Chuùa Gieâ-su chæ ban cho Hoäi thaùnh hai Thaùnh-Leã (xem Ma-thi-ô 28:19) vaø Tieäc Thaùnh (Xem I Coâr 11:23-26). Tröôùc heát chuùng ta seõ nghieân cöùu veà Leã Baùp-teâm.

Theo giao-öôùc môùi, thì moãi moät tín höõu ñeàu phaûi traûi qua ba pheùp baùp-teâm khaùc nhau. Ñoù laø baùp-teâm vaøo thaân theå cuûa Ñaáng Christ, baùp-teâm baèng nöôùc vaø baùp-teâm Thaùnh Linh.

Khi moät ngöôøi ñöôïc sinh laïi, thì ngöôøi ñoù hieån nhieân ñaõ ñöôïc baùp-teâm vaøo thaân theå cuûa Ñaáng Christ. Ñieàu naøy coù nghóa laø ngöôøi ñoù trôû thaønh thaønh vieân cuûa thaân theå Ñaáng Christ, laø Hoäi thaùnh:

Ñeàu ñaõ chòu pheùp baùp-teâm chung moät Thaùnh Linh ñeå hieäp laøm moät thaân (I Coâr 12:13; cuõng xem Roâ-ma 6:3; EÂ-pheâ-soâ 1:22-23; Coâ-loâ-se 1:18,24).

Baùp-teâm Thaùnh Linh laø moät kinh nghieäm theo sau söï cöùu roãi, vaø moïi tín höõu ñeàu coù theå vaø neân nhaän laõnh pheùp baùp-teâm naày.

Cuoái cuøng, moïi tín höõu neân chòu pheùp baùp-teâm baèng nöôùc sau khi tin ngöôøi ñoù aên naên vaø tin nhaän Chuùa Gieâ-su Christ laøm Cöùu Chuùa cuûa mình caøng sôùm caøng toát. Pheùp baùp-teâm naày seõ baày toû haønh ñoäng vaâng lôøi ñaàu tieân cuûa caùc taân tín höõu.

Chuùa Gieâ-su phaùn cuøng caùc söù ñoà raèng: “Haõy ñi khaép theá gian, giaûng Tin-laønh cho moïi ngöôøi. Ai tin vaø chòu pheùp baùp-teâm, seõ ñöôïc roãi; nhöng ai chaúng tin seõ bò ñoaùn phaït” (Maùc 16:15-16).

Hoäi thaùnh ñaàu tieân xem maïng lònh cuûa Chuùa Gieâ-su laøm baùp-teâm raát quan troïng. Haàu nhö khoâng coù tröôøng hôïp ngoaïi leä, nhöõng ngöôøi tin môùi Chuùa chòu baùp-teâm laäp töùc ngay sau khi tin Chuùa (xem Coâng-vuï 2:37-41; 8:12-16, 36-39; 9:17-19; 10:44-48; 16:31-33; 18:5-8; 19:1-5).

Moät Vaøi Quan Ñieåm Veà Baùp-teâm Khoâng Theo Kinh-thaùnh

(Some Uncriptural Ideas About Baptism)

Moät soá ngöôøi laøm baùp-teâm baèng caùch vaåy vaøi gioït nöôùc leân ngöôøi môùi quy ñaïo. Ñieàu ñoù coù ñuùng khoâng? Ñoäng töø ñöôïc dòch baùp-teâm (baptize) trong Kinh-thaùnhTaân-öôùc laø töø baptizo trong tieáng Hy-laïp, coù nghóa ñen laø “nhaän chìm”. Vì vaäy, nhöõng ngöôøi naøo chòu baùp-teâm baèng nöôùc cuõng seõ bò nhaän chìm trong nöôùc chöù khoâng phaûi chæ vaåy vaøi gioït nöôùc leân ngöôøi maø thoâi. Bieåu töôïng veà baùp-teâm cuûa Cô-ñoác-giaùo maø chuùng ta saép nghieân cöùu cuõng seõ hoã trôïï cho quan ñieåm nhaän chìm.

Ngöôøi ta laøm baùp-tem cho treû con, song vaãn khoâng thaáy choã naøo trong Kinh-thaùnh ñeà caäp ñeán vieäc laøm baùp-teâm cho con treû. Loaïi baùp-teâm nhö theá naày xuaát phaùt töø trong giaùo lyù sai traät veà “pheùp baùp-teâm phuïc hoäi naêng löïc” – quan ñieåm cho raèng ngöôøi moät ñöôïc taùi sanh laïi ngay luùc ngöôøi ñoù chòu baùp-teâm. Kinh-thaùnh daïy moät caùch roõ raøng raèng ngöôøi ta phaûi tin Chuùa Gieâ-su tröôùc, roài môùi chòu Baùp-teâm sau. Thaät vaäy, treû em chöa tröôûng thaønh ñuû ñeå yù thöùc veà vieäc aên naên toäi loãi vaø theo Chuùa Gieâ-su. Cho neân khoâng laøm baùp-teâm cho treû con vaø caùc em nhoû.

Moät soá ngöôøi daïy raèng, cho duø ngöôøi ñoù coù theå tin Chuùa Gieâ-su nhöng ngöôøi ñoù vaãn chöa ñöôïc cöùu roãi cho ñeán khi ngöôøi ñoù chòu pheùp baùp-teâm baèng nöôùc. Ñieàu ñoù cuõng khoâng ñuùng Kinh-thaùnh. Trong Coâng-vuï 10:44-48 vaø 11:17, chuùng ta ñoïc bieát raèng caû nhaø Coït-naây ñöôïc cöùu vaø nhaän laõnh baùp-teâm Thaùnh Linh tröôùc khi baát cöù ngöôøi naøo trong soá hoï chòu baùp-teâm baèng nöôùc. Khoâng moät ai coù theå nhaän laõnh ñöôïc baùp-teâm Thaùnh Linh neáu nhö ngöôøi ñoù chöa ñöôïc cöùu tröôùc (xem Giaêng 14:17).

Moät soá ngöôøi daïy raèng neáu moät ai ñoù khoâng chòu baùp-teâm theo theå thöùc cuï theå cuûa hoï, thì ngöôøi ñoù khoâng thöïc söï ñöôïc cöùu roãi. Kinh-thaùnh khoâng cho bieát nghi thöùc roõ raøng cuï theå naøo ñeå tuaân thuû theo ñeå laøm baùp-teâm cho ñuùng. Chaúng haïn nhö moät soá ngöôøi noùi raèng ngöôøi tín höõu seõ khoâng nhaân ñöôïc söï cöùu roãi neáu ngöôøi ñoù ñaõ chòu baùp-teâm “trong danh Ñöùc Cha, Ñöùc Chuùa Con vaø Ñöùc Thaùnh Linh” (Ma-thi-ô 28:19) thay vì phaûi laøm “trong Danh Chuùa Gieâ-su” (Coâng-vuï 8:16). Nhöõng ngöôøi naày cho thaáy raèng cuøng moät linh khoáng cheá ngöôøi Pha-ra-si, cuõng ñang duoãi caêng con ruoài nhueá ra ñeå nuoát chöûng con laïc ñaø. Thaät laø bi kòch bieát bao khi caùc Cô ñoác nhaân cöù ngoài ñoù tranh caõi nhau maõi veà chuyeän duøng töø cho ñuùng trong luùc baùp-teâm trong khi ñoù caû theá giôùi ñang chôø ñôïi nghe Phuùc AÂm.

Hình Boùng Kinh Thaùnh Veà Pheùp Baùp-teâm

(The Scriptural Sysbolism of Baptism)

Baùp-teâm baèng nöôùc töôïng tröng cho moät vaøi ñieàu ñaõ xaûy ra trong ñôøi soáng cuûa taân tín höõu roài. Caùch ñôn giaûn nhaát, baùp-teâm baèng nöôùc töôïng tröng cho toäi loãi cuûa chuùng ta ñaõ ñöïôïc röûa saïch, ñeå baây giôø chuùng ta thanh saïch ra maét tröôùc Chuùa. Khi A-na-nia ñöôïc sai ñeán vôùi Sau-lô (Phao-loâ) ngay sau khi oâng quy ñaïo, thì oâng ñaõ noùi vôùi Phao-loâ:

Baây giôø, anh coøn treã naûi laøm chi? Haõy chôø daäy, caàu-khaån danh Chuùa maø chòu pheùp baùp-teâm vaø laøm saïch toäi-loãi mình ñi (Coâng-vuï 22:16).

Thöù hai laø, baùp-teâm baèng nöôùc töôïng tröng cho vieäc chuùng ta ñoàng cheát, ñoàng choân vaø ñoàng soáng laïi vôùi Ñaáng Christ. Ñaõ moät khi chuùng ta ñöôïc taùi sinh laïi vaø ñöôïc ñaët trong thaân theå cuûa Ñaáng Christ, thì chuùng ta ñaõ ñöôïc Ñöùc Chuùa Trôøi coi nhö “trong Christ” töø thôøi ñieåm ñoù trôû ñi roài. Bôûi vì Chuùa Gieâ-su ñaõ laø söï thay theá cuûa chuùng ta, cho neân Ñöùc Chuùa trôøi chæ keå ñeán ñoù laø taát caû nhöõng gì Chuùa Gieâ-su ñaõ laøm vì côù chuùng ta. Vaäy “trong Ñaáng Christ,” chuùng ta ñaõ chòu cheát, chòu choân vaø ñöôïc soáng laø töø keû cheát ñeå soáng nhö nhöõng ngöôøi môùi:

Hay laø, anh em chaúng bieát raèng chuùng ta thaûy ñeàu ñaõ chòu pheùp baùp-teâm trong Ñöùc Chuùa Gieâ-su Christ, töùc laø chòu pheùp baùp-teâm trong söï cheát Ngaøi sao? vaäy chuùng ta ñaõ bò choân vôùi Ngaøi bôûi pheùp baùp-teâm trong söï cheát Ngaøi, haàu cho Ñaáng Christ nhôø vinh-hieån cuûa Cha ñöôïc töø keû cheát soáng laïi theå naøo, thì chuùng ta cuõng soáng trong ñôøi môùi theå aáy (Roâ-ma 6:3-4).

Anh em ñaõ bôûi pheùp baùp-teâm ñöôïc choân vôùi Ngaøi, thì cuõng ñöôïc soáng laïi vôùi Ngaøi bôûi ñöùc tin trong quyeàn pheùp Ñöùc Chuùa Trôøi, laø Ñaáng ñaõ khieán Ngaøi töø keû cheát soáng laïi (Coâ-loâ-se 2:12).

Neân daïy moãi moät taân tín höõu nhöõng leõ thaät quan troïng naày khi ngöôøi ñoù chòu baùp-teâm baèng nöôùc, vaø neân laøm baùp-teâm baèng nöôùc cho ngöôøi ñoù sôùm ngay sau khi tin Chuùa Gieâ-su.

Tieäc Thaùnh (The Lord’s Super)

Tieäc Thaùnh coù nguoàn goác töø trong Leã Vöôït Qua. Trong Ñeâm Ñöùc Chuùa Trôøi giaûi cöùu daân Y-sô-ra-eân khoûi xöù noâ leä EÂ-díp-toâ, Ngaøi ñaõ phaùn daïy moãi moät nhaø gieát moät con chieân moät tuoåi, laáy vaåy huyeát treân thanh ngang vaø hai thanh doïc cuûa khung cöûa vaøo nhaø. Khi “thieân söù huûy dieät” ñi qua xöù EÂ-díp-toâ toái ñoù, gieát taát caû con ñaàu loøng trong xöù EÂ-díp-toâ, thì ñaáng aáy seõ thaáy huyeát treân nhaø Y-sô-ra-eân seõ “vöôït qua”.

Hôn nöõa, ngöôøi Y-sô-ra-eân phaûi aên Leã naày ban ñeâm baèng caùch aên con chieân Leã Vöôït Qua vaø cuõng aên baùnh khoâng men trong voøng baûy ngaøy. Ñaây cuõng laø maïng lònh ñôøi ñôøi cho daân Y-sô-ra-eân giöõ Leã Vöôït qua cuøng thôøi ñieåm naày haèng naêm (xem Xuaát 12:1-28). Dó nhieân con chieân trong Leã Vöôït Qua laø hình aûnh töôïng tröng cuûa Ñaáng Christ Ñaáng ñöôïc goïi laø “con sinh Leã Vöôït Qua cuûa chuùng ta” trong I Coâr 5:7.

Khi Chuùa Gieâ-su thieát laäp Leã tieäc Thaùnh, Ngaøi cuøng caùc moân ñoà mình ñang aên Leã Vöôït Qua. Chuùa Gieâ-su bò ñoùng ñinh trong suoát thôøi gian Leã Vöôït Qua, ñang thöïc söï laøm öùng nghieäm söï keâu goïi cuûa Ngaøi laø “Chieân Con cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi caát ñi toäi loãi cuûa theá gian” (Giaêng 1:29).

Baùnh maø chuùng ta aên vaø nöôùc nho maø chuùng ta uoáng töôïng tröng cho thaân theå cuûa Chuùa Gieâ-su ñaõ tan vôõ vì côù chuùng ta vaø huyeát Ngaøi ñaõ ñoå ra ñeå tha thöù moïi toäi loãi cuûa chuùng ta:

Khi ñöông aên, Chuùa Gieâ-su laáy baùnh, taï ôn roài, beû ra ñöa cho moân ñoà maø raèng: Haõy laáy maø aên ñi, naày laø thaân theå Ta, Ngaøi laïi laáy cheùn taï ôn roài, ñöa cho moân ñoà maø raèng: “Heát thaûy haõy uoáng ñi; vì naày laø Huyeát Ta, huyeát cuûa söï giao-öôùc ñaõ ñoå ra cho nhieàu ngöôøi ñöôïc tha toäi. Ta phaùn cuøng caùc ngöôi töø raøy veà sau, Ta khoâng uoáng traùi nho naày nöõa, cho ñeán ngaøy maø Ta seõ uoáng traùi nho môùi cuøng caùc ngöôi ôû trong nöôùc cuûa Cha Ta” (Ma-thi-ô 26:26-29).

