Vaäy, anh em haõy nghó ñeán Ñaáng ñaõ chòu söï ñoái nghòch cuûa keû toäi loãi döôøng aáy, haàu cho khoûi bò moûi meät sôøn loøng. Söï thöû thaùch laø Chuùa söûa phaït tín ñoà cho ñöôïc neân thaùnh. Anh em choáng traû vôùi toäi aùc coøn chöa ñeán noãi ñoå huyeát; laïi ñaõ queân lôøi khuyeân anh em nhö khuyeân con, raèng: Hôõi con, chôù deå ngöôi söï söûa phaït cuûa Chuùa, Vaø khi Chuùa traùch, chôù ngaõ loøng; Vì Chuùa söûa phaït keû Ngaøi yeâu, Heã ai maø Ngaøi nhaän laøm con, thì cho roi cho voït. Ví baèng anh em chòu söûa phaït, aáy laø Ñöùc Chuùa Trôøi ñaõi anh em nhö con, vì coù ngöôøi naøo laø con maø cha khoâng söûa phaït? Nhöng neáu anh em ñöôïc khoûi söï söûa phaït maø ai naáy cuõng phaûi chòu, thì anh em laø con ngoaïi tình, chôù khoâng phaûi con thaät. Cha veà phaàn xaùc söûa phaït, maø chuùng ta coøn kinh sôï thay, huoáng chi Cha veà phaàn hoàn, chuùng ta haù chaúng caøng neân vaâng phuïc laém ñeå ñöôïc söï soáng sao? Vaû, cha veà phaàn xaùc theo yù mình maø söûa phaït chuùng ta taïm thôøi, nhöng Ñöùc Chuùa Trôøi vì ích cho chuùng ta maø söûa phaït, ñeå khieán chuùng ta ñöôïc döï phaàn trong söï thaùnh khieát Ngaøi. Thaät caùc söï söûa phaït luùc ñaàu coi nhö moät côù buoàn baõ, chôù khoâng phaûi söï vui möøng; nhöng veà sau sanh ra boâng traùi coâng bình vaø bình an cho nhöõng keû ñaõ chòu luyeän taäp nhö vaäy. Khuyeân phaûi thaùnh khieát. Vaäy, haõy dôû baøn tay yeáu ñuoái cuûa anh em leân, luoân caû ñaàu goái loûng leûo nöõa (Heâ-bô-rô 12:3-13).

Theo taùc giaû cuûa saùch Heâ-bô-rô ñöôïc ñöôïc Ñöùc Thaùnh Linh soi daãn, thì Cha thieân thöôïng cuûa chuùng ta söûa phaït taát caû con caùi cuûa Ngaøi. Neáu chuùng ta chöa bao giôø ñöôïc Ngaøi söûa phaït, thì ñieàu naày cho thaáy raèng chuùng ta khoâng phaûi laø con caùi cuûa Ngaøi. Vì vaäy chuùng ta phaûi bieát vaø nhaïy beùn vôùi söï söûa phaït cuûa Ngaøi. Moät soá ngöôøi theo Chuùa, chæ ñeå nhaän ñöôïc phöôùc vaø söï toát laønh cuûa Chuùa, giaûi thích taát caû nhöõng hoaøn caûnh tieâu cöïc nhö laø söï taán coâng cuûa ma quyû chöù khoâng naèm trong muïc ñích thieân thöôïng. Ñaây coù theå laø söï sai traät raát lôùn neáu Ñöùc Chuùa Trôøi ñang coá gaéng ñem hoï söï aên naên baèng söï söûa phaït cuûa Ngaøi.

Nhöõng ngöôøi cha meï toát ôû naày treân ñaát söûa phaït con caùi hoï vôùi hy voïng raèng con caùi cuûa hoï seõ hoïc taäp, tröôûng thaønh, vaø saün saøng chòu traùch nhieäm khi ñaõ tröôûng thaønh. Cuõng nhö vaäy, Ñöùc Chuùa Trôøi söûa phaït chuùng ta ñeå chuùng ta lôùn leân veà maët thuoäc linh, caøng höõu duïng hôn trong söï phuïc vuï, vaø saün saøng ñöùng tröôùc ngoâi phaùn xeùt cuûa Ngaøi. Ngaøi söûa phaït chuùng ta bôûi vì Ngaøi yeâu chuùng ta, vaø vì Ngaøi öôùc muoán chuùng ta chia seû söï thaùnh khieát cuûa Ngaøi. Cha thieân thöôïng töø aùi cuûa chuùng ta raát taän tuïy laøm vieäc ñeå cho chuùng ta tröôûng thaønh veà maët thuoäc linh. Kinh-thaùnh noùi: “Ñaáng ñaõ khôûi laøm vieäc laønh trong anh em, seõ laøm troïn heát cho ñeán ngaøy cuûa Ñöùc Chuùa Gieâ-su Christ” (Phi-líp 1:6).

