Khi chuùng ta ñaõ nghieân cöùu baøi giaûng treân nuùi cuûa Chuùa Gieâ-su ôû chöông tröôùc, chuùng ta ñaõ hoïc bieát raèng tha thöù cho nhöõng ngöôøi phaïm toäi choáng nghòch laïi mình thaät quan troïng bieát bao. Neáu chuùng ta khoâng tha thöù hoï thì Chuùa Gieâ-su ñaõ phaùn höùa moät caùch trang nghieâm raèng Ñöùc Chuùa Trôøi seõ khoâng tha thöù cho chuùng ta (xem Ma-thi-ô 6:14-15).

Tha thöù cho ngöôøi khaùc coù nghóa laø gì? Chuùng ta haõy xem Kinh-thaùnh ñaõ daïy gì veà söï tha thöù.

Chuùa Gieâ-su ñaõ so saùnh söï tha thöù gioáng nhö vieäc xoùa nôï (xem Ma-thi-ô 18:23-35). Haõy töôûng töôïng ñeán vieäc moät ai ñoù nôï tieàn baïn vaø baïn phoùng thích ngöôøi ñoù khoûi traùch nhieäm traû nôï cho baïn. Baïn seõ huûy giaáy nôï cuûa ngöôøi aáy. Baïn khoâng coøn mong ñôïi ngöôøi aáy traû nôï nöõa, baïn seõ khoâng coøn giaän con nôï cuûa baïn nöõa. Baây giôø baïn nhìn ngöôøi aáy khaùc vôùi caùch tröôùc ñaây baïn khi ngöôøi aáy coøn thieáu nôï baïn.

Chuùng ta cuõng coù theå hieåu roõ hôn tha thöù coù nghóa laø gì neáu chuùng ta xem ñöôïc Chuùa tha thöù coù nghóa laø gì. Khi Ngaøi tha thöù cho chuùng ta moät toäi naøo ñoù, thì Ngaøi khoâng giöõ chuùng ta chòu traùch nhieäm vôùi nhöõng gì chuùng ta ñaõ khoâng laøm khoâng haøi loøng Ngaøi. Ngaøi khoâng coøn giaän chuùng ta vì toäi loãi ñoù nöõa. Ngaøi seõ khoâng söûa phaït hay hình phaït chuùng ta vì nhöõng gì chuùng ta ñaõ laøm. Chuùng ta ñöôïc laøm hoøa vôùi Ngaøi.

Cuõng gioáng nhö vaäy, neáu toâi thöïc söï tha thöù cho ai ñoù, thì toâi ñaõ phoùng thích ngöôøi ñoù trong loøng roài, thaéng hôn öôùc muoán ñoøi hoûi söï coâng baèng hay traû thuø baèng caùch baøy toû loøng thöông xoùt. Toâi khoâng coøn giaän ngöôøi ñaõ phaïm toäi choáng nghòch laïi toâi nöõa. Chuùng toâi ñöôïc phuïc hoøa. Neáu toâi coøn giaän hay cay cuù vôùi ngöôøi naøo ñoù, thì toâi ñaõ chöa tha thöù cho ngöôøi ñoù.

Caùc Cô ñoác nhaân thöôøng löøa gaït chính mình trong vieäc naày. Hoï noùi ñaõ tha thöù cho moät ai ñoù roài, vaø ñaõ bieát nhöõng gì hoï neân laøm, nhöng hoï trong loøng vaãn cay cuù vôùi ngöôøi gaây vaáp phaïm. Hoï traùnh khoâng muoán gaëp maët ngöôøi gaây cho mình vaáp phaïm vì vieäc naày seõ khieán cho côn giaän chòu ñeø neùn ñoù noåi leân trôû laïi. Toâi bieát nhöõng gì mình ñang noùi, bôûi vì toâi ñaõ töøng laøm nhö theá. Ñöøng löøa doái chính mình nöõa. Haõy nhôù raèng Chuùa Gieâ-su khoâng muoán chuùng ta giaän baát cöù anh em naøo cuûa mình (Ma-thi-ô 5:22).

Baây giôø toâi xin hoûi: “Tha thöù cho ngöôøi naøo deã hôn, ngöôøi phaïm loãi xin ñöôïc tha thöù hay ngöôøi phaïm loãi khoâng xin tha thöù?” Dó nhieân laø taát caû chuùng ta ñoàng yù raèng tha thöù cho ngöôøi phaïm loãi bieát nhaän söï sai traät cuûa mình vaø xin chuùng ta tha thöù. Thöïc teá, döôøng nhö tha thöù cho ngöôøi xin ñöôïc tha thöù deã hôn raát nhieàu so vôùi ngöôøi khoâng xin söï tha thöù. Tha thöù cho moät ngöôøi khoâng xin ñöôïc tha thöù döôøng nhö laø chuyeän khoâng theå naøo ñöôïc.

Chuùng ta haõy xem xeùt vieäc naày ôû moät goùc ñoä khaùc nöõa. Neáu töø choái tha thöù cho ngöôøi phaïm loãi aên naên vaø töø choái khoâng tha thöù cho ngöôøi phaïm loäi khoâng aên naên caû hai ñeàu sai, maø toäi naøo lôùn hôn? Toâi nghó taát caû chuùng ta ñeàu ñoàng yù raèng neáu caû hai ñeàu sai, töø choái tha thöù cho moät ngöôøi phaïm loãi bieát aên naên seõ laø toäi lôùn hôn.

Söï Ngaïc Nhieân Töø Kinh Thaùnh (A Surprise from Scripture)

Taát caû ñeàu naày daãn toâi ñeán moät caâu hoûi khaùc nöõa: Ñöùc Chuùa Trôøi coù muoán chuùng ta tha thöù cho moïi ngöôøi phaïm toäi choáng nghòch cuøng chuùng ta khoâng? Ngay caû nhöõng ngöôøi khoâng haï mình, nhaän toäi loãi cuûa hoï, vaø khoâng xin söï tha thöù?

Khi chuùng ta nghieân cöùu kyõ Kinh-thaùnh, chuùng ta phaù hieän ra raèng caâu traû lôøi laø “khoâng”. Thaät ngaïc nhieân cho nhieàu Cô ñoác nhaân, Kinh-thaùnh cho bieát roõ raèng, maëc duø chuùng ta ñöôïc phaùn baûo phaûi yeâu thöông nhau, nhöng chuùng ta khoâng ñöôïc yeâu caàu phaûi tha thöù cho moïi ngöôøi.

Chaúng haïn, Chuùa Gieâ-su muoán chuùng ta chæ tha thöù cho moät anh em phaïm toäi choáng nghòch chuùng ta thoâi? Khoâng, Ngaøi khoâng muoán chæ theá. Neáu vaäy thì Ngaøi ñaõ khoâng daïy chuùng ta ñi theo boán böôùc tieán ñeán söï phuïc hoøa ñöôïc höôùng daãn trong Ma-thi-ô 18:15-17, caùc böôùc ñoù keát thuùc baèng ruùt pheùp thoâng coâng neáu ngöôøi phaïm toäi khoâng chòu aên naên:

Neáu anh em ngöôi phaïm toäi cuøng ngöôøi, thì haõy traùch ngöôøi khi chæ coù ngöôi vôùi moät mình ngöôøi; nhö ngöôøi nghe lôøi, thì ngöôi ñöôïc anh em laïi. Ví baèng khoâng nghe, haõy môøi moät hai ngöôøi ñi vôùi ngöôi, haàu cöù lôøi hai ba ngöôøi laøm chöùng maø moïi vieäc ñöôïc chaéc chaén. Neáu ngöôøi khoâng chòu nghe caùc ngöôøi ñoù, thì haõy caùo cuøng Hoäi thaùnh, laïi neáu ngöôøi khoâng chòu nghe Hoäi thaùnh, thì haõy coi ngöôi nhö keû ngoaïi vaø thaâu thueá vaäy.

Hieån nhieân, neáu ñeán böôùc thöù tö (ruùt pheùp thoâng coâng), thì ngöôøi gaây cho phaïm toäi khoâng nhaän ñöôïc söï tha thöù, vaäy söï tha thöù vaø ruùt pheùp thoâng coâng laø nhöõng haønh ñoäng khoâng theå töông öùng vôùi nhau ñöôïc. Döôøng nhö thaät laï khi nghe ngöôøi naøo ñoù noùi, “Chuùng toâi tha thöù anh, cho neân chuùng toâi ñaõ ruùt pheùp thoâng coâng vôùi anh,” bôûi vì tha thöù ñem ñeán söï phuïc hoøa, khoâng ruùt pheùp thoâng coâng. (Baïn seõ nghó gì neáu Ñöùc chuùa Trôøi noùi, “Ta tha thöù cho con, nhöng keå töø ñaây, Ta seõ chaúng quan heä gì ñeán con nöõa”?) Chuùa Gieâ-su ñaõ daïy chuùng ta ñoái xöû vôùi ngöôøi bò ruùt pheùp thoâng coâng nhö “keû ngoaïi vaø thaâu thueá,” laø hai loaïi ngöôøi maø ngöôøi Do-thaùi khoâng quan heä vaø gheùt cay gheùt ñaéng.

Trong boán böôùc maø Chuùa Gieâ-su ñaõ vaïch ra, sau böôùc thöù nhaát, thöù hai, thöù ba, thì söï tha thöù seõ khoâng ñöôïc daønh cho ngöôøi coù toäi khoâng chòu aên naên. Neáu ngöôøi ñoù khoâng chòu aên naên baát kyø böôùc naøo, thì ngöôøi ñoù phaûi chòu böôùc keá tieáp, vaãn bò ñoái xöû nhö moät ngöôøi phaïm toäi khoâng chòu aên naên. Chæ khi naøo ngöôøi phaïm toäi “nghe theo baïn” (ñoù laø, aên naên), coù theå ñöôïc goïi laø baïn “ñöôïc laïi anh em mình” (ñoù laø, ñöôïc phuïc hoøa).

Muïc ñích cuûa vieäc ñoái ñaàu ñeå xöû lyù toäi loãi cuûa moät ai ñoù laø ñeå ban cho söï tha thöù. Tuy nhieân, söï tha thöù ñöôïc ñaët treân neàn taûng aên naên toäi loãi cuûa ngöôøi phaïm toäi. Vì vaäy, chuùng ta (1) ñoái ñaàu xöû lyù toäi loãi vôùi hy voïng laø ngöôøi phaïm toäi seõ (2) aên naên ñeå chuùng ta coù theå (3) tha thöù cho ngöôøi ñoù.

Hoäi ñuû ba yeáu toá treân, chuùng ta coù theå noùi moät caùc chaéc chaén raèng Ñöùc Chuùa Trôøi khoâng muoán chuùng ta chæ tha thöù cho anh em mình, nhöõng ngöôøi phaïm toäi nghòch cuøng vôùi chuùng ta vaø khoâng aên naên toäi loãi sau khi quôû traùch. Dó nhieân, chuyeän naày khoâng cho chuùng ta coù quyeàn gheùt ngöôøi tín höõu phaïm toäi nghòch ñoù. Traùi laïi, chuùng ta quôû traùch bôûi vì chuùng ta yeâu thöông ngöôøi phaïm toäi nghòch vaø muoán tha thöù cho ngöôøi ñoù vaø phuïc hoøa vôùi ngöôøi ñoù.

Song moãi moät laàn noã löïc coá gaéng phuïc hoøa theo ba böôùc maø Chuùa Gieâ-su ñaõ höôùng daãn khoâng ñöôïc, thì böôùc thöù tö vaâng theo söï daïy baûo cuûa Ñaáng Christ chaám döùt moái quan heä.[1] Gioáng nhö vieäc chuùng ta khoâng laøm baïn vôùi nhöõng ngöôøi töï xöng mình laø Cô ñoác nhaân nhöng hoï laø nhöõng ngöôøi gian daâm, say söa, ñoàng tình luyeán aùi…(xem I Coâr 5:11), chuùng ta khoâng laøm baïn vôùi nhöõng ngöôøi töï xöng mình laø Cô ñoác nhaân nhöng khöôùc töø khoâng chòu aên naên tröôùc söï ñoàng thuaän cuûa toaøn theå thaân theå. Nhöõng ngöôøi nhö theá cho thaáy raèng hoï khoâng phaûi laø nhöõng ngöôøi theo Chuùa thaät vaø hoï ñem söï baïi hoaïi ñeán cho Hoäi thaùnh.

Göông Maãu Cuûa Chuùa (God’s Example)

Khi chuùng ta nghieân cöùu theâm nöõa veà traùch nhieäm cuûa chuùng ta tha thöù cho ngöôøi khaùc, thì chuùng ta cuõng coù leõ töï hoûi taïi sao Ñöùc Chuùa Trôøi laïi muoán laøm nhöõng ñieàu maø chính Ngaøi khoâng muoán. Dó nhieân Ñöùc Chuùa Trôøi yeâu thöông ngöôøi phaïm toäi vaø môû roäng voøng tay thöông xoùt cuûa Ngaøi ñeå ban cô hoäi tha toäi cho hoï. Ngaøi giöõ laïi côn thaïnh noä cuûa Ngaøi vaø gia haïn thôøi giôø cho hoï aên naên. Nhöng söï tha thöù thöïc söï xaûy ra khi hoï aên naên. Ñöùc Chuùa Trôøi khoâng tha thöù cho ngöôøi phaïm toäi neáu hoï khoâng chòu aên naên. Vaäy thì taïi sao chuùng ta nghó Ngaøi laïi muoán nhieàu hôn töø chuùng ta?

Vaäy taát caû ñieàu naày muoán noùi raèng, khoâng theå naøo ñöôïc cho toäi loãi khoâng theå tha thöù laøm ñau buoàn trong maét Chuùa maø ñaëc bieät laø toäi khoâng tha thöù cho nhöõng ngöôøi xin tha thöù cuûa chuùng ta sao? Thaät thuù vò ngay sau khi Chuùa Gieâ-su höôùng daãn boán böôùc söûa phaït Hoäi thaùnh, thì Phi-e-rô laïi hoûi,

Thöa Chuùa, neáu anh em toâi phaïm toäi cuøng toâi, thì haõy tha thöù cho hoï bao maáy laàn? Coù phaûi ñeán baûy laàn chaêng? Ngaøi ñaùp raèng: “Ta khoâng noùi cuøng ngöôøi raèng ñeán baûy laàn ñaâu, nhöng ñeán baûy möôi laàn baûy” (Ma-thi-ô 18:21-22).

Phi-e-rô coù nghó raèng Chuùa Gieâ-su muoán oâng tha thöù cho ngöôøi anh em khoâng aên naên moät traêm laàn cho moät traêm toäi khi Chuùa Gieâ-su vöøa môùi daïy oâng vaøi phuùt tröôùc ñoù phaûi ñoái xöû ngöôøi anh em khoâng aên naên gioáng nhö ngöôøi ngoaïi hoaëc keû thaâu thueá bôûi vì moät toäi khoâng? Döôøng nhö cuõng gioáng nhau thoâi. Xin nhaéc laïi, baïn khoâng neân coi ngöôøi baïn ñaõ tha thöù roài nhö moät ngöôøi xa laï khoâng quen bieát.

Moät caâu hoûi nöõa seõ kích thích söï suy nghó cuûa chuùng ta laø: neáu Chuùa Gieâ-su muoán chuùng ta tha thöù moät tín höõu haøng traêm laàn cho haøng traêm toäi toãi maø ngöôøi ñoù ñaõ aên naên, phaûi duy trì moái quan heä cuûa chuùng ta, vaäy thì taïi sao Ngaøi laø cho pheùp chuùng ta chaám döùt moái quan heä hoân nhaân chæ vì moät toäi duy nhaát phaïm nghòch vôùi chuùng ta, phaïm toäi ngoaïi tình, neáu ngöôøi phoái ngaãu chuùng ta khoâng chòu aên naên (xem Ma-thi-ô 5:32)?[2] Ñieàu naày döôøng nhö khaù maâu thuaån.

Minh Hoïa Chi Tieát (An Elaboration)

Ngay sau ñoù, Chuùa baûo Phi-e-rô tha thöù cho anh em mình boán traêm boán möôi chín laàn, Ngaøi keå moät nguï ngoân ñeå giuùp Phi-e-rô hieåu Ngaøi muoán noùi gì:

Vaäy neân, nöôùc thieân ñaøng gioáng nhö vua kia, muoán tính soå vôùi caùc ñaày tôù mình. Khi vua khôûi soaùt soå, thì coù ngöôøi ñem noäp moät teân kia maéc nôï vua moät vaïn ta-laâng. Bôûi vì ngöôøi chaúng coù gì maø traû, thì chuû daïy baùn ngöôøi, vôï con vaø gia taøi ngöôøi, ñaëng traû nôï. Keû ñaày tôù naày beøn saáp mình xuoáng nôi chaân chuû maø xin raèng: Thöa chuû, xin giaõn cho toâi, thì toâi seõ traû heát! Chuû beøn ñoäng loøng thöông xoùt, thaû ngöôøi veà, vaø tha nôï cho. Nhöng khi ñaày tôù ñoù ra veà, gaëp moät ngöôøi trong baïn laøm vieäc, coù thieáu mình moät traêm ñô-ni-eâ, thì naém boùp coå baïn maø noùi raèng: Haõy traû nôï cho ta! Ngöôøi baïn saáp mình xuoáng maø naøi xin raèng: Xin giaõn cho toâi, thì toâi seõ traû cho anh. Song ngöôøi chaúng khöùng, cöù vieäc baét boû tuø cho ñeán khi traû heát nôï. Caùc baïn thaáy vaäy, buoàn laém, ñeán thuaät laïi cuøng chuû mình moïi ñieàu ñaõ xaûy ra. Chuû beøn ñoøi ñaày tôù aáy ñeán maø noùi raèng: Hôõi ñaày tôù ñoäc aùc kia, ta ñaõ tha heát nôï cho ngöôi, vì ngöôi caàu xin ta; ngöôi haù laïi chaúng neân thöông xoùt baïn laøm vieäc ngöôi nhö ta ñaõ thöông xoùt ngöôi sao? Chuû noåi giaän, phuù noù cho keû giöõ nguïc cho ñeán khi naøo traû xong heát nôï. Neáu moãi ngöôøi trong caùc ngöôi khoâng heát loøng tha loãi cho anh em mình, thì Cha ta ôû treân trôøi cuõng seõ xöû vôùi caùc ngöôi nhö vaäy (Ma-thi-ô 18:23-35).

Chuù yù thaáy raèng ngöôøi ñaày tôù thöù nhaát ñaõ ñöôïc tha thöù bôûi vì ngöôøi naày xin chuû mình tha thöù. Nhöng chuùng ta ñeå yù thaáy ngöôøi ñaày tôù thöù hai cuõng haï mình xin ngöôøi ñaày tôù thöù nhaát tha thöù cho mình. Ngöôøi ñaày tôù thöù nhaát ñaõ khoâng cho ngöôøi ñaày tôù thöù hai nhöõng gì maø ngöôøi aáy ñaõ ñöôïc ban cho, vaø ñoù laø ñieàu khieán cho ngöôøi chuû noåi giaän. Vaäy Phi-e-rô coù nghó raèng Chuùa Gieâ-su coù muoán oâng tha thöù cho ngöôøi anh em khoâng aên naên khoâng bao giôø xin söï tha thöù, nhöõng ñieàu khoâng ñöôïc minh hoïa ñeán trong nguï ngoân cuûa Chuùa Gieâ-su khoâng? döôøng nhö khoâng phaûi vaäy, thaäm chí laø hôn theá nöõa vì Chuùa Gieâ-su ñaõ vöøa môùi baûo oâng haõy coi ngöôøi anh em khoâng chòu aên naên nhö laø ngöôøi ngoaïi vaø keû thaâu thueá sau khi ñaõ quôû traùch ngöôøi moät caùch thích hôïp theo Kinh-thaùnh.

Döôøng nhö thaät khoù coù theå cho Phi-e-rô ñaõ nghó raèng Chuùa muoán oâng tha thöù cho moät ngöôøi anh em phaïm toäi khoâng aên naên caên cöù vaøo söï ñoaùn phaït maø Chuùa Gieâ-su ñaõ höùa vôùi chuùng ta neáu chuùng ta heát loøng tha thöù cho anh em mình. Chuùa Gieâ-su ñaõ höùa laäp laïi taát caû nôï cuõ ñaõ ñöôïc tha cuûa chuùng ta vaø noäp chuùng ta cho nhöõng giöõ nguïc cho ñeán khi naøo chuùng ta traû xong nhöõng gì chuùng ta khoâng bao giôø traû noåi. Lieäu ñoù coù phaûi chæ laø söï ñoaùn phaït cho Cô ñoác nhaân khoâng chòu tha thöù cho anh em mình, hoaëc cuõng cho caû ngöôøi anh em maø Chuùa khoâng tha thöù? Neáu ngöôøi anh em phaïm toäi cuøng toâi, thì ngöôøi ñoù phaïm toäi cuøng Chuùa, vaø Chuùa khoâng tha thöù cho ngöôøi ñoù neáu ngöôøi ñoù khoâng chòu aên naên. Lieäu Ñöùc Chuùa Trôøi coù theå ñoaùn phaït moät caùch coâng bình vì côù khoâng tha thöù cho nhöõng ngöôøi Ngaøi khoâng tha thöù?

Baûng Toùm Löôïc (A Synopsis)

Chuùa Gieâ-su muoán chuùng ta tha thöù cho caùc anh phaïm toäi vôùi chuùng ta ñöôïc trình baøy moät caùch suùc tích bôûi lôøi Ngaøi trong saùch Luca 17:3-4:

Caùc ngöôi haõy giöõ laáy mình, neáu anh em ngöôi ñaõ phaïm toäi haõy quôû-traùch hoï; vaø neáu hoï aên naên, thì haõy tha thöù. Daàu trong moät ngaøy, hoï phaïm toäi cuøng ngöôi baûy laàn, vaø baûy laàn trôû laïi cuøng ngöôi maø noùi raèng: Toâi aên naên, thì haõy tha toäi cho hoï.

Caùc caâu Kinh-thaùnh naày coù theå laøm saùng toû hôn nhieàu khoâng? Chuùa Gieâ-su muoán chuùng ta tha thöù cho anh em mình khi hoï aên naên. Khi chuùng ta caàu nguyeän, “Xin tha thöù toäi cuûa chuùng toâi cuõng nhö chuùng con tha thöù cho keû phaïm toäi nghòch cuøng chuùng con,” chuùng ta ñang caàu xin Ñöùc Chuùa Trôøi laøm cho chuùng ta nhöõng gì maø chuùng ta ñaõ laøm cho ngöôøi khaùc. Chuùng ta seõ khoâng bao giôø mong ñôïi Ngaøi tha thöù cho chuùng ta neáu chuùng ta khoâng caàu xin. Vì vaäy, taïi sao chuùng ta laïi nghó Ngaøi muoán chuùng ta tha thöù cho nhöõng ngöôøi khoâng xin söï tha thöù?

Laïi moät laàn nöõa, taát caû ñieàu naày khoâng cho chuùng ta quyeàn giöõ laïi söï cay cuù vôùi caùc anh chò em trong Ñaáng Christ ñaõ phaïm toäi choáng nghòch chuùng ta. Chuùng ñöôïc truyeàn baûo phaûi yeâu thöông nhau. Ñoù laø lyù do taïi sao chuùng ta ñöôïc daïy baûo phaûi quôû traùch ngöôøi anh em phaïm toäi choáng nghòch cuøng chuùng ta, ñeå coù theå phuïc hoøa laïi vôùi ngöôøi ñoù, vaø ngöôøi ñoù coù theå ñöôïc hoøa thuaän laïi vôùi Ñöùc Chuùa Trôøi laø Ñaáng ngöôøi ñoù cuõng ñaõ phaïm toäi choáng nghòch laïi. Ñoù laø nhöõng gì tình yeâu ñaõ laøm, Song nhieàu khi, Caùc Cô ñoác nhaân noùi hoï tha thöù cho moät anh em phaïm toäi nghòch, nhöng ñoù chæ laø caùi côù ñeå traùnh söï quôû traùch toäi loãi. Roõ raøng bôûi haønh ñoäng cuûa hoï, hoï chöa thöïc söï tha thöù. Baèng moïi caùch hoï traùnh gaëp maët ngöôøi phaïm toäi nghòch vaø thöôøng hay noùi ñeán söï toån thöông cuûa hoï. Khoâng coù söï phuïc hoøa xaûy ra.

Khi chuùng ta phaïm toäi, Ñöùc Chuùa Trôøi quôû traùch chuùng ta bôûi Ñöùc Thaùnh Linh Ngaøi ôû trong chuùng ta bôûi vì Ngaøi yeâu thöông chuùng ta vaø muoán tha thöù chuùng ta. Chuùng ta neân baét chöôùc Ngaøi, quôû traùch caùc anh em ñaõ phaïm toäi choáng nghòch trong tình yeâu thöông ñeå seõ coù söï aên naên, tha thöù vaø phuïc hoøa xaûy ra.

Ñöùc Chuùa Trôøi ñaõ luoân muoán daân söï Ngaøi yeâu thöông nhau baèng tình yeâu chaân thaät, loaïi tình yeâu maø cho pheùp söï quôû traùch, nhöng khoâng phaûi laø loaïi tình yeâu cho pheùp chaát chöùa söï cay cuù. Trong Luaät phaùp Moâi-se chöùa ñöïng ñieàu raên naày:

Chôù coù loøng ghen gheùt anh em mình; haõy söûa daïy keû laân caän mình, ñöøng vì côù hoï maø phaûi maéc toäi. chôù toan baùo thuø, chôù giöõ söï baùo thuø cuøng con chaùu daân söï mình, nhöng haõy yeâu thöông daân söï ngöôi nhö mình: “Ta laø Ñöùc Gieâ-hoâ-va” (Leâ-vi-kyù 19:17-18).

YÙ Kieán Phaûn Ñoái (An Objection)

Nhöng coøn söï daïy doã cuûa Chuùa Gieâ-su trong saùch Maùc 11:25-26 thì sao? Nhöõng lôøi naày khoâng chæ cho thaáy raèng chuùng ta phaûi tha thöù cho moïi ngöôøi veà moïi ñieàu maø khoâng caàn quan taâm ñeán vieäc ngöôøi ta coù xin mình tha thöù hay khoâng?

Khi caùc ngöôi ñöùng caàu nguyeän, neáu coù söï gì baát bình cuøng ai, thì haõy tha thöù, ñeå Cha caùc ngöôi ôû treân trôøi cuõng tha loãi cho caùc ngöôi. Song neáu khoâng tha loãi cho ngöôøi ta, thì Cha caùc ngöôi ôû treân trôøi cuõng seõ khoâng tha loãi cho caùc ngöôi.

Chuùng ta ñaõ xem chuû ñeà naày roài, moät caâu Kinh-thaùnh naày khoâng thay theá ñöôïc cho taát caû caùc caâu Kinh-thaùnh khaùc. Chuùng ta cuõng ñaõ bieát raèng ñieàu laøm buoàn loøng Chuùa ñoù laø chuùng ta khoâng tha thöù cho nhöõng ngöôøi ñaõ xin chuùng ta tha thöù cho hoï. Vì vaäy, chuùng ta giaûi thích caâu Kinh-thaùnh naày caên cöù vaøo döõ kieän ñaõ ñöôïc vöõng laäp. Ñieàu maø Chuùa Gieâ-su muoán nhaán maïnh ôû ñaây laø chuùng ta phaûi tha thöù cho ngöôøi khaùc neáu chuùng ta muoán söï tha thöù cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi. Ngaøi khoâng muoán noùi vôùi chuùng ta coù theâm nhöõng caùch thöùc tha thöù caùch maùy moùc vaø nhöõng gì ngöôøi ñoù phaûi laøm ñeå nhaän laõnh söï tha thöù töø moät ngöôøi khaùc nöõa.

Chuù yù thaáy raèng ôû ñaây Chuùa Gieâ-su khoâng noùi chuùng ta phaûi caàu xin Chuùa tha thöù ñeå nhaän söï tha thöù töø Ngaøi. Neáu vaäy thì chuùng ta seõ boû qua moïi ñieàu khaùc maø Kinh-thaùnh daïy veà söï tha thöù cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi ñaõ ñeà caäp ñeán vieäc chuùng ta phaûi caàu xin söï tha thöù (xem Ma-thi-ô 6:12; I giaêng 1:9) thì sao? Chuùng ta khoâng cho raèng chuùng ta khoâng caàn caàu xin Chuùa tha thöù khi chuùng ta phaïm toäi vì Chuùa Gieâ-su khoâng ñeà caäp söï tha thöù ôû ñaây sao? Ñoù seõ laø söï giaû ñònh khoâng khoân ngoan theo nhö nhöõng gì Kinh-thaùnh daïy chuùng ta. Cuõng chaúng khoân ngoan gì neáu boû qua moïi ñieàu khaùc maø Kinh-thaùnh daïy veà vieäc chuùng ta tha thöù cho ngöôøi khaùc khi hoï caàu xin söï tha thöù.

Moät YÙ Kieán Phaûn Ñoái Nöõa (Another Objection)

Chuùa Gieâ-su Ñaõ caàu nguyeän cho nhöõng treân lính ñang boác thaêm chia aùo xoáng cuûa Ngaøi, “Laïy Cha, xin tha toäi cho hoï, vì hoï khoâng bieát ñieàu hoï ñang laøm” (Luca 23:34) khoâng? Ñieàu naày khoâng cho thaáy raèng Ñöùc Chuùa Trôøi tha thöù cho ngöôøi ta maø khoâng caàn hoï caàu xin söï tha thöù phaûi khoâng?

Coù chöù, nhöng chæ ôû moät möùc ñoä naøo ñoù. Ñieàu naày cho thaáy raèng Ñöùc Chuùa Trôøi baøy toû loøng thöông xoùt cho nhöõng ngöôøi ngu muoäi ôû moät möùc ñoä tha thöù naøo ñaáy. Bôûi vì Ñöùc Chuùa Trôøi coâng chính troïn veïn, Ngaøi baét ngöôøi ta chòu traùch nhieäm chæ khi hoï bieát hoï ñang phaïm toäi.

Lôøi caàu nguyeän cuûa Chuùa Gieâ-su cho caùc teân lính khoâng ñaûm baûo cho hoï moät choã ôû thieân ñaøng- ñieàu naày chæ baûo ñaûm raèng hoï seõ khoâng bò buoäc traùch nhieäm trong vieäc boác thaêm chia aùo xoáng cuûa Con Ñöùc Chuùa Trôøi, vaø chæ vì söï ngu muoäi cuûa hoï khoâng bieát Ngaøi laø ai. Hoï coi Ngaøi chæ theâm moät töû phaûi bò haønh quyeát nöõa maø thoâi. Vì vaäy Ñöùc Chuùa Trôøi ñaõ gia theâm söï thöông xoùt cho vieäc laøm ñaõ ñaùng chòu söï ñoaùn phaït naøo ñoù maø hoï ñaõ khoâng bieát thöïc söï hoï ñang laøm gì?

Chuùng ta cuõng neân baøy toû söï thöông xoùt gioáng nhö vaäy cho nhöõng ngöôøi khoâng bieát nhöõng gì hoï ñaõ laøm ñoái vôùi chuùng ta, chaúng haïn trong tröôøng hôïp cuûa nhöõng ngöôøi chöa tin Chuùa gioáng nhö nhöõng ngöôøi lính ngu muoäi boác thaêm chia nhau aùo xoáng cuûa Chuùa Gieâ-su. Chuùa Gieâ-su muoán chuùng ta baøy toû loøng thöông xoùt voâ bieân cho nhöõng ngöôøi chöa tin Ngaøi, yeâu thöông keû thuø nghòch, laøm ñieàu laønh cho nhöõng ai gheùt chuùng ta, chuùc phöôùc cho nhöõng keû ruûa saû chuùng ta vaø caàu nguyeän cho nhöõng baïc ñaõi chuùng ta (luca 6:27-28). Chuùng ta neân coá gaéng laøm tan chaûy loøng thuø haän cuûa hoï baèng tình yeâu cuûa chuùng ta, laáy ñieàu thieän thaéng ñieàu aùc. Khaùi nieäm naày thaäm chí ñaõ ñöôïc baøy toû döôùi luaät phaùp Moâi-se:

Nhöôïc baèng ngöôi gaëp boø hay löøa cuûa keû thuø-nghòch mình ñi laïc thì buoäc phaûi ñem veà cho hoï. Neáu ngöôi thaáy löøa cuûa keû gheùt mình bò chôû naëng phaûi quïy, chôù khaù boû ngô, phaûi cöùu noù cho ñöôïc nheï (Xuaát 23:4-5).

Neáu keû thuø-nghòch con coù ñoùi, haõy cho noù aên; Neáu coù khaùt haõy cho noù uoáng; Vì nhö vaäy con chaát than chaùy ñoû treân ñaàu noù, vaø Ñöùc Gieâ-hoâ-va seõ baùo laïi cho con (Chaâm-ngoân 25:21-22).

Thaät laø lyù thuù daãu raèng Chuùa Gieâ-su truyeàn baûo chuùng ta phaûi yeâu keû thuø mình, laøm ôn cho keû gheùt mình, chuùc phöôùc cho keû ruûa mình, vaø caàu nguyeän cho keû sæ nhuïc mình (Luca 6:27-28), nhöng Ngaøi khoâng bao giôø daïy chuùng ta tha thöù cho baát kyø ai trong soá hoï. Chuùng ta coù theå thöïc söï yeâu thöông ngöôøi ta maø khoâng tha thöù cho hoï cuõng nhö Ñöùc Chuùa Trôøi yeâu thöông hoï maø khoâng tha thöù cho hoï. Khoâng nhöõng chuùng ta coù theå yeâu hoï, maø caøng neân yeâu thöông hoï, vì Ñöùc Chuùa Trôøi truyeàn daïy chuùng ta phaûi laøm nhö vaäy. Vaø tình yeâu cuûa chuùng ta daønh cho hoï neân ñöôïc baøy toû baèng haønh ñoäng cuûa chuùng ta.

Bôûi vì vieäc Chuùa Gieâ-su ñaõ caàu nguyeän xin Cha Ngaøi tha thöù cho nhöõng teân lính boác thaêm chia aùo xoáng cuûa Ngaøi khoâng chöùng minh ñöôïc raèng Ñöùc Chuùa Trôøi muoán chuùng ta boû qua moïi ñieàu khaùc maø chuùng ta ñaõ hoïc bieát töø Kinh-thaùnh veà chuû ñeà naày vaø tha thöù cho moïi ngöôøi phaïm toäi choáng nghòch cuøng chuùng ta. Ñieàu naày chæ daïy cho chuùng raèng chuùng ta neân töï ñoäng tha thöù cho nhöõng ai khoâng bieát toäi loãi cuûa hoï choáng nghòch laïi chuùng ta vaø baøy toû loøng thöông xoùt voâ bieân ñoái vôùi nhöõng ngöôøi chöa tin Chuùa.

Thöïc Haønh Ma-thi-ô 18:15-17 (The Pratice of Mathew 18:15-17)

Maëc duø boán böôùc phuïc hoøa ñöôïc Chuùa Gieâ-su lieät keâ ra raát deã hieåu, nhöng aùp duïng nhöõng böôùc naøy vaøo thöïc teá raát phöùc taïp. Khi Chuùa Gieâ-su chæ ra böôùc naøy, thì Ngaøi ñaõ laøm ñieàu naày töø quan ñieåm khi anh A ñöôïc thuyeát phuïc, ñuùng vaäy, anh B ñaõ phaïm toäi nghòch cuøng mình. Tuy nhieân, trong thöïc teá, anh A coù theå ñaõ sai. Vì vaäy chuùng ta haõy töôûng töôïng tình huoáng trong ñoù maø moãi caûnh coù theå ñöôïc xeùt ñeán.

Neáu anh A ñöôïc thuyeát phuïc raèng anh B ñaõ phaïm toäi nghòch cuøng mình, thì tröôùc tieân ngöôøi ñoù neân bieát chaéc mình khoâng chæ trích quaù thaùi, ñeán moãi tìm töøng caùi raùc trong maét anh B. Neân boû qua nhieàu loãi nhoû vaø môû roäng voøng tay thöông xoùt (xem Ma-thi-ô 7:3-5). Tuy nhieân, neáu anh A caûm thaáy mình phaån noä vôùi anh B vì loãi quaù nghieâm troïng, thì anh ta neân quôû traùch anh B.

Vaâng theo maïng lònh cuûa Chuùa Gieâ-su, anh ta neân quôû traùch khi chæ coù rieâng ngöôøi vôùi ngöôøi ñoù, baøy toû tình yeâu thöông mình vôùi anh B. Ñoäng cô cuûa anh ta phaûi laø tình yeâu vaø muïc ñích cuûa mình laø phuïc hoøa anh em mình laïi. Anh ta khoâng neân noùi cho ngöôøi naøo khaùc bieát loãi laàm cuûa anh B. “Tình yeâu thöông che ñaäy voâ soá toäi loãi” (I Phi-e-rô 4:8). neáu chuùng ta yeâu thöông ai, thì chuùng ta seõ khoâng phôi baøy loãi laàm cuûa ngöôøi ñoù; chuùng ta seõ che daáu nhöõng loãi laàm ñoù.

Neân quôû traùch anh ta nheï nhaøng, baøy toû tình yeâu thöông. Ngöôøi ñoù neân noùi vaøi ñieàu nhö theá naày, “Anh B aï! Toâi thöïc söï coi troïng moái quan heä cuûa chuùng ta. Nhöng coù moät vaøi ñieàu xaûy ra taïo ñaõ taïo ra böùc töôøng ngaên caùch trong loøng toâi vôùi anh. Toâi khoâng muoán böùc töôøng ngaên caùch coù maët ôû ñoù, vì vaäy toâi phaûi noùi vôùi anh taïi sao toâi caûm thaáy anh ñaõ phaïm toäi nghòch vôùi toâi ñeå chuùng ta coù theå giaûi quyeát maø phuïc hoøa laïi vôùi nhau. Vaø neáu toâi ñaõ laøm ñieàu goùp phaàn taïo ra nan ñeà naày, thì toâi muoán anh noùi cho toâi bieát”. Vaø roài sau ñoù anh ta neân noùi naêng caùch nheï nhaøng vôùi anh B nhöõng loãi laàm ñoù laø gì.

Trong haàu heát tröôøng hôïp, thaäm chí anh B seõ khoâng nhaän ra raèng mình ñaõ phaïm toäi nghòch vôùi anh A, vaø ngay khi anh ta nhaän ra ñieàu mình ñaõ laøm, thì anh ta seõ xin söï tha thöù. Neáu ñoù laø nhöõng gì xaûy ra, thì anh A neân tha thöù cho anh B ngay laäp töùc. Söï phuïc hoøa ñaõ xaûy ra.

Moät caûnh khaùc nöõa laø anh B seõ coá gaéng xöng coâng bình toäi loãi cuûa mình choáng nghòch laïi anh A baèng caùch noùi raèng anh ta chæ phaûn öùng laïi loãi laàm do anh A ñaõ gaây ra ñoái vôùi anh ta. Neáu trong tröôøng hôïp naày, ñaùng leõ ra anh B phaûi quôû traùch anh A. Nhöng baây giôø, cuoái cuøng ít ra cuõng ñaõ noùi chuyeän vôùi nhau ñöôïc vaø coù hy voïng phuïc hoøa.

Trong caùc tröôøng hôïp nhö theá, caùc beân ñaõ phaïm toäi nghòch neân thaûo luaän ñieàu gì ñaõ xaûy ra, nhaän söï ñoå loãi cuûa hoï theo möùc ñoä toäi loãi cuûa moãi ngöôøi, vaø tha thöù laãn nhau. Söï phuïc hoøa ñaõ ñöôïc hoaøn thaønh.

Caûnh thöù ba laø caû A vaø B ñaõ khoâng theå phuïc hoøa vôùi nhau. Vì vaäy hoï caàn söï giuùp ñôõ, vaø ñoù laø thôøi ñieåm böôùc sang böôùc hai.

Böôùc Hai (Step Two)

Seõ laø ñieàu toát nhaát neáu caû anh A vaø anh B ñaõ ñoàng yù vôùi nhöõng ngöôøi baây giôø tham gia cuøng hoï ñeå giuùp ñôõ cho vieäc phuïc hoøa. Thaät lyù töôûng, caû anh C vaø anh D neân bieát vaø yeâu thöông caû anh A vaø anh B, traùnh ñöôïc söï thieân vò cuûa hoï. Vieäc xung ñoät naày chæ ñöôïc noùi cho anh C vaø anh D vì côù tình yeâu vaø söï toân troïng daønh cho anh A vaø anh B.

Neáu taïi ñieåm naày anh B khoâng muoán hôïp taùc, thì vieäc tìm moät hoaëc hai khaùc nöõa coù theå giuùp ñôõ ñöôïc tuøy thuoäc ôû anh A.

Neáu caû anh C vaø D khoân ngoan, thì seõ khoâng ñöa ra söï phaùn quyeát maõi cho ñeán khi hoï ñaõ nghe quan ñieåm cuûa caû A vaø B. Ñaõ moät khi caû C vaø D ñaõ ñöa ra söï phaùn quyeát, A vaø B neân ñaàu phuïc quyeát ñònh cuûa hoï, xin loãi vaø boài thöôøng ñöôïc ñeà nghò cho ngöôøi naày hoaëc ngöôøi kia hoaëc caû hai.

Caùc anh C vaø D khoâng neân coá toû thaùi ñoä khoâng thieân vò hôn vaø chòu söï ruûi ro caù nhaân ít baèng caùch ñeà nghò caû hai anh A vaø B caàn phaûi aên naên khi thöïc söï chæ coù moät ngöôøi aên naên maø thoâi. Hoï neân bieát raèng neáu A hoaëc B baùc boû söï phaùn quyeát cuûa hoï, thì seõ ñöa söï vieäc ra tröôùc toaøn theå Hoäi thaùnh vaø phaùn quyeát heøn nhaùt suûa hoï seõ trôû thaønh baèng chöùng cho moät ngöôøi. C vaø D ñoái dieán vôùi söï caùm doã coá noã löïc gìn giöõ tình baïn cuûa hoï vôùi caû A laãn B baèng caùch thoûa hieäp chaân lyù laø lyù do hôïp lyù taïi sao hai quan toøa toát hôn moät, vì hoï coù theå laøm maïnh meõ trong chaân lyù. Ngoaøi ra, quyeát ñònh cuûa hoï döôøng nhö coù troïng löôïng hôn tröôùc maët A vaø B.