Söù ñoà Phao-loâ keå caâu chuyeän naày theo caùch naày:

Vaû, toâi coù nhaän nôi Chuùa ñieàu toâi ñaõ daïy cho anh em: AÁy laø Ñöùc Chuùa Gieâ-su, trong ñeâm Ngaøi bò noäp, laáy baùnh, taï ôn, roài beû ra maø phaùn raèng: Naày laø thaân theå Ta, vì caùc ngöôi maø phoù cho; haõy laøm ñieàu naày ñeå nhôù Ta. Cuõng moät theå aáy, sau khi aên böõa toái roài, Ngaøi laáy cheùn ma phaùn raèng: Cheùn naày laø söï giao-öôùc môùi trong Ta; heã khi naøo caùc ngöôi uoáng, haõy laøm ñieàu naày ñeå nhôù Ta. AÁy vaäy, moãi laàn anh em aên baùnh naày, uoáng cheùn naày, thì rao söï cheát cuûa Chuùa cho tôùi luùc Ngaøi ñeán (I Coâr 11:23-26).

Khi Naøo Vaø Baèng Caùch Naøo (When and How)

Kinh-thaùnh khoâng baûo chuùng ta bao laâu môùi döï Tieäc Thaùnh moät laàn, nhöng Kinh-thaùnh cho bieát raèng, trong Hoäi thaùnh ñaàu tieân, Tieäc Thaùnh ñöôïc thöïc hieän thöôøng xuyeân trong caùc buoåi nhoùm tö gia nhö laø böõa tieäc nhieàu thöùc aên (I Coâr 11:20-34). Vì Tieäc Thaùnh coù nguoàn goác töø böõa aên Leã Vöôït Qua, moät phaàn böõa aên coù nhieàu thöùc aên khi Chuùa Gieâ-su thieát laäp Leã Tieäc Thaùnh, cuõng ñöôïc aên nhö laø böõa tieäc nhieàu thöùc aên trong Hoäi thaùnh ñaàu tieân, ñoù cuõng laø caùch Hoäi thaùnh ñang laøm ngaøy nay. Tuy nhieân vaãn coù nhieàu Hoäi thaùnh theo “truyeàn thoáng cuûa con ngöôøi”.

Chuùng ta neân döï Tieäc Thaùnh vôùi thaùi ñoä toân kính. Söù ñoà Phao-loâ daïy raèng döï Tieäc Thaùnh vôùi thaùi ñoä khoâng xöùng-ñaùng laø söï xuùc phaïm nghieâm troïng ñoái vôùi Chuùa:

Bôûi ñoù, ai aên baùnh hoaëc uoáng cheùn cuûa Chuùa caùch khoâng xöùng-ñaùng, thì seõ maéc toäi vôùi thaân vaø huyeát cuûa Chuùa. Vaäy moãi ngöôøi phaûi töï xeùt laáy mình, vaø nhö theá môùi aên baùnh uoáng cheùn aáy; vì ngöôøi naøo khoâng phaân bieät thaân Chuùa maø aên baùnh uoáng cheùn ñoù, töùc laø aên uoáng söï xeùt-ñoaùn cho mình (I Coâr 11:27-32).

Chuùng ta ñöôïc khuyeân caùo phaûi xeùt mình tröôùc khi döï Tieäc Thaùnh, vaø neáu phaùt hieän baát cöù toäi loãi naøo, thì chuùng ta phaûi aên naên vaø xöng nhaän toäi ñoù ra. Neáu khoâng chuùng ta coù theå “maéc toäi vôùi thaân vaø huyeát cuûa Chuùa”.

Bôûi vì Chuùa Gieâ-su ñaõ cheát vaø ñoå huyeát ra ñeå giaûi phoùng chuùng ta khoûi toäi loãi, dó nhieân chuùng ta khoâng muoán döï baùnh vaø cheùn tuôïng tröng cho thaân vaø huyeát cuûa Ngaøi maø khoâng aên naên vaø xöng nhaän toäi loãi maø mình ñaõ bieát ñoù ra. Neáu chuùng ta khoâng toäi loãi mình ñeå ñöôïc tha thöù roài môùi döï Tieäc Thaùnh, thì chuùng ta coù theå aên uoáng söï xeùt ñoaùn cho mình bò taät nguyeàn, ñau oám vaø cheát ieåu nhö caùc tín höõu cuûa Hoäi thaùnh Coâ-rinh-toâ ñaõ chòu. Caùch ñeå traùnh söï söûa phaït cuûa Chuùa laø “xeùt mình,” nghóa laø nhaän bieát vaø aên naên nhöõng toäi loãi cuûa mình.

Toäi loãi chính cuûa caùc Cô ñoác nhaân ôû Hoäi thaùnh Coâ-rinh-toâ laø thieáu tình yeâu thöông; Hoï tranh caõi vaø xung ñoät vôùi nhau. Thöïc ra, ngay caû söï thieáu quan taâm cuûa hoï töï baøy toû ra trong suoát thôøi gian döï Tieäc Thaùnh khi moät soá ngöôøi thì aên no neâ trong khi nhöõng ngöôøi khaùc thì ñoùi, thaäm chí coù moät soá ngöôøi say xæn nöõa (xem I Coâr 11:20-22).

Baùnh maø chuùng ta aên töôïng tröng cho thaân theå cuûa Ñaáng Christ, maø baây giôø laø Hoäi thaùnh. Chuùng ta aên moät oå baùnh bieåu töôïng cho söï hieäp nhaát cuûa chuùng ta nhö moät thaân (xem I Coâr 10:17). Thaät toäi loãi döôøng bao khi döï Tieäc Thaùnh töôïng tröng cho moät thaân theå cuûa Ñaáng Christ trong khi ñoù laïi döï phaàn vaøo vieäc xung ñoät vaø gaây baát hoøa vôùi caùc thaønh vieân khaùc trong thaân theå ñoù! Tröôùc khi chuùng ta döï Tieäc Thaùnh, chuùng ta caàn phaûi chaéc chaén laø mình ñang coù moái quan heä ñuùng ñaén vôùi caùc anh chò em trong Ñaáng Christ.

Dalawang sakramento lamang ang ibinigay ni Jesus sa iglesia: bautismo sa tubig (tingnan ang Mt. 28:19) at ang Banal na Hapunan (tingnan ang 1 Cor. 11:23-26). Pag-aralan muna natin ang bautismo sa tubig.

Sa ilalim ng bagong kasunduan, bawa’t mananampalataya ay dapat makaranas ng tatlong bautismo: Ang mga ito ay: bautismo sa katawan ni Cristo, bautismo sa tubig, at bautismo sa Espiritu Santo.

Kapag naipanganak muli ang isang tao, kusang nababautismuhan siya sa katawan ni Cristo. Ibig sabihin, magiging kasapi siya ng katawan ni Cristo, ang iglesia:

Tayong lahat ay binautismuhan sa iisang Espiritu upang maging isang katawan (1 Cor. 12:13; tingnan din ang Ro. 6:3; Efe. 1:22-23; Col. 1:18, 24).

Ang pagkabautismo sa Espiritu Santo ay isang karanasang susunod sa kaligtasan, at ang bautismong ito ay maaaring tanggapin at dapat tanggapin ng bawa’t mananampalataya.

Sa pagtatapos, bawa’t mananampalataya ay kailangang mabautismuhan sa tubig agad-agad pagkatapos niyang magsisi at manampalataya sa Panginoong Jesus. Ang bautismo ang dapat unang-unang pagpapakita ng pagsunod ng bagong mananampalataya:

At sinabi ni Jesus sa kanila, “Habang kayo’y humahayo sa buong mundo, ay ipangaral ninyo sa lahat ng tao ang Magandang Balita. Ang sinumang sumampalataya at mabautismuhan ay maliligtas, nguni’t ang ayaw sumampalataya ay paparusahan” (Mc. 16:15-16, idinagdag ang pagdidiin).

Itinuring ng sinaunang iglesia na napakahalaga ang utos ni Jesus na bautismo. Halos walang eksepsyon, ang mga bagong kombertido ay nabautismuhan pagkatapos na pagkatapos ng kanilang kombersyon (tingnan ang Gw. 2:37-41; 8:12-16, 36-39; 9:17-19; 10:44-48; 16:31-33; 18:5-8; 19:1-5).

Ilang Di-Biblikal na Idea Tungkol sa Bautismo (Some Unscriptural Ideas About Baptism)

Binabautismuhan ng ilan ang bagong kombertido sa pagwisik ng ilang patak ng tubig. Tama ba ito? Ang pandiwang isinalin na bautismo (baptize) sa Bagong Tipan ay ang Griegong salitang baptizo, na literal na nangangahulugang “ilublob.” Kung gayon, ang mga nababautismuhan sa tubig ay dapat ilublob sa ilalim ng tubig At hindi simpleng wiwisikan ng ilang patak. Ang sagisag ng bautismong Cristiano, na pag-aaralan natin, ay sumusuporta rin sa idea ng paglublob.

Ginagawa ng ilan ang bautismo ng mga sanggol, nguni’t walang halimbawa sa Biblia ng bautismo ng mga sanggol. Nanggaling ang gawaing ito sa huwad na doktrina ng “bautismong pagpapabagong-buhay”—ang idea na ang isang tao ay muling ipinanganak sa sandaling nabautismuhan siya. Malinaw na itinuturo ng Biblia na dapat unang maniwala kay Jesus ang mga tao bago sila bautismuhan. Kung gayon, ang mga batang sapat na ang gulang upang magsisi at sumunod kay Jesus ay kwalipikado para sa bautismo, nguni’t hindi ang mga sanggol at maliliit na bata.

Itinuturo ng iba na, bagama’t naniniwala ang isang tao kay Jesus, hindi siya ligtas hangga’t hindi siya nabautismuhan sa tubig. Hindi iyan totoo ayon sa Biblia. Sa Mga Gawa 10:44-48 at 11:17, mababasa natin na ang mag-anak ni Cornelio ay naligtas at nabautismuhan sa Espiritu Santo bago nabautismuhan sa tubig ang sinuman sa kanila. Imposibleng mabautismuhan sa Espiritu Santo ang sinuman hangga’t hindi siya ligtas (tingnan ang Jn. 14:17).

Itinuturo ng ilan na hangga’t hindi nabautismuhan ang isang tao ayon sa kanilang partikular na pormula, hindi siya talaga ligtas. Walang itinatakda ang Biblia na ispesipikong ritwal na dapat sundin para sa tamang bautismo. Halimbawa, sinasabi ng ilan na ang isang mananampalataya ay hindi ligtas kung hindi siya mabautismuhan “sa ngalan ng Ama, at ng Anak, at ng Espiritu Santo” (Gw. 8:16). Ipinapakita ng mga taong ito ang parehong espiritung nagdomina sa mga Pariseo, sinasala ang mga niknik at lumulunok ng mga kamelyo. Napakalaking trahedya na pinag-aawayan ng mga Cristiano ang tamang salitang bibigkasin sa bautismo habang naghihintay ang mundo upang pakinggan ang magandang balita.

Ang Sagisag ng Bautismo ayon sa Biblia (The Scriptural Symbolism of Baptism)

Maraming bagay na nangyari na sa bagong mananampalataya ang sinasagisag ng bautismo sa tubig. Sa pinakapayak, sinasagisag nito na ipinaanod natin ang ating mga kasalanan, at ngayon ay malinis tayong haharap sa Diyos. Nang ipinadala si Ananias kay Pablo pagkatapos na pagkatapos ng kanyang kombersyon, sinabi nito sa kanya:

At ngayon, ano pang hinihintay mo? Tumayo ka na, magpabautismo at manalangin ka sa kanyang pangalan upang mapatawad ka sa iyong mga kasalanan (Gw. 22:16, idinagdag ang pagdidiin).

Pangalawa, sinasagisag ng bautismo sa tubig ang ating pagkakakilanlan kasama ni Jesus sa Kanyang kamatayan, pagkalibing at muling pagkabuhay. Mula sa ating muling pagkapanganak at inilagay sa katawan ni Cristo, itinuturing na tayo ng Diyos na “kay Cristo”. Dahil si Jesus ang ating kahalili, kinikilala ng Diyos na atin ang lahat ng ginawa ni Jesus. Kaya “kay Cristo, tayo ay namatay, nailibing, ang binuhay na muli mula sa mga patay upang mamuhay na mga bagong tao:

Hindi ba ninyo alam na tayong lahat na nabautismuhan kay Cristo Jesus ay nabautismuhan sa kanyang kamatayan? Samakatuwid, tayo’y namatay na at nalibing na kasama niya sa pamamagitan ng bautismo upang kung paanong binuhay muli si Cristo sa pamamagitan ng dakilang kapangyarihan ng Ama, tayo rin ay magkaroon ng panibagong buhay (Ro. 6:3-4).

Sa pamamagitan ng bautismo, nailibing kayong kasama ni Cristo at muli rin kayong nabuhay na kasama Niya dahil sa inyong pananalig sa kapangyarihan ng Diyos na muling bumuhay sa Kanya (Col. 2:12).

Bawa’t bagong mananampalataya ay dapat maturuan ng mga mahahalagang katotohang ito kapag nabautismuhan siya sa tubig, at dapat siyang bautismuhan agad pagkatapos niyang manampalataya kay Jesus.

Ang Banal na Hapunan (The Lord’s Supper)

Nagsimula ang Banal na Hapunan sa Piyesta ng Passover sa Lumang Tipan. Sa gabi ng pagligtas ng Diyos sa Israel mula sa pagkaalipin sa Egipto, sinabihan Niya ang bawa’t mag-anak na kumatay ng isang-taong gulang na kordero at iwisik ang dugo sa balakiran at post eng pintuan ng kanilang mga bahay. Nang dumaan ang “anghel ng kamatayan sa bansa nang baging iyon, at pinatay ang mga anak na panganay sa Egipto, makikita niya ang dugo sa mga kabahayan ng Israelita, at “dadaan.”

