“Vaû, khoâng coù ñöùc tin, thì chaúng heà coù theá naøo ôû cho ñeïp yù Ngaøi; vì keû ñeán gaàn Ñöùc Chuùa Trôøi phaûi tin raèng coù Ñöùc Chuùa Trôøi, vaø Ngaøi laø Ñaáng hay thöôûng cho keû tìm kieám Ngaøi.” (Heâb 11:6)

Vôùi tö caùch laø nhöõng keû tin, ñöùc tin cuûa chuùng ta ñöôïc xaây treân neàn taûng Ñöùc Chuùa Trôøi thöïc höõu vaø Ngaøi ñoái xöû vôùi nhöõng ngöôøi tìm kieám Ngaøi khaùc bieät vôùi ngöôøi khoâng tìm kieám Ngaøi. Ngay khi thaät söï tin nhöõng ñieàu naøy, chuùng ta baét ñaàu laøm ñeïp loøng Ñöùc Chuùa Trôøi vì chuùng ta laäp töùc tìm kieám Ñöùc Chuùa Trôøi bao goàm vieäc (1) Hoïc bieát yù muoán cuûa Ngaøi, (2) vaâng theo Ngaøi vaø (3) tin caäy lôøi höùa cuûa Ngaøi. Caû ba ñieàu naøy neân laø nhöõng phaàn böôùc ñi haøng ngaøy cuûa chuùng ta.

Chöông naøy chuù yù vaøo böôùc ñi ñöùc tin cuûa chuùng ta. Khoâng may laø nhieàu ngöôøi ñaõ nhaán maïnh vaøo ñöùc tin ñeán choã quaù phi Kinh Thaùnh, quaù nhaán maïnh ñeán laõnh vöïc thaïnh vöôïng vaät chaát. Vì lyù do ñoù, moät soá ngöôøi ngaàn ngaïi tieáp caän vaán ñeà naøy. Nhöng chæ vì coù moät soá ngöôøi bò chìm trong beå bôi hoï khoâng theå laø lyù do khieán chuùng ta khoâng coøn daùm uoáng nöôùc. Chuùng ta coù theå duy trì söï quaân bình vaø hôïp Kinh Thaùnh. Kinh Thaùnh daïy nhieàu veà ñeà taøi naøy vaø Ñöùc Chuùa Trôøi muoán chuùng ta thöïc haønh ñöùc tin chuùng ta vôùi voâ soá lôøi höùa cuûa Ngaøi.

Chuùa Gieâ-su ñaët göông maãu veà moät ngöôøi coù ñöùc tin cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi, vaø Ngaøi mong ñôïi moân ñoà Ngaøi noi göông Ngaøi. Cuõng vaäy, ngöôøi ñaøo taïo moân ñoà coá gaéng ñaët moät taám göông tin caäy Ñöùc Chuùa Trôøi vaø ngöôøi ñoù daïy moân ñoà mình tin caäy lôøi höùa Ñöùc Chuaù Trôøi. Ñieàu naøy raát quan troïng. Khoâng nhöõng khoâng theå laøm ñeïp loøng Ñöùc Chuùa Trôøi neáu khoâng coù ñöùc tin maø coøn khoâng theå nhaän ñöôïc söï ñaùp lôøi caàu nguyeän neáu khoâng coù ñöùc tin (Math 21:22, Gia 1:5-8). Kinh Thaùnh daïy roõ raøng laø ngöôøi nghi ngôø bò töôùc ñi nhöõng phöôùc haïnh maø keû tin nhaän laõnh, Chuùa Gieâ-su noùi “Moïi söï ñeàu ñöôïc cho ngöôøi tin” (Maùc 9:23)

Ñònh Nghóa Ñöùc Tin (Faith Defined)

Ñònh nghóa cuûa Kinh Thaùnh veà ñöùc tin ñöôïc tìm thaáy trong Heâbôrô 11:1:

“Vaû, ñöùc tin laø söï bieát chaéc vöõng vaøng cuûa nhöõng ñieàu mình ñöông troâng mong, laø baèng côù cuûa nhöõng ñieàu mình chaúng xem thaáy.” (Heâbôrô 11:1)

Töø ñònh nghóa naøy chuùng ta hoïc ñöôïc vaøi ñaëc tröng cuûa ñöùc tin. Tröôùc heát moät ngöôøi coù ñöùc tin coù moät söï baûo ñaûm hay söï tin caäy. Ñieàu naøy khaùc vôùi hy voïng vì ñöùc tin laø “söï baûo ñaûm cuûa ñieàu hy voïng“. Hy voïng luoân coù choã cho söï nghi ngôø. Hy voïng luoân noùi “coù theå laø”. Thí duï toâi coù theå noùi “Toâi hy voïng ngaøy hoâm nay trôøi möa ñeå vöôøn toâi ñöôïc töôùi”. Toâi mong öôùc trôøi möa nhöng toâi khoâng chaéc trôøi möa hay khoâng. Ñöùc tin ngöôïc laïi luoân chaéc chaén, laø “söï baûo ñaûm cuûa nhöõng ñieàu chuùng ta hy voïng”.

Ñieàu ngöôøi ta goïi laø ñöùc tin hay nieàm tin, thöôøng thì khoâng laø ñöùc tin theo ñònh nghóa Kinh Thaùnh. Thí duï coù theå nhìn vaøo ñaùm maây ñen treân baàu trôøi vaø noùi “Toâi tin raèng trôøi seõ möa”. Tuy nhieân hoï khoâng chaéc chaén trôøi seõ möa- Hoï chæ nghó raèng coù moät khaû naêng chaéc laø trôøi coù theå möa. Ñoù khoâng phaûi laø ñöùc tin cuûa Kinh Thaùnh. Ñöùc tin Kinh Thaùnh khoâng heà coù yeáu toá nghi ngôø. Noù khoâng chöøa choã cho baát kyø ñieàu gì xuaát hieän khaùc hôn ñieàu Ñöùc Chuùa Trôøi ñaõ höùa.

Ñöùc Tin Laø Söï Tin Chaéc Ñieàu Khoâng Thaáy

(Faith is the Conviction of Things Not Seen)

Ñònh nghóa ñöôïc thaáy trong Heâbôrô 11:1 cuõng tuyeân boá ñöùc tin laø “söï tin chaéc nhöõng ñieàu khoâng thaáy”. Vì vaäy, chuùng ta coù theå thaáy ñieàu gì ñoù hoaëc caûm thaáy khoâng baèng nhöõng giaùc quan thuoäc theå. Ñöùc tin thì khoâng ñoøi hoûi.

Giaû söû ngay giôø naøy ai ñoù noùi vôùi baïn “Coù ñieàu gì ñoù toâi khoâng giaûi thích ñöôïc, toâi tin raèng coù moät cuoán saùch trong tay cuûa baïn”. Dó nhieân baïn nghó chaéc coù gì ñoù truïc traëc vôùi ngöôøi naøy roài. Baïn seõ noùi “Taïi sao, baïn khoâng caàn tin toâi coù moät cuoán saùch trong tay, vì baïn coù theå thaáy roõ raøng toâi ñang caàm moät cuoán saùch”.

Ñöùc tin thuoäc veà laõnh vöïc khoâng nhìn thaáy. Thí duï khi toâi ñang vieát nhöõng lôøi naøy, toâi tin raèng coù moät thieân söù ôû gaàn toâi. Thaät ra toâi chaéc chaén veà ñieàu naøy. Taïi sao toâi tin chaéc nhö vaäy? Coù phaûi toâi ñaõ töøng nhìn thaáy thieân söù? Khoâng. Coù phaûi toâi ñang caûm thaáy hoaëc ñang nghe moät thieân söù ñang bay khoâng? Khoâng. Neáu toâi nhìn thaáy hoaëc nghe hoaëc caûm thaáy moät thieân söù thì toâi ñaõ khoâng phaûi tin moät thieân söù ôû gaàn toâi nhöng toâi bieát ñieàu ñoù.

Vaäy ñieàu gì khieán toâi tin chaéc söï coù maët cuûa thieân söù? Söï chaéc chaén cuûa toâi xuaát phaùt töø nhöõng lôøi höùa cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi. Trong Thi Thieân 34:7 Ngaøi höùa “Thieân söù cuûa Chuùa ñoùng traïi xung quanh nhöõng keû kính sôï Ngaøi ñeå giaûi cöùu hoï”. Toâi khoâng coù baèng chöùng naøo cho ñieàu toâi tin ngoaøi ra lôøi cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi. Ñoù laø ñöùc tin thaät cuûa Kinh Thaùnh – “söï bieát chaéc cuûa nhöõng ñieàu khoâng xem thaáy”. Ngöôøi trong theá gian thöôøng duøng caâu “Thaáy thì tin”. Nhöng trong nöôùc Ñöùc Chuùa Trôøi ñieàu ngöôïc laïi laø söï thaät: “Tin thì thaáy”.

Khi thöïc haønh ñöùc tin cuûa chuùng ta treân moät trong nhöõng lôøi höùa cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi, chuùng ta thöôøng ñoái dieän vôùi nhöõng hoaøn caûnh caùm doã chuùng ta nghi ngôø, hoaëc chuùng ta traûi qua moät khoaûng thôøi gian döôøng nhö Ñöùc Chuùa Trôøi khoâng giöõ lôøi höùa cuûa Ngaøi vì nhöõng hoaøn caûnh chuùng ta khoâng thay ñoåi. Trong nhöõng tröôøng hôïp naøy chuùng ta ñôn giaûn chæ caàn choáng laïi söï nghi ngôø, kieân trì trong ñöùc tin, cöù tin chaéc trong loøng chuùng ta laø Ñöùc Chuùa Trôøi luoân giöõ lôøi Ngaøi. Ngaøi khoâng theå noùi doái (Tít 1:2)

Laøm Theá Naøo Chuùng Ta Coù Ñöôïc Ñöùc Tin?

(How Do We Acquire Faith?)

Vì ñöùc tin chæ ñöôïc döïa treân neàn taûng lôøi höùa cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi, moät nguoàn duy nhaát cho ñöùc tin Kinh Thaùnh laø lôøi cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi. Roâma 10:17 noùi “ñöùc tin ñeán bôûi söï nghe vaø nghe bôûi lôøi Ñaáng Christ” (Roma 10:17, phaàn nhaán maïnh ñöôïc theâm vaøo). Lôøi cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi baøy toû yù chæ cuûa Ngaøi. Chæ khi chuùng ta bieát yù chæ cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi chuùng ta môùi coù theå tin.

Vì vaäy neáu muoán coù ñöùc tin, baïn phaûi nghe (hay ñoïc) lôøi höùa cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi. Ñöùc tin khoâng ñeán khi chuùng ta caàu nguyeän xin ñöùc tin, kieâng aên cho coù ñöùc tin hay laø do ai ñoù ñaët tay treân chuùng ta ñeå ban cho ñöùc tin. Ñöùc tin chæ ñeán do nghe lôøi cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi. Vaø moät khi nghe lôøi ñoù, baïn vaãn phaûi quyeát ñònh tin.

Xa hôn vieäc coù ñöùc tin, ñöùc tin chuùng ta cuõng coù theå taêng tröôûng hôn. Kinh Thaùnh ñeà caäp vaøi möùc ñoä ñöùc tin – töø ñöùc tin nhoû ñeán ñöùc tin dôøi nuùi. Ñöùc tin taêng tröôûng hôn neáu ñöôïc nuoâi döôõng vaø thöïc haønh cuõng nhö cô baép cuûa con ngöôøi. Chuùng ta neân tieáp tuïc nuoâi döôõng ñöùc tin cuûa chuùng ta baèng vieäc suy gaãm lôøi Ñöùc Chuùa Trôøi. Chuùng ta neân thöïc haønh ñöùc tin baèng vieäc haønh ñoäng vaø phaûn öùng laïi moïi ñieàu moïi söï döïa treân lôøi cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi. Ñieàu naøy bao goàm nhöõng luùc chuùng ta ñoái dieän nan ñeà, lo laéng vaø nhöõng moái quan taâm. Ñöùc Chuùa Trôøi khoâng muoán con caùi Ngaøi lo laéng veà baát cöù ñieàu gì nhöng tin caäy ngaøi trong moïi tình huoáng (Math 6:25-34, Phil 4:6-8, I Phi 5:7). Töø choái lo laéng laø moät caùch chuùng ta coù theå thöïc haønh ñöùc tin chuùng ta.

Neáu chuùng ta thöïc söï tin ñieàu Ñöùc Chuùa Trôøi phaùn, chuùng ta seõ haønh xöû vaø noùi nhö ñoù laø thaät. Neáu baïn tin Chuùa Gieâ-su laø Con Ñöùc Chuùa Trôøi baïn seõ noùi vaø haønh xöû nhö ngöôøi tin ñieàu naøy. Neáu baïn tin Ñöùc Chuùa Trôøi cung öùng moïi nhu caàu cuûa baïn, baïn seõ noùi vaø haønh xöû nhö vaäy. Neáu baïn tin Ñöùc Chuùa Trôøi muoán baïn maïnh khoûe, baïn seõ noùi vaø haønh xöû nhö vaäy. Kinh Thaùnh ñaày nhöõng thí duï veà nhöõng ngöôøi trong nghòch caûnh ñaõ haønh xöû theo ñöùc tin nôi Ñöùc Chuùa Trôøi vaø nhaän laáy keát quaû laø pheùp laï. Chuùng ta xem xeùt sau vaøi tröôøng hôïp trong chöông naøy vaø chöông keá veà söï chöõa laønh thieân thöôïng (Cho moät soá thí duï toát khaùc trong IIVua 4:1-7, Maùc 5:25-34, Luca 19:1-10 vaø Coâng 14:7-10).

Ñöùc Tin Laø Cuûa Taám Loøng (Faith is of the Heart)

ñöùc tin Kinh Thaùnh khoâng vaän haønh trong taâm trí nhöng trong taám loøng. Phaoloâ vieát “Neáu loøng ngöôi tin” (Roâma 10:10a). Chuùa Gieâ-su phaùn:

“Quaû thaät, ta noùi cuøng caùc ngöôi, ai seõ bieåu hoøn nuùi naày raèng: Phaûi caát mình leân, vaø quaêng xuoáng bieån, neáu ngöôi chaúng nghi ngaïi trong loøng, nhöng tin chaéc lôøi mình noùi seõ öùng nghieäm, thì ñieàu ñoù seõ thaønh cho”. (Maùc 11:23, phaàn nhaán maïnh ñöôïc theâm vaøo).

Hoaøn toaøn coù theå coù söï nghi ngôø trong trí nhöng vaãn coù ñöùc tin trong loøng baïn vaø nhaän ñieàu Ñöùc Chuùa Trôøi ñaõ höùa. Thöïc ra, ña phaàn khi coá gaéng tin lôøi höùa cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi, taâm trí chuùng ta bò nguõ quan vaø söï löøa doái cuûa Satan aûnh höôõng seõ bò söï nghi ngôø taán coâng. Trong nhöõng luùc nhö theá chuùng ta caàn thay theá nhöõng tö töôûng nghi ngôø baèng lôøi höùa cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi vaø caàm giöõ ñöùc tin khoâng heà lay ñoäng.

Nhöõng Loãi Ñöùc Tin Thöôøng Gaëp

(Common Faith Mistakes)

Ñoâi laàn khi coá gaéng thöïc haønh ñöùc tin nôi Ñöùc Chuùa Trôøi, chuùng ta khoâng nhaän ñöôïc ñieàu chuùng ta muoán vì chuùng ta khoâng vaän haønh theo lôøi Ñöùc Chuùa Trôøi. Moät trong nhöõng loãi thöôøng gaëp nhaát xaõy ra khi chuùng ta coá gaéng tin nhöõng ñieàu maø Ñöùc Chuùa Trôøi khoâng höùa.

Thí du, thaät ñuùng Kinh Thaùnh khi moät caëp vôï choàng tin caäy Ñöùc Chuùa Trôøi coù con vì lôøi Ñöùc Chuùa Trôøi coù moät lôøi höùa maø hoï coù theå laáy laøm neàn taûng. Toâi bieát nhöõng caëp vôï choàng ñöôïc caùc baùc sæ baûo hoï seõ khoâng bao giôø coù con. Tuy nhieân, hoï choïn tin Ñöùc Chuùa Trôøi, ñöùng treân hai lôøi höùa döôùi ñaây vaø ngaøy nay hoï laø cha meï cuûa nhöõng ñöùa con khoûe maïnh:

“Ngöôi haõy haàu vieäc Gieâ-hoâ-va Ñöùc Chuùa Trôøi ngöôi; Ngaøi seõ ban ôn cho vaät aên uoáng cuûa ngöôi, vaø tieâu tröø caùc bònh hoaïn giöõa voøng ngöôi. Trong xöù ngöôi seõ chaúng coù ñaøn baø saûo thai hay laø ñaøn baø son seû. Ta seõ cho ngöôi ñöôïc tröôøng thoï.” (Xuaát 23:25-26)

“Ngöôi seõ ñöôïc phöôùc hôn moïi daân: nôi ngöôi seõ chaúng coù ai son seû, hoaëc nam hay nöõ, hoaëc con ñöïc hay con caùi trong baày suùc vaät cuûa ngöôi.” (Phuïc 7:14)

Nhöõng lôøi höùa naøy neân khích leä nhöõng caëp vôï choàng khoâng coù con. Tuy nhieân, coá tin cuï theå laø con trai hay con gaùi laø moät chuyeän khaùc. Trong Kinh Thaùnh khoâng coù lôøi höùa cuï theå naøo khieán chuùng ta coù theå choïn giôùi tính cho con caùi töông lai cuûa chuùng ta. Chuùng ta phaûi ôû trong giôùi haïn Kinh Thaùnh neáu ñöùc tin cuûa chuùng ta laø giaù trò. Chuùng ta chæ coù theå tin caäy Ñöùc Chuùa Trôøi veà ñieàu Ngaøi ñaõ höùa.

Chuùng ta haõy xem xeùt lôøi höùa cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi vaø roài quyeát ñònh tin döïa vaøo lôøi höùa naøy:

“Vì seõ coù tieáng keâu lôùn vaø tieáng cuûa thieân söù lôùn cuøng tieáng keøn cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi, thì chính mình Chuùa ôû treân trôøi giaùng xuoáng; baáy giôø nhöõng keû cheát trong Ñaáng Christ, seõ soáng laïi tröôùc heát.” (I Teâsa 4:16)

Döïa vaøo caâu Kinh Thaùnh naøy chuùng ta coù theå tin chaéc Chuùa Gieâ-su seõ trôû laïi.

Tuy nhieân, chuùng ta coù theå caàu nguyeän vaø tin raèng ngaøy mai Chuùa Gieâ-su seõ trôû laïi khoâng? Khoâng, vì caâu Kinh Thaùnh naøy vaø khoâng moät caâu Kinh Thaùnh naøo höùa ñieàu naøy. Thaät ra, Chuùa Gieâ-su ñaõ höùa laø khoâng moät ai coù theå bieát ngaøy giôø trôû laïi cuûa Ngaøi.

Dó nhieân chuùng ta coù theå caàu nguyeän hy voïng laø Chuùa seõ trôû laïi ngaøy mai nhöng chuùng ta khoâng neân chaéc chaén nhö vaäy. Khi chuùng ta caàu nguyeän trong ñöùc tin, chuùng ta chaéc raèng ñieàu chuùng ta ñang caàu nguyeän seõ xaõy ra vì Ñöùc Chuùa Trôøi ñaõ höùa.

Döïa treân cuøng caâu Kinh Thaùnh naøy chuùng ta coù theå tin laø thaân theå qua ñôøi seõ soáng laïi khi Chuùa Gieâ-su taùi laâm. Nhöng chuùng ta coù theå coù ñöùc tin laø nhöõng ngöôøi trong chuùng ta ñang soáng khi Ñaáng Christ trôû laïi seõ nhaän ñöôïc thaân theå phuïc sinh cuøng luùc khi “keû cheát trong Christ’” nhaän ñöôïc thaân theå cuûa hoï hoaëc thaäm chí coù theå nhaän ñöôïc thaân theå phuïc sinh tröôùc khoâng? Khoâng, vì caâu Kinh Thaùnh naøy chæ höùa chuùng ta ñieàu ngöôïc laïi: “Keû cheát trong Christ seõ soáng laïi tröôùc heát”. Thaät ra chính caâu keá noùi tieáp “Thì chuùng ta nhöõng ngöôøi soáng seõ ñöôïc caát leân cuøng gaëp nhau treân khoâng trung” (I Tesa 4:17). Vì vaäy, khoâng coù khaû naêng laø “nhöõng keû cheát trong Christ” seõ khoâng nhaän laáy thaân theå phuïc sinh tröôùc tieân khi Chuùa Gieâ-su trôû laïi. Lôøi Ñöùc Chuùa Trôøi ñaõ höùa nhö vaäy.

Neáu chuùng ta tin caäy Ñöùc Chuùa Trôøi ñieàu gì ñoù, chuùng ta phaûi chaéc ñoù chính yù Chuùa cho chuùng ta nhaän ñöôïc ñieàu chuùng ta muoán. YÙ Chuùa chæ coù theå ñöôïc xaùc ñònh caùch an toaøn baèng caùch xem xeùt lôøi höùa cuûa Chuùa ghi laïi trong Kinh Thaùnh.

Ñöùc tin haønh ñoäng gioáng nhö trong laõnh vöïc töï nhieân. Thaät ngu daïi ñeå baïn tin laø toâi seõ thaêm nhaø baïn chieàu mai tröø khi tröôùc heát toâi coù höùa vôùi baïn laø toâi seõ ñeán.

Ñöùc tin maø khoâng coù lôøi höùa laøm caên baûn thì khoâng phaûi laø ñöùc tin gì caû – thaät laø ngu daïi. Vì vaäy tröôùc khi baïn caàu xin Ñöùc Chuùa Trôøi ñieàu gì, tröôùc heát baïn phaûi töï hoûi – caâu naøo trong Kinh Thaùnh höùa veà ñieàu toâi ñang mong öôùc? Tröø khi baïn coù moät lôøi höùa baèng khoâng baïn khoâng coù neàn taûng cho ñöùc tin cuûa baïn.

Loãi Thöôøng Gaëp Thöù Hai (A Second Common Mistake)

Nhieàu laàn Cô ñoác nhaân coá tin moät trong nhöõng lôøi höùa cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi öùng nghieäm trong ñôøi soáng cuûa hoï maø khoâng chòu thoaû nhöõng ñieàu kieän caëp theo. Thí duï toâi nghe moät Cô ñoác nhaân trích daãn töø Thi thieân 37 vaø noùi “Kinh Thaùnh noùi Ñöùc Chuùa Trôøi seõ ban cho toâi ñieàu loøng toâi ao öôùc. Ñoù laø ñieàu toâi tin”.

Tuy nhieân, Kinh Thaùnh khoâng chæ noùi Ñöùc Chuùa Trôøi seõ ban cho chuùng ta ñieàu loøng chuùng ta ao öôùc. Ñaây laø ñieàu thaät söï ñöôïc noùi:

“Chôù phieàn loøng vì côù keû laøm döõ,Cuõng ñöøng ghen tò keû taäp taønh söï gian aùc. Vì chaúng bao laâu chuùng noù seõ bò phaùt nhö coû, Vaø phaûi heùo nhö coû töôi xanh. Haõy tin caäy Ñöùc Gieâ-hoâ-va, vaø laøm ñieàu laønh; Khaù ôû trong xöù, vaø nuoâi mình baèng söï thaønh tín cuûa Ngaøi. Cuõng haõy khoùa i laïc nôi Ñöùc Gieâ-hoâ-va, Thì Ngaøi seõ ban cho ngöôi ñieàu loøng mình ao öôùc. Haõy phoù thaùc ñöôøng loái mình cho Ñöùc Gieâ-hoâ-va, Vaø nhôø caäy nôi Ngaøi, thì Ngaøi seõ laøm thaønh vieäc aáy.” (Thi 37:1-5)

Vaøi ñieàu kieän phaûi ñöôïc thoaû neáu chuùng ta tin Ñöùc Chuùa Trôøi seõ ban cho ñieàu loøng chuùng ta ao öôùc. Thaät ra, toâi ñeám ít nhaát coù taùm ñieàu kieän trong lôøi höùa treân. Tröø khi ñaùp öùng nhöõng ñieàu kieän naøy, chuùng ta khoâng coù quyeàn nhaän laõnh phöôùc haïnh ñaõ ñöôïc höùa. Ñöùc tin chuùng ta khoâng coù neàn taûng.

Cô ñoác nhaân cuõng thích tröng daãn lôøi höùa trong Philíp 4:19″Ñöùc Chuùa Trôøi toâi seõ cung öùng moïi nhu caàu toâi theo söï giaøu coù cuûa Ngaøi trong nôi vinh hieån”. Tuy nhieân, coù nhöõng ñieàu kieän naøo trong lôøi höùa ñoù khoâng? Roõ raøng laø coù.

Neáu baïn xem xeùt vaên maïch cuûa lôøi höùa trong Philip 4:19 baïn seõ khaùm phaù ñoù khoâng phaûi laø lôøi höùa ban cho moïi Cô ñoác nhaân. Ñuùng hôn, ñoù laø moät lôøi höùa ñöôïc ban cho nhöõng Cô ñoác nhaân maø chính hoï laø nhöõng ngöôøi ban cho. Phao loâ bieát Ñöùc Chuùa Trôøi seõ cung öùng moïi nhu caàu cuûa ngöôøi Philíp vì hoï ñaõ gôûi cuûa daâng cho oâng. Vì hoï tröôùc heát ñaõ tìm kieám nöôùc Ñöùc Chuùa Trôøi nhö Chuùa Gieâ-su truyeàn baûo, Ñöùc Chuùa Trôøi seõ cung öùng moïi nhu caàu cuûa hoï nhö Chuùa Gieâ-su ñaõ höùa (Math 6:33). Nhieàu lôøi höùa trong Kinh Thaùnh lieân quan vieäc Ñöùc Chuùa Trôøi cung öùng nhöõng nhu caàu vaät chaát cuûa chuùng ta keøm theo nhöõng ñieàu kieän tröôùc heát chuùng ta phaûi laø ngöôøi ban cho.

Chuùng ta khoâng coù quyeàn tin Ñöùc Chuùa Trôøi ñaùp öùng nhu caàu cuûa chuùng ta neáu chuùng ta khoâng vaâng theo ñieàu raên Ngaøi lieân quan ñeán tieàn baïc. Döôùi thôøi giao öôùc cuõ, Ñöùc Chuùa Trôøi baûo daân söï Ngaøi raèng hoï bò ruûa saû vì hoï ñaõ giöõ laïi moät phaàn möôøi, nhöng Ngaøi höùa seõ ban phöôùc cho hoï neáu hoï vaâng lôøi daâng hieán moät phaàn möôøi vaø caùc cuûa daâng (Malachi 3:8-12).

Nhieàu phöôùc haïnh ñöôïc höùa cho chuùng ta trong Kinh Thaùnh tuyø thuoäc vieäc chuùng ta vaâng lôøi Ñöùc Chuùa Trôøi. Vì vaäy, tröôùc khi coá tin Ñöùc Chuùa Trôøi ñieàu gì ñoù, chuùng ta tröôùc heát phaûi töï hoûi: “Toâi ñaõ ñaùp öùng taát caû nhöõng ñieàu kieän ñi keøm lôøi höùa naøy chöa?”

Loãi Thöôøng Gaëp Thöù Ba (A Third Common Mistake)

Trong Taân Öôùc, Chuùa Gieâ-su tuyeân boá moät ñieàu kieän aùp duïng moãi khi chuùng ta caàu nguyeän vaø caàu xin ñieàu gì ñoù:

“Ñöùc Chuùa Gieâ-su caát tieáng phaùn raèng: Haõy coù ñöùc tin ñeán Ñöùc Chuùa Trôøi. Quaû thaät, ta noùi cuøng caùc ngöôi, ai seõ bieåu hoøn nuùi naày raèng: Phaûi caát mình leân, vaø quaêng xuoáng bieån, neáu ngöôi chaúng nghi ngaïi trong loøng, nhöng tin chaéc lôøi mình noùi seõ öùng nghieäm, thì ñieàu ñoù seõ thaønh cho. Bôûi vaäy ta noùi cuøng caùc ngöôi: Moïi ñieàu caùc ngöôi xin trong luùc caàu nguyeän, haõy tin ñaõ ñöôïc, taát ñieàu ñoù seõ ban cho caùc ngöôi.” (Maùc 11:22-24, phaàn nhaán maïnh ñöôïc theâm vaøo)

Ñieàu kieân Chuùa Gieâ-su tuyeân boá laø tin chuùng ta ñaõ nhaän laõnh khi chuùng ta caàu nguyeän. Nhieàu Cô ñoác nhaân coá gaéng caùch sai laàm thöïc haønh ñöùc tin mình baèng caùch tin hoï ñaõ nhaän laõnh khi hoï thaáy söï ñaùp lôøi caàu nguyeän. Hoï tin hoï seõ nhaän laõnh chöù khoâng phaûi hoï ñaõ nhaän laõnh.

Khi caàu xin Ñöùc Chuùa Trôøi ñieàu Ngaøi höùa, chuùng ta neân tin chuùng ta nhaän ñöôïc söï ñaùp lôøi khi chuùng ta caàu nguyeän vaø baét ñaàu taï ôn Ñöùc Chuùa Trôøi cho söï ñaùp lôøi ngay luùc ñoù. Chuùng ta phaûi tin chuùng ta coù söï ñaùp lôøi tröôùc khi nhìn thaáy noù chöù khoâng phaûi laø sau ñoù. Chuùng ta neân thöïc hieän lôøi thænh caàu cuøng Ñöùc Chuùa Trôøi vôùi söï taï ôn, nhö Phao loâ ñaõ vieát:

“Chôù lo phieàn chi heát, nhöng trong moïi söï haõy duøng lôøi caàu nguyeän, naøi xin, vaø söï taï ôn maø trình caùc söï caàu xin cuûa mình cho Ñöùc Chuùa Trôøi.” (Philíp 4:6)

Nhö toâi ñaõ noùi tröôùc ñaây, neáu coù ñöùc tin trong loøng, lôøi noùi vaø haønh ñoäng cuûa chuùng ta töï nhieân ñuùng vôùi ñieàu chuùng ta tin. Chuùa Gieâ-su phaùn “Do loøng ñaày daãy neân mieäng noùi ra” (Math 12:34).

Moät soá Cô ñoác nhaân sai laàm khi cöù xin laäp ñi laäp laïi veà cuøng moät ñieàu, cho thaáy hoï khoâng tin laø hoï ñaõ nhaän laõnh. Neáu tin chuùng ta ñaõ nhaän laõnh khi caàu nguyeän thì khoâng caàn phaûi laäp laïi cuøng moät lôøi thænh caàu. Cöù laäp ñi laäp laïi cuøng moät ñieàu laø nghi ngôø Ñöùc Chuùa Trôøi khoâng nghe khi chuùng ta caàu nguyeän laàn ñaàu.

Chuùa Gieâ-su Coù Caàu Xin Cuøng Moät Ñieàu Hôn Moät Laàn Khoâng?

(Didn’t Jesus Make the Same Request More Than Once?)

Dó nhieân, Chuùa Gieâ-su caàu nguyeän cuøng moät thænh caàu ba laàn trong moät laàn caàu nguyeän khi ôû trong vöôøn Gheátseâmaneâ (Math 26:39-44). Nhöng xin nhôù laø Ngaøi khoâng ñang caàu nguyeän trong ñöùc tin theo yù chæ ñaõ ñöôïc baøy toû cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi. Thaät ra, khi caàu nguyeän ba laàn cho vieäc traùnh khoûi thaäp töï giaù, Ngaøi bieát lôøi thænh caàu mình nghòch vôùi yù chæ cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi. Ñoù laø lyù do taïi sao Ngaøi ba laàn thuaän phuïc yù chæ cuûa Cha trong cuøng lôøi caàu nguyeän.

Cuøng lôøi caàu nguyeän ñoù cuûa Chuùa Gieâ-su thöôøng ñöôïc duøng sai traät nhö kieåu maåu cho moïi lôøi caàu nguyeän nhö moät soá ngöôøi daïy chuùng ta neân luoân keát thuùc moïi lôøi caàu nguyeän baèng caâu “Nguyeän yù Cha ñöôïc neân” hoaëc “Daàu vaäy khoâng theo yù con nhöng yù Cha ñöôïc neân” theo göông Chuùa Gieâ-su.

Moät laàn nöõa, chuùng ta phaûi nhôù Chuùa Gieâ-su thöïc hieän söï thænh caàu maø Ngaøi bieát ñoù khoâng laø yù chæ cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi. Theo göông Ngaøi khi chuùng ta ñang caàu nguyeän theo yù Ñöùc Chuùa Trôøi seõ laø moät loãi laàm vaø phoâ baøy moät söï thieáu ñöùc tin. Thí duï caàu nguyeän “Laïy Chuùa, con xöng nhaän toäi con cuøng Ngaøi vaø con caàu xin neáu laø yù Ngaøi xin haõy tha thöù cho con” toû ra coù theå yù Ñöùc Chuùa Trôøi laø khoâng tha thöù cho toäi cuûa toâi. Dó nhieân chuùng ta bieát Kinh Thaùnh höùa Ñöùc Chuùa Trôøi seõ tha thöù khi chuùng ta xöng toäi mình (IGiaêng 1:9). Do ñoù, lôøi caàu nguyeän nhö vaäy baøy toû söï thieáu ñöùc tin cuûa moät ngöôøi theo yù chæ ñaõ ñöôïc baøy toû cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi.

Chuùa Gieâ-su ñaõ khoâng keát thuùc moïi lôøi caàu nguyeän baèng caâu “Daàu vaäy khoâng theo yù con nhöng yù Cha ñöôïc neân”. Chæ moät thí duï duy nhaát Ngaøi caàu nguyeän theo caùch ñoù, ñoù laø luùc Ngaøi phoù thaùc chính mình thöïc thi yù chæ cuûa Cha, bieát raèng söï khoå naïn Ngaøi chòu laø yù Cha.

Noùi khaùc ñi, neáu chuùng ta khoâng bieát yù chæ Ñöùc Chuùa Trôøi trong moät hoaøn caûnh vì Ngaøi khoâng baøy toû, thaät thích hôïp keát thuùc lôøi caàu nguyeän chuùng ta baèng caâu “Nguyeän yù Cha ñöôïc neân”. Gia cô vieát:

“Hôõi anh em, laø keû noùi raèng: Hoâm nay hoaëc ngaøy mai, ta seõ ñi ñeán thaønh kia, ôû ñoù moät naêm, buoân baùn vaø phaùt taøi, song ngaøy mai seõ ra theá naøo, anh em chaúng bieát! Vì, söï soáng cuûa anh em laø chi? Chaúng qua nhö hôi nöôùc, hieän ra moät laùt roài laïi tan ngay. Anh em phaûi noùi traùi laïi: Ví baèng Chuùa muoán, vaø ta coøn soáng, thì ta seõ laøm vieäc noï vieäc kia. Kìa anh em laáy nhöõng lôøi kieâu ngaïo maø khoe mình! Phaøm khoe khoang nhö vaäy laø xaáu”. (Giacô 4:13-16)

Chuùng ta neân laøm gì khi ñaõ caàu xin döïa treân lôøi höùa cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi vaø ñaùp öùng moïi ñieàu kieän? Chuùng ta neân lieân tuïc taï ôn Ñöùc Chuùa Trôøi veà söï ñaùp lôøi chuùng ta tin mình ñaõ nhaän ñöôïc cho ñeán khi ñieàu ñoù thöïc söï xaõy ra. Chính qua ñöùc tin vaø loøng nhòn nhuïc maø chuùng ta höôûng ñöôïc lôøi höùa cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi (Heâb 6:12). Satan chaéc chaén seõ coá ñaùnh baïi chuùng ta baèng caùch ñem ñeán söï nghi ngôø vaø chuùng ta phaûi nhaän bieát taâm trí mình laø baõi chieán tröôøng. Khi tö töôûng nghi ngôø taán coâng, chuùng ta ñôn giaûn chæ caàn thay theá nhöõng tö töôûng naøy baèng nhöõng tö töôûng döïa treân lôøi höùa cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi vaø noùi ra lôøi cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi trong ñöùc tin. Khi laøm vaäy, Satan phaûi chaïy troán (Gia 4:7, I Phie 5:8-9).

