo yabagaho atandukanya umugore muri rusange nk’igitsina gore n’umugore bivuga umugore ufite umugabo cyangwa umugabo muri rusange n’umugabo bivuga umugabo ufite umugore Nuko rero bisaba kureba muri rusange rw’inkuru icyo umwanditsi yashakaga kuvuga niba ari abagore n’abagabo muri rusange cyangwa niba ari abagore n’abagabo bishatse kuvuga abafite abo bashakanye. Muri ibi Byanditswe twarebaga, Pawulo arabwira abagore bafite abagabo, akababwira ko bagomba kubariza abagabo babo imuhira.

از آنجایی که شایع است زنان بیش از نیمی از کلیسای خداوند عیسی مسیح را تشکیل می دادند، مهم است که نقش آنها را در مسیحیت که از جانب خدا مقدر شده، بدانیم. در بیشتر کلیساها و خدمات، زنها کارکنانی با ارزش هستند چرا که اغلب قسمت اعظم خدمت را انجام می دهند.

اما همه در زمینۀ نقش زنها اتفاق نظر ندارند. زنان اغلب اجازه ندارند بسیاری از حوزه های خدمت را که با سخنرانی و رهبری سر و کار دارند، انجام دهند. برخی از کلیساها شبان مونث دارند؛ اما بسیاری از کلیساها این فرصت را به زنان نمی دهند. برخی به زنان اجازه تدریس می دهند و برخی اجازه نمی دهند. برخی از کلیساها در طول برنامه های کلیسا اصلاً به زنان اجازۀ صحبت نمی دهند.

بسیاری از این ناسازگاری ها مربوط هستند به تفاسیر مختلفی که از سخنان پولس درباره ی زنان در اول قرنتیان 34:14-35 و اول تیموتائوس 11:2 تا 7:3 ثبت شده است. این قسمت های کتاب مقدس موضوع مطالعۀ ما به ویژه در پایان این فصل خواهد بود.

از آغاز (From the Beginning)

در آغاز آنچه کتاب مقدس دربارۀ زنان می گوید را از اولین صفحات بررسی می کنیم. زنان هم مانند مردان به صورت خداوند آفریده شده اند:

پس‌ خدا آدم‌ را بصورت‌ خود آفريد. او را بصورت‌ خدا آفريد. ايشان‌ را نر و ماده‌ آفريد (پیدایش 27:1).

البته می دانیم که خداوند آدم را قبل از حوا آفرید و بر طبق سخنان پولس، این حقیقتی است که به لحاظ روحانی بسیار مهم است (اول تیموتائوس 3:2 را ببینید). بعدها این ترتیب آفرینش را بر اساس آنچه پولس توضیح داده است، بررسی خواهیم کرد اما فعلاً همین کافی است بگوییم اینکه مرد قبل از زن به وجود آمده به هیچ وجه نشانۀ برتریت او نیست. می دانیم که خداوند حیوانات را پیش از بشر آفرید (پیدایش 24:1-28 را ببینید)، و هیچ کس نمی تواند بگوید که حیوانات از انسانها برترند.¹

زن آفریده شد که کمکِ شوهرش باشد (پیدایش 18:2 را ببینید). این آیه نه پست تر بودن زنان، بلکه نقش آنها را در ازدواجشان نشان می دهد. روح القدس به عنوان یاری دهنده به ما اعطا می شود اما این مسئله پست تر بودن او را نسبت به ما ثابت نمی کند. روح القدس برتر از ماست! و حتی می توان گفت همین که خداوند زن را آفرید تا شوهرش را یاری دهد نشان می دهد که مرد به کمک نیاز دارد! خداوند بود که گفت تنها بودن برای مردان خوب نیست. (پیدایش 18:2 را ببینید). این حقیقت به دفعات در طول تاریخ زمانی که مردان همسرانی نداشته اند که به کمکشان بیاید ثابت شده است.

در نهایت، از صفحات اول کتاب پیدایش متوجه می شویم که اولین زن از گوشت اولین مرد به وجود آمد. زن از مرد به وجود آمد و این به دو نکته اشاره دارد: مرد بدون زن چیزی کم داشت و اینکه هر دو باهم یک تَن بودند. به علاوه آنچه خداوند جداگانه آفرید قرار بود که از طریق وصلتِ جنسی، راهی نه فقط برای زایش بلکه برای ابراز عشق و لذت بردن، از خوشی که در آن هر دو به هم وابسته هستند، دوباره یکی شود.

همه چیز درباۀ این دروس آفرینش در مقابل این ادعا که جنسیتی برتر از جنسیتی دیگر است یا اینکه یکی حق سلطه بر دیگری را دارد، قرار می گیرد. و چون خداوند نقش متفاوتی را در ازدواج و خدمت برای زنان در نظر گرفته است نمی تواند دلیلی بر برتریت مردان نسبت به آنها در مسیح باشد، که در او «هیچ تفاوتی میان مرد و زن وجود ندارد» (غلاطیان 28:3).

زنان در خدمت، در عهد عتیق

(Women in Ministry in the Old Testament)

با مطالب زیربنایی که تا کنون گفته شد، حال می توانیم به بررسی برخی از زنانی که خداوند برای به انجام رسانیدن اهداف الهی خود در عهد عتیق به کار گرفت، می پردازیم. البته واضح است که خداوند ابتدا مردان را در عهد عتیق، درست مانند دوران عهد جدید، برای خدمت شغلی فراخواند. داستان مردانی چون موسی، هارون، یوشع، یوسف، اسمائیل و داوود صفحات عهد عتیق را پر می کند.

اما بسیاری از زنان برجسته ، گواهی هستند بر اینکه خداوند هر کسی را که خود بخواهد می خواند و به کار می برد، و زنانی که توسط خداوند مجهز شده اند برای هر کاری که خداوند آنها را فراخوانده شایسته هستند.

پیش از بررسی این زنان خاص، باید توجه کرد که هر یک از مردان خدا در عهد عتیق از زنی متولد شدند و توسط او رشد یافتند. بدون وجودِ یوکابت (خروج 20:6 را ببینید) هیچ موسایی نبود. در واقع مردان بزرگ خدا بدون مادرانشان وجود نداشتند. خداوند به زنان مسئولیتی سنگین و خدمت ارزشمند پرورش دادن فرزندان در خداوند، را داده است (دوم تیموتائوس 5:1 را ببینید).

یوکابت نه تنها مادر دو مرد فراخوانده از جانب خداوند بود، بلکه مادرِ زنی فراخوانده نیز بود. خواهر آن دو مرد، رهبر عبادت و نبیه ای که مریم نام داشت. در کتاب میکاه 4:6، خداوند مریم را در حد هارون و موسی برای رهبری اسراییل قرار داد:

زيرا كه‌ تو را از زمين‌ مصر برآوردم‌ و تو را از خانه‌ بندگي‌ فديه‌ دادم‌ و موسي‌ و هارون‌ و مريم‌ را پيش‌ روي‌ تو ارسال‌ نمودم‌ (همراه با تاکید).

البته رهبری مریم در اسرائیل به برجستگی رهبری موسی نبود. اما مریم به عنوان نبیه از طرف خداوند سخن گفت و به نظر من درست است که فرض کنیم پیغام خداوند از جانب مریم تنها خطاب به زنان نبود بلکه مخاطبین او مردان نیز بودند.

یک داور مونث در سراسر اسرائیل (A Female Judge Over Israel)

بانوی دیگری که از جانب خداوند به عنوان رهبر در اسرائیل منصوب شد دبوره بود که در زمان داوران اسرائیل می زیست. او هم نبیه بود و هم مانند جدعون، یفتاح و شمشون در اسرائیل داور بود. می دانیم که «بنی اسرائيل‌ به‌ جهت‌ داوري‌ نزد وي‌ مي‌آمدند» (داوران 5:4). بنابراین او نه فقط برای زنان که برای مردان نیز داوری می کرد. نباید در این مورد اشتباه کنیم: زنی به مردان می گفت که چه بکنند و خداوند او را برای این کار تدهین کرد.

ظاهرا ًدبوره مانند بیشتر زنانی که برای رهبری از جانب خدا فراخوانده شدند، حداقل با یک مرد که در دریافت کلام خداوند از طریق زن مشکل داشت، مواجه شد. نام او باراک بود و چون در دستورالعمل های پیشگویانۀ دبوره مبنی بر اینکه او به جنگ با سیسرا سردار کنعانی برود تردید داشت، دبوره به او گفت که افتخار کشتن سیسرا نسیب زنی خواهد شد. او درست می گفت. زنی به نام یاعیل در کتاب مقدس به عنوان کسی که میخِ چادر را بر سر سیسرا که خواب بود فرو کرد، یاد شده است (داوران 4 را ببینید). داستان اینگونه به پایان می رسد که دبوره و باراک با هم سرودی می خوانند! نغمه هایی که سر می دادند پر بود از ستایش دبوره و یاعیل (داوران 5 را ببینید)، و شاید پس از این جریانات باراک به «خدمتِ زنان» ایمان آورد.

نبیۀ سوم (A Third Prophetess)

سومین زنی که نامش به عنوان نبیه ای بزرگ در عهد عتیق ذکر شده، حلده است. خداوند او را به کار برد تا بصیرتی نبوت گونه و دستورالعمل هایی قابل اتکا به مردی – یوشیا پادشاه یهودا – بدهد (دوم پادشاهان 22 را ببینید). باز هم نمونه ای از زنانی را می بینیم که خداوند به کار برد تا مردی را هدایت کند. به احتمال زیاد حلده توسط خداوند برای خدمتی که تا حدی با نظم و قاعده همراه بود، به کار برده شد در غیر این صورت یوشیا چنین به آنچه حلده به او گفت ایمان نمی آورد.

اما چرا خداوند مریم، دبوره و حلده را به عنوان نبیه فراخواند؟ آیا او نمی توانست به جای این زنان مردانی را برگزیند؟

مطمئناً خداوند می توانست مردانی را برای آنچه این بانوان انجام دادند برگزیند. اما او این کار را نکرد. و هیچ کس علّت آن را نمی داند. آنچه ما باید از این مسئله بدانیم این است که بهتر است برای خداوند چهارچوبی برای فراخواندن انسانها برای خدمت قائل نشویم. اگرچه خداوند معمولاً مردان را برای کار رهبری در عهد عتیق برگزید اما برخی مواقع زنان را نیز برای این کار انتخاب کرد.