Dagdag pa, ipagdiriwang ng mga Israelita ang piyesta nang gabing iyon sa pagkain ng kanilang korderong Passover at sa pagkain din ng tinapay na walang lebadura sa loob ng pitong araw. Ito ay magiging permanenteng ordinansa para sa Israel, na ipinagdiriwang nang parehong panahon bawa’t taon (tingnan ang Exo. 12:1-28). Malinaw na ang korderong Passover ay sagisag ni Cristo, na tinatawag na “ating Passover” sa 1 Corinto 5:7.

Nang itinatag ni Jesus ang Banal na Hapunan, Siya at ang Kanyang mga alagad ay nagdiriwang ng Piyesta ng Passover. Naipako sa krus sa Piyesta ng Passover, tunay na tinutupad ang pagkatawag sa Kanya bilang “Kordero ng Diyos na nag-aalis ng mga kasalanan ng sanlibutan” (Jn. 1:29).

Ang tinapay na kinakain at ang juice na iniinom natin ay sagisag ng katawan ni Jesus, na pinaghati-hati para sa atin, at ang Kanyang dugo, na ibinuhos para sa kapatawaran ngating mga kasalanan:

Habang sila’y kumakain, dumampot si Jesus ng tinapay, at matapos magpasalamat sa Diyos ay pinaghati-hati Niya iyon ibinigay sa mga alagad at sinabi, “Kunin ninyo ito at kainin. Ito ang aking katawan.” Pagkatapos, dumampot siya ng kopa, nagpasalamat sa Diyos at ibinigay iyon sa kanila. Sinabi Niya, “Uminom kayong lahat nito sapagka’t ito ang aking dugo; pinapagtibay nito ang tipan ng Diyos. Ang aking dugo ay mabubuhos para sa kapatawaran ng kasalanan ng marami. Sinasabi ko sa inyo, hinding-hindi na ako iinom nitong alak na mula sa ubas hanggang sa araw na ako’y muling iinom na kasalo ninyo sa kaharian ng aking Ama” (Mt. 26:26-29).

Ganito ang pagsasabi ni apostol Pablo sa kuwento:

Ito ang katuruang tinanggap ko sa Panginoon at ibinigay ko naman sa inyo: noong gabing Siya’y ipagkanulo, ang Panginoong Jesus ay dumampot ng tinapay, nagpasalamat at pinagpira-piraso iyon, at sinabi, “Ito ang aking katawan na inihahandog para sa inyo. Gawin ninyo ito bilang pag-aalaala sa akin.” Matapos maghapunan, dumampot din siya ng kopa at sinabi, “Ang kopang ito ang bagong tipan ng Diyos na pinagtibay ng aking dugo. Tuwing iinumin ninyo ito, gawin ninyo bilang pag-aalaala sa akin.” Sapagka’t tuwing kakain kayo ng tinapay na ito at iinom sa kopang ito, ipinapahayag ninyo angkamatayan ng Panginoon hanggang sa Kanyang muling pagparito (1 Cor. 11:23-26).

Kailan at Paano (When and How)

Hindi sinasabi sa atin ng Biblia kung gaano kadalas ang paglahok sa Banal na Hapunan, nguni’t malinaw na sa sinaunang iglesia, regular na ginagawa ito sa mga pagtitipon sa tahanan bilang buong hapunan (tingnan ang 1 Cor. 11:20-34). Dahil ang Banal na Hapunan ay nag-ugat sa Hapunan ng Passover, naging bahagi ito ng hapunan nang itinatag ni Jesus, at dahil kinain din bilang buong hapunan ng sinaunang iglesia, ganoon dapat ang pagganap nito ngayon. Gayumpaman, marami sa mga iglesia ang sumusunod sa “tradisyon ng mga tao.”

Kailangan nating tingnan ang Banal na Hapunan nang may kabanalan. Itinuro ni apostol Pablo ang malubhang kasalanan ang pakikilahok sa Banal na Hapunan sa isang hindi karapat-dapat na paraan:

Ang sinumang kumakain ng tinapay at umiinom sa kopa ng Panginoon sa paraang di nararapat ay nagkakasala sa katawan at dugo ng Panginoon. Kaya’t dapat siyasatin ng tao ang kanyang sarili bago siya kumain ng tinapay at uminom sa kopa. Sapagka’t ang sinumang kumakain at umiinom nang hindi kinikilala ang kahalagahan ng katawan ng Panginoon ay kumakain at umiinom ng kahatulan laban sa kanyang sarili. Iyan ang dahilan kung bakit mahihina at masasakitin ang marami sa inyo, at may ilan ngang namatay na. kung sisiyasatin natin ang ating sarili, hindi tayo hahatulan ng Panginoon. Nguni’t hinahatulan tayo ng Panginoon dahil itinutuwid Niya tayo, upang hindi tayo maparusahang kasama ng sanlibutan (1 Cor. 11:27-32).

Pinapayuhan tayong siyasatin at hatulan ang ating sarili bago lumahok sa Banal na Hapunan, at kung makatuklas tayo ng anumang kasalanan, kailangan nating magsisi at ikumpisal ito. Kung hindi, maaari tayong “magkasala sa katawan at dugo ng Panginoon.”

Dahil namatay si Jesus at ibinuhos ang Kanyang dugo upang patawarin tayo sa ating mga kasalanan, tunay na ayaw nating makilahok sa mga elemento, na sumasagisag sa Kanyang katawan at dugo, nang may nalalamang hindi naikumpisal na kasalanan. Kung gagawin natin iyan, makakain at maiinom natin ang paghatol sa ating sarili sa pamamagitan ng pagkakasakit at pagkamatay nang maaga, na tulad ng mga Cristiano sa Corinto. Ang paraan upang iwasan ang disiplina ng Diyos ay “hatulan ang ating sarili,” ibig sabihin, tanggapin at pagsisihan ang ating mga kasalanan.

Ang pangunahing kasalanan ng mga Cristiano sa Corinto ay ang kakulangan nila ng pag-ibig; nagtatalo at naglalaban-laban sila. Sa katunayan, ang kanilang pagkawala ng konsiderasyon ay naipakita pa sa Banal na Hapunan nang ang ilan ay kumain samantalang nagutom ang iba, at nalasing pa ang ilan sa kanila (tingnan ang 1 Cor. 11:20-22).

Ang kinakain nating tinapay ay sumasagisag sa katawan ni Cristo, na siya na ngayong iglesia. Lalahok tayo sa pagkain ng isang loaf, na sumasagisag ng ating pagkakaisa bilang isang katawan (tingnan ang 1 Cor. 10:17). Anong krimen ang makilahok sa pagkain ng sumasagisag sa isang katawan ni Cristo habang kasali sa laban at di-pagkakaunawaan ng mga kasapi ng katawang iyan! Bago tayo makilahok sa Banal na Hapunan, kailangan nating tiyakin na maganda ang pakikipag-ugnayan natin sa ating mga kapatid kay Cristo.

예수님은 교회에 두 성례를 주셨다. 물세례(마 28:19을 보라)와 주의 만찬(고전 11:23-26을 보라)이다. 먼저 물세례에 대해 살펴보자.

새 언약에서, 모든 신자는 세 가지 부동한 세례를 경험해야 한다. 그리스도의 몸으로의 세례, 물세례와 성령세례이다.

사람은 거듭날 때 자동적으로 그리스도의 몸으로 세례를 받는다. 즉, 그는 그리스도의 몸인 교회의 한 구성원이 된다.

다 한 성령으로 세례를 받아 한 몸이 되었고(고전 12:13; 롬 6:3; 엡 1:22-23; 골 1:18, 24을 보라).

성령세례는 구원받은 후에 받게 되며, 모든 신자는

이 세례를 받을 수 있으며 또한 받아야 한다.

마지막으로, 모든 신자는 회개하고 주 예수를 믿은 후 가능한 한 빨리 물세례를 받아야 한다. 물세례는 새 신자의 첫 번째 순종의 행동이어야 한다.

또 이르시되 너희는 온 천하에 다니며 만민에게 복음을 전파하라 믿고 세례를 받는 사람은 구원을 얻을 것이요 믿지 않는 사람은 정죄를 받으리라(막 16:15-16, 강조 추가).

초대 교회에서 세례를 받으라는 예수님의 명령은 매우 중요하게 여겨졌다. 새로운 회심자는 개종한 후 거의 예외 없이 즉각적으로 세례를 받았다(행 2:37-41; 8:12-16, 36-39; 9:17-19; 10:44-48; 16:31-33; 18:5-8; 19:1-5을 보라).

세례에 대한 몇 가지 비성경적인 생각들(Some Unscriptural Ideas About Baptism)

일부 사람들은 새 신자에게 세례를 베풀 때 몇 방울의 물을 뿌리는 것에 그치는데 이것이 과연 정확할까? 신약 성경에서 세례로 번역된 동사는 헬라어로baptizo인데 이 단어는 문자적으로 “잠긴다”는 뜻이다. 따라서 물세례를 받는 사람들은 단순히 몇 방울의 물에 뿌림 받는 것이 아니라 물속에 잠겨야 한다. 우리는 곧 살펴보게 될 기독교 세례의 상징적 의미도 잠겨야 한다는 관점을 지지한다.

일부 사람들은 유아 세례를 베푸는데, 성경에는 유아 세례에 대한 예가 없다. 이런 세례는 사람이 세례를 받은 후 거듭난다는 “세례 재생”의 교리에서 유래했다. 성경은 사람이 세례를 받기 전에 예수님을 믿어야 한다고 명확하게 가르친다. 따라서 회개하고 예수님을 따를 만큼 충분히 큰 아이들은 세례를 받을 자격이 있지만, 유아와 어린아이들은 없다.

일부 사람들은 한 사람이 예수님을 믿어도 물세례를 받기 전까지는 구원받지 못한다고 가르친다. 그것은 성경에 따르면 사실이 아니다. 사도행전 10:44-48과 11:17에서, 우리는 고넬료의 가족들은 물세례를 받기 전에 구원받고 성령세례를 받았음을 읽을 수 있다. 한 사람이 구원을 받기 전에 성령세례를 받는 것은 불가능하다(요 14:17을 보라).

일부 사람들은 사람이 그들의 특정 공식에 따라 세례를 받지 않으면 진정으로 구원받은 것이 아니라고 가르친다. 성경은 올바른 세례를 위해 따라야 할 구체적인 의식을 제공하지 않는다. 예를 들어, 일부 사람들은 신자가 “아버지와 아들과 성령의 이름”(마 28:19)이 아닌 “예수님의 이름”(행 8:16)으로 세례를 받아서는 구원받지 못한다고 가르친다. 이런 사람들은 하루살이는 걸러내고 낙타는 삼키는 바리새인들과 다를 바 없다. 세상은 복음을 듣기를 기다리는데 그리스도인들은 세례를 받을 때 무슨 말을 해야 하는지를 논쟁하고 있다는 것은 얼마나 큰 비극인가!

세례의 성경적인 상징(The Scriptural Symbolism of Baptism)

물세례는 새 신자의 삶에 이미 발생한 여러 가지 일들을 상징한다. 가장 단순하게, 그것은 우리가 우리의 죄를 씻어버렸다는 것을 나타내며, 지금은 하나님 앞에서 깨끗해졌음을 나타낸다. 아나니아는 사울(바울)이 회개한 후 그에게 가서 이렇게 말하였다.

이제는 왜 주저하느냐 일어나 주의 이름을 불러 세례를 받고 너의 죄를 씻으라 하더라(행 22:16, 강조 추가).

둘째로, 물세례는 우리가 그리스도와 함께 죽고 장사되고 부활했음을 상징한다. 우리가 일단 거듭나고 그리스도의 몸 가운데 있다면, 우리는 그 시점부터 “그리스도 안에”있다고 하나님에 의해 간주된다. 왜냐하면, 예수님이 우리를 대리인이기 때문에, 하나님은 예수님이 성취하신 모든 것을 우리에게 돌렸다. 이 때문에 우리는 “그리스도 안에서” 죽고, 장사되었고, 새로운 사람으로 부활했다.

무릇 그리스도 예수와 합하여 세례를 받은 우리는 그의 죽으심과 합하여 세례를 받은 줄을 알지 못하느냐 그러므로 우리가 그의 죽으심과 합하여 세례를 받음으로 그와 함께 장사되었나니 이는 아버지의 영광으로 말미암아 그리스도를 죽은 자 가운데서 살리심과 같이 우리도 또한 생명 가운데 행하게 하려 함이라(롬 6:3-4).

너희가 세례로 그리스도와 함께 장사되고 또 죽은 자들 가운데서 그를 일으키신 하나님의 역사를 믿음으로 말미암아 그 안에서 함께 일으키심을 받았느니라(골 2:12).

모든 신자는 물세례를 받을 때마다 이 중요한 진리에 대해 가르침을 받아야 하고, 예수님을 믿은 후에는 가능한 한 빨리 세례를 받아야 한다.

주의 만찬(The Lord’s Supper)

주의 만찬은 구약의 유월절에서 기원한다. 하나님은 이스라엘을 애굽의 노예생활에서 구출하신 날 밤에, 매 가정에게 일 년 된 어린 양을 잡고 그 피를 그들의 집의 좌우 문설주와 인방에 뿌리라고 지시하셨다. “죽음의 천사”가 그날 밤 애굽 땅에 두루 다니면서, 애굽 땅에 있는 모든 처음 난 것을 죽일 것이며, 이스라엘 백성의 집에 묻은 피를 볼 때에 “넘어갈” 것이다.

