Phuùc AÂm Giaêng ghi laïi nhieàu lôøi höùa cuûa Chuùa Gieâ-su lieân quan ñeán vai troø cuûa Ñöùc Thaùnh Linh trong ñôøi soáng cuûa caùc tín höõu. Chuùng ta haõy ñoïc moät vaøi lôøi höùa ñoù:

Ta laïi seõ naøi xin Cha, Ngaøi seõ ban cho caùc ngöôi moät Ñaáng Yeân-uûi khaùc, ñeå ôû vôùi caùc ngöôi ñôøi ñôøi, töùc laø Thaàn leõ thaät, maø theá gian khoâng theå nhaän laõnh ñöôïc, vì chaúng thaáy vaø chaúng bieát Ngaøi; nhöng caùc ngöôi bieát Ngaøi, vì Ngaøi vaãn ôû vôùi caùc ngöôi vaø seõ ôû trong caùc ngöôi (Giaêng 14:16-17).

Nhöng Ñaáng Yeân-uûi, töùc laø Ñöùc Thaùnh Linh maø Cha seõ nhaân danh ta sai xuoáng, Ñaáng aáy seõ daïy doã caùc ngöôi moïi söï, nhaéc laïi cho caùc ngöôi nhôù moïi ñieàu ta ñaõ phaùn cuøng caùc ngöôi (Giaêng 14:26).

Daàu vaäy, ta noùi thaät cuøng caùc ngöôi: Ta ñi laø ích lôïi cho caùc ngöôi; vì neáu ta khoâng ñi, Ñaáng Yeân-uûi seõ khoâng ñeán cuøng caùc ngöôi ñaâu; song neáu ta ñi, thì ta seõ sai Ngaøi ñeán…. Ta coøn coù nhieàu chuyeän noùi vôùi caùc ngöôi nöõa; nhöng baây giôø nhöõng ñieàu ñoù cao quaù söùc caùc ngöôi. Luùc naøo Thaàn leõ thaät seõ ñeán, thì Ngaøi daãn caùc ngöôi vaøo moïi leõ thaät; vì Ngaøi khoâng noùi töï mình, nhöng noùi moïi ñieàu mình ñaõ nghe, vaø toû baøy cho caùc ngöôi nhöõng söï seõ ñeán. AÁy chính Ngaøi seõ laøm saùng danh ta, vì Ngaøi seõ laáy ñieàu thuoäc veà ta maø rao baûo cho caùc ngöôi. Moïi söï Cha coù, ñeàu laø cuûa ta; neân ta noùi raèng Ngaøi seõ laáy ñieàu thuoäc veà ta maø rao baûo cho caùc ngöôi vaäy (Giaêng 16:7, 12-15).

Chuùa Gieâ-su ñaõ höùa vôùi caùc moân ñoà cuûa Ngaøi raèng Ñöùc Thaùnh Linh seõ ôû trong hoï. Ñöùc Thaùnh Linh cuõng seõ giuùp hoï, daïy doã hoï, daãn daét hoï vaø toû cho hoï bieát nhöõng ñieàu seõ xaûy ñeán. Laø moân ñoà cuûa Ñaáng Christ ngaøy hoâm nay, chuùng ta khoâng coù lyù do gì cho raèng Ñöùc Thaùnh Linh seõ laøm ít hôn cho chuùng ta.

Ngaïc nhieân thay, Chuùa Gieâ-su ñaõ baûo vôùi caùc moân ñoà raèng Ngaøi ñi laø ích lôïi cho hoï hoaëc neáu khoâng thì Ñöùc Thaùnh Linh seõ khoâng ñeán! Ñieàu ñoù chæ cho hoï thaáy raèng moái thoâng coâng cuûa hoï vôùi Ñöùc Thaùnh Linh cuõng luoân luoân thaân maät gioáng nhö moái thoâng coâng cuûa hoï vôùi Chuùa Gieâ-su khi Ngaøi coøn ôû treân ñaát. Neáu khoâng thì vieäc coù Ñöùc Thaùnh Linh ôû cuøng hoï khoâng khaùc gì hôn Chuùa Gieâ-su cuõng chaúng coù ích lôïi gì cho hoï. Nhôø Ñöùc Thaùnh Linh, thì Chuùa Gieâ-su luoân ôû cuøng vôùi chuùng ta vaø ôû trong chuùng ta.

Nhö vaäy chuùng ta neân muoán Ñöùc Thaùnh Linh daãn daét chuùng ta baèng caùch naøo?

Chính Teân Ngaøi, Thaùnh Linh, chæ cho thaáy raèng vai troø cô baûn cuûa Ngaøi trong söï daãn daét cuûa chuùng ta laø seõ daãn chuùng ta neân thaùnh vaø vaâng phuïc Chuùa. Vì vaäy, moïi ñieàu lieân quan ñeán söï thaùnh khieát vaø hoaøn thaønh yù muoán cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi treân ñaát trong söï höôùng daãn cuûa Ñöùc Thaùnh Linh. Ngaøi seõ daãn daét chuùng ta vaâng phuïc theo moïi maïng lònh chung cuõng nhö nhöõng maïng lònh cuï theå cuûa Ñaáng Christ lieân quan ñeán chöùc vuï ñaëc bieät maø Ñöùc Chuùa Trôøi ñaõ keâu goïi chuùng ta. Vì vaäy, neáu chuùng ta muoán ñöôïc Ñöùc Thaùnh Linh daãn daét lieân quan ñeán chöùc vuï ñaët bieät cuûa baïn, thì baïn cuõng phaûi ñöôïc daãn daét theo söï thaùnh khieát chung. Baïn khoâng theå coù ñöôïc söï daãn daét ñaët bieät maø khoâng coù söï daãn daét chung. Raát nhieàu ngöôøi haàu vieäc Chuùa muoán Ñöùc Thaùnh Linh daãn daét hoï vaøo chöùc vuï lôùn lao vó ñaïi vaø pheùp laï, nhöng khoâng muoán baän taâm ñeán nhöõng lónh vöïc neân thaùnh chung “nhoû hôn”. Ñoù laø moät loãi lôùn. Chuùa Gieâ-su ñaõ daãn daét caùc moân ñoà Ngaøi nhö theá naøo? Cô baûn baèng caùch ban cho hoï nhöõng chæ daãn chung trong söï thaùnh khieát. Söï daãn daét ñaëc bieät cuûa Ngaøi daønh cho nhöõng traùch nhieäm chöùc vuï cuûa hoï khoù coù theå so saùnh ñöôïc. Vì vaäy, Ñieàu ñoù ñi cuøng vôùi Ñöùc Thaùnh Linh daáng ngöï trong chuùng ta. Vì vaäy, neáu baïn muoán ñöôïc Thaùnh Linh daãn daét, thì tröôùc heát trong taát caû moïi ñieàu, baïn phaûi ñi theo söï daãn daét cuûa Ngaøi ñeå neân thaùnh.

Söù ñoà Phao-loâ ñaõ vieát, “Vì heát thaûy keû naøo ñöôïc Thaùnh Linh cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi daét daãn, ñeàu laø con cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi” (Roâ-ma 8:14). Vieäc chuùng ta ñöôïc Thaùnh Linh daãn daét, cho bieát chuùng ta ôû trong soá cuûa nhöõng ngöôøi con caùi cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi. Vì vaäy, heát thaûy con caùi Ñöùc Chuùa Trôøi ñeåu ñöôïc Ñöùc Thaùnh-Linjh daãn daét. Dó nhieân, ñieàu naày coøn phuï thuoäc vaøo chuùng ta laø nhöõng ngöôøi coù quyeàn töï do ñeå choïn löïa ñeå vaâng phuïc theo söï chæ daãn cuûa Ñöùc Thaùnh Linh.

Vaäy coù theå keát luaän raèng, Khoâng moät Cô ñoác nhaân naøo caàn phaûi ñöôïc daïy doã laøm theá naøo ñeå ñöôïc Ñöùc Thaùnh Linh, bôûi vì Ñöùc Thaùnh Linh ñang daãn daét moãi moät Cô ñoác nhaân. Maët khaùc, Satan ñang coá gaéng daãn laïc caùc con caùi Chuùa, vì chuùng ta vaãn coøn baûn tính xaùc thòt cuûa con ngöôøi cuõ trong chuùng ta daãn daét chuùng ta laøm ngöôïc laïi yù muoán cuûa Chuùa. Vì vaäy, caùc tín höõu caàn hoïc bieát ñeå phaân bieät söï daãn daét cuûa Ñöùc Thaùnh Linh khoûi nhöõng söï daãn daét ñoù. Ñoù laø tieán trình ñang treân ñöôøng tröôûng thaønh. Nhöng söï thaät laøm neàn taûng ôû ñaây laø: Ñöùc Thaùnh Linh seõ luoân luoân daãn daét chuùng ta xöùng hôïp vôùi Lôøi thaønh vaên cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi, vaø Ngaøi luoân daãn chuùng ta laøm nhöõng gì ñuùng vaø haøi loøng Ñöùc Chuùa Trôøi, nhöõng gì seõ ñem laïi söï vinh hieån cho Ngaøi (Giaêng 16:14).

Tieáng Phaùn Cuûa Ñöùc Thaùnh Linh

(The Voice of the Holy Spirit)

Maëc daàu Kinh-thaùnh cho chuùng ta bieát raèng ñoâi luùc Ñöùc Thaùnh Linh coù theå daãn daét chuùng ta theo nhöõng caùch kyø laï, nhö qua nhöõng khaûi töôïng, lôøi tieân tri hoaëc tieáng phaùn roõ raøng coù theå nghe ñöôïc cuûa Chuùa, caùch thöôøng thöôøng nhaát maø Ñöùc Thaùnh Linh truyeàn thoâng cho chuùng ta laø trong taâm linh cuûa chuùng ta baèng nhöõng “aán töôïng”. Coù nghóa laø khi Ñöùc Thaùnh Linh muoán chuùng ta laøm ñieàu gì ñoù, thì Ngaøi seõ “gaây söï chuù yù cho chuùng ta” – trong taâm linh cuûa chuùng ta- vaø chuùng ta seõ caûm nhaän “söï daãn daét” ñeå ñi theo moät höôùng naøo ñoù.

Chuùng ta coù theå goïi tieáng noùi cuûa taâm linh cuûa chuùng ta laø “löông taâm” cuûa chuùng ta. Taát caû caùc Cô ñoác nhaân ñeàu bieát löông taâm cuûa hoï ñang noùi gì. Neáu chuùng ta bò caùm doã phaïm toäi, thì chuùng ta khoâng nghe moät tieáng noùi coù theå nghe ñöôïc beân trong chuùng ta noùi raèng, “Ñöøng ñaàu haøng söï caùm doã ñoù”. Ñuùng hôn thì chuùng ta chæ caûm thaáy ôû trong loøng chuùng ta khaùng cöï laïi söï caùm doã ñoù. Vaø neáu chuùng ta ñaàu haøng söï caùm doã, sau khi chuùng ta bò phaïm toäi, chuùng ta khoâng nghe moät tieáng noùi naøo coù theå nghe ñöôïc noùi, “Ngöôi ñaõ phaïm toäi! Ngöôi ñaõ phaïm toäi!” Chuùng ta chæ ñôn giaûn caûm nhaän söï caùo traùch beân trong chuùng ta, baây giôø ñöa chuùng ta ñeán choã aên naên vaø xöng toäi.

Cuøng moät caùch nhö vaäy, Ñöùc Thaùnh Linh seõ daïy doã vaø daãn daét chuùng ta vaøo leõ thaät vaø söï hieåu bieát chung. Ngaøi seõ daïy chuùng ta baèng caùch chuyeån taûi moät söï hieän thaáy baát ngôø (luoân öùng hôïp theo Kinh-thaùnh) trong chuùng ta. Nhöõng khaûi töôïng naày coù theå maát möôøi phuùt ñeå moâ taû laïi cho moät ngöôøi khaùc nöõa, nhöng nhöõng khaûi töôïng naày coù theå ñeán bôûi Ñöùc Thaùnh Linh trong vaøo chæ moät giaây.

Cuøng moät caùch nhö vaäy, Ñöùc Thaùnh Linh seõ daãn chuùng ta vaøo caùc coâng vieäc cuûa chöùc vuï . Chuùng ta chæ phaûi ñôn giaûn coá gaéng nhaän bieát nhaïy beùn vôùi nhöõng söï daãn daét vaø nhöõng ñieàu ñaët ñeå ôû trong loøng, roài töø töø chuùng seõ hoïc bieát (bôûi söï thöù thaùch vaø loãi laàm) theo Ñöùc Thaùnh Linh lieân quan ñeán nhöõng ñieàu gaén lieàn vôùi chöùc vuï . Ñoù laø luùc chuùng ta cho pheùp taâm trí cuûa chuùng ta (yù töôûng hôïp ñuùng sai cuûa chuùng ta) vaøo loøng cuûa chuùng ta (nôi Ñöùc Thaùnh Linh ñang daãn daét chuùng ta) laø chuùng ta thaáy chính mình phaïm phaûi loãi laàm lieân quan ñeán yù muoán cuûa Chuùa.

Ñöùc Thaùnh Linh Ñaõ Daãn Daét Chuùa Gieâ-su Nhö Theá Naøo?

(How the Spirit Led Jesus)

Chuùa Gieâ-su ñöôïc Ñöùc Thaùnh Linh daãn daét baèng nhöõng aán töôïng beân trong. Chaúng haïn, Phuùc AÂm Maùc moâ taû nhöõng gì ñaõ xaûy ra ngay sau khi Chuùa Gieâ-su ñöôïc baùp-teâm Ñöùc Thaùnh Linh sau khi chòu pheùp baùp-tem baèng nöôùc cuûa Giaêng:

Töùc thì Ñöùc Thaùnh Linh giuïc Ngaøi ñeán nôi ñoàng vaéng (Maùc 1:12).

Chuùa Gieâ-su ñaõ khoâng nghe tieáng noùi coù theå nghe ñöôïc hoaëc thaáy khaûi töôïng maø daãn Ngaøi vaøo ñoàng vaéng – Ngaøi chæ ñôn giaûn thuùc giuïc phaûi ñi. Ñoù laø caùch Ñöùc Thaùnh Linh thöôøng daãn daét chuùng ta. Chuùng ta seõ caûm nhaän söï thu huùt, söï daãn daét, söï caùo traùch, trong loøng chuùng ta ñeå laøm ñieàu gì ñoù.

Khi Chuùa Gieâ-su phaùn vôùi ngöôøi ñang oâng bò baïi ñaõ ñöôïc haï xuoáng töø maùi nhaø raèng toäi loãi cuûa oâng ñöôïc tha, thì Chuùa Gieâ-su bieát nhöõng thaày thoâng giaùo coù maët ôû ñoù nghó Ngaøi phaïm thöôïng. Nhöng laøm sao Chuùa Gieâ-su bieát nhöõng gì hoï ñang nghó? Chuùng ta ñoïc Phuùc AÂm Maùc:

Ñöùc Chuùa Gieâ-su trong trí (linh) ñaõ hieåu hoï töï nghó nhö vaäy, töùc thì phaùn raèng: “Sao caùc ngöôi baøn luaän trong loøng theå aáy?” (Maùc 2:8).

Trong linh cuûa Ngaøi ñaõ hieåu nhöõng gì hoï ñang suy nghó. Neáu chuùng ta nhaïy beùn trong taâm linh cuûa chuùng ta, thì chuùng ta cuõng coù theå bieát caùch traû lôøi nhö theá naøo vôùi nhöõng keû choáng ñoái coâng vieäc cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi.

Söï Daãn Daét Cuûa Ñöùc Thaùnh Linh Trong chöùc Vuï Cuûa Phao-loâ

(The Spirit’s Leading in the Mimistry of Paul)

Ít nhaát sau hai naêm phuïc vuï trong chöùc vuï , söù ñoà Phao-loâ ñaõ hoïc bieát nhieàu veà caùch laøm theå naøo ñeå böôùc theo söï daãn daét cuûa Ñöùc Thaùnh Linh. ÔÛ moät möùc ñoä naøo ñoù, thì Ñöùc Thaùnh Linh ñaõ cho oâng thaáy “nhöõng ñieàu seõ ñeán” coù lieân quan ñeán chöùc vuï töông lai cuûa oâng. Chaúng haïn, khi Phao-loâ ñang höôùng daãn chöùc vuï cuûa mình ôû taïi Hoäi thaùnh EÂ-pheâ-soâ, thì OÂng ñaõ coù moät vaøi khaùi nieäm veà haønh trình maø cuoäc ñôøi vaø chöùc vuï cuûa oâng seõ ñi theo trong ba naêm tieáp theo.

Caùc vieäc ñoù roài, Phao-loâ toan ñi ngang qua xöù Ma-xeâ-ñoan vaø xöù A-chai ñaëng ñeán thaønh Gieâ-ru-sa-lem. Ngöôøi noùi raèng: “Khi ta ñaõ thaêm thaønh ñoù roài, cuõng phaûi thaêm thaønh Roâ-ma nöõa” (Coâng-vuï 19:21).

Chuù yù thaáy raèng Phao-loâ khoâng coù yù ñònh ñònh tröôùc haønh trình naày trong taâm trí cuûa mình nhöng trong taâm linh cuûa oâng. Ñieàu ñoù cho bieát raèng Ñöùc Thaùnh Linh ñang daãn oâng trong taâm linh ñi ñeán xöù Ma-xeâ-ñoan vaø A-chai tröôùc (caû hai ñòa danh naày thuoäc nöôùc Hy-laïp ngaøy nay), roài ñeán Gieâ-ru-sa-lem, vaø cuoái cuøng thì ñeán Roâ-ma. Vaø ñoù laø ñoaïn ñöôøng chính xaùc maø oâng phaûi ñi. Neáu baïn coù baûn ñoà trong Kinh-thaùnh seõ chæ cho baïn thaáy haønh trình truyeàn giaùo laàn thöù ba cuûa Phao-loâ vaø haønh trình cuûa oâng ñeán Roâ-ma, baïn coù theå theo doõi con ñöôøng cuûa oâng töø Hoäi thaùnh EÂ-pheâ-soâ (nôi oâng hoaïch ñònh haønh trình cuûa mình trong taâm linh) qua Ma-xeâ-ñoan vaø A-chai, ñeán Gieâ-ru-sa-lem, vaø vaøi naêm sau ñoù, thì ñeán Roâ-ma.

Chính xaùc hôn, Phao-loâ ñaõ ñi qua ma-xeâ-ñoan vaø A-chai, roài trôû laïi Ma-xeâ-ñoan moät laàn nöõa, voøng quanh bôø bieån Aegean, roài oâng ñaõ ñi xuoáng vuøng bôø bieån Aegean cuûa Tieåu- AÙ. Trong suoát cuoäc haønh trình ñoù, oâng ñaõ döøng taïi thaønh phoá Mi-leâ, ñaõ môøi caùc tröôûng laõo cuûa Hoäi thaùnh ôû gaàn thaønh EÂ-pheâ-soâ, vaø giaûng baøi gaûing chia tay vôùi hoï trong ñoù oâng coù noùi:

Kìa, nay bò Ñöùc Thaùnh Linh raøng buoäc, toâi ñi ñeán thaønh Gieâ-ru-sa-lem, chaúng bieát ñieàu chi seõ xaûy ñeán cho toâi ôû ñoù; duy Ñöùc Thaùnh Linh ñaõ baûo tröôùc cho toâi raèng töø thaønh naày sang thaønh khaùc daây xích vaø hoaïn naïn ñöông ñôïi toâi ñoù (Coâng-vuï 20:22-23).

Phao-loâ ñaõ cho bieát oâng “bò Thaùnh Linh raøng buoäc,” coù nghóa laø oâng ñaõ coù söï xaùc quyeát trong taâm linh cuûa oâng ñang daãn daét oâng ñeán Gieâ-ru-sa-lem. OÂng khoâng coù moät böùc tranh troïn veïn lieân quan ñeán nhöõng gì seõ xaûy ra khi oâng ñeán Gieâ-ru-sa-lem, nhöng oâng ñaõ cho bieát raèng moãi moät thaønh phoá oâng döøng laïi trong haønh trình cuûa oâng, thì Ñöùc Thaùnh Linh ñaõ baùo tröôùc cho oâng bieát laø daây xích vaø hoaïn naïn ñöông ñôïi oâng ôû ñoù. Ñöùc Thaùnh Linh ñaõ baùo tröôùc nhöõng daây xích vaø hoaïn naïn ñang ñôïi oâng ôû thaønh Gieâ-ru-sa-lem nhö theá naøo?

Hai Ví Duï (Two Examples)

Trong Coâng-vuï chöông hai moát, chuùng ta thaáy hai söï vieäc ñöôïc laïi ôû ñaây traû lôøi cho caâu hoûi ñoù. Ví duï thöù nhaát laø khi Phao-loâ caäp beán caûng Ñòa Trung Haûi cuûa thaønh phoá Ty-rô:

Chuùng ta ñi tìm ñöôïc caùc moân ñoà roài, beøn ôû laïi vôùi hoï baûy ngaøy. Caùc moân ñoà chòu Ñöùc Thaùnh Linh caûm ñoäng, daën Phao-loâ chôù leân thaønh Gieâ-ru-sa-lem (Coâng-vuï 21:4).

Vì caâu Kinh-thaùnh naày, moät soá nhaø giaûi-kinh ñaõ keát luaän raèng Phao-loâ ñaõ khoâng vaâng lôøi Chuùa baèng vieäc cöù tieáp tuïc ñi theo yù rieâng cuûa mình leân Gieâ-ru-sa-lem. Tuy nhieân, caên cöù vaøo phaàn thoâng tin coøn laïi ñaõ cung caáp cho chuùng ta trong saùch Coäng-vuï, chuùng ta khoâng theå coù keát luaän ñuùng ñöôïc. Ñieàu naày seõ roõ raøng hôn khi chuùng ta ñi töøng böôùc trong caâu chuyeän naày.

Hieån nhieân caùc moân ñoà ôû thaønh Ty-rô nhaïy beùn vôùi Thaùnh Linh vaø nhaän bieát raèng nan ñeà ñöông ñôïi Phao-loâ taïi thaønh Gieâ-ru-sa-lem. Roài thì hoï coá gaéng thuyeát phuïc Phao-loâ ñöøng ñi. Baûn dòch taân-öôùc cuûa William xaùc nhaän ñieàu naày, khi dòch cuøng moät caâu Kinh-thaùnh: “Vì nhöõng ñieàu aán töôïng cuûa Ñöùc Thaùnh Linh tieáp tuïc caûnh baùo Phao-loâ ñöøng ñi Gieâ-ru-sa-lem”.

Tuy nhieân, caùc moân ñoà thaønh Ty-rô thuyeát phuïc ñöôïc bôûi vì Phao-loâ tieáp tuïc haønh trình cuûa mình höôùng veà Gieâ-ru-sa-lem cho duø caùc moân ñoà ñaõ caûnh baùo oâng.

Ñieàu naày daïy chuùng ta raèng chuùng ta phaûi thaän troïng ñöøng theâm vaøo nhöõng lôøi giaûi thích rieâng cuûa chuùng ta vaøo nhöõng vaøo nhöõng khaûi töôïng maø chuùng ta nhaän laõnh trong taâm linh cuûa chuùng ta. Phao-loâ bieát raát roõ khoù khaên ñöông ñôïi oâng ôû Gieâ-ru-sa-lem, nhöng oâng cuõng bieát ñoù laø yù muoán cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi cho oâng ñeå ñi haønh trình ñoù duø cho coù nhö theá naøo ñi chaêng nöõa. Neáu Ñöùc Chuùa Trôøi baøy toû cho chuùng ta ñieàu gì bôûi Ñöùc Thaùnh Linh Ngaøi, thì ñieàu khoâng coù nghóa nhaát thieát chuùng ta phaûi ñi hoaëc noùi ñieàu ñoù, vaø chuùng ta cuõng phaûi caån thaän ñöøng theâm söï giaûi thích theo yù rieâng cuûa mình vaøo nhöõng gì Kinh-thaùnh ñaõ baøy toû.

Döøng laïi Taïi Seâ-sa-reâ (Caesarea Stop Over)

Chaëng döøng chaân tieáp theo trong haønh trình cuûa Phao-loâ la taïi caûng Seâ-ra-reâ:

Chuùng ta ôû ñoù ñaõ maáy ngaøy, coù moät ngöôøi tieân tri teân laø A-ga-buùt ôû xöù Giu-ñeâ xuoáng. Ngöôøi ñeán thaêm chuùng ta, roài laáy daây löng cuûa Phao-loâ troùi chaân tay mình, maø noùi raèng: “Naày laø lôøi Ñöùc Thaùnh Linh phaùn: Taïi thaønh Gieâ-ru-sa-lem, daân Giu-ña seõ troùi ngöôøi coù daây löng naày nhö vaäy, maø noäp trong tay ngöôøi ngoaïi ñaïo” (Coâng-vuï 21:10-11).