Moät Thí Duï Cuûa Ñöùc Tin Haønh Ñoäng

(An Example of Faith in Action)

Moät trong nhöõng thí duï Kinh Thaùnh coå ñieån veà ñöùc tin haønh ñoäng laø caâu chuyeän Phierô ñi treân maët nöôùc. Chuùng ta haõy ñoïc laïi caâu chuyeän cuûa oâng vaø xem chuùng ta coù theå hoïc ñöôïc ñieàu gì.

“Keá ñoù, Ngaøi lieàn hoái moân ñoà xuoáng thuyeàn, qua tröôùc bôø beân kia, trong khi Ngaøi ñang truyeàn cho daân chuùng tan ñi. Xong roài, Ngaøi leân nuùi ñeå caàu nguyeän rieâng; ñeán chieàu toái, Ngaøi ôû ñoù moät mình. Baáy giôø, thuyeàn ñaõ ra giöõa bieån roài, vì gioù ngöôïc, neân bò soùng voã. Song ñeán canh tö ñeâm aáy, Ñöùc Chuùa Gieâ-su ñi boä treân maët bieån maø ñeán cuøng moân ñoà. Khi thaáy Ngaøi ñi boä treân maët bieån, thì moân ñoà boái roái maø noùi raèng: AÁy laø moät con ma; roài sôï haõi maø la leân. Nhöng Ñöùc Chuùa Gieâ-su lieàn phaùn raèng: Caùc ngöôi haõy yeân loøng; aáy laø ta ñaây, ñöøng sôï! Phi-e-rô beøn thöa raèng: Laïy Chuùa, neáu phaûi Chuùa, xin khieán toâi ñi treân maët nöôùc maø ñeán cuøng Chuùa. Ngaøi phaùn raèng: Haõy laïi ñaây! Phi-e-rô ôû treân thuyeàn böôùc xuoáng, ñi boä treân maët nöôùc maø ñeán cuøng Ñöùc Chuùa Gieâ-su. Song khi thaáy gioù thoåi, thì Phi-e-rô sôï haõi, hoøng suïp xuoáng nöôùc, beøn la leân raèng: Chuùa ôi, xin cöùu laáy toâi! Töùc thì Ñöùc Chuùa Gieâ-su giô tay ra naém laáy ngöôøi, maø noùi raèng: Hôõi ngöôøi ít ñöùc tin, sao ngöôi hoà nghi laøm vaäy? Ngaøi cuøng Phi-e-rô leân thuyeàn roài, thì gioù yeân laëng. Caùc ngöôøi trong thuyeàn beøn ñeán quì laïy Ngaøi maø noùi raèng: Thaày thaät laø Con Ñöùc Chuùa Trôøi!” (Math 14:22-33)

Ñaùng chuù yù laø caùc moân ñoà Chuùa Gieâ-su bò vöôùng moät côn baûo döõ doäi khaùc tröôùc ñoù trong con taøu treân bieån Galileâ (Math 8:23-27). Trong suoát söï kieän naøy Chuùa Gieâ-su ôû cuøng hoï vaø sau khi deïp yeân côn baûo baèng lôøi quôû traùch, Ngaøi cuõng quôû traùch caùc moân ñoà Ngaøi veà vieäc thieáu ñöùc tin cuûa hoï. Tröôùc khi vaøo haønh trình naøy, Ngaøi ñaõ noùi cho hoï yù muoán cuûa Ngaøi laø qua bôø beân kia (Maùc 4:35). Tuy nhieân, khi côn baûo noåi leân, hoï bò hoaøn caûnh thuyeát phuïc ñeán noåi tin laø hoï seõ phaûi cheát. Chuùa troâng ñôïi ít nöõa hoï cuõng khoâng sôï.

Tuy nhieân, laàn naøy Chuùa Gieâ-su baûo hoï töï vöôït bieån Galileâ. Ngaøi chaéc ñöôïc Ñöùc Thaùnh Linh daãn daét nhö vaäy vaø chaéc Ñöùc Chuùa Trôøi bieát moät côn gioù ngöôïc seõ noåi leân trong ñeâm ñoù. Vì vaäy, Chuùa cho pheùp hoï ñoái dieän moät thöû thaùch nhoû vôùi ñöùc tin hoï. Vì nhöõng côn gioù ngöôïc, thay vì chæ ñi vaøi giôø thì laïi maát caû ñeâm. Chuùng ta phaûi nhìn nhaän söï chòu ñöïng cuûa caùc moân ñoà nhöng khoâng theå khieán chuùng ta khoâng thaàm hoûi coù ai trong hoï coá vaän duïng ñöùc tin ñeå laøm yeân côn baûo khoâng, ñieàu hoï ñaõ thaáy Chuùa Gieâ-su thöïc hieän chæ tröôùc ñoù vaøi ngaøy. Thaät thích thuù, Phuùc AÂm Maùc baùo caùo laø khi Chuùa Gieâ-su ñi treân maët nöôùc ñeán cuøng hoï “Ngaøi ñònh vöôït qua hoï” (Maùc 6:48). Ngaøi ñònh ñeå hoï ñoái dieän nan ñeà moät mình khi Ngaøi vöôït qua hoï ñaày pheùp laï! Ñieàu naøy döôøng nhö chæ ra hoï ñaõ khoâng caàu nguyeän hoaëc nhìn vaøo Ñöùc Chuùa Trôøi. Toâi töï hoûi bao nhieâu laàn Ngöôøi- Laøm- Pheùp – Laï ñi ngang qua chuùng ta khi chuùng ta caêng thaúng vôùi maùi cheøo cuûa cuoäc ñôøi choáng laïi nhöõng soùng gioù nan ñeà.

Nguyeân Taéc Ñöùc Tin (Principles of Faith)

Chuùa Gieâ-su traû lôøi ñeå thaùch thöùc Phierô chæ baèng moät töø: “Ñeán”. Neáu Phierô coá gaéng ñi treân maët nöôùc tröôùc lôøi ñoù, coù leõ oâng ñaõ chìm ngay vì khoâng coù lôøi höùa naøo laøm neàn taûng cho ñöùc tin oâng. Coù leõ oâng ñaõ böôùc ra trong söï töï phuï hôn laø bôûi ñöùc tin. Töông töï, ngay caû sau khi Chuùa Gieâ-su phaùn lôøi cuûa Ngaøi, neáu coù moät moân ñoà khaùc coá ñi treân maët nöôùc, hoï cuõng coù theå chìm laäp töùc vì Chuùa Gieâ-su chæ ban lôøi höùa cuûa Ngaøi cho Phierô. Khoâng moät ngöôøi naøo trong hoï ñaùp öùng ñieàu kieän cuûa lôøi höùa vì khoâng coù ngöôøi naøo trong hoï laø Phierô. Cuõng vaäy, tröôùc khi baát cöù ai trong chuùng ta coá tin moät lôøi höùa cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi chuùng ta phaûi chaéc raèng lôøi höùa ñoù aùp duïng cho chuùng ta vaø chuùng ta ñang ñaùp öùng nhöõng ñieàu kieän cuûa lôøi höùa.

Phierô böôùc ra treân maët nöôùc. Ñoù chính laø thôøi ñieåm oâng tin, maëc daàu khoâng nghi ngôø gì oâng laø ngöôøi ñaõ keâu lôùn vì sôï ma vaøi giaây tröôùc cuõng nghi ngôø khi oâng thöïc hieän böôùc ñaàu tieân. Nhöng ñeå nhaän ñöôïc pheùp laï, oâng phaûi haønh ñoäng trong ñöùc tin. Ong ñaõ phaûi baùm vaøo coät buoàm vaø nhuùng ngoùn caùi mình ra ngoaøi bong taøu xem thöû nöôùc coù theå naâng ñôû troïng löôïng oâng hay khoâng, oâng coù leõ chöa töøng kinh nghieäm pheùp laï. Cuõng vaäy, tröôùc khi nhaän ñöôïc baát kyø pheùp laï naøo, chuùng ta phaûi töï keát öôùc tin caäy lôøi höùa Ñöùc Chuùa Trôøi ñuùng luùc vaø haønh ñoäng treân ñieàu chuùng ta tin. Luoân coù luùc ñöùc tin chuùng ta bò thöû thaùch. Ñoâi khi luùc ñoù chæ ngaén thoâi, ñoâi khi laâu hôn. Nhöng seõ coù nhöõng khoaûng thôøi gian chuùng ta phaûi baát chaáp lôøi chöùng cuûa giaùc quan vaø haønh ñoäng treân lôøi Ñöùc Chuùa Trôøi.

Ban ñaàu Phierô ñi tôùi raát toát. Nhöng khi oâng xem xeùt tính baát naêng ñieàu mình ñang laøm, ñeå yù ñeán gioù vaø soùng thì oâng sôï. Coù leõ oâng ngöøng böôùc vaø sôï böôùc böôùc keá tieáp. Vaø oâng, ngöôøi töøng kinh nghieäm pheùp laï, thaáy mình ñang chìm. Chuùng ta caàn tieáp tuïc trong ñöùc tin moät khi chuùng ta ñaõ baét ñaàu, tieáp tuïc haønh ñoäng theo ñöùc tin cuûa chuùng ta. Haõy cöù ñi tôùi.

Phierô chìm vì oâng nghi ngôø. Ngöôøi ta thöôøng khoâng thích nhaän loãi veà mình vì vieäc thieáu ñöùc tin cuûa mình. Hoï thaø ñoå loãi cho Ñöùc Chuùa Trôøi. Nhöng baïn nghó Chuùa Gieâ-su seõ phaûn öùng theá naøo neáu Ngaøi nghe Phierô khi quay laïi taøu an toaøn noùi cuøng caùc moân ñoà khaùc “YÙ Chuùa chæ cho toâi ñi nöõa ñöôøng ñeán cuøng Chuùa Gieâ-su”?

Phierô thaát baïi vì oâng sôï haõi vaø maát ñöùc tin. Ñoù laø nhöõng söï kieän roõ raøng. Chuùa Gieâ-su khoâng ñònh toäi oâng, nhöng laäp töùc ñöa tay Ngaøi cho Phierô coù caùi chaéc chaén ñeå baùm vaøo. Vaø Ngaøi laäp töùc hoûi oâng taïi sao oâng nghi ngôø. Phierô khoâng coù lyù do chaùnh ñaùng naøo ñeå nghi ngôø vì lôøi cuûa Con Ñöùc Chuùa Trôøi thì chaéc chaén hôn baát cöù ñieàu gì. Khoâng moät ai trong chuùng ta coù moät lyù do chaùnh ñaùng naøo ñeå nghi ngôø lôøi cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi, sôï haõi hay lo laéng.

Kinh Thaùnh ñaày nhöõng chieán thaéng laø keát quaû cuûa ñöùc tin vaø thaát baïi laø keát quaû cuûa söï nghi ngôø. Gioâsueâ vaø Caleùp chieám ñöôïc Xöù Höùa vì ñöùc tin hoï trong khi ña phaàn ngöôøi ñoàng thôøi hoï cheát trong ñoàng vaéng vì söï nghi ngôø (Daân 14:26-30). Moân ñoà cuûa Chuùa Gieâ-su ñöôïc cung öùng nhu caàu khi ñi ra töøng ñoâi giaûng Phuùc Am (Luca 22:35) nhöng töøng ñuoåi quæ thaát baïi vì söï voâ tín cuûa hoï (Math 17:19-20). Nhieàu ngöôøi nhaän laáy pheùp laï chöõa laønh trong chöùc vuï cuûa Ñaáng Christ trong khi ña phaàn ngöôøi bònh taïi queâ höông Ngaøi vaãn tieáp tuïc ñau bònh vì söï voâ tín cuûa hoï (Maùc 6:5-6).

Gioáng hoï, caù nhaân toâi töøng kinh nghieäm thaønh coâng vaø thaát baïi tuyø theo ñöùc tin hay söï nghi ngôø cuûa toâi. Toâi seõ khoâng cay ñaéng vì söï thaát baïi mình vaø ñoå loãi cho Ñöùc Chuùa Trôøi. Toâi seõ khoâng ñöôïc xöng coâng bình baèng vieäc ñoå loãi cho Chuùa. Toâi seõ khoâng tìm nhöõng söï giaûi thích thaàn hoïc phöùc taïp hö caáu cho yù chæ ñaõ ñöôïc baøy toû roõ cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi. Toâi bieát Ñöùc Chuùa Trôøi khoâng theå noùi doái. Vì vaäy khi thaát baïi toâi chæ aên naên söï voâ tín cuûa mình vaø baét ñaàu böôùc ñi laïi treân nöôùc. Toâi ñeå yù Chuùa Gieâ-su luoân tha thöù toâi vaø cöùu toâi khoûi söï chìm ñaém!

Söï quyeát ñònh ñaõ ñöôïc xaùc ñònh: Tin thì ñöôïc phöôùc; nghi ngôø thì khoâng ñöôïc! Ngöôøi Ñaøo taïo moân ñoà böôùc theo göông cuûa Chuùa Gieâ-su. Chính Ngaøi ñaày ñöùc tin vaø quôû traùch caùc moân ñoà Ngaøi” Haõy coù ñöùc tin nôi Ñöùc Chuùa Trôøi” (Maùc 11:22).

Kung hindi tayo sumasampalataya sa Diyos, hindi natin Siya mabibigyang kaluguran, sapagka’t ang sinumang lumalapit sa Diyos ay dapat sumampalatayang may Diyos na nagbibigay ng gantimpala sa mga nananalig sa Kanya (Heb. 11:6).

Bilang mananampalataya, ang ating pananalig ay itinayo sa pundasyon na mayroong Diyos, at itinuturing Niya ang mga taong sumusunod sa Kanya na iba kaysa mga taong hindi sumusunod sa Kanya. Kapag tunay na pinaniniwalaan na natin ang dalawang bagay na iyon, binibigyang-kaluguran na natin ang Diyos, dahil agad natin Siyang sinusundan. Ang pagsunod sa Diyos ay nangangahulugang (1) pinag-aaralan ang Kanyang kalooban , (2) tumatalima sa Kanya, at (3) nagtitiwala sa Kanyang mga pangako. Lahat ng tatlo ay dapat kasama sa ating araw-araw na pagtahak.

Ang pokus ng kabanatang ito ay ang ating paglakad sa pananampalataya. Sa malas ay marami ang nagdidiin ng pananampalataya sa hindi na makabibliang sukdulan, partikular na idinidiin ang materyal na paglago. Dahil diyan, natatakot ang ilan na sumabak sa paksa. Nguni’t dahil lamang sa nalulunod ang ilang tao sa ilog ay hindi ibig sabihin na titigil tayo sa pag-inom ng tubig. Maaari tayong manatiling balanse at makabiblia. Maraming maituturo ang Biblia tungkol sa paksa, at nais ng Diyos na manampalataya tayo sa Kanyang maraming pangako.

Nagbigay-halimbawa si Jesus bilang isang nananampalataya sa Diyos, at inasahan Niya ang Kanyang mga alagad na sundin ang Kanyang halimbawa. Gayundin, ang ministrong tagalikha-ng-alagad ay nagsisikap magbigay-halimbawa ng pagtitiwala sa Diyos, at itinuturo niya sa kanyang mga alagad na magtiwala sa mga pangako ng Diyos. Napakahalaga nito. Hindi lamang imposibleng aliwin ang Diyos nang walang pananampalataya, imposibleng makatanggap ng sagot sa ating panalangin kung walang pananampalataya (tingnan ang Mt. 21:22; San. 1:5-8). Malinaw na itinuturo ng Biblia na hindi nakakatanggap ng biyaya ang mga nagdududa na natatanggap ng mga nananampalataya. Sinabi ni Jesus, “Mangyayari ang lahat sa sinumang may pananampalataya” (Mc. 9:23).

Pagpapaliwanag sa Pananampalataya (Faith Defined)

Ang biblikal na depinisyon ng pananampalataya ay nakikita sa Hebreo 11:1:

Ang pananampalataya ay pagtitiwala na mangyayari ang ating mga inaasahan, at katiyakan tungkol sa mga bagay na hindi nakikita.

Mula sa depinisyong ito, malalaman natin ang maraming katangian ng pananampalataya. Una, ang isang may pananampalataya ay nagtataglay ng katiyakan, o kumpiyansa. Iba ito sa pag-asa, dahil ang pananampalataya ay ang “katiyakan tungkol sa mga bagay na inaasahan.” Ang pag-asa ay laging nag-iiwan ng lugar upang magduda. Ang pag-asa ay laging nagsasabing “marahil.” Halimbawa, masasabi kong, “May pag-asa akong uulan ngayon upang madiligan ang aking hardin.” Nais ko ang ulan, nguni’t hindi ako sigurado kung uulan. Sa kabilang banda, ang pananampalataya ay laging sigurado, ang “katiyakan tungkol sa mga bagay na inaasahan.”

Ang tinatawag ng mga tao na pananampalataya, o pananalig, ay kadalasang hindi pananampalataya sa biblikal na depinisyon. Maaari nilang tingnan ang madilim na ulap sa kalangitan, halimbawa, at sabihing, “Naniniwala akong uulan.” Nguni’t hindi sila sigurado na uulan—iniisip lang nila na may malaking posibilidad na maaaring umulan. Hindi iyan biblikal na pananampalataya. Ang biblikal na pananampalataya ay walang elemento ng pagdududa. Hindi nag-iiwan ng lugar upang magkaroon ng kalabasang iba sa ipinangako ng Diyos.

Ang Pananampalataya ay Katiyakan ng mga Bagay na Hindi Nakikita (Faith is the Conviction of Things Not Seen)

Ang depinisyong nakikita sa Hebreo 11:1 ay naghahayag din na ang pananampalataya ay ang “katiyakan tungkol sa mga bagay na hindi nakikita.” Kung gayon, kung nakikita natin ang isang bagay o nararamdaman sa pamamagitan ng limang pandama, hindi na kinakailangan ng pananampalataya.

Kung sinabi ng isang tao sa iyo ngayundin, “Hindi ko maipaliwanag, nguni’t nananampalataya akong may libro sa iyong mga kamay.” Maiisip mo, siyempre, na may diperensiya ang taong iyan. Masasabi mong, “Hindi mo kailangang maniwala na may libro sa aking mga kamay, dahil nakikita mo na nakahawak ako ng libro.”

Ang pananampalataya ay nasa mga bagay na hindi nakikita. Halimbawa, habang sinusulat ko ang mga salitang ito, naniniwala ako na may anghel malapit sa akin. Katunayan, sigurado ako. Paano ako nakasisiguro? Nakakita na ba ako ng anghel? Hindi. Nakaramdam o nakarinig na ba ako ng anghel na lumipad? Hindi. Kung nakakita o nakarinig ako ng anghel, hindi ko na kailangang paniwalaan na may anghel malapit sa akin—alam ko.

Kaya bakit sigurado ako na may presensya ng anghel? Ang aking kasiguruhan ay nag-uugat sa isa sa mga pangako ng Diyos. Sa Awit 34:7, ipinangako Niya, “Anghel ang siyang bantay sa may takot sa Diyos, sa mga panganib, sila’y kinukupkop.” Wala akong ebidensiya sa aking paniniwala maliban sa salita ng Diyos. Iyan ang tunay na pananampalatayang biblikal—ang “katiyakan tungkol sa mga bagay na hindi nakikita.” Ang mga tao sa mundo ay kadalasang gumagamit ng ekspresyong, “Ang pagtingin ay paniniwala.” Nguni’t sa kaharian ng Diyos ang kabaligtaran ang totoo: “Ang paniniwala ay pagtingin.”

Kapag nagkaroon tayo ng pananampalataya sa isa sa mga pangako ng Diyos, kadalasan ay nahaharap tayo sa mga pangyayaring tumutukso sa atin upang magduda, o dadaam tayo sa isang panahon na waring hindi tinutupad ng Diyos ang Kanyang pangako dahil ang mga pangyayari sa buhay natin ay hindi nagbabago. Sa mga kasong iyon, kailangan lang natin na labanan ang mga pagdududa, magpursigi sa pananampalataya, at manatiling kumbinsido sa ating puso na laging tinutupad ng Diyos ang Kanyang Salita. Kailanma’y hindi sinungaling ang Diyos (tingnan ang Tito 1:2).

Paano Tayo Nagkakaroon ng Pananampalataya? (How Do We Acquire Faith?)

Dahil ang pananampalataya ay batay lamang sa mga pangako ng Diyos, may iisang pagkukunan ng pananampalatayang biblikal—ang Salita ng Diyos. Sinasabi ng Roma 10:17, “Kaya’t ang pananampalataya ay bunga ng pakikinig, at ang pakikinig naman ay bunga ng pangangaral tungkol kay Cristo” (Ro. 10:17, idinagdag ang pagdidiin). Ibinubunyag ng Salita ng Diyos ang Kanyang kalooban. Sa pamamagitan lamang ng pagkatuto ng salita ng Diyos na mapaniniwalaan natin ito.

Kaya kung nais mong magkaroon ng pananampalataya, kailangan mong pakinggan (o basahin) ang mga pangako ng Diyos. Ang pananampalataya ay hindi dumarating sa pagpapanalangin dito, pag-aayuno, o pagpapatong ng kamay sa iyo upang ibigay ito. Dumarating lamang ito sa pakikinig sa Salita ng Diyos, at pag narinig mo ito, kailangan mo pang magpasya kung paniniwalaan mo.

Sa kabila ng pagkakaroon ng pananampalataya, ang ating pananampalataya ay maaari ring lumago. Binabanggit ng Biblia ang iba-ibang lebel ng pananampalataya—mula maliit hanggang sa pananampalatayang nakapagpapagalaw ng mga bundok. Lumalago ang pananampalataya habang ito ay napapakain at nagagamit, tulad ng masel ng tao. Kailangan nating pakainin ang ating pananampalataya sa pamamagitan ng pagmumuni sa Salita ng Diyos. Kailangan nating gamitin sa pamamagitan ng pagkilos at pagganti sa lahat batay sa Salita ng Diyos. Kasama rito ang mga panahon ng pagharap sa mga problema, ligalig at alalahanin. Ayaw ng Diyos na maligalig ang Kanyang mga anak dahil sa anumang bagay, kundi pagkatiwalaan Siya sa lahat ng sitwasyon (tingnan ang Mt. 6:25-34; Fil. 4:6-8; 1 Ped. 5:7). Ang pagtanggi sa pag-aalala ay isang paraan lamang ng paggamit ng ating pananampalataya.

Kung tunay na naniniwala tayo sa sinabi ng Diyos sa atin, kikilos at magsasalita tayo na waring totoo ito. Kung naniniwala ka na si Jesus ay anak ng Diyos, magsasalita at kikilos ka bilang isang taong naniniwala dito. Kung naniniwala kang ibibigay ng Diyos ang lahat iyong pangangailangan, magsasalita at kikilos kang tulad nito. Kung naniniwala kang nais ng Diyos na ikaw ay malusog, kikilos at magsasalita kang ganito. Puno ang Biblia ng mga halimbawa ng mga taong sa gitna ng matinding pangyayari, ay kumilos ayon sa kanilang pananampalataya at nakatanggap ng milagro dahil dito. Titingnan natin ang ilan sa kabanatang ito at sa isang susunod na kabanata tungkol sa banal na pagpapagaling. (Para sa ilang magagandang halimbawa, tingnan ang 2 Ha. 4:1-7; Mc. 5:25-34; Lu. 19:1-10; at Gw. 14:7-10.)

Ang Pananampalataya ay sa Puso (Faith is of the Heart)

Ang pananampalatayang Biblikal ay hindi umiiral sa ating mga isip, kundi sa ating puso. Isinulat ni Pablo, “Sapagka’t sumasampalataya ang tao sa pamamagitan ng kanyang puso” (Ro. 10:10a). Sinabi ni Jesus,

Tandaan ninyo ito: kung kayo’y nananampalataya sa Diyos at hindi kayo nag-aalinlangan, maaari ninyong sabihin sa bundok na ito, ‘Umalis ka riyan at tumalon ka sa dagat,’ at ito nga ay mangyayari (Mc. 11:23, idinagdag ang pagdidiin).

Posibleng magkaroon ng pagdududa sa inyong isip nguni’t may pananampalataya sa inyong puso at tanggapin ang ipinangako ng Diyos. Katunayan, kadalasan na ninanais natin ang mga pangako ng Diyos, ang ating mga isip, na naimpluwensiyahan ng ating mga pandama at kasinungalingan ni Satanas, ay aatakihin ng pagdududa. Sa mga pagkakataong iyon kailangan nating halinhan ang mga nagdududang pag-iisip ng mga pangako ng Diyos at maging matatag sa pananampalataya nang walang pag-aalinlangan.

Karaniwang Pagkakamali sa Pananampalataya (Common Faith Mistakes)

Kung minsan kapag tinatangka nating gamitin ang pananampalataya sa Diyos, hindi natin matanggap ang nais natin dahil hindi tayo kumikilos ayon sa Salita ng Diyos. Isa sa karaniwang pagkakamali ay nangyayari kapag tinatangka nating paniwalaan ang hindi ipinangako ng Diyos sa atin.

Halimbawa, nasa Biblia na ang mga mag-asawa ay magtiwala sa pagkakaroon ng anak dahil may pinananaligan silang pangako na nasasaad sa Salita ng Diyos. May kilala akong mga mag-asawa na nasabihan ng mga duktor na kailanman ay hindi sila magkakaanak. Nguni’t pinili nilang maniwala sa Diyos, pinaninindigan ang mga pangakong nakatala sa ibaba, at ngayon ay magulang sila ng malulusog na anak:

Akong si Yahweh ang siya lamang ninyong paglilingkuran. Pasasaganain ko kayo sa pagkain at inumin, at ilalayo sa anumang karamdaman. Isa man sa mga babaing Israelita ay walang makukunan o mababaog. At bibigyan ko kayo ng mahabang buhay (Exo. 23:25-26).

Pagpapalain niya kayo nang higit sa alinmang bansa. Walang magiging baog sa inyo, maging tao o maging alagang hayop man (Deut. 7:14).

Dapat mabuhayang-loob ang mga walang anak sa mga pangakong ito! Nguni’t ang tangkaing maniwala sa ispesipikong babae o lalaki ay ibang usapin na. Walang ispesipikong pangako sa Biblia na nagsasabi sa atin na mapipili natin ang kasarian ng ating mga anak. Kailangan nating manatili sa mga itinakdang hanggahan sa Biblia kung nais nating epektibo ang pananampalataya. Mapapanaligan lamang natin ang Diyos sa mga ipinangako Niya.

Tingnan natin ang isang pangako mula sa Salita ng Diyos saka suriin kung ano ang paniniwalaan natin batay sa pangakong iyan:

Sa araw na iyon kasabay ng malakas na utos, ng tinig ng arkanghel, at ng tunog ng trumpeta ng Diyos, bababa ang Panginoon mula sa langit. Ang mga namatay na sumasampalataya kay Cristo ay bubuhayin muna (1 Tes. 4:16).

Batay sa pahayag na ito, talagang magtitiwala tayo na babalik si Jesus.

Nguni’t maipapanalangin ba natin, na nananampalatayang si Jesus ay babalik bukas? Hindi, dahil ang pahayag na ito at wala nang iba pa, ang nangangako sa atin niyan. Katunayan, sinabi ni Jesus na walang nakakaalam ang araw o oras ng Kanyang pagbabalik.

Siyempre, maaari tayong manalangin, umaasang babalik si Jesus bukas, nguni’t wala tayong katiyakang mangyayari iyon. Kapag nananalangin tayo nang may pananampalataya, sigurado tayo na ang ipinapanalangin natin ay mangyayari dahil may pangako ang Diyos tungkol doon.

Batay sa parehong pahayag, maaari tayong magtiwala na ang katawan ng mga mananampalatayang namatay ay muling mabubuhay sa pagbabalik ni Jesus. Nguni’t may pananampalataya ba tayo na tayong nabubuhay pagbalik ni Cristo ay makatanggap ng muling nabuhay na katawan sa parehong sandali ng pagkabuhay ng mga “patay kay Cristo,” o bago pa sila mabuhay? Hindi, dahil ang pahayag na ito ay nangangako ng kabaligtaran: “Ang mga namatay na sumasampalataya kay Cristo ay bubuhayin muna.” Katunayan, ipinagpapatuloy ng susunod na berso, “Pagkatapos, tayong mga buhay pa at natitira ay titipunin sa alapaap kasama ng mga binuhay upang salubungin ang Panginoon sa himpapawid” (1 Tes. 4:17). Kung gayon, walang posibilidad na ang mga “patay kay Cristo” ay hindi mga unang makatanggap ng mga binuhay na katawan pagbalik ni Jesus. Sadyang ipinangangako iyan ng Salita ng Diyos.

Kung magtitiwala tayo sa Diyos dahil sa isang bagay, siguruhin natin na kalooban ng Diyos na tanggapin natin ang ating nais. Ang kalooban ng Diyos ay malalaman lamang sa pagsuri ng Kanyang mga pangakong nakatala sa Biblia.

Pareho rin ang galing ng pananampalataya sa natural na kalakaran. Kalokohan na paniwalaan mong dadalawin kita bukas ng tanghali kundi ko sinabi sa iyo na paparoon ako nang ganoong oras.

Ang pananampalataya, na walang pangakong pinaninindigan, ay hindi tunay na pananampalataya—kundi kalokohan. Kaya bago mo hingin sa Diyos ang anuman, una ay tanungin mo ang iyong sarili—aling pahayag sa Biblia ang nangangako ng ninanais ko? Maliban kung mayroon kang pangako, wala kang batayan ng iyong pananampalataya.

Pangalawang Karaniwang Pagkakamali (A Second Common Mistake)

Kadalasan, tinatangka ng mga Cristiano na magtiwalang isa sa mga pangako ng Diyos ay dadaan sa kanilang buhay kahit hindi natupad ang lahat ng pangangailangang kaakibat ng pangako. Halimbawa, narinig ko ang ilang Cristiano na ulitin ang Awit 37 at sabihing: “Sinasabi ng Biblia na ibibigay sa akin ng Diyos ang gusto ng aking puso. Iyan ang aking pinananaligan.”

Nguni’t hindi lamang sinasabi ng Biblia na ibibigay ng Diyos ang mga nais ng ating puso. Ito ang talagang sinasabi niya:

Huwag kang mabalisa dahil sa masama; huwag mong kainggitan liko nilang gawa. Katulad ng damo sila’y malalanta, tulad ng halaman matutuyo sila. Umasa ka sa Diyos, ang mabuti’y gawin, at mananahan kang ligtas sa lupain. Kay Yahweh mo hanapin ang kaligayahan, at ang pangarap mo’y iyong makakamtan. Ang iyong sarili’y sa Kanya italaga, tutulungang ganap kapag ika’y nagtiwala. (Awit 37:1-5).

Maraming kundisyon ang kailangang tuparin kung mananalig tayong ibibigay ng Diyos ang nais ng ating puso. Katunayan, nabilang ko ang humigit-kumulang sa walong kundisyon sa nasabing pangako. Hangga’t hindi natin natutupad ang mga kundisyon, wala tayong karapatang makatanggap ng ipinangakong pagpapala. Walang batayan ang ating pananampalataya.

Mahilig ding ulitin ng mga Cristiano ang pangakong nasa Filipos 4:19: “At buhat sa hindi mauubos na kayamanan ng Diyos, ibibigay niya ang lahat ng inyong kailangan sa pamamagitan ni Cristo Jesus.” Subali’t may mga kundisyon ba sa pangakong iyan? Talagang, oo.

Kung susuriin mo ang konteksto ng pangakong nakikita sa Filipos 4:19, matutuklasan mo na hindi ito pangakong ibinibigay sa lahat ng Cristiano. Bagkus, ibinibigay ito sa mga Cristianong mismong marunong magbigay. Alam ni Pablo na ibibigay ng Diyos ang lahat ng kailangan ng mga taga-Filipos dahil kapapadala lang nila ng handog sa Kanya. Dahil inuuna nilang sundin ang kaharian ng Diyos na siyang iniutos ni Jesus, ibibigay ng Diyos ang lahat ng kanilang pangangailangan, na siyang ipinangako ni Jesus (tingnan ang Mt. 6:33). Marami sa mga pangako sa Biblia na nauugnay sa pagbibigay ng Diyos ng lahat ng ating materyal na pangangailangan ay may kundisyong tayo muna ang magbibigay.

Talagang wala tayong karapatan upang isiping magtitiwala tayong ibibigay ng Diyos ang ating pangangailangan kung hindi natin sinusunod ang Kanyang mga utos tungkol sa ating salapi. Sa ilalim ng lumang kasunduan, sinabi ng Diyos sa Kanyang mga tao na isinumpa sila dahil hindi nila ibinibigay ang kanilang ikapu, nguni’t ipinangako Niyang pagpapalain sila kapag masunuring ibibigay nila ang kanilang ikapu at handog (tingnan ang Mal. 3:8-12).

Marami sa mga pagpapalang ipinangako sa atin sa Biblia ay nakasalalay sa ating pagsunod sa Diyos. Kung gayon, bago natin pagsikapang panaligan ang Diyos para sa isang bagay, una ay tanungin natin ang ating mga sarili: “Tinutupad ko ba ang lahat ng kundisyon na kaakibat ng pangakong iyan?”

Pangatlong Karaniwang Pagkakamali (A Third Common Mistake)

Sa Bagong Tipan, inihayag ni Jesus ang isang kundisyon na akma sa tuwing nananalangin tayo upang humingi ng isang bagay:

Manalig kayo sa Diyos. Tandaan ninyo ito: kung kayo’y mananampalataya sa Diyos at hindi kayo nag-aalinglangan, maaari ninyong sabihin sa bundok na ito, ‘Umalis ka riyan at tumalon ka sa dagat,’ at ito nga ay mangyayari. Kaya’t sinasabi ko sa inyo, anuman ang hingin ninyo sa inyong panalangin, maniwala kayong natanggap na ninyo iyon, at matatanggap nga ninyo iyon (Mc. 11:22-24, idinagdag ang pagdidiin).

Ang kundisyong inihayag ni Jesus ay maniwalang natanggap na natin kapag nananalangin tayo. Maraming Cristiano ay nagkakamaling gumamit ng kanilang pananampalataya sa paniniwalang nakatanggap na sila kapag nakita nila ang sagot sa kanilang panalangin. Naniniwala sila na makakatanggap sila at hindi nakatanggap na sila. Kapag humingi tayo sa Diyos ng isang bagay na ipinangako Niya, dapat tayong maniwala kapag nananalangin tayo at magsimulang ipagpasalamat iyon sa Diyos noon din. Kailangan nating maniwala bago natin makita at hindi pagkatapos nating makita. Kailangan nating gawin ang ating mga pakiusap sa Diyos nang may pagpapasalamat, na isinulat ni Pablo:

Huwag kayong mabalisa tungkol sa anumang bagay. Sa halip, hingin ninyo pamamagitan ng panalanging may pasasalamat (Fil. 4:6).

Tulad ng binanggit ko nang nauna, kung may pananampalataya tayo sa ating puso, natural na ang ating mga salita at kilos ay aakma sa pinaniniwalaan natin. Sinabi ni Jesus, “Kung ano ang nag-uumapaw sa puso ay siyang sinasabi ng bibig” (Mt. 12:34).