Khoâng moät ñöùa con naøo vui khi bò cha meï ñaùnh ñoøn, vaø khi chuùng ta bò Chuùa söûa phaït, thì khoâng “vui möøng, nhöng buoàn,” nhö chuùng ta vöøa ñoïc. Tuy nhieân, ñeå ñeán cuoái cuøng, chuùng ta trôû neân toát hôn bôûi vì söï söûa phaït sanh ra “boâng traùi coâng bình bình an”.

Ñöùc Chuùa Trôøi Söûa Phaït Chuùng Ta Khi Naøo Vaø Baèng Caùch Naøo?

(When and How Does God Discipline Us?)

Cuõng gioáng nhö baát kyø ngöôøi cha toát naøo khaùc, Ñöùc Chuùa Trôøi chæ söûa phaït con caùi cuûa Ngaøi khi chuùng khoâng vaâng lôøi. Baát cöù luùc naøo chuùng ta khoâng vaâng lôøi Ngaøi, thì chuùng ta ñang ôû trong söï nguy hieåm chòu ñau ñôùn vì söï söûa phaït cuûa Ngaøi. Tuy nhieân, Chuùa raát nhaân töø, thoâng thöôøng thì Ngaøi cho chuùng ta coù nhieàu thôøi gian ñeå aên naên. Söï söûa phaït cuûa Ngaøi thöôøng thöôøng ñeán sau khi haønh ñoäng khoâng vaâng lôøi cuûa chuùng ta taùi laäp vaø Ngaøi laïi caûnh baùo tieáp.

Ñöùc Chuùa Trôøi söûa phaït chuùng ta baèng caùch naøo? Nhö chuùng ta ñaõ hoïc trong chöông tröôùc, söûa phaït cuûa Chuùa coù theå ñeán döôùi daïng ñau oám, beänh taät hoaëc thaäm chí laø cheát tröôùc kyø haïn:

AÁy vì côù ñoù maø trong anh em coù nhieàu keû taät nguyeàn, ñau oám, vaø coù laém keû nguû. Neáu chuùng ta bieát xeùt ñoaùn laáy mình, thì khoûi bò xeùt ñoaùn. Song khi chuùng ta bò Chuùa xeùt ñoaùn, thì bò Ngaøi söûa phaït, haàu cho khoûi bò aùn laøm moät vôùi ngöôøi theá gian (I Coâr 11:30-32).

Chuùng ta khoâng neân töï ñoäng keát luaän raèng taát caû moïi bònh taät ñeàu laø keát quaû söûa phaït cuûa Chuùa (tröôøng hôïp cuûa Gioùp ñeán trong taâm trí). Tuy nhieân, neáu bò bò taät taán coâng, thì neân khoân ngoan kieåm tra vaán ñeà thuoäc linh xem thöû coù theå chuùng ta ñaõ môû cöûa cho Chuùa söûa phaït vì söï khoâng vaâng lôøi.

Chuùng ta coù theå traùnh ñöôïc söï ñoaùn phaït cuûa Chuùa neáu chuùng ta bieát xeùt ñoaùn chính mình chuùng ta- nghóa laø, nhaän bieát toäi loãi cuûa chuùng ta vaø aên naên. Raát hôïp lyù ñi ñeán keát luaän raèng ñaõ moät khi chuùng ta ñaõ aên naên toäi loãi thì chuùng ta seõ laø öùng cöû vieân cho söï chöõa laønh neáu bònh taät cuûa chuùng ta laø keát quaû söûa phaït cuûa Chuùa.