Taïi ñaây moät ví duï nöõa veà Ñöùc Thaùnh Linh ñaõ noùi tröôùc cho Phao-loâ laø “daây xích vaø haïon naïn” ñöông ñôïi oâng taïi thaønh Gieâ-ru-sa-lem. Nhöng chuù yù thaáy raèng A-ga-buùt ñaõ khoâng noùi: ‘Vì vaäy, Chuùa phaùn, “Ñöøng ñi Gieâ-ru-sa-lem!’” Khoâng, Ñöùc Chuùa Trôøi ñang daãn daét Phao-loâ ñeán Gieâ-ru-sa-lem vaø Ngaøi ñaõ chæ ñôn giaûn chuaån bò Phao-loâ baèng lôøi tieân tri cuûa A-ga-buùt noùi veà söï hoaïn naïn ñöông ñôïi oâng ôû ñoù. Cuõng chuù yù thaáy lôøi tieân tri cuûa A-ga-buùt chæ xaùc chöùng laïi nhöõng gì Phao-loâ ñaõ bieát trong taâm linh cuûa mình nhieàu thaùng tröôùc ñoù. Chuùng ta ñöøng neân bao giôø ñeå nhöõng lôøi tieân tri daãn daét chuùng ta. Neáu nhöõng lôøi tieân tri khoâng xaùc chöùng ñöôïc nhöõng gì chuùng ta ñaõ bieát, thì chuùng ta khoâng neân böôùc theo lôøi tieân tri ñoù.

Lôøi tieân tri cuûa A-ga-buùt laø nhöõng gì chuùng ta coù theå coi nhö laø “söï höôùng daãn ñaëc bieät,” bôûi vì lôøi ñoù vöôït quaù söï caûm thuùc beân trong vaøo taän taâm linh cuûa Phao-loâ. Khi Ñöùc Chuùa Trôøi ban cho chuùng ta “söï höôùng daãn ñaëc bieät,” nhö khaûi töôïng hoaëc nghe tieáng phaùn coù theå nghe ñöôïc, thöôøng laø vì Ñöùc Chuùa Trôøi cho chuùng ta bieát con ñöôøng hieän taïi cuûa chuùng ta seõ khoâng deã chòu cho laém. Chuùng ta seõ caàn söï ñaûm baûo chaén chaén maø söï höôùng daãn ñaëc bieät naày ñem ñeán cho chuùng ta. Trong tröôøng hôïp cuûa Phao-loâ, oâng saép söûa bò ñaùm ñoâng gieát gaàn cheát vaø ôû tuø vaøi naêm tröôùc khi haønh trình ñeán Roâ-ma nhö laø moät phaïm nhaân. Tuy nhieân, vì nhöõng söï höôùng daãn ñaëc bieät maø oâng nhaän ñöôïc, oâng coù theå giöõ ñöôïc söï bình an troïn veïn vöôït qua taát caû nhöõng hoaøn caûnh ñoù, bieát raèng keát thuùc seõ toát ñeïp.

Neáu baïn khoâng nhaän ñöôïc söï höôùng daãn ñaëc bieät thì baïn khoâng neân baän taâm vì ñieàu ñoù. Neáu baïn caàn söï höôùng daãn naày, thì Ñöùc Chuùa Trôøi chaéc seõ ban cho baïn. Tuy nhieân, chuùng ta neân luoân nhaïy beùn vaø ñöôïc daãn daét bôûi nhaân chöùng beân trong loøng.

Trong Xieàng Xích Vaø Trong YÙ Muoán Cuûa Chuùa

(In Chains and in God’s Will)

Khi Phao-loâ ñeán Gieâ-ru-sa-lem, thì oâng bò baét giöõ vaø toáng giam. Moät laàn nöõa oâng ta laïi nhaän ñöôïc moät soá höôùng daãn ñaëc bieät trong khaûi töôïng cuûa Chuùa Gieâ-su:

Qua ñeâm sau, Chuùa hieän ñeán cuøng ngöôøi maø phaùn raèng: “Haõy giuïc loøng maïnh meõ, ngöôi ñaõ laøm chöùng cho ta taïi thaønh Gieâ-ru-sa-lem theå naøo, thì cuõng phaûi laøm chöùng cho ta taïi thaønh Roâ-ma theå aáy” (Coâng-vuï 23:11).

Chuù yù Chuùa Gieâ-su ñaõ khoâng noùi, “Naày Phao-loâ, ngöôi ñöông laøm gì ôû ñaây? Ta ñaõ caûnh baùo ngöôi ñöøng ñeán Gieâ-ru-sa-lem cô maø!” Khoâng Chuùa Gieâ-su thöïc söï ñaõ xaùc chöùng söï daãn daét maø Phao-loâ ñaõ nhaän trong taâm linh cuûa oâng töø nhieàu thaùng tröôùc ñoù. Phao-loâ ñang ôû ngay giöõa muïc ñích cuûa Ñöùc chuùa Trôøi ôû taïi Gieâ-ru-sa-lem ñeå laøm chöùng cho Chuùa Gieâ-su. Cuoái cuøng thì oâng cuõng ñaõ rao giaûng Chuùa Gieâ-su laïi Roâ-ma.

Chuùng ta phaûi nhôù raèng moät phaàn keâu goïi cuûa Chuùa ban ñaàu cuûa Phao-loâ laø khoâng nhöõng laøm chöùng tröôùc ngöôøi Do-thaùi vaø daân ngoaïi maø coøn tröôùc maët caùc vua (Coâng-vuï 9:15). Trong haønh trình ôû tuø cuûa Phao-loâ ôû Gieâ-ru-sa-lem vaø sau naày ôû Seâ-sa-reâ, thì oâng ta ñaõ ñöôïc ban cho caùc cô hoäi ñeå laøm chöùng cho Toång ñoác Pheâ-lít, Toång Ñoác Boát-tiu Pheâ-tu vaø vua AÏt-ríp-ba, ngöôøi “thieáu chuùt nöõa” (Coâng-vuï 26:28) ñaõ tin Chuùa Gieâ-su. Cuoái cuøng thì Phao-loâ ñöôïc ñöa ñeán Roâ-ma ñeå laøm chöùng tröôùc chính Hoaøng Ñeá Neâ-roâ.

Treân Ñöôøng Ñi Gaëp Neâ-roâ (On the Way to See Nero)

Ñang treân taøu ñöa oâng ta ñeán I-ta-ly, thì moät laàn nöõa, Phao-loâ ñaõ nhaän söï höôùng daãn cuûa Chuùa baèng söï nhaïy beùn vôùi taâm linh cuûa mình. Khi thuyeàn tröôûng vaø chuû taøu ñang coá gaéng ñònh ñaäu ôû caûng maø hoï neân truù ñoâng taïi ñaûo Cô-reát, Phao-loâ ñaõ nhaän khaûi töôïng:

Traûi laâu ngaøy, taøu chaïy phaûi nguy hieåm (vì kyø Kieâng aên ñaõ qua roài), Phao-loâ baûo tröôùc cho nhöõng ngöôøi trong taøu, raèng: Toâi thaáy söï vöôït bieån naày chaéc seõ phaûi nguy hieåm vaø hö haïi, chaúng nhöõng cho haøng hoùa vaø chieác taøu maø thoâi, laïi ñeán thaân chuùng ta nöõa (Coâng-vuï 27:9-10).

Phao-loâ ñaõ nhaän thaáy nhöõng gì saép xaûy ra. Hieån nhieân söï nhaän bieát cuûa oâng laø söï caûm nhaän ñöôïc Ñöùc Thaùnh Linh ban cho.

Ruûi thay, thuyeàn tröôûng khoâng nghe theo Phao-loâ vaø ñaõ raùng söùc ñeán moät beán caûng khaùc. Keât quaû laø con taøu gaëp baõo lôùn trong hai tuaàn. Tình theá quaù nguy hieåm ñeán noãi thuûy thuû ñoaøn phaûi vöùt taát caû haøng hoùa xuoáng bieån vaøo ngaøy thöù hai, vaø thaäm chí vaøo ngaøy thöù ba hoï vöùt heát haønh lyù cuûa hoï xuoáng bieån. Sau ñoù, Phao-loâ ñaõ nhaän theâm söï höôùng daãn:

Trong maáy ngaøy, maët trôøi chaúng coù, ngoâi sao cuõng khoâng, maø baõo thì vaãn thoåi aøo aøo luoân, ñeán noãi chuùng ta chaúng coøn troâng caäy ñöôïc cöùu nöõa. Vì hoï khoâng aên ñaõ laâu, neân Phao-loâ ñöùng daäy giöõa ñaùm hoï, maø noùi raèng: “Hôõi baïn höõu ta, chôù chi böõa tröôùc tin lôøi ta maø chaúng dôøi khoûi ñaûo Cô-reát, thì chuùng ta ñaõ chaúng maéc côn nguy hieåm vaø toån haïi naày. Nhöng baây giôø, ta khuyeân caùc ngöôi haõy vöõng loøng; trong caùc ngöôi chaúng maát ai heát, chæ maát chieác taøu maø thoâi. Vì ñeâm nay, moät thieân söù cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi, laø Ñaáng ta thuoäc veà vaø haàu vieäc, coù hieän ñeán cuøng ta maø phaùn raèng: ‘Hôõi Phao-loâ, ñöøng sôï chi heát; ngöôi phaûi öùng haàu tröôùc maët Seâ-sa; vaø naày, Ñöùc Chuùa Trôøi ñaõ ban cho ngöôi heát thaûy nhöõng keû cuøng ñi bieån vôùi ngöôi’. Vaäy, hôõi caùc oâng, haõy vöõng loøng, vì ta coù loøng tin caäy Ñöùc Chuùa Trôøi raèng seõ xaûy ra nhö lôøi Ngaøi ñaõ phaùn vaäy; nhöng chuùng ta chaéc seõ bò taáp leân moät hoøn ñaûo naøo. Ñaõ ñeán ñeâm thöù möôøi boán maø chuùng ta cöù troâi noåi treân bieån A-ñôø-ria-tích, luùc nöûa ñeâm, caùc baïn taøu ngôø ñang ñeán gaàn moät ñaát naøo” (Coâng-vuï 27:20-26).

Toâi nghó ñaây laø ñieàu hieån nhieân taïi sao Ñöùc Chuùa Trôøi ñaõ ban cho Phao-loâ nhieàu “söï höôùng daãn ñaëc bieät” vì côù hoaøn caûnh hieän taïi cuûa oâng thaät cam go. Ngoaøi söï thöû thaùch ñoù, Phao-loâ sôùm gaëp phaûi tai naïn chìm taøu. Khoâng laâu sau ñoù, oâng seõ bò raén caén (Coâng-vuï 27:41-28:5). Thaät toát khi coù moät thieân söù cho baïn bieát tröôùc moïi chuyeän seõ oån thoâi!

Moät Vaøi Lôøi Khuyeân Thöïc Teá (Some Pratical Advice)

Haõy baét ñaàu xem xeùt caån thaän trong trong taâm linh cuûa baïn veà nhöõng söï nhaän bieát vaø caûm thuùc maø ñoù laø nhöõng söï daãn daét cuûa Ñöùc Thaùnh Linh. Coù theå baïn seõ phaïm moät soá loãi laàm luùc ban ñaàu cho raèng Ñöùc Thaùnh Linh ñang daãn daét baïn trong khi Ngaøi khoâng daãn daét baïn, nhöng ñoù laø chuyeän thöôøng tình. Ñöøng quaù naûn loøng; Chæ haõy kieân nhaãn vôùi ñieàu aáy.

Ñieàu naày cuõng giuùp chuùng ta daønh thôøi gian ôû moät nôi yeân laëng, caàu nguyeän baèng tieáng laï vaø ñoïc Kinh-thaùnh. Khi chuùng ta caàu nguyeän trong tieáng môùi, thì taâm linh cuûa chuùng ta caàu nguyeän, vaø khi chuùng ta coù khuynh höôùng töï nhieân nhaïy beùn hôn vôùi taâm linh cuûa chuùng ta. Baèng caùch ñoïc vaø suy ngaãm Lôøi Chuùa, thì chuùng ta cuõng trôû neân nhaïy beùn hôn vôùi thaâm linh cuûa chuùng ta vì Lôøi Chuùa laø thöùc aên thuoäc linh.

Khi Ñöùc chuùa Trôøi daãn daét baïn theo moät höôùng naøo ñaáy, thì söï daãn daét cuûa Ngaøi seõ khoâng giaûm bôùt ñi. Ñieàu ñoù coù nghóa laø baïn neân tieáp tuïc caàu nguyeän cho nhöõng quyeát ñònh quan troïng vaøo moät soá thôøi ñieåm naøo ñoù ñeå bieát chaéc laø Chuùa ñang daãn daét baïn chöù khoâng phaûi yù rieâng hoaëc caûm xuùc cuûa baïn daãn daét baïn. Neáu baïn khoâng coù söï bình an trong loøng khi baïn caàu nguyeän xin höôùng daãn naøo ñoù, thì ñöøng bao giôø ñi theo söï höôùng daãn ñoù cho ñeán khi baïn thöïc söï coù söï bình an.

Neáu baïn nhaän laõnh söï höôùng daãn ñaëc bieät, thì ñieàu ñoù toát thoâi, nhöng ñöøng coá “tin” ñeå thaáy ñöôïc khaûi töôïng hoaëc nghe tieáng phaùn coù theå nghe ñöôïc. Ñöùc Chuùa Trôøi khoâng höùa daãn daét chuùng ta baèng nhöõng caùch naày (Maëc daàu vaøo nhöõng thôøi ñieåm naøo ñoù Ngaøi laøm ñieàu naày theo yù muoán toái cao cuûa Ngaøi). Tuy nhieân, chuùng ta coù theå luoân tin caäy raèng Ngaøi daãn daét chuùng ta baèng nhaân chöùng beân trong loøng.

Cuoái cuøng, ñöøng theâm thaét vaøo nhöõng gì Chuùa ñaõ phaùn vôùi baïn. Ñöùc Chuùa Trôøi coù theå baøy toû cho baïn moät soá chöùc vuï maø Ngaøi ñaõ chuaån bò cho baïn trong töông lai, nhöng coù theå baïn nghó thôøi gian öùng nghieäm ñieàu ñoù chæ vaøi tuaàn maø thoâi nhöng coiù khi coù leõ laø maáy naêm. Toâi beát ñieàu naày töø kinh nghieäm cuûa rieâng mình. Ñöøng coù giaû ñònh. Phao-loâ bieát moät ít veà töông lai cuûa oâng ra sao nhöng oâng khoâng bieát heát moïi chuyeän, bôûi vì Ñöùc Chuùa Trôøi khoâng baøy toû cho oâng moïi ñieàu. Ngaøi muoán chuùng ta tieáp tuïc böô ùc ñi bôûi ñöùc tin luoân luoân.

Ang ebanghelyo ni Juan ay nagtatala ng ilang pangako ni Jesus tungkol sa papel ng Espiritu Santo sa buhay ng mga mananampalataya. Basahin natin ang ilan dito:

Dadalangin ako sa Ama, upang bigyan kayo ng isa pang Tagapagtanggol na magiging kasama ninyo magpakailanman. Siya ang Espiritu ng katotohanan, na hindi matanggap ng sanlibutan sapagka’t siya ay hindi nakikita ni nakikilala ng sanlibutan. Nguni’t nakikilala ninyo siya, sapagka’t siya’y nasa inyo at siya’y mananatili sa inyo (Jn. 14:16-17).

Nguni’t ang Tagapagtanggol, ang Espiritu Santo na isusugo ng Ama sa pangalan ko, ang siyang magtuturo sa inyo ng lahat ng bagay at magpapaalala ng lahat ng sinabi ko sa iyo (Jn. 14:26).

Subali’t dapat ninyong malaman ang katotohanan. Ang pag-alis ko’y sa ikabubuti ninyo, sapagka’t hindi paparito sa inyo ang Tagapagtanggol kung hindi ako aalis. Nguni’t kung wala na ako, isusugo ko siya sa inyo….Marami pa akong sasabihin sa inyo subali’t hindi pa ninyo kayang unawain ngayon. Nguni’t pagdating ng Espiritu ng katotohanan, papatnubayan Niya kayo sa lahat ng katotohanang galing sa Diyos. Sapagka’t ang sasabihin Niya ay hindi mula sa kanyang sarili, kundi ang Kanyang narinig; at ipahahayag Niya sa inyo ang mga mangyayari sa hinaharap. Pararangalan Niya ako sapagka’t tatanggapin ng Espiritu mula sa akin ang ipahahayag Niya sa inyo. Ang lahat ng sa Ama ay sa Akin, kaya Ko sinabing tatanggapin ng Espiritu ang mula sa Akin at ipahahayag Niya ito sa inyo (Jn. 16:7, 12-15).

Ipinangako ni Jesus sa kanyang mga alagad na mananahan sa kanila ang Espiritu Santo. Tutulungan din Niya sila, tuturuan, at babantayan at ipakikita ang mga mangyayari sa hinaharap. Bilang mga alagad ni Cristo ngayon, wala tayong dahilan upang ipagpalagay na hindi iyon gagawin ng Espiritu para sa atin.

Kamangha-manghang sinabi ni Jesus sa Kanyang mga alagad na naaayon sa kanila kaya Siya aalis, kung hindi, hindi darating ang Espiritu Santo! Ipinakita niyan sa kanila na ang kanilang samahan sa Espiritu Santo ay magiging malapit din na tulad ng parang nariyan si Jesus na kasama nila sa lahat ng panahon. Kung hindi, hindi naaayon sa kanila na makakasama nila ang Banal na Espritu sa halip na si Jesus. Sa pamamagitan ng Espiritu Santo, lagi nating kasama si Jesus at nananahan Siya sa atin.

Sa anong mga paraan natin aasahahang akayin tayo ng Espiritu?

Ang Kanyang mismong pangalan, Banal na Espiritu, ay nagpapakita na ang Kanyang pangunahing papel sa pag-akay sa atin ay upang maging banal at masunurin sa Diyos. Kaya lahat ng patungkol sa kabanalan at ang pagganap sa kalooban ng Diyos sa lupa ay nasa lupain ng pagkalinga ng Espiritu Santo. Aakayin tayo upang sumunod lahat ng pangkalahatang utos pati na ang mga ispesipikong utos ni Cristo patungkol sa pambihirang ministeryo kung saan tayo tinawag ng Diyos. Kaya kung gusto mong paakay sa Espiritu tungkol sa iyong ispesipikong ministeryo, kailangan mo ring paakay sa Espiritu sa pangkalahatang kabanalan. Hindi mo maaangkin ang isa na wala ang isa pa. Napakaraming mga ministro ang naghahangad na paakay sa mga maningning na gawain at himala ng dakilang ministeryo, nguni’t ayaw maabala sa “higit na maliliit” na aspekto ng pangkalahatang kabanalan. Malaking kamalian iyan. Paano inakay ni Jesus ang kanyang mga alagad? Unang-una sa pagbibigay sa kanila ng pangkalahatang instruksiyon sa kabanalan. Ang mga ispesipikong pag-aakay Niya para sa kanilang ministeryal na tungkulin ay bihira kung tutuusin. Gayundin sa Espiritu Santong nananahan sa atin. Kaya kung gusto mong paakay sa Espiritu Santo, kailangan mo munang sundin ang Kanyang pag-aakay upang maging banal.

Isinulat ng apostol Pablo, “ Ang lahat ng pinapatnubayan ng espiritu ng Diyos ay mga anak ng Diyos” (Ro. 8:14). Ang pagpapaakay natin sa Espiritu ang nagiging tanda na kabilang tayo sa mga anak ng Diyos. Kung gayon lahat ng anak ng Diyos ay inaakay ng Espiritu. Siyempre, nasa sa atin bilang malayang ahente ng asal, kung susundin natin ang pag-akay ng Espiritu.

Dahil sa lahat nang ito, walang Cristiano ang talagang kailangang maturuan kung paano akayin ng Espiritu Santo, dahil inaakay na ng Espiritu Santo ang bawa’t Cristiano. Sa kabilang dako, sinusubukan ni Satanas na ilihis ang mga anak ng Diyos, at taglay pa rin natin ang lumang kalikasan ng laman na nagtatangkaang akayin tayo kontra sa kalooban ng Diyos. Kaya kailangan ng mga mananampalataya upang pag-aralang limiin ang pag-akay ng Espiritu bukod sa iba pang mga pag-akay. Iyan ay isang prosesong patungo sa landas ng pag-unlad. Nguni’t ang batayang katotohanan ay ito: Lagi tayong aakayin ng Espiritu na naaayon sa Salita ng Diyos, at lagi Niya tayong aakayin upang gawin ang nararapat at kagiliw-giliw sa Diyos, kung ano ang magbibigay sa Kanya ng papuri (tingnan ang Jn. 16:14).

Ang Tinig ng Espiritu Santo (The Voice of the Holy Spirit)

Bagama’t sinasabi ng Biblia na kung minsan ay aakayin tayo ng Espiritu Santo sa kagila-gilalas na paraan, tulad ng mga pangitain, paghahayag ng mensaheng mula sa Diyos, o ang naririnig na tinig ng Diyos, ang higit na karaniwang paraan ng pakikipag-ugnayan ng Espiritu Santo sa ating mga espiritu ay sa pamamagitan ng mga “impresyon.” Ibig sabihin, kung nais ng Espiritung gumawa tayo ng isang bagay, “kukulitin” Niya tayo—sa ating espiritu—at mararamdaman natin ang pag-akay upang sumunod sa isang tanging direksiyon.

Matatawag natin ang tinig ng ating espiritu na “konsensya.” Alam ng lahat ng Cristiano kung ano ang tunog ng kanilang konsensya. Kung natutukso tayong magkasala, hindi natin maririnig ang malakas na boses sa ating kalooban at nagsasabing, “Huwag kang susuko sa tuksong iyan.” Bagkus, mararamdaman ang natin ang isang bagay sa ating katauhan na nilalabanan ang tukso. Ay kung talagang susuko tayo sa tukso, pagkatapos magkasala, hindi natin maririnig ang malakas na boses na nagsasabing, “Nagkasala ka! Nagkasala ka!” simpleng nararamdaman natin ang pag-uusig sa ating kalooban, inaakay na tayo upang magsisi at ikumpisal ang ating kasalanan.

Gayundin tuturuan tayo ng Espiritu at aakayin tayo sa pangkalahatang katotohanan at pagkakaintindi. Tuturuan Niya tayo sa pamamagitan ng pagbibigay ng dagliang pahayag (laging naaayon sa Biblia) sa ating kalooban. Ang mga pahayag na iyon ay maaaring gumugol ng sampung sandali upang ikuwento sa iba, nguni’t maaaring dalhin sila sa atin ng Espiritu Santo sa loob lamang ng ilang Segundo.

Ganyan din ang pag-akay ng Espiritu Santo sa mga gawain sa ministeryo. Kailangan lang nating gumawa ng mulat na pagsisikap upang maging sensitibo sa mga panloob na pag-akay at impresyon, at dahan-dahan tayong matututong (sa pamamagitan ng pagsubok at pagkakamali) sumunod sa Espiritu tungkol sa mga bagay ukol sa ministeryo. Kapag pinayagan natin ang ating mga isip (ang rasyunal o hindi rasyunal na pag-iisip) na pumigil sa ating mga puso (kung saan tayo inaakay ng Espiritu), malalaman nating nagkakamali tayo ukol sa kalooban ng Diyos.

Kung Paano Inakay ng Espiritu si Jesus (How the Spirit Led Jesus)

Si Jesus ay inakay ng Espiritu Santo sa pamamagitan ng panloob na mga impresyon. Halimbawa, inilalarawan ng ebanghelyo ni Marcos ang talagang nangyari pagkabautismo ni Jesus Espiritu Santo sunod sa bautismo sa Kanya ni Juan:

Pagkatapos, sa kapangyarihan ng espiritu, si Jesus ay pumunta sa ilang (Mc. 1:12, idinagdag ang pagdidiin).

Hindi narinig ni Jesus ang malakas na boses o pangitain na nag-akay sa Kanya sa ilang—simpleng isinulong Siya upang pumunta. Ganyan ang karaniwang pag-akay ng Espiritu Santo sa atin. Mararamdaman natin ang paghila, ang pag-akay, ang pananalig, sa ating kalooban upang gumawa ng tanging bagay.

Nang sinabi ni Jesus sa paralisadong lalaking ibinaba sa bubong na napatawad na ang kanyang mga kasalanan, alam ni Jesus na ipinagpapalagay ng mga tagapagturo ng kautusan na naroon na Siya ay naglalapastangan. Paano Niya nalaman ang kanilang iniisip? Mababasa natin sa ebanghelyo ni Marcos:

Alam ni Jesus ang kanilang iniisip kaya’t sinabi Niya agad, “Bakit kayo nag-iisip nang ganyan?” (Mc. 2:8, idinagdag ang pagdidiin).

Naramdaman ni Jesus sa Kanyang espiritu kung ano ang kanilang iniisip. Kung sensitibo tayo sa ating mga espiritu, malalaman din natin kung paano sagutin ang mga lumalaban sa gawain ng Diyos.

Ang Pag-akay ng Espiritu sa Ministeryo ni Pablo (The Spirit’s Leading in the Ministry of Paul)

Pagkatapos ng humigit-kumulang na dalawampung taong paninilbihan sa ministeryo, ganap nang natutuhan ni apostol Pablo kung paano sundin ang pag-akay ng Banal na Espirity. To some degree, ipinakita ng Espiritu sa kanya ang “mga mangyayari” kaalinsabay ng susunod niyang ministeryo. Halimbawa, habang tinatapos ni Pablo ang kanyang ministeryo sa Efeso, may kaunti siyang palagay sa landas na susundin ng kanyang buhay at ministeryo sa susunod na tatlong taon:

Pagkatapos ng mga pangyayaring ito, sa patnubay ng Espiritu, nagpasya si Pablo na maglakbay sa Macedonia at Acaya papuntang Jerusalem. “Kailangan ko ring pumunta sa Roma pagkagaling sa Jerusalem,” sabi niya (Gw.19:21).