또한, 이스라엘 백성들은 유월절 어린 양을 먹고, 또한 이레 동안 무교병을 먹으면서 그날을 기념하였다. 이 일은 이스라엘의 영원한 규례로 삼아 매년 같은 시간에 기념하도록 하였다(출 12:1-28을 보라). 분명한 것은, 유월절의 어린 양은 고린도전서 5:7에서 “우리의 유월절 양”으로 불리신 그리스도를 대표한다.

예수님께서 주의 만찬을 제정하실 때, 그분과 그분의 제자들은 유월절을 기념하였다. 예수님은 유월절 축제 기간에 십자가에 못 박히심으로써 진정으로 “세상 죄를지고가는 하나님의 어린 양”(요 1:29)으로의 부르심을 성취하셨다.

우리가 먹는 떡과 마시는 주스는 우리를 위하여 찢어진 그분의 몸과 우리의 죄 사함을 위해 흘리신 그분의 보혈을 상징한다.

그들이 먹을 때에 예수께서 떡을 가지사 축복하시고 떼어 제자들에게 주시며 이르시되 받아서 먹으라 이것은 내 몸이니라 하시고 또 잔을 가지사 감사 기도 하시고 그들에게 주시며 이르시되 너희가 다 이것을 마시라 이것은 죄 사함을 얻게 하려고 많은 사람을 위하여 흘리는 바 나의 피 곧 언약의 피니라 그러나 너희에게 이르노니 내가 포도나무에서 난 것을 이제부터 내 아버지의 나라에서 새 것으로 너희와 함께 마시는 날까지 마시지 아니하리라 하시니라(마 26:26-29).

사도 바울은 이렇게 말했다.

내가 너희에게 전한 것은 주께 받은 것이니 곧 주 예수께서 잡히시던 밤에 떡을 가지사 축사하시고 떼어 이르시되 이것은 너희를 위하는 내 몸이니 이것을 행하여 나를 기념하라 하시고 식후에 또한 그와 같이 잔을 가지시고 이르시되 이 잔은 내 피로 세운 새 언약이니 이것을 행하여 마실 때마다 나를 기념하라 하셨으니 너희가 이 떡을 먹으며 이 잔을 마실 때마다 주의 죽으심을 그가 오실 때까지 전하는 것이니라(고전 11:23-26).

때와 방법(When and How)

성경은 주의 만찬에 얼마나 자주 참여해야 하는지를 우리에게 말씀하시지 않았지만, 초대 교회 때에는 그것이 가정교회 모임에서 정기적으로 진행되는 하나의 완전한 식사이었음이 분명하다(고전 11:20-34을 보라). 주의 만찬은 유월절 식사에 그 뿌리를 두고 있기 때문에, 예수님은 그것을 완전한 식사의 한 부분으로 제정하셨으며, 초대교회 때에는 주의 만찬을 완전한 식사로 먹게 되었다. 오늘날 교회에서도 주의 만찬을 그렇게 먹어야 할 것이다. 하지만 여전히 많은 교회에서는 “사람의 전통”을 따르고 있다.

우리는 마땅히 경외하는 마음으로 주의 만찬에 참여해야 한다. 사도 바울은 합당하지 않게 주의 만찬에 참여하는 것은 심각한 죄라고 가르쳤다.

그러므로 누구든지 주의 떡이나 잔을 합당하지 않게 먹고 마시는 자는 주의 몸과 피에 대하여 죄를 짓는 것이니라 사람이 자기를 살피고 그 후에야 이 떡을 먹고 이 잔을 마실지니 주의 몸을 분별하지 못하고 먹고 마시는 자는 자기의 죄를 먹고 마시는 것이니라 그러므로 너희 중에 약한 자와 병든 자가 많고 잠자는 자도 적지 아니하니 우리가 우리를 살폈으면 판단을 받지 아니하려니와 우리가 판단을 받는 것은 주께 징계를 받는 것이니 이는 우리로 세상과 함께 정죄함을 받지 않게 하려 하심이라(고전 11:27-32).

우리는 주의 만찬을 취하기 전에 자신을 살펴보도록 권면 받았으며, 만일 어떠한 죄라도 발견하면 그것을 회개하고 고백해야 한다. 그렇지 않으면, 우리는 주의 몸과 피에 대하여 죄를 지을 수 있다.

예수님은 우리를 죄에서 자유하게 하기 위하여 죽으시고 피를 흘리셨다. 우리는 고백하지 않은 죄와 함께 그분의 몸과 피를 상징하는 성찬에 참여하고 싶지 않을 것이다. 만일 우리가 그렇게 한다면, 고린도 그리스도인들처럼 자기의 죄를 먹고 마시게 되며 그로 말미암아 병들고 조기 사망에 이를 수 있다. 하나님의 징계를 피하는 방법은 “우리 자신을 살피는 것”이다. 즉, 우리의 죄를 인정하고 회개하는 것이다.

고린도 그리스도인들의 주요한 죄는 사랑의 부족이었다. 그들은 서로 말다툼하고 싸우고 있었다. 실제로, 서로에 대한 헤아림이 부족한 것은 심지어 주의 만찬에서도 드러났다. 그들은 각각 자기의 만찬을 먼저 갖다 먹음으로 인해 어떤 사람은 시장하나 어떤 사람은 취하였다(고전 11:20-22).

우리가 먹는 떡은 지금은 교회인 그리스도의 몸을 상징한다. 우리는 떡 한 덩어리를 나누는데 그것은 우리가 한 몸임을 상징한다(고전 10:17을 보라). 그리스도의 한 몸을 나타내는 떡을 나눌 때에 한 몸 안의 다른 지체들과 싸우고 분쟁하는 것은 얼마나 큰 죄인가! 우리는 주의 만찬에 참여하기 전에, 그리스도 안의 형제 자매들과 올바른 관계에 있어야 한다.

Jesus só deu à Igreja dois sacramentos: batismo nas águas (veja Mt. 28:19) e a Santa Ceia (veja 1 Co. 11:23-26). Estudaremos primeiro o batismo nas águas.

Debaixo na nova aliança, todo crente deve experimentar três batismos diferentes. Eles são: o batismo no corpo de Cristo, batismo nas águas e batismo no Espírito Santo.

Quando uma pessoa renasce, ela é automaticamente batizada no corpo de Cristo. Isto é, se torna membro do corpo de Cristo, a Igreja:

Pois em um só corpo todos nós fomos batizados em um único Espírito (1 Co. 12:13; veja também Rm. 6:3; Ef. 1:22-23; Cl. 1:18, 24).

Ser batizado no Espírito Santo é uma experiência subsequente à salvação, e esse batismo pode e deve ser recebido por todos o crentes.

Todo crente deve ser batizado nas águas o mais cedo possível depois de se arrepender e crer no Senhor Jesus. O batismo deve ser o primeiro ato de obediência do novo crente:

E [Jesus] disse-lhes: “Vão pelo mundo todo e preguem o evangelho a todas as pessoas. Quem crer e for batizado será salvo, mas quem não crer será condenado (Mc. 16:15-16, ênfase adicionada).

A igreja primitiva considerava o mandamento do batismo de Jesus muito importante. Quase sem exceção, novos convertidos eram batizados quase imediatamente depois de suas conversões (veja At. 2:37-41; 8:12-16, 36-39; 9:17-19; 10:44-48; 16:31-33; 18:5-8; 19:1-5).

Algumas Ideias Não-Bíblicas Sobre o Batismo (Some Unscriptural Ideas About Baptism)

Alguns batizam aspergindo algumas gotas de água sobre o novo convertido. Isso está correto? O verbo traduzido batizar no Novo Testamento é a palavra grega baptizo, que significa literalmente “imergir”. Portanto, os que são batizados na água devem ser imersos e não simplesmente aspergidos com algumas gotas. O simbolismo do batismo cristão, que estudaremos logo mais, também sustenta a ideia de imersão.

Alguns batizam bebês, mas não há exemplos bíblicos de bebês sendo batizados. Tal prática tem origem na falsa doutrina de “regeneração batismal” — a ideia de que uma pessoa renasce no momento em que é batizada. As Escrituras deixam bem claro que as pessoas devem primeiramente crer em Jesus antes de serem batizadas. Portanto, crianças que são crescidas o suficiente para se arrependerem e seguirem a Jesus se qualificam ao batismo, mas não bebês e crianças pequenas.

Alguns ensinam que, mesmo que alguém creia em Jesus, não é salvo até que seja batizado nas águas. Isso não é verdade de acordo com as Escrituras. Lemos em Atos 10:44-48 e 11:17 que a casa de Cornélio foi salva e batizada no Espírito Santo antes de qualquer um deles ter sido batizado nas águas. É impossível que alguém seja batizado no Espírito Santo sem antes ser salvo (veja Jo. 14:17).

Outros ensinam que, a menos que alguém seja batizado de acordo com o seu método em particular, não é salvo. As Escrituras não dão rituais específicos a serem seguidos para batismos corretos. Por exemplo, alguns dizem que um crente não é salvo se for batizado “no nome do Pai e do Filho e do Espírito Santo” (Mt. 28:19) ao invés de “no nome do Senhor Jesus” (At. 8:16). Essas pessoas demonstram o mesmo espírito que dominava os escribas e fariseus, coando as moscas e engolindo os camelos. É uma tragédia que cristãos discutam por causa das palavras corretas a se dizer durante o batismo enquanto o mundo espera para ouvir o evangelho.

O Simbolismo Bíblico do Batismo (The Scriptural Symbolism of Baptism)

O batismo na água simboliza várias coisas que já acontecerem na vida do novo convertido. Ele representa o simples fato de termos nossos pecados lavados e agora estamos limpos diante de Deus. Quando Ananias foi enviado a Saulo (Paulo) logo depois de sua conversão, Saulo disse a ele:

E agora, que está esperando? Levante-se, seja batizado e lave os seus pecados, invocando o nome dele (At. 22:16, ênfase adicionada).

Segundo, o batismo nas águas simboliza nossa identificação com Cristo em Sua morte, enterro e ressurreição. Uma vez que renascemos e somos colocados no corpo de Cristo, Deus nos considera “em Cristo” deste ponto em diante. Por Jesus ter sido nosso substituto, Deus atribui a nós tudo o que Ele fez. Portanto, “em Cristo” morremos, fomos enterrados e ressuscitamos para vivermos como novas pessoas:

Ou vocês não sabem que todos nós, que fomos batizados em Cristo Jesus, fomos batizados em sua morte? Portanto, fomos sepultados com ele na morte por meio do batismo, a fim de que, assim como Cristo foi ressuscitado dos mortos mediante a glória do Pai, também nós vivamos uma vida nova (Rm. 6:3-4).

Isso aconteceu quando vocês foram sepultados com ele no batismo, e com ele foram ressuscitados mediante a fé no poder de Deus que o ressuscitou dentre os mortos (Cl. 2:12).

Cada novo crente deve aprender essa verdades importantes quando é batizado nas águas, e deve ser batizado o mais cedo possível depois de crer em Jesus.

A Santa Ceia (The Lord’s Supper)

A Santa Ceia tem origem na Páscoa do Velho Testamento. Na noite em que Deus libertou Israel da escravidão do Egito, instruiu que cada casa matasse uma ovelha de um ano e passasse o sangue no batente das portas de suas casas. Quando o “anjo da morte” passasse pela nação naquela noite, matando todos os primogênitos do Egito, veria o sangue nas casas dos israelitas e passaria adiante.

Além do mais, os israelitas iam celebrar a festa naquela noite comendo o cordeiro da Páscoa e pães sem fermento por sete dias. Esta deveria ser uma ordenança permanente a Israel, celebrado no mesmo tempo cada ano (veja Ex. 12:1-28). Obviamente, o cordeiro da Páscoa representava a Cristo, que é chamado de “nosso Cordeiro pascoal” em 1 Coríntios 5:7.

Quando Jesus instituiu a Santa Ceia, Ele e Seus discípulos estavam celebrando a Páscoa. Jesus foi crucificado durante a Páscoa, verdadeiramente cumprindo Seu chamado como “o Cordeiro de Deus que tira o pecado do mundo” (Jo. 1:29).

O pão que comemos e o vinho que tomamos são simbólicos ao corpo de Jesus, que foi partido por nós, e Seu sangue, que foi derramado pela remissão de nossos pecados:

Enquanto comiam, Jesus tomou o pão, deu graças, partiu-o, e o deu aos seus discípulos, dizendo: “Tomem e comam; isto é o meu corpo”. Em seguida tomou o cálice, deu graças e o ofereceu aos discípulos, dizendo: “Bebam dele todos vocês. Isto é o meu sangue da aliança, que é derramado em favor de muitos, para perdão de pecados. Eu lhes digo que, de agora em diante, não beberei deste fruto da videira até aquele dia em que beberei o vinho novo com vocês no Reino de meu Pai” (Mt. 26:26-29).

O apóstolo Paulo contou a história desta maneira:

Pois recebi do Senhor o que também lhes entreguei: Que o Senhor Jesus, na noite em que foi traído, tomou o pão e, tendo dado graças, partiu-o e disse: “Isto é o meu corpo, que é dado em favor de vocês; façam isto em memória de mim”. Da mesma forma, depois da ceia ele tomou o cálice e disse: “Este cálice é a nova aliança no meu sangue; façam isso sempre que o beberem em memória de mim”. Porque, sempre que comerem deste pão e beberem deste cálice, vocês anunciam a morte do Senhor até que ele venha (1 Co. 11:23-26).

Quando e Como (When and How)

As Escrituras não nos dizem de quanto em quanto tempo devemos tomar a Santa Ceia, mas deixam claro que na igreja primitiva era feito com regularidade em reuniões nas casas, como refeição (veja 1 Co. 11:20-34). Por causa da Santa Ceia ter origem na refeição de Páscoa, era parte de uma refeição completa quando instituída por Jesus, e era comida como refeição pela igreja primitiva, e é assim que deve ser praticada hoje. Mesmo assim, uma grande parte da igreja segue “as tradições dos homens”.