Nagkakamali ang ilang Cristiano sa paulit-ulit na paghingi ng isang bagay, na nagbubunyag ng hindi pa nila paniniwalang nakatanggap na nga sila. Kung naniwala tayo na nakatanggap na kapag nananalangin, hindi na kailangang ulitin ang parehong hinihingi. Ang paulit-ulit na paghingi para sa parehong bagay ay pagdududang narinig tayo ng Diyos noong una tayong humingi.

Hindi ba Hiningi ni Jesus ang Isang Bagay Nang Higit pa Sa Minsan? (Didn’t Jesus Make the Same Request More Than Once?)

Siyempre, tatlong ulit na hiningi ni Jesus ang parehong bagay nang nananalangin Siya sa Hardin ng Getsemane (tingnan ang Mt. 26:39-44). Nguni’t isaisip na hindi Siya nananalangin sa pananampalataya ayon sa ibinunyag na kalooban ng Diyos. Katunayan , nang nanalangin Siya nang tatlong beses sa anumang pagkaligtas sa krus, alam Niya na salungat sa kalooban ng Diyos ang kanyang hinihingi. Kaya sumailalim Siya sa kalooban ng Kanyang Ama nang tatlong ulit sa panalangin ding iyon.

Ang panalanging iyon ni Jesus ay laging pinagkakamaliang ginagamit bilang modelo ng lahat ng panalangin, tulad ng pagtuturo ng ilan na dapat nating tapusin ang bawat panalangin sa, “Kung ito ang Iyong kalooban,” o “Bagama’t hindi kalooban ko kundi ang Iyong kalooban ang masusunod,” na tulad ng halimbawa ni Jesus.

Muli, kailangan nating tandaan na humihingi si Jesus ng bagay na hindi kalooban ng Diyos. Ang pagsunod sa Kanyang halimbawa kapag nananalangin tayo alinsunod sa kalooban ng Diyos ay isang pagkakamali at pagpapakita ng kawalan ng pananampalataya. Ang manalangin, halimbawa, ng “Panginoon, ikinukumpisal ko ang aking kasalanan at hinihingi ko ang Iyong kapatawaran kung kalooban Mo ito,” ay maaaring magpahiwatig na maaaring hindi kalooban ng Diyos na patawarin ang aking kasalanan. Alam natin, siyempre, na ipinangangako ng Biblia na patatawarin tayo ng Diyos kapag ikinumpisal natin ang ating mga kasalanan (tingnan ang 1 Jn. 1:9). Kaya ang ganitong panalangin ay magbubunyag ng kakulangan ng pananampalataya sa ipinakitang kalooban ng Diyos.

Hindi tinapos ni Jesus ang bawat panalangin sa “Bagama’t hindi kalooban ko kundi ang Iyong kalooban ang masusunod .” Isa lamang ang halimbawa ng panalangin Niya ng ganoon, at ito ay nang ipinagkakatiwala Niya ang Kanyang sarili upang gawin ang kalooban ng Kanyang Ama, na batid Niyang dahil doon matitiis Niya ang pagdurusa.

Sa kabilang dako, kung hindi natin alam ang kalooban ng Diyos sa isang sitwasyon dahil hindi Niya ito ibinunyag, mainam na tapusin natin ang panalangin sa salitang, “Kung kalooban Mo.” Isinulat ni Santiago,

Makinig kayo sa akin, kayong nagsasabi, “Ngayon o bukas ay pupunta kami sa ganito at ganoong bayan at isang taon kaming titigil doon, mangangalakal kami at kikita nang malaki.” Ni hindi na ninyo alam kung ano ang mangyayari sa inyo sa araw ng bukas! Ang buhay ninyo’y parang usok lamang, sandaling lumilitaw at agad nawawala. Sa halip ay sabihin ninyo, “Kung loloobin ng Panginoon at nabubuhay pa kami, gagawin namin ito o iyon.” Nguni’t kayo’y nagmamalaki at nagyayabang, at iyan ay masama! (San. 4:13-16).

Ano ang ating gagawin pagkapanalangin batay sa isang pangako mula sa Diyos at natupad natin ang lahat ng kundisyon? Kailangan nating laging pasalamatan ang Diyos sa kasagutan na pinaniwalaang natanggap na natin hanggang mangyari ito. Dahil sa pagtitiis at pananalig sa Diyos natatanggap natin ang ipinangako (Heb. 6:12). Talagang susubukan ni Satanas na talunin tayo sa pagpapadala ng pagdududa, at dapat nating mapagtanto na ang ating isip ang lugar ng labanan. Kapag inatake ng pagdududa ang ating isip, kailangan lang nating palitan ang mga isipang iyon ng mga batay sa pangako ng Diyos at bigkasin ang Salita ng Diyos sa pananampalataya. Habang ginagawa natin iyan, kailangang lumayas si Satanas (tingnan ang San. 4:7, 1 Ped. 5:8-9).

Isang Halimbawa ng Kumikilos na Pananampalataya (An Example of Faith in Action)

Isa sa mga klasikong halimbawang biblikal ng kumikilos na pananampalataya ay ang kuwento ng paglakad ni Pedro sa tubig. Basahin natin ang kuwento niya at tingnan kung ano ang matututuhan dito.

Agad pinasakay ni Jesus sa Bangka ang alagad at pinauna sa kabilang ibayo. Samantala, pinauwi naman Niya ang mga tao. Matapos Niyang paalisin ang mga ito, mag-isa Siyang umakyat sa bundok upang manalangin. Nag-iisa Siyang inabutan doon ng gabi. Samantala, ang bangka ay nasa laot na nguni’t sinasalpok ito ng mga alon dahil pasalungat ito sa hangin. Nang madaling-araw na’y sumunod sa kanila si Jesus na naglalakad sa ibabaw ng tubig. Kinilabutan sa takot ang mga alagad nang makita nilang may lumalakad sa ibabaw ng tubig. “Multo!” sigaw nila. Nguni’t nagsalita agad si Jesus at sinabi sa kanila, “Huwag kayong matakot, ako ito!” sinabi ni Pedro, “Panginoon, kung talagang ikaw nga iyan, hayaan mong ako’y pumunta sa iyong kinaroroonan diyan sa ibabaw ng tubig.” Sumagot Siya, “Halika.” Mula sa bangka ay lumakad si Pedro sa ibabaw ng tubig papunta kay Jesus. Nguni’t nang mapansin niya na malakas ang hangin, siya’y natakot at nagsimulang lumubog. “Panginoon, sagipin ninyo ako!” sigaw niya. Agad siyang inabot ni Jesus. “Bakit ka nag-alinlangan? Napakaliit ng iyong pananampalataya!” sabi Niya kay Pedro. Pagkasakay nila sa bangka, tumigil ang hangin at sinamba Siya ng mga nasa bangka. “Tunay nga pong kayo ang Anak ng Diyos!” sabi nila. (Mt. 14:22-33).

Makahulugan na ang mga alagad ni Jesus ay nahuli na naman noong nakaraan sa isang malakas na bagyo sa isang bangka sa Dagat ng Galilea (tingnan ang Mt. 8:23-27). Sa insidenteng iyon, kasama nila si Jesus at pagkatapos Niyang pakalmahin ang bagyo sa Kayang galit, pinagalitan din Niya ang kanyang mga alagad dahil sa kakulangan nila ng pananampalataya. Bago sila pumalaot, sinabi Niya sa kanila na kalooban Niyang pupunta sila sa kabilang ibayo ng lawa (tingnan ang Mc. 4:35). Nguni’t nang bumagyo, higit silang nakumbinsi ng sitwasyon, at naniwalang lahat sila’y mamamatay. Inasahan ni Jesus na sana’y hindi sila natakot.

Nguni’t ngayon, hinayaan sila ni Jesus sa Dagat ng Galilea. Tunay na ginawa Niya iyon sa patnubay ng Espiritu Santo, at alam talaga ng Diyos na darating ang isang salungat na hangin sa gabing iyon. Kaya hinayaan ng Panginoon na harapin nila ang isang maliit na hamon sa kanilang pananampalataya. Dahil sa mga salungat na hanging iyon, ang nangyari sana nang ilang oras ay nangyari nang buong gabi. Kailangang parangalan natin ang mga alagad sa kanilang pasensiya at pagtitiis, nguni’t nakapag-iisip tayo n asana, kahit isa man lang sa kanila ang nagtangkang manampalataya na kakalma ang mga hangin, isang bagay na nakita nilang ginawa ni Jesus ilang araw lang ang nakalipas. Interesante na ang Ebanghelyo ni Marcos ay nag-uulat na nang si Jesus ay lumapit sa kanila na lumalakad sa tubig, “lalampasan Niya sila” (Mc. 6:48). Iiwan Niya sila upang lutasin ang sarili nilang problema habang milagrong dumaan Siya! Mukhang ipinapakita nito na hindi sila nananalangin o tumitingin sa Diyos. Naiisip ko kung ilang ulit na dinadaanan tayo ng Tagagawa-ng-Milagro habang nagsisikap tayong magsagwan laban sa mga unos ng buhay.

Mga Prinsipyo ng Pananampalataya (Principles of Faith)

Sinagot ni Jesus ang hamon ni Pedro sa iisang salita: “Halika.” Kung tinangka ni Pedro na lumakad sa tubig bago ang salitang iyon, marahil ay daglian siyang lumubog, dahil wala siyang pinanghahawakang pangakong pagbabatayan ng kanyang pananampalataya. Maaaring nagpapalagay lamang siya sa halip na nananampalataya. Gayundin, kahit pagkatapos bigkasin ni Jesus ang Kanyang salita, kung tinangka ng sinumang alagad ang lumakad sa tubig, daglian silang lumubog, dahil kay Pedro lang ang pangako. Ni isa ay walang nakatupad ng kundisyon ng pangako, dahil hindi nila kasama si Pedro. Gayundin, bago natin tangkaing magtiwala sa isang pangako ng Diyos, tiyakin nating angkop sa atin ang pangako at tinutupad natin ang mga kundisyon ng pangako.

Lumusong si Pedro sa tubig. Iyon ang sandaling nagtiwala siya, bagama’t walang dudang siya na natakot sa multo ilang sandali lamang ay may pagdududa rin nang una siyang humakbang. Nguni’t upang tanggapin ang milagro, kailangan niyang isabuhay ang kanyang pananampalataya. Kung tinangka niyang kumapit sa bangka at ilusong lamang ang malaking daliri ng paa upang subukan kung masusuportahan siya ng tubig, hindi siguro niya naranasan ang milagro. Gayundin, bago natin matanggap ang anumang milagro, sa isang sandali ay kailangan nating ipagkatiwala ang ating sarili sa pananalig sa pangako ng Diyos at saka kumilos ayon sa ating paniniwala. Laging may panahon ng pagsubok sa ating pananampalataya. Kung minsan maikli ang panahong iyan; kung minsan, mahaba. Nguni’t may tanging panahon na dapat nating isantabi ang patotoo ng ating mga pandama at kumilos ayon sa salita ng Diyos.

Noong una ay mabilis ang paglakad ni Pedro. Nguni’t nang inisip niya ang imposibleng ginagawa niya, at napapansin ang mga hangin at alon, natakot siya. Marahil ay huminto siya sa paglakad, nag-alangang humakbang muli. At siya na nakararanas ng milagro ay lumulubog. Kailangan nating magpatuloy sa pananampalataya kapag inumpisahan natin, magpatuloy na isabuhay ang ating pananampalataya. Magpatuloy.

Lumubog si Pedro dahil nagduda siya. Kadalasan ay ayaw ng mga taong sisihin ang sarili sa kawalan ng pananampalataya. Higit na gugustuhuin nilang sisihin ang Diyos. Nguni’t ano kaya ang ginawa ni Jesus kung narinig Niya si Pedro, ligtas na nakabalik sa bangka, at sinasabi sa ibang alagad, “Talagang kalooban ng Panginoon na makalapit ako nang kaunti kay Jesus”?

Nabigo si Padro dahil natakot siya at nawalan ng pananampalataya. Iyan ang katotohanan. Hindi siya hinatulan ni Jesus, kundi agad iniabot ang Kanyang kamay upang panghawakan ni Pedro. At agad Niyang tinanong kung bakit nagduda si Pedro. Walang mabuting dahilan upang magduda si Pedro, dahil ang salita ng Anak ng Diyos ay higit na sigurado kahit kailan. Walang dahilan ang sinuman sa atin upang pagdudahan ang Salita ng Diyos, matakot o mabalisa.

Puno ang Biblia ng mga tagumpay dahil sa pananampalataya at kabiguang sanhi ng pagdududa. Sina Josue at Caleb ay nakakuha ng Ipinangakong Lupain dahil sa kanilang pananampalataya samantalang ang karamihan sa kanilang kasamahan ay namatay sa kagubatan dahil sa pagdududa (tingnan ang Bil.14:26-30). Ipinagkaloob ang pangangailangan ng mga alagad ni Jesus habang naglakbay silang tigdadalawa upang ipangaral ang magandang balita (tingnan ang Lu. 22:35), nguni’t minsan ay nabigo silang magpalayas ng demonyo dahil sa kawalan ng paniniwala (tingnan ang Mt. 17:19-20). Marami ang nakatanggap ng ministeryo ng pagpapagaling ni Cristo samantalang karamihan sa maysakit sa Kanyang bayan ng Nasaret ay nanatiling maysakit dahil sa kawalan ng paniniwala (tingnan ang Mc. 6:5-6).

Tulad nilang lahat, personal na naranasan ko ang tagumpay at kabiguan ayon sa aking pananampalataya o pagdududa. Nguni’t hindi ako magiging matigas dahil sa kabiguan o sisihin ang Diyos. Hindi ko pangangatwiranan ang aking sarili sa paghatol sa Kanya. Hindi ako hahanap ng kumplikadong teolohikal na paliwang upang muling imbentuhin ang kalooban ng Diyos na malinaw nang nabunyag. Alam ko na imposibleng magsinungaling ang Diyos. Kaya kapag nabigo ako, nagsisisi na lang ako sa kawalan ng paniniwala at muling maglakad sa tubig. Napansin ko na lagi akong pinapatawad ng Diyos at inililigtas sa pagkalunod!

Ibinaba na ang hatol: Pinagpapala ang mga mananampalataya; hindi ang nagdududa! Sinusunod ng ministrong tagalikha-ng-alagad ang halimbawa ni Jesus. Siya mismo ay puno ng pananampalataya, at pinapayuhan ang kanyang mga alagad, “Manampalataya sa Diyos!” (Mc. 11:22)

믿음이 없이는 하나님을 기쁘시게 하지 못하나니 하나님께 나아가는 자는 반드시 그가 계신 것과 또한, 그가 자기를 찾는 자들에게 상 주시는 이심을 믿어야 할지니라(히 11:6).

그리스도인으로서, 우리의 믿음은 하나님이 존재하신다는 것에 기초를 두며, 그분은 자기를 찾는 자들과 자기를 찾지 않는 자들을 구별하여 대하신다. 우리가 이 같은 사실을 진심으로 믿는다면, 하나님을 기쁘시게 하기 시작할 것이다. 왜냐하면, 우리는 하나님을 찾기 시작할 것이기 때문이다. 하나님을 찾는 것은 (1) 하나님의 뜻을 배우고, (2) 하나님께 순종하고, (3) 하나님의 약속을 신뢰하는 것을 의미한다. 이 세 가지 요소는 우리의 일상에서 모두 구현되어야 한다.

이 장은 우리의 믿음의 길에 초점을 맞추고 있다. 불행하게도, 많은 사람은 믿음을 지나치게 비성경적으로 강조하고 있는데 특히 물질적인 번영을 강조한다. 그 이유 때문에, 일부는 이 주제에 대해 전혀 접근하지 않는다. 그러나 어떤 사람이 강에 빠져 죽었다고 하여 우리가 물을 마시는 것을 멈출 수는 없다. 우리는 균형을 잡고 성경적으로 살아갈 수 있다. 성경에는 이 주제에 대한 가르침이 많이 있으며, 하나님은 우리가 하나님의 많은 약속을 붙잡고 믿음을 단련하기를 바란다.

예수님은 하나님께 믿음을 둔 사람의 본보기를 보여주셨으며, 그분의 제자가 그분을 본받기를 기대하셨다. 마찬가지로, 제자 삼는 사역자는 하나님을 신뢰하는 본보기가 되기 위해 노력하며 그의 제자가 하나님의 약속을 믿으라고 가르치고 있다. 이것은 매우 중요하다. 믿음이 없이 하나님을 기쁘시게 할 수 없을 뿐 아니라, 믿음이 없이는 기도 응답을 받을 수 없기 때문이다(마 21:22; 약 1:5-8을 보라). 성경은 분명히 의심하는 자는 신자가 받는 축복을 박탈당한다고 가르친다. 예수님 “믿는 자에게는 능히 하지 못할 일이 없느니라”(막 9:23)라고 말씀하셨다.

믿음의 정의(Faith Defined)

믿음에 대한 성경적인 정의는 히브리서 11:1에서 찾을 수 있다.

믿음은 바라는 것들의 실상이요 보이지 않는 것들의 증거니.

이 정의에서, 우리는 믿음의 여러 가지 특성들을 배울 수 있다. 첫째, 믿음을 가진 사람은 확신 또는 자신감을 가지고 있다. 이것은 희망과는 다르다. 왜냐하면, 믿음은 “바라는 것들의 실상”이기 때문이다. 희망은 항상 의심의 여지를 둔다. 희망은 항상 “아마”라고 말한다. 예를 들어, 나는 “나는 오늘 비가 내려 정원을 적셔주기를 바란다“고 말할 수 있다. 나는 비가 오기를 갈망한다. 그러나 나는 비가 올지 여부에 대해서 확신이 없다. 반대로, 믿음은 항상 확실하며 “바라는 것들의 실상”이다.

사람들이 믿음 또는 신념이라고 부르는 것이 종종 성경적인 정의가 아닐 때가 있다. 예를 들어, 사람은 하늘 위의 어두운 구름을 보면서 “나는 비가 올 것을 믿는다“라고 말할 수 있다. 그러나 그들은 비가 올 것이라고 확신할 수는 없다. 그들은 단지 비가 올 가능성이 크다고 생각할 뿐이다. 그것은 성경적인 믿음이 아니다. 성경적인 믿음에는 의심의 요소가 없으며 하나님이 약속하신 것외의 다른 결과를 용납하지 않는다.

믿음은 보이지 않는 것들의 증거다(Faith is the Conviction of Things Not Seen)

히브리서 11:1의 믿음의 정의에 의하면 믿음은 또한, “보이지 않는 것들의 증거”이다. 따라서, 우리가 오감을 통하여 무엇을 볼 수 있거나 감지할 수 있다면, 믿음이 필요하지 않다.

누군가가 지금 당신에게 이렇게 말했다고 가정해보자, “나는 왜 그런지 설명할 수는 없지만, 당신의 손에 책이 있음을 믿는다.” 물론, 당신은 그 사람한테 뭔가 문제가 있다고 생각할 수 있다. “왜? 당신은 내 손에 책이 있다는 것을 믿을 필요가 없다. 왜냐하면, 당신은 내가 책을 잡고 있음을 분명하게 볼 수 있기 때문이다.”

믿음은 보이지 않는 영역에 속한다. 예를 들어, 나는 이 글을 쓰면서, 내 근처에 천사가 있다고 믿는다. 실제로, 나는 확신한다. 내가 어떻게 확신할 수 있을까? 내가 천사를 본 적이 있을까? 아니. 내가 천사가 날고 있는 것을 감지했거나 들어 본 적이 있을까? 아니. 만일 내가 천사를 보거나 듣거나 감지했다면, 나는 내가 알고 있는 사실 – 천사가 내 주위에 있다는 것을 믿을 필요가 없다.

그럼, 무엇이 나로 하여금 천사의 존재에 대해 이렇게 확신할 수 있게 할까? 나의 확신은 하나님의 약속에 근거한다. 시편 34:7에서 그분은 “여호와의 천사가 주를 경외하는 자를 둘러 진 치고 그들을 건지시는도다”라고 약속하셨다. 하나님을 말씀 외에는 내가 믿는 것을 증명할 수 있는 것은 없다. 보이지 않는 것들의 실상이야말로 진정한 성경적인 믿음이다. 세상 사람은 “보는 것을 믿게 된다”는 표현을 쓰지만, 하나님의 나라에서는 그 반대가 진실이다. “믿는 것을 보게 된다.”

우리가 하나님의 약속을 믿으려고 할 때, 우리는 종종 우리로 하여금 의심하게 하는 상황에 놓이거나, 우리의 상황이 변화가 없으므로 하여 하나님께서 그분의 약속을 지키지 않는 것처럼 보이는 시간을 겪게 된다. 그런 경우, 우리는 단순히 의심을 물리치고, 믿음을 지키고, 마음속으로 하나님은 항상 자신의 약속을 지키신다고 확신해야 한다. 그분이 거짓말을 하시는 것은 불가능하다(딛 1:2).

우리는 어떻게 믿음을 가지는가?(How Do We Acquire Faith?)

믿음은 전적으로 하나님의 약속을 기반으로 하기 때문에, 성경적인 믿음의 유일한 근원은 하나님의 말씀에 있다. 로마서 10:17은 이렇게 말씀하신다. “그러므로 믿음은 들음에서 나며 들음은 그리스도의 말씀으로 말미암았느니라”(롬 10:17, 강조 추가). 하나님의 말씀은 그분의 뜻을 드러낸다. 우리가 하나님의 뜻을 알 때에만 그것을 믿을 수 있다.

때문에 당신이 믿음을 가지고 싶다면, 당신은 반드시 하나님의 약속을 듣거나 또는 읽어야 한다. 믿음은 그것을 위해 기도하거나 누군가 믿음을 받도록 안수한다고 해서 생기는 것이 아니다. 믿음은 오직 하나님의 말씀을 들음으로 생기며, 당신이 들었다고 할지라도 그것을 믿겠다는 결단을 반드시 내려야 한다.

믿음의 갖는 것을 넘어서, 우리의 믿음은 더욱 강해질 수 있다. 성경은 아주 작은 믿음에서부터 산을 옮기는 믿음까지 여러 가지 믿음의 단계를 언급하고 있다. 믿음은 인간의 근육처럼 먹고 훈련하는 것에 따라 더욱더 강해진다. 우리는 하나님의 말씀을 묵상함으로써 계속하여 우리의 믿음에 영적 양식을 공급해야 한다. 우리는 하나님의 말씀에 근거하여 행동하고 모든 일에 반응해야 하기 위해 믿음을 훈련시켜야 한다. 이것은 우리가 문제, 걱정과 우려를 대면하는 시간도 포함한다. 하나님은 그분의 자녀들이 아무것도 염려하지 않고, 모든 상황 속에서 그분을 신뢰하기를 원하신다(마 6:25-34; 빌 4:6-8:1; 벧전 5:7을 보라). 염려하기를 거부하는 것은 우리가 믿음을 훈련시키는 방법 중의 하나이다.

만일 우리가 진정으로 하나님이 말씀하신 것을 믿는다면, 우리는 그것이 진리인 것처럼 말하고 행동할 것이다. 만일 당신이 예수님이 하나님의 아들이심을 믿는다면, 당신은 그것을 믿는 사람처럼 말하고 행동할 것이다. 만일 당신이 하나님께서 당신의 모든 필요를 채워주실 것을 믿는다면, 당신의 말과 행동도 그렇게 표현될 것이다. 만일 당신이 하나님께서 당신이 건강하기를 바라신다는 것을 믿는다면, 당신의 말과 행동도 그렇게 표현될 것이다. 성경에는 수많은 사람이 역경 속에서 하나님께 대한 그들의 믿음으로 행함으로써 기적을 경험한 예로 가득하다. 우리는 나중에 이 장에서 몇 가지 예를 볼 것이며, 다음 장에서는 영적 치유에 관해 고려할 것이다(기타 좋은 예들은 왕하 4:1-7; 막 5:25-34; 눅 19:1-10; 행14:7-10을 보라).

마음으로 믿는다(Faith is of the Heart)

성경적인 믿음은 우리의 이성적인 생각이 아닌 마음으로 믿는 것이다. 바울은 “사람이 마음으로 믿어 구원에 이른다”(롬 10:10상)고 썼으며 예수님은 이렇게 말씀하셨다.

내가 진실로 너희에게 이르노니 누구든지 이 산더러 들리어 바다에 던져지라 하며 그 말하는 것이 이루어질 줄 믿고 마음에 의심하지 아니하면 그대로 되리라(막 11:23, 강조 추가).

당신이 머리로는 의심하지만, 마음으로 믿는다면 하나님이 약속하신 것을 받을 수 있다. 실제로, 대부분의 경우 우리가 하나님의 약속을 믿으려고 노력할 때, 육체적 감각과 사탄의 거짓말에 영향받은 우리의 지성은 의심의 공격을 받는다. 그럴 때마다 우리는 하나님의 약속을 의심하는 생각 대신 믿음을 굳게 잡고 흔들리지 말아야 한다.

흔하게 볼 수 있는 잘못된 믿음(Common Faith Mistakes)

우리가 하나님에 대한 믿음을 훈련할 때, 때로는 원하는 것을 받는 데 실패하는 데 그것은 우리가 하나님의 말씀에 따라 하지 않았기 때문이다. 가장 많이 범하는 실수 중 하나는 우리가 하나님께서 우리에게 약속하시지 않은 것을 믿으려고 할 때 발생한다.

예를 들어, 결혼한 부부가 하나님께서 그들에게 자녀를 주실 것을 믿는 것은 성경적이다. 왜냐하면, 하나님은 그들이 근거로 삼을 수 있게 그 부분에 대해 약속하셨기 때문이다. 나는 의사로부터 임신할 수 없다고 들은 한 부부를 알고 있다. 그러나 그들은 의사 대신 하나님을 믿기로 선택하고 아래의 두 약속을 붙잡았다. 그리고 오늘날 그들은 건강한 아이들의 부모가 되었다.

네 하나님 여호와를 섬기라 그리하면 여호와가 너희의 양식과 물에 복을 내리고 너희 중에서 병을 제하리니 네 나라에 낙태하는 자가 없고 임신하지 못하는 자가 없을 것이라 내가 너의 날 수를 채우리라(출 23:25-26).

네가 복음 받음이 만민보다 훨씬 더하여 너희 중의 남녀와 너희의 짐승의 암수에 생육하지 못함이 없을 것이며(신 7:14).

이 약속은 자녀가 없는 부부들을 격려해야 할 것이다. 그러나 특별히 아들이나 딸을 낳으려는 시도는 잘못된 것이다. 성경은 우리가 우리의 미래 아이의 성별을 선택할 수 있다고 구체적으로 약속하지는 않았다. 우리의 믿음이 효과적이 되려면, 우리는 반드시 성경의 경계 내에 있어야 한다. 우리는 하나님께서 우리에게 약속하신 부분만 신뢰해야 한다.

하나님의 약속 하나를 보고, 우리가 그 약속에 따라 무엇을 믿을 수 있을지 결정해보자.

주께서 호령과 천사장의 소리와 하나님의 나팔 소리로 친히 하늘로부터 강림하시리니 그리스도 안에서 죽은 자들이 먼저 일어나고(살전 4:16).

이 말씀을 근거로, 우리는 예수님께서 재림하실 것을 확실하게 믿을 수 있다.

그러나 우리가 예수님께 내일 재림하시라고 기도할 수 있을까? 아니, 왜냐하면, 이 말씀과 다른 어떤 성경 말씀도 우리에게 그것을 약속하지 않았기 때문이다. 사실, 예수님은 아무도 그분이 재림하실 날과 시를 알지 못한다고 말씀하셨다.

물론, 우리는 예수님이 내일 재림하시기를 바란다고 기도할 수 있지만, 우리에게는 그 일이 일어날 것이라는 보장은 없다. 우리가 믿음으로 기도할 때, 우리는 우리가 기도하는 것이 이루어지리라는 것을 확신한다. 왜냐하면, 우리에게는 하나님이 주신 약속이 있기 때문이다.

똑같은 성경 말씀을 근거로, 우리는 죽은 신자들의 몸이 예수님의 재림 시에 부활한다는 것을 확신할 수 있다. 그러나 우리 중 그리스도의 재림 시에 살아남은 자들도 같은 순간에 그리스도 안에서 죽은 자들과 같이 부활의 몸을 받을 수 있을까? 혹은 그들 전에 받을 수 있을까? 아니, 왜냐하면, 이 성경 말씀은 우리에게 그 반대로 약속했기 때문이다. “그리스도 안에서 죽은 자들이 먼저 일어난다.” 사실, 바로 다음 구절은 계속하여 “그 후에 우리 살아 남은 자들도 그들과 함께 구름 속으로 끌어 올려”(살전 4:17)진다고 했다. 따라서, 예수님의 재림 시, 그리스도 안에서 죽은 자들이 부활의 몸을 가장 먼저 받지 못할 가능성은 없다. 하나님의 말씀은 그렇게 약속하고 있다.

만일 우리가 하나님께서 우리에게 무엇인가를 주실 것이라고 믿으려 한다면, 우리는 우리가 원하는 것을 받게 하는 것이 하나님의 뜻이라는 확신이 있어야 한다. 하나님의 뜻은 오직 성경에 기록된 하나님의 약속에 근거하여 확인할 수 있다.

믿음은 자연의 영역에서도 같은 방식으로 작용한다. 당신은 사전에 나한테서 약속을 받지 않은 이상, 내가 내일 점심에 당신의 집을 방문 할 것이라고 믿지 않을 것이다.

약속의 근거가 없는 믿음은 믿음이 아니다. 그것은 어리석음일 뿐이다. 때문에 당신이 무엇을 위해 하나님께 간구하기 전에, 먼저 자신한테 어느 성경 말씀이 내가 원하는 것을 약속하셨는지 물어보라. 당신이 약속을 받지 못한 이상, 당신은 믿음에 대한 근거가 없다.

두 번째로 흔한 잘못된 믿음(A Second Common Mistake)

많은 경우, 그리스도인들은 하나님의 약속에 부가된 모든 조건은 충족시키지 않으면서 약속이 자신의 삶 속에서 성취된다고 믿으려고 한다. 예를 들어, 나는 그리스도인이 시편 37편을 인용하며 이렇게 말하는 것을 들은 적이 있다. “성경은 하나님께서 내 마음의 소원을 들어주실 것이라고 말씀하고 있다. 그것이 바로 내가 믿는 바이다.”

그러나 성경은 하나님께서 우리 마음의 소원을 들어주신다고만 말씀하지 않았다. 실제로는 아래와 같이 말씀하였다.

악을 행하는 자들 때문에 불평하지 말며 불의를 행하는 자들을 시기하지 말지어다 그들은 풀과 같이 속히 베임을 당할 것이며 푸른 채소 같이 쇠잔할 것임이로다 여호와를 의뢰하고 선을 행하라 땅에 머무는 동안 그의 성실을 먹을 거리로 삼을지어다 또 여호와를 기뻐하라 그가 네 마음의 소원을 네게 이루어 주시리로다 네 길을 여호와께 맡기라 그를 의지하면 그가 이루시고(시 37:1-5).

하나님께서 우리 마음의 소원을 들어주시기 위해서는 몇 가지 조건이 충족되어야 한다. 사실, 나는 위의 약속에서 적어도 8가지 조건을 셀 수 있다. 우리가 그 조건들을 충족하지 않는 한, 우리에게는 약속된 축복을 받을 수 있는 권리가 없으며 우리의 믿음은 기초가 없게 된다.

그리스도인들은 또한, 빌립보서 4:19의 약속을 인용하기 좋아한다. “나의 하나님이 그리스도 예수 안에서 영광 가운데 그 풍성한 대로 너희 모든 쓸 것을 채우시리라.” 그러나 그 약속에는 조건이 있는가? 분명히 있다.

당신이 빌립보서 4:19의 약속의 문맥을 살펴보면, 당신은 그 약속은 모든 그리스도인에게 주어진 약속이 아니라는 것을 발견할 수 있다. 오히려, 그 약속은 구제함에 자신을 헌신한 사람들에게 주신 것이다. 바울은 하나님께서 빌립보 사람들의 모든 필요를 채워주실 것을 알고 있었다. 왜냐하면, 그들이 그에게 쓸것을 보내줬기 때문이다. 그들은 예수님이 명하신 대로 먼저 하나님의 나라를 구했으며 그분께서 약속하신 것처럼, 하나님은 그들의 모든 필요를 채워주실 것이기 때문이다(마 6:33을 보라). 성경에서 하나님이 우리의 물질적인 필요를 채워주시는 것과 관련된 많은 약속들은 우리가 먼저 우리 자신을 헌신하는 것을 조건으로 한다.

우리는 우리의 돈에 관한 그분의 명령을 순종하지 않는 한, 하나님께서 우리의 필요를 채워주실 것이라고 생각할 자격이 없다. 구약에서, 하나님은 그분의 백성들이 그분께 십일조를 드리지 않았기 때문에 저주받았다고 하셨으며, 그들이 십일조와 봉헌물을 순종적으로 드리면 축복 받을 것이라고 약속하셨다(말 3:8-12을 보라).

성경에서 약속하신 많은 축복들은 하나님께 대한 우리의 순종에 달려 있다. 따라서, 우리가 하나님께서 우리에게 무엇을 주실 것이라고 믿으려고 하기 전에, 먼저 자신에게 물어봐야 할 것이다. “나는 그 약속에 따른 모든 조건을 만족시키고 있는가?”

세 번째로 흔한 잘못된 믿음(A Third Common Mistake)

신약 성경에서 예수님은 우리가 매번 뭔가를 위해 기도하고 간구할 때 적용되는 조건을 말씀하셨다.

하나님을 믿으라 내가 진실로 너희에게 이르노니 누구든지 이 산더러 들리어 바다에 던져지라 하며 그 말하는 것이 이루어질 줄 믿고 마음에 의심하지 아니하면 그대로 되리라 그러므로 내가 너희에게 말하노니 무엇이든지 기도하고 구하는 것은 받은 줄로 믿으라 그리하면 너희에게 그대로 되리라(막 11:22-24, 강조 추가).

예수님께서 말씀하신 조건에 의하면, 우리는 무엇을 위해 기도할 때 이미 받은 줄로 믿어야 한다. 많은 그리스도인들은 이것을 잘못 이해하여 그들이 기도 응답을 보았을 때에 받았다고 믿는다. 그들이 이제 받을 것이라고 믿지 이미 받았다고 믿지 않는다.

우리는 하나님께서 우리에게 약속하신 것을 구하고 기도할 때, 응당 이미 응답을 받았다고 믿고, 응답하여 주심에 하나님께 감사드리기 시작해야 한다. 우리는 응답하심을 본 후가 아닌 보기 전에 이미 받은 줄로 믿어야 한다. 우리는 바울이 쓴 것처럼 구할 것을 감사함으로 하나님께 아뢰야 한다.

아무것도 염려하지 말고 다만 모든 일에 기도와 간구로, 너희 구할 것을 감사함으로 하나님께 아뢰라(빌 4:6).

내가 이전에 언급한 바와 같이, 우리가 마음으로 믿는다면, 우리의 말과 우리의 행동도 자연스럽게 우리가 믿는 것과 일치하다. 예수님은 “이는 마음에 가득한 것을 입으로 말함이라”(마 12:34)라고 말씀하셨다.

어떤 그리스도인들은 같은 것을 반복적으로 구하는 잘못을 범하는 데, 이것은 그들이 이미 받은 줄로 믿지 않고 있음을 드러낸다. 만일 우리가 기도할 때, 이미 받은 줄로 믿는다면, 같은 것을 반복해서 간구할 필요가 없다. 같은 것을 반복적으로 구하는 것은 하나님께서 우리의 첫 번째 간구를 들으시지 않았다고 의심하는 것이다.