Bôûi phöông caùch ñoaùn phaït cuûa Chuùa, Phao-loâ ñaõ noùi raèng thöïc söï chuùng ta traùnh khoûi bò aùn laøm moät vôùi ngöôøi theá gian. OÂng ta ñaõ moán noùi ñieàu gì? OÂng ta chæ ñaõ coù theå muoán noùi raèng söï söûa phaït cuûa Chuùa ñöa chuùng ta ñeán söï aên naên ñeå cuoái cuøng roài chuùng ta khoâng bò neùm vaøo hoûa nguïc vôùi ngöôøi theá gian. Ñieàu naày khoù ñöôïc nhöõng ngöôøi cho raèng söï thaùnh khieát laø choïn löïa cho hoï ñöôøng vaøo thieân ñaøng chaáp nhaän. Nhöng ñoái vôùi nhöõng ai ñaõ ñoïc baøi giaûng treân nuùi, hoï bieát raèng chæ nhöõng ngöôøi naøo vaâng lôøi Ñöùc Chuùa Trôøi môùi vaøo ñöôïc nöôùc thieân ñaøng maø thoâi (xem Ma-thi-ô 7:21). Vì vaäy, neáu chuùng ta ghì maøi trong toäi loãi vaø khoâng chòu aên naên, thì chuùng ta coù theå ñaùnh maát söï soáng ñôøi ñôøi. Ngôïi khen Chuùa vì söï söûa phaït cuûa Ngaøi ñöa chuùng ta ñeán choã aên naên vaø cöùu chuùng ta khoûi hoûa nguïc!

Satan Laø Coâng Cuï Phaùn Xeùt Cuûa Chuùa

(Satan as a Tool of God’s Judgement)

Nhieàu ñoaïn Kinh-thaùnh cho bieát moät caùch roõ raèng coù theå Ñöùc Chuùa Trôøi duøng Satan cho vaøo muïc ñích söûa phaït cuûa Ngaøi. Chaúng haïn, trong nguï ngoân ngöôøi ñaày tôù khoâng tha thöù trong Ma-thi-ô 18, Chuùa Gieâ-su keå raèng chuû cuûa ngöôøi ñaày tôù “noåi giaän” khi bieát raèng ñöùa ñaày tôù oâng ñaõ tha toäi cho ñaõ khoâng tha thöù cho ngöôøi baïn cuøng laøm vieäc vôùi noùi. Keát quaû laø ngöôøi chuû giao ñöùa ñaày tôù khoâng tha thöù ñoù “cho keû giöõ nguïc cho ñeán khi naøo traû xong heát nôï” (Ma-thi-ô 18:34). Chuùa Jeâus ñaõ keát thuùc nguï ngoân naøy baèng nhöõng lôøi long troïng:

Neáu moãi ngöôøi trong caùc ngöôi khoâng heát loøng tha loãi cho anh em mình, thì Cha ta ôû treân trôøi cuõng seõ xöû vôùi caùc ngöôi nhö vaäy (Ma-thi-ô 18:35).

Ai laø “nhöõng keû giöõ nguïc”? Döôøng nhö chuùng laø ma quyû vaø thuoäc haï cuûa haén. Ñöùc Chuùa Trôøi coù theå phoù moät trong nhöõng con caùi khoâng vaâng lôøi cuûa Ngaøi vaøo tay ma quyû ñeå ñem ngöôøi ñoù ñeán söï aên naên. Söï khoù khaên vaø ñoùi keùm cuõng laø caùch ñem ngöôøi ta ñeán söï aên naên- gioáng nhö caâu chuyeän ngöôøi con trai hoang ñaøng (xem Luca 15:14-19).

Trong Cöïu-öôùc, chuùng ta thaáy moät vaøi ví duï Chuùa duøng Satan hoaëc caùc aùc linh ñeå ñem söï söûa phaït hoaëc söï ñoaùn phaït cuûa Ngaøi trong ñôøi soáng cuûa nhöõng ngöôøi ñaùng bò phaït. Moät ví duï tìm thaáy trong saùch Caùc-quan-xeùt chöông 9, chuùng ta ñoïc thaáy “Ñoaïn, Ñöùc Chuùa Trôøi sai ñeán moät aùc thaàn sanh söï baát bình giöõa A-bi-meâ-leùc vaø ngöôøi Si-chem; ngöôøi Si-chem beøn phaûn nghòch A-bi-meâ-leùc” (Caùc-quan-xeùt 9:23) ñeå ñem söï phaùn xeùt treân hoï vì nhöõng coâng aùc cuûa hoï ñoái vôùi caùc con trai cuûa Gheâ-ñeâ-oân.