در نهایت باید توجه کرد که هر سه نمونۀ برجستۀ زنان خادم در عهد عتیق، نبیه بودند. برخی ازخدمت ها در عهد عتیق هستند که هیچ زنی برای انجام آنها خوانده نشده است. برای مثال، هیچ زنی برای کاهن بودن خوانده نشد. بنابراین خداوند برخی از کارهای خدمت را به مردان اختصاص داد.

زنان در خدمت، در عهد جدید

(Women in Ministry in the New Testament)

جالب است که در عهد جدید نیز زنی را می یابیم که از جانب خدا به عنوان نبیه خوانده شد. زمانی که عیسی چند روز از عمرش می گذشت، حنّا او را شناخت و مسیح بودن او را اعلام کرد:

و زني‌ نبيه‌ بود، حنّا نام‌، دختر فَنُوئيل‌ از سبط‌ اَشيِر بسيار سالخورده‌، كه‌ از زمان‌ بكارت‌ هفت‌ سال‌ با شوهر بسر برده‌ بود. و قريب‌ به‌ هشتاد و چهـار سال‌ بود كه‌ او بيوه‌ گشته‌ از معبد جدا نمي‌شد، بلكه‌ شبانه‌ روز به‌ روزه‌ و مناجات‌ در عبادت‌ مشغول‌ مي‌بود. او در همان‌ ساعت‌ در آمـده‌، خـدا را شكر نمود و درباره‌ او به‌ همه‌ منتظرين‌ نجاتِ اورشليم‌، تكلّم‌ نمود (لوقا 36:2-38، همراه با تاکید).

توجه کنید که حنّا در مورد مسیح به همۀ آنانی که «منتظر نجات اورشلیم» بودند صحبت کرد. در میان آنها مسلماً مردانی نیز بوده اند. بنابراین می توان گفت که حنّا به مردان دربارۀ مسیح آموزش می داده است.

زنان دیگری هم در عهد جدید هستند که خداوند آنها را در موهبت نبوت به کار برد. مادر عیسی، مریم، از همین زنان است (لوقا 46:1-55 را ببینید). هر زمانی که سخنان نبوت گونۀ مریم در برنامه های کلیسا خوانده می شود، اینطور به نظر می رسد که زنی حضار کلیسا را تعلیم می دهد. (و خداوند با فرستادن پسر خود به این جهان توسط یک زن، محققاً زنیت را محترم شمرد، در حالی که می توانست این کار را به وسیلۀ دیگری انجام دهد.)

این فهرست ادامه می یابد. خداوند از طریق یوئیل نبی از پیش آگاهی داد که زمانی که خداوند روح خود را بر بشر ریخت، هم پسران و هم دختران اسرائیل نبوت خواهند نمود ( یوئیل 28:2 را ببینید). پطرس بر این مسئله که نبوت یوئیل برای ترویج عهد جدید مطمناً قابل کاربرد است، صحه گذارد (اعمال رسولان 17:2 را ببینید).

در اعمال رسولان 8:21-9 به ما گفته می شود که فیلیپسِ مبشر چهار دختر داشت که همه نبیه بودند.

پولس از زنانی نوشت که در گردهمایی های کلیسا نبوت می کردند (اول قرنتیان 5:11 را ببینید). از متن کلام کاملاً مشخص است که مردان هم در آنجا حاضر بودند.

با تمام مثال های کتاب مقدس از زنانی که توسط خداوند به عنوان نبیه و برای نبوت مورد استفاده قرار گرفتند، مطمئناً هیچ دلیلی برای این نداریم که مخالف این ادعا باشیم که خداوند زنان را در چنین خدمات به کار گرفته است! به علاوه، هیچ دلیلی وجود ندارد که این تصور را در ما به وجود بیاورد که زنان نمی توانند از طرف خداوند برای مردان نبوت کنند.

زنان به عنوان شبان؟ (?Women as Pastors)

درمورد شبان بودن زنان چه فکر می کنید؟ روشن به نظر می رسد که شبان، ناظر و یا اسقف از جانب خداوند وظیفۀ مردان تعیین شده است:

این گفته درست است که اگر مردی مایل به سرپرستی در کلیسا باشد در آرزوی کار بسیار خوبی است. سرپرست کلیسا باید مردی بی عیب ، صاحب (شوهر) یک زن باشد (اول تیموتائوس 1:3-2، همراه با تاکید).

ترا برای این در جزیرۀ کریت به جا گذاشتم تا کارهای عقب افتاده را سر و سامان دهی و چنان که شخصاً به تو دستور دادم ، رهبرانی برای کلیساها در هر شهر تعیین کن. رهبران باید اشخاصی بی عیب و بی آلایش و شویِ یک زن باشند (تیطس 5:1-6، همراه با تاکید).

پولس صریحاً نمی گوید که زنان نباید مسئولیت کلیسا را بر عهده داشته باشند، و بنابراین باید برای گرفتن

نتیجه ای کاملاً درست محتاط باشیم. به نظر می رسد که در جهان امروز تعداد زیادی شبان، ناظر و یا اسقف خانم و بسیار مؤثر به ویژه در کشورهای در حال توسعه وجود دارد، اما باز هم آنها در اقلیت قرار دارند. شاید خداوند گهگاه زنان را برای این کار فرا می خواند، در واقع زمانی که می داند با این کار اهداف خردمندانۀ ملکوتش به انجام می رسند و یا زمانی که کمبود رهبریت شایستۀ مذکر حس می شود. همچنین ممکن است که امروز بسیاری از زنان شبان در بدن مسیح در واقع برای خدمت هایی که به بر اساس انجیل برای زنان درست هستند، مانند نبیه بودن، فراخوانده می شوند، اما ساختار کلیساهای کنونی تنها شبان بودن را برای آنها جائز می دانند.

چرا کار شبان یا ناظر یا اسقف تنها برای مردان است؟ دانستن عملکرد این وظیفه یا شغل می تواند ما را یاری دهد که متوجه علت این مسئله شویم. یکی از شروطی بر اساس کتاب مقدس برای شبان یا ناظر یا اسقف این است که،

باید خانواده خود را به خوبی اداره کند و فرزندانش را طوری تربیت نماید که از او با احترام کامل اطاعت کنند، (زیرا اگر مردی نتواند خانوادۀ خود را اداره کند پس چگونه می تواند از کلیسای خدا توجه نماید؟) (اول تیموتائوس 4:3-5).

این شرط در صورتی که متوجه بشویم که در عهد جدید ناظر، کلیسای خانگی کوچکی را نظارت می کرد، معنا می یابد. نقش او شبیه به نقش مردی بود که خانواده اش را اداره می کرد. این نکته ما را کمک می کند که بدانیم چرا کار شبانی باید توسط مردان انجام پذیرد – زیرا کلیسای خانگی بسیار شبیه است به ساختار خانواده ای که اگر مطابق با طرح خداوند است، توسط زن اداره نمی شود بلکه توسط شوهر اداره می شود. در این باب بعداً بیشتر بحث خواهیم کرد.

آیا زنان می توانند رسول باشند؟ (?Women as Apostles)

به این نتیجه رسیدیم که زنان می توانند نبیه باشند (اگر خداوند آنها را فرابخواند). در مورد دیگر خدمت ها چطور؟ خواندن درودهای پولس در رومیان 16، جایی که او تعدادی از زنان را که برای ملکوت خداوند خدمت کرده بودند تمجید می کند، برای ما روشن کننده خواهد بود. ازیکی از آنها حتی به عنوان رسول یاد شده است. در سه نقل قول که به صورت متوالی در ذیل می آیند، نام همۀ زنان را خوابیده نوشته ام:

خواهر ما « فیبی » را که خادمه کلیسای «کنخریا » است بشما معرفی میکنم تا او را در اتحاد با خداوند و آنطور که شایسته مقدسین است بپذیرید و در تمام مسائلی که احتیاج بکمک شما دارد به او کمک کنید زیرا او از بسیاری ، منجمله خود من ، حمایت نموده است (رومیان 1:16-2، همراه با تاکید).

چه تاییدی! ما نمی دانیم که کار فیبی دقیقاً چه بوده اما پولس او را «خادمۀ کلیسای کنخریا» و «حمایت کنندۀ افراد بسیاری» از جمله خودش نامید. او هر کاری که برای خداوند می کرد، می بایست آنقدر با اهمیت بوده باشد که گواهِ تایید پولس باشد.

بعد به پریسکلا (پریسکا) می پردازیم که همراه همسرش اکیلا خدمتی چنان برجسته داشت که تمام کلیساهای غیرکلیمی آنها را تقدیر کردند:

به «پرسکلا» و «اکیلا» همکاران من در مسیح عیسی که جان خود را بخاطر من به خطر انداختند سلام برسانید، نه من تنها بلکه تمام کلیساهای غیر یهود نیز از ایشان ممنون هستند. به کلیسائی که در خانۀ آنان تشکیل میشود سلام برسانید . من به دوست عزیز «اپنطس» که اولین شخصی بود که در استان آسیا به مسیح ایمان آورد نیز سلام میرسانم. و همچنین به مریم که در میان شما زحمت زیاد کشیده است سلام برسانید و به «اندرونیکوس» و «یونیاس» (یا یونیا، که مونث است) هموطنان من که با من در زندان بودند سلام برسانید. آنان در میان رسولان اشخاص برجسته ای هستند و قبل از من مسیحی بودند (رومیان 3:16-7، همراه با تاکید).

دربارۀ یونیاس، منطقی به نظر می رسد که کسی که «در میان رسولان برجسته» است، تنها می تواند رسول باشد. اگر ترجمۀ درست یونیا باشد پس او رسولی مونث بوده است. پریسکا و مریم خادمان خداوند بوده اند.