Böôùc Ba (Step Three)

Neáu hoaëc A hoaëc B baùc boû söï phaùn quyeát cuûa C vaø D, thì ñem vaàn ñeà naày ra tröôùc toaøn theå Hoäi thaùnh. Böôùc ba naày ñöøng bao giôø thöïc hieän trong caùc Hoäi thaùnh coù toå chöùc – vì lyù do toát- böôùc naày cuoái cuøng seõ ra söï chia reõ trong Hoäi thaùnh khi daân söï choïn phe ñeå ñöùng. Chuùa Gieâ-su ñaõ khoâng bao giôø muoán Hoäi thaùnh ñòa phöông lôùn hôn nhöõng gì coù theå thích hôïp trong moät nhaø, vaø vaø gia ñình hoäi chuùng nhoû hôn naày nôi maø moïi ngöôøi bieát vaø quan taâm ñeán A vaø B chính laø moâi tröôøng Kinh-thaùnh muoán noùi ñeán vieäc aùp duïng böôùc thöù ba. Trong moät Hoäi thaùnh coù toå chöùc, thì böôùc thöù ba neân ñöôïc thöïc hieän trong phaïm vi cuûa moät nhoùm nhoû goàm nhöõng ngöôøi bieát vaø yeâu thöông caû A vaø B. Neáu A vaø B laø thaønh vieân cuûa caùc nhoùm ñòa phöông khaùc nhau, thì vaøi thaønh vieân thích hôïp nhaát cuûa hai nhoùm coù theå cuøng nhau ñöa ra quyeát ñònh.

Ñaõ moät khi Hoäi thaùnh ñöa ra phaùn quyeát, thì caû A vaø B neân ñaàu phuïc phaùn quyeát ñoù, bieát ñöôïc haäu quaû cuûa söï choáng ñoái. Nhöõng loãi xin neân coù, tha thöù cho nhau vaø söï phuïc hoøa xaûy ra.

Neáu A hoaëc B töø choái xin loãi nhö ñaõ ñeà nghò, ngöôøi ñoù neân bò boû ra ngoaøi Hoäi thaùnh vaø khoâng moät trong Hoäi thaùnh neân thoâng coâng vôùi ngöôøi ñoù nöõa. thöôøng thì vaøo thôøi ñieåm naày, ngöôøi khoâng aên naên seõ ñaõ töï ñoäng boû Hoäi thaùnh roài, vaø ñaõ coù theå anh ta ñaõ laøm vieäc naày quaù laâu roài tröôùc ñoù roài neáu khoâng thì ngöôøi ñoù ñaõ aên naên ôû moät böôùc naøo ñoù cuûa tieán trình naày. Ñieàu naày cho thaáy söï thieáu keát öôùc chaân thaät cuûa ngöôøi naày ñoái vôùi gia ñình thuoäc linh cuûa mình.

Nan Ñeà Thoâng Thöôøng (A Common Problem)

Trong caùc Hoäi thaùnh coù toå chöùc, thì ngöôøi ta thuôøng giaûi quyeát söï tranh caõi cuûa hoï baèng caùch ñôn giaûn boû Hoäi thaùnh naày ñi ñeán Hoäi thaùnh khaùc, nôi vò muïc sö muoán xaây döïng vöông quoác rieâng cuûa mình baèng moïi giaù vaø oâng ta chaúng coù moái quan heä thaät vôùi caùc muïc sö khaùc, chaøo môøi vaø uûng hoä nhöõng ngöôøi nhö theá khi hoï nghe keå nhöõng caâu chuyeän ñau buoàn cuûa hoï. Khuoân maãu naày trung laäp caùch höõu hieäu ñoái vôùi nhöõng böôùc phuïc hoøa maø Ñaáng Christ ñaõ truyeàn daïy. Bình thöôøng, ñoù chæ laø vaán ñeà cuûa nhieàu thaùng hoaëc nhieàu naêm tröôùc ñoù ngöôøi ñaõ phaïm toäi nghòch maø caùc muïc sö nhö theá chaøo môøi vaøo Hoäi thaùnh cuûa hoï ñaõ boû ra ñi tìm Hoäi thaùnh khaùc nöõa, roài ngöôøi naày laïi tieáp tuïc laøm laïi nhö vaäy.

Chuùa Gieâ-su muoán caùc Hoäi thaùnh seõ ñuû nhoû vöøa trong caùc nhaø, ñeå caùc muïc söï/ tröôûng laõo/ caùc giaùm muïc ñòa phöông seõ laøm vieäc vôùi nhau trong moät thaân theå. Vì vaäy, vieäc ruùt pheùp thoâng coâng moät thaønh vieân cuûa moät Hoäi thaùnh cuõng höõu hieäu nhö laø vieäc ruùt pheùp thoâng coâng cuûa caùc Hoäi thaùnh. Ñaây laø traùch nhieäm cuûa moãi muïc sö/ tröôûng laõo/ giaùm muïc hoûi caùc Cô ñoác nhaân ñeán Hoäi thaùnh veà lai lòch Hoäi thaùnh tröôùc ñaây cuûa hoï vaø lieân heä caùc laõnh ñaïo Hoäi thaùnh tröôùc ñaây cuûa hoï ñeå quyeát ñònh coù neân tieáp nhaän nhöõng ngöôøi nhö theá khoâng.

YÙ Ñònh Cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi Daønh Cho Hoäi Thaùnh Thaùnh Khieát

(God’s Intention For a Holy Church)

Moät nan ñeà thoâng thöôøng khaùc nöõa trong caùc Hoäi thaùnh lôùn ñoù laø cô baûn hoï coù nhieàu ngöôøi ñeán tham döï, nhöng coù quaù ít chòu traùch nhieäm vôùi nhau bôûi vì moái quan heä cuûa hoï chæ thuaàn khieát mang tính chaát xaõ giao. Vì vaäy, khoâng moät ai, ñaëc bieät caùc muïc sö chaúng nghó ñeán vieäc hoï soáng nhö theá naøo, vaø nhöõng ngöôøi baát khieát cöù tieáp tuïc ñem nhöõng ñieàu dô baån vaøo trong Hoäi thaùnh maø hoï ñang tham döï. Theá laø nhöõng ngöôøi ngoaøi xeùt thaáy nhöõng ngöôøi tin Chuùa cuõng chaúng khaùc gì so vôùi nhöõng ngöôøi khoâng tin Chuùa.

Töï chính ñieàu naày seõ laø baèng chöùng thuyeát phuïc cho moïi ngöôøi bieát raèng cô caáu caùc Hoäi thaùnh lôùn khoâng phaûi laø yù ñònh cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi daønh cho Hoäi thaùnh thaùnh khieát cuûa Ngaøi. Nhöõng ngöôøi baát khieát vaø giaû hình luoân luoân aån mình trong caùc Hoäi thaùnh coù cô caáu toå chöùc lôùn, ñem söï xaáu hoå ñeán cho Ñaáng Christ. Vaäy töø nhöõng gì chuùng ta ñaõ ñoïc trong Ma-thi-ô 18:15-17, thì Chuùa Gieâ-su coù yù ñònh roõ raøng raèng Hoäi thaùnh cuûa Ngaøi seõ bao goàm nhöõng thaønh vieân keát öôùc cuûa moät thaân theå töï thanh taåy. Theá gian seõ nhìn vaøo Hoäi thaùnh cuûa Ngaøi vaø thaáy coâ daâu thaùnh khieát cuûa Ngaøi. Tuy nhieân ngaøy hoâm nay, hoï thaáy con ñaïi daâm phuï lôùn, Hoäi thaùnh khoâng chung thuûy vôùi choàng cuûa mình.

Phöông dieän töï thanh taåy theo yù muoán cuûa Chuùa ñoái vôùi Hoäi thaùnh laø baèng chöùng hieån hieân khi ñaõ giaûi quyeát moät tình huoáng nguy kòch trong Hoäi thaùnh Coâ-rinh-toâ. Moät thaønh vieân ñaõ ñöôïc tieáp nhaän vaøo Hoäi thaùnh thöïc söï ñang soáng trong moái quan heä ngoaïi tình cuøng vôùi vôï keá cuûa cha mình:

Coù tin ñoàn ra khaép nôi raèng trong anh em coù söï daâm loaïn, daâm loaïn ñeán theá, daãu ngöôøi ngoaïi ñaïo cuõng chaúng coù gioáng nhö vaäy: laø ñeán noãi trong anh em coù keû laáy vôï cuûa cha mình. Anh em coøn leân mình kieâu ngaïo! Anh em chaúng töøng buoàn raàu, haàu cho keû phaïm toäi ñoù bò tröø boû khoûi voøng anh em thì hôn! Veà phaàn toâi, thaân daàu xa caùch maø loøng ôû taïi ñoù, (vì anh em vaø loøng toâi ñöôïc hoäi hieäp vôùi quyeàn pheùp cuûa Ñöùc Chuùa Gieâ-su, laø Chuùa chuùng ta), neân toâi ñaõ döôøng nhö coù maët ôû ñoù, nhaân danh Ñöùc Chuùa Gieâ-su laø Chuùa chuùng ta, tuyeân aùn keû phaïm toäi ñoù raèng, moät ngöôøi nhö theá phaûi phoù cho quyû Sa-tan, ñeå huûy hoaïi phaàn xaùc thòt, haàu cho linh hoàn ñöôïc cöùu trong ngaøy Ñöùc Chuùa Gieâ-su”.Trong thô toâi vieát cho anh em, coù daën ñöøng laøm baïn vôùi keû gian daâm, ñoù toâi chaúng coù yù noùi chung veà keû gian daâm ñôøi naày, hay laø keû tham lam, keû chaét boùp, keû thôø hình töôïng, vì neáu vaäy thì anh em phaûi lìa khoûi theá gian. Nhöng toâi vieát khuyeân anh em ñöøng laøm baïn vôùi keû naøo töï xöng laø anh em, maø laø gian daâm, hoaëc tham lam, hoaëc thôø hình töôïng, hoaëc chöôûi ruûa, hoaëc say söa, hoaëc chaét boùp, cuõng khoâng neân aên chung vôùi ngöôøi theå aáy. Vì chöng coù phaûi toâi neân ñoaùn xeùt keû ôû ngoaøi sao? Haù chaúng phaûi anh em neân ñoaùn xeùt nhöõng ngöôøi ôû trong sao? Coøn nhö keû ôû ngoaøi, thì Ñöùc Chuùa Trôøi seõ ñoaùn xeùt hoï. Haõy tröø boû keû gian aùc khoûi anh em (I Coâr 5:1-5, 9-13).

Khoâng caàn ñöa ngöôøi ñaëc bieät naày ñi qua nhöõng böôùc phuïc hoøa bôûi vì ngöôøi naày roõ raøng khoâng phaûi laø ngöôøi tin Chuùa thaät. Phao-loâ xem ngöôøi naày nhö laø ngöôøi “töï xöng laø anh em” vaø laø “keû ñoäc aùc”. Hôn theá nöõa, vaøi caâu sau, Phao-loâ vieát:

Anh em haù chaúng bieát nhöõng keû khoâng coâng bình chaúng bao giôø höôûng ñöôïc nöôùc Ñöùc Chuùa Trôøi sao? Chôù töï doái mình: Phaøm nhöõng keû taø daâm, keû thôø hình töôïng, keû ngoaïi tình, keû laøm daùng yeåu ñieäu, keû ñaém nam saéc, keû troäm cöôùp, keû haø tieän, keû say söa, keû chöôûi ruûa, keû chaét boùp, ñeàu chaúng höôûng ñöôïc nöôùc Ñöùc Chuùa Trôøi ñaâu (I Coâr 6:9-10).

Roõ raøng, Phao-loâ ñaõ tin moät caùch ñuùng ñaén raèng nhöõng ngöôøi naày khoâng coù ñaïo ñöùc, gioáng nhö ngöôøi ñaøn oâng ôû Hoäi thaùnh Coâ-rinh-toâ, phaûn boäi ñöùc tin giaû doái cuûa hoï. Nhöõng ngöôøi nhö theá khoâng neân ñöôïc coi nhö laø anh em vaø khoâng caàn phaûi qua 4 böôùc ñeå ñi ñeán söï phuïc hoøa. nhöõng keû ñoù phaûi bò ruùt pheùp thoâng coâng, “phoù mình cho Satan,” ñeå Hoäi thaùnh khoâng cuûng coá theâm söï töï löøa doái cuûa hoï, vaäy thì hoï coøn coù hy voïng nhìn bieát ñöôïc nhu caàu aên naên cuûa hoï ñeå ñöôïc cöùu trong ngaøy Ñöùc Chuùa Gieâ-su” (I Coâ-rinh-toâ 5:5).

Trong caùc Hoäi thaùnh lôùn khaép nôi treân theá giôùi ngaøy hoâm nay, thænh thoaûng coù haøng traêm ngöôøi cho mình laø Cô ñoác nhaân, nhöng theo quan ñieåm Kinh-thaùnh thì hoï khoâng phaûi laø ngöôøi tin Chuùa vaø neân ruùt pheùp thoâng coâng nhöõng ngöôøi nhö theá. Roõ raøng Kinh-thaùnh cho chuùng ta thaáy raèng Hoäi thaùnh coù traùch nhieäm loaïi nhöõng keû thoâng daâm, ngoaïi tình, ñoàng tính luyeán aùi, say söa ra khoûi Hoäi thaùnh. Song nhöõng ngöôøi nhö theá, döôùi nhaõn hieäu “aân suûng,” ngaøy hoâm nay thöôøng ñöôïc chaáp nhaän nhö laø “nhöõng Cô ñoác nhaân ñang vaät loän,” vaø ñöa vaøo caùc nhoùm hoã trôïï nôi hoï coù theå ñöôïc kích leä bôûi “nhöõng tín höõu doûm” khaùc coù cuøng nhöõng nan ñeà gioáng nhau. Ñaây laø haønh ñoäng laêng maï ñeán quyeàn naêng thay ñoåi ñôøi soáng cuûa Phuùc AÂm Chuùa Gieâ-su.

Nhöõng Laõnh Ñaïo Sa Ngaõ

(Fallen Leaders)

Cuoái cuøng, coù neân phuïc hoài ngay laäp töùc vò trí cuûa ngöôøi laõnh ñaïo sa ngaõ bieát aên naên neáu ngöôøi ñoù ñaõ phaïm toäi nghieâm troïng (chaúng haïn nhö ngoaïi tình)? Maëc daàu Chuùa tha thöù ngay cho ngöôøi laõnh ñaïo bieát aên naên (vaø Hoäi thaùnh cuõng theá), ngöôøi laõnh ñaïo seõ ñaõ ñaùnh maát söï tin caäy cuûa nhöõng ngöôøi maø oâng ñang phuïc vuï. Söï tin caäy laø ñieàu gì ñoù phaûi ñöôïc tìm kieám môùi coù. Vì theá nhöõng ngöôøi laõnh ñaïo neân tình nguyeän ruùt lui khoûi vò trí laõnh ñaïo cuûa hoï vaø ñaàu phuïc söï giaùm saùt thuoäc linh cho ñeán khi naøo hoï coù theå chöùng minh ñöôïc söï ñaùng tin caäy cuûa hoï. Hoï phaûi baét ñaàu trôû laïi. Nhöõng ngöôøi khoâng muoán haï mình phuïc vuï trong nhöõng vieäc thaáp heø hôn ñeå laáy laïi söï tin caäy thì cuõng chaúng coi ai laø laõnh ñaïo cuûa mình trong Hoäi thaùnh.

Toùm Laïi (In Summary)

Vôùi tö caùch laø nhöõng muïc söï ñang moân ñoà nhöõng ngöôøi khaùc laø nhöõng ngöôøi ñöôïc keâu goïi ñeå “laáy loøng raát nhòn nhuïc maø beû traùch, naøi khuyeân, söûa trò, cöù daïy doã chaúng thoâi” (2 Ti-moâ-theâ 4:2), thì chuùng ta ñöøng nhaùt sôï maø quay boû khoûi söï keâu goïi cuûa mình. Chuùng ta phaûi daïy cho caùc moân ñoà cuûa mình phaûi yeâu thöông nhau moät caùch thaønh thaät baèng caùch laáy loøng thöông xoùt maø chìu nhau luoân, laáy loøng meàn maïi maø quôû traùch khi caàn thieát, quôû traùch theâm nöõa cuøng vôùi söï giuùp ñôõ cuûa nhöõng ngöôøi khaùc khi caàn thieát, tha thöù khi ñöôïc yeâu caàu. Ñieàu naày toát hôn nhieàu so vôùi söï that thöù giaû taïo khoâng ñem laïi söï chöõa laønh thaät söï cho nhöõng moái quan heä ñaõ bò ñoå vôõ. Chuùng ta haõy coá gaéng vaâng lôøi Chuùa trong moïi lónh vöïc ñeå giöõ cho Hoäi thaùnh trong saïch vaø thaùnh khieát, ñeå ngôïi khen danh Ngaøi.

Ñeå nguyeân cöùu theâm veà söï quôû traùch vaø söï söûa phaït Hoäi thaùnh, xem Roâ-ma 16:17-18; 2 Coâr 13:1-3; Ga-la-ti 2:11-14; 2 Teâ-sa-loâ-ni-ca 3:6, 14-15; I Ti-moâ-theâ 1:19-20, 5:19-20; Tít 3:10-11; Gia-cô 5:19-20; 2 Giaêng 10-11.

[1] Seõ hôïp lyù neáu ngöôøi bò döùt pheùp thoâng coâng sau ñoù aên naên, Chuùa Gieâ-su vaãn mong muoán tha thöù seõ ñöôïc ban cho ngöôøi ñoù.

[2] Neáu phoái ngaãu ngoaïi tình laø moät Cô-ñoác-nhaân, thì chuùng ta neân ñöa ngöôøi ñoù qua ba böôùc nhöng Chuùa Gieâ-su ñaõ phaùt hoïa ñeå hoøa giaûi tröôùc khi ly dò. Neáu ngöôøi phoái ngaãu ngoaïi tình ñoù bieát aên naên, thì chuùng ta coù hy voïng tha thöù theo nhö maïng lònh cuûa Chuùa Gieâ-su.

Nang pinaag-aralan nating ang Sermon sa Bundok ni Jesus sa isang naunang kabanata, nalaman natin ang kahalagahan ng pagpapatawad sa mga nagkasala sa atin. Kung hindi natin sila mapapatawad, taimtim na ipinangako ni Jesus na hindi tayo patatawarin ng Diyos (tingnan ang Mt. 6:14-15).

Ano ang ibig sabihin ng pagpapatawad ng iba? Tingnan natin ang itinuturo ng Biblia.

Ihinalintulad ni Jesus ang pagpapatawad sa pagbura sa utang ng iba (tingnan ang Mt. 18:23-35). Isipin ang pagkakautang ng isang tao sa iyo at pagkatapos ay pakakawalan ang taong iyon sa kanyang obligasyong bayaran ka. Sisirain mo ang dokumentong naglilista ng kanyang utang. Hindi mo na siya aasahang bayaran ka, at hindi ka na galit sa nakautang sa iyo. Iba na ang pagtingin mo sa kanya kaysa noong may utang pa siya sa iyo.

Maaari rin nating higit na maintindihan ang ibig sabihin ng pagpapatawad kung titingnan natin ang ibig sabihin ng mapatawad ng Diyos. Kapag pinatawad Niya tayo sa isang kasalanan, hindi na Niya tayo inoobligang panghawakan ang ating ginawang nakasama ng Kanyang loob. Hindi na Siya galit sa atin dahil sa kasalanang iyon. Hindi Niya tayo didisiplinahin o parurusahan dahil sa ating ginawa. Nakipagkasundu na tayo sa Kanya.

Gayundin, kung tunay na pinatawad ko ang isang tao, pinalalaya ko sa aking puso ang taong iyon, iigpawan ang pagnanais ng hustisya o paghihiganti sa pagpapakita ng habag. Hindi na ako galit sa taong iyon na nagkasala sa akin. Nagkasundo na kami. Kung may kinikimkim akong galit o sama ng loob sa isang tao, hindi ko pa siya napatawad.

Laging niloloko ng mga Cristiano ang kanilang sarili tungkol dito. Sinasabi nilang napatawad na nila ang isang tao, dahil alam nilang iyon ang dapat nilang gawin, nguni’t sa kanilang kaibuturan, may sama pa rin sila ng loob. Iniiwasan nilang makita ang nagkasala sa kanila dahil nagiging sanhi iyon ng muling pangingibabaw ng nakatagong galit. Alam ko ang aking sinasabi, dahil nagawa ko na iyan. Huwag nating lokohin ang ating sarili. Tandaan na ayaw ni Jesus na magalit tayo sa isang kapwa mananampalataya (tingnan ang Mt. 5:22).

Tatanungin ko kayo: Sino ang higit na madaling patawarin, ang nagkasalang humihingi ng patawad o ang nagkasalang hindi humihingi ng patawad? Siyempre, lahat tayo ay nagkakasundo na higit na madaling patawarin ang nagkasalang tinatanggap niya ang kanyang pagkakamali at hihingi ng kapatawaran. Katunayan, mukhang napakadaling patawarin ang isang taong hihingi ng patawad kaysa isang hindi hihingi ng patawad. Ang magpatawad sa isang taong hindi humihingi ng kapatawaran ay parang imposible.

Tingnan natin ito sa ibang anggulo. Kung ang pagtangging patawarin ang nagkasalang nagsisisi at ang pagtangging patawarin ang nagkasalang hindi nagsisisi ay kapwa mali, alin ang higit na malaking kasalanan? Palagay ko lahat tayo ay nagkakasundo na kung kapwa sila mali, ang pagtangging magpatawad sa nagkasalang nagsisisi ay higit na.

Isang Sorpresa mula sa Kasulatan (A Surprise from Scripture)

Dinadala ako ng lahat nang ito sa isa pang tanong: Inaasahan ba tayo ng Diyos na patawarin ang lahat ng nagkasala sa atin, kahit ang mga ayaw magpakumbaba, tanggapin ang kanilang kasalanan, at hihingi ng pagpapatawad?

Habang mariin nating pinag-aaralan ang Biblia, matutuklasan natin na ang sagot ay “Hindi.” Sa pagtataka ng maraming Cristiano, malinaw na ipinapahayag ng Biblia na, bagama’t inuutusan tayo na mahalin ang lahat, pati ang ating mga kaaway, hindi kinakailangang patawarin natin ang lahat.

Halimbawa, simple bang inaasahan tayo ni Jesus na patawarin ang kapwa mananampalataya na nagkasala sa atin? Hindi. Kung magkagayon, hindi sana Niya sinabi sa atin na sundin ang apat na hakbang sa pakikipagkasundo na inisa-isa sa Mateo 18:15-17, mga hakbang na nagtatapos sa pagtitiwalag kung hindi magsisi ang nagkasala:

Kung magkasala sa iyo ang kapatid mo, puntahan mo siya at kausapin nang sarilinan tungkol sa kanyang kamalian. Kapag nakinig siya sa iyo, naibalik mo sa dati ang pagsasamahan ninyong magkapatid. Nguni’t kung ayaw niyang makinig sa iyo, magsama ka pa ng isa o dalawang tao upang ang lahat ng pinag-usapan ninyo ay mapatunayan ng dalawa o tatlong saksi. Kung ayaw niyang makinig sa kanila, sabihin mo sa iglesia ang nangyari. At kung ayaw pa rin niyang makinig sa iglesia, ituring mo siyang parang Hentil o isang maniningil ng buwis.

Malinaw na kung umabot na sa ikaapat na hakbang (pagtitiwalag), hindi naibigay ang pagpapatawad sa nagkasala, dahil ang pagpapatawad at pagtitiwalag ay hindi magkasundong kilos. Magmumukhang kakatwa kapag narinig nating sabihin ng isang tao, “pinatawad namin siya at pagkatapos ay itiniwalag,” dahil ang pagpapatawad ay nagreresulta sa pagkakasundo, hindi pagputol. (Ano ang iisipin mo kung sinabi ng Diyos, “Pinatawad kita, nguni’t wala na akong pakialam sa iyo mula ngayon”?) Sinabi ni Jesus sa atin na ituring ang itiniwalag na tao bilang “Hentil at maniningil ng buwis,” dalawang uri ng taong walang pakikipagkapwa sa mga Judio at kinamumuhian talaga ng mga Judio.

Sa apat na hakbang na binalangkas ni Jesus, hindi ipinagkakaloob ang pagpapatawad pagkatapos ang una, ikalawa at ikatlong hakbang hangga’t hindi nagsisisi ang nagkasala. Kung hindi siya nagsisi pagkatapos sa alinmang hakbang, dinadala siya sa susunod na hakbang, at itinuturing pa rin na di nagsisising nagkasala. Sa sandali lamang na ang nagkasala’y “makikinig sa iyo” (ibig sabihin, nagsisi), masasabing “napanalunan mo na ang iyong kapatid” (ibig sabihin, nakipagkasundo na).

Ang layunin ng paghaharap ay upang maipagkaloob ang pagpapatawad. Nguni’t ang pagpapatawad ay ipinpahayag sa sandaling nagsisi ang nagkasala. Kaya (1) hinaharap natin ang nagkasala sa pag-asang (2) magsisi siya upang (3) mapatawad natin.

Dahil sa lahat ng ito, masasabi natin nang may katiyakan na hindi tayo inaasahan ng Diyos na basta na lang patawarin ang kapwa mananampalataya na nagkasala sa atin at hindi nagsisisi pagkatapos ng paghaharap. Siyempre, hindi tayo binibigyan nito ng karapatang kasuklaman ang nagkasalang mananampalataya. Bagkus, hinaharap natin siya dahil mahal natin ang nagkasala at gusto natin siyang patawarin at muling makasundo.

Bagama’t pagkatapos ng pagsisikap na makipagkasundo sa pamamagitan ng tatlong hakbang na binalangkas ni Jesus, ang ikaapat na hakbang ay pumuputol sa relasyon bilang pagsunod kay Cristo. [1] Tulad ng hindi dapat nating pakikipagkapwa sa mga tinatawag na Cristianong nangangalunya, lasenggero, homosexual at iba pa (tingnan ang 1 Cor. 5:11), hindi tayo dapat makipagkapwa sa mga tinatawag na Cristianong tumatangging magsisi na pinagpasyahan ng buong katawan. Ang nasabing mga tao ay nagpapatunay na hindi sila tunay na tagasunod ni Cristo, at nagdadala sila ng kahihiyan sa Kanyang iglesia.

Ang halimbawa ng Diyos (God’s Example)

Sa higit na pagsusuri ng ating tungkuling magpatawad sa iba, maaari nating pagtakhan kung bakit inaasahan tayo ng Diyos na gumawa ng bagay na hindi Niya mismo ginagawa. Tunay na mahal ng Diyos ang mga taong nagkakasala at ibinibigay ang kanyang mga mahabaging kamay sa pag-aalok ng kapatawaran nila. Itinatanggi ang Kanyang galit at binibigyan Niya sila ng panahon upang magsisi. Nguni’t ang tunay nilang pagkapatawad ay batay sa kanilang pagsisisi. Hindi pinapatawad ng Diyos ang mga nagkasalang tao hangga’t hindi sila nagsisi. Kaya bakit natin iisiping higit ang inaasahan Niya sa atin?

Dahil sa lahat ng ito, hindi ba posible na ang pagkakasalang hindi pagpapatawad na napakabigat sa mata ng Diyos ay ispesipikong ang pagkakasala ng hindi pagpapatawad sa mga humihingi ng ating kapatawaran? Interesante na pagkatapos balangkasin ni Jesus ang apat na hakbang ng disiplina ng iglesia, tinanong ni Pedro,

“Panginoon, ilang beses ko po bang patatawarin ang kapatid kong paulit-ulit na nagkakasala sa akin? Pitong beses po ba?” Sinagot siya ni Jesus, “Hindi ko sinasabing pitong beses, kundi pitumpung ulit na pito (Mt. 18:21-22).

Inisip ba ni Pedro na inaasahan siya ni Jesus na patawarin ang isang hindi nagsisising kapatid nang daan-daang beses para sa daan-daang kasalanan samantalangang kasasabi lang ni Jesus na ituring ang di-nagsisising kapatid na tulad ng isang Hentil o maniningil ng buwis dahil sa isang kasalanan? Mukhang hindi. Muli, hindi mo ituturing ang isang tao bilang kasuklam-suklam kung napatawad mo na siya.

Isa pang tanong na dapat pupukaw sa ating isip ay: Kung inaasahan tayo ni Jesus na patawarin ang isang mananampalataya nang daan-daang beses para sa daan-daang kasalanan na hindi niya pinagsisisihan, upang panatilihin ang ating ugnayan, bakit Niya pinapayagang tapusin natin ang relasyon sa ating asawa para lamang sa isang kasalanan laban sa atin, ang pangangalunya, kung hindi magsisi ang ating asawa (tingnan ang Mt. 5:32)? [2] Parang pabagu-bago iyan.

Isang Pagpapalawig (An Elaboration)

Pagkasabi ni Jesus kay Pedro na patawarin niya ang kapatid nang apat na raan at siyamnapung beses, nagkuwento Siya ng isang talinghaga upang matulungang intindihin ni Pedro ang nais Niyang sabihin:

Sapagka’t ang kaharian ng langit ay katulad nito: ipinasya ng isang hari na hingan ng ulat ang kanyang mga alipin tungkol sa kanilang mga utang. Unang dinala sa kanya ang aliping may utang na milyun-milyong piso. Dahil sa siya’y walang maibayad, iniutos ng hari na ipagbili siya, pati ang kanyang asawa, mga anak, at lahat ng kanyang ari-arian, upang siya’y makabayad. Lumuhod ang taong ito sa harapan ng hari at nagmakaawa, ‘Bigyan pa po ninyo ako ng panahon at babayaran ko sa inyo ang lahat.’ Naawa sa kanya ang hari kaya’t pinatawad siya sa kanyang pagkakautang at pinalaya. Nguni’t pagkaalis roon ay nakatagpo niya ang isa niyang kamanggagawa na may utang na ilang daang piso sa kanya. Sinunggaban niya ito sa leeg, sabay sigaw, ‘Magbayad ka ng utang mo!’ Lumuhod ito at nagmakaawa sa kanya, ‘Bigyan mo pa ako ng panahon at babayaran kita.’ Nguni’t hindi siya pumayag. Sa halip, ito’y ipinabilanggo niya hanggang sa makabayad. “Labis na nagdamdam ang ibang mga tauhan ng hari at isinumbong ang buong pangyayari. Ipinatawag ng hari ang malupit na lingkod. ‘Napakasama mo!’ sabi niya. ‘Pinatawad kita sa utang mo sapagka’t nagmakaawa ka sa akin. Naawa ako sa iyo. Hindi ba’t dapat ka rin sanang nahabag sa kapwa mo?’ at sa galit ng hari, siya’y ipinabilanggo hanggang sa mabayaran ang lahat ng kanyang utang. Gayundin ang gagawin sa inyo ng aking Ama na nasa langit kung hindi ninyo patatawarin nang buong puso ang inyong mga kapatid” (Mt. 18:23-35).

Pansinin na napatawad ang unang alipin dahil hiningi niya ito sa kanyang panginoon. At pansinin na mapagkumbabang humingi din ng kapatawaran sa unang alipin ang pangalawang alipin. Hindi ipinagkaloob ng unang alipin sa pangalawang alipin ang ipinagkaloob sa kanya at iyan ang lubhang ikinagalit ng kanyang panginoon. Dahil dito, naisip kaya ni Pedro na inaasahan siya ni Jesus na patawarin ang di nagsisising kapatid na kailanman ay hindi humingi ng patawad, isang bagay na hindi binigyan ng halimbawa ng talinhaga ni Jesus? Mukhang hindi, at parang higit pa, dahil kasasabi lang sa kanya ni Jesus na ituring ang isang di nagsisising kapatid, pagkatapos harapin, bilang isang Hentil at maniningil ng buwis.

Mukhang hindi pa naisip ni Pedro na inasahan siyang magpatawad sa hindi nagsisising kapatid kung titingnan ang kaparusahang ipinangako ni Jesus sa atin kapag hindi natin pinatawad mula sa puso ang ating mga kapatid. Ipinangako ni Jesus na ibalik lahat ng dati-nang-napatawad na utang at isuko tayo sa mga tagapagparusa hangga’t hindi natin mabayaran ang kailanman ay di natin kayang bayaran. Makatwirang kaparusahan ba iyan sa isang Cristianong hindi nagpapatawad ng isang kapatid, isang kapatid na hindi rin patatawarin ng Diyos? Kung ang isang kapatid ay nagkasala sa akin, nagkakasala siya sa Panginoon, at hindi siya pinapatawad ng Diyos hangga’t hindi siya nagsisisi. Makatwiran ba akong mapaparusahan ng Diyos sa hindi pagpapatawad sa isang taong hindi Niya pinapatawad?

Isang Paglalagom (A Synopsis)

Maikli at malinaw ang pagpapahayag ng mga salita ni Jesus sa Kanyang mga inaasahan sa pagpapatawad natin sa kapwa mananampalataya na nakatala sa Lu.17:3-4:

Kaya’t mag-ingat kayo! Kung magkasala sa iyo ang kapatid mo, pagsabihan mo; at kung siya’y magsisi, patawarin mo. Kung pitong ulit siyang magkasala sa iyo maghapon, at pitong ulit ding lumapit sa iyo at sabihin niyang, ‘Nagsisisi ako,’ kailangang patawarin mo siya” (idinagdag ang pagdidiin).

Gaano pa ito lilinaw? Inaasahan ni Jesus na patawarin natin ang kapwa mananampalataya kapag nagsisi sila. Kapag nanalangin tayo, “Patawarin mo kami sa aming mga utang para nang pagpapatawad naming sa nagkakautang sa amin,” hinihingi natin sa Diyos na gawin para sa atin ang ginawa natin para sa iba. Hindi natin maaasahang patawarin Niya tayo hangga’t hindi natin hinihingi. Kaya bakit natin iisiping inaasahan Niya tayong magpatawad sa mga hindi humihingi?

Muli, ang lahat nang ito’y hindi nagbibigay-karapatan sa atin upang magtanim ng sama ng loob laban sa kapatid kay Cristo na nagkasala sa atin. Inutusan tayong magmahalan. Kaya inutusan tayong harapin ang kapwa mananampalatayang nagkasala sa atin, upang magkaroon ng muling pagkakasundo sa kanya, at nang maipagkasundo siya sa Diyos na nagawan din niya ng kasalanan. Iyan ang gagawin ng pag-ibig. Nguni’t kadalasan, sinasabi ng mga Cristianong pinapatawad nila ang kapwa kapatid na mananampalataya, nguni’t pakana lamang ito upang maiwasan nila ang nagkasala sa lahat ng pagkakataon at laging binabanggit ang kanilang sama ng loob. Walang pagkakasundo.

Kapag nagkasala tayo, hinaharap tayo ng Diyos sa pamamagitan ng Kanyang Espiritu Santo sa atin dahil mahal Niya tayo at nais Niya tayong patawarin. Dapat natin Siyang tularan, may pagmamahal na harapin ang kapwa mananampalatayang nagkasala sa atin upang magkaroon ng pagsisisi, kapatawaran at pagkakasundo.

Lagi nang inasahan ng Diyos ang Kanyang mga tao na mahalin ang isa’t isa ng pag-ibig na tunay, isang pag-ibig na pumapayag sa galit, nguni’t isang pag-ibig na hindi isang utos:

Huwag kayong magtatanim ng galit sa inyong kapwa. Sa halip, makipagkasundo ka sa kanya. Sa gayon, hindi ka magkakasala dahil sa kanya. Huwag kang maghihiganti o magtatanim ng galit sa iyong mga kababayan. Ibigin mo ang iyong kapwa gaya ng pag-ibig mo sa iyong sarili. Ako si Yahweh (Lev. 19:17-18, idinagdag ang pagdidiin).

Isang Pagtutol (An Objection)

Nguni’t paano ang mga salita ni Jesus sa Marcos 11:25-26? Hindi ba nila ipinapakita na dapat nating patawarin ang lahat ng ginawa ng lahat humingi man sila ng kapatawaran o hindi?

Kapag kayo’y tumayo upang manalangin, patawarin muna ninyo ang nagkasala sa inyo upang ang inyong mga kasalanan ay patawarin din ng inyong Ama na nasa langit.

Hindi hinahalinhan ng isang bersong ito ang lahat ng iba pang bersong nakita na natin tungkol sa paksa. Alam na natin na ang lubhang nakakalungkot sa Diyos ay ang pagtanggi nating magpatawad sa taong humihingi ng ating kapatawaran. Kaya isasaalang-alang natin ang katotohanang iyon sa pagpapaliwanag natin ng bersong ito. Idinidiin lang dito ni Jesus na kailangan nating patawarin ang iba kung nais nating patawarin tayo ng Diyos. Hindi Niya sinasabi sa atin ang higit na ispesipikong pamamaraan ng pagpaptawad at kung ano ang gagawin ninuman upang tanggapin ito sa iba. Pansinin na hindi rin sinasabi dito ni Jesus na kailangang humingi tayo ng tawad sa Diyos upang tanggapin iyon sa Kanya. Kung gayon, ipagwalambahala ba natin lahat ng itinuturo pa ng Biblia tungkol sa pagpapatawad ng Diyos na naipapahayag sa sandaling hiningi natin ito (tingnan ang Mt. 6:12; 1 Jn. 1:9)? Ipagpapalagay ba natin na hindi tayo kailangang humingi ng patawad sa Diyos kapag nagkasala tayo dahil hindi binabanggit ni Jesus dito? Iyan ay hindi mainam na palagay kung titingnan natin ang sinasabi ng Biblia. Hindi rin mainam na ipagwalambahala ang lahat ng iba pang itinuturo ng Biblia tungkol sa pagpapatawad natin sa iba batay sa kanilang paghingi dito.

Isa Pang Pagtutol (Another Objection)

Hindi ba’t ipinanalangin ni Jesus ang mga sundalong naghahati ng Kanyang damit, “Ama, patawarin mo sila sapagka’t hindi nila nalalaman ang kanilang ginagawa,” (Lu. 23:34)? Hindi ba nito ipinapakita na pinapatawad ng Diyos ang mga tao kahit hindi humihingi ng patawad?

Tama, nguni’t may hangganan. Ipinapakita nito na nahahabag ang Diyos sa mga walang alam, isang sukatan ng pagpapatawad. Dahil ganap na makatarungan ang Diyos, pinanghahawakan lamang ng Diyos ang tungkulin ng mga tao kung alam nilang sila’y nagkakasala.

Hindi tiniyak ng panalangin ni Jesus para sa mga sundalo ang lugar nila sa langit—tiniyak lamang nito na hindi sila nagkakasala dahil hinati-hati nila ang mga damit ng Anak ng Diyos, at dahil hindi nila nalalaman kung sino Siya. Itinuring nila Siya na isang karaniwang kriminal na parurusahan. Kaya nahabag ang Diyos sa isang gawaing dapat sana ay may tanging paghatol kung alam lang nila ang kanilang ginagawa.

Nguni’t ipinanalangin ba ni Jesus na patawarin ng Diyos ang sinupaman na naging sanhi ng Kanyang paghihirap? Hindi. Ang tungkol kay Judas, halimbawa, sinabi ni Jesus na mas mabuti pa sana kung hindi na siya ipinanganak (tingnan ang Mt. 26:24). Talagang hindi ipinanalangin ni Jesus na patatawarin ng Kanyang Ama si Judas. Mukhang ang kabaligtaran—kung titingnan natin ang Mga Awit 69 at 109 bilang mapanghulang panalangin ni Jesus, na siyang malinaw na ginawa ni Pedro (tingnan ang Gw.1:15-20). Ipinanalangin ni Jesus na mahatulan si Judas, isang taong nakakaalam ng kanyang kasalanan.

Tulad ng mga nagsisikap tularan si Cristo, kailangan nating magpakita ng habag sa mga hindi nakakaalam ng kanilang ginawa sa atin, tulad ng kaso ng mga di mananampalatayang gaya ng mga sundalong naghati-hati ng damit ni Jesus. Inaasahan tayo ni Jesus na ipakita sa mga hindi mananampalataya ang walang katulad na habag, minamahal ang ating mga kaaway, gumagawa ng mabuti sa mga nasusuklam sa atin, pinagpapala ang mga namumuhi sa atin at ipinapanalangin ang mga nang-aapi sa atin (tingnan ang Lu. 6:27-28). Dapat nating tangkaing tunawin ang kanilang pagkasuklam sa pamamagitan ng ating pag-ibig, iigpawan ng mabuting gawa ang kasamaan. Itinakda ang konseptong ito maging sa ilalim ng Kautusan ni Moises:

Kung nakita ninyong nakawala ang baka o asno ng inyong kaaway, hulihin ninyo ito at dalhin sa may-ari. Kapag nakita ninyong nakabuwal ang asno ng inyong kaaway dahil sa bigat ng dala, tulungan ninyo ang may-ari upang ibangon ang hayop (Exo. 23:4-5).

Kapag nagugutom ang inyong kaaway, pakainin mo at painumin kung siya’y nauuhaw. Sa gayo’y mailalagay mo siya sa kahihiyan at tatanggap ka pa ng gantimpala mula kay Yahweh (Kaw. 25:21-22).

Napakainteresante na bagam’t inutusan tayo ni Jesus na mahalin ang ating kaaway, gawan ng mabuti ang mga nasusuklam sa atin, pagpalain ang mga namumuhi sa atin at ipanalangin ang mga nang-aapi sa atin (tingnan ang Lu. 6:27-28), kailanman ay hindi Niya sinabi sa atin na patawarin natin sila. Talagang maiibig natin ang mga tao kahit hindi natin sila mapatawad—tulad rin ng pagmamahal ng Diyos sa kanila nang hindi sila pinapatawad. Hindi lang sa maiibig natin sila, kailangan natin silang ibigin, na siyang utos sa atin ng Diyos. At ang pag-ibig natin sa kanila ay dapat ipakita ng ating mga kilos.

Dahil lamang sa ipinanalangin ni Jesus na patawarin ng Kanyang Ama ang mga sundalong naghahati-hati sa Kanyang mga damit, hindi nito pinatutunayan na inaasahan tayo ng Diyos na ipagwalambahala ang lahat ng iba pang napag-aralan natin sa Biblia sa paksang ito at patawarin ang lahat ng nagkasala sa atin. Itinuturo lamang nito na kailangan nating kusang patawarin ang mga hindi nakakaalam ng kanilang kasalanan sa atin at kailangan nating magpakita ng di-pangkaraniwang habag sa mga di mananampalataya.

Paano si Jose? (What About Joseph?)

