Maëc daàu chuû ñeà chöõa laønh thieân thöôïng coù phaàn naøo gaây tranh luaän, nhöng khoâng laø ñieàu khoù hieåu trong Kinh Thaùnh. Thaät ra, moät phaàn möôøi taát caû ñieàu ñöôïc vieát trong boán saùch Phuùc AÂm lieân quan ñeán chöùc vuï chöõa laønh cuûa Chuùa Gieâ-su. Coù nhöõng lôøi höùa veà söï chöõa laønh thieân thöôïng trong Cöïu Öôùc, trong caùc saùch Phuùc AÂm vaø trong caùc thö tín taân öôùc. Ngöôøi bònh coù theå tìm ñöôïc söï khích leä lôùn trong löôïng lôùn nhöõng caâu Kinh Thaùnh xaây döïng ñöùc tin naøy.

Söï quan saùt toång quaùt cuûa toâi khaép theá giôùi laø nôi caùc Hoäi thaùnh ñaày ngöôøi tin keát öôùc cao (moân ñoà thaät), söï chöõa laønh thieân thöôïng thöôøng xaõy ra hôn. Nôi Hoäi thaùnh haâm haåm vaø theá tuïc, söï chöõa laønh thieân thöôïng thöôøng hieám khi xaõy ra.[1] Ñieàu naøy khoâng neân khieán chuùng ta ngaïc nhieân, nhö Chuùa Gieâ-su baûo chuùng ta moät trong nhöõng daáu hieäu seõ theo sau keû tin laø hoï ñaët tay treân keû ñau vaø keû ñau seõ laønh (Maùc 16:18). Neáu chuùng ta phaûi phaùn xeùt caùc Hoäi thaùnh baèng daáu laï Chuùa Gieâ-su tuyeân boá seõ theo sau keû tin, chuùng ta coù theå phaûi keát luaän laø nhieàu Hoäi thaùnh khoâng coù nhöõng ngöôøi tin:

“Ngaøi phaùn cuøng caùc söù ñoà raèng: Haõy ñi khaép theá gian, giaûng Tin laønh cho moïi ngöôøi. Ai tin vaø chòu pheùp baùp teâm, seõ ñöôïc roãi; nhöng ai chaúng tin seõ bò ñoaùn phaït. Vaäy nhöõng keû tin seõ ñöôïc caùc daáu laï naày: Laáy danh ta maø tröø quæ; duøng tieáng môùi maø noùi; baét raén trong tay; neáu uoáng gioáng chi ñoäc, cuõng chaúng haïi gì; heã ñaët tay treân keû ñau, thì keû ñau seõ laønh.” (Maùc 16:15-18)

Ngöôøi ñaøo taïo moân ñoà noi theo chöùc vuï hoaøn haûo cuûa Ñaáng Christ chaéc seõ söû duïng aân töù cuûa Ngaøi ñeå thuùc ñaåy chöùc vuï chöõa laønh trong taàm aûnh höôûng cuûa mình. Ngöôøi ñoù bieát söï chöõa laønh thieân thöôïng ñaåy maïnh nöôùc Trôøi ít nhaát trong hai caùch. Tröôùc heát, pheùp laï chöõa laønh laø söï quaûng caùo tuyeät vôøi cho Phuùc AÂm, ñieàu maø baát kyø ñöùa treû naøo khi ñoïc caùc saùch Phuùc AÂm hay saùch Coâng vuï Söù ñoà ñeàu hieåu (nhöng nhieàu ngöôøi haàu vieäc Chuùa vôùi nhöõng baèng caáp cao döôøng nhö khoâng hieåu noåi). Thöù nhì, caùc moân ñoà khoûe maïnh khoâng bò ngaên trôû trong chöùc vuï vì nhöõng bònh taät caù nhaân.

Ngöôøi ñaøo taïo moân ñoà cuõng caàn nhaïy beùn vôùi nhöõng thuoäc vieân trong thaân theå Ñaáng Christ mong öôùc ñöôïc chöõa laønh nhöng khoù khaên ñeå nhaän laõnh. Hoï thöôøng caàn söï höôùng daãn meàm moûng vaø khích leä nheï nhaøng, ñaëc bieät laø neáu hoï ñaõ gia taêng söï ñoái nghòch vôùi baát kyø söù ñieäp chöõa laønh naøo. Ngöôøi ñaøo taïo moân ñoà ñoái dieän moät choïn löïa: ngöôøi ñoù coù theå traùnh neù daïy veà ñeà taøi chöõa laønh lieân thöôïng, trong tröôøng hôïp ñoù seõ khoâng ai bò vaáp phaïm vaø seõ khoâng coù ai ñöôïc chöõa laønh. Hoaëc ngöôøi ñoù daïy doã trong söï yeâu thöông veà ñeà taøi naøy, chaáp nhaän söï vaáp phaïm vaø giuùp cho ngöôøi khaùc kinh nghieäm söï chöõa laønh. Veà phöông dieän caù nhaân, toâi choïn choïn löïa thöù hai vaø tin ñieàu ñoù laø theo göông Chuùa Gieâ-su.

Söï Chöõa Laønh Taïi Thaäp Giaù (Healing on the Cross)

Choã toát nhaát baét ñaàu hoïc veà söï chöõa laønh thieân thöôïng laø Esai 53, thöôøng ñöôïc xem laø söï tieân tri veà Ñaáng Meâsi. Qua Thaùnh Linh, Esai noùi caùch sinh ñoäng veà söï cheát hy sinh cuûa Chuùa Gieâ-su vaø coâng taùc Ngaøi Hoaøn thaønh treân thaäp töï giaù:

“Thaät ngöôøi ñaõ mang söï ñau oám cuûa chuùng ta, ñaõ gaùnh söï buoàn böïc cuûa chuùng ta; maø chuùng ta laïi töôûng raèng ngöôøi ñaõ bò Ñöùc Chuùa Trôøi ñaùnh vaø ñaäp, vaø laøm cho khoán khoå. Nhöng ngöôøi ñaõ vì toäi loãi chuùng ta maø bò veát, vì söï gian aùc chuùng ta maø bò thöông, Bôûi söï söûa phaït ngöôøi chòu chuùng ta ñöôïc bình an, bôûi laèn roi ngöôøi chuùng ta ñöôïc laønh bònh. Chuùng ta thaûy ñeàu nhö chieân ñi laïc, ai theo ñöôøng naáy: Ñöùc Gieâ-hoâ-va ñaõ laøm cho toäi loãi cuûa heát thaûy chuùng ta ñeàu chaát treân ngöôøi.” (EÂsai 53:4-6)

Do söï haø hôi cuûa Thaùnh Linh, Esai tuyeân boá Chuùa Gieâ-su mang laáy söï ñau buoàn vaø buoàn raàu cuûa chuùng ta. Moät baûn dòch toát hôn cuûa ngoân ngöõ goác Heâbôrô chæ ra Chuùa Gieâ-su mang laáy bònh taät vaø söï ñau ñôùn cuõa chuùng ta, nhö nhieàu baûn dòch ñaùng tin caäy chæ ra trong ghi chuù thaâm chieáu.

Töø Heâbôrô dòch söï ñau buoàn trong Esai 53:4 laø töø choli cuõng ñöôïc tìm thaáy trong Phuïc truyeàn 7:15, 28:61; I Vua 17:17; II Vua 1:2, 8:8 vaø II Söû 16:12, 21:15. Trong taát caû nhöõng tröôøng hôïp naøy noù ñöôïc dòch laø bònh taät hoaëc bònh.

Töø dòch veà söï buoàn raàu trong tieáng Heâbôrô maø makob cuõng coù theå ñöôïc tìm thaáy trong Gioùp 14:22 vaø 33:19. Trong caû hai tröôøng hôïp naøy noù ñöôïc dòch laø ñau ñôùn.

Vôùi taát caû ñieàu naøy, Esai 53:4 ñöôïc dòch chính xaùc hôn laø “Thaät chính Ngaøi ñaõ mang laáy bònh taät cuûa chuùng ta vaø söï ñau ñôùn cuûa chuùng ta”. Thöïc teá naøy ñöôïc xaùc nhaän bôûi söï trích daãn cuûa Mathiô veà Esai 53:4 trong Phuùc AÂm: “Chính Ngaøi ñaõ laáy ñi söï ñau yeáu cuûa chuùng ta vaø ñem ñi bònh taät cuûa chuùng ta” (Math 8:17).

Khoâng theå troán traùnh nhöõng söï kieän naøy, moät soá coá thuyeát phuïc chuùng ta Esai ñang noùi cho chuùng ta veà nhöõng “bònh taät thuoäc linh”. Tuy nhieân, söï trích daãn cuûa Mathiô veà Esai 53:4 khoâng coøn nghi ngôø laø Esai ñang noùi veà bònh taät thuoäc theå theo nghóa ñen. Chuùng ta haõy ñoïc theo maïch vaên cuûa noù:

“Ñeán chieàu, ngöôøi ta ñem cho Ñöùc Chuùa Gieâ-su nhieàu keû bò quæ aùm, Ngaøi laáy lôøi noùi maø ñuoåi quæ ra; cuõng chöõa ñöôïc heát thaûy nhöõng ngöôøi bònh, vaäy cho ñöôïc öùng nghieäm lôøi cuûa Ñaáng tieân tri EÂ-sai ñaõ noùi raèng: Chính Ngaøi ñaõ laáy taät nguyeàn cuûa chuùng ta, vaø gaùnh bònh hoaïn cuûa chuùng ta.” (Math 8:16-17, phaàn nhaán maïnh ñöôïc theâm vaøo)

Mathiô roõ raøng tuyeân boá raèng söï chöõa laønh thuoäc theå ñöôïc thöïc hieän bôûi Chuùa Gieâ-su laø söï öùng nghieäm cuûa Esai 53:4. Vì vaäy, khoâng nghi ngôø gì laø Esai 53:4 chæ veà Ñaáng Christ mang laáy ñau yeáu vaø bònh taät thuoäc theå cuûa chuùng ta.[2] Y nhö Kinh Thaùnh noùi Chuùa Gieâ-su ñaõ mang laáy toäi loãi chuùng ta (Esai 53:11), Kinh Thaùnh cuõng noùi Ngaøi ñaõ mang laáy bònh taät vaø ñau yeáu cuûa chuùng ta, ñaây laø tin töùc neân khieán moïi ngöôøi bònh vui möøng. Vì teá leã ñeàn toäi cuûa Ngaøi, Chuùa Gieâ-su ñaõ cung öùng cho chuùng ta söï cöùu roãi vaø söï chöõa laønh.

Moät Caâu Hoûi Ñöôïc Ñaët Ra

(A Question Asked)

Nhöng neáu ñoù laø thaät, moät soá ngöôøi hoûi, thì taïi sao khoâng phaûi laø moïi ngöôøi ñöôïc chöõa laønh? Caâu traû lôøi cho caâu hoûi naøy ñöôïc traû lôøi toát nhaát baèng vieäc hoûi moät caâu hoûi khaùc: Taïi sao khoâng phaûi moïi ngöôøi ñöôïc taùi sanh? Taát caû khoâng ñöôïc taùi sanh vì hoaëc hoï chöa ñöôïc nghe Phuùc AÂm hoaëc hoï khoâng tin Phuùc AÂm ñoù. Vì vaäy cuõng vaäy moãi ngöôøi phaûi chieám höõu söï chöõa laønh cho mình qua ñöùc tin cuûa chính mình. Nhieàu ngöôøi chöa töøng ñöôïc nghe leõ thaät tuyeät vôøi laø Chuùa Gieâ-su mang laáy bònh taät cuûa hoï; ngöôøi khaùc ñöôïc nghe nhöng töø khöôùc noù.

Thaùi ñoä cuûa Ñöùc Chuùa Cha vôùi bònh taät baøy toû raát roõ raøng bôûi chöùc vuï cuûa Con yeâu daáu Ngaøi, laø Ñaáng laøm chöùng veà chính mình:

“Vaäy, Ñöùc Chuùa Gieâ-su caát tieáng phaùn cuøng hoï raèng: Quaû thaät, quaû thaät, ta noùi cuøng caùc ngöôi, Con chaúng töï mình laøm vieäc gì ñöôïc; chæ laøm ñieàu chi maø Con thaáy Cha laøm; vì moïi ñieàu Cha laøm, Con cuõng laøm y nhö vaäy.” (Giaêng 5:19)

Chuùng ta ñoïc saùch Heâbôrô thaáy Chuùa Gieâ-su laø “daáu aán cuûa baûn theå Ngaøi” (Heâb 1:3). Khoâng coøn thaéc maéc veà thaùi ñoä cuûa Chuùa Gieâ-su vôùi bònh taät ñöôïc ñoàng nhaát hoùa vôùi thaùi ñoä cuûa Cha Ngaøi vôùi bònh taät.

Thaùi ñoä cuûa Chuùa Gieâ-su laø gì? Chöa laàn naøo Chuùa Gieâ-su quay laïi vôùi moät ai ñeán xin Ngaøi chöõa laønh. Chöa laàn naøo Ngaøi noùi cuøng moät ngöôøi bònh mong öôùc ñöôïc chöõa laønh laø “Khoâng, yù Chuùa khoâng muoán chöõa laønh ngöôi vì vaäy ngöôi cöù chòu bònh ñi”. Chuùa Gieâ-su luoân chöõa laønh ngöôøi bònh ñeán cuøng Ngaøi, vaø moät khi hoï ñöôïc laønh Ngaøi thöôøng baûo hoï laø ñöùc tin hoï ñaõ chöõa laønh hoï. Hôn theá, Kinh Thaùnh tuyeân boá Ñöùc Chuùa Trôøi khoâng heà thay ñoåi (Malachi 3:6) vaø Chuùa Gieâ-su Christ “hoâm qua, hoâm nay cho ñeán ñôøi ñôøi khoâng heà thay ñoåi: (Heâb 13:8).

Söï Chöõa Laønh Ñöôïc Tuyeân Boá

(Healing Proclaimed)

Thaät khoâng may, söï cöùu roãi ngaøy nay ñaõ bò giaûm thieåu coøn ít hôn söï tha toäi. Nhöng töø Hy laïp thöôøng ñöôïc dòch “ñöôïc cöùu roãi” hay “söï cöùu roãi” aùm chæ nhöõng quan nieäm khoâng nhöõng chæ laø ñöôïc tha thöù, nhöng coøn laø söï giaûi cöùu vaø chöõa laønh hoaøn toaøn.[3] Chuùng ta haõy xem xeùt moät ngöôøi trong Kinh Thaùnh kinh nghieäm söï cöùu roãi trong nghóa ñaày troïn cuûa noù. Ong ñöôïc chöõa laønh bôûi ñöùc tin cuûa mình khi nghe Phaoloâ giaûng Phuùc AÂm trong thaønh phoá mình.

“Thì hai söù ñoà ñaõ bieát tröôùc, beøn troán traùnh trong caùc thaønh xöù Ly-cao-ni, laø thaønh Lít-trô, thaønh Ñeït-bô, vaø mieàn chung quanh ñoù,maø giaûng Tin laønh. Phao-loâ vaø Ba-na-ba taïi thaønh Lít-trô. Nôi thaønh Lít-trô coù moät ngöôøi lieät chaân, queø töø luùc môùi sanh ra, chaúng heà ñi ñöôïc. Ngöôøi ngoài vaø nghe Phao-loâ giaûng. Phao-loâ chaêm maét treân ngöôøi, thaáy coù ñöùc tin ñeå chöõa laønh ñöôïc, beøn noùi lôùn tieáng raèng: Ngöôi haõy chôø daäy, ñöùng thaúng chaân leân. Ngöôøi nhaûy moät caùi, roài ñi. (Coâng 14:6-10)

Löu yù laø maëc daàu Phaoloâ ñang giaûng “Phuùc AÂm”, ngöôøi naøy nghe ñieàu gì ñoù saûn sinh ñöùc tin trong loøng oâng ñeå nhaän söï chöõa laønh thuoäc theå. Toái thieåu, oâng phaûi nghe Phaoloâ noùi ñieàu gì ñoù veà chöùc vuï chöõa laønh cuûa Chuùa Gieâ-su vaø theå naøo Chuùa Gieâ-su ñaõ chöõa laønh moãi ngöôøi trong ñöùc tin caàu xin chöõa laønh. Coù leõ Phaoloâ cuõng ñeà caäp lôøi tieân tri cuûa Esai veà Chuùa Gieâ-su mang laáy ñau yeáu vaø bònh taät cuõa chuùng ta. Chuùng ta khoâng bieát, nhöng vì “ñöùc tin ñeán bôûi nghe” (Roâma 10:17), ngöôøi baïi naøy phaûi nghe ñieàu gì ñoù phaùt sinh ñöùc tin trong oâng ñeå ñöôïc laønh. Ñoâi ñieàu Phaoloâ noùi ñaõ thuyeát phuïc oâng laø Ñöùc Chuùa Trôøi khoâng muoán oâng cöù bò baïi maõi.

Chính Phao loâ phaûi tin Ñöùc Chuùa Trôøi muoán ngöôøi naøy ñöôïc laønh, neáu khoâng lôøi oâng khoâng bao giôø thuyeát phuïc ñöôïc ngöôøi naøy coù ñöùc tin cho söï chöõa laønh hoaëc oâng ñaõ khoâng baûo ngöôøi naøy ñöùng leân. Ñieàu gì xaõy ra neáu Phaoloâ noùi ñieàu maø nhieàu dieãn giaû ngaøy nay noùi? Ñieàu gì xaõy ra neáu oâng giaûng laø “YÙ muoán Ñöùc Chuùa Trôøi khoâng muoán moïi ngöôøi ñöôïc laønh”? Ngöôøi ñaøn oâng coù leõ ñaõ khoâng coù ñöùc tin ñeå ñöôïc laønh. Coù leõ ñieàu naøy giaûi thích taïi sao nhieàu ngöôøi hoâm nay khoâng ñöôïc chöõa laønh. Chính caùc dieãn giaû neân taïo caûm höùng cho ngöôøi ta coù ñöùc tin chöõa laønh hay huyû phaù ñöùc tin cuûa hoï.

Laïi löu yù laø ngöôøi naøy ñöôïc laønh bôûi ñöùc tin cuûa mình. Neáu khoâng tin thì oâng ñaõ cöù bò baïi daàu roõ raøng yù Chuùa cho oâng laø ñöôïc laønh. Hôn theá, coù leõ cuõng coù nhöõng ngöôøi bònh khaùc trong ñaùm ñoâng ngaøy ñoù nhöng chuùng ta khoâng thaáy coù söï kyù thuaät naøo ghi laïi ngöôøi naøo khaùc ñöôïc chöõa laønh. Neáu thaät nhö vaäy thì taïi sao hoï khoâng ñöôïc laønh? Cuøng moät lyù do ñoù cho nhieàu ngöôì chöa tin trong ñaùm ñoâng ngaøy ñoù ñaõ khoâng ñöôïc taùi sanh – vì hoï ñaõ khoâng tin söù ñieäp cuûa Phaoloâ.

Chuùng ta ñöøng bao giôø keát luaän laø yù Chuùa khoâng muoán chöõa laønh moïi ngöôøi döïa treân döõ kieän coù moät soá ngöôøi khoâng ñöôïc laønh. Cuõng y vaäy khi keát luaän yù Chuùa khoâng muoán moïi ngöôøi taùi sanh vì coù moät soá ngöôøi khoâng ñöôïc taùi sanh. Moãi ngöôøi phaûi tin Phuùc AÂm cho chính mình neáu ngöôøi ñoù muoán ñöôïc cöùu, moãi ngöôøi phaûi tin cho chính mình neáu ngöôøi ñoù muoán ñöôïc chöõa laønh.

Nhöõng Baèng Chöùng Hôn Nöõa Veà YÙ Muoán Chöõa Laønh

Cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi

(Further Proof of God “s Will to Heal)

Döôùi giao öôùc cuõ, söï chöõa laønh thuoäc theå ñöôïc bao goàm trong giao öôùc cuûa Israel vôùi Ñöùc Chuùa Trôøi. Chæ vaøi ngaøy sau khi rôøi khoûi Ai caäp, Ñöùc Chuùa Trôøi thöïc hieän lôøi höùa naøy cuøng daân Isarel:

“Ngaøi phaùn raèng: Neáu ngöôi chaêm chæ nghe lôøi Gieâ-hoâ-va Ñöùc Chuùa Trôøi ngöôi, laøm söï ngay thaúng tröôùc maët Ngaøi, laéng tai nghe caùc ñieàu raên vaø giöõ moïi luaät leä Ngaøi, thì ta chaúng giaùng cho ngöôi moät trong caùc bònh naøo maø ta ñaõ giaùng cho xöù EÂ-díp-toâ; vì ta laø Ñöùc Gieâ-hoâ-va, Ñaáng chöõa bònh cho ngöôi.” (Xuaát 15:26)

Baát cöù ngöôøi naøo thaønh thaät seõ phaûi ñoàng yù laø söï chöõa laønh thuoäc theå bao goàm trong giao öôùc cuûa Israel vôùi Ñöùc Chuùa Trôøi coøn tuyø thuoäc vaøo söï vaâng lôøi cuûa daân söï. (Ngaãu nhieân Phaoloâ ñaõ laøm roõ ñieàu naøy trong I Cor 11:27-31 laø söùc khoûe thuoäc theå döôùi thôøi giao öôùc môùi cuõng tuyø thuoäc vaøo söï vaâng lôøi cuûa chuùng ta).

Ñöùc Chuùa Trôøi cuõng höùa ñieàu naøy cho daân Israel:

“Ngöôi haõy haàu vieäc Gieâ-hoâ-va Ñöùc Chuùa Trôøi ngöôi; Ngaøi seõ ban ôn cho vaät aên uoáng cuûa ngöôi, vaø tieâu tröø caùc beänh hoaïn giöõa voøng ngöôi. Trong xöù ngöôi seõ chaúng coù ñaøn baø saûo thai hay laø ñaøn baø son seû. Ta seõ cho ngöôi ñöôïc tröôøng thoï.” (Xuaát 23:25-26, phaàn nhaán maïnh ñöôïc theâm vaøo).

“Ngöôi seõ ñöôïc phöôùc hôn moïi daân: nôi ngöôi seõ chaúng coù ai son seû, hoaëc nam hay nöõ, hoaëc con ñöïc hay con caùi trong baày suùc vaät cuûa ngöôi. Ñöùc Gieâ-hoâ-va seõ khieán caùc taät bònh lìa xa ngöôi; vaø nhöõng bònh laây cuûa xöù EÂ-díp-toâ kia, maø ngöôi ñaõ bieát, thì Ngaøi seõ chaúng giaùng cho ngöôi ñaâu, nhöng giaùng cho nhöõng keû naøo gheùt ngöôi.” (Phuïc 7:14-15, phaàn nhaán maïnh ñöôïc theâm vaøo).

Neáu söï chöõa laønh thuoäc theå coù trong giao öôùc cuõ, moät ngöôøi coù theå töï hoûi laøm theá naøo noù khoâng ñöôïc bao goàm trong giao öôùc môùi, neáu thaät giao öôùc môùi toát hôn giao öôùc cuõ nhö Kinh Thaùnh ñaõ tuyeân boá:

“Nhöng thaày teá leã thöôïng phaåm chuùng ta ñaõ ñöôïc moät chöùc vuï raát toân troïng hôn, vì Ngaøi laø Ñaáng trung baûo cuûa giao öôùc toát hôn, maø giao öôùc aáy laäp leân treân lôøi höùa toát hôn.” (Heâb 8:6, phaàn nhaán maïnh ñöôïc theâm vaøo).

Nhöõng Baèng Chöùng Ñöôïc Theâm Vaøo

(Yet Further Proof)

Kinh Thaùnh coù nhieàu caâu ñöa ra nhöõng baèng chöùng khoâng theå choái caõi laø yù Chuùa muoán chöõa laønh moïi ngöôøi. Toâi xin lieät keâ ra ba caâu roõ nhaát:

“Hôõi linh hoàn ta, khaù ngôïi khen Ñöùc Gieâ-hoâ-va! Moïi ñieàu gì ôû trong ta haõy ca tuïng danh thaùnh cuûa Ngaøi! Hôõi linh hoàn ta, haõy ngôïi khen Ñöùc Gieâ-hoâ-va, Chôù queân caùc aân hueä cuûa Ngaøi. AÁy laø Ngaøi tha thöù caùc toäi aùc ngöôi, Chöõa laønh moïi beänh taät ngöôi” (Thi 103:1-3, phaàn nhaán maïnh ñöôïc theâm vaøo)

Ñieàu Cô ñoác nhaân tranh luaän vôùi lôøi tuyeân boá cuûa Ñavít laø Ñöùc Chuùa Trôøi muoán tha thöù moïi toäi loãi chuùng ta khoâng? Tuy nhieân Ñavít tin laø Ñöùc Chuùa Trôøi cuõng muoán chöõa laønh caøng nhieàu bònh taät cuûa chuùng ta caøng toát -taát caû

“Hôõi con, haõy chaêm chæ veà caùc lôøi ta, Khaù nghieâng tai nghe nhöõng baøi giaûng thuyeát ta. Caùc lôøi aáy chôù ñeå xa khoûi maét con, Haõy giöõ laáy nôi loøng con. Vì lôøi aáy laø söï soáng cho ngöôøi naøo tìm ñöôïc noù, Vaø söï khoûe maïnh cho toaøn thaân theå cuûa hoï.” (Chaâm 4:20-22, phaàn nhaán maïnh ñöôïc theâm vaøo).

“Trong anh em coù ai ñau oám chaêng? Haõy môøi caùc tröôûng laõo Hoäi thaùnh ñeán, sau khi nhaân danh Chuùa xöùc daàu cho ngöôøi bònh ñoaïn, thì caùc tröôûng laõo haõy caàu nguyeän cho ngöôøi. Söï caàu nguyeän bôûi ñöùc tin seõ cöùu keû bònh, Chuùa seõ ñôõ keû aáy daäy; neáu keû bònh coù phaïm toäi, cuõng seõ ñöôïc tha.” (Giacô 5:14-15, phaàn nhaán maïnh ñöôïc theâm vaøo).

Löu yù laø lôøi höùa cuoái cuøng thuoäc veà baát kyø ngöôøi bònh naøo. Cuõng löu yù laø khoâng phaûi caùc tröôûng laõo hay laø daàu ñaõ ñem ñeán söï chöõa laønh nhöng laø “lôøi caàu nguyeän bôûi ñöùc tin”.

ñöùc tin cuûa cuûa caùc tröôûng laõo hay cuûa ngöôøi bònh? Chính laø ñöùc tin cuûa caû hai. Ñöùc tin cuûa ngöôøi bònh ñöôïcbaøy toû, ít nhaát moät phaàn, qua vieäc môøi nhöõng tröôûng laõo cuûa Hoäi thaùnh ñeán. Söï voâ tín cuûa ngöôøi bònh coù theå voâ hieäu hoùa lôøi caàu nguyeän cuûa caùc tröôûng laõo. Loaïi caàu nguyeän Giacô vieát laø moät thí duï toát veà söï “caàu nguyeän hieäp moät” maø Chuùa Gieâ-su ñeà caäp ñeán trong Mathiô 18:19. Caû hai beân lieân quan trong loaïi caàu nguyeän naøy phaûi “ñoàng yù”. Neáu moät ngöôøi tin maø ngöôøi kia khoâng tin thì hoï khoâng hieäp nhaát vôùi nhau.

Chuùng ta cuõng bieát vaøi phaân ñoaïn Kinh Thaùnh cho laø Satan laø nguyeân nhaân cuûa bònh taät (Gioùp 2:7, Luca 13:16, Coâng 10:38, I Cor 5:5). Do ñoù coù theå döïa treân laäp tröôøng ñoù cho laø Ñöùc Chuùa Trôøi seõ choáng traû coâng vieäc cuûa Satan treân thaân theå cuûa con caùi Ngaøi. Cha cuûa chuùng ta yeâu thöông chuùng ta hôn baát kyø ngöôøi cha naøo treân ñaát yeâu thöông con caùi mình (Math 7:11) vaø toâi chöa heà gaëp moät ngöôøi cha naøo laïi muoán con caùi mình bò bònh.

Moãi söï chöõa laønh ñöôïc thöïc hieän qua ChuùaJesus trong chöùc vuï taïi theá cuûa Ngaøi, moãi söï chöõa laønh ñöôïc kyù thuaät trong saùch Coâng vuï söù ñoà neân khích leä chuùng ta tin laø Ñöùc Chuùa Trôøi muoán chuùng ta khoûe maïnh. Chuùa Gieâ-su thöôøng chöõa laønh nhöõng ngöôøi tìm Ngaøi chöõa laønh vaø Ngaøi ban thöôûng cho ñöùc tin cuûa hoï baèng pheùp laï. Ñieàu naøy chöùng toû Chuùa Gieâ-su khoâng löïa ra nhöõng ngöôøi ñaëc bieät naøo Ngaøi muoán chöõa laønh. Baát cöù ngöôøi bònh naøo cuõng coù theå ñeán vôùi Ngaøi trong ñöùc tin vaø ñöôïc chöõa laønh. Ngaøi muoán chöõa laønh hoï caû nhöng Ngaøi ñoøi hoûi phaàn hoï phaûi coù ñöùc tin.

Traû Lôøi Moät Soá Phaûn Ñoái Thöôøng Gaëp

(Answers to Some Common Objections)

Coù leõ söï phaûn ñoái thöôøng gaëp hôn caû veà vaán ñeà naøy laø ñieàu khoâng ñöôïc xaây treân neàn taûng lôøi Ñöùc Chuùa Trôøi nhöng treân kinh nghieäm con ngöôøi. Coù theå laø ñieàu gì ñoù nhö vaày: “Toâi bieát moät nöõ Cô ñoác nhaân raát tuyeän vôøi ñaõ caàu nguyeän ñeå ñöôïc laønh bònh ung thö nhöng baø ñaõ cheát. Ñieàu ñoù chöùng toû laø yù Chuùa khoâng muoán chöõa laønh taát caû”.

Chuùng ta ñöøng bao giôø coá khaúng ñònh yù Chuùa bôûi moät ñieàu gì khaùc hôn laø Lôøi Ngaøi. Thí duï, neáu baïn ngöôïc thôøi gian vaø nhìn daân Israel löu laïc trong ñoàng vaéng boán möôi naêm trong khi xöù ñöôïm söõa vaø maät ñang chôø ñôïi beân kia soâng Gioâ ñanh, baïn coù theå keát luaän laø yù Chuùa khoâng muoán daân Israel vaøo Xöù Höùa. Nhöng neáu baïn bieát Kinh Thaùnh thì khoâng phaûi nhö vaäy. Chính yù Chuùa muoán daân Israel vaøo Xöù Höùa nhöng hoï ñaõ khoâng vaøo ñöôïc vì söï voâ tín cuûa hoï (Heâb 3:19).

Coøn taát caû nhöõng ngöôøi hieän nay trong hoaû nguïc thì sao? Chính yù Chuùa muoán cho hoï ôû thieân ñaøng nhöng hoï ñaõ khoâng thoaû nhöõng ñieàu kieän aên naên vaø ñöùc tin trong Chuùa Gieâ-su. Cuõng vaäy, chuùng ta khoâng theå khaúng ñònh yù Chuùa lieân quan ñeán vieäc chöõa laønh baèng caùnh nhìn vaøo ngöôøi bònh. Chæ vì moät Cô ñoác nhaân caàu nguyeän xin chöõa laønh maø khoâng nhaän ñöôïc, ñieàu ñoù cuõng khoâng chöùng minh laø yù Chuùa khoâng muoán chöõa laønh taát caû. Neáu moät Cô ñoác nhaân ñaùp öùng nhöõng ñieàu kieän cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi thì ngöôøi ñoù leõ ra phaûi ñöôïc chöõa laønh neáu khoâng Ñöùc Chuùa Trôøi laø keû noùi doái. Khi chuùng ta khoâng nhaän ñöôïc söï chöõa laønh vaø ñoå loãi Ñöùc Chuùa Trôøi vôùi lôøi baøo chöõa laø söï chöõa laønh khoâng phaûi laø yù Chuùa, chuùng ta khoâng khaùc gì nhöõng ngöôøi Israel voâ tín cheát trong ñoàng vaéng tuyeân boá yù Chuùa khoâng muoán hoï vaøo Xöù Höùa. Toát hôn chuùng ta neân haï loøng kieâu ngaïo cuûa mình xuoáng vaø thöøa nhaän mình coù loãi.

Nhö toâi ñaõ noùi trong chöông tröôùc veà ñöùc tin, nhieàu Cô ñoác nhaân chaân thaønh ñaõ keát thuùc lôøi caàu nguyeän xin chöõa laønh cuûa hoï baèng moät cuïm töø huyû phaù ñöùc tin laø “Neáu laø yù Chuùa. “Ñieàu naøy chæ ra hoï ñaõ khoâng caàu nguyeän trong ñöùc tin vì hoï khoâng chaéc yù Chuùa laø gì. Qua phaàn chöõa laønh, yù Chuùa thaät roõ raøng nhö chuùng ta ñaõ thaáy. Neáu baïn bieát Ñöùc Chuùa Trôøi muoán chöõa laønh baïn, seõ khoâng coù lyù do gì theâm vaøo caâu “Neáu laø yù Chuùa” vaøo lôøi caàu nguyeän cuûa baïn. Ñieàu ñoù cuõng töông töï khi noùi vôùi Chuùa “Chuùa ôi, con bieát Ngaøi höùa chöõa laønh cho con, nhöng e laø Ngaøi ñang noùi doái veà ñieàu naøy, con caàu xin Ngaøi chöõa laønh cho con neáu ñoù thaät söï laø yù Ngaøi.”

Ngaøi cuõng chaéc seõ kyû luaät nhöõng keû tin khoâng vaâng lôøi baèng caùch cho pheùp bònh taät laøm khoå hoï, thaäm chí ñeán choã cho pheùp hoï phaûi cheát sôùm trong moät soá tröôøng hôïp. Nhöõng keû tin nhö vaäy roõ raøng caàn phaûi aên naên tröôùc khi nhaän ñöôïc söï chöõa laønh (ICor 11:27-32). Coù nhöõng ngöôøi, do xao laõng chaêm soùc thaân theå mình cuõng töï môû cöûa cho bònh taät. Cô ñoác nhaân caàn khoân ngoan duy trì cheá ñoä aên uoáng laønh maïnh, aên ít ñi, taäp theå duïc ñeàu ñaën vaø nghæ ngôi caàn thieát.

Söï Phaûn Ñoái Thöôøng Gaëp Thöù Hai

(A Second Common Objection)

Ngöôøi ta cuõng thöôøng noùi “Phao loâ coù caùi daèm xoùc trong xaùc thòt, Ñöùc Chuùa Trôøi ñaõ khoâng chöõa laønh oâng.”

Tuy nhieân, y töôûng caùi daèm xoùc cuûa Phao loâ laø bònh taät chæ laø moät lyù thuyeát thaàn hoïc teä haïi trong aùnh saùng cuûa söï kieän Phao loâ cho chuùng ta bieát daèm xoùc cuûa oâng chính xaùc laø gì – moät söù giaû cuûa Satan:

“Vaäy neân, e raèng toâi leân mình kieâu ngaïo bôûi söï cao troïng caû theå cuûa nhöõng söï toû ra aáy chaêng, thì ñaõ cho moät caùi giaèm xoùc vaøo thòt toâi, töùc laø quæ söù cuûa Sa-tan, ñeå vaû toâi, vaø laøm cho toâi ñöøng kieâu ngaïo. Ñaõ ba laàn toâi caàu nguyeän Chuùa cho noù lìa xa toâi. Nhöng Chuùa phaùn raèng: aân suûng ta ñuû cho ngöôi roài, vì söùc maïnh cuûa ta neân troïn veïn trong söï yeáu ñuoái. Vaäy toâi seõ raát vui loøng khoe mình veà söï yeáu ñuoái toâi, haàu cho söùc maïnh cuûa Ñaáng Christ ôû trong toâi.” (II Cor 12:7-9, phaàn nhaán maïnh ñöôïc theâm vaøo).

Töø ñöôïc dòch söù giaû ôû ñaây laø töø “angelos” trong tieáng Hy laïp cuõng ñöôïc dòch laø thieân söù hay nhöõng thieân söù trong hôn 160 choã ñöôïc tìm thaáy trong Taân Öôùc. Caùi daèm xoùc trong xaùc thòt Phaoloâ laø moät thieân söù cuûa Satan ñöôïc sai ñeán ñeå choáng choïi oâng; ñoù khoâng laø bònh taät gì caû.

Cuõng löu yù laø khoâng coù söï ñeà caëp veà lôøi caàu nguyeän cuûa Phao loâ xin chöõa laønh hay coù ñieàu naøo chæ ra laø Ñöùc Chuùa Trôøi töø choái chöõa laønh oâng. Ba laàn, Phaoloâ ñôn thuaàn caàu xin Ñöùc Chuùa Trôøi caát ñi thieân söù choáng choïi naøy vaø Ñöùc Chuùa Trôøi phaùn laø aân suûng cuûa Ngaøi ñaõ ñuû cho oâng.

Ai laø ngöôøi cho Phao loâ chieác daèm xoùc naøy? Moät soá ngöôøi tin ñoù laø satan vì chieác daèm ñöôïc goïi laø “söù giaû cuûa Satan”. Ngöôøi khaùc tin chính laø Ñöùc Chuùa Trôøi vì caùi daèm xoùc roõ raøng ñöôïc ban cho ñeå Phaoloâ khoâng kieâu ngaïo. Chính Phaoloâ noùi “Ñeå giöõ toâi khoûi söï toân mình leân”.

Baûn dòch King Jmes dòch nhöõng caâu naøy khaùc bieät ñoâi chuùt. Thay vì noùi “ñeå giöõ toâi khoûi vieäc töï toân mình leân” thì dòch laø “keûo e toâi ñöôïc toân leân quaù möùc”. Ñaây laø moät khaùc bieät quan troïng vì Ñöùc Chuùa Trôøi khoâng choáng cöï vieäc chuùng ta ñöôïc toân leân. Thaät ra, Ngaøi höùa seõ toân chuùng ta leân neáu chuùng ta töï haï mình xuoáng. Vì vaäy raát coù theå Ñöùc Chuùa Trôøi laø Ñaáng toân leân vaø Satan ñang coá ngaên caûn vieäc toân Phaoloâ leân baèng caùch aán ñònh moät thieân söù choáng ñoái cuï theå ñeå khuaáy roái trong nhöõng nôi Phaoloâ ñeán. Tuy nhieân, Ñöùc Chuùa Trôøi phaùn Ngaøi duøng moïi hoaøn caûnh cho söï vinh hieån Ngaøi vì quyeàn naêng Ngaøi coù theå baøy toû caøng hôn trong ñôøi soáng cuûa Phaoloâ laø keát quaû cuûa söï yeáu ñuoái cuûa oâng.

Baát chaáp nhö vaäy, noùi Phaoloâ bò bònh vaø Ñöùc Chuùa Trôøi töø choái chöõa laønh oâng laø moät söï boùp meùo traéng trôïn ñieàu Kinh Thaùnh thaät söï noùi. Trong phaân ñoaïn veà caùi daèm xoùc trong xaùc thòt oâng, Phaoloâ khoâng heà ñeà caäp ñeán bònh tình naøo vaø khoâng coù gì gioáng nhö söï töø choái veà phía Ñöùc Chuùa Trôøi chöõa bònh oâng. Neáu moät ngöôøi chaân thaønh ñoïc qua danh saùch cuûa Phaoloâ veà moïi thöû thaùch cuûa oâng trong 2Cor 11:23-30, ngöôøi ñoù seõ khoâng thaáy bònh taät naøo ñöôïc ñeà caäp ñeán.

Söï Tæ Mæ Veà Cuøng Moät Ñeà Taøi

(An Elaboration on the Same Theme)

Moät soá ngöôøi phaûn ñoái söï giaûi nghóa cuûa toâi veà caùi daèm xoùc cuûa Phaoloâ noùi “Nhöng khoâng phaûi chính Phaoloâ ñaõ noùi trong Galati laø laàn ñaàu khi giaûng Phuùc AÂm cho hoï oâng bò bònh sao? Ong khoâng noùi veà caùi daèm trong xaùc thòt cuûa oâng ñaáy aø?”

Ñaây chính xaùc laø ñieàu oâng vieát trong thö oâng cho ngöôøi Galati:

“Anh em bieát raèng aáy laø ñöông luùc xaùc thòt yeáu ñuoái maø toâi truyeàn Tin laønh cho anh em laàn thöù nhöùt, vì xaùc thòt toâi yeáu ñuoái sanh ra söï reøn thöû cho anh em maëc daàu, anh em cuõng chaúng khinh toâi, chaúng choái toâi, maø laïi tieáp röôùc toâi nhö moät vò thieân söù cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi, thaät nhö chính mình Ñöùc Chuùa Gieâ-su Christ.” (Galati 4:13-14)

Töø Hy laïp ñöôïc dòch laø bònh taät ôû ñaây trong Galati 4:13 laø asthenia, nghóa ñen laø “yeáu ñuoái”. Noù coù theå nghóa laø yeáu ñuoái vì bònh taät nhöng noù khoâng phaûi nhö vaäy.

Thí duï Phaoloâ vieát “Söï yeáu ñuoái cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi thì maïnh hôn ngöôøi ta” (1Cor 1:25, phaàn nhaán maïnh ñöôïc theâm vaøo). Töø ñöôïc dòch laø yeáu ñuoái trong thí duï naøy cuõng laø töø asthenia. Noù khoâng theå taïo baát kyø caûm giaùc naøo cho caùc dòch giaû dòch laø “söï bònh taät cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi maïnh hôn ngöôøi ta” (Math 26:41, I Phie 3:7, nôi töø asthenia ñöôïc dòch laø yeáu ñuoái vaø khoâng theå ñöôïc dòch laø bònh taät).

Khi Phaoloâ laàn ñaàu ñeán thaêm Galati, nhö ñöôïc kyù thuaät trong saùch Coâng vuï söù ñoà, khoâng ñeà caëp ñeán vieäc oâng bò bònh. Tuy nhieân coù ñeà caäp ñeán vieäc oâng bò neùm ñaù vaø boû cho cheát, vaø roài hoaëc oâng soáng laïi töø keû cheát hoaëc oâng hoài sinh ñaày pheùp laï (Coâng 14:5-7,19-20). Thaät ra thaân theå cuûa Phaoloâ sau khi bò neùm ñaù vaø boû cheát coù theå ñaõ trong tình traïng khuûng khieáp vôùi nhöõng veát caét vaø thaâm baàm khaép nôi.

Phaoloâ khoâng bò bònh taïi Galati laø moät thöû thaùch cho nhöõng ngöôøi nghe oâng. Dó nhieân laø, thaân theå oâng yeáu ñuoái sau khi môùi bò neùm ñaù. Raát coù theå oâng vaãn mang daáu veát söï baét bôù cuûa oâng taïi Galati khi vieát thö cho ngöôøi Galati vì oâng keát thuùc thö naøy baèng caâu:

“Öôùc gì töø nay veà sau, chaúng ai laøm khoù cho toâi, vì trong mình toâi coù ñoát daáu veát cuûa Ñöùc Chuùa Gieâ-su vaäy.” (Gal 6:17)

Söï Phaûn Ñoái Khaùc:

“Toâi Chòu Khoå Vì Söï Vinh Hieån Cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi”

(Another Objection: “I’m Suffering for the Glory of God “)

Söï phaûn ñoái naøy ñöôïc söû duïng do nhöõng ngöôøi laáy moät caâu trong chuyeän goïi Laxarô soáng laïi laøm neàn taûng tuyeân boá vieäc hoï ñang chòu khoå vì bònh laø cho söï vinh hieån Ñöùc Chuùa Trôøi. Chuùa Gieâ-su noùi lieân quan ñeán Laxarô:

“Ñöùc Chuùa Gieâ-su vöøa nghe lôøi ñoù, beøn phaùn raèng: Bònh naày khoâng ñeán cheát ñaâu, nhöng vì söï vinh hieån cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi, haàu cho Con Ñöùc Chuùa Trôøi bôûi ñoù ñöôïc saùng danh.” (Giaêng 11:4)

Chuùa Gieâ-su khoâng noùi Ñöùc Chuùa Trôøi ñöôïc vinh hieån laø keát quaû cuûa bònh taät cuûa Laxarô, nhöng Ñöùc Chuùa Trôøi ñöôïc vinh hieån khi Laxarô ñöôïc chöõa laønh vaø soáng laïi töø keû cheát. Noùi khaùc ñi, keát quaû cuoái cuøng cuûa ngöôøi bònh khoâng phaûi laø söï cheát nhöng laø Ñöùc Chuùa Trôøi ñöôïc vinh hieån. Ñöùc Chuùa Trôøi khoâng ñöôïc vinh hieån trong bònh taät; Ngaøi ñöôïc vinh hieån trong söï chöõa laønh (Math 9:8; 15:31; Luca 7:16, 13:3 vaø 17:15 noùi ñeán vieäc chöõa laønh ñem söï vinh hieån cho Ñöùc Chuùa Trôøi)

Söï Phaûn Ñoái Khaùc:

“Phaoloâ Noùi OÂng Ñeå Troâphim Ñang Bònh Laïi Meâlitum”

(Another Objection: “Paul Said He Left Trophimus Sick at Miletum)

Tình côø toâi ñang vieát caâu naøy taïi moät thaønh phoá taïi Ñöùc. Khi toâi rôøi khoûi queâ nhaø mình taïi Myõ tuaàn qua, toâi ñeå moät soá ngöôøi bònh ôû laïi. Toâi ñeå laïi nhöõng bònh vieän ñaày nhöõng ngöôøi bònh. Nhöng ñieàu ñoù khoâng coù nghóa laø yù Chuùa khoâng muoán cho hoï ñöôïc laønh. Chæ vì Phaoloâ ñeå laïi moät ngöôøi bònh taïi moät thaønh phoá oâng ñeán thaêm khoâng theå laø baèng chöùng yù Chuùa khoâng muoán cho ngöôøi ñoù ñöôïc laønh. Coøn veà nhöõng ngöôøi khoâng ñöôïc cöùu Phaoloâ boû laïi ñaøng sau? Ñieàu ñoù coù chöùng minh yù Chuùa khoâng muoán cho hoï ñöôïc cöùu khoâng? Hoaøn toaøn khoâng.