همچنین بدوست عزیزم در خداوند «امپلیاس» و به «اوربانوس» همکار من در خدمت مسیح و به «استاخیس» عزیزو به «اپلیس» مقبول مسیح و بخانوادۀ «ارستبولس» سلام برسانید. به هموطن من «هیرودیون» و ایمانداران خانوادۀ «نیرکسوس» و به «طریفینا» و «طریفوسا» که درکار خداوند فعال هستند و بدوست عزیزم «پرسیس» که در خدمت خداوند زحمت بسیار کشیده است. و به «روفس» آن مسیحی برجسته و همچنین مادرش که نسبت بمن نیز مانند یک مادر بوده است سلام برسانید. سلام مرا به «اسونکرتیس»، «فلیکون»، «هرماس»، «پطروباس» «هرمیس» و برادرانیکه با آنها هستند و «فیلولیکس»، «جولیه»، «نیریاس» و خواهرش و «اولیمپیاس» و همه مقدسینی که با ایشانند برسانید (رومیان 8:16-15، همراه با تاکید).

واضح است که زنان می توانند از کارکنان در خدمت باشند.

آیا زنان می توانند معلم باشند؟ (?Women as Teachers)

آیا زنان می توانند معلم باشند؟ عهد جدید هیچ موردی را ذکر نمی کند. البته انجیل نام هیچ مردی را هم به عنوان معلم ذکر نکرده است. پرسکلا (که نامش در بالا ذکر شد و با نام پریسکا هم شناخته می شود)، همسر اکیلا، تا حد کمی تدریس می کرد. برای مثال زمانی که او و اکیلا شنیدند که آپولوس بشارتی ناقص را در افسس موعظه می کند، «او را پیش خود آوردند و طریقه الهی را با تفصیل بیشتری برایش شرح دادند» (اعمال رسولان 26:18). هیچ کس نمی تواند انکار کند که پرسکلا شوهر خود را در تعلیم آپولوس، که یک مرد بود، یاری کرد. به علاوه پولس دو بار در کتاب مقدس هنگامی که از «کلیسایی که در خانۀ پرسکلا و اکیلا تشکیل می شد» می نویسد، از آنها صحبت می کند (رومیان 3:16-5؛ اول قرنتیان 19:16) و در رومیان 3:16 هر دو آنها را «همکاران من در مسیح عیسی» می نامد. تردید کمی وجود دارد که پرسکلا در خدمت، نقش فعالانه ای به همراه شوهرش داشت.

زمانی که مسیح فرمان داد که زنان، مردان را تعلیم دهند

(When Jesus Commanded Women to Teach Men)

قبل از آنکه به سخنان پولس دربارۀ زنانی که در کلیساها ساکت هستند و ممنوعیتی که او دربارۀ مورد تعلیم قرار گرفتن مردان توسط زنان صادر کرد بپردازیم، بخشی دیگر از کتاب مقدس را بررسی می کنیم که ما را کمک می کند که میان آنها توازن برقرار کنیم.

زمانی که مسیح قیام کرد، فرشته ای حداقل سه زن را مامور تعلیم حواریون مسیح، که مرد بودند، کرد. این زنان می بایست به حواریون مسیح می گفتند که مسیح قیام کرده است و اینکه در جلیل بر آنها ظاهر خواهد شد. اما این تمام جریان نیست. کمی بعد، مسیح خود بر آن زنها ظاهر شد و به ایشان فرمان داد که پیروان او را راهنمایی کنند که به جلیل بروند (متی 1:28-10؛ مرقس 1:16-7 را ببینید).

اولاً من فکر می کنم بسیار با اهمیت است که مسیح ابتدا بر زنان و بعد بر مردان ظاهر شد. ثانیاً اگر در تعلیم دیدن مردان توسط زنان چیزی وجود داشت که اساساً و اخلاقاً نادرست بود، مسیح نباید به زنان می گفت که مردان را درباب قیام او، که مسئله ای مهم بود، تعلیم دهند و حتی خود مسیح نیز می توانست این کار را بکند (در واقع بعدها این کار را کرد). هیچ کس نمی تواند مخالفتی با این حقیقت داشته باشد: خداوندمان عیسی زنان را مامور کرد که حقیقتی بسیار مهم را به مردان آموزش دهند و برخی تعالیم معنوی را را به برخی از این مردان ابلاغ دارند.

عباراتی که مشکل زا هستند (The Problem Passages)

حالا که متوجه شدیم انجیل دربارۀ نقش زنان در خدمت چه می گوید، بهتر قادر به درک «عبارات مشکل زا» در نوشته های پولس خواهیم بود. ابتدا سخنان او را دربارۀ سکوت زنان در کلیساها بررسی می کنیم:

زنان باید در کلیسا ساکت بمانند زیرا اجازۀ سخن گفتن ندارند بلکه مطابق آنچه تورات نیز میگوید زنان باید مطیع باشند. اگر مایلند دربارۀ امری ، چیزی بدانند در منزل از شوهران خود بپرسند زیرا گفتگوی زنان در مجالس کلیسا شرم آور است (اول قرنتیان 34:14-35).

برخی به دلایل پیچیدۀ زیادی می پرسند که آیا این جملات تعالیم واقعی پولس هستند یا تنها نقل قول از آنچه قرنتیان برای او نوشته اند. روشن است که در نیمۀ دوم نامه اش، پولس مشغول پاسخ دادن به سوالاتی بود که قرنتیان در نامه ای از او پرسیده بودند (اول قرنتیان 1:7و 25؛ 1:8؛ 1:12؛ 1:16و 12 را ببینید).

به علاوه دقیقاً در آیۀ بعدی، پولس عکس العمل احتمالی خود را نسبت به عقیدۀ پوچ ساکت بودن زنان در کلیسا می نویسد:

آیا گمان میکنید که پیام خدا از شما شروع شده است؟ و یا پیام او تنها بشما رسیده است ؟ (اول قرنتیان 36:14).

نسخۀ انگلیسی کینگ جیمز² این آیه را به صورتی ترجمه کرده است که پولس نسبت به رفتار قرنتیان حتی حیران تر نشان داده می شود:

بله؟ کلام خداوند از شما صادر شده است؟ یا تنها به شما رسیده؟ (اول قرنتیان 36:14).

در هر دو مورد پولس به وضوح سوالاتی لفاظانه می پرسد و پاسخ به هر دو سوال خیر است. قرنتیان سرچشمۀ کلام خداوند نبودند، کلام خداوند هم تنها برای آنها صادر نشده بود. سوالات پولس تنها برای سرزنش کردن رفتار پر غرور آنهاست. اگر این سوالات واکنش او به دو آیه ای که قبل از آنها آمده است باشد، می توانیم اینطور در نظر بگیریم که سولات چنین معانی را در بر داشته اند: «شما فکر می کنید که هستید؟ از چه زمانی برای این مسئله که خداوند از چه کسی برای ارسال کلام خود استفاده می کند، حکم صادر می کنید؟ خداوند زنان را هم به کار می گیرد اگر اراده کند و شما نادانان آنها را وادار به سکوت می کنید.»

این تفسیر منطقی به نظر می رسد اگر به این نکته توجه داشته باشیم که پولس قبلاً در نامۀ خود مطالبی در رابطه با اینکه زنان چگونه باید در کلیساها نبوت کنند، نوشته بود (اول قرنتیان 5:11 را ببینید)، و نبوت کاری است که با سکوت کردن سازگار نیست. به علاوه، پولس در تنها چند آیه بعد از این آیات مورد بحث تمام قرنتیان³، از جمله زنان، را تشویق کرد که «مشتاق عطای نبوت باشند» (اول قرنتیان 39:14). بنابراین منطقی به نظر نمی رسد که پولس در 34:14-35 از زنان خواسته باشد که در گردهمایی های کلیسا ساکت باشند.

دیگر احتمالات (Other Possibilities)

بیایید لحظه ای تصور کنیم که مطالب نوشه شده دراول قرنتیان 34:14-35، سخنان پولس هستند و او به زنان فرمان می دهد که همیشه در کلیسا ساکت باشند. حالا چطور باید سخنان او را تفسیر کنیم؟

باز هم متحیر می شویم که چرا پولس باید به زنان فرمان بدهد که در گردهمایی های کلیسا ساکت باشند، آن هم در نامه ای که خود می نویسد زنان می توانند، ظاهراً در گردهمایی ها، دعا و نبوت کنند.

به علاوه، پولس مسلماً از مثال های انجیل که دربارۀ زنانی است که خدا آنها را برای رساندن کلام خود، حتی به مردان، به کار گرفت، آگاه بود. چرا او باید کسانی را که خداوند تدهین کرده بود تا سخن بگویند، به خاموشی فرا خواند؟

مطمئناً عقل سلیم به ما می گوید که پولس نمی تواند چنین منظوری داشته باشد. یادمان باشد که جلسات کلیساهای اولیه در خانه ها و با خوردن وعده ای غذای معمولی برگزار می شد. آیا می توان تصور کرد که زنان از وقتی که مردم وارد می شدند تا زمانی که خانه را ترک می کردند کاملاً ساکت و خاموش می ماندند؟ یا اینکه زمان آماده کردن و یا خوردن غذا حرفی نمی زدند؟ تمام مدت به فرزندانشان چیزی نمی گفتند؟ چنین طرز فکری به نظر پوچ و نامعقول می آید.

در جایی که «دو یا سه نفر به نام مسیح جمع می شوند» او در میانشان حضور دارد (متی20:18 را ببینید)، بنابراین مطمئناً جلسۀ کلیسا را تشکیل می دهند. در این صورت اگر این دو نفری که گرد هم می آیند زن باشند، نباید با هم صحبت کنند؟

خیر، اگر اول قرنتیان 34:14-35 سخنان پولس هستند، او حتماً از مشکل کوچکی در کلیسا صحبت می کرده است. برخی از زنان در پرسیدن سوالاتشان تا حدی نادرست رفتار می کنند. منظور پولس این نبود که زنان در تمام طول جلسه کاملاً ساکت باشند. او در تعالیمی که به پیامبران در چند آیۀ قبل می داد هم از مردم خواست که ساکت بمانند:

اما اگر مکاشفه ای بیکی از حاضران مجلس برسد آن کسی که مشغول سخن گفتن است ساکت شود ( اول قرنتیان 30:14 همراه با تاکید).

در این مورد منظور از «ساکت بودن» «موقتاً دست از صحبت کشیدن» است. پولس همچنین به کسانی که به زبانهای دیگر صحبت می کردند گفت که اگر مترجمی در جلسه نبود، از صحبت کردن خودداری کنند:

اگر ترجمه کننده ای در آنجا حاضر نباشد هیچکس نباید در مجلس کلیسا به زبانها صحبت کند؛ با خویشتن و با خدا سخن گوید (اول قرنتیان 28:14، همراه با تاکید).