Pansinin na hindi binalak ni Pablo ang intensyong tatahaking direksiyon sa kanyang isip kundi sa kanyang espiritu. Ipinapakita niyan na inaakay siya ng Espiritu Santo sa kanyang espiritu upang pumunta muna sa Macedonia at Acaya (kapwa nasa Grecia sa modernong panahon), at saka sa Jerusalem, at panghuli, sa Roma. At iyan ang tunay na landas na sinunod niya. Kung may mapa ka sa iyong Biblia na nagpapakita ng ikatlong misyunerong paglalakbay ni Pablo at ang paglalakbay niya sa Roma, masusundan mo ang kanyang landas mula sa Efeso (kung saan niya binalak ang kanyang ruta sa kanyang espiritu) sa pamamagitan ng Macedonia at Acaya, patungong Jerusalem, at makaraan ang maraming taon, sa Roma.

Higit na eksakto, naglakbay si Pablo sa Mileto, sa pamamagitan ng Macedonia at Acaya, pagkatapos bumalik uli siya sa Macedonia, inikot ang Dagat ng Aegean, at saka naglakbay pababa sa baybayin ng Aegean ng Asya Menor. Sa paglalakbay na iyon huminto siya sa lunsod ng Mileto, tinawag ang mga pinuno ng iglesia ng kalapit na Efeso, at nagsalita ng pahayag na pamamaalam sa kanila na sinabing:

Ngayon, bilang pagsunod sa Espiritu Santo, ako’y pupunta sa Jerusalem at hindi ko alam kung ano ang mangyayari sa akin doon. Ang tanging nalalaman ko ay ito: sa bawa’t bayang dinaanan ko, ipinapahayag sa akin ng Espiritu Santo na ang naghihintay sa akin ay pagkabilanggo at kapighatian (Gw. 20:22-23, idinagdag ang pagdidiin).

Sinabi ni Pablo na “nagapos siya sa espiritu,” ibig sabihin nagkaroon siya ng pananalig sa kanyang espiritu na umaakay sa kanya sa Jerusalem. Wala siyang ganap na larawan kung ano ang mangyayari pagdating niya sa Jerusalem, nguni’t inihayag niya na bawa’t lunsod na hinintuan niya sa kanyang paglalakbay, ipinahayag ng Espiritu Santo na pagkabilanggo at kapighatian ang naghihintay sa kanya doon. Paano “ipinahayag ng Espiritu Santo” ang naghihintay na pagkabilanggo at kapighatian sa Jerusalem?

Dalawang Halimbawa (Two Examples)

Sa ikadalawampu’t isang kabanata ng Mga Gawa, makikita natin ang dalawang nakatalang insidente na sasagot sa tanong na iyan. Ang unang halimbawa ay nang dumating si Pablo sa Mediteraneong daungang lunsod ng Tiro:

Hinanap namin ang mga alagad na naroon at nakituloy kami sa loob ng pitong araw. Sa patnubay ng Espiritu, sinabi nila kay Pablo na huwag pumunta sa Jerusalem (Gw. 21:4).

Dahil sa isaang bersong ito, ipinagpapalagay ng ilang komentarista na sinuway ni Pablo ang Diyos sa pagtuloy sa Jerusalem. Nguni’t sa patnubay ng nakapaligid na impormasyong ibinigay sa atin sa libro ng Mga Gawa, hindi tamang gawin natin ang konklusyong iyan. Magiging malinaw ito sa pagpapatuloy ng kuwento.

Malinaw na ang mga alagad sa Tiro ay espiritwal na sensitibo at naisip ang kaguluhang naghihintay kay Pablo sa Jerusalem. Sumunod ay sinubukan nilang kumbinsihin siyang huwag tumuloy. Ang salin ni William sa Bagong Tipan ang nagpapatunay dito, dahil isinasalin niya ang parehong berso na ganito: “Dahil sa mga impresyong ibinigay ng Espiritu, tuluy-tuloy nilang pinayuhan si Pablo na huwag pumunta sa Jerusalem.”

Nguni’t hindi nagtagumpay ang mga alagad sa Tiro, dahil tumuloy din si Pablo sa paglalakbay sa Jerusalem sa kabila ng kanilang babala.

Itinuturo nito sa atin na kailangan nating maging lubhang maingat na hindi idagdag ang sarili nating interpretasyon sa mga pahayag na natatanggap natin sa ating mga espiritu. Lubhang nalalaman ni Pablo na kaguluhan ang naghihintay sa kanya sa Jerusalem, nguni’t alam din niya na kalooban ng Diyos na maglakbay siya doon kahit ganoon ang mangyayari. Kung may ibubunyag ang Diyos sa atin sa pamamagitan ng Espiritu Santo, hindi iyan nangangahulugang ipagsabi natin, at kailangan din nating maging maingat na hindi idagdag ang sarili nating interpretasyon sa ibinunyag ng Espiritu.

Pagtigil sa Cesaria (Caesarea Stop Over)

Ang susunod na hintuan sa paglalakbay ni Pablo sa Jerusalem ay ang daungan sa Caesaria:

Makalipas ang ilang araw, dumating mula sa Judea ang isang propetang ang pangala’y Agabo. Pinuntahan niya kami, kinuha ang pamigkis ni Pablo at ginapos ang sariling paa at kamay. Sabi niya, “Ito ang sabi ng Espiritu Santo, ‘Ganito gagapusin ng mga Judio sa Jerusalem ang may-ari ng pamigkis na ito, at siya’y ibibigay sa kamay ng mga Hentil’” (Gw. 21:10-11).

Narito ang isa pang halimbawa ng paghahayag ng Espiritu Santo kay Pablo na “mga pagkabilanggo at kapighatian” ang naghihintay sa kanya sa Jerusalem. Nguni’t pansinin na hindi sinabi ni Agabo na “Kung gayon, sinabi ng Panginoon, ‘Huwag kang pumunta sa Jerusalem!’” Hindi, inaakay ng Diyos si Pablo sa Jerusalem at simpleng inihahanda Niya ito sa pamamagitan ng mensahe mula sa Diyos ni Agabo tungkol sa mga kaguluhang daratnan niya doon. Pansinin rin na pinatotohanan laman ng mensahe ni Agabo ang ilang buwan nang alam ni Pablo sa kanyang espiritu. Kailanman ay hindi tayo dapat paakay sa propesiya. Kung hindi pinapatotohanan ng propesiya ang alam na natin, huwag natin itong susundin.

Ang propesiya ni Agabo ay ang maituturing nating “kagila-gilalas na pamamatnubay,” dahil inigpawan nito ang panloob lamang na impresyon sa espiritu ni Pablo. Kapag nagkakaloob ang Diyos ng “kagila-gilalas na pamamatnubay,” tulad ng pangitain o pagdinig sa malakas na boses, ito’y karaniwang dahil alam ng Diyos na ang ating tatahakin ay hindi magiging madali. Kakailanganin natin ang karagdagang katiyakang idudulot ng kagila-gilalas na pamamatnubay. Sa kaso ni Pablo, muntik-muntikan na siyang mapatay ng makapal na tao at manatili sa bilangguan nang maraming taon bago siya maglakbay sa Roma bilang isang bilanggo. Nguni’t dahil sa natanggap niyang kagila-gilalas na pamamatnubay, mapapanatili niya ang ganap na kapayapaan sa gitna ng lahat ng iyon, dahil alam niyang kaaya-aya ang kalalabasan.

Kung hindi ka makakatanggap ng kagila-gilalas na pamamatnubay, hindi ka dapat mabahala dahil kung kailangan mo ito, titiyakin ng Diyos na makukuha mo. Nguni’t dapat tayong laging magsikap na maging sensitibo sa panloob na testigo at paaakay tayo dito.

Sa Pagkakagapos at sa Kalooban ng Diyos (In Chains and in God’s Will)

Nang dumating si Pablo sa Jerusalem, sinunggaban siya at ikinulong. Muli nakatanggap siya ng kagila-gilalas na pamamatnubay sa hugis ng isang pangitain ni Jesus:

Kinagabihan, nagpakita ang Panginoon kay Pablo at sinabi sa kanya, “Lakasan mo ang iyong loob! Nagpatotoo ka tungkol sa Akin dito sa Jerusalem; ganyan din ang gagawin mo sa Roma” (Gw. 23:11).

Pansinin na hindi sinabi ni Jesus, “Ngayon Pablo, ano ang ginagawa mo rito? Binalaan kitang huwag pumunta sa Jerusalem!” Hindi, sa katunayan ay pinatotohanan ni Jesus ang pag-akay na naramdaman ni Pablo sa kanyang espiritu ilang buwan na ang nakaraan. Nasa gitna ng layunin ng Diyos sa Jerusalem si Pablo upang tumestigo para kay Jesus. Sa kalaunan ay ipapahayag rin ni Pablo si Cristo sa Roma.

Kailangan nating isaisip na bahagi ng orihinal na tawag ni Pablo ay ang tumestigo hindi lamang sa harap ng mga Judio at Hentil kundi pati rin sa harap ng mga hari (tingnan ang Gw. 9:15). Sa gitna ng pagkakabilanggo ni Pablo sa Jerusalem at nang sumunod ay sa Cesarea, nabigyan siya ng pagkakataon upang tumestigo sa harap ni Gobernador Felix, Porcius Festus, at Haring King Agripa, na “muntik nang nahimok” (Acts 26:28) na maniwala kay Jesus. Sa katapusan ay ipinadala si Pablo sa Roma upang tumestigo sa harap mismo ng Romanong Emperador na si Nero.

Sa Daan Papunta kay Nero (On the Way to See Nero)

Habang nakasakay sa barko patungong Italia, muli ay nakatanggap si Pablo ng pamamatnubay ng Diyos sa pagiging sensitibo sa kanyang espiritu. Habang pinag-iisipan ng kapitan ng barko at piloto kung saan sila mananatili sa taglamig sa isla ng Creta, nakatanggap si Pablo ng isang pahayag:

Mahabang panahon na kaming naglalakbay. Mapanganib na ang magpatuloy dahil nakaraan na ang Araw ng Pag-aayuno, kaya’t pinagpayuhan sila ni Pablo. Sabi niya, “Mga ginoo, sa tingin ko’y mapanganib na ang maglakbay mula ngayon, at maaaring mapinsala ang mga kargamento at ang barko, at nanganganib pati ang buhay natin” (Gw. 27:9-10, idinagdag ang pagdidiin).

Naramdaman ni Pablo ang malapit nang mangyari. Malinaw na ang kanyang persepsyon ay sa pamamagitan ng impresyong ibinigay ng Espiritu.

Sa malas, hindi nakinig ang kapitan kay Pablo at tinangkang abutin ang kanlungan. Nagbunga ito ng pagkaipit ng barko sa malupit na bagyo sa loob ng dalawang linggo. Sa hirap ng sitwasyon, sa ikalawang araw ay pinagtatapon ng mga tripulante ang kargamento, at sa ikatlong araw itinapon na pati ang mga kagamitan sa dagat. Makalipas ang ilang sandali, nakatanggap si Pablo ng karagdagang pamamatnubay:

Matagal naming di nakita ang araw at mga bituin, at hindi rin humuhupa ang napakalakas na bagyo, kaya’t nawalan na kami ng pag-asang makakaligtas pa. Dahil matagal nang hindi kumakain ang mga nasa barko, tumayo si Pablo at nagsalita, “Mga kasama, kung nakinig lamang kayo sa akin at di tayo umalis sa Creto, hindi sana natin inabot ang ganio. Ito ngayon ang payo ko, lakasan ninyo ang inyong loob sapagka’t walang mamamatay isa man sa inyo! Kaya nga lamang, mawawasak ang barko. Nagpakita sa akin kagabi ang isang anghel ng Diyos, ang Diyos na sinasamba ko at pinaglilingkuran. Sinabi niya sa akin, ‘huwag kang matakot, Pablo! Dapat kang humarap sa Emperador. Alang-alang sa iyo’y ililigtas ng Diyos ang lahat ng mga kasama mong naglalakbay.’ Kaya tibayan ninyo ang inyong loob, mga kasama! Nananalig ako sa Diyos na mangyayari ang lahat ayon sa sinabi niya sa akin. Kaya lamang, mapapadpad tayo sa isang pulo” (Gw. 27:20-26).

Palagay ko’y malinaw kung bakit binigyan ng Diyos si Pablo ng higit na “kagila-gilalas na pamamatnubay” sa gitna ng kanyang kasalukuyang alanganing kalagayan. Sa kabila ng pahirap na iyon, haharapin ni Pablo ang suliranin ng pagkawasak ng barko. Pagkatapos niyon, matutuklaw siya ng makamandag na ahas (tingnan ang Gw. 27:41-28:5). Mainam ang masabihan ka ng anghel bago ang mga pangyayari na magiging OK ang lahat!

Ilang Payong Praktikal (Some Practical Advice)

Umpisahang tumingin sa iyong espiritu sa mga persepsyon at impresyong pag-aakay ng Espiritu Santo. Sa umpisa ay tiyak na magkakamali ka na inaakay ka ng Espiritu Santo nguni’t hindi, bagama’t karaniwan iyan. Huwag masiraan ng loob; ipagpatuloy mo lang.

Makakatulong din na gumugol ng panahon sa isang tahimik na lugar, nananalangin sa iba’t ibang wika, at pagbasa ng Biblia. Kapag nananalangin tayo sa iba’t ibang wika, ang nananalangin ay ang ating espiritu, at siyempre, magiging sensitibo tayo sa ating espiritu kung magkagayon. Sa pamamagitan ng pagbabasa at pagmumuni sa Salita ng Diyos, magiging higit rin tayong sensitibo sa ating espiritu dahil ang Salita ng Diyos ay pagkaing espiritwal.

Kapag inaakay ka ng Diyos sa isang tanging direksiyon, hindi mababawasan ang Kanyang pag-akay. Ibig sabihin niyan, dapat kang magpatuloy sa pananalangin tungkol sa mahahalagang pasya nang may katagalan upang matiyak na ang Diyos ang Siyang nag-aakay sa iyo at hindi ang sarili mong mga idea at emosyon. Kung wala kang kapayapaan sa iyong puso kapag nananalangin ka tungkol sa isang tanging direksiyon, huwag mong itutuloy iyan hangga’t hindi ka nagkakaroon ng kapayapaan. Kung inaakala mong nakatanggap ka ng kagila-gilalas na pamamatnubay, mahusay iyan, nguni’t huwag mong tangkaing “paniwalaan” na nakakita ka ng pangitain o nakarinig ng malakas na boses. Hindi ipinangako ng Diyos na akayin tayo sa ganoong paraan (bagama’t ginagawa Niya iyan minsan ayon sa Kanyang makapangyarihang kalooban). Subali’t maaari tayong laging magtiwala na aakayin Niya tayo sa pamamagitan ng panloob na saksi.

Bilang pagtatapos, huwag dagdagan ang sinabi ng Diyos sa iyo. Maaaring ibunyag ng Diyos ang isang ministeryong inihanda Niya sa iyo sa hinaharap, nguni’t maaari mong ipalagay na ang katuparan ay darating nang ilang linggo pero sa totoo ay ilang taon. Huwag magpalagay. Bahagyang nalaman ni Pablo ang kanyang hinaharap nguni’t hindi niya alam ang lahat, dahil hindi ibinunyag lahat ng Diyos. Nais ng Diyos na lagi tayong lumakad sa pananampalataya.

요한복음은 신자들의 삶속에서 성령님이 하시는 역할에 관한 예수님의 약속을 많이 기록하였다. 그 중 몇 가지를 읽어 보자.

내가 아버지께 구하겠으니 그가 또 다른 보혜사를 너희에게 주사 영원토록 너희와 함께 있게 하리니 그는 진리의 영이라 세상은 능히 그를 받지 못하나니 이는 그를 보지도 못하고 알지도 못함이라 그러나 너희는 그를 아나니 그는 너희와 함께 거하심이요 또 너희 속에 계시겠음이라(요 14:16-17).

보혜사 곧 아버지께서 내 이름으로 보내실 성령 그가 너희에게 모든 것을 가르치고 내가 너희에게 말한 모든 것을 생각나게 하리라(요 14:26).

그러나 내가 너희에게 실상을 말하노니 내가 떠나가는 것이 너희에게 유익이라 내가 떠나가지 아니하면 보혜사가 너희에게로 오시지 아니할 것이요 가면 내가 그를 너희에게로 보내리니…내가 아직도 너희에게 이를 것이 많으나 지금은 너희가 감당하지 못하리라 그러나 진리의 성령이 오시면 그가 너희를 모든 진리 가운데로 인도하시리니 그가 스스로 말하지 않고 오직 들은 것을 말하며 장래 일을 너희에게 알리시리라 그가 내 영광을 나타내리니 내 것을 가지고 너희에게 알리시겠음이라 무릇 아버지께 있는 것은 다 내 것이라 그러므로 내가 말하기를 그가 내 것을 가지고 너희에게 알리시리라 하였노라(요 16:7, 12-15).

예수님은 제자들에게 성령님이 그들 안에 거할 것이라고 약속하셨다. 성령님은 또한 그들을 도와주시고, 그들을 가르치시고, 그들을 인도하시고, 그들에게 장래 일을 말씀하실 것이다. 오늘날 그리스도의 제자들을 보면, 우리는 성령님이 우리에게 덜 해주실 것이라고 생각할 이유가 없다.

놀랍게도 예수님은 제자들에게 그분이 떠나가는 것이 그들에게는 유익이며, 그렇지 않으면 성령님이 오시지 않을 것이라고 말씀하셨다! 그것은 예수님이 그들과 항상 함께 계셨던 것처럼 성령님과의 교제도 마찬가지로 친밀하다는 것을 그들에게 나타낸다. 그렇지 않으면 그들이 성령님과 함께 있는 것이 예수님과 함께 있는 것보다 유익이 될 수 없다. 성령님을 통하여 예수님은 우리와 함께 하시며 우리 안에 거하신다.

우리는 성령님이 어떤 방식으로 우리를 인도하실 것으로 기대해야 하는가?

그분의 이름인 성령은 그분이 우리를 인도함에 있어서 가장 주된 역할은 우리로 하여금 하나님께 순종하고 거룩해지도록 하는 것임을 나타낸다. 이 때문에 거룩함과 이 땅에서 하나님의 뜻을 이루는 것에 속하는 것은 모두 성령님의 인도의 영역안에 있다. 그분은 우리가 그리스도의 모든 일반적인 계명뿐 아니라 하나님께서 부르신 독특한 사역에 관련된 그리스도의 특정 계명에도 순종하도록 인도하실 것이다. 이 때문에 당신이 당신의 특정 사역에 관해서 성령님의 인도를 받고 싶다면, 당신은 또한 거룩함으로 인도하시는 성령님께 인도받아야 하며, 둘 중 어느 하나도 없어서는 안 된다. 너무 많은 목사들은 성령님이 그들을 위대한 사역 공적과 기적으로 인도하시기를 원하지만, 거룩함의 “작은” 문제에 관해서는 무덤덤하다. 그것은 큰 오류이다. 예수님은 어떻게 제자들을 인도하셨는가? 주로 그들에게 일반적인 거룩함에 관한 가르침을 주셨다. 그것에 비하면, 그들의 사역적인 책임에 대한 구체적인 가르침은 드물었다. 우리 안에 내주하시는 성령님도 마찬가지이다. 당신이 성령님께 인도받고 싶다면, 당신은 우선 그분의 인도를 받아 거룩해져야 한다.

사도 바울은 “무릇 하나님의 영으로 인도함을 받는 사람은 곧 하나님의 아들이라”(롬 8:14)고 썼다. 우리가 하나님의 영으로 인도받아야만 하나님의 자녀라고 할 수 있다. 그러므로 하나님의 자녀들은 모두 성령님의 인도를 받는다. 물론, 성령님의 인도에 순종할지 여부는 자유의지를 가진 우리에게 달려 있다.

그렇기 때문에, 어떤 그리스도인도 어떻게 성령님의 인도를 받는지에 대해 가르침을 받을 필요가 없다. 왜냐하면, 성령님은 이미 모든 그리스도인들을 인도하고 계시기 때문이다. 반면에, 사탄은 하나님의 자녀들을 현혹하려 하고, 우리는 여전히 하나님의 뜻을 거역하게 하는 육적인 본성을 갖고 있다. 그러므로 신자들은 다른 인도로부터 성령님의 인도를 분별하는 법을 배워야 한다. 그것은 성숙해가는 과정이다. 하지만 기본적인 사실은 이것이다. 성령님은 항상 하나님의 기록된 말씀에 따라 우리를 인도하시고, 그분은 항상 우리가 바르고 하나님을 기쁘시게 하는 일을 하도록 인도하시며, 이런 일들은 그분의 영광을 나타낼 것이다(요 16:14을 보라).

성령님의 음성(The Voice of the Holy Spirit)

비록 성경에 의하면 성령님이 우리를 인도하실 때, 때로는 환상, 예언, 또는 들을 수 있는 음성과 같이 멋진 방법을 사용하신다고 하지만, 보다 일반적인 방법으로 성령님은 우리의 영혼을 “감동시키는” 방식을 통하여 우리를 인도하신다. 즉, 만일 성령님이 우리가 무언가를 하기를 원하신다면, 그분은 우리의 영혼을 “이끌어갈” 것이며 우리는 특정 방향을 따라 “인도”받고 있다는 것을 감지할 수 있다.

우리는 우리의 영의 음성을 “양심”이라고 부를 수 있다. 모든 그리스도인은 자기 양심의 소리가 어떤지를 알고 있다. 우리가 죄의 유혹을 받을 때, “그 유혹에 굴복하지 마십시오”라는 소리를 진짜 들을 수 있는 것이 아니다. 우리는 단지 우리 안의 무언가가 그 유혹을 저항하고 있음을 느낄 뿐이다. 그리고 만일 우리가 그 유혹에 굴복하여 죄를 지었다면, “당신은 죄를 지었습니다! 당신은 죄를 지었습니다!”라는 소리를 진짜 들을 수 있는 것이 아니라, 단지 우리 안에 우리의 죄를 자백하고 회개해야 한다는 양심의 가책을 느끼게 될 뿐이다.

동일한 방식으로, 성령님은 우리를 가르치고 일반적인 진리를 깨닫도록 인도하실 것이다. 그분은 우리 안에 갑작스러운 계시(항상 성경 말씀과 일치하다)를 주심으로써 우리를 가르치실 것이다. 그런 계시들은 다른 사람에게 설명하기 위해서 10분 정도 걸릴 수 있지만 단 몇 초 만에 성령님에 의하여 받을 수 있다.

성령님은 사역의 문제에 있어서도 동일한 방식으로 우리를 인도하실 것이다. 우리는 반드시 단순하게 이런 내적인 인도 하심과 감동에 민감하기 위해 의식적으로 노력해야 하며 우리는 사역에 관한 것들에 대해서 어떻게 성령님의 인도 하심을 받을지를 천천히 (시행착오를 통하여) 배워가게 된다. 우리는 우리의 머리(우리의 합리적 또는 비합리적인 사고)가 우리의 마음(성령님이 우리를 인도하시는 곳)을 지배하게 할 때 자신이 하나님의 뜻에 관해 오류를 범하고 있음을 발견하게 된다.

성령님이 예수님을 인도하신 방식(How the Spirit Led Jesus)

예수님은 내적인 감동으로 예수님의 인도 하심을 받았다. 예를 들어, 마가복음은 예수님이 요한의 세례를 받으시고 성령세례를 받으신 후 발생한 일에 대해 설명하고 있다.

성령이 곧 예수를 광야로 몰아내신지라(막 1:12, 강조 추가).

예수님은 진짜 음성을 듣거나 비전을 보고 광야로 인도받으신 것이 아니다 – 그분은 단순히 몰아내심을 당한 것이다. 그것은 성령님이 일반적으로 우리를 인도하시는 방법이다. 우리는 우리 안에서 어떤 일을 하도록 우리를 끌어당기고, 인도하고, 확신 주는 것을 감지하게 된다.

예수님은 지붕을 통해 내려온 중풍 병자에게 그의 죄가 용서받았다고 말씀하실 때, 그 자리에 있던 서기관들은 그분이 신성 모독한다고 생각하는 줄을 알고 계셨다. 예수님은 어떻게 그들의 생각을 알 수 있었을까? 우리는 마가복음에서 다음과 같은 구절을 읽을 수 있다.

그들이 속으로 이렇게 생각하는 줄을 예수께서 곧 중심에 아시고 이르시되 어찌하여 이것을 마음에 생각하느냐(막 2:8, 강조 추가).

예수님은 그들이 무엇을 생각하고 있었는지를 그분의 영으로 감지하셨다. 만일 우리도 우리의 영에 민감하다면, 하나님의 일을 반대하는 사람들에게 어떻게 대답해야 할지를 알 수 있다.

바울의 사역에 대한 성령님의 인도 하심(The Spirit’s Leading in the Ministry of Paul)

적어도 20년간의 사역을 통하여, 사도 바울은 어떻게 성령님의 인도 하심을 받는지를 잘 배웠다. 어느 정도, 성령님은 그에게 미래의 사역에 “일어나게 될 일들”을 보여주셨다. 예를 들어, 바울은 에베소에서 그의 사역을 마무리한 후, 그는 앞으로 3년간 그의 삶과 사역에 일어날 일들에 대해 어느 정도 개념이 있었다.

이 일이 있은 후에 바울이 마게도냐와 아가야를 거쳐 예루살렘에 가기로 작정하여 이르되 내가 거기 갔다가 후에 로마도 보아야 하리라 하고(행 19:21).