Söï Phaûn Ñoái Khaùc: “Toâi Gioáng Nhö Gioùp!”

(Another Objection: I “m Just Like Job!”)

Ngôïi khen Chuùa! Neáu baïn ñoïc keát thuùc cuûa caâu chuyeän veà Gioùp, baïn bieát laø oâng ñöôïc chöõa laønh. Khoâng phaûi yù Chuùa muoán Gioùp cöù bò bònh, vaø khoâng phaûi yù Chuùa cho baïn laø cöù bò bònh. Caâu chuyeän cuûa Gioùp taùi xaùc nhaän yù Chuùa luoân muoán chöõa laønh.

Söï Phaûn Ñoái Khaùc:

Lôøi Khuyeân Cuûa Phaoloâ Veà Daï Daøy Cuûa Timoâtheâ

(Another Objection: Paul’s Advice to Timothy About His Stomach)

Chuùng ta bieát Phaoloâ baûo Timoâtheâ duøng ít röïôu vì côù daï daøy cuûa oâng vaø oâng thöôøng bò ñau yeáu luoân (I Tim 5:23)

Thaät ra, Phaoloâ baûo Timoâtheâ ngöng duøng nöôùc vaø duøng ít röôïu vì côù daï daøy cuûa oâng vaø söï ñau yeáu thöôøng xuyeân. Ñieàu naøy döôøng nhö chæ ra coù ñieàu gì ñoù truïc traëc vôùi nöôùc. Hieån nhieân, neáu baïn uoáng nöôùc bò oâ nhieãm, baïn neân ngöng duøng noù vaø baét ñaàu ñoåi uoáng thöù khaùc hoaëc khoâng baïn seõ coù vaán ñeà veà daï daøy nhö Timoâtheâ.

Söï Phaûn Ñoái Khaùc: “Chuùa Gieâ-su Chæ Chöõa Laønh

Ñeå Chöùng Minh Thaàn Taùnh Cuûa Ngaøi”

(Another Objection: “Jesus Only Healed to Prove His Deity”)

Moät soá ngöôøi muoán chuùng ta tin lyù do duy nhaát Chuùa Gieâ-su chöõa laønh laø ñeå chöùng minh thaàn taùnh cuûa Ngaøi. Hieän nay thaàn taùnh cuûa Ngaøi ñaõ ñöôïc minh chöùng roõ raøng, Ngaøi khoâng caàn chöõa laønh nöõa.

Ñieàu naøy hoaøn toaøn sai. Quaû thaät laø pheùp laï cuûa Chuùa Gieâ-su ñaõ xaùc nhaän thaàn taùnh cuûa Ngaøi, nhöng ñoù khoâng phaûi laø lyù do duy nhaát Ngaøi chöõa laønh keû bònh trong suoát chöùc vuï taïi theá cuûa Ngaøi. Nhieàu laàn Chuùa Gieâ-su caám nhöõng ngöôøi Ngaøi chöõa laønh noùi cho baát cöù ai ñieàu xaõy ra cho hoï (Math 8:4, 9:6,30; 12:13-16, Maùc 5:43,7:36; 8:26). Neáu Chuùa Gieâ-su chöõa laønh ngöôøi ta cho moät muïc ñích ñôn ñoäc laø chöùng minh thaàn taùnh cuûa Ngaøi, Ngaøi ñaùng leõ phaûi noùi nhöõng ngöôøi naøy noùi cho moïi ngöôøi ñieàu Ngaøi ñaõ laøm cho ho chöù!

Vaäy ñoäng cô naøo ñaèng sau söï chöõa laønh cuûa Chuùa Gieâ-su? Nhieàu laàn Kinh Thaùnh noùi Ngaøi chöõa laønh vì Ngaøi “ñoäng loøng thöông xoùt” (Math 9:35-36, 14:14, 20:34, Maùc 1:41, 5:19; Luca 7:13). Lyù do Chuùa Gieâ-su chöõa laønh laø vì Ngaøi yeâu daân chuùng vaø ñaày loøng traéc aån. Coù phaûi Chuùa Gieâ-su ñaõ keùm ñi loøng traéc aån töø sau khi Ngaøi thi haønh chöùc vuï treân ñaát khoâng? Coù phaûi tình yeâu Ngaøi ñaõ giaûm suùt? Hoaøn toaøn khoâng!

Söï Phaûn Ñoái Khaùc:

“Ñöùc Chuùa Trôøi Muoán Toâi Bònh Vì Moät Lyù Do Naøo Ñoù”.

(Another Objection: “God Wants Me to be Sick for Some Reason.”)

Ñieàu naøy laø khoâng theå trong aùnh saùng cuûa toaøn theå Kinh Thaùnh maø chuùng ta xem xeùt. Neáu baïn cöù khaêng khaêng trong söï khoâng vaâng lôøi, thì thaät Ñöùc Chuùa Trôøi coù theå cho pheùp baïn bònh ñeå ñem baïn ñeán söï aên naên. Nhöng yù Ngaøi khoâng muùoân baïn cöù bònh. Ngaøi muoán baïn aên naên vaø ñöôïc chöõa laønh.

Theâm vaøo ñoù, neáu Ñöùc Chuùa Trôøi muoán baïn bònh thì taïi sao baïn ñi baùc sæ vaø duøng thuoác vôùi hy voïng ñöôïc chöõa laønh? Coù phaûi baïn ñang coá ra khoûi “yù Chuùa” khoâng?

Söï Phaûn Ñoái Sau Cuøng:

“Neáu Toâi Khoâng Bò Bònh Thì Laøm Sao Toâi Cheát Ñöôïc?”

A Final Objection: “If We Never Suffer Disease, How Will We Die?”)

Chuùng ta bieát Kinh Thaùnh daïy thaân theå chuùng ta ñang hö naùt (2 Cor 4:16). Chuùng ta khoâng theå laøm gì ñeå ngöng vieäc toùc ngaøy caøng baïc vaø thaân theå ngaøy caøng giaø. Thaäm chí taàm nhìn vaø nghe cuûa chuùng ta cuõng khoâng toát nhö khi chuùng ta coøn treû. Chuùng ta khoâng theå chaïy nhanh nhö tröôùc. Tim chuùng ta cuõng khoâng khoûe nhö tröôùc. Chuùng ta ngaøy caøng giaø yeáu ñi.

Nhöng ñieàu naøy khoâng coù nghóa laø chuùng ta phaûi cheát vì bònh taät. Thaân theå chuùng ta coù theå ñôn giaûn giaø yeáu ñi vaø khi ñoù, thaàn linh chuùng ta seõ lìa khoûi thaân theå chuùng ta khi Ñöùc Chuùa Trôøi keâu goïi chuùng ta veà nhaø treân trôøi. Nhieàu keû tin ñaõ cheát nhö vaäy. Taïi sao khoâng phaûi laø baïn?

[1] ÔÛ soá hoäi thaùnh vuøng Baéc Myõ, moät muïc sö phaûi lieàu lænh môùi daïy chuû ñeà naøy vì söï choáng ñoái töø nhöõng ngöôøi xöng mình laø tín ñoà. Chuùa Gieâ su cuõng vaäy ñoái dieän vôùi söï choáng ñoái vaø voâ tín laøm caûn trôû chöùc vuï chöõa laønh cuûa Ngaøi (xem Maùc 6:1-6)

[2] Naém giöõ baát cöù ñieàu gì ñeå giöõ hoï voâ tín, moät vaøi ngöôøi coá thuyeát phuïc chuùng ta raèng Chuùa Gieâ su hoaøn toaøn laøm troïn EÂ-sai 53:4 qua vieäc chöõa laønh moïi ngöôøi taïi Ca-beâ-na-um toái hoâm ñoù. Nhöng EÂ-sai noùi raèng Chuùa mang laáy taät bònh chuùng ta nhö oâng noùi raèng Chuùa cuõng chòu vuøi daäp vì söï gian aùc chuùng ta (so saùnh EÂ-sai 53:4 vaø 5). Chuùa Gieâ su mang laáy moïi taät beänh cuûa chính ngöôøi Ngaøi chòu thöông taät cho toäi loãi cuûa hoï. Vì theá, Mathiô chæ toû ra raèng chöùc vuï chöõa laønh cuûa Chuùa Gieâ su taïi Ca-beâ-na-um coâng nhaän raèng Ngaøi laø Ñaáng Meâsi ñöôïc noùi ñeán trong Eâsai 53, chính laø Ñaáng mang söï gian aùc vaø taät beänh cuûa chuùng ta.

[3] Ví duï, Chuùa Gieâ su noùi vôùi ngöôøi ñaøn baø maø Ngaøi ñaõ chöõa khoûi beänh rong huyeát “ Hôõi con gaùi ta, ñöùc tin con ñaõ chöõa laønh con” (Maùc 5:34). Töø Hy laïp ñöôïc dòch “chöõa laønh” trong caâu naøy laø (SOZO) vaø möôøi laàn lkhaùc trong taân öôùc ñöôïc dòch laø “cöùu” vaø hôn 80 laàn ñöôïc dòch laø “ñöôïc cöùu”. Ví duï, töø naøy ñöôïc dòch laø “ñöôïc cöùu” trong EÂ-pheâ-soâ 2:5. Vì theá chuùng ta söï chöõa laønh thaân theå ñöôïc öùng duïng trong yù nghóa cuûa töø Hy laïp thöôøng ñöôïc dòch laø “ñöôïc cöùu”

Bagama’t ang paksang banal na pagpapagaling ay nababahiran ng kontrobersiya, ito’y hindi malabong usapin sa Biblia. Katunayan, isa sa sampung nasusulat sa apat na Ebanghelyo ang tungkol sa ministeryo ng pagpapagaling ni Cristo. May mga pangako tungkol sa banal na pagpapagaling sa Lumang Kasunduan, sa mga Ebanghelyo at sa mga sulat sa Bagong Tipan. Ang mga maysakit ay mabubuhayang-loob ng mayamang pahayag na nakabubuhay ng pananampalataya.

Ang malawakang obserbasyon ko sa buong mundo ay kung ang mga iglesia ay puno ng tunay na mananampalataya (tunay na alagad), higit na karaniwan ang banal na pagpapagaling. Kapag ang iglesia ay maligamgam at sanay sa kamunduhan, paminsan-minsan lang itong nagaganap. [1] Hindi natin ito dapat pagtakhan, dahil sinabi sa atin ni Jesus na isa sa mga tandang susunod sa mananampalataya ay ipapatong nila ang kanilang kamay sa maysakit at gagaling ang mga ito (tingnan ang Mc. 16:18). Kung hahatulan natin ang mga iglesia sa mga tandang sinabi ni Jesus na susunod sa mga mananampalataya, maipagpapalagay natin na maraming iglesia ang binubuo ng hindi nananampalataya:

At sinabi ni Jesus sa kanila, “Habang kayo’y humahayo sa buong mundo, ay ipangaral ninyo sa lahat ng tao ang Magandang Balita. Ang sinumang sumampalataya at mabautismuhan ay maliligtas, nguni’t ang ayaw sumampalataya ay paparusahan. Ang mga sumasampalataya ay bibigyan ng kapangyarihang gumawa ng mga himala: sa pangalan ko’y magpapalayas sila ng mga demonyo at magsasalita ng iba’t ibang wika. Hindi sila maaano kahit dumampot sila ng ahas o uminom ng lason; at gagaling ang mga maysakit na papatungan nila ng kamay” (Mc. 16:15-18).

Tinutularan ng ministrong tagalikha-ng-alagad ang perpektong ministeryo ni Cristo, na tunay na gagamit ng kanyang mga kaloob upang isulong ang ministeryo ng banal na pagpapagaling sa sakop ng impluwensiya. Alam niya na isinusulong ng banal na pagpapagaling ang kaharian ng Diyos sa dalawang paraan. Una, ang mga milagrong pagpapagaling ay mahusay na anunsiyo para sa magandang balita, na naiintindihan ng sinumang batang nagbabasa ng Ebanghelyo ng mga Gawa (na hindi naiintindihan ng maraming ministrong mataas ang pinag-aralan). Pangalawa, ang mga malulusog na alagad ay hindi nahahadlangan sa ministeryo ng personal na karamdaman.

Ang ministrong tagalikha-ng-alagad ay kailangan ding makiramdam sa mga miyembro ng katawan ni Cristo na nagnanais ng pagpapagaling nguni’t nahirapang tumanggap nito. Kadalasang kailangan nila ng makalingang pagtuturo at mahinahong panghikayat, lalo na kung salungat sila sa anumang mensahe ng pagpapagaling. Kailangang pumili ang ministrong tagalikha-ng-alagad: maaari niyang ganap na iwasan ang pagtuturo ng paksang banal na pagpapagaling, na kapag ginawa niya ito ay walang masasaktan at walang gagaling, o maaari niyang ituro ang paksa nang may pagmamahal at harapin ang pagdaramdam ng ilan habang pinapagaling naman ang iba. Ang personal na opsyon ko ay ang pangalawa, sa paniniwalang sinusunod nito ang halimbawa ni Jesus.

Pagpapagaling sa Krus (Healing on the Cross)

Isang mahusay na lugar upang umpisahan ang pag-aaral ng banal na pagpapagaling ay ang limampu’t tatlong kabanata ng Isaias, pangkalahatang pinaniniwalaang propesiyang messianic. Sa pamamagitan ng Espiritu Santo, maliwanag na ibinahagi ni Isaias ang mahirap na kamatayan ni Jesus at ang gawaing gagampanan Niya sa krus:

Tunay ngang inalis Niya ang ating mga kahinaan, pinagaling Niya ang ating mga karamdaman. Subali’t inakala nating iyo’y parusa ng Diyos sa Kanya. Nguni’t dahil sa ating mga kasalanan kaya Siya nasugatan; Siya ay binugbog dahil sa ating kasamaan. Tayo ay gumaling dahil sa pahirap na dinanas Niya at sa mga hampas na Kanyang tinanggap. Tayong lahat ay tulad ng mga tupang naliligaw; nagkanya-kanya tayo ng lakad. Nguni’t ipinataw ni Yahweh sa Kanya ang kaparusahang tayo ang dapat tumanggap (Isa. 53:4-6).

Sa inspirasyon ng Espiritu Santo, idineklara ni Isaias na inako ni Jesus ang ating mga dalamhati at lumbay. Isang higit na mahusay na salin ng orihinal na Hebreo ay nagpapakitang inako ni Jesus ang ating mga karamdaman at sakit, na siyang sinasabi ng maraming mapagkakatiwalaang salin sa kanilang mga tala.

Ang salitang Hebreong isinalin na dalamhati sa Isaias 53:4 ay ang salitang choli, na nakikita rin sa Deuteronomio 7:15; 28:61; 1 Hari17:17; 2 Hari 1:2; 8:8, at 2 Cronica 16:12; 21:15. Sa lahat ng mga kasong iyon isinalin itong karamdaman o sakit. Sa lahat ng mga kasong iyon isinalin itomg sakit o karamdaman.

Ang salitang isinalin na lumbay ay ang salitang Hebreong makob, na matatagpuan din sa Job 14:22 at Job 33:19. Sa dalawang kaso isinalin itong sakit.

Dahil sa lahat nang ito, ang Isaias 53:4 ay higit na mahusay ang pagkasalin, “Tunay na ang ating mga karamdaman Siya Mismo ang nag-ako, at ang ating mga sakit Kanyang dinala.” Ang katotohanang ito ay pinagpasyahan ng direktang sipi ni Mateo sa Isaias 53:4 sa kanyang Ebanghelyo: “Inalis Niya ang ating kahinaan, pinagaling ang ating mga karamdaman” (Mt. 8:17).

Dahil hindi matatakasan ng ilan ang mga katotohanang ito, tinatangka nila tayong kumbinsihin na ang tinutukoy ni Isaias ay ang ating “espiritwal na pagkakasakit.” Subali’t ang pag-uulit ni Mateo sa Isaias 53:4 ay walang pagdududang tinutukoy ni Isaias ang literal na pisikal na karamdaman at sakit. Basahin natin sa konteksto:

Nang gabing iyon, dinala kay Jesus ang maraming sinasapian ng mga demonyo. Sa isang salita lamang ay pinalayas Niya ang masasamang espiritu at pinagaling ang lahat ng may karamdaman. Sa gayon, natupad ang sinabi ni Propeta Isaias, “Inalis Niya ang ating mga kahinaan, pinagaling ang ating mga karamdaman” (Mt. 8:16-17, idinagdag ang pagdidiin).

Simpleng inihayag ni Mateo na ang pisikal na pagpapagaling ni Jesus ay katuparan ng Isaias 53:4. Walang dudang ang Isaias 53:4 ay pagtukoy kay Cristong umaako ng ating pisikal na kahinaan at karamdaman. [2] Tulad ng pagsasabi ng Biblia na inako ni Jesus ang ating mga parusa (tingnan ang Isaias 53:11), sinasabi rin nito na tinanggap Niya ang ating pagdurusa. Iyan ay balitang magpapasaya sa sinumang maysakit. Dahil sa Kanyang mapagpatawad na sakripisyo, inilaan sa atin ni Jesus ang kaligtasan at pagpapagaling.

Isang Tinatanong (A Question Asked)

Nguni’t kung totoo iyan, bakit hindi lahat gumagaling? Ang sagot sa katanungang iyan ay isa pang tanong: Bakit hindi lahat ng tao ay ipinanganak muli? Lahat ay hindi ipinanganak muli dahil maaaring hindi narinig ang magandang balita o hindi nila ito pinaniniwalaan. Kaya rin, bawa’t tao ay kailangang iakma ang paggaling sa kanyang pananampalataya. Marami pa ang hindi nakakarinig sa kamangha-manghang katotohanan na inako ni Jesus ang kanilang sakit; ang iba ay nakarinig nguni’t tinanggihan nila.

Ang saloobin ng Diyos Ama sa karamdaman ay malinaw na ibinunyag ng ministeryo ng Kanyang mahal na Anak, na tumestigo sa Kanyang Sarili,

Pakatandaan ninyo na walang Magagawa ang Anak sa Kanyang sarili lamang; ang nakikita Niyang ginagawa ng Ama ang siya lamang niyang ginagawa. Ang ginagawa ng Ama ay siya ring ginagawa ng Anak (Jn. 5:19).

Mababasa natin sa libro ng Hebreo na si Jesus ay ang “maningning na sinag ng Diyos” (Heb. 1:3). Walang dudang ang saloobin ni Jesus sa karamdaman ay tulad ng kung ano ang saloobin ng Kanyang Ama tungkol dito.

Ano ang saloobin ni Jesus? Minsan man ay hindi Niya tinanggihan ang sinuman na lumapit sa Kanya at magpagaling. Kahit minsan ay hindi Niya sinabi sa isang nais magpagaling, “Hindi, hindi kalooban ng Diyos na gumaling ka, kaya kailangan mong manatiling maysakit.” Laging pinagaling ni Jesus ang mga maysakit na lumapit sa Kanya, at kapag magaling na sila, lagi Niya silang sinasabihan na ang kanilang pananampalataya ang nagpagaling sa kankila. Dagdag pa, idinedeklara ng Biblia na hindi nagbabago ang Diyos (tingnan ang Mal. 3:6) at si Jesu Cristo “ay hindi magbabago kailanman; Siya ay kahapon, ngayon at bukas” (Heb. 13:8).

Pagpapahayag ng Pagpapagaling (Healing Proclaimed)

Sa malas, ngayon ay napababa na ang kaligtasan bilang higit lang sa pagpapatawad ng kasalanan. Nguni’t ang mga Griegong salitang kadalasang isinalin na “naligtas” at “kaligtasan” ay nagpapahiwatig ng mga konseptong hindi lamang kapatawaran, kundi ganap na pagkakapalaya at pagpapagaling. [3] Titingnan natin ang isang lalaki sa Biblia na nakaranas ng kaligtasan sa ganap na ibig sabihin nito. Napagaling siya ng kanyang pananampalataya habang nakikinig siya sa pangaral ni Pablo ng magandang balita sa kanyang lunsod.

…sila’y tumakas papuntang Listra at Derbe, mga lunsod ng Licaonia at sa mga karatig na lupain, at doon sila nangaral ng Magandang Balita. Sa Listra ay may isang lalaking hindi nakakalakad dahil lumpo na ito mula pa nang ito’y isilang. Siya’y nakaupong nakikinig sa pangangaral ni Pablo. Nang makita ni Pablo na ang lumpo ay may pananampalatayang siya’y mapapagaling, tinitigan niya ang lumpo at malakas na sinabi, “Tumayo ka!” Lumukso ang lalaki at nagsimulang lumakad (Gw. 14:6-10).

Pansinin na kahit ipinangangaral ni Pablo “ang magandang balita,” nakarinig ang lalaking lumikha ng pananampalataya sa kanyang puso upang tanggapin ang pisikal na pagpapagaling. Sa pinakamaliit na pagkakataon, marahil ay narinig niyang sinabi ni Pablo ang tungkol sa ministeryo ng pagpapagaling ni Jesus, at kung paano pinagaling ni Jesus ang sinumang sa ngalan ng pananampalataya ay humingi ng pagpapagaling. Marahil ay binanggit din ni Pablo ang propesiya ni Isaias na inaako ni Jesus ang ating mga kahinaan at karamdaman. Hindi natin alam, nguni’t dahil “ang pananampalataya ay dala ng pakikinig” (Ro. 10:17), narinig marahil ng lumpong lalaki ang isang bagay na nakapagpadingas ng pananampalataya sa kanyang puso upang gumaling. May sinabi si Pablo na kumumbinsi sa kanya na ayaw ng Diyos na manatili siyang lumpo.

Marahil ay mismong si Pablo ay naniwalang gagaling ang lalaki, kundi di nakuha ng kanyang mga salita upang kumbinsihin ang lalaking magkaroon ng pananampalatayang gumaling, o kaya’y sabihin sa lalaki na tumayo. Ano ang maaaring mangyari kung sinabi ni Pablo ang sinasabi ng maraming modernong ministro? Ano kaya kung ipinangaral niya, “Hindi kalooban ng Diyos na mapagaling ang lahat”? Hindi sana nagkaroon ang lalaki ng pananampalataya upang gumaling. Marahil ipinaliliwanag nito kung bakit marami ang hindi napapagaling ngayon. Ang mga mismong ministro na dapat nagbibigay-inspirasyon sa mga tao upang magkaroon ng pananampalataya sa pagpapagaling ang sumisira ng kanilang pananampalataya.

Muli, pansinin na napagaling ang lalaking ito ng kanyang pananampalataya. Kung hindi siya naniwala, nanatili siyang lumpo, kahit malinaw na kalooban ng Diyos na mapagaling siya. Dagdag pa, siguradong may iba pang taong maysakit sa kawan sa araw na iyon, nguni’t wala tayong tala ng sino pa man na gumaling. Kung gayon, bakit hindi sila gumaling? Sa parehong dahilan na marami sa mga hindi ligtas na tao sa kawan ay hindi naipanganak na muli sa araw na iyon—dahil hindi nila pinaniwalaan ang mensahe ni Pablo.

Hindi natin dapat ipagpalagay na hindi kalooban ng Diyos na pagalingin ang lahat batay sa katotohanang ang ilang tao ay hindi kailanman gagaling. Pareho iyan sa pagpapalagay na hindi kalooban ng Diyos na lahat ay maipanganak muli dahil lamang sa kailanman ay hindi muling naipapanganak ang ilang tao. Kailangang maniwala ang bawa’t tao sa magandang balita para sa kanya kung maliligtas siya, at bawa’t tao ay kailangang maniwala para sa kanyang sarili kung gagaling siya.

Iba Pang Patunay ng Kalooban ng Diyos sa Pagpapagaling ( Further Proof of God’s Will to Heal)

Sa ilalim ng lumang kasunduan, ang pisikal na pagpapagaling ay kasama sa kasunduan ng Israel sa Diyos. Ilang araw lang matapos ang Exodo, ipinangako ng Diyos sa Israel ito:

Kung Ako ay buong puso ninyong susundin, kung gagawin ninyo ang matuwid at susundin ang Aking kautusan at mga tuntunin, hindi Ko ipararanas sa inyo ang alinman sa mga sakit na ipinadala Ko sa Egipto. Akong si Yahweh ang Inyong manggagamot (Exo. 15:26).

Ang sinumang tapat at papaya na ang pagpapagaling ay kasama sa kasunduan ng Israel sa Diyos, depende sa pagsunod ng mga tao. (Siyanga pala, nililinaw ni Pablo sa 1 Corinto 11:27-31 na ang pisikal na kalusugan sa ilalim ng bagong kasunduan ay depende rin sa ating pagsunod.)

Ipinangako rin ng Diyos sa mga taga-Israel:

Akong si Yahweh ang Siya lamang ninyong paglilingkuran. Pasasaganain ko kayo sa pagkain at inumin, at ilalayo sa anumang karamdaman. Isa man sa mga babaing Israelita ay walang makukunan o mababaog. At bibigyan ko kayo ng mahabang buhay (Exo. 23:25-26, idinagdag ang pagdidiin).

Pagpalain Niya kayo nang higit sa alinmang bansa. Walang magiging baog sa inyo, maging tao o maging alagang hayop man. Ilalayo Niya kayo sa mga karamdaman. Alinman sa mga sakit na ipinaranas sa Egipcio ay hindi niya padadapuin sa inyo kundi sa inyong mga kaaway (Deut. 7:14-15, idinagdag ang pagdidiin).

Kung kasama ang pisikal na pagpapagaling sa lumang kasunduan, nakapagtataka kung bakit hindi ito kasama sa bagong kasunduan, kung tunay na mas mahusay ang bagong kasunduan kaysa sa luma, na siyang sinasabi ng Biblia:

Nguni’t ang paglilingkod na ipinagkaloob kay Jesus ay higit na dakila kaysa ipinagkaloob sa kanila, dahil Siya’y tagapamagitan ng isang tipan na higit na mabuti, sapagka’t ang tipang ito ay nababatay sa mas mainam na pangako (Heb. 8:6, idinagdag ang pagdidiin).

Higit Pang Patunay (Yet Further Proof)

Naglalaman ang Biblia ng maraming matibay na pahayag na nagpapatunay na kalooban ng Diyos na pagalingin ang lahat. Hayaan ninyong ilista ko ang tatlong pinakamahusay:

Si Yahweh ay papurihan, O aking kaluluwa! At lahat ng nasa aki’y magsipagpuri sa Kanya, purihin mo sa tuwina ang banal na pangalan Niya. Si Yahweh ay papurihan, O aking kaluluwa, at huwag mong kaliligtaan, mabubuti Niyang gawa. Ang lahat kong kasalana’y Siya ang nagpapatawad, at anumang aking sakit, ginagamot Niyang lahat (Awit 103:1-3, idinagdag ang pagdidiin).

Sinong Cristiano ang sasalungat sa deklarasyon ni David na kalooban ng Diyos na patawarin ang lahat ng ating kahinaan? Nguni’t naniwala rin si David na kalooban ng Diyos na pagalingin ang ganoon din karaming karamdaman natin—lahat nang mga ito.

Aking anak, salita ko ay pakinggan mong mabuti, pakinig mo ay ikiling sa Aking sinasabi. Huwag itong babayaang mawala sa paningin, sa puso mo ay iukit nang mabuti at malalim. Pagka’t itong kaalaman ay daan ng buhay, nagbibigay kalusuga’t kagalingan ng katawan (Kaw. 4:20-22, idinagdag ang pagdidiin).

Kung kayo ay may sakit, ipatawag ninyo ang mga pinuno ng iglesia upang ipanalangin kayo at pahiran ng langis sa pangalan ng Panginoon. Pagagalingin ng Diyos ang maysakit dahil sa panalanging may pananampalataya; palalakasin siyang muli ng Panginoon at patatawarin ang kanyang mga kasalanan (San. 5:14-15, idinagdag ang pagdidiin).

Pansinin na ang huling pangakong ito ay para sa sinumang maysakit. At pansinin na hindi ang mga pinuno o ang langis ang nagpapagaling kundi ang “panalanging may pananampalataya.”

Pananampalataya ba ng mga pinuno o ng maysakit? Pananampalataya nilang dalawa. Bahagyang ipinahahayag ng maysakit ang kanyang pananampalataya sa pagtawag sa mga pinuno ng iglesia. Ang hindi paniniwala ng maysakit ang tatanggi sa bisa ng panalangin ng mga pinuno. Ang uri ng panalanging isinulat ni Santiago ay isang mahusay na halimbawa ng “panalangin ng pagsang-ayon” na binanggit ni Jesus sa Mateo 18:19. Ang dalawang panig sa panalanging ito ay kailangang “sumang-ayon.” Kung naniniwala ang isa at ang isang tao ay hindi naniniwala, hindi sila sumasang-ayon.

Alam din natin na sa maraming pahayag sa Biblia binabanggit si Satanas na pinanggalingan ng sakit (tingnan ang Job 2:7; Luc. 13:16; Gw. 10:38; 1 Cor. 5:5). Kung gayon makatwiran na salungat ang Diyos sa gawain ni Satanas sa katawan ng Kanyang mga anak. Higit tayong mahal ng ating Ama nang higit pa sa pag-ibig ng makalupang ama sa Kanyang mga anak (tingnan ang Mt. 7:11), at hindi pa ako nakakita ng amang ninais magkasakit ang kanyang anak.

Bawa’t pagpapagaling na ginawa ni Jesus sa Kanyang makalupang ministeryo, at bawa’t pagpapagaling na nakatala sa libro ng Mga Gawa, ay dapat manghikayat sa atin upang maniwalang nais ng Diyos na tayo ay lumusog. Madalas na pinagaling ni Jesus ang mga taong naghanap sa Kanya at nanghihingi ng kagalingan, at kinilala Niya ang kanilang pananampalataya sa kanilang milagro. Pinatutunayan niyan na hindi pinili ni Jesus ang ilang eksklusibong taong nais Niyang gumaling. Sinumang maysakit ay makakalapit sa Kanya at gagaling. Nais Niyang pagalingin silang lahat, nguni’t hinihingi Niya ang kanilang pananampalataya.

Sagot sa Ilang Karaniwang Pagtutol (Answers to Some Common Objections)

Marahil ang pinaka-karaniwang pagtutol sa lahat nang ito ay hindi batay sa Salita ng Diyos, kundi mga karanasan ng tao. Kadalasang ganito ang tinatakbo: “May alam akong mahusay na Cristianong babae na nanalangin upang gumaling sa cancer, nguni’t namatay siya. Patunay na hindi kalooban ng Diyos na pagalingin lahat.”

Kailanman ay hindi natin dapat tangkaing alamin ang kalooban ng Diyos sa pamamagitan ng anupaman kundi ang Kanyang Salita. Halimbawa, kung naglakbay ka sa nakaraan at tiningnan ang paglalagalag ng mga Israelita sa kaparangan nang apatnapung taon samantalang ang lupaing umaapaw sa gatas at pulot ay naghihintay lamang sa kabilang ibayo ng Ilog Jordan, marahil ay naipagpalagay mo na hindi kalooban ng Diyos na pumasok ang Israel sa ipinangakong lupain. Nguni’t kung kilala mo ang Biblia, alam mo na hindi iyan ang kaso. Talagang kalooban ng Diyos na pasukin ng Israel ang Ipinangakong Lupain, nguni’t nabigo sila dahil sa kanilang kawalan ng paniniwala (tingnan ang Hebreo 3:19).

Paano iyong lahat ng taong nasa impiyerno na ngayon? Kalooban ng Diyos na pumaroon sila sa langit, nguni’t hindi nila natupad ang mga kundisyon ng pagsisisi at pananampalataya sa Panginoong Jesus. Gayundin, hindi natin malaman ang kalooban ng Diyos tungkol sa pagpapagaling sa pagtingin sa mga maysakit. Dahil lamang sa nananalangin ang isang Cristiano upang gumaling at nabigong makatanggap nito, hindi patunay na hindi kalooban ng Diyos na pagalingin ang lahat. Kung ang Cristianong iyon ay nakatupad sa lahat ng kundisyon ng Diyos, napagaling sana siya, kundi sinungaling ang Diyos. Kung nabigo tayo sa pagtanggap ng pagpapagaling at sinisi ang Diyos sa dahilang ang pagpapagaling ay hindi Niya kalooban, hindi tayo naiiba sa hindi naniniwalang Israelitang namatay sa kaparangan na naniniwalang hindi kalooban ng Diyos na pumasok sila sa Ipinangakong Lupain. Higit na mabuti pang lunukin na lamang ang ating kahambugan at amining tayo ang dapat sisihin.

Tulad ng inihayag ko sa nakaraang kabanata tungkol sa pananampalataya, maraming tapat na Cristiano ang nagkakamaling tumapos ng kanilang panalangin sa pagpapagaling sa nakasisira-ng-pananampalatayang katagang, “Kung ito ang Iyong kalooban.” Ibinubunyag lamang nito na hindi sila nananalangin sa pananampalataya dahil hindi sila nakatitiyak sa kalooban ng Diyos. Pagdating sa pagpapagaling, ang kalooban ng Diyos ay napakapayak, na siyang nakita na natin. Kung alam mong nais ng Diyos na pagalingin ka, walang dahilan upang idagdag ang “kung ito ang Iyong kalooban” sa iyong panalangin sa pagpapagaling. Magiging katumbas niyan ang pagsasabi mo sa Panginoon, “Panginoon, alam kong ipinangako Mong pagalingin ako, nguni’t halimbawa lang na nagsisinungaling Ka, hinihingi kong pagalingin Mo ako kung talagang kalooban Mo.”

Tunay din talagang maaaring disiplinahin ng Diyos ang mga sumusuway na mananampalataya sa pagpapayag na dapuan sila ng karamdaman, hanggang mamatay na wala sa panahon sa ilang pagkakataon. Ang mga nasabing mananampalataya ay malinaw na kinakailangang magsisi bago makatanggap ng pagpapagaling (tingnan ang 1 Cor. 11:27-32). May mga ibang sa pagpapabayang pag-ingatan ang kanilang katawan ay ibinubukas ang sarili sa karamdaman. Kailangang sapat ang katalinuhan ng mga Cristiano upang panatilihin ang masustansiyang pagkain, ang kumain lamang ng katamtaman, regular na mag-ehersisyo, at mamahinga kung kinakailangan.

Pangalawang Karaniwang Pagtutol (A Second Common Objection)

Laging sinasabi, “May tinik sa laman si Pablo, at hindi siya pinagaling ng Diyos.”

Nguni’t ang idea na ang tinik ni Pablo ay isang sakit ay masamang teoryang teolohikal dahil sa katotohanang sinabi sa atin ni Pablo kung ano ang tinik niya—isang kampon ni Satanas.

Nguni’t upang hindi ko ipagyabang ang kamangha-manghang pahayag ng Diyos sa akin, ako’y binigyan ng isang kapansanan sa katawan na nagsisilbing sugo ni Satanas upang pahirapan ako, nang sa gayo’y hindi ako maging palalo. Tatlong beses kong ipinalangin sa Panginoon upang alisin ito, nguni’t ganito ang kanyang sagot, “Ang pagpapala ko ay sapat sa lahat ng pangangailangan mo; lalong nahahayag ang aking kapangyarihan kung ikaw ay mahina.” Kaya’t buong galak kong ipagmamalaki ang aking mga kahinaan upang lalo kong madama ang kapangyarihan ni Cristo (2 Cor. 12:7-9, idinagdag ang pagdidiin).

Ang salitang isinalin na sugo ay ang salitang “aggelos,” na naisaling anghel o mga anghel sa mahigit 160 lugar na matatagpuan sa Bagong Tipan. Ang tinik sa laman ni Pablo ay isang kampon ni Satanas na ipinadala upang suntukin siya; hindi ito karamdaman o sakit.

Pansinin din na walang banggit na nananalangain si Pablo upang mapagaling ni indikasyon na tumangging pagalingin siya ng Diyos. Tatlong pagkakataong hiningi ni Pablo sa Diyos kung maaari Niyang alisin ang sumusuntok na kampon, at sinabi ng Diyos na ang Kanyang pagpapala ay sapat.

Sino ang nagbigay kay Pablo ng tinik? Naniniwala ang ilan na si Satanas, dahil ito ay tinatawag na “kampon ni Satanas.” Ang ilan ay naniniwala na ang Diyos dahil malinaw na ibinigay ang tinik kay Pablo upang hindi siya maging mayabang. Mismong si Pablo ay nagsabing, “Upang hindi ako maging mayabang.”

Isinasalin ito ng King James version nang may pagkakaiba. Sa halip na sabihing “upang hindi ako maging mayabang,” ang sabi nito ay “baka ako’y parangalan nang sobra-sobra.” Mahalagang pagkakaiba ito dahil hindi tutol ang Diyos sa parangal. Katunayan, ipinangangako Niyang pararangalan tayo kapag tayo’y nagpakumbaba. Kaya posible na ang Diyos ang nagpaparangal at si Satanas ang nagtatangkang pumigil sa pagpaparangal kay Pablo sa pamamagitan ng pagtalaga ng ispesipikong sumusuntok na kampon upang gumawa ng kaguluhan sa tuwing magbibiyahe si Pablo. Nguni’t sinabi ng Diyos na gagamitin Niya ang mga pagkakataon para sa Kanyang kaluwalhatian dahil ang Kanyang kapangyarihan ay higit na maipakikita sa buhay ni Pablo dahil sa kanyang kahinaan.

Gayumpaman, ang sabihing maysakit si Pablo at tumanggi ang Diyos na pagalingin siya ay isang distorsyon ng tunay na sinasabi ng Biblia. Sa pahayag tungkol sa kanyang tinik sa laman, kailanman ay hindi binanggit ni Pablo ang ano mang karamdaman. Walang anumang pagtanggi sa panig ng Diyos upang pagalingin siya sa sinasabing karamdaman. Kung ang isang tapat na tao ay babasa sa talaan ni Pablo ng lahat ng pagsubok sa kanya sa 2 Corinto 11:23-30, wala siyang makikitang karamdaman o sakit na binanggit kahit minsan.

Pagpapalawig ng Parehong Tema (An Elaboration on the Same Theme)

Tinututulan ng ilan ang paliwanag ko tungkol sa tinik ni Pablo, at sinasabing, “Nguni’t hindi ba si Pablo mismo ang nagsabi sa mga taga-Galacia na maysakit siya nang una siyang nangaral ng magandang balita doon? Hindi ba’t ang tinik niya sa laman ang kanyang tinutukoy?”

Ito ang totoong isinulat ni Pablo sa kanyang sulat sa mga taga-Galacia:

Alam naman ninyo na kaya ko ipinangaral noon sa inyo ang Magandang Balita ay dahil nagkasakit ako. Gayunman, hindi niyo ako tinakwil o tinanggihan, kahit na naging pasanin ninyo ako dahil sa aking karamdaman. Sa halip, tinanggap ninyo ako na parang anghel ng Diyos, at para pa ngang si Cristo Jesus (Ga. 4:13-14).

Ang Griegong salitang isinalin na karamdaman dito sa Galacia 4:13 ay asthenia, na ang literal na ibig sabihin ay “kahinaan.” Maaaring kahinaan dahil sa karamdaman, nguni’t hindi kailangan.

Halimbawa, isinulat ni Pablo, “ang inaakala nilang kahinaan ng Diyos ay kalakasang higit pa sa kalakasan ng tao” (1 Cor. 1:25, idinagdag ang pagdidiin). Ang salitang isinalin na kahinaan sa pagkakataong ito ay ang salitang asthenia rin. Walang katuturan kung isinalin ito ng mga tagasalin na “ang karamdaman ng Diyos ay higit na malakas kaysa sa tao.” (Tingnan din ang Mt. 26:41 at 1 Pedro 3:7, kung saan ang salitang asthenia ay isinaling kahinaan at hindi kailanman maisasalin na karamdaman).

Nang unang dinalaw ni Pablo ang Galacia, na nakatala sa libro ng Mga Gawa, walang banggit ng kanyang pagkakasakit. Nguni’t may banggit tungkol sa pambabato sa kanya hanggang halos mamatay, at maaaring muli siyang binuhay o himalang nakaligtas (tingnan ang Gw. 14:5-7, 19-20). Siguradong ang katawan ni Pablo, pagkatapos pagbabatuhin at iniwang mamatay-matay, ay nasa kalunus-lunos na kalagayang puno ng sugat. Hindi nagkasakit si Pablo sa Galacia na pagsubok sa kanyang mga tagapakinig. Bagkus, mahina ang kanyang katawan dahil sa nangyaring pambabato. Malamang, puno pa rin ang katawan niya ng mga pilat na galing sa Galacia nang sinulatan ang mga taga-Galacia, dahil tinapos niya ang kanyang sulat sa mga salitang ito:

Kaya mula ngayon, huwag nang dagdagan ninuman ang aking mga paghihirap. Sapat na ang mga pilat na taglay ko para makilalang ako’y lingkod ng Diyos (Ga. 6:17).

Isa Pang Pagtutol: “Naghihirap Ako para sa Kaluwalhatian ng Diyos”(Another Objection: “I’m Suffering for the Glory of God”)

Ang pagtutol na ito ay ginagamit ng ilan na kumuha ng berso mula sa kuwento ng pagpapabuhay kay Lazaro bilang batayan ng kanilang pag-angkin na sila’y naghihirap para sa kaluwalhatian ng Diyos. Tungkol kay Lazaro, ito ang sinabi ni Jesus:

Hindi niya ikamamatay ang sakit na ito. Nangyari iyon upang maparangalan ang Diyos at sa pamamagitan nito’y maparangalan ang Anak ng Diyos (Jn. 11:4).

Hindi sinasabi ni Jesus na napaparangalan ang Diyos dahil sa karamdaman ni Lazaro, kundi mapaparangalan ang Diyos nang mapagaling at mabuhay muli si Lazaro. Ibig sabihin, ang kinalabasan ng karamdaman ay hindi kamatayan, kundi ang pagpaparangal sa Diyos. Hindi pinararangalan ang Diyos sa karamdaman; napaparangalan Siya sa pagpapagaling. (Tingnan din ang Mt. 9:8; 15:31; Lu. 7:16; 13:13 at 17:15, kung saan nakapagparangal sa Diyos ang pagpapagaling.)

Isa Pang Pagtutol : “Sinabi ni Pablo na Iniwan Niyang Maysakit sa Miletum si Trophimus” (Another Objection: “Paul Said He Left Trophimus Sick at Miletum”)

Nagkataong isinusulat ko ang pangungusap na ito sa isang lunsod sa Germany. Nang nilisan ko ang aking bayan sa Estados Unidos noong nakaraang linggo, iniwan ko ang maraming maysakit. Iniwan ko ang mga ospital na puno ng taong maysakit. Nguni’t hindi ibig sabihin niyan na hindi kalooban ng Diyos na gumaling silang lahat. Dahil lamang sa iniwan ni Pablo ang isang maysakit sa isang lunsod na dinalaw niya ay hindi patunay na hindi kalooban ng Diyos na gumaling ang taong iyon. Paano na ang maraming hindi ligtas na tao na iniwan din ni Pablo? Patunay ba iyan na hindi kalooban ng Diyos na sila’y maligtas? Siyempre hindi.