Kung minsan ay ginagamit na halimbawa si Jose, na magiliw na nagpatawad sa kanyang mga kapatid na nagbenta sa kanya sa pagkaalipin, kung paano natin dapat patawarin ang sinuman at lahat ng nagkakasala sa atin, maging hiningi man o hindi ang kapatawaran. Nguni’t iyan ba ang itinuturo sa atin ng Kuwento ni Jose?

Hindi. Hindi iyan.

Isinailalim ni Jose ang kanyang mga kapatid sa sunud-sunod na pagsubok sa loob ng isang tao upang pilitin silang magsisi. Ipinabilanggo pa niya ang isa sa mga iyon nang maraming buwan sa Egipto (tingnan ang Gen. 42:24). Nang sa wakas ay natanggap na ng kanyang mga kapatid ang kanilang pagkakasala (tingnan ang Gen. 42:21; 44:16), at nang inialay ng isa sa kanila ang sarili bilang pantubos sa kasalukuyang paboritong anak ng kanilang ama (tingnan ang Gen. 44:33), nalaman ni Jose na hindi na sila iyong dating mapag-inggit at makasariling taong nagbenta sa kanya sa pagkaalipin. Noon at noon lamang ibinunyag ni Jose ang katauhan niya at magsalita ng magiliw na salita sa mga nagkasala sa kanya. Kung agad-agad silang “pinatawad” ni Jose, marahil ay hindi sila kailanman nagsisi. At iyan ang isa sa mga kahinaan ng mensaheng “dagliang pagpapatawad sa lahat” na kung minsan ay itinuturo ngayon. Ang pagpapatawad sa ating mga kapatid na nagkasala sa atin na hindi natin hinaharap ay nagreresulta sa dalawang bagay: (1) isang huwad na pagpapatawad na hindi nagdudulot ng muling pagkakasundo, at (2) mga nagkasalang hindi nagsisisi kaya hindi lumalago ang espiritwal na pamumuhay.

Ang Pagsasagawa ng Mateo 18:15-17 (The Practice of Matthew 18:15-17)

Bagama’t ang apat na hakbang ng pagkakasundo na inilista ni Jesus ay lubhang madaling intindihin, katunayan ay mahirap silang gawin. Nang balangkasin ni Jesus ang apat na hakbang, ginawa Niya ito mula sa perspektibo ng kung si kapatid na A ay nakumbinsi, at totoo naman, na nagkasala sa kanya si kapatid na B. Nguni’t ang realidad ay maaaring nagkamali si kapatid na A. kaya isipin natin ang sitwasyon na lahat ng maaaring mangyari ay titingnan.

Kung si kapatid na A ay kumbinsidong nagkasala sa kanya si kapatid na B, tiyakin muna niyang hindi siya nagiging lubhang mapanuri, na naghahanap ng butil sa mata ni kapatid na B. Maraming maliliit na kasalanan ay dapat isantabi at magbigay ng habag (tingnan ang Mt. 7:3-5). Ngunit kung nakakaramdam si kapatid na A ng sama ng loob kay kapatid na B dahil sa isang mabigat na pagkakasala, kailangan niyang harapin ito.

Kailangang lihim na gawin ito, bilang pagsunod sa utos ni Jesus, ipinakikita ang kanyang pagmamahal sa kanyang kapatid na B. Dapat, ang kanyang motibo ay pag-ibig at ang kanyang layunin ay muling pagkakasundo. Hindi niya dapat sabihan ang sinuman tungkol sa pagkakasala. “Ang pag-ibig ay pumapawi ng maraming kasalanan” (1 Ped. 4:8). Kung mahal natin ang isang tao, hindi natin ilalantad ang kanyang mga kasalanan; itatago natin ang mga ito.

Dapat malumanay ang kanyang paghaharap, na nagpapakita ng kanyang pagmamahal. Kailangang ang pagsabi niya ay ganito, “Kapatid na B, talagang pinahahalagahan ko ang ating relasyon. Nguni’t may nangyaring lumikha ng dingding sa puso ko laban sa iyo. Ayaw kong nariyan ang dingding, kaya kailangan kong sabihin sa iyo kung bakit pakiramdam ko’y nagkasala ka sa akin upang makapagkasundo tayo. At kung nakagawa ako ng anumang nagpalala sa problemang ito, gusto kong sabihin mo sa akin.” At saka mahinahong sabihin niya kay kapatid na B kung ano ang kasalanan nito.

Kadalasan, hindi pa nalaman ni kapatid na B na nagkasala siya kay kapatid na A, at sa sandaling nalaman niya ito, hihingi siya ng kapatawaran. Kung iyan ang mangyayari, kailangang patawarin agad ni kapatid na A si kapatid na B ang pagkakasundo ay nangyari.

Isa pang maaaring mangyari ay tatangkain ni kapatid na B na pangatwiranan ang kanyang kasalanan kay kapatid na A sa pagsasabing tinutugunan lamang niya ang isang bagay na ginawa ni kapatid na A sa kanya. Kung iyan ang kaso, dapat ay hinarap na ni kapatid na B si kapatid na A. Nguni’t mainam na ngayon ay mayroon nang pag-uusap at pag-asang magkakaroon ng pagkakasundo.

Sa ganitong mga kaso, dapat talakayin ng mga nasasaktan ang nangyari, tanggapin ang kaukulang kasalanan, at magbigay at tumanggap ng kapatawaran sa isa’t isa. Nangyari ang pagkakasundo.

Ang pangatlong eksena ay hindi magkasundo sina A at B. kung gayon, kailangan nila ng tulong, kaya tutuloy na sa pangalawang hakbang.

Pangalawang Hakbang (Step Two)

Pinakamainam kung sina kapatid na A at B ay kapwa nagkasundo kung sino ang sasama sa kanila upang tumulong sa pagpapasundo. Ang ideaI ay, sina kapatid na C at D ay dapat kilala at minamahal kapwa sina A at B, kung gayon, tinitiyak ang kawalan ng kinikilingan. At sina kapatid na C at D ay dapat masabihan tungkol sa alitan dahil sa pag-ibig at paggalang kina A at B.

Kung hindi nakikiisa si kapatid na B sa puntong ito, na kay kapatid na A ang paghahanap ng isa o dalawa pang maaaring makatulong.

Kung sina kapatid na C at D ay marunong, hindi nila hahatulan ang sinuman hangga’t hindi nila naririnig ang panig nina A at B. Sa sandaling naibigay na nina C at D ang kanilang hatol, sina A at B ay dapat pasakop sa kanilang pasya at humingi ng paumanhin at hakbang na gagawin ayon sa inirekomenda nilang hakbang o ng isa sa kanila.

Sina kapatid na C at D ay dapat magmukhang walang kinikilingan at huwag dagdagan ang panganib sa sarili sa pagrerekomendang kapwa kapatid na A at B ay kailangang magsisi kung katunayan ay isa lamang sa kanila ang kailangang gumawa ng ganito. Kailangan nilang malaman na kung ang isa kina A at B ay tumutol sa kanilang hatol, iaapila sa buong iglesia at ang kanilang mahinang hatol ay mabubunyag sa lahat. Ang tuksong itong haharapin nina C at D upang tangkaing panatilihin ang pakikipagkapwa kina A at B sa paglalagay sa alanganin sa katotohanan ay isang mahusay na dahilan kung bakit ang dalawang hatol ay higit na mainam kaysa isa, dahil mapapalakas nila ang isa’t isa sa katotohanan. Dagdag pa, higit na bibigat ang kanilang pasya sa harap nina A at B.

Pangatlong Hakbang (Step Three)

Kung hindi tatanggapin ng sinuman kina A o B ang hatol nina C at D, ihaharap ito sa buong iglesia. Ang pangatlong hakbang na ito ay hindi kailanman ginagawa sa mga iglesiang institusyunal—at may magandang dahilan—walang dudang magreresulta sa pagkakahati-hati habang may pinapanigan ang mga tao. Kailanman ay hindi naging intensyon ni Jesus na mas malaki ang mga lokal na iglesia sa kung ilan ang kakasya sa isang bahay. Ang mas maliit na pamilyang kongregasyong ito na nakakikilala at nagmamahal kina A at B ay ang intensyong paggaganapan ng ikatlong hakbang. Sa isang iglesiang institusyunal, dapat gawin ang ikatlong hakbang sa konteksto ng isang maliit na grupong binubuo ng mga taong kapwa nakakikilala at nagmamahal kina A at B. Kung sina A at B ay kapwa miyembro ng ibang lokal na katawan, ilan sa mga mahuhusay na miyembro sa kapwa katawan ang dapat magsilbi bilang katawang gagawa ng desisyon.

Sa sandaling nagawa na ng iglesia ang hatol, kailangang pasakop sina kapatid na A at B, na mulat sa kahihinatnan ng di-pagsunod. Dapat magawa ang mga paghingi ng paumanhin, maibigay ang pagpapatawad, at mangyari ang muling pagkakasundo.

Kung sinuman kina A o B ay tumangging humingi ng inirekomendang paumanhin, kailangan siyang palabasin sa iglesia at wala na sa mga tao sa iglesia ang makipagkapwa sa kanya. Kadalasan, sa puntong ito, ang isang di nagsisising tao ay kusa nang umalis, at maaaring matagal na niyang ginawa kung hindi niya naipilit ang kanyang gusto sa mga nakaraang hakbang. Ibinubunyag nito ang kakulangan niya ng pangako upang mahalin ang espiritwal niyang pamilya.

Isang Karaniwang Problema (A Common Problem)

Sa mga iglesiang institusyunal, karaniwang nilulutas ng mga tao ang hindi nila pagkakaunawaan sa pag-alis sa iglesia at pagpunta sa iba, kung saan ang pastor, na gustong palakihin ang kanyang kaharian ano man ang mangyari, at walang ugnayan sa iba pang pastor, at tinatanggap ang mga taong ito at aayunan sila habang nakikinig sa kanilang kuwento. Matagumpay na pinipigil ng padron na ito ang mga hakbang na iniutos ni Cristo. At karaniwan, lilipas lang ang ilang buwan o taon ay muling aalis ang nasaktang tao, na tinanggap sa kanilang iglesia ng nasabing mga pastor upang humanap ng ibang iglesia, dahil muling nasaktan.

Inasahan ni Jesus na ang mga iglesia ay lubhang maliit upang kakasya sa mga tahanan, at ang mga lokal na pastor/pinuno/tagapangasiwa ay tulung-tulong bilang isang katawan. Kung gayon ang pagpapatiwalag sa isang miyembro ng isang iglesia ay epektibong pagpapatiwalag sa lahat ng mga iglesia. Tungkulin ng bawa’t pastor/pinuno/tagapangasiwa na tanungin ang pumapasok na Cristiano tungkol sa kanilang nakaraang background sa iglesia at saka makipag-ugnayan sa pamunuan ng naturang iglesia upang malaman kung ang nasabing tao’y karapat-dapat tanggapin.

Ang Itinakda ng Diyos para sa isang Banal na iglesia (God’s Intention for a Holy Church)

Isa pang karaniwang problema sa mga iglesiang institusyunal ay kadalasang binubuo sila ng maraming taong dumadalo lamang para sa palabas, na walang pananagutan sa sinuman dahil ang kanilang pakikiugnay ay likas na pangsosyal lamang. Kung gayon, walang nakakaalam, lalo na ang mga pastor, kung paano sila namumuhay, at mga hindi banal na tao ay patuloy na nagdadala ng mantsa sa dinadaluhan nilang iglesia. Magkagayon, hinahatulan ng mga tagalabas ang mga taong kinikilala nilang Cristiano bilang hindi naiiba sa mga di nananampalataya.

Ito lamang ay sapat nang katibayan sa sinuman na ang istruktura ng institusyunal na iglesia ay hindi itinakda ng Diyos para sa Kanyang banal na iglesia. Ang mga walang kabanalan at mapagpanggap na tao ay laging nagtatago sa malalaking institusyunal na iglesia, na nagdadala na paninisi kay Cristo. Nguni’t sa nabasa natin sa Mateo 18:15-17, malinaw na itinakda ni Jesus na ang Kanyang iglesia ay bubuuin lamang ng banal na mga tao na nangangakong miyembro ng isang naglilinis-sa-sariling katawan. Titingnan ng mundo ang iglesia at makikita ang Kanyang malinis na nobya. Ngunit ngayon, makikita nila ang dakilang puta, isang walang-katapatan sa kanyang asawa.

Itong itinakdang-may-kabanalang naglilinis-sa-sariling aspekto ng iglesia ay nakikita nang harapin ni Pablo ang isang kritikal na sitwasyon sa iglesia sa Corinto. Ang isang natanggap na miyembro ng katawan ay katunayang nakikisama sa isang relasyon ng pangangalunya sa kanyang tiyahin:

Nakarating nga sa akin ang balitang mayroong kabilang sa inyo na gumagawa ng imoralidad; kinakasama niya ang asawa ng kanyang ama. Kahit nga pagano ay hindi gumagawa ng ganyang kahalayan! At nakukuha pa ninyong magmalaki! Dapat sana’y mahiya kayo at malungkot, at ang taong gumagawa ng ganoon ay dapat ninyong itiwalag! Kahi’t wala ako riyan sa katawan, nariyan naman ako sa espiritu, kaya’t parang nariyan na rin ako. Ang gumagawa niyan ay hinatulan ko na sa pangalan ng ating Panginoong Jesus. Kapag kayo’y nagtipun-tipon, at ang espiritu ko ay nariyan, sa kapangyarihan ng ating Panginoong Jesus, ibigay ninyo kay Satanas ang taong iyan upang mapahamak ang kanyang katawan, at nang sa gayo’y maligtas ang kanyang espiritu sa araw ng Panginoon….Sinabi ko sa aking sulat na huwag na kayong makisalamuha pa sa mga nakikiapid. Hindi ang mga makamundong nakikiapid, sakim, magnanakaw, o sumasamba sa diyus-diyosan ang tinutukoy ko, sapagka’t para sila’y maiwasan kinakailangan ninyong umalis sa mundong ito. Ang tinutukoy ko na huwag ninyong papakisamahan ay ang nagsasabing sila’y Cristiano nguni’t nakikiapid, sakim, sumasamba sa diyus-diyosan, nanlalait, naglalasing, at nagnanakaw. Ni huwag kayong makikisalo sa ganyang uri ng tao. Kung sabagay, wala akong karapatang humatol sa mga hindi Cristiano; ang Diyos ang hahatol sa kanila. Hindi ba’t ang mga nasa loob ng iglesia ang dapat ninyong hatulan? Sabi nga ng kasulatan, “Itiwalag ninyo sa inyong samahan ang masamang tao” (1 Cor. 5:1-5, 9-13).

Walang pangangailangan upang akayin ang tanging taong ito sa mga hakbang ng pakikipagkasundo dahil malinaw na hindi siya tunay na mananampalataya. Itinuring siya ni Pablo bilang “nasabing kapatid” at “masamang tao.” Dagdag pa, makaraan ang ilang berso, isinulat ni Pablo,

Hindi ba ninyo alam na ang mga makasalanan ay walang bahagi sa kaharian ng Diyos? Huwag ninyong dayain ang inyong sarili! Ang mga nakikiapid, sumasamba sa diyus-diyosan, nangangalunya, nakikipagtalik sa kapwa lalaki o kapwa babae, nagnanakaw, sakim, naglalasing, nanlalait ng kapwa, o nandaraya, ay walang bahagi sa kaharian ng Diyos (1 Cor. 6:9-10).

Malinaw na tama ang paniniwala ni Pablo na ang mga imoral, tulad ng lalaki sa iglesia ng Corinto, ay nagkakanulo ng kahuwaran ng kanilang pananampalataya. Ang mga naturang tao ay hindi dapat ituring na kapatid at akayin sa apat na hakbang ng pakikipagkasundo. Dapat silang itiwalag, “ibigay kay Satanas,” upang hindi palakasin ng iglesia ang kanilang panloloko-sa-sarili, at magkaroon ng pag-asang makita ang pangangailangan ng pagsisisi upang “maligtas sa araw ng Panginoong Jesus” (1 Cor. 5:5).

Sa mga malalaking iglesia sa buong mundo ngayon, minsan ay may daan-daang taong nagpapanggap na Cristiano, na sa biblikal na pamantayan ay di mananampalataya at dapat matiwalag. Malinaw na ipinakikita sa atin ng Biblia na may pananagutan ang iglesia upang alisin ang mga nasa loob nito ang mga di nagsisising nakikiapid, nangangalunya, nakikipagtalik sa kapwa lalaki o kapwa babae, naglalasing at iba pa. Nguni’t ang mga taong ito, sa ilalim ng “pagpapala,” ay kadalasang inilalagay sa mga grupong sumusuporta kung saan nahihikayat sila ng ibang “mananampalatayang” may parehong problema. Insulto ito sa kapangyarihang nagpapabago-ng-buhay na ebanghelyo ni Jesu Cristo.

Mga nagkasalang Pinuno (Fallen Leaders)

Bilang pagtatapos, dapat bang dagliang ibalik sa kanyang katungkulan ang isang nagsising pinuno kung nakagawa siya ng malubhang kasalanan (tulad ng pangangalunya)? Bagama’t agad-agad na patatawarin ng Panginoon ang nagsising pinuno (at dapat, ng iglesia rin), nawala na ng nagkasalang pinuno ang tiwala ng mga taong kanyang pinaglilingkuran. Ang tiwala ay bagay na kailangang hanapin. Kung gayon, ang mga nagkasalang pinuno ay dapat magkusang umalis sa mga matataas na posisyon at pasakop sa espiritwal na pagkalinga hangga’t hindi nila mapapatunayan na sila’y mapagkakatiwalaan. Kailangan nilang magsimula uli. Ang mga hindi handang magpakumbabang magsilbi sa maliliit na paraan upang mabawi ang tiwala ay hindi dapat tingalain ninuman bilang pinuno sa katawan.

Bilang Paglalagom (In Summary)

Bilang ministrong tagalikha-ng-alagad na natawag upang “manisi, magalit, magpayo, sa pamamagitan ng matiyagang pagtuturo” (2 Tim. 4:2), huwag tayong lalayo sa ating tawag. Turuan natin ang ating mga alagad na tunay na magmahalan sa pamamagitan ng palagiang mahabaging pagpipigil, mahinahong paghaharap kung kinakailangan, karagdagang paghaharap sa tulong ng iba kung kinakailangan, at pagpapatawad kapag hiningi. Higit na mainam ito kaysa huwad na pagpapatawad na hindi nagdadala ng tunay na paghilom ng nasirang mga ugnayan. At magsikap tayong sundin ang Panginoon sa bawat aspekto upang panatilihing malinis at banal ang Kanyang iglesia, isang papuri sa Kanyang pangalan!

Para sa karagdagang pag-aaral tungkol sa paghaharap at disiplina sa iglesia, tingnan ang Ro. 16:17-18; 2 Cor. 13:1-3; Gal. 2:11-14; 2 Tes. 3:6, 14-15; 1 Tim. 1:19-20, 5:19-20; Tito 3:10-11; San. 5:19-20; 2 Jn. 10-11.

[1] Makatwirang kung nagsisi pagkatapos ang taong itiniwalag, inaasahan ni Jesus na patatawarin siya.

[2] Kung ang nangangalunyang asawa ay isang Cristiano, aakayin natin ang taong iyon sa tatlong hakbang na binalangkas ni Jesus para sapaghihiwalay. Kapag nagsisi ang asawang nangalunya, inaasahan tayong magpatawad ayon s autos ni Jesus.

우리가 이전 장에서 예수님의 산상수훈을 연구할 때, 우리는 우리에게 죄 지은 자를 용서하는 것이 얼마나 중요한지를 배웠다. 만일 우리가 그들을 용서하지 않는다면, 예수님은 하나님께서 우리를 용서하지 않으실 것이라고 엄숙하게 말씀하셨다(마 6:14-15을 보라).

누군가를 용서한다는 것은 무슨 뜻일까? 성경의 가르침을 살펴보도록 하자.

예수님은 다른 사람을 용서하는 것을 그의 빚을 탕감해주는 것에 비유했다(마 18:23-35을 보라). 누군가가 당신한테 빚을 졌는데 당신이 그 빚을 탕감해주었다고 생각해보라. 당신은 그의 빚 문서를 파기한다. 당신은 더 이상 상환받을 것을 기대하지 않으며 더 이상 그 채무자에게 화를 품지 않는다. 당신은 이제는 그를 그가 당신에게 빚졌을 때와 다르게 바라본다.

우리는 또한 하나님께 용서받는다는 것이 무엇을 의미하는지를 알게 되면 용서해주는 것이 무엇을 의미하는지를 더 잘 이해할 수 있다. 그분께서 우리의 죄를 용서해 주실 때에는 우리에게 그분을 노하게 한 일에 대한 책임을 더 이상 지우지 않는다. 그분은 더 이상 그 죄 때문에 우리에게 화를 품지 않으신다. 그분은 우리가 한 짓에 대해 징계하거나 처벌하시지 않을 것이다. 우리는 그분과 화해되었다.

마찬가지로, 만일 내가 진정으로 누군가를 용서한다면, 나는 마음속으로부터 그를 풀어주며, 자비를 베풂으로써 정의 또는 복수의 욕망을 극복한다. 나는 더 이상 나에게 죄를 지은 사람에게 화를 품지 않는다. 우리는 화해하였다. 만일 내가 누군가에게 분노나 원한을 품고 있다면, 나는 아직 그를 용서하지 않았다.

그리스도인들은 이 부분에 있어서 종종 자기 자신을 속인다. 그들은 그들이 누군가를 용서하였다고 말하며, 그렇게 하는 것이 마땅함을 알고 있지만, 그들은 여전히 마음속 깊이 가해자에 대한 원한을 품고 있다. 그들은 가해자를 회피하는데 그것은 그들을 만나면 억제된 분노가 다시금 표면에 노출되기 때문이다. 나는 내가 무슨 말을 하고 있는지 잘 알고 있다. 왜냐하면,, 내가 바로 그렇게 했었기 때문이다. 우리가 우리 자신을 속이지 말아야 한다. 예수님은 심지어 우리가 형제에게 노하지 않기를 원하신다는 것을 기억하라(마 5:22을 보라)

지금 내가 한 가지 질문해보자. 어느 사람을 용서하기가 더 쉬운가? 용서를 구하는 가해자인가 아니면 용서를 구하지 않는 가해자인가? 물론, 우리는 모두 자신의 잘못을 인정하고 용서를 구하는 가해자를 용서하기가 훨씬 쉽다는 것에 동의한다. 사실, 용서를 구하는 사람을 용서하는 것은 그렇지 않은 사람을 용서하는 것보다 무한대 쉬워 보인다. 용서를 구하지 않는 사람을 용서하는 것은 사실상 불가능해 보인다.

다른 각도에서 이 문제를 생각해 보자. 만일 회개한 가해자를 용서하기를 거부하는 것과 회개하지 않은 가해자를 용서하기를 거부하는 것이 모두 잘못된 것이라면, 어느 경우가 더 큰 죄일까? 만일 이 두 경우가 모두 잘못된 것이라면, 나는 우리가 회개한 가해자를 용서하지 않는 것이 더 큰 죄악이라는데 모두 동의할 것이라고 생각한다.

성경의 놀라운 해석(A Surprise from Scripture)

이 모든 것은 나로 하여금 다른 한 질문을 하게 한다. 하나님은 우리에게 죄 지은 자가 자기 자신을 낮추려 하지 않고 죄를 인정하지 않으며 용서를 구하지 않는 사람일지라도 우리가 그들을 용서하기를 원하실까?

우리가 성경을 더 가깝게 연구할수록, 우리는 대답은 “아니”라는 것을 발견하게 된다. 많은 그리스도인들을 놀랍게 하는 것은, 성경은 우리가 자신의 원수를 포함한 모든 사람을 사랑하라고 명령하고 있지만, 우리가 모든 사람을 용서해야 하는 것은 아니라고 분명하게 말씀한다.

예를 들어, 예수님은 우리가 우리에게 죄 지은 형제를 단순히 용서하기를 원하실까? 아니, 그렇지 않다. 그렇지 않으면, 그분은 마태복음 18:15-17에서 화해하기 위해서는 네 가지 단계를 따르며 가해자가 회개하지 않을 때에는 교회에서 추방하라고 말씀하시지 않았을 것이다.

네 형제가 죄를 범하거든 가서 너와 그 사람과만 상대하여 권고하라 만일 들으면 네가 네 형제를 얻은 것이요 만일 듣지 않거든 한두 사람을 데리고 가서 두세 증인의 입으로 말마다 확증하게 하라 만일 그들의 말도 듣지 않거든 교회에 말하고 교회의 말도 듣지 않거든 이방인과 세리와 같이 여기라

네 번째 단계(추방)에 도달하면, 용서와 추방이 호환되지 않듯이 가해자에게는 용서가 주어지지 않는다. “우리는 그를 용서한 후 교회에서 추방하였다”라고 말하는 것은 이상하게 들릴 것이다. 왜냐하면, 용서의 결과는 화해이지 단절이 아니기 때문이다. (하나님께서 당신에게 “나는 당신을 용서하지만, 지금부터 당신과 아무 상관이 없다”라고 말씀하신다면 당신은 어떤 생각이 들겠는가?) 예수님은 우리에게 추방당한 사람을 “이방인과 세리와 같이” 여기라고 말씀하셨다. 이 두 부류의 사람은 유대인들이 상종하지 않는 실제로는 혐오하는 사람들이다.

예수님이 설명하신 네 가지 단계에서 가해자가 회개하지 않는 한, 첫 번째 두 번째 또는 세 번째 단계 이후에도 용서는 부여되지 않는다. 만일 그가 어떤 단계 이후에도 회개하지 않는다면, 그는 다음 단계로 넘어가며, 여전히 회개하지 않은 가해자로 취급된다. 오직 가해자가 당신의 말을 들을 때(즉, 회개할 때)에만, 당신이 “형제를 얻었다”고 말할 수 있다(곧 화해를 이룬 것이다).

대립의 목적은 용서해주기 위해서이다. 그러나 용서는 가해자의 회개에 따라 예견할 수 있다. 그래서 우리는 (1) 가해자가 회개하리라는 희망을 품고 그와 대립하며 (2) 그가 회개하면 (3) 용서해준다.

이 모든 것으로 보아, 우리는 하나님께서 우리가 우리에게 죄지은 형제가 대립하는 과정을 거친 후에도 회개하지 않는다면 그를 단순히 용서하기를 바라시지 않는다고 말할 수 있다. 물론, 이것이 우리에게 죄 지은 형제를 미워할 수 있는 권리를 부여하는 것은 아니다. 반면에, 우리는 죄 지은자를 사랑하며 그들을 용서하고 그들과 화해하고 싶기 때문에 그들과 대립하는 것이다.

그러나 예수님이 설명하신 화해를 위한 세 단계의 노력을 다하였다면, 네 번째 단계는 그리스도에 대한 순종으로 그 사람과의 관계를 끝내야 한다.[1] 우리가 음행하거나 술 취하거나 동성애자인 소위 그리스도인이라 일컫는 자들과(고전 5:11을 보라) 사귐이 없듯이, 우리는 교회의 권계에도 회개하기를 거부하는 소위 그리스도인들과도 사귀지 말아야 한다. 그런 사람들은 그리스도의 진정한 제자가 아니라는 것을 증명하며 그분의 교회에 대한 비난을 가져온다.

하나님의 본(God’s Example)

우리가 다른 사람을 용서해야할 우리의 책임을 더 깊이 생각해 볼수록, 우리는 왜 하나님은 그분 자신이 하시지 않은 것을 우리가 하기를 기대하시는지에 대해 의문이 생긴다. 물론 하나님은 죄인을 사랑하시고 용서하시기 위해 자비를 베푸신다. 그분은 자신의 진노를 억제하시고 그들에게 회개 할 시간을 주신다. 그러나 그들이 실제로 용서받는 것은 그들의 회개에 달려 있다. 하나님은 죄인들이 회개하지 않는 한 그들을 용서하시지 않는다. 그럼 왜 우리는 그분이 우리에게 더 많은 것을 기대하신다고 생각하는가?

이로부터 보아, 사람이 용서하려 하지 않는 죄가 하나님 보시기에 통탄할 죄라는 것은 구체적으로 우리에게 용서를 구하는 사람들을 용서해주지 않는 죄를 가리키는 것이 아닐까? 예수님이 교회의 규율에 관한 네 단계를 설명하신 후, 베드로가 아래와 같이 물었다는 것은 흥미로운 일이다.

주여 형제가 내게 죄를 범하면 몇 번이나 용서하여주리이까 일곱 번까지 하오리이까 예수께서 이르시되 네게 이르노니 일곱 번뿐 아니라 일곱 번을 일흔 번까지라도 할지니라(마 18:21-22).

베드로는 예수님이 조금 전에 하나의 죄 때문에 회개하지 않는 형제를 이방인과 세리처럼 여기라고 말씀하셨을 때 회개하지 않는 형제의 죄를 수백 번 용서하기를 바라신다고 생각했을까? 그럴 가능성은 매우 적어 보인다. 다시 말하지만, 당신은 당신이 용서한 사람을 증오의 대상으로 취급하지 않는다.

우리의 생각을 자극하는 또 다른 질문이 있다. 만일 예수님께서 우리가 절대 회개하지 않을 수백 가지의 죄를 지은 신자를 수백 번도 넘게 용서해줌으로써 그 사람과의 관계를 유지하기를 원하신다면, 왜 그분은 우리의 배우자가 그가 범한 유일한 죄인 간음 죄를 회개하지 않는다고 해서 우리가 이혼할 수 있도록 허락하셨겠는가(마 5:32을 보라)?[2] 그것은 오히려 일관성이 없어 보인다.

예수님의 자세한 해석(An Elaboration)

예수님은 베드로에게 형제를 사백 구십 번 용서하라는 말씀을 하신 후, 그분은 베드로의 이해를 돕기 위하여 비유를 통하여 설명하셨다.

그러므로 천국은 그 종들과 결산하려 하던 어떤 임금과 같으니 결산할 때에 만 달란트 빚진 자 하나를 데려오매 갚을 것이 없는지라 주인이 명하여 그 몸과 아내와 자식들과 모든 소유를 다 팔아 갚게 하라 하니 그 종이 엎드려 절하며 이르되 내게 참으소서 다 갚으리이다 하거늘 그 종의 주인이 불쌍히 여겨 놓아 보내며 그 빚을 탕감하여 주었더니 그 종이 나가서 자기에게 백 데나리온 빚진 동료 한 사람을 만나 붙들어 목을 잡고 이르되 빚을 갚으라 하매 그 동료가 엎드려 간구하여 이르되 나에게 참아 주소서 갚으리이다 하되 허락하지 아니하고 이에 가서 그가 빚을 갚도록 옥에 가두거늘 그 동료들이 그것을 보고 몹시 딱하게 여겨 주인에게 가서 그 일을 다 알리니 이에 주인이 그를 불러다가 말하되 악한 종아 네가 빌기에 내가 네 빚을 전부 탕감하여 주었거늘 내가 너를 불쌍히 여김과 같이 너도 네 동료를 불쌍히 여김이 마땅하지 아니하냐 하고 주인이 노하여 그 빚을 다 갚도록 그를 옥졸들에게 넘기니라 너희가 각각 마음으로부터 형제를 용서하지 아니하면 나의 하늘 아버지께서도 너희에게 이와 같이 하시리라 (마 18:23-35).

첫 번째 종은 주인에게 용서를 구하였기 때문에 용서받았음을 주목하라. 또한, 두 번째 종도 겸손하게 첫 번째 종의 용서를 구하였음을 주목하라. 첫 번째 종은 자기가 용서받은 것처럼 두 번째 종을 용서해주지 않았으며 이것은 주인을 크게 화나게 했다. 이로 보아, 베드로는 예수님께서 그분의 비유에서 전혀 설명되지 않은, 회개하지 않은 형제를 용서하는 것을 그에게 원하신다고 생각했을까? 그것은 불가능해 보인다. 그리고 예수님은 베드로에게 회개하지 않은 형제를 대립하는 과정을 제대로 거친 후에는 그들을 이방인과 세리와 같이 대하라고 말씀하셨으므로 더욱 그래 보인다.

또한, 베드로가 예수님은 우리가 마음으로부터 형제를 용서하지 않으면 우리를 징계하신다는 말씀에 비추어 그가 회개하지 않은 형제를 용서해야 한다고 생각했을 가능성은 더욱 적다. 예수님은 우리가 탕감받은, 영원히 갚지 못할 모든 빚을 다시 갚을 때까지 옥졸들에게 넘기실 것이라고 약속하셨다. 이것이 하나님도 용서하지 않은 형제를 용서하지 않은 그리스도인에게 과연 정당한 징계가 될 수 있을까? 만일 한 형제가 나에게 죄를 범하면, 그는 하나님께 죄를 범한 것이 되며 그가 회개하지 않는 한, 하나님은 그를 용서하시지 않을 것이다. 하나님은 내가 그분도 용서하시지 않은 형제를 용서하지 않았다고 하여 나에게 정당한 처벌을 내리실 수 있을까?

용서의 개요(A Synopsis)

예수님께서 우리가 형제를 용서할 것에 대한 기대는 누가복음 17:3-4에 기록된 그분의 말씀에서 간결하게 명시되었다.

너희는 스스로 조심하라 만일 네 형제가 죄를 범하거든 경고하고 회개하거든 용서하라 만일 하루에 일곱 번이라도 네게 죄를 짓고 일곱 번 네게 돌아와 내가 회개하노라 하거든 너는 용서하라 하시더라(강조 추가).

더 이상 명확할 수가 없다. 예수님은 우리가 형제가 회개할 때 그들을 용서해주기를 기대하셨다. 우리가 “우리에게 죄 지은 자를 사하여 준 것 같이 우리 죄를 사하여주시옵고”라고 기도하는 것은 하나님께서 우리가 다른 사람을 대한 것 처럼 우리를 대하시기를 간구하는 것이다. 우리는 그렇게 간구하기 전에는 그분께서 우리를 용서하시기를 기대하지 않을 것이다. 그럼 왜 우리는 그분께서 우리가 우리에게 용서를 구하지 않은 사람을 용서하기를 기대하신다고 생각하는가?

다시 말하지만, 이 모든 것이 우리가 우리에게 죄 지은 그리스도 안의 형제 자매에 대하여 원한을 품을 수 있는 권리를 부여하는 것은 아니다. 우리는 서로 사랑하라는 명령을 받았다. 바로 그 이유 때문에 우리는 우리에게 죄 지은 형제와 대립하도록 명령받았으며, 그렇게 해야만 그와의 화해가 있을 수 있으며, 그 또한 죄 지은 대상인 하나님과 화목할 수 있게 된다. 이렇게 하는 것이야말로 사랑이다. 그러나 너무 자주, 그리스도인들은 자기에게 죄 지은 신자를 용서했다고 말하는데, 그것은 단지 대립을 피하기 위한 변명일 뿐이다. 그들은 실제로는 용서하지 않았으며 이는 그들의 행동에서 잘 드러난다. 그들은 가해자를 피하기 위해 애쓰며 종종 자신이 받은 상처에 대해 이야기한다. 그들은 화해하지 않았다.

우리가 죄를 지었을 때, 하나님은 우리 안에 계신 성령님을 통하여 우리와 대립하시는데 그것은 그분이 우리를 사랑하시고 우리를 용서하고 싶어하시기 때문이다. 우리는 그분을 본받아, 우리에게 죄 지은 신자를 사랑하는 마음으로 대립함으로써, 회개와 용서와 화해가 이루어지게 해야 한다.

하나님은 항상 그분의 백성이 서로 진심으로 사랑하기를 바라신다. 이러한 사랑은 책망은 허용하나 원한을 품는 것은 용납하지 않는다. 모세의 율법에도 이러한 계명이 있다.

너는 네 형제를 마음으로 미워하지 말며 네 이웃을 반드시 견책하라 그러면 네가 그에 대하여 죄를 담당하지 아니하리라 원수를 갚지 말며 동포를 원망하지 말며 네 이웃 사랑하기를 네 자신과 같이 사랑하라 나는 여호와이니라(레 19:17-18, 강조 추가).

이의(An Objection)

그러나 마가복음 11:25-26에서 예수님은 어떻게 말씀하시는가? 그것은 우리가 용서를 구하는 것과는 관계없이 모든 사람의 모든 죄를 용서해야 함을 의미하지 않는가?

서서 기도할 때에 아무에게나 혐의가 있거든 용서하라 그리하여야 하늘에 계신 너희 아버지께서도 너희 허물을 사하여 주시리라 하시니라

이 한 구절이 우리가 이 주제에 관해 고려했던 다른 모든 구절을 대체할 수는 없다. 우리는 이미 우리가 우리에게 용서를 구하는 사람을 거부하는 것이 하나님께 얼마나 슬픈 일인지를 알고 있다. 그러므로 우리는 이 구절을 잘 확립된 사실에 비추어 해석 할 수 있다. 예수님은 여기에서 단지 우리가 하나님께 용서받기를 원한다면 다른 사람을 용서해야 함을 강조하셨다. 그분은 우리에게 용서의 구체적인 기교나 용서받기 위해 구체적으로 무엇을 해야 하는지에 관하여 말씀하신 것이 아니다.

예수님은 우리가 그분께 용서받기 위해 반드시 하나님께 용서를 구해야한다고도 말씀하시지 않았음을 주목하라. 그렇다고 해서 우리가 하나님의 용서가 우리의 간구함에 입각한다는 성경의 다른 모든 가르침을 무시할 수 있을까(마 6:12; 요일 1:9을 보라)? 우리는 예수님께서 여기서 그점을 언급하시지 않았기 때문에 우리가 죄를 지었을 때 하나님의 용서를 구하지 않아도 된다고 가정할 수 있는가? 그것은 성경의 말씀에 비추어 볼 때 현명하지 못한 가정이다. 또한, 우리의 용서가 그들이 용서를 구하는 것에 입각한다는 성경의 그 밖의 가르침을 무시하는 것도 마찬가지로 현명하지 못한 것이다.

다른 이의(Another Objection)

예수님은 그의 옷을 나누는 군인들을 위해 “아버지 저들을 사하여 주옵소서 자기들이 하는 것을 알지 못함이니이다”(눅 23:34)라고 기도하시지 않았는가? 이것은 하나님께서 그들이 용서를 구하지 않아도 용서해주신다는 것을 보여주고 있지 않는가?

예수님은 단지 어느 정도까지만 그들을 용서하셨다. 그것은 무지한 자에게 베푸신 자비를 보여준다. 왜냐하면, 하나님은 완전히 공의로우신 분이시기에 자기가 죄를 짓고 있는 것을 아는 사람에게만 책임을 물으시기 때문이다.

군인을 위한 예수님의 기도가 그들이 천국에 갈 것이라는 것을 보장하지는 않는다 – 그것은 단지 그들이 하나님의 아들의 옷을 나눈 것에 대한 책임을 지지 않는 것만 보장할 뿐이다. 왜냐하면, 그들은 예수님이 누구신지에 대해 무지했기 때문이다. 그들은 예수님을 단지 사형을 집행해야 할 또 한 명의 죄수로만 간주했었다. 하나님은 그들이 실제로 무엇을 하고 있었는지 아시지 못했기 때문에 그들에게 자비를 베푸셨으며 그들이 마땅히 받아야 할 심판을 면해주셨다.

그러나 예수님은 하나님께서 그분께 고통을 가져다준 모든 사람을 다 용서하시기를 기도하셨는가? 아니, 그분은 그러지 않으셨다. 예를 들어, 유다에 대하여 예수님은 그가 차라리 태어나지 않았더라면 더 좋을 뻔하였다고 말씀하셨다(마 26:24을 보라). 예수님은 분명히 그분의 아버지께서 유다를 용서하시기를 기도하지 않으셨을 것이다. 우리가 시편 69편과 109편을 예수님의 예언 기도로 본다면, 베드로가 분명하게 말했던 것처럼(행 1:15-20을 보라), 절대 용서하셨을리가 없다. 예수님은 무지한 범법자가 아닌 유다에게 심판이 떨어지기를 기도하셨다.

그리스도를 본받기 위해 노력하는 사람으로서 우리는 마땅히 예수님의 옷을 나눈 무지한 군인과 같은 불신자들처럼 우리에게 한 짓에 대해 무지한 자들에 대해서 자비를 베풀어야 한다. 예수님은 우리가 우리의 원수를 사랑하고 우리를 미워하는 자를 선대 하며 우리를 저주하는 자를 위하여 축복하며 우리를 모욕하는 자를 위하여 기도하기를 바라신다(눅 6:27-28을 보라). 우리는 우리의 사랑으로 그들의 증오를 녹이고, 선으로 악을 극복하기 위해 노력해야 한다. 이점은 심지어 모세의 율법에도 기록되었다.

네가 만일 네 원수의 길 잃은 소나 나귀를 보거든 반드시 그 사람에게로 돌릴지며 네가 만일 너를 미워하는 자의 나귀가 짐을 싣고 엎드러짐을 보거든 그것을 버려두지 말고 그것을 도와 그 짐을 부릴지니라(출 23:4-5)

네 원수가 배고파하거든 음식을 먹이고 목말라하거든 물을 마시게 하라 그리 하는 것은 핀 숯을 그의 머리에 놓는 것과 일반이요 여호와께서 네게 갚아 주시리라(잠 25:21-22).

흥미로운 것은, 예수님께서 우리가 원수를 사랑하고 우리를 미워하는 자를 선대하고 우리를 저주하는 자를 위하여 축복하고 우리를 모욕하는 자를 위하여 기도하라고 명령하셨지만(눅 6:27-28을 보라), 그들을 용서하라고 말씀하신 적은 없다. 사실상, 우리는 그들을 용서하지 않고도 사랑할 수 있다. 하나님께서 사람을 용서하시지 않은 상태에서 사랑하실 수 있는 것처럼 말이다. 우리는 하나님의 명령대로 사람들을 사랑할 수 있을 뿐 아니라 그들을 사랑해야 한다. 그리고 그들에 대한 우리의 사랑은 행동으로 나타나야 한다.

예수님이 하나님께 그분의 옷을 나눈 군인을 용서하시기를 기도하셨다고 하여 하나님께서는 우리가 이 주제에 대해 살펴본 성경의 다른 모든 사항을 무시하고 우리에게 죄 지은 모든 사람을 다 용서하기를 기대하신다고 말할 수는 없다. 그것은 단지 우리가 자신의 죄를 모르고 죄 지은 사람을 자동적으로 용서해주어야 하며 불신자들에게 특별한 자비를 베풀어야 함을 가르치고 있다.

요셉은 어떠한가? (What About Joseph?)