바울은 그의 생각이 아닌 영으로 의도한 방향대로 가기로 작정했음을 주목하라. 즉 성령님은 바울이 마게도냐와 아가야(모두 지금의 그리스에 위치해 있다)에 먼저 간후, 예루살렘에 갔다가 마지막에 로마에 가도록 그의 영을 인도하셨음을 나타낸다. 그리고 그는 정확하게 그 코스대로 움직였다. 만일 당신의 성경에 바울의 세 번째 선교 여정과 로마에 가는 그의 여정을 보여주는 지도가 있다면, 당신은 그가 에베소에서부터(그곳에서 그는 자기의 영으로 선교 경로를 작정했다) 마게도냐와 아가야를 거쳐 예루살렘에 도달한 후, 몇 년 후에 로마에 도달한 그의 경로를 볼 수 있다.

더 정확하게 말하면, 바울은 마게도냐와 아가야를 거쳐, 에게 해안을 돌아, 다시 한번 마게도냐에 갔다가 소아시아의 에게해 연안을 따라 내려갔다. 그 여정 동안 그는 밀레도에 이르러 에베소 교회의 장로들과 작별하면서 다음과 같이 말했다.

보라 이제 나는 성령에 매여 예루살렘으로 가는데 거기서 무슨 일을 당할는지 알지 못하노라 오직 성령이 각 성에서 내게 증언하여 결박과 환난이 나를 기다린다 하시나(행 20:22-23, 강조 추가).

바울은 그가 “성령에 매였다”고 하였는데 이것은 성령님이 그를 예루살렘으로 인도하고 있음을 확신하고 있음을 나타낸다. 그는 예루살렘에 도착했을 때 무슨 일이 일어날지를 완전히 알지는 못하지만, 그가 여정 중 머무는 각 도시마다에서 그가 결박과 환난을 받게 된다고 성령님이 증언하셨다고 말하였다. 성령님은 어떻게 바울에게 예루살렘에 그를 기다리고 있는 결박과 환난이 있음을 증언하셨을까?

두 가지 예(Two Examples)

사도행전 21장에서, 우리는 그 질문에 대답하는 두 사건을 찾을 수 있다. 첫 번째 사건은 바울이 지중해의 항구 도시 두로에 착륙할 때 일어났다.

제자들을 찾아 거기서 이레를 머물더니 그 제자들이 성령의 감동으로 바울더러 예루살렘에 들어가지 말라 하더라(행 21:4).

이 한 구절 때문에 일부 주석가들은 바울이 예루살렘으로 계속하여 간 것은 하나님께 불순종한 것이라고 결론짓는다. 그러나 사도행전에서 우리에게 보여준 다른 말씀들에 비추어 보면, 우리는 당연히 그런 결론을 지을 수 없다. 이 점은 이야기가 전개됨에 따라 더욱 분명해지게 된다.

분명한 것은, 두로에 있던 제자들은 영적으로 민감하여 예루살렘에는 환난이 바울을 기다리고 있음을 분별하였다. 그 후 그들은 바울에게 예루살렘으로 가지 말라고 설득하려 했다. 윌리엄의 신약 성경 번역본은 이 점을 확인해 준다. 왜냐하면, 그 구절은 다음과 같이 번역되었기 때문이다. “성령의 감동으로 제자들은 바울더러 예루살렘에 들어가지 말라고 끊임없이 경고하였다.”

그러나 두로에 있던 제자들은 성공하지 못했다. 왜냐하면, 바울은 그들의 경고에도 불구하고 예루살렘으로 향한 자신의 여행을 계속했기 때문이다.

이것은 우리가 영으로 받은 계시에 자신의 해석을 추가하지 않기 위해 매우 조심해야 함을 우리에게 가르쳐준다. 바울은 환난이 예루살렘에서 그를 기다리고 있음을 잘 알고 있었다, 그러나 그는 또한 그와 관계없이 그곳으로 가야 하는 것이 하나님의 뜻임을 알고 있었다. 만일 하나님께서 성령님을 통하여 우리에게 뭔가를 보여주셨다면, 우리는 반드시 도처에 다니면서 말해야 하는 것은 아니다. 우리는 반드시 성령님이 계시하신 것에 우리 자신의 해석을 추가하지 않도록 주의해야 한다.

가이사랴에 잠깐 들르다(Caesarea Stop Over)

예루살렘으로 가는 바울의 다음 정착역은 항구 도시 가이사랴였다.

여러 날 머물러 있더니 아가보라 하는 한 선지자가 유대로부터 내려와 우리에게 와서 바울의 띠를 가져다가 자기 수족을 잡아매고 말하기를 성령이 말씀하시되 예루살렘에서 유대인들이 이같이 이 띠 임자를 결박하여 이방인의 손에 넘겨 주라 하거늘(행 21:10-11).

이것은 바울에게 “결박과 환난”이 예루살렘에서 그를 기다리고 있다고 증언하신 성령님의 또 다른 예다. 하지만 아가보가 “그러므로 주님은 ‘예루살렘으로 가지 말라’라고 말하였다”라고 말하지 않았음을 주목하라. 아니, 하나님은 바울을 예루살렘으로 이끌어가고 계셨으며 그를 기다리고 있는 환난에 대한 아가보의 예언을 통해 그를 준비시키고 계셨다. 또한, 아가보의 예언은 단순히 바울이 몇 개월 전에 이미 알고 있었던 것에 대해 확인하고 있음을 알 수 있다. 우리는 예언에 의해 인도받아서는 안 된다. 만일 예언이 우리가 이미 알고 있는 것에 대해 확인하지 않는다면, 우리는 그 예언을 따라서는 안 된다.

우리는 아가보의 예언을 “특수한 인도 하심”이라고 생각할 수 있다. 왜냐하면, 이것은 바울의 영이 받은 내적인 감동을 뛰어넘은 것이기 때문이다. 하나님께서 비전을 보거나 진짜 음성을 듣는 것과 같은 “특수한 인도 하심”을 주시는 것은 보통 그분께서 우리가 가야 할 길이 쉽지 않음을 아시기 때문이다. 우리는 특수한 인도 하심이 가져다주는 별도의 확신이 필요하게 된다. 바울의 경우를 보면, 그는 군중에 의해 거의 살해될 뻔 했고 몇 년 동안 감옥살이를 한 후에 죄수의 신분으로 로마에 갈 수 있었다. 그러나 그는 특수한 인도 하심을 받았기 때문에 좋은 결과가 있을 줄을 알고 이 모든 과정 속에서도 평안을 유지할 수 있었다.

만일 당신이 특수한 인도 하심을 받지 못했어도 근심할 필요가 없다. 왜냐하면, 만일 당신이 그것이 필요하다면, 하나님은 당신에게 그것을 주실 것이기 때문이다. 그러나 우리는 항상 내적인 인도 하심에 민감하게 반응하기 위해 노력해야 한다.

하나님의 뜻에 따라 결박당하다(In Chains and in God’s Will)

바울은 예루살렘에 도착해서 잡히고 투옥되었다. 그는 다시 한 번 예수님의 비전을 보고 특수한 인도 하심을 받았다.

그 날 밤에 주께서 바울 곁에 서서 이르시되 담대하라 네가 예루살렘에서 나의 일을 증언한 것 같이 로마에서도 증언하여야 하리라 하시니라(행 23:11).

예수님은 바울에게 “바울아, 네가 지금 여가서 무엇을 하는거야? 내가 너보고 예루살렘에 오지 말라고 경고했었잖니!”라고 말씀하시지 않았음을 주목하라. 예수님은 실제로 바울이 몇 개월 전에 자신의 영으로 감지했던 그분의 인도 하심을 확인해 주셨다. 바울은 예수님을 대신하여 증언하기 위해 예루살렘에 있었으며 하나님의 목적의 중심에 있었다. 그는 결국 로마에서도 그리스도를 선포할 것이다.

우리는 바울의 최초의 부르심이 유대인과 이방인 앞에서 증언하는 것뿐 아니라 왕 앞에서도 증언하는 것임을 반드시 명심해야 한다(행 9:15을 보라). 바울이 예루살렘에서 투옥되고 나중에 가이사랴에 있을 때, 벨리스 총독, 보르기오 베스도, 그리고 예수님을 믿도록 “거의 설복당한”(행 26:28) 아그립바 왕 앞에서 증언할 기회를 가졌다. 마지막으로, 바울은 로마의 황제 네로에게 증언하기 위해 로마로 보내졌다.

네로를 만나러 가는 길에(On the Way to See Nero)

바울이 이달리야에 가는 배에 있는 동안, 바울은 다시 한 번 자신의 영에 민감함으로써 하나님의 인도 하심을 받았다. 배의 선장과 선원들이 크레데 섬의 어느 항구에서 겨울을 지낼지를 결정할 때, 바울은 한 계시를 받았다.

여러 날이 걸려 금식하는 절기가 이미 지났으므로 항해하기가 위태한지라 바울이 그들을 권하여 말하되 여러분이여 내가 보니 이번 항해가 하물과 배만 아니라 우리 생명에도 타격과 많은 손해를 끼치리라 하되(행 27:9-10, 강조 추가).

바울이 무슨 일이 일어날지를 감지하고 있었다. 분명한 것은 그의 예감은 성령님의 감동으로 된 것이었다.

불행하게도, 선장은 바울을 말을 듣지 않고 다른 항구에 접근하려 하였다. 그 결과로, 배는 두 주 동안 격렬한 폭풍에 휩싸였다. 상황은 악렬하여 졌고, 사공들은 두 번째 날에 모든 짐을 바다에 풀어 버렸고, 세 번째 날에는 심지어 배의 기구들을 바다에 내버렸다. 얼마 후, 바울은 진일보된 인도 하심을 받았다.

여러 날 동안 해도 별도 보이지 아니하고 큰 풍랑이 그대로 있으매 구원의 여망마저 없어졌더라 여러 사람이 오래 먹지 못하였으매 바울이 가운데 서서 말하되 여러분이여 내말을 듣고 그레데에서 떠나지 아니하여 이 타격과 손상을 면하였더라면 좋을 뻔하였느니라 내가 너희를 권하노니 이제는 안심하라 너희 중 아무도 생명에는 아무런 손상이 없겠고 오직 배뿐이리라 내가 속한 바 곧 내가 섬기는 하나님의 사자가 어제 밤에 내 곁에 서서 말하되 바울아 두려워하지 말라 네가 가이사 앞에 서야 하겠고 또 하나님께서 너와 함께 항해하는 자를 다 네게 주셨다 하였으니 그러므로 여러분이여 안심하라 나는 내게 말씀하신 그대로 되리라고 하나님을 믿노라 그런즉 우리가 반드시 한 섬에 걸리리라 하더라(행 27:20-26).

나는 하나님께서 바울에게 당면한 곤경에 비추어 특수한 인도 하심을 주신 이유가 분명하다고 생각한다. 그 시련을 넘어, 바울은 곧 배가 깨지는 곤경에 직면하게 된다. 곧이어 그는 독사에게 물리게 된다(행 27:41-28:5을 보라). 천사가 당신에게 모든 일이 다 잘 될 것이라고 미리 알려주는 것은 멋진 일이다!

몇 가지 실용적인 조언(Some Practical Advice)

당신의 영안에서 성령님의 인도 하심 살펴보라. 당신은 아마 처음에는 그분의 인도 하심이 아닌 것을 옳다고 생각하는 실수를 범하게 될 것이다. 하지만 그게 정상이다. 낙심하지 말고, 계속 견지하라.

또한, 조용한 장소에서 방언기도를 하거나 성경을 읽는 것도 도움이 될 것이다. 우리가 방언으로 기도할 때, 우리의 영이 기도하게 되며, 우리는 자연스럽게 우리의 영에 더 민감해지게 된다. 또한, 영적인 양식인 하나님의 말씀을 읽고 묵상하는 것을 통하여 우리는 우리의 영에 더 민감해지게 된다.

하나님께서 당신을 어떤 방향으로 인도하실 때에는 그분의 인도 하심이 줄어들지 않는다. 그것은 당신이 중요한 결정을 위하여 한동안 지속적으로 기도하면서 그것이 자신의 생각이나 감정이 아닌 하나님의 인도 하심임을 확신해야함을 의미한다. 만일 당신이 특정 방향에 대해 기도할 때 마음에 평안이 없다면, 평안이 생길 때까지 그 방향으로 움직이기 말아야 한다.

당신이 특수한 인도 하심을 받는 것은 좋은 일이지만, 비전을 보거나 음성을 들을 수 있다는 “믿음”을 가져서는 안 된다. 하나님은 그런 방식으로 우리를 인도하시겠다고 약속하신 적이 없다(비록 그분의 주권에 따라 그런 일이 종종 있기는 하지만). 그러나 우리는 그분이 내적인 증거로 우리를 인도하신다는 것을 항상 믿을 수 있다.

마지막으로, 하나님께서 당신에게 하신 말씀에 아무것도 추가하지 말라. 하나님은 당신에게 당신을 위해 준비하신 미래의 사역을 보여주실 수 있다. 하지만 당신은 그것이 몇 년 후가 될 수 있는 것을 몇 주 후라고 여길 수 있다. 나는 이것을 경험적으로 알고 있다. 아무런 가정도 하지 말라. 바울은 자신의 미래에 대해 조금밖에 알지 못했다. 왜냐하면, 하나님은 모든 것을 다 드러내시지 않았기 때문이다. 하나님은 우리가 언제나 믿음으로 살아가기를 원하신다.

O evangelho de João contém várias promessas de Jesus a respeito do papel do Espírito Santo na vida dos crentes. Vamos ler algumas delas:

E eu pedirei ao Pai, e ele lhes dará outro Conselheiro para estar com vocês para sempre, o Espírito da verdade. O mundo não pode recebê-lo, porque não o vê nem o conhece. Mas vocês o conhecem, pois ele vive com vocês e estará em vocês (Jo. 14:16-17).

Mas o Conselheiro, o Espírito Santo, que o Pai enviará em meu nome, lhes ensinará todas as coisas e lhes fará lembrar tudo o eu lhes disse (Jo. 14:26).

Mas eu lhes afirmo que é para o bem de vocês que eu vou. Se eu não for, o Conselheiro não virá para vocês; mas se eu for, eu o enviarei… Tenho ainda muito que lhes dizer, mas vocês não o podem suportar agora. Mas quando o Espírito da verdade vier, ele os guiará a toda a verdade. Não falará de si mesmo; falará apenas o que ouvir, e lhes anunciará o que está por vir. Ele me glorificará, porque receberá do que é meu e o tornará conhecido a vocês. Tudo o que pertence ao Pai é meu. Por isso eu disse que o Espírito receberá do que é meu e o tornará conhecido a vocês (Jo. 16:7, 12-15).

Jesus prometeu aos Seus discípulos que o Espírito Santo habitaria neles. Ele também os ajudaria, ensinaria, guiaria e lhes mostraria algumas coisas que estavam por vir. Como discípulos de Cristo hoje, não temos razão para pensarmos que o Espírito Santo fará menos por nós.

O interessante é que Jesus disse aos Seus discípulos que era para o bem deles que Ele iria embora, caso contrário, o Espírito Santo não viria! Isso indicou a eles que a comunhão deles com o Espírito Santo seria tão íntima quanto se Jesus estivesse fisicamente presente com eles o tempo todo. Caso contrário, não seria para o bem deles ter o Espírito Santo ao invés de Jesus. Jesus está sempre conosco e dentro de nós através do Espírito Santo.

De quais maneiras podemos esperar que o Espírito Santo nos guie?

O Seu nome, Espírito Santo, indica que Seu papel principal em guiar-nos é nos levar a ser santos e obedientes a Deus. Portanto, tudo o que tem a ver com santidade e em cumprir a vontade de Deus na terra está dentro da liderança do Espírito Santo. Ele nos levará a obedecer a todos os mandamentos gerais de Cristo, assim como Seus mandamentos específicos que são pertinentes ao ministério único que Deus nos chamou para fazer. Portanto, se quiser ser guiado pelo Espírito a respeito de seu ministério específico, também deve ser guiado pelo Espírito em santidade em geral. Não dá para ter um sem o outro. Muitos ministros querem que o Espírito Santo os leve a grandes façanhas e milagres no ministério, mas não querem se preocupar com os aspectos menores da santidade em geral. Esse é um grande erro. Como Jesus guiou Seus discípulos? Principalmente, dando-lhes instruções gerais sobre santidade. Suas direções específicas para suas responsabilidades ministeriais eram raras, se comparadas. E assim é com o Espírito Santo que mora em nós. Portanto, se quiser ser guiado pelo Espírito, deve primeiramente, seguir Suas direções para ser santo.

O apóstolo Paulo escreveu: “porque todos os que são guiados pelo Espírito de Deus são filhos de Deus” (Rm. 8:14). O que nos marca como filhos de Deus é sermos guiados pelo Espírito. Portanto, todos os filhos de Deus estão sendo guiados por Ele. É claro que depende de nós, como agentes morais livres, obedecer às Suas direções.

Tudo isso sendo verdade, nenhum cristão precisa ser ensinado como ser guiado pelo Espírito Santo, pois o Espírito Santo já guia cada cristão. Por outro lado, Satanás está tentando desviar os filhos de Deus, e ainda temos a velha natureza da carne dentro de nós tentando nos desviar da vontade de Deus. Então, crentes precisam aprender a discernir as direções do Espírito dessas outras direções. Este é um processo no caminho da maturidade. Mas o fato principal é: O Espírito sempre nos guiará de acordo com a Palavra escrita de Deus, e sempre nos levará a fazer o que é certo e agradável a Deus, o que Lhe trará glória (veja Jo. 16:14).

A Voz do Espírito Santo (The Voice of the Holy Spirit)

Mesmo que as Escrituras nos digam que, às vezes, o Espírito Santo pode nos guiar de formas espetaculares, como por visões, profecia, ou a voz audível de Deus, a maneira mais comum do Espírito Santo se comunicar conosco por nossos espíritos é por “impressões”. Isto é, se o Espírito quer que façamos algo, Ele nos “cutucará” — em nossos espíritos — e sentiremos um forte desejo de seguir em certa direção.

Podemos chamar a voz do nosso espírito de “consciência”. Todos os cristãos sabem como ouvir sua consciência. Quando somos tentados a pecar, não ouvimos uma voz audível dentro de nós dizendo: “Não ceda a essa tentação”. Simplesmente sentimos algo dentro de nós resistindo a ela. E quando cedemos a uma tentação, depois de um pecado ser cometido, não ouvimos uma voz audível dizendo: “Você pecou! Você pecou!” Simplesmente sentimos uma convicção por dentro, agora nos levando a nos arrepender e confessar nosso pecado.

Da mesma forma, o Espírito nos ensinará e nos guiará à verdade absoluta e ao entendimento. Ele nos ensinará transmitindo uma revelação repentina (sempre de acordo com a Bíblia) dentro de nós. Essas revelações podem levar dez minutos para descrevê-la a outra pessoa, mas podem vir pelo Espírito Santo em questão de segundos.

Da mesma forma, o Espírito Santo nos guiará nas questões ministeriais. Precisamos somente nos esforçar de forma consciente para sermos sensíveis a essas direções e impressões, e lentamente aprenderemos (por tentativas e erros) a seguir o Espírito a respeito das questões ministeriais. Mas quando permitimos que nossas cabeças (nosso pensamento racional ou não) entrem no caminho dos nossos corações (onde o Espírito está nos guiando), nos desviaremos da vontade de Deus.

Como o Espírito Guiou Jesus (How the Spirit Led Jesus)

Jesus era guiado pelo Espírito Santo por impressões interiores. Por exemplo, o evangelho de Marcos descreve o que aconteceu logo depois de Jesus ter sido batizado no Espírito Santo seguido de Seu batismo por João Batista:

Logo após, o Espírito o impeliu para o deserto (Mc. 1:12, ênfase adicionada).

Jesus não ouviu uma voz audível ou teve uma visão que O levou ao deserto — Ele foi simplesmente impelido a ir. Normalmente é assim que o Espírito Santo nos guia. Sentiremos uma direção, uma convicção dentro de nós de fazer algo.

Quando Jesus disse ao paralítico que tinha sido baixado pelo telhado que seus pecados foram perdoados, Ele sabia que os escribas que estavam presentes pensaram que Ele estava blasfemando. Como Ele sabia o que eles estavam pensando? Lemos no evangelho de Marcos:

Jesus percebeu logo em seu espírito que era isso que eles estavam pensando e lhes disse: “Por que vocês estão remoendo essas coisas em seu coração?” (Mc. 2:8, ênfase adicionada).

Jesus percebeu em Seu espírito o que eles estavam pensando. Se formos sensíveis aos nossos espíritos, também saberemos como responder àqueles que se opõe ao trabalho de Deus.

O Espírito Guiando o Ministério de Paulo (The Spirit’s Leading in the Ministry of Paul)

Depois de pelo menos vinte anos de servir no ministério, o apóstolo Paulo tinha aprendido bem como seguir à liderança do Espírito Santo. Até certo ponto, o Espírito mostrou a ele “coisas por vir” relativas ao seu futuro ministério. Por exemplo, enquanto Paulo concluía seu ministério em Éfeso, teve alguma ideia do curso que sua vida e ministério seguiriam pelos três próximos anos:

Depois dessas coisas, Paulo decidiu no espírito ir a Jerusalém, passando pela Macedônia e pela Acaia. Ele dizia: “Depois de haver estado ali, é necessário também que eu vá visitar Roma” (At. 19:21).

Note que Paulo não decidiu sua direção em sua mente, mas em seu espírito. Isso indica que o Espírito Santo o estava guiando em seu espírito para ir primeiro para a Macedônia e Acaia (ambas localizadas na Grécia moderna), então para Jerusalém e finalmente para Roma. E este foi precisamente o caminho que seguiu. Se tiver um mapa em sua Bíblia mostrando a terceira viajem missionária de Paulo e sua viajem a Roma, pode seguir seu caminho de Éfeso (onde decidiu sua rota em seu espírito) através da Macedônia e Acaia, por Jerusalém e alguns anos mais tarde, a Roma.

Mais precisamente, Paulo viajou através da Macedônia e Acaia, então voltou pela Macedônia novamente, contornando a costa do Mar Egeu e, então, viajou descendo a costa do Egeu da Ásia Menor. Durante essa jornada, ele parou na cidade de Mileto, chamou os presbíteros da igreja para perto de Éfeso e lhes deu um discurso de adeus em que dizia:

Agora, compelido pelo Espírito, estou indo para Jerusalém, sem saber o que me acontecerá ali. Só sei que, em todas as cidades, o Espírito Santo me avisa que prisões e sofrimento me esperam (At. 20:22-23, ênfase adicionada).

Paulo disse que foi “compelido pelo Espírito”, significando que tinha uma convicção em seu espírito que o estava guiando a Jerusalém. Ele não tinha a imagem completa a respeito do que ia acontecer quando chegasse lá, mas disse que em toda cidade em que parava em sua viajem, o Espírito Santo o avisava que prisões e sofrimento esperavam por ele. Como o Espírito Santo lhe avisou das prisões e sofrimento que esperavam por ele em Jerusalém?

Dois Exemplos (Two Examples)

No 21^o capítulo de Atos, encontramos dois incidentes que respondem a essa pergunta. O primeiro exemplo é quando Paulo aportou na cidade porto mediterrânea de Tiro:

Encontrando os discípulos dali, ficamos com eles sete dias. Eles, pelo Espírito, recomendavam a Paulo que não fosse a Jerusalém (At. 21:4).

Por causa desse versículo, alguns comentaristas concluíram que Paulo desobedeceu a Deus quando continuou seu caminho para Jerusalém. Contudo, sob a luz do resto das informações dadas a nós no livro de Atos, não podemos chegar a essa conclusão. Isso se tornará claro enquanto progredimos na história.

Aparentemente, os discípulos em Tiro eram sensíveis espiritualmente e discerniram que problemas esperavam por Paulo em Jerusalém. Consequentemente, tentaram convencê-lo a não ir. A tradução de William do Novo Testamento confirma isso, quando traduz esse mesmo versículo: “Pelas impressões feitas pelo Espírito, eles continuaram recomendando a Paulo que não fosse para Jerusalém”.*

Contudo, os discípulos em Tiro não obtiveram sucesso, pois Paulo continuou sua viajem a Jerusalém à despeito de suas recomendações.

Isso nos ensina que devemos ter muito cuidado para não colocarmos nossa própria interpretação a revelações que recebemos em nossos espíritos. Paulo sabia bem que problemas aguardavam por ele em Jerusalém, mas também sabia que era a vontade de Deus que fosse para lá, apesar disso. Se Deus revela algo a nós através do Espírito Santo, não significa necessariamente que devemos contar, como também devemos ter cuidado para não colocarmos nossa própria interpretação ao que o Espírito revelou.

Parada em Cesareia (Caesarea Stop Over)

A próxima parada na viajem de Paulo a Jerusalém foi na cidade porto de Cesareia:

Depois de passarmos ali vários dias, desceu da Judéia um profeta chamado Ágabo. Vindo ao nosso encontro, tomou o cinto de Paulo e, amarrando as suas próprias mãos e pés, disse: “Assim diz o Espírito Santo: ‘Desta maneira os judeus amarrarão o dono deste cinto em Jerusalém e o entregarão aos gentios’” (At. 21:10-11).

Aqui está outro exemplo do Espírito Santo avisando a Paulo que “prisões e sofrimento” esperavam por ele em Jerusalém. Mas note que Ágabo não disse: “Assim diz o Senhor: ‘Não vá a Jerusalém!’”. Não, Deus estava levando Paulo a Jerusalém e simplesmente preparando-o através da profecia de Ágado para os problemas que esperavam por ele. Note também que a profecia de Ágabo só confirmou o que Paulo já sabia em seu espírito meses antes. Nunca devemos ser guiados por profecias. Se profecias não confirmam o que já sabemos, não devemos segui-las.