Isa Pang Pagtutol: “Para Akong si Job!” (Another Objection: “I’m Just Like Job!”)

Purihin ang Panginoon! Kung nabasa mo ang katapusan ng kuwento ni Job, alam mong gumaling siya. Hindi kalooban ng Diyos na manatiling maysakit si Job, at hindi rin kalooban ng Diyos na manatili kang maysakit. Pagpapatotoong muli ang kuwento ni Job na ang kalooban ng Diyos ay laging pagpapagaling.

Isa Pang Pagtutol: Ang Payo ni Pablo kay Timoteo Tungkol sa Kanyang Tiyan (Another Objection: Paul’s Advice to Timothy About His Stomach)

Alam natin na sinabi ni Pablo kay Timoteo na uminom ng kaunting alak na gamot sa madalas na pagsakit ngkanyang sikmura (tingnan ang 1 Tim. 5:23).

Katunayan, sinabi ni Pablo kay Timoteo na huminto sa pag-inom ng tubig at gumamit ng kaunting alak para sa kanyang sikmura at madalas na pagkakasakit. Mukhang ipinakikita nito na masama ang tubig. Malinaw na kung umiinom ka ng kontaminadong tubig, hintuan mo ang pag-inom nito at uminom ng iba, kundi magkakasakit ang iyong tiyan tulad ni Timoteo.

Isa Pang Pagtutol: Nagpagaling Lamang si Jesus Upang Patunayan ang Pagiging Diyos (Another Objection: “Jesus Only Healed to Prove His Deity.”)

Nais ng ilan na maniwala tayong ang dahilan lamang ni Jesus upang magpagaling ay patunayan ang Kanyang pagka-diyos. Ngayon at napatunayan na ang Kanyang pagka-diyos, ipinagpapalagay na hindi na Siya nagpapagaling.

Iyan ay ganap na mali. Totoo na ang mga himala ni Jesus ay dahilan ng pagpapagaling Niya ng mga tao sa kapanahunan ng ministeryo Niyang panlupa. Maraming ulit na pinagbawalan ni Jesus ang mga taong pinagaling Niya na sabihin kaninuman ang nangyari sa kanila (tingnan ang Mt. 8:4; 9:6, 30; 12:13 -16; Mc. 5:43; 7:36; 8:26). Kung nagpagaling ng mga tao si Jesus na ang tanging layunin ay patunayan ang Kanyang pagka-diyos, sinabihan sana Niya ang mga taong iyon na ipagsabi ang ginawa Niya para sa kanila.

Ano ang motibasyon ng pagpapagaling ni Jesus? Maraming ulit na sinasabi ng Biblia na nagpagaling Siya dahil “napuno ng pagkahabag” (tingnan ang Mt. 9:35-36; 14:14; 20:34; Mc. 1:41; 5:19; Lu. 7:13). Ang dahilan ng pagpapagaling ni Jesus ay mahal Niya ang mga tao at puno Siya ng pagkahabag. Nabawasan ba ang pagkamahabagin ni Jesus mula noong naglingkod siya sa panlupang ministeryo? Siyempre hindi!

Isa Pang Pagtutol: “May Dahilan ang Diyos na Naisin Akong Magkasakit” (Another Objection: “God Wants Me to be Sick for Some Reason.”)

Imposible iyan batay sa lahat ng nakita na nating pahayag. Kung nagpupursigi ka sa pagsuway, maaaring totoo na pinayagan ng Diyos ang iyong karamdaman upang ikaw ay magsisi. Nguni’t hindi pa rin Niya kalooban para manatili kang maysakit. Nais Niyang magsisi ka at gumaling.

Gayundin, kung nais ng Diyos na ikaw ay magkasakit, bakit ka nagpapagamot sa duktor at umiinom ng gamot, at umaasang gagaling? Tinatangka mo bang umalpas sa “kalooban ng Diyos “?

Pinal na Pagtutol : “Kung Hindi Tayo Magkakasakit, Paano Tayo Mamamatay?” (A Final Objection: ”If We Never Suffer Disease, How Will We Die?”)

Alam natin na itinuturo ng Biblia na ang ating mga pisikal na katawan ay humihina (tingnan ang 2 Cor. 4:16). Wala tayong magagawa upang iwasan ang pagputi ng ating buhok at ang katawan upang tumanda. Sa kalaunan ang ating paningin at pandinig ay hindi na kasinlakas ng mga ito nang tayo ay bata pa. Hindi na tayo ganoon kabilis tumakbo. Unti-unti tayong nanghihina.

Nguni’t hindi ibig sabihin na mamamatay tayo sa karamdaman o sakit. Maaaring ganap na bibigay na lang ang ating katawan, at kung mangyari iyan, lilisanin ng espiritu ang ating katawan kapag tinawag na tayo ng Diyos pauwi sa langit. Maraming mananampalataya ang namatay na ganyan. Bakit hindi ikaw?

[1] Sa ilang iglesia sa Hilagang Amerika, susuong sa pakikipagsapalaran ang isang ministro upang magturosa pakasang ito dahil sa malakas na pagtanggingNorth America, a minister would take great risks to teach on this subject due to the heavy resistance he would susuungin niya sa mga tinatawag na mananampalataya. Nakaranas din paminsan-minsan si Jesus ng pagtanggi at di-paniniwala mula sa mga tinatawag na mananampalataya, na nakaantala ng Kanyang ministeryo (tingnan ang Mc. 6:1-6).

[2] Pinanghahawakan ang anumang maaaring pag-angklahan ng kanilang di-paniniwala, nagtatangka ang ilan na kumbinsihin tayo na ganap na tinupad ni Jesus ang Isaias 53:4 sa pagpapagaling ng mga tao nang gabing iyon sa Capernaum. Nguni’t sinabi ni Isaias na inako ni Jesus ang ating karamdaman, tulad ng sinabi rin niya na nalulungkot si Jesus sa ating kahinaan (Ikumpara ang Isa. 53:4 at 5). Inako ni Jesus ang mga karamdaman ng mga taong ikinalungkot Niya ang kahinaan. Kung gayon, ipinapakita lang ni Mateo na ang ministeryo ng pagpapagaling ni Jesus sa Capernaum ay nagpatunay na Siya ang Mesias na tinutukoy sa Isaias 53, na Siyang aako ng ating kahinaan at karamdaman.

[3] Halimbawa, sinabi ni Jesus sa isang babae na napagaling Niya sa pagdurugo, “Anak, pinagaling ka ng iyong pananampalataya”(Mc. 5:34). Ang Griegong salitang isinaling “napagaling”sa bersong ito (sozo)at sampung beses pa sa Bagong Tipan ay isinaling “ligtas” o “iniligtas”nang higit walumpung beses sa Bagong Tipan. Ito, halimbawa, ang parehong salitang isinaling “nailigtas” sa Efe. 2:5, “Nailigtas nga kayo dahil sa Kanyang kagandahang loob.” Kaya makikita natin na ang pisikal na pagpapagaling ay ipinahiwatig sa ibig sabihin ng salitang Griegong kadalasang isinasalin bilang “nailigtas.”

비록 신유의 주제가 다소 논란이 있지만, 성경은 이 주제에 대하여 매우 분명하게 말씀하고 있다. 사실, 사복음서의 기록 중 십 분의 일은 예수님의 치유 사역에 관한 것이다. 구약 성경, 사복음서, 신약 서신 모두에 신유에 대한 약속이 있다. 병든 사람은 믿음 위에 세워진 말씀 속에서 큰 격려를 받을 수 있다.

전 세계의 교회들에 대한 나의 관찰에 의하면, 헌신적인 신자(진정한 제자)가 많은 교회일수록 신유가 보편적으로 일어나고, 교회가 미지근하고 순전하지 않을수록 신유가 드물게 일어난다.[1] 이런 일이 우리를 놀라게 해서는 안 된다. 왜냐하면, 예수님은 믿는 자들에게는 그들이 병든 사람에게 손을 얹은즉 나아지는 표적이 따른다고 말씀하셨기 때문이다(막 16:18을 보라). 만일 우리가 예수님께서 말씀하신 믿는 자들에게 따르는 표적으로 교회를 판단한다면, 우리는 많은 교회가 불신자들을 포함하고 있다는 결론을 내리게 될 것이다.

또 이르시되 너희는 온 천하에 다니며 만민에게 복음을 전파하라 믿고 세례를 받는 사람은 구원을 얻을 것이요 믿지 않는 사람은 정죄를 받으리라 믿는 자들에게는 이런 표적이 따르리니 곧 그들이 내 이름으로 귀신을 쫓아내며 새 방언을 말하며 뱀을 집어올리며 무슨 독을 마실지라도 해를 받지 아니하며 병든 사람에게 손을 얹은즉 나으리라 하시더라(막 16:15-18).

그리스도의 완전한 사역을 본받는 제자 삼는 사역자는 자신이 영향 줄 수 있는 영역에서 신유의 사역을 촉진하기 위해 자신의 은사를 당연히 사용할 것이다. 그는 신유가 적어도 두 가지 방면으로 하나님의 나라를 확장하고 있음을 알고 있다. 첫째로, 복음서 또는 사도행전을 읽어본 아이들은 다 이해할 수 있듯이(그러나 높은 학위를 가지고 있는 많은 사역자들은 이해할 수 없는 듯 보인다) 치유의 기적은 복음을 위한 훌륭한 광고이다. 둘째로, 건강한 제자들은 사역함에 있어서 개인적인 질병으로 인한 방애를 받지 않는다.

제자 삼는 사역자는 또한, 치유받기를 원하지만, 치유 받는 데 어려움을 겪고 있는 그리스도 안의 지체들에 대해 민감해야 한다. 그들은 종종 부드러운 가르침과 온유한 격려가 필요한데 특히 그들이 어떤 치유의 메시지에 대해서도 반대한다면 말이다. 제자 삼는 사역자는 선택에 직면해 있다. 그는 신유의 주제에 대해 가르치는 것을 피함으로 아무도 거스르지 않거나 아무도 치유받지 못하게 할 수 있다. 또는 그 주제를 사랑하는 마음으로 가르침으로 하여 사람들이 치유를 경험하게 하면서 동시에 다른 사람들을 거스르는 위험을 감수할 수 있다. 개인적으로, 나는 두 번째를 선택할 것이며 그것이 예수님의 본을 따르는 것이라고 믿는다.

십자가에서의 치유(Healing on the Cross)

신유에 대해 연구하기 가장 좋은 곳은 보편적으로 메시아에 대한 예언으로 간주되는 이사야서 53장이다. 성령님을 통하여, 이사야는 예수님의 희생적인 죽음과 그분께서 십자가에서 이루실 일에 대하여 생생하게 묘사하였다.

그는 실로 우리의 질고를 지고 우리의 슬픔을 당하였거늘 우리는 생각하기를 그는 징벌을 받아 하나님께 맞으며 고난을 당한다 하였노라 그가 찔림은 우리의 허물 때문이요 그가 상함은 우리의 죄악 때문이라 그가 징계를 받으므로 우리는 화평을 누리고 그가 채찍에 맞으므로 우리는 나음을 받았도다 우리는 다 양 같아서 그릇 행하여 각기 제 길로 갔거늘 여호와께서는 우리 모두의 죄악을 그에게 담당시키셨도다(사 53:4-6).

성령님의 감동으로, 이사야는 예수님께서 우리의 슬픔과 질고를 담당하셨다고 선언하였다. 히브리어 본문의 뜻을 더 잘 번역하면 예수님께서는 우리의 병과 아픔을 담당하신 것이 된다. 많은 신뢰할 수 있는 성경 번역본에서도 이 부분을 주석으로 나타내고 있다.

이사야서 53:4에서 질고로 번역된 히브리어는 choli 란 단어이다. 이 단어는 신명기 7:15; 28:61; 열왕기상 17:17; 열왕기하 1:2; 8:8과 역대하 16:12; 21:15에서도 찾을 수 있다. 이상의 모든 경우에서 그 단어는 병으로 번역되었다.

슬픔으로 번역된 히브리어 makob는 욥기 14:22과 33:19에서 찾을 수 있다. 이 두 경우에서도 그 단어는 아픔으로 번역되었다.

이 때문에, 이사야서 53:4을 “그는 실로 우리의 아픔을 지고 우리의 병을 당하였거늘”이라고 번역하는 것이 더 정확하다. 이 사실은 마태가 자신이 쓴 복음서에서 직접 인용한 이사야서 53:4을 통해서도 보증된다. “우리의 연약한 것을 친히 담당하시고 병을 짊어지셨도다”(마 8:17).

이러한 사실에서 벗어나지 못하자, 일부 사람은 이사야가 우리의 “영적 질병”을 언급한 것이라고 우리를 설득하려 한다. 그러나 마태는 자신이 인용한 이사야서 53:4은 이사야가 말 그대로 육체적인 질병을 언급하였음을 의심의 여지가 없이 보여준다. 그 성경 말씀을 읽어보도록 하자.

저물매 사람들이 귀신 들린 자를 많이 데리고 예수께 오거늘 예수께서 말씀으로 귀신들을 쫓아 내시고 병든 자들을 다 고치시니 이는 선지자 이사야를 통하여 하신 말씀에 우리의 연약한 것을 친히 담당하시고 병을 짊어지셨도다 함을 이루려 하심이더라(마 8:16-17, 강조 추가).

마태는 예수님이 행하신 육체적인 병의 치유가 이사야서 53장 4절 말씀의 성취라고 분명하게 주장하였다. 따라서 이사야서 53:4이 그리스도가 우리의 육체적인 연약함과 병을 짊어지셨다는 증거임이 틀림없다.[2] 예수님이 우리의 죄악을 담당하셨다는 성경 말씀처럼(사 53:11을 보라), 그분은 또한, 우리의 육체적 인 연약함과 병을 담당하셨다. 그것은 아픈 사람이 마땅히 기뻐해야 할 소식이다. 예수님은 속죄의 희생을 통하여 우리에게 구원과 치유를 주셨다.

제기된 한 가지 질문(A Question Asked)

그러나 일부 사람은 그것이 진실이라면 왜 모든 사람이 다 치유받지 못하는가 하고 묻는다. 그 질문은 “왜 모든 사람이 다 거듭나지 못하는가?”라는 질문으로 가장 잘 대답 될 수 있다. 모든 사람이 다 거듭나지 못하는 이유는 그들이 복음을 들어보지 못했거나 들었지만 믿지 않았기 때문이다. 때문에 사람마다 자기의 믿음에 합당한 치유를 받게 된다. 많은 사람은 아직도 예수님께서 그들의 병을 담당하신다는 것을 들어본 적이 없으며, 어떤 사람은 들어보았지만 거절했다.

병에 대한 하나님 아버지의 태도는 그분의 사랑하시는 아들의 사역을 통하여 분명하게 드러났다. 예수님은 자신에 대하여 이렇게 증거하셨다.

내가 진실로 진실로 너희에게 이르노니 아들이 아버지께서 하시는 일을 보지 않고는 아무것도 스스로 할 수 없나니 아버지께서 행하시는 그것을 아들도 그와 같이 행하느니라(요 5:19).

우리는 히브리서에서 예수님은 “하나님(아버지)의 본체의 형상”(히 1:3)이심을 읽게 된다. 따라서, 병을 향한 예수님의 태도가 아버지께서 병을 향한 태도와 동일하다는 것에는 의심의 여지가 없다.

예수님의 태도는 무엇인가? 예수님은 누구라도 자신한테 나아와서 치유를 간구한 사람은 한 번도 외면하신 적이 없다. 그분은 치유받기를 갈망하는 병든 사람에게 한 번도 이렇게 말씀하신 적이 없다. “안돼, 당신이 치유받는 것은 하나님의 뜻이 아니므로 당신은 계속 병을 앓아야 한다.” 예수님은 그분한테 온 병든 사람들을 항상 치유하여 주셨으며, 그들이 일단 치유되면 그들에게 그들의 믿음이 그들을 치유하였다고 말씀해 주셨다. 또한, 성경은 하나님은 절대 변하시지 않으며(말 3:6을 보라), 예수 그리스도는 “어제나 오늘이나 영원토록 동일하시다”(히 13:8)고 선언한다.

선포된 치유(Healing Proclaimed)

불행하게도, 오늘날 구원은 단지 죄의 용서로만 이해되고 있다. 그러나 “구원”으로 가장 자주 번역되는 헬라어는 용서뿐 아니라 완전한 해방과 치유의 의미도 나타낸다.[3]이러한 의미에서의 구원을 경험한 성경 속의 한 인물을 생각해 보자. 그는 자신의 도시에서 바울이 전파한 복음을 들었을 때 믿음으로 치유되었다.

그들이 알고 도망하여 루가오니아의 두 성 루스드라와 더베와 그 근방으로 가서 거기서 복음을 전하니라 루스드라에 발을 쓰지 못하는 한 사람이 앉아 있는데 나면서 걷지 못하게 되어 걸어본 적이 없는 자라 바울이 말하는 것을 듣거늘 바울이 주목하여 구원받을 만한 믿음이 그에게 있는 것을 보고 큰 소리로 이르되 네 발로 바로 일어서라 하니 그 사람이 일어나 걷는지라(행 14:6-10).

바울은 “복음”을 전파하였지만, 그 사람은 육체적인 치유를 받을 수 있다는 믿음을 갖게 하는 무언가를 들었다. 최소한, 그는 바울이 예수님의 치유사역에 관해 말하는 것을 들었을 것이며, 예수님께 치유받게 해달라고 믿음으로 간구한 사람들이 어떻게 치유받았는지도 들었을 것이다. 아마도 바울도 예수님이 우리의 연약한 것을 친히 담당하시고 병을 짊어지셨다는 이사야의 예언을 말했을 수 있다. 우리가 모르지만, “믿음은 들음에서 나기”(롬 10:17) 때문에, 그 병자가 마음속으로부터 치유될 수 있다는 믿음을 갖게 한 무언가를 들었음이 틀림없다. 바울이 한 말은 그로 하여금 하나님께서 그가 계속 마비상태에 있는 것을 원하시지 않음을 확신하게 하였다.

바울 자신도 하나님께서 그 사람이 치유되기를 원하신다고 믿었음이 틀림없다. 그렇지 않으면 그의 말은 그 사람으로 하여금 치유받을 수 있다는 믿음을 갖게 할 수가 없으며, 바울도 그 사람에게 일어나라고 말했을리가 없다. 만일 바울이 많은 현대 설교자들이 하는 말을 했다면 어떻게 되었을까? 만일 그가 “모든 사람이 치유받는 것은 하나님의 뜻이 아니다”고 설교했다면 어떻게 되었을까? 그 사람은 치유받을 만한 믿음을 가질 수 없었을 것이다. 아마도 이것이 왜 오늘날 많은 사람이 치유받지 못하는지를 설명할 수 있을 것 같다. 사람들에게 치유받을 수 있다는 믿음을 심어줘야 할 설교자들이 정작 그들의 믿음을 파괴하고 있다.

다시 말하지만, 이 사람은 자신의 믿음으로 치유되었음을 주목하라. 비록 그가 치유받는 것이 하나님의 뜻임에도 불구하고, 만일 그가 믿지 않았다면 여전히 걸을 수 없었을 것이다. 또한, 그날 거기에 있던 무리 중에 그 사람 외에 아픈 사람들이 분명히 있었을 터이나, 그들 중 누구도 치유받았다는 기록이 없다. 만일 그것이 사실이라면, 그들은 왜 치유받지 못했을까? 그날 무리 속에 있던 구원받지 못한 사람들 중 많은 사람은 같은 이유 때문에 거듭나지 못했다. 그것은 그들이 바울의 메시지를 믿지 않았기 때문이다.

우리는 어떤 사람들이 치유받지 못했다고 해서 모든 사람이 다 치유받는 것이 하나님의 뜻이 아니라는 결론을 내려서는 안 된다. 그것은 어떤 사람들이 거듭나지 못했다고 해서 모든 사람이 거듭나는 것이 하나님의 뜻이 아니라고 결론짓는 것과 같다. 구원받으려는 사람마다 반드시 복음을 믿어야 하며, 치유받으려는 사람마다 반드시 믿음을 가져야 한다.

사람마다 치유받는 것이 하나님의 뜻임을 진일보 증거하다(Further Proof of God’s Will to Heal)

구약에서, 육체적인 치유는 하나님과 이스라엘의 언약에 포함되어 있다. 출애굽한 후 며칠 뒤, 하나님은 이스라엘에게 이 약속을 하셨다.

너희가 너희 하나님 나 여호와의 말을 들어 순종하고 내가 보기에 의를 행하며 내 계명에 귀를 기울이며 내 모든 규례를 지키면 내가 애굽 사람에게 내린 모든 질병 중 하나도 너희에게 내리지 아니하리니 나는 너희를 치료하는 여호와임이라(출 15:26).

정직한 사람이라면 사람들의 순종을 조건으로 하는 치유가 하나님과 이스라엘의 언약에 포함되었음을 인정할 것이다. (덧붙여, 바울은 고린도전서 11:27-31에서 신약에서의 육체적인 건강도 우리의 순종에 달려 있음을 분명하게 밝혔다.)

하나님은 또한, 이스라엘 백성들에게 이렇게 약속하셨다.

네 하나님 여호와를 섬기라 그리하면 여호와가 너희의 양식과 물에 복을 내리고 너희 중에서 병을 제하리니 네 나라에 낙태하는 자가 없고 임신하지 못하는 자가 없을 것이라 내가 너의 날 수를 채우리라(출 23:25-26, 강조 추가).

네가 복을 받음이 만민보다 훨씬 더하여 너희 중의 남녀와 너희의 짐승의 암수에 생육하지 못함이 없을 것이며 여호와께서 또 모든 질병을 네게서 멀리 하사 너희가 아는 애굽의 악질에 걸리지 않게 하시고 너를 미워하는 모든 자에게 걸리게 하실 것이라(신 7:14-15, 강조 추가).

사람은 만일 육체적인 치유가 구약에 포함되었다면, 또한, 성경에서 주장한 것처럼 신약이 구약보다 더 좋은 약속이라면, 왜 신약에는 육체적인 치유가 포함되지 않았느냐고 물을 수 있다.

그러나 이제 그는 더 아름다운 직분을 얻으셨으니 그는 더 좋은 약속으로 세우신 더 좋은 언약의 중보자시라(히 8:6, 강조 추가).

더 진일보된 증거(Yet Further Proof)

성경에는 모든 사람이 치유받는 것이 하나님의 뜻임을 명백히 보여주는 말씀들이 많이 있다. 그중에서 가장 좋은 세 가지를 나열하겠다.

내 영혼아 여호와를 송축하라 내 속에 있는 것들아 다 그의 거룩한 이름을 송축하라 내 영혼아 여호와를 송축하며 그의 모든 은택을 잊지 말지어다 그가 네 모든 죄악을 사하시며 네 모든 병을 고치시며(시 103:1-3, 강조 추가).

어느 그리스도인이 우리의 모든 죄악을 용서하시는 것이 하나님의 뜻이라는 다윗의 선언에 이의를 제기할 수 있겠는가? 그러나 다윗은 하나님은 마찬가지로 우리의 모든 병을 고치시기를 원하신다고 믿었다.

내 아들아 내 말에 주의하며 내가 말하는 것에 네 귀를 기울이라 그것을 네 눈에서 떠나게 하지 말며 네 마음속에 지키라 그것은 얻는 자에게 생명이 되며 그의 온 육체의 건강이 됨이니라(잠 4:20-22, 강조 추가).

너희 중에 병든 자가 있느냐 그는 교회의 장로들을 청할 것이요 그들은 주의 이름으로 기름을 바르며 그를 위하여 기도할지니라 믿음의 기도는 병든 자를 구원하리니 주께서 그를 일으키시리라 혹시 죄를 범하였을지라도 사하심을 받으리라(약 5:14-15, 강조 추가).

이 마지막 약속은 모든 병든 자들에게 한 것임을 주목하라. 그리고 장로나 기름 때문에 치유받는 것이 아니라 “믿음의 기도”로 치유받음을 주목하라.

이 믿음은 장로의 믿음일까 아니면 병든 자의 믿음일까? 이 믿음은 장로와 병든 자 모두의 믿음이다. 병든 자가 교회의 장로를 청함으로써 그의 믿음을 적어도 부분적으로 표현하였다. 병든 자의 불신은 장로의 기도를 폐할 수도 있다. 야고보가 쓴 이 기도는 예수님이 마태복음 18:19에서 언급하신 “합심의 기도”의 좋은 예이다. 두 당사자는 이 기도를 함에 있어서 반드시 “합심”하여야 한다. 만일 한 사람은 믿고 다른 사람은 믿지 않는다면, 그들은 합심한 것이 아니다.

우리는 또한, 성경의 여러 말씀에서 병의 이유를 사탄에게 돌린 것을 알고 있다(욥 2:7; 눅 13:16; 행 10:38; 고전 5:5을 보라). 따라서 우리는 하나님께서 그분의 자녀들의 몸에 사탄이 일하는 것을 막아주실 거라고 충분히 믿을 수 있다. 우리의 하늘에 계신 아버지는 이 세상의 어떤 아버지보다도 그분의 자녀를 더 사랑하신다(마 7:11을 보라). 그리고 나는 아직까지 자신의 자녀가 병들기를 원하는 아버지를 만난 적이 없다.

예수님께서 이 땅에서 사역하실 동안, 행하신 치유의 역사와 사도행전에 기록된 모든 치유의 역사는 하나님께서 우리가 건강하기를 원하신다는 것을 믿도록 격려해준다. 예수님은 자주 그분께 치유받기를 구했던 사람들을 치유해 주셨으며, 그들의 믿음이 치유의 기적을 만들어냈다고 칭찬해주셨다. 그것은 예수님께서 특정한 사람만 골라서 치유해 주시는 것이 아님을 증명한다. 어떤 병든 사람이라도 믿음으로 그분께 나아오면 치유받을 수 있다. 예수님은 그들 모두를 치유하기를 원하시나 그들에게 믿음을 가질 것을 요구하신다.

몇 가지 보편적인 반론에 대한 답변(Answers to Some Common Objections)

아마도 이 모든 것에 대한 가장 일반적인 반대는 하나님의 말씀에 근거한 것이 아닌 사람들의 경험에 근거한 것일 것이다. 그런 반대 입장을 가진 사람은 보통 이런 식으로 말한다. “나는 암이 치유받기 위해 기도했던 훌륭한 그리스도인을 알고 있다. 하지만, 그녀는 죽었다. 이 사실은 모든 사람이 치유받는 것이 하나님의 뜻이 아님을 증명한다.”

우리는 하나님의 말씀이 아닌 다른 것으로 하나님의 뜻을 결정하려 해서는 안 된다. 예를 들어, 만일 당신이 시간을 거슬러 올라가 이스라엘 사람들이 젖과 꿀이 흐르는 약속의 땅이 바로 요단 강 건너편에 있음에도 불구하고 광야에서 40년 동안 헤매는 것을 보았다면, 당신은 이스라엘이 약속의 땅에 들어가는 것이 하나님의 뜻이 아니라는 결론을 내리게 될 것이다. 그러나 당신이 성경을 알고 있다면, 결코 그렇지 않음을 알 것이다. 이스라엘이 약속의 땅에 들어가는 것은 확실히 하나님의 뜻이었다. 그러나 그들은 믿지 않음으로 능히 들어가지 못했다(히 3:19을 보라).

지금 지옥에 있는 모든 사람은 어떨까? 그들을 향한 하나님의 뜻은 천국에 가는 것이었으나 그들은 회개하고 주 예수님을 믿는 조건을 만족시키지 못했다. 때문에, 우리는 아픈 사람을 보고 치유에 관한 하나님의 뜻을 결정할 수 없다. 한 그리스도인의 치유를 위한 기도가 응답받지 못했다고 해서 모든 사람이 치유받기를 원하시는 것이 하나님의 뜻이 아니라고 말할 수 없다. 만일 그 그리스도인이 모든 조건을 만족시켰는데도 치유받지 못했다면 하나님은 거짓말쟁이이다. 우리가 치유받지 못하고 치유하는 것이 하나님의 뜻이 아니라고 변명하며 하나님을 원망하는 것은 광야에서 죽은 이스라엘 사람들이 약속의 땅에 들어가는 것이 하나님의 뜻이 아니라고 주장하는 것과 다를 바 없다. 우리는 자신의 자부심을 내려놓고 잘못을 인정하는 것이 나을 것이다.

내가 믿음에 대해 이전 장에서 언급한 바와 같이, 많은 신실한 그리스도인들은 치유에 대한 기도를 믿음을 파괴하는 “만일 그것이 당신의 뜻이라면”이란 문구로 부당하게 마무리한다. 이것은 그들이 믿음으로 기도하고 있지 않음을 분명하게 드러낸다. 왜냐하면, 그들은 하나님의 뜻을 확신하지 못했기 때문이다. 앞서 우리가 보았 둣이, 치유에 관한 하나님의 뜻은 매우 명백하다. 만일 당신이 하나님께서 당신을 치유하고 싶어하신다는 것을 알고 있다면, “만일 그것이 당신이 뜻이라면”이란 말을 치유의 기도에 추가할 이유가 없다. 그렇게 말하는 것은 주님께 “주님, 나는 당신께서 저를 치유하시겠다고 약속하신 것을 압니다. 하지만, 만일 당신이 거짓말을 하셨을지도 모르니까, 오직 그것이 당신의 뜻일 때에만 저를 치유하여 주십시오”라고 말하는 것과 같다.

하나님은 불순종하는 신자들을 훈계하시기 위해 그들에게 질병을 허락하시며 심지어 어떤 경우에는 그들이 죽음의 변두리까지 가도록 허락하실 수도 있다는 것은 사실이다. 이러한 신자들은 치유받기 전에 회개하는 것이 분명히 필요하다(고전 11:27-32을 보라). 또한, 자신의 몸을 돌보는 것을 홀시함으로 병든 신자들도 있다. 그리스도인들은 건강한 식단을 유지하기 위해 적당히 먹고, 정기적으로 운동하고, 필요한 휴식을 취할 만큼 충분히 지혜로워야 한다.

두 번째 보편적인 반론(A Second Common Objection)

사람은 종종 “바울에게 육체의 가시가 있었지만, 하나님께서 치유해주시지 않았다”고 말한다.

그러나 바울의 가시가 질병이라는 생각은 잘못된 신학 이론이다. 왜냐하면, 바울은 그의 가시가 사탄의 사자라고 우리에게 분명하게 말했기 때문이다.

여러 계시를 받은 것이 지극히 크므로 너무 자만하지 않게 하시려고 내 육체에 가시 곧 사탄의 사자를 주셨으니 이는 나를 쳐서 너무 자만하지 않게 하려 하심이라 이것이 내게서 떠나가게 하기 위하여 내가 세 번 주께 간구하였더니 나에게 이르시기를 내 은혜가 네게 족하도다 이는 내 능력이 약한 데서 온전하여짐이라 하신지라 그러므로 도리어 크게 기뻐함으로 나의 여러 약한 것들에 대하여 자랑하리니 이는 그리스도의 능력이 내게 머물게 하려(고후 12:7-9, 강조 추가).

사자라고 번역된 그리스 단어 “aggelos”는 신약 성경에서 160여 곳에서 천사로 번역되었다. 바울의 육체의 가시는 사탄이 바울을 타격하기 위해 보낸 천사이지 질병이 아니다.

또한, 바울이 치유받기 위해 기도를 했다는 언급이 없으며 하나님께서 그를 치유하기를 거부하셨다는 표시가 없었음을 주목하라. 세 가지 경우에, 바울은 단지 사탄의 사자를 제거해주시기를 하나님께 간구했지만, 하나님은 그분의 은혜가 족하다고 말씀하셨다.

그럼 누가 바울에게 이 가시를 주었을까? 어떤 사람은 그 가시가 “사탄의 사자”라고 불려지기에 그것을 준 것도 사탄이라고 믿는다. 다른 사람은 가시를 주신 분이 하나님이라고 믿는다. 왜냐하면, 바울은 그 가시로 인해 교만해질 수 없었기 때문이다. 바울 자신도 “이는 나를 쳐서 너무 자만하지 않게 하려 하심이라”라고 말했다.

킹 제임스 번역본은 이 구절을 조금 다르게 번역했다. “너무 자만하지 않게”를 “내가 자고하지 않도록”으로 번역하였다. 이것은 매우 중요한 차이이다. 왜냐하면, 하나님은 우리가 높아지는 것을 반대하시지 않는다. 사실 그분은 우리가 자신을 낮추면 우리를 높여 주시겠다고 약속하셨다. 때문에 하나님은 높여주시는 분이시지만, 사탄은 바울이 어디로 가든지 교란시키는 사자를 보내어 문제를 일으킴으로써 그가 높임을 받는 것을 막았을 가능성이 크다. 하지만, 하나님은 모든 상황을 그분의 영광을 위하여 사용하실 것이라고 말씀하셨다. 왜냐하면, 그분의 능력은 바울의 약한 데서 더 잘 나타나기 때문이다.

어쨌든, 병든 바울을 하나님이 치유해주기를 거부하셨다고 말하는 것은 성경에 대한 왜곡이다. 육체의 가시에 대한 성경 말씀에서, 바울은 어떤 질병도 언급한 적이 없으며 하나님이 그를 치유해주시지 않았다는 언급도 한 적이 없다. 만일 정직한 사람이 바울이 고린도후서 11:23-30에 열거한 모든 시련을 읽어보면, 그 가운데 질병에 관한 언급은 단 한 번도 없음을 발견할 것이다.

같은 주제에 대한 자세한 설명(An Elaboration on the Same Theme)

어떤 사람은 바울의 가시에 대한 나의 설명에 대해 “그러나 바울 자신이 처음으로 갈라디아인들에게 복음을 전할 때 육체가 약하다고 하지 않았는가? 그가 육체의 가시를 말한 것이 아닌가?”라고 말하면서 반대한다.

아래의 말씀은 바울이 갈라디아인들에게 쓴 편지의 실제 내용이다.

내가 처음에 육체의 약함으로 말미암아 너희에게 복음을 전한 것을 너희가 아는 바라 너희를 시험하는 것이 내 육체에 있으되 이것을 너희가 업신여기지도 아니하며 버리지도 아니하고 오직 나를 하나님의 천사와 같이 또는 그리스도 예수와 같이 영접하였도다(갈 4:13-14).

갈라디아서 4:13에서 약함으로 번역된 헬라어는asthenia 이다. 이 단어의 문자적인 의미는 “약함”이다. 약함은 병 때문일 수도 있지만 다른 이유 때문일 수도 있다.

예를 들어, 바울은 “하나님의 약하심이 사람보다 강하다”(고전 1:25, 강조 추가)고 썼다. 이 구절에서 약하심으로 번역된 단어도asthenia 이다. 번역가가 “하나님의 병이 사람보다 강하다”고 번역했다면 말이 되지 않았을 것이다(마 26:41과 벧전 3:7에서 asthenia 는 모두 약함으로 번역되었으며 병으로 번역될 수 없다).

사도행전의 기록처럼, 바울이 갈라디아를 처음 방문했을 때, 그가 병들었다는 언급은 없었다. 오히려 사람들이 그를 돌로 치고 죽은 줄로 알고 내버려 두었으며 그는 죽음에서 부활했거나 기적적으로 치유받았다는 언급은 있다(행 14:5-7, 19-20을 보라). 돌로 친 후 죽은 줄로 알고 내쳐둔 바울의 몸은 분명히 온통 상처로 뒤덮인 끔찍한 상태이었을 것이다.

바울이 갈라디아에서 병들지 않았다는 것은 그의 청중들에 대한 시험이었다. 오히려, 그의 몸이 약해진 것은 돌에 맞았기 때문이다. 바울은 갈라디아서를 쓸 때, 갈라디아에서 받았던 박해로 인한 몸의 상처를 여전히 지니고 있었을 가능성이 크다. 왜냐하면, 그는 자기의 서신을 이렇게 마무리하였기 때문이다.

이후로는 누구든지 나를 괴롭게 하지 말라 내가 내 몸에 예수의 흔적을 지니고 있노라(갈 6:17).

또 다른 반론: “나는 하나님의 영광을 위해 고통 받는다”(Another Objection: “I’m Suffering for the Glory of God”)

이 반론은 나사로가 부활한 이야기 중의 한 말씀을 가지고 그들이 병을 앓는 것은 하나님의 영광을 위함이라고 주장하는 사람들에 의해 제기된다. 예수님은 나사로에 관하여 이렇게 말씀하셨다.

이 병은 죽을 병이 아니라 하나님의 영광을 위함이요 하나님의 아들이 이로 말미암아 영광을 받게 하려 함이라(요 11:4).

예수님은 하나님께서 나사로의 병의 결과 때문에 영광 받으시는 것이 아니라 나사로가 치유받고 죽음에서 일어나므로 인해 영광 받으신다고 하셨다. 즉, 병의 최종 결과는 죽음이 아니라 하나님께서 영광 받으시는 것이다. 하나님은 병 때문에 영광 받으시는 것이 아니라 치유 때문에 영광 받으신다(마 9:8; 15:31; 눅 7:16; 13:13; 17:15을 보라. 거기서 사람은 치유받음으로 인해 하나님께 영광을 돌렸다.)

또 다른 반론: “바울은 그가 밀레도에 드로비모를 병든채로 남겨두었다고 했다” (Another Objection: “Paul Said He Left Trophimus Sick at Miletum”)

내가 이 부분을 쓰고 있을 당시 마침 독일의 한 도시에 있었다. 지난주 내가 미국의 고향을 떠날 때에, 많은 아픈 사람들을 남겨뒀다. 나는 병원에 수많은 병든 자들을 남겨뒀다. 그러나 그렇다고 해서 그들 모두가 치유받는 것이 하나님의 뜻이 아닌 것은 아니다. 바울이 방문한 도시에 병든 사람 한 명을 두고 떠났다고 해서 그 사람이 치유받는 것이 하나님의 뜻이 아니라고 증명할 수 없다. 바울은 또한, 많은 구원받지 못한 사람들을 두고 떠났는데 그 사람은 어떠한가? 그렇다고 해서 그 사람들이 구원받는 것이 하나님의 뜻이 아님을 증명할 수 있는가? 절대 할 수 없다.

또 다른 반론: “나는 욥과 같다!”(Another Objection: “I’m Just Like Job!”)

주님을 찬양하라! 당신이 욥기를 끝까지 읽은 적이 있다면, 당신은 그가 치유받았음을 알고 있을 것이다. 욥이 병든 상태로 있는 것은 하나님의 뜻이 아니며, 당신이 병든 상태로 있는 것도 하나님의 뜻이 아니다. 욥의 이야기는 치유가 하나님의 뜻임을 재확인시켜 준다.

또 다른 반론: 바울이 디모데의 위장에 대해 한 조언(Another Objection: Paul’s Advice to Timothy About His Stomach)

우리는 바울이 디모데에게 위장과 자주 나는 병을 위하여 포도주를 조금씩 쓰라고 말한 것을 알고 있다(딤전 5:23을 보라).

사실, 바울은 디모데에게 물을 마시는 것을 중지하고 위장과 자주 나는 병을 위하여 포도주를 조금씩 쓰라고 말했다. 이것은 물에 뭔가 문제가 있음을 나타내는 것 같다. 분명한 것은, 만일 당신이 오염 된 물을 마셨다면, 당신은 그 물을 마시기를 중지하고 다른 뭔가를 마시기 시작 하여야 한다. 그렇지 않으면 당신은 아마 디모데와 같은 위장 문제를 일으킬 수 있다.

또 다른 반론: “예수님은 단지 그분의 신성을 증명하기 위해 치유하셨다”(Another Objection: “Jesus Only Healed to Prove His Deity.”)

어떤 사람은 우리가 예수님이 치유하신 유일한 이유는 그분의 신성을 증명하기 위함이라고 믿기를 원한다. 지금은 그분의 신성이 이미 확립되었기에, 그분은 더는 치유하시지 않을 것이다.

그것은 완전히 잘못된 것이다. 예수님의 기적이 그분의 신성을 입증한 것은 사실이지만, 그 이유만으로 예수님께서 공생애 기간 동안 사람들을 치유하신 것은 아니다. 예수님은 치유 받은 사람들에게 그들에게 무슨 일이 있었는지 아무에게도 말하지 말라고 여러 번 당부하셨다(마 8:4; 9:6, 30; 12:13-16; 막 5:43; 7:36; 8:26을 보라). 만일 예수님이 사람들을 치유한 목적이 단지 그분의 신성을 증명하기 위함이라면, 그분은 치유받은 사람들이 모든 사람에게 그분이 행하신 일을 말하도록 했을 것이다.

예수님이 치유하신 동기는 무엇일까? 성경은 예수님이 그들을 치유하신 것은 그들을 “불쌍히 여기셨기” 때문이라고 여러 번 말씀한다(마 9:35-36; 14:14; 20:34; 막 1:41; 5:19; 눅 7:13을 보라). 예수님이 치유하신 이유는 그분께서 사람을 사랑하시고 그들을 불쌍히 여기셨기 때문이다. 예수님은 공생애 기간 이후로 불쌍히 여기는 마음이 적어졌는가? 그분의 사랑이 적어졌는가? 절대 아니다!

또 다른 반론: “하나님은 모종 이유 때문에 내가 병들기를 원하신다”(Another Objection: “God Wants Me to be Sick for Some Reason.”)

그것은 우리가 고려했던 모든 성경 말씀에 비추어 보았을 때 불가능하다. 만일 당신이 지속적으로 불순종한다면, 하나님은 당신을 회개로 이끌기 위해 당신의 병을 허용하실 수는 있다. 그러나 당신이 병든 상태로 있는 것이 여전히 하나님의 뜻은 아니다. 그분은 당신이 회개하고 치유받기를 원하신다.

또한, 만일 하나님이 당신을 병들게 하시고자 한다면, 왜 당신은 의사에게 가서 약을 복용하고 치유받기를 원하고 있는가? 당신은 “하나님의 뜻”을 벗어나려고 시도하려는가?

마지막 반론: “우리가 질병의 고통이 없이 어떻게 죽을 수 있겠는가?” (A Final Objection: “If We Never Suffer Disease, How Will We Die?”)

우리는 성경이 우리의 육체적인 몸은 부패해진다고 가르치고 있음을 알고 있다(고후 4:16을 보라). 우리가 머리카락이 희어지고 몸이 늙어가는 가는 것을 막기 위해 할 수 있는 일이 없다. 결국, 우리의 시각과 청각은 우리가 젊었을 때처럼 좋지 못하게 된다. 우리는 젊었을 때처럼 빨리 달리지 못하고 우리의 심장도 튼튼하지 못하다. 우리는 천천히 낡아가고 있다.

그러나 그렇다고 해서 우리가 병으로 죽어야 하는 것은 아니다. 우리의 몸은 완전히 낡아질 수 있으며, 그때가 되어 하나님이 천국의 본향으로 우리를 부르시면 우리의 영은 우리의 몸을 떠나게 된다. 많은 신자들이 그렇게 죽음을 맞이한다. 왜 당신이라고 안 되겠는가?

[1]북미의 어떤 교회에서 목사가 이 주제를 가르치기 위해서는 소위 신자들에 의해 큰 저항을 받게 되는 위험을 감수해야 할 수 있다. 예수님도 그분의 치유사역에 대한 저항과 불신을 만나셨다(막 6:1-6을 보라).

[2]일부 사람들은 불신에 매달리기 위해 어떤 것이라도 잡으려고 한다. 그들은 예수님이 가버나움에서 저녁에 사람들을 치유하심으로 이사야서 53:4의 말씀을 완전히 성취하셨다고 우리를 설득하려고 한다. 그러나 이사야는 예수님이 상하신 것이 우리의 죄악때문이라고 한 것처럼 그분은 우리의 질고를 지셨다고 말하였다(사 53:4, 5을 비교하라). 예수님은 질고를 지신 사람들의 죄악때문에 상하셨다. 따라서, 마태는 가버나움에서의 예수님의 치유 사역은 그분이 우리의 죄악과 질고를 담당하실 이사야서 53장의 메시야임을 입증한다는 것만 나타냈다.

[3]예를 들어, 예수님은 자신이 치유하신 혈루증에 걸린 여자에게 “딸아, 네 믿음이 너를 구원하였다”(막 5:34)고 말씀하셨다. “구원하였다”고 번역된 헬라어는(sozo)는 신약성경에서 열 번 나타나는데 그 중 여덟 번은 “구원” 또는 “구원받았다”로 번역되었다. 예를 들어, 에베소서 2:5에서 같은 단어는 “구원을 받은 것”으로 번역되었다. “너희는 은혜로 구원을 받은 것이라.” 따라서 우리는 육체적인 치유를 뜻하는 헬라어 단어가 “구원을 받은 것”으로 가장 많이 번역됨을 알 수 있다.