예수님은 같은 간구를 두 번 이상 하시지 않았는가?(Didn’t Jesus Make the Same Request More Than Once?)

물론, 예수님도 겟세마네 동산에서 기도하실 때, 세 번 연속 같은 기도를 하셨다(마 26:39-44을 보라). 그러나 그분은 하나님이 계시하신 뜻에 따라 믿음으로 기도하지 않으셨음을 명심하라. 사실, 그분은 십자가의 고난을 피할 수 있게 해달라고 세 번 기도하셨다. 그분은 자신의 간구가 하나님의 뜻에 어긋남을 알고 계셨다. 바로 그 이유 때문에 그분은 세 번의 같은 기도에서 자신을 아버지의 뜻에 복종시켰다.

예수님의 그 같은 기도는 종종 모든 기도의 모범으로 잘못 사용되고 있다. 일부 사람은 우리는 응당 모든 기도는 끝마칠 때 예수님의 예를 따라, “만일 하나님의 뜻이라면”, 또는 “나의 원대로 마시옵고 아버지의 원대로 하옵소서”라고 말해야 한다고 가르친다.

다시 말하지만, 우리는 예수님께서 하나님의 뜻이 아님을 아시는 것을 간구하셨다는 것을 반드시 기억해야 한다. 우리가 하나님의 뜻에 따라 기도할 때 예수님의 예를 따르는 것은 잘못된 것이며 믿음이 없는 표현이다. 예를 들어 “주님, 나는 당신에게 내 죄를 고백하오니 만일 주님의 뜻이라면 저를 용서하여 주옵소서”라고 기도하는 것은 나의 죄를 용서하는 것이 하나님의 뜻이 아닐 수도 있음을 의미하게 된다. 물론, 우리는 우리가 자기 죄를 자백하면 하나님께서 우리를 용서하신다는 것을 성경에서 약속하셨음을 알고 있다(요일 1:9). 따라서 이러한 기도는 하나님이 계시한 뜻에 대한 믿음의 부족으로 드러난다.

예수님은 모든 기도를 다 “나의 원대로 마시옵고 아버지의 원대로 하옵소서”라고 끝마치신 것은 아니다. 그분이 그런 방식으로 기도하신 적은 그번 한 번뿐이다. 그리고 그번도 예수님께서 그로 말미암아 자신이 겪게 될 고통을 아시면서 그분의 아버지의 뜻에 순종하려고 하셨던 것이다.

다른 한편으로, 만일 우리가 어떤 상황 속에서 하나님의 계시가 없음으로 하여 그분의 뜻을 모른다면, “만일 그것이 하나님의 뜻이라면”이란 말로 기도를 마무리하는 것이 적절하다. 야고보는 이렇게 썼다.

들으라 너희 중에 말하기를 오늘이나 내일이나 우리가 어떤 도시에 가서 거기서 일년을 머물며 장사하여 이익을 보리라 하는 자들아 내일 일을 너희가 알지 못하는도다 너희 생명이 무엇이냐 너희는 잠깐 보이다가 없어지는 안개니라 너희가 도리어 말하기를 주의 뜻이면 우리가 살기도 하고 이것이나 저것이나 하리라 할 것이거늘 이제도 너희가 허탄한 자랑을 하니 그러한 자랑은 다 악한 것이라(약 4:13-16).

우리가 하나님의 약속에 근거해서 간구하고 약속의 모든 조건을 다 만족시킨 후에는 무엇을 해야 할까? 우리는 우리가 간구한 것이 현실이 되기까지 이미 받은 줄로 믿고 하나님께 끊임없이 감사드려야 한다. 우리는 믿음과 오래 참음으로 말미암아 하나님의 약속들을 기업으로 받는다(히 6:12). 사탄은 반드시 우리에게 의심을 심어줌으로써 우리를 패배시키려 할 것이며, 우리는 반드시 우리의 정신이 전쟁터임을 인식해야 한다. 의심의 생각이 우리의 정신을 공격할 때, 우리는 단지 그런 생각들을 하나님의 약속에 근거한 생각으로 바꾸고 믿음으로 하나님의 말씀을 말해야 한다. 우리가 이렇게 할 때, 사탄은 반드시 피하게 된다(약 4:7; 벧전 5:8-9을 보라).

행동으로 믿음을 보여준 실례(An Example of Faith in Action)

행동으로 믿음을 보여준 성경의 전형적인 실례 중 하나는 물 위를 걸은 베드로의 이야기이다. 그의 이야기를 읽어보고 우리가 그것으로부터 무엇을 배울 수 있을지 살펴보자.

예수께서 즉시 제자들을 재촉하사 자기가 무리를 보내는 동안에 배를 타고 앞서 건너편으로 가게 하시고 무리를 보내신 후에 기도하러 산에 올라가시니라 저물매 거기 혼자 계시더니 배가 이미 육지에서 수 리나 떠나서 바람이 거스르므로 물결로 말미암아 고난을 당하더라 밤 사경에 예수께서 바다 위로 걸어서 제자들에게 오시니 제자가 그가 바다 위로 걸어오심을 보고 놀라 유령이라 하며 무서워하여 소리 지르거늘 예수께서 즉시 이르시되 안심하라 나니 두려워하지 말라 베드로가 대답하여 이르되 주여 만일 주님이시거든 나를 명하사 물 위로 오라 하소서 하니 오라 하시니 베드로가 배에서 내려 물 위로 걸어서 예수께로 가되 바람을 보고 무서워 빠져 가는지라 소리 질러 이르되 주여 나를 구원하소서 하니 예수께서 즉시 손을 내밀어 그를 붙잡으시며 이르시되 믿음이 작은 자여 왜 의심하였느냐 하시고 배에 함께 오르매 바람이 그치는지라 배에 있는 사람들이 예수께 절하며 이르되 진실로 하나님의 아들이로소이다 하더라(마 14:22-33).

예수님의 제자가 전에도 갈리리 바다의 배에서 큰 풍랑 속에 갇혔던 적이 있었다는 것은 중요한 의미를 가진다(마 8:23-27). 그 사건에서, 예수님은 제자들과 함께 계셨으며 제자가 믿음이 없음을 꾸짖으신 후 풍랑을 꾸짖으셔서 잔잔하게 만드셨다. 예수님은 제자가 배를 타기 전에 호수의 반대편으로 건너가는 것이 그분의 뜻이라고 제자들에게 말씀하셨다(막 4:35을 보라). 그러나 풍랑이 일어났을 때, 그들은 그들이 처한 상황에 흔들리게 되었고, 어느 시점에 가서는 그들이 다 죽을 거라고 믿었다. 예수님은 그들이 적어도 두려워하지 않기를 기대하셨다.

그러나 이번에는 예수님은 그들 절로 배를 타고 갈릴리 바다를 건너가도록 보내셨다. 그분은 분명히 성령님의 인도 하심대로 그렇게 하셨으며 하나님도 분명히 그날 저녁 바람이 거스를 것임을 아셨다. 따라서 주님은 그들의 믿음이 작은 도전을 받도록 허락하셨다. 그 거스르는 바람 때문에 몇 시간 정도 걸릴 거리를 밤새 갔다. 우리는 제자들의 인내심을 칭찬해야 할 것이다. 그러나 왜 그들 중 아무도 예수님이 단지 몇 일 전에 행하신 것을 보고도 바람이 잔잔해질 것이라는 믿음이 없었는지 궁금하다. 흥미롭게도, 마가복음에서는 예수님이 바다 위를 걸어서 제자들에게 오실 때 “지나가려고 하셨다”(막 6:48)라고 기록하고 있다. 예수님은 기적적으로 바다 위를 걸으시면서 그들 곁을 지나가신 것은 그들이 어려움을 혼자 대면하기를 바라셨기 때문이다. 이것은 그들은 하나님께 기도하거나 하나님을 바라보지 않았음을 나타낸다. 나는 어려움의 바람이 우리의 삶에 불어닥쳐 우리가 긴장하고 있을 때 기적을 행하시는 자가 몇 번이나 우리 곁을 지나가셨는지 궁금하다.

믿음의 원리(Principles of Faith)

예수님은 베드로의 도전에 “오라”라는 한마디 말씀으로 응답하셨다. 만일 베드로가 이 말씀 전에 물 위를 걷기를 시도했다면 즉시로 빠졌을 것이다. 왜냐하면, 그는 믿음의 근거가 되는 어떤 약속도 받지 못했기 때문이다. 그는 믿음이 아닌 가정으로 걸었을 것이다. 마찬가지로, 심지어 예수님이 말씀하신 후에, 다른 제자가 물 위를 걷기를 시도했더라도 모두 즉시로 빠졌을 것이다. 왜냐하면, 예수님은 베드로에게만 그분의 약속을 주셨기 때문이다. 그들 중 누구도 베드로가 아니므로 그 약속의 조건을 만족시키지 못했을 것이다. 마찬가지로, 우리가 하나님의 약속을 믿으려고 하기 전에 반드시 먼저 그 약속이 우리에게 적용되며, 우리가 그 약속의 조건을 만족시키는지를 확인해야 한다.

베드로가 물 위를 걷기 시작한 시점에 그는 예수님을 신뢰하였다. 비록 몇 초 전에 유령의 공포 때문에 소리 질렀던 그가 첫걸음을 내 디딜 때에 머리로는 의심하였음이 분명하지만 말이다. 그러나 그는 기적을 경험하기 위해서는 그의 믿음을 따라 행동하여야만 했다. 만일 그가 배의 돛대에 달라 붙어서 엄지 발가락을 물에 담가 보면서 물이 자신의 체중을 받아주는지를 실험했다면, 그는 절대로 기적을 경험하지 못했을 것이다. 마찬가지로, 우리가 어떤 기적을 경험하기 전에는 항상 하나님의 약속을 신뢰하고 믿는 대로 행동해야 한다. 우리의 믿음을 시험하는 시간이 항상 있다. 때로는 짧고 때로는 길다. 그러나 우리는 항상 우리의 오감이 주는 느낌을 무시하고 하나님의 말씀에 따라 행동해야 하는 시간을 겪게 된다.

베드로는 처음에는 잘 진행해 나갔다. 그러나 그가 자신이 하고 있는 행동이 불가능하다는 생각을 하면서부터, 바람과 파도를 의식하게 되고 두려워하게 되었다. 아마도 그는 걷기를 멈췄고, 다른 발작을 내딛는 것을 두려워했을 수 있다. 그리고 기적을 경험했던 그는 자신이 가라앉고 있음을 발견했다. 우리가 일단 시작한 일은 믿음으로 계속해서 해나가야 한다.

베드로는 의심 때문에 물에 빠졌다. 사람은 종종 믿음이 부족한 자신을 비난하기를 싫어한다. 그들은 오히려 비난을 하나님께로 돌린다. 하지만, 배로 무사히 돌아온 베드로가 다른 제자들에게 “하나님은 내가 예수님께로 조금 나아가기만 원하셨을 뿐이다”라고 말했다면, 그 말을 들은 예수님은 어떻게 반응하셨을까?

베드로는 믿음을 잃고 두려워했기 때문에 실패한 것이다. 그것은 명백한 사실이다. 예수님은 그를 비난하시지 않았지만, 곧 베드로에게 그분의 손을 내밀어 붙잡아 주셨다. 그리고 그분은 바로 베드로에게 그가 의심한 이유에 대해 물으신다. 베드로에게는 의심할만한 좋은 이유가 없다. 왜냐하면, 하나님의 아들의 말씀은 그 무엇보다도 확실하기 때문이다. 우리 중의 아무도 하나님의 말씀을 의심함으로써 두려워하거나 걱정할만한 좋은 이유가 없다.

성경은 믿음으로 인한 승리와 의심으로 인한 실패들로 가득하다. 여호수아와 갈렙은 대부분의 동료들이 의심 때문에 광야에서 죽었지만, 믿음으로 약속의 땅을 차지하게 된다(민 14:26-30을 보라). 예수님은 그분의 제자가 둘씩 짝을 지어 복음을 전하러 갔을 때에도 모든 필요를 채워주셨다(눅 22:35을 보라). 그러나 그들은 믿음이 적은 까닭으로 귀신을 쫓아내는 데 실패하였다(마 17:19-20을 보라). 많은 사람이 그리스도의 사역으로 인해 치유의 기적을 경험했지만, 그분의 고향 나사렛의 대부분 사람은 믿지 않음으로 인해 여전히 병에 시달렸다(막 6:5-6을 보라).

그들 모두와 마찬가지로, 나도 개인적으로 나의 믿음이나 의심에 따라 승리와 실패를 경험했다. 그러나 나는 나의 실패에 대해 하나님께 원한을 품거나 비난하지 않을 것이다. 나는 그분을 비난함으로써 자신을 정당화하지 않을 것이다. 나는 복잡한 신학적 설명을 찾아내어 이미 분명하게 드러난 하나님의 뜻을 재해석하지 않을 것이다. 나는 하나님이 거짓말을 하시는 것이 불가능함을 알고 있다. 그래서 내가 실패했을 때, 나는 회개하고 다시 한 번 물 위를 걷기 시작한다. 나는 예수님이 항상 나를 용서하여 주시고 침륜하지 않도록 구원하여 주신다는 것을 발견했다!

결론은 다음과 같다. 믿는 자는 축복을 받으나 의심하는 자는 축복을 받지 못한다! 제자 삼는 사역자는 예수님의 본을 따른다. 그분은 믿음으로 충만한 분이시며 그분의 제자들에게 이렇게 권면하신다. “하나님을 믿으라!”(막 11:22).

Sem fé é impossível agradar a Deus, pois quem dele se aproxima precisa crer que ele existe e que recompensa aqueles que o buscam (Hb. 11:6).

Como crentes, nossa fé é construída sobre o fundamento de que Deus existe, e que trata os que O buscam de forma diferente dos que não O buscam. Desde que realmente acreditemos nessas duas coisas, começamos a agradar a Deus, pois começamos a buscá-Lo imediatamente. Buscar a Deus implica (1) aprender a Sua vontade, (2) obedecer a Ele e (3) crer em Suas promessas. Todos os três devem ser componentes de nossa caminhada diária.

Esse capítulo focaliza nossa caminhada de fé. Infelizmente, muitos têm enfatizado a fé com pontos extremos não-bíblicos, focando em particular a área da prosperidade material. Por esse motivo, alguns têm receio de abordar o assunto. Mas o fato de alguém se afogar no rio não é motivo para pararmos de beber água. Podemos continuar balanceados e bíblicos. A Bíblia tem muito a ensinar sobre o assunto e Deus quer que exercitemos nossa fé em Suas muitas promessas.

Jesus deixou o exemplo de sua fé em Deus e esperou que Seus discípulos seguissem Seu exemplo. Da mesma forma, o ministro discipulador se esforça para deixar o exemplo de confiança em Deus e ensina seus discípulos a crerem nas promessas de Deus. Isto é de vital importância. Sem fé, não somente é impossível agradar a Deus, como também é impossível receber respostas de oração (veja Mt. 21:22; Tg. 1:5-8). As Escrituras ensinam claramente que os que duvidam estão destituídos das bênçãos que os salvos recebem. Jesus disse: “Tudo é possível àquele que crê” (Mc. 9:23).

Definição de Fé (Faith Defined)

A definição bíblica de fé é encontrada em Hebreus 11:1:

Ora, a fé é a certeza daquilo que esperamos e a prova das coisas que não vemos.

Dessa definição, aprendemos várias características de fé. Primeiro, alguém que tem fé tem certeza, ou confiança. Isso é diferente de esperança, porque a fé é “a certeza daquilo que esperamos”. Esperança sempre deixa espaço para dúvida. A esperança sempre diz “talvez”. Por exemplo, posso dizer: “Espero que chova hoje para que meu jardim seja regado”. Eu desejo a chuva, mas não tenho certeza de que choverá. Por outro lado, a fé é sempre certa, “a certeza daquilo que esperamos”.

Muitas vezes, o que as pessoas chamam fé ou crença, não é fé pela definição bíblica. Elas podem olhar para as nuvens escuras no céu, por exemplo, e dizer: “Acredito que choverá”. Contudo, não estão certas de que irá chover — elas acham que há uma boa possibilildade que possa chover. Isso não é fé bíblica. Nela não há dúvida. Ela não deixa espaço para qualquer outro resultado a não ser o que Deus prometeu.

Fé é a Certeza das Coisas que não Vemos (Faith is the Conviction of Things Not Seen)

A definição encontrada em Hebreus 11:1 também diz que fé é “a certeza…das coisas que não vemos”. Portanto, se podemos ver ou perceber algo com um de nossos cinco sentidos físicos, a fé não é necessária.

Suponha que alguém lhe dissesse agora: “Por algum motivo que não posso explicar, tenho fé que há um livro em suas mãos”. É claro que você acharia que há algo errado com essa pessoa. Você diria: “Ora, você não precisa crer que tenho um livro em minhas mãos, pois pode ver que estou segurando um livro”.

A fé pertence ao reino invisível. Por exemplo, enquanto estou escrevendo estas palavras, acredito que há um anjo ao meu lado. Na verdade, tenho certeza disso. Como posso ter tanta certeza?Eu vi um anjo?Não. Eu o ouvi ou senti voando por perto?Não. Se tivesse, visto, ouvido ou sentido um, não teria que acreditar que há um anjo ao meu lado — eu saberia.

Então, o que me dá tanta certeza da presença de um anjo?Minha certeza vem de uma das promessas de Deus. Em Salmos 34:7, Ele prometeu: “O anjo do Senhor é sentinela ao redor daqueles que o temem, e os livra”. Não tenho prova, além da Palavra de Deus, para o que creio. Essa é a verdadeira fé bíblica — a “certeza…das coisas que não vemos”. Muitas vezes, as pessoas do mundo usam a expressão: “Ver é crer”. Mas no reino de Deus, a verdade é o oposto: “Crer é ver”.

Quando exercitamos fé em uma das promessas de Deus, às vezes encontramos circunstâncias que nos tentam a duvidar, ou passamos por um tempo em que parece que Deus não está mantendo Sua promessa, pois nossas circunstâncias não estão mudando. Nesses casos, precisamos simplesmente resistir às dúvidas, perseverar na fé e continuar convencidos em nossos corações de que Deus sempre cumpre Sua palavra; é impossível que Ele minta (veja Tt. 1:2).

Como Obtemos Fé?(How Do We Acquire Faith?)

Porque a fé é baseada somente nas promessas de Deus, só existe uma fonte de fé bíblica — a Palavra de Deus. Romanos 10:17 diz: “a fé vem por se ouvir a mensagem, e a mensagem é ouvida mediante a palavra de Cristo” (Rm. 10:17, ênfase adicionada). A Palavra de Deus revela Sua vontade. Somente quando conhecemos a vontade de Deus podemos crêr nela.

Portanto, se quiser ter fé, você deve ouvir (ou ler) as promessas de Deus. Fé não vem atravez da oração, jejum ou imposição de mãos sobre você. Ela só vem pelo ouvir da Palavra de Deus, e uma vez que a tiver ouvido, deve fazer a decisão de crêr nela.

Além da aquisição de fé, nossa fé também pode crescer. A Bíblia menciona vários tipos de fé — desde a pequena até a que move montanhas. A fé cresce à medida que é alimentada e exercitada, assim como um músculo humano. Devemos continuar a alimentar nossa fé meditando na Palavra de Deus. Isso inclui aquelas vezes que temos problemas e preocupações. Deus não quer que Seus filhos se preocupem sobre coisa alguma, mas que confiem nEle em todas as situações (veja Mt. 6:25-34, Fp. 4:6-8; 1 Pd. 5:7). Recusarmos a nos preocuparmos é somente uma das maneiras de exercitarmos nossa fé.

Se realmente cremos no que Deus disse, falaremos e agiremos como se fosse verdade. Se você acredita que Jesus é o Filho de Deus, irá falar e agir como alguém que crê nisso. Se você acredita que Deus suprirá todas as suas necessidades, falará e agirá de acordo. Se acredita que Deus quer que você seja saudável, falará e agirá nos conformes. A Bíblia está cheia de exemplos de pessoas que, em meio a circunstâncias adversas, agiram na fé em Deus e receberam milagres como resultado. Consideraremos alguns mais tarde nesse capítulo e em outro sobre cura divina. (Para alguns outros bons exemplos, veja 2 Rs. 4:1-7; Mc. 5:25-36; Lc. 19:1-10 e At. 14:7-10).

A Fé é do Coração (Faith is of the Heart)

A fé bíblica não opera em nossas mentes, mas em nossos corações. Paulo escreveu: “Pois com o coração se crê” (Rm. 10:10a). Jesus disse:

Eu lhes asseguro que se alguém disser a este monte: “Levante-se e atire-se ao mar”, e não duvidar em seu coração, mas crer que acontecerá o que diz, assim lhe será feito (Mc. 11:23, ênfase adicionada).

É bem possível ter dúvidas em sua mente, mas ter fé em seu coração e receber o que Deus prometeu. Na verdade, a maioria das vezes que nos esforçamos para crer nas promessas de Deus, nossas mentes, influenciadas por nossos sentidos físicos e pelas mentiras de Satanás, serão atacadas com dúvidas. Durante esses tempos, devemos substituir os pensamentos duvidosos pelas promessas de Deus e nos apegarmos a fé sem exitação.

Erros Comuns da Fé (Common Faith Mistakes)

Às vezes, quando tentamos exercitar nossa fé em Deus, não recebemos o que desejamos porque não estamos agindo de acordo com a Palavra de Deus. Um dos erros mais comuns ocorre quando tentamos crer em algo que Deus não nos prometeu.

Por exemplo, é bíblico que casais creiam em Deus para ter filhos, pois a Palavra de Deus contém uma promessa em que podem permanecer. Conheço casais que ouviram de médicos que nunca poderiam ter filhos. Contudo, escolheram acreditar em Deus, permanecendo nas duas promessas listadas abaixo, e hoje, são pais de crianças saudáveis:

Prestem culto ao Senhor, o Deus de vocês, e ele os abençoará, dando-lhes alimento e água. Tirarei a doença do meio de vocês. Em sua terra nenhuma grávida perderá o filho, nem haverá mulher estéril. Farei completar-se o tempo de duração da vida de vocês (Ex. 23:25-26).

Vocês serão mais abençoados do que qualquer outro povo! Nenhum dos seus homens ou mulheres será estéril, nem mesmo os animais do seu rebanho (Dt. 7:14).

Essas promessas devem incentivar casais sem filhos! Contudo, tentar crer especificamente em um menino ou menina é outra história. Não há promessas específicas na Bíblia que dizem que podemos escolher o sexo de nossos futuros filhos. Devemos permanecer dentro dos limites das Escrituras para que nossa fé tenha efeito. Só podemos confiar em Deus para o que Ele nos prometeu.

Vamos considerar uma promessa da Palavra de Deus e determinar o que podemos acreditar baseando-nos nessa promessa:

Pois, dada a ordem, com a voz do arcanjo e o ressoar da trombeta de Deus, o próprio Senhor descerá dos céus, e os mortos em Cristo ressuscitarão primeiro (1 Ts. 4:16).

Baseando-nos nessa passagem, podemos crer com toda a certeza que Jesus voltará.

Contudo, podemos orar crendo que Jesus voltará amanhã?Não, porque nem essa, nem qualquer outra passagem nos promete isso. Aliás, Jesus disse que ninguém sabe o dia ou a hora de Sua volta.

Podemos orar, é claro, esperando que Jesus volte amanhã, mas não teríamos a garantia de que isso aconteceria. Quando oramos com fé, temos certeza de que, o que estamos orando, vai acontecer, pois temos a promessa de Deus.

Baseados nessa mesma passagem, podemos crer que os corpos dos crentes que morreram serão ressuscitados na volta de Jesus. Mas será que podemos ter fé de que os que estiverem vivos na volta de Cristo receberão corpos ressurretos na mesma hora ou talvez ainda antes que “os mortos em Cristo”?Não, porque as Escrituras nos prometem o contrário: Os “mortos em Cristo ressuscitarão primeiro”. Aliás, o próximo versículo diz: “Depois, nós os que estivemos vivos seremos arrebatados com eles nas nuvens (1 Ts. 4:17). Portanto, não há possibilidade de que os “mortos em Cristo” não sejam os primeiros a receber corpos ressurretos quando Jesus voltar. É isso que a Palavra de Deus promete.

Se formos confiar em Deus para algo, devemos ter certeza que é a vontade dEle que recebamos o que desejamos. A vontade de Deus só pode ser determinada com segurança examinando Suas promessas registradas na Bíblia.

A fé funciona da mesma maneira no reino natural. Seria tolice sua acreditar que eu te visitaria amanhã ao meio-dia a não ser que eu lhe prometesse estar lá a essa hora.

Fé, sem promessa em que se firmar, não é fé — é tolice. Então, antes de pedir a Deus por qualquer coisa, faça a si mesmo a seguinte pergunta — que passagem da Bíblia me promete o que quero?A menos que tenha uma promessa, você não tem base para sua fé.

Um Segundo Erro Comum (A Second Common Mistake)

Muitas vezes, cristãos esperam que uma das promessas de Deus aconteça em suas vidas sem que preencham todos os requisitos que acompanham a promessa. Por exemplo, já ouvi cristãos citarem Salmo 37 e dizer: “A Bíblia diz que Deus me dará os desejos do meu coração. É nisso que creio”.

Contudo, a Bíblia não diz apenas que Deus nos dará os desejos de nossos corações. Na verdade, é isso o que ela diz:

Não se aborreça por causa dos homens maus e não tenha inveja dos perversos; pois como o capim logo secarão, como a relva verde logo murcharão. Confie no Senhor e faça o bem; assim você habitará na terra e desfrutará segurança. Deleite-se no Senhor, e ele atenderá aos desejos do seu coração. Entregue o seu caminho ao Senhor; confie nele, e ele agirá (Sl. 37:1-5).

Existem várias condições para crermos que Deus nos dará os desejos dos nossos corações. Contei pelo menos oito na promessa acima. A menos que preenchamos os requisitos, não temos direito de receber a bênção prometida. Nossa fé não tem base.

Cristãos também gostam de citar a promessa encontrada em Filipenses 4:19: “O meu Deus suprirá todas as necessidades de vocês, de acordo com as suas gloriosas riquezas em Cristo Jesus”. Contudo, existem requisitos a essa promessa?Com certeza, sim.

Se examinar o contexto da promessa encontrada em Filipenses 4:19, verá que não é uma promessa a todos os cristãos, mas aos cristãos doadores. Paulo sabia que Deus supriria todas as necessidades dos filipenses porque eles tinham enviado uma oferta a ele. Por estarem buscando em primeiro lugar o reino de Deus, como Jesus mandou, Deus supriria todas as suas necessidades, como Jesus prometeu (veja Mt. 6:33). Muitas das promessas na Bíblia que são relacionadas a Deus suprir nossas necessidades materias tem a condição de sermos doadores.

Não temos o direito de pensar que podemos confiar em Deus para suprir nossas necessidades se não estamos obedecendo aos Seus mandamentos a respeito de dinheiro. Debaixo da velha aliança, Deus disse ao Seu povo que foram amaldiçoados por não estarem dizimando, mas prometeu abençoá-los se entregassem os dízimos e dessem ofertas obedientemente.

Muitas das bênçãos prometidas a nós na Bíblia estão condicionadas a nossa obediência a Deus. Portanto, antes de nos esforçarmos para acreditar que Deus nos dará alguma bênção, devemos primeiro perguntar a nós mesmo: “Estou preenchendo todos os requisitos que acompanham essa promessa?”

Um Terceiro Erro Comum (A Third Common Mistake)

No Novo Testamento, Jesus deixou uma condição que se aplica a todas as vezes que orarmos e pedirmos por algo:

Tenham fé em Deus. Eu lhes asseguro que se alguém disser a este monte: “Levante-se e atire-se ao mar”, e não duvidar em seu coração, mas crer que acontecerá o que diz, assim lhe será feito. Portanto, eu lhes digo: Tudo o que vocês pedirem em oração, creiam que já o receberam, e assim lhes sucederá (Mc. 11:22-24, ênfase adicionada).

A condição que Jesus deixou é acreditar que recebemos quando oramos. Muitos cristãos tentam exercitar a fé erroneamente, crendo que estão recebendo quando veem a resposta de suas orações. Eles acreditam que vão receber e não que já receberam.

Quando pedimos a Deus por algo que nos prometeu, devemos crer que recebemos a resposta quando oramos e começar a agradecer a Deus pela resposta imediatamente. Devemos crer que temos a resposta antes de vê-la e não depois. Devemos fazer nossos pedidos a Deus com ação de graças, como Paulo escreveu:

Não andem ansiosos por coisa alguma, mas em tudo, pela oração e súplicas, e com ação de graças, apresentem seus pedidos a Deus (Fp. 4:6).

Como já disse antes, se temos fé em nossos corações, naturalmente, nossas palavras e ações corresponderão com o que acreditamos. Jesus disse: “a boca fala do que está cheio o coração” (Mt. 12:34).

Alguns cristãos cometem o erro de pedir repetidamente pela mesma coisa, o que revela que ainda não creram que já receberam. Se cremos que recebemos quando oramos, não há razão de repetirmos o mesmo pedido. Pedir repetidamente pela mesma coisa é duvidar que Deus nos ouviu na primeira vez que pedimos.

Jesus não Fez o Mesmo Pedido Mais de Uma Vez?(Didn’t Jesus Make the Same Request More Than Once?)

É claro, Jesus fez o mesmo pedido três vezes em seguida quando orou no jardim do Getsêmani (veja Mt. 26:39-44). Mas lembre-se de que ele não estava orando em fé de acordo com a vontade revelada de Deus. Na verdade, enquanto orava três vezes por algum escape da cruz, Ele sabia que Seu pedido era contrário à vontade de Deus. É por isso que se submeteu à vontade de Seu Pai três vezes na mesma oração.

Essa mesma oração de Jesus é muitas vezes usada de forma errada como modelo para todas as orações, como alguns ensinam que sempre devemos terminar nossas orações com as palavras: “Seja feita a Tua vontade” ou “Contudo, não seja como eu quero, mas sim como tu queres”, seguindo o exemplo de Jesus.

Novamente, devemos nos lembrar que Jesus estava pedindo algo que sabia não ser a vontade de Deus. Seguir Seu exemplo, quando oramos de acordo com a vontade de Deus, seria um erro e uma mostra de falta de fé. Por exemplo, orar: “Senhor, eu confesso meu pecado a Ti e lhe peço que me perdoes se for da Tua vontade”, seria inferir que pode não ser a vontade de Deus perdoar meu pecado. Sabemos, é claro, que a Bíblia promete que Deus nos perdoará se confessarmos nossos pecados (veja 1 Jo. 1:9). Portanto, tal oração revelaria a falta de fé na vontade revelada de Deus.

Jesus não terminou todas as Suas orações com as palavras: “Contudo, não seja como eu quero, mas sim como tu queres”. Só há um exemplo em que ora dessa maneira, e foi quando orava para se entregar à vontade de Seu Pai, conhecendo o sofrimento que passaria por causa disso.

Por outro lado, se não conhecemos a vontade de Deus a respeito de certa situação, por Ele ainda não ter revelado, então, é apropriado terminar nossas orações com as palavras “se for da Tua vontade”. Tiago escreveu:

Ouçam agora, vocês que dizem: “Hoje ou amanhã iremos para esta ou aquela cidade, passaremos um ano ali, faremos negócios e ganharemos dinheiro”. Vocês nem sabem o que lhes acontecera amanhã! Que é a sua vida?Vocês são como a neblina que aparece por um pouco de tempo e depois se dissipa. Ao invés disso, deveriam dizer: “Se o Senhor quiser, viveremos e faremos isto ou aquilo”. Agora, porém, vocês se vangloriam das suas pretensões. Toda vanglória como essa é maligna (Tg. 4:13-16).

O que devemos fazer, uma vez que pedimos baseando-nos em uma promessa de Deus e preenchemos todas as qualificações?Devemos agradecer a Deus continuamente pela resposta que cremos já tê-la recebido, até que possamos vê-la. É atraves de fé e paciência que herdamos as promessas de Deus (Hb. 6:12). Com certeza, Satanás tentará nos derrotar colocando dúvidas em nossas mentes, e devemos perceber que nossas mentes são o campo de batalha. Quando pensamentos duvidosos invadem nossas mentes, devemos substituí-los por pensamentos baseados nas promessas de Deus e declarar a Palavra de Deus em fé. Quando assim o fizermos, Satanás fugirá (veja Tg. 4:7; 1 Pd. 5:8-9).

Um Exemplo de Fé em Ação (An Example of Faith in Action)

Um dos exemplos bíblicos clássicos de fé em ação é a história de Pedro andando sobre as águas. Vamos ler sua história e ver o que podemos aprender com ela.

Logo em seguida, Jesus insistiu com os discípulos para que entrassem no barco e fossem adiante dele para o outro lado, enquanto ele despedia a multidão. Tendo despedido a multidão, subiu sozinho a um monte para orar. Ao anoitecer, ele estava ali sozinho, mas o barco já estava a considerável distância da terra, fustigado pelas ondas, porque o vento soprava contra ele. Alta madrugada, Jesus dirigiu-se a eles, andando sobre o mar. Quando o viram andando sobre o mar, ficaram aterrorizados e disseram: “É um fantasma!” E gritaram de medo. Mas Jesus imediatamente lhes disse: “Coragem! Sou eu. Não tenham medo!” “Senhor”, disse Pedro, “se és tu, manda-me ir ao teu encontro por sobre as águas”. “Venha”, respondeu ele. Então Pedro saiu do barco, andou sobre as águas e foi na direção de Jesus. Mas, quando reparou no vento, ficou com medo e, começando a afundar, gritou: “Senhor, salva-me!” Imediatamente Jesus estendeu a mão e o segurou. E disse: “Homem de pequena fé, por que você duvidou?” Quando entraram no barco, o vento cessou. Então os que estavam no barco o adoraram, dizendo: “Verdadeiramente tu és o Filho de Deus” (Mt. 14:22-33).

É significante o fato que os discípulos de Jesus tinham estado em outra tempestade violenta em um barco no Mar da Galileia algum tempo antes (veja Mt. 8:23-27). Durante esse incidente, Jesus estava com eles e depois de ter repreendido a tempestade, repreendeu Seus discípulos pela falta de fé deles. Antes de começarem aquela jornada, Ele lhes disse que era a Sua vontade que fossem para o outro lado do lago (veja Mt. 14:35). Contudo, quando a tempestade começou eles foram mais influenciados pelas circunstâncias e chegaram a acreditar que iriam morrer. Jesus esperava que pelo menos não tivessem medo.

Contudo, dessa vez Jesus mandou que atravessassem o Mar da Galileia sozinhos. Com certeza, Ele foi levado pelo Espírito a fazer isso, e certamente, Deus sabia que um vento contrário surgiria à noite. Portanto, o Senhor permitiu que a fé deles enfrentasse um pequeno desafio.

Por causa daqueles ventos contrários, o que normalmente levaria somente algumas horas levou a noite inteira. Temos que dar crédito aos discípulos por sua persistência, mas não podemos deixar de nos perguntar se algum deles tentou ter fé de que os ventos se acalmariam, algo que tinham visto Jesus fazer apenas alguns dias atrás.

É interessante que o evangelho de Marcos registra que quando Jesus andava sobre as águas, “estava já a ponto de passar por eles” (Mc. 6:48). Ele ia deixá-los para enfrentar o problema sozinhos, enquanto caminhava por eles! Isso parece indicar que não estavam orando ou olhando para Deus. Pergunto-me quantas vezes o Fazedor de Milagres passa por nós enquanto nos esforçamos com os remos da vida contra os ventos dos problemas.