آیا پولس به این مردم فرمان داد که در طول کل جلسه کاملاً ساکت باشند؟ خیر، او تنها از آنها خواست زمانی که مترجمی حضور ندارد احترام به بقیه بگذارند و به زبانها سخن نگویند. توجه کنید که پولس به آنها گفت، «در کلیسا ساکت بمانند،» همان فرمانی که او به زنان در اول قرنتیان 34:14-35 داد. پس چرا باید برداشت ما از سخنان پولس به زنان این باشد که آنها باید در کل زمان جلسۀ کلیسا ساکت باشند ولی سخنان او را در مورد صحبت به زبانها این طور تفسیر کنیم که «باید در لحظات خاصی در کلیسا از صحبت کردن خودداری کنیم» ؟

در نهایت توجه داشته باشید که در عبارات مورد نظر منظور پولس همۀ زنان نبوده است. سخنان او تنها در مورد زنان ازدواج کرده است، زیرا به آنها گفته شده است که اگر سوالی دارند «از شوهرانشان در خانه بپرسند».⁴ شاید مشکل یا حداقل بخشی از مشکل، این بود که زنان شوهر دار سوالات خود را از مردانی که کنار شوهرانشان بودند، می پرسیدند. چنین داستانی مطمئناً نامناسب است و تا حدی عدم احترام و اطاعت آنها را از شوهرانشان نشان می دهد. اگر مشکل مورد نظر پولس این باشد، می توان گفت که به همین دلیل او مبنای سخنان خود را بر این حقیقت که زنان باید مطیع شوهرانشان باشند، گذاشت، همانطور که شریعت هم از اولین صفحات کتاب پیدایش می گوید ( اول قرنتیان 34:14 را ببینید).

به طور خلاصه، اگر پولس در اول قرنتیان 34:14-35 به زنان فرمان می دهد که در جلسات کلیسا ساکت و خاموش باشند، مخطابان او تنها زنان شوهردار هستند که نباید سوالات خود را در زمانی نامناسب یا به صورتی که سبب بی احترامی به شوهرشان شود بپرسند. در غیر این صورت زنان می توانند نبوت کنند، دعا کنند و یا صحبت کنند.

عبارت دیگری که مشکل زاست (The Other Problem Passage)

در نهایت به بررسی دومین «عبارت مشکل زا» که در نامۀ اول پولس به تیموتائوس می پردازیم:

زنان باید در سکوت وکمال فروتنی تعلیم بگیرند. من به زنی اجازه نمی دهم که تعلیم دهد و یا بر مردان حکومت کند. زنان باید ساکت باشند، زیرا اول «آدم» آفریده شد و بعد «حوا» و آدم نبود که فریب خورد بلکه زن فریب خورد و قانون الهی را شکست (اول تیموتائوس 11:2-14).

پولس مسلماً، مریم، دبوره، حلده و حنّا را می شناخت. چهار پیامبر بانویی که با زنان و مردان از طرف خداوند سخن گفتند و به خوبی خواست خداوند را به آنها تعلیم دادند. مسلماً می دانست که دبوره، داور اسرائیل، تا حدی در برابر زنان و مردان نفوذ داشت. او می دانست که در روز پنطیکاست، خداوند روح خود را بر مردم ریخته بود و تا حدی نبوت یوئیل نبی را در مورد نبوت کردن دختران و پسران، به انجام رسانده بود. می دانست که مسیح تعدادی زن را مامور کرد تا پیامی را از او به رسولانِ مرد او برسانند. او مطالبی را که خود به کلیسای قرنتیان در رابطه با دعا کردن و نبوت زنان در جلسات نوشته بود حتماً می دانست. مسلماً به یاد داشت که به قرنتیان گفته بود یکی از آنها ممکن است تعالیمی را از روح القدس دریافت کند تا با دیگر مسیحیان در میان بگذارد (اول قرنتیان 26:14 را ببینید). پس منظور او از نوشتن این عبارات به تیموتائوس چه بود؟

توجه کنید که پولس از دو حقیقت که در کتاب آفرینش هستند برای بنیان تعالیم خود استفاده کرد: 1) آدم قبل از حوا آفریده شد 2)این حوا بود که فریب خورد و از قانون خداوند تخطی کرد، نه آدم. حقیقت اول رابطۀ درست میان زن و شوهر را ایجاد می کند. چنانچه نظم آفرینش به ما یاد می دهد شوهر سر خانواده است، این مسئله را پولس در جاهای دیگر نیز تعلیم می دهد (اول قرنتیان 3:11؛ افسسیان 23:5-24 را ببینید).

دومین حقیقتی که پولس عنوان می کند به این معنا نیست که زنان آسان تر از مردان فریب می خورند، چرا که در واقع اینگونه نیست. از آنجایی که تعداد زنان نسبت به مردان در بدن مسیح بیشتر است، می توان گفت که مردان زودتر از زنان فریب می خورند. دومین حقیقت به این معناست که زمانی که نظم مورد نظر خداوند در خانواده مورد غفلت قرار گیرد، راه برای ورود شیطان باز می شود. کل مشکل بشریت زمانی آغاز شد که در بهشت رابطه میانِ مردی و همسرش نادرست بود – همسر آدم مطیع او نبود. آدم حتماً به همسر خود فرمان خداوند در رابطه با میوۀ ممنوعه گفته بود (پیدایش 16:2-17؛ 2:3-3 را ببینید). اما او سخنان آدم را نادیده گرفت. حتی می توان گفت که حوا تا حدی برآدم اعمال نفوذ کرد، زمانی که میوۀ ممنوعه را به او داد تا بخورد (پیدایش 6:3 را ببینید). در این مورد آدم حوا را رهبری نکرد بلکه این حوا بود که آدم را در این راه وارد کرد. نتیجه مصیبت بار بود.

مدل خانوادگی کلیسا (The Church- A Model of the Family)

نظم مورد نظر خداوند برای خانواده مطمئناً باید توسط کلیسا نشان داده شود. همانطور که قبلاً گفتم، مهم است که به یادمان باشد در سیصد سال اول تاریخ کلیسا، جماعتی که جمع می شدند تعدادشان اندک بود. آنها جلساتشان را در خانه ها برگزار می کردند. شبان یا ناظر یا اسقف مانند پدر خانواده بود. ترکیب این کلیسا که از جانب خداوند ترتیب داده شده بود بسیار شبیه به ترکیب خانواده بود. چنین کلیسایی در واقع خانواده ای معنوی بود که ریاست زن در آن پیامی غلط را به خانواده ها در بیرون و درون کلیسا می توانست انتقال دهد. شبان، ناظر و یا اسقف زنی را تصور کنید که مرتباً در کلیسای خانگی تدریس می کند و شوهر او گوش به فرمان در آنجا نشسته است، به تعالیم او گوش می دهد و مطیع او است. این بر خلاف نظم خداوندی در خانواده است و نمونه ای نادرست به وجود خواهد آمد.

سخنان پولس هم در باب همین مسئله است. توجه داشته باشید که این آیات نزدیک به آیاتی هستند که دربارۀ شرایط ناظرسخن می گویند (اول تیموتائوس 1:3-7 را ببینید). یکی از این شرایط این است که ناظر باید مرد باشد. باید توجه کرد که کار ناظران تدریس در کلیسا به طور منظم است (اول تیموتائوس 17:5 را ببینید). واضح است که سخنان پولس در این مورد که زنان در سکوت تعالیم را دریافت کنند و اجازۀ تعلیم یا حکومت بر مردان نداشته باشند، به نظم مناسب در کلیسا اشاره دارد. از نظر او نامناسب این است که زنی بخشی یا تمام کار ناظز، شبان یا اسقف را انجام دهد.

آنچه گفته شد به این معنا نیست که زن نمی تواند تحت فرمانبرداری شوهرش، دعا کند، نبوت کند و یا تعلیمی را دریافت کند و با بقیه در میان بگذارد و یا در جلسات کلیسا صحبتی کلی داشته باشد. او تمام اینها را در کلیسا بدون تخطی از نظم الهی خداوند می تواند انجام دهد، همانطوری که در خانه هم می توانست این کار ها را بدون تخطی از نظم خداوند انجام دهد. آنچه انجامش در کلیسا برای او ممنوع بود کمتر یا بیشتر از آنچه در خانه نباید انجام می داد نبود – او نباید بر شوهر خود اعمال نفوذ می کرد.

همچنین از آیات بعدی می توان متوجه شد که زن می تواند مانند مرد در کلیسا شماس باشند (اول تیموتائوس 12:3 را ببینید). کار در کلیسا به عنوان شماس یا همان خادم که معنای این کلمه است، تخلف از نظم الهی میان زن و شوهر نیست.

تنها با این تفسیر می توان سخنان پولس در اول تیموتائوس 11:2-14 را با تعالیم بقیۀ کتاب مقدس هم آهنگ کرد. در همۀ نمونه هایی که از کتاب مقدس از زنانی که توسط خداوند به کار گرفته شدند بررسی کردیم، هیچ کدام به عنوان مدل کلیسای خانوادگی عمل نمی کردند و از نظم الهی تخطی نکردند. در هیچ کدام از این نمونه ها زنی را که در محیط خانوادگی بر شوهرش سلطه داشته باشد نمی یابیم. باز هم جلسه ای را که از چند خانواده در خانه ای تشکیل شده را تصور کنید که زنی در آن مسئول نظارت و تعلیم است در حالی که شوهرش بدون اراده نشسته و تحت فرمان او است. این خواست خداوند نیست، چرا که چنین چیزی بر خلاف قاعده ای است که خداوند برای خانواده ترتیب داده است.

دبوره در اسرائیل داوری می کرد، حنّا از مسیح برای مردان گفت، مریم و دوستانش به رسولان از قیام مسیح گفتند، اما هیچ یک از اینها پیامی غلط را انتقال نمی دهد و یا نظم خداوندی را در واحد خانواده شکل نمی دهد. گردهمایی منظم کلیسا محیطی منحصر به فرد است که در آن خطر انتقال پیام نادرست وجود دارد، اگر زنان بر مردان/شوهرانشان سلطه پیدا کنند و یا بخواهند به آنها تعلیم دهند.