Mesmo sendo esse assunto um tanto polêmico, com certeza não é obscuro às Escrituras. Na verdade, um décimo de tudo o que foi escrito nos quatro evangelhos é a respeito do ministério de cura de Jesus. Há promessas de cura divina no Velho Testamento, nos evangelhos e nas epístolas do Novo Testamento. Aqueles que estão doentes podem encontrar encorajamento em uma variedade de passagens construtoras de fé.

Minha observação geral ao redor do mundo tem sido que onde igrejas são cheias de crentes altamente comprometidos (verdadeiros discípulos), a cura divina é bem mais comum. Onde a igreja é morna e sofisticada, a cura divina ocorre com raridade. [1] Tudo isso não deve nos surpreender, já que Jesus disse que um dos sinais que seguirá futuros crentes é que colocarão as mãos sobre os doentes e eles serão curados (veja Mc. 16:18). Se fôssemos julgar igrejas pelos sinais que Jesus declarou que seguiriam os cristãos, teríamos que concluir que muitas igrejas consistem de descrentes:

E disse-lhes [Jesus]: “Vão pelo mundo todo e preguem o evangelho a todas as pessoas. Quem crer e for batizado será salvo, mas quem não crer será condenado. Estes sinais acompanharão os que crerem: em meu nome expulsarão demônios; falarão novas línguas; pegarão em serpentes; e, se beberem algum veneno mortal, não lhes fará mal nenhum; imporão as mãos sobre os doentes, e estes ficarão curados” (Mc. 16:15-18).

O ministro discipulador, imitando o ministério perfeito de Cristo, certamente usará seus dons para promover o ministério de cura divina dentro de sua esfera de influência. Ele sabe que cura divina aumenta o Reino de Deus em pelo menos duas formas: primeiro, curas milagrosas são uma boa propaganda ao evangelho, já que qualquer criança que lesse os evangelhos ou o livro de Atos entenderia (mas que muitos ministros com cursos superiores não conseguem compreender). Segundo, discípulos saudáveis não são impedidos de trabalhar no ministério por suas doenças.

O discipulador também precisa ser sensível aos membros do corpo de Cristo que desejam cura, mas que têm dificuldade de recebê-la. Muitas vezes precisam de instruções mais cuidadosas e encorajamento gentil, especialmente se ficaram adversos a qualquer mensagem de cura. O discipulador se depara com uma escolha: pode evitar ensinar sobre o assunto de cura divina, e no caso ninguém ficará ofendido nem será curado, ou pode amorosamente ensinar sobre o assunto e arriscar ofender alguns enquanto ajuda outros a experimentar a cura. Pessoalmente, eu escolhi a segunda opção, crendo que segue o exemplo de Jesus.

Cura na Cruz (Healing on the Cross)

Um bom lugar para começar o estudo de cura divina é o quinquagésimo terceiro capítulo de Isaías, universalmente considerado uma promessa messiânica. Através do Espírito Santo, Isaías descreveu com detalhes a morte de sacrificial de Jesus e o trabalho que realizaria na cruz:

Certamente ele tomou sobre si as nossas enfermidades e sobre si levou as nossas doenças; contudo nós o consideramos castigado por Deus, por Deus atingido e afligido. Mas ele foi transpassado por causa das nossas transgressões, foi esmagado por causa de nossas iniqüidades; o castigo que nos trouxe paz estava sobre ele, e pelas suas feridas fomos curados. Todos nós, tal qual ovelhas, nos desviamos, cada um de nós se voltou para o seu próprio caminho; e o Senhor fez cair sobre ele a iniqüidade de nós todos (Is. 53:4-6).

Pela inspiração do Espírito Santo, Isaías declarou que Jesus levou nossas enfermidades e doenças. Uma melhor tradução do grego original indica que Jesus carregou nossas doenças e dores, como muitas traduções confiáveis indicam em suas notas referenciais.

A palavra hebraica traduzida por enfermidades em Isaías 53:4 é a palavra choli, que também é encontrada em Deuteronômio 7:15; 28:61; 1 Reis 17:17; 2 Reis 1:2; 8:8, e 2 Crônicas 16:12; 21:25. Em todos estes casos ela é traduzida como doença ou enfermidade.

A palavra traduzida doenças é a palavra hebraica makob, que pode ser encontrada em Jó 14:22 e Jó 33:19. Em ambos os casos ela é traduzida como dor.

Tudo isso sendo verdade, Isaías 53:4 é melhor traduzido assim: “Certamente ele tomou sobre si as nossas doenças e sobre si levou as nossas dores”. Este fato é confirmado pela citação direta de Mateus a Isaías 53:4 em seu evangelho: “Ele tomou sobre si as nossas enfermidades e sobre si levou as nossas doenças” (Mt. 8:17).

Incapaz de escapar destes fatos, alguns tentam nos convencer de que Isaías estava se referindo as nossas supostas “doenças espirituais” e “enfermidades espirituais”. Contudo, a citação de Mateus a Isaías 53:4 não deixa dúvida de que Isaías estava se referindo ao sentido literal físico de doenças e enfermidades. Vamos lê-la dentro do contexto:

Ao anoitecer foram trazidos a ele muitos endemoninhados, ele expulsou os espíritos com uma palavra e curou todos os doentes. E assim se cumpriu o que fora dito pelo profeta Isaías: “Ele tomou sobre si as nossas enfermidades e sobre si levou as nossas doenças” (Mt. 8:16-17, ênfase adicionada).

Mateus disse claramente que as curas físicas executadas por Jesus eram um cumprimento de Isaías 53:4. Portanto, não há dúvida de que Isaías 53:4 é uma referência a Cristo levar nossas enfermidades físicas e doenças. [2] Assim como as Escrituras dizem que Jesus levou nossas iniquidades (veja Is. 53:11), também dizem que Ele levou nossas enfermidades e doenças. Estas são notícias que devem fazer qualquer pessoa doente feliz! Através de Seu sacrifício expiado, Jesus providenciou nossa salvação e cura.

Uma Pergunta Feita (A Question Asked)

Mas se isso for verdade, alguns perguntam, então por que não somos todos curados? Esta pergunta é melhor respondida fazendo-se outra pergunta: Por que nem todas as pessoas nascem de novo? Nem todos renascem porque ou não ouviram o evangelho ou não creram nele. Da mesma forma, cada indivíduo deve tomar posse de sua cura através de sua própria fé. Muitos ainda não ouviram a maravilhosa verdade que Jesus levou suas enfermidades; outros ouviram, mas rejeitaram.

A atitude de Deus Pai para com doenças tem sido claramente revelada pelo ministério de Seu Filho amado, que testificou a respeito dEle:

Eu lhes digo verdadeiramente que o Filho não pode fazer nada de si mesmo; só pode fazer o que vê o Pai fazer, porque o que o Pai faz o Filho também faz (Jo. 5:19).

Lemos no livro de Hebreus que Jesus era “a expressão exata do seu [Pai] ser” (Hb. 1:3). Não há dúvida de que a atitude de Jesus para com enfermidades era idêntica a de Seu pai.

Qual era a atitude de Jesus? Nem uma vez Ele mandou qualquer pessoa embora, que foi a Ele pedindo cura. Nem uma vez Ele disse a uma pessoa doente que desejava ser curada: “Não, não é da vontade de Deus que você seja curada; portanto, deverá continuar doente”. Jesus sempre curou os doentes que iam a Ele, e uma vez que eram curados, muitas vezes dizia a eles que a sua fé os curou. Mais adiante, a Bíblia declara que Deus nunca muda (veja Ml. 3:6) e que “Jesus Cristo é o mesmo, ontem, hoje e para sempre” (Hb. 13:8).

A Cura Proclamada (Healing Proclaimed)

Infelizmente, hoje a salvação tem sido reduzida a pouco mais do que perdão pelos pecados. Mas as palavras gregas que, na maioria das vezes, são traduzidas por “salvo” ou “salvação” implicam nos conceitos não só de perdão, mas de entrega e cura.[3] Vamos considerar um homem na Bíblia que experimentou a salvação em seu sentido mais completo. Ele foi salvo por sua fé enquanto ouvia Paulo pregar o evangelho em sua cidade.

Quando eles souberam disso, fugiram para as cidades licaônicas de Listra e Derbe, e seus arredores. Onde continuaram a pregar as boas novas. Em Listra havia um homem paralítico dos pés, aleijado desde o nascimento, que ouvira Paulo falar. Quando Paulo olhou diretamente para ele e viu que o homem tinha fé para ser curado, disse em alta voz: “Levante-se! Fique em pé!” Com isso, o homem deu um salto e começou a andar (At. 14:6-10).

Note que, embora Paulo estivesse pregando “as boas novas”, o homem ouviu algo que produziu fé em seu coração para receber cura física. No mínimo, ele deve ter ouvido Paulo dizer algo sobre o ministério de cura de Jesus e como curou a todos os que Lhe pediram com fé. Talvez Paulo também tenha mencionado a profecia de Isaías sobre Jesus carregando nossas enfermidades e doenças. Não sabemos, mas já que a “fé vem por se ouvir” (Rm. 10:17), o paralítico deve ter ouvido algo que estimulou a fé em seu coração para ser curado. Algo que Paulo disse o convenceu de que Deus não queria que continuasse paralítico.

Paulo deve ter acreditado que Deus queria que o homem fosse curado, ou suas palavras nunca teriam convencido o homem a ter fé para a cura, e não teria dito ao homem para ficar em pé. E se Paulo tivesse dito o que tantos pregadores modernos dizem? E se tivesse pregado: “Não é da vontade de Deus que todos sejam curados”? O homem não teria tido fé para ser curado. Talvez isto explique por que tantos não são curados hoje em dia. Os mesmos pregadores que deveriam inspirar as pessoas a terem fé para a cura estão destruindo sua fé.

Note novamente que esse homem foi curado por sua fé. Se ele não tivesse acreditado, teria continuado paralítico, mesmo que fosse óbvio que era a vontade de Deus que fosse curado. Além disso, provavelmente havia outras pessoas doentes entre a multidão naquele dia, mas não temos registro de mais ninguém que tenha sido curado. Se isto for verdade, por que não foram curados? Pelo mesmo motivo de muitos incrédulos na multidão não terem renascido — porque não creram na mensagem de Paulo.

Nunca devemos concluir que não é da vontade de Deus curar a todos baseando-nos no fato de que algumas pessoas nunca foram curadas. Isto seria o mesmo que concluir que não é da vontade de Deus que todos nasçam de novo simplesmente porque algumas pessoas nunca renasceram. Cada pessoa deve crer no evangelho por si mesma para ser salva, e cada pessoa deve crer por si só para que seja salva.

Mais Provas da Vontade de Deus de Curar (Further Proof of God’s Will to Heal)

Debaixo da antiga aliança, cura física estava inclusa na aliança de Israel com Deus. Apenas alguns dias depois do Êxodo, Deus fez a Israel esta promessa:

Se vocês derem atenção ao Senhor, o seu Deus, e fizerem o que ele aprova, se derem ouvidos aos seus mandamentos e obedecerem a todos os seus decretos, não trarei sobre vocês nenhuma das doenças que eu trouxe sobre os egípcios, pois eu sou o Senhor que os cura (Êx. 15:26).

Qualquer pessoa honesta terá que concordar que a cura estava inclusa na aliança de Israel com Deus e que dependia da obediência do povo. (Casualmente, Paulo deixa claro em 1 Coríntios 11:27-31 que a cura física debaixo na nova aliança também depende de nossa obediência.)

Deus também prometeu aos israelitas:

Prestem culto ao Senhor, o Deus de vocês, e ele os abençoará, dando-lhes alimento e água. Tirarei a doença do meio de vocês. Em sua terra nenhuma grávida perderá o filho, nem haverá mulher estéril. Farei completar-se o tempo de duração da vida de vocês (Êx. 23:25-26, ênfase adicionada).

Vocês serão mais abençoados do que qualquer outro povo! Nenhum dos seus homens ou mulheres será estéril, nem mesmo os animais do seu rebanho. O Senhor os guardará de todas as doenças. Não infligirá a vocês as doenças terríveis que, como sabem, atingiram o Egito, mas as infligirá a todos os seus inimigos (Dt. 7:14-15, ênfase adicionada).

Se cura física estava inclusa na antiga aliança, me pergunto como ela pode não estar inclusa na nova aliança, se de fato a nova aliança é melhor que a antiga, como as Escrituras dizem:

Agora, porém, o ministério que Jesus recebeu é superior ao deles, assim como também a aliança da qual ele é mediador é superior à antiga, sendo baseada em promessas superiores (Hb. 8:6, ênfase adicionada).

Ainda Mais Provas (Yet Further Proof)

A Bíblia contém muitas passagens que oferecem provas indiscutíveis que é a vontade de Deus curar a todos. Deixe-me listar três das melhores:

Bendiga o Senhor a minha alma! Bendiga o Senhor todo o meu ser! Bendiga o Senhor a minha alma! Não esqueça nenhuma de suas bênçãos! É ele que perdoa todos os seus pecados e cura todas as suas doenças (Sl. 103:1-3, ênfase adicionada).

Que cristão se oporia à declaração de Davi que Deus deseja perdoar todas as nossas iniquidades? Contudo, Davi cria que Deus também deseja curar o mesmo número de nossas doenças — todas elas.

Meu filho, escute o que lhe digo; preste atenção às minhas palavras. Nunca as perca de vista; guarde-as no fundo do coração, pois são vida para quem as encontra e saúde para todo o seu ser (Pv. 4:20-22, ênfase adicionada).

Entre vocês há alguém que está doente? Que ele mande chamar os presbíteros da igreja, para que estes orem sobre ele e o unjam com óleo, em nome do Senhor. A oração feita com fé curará o doente; o Senhor o levantará. E se houver cometido pecados, ele será perdoado (Tg. 5:14-15, ênfase adicionada)

Note que esta última promessa pertence a qualquer um que esteja doente. E note que não é o presbítero ou o óleo que traz a cura, mas a “oração feita com fé”.

Mas é a fé dos presbíteros ou da pessoa doente? De ambos. A fé da pessoa doente é expressa, pelo menos em parte, quando chama os presbíteros da igreja. A descrença da pessoa doente pode anular os efeitos das orações dos presbíteros. O tipo de oração sobre a qual Tiago escreveu é um bom exemplo de oração de concordância que Jesus menciona em Mateus 18:19. Ambas as partes envolvidas neste tipo de oração devem “concordar”. Se uma pessoa concordar e a outra não, não estão em concordância.

Também sabemos que, em várias passagens, a Bíblia dá crédito a Satanás pelas doenças (veja Jó 2:7; Lc. 13:16; At. 10:38; 1 Co. 5:5). Desta maneira, seria lógico que Deus se opusesse ao trabalho de Satanás nos corpos de Seus filhos. Nosso Pai nos ama muito mais que qualquer pai terreno já amou seu filho (veja Mt. 7:11), e nunca conheci um pai que desejasse que seu filho ficasse doente.

Todas as curas executadas por Jesus durante Seu ministério terreno, e todas as curas registradas no livro de Atos, devem nos encorajar a acreditar que Deus quer que sejamos saudáveis. Frequentemente, Jesus curou pessoas que iam a Ele buscando cura, e deu crédito à fé delas pelo milagre. Isto prova que Jesus não escolheu pessoas exclusivas a quem queria curar. Ele queria curar a todas, mas pedia fé da parte delas.

Respostas a Algumas Objeções Comuns (Answers to Some Common Objections)

Talvez a objeção mais comum a tudo isso é a que não é baseada na Palavra de Deus, mas nas experiências das pessoas. Normalmente, é algo assim: “Eu conheci uma mulher cristã maravilhosa que orou para ser curada de câncer; mesmo assim, ela morreu. Isto prova que não é da vontade de Deus curar a todos”.

Nunca devemos tentar determinar a vontade de Deus por qualquer outra coisa além da Sua Palavra. Por exemplo, se viajasse de volta no tempo e assistisse aos israelitas vagando pelo deserto por quarenta anos enquanto a terra que fluía leite e mel esperava por eles do outro lado do Rio Jordão, você poderia ter concluído que não era da vontade de Deus que Israel entrasse na terra prometida. Mas se conhece a Bíblia, sabe que este não era o caso. Com certeza, era da vontade de Deus que entrassem na terra prometida, mas não entraram por causa de sua descrença (veja Hb. 3:19).

E todas as pessoas que estão agora no inferno? Era a vontade de Deus que todas estivessem no céu, mas não preencheram os requisitos de arrependimento e fé no Senhor Jesus. Da mesma forma, não podemos determinar a vontade de Deus a respeito de cura só olhando para pessoas doentes. O fato de um cristão orar por cura e não ser curado, não prova que não é a vontade de Deus curá-lo. Se aquele cristão tivesse preenchido os requisitos de Deus, teria sido curado, ou então, Deus é um mentiroso. Quando não recebemos cura e culpamos a Deus com a desculpa de que a cura não era da vontade dEle, não somos diferentes dos israelitas descrentes que morreram no deserto dizendo que não era da vontade de Deus que entrassem na terra prometida. Seria melhor se simplesmente engolíssemos nosso orgulho e admitíssemos que somos culpados.

Como disse no capítulo anterior sobre fé, muitos cristãos sinceros têm terminado suas orações de cura de forma errada com a frase destruidora de fé: “Se for da Tua vontade”. Isso revela claramente que não estão orando com fé, pois não têm certeza da vontade de Deus. A respeito da cura, a vontade de Deus é bem clara, como já vimos. Se você sabe que Deus quer te curar, não há razão de dizer “se for da Tua vontade” em sua oração de cura. Seria o equivalente a dizer: “Senhor, eu sei que prometeu me curar, mas caso estivesse mentindo, eu peço que me cure somente se for da Tua vontade”.

Com certeza, também é verdade que Deus pode disciplinar crentes desobedientes permitindo que doenças os aflijam, até chegar ao ponto de permitir sua morte prematura em alguns casos. Obviamente, tais crentes devem se arrepender antes de receberem cura (veja 1 Co. 11:27-32). Existem outros que, negligenciando cuidar de seus corpos, se abrem a doenças. Crentes devem ser inteligentes o suficiente para manter uma dieta saudável, comer moderadamente, exercitar-se regularmente e descansar o necessário.

Uma Segunda Objeção Comum (A Second Common Objection)

É muitas vezes dito: “Paulo tinha um espinho na carne e Deus não o curou”.

Contudo, a ideia de que o espinho de Paulo era uma doença é simplesmente uma má teoria teológica sob a luz do fato de que Paulo nos disse exatamente o que era seu espinho — um anjo de Satanás.

Para impedir que eu me exaltasse por causa da grandeza dessas revelações, foi-me dado um espinho na carne, um mensageiro de Satanás, para me atormentar. Três vezes roguei ao Senhor que o tirasse de mim. Mas ele me disse: Minha graça é suficiente para você, pois o meu poder se aperfeiçoa na fraqueza. Portanto, eu me gloriarei ainda mais alegremente em minhas fraquezas, para que o poder de Cristo repouse em mim (2 Co. 12:7-9, ênfase adicionada).

A palavra traduzida mensageiro é a palavra grega “aggelos”, traduzida por anjo ou anjos em mais de 160 lugares, onde é encontrada no Novo Testamento. O espinho na carne de Paulo era um anjo de Satanás enviado para lutar com ele; não era uma doença ou enfermidade.

Note também que não há registro de que Paulo tenha orado para ser curado e nem há indicação de que Deus se recusou a curá-lo. Em três ocasiões, Paulo simplesmente pediu a Deus se poderia remover o anjo, e Deus disse que Sua graça era suficiente.

Quem deu a Paulo seu espinho? Alguns acreditam que foi Satanás, já que o espinho foi chamado um “anjo de Satanás”. Outros creem que foi Deus, porque o espinho foi aparentemente dado para que Paulo não se orgulhasse. Paulo mesmo disse: “Para impedir que eu me exaltasse”.

A versão King James traduz esses versículos um pouco diferente. Ao invés de dizer: “para impedir que eu me exaltasse”, ela diz: “a fim de que não seja exaltado sobremaneira”. Esta é uma diferença importante, porque Deus não se opõe a sermos exaltados. Portanto, é bem possível que Deus estava exaltando e Satanás tentando parar a exaltação de Paulo, designando um anjo específico de luta para provocar confusão por onde Paulo viajasse. Mesmo assim, Deus disse que usaria as circunstâncias para Sua glória, porque Seu poder poderia ser melhor manifestado na vida de Paulo como resultado de sua fraqueza.

Independente disso, dizer que Paulo estava doente e que Deus Se recusou a curá-lo é uma distorção bruta do que a Bíblia realmente diz. Na passagem sobre seu espinho na carne, Paulo nunca menciona doença alguma, e não há nada parecido com uma recusa da parte de Deus para curá-lo de sua suposta doença. Se uma pessoa honesta ler a lista de todas as provas pelas quais Paulo passou em 2 Coríntios 11:23-30, não encontrará enfermidades ou doenças mencionadas uma única vez.

Uma Elaboração do Mesmo Tema (An Elaboration on the Same Theme)

Alguns se opõem a minha explicação do espinho de Paulo, dizendo: “Mas Paulo não disse aos Gálatas que estava doente da primeira vez que pregou o evangelho a eles? Ele não estava falando de seu espinho na carne?”

Isto é o que Paulo realmente escreveu em sua carta aos Gálatas:

Como sabem, foi por causa de uma doença que lhes preguei o evangelho pela primeira vez. Embora a minha doença lhes tenha sido uma provação, vocês não me trataram com desprezo ou desdém; ao contrário, receberam-me como se eu fosse um anjo de Deus, como o próprio Cristo Jesus (Gl. 4:13-14).

A palavra grega traduzida doença aqui em Gálatas 4:13 é asthenia, que literalmente significa “fraqueza”. Ela pode significar fraqueza por causa de doença, mas não necessariamente.

Por exemplo, Paulo escreveu: “a fraqueza de Deus é mais forte que a força do homem” (1 Co. 1:25, ênfase adicionada). A palavra que é traduzida fraqueza neste versículo também é a palavra asthenia. Não faria sentido se os tradutores tivessem deixado “a doença de Deus é mais forte que a força do homem”. (Veja também Mt. 26:41 e 1 Pd. 3:7, onde a palavra asthenia é traduzida como fraqueza e não pode ser traduzida por doença).

Quando Paulo visitou a Galácia pela primeira vez no livro de Atos, não há menção dele estar doente. Contudo, há menção de ter sido apedrejado e abandonado à morte, e foi ressuscitado ou miraculosamente reavivado (veja At. 14:5-7, 19-20). Com certeza, o corpo de Paulo, depois de ter sido apedrejado e considerado morto, estava em péssima condição com cortes e hematomas em todos os lugares.

Paulo não tinha uma doença na Galácia que foi uma provação a seus ouvintes. Seu corpo estava cansado de seu recente apedrejamento. Provavelmente, ainda tinha lembranças de suas perseguições na Galácia quando escreveu sua carta aos Gálatas, pois terminou sua epístola com estas palavras:

Sem mais, que ninguém me perturbe, pois trago em meu corpo as marcas de Jesus (Gl. 6:17).

Outra Contestação: “Estou Sofrendo para a Glória de Deus” (Another Objection: “I’m Suffering for the Glory of God”)

Esta réplica é usada por alguns que pegaram um versículo da história da ressurreição de Lázaro como base para dizer que estão sofrendo com doenças para a glória de Deus. Jesus disse a respeito de Lázaro:

Essa doença não acabará em morte; é para a glória de Deus, para que o Filho de Deus seja glorificado por meio dela (Jo. 11:4).

Jesus não estava dizendo que Deus estava sendo glorificado como resultado da doença de Lázaro, mas que Deus seria glorificado quando Lázaro fosse curado e ressuscitado dos mortos. Em outras palavras, o resultado final da doença não seria a morte, pelo contrário, Deus seria glorificado. Deus não é glorificado em doenças; Ele é glorificado na cura. (Veja Mt. 9:8; 15:31; Lc. 7:16; 13:13 e 17:15, onde a cura trouxe glória a Deus.)

Outra Objeção: “Paulo Disse que Deixou Trófimo Doente em Mileto” (Another Objection: “Paul Said He Left Trophimus Sick at Miletum”)

Por acaso, estou escrevendo esta frase em uma cidade da Alemanha. Quando saí de minha cidade natal nos Estados Unidos na semana passada, deixei várias pessoas doentes para trás. Deixei hospitais cheios de doentes. Mas isto não significa que não era da vontade de Deus que todos eles fossem curados. O fato de Paulo ter deixado um homem doente em uma cidade que visitou não é prova de que não era da vontade de Deus que aquele homem fosse curado. E o monte de incrédulos que Paulo também deixou para trás? Isto prova que não era da vontade de Deus que fossem salvos? Absolutamente não.

Outra Objeção: “Eu Sou como Jó!” (Another Objection: “I’m Just Like Job!”)

Glória ao Senhor! Se você leu o fim da história de Jó, sabe que foi ele curado. Não era a vontade de Deus que ele continuasse doente, e também não é a vontade de Deus que você continue doente. A história de Jó reafirma que a vontade de Deus é sempre de curar.

Outra Objeção: “O conselho de Paulo a Timóteo Sobre Seu Estômago” (Another Objection: Paul’s Advice to Timothy About His Stomach)

Sabemos que Paulo disse a Timóteo para beber um pouco de vinho por causa do seu estômago e frequentes dores (veja 1 Tm. 5:23).

Na verdade, Paulo disse a Timóteo para parar de beber água e beber um pouco mais de vinho para seu estômago e frequentes dores. Isto parece indicar que algo estava errado com a água. Obviamente, se estiver bebendo água contaminada, deve parar de bebê-la e começar a beber outra coisa, ou provavelmente terá problemas de estômago, como Timóteo.

Outra Objeção: “Jesus só Curou para Provar Sua Divindade” (Another Objection: ”Jesus Only Healed to Prove His Deity.”)

Algumas pessoas querem que acreditemos que a única razão de Jesus ter curado foi para provar Sua divindade. Agora que ela está bem estabelecida, Ele supostamente não cura mais.

Isso está completamente incorreto. É verdade que os milagres de Jesus autenticaram Sua divindade, mas este não é o único motivo de ter curado pessoas durante Seu ministério terreno. Ele, muitas vezes, proibiu as pessoas a quem curou de dizer a qualquer um o que aconteceu com elas (veja Mt. 8:4; 9:6, 30; 12:13-16; Mc. 5:43; 7:36; 8:26). Se Jesus curasse pessoas pelo propósito único de provar sua divindade, teria que dizer àquelas pessoas para dizerem a todos o que tinha feito por elas.

Qual era a motivação por trás das curas de Jesus? Muitas vezes, as Escrituras dizem que curava por “ter compaixão” (veja Mt. 9:35-36; 14:14; 20:34; Mc. 1:41; 5:19; Lc. 7:13). A razão de Jesus ter curado é porque amava as pessoas e estava cheio de compaixão. A compaixão de Jesus foi reduzida desde Seu ministério terreno? Seu amor diminuiu? Absolutamente não!

Outra Objeção: “Deus Quer que Eu Fique Doente por Algum Motivo” (Another Objection: “God Wants Me to be Sick for Some Reason.”)”.

Isto é impossível, à luz das Escrituras que consideramos. Se você tem persistido na desobediência, pode ser verdade que Deus permitiu sua doença para que ela o traga ao arrependimento. Mas não é da vontade dEle que você continue doente. Ele quer que se arrependa e seja curado.

Além do mais, se Deus quer que você continue doente, por que está indo a um médico e tomando remédios, esperando ser curado? Está tentando sair da “vontade de Deus”?

Uma Objeção Final: “Se Nunca Ficarmos Doentes, Como Morreremos?” (A Final Objection: “If We Never Suffer Disease, How Will We Die?”)

Sabemos que a Bíblia ensina que nossos corpos físicos estão decaindo (veja 2 Co. 4:16). Não há nada que possamos fazer que pare nossos cabelos de ficarem brancos e nossos corpos de envelhecerem. Finalmente, nossa visão e audição não são tão boas como eram quando éramos mais jovens. Não podemos correr tão rápido como antes. Nossos corações não são tão fortes. Estamos lentamente nos desgastando.

Mas isto não significa que temos que morrer de doenças ou enfermidades. Nossos corpos podem simplesmente se desgastar completamente, e quando isto acontecer, nossos espíritos deixarão nossos corpos quando Deus nos chamar para casa, no céu. Muitos cristãos morreram assim. Por que não você?

[1] Em algumas igrejas na América do Norte, um ministro se arriscaria muito para ensinar esse assunto devido à grande resistência que encontraria dos supostos crentes. Jesus também encontrou resistência e, às vezes, descrença que prejudicaram Seu ministério de cura (veja Mc. 6:1-6).

[2] Agarrando-se a qualquer coisa em que possam se segurar, alguns tentam nos convencer de que Jesus realizou Isaías 53:4 completamente quando curou as pessoas naquela noite em Cafarnaum. Mas Isaías disse que Jesus levou nossas enfermidades, assim como também disse que Jesus foi esmagado por nossas iniquidades (compare Is. 53:4 e 5). Jesus levou as enfermidades das mesmas pessoas de quem levou aquelas iniquidades. Ele foi esmagado; portanto, Mateus estava somente indicando que o ministério de cura de Jesus em Cafarnaum validou que Ele era o Messias a quem Isaías 53 se referia, aquele que levaria nossas iniquidades e enfermidades.

[3] Por exemplo, Jesus disse a uma mulher a quem tinha curado de hemorragia interna: “Filha, a sua fé a curou” (Mc. 5:34). A palavra grega traduzida por “curou” neste versículo (sozo) e em outras dez vezes no Novo Testamento é traduzida por “salvar” ou “salva” mais de oitenta vezes no Novo Testamento. É, por exemplo, a mesma palavra que é traduzida por “salvos” em Efésios 2:5, “pela graça vocês são salvos”. Portanto, vemos que cura física está embutida no significado da palavra grega que é traduzida, na maioria das vezes como “salvo”.

N’ah’icigwa c’ugukira kuva mw’ijuru cuzuyemwo ibihari, ivyanditswe ntibigihisha na gato. Kanatsinda, kimwe kw’icumi ry’ivyanditswe mu njili zose zine bivuga ku gikorwa ca Yesu co gukiza indwara. Har’amasezerano yo gukira kuva mw’ijuru mw’Isezerano rya Kera, mu njili n’ivyete vy’Isezerano Rishasha. Abarwaye barashobora kuremeshwa n’ivyanditswe vyinshi bashobora kwubakak’ukwizera kwabo.

Muri rusangi ndamaze kubona kw’isi hose yukw’ahantu amashengero yuzuyemw’abizera bishikaniye Imana (abigishwa b’ukuri), ugukira kuva mw’ijuru kuramenyerewe cane. Ah’ishengero riri akazuyaze canke rizazaniwe, gukira kuva mw’ijuru usanga ar’imboneka rimwe.

[1]

Ibi ntibishobora kudutangaza, nkuko Yesu yatubwiye yuko kimwe mu bimenyetso bizokurikira abizera ar’ukurambika ibiganza ku barwye bagakira (raba Mariko 16:18). Twoshika aho tuvuga ishengero dufatiye ku bimenyetso Yesu yavuze ko bizokurikira abizera, twavuga yukw’amashengero menshi yuzuyemw’abatizera:

[Yesu] Arababarira, ati “Mugende muje mu bihugu vyose, mubwire abaremwe bose ubutumwa bwiza. Uwizera akabatizwa azokizwa, arik’uwutizera azotsindwa n’urubanza. Kand’ibimenyetso bizokwama biboneka ku bizera n’ibi : bazosenda abadayimoni mw’izina ryanje; bazovuga indimi nsha; bazofata inzoka; ni banywa icica; nta co kizobagira na gatayo; bazorambika ibiganza ku barwaye, bakire” (Mariko 16:15-18).

Umukozi agira abigishwa, mu kwigana igikorwa ca Kristo, ategerezwa gukoresha ingabire yiwe agaha ikibanza gikwiye ugukira kuva mw’ijuru aho agerereye hose. Arazi yuko gukira kuva mw’ijuru kwagura ubwami bw’Imana mu nzira zibiri n’imiburiburi. Ubwa mbere, gukira kw’ibitangaza ni ikimenyetso ciza c’ubutumwa bwiza, nk’umwana wese asomye injili cank’igikorwa c’ivyakozwe n’intumwa arashobora ku bitahura (ariko har’abakozi insinzi bafise impamwa bushobozi zo kwigisha ivy’Imana ariko badashora gutahura ibi bintu). Ubwa kabiri, abigishwa beza ntibazibirwa kubandanya n’aho hoba umuntu arwaye agomba gukira.

Umukozi agira abigishwa ayegerezwa kwitwararika abantu bo mu mubiri wa Kristo bakeneye gukira ariko n’ubu ntibarakira. Bakeneye impanuro z’urukundo no guhanurwa, cane cane igihe boba bari mu gitigiri c’abarwanya inkuru zo gukira kuva mw’ijuru. Umukozi agira abigishwa ategerezwa guhitamwo: arashobora guhitamwo guhagarika no kwirinda inyigisho zose zimeze gurtyo, aho rero nta muntu n’umwe azokomeretswa canke ngo hagire uwukira indwara, arikw’arashobora kuvyigisha mu rukundo akemera kubabaza abantu bamwe arikw’agafasha abandi gukira kuva mw’ijuru. Ku bwanje, nahisemwo ico ca kabiri, kwizera kwigana Yesu.

Gukira ku Musaraba (Healing on the Cross)

Ahantu heza twohera icigwa c’ugukira kuva mw’ijuru ni ku gice ca mirongwibiri na gatatu, aho Isaya n’abandi bantu bemera ubuhanuzi. Mukuvugishwa na Mpwemu Yera, Yesaya yaravuze ku rupfu rwa Yesu n’ubushobozi bw’umusaraba:

N’ukuri n’izacu ntimba yishizeko, n’iyacu mibabaro yikoreye; ariko tweho twamwiyumviriye nk’uwakubiswe, nk’uwacumiswe n’Imana, akicurikirizwa n’akabonge. Yamara yacumitiwe ivyacu bicumuro, yajanjaguriwe ivyacu bigabitanyo: igihano kituronkesha amahoro cabaye kuri we, kand’imishishagu yiwe niyo idukiza. Twese twazimiye nk’intama, twese twagiye isabagire, umuntu wese mu nzira yiwe; Uhoraho amuremeka ukugabitanya kwacu twse (Yes. 53:4-6).

Ahishuriwe na Mpwemu Yera, Yesaya yavuze ko Yesu yikoreye intimba n’ imibabaro yacu yose. Insobanuro nziza y’ikigiri ivuga yuko Yesu yikoreye indwara n’ imibabaro yacu, nkukw’izindi nsobanuro zivyerekana mu majambo yazo y’insiguro.

Ijambo ry’igiheburayo ryasobanuwe intimba muri Yesaya 53:4 ni ijambo choli, dusanga no mu Gusubira mu Vyagezwe 7:15; 28:61; 1Abam. 17:17; 2 Abam. 1:2; 8:8 hamwe 2Ngoma 16:12; 21:15. Aho hose ryasobanuwe indwara cank’ibikomere.

Ijambo ry’igiheburayo ryasabanuwe imibabaro ni makob, dushobora no gusanga muri Yobu 14:22 na Yobu 33:19. aho hose risobanura ukuribwa.

Ko bimeze gurtyo, Yesaya 53:4 hasobanurwa ngo, “N’ukuri yishizeko indwara zacu. Yikoreye ukuribwa kwacu.” Ibi vyanditswe muri Yesaya 53:4 vyemezwa na Matayo mu njili yiwe aho avuga ati: “Ubwiwe ni we yatwaye ubumuga bwacu, akikorera n’indwara zacu” (Mat. 8:17).

Kuko badashobora guhakana ivyo, bamwe bacabagomba kutwemeza yuko Yesaya yavuga ku “ndwara zo mu mpwemu” n’”ubumuga bwo mu mpwemu.” Hamwe n’ivyo, Matayo mu gusubiramwo ivyavugishijwe na Yesaya kuri 53:4 bigaragara ko vyavugwa kubw’indwara n’ubumuga bwo ku mubiri. Reka dusome n’iyi mirongo irimwo:

Ku kagoroba, bamuzanira benshi binjiwemwo n’abadayimoni; izo mpwemu mbi izirukanisha ijambo, akiza abari barwaye bose, ngw’ivyavuzwe n’uwavugishwa n’Imana Yesaya biboneke, “ng’ubwiwe ni we yatwara ubumuga bwacu, akikorera n’indwara zacu” (Mat. 8:16-17, hongeweko insobanuro).

Matayo ubwiwe yavuze yuk’ugukiza indwara Yesu yakoze kw’ar’ugushitswa kw’ivyavugishijwe na Yesaya kuri 53:4. rero nta nkeka ko Yesaya 53:4 ivuga ko Kristo yikoreye ubumuga n’indwara zacu.

[2]

Nkukw’ ivyanditswe bivuga ko Yesu yikoreye ivyaha vyacu (raba Yesaya 53:11), biravuga kandi yuko yikoreye ubumuga n’indwara zacu. Iyi ni nkuru yonezereza umurwayi wese. Kubw’ikimazi co kwitanga ubwiwe, Yesu yaduhaye agakiza no gukira indwara.

Ikibazo Cabajijwe (A Question Asked)

Ariko nimba ari vyo, bamwe barabaza, bati none ni kuki abantu bose badakira indwara? Inyishu y’ico kibazo yumvikana neza iyo dusubije ikibazo: Ni kuki abantu bose bataravuka ubwa kabiri? Ntibaravuka ubwa kabiri kuko batarumva ubutumwa bwiza canke kubera yuko banes kwizera ubutumwa bwiza. Rero, niko n’umuntu wese ategerezwa kunyakura ukwo gukira akoresheje ukwizera kwiwe ubwiwe. Benshi ntibarumva ukuri kuvuga ko Yesu yikoreye indwara zabo; abandi baravyumvise ntibavyemera.

Ukw’Imana ibona ivyerekeye indwara kwahishuwe neza ni igikorwa c’Umwana wayo, yavyivugiye ati,

N’ukuri, n’ukuri ndababwire: nta co Umwana ashobora kwigenera, atabonye Se agikora, kukw’ivyo Se akora vyose n’Umwana aca abikora kuno (Yohana 5:19).

Dusoma mu cete candikiwe Abaheburayo yuko Yesu ar’”ishusho rya kamere ka Data” (Heb. 1:3). Nta gukekeranya kuko ingene Yesu abona ivy’indwara ni ko na Se abibona.

None Yesu abibona gute? Nta na rimwe yigera kwirukana umuntu amukurikiye arondera gukira indwara, “ng’oya s’ubugombe bw’Imana ko mukira, mutegerezwa kuguma murwaye.” Yesu yama akiza abarwaye bamujeko, kandi bamaze gukira, yaca ababwira yuk’ukwizera kwabo ari kwo kwabakijije. Ikirengeye vyose, Bibiliya ivuga kw’Imana itigera ihinduka (raba Mal. 3:6) kandi ko Yesu Kristo “uko yar’ar’ejo, n’uyu musi nikw’akiri, ni kw’azokwama ibihe bidashira” (Heb. 13:8).

Gukira Kwamamazwa (Healing Proclaimed)

Ndababara kubona agakiza gakengerwa gushika aho kangana n’igikorwa co guharirwa ivyaha gusa. Arikw’ijambo ry’ikigiriki rya sobanuwe “gukizwa” hamwe n”agakiza” ryerekana yukw’atari uguharirwa icaha gusa, ariko gukira neza cane no kubohorwa.

[3]

Reka turabe umuntu muri Bibiliya yakijijwe nkuko twigishwa. Yakijijwe n’ukwizera kwiwe igihe yumva Paulo asigura mu gisagara ciwe.

Barabimenya bahungira i Lusitira n’i Derube, ibisigara vy’i Lukawoniya, no mu gihugu gihereranye na ho: bagumayo bavuga ubutumwa bwiza. I lusitira har’umugabo yar’aremaye ibirenge uhereye aho yakaviriye mu nda ya nyina , ntaho yari yigeze kutambuka. Uwo mwanya yumva Paulo avuga, nawe amuhanze amaso abona kw’afise ukwizera kwo gukizwa. Avuga n’ijwi rirenga, ati “hagarara n’ibirenge vyawe, weme”. Arabaduka, aratambuka (Ivyak. 14:6-10).

Menya yuko naho Paulo yarikw’aravuga “ubutumwa,” har’ico uyo mugabo yumvise bituma agira ukwizera kwo gukira mu mubiri. N’imiburiburi, ategerezwa kuba yarumvise Paulo avuga kuvyerekeye igikorwa ca Yesu co gukiza indwara, n’ingene Yesu yakijije umuntu wese abikeneye afise ukwizera kwo gukira. Kumbure Paulo yavuze kw’ivyo Yesaya yavugishijwe ko Yesu yikoreye indwara n’ubumuga bwacu. Ntavyo tuzi neza, ariko ko dusanzwe tuzi k’”ukwizera kuzanwa no kwumva” (Rom 10:17), ico kimuga gitegerezwa kuba carumvise ikintu kirema ukwizera mu mutima wacu. Paulo yavuze ijambo ricereka yuko Yesu adashaka ko kiguma kimugaye.

Paulo ubwiwe yarizeye k’uwo muntu agiye gukir yiwe ntiyari gushobora kuzanira nya mugabo ukwizera kuzana gukira indwara, kandi ntiyari no kubwira nya mugabo ngw’ahagarare. Mbega vyari kugenda gute iyo Paulo asigura nkukw’abasiguzi ba none babigira? Vyari kugenda gute iyo avuga ati: “Mbega Imana ntigomba kw’abantu bose bakira”? bigaherera ngaho. Uyo mugabo ntiyari kugira ukwizera kumukiza. Ngirango ni co gituma abantu benshi badakira mu mashengero ya none. Abasiguzi bategerezwa kurema mu mitima y’abantu b ukwizera gukiza indwara ni bo babaca intege.

Ubugira kandi, menya k’uyu mugabo yakize kubw’ukwizera kwiwe. Ikirengeye vyose, harashobora kuba harihw’abandi barwayi mw’ikoraniro kur’uyo musi nyene, ariko nta wundi twamva yakize indwara. Bimeze gurtyo none, n’iki catumye badakira? Usanga bisa n’icatumye har’abantu batakijijwe igihe abandi bafata ingingo yo gukizwa kur’uyo musi—kuko batizeye ubutumwa Paulo yavuga.

Ntitwigere tuvuga kw’atari ubugombe bw’Imana gukiza indwara igihe tubonye abantu badakira. Bingana no kuvuga yukw’atari ubugombe bw’Imana kw’abantu bavuka ubwa kabiri. Umuntu wese ategerezwa kwizera ubutumwa bwiza namba yifuza gukira, kandi umuntu wese ategerezwa kwizera ku giti ciwe kw’agiye gukira indwara.

Ibindi Vyemeza ko Gukira Ari Ubugombe bw’Imana

(Further Proof of God’s Will to Heal)

Mw’Isezerano rya Kera, ugukira indwara kwari mu masezerano yabaye hagati y’Imana n’ab’Isirayeli. Imisi mikeya bamaze kuva mu buja, Imana iha Isirayeri iri sezerano:

Ni mwagira umwete wo kwumvira Uhoraho Imana yanyu, mugakora ibitunganye mu nyonga ziwe mukumvira ivyagezwe vyiwe, mukitondera ivyo yihanikirije vyose, ngo Nta ndwara azobateza nk’izo yateje Abanyegiputa; ngo kukw’ari we Uhoraho abakiza indwara (Kuv. 15:26).

Umuntu wese w’imvuga kuri arashobora kwemera k’ugukira indwara kwari mw’isezerano Imana yagiranye na Isirayeli, ariko vyavana n’ukwimvira kwabo. (Tukiri ngaho nyene, Paulo yirekana neza muri 1 Korinto 11:27-31 yukw’amagara meza avana n’ingene twumvira amajambo y’Imana.)

Imana yasezeranye Isirayeli ati:

Ariko jewe Uhoraho Imana yanyu abe ari jewe musaba, nanje nzohezagira ivyo kurya vyanyu n’amazi yanyu, kandi nzokura indwara muri mwebwe. Mu gihugu canyu nta wuzokoresha inda, nta wuzoba intavyara: Ibitigiri vy’imisi y’ukubaho kwanyu nzobishitsa, ntimuzokenyuka (Kuv. 23:25-26, hongeweko insobanuro).

Muzogira umuhezagiro gusumba ayandi mahanga yose; nti hazoba ingumba y’umugabo canke y’umugore muri mwebwe, canke mu masho yanyu. Uhoraho azobakurakw’indwara zose; ntazobateza n’imwe muri za ndwara mbi zo muri Egiputa, nk’uko muzizi, arikw’azoziteza ababanka bose (Gus. 7:14-15, hongeweko insobanuro).