A profecia de Ágabo é o que podemos considerar de “direção impressionante”, pois foi além de uma impressão interior no espírito de Paulo. Quando Deus dá “direção impressionante”, como uma visão ou a voz audível de Deus, é porque sabe que nosso caminho não será fácil. Precisaremos dessa segurança extra que a direção impressionante trás. No caso de Paulo, ele quase seria morto por uma multidão e passaria anos na prisão antes de sua ida a Roma como prisioneiro. Contudo, por causa da direção impressionante que recebeu, pôde manter a perfeita paz, sabendo que o fim seria favorável.

Se não receber direção impressionante não deve se preocupar, pois se precisar, Deus lhe dará. Contudo, devemos sempre tentar ser sensíveis e guiados pelo homem interior.

Acorrentados e na Vontade de Deus (In Chains and in God’s Will)

Quando Paulo chegou a Jerusalém, foi amarrado e encarcerado. Mais uma vez ele recebeu uma direção impressionante na forma de uma visão de Jesus:

Na noite seguinte o Senhor, pondo-se ao lado dele [Paulo], disse: “Coragem! Assim como você testemunhou a meu respeito em Jerusalém, deverá testemunhar também em Roma” (At. 23:11).

Note que Jesus não disse: “Paulo, o que você está fazendo aqui? Tentei te avisar para não vir a Jerusalém!” Não, na verdade, Jesus confirmou a direção que Paulo tinha sentido em seu espírito meses antes. Paulo estava no centro da vontade de Deus em Jerusalém para testificar a favor de Jesus. E eventualmente, proclamaria sobre Cristo em Roma também.

Devemos lembrar de que o chamado original de Paulo foi para testificar não só a judeus e gentios, mas também a reis (veja At. 9:15). Durante a prisão de Paulo em Jerusalém e mais tarde na Cesareia, recebeu a oportunidade de testificar ao governador Félix, Pórcio Festo e ao rei Agripa, que foi quase convencido a crer em Jesus (veja At. 26:28). Finalmente, Paulo foi enviado a Roma para testificar a Nero, imperador romano, em pessoa.

No Caminho para Ver Nero (On the Way to See Nero)

A bordo do navio que o levava a Itália, Paulo, sendo sensível ao seu espírito, recebeu outra direção de Deus. Enquanto o capitão e o piloto do navio tentavam escolher em que porto deviam passar o inverno na ilha de Creta, Paulo recebeu uma revelação:

Tínhamos perdido muito tempo, e agora a navegação se tornara perigosa, pois já havia passado o Jejum. Por isso, Paulo os advertiu: “Senhores, vejo que a nossa viagem será desastrosa e acarretará grande prejuízo para o navio, para a carga e também para a nossa vida” (At. 27:9-10, ênfase adicionada).

Paulo viu o que ia acontecer. Obviamente, sua visão foi como uma impressão dada pelo Espírito.

Infelizmente, o capitão não ouviu a Paulo e tentou alcançar outro porto. Como resultado, o navio foi pego em uma violenta tempestade por duas semanas. A situação estava tão perigosa que a tripulação lançou fora toda a carga no segundo dia e no terceiro, jogaram até a armação do navio. Algum tempo depois, Paulo recebeu outra direção:

Não aparecendo nem sol nem estrelas por muitos dias, e continuando a abater-se sobre nós grande tempestade, finalmente perdemos toda a esperança de salvamento. Visto que os homens tinham passado muito tempo sem comer, Paulo levantou-se diante deles e disse: “Os senhores deviam ter aceitado o meu conselho de não partir de Creta, pois assim teriam evitado este dano e prejuízo. Mas agora recomendo-lhes que tenham coragem, pois nenhum de vocês perderá a vida; apenas o navio será destruído. Pois ontem à noite apareceu-me um anjo do Deus a quem pertenço e a quem adoro, dizendo-me: ‘Paulo, não tenha medo. É preciso que você compareça perante César; Deus, por sua graça, deu-lhe a vida de todos os que estão navegando com você’. Assim, tenham ânimo, senhores! Creio em Deus que acontecerá do modo como me foi dito. Devemos ser arrastados para alguma ilha” (At. 27:20-26).

Acho que é óbvio porque Deus deu a Paulo mais uma “direção impressionante” à luz dos apuros presentes. Além dessa experiência penosa, Paulo logo teria que encarar o apuro do naufrágio. Pouco depois, seria picado por uma cobra venenosa (veja At. 27:41-28:5). É bom ter um anjo que te diga com antecedência que tudo vai ficar bem!

Alguns Conselhos Práticos (Some Practical Advice)

Comece a olhar para seu espírito por essas percepções e impressões que são as direções do Espírito Santo. Provavelmente cometerá alguns erros no início pensando que o Espírito Santo está te guiando quando não está, mas isso é normal. Não fique desencorajado; continue.

Passar tempo em um lugar quieto, orando em línguas e lendo a Bíblia também ajuda. Quando oramos em outras línguas, é nosso espírito que ora, e naturalmente, somos mais sensíveis a ele quando isso acontece. Ler e meditar na Palavra de Deus também nos torna mais sensíveis aos nossos espíritos, pois a Palavra de Deus é alimento espiritual.

Quando Deus te leva em certa direção, ela não diminui. Isso significa que deve continuar orando por decisões maiores por certo tempo para ter certeza de que é Deus quem está te guiando e não suas próprias ideias ou emoções. Se não tiver paz em seu coração quando orar sobre certa direção, não a siga até que tenha paz.

Se receber direção impressionante, tudo bem, mas não tente “acreditar” para ter uma visão ou ouvir uma voz audível. Deus não prometeu nos guiar dessa forma (mesmo que às vezes o faça de acordo com Sua soberana vontade). Contudo, podemos sempre confiar que Ele nos guiará através do homem interior.

Por último, não adicione nada ao que Deus te falou. Ele pode te revelar algum ministério que preparou para você no futuro, mas você pode assumir que isso se cumprirá em algumas semanas, quando pode levar anos para acontecer. Sei disso por experiência. Não assuma nada. Paulo sabia algumas coisas sobre o que aconteceria no seu futuro, mas não sabia tudo, pois Deus não revelou tudo a ele. Deus quer que continuemos a andar pela fé, sempre.

* * Nota do tradutor: versículo traduzido do inglês.

Injili yanditswe na Yohana yerekana amajambo atari make Yesu yavuze yerekana igikorwa ca Mpwemu Yera mu bugingo bw’uwizera wese. Reka dusome bimwe muri vyo:

Nanje nzosaba Data, na we azobaha uwundi Mwitsa, ngw’aze abane na mwe ibihe bidashira, ni we Mpwemu w’ukuri, uwo ab’isi badashobora kwakira, kuko batamubona, kandi batamuzi, mweho muramuzi, kukw’abana namwe kand’azoba muri mwebwe (Yohana 14:16-17).

Arik’Umwitsa, ari we Mpwemu Yera, uwo Data azorungika mw’izina ryanje, ni we azobigisha vyose, kand’azobibutsa ivyo nababariye vyose (Yohana 14:26).

Ariko jewe ndababwira ukuri: ikizogira ico kibamarira, n’uko jewe ngenda; kuko ni ntagenda, Umwitsa ntazoza kuri mwebwe; ariko ninagenda nzomubarungikira, nari ngifise vyinshi vyo kubabwira, ariko ntimushobora kuvyihanganira ubu. Arik’uwo Mpwemu w’ukuri ni yaza, azobarongora abashitse ku kuri kwose, kukw’atazovuga ivyo yigeneye, arikw’ivy’azokwumva vyose ni vy’azovuga, kand’azobamenyesha ibigira bize. Uwo azoshimagiza jewe, kukw’azokwabira ku vyanje, ni co gitumye mvuga, nti Yabira ku vyanje, akabibamenyesha (Yohana 16:7, 12-15).

Yesu yasezeranye abigishwa biwe ko Mpwemu Yera azoba muri bo. Kand’azobafasha, azobigisha, azobarongora no kubamenyesha ibintu bizoba. Nk’abigishwa ba Kristo mur’iki gihe, nta cotuma twiyumvirako Mpwemu Yera atazobigira.

Biratangaje kwumva Yesu abwira abigishwa biwe kw’agomba kugenda ku neza yabo kukw’atagiye Mpwemu Yera ntashobora kuza! Bisigurakw’imigenderanire yabo na Mpwemu Yera izomera nk’imigenderanire bari bafitaniye na Yesu akiri kw’isi. N’ay’ahandi Mpwemu Yera nta kamaro yari kuba abamariye. Yesu yagumye kandi aba muri twebwe, kuko Mpwemu Yera ari muri twebwe.

None Mpwemu Yera yoturongora gute?

Izina ryiwe, Mpwemu Yera, ryerekana yukw’aturongorera mu kwera no kwumvira Imana. Ibintu vyose bijanye n’ukwera hamwe no gushitsa ubugombe bw’Imana kw’isi biri mu kurongorwa na Mpwemu Yera. Azoturongora mu kwumvira amategeko yose ya Kristo muri rusangi no mu buryo bw’umwihariko nk’ukw’Imana yaduhamagaye. Rero ushaka kurongorwa na Mpwemu Yera mu gushitsa igikorwa wahamagariwe, utegerezwa kwemera kurongorwa na we mu kwera. Ica mbere ntigishobora kitari kumwe n’ica kabiri. Abakozi b’Imana benshi bafizu kurongorwa na Mpwemu Yera ngo bakore ibihambaye n’ibitangaza, ariko ntibashaka kwitaho “na gato” kuvyerekeye ukwera. Iryo ni kosha rinini cane. Mbega Yesu yarongora gute abigishwa biwe? Yabanje kubigisha ivyo kwera. Ni gake cane yababwira ivy’ibikorwa bahamagariwe ugereranije ivyo bintu bibiri. Ni ko bimeze no kuri Mpwemu Yera aba muri twebwe. Ushaka kurongorwa na Mpwemu Yera, utegerezwa kumukurikira mu vyo kwera vyose akurongoreramwo.

Intumwa Paulo yanditse, ngo “abarongorwa na Mpwemu w’Imana bose ni bo bana b’Imana” (Rom. 8:14). Igihe turongorwa na Mpwemu ni ho tuba mu gitigiri c’abana b’Imana. Rero abana b’Imana bose barongorwa na Mpwemu. Hamwe n’ivyo, nk’ibiremwa vyindengemvya, turashobora guhitamwo kwumvira uburongozi bwiwe.

Ko bimeze gurtyo, nta mukristo n’umwe akeneye kwigishwa uko yorongorwa na Mpwemu Yera, kuko Mpwemu Yera amaze gutangura kumurongora. Mu rundi ruhande na ho, Satani aharanira kuyovya abana b’Imana, kandi turacafise kamere k’umubiri kama karwanya uburongozi n’ubugombe bw’Imana muri twebwe. Abizera bategerezwa kumenya gutandukanya uburongozi bwa Mpwemu n’ubwo burongozi bwose twavuze. Ni yo nzira yo gukura mu mpwemu. Arikw’ikintu ngenderwako ni: Mpwemu Yera yama aturongorera mw’ijambo ry’Imana, kand’aturongora gukora ivyiza no guhimbaza Imana, bigatuma tuyizanira ubwiza n’icubahiro (raba Yohana 16:14).

Ijwi rya Mpwemu Yera (The Voice of the Holy Spirit)

N’ah’ivyanditswe bivugako Mpwemu Yera ashobora kuturongorera mu bikorwa bitangaje, nko guhishurirwa, kuvugishwa n’Imana, canke kwumva ijwi ry’Imana, inzira isanzwe Mpwemu Yera akunda kuturongoreramwo ni “kuvugira” mu mpwemu zacu. Bisigurakw’igihe Mpwemu Yera agomba gukora ikintu, “adusunika”—mu mpwemu zacu—tugaca twumva “turongorewe” ahantu kanaka.

Dushobora kwita iryo jwi “ijwi ryo mu mutima.” Abakristo bose barazi ingene iryo jwi rikora. Igihe tugeragezwe ngo ducumure, nti twumva urujwi muri twebwe ruvuga ngo “ntiwemerere ico kigeragezo.” Ahubwo twumva ishaka rwo kurwanya ico kigeragezo muri twebwe. Kand’igihe tuneshejwe n’ikigeragezo, tugakora icaha, ntitwumba urujwi rutubwira ngo “wacumuye! Wacumuye!” Ahubwo twumva ishaka muri twebwe ritorongora kwihana no kwatura ico caha.

Ni ko na Mpwemu Yera azotwigisha ukuri no kudutahuza ivyo tudatahura. Azotwigisha mu kutuzanira uguhishurirwa runaka (kutarwanya inyigisho za Bibiliya. Gusobanurira umuntu ukwo guhishurirwa vyofata nk’iminota cumi, ariko Mpwemu ashobora kubituzanira mu kanya isase tugatahura ivy’ari vyo.

Ni ko Mpwemu Year azoturongora no mu gikorwa c’Imana. Dusabwa kwumviriza no kwemera ubwo burongozi bw’imbere muri twebwe, kandi tuzomenya (biciye mu ntambara no kwihenda) gukurikira Mpwemu mu bikorwa vyacu. Igihe twemereye imitwe yacu (ivyiyumviro bitazi Imana) gufata ikibanza c’imitima yacu (aho twumva Mpwemu aturongora) ni ho twehenda no gukosha kandi twiyumvira ko turi mu bugombe bw’Imana.

Mpwemu Yarongoye Yesu Gute (How the Spirit Led Jesus)

Yesu yarongorwa na Mpwemu Yera mw’ijwi ryo mu mutima. Akarorero, injili yanditswe na Mariko yerekana ivyabaye Yesu ahejeje kubatizwa muri Mpwemu Yera inyuma yo kubatizwa na Yohana:

Mpwemu aca amushorera mu bugaragwa” (Mariko 1:12, dushimikiye ku nsobanuro).

Yesu ntiyumvise ijwi cank’ahishurirwe kuja mu bugaragwa—yashorewe yo. Ni ko Mpwemu aturongora kenshi. Dushobora gusunikwa, kurongorwa, kwemezwa ngo dukore ikintu kanaka.

Igihe Yesu yabwira ca kimuga bacishije kw’idari ry’inzu kw’ivyaha bihariwe, Yesu yaramenyekw’abanyabwenge b’ivyanditswe baringaho bavugakw’atutse Imana. Yari kumenya gute ivyo biyumvira? Dusome mu njili yanditswe na Mariko:

Yesu amenye mu mutima wiwe yuko biburanya muri bo bartyo, aca arababaza, “ati n’iki gitumye mwiburanya ivyo mu mitima yanyu?” (Mariko 2:8, dushimikiye ku nsobanuro).

Yesu yamenye mu mutima wiwe ivyo biyumvira. Twumvirije neza impwemu zacu, natwe turashobora kumenya ingene twishura abarwanya igikorwa c’Imana.

Ingene Mpwemu Yarongora Igikorwa ca Paulo

(The Spirit’s Leading in the Ministry of Paul)

Amaze imyaka mirongibiri akorera Imana, intumwa Paulo yize neza kwumvira uburongozi bwa Mpwemu Yera. Ku rugero runaka, Mpwemu yaramweretse “ibizoba muri kazoza” mu gikorwa ciwe. Akarorero, igihe Paulo yarikw’arangiza igikorwa ciwe muri Efeso, yar’afise iciyumviro c’ingene ubugingo n’igikorwa ciwe bugiye kumere mu myaka itatu yakurikira:

Ivyo bishize Paulo agamira mu mutima wiwe guca i Makedoniya no muri Akaya aja i Yerusalemu, ati “Ninamara gushikayo, nkw’iye kuja kuraba n’i Roma na ho” (Ivyak. 19:21).

Menya ko Paulo atagamiye uru rugendo mu bwenge bwiwe ariko mu mpwemu yiwe. Bisigurako Mpwemu Yera yarikw’amurongora mu mutima wiwe guca i Makedoniya n’i Akaya (hose ni muri Grece), ace i Yerusalemu, ace ashika i Roma. Kand’iyo ni yo nzira yajanye. Namba ufise muri Bibiliya yawe urugengo rwa gatatu rwa Paulo aja kuvuga ubutumwa n’urugendo rwiwe rw’i Roma, urashobora kubonako yahereye muri Efeso (aho yagabira mu mutima wiwe gufata izo ngendo) ugashika i Makedoniya n’i Akaya, n’i Yerusalemu, n’i Roma haheze imyaka itari mike.

Biboneka neza cane ko Paulo yagiye i Makedoniya n’i Akaya, aca asubira guca i Makedoniya ubugira kandi, akikuza ikiyaga kinini co muri Asiya ntoya. Mur’urwo rugendo ni ho yaca i Mileto, ahamagaza abakuru b’ishengero bari hafi ya Efeso, arabasezera avuga ati:

None raba, ngiye i Yerusalemu mboshwe mu mutima, ntazi ibizombako nshitseyo atar’uko Mpwemu Yera anshingira intahe mu gisagara cose yukw’ingoyi n’ivyago bintegeyeyo (Ivyak. 20:22-23, dushimikiye ku nsobanuro).

Paulo avugako yar’ “aboshwe mu mutima,” bisigurako yarafise icemezo co kuja i Yerusalemu mu mutima wiwe. Ntiyar’azi neza ibintu vyose bizomushikako i Yerusalemu, ariko yavuzeko mu gisagara cose yajamwo, Mpwemu Yera yamushingira intahe amubwira imibabaro imurindiriye ho. Mpwemu Yera yamushingira “gute”intahe y’imibabaro imirindiriye i Yerusalemu?

Uturorero Tubiri (Two Examples)

Mu gice ca 21 c’ivyakozwe n’intumwa, tubona ibintu bibiri vyishura ico kibazo. Akarorero ka mbere ni igihe Paulo yaja ku kivuko ca Mediterane ahitwa Tiro:

Tuhasanze abigishwa, dusubiray’imisi ndwi: na bo bavugishijwe na Mpwemu babarira Paulo ngo yoye kuja i Yerusalemu (Ivyak. 21:4).

Kubera uyu murongo umwe har’abavugako Paulo atumviye Imana yibandaniriza i Yerusalemu. Turavye ivyo tubwirwa mu gitabo cose c’ivyakozwe n’intumw, ntidushobora kwemeranya na bo. Biraza kwumvikana neza twumvise inkuru yose.

Bibonekakw’abigishwa b’i Tiro babonye ivyago birindiriye Paulo i Yerusalemu. Bituma bagerageza kumubuza kuja yo. Indondoro y’Isezerano Risha yitwa William’s translation irabigaragaza, kukw’isobanura uyo murongo nyene ugukurikira: “Kubera ivyo beretswe na Mpwemu bashishikara komuhanura ntahonyoze ikirenge i Yerusalemu.”

Abo bigishwa b’ i Tiro ntabashoboye kumubuza kugenda, Paulo yabandanije urugendo rwiwe gushika i Yerusalemu ntiyumvira izo mpamuro.

Bisigurako tudakwiriye gusobanura uko twishakiye uguhishurirwa turonse mu mitima yacu. Paulo yar’azi neza kw’ingorane zimurindiriye i Yerusalemu, ariko yar’azi kandi kw’ari ubugombe bw’Imana kw’ashika i Yerusalemu n’aho bimeze gurtyo. Imana iduhishuriye ikintu kiva kuri Mpwemu Yera, ntibisigurako duca tugenda kukivuga, kandi dutegerezwa kwirinda gusobanura uko twishakiye ivyo Mpwemu yaduhishuriye.

Guca i Kayisariya (Caesarea Stop Over)

Ahandi hantu Paulo yaciye mu rugendo rumujana i Yerusalemu ni ku kivuko c’i Kayisariya:

Tugitevyey’imisi myinshi, haza uwuvugishwa n’Imana yitwa Agabo, yar’amanutse avuy’i Yudaya. Aza aho turi, yabira umukanda wa Paulo, awibohesha amaguru n’amaboko, aravuga “at’uku ni ko Mpwemu Yera agize: ‘Nyen’uyu mukanda, uku nikw’Abayuda bazomubohera i Yerusalemu, bazomushira mu maboko y’abanyamahanga’” (Ivyak. 21:10-11).

Turabona akandi karorero aho Mpwemu Yera avuga ku “mibabaro yar’irindiriye” Paulo i Yerusalemu. Ariko menyako Agabo atavuze ngo, “Nik’Uhoraho agize”. Imana yarongoye Paulo kuja i Yerusalemu kandi yarikw’iramutegura icishirije muri Agabo imubwira imibabaro imurindiriye yo. Uramenya kandi k’ubuhanuzi bwa Agabo bwaje kwemeza ivyo Paulo yar’amaze kubwirwa mu mutima wiwe. Ntidukwiriye kurongorwa n’ibivugishijwe n’Imana. Igihe ibivugishijwe bidahuriza hamwe n’ivyo dusanzwe twaramaze kubwirwa, ntitukavyumvire.

Ivyavugishijwe na Agabo ni “kurongorwa n’Imana mu buryo budasanzwe,” kuko bitavuye mu mutima w’uwubwirwa. Igihe Imana itanze “ukurongorwa kudasanzwe,” nk’uguhishurirwa cank’ijwi ryumvikana, iba izi ko har’intambamyi mu nzira. Turakeneye ukumaramaza kuzanwa n’ukwo kurongorwa bidasanzwe. Kuri Paulo, yar’agiye gukubitwa no gutabwa mw’i bohero imbere yo kuja i Roma nk’imbohe. Kuber’uku kurongorwa kudasanzwe yaronse, yagumye arema no mu bigoye, azi kw’iherezo ari ryiza.

Igihe utaronse uku kurongorwa n’Imana kudasanzwe ntugire ubwoba kukw’igihe ugukeneye koko, Imana izokuguha. Ahubwo twokwiratira kuguma twumviriza uburongozi bwo mu mutima duhabwa.

Gufungwa kand’uri mu Bugombe bw’Imana (In Chains and in God’s Will)

Igihe Paulo yashika i Yerusalemu, yarafashwe atabwa muri yompi. N’aho kandi yongera kuyoborwa n’Imana mu buryo budasanzwe mu guhishurirwa Yesu:

Ijoro ry’uwo musi, Umwami Yesu amuhagarara [Paulo] hejuru, “ati Humura; nk’uko washingiye intahe i Yerusalemu, nik’ukwiye kuzonshingira intahe i Roma” (Ivyak. 23:11).

Menya ko Yesu atavuze, “ati Mbega ukora iki ngaha ga Paulo? Sinarinagukebuye ngo ntuje i Yerusalemu!” Oya, Yesu yemeje ukurongorwa kwo mu mutima kwazanye Paulo ngaho. Paulo yari mu mugambi w’Imana kuja gushingira intahe Yesu i Yerusalemu. Kandi yategerezwa kuvuka Kristo i Roma.

Dutegerezwa kwibuka ko Paulo yahamagariwe kubwira ubutumwa bwiza abayuda n’abanyamahanga ariko kandi n’abami (Ivyak. 9:15). Mu kubohwa kwa Paulo i Yerusalemu n’i Kayisariya, yaronse akaryo ko kubwiriza Feliki, Fesito, n’umwami Agiripa “bakwegwa” (Ivyak. 26:28) ngo bizere Yesu. Ni ho Paulo yarungikwa gushingira intahe Umwami yitwa Nero.

Agenda Kubonana na Nero (On the Way to See Nero)

Bakiri mu bwato bubajana muri Italiya, Paulo yongera kurongorwa n’Imana mu mutima wiwe. Igihe umugabisha w’abasoga n’uwutumbereza ubwato bari baciyumvirako boherera ku kivuko c’i Kirete, Paulo arahishurirwa:

Hashize igihe kirere, kandi kujabuka kubaye irinde, kukw’igihe co kwisonzesha cari gishize, Paulo arabahanura, arababarira, “ati yemwe bagabo, mbonye yuk’uru rugendo rugira rubemw’ivyago n’ubuhombe bwinshi, s’ivy’ubwato ni ibirimwo gusa, ariko n’ivy’amagara yacu na yo” (Ivyak. 27:9-10, dushimikiye ku nsobanuro).

Paulo yeretswe ibigiye gukoreka. Ivyo yabihawe na Mpwemu.

Ibakwe ribi, umugabisha w’abasoda yanka kwumvira Paulo bagerageza kujabukira ku yindi nkombe. Ubwato buca buzibirwa n’igihuhusi kinini indwi zibiri zose. Vyari biteye ubwoba cane gushika aho ku musi ugira kabiri abari mu bwato baterera mu kiyaga imizigo yari muri bwo yose, maze ku musi ugira gatatu batesha amaboko yabo ibikoreshwa mu bwato. Niho Paulo yahabwa ubundi burongozi:

Kand’izuba n’inyenyeri bimaze imisi myinshi bitaboneka, turi mu gihuhuta cinshi girtyo, twuhebura rwose kw’ata wuzokira. Bamaze igihe kirekire batakarya, Paulo ahagarara hagati muri bo, arababarira, “ati Yemwe bagabo mw’ari mukwiye kunyumvira, nti muve i Kirete, ngo mugire ibi vyago n’ubuhombe. Kandi none ndabaremesha, ni muhumure, kuko muri mwebwe hatazopfa n’umwe, atar’ubwato. Kuko mur’iri joro, umumarayika w’Imana, nd’uwayo, kandi ni yo nkorera, yahagaze i ruhande yanje, arambwira, ‘ati Nta co utinya, Paulo; ukwiye guhagarara imbere ya Kayisari, kand’ehe Imana ikwemereye n’abo mugendanye bose. nuko ni muhumure, yemwe bagabo, kuko nizeye Imana, yuko bizoba nk’uko nabariwe. Ariko har’ikizinga dukwiye gusukwako” (Ivyak. 27:20-26).