در خاتمه (In Conclusion)

اگر تنها از خود بپرسیم که، «چه ایرادی دارد که زنان در خدمت وظیفه ای داشته باشند و به دیگران با قلبی پر شفقت خدمت کنند و عطایای الهی خود را استفاده کنند؟ آیا آنها با این کار از اصل اخلاق تخلف می کنند؟» با این پرسش خیلی زود در می یابیم که تنها خلاف ممکن از اصل و قاعدۀ کلی این است که زن در خدمت مذهبی خود نظم موجود در روابط زن و مرد، زن و شوهر، را نقض کند. در هر دو عبارات مشکل آفرینی که بررسی کردیم، پولس از نظم الهی در ازدواج به عنوان پایۀ مباحث خود استفاده می کند.

بنابراین متوجه می شویم که زنان در خدمت تنها تا حد کمی محدودیت دارند. خداوند آنها را به روش های بسیار دیگری برای شکوه و جلال خود به کار می گیرد و او هزاران سال چنین کرده است. کتاب مقدس بسیار از همکاری های زنان در ساختن ملکوت خداوند، که برخی از آنها را با هم بررسی کردیم، صحبت می کند. نباید فراموش کنیم که برخی از یاران نزدیک عیسی زن بودند (یوحنا 5:11 را ببینید) و زنان به لحاظ مالی در خدمت او را یاری دادند (لوقا 1:8-3 را ببینید)، کاری که مردان انجام ندادند. زن چاه سامره از مسیح با مردان روستای خود سخن گفت و آنها به او ایمان آوردند (یوحنا28:4-30، 39 را ببینید). گفته می شود که زن حواری به نام طبیتا «از اعمال‌ صالحه‌ و صدقاتي‌ كه‌ مي‌كرد، پر بود» (اعمال رسولان 36:9). یک زن بود که مسیح را برای دفن شدن تدهین کرد و زمانی که دیگران به این زن اعتراض کردند، عیسی او را ستود (مرقس 3:14-9 را ببینید). نهایتاً بر اساس انجیل زنان بودند که برای مسیح که صلیب را بر دوش خود در جاده های اورشلیم حمل می کرد، گریه می کردند اما دربارۀ مردان چنین چیزی در انجیل ثبت نشده است. این مثال ها و بسیاری دیگر باید زنان را تشویق کند که به پا خیزند و خدمت مقدر شده از جانب خدا را انجام دهند. ما به همۀ آنها نیاز داریم!

1 همچنین باید توجه کرد که همۀ مردها از آدم به بعد، بعد از اینکه خداوند زن را آفرید، آفریده شدند. همانطور که پولس در اول قرنتیان11:11-12 می گوید، همۀ مردها از زن متولد شده اند. مسلماً هیچ کس نمی تواند بگوید که ترتیب آفرینش الهی ثابت می کند که مرد ها نسبت به مادرانشان در مقام پایین تری قرار دارند.

2 King James

3 نصایح پولس خطاب به “برادران” است، واژه ای که او 27 بار در نامه اش به کار می برد و واضح است که نه فقط به مردان که به کلِ بدن مسیح باز می گردد.

4 قابل ذکر است که در نسخۀ یونانی تفاوتی میان زن و همسر (زن) و یا مرد و شوهر نبوده است. بنابرین ما باید از متن کلام دریابیم که منظور نویسنده مرد یا زن، و شوهر یا همسر بوده است. در متن تحت بررسی پولس با زنانی صحبت می کند که می بایست سوال خود را در خانه از شوهرشان بپرسند.

201

今天我收到一封信件，來自一位男士，他從我們每天的電台廣播中聽到我駁斥反律法主義的言論，故寫信給我。他說自己已經十二年沒有寫信給任何人。

他承認自己一直是同性戀者。有一段很長的時間，他以為只要自己多作善事，相信關於耶穌的事，就會安全。但他聽我講到聖經指出神轉化生命的恩典可臨到罪人，包括同性戀者。他聽到我引述一些經文，指出同性戀的人都不會承受神的國。他便明白自己的信心是死的，只會叫他下地獄，於是他便悔改。他寫信告訴我自己不再是同性戀者，信中引述他自己意譯的哥林多前書六章11節：「我們中間也有人從前是這樣。」神的恩典已拯救了他，轉化了他的生命。

如果反律法主義者傳講他們的一套，那人今天便仍是同性戀者，注定永遠滅亡。但感謝神的恩典，他聽到真理，也願意相信。就如約翰福音八章32節中耶穌所應許，真理已叫他得以自由。

得自由不須順服？（Set Free from Obedience?）

約翰福音八章32節可能就是反律法主義者最常會誤解的經文，他們論到真理會叫我們得到脫離「律法主義枷鎖」的自由，但聖經言明順服是神的命令。耶穌講到真理叫我們得以自由時，清楚是講到得以脫離罪的自由：

耶穌對信他的猶太人說：「你們若常常遵守我的道，就真是我的門徒。你們必曉得真理，真理必叫你們得以自由。」他們回答說：「我們是亞伯拉罕的後裔，從來沒有作過誰的奴僕，你怎麼說『你們必得自由呢』？」。耶穌回答說：「我實實在在的告訴你們，所有犯罪的，就是罪的奴僕。奴僕不能永遠住在家裡，兒子是永遠住在家裡。所以天父的兒子若叫你們自由，你們就真自由了。」 （約八31～36，加上強調）

這才是神轉化生命的恩典信息，才是福音。耶穌赦免信他的人，叫他們得脫離罪。真正相信他的人會連於和活出耶穌的話語，證明自己是他的門徒。

撒旦的復興（The Satanic Revival）

這確實是一個黑暗的時代，我們的世界好像一列沒有制動裝置卻在不斷加速的火車。還有多久便會出軌呢？可是，我們自己卻傳講一種沒有轉化能力的福音，僅僅用來掩飾罪惡，又怎能譴責自己祖國屬靈的狀況呢？神的恩典變成放縱情慾的機會，我們怎能盼望會有復興？

倘若我們的目標是填滿教會的椅子（通常稱為「教會增長」），而不是使人作門徒，就永不會有真正的復興。倘若我們只分辨那些人「不是教會會友」，而並非未得救，就永不會有真正的復興。倘若牧師和傳道人著重討人歡心，多於討神喜悅，就永不會有真正的復興。除非教會重尋合乎聖經的福音，以聖潔作為標記，與世界分別出來，否則就不會有真正的復興。目前為止，只會持續發生撒旦的復興，越來越多假恩典、假信心和假救恩。打著自由的旗號，撒旦的傳道人會繼續透過出版、電台、電視及教會的講台，來散播牠的原始謊言：「去放膽犯罪吧，你不會死。」

這確實是一個非常黑暗的時代，幾十個出名的教師一同宣告只要有人一生中信了耶穌十秒，然後離棄信仰，不斷犯罪，那人卻仍是得救，永遠安全。提醒你，這想像中的人可以終生仍是妓女或強姦囚，死後仍可進天國。那人只會喪失一些天上的賞賜，要是他是一個更好的基督徒，就可以賺得！這豈不是把神的恩典變成放縱情慾的機會嗎？若是傳講這種福音，豈會帶來復興？然而，聖經仍然宣告：

有可信的話說：

我們若與基督同死，也必與他同活。

我們若能忍耐，也必和他一同作王。

我們若不認他，他也必不認我們。

我們縱然失信，他仍是可信的，因為他不能背乎自己。

（提後二11～13，加上強調）

現代的假教師怎樣解釋這節經文？他們會忽視或曲解前三句的經文，再堅持第四句話證明他們的觀點。「我們縱然失信，離棄自己的信仰，」這些人指出：「神仍是可信的，必會救我們。」

但原來的意思是這樣嗎？絕對不是。

提摩太後書二章11至13節教導甚麼？（What Does 2 Timothy 2:11-13 Teach?）

第一，保羅說：「我們若與基督同死，也必與他同活。」我們是否與基督同活，就視乎我們有否與他同死。聖經教導我們，凡真正相信耶穌的人都已經死了，又在基督裡再活過來，這就是重生，由聖靈帶來生命，是徹底的轉變。

第二，保羅宣告「我們若能忍耐，也必和他一同作王」，並非是應許將來會有一種特別的賞賜，與一些特別能忍耐的基督徒一同作王。反之，保羅是應許所有信心能忍耐下去的真信徒。聖經教導我們，並非只有一群特別的基督徒會與耶穌一同作王，凡被他寶血買贖的人，都會與他一同作王：

他們唱新歌，說：「你配拿書卷，配揭開七印，因為你曾被殺，用自己的血從各族各方，各民各國中買了人來，叫他們歸於神，又叫他們成為國民、作祭司、歸於神，在地上執掌王權。」（啟五9～10，加上強調；另可參啟二十6，二十二3～5）

凡持守真信心到底的人都獲應許可與耶穌一同作王，我們必須堅持信心，以致至終得救，我們若能堅持，便會與耶穌一同作王。

第三，保羅警告不忍耐到底的人：「我們若不認他，他也必不認我們。」這是直接引述主耶穌基督曾說的話：

凡在人面前認我的，我在我天上的父面前，也必認他。凡在人面前不認我的，我在我天上的父面前，也必不認他。（太十32～33，加上強調）

耶穌肯定是許諾若我們不認他，他也必不會認我們。任何人想要離棄信仰，因懼怕別人可能怎樣想或怎樣做而不堅持到底，就要注意這警告。耶穌在天父面前不認的人會否得進天國呢？如果我們不認耶穌，在別人面前說「我不認識耶穌」，耶穌又在天父面前不認我們，說「我不認識他們」，那麼，我們還能得救嗎？答案很明顯。

最後，保羅說：「我們縱然失信，他仍是可信的，因為他不能背乎自己。」這句話是接續上一句論到不認耶穌的問題。即使我們可能不守承諾跟隨耶穌，但耶穌總是會信守承諾。耶穌答應我們若我們不認他，他也會不認我們，而耶穌必會做到（當然，如果我們悔改和再次相信，耶穌就會信守承諾，再次接納我們）。