Nimba hari ugukira indwara mw’Isezerano rya Kera, umuntu yokwibaza igituma vyo hara mw’Isezerano Rishasha, namba vy’ukuri Isezerano Rishasha risumba irya Kera, nkukw’ivyanditswe bibivuga:

Ariko none, igikorwa [Yesu] yahawe kirusha icabo kuba ciza, nk’ukw’ar’umuhuza w’isezerano riruta iryabo, kuko ryashizweho n’ivya sezeranywe biruta ivyabo (Heb. 8:6, hongeweko insobanuro).

Haracariho Ibindi Vyemezo (Yet Further Proof)

Bibiliya yuzuyemw’ivyanditswe vyemeza cane yukw’ari ubugombe bw’Imana gukiza abantu indwara. Reka mvuga bitatu biruta ibindi:

Mutima wanje, himbaza Uhoraho; namwe ibimbamwo vyose, muhimbaze izina ryiwe ryera. Mutima wanje himbaza Uhoraho; Ntiwibagire ivyiza yakugiriye vyose. Niwe aharira ibigabiranyo vyawe vyose, agakiza indwara zawe zose (Zab. 103:1-3, hongeweko insobanuro).

Har’umukristo yohaririza Dawidi kuko yavuze yukw’Imana iharira ibigabitanyo vyacu vyose? Hamwe n’ivyo, Dawidi yizeye kandi kw’Imana ikiza indwara zacu—zose.

Mwana wanje, shira umutima ku majambo yanje, Tega ugutwi ukuvuga kwanje, Ntibikave imbere y’amaso yawe, Bizigamire imbere mu mutima wawe. Kuko bibera ubugingo ababironka, No kunonoka mu mibiri yabo yose (Imig. 4:20-22, hongweko insobanuro).

Muri mwebwe namba har’uwurwaye, n’atume kw’abashingantahe b’ishengero, baze kumusengera, bamusige amavuta ya elayo mw’izina ry’Umwami wacu. Kand’ugusenga gufatanije n’ukwizera kuzokiza umurwayi, Umwami azomuvyura: kand’asanzwe yarakoze ivyaha azobiharirwa (Yak. 5:14-15, hongeweko insobanuro).

Menya kw’iri sezerano rya nyuma rihawe uwurwaye wese. Kandi menya neza yukw’atar’amavuta cank’abarongozi bazana gukira ariko n’”ishengesho ryo kwizera.”

N’ukwizera kw’abarongozi cank’umurwayi? Ni ukwizera kwabo bompi. Ukwizera kw’umuntu arwaye kurakenerwa, n’ahw’ar’igice, kuko yatumyeko abashingantahe bo mw’ishengero. Uy’umuntu arwaye ataba yizera ntiyari kurinda gutumakw’abarongozi bamusenger nkuko Yakobo yavyise “isengesho ryo kwemeranya” ari na ryo Yesu yavuze muri Matayo 18:19. Impande zompi zitegerezwa “kwemeranya” m’ubu bwoko bw’isengesho. Igihe umuntu umwe yizeye uwundi ntiyizere, ntibaba bemeranye.

Turaziko hari ibindi vyanditswe bivuga kw’indwara ziterwa na Satani (raba Yobu 2:7; Luka 13:16; Ivyak. 10:38; 1Kor. 5:5). Birumvikana kw’Imana itegerezwa kurwanya igikorwa ca Satani mu mibiri y’abana bayo. Data aradukunda kuruta uk’umuvyeyi wo kw’isi ashobora gukunda umwana wiwe (raba Mat. 7:11), kandi nta muvyeyi ndumva yifuza kw’abana biwe barwara.

Igikorwa cose co gukiza indwara Yesu yakoze akiri kw’isi, hamwe n’ugukira indwara tubona mu vyakozwe n’intumwa, bitegerezwa kudutera intege zo kwizera ko Data agomba ko tugira amagara meza. Yesu yakiza cane abantu baza kuri we ngw’abakize, kandi yisunga ukwizera kwabo mu kubaha igitangaza cabo. Bisigura ko Yesu atarobanuye ku butoni abantu akiza. Umurwayi wese ashoboye kuza kuri Yesu mu kwizera gukira indwara yarakira. Yifuza gukiza bose, arikw’ico yabasaba ni kwizera gukiza indwara.

Inyishu ku Mpari Tumenyereye Kwumva

(Answers to Some Common Objections)

Kumbure impari tumenyereye zizanwa n’ugusoma nabi ijambo ry’Imana. Kenshi abantu biyumvira ngo: “Ndaz’umukristo mwiza yasengewe gukira indwara yitwa cancer, aca arapfa. Bisigura kw’atari ubugombe bw’Imana ko bose bakira indwara.”

Ntitukagerageze kuvuga kw’ikintu ar’ubugombe bw’Imana cank’atari bwo shiti ijambo ryayo ribitwemereye. Akarorero, wosubira muri kahise ukaraba ingene ab’Isirayeli bajarajara mu bugararwa imyaka mirongine kand’igihugu gitembamw’amata n’ubuki cari hirya y’uruzi, wovuga kw’Imana itashaka kw’ab’Isirayeli binjira igihugu c’isezerano. Arik’utahuye Bibiliya usanga atariko vyari bimeze. Bwar’ubugombe bw’Imana ko Isirayeli yinjira igihugu c’isezerano, ariko bananiwe kubera ukutizera kwabo (raba Heb. 3:19).

Non’abantu bamaze kuja muri Gehinomu bobo? Bw’ar’ubugombe bw’Imana ko binjira mw’ijuru, ariko ntibashikije ibisabwa vy’ukwihana no kwizera Umwami Yesu. Natwe, rero, ntidushobora kuvuga ubugombe bw’Imana bwo gukiza indwara mu guhitamwo abakwiriye gukira cank’abatabikwiriye. Igihe umukristo yisabiye gukira ntakire buno nyene, ntibisigura yukw’atar’ubugombe bw’Imana kw’akira. Namba uyo mukristo akwije ibisabwa n’Imana, arashobora gukira, bitabaye Imana yoba ibesha. Igihe vyanse ko dukira tugaca duta imirarwe ku Mana tuvuga yukw’atari ubugombe bw’Imana ko dukira, ntaho dutandukaniye n’abatizera bab’Isirayeli bapfiriye mu bugararwa bivugisha yukw’atar’ubugombe bw’Imana ko binjira mu gihugu casezeranywe. Harageze ko duhisha ubwibone bwacu mu kwemera yukw’ari twebwe dukwiriye kugawa.

Nk’uko navuze mu gice giheruka ku vyerekeye kwizera, abakristo benshi b’ukuri barangiza nabi amasengesho yabo igihe basaba gukira indwara mu gukoresha ijambo risenyura ukwizera ngo, “Ubugombe bwawe bukoreke.” Ivyo vyerekana ko badasenga mu kwizera kuko batazi neza ubugombe bw’Imana. Igihe dusaba gukira indwara, ubugombe bw’Imana burazwi neza, nkuko tumaze kubibona. Igihe uzi yukw’Imana igomba kugukiza, ntukeneye kwongerako “ubugombe bwawe bube” namba ugomba gukira. Bisa no kubwira Umwami ngo, “Mwami ndazi ko wasezeranye kunkiza indwara, ukaba warik’urabesha naho, ndagusavye unkize indwara niyo vyotubirana n’ubugombe bwawe.”

Kandi Imana irashobora guhana abizera batumvira mu kurekurira ivyaha kubinjira mwo, gushika n’aho arekurira urupfu giturumbuka kubahitana igihe runaka. Abo bizera bakwiye kwihana imbere yo kuronka ugukira indwara (raba 1 Kor. 11:27-32). Har’abandi, bafata minenerwe imibiri yabo, bigatuma barwara. Abakristo bategerezwa kugira ubwenge bukwiye bwo gucungera amagara yabo, kurya neza ata kurenza urugero, kugira imyimenyerezo, no kuruhuka ukuri kwamye.

Impari ya Kabiri Tumenyereye (A Second Common Objection)

Birakunda kuvugwa kenshi ko “Paulo yar’afise ihwa mu mubiri Imana yanse kumukiza.”

Iciyumviro kivuga kw’ihwa rya Paulo ari indwara, ni kibi kuko Paulo ubwiwe ntavuga ubwoko bw’iryo hwa—intumwa ya Satani:

Kandi kugira ngo noye guterwa kwishira hejuru birenze urugero, mbitewe n’uko nahishuriwe ibirushiriza kuba ibihambaye, ni co catumye mparwa igisata mu mubiri, intumwa ya Satani —yo kunkubita ibipfunsi, ngo noye guterwa kwishira hejuru birenze urugore. Kandi kur’ivyo natakambiye Umwami wacu gatatu ngo kimvemwo. Arambarira, at’”Ubuntu bwanje buraguhagije; kuk’ubushobozi bwanje buhingurirwa mu ntege nke. Nuko na canecane nzonezerwa kwirata intege zanje nke, ng’ubushobozi bwa Kristo bunzeko (2 Kor. 12:7-9, dushimikiye ku nsobanuro).

Ijambo intumwa ni jambo ry’Ikigiriki “aggelos,” risobanura umumarayika cank’abamarayika incuro zirenga 160 mw’Isezerano Rishasha. Ihwa Paulo yagendana yari intumwa ya Satani yarungitswe kumukubita ibipfunsi; s’indwara cank’ubumuga.

Menya kandi kw’ata hantu havuga isengesho rya Paulo asaba gukira Imana yanse kwishura. Gatatu kose, Paulo yarasavye Imana ku mukuriraho uwo mumarayika wa Satani, maze Imana imubwira k’ubuntu bwayo bumuhagije.

Mbega ni nde yashize ihwa muri Paulo? Har’abizera yukw’ari Satani, kukw’ihwa ryiswe “umumarayika wa Satan.” Abandi bizera kwar’Imana kukw’ihwa ryashizwe muri Paulo kugira ngo ntiyishime birenze urugero. Paulo ubwiwe avuga ngo, “kugira ngo si nterwe no kwishira hejuru.”

Bibiliya yitwa King James isobanura iyi mirongo mu buryo butandukanye. Aho kuvuga, “ngo noye guterwa kwishira hejuru,” ivuga, “kugira ngo noye gushirwa hejuru birenze urugero.” Iyi ni nsobanuro ikomeye kukw’Imana utarwanya gushirwa hejuru kwacu. Kanatsinda, yaradusezeranye kudushira hejuru ni twicisha bugufi. Rero biboneka yukw’Imana ubwayo ni yo ishira hejuru hanyuma Satani akarwanya ukwo gushirwa hejuru mu gushira muri Paulo umumarayika amukubita ibipfunsi mu guteza Paulo intambara aho aciye hose. Arikw’Imana iramubwira kw’izokoresha ivyo bihe ku bwo kwihesha icubahiro kandi k’ubushobozi bwayo bazorushirizaho kugaragarira mu bugingo bwa Paulo nk’umuti w’intege nke ziwe.

Hamwe n’ivyo, kuvuga ko Paulo yar’arwaye kandi kw’Imana yanse kumukiza n’ukwonona ico Bibiliya yigisha. Ku gice cerekana ihwa mu bugingo bwiwe, Paulo ntaho yigeze avuga ivy’indwara, kandi nta kintu cerekana kw’Imana yanse kumukiza iyo ndwara. Igihe umuntu w’imvugakuri asoma ivyo Paulo yanditse ku ntambara ziwe muri 2Korinto 11:23-30, ntashobora kubona iho yanditse ivy’indwara.

Insobanuro Itangwa kur’Ico Cigwa (An Elaboration on the Same Theme)

Hari abanka insobanuro natanze ku hwa rya Paulo, bavuga ngo, “Paulo ubwiwe yabwiye ab’i Galatiya ko yar’afise indwara igihe yababwira ubutumwa bwiza? Ntiyarikw’avuga ihwa ryo mu mubiri wiwe?”

Ng’ibi ivyo Paulo yanditse mu cete ciwe ku b’i Galatiya:

Ariko murazi yukw’amagara make y’umubiri ari yo yatumye mbabarira ubutumwa bwiza ubwa mbere: kand’ivya bagerageza kubw’umubiri wanje ntimwabitituye, ntimwaciriye inyeri, ariko mwanyakiriye nk’umumarayika w’Imana, canke nka Kristo Yesu (Gal. 4:13-14).

Ijambo ry’ikigiriki ryasobanuwemwo indwara ngaha ku b’i Galatiya 4:13 ni asthenia, risobanura “intege nke.” Rishobora gusobanura intege nke kubera indwara, ariko si ngombwa.

Akarorero, Paulo yanditse ati, “intege nke z’Imana zirusha abantu inkomezi” (1 Kor. 1:25, dushimikiye ku nsobanuro). Ijambo ryasobanuwe intege nke ngaha ni asthenia. Ntivyari kwumvikana na gato iy’abasobanuzi basobanura ngo “indwara y’Imana irusha inkomezi abantu.” (Raba na Mat. 26:41 hamwe na 1Pet. 3:7, ahw’ijambo asthenia risobanurwa intege nke ariko ntirisobanurwe nk’ indwara).

Igihe Paulo yagendera Galatiya, nkuko bivugwa mu vyakozwe n’intumwa, ntaho tubona ko yarwaye. Handitse, yuko yatewe amabuye ahakwa gupfa, kandi yabaye nk’uwuzutse canke yongewe kabaho ku gitangaza (raba Ivyakozwe n’intumwa 14:5-7, 19-20). Nta nkeka k’umubiri wa Paulo, amaze guterwa amabuye agahakwa gupfa, wategerezwa kugira inguma n’imishishagu hose.

Paulo ntiyarwaye igihe yar’i Galatiya yobera ikigeragezo ku bamwumvira. Ahubwo, umubiri wiwe watewe intege nke n’amabuye yatewe. Birashoboka, yuko yaragifise ibimwibutsa i Galatiya igihe yandikira ab’i Galatiya iki cete, kuko yarangije kur’aya majambo:

Uhereye none ntihakagire umuntu angora, kuko mfise ku mubiri inkovu za Kristo (Gal. 6:17).

Iyindi Mpari: “Mbabajwe kubw’Icubahiro c’Imana”

(Another Objection: ”I’m Suffering for the Glory of God”)

Iyi mpari ishingiye ku murongo uvuga inkuru y’izuka rya Lazaro mu kuvuga yuko indwara ziza kubw’icubahiro c’Imana. Yesu yavuze kuri Lazaro ati:

Yesu avyumvise aravuga, at’Iyo ndwara s’iyo kumwica, ariko n’iyo gushimagirisha Imana, kugira ngo n’Umwana w’Imana imushimagize (Yohana 11:4).

Yesu ntiyavuze kw’Imana ishimagizwa n’indwara ya Lazaro, ahubwo kw’Imana izoshimagizwa igihe Lazaro ikize indwara no kuzurwa mu bapfuye. Mu yandi majambo, iyo ndwara yategerezwa kurangizwa n’urupfu, ahubwo kw’Imana ishimwagizwa. Imana ntishimagirizwa mu ndwara; ishimagirizwa mu gukira. (Raba Mat. 9:8; 15:31; Luka 7:16; 13:13 na 17:15, ah’ugukira indwara bizanira Imana icubahiro.)

Iyindi Mpari : “Paulo Yavuze ko Yasize Torofimu Arwaye i Mileto”

(Another Objection: ”Paul Said He Left Trophimus Sick at Miletum”)

Nisanze ndiko nandika iri jambo ndi mu budagi. Igihe nava mu gisagara c’iwacu muri Amerika indwi iheze, nasize abantu benshi inyuma yanje barwaye. Nasize ibitaro vyuzuye abarwayi. Arikw’ivyo ntibisigura kw’Imana itagomba kw’abo bantu bakira indwara. Kuko Paulo yasize umuntu umwe arwaye mu gisagara yagendeye ntibisigura kw’Imana itagomba k’uyo muntu akira. Amasinzi y’abantu badakijijwe Paulo yasize inyuma yiwe yoyo? Mbega birashobora kwemeza yukw’atari ubugombe bw’Imana kwakira? Namba na gato.

Iyindi Mpari: “Mbaye nka Yobu!” (Another Objection: ”I’m Just Like Job!”)

Umwami ahimbazwe! Wosoma iherezo ry’inkuru ya Yobu, usanga yarakize. Ntibwar’ubugombe bw’Imana ko Yobu aguma arwara. Inkuru ya Yobu yerekana k’ubugombe bw’Imana ari ugukira.

Iyindi Mpari : Paulo Ahanura Timoteyo ku Ndwara yo Munda

(Another Objection: Paul’s Advice to Timothy About His Stomach)

Turazi ko Paulo yabwiye Timoteyo gufata ka vino gakeya kubera indwara yo mu nda no kuribwa gutandukanye (raba 1Tim. 5:23).

Mu bisanzwe, Paulo yabwiye Timoteyo kutabandanya anywa amazi gusa atangure kunywa vino nkeya kubera kuribwa mu nda. Ibi vyerekana ko har’ikintu kitameze neza mu mazi. Biragaragara, igihe unywa amazi atari meza cane, utegerezwa guhagarika ugaca utangura kunywa ikindi kintu, ahandi ho uzogira ingorane zo mu nda nka Timoteyo.

Iyindi Mpari: “Yesu Yakiza Kugirango Yerekane Ubumana Bwiwe Gusa.”

(Another Objection: ”Jesus Only Healed to Prove His Deity.”)

Hari abantu bagomba kutwemeza yuko Yesu yakiza indwara kugira yerekane ubumana bwiwe gusa. Rero ubu k’ubumana bwiwe bumaze kumenyekana, nta cotuma akiza abantu.

Ivyo si vyo. Birazwi kw’ibitangaza vya Yesu vyerekana ubumana bwiwe, ariko s’ico gusa catuma Yesu akiza abantu igihe yar’akiri kw’isi. Kenshi cane Yesu yarabuza abantu kuvuga uwabakijije (raba Mat. 8:4; 9:6, 30; 12:13-16; Mariko 5:43; 7:36; 8:26). Namba Yesu yakiza abantu kugira ngo yerekane ubumana bwiwe, yari guca abwira abo akijije ko babwira abantu bose uwa bakijije.

None Yesu yatumwa n’iki gukiza indwara? Kenshi cane ivyanditswe bivuga ko “ yabikoreshwa n’umutima w’ikigongwe” (raba Mat. 9:35-36; 14:14; 20:34; Mariko 1:41; 5:19; Luka 7:13). Icatuma Yesu akiza w’ar’umutima wo gukunda abantu kandi yari yuzuye imbabazi. None imbabazi za Yesu zaragabanutse kuva ahejeje igikorwa co kw’isi? Urukundo rwiwe rwaragabanutse? Oya na gato!

Iyindi Mpari: “Imana Igomba ko Ngwara ku Ntumbero Kanaka.”

(Another Objection: ”God Wants Me to be Sick for Some Reason.”)

Ivyo ntibishoka iyo turavye ivyanditswe tumaze kubona. Namba utarashika aho wemera, birashoboka kw’Imana irekurira indwara ku kwinnjira mwo bigutume wihana. Ariko n’ubu menya k’ubugombe bwiwe atar’uko uguma urwaye. Igomba ko wihana ubone gukira.

Vyongeye, Imana igomba k’urwara, none ni kuki uja ku bavuzi no kunywa imiti, ntuba ushaka gukira? Uba ushaka kuva mu “bugombe bw’Imana?”

Impair ya Nyuma: “None Tutarwara, Twopfa Gute?”

(A Final Objection: ”If We Never Suffer Disease, How Will We Die?”)

Turazi yuko Bibiliya yigisha kw’imibiri yacu yononekara (raba 2Kor. 4:16). Nta kintu twokora gishobora kubuza imvi kuza ku mutwe n’ugusaza kw’imibiri yacu. Mu bisanzwe ukubona no kwumva kwacu ntibiguma uko vyamye tukiri imiyabaga. Ntuba tuciruka nkuko twiruka. Imitima yacu ntiguma ikomeye nkuko yar’imeze kera. Tugenda dushira.

Ariko ntibisobanura ko dutegerezwa kwicwa n’indwara cank’ubumuga. Imibiri yacu irashobora gusaza gushika aho ihera, kandi bishitse, impwemu zacu ziva mu mibiri igihe Imana iduhamagaye tukaja i wacu mw’ijuru. abizera benshi bapfuye gurtyo. Weho ico bibuza n’igiki?

[1]

Mu mashengero amwe amwe muri Amerika, umukozi atanze iki cigwa aba akweze intambara mu bakristo. Yesu, na wenyene, yararwanye intambara n’abatizera vyazibiye igikorwa ciwe co gukiza indwara (raba Mariko 6:1-6).

[2]

Mu kwegeraniza hamwe ikintu cose gituma bumira ku vyizerwa vyabo, bamwe bagerageza kutwumvisha yuko Yesu yashikije vyose vyavuzwe muri Yesaya 53:4 mu gukiza abantu muri rya joro i Kapernawumu. Ariko Yesaya yavuze ko Yesu yikoreye indwara zacu, yashishaguwe kubera ivyaha vyacu (gereranya na Yes. 53:4 na 5). Yesu yikoreye icaha ca wa muntu yashishaguriwe. Rero, Matayo yariko yerekana kw’igikorwa ca Yesu co gukiza igihe yari i Kapernawumu kwari ukwemeza kw’ari we Mesiya yavuzwe muri Yesaya 53, umwe yikorera ivyaha n’indwara zacu.

[3]

Akarorero, Yesu yabwiye wa mugore yakiza ubutinyenka, “Mukobwa wanje, ukwizera kwawe kwagukijije (Mariko 5:34). Ijambo ry’ikigiriki ryasobanuwe “gukira” kur’uyu murongo ni “sozo” kandi ahandi mw’Isezerana Rishasha risobanura “gukizwa” “gukira” incuro nyinshi mw’isezerana rya Rishasha, akarorero, iryo jambo nyene “gukizwa” mu Banyefeso 2:5, “Ubuntu ni bwo badukijeje kubwo kwizera.” Rero turabona ko ugukira indwara kuri mu nsobanuro y’ijambo ry’Ikigiri rivuga “gukizwa.”

비록 신유의 주제가 다소 논란이 있지만, 성경은 이 주제에 대하여 매우 분명하게 말씀하고 있다. 사실, 사복음서의 기록 중 십 분의 일은 예수님의 치유 사역에 관한 것이다. 구약 성경, 사복음서, 신약 서신 모두에 신유에 대한 약속이 있다. 병든 사람은 믿음 위에 세워진 말씀 속에서 큰 격려를 받을 수 있다.

전 세계의 교회들에 대한 나의 관찰에 의하면, 헌신적인 신자(진정한 제자)가 많은 교회일수록 신유가 보편적으로 일어나고, 교회가 미지근하고 순전하지 않을수록 신유가 드물게 일어난다.[1] 이런 일이 우리를 놀라게 해서는 안 된다. 왜냐하면, 예수님은 믿는 자들에게는 그들이 병든 사람에게 손을 얹은즉 나아지는 표적이 따른다고 말씀하셨기 때문이다(막 16:18을 보라). 만일 우리가 예수님께서 말씀하신 믿는 자들에게 따르는 표적으로 교회를 판단한다면, 우리는 많은 교회가 불신자들을 포함하고 있다는 결론을 내리게 될 것이다.

또 이르시되 너희는 온 천하에 다니며 만민에게 복음을 전파하라 믿고 세례를 받는 사람은 구원을 얻을 것이요 믿지 않는 사람은 정죄를 받으리라 믿는 자들에게는 이런 표적이 따르리니 곧 그들이 내 이름으로 귀신을 쫓아내며 새 방언을 말하며 뱀을 집어올리며 무슨 독을 마실지라도 해를 받지 아니하며 병든 사람에게 손을 얹은즉 나으리라 하시더라(막 16:15-18).

그리스도의 완전한 사역을 본받는 제자 삼는 사역자는 자신이 영향 줄 수 있는 영역에서 신유의 사역을 촉진하기 위해 자신의 은사를 당연히 사용할 것이다. 그는 신유가 적어도 두 가지 방면으로 하나님의 나라를 확장하고 있음을 알고 있다. 첫째로, 복음서 또는 사도행전을 읽어본 아이들은 다 이해할 수 있듯이(그러나 높은 학위를 가지고 있는 많은 사역자들은 이해할 수 없는 듯 보인다) 치유의 기적은 복음을 위한 훌륭한 광고이다. 둘째로, 건강한 제자들은 사역함에 있어서 개인적인 질병으로 인한 방애를 받지 않는다.

제자 삼는 사역자는 또한, 치유받기를 원하지만, 치유 받는 데 어려움을 겪고 있는 그리스도 안의 지체들에 대해 민감해야 한다. 그들은 종종 부드러운 가르침과 온유한 격려가 필요한데 특히 그들이 어떤 치유의 메시지에 대해서도 반대한다면 말이다. 제자 삼는 사역자는 선택에 직면해 있다. 그는 신유의 주제에 대해 가르치는 것을 피함으로 아무도 거스르지 않거나 아무도 치유받지 못하게 할 수 있다. 또는 그 주제를 사랑하는 마음으로 가르침으로 하여 사람들이 치유를 경험하게 하면서 동시에 다른 사람들을 거스르는 위험을 감수할 수 있다. 개인적으로, 나는 두 번째를 선택할 것이며 그것이 예수님의 본을 따르는 것이라고 믿는다.

십자가에서의 치유(Healing on the Cross)

신유에 대해 연구하기 가장 좋은 곳은 보편적으로 메시아에 대한 예언으로 간주되는 이사야서 53장이다. 성령님을 통하여, 이사야는 예수님의 희생적인 죽음과 그분께서 십자가에서 이루실 일에 대하여 생생하게 묘사하였다.

그는 실로 우리의 질고를 지고 우리의 슬픔을 당하였거늘 우리는 생각하기를 그는 징벌을 받아 하나님께 맞으며 고난을 당한다 하였노라 그가 찔림은 우리의 허물 때문이요 그가 상함은 우리의 죄악 때문이라 그가 징계를 받으므로 우리는 화평을 누리고 그가 채찍에 맞으므로 우리는 나음을 받았도다 우리는 다 양 같아서 그릇 행하여 각기 제 길로 갔거늘 여호와께서는 우리 모두의 죄악을 그에게 담당시키셨도다(사 53:4-6).

성령님의 감동으로, 이사야는 예수님께서 우리의 슬픔과 질고를 담당하셨다고 선언하였다. 히브리어 본문의 뜻을 더 잘 번역하면 예수님께서는 우리의 병과 아픔을 담당하신 것이 된다. 많은 신뢰할 수 있는 성경 번역본에서도 이 부분을 주석으로 나타내고 있다.

이사야서 53:4에서 질고로 번역된 히브리어는 choli 란 단어이다. 이 단어는 신명기 7:15; 28:61; 열왕기상 17:17; 열왕기하 1:2; 8:8과 역대하 16:12; 21:15에서도 찾을 수 있다. 이상의 모든 경우에서 그 단어는 병으로 번역되었다.

슬픔으로 번역된 히브리어 makob는 욥기 14:22과 33:19에서 찾을 수 있다. 이 두 경우에서도 그 단어는 아픔으로 번역되었다.

이 때문에, 이사야서 53:4을 “그는 실로 우리의 아픔을 지고 우리의 병을 당하였거늘”이라고 번역하는 것이 더 정확하다. 이 사실은 마태가 자신이 쓴 복음서에서 직접 인용한 이사야서 53:4을 통해서도 보증된다. “우리의 연약한 것을 친히 담당하시고 병을 짊어지셨도다”(마 8:17).

이러한 사실에서 벗어나지 못하자, 일부 사람은 이사야가 우리의 “영적 질병”을 언급한 것이라고 우리를 설득하려 한다. 그러나 마태는 자신이 인용한 이사야서 53:4은 이사야가 말 그대로 육체적인 질병을 언급하였음을 의심의 여지가 없이 보여준다. 그 성경 말씀을 읽어보도록 하자.

저물매 사람들이 귀신 들린 자를 많이 데리고 예수께 오거늘 예수께서 말씀으로 귀신들을 쫓아 내시고 병든 자들을 다 고치시니 이는 선지자 이사야를 통하여 하신 말씀에 우리의 연약한 것을 친히 담당하시고 병을 짊어지셨도다 함을 이루려 하심이더라(마 8:16-17, 강조 추가).

마태는 예수님이 행하신 육체적인 병의 치유가 이사야서 53장 4절 말씀의 성취라고 분명하게 주장하였다. 따라서 이사야서 53:4이 그리스도가 우리의 육체적인 연약함과 병을 짊어지셨다는 증거임이 틀림없다.[2] 예수님이 우리의 죄악을 담당하셨다는 성경 말씀처럼(사 53:11을 보라), 그분은 또한, 우리의 육체적 인 연약함과 병을 담당하셨다. 그것은 아픈 사람이 마땅히 기뻐해야 할 소식이다. 예수님은 속죄의 희생을 통하여 우리에게 구원과 치유를 주셨다.

제기된 한 가지 질문(A Question Asked)

그러나 일부 사람은 그것이 진실이라면 왜 모든 사람이 다 치유받지 못하는가 하고 묻는다. 그 질문은 “왜 모든 사람이 다 거듭나지 못하는가?”라는 질문으로 가장 잘 대답 될 수 있다. 모든 사람이 다 거듭나지 못하는 이유는 그들이 복음을 들어보지 못했거나 들었지만 믿지 않았기 때문이다. 때문에 사람마다 자기의 믿음에 합당한 치유를 받게 된다. 많은 사람은 아직도 예수님께서 그들의 병을 담당하신다는 것을 들어본 적이 없으며, 어떤 사람은 들어보았지만 거절했다.

병에 대한 하나님 아버지의 태도는 그분의 사랑하시는 아들의 사역을 통하여 분명하게 드러났다. 예수님은 자신에 대하여 이렇게 증거하셨다.

내가 진실로 진실로 너희에게 이르노니 아들이 아버지께서 하시는 일을 보지 않고는 아무것도 스스로 할 수 없나니 아버지께서 행하시는 그것을 아들도 그와 같이 행하느니라(요 5:19).

우리는 히브리서에서 예수님은 “하나님(아버지)의 본체의 형상”(히 1:3)이심을 읽게 된다. 따라서, 병을 향한 예수님의 태도가 아버지께서 병을 향한 태도와 동일하다는 것에는 의심의 여지가 없다.

예수님의 태도는 무엇인가? 예수님은 누구라도 자신한테 나아와서 치유를 간구한 사람은 한 번도 외면하신 적이 없다. 그분은 치유받기를 갈망하는 병든 사람에게 한 번도 이렇게 말씀하신 적이 없다. “안돼, 당신이 치유받는 것은 하나님의 뜻이 아니므로 당신은 계속 병을 앓아야 한다.” 예수님은 그분한테 온 병든 사람들을 항상 치유하여 주셨으며, 그들이 일단 치유되면 그들에게 그들의 믿음이 그들을 치유하였다고 말씀해 주셨다. 또한, 성경은 하나님은 절대 변하시지 않으며(말 3:6을 보라), 예수 그리스도는 “어제나 오늘이나 영원토록 동일하시다”(히 13:8)고 선언한다.

선포된 치유(Healing Proclaimed)

불행하게도, 오늘날 구원은 단지 죄의 용서로만 이해되고 있다. 그러나 “구원”으로 가장 자주 번역되는 헬라어는 용서뿐 아니라 완전한 해방과 치유의 의미도 나타낸다.[3]이러한 의미에서의 구원을 경험한 성경 속의 한 인물을 생각해 보자. 그는 자신의 도시에서 바울이 전파한 복음을 들었을 때 믿음으로 치유되었다.

그들이 알고 도망하여 루가오니아의 두 성 루스드라와 더베와 그 근방으로 가서 거기서 복음을 전하니라 루스드라에 발을 쓰지 못하는 한 사람이 앉아 있는데 나면서 걷지 못하게 되어 걸어본 적이 없는 자라 바울이 말하는 것을 듣거늘 바울이 주목하여 구원받을 만한 믿음이 그에게 있는 것을 보고 큰 소리로 이르되 네 발로 바로 일어서라 하니 그 사람이 일어나 걷는지라(행 14:6-10).

바울은 “복음”을 전파하였지만, 그 사람은 육체적인 치유를 받을 수 있다는 믿음을 갖게 하는 무언가를 들었다. 최소한, 그는 바울이 예수님의 치유사역에 관해 말하는 것을 들었을 것이며, 예수님께 치유받게 해달라고 믿음으로 간구한 사람들이 어떻게 치유받았는지도 들었을 것이다. 아마도 바울도 예수님이 우리의 연약한 것을 친히 담당하시고 병을 짊어지셨다는 이사야의 예언을 말했을 수 있다. 우리가 모르지만, “믿음은 들음에서 나기”(롬 10:17) 때문에, 그 병자가 마음속으로부터 치유될 수 있다는 믿음을 갖게 한 무언가를 들었음이 틀림없다. 바울이 한 말은 그로 하여금 하나님께서 그가 계속 마비상태에 있는 것을 원하시지 않음을 확신하게 하였다.

바울 자신도 하나님께서 그 사람이 치유되기를 원하신다고 믿었음이 틀림없다. 그렇지 않으면 그의 말은 그 사람으로 하여금 치유받을 수 있다는 믿음을 갖게 할 수가 없으며, 바울도 그 사람에게 일어나라고 말했을리가 없다. 만일 바울이 많은 현대 설교자들이 하는 말을 했다면 어떻게 되었을까? 만일 그가 “모든 사람이 치유받는 것은 하나님의 뜻이 아니다”고 설교했다면 어떻게 되었을까? 그 사람은 치유받을 만한 믿음을 가질 수 없었을 것이다. 아마도 이것이 왜 오늘날 많은 사람이 치유받지 못하는지를 설명할 수 있을 것 같다. 사람들에게 치유받을 수 있다는 믿음을 심어줘야 할 설교자들이 정작 그들의 믿음을 파괴하고 있다.

다시 말하지만, 이 사람은 자신의 믿음으로 치유되었음을 주목하라. 비록 그가 치유받는 것이 하나님의 뜻임에도 불구하고, 만일 그가 믿지 않았다면 여전히 걸을 수 없었을 것이다. 또한, 그날 거기에 있던 무리 중에 그 사람 외에 아픈 사람들이 분명히 있었을 터이나, 그들 중 누구도 치유받았다는 기록이 없다. 만일 그것이 사실이라면, 그들은 왜 치유받지 못했을까? 그날 무리 속에 있던 구원받지 못한 사람들 중 많은 사람은 같은 이유 때문에 거듭나지 못했다. 그것은 그들이 바울의 메시지를 믿지 않았기 때문이다.

우리는 어떤 사람들이 치유받지 못했다고 해서 모든 사람이 다 치유받는 것이 하나님의 뜻이 아니라는 결론을 내려서는 안 된다. 그것은 어떤 사람들이 거듭나지 못했다고 해서 모든 사람이 거듭나는 것이 하나님의 뜻이 아니라고 결론짓는 것과 같다. 구원받으려는 사람마다 반드시 복음을 믿어야 하며, 치유받으려는 사람마다 반드시 믿음을 가져야 한다.

사람마다 치유받는 것이 하나님의 뜻임을 진일보 증거하다(Further Proof of God’s Will to Heal)

구약에서, 육체적인 치유는 하나님과 이스라엘의 언약에 포함되어 있다. 출애굽한 후 며칠 뒤, 하나님은 이스라엘에게 이 약속을 하셨다.

너희가 너희 하나님 나 여호와의 말을 들어 순종하고 내가 보기에 의를 행하며 내 계명에 귀를 기울이며 내 모든 규례를 지키면 내가 애굽 사람에게 내린 모든 질병 중 하나도 너희에게 내리지 아니하리니 나는 너희를 치료하는 여호와임이라(출 15:26).

정직한 사람이라면 사람들의 순종을 조건으로 하는 치유가 하나님과 이스라엘의 언약에 포함되었음을 인정할 것이다. (덧붙여, 바울은 고린도전서 11:27-31에서 신약에서의 육체적인 건강도 우리의 순종에 달려 있음을 분명하게 밝혔다.)

하나님은 또한, 이스라엘 백성들에게 이렇게 약속하셨다.

네 하나님 여호와를 섬기라 그리하면 여호와가 너희의 양식과 물에 복을 내리고 너희 중에서 병을 제하리니 네 나라에 낙태하는 자가 없고 임신하지 못하는 자가 없을 것이라 내가 너의 날 수를 채우리라(출 23:25-26, 강조 추가).

네가 복을 받음이 만민보다 훨씬 더하여 너희 중의 남녀와 너희의 짐승의 암수에 생육하지 못함이 없을 것이며 여호와께서 또 모든 질병을 네게서 멀리 하사 너희가 아는 애굽의 악질에 걸리지 않게 하시고 너를 미워하는 모든 자에게 걸리게 하실 것이라(신 7:14-15, 강조 추가).

사람은 만일 육체적인 치유가 구약에 포함되었다면, 또한, 성경에서 주장한 것처럼 신약이 구약보다 더 좋은 약속이라면, 왜 신약에는 육체적인 치유가 포함되지 않았느냐고 물을 수 있다.

그러나 이제 그는 더 아름다운 직분을 얻으셨으니 그는 더 좋은 약속으로 세우신 더 좋은 언약의 중보자시라(히 8:6, 강조 추가).

더 진일보된 증거(Yet Further Proof)

성경에는 모든 사람이 치유받는 것이 하나님의 뜻임을 명백히 보여주는 말씀들이 많이 있다. 그중에서 가장 좋은 세 가지를 나열하겠다.

내 영혼아 여호와를 송축하라 내 속에 있는 것들아 다 그의 거룩한 이름을 송축하라 내 영혼아 여호와를 송축하며 그의 모든 은택을 잊지 말지어다 그가 네 모든 죄악을 사하시며 네 모든 병을 고치시며(시 103:1-3, 강조 추가).

어느 그리스도인이 우리의 모든 죄악을 용서하시는 것이 하나님의 뜻이라는 다윗의 선언에 이의를 제기할 수 있겠는가? 그러나 다윗은 하나님은 마찬가지로 우리의 모든 병을 고치시기를 원하신다고 믿었다.

내 아들아 내 말에 주의하며 내가 말하는 것에 네 귀를 기울이라 그것을 네 눈에서 떠나게 하지 말며 네 마음속에 지키라 그것은 얻는 자에게 생명이 되며 그의 온 육체의 건강이 됨이니라(잠 4:20-22, 강조 추가).

너희 중에 병든 자가 있느냐 그는 교회의 장로들을 청할 것이요 그들은 주의 이름으로 기름을 바르며 그를 위하여 기도할지니라 믿음의 기도는 병든 자를 구원하리니 주께서 그를 일으키시리라 혹시 죄를 범하였을지라도 사하심을 받으리라(약 5:14-15, 강조 추가).

이 마지막 약속은 모든 병든 자들에게 한 것임을 주목하라. 그리고 장로나 기름 때문에 치유받는 것이 아니라 “믿음의 기도”로 치유받음을 주목하라.

이 믿음은 장로의 믿음일까 아니면 병든 자의 믿음일까? 이 믿음은 장로와 병든 자 모두의 믿음이다. 병든 자가 교회의 장로를 청함으로써 그의 믿음을 적어도 부분적으로 표현하였다. 병든 자의 불신은 장로의 기도를 폐할 수도 있다. 야고보가 쓴 이 기도는 예수님이 마태복음 18:19에서 언급하신 “합심의 기도”의 좋은 예이다. 두 당사자는 이 기도를 함에 있어서 반드시 “합심”하여야 한다. 만일 한 사람은 믿고 다른 사람은 믿지 않는다면, 그들은 합심한 것이 아니다.

우리는 또한, 성경의 여러 말씀에서 병의 이유를 사탄에게 돌린 것을 알고 있다(욥 2:7; 눅 13:16; 행 10:38; 고전 5:5을 보라). 따라서 우리는 하나님께서 그분의 자녀들의 몸에 사탄이 일하는 것을 막아주실 거라고 충분히 믿을 수 있다. 우리의 하늘에 계신 아버지는 이 세상의 어떤 아버지보다도 그분의 자녀를 더 사랑하신다(마 7:11을 보라). 그리고 나는 아직까지 자신의 자녀가 병들기를 원하는 아버지를 만난 적이 없다.

예수님께서 이 땅에서 사역하실 동안, 행하신 치유의 역사와 사도행전에 기록된 모든 치유의 역사는 하나님께서 우리가 건강하기를 원하신다는 것을 믿도록 격려해준다. 예수님은 자주 그분께 치유받기를 구했던 사람들을 치유해 주셨으며, 그들의 믿음이 치유의 기적을 만들어냈다고 칭찬해주셨다. 그것은 예수님께서 특정한 사람만 골라서 치유해 주시는 것이 아님을 증명한다. 어떤 병든 사람이라도 믿음으로 그분께 나아오면 치유받을 수 있다. 예수님은 그들 모두를 치유하기를 원하시나 그들에게 믿음을 가질 것을 요구하신다.

몇 가지 보편적인 반론에 대한 답변(Answers to Some Common Objections)

아마도 이 모든 것에 대한 가장 일반적인 반대는 하나님의 말씀에 근거한 것이 아닌 사람들의 경험에 근거한 것일 것이다. 그런 반대 입장을 가진 사람은 보통 이런 식으로 말한다. “나는 암이 치유받기 위해 기도했던 훌륭한 그리스도인을 알고 있다. 하지만, 그녀는 죽었다. 이 사실은 모든 사람이 치유받는 것이 하나님의 뜻이 아님을 증명한다.”

우리는 하나님의 말씀이 아닌 다른 것으로 하나님의 뜻을 결정하려 해서는 안 된다. 예를 들어, 만일 당신이 시간을 거슬러 올라가 이스라엘 사람들이 젖과 꿀이 흐르는 약속의 땅이 바로 요단 강 건너편에 있음에도 불구하고 광야에서 40년 동안 헤매는 것을 보았다면, 당신은 이스라엘이 약속의 땅에 들어가는 것이 하나님의 뜻이 아니라는 결론을 내리게 될 것이다. 그러나 당신이 성경을 알고 있다면, 결코 그렇지 않음을 알 것이다. 이스라엘이 약속의 땅에 들어가는 것은 확실히 하나님의 뜻이었다. 그러나 그들은 믿지 않음으로 능히 들어가지 못했다(히 3:19을 보라).

지금 지옥에 있는 모든 사람은 어떨까? 그들을 향한 하나님의 뜻은 천국에 가는 것이었으나 그들은 회개하고 주 예수님을 믿는 조건을 만족시키지 못했다. 때문에, 우리는 아픈 사람을 보고 치유에 관한 하나님의 뜻을 결정할 수 없다. 한 그리스도인의 치유를 위한 기도가 응답받지 못했다고 해서 모든 사람이 치유받기를 원하시는 것이 하나님의 뜻이 아니라고 말할 수 없다. 만일 그 그리스도인이 모든 조건을 만족시켰는데도 치유받지 못했다면 하나님은 거짓말쟁이이다. 우리가 치유받지 못하고 치유하는 것이 하나님의 뜻이 아니라고 변명하며 하나님을 원망하는 것은 광야에서 죽은 이스라엘 사람들이 약속의 땅에 들어가는 것이 하나님의 뜻이 아니라고 주장하는 것과 다를 바 없다. 우리는 자신의 자부심을 내려놓고 잘못을 인정하는 것이 나을 것이다.

내가 믿음에 대해 이전 장에서 언급한 바와 같이, 많은 신실한 그리스도인들은 치유에 대한 기도를 믿음을 파괴하는 “만일 그것이 당신의 뜻이라면”이란 문구로 부당하게 마무리한다. 이것은 그들이 믿음으로 기도하고 있지 않음을 분명하게 드러낸다. 왜냐하면, 그들은 하나님의 뜻을 확신하지 못했기 때문이다. 앞서 우리가 보았 둣이, 치유에 관한 하나님의 뜻은 매우 명백하다. 만일 당신이 하나님께서 당신을 치유하고 싶어하신다는 것을 알고 있다면, “만일 그것이 당신이 뜻이라면”이란 말을 치유의 기도에 추가할 이유가 없다. 그렇게 말하는 것은 주님께 “주님, 나는 당신께서 저를 치유하시겠다고 약속하신 것을 압니다. 하지만, 만일 당신이 거짓말을 하셨을지도 모르니까, 오직 그것이 당신의 뜻일 때에만 저를 치유하여 주십시오”라고 말하는 것과 같다.