Ndibazakw’icatumye Imana iha Paulo ukwo “kurongorwa kudasanzwe” kiragaragara kubera ivyo vyago barimwo. Ikirenze ico kigeragezo, ubwato Paulo yarimwo bwari bugiye gusambuka. Ivyo biheze yaciye akomorwa n’inzoka (raba Ivyak. 27:41-28:5). Birashimisha cane kugira umumarayika akumenyeshako vyose bigiye kugenda NEZA!

Impanuro Zishobora Kugufasha (Some Practical Advice)

Tangura kwumviriza uko Mpwemu Yera akurongora mu mutima acishije mu ciyumviro canke mu kubona. Urashobora kwihenda k’urongowe na Mpwemu Yera kand’atari we, arikw’ivyo n’ibisanzwe. Ntucike intege; Shishikara.

Kugira akanya k’agacerere imbere y’Imana birafasha cane, gusenga mu zindi ndimi no gusoma Bibiliya. Igihe dusenga mu zindi ndimi impwemu yacu ni yo isenga, ni ho dushobora kwumva ikivugirwa mu mitima yacu. uko dusoma no kwiga ijambo ry’Imana, ni ko turushirizaho kwumviriza imitima yacu kukw’ijambo ry’Imana ari ryo dufungura. Igihe Imana ikurongoye mu buryo bunaka, uburongozi bwayo ntibuba bugabanutse. Ni co gituma igihe ufata ingingo mu buzima bwawe ubanza gusenga ng’umenye kw’ar’ Imana ikurongora vy’ukuri ntibibe ar’ibigumbagumba vyawe. Igihe uburongozi bunaka nturonke amahoro mu mutima wawe, ntufate iyo nzira gushika aho wumva amahoro.

Urongowe n’Imana mu buryo budasanzwe, ni vyiza, ariko nturondere “ukwizera” gutuma uhishurirwa canke wumva ijwi. Imana ntiyasezeranye kuturongora mur’ubwo buryo (nah’ishobora kubikora nk’ukw’ivyishakiye). Ariko tudegerezwa kwizerakw’iturongora mu gushingira intahe imitima yacu.

Mu kurangiza, ntiwongere ku c’Imana ikubwiye. Imana irashobora kukwereka igikorwa yaguteguriye muri kazoza, ukiyumvirakw’igiye kubishitsa mu ndwi nkeya na y’iharura ku bizoshika mu myaka iri imbere. Narabiciyemwo. Ntiwihende na gato. Paulo yaramenye ikimurindiriye muri kazoza ariko ntiyamenye vyose kukw’Imana itabimuhishuriye. Imana igomba ko tubandanya kugendera mu kwizera.

요한복음은 신자들의 삶속에서 성령님이 하시는 역할에 관한 예수님의 약속을 많이 기록하였다. 그 중 몇 가지를 읽어 보자.

내가 아버지께 구하겠으니 그가 또 다른 보혜사를 너희에게 주사 영원토록 너희와 함께 있게 하리니 그는 진리의 영이라 세상은 능히 그를 받지 못하나니 이는 그를 보지도 못하고 알지도 못함이라 그러나 너희는 그를 아나니 그는 너희와 함께 거하심이요 또 너희 속에 계시겠음이라(요 14:16-17).

보혜사 곧 아버지께서 내 이름으로 보내실 성령 그가 너희에게 모든 것을 가르치고 내가 너희에게 말한 모든 것을 생각나게 하리라(요 14:26).

그러나 내가 너희에게 실상을 말하노니 내가 떠나가는 것이 너희에게 유익이라 내가 떠나가지 아니하면 보혜사가 너희에게로 오시지 아니할 것이요 가면 내가 그를 너희에게로 보내리니…내가 아직도 너희에게 이를 것이 많으나 지금은 너희가 감당하지 못하리라 그러나 진리의 성령이 오시면 그가 너희를 모든 진리 가운데로 인도하시리니 그가 스스로 말하지 않고 오직 들은 것을 말하며 장래 일을 너희에게 알리시리라 그가 내 영광을 나타내리니 내 것을 가지고 너희에게 알리시겠음이라 무릇 아버지께 있는 것은 다 내 것이라 그러므로 내가 말하기를 그가 내 것을 가지고 너희에게 알리시리라 하였노라(요 16:7, 12-15).

예수님은 제자들에게 성령님이 그들 안에 거할 것이라고 약속하셨다. 성령님은 또한 그들을 도와주시고, 그들을 가르치시고, 그들을 인도하시고, 그들에게 장래 일을 말씀하실 것이다. 오늘날 그리스도의 제자들을 보면, 우리는 성령님이 우리에게 덜 해주실 것이라고 생각할 이유가 없다.

놀랍게도 예수님은 제자들에게 그분이 떠나가는 것이 그들에게는 유익이며, 그렇지 않으면 성령님이 오시지 않을 것이라고 말씀하셨다! 그것은 예수님이 그들과 항상 함께 계셨던 것처럼 성령님과의 교제도 마찬가지로 친밀하다는 것을 그들에게 나타낸다. 그렇지 않으면 그들이 성령님과 함께 있는 것이 예수님과 함께 있는 것보다 유익이 될 수 없다. 성령님을 통하여 예수님은 우리와 함께 하시며 우리 안에 거하신다.

우리는 성령님이 어떤 방식으로 우리를 인도하실 것으로 기대해야 하는가?

그분의 이름인 성령은 그분이 우리를 인도함에 있어서 가장 주된 역할은 우리로 하여금 하나님께 순종하고 거룩해지도록 하는 것임을 나타낸다. 이 때문에 거룩함과 이 땅에서 하나님의 뜻을 이루는 것에 속하는 것은 모두 성령님의 인도의 영역안에 있다. 그분은 우리가 그리스도의 모든 일반적인 계명뿐 아니라 하나님께서 부르신 독특한 사역에 관련된 그리스도의 특정 계명에도 순종하도록 인도하실 것이다. 이 때문에 당신이 당신의 특정 사역에 관해서 성령님의 인도를 받고 싶다면, 당신은 또한 거룩함으로 인도하시는 성령님께 인도받아야 하며, 둘 중 어느 하나도 없어서는 안 된다. 너무 많은 목사들은 성령님이 그들을 위대한 사역 공적과 기적으로 인도하시기를 원하지만, 거룩함의 “작은” 문제에 관해서는 무덤덤하다. 그것은 큰 오류이다. 예수님은 어떻게 제자들을 인도하셨는가? 주로 그들에게 일반적인 거룩함에 관한 가르침을 주셨다. 그것에 비하면, 그들의 사역적인 책임에 대한 구체적인 가르침은 드물었다. 우리 안에 내주하시는 성령님도 마찬가지이다. 당신이 성령님께 인도받고 싶다면, 당신은 우선 그분의 인도를 받아 거룩해져야 한다.

사도 바울은 “무릇 하나님의 영으로 인도함을 받는 사람은 곧 하나님의 아들이라”(롬 8:14)고 썼다. 우리가 하나님의 영으로 인도받아야만 하나님의 자녀라고 할 수 있다. 그러므로 하나님의 자녀들은 모두 성령님의 인도를 받는다. 물론, 성령님의 인도에 순종할지 여부는 자유의지를 가진 우리에게 달려 있다.

그렇기 때문에, 어떤 그리스도인도 어떻게 성령님의 인도를 받는지에 대해 가르침을 받을 필요가 없다. 왜냐하면, 성령님은 이미 모든 그리스도인들을 인도하고 계시기 때문이다. 반면에, 사탄은 하나님의 자녀들을 현혹하려 하고, 우리는 여전히 하나님의 뜻을 거역하게 하는 육적인 본성을 갖고 있다. 그러므로 신자들은 다른 인도로부터 성령님의 인도를 분별하는 법을 배워야 한다. 그것은 성숙해가는 과정이다. 하지만 기본적인 사실은 이것이다. 성령님은 항상 하나님의 기록된 말씀에 따라 우리를 인도하시고, 그분은 항상 우리가 바르고 하나님을 기쁘시게 하는 일을 하도록 인도하시며, 이런 일들은 그분의 영광을 나타낼 것이다(요 16:14을 보라).

성령님의 음성(The Voice of the Holy Spirit)

비록 성경에 의하면 성령님이 우리를 인도하실 때, 때로는 환상, 예언, 또는 들을 수 있는 음성과 같이 멋진 방법을 사용하신다고 하지만, 보다 일반적인 방법으로 성령님은 우리의 영혼을 “감동시키는” 방식을 통하여 우리를 인도하신다. 즉, 만일 성령님이 우리가 무언가를 하기를 원하신다면, 그분은 우리의 영혼을 “이끌어갈” 것이며 우리는 특정 방향을 따라 “인도”받고 있다는 것을 감지할 수 있다.

우리는 우리의 영의 음성을 “양심”이라고 부를 수 있다. 모든 그리스도인은 자기 양심의 소리가 어떤지를 알고 있다. 우리가 죄의 유혹을 받을 때, “그 유혹에 굴복하지 마십시오”라는 소리를 진짜 들을 수 있는 것이 아니다. 우리는 단지 우리 안의 무언가가 그 유혹을 저항하고 있음을 느낄 뿐이다. 그리고 만일 우리가 그 유혹에 굴복하여 죄를 지었다면, “당신은 죄를 지었습니다! 당신은 죄를 지었습니다!”라는 소리를 진짜 들을 수 있는 것이 아니라, 단지 우리 안에 우리의 죄를 자백하고 회개해야 한다는 양심의 가책을 느끼게 될 뿐이다.

동일한 방식으로, 성령님은 우리를 가르치고 일반적인 진리를 깨닫도록 인도하실 것이다. 그분은 우리 안에 갑작스러운 계시(항상 성경 말씀과 일치하다)를 주심으로써 우리를 가르치실 것이다. 그런 계시들은 다른 사람에게 설명하기 위해서 10분 정도 걸릴 수 있지만 단 몇 초 만에 성령님에 의하여 받을 수 있다.

성령님은 사역의 문제에 있어서도 동일한 방식으로 우리를 인도하실 것이다. 우리는 반드시 단순하게 이런 내적인 인도 하심과 감동에 민감하기 위해 의식적으로 노력해야 하며 우리는 사역에 관한 것들에 대해서 어떻게 성령님의 인도 하심을 받을지를 천천히 (시행착오를 통하여) 배워가게 된다. 우리는 우리의 머리(우리의 합리적 또는 비합리적인 사고)가 우리의 마음(성령님이 우리를 인도하시는 곳)을 지배하게 할 때 자신이 하나님의 뜻에 관해 오류를 범하고 있음을 발견하게 된다.

성령님이 예수님을 인도하신 방식(How the Spirit Led Jesus)

예수님은 내적인 감동으로 예수님의 인도 하심을 받았다. 예를 들어, 마가복음은 예수님이 요한의 세례를 받으시고 성령세례를 받으신 후 발생한 일에 대해 설명하고 있다.

성령이 곧 예수를 광야로 몰아내신지라(막 1:12, 강조 추가).

예수님은 진짜 음성을 듣거나 비전을 보고 광야로 인도받으신 것이 아니다 – 그분은 단순히 몰아내심을 당한 것이다. 그것은 성령님이 일반적으로 우리를 인도하시는 방법이다. 우리는 우리 안에서 어떤 일을 하도록 우리를 끌어당기고, 인도하고, 확신 주는 것을 감지하게 된다.

예수님은 지붕을 통해 내려온 중풍 병자에게 그의 죄가 용서받았다고 말씀하실 때, 그 자리에 있던 서기관들은 그분이 신성 모독한다고 생각하는 줄을 알고 계셨다. 예수님은 어떻게 그들의 생각을 알 수 있었을까? 우리는 마가복음에서 다음과 같은 구절을 읽을 수 있다.

그들이 속으로 이렇게 생각하는 줄을 예수께서 곧 중심에 아시고 이르시되 어찌하여 이것을 마음에 생각하느냐(막 2:8, 강조 추가).

예수님은 그들이 무엇을 생각하고 있었는지를 그분의 영으로 감지하셨다. 만일 우리도 우리의 영에 민감하다면, 하나님의 일을 반대하는 사람들에게 어떻게 대답해야 할지를 알 수 있다.

바울의 사역에 대한 성령님의 인도 하심(The Spirit’s Leading in the Ministry of Paul)

적어도 20년간의 사역을 통하여, 사도 바울은 어떻게 성령님의 인도 하심을 받는지를 잘 배웠다. 어느 정도, 성령님은 그에게 미래의 사역에 “일어나게 될 일들”을 보여주셨다. 예를 들어, 바울은 에베소에서 그의 사역을 마무리한 후, 그는 앞으로 3년간 그의 삶과 사역에 일어날 일들에 대해 어느 정도 개념이 있었다.

이 일이 있은 후에 바울이 마게도냐와 아가야를 거쳐 예루살렘에 가기로 작정하여 이르되 내가 거기 갔다가 후에 로마도 보아야 하리라 하고(행 19:21).

바울은 그의 생각이 아닌 영으로 의도한 방향대로 가기로 작정했음을 주목하라. 즉 성령님은 바울이 마게도냐와 아가야(모두 지금의 그리스에 위치해 있다)에 먼저 간후, 예루살렘에 갔다가 마지막에 로마에 가도록 그의 영을 인도하셨음을 나타낸다. 그리고 그는 정확하게 그 코스대로 움직였다. 만일 당신의 성경에 바울의 세 번째 선교 여정과 로마에 가는 그의 여정을 보여주는 지도가 있다면, 당신은 그가 에베소에서부터(그곳에서 그는 자기의 영으로 선교 경로를 작정했다) 마게도냐와 아가야를 거쳐 예루살렘에 도달한 후, 몇 년 후에 로마에 도달한 그의 경로를 볼 수 있다.

더 정확하게 말하면, 바울은 마게도냐와 아가야를 거쳐, 에게 해안을 돌아, 다시 한번 마게도냐에 갔다가 소아시아의 에게해 연안을 따라 내려갔다. 그 여정 동안 그는 밀레도에 이르러 에베소 교회의 장로들과 작별하면서 다음과 같이 말했다.

보라 이제 나는 성령에 매여 예루살렘으로 가는데 거기서 무슨 일을 당할는지 알지 못하노라 오직 성령이 각 성에서 내게 증언하여 결박과 환난이 나를 기다린다 하시나(행 20:22-23, 강조 추가).

바울은 그가 “성령에 매였다”고 하였는데 이것은 성령님이 그를 예루살렘으로 인도하고 있음을 확신하고 있음을 나타낸다. 그는 예루살렘에 도착했을 때 무슨 일이 일어날지를 완전히 알지는 못하지만, 그가 여정 중 머무는 각 도시마다에서 그가 결박과 환난을 받게 된다고 성령님이 증언하셨다고 말하였다. 성령님은 어떻게 바울에게 예루살렘에 그를 기다리고 있는 결박과 환난이 있음을 증언하셨을까?

두 가지 예(Two Examples)

사도행전 21장에서, 우리는 그 질문에 대답하는 두 사건을 찾을 수 있다. 첫 번째 사건은 바울이 지중해의 항구 도시 두로에 착륙할 때 일어났다.

제자들을 찾아 거기서 이레를 머물더니 그 제자들이 성령의 감동으로 바울더러 예루살렘에 들어가지 말라 하더라(행 21:4).

이 한 구절 때문에 일부 주석가들은 바울이 예루살렘으로 계속하여 간 것은 하나님께 불순종한 것이라고 결론짓는다. 그러나 사도행전에서 우리에게 보여준 다른 말씀들에 비추어 보면, 우리는 당연히 그런 결론을 지을 수 없다. 이 점은 이야기가 전개됨에 따라 더욱 분명해지게 된다.

분명한 것은, 두로에 있던 제자들은 영적으로 민감하여 예루살렘에는 환난이 바울을 기다리고 있음을 분별하였다. 그 후 그들은 바울에게 예루살렘으로 가지 말라고 설득하려 했다. 윌리엄의 신약 성경 번역본은 이 점을 확인해 준다. 왜냐하면, 그 구절은 다음과 같이 번역되었기 때문이다. “성령의 감동으로 제자들은 바울더러 예루살렘에 들어가지 말라고 끊임없이 경고하였다.”

그러나 두로에 있던 제자들은 성공하지 못했다. 왜냐하면, 바울은 그들의 경고에도 불구하고 예루살렘으로 향한 자신의 여행을 계속했기 때문이다.

이것은 우리가 영으로 받은 계시에 자신의 해석을 추가하지 않기 위해 매우 조심해야 함을 우리에게 가르쳐준다. 바울은 환난이 예루살렘에서 그를 기다리고 있음을 잘 알고 있었다, 그러나 그는 또한 그와 관계없이 그곳으로 가야 하는 것이 하나님의 뜻임을 알고 있었다. 만일 하나님께서 성령님을 통하여 우리에게 뭔가를 보여주셨다면, 우리는 반드시 도처에 다니면서 말해야 하는 것은 아니다. 우리는 반드시 성령님이 계시하신 것에 우리 자신의 해석을 추가하지 않도록 주의해야 한다.

가이사랴에 잠깐 들르다(Caesarea Stop Over)

예루살렘으로 가는 바울의 다음 정착역은 항구 도시 가이사랴였다.

여러 날 머물러 있더니 아가보라 하는 한 선지자가 유대로부터 내려와 우리에게 와서 바울의 띠를 가져다가 자기 수족을 잡아매고 말하기를 성령이 말씀하시되 예루살렘에서 유대인들이 이같이 이 띠 임자를 결박하여 이방인의 손에 넘겨 주라 하거늘(행 21:10-11).

이것은 바울에게 “결박과 환난”이 예루살렘에서 그를 기다리고 있다고 증언하신 성령님의 또 다른 예다. 하지만 아가보가 “그러므로 주님은 ‘예루살렘으로 가지 말라’라고 말하였다”라고 말하지 않았음을 주목하라. 아니, 하나님은 바울을 예루살렘으로 이끌어가고 계셨으며 그를 기다리고 있는 환난에 대한 아가보의 예언을 통해 그를 준비시키고 계셨다. 또한, 아가보의 예언은 단순히 바울이 몇 개월 전에 이미 알고 있었던 것에 대해 확인하고 있음을 알 수 있다. 우리는 예언에 의해 인도받아서는 안 된다. 만일 예언이 우리가 이미 알고 있는 것에 대해 확인하지 않는다면, 우리는 그 예언을 따라서는 안 된다.

우리는 아가보의 예언을 “특수한 인도 하심”이라고 생각할 수 있다. 왜냐하면, 이것은 바울의 영이 받은 내적인 감동을 뛰어넘은 것이기 때문이다. 하나님께서 비전을 보거나 진짜 음성을 듣는 것과 같은 “특수한 인도 하심”을 주시는 것은 보통 그분께서 우리가 가야 할 길이 쉽지 않음을 아시기 때문이다. 우리는 특수한 인도 하심이 가져다주는 별도의 확신이 필요하게 된다. 바울의 경우를 보면, 그는 군중에 의해 거의 살해될 뻔 했고 몇 년 동안 감옥살이를 한 후에 죄수의 신분으로 로마에 갈 수 있었다. 그러나 그는 특수한 인도 하심을 받았기 때문에 좋은 결과가 있을 줄을 알고 이 모든 과정 속에서도 평안을 유지할 수 있었다.

만일 당신이 특수한 인도 하심을 받지 못했어도 근심할 필요가 없다. 왜냐하면, 만일 당신이 그것이 필요하다면, 하나님은 당신에게 그것을 주실 것이기 때문이다. 그러나 우리는 항상 내적인 인도 하심에 민감하게 반응하기 위해 노력해야 한다.

하나님의 뜻에 따라 결박당하다(In Chains and in God’s Will)

바울은 예루살렘에 도착해서 잡히고 투옥되었다. 그는 다시 한 번 예수님의 비전을 보고 특수한 인도 하심을 받았다.

그 날 밤에 주께서 바울 곁에 서서 이르시되 담대하라 네가 예루살렘에서 나의 일을 증언한 것 같이 로마에서도 증언하여야 하리라 하시니라(행 23:11).

예수님은 바울에게 “바울아, 네가 지금 여가서 무엇을 하는거야? 내가 너보고 예루살렘에 오지 말라고 경고했었잖니!”라고 말씀하시지 않았음을 주목하라. 예수님은 실제로 바울이 몇 개월 전에 자신의 영으로 감지했던 그분의 인도 하심을 확인해 주셨다. 바울은 예수님을 대신하여 증언하기 위해 예루살렘에 있었으며 하나님의 목적의 중심에 있었다. 그는 결국 로마에서도 그리스도를 선포할 것이다.

우리는 바울의 최초의 부르심이 유대인과 이방인 앞에서 증언하는 것뿐 아니라 왕 앞에서도 증언하는 것임을 반드시 명심해야 한다(행 9:15을 보라). 바울이 예루살렘에서 투옥되고 나중에 가이사랴에 있을 때, 벨리스 총독, 보르기오 베스도, 그리고 예수님을 믿도록 “거의 설복당한”(행 26:28) 아그립바 왕 앞에서 증언할 기회를 가졌다. 마지막으로, 바울은 로마의 황제 네로에게 증언하기 위해 로마로 보내졌다.

네로를 만나러 가는 길에(On the Way to See Nero)

바울이 이달리야에 가는 배에 있는 동안, 바울은 다시 한 번 자신의 영에 민감함으로써 하나님의 인도 하심을 받았다. 배의 선장과 선원들이 크레데 섬의 어느 항구에서 겨울을 지낼지를 결정할 때, 바울은 한 계시를 받았다.

여러 날이 걸려 금식하는 절기가 이미 지났으므로 항해하기가 위태한지라 바울이 그들을 권하여 말하되 여러분이여 내가 보니 이번 항해가 하물과 배만 아니라 우리 생명에도 타격과 많은 손해를 끼치리라 하되(행 27:9-10, 강조 추가).

바울이 무슨 일이 일어날지를 감지하고 있었다. 분명한 것은 그의 예감은 성령님의 감동으로 된 것이었다.

불행하게도, 선장은 바울을 말을 듣지 않고 다른 항구에 접근하려 하였다. 그 결과로, 배는 두 주 동안 격렬한 폭풍에 휩싸였다. 상황은 악렬하여 졌고, 사공들은 두 번째 날에 모든 짐을 바다에 풀어 버렸고, 세 번째 날에는 심지어 배의 기구들을 바다에 내버렸다. 얼마 후, 바울은 진일보된 인도 하심을 받았다.

여러 날 동안 해도 별도 보이지 아니하고 큰 풍랑이 그대로 있으매 구원의 여망마저 없어졌더라 여러 사람이 오래 먹지 못하였으매 바울이 가운데 서서 말하되 여러분이여 내말을 듣고 그레데에서 떠나지 아니하여 이 타격과 손상을 면하였더라면 좋을 뻔하였느니라 내가 너희를 권하노니 이제는 안심하라 너희 중 아무도 생명에는 아무런 손상이 없겠고 오직 배뿐이리라 내가 속한 바 곧 내가 섬기는 하나님의 사자가 어제 밤에 내 곁에 서서 말하되 바울아 두려워하지 말라 네가 가이사 앞에 서야 하겠고 또 하나님께서 너와 함께 항해하는 자를 다 네게 주셨다 하였으니 그러므로 여러분이여 안심하라 나는 내게 말씀하신 그대로 되리라고 하나님을 믿노라 그런즉 우리가 반드시 한 섬에 걸리리라 하더라(행 27:20-26).

나는 하나님께서 바울에게 당면한 곤경에 비추어 특수한 인도 하심을 주신 이유가 분명하다고 생각한다. 그 시련을 넘어, 바울은 곧 배가 깨지는 곤경에 직면하게 된다. 곧이어 그는 독사에게 물리게 된다(행 27:41-28:5을 보라). 천사가 당신에게 모든 일이 다 잘 될 것이라고 미리 알려주는 것은 멋진 일이다!

몇 가지 실용적인 조언(Some Practical Advice)

당신의 영안에서 성령님의 인도 하심 살펴보라. 당신은 아마 처음에는 그분의 인도 하심이 아닌 것을 옳다고 생각하는 실수를 범하게 될 것이다. 하지만 그게 정상이다. 낙심하지 말고, 계속 견지하라.

또한, 조용한 장소에서 방언기도를 하거나 성경을 읽는 것도 도움이 될 것이다. 우리가 방언으로 기도할 때, 우리의 영이 기도하게 되며, 우리는 자연스럽게 우리의 영에 더 민감해지게 된다. 또한, 영적인 양식인 하나님의 말씀을 읽고 묵상하는 것을 통하여 우리는 우리의 영에 더 민감해지게 된다.

하나님께서 당신을 어떤 방향으로 인도하실 때에는 그분의 인도 하심이 줄어들지 않는다. 그것은 당신이 중요한 결정을 위하여 한동안 지속적으로 기도하면서 그것이 자신의 생각이나 감정이 아닌 하나님의 인도 하심임을 확신해야함을 의미한다. 만일 당신이 특정 방향에 대해 기도할 때 마음에 평안이 없다면, 평안이 생길 때까지 그 방향으로 움직이기 말아야 한다.