자신을 노예로 팔아버린 형제들을 은혜롭게 용서한 요셉은 종종 용서를 구하는 여부와는 관계없이 우리가 우리에게 죄 지은 모든 사람을 다 용서해야 한다는 본보기로 사용된다. 그러나 요셉의 이야기가 우리에게 가르치는 것이 과연 이것일까?

아니, 그렇지 않다.

요셉은 그들을 회개의 장소로 이끌기 위해 그들에게 적어도 일 년 동안의 연속적인 시련과 시험을 주었다. 그는 심지어 그 중의 한 형제를 애굽에 몇 달 동안 감금까지 하였다(창 42:24을 보라). 그의 모든 형제들이 마침내 자신의 죄를 깨달았을 때(창 42:21; 44:16을 보라), 그리고 그 중 하나가 자신의 아버지가 가장 아끼는 아들의 대신하여 자기가 종으로 머무르겠다고 할 때(창 44:33을 보라), 요셉은 그들이 더이상 자신을 팔 때처럼 질투와 이기심이 많은 형제들이 아님을 알아냈다. 바로 그다음에야 요셉은 자신의 신분을 공개하고 자기에게 죄 지은 형제들에게 은혜를 베풀었다. 요셉이 즉각적으로 그들을 “용서”하였다면, 그들은 회개하지 않았을 것이다. 이것은 오늘날 “모든 사람에게 즉각적인 용서를 하라”는 가르침의 결함 중의 하나이다. 우리가 우리에게 죄 지은 형제와 대립하는 과정을 거치지 않고 그들을 용서해주는 것은 두 가지 결과를 낳는다. (1) 거짓 용서를 하게 되고 화해를 이루지 못한다 (2) 죄 지은 자가 회개하지 않고 영적으로 성장하지 않는다.

마태복음 18:15-17의 실천(The Practice of Matthew 18:15-17)

예수님께서 나열하신 화해의 네 단계는 매우 간단해 보여도 실제로 실천하기에는 훨씬 복잡할 수 있다. 예수님께서 네 단계를 설명하실 때에 갑형제는 을형제가 자기에게 죄를 지었다고 확신한다는 전제를 하고 있다. 그러나 실제로는 갑형제가 잘못 생각했을 수 있다. 그럼 아래에 모든 가능한 상황을 고려해보자.

만일 갑형제가 을형제가 자기에게 죄를 지었다고 확신한다면, 그는 먼저 자기가 눈의 티를 찾듯이 을형제에게 지나치게 비판적이지 않은지 확인해야 한다. 많은 작은 잘못에 대해서는 그냥 간과하거나 너그럽게 받아주어야 한다(마 7:3-5을 보라). 그러나 만일 갑형제가 자신이 중요한 범죄에 대해 을형제에게 분노를 느끼고 있는 것을 발견한다면, 그는 을형제와 대립해야 한다.

그는 예수님의 계명대로 개인적으로 을형제에 대한 자기의 사랑을 보여줘야 한다. 그의 동기는 사랑이어야 하고 화해가 목표여야 한다. 그는 다른 사람에게 을형제의 잘못에 대해 말하지 말아야 한다. “사랑은 허다한 죄를 덮는다”(벧전 4:8). 만일 우리가 다른 사람을 사랑한다면 그 사람의 죄를 폭로하지 않을 것이다. 우리는 그 죄들을 덮어줄 것이다.

그의 대립은 온유해야 하며 그의 사랑을 보여줄 수 있어야 한다. 그는 아래 말과 비슷한 말을 할 수 있을 것이다. “을형제, 나는 우리의 관계를 소중하게 생각합니다. 하지만 당신에 대해 내가 마음의 벽을 쌓게 하는 일이 일어났습니다. 나는 우리 사이에 그런 장벽이 있는 것을 원하지 않습니다. 그래서 나는 내가 왜 당신이 나에게 죄를 지었다고 느끼는지를 반드시 말해야 합니다. 그리고 만일 내가 이 문제를 일으킨 점이 있다면 당신이 나에게 알려주기를 바랍니다.” 그리고서 그는 을형제에게 그가 죄 지은 점이 무엇인지를 온유하게 알려줘야 한다.

대부분의 경우에, 을형제는 자기가 갑형제에게 죄 지었다는 점을 인식하지 못할 것이다. 그리고 일단 그가 깨닫게 되면 용서를 구할 것이다. 만일 그렇다면, 갑형제는 을형제를 즉시 용서해주어야 하며 그 둘은 화해하게 된다.

다른 하나의 가능한 상황은 을형제는 갑형제가 자기에게 범한 잘못을 말함으로써 갑형제에게 범한 자기의 죄를 정당화하려 할 것이다. 그런 경우라면, 을형제는 언녕 갑형제와 대립했어야 한다. 하지만 적어도 지금은 결국 대화가 오가기에 화해의 희망이 보인다.

이러한 경우에, 서로에게 죄 지은 당사자들은 무슨 일이 있었는지 이야기하고 각각 자신의 잘못을 인정하고 서로 용서하고 또 용서를 받아야 한다. 두 사람은 화해하게 된다.

세 번째는 갑형제와 을형제가 서로 화해 할 수 없는 상황이다. 따라서 그들은 도움이 필요하고, 두 번째 단계로 나아가게 된다.

두 번째 단계(Step Two)

갑형제와 을형제가 지금 그들의 화해를 돕기 위해 누가 개입해야 할지에 대해 서로 합의를 보는 것이 가장 좋다. 이상적인 것은, 갑형제와 을형제를 잘 알고 또 사랑해주는 병형제와 정형제가 참여하는 것이 좋다. 그래야만 그들의 공정성을 보증할 수 있다. 그리고 병형제와 정형제만 이 분쟁에 대해 알아야 하는데 그것은 그들이 갑형제와 을형제를 사랑하고 존중해주기 때문이다.

만일 을형제가 이 점에 대해 협조하지 않는다면, 갑형제는 다른 도울 수 있는 사람을 찾을지 여부를 결정할 수 있다.

만일 병형제와 정형제가 현명하다면, 그들은 갑형제와 을형제 모두의 관점을 듣기 전까지는 판단을 내리지 않을 것이다. 병형제와 정형제가 일단 판단을 내린 후에는, 갑형제와 을형제는 그들의 결정에 복종하여야 하며, 그들 중 일방 또는 쌍방은 권유받은 대로 서로에게 사과하고 배상해야 한다.

병형제와 정형제는 일방의 잘못임에도 불구하고 쌍방이 모두 회개하기를 권유함으로써 지나친 공평을 주장하여 개인적인 위험을 적게 감수해서는 안 된다. 그들은 갑형제나 을형제 중 누구라도 그들의 재판을 거부한다면, 그것을 전체 교회 이전에 항소하게 되며, 그들의 비겁한 재판이 모든 사람에게 분명하게 드러나게 된다는 것을 알아야 한다. 병형제와 정형제는 갑형제와 을형제와의 관계를 유지하기 위해 진실과 타협하려는 유혹을 받게 되는데 이것은 왜 두 명의 재판관이 한 명보다 나은지를 잘 보여준다. 왜냐하면, 두 명의 재판관은 진실을 밝히는 데 있어서 서로를 강화하기 때문이다. 또한, 두 명의 결정은 갑형제와 을형제에게 더 큰 영향력을 행사할 가능성이 크다.

세 번째 단계(Step Three)

갑형제 또는 을형제 중 한 명이 병형제와 정형제가 내린 결론을 거부할 경우, 이 문제를 전체 교회에 반영해야 한다. 이 세 번째 단계는 제도적 교회에서 종래로 실행된 적이 없는데 왜냐하면, 이렇게 하면 사람들의 의견이 갈라지면서 교회의 분열을 가져올 수 있다고 여겨졌기 때문이다. 예수님은 종래로 지역교회를 가정교회의 크기보다 더 크게 의도하신 적이 없다. 모든 사람이 갑형제와 을형제에 대해 잘 알고 아껴주는 작은 규모의 교회가 세 번째 단계가 의도된 성경적인 설정이다. 제도적 교회에서 세 번째 단계는 모든 사람이 갑형제와 을형제를 잘 알고 사랑해주는 작은 그룹 안에서 진행되어야 한다. 만일 갑형제와 을형제가 서로 다른 두 지역의 그룹에 소속되었다면, 두 그룹에서 각각 가장 적합한 구성원들 몇 명씩 의사결정 그룹으로 섬길 수 있다.

교회가 일단 그 판결을 내리면, 갑형제와 을형제는 모두 그 판결에 복종해야 하며, 복종하지 않는 것의 결과를 알아야 한다. 사과하고 용서를 베풀고 화해가 이루어져야 한다.

만일 갑형제나 을형제가 권장받은대로 사과하기를 거부한다면, 그를 교회에서 쫓아내야 하며 교인들은 누구도 더 이상 그와 함께 교제하지 말아야 한다. 통상적으로, 이 지경에 이르면, 회개하지 않은 사람은 이미 자발적으로 교회를 떠났거나, 이런 단계를 밟기 전에 이미 떠났을 것이다. 이는 그가 자신의 영적 가족을 사랑하는데 진정으로 헌신하지 않았음을 보여준다.

보편적인 문제점(A Common Problem)

제도적 교회에서, 분쟁을 해결할 때 사람들은 일반적으로 단순히 한 교회를 떠나 다른 교회로 가는데 이런 교회에는 어떤 희생을 치르더라도 자신의 왕국을 세우고 싶어하는 목사가 있으며 그런 목사는 다른 목사들과 진정한 관계를 세우지 않았으며 그런 사람들을 환영하고 그들 편을 들어주며 그들이 하는 비참한 이야기를 들어준다. 이렇게 하는 것은 그리스도가 명령하신 화해를 위한 단계를 효과적으로 폐해버린다. 그리고 일반적으로, 이런 목사들이 교회로 환영했던 상처 받은 자들은 불과 몇 달 또는 몇 년 사이에 또다시 상처받고 다른 교회로 떠나간다.

예수님은 교회가 가정의 크기에 맞게 충분히 작고 그 지역의 목사 / 장로 / 감독들이 한 몸 안에서 협력하기를 바라셨다. 따라서 한 교회에서 축출당한 사람은 그 지역의 모든 교회에서 축출당한 것과 같다. 새로 교회에 들어온 사람에게 그가 전에 소속되었던 교회의 배경에 대해 물어보고 이전 교회의 지도자와 문의하여 그런 사람들을 환영해야 할지를 결정하는 것은 각 목사 / 장로 / 감독의 책임이다.

거룩한 교회에 대한 하나님의 의도(God’s Intention for a Holy Church)

제도적 교회의 또 다른 보편적인 문제점은 교회가 종종 예배만 드리기 위해 모이고 개인적인 관계가 순전히 사회성에 의한 것이기 때문에 서로에게 아무런 책임도 지지 않으려는 사람들로 이루어져 있다는 것이다. 따라서 아무도, 특히 목사들은 그들이 어떠한 삶을 살고 있는지를 모르고 거룩하지 못한 사람들은 자신들이 다니는 교회에 지속적으로 얼룩을 가져다준다. 그리고 외부인들은 그들이 그리스도인으로 간주하는 사람들이 불신자들과 다를 바가 없다고 판단한다.

이 점을 보더라도 제도적 교회의 구조가 하나님이 의도하신 그분의 거룩한 교회가 아니라는 것을 충분히 증명할 수 있다. 거룩하지 않고 위선적인 사람들은 종종 큰 제도적 교회에 숨어 있으며 그리스도께 치욕을 가져다준다. 그러나 우리가 마태복음 18:15-17에서 읽은 것처럼, 예수님은 그분의 교회가 자결하고 헌신 되고 거룩한 사람들로 이루어지기를 분명하게 의도하셨다. 세상은 교회를 바라보게 되며 그분의 순결한 신부를 보게 될 것이다. 그러나 오늘날, 그들은 남편에게 부정한 큰 창녀를 보게 된다.

바울이 고린도 교회의 심각한 상황을 말할 때, 하나님은 교회가 자결하기를 원하신다는 것을 뜻함이 분명하다. 교회에 이미 받아들여진 지체가 실제로 자신의 계모와 불륜 관계 속에서 살고 있었다.

너희 중에 심지어 음행이 있다 함을 들으니 그런 음행은 이방인 중에서도 없는 것이라 누가 그 아버지의 아내를 취하였다 하는도다 그리하고도 너희가 오히려 교만하여져서 어찌하여 통한히 여기지 아니하고 그 일 행한 자를 너희 중에서 쫓아내지 아니하였느냐 내가 실로 몸으로는 떠나 있으나 영으로는 함께 있어서 거기 있는 것 같이 이런 일 행한 자를 이미 판단하였노라 주 예수의 이름으로 너희가 내 영과 함께 모여서 우리 주 예수의 능력으로 이런 자를 사탄에게 내주었으니 이는 육신은 멸하고 영은 주 예수의 날에 구원을 받게 하려 함이라… 내가 너희에게 쓴 편지에 음행하는 자들을 사귀지 말라 하였거니와 이 말은 이 세상의 음행하는 자들이나 탐하는 자들이나 속여 빼앗는 자들이나 우상 숭배하는 자들을 도무지 사귀지 말라 하는 것이 아니니 만일 그리하려면 너희가 세상 밖으로 나가야 할 것이라 이제 내가 너희에게 쓴 것은 만일 어떤 형제라 일컫는 자가 음행하거나 탐욕을 부리거나 우상 숭배를 하거나 모욕하거나 술 취하거나 속여 빼앗거든 사귀지도 말고 그런 자와는 함께 먹지도 말라 함이라 밖에 있는 사람들을 판단 하는 것이야 내게 무슨 상관이 있으리요마는 교회 안에 있는 사람들이야 너희가 판단하지 아니하랴 밖에 있는 사람들은 하나님이 심판하시려니와 이 악한 사람은 너희 중에서 내쫓으라(고전 5:1-5, 9-13).

이런 사람은 화해의 단계를 거칠 필요가 없다. 왜냐하면, 그는 분명히 진정한 신자가 아니기 때문이다. 바울은 그를 “소위 형제”와 같은 “악한 사람”이라고 언급했다. 또한, 몇 구절 후, 바울은 이렇게 썼다.

불의한 자가 하나님의 나라를 유업으로 받지 못할 줄을 알지 못하느냐 미혹을 받지 말라 음행하는 자나 우상 숭배하는 자나 간음하는 자나 탐색하는 자나 남색하는 자나 도적이나 탐욕을 부리는 자나 술 취하는 자나 모욕하는 자나 속여 빼앗는 자들은 하나님의 나라를 유업으로 받지 못하리라(고전 6:9-10).

분명한 것은, 바울은 고린도 교회의 사람들처럼 부도덕한 사람들은 자신들의 거짓된 믿음을 배반하는 것이 당연하다고 믿었다. 그런 사람들은 형제로 취급할 수 없으며 화해의 네 단계를 거칠 필요가 없다. 그들은 교회에서 쫓겨나야 하며, 사탄에게 내주어야 한다. 그래야만 교회가 그들의 자기기만을 부추기지 않게 되고 그들은 회개해야 할 필요를 볼 수 있어 “주 예수의 날에 구원을 받게 될 것이다”(고전 5:5).

오늘날, 전 세계의 대형 교회에서, 수백 명의 사람들이 그리스도인인체 하는데 그들은 성경의 기준으로 볼 때 불신자들이며 마땅히 교회에서 축출당해야 한다. 성경은 교회가 회개하지 않은 음행하는 자나 간음하는 자나 남색하는 자나 술 취하는 자를 교회 내에서 쫓아내야 할 책임이 있음을 분명하게 보여준다. 그러나 그런 사람들은 오늘날 종종 “은혜”의 기치 아래에 비슷한 문제를 가진 다른 “신자”들에 의해 격려받도록 교회에 배치된다. 이것은 예수 그리스도의 복음의 삶의 변화시키는 능력에 대한 모욕이다.

타락한 지도자(Fallen Leaders)

마지막으로, (간음 죄와 같이) 심각한 죄에 빠졌던 지도자가 회개하는 즉시로 원래의 위치에 복원되어야 할까? 비록 주님은 회개한 지도자를 즉시 용서하시지만(교회도 그래야 한다), 타락한 지도자는 그가 사역했던 사람들로부터 신뢰를 잃게 될 것이다. 신뢰는 그저 얻어지는 것이 아니다. 그러므로 타락한 지도자들은 자발적으로 지도자 위치에서 물러나고 자신의 신뢰성을 입증할 수 있을 때까지 영적인 감독 아래에 복종해야 한다. 그들은 반드시 다시 시작해야 한다. 겸손하게 신뢰를 회복하기 위해 작은 일부터 섬기기를 꺼리는 사람은 교회 내의 아무에게도 지도자로서 복종 받을 수 없다.

요약(In Summary)

제자 삼는 사역자는 “범사에 오래 참음과 가르침으로 경책하며 경계하며 권하도록”(딤후 4:2) 부르심을 받았기 때문에, 우리는 우리의 부르심에 대해 부끄러워하지 말아야 한다. 우리는 제자들에게 항상 자비로운 관용의 방식으로 다른 사람을 진정으로 사랑하고, 필요할 때에는 온유하게 대립하고, 필요하다면 다른 사람의 도움을 통하여 대립하며, 언제든지 용서를 구하면 용서해주어야 한다. 이렇게 하는 것은 거짓 용서를 함으로써 깨진 관계에 진정한 치유를 가져오지 못하는 것보다 훨씬 낫다. 그리고 우리는 그분의 교회를 순수하고 거룩하게 유지하기 위해 모든 면에서 주님께 순종하기 위해 노력하며 그분의 이름을 찬양을 찬양하자!

대립과 교회 규율에 관한 보다 많은 연구를 하려면, 로마서 16:17-18; 고린도후서 13:1-3; 갈라디아서 2:11-14; 데살로니가후서 3:6, 14-15; 디모데전서 1:19-20, 5:19-20; 디도서 3:10-11; 야고보서 5:19-20; 요한이서10장-11장을 참고하라.

[1]교회에서 추방당한 사람이 후에 회개하면, 예수님은 사람들이 그를 용서해주기를 바라신다는 것에는 의심의 여지가 없다.

[2]간음을 범한 배우자가 그리스도인이라면, 우리는 그 배우자와 이혼하기 전에 먼저 예수님께서 설명하신 화해의 세 가지 단계를 거쳐야 한다. 그 부정한 배우자가 회개하면, 우리는 예수님의 계명에 따라 그를 용서해야 한다.

Quando estudamos o Sermão do Monte de Jesus em um capítulo anterior, aprendemos como é importante que perdoemos os que pecam contra nós. Se não os perdoarmos, Jesus promete solenemente que Deus não nos perdoará (veja Mt. 6:14-15).

O que significa perdoar alguém? Vamos considerar o que as Escrituras ensinam.

Jesus comparou perdão com apagar as dívidas de alguém (veja Mt. 18:23-35). Imagine que alguém lhe deva dinheiro e, então, que você libera essa pessoa de sua obrigação de lhe pagar. Você destrói o documento que registra essa dívida. Você não espera mais pelo pagamento e não tem raiva de seu devedor. Agora, você o vê de forma diferente de quando ele lhe devia.

Também podemos entender melhor o que significa perdoar se considerarmos o que significa ser perdoado por Deus. Quando Ele nos perdoa de um pecado, não nos considera responsáveis pelo que fizemos para desagradá-Lo. Ele não tem mais raiva de nós por causa daquele pecado. Não nos disciplinará ou punirá pelo que fizemos. Somos reconciliados com Ele.

Da mesma forma, se realmente perdoo alguém, eu libero a pessoa em meu coração, superando o desejo de justiça ou vingança e mostro misericórdia. Não estou mais chateado com a pessoa que pecou contra mim. Estamos reconciliados. Se estiver nutrindo raiva ou ressentimento contra alguém, não o perdoei verdadeiramente.

Muitas vezes, os cristãos se enganam sobre isso. Dizem que perdoaram alguém, sabendo que é isso que devem fazer, mas ainda nutrem ressentimento contra o ofensor. Eles evitam o ofensor, pois isso traz a raiva suprimida de volta à superfície. Eu sei do que estou falando, pois já fiz isso. Não vamos nos enganar. Lembre-se de que Jesus não quer que tenhamos raiva de um companheiro cristão (veja Mt. 5:22).

Agora, deixe-me fazer uma pergunta: a quem é mais fácil perdoar, um ofensor que pede perdão ou um ofensor que não pede perdão? É claro que todos concordamos que é muito mais fácil perdoar alguém que admite seu erro e nos pede perdão. Aliás, parece bem mais fácil perdoar alguém que pede por perdão do que alguém que não pede. Parece impossível perdoar alguém que não pede perdão.

Vamos considerar isso por outro ângulo. Se, recusar-se a perdoar um ofensor que se arrepende e recusar-se a perdoar outro que não se arrepende forem ambos errados, qual é o maior pecado?Acho que, todos concordamos que se ambos estão errados, recusar-se a perdoar o ofensor que se arrepende é um mal maior.

Uma Surpresa das Escrituras (A Surprise from Scripture)

Tudo isso me leva a outra questão: Deus espera que perdoemos a todos os que pecam contra nós, mesmo aqueles que não se humilham, admitem seu pecado e pedem perdão?

Quando estudamos as Escrituras de perto, descobrimos que a resposta é “Não”. Para a surpresa de muitos cristãos, as Escrituras deixam claro que, mesmo que seja um mandamento amar a todos, incluindo nossos inimigos, não precisamos perdoar a todos.

Por exemplo, Jesus espera que simplesmente perdoemos um companheiro cristão que peca contra nós? Não, não espera. Caso contrário, não nos teria dito para seguirmos os quatro passos para a reconciliação listados em Mateus 18:15-17, passos que terminam com a exclusão do ofensor, se este não se arrepender:

Se o seu irmão pecar contra você, vá e, a sós com ele, mostre-lhe o erro. Se ele o ouvir, você ganhou seu irmão. Mas se ele não o ouvir, leve consigo mais um ou dois outros, de modo que “qualquer acusação seja confirmada pelo depoimento de duas ou três testemunhas”. Se ele se recusar a ouvi-los, conte à igreja; e se ele se recusar a ouvir também a igreja, trate-o como pagão ou publicano.

Obviamente, se chegar ao quarto passo (exclusão), o perdão não é garantido ao ofensor, já que o perdão e a exclusão são ações incompatíveis. Pareceria estranho ouvir alguém dizer: “Nós o perdoamos quando o excomungamos”, pois o perdão resulta em reconciliação e não punição. (O que você pensaria se Deus dissesse: “Eu te perdoo, mas de agora em diante não tenho mais nada com você”?) Jesus nos instruiu a tratar o indivíduo excomungado como “pagão ou publicano”, dois tipos de pessoas com os quais o povo judeu não se relacionava, e na verdade detestava.

Nos quatro passos que Jesus listou, o perdão não está no primeiro, segundo ou terceiro passo, a menos que o ofensor se arrependa. Se ele não se arrepender depois dos três passos, ele é levado ao próximo, ainda tratado como um ofensor não-arrependido. Somente quando o ofensor “o ouvir” (isto é, se arrepender), é que pode ser dito que “você ganhou seu irmão” (isto é, que foram reconciliados).

O objetivo da confrontação é para que o perdão possa ser liberado. Contudo, o perdão depende do arrependimento do ofensor. Portanto, nós (1) o confrontaremos com a esperança de que o ofensor (2) se arrependa para que possamos (3) perdoá-lo.

Tudo isso sendo verdade, podemos dizer com toda firmeza que Deus não espera que simplesmente perdoemos companheiros cristãos que pecam contra nós e que não se arrependem depois da confrontação. É claro que isto não nos dá o direito de odiar um ofensor cristão. Pelo contrário, confrontamos porque amamos o ofensor e queremos perdoá-lo e nos reconciliar com ele.

Mesmo assim, depois de todo esforço para a reconciliação através dos três passos que Jesus listou, o quarto passo extermina o relacionamento, em obediência a Cristo.[1] Assim como não devemos ter comunhão com cristãos professos que são adúlteros, alcoólatras, homossexuais e assim por diante (veja 1 Co. 5:11), não devemos ter comunhão com cristãos professos que se recusam a se arrepender quando o corpo inteiro entra em consenso. Tais pessoas provam que não são verdadeiras seguidoras de Cristo e trazem reprovação a Sua igreja.

O Exemplo de Deus (God’s Example)

Quando consideramos nossa responsabilidade de perdoar outros, também podemos nos perguntar por que Deus esperaria que fizéssemos algo que Ele mesmo não faz. Com certeza, Deus ama pessoas culpadas e estende Suas mãos de misericórdia como oferta de perdão. Ele contém Sua ira e lhes dá tempo para que se arrependam. Mas isso vai depender de seu arrependimento. Deus não perdoa culpados, a menos que se arrependam. Então, por que pensaríamos que Ele espera mais de nós?

Tudo isso sendo verdade, não é possível que o pecado de não perdoar, que é tão sério aos olhos de Deus, seja especificamente o pecado de não perdoar os que pedem nosso perdão? É interessante que logo depois de Jesus ter dado os quatro passos de disciplina da igreja, Pedro perguntou:

“Senhor, quantas vezes deverei perdoar a meu irmão quando ele pecar contra mim?Até sete vezes?” Jesus respondeu: “Eu lhe digo: Não até sete, mas até setenta vezes sete (Mt. 18:21-22).

Pedro achava que Jesus esperava que ele perdoasse um irmão não-arrependido centenas de vezes por centenas de pecados quando Ele lhe disse, momentos atrás para tratar um irmão não-arrependido como gentio ou publicano por causa de um pecado? Parece pouco provável. Novamente, se você perdoa uma pessoa, não a trata como detestável.

Outra questão que nos deve fazer pensar é esta: Se Jesus esperava que perdoássemos um cristão centenas de vezes por centenas de pecados dos quais ele nunca se arrepende, mantendo assim nosso relacionamento, por que nos permite terminar um casamento por causa de apenas um pecado cometido contra nós, o de adultério, se nosso cônjuge não se arrepender (veja Mt. 5:32)?[2] Isso pareceria bem inconsistente.

Uma Elaboração (An Elaboration)

Logo após Jesus ter dito a Pedro para perdoar um irmão quatrocentas e noventa vezes, Ele contou uma parábola para ajudar Pedro a entender o que Ele quis dizer:

Por isso, o Reino dos céus é como um rei que desejava acertar contas com seus servos. Quando começou o acerto, foi trazido à sua presença um que lhe devia uma enorme quantidade de prata. Como não tinha condições de pagar, o senhor ordenou que ele, sua mulher, seus filhos e tudo o que ele possuía fossem vendidos para pagar a dívida. O servo prostrou-se diante dele e lhe implorou: “Tem paciência comigo, e eu te pagarei tudo”. O senhor daquele servo teve compaixão dele, cancelou a dívida e o deixou ir. Mas quando aquele servo saiu, encontrou um de seus conservos, que lhe devia cem denários. Agarrou-o e começou a sufocá-lo, dizendo: “Pague-me o que deve!” Então o seu conservo caiu de joelhos e implorou-lhe: “Tenha paciência comigo, e eu lhe pagarei”. Mas ele não quis. Antes, saiu e mandou lançá-lo na prisão, até que pagasse a dívida. Quando os outros servos, companheiros dele, viram o que havia acontecido, ficaram muito tristes e foram contar ao seu senhor tudo o que havia acontecido. Então o senhor chamou o servo e disse: “Servo mau, cancelei toda a sua dívida porque você me implorou. Você não devia ter tido misericórdia do seu conservo como eu tive de você?” Irado, seu senhor entregou-o aos torturadores, até que pagasse tudo o que devia. Assim também lhes fará meu Pai celestial, se cada um de vocês não perdoar de coração a seu irmão (Mt. 18:23-35).

Note que o primeiro servo foi perdoado porque pediu ao seu mestre. Note também, que o segundo servo também pediu humildemente por perdão ao primeiro servo. O primeiro servo não deu ao segundo o que tinha recebido, e foi isso que irou seu mestre. Portanto, Pedro pensaria que Jesus esperava que ele perdoasse um irmão não-arrependido que nunca pediu por perdão, algo que não foi ilustrado na parábola de Jesus?Parece pouco provável, ainda mais quando Jesus tinha acabado de lhe dizer para tratar um irmão não-arrependido, depois de ser propriamente confrontado, como gentio e publicano.

Parece ainda mais improvável que Pedro pensasse que era esperado que perdoasse um irmão não-arrependido em vista do castigo que Jesus nos prometeu se não perdoarmos nossos irmãos de coração. Jesus prometeu restituir todos os nossos pecados previamente perdoados e nos entregar aos torturadores até que paguemos o que nunca poderemos pagar. Isto seria um castigo justo a um crente que não perdoa um irmão, um irmão a quem Deus também não perdoa?Se um irmão peca contra mim, ele peca contra Deus, e Deus não o perdoa a menos que se arrependa. Deus pode nos castigar justamente por não perdoar alguém a quem também não perdoa?

Uma Sinopse (A Synopsis)

As expectativas de Jesus de perdoarmos nossos companheiros cristãos estão sucintamente estabelecidas em Suas palavras registradas em Lucas 17:3-4:

Se o seu irmão pecar, repreenda-o e, se ele se arrepender, perdoe-lhe. Se pecar contra você sete vezes no dia, e sete vezes voltar a você e disser: “Estou arrependido”, perdoe-lhe (ênfase adicionada).

Dá para ficar mais claro?Jesus espera que perdoemos companheiros cristãos quando se arrependem. Quando oramos: “Perdoe nossas dívidas assim como perdoamos os nossos devedores”, estamos pedindo a Deus para fazer conosco o que fazemos aos outros. Não podemos esperar que Ele nos perdoe se não pedirmos. Então, por que pensaríamos que Ele espera que perdoemos os que não pedem?

Novamente, isso não nos dá o direito de nutrir ressentimentos contra um irmão ou irmã em Cristo que pecou contra nós. Devemos amar uns aos outros. É por isso que fomos mandados confrontar um companheiro cristão que peca contra nós, para que possa haver reconciliação com ele e que ele possa se reconciliar com Deus, contra quem também pecou. É isso que o amor faria. Mesmo assim, muitas vezes, cristãos dizem que perdoam um ofensor cristão, mas é só uma desculpa para evitar a confrontação. Na verdade, eles não perdoam e isso fica claro por suas ações. Evitam o ofensor a qualquer custo e falam de suas feridas. Não há reconciliação.

Quando pecamos, Deus nos confronta com Seu Espírito Santo em nós porque nos ama e quer nos perdoar. Devemos imitá-lo, confrontando com amor companheiros cristãos que pecam contra nós para que haja arrependimento, perdão e reconciliação.

Deus sempre esperou que Seu povo amasse um ao outro com amor genuíno, um amor que permite a repreensão, mas que não permite ressentimentos. Dentro da Lei de Moisés está o mandamento:

Não guardem ódio contra o seu irmão no coração; antes repreendam com franqueza o seu próximo para que, por causa dele, não sofram as conseqüências de um pecado. Não procurem vingança, nem guardem rancor contra alguém do seu povo, mas ame cada um o seu próximo como a si mesmo. Eu sou o Senhor (Lv. 19:17-18, ênfase adicionada).

Uma Objeção (An Objection)

Mas e as palavras de Jesus em Marcos 11:25-26?Elas não inidicam que devemos perdoar a todos por tudo sem levar em conta se pedem ou não perdão?

E quando estiverem orando, se tiverem alguma coisa contra alguém, perdoem-no, para que também o Pai celestial lhes perdoe os seu pecados. Mas se vocês não perdoarem, também o seu Pai que está nos céus não perdoará os seus pecados.

Esse versículo não invalida todos os versículos que já consideramos no assunto. Já sabemos que algo grave para Deus é nossa recusa em perdoar quando alguém nos pede perdão. Portanto, podemos interpretar esse versículo sob a luz desse fato bem estabelecido. Jesus só está enfatizando aqui que devemos perdoar se quisermos o perdão de Deus. Ele não está nos ditando detalhes específicos sobre o perdão e o que alguém deve fazer para recebê-lo de outrem.

Note que Jesus também não diz aqui que devemos pedir a Deus por perdão para recebê-lo. Devemos, então, ignorar tudo o que as Escrituras ensinam sobre o perdão de Deus ser baseado em pedirmos por ele (veja Mt. 6:12; 1 Jo. 1:9)? Devemos assumir que não precisamos pedir perdão a Deus quando pecamos porque Jesus não menciona isso logo acima? Isto não seria sábio considerando o que lemos nas Escrituras. É igualmente tolice ignorar tudo o que elas nos ensinam sobre o perdão ser liberado quando pedido.

Outra Objeção (Another Objection)

Jesus não orou pelos soldados que estavam dividindo Suas vestes: “Pai, perdoa-lhes, pois não sabem o que estão fazendo” (Lc. 23:34)? Isso não indica que Deus perdoa as pessoas mesmo sem que elas peçam?

Sim, mas só até certo ponto. Isso indica que Deus mostra misericórdia aos ignorantes, uma medida de perdão. Por Deus ser perfeitamente justo, Ele só culpa as pessoas quando elas sabem que estão pecando.

A oração de Jesus pelos soldados não lhes garantiu um lugar no céu — só assegurou que não seriam considerados responsáveis por dividir as vestes do Filho de Deus, e somente por causa de sua ignorância sobre quem Ele era. Eles o consideraram somente mais um criminoso a ser executado. Portanto, Deus estendeu Sua misericórdia a um ato que merecia julgamento, caso soubessem o que realmente estavam fazendo.

Mas Jesus orou para que Deus perdoasse a todos os que eram de alguma forma responsáveis por Seu sofrimento? Não, não orou. A respeito de Judas, por exemplo, Ele disse que seria melhor que ele nunca tivesse nascido (veja Mt. 26:24). Com certeza, Jesus não orou para que Seu Pai perdoasse Judas. Na verdade foi o oposto — se considerarmos Salmos 69 e 109 como orações proféticas de Jesus, como Pedro considerou (veja At. 1:15-20). Jesus orou para que o julgamento caísse sobre Judas, alguém que não era um transgressor ignorante.

Como pessoas que estão lutando para imitar a Cristo, devemos mostrar misericórdia àqueles que são ignorantes pelo que fazem a nós, como no caso de incrédulos (como os soldados ignorantes que dividiram as vestes de Jesus). Jesus espera que mostremos aos ímpios misericórdia extraordinária, amando nossos inimigos, fazendo o bem para aqueles que nos odeiam, abençoando os que nos amaldiçoam e orando pelos que nos tratam mal (veja Lc. 6:27-28). Devemos tentar derreter o ódio deles com nosso amor, pagando o mal com o bem. Esse preceito foi prescrito até mesmo debaixo da Lei Mosaica:

Se você encontrar perdido o boi ou o jumento que pertence ao seu inimigo, leve-o de volta a ele. Se você vir o jumento de alguém que o odeia caído sob o peso de sua carga, não o abandone, procure ajudá-lo (Ex. 23:4-5).

Se o seu inimigo tiver fome, dê-lhe de comer; se tiver sede, dê-lhe de beber. Fazendo isso, você amontoará brasas vivas sobre a cabeça dele, e o Senhor recompensará você (Pv. 25:21-22).

É interessante que mesmo que Jesus nos tenha mandado amar nossos inimigos, fazer o bem aos que nos odeiam, abençoar os que nos amaldiçoam e orar pelos que nos maltratam (veja Lc. 6:27-28), Ele nunca nos mandou perdoá-los. Podemos amar as pessoas sem perdoá-las — assim como Deus as ama sem perdoá-las. Não só podemos como devemos amá-las, já que fomos ordenados por Deus para assim fazê-lo. E nosso amor por elas deve ser manifestado através de nossas ações.

O fato de Jesus ter orado para que Seu Pai perdoasse os soldados que estavam dividindo Suas vestes não prova que Deus espera que ignoremos tudo o que estudamos sobre esse assunto nas Escrituras e perdoemos a todos os que pecam contra nós. Só nos ensina que devemos perdoar automaticamente aqueles que são ignorantes de seu pecado contra nós e mostrar misericórdia extraordinária aos incrédulos.

E José? (What About Joseph?)

José, que graciosamente perdoou seus irmãos que o venderam à escravidão, é às vezes usado como exemplo de como devemos perdoar a qualquer um que peque contra nós, sem importar se o perdão foi pedido ou não. Mas é isso que a história de José nos ensina?

Não, não é.

José pôs seus irmãos a prova por pelo menos um ano de sucessivas provas e testes para levá-los ao arrependimento. Ele até aprisionou um deles por vários meses no Egito (veja Gn. 42:24). Quando finalmente, todos os seus irmãos foram capazes de confessar sua culpa (veja Gn. 42:21; 44:16), e um deles se ofereceu como resgate pelo atual filho favorito de seu pai (veja G. 44:33), José soube que eles não eram mais os mesmos homens invejosos e egoístas que o haviam vendido à escravidão. Somente depois José revelou sua identidade e falou palavras graciosas aos que haviam pecado contra ele. Se José os tivesse “perdoado” imediatamente, eles nunca teriam se arrependido. E esse é um dos erros da mensagem de “perdão instantâneo a todos” que é ensinada hoje. Perdoar nossos irmãos que pecam contra nós sem confrontá-los resulta em duas coisas: (1) Um falso perdão que não traz reconciliação e (2) ofensores que não se arrependem e, portanto, não crescem espiritualmente.

A Prática de Mateus 18:15-17 (The Practice of Matthew 18:15-17)

Mesmo que os quatro passos de reconciliação listados por Jesus sejam bem simples de entender, eles podem se tornar complicados para se praticar. Quando Jesus listou os quatro passos, Ele o fez da perspectiva de quando o irmão A está convencido (e corretamente) de que o irmão B pecou contra ele. Contudo, o irmão A pode estar errado. Então, vamos imaginar uma situação em que todos os cenários possíveis sejam considerados.

Se o irmão A está convencido de que o irmão B pecou contra ele, o irmão A deve ter certeza de que não está sendo crítico demais, encontrando um cisco no olho do irmão B. Deveria se fazer vista grossa e estender misericórdia a muitas ofensas pequenas. (veja Mt. 7:3-5). Se, contudo, o irmão A se encontra com ressentimentos contra o irmão B por uma ofensa significante, ele deve confrontá-lo.

Ele deve fazê-lo em secreto, obedecendo ao mandamento de Jesus, mostrando seu amor para com o irmão B. Seu motivo deve ser o amor e seu objetivo, a reconciliação. Ele não deve contar a mais ninguém sobre a ofensa. “O amor perdoa muitíssimos pecados” (1 Pd. 4:8). Se amamos alguém, não exporemos seus pecados; iremos escondê-los.

Sua confrontação deve ser gentil, mostrando seu amor. Ele deve dizer algo como: “Irmão B, eu valorizo muito nossa amizade, mas algo aconteceu que criou um muro entre nós. Não quero que este muro continue; portanto, devo explicar-lhe a situação para que possamos nos reconciliar. E se eu tiver feito algo que contribuiu para esse problema, quero que me diga”. Então, ele deve dizer gentilmente ao irmão B qual foi a ofensa.

Na maioria dos casos, o irmão B não terá percebido que ofendeu o irmão A, e assim que souber pedirá perdão. Se isso acontecer, o irmão A deve perdoá-lo imediatamente. A reconciliação aconteceu.

Outro cenário possível é que o irmão B tentará justificar seu pecado contra o irmão A dizendo que estava somente reagindo a uma ofensa cometida pelo irmão A contra ele. Se esse for o caso, o irmão B deveria ter confrontado o irmão A. Mas agora, pelo menos há diálogo e esperança de reconciliação.

Em tal caso, as partes ofendidas devem discutir o que aconteceu, admitir sua culpa e oferecer e receber perdão. A reconciliação foi cumprida.

Um terceiro cenário é quando A e B não são capazes de se reconciliar. Portanto, precisam de ajuda e é hora de partirem para o segundo passo.

Segundo Passo (Step Two)

Seria melhor se os irmãos A e B concordassem sobre quem deve se juntar a eles para ajudar a chegarem à reconciliação. O ideal seria que os irmão C e D conhecessem e amassem ambos, A e B, para assegurar a imparcialidade. E somente os irmão C e D devem saber sobre o problema, por amor e respeito a A e B.

Se o irmão B não cooperar nesse ponto, o irmão A deve encontrar um ou dois outros que possam ajudar.

Se os irmãos C e D forem sábios, não darão seu pronunciamento até que tenham ouvido ambos os lados. Uma vez que C e D se pronunciarem, A e B devem se submeter à decisão deles, pedir perdão e fazer as reconciliações que forem recomendadas a um ou ambos.

Os irmãos C e D não devem forçar ser imparciais para correr menos riscos pessoais, recomendando que os irmãos A e B se arrependam quando, na verdade, somente um precisa. Eles devem ter em mente que se o irmão A ou B rejeitar seu julgamento, a situação será levada à igreja e seu julgamento covarde se tornará evidente a todos. Essa tentação que C e D têm de tentar manter a amizade com A e B comprometendo a verdade é uma boa razão do porquê dois juízes é melhore do que um, já que podem fortalecer a verdade. Além do mais, a decisão deles vai ter mais peso para A e B.

Terceiro Passo (Step Three)

Se A ou B recusar o julgamento de C e D, o problema deve ser levado a toda a igreja. Esse terceiro passo nunca é tomado em igrejas institucionais — e por um bom motivo — pois resultaria em divisões quando as pessoas escolhessem um dos lados. Jesus nunca quis que igrejas locais abarcassem mais pessoas do que poderiam caber em uma casa. É nessa família congregacional menor, onde todos conhecem e se importam com A e B, que está o ambiente bíblico para o terceiro passo. Em uma igreja institucional, o terceiro passo deve ser feito no contexto de um pequeno grupo que consiste de pessoas que conhecem e amam A e B. Se eles forem membros de corpos locais diferentes, vários dos melhores membros de ambos os corpos poderiam servir como corpo de decisão.

Uma vez que a igreja der sua decisão, os irmãos A e B devem se submeter a ela, conhecendo as consequências da desobediência. Pedidos de perdão devem ser feitos, o perdão entregue e a reconciliação deve ocorrer.

Se A ou B se recusar a pedir perdão, ele deve ser excluído da igreja e ninguém da igreja deve ter comunhão com ele. Na maioria das vezes, a pessoa não-arrependida já terá se retirado voluntariamente e provavelmente já teria feito isso muito antes se não obtivesse o que queria em algum dos passos do processo. Isso revela sua falta de compromisso genuíno de amar sua família espiritual.

Um Problema Comum (A Common Problem)

Em igrejas institucionais, as pessoas normalmente resolvem as disputas deixando uma igreja e indo para outra, onde os pastores, que querem construir seus reinos a qualquer custo e não se relacionam com outros pastores, recebem essas pessoas e ficam do seu lado quando lhes contam o seu lado. Esse padrão neutraliza o mandamento dos quatro passos de Cristo para a reconciliação. E normalmente, é uma questão de meses ou anos para que a pessoa ofendida, a quem o pastor recebeu na igreja, saia e procure outra igreja, por estar mais uma vez ofendida.