하나님은 불순종하는 신자들을 훈계하시기 위해 그들에게 질병을 허락하시며 심지어 어떤 경우에는 그들이 죽음의 변두리까지 가도록 허락하실 수도 있다는 것은 사실이다. 이러한 신자들은 치유받기 전에 회개하는 것이 분명히 필요하다(고전 11:27-32을 보라). 또한, 자신의 몸을 돌보는 것을 홀시함으로 병든 신자들도 있다. 그리스도인들은 건강한 식단을 유지하기 위해 적당히 먹고, 정기적으로 운동하고, 필요한 휴식을 취할 만큼 충분히 지혜로워야 한다.

두 번째 보편적인 반론(A Second Common Objection)

사람은 종종 “바울에게 육체의 가시가 있었지만, 하나님께서 치유해주시지 않았다”고 말한다.

그러나 바울의 가시가 질병이라는 생각은 잘못된 신학 이론이다. 왜냐하면, 바울은 그의 가시가 사탄의 사자라고 우리에게 분명하게 말했기 때문이다.

여러 계시를 받은 것이 지극히 크므로 너무 자만하지 않게 하시려고 내 육체에 가시 곧 사탄의 사자를 주셨으니 이는 나를 쳐서 너무 자만하지 않게 하려 하심이라 이것이 내게서 떠나가게 하기 위하여 내가 세 번 주께 간구하였더니 나에게 이르시기를 내 은혜가 네게 족하도다 이는 내 능력이 약한 데서 온전하여짐이라 하신지라 그러므로 도리어 크게 기뻐함으로 나의 여러 약한 것들에 대하여 자랑하리니 이는 그리스도의 능력이 내게 머물게 하려(고후 12:7-9, 강조 추가).

사자라고 번역된 그리스 단어 “aggelos”는 신약 성경에서 160여 곳에서 천사로 번역되었다. 바울의 육체의 가시는 사탄이 바울을 타격하기 위해 보낸 천사이지 질병이 아니다.

또한, 바울이 치유받기 위해 기도를 했다는 언급이 없으며 하나님께서 그를 치유하기를 거부하셨다는 표시가 없었음을 주목하라. 세 가지 경우에, 바울은 단지 사탄의 사자를 제거해주시기를 하나님께 간구했지만, 하나님은 그분의 은혜가 족하다고 말씀하셨다.

그럼 누가 바울에게 이 가시를 주었을까? 어떤 사람은 그 가시가 “사탄의 사자”라고 불려지기에 그것을 준 것도 사탄이라고 믿는다. 다른 사람은 가시를 주신 분이 하나님이라고 믿는다. 왜냐하면, 바울은 그 가시로 인해 교만해질 수 없었기 때문이다. 바울 자신도 “이는 나를 쳐서 너무 자만하지 않게 하려 하심이라”라고 말했다.

킹 제임스 번역본은 이 구절을 조금 다르게 번역했다. “너무 자만하지 않게”를 “내가 자고하지 않도록”으로 번역하였다. 이것은 매우 중요한 차이이다. 왜냐하면, 하나님은 우리가 높아지는 것을 반대하시지 않는다. 사실 그분은 우리가 자신을 낮추면 우리를 높여 주시겠다고 약속하셨다. 때문에 하나님은 높여주시는 분이시지만, 사탄은 바울이 어디로 가든지 교란시키는 사자를 보내어 문제를 일으킴으로써 그가 높임을 받는 것을 막았을 가능성이 크다. 하지만, 하나님은 모든 상황을 그분의 영광을 위하여 사용하실 것이라고 말씀하셨다. 왜냐하면, 그분의 능력은 바울의 약한 데서 더 잘 나타나기 때문이다.

어쨌든, 병든 바울을 하나님이 치유해주기를 거부하셨다고 말하는 것은 성경에 대한 왜곡이다. 육체의 가시에 대한 성경 말씀에서, 바울은 어떤 질병도 언급한 적이 없으며 하나님이 그를 치유해주시지 않았다는 언급도 한 적이 없다. 만일 정직한 사람이 바울이 고린도후서 11:23-30에 열거한 모든 시련을 읽어보면, 그 가운데 질병에 관한 언급은 단 한 번도 없음을 발견할 것이다.

같은 주제에 대한 자세한 설명(An Elaboration on the Same Theme)

어떤 사람은 바울의 가시에 대한 나의 설명에 대해 “그러나 바울 자신이 처음으로 갈라디아인들에게 복음을 전할 때 육체가 약하다고 하지 않았는가? 그가 육체의 가시를 말한 것이 아닌가?”라고 말하면서 반대한다.

아래의 말씀은 바울이 갈라디아인들에게 쓴 편지의 실제 내용이다.

내가 처음에 육체의 약함으로 말미암아 너희에게 복음을 전한 것을 너희가 아는 바라 너희를 시험하는 것이 내 육체에 있으되 이것을 너희가 업신여기지도 아니하며 버리지도 아니하고 오직 나를 하나님의 천사와 같이 또는 그리스도 예수와 같이 영접하였도다(갈 4:13-14).

갈라디아서 4:13에서 약함으로 번역된 헬라어는asthenia 이다. 이 단어의 문자적인 의미는 “약함”이다. 약함은 병 때문일 수도 있지만 다른 이유 때문일 수도 있다.

예를 들어, 바울은 “하나님의 약하심이 사람보다 강하다”(고전 1:25, 강조 추가)고 썼다. 이 구절에서 약하심으로 번역된 단어도asthenia 이다. 번역가가 “하나님의 병이 사람보다 강하다”고 번역했다면 말이 되지 않았을 것이다(마 26:41과 벧전 3:7에서 asthenia 는 모두 약함으로 번역되었으며 병으로 번역될 수 없다).

사도행전의 기록처럼, 바울이 갈라디아를 처음 방문했을 때, 그가 병들었다는 언급은 없었다. 오히려 사람들이 그를 돌로 치고 죽은 줄로 알고 내버려 두었으며 그는 죽음에서 부활했거나 기적적으로 치유받았다는 언급은 있다(행 14:5-7, 19-20을 보라). 돌로 친 후 죽은 줄로 알고 내쳐둔 바울의 몸은 분명히 온통 상처로 뒤덮인 끔찍한 상태이었을 것이다.

바울이 갈라디아에서 병들지 않았다는 것은 그의 청중들에 대한 시험이었다. 오히려, 그의 몸이 약해진 것은 돌에 맞았기 때문이다. 바울은 갈라디아서를 쓸 때, 갈라디아에서 받았던 박해로 인한 몸의 상처를 여전히 지니고 있었을 가능성이 크다. 왜냐하면, 그는 자기의 서신을 이렇게 마무리하였기 때문이다.

이후로는 누구든지 나를 괴롭게 하지 말라 내가 내 몸에 예수의 흔적을 지니고 있노라(갈 6:17).

또 다른 반론: “나는 하나님의 영광을 위해 고통 받는다”(Another Objection: “I’m Suffering for the Glory of God”)

이 반론은 나사로가 부활한 이야기 중의 한 말씀을 가지고 그들이 병을 앓는 것은 하나님의 영광을 위함이라고 주장하는 사람들에 의해 제기된다. 예수님은 나사로에 관하여 이렇게 말씀하셨다.

이 병은 죽을 병이 아니라 하나님의 영광을 위함이요 하나님의 아들이 이로 말미암아 영광을 받게 하려 함이라(요 11:4).

예수님은 하나님께서 나사로의 병의 결과 때문에 영광 받으시는 것이 아니라 나사로가 치유받고 죽음에서 일어나므로 인해 영광 받으신다고 하셨다. 즉, 병의 최종 결과는 죽음이 아니라 하나님께서 영광 받으시는 것이다. 하나님은 병 때문에 영광 받으시는 것이 아니라 치유 때문에 영광 받으신다(마 9:8; 15:31; 눅 7:16; 13:13; 17:15을 보라. 거기서 사람은 치유받음으로 인해 하나님께 영광을 돌렸다.)

또 다른 반론: “바울은 그가 밀레도에 드로비모를 병든채로 남겨두었다고 했다” (Another Objection: “Paul Said He Left Trophimus Sick at Miletum”)

내가 이 부분을 쓰고 있을 당시 마침 독일의 한 도시에 있었다. 지난주 내가 미국의 고향을 떠날 때에, 많은 아픈 사람들을 남겨뒀다. 나는 병원에 수많은 병든 자들을 남겨뒀다. 그러나 그렇다고 해서 그들 모두가 치유받는 것이 하나님의 뜻이 아닌 것은 아니다. 바울이 방문한 도시에 병든 사람 한 명을 두고 떠났다고 해서 그 사람이 치유받는 것이 하나님의 뜻이 아니라고 증명할 수 없다. 바울은 또한, 많은 구원받지 못한 사람들을 두고 떠났는데 그 사람은 어떠한가? 그렇다고 해서 그 사람들이 구원받는 것이 하나님의 뜻이 아님을 증명할 수 있는가? 절대 할 수 없다.

또 다른 반론: “나는 욥과 같다!”(Another Objection: “I’m Just Like Job!”)

주님을 찬양하라! 당신이 욥기를 끝까지 읽은 적이 있다면, 당신은 그가 치유받았음을 알고 있을 것이다. 욥이 병든 상태로 있는 것은 하나님의 뜻이 아니며, 당신이 병든 상태로 있는 것도 하나님의 뜻이 아니다. 욥의 이야기는 치유가 하나님의 뜻임을 재확인시켜 준다.

또 다른 반론: 바울이 디모데의 위장에 대해 한 조언(Another Objection: Paul’s Advice to Timothy About His Stomach)

우리는 바울이 디모데에게 위장과 자주 나는 병을 위하여 포도주를 조금씩 쓰라고 말한 것을 알고 있다(딤전 5:23을 보라).

사실, 바울은 디모데에게 물을 마시는 것을 중지하고 위장과 자주 나는 병을 위하여 포도주를 조금씩 쓰라고 말했다. 이것은 물에 뭔가 문제가 있음을 나타내는 것 같다. 분명한 것은, 만일 당신이 오염 된 물을 마셨다면, 당신은 그 물을 마시기를 중지하고 다른 뭔가를 마시기 시작 하여야 한다. 그렇지 않으면 당신은 아마 디모데와 같은 위장 문제를 일으킬 수 있다.

또 다른 반론: “예수님은 단지 그분의 신성을 증명하기 위해 치유하셨다”(Another Objection: “Jesus Only Healed to Prove His Deity.”)

어떤 사람은 우리가 예수님이 치유하신 유일한 이유는 그분의 신성을 증명하기 위함이라고 믿기를 원한다. 지금은 그분의 신성이 이미 확립되었기에, 그분은 더는 치유하시지 않을 것이다.

그것은 완전히 잘못된 것이다. 예수님의 기적이 그분의 신성을 입증한 것은 사실이지만, 그 이유만으로 예수님께서 공생애 기간 동안 사람들을 치유하신 것은 아니다. 예수님은 치유 받은 사람들에게 그들에게 무슨 일이 있었는지 아무에게도 말하지 말라고 여러 번 당부하셨다(마 8:4; 9:6, 30; 12:13-16; 막 5:43; 7:36; 8:26을 보라). 만일 예수님이 사람들을 치유한 목적이 단지 그분의 신성을 증명하기 위함이라면, 그분은 치유받은 사람들이 모든 사람에게 그분이 행하신 일을 말하도록 했을 것이다.

예수님이 치유하신 동기는 무엇일까? 성경은 예수님이 그들을 치유하신 것은 그들을 “불쌍히 여기셨기” 때문이라고 여러 번 말씀한다(마 9:35-36; 14:14; 20:34; 막 1:41; 5:19; 눅 7:13을 보라). 예수님이 치유하신 이유는 그분께서 사람을 사랑하시고 그들을 불쌍히 여기셨기 때문이다. 예수님은 공생애 기간 이후로 불쌍히 여기는 마음이 적어졌는가? 그분의 사랑이 적어졌는가? 절대 아니다!

또 다른 반론: “하나님은 모종 이유 때문에 내가 병들기를 원하신다”(Another Objection: “God Wants Me to be Sick for Some Reason.”)

그것은 우리가 고려했던 모든 성경 말씀에 비추어 보았을 때 불가능하다. 만일 당신이 지속적으로 불순종한다면, 하나님은 당신을 회개로 이끌기 위해 당신의 병을 허용하실 수는 있다. 그러나 당신이 병든 상태로 있는 것이 여전히 하나님의 뜻은 아니다. 그분은 당신이 회개하고 치유받기를 원하신다.

또한, 만일 하나님이 당신을 병들게 하시고자 한다면, 왜 당신은 의사에게 가서 약을 복용하고 치유받기를 원하고 있는가? 당신은 “하나님의 뜻”을 벗어나려고 시도하려는가?

마지막 반론: “우리가 질병의 고통이 없이 어떻게 죽을 수 있겠는가?” (A Final Objection: “If We Never Suffer Disease, How Will We Die?”)

우리는 성경이 우리의 육체적인 몸은 부패해진다고 가르치고 있음을 알고 있다(고후 4:16을 보라). 우리가 머리카락이 희어지고 몸이 늙어가는 가는 것을 막기 위해 할 수 있는 일이 없다. 결국, 우리의 시각과 청각은 우리가 젊었을 때처럼 좋지 못하게 된다. 우리는 젊었을 때처럼 빨리 달리지 못하고 우리의 심장도 튼튼하지 못하다. 우리는 천천히 낡아가고 있다.

그러나 그렇다고 해서 우리가 병으로 죽어야 하는 것은 아니다. 우리의 몸은 완전히 낡아질 수 있으며, 그때가 되어 하나님이 천국의 본향으로 우리를 부르시면 우리의 영은 우리의 몸을 떠나게 된다. 많은 신자들이 그렇게 죽음을 맞이한다. 왜 당신이라고 안 되겠는가?

[1]북미의 어떤 교회에서 목사가 이 주제를 가르치기 위해서는 소위 신자들에 의해 큰 저항을 받게 되는 위험을 감수해야 할 수 있다. 예수님도 그분의 치유사역에 대한 저항과 불신을 만나셨다(막 6:1-6을 보라).

[2]일부 사람들은 불신에 매달리기 위해 어떤 것이라도 잡으려고 한다. 그들은 예수님이 가버나움에서 저녁에 사람들을 치유하심으로 이사야서 53:4의 말씀을 완전히 성취하셨다고 우리를 설득하려고 한다. 그러나 이사야는 예수님이 상하신 것이 우리의 죄악때문이라고 한 것처럼 그분은 우리의 질고를 지셨다고 말하였다(사 53:4, 5을 비교하라). 예수님은 질고를 지신 사람들의 죄악때문에 상하셨다. 따라서, 마태는 가버나움에서의 예수님의 치유 사역은 그분이 우리의 죄악과 질고를 담당하실 이사야서 53장의 메시야임을 입증한다는 것만 나타냈다.

[3]예를 들어, 예수님은 자신이 치유하신 혈루증에 걸린 여자에게 “딸아, 네 믿음이 너를 구원하였다”(막 5:34)고 말씀하셨다. “구원하였다”고 번역된 헬라어는(sozo)는 신약성경에서 열 번 나타나는데 그 중 여덟 번은 “구원” 또는 “구원받았다”로 번역되었다. 예를 들어, 에베소서 2:5에서 같은 단어는 “구원을 받은 것”으로 번역되었다. “너희는 은혜로 구원을 받은 것이라.” 따라서 우리는 육체적인 치유를 뜻하는 헬라어 단어가 “구원을 받은 것”으로 가장 많이 번역됨을 알 수 있다.

N’ubwo ibi byo gukiza indwara kw’Imana ari ibintu bias nk’aho bigibwaho impaka, si byo na gato byaba bidasobanutse neza muri Bibiliya. Mu by’ukuri kimwe cya cumi cy’ibyanditswe byose mu butumwa bwiza uko bwanditswe n’abanditsi bose uko ari bane bivuga ku murimo wa Yesu wo gukiza indwara. Hari amasezerano yo gukiza indwara kw’Imana mu Isezerano Rya Kera, mu Butumwa Bwiza no mu nzandiko zo mu Isezerano Rishya. Abarwaye bashobora kubona imfashanyo ikomeye mu butunzi bw’Ibyanditswe byubaka kwizera.

Icyo namaze kubona muri rusange ni uko hirya no hino mu isi aho itorero ririmo abakristo biyemeje koko (abigishwa nyakuri), usanga indwara zikira cyane mu buryo bw’ibitangaza by’Imana. Aho itorero ari akazuyazi ririmo ibibazo byinshi, gukira kw’indwara mu bitangaza biboneka gake cyane. [1] Ibi byose ntibikwiye kudutangaza, kuko Yesu yavuze ko kimwe mu bimenyetso bizakurikira abizera ari uko bazarambika ibiganza ku barwayi bagakira (reba Mariko 16:18). Iyo amatorero aza kuba apimirwa ku bimenyetso Yesu yavuze bizakurikira abizera, twasanga amatorero menshi atagira abizera:

Arababwira [Yesu] ati, “Mujye mu bihugu byose, mwigishe abaremwe bose ubutumwa bwiza. Uwizera akabatizwa azakizwa, ariko utizera azacirwaho iteka. Kandi ibimenyetso bizagumana n’abizera ngibi: bazirukana abadayimoni mu izina ryanjye, bazavuga indimi nshya, bazafata inzoka, kandi nibanywa ikintu cyica ntacyo kizabatwara na hato, bazarambika ibiganza ku barwayi bakire” (Mariko 16:15-18).

Umukozi w’Imana uhindura abantu abigishwa, mu gukurikiza imikorere ya Kristo itunganye mu murimo we, nta kabuza azakoresha impano ze kugira ngo ateze imbere gukiza indwara kw’Imana aho akorera umurimo we. Asobanukiwe ko gukiza indwara kw’Imana guteza ubwami bw’Imana imbere mu buryo bubiri nibura. Ubwa mbere, ibitangaza byo gukiza indwara ni uburyo bukomeye bwo kwamamaza ubutumwa bwiza, kuko n’umwana uwo ari we wese usomye ibitabo by’ubutumwa bwiza cyangwa igitabo cy’Ibyakozwe n’intumwa asobanukirwa neza (nyamara ibyo abakozi b’Imana benshi banafite ubumenyi bwinshi bisa nk’aho bibananira kubyumva). Ubwa kabiri, abigishwa bafite ubuzima bwiza ntibabuzwa gukora umurimo w’Imana n’uburwayi runaka bwabazaho.

Umukozi w’Imana uhindura abantu abigishwa agomba no kuba hafi y’abagize umubiri wa Kristo bakeneye gukira ariko bikaba bibarushya kubyakira. Akenshi baba bakeneye guhuguranwa ubugwaneza, umuntu akabakomeza atabahutaza, cyane cyane iyo bazinutswe ikitwa inyigisho cyose yerekeye gukiza indwara. Umukozi w’Imana uhindura abantu abigishwa aba afite guhitamo: ashobora kwirinda kwigisha na rimwe ibyo bintu byo gukiza indwara kw’Imana, bityo nta n’umwe uzasitara ariko nta n’umwe uzakira indwara, cyangwa se agahitamo kubyigishaho cyane maze icyo gihe azaba ashobora kugira abo asitaza mu gihe abandi barimo bakira indwara. Jye ku rwanjye ruhande nahisemo ibyo bya kabiri, nizera ko ari ko gukurikiza urugero rwa Yesu.

Gukira indwara ku Musaraba

(Healing on the Cross)

Ahantu heza umuntu yatangiriraho kwiga ibyo gukiza indwara kw’Imana ni igice cya mirongo itanu na gatatu cy’igitabo cya Yesaya, igitabo cyemerwa na bose ko ari ubuhanuzi buvuga kuri Mesiya. Yesaya abihawe n’Umwuka Wera, yashushanyije neza mu buhanuzi avuga urupfu Yesu azapfa yitangaho igitambo n’igikorwa azakorera ku musaraba:

Ni ukuri intimba zacu ni zo yishyizeho, imibabaro yacu ni yo yikoreye, ariko twebwe twamutekereje nk’uwakubiswe n’Imana agacumitwa na yo, agahetamishwa n’imibabaro. Nyamara ibicumuro byacu ni byo yacumitiwe, yashenjaguriwe gukiranirwa kwacu, igihano kiduhesha amahoro cyari kuri we, kandi imibyimba ye ni yo adukirisha. Twese twayobye nk’intama zizimiye, twese twabaye intatane, Uwiteka amushyiraho gukiranirwa kwacu twese. (Yes. 53:4-6).

Yesaya ahumekewe n’Umwuka Wera, yavuze ko Yesu yikoreye intimba zacu n’imibabaro yacu. Insobanuro nziza kurushaho y’Igiheburayo cy’umwimerere ivuga ko Yesu yikoreye indwara zacu n’uburibwe/ububabare bwacu, nk’uko izindi nsobanuro za Bibiliya nziza na zo zigenda zibyerekana mu magambo yo gusobanura y’umugereka.

Ijambo ry’Igiheburayo rivuga intimba muri Yesaya 53:4 ni ijambo choli, riboneka na none Gutegeka Kwa Kabiri 7:15; 28:61; 1 Abami 17:17; 2 Abami 1:2; 8:8, na 2 Ingoma 16:12; 21:15. Aho hose iryo jambo rivuga uburwayi cyangwa indwara.

Ijambo ryasobanuwe ngo imibabaro ni ijambo ry’Igiheburayo makob, riboneka muri Yobu 14:22 na Yobu 33:19. Aho hombi havuga uburibwe/ububabare.

Ubwo bimeze bityo rero, Yesaya 53:4 yasobanurwa neza kurushaho itya, “Ni ukuri indwara zacu ni zo yishyizeho, uburibwe bwacu ni bwo yikoreye.” Kandi ibi biterwaho igikumwe na Matayo mu butumwa bwe asubira mu magambo ya Yesaya 53:4: “Ubwe ni we watwaraga ubumuga bwacu, akikorera n’indwara zacu” (Mat 8:17).

Bamwe iyo babuze uko babihakana, bagerageza kutwemeza ko Yesaya ngo yavugaga “ubumuga bwo mu mwuka” n'”uburwayi bwo mu mwuka.” Nyamara Matayo iyo asubira mu magambo ya Yesaya 53:4 agaragaza neza nta gushidikanya ko Yesaya yavugaga uburwayi bw’umubiri. Reka tubisome mu nkuru bivugwamo:

Nimugoroba bamuzanira abantu benshi batewe n’abadayimoni, yirukanisha abadayimoni itegeko gusa, akiza abari barwaye bose, kugira ngo ibyavuzwe n’umuhanuzi Yesaya bisohore ngo: “Ubwe ni we watwaraga ubumuga bwacu, akikorera n’indwara zacu” (Mat 8:16-17).

Matayo yemeje ku mugaragaro ko Yesu gukiza uburwayi bw’umubiri yasohozaga ubuhanuzi bwa Yesaya 53:4. Nuko rero nta gushidikanya ko Yesaya 53:4 havuga Kristo yikorera ubumuga bwacu n’uburwayi bwacu bw’umubiri.[2] Kimwe n’uko Bibiliya ivuga ko Yesu yishyizeho gukiranirwa kwacu (reba Yesaya 53:11), ni na ko ivuga ko yikoreye ubumuga bwacu n’uburwayi bwacu. Iyo ni inkuru igomba kunezeza buri muntu wese urwaye. Ku bw’igitambo cye atwitangira, Yesu yaduhesheje agakiza no gukira indwara.

Ikibazo Kibazwa

(A Question Asked)

Ariko se niba ibyo ari ukuri, bamwe ni ko babaza, none ni kuki buri wese adakira? Icyo kibazo umuntu yagisubiza neza abaza ikindi kibazo: Kuki abantu bose batavuka ubwa kabiri? Abantu bose ntibavutse ubwa kabiri bitewe n’uko wenda batarumva ubutumwa bwiza cyangwa barabwumvise ariko ntibabwizeye. Ni cyo kimwe rero, umuntu wese yakira gukira kwe binyuze mu kwizera kwe. Bamwe ntibarumva iyo nkuru nziza y’uko Yesu yikoreye indwara zabo, abandi barabyumvise ariko banga kubyemera.

Icyo Imana Data ivuga ku ndwara cyagaragajwe neza n’Umwana wayo ikunda, yitangira ubuhamya ati,

Ni ukuri, ni ukuri, ndababwira yuko ari nta cyo Umwana abasha gukora ubwe atabonye Se agikora, kuko ibyo Se akora byose n’Umwana ari byo akora (Yoh 5:19).

Dusoma mu gitabo cy’Abaheburayo ko Yesu ari “ishusho ya kamere yayo[ya Se]” (Heb 1:3). Ntidushidikanya ko uko Yesu yumva iby’uburwayi ari ko na Se abyumva neza neza.

Yesu se abifata ate? Nta na rimwe yigeze asubiza inyuma umuntu n’umwe uje amugana ngo amukize indwara. Nta na rimwe yigeze abwira umuntu urwaye uje ashaka gukira ngo, “Oya, si ubushake bw’Imana ko ukira, ubwo rero gumana uburwayi bwawe.” Iteka Yesu yakizaga abarwayi baje bamusanga, kandi bamaze gukira, kenshi yababwiraga ko kwizera kwabo ari ko kubakijije. Kandi na none, Bibiliya ivuga ko Imana itajya ihinduka (reba Mal. 3:6) kandi ko Yesu Kristo “uko yari ari ejo, n’uyu munsi ari ko ari, kandi ko ari ko azahora kugeza iteka ryose” (Heb. 13:8).

Kwamamaza Gukira Indwara

(Healing Proclaimed)

Birababaje ko muri iki gihe, agakiza gasigaye gasa nk’aho kavuga kubabarirwa ibyaha gusa. Ariko amagambo y’Ikigiriki asobanurwa kenshi ngo”gukizwa” n’ “agakiza” ntakubiyemo insobanuro yo kubabarirwa ibyaha gusa, ahubwo harimo no kubohorwa kuzuye no gukira indwara.[3] Reka turebe umuntu muri Bibiliya wakiriye agakiza muri ubu buryo bwuzuye. Yakize indwara ku bwo kwizera ateze amatwi Pawulo abwiriza ubutumwa bwiza mu mudugudu w’iwabo.

Ariko…zihungira i Lusitira n’i Derube, imidugudu y’i Lukawoniya, no mu gihugu gihereranye na ho, zigumayo zibwira abantu ubutumwa bwiza. I Lusitira hariho umuntu wavutse aremaye ibirenge, ntabwo yari yarigeze atambuka. Uwo yumvise Pawulo avuga na we amuhanze amaso, abona ko afite kwizera kwamuhesha gukizwa. Avuga ijwi rirenga ati, “Byuka uhagarike ibirenge byawe weme.” Arabambaduka aratambuka (Ibyak 14:6-10).

Urabona ko n’ubwo Pawulo yabwirizaga “ubutumwa bwiza,” wa muntu yumvise ikintu kirema kwizera mu mutima we gutuma kumuhesha gukira. Ashobora kuba yarumvise nibura Pawulo agira icyo avuga ku murimo wa Yesu wo gukiza indwara, n’ukuntu Yesu yakizaga umuntu wese wasabaga gukira afite kwizera. Wenda Pawulo yanavuze ubuhanuzi bwa Yesaya ahanura ukuntu Yesu azikorera ubumuga bwacu n’indwara zacu. Ntabwo tubizi, ariko kuko “kwizera kuzanwa no kumva” (Rom 10:17), uwo muntu wari wararemaye agomba kuba yarumvise amagambo ahagurutsa kwizera mu mutima we kumuhesha gukira. Amagambo Pawulo yavuze akamwemeza ko Imana idashaka ko akomeza kubaho aremaye.

Pawulo ubwe na we agomba kuba yarizeraga ko Imana ishaka gukiza uwo muntu, naho ubundi amagambo ye ntaba yaratumye uwo muntu yizera ko ashobora gukira, kandi ntaba yaramubwiye ngo ahaguruke. Biba byaragenze bite iyo Pawulo avuga nk’uko abavugabutumwa benshi b’iki gihe bavuga? Iyo abwiriza avuga ati, “Ntabwo ari ubushake bw’Imana ko buri wese akira”? Uwo muntu ntaba yarizeye gukira. Wenda ni yo mpamvu muri iki gihe abenshi badakira. Abavugabutumwa bagateye abantu kwizera gukira indwara ni bo basenya kwizera kwabo ahubwo.

Aha na none urabona ko uriya muntu yakijijwe no kwizera kwe. Iyo ataza kwizera yari kugumana ubumuga bwe, n’ubwo bigaragara ko bwari ubushake bw’Imana ko akira. Kandi birashoboka ko uwo munsi hari hari abandi barwayi muri ayo materaniro uwo munsi, ariko nta wundi tubona uvugwa ko yakize icyo gihe. Niba ari uko bimeze se kuki batakize? Ni ukubera impamvu imwe n’iyatumye abenshi mu badakijijwe bari muri iryo teraniro batavuka ubwa kabiri uwo munsi–ntibizeye ubutumwa Pawulo yabwirizaga.

Ntidukwiriye kuvuga ko atari ubushake bw’Imana ko buri wese akira indwara dushingiye ku kuvuga ko hari abantu batajya bakira indwara. Ibyo byaba kimwe no kuvuga ko atari ubushake bw’Imana ko buri wese avuka ubwa kabiri ngo kubera ko hari abantu batajya bavuka ubwa kabiri na rimwe. Buri wese agomba kwiyizerera ubwe ubutumwa bwiza kugira ngo abone agakiza, kandi buri wese agomba kwiyizerera ubwe kugira ngo akire indwara.

Ibindi Byerekana ko Imana Ishaka Gukiza Indwara

Further Proof of God’s Will to Heal

Mu Isezerano Rya Kera, gukira indwara byari mu masezerano y’Imana na Isirayeli. Iminsi mike gusa nyuma y’uko Abisirayeli bava muri Egiputa, Imana yabahaye iri sezerano:

Nugira umwete wo kumvira Uwiteka Imana yawe, ugakora ibitunganye mu maso yayo, ukumvira amategeko yayo, ukumvira ibyo yategetse byose, nta ndwara nzaguteza mu zo nateje Abanyegiputa, kuko ari jye Uwiteka ugukiza indwara (Kuva 15:26).

Umuntu wese w’umunyakuri agomba kwemera ko gukira indwara cyari kimwe mu bikubiye mu Isezerano Uwiteka yagiranye na Isirayeli, bikagendana no kuganduka kw’abantu. (Pawulo na we asobanura neza mu 1 Abakorinto 11:27-31 ko gukira indwara bigendana no kumvira Imana.)

Imana kandi yasezeranyije Abisirayeli iti:

Kandi muzakorere Uwiteka Imana yanyu, na yo izaha umugisha umutsima wawe n’amazi yawe, kandi nzakura indwara hagati muri mwe. Mu gihugu cyawe nta wuzavanamo inda, nta wuzagumbaha, umubare w’iminsi yawe nzawusohoza udakenyutse (Kuva 23:25-26).

Uzagira umugisha uruta uw’ayandi mahanga yose: ntihazaba ingumba y’umugabo cyangwa y’umugore muri mwe, cyangwa mu matungo yanyu. Uwiteka azagukuraho indwara zose, ntazaguteza n’imwe muri za ndwara mbi z’Abanyegiputa uzi, ahubwo azaziteza abakwanga bose (Guteg. 7:14-15).

Niba gukira indwara byari biri mu Isezerano Rya Kera, umuntu yakwibaza ukuntu bitaba mu Isezerano Rishya, niba mu by’ukuri Irishya riruta Irya Kera, nk’uko Ibyanditswe bivuga:

Ariko none umurimo Yesu yahawe urusha uwabo kuba mwiza kuko ari umuhuza w’isezerano riruta iryabo, kuko ryakomejwe n’amasezerano aruta ayabo (Heb. 8:6).

Na none Ibindi Bibyerekana

(Yet Further Proof)

Bibiliya yuzuye ibyanditswe byerekana ku buryo butagibwaho impaka ko ubushake bw’Imana ari uko ko buri wese akira indwara. Reka mvugemo bitatu mu bikomeye cyane:

Mutima wanjye himbaza Uwiteka, mwa bindimo byose mwe, muhimbaze izina rye ryera. Mutima wanjye himbaza Uwiteka, ntiwibagirwe ibyo yakugiriye byose. Ni we ubabarira ibyo wakiraniwe byose, agakiza indwara zawe zose (Zab 103:1-3).

Ni iki Abakristo bagishaho Dawidi impaka avuze ko Imana ifite ubushake bwo kutubabarira gukiranirwa kwacu kose? Nyamara Dawidi yizeraga ko Imana ifite n’ubushake bwo kudukiza indwara zingana gutyo–zose.

Mwana wanjye, ita ku magambo yanjye, tegera amatwi ibyo mvuga. Ntibive imbere y’amaso yawe, ubikomeze mu mutima wawe imbere. Kuko ari byo bugingo bw’ababibonye, bikaba umuze muke w’umubiri wabo wose (Imig. 4:20-22).

Muri mwe hariho urwaye? Natumire abakuru b’Itorero, bamusabire bamusīze amavuta mu izina ry’Umwami. Kandi isengesho ryo kwizera rizakiza umurwayi Umwami amuhagurutse, kandi naba yarakoze ibyaha, azaba abibabarirwe (Yak. 5:14-15).

Urabona ko iri sezerano riheruka ari irya buri wese urwaye. Urabona kandi ko Atari abakuru b’Itorero bakiza cyangwa amavuta, ahubwo ni “isengesho ryo kwizera.”

Mbese ni ukwizera k’umukuru w’Itorero, cyangwa ni uk’uwo muntu urwaye? Ni ukwabo bombi. Hari uburyo bumwe kwizera k’uwo urwaye kugaragarizwamo, nibura igice, ni mu guhamagara abakuru b’Itorero. Kutizera k’umurwayi gushobora kubuza umumaro amasengesho y’abakuru b’Itorero. Ubwoko bw’isengesho Yakobo yanditse avuga ni urugero rwiza rw’ “isengesho ryo guhuza umutima” Yesu yavuze muri Matayo 18:19. Abo iri sengesho rireba bose bagomba “kwemeranya.” Iyo umwe yizera undi ntiyizere, ubwo nta kwemeranya kuba guhari.

Uzi kandi ko ahantu henshi muri Bibiliya havuga ko Satani ari we uteza indwara (reba Yobu 2:7; Luka 13:16; Ibyak. 10:38; 1 Kor. 5:5). Bityo rero byaba bifite ishingiro umuntu avuze ko Imana igomba kurwanya imirimo ya Satani mu mibiri y’abana bayo. Data wo mu ijuru adukunda kurusha uko undi se w’abana uwo ari we wese wo mu isi yaba yarigeze gukunda abana be (reba Mat. 7:11), kandi sindabona se w’abana ushaka ko abana be barwara.

Buri gihe cyose Yesu yakijije indwara akora umurimo we hano mu isi, na buri gukira indwara kose kwanditswe mu gitabo cy’Ibyakozwe n’Intumwa, bikwiye kudukomeza tukumva ko Imana ishaka ko tuba bataraga. Kenshi cyane Yesu yakijije indwara abantu baje bamusaba gukira, kandi akavuga ko igitangaza cyabo bagikesha kwizera kwabo. Icyo cyerekana ko atatoranyaga abantu bamwe runaka yabaga yihitiyemo gukiza. Urwaye wese yashoboraga kumusanga mu kwizera hanyuma agakizwa indwara. Yashakaga kubakiza bose ariko yashakaga ko na bo ku ruhande rwabo bagira kwizera.

Ibisubizo Ku Magambo Amwe y’Ababirwanya

(Answers to Some Common Objections)

Ndacyeka ko igikunze kuvugwa cyane abantu barwanya ibyo gukira indwara ari ikintu kidashingiye ku Ijambo ry’Imana ahubwo gishingiye ku byo abantu baba barabonye. Akenshi bakunze kuvuga ibintu nk’ibi: “Hari umugore nzi wari umurokore cyane wasengeye gukira kanseri ariko aranga arapfa iramuhitana. Ibyo byerekana rero ko atari ubushake bw’Imana ko abantu bose bakira indwara.”

Ntitugomba na rimwe kugira ikindi kintu icyo ari cyo cyose tumenyeraho ubushake bw’Imana uretse Ijambo ryayo. Urugero ushubije amaso inyuma ukareba ukuntu Abisirayeli bamaze imyaka mirongo ine bazerera mu butayu nyamara kandi n’ukuntu igihugu cy’amata n’ubuki cyari kibategereje hafi aho hakurya ya Yorodani, wakwanzura uvuga yuko butari ubushake bw’Imana ko Abisirayeli binjira mu gihugu cy’isezerano. Ariko niba uzi Bibiliya uzi neza ko ibyo atari ko bimeze. Rwose bwari ubushake bw’Imana ko Abisirayeli binjira mu Gihugu cy’Isezerano, ariko ntibashoboye kukigeramo ku bwo kutizera kwabo (reba Heb. 3:19).

Hanyuma se noneho abantu bari muri gehinomu? Bwari ubushake bw’Imana ko baba mu ijuru, ariko ntibashoboye kuzuza ibisabwa byo kwihana no kwizera Umwami Yesu. Nuko rero ni na ko tudashobora kumenya ubushake bw’Imana mu byo gukira indwara turebye gusa abantu barwaye. Ngo kuko gusa hari umukristo wasengeye gukira indwara hanyuma akananirwa kubyakira ntibivuga ko atari ubushake bw’Imana ko abantu bose bakira indwara. Iyo uwo mukristo aza kuzuza ibyo Imana isaba, aba yarakize, niba atari ibyo Imana yaba ibeshya. Iyo tunaniwe kwakira gukira hanyuma tugatangira kubishyira ku Mana tuvuga ko gukira indwara atari ubushake bwayo, ntaho tuba dutaniye na ba Bayisirayeli binangiye bagapfira mu butayu bavuga ko atari ubushake bw’Imana ko binjira mu Gihugu cy’Isezerano. Byaba byiza turetse ubwibone bwacu tukemera ko amakosa ari ayacu.

Nk’uko nabivuze mbere mu gice cyabanje kivuga ku kwizera, Abakristo benshi beza bagiye basoza nabi amasengesho yabo yo gusengera gukira indwara, bagasozanya amagambo asenya kwizera ngo, “Niba ari ubushake bwawe.” Ibyo biba bigaragaza neza ko badasenga mu kwizera kuko batizeye ubushake bw’Imana. Ku byerekeye ibyo gukira indwara, ubushake bw’Imana buragaragara neza, nk’uko twamaze kubibona. Iyo uzi ko Imana ishaka kugukiza indwara, nta mpamvu yo kongera ku isengesho ryawe ryo gukira indwara ngo “Niba ari ubushake bwawe”. Ibyo byamera nko kubwira Imana ngo, “Nzi ko wasezeranye kunkiza indwara, ariko birashoboka ko waba utaravugishaga ukuri, ndagusaba ngo unkize niba koko ari ubushake bwawe.”

Ni ukuri koko Imana ishobora guhana abizera batumvira ikabareka bakarwara ngo bababazwe, kugeza n’ubwo rimwe na rimwe ishobora no kubareka bagapfa igihe cyabo kitageze. Bene abo bizera baba bagomba kubanza kwihana mbere y’uko bakira gukira indwara (reba 1 Kor. 11:27-32). Hari abandi, bitewe no kutita ku mibiri yabo, bihamagarira indwara. Abakristo bakwiye kugira ubwenge bakamenya ibyo kurya bizima bakwiye kurya, bakarya mu rugero, bagakora imyitozo ngororangingo, kandi bakagira n’igihe cyo kuruhuka gikwiriye.

Icya Kabiri Bavuga Babirwanya

(A Second Common Objection)

Abantu bakunze kuvuga ngo, “Pawulo yari afite igishākwe mu mubiri, kandi Imana ntiyamukijije.”

Nyamara icyo gitekerezo cyo kuvuga ko igishākwe Pawulo yari afite mu mubiri bwari uburwayi, ni tewolojiya ifite imyumvire mibi ukurikije ko Pawulo avuga mu by’ukuri icyo gishakwe icyo ari cyo–umumarayika wa Satani:

Kandi kugira ngo neguterwa kwishyira hejuru kurenze ibikwiriye n’uko nahishuriwe ibikomeye cyane, ni cyo cyatumye mpabwa igishākwe cyo mu mubiri, ari cyo ntumwa ya Satani yo kunkubita ibipfunsi, ngo ne kwishyira hejuru kurenza ibikwiriye. Kuri icyo kintu ninginze Umwami wacu gatatu ngo kimvemo. Ariko arampakanira ati, “Ubuntu bwanjye buraguhagije, kuko aho intege nke ziri, ari ho imbaraga zanjye zuzura.” Nuko nzanezerwa cyane kwirata intege nke zanjye, kugira ngo imbaraga za Kristo zinzeho (2 Kor. 12:7-9).

Ijambo rivuga intumwa mu Kigiriki ni “aggelos,” ari ryo risobanurwa ngo marayika cyangwa abamarayika ahantu harenga 160 hari mu Isezerano Rishya. Igishākwe cya Pawulo yari umumarayika wa Satani woherejwe kumutera ibipfunsi; ntabwo bwari uburwayi cyangwa ubumuga.

Urabona ko ntaho tubona Pawulo yasenze asaba gukira uburwayi cyangwa aho Imana yanze kumukiza indwara. Ibihe bitatu, Pawulo yarasenze gusa ngo Imana ibe yamukuramo uwo marayika wa Satani umukubita ibipfunsi, kandi Imana yavuze ko ubuntu bwayo buhagije.

Ni nde wahaye Pawulo icyo gishākwe? Bamwe bavuga ko ari Satani, ngo kuko icyo gishākwe kitwa “intumwa ya Satani.” Abandi bizera ko ari Imana kubera ko icyo gishākwe urebye Pawulo yari yagiherewe kugira ngo atishyira hejuru mu bwibone. Pawulo ubwe yaravuze ati, “Ngo ne kwishyira hejuru.”

Bibiliya yitirirwa King James ivuga iyi mirongo mu bundi buryo butandukanyeho gato. Aho kuvuga ngo, “Ngo ne kwishyira hejuru,” yo iravuga ngo, “ngo kugira ngo ndashyirwa hejuru kurenza urugero.” Iri ni itandukaniro rikomeye kuko Imana itarwanya ko dushyirwa hejuru. Ahubwo mu by’ukuri idusezeranira ko izadushyira hejuru nitwicisha bugufi. Nuko rero birashoboka ko Imana ari yo yakoraga umurimo wo gushyira hejuru hanyuma Satani akagerageza guhagarika gushyirwa hejuru kwa Pawulo akohereza umumarayika wo gutera ibipfunsi kugira ngo ajye ahagurutsa imvururu aho Pawulo afashe urugendo hose. Ariko Imana iravuga ngo izajya ikoresha ibyo bihe yiheshe icyubahiro kuko imbaraga zayo zashoboraga kugaragara kurushaho mu bugingo bwa Pawulo biturutse ku ntege nke ze.

Ariko turetse n’ibyo, kuvuga ko Pawulo yari arwaye hanyuma Imana ikanga kumukiza ni ukugoreka cyane ibyo Bibiliya ivuga mu by’ukuri. Muri icyo gice kivuga ku gishākwe cya Pawulo, nta na hamwe Pawulo yigeze avuga uburwayi, kandi ntaho Imana yigeze yanga kumukiza ubwo burwayi bavuga. Umuntu w’inyangamugayo asomye urutonde rwa Pawulo rw’ibigeragezo biri mu 2 Abakorinto 11:23-30, nta ndwara cyangwa ubumuga ubwo ari bwo bwose yasangamo.

Ibindi Kuri Iyo Nsanganyamatsiko

(An Elaboration on the Same Theme)

Bamwe bahakana ibyo bisobanuro byanjye ku gishākwe cya Pawulo bavuga ngo, “Ariko se Pawulo ubwe ntiyabwiye Abagalatiya ko yari arwaye ubwo yababwirizaga ubutumwa bwiza ubwa mbere? Ntiyavugaga se ubwo cya gishākwe yari afite mu mubiri?”

Dore mu by’ukuri ibyo Pawulo yanditse mu rwandiko yandikiye Abagalatiya:

Nubwo muzi yuko indwara y’umubiri ari yo yanzanye iwanyu bwa mbere kubabwira ubutumwa bwiza, kandi nubwo iby’umubiri wanjye byababereye ikirushya ntimurakabihinyura ngo mubicire ifudika, ahubwo mwanyemeye marayika w’Imana, ndetse nka Kristo ubwe. (Gal. 4:13-14).

Ijambo ry’Ikigiriki ryasobanuwe indwara aha mu Abagalatiya 4:13 ni asthenia, rivuga “intege nke.” Rishobora kuvuga integer nke zitewe n’uburwayi, ariko si ngombwa ko biba uburwayi gusa.