留心，保羅沒有在第四句指出：「我們若不忠心，又不認耶穌，他仍是可信的，因為他不能背乎自己。」若是這樣說，便會直接與上文三句話互相矛盾！

不，即使人通常不信守承諾，但神總是信實，總會持守自己的應許和威嚇。請思想摩西和約書亞怎樣論到神的信實：

所以你要知道耶和華你的神，他是神，是信實的神，向愛他守他誡命的人，守約施慈愛，直到千代。向恨他的人，當面報應他們，將他們滅絕。凡恨他的人必報應他們，決不遲延。（申七9～10，加上強調）

耶和華你們神所應許的一切福氣，怎樣臨到你們身上，耶和華也必照樣使各樣禍患臨到你們身上，直到把你們從耶和華你們神所賜的這美地上除滅。（書二十三15，加上強調）

記住上面的經文，再思想一下某位很出名的反律法主義教師（這人的名字在全世界的基督徒圈子中可謂家傳戶曉）如何解釋提摩太後書二章11至13：

「忠心的人會得著天父的重視和嘉許，不忠心的人便失去重視和嘉許……不忠心的信徒不會得著基督國度裡的特別地位，不像那些有幸與基督一同作王的人那樣……使徒保羅的意思很清楚，就算信徒因何緣故成了不信者，仍不會影響那人的得救，基督仍是信實不變。」（加上強調）

教會歡喜接受這種明顯有違聖經的教導，還須問到教會為何不復興嗎？神的聖言已遭到修改，除掉所有叫人悔改離罪和跟從耶穌基督的內容。不信耶穌的人當下也保證可進天國。人可以作無神論者、佛教徒、伊斯蘭教徒或撒旦教徒，只要那人一生中曾有幾秒口裡承認耶穌，仍可進天國。美國好些最出名的福音派教師正是傳講這種謊言。

現在應怎樣做？（What Now?）

如果你閱讀這書前，並不明白真正的福音，現在便肯定清楚了。或者，你生命中正出現復興。但若沒有很多人復興，又豈算得上大復興？你可以與人分享你知道了的事，也應這樣做。你像我一樣，都有神聖的責任遍傳真理，不計代價。耶穌、猶大、彼得、保羅、雅各和約翰都曾傳講這信息，我們之前數以百萬計忠心的真信徒也曾傳揚這信息。我們不要「以福音為恥，這福音本是神的大能，要救一切相信的」（羅一16）。

真復興會出現嗎？會的–會在所有聽信真福音之人的內心出現。真正復興的人會為別人祈禱和努力，好叫他們同得自己的喜樂。我懷著這種想法，用一個主賜給我的比喻作為結束，這比喻叫我充滿盼望：

復興的比喻……（A Parable of Revival…）

我禁食祈求復興和聖靈的工作時，領受了一個啟示，幫助了我明白教會現在和將來會發生甚麼事。我不是用眼睛看見那異象，卻是用內心「看見」這啟示。容我說自己不是常「得著異象」的人，那是我頭一次經歷這種事。我以下會描述自己在啟示中看見甚麼。

首先，我看見很多人群。有些人群人數很多，有些人群則人數中等，有些人群人數很小。人數最多的人群有數以千計的人，人數最小的人群只有幾人。各群人也擠作一團取暖，因那裡很寒冷。所有人都在發抖，人們說話時，你會見到煙冒出來。此外，人群中大多數人都很骯髒，有些人更是骯髒，就像礦工一樣，全身從頭到腳都是灰塵。這些人也發臭，像是垃圾的味道。另一些人沒有那般骯髒，但大多數人都急需清洗一下。

這些人都站在一道巨大的水霸下面，後面是一個水庫。那水霸有幾百呎高，左右延伸出去，看不見邊界。水霸後面的水庫也是同樣巨大。

我更仔細看那水霸，發現是用磚頭建成，每塊磚頭上也寫有字。我便開始閱讀寫在磚頭上的字，發現都有相似的地方：都寫上一宗罪。舉一個例子，有一塊磚頭上寫著「說長道短」，另一塊磚頭上則寫著「慾念」。各宗罪下面也寫上某人的名字，例如，有一塊磚頭上寫著「說謊」，下面寫著「約翰多伊」。有很多磚頭都寫上相同的罪，而很多人的名字也不只寫在一塊磚頭上。

我回看那些骯髒、發抖的人群，大多數人都站著，但偶而有人會跪下或俯伏在地哭泣，承認自己的罪，求神潔淨自己。那人這樣作的時候，有一塊磚頭便會被水霸後面的水噴射出來，變成粉末消失。那噴出來的水柱便會射向那跪下來的人，洗淨那人的污穢。有時會有幾塊磚頭（甚至更多）同時噴射出來，或是隔了一會才噴出，只要那人仍在跪下來祈禱。那些情況中，從那些洞裡噴出來的水會集中猛烈射向那跪下來的人，那人的外貎便會大大改變。有些最骯髒的人一下子變成最清潔的人。

我也發現從那些洞裡噴出來的水很溫暖，射到那些跪下來的人身上時，不但洗淨了他們，也叫他們溫暖入心。他們洗淨後，歡喜快樂，愉快高歌。

站著的眾人看見跪下來的人如此，反應很不一。有時，那跪下來的人旁邊的人會立時四散，不想弄濕自己。偶而，整群人也會退後，只留下那跪下來的人，獨個兒被溫暖的噴泉洗滌。

然而，有時旁邊的人也會跪下，承認自己的罪。然後，磚頭會再被噴射出來，噴出水柱，洗淨和溫暖那些人。

間中，同一群站著的人大多數會一個接一個跪下來，為自己的罪哭泣。很多水柱會同時猛烈射向那些人身上，帶來極大的祝福、有力的恩膏和極多恩賜。可是，沒有一個情況中，我見到有一群人會全都跪下來。有時，某群人中有很多人跪下來，有些人便會離開，加入另一些仍站著的人。同樣，我間中也有人純粹因很多人跪下，故那人也跪下，可是卻沒有磚頭噴射出來，沒有水柱射出，那人仍是骯髒和寒冷。

我觀看那些人時，見證了兩件事：偶然，有些站著的人望向水霸，發現磚頭上寫著自己的名字，感到很難堪，於是便爬上水霸，設法用雙手拔出那塊磚頭。可是，卻沒有人成功做到，因為那是不可能成功。另外，我間中看到有人跪下途中站起來，便馬上又變得有幾分污穢，射向那人的水柱也減弱了。如果那人開始指著那些從不跪下的人，用驕傲的態度挑剔他們，射向那人的水柱便會停止，那人又會變得很骯髒。然而，大多數跪下來的人也會用愛心向身旁的人說話，說：「啊，這水很溫暖，洗淨了我，真是奇妙！你也可洗淨自己的污穢！請你也加入我的行列，好嗎？」

讓我告訴你一些寫在磚頭上的罪，其中一塊磚頭上有我的名字，寫著「懼怕人」。我看見這塊磚頭時，便立時在神面前承認自己的罪，祈求神的赦免和恩典，立志不再怕任何人，只懼怕神。

我身為牧師，看見很多會眾的名字寫在磚頭上，很多磚頭也寫著相同的罪。有些磚頭寫上「與世界為友」。更多磚頭寫著「不冷不熱」。另一些磚頭寫著「論斷人」。還有一些磚頭寫著「拜偶像」，乃是指到你把生命中其他東西看得比神重要，教會中很多人鍾愛自己的嗜好和享樂，過於愛神。

有些磚頭寫著「淫亂」，不是單指姦淫，還包括淫亂的思想。有些磚頭寫著「看電視裡的人淫亂的勾當來娛樂她自己」。有一塊磚頭寫著「瀏覽色情網頁」。有一塊磚頭寫著「沉思同性戀行為」。另一塊磚頭則寫著「性慾旺盛的青少年」。

有些磚頭寫著「怨恨人」、「虧待妻子」和「中傷弟兄」。另一些磚頭是「貪愛錢財」、「貪愛享樂」和「專顧自己」。還有「暗中接受付款以便逃稅」、「浪費的管家」、「用神的金錢支持神憎恨的事」及「不看顧窮人」。很多寫著「不作十一奉獻」，旁邊有很多磚頭寫著為這罪作出的借口。

還有「下流」、「總以為她自己正確」及「不順服丈夫」。我又見到很多磚頭寫著「不看顧從沒聽過福音的人」。

有些磚頭寫著「說長道短」、「誹謗」、「挑錯處」、「說話冒犯人」及「無用的信仰–不勒住自己的舌頭」。有一塊磚頭寫著「不供應上一段婚姻的幼兒」。還有「不尊敬父母」、「信口雌黃」及「聽高舉神憎惡之事的音樂」。

另外還有「滿心不信」、「不潔的習慣和癮子」及「放縱自己」、「不祈禱」、「不參加教會聚會」、「不渴慕讀神的話語」。很多磚頭寫著「不在主裡栽培和勸戒孩童」。

還有很多磚頭，我沒有提到，但都可見於聖經–我們認信聖經是神的話語。有些磚頭甚至寫上「曲解聖經，用來解作別的意思」及「重新定義誡命，迎合自己的生活」。

磚頭中間塗上灰泥鞏固起來，灰泥上也寫上字，象徵四種連結一切罪的罪，分別是「驕傲」、「假冒為善」、「少愛或不愛神」及「牧人的罪」。其他罪可拆下來之前，這四種罪必須先削弱。驕傲令我們不肯認罪。假冒為善就是在教會一個樣子，在別處又是另一個樣子，必須承認這罪。「少愛或不愛神」是一大罪，其他罪都只是這罪的病徵–若我們盡心、盡性、盡意、盡力愛神，就會熱心服事和順服神。耶穌說：「你們若愛我，就必遵守我的命令。」（約十四15）最後，若果教會領袖立下錯誤的榜樣，會眾便有借口堅持犯罪。

我們再回看那些人群吧。我觀看時，間中會有站著的人指著旁邊跪下來歡笑歌唱的人，說：「那水柱不可能是從神而來，他們的教義某些地方有錯。」但主提醒我他沒有提過教義純正的人會得見神，卻是說清心的人會得見神（太五8）。耶穌沒有說我們可靠著教義認識人，卻是可藉著果子認識他們（太七20）。耶穌說真信徒的特徵不是完美的教義，卻是彼此相愛（約十三35）。某一群人在某些非關鍵性的地方教義出錯，不意味神不會向他們澆灌聖靈，因他們謙卑自己，「飢渴慕義」（太五6）。水霸上有些磚頭寫著「滿腦子知識」、「以教義自恃」及「效忠宗派，過於愛一切肢體」。