Devemos nos aproximar da Santa Ceia com reverencia. O apóstolo Paulo ensinou que era uma ofensa séria tomar da Santa Ceia de maneira indigna:

Portanto, todo aquele que comer o pão ou beber o cálice do Senhor indignamente será culpado de pecar contra o corpo e o sangue do Senhor. Examine-se cada um a si mesmo, e então coma do pão e beba do cálice. Pois quem come e bebe sem discernir o corpo do Senhor, come e bebe para sua própria condenação. Por isso há entre vocês muitos fracos e doentes, e vários já dormiram. Mas, se nós tivéssemos o cuidado de examinar a nós mesmo, não receberíamos juízo. Quando, porém, somos julgados pelo Senhor, estamos sendo disciplinados para que não sejamos condenados com o mundo (1 Co. 11:27-32).

Somos encorajados a examinar e julgar a nós mesmos antes de tomarmos da Ceia do Senhor, e se descobrirmos algum pecado, devemos nos arrepender e confessá-lo. Caso contrário, seremos culpados “de pecar contra o corpo e o sangue do Senhor”.

Por Jesus ter morrido e derramado Seu sangue para nos libertar do pecado, certamente não iremos querer tomar dos elementos que representam Seu corpo e sangue se estivermos com algum pecado não confessado. Se quisermos, podemos comer e beber trazendo julgamento sobre nós mesmos em forma de doenças e morte prematura, como os cristãos de Corinto. A maneira de evitarmos a disciplina de Deus é “examinar a nós mesmos”, isto é, reconhecer e nos arrepender de nossos pecados.

O principal pecado dos cristãos de Corinto era a falta de amor; eles argumentavam e brigavam uns com os outros. Aliás, sua falta de consideração até se manifestava durante a Santa Ceia quando alguns comiam enquanto outros ficavam com fome e alguns até se embebedavam (veja 1 Co. 11:20-22).

O pão que comemos representa o corpo de Cristo, que agora é a Igreja. Partimos um pão, representando nossa unidade como um corpo (veja 1 Co. 10:17). É um crime tomar o que representa o corpo de Cristo enquanto estamos envolvidos em brigas e desarmonia com outros membros daquele corpo! Antes de tomarmos a Santa Ceia, precisamos ter certeza de que nossos relacionamentos com nossos irmãos e irmãs em Cristo estão corretos.

Yesu yahaye ishengero amasakaramentu abiri gusa: Umubatizo w’Amazi (raba Mat. 28:19) n’Ingaburo y’Umwami (raba 1 Kor. 11:23-26). Reka duhere k’mubatizo w’amazi.

Mw’Isezerano Rishasha, uwizera wese ategerezwa kuronka imibatizo itatu. Nayo ni: umubatizo wo mu mubiri wa Kristo, umubatizo w’amazi, n’umubatizo wa Mpwemu Yera.

Igihe umuntu avutse ubwa kabiri, aba abatijwe mu mubiri wa Kristo. Bisigura kw’aba abaye urugingo rw’umubiri wa Kristo, na wo ni ishengero:

Kuko muri Mpwemu umwe, twese ari ho twabatirijwe ngo tube umubiri umwe (1 Kor. 12:13; raba na Rom. 6:3; Efe. 1:22-23; Kol. 1:18, 24).

Kubatizwa muri Mpwemu Yera biba umuntu amaze gukizwa, kand’uwizera wese ategerezwa kuronka uyo mubatizo.

Ikindi, uwizera ategerezwa kubatizwa mu mazi igihe yihanye no kwizera Umwami Yesu. Kubatizwa ni co kimenyetso ca mbere co kwumvira kw’umukristo mushasha:

[Yesu] Arababarira, “ati Mugende muje mu bihugu vyose, mubwire abaremwe bose ubutumwa bwiza. Uwizera akabatizwa azokizwa, arik’uwurizera azotsindwa n’urubanza” (Mariko 16:15-16, dushimikiye ku nsobanuro).

Ishengero rya mbere ryarubahirije cane itegeko rya Yesu ryo kubatiza. Ata n’umwe avuye mwo, abizera bashasha babatijwe buno nyene bahejeje kwihana ( raba Ivyak. 2:37-41; 8:12-16, 36-39; 9:17-19; 10:44-48; 16:31-33; 18:5-8; 19:1-5).

Ivyiyumviro Bitemewe na Bibiliya ku Vyerekeye Umubatizo

(Some Unscriptural Ideas About Baptism)

Har’abamijagira utuzi ku bizera bashasha bakavyita umubatizo. Mbeg’ivyo ni vyo? Irivuga ryasobanuwemwo kubatiza mw’Isezerano Rishasha ni ijambo ry’i Kigiriki batizo,risobanuro “kwibiza.” Ababatijwe mu mazi rero bategerezwa kwibizwa mu mazi atari kumijagirwako amama makeya y’amazi. Ikimenyetso c’umubatizo rukristo, ari no co tugomba kwigako gatoya, ntikirwanya iciyumviro co kumijagirwakw’amazi.

Har’abandi babatiza abana, ariko nta canditswe na kimwe gishigikira uyo mubatizo muri Bibiliya. Ivyo biva ku nyigisho y’ibinyoma yitwa “umubatizo uzana agakiza”—bisugirak’umuntu avuka ubwa kabiri igihe abatijwe. Ivyanditswe vyerekana neza k’umuntu abanza kwizera Yesu hanyuma akabatizwa. Rero, abana bakuze bashobora kwihana vy’ukuri no gukurikira Yesu barashobora kubatizwa, atar’inzoya n’abana bato.

Abandi bigishako nah’umuntu yizera Yesu, ntashobora gukizwa atara batizwa. Ivyanditswe si ko bivuga. Ivyak. 10:44-48 na 11:17, tubona kw’abo mu nzu ya Korneliyo bakijijwe no kubatizwa muri Mpwemu Yera imbere yo kubatizwa mu mazi. Tuzi yukw’ata muntu ashobora kubatizwa muri Mpwemu Yera atarakizwa (raba Yohana 14:17).

Abandi bigishakw’umuntu adashobora gukizwa atabatijwe nk’uko bo babatiza. Ivyanditswe nta bwoko runaka bw’urubatizo abizera bategerezwa gukurikiza. Akarorero, har’abavugak’umuntu yabatijwe “mw’izina rya Data, ni rya Mwana, ni rya Mpwemu Yera “ adashobora gukizwa (Mat. 28:19) shiti abatijwe “mw’izina rya Yesu” (Ivyak. 8:16). Abo bantu barangwa n’umutima wari mu Bafarisayo, bamimina agatuku bakayongobeza ingamiye. Birababaje kubona abakristo birigwa baharira ku vy’umubatizo igihe isi na yo irindiriye kwumva ubutumwa bayibwira.

Ikimenyetso c’Umubatizo kiri mu Vyanditswe(The Scriptural Symbolism of Baptism)

Umubatizo w’amazi usigura ibintu vyinshi bimaze gukoreka mu buzima bw’umukristo mushasha. Mu bisanzwe, vyerekanakw’ivyaha vyacu vyogejwe kandi tur’abera ku Mana. Igihe Ananiya yarungikwa kuri Sauli (Paulo) amaze gukizwa, yamubwiye ati:

Non’ikigutevya ni iki? Va hasi, ubatizwe, wiyuhagire ivyaha vyawe, wambaze izina ryiwe (Ivyak. 22:16, dushimikiye ku nsobanuro).

Ica kabiri, umubatizo w’amazi n’ikimenyetso co kwishushanya na Kristo mu rupfu, guhambwa no kuzuka kwiwe. Igihe tuvutse ubwa kabiri tukinjizwa mu mubiri wa Kristo, Imana itubonera “muri Kristo” guhera ako kanya nyene. Kuko Yesu yatubereye incungu, Imana yaduhaye ivyo Kristo yakoreye vyose. Ni co gituma “muri Kristo,” twapfuye, turahambwa, maze tuzurwa mu bapfuye ngo tube ibiremwa bishasha:

Canke ntimuzi yuko twese ababatirijwe kuba muri Kristo Yesu, twabatirijwe kuba mu rupfu rwiwe? None rero kubatizwa kwatumye duhambanwa na we tuba mu rupfu rwiwe, kugira ngo, nk’uko Kristo yazuwe mu bapfuye n’ubwiza bwa Data wa twese, abe ari ko natwe tugenda ubugingo bushasha (Rom. 6:3-4).

Kuko mwahambanywe na we mw’ibatizwa, ni ho kandi mwazutanywe na we, kubwo kwizera ubushobozi bw’Imana yamuzuye mu bapfuye (Kol. 2:12).

Uwizera mushasha wese ategerezwa kwigishwa uku kuri igihe abatijwe mu mazi, kand’ategerezwa kubatizwa buno nyene ahajeje kwizera Yesu.

Ingaburo y’Umwami (The Lord’s Supper)

Ingaburo y’Umwami yakomotse ku musi mukuru wa Pasika y’Isezerano rya Kera. Mw’ijoro Imana yakura Abisirayeli mu buja muri Egiputa, yategetse urugo rwose kubaga umwagazi atarenza umwaka umwe no kumijagira amarosi yawo ku bishimaryango vyabo. Igihe “umumarayika atikiza” yaca mur’ico gihugu mw’ijoro, yica imfura zose za Egiputa, abonye amaraso ku bishimaryango vy’inzu z’Abisirayeli yaca “arengana.”

Ikirengeye vyose, Abisirayeli bategerezwa guhimbaza uwo musi mukuru mu kurya umwagazi wa Pasika no kurya imikate itambiye imisi ndwi bikurikiranya. Iki car’icagezwe kibandanya mu Bisirayeli, buri mwaka (raba Kuv. 12:1-28). Bigaragarak’uwo mwagazi agereranywa na Kristo, kuko nawe yiswe “Pasiko yacu” mu b’i Korinto ba 1 igice 5:7.

Igihe Yesu yatanguza Ingaburo Yera, we n’abigishwa biwe bariko baninahaza umusi mukuru wa Pasika. Yesu yabambwe ku musi mukuru wa Pasika, ni ho yashikije vy’ukuri umuhamagaro wiwe w’”umwagazi w’Imana ukura abantu ibicumuro” (Yohana 1:29).

Umutsima turya n’umuvinyu tunywa n’ikimenyetso c’umubiri wa Kristo, watanzwe ku bwacu, n’amaraso yiwe, yasesetse ngw’akureho ivyaha vyacu:

Bariko bararya, Yesu yabira umutsima, awuhezagiye arawumanyagura, awuha abigishwa, “ati Ni mwabire, murye, uyu ni umubiri wanje.” Yabira igikombe, agishimira Imana, arakibaha, “ati Ni munywe mwese, kukw’iki ar’amaraso yanje y’isezerano, aviriye benshi ngo baharirwe ivyaha. Ariko ndababwira yuk’uhereye none ntazokwongera kunywa kur’izi nzabibu ugashitsa kuri wa musi nzasangirira namwe umutobe wazo musha mu bwami bwa Data” (Mat. 26:26-29).

Intumwa Paulo yiganye iyi nkuru mur’ubu buryo:

Kukw’ico nahawe n’Umwami wacu ari co nabashikirije namwe, yuk’Umwami Yesu mw’ijoro yaguzwemwo yabiriye umutsima, akawushimira Imana, akawumanyagura, akavuga, “at’Uyu ni umubiri wanje wanje ubatangiwe, murahora mugira murtya kugira ngo kibe icibutso canje.” N’igikombe akigenza artyo, bahejeje kurya, arababwira, “at’Iki gikombe ni isezerano risha ryo mu maraso yanje; murahora mugira murtya uko muzonywako, kugira ngo kibe icibutso canje.” Uko murya uwo mutsima kand’uko munywera kur’ico gikombe, muba mumenyekanisha urupfu rw’Umwami wacu, kugez’ah’azogarukira (1 Kor. 11:23-26).

Ryari na Gute (When and How)

Ivyanditswe ntibitubwira incuro tworya ingaburo y’Umwami, ariko bigaragarako mw’ishengero rya mbere, vyakorwa igihe bakoraniye mu mazu basangira indya( raba 1 Kor. 11:20-34). Kuberakw’ingaburo y’Umwami ikomoka mu ndya za Pasika, yagirwa igihe co gufungura mur’ivo bihe vya Yesu, kand’ishengero rya mbere ryayirya nk’izi ndya, ari nako itegerezwa kugirwa mu bihe vyacu. Arikw’amashengero menshi akurikira “imigenzo y’abana b’abantu.”

Dutegerezwa kurya ku Ngaburo y’Umwami n’icubahiro. Intumwa Paulo yavuzekw’ari caha kinini kurya ku Ngaburo y’Umwami mu buryo butabereye:

Ni co gituma, umuntu wese azorya umutsima w’Umwami wacu, cank’azonywera ku gikombe ciwe, uko bidakwiye, azotsindwa n’urubanza rw’uko yakengerereye umubiri n’amaraso y’Umwami. Arik’umuntu yibaze ukw’ameze, abone kurya kur’uwo mutsima, no kunywera kur’ico gikombe. Kuk’uwurya cank’uwunywa, atamenye umubiri w’Umwami wacu, arya kand’anywa ibimuzanira gutsindwa n’urubanza. Ni co gituma muri mwebwe benshi bagira intege nke, abandi bakarwaragurika, kand’abatari bake bakaba barapfuye. Arikw’iyo twimenye uko turi, ntidutsindwa n’urubanza. Arikw’iyo dutsinzwe n’urubanza duhanwa n’Umwami, kugira ngo ntituze dutsindwe n’urubanza rudashira hamw’ab’isi (1 Kor. 11:27-32).

Duhanuwe kwisuzuma imbere yo kurya ku Ngaburo y’Umwami, kandi twisanzekw’icaha, twihane no kucatura. Bitameze gurtyo, tuzotsindwa n’urubanza kuko “twakengereye umubiri n’amaraso y’Umwami.”