Urugero Pawulo yaranditse ati, “intege nke z’Imana zirusha abantu imbaraga” (1 Kor. 1:25).Ijambo ryasobanuwe aha intege nke na none ni ijambo asthenia. Ntacyo byari kuba bishatse kuvuga iyo abasobanuye baba barasobanuye ngo “indwara y’Imana irusha abantu imbaraga.” (reba na Mat. 26:41 na 1 Pet. 3:7, aho ijambo asthenia risobanurwa intege nke kandi ntirishobora gusobanurwa indwara).

Pawulo asura Galatiya bwa mbere, nk’uko byanditswe mu gitabo cy’Ibyakozwe, ntahagaragara ko yari arwaye. Ahubwo ikigaragara ni uguterwa amabuye kwe no kumusiga ameze nk’uwapfuye, hanyuma ashobora kuba yarazutse cyangwa se mu buryo bw’igitangaza akongera akaba muzima (reba Ibyak. 14:5-7, 19-20). Birumvikana ko Pawulo bamaze kumutera amabuye, bakamuta aho bazi ko yapfuye, umubiri we wari umeze nabi n’ibikomere avirirana hose.

Pawulo nta burwayi yari afite muri Galatiya bubera abamuteze amatwi ikirushya. Ahubwo umubiri we wari ufite intege nke ku bw’amabuye yaherukaga guterwa. Ikigaragara cyane ni uko agomba kuba, igihe yandikiraga Abagalatiya uru rwandiko, yari agifite ibimenyetso ku mubiri we byibutsa gutotezwa kwe i Galatiya, kuko asoza urwandiko rwe muri aya magambo:

Uhereye none ntihakagire umuntu undushya kuko mfite ku mubiri inkovu za Yesu (Gal. 6:17).

Ikindi Cyo Kurwanya Ibyo Gugukira Indwara:

“Ndababazwa ku bw’Icyubahiro cy’Imana”

(Another Objection: “I’m Suffering for the Glory of God”)

Ibyo bivugwa n’abantu bafashe umurongo wo mu nkuru yo kuzuka kwa Lazaro nk’icyo bishingikirizaho bavuga ko barwaye kugira ngo indwara yabo iheshe Imana icyubahiro. Yesu yavuze kuri Lazaro ati:

Iyo ndwara si iyo kumwica, ahubwo ni iyo guhimbarisha Imana no gutuma Umwana w’Imana ahimbazwa (Yohana 11:4).

Yesu ntiyavugaga ko Imana iheshwa icyubahiro no kurwara kwa Lazaro, ahubwo yavugaga ko Imana izahabwa icyubahiro igihe Lazaro azaba akize akazuka mu bapfuye. Mu yandi magambo ni ukuvuga ngo amaherezo y’ubwo burwayi bwa Lazaro ntiyari urupfu, ahubwo kwari uguhabwa icyubahiro kw’Imana. Imana ntiherwa icyubahiro mu kurwara; iherwa icyubahiro mu gukiza. (reba na Mat. 9:8; 15:31; Luka 7:16; 13:13 na 17:15, aho gukiza indwara kwahesheje Imana icyubahiro.)

Ikindi kivugwa mu kubirwanya: “Pawulo yavuze ko yasize Trofimo I Mileto arwaye”

(Another Objection: “Paul Said He Left Trophimus Sick at Miletum”)

Ubu nandika iyi nteruro ndayandika ndi mu mujyi wo mu Budage. Ubwo nahagurukaga mu mujyi w’aho ntuye iwacu muri Leta Zunze Ubumwe Z’Amerika mu cyumweru gishize, hari abantu benshi nasize barwaye. Nasize ibitaro byuzuye abarwayi. Ariko ibyo ntibivuga ko atari ubushake bw’Imana ko bose bakira indwara. Kuko gusa Pawulo yasize hari umuntu urwaye mu mujyi yari yasuye ntibisobanuye ko atari ubushake bw’Imana ko uwo muntu akira. Hanyuma se twavuga iki ku bantu ibihumbi by’abantu badakijijwe na bo Pawulo yasizeyo? Bivuze ko bitari ubushake bw’Imana ko bakizwa? Oya na mba.

Ikindi bavuga: “Jye ndi nka Yobu!”

(Another Objection: “I’m Just Like Job!”)

Imana ishimwe! Niba warasomye iherezo ry’inkuru ya Yobu, uzi ko byarangiye Yobu akize uburwayi yari afite. Ntabwo bwari ubushake bw’Imana ko Yobu akomeza kurwara, kandi si ubushake bw’Imana ko nawe ukomeza kurwara. Inkuru ya Yobu ishimangira ko ubushake bw’Imana iteka ari ugukiza.

Ikindi bavuga: Inama Pawulo Yagiriye Timoteyo Ku by’uburwayi Bwe Bwo Mu Nda.

Another Objection: Paul’s Advice to Timothy About His Stomach

Uzi ko Pawulo yabwiye Timoteyo ko yakoresha vino nke ku bwo mu nda he no kurwaragura (reba 1 Tim. 5:23).

Mu by’ukuri Pawulo yabwiye Timoteyo kureka kunywa amazi ahubwo akanywa vino nke ku bwo mu nda he no kurwaragura. Ibi birasa n’ibyerekana ko amazi agomba kuba hari ikibazo yari afite. Birumvikana niba amazi unywa yanduye, wari ukwiye kuyareka ugatangira kunywa ikindi kintu, naho ubundi uzatangira kugira ibibazo byo mu nda nka Timoteyo.

Ikindi bavuga: “Yesu Yakijije Abarwayi Ashaka Gusa Kugaragaza Ubumana Bwe

(Another Objection: “Jesus Only Healed to Prove His Deity.”)

Hari abashaka ko twemera ko Yesu impamvu yonyine yatumye akiza abarwayi kwari ukugira ngo agaragaze ko ari Imana. None ngo ubu ubwo ubumana bwe bwahamye neza, ngo ntabwo agikiza abarwayi.

Ibyo si byo na gato. Ni byo koko ibitangaza Yesu yakoze byahamije ubumana bwe, ariko iyo si yoo mpamvu yonyine yatumaga akiza abarwayi mu gihe yakoraga umurimo we hano mu isi. Incuro nyinshi Yesu yihanangirizaga abantu akijije indwara ngo ntibavuge uko byagenze (reba Mat 8:4; 9:6, 30; 12:13-16; Mariko 5:43; 7:36; 8:26). Iyo Yesu aza kuba akiza abarwayi ari ugushaka gusa kwerekana ubumana bwe, aba yaragiye abwira abo bantu akijije kugenda bagatangariza abantu bose ibyo yabakoreye.

Mbese ni iki cyateraga Yesu gukiza abarwayi? Henshi muri Bibiliya havuga ko yakizaga kuko yabaga “agize impuhwe” (reba Mat. 9:35-36; 14:14; 20:34; Mariko 1:41; 5:19; Luka 7:13). Impamvu yatumaga Yesu akiza abarwayi ni uko yakundaga abantu kandi akaba yari yuzuye imbabazi. Mbese impuhwe ze n’imbabazi byaragabanutse kuva aho arangirije umurimo we ku isi? Urukundo rwe rwarakonje? Oya rwose!

Ikindi Kivugwa: “Imana Irashaka Ko Ndwara Kubera Impamvu Runaka.”

(Another Objection: “God Wants Me to be Sick for Some Reason.”)

Ibyo ntibishoboka dukurikije ibyanditswe byinshi twamaze kubona. Niba warakomeje kubaho mu buzima bwo kutumvira Imana, birashoboka koko ko yakureka ukarwara kugira ngo bikugeze ku kwihana. Ariko na none ubushake bwayo si uko ukomeza kurwara. Ishaka ko wihana hanyuma ugakira.

Ikigeretse kuri ibyo, niba icyo Imana ishaka ari uko urwara, none ni iki gituma ujya kwa muganga ugafata imiti ushaka gukira? None se urashaka kuva mu “bushake bw’Imana”?

Icya nyuma: “Tutarwaye, Twazapfa Dute?”

(A Final Objection: “If We Never Suffer Disease, How Will We Die?”)

Tuzi ko Bibiliya ivuga ko imibiri yacu isāza (see 2 Cor. 4:16). Nta kintu na kimwe twakora ngo tubuze umusatsi wacu guhinduka imvi cyangwa ngo umubiri wacu ureke gusāza. Amaherezo ntituba tukibona cyangwa ngo twumve neza nk’uko byari bimeze tukiri abasore. Ntituba tukibasha kwiruka. Imitima yacu ntiba igifite imbaraga nka mbere. Tuba tugenda dushiraho buhoro buhoro.

Ariko ibyo ntibivuga ko tugomba kwicwa n’indwara. Imibiri yacu ishobora gusa kugezaho ikananirwa burundu, kandi igihe bigenze bityo, umwuka utandukana n’umubiri igihe Imana iduhamagaye iwacu mu ijuru. Abizera benshi bagiye bapfa muri ubwo buryo. Kuki se wowe bitagenda bityo?

[1] Mu matorero amwe yo muri Amerika y’amajyaruguru, umukozi w’Imana iyo yigishije kuri iki kintu aba yigerejeho bikomeye bitewe n’ukuntu abitwa ngo ni abizera babirwanya. Yesu na we hari ubwo yahuraga n’abinangira n’abatizera mu murimo we wo gukiza indwara (reba Mariko 6:1-6).

[2] Mu gupfa gusumira icyo babonye cyose cyabafasha gukomeza kwizirika ku kutizera kwabo, bamwe bagerageza gushaka kutwemeza ko Yesu yashohoje mu buryo bwuzuye neza Yesaya 53:4 akiza abantu benshi wa mugoroba i Kaperinawumu. Nyamara Yesaya yavuze ko Yesu yikoreye indwara zacu, nk’uko yavuze ko yashenjaguriwe gukiranirwa kwacu (gereranya Yes. 53:4 na 5). Abo bantu Yesu yikorereye indwara na ni bo ba nyir’ugukiranirwa yashenjaguriwe. Nuko rero, Matayo yavugaga gusa ko uko gukiza indwara kwa Yesu i Kaperinawumu byahamyaga ko ari Mesiya wahanuwe muri Yesaya 53, wa wundi uzishyiraho gukiranirwa kwacu n’indwara zacu.

[3] Urugero Yesu yabwiye wa mugore yakijije kuva ati, “Mwana wanjye, kwizera kwawe kuragukijije” (Mariko 5:34). Ijambo ry’Ikigiriki risobanurwa ngo “kuragukijije” (sozo) muri uyu murongo n’ahandi hagera ku ncuro icumi mu Isezerano Rishya risobanurwa “kiza” cyangwa “arakijijwe” incuro zirenga mirongo inani mu Isezerano Rishya. Urugero ni ryo jambo ryasobanuwe mu Abefeso 2:5 ngo “bwabakijije”, “Ubuntu ni bwo bwabakijije ku bwo kwizera.” Bityo rero tubona ko no gukira indwara mu buryo bw’umubiri bikubiye mu nsobanuro y’ijambo ry’Ikigiriki rikunze gusobanurwa ngo “gukizwa.”

گرچه مسئلۀ شفای الهی بسیار بحث برانگیز است، اما مسئلۀ مبهم و نامفهومی در کتاب مقدس نیست. در واقع یک دهم از نوشته‌های چهار انجیل دربارۀ شفا دادن بیماران توسط مسیح است. در عهد عتیق، اناجیل، و رساله های عهد جدید وعده‌هایی راجع به شفای الهی وجود دارد. آنهایی که بیمارند در آیات کتاب مقدس که بر پایۀ ایمان بنا شده‌اند، تسلی خاطر عظیمی می توانند به دست آورند.

من با نگاهی کلی به جهان دریافته‌ام که هر جا کلیسایش پر از مومنان متعهد (حواریون راستین) است، شفای الهی رایج تر است. هر جا هم مردم بدون اشتیاق در کلیساها حضور می یابند، شفای الهی به ندرت رخ می دهد.¹ این اتفاقات نباید ما را متعجب کند، چرا که مسیح به ما گفت یکی از نشانه‌هایی که همراه مومنان خواهد بود این است که هر گاه دست‌ها را بر مریضان گذارند، آنها شفا یابند (مرقس 18:16 را ببینید). اگر بخواهیم کلیساها را با نشانه‌هایی که به گفتۀ مسیح همراه مومنان است، ارزیابی کنیم، به این نتیجه خواهیم رسید که بیشتر کلیساها اصلاً مومنی ندارند:

پس‌ بديشان‌ گفت‌: «در تمام‌ عالم‌ برويد و جميع‌ خلايق‌ را به‌ انجيل‌ موعظه‌ كنيد. هر كه‌ ايمان‌ آورده‌، تعميد يابد نجات‌ يابد و امّا هر كه‌ ايمان‌ نياورد بر او حكم‌ خواهد شد. و اين‌ آيات‌ همراه‌ ايمانداران‌ خواهد بود كه‌ به‌ نام‌ من‌ ديوها را بيرون‌ كنند و به‌ زبانهاي‌ تازه‌ حرف‌ زنند؛ و مارها را بردارند و اگر زهر قاتلي‌ بخورند، ضرري‌ بديشان‌ نرساند و هرگاه‌ دستها بر مريضان‌ گذارند، شفا خواهند يافت‌» (مرقس15:16-18).

خادم شاگردساز، با تقلید از خدمت بی نقص مسیح، حتماً مواهب خود را برای ترویج دادن شفای الهی در محیط تحت نفوذ خود به کار می گیرد. او می داند که شفای الهی ملکوت خداوند را حداقل به دو روش پیشرفت می دهد. اول، معجزات شفا تبلیغی عالی برای انجیل هستند، و حتی کودکی که انجیل و یا کتاب اعمال رسولان را می خواند، متوجه آنها می شود (اما ظاهراً بسیاری از خادمان با درجات بالا قادر به فهم آنها نیستند). دوم، حواریون سالم با بیماری شخصی خود مانعی برای خدمت ندارند.

خادم شاگرد ساز باید نسبت به اعضای بدن مسیح که نیاز به شفا دارند اما در دریافت آن مشکل داشته‌اند، حساس باشد. آنها اغلب به آموزش های لطیف تر و تشویق های ملایم تر نیاز دارند به خصوص اگر مخالف با پیام شفابخش رشد یافته باشند. خادم شاگردساز با گزینه ای روبرو می شود: او می تواند از تدریس عمومی موضوع شفای الهی خودداری کند و در نتیجه نه کسی اذیت می شود و نه کسی شفا می یابد، و یا می تواند موضوع را با عشق توضیح دهد، خطر کند و عده‌ای را دلخور کند و عده‌ای را کمک کند که شفا یابند. من شخصاً دومین گزینه را انتخاب می کنم چرا که باور دارم، به این صورت می توانم از الگوی مسیح پیروی کنم.

شفا بر روی صلیب (Healing on the Cross)

برای آغاز مطالعۀ شفای الهی، فصل پنجاه و سه از اشعیا، که عموماً به عنوان نبوتی مسیحایی شناخته شده است، بسیار مناسب است. اشعیا از طریق روح القدس به طور برجسته‌ای از مرگ فداکارانۀ مسیح و کاری که بر روی صلیب انجام خواهد داد، سخن گفت:

لكن‌ او غم‌هاي‌ ما را بر خود گرفت‌ و دردهاي‌ ما را بر خويش‌ حمل‌ نمود. و ما او را از جانب‌ خدا زحمت‌ كشيده‌ و مضروب‌ و مبتلا گمان‌ برديم‌. و حال‌ آنكه‌ به‌ سبب‌ تقصيرهاي‌ ما مجروح‌ و به‌ سبب‌ گناهان‌ ما كوفته‌ گرديد. و تأديب‌ سلامتي‌ ما بر وي‌ آمد و از زخمهاي‌ او ما شفا يافتيم‌. جميع‌ ما مثل‌ گوسفندان‌ گمراه‌ شده‌ بوديم‌ و هريكي‌ از ما به‌ راه‌ خود برگشته‌ بود و خداوند گناه‌ جميع‌ ما را بر وي‌ نهاد (اشعیا 4:53-6).

اشعیا با الهام روح القدس، اعلام کرد که عیسی غم و درد های ما را تحمل کرد. ترجمه ای بهتر از نسخۀ عبریِ اصلی نشان می دهد که عیسی ناخوشی ها و دردهای ما را تحمل کرد، همانطوری که بسیاری از نسخ قابل اعتماد در بخش مرجع خود این مفهوم را نشان می دهند. کلمۀ عبری که در اشعیا 4:53 به غم ترجمه شده، کلمۀ چُولی است که در تثنیه 15:7؛ 61:28؛ اول پادشاهان 17:17؛ دوم پادشاهان 2:1، 8:8 و دوم تواريخ 12:16؛ 5:21 هم یافت می شود. در همۀ این موارد، کلمۀ چولی به بیماری یا ناخوشی ترجمه شده است.

کلمه‌ای که به درد ترجمه شده، کلمۀ عبریِ ماکُوب است و در ایوب 22:14 و ایوب 19:33 یافت می شود. در هر دو مورد این کلمه به درد ترجمه شده است.

به این ترتیب، اشعیا4:53 بهتر است اینگونه ترجمه شود: «لیکن او بیماری‌های ما را بر خود گرفت و دردهای ما را تحمل کرد.» این حقیقت با نقل قول مستقیم متی از اشعیا4:53 در انجیلش تایید می شود: «او ضعف‌های ما را برداشت و مرض های ما را از ما دور ساخت» (متی 17:8).

برخی که می دانند نمی شود از این حقایق فرار کرد تلاش می کنند ما را متقاعد کنند که منظور اشعیا «ناخوشی روحی» و «بیماری روحی» بوده است. اما نقل قول متی از اشعیا4:53 شکی باقی نمی گذارد که منظور اشعیا بیماری و ناخوشی جسمی بوده است. بیایید این آیات را با هم بخوانیم:

همینکه غروب شد بسیاری از دیوانگان را نزد او آوردند و او با گفتن یک کلمه دیوها را بیرون می کرد و تمام بیماران را شفا می داد. تا پیشگوئی اشعیاء نبی تحقق یابد که گفته بود: «او ضعف های ما را برداشت و مرض های ما را از ما دور ساخت» (متی 16:8-17، همراه با تاکید).

متی به روشنی اظهار داشت که شفاهای جسمانی توسط مسیح تحقق پیشگویی اشعیا در 4:53 بود. بنابراین شکی نیست که اشعیا 4:53 به تحمل کردن دردها و بیماری های جسمانی ما توسط مسیح اشاره دارد.² درست همانطور که کتاب مقدس می گوید، مسیح گناهان ما را به دوش خواهد گرفت (اشعیا 11:53 را ببینید)، و نیز می گوید او دردها و بیماری‌های ما را بر دوش خواهد گرفت. این خبری است که هر بیماری را شاد می شکند. مسیح با فداکاری بدون جبرانش، رستگاری و شفای ما را میسر کرده است.

یک سوال (A Question Asked)

برخی می پرسند که اگر این مطالب درست است چرا هر کسی شفا نمی یابد؟ پاسخ این سوال به بهترین نحو با سوالی دیگر مشخص می شود: چرا همۀ مردم تولد دوباره نمی یابند؟ همه تولد دوباره نمی یابند زیرا آنها یا انجیل را نشنیده اند و یا آن را باور نکرده اند و بنابراین هر فردی باید شفای خود را با ایمان خود تناسب دهد. بسیاری از مردم هنوز این حقیقت فوق العاده که مسیح بیماری‌های ما را از بین می برد نشنیده اند؛ آنهایی هم که شنیده‌اند، آن را نپذیرفته اند. نگرش پدر، خداوند، دربارۀ بیماری به وضوح توسط خدمت پسر گرامی اش، آشکار می شود:

یقین بدانید که پسر نمی تواند از خود کاری انجام دهد مگر آنچه می بیند پدر انجام میدهد. هر چه پدر می‌کند پسر هم می‌کند (یوحنا 19:5).

ما در کتاب عبرانیان می خوانیم که مسیح «فروغ جلال خدا و مظهر کامل وجود او (پدرش) است» ( عبرانیان 3:1). تردیدی وجود ندارد که نگرش مسیح و پدر نسبت به بیماری یکسان است.

نگرش مسیح چه بود؟ او یکبار هم کسی را که برای شفا نزدش رفته بود، ناامید نکرد. هیچ گاه به بیماری که آرزو داشت شفا یابد نگفت که «خواست خداوند نیست که شفا پیدا کنی و به همین دلیل بیمار خواهی ماند.» او همیشه بیمارانی را که نزدش آمدند شفا داد و بعد از آنکه آنها شفا می یافتند به آنها می‌گفت که این ایمانشان بوده که آنها را شفا داده است. به علاوه انجیل می گوید که خداوند هیچ گاه تغییر نمی‌کند (ملاکی 6:3 را ببینید) و عیسی مسیح «امروز همان است که دیروز بوده و تا ابد هم خواهد بود» ( عبرانیان 8:13).

شفای اعلام شده (Healing Proclaimed)

متاسفانه رستگاری امروز به اندکی بیش از بخشودن گناهان کاهش یافته است. اما لغات یونانی که اغلب به «نجات یافته» و «رستگاری» برگردانده می شوند، نه تنها معنای بخشش بلکه معنای رهایی و شفا را نیز در بر دارند.³ بیایید مردی راکه در انجیل رستگاری را به تمام معنا تجربه کرد، بررسی کنیم. او زمانی که پولس در شهرش انجیل را موعظه می‌کرد توسط ایمان خود شفا یافت.

به محض اینکه رسولان از این موضوع آگاه شدند به سوی شهرهای لیکائونیه یعنی لستره و دربه و نواحی مجاور فرار کردند و در آنجا به بشارت نجات ادامه دادند. در شهر لستره مرد مفلوجی نشسته بود که لنگ مادرزاد بود و هرگز با پاهای خود راه نرفته بود. او به سخنان پولس گوش میداد. پولس به صورت او خیره شد و چون دید ایمان آن را دارد که شفا یابد، با صدای بلند به او گفت : «بلند شو و راست روی پاهای خود بایست.» او جست زد و به راه افتاد (اعمال رسولان 6:14-10).

توجه کنید که اگرچه پولس «انجیل» را موعظه می کرد، مرد چیزی شنید که ایمانی را در قلب او به وجود آورد که شفای جسمانی یافت. بعید نیست که او چیزی دربارۀ خدمت شفای مسیح شنیده باشد و اینکه چطور مسیح هر که را که با ایمان درخواست شفا داشت، شفا می داد. شاید پولس هم پیشگویی اشعیا را دربارۀ اینکه مسیح ناخوشی ها و بیماری های ما را شفا می دهد، عنوان می کرده است. ما نمی دانیم اما از آنجایی که «ایمان از شنیدن پیام پدید می آید» (رومیان 17:10)، مرد فلج احتمالاً چیزی شنیده بود که ایمان ناگهان به قلب او وارد شده و موجب شفای او شده بود. شاید پولس چیزی به او گفته بوده که او را متقاعد کرده بود که خداوند نمی خوهد او فلج بماند.

پولس مطمئناً ایمان داشته است که خداوند می خواهد که این مرد شفا یابد، در غیر این صورت نه سخنان او مرد را متقاعد می کرد و نه او به مرد می گفت که بلند شو و بایست. چه پیش می آمد اگر پولس مطالبی را که واعظان امروزی می گویند، می گفت؟ مثلا فرض کنید که پولس می گفت: «خواست خداوند نیست که همه شفا بیابند.» این مرد ایمانی که منجر به شفایش شود به دست نمی آورد و شاید دلیل اینکه امروز تعداد زیادی شفا نمی یابند، همین باشد. واعظانی که باید مردم را هدایت کنند که ایمانی برای شفا به دست آورند، ایمان آنها را از بین می برند.

باز هم توجه کنید که این مرد توسط ایمان خود شفا یافت. اگر ایمان نداشت، فلج می ماند، با وجود اینکه خواست خداوند شفای او بود. به علاوه در میان آن جمعیت احتمالاً بیماران دیگری نیز بودند اما چیزی بر اساس اینکه کسی دیگر هم شفا یافته باشد، ثبت نشده است. اگر در آن میان بیماران دیگری نیز بودند ، چرا شفا نیافتند؟ به همان دلیل که بسیاری از افراد نجات نایافته در آن روز تولد دوباره نیافته بودند – زیرا به پیام پولس ایمان نیاورده بودند.

اینکه برخی هرگز شفا نمی یابد، نمی تواند دلیلی باشد بر اینکه خداوند نمیخواهد که مردم شفا یابند. مثل آن است که بگوییم چون عده‌ای هرگز تولد دوباره نمی یابند، پس خواست خداوند نیست که همه تولد دوباره بیابند. هر کسی باید انجیل را برای خودش باور داشته باشد اگر قرار است که نجات یابد و اگر قرار است شفا یابد.

شواهد بیشتری که خواست خداوند برای شفای انسانها را ثابت می کنند

(Further Proof of God’s Will to Heal)

بر اساس عهد قدیم شفای جسمانی جزئی از عهد بنی اسراییل با خداوند بود. تنها چند روز بعد از خروج، خداوند این وعده را به بنی اسراییل داد:

اگر قولِ یهوه،‌ خداي‌ خود را بشنوي‌، و آنچه‌ را در نظر او راست‌ است‌ بجا آوري‌، و احكام‌ او را بشنوي‌، و تمامي‌ فرايض‌ او را نگاه‌ داري‌، همانا هيچ‌ يك‌ از همة‌ مرضهايي‌ را كه‌ بر مصريان‌ آورده‌ام‌ بر تو نياورم‌، زيرا كه‌ من‌ يهوه‌، شفا دهندۀ تو هستم‌» (خروج26:15).

هر شخص با صداقتی تصدیق خواهد کرد که شفا بخشی از عهد خداوند با بنی اسراییل بود به این شرط که مردم فرمانبرداری کنند. (ضمناً پولس در اول قرنتیان 27:11-31 تصریح کرد که شفای جسمانی بر اساس عهد عتیق منوط به فرمانبرداری ما است.)

خداوند همچنین به بنی اسرایل وعده داد:

خداوند، خداي‌ خود را عبادت‌ نماييد تا نان‌ و آب‌ تو را بركت‌ دهد و بيماري‌ را از ميان‌ تو دور خواهم‌ كرد، و در زمينت‌ سقط‌ كننده‌ و نازا نخواهد بود و شمارة‌ روزهايت‌ را تمام‌ خواهم كرد (خروج 25:23-26، همراه با تاکید).

از همه‌ قومها مبارك‌تر خواهي‌ شد، و در ميان‌ شما و بهايم‌ شما، نر يا ماده‌، نازاد نخواهد بود. و خداوند هر بيماري‌ را از تو دور خواهد كرد، و هيچكدام‌ از مرضهاي‌ بد مصر را كه‌ مي‌داني‌، برتو عارض‌ نخواهد گردانيد، بلكه‌ برتمامي‌ دشمنانت‌ آنها را خواهد آورد (تثنيه 14:7-15، همراه با تاکید).

اگر شفای جسمانی در عهد عتیق هم وجود داشت، عجیب است که در عهد جدید وجود نداشته باشد، در حقیقت اگر عهد جدید چنانچه کتاب مقدس می گوید،بهتر از عهد عتیق است:

اما در حقیقت خدمتی که به عیسی عطا شد از خدمت لاویان به مراتب بهتر است، همانطور که پیمانی که او میان خدا وانسان ایجاد کرده بهتر است، زیرا این پیمان بر وعده‌های بهتری استوار است (عبرانیان 6:8، همراه با تاکید).

شواهد بیشتر (Yet Further Proof)

انجیل شامل آیات بسیاری است که شواهد بی چون و چرایی دارند از اینکه ارادۀ خداوند این است که همه شفا یابند. سه مورد از بهترین این آیات را در زیر می بینیم:

اي‌ جان‌ من‌ خداوند را متبارك بخوان‌! و هرچه‌ در درون‌ من‌ است‌ نام‌ قدّوس‌ او را متبارك‌ خواند. اي‌ جان من‌ خداوند را متبارك‌ بخوان‌ و جميع‌ احسان‌هاي‌ او را فراموش‌ مكن‌! كه‌ تمام‌ گناهانت‌ را مي‌آمرزد و همه مرض‌هاي‌ تو را شفا مي‌بخشد؛ (مزامير 1:103-3 همراه با تاکید).

مسیحیان چطور می توانند اظهارات داوود را مبنی بر اینکه ارادۀ خداوند آمرزیدن تمام گناهان ما است، انکار کنند؟ هرچند داوود همچنین باور داشت که خواست خداوند شفا دادن همۀ بیماری های ما است.

اي‌ پسر من‌، به‌ سخنان‌ من‌ توجه‌ نما و گوش‌ خود را به‌ كلمات‌ من‌ فرا گير. آنها از نظر تو دور نشود. آنها را در اندرون‌ دل‌ خود نگاه‌ دار. زيرا هر كه‌ آنها را بيابد براي‌ او حيات‌ است‌، و براي‌ تمامي‌ جسد او شفا مي‌باشد (امثال 20:4-22، همراه با تاکید).

و اگر کسی از شما بیمار است باید از مشایخ کلیسا بخواهد تا برای او دعا کنند و به نام خداوند بدن او را با روغن تدهین نمایند. دعائی که از روی ایمان باشد بیمار را نجات خواهد بخشید. خداوند او را از بستر بیماری بلند خواهد کرد و اگر مرتکب گناهی شده باشد بخشیده خواهد شد (یعقوب 14:5-15، همراه با تاکید).

توجه کنید که این وعدۀ آخر به همۀ بیماران مربوط است. و باز هم توجه کنید که نه مشایخ و روغن بلکه «دعای از روی ایمان» آنها را شفا می دهد.

آیا منظور از ایمان در اینجا، ایمان مشایخ است یا ایمان فرد بیمار؟ ایمان هر دو مد نظر است. ایمان فرد بیمار با فراخواندن مشایخ کلیسا ابراز می شود. بی ایمانی این شخص می تواند دعاهای مشایخ را بی اثر کند. دعایی که یعقوب نوشت مثالی خوب از «دعای یکدلی» است که مسیح از آن در متی 19:18 یاد کرد. هر دو طرف در این دعا باید «یک دل» باشند. اگر یکی باور کند و دیگری باور نکند، آنها با هم یکدل و موافق نیستند.

همچنین می دانیم که در بسیاری از قسمت های انجیل بیماری به شیطان نسبت داده شده است (ایوب 7:2؛ لوقا 16:13؛ اعمال رسولان 38:10؛ اول قرنتیان 5:5 را ببینید). بنابراین می توان گفت که موضع خداوند دربارۀ جسم فرزندانش بر خلاف موضع شیطان است (متی 11:7 را ببینید)، و من هرگز پدری را ندیده ام که آرزوی مریضی فرزندانش را داشته باشد.

هر شفایی که توسط مسیح در زمان خدمت دنیایی اش انجام شد، و هر شفایی که در کتاب اعمال رسولان ثبت شده است، باید این اطمینان را به ما بدهد که خداوند می خواهد ما سلامت باشیم. مسیح بارها کسانی را که از او شفا می‌خواستند، شفا داد و به آنها گفت که ایمانشان معجزه آفریده است. این مسئله نشان می دهد که مسیح تنها افراد خاصی را که خود می‌خواست شفا نمی داد. هر بیماری می‌توانست با ایمان نزد او رود و شفا یابد. او می خواست همه را شفا دهد اما ایمان هم ضرورتی از جانب آنها بود.

پاسخ به برخی اعتراضات رایج

(Answers to Some Common Objections)

شاید یکی از رایج ترین اعتراضات به این مسئله، اعتراضی است که نه از کلام خداوند، بلکه برآمده از تجربیات مردم است. این اعتراض معمولاً اینگونه مطرح می شود: «من زن مسیحی فوق العاده ای را می شناختم که دعا می کرد بیماری سرطانش شفا یابد، اما فوت کرد. همین نشان می دهد که خواست خداوند شفای همه نیست.»

ما نباید ارادۀ خداوند را بر حسب چیزی غیر از کلام خودش تعیین کنیم. مثلاً، اگر به گذشته بازگردیم و بنی اسراییلی را بنگریم که به مدت چهل سال در بیابان سرگردان بودند در حالی که سرزمین پر از شیر و عسل آن طرف رود اردن در انتظارشان بود، ممکن است به این نتیجه برسیم که خداوند نمی خواست که آنها به سرزمین موعود برسند. اما اگر انجیل را بشناسید، می دانید که اینطور نیست. مسلماً خواست خداوند بود که بنی اسراییل وارد سرزمین موعود شوند اما آنها به دلیل بی ایمانی خود نتوانسند وارد آن شوند (عبرانیان 19:3 را ببینید).

مردمی که اکنون در دوزخ هستند چه؟ خواست خداوند این بود که همه در بهشت باشند، اما آنها نه توبه کردند و نه به خداوندمان عیسی ایمان آوردند. بنابراین، ما نمی توانیم خواست و ارادۀ خداوند را با نگاه به مردم مریض تشخیص دهیم. اینکه فردی مسیحی دعا می کند که شفا یابد اما پاسخی نمی گیرد دلیلی نیست بر اینکه خداوند نمی خواهد همه را شفا دهد. اگر این فرد شروط خداوند را انجام داده بود، شفا می یافت و اگر شفا نمی یافت می توان گفت که خداوند دروغ گفته است. زمانی که شفا نمی یابیم و خداوند را سرزنش می کنیم که شفا دادن ما خواست او نیست، هیچ تفاوتی با بنی اسراییل نداریم که در بیابان مردند و ادعا می‌کردند که خواست خداوند نبود که ما وارد سرزمین موعود شویم. بهتر است که غرور خود را کنار بگذاریم و قبول کنیم که مقصر ما هستیم.

همانطور که در فصل قبل دربارۀ ایمان گفتم، بسیاری از مسیحیان راستین، دعاهای خود را با عبارت «اگر ارادۀ تو بر این باشد» که عبارتی است که دعا را تباه می کند، پایان می دهند. این عبارت نشان می دهد که آنها با ایمان دعا نمی کند زیرا از ارادۀ خداوند مطمئن نیستند. ارادۀ خداوند دربارۀ شفا بسیار روشن و واضح است، چنانچه قبلاً متوجه شدیم. اگر بدانیم که خداوند می خواهد ما شفا یابیم نیازی نیست که در دعاهایمان برای شفا بگوییم «اگر ارادۀ تو بر این است.» مثل اینکه به خداوند بگوییم «خداوندا می دانم که وعده دادی که مرا شفا خواهی داد، اما اگر دروغ گفته ای، از تو می خواهم که اگر واقعاً خواست تو شفای من است، من را شفا بده.»

این مسئله نیز درست است که خداوند ممکن است افراد نافرمان را به این وسیله که اجازه دهد بیماری تن آنها را رنجور کند، تنبیه کند، حتی تا جایی که آنها مرگی زودرس داشته باشند. چنین معتقدانی بهتر است قبل از شفا یافتن توبه کنند (اول قرنتیان27:11-32 را ببینید). برخی دیگر هم با بی توجهی نسبت به بدن خود، بیمار می شوند. مسیحیان باید آنقدر باهوش باشند که رژیم غذایی سالمی داشته باشد، به اعتدال بخورند، به طور منظم ورزش کنند، و در مواقع لزوم استراحت کنند.

دومین اعتراض معمول (A Second Common Objection)

اغلب گفته می شود، «پولس ناخوشی در بدن داشت اما خداوند او را شفا نداد.» اما این گمان که ناخوشی پولس بیماری بود، نظریۀ اشتباه الهیاتی است چرا که پولس دقیقاً به ما گفت که این ناخوشی چه بود؛ قاصدی از شیطان:

برای این که بخاطر مکاشفات فوق العاده ای که دیده ام مغرور نشوم ناخوشی جسمانیء دردناکی به من داده شد که مانند قاصدی از طرف شیطان مرا بکوبد تا زیاد مغرور نشوم. سه با از خداوند درخواست کردم که آن را از من دور سازد، اما او در جواب به من گفت :« فیض من برای تو کافیست، زیرا قدرت من در ضعف تو کامل میگردد .» پس چقدر بیشتر با مسرت به ضعف و ناتوانی خود فخر خواهم کرد تا قدرت مسیح مرا فرا گیرد (دوم قرنتیان 7:12-9، همراه با تاکید).

کلمه ای که در اینجا به قاصد ترجمه شده، کلمۀ یونانی «آگِلوس» است که بیش از 160 بار در عهد جدید به فرشته یا فرشتگان ترجمه شده است. ناخوشی یا بیماری پولس فرشته‌ای از جانب شیطان بود تا او را آشفته کند.

توجه کنید که در اینجا هیچ اشاره‌ای به دعا کردن پولس برای شفا یا علامتی که عدم قبول دعای او توسط خدا را نشان دهد، وجود ندارد. سه مرتبه پولس از خداوند خواست که این قاصد را از او دور کند، وخداوند پاسخ داد که فیض من برای تو کافیست.

چه کسی این ناخوشی را به پولس داد؟ برخی می گویند شیطان، در حالی که این ناخوشی «فرشته ای از طرف شیطان» نامیده شده است. برخی دیگر می گویند خداوند آن را به پولس داده بود زیرا این ناخوشی به او داده شد که مغرور نشود. خود پولس گفت: «تا زیاد مغرور نشوم.»

نسخۀ انگلیسی کینگ جیمز این آیات را اندکی متفاوت ترجمه کرده است. به جای اینکه بگوید، «تا زیاد مغرور نشوم،» می گوید «مبادا که بیش از حد افراشته شوم.» این تفاوت مهم است زیرا خداوند مخالف سرافراز شدن ما نیست. در حقیقت او به ما وعده داده است که اگر فروتنی پیشه کنیم ما را برافراز می کند. بنابراین احتمالاً خداوند می خواست سرافراز کند و شیطان مانع سرافرازی پولس شد، با گماشتن قاصدی که هر زمان پولس سفر می کند برای او مشکلی به وجود بیاورد. اما خداوند گفت که که از حوادث برای جلال و شکوه خود استفاده می کند زیرا قدرت او در زندگی پولس به دلیل ضعف او (پولس) آشکار می گردد.

اینکه بگوییم پولس بیمار بود و خداوند او را شفا نداد، تحریفی بزرگ است از آنچه انجیل واقعاً می گوید. در متنی که دربارۀ ناخوشی او است، پولس اصلاً حرفی از بیماری نزد و هیچ چیزی که نشان دهندۀ رد دعاهای او برای شفای بیماری فرضی اش توسط خداوند باشد وجود ندارد. هر شخص صادقی که فهرست رنج های پولس را در دوم قرنتیان 23:11-30 بخواند، خواهد دید که بیماری جزء آنها نیست.

توضیحی بیشتر بر همین موضوع (An Elaboration on the Same Theme)

برخی به توضیح من دربارۀ ناخوشی پولس اعتراض می کنند و میگویند: آیا خود پولس به غلاطیان نگفت که اولین باری که انجیل را برای آنها موعظه می کرد مریض بود؟ آیا منظور او همین ناخوشی اش نبود؟

در اینجا آنچه پولس برای گالاتیان نوشت می بینیم:

شما می دانید به علت ناخوشی جسمی من بود که برای اولین بار در آنجا به شما بشارت دادم و اگر چه ناخوشی من آزمایش سختی برای شما بود، مرا خوار نشمردید و از من رویگردان نشدید. بر عکس، طوری از من پذیرائی کردید که گوئی فرشته خدا یا حتی مسیح عیسی بودم (غلاطیان 13:4-14).

کلمۀ یونانی که در غلاطیان 13:4 به ناخوشی ترجمه شده است، اَستنیا است که معنای تحت اللفظی آن «ضعف» است. او می توانست به دلیل بیماری ضعیف شده باشد اما اجباراً اینگونه نیست.

مثلاً پولس نوشت، «ضعف خدا از قدرت انسان قوی تر است» (اول قرنتیان 25:1، همراه با تاکید). کلمه‌ای که در این مثال به ضعف ترجمه شده است هم، همان اَستنیا است. معنایی نداشت اگر مترجمان آن را به «مریضی خداوند از قدرت انسان قوی تر است» ترجمه کرده بودند. (متی 41:26 و اول پطرس 7:3 که کلمۀ استنیا در آنها به ضعف ترجمه شده و ترجمۀ آن به مریضی غیر ممکن است، را نیز ببینید).

زمانی که پولس برای اولین بار غلاطیه رفت، چنانچه در کتاب مقدس ثبت است، بیمار نبود. اما در کتاب مقدس نوشته شده است که او سنگسار شده بود و رهایش کرده بودند که بمیرد اما یا از مرگ قیام کرد و یا به طور معجزه آسایی جان سالم به در برد (اعمال رسولان 5:14-7 و19-20 را ببینید). مسلماً بدن پولس، بعد از سنگسار شدن، به دلیلی زخم ها و کوفتگی ها در شرایط بسیار بدی بوده است.

پولس در غلاطیه بیمار نبود که برای مخاطبینش آزمایشی باشد بلکه بدن او به دلیل اینکه اخیراً سنگسار شده بود ضعیف بود. به احتمال زیاد زمانی که اونامه اش را به غلاطیان نوشت هنوز هم آثار شکنجه در بدن او وجود داشت زیرا او رسالۀ خود را با این کلمات تمام کرد:

دیگر هیچ کس مزاحم من نشود، زیرا داغهائی بربدن خود دارم که نشان می دهند من غلام مسیح هستم (غلاطیان 17:6).

اعتراضی دیگر: «من به خاطر شکوه و جلال خداوند رنج می برم»

(Another Objection: “I’ m Suffering for the Glory of God”)

این اعتراض به عنوان پایه‌ای بر این مدعا که آنها از بیماری خود برای شکوه خداوند رنج می برند، توسط کسانی که آیه‌ای از داستان زنده شدن ایلعازر برداشته اند، مطرح می شود. مسیح دربارۀ ایلعازر گفت:

این بیماری به مرگ او منجر نخواهد شد بلکه وسیله‌ای برای جلا ل خدا است تا پسر خدا نیز از این راه جلال یابد (یوحنا 4:11).

منظور مسیح این نبود که خداوند در نتیجۀ بیماری ایلعازر جلال می یابد، بلکه منظور او این بود که خداوند جلال می یابد زمانی که ایلعازر شفا بیابد و زنده شود. به عبارتی دیگر، نتیجۀ نهایی بیماری او مرگ نخواهد بود بلکه خداوند جلال خواهد یافت. خداوند در بیماری جلال نمی یابد؛ بلکه در شفا است که او جلال می یابد. (متی 8:9؛ 31:15؛ لوقا 16:7؛ 13:13 و 15:17 را ببینید که در آنها شفا سبب جلال و شکوه خداوند می شود.)

دیگر: «پولس گفت که تروفیمسِ بیمار را درمیلیتس جا گذاشت»

(“Another Objection: “Paul Said He Left Trophimus Sick at Miletum)

زمانی که این جمله را نوشتم در شهری در آلمان بودم. وقتی از شهر محل زندگیم در ایالات متحده عظیمت کردم، چندین بیمار را ترک کردم. من بیمارستان های پر از بیمار را ترک کردم. اما این بدان معنا نیست که خداوند نمی خواهد آنها شفا پیدا کنند. اینکه پولس مردی مریض را در شهری که از آن دیدار کرده بود جا گذاشت، دلیلی بر این نیست که خدا نمی خواست آن مرد شفا یابد. در مورد تعداد بسیاری از مردم که نجات نیافته بودند و پولس آنها را نیز ترک کرد، چه؟ آیا می توان گفت که خواست خداوند نجات آنها نبود؟ مسلم است که نه.

اعتراضی دیگر: «من درست مانند ایوب هستم!»

(”!Another Objection: “I’m Just Like Job)

جلال بر خداوند! اگر پایان داستان ایوب را خوانده باشید، می دانید که او شفا یافت. خواست خداوند این نبود که او بیمار بماند، و در مورد شما هم خواست خداوند این نیست. داستان ایوب دوباره تایید می کند که خواست خداوند همیشه شفا است.

اعتراضی دیگر: توصیۀ پولس به تیموتائوس دربارۀ معدۀ او

(Another Objection: Paul’s Advice to Timothy About His Stomach)

می دانیم که پولس به تیموتائوس گفت که به خاطر معده‌اش و اینکه اغلب مرض احوال است، کمی شراب بخورد (اول تیموتائوس 23:5).

در واقع پولس به تیموتائوس گفت که خوردن آب را متوقف کند و کمی شراب به خاطر بیماری مکرر معده‌اش بنوشد. این نشان می دهد که مشکلی در آب وجود داشته است. روشن است که اگر آب آلوده بنوشیم باید نوشیدن آن را متوقف کنیم و چیزِ دیگری بنوشیم و در غیر این صورت در معدۀ خود مشکل خواهیم داشت.