당신이 특수한 인도 하심을 받는 것은 좋은 일이지만, 비전을 보거나 음성을 들을 수 있다는 “믿음”을 가져서는 안 된다. 하나님은 그런 방식으로 우리를 인도하시겠다고 약속하신 적이 없다(비록 그분의 주권에 따라 그런 일이 종종 있기는 하지만). 그러나 우리는 그분이 내적인 증거로 우리를 인도하신다는 것을 항상 믿을 수 있다.

마지막으로, 하나님께서 당신에게 하신 말씀에 아무것도 추가하지 말라. 하나님은 당신에게 당신을 위해 준비하신 미래의 사역을 보여주실 수 있다. 하지만 당신은 그것이 몇 년 후가 될 수 있는 것을 몇 주 후라고 여길 수 있다. 나는 이것을 경험적으로 알고 있다. 아무런 가정도 하지 말라. 바울은 자신의 미래에 대해 조금밖에 알지 못했다. 왜냐하면, 하나님은 모든 것을 다 드러내시지 않았기 때문이다. 하나님은 우리가 언제나 믿음으로 살아가기를 원하신다.

Ubutumwa bwiza bwa Yohana burimo amasezerano menshi ya Yesu ajyanye n’umurimo w’Umwuka Wera mu bugingo bw’abizera. Reka dusome amwe muri yo:

Nanjye nzasaba Data, na we azabaha undi Mufasha wo kubana namwe ibihe byose, ni we Mwuka w’ukuri. Ntibishoboka ko ab’isi bamuhabwa, kuko batamurora kandi batamuzi, ariko mwebweho muramuzi kuko abana namwe, kandi azaba muri mwe. (Yoh 14:16-17).

Ariko Umufasha ari we Mwuka Wera, uwo Data azatuma mu izina ryanjye ni we uzabigisha byose, abibutse ibyo nababwiye byose (Yoh. 14:26).

Ariko ndababwira ukuri yuko ikizagira icyo kibamarira ari uko ngenda, kuko nintagenda Umufasha atazaza aho muri, ariko ningenda nzamuboherereza….Ndacyafite ibyo kubabwira byinshi, ariko ubu ntimubasha kubyihanganira. Uwo Mwuka w’ukuri naza azabayobora mu kuri kose kuko atazavuga ku bwe, ahubwo ibyo azumva ni byo azavuga, kandi azababwira ibyenda kubaho. Uwo azanyubahiriza, kuko azenda ku byanjye akabibabwira. Ibyo Data afite byose ni ibyanjye, ni cyo gituma mvuga nti,’Azenda ku byanjye abibabwire’ (Yoh. 16:7, 12-15).

Yesu yasezeraniye abigishwa be ko Umwuka Wera azaba muri bo. Kandi ko azabafasha, akabigisha, akabayobora kandi akabereka ibyenda kubaho. Uyu munsi twebwe nk’abigishwa ba Yesu, nta mpamvu dufite yo kumva ko twebwe Umwuka Wera atadukorera ibyo.

Ikintu gitangaje, Yesu yabwiye abigishwa be ko icyababera cyiza ari uko yagenda, ko niba atagiye Umwuka Wera adashobora kuza! Ibyo byerekanaga ko ubusabane bwabo n’Umwuka Wera bwashoboraga kuba ari bwinshi cyane nk’aho Yesu yakabaye ari kumwe rwose na bo mu buryo bw’umubiri igihe cyose. Naho ubundi ntacyo byabamarira kugira Umwuka Wera aho kugira Yesu. Yesu ari kumwe natwe iteka ryose kandi ari muri twe mu buryo bw’Umwuka Wera.

Ni mu buhe buryo tugomba kumva ko Umwuka Wera yatuyoboramo?

Izina rye ubwaryo,Umwuka Wera, rigaragaza ko umurimo we w’ibanze ari ukutuyobora mu mu kuba abera tugakiranukira Imana kandi tukayigandukira. Bityo rero ikintu cyose kijyanye no kwera no gusohoza ubushake bw’Imana mu isi gituruka ku buyobozi bw’Umwuka Wera. Azatuyobora kumvira amategeko ya Kristo yose rusange kimwe n’amategeko ya Kristo y’umwihariko ajyanye n’umurimo wihariye Imana yaduhamagariye gukora. Nuko rero niba ushaka kuyoborwa n’Umwuka ku byerekeranye n’umurimo wahamagariwe by’umwihariko, ugomba kuyoborwa n’Umwuka mu gukiranuka no kwera muri rusange. Ntushobora kubona kimwe udafite ikindi. Abakozi b’Imana benshi birenze urugero usanga bashaka kuyoborwa n’Umwuka Wera ngo imirimo yabo itere imbere cyane bakoreshwe ibikomeye n’ibitangaza, ariko ugasanga ntibashaka kwigora ngo bakore “utunto duto” two gukiranuka muri rusange. Uko ni ukwibeshya gukomeye. Mbese Yesu yayoboye abigishwa be ate? Yabayoboye mbere na mbere abaha amabwiriza yo kwera no gukiranuka. Amabwiriza yo kubayobora mu buryo bw’umwihariko bujyanye n’imirimo bahamagariwe yari macye ugereranyije n’ayo kwera muri rusange. Ni na ko bimeze rero ku Mwuka Wera uba muri twe. Nuko rero niba ushaka kuyoborwa n’Umwuka, ugomba kubanza mbere nambere ugakurikira uko akuyobora mu kwera.

Intumwa Pawulo yaranditse ati, “Abayoborwa n’Umwuka w’Imana bose, ni bo bana b’Imana” (Rom. 8:14). Uburyo tuyoborwa n’Umwuka ni byo bigaragaza ko turi abana b’Imana. Bityo rero abana b’Imana bose bayoborwa n’Umwuka. Birumvikana ko ari twe ubwacu, nk’abantu bafite guhitamo, dukwiriye kumvira cyangwa ntitwumvire ubuyobozi bw’Umwuka.

Ubwo ibyo byose ari uko bimeze rero, nta mukristo n’umwe ukwiye kwigishwa uko yayoborwa n’Umwuka Wera, kuko ubusanzwe Umwuka Wera ayobora buri mukristo. Ku rundi ruhande, Satani agerageza kuyobya abana b’Imana, kandi tuba tugifite kamere yacu ya kera y’umubiri muri twe igerageza kutuyobora mu buryo buhabanye n’ubushake bw’Imana. Bityo rero abizera baba bakwiye kwiga gushishoza bakamenya gutandukanya ubuyobozi bw’Umwuka n’ubwo buyobozi bundi. Iyo ni inzira igana ku gukura mu mwuka. Ariko icy’ishingiro ni iki: Igihe cyose Umwuka azatuyobora mu buryo bujyanye n’Ijambo ry’Imana ryanditse, kandi iteka azatuyobora gukora ibyiza bishimisha Imana, bishobora kuyihesha icyubahiro (reba Yoh. 16:14).

Ijwi ry’Umwuka Wera

(The Voice of the Holy Spirit)

Nubwo Bibiliya itubwira ko Umwuka Wera ashobora kutuyobora mu buryo butangaje nk’amayerekwa, ubuhanuzi, no mu ijwi ryumvikana ry’Imana, uburyo Umwuka Wera akunze gukoresha cyane agira icyo atubwira, ni ugushyira “igitekerezo” mu mutima wacu. Ni ukuvuga, igihe Umwuka ashaka ko tugira ikintu runaka dukora, azana igitekerezo muri twe–mu mwuka wacu–ukumva “urahatirwa” kugana mu cyerekezo runaka.

Iryo ryo mu mutima/mwuka wacu dushobora kuryita “umutima-nama.” Abakristo bose bazi uko umutima-nama wabo uvuga. Iyo tugeragezwa twenda gukora icyaha, ntabwo twumva ijwi ryumvikana rituvugiramo ngo, “Uramenye utagwa mu cyaha.” Ahubwo, twumva gusa ari nk’ikintu muri twe kirwanya icyo kigeragezo. Kandi iyo ikigeragezo kitunesheje tukacyemerera, nyuma y’uko icyaha cyamaze gukorwa, ntitwumva ijwi risanzwe ryumvikana rivuga ngo, “Wakoze icyaha! Wakoze icyaha!” Ahubwo twumva gusa hari ugushinjwa mu mutima, kandi ibyo bikatugeza ku kwihana no kwatura icyaha.

Muri ubwo buryo ni ho Umwuka azatwigisha akanatuyobora mu kuri kose no gusobanukirwa. Azatwigisha atumanurira ihishurirwa rije ako kanya (iteka rihamanya na Bibiliya). Iryo hishurirwa rishobora gufata nk’iminota icumi kugira ngo uribwire undi muntu, nyamara Umwuka Wera ariguha mu masegonda gusa.

Ni muri ubwo buryo kandi na none Umwuka azatuyobora mu bijyanye n’umurimo twahamagariwe. Tugomba gukora uko dushoboye gusa tugatega amatwi ubwo buyobozi bw’imbere n’ibyo byiyumviro, buhoro buhoro tuzagenda twiga (tugwa tubyuka) kumva Umwuka mu bijyanye n’uko atuyobora mu murimo. Igihe twemereye imitwe yacu (imitekerereze yacu mizima cyangwa ipfuye) kwitambika imbere y’imitima yacu (mu nzira Umwuka atuyoboramo) ni ho twisanga twakoze amakosa mu bijyanye n’ubushake bw’Imana.

Uburyo Umwuka Yayoboraga Yesu

(How the Spirit Led Jesus)

Yesu yayoborwaga n’Umwuka Wera mu buryo bw’ibyiyumviro by’imbere mu mutima. Urugero, ubutumwa bwiza bwa Mariko bwerekana ukuntu byagenze Yesu akimara kubatizwa mu Mwuka Wera nyuma yo kubatizwa na Yohana:

Uwo mwanya Umwuka amujyana mu butayu” (Mariko 1:12).

Yesu ntiyumvise ijwi risanzwe ryumvikana cyangwa ngo abone iyerekwa rimuyobora kujya mu butayu–Yumvise gusa yemejwe kugenda. Ubusanzwe uko ni ko Umwuka Wera atuyobora. Wumva usunikwa, uyoborwa, wemezwa muri wowe gukora ikintu runaka.

Igihe Yesu yabwiraga cya kirema bamanuriraga mu gisenge cy’inzu ngo ibyaha bye arabibabariwe, Yesu yamenye ko abanditsi bari bari aho bibwiye mu mitima ngo atutse Imana arigereranyije. Yamenye ate ibyo barimo bibwira mu mitima? Dusoma mu butumwa bwiza bwa Mariko ngo:

Uwo mwanya Yesu, amenya mu mutima we yuko biburanya batyo mu mitima yabo arababaza ati, “Ni iki gitumye mwiburanya mutyo mu mitima yanyu?” (Mariko 2:8).

Yesu yamenye mu mutima we ko biburanya. Duteze amatwi neza imitima yacu, natwe twamenya icyo tugomba kubwira abarwanya umurimo w’Imana.

Ubuyobozi bw’Umwuka mu Murimo wa Pawulo

(The Spirit’s Leading in the Ministry of Paul)

Nyuma y’imyaka nibura makumyabiri ari mu murimo, intumwa Pawulo yari yarize neza uburyo bwo gukurikira ubuyobozi bw’Umwuka Wera. Mu rugero runaka, Umwuka Wera yamwerekaga “ibyenda kuba” bijyanye n’umurimo azakora. Urugero, nk’igihe Pawulo yasozaga umurimo we muri Efeso, yiyumvisemo uko ibintu bigomba kugenda mu buzima bwe no mu murimo mu myaka itatu yagombaga gukurikiraho:

Ibyo bishize, Pawulo agambirira mu mutima we kunyura i Makedoniya na Akaya ngo ajye i Yerusalemu yibwira ati, “Nimara kugerayo, nkwiriye kureba n’i Roma na ho” (Ibyak 19:21).

Urabona ko Pawulo atagambiriye ibi mu bwenge bwe ahubwo ni mu mutima we. Ibyo byereka na ko Umwuka Wera yarimo amuyobora mu mutima we kubanza kujya I Makedoniya na Akaya (hombi ni mu gihugu cy’Ubugiriki bw’iki gihe), agakomereza i Yerusalemu hanyuma i Roma. Kandi iyo ni yo nzira yakurikiye rwose. Niba muri Bibiliya yawe harimo ikarita yerekana urugendo rwa gatatu rwa Pawulo rw’ivugabutumwa n’urugendo rwe ajya i Roma, ushobora gukurikirana neza inzira yakurikiye avuye i Efeso (aho yagambiririye inzira azacamo mumutima we) agaca Makedoniya na Akaya, akagera I Yerusalemu, hanyuma nyuma y’imyaka micye akajya i Roma.

Uko byagenze neza neza, Pawulo yanyuze i Makedoniya na Akaya, hanyuma asubira i Makedoniya, azenguruka inkengero z’inyanja ya Aege (Aegean Sea), akomeza ku nkengero z’iyo nyanja muri Asiya Ntoya. Muri urwo rugendo yahagaze mu mujyi wa Mileto, atumaho abakuru b’Itorero rihegereye rya Efeso, ababwira amagambo yo kubasezeraho; muri ayo magambo aravuga ati:

None dore ngiye i Yerusalemu mboshywe mu mutima, ibizambaho ngezeyo simbizi, keretse yuko Umwuka Wera ampamiriza mu midugudu yose, yuko ingoyi n’imibabaro bintegerejeyo (Ibyak 20:22-23).

Pawulo yavuze ko “aboshywe mu mutima,” bisobanura ko yumvaga yemezwa mu mutima we ko agomba kujya i Yerusalemu. Ntiyari azi neza ku buryo bunonosoye ibizamubaho byose ageze i Yerusalemu, ariko yavuze ko muri buri mudugudu yahagararagamo muri urwo rugendo rwe, Umwuka Wera yahamyaga ko ingoyi n’imibabaro bimutegereje. Umwuka Wera “yahamije” ate izo ngoyi n’imibabaro byari bimutegereje i Yerusalemu?

Ingero Ebyiri

(Two Examples)

Mu gice cya 21 cy’igitabo cy’Ibyakozwe, tubonamo hantu habiri hasubiza icyo kibazo. Urugero rwa mbere ni igihe Pawulo yambukiraga mu cyambu cy’umudugudu wa Tiro:

Tuhasanga abigishwa dusibirayo, na bo babwirijwe n’Umwuka babuza Pawulo kujya i Yerusalemu (Ibyak. 21:4).

Bitewe n’uyu murongo umwe, abasobanuzi bamwe ba Bibiliya banzuye ko Pawulo yanze kumvira Imana agakomeza urugendo ajya i Yerusalemu. Nyamara iyo turebye ibindi tubwirwa mu gitabo cy’Ibyakozwe, dushobora gufata umwanzuro nyawo. Ibi biraza gusobanuka neza uko tugenda dukomeza muri iyo nkuru.

Uko bigaragara, abigishwa b’i Tiro bumvaga Umwuka cyane hanyuma bahishurirwa ko ibibazo bitegereje Pawulo i Yerusalemu. Hanyuma bamaze guhishurirwa ibyo, bagerageje kumwumvisha ko atagomba kugenda. Mu busobanuro bwa William bw’Isezerano Rishya uyu murongo usobanuwe muri ubu buryo: “Bitewe n’uko Umwuka Wera yabumvishaga mu mitima bakomeje kuburira Pawulo ngo ntazakandagize ikirenge cye i Yerusalemu.”

Ariko abigishwa b’i Tiro ntibashoboye kugera ku byo bifuzaga, kuko Pawulo yakomeje urugendo rwe ajya i Yerusalemu nubwo bari bamuburiye.

Ibi bitwigisha ko tugomba kwirinda kwiyongerera ibyo dushatse ku nsobanuro z’amahishurirwa tubona mu mitima yacu. Pawulo yari azi neza ko ibibazo bimutegereje i Yerusalemu, ariko na none yari azi ko ari ubushake bw’Imana ko ajyayo uko biri kose. Iyo Imana iduhishuriye ikintu ku bw’Umwuka Wera, ntibivuga ko tugomba kukivuga, kandi tugomba kwirinda kwiyongereraho insobanuro zacu ku byo Umwuka aduhishuriye.

Ahagarara i Kayisariya

(Caesarea Stop Over)

Ahandi Pawulo yahagaze muri urwo rugendo rwe ajya i Yerusalemu ni ku cyambu cy’umudugudu wa Kayisariya:

Tugitinzeyo iminsi haza umuhanuzi witwaga Agabo avuye i Yudaya. Ageze aho turi, yenda umushumi wa Pawulo awibohesha amaguru n’amaboko aravuga ati, “Umwuka Wera avuze ngo; ‘Nyir’uyu mushumi ni ko Abayuda bazamubohera I Yerusalemu, bamutange mu maboko y’abapagani'” (Ibyak 21:10-11).

Urabona hano urundi rugero rw’ukuntu Umwuka Wera yahamyaga “ingoyi n’imibabaro” byari bitegereje Pawulo i Yerusalemu. Ariko urabona ko Agabo atavuze ngo, “Nuko rero, umva uko Uwiteka avuga, ‘Ntujye i Yerusalemu!'” Oya, Imana yayoboraga Pawulo kujya i Yerusalemu kandi yarimo imutegura ikoresheje ubuhanuzi bwa Agabo, imutegurira ibibazo byari bimutegereje i Yerusalemu. Urabona kandi ko ubuhanuzi bwa Agabo bwashimangiraga gusa ibyo Pawulo yari amaze amezi azi mu mutima we. Ntitugomba na rimwe kuyoborwa n’ubuhanuzi. Igihe ubuhanuzi butaje bushimangira ibyo dusanzwe tuzi, ntitugomba kubukurikira.

Ubuhanuzi bwa Agabo ni ikintu dushobora gufata nko “kuyoborwa mu buryo butangaje,” kuko bwarenze uko Pawulo yumvaga mu mutima we gusa. Iyo Imana itanze “ubuyobozi butangaje,” nk’iyerekwa cyangwa ijwi ryumvikana, ubusanzwe biba bitewe n’uko Imana iba izi ko urugendo rutazaba rworoshye. Tuba dukeneye ibindi bimenyetso bitwemeza neza bizanwa n’uko kuyoborwa gutangaje. Ku bijyanye na Pawulo, yari kuzagarukira hafi gupfa yishwe n’igihiriri cy’abantu bigaragambije kandi akazamara imyaka itari micye mu nzu y’imbohe mbere y’uko afata urugendo rwe ajya I Roma ajyanywe ari imbohe. Nyamara bitewe n’uko kuyoborwa gutangaje yahawe, yashoboye gutuza arakomera muri ibyo bibazo byose, azi neza ko iherezo rizaba ryiza.

Niba utabonye uko kuyoborwa gutangaje ntibikwiye gutuma uhangayika kuko nubishaka, Imana izabiguha byanze bikunze. Ahubwo iteka tugomba kuba maso tugakurikira ijwi ry’imbere mu mutima riduhamiriza.

Mu Ngoyi ariko Mu Bushake bw’Imana

(In Chains and in God’s Will)

Igihe Pawulo yageze I Yerusalemu, yarafashwe atabwo mu nzu y’imbohe. Na none yongeye guhabwa kuyoborwa kudasanzwe mu buryo bw’iyerekwa abona:

Mu ijoro ry’uwo munsi Umwami amuhagarara iruhande[rwa Pawulo] aramubwira ati, “Humura; uko wampamirije i Yerusalemu ni ko ukwiriye kumpamiriza n’i Roma” (Ibyak. 23:11).

Urabona ko Yesu atavuze ngo, “Pawulo, ubu urakora iki hano? Nagerageje kukuburira ngo utaza i Yerusalemu!” Oya, mu byukuri ahubwo yashimangiye ubuyobozi Pawulo yari yumvise mu mutima we mu mezi macye mbere yaho. Pawulo i Yerusalemu yari ari rwose mu mugambi w’Imana kugira ngo ahamirize Yesu. Kandi amaherezo yagombaga kuzavuga Kristo i Roma.

Ugomba gukomeza kwibuka ko mu ruhande rumwe umuhamagaro w’ibanze wa Pawulo kwari ukuzahamya atari imbere y’Abayuda gusa, ahubwo n’imbere y’abanyamahanga n’imbere y’abami (reba Ibyak 9:15). Mu gihe cy’ifungwa rye I Yerusalemu na nyuma yaho i Kayisariya, Pawulo yagize amahirwe yo guhamya imbere y’umutegeka Feliki, imbere ya Porukiyo Fesito, n’imbere y’umwami Agiripa, uwo Pawulo “yabuzeho hato ngo amwemeze” (Ibyak 26:28) kwizera Yesu Kristo. Hanyuma amaherezo Pawulo yaje koherezwa guhamya imbere y’umwami w’Umuroma Nero ubwe.

Mu Nzira Ajya kwa Nero

(On the Way to See Nero)

Pawulo na none ari mu bwato bwari bumujyanye muri Italiya, yongeye guhabwa ubuyobozi bw’Imana mu gutega amatwi umutima we. Ubwo umutegeka w’ubwato n’umwerekeza bageragezaga gushaka aho batsika ubwato ku kirwa cya Kireti ngo bahamare igihe cy’imbeho, Pawulo yahawe ihishurirwa:

Ariko kuko hari hashize iminsi myinshi kandi kunyura mu nyanja kukaba kwari gufite akaga, kuko ndetse n’iminsi yo kwiyiriza ubusa yari yarashize, nuko Pawulo abagīra inama ati, “Yemwe bagabo, mbonye yuko uru rugendo rugiye kubamo ibyago no gupfusha byinshi, si iby’inkuge n’ibirimo gusa, ahubwo n’ubugingo bwacu na bwo” (Ibyak 27:9-10).

Pawulo yabonye ibyendaga kuba. Biragaragara ko uko kubibona kwe kwari ukubyiyumvamo mu buryo abihawe n’Umwuka.

Ikibabaje ariko umutware utwara umutwe ntiyumviye inama ya Pawulo ahubwo ashaka ko bakomeza bakajya mu wundi mwaro. Ingaruka yabaye ko bamaze ibyumweru bibiri bafatiwe hagati mu miyaga ikomeye y’ishuheri. Ibintu byaje kuba bibi cyane kugeza ubwo ku munsi wa kabiri aberekeza ubwato batangiye kuroha ibintu byose byari mu bwato,ndetse ku munsi wa gatatu bajugunya n’iby’inkuge mu nyanja. Hanyuma Pawulo yaje kongera kuyoborwa n’Umwuka:

Kandi hashize iminsi myinshi izuba n’inyenyeri bitaboneka, duterwa na ruhuhuma y’umuyaga mwinshi, ibyo bituma twiheba rwose twibaza ko nta wuzakira. Kandi bamaze iminsi myinshi batarya, Pawulo ahagarara muri bo hagati arababwira ati, “Yemwe bagabo, mwari mukwiye kunyumvira ntimuve i Kirete, ngo mutabona ibi byago no gupfusha ibyanyu. Kandi none ndabakomeza, nimuhumure kuko muri mwe hatazapfa n’umwe keretse inkuge, kuko iri joro hahagaze marayika w’Imana, ndi uwayo nyikorera akambwira ati, ‘Pawulo, witinya ukwiriye guhagarara imbere ya Kayisari, kandi dore Imana iguhaye n’abo mugendana bose.’ Nuko nimuhumure mwa bagabo mwe, kuko nizeye Imana yuko bizaba uko nabwiwe. Ariko dukwiriye gusukwa ku kirwa” (Ibyak 27:20-26).

Ndibwira yuko icyatumye Imana iha Pawulo ukundi “kuyoborwa gutangaje ” kigaragara cyane ukurikije iri hishurirwa yari ahawe. Ibyo bishize, Pawulo yagombaga no guhura no kurohama mu bwato. Nyuma yaho gato yagombaga kuribwa n’inzoka y’ubumara bukaze (reba Ibyak 27:41-28:5). Mbega ukuntu ari byiza kugira marayika ukubwira mbere hakiri kare ko byose bizagenda NEZA!

Inama Zimwe na Zimwe

(Some Practical Advice)

Tangira utege amatwi umutima wawe wumve ibitekerezo n’ibyiyumviro bishobora kuba ari ubuyobozi bw’Umwuka Wera. Birashoboka ko mu ntangiriro wakora amakosa yo kwibwira ko ari Umwuka Wera urimo akuyobora kandi atari we, ariko ibyo ni ibisanzwe. Ntucike intege; wowe komeza gusa.

Na none kandi ni byiza gufata umwanya wiherereye ahantu hatuje, usenga mu ndimi unasoma Bibiliya. Iyo dusenga mu zindi ndimi ni umwuka wacu uba usenga, ibyo rero bituma turushaho kumva umwuka wacu. Na none kandi mu gusoma Ijambo ry’Imana no kuritekerezaho ukaryūza bituma urushaho kumva umwuka wawe kuko Ijambo ry’Imana ari ibyokurya by’umwuka.

Iyo Imana ikuyoboye mu cyerekezo runaka, kuyobora kwayo ntikugabanuka. Ni ukuvuga ko ugomba gukomeza gusenga usengera ibyemezo bikomeye bimwe na bimwe wakenera gufata kumara igihe runaka kugira ngo umenye neza ko ari Imana irimo irakuyobora atari ibitekerezo byawe cyangwa amarangamutima yawe. Iyo nta mahoro wumva mu mutima wawe igihe usengera icyerekezo runaka, ntugomba kujya muri icyo cyerekezo mu gihe utaragira amahoro mu mutima.