Kubera ko Yesu yapfuye kandi asesa amaraso yiwe adukize icaha, ntidukwiriye kwegera iyo Ngaburo, ari yo Umubiri n’Amaraso, n’icaha tunyegeje. Twanse naho, tuzoba turikoturarya no kunyuwa gutsindwa n’urubanza rutuzanira indwara n’urupfu giturumbuka, nk’uko vyashikiye abakristo b’i Korinto. Inzira yogukira urubanza rw’Imana ni “kwisuzuma ubwacu,” bisigura, kwemera ivyaha dufise no kuvyihana.

Icaha ca mbere c’ab’i Koronti kwar’ukubura urukunda; baranyinyurana no kurwana. Kanatsinda, ukutitaho kwabo kwagaragara igihe c’Ingaburo y’Umwami igihe bamwe barya bagahaga abandi bagataha bashonje, abandi baraborerwa (raba 1 Kor. 11:20-22).

Umutsima turya werekana umubiri wa Kristo, ari wo shengero. Dusangira umutsima umwe, bisigurako tur’umwe nk’umubiri (1 Kor. 10:17). Ese ibara riri mu kurya ibituranga nk’umubiri umwe kandi turangwa no kurwanya no kudahuza n’izindi ngingo z’uyo mubiri nyene! Imbere yo kurya ku Ngaburo y’Umwa, dutegerezwa kugiriranira imigenderanire mwiza n’incuti zacu muri Kristo.

예수님은 교회에 두 성례를 주셨다. 물세례(마 28:19을 보라)와 주의 만찬(고전 11:23-26을 보라)이다. 먼저 물세례에 대해 살펴보자.

새 언약에서, 모든 신자는 세 가지 부동한 세례를 경험해야 한다. 그리스도의 몸으로의 세례, 물세례와 성령세례이다.

사람은 거듭날 때 자동적으로 그리스도의 몸으로 세례를 받는다. 즉, 그는 그리스도의 몸인 교회의 한 구성원이 된다.

다 한 성령으로 세례를 받아 한 몸이 되었고(고전 12:13; 롬 6:3; 엡 1:22-23; 골 1:18, 24을 보라).

성령세례는 구원받은 후에 받게 되며, 모든 신자는

이 세례를 받을 수 있으며 또한 받아야 한다.

마지막으로, 모든 신자는 회개하고 주 예수를 믿은 후 가능한 한 빨리 물세례를 받아야 한다. 물세례는 새 신자의 첫 번째 순종의 행동이어야 한다.

또 이르시되 너희는 온 천하에 다니며 만민에게 복음을 전파하라 믿고 세례를 받는 사람은 구원을 얻을 것이요 믿지 않는 사람은 정죄를 받으리라(막 16:15-16, 강조 추가).

초대 교회에서 세례를 받으라는 예수님의 명령은 매우 중요하게 여겨졌다. 새로운 회심자는 개종한 후 거의 예외 없이 즉각적으로 세례를 받았다(행 2:37-41; 8:12-16, 36-39; 9:17-19; 10:44-48; 16:31-33; 18:5-8; 19:1-5을 보라).

세례에 대한 몇 가지 비성경적인 생각들(Some Unscriptural Ideas About Baptism)

일부 사람들은 새 신자에게 세례를 베풀 때 몇 방울의 물을 뿌리는 것에 그치는데 이것이 과연 정확할까? 신약 성경에서 세례로 번역된 동사는 헬라어로baptizo인데 이 단어는 문자적으로 “잠긴다”는 뜻이다. 따라서 물세례를 받는 사람들은 단순히 몇 방울의 물에 뿌림 받는 것이 아니라 물속에 잠겨야 한다. 우리는 곧 살펴보게 될 기독교 세례의 상징적 의미도 잠겨야 한다는 관점을 지지한다.

일부 사람들은 유아 세례를 베푸는데, 성경에는 유아 세례에 대한 예가 없다. 이런 세례는 사람이 세례를 받은 후 거듭난다는 “세례 재생”의 교리에서 유래했다. 성경은 사람이 세례를 받기 전에 예수님을 믿어야 한다고 명확하게 가르친다. 따라서 회개하고 예수님을 따를 만큼 충분히 큰 아이들은 세례를 받을 자격이 있지만, 유아와 어린아이들은 없다.

일부 사람들은 한 사람이 예수님을 믿어도 물세례를 받기 전까지는 구원받지 못한다고 가르친다. 그것은 성경에 따르면 사실이 아니다. 사도행전 10:44-48과 11:17에서, 우리는 고넬료의 가족들은 물세례를 받기 전에 구원받고 성령세례를 받았음을 읽을 수 있다. 한 사람이 구원을 받기 전에 성령세례를 받는 것은 불가능하다(요 14:17을 보라).

일부 사람들은 사람이 그들의 특정 공식에 따라 세례를 받지 않으면 진정으로 구원받은 것이 아니라고 가르친다. 성경은 올바른 세례를 위해 따라야 할 구체적인 의식을 제공하지 않는다. 예를 들어, 일부 사람들은 신자가 “아버지와 아들과 성령의 이름”(마 28:19)이 아닌 “예수님의 이름”(행 8:16)으로 세례를 받아서는 구원받지 못한다고 가르친다. 이런 사람들은 하루살이는 걸러내고 낙타는 삼키는 바리새인들과 다를 바 없다. 세상은 복음을 듣기를 기다리는데 그리스도인들은 세례를 받을 때 무슨 말을 해야 하는지를 논쟁하고 있다는 것은 얼마나 큰 비극인가!

세례의 성경적인 상징(The Scriptural Symbolism of Baptism)

물세례는 새 신자의 삶에 이미 발생한 여러 가지 일들을 상징한다. 가장 단순하게, 그것은 우리가 우리의 죄를 씻어버렸다는 것을 나타내며, 지금은 하나님 앞에서 깨끗해졌음을 나타낸다. 아나니아는 사울(바울)이 회개한 후 그에게 가서 이렇게 말하였다.

이제는 왜 주저하느냐 일어나 주의 이름을 불러 세례를 받고 너의 죄를 씻으라 하더라(행 22:16, 강조 추가).

둘째로, 물세례는 우리가 그리스도와 함께 죽고 장사되고 부활했음을 상징한다. 우리가 일단 거듭나고 그리스도의 몸 가운데 있다면, 우리는 그 시점부터 “그리스도 안에”있다고 하나님에 의해 간주된다. 왜냐하면, 예수님이 우리를 대리인이기 때문에, 하나님은 예수님이 성취하신 모든 것을 우리에게 돌렸다. 이 때문에 우리는 “그리스도 안에서” 죽고, 장사되었고, 새로운 사람으로 부활했다.

무릇 그리스도 예수와 합하여 세례를 받은 우리는 그의 죽으심과 합하여 세례를 받은 줄을 알지 못하느냐 그러므로 우리가 그의 죽으심과 합하여 세례를 받음으로 그와 함께 장사되었나니 이는 아버지의 영광으로 말미암아 그리스도를 죽은 자 가운데서 살리심과 같이 우리도 또한 생명 가운데 행하게 하려 함이라(롬 6:3-4).

너희가 세례로 그리스도와 함께 장사되고 또 죽은 자들 가운데서 그를 일으키신 하나님의 역사를 믿음으로 말미암아 그 안에서 함께 일으키심을 받았느니라(골 2:12).

모든 신자는 물세례를 받을 때마다 이 중요한 진리에 대해 가르침을 받아야 하고, 예수님을 믿은 후에는 가능한 한 빨리 세례를 받아야 한다.

주의 만찬(The Lord’s Supper)

주의 만찬은 구약의 유월절에서 기원한다. 하나님은 이스라엘을 애굽의 노예생활에서 구출하신 날 밤에, 매 가정에게 일 년 된 어린 양을 잡고 그 피를 그들의 집의 좌우 문설주와 인방에 뿌리라고 지시하셨다. “죽음의 천사”가 그날 밤 애굽 땅에 두루 다니면서, 애굽 땅에 있는 모든 처음 난 것을 죽일 것이며, 이스라엘 백성의 집에 묻은 피를 볼 때에 “넘어갈” 것이다.

또한, 이스라엘 백성들은 유월절 어린 양을 먹고, 또한 이레 동안 무교병을 먹으면서 그날을 기념하였다. 이 일은 이스라엘의 영원한 규례로 삼아 매년 같은 시간에 기념하도록 하였다(출 12:1-28을 보라). 분명한 것은, 유월절의 어린 양은 고린도전서 5:7에서 “우리의 유월절 양”으로 불리신 그리스도를 대표한다.

예수님께서 주의 만찬을 제정하실 때, 그분과 그분의 제자들은 유월절을 기념하였다. 예수님은 유월절 축제 기간에 십자가에 못 박히심으로써 진정으로 “세상 죄를지고가는 하나님의 어린 양”(요 1:29)으로의 부르심을 성취하셨다.

우리가 먹는 떡과 마시는 주스는 우리를 위하여 찢어진 그분의 몸과 우리의 죄 사함을 위해 흘리신 그분의 보혈을 상징한다.

그들이 먹을 때에 예수께서 떡을 가지사 축복하시고 떼어 제자들에게 주시며 이르시되 받아서 먹으라 이것은 내 몸이니라 하시고 또 잔을 가지사 감사 기도 하시고 그들에게 주시며 이르시되 너희가 다 이것을 마시라 이것은 죄 사함을 얻게 하려고 많은 사람을 위하여 흘리는 바 나의 피 곧 언약의 피니라 그러나 너희에게 이르노니 내가 포도나무에서 난 것을 이제부터 내 아버지의 나라에서 새 것으로 너희와 함께 마시는 날까지 마시지 아니하리라 하시니라(마 26:26-29).

사도 바울은 이렇게 말했다.

내가 너희에게 전한 것은 주께 받은 것이니 곧 주 예수께서 잡히시던 밤에 떡을 가지사 축사하시고 떼어 이르시되 이것은 너희를 위하는 내 몸이니 이것을 행하여 나를 기념하라 하시고 식후에 또한 그와 같이 잔을 가지시고 이르시되 이 잔은 내 피로 세운 새 언약이니 이것을 행하여 마실 때마다 나를 기념하라 하셨으니 너희가 이 떡을 먹으며 이 잔을 마실 때마다 주의 죽으심을 그가 오실 때까지 전하는 것이니라(고전 11:23-26).

때와 방법(When and How)

성경은 주의 만찬에 얼마나 자주 참여해야 하는지를 우리에게 말씀하시지 않았지만, 초대 교회 때에는 그것이 가정교회 모임에서 정기적으로 진행되는 하나의 완전한 식사이었음이 분명하다(고전 11:20-34을 보라). 주의 만찬은 유월절 식사에 그 뿌리를 두고 있기 때문에, 예수님은 그것을 완전한 식사의 한 부분으로 제정하셨으며, 초대교회 때에는 주의 만찬을 완전한 식사로 먹게 되었다. 오늘날 교회에서도 주의 만찬을 그렇게 먹어야 할 것이다. 하지만 여전히 많은 교회에서는 “사람의 전통”을 따르고 있다.

우리는 마땅히 경외하는 마음으로 주의 만찬에 참여해야 한다. 사도 바울은 합당하지 않게 주의 만찬에 참여하는 것은 심각한 죄라고 가르쳤다.

그러므로 누구든지 주의 떡이나 잔을 합당하지 않게 먹고 마시는 자는 주의 몸과 피에 대하여 죄를 짓는 것이니라 사람이 자기를 살피고 그 후에야 이 떡을 먹고 이 잔을 마실지니 주의 몸을 분별하지 못하고 먹고 마시는 자는 자기의 죄를 먹고 마시는 것이니라 그러므로 너희 중에 약한 자와 병든 자가 많고 잠자는 자도 적지 아니하니 우리가 우리를 살폈으면 판단을 받지 아니하려니와 우리가 판단을 받는 것은 주께 징계를 받는 것이니 이는 우리로 세상과 함께 정죄함을 받지 않게 하려 하심이라(고전 11:27-32).

우리는 주의 만찬을 취하기 전에 자신을 살펴보도록 권면 받았으며, 만일 어떠한 죄라도 발견하면 그것을 회개하고 고백해야 한다. 그렇지 않으면, 우리는 주의 몸과 피에 대하여 죄를 지을 수 있다.

예수님은 우리를 죄에서 자유하게 하기 위하여 죽으시고 피를 흘리셨다. 우리는 고백하지 않은 죄와 함께 그분의 몸과 피를 상징하는 성찬에 참여하고 싶지 않을 것이다. 만일 우리가 그렇게 한다면, 고린도 그리스도인들처럼 자기의 죄를 먹고 마시게 되며 그로 말미암아 병들고 조기 사망에 이를 수 있다. 하나님의 징계를 피하는 방법은 “우리 자신을 살피는 것”이다. 즉, 우리의 죄를 인정하고 회개하는 것이다.

고린도 그리스도인들의 주요한 죄는 사랑의 부족이었다. 그들은 서로 말다툼하고 싸우고 있었다. 실제로, 서로에 대한 헤아림이 부족한 것은 심지어 주의 만찬에서도 드러났다. 그들은 각각 자기의 만찬을 먼저 갖다 먹음으로 인해 어떤 사람은 시장하나 어떤 사람은 취하였다(고전 11:20-22).

우리가 먹는 떡은 지금은 교회인 그리스도의 몸을 상징한다. 우리는 떡 한 덩어리를 나누는데 그것은 우리가 한 몸임을 상징한다(고전 10:17을 보라). 그리스도의 한 몸을 나타내는 떡을 나눌 때에 한 몸 안의 다른 지체들과 싸우고 분쟁하는 것은 얼마나 큰 죄인가! 우리는 주의 만찬에 참여하기 전에, 그리스도 안의 형제 자매들과 올바른 관계에 있어야 한다.

Yesu yahaye Itorero amasakaramentu abiri gusa: umubatizo w’amazi (reba Mat 28:19) n’Ifunguro Ryera (reba 1 Kor. 11:23-26). Turabanza twige ku mubatizo w’amazi.