Jesus esperava que igrejas fossem pequenas o suficiente para caberem em casas e que pastores/presbíteros/bispos locais trabalhassem juntos em um só corpo. Portanto, a exclusão do membro de uma igreja seria uma exclusão de todas as igrejas. É da responsabilidade de cada pastor/presbítero/bispo perguntar aos cristãos que estão se aproximando, sobre sua antiga igreja e contatar a liderança dessa igreja para determinar se tais pessoas devem ser recebidas.

A Intenção de Deus Para uma Igreja Santa (God’s Intention for a Holy Church)

Outro problema comum em igrejas institucionais é que muitas vezes consistem de pessoas que comparecem simplesmente pelo show, que não dão conta de suas vidas a alguém porque seus relacionamentos são puramente sociais. Portanto, ninguém, especialmente os pastores, tem ideia de como estão suas vidas, e as pessoas não-santas continuam a manchar as igrejas às quais comparecem. Então, os de fora julgam as pessoas que se dizem cristãs como não sendo diferentes de não-crentes.

Isso por si só deve ser prova suficiente para qualquer um de que a estrutura de igrejas institucionais não era a intenção de Deus para Sua santa Igreja. Pessoas não-santas e hipócritas sempre se escondem em grandes igrejas institucionais, trazendo descrédito a Cristo. Como lemos em Mateus 18:15-17, Jesus deixou claro que queria que Sua Igreja fosse composta de pessoas santas que fossem membros comprometidos de um corpo que se mantém puro. O mundo olharia para a igreja e veria sua santa noiva. Contudo, hoje ele vê uma grande meretriz, alguém infiel ao seu Esposo.

Esse aspecto divinamente planejado da igreja se manter pura ficou evidente quando Paulo escreveu a respeito de uma situação crítica na igreja de Corinto. Um membro aceito do corpo estava mantendo uma relação adúltera com sua madrasta:

Por toda parte se ouve que há imoralidade entre vocês, imoralidade que não ocorre nem entre os pagãos, ao ponto de um de vocês possuir a mulher de seu pai. E vocês estão orgulhosos! Não deviam, porém, estar cheios de tristeza e expulsar da comunhão aquele que fez isso? Apesar de eu não estar presente fisicamente, estou com vocês em espírito. E já condenei aquele que fez isso, como se estivesse presente. Quando vocês estiverem reunidos em nome de nosso Senhor Jesus, estando eu com vocês em espírito, estando presente também o poder de nosso Senhor Jesus Cristo, entreguem esse homem a Satanás, para que o corpo seja destruído, e seu espírito seja salvo no dia do Senhor… Já lhes disse por carta que vocês não devem associar-se com pessoas imorais. Com isso não me refiro aos imorais deste mundo, nem aos avarentos, aos ladrões ou aos idólatras. Se assim fosse, vocês precisariam sair deste mundo. Mas agora estou lhes escrevendo que não devem associar-se com qualquer que, dizendo-se irmão, seja imoral, avarento, idólatra, caluniador, alcoólatra ou ladrão. Com tais pessoas vocês nem devem comer. Pois, como haveria eu de julgar os de fora da igreja? Não devem vocês julgar os que estão dentro? Deus julgará os de fora “Expulsem esse perverso do meio de vocês.” (1 Co. 5:1-5, 9-13).

Não havia necessidade de levar esse homem pelos passos de reconciliação porque era óbvio que ele não era um verdadeiro cristão. Paulo se referiu a ele como alguém que se diz irmão e o chamou de “perverso”. Além do mais, alguns versículos mais adiante, Paulo escreveu:

Vocês não sabem que os perversos não herdarão o Reino de Deus? Não se deixem enganar: nem imorais, nem idólatras, nem adúlteros, nem homossexuais passivos ou ativos, nem ladrões nem avarentos, nem alcoólatras, nem caluniadores, nem trapaceiros herdarão o Reino de Deus (1 Co. 6:9-10).

Está claro que Paulo acreditava, corretamente, que aqueles que são imorais, como o homem da igreja de Corinto, mostram a falsidade de sua fé. Alguém assim não deve ser tratado como irmão e levado pelos passos da reconciliação. Deve ser excluído, entregue a Satanás, para que a igreja não fortaleça seu próprio engano, e para que tenha esperança de ver que precisa de arrependimento para que “seja salvo no dia do Senhor” (1 Co. 5:5).

Em grandes igrejas ao redor do mundo hoje, há centenas de pessoas posando como cristãos, que, por padrão bíblico, são não-crentes e que devem ser excluídos. As Escrituras deixam claro que a igreja tem a responsabilidade de afastar os que não se arrependerem e que forem fornicadores, adúlteros, homossexuais, alcoólatras e assim por diante. Mesmo assim, tais pessoas, debaixo da desculpa da “graça” estão, hoje, muitas vezes em grupos de autoajuda da igreja, onde podem ser encorajadas por outros “crentes” com problemas parecidos. Isso é uma afronta ao poder de transformar vidas do evangelho de Jesus Cristo.

Líderes Caídos (Fallen Leaders)

Um líder arrependido deve ser imediatamente restaurado a sua posição se tiver caído em um sério pecado (como o adultério)?Mesmo que o Senhor perdoe o líder arrependido imediatamente (assim como a igreja deve), o líder caído terá perdido a confiança daqueles a quem ministra. A confiança é algo que deve ser merecida. Portanto, líderes caídos devem se retirar voluntariamente de suas posições de liderança e se submeter à vigilância espiritual até que possam provar sua fidelidade. Eles devem começar do início. Os que não estiverem dispostos a servir humildemente de maneiras menores para reconquistar confiança, não devem ser tratados como líderes pelas pessoas do corpo.

Resumindo (In Summary)

Como ministros discipuladores que são chamados para repreender, corrigir e exortar com toda a paciência e doutrina (veja 2 Tm. 4:2), não nos escondamos de nosso chamado. Ensinemos nossos discípulos a amar realmente uns aos outros por meio de tolerância misericordiosa sempre, confrontação gentil (quando necessário), mais confrontação com a ajuda de outros (quando preciso) e perdão (quando pedido). Isso é muito melhor que o falso perdão que não trás cura verdadeira a relações desfeitas. Vamos lutar para obedecer ao Senhor em todos os aspectos para mantermos Sua igreja pura e santa, um louvor ao Seu nome!

Para maiores estudos a respeito de confrontação e disciplina da igreja, veja Romanos 16:17-18; 2 Coríntios 13:1-3; Gálatas 2:11-14; 2 Tessalonissenses 3:6, 14-15; 1 Timóteo 1:19-20, 5:19-20; Tito 3:10-11; Tiago 5:19-20; 2 João 10-11.

[1] Parece lógico que se o excluído se arrependesse mais tarde, Jesus esperaria que o perdão fosse dado a ele.

[2] Se um cônjuge adúltero é cristão, devemos passar pelos três passos que Jesus listou para a reconciliação antes de continuar com o divórcio. Se o cônjuge adúltero se arrepende, é esperado que perdoemos de acordo com o mandamento de Jesus.

Igihe twiga ku nsiguro ya Yesu yo ku musozi nk’uko twabibonye, twize ingene bikenewe cane guharira abaducumuyeko. Twanse kubaharira, Yesu yatuyekw’Imana idashobora kuduharira natwe (raba Mat. 6:14-15).

Guharira umuntu bisigura iki? Reka turabe ic’ivyanditswe vyigisha.

Yesu yagereranije guharira no guhebera umuntu umwenda (raba Mat. 18:23-35). Iyumvire umuntu agufitiye amahera ugace wanka kw’akuriha. Ugaca utabiura ico mwanditsikw’idene agufitiye. Tuba uciteze kurihwa ukundi, kandi nta shavu agifitiye wa muntu yar’agafitiye ideni. Umubonye umubona nk’umuntu atigeze agira ideni ryawe.

Turashobora kandi gutahura insobanuro yo guharira igihe turavye ingene Imana iduharira. Igihe ihariye icaha, ntiduharura nk’abantu bayicumuyeko. Ntiba ikidushavurira ukundi. Ntishobora no kuduhanira ico caha twakoze. Kuko tuba twiyujuje na yo.

Nk’uko nyene, igihe mpariye umuntu, ndamurekurira mu mutima, nka nesha agatima kwo kwihora nkerekana imbabazi. Sinshobora gushavurira wa muntu yancumurako.Tuba tumaze kwiyuzuza. Igihe nidoga canke nkagirira umuntu inzigo, nta mbabazi no ba namuhaye.

Abakristo barakunda kuhendera ngaho. Bavugako bamaze guharira umuntu, kuko bazikw’ata kundi bategerezwa kugira, ariko bakaguma bidoga canke bakagirira inzigo umuntu bavugako bahariye. Bagatinye gusubira kubonana n’uwabacumuyeko ngw’agashavu kovaha kavyuka. Ndazi ivyo ndiko ndavuga, nkuko bimaze kunshikira. Ntitukibeshe. Ibukako Yesu adashaka ko dushavurira bene Data (raba Mat. 5:22).

Reka mbaze ikibazo: twahorira uwudusavye imbabazi cank’uwutadusavye imbabazi kandi yaducumuyeko? Birumvikanako vyoroshe guharira umuntu yemera ikosha ryiwe no kurisabakw’imbabazi. Kanatsinda, biroroshe cane guharira uwusavye imbabazi kuruta uwutazisavye kandi yagucumuyeko. Guharira umuntu atasavye imbabazi biragoye.

Reka turabe urundi ruhande. Namba kudaharira uwugusavye imbabazi no kudaharira uwutagusavye imbabazi kandi yagucumuyeko ari bibi vyompi, icaha kiruta ikindi ni ikihe? Kuko twemerakw’ari bibi bisa, kudaharira uwusavye imbabazi n’ikibi kibishe.

Igitangaza Dusanga mu Vyanditswe (A Surprise from Scripture)

Ibi vyose binjana ku kindi kibazo: mbeg’Imana igombako duharira abaducumuyeko bose, na bamwe batemera guca bugufi, bature, canke badusabe imbabazi?

Igihe twiga neza ivyanditswe, dusanga inyishu ari “Oya.” Bitegerezwa gutangaza abakristo benshi, ivyanditswe bivuga neza yuko, n’aho dutegekwa gukunda umuntu wese, n’abansi bacu barimwo, ntidutegekwa guharira umuntu wese.

Akarorero, mbega Yesu yitezeko duharira uwizera wese aducumuyeko? Oya, ntiyari kurinda kutubwira intambuko zine zo kwiyuzuza dusanga muri Matayo 18:15-17, intambuko zirangizwa no kwirukana canke guca uwacumuye igihe yanse kwihana:

Mugenzawe ni yakugirira nabi, ugende umuhishuke mwiherereye; ni yakwumvira, uzoba wigaruriye mugenzawe. Ariko n’atakwumvira, ujane umwe canke babiri, kugira ngw’ijambo ryose rize riringanizwe, bivuye mu kanwa k’ivyabona bibiri canke bitatu. N’atabumvira ubwire ishengero; ni yanka kwumvira ishengero na ryo, kuri wewe azoba nk’umunyamahanga n’umutozakori.

Biragaragara, intambuko ya nyuma yanse ( aca yirukanwa), nta mbabazi aba agihabwa ukundi, guharira no kwirukana ni ibikorwa bibiri bitandukanye. Vyotangaza cane kwumva umuntu avuga, “ Twaramuhariye duca turamwirukana,”kukw’imbabazi zizana kwiyuzuza, s’igihano. (Ubona gute Imana ivuga, “ngo Ndaguhariye ariko turavavanuye?”) Yesu yatubwiye gufata wa muntu yirukanywe “nk’umunyamahanga n’umutoza kori,” ubwo ni ubwoko bubiri bw’abantu abayuda baharira ivomo.

Mu ntambuko zine Yesu yavuze, nta mbabazi zitangwa ku ntambuko ya mbere, canke ya kabiri, canke ya gatatu kiretse umuntu yihanye. Iyo atihanye inyuma kur’izo ntambuko zose, hakurikizwa iya nyuma, kumufata nk’uwudakijijwe. Arikw’igihe “akwumviye”(bisigura kwihana), bivugwako “wigaruriye mugenzawe”(bisigurako mwiyujuje).

Intumbero yo kwihererana ni guha ikibanza imbabazi. Guharira kuvana n’ukwihana k’umuntu yacumuye. Rero (1) twihererana twizigira k’uwacumuye (2) yihana bigatuma (3) tumuharira.

Ko bimeze gurtyo, Imana ntidutegeka guharira umuntu yanse kwihana kandi twarihereranye tumuhanura guhinduka akanka. Arikw’ibi ntibituma tugirira urwanko abaducumuyeko bakanka kwihana. Ahubwo, bituma twihererana na we kuko tumukunda kandi twifuza kumuharira maze twiyuzuze.

Arikw’igihe turondera kwiyuzuza tugaca kur’izo ntambuko zose zitatu Yesu yatweretse, intumbuko ya kane ishira iherezo ku migenderanire yacu nkuko Kristo abivuga.

[1]

Kuko tutemerewe kunywana n’abiyita abakristo arikw’arabasambanyi, imborerwa, n’ibindi (raba 1 Kor. 5:11), ntidushobora kugira imigenderanire n’abo biyita abakristo ariko badashaka kwihana no kwumvira ishengero. Abo bantu baba berekanyekw’atar’abigishwa ba Kristo na gato, kandi ni bo batukisha ishengero.

Akarorero k’Imana (God’s Example)

Igihe dusuzuma igikorwa cacu co guharira abandi, dutegerezwa kwibaza icotuma Imana idutegeka gukora ivya n’ay’ubwayo idashobora gukora. Vy’ukuri Imana irakunda abanyavyaha kand’ibaramvurira ibiganza vyayo vy’imbabazi ibaha ikigongwe cayo. Itevya uburake bwayo ngo baronk’akaryo ko kwihana. Arik’uguharirwa kwabo kuva k’ugusaba kwabo imbabazi. Imana ntishobora guharira abanyavyaha batihanye. Ni kuki twokwiyumvirakw’idusaba ibirenze ivy’ikora?

Ko bimeze gurtyo rero, mbeg’icaha c’ukudaharira abadusavye imbabazi ntikibabaza Imana? Biratangaje kubonakw’igihe Yesu yar’ahejeje kwigisha izo ntambuko zine ishengero ritegerezwa kwisunga imbere yo guhana umuntu, Petero yaciye abaza, atiHim,

“Munshingantahe, incuto yanje ni yangirira nabi, nzomuharira ngeze kangahe? Ngeze indwi?” Yesu aramubwira, “ati Jeho sinkubwira yuk’ugeza indwi, arik’ugeze indwi-indwi gushitsa ibihetangabo mirongwirindwi” (Mat. 18:21-22).

Mbega Petero yiyumviriyeko Yesu abategetse guharira umuntu ibihetangabo ijana igihe akoze ivyaha ijana akanka kwihana mu gihe Yesu we yarikw’avugako bamwitegereza nk’umunyamahanga cank’umutoza kori kubera icaha kimwe gusa yanse kwihana? Ivyo si vyo. Ndabisubiyemwo, ntushobora kugirira inzigo umuntu umaze guharira.

Ikindi kibazo kidutera amatsiko ni: namba Yesu ashaka ko duharira umuntu igihe cose aducumuyeko kand’adashaka kwihana, ngo tugume mu migenderanire myiza, ni kuki none atubwirako dushobora kwahukana igihe dukorewe icaha kimwe gusa, icaha c’ubusambanyi, uwomwubakanye yanse kwihana (raba Mat. 5:32)?

[2]

Ivyo ntibishobora kwumvikana.

Gusobanura (An Elaboration)

Yesu amaze kubwira Petero gutanga imbabazi ibihetangabo amajana ane n’icenda, yaciye aca umugani ufasha Petero gutahura:

Ni co gituma ubwami bwo mw’ijuru busa n’umwami yagomvye gusuzuma ivyo yabikije abantu biwe. Atanguye guharura, bamuzanira uwamuririye umwenda w’italanto ibihumbi cumi [bingana n’umushahara umukozi wo mu gihe ca Yesu yokorera imyaka 5.000.] Ariko kukw’atar’afise ico yishura, shebuja agera ko bamugura, n’umugore, n’abana, n’ivy’afise vyose, ng’umwenda wishurwe. Wa muntu yikubita hasi, amwitembagaza imbere, ati “ Mwami, nyihanganira, nzokwishura vyose.” Shebuja w’uyo muntu amugirira akagongwe, aramurekura, amuhebera wa mwenda umufitiye. Uno muntu asohotse, abona mugenzi we yamuririye umwenda w’idenariyo ijana [bingana n’imishahara y’imyaka ijana]; aramufata, amugwa mu gahogo, ati “Nyishura ivyo umperaniye.” Uyo mugenzi we yikubita hasi, aramutakambira, ati “Nyihanganira, nzokwishura vyose.” Wa wundi aranka, aragenda, amushirisha mw’ibohero, gushitsa ah’azomwishurira ivy’amufitiye. Bagenzi biwe babonye ibibaye, barababara cane, bagenda babwira shebuja ibibaye vyose. Buno shebuja aramuhamagaza, aramubwira, ati” Wa muntu mubi we, nagubeye wa mwenda wose aho wantakambira: none na we ntiwar’ukwiye kugirira imbabazi mugenzawe, nk’uko nanje nazikugiriye?” shebuja araraka, amuhereza abasoda, gushik’ah’azokwishurira ivy’amufitiye vyose. na Data wo mw’ijuru nikw’azobagirira, ni mutaharirana, umuntu wese ngw’aharire mugenzi we bivuye mu mutima (Mat. 18:23-35).

Menyak’umushumba wa mbere yahariwe kuko yabisavye shebuja. Menya kandi k’umushumba wa kabiri yatakamvye asaba imbabazi umushumba wa mbere. Umushumba wa mbere yanka guharira uyo wa kabiri, bishavuza shebuja. Ko bimeze gurtyo, n’iki catumwe Petero yiyumvirako Yesu abategetse guharira mwene Data yanse kwihana, kand’ata kintu nk’ico Yesu yigize avuga? Ntivyumvikana, ikirengeye vyose Yesu yavuzek’uwo muntu aharurwa nk’umunyamahanga, igihe amaze guhanurwa yanka.

Ntidushobora kuvugako Petero yabitumwe n’igihano yumvise duhabwa igihe twanse guharira bene Data biva ku mutima igihe badusavye imbabazi. Yesu yavuzekw’ivyaha vyacu bimaze guharirwa bizosubira kuduharurwako tugahabwa abasoda gushika aho turiha vyose. Mbega umukristo yanse guharira mwene Se akwiriye guhabwa ico gihano, kandi n’Imana idashobora kumuharira ubwayo? Igihe mwene Data ancumuyeko, aba acumuye ku Mana, n’Imana ntishobora kumuharira atihanye. Mbeg’Imana ishobora gute kumpana kuko ntahariye umuntu na yo nyene udashobora guharira?

Uko Bigenda (A Synopsis)

Ivyo Yesu avuga bijanye n’ingene twoharira bene bikoraniye mu majambo yiwe dusanga muri Luka 17:3-4:

Mwirinde; mugenzawe ni yakora icaha, umuhanure; ni yihana, umuharire. Kandi ni yakugirira nabi indwi ku musi umwe, agahindukira ibiherangabo ndwi, akubwira, ati Ndihanye; uz’ubimuharire (dushimikiye ku nsobanuro).

Wumva bishobora gusobanurwa kuruta ngaha? Yesu adutegeka guharira bene Data igihe bihanye. Igihe dusaba, “ng’uduharire imyenda yacu nk’uko natwe duhebera abaduheraniye,” dusaba Imana kutugirira nk’uko twagiriye abandi. Ntishobora kuduharira tutabisavye. N’iki cotuma idutegeka guharira abatabidusavye?

Ubugira kandi, menyakw’ibi vyose bitaduha uburenganzira bwo kugirira inzigo canke kuzinukwa bene Data baducumuyeko. Dutegekwa gukunda bagenzi bacu. Ni co gituma dutegekwa kwihereranya umugenzi yaducumuyeko, kugira ngo twiyuzuze, bituma yiyuzuza n’Imana kukw’aba yayicumuyeko na yo. Urwo ni rwo rukundo. Ariko kenshi, abakristo bivugishako bamaze guharira umuntu, ariko ubisuzumye cane usanga batinya kubihereranya. Vy’ukuri ntibaba batanze imbabazi, ivyo bakora ni vyo bivyerekana. Birinda gusubira guhura n’uwabacumuyeko ntibareke kumwidogera. Ntibiyujuje na gato.

Igihe ducumuye, Imana itwihereranya icishirije kuri Mpwemu Yera aba muri twebwe kukw’idukunda kand’igomba kuduharira. Dutegerezwa kuyigana, tumenyere kwihereranya abaducumuyeko kugira ngo habe ukwihana, imbabazi n’ukwiyuzuza.

Imana yama yifuzakw’abana bayo bakundana urukundo nya kuri, urukundo rwemera guhanurwa, ariko rutemera kwidodomberana. Har’ica gezwe dusanga mu mategeko ya Mose kivuga ngo:

Ntihaze hagire uwamanira akazika uw’i wabo mu mutima; ariko ntaz’abure kumuhanura, kugira ngo ntibimukwegere icaha kubw’uwo. Ntihaze hagire uwihora, cank’uwubikira inzigo abo mu bwoko bwabo; ariko mukunde bagenzi banyu nk’uko mwikunda: ni jewe Uhoraho (Lew. 19:17-18, dushimikiye ku nsobanuro).

Impari (An Objection)

Har’ic’amajambo ya Yesu atubwira muri Mariko 11:25-26? Ntatwerekako dutegerezwa gutanga imbabazi igihe bazidusavye canke batazidusavye?

Kandi ni mwahagarara musenga, ni haba har’ico mupfa n’uwundi, mukimuharire, ngo So wo mw’ijuru na we abaharire ivyaha vyanyu: [ariko ni mutaharira abandi, na So wo mw’ijuru ntazobaharira ivyaha vyanyu.]

Uyu murong’umwe ntiwoza urwanya iyi mirongo yose tumaze kubona kur’iyi nyigisho. Tumaze kumenyakw’ikibabaza Imana ar’ukwanka guharira umuntu adusavye imbabazi. Ni co gituma dutegerezwa gusobanura uyu murongo twisunze iyi. Yesu yashimikira kuvugako dutegerezwa guharira abandi namba dukeneye imbabazi z’Imana. Ntarikw’atubwira ubundi buhinga bwo guharira igihe natwe dukeneye guharirwa.

Menya kandi yuko Yesu atavuzeko dutegerezwa gusaba Imana imbabazi igihe tuzikeneye. Mbega ntiyavuzekw’imbabazi z’Imana tuzironka kuko twazisavye (raba Mat. 6:12; 1 Yohana 1:9)? Mbega twokwanka gusaba Imana imbabazi igihe ducumuye twitwazakw’atavyo Yesu yavuze ngaha? Kwob’ar’ukubura ubwenge kukw’ivyanditswe bifise ico bitubwira kur’ivo. Bingana no kwiyibagizakw’ivyanditswe bitubwira guharira abadusavye imbabazi.

Iyindi Mpari (Another Objection)

Ko Yesu yasengeye abasoda bagabanganye impuzu yiwe, ati” Data, baharire; kuko batazi ivyo bakora” (Luka 23:34)? Mbega ntibisigurakw’Imana iharira n’abatayisavye?

Ego, ariko ku rwego runaka. Bisigurakw’Imana igirira ubuntu abatungu, igice kimwe c’imbabazi. Kukw’Imana igororoka, iharura icaha ku muntu azikw’akoze icaha.

Isengesho rya Yesu ntiryahaye abo basoda kuja mw’ijuru—ntibaharuwekw’icaha co kugabangana impuzu y’Umwana w’Imana, kuko batari bazi uw’ari we. Bamuharura nk’umunyakibi aciriwekw’iteka. Imana yatanze ubwo buntu ntibaharurwe ico caha n’aho cari kubarimbura iyo bagikora bakizi neza.

Mbega bisigurako Yesu yasavye Imana guharira umuntu wese yari mu bamubabaje? Oya, si vyo. Nka Yuda, tumufatiyekw’akarorero, Yesu yavuzeko vyari kuba vyiza kuri we ntavuke (raba Mat. 26:24). Yesu ntiyasavye Imana guharira Yuda. Ni igihushane—tubonako Zaburi 69 na 109 ihishura amasengesho ya Yesu, nk’uko Petero nawe yabivuze (raba Ivyak. 1:15-20). Yesu yasavyeko Yuda acirwakw’iteka, kuko yakoze ivy’azi neza.

Nk’abihatira kwigana Kristo, dutegerezwa kugirira imbabazi abaducumuyeko mu kutamenya, nka ba basoda bagabangana impuzi ya Yesu mu kutamenya. Yesu adutegeka kugirira ubuntu budasanzwe abadakijijwe, dukunda abansi bacu, tugirira neza abatugiriye nabi, duhezagira abatuvuma no gusengera abatugirira nabi (raba Luka 6:27-28). Dutegerezwa kunesha urwanko rwabo n’urukundo tubakunda, dutsinda ikibi n’iciza. Iyi nyigisho yatanzwe no mu vyagezwe vya Mose:

Ni hagira uwuhura n’inka y’umwansi wiwe yazimiye, cank’indogoba yiwe, ntazabure kuyimugarurira. Kandi hagize uwubona indogoba y’uwumwanka ifyaritswe n’umutwaro, ntapfe kumurengana, akwiye kumufasha kuyiremurura (Kuv. 23:4-5)

Umwansi wawe ni yasonza umugaburire, ni yagira inyota umuhe amazi yo kunywa: kuk’uzoba umurunzekw’amakara yaka ku mutwe, kand’Uhoraho azoguhera (Imig. 25:21-22).

Biratangaje kubonako n’aho Yesu yadutegetse gukunda abansi bacu, kugirira neza abatugirira nabi, guhezagira abatuvuma, no gusengera abaduhama (raba Luka 6:27-28), ntiyatubwiye kugira uwo duharira muri bo—Kukw’Imana ikunda n’abo itaraharira. Ntidushobora kubakunda gusa, ariko dutegerezwa kubakunda, nk’ukw’Imana ibidutegeka. Kand’urukundo tubakunda rutegerezwa guserukira mu vyo dukora.

Kubona Yesu asaba Se guharira abasoda bagabanganye impuzu ziwe ntibisigurako duca twibagira ivyo tumaze kwiga bijanye no kubabarira abaducumuyeko bose. Bitwigisha gusa ko dutegerezwa guharira abaducumurako batabizi no kwereka abadakijijwe ubuntu budasanzwe.

Yosefu Nawe? (What About Joseph?)

Yosefu, yarahariye bene se bamugurishije, ni we akunda gukoreshwa mu gutanga akarorero ko guharira umuntu wese yaducumuyeko, tutarinze kurabako badusavye imbabazi. Mbega ico nico inkuru ya Yosefu itwigisha?

Oya, si ko bimeze.

Yosefu yaragerageje bene se mu buryo butandukanye bituma bihana. Mbere yarashize umwe muri bene se mw’ibohero amezi Atari make (raba Ita. 42:24). Igihe bene se bose batahura icaha cabo (raba Ita. 42:21; 44:16), umwe muri bo amaze kwitanga nk’incungu ya mwene wabo yakundwa na se cane (raba Ita. 44:33), Yosefu yaratahuye ko batacikunda kandi batiganzwa n’ishari nk’igihe bamugurisha. Aca arabibwira no aberaka kw’amace kubaharira. Iyo Yosefu “abaharira” buno nyene, ntibari kwihana. Iryo ni ryo kosha rikorwa kenshi n’abigishako “dutegerezwa guharira abantu bose” nk’uko tuvyumva mur’iyi misi. Guharira bene Data baducumuyeko tutabanje kubihereranya bituma haba ibintu bibiri: (1) Uguharira kutazana ukwiyuzuza, hamwe (2) n’abanyavyaha batihana bigatuma bakura mu mpwemu y’ingare.

Ivyo Dusanga muri Matayo 18:15-17 (The Practice of Matthew 18:15-17)

N’aho ingingo zine zo kwiyuzuza zashinzwe na Yesu zitahurika neza, ntizoroshe gushira mu ngiro. Igihe Yesu yatanga inzo ntambuko zine, yazitanze mu ciyumviro c’uko mwene Data A yumvako mwene Data B yamucumuyeko, atar’ivy’imbeshere. Mu bisanzwe, n’aho bimeze gurtyo, mwene Data A arashobora kwihenda. Reka turabe ingene bigenda.

Igihe mwene Data A amenyeko mwene Data B yamucumuyeko, ategerezwa gusuzuma yukw’atarikw’anegura uwundi, ashaka gutosora akabango mu jisho rya mwene Data B. har’ivyaha bitobito vyinshi dutegerezwa kwirengagiza no guharira buno nyene (raba Mat. 7:3-5). Igihe mwene Data afitiye urwanko mwene Data B kubw’icaha kigaragara, ategerezwa kumurondera bakabitunganya.

Bategerezwa kwiherera, bumvira itegeko rya Yesu, akereka urukundo afitiye mwene Data B. Ategerezwa gusunikwa n’urukundo rutumbereye kwiyuzuza. Nta muntu n’umwe ategerezwa kubwira iv’arimwo. “Urukundo rupfuka ivyaha vyinshi” (1 Pet. 4:8). Dukunda umuntu kanaka, ntidushobora kumwandagaza; ahubwo turamukingira..

Ukwo kuvugana kugirwe mu kwiyorosha, guserure urukundo. Ashobora kuvuga, ngo “Mwene Data B, ndubaha cane imigenderanire yacu. Ariko har’ikintu cabaye gikwegera umutima wanje kure yawe. Sinshaka kw’ico gisika kigumaho, ni co gituma numva nokubwira ico wancumuyeko kugira ngo twiyuzuze. Kandi har’ico nakoze nanje gisongera isibe, ntubure ku kimbwira.” Ugaca utangura kumubwira ico caha yagukoreye.

Incuro nyinshi, mwene Data B usanga atar’azi n’uko yatsitaye kuri mwene Data A, kand’amenyeko afise icaha, aca asaba ikigongwe. Bigenze uko, mwene Data A atagerezwa guca aharira mwene Data B. Niho baba biyujuje.

Birashobora gushika aho mwene Data A ashaka kwerekanako yabikoze kuko mwene Data A ari we yatanguye kumutsitaza. Bimeze gurtyo rero, mwene Data B yategerezwa kuba yarihereranye mwene Data A ngo bitunganye. Ariko ntibirengerana ko bubahutse kuvugana har’icizere co kwiyuzuza.

Mur’ico gihe, umwe wese arashobora kuvuga ivyamushikiye, akemera icaha ciwe, bagaharirana. Ukwiyuzuza kuba gukoretse.

Ica gatatu gishoboka ni igihe A na B badashoboye kwuyuzuza. Ni ho imfashanyo iba ikenewe, bigaca biturungika ku ntambuko ya kabiri.

Intambuko ya Kabiri (Step Two)

Vyoba vyiza ko mwene Data A na mwene Data B bihitiramwo umuhuza yobafasha mur’izo ngorane zabo. Abo bene Data C na D bategerezwa kuba basanzwe bazi neza mwene Data A na B, kandi umwe wese muri bo abe avyiyumvamwo. Ni ho bene Data C na D batangura kuvuga mu rukundo bubaha A na B.

Mwene Data B atanyuzwe, mwene Data A aca arondera bandi babiri canke batatu bashobore kubuzuriza.

Bene Data C na D babaye abanyabwenge, nta rubanza baca batarumviriza ibivugwa na A na B. C na D bamaze guca urubanza, A na B bategerezwa kwemera iyo ngingo no gusaba imbabazi no gutunganya nk’uko umwe wese ategetswe kubikora.

Bene Data C na D ntibakeneye kugira aho bahengamira bitume bategeka bose kwihana kand’ar’umuntu umwe gusa yategerezwa kwihana. Kandi mu bisanzwe usanga ar’umwe afise amakosha. Bategerezwa kumenya yukw’igihe A na B banse urubanza baciye, bitegerezwa guca bijanwa mw’ishengero kand’ingingo izofatwa n’ishengero ryose izotahurika cane k’uwuzoyumva wese. C canke D arashobora guhisha ukuri ngw’azigame ubucuti afitaniye n’umwe muri bo tubonakw’abacamanza babiri baruta umwe, kuko bashobora gushigikirana mu kuri. Vyongeye, ingingo yabo irashobora gushimisha A na B.

Intambuko ya Gatatu (Step Three)

A canke B ahakanye ivyashikirijwe na C na D, ico kibazo gitegerezwa guca gishikirizwa ishengero—kandi kubw’imvo nziza—ishengero rirashobora kwicamw’imice igihe umuntu wese agizea aho ahengamira. Ni co gituma Yesu yateguyekw’ishengero ritarenza igitigiri c’abantu batarenga abokwirwa mu nzu. Mur’iri shengero ringana n’abo mu muryango usanga umuntu wese azi kand’akunda A na B ni ryo risigurwa n’igitiri ca batatu Yesu yavuze. Mw’ishengero ry’abantu benshi, intambuko ya gatatu itegerezwa kugirwa mu murwi mutoya w’abantu bazi neza kandi bakunda A na B. iyo A na B bava mu rindi koraniro, abantu batandukanye bava mw’ikoraniro bavamwo ni bo bategerezwa guhuza abo bantu.

Igihe ishengero riciye urubanza, bene Data A na B bategerezwa kwemera ibishikirijwe, kuko bazi inkurikizi yo kutubaha. Imbabazi zitegerezwa gusabwa, ikigongwe kigatangwa maz’abantu bagasubira kunywana.

Igihe umwe hagati ya A na B yanse gusaba imbabazi canke kuzitanga, ategerezwa gushirwa hanze y’ishengero kandi ntihagire uwusubira kunywana nawe. Kenshi, mur’ico gihe, usanga uyo yanse gusaba ikigongwe aba amaze gufata ingingo yo kutifatanya n’iryo shengero, kand’ategerezwa kuba yarabigabiye kuva kera igihe yanse izo ntambuko zose. Vyerekanako ata rukundo yar’afitiye umuryango wiwe mu mpwemu.

Ingorane Tumenyereye Kubona (A Common Problem)

Mu mashengero manini-manini, usanga abantu bironderera umuti w’ingorane zabo mu kuva mw’ishengero rimwe baja mu rindi, aho abungere biyubakira ubwami bwabo, badafitaniye imigenderanire n’abandi, bakirana igishika abo bantu kukw’ivyiyumviro vyabo bimaze kwononekara. Iki ni co gituma intambuko zo kwiyuzuza Yesu yatanze zitagira inkomezi. Kandi mu bisanzwe, uyo muntu abo bungere bakiriye ntashobora kumara n’umwaka mur’iryo shengero atar’aja mu rindi, yitwazako bamutsitaje ukundi.

Yesu ashakakw’amashengero aba matato ngw’akwirwe mu miryango, nih’abo bungere/bakuru b’ishengero/bazezwashengero bashobora gukorana mu bumwe bakorera umubiri umwe. Nih’umunyashengero aciwe mw’ishengero kanaka azoba aciwe mu yandi mashengero yose. Ni igikorwa c’umwungere/umukuru w’ishengero/umuzezwashengero wese kubaza abakristo bashasha kw’ishengero baje bavamwo no kurondera akanya ko kuvugana n’abahoze barongora uwo mukristo mushasha kw’ashobora kwakirwa cank’oya.

Imana Ishaka Ishengero Ryera (God’s Intention for a Holy Church)

Ingorane dusanga mu mashengero manini-manini n’ukw’abantu benshi bazanwa n’ukurorera, ata n’umwe afise ico ajejwe mw’ishengero canke agire igikorwa Atari ukwicara gusa kuko baditaniye imigenderanire ishemeye n’abo mw’ishengero barimwo. Niho usanga ata muntu n’umwe, na mwungere arimwo, azi ingene ingeso zabo zimeze, kand’abo bantu bagendera mu vyaha bibandanya gutukisha ishengero. Abo hanze bagatangura gucira imanza abantu bazwi yukw’ar’abakristo bakabahwanya n’abadakijijwe.

Bigaragarira umuntu wese kw’imitegekere y’amashengero manini manini atariy’Imana yifuza mw’ishengero ryayo ryera. Abanduye n’indyarya zizi kwinyegeza mu mashengero bene n’ayo, ntibasiba gutukisha izina rya Kristo. Ariko dufatiye kuvyotwasomye muri Matayo 18:15-17, Yesu yifuzakw’ishengero ryiwe rigirwa n’abantu bejejwe bamaramaje kuba mu mubiri wiyeza ubwawo. Nih’isi izoraba ishengero ikaribonamw’ubwiza bw’umugeni atunganye. Ariko mur’iyi misi, baribona nka maraya, atagira ubwizigirwa. Uru rutonde rw’ishengero ryejejwe ni rwo Paulo yarafise mu ciyumviro igihe yandikira ishengero ry’i Korinto. Umuntu azwi nk’urugingo rw’ishengero yasambana na muka se:

Inkuru yamamaye hose yuko muri mwebwe harih’ubusambanyi: kand’ubwo busambanyi butoba no mu banyamahanga, umuntu gucikiza muka se ngw’amwabire. Namwe mukikakisha, ntimubabare, nk’uko mwari mukwiye, kugira ng’uwak/ze ico caha akurwe muri mwebwe. Kubwanje naho ntariho ku mubiri, ariko ndiho mu mpwemu, nahejeje gutsindisha uwakoze birtyo nk’aho ndiho, mw’izina ry’Umwami Yesu mwebwe n’impwemu yanje dukoranye dufise ubushobozi bw’Umwami wacu Yesu, guha Satani uwumeze artyo, kugira ng’umubiri wiwe uranduke, ubugingo bwiwe buze burokoke ku musi w’Umwami wacu….nabandikiye muri ca cete ko mutivanga n’abasambanyi, ariko si navuga abasambanyi bo muvy’isi, cank’abifuza, cank’abanyazi, cank’abasenga ibigirwamana, cank’uwutukana, cank’uwuborerwa, cank’umunyazi: uwumeze artyo no gusangira ntimugasangire na we. Mpuriye hehe no gucira urubanza abo hanze? Mbega si mwebwe mucira urubanza abo muri mwebwe? Arikw’abo hanze Imana ni yo izobacira urubanza. Ni mukure umunyakibi muri mwebwe (1 Kor. 5:1-5, 9-13).

Ntivyari bikenewe ko uyu mugabo acishwa muri za ntambuko zo kwiyuzuza kuko bigaragarakw’atizera na gato. Paulo yamwise “uwiyita mwene Data” n’”umunyakibi.” Vyongeye, Paulo yarasubiye kwandika, ati,

Ntimuzi yukw’abagabitanya batazoragwa ubwami bw’Imana? Ntimuzimire: abashakanyi, cank’abasenga ibigirwamana, cank’abasambanyi, cank’abagabo bendwa, cank’abagabo bendana, cank’ibisuma, cank’abifuza, cank’imborerwa, cank’abatukana, cank’abanyazi ntibazoragwa ubwami bw’Imana. (1 Kor. 6:9-10).

Vy’ukuri Paulo yizeyekw’abahumanye, nk’uyo mugabo yari mw’ishengero i Korinto, batukisha ivyo bizera. Abo bantu ntibakwiriye kwitwa bene Data canke kubacisha muri za ntambuko zo kwiyuzuza. Bategerezwa kushirwa hanze y’ishengero, “bagahabwa Satani,” kugira ngw’ishengero ntirikurire mu kuzazanirwa, kandi ribone akamaro ko kwihana kuzana “gukira ku musi w’Umwami Yesu” (1 Kor. 5:5).

Mu mashengero manini manini kw’isi, usangamw’amajana y’abiyita abakristo, Bibiliya itubwirako badakijijwe kandi bakwiriye gushirwa hanze y’ishengero. Ivyanditswe bitwerekakw’ar’igikorwa c’ishengero gukura abanyakibi muri ryo ari bo bashakanyi, abasambanyi, abagabo bendwa, imborerwa n’ibindi nk’ivyo. Arikw’abo bantu, mu kubeshera “ubuntu bw’Imana,” bashirwa mu mirwi yo gushigikira ishengero ah’usanga baremeshwa n’”abizera” bafise ibibazo nk’ivyo nyene. Iki ni gitutsi k’ububasha buhindura dusanga mu butumwa bwa Yesu Kristo.

Abarongozi Baguye (Fallen Leaders)

Mu kurangiza, mbega umurongozi yihanye aremerwa gusubira mu kibanza ciwe c’uburongozi igihe yaguye mu caha kidasanzwe (nk’ubusambanyi)? Naho Umwami aharira buno nyene uyo murongozi igihe asubiye ku murongo (n’ishengero ritegerezwa kugira nk’uko nyene), uwo murongozi aba amaze gutakaza ubwizigirwa ku bo yarongora. Ubwizigirwa umuntu ategerezwa kubukorera. Nuko, umurongozi yaguye ategerezwa kwishira ku ruhande wenyene akaja musi y’uburongozi bw’uwundi mukozi w’Imana kugezah’azo kwerekana ubwizigirwa bwiwe imbere yo gusubira mu kibanza c’uburongozi. Atagerezwa gutangura bushasha. Abasadashaka guca bugufi basubire gukora ibikorwa bito bito bahabwa gushika aho bazosubira kwizigirwa ntibakwiriye guhabwa icubahiro nk’abarongozi mw’ishengero.

Mu Ncamake (In Summary)

Nk’umukozi agira abigishwa yahamagariwe “guhubura, guhana, guhanura, mu bwenge no kwirinda” (2 Tim. 4:2), ntiduhunge ihamagarwa ryacu. Ni twigishe abigishwa bacu gukundana no kwihanganirana mu buntu, kuvugana n’umutima uciye bugufi igihe cose bikenewe, no guharira igihe cose tubisabwe. Ni vyiza cane kandi bisumba kwa guharira kw’ibinyoma kutubaka imigenderanire yasambutse. Duharanire kwubaha Umwami mu nzira zose zirongorera ishengero ryiwe mu kwezwa no gutungana, n’izina ni rishimwe!

Ushaka kumenya vyinshi k’ukwihererana no gutozwa indero n’ishengero, rana Rom. 16:17-18; 2Kor. 13:1-3; Gal. 2:11-14; 2Tes. 3:6, 14-15; 1 Tim. 1:19-20, 5:19-20; Tit. 3:10-11; Yak. 5:19-20; 2Yohana 10-11.