Kinh-thaùnh cuõng cho bieát raèng “moät aùc thaàn ñeán töø Chuùa” laøm khoå sôû Vua Sau-lô ñeå ñem oâng trôû laïi söï aên naên (I Sa-mu-eân 16:14). Nhöng Sau-lô khoâng bao giôø aên naên, vaø cuoái cuøng oâng ñaõ cheát trong chieán traän vì söï noåi loaïn cuûa oâng.

Trong caû hai ví duï naøy cuûa Cöïu-öôùc, Kinh-thaùnh cho bieát raèng caùc aùc thaàn naày “ñeàu ñeán töø Chuùa”. Ñieàu naày khoâng neânm noùi raèng Ñöùc Chuùa Trôøi coù caùc aùc thaàn ôû treân thieân ñaøng ñang ñôïi ôû ñoù ñeå phuïc vuï Ngaøi. Raát coù theå, Ñöùc Chuùa Trôøi chæ cho pheùp caùc aùc thaàn cuûa Satan laøm haïn cheá coâng vieäc aùc cuûa hoï vôùi hy voïng raèng toäi nhaân seõ aên naên khi bò khoå sôû.

Caùc Phöông Tieän Söûa Phaït Khaùc Cuûa Chuùa

(Other Means of God’s Discipline)

Döôùi giao-öôùc cuõ, chuùng ta cuõng nhaän thaáy raèng Ñöùc Chuùa Trôøi thöôøng söûa phaït daân söï cuû Ngaøi baèng caùch cho pheùp nan ñeà ñeán vôùi hoï nhö ñoùi keùm hoaëc keû thuø ngoaïi bang thoáng trò hoï. Cuoái cuøng thì hoï aên naên vaø Ngaøi seõ giaûi cöùu hoï khoûi keû thuø cuûa hoï. Khi hoï khoâng chòu aên naên sau nhieàu naêm bò ñaøn aùp vaø caûnh baùo, thì cuoái cuøng Ñöùc Chuùa Trôøi ñaõ cho pheùp moät theá löïc ngoaïi bang ñeán chinh phuïc hoï hoaøn hoaøn vaø ñuoåi hoï ra khoûi xöù cuûa hoï ñeå bò löu ñaøy.

Döôùi giao-öôùc môùi, dó nhieân laø Ñöùc Chuùa Trôøi cuõng söûa phaït con caùi khoâng vaâng lôøi cuûa Ngaøi baèng caùch cho pheùp nan ñeà taán coâng ñôøi soáng hoï. Hoaëc Ngaøi cho pheùp keû thuø cuûa hoï laøm khoå hoï. Chaúng haïn ngay töø ñaàu chöông naày, Kinh-thaùnh trích daãn veà söï söûa phaït cuûa Chuùa (Heâ-bô-rô 12:3-13), ñöôïc tìm thaáy trong boái caûnh caùc tín höõu ngöôøi Heâ-bô-rô bò ñaõ bò baét bôù vì ñöùc tin cuûa hoï. Tuy nhieân, khoâng phaûi taát caû söï baét bôù ñöôïc pheùp xaûy ra vì côù khoâng vaâng lôøi. Moãi moät tröôøng hôïp phaûi ñöôïc xem xeùt rieâng bieät.

Phaûn ÖÙng Ñuùng Ñoái Vôùi Söï Söûa Phaït Cuûa Chuùa

(Rightly Reaching to God’s Discipline)

Theo söï khieån traùch ñöôïc trích daãn ngay töø ñaàu chöông naày, chuùng ta coù phaûn öùng khoâng ñuùng ñoái vôùi söï söûa phaït cuûa Chuùa theo moät trong hai caùch naày. Hoaëc chuùng ta coù theå “xem nheï söï söûa phaït cuûa Chuùa” hoaëc chuùng ta coù theå “ngaõ loøng khi [chuùng ta] bò Ngaøi söûa païht” (Heâ-bô-rô 12:5). Neáu chuùng ta “xem nheï” söï söûa phaït cuûa Chuùa, ñieàu naày coù nghóa laø chuùng ta khoâng nhaän ra söï söûa traùch cuûa Ngaøi, hoaëc chuùng ta phôùt söï caûnh baùo. Ngaõ loøng vì söï söûa traùch cuûa Chuùa laø khoâng coá gaéng laøm haøi loøng Chuùa bôûi vì chuùng ta nghó söï söûa phaït cuûa Chuùa quaù khaét khe. Hoaëc phaûn öùng sai quaáy. Chuùng ta neân nhaän bieát raèng Chuùa yeâu chuùng ta, Ngaøi söûa traùch chuùng ta ñeå toát cho chuùng ta. Khi chuùng ta nhaän bieát caùnh tay söûa phaït yeâu thöông cuûa Ngaøi, thì chuùng ta neân aên naên ñeå nhaän laõnh söï tha thöù cuûa Ngaøi.