Princípios de Fé (Principles of Faith)

Jesus respondeu ao desafio de Pedro com uma única palavra: “Venha”. Se Pedro tivesse tentado andar na água antes dessa palavra, teria afundado instantaneamente, já que não teria promessa em que basear sua fé. Ele teria pisado por presunção ao invés de por fé. Mesmo depois de Jesus ter dito aquela palavra, se qualquer um dos outros discípulos tivesse tentado andar na água, também teria afundado instantaneamente, já que Jesus deu Sua promessa somente a Pedro. Nenhum deles poderia ter preenchido os requisitos da promessa, já que nenhum era Pedro. Da mesma forma, antes de qualquer de nós tentar confiar em uma das promessas de Deus, devemos ter certeza de que ela se aplica a nós e que preenchemos os requisitos da promessa.

Pedro pisou na água. Essa foi a hora em que confiou, mesmo que não haja dúvidas de que ele, que estava gritanto de medo de um fantasma alguns segundo antes, também tinha dúvidas quando tomou o primeiro passo. Mas para receber o milagre, teve que agir em fé. Se tivesse se segurado no mastro do barco e colocado o dedão para fora do barco para ver se a água suportaria seu peso, nunca teria experimentado o milagre. Da mesma forma, antes de recebermos milagres, devemos nos comprometer em confiar na promessa de Deus e então agir no que acreditamos. Sempre há uma hora em que nossa fé é testada. Às vezes, esse tempo é curto; às vezes não. Mas haverá um período de tempo que teremos de negligenciar nossos sentidos e agir pela Palavra de Deus.

Pedro iniciou bem. Mas quando considerou a impossibilidade do que estava fazendo, levando em conta o vento e as ondas, teve medo. Talvez tenha parado de andar, com medo de dar o outro passo. E ele, que estava experimentando um milagre, se encontrou afundando. Devemos continuar em fé uma vez que começamos agindo em fé. Continue persistindo.

Pedro afundou porque duvidou. Normalmente, as pessoas não gostam de se culpar por sua falta de fé. Preferem passar a culpa para Deus. Mas como você acha que Jesus teria reagido se ouvisse Pedro dizendo aos outros discípulos, uma vez que estava a salvo no barco: “Era a vontade de Deus que eu só andasse parte do caminho até Jesus”?

Pedro fracassou porque teve medo e perdeu a fé. São esses os fatos. Jesus não o condenou, mas esticou a mão imediatamente para que Pedro tivesse algo firme em que se apegar. E em seguida questionou Pedro por ter duvidado. Ele não teve razão para duvidar, porque a palavra do Filho de Deus é mais certa do que qualquer coisa. Nenhum de nós tem bons motivos para duvidar da Palavra de Deus, ter medo ou se preocupar.

As Escrituras estão cheias de vitórias que foram resultado de fé, e fracassos que foram resultado de dúvidas. Josué e Calebe tomaram posse da terra prometida por causa de sua fé, quando a maioria de seus colegas morreu no deserto por causa de suas dúvidas (veja Nm. 14:26-30). Os discípulos de Jesus tiveram suas necessidades supridas quando viajaram de dois em dois para pregar o evangelho (veja Lc. 22:35), mas uma vez não conseguiram expulsar um demônio porque duvidaram (veja Mt. 17:19-20). Muitos receberam milagres debaixo no ministério de Cristo, enquanto a maioria dos doentes de Sua cidade natal, Nazaré, continuaram doentes por causa de sua descrença (veja Mc. 6:5-6).

Como todos eles, já experimentei sucessos e fracassos de acordo com minha fé ou dúvidas. Mas não vou ficar chateado por causa de minhas dúvidas ou culpar a Deus. Não vou me justificar culpando a Ele. Não procurarei um explicação teológica complicada que reinventa a vontade revelada de Deus. Sei que é impossível que Deus minta. Então, quando fracassei, simplesmente me arrependi de minha descrença e comecei a andar na água mais uma vez. Notei que Jesus sempre me perdoa e me salva do afogamento!

O veredito foi selado: crentes são abençoados; os duvidosos não! O ministro discipulador segue o exemplo de Jesus. Ele está cheio de fé e adverte seus discípulos: “Tenham fé em Deus” (Mc. 11:22).

Kand’uwutizera ntibishoboka kw’ayihimbara; kuk’uwegera Imana akwiye kwizera yukw’iriho, igaha impera abayirondera (Heb. 11:6).

Nk’abizera, ukwizera kwacu kwubakiye ku rufatiro rwo kwemera kw’Imana iriho, kandi idafata co kimwe abayirondera hamwe n’abatayirondera. Igihe twizeye koko ivyo bintu bibiri, duca dutangura guhimbara Imana, kuko tubadutanguye kuyirondera. Kurondera Imana ni (1) kwiga ubugombe bwayo, (2) kuyumvira, hamwe no (3) kwizigira amasezerano yayo. Ivyo bintu bitatu ni vyo biranga ubuzima bwacu bwa misi yose.

Iki gice kivuga cane ingene tugendera mu kwizera. Birababaje kubona abantu basobanura ukwizera gushika aho kurwanya inyigisho za Bibiliya, cane cane kuvy’ubutunzi bwo kw’isi. Kubw’iyo mvo, har’abandi batagomba no kwumva ku vyo kwizera. Umuntu asomye nturi mu ruzi ntibituma tudasubira kunywa ku mazi yarwo. Turashobora kugira urugero rwiza no kuguma mu vy’ivyanditswe vyigisha. Bibiliya ifise vyinshi itwigisha mur’iki cigwa, kand’Imana ishaka ko dushira ukwizera mu masezerano yayo.

Yesu ni we karorero keza k’umuntu afise ukwizera mu Mana, kandi yiteze kw’abigishwa biwe bigira kuri we. Nkuko nyene, umukozi agira abigishwa akubitirwa kuba akarorero keza ku kwizera Imana, kandi yigisha abigishwa biwe kwizera amasezerano y’Imana. Ibi ni ngirakamaro cane. Ntidushobora guhimbara Imana tutagira ukwizera, kandi n’amasengesho yacu ntashobora kwishurwa tutagira ukwizera (raba Mat. 21:22; yak. 1:5-8). Ivyanditswe vyigisha kw’abakekeranya badashobora kuronka imigisha abizera baronka. Yesu yaravuze ko, “Vyose bishobokera uwizera” (Mariko 9:23).

Gusobanura Ukwizera (Faith Defined)

Insobanuro ya Bibiliya y’ukwizera iri mu cete candikiwe Abaheburayo 11:1:

Ukwizera n’ukumenya rwose ivyizigirwa, udakekeranya ngo ntibizoba, kandi ibitabonwa ni kwo kubitumenyesha kw’ar’ivy’ukuri.

Dufatiye kur’iyi nsobanuro, turabona ibintu bitandukanye biranga ukwizera. Ica mbere, uwufise ukwizera agira ukudakekeranya, cank’icemezo. Ibi bitandukanye n’ivyizigiro, kubera yuk’ukwizera “ni kumenya rwose ivyizigirwa.” Kwizigira guha ikibanza ugukekeranya. Ivyizigiro vyama bivuga ngo “kumbure.” Akarorero mvuze nti, “ndizigiye kw’imvura iza kurwa uyu musi kugira umurima wanje uvomerwe.” Ndifuza imvura, ariko sinzi neza kw’ihava igwa. Ariko, kwizera, kwama kuzi neza yuko biba, “kumenya rwose ivyizigirwa.”

Ivy’abantu bita ukwizera , ivyizerwa, kenshi usanga atar’ukwizera nkuko Bibiliya igusobanura. Barashobora kubona ibicu vyirabuye, ni akarorero, ugaca wumva ngo, “Ndizera kw’imvura ihava igwa.” Kandi usanga batazi neza kw’ihav’igwa—ico bakora gusa biyumvira yukw’ata cobuza kw’imvura igwa. Uko s’ukwizera kwa Bibiliya. Ukwizera kwa Bibiliya ntikugira ugukekeranya. Nta kibanza guha ibindi bintu shiti ivyasezeranwe n’Imana gusa.

Ukwizera n’Icemezo c’Ibintu Bitaboneka (Faith is the Conviction of Things Not Seen)

Insobanuro dusanga mu cete candikiwe Abaheburayo 11:1 yerekana kandi yukw’ “ibitabonwa ni kwo kumenyesha kw’ar’ivy’ukuri.” Igihe tubona canke twumva ikintu n’umubiri wacu, nta kwizera kuba gukenewe.

Iyumvire nk’umuntu yokubwira ubu nyene ati, “n’aho ntashobora kubisobanura, ndizera k’ufise igitabo mu kuboko kwawe.” Urashobora kwiyumvira ko har’ikitagenda neza kur’uyo muntu. Uc’umubwira uti, “Namba na gato, ntukeneye kwizera ko mfise igitabo mu maboko, kuko ubona neza ko ndagifise.”

Ukwizera gukorera mw’isi itaboneka. Akarorero, igihe nandika aya majambo, ndizera ko har’umumarayika i ruhande yanje. Kandi, ndabizi ntakekeranya. Ni kuki ndavyizera? Ndamaze kubona umumarayika? Oya. Mbega ndamaze kubona canke kwumva umumarayika aguruka i ruhande yanje? Oya. Iyo noba maze kubona kwumva canke gukora ku mumarayika ari i ruhande yanje—noba ndabizi gusa.

None n’igiki gituma nemera ko har’umumarayika i ruhande yanje? Ukwizera kwanje guhagaze kw’isezerano ry’Imana. Muri Zaburi 34:7, yarasezeranye ko, “Umumarayika w’Uhoraho ashagaje impande zose z’abamwubaha, akabarokora.” Nta kintu na kimwe mfise gituma nizera atari ijambo ry’Imana gusa. Ni ko kwizera kwa Bibiliya— “ibitabonwa ni kwo kubitumenyesha yukw’ar’ivy’ukuri.” Abantu bo mw’isi bakoresha ijambo, “Kubona ni kwo Kwizera.” Ariko mu bwami bw’Imana igihushanye c’ivyo ni co kuri: “Kwizera ni ko kubona.”

Igihe dushize ukwizera mu masezerano y’Imana, duca mu bintu bituma dushobora gukekeranya, canke tugaca mu bihe aho umenga Imana ntishikije amasezerano yayo kukw’ibihe turimwo bidahinduka. Mu bihe nk’ivyo, wewe guma mu kwizera, kandi ugeme wizera mu mutima kw’Imana ishitsa ijambo ryayo. Ntizi kubesha (raba Tit. 1:2).

Turonka Gute Ukwizera? (How Do We Acquire Faith?)

Kubera yuk’ukwizera kwubakwa ku masezerano y’Imana gusa, ukwizera kwa Bibiliya gufise isoko imwe gusa—Ijambo ry’Imana. Abaroma 10:17 haravuga ngo, “Nuk’ukwemera kuva ku kwumva, n’ukwumva kuzanwa n’ijambo ry’Imana rya Kristo (Rom. 10:17, hongeweko insobanuro). Ijambo ry’Imana ni ryo rihishura ubugombe bwayo. Igihe tumenye ubugombe bw’Imana ni ho dushobora kubwizera.

Rero namba ugomba kugira ukwizera, utegerezwa kwumva (canke gusoma) amasezerano y’Imana. Ukwizera ntikuzanwa no gusenga, kwisonzesha canke kurambikwak’ibiganza. Kuzanwa no kwumva ijambo ry’Imana, kandi utegerezwa guhitamwo kuryakira no kuryizera.

Hejuru yo kuronka ukwizera, ukwizera kwacu kurashobora gukura. Bibiliya yerekana intambuko zitandukanye zo kwizera—uhereye ku kwizera gutoya ugashitsa ukwizera guterura imisozi. Ukwizera gukura kandi kukamenyerezwa, nk’imitsi y’umuntu. Dutegerezwa gushishikara kugaburira ukwizera kwacu biciye mu kwiyumvira ijambo ry’Imana. Na ca gihe duca mu bibazo, ubwoba no kwiganyira cane. Imana ntishaka kw’abana bayo biganyira, ahubwo ishaka ko bayizera mu kintu cose kigize ubuzimana (raba Mat. 6:25-34; Flp. 4:6-8; 1 Pet. 5:7). Kwanka kwiganyira n’inzira imwe yo kwizera.

Namba twizeye vy’ukuri ivyo Imana yavuze, tuzokora no kuba mu buzima bwiza. Namba twizera ko Yesu ar’Umwana w’Imana, azoba kandi uvuge nk’umuntu avyizera. Iyo wizeye kw’Imana izokumara ubukene, uzovuga kandi ube mur’ubwo buzima. Iyo wizeye kw’Imana igomba kuguha amagara meza, uzovyatura kandi ubibemwo. Bibiliya yuzuye uturorero tw’abantu, hagati y’ibibagerageza vyinshi, bagendeye ku kwizera bafise mu Mana kandi bahawe ibitangaza nk’impera. Turaraba bimwe mur’ivyo mur’iki gice no mu gice co gukira kuva mw’ijuru. (ushaka utundi turorero twiza, raba 2 Abam. 4:1-7; Mariko 5:25-34; Luka 19:1-10; n’ivyakozwe n’intumwa 14:7-10.)

Ukwizera Kuba mu Mutima (Faith is of the Heart)

Ukwizera kwa Bibiliya ntigurana n’ubwenge bwacu, ahubwo gukorera mu mitima yacu. Paulo yanditse ati, “Kuk’umutima ari wo umuntu yizeresha, akaronka ukugororoka” (Rom. 10:10a). Yesu aravuga ati,

Ndababwira ukuri y’uk’umuntu wese yobwira uyu musozi uyu musozi, ati “Shinguka utabwe mu kiyaga,” ntabikekeranye mu mutima, arikw’akizera yukw’ico avuze gikorwa, azokibona (Mariko 11:23, hongweko insobanuro).

Birashoboka cane gukekeranye mu mutwe arik’ukagira ukwizera mu mutima bigatuma wakira ivyo Imana yasezeranye. Kanatsinda, igihe cose duhisemwo kwizera amasezerano y’Imana, ubwenge bwacu, kubera ivyo twiyumvamwo mu mubiri n’ibinyoma vya Satani, duterwa n’ugukekeranya. Aho ni ho dukenera gukuraho ivyiyumvira vyo gukekeranya tukabisubiriza amasezerano y’Imana kandi tukaguma twizeye tudahugumbwa.

Amakosha Agirwa mu Kwizera (Common Faith Mistakes)

Igihe tugerageje kugira ukwizera mu Mana, birashika ntituronke ico twifuza kuko tutisunze ijambo ry’Imana. Rimwe mu makosha amenyerewe gukorwa ni igihe dushize ukwizera ku bintu Imana itadusezeranye.

Akarorero, ivyanditswe biremera kw’abubakanye bizera Imana ibahe ivyara kukw’amasezerano y’Imana arimwo isezerano bashobora guhagarara ko. Ndaz’umuryango w’abakristo babwiwe n’abaganga ko badashobora kuvyara. Bahitamwo, hamwe n’ivyo, kwizera Imana, bahagarara ku masezerana abiri akurikira, kand’ubu bitwa abavyeyi b’abana beza cane:

Ariko jewe Uhoraho Imana yanyu abe ari jewe musaba, nanje nzohezagira ivyo kurya vyanyu n’amazi yanyu, kandi nzokura indwara muri mwebwe. Mu gihugu canyu nta wuzokoresha inda, ntawuzoba intavyara: Ibitigiri vy’imisi y’ukubaho kwanyu nzobishitsa, ntimuzokenyuka (Kuv. 23:25-26).

Muzogira umuhezagiro gusumba ayandi mahanga yose; ntihazoba ingumba y’umugabo canke y’umugore muri mwebwe, canke mumasho yanyu (Gus. 7:14).

Aya masezerano arashobora gutera intege imiryango itagira abana! Kugerageza kwizera kuronka umuhungu cank’umukobwa, n’iyindi nkuru. Muri Bibliya nta sezerano ritubwira guhitamwo igitsina c’abana tugomba kuvyara. Tugomba ko ukwizera kwacu gukora dutegerezwa ku guma mu nzitiro z’ijambo ry’Imana. Dushobora kwizera Imana ku yvo yadusezeranye gusa.

Dufate isezerano riri mw’ijambo ry’Imana duce tuvuga ico dushobora kwizera mu kwisunga iryo sezerano:

Kuk’Umwami wacu ubwiwe azoza, amanutse avuye mw’ijuru, aranguruye ijwi rirenga, hamwe n’akamo k’umumarayika mukuru, n’inzamba y’Imana. Maz’abapfiriye muri Kristo ni bo bazobanza kuzuka (1 Tes. 4:16).

Dufatiye kur’iki canditswe, turashobora kwizigira ko Yesu azogaruka.

Mbega turashobora gusenga, dufise ukwizera, ngo Yesu azomanuke ejo? Oya, kuko haba iki canditswe haba ibindi vyose nta na kimwe kibudusezerana. Kanatsinda, Yesu yavuze ubwiwe yukw’ata muntu n’umwe azi umusi cank’isaha azogarukira ko.

Turashobora gusenga, tubishatse, mu kwizigira ko Yesu azogaruka ejo, ariko nta kimenyamenya c’uko bitegerezwa kuba. Igihe dusenga mu kwizera, turamenya neza tudakekerana kw’ico dusavye gikoretse kuko tugifisekw’ isezerano ry’Imana.

Dufatiye kur’ico canditswe nyene, turashobora kwizigira kw’imibiri y’abizera bapfuye izo zuka igihe co kugaruka kwa Yesu. Mbega turashobora kugira ukwizera yuko bamwe muri twebwe bazoba bakiri bazima igihe Kristo azogaruka bazokwambikwa imibiri y’izuka igihe kimwe n’”abapfiriye muri Kristo”, cank’imbere yabo? Oya, kubera yukw’iki canditswe kidusezerana igihushanye c’ivyo: “abapfiriye muri Kristo ni bo bazobanza kuzuka.”Kanatsinda, umurongo uwukurikira ni wo uvuga ngo, “Maze natwe abazoba bakiriho, dusigaye, tuzoca duteruranwa na bo mu bicu” (1 Tes. 4:17). Rero, ntibishoboka yuko “abapfiriye muri Kristo”batabanza guhabwa imibiri yabo y’izuka igihe Yesu azogaruka. Ijambo ry’Imana risezerana ivyo gusa.

Twizera Imana ku kintu tuzi neza kw’ari ubugombe bw’Imana kuduha ico dusavye. Ubugombe bw’Imana dushobora kubumenya neza igihe turavye amasezerano y’Imana yanditse muri Bibiliya.

Ni ko ukwizera gukora no mw’isi isanzwe. Woba urwaye igihe wizera ko nzoza i wawe ejo ku muhingamo kandi ntagusezeranye ko nzoza i wawe kur’uyo mwanya.

Ukwizera, kudahagaze kw’isezerano, s’ukwizera na gato—ni ubujuju. Rero utarasaba Imana ikintu na kimwe, banza wibaze ikibazo gikurikira—n’ikihe canditswe muri Bibiliya kinsezerana kumpa ico ngomba gusaba? Shiti ufise isezerano, ukwizera kwawe nta rufatiro rugira.

Ikosha rya Kabiri Rimenyerewe (A Second Common Mistake)

Kenshi abakristo barizera isezerano runaka riva ku Mana ko rikoreka kandi nabo badakwije ibisabwa biherekeza iryo sezerano. Akarorero, ndamaze kwumva abakristo bavuga umurongo uri muri Zaburi 37 bakavuga ngo: “Bibiliya iravuga kw’Imana izobaha ivyo imitima yanyu yifuza. Ngw’ivyo nivyo nizera.”

Ahubwo, Bibiliya ntivuga gusa kw’Imana izoduha ivyo imitima yacu yifuza. Raba neza ico ivuga:

Ntuhagarikwe umutima n’inkozi z’ibibi, kandi ntukagirire ishari abakora ivy’ukugabiranya. Kuko bazotemwa vuba nk’ubwatsi, bazokwuma nk’ukw’imboga zitotahaye zuma. Wizigire Uhuroha, ukore ivyiza, Guma mu gihugu, ushishikare ivy’ukuri. Uhimbarirwe n’Uhoraho, na we azoguha ivy’umutima wawe ugomba. Ukorere Uhoraho urugendo rwawe rwose, abe ari we wishimira, na we azobishitsa (Zab. 37:1-5).

Har’ivyitonderwa bitandukanye ku muntu agomba kwizera kw’Imana ihaza umutima wiwe. Kanatsinda, har’ibisabwa bigera ku munani biri mur’iryo sezerano. Shiti dushikiriye ibisabwa, nta burenganzira dufise bwo kwakira imigisha twasezeranywe. Ukwizera kwacu nta rufatiro kuzoba gufise.

Abakristo barakunda kuvuga isezerano riri mu b’i Filipi 4:19: “Kandi Imana yanje izobamara ubukene bwanyu bwose, nkukw’itunga ry’ubwiza ryayo riri.” None, har’ivyitonderwa mur’iryo sezerano? Nta kabuza, birimwo.

Iyo uraba imiringo ikikuje iryo sezerano ryo mu b’i Filipi 4:19, uzosanga atar’isezerano ryahawe abakristo bose. Ahubwo ryahawe abakristo batangira Imana amatungo yabo. Paulo yar’azi kw’Imana izomara ubukene ab’i Filipi kuko bamurungikiye ishikanwa. Kuko barondera mbere na mbere ubwami bw’Imana nkuko Yesu yategetse, ni ho rero Imana izobamara ubukene, nkuko Yesu yasezeranye (raba Mat. 6:33). Amasezerano menshi avuga ku migisha y’umubiri twiteze ku Mana ategeka ko tuba abatangira Imana.

Nta burenganzira dufise bwo kwizera imigisha y’umubiri ku Mana igihe tutubaha amabwirizwa y’Imana ku butunzi bwacu. Mw’isezerano rya kera, Imana yabwiye abantu bayo ko bavumwe kuko batatanga ibigiracumi, arikw’ibasezerana imigisha igihe bemeye gutanga ibigiracumi n’amashikanwa (raba Mal. 3:8-12).

Imigisha myinshi dusezeraniwe muri Bibiliya izanwa no kwumvira Imana. Nuko, imbere yo gutangura kwizera Imana ku mugisha, reka twibaze duti: “Ndashitsa amategeko ari mur’iryo sezerano?”

Ikosha rya Gatatu Rimenyerewe (A Third Common Mistake)

Mw’Isezerano Rishasha, Yesu yaratubwiye igisabwa igihe cose dusaba ikintu:

Mwamane ukwizera Imana. Ndababwira ukuri yuk’umuntu yobwira uyu musozi, “ati Shinguka utabwe mu kiyaga: ntabikekeranye mu mutima, arikw’akizera yukw’ico avuze gikorwa, azokibona. Nico gitumye mbabwira yukw’ ivyo musenga canke musaba vyose, mwizere ko mubihawe kandi muzobibona (Mariko 11:22-24, hongeweko insobanuro).

Igisabwa Yesu yavuze ni kugira ukwizera igihe dusenga. Abakristo benshi barihenda mu kuvuga yukw’igihe basenze mu kwizera igihe babonye inyishu y’ivyo basengeye. Bizera yuko bagiye guhabwa ariko ntibarahabwa.

Igihe dusaba Imana ikintu yadusezeranye, dutegerezwa kwizera ko twaronse inyishu igihe dusenze tugatangura gushima Imana kubw’inyishu buno nyene. Dutegerezwa kwizera ko twahawe tutarabibona atar’igihe tumaze kubibona. Dutegerezwa guherekeza isengesho ryacu amashimwe, nkuko Paulo yanditse:

Nti mugire ico mwiganyira, ariko muri vyose ivyo mugomba bimenyeshwe Imana, mu gusenga no mu kwinginga bifatanije no gukenguruka (Fil. 4:6).

Nk’uko maze kubivuga, dufise ukwizera mu mitima yacu, amajambo n’ibikorwa vyacu bizohuriza hamwe n’ivyo twizera. Yesu yavuze ati, “Akanwa kasamira ibibogaboga mu mutima” (Mat. 12:34).

Hari abakristo bagira ikosha ryo kuguma basubiramw’isengesho rimwe, bisigura yuko batizera ko bamaze kuronka. Iyo tuba twarizeye ko twahawe igihe twasanze, ntitwobaye tugisubiramwo isengesho rimwe igihe cose. Kuguma usaba ikintu kimwe vyerekana yuko ukekeranya kw’Imana itoba yakwumvise igihe wasenga.

Yesu Ubwiwe Ntiyasubiyemwo Isengesho Incuro Nyinshi?

(Didn’t Jesus Make the Same Request More Than Once?)

Yesu, na we, yarigeze gusenga isengesho rimwe incuro zitatu zose yikurikiranya igihe yasengero I Gestemane (raba Mat. 26:39-44). Arik’uramenya yukw’atarikw’asenga mu kwizera ubugombe bw’Imana yahishuriwe. Kanatsinda, igihe yasenga incuro zitatu ngo ntaje ku musaraba, yaramenye kw’isengesho ryiwe rihushanya n’ubugombe bw’Imana. Ni co gituma yaciye aca bugufi yemera ubugombe bwa Se incuro zitatu mur’iri sengesho gusa.

Iri sengesho rya Yesu rikoreshwa nabi n’abantu barigira isengesho ry’icitegerezo, igihe abantu batwigisha yuko dutegerezwa kurangiza isengesho n’amajambo, “ubugombe bwawe bube” canke ngo, “nimba ari vy’ushaka,” canke “ariko ntibibe nk’uko nshaka,” ngo ni kwo gukurikiza akarorero ka Yesu.

Vyongeye, menya ko Yesu yagize iryo sengesho ryose kuko ritari mu bugombe bw’Imana. Gukurikira akarorero kiwe igihe dusenga twisunze ubugombe bw’Imana ryoba ari kosha kandi vyerekana kw’ata kwizera tugira. Akarorero, gusenga uti, “mwami, ndatuye ivyaha vyanje iwawe, turazi yuko Bibiliya isezerana guharira ivyaha vyacu igihe twatuye (raba 1Yohana 1:9). Gusenga uti ubugombe bwawe bube vyerekana kw’ata kwizera ufise mw’isezerano ry’Imana.

Kandi na Yesu ubwiwe ntiyarangije iri sengesho n’ijambo, “atari uko ngomba, yamara ivy’ugomba bibe.” Har’akarorero kamwe gusa k’iryo sengesho, kuko yarazi amagorwa agiye guca mwo mu kwemera ubugombe bwa Se.

Ku rundi ruhande, igihe tutazi ubugombe bw’Imana mu bintu runaka tugomba gusengera kuko bitahishuwe, ni ho dushobora kurangiza ishengesho tuvuga ya majambo duti, “ubugombe bwawe bube.” Yakobo ni we yanditse ati,

Umve rero, yemwe abavuga ng’”Uyu musi cank’ejo tuzoja mu gisagara c’i naka, tuzomarayo umwaka, tudandaze, turonke inyungu.” Ariko murazi ibizoba ejo. Ubugingo bwanyu ni nk’iki? Mur’umwuka uboneka umwanya muto, ugahava uyongayonga. Ariko mwari mukwiriye kuvuga mut’ “Umwami wacu ni ya bikunda, tuzoramba, kandi tuzokora durtya canke durtya.” Yamara none mwirata ukwihayagiza kwanyu: ukwirata kwose ben’uko ni kubi (Yak. 4:13-16).

Twogira dute tumaze gusenga twisunze isezerano ry’Imana kandi dukwije ibisabwa vyose? Dukwiriye kwama dushimira Imana kubera inyishu twizeye ko tumaze guhabwa kugeza igihe bishika. Amasezerano y’Imana tuyaronka mu kwizera no kwihangana (Heb. 6:12). Satani azogeragezwa kudusambura adutera ukugukekeranya, kandi dutegerezwa kumenya kw’ivyiyumviro vyacu ari ikabanza c’intambara. Igihe ivyiyumviro vyo gukekeranya biteye umutima wacu, dusabwa kubisubiriza n’ivyiyumviro bishingiye ku masezerano y’Imana no kuvuga ijambo ry’Imana mu kwizera. Nitwabikora durtyo, Satani azoduhunga (raba Yak. 4:7; 1 Pet. 5:8-9).

Akarorero k’Ukwizera Mu Bikorwa (An Example of Faith in Action)

Kamwe mu turorero two gushira ukwizera mu bikorwa n’inkuru ya Petero agendera ku kiyaga. Reka dusome inkuru yiwe turabe ivyo dushobora gukuramwo.

Uyo mwanya [Yesu] agobera abigishwa ngo batambukire mu bwato ngo bitangire kujabuka hakurya, abanze gusezera ishengero. Ahejeje gusezera ishengero, uduga umusozi gusenga yiherereye. Bwagorovye ari yo wenyene gusa. Arik’ubwato bushitse hagati mu kiyaga bari batamijwe n’imipfunda, kuk’umuyaga war’ubaturutse imbere. Ku muteramyi agira kane, aza aho bari agendesha amaguru hejuru ku kiyaga. Abigishwa bamubonye agendesha amaguru hejuru ku kiyaga, basimbwa n’umutima, bati “N’igihume”baturishwa ubuku n’ubwoba. Uwo mwanya Yesu arababwira, ati “Humura, ni jewe ni mureke gutinya.” Petero aramwishura, ati “Mushingantahe, asangwa ari wewe, mbarira nze ah’uri ku mazi.” Nawe ati “Ngo” Petero yururuka mu bwato, agendesha amaguru ku mazi, ngw’aje aho Yesu ari. Abonye igihuhuta, aratinya, atanguye kuroka arataka, ati “Ntabara mugenzi” Buno Yesu aramvura ukuboko, aramucakira, aramubwira, ati “yewe w’ukwizera guke, n’iki cagukekeranishije?” Buriye mu bwato, umuyaga uraca. Abari mu bwato baramupfukamira, bati “N’ukuri ur’Umwana w’Imana”(Mat. 14:22-33).

Abigishwa ba Yesu bari bamaze guca mu yindi mipfunda imbere y’aho mu bwato bajabuka ikiyaga c’i Galilaya (raba Mat. 8:23-27). Mur’ico gihe, Yesu yarikumwe na bo, kand’amaze gucecekesha umuyaga awukankamira, yaciye akankamira abigishwa biwe kubera ukwizera guke kwabo. Imbere yuko bafata urundi rugendo yar’amaze kubamenyesha kw’ari ubugombe bwiwe ko baja hakurya y’ikiyaga (raba Mariko 4:35). Igihe impfunda yavyuka, bahanze amaso cane ingorane bari mwo, gushika aho bizera ko bahonye bose. Yesu ntiyashaka ko bagira ubwoba.

Yesu arasubiye kubatuma kujabuka ikiyaga c’i Galilaya bo nyene. Nta nkeka yar’arongowe na Mpwemu gurtyo, kand’Imana yar’izi k’umuyaga uhava ubaturuka imbere mur’iryo joro. Nih’Imana yabaretse ngo baronke ikintu kigerageza ukwizera kwabo. Kubera iyo miyaga ibaturuka imbere, ikintu co giza amasaha makeye cafashe ijoro ryose. Dukwiriye gushimira abigishwa ku gushishikara kwabo, ariko sinzi ko hari n’umwe hagati yabo yagize ukwizera ngw’acecekeshe iyo miyaga, nkuko babonye Yesu abigira mu rugendo baheruka kugira bari kumwe na Yesu. Biratangaje kubona mw’injili ya Mariko havugwa ko Yesu yaje agendesha amaguru ku kiyaga, “Agira nk’uwubarenganye” (Mariko 6:48). Yar’abaretse barwane intambara yabo bonyene nkuko n’ubu yarikw’agendesha amaguru yiwe! Ibi vyerekana ko batariko barasenga canke ngo barondere Imana. Ndibaza incuro zingaye Nyene-Ibitangaza aduca ku ruhande ntitumubone kuko turiko turarwana n’imipfunda y’ubuzima.

Ishimikiro ryo Kwizera (Principles of Faith)

Yesu yishuye ikibazo ca Petero mw’ijambo rimwe ati: “Ngo.” Iyo Petero agerageza gusimbira ku kiyaga ngw’atambuka atarabwirwa iryo jambo, yarigusoma nturi buno nyene, kukw’ata sezerano yari kuba afise ngo yubakire ko ukwizera kiwe. Yarigusimbira ku kiyaga kubw’ivyiyumviro vyiwe mu gishingo co kwizera. Nkuko nyene, n’inyuma y’iryo jambo rya Yesu, abandi bigishwa bagaca bagerageza kugendera ku kiyaga nab o, bari kuhasiga ubuzima, kuko Yesu yar’ahaye isezerano Petero gusa. Nta n’umwe muri bo yar’akwije ibisabwa vy’iryo sezerano. Nkuko nyene, imbere yuko dutangura kwizera isezerano ry’Imana, dutegerezwa kumenya neza yukw’ar’iryacu kandi n’uko dukwije ibisabwa n’iryo sezerano.

Petero yaciye ahonyora ku kiyaga. Yabitumwe n’uko yizera, n’aho yari mu bahinze agashitsi biyumvira kw’ar’igihume n’aho yakekeranya mu mutima wiwe yarateye intambuko ahonyora ku kiyaga. Ariko kugira ngw’ aronke igitangaza, yategerezwa gukoresha ukwizera kwiwe. Wiyumvira ko yatanguye gutobora ubwato ah’acisha ino ryiwe ngw’arabe kw’ikiyaga kigumye ntahave arokerayo, iy’agira gurtyo nta gitangaza yari kubona. Nkuko nyene, imbere yo kwakira igitangaza, dutegerezwa kwizera isezerano ry’Imana no gukora ico twizera. Habah’igihe co kugerageza ukwizera kwacu. Har’aho ico gihe kiba kigufi; ikindi gihe kikaba kirekire. Ariko hategerezwa kuba igihe mu buzima bwacu twirengagiza ivy’ubwenge bwacu butubwira tukisunga ijambo ry’Imana.

Petero yatanguye neza. Arikw’amaze kubona kw’ivy’arikw’arakora bidakorwa, atandura kwitegereza imipfunda, aca aratinya. Kumbure yarahagaze, atinya gutera intambwe ya kabiri. Umwe yar’atanguye kubona igitangaza c’Imana atangura gucokera mu kiyaga. Dukeneye kubanya mu kwizera iyo tumaze gutangura, tugashishikara gukora ico ukwizera kwacu kutubwira. Tugakovya cane.

Petero yacokeye kukw’atanguye gukekeranya. Abantu ntibakunda kwigaya ukubura kwizera kwabo. Bihutira kwidodombera Imana. Wiyumvira ko Yesu yarikugira gute igihe Petero asubiye mu bwato abaza abandi bigishwa ati, “bwar’ubugombe bw’Imana ko ngendera ku kiyaga hamwe na Yesu”?

Petero yananiwe kuko yatinye aca atakaza ukwizera kwiwe. Ivyo ni bintu bigaragara. Yesu ntiyamuciriye urubanza, ariko yaciye amugororera ukuboko kugira ngo Petero aronke ico yishimikiza. Kandi yaciye abaza Petero igitumye akekeranya. Nta kintu na kimwe cari gutuma Petero akekerana, kukw’ijambo ry’Umwana w’Imana ritabesha nk’ayandi majwi. Nta n’umwe muri twebwe akwiye gukekeranya,gutinya canke kwiganyira.