[1]

Bituma twiyumvira yuk’uwirukanywe ashitse yihanye, Yesu atubwirakw’imbabazi zishobora gutangwa.

[2]

Igihe umukristo ari we musambanyi mu nzu, dutegerezwa gukoresha za ntambuko zitatu Yesu yavuga imbere yo kwahukana. Iyo uyo mukristo yihanye, dutegerezwa kumugirira imbabazi nk’uko Yesu ategeka

우리가 이전 장에서 예수님의 산상수훈을 연구할 때, 우리는 우리에게 죄 지은 자를 용서하는 것이 얼마나 중요한지를 배웠다. 만일 우리가 그들을 용서하지 않는다면, 예수님은 하나님께서 우리를 용서하지 않으실 것이라고 엄숙하게 말씀하셨다(마 6:14-15을 보라).

누군가를 용서한다는 것은 무슨 뜻일까? 성경의 가르침을 살펴보도록 하자.

예수님은 다른 사람을 용서하는 것을 그의 빚을 탕감해주는 것에 비유했다(마 18:23-35을 보라). 누군가가 당신한테 빚을 졌는데 당신이 그 빚을 탕감해주었다고 생각해보라. 당신은 그의 빚 문서를 파기한다. 당신은 더 이상 상환받을 것을 기대하지 않으며 더 이상 그 채무자에게 화를 품지 않는다. 당신은 이제는 그를 그가 당신에게 빚졌을 때와 다르게 바라본다.

우리는 또한 하나님께 용서받는다는 것이 무엇을 의미하는지를 알게 되면 용서해주는 것이 무엇을 의미하는지를 더 잘 이해할 수 있다. 그분께서 우리의 죄를 용서해 주실 때에는 우리에게 그분을 노하게 한 일에 대한 책임을 더 이상 지우지 않는다. 그분은 더 이상 그 죄 때문에 우리에게 화를 품지 않으신다. 그분은 우리가 한 짓에 대해 징계하거나 처벌하시지 않을 것이다. 우리는 그분과 화해되었다.

마찬가지로, 만일 내가 진정으로 누군가를 용서한다면, 나는 마음속으로부터 그를 풀어주며, 자비를 베풂으로써 정의 또는 복수의 욕망을 극복한다. 나는 더 이상 나에게 죄를 지은 사람에게 화를 품지 않는다. 우리는 화해하였다. 만일 내가 누군가에게 분노나 원한을 품고 있다면, 나는 아직 그를 용서하지 않았다.

그리스도인들은 이 부분에 있어서 종종 자기 자신을 속인다. 그들은 그들이 누군가를 용서하였다고 말하며, 그렇게 하는 것이 마땅함을 알고 있지만, 그들은 여전히 마음속 깊이 가해자에 대한 원한을 품고 있다. 그들은 가해자를 회피하는데 그것은 그들을 만나면 억제된 분노가 다시금 표면에 노출되기 때문이다. 나는 내가 무슨 말을 하고 있는지 잘 알고 있다. 왜냐하면,, 내가 바로 그렇게 했었기 때문이다. 우리가 우리 자신을 속이지 말아야 한다. 예수님은 심지어 우리가 형제에게 노하지 않기를 원하신다는 것을 기억하라(마 5:22을 보라)

지금 내가 한 가지 질문해보자. 어느 사람을 용서하기가 더 쉬운가? 용서를 구하는 가해자인가 아니면 용서를 구하지 않는 가해자인가? 물론, 우리는 모두 자신의 잘못을 인정하고 용서를 구하는 가해자를 용서하기가 훨씬 쉽다는 것에 동의한다. 사실, 용서를 구하는 사람을 용서하는 것은 그렇지 않은 사람을 용서하는 것보다 무한대 쉬워 보인다. 용서를 구하지 않는 사람을 용서하는 것은 사실상 불가능해 보인다.

다른 각도에서 이 문제를 생각해 보자. 만일 회개한 가해자를 용서하기를 거부하는 것과 회개하지 않은 가해자를 용서하기를 거부하는 것이 모두 잘못된 것이라면, 어느 경우가 더 큰 죄일까? 만일 이 두 경우가 모두 잘못된 것이라면, 나는 우리가 회개한 가해자를 용서하지 않는 것이 더 큰 죄악이라는데 모두 동의할 것이라고 생각한다.

성경의 놀라운 해석(A Surprise from Scripture)

이 모든 것은 나로 하여금 다른 한 질문을 하게 한다. 하나님은 우리에게 죄 지은 자가 자기 자신을 낮추려 하지 않고 죄를 인정하지 않으며 용서를 구하지 않는 사람일지라도 우리가 그들을 용서하기를 원하실까?

우리가 성경을 더 가깝게 연구할수록, 우리는 대답은 “아니”라는 것을 발견하게 된다. 많은 그리스도인들을 놀랍게 하는 것은, 성경은 우리가 자신의 원수를 포함한 모든 사람을 사랑하라고 명령하고 있지만, 우리가 모든 사람을 용서해야 하는 것은 아니라고 분명하게 말씀한다.

예를 들어, 예수님은 우리가 우리에게 죄 지은 형제를 단순히 용서하기를 원하실까? 아니, 그렇지 않다. 그렇지 않으면, 그분은 마태복음 18:15-17에서 화해하기 위해서는 네 가지 단계를 따르며 가해자가 회개하지 않을 때에는 교회에서 추방하라고 말씀하시지 않았을 것이다.

네 형제가 죄를 범하거든 가서 너와 그 사람과만 상대하여 권고하라 만일 들으면 네가 네 형제를 얻은 것이요 만일 듣지 않거든 한두 사람을 데리고 가서 두세 증인의 입으로 말마다 확증하게 하라 만일 그들의 말도 듣지 않거든 교회에 말하고 교회의 말도 듣지 않거든 이방인과 세리와 같이 여기라

네 번째 단계(추방)에 도달하면, 용서와 추방이 호환되지 않듯이 가해자에게는 용서가 주어지지 않는다. “우리는 그를 용서한 후 교회에서 추방하였다”라고 말하는 것은 이상하게 들릴 것이다. 왜냐하면, 용서의 결과는 화해이지 단절이 아니기 때문이다. (하나님께서 당신에게 “나는 당신을 용서하지만, 지금부터 당신과 아무 상관이 없다”라고 말씀하신다면 당신은 어떤 생각이 들겠는가?) 예수님은 우리에게 추방당한 사람을 “이방인과 세리와 같이” 여기라고 말씀하셨다. 이 두 부류의 사람은 유대인들이 상종하지 않는 실제로는 혐오하는 사람들이다.

예수님이 설명하신 네 가지 단계에서 가해자가 회개하지 않는 한, 첫 번째 두 번째 또는 세 번째 단계 이후에도 용서는 부여되지 않는다. 만일 그가 어떤 단계 이후에도 회개하지 않는다면, 그는 다음 단계로 넘어가며, 여전히 회개하지 않은 가해자로 취급된다. 오직 가해자가 당신의 말을 들을 때(즉, 회개할 때)에만, 당신이 “형제를 얻었다”고 말할 수 있다(곧 화해를 이룬 것이다).

대립의 목적은 용서해주기 위해서이다. 그러나 용서는 가해자의 회개에 따라 예견할 수 있다. 그래서 우리는 (1) 가해자가 회개하리라는 희망을 품고 그와 대립하며 (2) 그가 회개하면 (3) 용서해준다.

이 모든 것으로 보아, 우리는 하나님께서 우리가 우리에게 죄지은 형제가 대립하는 과정을 거친 후에도 회개하지 않는다면 그를 단순히 용서하기를 바라시지 않는다고 말할 수 있다. 물론, 이것이 우리에게 죄 지은 형제를 미워할 수 있는 권리를 부여하는 것은 아니다. 반면에, 우리는 죄 지은자를 사랑하며 그들을 용서하고 그들과 화해하고 싶기 때문에 그들과 대립하는 것이다.

그러나 예수님이 설명하신 화해를 위한 세 단계의 노력을 다하였다면, 네 번째 단계는 그리스도에 대한 순종으로 그 사람과의 관계를 끝내야 한다.[1] 우리가 음행하거나 술 취하거나 동성애자인 소위 그리스도인이라 일컫는 자들과(고전 5:11을 보라) 사귐이 없듯이, 우리는 교회의 권계에도 회개하기를 거부하는 소위 그리스도인들과도 사귀지 말아야 한다. 그런 사람들은 그리스도의 진정한 제자가 아니라는 것을 증명하며 그분의 교회에 대한 비난을 가져온다.

하나님의 본(God’s Example)

우리가 다른 사람을 용서해야할 우리의 책임을 더 깊이 생각해 볼수록, 우리는 왜 하나님은 그분 자신이 하시지 않은 것을 우리가 하기를 기대하시는지에 대해 의문이 생긴다. 물론 하나님은 죄인을 사랑하시고 용서하시기 위해 자비를 베푸신다. 그분은 자신의 진노를 억제하시고 그들에게 회개 할 시간을 주신다. 그러나 그들이 실제로 용서받는 것은 그들의 회개에 달려 있다. 하나님은 죄인들이 회개하지 않는 한 그들을 용서하시지 않는다. 그럼 왜 우리는 그분이 우리에게 더 많은 것을 기대하신다고 생각하는가?

이로부터 보아, 사람이 용서하려 하지 않는 죄가 하나님 보시기에 통탄할 죄라는 것은 구체적으로 우리에게 용서를 구하는 사람들을 용서해주지 않는 죄를 가리키는 것이 아닐까? 예수님이 교회의 규율에 관한 네 단계를 설명하신 후, 베드로가 아래와 같이 물었다는 것은 흥미로운 일이다.

주여 형제가 내게 죄를 범하면 몇 번이나 용서하여주리이까 일곱 번까지 하오리이까 예수께서 이르시되 네게 이르노니 일곱 번뿐 아니라 일곱 번을 일흔 번까지라도 할지니라(마 18:21-22).

베드로는 예수님이 조금 전에 하나의 죄 때문에 회개하지 않는 형제를 이방인과 세리처럼 여기라고 말씀하셨을 때 회개하지 않는 형제의 죄를 수백 번 용서하기를 바라신다고 생각했을까? 그럴 가능성은 매우 적어 보인다. 다시 말하지만, 당신은 당신이 용서한 사람을 증오의 대상으로 취급하지 않는다.

우리의 생각을 자극하는 또 다른 질문이 있다. 만일 예수님께서 우리가 절대 회개하지 않을 수백 가지의 죄를 지은 신자를 수백 번도 넘게 용서해줌으로써 그 사람과의 관계를 유지하기를 원하신다면, 왜 그분은 우리의 배우자가 그가 범한 유일한 죄인 간음 죄를 회개하지 않는다고 해서 우리가 이혼할 수 있도록 허락하셨겠는가(마 5:32을 보라)?[2] 그것은 오히려 일관성이 없어 보인다.

예수님의 자세한 해석(An Elaboration)

예수님은 베드로에게 형제를 사백 구십 번 용서하라는 말씀을 하신 후, 그분은 베드로의 이해를 돕기 위하여 비유를 통하여 설명하셨다.

그러므로 천국은 그 종들과 결산하려 하던 어떤 임금과 같으니 결산할 때에 만 달란트 빚진 자 하나를 데려오매 갚을 것이 없는지라 주인이 명하여 그 몸과 아내와 자식들과 모든 소유를 다 팔아 갚게 하라 하니 그 종이 엎드려 절하며 이르되 내게 참으소서 다 갚으리이다 하거늘 그 종의 주인이 불쌍히 여겨 놓아 보내며 그 빚을 탕감하여 주었더니 그 종이 나가서 자기에게 백 데나리온 빚진 동료 한 사람을 만나 붙들어 목을 잡고 이르되 빚을 갚으라 하매 그 동료가 엎드려 간구하여 이르되 나에게 참아 주소서 갚으리이다 하되 허락하지 아니하고 이에 가서 그가 빚을 갚도록 옥에 가두거늘 그 동료들이 그것을 보고 몹시 딱하게 여겨 주인에게 가서 그 일을 다 알리니 이에 주인이 그를 불러다가 말하되 악한 종아 네가 빌기에 내가 네 빚을 전부 탕감하여 주었거늘 내가 너를 불쌍히 여김과 같이 너도 네 동료를 불쌍히 여김이 마땅하지 아니하냐 하고 주인이 노하여 그 빚을 다 갚도록 그를 옥졸들에게 넘기니라 너희가 각각 마음으로부터 형제를 용서하지 아니하면 나의 하늘 아버지께서도 너희에게 이와 같이 하시리라 (마 18:23-35).

첫 번째 종은 주인에게 용서를 구하였기 때문에 용서받았음을 주목하라. 또한, 두 번째 종도 겸손하게 첫 번째 종의 용서를 구하였음을 주목하라. 첫 번째 종은 자기가 용서받은 것처럼 두 번째 종을 용서해주지 않았으며 이것은 주인을 크게 화나게 했다. 이로 보아, 베드로는 예수님께서 그분의 비유에서 전혀 설명되지 않은, 회개하지 않은 형제를 용서하는 것을 그에게 원하신다고 생각했을까? 그것은 불가능해 보인다. 그리고 예수님은 베드로에게 회개하지 않은 형제를 대립하는 과정을 제대로 거친 후에는 그들을 이방인과 세리와 같이 대하라고 말씀하셨으므로 더욱 그래 보인다.

또한, 베드로가 예수님은 우리가 마음으로부터 형제를 용서하지 않으면 우리를 징계하신다는 말씀에 비추어 그가 회개하지 않은 형제를 용서해야 한다고 생각했을 가능성은 더욱 적다. 예수님은 우리가 탕감받은, 영원히 갚지 못할 모든 빚을 다시 갚을 때까지 옥졸들에게 넘기실 것이라고 약속하셨다. 이것이 하나님도 용서하지 않은 형제를 용서하지 않은 그리스도인에게 과연 정당한 징계가 될 수 있을까? 만일 한 형제가 나에게 죄를 범하면, 그는 하나님께 죄를 범한 것이 되며 그가 회개하지 않는 한, 하나님은 그를 용서하시지 않을 것이다. 하나님은 내가 그분도 용서하시지 않은 형제를 용서하지 않았다고 하여 나에게 정당한 처벌을 내리실 수 있을까?

용서의 개요(A Synopsis)

예수님께서 우리가 형제를 용서할 것에 대한 기대는 누가복음 17:3-4에 기록된 그분의 말씀에서 간결하게 명시되었다.

너희는 스스로 조심하라 만일 네 형제가 죄를 범하거든 경고하고 회개하거든 용서하라 만일 하루에 일곱 번이라도 네게 죄를 짓고 일곱 번 네게 돌아와 내가 회개하노라 하거든 너는 용서하라 하시더라(강조 추가).

더 이상 명확할 수가 없다. 예수님은 우리가 형제가 회개할 때 그들을 용서해주기를 기대하셨다. 우리가 “우리에게 죄 지은 자를 사하여 준 것 같이 우리 죄를 사하여주시옵고”라고 기도하는 것은 하나님께서 우리가 다른 사람을 대한 것 처럼 우리를 대하시기를 간구하는 것이다. 우리는 그렇게 간구하기 전에는 그분께서 우리를 용서하시기를 기대하지 않을 것이다. 그럼 왜 우리는 그분께서 우리가 우리에게 용서를 구하지 않은 사람을 용서하기를 기대하신다고 생각하는가?

다시 말하지만, 이 모든 것이 우리가 우리에게 죄 지은 그리스도 안의 형제 자매에 대하여 원한을 품을 수 있는 권리를 부여하는 것은 아니다. 우리는 서로 사랑하라는 명령을 받았다. 바로 그 이유 때문에 우리는 우리에게 죄 지은 형제와 대립하도록 명령받았으며, 그렇게 해야만 그와의 화해가 있을 수 있으며, 그 또한 죄 지은 대상인 하나님과 화목할 수 있게 된다. 이렇게 하는 것이야말로 사랑이다. 그러나 너무 자주, 그리스도인들은 자기에게 죄 지은 신자를 용서했다고 말하는데, 그것은 단지 대립을 피하기 위한 변명일 뿐이다. 그들은 실제로는 용서하지 않았으며 이는 그들의 행동에서 잘 드러난다. 그들은 가해자를 피하기 위해 애쓰며 종종 자신이 받은 상처에 대해 이야기한다. 그들은 화해하지 않았다.

우리가 죄를 지었을 때, 하나님은 우리 안에 계신 성령님을 통하여 우리와 대립하시는데 그것은 그분이 우리를 사랑하시고 우리를 용서하고 싶어하시기 때문이다. 우리는 그분을 본받아, 우리에게 죄 지은 신자를 사랑하는 마음으로 대립함으로써, 회개와 용서와 화해가 이루어지게 해야 한다.

하나님은 항상 그분의 백성이 서로 진심으로 사랑하기를 바라신다. 이러한 사랑은 책망은 허용하나 원한을 품는 것은 용납하지 않는다. 모세의 율법에도 이러한 계명이 있다.

너는 네 형제를 마음으로 미워하지 말며 네 이웃을 반드시 견책하라 그러면 네가 그에 대하여 죄를 담당하지 아니하리라 원수를 갚지 말며 동포를 원망하지 말며 네 이웃 사랑하기를 네 자신과 같이 사랑하라 나는 여호와이니라(레 19:17-18, 강조 추가).

이의(An Objection)

그러나 마가복음 11:25-26에서 예수님은 어떻게 말씀하시는가? 그것은 우리가 용서를 구하는 것과는 관계없이 모든 사람의 모든 죄를 용서해야 함을 의미하지 않는가?

서서 기도할 때에 아무에게나 혐의가 있거든 용서하라 그리하여야 하늘에 계신 너희 아버지께서도 너희 허물을 사하여 주시리라 하시니라

이 한 구절이 우리가 이 주제에 관해 고려했던 다른 모든 구절을 대체할 수는 없다. 우리는 이미 우리가 우리에게 용서를 구하는 사람을 거부하는 것이 하나님께 얼마나 슬픈 일인지를 알고 있다. 그러므로 우리는 이 구절을 잘 확립된 사실에 비추어 해석 할 수 있다. 예수님은 여기에서 단지 우리가 하나님께 용서받기를 원한다면 다른 사람을 용서해야 함을 강조하셨다. 그분은 우리에게 용서의 구체적인 기교나 용서받기 위해 구체적으로 무엇을 해야 하는지에 관하여 말씀하신 것이 아니다.

예수님은 우리가 그분께 용서받기 위해 반드시 하나님께 용서를 구해야한다고도 말씀하시지 않았음을 주목하라. 그렇다고 해서 우리가 하나님의 용서가 우리의 간구함에 입각한다는 성경의 다른 모든 가르침을 무시할 수 있을까(마 6:12; 요일 1:9을 보라)? 우리는 예수님께서 여기서 그점을 언급하시지 않았기 때문에 우리가 죄를 지었을 때 하나님의 용서를 구하지 않아도 된다고 가정할 수 있는가? 그것은 성경의 말씀에 비추어 볼 때 현명하지 못한 가정이다. 또한, 우리의 용서가 그들이 용서를 구하는 것에 입각한다는 성경의 그 밖의 가르침을 무시하는 것도 마찬가지로 현명하지 못한 것이다.

다른 이의(Another Objection)

예수님은 그의 옷을 나누는 군인들을 위해 “아버지 저들을 사하여 주옵소서 자기들이 하는 것을 알지 못함이니이다”(눅 23:34)라고 기도하시지 않았는가? 이것은 하나님께서 그들이 용서를 구하지 않아도 용서해주신다는 것을 보여주고 있지 않는가?

예수님은 단지 어느 정도까지만 그들을 용서하셨다. 그것은 무지한 자에게 베푸신 자비를 보여준다. 왜냐하면, 하나님은 완전히 공의로우신 분이시기에 자기가 죄를 짓고 있는 것을 아는 사람에게만 책임을 물으시기 때문이다.

군인을 위한 예수님의 기도가 그들이 천국에 갈 것이라는 것을 보장하지는 않는다 – 그것은 단지 그들이 하나님의 아들의 옷을 나눈 것에 대한 책임을 지지 않는 것만 보장할 뿐이다. 왜냐하면, 그들은 예수님이 누구신지에 대해 무지했기 때문이다. 그들은 예수님을 단지 사형을 집행해야 할 또 한 명의 죄수로만 간주했었다. 하나님은 그들이 실제로 무엇을 하고 있었는지 아시지 못했기 때문에 그들에게 자비를 베푸셨으며 그들이 마땅히 받아야 할 심판을 면해주셨다.

그러나 예수님은 하나님께서 그분께 고통을 가져다준 모든 사람을 다 용서하시기를 기도하셨는가? 아니, 그분은 그러지 않으셨다. 예를 들어, 유다에 대하여 예수님은 그가 차라리 태어나지 않았더라면 더 좋을 뻔하였다고 말씀하셨다(마 26:24을 보라). 예수님은 분명히 그분의 아버지께서 유다를 용서하시기를 기도하지 않으셨을 것이다. 우리가 시편 69편과 109편을 예수님의 예언 기도로 본다면, 베드로가 분명하게 말했던 것처럼(행 1:15-20을 보라), 절대 용서하셨을리가 없다. 예수님은 무지한 범법자가 아닌 유다에게 심판이 떨어지기를 기도하셨다.

그리스도를 본받기 위해 노력하는 사람으로서 우리는 마땅히 예수님의 옷을 나눈 무지한 군인과 같은 불신자들처럼 우리에게 한 짓에 대해 무지한 자들에 대해서 자비를 베풀어야 한다. 예수님은 우리가 우리의 원수를 사랑하고 우리를 미워하는 자를 선대 하며 우리를 저주하는 자를 위하여 축복하며 우리를 모욕하는 자를 위하여 기도하기를 바라신다(눅 6:27-28을 보라). 우리는 우리의 사랑으로 그들의 증오를 녹이고, 선으로 악을 극복하기 위해 노력해야 한다. 이점은 심지어 모세의 율법에도 기록되었다.

네가 만일 네 원수의 길 잃은 소나 나귀를 보거든 반드시 그 사람에게로 돌릴지며 네가 만일 너를 미워하는 자의 나귀가 짐을 싣고 엎드러짐을 보거든 그것을 버려두지 말고 그것을 도와 그 짐을 부릴지니라(출 23:4-5)

네 원수가 배고파하거든 음식을 먹이고 목말라하거든 물을 마시게 하라 그리 하는 것은 핀 숯을 그의 머리에 놓는 것과 일반이요 여호와께서 네게 갚아 주시리라(잠 25:21-22).

흥미로운 것은, 예수님께서 우리가 원수를 사랑하고 우리를 미워하는 자를 선대하고 우리를 저주하는 자를 위하여 축복하고 우리를 모욕하는 자를 위하여 기도하라고 명령하셨지만(눅 6:27-28을 보라), 그들을 용서하라고 말씀하신 적은 없다. 사실상, 우리는 그들을 용서하지 않고도 사랑할 수 있다. 하나님께서 사람을 용서하시지 않은 상태에서 사랑하실 수 있는 것처럼 말이다. 우리는 하나님의 명령대로 사람들을 사랑할 수 있을 뿐 아니라 그들을 사랑해야 한다. 그리고 그들에 대한 우리의 사랑은 행동으로 나타나야 한다.

예수님이 하나님께 그분의 옷을 나눈 군인을 용서하시기를 기도하셨다고 하여 하나님께서는 우리가 이 주제에 대해 살펴본 성경의 다른 모든 사항을 무시하고 우리에게 죄 지은 모든 사람을 다 용서하기를 기대하신다고 말할 수는 없다. 그것은 단지 우리가 자신의 죄를 모르고 죄 지은 사람을 자동적으로 용서해주어야 하며 불신자들에게 특별한 자비를 베풀어야 함을 가르치고 있다.

요셉은 어떠한가? (What About Joseph?)

자신을 노예로 팔아버린 형제들을 은혜롭게 용서한 요셉은 종종 용서를 구하는 여부와는 관계없이 우리가 우리에게 죄 지은 모든 사람을 다 용서해야 한다는 본보기로 사용된다. 그러나 요셉의 이야기가 우리에게 가르치는 것이 과연 이것일까?

아니, 그렇지 않다.

요셉은 그들을 회개의 장소로 이끌기 위해 그들에게 적어도 일 년 동안의 연속적인 시련과 시험을 주었다. 그는 심지어 그 중의 한 형제를 애굽에 몇 달 동안 감금까지 하였다(창 42:24을 보라). 그의 모든 형제들이 마침내 자신의 죄를 깨달았을 때(창 42:21; 44:16을 보라), 그리고 그 중 하나가 자신의 아버지가 가장 아끼는 아들의 대신하여 자기가 종으로 머무르겠다고 할 때(창 44:33을 보라), 요셉은 그들이 더이상 자신을 팔 때처럼 질투와 이기심이 많은 형제들이 아님을 알아냈다. 바로 그다음에야 요셉은 자신의 신분을 공개하고 자기에게 죄 지은 형제들에게 은혜를 베풀었다. 요셉이 즉각적으로 그들을 “용서”하였다면, 그들은 회개하지 않았을 것이다. 이것은 오늘날 “모든 사람에게 즉각적인 용서를 하라”는 가르침의 결함 중의 하나이다. 우리가 우리에게 죄 지은 형제와 대립하는 과정을 거치지 않고 그들을 용서해주는 것은 두 가지 결과를 낳는다. (1) 거짓 용서를 하게 되고 화해를 이루지 못한다 (2) 죄 지은 자가 회개하지 않고 영적으로 성장하지 않는다.

마태복음 18:15-17의 실천(The Practice of Matthew 18:15-17)

예수님께서 나열하신 화해의 네 단계는 매우 간단해 보여도 실제로 실천하기에는 훨씬 복잡할 수 있다. 예수님께서 네 단계를 설명하실 때에 갑형제는 을형제가 자기에게 죄를 지었다고 확신한다는 전제를 하고 있다. 그러나 실제로는 갑형제가 잘못 생각했을 수 있다. 그럼 아래에 모든 가능한 상황을 고려해보자.

만일 갑형제가 을형제가 자기에게 죄를 지었다고 확신한다면, 그는 먼저 자기가 눈의 티를 찾듯이 을형제에게 지나치게 비판적이지 않은지 확인해야 한다. 많은 작은 잘못에 대해서는 그냥 간과하거나 너그럽게 받아주어야 한다(마 7:3-5을 보라). 그러나 만일 갑형제가 자신이 중요한 범죄에 대해 을형제에게 분노를 느끼고 있는 것을 발견한다면, 그는 을형제와 대립해야 한다.

그는 예수님의 계명대로 개인적으로 을형제에 대한 자기의 사랑을 보여줘야 한다. 그의 동기는 사랑이어야 하고 화해가 목표여야 한다. 그는 다른 사람에게 을형제의 잘못에 대해 말하지 말아야 한다. “사랑은 허다한 죄를 덮는다”(벧전 4:8). 만일 우리가 다른 사람을 사랑한다면 그 사람의 죄를 폭로하지 않을 것이다. 우리는 그 죄들을 덮어줄 것이다.

그의 대립은 온유해야 하며 그의 사랑을 보여줄 수 있어야 한다. 그는 아래 말과 비슷한 말을 할 수 있을 것이다. “을형제, 나는 우리의 관계를 소중하게 생각합니다. 하지만 당신에 대해 내가 마음의 벽을 쌓게 하는 일이 일어났습니다. 나는 우리 사이에 그런 장벽이 있는 것을 원하지 않습니다. 그래서 나는 내가 왜 당신이 나에게 죄를 지었다고 느끼는지를 반드시 말해야 합니다. 그리고 만일 내가 이 문제를 일으킨 점이 있다면 당신이 나에게 알려주기를 바랍니다.” 그리고서 그는 을형제에게 그가 죄 지은 점이 무엇인지를 온유하게 알려줘야 한다.

대부분의 경우에, 을형제는 자기가 갑형제에게 죄 지었다는 점을 인식하지 못할 것이다. 그리고 일단 그가 깨닫게 되면 용서를 구할 것이다. 만일 그렇다면, 갑형제는 을형제를 즉시 용서해주어야 하며 그 둘은 화해하게 된다.

다른 하나의 가능한 상황은 을형제는 갑형제가 자기에게 범한 잘못을 말함으로써 갑형제에게 범한 자기의 죄를 정당화하려 할 것이다. 그런 경우라면, 을형제는 언녕 갑형제와 대립했어야 한다. 하지만 적어도 지금은 결국 대화가 오가기에 화해의 희망이 보인다.

이러한 경우에, 서로에게 죄 지은 당사자들은 무슨 일이 있었는지 이야기하고 각각 자신의 잘못을 인정하고 서로 용서하고 또 용서를 받아야 한다. 두 사람은 화해하게 된다.

세 번째는 갑형제와 을형제가 서로 화해 할 수 없는 상황이다. 따라서 그들은 도움이 필요하고, 두 번째 단계로 나아가게 된다.

두 번째 단계(Step Two)

갑형제와 을형제가 지금 그들의 화해를 돕기 위해 누가 개입해야 할지에 대해 서로 합의를 보는 것이 가장 좋다. 이상적인 것은, 갑형제와 을형제를 잘 알고 또 사랑해주는 병형제와 정형제가 참여하는 것이 좋다. 그래야만 그들의 공정성을 보증할 수 있다. 그리고 병형제와 정형제만 이 분쟁에 대해 알아야 하는데 그것은 그들이 갑형제와 을형제를 사랑하고 존중해주기 때문이다.

만일 을형제가 이 점에 대해 협조하지 않는다면, 갑형제는 다른 도울 수 있는 사람을 찾을지 여부를 결정할 수 있다.

만일 병형제와 정형제가 현명하다면, 그들은 갑형제와 을형제 모두의 관점을 듣기 전까지는 판단을 내리지 않을 것이다. 병형제와 정형제가 일단 판단을 내린 후에는, 갑형제와 을형제는 그들의 결정에 복종하여야 하며, 그들 중 일방 또는 쌍방은 권유받은 대로 서로에게 사과하고 배상해야 한다.

병형제와 정형제는 일방의 잘못임에도 불구하고 쌍방이 모두 회개하기를 권유함으로써 지나친 공평을 주장하여 개인적인 위험을 적게 감수해서는 안 된다. 그들은 갑형제나 을형제 중 누구라도 그들의 재판을 거부한다면, 그것을 전체 교회 이전에 항소하게 되며, 그들의 비겁한 재판이 모든 사람에게 분명하게 드러나게 된다는 것을 알아야 한다. 병형제와 정형제는 갑형제와 을형제와의 관계를 유지하기 위해 진실과 타협하려는 유혹을 받게 되는데 이것은 왜 두 명의 재판관이 한 명보다 나은지를 잘 보여준다. 왜냐하면, 두 명의 재판관은 진실을 밝히는 데 있어서 서로를 강화하기 때문이다. 또한, 두 명의 결정은 갑형제와 을형제에게 더 큰 영향력을 행사할 가능성이 크다.

세 번째 단계(Step Three)

갑형제 또는 을형제 중 한 명이 병형제와 정형제가 내린 결론을 거부할 경우, 이 문제를 전체 교회에 반영해야 한다. 이 세 번째 단계는 제도적 교회에서 종래로 실행된 적이 없는데 왜냐하면, 이렇게 하면 사람들의 의견이 갈라지면서 교회의 분열을 가져올 수 있다고 여겨졌기 때문이다. 예수님은 종래로 지역교회를 가정교회의 크기보다 더 크게 의도하신 적이 없다. 모든 사람이 갑형제와 을형제에 대해 잘 알고 아껴주는 작은 규모의 교회가 세 번째 단계가 의도된 성경적인 설정이다. 제도적 교회에서 세 번째 단계는 모든 사람이 갑형제와 을형제를 잘 알고 사랑해주는 작은 그룹 안에서 진행되어야 한다. 만일 갑형제와 을형제가 서로 다른 두 지역의 그룹에 소속되었다면, 두 그룹에서 각각 가장 적합한 구성원들 몇 명씩 의사결정 그룹으로 섬길 수 있다.

교회가 일단 그 판결을 내리면, 갑형제와 을형제는 모두 그 판결에 복종해야 하며, 복종하지 않는 것의 결과를 알아야 한다. 사과하고 용서를 베풀고 화해가 이루어져야 한다.

만일 갑형제나 을형제가 권장받은대로 사과하기를 거부한다면, 그를 교회에서 쫓아내야 하며 교인들은 누구도 더 이상 그와 함께 교제하지 말아야 한다. 통상적으로, 이 지경에 이르면, 회개하지 않은 사람은 이미 자발적으로 교회를 떠났거나, 이런 단계를 밟기 전에 이미 떠났을 것이다. 이는 그가 자신의 영적 가족을 사랑하는데 진정으로 헌신하지 않았음을 보여준다.

보편적인 문제점(A Common Problem)

제도적 교회에서, 분쟁을 해결할 때 사람들은 일반적으로 단순히 한 교회를 떠나 다른 교회로 가는데 이런 교회에는 어떤 희생을 치르더라도 자신의 왕국을 세우고 싶어하는 목사가 있으며 그런 목사는 다른 목사들과 진정한 관계를 세우지 않았으며 그런 사람들을 환영하고 그들 편을 들어주며 그들이 하는 비참한 이야기를 들어준다. 이렇게 하는 것은 그리스도가 명령하신 화해를 위한 단계를 효과적으로 폐해버린다. 그리고 일반적으로, 이런 목사들이 교회로 환영했던 상처 받은 자들은 불과 몇 달 또는 몇 년 사이에 또다시 상처받고 다른 교회로 떠나간다.

예수님은 교회가 가정의 크기에 맞게 충분히 작고 그 지역의 목사 / 장로 / 감독들이 한 몸 안에서 협력하기를 바라셨다. 따라서 한 교회에서 축출당한 사람은 그 지역의 모든 교회에서 축출당한 것과 같다. 새로 교회에 들어온 사람에게 그가 전에 소속되었던 교회의 배경에 대해 물어보고 이전 교회의 지도자와 문의하여 그런 사람들을 환영해야 할지를 결정하는 것은 각 목사 / 장로 / 감독의 책임이다.

거룩한 교회에 대한 하나님의 의도(God’s Intention for a Holy Church)

제도적 교회의 또 다른 보편적인 문제점은 교회가 종종 예배만 드리기 위해 모이고 개인적인 관계가 순전히 사회성에 의한 것이기 때문에 서로에게 아무런 책임도 지지 않으려는 사람들로 이루어져 있다는 것이다. 따라서 아무도, 특히 목사들은 그들이 어떠한 삶을 살고 있는지를 모르고 거룩하지 못한 사람들은 자신들이 다니는 교회에 지속적으로 얼룩을 가져다준다. 그리고 외부인들은 그들이 그리스도인으로 간주하는 사람들이 불신자들과 다를 바가 없다고 판단한다.

이 점을 보더라도 제도적 교회의 구조가 하나님이 의도하신 그분의 거룩한 교회가 아니라는 것을 충분히 증명할 수 있다. 거룩하지 않고 위선적인 사람들은 종종 큰 제도적 교회에 숨어 있으며 그리스도께 치욕을 가져다준다. 그러나 우리가 마태복음 18:15-17에서 읽은 것처럼, 예수님은 그분의 교회가 자결하고 헌신 되고 거룩한 사람들로 이루어지기를 분명하게 의도하셨다. 세상은 교회를 바라보게 되며 그분의 순결한 신부를 보게 될 것이다. 그러나 오늘날, 그들은 남편에게 부정한 큰 창녀를 보게 된다.

바울이 고린도 교회의 심각한 상황을 말할 때, 하나님은 교회가 자결하기를 원하신다는 것을 뜻함이 분명하다. 교회에 이미 받아들여진 지체가 실제로 자신의 계모와 불륜 관계 속에서 살고 있었다.

너희 중에 심지어 음행이 있다 함을 들으니 그런 음행은 이방인 중에서도 없는 것이라 누가 그 아버지의 아내를 취하였다 하는도다 그리하고도 너희가 오히려 교만하여져서 어찌하여 통한히 여기지 아니하고 그 일 행한 자를 너희 중에서 쫓아내지 아니하였느냐 내가 실로 몸으로는 떠나 있으나 영으로는 함께 있어서 거기 있는 것 같이 이런 일 행한 자를 이미 판단하였노라 주 예수의 이름으로 너희가 내 영과 함께 모여서 우리 주 예수의 능력으로 이런 자를 사탄에게 내주었으니 이는 육신은 멸하고 영은 주 예수의 날에 구원을 받게 하려 함이라… 내가 너희에게 쓴 편지에 음행하는 자들을 사귀지 말라 하였거니와 이 말은 이 세상의 음행하는 자들이나 탐하는 자들이나 속여 빼앗는 자들이나 우상 숭배하는 자들을 도무지 사귀지 말라 하는 것이 아니니 만일 그리하려면 너희가 세상 밖으로 나가야 할 것이라 이제 내가 너희에게 쓴 것은 만일 어떤 형제라 일컫는 자가 음행하거나 탐욕을 부리거나 우상 숭배를 하거나 모욕하거나 술 취하거나 속여 빼앗거든 사귀지도 말고 그런 자와는 함께 먹지도 말라 함이라 밖에 있는 사람들을 판단 하는 것이야 내게 무슨 상관이 있으리요마는 교회 안에 있는 사람들이야 너희가 판단하지 아니하랴 밖에 있는 사람들은 하나님이 심판하시려니와 이 악한 사람은 너희 중에서 내쫓으라(고전 5:1-5, 9-13).

이런 사람은 화해의 단계를 거칠 필요가 없다. 왜냐하면, 그는 분명히 진정한 신자가 아니기 때문이다. 바울은 그를 “소위 형제”와 같은 “악한 사람”이라고 언급했다. 또한, 몇 구절 후, 바울은 이렇게 썼다.

불의한 자가 하나님의 나라를 유업으로 받지 못할 줄을 알지 못하느냐 미혹을 받지 말라 음행하는 자나 우상 숭배하는 자나 간음하는 자나 탐색하는 자나 남색하는 자나 도적이나 탐욕을 부리는 자나 술 취하는 자나 모욕하는 자나 속여 빼앗는 자들은 하나님의 나라를 유업으로 받지 못하리라(고전 6:9-10).

분명한 것은, 바울은 고린도 교회의 사람들처럼 부도덕한 사람들은 자신들의 거짓된 믿음을 배반하는 것이 당연하다고 믿었다. 그런 사람들은 형제로 취급할 수 없으며 화해의 네 단계를 거칠 필요가 없다. 그들은 교회에서 쫓겨나야 하며, 사탄에게 내주어야 한다. 그래야만 교회가 그들의 자기기만을 부추기지 않게 되고 그들은 회개해야 할 필요를 볼 수 있어 “주 예수의 날에 구원을 받게 될 것이다”(고전 5:5).

오늘날, 전 세계의 대형 교회에서, 수백 명의 사람들이 그리스도인인체 하는데 그들은 성경의 기준으로 볼 때 불신자들이며 마땅히 교회에서 축출당해야 한다. 성경은 교회가 회개하지 않은 음행하는 자나 간음하는 자나 남색하는 자나 술 취하는 자를 교회 내에서 쫓아내야 할 책임이 있음을 분명하게 보여준다. 그러나 그런 사람들은 오늘날 종종 “은혜”의 기치 아래에 비슷한 문제를 가진 다른 “신자”들에 의해 격려받도록 교회에 배치된다. 이것은 예수 그리스도의 복음의 삶의 변화시키는 능력에 대한 모욕이다.

타락한 지도자(Fallen Leaders)

마지막으로, (간음 죄와 같이) 심각한 죄에 빠졌던 지도자가 회개하는 즉시로 원래의 위치에 복원되어야 할까? 비록 주님은 회개한 지도자를 즉시 용서하시지만(교회도 그래야 한다), 타락한 지도자는 그가 사역했던 사람들로부터 신뢰를 잃게 될 것이다. 신뢰는 그저 얻어지는 것이 아니다. 그러므로 타락한 지도자들은 자발적으로 지도자 위치에서 물러나고 자신의 신뢰성을 입증할 수 있을 때까지 영적인 감독 아래에 복종해야 한다. 그들은 반드시 다시 시작해야 한다. 겸손하게 신뢰를 회복하기 위해 작은 일부터 섬기기를 꺼리는 사람은 교회 내의 아무에게도 지도자로서 복종 받을 수 없다.

요약(In Summary)

제자 삼는 사역자는 “범사에 오래 참음과 가르침으로 경책하며 경계하며 권하도록”(딤후 4:2) 부르심을 받았기 때문에, 우리는 우리의 부르심에 대해 부끄러워하지 말아야 한다. 우리는 제자들에게 항상 자비로운 관용의 방식으로 다른 사람을 진정으로 사랑하고, 필요할 때에는 온유하게 대립하고, 필요하다면 다른 사람의 도움을 통하여 대립하며, 언제든지 용서를 구하면 용서해주어야 한다. 이렇게 하는 것은 거짓 용서를 함으로써 깨진 관계에 진정한 치유를 가져오지 못하는 것보다 훨씬 낫다. 그리고 우리는 그분의 교회를 순수하고 거룩하게 유지하기 위해 모든 면에서 주님께 순종하기 위해 노력하며 그분의 이름을 찬양을 찬양하자!

대립과 교회 규율에 관한 보다 많은 연구를 하려면, 로마서 16:17-18; 고린도후서 13:1-3; 갈라디아서 2:11-14; 데살로니가후서 3:6, 14-15; 디모데전서 1:19-20, 5:19-20; 디도서 3:10-11; 야고보서 5:19-20; 요한이서10장-11장을 참고하라.

[1]교회에서 추방당한 사람이 후에 회개하면, 예수님은 사람들이 그를 용서해주기를 바라신다는 것에는 의심의 여지가 없다.

[2]간음을 범한 배우자가 그리스도인이라면, 우리는 그 배우자와 이혼하기 전에 먼저 예수님께서 설명하신 화해의 세 가지 단계를 거쳐야 한다. 그 부정한 배우자가 회개하면, 우리는 예수님의 계명에 따라 그를 용서해야 한다.

Ubwo twigaga kuri ya nyigisho ya Yesu yigishiriza ku musozi mu gice twabonye mbere, twabonye ukuntu ari ngombwa kubabarira abaducumuyeho. Nitutabababarira, Yesu yavuze ku mugaragaro ko Imana natwe itazatubabarira (reba Mat. 6:14-15).

Bivuga iki kubabarira umuntu? Reka turebe icyo Bibiliya ivuga.