Igihe uhawe kuyoborwa gutangaje, ibyo ni byiza, ariko ntukagerageze “kwizerera” kubona iyerekwa cyangwa kumva ijwi. Imana ntiyasezeranye ko izatuyobora muri ubwo buryo (nubwo ijya ibikora ku bw’impamvu zayo z’uko icyo ishatse cyose igikora). Nyamara ahubwo, dushobora igihe cyose kwizera ko ituyobora ikoresheje igihamya cyo mu mutima.

Icya nyuma, ntukagire ibyo wiyongereraho ku byo Imana ikubwiye. Imana ishobora kuguhishurira umurimo yaguteguriye uzakora mu bihe biri imbere, ariko ushobora kwibwira ko ari nko mu byumweru bitaha kandi hashobora kuzaca imyaka. Ndavuga ibyo nabonye. Ntukagereranye gusa ngo wishyirireho igihe. Pawulo yari afite icyo azi ku bihe bye biri imbere ariko ntiyari azi byose. Imana ishaka ko dukomeza kugendera mu kwizera igihe cyose.

انجیل یوحنا تعدادی از وعده های عیسی را دربارۀ نقش روح القدس در زندگی مومنان، ثبت کرده است. بیایید چند مورد از آنها را بخوانیم:

و من از پدر درخواست خواهم کرد و او پشتیبان دیگری به شما خواهد داد که همیشه با شما بماند یعنی همان روح راستی که جهان نمی تواند بپذیرد زیرا او را نمی بیند و نمی شناسد ولی شما او را می شناسید، چون او پیش شما می ماند و در شما خواهد بود (یوحنا 16:14-17).

اما پشتیبان شما یعنی روح القدس که پدر بنام من خواهد فرستاد همه چیز را به شما تعلیم خواهد داد و آنچه را به شما گفته ام به یاد شما خواهد آورد (یوحنا 26:14).

با وجود این، این حقیقت را به شما می گویم که رفتن من برای شما بهتر است زیرا اگرمن نروم پشتیبانتان پیش شما نمی آید اما اگر بروم او را نزد شما خواهم فرستاد… «چیزهای بسیاری هست که باید به شما بگویم ولی شما فعلاً طاقت شنیدن آنها را ندارید. در هر حال، وقتی او که روح راستی است بیاید شما را به تمام حقیقت رهبری خواهد کرد زیرا از خود سخن نخواهد گفت بلکه فقط در بارۀ آنچه بشنود سخن میگوید و شما را از امور آینده باخبر میسازد. او مرا جلال خواهد داد زیرا حقایقی را که از من دریافت کرده به شما اعلام خواهد نمود. هر چه پدر دارد از آن من است و به همین دلیل بود که گفتم: حقایقی را که از من دریافت کرده به شما اعلام خواهد نمود» (یوحنا 7:16، 12-15).

مسیح به حواریون خود وعده داد که روح القدس در آنها ساکن خواهد شد. او آنها را کمک خواهد کرد، به آنها آموزش خواهد داد، آنها را راهنمایی خواهد کرد و به آنها چیزهایی را که پیش خواهند آمد نشان خواهد داد. امروز ما به عنوان شاگردان مسیح نباید تصور کنیم که روح القدس چیزی کمتر از اینها برای ما انجام دهد.

جالب است که عیسی به شاگردان خود گفت که رفتن او برایشان بهتر است زیرا اگر نرود پشتیبانشان پیش آنها نمی آید! این مسئله نشان می دهد که رابطۀ آنها با روح القدس می تواند آنقدر نزدیک باشد که انگار عیسی مسیح همیشه به لحاظ فیزیکی با آنها حضور دارد. در غیر این صورت برای آنها بهتر نبود که به جای عیسی روح القدس را داشته باشند. از طریق روح القدس عیسی همیشه با ما و در ما است.

انتظار داریم که چگونه توسط روح القدس هدایت شویم؟

نام او، روح القدس، نشان می دهد که نقش ابتدایی او در هدایت ما این است که ما را به سوی تقدس و مطیع بودن در برابر خداوند است. بنابراین هر چه که مربوط به تقدس و انجام ارادۀ خداوند بر روی زمین است در حوزۀ هدایت روح القدس است. او ما را هدایت خواهد کرد تا تمام فرامین عام و خاص مسیح را که مربوط است به خدمت خاصی که خداوند ما را برای انجام آن فرا خوانده است، اطاعت کنیم. پس اگر می خواهید در خدمت خاص خود توسط روح القدس هدایت شوید، باید در پاکی و تقدس عام هم مورد هدایت او قرار بگیرید زیرا نمی توان یکی از این دو را به تنهایی به دست آورد. بسیاری از خادمان می خواهند که روح القدس آنها را به سوی کارهای بزرگ و معجزات راهنمایی کند اما دوست ندارند که خود را با جنبه های «کوچکتر» تقدس عام به زحمت بیندازند. چنین طرز فکری خطایی بزرگ است. مسیح چگونه شاگران خود را هدایت کرد؟ در ابتدا با دادن تعالیم کلی در زمینۀ تقدس. هدایت های خاص در رابطه با وظایف آنها در خدمتشان، در مقام مقایسه، نادر بود. پس این کار بر عهدۀ روح القدس است که در ما ساکن می شود و بنابراین اگر می خواهید توسط روح القدس هدایت شوید، باید قبل از هر چیز، هدایت های او را برای پاک بودن دنبال کنید.

پولس رسول نوشت: «کسانی که بوسیلۀ روح خدا هدایت می شوند فرزندان خدا هستند» (رومیان 14:8). اگر توسط روح القدس هدایت شویم در میان فرزندان خدا قرار می گیریم. بنابراین همۀ فرزندان خداوند توسط روح هدایت شده اند. البته اطاعت از هدایت های روح به خود ما به عنوان عامل های آزاد بستگی دارد.

به این ترتیب، هیچ مسیحی واقعاً نیازی برای یاد گرفتن اینکه چطور توسط روح القدس هدایت شود ندارد زیرا روح القدس از قبل همۀ مسیحیان را هدایت می کند. از سویی دیگر، شیطان تلاش می کند تا فرزندان خداوند را گمراه سازد، و ما هنوز ماهیت قدیمی جسم را که ما را بر خلاف خواست و ارادۀ خداوند هدایت می کند، درون خود داریم. بنابران مومنان باید بتوانند هدایت های روح را از میان دیگر هدایت ها تشخیص دهند. و این جریانی در جادۀ بلوغ است. اما حقیقت بنیادین این است: روح همیشه ما را مطابق کلام خداوند هدایت می کند و همیشه ما را هدایت خواهد کرد که آنچه را از نظر خداوند درست و خوشایند است و آنچه را که سبب جلال و شکوه او می شود، انجام دهیم (یوحنا 14:16 را ببینید).

صدای روح القدس (The Voice of the Holy Spirit)

اگرچه کتاب مقدس به ما می گوید که برخی مواقع روح القدس به شیوه های غیر عادی مثلاً از طریق رویاها، نبوت، و یا صدای قابل شنید خداوند ما را هدایت می کند، اما معمول ترین راهی که روح القدس به وسیلۀ آن با ما صحبت می کند، در روح ما و توسط «ادراک و احساس» است. یعنی اگر روح می خواهد که ما کاری را انجام دهیم، در ما – در روح ما – «تقلا» می کند و ما «هدایتی» را برای دنبال کردن جهتی خاص حس می کنیم.

ما می توانیم صدای روح را «وجدانمان» بنامیم. همۀ مسیحیان می دانند که صدای وجدان چگونه است. اگر برای انجام گناه وسوسه می شویم، صدایی قابل شنیدن که می گوید: «اهمیتی به این وسوسه ها نده» نمی شنویم. بلکه احساس می کنیم که چیزی در درون ما در مقابل این وسوسه ها مقاومت می کند. و اگر در برابر وسوسه ها تسلیم و مرتکب گناه شویم، صدایی قابل شنیدن نمی شتویم که بگوید: «تو گناه کردی! تو گناه کردی!» تنها در وجود خود احساس می کنیم که محکومیم و به سمت توبه و اعتراف به گناه سوق داده می شویم.

به همین شکل روح ما را به سمت حقیقت و ادراک هدایت می کند. او ما را توسط فاش کردن مکاشفه ای ناگهانی (که همیشه مطابق انجیل است) در درونمان آموزش می دهد. این مکاشفات ممکن است ده دقیقه برای شخص دیگری طول بکشد اما توسط روح القدس در طول چند ثانیه انجام می پذیرند.

به همین شیوه روح القدس در امور خدمت ما را هدایت می کند. ما تنها باید آگاهانه تلاش کنیم که نسبت به این هدایت ها و ادراکات درونی حساس و هوشیار باشیم و به آرامی یاد خواهیم گرفت (با آزمون و خطا) که در رابطه با مسائلی که مربوط به خدمت است از روح القدس پیروی کنیم. زمانی که ما اجازه می دهیم سرمان (تفکرات منطقی و عقلانی) وارد دلهایمان (جایی که روح ما را هدایت می کند) شود، خود را درحالی می یابیم که مرتکب خطا در رابطه با ارادۀ خداوند می شویم.

روح القدس چگونه مسیح را هدایت کرد (How the Spirit Led Jesus)

مسیح با ادراک درونی توسط روح القدس هدایت شد. مثلاً انجیل مرقس توضیح می دهد که دقیقاً بعد از اینکه عیسی در پی تعمید توسط یحیی، در روح القدس تعمید شد چه رخ داد:

فوراً روح خدا او را به بیابان برد (مرقس 12:1، همراه با تاکید).

عیسی صدایی قابل شنیدن نشنید یا رویایی ندید که او را به سمت بیابان هدایت کند. او تنها به بیابان برده شد. معمولا روح القدس اینگونه ما را هدایت می کند. ما در وجود خود کشش و اعتقادی راسخ برای انجام کاری خاص حس می کنیم.

زمانی که عیسی به مرد مفلوجی که از طریق سقف وارد اطاق او شده بود گفت که گناهانش بخشوده شده اند، می دانست که کاتبانی که حاضر بودند فکر می کردند که او کفرگویی می کند. عیسی چگونه متوجه شد که در سر آنها چه می گذرد؟ در اجیل مرقس می خوانیم:

در ساعت‌ عيسي‌ در روح‌ خود ادراك‌ نموده‌ كه‌ با خود چنين‌ فكر مي‌كنند، بديشان‌ گفت‌: «از بهر چه‌ اين‌ خيالات‌ را به‌خاطر خود راه‌ مي‌دهيد؟» (مرقس 8:2، همراه با تاکید).

عیسی در روح خود درک کرد که آنها به چه چیزی فکر می کنند. اگر نسبت به روح خود حساس باشیم، ما هم می توانیم بدانیم که چطور پاسخ کسانی را که مخالف کلام خداوند هستند، بدهیم.

هدایت روح القدس در خدمت پولس (The Spirit’s Leading in the Ministry of Paul)

پولس رسول بعد از حداقل بیست سال خدمت، به خوبی آموخته بود که چطور هدایت های روح القدس را دنبال کند. روح تا حدی به او «چیزهایی که قرار بود رخ بدهند» و در رابطه با خدمت آیندۀ او بودند، را نشان داد. مثلاً زمانی که پولس خدمت خود را در افسس به پایان می رساند، ادراکی از دوره ای از زندگیش و خدمتش در سه سال آینده داشت:

بعد از تمام‌ شدن‌ اين‌ مقدمّات‌، پولُس‌ در روح‌ عزيمت‌ كرد كه‌ از مَكادونيه‌ و اَخائيه‌ گذشته‌، به‌ اورشليم‌ برود و گفت‌: «بعد از رفتنم‌ به‌ آنجا رُوم‌ را نيز بايد ديد » (اعمال رسولان 21:19).

توجه کنید که پولس این مسیر را نه در ذهن که در روح خود قصد کرد. این مسئله نشان می دهد که روح القدس او را در روحش هدایت می کرد که ابتدا به مقدونیه و بعد اخائیه (هر دو واقع در یونان امروزی) و بعد به اورشلیم و نهایتاً به روم برود. و این دقیقاً مسیری بود که او طی کرد. اگر نقشه ای در انجیل خود داشته باشید که سومین سفر بشارتی او و سفرش به روم را نشان بدهد، می توانید مسیر او را از افسس (جایی که او مسیر خود را در روح خود تصور کرد) به سمت مقدونیه و اخائیه و بعد اورشلیم و چندین سال بعد به روم ببینید.

به طور دقیق تر، پولس در سراسرمقدونیه و اخائیه سفر کرد و سپس با دور زدن از ساحل دریای اژه از مقدونیه برگشت و سپس به ساحل دریای اژه در آسیای صغیر سفر کرد. در طولانی ترین سفر در شهر میلیتس توقف کرد و مشایخ کلیسای نزدیک افسس را فراخواند و در وداعی خطاب به آنان گفت:

و اينك‌ در روح‌ بسته‌ شده‌، به‌ اورشليم‌ مي‌روم‌ و از آنچه‌ در آنجا بر من‌ واقع‌ خواهد شد، اطّلاعي‌ ندارم‌. جز اينكه‌ روح‌القدس‌ در هر شهر شهادت‌ داده‌، مي‌گويد كه‌ بندها و زحمات‌ برايم‌ مهيّا است (اعمال رسولان 22:20-23، همراه با تاکید).

پولس گفت که در روح بسته شده، یعنی در روح خود اعتقادی راسخ وجود داشت که او را به سمت اورشلیم هدایت می کرد. او تصویری کامل از آنچه در اورشلیم رخ می دهد نداشت، اما اعلام کرد که در هر شهری که در طول سفرش توقف کرد، روح القدس گواهی داد که رنج و درد در انتظارش است. روح القدس چگونه از در و رنجی که در اورشلیم در انتظارش بود خبر داد؟

دو مثال (Two Examples)

در فصل 21 از اعمال رسولان دو رویداد ثبت شده که این سوال را پاسخ می دهند. اولین مثال زمانی است که کشتیِ پولس در بندر مدیترانه ای صور لنگر انداخت:

پس‌ شاگردي‌ چند پيدا كرده‌، هفت‌ روز در آنجا مانديم‌ و ايشان‌ به‌ الهام‌ روح‌ به‌ پولُس‌ گفتند كه‌ به‌ اورشليم‌ نرود (اعمال رسولان 4:21).

به خاطر همین آیه برخی از مفسران نتیجه می گیرند که پولس با ادامۀ سفر خود به اورشلیم در برابر خداوند نافرمانی کرد. اما در سایۀ اطلاعلات دیگری که در اعمال رسولان به ما داده می شود، در می یابیم که چنین نتیجه ای نادرست است. این مسئله در حین پیشروی در داستان روشن خواهد شد.

ظاهراً شاگردانی که در صور بودند به لحاظ روحانی حساس بودند و تشخیص دادند که مشکلاتی در اورشلیم در انتظار پولس است. آنها متعاقباً تلاش کردند که پولس را متقاعد کنند که دست از سفر به آنجا بردارد. ترجمۀ ویلیام از عهد جدید این مسئله را روشن می کند، چنانچه او این آیه را اینگونه ترجمه کرده است: «به خاطر ادراکاتی که توسط روح القدس ایجاد شده بود، آنها به پولس اصرار کردند که از رفتن به اورشلیم منصرف شود.»

اما شاگردان در صور موفق نشدند که او را منصرف کنند زیرا پولس سفر خود به اورشلیم را بر خلاف هشدارهای آنها آغاز کرد.

این جریان به ما آموزش می دهد که هیچ گاه تفسیر خود را به مکاشفه ای که در روحمان دریافت می کنیم اضافه نکنیم. پولس به خوبی می دانست که در اورشلیم با مشکلاتی مواجه خواهد شد اما او همچنین می دانست که خواست خداوند این است که او به آنجا برود. اینکه خداوند از طریق روح القدس چیزی را برای ما آشکار کند، لزوماً به این معنا نیست که برویم و آن را بگوییم، و باید دقت کنیم که تفاسیر خود را به آنچه روح برایمان آشکار کرده است نیفزاییم.

توقف در قیصریه (Caesarea Stop Over)

توقف بعدی در سفر پولس به سمت اورشلیم شهر بندری قیصریه بود:

پس از چند روز یک نفر نبی به نام آکابوس از یهودیه به آنجا رسید. او پیش ما آمد و کمربند پولس را برداشت و دست و پای خود را با آن بست و گفت: آنچه روح القدس میگوید اینست که یهودیان مقیم اورشلیم صاحب این کمربند را اینطور خواهند بست و او را به دست بیگانگان خواهند سپرد (اعمال رسولان 10:21-11).

در اینجا هم مثالی دیگر است از اینکه روح القدس به پولس از رنجهایی که دراورشلیم در انتظارش است خبر می دهد. اما توجه کنید که آکابوس نگفت که: «خداوند می گوید: به اورشلیم نرو!» خیر، خداوند داشت پولس را به اورشلیم هدایت می کرد و در حقیقت توسط پیش گویی آکابوس او را برای رنج و مشکلات آینده آماده می کرد. همچنین توجه کنید که پیش گویی آکابوس تنها چیزی را که پولس ماهها قبل در روح خود می دانست تایید کرد. ما هرگز نباید توسط پیشگویی هدایت شویم. اگر پیش گویی آنچه را از قبل می دانستیم تایید نکند، نباید آن را دنبال کنیم.

پیش گویی آکابوس چیزی است که شاید از نظر ما «هدایت خارق العاده» باشد زیرا این پیش گویی فراتر از ادراک درونی در روح پولس بود. زمانی که خداوند «هدایت خارق العاده» مثل رویا و یا شنیدن صدا به کسی اعطا می کند، معمولاً به این دلیل است که خداوند می داند راهی که خواهیم رفت آسان نخواهد بود. ما به اطمینان زیادی که هدایت خارق العاده برایمان می آورد، نیاز خواهیم داشت. در مورد پولس، او قبل از سفر خود به روم به عنوان زندانی، نزدیک بود که توسط اوباش کشته شود و سالهایی را نیز در زندان سپری کرد. اما به دلیل هدایت خارق العاده که دریافت کرد، و با دانستن اینکه نتیجه به نفع او خواهد بود، توانست در طول این مدت کاملاً آرامش خود را حفظ کند.

اگر شما هدایتی خارق العاده دریافت نکنید نباید نگران باشید زیرا اگر به آن نیاز داشتید، خداوند آن را به شما اعطا می کرد. اما باید همیشه تلاش و تقلا کنیم که نسبت به شاهد درون خود حساس باشیم و توسط آن هدایت شویم.

در بند و متعهد به ارادۀ خداوند (In Chains and in God’s Will)

زمانی که پولس به اورشلیم رسید، دستگیر و به زندان افکنده شد. باز هم هدایتی خارق العاده به شکل رویایی از مسیح دریافت کرد:

در همان شب، خداوند کنار پولُس ایستاد و گفت: «دل قوی‌دار! همانگونه که در اورشلیم بر من شهادت دادی، در روم نیز باید شهادت دهی» (اعمال رسولان 11:23).

توجه کنید که مسیح نگفت که، «پولس، اینجا چه می کنی؟ من سعی کردم که به تو هشدار دهم که به اورشلیم نیایی!» خیر، عیسی در واقع هدایتی را که پولس ماهها قبل در روح خود دریافت کرده بود تایید کرد. پولس برای انجام نیت و هدف خداوند که همان شهادت دادن در حق مسیح در اورشلیم بود و نهایتاً عیسی را در روم هم معرفی می کرد.

باید یادمان باشد که بخشی از مسئولیت اصلی پولس شهادت دادن نه تنها در مقابل یهودیان و کافران بلکه در مقابل پادشاهان نیز بود (اعمال رسولان 15:9 را ببینید). پولس در زمان زندانی بودنش در اورشلیم و بعدها در قیصریه، فرصت یافت تا در مقابل فلیکس، فستوس و آگریپاس که تقریباً متقاعد شده بود (اعمال رسولان 28:26) گواهی دهد و آنها را برای ایمان به مسیح دعوت کند. در نهایت، پولس به روم فرستاده شد تا در برابر نرو امپراطور روم شهادت دهد.

در راه رفتن نزد نرون (On the Way to See Nero)

پولس برروی عرشۀ کشتی که او را به ایتالیا می برد با دقت به آنچه در روح خود حس می کند، بار دیگر هدایتی از جانب خداوند دریافت کرد. زمانی که سروان و ناخدا سعی می کردند که تعیین کنند که در کدام جزیره کرت باید لنگر بیندازند، پولس مکاشفه ای دریافت کرد:

وقت زیادی از دست رفته بود و حتی ایام روزه نیز سپری شده بود، و سفر دریایی اکنون خطرناک بود. از این‌رو، پولُس به آنها هشدار داد و گفت: « سروران، می‌توانم ببینم که سفری پرخطر خواهیم داشت و ضرر بسیار نه ‌تنها به کشتی و بار آن، بلکه به جان ما نیز وارد خواهد آمد» (اعمال رسولان 9:27-10، همراه با تاکید).

پولس آنچه قرار بود رخ دهد را دید. روشن است که مشاهدۀ او ادراکی توسط روح بوده است.

متاسفانه سروان به پولس گوش نداد و تلاش کرد که به لنگرگاهی دیگر برسد. در نتیجه کشتی به مدت دو هفته گرفتار طوفانی خشمگین شد. شرایط به حدی مخاطره آمیز بود که کارکنان کشتی محموله ها را در روز دوم به دریا ریختند و در روز سوم لوازم کشتی را به دریا ریختند. مدتی بعد، پولس هدایتی دیگر دریافت کرد:

روزها همچنان می‌گذشت و ما رنگ خورشید و ستارگان را نمی‌دیدیم و توفان نیز فروکش نمی‌کرد، آنگونه که همگی، امید نجات از کف دادیم. پس از مدتها بی‌غذایی، پولُس در میان ایشان ایستاد و گفت: «سروران، شما می‌بایست سخن مرا می‌پذیرفتید و کْرِت را ترک نمی‌کردید تا اینهمه آسیب و زیان نبینید اکنون نیز از شما خواهش می‌کنم که شهامتتان را از دست ندهید، زیرا آسیبی به جان هیچ یک از شما نخواهد رسید؛ فقط کشتی از دست خواهد رفت. زیرا دیشب فرشتۀ خدایی که از آنِ اویم و خدمتش می‌کنم، در کنارم ایستاد و گفت: «پولُس، مترس. تو باید برای محاکمه، در برابر قیصر حاضر شوی، و به ‌یقین، خدا جان همۀ همسفرانت را نیز به تو بخشیده است.» پس ای مردان، دل قوی‌دارید، زیرا به خدا ایمان دارم که همانگونه که به من گفته است، خواهد شد. امّا کشتی ما باید در جزیره‌ای به گِل بنشیند.»

به نظر من واضح است که چرا خداوند به پولس هدایت خارق العادۀ بیشتری در آن شرایط ناگوار عطا کرد. بعد از این امتحان سخت، پولس خیلی زود گرفتار شکسته شدن کشتی می شد و اندکی پس از آن ممکن بود توسط ماری کشنده گزیده شود (اعمال رسولان 41:27-5:28 را ببینید). بسیار خوب است که فرشته ای داشته باشی که از قبل به تو بگوید همه چیز خوب پیش خواهد رفت!

چند توصیۀ عملی (Some Practical Advice)

جستجو در روح خود را برای حس ادراکات و مشاهداتی که هدایت های روح القدس هستند آغاز کنید. احتمالاً در تفکرات اولیه دچار مشکل می شوید و ممکن است تصور کنید که روح القدس در حال هدایت شماست در حالی که در واقع این طور نیست اما چنین اشتباهاتی طبیعی هستند. مایوس نشوید؛ تنها ادامه دهید.

اینگونه می توانیم زمانی را در مکانی خلوت با دعا کردن به زبانها و خواندن انجیل سپری کنیم. زمانی که به زبانهای دیگر دعا می کنیم، این روح ماست که دعا می کند و ما طبیعتاً نسبت به روحمان حساس تر و دقیق تر می شویم. با خواندن کلام خداوند و تمرکز بر آن نیز می توانیم نسبت به روح خود حساس تر شویم زیرا کلام خداوند غذای روحانی است.

زمانی که خداوند شما را در مسیری خاص هدایت می کند، هدایت او نقصان نمی یابد. یعنی شما باید دعا برای تصمیمات جدی خود را مدتی ادامه دهید تا مطمئن شوید که خداوند است که شما را هدایت می کند نه ایده ها و احساسات خودتان. اگر زمانی که برای امری دعا می کنید در دل خود احساس آرامش ندارید، انجام آن امر را ادامه ندهید تا زمانی که آرامش داشته باشید.

خوب است اگر هدایت خارق العاده را دریافت کنید اما تلاش نکنید که «باور کنید» رویایی می بینید و یا صدایی می شنوید. خداود وعدۀ هدایت ما را با چنین ابزاری نداده است (اگرچه گاهی بر اساس ارادۀ مطلق خود این کار را می کند). اما می توانیم همیشه مطمئن باشیم که او توسط شاهد درونیمان ما را هدایت می کند.

نهایتاً، چیزی به آنچه خداوند به شما می گوید اضافه نکنید. خداوند ممکن است خدمتی را که برای آینده تان تدارک دیده است برایتان آشکار کند اما شما شاید تصور کنید که زمان انجام آن چند هفته بعد است در حالی که زمان مد نظر خداوند ممکن است چند سال باشد. من این مسئله را از روی تجربه ام می دانم. فرضیات برای خود نسازید. پولس اندکی از آیندۀ خود را می دانست اما همه چیز را نمی دانست زیرا خداوند همه چیز را برای او شکار نکرد. خواست خداوند این است که همیشه با ایمان گام برداریم.