隨著時間過去，越來越多站著的人跪下來，哭泣認罪悔改。極多磚頭從水霸上噴射出來，好像爆谷四散一樣，水柱噴出的聲音轟然巨響 ，情景好比尼亞加拉大瀑布（但更加宏偉壯觀）。跪下的人舉起雙手，大笑，唱歌，禱告，他們身上的水柱成為一道大河，流向地上很多乾旱的地方。然後，那道大河成了一道激流，把這些跪下來快樂地向神唱歌的人沖去。

最後，水不再流出來，水庫的水流乾了。站著的人彼此對望，洋洋得意。水霸上的磚頭仍留在原處，只是靠著人的驕傲懸在半空。突然，沒有半點徵兆下，所有磚頭都掉下來，壓向寫有其名字的人身上。站著的人一片惶恐，目睹堆積如山的磚頭對準自己跌下來，先把他們撞倒在地，再壓死他們，只剩下一堆堆的磚塊。我記得耶穌曾說：「凡自高的，必降為卑；自卑的，必升為高。」（路十八14）你是屬於哪一種人？

中文版末了的話（Final Word to the Chinese Version）

我盼望《福音大騙局》這書成為你的祝福，挑戰了你的生命。現在，我請求你作兩件事。

第一，你能否寫信給我，告訴我這書如何影響了你的生命和事奉？你可傳送電子郵件給我，郵址是[email protected]，或是郵寄以下地址：Shepherd Serve, P.O. Box 12854, Pittsburgh, PA 15241。

第二，你可否把這書送給另一位牧師或基督徒領袖？我們期望所有中國的基督徒領袖也會讀到這書，但唯有你願意幫助，這事才能成真。請不要把這書放在書架上，送給別人吧，或最少借給另一位基督徒領袖，叫那人受惠。你免費獲得這書，不妨也免費送給別人！

謝謝你，願神祝福你，願你順服神。

主僕大衛（David Servant）

今天我收到一封信件，来自一位男士，他从我们每天的电台广播中听到我驳斥反律法主义的言论，故写信给我。他说自己已经十二年没有写信给任何人。

他承认自己一直是同性恋者。有一段很长的时间，他以为只要自己多作善事，相信关于耶稣的事，就会安全。但他听我讲到圣经指出神转化生命的恩典可临到罪人，包括同性恋者。他听到我引述一些经文，指出同性恋的人都不会承受神的国。他便明白自己的信心是死的，只会叫他下地狱，于是他便悔改。他写信告诉我自己不再是同性恋者，信中引述他自己意译的哥林多前书六章11节：「我们中间也有人从前是这样。」神的恩典已拯救了他，转化了他的生命。

如果反律法主义者传讲他们的一套，那人今天便仍是同性恋者，注定永远灭亡。但感谢神的恩典，他听到真理，也愿意相信。就如约翰福音八章32节中耶稣所应许，真理已叫他得以自由。

得自由不须顺服？（Set Free from Obedience?）

约翰福音八章32节可能就是反律法主义者最常会误解的经文，他们论到真理会叫我们得到脱离「律法主义枷锁」的自由，但圣经言明顺服是神的命令。耶稣讲到真理叫我们得以自由时，清楚是讲到得以脱离罪的自由：

耶稣对信他的犹太人说：「你们若常常遵守我的道，就真是我的门徒。你们必晓得真理，真理必叫你们得以自由。」他们回答说：「我们是亚伯拉罕的后裔，从来没有作过谁的奴仆，你怎么说『你们必得自由呢』？」。耶稣回答说：「我实实在在的告诉你们，所有犯罪的，就是罪的奴仆。奴仆不能永远住在家里，儿子是永远住在家里。所以天父的儿子若叫你们自由，你们就真自由了。」 （约八31～36，加上强调）

这才是神转化生命的恩典信息，才是福音。耶稣赦免信他的人，叫他们得脱离罪。真正相信他的人会连于和活出耶稣的话语，证明自己是他的门徒。

撒旦的复兴（The Satanic Revival）

这确实是一个黑暗的时代，我们的世界好像一列没有制动装置却在不断加速的火车。还有多久便会出轨呢？可是，我们自己却传讲一种没有转化能力的福音，仅仅用来掩饰罪恶，又怎能谴责自己祖国属灵的状况呢？神的恩典变成放纵情欲的机会，我们怎能盼望会有复兴？

倘若我们的目标是填满教会的椅子（通常称为「教会增长」），而不是使人作门徒，就永不会有真正的复兴。倘若我们只分辨那些人「不是教会会友」，而并非未得救，就永不会有真正的复兴。倘若牧师和传道人着重讨人欢心，多于讨神喜悦，就永不会有真正的复兴。除非教会重寻合乎圣经的福音，以圣洁作为标记，与世界分别出来，否则就不会有真正的复兴。目前为止，只会持续发生撒旦的复兴，越来越多假恩典、假信心和假救恩。打着自由的旗号，撒旦的传道人会继续透过出版、电台、电视及教会的讲台，来散播牠的原始谎言：「去放胆犯罪吧，你不会死。」

这确实是一个非常黑暗的时代，几十个出名的教师一同宣告只要有人一生中信了耶稣十秒，然后离弃信仰，不断犯罪，那人却仍是得救，永远安全。提醒你，这想象中的人可以终生仍是妓女或强奸囚，死后仍可进天国。那人只会丧失一些天上的赏赐，要是他是一个更好的基督徒，就可以赚得！这岂不是把神的恩典变成放纵情欲的机会吗？若是传讲这种福音，岂会带来复兴？然而，圣经仍然宣告：

有可信的话说：

我们若与基督同死，也必与他同活。

我们若能忍耐，也必和他一同作王。

我们若不认他，他也必不认我们。

我们纵然失信，他仍是可信的，因为他不能背乎自己。

（提后二11～13，加上强调）

现代的假教师怎样解释这节经文？他们会忽视或曲解前三句的经文，再坚持第四句话证明他们的观点。「我们纵然失信，离弃自己的信仰，」这些人指出：「神仍是可信的，必会救我们。」

但原来的意思是这样吗？绝对不是。

提摩太后书二章11至13节教导甚么？（What Does 2 Timothy 2:11-13 Teach?）

第一，保罗说：「我们若与基督同死，也必与他同活。」我们是否与基督同活，就视乎我们有否与他同死。圣经教导我们，凡真正相信耶稣的人都已经死了，又在基督里再活过来，这就是重生，由圣灵带来生命，是彻底的转变。

第二，保罗宣告「我们若能忍耐，也必和他一同作王」，并非是应许将来会有一种特别的赏赐，与一些特别能忍耐的基督徒一同作王。反之，保罗是应许所有信心能忍耐下去的真信徒。圣经教导我们，并非只有一群特别的基督徒会与耶稣一同作王，凡被他宝血买赎的人，都会与他一同作王：

他们唱新歌，说：「你配拿书卷，配揭开七印，因为你曾被杀，用自己的血从各族各方，各民各国中买了人来，叫他们归于神，又叫他们成为国民、作祭司、归于神，在地上执掌王权。」（启五9～10，加上强调；另可参启二十6，二十二3～5）

凡持守真信心到底的人都获应许可与耶稣一同作王，我们必须坚持信心，以致至终得救，我们若能坚持，便会与耶稣一同作王。

第三，保罗警告不忍耐到底的人：「我们若不认他，他也必不认我们。」这是直接引述主耶稣基督曾说的话：

凡在人面前认我的，我在我天上的父面前，也必认他。凡在人面前不认我的，我在我天上的父面前，也必不认他。（太十32～33，加上强调）

耶稣肯定是许诺若我们不认他，他也必不会认我们。任何人想要离弃信仰，因惧怕别人可能怎样想或怎样做而不坚持到底，就要注意这警告。耶稣在天父面前不认的人会否得进天国呢？如果我们不认耶稣，在别人面前说「我不认识耶稣」，耶稣又在天父面前不认我们，说「我不认识他们」，那么，我们还能得救吗？答案很明显。

最后，保罗说：「我们纵然失信，他仍是可信的，因为他不能背乎自己。」这句话是接续上一句论到不认耶稣的问题。即使我们可能不守承诺跟随耶稣，但耶稣总是会信守承诺。耶稣答应我们若我们不认他，他也会不认我们，而耶稣必会做到（当然，如果我们悔改和再次相信，耶稣就会信守承诺，再次接纳我们）。

留心，保罗没有在第四句指出：「我们若不忠心，又不认耶稣，他仍是可信的，因为他不能背乎自己。」若是这样说，便会直接与上文三句话互相矛盾！

不，即使人通常不信守承诺，但神总是信实，总会持守自己的应许和威吓。请思想摩西和乔舒亚怎样论到神的信实：

所以你要知道耶和华你的神，他是神，是信实的神，向爱他守他诫命的人，守约施慈爱，直到千代。向恨他的人，当面报应他们，将他们灭绝。凡恨他的人必报应他们，决不迟延。（申七9～10，加上强调）

耶和华你们神所应许的一切福气，怎样临到你们身上，耶和华也必照样使各样祸患临到你们身上，直到把你们从耶和华你们神所赐的这美地上除灭。（书二十三15，加上强调）

记住上面的经文，再思想一下某位很出名的反律法主义教师（这人的名字在全世界的基督徒圈子中可谓家传户晓）如何解释提摩太后书二章11至13：

「忠心的人会得着天父的重视和嘉许，不忠心的人便失去重视和嘉许……不忠心的信徒不会得着基督国度里的特别地位，不像那些有幸与基督一同作王的人那样……使徒保罗的意思很清楚，就算信徒因何缘故成了不信者，仍不会影响那人的得救，基督仍是信实不变。」（加上强调）

教会欢喜接受这种明显有违圣经的教导，还须问到教会为何不复兴吗？神的圣言已遭到修改，除掉所有叫人悔改离罪和跟从耶稣基督的内容。不信耶稣的人当下也保证可进天国。人可以作无神论者、佛教徒、伊斯兰教徒或撒旦教徒，只要那人一生中曾有几秒口里承认耶稣，仍可进天国。美国好些最出名的福音派教师正是传讲这种谎言。