Yesu yagereranyije kubabarira no guharira umuntu umwenda (reba Mat. 18:23-35). Tekereza nk’umuntu waba agufitiye amafaranga hanyuma ukamusonera ntazirirwe akwishyura. Ugashanyura urupapuro rw’amasezerano yari yaragusinyiyeho umuguriza ayo mafaranga. Ntuba ugitegereje kuzishyurwa, kandi ntuba ukirakariye uwakuririye umwenda. Uba umureba mu buryo butandukanye n’uko wamubonaga akigufitiye amafaranga.

Na none kandi dushobora kumva icyo kubabarira bivuze turebye icyo bivuze kubabarirwa n’Imana. Iyo itubabariye icyaha, ntiba ikitubaraho ibyo twakoze byayibabaje. Ntiba ikiturakariye kubw’icyo cyaha. Ntiba ikibiduhaniye. Tuba twariyunze na yo.

Ni ko bimeze nanjye iyo mbabariye umuntu koko, ndamubohora rwose nkamurekura mu mutima wanjye,ngatsinda igitekerezo cyo kumujyana mu butabera cyangwa kwihorera mu buryo bwo kumugirira imbabazi. Simba nkirakariye uwo muntu wampemukiye. Tuba twiyunze. Ariko igihe nkomeje kurakarira umuntu no kumubikira inzika, ntabwomba namubabariye.

Abakristo kenshi bajya bibeshya kuri ibyo byerekeranye no kubabarira. Umuntu akavuga ati narababariye, kuko azi ko ari cyo yagombaga gukora, nyamara akibitse inzika mu mutima we ku muntu wamubabaje. Akirinda guhura n’uwo muntu wamuhemukiye kuko uko amubonye bituma bwa burakari bwo mu mutima bwongera kuzamuka. Ibyo mvuga ndabizi, nanjye byambayeho. Tureke kwishuka. Wibuke ko Yesu adashaka ko tunarakarira mwene Data (reba Mat. 5:22).

Reka noneho mbaze ikibazo: Ni nde byoroshye kubabarira, ari umuntu uhemuka agasaba imbabazi n’uguhemukira ntagusabe imbabazi? Birumvikana, twese turemeranya ko byoroshye cyane kubabarira umuntu wemera icyaha cye akagisabira imbabazi. Mu byukuri biroroshye cyane ku buryo butagereranywa kubabarira umuntu usaba imbabazi kurusha kubabarira utazisaba. Kubabarira umuntu atabishaka bisa nk’ibidashoboka.

Reka tubirebere mu rundi ruhande. Niba kutababarira uwagucumuyeho ugusaba imbabazi no kutababarira uwagucumuyeho utagusaba imbabazi byose ari ibyaha, icyaha gikomeye ni ikihe? Ndibwira ko twese twakwemeranya ko niba byose ari ibyaha, kwima imbabazi umuntu uzigusaba yihana byaba ari bibi cyane kurushaho.

Igitangaje Muri Bibiliya

(A Surprise from Scripture)

Ibi byose bituma mbaza ikindi kibazo: Mbese Imana ishaka ko tubabarira buri wese uducumuyeho, n’abadashaka kwicisha bugufi ngo bemere icyaha cyabo basabe imbabazi?

Uko tugenda twiga dusesengura ibyanditswe, dusanga igisubizo ari “Oya.” Mu buryo bushobora gutungura Abakristo benshi, Bibiliya igaragaza neza ko, nubwo dutegekwa gukunda abantu bose, ndetse n’abanzi bacu, tudasabwa kubabarira buri wese.

Urugero, mbese Yesu ashaka ko tubabarira gusa mwene Data uducumuyeho? Oya, ntabidusaba. Iyo biba ari uko bimeze ntaba yaratubwiye gukurikiza za ntambwe enye zo kugera ku bwiyunge ziri muri Matayo 18:15-17, intambwe zisozereza ku guca uwo muntu iyo yanze kwihana:

Mwene So nakugirira nabi, ugende umumenyeshe icyaha cye mwiherereye, nakumvira uzaba ubonye mwene So. Ariko natakumvira umuteze undi cyangwa babiri, ngo ‘ijambo ryose rikomere mu kanwa k’abagabo babiri cyangwa batatu.’ Kandi niyanga kumvira abo uzabibwire Itorero, niyanga kuryumvira na ryo, azakubeho nk’umupagani cyangwa umukoresha w’ikoro.

Biragaragara ko iyo bigeze ku ntambwe ya kane (gucibwa), nta mbabazi ziba zahawe uwakoze icyaha, kuko imbabazi no guca bitagendana. Byaba bitangaje wumvise umuntu avuga ngo, “Twaramubabariye turangije turamuca,” kuko kubabarira bibyara kwiyunga, bitabyara gutandukana. (Wabyumva ute Imana ikubwiye iti, “Ndakubabariye, ariko ntaho ngihuriye nawe uhereye none”?) Yesu yatubwiye ko umuntu uciwe tumufata nk’ “umupagani cyangwa umukoresha w’ikoro,” abo bose ni abantu Abayuda batagiraga aho bahurira na bo ndetse mu byukuri barabanenaga.

Mu ntambwe enye Yesu yavuze, ntabwo imbabazi zihita zitangwa nyuma y’intambwe ya mbere, iya kabiri cyangwa iya gatatu keretse gusa igihe uwakoze icyaha yihannye. Iyo kuri buri ntambwe atihannye, ajyanwa ku yindi ntambwe kandi akaba agifashwe nk’umunyabyaha wanze kwihana. Keretse gusa igihe uwacumuye yemeye “kukumva” (ni ukuvuga kwihana), ni ho umuntu ashobora kuvuga ko “ubonye mwene So” (ni ukuvuga ko muzaba mwiyunze).

Impamvu y’izi ntambwe zose ni ukugira ngo imbabazi zitangwe. Ariko imbabazi, na none zishingira ku kwihana k’uwakoze icyaha. Ubwo rero (1) dutera izi ntambwe zose dufite icyizere cy’uko uwacumuye (2) yihana kugira ngo dushobore (3) kumubabarira.

Ubwo ibyo byose bimeze bityo, dushobora kuvuga tudashidikanya ko Imana itadutegeka kubabarira gusa mwene Data waducumuyeho kandi akaba adashaka no kwihana nyuma y’izi ntambwe zose. Ariko na none birumvikana ko ibi bitaduha uburenganzira bwo kwanga mwene Data wakoze icyaha. Ahubwo dutera izi ntambwe zose ku bw’urukundo dukunda mwene Data tukaba dushaka kumubabarira no kwiyunga na we.

Nyamara kandi igihe twakoze uko dushoboye ngo tugere ku bwiyunge mu gutera za ntambwe eshatu Yesu yavuze, intambwe ya kane ishyira iherezo ku mubano wacu n’uwo muntu mu rwego rwo kumvira Kristo.[1] Nk’uko tutagomba kwifatanya n’abitwa ngo ni Abakristo b’abasambanyi, abasinzi, n’abatinganyi n’abandi (reba 1 Kor. 5:11), ntitugomba no kwifatanya n’ingirwa Bakristo banga kumvira Itorero ryose ngo bihane. Abantu nk’abo baba berekana ko batari abayoboke ba Kristo nyakuri, kandi baba bakoza isoni Itorero rye.

Urugero Imana itanga

(God’s Example)

Dukomeza kureba inshingano dufite yo kubabarira abandi, twakwibaza n’impamvu Imana yadusaba gukora ikintu yo ubwayo idakora. Ntidushidikanya ko Imana ikunda abantu baba bacumuye ndetse iba ikibategeye amaboko yiteguye kubababarira. Itinza umujinya wayo ikabaha umwanya wo kugira ngo bihane. Ariko mu byukuri kubabarirwa kwabo biba bishingiye ku kwihana kwabo. Imana ntibabarira umunyabyaha keretse iyo yihannye. None se kuki twakumva ko Imana yadusaba ibirenze ibyo?

Ubwo bimeze bityo se, ntibyaba bishoboka ko icyaha cyo kutababarira Imana yanga urunuka ari ukutababarira abadusaba imbabazi? Biratangaje kubona ukuntu nyuma y’aho Yesu amariye kuvuga za ntambwe enye z’imyifatire y’itorero, Petero yabajije ati Him,

“Databuja, mwene Data nangirira nabi, nzamubabarira kangahe? Ngeze karindwi?” Yesu aramusubiza ati, “Sinkubwiye yuko ugeza karindwi, ahubwo mirongo irindwi karindwi” (Mat. 18:21-22).

Mbese petero yibwiye ko Yesu ashaka ababarira mwene Data udashaka kwihana incuro amagana ku byaha amagana ubwo Yesu yari amaze akanya amubwiye gufata mwene Data utihana nk’umupagani cyangwa umukoresha w’ikoro ku bw’icyaha kimwe? Ibyo sibyo rwose. Na none ntufata umuntu nk’uwo kunenwa mu gihe wamubabariye.

Ikindi kibazo gikwiye gutuma dutangira gutekereza tukibaza ni iki: Niba Yesu ashaka ko tubabarira mwene Data incuro amagana ku byaha amagana, ni ukuvuga ngo tugakomeza umubano na we, kuki yemera ko dutandukana n’abo twashakanye kubera icyaha kimwe gusa badukoreye, icyaha cy’ubusambanyi, niba uwo mwashakanye atakihannye (reba Mat. 5:32)?[2] Ibyo ahubwo byaba bivuguruzanya.

Gukomereza Kuri icyo gitekerezo

(An Elaboration)

Yesu akimara kubwira Petero kubabarira mwene Se incuro magana ane na mirongo icyenda , aca amugani ashaka gufasha Petero gusobanukirwa icyo yashakaga kuvuga:

Nicyo gituma ubwami bwo mu ijuru bwagereranywa n’umwami washatse kubarana n’abagaragu be umubare w’ibyo yababikije. Abanje kubara, bamuzanira umwe muri bo yishyuza italanto inzovu[Ibi bingana n’umushahara w’imyaka 5000 ushingiye ku gihembo giciriritse cy’umubyizi mu gihe cya Yesu]. Ariko kuko yari adafite ibyo kwishyura, shebuja ategeka kumugura n’umugore we n’abana be n’ibyo afite byose, ngo umwenda ushire. Umugaragu aramupfukamira aramwinginga ati, “Mwami, nyihanganira nzakwishyura byose.” Shebuja aramubabarira aramureka, amuharira umwenda. Ariko uwo mugaragu arasohoka, asanga umugaragu mugenzi we yagurije idenariyo ijana [zihwanye n’umushahara w’iminsi ijana]; aramufata aramuniga, aramubwira ati, “Nyishyura umwenda wanjye.” Umugaragu mugenzi we yikubita hasi, aramwinginga ati, “Nyihanganira nzakwishyura.” Ntiyakunda maze aragenda amushyira mu nzu y’imbohe, kugeza aho azamarira kwishyura umwenda. Abagaragu bagenzi be babibonye barababara cyane, baragenda babibwira shebuja uko bibaye byose. Maze shebuja aramuhamagara aramubwira ati, ” Wa mugaragu mubi we, naguhariye wa mwenda wawe kuko wari unyinginze, nawe ntiwari ukwiriye kubabarira mugenzi wawe nk’uko nakubabariye?” Shebuja ararakara, amuha abasirikare kugeza aho azamarira kwishyura umwenda wose. Na Data wo mu ijuru ni ko azabagira, nimutababarira umuntu wese mwene so mubikuye mu mutima (Mat. 18:23-35).

Urabona ko umugaragu wa mbere yababariwe kuko abisabye shebuja. Hanyuma urabona ko umugaragu wa kabiri na we yicishije bugufi agasaba wa mugaragu wa mbere imbabazi. Umugaragu wa mbere ntiyahaye umugaragu wa kabiri icyo we yahawe, kandi icyo ni cyo cyarakaje cyane shebuja. Niba ari uko bimeze se, Petero yaba yaratekereje ko Yesu ashaka ko ababarira mwene se udashaka kwihana kandi utigeze asaba n’imbabazi, ikintu kitagaragara na gato muri uriya mugani wa Yesu? Ntabwo byumvikana ko ari byo, cyane cyane ko Yesu yari amaze kumubwira ko agomba gufata mwene Data utihana, nyuma yo gutera za ntambwe zose, nk’umupagani cyangwa umukoresha w’ikoro.

Ntibinashoboka ko Petero yaba yaratekereje ko asabwa kubabarira mwene Data utihana ukurikije igihano Yesu yavuze tuzahabwa nitutababarira bene Data tubikuye mu mutima. Yesu yavuze ko umwenda twari twarahariwe uzasubizwaho maze tugashyikirizwa abasirikare tugakubitwa kugeza ubwo tuzishyurira umwenda tutazigera dushobora kwishyura. Mbese icyo cyaba ari igihano kitarimo akarengane ku mukristo utababarira mwene Se, mwene Se n’Imana ubwayo itababarira? Iyo mwene data ancumuyeho, aba acumuye no ku Mana, kandi Imana ntimubabarira atihannye. Mbese imana yaba ishyize mu gaciro iramutse impaniye kutababarira umuntu na yo ubwayo itababariye?

Muri macye

(A Synopsis)

Yesu ibyo adusaba mu kubabarira bene Data bigaragara neza mu magambo ye ari muri Luka 17:3-4:

Mwirinde! Mwene So nakora nabi umucyahe, niyihana umubabarire. Kandi nakugirira nabi ku munsi umwe, akaguhindukirira karindwi ati, “Ndihannye,” uzamubabarire.

Mbese hari ukundi byakumvikana neza kurushaho? Yesu ashaka ko tubabarira bene Data igihe bihannye. Iyo dusenga ngo, “Uduharire imyenda yacu nk’ukoo natwe twahariye abarimo imyenda yacu,” tuba dusaba Imana ngo idukorere ibyo twakoreye abandi. Ntidushobora kwibwira ko Imana yatubabarira tutayibisabye. None se kuki twumva ko Imana yadutegeka kubabarira abatabisabye?

Na none twongere twibutse ko ibi bitaduhesha uburenganzira bwo kubika inzika kuri mwene Data muri Kristo waduhemukiye. Dutegekwa gukundana. Ni cyo gituma dusabwa gusanga mwene Data wadukoreye icyaha kugira ngo turebe ko twakwiyunga, kandi kugira ngo ashobore kwiyunga n’Imana na yo yacumuyeho. Icyo ni cyo urukundo rukora. Ariko kenshi cyane Abakristo baravuga ngo bababariye mwene Data wabakoreye icyaha, nyamara ari ukwiyerurutsa gusa ahubwo ari ukwirinda guhura na we. Mu byukuri ntibaba bababariye, kandi bigaragarira mu bikorwa byabo. Bakora uko bashoboye ngo batabonana na wa wundi wabakoreye icyaha kandi kenshi baba bavuga ukuntu yabababaje. Nta kwiyunga kuba guhari.

Iyo dukoze icyaha Imana iradusanga mu buryo bw’Umwuka Wera uba muri twe ikatwereka icyaha cyacu kuko idukunda kandi ikaba ishaka kutubabarira. Tugomba kuyigana, tukegera mu rukundo mwene Data wadukoreye icyaha tukamwereka icyaha cye tugamije ko yakwihana, tukamubabarira hanyuma tukiyunga.

Imana iteka ishaka ko abantu bayo bakundana urukundo nyakuri, urukundo rushobora gutuma umuntu acyaha mugenzi we, ariko urukundo rutabika inzika. Iri ni itegeko riri mu mategeko ya Mose:

Ntukangire mwene wanyu mu mutima wawe, ntukabure guhana mugenzi wawe kugira ngo utizanira icyaha ku bwe. Ntugahōre, ntukagirire inzika abo mu bwoko bwawe, ahubwo ukunde mugenzi wawe nk’uko wikunda. Ndi Uwiteka (Lewi 19:17-18).

Ikivuguruza ibyo

(An Objection)

Ariko se twavuga iki ku magambo ya Yesu muri Mariko 11:25-26? Mbese ntiyerekana ko tugomba kubabarira buri muntu wese ku kintu icyo ari cy cyose tutitaye ko badusabye imbabazi cyangwa batazidusabye?

Kandi nimuhagarara musenga hakaba hari umuntu wabagiriye nabi,mumubabarire kugira ngo So wo mu ijuru na we abababarire ibyaha byanyu. Ariko nimutababarira abandi, So wo mu ijuru nawe ntazabababarira ibyaha byanyu.

Uyu murongo ntukuraho iyindi mirongo yose twamaze kubona. Twamaze kubona ko ikintu kibabaza Imana cyane ari ukwima imbabazi umuntu uzigusaba. Nuko rero dushobora gusobanura uyu murongo duhereye kuri iryo hame risanzwe rihari. Ahangaha Yesu arashimangira gusa ko tugomba kubabarira abandi niba natwe dushaka ko Imana itubabarira. Ntabwo arimo atubwira uburyo bwihariye bwo kubabarira n’icyo umuntu agomba gukora kugira ngo undi amuhe imbabazi.

Urabona kandi hano ko Yesu atavuga ko tugomba gusaba Imana imbabazi kugira ngo ibone kuziduha. None se twirengagize ibindi byose Bibiliya ivuga ku kubabarira kw’Imana gushingira ku gusaba imbabazi kwacu (reba Mat 6:12; 1 Yohana 1:9)? Mbese tuvuge ko atari ngombwa ko dusaba Imana imbabazi igihe dukoze icyaha kuko hano Yesu atabivuze? Ibyo byaba bibuzemo ubushishozi dukurikije ibyo Bibiliya itubwira. Na none kandi nta bwenge burimo kwirengagiza ibindi byose Bibiliya ivuga ku kubabarira abandi bishingiye ku ko basabye imbabazi.

Ikindi

(Another Objection)

Mbese Yesu ntiyasengeye ba basirikare bagabanaga imyambaro ye ati, “Data, ubababarire kuko batazi icyo bakora” (Luka 23:34)? Ibi se ntibishatse kwerekana ko Imana ibabarira abantu batiriwe bayibisaba?

Nibyo ariko ku rugero runaka gusa. Bigaragaza ko Imana igirira impuhwe abari mu bujiji, ikabadohorera. Kuko Imana ikiranuka rwose, ibara icyaha ku bantu igihe gusa bacumuye bazi neza ko ari icyaha barimo bakora.

Yesu kuba yarasengeye abo basirikare kuvuga ko bibahesheje ijuru–icyo bivuze gusa ni uko batabarwaho icyaha cyo kugabana imyambaro y’Umwana w’Imana, kandi bitewe gusa n’ubujiji bwabo bwo kutamenya uwo ari we. Bo bumvaga gusa ari undi mugizi wa nabi nk’abandi bose bagomba kwica. Nuko rero Imana igira imbabazi ku gikorwa ubusanzwe cyagombaga gutuma bacirwaho iteka iyo baza kuba bazi neza ibyo barimo bakora.

Ariko se Yarasenze ngo Imana ibabarire buri muntu wagize uruhare runaka mu kubabazwa kwe? Oya. Urugero, nka Yuda, Yesu yaravuze ngo icyari kumubera cyiza ni iyo ataza kuba yaravutse (reba Mat 26:24). Biragaragara ko Yesu atasenze ngo Se ababarire Yuda. Ahubwo yasenze asaba ibinyuranye n’ibyo–iyo dufashe ko Zaburi 69 na 109 ari isengesho rya Yesu ry’ubuhanuzi nk’uko iyo urebye ari ko Petero yabyumvaga (reba Ibyak 1:15-20). Yesu yasenze asaba ko Yuda agibwaho n’urubanza, umuntu wakoze icyaha Atari ukuvuga ko atazi icyo akora.

Nk’abantu baharanira gutera ikirenge mu cya Kristo, tugomba kugirira imbabazi abaduhemukira batazi ibyo bakora, urugero abatizera nka ba basirikare bagabanye imyambaro ya Yesu batazi icyo bakora. Yesu ashaka ko twereka imbabazi nyinshi abatizera, ko dukunda abanzi bacu, tukagirira neza abatwanga, tugahesha umugisha abatuvuma kandi tugasengera abatugirira nabi (reba Luka 6:27-28). Tugomba kugerageza kuzimanganyisha urwango rwabo urukundo, ikibi tukagitsindisha icyiza. Ibi no mu mategeko ya Mose byarimo:

Nuhura n’inka y’umwanzi wawe cyangwa n’indogobe izimira, ntukabure kuyimuzanira. Kandi nusanga indogobe y’umwanzi wawe umutwaro ihetse yawugwanye, ukagira ngo wirengagize kumufasha, ntukabure kumufasha (Kuva 23:4-5)

Ira iUmwanzi wawe nasonza umugaburire, nagira inyota umuhe amazi yo kunywa, kuko uzaba urunze amakara yaka ku mutwe we, kandi Uwiteka azakugororera (Imig. 25:21-22).

Biratangaje kubona ukuntu nubwo Yesu yadutegetse gukunda abanzi bacu, kugirira neza abatwanga, guha umugisha abatuvuma, gusengera abatugirira nabi (Luka 6:27-28), atigeze atubwira kugira uwo tubabarira muri bo. Dushobora mu byukuri gukunda abantu kandi tutabababariye–nk’uko Imana ikunda abantu kandi itarabababariye. Si ukuvuga ngo dushobora kubakunda gusa ahubwo tugomba kubakunda, nk’uko twabitegetswe n’Imana. Kandi urukundo tubafitiye rugomba kugaragarira mu bikorwa.

Kuko Yesu yasabiye ba basirikare bigabanyaga imyambaro ye ngo Se abababarire ntibivuga ko Imana ishaka ko twirengagiza ibindi byose Bibiliya itubwira kuri ibyo ngo hanyuma tubabarire buri wese uducumuyeho. Icyo bitubwira gusa ni uko tugomba kubabarira, tutabanje no kubitekerezaho, abantu badasobanukiwe ko barimo bacumura kandi tukereka imbabazi zidasanzwe abatizera.

Naho se Yosefu?

(What About Joseph?)

Yosefu, wagize imbabazi cyane akababarira bene se bamugurishije, rimwe na rimwe atangwaho urugero rw’ukuntu tugomba kubabarira buri wese wadukoreye icyaha yaba adusabye imbabazi cyangwa atazidusabye. Ariko se icyo ni cyo inkuru ya Yosefu itubwira?

Oya, si cyo itubwira.

Yosefu yashyize bene se mu gihe cy’igerageza n’isuzuma kigera ku mwaka agamije kubageza ku kwihana. Yanashyize umwe muri bene se mu ibohero muri Egiputa kumara amezi atandatu (reba Itang. 42:24). Aho bene se bamariye kwemera icyaha cyabo (reba Itang. 42:21; 44:16), n’umwe muri bo akemera kwitangaho incungu mu cyimbo cy’uwo se yakundaga cyane (reba Itang. 44:33), Yosefu yamenye batakiri ba bandi b’abanyeshyari kandi bikunda gusa bari baramugurishije. Noneho ubwo ni ho yemeye kubihishurira akababwira uwo ari we kandi abwira abari baramuhemukiye amagambo meza yo kubarema umutima. Iyo Yosefu aza guhita “abababarira” ntibari kuzigera bihana. Kandi icyo ni cyo kibi cy’ ubutumwa bw’ “imbabazi zihutiyeho kuri buri wese” bujya bubwirizwa muri iki gihe. Kubabarira bene Data badukoreye icyaha tutabanje kubereka icyaha cyabo bigira ingaruka z’uburyo bubiri: (1) Imbabazi za nyirarureshwa zitazana ubwiyunge, (2) abanyabyaha batihana kandi ibyo bigatuma badakura mu mwuka.

Gukurikiza Ibyo muri Matayo 18:15-17

( The Practice of Matthew 18:15-17)

Nubwo ziriya ntambwe enye Yesu yavuze ziganisha ku bwiyunge zumvikana mu buryo bworoshye, ariko kuzishyira mu bikorwa bishobora kugorana. Igihe Yesu yashyiragaho ziriya ntambwe enye, yabivuze ashingiye ku muntu, tuvuge mwene Data A wumva ko, mu buryo bugaragara, mwene Data B yamukoreye icyaha. Nyamara mu byukuri, mwene Data A ashobora kuba atari mu kuri. Reka noneho turebe ikibazo mu mpande zacyo zose zishoboka.

Niba mwene Data A adashidikanya ko mwene Data B yamucumuyeho, yakagombye kubanza akareba neza niba atarimo akabya guca imanza, abona akatsi kari mu jisho rya mwene Data B. Uducumuro duto tumwe na tumwe ugomba kutwirengagiza ukababarira (reba Mat. 7:3-5). Nyamara niba mwene Data A akomeza kumva yarakomeretse mu mutima ku bwa mwene Data B kubera icyaha gikomeye yamukoreye, akwiye kumusanga akamwereka icyaha cye.

Agomba kubimubwira biherereye, nk’uko Yesu yategetse, mu buryo bwo kwereka mwene Data B urukundo. Agomba kuba asunitswe n’urukundo kandi intego ye ikaba ubwiyunge. Nta wundi n’umwe agomba kubwira uko yamucumuyeho. “Urukundo rutwikira ibyaha byinshi” (1 Pet. 4:8). Iyo dukunda umuntu ntidushaka gushyira hanze ibyaha bye; turamuhishīra.

Uko kumusanga amubwira uko yamucumuyeho agomba kubikorana umutima mwiza amwereka urukundo. Agomba kuvuga nk’uku ati, “Mwene Data B, mu byukuri ubucuti bwacu mbuha agaciro cyane. Ariko hari ikintu cyabaye cyatumye habaho igisīka mu mutima wanjye kintandukanya nawe. Ntabwo nifuza ko icyo gisīka cyabaho, ni yo mpamvu ngomba kukubwira igituma numva wampemukiye kugira ngo twiyunge. Niba kandi nanjye hari uruhare nabigizemo, nifuza ko wambwira.” Nuko noneho n’umutima mwiza akabwira mwene Data B icyo cyaha icyo ari cyo.

Akenshi usanga mwene Data B atarigeze anamenya ko yababaje mwene Data A, nuko akimara kumenya ko yamubabaje, agahita asaba imbabazi. Iyo bigenze bityo, mwene Data A agomba guhera ko ababarira mwene Data B. Ubwiyunge buba bwabaye.

Ikindi gishoboka ni uko mwene Data B ashobora gushaka kwisobanura avuga ko icyabiteye ari uko mwene Data A na we yari yamukoreye icyaha. Igihe bimeze bityo mwene Data B yakabaye yararebye mwene Data A akabimubwira mbere. Ariko ubu noneho habonetse uburyo bwo kuvugana kandi haba habonetse ibyiringiro by’ubwiyunge.

Muri icyo gihe buri wese avuga uko yumva yahemukiwe, kandi akemera ibyo ashinjwa, nuko bakababarirana. Ubwiyunge buba bugezweho.

Icya gatatu gishoboka ni uko A na B bashobora kunanirwa kwiyunga. Icyo gihe rero baba bakeneye gufashwa, ni cyo gihe cy’intambwe ya kabiri.

Intambwe ya Kabiri

(Step Two)

Byakabaye byiza kurushaho mwene Data A na mwene Data B baramutse bemeranyije ku muntu waza kubafasha kugera ku bwiyunge. Ibyaba byiza cyane ni uko bene Data C na D baba aria bantu bazi kandi bakunda A na B bombi, ibyo bigatanga icyizere ko nta kubogama kuri bubeho. Kandi bene Data C na D nib o gusa bagomba kubwirwa iby’ayo makimbirane ku bw’urukundo n’icyubahiro bya A na B.

Igihe mwene Data adashaka kumvikana ngo bemeranye ku bantu babafasha, ni aha mwene Data A ho gushaka mwene Data umwe cyangwa babiri bashobora kubafasha.

Niba bene Data C na D ari abanyabwenge ntibazaca urubanza batarumva impande zombi A na B. C na D bamaze guca urubanza, A na B bagomba kwicisha bugufi bakubaha umwanzuro babahaye bagasabana imbabazi kandi buri wese agakora ibyo asabwe gukora.

Bene Data C na D ntibagomba kugerageza kugaragaza kutabogama cyane ngo bashake gusaba ko bene Data bombi A na B bihana kandi mu byukuri ugomba kwihana ari umwe gusa. Bagomba kumenya ko A cyangwa B umwe muri bo naramuka yanze uko baciye urubanza, ikibazo kigomba kugezwa ku Itorero ryose kandi icyo gihe imikirize yabo ifutamye y’urubanza izagaragarira buri wese. Icyo kigeragezo cya C na D cyo gushaka kugumana ubucuti bafitanye n’impande zombi bagashaka gupfukirana ukuri ni yo mpamvu abantu babiri baca urubanza baruta umwe, kuko baterana imbaraga mu guca urubanza rw’ukuri. Ikindi kandi, umwanzuro bafashe ugira uburemere mu maso ya A na B.

Intambwe ya Gatatu

(Step Three)

Igihe A cyangwa B umwe yanze urubanza rwaciwe na C na D, ikibazo kiba kigomba gushyikirizwa Itorero ryose. Iyi ntambwe ya gatatu ntijya ikorerwa na rimwe mu matorero -dini–kandi ku bw’impamvu yumvikana–byagira ingaruka yo gucamo Itorero kabiri kuko abantu bagenda babogamira ku ruhande rumwe abandi ku rundi. Ntabwo Yesu yigeze ashaka ko Itorero ry’ahantu runaka ryaba rinini kurenza umubare w’abantu bashobora gukwirwa mu nzu. Bene iryo torero rito ringana n’umuryango w’umuntu aho buri wese aba azi A na B kandi abitayeho ni ryo Torero Bibiliya ivuga rikwiriye gutererwamo intambwe ya gatatu. Mu Itorero dini, intambwe ya gatatu igomba guterwa mu rwego rw’itsinda rito rigizwe n’abantu bazi kandi bakunda A na B. Iyo A na B ari abayoboke b’amatorero atandukanye, hagomba gutoranywa itsinda rito kuri buri ruhande bakaba ari bo baca urubanza.

Itorero rimaze guca urubanza, bene Data A na B bagomba guhera ko bubahiriza imyanzuro, bumva neza ingaruka zo kuyisuzugura izo ari zo. Usaba imbabazi akazisaba, ubabarira akababarira hanyuma bakiyunga.

Iyo A cyangwa B abwiwe gusaba imbabazi akanga, agomba gushyirwa hanze y’Itorero kandi ntihagire umuntu n’umwe w’Itorero wongera kugirana imigenderanire na we. Akenshi, iyo bigeze aho, uwo wanga kwihana aba yamaze kwikura mu Itorero ubwe, kandi ashobora no kuba yaragiye mbere iyo atigeze agonda ijosi ku ntambwe n’imwe. Ibyo bigaragaza ko ataba ashikamye mu rukundo akunda umuryango we w’umwuka.

Ikibazo Rusange

(A Common Problem)

Mu matorero- dini, ubusanzwe abantu bakemura ibibazo bafitanye na bagenzi babo mu kuva muri iryo torero bakajya mu rindi, aho pasitori, urimo agerageza kwiyubakira ubwami bwe akoresheje uburyo bwose ndetse nta n’ubusabane afitanye n’abandi bapasitori, ahita yakira abantu nk’abo akajya mu ruhande rwabo mu gihe bamubwira inkuru zabo z’ukuntu bahuye n’ibyago muri iryo torero rindi bavuyemo. Ibyo rero bihindura ubusa za ntambwe zigana ku bwiyunge Yesu yategetse. Kandi akenshi igikunze kugaragara ni uko nyuma y’amezi macye cyangwa imyaka wa muntu waje yahemukiwe n’umuntu wo mu Itorero yavuyemo, ntibitinda n’iryo yaje ahungiyemo arivamo na ryo akajya mu rindi na none hari uwamuhemukiye.

Yesu yashakaga ko amatorero aba mato ku buryo Itorero rikwirwa mu rugo, kandi ko abapastori/abakuru b’Itorero/abepisikopi batuye mu gace kamwe bazakorera hamwe ku buryo bafitanye ubumwe. Bityo rero umuntu aciwe mu Itorero rimwe akaba aciwe mu matorero yose. Ni inshingano ya buri mupastori/mukuru w’Itorero/mwepisikopi kubaza buri mukristo uje mu itorero rye itorero yajyaga asengeramo hanyuma akabaza ubuyobozi bw’iryo torero niba akwiriye kwakira uwo muntu.

Gahunda y’Imana y’Itorero Ryera

( God’s Intention for a Holy Church)

Ikindi kibazo gihuriweho n’amatorero dini ni abantu benshi baza mu rusengero ari ukwiyerekana gusa, b’ibyigenge ntawe ubakoraho kuko kuza mu rusengero ari ahantu bumva ko ari aho kuza gusa guhurira n’abandi bagasabana bisanzwe. Kubw’ibyo rero ntawe umenya uko babayeho, cyane cyane pastori; bityo abantu bakiranirwa bagakomeza kuzana ikizinga ku itorero bateraniramo. Abo hanze bakabona rero ko nta tandukaniro riri hagati y’abatizera n’abakrisito.

Iki kintu ubwacyo cyakagombye kuba ikimenyetso gihagije kuri buri muntu ko ubu buryo bw’amatorero dini atari ko Imana ishaka Itorero ryayo ryera. Abantu batejejwe b’indyarya iteka bihisha mu matorero dini manini, bagakoza isoni Kristo. Nyamara duhereye ku byo twasomye muri Matayo 18:15-17, biragaragara neza ko Yesu yashakaga ko itorero rye riba iry’abantu bejejwe bakaba abantu bamaramaje kandi bahora baharanira kwiyeza. Isi yajya ireba itorero ikabona umugeni we wera. Icyo ab’isi babona uyu munsi ni maraya ukomeye, umugore utari umwizerwa ku mugabo we.

Ibyo by’itorero ryejejwe ni byo byumvikana cyane mu magambo ya Pawulo igihe yavugaga ku kibazo gikomeye cyari mu itorero ry’i Korinto. Umwe mu bagize itorero aho ngaho kandi wari wemewe yari ari mu buzima bw’ubusambanyi asambana na muka se:

Inkuru yamamaye hose yuko muri mwe habonetse ubusambanyi, ndetse bw’uburyo butaboneka no mu bapagani, umuntu kwenda muka se. Namwe murihimbaza aho kubabara, kandi ari byo byari bibakwiriye ngo uwakoze icyo cyaha akurwe muri mwe, kuko jyewe nubwo ntari kumwe namwe mu mubiri nahoranye namwe mu mwuka, kandi ubwo bimeze bityo namaze gucira ho iteka uwakoze ibisa bityo nk’aho mpari, kandi ubwo nari nteraniye hamwe namwe mu mutima wanjye dufite ububasha bw’Umwami wacu Yesu, nahawe ubutware na we kugira ngo uwo muntu muhe Satani umubiri we urimbuke, umwuka we ubone kuzakira ku munsi w’Umwami Yesu ….Nabandikiye muri rwa rwandiko ko mutifatanya n’abasambanyi. Ariko sinavuze ko mudaterana rwose n’abasambanyi bo mu b’iyi si, cyangwa abifuza ibibi cyangwa abanyazi cyangwa abasenga ibishushanyo, kuko iyo biba bityo mwari mukwiriye kuva mu isi. Ahubwo none nabandikiye ko mutifatanya n’uwitwa mwene Data, niba ari umusambanyi cyangwa uwifuza ibibi, cyangwa usenga ibishushanyo cyangwa utukana, cyangwa umusinzi cyangwa umunyazi, umeze atyo ntimugasangire na we. Mbese mpuriye he no gucira abo hanze urubanza? Namwe abo mucira urubanza si abo muri mwe? Abo hanze Imana ni yo izabacira ho iteka. Mukure uwo munyabyaha muri mwe (1 Kor. 5:1-5, 9-13).

Ntibyari bikenewe ko umuntu nk’uwo arinda gucishwa muri za ntambwe zose kuko byagaragaraga neza ko atari umwizera nyakuri. Pawulo yamwise “uwitwa mwene Data” n’ “umunyabyaha.” Hanyuma kandi nyuma y’imirongo micye, Pawulo arandika ati,

Ntimuzi yuko abakiranirwa batazaragwa ubwami bw’Imana? Ntimwishuke. Abahehesi cyangwa abasenga ibishushanyo, cyangwa ibitingwa cyangwa abagabo bendana, cyangwa abajura cyangwa abifuza, cyangwa abasinzi cyangwa abatukana cyangwa abanyazi, bene abo ntibazaragwa ubwami bw’Imana (1 Kor. 6:9-10).

Biragaragara neza ko Pawulo yizeraga ko abantu b’abanyangeso mbi, nk’uriya mugabo wo mu itorero ry’i Korinto, bagaragaza ko kwizera kwabo gupfuye. Abantu nk’abo ntibagomba gufatwa nka bene Data ngo bacishwe muri za ntambwe enye z’ubwiyunge. Bagomba gucibwa, ” bagahabwa Satani,” kugira ngo itorero ritabashyigikira muri uko kwibeshya kwabo, kandi hakaba hari ibyiringiro by’uko bazabona ko bakwiriye kwihana kugira ngo “bazakizwe ku munsi w’Umwami Yesu” (1 Kor. 5:5).

Mu matorero manini hirya no hino mu isi muri iki gihe, rimwe na rimwe haba hari amagana y’abantu bitwa abakristo, ariko mu buryo bwa Bibiliya bakaba ari abapagani bakwiriye gucibwa bakavanwa mu itorero. Ibyanditswe bitwereka neza ko Itorero rifite inshingano yo kuvana muri ryo abahehesi, abasambanyi, abatinganyi, abasinzi n’abandi batihana. Nyamara bene abo bantu, mu izina ry’ “ubuntu”, muri iki gihe akenshi mu itorero ni bo bashyirwa mu matsinda y’abaterankunga b’itorero bagashyigikirwa n’abandi “bizera” bahuje ibibazo. Iki ni igitutsi ku mbaraga zihindura ubugingo z’ubutumwa bwiza bwa Yesu Kristo.

Abakozi b’Imana baguye

(Fallen Leaders)

Icya nyuma, mbese umukozi w’Imana wihannye yahera ko asubizwa mu mirimo ye ako kanya igihe yaguye mu cyaha gikomeye (nk’ubusambanyi)? Nubwo Imana ishoka ibabarira ako kanya uwo mukozi wayo wihannye (kandi n’itorero ni ko rikwiye kubigenza), aba yatakaje icyizere imbere y’abo yigisha. Icyizere kirakorerwa, bitwara igihe ucyubaka. Ni cyo gituma umukozi w’Imana waguye agomba kwikura mu murimo akicisha bugufi munsi y’ubuyobozi bw’umwuka buhari kugeza ubwo yongera kugaragaza ko ashobora kugirirwa icyizere. Agomba mbese gutangira bundi bushya. Udashaka guca bugufi ngo akore uturimo tworoheje kugira ngo yongere agarurirwe icyizere na we ntakwiye kugira umuntu n’umwe mu itorero umuyoboka nk’umukozi w’Imana.

Mu Ncamake

(In Summary)

Nk’abakozi b’Imana bahindura abantu abigishwa tukaba dusabwa “guhana, gutesha, guhugura, dufite kwihangana kose no kwigisha” (2 Tim. 4:2), twe kugira isoni z’umuhamagaro wacu. Twigishe abigishwa bacu gukundana urukundo nyakuri mu kwihanganiranira iteka, igihe bibaye ngombwa umuntu agasanga mugenzi we mu bugwaneza akamwereka icyaha yamukoreye, hakabaho kuzana abandi bakabafasha igihe bibaye ngombwa, kandi igihe cyose umuntu asabwe imbabazi akazitanga. Mbega ukuntu ari byiza kurusha za mbabazi za nyirarureshwa zitageza ku bwiyunge ngo zomore ibikomere! Kandi duharanire kumvira Umwami kuri buri kintu cyose kugira ngo Itorero rye rikomeze kuba iryera ritagira umugayo, kandi rihesha izina rye icyubahiro!

Ushaka gukomeza kwiga neza ibyo kwitatura na mwene So n’ibyerekeye guhana kw’Itorero, urebe Rom. 16:17-18; 2 Kor. 13:1-3; Gal. 2:11-14; 2 Tes. 3:6, 14-15; 1 Tim. 1:19-20, 5:19-20; Tito 3:10-11; Yak. 5:19-20; 2 Yoh 10-11.

[1] Bifite ishingiro gutekereza ko uwaciwe aramutse nyuma aje kwihana, Yesu icyo ashaka ari uko yahabwa imbabazi.

[2] Niba uwo mwashakanye ari Umukristo, ugomba kumucisha muri za ntambwe eshatu Yesu yashyizeho zigana ku kwiyunga mbere yo gutandukana. Niba uwo mwashakanye wasambanye yemera kwihana ugomba kumubabarira nk’uko Yesu yabitegetse.

زمانی که موعظۀ سر کوه مسیح را در چند فصل قبل بررسی کردیم، یاد گرفتیم که چقدر بخشیدن کسانی که علیه ما گناه می کنند مهم است. مسیح رسماً اعلام کرد که اگر آنها را نبخشیم، خداوند نیز ما را نخواهد بخشید (متی 14:6-15 را ببینید).

بخشیدن دیگران به چه معناست؟ بیایید آنچه کتاب مقدس آموزش می دهد را مورد مطالعه قرار دهیم.

مسیح بخشیدن را با پاک کردن بدهی شخص مقایسه کرد (متی 23:18-35 را ببینید). تصور کنید کسی به شما مبلغی پول بدهکار است و شما از گرفتن پول خود صرف نظر می کنید و مدرکی که بدهی آن شخص در آن ثبت است را از بین می برید. دیگر انتظار دریافت پول را ندارید و دیگر از دست کسی که به شما بدهکار است عصبانی نیستید. در این موقع شما او را به چشم دیگری، نسبت به زمانی که به شما بدهکار بود، می بینید.

اگر مورد بخشایش خداوند قرار گرفتن را بفهمیم بهتر می توانیم متوجه شویم که بخشیدن دقیقاً چه معنایی دارد. زمانی که او گناهان ما را عفو می کند، دیگر ما را برای کاری که او را ناخشنود ساخته، گناهکار مسئول نمی داند و به خاطر آن گناه دیگر از دست ما عصبانی نیست. او ما را به خاطر گناهی که مرتکب شده ایم مجازات نخواهد کرد. او با ما آشتی می کند.

به همین صورت، اگر من واقعاً کسی را ببخشم، او را در قلبم می بخشم، و با نشان دادن رحمت، بر حس انتقامگیری غلبه می کنم. دیگر از کسی که علیه من گناهی انجام داده است عصبانی نیستم. ما آشتی کرده ایم. اگر از او کینه داشته باشیم و با او با عصبانیت رفتار کنیم، او را نبخشیده ایم.