Ivyanditswe vyuzuyemwo ukunesha kuzanwa n’ukwizera n’ukuneshwa kuzanwa n’ugukekeranya. Yosuwa na Kalebu binjiye mu gihugu c’isezerano kubera kwizera arikw’abandi bari kumwe nabo bapfiriye mu bugaragwa kubera ugukekeranya kwabo (raba Guh. 14:26-30). Abigishwa ba Yesu ntaco bakenye igihe baja kuvuga ubutumwa babiri babiri (raba Luka 22:35), ariko barigeze kunanirwa gusenda abadayimoni kubera ukutizera kwabo (raba Mat. 17:19-20). Abantu benshi baronse ibitangaza bibakiza indwara igihe Kristo yakorera muri bo arikw’abarwayi bo mu gisagara ciwe Nazareti bagumye barwaye kubera kutizera kwabo (raba Mariko 6:5-6).

Nka bose muri bo, nanje ubwanje ndamaze kugendera mu kunesha no kuneshwa nk’uk’ ukwizera no gukekeranya kwanje biri. Ariko sinshobora kuguma mu kuneshwa canke kwidodombera Imana. Sinshobora kwitsindanishiriza mu kuyitakw’imiragwe. Sinshobora kurondera insobanuro y’ivyizerwa karuharuwe bisobanura ukundi ubugombe bw’Imana iamaze kutumenyesha. Ndazikw’Imana idashobora kubesha. Rero igihe naniwe, nca nihana kutizera kwanje nkaca nsubira kugendera ku kiyaga ubugira kandi. Ndamaze kubona ko Yesu yama amparira kand’akandokora iyo ntanguye kwibira!

Urubanza ruriciye: Abizera barahezagirwa; abakekeranya ntibahezagirwa! Umukozi agira abigishwa yigana Yesu. Yuzuye ukwizera, kandi ahanura abigishwa biwe, “kwizera Imana!” (Mariko 11:22).

믿음이 없이는 하나님을 기쁘시게 하지 못하나니 하나님께 나아가는 자는 반드시 그가 계신 것과 또한, 그가 자기를 찾는 자들에게 상 주시는 이심을 믿어야 할지니라(히 11:6).

그리스도인으로서, 우리의 믿음은 하나님이 존재하신다는 것에 기초를 두며, 그분은 자기를 찾는 자들과 자기를 찾지 않는 자들을 구별하여 대하신다. 우리가 이 같은 사실을 진심으로 믿는다면, 하나님을 기쁘시게 하기 시작할 것이다. 왜냐하면, 우리는 하나님을 찾기 시작할 것이기 때문이다. 하나님을 찾는 것은 (1) 하나님의 뜻을 배우고, (2) 하나님께 순종하고, (3) 하나님의 약속을 신뢰하는 것을 의미한다. 이 세 가지 요소는 우리의 일상에서 모두 구현되어야 한다.

이 장은 우리의 믿음의 길에 초점을 맞추고 있다. 불행하게도, 많은 사람은 믿음을 지나치게 비성경적으로 강조하고 있는데 특히 물질적인 번영을 강조한다. 그 이유 때문에, 일부는 이 주제에 대해 전혀 접근하지 않는다. 그러나 어떤 사람이 강에 빠져 죽었다고 하여 우리가 물을 마시는 것을 멈출 수는 없다. 우리는 균형을 잡고 성경적으로 살아갈 수 있다. 성경에는 이 주제에 대한 가르침이 많이 있으며, 하나님은 우리가 하나님의 많은 약속을 붙잡고 믿음을 단련하기를 바란다.

예수님은 하나님께 믿음을 둔 사람의 본보기를 보여주셨으며, 그분의 제자가 그분을 본받기를 기대하셨다. 마찬가지로, 제자 삼는 사역자는 하나님을 신뢰하는 본보기가 되기 위해 노력하며 그의 제자가 하나님의 약속을 믿으라고 가르치고 있다. 이것은 매우 중요하다. 믿음이 없이 하나님을 기쁘시게 할 수 없을 뿐 아니라, 믿음이 없이는 기도 응답을 받을 수 없기 때문이다(마 21:22; 약 1:5-8을 보라). 성경은 분명히 의심하는 자는 신자가 받는 축복을 박탈당한다고 가르친다. 예수님 “믿는 자에게는 능히 하지 못할 일이 없느니라”(막 9:23)라고 말씀하셨다.

믿음의 정의(Faith Defined)

믿음에 대한 성경적인 정의는 히브리서 11:1에서 찾을 수 있다.

믿음은 바라는 것들의 실상이요 보이지 않는 것들의 증거니.

이 정의에서, 우리는 믿음의 여러 가지 특성들을 배울 수 있다. 첫째, 믿음을 가진 사람은 확신 또는 자신감을 가지고 있다. 이것은 희망과는 다르다. 왜냐하면, 믿음은 “바라는 것들의 실상”이기 때문이다. 희망은 항상 의심의 여지를 둔다. 희망은 항상 “아마”라고 말한다. 예를 들어, 나는 “나는 오늘 비가 내려 정원을 적셔주기를 바란다“고 말할 수 있다. 나는 비가 오기를 갈망한다. 그러나 나는 비가 올지 여부에 대해서 확신이 없다. 반대로, 믿음은 항상 확실하며 “바라는 것들의 실상”이다.

사람들이 믿음 또는 신념이라고 부르는 것이 종종 성경적인 정의가 아닐 때가 있다. 예를 들어, 사람은 하늘 위의 어두운 구름을 보면서 “나는 비가 올 것을 믿는다“라고 말할 수 있다. 그러나 그들은 비가 올 것이라고 확신할 수는 없다. 그들은 단지 비가 올 가능성이 크다고 생각할 뿐이다. 그것은 성경적인 믿음이 아니다. 성경적인 믿음에는 의심의 요소가 없으며 하나님이 약속하신 것외의 다른 결과를 용납하지 않는다.

믿음은 보이지 않는 것들의 증거다(Faith is the Conviction of Things Not Seen)

히브리서 11:1의 믿음의 정의에 의하면 믿음은 또한, “보이지 않는 것들의 증거”이다. 따라서, 우리가 오감을 통하여 무엇을 볼 수 있거나 감지할 수 있다면, 믿음이 필요하지 않다.

누군가가 지금 당신에게 이렇게 말했다고 가정해보자, “나는 왜 그런지 설명할 수는 없지만, 당신의 손에 책이 있음을 믿는다.” 물론, 당신은 그 사람한테 뭔가 문제가 있다고 생각할 수 있다. “왜? 당신은 내 손에 책이 있다는 것을 믿을 필요가 없다. 왜냐하면, 당신은 내가 책을 잡고 있음을 분명하게 볼 수 있기 때문이다.”

믿음은 보이지 않는 영역에 속한다. 예를 들어, 나는 이 글을 쓰면서, 내 근처에 천사가 있다고 믿는다. 실제로, 나는 확신한다. 내가 어떻게 확신할 수 있을까? 내가 천사를 본 적이 있을까? 아니. 내가 천사가 날고 있는 것을 감지했거나 들어 본 적이 있을까? 아니. 만일 내가 천사를 보거나 듣거나 감지했다면, 나는 내가 알고 있는 사실 – 천사가 내 주위에 있다는 것을 믿을 필요가 없다.

그럼, 무엇이 나로 하여금 천사의 존재에 대해 이렇게 확신할 수 있게 할까? 나의 확신은 하나님의 약속에 근거한다. 시편 34:7에서 그분은 “여호와의 천사가 주를 경외하는 자를 둘러 진 치고 그들을 건지시는도다”라고 약속하셨다. 하나님을 말씀 외에는 내가 믿는 것을 증명할 수 있는 것은 없다. 보이지 않는 것들의 실상이야말로 진정한 성경적인 믿음이다. 세상 사람은 “보는 것을 믿게 된다”는 표현을 쓰지만, 하나님의 나라에서는 그 반대가 진실이다. “믿는 것을 보게 된다.”

우리가 하나님의 약속을 믿으려고 할 때, 우리는 종종 우리로 하여금 의심하게 하는 상황에 놓이거나, 우리의 상황이 변화가 없으므로 하여 하나님께서 그분의 약속을 지키지 않는 것처럼 보이는 시간을 겪게 된다. 그런 경우, 우리는 단순히 의심을 물리치고, 믿음을 지키고, 마음속으로 하나님은 항상 자신의 약속을 지키신다고 확신해야 한다. 그분이 거짓말을 하시는 것은 불가능하다(딛 1:2).

우리는 어떻게 믿음을 가지는가?(How Do We Acquire Faith?)

믿음은 전적으로 하나님의 약속을 기반으로 하기 때문에, 성경적인 믿음의 유일한 근원은 하나님의 말씀에 있다. 로마서 10:17은 이렇게 말씀하신다. “그러므로 믿음은 들음에서 나며 들음은 그리스도의 말씀으로 말미암았느니라”(롬 10:17, 강조 추가). 하나님의 말씀은 그분의 뜻을 드러낸다. 우리가 하나님의 뜻을 알 때에만 그것을 믿을 수 있다.

때문에 당신이 믿음을 가지고 싶다면, 당신은 반드시 하나님의 약속을 듣거나 또는 읽어야 한다. 믿음은 그것을 위해 기도하거나 누군가 믿음을 받도록 안수한다고 해서 생기는 것이 아니다. 믿음은 오직 하나님의 말씀을 들음으로 생기며, 당신이 들었다고 할지라도 그것을 믿겠다는 결단을 반드시 내려야 한다.

믿음의 갖는 것을 넘어서, 우리의 믿음은 더욱 강해질 수 있다. 성경은 아주 작은 믿음에서부터 산을 옮기는 믿음까지 여러 가지 믿음의 단계를 언급하고 있다. 믿음은 인간의 근육처럼 먹고 훈련하는 것에 따라 더욱더 강해진다. 우리는 하나님의 말씀을 묵상함으로써 계속하여 우리의 믿음에 영적 양식을 공급해야 한다. 우리는 하나님의 말씀에 근거하여 행동하고 모든 일에 반응해야 하기 위해 믿음을 훈련시켜야 한다. 이것은 우리가 문제, 걱정과 우려를 대면하는 시간도 포함한다. 하나님은 그분의 자녀들이 아무것도 염려하지 않고, 모든 상황 속에서 그분을 신뢰하기를 원하신다(마 6:25-34; 빌 4:6-8:1; 벧전 5:7을 보라). 염려하기를 거부하는 것은 우리가 믿음을 훈련시키는 방법 중의 하나이다.

만일 우리가 진정으로 하나님이 말씀하신 것을 믿는다면, 우리는 그것이 진리인 것처럼 말하고 행동할 것이다. 만일 당신이 예수님이 하나님의 아들이심을 믿는다면, 당신은 그것을 믿는 사람처럼 말하고 행동할 것이다. 만일 당신이 하나님께서 당신의 모든 필요를 채워주실 것을 믿는다면, 당신의 말과 행동도 그렇게 표현될 것이다. 만일 당신이 하나님께서 당신이 건강하기를 바라신다는 것을 믿는다면, 당신의 말과 행동도 그렇게 표현될 것이다. 성경에는 수많은 사람이 역경 속에서 하나님께 대한 그들의 믿음으로 행함으로써 기적을 경험한 예로 가득하다. 우리는 나중에 이 장에서 몇 가지 예를 볼 것이며, 다음 장에서는 영적 치유에 관해 고려할 것이다(기타 좋은 예들은 왕하 4:1-7; 막 5:25-34; 눅 19:1-10; 행14:7-10을 보라).

마음으로 믿는다(Faith is of the Heart)

성경적인 믿음은 우리의 이성적인 생각이 아닌 마음으로 믿는 것이다. 바울은 “사람이 마음으로 믿어 구원에 이른다”(롬 10:10상)고 썼으며 예수님은 이렇게 말씀하셨다.

내가 진실로 너희에게 이르노니 누구든지 이 산더러 들리어 바다에 던져지라 하며 그 말하는 것이 이루어질 줄 믿고 마음에 의심하지 아니하면 그대로 되리라(막 11:23, 강조 추가).

당신이 머리로는 의심하지만, 마음으로 믿는다면 하나님이 약속하신 것을 받을 수 있다. 실제로, 대부분의 경우 우리가 하나님의 약속을 믿으려고 노력할 때, 육체적 감각과 사탄의 거짓말에 영향받은 우리의 지성은 의심의 공격을 받는다. 그럴 때마다 우리는 하나님의 약속을 의심하는 생각 대신 믿음을 굳게 잡고 흔들리지 말아야 한다.

흔하게 볼 수 있는 잘못된 믿음(Common Faith Mistakes)

우리가 하나님에 대한 믿음을 훈련할 때, 때로는 원하는 것을 받는 데 실패하는 데 그것은 우리가 하나님의 말씀에 따라 하지 않았기 때문이다. 가장 많이 범하는 실수 중 하나는 우리가 하나님께서 우리에게 약속하시지 않은 것을 믿으려고 할 때 발생한다.

예를 들어, 결혼한 부부가 하나님께서 그들에게 자녀를 주실 것을 믿는 것은 성경적이다. 왜냐하면, 하나님은 그들이 근거로 삼을 수 있게 그 부분에 대해 약속하셨기 때문이다. 나는 의사로부터 임신할 수 없다고 들은 한 부부를 알고 있다. 그러나 그들은 의사 대신 하나님을 믿기로 선택하고 아래의 두 약속을 붙잡았다. 그리고 오늘날 그들은 건강한 아이들의 부모가 되었다.

네 하나님 여호와를 섬기라 그리하면 여호와가 너희의 양식과 물에 복을 내리고 너희 중에서 병을 제하리니 네 나라에 낙태하는 자가 없고 임신하지 못하는 자가 없을 것이라 내가 너의 날 수를 채우리라(출 23:25-26).

네가 복음 받음이 만민보다 훨씬 더하여 너희 중의 남녀와 너희의 짐승의 암수에 생육하지 못함이 없을 것이며(신 7:14).

이 약속은 자녀가 없는 부부들을 격려해야 할 것이다. 그러나 특별히 아들이나 딸을 낳으려는 시도는 잘못된 것이다. 성경은 우리가 우리의 미래 아이의 성별을 선택할 수 있다고 구체적으로 약속하지는 않았다. 우리의 믿음이 효과적이 되려면, 우리는 반드시 성경의 경계 내에 있어야 한다. 우리는 하나님께서 우리에게 약속하신 부분만 신뢰해야 한다.

하나님의 약속 하나를 보고, 우리가 그 약속에 따라 무엇을 믿을 수 있을지 결정해보자.

주께서 호령과 천사장의 소리와 하나님의 나팔 소리로 친히 하늘로부터 강림하시리니 그리스도 안에서 죽은 자들이 먼저 일어나고(살전 4:16).

이 말씀을 근거로, 우리는 예수님께서 재림하실 것을 확실하게 믿을 수 있다.

그러나 우리가 예수님께 내일 재림하시라고 기도할 수 있을까? 아니, 왜냐하면, 이 말씀과 다른 어떤 성경 말씀도 우리에게 그것을 약속하지 않았기 때문이다. 사실, 예수님은 아무도 그분이 재림하실 날과 시를 알지 못한다고 말씀하셨다.

물론, 우리는 예수님이 내일 재림하시기를 바란다고 기도할 수 있지만, 우리에게는 그 일이 일어날 것이라는 보장은 없다. 우리가 믿음으로 기도할 때, 우리는 우리가 기도하는 것이 이루어지리라는 것을 확신한다. 왜냐하면, 우리에게는 하나님이 주신 약속이 있기 때문이다.

똑같은 성경 말씀을 근거로, 우리는 죽은 신자들의 몸이 예수님의 재림 시에 부활한다는 것을 확신할 수 있다. 그러나 우리 중 그리스도의 재림 시에 살아남은 자들도 같은 순간에 그리스도 안에서 죽은 자들과 같이 부활의 몸을 받을 수 있을까? 혹은 그들 전에 받을 수 있을까? 아니, 왜냐하면, 이 성경 말씀은 우리에게 그 반대로 약속했기 때문이다. “그리스도 안에서 죽은 자들이 먼저 일어난다.” 사실, 바로 다음 구절은 계속하여 “그 후에 우리 살아 남은 자들도 그들과 함께 구름 속으로 끌어 올려”(살전 4:17)진다고 했다. 따라서, 예수님의 재림 시, 그리스도 안에서 죽은 자들이 부활의 몸을 가장 먼저 받지 못할 가능성은 없다. 하나님의 말씀은 그렇게 약속하고 있다.

만일 우리가 하나님께서 우리에게 무엇인가를 주실 것이라고 믿으려 한다면, 우리는 우리가 원하는 것을 받게 하는 것이 하나님의 뜻이라는 확신이 있어야 한다. 하나님의 뜻은 오직 성경에 기록된 하나님의 약속에 근거하여 확인할 수 있다.

믿음은 자연의 영역에서도 같은 방식으로 작용한다. 당신은 사전에 나한테서 약속을 받지 않은 이상, 내가 내일 점심에 당신의 집을 방문 할 것이라고 믿지 않을 것이다.

약속의 근거가 없는 믿음은 믿음이 아니다. 그것은 어리석음일 뿐이다. 때문에 당신이 무엇을 위해 하나님께 간구하기 전에, 먼저 자신한테 어느 성경 말씀이 내가 원하는 것을 약속하셨는지 물어보라. 당신이 약속을 받지 못한 이상, 당신은 믿음에 대한 근거가 없다.

두 번째로 흔한 잘못된 믿음(A Second Common Mistake)

많은 경우, 그리스도인들은 하나님의 약속에 부가된 모든 조건은 충족시키지 않으면서 약속이 자신의 삶 속에서 성취된다고 믿으려고 한다. 예를 들어, 나는 그리스도인이 시편 37편을 인용하며 이렇게 말하는 것을 들은 적이 있다. “성경은 하나님께서 내 마음의 소원을 들어주실 것이라고 말씀하고 있다. 그것이 바로 내가 믿는 바이다.”

그러나 성경은 하나님께서 우리 마음의 소원을 들어주신다고만 말씀하지 않았다. 실제로는 아래와 같이 말씀하였다.

악을 행하는 자들 때문에 불평하지 말며 불의를 행하는 자들을 시기하지 말지어다 그들은 풀과 같이 속히 베임을 당할 것이며 푸른 채소 같이 쇠잔할 것임이로다 여호와를 의뢰하고 선을 행하라 땅에 머무는 동안 그의 성실을 먹을 거리로 삼을지어다 또 여호와를 기뻐하라 그가 네 마음의 소원을 네게 이루어 주시리로다 네 길을 여호와께 맡기라 그를 의지하면 그가 이루시고(시 37:1-5).

하나님께서 우리 마음의 소원을 들어주시기 위해서는 몇 가지 조건이 충족되어야 한다. 사실, 나는 위의 약속에서 적어도 8가지 조건을 셀 수 있다. 우리가 그 조건들을 충족하지 않는 한, 우리에게는 약속된 축복을 받을 수 있는 권리가 없으며 우리의 믿음은 기초가 없게 된다.

그리스도인들은 또한, 빌립보서 4:19의 약속을 인용하기 좋아한다. “나의 하나님이 그리스도 예수 안에서 영광 가운데 그 풍성한 대로 너희 모든 쓸 것을 채우시리라.” 그러나 그 약속에는 조건이 있는가? 분명히 있다.

당신이 빌립보서 4:19의 약속의 문맥을 살펴보면, 당신은 그 약속은 모든 그리스도인에게 주어진 약속이 아니라는 것을 발견할 수 있다. 오히려, 그 약속은 구제함에 자신을 헌신한 사람들에게 주신 것이다. 바울은 하나님께서 빌립보 사람들의 모든 필요를 채워주실 것을 알고 있었다. 왜냐하면, 그들이 그에게 쓸것을 보내줬기 때문이다. 그들은 예수님이 명하신 대로 먼저 하나님의 나라를 구했으며 그분께서 약속하신 것처럼, 하나님은 그들의 모든 필요를 채워주실 것이기 때문이다(마 6:33을 보라). 성경에서 하나님이 우리의 물질적인 필요를 채워주시는 것과 관련된 많은 약속들은 우리가 먼저 우리 자신을 헌신하는 것을 조건으로 한다.

우리는 우리의 돈에 관한 그분의 명령을 순종하지 않는 한, 하나님께서 우리의 필요를 채워주실 것이라고 생각할 자격이 없다. 구약에서, 하나님은 그분의 백성들이 그분께 십일조를 드리지 않았기 때문에 저주받았다고 하셨으며, 그들이 십일조와 봉헌물을 순종적으로 드리면 축복 받을 것이라고 약속하셨다(말 3:8-12을 보라).

성경에서 약속하신 많은 축복들은 하나님께 대한 우리의 순종에 달려 있다. 따라서, 우리가 하나님께서 우리에게 무엇을 주실 것이라고 믿으려고 하기 전에, 먼저 자신에게 물어봐야 할 것이다. “나는 그 약속에 따른 모든 조건을 만족시키고 있는가?”

세 번째로 흔한 잘못된 믿음(A Third Common Mistake)

신약 성경에서 예수님은 우리가 매번 뭔가를 위해 기도하고 간구할 때 적용되는 조건을 말씀하셨다.

하나님을 믿으라 내가 진실로 너희에게 이르노니 누구든지 이 산더러 들리어 바다에 던져지라 하며 그 말하는 것이 이루어질 줄 믿고 마음에 의심하지 아니하면 그대로 되리라 그러므로 내가 너희에게 말하노니 무엇이든지 기도하고 구하는 것은 받은 줄로 믿으라 그리하면 너희에게 그대로 되리라(막 11:22-24, 강조 추가).

예수님께서 말씀하신 조건에 의하면, 우리는 무엇을 위해 기도할 때 이미 받은 줄로 믿어야 한다. 많은 그리스도인들은 이것을 잘못 이해하여 그들이 기도 응답을 보았을 때에 받았다고 믿는다. 그들이 이제 받을 것이라고 믿지 이미 받았다고 믿지 않는다.

우리는 하나님께서 우리에게 약속하신 것을 구하고 기도할 때, 응당 이미 응답을 받았다고 믿고, 응답하여 주심에 하나님께 감사드리기 시작해야 한다. 우리는 응답하심을 본 후가 아닌 보기 전에 이미 받은 줄로 믿어야 한다. 우리는 바울이 쓴 것처럼 구할 것을 감사함으로 하나님께 아뢰야 한다.

아무것도 염려하지 말고 다만 모든 일에 기도와 간구로, 너희 구할 것을 감사함으로 하나님께 아뢰라(빌 4:6).

내가 이전에 언급한 바와 같이, 우리가 마음으로 믿는다면, 우리의 말과 우리의 행동도 자연스럽게 우리가 믿는 것과 일치하다. 예수님은 “이는 마음에 가득한 것을 입으로 말함이라”(마 12:34)라고 말씀하셨다.

어떤 그리스도인들은 같은 것을 반복적으로 구하는 잘못을 범하는 데, 이것은 그들이 이미 받은 줄로 믿지 않고 있음을 드러낸다. 만일 우리가 기도할 때, 이미 받은 줄로 믿는다면, 같은 것을 반복해서 간구할 필요가 없다. 같은 것을 반복적으로 구하는 것은 하나님께서 우리의 첫 번째 간구를 들으시지 않았다고 의심하는 것이다.

예수님은 같은 간구를 두 번 이상 하시지 않았는가?(Didn’t Jesus Make the Same Request More Than Once?)

물론, 예수님도 겟세마네 동산에서 기도하실 때, 세 번 연속 같은 기도를 하셨다(마 26:39-44을 보라). 그러나 그분은 하나님이 계시하신 뜻에 따라 믿음으로 기도하지 않으셨음을 명심하라. 사실, 그분은 십자가의 고난을 피할 수 있게 해달라고 세 번 기도하셨다. 그분은 자신의 간구가 하나님의 뜻에 어긋남을 알고 계셨다. 바로 그 이유 때문에 그분은 세 번의 같은 기도에서 자신을 아버지의 뜻에 복종시켰다.

예수님의 그 같은 기도는 종종 모든 기도의 모범으로 잘못 사용되고 있다. 일부 사람은 우리는 응당 모든 기도는 끝마칠 때 예수님의 예를 따라, “만일 하나님의 뜻이라면”, 또는 “나의 원대로 마시옵고 아버지의 원대로 하옵소서”라고 말해야 한다고 가르친다.

다시 말하지만, 우리는 예수님께서 하나님의 뜻이 아님을 아시는 것을 간구하셨다는 것을 반드시 기억해야 한다. 우리가 하나님의 뜻에 따라 기도할 때 예수님의 예를 따르는 것은 잘못된 것이며 믿음이 없는 표현이다. 예를 들어 “주님, 나는 당신에게 내 죄를 고백하오니 만일 주님의 뜻이라면 저를 용서하여 주옵소서”라고 기도하는 것은 나의 죄를 용서하는 것이 하나님의 뜻이 아닐 수도 있음을 의미하게 된다. 물론, 우리는 우리가 자기 죄를 자백하면 하나님께서 우리를 용서하신다는 것을 성경에서 약속하셨음을 알고 있다(요일 1:9). 따라서 이러한 기도는 하나님이 계시한 뜻에 대한 믿음의 부족으로 드러난다.

예수님은 모든 기도를 다 “나의 원대로 마시옵고 아버지의 원대로 하옵소서”라고 끝마치신 것은 아니다. 그분이 그런 방식으로 기도하신 적은 그번 한 번뿐이다. 그리고 그번도 예수님께서 그로 말미암아 자신이 겪게 될 고통을 아시면서 그분의 아버지의 뜻에 순종하려고 하셨던 것이다.

다른 한편으로, 만일 우리가 어떤 상황 속에서 하나님의 계시가 없음으로 하여 그분의 뜻을 모른다면, “만일 그것이 하나님의 뜻이라면”이란 말로 기도를 마무리하는 것이 적절하다. 야고보는 이렇게 썼다.

들으라 너희 중에 말하기를 오늘이나 내일이나 우리가 어떤 도시에 가서 거기서 일년을 머물며 장사하여 이익을 보리라 하는 자들아 내일 일을 너희가 알지 못하는도다 너희 생명이 무엇이냐 너희는 잠깐 보이다가 없어지는 안개니라 너희가 도리어 말하기를 주의 뜻이면 우리가 살기도 하고 이것이나 저것이나 하리라 할 것이거늘 이제도 너희가 허탄한 자랑을 하니 그러한 자랑은 다 악한 것이라(약 4:13-16).

우리가 하나님의 약속에 근거해서 간구하고 약속의 모든 조건을 다 만족시킨 후에는 무엇을 해야 할까? 우리는 우리가 간구한 것이 현실이 되기까지 이미 받은 줄로 믿고 하나님께 끊임없이 감사드려야 한다. 우리는 믿음과 오래 참음으로 말미암아 하나님의 약속들을 기업으로 받는다(히 6:12). 사탄은 반드시 우리에게 의심을 심어줌으로써 우리를 패배시키려 할 것이며, 우리는 반드시 우리의 정신이 전쟁터임을 인식해야 한다. 의심의 생각이 우리의 정신을 공격할 때, 우리는 단지 그런 생각들을 하나님의 약속에 근거한 생각으로 바꾸고 믿음으로 하나님의 말씀을 말해야 한다. 우리가 이렇게 할 때, 사탄은 반드시 피하게 된다(약 4:7; 벧전 5:8-9을 보라).

행동으로 믿음을 보여준 실례(An Example of Faith in Action)

행동으로 믿음을 보여준 성경의 전형적인 실례 중 하나는 물 위를 걸은 베드로의 이야기이다. 그의 이야기를 읽어보고 우리가 그것으로부터 무엇을 배울 수 있을지 살펴보자.

예수께서 즉시 제자들을 재촉하사 자기가 무리를 보내는 동안에 배를 타고 앞서 건너편으로 가게 하시고 무리를 보내신 후에 기도하러 산에 올라가시니라 저물매 거기 혼자 계시더니 배가 이미 육지에서 수 리나 떠나서 바람이 거스르므로 물결로 말미암아 고난을 당하더라 밤 사경에 예수께서 바다 위로 걸어서 제자들에게 오시니 제자가 그가 바다 위로 걸어오심을 보고 놀라 유령이라 하며 무서워하여 소리 지르거늘 예수께서 즉시 이르시되 안심하라 나니 두려워하지 말라 베드로가 대답하여 이르되 주여 만일 주님이시거든 나를 명하사 물 위로 오라 하소서 하니 오라 하시니 베드로가 배에서 내려 물 위로 걸어서 예수께로 가되 바람을 보고 무서워 빠져 가는지라 소리 질러 이르되 주여 나를 구원하소서 하니 예수께서 즉시 손을 내밀어 그를 붙잡으시며 이르시되 믿음이 작은 자여 왜 의심하였느냐 하시고 배에 함께 오르매 바람이 그치는지라 배에 있는 사람들이 예수께 절하며 이르되 진실로 하나님의 아들이로소이다 하더라(마 14:22-33).

예수님의 제자가 전에도 갈리리 바다의 배에서 큰 풍랑 속에 갇혔던 적이 있었다는 것은 중요한 의미를 가진다(마 8:23-27). 그 사건에서, 예수님은 제자들과 함께 계셨으며 제자가 믿음이 없음을 꾸짖으신 후 풍랑을 꾸짖으셔서 잔잔하게 만드셨다. 예수님은 제자가 배를 타기 전에 호수의 반대편으로 건너가는 것이 그분의 뜻이라고 제자들에게 말씀하셨다(막 4:35을 보라). 그러나 풍랑이 일어났을 때, 그들은 그들이 처한 상황에 흔들리게 되었고, 어느 시점에 가서는 그들이 다 죽을 거라고 믿었다. 예수님은 그들이 적어도 두려워하지 않기를 기대하셨다.

그러나 이번에는 예수님은 그들 절로 배를 타고 갈릴리 바다를 건너가도록 보내셨다. 그분은 분명히 성령님의 인도 하심대로 그렇게 하셨으며 하나님도 분명히 그날 저녁 바람이 거스를 것임을 아셨다. 따라서 주님은 그들의 믿음이 작은 도전을 받도록 허락하셨다. 그 거스르는 바람 때문에 몇 시간 정도 걸릴 거리를 밤새 갔다. 우리는 제자들의 인내심을 칭찬해야 할 것이다. 그러나 왜 그들 중 아무도 예수님이 단지 몇 일 전에 행하신 것을 보고도 바람이 잔잔해질 것이라는 믿음이 없었는지 궁금하다. 흥미롭게도, 마가복음에서는 예수님이 바다 위를 걸어서 제자들에게 오실 때 “지나가려고 하셨다”(막 6:48)라고 기록하고 있다. 예수님은 기적적으로 바다 위를 걸으시면서 그들 곁을 지나가신 것은 그들이 어려움을 혼자 대면하기를 바라셨기 때문이다. 이것은 그들은 하나님께 기도하거나 하나님을 바라보지 않았음을 나타낸다. 나는 어려움의 바람이 우리의 삶에 불어닥쳐 우리가 긴장하고 있을 때 기적을 행하시는 자가 몇 번이나 우리 곁을 지나가셨는지 궁금하다.

믿음의 원리(Principles of Faith)

예수님은 베드로의 도전에 “오라”라는 한마디 말씀으로 응답하셨다. 만일 베드로가 이 말씀 전에 물 위를 걷기를 시도했다면 즉시로 빠졌을 것이다. 왜냐하면, 그는 믿음의 근거가 되는 어떤 약속도 받지 못했기 때문이다. 그는 믿음이 아닌 가정으로 걸었을 것이다. 마찬가지로, 심지어 예수님이 말씀하신 후에, 다른 제자가 물 위를 걷기를 시도했더라도 모두 즉시로 빠졌을 것이다. 왜냐하면, 예수님은 베드로에게만 그분의 약속을 주셨기 때문이다. 그들 중 누구도 베드로가 아니므로 그 약속의 조건을 만족시키지 못했을 것이다. 마찬가지로, 우리가 하나님의 약속을 믿으려고 하기 전에 반드시 먼저 그 약속이 우리에게 적용되며, 우리가 그 약속의 조건을 만족시키는지를 확인해야 한다.

베드로가 물 위를 걷기 시작한 시점에 그는 예수님을 신뢰하였다. 비록 몇 초 전에 유령의 공포 때문에 소리 질렀던 그가 첫걸음을 내 디딜 때에 머리로는 의심하였음이 분명하지만 말이다. 그러나 그는 기적을 경험하기 위해서는 그의 믿음을 따라 행동하여야만 했다. 만일 그가 배의 돛대에 달라 붙어서 엄지 발가락을 물에 담가 보면서 물이 자신의 체중을 받아주는지를 실험했다면, 그는 절대로 기적을 경험하지 못했을 것이다. 마찬가지로, 우리가 어떤 기적을 경험하기 전에는 항상 하나님의 약속을 신뢰하고 믿는 대로 행동해야 한다. 우리의 믿음을 시험하는 시간이 항상 있다. 때로는 짧고 때로는 길다. 그러나 우리는 항상 우리의 오감이 주는 느낌을 무시하고 하나님의 말씀에 따라 행동해야 하는 시간을 겪게 된다.

베드로는 처음에는 잘 진행해 나갔다. 그러나 그가 자신이 하고 있는 행동이 불가능하다는 생각을 하면서부터, 바람과 파도를 의식하게 되고 두려워하게 되었다. 아마도 그는 걷기를 멈췄고, 다른 발작을 내딛는 것을 두려워했을 수 있다. 그리고 기적을 경험했던 그는 자신이 가라앉고 있음을 발견했다. 우리가 일단 시작한 일은 믿음으로 계속해서 해나가야 한다.

베드로는 의심 때문에 물에 빠졌다. 사람은 종종 믿음이 부족한 자신을 비난하기를 싫어한다. 그들은 오히려 비난을 하나님께로 돌린다. 하지만, 배로 무사히 돌아온 베드로가 다른 제자들에게 “하나님은 내가 예수님께로 조금 나아가기만 원하셨을 뿐이다”라고 말했다면, 그 말을 들은 예수님은 어떻게 반응하셨을까?

베드로는 믿음을 잃고 두려워했기 때문에 실패한 것이다. 그것은 명백한 사실이다. 예수님은 그를 비난하시지 않았지만, 곧 베드로에게 그분의 손을 내밀어 붙잡아 주셨다. 그리고 그분은 바로 베드로에게 그가 의심한 이유에 대해 물으신다. 베드로에게는 의심할만한 좋은 이유가 없다. 왜냐하면, 하나님의 아들의 말씀은 그 무엇보다도 확실하기 때문이다. 우리 중의 아무도 하나님의 말씀을 의심함으로써 두려워하거나 걱정할만한 좋은 이유가 없다.

성경은 믿음으로 인한 승리와 의심으로 인한 실패들로 가득하다. 여호수아와 갈렙은 대부분의 동료들이 의심 때문에 광야에서 죽었지만, 믿음으로 약속의 땅을 차지하게 된다(민 14:26-30을 보라). 예수님은 그분의 제자가 둘씩 짝을 지어 복음을 전하러 갔을 때에도 모든 필요를 채워주셨다(눅 22:35을 보라). 그러나 그들은 믿음이 적은 까닭으로 귀신을 쫓아내는 데 실패하였다(마 17:19-20을 보라). 많은 사람이 그리스도의 사역으로 인해 치유의 기적을 경험했지만, 그분의 고향 나사렛의 대부분 사람은 믿지 않음으로 인해 여전히 병에 시달렸다(막 6:5-6을 보라).

그들 모두와 마찬가지로, 나도 개인적으로 나의 믿음이나 의심에 따라 승리와 실패를 경험했다. 그러나 나는 나의 실패에 대해 하나님께 원한을 품거나 비난하지 않을 것이다. 나는 그분을 비난함으로써 자신을 정당화하지 않을 것이다. 나는 복잡한 신학적 설명을 찾아내어 이미 분명하게 드러난 하나님의 뜻을 재해석하지 않을 것이다. 나는 하나님이 거짓말을 하시는 것이 불가능함을 알고 있다. 그래서 내가 실패했을 때, 나는 회개하고 다시 한 번 물 위를 걷기 시작한다. 나는 예수님이 항상 나를 용서하여 주시고 침륜하지 않도록 구원하여 주신다는 것을 발견했다!