Mu Isezerano Rishya, buri mwizera agomba kubatizwa imibatizo itatu itandukanye. Ni iyi: kubatizwa mu mubiri wa Kristo, kubatizwa mu mazi, no kubatizwa mu Mwuka Wera.

Iyo umuntu avutse ubwa kabiri, ako kanya aba abatijwe mu mubiri wa Krisito. Ni ukuvuga ko aba ahindutse urugingo rw’umubiri wa Kristo, itorero:

Kuko mu Mwuka umwe twese ari mo twabatirijwe kuba umubiri umwe (1 Kor. 12:13; reba na Rom. 6:3; Ef. 1:22-23; Kolo 1:18, 24).

Kubatizwa mu mazi bikurikirana no gukizwa, kandi uyu mubatizo buri mwizera wese ashobora kandi agomba kuwubatizwa.

Icya nyuma, buri mwizera wese akwiriye kubatizwa mu mazi vuba bishoboka akimara kwihana ibyaha no kwizera Umwami Yesu. Kubatizwa ni cyo gikorwa cya mbere cyo kuganduka umwizera mushya yakagombye gukora:

Arababwira [Yesu] ati, “Mujye mu bihugu byose, mwigishe abaremwe bose ubutumwa bwiza. Uwizera akabatizwa azakizwa, ariko utizera azacirwaho iteka” (Mariko 16:15-16).

Itorero rya mbere ryahaga iryo tegeko rya Yesu ryo kubatizwa agaciro gakomeye cyane. Abizeye bashya bose bahitaga babatizwa bakimara gukizwa (reba Ibyak 2:37-41; 8:12-16, 36-39; 9:17-19; 10:44-48; 16:31-33; 18:5-8; 19:1-5).

Ibitekerezo Bimwe Ku Mubatizo Bidashingiye kuri Bibiliya

Some Unscriptural Ideas About Baptism

Bamwe babatiza banyanyagiza ibitonyanga by’amazi ku bizera bashya. Mbese ibyo biratunganye? Ijambo mu Isezerano Rishya ryasobanuwe kubatiza ni ijambo baptizo ry’Ikigiriki rivuga “kwibiza.” Ababatizwa mu mazi rero bagomba kwibizwa mu mazi ntabwo ari ukubamamagiraho udutonyi tw’amazi. Insobanuro y’umubatizo wa gikristo turi bwigeho mu kanya, nay o ishyigikira icyo gitekerezo cyo kwibiza.

Bamwe babatiza uduhinja, nyamara nta na hamwe dusanga muri Bibiliya impinja zabatijwe. Imihango nk’iyo ifite inkomoko ku nyigisho z’ibinyoma zo “guhindurwa mushya mu mubatizo” (“baptismal regeneration”)–aho bavuga ko umuntu avuka ubwa kabiri igihe abatijwe. Ibyanditswe bivuga neza ko umuntu agomba kubanza kwizera akabona kubatizwa. Bityo rero abana bamaze kumenya ubwenge bakamenya icyaha icyo ari cyo no kwihana no gukurikira Yesu, baba bashobora kubatizwa, ariko si abana bato n’impinja.

Hari abigisha yuko nubwo umuntu yakwizera Yesu aba atarakizwa keretse abanje kubatizwa mu mazi. Ibyo si byo ukurikije Ibyanditswe. Mu gitabo cy’Ibyakozwe n’intumwa 10:44-48 na 11:17, dusoma ko abo mu rugo rwa Koruneliyo bakijijwe muntu n’umwe ushobora kubatizwa mu Mwuka Wera atabanje gukizwa (reba Yoh. 14:17).

Bamwe bavuga ko umuntu atabanje kubatizwa mu buryo bwabo bwihariye, ataba akijijwe nyabyo. Nta mugenzo runaka tubona mu byanditswe ugomba gukurikizwa kugira ngo umubatizo ube wemewe. Urugero hari abavuga ko umuntu aba adakijijwe iyo yabatijwe “mu izina rya Data, n’iry’Umwana, n’iry’Umwuka Wera” (Mat. 28:19) aho kubatizwa “mu izina rya Yesu” (Ibyak 8:16). Abo bantu bafite umwuka umwe n’uwakoreraga mu Bafarisayo, baminina umubu nyamara ingamiya bakayimira bunguri. Mbega ukuntu biteye agahinda kubona Abakristo bajya impaka ku magambo akwiye gukoreshwa mu mubatizo mu gihe isi itegereje uyibwira ubutumwa bwiza.

Icyo umubatizo ushushanya mu Byanditswe

(The Scriptural Symbolism of Baptism)

Umubatizo wo mu mazi ushushanya ibintu byinshi biba byamaze kuba mu buzima bw’umukristo mushya. Mu buryo busanzwe bw’ibanze, umubatizo uvuga ko ibyaha byacu byuhagiwe, tukaba duhagaze twera imbere y’Imana. Igihe Ananiya yatumwaga kuri Sawuli (Pawulo) akimara gukizwa, Ananiya yaramubwiye ati:

None ikigutinza ni iki? Haguruka ubatizwe, wiyuhagire ibyaha byawe, wambaje izina rye(Ibyak 22:16).

Icya kabiri, umubatizo wo mu mazi ushushanya gupfana kwacu na Kristo, guhambanwa na we no kuzukana na we. Iyo tumaze kuvuka ubwa kabiri tugashyirwa mu mubiri wa Kristo, Imana itubara ko turi “muri Kristo” uhereye uwo mwanya. Nuko rero “muri Kristo,” twarapfuye, twarahambwe, kandi twazutse mu bapfuye kugira ngo tubeho nk’abantu bashya:

Ntimuzi yuko twese ababatirijwe muri Yesu Kristo, twabatirijwe no mu rupfu rwe? Nuko rero, ku bw’umubatizo twahambanywe na we mu rupfu rwe, kugira ngo nk’uko Kristo yazuwe n’ubwiza bwa Data wa twese, abe ari na ko natwe tugendera mu bugingo bushya (Rom. 6:3-4).

Kuko mwahambanywe na we mu mubatizo kandi ni mo mwazuranywe na we, ku bwo kwizera imbaraga z’Imana yamuzuye mu bapfuye (Kolo. 2:12).

Buri mwizera wese mushya agomba kwigishwa aya mahame y’ingenzi igihe abatizwa mu mazi, kandi agomba kubatizwa vuba mu buryo bushoboka akimara kwizera Yesu.

Ifunguro Ryera

(The Lord’s Supper)

IfunguroRyera rikomoka ku Ifunguro rya Pasika ryo mu Isezerano rya Kera. Muri rya joro Imana yavanaga Abisirayeli mu buja bw’Abanyegiputa, yategetse buri rugo kubaga umwana w’intama w’umwaka umwe maze bagasiga amaraso y’uwo mwana w’intama ku nkomanizo n’uruhamo rw’imiryango y’amazu yabo. Igihe “marayika w’urupfu” yanyuraga mu gihugu muri iryo joro, yica abana b’imfura muri Egiputa, yabonaga amaraso ku mazu y’Abisirayeli maze “agatambuka.”

Ikindi kandi Abisirayeli bagombaga gukora umunsi mukuru bakarya muri iryo joro bagasangira uwo mwana w’intama wa Pasika (Passover), bakarya n’umutsima udasembuye kumara iminsi irindwi. Iryo ryabaye itegeko ry’iteka ryose kuri Isirayeli, bikajya byibukwa uko umwaka utashye mu gihe kimwe (reba Kuva 12:1-28). Biragaragara ko umwana w’intama wa Pasika yashushanyaga Kristo, ari we witwa “Pasika yacu” mu 1 Abakorinto 5:7.

Igihe Yesu yashyiragaho Ifunguro Ryera, we n’abigishwa be barimo bizihiza umunsi mukuru w’ifunguro rya Pasika. Yesu yabambwe mu gihe cy’iminsi mikuru ya Pasika, asohoza koko iby’umuhamagaro we nk’ “Umwana w’intama ukuraho ibyaha by’abari mu isi” (Yohana 1:29).

Umutsima turya n’umutobe tunywa bishushanya umubiri wa Yesu washenjaguwe ku bwacu, n’amaraso ye yatumenewe ngo tubabarirwe ibyaha:

Bakirya yesu yenda umutsima arawushimira, arawumanyagura, awuha abigishwa be arababwira ati, “uyu ni umubiri wanjye.” Yenda igikombe aragishimira, arakibaha, arababwira ati, “Munywere kuri iki mwese, kuko aya ari amaraso yanjye y’isezerano rishya, ava ku bwa benshi ngo bababarirwe ibyaha. Ariko ndababwira rwose yuko ntazanywa ku mbuto z’imizabibu, mpereye none nkageza umunsi nzasangirira namwe vino nshya mu bwami bwa Data” (Mat. 26:26-29).

Intumwa Pawulo yavuze iyo nkuru muri ubu buryo:

Nuko icyo nahawe n’Umwami wacu kumenya ni cyo nabahaye namwe, yuko Umwami yesu ijoro bamugambaniyemo yenze umutsima akawushimira, akawumanyagura akavuga ati, “Uyu ni umubiri wanjye ubatangiwe, mujye mukora mutya kugira ngo munyibuke.” N’igikombe akigenza atyo, bamaze kurya ati, “Iki gikombe ni isezerano rishya ryo mu maraso yanjye, mujye mukora mutya uko muzajya munyweraho kugira ngo munyibuke.” Uko muzajya murya uwo mutsima mukanywera kuri icyo gikombe, muzaba mwerekana urupfu rw’Umwami Yesu kugeza aho azazira (1 Kor. 11:23-26).

Ryari kandi Mu buhe Buryo

(When and How)

Bibiliya ntivuga incuro tugomba kujya ku Ifunguro Ryera,ariko biragaragara neza ko mu Itorero rya mbere, Ifunguro Ryera ryakorwaga kenshi mu materaniro y’amatorero yo mu rugo nk’uko barya ibyo kurya bisanzwe (reba 1 Kor. 11:20-34). Bitewe n’uko Ifunguro Ryera rikomoka ku Ifunguro rya Pasika, kwari ukujya ku meza abantu bakarya nyakurya mu gihe Yesu yaritangizaga, kandi ni ko byakorwaga mu Itorero rya mbere, ni na ko bikwiye gukorwa muri iki gihe. Ariko igice kinini cy’Itorero kiracyakurikira gusa “imigenzo y’abantu.”

Dukwiye kujya ku Ifunguro Ryera dufite kubaha Imana. Intumwa Pawulo yavuze ko ari igicumuro gikomeye kujya ku Ifunguro Ryera uko bidakwiriye:

Nicyo gituma umuntu wese uzarya umutsima w’Umwami wacu, cyangwa uzanywera ku gikombe cye uko bidakwiriye, azagibwaho n’urubanza rwo gucumura ku mubiri n’amaraso by’Umwami. Nuko umuntu yinire yisuzume abone kurya kuri uwo mutsima no kunywera kuri icyo gikombe, kuko upfa kurya, akanywa atitaye ku mubiri w’Umwami, aba arīriye kandi aba anywereye gucirwaho iteka. Ndetse ni cyo gituma benshi muri mwe bagira intege nke, abandi bakarwaragura, abandi benshi bakaba basinziriye. Ariko twakwisuzuma ntitwagibwaho n’urubanza. Nyamara iyo duciriwe urubanza n’Umwami wacu, duhanirwa na we kugira ngo tutazacirwa ho iteka hamwe n’ab’isi (1 Kor. 11:27-32).

Duhamagarirwa kwinira tukisuzuma mbere y’uko tujya ku Ifunguro Ryera, kandi igihe dusanze dufite icyaha, tuba tugomba kucyihana tukacyatura. Bitabaye ibyo, dushobora kugibwaho n’urubanza rwo “gucumura ku mubiri n’amaraso by’Umwami.”

Kuko Yesu yapfuye akamena amaraso ye kugira ngo adukure mu ngoyi y’icyaha, birumvikana ko tutagomba kwegera ibintu bishushanya umubiri n’amaraso bye, dufite ibyaha tutatuye ngo tubyihane. Iyo twanze tugapfa kurya no kunywa dushobora kuba twihamagariye gucirwa ho iteka mu buryo bwo kurwaragura no gupfa imburagihe, nk’uko byagenderaga Abakristo b’i Korinto. Uburyo bwo kwirinda guhanwa n’Imana ni “ukwicira urubanza ubwacu,” ni ukuvuga kwemera ibyaha byacu no kubyihana.

Icyaha cy’ibanze cy’Abakristo b’Abakorinto kwari ukubura urukundo; basubiranagamo bashyamirana. Mu byukuri uko kutitanaho kwabo byagaragariraga no mu Ifunguro Ryera aho igihe bamwe babaga bashonje abandi babaga baguye ivutu (reba 1 Kor. 11:20-22).

Umutsima turya ushushanya umubiri wa Krisito, ari ryo torero ubu. Dusangira umutsima umwe, bivuga ubumwe bwacu nk’umubiri umwe (reba 1 Kor. 10:17). Mbega ishyano kujya gusangira umutsima usobanura umubiri umwe wa Krisito mu gihe umuntu afitanye amacakubiri no kurwana n’abandi bagize uwo mubiri! Mbere y’uko tujya ku Ifunguro Ryera, tugomba kubanza gutunganya ubusabane bwacu na bene Data muri Krisito.

مسیح تنها دو آیین دینی به کلیسا داد: تعمید در آب (متی 19:28 را ببینید) و شام خداوند (اول قرنتیان 23:11-26 را ببینید). ابتدا تعمید در آب را بررسی می کنیم.

بر اساس عهد جدید، همۀ مومنان باید سه تعمید متفاوت را تجربه کنند: تعمید در بدن عیسی، تعمید در آب، و تعمید در روح القدس.