اعتراضی دیگر: «مسیح شفا می داد تا تنها الهیت خود را نشان دهد»

(Another Objection: “Jess Only Healed to Prove His Deity)

برخی می خواهند که ما باور کنیم که تنها دلیل اینکه مسیح شفا می داد این بود که او می خواست الهیت خود را ثابت کند. حالا که همه خدا بودن او شناخته شده است دیگر شفا نمی دهد.

این طرز فکر کاملاً غلط است. درست است که معجزات مسیح الهیت او را اثبات کرد، اما این تنها دلیل شفا دادن او در خدمت دنیوی اش نبود. او چندین بار کسانی را که شفا داده بود از گفتن آنچه بر آنها گذشته بود به دیگران، باز داشت (متی 4:8؛ 6:9 و 30؛ 13:12-16؛ مرقس 43:5، 36:7، 26:8 را ببینید). اگر مسیح تنها به دلیل اثبات الهیت خویش شفا می داد، به مردمی که شفا یافته بودند می گفت که به همه بگویند چه بر آنها گذشته است.

پس نیت و انگیزۀ مسیح برای شفا چه بود؟ کتاب مقدس به دفعات می گوید که او شفا می داد زیرا «دلش به حال آنها می سوخت» (متی 35:9-36؛ 14:14؛ 34:20؛ مرقس 41:1؛ 19:5؛ لوقا 13:7را ببینید). دلیل اینکه مسیح مردم را شفا می داد این بود که او مردم را دوست داشت و وجود او پر از شفقت بود. آیا شفقت او بعد از خدمت دنیوی اش کمتر شده است؟ آیا عشق او به مردم کم شده است؟ مسلماً خیر!

اعتراضی دیگر: «خداوند به دلایلی می خواهد که من مریض باشم.»

(”.Another Objection: “God Wants Me to be Sick for Some Reason)

چنین چیزی بر اساس تمام آیات کتاب مقدس که بررسی کردیم غیرممکن است. اگر در نافرمانی اصرار ورزیده باشید، این احتمال وجود دارد که خداوند اجازه دهد که بیمار شوید تا اسباب توبه را برای شما فراهم آورد. اما باز هم خواست او این نیست که بیمار بمانید. او می خواهد که شما توبه کنید و شفا یابید.

به علاوه، اگر خداوند می خواهد که شما بیمار باشید، پس چرا به دکتر مراجعه می کنید و دارو مصرف می کنید؟ آیا تلاش می کنید که از «ارادۀ خداوند» خلاص شوید؟

اعتراض آخر: «اگر هرگز از بیماری رنج نبریم، چطور می توانیم بمیریم؟»

(”?A Final Objection: “If We Never Suffer Disease, How Will We Die)

می دانیم که انجیل به ما می گوید که بدن ما تباه شدنی است (دوم قرنتیان 16:4 را ببینید). ما به هیچ وجه نمی توانیم جلوی سفید شدن موهایمان و پیری بدنمان را بگیریم. در نهایت قوۀ بینایی و شنوایی ما مانند روزهای جوانیمان نیست. نمی توانیم تند بدویم. قلبمان خیلی قوی نیست. آرام آرام پیر و فرسوده می شویم.

اما این بدان معنا نیست که باید به دلیل بیماری و یا ناخوشی بمیریم. بدن های ما می تواند به راحتی از پا در بیایند و وقتی چنین چیزی رخ دهد، و خداوند ما را به خانه مان، بهشت، بخواند، روحمان بدنمان را ترک می کند. بسیاری از مومنان اینگونه مرده اند. چرا این در مورد شما صادق نباشد؟

1 در برخی از کلیساها در آمریکای شمالی، خادم ها برای تعلیم این موضوع به خاطر مواجهه با سرسختی زیادِ به اصطلاح مومنان، با مشکلات زیادی سر و کار دارند. مسیح هم با این سرسختی ها و بی ایمانی ها مواجه شد و خدمت شفا را متوقف کرد (مرقس 1:6-6 را ببینید).

2 برخی با چنگ زدن به هر چیزی برای توجیه کردن بی ایمانیشان، تلاش می کنند که ما را متقاعد کنند که مسیح، اشعیا 4:53 را با شفا دادن بیماران در آن شب در کفرناحوم کاملاً تحقق بخشید. اما اشعیا گفت که مسیح بیماریهای ما را به خود گرفت، و همچنین گفت که به سبب گناهان ما مسیح کوفته گردید (اشعیا4:53و5 را مقایسه کنید). مسیح بیماری کسانی را شفا داد که به خاطر گناهانشان کوفته شده بود. بنابراین، متی تنها می خواست نشان دهد که خدمت شفای عیسی در کفرناحوم سحه می گذارد بر اینکه او همان مسیحی است که در اشعیا 53 از او سخن رفته است، همانی که گناهان و بیماری‌های ما را از بین خواهد برد.

3 برای مثال مسیح به زنی که از خونریزی درونی شفا یافته بود گفت، «اي‌ دختر، ايمانت‌ تو را شفا داده‌ است‌‌» (مرقس34:5). کلمۀ یونانی (سوزو) که در این آیه و ده بار دیگر در عهد جدید به «شفا دادن» برگردانده شده، بیش از هشتاد بار به «نجات یافتن» یا «نجات یافته» برگردانده شده است.مثلاً همین کلمه است که در افسسیان 5:2 به «نجات یافته» ترجمه شده است: «از راه فیض خداست که شما نجات یافته اید.» بنابراین می بینیم که شفای جسمانی در معنای کلمه یونانی که اغلب به «نجات یافته» ترجمه می شود، وجود دارد.

181

فصل پانزدهم (Chapter Fifteen)

شفای الهی (Divine Healing)

گرچه مسئلۀ شفای الهی بسیار بحث برانگیز است، اما مسئلۀ مبهم و نامفهومی در کتاب مقدس نیست. در واقع یک دهم از نوشته‌های چهار انجیل دربارۀ شفا دادن بیماران توسط مسیح است. در عهد عتیق، اناجیل، و رساله های عهد جدید وعده‌هایی راجع به شفای الهی وجود دارد. آنهایی که بیمارند در آیات کتاب مقدس که بر پایۀ ایمان بنا شده‌اند، تسلی خاطر عظیمی می توانند به دست آورند.

من با نگاهی کلی به جهان دریافته‌ام که هر جا کلیسایش پر از مومنان متعهد (حواریون راستین) است، شفای الهی رایج تر است. هر جا هم مردم بدون اشتیاق در کلیساها حضور می یابند، شفای الهی به ندرت رخ می دهد.¹ این اتفاقات نباید ما را متعجب کند، چرا که مسیح به ما گفت یکی از نشانه‌هایی که همراه مومنان خواهد بود این است که هر گاه دست‌ها را بر مریضان گذارند، آنها شفا یابند (مرقس 18:16 را ببینید). اگر بخواهیم کلیساها را با نشانه‌هایی که به گفتۀ مسیح همراه مومنان است، ارزیابی کنیم، به این نتیجه خواهیم رسید که بیشتر کلیساها اصلاً مومنی ندارند:

پس‌ بديشان‌ گفت‌: «در تمام‌ عالم‌ برويد و جميع‌ خلايق‌ را به‌ انجيل‌ موعظه‌ كنيد. هر كه‌ ايمان‌ آورده‌، تعميد يابد نجات‌ يابد و امّا هر كه‌ ايمان‌ نياورد بر او حكم‌ خواهد شد. و اين‌ آيات‌ همراه‌ ايمانداران‌ خواهد بود كه‌ به‌ نام‌ من‌ ديوها را بيرون‌ كنند و به‌ زبانهاي‌ تازه‌ حرف‌ زنند؛ و مارها را بردارند و اگر زهر قاتلي‌ بخورند، ضرري‌ بديشان‌ نرساند و هرگاه‌ دستها بر مريضان‌ گذارند، شفا خواهند يافت‌» (مرقس15:16-18).

خادم شاگردساز، با تقلید از خدمت بی نقص مسیح، حتماً مواهب خود را برای ترویج دادن شفای الهی در محیط تحت نفوذ خود به کار می گیرد. او می داند که شفای الهی ملکوت خداوند را حداقل به دو روش پیشرفت می دهد. اول، معجزات شفا تبلیغی عالی برای انجیل هستند، و حتی کودکی که انجیل و یا کتاب اعمال رسولان را می خواند، متوجه آنها می شود (اما ظاهراً بسیاری از خادمان با درجات بالا قادر به فهم آنها نیستند). دوم، حواریون سالم با بیماری شخصی خود مانعی برای خدمت ندارند.

خادم شاگرد ساز باید نسبت به اعضای بدن مسیح که نیاز به شفا دارند اما در دریافت آن مشکل داشته‌اند، حساس باشد. آنها اغلب به آموزش های لطیف تر و تشویق های ملایم تر نیاز دارند به خصوص اگر مخالف با پیام شفابخش رشد یافته باشند. خادم شاگردساز با گزینه ای روبرو می شود: او می تواند از تدریس عمومی موضوع شفای الهی خودداری کند و در نتیجه نه کسی اذیت می شود و نه کسی شفا می یابد، و یا می تواند موضوع را با عشق توضیح دهد، خطر کند و عده‌ای را دلخور کند و عده‌ای را کمک کند که شفا یابند. من شخصاً دومین گزینه را انتخاب می کنم چرا که باور دارم، به این صورت می توانم از الگوی مسیح پیروی کنم.

شفا بر روی صلیب (Healing on the Cross)

برای آغاز مطالعۀ شفای الهی، فصل پنجاه و سه از اشعیا، که عموماً به عنوان نبوتی مسیحایی شناخته شده است، بسیار مناسب است. اشعیا از طریق روح القدس به طور برجسته‌ای از مرگ فداکارانۀ مسیح و کاری که بر روی صلیب انجام خواهد داد، سخن گفت:

لكن‌ او غم‌هاي‌ ما را بر خود گرفت‌ و دردهاي‌ ما را بر خويش‌ حمل‌ نمود. و ما او را از جانب‌ خدا زحمت‌ كشيده‌ و مضروب‌ و مبتلا گمان‌ برديم‌. و حال‌ آنكه‌ به‌ سبب‌ تقصيرهاي‌ ما مجروح‌ و به‌ سبب‌ گناهان‌ ما كوفته‌ گرديد. و تأديب‌ سلامتي‌ ما بر وي‌ آمد و از زخمهاي‌ او ما شفا يافتيم‌. جميع‌ ما مثل‌ گوسفندان‌ گمراه‌ شده‌ بوديم‌ و هريكي‌ از ما به‌ راه‌ خود برگشته‌ بود و خداوند گناه‌ جميع‌ ما را بر وي‌ نهاد (اشعیا 4:53-6).

اشعیا با الهام روح القدس، اعلام کرد که عیسی غم و درد های ما را تحمل کرد. ترجمه ای بهتر از نسخۀ عبریِ اصلی نشان می دهد که عیسی ناخوشی ها و دردهای ما را تحمل کرد، همانطوری که بسیاری از نسخ قابل اعتماد در بخش مرجع خود این مفهوم را نشان می دهند. کلمۀ عبری که در اشعیا 4:53 به غم ترجمه شده، کلمۀ چُولی است که در تثنیه 15:7؛ 61:28؛ اول پادشاهان 17:17؛ دوم پادشاهان 2:1، 8:8 و دوم تواريخ 12:16؛ 5:21 هم یافت می شود. در همۀ این موارد، کلمۀ چولی به بیماری یا ناخوشی ترجمه شده است.

کلمه‌ای که به درد ترجمه شده، کلمۀ عبریِ ماکُوب است و در ایوب 22:14 و ایوب 19:33 یافت می شود. در هر دو مورد این کلمه به درد ترجمه شده است.

به این ترتیب، اشعیا4:53 بهتر است اینگونه ترجمه شود: «لیکن او بیماری‌های ما را بر خود گرفت و دردهای ما را تحمل کرد.» این حقیقت با نقل قول مستقیم متی از اشعیا4:53 در انجیلش تایید می شود: «او ضعف‌های ما را برداشت و مرض های ما را از ما دور ساخت» (متی 17:8).

برخی که می دانند نمی شود از این حقایق فرار کرد تلاش می کنند ما را متقاعد کنند که منظور اشعیا «ناخوشی روحی» و «بیماری روحی» بوده است. اما نقل قول متی از اشعیا4:53 شکی باقی نمی گذارد که منظور اشعیا بیماری و ناخوشی جسمی بوده است. بیایید این آیات را با هم بخوانیم:

همینکه غروب شد بسیاری از دیوانگان را نزد او آوردند و او با گفتن یک کلمه دیوها را بیرون می کرد و تمام بیماران را شفا می داد. تا پیشگوئی اشعیاء نبی تحقق یابد که گفته بود: «او ضعف های ما را برداشت و مرض های ما را از ما دور ساخت» (متی 16:8-17، همراه با تاکید).

متی به روشنی اظهار داشت که شفاهای جسمانی توسط مسیح تحقق پیشگویی اشعیا در 4:53 بود. بنابراین شکی نیست که اشعیا 4:53 به تحمل کردن دردها و بیماری های جسمانی ما توسط مسیح اشاره دارد.² درست همانطور که کتاب مقدس می گوید، مسیح گناهان ما را به دوش خواهد گرفت (اشعیا 11:53 را ببینید)، و نیز می گوید او دردها و بیماری‌های ما را بر دوش خواهد گرفت. این خبری است که هر بیماری را شاد می شکند. مسیح با فداکاری بدون جبرانش، رستگاری و شفای ما را میسر کرده است.

یک سوال (A Question Asked)

برخی می پرسند که اگر این مطالب درست است چرا هر کسی شفا نمی یابد؟ پاسخ این سوال به بهترین نحو با سوالی دیگر مشخص می شود: چرا همۀ مردم تولد دوباره نمی یابند؟ همه تولد دوباره نمی یابند زیرا آنها یا انجیل را نشنیده اند و یا آن را باور نکرده اند و بنابراین هر فردی باید شفای خود را با ایمان خود تناسب دهد. بسیاری از مردم هنوز این حقیقت فوق العاده که مسیح بیماری‌های ما را از بین می برد نشنیده اند؛ آنهایی هم که شنیده‌اند، آن را نپذیرفته اند. نگرش پدر، خداوند، دربارۀ بیماری به وضوح توسط خدمت پسر گرامی اش، آشکار می شود:

یقین بدانید که پسر نمی تواند از خود کاری انجام دهد مگر آنچه می بیند پدر انجام میدهد. هر چه پدر می‌کند پسر هم می‌کند (یوحنا 19:5).

ما در کتاب عبرانیان می خوانیم که مسیح «فروغ جلال خدا و مظهر کامل وجود او (پدرش) است» ( عبرانیان 3:1). تردیدی وجود ندارد که نگرش مسیح و پدر نسبت به بیماری یکسان است.

نگرش مسیح چه بود؟ او یکبار هم کسی را که برای شفا نزدش رفته بود، ناامید نکرد. هیچ گاه به بیماری که آرزو داشت شفا یابد نگفت که «خواست خداوند نیست که شفا پیدا کنی و به همین دلیل بیمار خواهی ماند.» او همیشه بیمارانی را که نزدش آمدند شفا داد و بعد از آنکه آنها شفا می یافتند به آنها می‌گفت که این ایمانشان بوده که آنها را شفا داده است. به علاوه انجیل می گوید که خداوند هیچ گاه تغییر نمی‌کند (ملاکی 6:3 را ببینید) و عیسی مسیح «امروز همان است که دیروز بوده و تا ابد هم خواهد بود» ( عبرانیان 8:13).

شفای اعلام شده (Healing Proclaimed)

متاسفانه رستگاری امروز به اندکی بیش از بخشودن گناهان کاهش یافته است. اما لغات یونانی که اغلب به «نجات یافته» و «رستگاری» برگردانده می شوند، نه تنها معنای بخشش بلکه معنای رهایی و شفا را نیز در بر دارند.³ بیایید مردی راکه در انجیل رستگاری را به تمام معنا تجربه کرد، بررسی کنیم. او زمانی که پولس در شهرش انجیل را موعظه می‌کرد توسط ایمان خود شفا یافت.

به محض اینکه رسولان از این موضوع آگاه شدند به سوی شهرهای لیکائونیه یعنی لستره و دربه و نواحی مجاور فرار کردند و در آنجا به بشارت نجات ادامه دادند. در شهر لستره مرد مفلوجی نشسته بود که لنگ مادرزاد بود و هرگز با پاهای خود راه نرفته بود. او به سخنان پولس گوش میداد. پولس به صورت او خیره شد و چون دید ایمان آن را دارد که شفا یابد، با صدای بلند به او گفت : «بلند شو و راست روی پاهای خود بایست.» او جست زد و به راه افتاد (اعمال رسولان 6:14-10).

توجه کنید که اگرچه پولس «انجیل» را موعظه می کرد، مرد چیزی شنید که ایمانی را در قلب او به وجود آورد که شفای جسمانی یافت. بعید نیست که او چیزی دربارۀ خدمت شفای مسیح شنیده باشد و اینکه چطور مسیح هر که را که با ایمان درخواست شفا داشت، شفا می داد. شاید پولس هم پیشگویی اشعیا را دربارۀ اینکه مسیح ناخوشی ها و بیماری های ما را شفا می دهد، عنوان می کرده است. ما نمی دانیم اما از آنجایی که «ایمان از شنیدن پیام پدید می آید» (رومیان 17:10)، مرد فلج احتمالاً چیزی شنیده بود که ایمان ناگهان به قلب او وارد شده و موجب شفای او شده بود. شاید پولس چیزی به او گفته بوده که او را متقاعد کرده بود که خداوند نمی خوهد او فلج بماند.

پولس مطمئناً ایمان داشته است که خداوند می خواهد که این مرد شفا یابد، در غیر این صورت نه سخنان او مرد را متقاعد می کرد و نه او به مرد می گفت که بلند شو و بایست. چه پیش می آمد اگر پولس مطالبی را که واعظان امروزی می گویند، می گفت؟ مثلا فرض کنید که پولس می گفت: «خواست خداوند نیست که همه شفا بیابند.» این مرد ایمانی که منجر به شفایش شود به دست نمی آورد و شاید دلیل اینکه امروز تعداد زیادی شفا نمی یابند، همین باشد. واعظانی که باید مردم را هدایت کنند که ایمانی برای شفا به دست آورند، ایمان آنها را از بین می برند.

باز هم توجه کنید که این مرد توسط ایمان خود شفا یافت. اگر ایمان نداشت، فلج می ماند، با وجود اینکه خواست خداوند شفای او بود. به علاوه در میان آن جمعیت احتمالاً بیماران دیگری نیز بودند اما چیزی بر اساس اینکه کسی دیگر هم شفا یافته باشد، ثبت نشده است. اگر در آن میان بیماران دیگری نیز بودند ، چرا شفا نیافتند؟ به همان دلیل که بسیاری از افراد نجات نایافته در آن روز تولد دوباره نیافته بودند – زیرا به پیام پولس ایمان نیاورده بودند.

اینکه برخی هرگز شفا نمی یابد، نمی تواند دلیلی باشد بر اینکه خداوند نمیخواهد که مردم شفا یابند. مثل آن است که بگوییم چون عده‌ای هرگز تولد دوباره نمی یابند، پس خواست خداوند نیست که همه تولد دوباره بیابند. هر کسی باید انجیل را برای خودش باور داشته باشد اگر قرار است که نجات یابد و اگر قرار است شفا یابد.

شواهد بیشتری که خواست خداوند برای شفای انسانها را ثابت می کنند

(Further Proof of God’s Will to Heal)

بر اساس عهد قدیم شفای جسمانی جزئی از عهد بنی اسراییل با خداوند بود. تنها چند روز بعد از خروج، خداوند این وعده را به بنی اسراییل داد:

اگر قولِ یهوه،‌ خداي‌ خود را بشنوي‌، و آنچه‌ را در نظر او راست‌ است‌ بجا آوري‌، و احكام‌ او را بشنوي‌، و تمامي‌ فرايض‌ او را نگاه‌ داري‌، همانا هيچ‌ يك‌ از همة‌ مرضهايي‌ را كه‌ بر مصريان‌ آورده‌ام‌ بر تو نياورم‌، زيرا كه‌ من‌ يهوه‌، شفا دهندۀ تو هستم‌» (خروج26:15).

هر شخص با صداقتی تصدیق خواهد کرد که شفا بخشی از عهد خداوند با بنی اسراییل بود به این شرط که مردم فرمانبرداری کنند. (ضمناً پولس در اول قرنتیان 27:11-31 تصریح کرد که شفای جسمانی بر اساس عهد عتیق منوط به فرمانبرداری ما است.)

خداوند همچنین به بنی اسرایل وعده داد:

خداوند، خداي‌ خود را عبادت‌ نماييد تا نان‌ و آب‌ تو را بركت‌ دهد و بيماري‌ را از ميان‌ تو دور خواهم‌ كرد، و در زمينت‌ سقط‌ كننده‌ و نازا نخواهد بود و شمارة‌ روزهايت‌ را تمام‌ خواهم كرد (خروج 25:23-26، همراه با تاکید).

از همه‌ قومها مبارك‌تر خواهي‌ شد، و در ميان‌ شما و بهايم‌ شما، نر يا ماده‌، نازاد نخواهد بود. و خداوند هر بيماري‌ را از تو دور خواهد كرد، و هيچكدام‌ از مرضهاي‌ بد مصر را كه‌ مي‌داني‌، برتو عارض‌ نخواهد گردانيد، بلكه‌ برتمامي‌ دشمنانت‌ آنها را خواهد آورد (تثنيه 14:7-15، همراه با تاکید).

اگر شفای جسمانی در عهد عتیق هم وجود داشت، عجیب است که در عهد جدید وجود نداشته باشد، در حقیقت اگر عهد جدید چنانچه کتاب مقدس می گوید،بهتر از عهد عتیق است:

اما در حقیقت خدمتی که به عیسی عطا شد از خدمت لاویان به مراتب بهتر است، همانطور که پیمانی که او میان خدا وانسان ایجاد کرده بهتر است، زیرا این پیمان بر وعده‌های بهتری استوار است (عبرانیان 6:8، همراه با تاکید).

شواهد بیشتر (Yet Further Proof)

انجیل شامل آیات بسیاری است که شواهد بی چون و چرایی دارند از اینکه ارادۀ خداوند این است که همه شفا یابند. سه مورد از بهترین این آیات را در زیر می بینیم:

اي‌ جان‌ من‌ خداوند را متبارك بخوان‌! و هرچه‌ در درون‌ من‌ است‌ نام‌ قدّوس‌ او را متبارك‌ خواند. اي‌ جان من‌ خداوند را متبارك‌ بخوان‌ و جميع‌ احسان‌هاي‌ او را فراموش‌ مكن‌! كه‌ تمام‌ گناهانت‌ را مي‌آمرزد و همه مرض‌هاي‌ تو را شفا مي‌بخشد؛ (مزامير 1:103-3 همراه با تاکید).

مسیحیان چطور می توانند اظهارات داوود را مبنی بر اینکه ارادۀ خداوند آمرزیدن تمام گناهان ما است، انکار کنند؟ هرچند داوود همچنین باور داشت که خواست خداوند شفا دادن همۀ بیماری های ما است.

اي‌ پسر من‌، به‌ سخنان‌ من‌ توجه‌ نما و گوش‌ خود را به‌ كلمات‌ من‌ فرا گير. آنها از نظر تو دور نشود. آنها را در اندرون‌ دل‌ خود نگاه‌ دار. زيرا هر كه‌ آنها را بيابد براي‌ او حيات‌ است‌، و براي‌ تمامي‌ جسد او شفا مي‌باشد (امثال 20:4-22، همراه با تاکید).

و اگر کسی از شما بیمار است باید از مشایخ کلیسا بخواهد تا برای او دعا کنند و به نام خداوند بدن او را با روغن تدهین نمایند. دعائی که از روی ایمان باشد بیمار را نجات خواهد بخشید. خداوند او را از بستر بیماری بلند خواهد کرد و اگر مرتکب گناهی شده باشد بخشیده خواهد شد (یعقوب 14:5-15، همراه با تاکید).

توجه کنید که این وعدۀ آخر به همۀ بیماران مربوط است. و باز هم توجه کنید که نه مشایخ و روغن بلکه «دعای از روی ایمان» آنها را شفا می دهد.

آیا منظور از ایمان در اینجا، ایمان مشایخ است یا ایمان فرد بیمار؟ ایمان هر دو مد نظر است. ایمان فرد بیمار با فراخواندن مشایخ کلیسا ابراز می شود. بی ایمانی این شخص می تواند دعاهای مشایخ را بی اثر کند. دعایی که یعقوب نوشت مثالی خوب از «دعای یکدلی» است که مسیح از آن در متی 19:18 یاد کرد. هر دو طرف در این دعا باید «یک دل» باشند. اگر یکی باور کند و دیگری باور نکند، آنها با هم یکدل و موافق نیستند.

همچنین می دانیم که در بسیاری از قسمت های انجیل بیماری به شیطان نسبت داده شده است (ایوب 7:2؛ لوقا 16:13؛ اعمال رسولان 38:10؛ اول قرنتیان 5:5 را ببینید). بنابراین می توان گفت که موضع خداوند دربارۀ جسم فرزندانش بر خلاف موضع شیطان است (متی 11:7 را ببینید)، و من هرگز پدری را ندیده ام که آرزوی مریضی فرزندانش را داشته باشد.

هر شفایی که توسط مسیح در زمان خدمت دنیایی اش انجام شد، و هر شفایی که در کتاب اعمال رسولان ثبت شده است، باید این اطمینان را به ما بدهد که خداوند می خواهد ما سلامت باشیم. مسیح بارها کسانی را که از او شفا می‌خواستند، شفا داد و به آنها گفت که ایمانشان معجزه آفریده است. این مسئله نشان می دهد که مسیح تنها افراد خاصی را که خود می‌خواست شفا نمی داد. هر بیماری می‌توانست با ایمان نزد او رود و شفا یابد. او می خواست همه را شفا دهد اما ایمان هم ضرورتی از جانب آنها بود.

پاسخ به برخی اعتراضات رایج

(Answers to Some Common Objections)

شاید یکی از رایج ترین اعتراضات به این مسئله، اعتراضی است که نه از کلام خداوند، بلکه برآمده از تجربیات مردم است. این اعتراض معمولاً اینگونه مطرح می شود: «من زن مسیحی فوق العاده ای را می شناختم که دعا می کرد بیماری سرطانش شفا یابد، اما فوت کرد. همین نشان می دهد که خواست خداوند شفای همه نیست.»

ما نباید ارادۀ خداوند را بر حسب چیزی غیر از کلام خودش تعیین کنیم. مثلاً، اگر به گذشته بازگردیم و بنی اسراییلی را بنگریم که به مدت چهل سال در بیابان سرگردان بودند در حالی که سرزمین پر از شیر و عسل آن طرف رود اردن در انتظارشان بود، ممکن است به این نتیجه برسیم که خداوند نمی خواست که آنها به سرزمین موعود برسند. اما اگر انجیل را بشناسید، می دانید که اینطور نیست. مسلماً خواست خداوند بود که بنی اسراییل وارد سرزمین موعود شوند اما آنها به دلیل بی ایمانی خود نتوانسند وارد آن شوند (عبرانیان 19:3 را ببینید).

مردمی که اکنون در دوزخ هستند چه؟ خواست خداوند این بود که همه در بهشت باشند، اما آنها نه توبه کردند و نه به خداوندمان عیسی ایمان آوردند. بنابراین، ما نمی توانیم خواست و ارادۀ خداوند را با نگاه به مردم مریض تشخیص دهیم. اینکه فردی مسیحی دعا می کند که شفا یابد اما پاسخی نمی گیرد دلیلی نیست بر اینکه خداوند نمی خواهد همه را شفا دهد. اگر این فرد شروط خداوند را انجام داده بود، شفا می یافت و اگر شفا نمی یافت می توان گفت که خداوند دروغ گفته است. زمانی که شفا نمی یابیم و خداوند را سرزنش می کنیم که شفا دادن ما خواست او نیست، هیچ تفاوتی با بنی اسراییل نداریم که در بیابان مردند و ادعا می‌کردند که خواست خداوند نبود که ما وارد سرزمین موعود شویم. بهتر است که غرور خود را کنار بگذاریم و قبول کنیم که مقصر ما هستیم.

همانطور که در فصل قبل دربارۀ ایمان گفتم، بسیاری از مسیحیان راستین، دعاهای خود را با عبارت «اگر ارادۀ تو بر این باشد» که عبارتی است که دعا را تباه می کند، پایان می دهند. این عبارت نشان می دهد که آنها با ایمان دعا نمی کند زیرا از ارادۀ خداوند مطمئن نیستند. ارادۀ خداوند دربارۀ شفا بسیار روشن و واضح است، چنانچه قبلاً متوجه شدیم. اگر بدانیم که خداوند می خواهد ما شفا یابیم نیازی نیست که در دعاهایمان برای شفا بگوییم «اگر ارادۀ تو بر این است.» مثل اینکه به خداوند بگوییم «خداوندا می دانم که وعده دادی که مرا شفا خواهی داد، اما اگر دروغ گفته ای، از تو می خواهم که اگر واقعاً خواست تو شفای من است، من را شفا بده.»

این مسئله نیز درست است که خداوند ممکن است افراد نافرمان را به این وسیله که اجازه دهد بیماری تن آنها را رنجور کند، تنبیه کند، حتی تا جایی که آنها مرگی زودرس داشته باشند. چنین معتقدانی بهتر است قبل از شفا یافتن توبه کنند (اول قرنتیان27:11-32 را ببینید). برخی دیگر هم با بی توجهی نسبت به بدن خود، بیمار می شوند. مسیحیان باید آنقدر باهوش باشند که رژیم غذایی سالمی داشته باشد، به اعتدال بخورند، به طور منظم ورزش کنند، و در مواقع لزوم استراحت کنند.

دومین اعتراض معمول (A Second Common Objection)

اغلب گفته می شود، «پولس ناخوشی در بدن داشت اما خداوند او را شفا نداد.» اما این گمان که ناخوشی پولس بیماری بود، نظریۀ اشتباه الهیاتی است چرا که پولس دقیقاً به ما گفت که این ناخوشی چه بود؛ قاصدی از شیطان:

برای این که بخاطر مکاشفات فوق العاده ای که دیده ام مغرور نشوم ناخوشی جسمانیء دردناکی به من داده شد که مانند قاصدی از طرف شیطان مرا بکوبد تا زیاد مغرور نشوم. سه با از خداوند درخواست کردم که آن را از من دور سازد، اما او در جواب به من گفت :« فیض من برای تو کافیست، زیرا قدرت من در ضعف تو کامل میگردد .» پس چقدر بیشتر با مسرت به ضعف و ناتوانی خود فخر خواهم کرد تا قدرت مسیح مرا فرا گیرد (دوم قرنتیان 7:12-9، همراه با تاکید).

کلمه ای که در اینجا به قاصد ترجمه شده، کلمۀ یونانی «آگِلوس» است که بیش از 160 بار در عهد جدید به فرشته یا فرشتگان ترجمه شده است. ناخوشی یا بیماری پولس فرشته‌ای از جانب شیطان بود تا او را آشفته کند.

توجه کنید که در اینجا هیچ اشاره‌ای به دعا کردن پولس برای شفا یا علامتی که عدم قبول دعای او توسط خدا را نشان دهد، وجود ندارد. سه مرتبه پولس از خداوند خواست که این قاصد را از او دور کند، وخداوند پاسخ داد که فیض من برای تو کافیست.

چه کسی این ناخوشی را به پولس داد؟ برخی می گویند شیطان، در حالی که این ناخوشی «فرشته ای از طرف شیطان» نامیده شده است. برخی دیگر می گویند خداوند آن را به پولس داده بود زیرا این ناخوشی به او داده شد که مغرور نشود. خود پولس گفت: «تا زیاد مغرور نشوم.»

نسخۀ انگلیسی کینگ جیمز این آیات را اندکی متفاوت ترجمه کرده است. به جای اینکه بگوید، «تا زیاد مغرور نشوم،» می گوید «مبادا که بیش از حد افراشته شوم.» این تفاوت مهم است زیرا خداوند مخالف سرافراز شدن ما نیست. در حقیقت او به ما وعده داده است که اگر فروتنی پیشه کنیم ما را برافراز می کند. بنابراین احتمالاً خداوند می خواست سرافراز کند و شیطان مانع سرافرازی پولس شد، با گماشتن قاصدی که هر زمان پولس سفر می کند برای او مشکلی به وجود بیاورد. اما خداوند گفت که که از حوادث برای جلال و شکوه خود استفاده می کند زیرا قدرت او در زندگی پولس به دلیل ضعف او (پولس) آشکار می گردد.

اینکه بگوییم پولس بیمار بود و خداوند او را شفا نداد، تحریفی بزرگ است از آنچه انجیل واقعاً می گوید. در متنی که دربارۀ ناخوشی او است، پولس اصلاً حرفی از بیماری نزد و هیچ چیزی که نشان دهندۀ رد دعاهای او برای شفای بیماری فرضی اش توسط خداوند باشد وجود ندارد. هر شخص صادقی که فهرست رنج های پولس را در دوم قرنتیان 23:11-30 بخواند، خواهد دید که بیماری جزء آنها نیست.

توضیحی بیشتر بر همین موضوع (An Elaboration on the Same Theme)

برخی به توضیح من دربارۀ ناخوشی پولس اعتراض می کنند و میگویند: آیا خود پولس به غلاطیان نگفت که اولین باری که انجیل را برای آنها موعظه می کرد مریض بود؟ آیا منظور او همین ناخوشی اش نبود؟

در اینجا آنچه پولس برای گالاتیان نوشت می بینیم:

شما می دانید به علت ناخوشی جسمی من بود که برای اولین بار در آنجا به شما بشارت دادم و اگر چه ناخوشی من آزمایش سختی برای شما بود، مرا خوار نشمردید و از من رویگردان نشدید. بر عکس، طوری از من پذیرائی کردید که گوئی فرشته خدا یا حتی مسیح عیسی بودم (غلاطیان 13:4-14).

کلمۀ یونانی که در غلاطیان 13:4 به ناخوشی ترجمه شده است، اَستنیا است که معنای تحت اللفظی آن «ضعف» است. او می توانست به دلیل بیماری ضعیف شده باشد اما اجباراً اینگونه نیست.

مثلاً پولس نوشت، «ضعف خدا از قدرت انسان قوی تر است» (اول قرنتیان 25:1، همراه با تاکید). کلمه‌ای که در این مثال به ضعف ترجمه شده است هم، همان اَستنیا است. معنایی نداشت اگر مترجمان آن را به «مریضی خداوند از قدرت انسان قوی تر است» ترجمه کرده بودند. (متی 41:26 و اول پطرس 7:3 که کلمۀ استنیا در آنها به ضعف ترجمه شده و ترجمۀ آن به مریضی غیر ممکن است، را نیز ببینید).

زمانی که پولس برای اولین بار غلاطیه رفت، چنانچه در کتاب مقدس ثبت است، بیمار نبود. اما در کتاب مقدس نوشته شده است که او سنگسار شده بود و رهایش کرده بودند که بمیرد اما یا از مرگ قیام کرد و یا به طور معجزه آسایی جان سالم به در برد (اعمال رسولان 5:14-7 و19-20 را ببینید). مسلماً بدن پولس، بعد از سنگسار شدن، به دلیلی زخم ها و کوفتگی ها در شرایط بسیار بدی بوده است.

پولس در غلاطیه بیمار نبود که برای مخاطبینش آزمایشی باشد بلکه بدن او به دلیل اینکه اخیراً سنگسار شده بود ضعیف بود. به احتمال زیاد زمانی که اونامه اش را به غلاطیان نوشت هنوز هم آثار شکنجه در بدن او وجود داشت زیرا او رسالۀ خود را با این کلمات تمام کرد:

دیگر هیچ کس مزاحم من نشود، زیرا داغهائی بربدن خود دارم که نشان می دهند من غلام مسیح هستم (غلاطیان 17:6).

اعتراضی دیگر: «من به خاطر شکوه و جلال خداوند رنج می برم»

(Another Objection: “I’ m Suffering for the Glory of God”)

این اعتراض به عنوان پایه‌ای بر این مدعا که آنها از بیماری خود برای شکوه خداوند رنج می برند، توسط کسانی که آیه‌ای از داستان زنده شدن ایلعازر برداشته اند، مطرح می شود. مسیح دربارۀ ایلعازر گفت:

این بیماری به مرگ او منجر نخواهد شد بلکه وسیله‌ای برای جلا ل خدا است تا پسر خدا نیز از این راه جلال یابد (یوحنا 4:11).

منظور مسیح این نبود که خداوند در نتیجۀ بیماری ایلعازر جلال می یابد، بلکه منظور او این بود که خداوند جلال می یابد زمانی که ایلعازر شفا بیابد و زنده شود. به عبارتی دیگر، نتیجۀ نهایی بیماری او مرگ نخواهد بود بلکه خداوند جلال خواهد یافت. خداوند در بیماری جلال نمی یابد؛ بلکه در شفا است که او جلال می یابد. (متی 8:9؛ 31:15؛ لوقا 16:7؛ 13:13 و 15:17 را ببینید که در آنها شفا سبب جلال و شکوه خداوند می شود.)

دیگر: «پولس گفت که تروفیمسِ بیمار را درمیلیتس جا گذاشت»

(“Another Objection: “Paul Said He Left Trophimus Sick at Miletum)

زمانی که این جمله را نوشتم در شهری در آلمان بودم. وقتی از شهر محل زندگیم در ایالات متحده عظیمت کردم، چندین بیمار را ترک کردم. من بیمارستان های پر از بیمار را ترک کردم. اما این بدان معنا نیست که خداوند نمی خواهد آنها شفا پیدا کنند. اینکه پولس مردی مریض را در شهری که از آن دیدار کرده بود جا گذاشت، دلیلی بر این نیست که خدا نمی خواست آن مرد شفا یابد. در مورد تعداد بسیاری از مردم که نجات نیافته بودند و پولس آنها را نیز ترک کرد، چه؟ آیا می توان گفت که خواست خداوند نجات آنها نبود؟ مسلم است که نه.

اعتراضی دیگر: «من درست مانند ایوب هستم!»

(”!Another Objection: “I’m Just Like Job)

جلال بر خداوند! اگر پایان داستان ایوب را خوانده باشید، می دانید که او شفا یافت. خواست خداوند این نبود که او بیمار بماند، و در مورد شما هم خواست خداوند این نیست. داستان ایوب دوباره تایید می کند که خواست خداوند همیشه شفا است.

اعتراضی دیگر: توصیۀ پولس به تیموتائوس دربارۀ معدۀ او

(Another Objection: Paul’s Advice to Timothy About His Stomach)

می دانیم که پولس به تیموتائوس گفت که به خاطر معده‌اش و اینکه اغلب مرض احوال است، کمی شراب بخورد (اول تیموتائوس 23:5).

در واقع پولس به تیموتائوس گفت که خوردن آب را متوقف کند و کمی شراب به خاطر بیماری مکرر معده‌اش بنوشد. این نشان می دهد که مشکلی در آب وجود داشته است. روشن است که اگر آب آلوده بنوشیم باید نوشیدن آن را متوقف کنیم و چیزِ دیگری بنوشیم و در غیر این صورت در معدۀ خود مشکل خواهیم داشت.

اعتراضی دیگر: «مسیح شفا می داد تا تنها الهیت خود را نشان دهد»

(Another Objection: “Jess Only Healed to Prove His Deity)

برخی می خواهند که ما باور کنیم که تنها دلیل اینکه مسیح شفا می داد این بود که او می خواست الهیت خود را ثابت کند. حالا که همه خدا بودن او شناخته شده است دیگر شفا نمی دهد.

این طرز فکر کاملاً غلط است. درست است که معجزات مسیح الهیت او را اثبات کرد، اما این تنها دلیل شفا دادن او در خدمت دنیوی اش نبود. او چندین بار کسانی را که شفا داده بود از گفتن آنچه بر آنها گذشته بود به دیگران، باز داشت (متی 4:8؛ 6:9 و 30؛ 13:12-16؛ مرقس 43:5، 36:7، 26:8 را ببینید). اگر مسیح تنها به دلیل اثبات الهیت خویش شفا می داد، به مردمی که شفا یافته بودند می گفت که به همه بگویند چه بر آنها گذشته است.

پس نیت و انگیزۀ مسیح برای شفا چه بود؟ کتاب مقدس به دفعات می گوید که او شفا می داد زیرا «دلش به حال آنها می سوخت» (متی 35:9-36؛ 14:14؛ 34:20؛ مرقس 41:1؛ 19:5؛ لوقا 13:7را ببینید). دلیل اینکه مسیح مردم را شفا می داد این بود که او مردم را دوست داشت و وجود او پر از شفقت بود. آیا شفقت او بعد از خدمت دنیوی اش کمتر شده است؟ آیا عشق او به مردم کم شده است؟ مسلماً خیر!

اعتراضی دیگر: «خداوند به دلایلی می خواهد که من مریض باشم.»

(”.Another Objection: “God Wants Me to be Sick for Some Reason)

چنین چیزی بر اساس تمام آیات کتاب مقدس که بررسی کردیم غیرممکن است. اگر در نافرمانی اصرار ورزیده باشید، این احتمال وجود دارد که خداوند اجازه دهد که بیمار شوید تا اسباب توبه را برای شما فراهم آورد. اما باز هم خواست او این نیست که بیمار بمانید. او می خواهد که شما توبه کنید و شفا یابید.

به علاوه، اگر خداوند می خواهد که شما بیمار باشید، پس چرا به دکتر مراجعه می کنید و دارو مصرف می کنید؟ آیا تلاش می کنید که از «ارادۀ خداوند» خلاص شوید؟

اعتراض آخر: «اگر هرگز از بیماری رنج نبریم، چطور می توانیم بمیریم؟»

(”?A Final Objection: “If We Never Suffer Disease, How Will We Die)

می دانیم که انجیل به ما می گوید که بدن ما تباه شدنی است (دوم قرنتیان 16:4 را ببینید). ما به هیچ وجه نمی توانیم جلوی سفید شدن موهایمان و پیری بدنمان را بگیریم. در نهایت قوۀ بینایی و شنوایی ما مانند روزهای جوانیمان نیست. نمی توانیم تند بدویم. قلبمان خیلی قوی نیست. آرام آرام پیر و فرسوده می شویم.

اما این بدان معنا نیست که باید به دلیل بیماری و یا ناخوشی بمیریم. بدن های ما می تواند به راحتی از پا در بیایند و وقتی چنین چیزی رخ دهد، و خداوند ما را به خانه مان، بهشت، بخواند، روحمان بدنمان را ترک می کند. بسیاری از مومنان اینگونه مرده اند. چرا این در مورد شما صادق نباشد؟

1 در برخی از کلیساها در آمریکای شمالی، خادم ها برای تعلیم این موضوع به خاطر مواجهه با سرسختی زیادِ به اصطلاح مومنان، با مشکلات زیادی سر و کار دارند. مسیح هم با این سرسختی ها و بی ایمانی ها مواجه شد و خدمت شفا را متوقف کرد (مرقس 1:6-6 را ببینید).

2 برخی با چنگ زدن به هر چیزی برای توجیه کردن بی ایمانیشان، تلاش می کنند که ما را متقاعد کنند که مسیح، اشعیا 4:53 را با شفا دادن بیماران در آن شب در کفرناحوم کاملاً تحقق بخشید. اما اشعیا گفت که مسیح بیماریهای ما را به خود گرفت، و همچنین گفت که به سبب گناهان ما مسیح کوفته گردید (اشعیا4:53و5 را مقایسه کنید). مسیح بیماری کسانی را شفا داد که به خاطر گناهانشان کوفته شده بود. بنابراین، متی تنها می خواست نشان دهد که خدمت شفای عیسی در کفرناحوم سحه می گذارد بر اینکه او همان مسیحی است که در اشعیا 53 از او سخن رفته است، همانی که گناهان و بیماری‌های ما را از بین خواهد برد.

3 برای مثال مسیح به زنی که از خونریزی درونی شفا یافته بود گفت، «اي‌ دختر، ايمانت‌ تو را شفا داده‌ است‌‌» (مرقس34:5). کلمۀ یونانی (سوزو) که در این آیه و ده بار دیگر در عهد جدید به «شفا دادن» برگردانده شده، بیش از هشتاد بار به «نجات یافتن» یا «نجات یافته» برگردانده شده است.مثلاً همین کلمه است که در افسسیان 5:2 به «نجات یافته» ترجمه شده است: «از راه فیض خداست که شما نجات یافته اید.» بنابراین می بینیم که شفای جسمانی در معنای کلمه یونانی که اغلب به «نجات یافته» ترجمه می شود، وجود دارد.

181