결론은 다음과 같다. 믿는 자는 축복을 받으나 의심하는 자는 축복을 받지 못한다! 제자 삼는 사역자는 예수님의 본을 따른다. 그분은 믿음으로 충만한 분이시며 그분의 제자들에게 이렇게 권면하신다. “하나님을 믿으라!”(막 11:22).

Ariko utizera ntibishoboka ko ayinezeza, kuko uwegera Imana akwiriye kwizera yuko iriho, ikagororera abayishaka (Heb. 11:6).

Twe abizera, kwizera kwacu gushingiye ku rufatiro rw’uko Imana iriho, kandi ko uko ifata abayishaka bitandukanye n’uko ifata abantu batayishaka. Ukimara kwizera koko ibyo bintu uko ari bibiri, dutangira gushimisha Imana, kuko ako kanya dutangira kuyishaka. GUshaka Imana harimo (1) kumenya ubushake bwayo, (2) kuyigandukira, no (3) kwizera amasezerano yayo. Ibyo byose uko ari bitatu ni byo bikwiye kuba bigize imyitwarire yacu ya buri munsi.

Iki gice kiribanda ku buryo tubaho mu kwizera. Birababaje kuba benshi baribanze ku kwizera kugeza ubwo batana bakarenga ibyo Bibiliya ivuga, by’umwihariko ibijyanye n’iterambere ry’ubutunzi. Ku bw’iyo mpamvu bamwe usanga ibyo bavuga ntaho bihuriye no kwizera na gato. Ariko kuba hari abantu bamwe batwawe n’uruzi ntibyatuma tutongera kunywa amazi. Webwe dushobora kuguma ku murongo kandi tukagendera ku byo Ijambo ry’Imana rivuga. Bibiliya ifite byinshi ibivugaho, kandi Imana ishaka ko dukoresha kwizera kwacu mu masezerano yayo menshi.

Yesu yabaye ikitegererezo cy’umuntu wizera Imana, kandi ashaka ko abigishwa be bakurikiza urugero rwe. Kandi umukozi w’Imana uhindura abantu abigishwa na we aharanira kuba ikitegererezo cy’umuntu wiringira Imana, kandi yigisha abigishwa be kwizera amasezerano y’Imana. Ibi ni iby’ingenzi cyane. Si ukuvuga gusa ngo nta kwizera ntushobora kunezeza Imana, ahubwo nta n’ubwo amasengesho yawe ashobora gusubizwa udafite kwizera (reba Mat 21:22; Yak. 1:5-8). Ibyanditswe bivuga byeruye ko abashidikanya bavutswa imigisha yakirwa n’abizera. Yesu yaravuze ati, “Byose bishobokera uwizeye” (Mar 9:23).

Aho Kwizera Gusobanurwa

(Faith Defined)

Insobanuro ya Bibiliya ku kwizera iboneka mu Abaheburayo 11:1:

Kwizera ni ukumenya rwose ibyiringirwa udashidikanya ko bitazaba, kandi ni ko kuduhamiriza ibyo tutareba ko ari iby’ukuri.

Duhereye kuri iyi nsobanuro, tumenya ibintu byinshi biranga kwizera. Icya mbere, ufite kwizera aba afite kumenya rwose udashidikanya ko ikintu kitazaba, cyangwa icyizere. Ibi bitandukanye no kwiringira, kuko kwizera ari “ukumenya rwose ibyiringirwa udashidikanya ko bitazaba.” Ku byiringirwa ushobora gushidikanya. Ibyiringiro iteka biravuga ngo “wenda/ahāri.” Urugero nshobora kuvuga nti, “Niringiye ko imvura iri bugwe ikuhira ubusitani bwanjye.” Ndifuza ko imvura igwa, ariko sinzi neza niba iri bugwe. Ariko kwizera ko, iteka kuba kubizi neza “kudashidikanya kuri ibyo byiringiwe.”

Icyo abantu bakunze kwita kwizera, usanga atari cyo Bibiliya yita Kwizera. Umuntu ashobora nko kureba akabona ibicu byijimye hanyuma ati, “Ndizera ko imvura igiye kugwa.” Nyamara ntahamya neza ko koko imvura igiye kugwa–aratekereza gusa ko hari amahirwe menshi y’uko imvura ishobora kugwa. Uko si ukwizera kwa Bibiliya. Kwizera kwa Bibiliya nta kantu ko gushidikanya kabamo. Nta kindi kintu kwemerera uretse icyo Imana yasezeranyije.

Kwizera ni ko Guhamya ko Ibyo Tutareba Bihari

(Faith is the Conviction of Things Not Seen)

Insobanuro yo mu Abaheburayo 11:1 ivuga kandi ko kwizera ari ko “kuduhamiriza yuko ibyo tutareba ari iby’ukuri.” Ni ukuvuga ngo iyo dushobora kurebesha ikintu amaso yacu y’umubiri cyangwa tukamenya ko gihari ku bw’ingingo zacu zindi z’umubiri, kwizera ntabwo kuba gukenewe.

Ekereza umuntu akubwiye aka kanya ati, “Sinzi uko nabisobanura, ariko ndizera ko ufite igitabo mu biganza byawe.” Birumvikana ko wakumva ko hari ikintu kitagenda neza mu mutwe w’uwo muntu. Wamubwira uti, “Ibyo uvuga ni ibiki, ntabwo bigusaba kwizera ko mfite igitabo mu biganza, kuko ureba neza ko ngifite.”

Kwizera gukoreshwa ku bitaboneka. Urugero, ubu nandika aya magambo, ndizera ko hari malayika umpagaze iruhande. Mu by’ukuri ndabizi neza. Mbese nshobora kubyizera gutyo nte ndashidikanya? Nigeze mbona malayika se? Oya. Nigeze numva se umumalayika aguruka aho hafi? Oya. Iyo nza kuba namubonye cyangwa namwumvise ntabwo nakwirirwa nizersa ko hari malayika uri aho–Naba mbizi.

None se ni iki gituma numva nizeye neza ndashidikanya ko hari umumalayika uhahagaze? Kwizera kwanjye kuraturuka kuri rimwe mu masezerano y’Imana. Muri Zaburi 34:7, Yarasezeranye iti, “Marayika w’Uwiteka abambisha amahema yo kugota abamwubaha, akabakiza.” Nta kindi gisobanuro gifatika mfite ku byo nizera uretse Ijambo ry’Imana. Uko ni ukwizera kwa Bibiliya nyako–“guhamya ko ibitaboneka ari iby’ukuri.” Abantu b’isi kenshi bakoresha iyi mvugo ngo, “Kubona ni ukwizera.” Ariko mu bwami bw’Imana ikinyuranyo cy’ibyo ni cyo kuri: “Kwizera ni ukubona.”

Iyo dukoresheje kwizera kuri rimwe mu masezerano y’Imana, kenshi duhura n’ibintu bitugerageza bitujyana mu gushidikanya, cyangwa tukanyura mu bihe bisa nk’aho Imana idakomeza isezerano ryayo bitewe n’uko ibintu biguma uko byari bimeze. Mu bihe nk’ibyo dukwiriye kurwanya gushidikanya, tugakomerera mu kwizera, kandi tugakomeza kwizera mu mitima yacu ko Imana ikomeza ijambo ryayo. Imana ntishobora kubeshya (reba Tito 1:2).

Dushyikira Kwizera dute?

(How Do We Acquire Faith?)

Bitewe n’uko kwizera gushingiye rwose ku masezerano y’Imana, hariho isōko imwe rukumbi yo kwizera kwa Bibiliya–ni Ijambo ry’Imana. Abaroma 10:17 haravuga ngo, “Dore kwizera guheshwa no kumva, no kumva kukazanwa n’Ijambo rya Kristo” (Rom. 10:17). Ijambo ry’Imana rigaragaza ubushake bwayo. Iyo tumenye ibyo Imana ishaka ni ho gusa dushobora kubyizera.

Nuko rero niba ushaka kugira kwizera, ugomba kumva (cyangwa gusoma) amasezerano y’Imana. Kwizera ntiguturuka ku ko wagusengeye, ko wakwiyiririje ubusa, cyangwa ko hari umuntu wakurambitseho ibiganza ngo kukujyemo. Kuzanwa gusa no kumva Ijambo ry’Imana, kandi iyo umaze kuryumva, uba ugifite gufata icyemezo cyo kuryizera.

Iyo umaze kugira kwizera, gushobora gukura kugakomera. Bibiliya ivuga inzego zitandukanye zo kwizera–uhereye ku kwizera guto kugera ku kwizera kwimura imisozi. Kwizera kugenda gukura uko kugaburirwa kandi kugakoreshwa imyitozo, mbese nk’umubiri. Ugomba gukomeza kugaburira kwizera kwacu dutekereza ku Ijambo ry’Imana. Ugomba gukoresha kwizera kwacu mu kugira icyo dukora cyose tugendeye ku Ijambo ry’Imana. No muri bya bihe duhura n’ibibazo, ubwoba no guhangayika. Imana ntishaka ko hari ikintu na kimwe gihangayikisha abana bayo, ahubwo ishaka ko bayiringira mu bihe byose (reba Mat 6:25-34; Fili. 4:6-8; 1 Pet. 5:7). Kwanga guhangayika ni bumwe mu buryo bwo gukoresha kwizera kwacu tukakumenyereza.

Niba koko twizera ibyo Imana yavuze, tuvuga kandi tugakora nk’aho ari ukuri. Niba wizera koko ko Yesu ari Umwana w’Imana, mu mvugo yawe no mu ngiro uzakora nk’ubyizera koko. Niba wizera ko Imana izakumara ubukene bwawe bwose, mu mvugo no mu ngiro byawe bizagaragara. Niba wizera ko Imana ishaka ko ugira amagara mazima, uzabigaragariza mu byo uvuga n’ibyo ukora. Bibiliya yuzuye ingero nyinshi z’abantu, bizeye Imana kandi babona ibitangaza mu bihe bikomeye. Turi buze kureba bamwe muri bo muri iki gice hanyuma mu kindi gice tuze kureba ibyerekeye gukiza indwara kw’Imana. (Izindi ngero nziza wazisanga mu 2 Abami 4:1-7; Mariko 5:25-34; Luka 19:1-10; n’Ibyakozwe 14:7-10.)

Kwizera ni uk’umutima

(Faith is of the Heart)

Kwizera kwa Bibiliya ntigukorera mu bitekerezo byacu, ahubwo gukorera mu mutima. Pawulo yaranditse ati, “Kuko umutima ari wo umuntu yizeza” (Rom. 10:10a). Yesu yaravuze ati,

Ndababwira ukuri yuko umuntu wese wabwira uyu musozi ati, “Shinguka utabwe mu nyanja,” ntashidikanye mu mutima we, yizeye yuko icyo yizeye kiri bube yakibona (Mariko 11:23).

Birashoboka cyane ko wagira gushidikanya mu bitekerezo byawe ariko nyamara ukaba ugifite kwizera mu mutima wawe kandi ugahabwa icyo Imana yagusezeranyije. Mu by’ukuri akenshi iyo dutangiye kwizera amasezerano y’Imana, kubera ibigaragarira amaso y’umubiri hamwe n’ibinyoma bya Satani, ibitekerezo byacu biterwa no gushidikanya. Mu bihe nk’ibyo tugomba gukuraho bitekerezo byo gushidikanya tukabisimbuza amasezerano y’Imana tukagundira kwizera tutanyeganyega.

Amakosa Rusange mu Kwizera

(Common Faith Mistakes)

Akenshi iyo tugerageje kwitoza kwizera Imana, tunanirwa kugera ku byo twifuza kuko tudakurikiza uko Ijambo ry’Imana rivuga. Rimwe mu makosa akunze guhurirwaho cyane ni igihe dushaka kwizerera ikintu Imana itigeze iduhaho isezerano.

Urugero, Bibiliya ivuga ko abashakanye bashobora rwose kwizera ko Imana izabaha urubyaro kuko Ijambo ry’Imana ririmo isezerano bashobora guhagararaho. Nzi abagabo n’abagore bashakanye hanyuma abaganga bakababwira ko badashobora kuzigera babyara. Nyamara bo bagahitamo kwizera Imana ahubwo, bahagaze ku masezerano abiri ari hepfo, kandi uyu munsi ni ababyeyi b’abana bafite amagara meza:

Kandi muzakorere Uwiteka Imana yanyu, na yo izaha umugisha umutsima wawe n’amazi yawe, kandi nzakura indwara hagati muri mwe. Mu gihugu cyawe nta we uzavanamwo inda, ntawe uzagumbaha, umubare w’iminsi yawe nzawusohoza udakenyutse (Kuva 23:25-26).

Uzagira umugisha uruta uw’ayandi mahanga yose: ntihazaba ingumba y’umugabo cyangwa y’umugore muri mwe, cyangwa mu matungo yanyu (Guteg 7:14).

Aya masezerano akwiye gukomeza abashakanye batigeze babyara! Nyamara kugerageza kwizerera by’umwihariko umwana w’umuhungu cyangwa w’umukobwa, ibyo ni ibindi. Muri Bibiliya nta masezerano yihariye atubwira ko dushobora kwihitiramo igitsina tuzabyara. Ugomba kutarenga imbibi z’Ibyanditswe Byera niba dushaka kugira ngo kwizera kwacu kugire umumaro. Dushobora kwizera Imana ku byo yadusezeranije gusa.

Reka turebe isezerano rimwe riri mu Ijambo ry’Imana hanyuma turebe icyo dushobora kwizera dushingiye kuri iryo sezerano:

Kuko Umwami ubwe azaza amanutse ava mu ijuru aranguruye ijwi rirenga, hamwe n’ijwi rya marayika ukomeye n’impanda y’Imana, nuko abapfiriye muri Kristo ni bo bazabanza kuzuka (1 Tes. 4:16).

Dushingiye kuri iki cyanditswe, dushobora kwizera tudashidikanye ko Yesu azagaruka.

Ariko se nyamara, twasenga twizera ko Yesu azagaruka ejo? Oya, kuko cyaba iki cyanditswe cyangwa ikindi icyo ari cyo cyose nta na hamwe tubona iryo sezerano. Mu by’ukuri Yesu yavuze ko nta n’umwe uzi umunsi cyangwa isaha yo kugaruka kwe.

Yego birumvikana, dushobora gusenga twiringira ko Yesu yagaruka ejo, ariko nta cyizere twagira cy’uko bizaba. Iyo dusenga mu kwizera, ntidushidikanya ko ibyo dusaba bizaba kuko tuba dufite isezerano ry’Imana kuri byo.

Dushingiye kuri iki cyanditswe na none, dushobora kwizera ko imibiri y’abizera bapfuye izazurwa Yesu nagaruka. Ariko se twakwizera ko abazaba basigaye muri twe Yesu nagaruka tuzabonera rimwe imibiri yo kuzuka n’abo bazaba “barapfiriye muri Kristo”, cyangwa se wenda na mbere yabo? Oya, kuko iki cyanditswe kidusezeranya ibinyuranye n’ibyo: “Abapfiriye muri Kristo ni bo bazabanza kuzuka.” Mu by’ukuri umurongo ukurikiraho ukomeza uvuga uti, “Maze natwe abazaba bakiriho basigaye duhereko tujyananwe na bo, tuzamuwe mu bicu, gusanganirira Umwami mu kirere” (1 Tes. 4:17). Nuko rero, nta kuntu bishoboka ko “abapfiriye muri Kristo” bataba abambere mu guhabwa imibiri yo kuzuka igihe Yesu azaba agarutse. Ibyo ni byo Ijambo ry’Imana risezeranya.

Niba hari icyo dushaka kwizerera Imana, tugomba kumenya tudashidikanya niba ari ubushake bw’Imana ko duhabwa icyo twifuza guhabwa. Ubushake bw’Imana ushobora kubumenya neza urebye amasezerano yayo ari muri Bibiliya.

Kwizera gukora gutyo mu buryo busanzwe. Byaba ari ubupfapfa uramutse wizeye ko nzagusura iwawe ejo saa sita kandi ntigeze ngusezeranya ko nzaba mpari icyo gihe.

Kwizera, iyo kudafite isezerano guhagazeho, ntikuba ari ukwizera na mba–ni ubugoryi. Nuko rero mbere y’uko usaba Imana ikintu icyo ari cyo cyose, ujye ubanza wibaze ikibazo–ni ikihe cyanditswe muri Bibiliya kinsezeranya ibi bintu nshaka? Niba udafite isezerano, nta musingi wo kwizera kwawe ufite.

Ikosa Rusange Rya Kabiri

(A Second Common Mistake)

Kenshi cyane Abakristo bagerageza gushaka kwizera ko rimwe mu masezerano y’Imana ribasohozaho kandi batujuje ibyangombwa bisabwa biherekeje iryo sezerano. Urugero, numvise Abakristo bavuga kuri Zaburi 37 bakavuga ngo: “Bibiliya iravuga ngo Imana izampa ibyo umutima wanjye ushaka. Ibyo ni byo nizereye.”

Nyamara Bibiliya ntivuga gusa ko Imana izaduha ibyo imitima yacu yifuza. Mu by’ukuri dore uko ivuga:

Ntuhagarikwe umutima n’abakora ibyaha, kandi ntugirire ishyari abakiranirwa, kuko bazacibwa vuba nk’ubwatsi, bazuma nk’igisambu kibisi. Wiringire Uwiteka ukore ibyiza, guma mu gihugu ukurikize umurava. Kandi wishimire Uwiteka, na we azaguha ibyo umutima wawe usaba. Ikoreze Uwiteka urugendo rwawe rwose, abe ari we wiringira na we azabisohoza (Zab. 37:1-5).

Hari ibyangombwa byinshi bigomba kubanza kuzuzwa hanyuma tukabona kwizera ko Imana izaduha ibyo imitima yacu ishaka. Mu by’ukuri nabaruye nibura ibintu umunani bigomba kubanza kuzuzwa muri iri sezerano riri haruguru. Igihe tutujuje ibyo bisabwa, nta burenganzira tuba dufite bwo kwakira imigisha yasezeranywe. Kwizera kwacu ntikuba gufite urufatiro.

Abakristo na none bakunda kuvuga isezerano riri mu Abafilipi 4:19: Bati”Kandi Imana yanjye izamara ubukene bwanjye bwose, nk’uko ubutunzi bw’ubwiza bwayo buri.” Ariko se, hari ibyangombwa bisabwa kuzuzwa kuri iryo sezerano? Yego rwose.

Iyo urebye iryo sezerano ryo mu Abafilipi 4:19 igihe ryavugiwemo, ubona ko atari isezerano ryahawe abakristo bose muri rusange. Ahubwo ni isezerano ryahawe abakristo b’abanyabuntu na bo ubwabo. Pawulo yamenye ko Imana izamara Abafilipi ubukene bwabo bwose kuko bari bamaze kumwoherereza ituro. Bitewe n’uko bashakaga ubwami bw’Imana mbere na mbere nk’uko Yesu yategetse, Imana yagombaga kumara ubukene bwabo bwose, nk’uko Yesu yasezeranye (reba Mat 6:33). Amenshi mu masezerano ari muri Bibiliya yerekeye kumarwa ubukene bwacu bwose n’Imana akurikiranye n’icyangombwa gisabwa ko tugomba kubanza kuba abantu batanga.

Nta burenganzira rwose dufite bwo kwibwira ko twakwiringira ko Imana izatumara ubukene bwacu kandi tutubaha amategeko yayo yerekeranye n’ubutunzi bwacu. Mu Isezerano rya Kera Imana yabwiye abantu bayo ko bavumwe bitewe n’uko bimanye ibyacumi byabo, ariko ibasezeranya ko izabaha umugisha nibaganduka bagatanga kimwe mu icumi cyabo n’amaturo (reba Mal. 3:8-12).

Imyinshi mu migisha dusezeranirwa muri Bibiliya ifatanye no kugandukira Imana kwacu. Bityo rero mbere y’uko tugira icyo twizerera Imana, tugomba kwibaza iki kibazo: “Mbese nujuje ibisabwa bifatanye n’iri sezerano?”

Ikosa Rusange Rya Gatatu

(A Third Common Mistake)

Mu Isezerano Rishya, Yesu yavuze icyangombwa kigendana na buri gihe cyose dusenga tugira icyo dusaba:

Mwizere Imana. Ndababwira ukuri yuko umuntu wese wabwira uyu musozi, “Shinguka wite mu nyanja,” ntashidikanye mu mutima we, yizeye yuko icyo avuze gikorwa yakibona. Ni cyo gituma mbabwira nti, ibyo musaba byose mubishyizeho umutima mwizere yuko mubihawe, kandi muzabibona (Mar 11:22-24).

Igisabwa Yesu yavuze ni ukwizera ko twahawe igihe dusenga. Abakristo benshi bagerageza gukoresha kwizera kwabo mu buryo butari bwo bizera ko bahawe igihe babonye igisubizo cy’amasengesho yabo. Bizera ko bagiye kuzahabwa aho kwizera ko bamaze guhabwa.

Iyo dusabye Imana ikintu yadusezeranyije, tugomba kwizera ko duhabwa igihe dusenze ako kanya tugatangira gushima Imana ko iduhaye. Tugomba kwizera ko dufite igisubizo mbere y’uko tukibona, ntabwo ari nyuma yo kukibona. Tugomba gusaba ariko tunashima, nk’uko Pawulo yanditse:

Ntimukagire icyo mwiganyira, ahubwo ibyo mushaka byose bimenywe n’Imana mubisabiye, mubyingingiye mushima (Fili. 4:6).

Nkuko nabivuze mbere, iyo dufite kwizera mu mutima wacu, ubusanzwe amagambo yacu n’ibikorwa byacu bigendana n’ibyo twizera. Yesu yaravuze ati, “Ibyuzuye mu mutima ni byo akanwa kavuga” (Mat 12:34).

Abakristo bamwe bakora ikosa ryo guhora bongera gusaba ikintu basabye, ibyo bikagaragaza ko batarizera ko bamaze guhabwa. Iyo twizeye ko twamaze guhabwa dusenga, ntibiba ngombwa kongera gusengera ibyo bintu. Gukomeza gusengera ikintu hato na hato usubiramo bivuga ko utizeye ko Imana yakumvise usenga bwa mbere.

Mbese Yesu We Ntiyasengeye Ikintu Kimwe Kenshi?

( Didn’t Jesus Make the Same Request More Than Once?)

Ni byo koko, Yesu yasenze incuro eshatu asengera ikintu kimwe cya gihe i Getsemani (reba Mat 26:39-44). Ariko wibuke ko atasengaga mu kwizera kujyanye n’ubushake bw’Imana. Mu by’ukuri, igihe yasengaga incuro eshatu ngo arebe ko niba bishoboka yarokoka umusaraba, yari azi ko ibyo asaba binyuranye n’ubushake bw’Imana. Ni yo mpamvu incuro eshatu muri iryo sengesho yiyeguriye ubushake bwa Se.

Iryo sengesho rya Yesu akenshi rikoreshwa mu buryo butari bwo nk’urugero rwo gusenga buri gihe, nk’uko hari bamwe bigisha ko tugomba iteka gusoza amasengesho yacu tuvuga ngo, “Niba ari bwo bushake bwawe,” cyangwa “Ariko ntibibe nk’uko nshaka ahubwo bibe nk’uko ushaka,” mu gukurikiza urugero rwa Yesu.

Na none, tugomba kwibuka ko Yesu yasabaga ibintu azi ko bitari mu bushake bw’Imana. Gukurikiza urwo rugero mu gihe dusengera ibintu biri mu bushake bw’Imana byaba ari amakosa kandi bikagaragaza kubura kwizera. Urugero nko gusenga ngo, “Mwami natuye ibyaha byanjye kandi ngusabye ko umbabarira niba ari bwo bushake bwawe,”byakumvikanisha ko bishobora kuba bitari ubushake bw’Imana kumbabarira ibyaha. Uzi neza ko Bibiliya ivuga ko Imana itubabarira ibyaha byacu iyo tubyatuye (reba 1 Yohana 1:9). Nuko rero isengesho nk’iryo ryagaragaza ko umuntu atizeye ubushake bw’Imana nk’uko bwahishuwe.

Ntabwo ari buri sengesho Yesu yasozaga avuga ngo, “Ntibibe nk’uko nshaka ahubwo bibe nk’uko ushaka.” Ni hamwe gusa tubona yasenze atyo, kandi nabwo ni igihe yihatiraga gukora ubushake bwa Se, kuko yari azi imibabaro agiye guhura na yo ku bwo kumvira ubwo bushake.

Ku rundi ruhande, igihe tutazi ubushake bw’Imana mu bintu runaka kuko itabuhishuye byaba bifite ishingiro gusoza isengesho ryawe uvuga uti, “ariko bibe nk’uko ushaka.” Yakobo yaranditse ati,

Nimwumve yemwe abavuga muti, “Uyu munsi cyangwa ejo tuzajya mu mudugudu w’inaka tumareyo umwaka, dutunde tubone indamu”, nyamara mutazi ibizaba ejo. Mbese ubugingo bwanyu ni iki? Muri igihu kiboneka umwanya muto kigaherako kigatamūka. Ahubwo ibyo mwarimukwirye kuvuga ni ibi, ngo “Umwami Imana nibishaka tuzarama, kandi tuzakora dutya na dutya.” Ariko dore mwiratana ibyo mudashobora kwigezaho, bene iyo myirato yose ni mibi (Yak 4:13-16).

Tugomba gukora iki igihe tumaze gusenga dushingiye ku masezerano y’Imana kandi tukaba twujuje ibisabwa byose? Tugomba gukomeza gushimira Imana ibyo twizeye ko twahawe igihe twabisabaga kugeza bisohoje. Ni mu kwizera no mu kwihangana tugera ku masezerano y’Imana (Heb 6:12). Satani nta kabuza azagerageza kuduca intege aduteza gushidikanya, kandi tugomba kumenya ko iyo ntambara irwanirwa mu bitekerezo byacu. Igihe dutewe n’ibitekerezo byo gushidikanya, icyo dukora gusa ni ugusimbuza ibyo bitekerezo ibitekerezo bishingiye ku masezerano y’Imana kandi tukatura amagambo y’Imana mu kwizera. Iyo tugize dutyo Satani agomba guhunga (reba Yak. 4:7; 1 Pet. 5:8-9).

Urugero rwo Kwizera Gushyizwe Mu Bikorwa

(An Example of Faith in Action)

Rumwe mu ngero nziza za Bibiliya zo kwizera gushyirwa mu bikorwa ni inkuru ya Petero agendera hejuru y’amazi. Reka dusome iyo nkuru ye turebe icyo twakwiga muri yo.

Uwo mwanya ahata[Yesu] abigishwa be ngo bikire mu bwato babanze hakurya, amare gusezerera abantu. Azamuka umusozi wenyine ajya gusenga. Bwari bugorobye, ariyo wenyine. Ariko ubwato bugeze imuhengeri, buteraganwa n’umuraba, kuko umuyaga ubaturutse imbere. Nuko mu nkoko aza aho bari, agendesha amaguru hejuru y’inyanja. Ariko abigishwa bamubonye agendesha amaguru hejuru y’inyanja bahagarika imitima, batakishwa n’ubwoba bati, “Ni umuzimu.” Ariko uwo mwanya Yesu avugana na bo ati, “Nimuhumure ni jyewe, mwitinya.” Petero aramusubiza ati, “Mwami niba ari wowe, untegeke nze aho uri, ngendesha amaguru hejuru y’amazi.” Aramusubiza ati, “Ngwino!” Petero ava mu bwato, agendesha amaguru hejuru y’amazi ngo asange Yesu. Ariko abonye umuyaga ko ari mwinshi aratinya, atangiye kurengerwa arataka ati, “Databuja, nkiza!” Uwo mwanya Yesu arambura ukuboko kwe aramufata, aramubwira ati, “Yewe ufite kwizera guke we, ni iki gitumye ushidikanya?” Baratambuka bajya mu bwato, umuyaga uratuza. Abari mu bwato baramupfukamira, baramubwira bati, “Ni ukuri, uri Umwana w’Imana!” (Mat 14:22-33).

Bifite icyo bishatse kuvuga urebye ukuntu na none mbere yaho abigishwa ba Yesu bari bahuye n’inkubi y’umuyaga bari mu bwato mu nyanja ya Galilaya (reba Mat 8:23-27). Icyo gihe Yesu yari kumwe na bo, kandi amaze gucyaha inyanja igatuza, hanyuma yacyashye abigishwa be kubera kubura kwizera kwabo. Mbere y’uko bafata urugendo rwabo yari yababwiye ko ubushake bwe ari uko bajya hakurya (reba Mariko 4:35). Nyamara igihe umuyaga wadutse, bakurikiye ibyo barebesha amaso y’umubiri, ndetse bagera ubwo bumva ko bagiye gupfa. Yesu yashakaga ko nibura badatinya.

Ariko noneho icyo gihe Yesu yari yabohereje bonyine ngo bambuke inyanja ya Galilaya. Nta gushidikanya ko yari ayobowe n’Umwuka gukora atyo, kandi nta gushidikanya ko Imana yari ibizi ko hari buze kuza umuyaga ubaturutse imbere iryo joro. Bityo rero Umwami yari abaretse ngo kwizera kwabo kugeragezwe gato. Ku bw’iyo miyaga yabaturukaga imbere, ibyagatwaye ubusanzwe amasaha make gusa byafashe ijoro ryose. Tugomba gushimira abigishwa kwihangana kwabo, ariko ntitwabura kwibaza niba hari n’umwe wigeze agira kwizera ko guturisha umuyaga, kandi ni ikintu bari babonye Yesu akora iminsi mike mbere yaho. Ikintu gishimishije, ubutumwa bwiza bwa Mariko buvuga ko igihe Yesu yaje agendera hejuru y’amazi, “asa n’ushaka kubanyuraho” (Mariko 6:48). Yari agiye kubareka ngo birwanire n’ibibazo byabo bonyine kuko yabahingutseho gusa mu buryo bw’igitangaza! Ibi birasa n’aho byerekana ko batasengaga cyangwa ko amaso yabo batari bayahanze Imana. Nibaza incuro zingahe Nyiribitangaza ajya adutambukaho natwe amaso yacu ahugiye mu bibazo by’ubu buzima n’imiyaga y’ingorane.

Amahame Yo Kwizera

(Principles of Faith)

Yesu yasubije Petero ku ihurizo yari amuhaye mu ijambo rimwe rukumbi: “Ngwino.” Iyo Petero aza kugerageza kugendera hejuru y’amazi mbere y’uko iryo jambo rivugwa, aba yarazitse ako kanya, kuko nta sezerano yari kuba afite ashingiraho kwizera kwe. Yari kuba agiye mu buryo bwo kwihandagaza gusa ariko nta kwizera. Ni muri ubwo buryo rero na nyuma y’aho Yesu avugiye ijambo rye, iyo hagira undi mu bigishwa ugerageza kugendera hejuru y’amazi, aba yarahise azika, kuko Yesu isezerano yari arihaye Petero gusa. Nta wundi muri bo wari kuba yujuje ibisabwa n’iryo sezerano, kuko nta wundi wari Petero. Nuko rero, mbere y’uko hagira umuntu ugerageza kwizera isezerano runaka ry’Imana agomba kubanza akareba niba iryo sezerano rimureba kandi niba yujuje ibyo risaba.

Petero yateye intambwe mu mazi. Icyo ni cyo gihe yari yizeye, n’ubwo tutashidikanya ko umuntu mu kanya gato watakaga ngo umuzimu arabamaze agomba kuba yari afite gushidikanya mu bitekerezo bye mu gihe yateraga intambwe ya mbere mu mazi. Ariko kugira ngo yakire igitangaza, yagombaga gukoresha kwizera kwe. Iyo akomeza kugundira ubwato hanyuma agashyira ino rye ry’igikumwe mu mazi iruhande rw’ubwato ngo arebe koko niba areremba hejuru y’amazi, ntaba yarigeze abona igitangaza. Nuko rero, mbere y’uko tubona igitangaza icyo ari cyo cyose, tugomba kwizera byimazeyo isezerano ry’Imana hanyuma tugakoresha kwizera ku kintu twizereye. Iteka habaho igihe cyo kugeragezwa ko kwizera kwacu. Rimwe na rimwe icyo gihe gihe gishobora kuba kigufi, ubundi kikaba kirekire. Ariko habaho igihe runaka tugomba kwirengagiza ibyo amaso n’amatwi biduha ahubwo tukagendera ku cyo Imana yavuze.

Petero yatangiye neza. Ariko atangiye kureba ukuntu ibintu arimo akora ari ibintu bidashoboka, yitegereje umuyaga n’imiraba, agira ubwoba. Birashoboka ko yarekeyaho kugenda, agatinya gutera indi ntambwe. Nuko wa wundi wabonaga igitangaza atangira kuzika. Tugomba gukomeza kwizera igihe twamaze gutangira, tugakomeza tugakora ibikorwa byerekana uko kwizera. Komeza ujye mbere.

Petero yazitse kubera ko yashidikanyije. Abantu ntibajya bakunda kwishyiraho amakosa mu kubura kwizera kwabo. Ahubwo amakosa bayashyira ku Mana. Utekereza ko Yesu yari kubyakira ate, iyo igihe Petero yari asubiye mu bwato amahoro aza kuvuga abwira abandi bigishwa ati, “Rwose bwari ubushake bw’Imana ko ngarukira hagati gusa ngendera hejuru y’amazi nsanga Yesu”?

Petero yatsinzwe bitewe n’uko yagize ubwoba agatakaza kwizera kwe. Ibyo ni ibigaragara. Yesu ntiyamuciriyeho iteka, ahubwo yahereyeko arambura ukuboko ngo Petero abone icyo yishingikirizaho. Hanyuma aherako abaza Petero impamvu yamuteye gushidikanya. Nta mpamvu ifatika yatumaga Petero ashidikanya, kuko ijambo ry’Umwana w’Imana ni iryo kwizerwa kurusha ikindi kintu icyo ari cyo cyose. Nta n’umwe muri twe ufite impamvu n’imwe yatuma ashidikanya Ijambo ry’Imana, ngo agire ubwoba cyangwa yihebe.

Bibiliya yuzuye inkuru z’abagiye banesha biturutse ku kwizera, n’abaneshejwe kubera kutizera cyangwa gushidikanya. Yosuwa na Kalebu bafashe Igihugu cy’Isezerano ku bwo kwizera kwabo mu gihe abenshi muri bagenzi babo baguye mu butayu bazize kutizera kwabo (reba Kub 14:26-30). Abigishwa ba Yesu babonye ibyo bari bakeneye byose igihe bagendaga babiri babiri bajya kubwiriza ubutumwa bwiza (reba Luka 22:35), ariko hari ubwo bananiwe kwirukana dayimoni kubera kutizera kwabo (reba Mat 17:19-20). Abantu benshi bakize indwara mu buryo bw’ibitangaza basengewe na Kristo mu gihe abenshi mu barwayi bo mu mudugudu we wa Nazareti bagumanye uburwayi bwabo ku bwo kutizera (reba Mariko 6:5-6).

Kimwe n’abo bose, nanjye ubwanjye nagiye nsinda cyangwa ngatsindwa bitewe no kwizera cyangwa kutizera. Ariko gutsindwa kwanjye ntibyatuma niheba cyangwa ngo nitakane Imana abe ari yo mbishyiraho. Ntabwo nakwigira uwera mu kuba ari yo ncira urubanza. Ntabwo njya gushakisha insobanuro ziruhije za tewolojiya zihindura ubushake bw’Imana bwagaragajwe neza. Nzi ko bidashoboka ko Imana ibeshya. Nuko rero, iyo nsinzwe, icyo nkora gusa ni ukwihana kutizera kwanjye, ngatangira kongera kugendera hejuru y’amazi na none. Nabonye ko buri gihe Yesu ambabarira kandi akantabara akankiza kuzika!