现在应怎样做？（What Now?）

如果你阅读这书前，并不明白真正的福音，现在便肯定清楚了。或者，你生命中正出现复兴。但若没有很多人复兴，又岂算得上大复兴？你可以与人分享你知道了的事，也应这样做。你像我一样，都有神圣的责任遍传真理，不计代价。耶稣、犹大、彼得、保罗、雅各布和约翰都曾传讲这信息，我们之前数以百万计忠心的真信徒也曾传扬这信息。我们不要「以福音为耻，这福音本是神的大能，要救一切相信的」（罗一16）。

真复兴会出现吗？会的–会在所有听信真福音之人的内心出现。真正复兴的人会为别人祈祷和努力，好叫他们同得自己的喜乐。我怀着这种想法，用一个主赐给我的比喻作为结束，这比喻叫我充满盼望：

复兴的比喻……（A Parable of Revival…）

我禁食祈求复兴和圣灵的工作时，领受了一个启示，帮助了我明白教会现在和将来会发生甚么事。我不是用眼睛看见那异象，却是用内心「看见」这启示。容我说自己不是常「得着异象」的人，那是我头一次经历这种事。我以下会描述自己在启示中看见甚么。

首先，我看见很多人群。有些人群人数很多，有些人群则人数中等，有些人群人数很小。人数最多的人群有数以千计的人，人数最小的人群只有几人。各群人也挤作一团取暖，因那里很寒冷。所有人都在发抖，人们说话时，你会见到烟冒出来。此外，人群中大多数人都很肮脏，有些人更是肮脏，就像矿工一样，全身从头到脚都是灰尘。这些人也发臭，像是垃圾的味道。另一些人没有那般肮脏，但大多数人都急需清洗一下。

这些人都站在一道巨大的水霸下面，后面是一个水库。那水霸有几百呎高，左右延伸出去，看不见边界。水霸后面的水库也是同样巨大。

我更仔细看那水霸，发现是用砖头建成，每块砖头上也写有字。我便开始阅读写在砖头上的字，发现都有相似的地方：都写上一宗罪。举一个例子，有一块砖头上写着「说长道短」，另一块砖头上则写着「欲念」。各宗罪下面也写上某人的名字，例如，有一块砖头上写着「说谎」，下面写着「约翰多伊」。有很多砖头都写上相同的罪，而很多人的名字也不只写在一块砖头上。

我回看那些肮脏、发抖的人群，大多数人都站着，但偶而有人会跪下或俯伏在地哭泣，承认自己的罪，求神洁净自己。那人这样作的时候，有一块砖头便会被水霸后面的水喷射出来，变成粉末消失。那喷出来的水柱便会射向那跪下来的人，洗净那人的污秽。有时会有几块砖头（甚至更多）同时喷射出来，或是隔了一会才喷出，只要那人仍在跪下来祈祷。那些情况中，从那些洞里喷出来的水会集中猛烈射向那跪下来的人，那人的外貎便会大大改变。有些最肮脏的人一下子变成最清洁的人。

我也发现从那些洞里喷出来的水很温暖，射到那些跪下来的人身上时，不但洗净了他们，也叫他们温暖入心。他们洗净后，欢喜快乐，愉快高歌。

站着的众人看见跪下来的人如此，反应很不一。有时，那跪下来的人旁边的人会立时四散，不想弄湿自己。偶而，整群人也会退后，只留下那跪下来的人，独个儿被温暖的喷泉洗涤。

然而，有时旁边的人也会跪下，承认自己的罪。然后，砖头会再被喷射出来，喷出水柱，洗净和温暖那些人。

间中，同一群站着的人大多数会一个接一个跪下来，为自己的罪哭泣。很多水柱会同时猛烈射向那些人身上，带来极大的祝福、有力的恩膏和极多恩赐。可是，没有一个情况中，我见到有一群人会全都跪下来。有时，某群人中有很多人跪下来，有些人便会离开，加入另一些仍站着的人。同样，我间中也有人纯粹因很多人跪下，故那人也跪下，可是却没有砖头喷射出来，没有水柱射出，那人仍是肮脏和寒冷。

我观看那些人时，见证了两件事：偶然，有些站着的人望向水霸，发现砖头上写着自己的名字，感到很难堪，于是便爬上水霸，设法用双手拔出那块砖头。可是，却没有人成功做到，因为那是不可能成功。另外，我间中看到有人跪下途中站起来，便马上又变得有几分污秽，射向那人的水柱也减弱了。如果那人开始指着那些从不跪下的人，用骄傲的态度挑剔他们，射向那人的水柱便会停止，那人又会变得很肮脏。然而，大多数跪下来的人也会用爱心向身旁的人说话，说：「啊，这水很温暖，洗净了我，真是奇妙！你也可洗净自己的污秽！请你也加入我的行列，好吗？」

让我告诉你一些写在砖头上的罪，其中一块砖头上有我的名字，写着「惧怕人」。我看见这块砖头时，便立时在神面前承认自己的罪，祈求神的赦免和恩典，立志不再怕任何人，只惧怕神。

我身为牧师，看见很多会众的名字写在砖头上，很多砖头也写着相同的罪。有些砖头写上「与世界为友」。更多砖头写着「不冷不热」。另一些砖头写着「论断人」。还有一些砖头写着「拜偶像」，乃是指到你把生命中其它东西看得比神重要，教会中很多人钟爱自己的嗜好和享乐，过于爱神。

有些砖头写着「淫乱」，不是单指奸淫，还包括淫乱的思想。有些砖头写着「看电视里的人淫乱的勾当来娱乐她自己」。有一块砖头写着「浏览色情网页」。有一块砖头写着「沉思同性恋行为」。另一块砖头则写着「性欲旺盛的青少年」。

有些砖头写着「怨恨人」、「亏待妻子」和「中伤弟兄」。另一些砖头是「贪爱钱财」、「贪爱享乐」和「专顾自己」。还有「暗中接受付款以便逃税」、「浪费的管家」、「用神的金钱支持神憎恨的事」及「不看顾穷人」。很多写着「不作十一奉献」，旁边有很多砖头写着为这罪作出的借口。

还有「下流」、「总以为她自己正确」及「不顺服丈夫」。我又见到很多砖头写着「不看顾从没听过福音的人」。

有些砖头写着「说长道短」、「诽谤」、「挑错处」、「说话冒犯人」及「无用的信仰–不勒住自己的舌头」。有一块砖头写着「不供应上一段婚姻的幼儿」。还有「不尊敬父母」、「信口雌黄」及「听高举神憎恶之事的音乐」。

另外还有「满心不信」、「不洁的习惯和瘾子」及「放纵自己」、「不祈祷」、「不参加教会聚会」、「不渴慕读神的话语」。很多砖头写着「不在主里栽培和劝戒孩童」。

还有很多砖头，我没有提到，但都可见于圣经–我们认信圣经是神的话语。有些砖头甚至写上「曲解圣经，用来解作别的意思」及「重新定义诫命，迎合自己的生活」。

砖头中间涂上灰泥巩固起来，灰泥上也写上字，象征四种连结一切罪的罪，分别是「骄傲」、「假冒为善」、「少爱或不爱神」及「牧人的罪」。其它罪可拆下来之前，这四种罪必须先削弱。骄傲令我们不肯认罪。假冒为善就是在教会一个样子，在别处又是另一个样子，必须承认这罪。「少爱或不爱神」是一大罪，其它罪都只是这罪的病征–若我们尽心、尽性、尽意、尽力爱神，就会热心服事和顺服神。耶稣说：「你们若爱我，就必遵守我的命令。」（约十四15）最后，若果教会领袖立下错误的榜样，会众便有借口坚持犯罪。

我们再回看那些人群吧。我观看时，间中会有站着的人指着旁边跪下来欢笑歌唱的人，说：「那水柱不可能是从神而来，他们的教义某些地方有错。」但主提醒我他没有提过教义纯正的人会得见神，却是说清心的人会得见神（太五8）。耶稣没有说我们可靠着教义认识人，却是可借着果子认识他们（太七20）。耶稣说真信徒的特征不是完美的教义，却是彼此相爱（约十三35）。某一群人在某些非关键性的地方教义出错，不意味神不会向他们浇灌圣灵，因他们谦卑自己，「饥渴慕义」（太五6）。水霸上有些砖头写着「满脑子知识」、「以教义自恃」及「效忠宗派，过于爱一切肢体」。

随着时间过去，越来越多站着的人跪下来，哭泣认罪悔改。极多砖头从水霸上喷射出来，好像爆谷四散一样，水柱喷出的声音轰然巨响 ，情景好比尼亚加拉大瀑布（但更加宏伟壮观）。跪下的人举起双手，大笑，唱歌，祷告，他们身上的水柱成为一道大河，流向地上很多干旱的地方。然后，那道大河成了一道激流，把这些跪下来快乐地向神唱歌的人冲去。

最后，水不再流出来，水库的水流干了。站着的人彼此对望，洋洋得意。水霸上的砖头仍留在原处，只是靠着人的骄傲悬在半空。突然，没有半点征兆下，所有砖头都掉下来，压向写有其名字的人身上。站着的人一片惶恐，目睹堆积如山的砖头对准自己跌下来，先把他们撞倒在地，再压死他们，只剩下一堆堆的砖块。我记得耶稣曾说：「凡自高的，必降为卑；自卑的，必升为高。」（路十八14）你是属于哪一种人？

中文版末了的话（Final Word to the Chinese Version）

我盼望《福音大骗局》这书成为你的祝福，挑战了你的生命。现在，我请求你作两件事。

第一，你能否写信给我，告诉我这书如何影响了你的生命和事奉？你可传送电子邮件给我，邮址是[email protected]，或是邮寄以下地址：Shepherd Serve, P.O. Box 12854, Pittsburgh, PA 15241。

第二，你可否把这书送给另一位牧师或基督徒领袖？我们期望所有中国的基督徒领袖也会读到这书，但唯有你愿意帮助，这事才能成真。请不要把这书放在书架上，送给别人吧，或最少借给另一位基督徒领袖，叫那人受惠。你免费获得这书，不妨也免费送给别人！

谢谢你，愿神祝福你，愿你顺服神。

主仆戴维（David Servant）