زمانی که شخصی تولد دوباره می یابد، ناخودآگاه در بدن مسیح تعمید می یابد. یعنی عضوی از بدن مسیح، کلیسا، می شود:

زيرا كه‌ جميع‌ ما به‌ يك‌ روح‌ در يك‌ بدن‌ تعميد يافتيم‌ (اول قرنتیان 13:12؛ همچنین رومیان 3:6؛ افسسیان 22:1-23؛ کولسیان 18:1 و 24 را ببینید).

تعمید گرفتن در روح القدس تجربه ای است که به دنبال نجات می آید و این نوع تعمید را همۀ مومنان می توانند و باید دریافت کنند.

در نهایت همۀ مومنان باید پس از توبه و ایمان آوردن به خداوندمان مسیح در آب تعمید داده شوند. تعمید اولین عمل فرمانبردارانۀ کسانی است که تازه ایمان آورده اند:

پس‌ بديشان‌ گفت‌: «در تمام‌ عالم‌ برويد و جميع‌ خلايق‌ را به‌ انجيل‌ موعظه‌ كنيد. هر كه‌ ايمان‌ آورده‌، تعميد يابد نجات‌ يابد و امّا هر كه‌ ايمان‌ نياورد بر او حكم‌ خواهد شد (مرقس 15:16-16، همراه با تاکید).

کلیسای اولیه فرمان مسیح برای تعمید گرفتن را بسیار مهم می دانست. تازه ایمان آورندگان تقریباً بدون استثنا فوراً تعمید داده می شدند (اعمال رسولان 37:2-41؛ 12:8-16، 36-39؛ 17:9-19؛ 44:10-48؛ 31:16-33؛ 5:18-8؛ 1:19-5 را ببینید).

برخی نظریات غیر انجیلی دربارۀ تعمید

(Some Unscriptural Ideas About Baptism)

برخی تعمید را با پاشیدن چند قطره آب بر روی شخصی که تازه ایمان آورده، انجام می دهند. آیا درست است؟ لغتی که به تعمید ترجمه شده است، لغت یونانیِ باپتیزو است که معنای تحت اللفظی آن «رو بردن در آب» است. بنابراین کسانی که در آب تعمید می گیرند باید کاملاً در آب فرو روند نه اینکه تنها قطراتی آب بر رویشان پاشیده شود. نماد تعمید مسیحیان، که به طور خلاصه مطالعه خواهیم کرد، نیز نظریۀ فرو رفتن در آب را حمایت می کند.

برخی نوزادان را تعمید می دهند در حالی که در انجیل هیچ آیه ای راجع به تعمید نوزادان وجود ندارد. چنین عملی ریشه در عقیدۀ نادرستِ «تولد تازۀ تعمیدی» – نظریه ای که می گوید انسان در لحظه ای که تعمید می یابد تولد دوباره می‌یابد – دارد. کتاب مقدس به وضوح اعلام می کند که مردم قبل از تعمید باید به مسیح ایمان بیاورند. بنابراین، نه نوزادان و بچه های کوچک بلکه بچه هایی را که آنقدر بزرگ هستند تا توبه کنند و از مسیح پیروی کنند، می توان تعمید داد.

برخی به مردم آموزش می دهند که اگرچه شخص ممکن است به مسیح ایمان بیاورد اما تا زمانی که در آب تعمید داده نشود، نجات نمی یابد. چنین تعلیمی بر اساس کتاب مقدس درست نیست. در اعمال رسولان 44:10-48 و 17:11، می بینیم که خانوادۀ کرنلیوس نجات یافتند و در روح القدس تعمید گرفتند قبل از اینکه در آب تعمید داده شوند. غیرممکن است که کسی قبل از اینکه نجات بیابد در روح القدس تعمید شود (یوحنا 17:14 را ببینید).

برخی به مردم آموزش می دهند که اگر طبق فرمول آنها غسل داده نشوند نجات نمی یابند. کتاب مقدس هیچ آیین مذهبی خاصی را برای درستی تعمید معرفی نمی کند. برای مثال، برخی می گویند که مومن نجات نمی یابد اگر به جای اینکه به نام مسیح (اعمال رسولان 16:8) غسل داده شود، به نام «پدر، پسر و روح القدس (متی 19:28) غسل داده شود. این افراد همان روحی را که بر فریسی ها حاکم بود نشان می دهند.چقدر ناراحت کننده است که مسیحیان بر سر کلام درستی که باید در طول تعمید گفته شود بحث می کنند در حالی که جهان در انتظار شنیدن انجیل است.

نماد تعمید بر اساس کتاب مقدس (The Scriptural Symbolism of Baptism)

تعمید در آب نماد چیزهای زیادی است که قبلاً در زندگی فرد تازه ایمان آورده رخ داده است. این غسل از همه واضح تر نماد این است که گناهان ما شسته می شوند و بعد ما پاک در برابر خدا قرار می گیریم. زمانی که آنانیاس بعد از ایمان آوردن نزد پولس فرستاده شد، او به پولس گفت:

حال منتظر چه هستی؟ برخیز و تعمید بگیر و نام او را خوانده، از گناهانت پاک شو! (اعمال رسولان 16:22، همراه با تاکید).

دوم، تعمید در آب نشانۀ مالکیت مسیح بر زندگی ما، و شراکت ما در مرگ، دفن و قیام او را نشان می دهد. زمانی که دوباره متولد شدیم و در بدن مسیح قرار گرفتیم، از نظر خداوند «در مسیح» هستیم. زیرا مسیح جانشین ما بود، خداوند تمام آنچه که مسیح انجام داد را به حساب ما می گذارد. بنابراین ما « درمسیح» مرده ایم، دفن شده ایم و به عنوان افرادی جدید قیام کرده ایم:

آیا نمی‌دانید که همۀ ما که در مسیح عیسی تعمید یافتیم، در مرگ او تعمید یافتیم؟ پس با تعمید یافتن درمرگ، با او دفن شدیم تا همان‌‌گونه که مسیح به‌‌وسیلۀ جلال پدر، از مردگان برخیزانیده شد، ما نیز در زندگی نوینی گام برداریم (رومیان 3:6-4).

چون به هنگام تعمید با او مدفون گشتید با او برخیزانده نیز شدید، چرا که به قدرت خدا که او را از میان مردگان برخیزاند ایمان آوردید (کولسیان 12:2).

همۀ کسانی که تازه ایمان آورده اند باید این حقایق را آموزش ببینند زمانی که در آب تعمید می گیرند و باید پس از آنکه به مسیح ایمان می آورند هر چه زودتر غسل داده شوند.

شام خداوند (The Lord’s Supper)

شام خداوند ریشه در عید فصح عهد قدیم دارد. در شبی که خداوند بنی اسراییل را از بردگی مصریان آزاد ساخت، به همۀ خانواده ها دستور داد تا بره ای یک ساله را ذبح کنند و خون آن را بر سر در و چهارچوب درِ خانه شان بپاشند. زمانی که فرشتۀ مرگ در آن شب از میان ملت گذشت در حالی که تمام فرزندان ارشد را در مصر می کشت، خون را بر روی درِ خانه های بنی اسراییل دید، آنها را «نادیده گرفت» و رفت.

به علاوه قرار بود که آن شب را با خوردن برۀ فصح خود جشن بگیرند و با خوردن نان بدون خمیر مایه هفت روز جشن بگیرند و قرار شد که این جشن، آیینی همیشگی برای بنی اسراییل باشد و هر سال همان موقع جشن عید فصح را برگزار کنند (خروج 1:12-28 را ببینید). روشن است که برۀ فصح نماد عیسی بود که در اول قرنتیان 7:5 ، «فصح ما» نامیده شده است.

زمانی که مسیح شام خداوند را بر پا کرد، او و حواریونش در حال برگزاری جشن فصح بودند. مسیح در طول عید فصح به صلیب کشیده شد و حقیقتاً کار خود را به عنوانِ « برّه‌ خدا كه‌ گناه‌ جهان‌ را برمي ‌دارد» (یوحنا 29:1) به انجام رسانید.

نانی که می خوریم و شربتی که می نوشیم مادهایی هستند از بدن مسیح، که به خاطر ما ازهم شکافته شد و خون مسیح که برای آمرزش گناهان ما ریخته شد:

و چون‌ ايشان‌ غذا مي‌خوردند، عيسي‌ نان‌ را گرفته‌، بركت‌ داد و پاره‌ كرده‌، به‌ شاگردان‌ داد و گفت‌: «بگيريد و بخوريد، اين‌ است‌ بدن‌ من‌.» و پياله‌ را گرفته‌، شكر نمود و بديشان‌ داده‌، گفت‌: «همه‌ شما از اين‌ بنوشيد، زيرا كه‌ اين‌ است‌ خون‌ من‌ در عهد جديد كه‌ در راه‌ بسياري‌ بجهت‌ آمرزش‌ گناهان‌ ريخته‌ مي‌شود. امّا به‌ شما مي‌گويم‌ كه‌ بعد از اين‌ از ميوه‌ مُو ديگر نخواهم‌ نوشيد تا روزي‌ كه‌ آن‌ را با شما در ملكوت‌ پدر خود، تازه‌ آشامم‌ (متی 26:26-29).

پولس رسول داستان را اینگونه تعریف می کند:

زيرا من‌ از خداوند يافتم‌، آنچه‌ به‌ شما نيز سپردم‌ كه‌ عيسي‌ خداوند در شبي‌ كه‌ او را تسليم‌ كردند، نان‌ را گرفت‌ و شكر نموده‌، پاره‌ كرد و گفت‌: «بگيريد بخوريد. اين‌ است‌ بدن‌ من‌ كه‌ براي‌ شما پاره‌ مي‌شود. اين‌ را به‌ يادگاري‌ من‌ بجا آريد.» و همچنين‌ پياله‌ را نيز بعد از شام‌ و گفت‌: «اين‌ پياله‌ عهد جديد است‌ در خون‌ من‌. هرگاه‌ اين‌ را بنوشيد، به‌ يادگاري‌ من‌ بكنيد.» زيرا هرگاه‌ اين‌ نان‌ را بخوريد و اين‌ پياله‌ را بنوشيد، موت‌ خداوند را ظاهر مي‌نماييد تا هنگامي‌ كه‌ بازآيد (اول قرنتیان 23:11-26).

کِی و چگونه؟ (When and How)

کتاب مقدس به ما نمی گوید که مردم چند وقت یکباردر شام خداوند شرکت می کردند، چیزی که روشن است این است که این شام در جلسات کلیسای خانگی به عنوان وعده غذایی کامل برگزار می شد (اول قرنتیان 20:11-34 را ببینید). از آنجایی که شام خداوند ریشه در غذای عید فصح دارد، بخشی از وعده غذایی کامل بود وزمانی که مسیح آن را ترتیب داد به عنوان غذایی کامل توسط افراد کلیسای اولیه خورده شد و امروز هم باید همانطور باشد. هنوز هم بسیاری از کلیساها «رسم و رسوم انسانها» را دنبال می کنند.

ما باید شام خداوند را محترم بدانیم. از تعالیم پولس رسول این است که شرکت در شام خداوند به شیوه ای ناشایست بسیار اهانت آمیز است:

پس‌ هركه‌ بطور ناشايسته‌ نان‌ را بخورد و پياله‌ خداوند را بنوشد، مجرم‌ بدن‌ و خون‌ خداوند خواهد بود. امّا هر شخص‌ خود را امتحان‌ كند و بدينطرز از آن‌ نان‌ بخورد و از آن‌ پياله‌ بنوشد. زيرا هركه‌ مي‌خورد و مي‌نوشد، فتواي‌ خود را مي‌خورد و مي‌ نوشد اگر بدن‌ خداوند را تمييز نمي‌كند. از اين‌ سبب‌ بسياري‌ از شما ضعيف‌ و مريض‌اند و بسياري‌ خوابيده‌اند. امّا اگر برخود حكم‌ مي‌كرديم‌، حكم‌ بر ما نمي‌ شد. لكن‌ هنگامي‌ كه‌ بر ما حكم‌ مي‌شود، از خداوند تأديب‌ مي‌شويم‌ مبادا با اهل‌ دنيا بر ما حكم‌ شود (اول قرنتیان 27:11-32).

به ما توصیه شده است که قبل از شرکت در شام خداوند خود را مورد آزمایش و داوری قرار دهیم و اگر متوجه گناهی در اعمال و رفتار خود شدیم، باید به آن اعتراف کنیم و توبه کنیم. در غیر این صورت ممکن است «گناه بدن و خون مسیح به گردمان باشد.»

از آنجایی که مرگ عیسی و ریخته شدن خونش برای رها ساختن ما از گناهانمان بود، مطمئناً نمی خواهیم درعناصری، که نشان دهندۀ خون و بدن او هستند، با گناهانی مشخص و اعتراف نشده سهیم باشیم. اگر چنین کاری کنیم می توانیم داوری که بر ما می شود را به شکل بیماری و یا مرگ زودرس بخوریم و بیاشامیم، کاری که مسحیان قرنتس کردند. برای پیشگیری از تنبیه و مجازات خداوند باید خود را داوری کنیم، یعنی گناهنمان را بشناسیم و توبه کنیم.

اولین گناه مسیحیان قرنتیه کمبود محبت بود؛ آنها با یکدیگر دعوا و منازعه می کردند. در واقع ملاحظه و مراعات آنها در شام خداوند هم مشخص شد. عده ای غذاها را می خوردند و عده ای گرسنه می ماندند و حتی برخی مست بودند (اول قرنتیان 20:11-22 را ببینید).

نانی که ما می خوریم نشان دهندۀ بدن مسیح (که امروز کلیساست) است. ما از یک قرص نان که نشان دهندۀ اتحاد ما به عنوان بدنی واحد است، می خوریم (اول قرنتیان 17:10 را ببینید). چه گناه بزرگی است که همه در چیزی که نمایندۀ بدن مسیح است سهیم باشیم اما با بقیۀ اعضای بدن در جنگ و درگیری باشیم! قبل از اینکه از شام خداوند بخوریم، لازم است مطمئن شویم که در رابطۀ درست با برادران و خواهرانمان در مسیح هستیم.

81