Iteka ryaraciwe: Abizera bahabwa umugisha; abatizera ntibawubona! Umukozi w’Imana uhindura abantu abigishwa akurikiza urugero rwa Yesu. We ubwe aba yuzuye kwizera, kandi akomeza abigishwa be ati, “Mwizere Imana!” (Mariko 11:22).

و بدون ایمان محال است که انسان خدا را خوشنود سازد ، زیرا هر کس به سوی خدا می آید باید ایمان داشته باشد که او هست و به جویندگان خود پاداش می دهد (عبرانیان 6:11).

ایمان ما به عنوان انسانهایی معتقد بر این اساس است که خداوند وجود دارد و رفتار او با کسانی که او را می جویند نسبت به کسانی که در پی او نیستند متفاوت است. بلافاصله بعد از اینکه به این دو اصل به درستی ایمان بیاوریم، خشنود کردن خداوند را آغاز می کنیم چرا که به تبع در پی او بودن را شروع می کنیم. در پی خداوند بودن یعنی 1) درک اراده و خواست او، 2) اطاعت از او، و 3) ایمان به وعده های او. هر سۀ این موارد باید اجزای زندگی روزمرۀ ما باشند.

این فصل به ایمان ما می پردازد. متاسفانه بسیاری، به ویژه با تاکید بر حوزۀ موفقیت های مادی، به ایمان در محدوده های غیر انجیلی پرداخته اند. به همین دلیلی برخی برای نزدیک شدن به این موضوع نگران و بیمناک هستند. اما اینکه برخی انسانها در رودخانه ها غرق شده اند نمی تواند دلیلی باشد بر اینکه ما آب ننوشیم. ما می توانیم متعادل و مطابق کتاب مقدس بمانیم. انجیل پر از تعالیم دربارۀ این موضوع است و خداوند می خواهد که ما ایمان خود را به وعده های بسیار او به کار ببریم.

مسیح نمونۀ بارز انسان مومن به خداوند است و انتظار دارد که پیروانش هم اینگونه باشند. به همین ترتیب، خادم شاگرد ساز تلاش می کند که نمونه ای از ایمان به خدا باشد و به پیروانش تعلیم می دهد که به وعده های خداوند ایمان داشته باشند. این مسئله بسیار مهم است. بدون ایمان نه تنها خشنود کردن خداوند امکان ندارد بلکه دریافت پاسخ دعاهایمان هم غیر ممکن است (متی 22:21؛ یعقوب 5:1-8 را ببینید). کتاب مقدس به روشنی به ما یاد می دهد که کسانی که شک می کنند از برکاتی که مومنان دریافت می کنند محروم هستند. مسیح گفت، « مؤمن‌ را همه‌ چيز ممكن‌ است‌» (مرقس 23:9).

تعریف ایمان (Faith Defined)

تعریف ایمان بر اساس انجیل در عبرانیان1:11 یافت می شود:

ایمان اطمینانی است به چیزهائی که به آن امیدواریم و اعتقادی است به چیزهائی که نمی بینیم.

ما از این تعریف چندین ویژگی ایمان را متوجه می شویم. اول، کسی که ایمان دارد، اطمینان و یا پشتگرمی دارد. اطمینان و پشتگرمی متفاوت است از امید، زیرا ایمان « اطمینانی است به چیزهائی که به آن امیدواریم.» امید همیشه جایی برای شک دارد. امید همیشه دم از «امکان» می زند. برای مثال می گوییم، «امیدوارم امروز باران ببارد تا باغ من آبیاری شود.» من آرزو دارم باران ببارد اما مطمئن نیستم که این اتفاق بیفتد. از سوی دیگر ایمان همیشه اطمینان را در بر دارد، «اطمینانی به چیزهائی که به آن امیدواریم.»

آنچه مردم ایمان یا باور می نامند متفاوت از معنایی است که از انجیل برمی آید. مثلاً آنها ممکن است به آسمان سیاه نگاه کنند و بگویند، «فکر کنم می خواهد باران بیاید.» اما مطمئن نیستند که باران خواهد آمد یا خیر. آنها تنها فکر می کنند که احتمال زیادی وجود دارد که باران ببارد. ایمانی که در انجیل از آن یاد می شود، این نیست. ایمان بر اساس انجیل دارای عنصر شک و تردید نیست و جایی برای حصول چیزی غیر از آنچه خدا وعده داده نمی گذارد.

ایمان اعتقادی است به چیزهائی که نمی‌بینیم

(Faith is the Conviction of Things Not Seen)

تعریفی که در عبرانیان 1:11 است می گوید که ایمان «اعتقادی است به چیزهائی که نمی بینیم.» بنابراین اگر چیزی را با حواس پنج گانه مان حس می کنیم، ایمان لازم نیست.

به فرض کسی همین الان به شما بگوید، «بنا به دلایلی که نمی توانم بگویم، ایمان دارم که کتابی در دستان شما هست. مسلماً شما فکر می کنید که این شخص مشکلی دارد. به او خواهید گفت، «لزومی ندارد که ایمان داشته باشی من کتابی در دستانم دارم، زیرا می توانی این را ببینی.»

ایمان در محدودۀ نادیدنی هاست. همانطوری که این کلمات را می نویسم، ایمان دارم که فرشته ای نزدیک من است. در واقع مطمئن هستم که فرشته ای حضور دارد. چطور اینقدر اطمینان دارم؟ آیا فرشته را دیده ام؟ خیر. آیا احساس کرده ام یا شنیده ام که فرشته ای حول من پرواز می کند؟ خیر. اگر فرشته را دیده، شنیده و یا حس کرده بودم، ایمان نداشتم که حضور دارد بلکه می دانستم که حضور دارد.

پس چه چیزی این ایمان را از حضور فرشته به من داده است؟ اطمینان من از وعده های خداوند ریشه می گیرد. در مزامور 7:34، خداوند وعده داد که، «فرشته‌ خداوند دور آناني‌ كه‌ از خداوند مي‌ترسند و او را گرامي‌ مي‌دارند حلقه‌ مي‌زند و ايشان‌ را از خطر مي‌رهاند.» من به جز کلام خداوند گواه دیگری برای ایمانم ندارم. و همین ایمان راستین بر اساس انجیل است – «اعتقادی به چیزهائی که نمی بینیم.» مردم جهان اغلب اصطلاح «آنچه را می بینی باور کن» را استفاده می کنند. اما ملکوت خداوند عکس این است: «آنچه را ایمان داری درک می کنی و می بینی.»

زمانی که به یکی از وعده های خداوند ایمان داریم، اغلب با حوادثی روبرو می شویم که ما را به شک می اندازند، یا در برهه‌ای از زمان، هنگامی که شرایطمان تغییری نمی کند، به نظرمان می رسد که خداوند به وعدۀ خود عمل نمی کند. در این موارد تنها باید با شک و تردید مقابله کنیم و در دل ایمان و اعتقادی راسخ داشته باشیم که خداوند همیشه به وعدۀ خود عمل می کند. برای او دروغ گفتن غیر ممکن است (تیطس 2:1).

ایمان چگونه حاصل می شود (How Do We Acquire Faith)

از آنجایی که ایمان تنها بر اساس وعده های خداوند است، تنها یک منبع برای ایمان بر اساس انجیل وجود دارد – کلام خداوند. رومیان 17:10 می گوید، «پس ایمان از شنیدن پیام پدید می آید و پیام ما کلام مسیح است» (رومیان 17:10، همراه با تاکید). کلام خداوند نیت او را آشکار می شازد. تنها زمانی که نیت خداوند را می دانیم، می توانیم به او ایمان آوریم.

پس اگر می خواهید ایمان داشته باشید، باید وعده های خداوند را بشنوید (یا بخوانید). ایمان با دعا کردن (برای کسب آن)، روزه گرفتن(برای کسب آن) و یا دست گذاردن کسی بر شما برای ازرانی داشتن آن به شما به وجود نمی آید. ایمان تنها از شنیدن کلام خداوند به وجود می آید و زمانی که این کلام را می شنوید باید تصمیم بگیرید و آن را باور کنید.

غیر از کسب ایمان، محکم تر شدن ایمان هم رخ می دهد. انجیل سطوح متفاوتی از ایمان را نام می‌برد – از ایمان کم تا ایمانی که کوه را از جا می کَنَد. ایمان هم مانند عضلات بدن انسان با تغذیه رشد می کند و محکم تر می شود. ما باید با تفکر بر کلام خداوند ایمان خود را تغذیه کنیم. باید آن را با عمل و عکس العمل نسبت به هر چه که بر اساس کلام خداوند است، به کار بیاندازیم. مثلاً در زمانی که مشکلاتی داریم و نگران هستیم. خداوند نمی خواهد که فرزندانش دربارۀ چیزی احساس نگرانی کنند، بلکه او می خواهد همه به او در هر موقعیتی ایمان داشته باشند و اعتماد کنند (متی 25:6-34؛ فلیپیان 6:4-8؛ اول پطرس 7:5 را ببینید). سر باز زدن از نگرانی یکی از راههایی است که ایمان ما را نشان می دهد.

اگر واقعاً به آنچه خداوند گفته است ایمان داریم، طوری رفتار و صحبت می کنیم که درستی آن را نشان دهد. اگر ایمان دارید که مسیح پسر خداست، اگر ایمان دارید که خداوند همۀ احتیاجات شما را تامین می کند و اگر ایمان دارید که خداوند سلامتی شما را می خواهد طوری رفتار و صحبت می کنید که ایمان شما را نشان دهد. انجیل پراست از مثالهایی از انسانهایی که در شرایطی که دنیا به کامشان نیست و مشکلاتی دارند، بر طبق ایمان خود رفتار می کنند و معجزۀ خداوندی را دریافت می کنند. در این فصل و فصل دیگری به بررسی شفای الهی خواهیم پرداخت. (برای مثال های دیگر، دوم پادشاهان 1:4-7؛ مرقس 25:5-34؛ لوقا 1:19-10؛ و اعمال رسولان 7:14-10 را ببینید.)

ایمان ریشه در دل دارد (Faith is of the Heart)

ایمان به معنایی که در انجیل ذکر شده نه در ذهن ما که در قلبمان عمل می کند. پولس نوشت، «زیرا انسان با قلب ایمان می آورد» (رومیان10:10). مسیح گفت،

هر كه‌ بدين‌ كوه‌ گويد منتقل‌ شده‌، به‌ دريا افكنده‌ شو و در دل‌ خود شك نداشته‌ باشد بلكه‌ يقين‌ دارد كه‌ آنچه‌ گويد مي‌شود، هرآينه‌ هر آنچه‌ گويد بدو عطا شود (مرقس 23:11، همراه با تاکید).

این امکان وجود دارد که در ذهن خود شک داشته باشید اما همچنان در قلبتان ایمان داشته باشید و و عده های خداوندی را دریافت کنید. در واقع، در اکثر مواقع زمانی ما تلاش می کنیم که به وعده های خداوند ایمان داشته باشیم، ذهن ما که تحت تاثیر حواس فیزیکی و دروغهای شیطان قرار دارد، با شک و تردید به سوی ما هجوم می آورد. در چنین مواردی باید جای افکار شک آمیز را به وعده های خداوند بدهیم و بدون تردید در جادۀ ایمان گام برداریم.

اشتباهات رایج دربارۀ ایمان (Common Faith Mistakes)

برخی مواقع که تلاش می کنیم ایمان خود به خدا را به کار بریم، آنچه می خواهیم به دست نمی آوریم زیرا بر اساس کلام خداوند عمل نمی کنیم. یکی از رایج ترین اشتباهات زمانی رخ می دهد که می خواهیم به چیزی ایمان بیاوریم که خداوند به ما وعده اش را نداده است.

مثلاً، بر اساس کتاب مقدس زوج ها در مورد بچه دار شدن باید به خداوند اعتماد کنند زیرا کلام او وعده ای دارد که آنها می توانند به آن تکیه کنند. من زوجی را می شناسم که دکترها به آنها گفتند که هرگز بچه دار نخواهند شد. اما آنها بر اساس دو وعده ای که در ادامه می بینیم، ایمان به خداوند را برگزیدند و امروز صاحب بچه های سالمی هستند:

خداي‌ خود را عبادت‌ نماييد تا نان‌ و آب‌ تو را بركت‌ دهد و بيماري‌ را از ميان‌ تو دور خواهم‌ كرد، و در زمينت‌ سقط‌ كننده‌ و نازا نخواهد بود و شمار روزهايت‌ را تمام‌ خواهم‌ كرد (خروج 25:23-26).

از همۀ قومها مبارك‌تر خواهي‌ شد، و در ميان‌ شما و بهايم‌ شما، نر يا ماده‌، نازاد نخواهد بود (تثنيه 14:7).

این وعده ها باید زوج هایی را که فرزند ندارند تشویق کنند! اما تلاش برای ایمان به تعیین جنسیت فرزند داستانی دیگر است. در انجیل وعدۀ خاصی به ما که با آن می توانیم جنسیت فرزند خود را تعیین کنیم، وجود ندارد. اگر می خواهیم ایمانی موثر داشته باشیم باید در چهارچوب کتاب مقدس بمانیم. ما تنها می توانیم به خداوند برای آنچه به ما وعده داده، اطمینان داشته باشیم.

بیایید وعده‌ای از کلام خداوند را با هم بررسی کنیم و بعد تصمیم بگیریم که بر اساس این وعده، به چه چیزی می توانیم ایمان داشه باشیم:

در همان موقع که فریاد فرمان الهی و صدای رئیس فرشتگان و بانگ شیپور شنیده می شود خود خداوند از آسمان به زیر خواهد آمد و اول کسانی که در ایمان به مسیح مرده اند خواهند برخاست (اول تسالونیکیان 16:4).

بر اساس این بخش از کتاب مقدس، می توانیم ایمان بیاوریم که مسیح باز خواهد گشت.

اما می توانیم با ایمان دعا کنیم که مسیح فردا بیاید؟ خیر، زیرا این آیات و هیچ آیۀ دیگری چنین وعده ای به ما نداده است. در حقیقت مسیح گفت که هیچ کس روز و ساعت بازگشت او را نمی داند.

البته می توانیم امید داشته باشیم که فردا مسیح خواهد آمد، اما هیچ تضمینی نیست که چنین چیزی رخ می دهد. زمانی که با ایمان دعا می کنیم مطمئن هستیم که آنچه می خواهیم رخ خواهد داد زیرا وعدۀ خداوند را در مورد آن داریم.

بر اساس همین آیات، می توانیم مطمئن باشیم که جسم مومنانی که مرده اند در بازگشت مسیح قیام خواهند کرد. اما آیا می تونیم ایمان داشته باشیم که از میان ما کسانی که در زمان بازگشت مسیح زنده هستند، همزمان با آنان که «در ایمان به مسیح مردند» یا قبل از آنها جسمشان قیام خواهد کرد؟ خیر، زیرا این آیات عکس این را می گویند: «اول کسانی که در ایمان به مسیح مرده اند خواهند برخاست.» در حقیقت، دقیقاً آیۀ بعدی می گوید، «و سپس آن کسانی که از میان ما زنده می مانند همراه با آنها در ابرها بالا برده خواهند شد» (اول تسالونیکیان 17:4). بنابراین امکان ندارد که در زمان بازگشت مسیح، آنهایی که در ایمان به مسیح مردند، اول قیام نکنند. کلام خداوند تنها چنین وعده‌ای می دهد.

اگر قرار است به خاطر چیزی به خدا ایمان داشته باشیم، باید مطمئن باشیم که خداوند هم آن را برای ما می خوهد. تنها راه فهمیدن اراده و خواست خداوند خواندن انجیل است.

ایمان در قلمرو طبیعی هم، به همین روش عمل می کند. اطمینان از اینکه من فردا بعد از ظهر قرار است سری به خانۀ شما بزنم احمقانه است مگر اینکه قبلاً قول آن را داده باشم.

ایمان بدون اینکه وعده‌ای در کار باشد در واقع اصلاً ایمان نیست – حماقت است. بنابراین قبل از اینکه از خداوند چیزی بخواهید، از خودتان سوال کنید، کدام بخش از کتاب مقدس وعدۀ آنچه من می خواهم را داده است؟ اگر وعده‌ای در کار نباشد، هیچ پایه و اساسی برای ایمان شما وجود ندارد.

دومین اشتباه رایج دربارۀ ایمان (A Second Common Mistake)

مسیحیان بسیاری تلاش می کند تا ایمان بیاورند که یکی از وعده های خداوند در زندگیشان به وقوع خواهد پیوست، بدون آنکه به همۀ شروطی که همراه این وعده هستند عمل کنند. مثلاً، شنیده‌ام که مسیحیان از مزمور37 نقل می کنند: «انجیل می گوید که خداوند خواسته های قلبی من را برآوده خواهد کرد. من به این مسئله ایمان دارم.»

اما کتاب مقدس تنها نمی گوید خداوند خواسته های قلبی من را برآوده خواهد کرد. در زیر آنچه می گوید را

می بینیم:

بسبب‌ بدكاران‌ خود را آزرده‌ خاطر مكن‌ و بر آدمهاي‌ شرور حسد مبر. آنها مانند علف‌ بي‌دوام‌، بزودي‌ پژمرده‌ شده‌، از بين‌ خواهند رفت‌ بر خداوند توكل‌ نما و نيكويي‌ كن‌ تا در زمين‌ خود در كمال‌ امنيت‌ زندگي‌ کني‌. با خدا خوش‌ باش‌ و او آرزوي‌ دلت‌ را به‌ تو خواهد داد. خودت‌ را به‌ خداوند بسپار و بر او تكيه‌ كن‌ و او تو را ياري‌ خواهد داد (مزمور 1:37-5).

چندین شرط باید انجام شود اگر قرار است ایمان بیاوریم که خداوند خواستۀ دلمان را به ما خواهد داد. در حقیقت، در متن بالا من حداقل 8 شرط می بینم. ما برکات وعده داده شده را دریافت نمی کنیم مگر اینکه تمام شروط را به انجام برسانیم. ایمان ما هیچ پایه و اساسی ندارد.

مسیحیان همچنین دوست دارند وعدۀ موجود درفلیپیان 19:4 را نقل کنند: «خداوند با ثروت عظیم خود تمام احتیاجات ما را رفع خواهد کرد.» اما شرایطی برای این وعده وجود دارد؟ قطعاً بله.

اگر در فلیپیان 19:4 متن کلام را در نظر بگیرید، متوجه خواهید شد که وعده، وعده ای برای همۀ مسیحیان نیست. بلکه خطاب به مسیحیانی است که خود اعطا کننده بودند. پولس می داند که خداوند تمام احتیاجات فیلیپیان را برآورده خواهد کرد زیرا آنها برای او هدیه‌ای فرستاده بودند. از آنجایی آنها پیش از هر چیزی برای به دست آوردن ملکوت خداوند تلاش می کردند، چنانچه مسیح فرمان داده بود، خداوند هم احتیاجات آنها را برآورده خواهد کرد، همانطور که مسیح وعده داده بود (متی 33:6 را ببینید). بسیاری از وعده هایی که خداوند در انجیل به ما دربارۀ تامین احتیاجات مادی ما داده است، این شرط را در بر دارد که ما خود نیز اعطا کننده باشیم.

اگر به فرامین خداوند دربارۀ اموالمان عمل نمی کنیم، حق نداریم فکر کنیم که می توانیم به خداوند برای برآورده شدن احتیاجاتمان اطمینان داشته باشیم. بر اساس عهد عتیق، خداوند به مردم گفت که لعن شده اند چرا که ده یک و هدایا را نداده اند (ملاکی 8:3-12 را ببینید).

بسیاری از برکاتی که در انجیل به ما وعده داده شده است به فرمانبرداری ما از خداوند بستگی دارد. بنابراین، قبل از اینکه تلاش کنیم برای چیزی به خدا ایمان و اطمینان داشته باشیم، باید از خود بپرسیم: «آیا من به تمام شروطی که همراه این وعده هستند، عمل می کنم؟»

سومین اشتباه رایج دربارۀ ایمان (A Third Common Mistake)

در عهد جدید، مسیح شرطی را عنوان می کند که هر زمانی که دعا می کنیم و چیزی می خواهیم، به کار ما

می آید:

اين كه مي گويم عين حقيقت است: اگر به خدا ايمان داشته باشيد، مي توانيد به اين كوه بگوييد كه برخيزد و در دريا بيفتد، و فرمان شما را بي چون و چرا اطاعت خواهد كرد. فقط كافي است كه به آنچه مي گوييد واقعاً ايمان داشته باشيد و شك به خود راه ندهيد. خوب گوش كنيد: اگرايمان داشته باشيد، هر چه در دعا بخواهيد خدا به شما خواهد داد. (مرقس 22:11-24).

شرطی که مسیح در این آیات می گوید این است، ایمان داشته باشید که آنچه می خواهید به دست خواهید آورد. بسیاری از مسیحیان به اشتباه زمانی که پاسخ به دعایشان را می بینند، باور می کنند. آنها باید ایمان داشته باشند که دریافت خواهند کرد، نه اینکه دریافت کرده اند.

زمانی که از خداوند چیزی می خواهیم که به ما وعده اش را داده است، با اطمینان از اینکه آن را دریافت می کنیم دعا می کنیم و شکرگزاری از خداوند را در همان زمان آغاز می کنیم. ما می بایست ایمان داشته باشیم که خداوند پاسخ ما را داده است ، قبل از اینکه آن را ببینیم نه پس از آن. باید تقاضایمان را از خداوند با شکرگزاری همراه کنیم، چنانچه پولس نوشت:

از هیچ چیز نگران نباشید ، بلکه همیشه در هر مورد با دعا و مناجات و سپاسگزاری تقاضاهای خود را در پیشگاه خدا ابراز نمائید (فلیپیان 6:4).

همانطور که پیشتر نیز گفتم، اگر ایمان در قلب ما باشد، به طور طبیعی اعمال و کارهای ما مطابق با ایمان ما خواهد بود. مسیح گفت، «زبان از آنچه دل را پر ساخته است سخن می گوید» (متی 34:12).

برخی از مسیحیان اشتباه دیگری مرتکب می شوند و مدام یک چیز را از خداوند می خواهند و همین تکرار یعنی آنها باور ندارند که آنچه می خواهند دریافت کرده اند. اگر زمانی که دعا می کنیم ایمان داشته باشیم که آنچه می خواهیم را دریافت کرده ایم، نیازی نداریم که مدام خواسته مان را تکرار کنیم. همین که تقاضای خود را مدام تکرار می کنیم به این معناست که شک داریم که خداوند اولین بار که از او خواستیم، ندای ما را شنیده باشد.

آیا مسیح تقاضای خود را بیشتر از یکبار مطرح نکرد؟

(?Didn’t Jesus Make the Same Request More Than Once)

مسیح هنگام دعا در باغ جتسیمانی، یک خواسته را سه بار تکرار کرد (متی 39:26-44 را ببینید). اما به یاد داشته باشید که او با ایمان مطابق با ارادۀ آشکار شدۀ خداوند، دعا نمی کرد. در واقع، هر سه بار برای یافتن راهی برای گریز از صلیب دعا کرد، اما می دانست که تقاضای او برخلاف ارادۀ خداوند است. به همین دلیل است که سه بار در دعا خود را تسلیم ارادۀ پدر آسمانی اش کرد.

همین دعای مسیح اغلب به اشتباه به عنوان مدلی برای همۀ دعاها استفاده می شود، چنانچه برخی بر اساس همین آیات به مردم تعلیم می دهند که دعا باید با این کلمات پایان یابد: «اگر ارادۀ تو بر این است» یا «نه به ارادۀ من بلکه به ارادۀ تو.»

بازهم باید به یاد داشته باشیم که مسیح در دعاهای خود تقاضایی را مطرح کرد که خود می دانست خواست خداوند نیست. انجام چنین کاری توسط ما نه تنها اشتباه است بلکه نشان دهندۀ کامل نبودن ایمان ماست. اینکه ما مثلاً دعا کنیم، «خداوندا من به گناه خود نزد تو اعتراف می کنم و از تو می خواهم که مرا عفو کنی، اگر ارادۀ تو بر این است،» نشان می دهد که شاید خداوند نمی خواهد ما را ببخشاید. اما می دانیم که در انجیل به ما وعده داده شده است، که اگر به گناهان خود اعتراف کنیم خداوند ما را می بخشد (اول یوحنا 9:1 را ببینید). بنابراین چنین دعایی نشان دهندۀ عدم ایمان انسان به ارادۀ خداوند است.

مسیح همۀ دعاهای خود را با کلمات «نه به اراده من بلکه به اراده تو،» پایان نداد. تنها یک مورد وجود دارد که او دعایش را اینطور پایان داده باشد و آن هم زمانی است که او به ارادۀ پدر آسمانی خود سرسپرد با وجود اینکه می دانست چه رنجی را متحمل خواهد شد.

از سویی دیگر، در صورتی که ما ارادۀ خداوند را در موقعیتی خاص نمی دانیم به این دلیل که او آن را برای ما آشکار نکرده است، می توانیم دعای خود را با کلمات «نه به اراده من بلکه به اراده تو،» پایان دهیم. یعقوب نوشت:

ای کسانی که می گوئید: «امروز یا فردا به فلان شهر می رویم و در آنجا تجارت می کنیم و سود فراوان می بریم» ولی نمی دانید فردا چه خواهد شد. حیات شما مثل بخاری است که لحظه‌ای دیده میشود و بعد از بین می رود. در عوض آن شما باید بگوئید «اگر خدا بخواهد ما زنده می مانیم تا چنین و چنان کنیم.» شما از خودستائی لذت می برید و این صحیح نیست (یعقوب 13:4-16).

بعد از اینکه تقاضایمان را که بر اساس وعدۀ خداوند است مطرح کردیم و تمام شروط را به جا آوردیم، چه باید بکنیم؟ باید پیوسته از خداوند به خاطر پاسخی که ایمان داریم دریافت کرده ایم سپاسگذاری کنیم. از طریق ایمان و صبر است که وارث وعده های خداوند می شویم (عبرانیان 12:6). شیطان مسلماً تلاش خواهد کرد که ما را به انداختن شک و تردید به وجودمان، شکست بدهد اما ما باید بدانیم که ذهن ما میدان جنگ است. زمانی که افکار شک آمیز به ذهنمان هجوم می آورند، تنها باید جای آنها را به افکاری که بر اساس وعده های خداوند هستند بدهیم و با ایمان کلام خداوند را بگوییم. وقتی این کار را بکنیم، شیطان خواهد گریخت (یعقوب 7:4؛ اول پطرس 8:5-9 را ببینید).

مثالی از ایمان در عمل (An Example of Faith in Action)

یکی از مثالهای انجیل دربارۀ ایمان عملی داستان راه رفتن پطرس بر آب است. بیایید داستان را بخوانیم و ببینیم که چه چیزی از آن می آموزیم.

آنگاه عیسی شاگردان را وادار ساخت که سوار قایق شده قبل از او به طرف دیگر دریا بروند تا خودش مردم را مرخص نماید. پس از انجام این کار عیسی به بالای کوهی رفت تا به تنهائی دعا کند. وقتی شب شد او در آنجا تنها بود. در این موقع قایق در وسط دریا به علت باد مخالف گرفتار امواج شده بود. بین ساعت سه و شش صبح عیسی در حالیکه بر روی دریا قدم میزد نزد آنها آمد. وقتی شاگردان، عیسی را دیدند که بر روی آب دریا راه میرود آنقدر ترسیدند که با وحشت فریاد زده گفتند: «این یک شبح است .» عیسی فورأ به ایشان گفت : «دل قوی دارید ، من هستم ، نترسید» پطرس گفت: « ای خداوند اگر تو هستی بمن دستور بده تا من هم بر روی آب نزد تو بیایم .» عیسی فرمود: «بیا». پطرس از قایق پائین آمد و بر روی آب به طرف عیسی رفت. اما وقتی شدت طوفان را دید ، به وحشت افتاد و در حالیکه در آب غرق میشد فریاد زد: «خداوندا، نجاتم بده» عیسی فورأ رسید و دست او را گرفته گفت: «ای کم ایمان ، چرا شک کردی ؟» آنها سوار قایق شدند و باد قطع شد و کسانی که در قایق بودند به پای او افتاده می گفتند: «تو واقعأ پسر خدا هستی» (متی 22:14-23).

این مسئله که پیروان مسیح چندی قبل از این واقعه گرفتار طوفانی دیگر در قایقی در دریاچۀ جلیل شده بودند، هم با اهمیت است (متی 23:8-27 را ببینید). در طول آن حادثه عیسی با آنها بود و بعد از اینکه طوفان را با نهیب آرام کرد، شروع به سرزنش یاران خود به دلیل محکم نبودن ایمانشان کرد. قبل از عزیمت برای این سفر به آنها گفته بود که می خواهد یارانش به آن سوی دریاچه بروند (مرقس 35:4 را ببینید). اما، زمانی که طوفان شد، آنها بیشتر تحت تاثیر حوادث قرار گرفتند و باور کردند که خواهند مرد. عیسی از آنها توقع داشت که حداقل نترسند.

اما این بار مسیح آنها را به تنهایی روانۀ دریای جلیل کرد. مطمئناً روح القدس از او خواسته بود که چنین کند و حتماً خداوند می دانست که باد مخالفی در آن شب خواهد وزید. خداوند می خواست که موقعیتی برای آنها به وجود بیاورد. به خاطر آن باد های مخالف، سفری چند ساعته، تمام شب را به طول انجامید. ما باید حواریون را به دلیل پایداریشان بشناسیم اما آیا واقعاً آنها ایمان داشتند که بادها آرام خواهند شد (با وجود اینکه چند روز پیش از آن این را تجربه کرده بودند)؟جالب است که در انجیل مرقس ثبت شده است که زمانی که مسیح روی آب نزد آنها رفت، «عیسی خواست‌ از ايشان‌ بگذرد» (مرقس 48:6). او زمانی که او به طور معجزه آسا روی آب راه می رفت، می خواست آنها را ترک کند به تنهایی با مشکلشان روبه رو شوند! این جریان نشان می دهد که آنها توکل بر خداوند نداشتند. به این فکر کنید که معجزه گر تا به حال چند بار از کنار ما رد شده است زمانی که در قایق زندگی علیه طوفان مشکلات پارو می زنیم.

اصول ایمان (Principles of Faith)

مسیح در پاسخ به اعتراضات پطرس یک کلمه پاسخ داد: «بیا.» اگر پطروس تلاش کرده بود که قبل از این کلمه بر روی آب راه برود، فوراً غرق می شد، چرا که وعده‌ای وجود نداشت که تقاضای او بر اساس آن باشد. او نه با ایمان که با جسارت گام برداشت. به همین ترتیب اگر هریک از حواریون مسیح بعد از اینکه او این کلمه را گفت، تلاش می کردند قدم به آب گذارند حتماً غرق می شدند زیرا مسیح این کلمه را به پطرس گفته بود و به او وعده داده بود. ما نیز قبل از اینکه به وعدۀ خداوند اطمینان پیدا کنیم باید تشخیص دهیم که این وعده خطاب به ما بوده است یا خیر و آیا ما تمام شروط را به جا می آوریم.

پطرس در لحظه‌ای که اطمینان یافت، قدم بر آب گذاشت، اگرچه شکی نیست که او هم اندکی قبل از ترس شبهی وحشت زده شده بود و زمانی که گام اول را برداشت اندکی شک داشت. اما برای دریافت معجزه باید بر اساس ایمان خود عمل می کرد. اگر او به دکل قایق چسبیده و انگشت خود را به آب می زد تا ببینید که آب وزن او را تحمل می کند یا نه، هرگز معجزه را تجربه نمی کرد. به همین صورت ما هم قبل از دریافت معجزه باید در برهه‌ای از زمان نسبت به وعدۀ خداوند متعهد باشیم و بر اساس ایمانمان عمل کنیم. همیشه زمانی برای آزمودن ایمان ما وجود دارد. گاهی، زمان آزمون کوتاه و گاهی طولانی است. اما زمانی نیز خواهد بود که ما گواه حواس خود را نادیده می گیریم و بر اساس کلام خداوند عمل می کنیم.

پطرس ابتدا خوب پیش رفت. اما زمانی که به غیرممکن بودن کاری که انجام می داد فکر کرد و متوجه طوفان و امواج دریا شد، وحشت زده شد. شاید از ترس برداشتن گامی دیگر، از راه رفتن منصرف شد. و در حال تجربه کردن معجزه، ناگهان خود را در حال غرق شدن یافت. زمانی که شروع می کنیم باید با ایمان ادامه دهیم و بر اساس آن عمل کنیم. به راه خود ادامه دهید.

پطرس داشت غرق می شد زیرا شک کرد. مردم اغلب دوست ندارند خود را به دلیل کمبود ایمان سرزنش کنند و ترجیح می دهند که ایراد را در خداوند ببینند. اما به نظر شما اگر پطرس به راحتی به قایق باز می گشت و به بقیۀ حواریون می گفت، «تنها خواست خداوند بود که من بخشی از راه را برای رفتن نزد عیسی روی آب قدم برداشتم،» عکس العمل عیسی چه بود.

پطرس شکست خورد زیرا ترسید و ایمان خود را از دست داد. اینها حقایقی روشن و ساده هستند. مسیح به او اعتراض نکرد، بلکه فوراً دست خود را دراز کرد تا پطرس، چیزی ثابت برای نگه داشتن، داشته باشد. و فوراً از او پرسید که چرا شک کرده است. پطرس دلیل خوبی برای شک خود نداشت، زیرا کلام پسر خداوند اطمینان بخش تر از هر چیزی است. هیچ کدام از ما هرگز دلیل خوبی برای شک کردن به کلام خداوند، ترسیدن و یا نگران شدن، نداریم.

کتاب مقدس پر است از پیروزی هایی که نتیجۀ ایمان است و شکست هایی که نتیجۀ شک است. کالیب و یوشع به سرزمین موعود به خاطر ایمان خود رسیدند در حالی که بیشتر همراهان آنها در بیابان به خاطر شکی که داشتند هلاک شدند (اعداد 26:14-30 را ببینید). حواریون مسیح احتیاجات خود را فراهم کرده و دو به دو برای موعظۀ بشارت سفر می کردند (لوقا 35:22 را ببینید)، اما یکبار به دلیل کم بودن ایمانشان نتوانستند روح ناپاک را خارج کنند (متی 19:17-20 را ببینید). بسیاری از بیماران معجزۀ شفا را تحت خدمت عیسی دریافت کردند در حالی که در شهر ناصره، همشهریان عیسی به دلیل بی ایمانیشان بیمار ماندند (مرقس 5:6-6 را ببینید).

مانند همۀ آنها، من هم بنابر ایمان و یا شک خود موفقیت و شکست را تجربه کرده‌ام. اما من به خاطر شکستی که داشتم خداوند را مقصر نمی‌دانم. هرگز برای توجیه خودم او را محکوم نمی‌کنم. در پی توضیح پیچیده‌ای از الهیات که ارادۀ خداوند را جعل کند نیز، نیستم. می‌دانم که برای خداوند دروغ گفتن غیرممکن است. پس زمانی که شکست می‌خورم، از بی ایمانی خود توبه می کنم و سعی می‌کنم که دوباره بر روی آب راه بروم. متوجه شده‌ام که مسیح همیشه من را می‌بخشد و مانع غرق شدنم می شود!

نتیجه مشخص است: مومنان سعادتمند می‌شوند و کافران نمی‌شوند! خادم شاگرد ساز از مثالهای مسیح پیروی می‌کند. او خود پر از ایمان است، و به شاگردان خود این پند را می دهد، «به خداوند ایمان داشته باشید!» (مرقس 22:11).

171