مسیحیان اغلب در این زمینه خود را گول می زنند. آنها می گویند که شخص را بخشیده اند و می دانند که باید چنین بکنند اما در عمق وجود خود هنور هم نسبت به او کینه دارند. آنها از مواجهه با آن شخص اجتناب می کنند زیرا نگرانند که با دیدن او باز هم خشم خود را نشان دهند. به یاد داشته باشید که مسیح نمی خواهد که ما با برادر خود حتی خشم بگیریم (متی 22:5 را ببینید).

حالا از شما سوالی می پرسم: بخشیدن چه کسی آسانتر است؟ مجرمی که تقاضای بخشش می کند و یا مجرمی که تقاضای بخشش نمی کند؟ مسلماً همۀ ما اتفاق نظر داریم که بخشیدن کسی که به اشتباه خود اعتراف می کند و تقاضای بخشش از ما می کند، بسیار آسان تر است. در حقیقت، بخشیدن چنین شخصی بسیار بسیار آسانتر است از بخشیدن کسی که طلب بخشش ندارد. بخشیدن کسی که تقاضای عفو و بخشش ندارد عملاً غیرممکن به نظرمی رسد.

بیایید این موضوع را از زاویه ای دیگر بررسی کنیم. اگر عدم بخشیدن مجرمی که توبه کرده است و بخشیدن مجرمی که توبه نکرده است، هر دو اشتباه است، کدام یک گناه بزرگتری است؟ به نظر من همۀ ما اتفاق نظر داریم که اگر هر دو اشتباه هستند، عدم بخشیدن مجرمی که توبه کرده است، گناه بسیار بزرگی است.

مسئله ای شگفت از کتاب مقدس (A Surprise from Scripture)

آنچه تا کنون عنوان شد، سوال دیگری را در ذهن من ایجاد می کند: آیا خداوند انتظار دارد که ما همۀ کسانی که علیه ما مرتکب گناه می شوند را ببخشیم، حتی آنهایی که فروتنی نمی کنند، گناه خود را قبول نمی کنند و تقاضای بخشش نمی کنند؟

وقتی که کتاب مقدس را با دقت مطالعه می کنیم، متوجه می شویم که پاسخ این سوال «خیر» است. بر خلاف انتظار بسیاری از مسیحیان، کتاب مقدس به وضوح می گوید که اگرچه ما به داشتن محبت نسبت به یکدیگر، و حتی دشمنانمان، تشویق شده ایم، اما لازم نیست هر کسی را ببخشیم.

مثلاً، آیا مسیح از ما توقع دارد که ما به سادگی برادر مسیحی خود را به خاطر گناهی که علیه ما انجام داده است ببخشیم؟ خیر، او چنین انتظاری ندارد. در غیر این صورت به ما نمی گفت که برای آشتی چهار مرحله ای که در متی15:18-17 ذکر شده است را دنبال کنیم، مراحلی که اگر شخص گناهکار توبه نکند، با طرد آن شخص پایان می یابد:

و اگر برادرت‌ به‌ تو گناه‌ كرده‌ باشد، برو و او را ميان‌ خود و او در خلوت‌ الزام‌ كن‌. هرگاه‌ سخن‌ تو را گوش‌ گرفت‌، برادر خود را دريافتي‌؛ و اگر نشنود، يك‌ يا دو نفر ديگر با خود بردار تا از زبان‌ دو يا سه‌ شاهد، هر سخني‌ ثابت‌ شود. و اگر سخن‌ ايشان‌ را رد كند، به‌ كليسا بگو. و اگر كليسا را قبول‌ نكند، در نزد تو مثل‌ خارجي‌ يا باجگير باشد.

روشن است که زمانی که به مرحلۀ چهارم (طرد) برسیم، دیگر بخششی به شخص گناهکار اعطا نخواهد شد، چرا که بخشش و طرد دو عمل ناسازگار هستند. عجیب به نظر می رسد اگر کسی بگوید، «ما او را بخشیدیم و بعد او را طرد کردیم،» زیرا بخشش نه به جدایی که به آشتی منجر می شود. (اگر خدا بگوید که «تو را بخشیدم اما از این به بعد کاری به کار تو نخواهم داشت،» چه فکری خواهید کرد؟) مسیح به ما گفت که با شخص طرد شده «به عنوان یک غیر یهود یا یک باجگير کن» رفتار کنید، کسانی که یهودیان با آنها رابطه ای نداشتند و در واقع از آنها متنفر بودند.

در چهار مرحله ای که مسیح مطرح کرد، عفو وبخشش بعد از مرحلۀ اول، دوم و سوم به کسی اعطا نمی شود مگر اینکه شخص توبه کند. اگر او پس از هر مرحله توبه نکند به مرحلۀ بعد برده می شود و همچنان با او مانند گناهکاری توبه نکرده رفتار می شود. تنها زمانی که او به شما گوش کند (یعنی توبه کند)، میتوان گفت که شما برادر خود را به دست آورده اید (یعنی با او آشتی کرده اید).

هدف از رو در رو شدن این است که بخشش حاصل شود. اما بخشش بعد از توبۀ شخص گناهکار صورت می پذیرد. بنابراین ما 1) ما با شخص گناهکار رودر رو خواهیم شد با این امید که 2) او توبه کند تا ما بتوانیم 3) او را ببخشیم.

به این ترتیب، با اطمینان می توانیم بگوییم که خداوند نمی خواهد ما به راحتی برادر مومن خود را که علیه ما مرتکب گناهی شده و بعد از رودر رو شدن با ما توبه نکرده است، ببخشیم. البته این مسئله به ما حق متنفر بودن از آن شخص را نمی دهد. برعکس، ما با او روبرو می شویم زیرا او را دوست داریم و می خواهیم او را ببخشیم و با او آشتی کنیم.

اما اگر تا جای ممکن توسط این سه مرحله برای آشتی کردن تلاش صورت گرفت، برای اطاعت از مسیح چهارمین مرحله به رابطه پایان می دهد.¹ درست همانطوری که به ما فرمان داده شده است که با، به اصطلاح، مسیحیان زناکار، شراب خوار، همجنس گراها و غیره رابطه نداشته باشیم (اول قرنتیان 11:5 را ببینید)، ما نباید هیچ رابطه‌ای با مسیحیانی که از توبه کردن و آشتی با کل بدن سرباز می زنند، داشته باشیم. چنین افرادی ثابت می کنند که پیروان حقیقی مسیح نیستند و سبب رسوایی کلیسای او می شوند.

مثال خداوند (God’s Example)

همانطور که مسئولیت خود را برای بخشودن دیگران بررسی می کنیم، ممکن است تعجب کنیم از اینکه چرا خداوند از ما می خواهد کاری را بکنیم که خود انجام نمی دهد. مطمئناً خداوند افراد گناهکار را نیز دوست دارد و دستان بخشایشگر خود را برای بخشیدنشان به سوی آنها دراز کرده است. او خشم خود را کنترل می کند و به آنها زمان می دهد که توبه کنند. اما بخشیده شدن آنها به توبۀ آنها بستگی دارد. خداود گناهکاران را نمی بخشد مگر اینکه آنها توبه کنند. پس چرا باید تصور کنیم که خداوند از ما توقع بیشتری دارد؟

به این ترتیب آیا ممکن است که گناه عدم بخشش که از نظر خداوند گناه بسیار بزرگی است همان نبخشیدن افرادی که از ما تقاضای عفو می کنند باشد؟ جالب است که درست بعد از اینکه مسیح چهار مرحله را مطرح کرد، پطرس پرسید:

«خداوندا، چند مرتبه‌ برادرم‌ به‌ من‌ خطا ورزد، مي‌بايد او را آمرزيد؟ آيا تا هفت‌ مرتبه‌؟» عيسي‌ بدو گفت‌: «تو را نمي‌گويم‌ تا هفت‌ مرتبه‌، بلكه‌ تا هفتاد هفت‌ مرتبه‌!» (متی 21:18-22).

آیا پطرس فکر کرد که مسیح از او انتظار دارد تا فردی را که توبه نکرده را هزاران بار و به خاطر هزاران گناهی که مرتکب می شود ببخشد، در صورتی که مسیح اندکی قبل به او گفته بود که با برادر توبه نکرده اش به خاطر انجام هر گناه مانند شخصی غیریهودی و یا باجگیر رفتار کند؟ بسیار بعید به نظر می رسد که اینطور باشد. از طرف دیگر، اگر شما کسی را بخشیده اید دیگر نسبت به او تنفری نخواهید داشت.

سوال دیگری که ما را بر می انگیزد تا فکر کنیم این است: اگر مسیح از ما توقع دارد که مومنی را صد ها بار و به خاطر انجام صدها گناه و بدون اینکه توبه کند، ببخشیم و رابطۀ خود را حفظ کنیم، پس چرا به ما اجازه می دهد که زندگی مشترک خود را به خاطر تنها یک گناه (زنا) که همسرمان علیه ما انجام دهد و توبه نکند، به هم بزنیم (متی 32:5 را ببینید).² چنین چیزی بسیار متناقض به نظر می رسد.

توضیح بیشتر (An Elaboration)

درست بعد از اینکه مسیح به پطرس گفت که برادر خود را چهارصد و نه بار ببخشد، مثلی را برای او تعریف کرد تا بهتر متوجه منظورش شود:

از آن جهت‌ ملكوت‌ آسمان‌ پادشاهي‌ را ماند كه‌ با غلامان‌ خود ارادۀ محاسبه‌ داشت‌. و چون‌ شروع‌ به‌ حساب‌ نمود، شخصي‌ را نزد او آوردند كه‌ ده‌ هزار قنطار به‌ او بدهكار بود (این مقدار برابر است با حقوق 5000 سال یک کارگر معمولی در روزگار مسیح). و چون‌ چيزي‌ نداشت‌ كه‌ ادا نمايد، آقايش‌ امر كرد كه‌ او را با زن‌ و فرزندان‌ و تمام‌ مايملك‌ او فروخته‌، طلب‌ را وصول‌ كنند. پس‌ آن‌ غلام‌ رو به‌ زمين‌ نهاده‌ او را پرستش‌ نمود و گفت‌: «اي‌ آقا مرا مهلت‌ ده‌ تا همه‌ را به‌ تو ادا كنم‌.» آنگاه‌ آقاي‌ آن‌ غلام‌ بر وي‌ ترحّم‌ نموده‌، او را رها كرد و قرض‌ او را بخشيد. ليكن‌ چون‌ آن‌ غلام‌ بيرون‌ رفت‌، يكي‌ از همقطاران‌ خود را يافت‌ كه‌ از او صد دينار طلب‌ داشت‌ (برابر با صد روز حقوق). او را بگرفت‌ و گلويش‌ را فشرده‌، گفت‌: «طلب‌ مرا ادا كن‌!» پس‌ آن‌ هم قطار بر پايهاي‌ او افتاده‌، التماس‌ نموده‌، گفت‌: «مرا مهلت‌ ده‌ تا همه‌ را به‌ تو ردّ كنم‌.» امّا او قبول‌ نكرد بلكه‌ رفته‌، او را در زندان‌ انداخت‌ تا قرض‌ را ادا كند. چون‌ هم قطاران‌ وي‌ اين‌ وقايع‌را ديدند، بسيار غمگين‌ شده‌، رفتند و آنچه‌ شده‌ بود به‌ آقاي‌ خود باز گفتند. آنگاه‌ مولايش‌ او را طلبيده‌، گفت‌: «اي‌ غلام‌ شرير، آيا تمام‌ آن‌ قرض‌ را محض‌ خواهش‌ تو به‌ تو نبخشيدم‌؟ پس‌ آيا تو را نيز لازم‌ نبود كه‌ بر هم قطار خود رحم‌ كني‌ چنانكه‌ من‌ بر تو رحم‌ كردم‌؟» پس‌ مولاي‌ او در غضب‌ شده‌، او را به‌ جلاّدان‌ سپرد تا تمام‌ قرض‌ را بدهد. به‌ همينطور پدر آسماني‌ من‌ نيز با شما عمل‌ خواهد نمود، اگر هر يكي‌ از شما برادر خود را از دل‌ نبخشد» (متی 23:18-35).

توجه کنید که غلام اول بخشیده شد چون تقاضای بخشش کرد. و باز هم توجه کنید که غلام دوم نیز از غلام اول فروتنانه تقاضای بخشش کرد. غلام اول آنچه را که به او عطا شده بود به غلام دوم عطا نکرد و همین مسئله آقای او را خشمگین کرد. به این ترتیب، آیا ممکن است که پطرس تصور کند که مسیح از او انتظار دارد که برادر توبه نکردۀ خود را که هرگز تقاضای بخشش نکرد، عفو کند، چیزی که در مثال مسیح اصلاً وجود ندارد؟ چنین چیزی بعید است و از آنجایی که مسیح به او گفته بود که بعد از اینکه با برادرت مواجه شدی و او توبه نکرد، با او مانند غیر یهودی و یا باجگیر رفتار کن.

اینکه پطرس تصور کند که باید برادر توبه نکردۀ خود را ببخشد به خاطر مجازاتی که، بنابر گفته های مسیح اگر برادرمان را از ته دل نبخشیم، در انتظار ماست، بسیار بعید و دور از ذهن است. مسیح گفت که تمام بدهی های بخشیده شده ما دوباره بر گردنمان خواهد بود و تحویل شکنجه دهنده داده خواهیم شد، تا زمانی که آنچه را پس بدهیم که هرگز نمی توانیم پس بدهیم. آیا این مجازات برای شخص مسیحی است که برادر خود را نبخشیده است؟ برادری که خداوند هم او را نمی بخشد؟ اگر کسی علیه من گناهی مرتکب شود، علیه خداوند مرتکب گناه شده است و خداوند او را نمی بخشد مگر اینکه توبه کند. آیا خداوند می تواند تنها به دلیل نبخشیدن شخصی که خود نیز او را نمی بخشد، مرا تنبیه کند؟

خلاصه (A Synopsis)

انتظارات مسیح از ما برای بخشیدن برادر مومن خود مختصراً در لوقا 3:17-4 ثبت شده است:

احتراز كنيد و اگر برادرت‌ به‌ تو خطا ورزد او را تنبيه‌ كن‌ و اگر توبه‌ كند او را ببخش‌. و هرگاه‌ در روزي‌ هفت‌ كَرَّت‌ به‌ تو گناه‌ كند و در روزي‌ هفت‌ مرتبه‌، برگشته‌ به‌ تو گويد توبه‌ مي‌كنم‌، او را ببخش‌» (همراه با تاکید).

از این واضح تر نمی توان این مسئله را بیان کرد. مسیح از ما انتظار دارد که برادر مومن خود را هر گاه که توبه کند ببخشیم. زمانی که دعا می کنیم، «خداوندا دِین های ما را بر ما ببخش چنانچه ما نیز کسانی که به ما مدیون هستند را بخشیدیم،» در واقع از خدا می خواهیم که آنچه ما برای دیگران انجام داده ایم را برای ما انجام بدهد. ما هرگز از او انتظار نداریم که ما را ببخشد مگر اینکه از او تقاضای عفو کنیم. پس چرا او باید از ما توقع داشته باشد که کسانی را ببخشیم که تقاضای بخشش نمی کنند؟

به هر حال تمام اینها به ما حق این را نمی دهد که نسبت به برادر و یا خواهر خود در در مسیح که علیه ما مرتکب گناه شده است، کینه داشته باشیم. به ما دستور داده شده که یکدیگر را دوست بداریم. به همین دلیل است که باید با شخصی که گناهی علیه ما مرتکب شده است رودر رو شویم، شاید با هم آشتی کنیم، و حتی ممکن است او با خداوند هم (که در مقابلش مرتکب گناه شده است) آشتی کند. نتیجۀ محبت و دوست داشتن بقیه همین است. اغلب، مسیحیان می گویند که برادر مومن خود را بخشیده اند اما در واقع آنها برای اینکه با آن شخص رودر رو نشوند این را می گویند. آنها آن شخص را نبخشیده اند و رفتارشان کاملاً این مسئله را نشان می دهد. آنها به هیچ قیمتی با شخص گناهکار روبرو نمی شوند و اغلب از آسیبی که به آنها وارد شده است صحبت می کنند. آشتی به وقوع نمی پیوندد.

زمانی که ما گناه می کنیم خداوند از طریق روح القدس که در وجود ماست با ما رودر رو می شود زیرا او ما را دوست دارد و می خواهد که ما را ببخشد. ما هم باید از او تقلید کنیم، از روی محبت با دوست مومنی که گناهی علیه ما مرتکب شده است رودر رو شویم تا توبه و بخشش و آشتی به میان بیاید.

خداوند همیشه از مردم انتظار دارد که با عشقی خالص یکدیگر را دوست بدارند، عشقی که به ما اجازه ملامت کردن را می دهد ولی نمی گذارد که از یکدیگر کینه به دل بگیریم. در شریعت موسی این فرمان وجود دارد:

برادر خود را در دل‌ خود بغض‌ منما، البته‌ همسایة‌ خود را تنبیه‌ كن‌، و به‌ سبب‌ او متحمل‌ گناه‌ مباش‌. از ابنای‌ قوم‌ خود انتقام‌ مگیر، و كینه‌ مورز، و همسایة‌ خود را مثل‌ خویشتن‌ محبت‌ نما. من‌ یهوه‌ هستم‌ (لاويان 17:19-18، همراه با تاکید).

یک اعتراض (An Objection)

اما در مورد سخنان مسیح در مرقس 25:11-26 چه باید گفت؟ آیا این سخنان نشان نمی دهند که ما باید همه را به خاطر همۀ گناهانی که مرتکب شده‌اند صرف نظر از اینکه تقاضای عفو کنند یا نه، ببخشیم؟

و وقتي‌ كه‌ به‌ دعا بايستيد، هر گاه‌ كسي‌ به‌ شما خطا كرده‌ باشد، او را ببخشيد تا آنكه‌ پدر شما نيز كه‌ در آسمان‌ است‌، خطاياي‌ شما را معاف‌ دارد. هرگاه‌ شما نبخشيد، پدر شما نيز كه‌ در آسمان‌ است‌ تقصيرهاي‌ شما را نخواهد بخشيد.»

این آیه، آیات دیگری را که قبلاً در رابطه با این موضوع بررسی کردیم، لغو نمی کند. ما قبلاً متوجه شدیم که چیزی که بسیار برای خداوند باعث اندوه است، نبخشیدن کسی است که از ما تقاضای بخشش دارد. پس می توانیم این آیه را بر اساس این حقیقتِ مسلم تفسیر کنیم. مسیح در این آیه تنها تاکید می کند که اگر بخشش خداوند را می خواهیم، خود نیز باید دیگران را ببخشیم. او در اینجا به طور خاص شیوۀ بخشش را ذکر می کند و اینکه برای بخشیده شدن توسط دیگران چه باید بکنیم.

توجه کنید که در اینجا عیسی نمی گوید که باید از خداوند تقاضای عفو کنیم تا او ما را ببخشد. با این اوصاف آیا باید نادیده بگیریم که کتاب مقدس می گوید بخشیده شدن توسط خداوند به این بستگی دارد که ما از او تقاضای بخشش کنیم (متی 12:6؛ اول یوحنا 9:1 را ببینید)؟ آیا می توان نتیجه گرفت که نیازی نداریم که از خداوند زمان ارتکاب گناه تقاضای بخشش کنیم زیرا عیسی این مسئله را در این آیات ذکر نکرده است؟ رسیدن چنین نتیجه ای در سایۀ آنچه کتاب مقدس به ما آموزش می دهد بسیار عاقلانه نیست. همچنین بی فکری است که همۀ چیزهای دیگری را که کتاب مقدس به ما آموزش می دهد دربارۀ اینکه بخشیدن دیگران بستگی دارد به اینکه آنها تقاضای بخشش کنند، را نادیده بگیریم.

اعتراضی دیگر (Another Objection)

آیا مسیح برای سربازانی که لباس های او را تقسیم می کردند دعا نکرد، «ای پدر، اینان را ببخش زیرا نمی دانند چه می کنند» (لوقا 34:23)؟ آیا همین نشان نمی دهد که خداوند مردم را بدون اینکه تقاضای عفو کنند می بخشد؟

این برداشت تا حدی درست است. این آیه نشان می دهد که خداوند بر نادانان تا حدی بخشش ارزانی می کند. زیرا او کاملاً عادل است، او مردم را تنها زمانی که می دانند گناه می کنند، مسئول می داند.

دعای مسیح برای سربازان جایگاه آنها را در بهشت تضمین نمی کند– تنها نشان می دهد که آنها برای تقسیم لباسهای پسر خداوند جوابگو نیستند و تنها به این دلیل که آنها نمی دانستند که او کیست. آنها فکر می کردند که او مجرمی است که باید حکم درباره اش اجرا شود. بنابراین خداوند در این مورد رحمت خود را گسترده است به عملی که، اگر انجام دهندۀ آن می دانست چه می کند، نیاز به داوری و قضاوت داشت.

اما آیا مسیح برای همۀ کسانی که به نوعی سبب رنجهای او بودند دعا کرد تا خداوند آنها را ببخشد؟ خیر، او این کار را نکرد. مثلاً مسیح دربارۀ یهودا گفت که بهتر بود که هرگز به دنیا نمی آمد (متی 24:26 را ببینید). مسیح مطمئناً دعا نکرد که پدرش یهودا را ببخشد. تقریباً برعکس – اگر مزامیر 69 و 109 را به عنوان دعاهای پیشگویانۀ مسیح بررسی کنیم، مانند پطرس که این کار را کرد (اعمال رسولان 15:1-20 را ببینید). مسیح دعا کرد که یهودا، مردی که از روی نادانی گناه نکرد، داوری شود.

ما به عنوان کسانی که تلاش می کنند از مسیح تقلید کنند باید بر کسانی که نمی دانند با ما چه کرده اند رحم داشته باشیم، از جمله برای بی ایمانان همچون سربازان نادانی که لباسهای مسیح را میان خود تقسیم کردند. مسیح از ما می خواهد که رحمت زیادی نسبت به بی ایمانان نشان دهیم، دشمنان خود را دوست بداریم، با کسانی که از ما متنفر هستند خوب رفتار کنیم، آنهایی را که ما را نفرین می کنند دعای خیر کنیم و برای کسانی که با ما بدرفتاری می کنند، دعا کنیم (لوقا27:6-28 را ببینید). باید تلاش کنیم که نفرت آنها را با محبت خود ذوب کنیم و توسط نیکی بر بدی غلبه کنیم. این مفهوم حتی تحت شریعت موسی هم توضیح داده شده است:

اگر گاو یا گوسفند دشمن خود را دیدید که گُمشده است، آن را به او بازگردانید. اگر دیدید که الاغ دشمنتان زیر بار خوابیده است، هرچند که از آن شخص روگردان هستید، ولی کمک کنید تا الاغ بلند شود (خروج 4:23-5).

اگر دشمنت گرسنه باشد، به او غذا بده و اگر تشنه باشد، او را آب بنوشان. این کار تو او را شرمنده می سازد و خداوند به تو پاداش می دهد (امثال21:25-22).

جالب است که اگرچه مسیح به ما فرمان داد که دشمنان خود را دوست بداریم، با کسانی که از ما متنفر هستند خوب رفتار کنیم، آنهایی را که ما را نفرین می کنند دعای خیر کنیم و برای کسانی که با ما بدرفتاری می کنند، دعا کنیم (لوقا27:6-28 را ببینید)، هرگز به ما فرمان نداد که آنها را ببخشیم. در واقع می توانیم دیگران را بدون بخشیدن آنها دوست بداریم، درست مانند خداوند که مردم را بدون بخشیدن آنها دوست دارد. نه تنها می توانیم آنها را دوست بداریم، بلکه باید آنها را دوست بداریم، چرا که این فرمان خداوند است. محبت ما نسبت به آنها باید از اعمال ما آشکار باشد.

اینکه مسیح از پدر آسمانی خود خواست که سربازهایی را که لباسهای او را میان خود تقسیم کردند، ببخشد، نشان دهندۀ این نیست که خداوند از ما توقع دارد که هر مطلب دیگری که دربارۀ این موضوع در کتاب مقدس است، نادیده بگیریم و آنهایی را که علیه ما گناه می کنند، ببخشیم. این آیه تنها به ما یاد می دهد که ما باید آنهایی را که از گناه خود بر علیه ما ناآگاه هستند ببخشیم و رحمت بسیار زیادی بر بی ایمانان نشان دهیم.

در مورد یوسف چه باید گفت؟

(?What About Joseph)

یوسف، که از روی رحمت برادران خود را که او را به بردگی فروخته بودند، بخشید، مثالی است که بارها از آن استفاده شده برای ثابت کردن این عقیده که ما باید هر کسی را که علیه ما گناه می کند ببخشیم، صرف نظر از اینکه آن شخص تقاضای بخشش کرده باشد یا نه. اما آیا داستان یوسف این را یاد می دهد؟

خیر، اینطور نیست.

یوسف برادران خود را در آزمایشهای پی در پی قرار داد تا آنها را به سمت توبه بکشد. حتی یکی از آنها را ماهها در مصر زندانی کرد (پیدایش24:42 را ببینید). زمانی که برادرانش نهایتاً به گناه خود اعتراف کردند (پیدایش 21:42؛ 16:44 را ببینید)، و زمانی که یکی از آنها پیشنهاد کرد که او را به جای فرزند مورد علاقۀ پدرش به گرو نگاه دشته شود (پیدایش 33:44 را ببینید)، یوسف دریافت که آنها دیگر آن مردان حسود و خودخواه که او را به بردگی فروخته بودند نیستند. در این زمان بود که یوسف هویت خود را فاش کرد و سخنان مهربانانه با کسانی که علیه او گناه کرده بودند، گفت. اگر یوسف فوراً آنها را می بخشید، آنها هرگز توبه نمی کردند. و این یکی از عیب های پیغام «بخشش فوریِ همه» است که امروز تعلیم داده می شود. بخشیدن برادرانمان بدون مواجهه با آنها دو نتیجه در بر دارد: 1) بخششی نادرست که منجر به آشتی نمی شود، و 2) گناهکارانی که توبه نمی کنند و از لحاظ روحانی رشد نمی کنند.

انجام آنچه در متی15:18-17 ثبت شده است

(The Practice of Matthew 18:15-17)

اگرچه فمیدن چهار مرحلۀ آشتی که توسط مسیح عنوان شده، تقریباً آسان است، اما زمان انجام متوجه پیچیدگی آنها می شویم. زمانی که مسیح این چهار مرحله را مطرح کرد، این کار را با این دیدگاه انجام داد که برادر الف متقاعد شده است که برادر ب علیه او مرتکب گناهی شده است. اما در واقعیت شاید چنین نباشد و برادر الف اشتباه می کند. بنابراین بیایید موقعیتی را تصویر کنیم که در آن هر داستان احتمالی بررسی شود.

اگر برادر الف متقاعد شده است که برادر ب علیه او مرتکب گناهی شده است، باید اول مطمئن شود که خودش بیش از حد ایراد گیر نیست و به دنبال یافتن پر کاه در چشم برادرش نمی باشد. بسیاری از رنجش های کوچک را باید نادیده بگیریم و رحمت خود را نسبت به دیگران افزایش دهیم (متی 3:7-5 را ببینید). اما اگر برادر الف نسبت به برادر ب به دلیل گناه بزرگی که مرتکب شده است، خشمگین باشد باید با او رودر رو شود.

اما بر اساس فرمان مسیح، او باید به طور خصوصی با برادر ب رودر رو شود تا محبت خود را به او نشان دهد. انگیزۀ او محبت و هدف او باید آشتی باشد. او نباید با کسی دربارۀ این مسئله صحبت کند. «محبت‌ کثرت‌ گناهان‌ را می‌پوشاند» (اول پطرس8:4). اگر ما کسی را دوست داشته باشیم گناهان او را فاش نمی کنیم بلکه آنها را پنهان می کنیم.

رو در رو شدن با او باید محترمانه باشد تا محبت او را نشان دهد. مثلاً می تواند بگوید: «برادر من واقعاً برای دوستیمان ارزش قائلم. اما اتفاقی افتاده است که در قلب من احساس بدی به وجود آورده است. من نمی خواهم این احساس را داشته باشم و به همین دلیل باید به تو بگویم که چرا احساس می کنم تو اشتباهی علیه من مرتکب شده ای و به این ترتیب می توانیم آشتی کنیم. و اگر من کاری کرده ام که منجر به انجام این اشتباه توسط تو شده ترجیح می دهم که به من بگویی.» و بعد باید با آرامش به برادر ب بگوید که چه اتفاقی افتاده است.

در بیشتر موارد برادر ب حتی نمی دانسته است که برادر الف را رنجانده است و زمانی که متوجه مسئله می شود، تقاضای بخشش می کند. اگر جریان اینگونه باشد برادر الف باید فوراً برادر ب را ببخشد. آشتی به وقوع پیوسته است.

داستان دیگر می تواند اینگونه باشد که برادر ب تلاش می کند گناه خود را علیه برادر الف توجیه کند و به او می گوید که آنچه انجام داده است عکس العملی در مقابل رفتار او بوده است. اگر این موضوع صحت داشته باشد، برادر ب قبلاً می بایست با برادر الف رو در رو می شد. اما حداقل حالا مکالمه ای بین آنها صورت می گیرد و احتمال آشتی هم وجود دارد.

در چنین مواردی، طرفین ماجرا باید در مورد اتفاقی که افتاده است صحبت کنند و گناه خود را بنا بر میزان تقصیری که هر کدام دارند، قبول کنند و بعد همدیگر را ببخشند. آشتی انجام پذیرفته است.

داستان سوم این است که الف و ب نمی توانند با هم آشتی کنند. بنابراین به کمک احتیاج دارند و زمان این رسیده که وارد مرحلۀ دوم شوند.

مرحلۀ دوم (Step Two)

بهترین حالت این است که برادر ب و الف هر دو با هم تصمیم بگیرند که چه کسانی باید به آنها بپیوندد تا آنها را در راه آشتی کمک کند. در حالت ایده آل برادر ث و برادر د باید هر دو آنها را خوب بشناسند و به هر دو علاقه داشته باشند تا بی طرفی آنها مشخص باشد. و از روی احترام به برادران الف و ب، تنها ث و د باید در جریان باشند.

اگر برادر ب در این مسئله همکاری نمی کند، برادر الف می تواند یک یا دو نفر را برای این کار پیدا کند.

اگر برادر ث و د حکیم هستند، قبل از اینکه حرف های هر دو طرف را بشنوند، هیچ نظری نخواهند داد. زمانی که آنها قضاوت خود را اعلام کردند، الف و ب باید تسلیم نظر آنها باشند و از هم عذرخواهی کنند و باید یکی از آنها و یا هر دو آسیبی را که رسانده اند جبران کنند.

برادر ث و د نباید زیاد از حد بیطرف باشند و بگویند که هم الف و هم ب باید توبه کنند، در حالی که تنها یکی از آنها در واقع مقصر است. آنها باید بدانند که اگر الف یا ب داوری آنها را رد کنند، در مقابل کل حضار کلیسا معلوم خواهد شد و داوری نادرست آنها برای همه روشن خواهد شد. شاید برای ث و د وسوسه انگیز باشد که تلاش کنند رابطه شان را هم با الف و هم با ب توسط تغییر دادن واقعیت، حفظ کنند. بنابراین خوب است که داوران دو نفر هستند و می توانند یکدیگر را در بیان واقعیت تقویت دهند. به علاوه تصمیم آنها برای الف و ب بسیار اهمیت دارد.

مرحلۀ سوم (Step Three)

اگر الف یا ب، داوری ث و د را رد کنند، مسئله باید مورد بررسی کل کلیسا قرار بگیرد. این مرحله هیچ وقت در کلیساهای رسمی انجام نمی شود، و این دلیل خوبی دارد، زیرا ممکن است این مرحله منجر به چند شاخگی بشود. هر کس طرف شخص خاصی را خواهد گرفت. مسیح هیچ گاه نمی خواست که کلیساهای محلی بزرگتر از یک خانه باشند. مرحلۀ سوم برای این خانوادۀ کوچک که درآن همه الف و ب را می شناسند و به آنها اهمیت می دهند، در کتاب مقدس مطرح شده بود. در کلیساهای رسمی مرحلۀ سوم می تواند در میان گروه کوچکی متشکل از افرادی که الف و ب را می شناسند و آنها را دوست دارند انجام شود. اگر الف و ب اعضای کلیساهای متفاوتی باشند، چند نفر از اعضای هر دو کلیسا به عنوان تصمیم گیرنده انتخاب می شوند.

زمانی که کلیسا رای خود را صادر کرد، برادر الف و ب باید تسلیم آن باشند و بدانند که عاقبت اعتراض چیست. آنها باید از همدیگر عذر خواهی کنند، همدیگر را ببخشند و آشتی کنند.

اگر یکی از آن دو عذرخواهی نکند، باید از کلیسا اخراج شود و هیچ کس در کلیسا نباید با او رابطه ای داشته باشد. اغلب در این زمان ، شخصی که حاضر به توبه نیست عمداً تلاش خواهد کرد که از همه دوری کند و حتی ممکن است قبل از ورود به این مراحل این کار را بکند و همین عدم تعهد و محبت او را نسبت به خانوادۀ روحانی نشان می دهد.

مشکلی رایج (A Common Problem)

در کلیساهای رسمی اغلب مردم مشکلات خود را با ترک یک کلیسا و پیوستن به کلیسایی دیگر حل می کنند جایی که در آن شبان می خواهد به هر قیمتی که شده سلطنت خود را بسازد و رابطۀ حقیقی با دیگر شبان ها ندارد و به همین دلیل به چنین افرادی خوشامد می گوید و زمانی که آنها داستان اندوهناک خود را تعریف می کنند، طرفشان را می گیرد. این کار مراحل آشتی را که توسط مسیح فرمان داده شده خنثی می کند. و معمولاً چنین افرادی، که مورد خوشامدگویی این شبان ها قرار گرفتند، چند ماه یا چند سال می مانند و باز هم رنجشی برایشان پیش می آید و مجبورند کلیسای دیگری را پیدا کنند.

مسیح انتظار داشت که کلیساها آنقدر کوچک باشند که اعضای آن در یک خانه جا بگیرند و شبانها/ مشایخ/ ناظرین محلی همه با هم در یک کلیسا کار کنند. بنابراین طرد یک نفر از کلیسا به معنای طرد او از کل کلیساها خواهد بود. این مسئولیت هر شبان/ شیخ/ ناظر است که از هر مسیحی که به آنها می پیوندد در مورد گذشته‌اش بپرسد و با رهبر کلیسای قبلی او تماس بگیرد تا متوجه شود که آیا این شخص می تواند به آنها بپیوندد یا خیر.

هدف خداوند برای کلیسای مقدس (God’s Intention for a Holy Church)

مشکل دیگر در کلیساهای رسمی این است که آنها پُراز مردمی هستند که کلیسا را برای خود نمائی حاضر می شوند و مسئولیت اندکی نسبت به دیگران دارند، زیرا ماهیت روابطشان کاملاً اجتماعی است. بنابراین هیچ کس و خصوصاً شبان ها هیچ چیزی دربارۀ شیوۀ زندگی آنها نمی دانند و افراد ناپاک مدام ننگی را برای کلیسایی که در آن حاضر می شوند به بار می آورند. و کسانی که از بیرون نگاه می کنند می گویند که کسانی که خود را مسیحی می دانند هیچ فرقی با افراد بی ایمان ندارند.

همین مسئله به خودی خود دلیل محکمی است برای همه که ساختار کلیساهای رسمی همان کلیسای مقدسی که خداوند می خواهد نیست. مردم ریاکار و ناپاک اغلب در کلیساهای بزرگ رسمی پنهان می شوند و ننگی را برای مسیح سبب می شوند. اما مسیح در متی15:18-17 می گوید که کلیسای او باید متشکل از افراد پاکی باشد که اعضای متعهد بدنی هستند که خود را تطهیر می کند. جهان بر چنین کلیسایی خواهد نگریست و عروس پاک و خالص مسیح را خواهد دید. اما امروز آنها یک فاحشه می بینند؛ کسی که به شوهر خود وفادار نیست.

این جنبۀ پاکسازی کلیسا که قصدی الهی در آن است، زمانی مشهود بود که پولس با موقعیتی بحرانی در کلیسای قرنتیان روبرو شد. عضوی مورد قبول در کلیسا با نامادری خود زنا می کرد:

در حقیقت شایع شده است که در میان شما یک نوع رابطۀ جنسی نامشروع وجود دارد، و این عمل آنقدر زشت است که حتی در میان کافران هم یافت نمی شود، زیرا می شنوم که شخصی با زن پدر خود رابطه دارد. چرا به عوض این که خجل گشته و مقصر را از میان خود بیرون کنید ، افتخار هم می کنید؟ اگر چه من جسماً از شما دور هستم، ولی روحاً حاضرم و چنان شخص مجرم را در نام خداوند عیسی محکوم ساختم که گوئی خودم در آنجا حضور داشتم. پس وقتی که شما با روح من و قدرت عیسی، خداوند ما جمع شوید، این شخص را به شیطان تسلیم کنید تا طبیعت نفسانی او نابود شده و در روز خداوند یعنی روز داوری روحش نجات یابد. در نامه ای به شما نوشتم که با اشخاص شهوت ران معاشرت نکنید ، ولی منظور من این نبود که با تمام اشخاص شهوت ران این جهان یا طمعکاران و کلاه برداران و یا بت پرستان کاری نداشته باشید، زیرا در این صورت مجبور می شوید این دنیا را ترک کنید، بلکه مقصود من این بود که با کسانی که خود را مسیحی می دانند ولی مرتکب زنا، طمع، بت پرستی، ناسزاگوئی، مستی و یا کلاه برداری می گردند معاشرت نکنید، حتی با چنین اشخاصی غذا هم نخورید، زیرا من با افراد خارج از کلیسا چکار دارم که دربارۀ آنها قضاوت کنم؟ وظیفۀ شما این است که نسبت به اهل کلیسا داوری کنید و داوری افرادی که خارج از کلیسا هستند با خدا خواهد بود. آن مرد شریر را از میان خود برانید! (اول قرنتیان 1:5-5 و 9-13).

لزومی ندارد که این مرد را وارد مراحل آشتی کنیم زیرا روشن است که او مومنی واقعی نیست. پولس از او به عنوان کسی که «برادر نامیده می شود» و «مرد شریر» نام برد. به علاوه چند آیه بعد، پولس نوشت:

آیا نمیدانید که‌ ظالمان‌ وارث‌ ملکوت‌ خدا نمیشوند؟ فریب‌ مخورید، زیرا فاسقان‌ و بت‌پرستان‌ و زانیان‌ و متنعمان‌ و لواط‌ و دزدان‌ و طمعکاران‌ و میگساران‌ و فحاشان‌ و ستمگران‌ وارث‌ ملکوت‌ خدا نخواهند شد (اول قرنتیان 9:6-10).

روشن است که پولس معتقد بود که آنهایی که بدسیرت هستند مانند مردی که در کلیسای قرنتیان بود، بی ایمانی خود را فاش می کنند. با چنین کسانی نباید همچون برادر خود رفتار کنیم و نباید آنها را وارد مراحل آشتی کنیم. آنها باید طرد شوند و «به‌ شیطان‌ سپرده‌ شوند» تا کلیسا خود فریبی آنها را استحکام ندهد و بنابراین آنها متوجه خواهند شد که باید توبه کنند تا «در روز خداوند عیسی نجات‌ یابند» (اول قرنتیان 5:5).

امروز در کلیساهای بزرگ اطراف جهان، برخی مواقع صدها نفر هستند که وانمود می کنند که مسیحی هستند، کسانی که از نظر انجیل کافرند و باید طرد شوند. کتاب مقدس به وضوح به ما نشان می دهد که کلیسا مسئولیت دور کردن افرادی را که زانی، زنا کار، همجنس گرا، میگسار و غیره هستند، دارد. اما چنین افرادی زیر سایۀ «رحمت» اغلب وارد گروههای حمایتی کلیساها می شوند، و در این گروهها توسط دیگر معتقدانی که مشکلات مشابهی دارند تشویق می شوند. این توهینی آشکار به قدرت زندگی دهندۀ انجیل عیسی مسیح است.

رهبران سقوط کرده (Fallen Leaders)

در نهایت، آیا رهبری که مرتکب گناه بزرگی (مثل زنا) شود باید فوراً به جایگاه خود بازگردد؟ اگرچه خداوند رهبری که توبه کند را فوراً می بخشد (وکلیسا هم باید همین کار را بکند)، اما رهبر سقوط کرده دیگر مورد اعتماد کسانی که به آنها خدمت می کرده، نیست. اعتماد اکتسابی است. بنابراین چنین رهبرانی خود باید از پست خود کنار بروند و تسلیم ناظران روحانی باشند تا قابل اعتماد بودن آنها را ثابت کنند. آنها باید از نو آغاز کنند. در کلیسا هیچ کس نباید مطیع آنهایی باشد که دوست ندارند که فروتنانه در پست های کوچک تر خدمت کنند تا اعتمادی دوباره به دست آورند.

خلاصه (Summary)

بیایید به عنوان خادمان شاگردساز که فراخوانده شده اند تا «تنبیه‌ و توبیخ‌ و نصیحت‌ نمایند باکمال‌ تحمل‌ و تعلیم‌» (دوم تیموتائوس2:4) از رسالت خود سر باز نزنیم. بیایید به شاگردان خود تعلیم دهیم که با شکیبایی پر از رحمت، رو در رو شدن محترمانه در مواقع لزوم، رودررو شدن با کمک دیگران هر زمانی که لازم باشد و بخشش در زمانی که تقاضایش هست، یکدیگر را دوست بدارند. این شیوه بسیار بهتر است از بخشش های مصنوعی که مرهمی بر روابط به هم خوردۀ افراد نیست. و بیایید تلاش کنیم که خداوندمان را در همۀ زمینه ها اطاعت کنیم تا کلیسایش پاک و خالص بماند و ستایشی بر نام او باشد!

برای مطالعۀ بیشتر دربارۀ رودررو شدن و تادیب در کلیسا، رومیان 17:16-18؛ دوم قرنتیان 1:13-3؛ غلاطیان 11:2-14؛ دوم تسالونیکیان 6:3 و 14-15؛ اول تیموتائوس 19:1-20 و 19:5-20؛ تیطس 10:3-11؛ یعقوب 19:5-20؛ دوم یوحنا 10-11 را ببینید.

1 طبق فرمان مسیح اگر شخص طرد شده بعدها توبه کرد، بخشش می بایست صورت پذیرد و او بخشیده شود.

2 اگر شخص زناکار مسیحی باشد، باید قبل از اقدام برای طلاق او را وارد سه مرحله ای که مسیح برای آشتی مطرح کرد، کنیم. اگر او توبه کند، بر طبق فرمان مسیح باید او را ببخشیم.

20