Ñaõ moät khi chuùng ta aên naên, thì chuùng ta neân mong ñöôïc giaûm nheï söï söûa phaït cuûa Chuùa. Tuy nhieân, chuùng ta khoâng neân nhaát thieát mong ñöôïc giaûm nheï ñi nhöõng haäu quaû khoâng theå naøo traùnh neù do toäi loãi maø chuùng ta ñaõ gaây ra, cho duø chuùng ta coù keâu caàu söï thöông xoùt vaø giuùp ñôõ cuûa Chuùa. Ñöùc Chuùa Trôøi ñaùp lôøi ngöôøi coù taâm linh khieâm nhöôøng vaø loøng aên naên ñau ñôùn (xem EÂ-sai 66:2). Kinh-thaùnh höùa, “Vì söï giaän Ngaøi chæ trong moät luùc, Coøn ôn cuûa Ngaøi coù troïn moät ñôøi; Söï khoùc loùc ñeán troï ban ñeâm, Nhöng buoåi saùng beøn coù söï vui möøng (Thi-thieân30:5).

Sau khi söï phaùn xeùt cuûa Ngaøi giaùng xuoáng daân Y-sô-ra-eân, thì Ñöùc Chuùa Trôøi ñaõ höùa:

Ta ñaõ boû ngöôi trong moät laùt; nhöng ta seõ laáy loøng thöông xoùt caû theå maø thaâu ngöôi laïi. Trong côn noùng giaän, ta aån maët vôùi ngöôi moät luùc, nhöng vì loøng nhaân töø voâ cuøng, ta seõ thöông ñeán ngöôi, Ñaáng cöùu chuoäc ngöôi laø Ñöùc Gieâ-hoâ-va phaùn vaäy (EÂ-sai 54:7-8).

Ñöùc Chuùa Trôøi toát laønh vaø ñaày loøng thöôøng xoùt!

Caùc caâu Kinh-thaùnh lieân quan ñeán söï söûa phaït cuûa Chuùa, xem 2 Söû kyù 6:24-31, 36-39; 7:13-14; Thi-thieân 73:14; 94:12-13; 106:40-46; 118:18; 119:67,71; Gieâ-reâ-mi 2:29-30; 54:23-25; 14:12; 30:11; A-gheâ 1:2-13; 2:17; Coâng-vuï 5:1-11; Khaûi-huyeàn 3:19.

Isip-isipin ninyo kung gaano ang tiniis Niyang pag-uusig ng mga makasalanan, upang hindi kayo manlupaypay o panghinaan ng loob. Hindi pa humahantong sa pag-aalay ng dugo ang pakikipaglaban ninyo sa kasalanan. Nalimutan na ba ninyo ang panawagan ng Diyos sa inyo bilang mga anak niya, mga salitang nagpapalakas ng loob? “Anak ko, huwag mong balewalain ang pagtutuwid ng Panginoon, at huwag mong mamasamain kapag ikaw ay dinidisiplina Niya. Sapagka’t dinidisiplina ng Panginoon ang mga minamahal Niya, at pinapalo ang itinuturing Niyang anak.” Tiisin ninyo ang lahat ng hirap bilang pagtutuwid ng isang ama, dahil ito’y nagpapakilalang kayo’y tinatanggap ng Diyos bilang tunay Niyang mga anak. Sinong anak ang hindi dinidispilina ng kanyang ama? Kung ang pagdidisiplina na ginagawa sa lahat ng anak ay hindi gagawin sa inyo, hindi kayo tunay na mga anak kundi kayo’y mga anak sa labas. Hindi ba’t dinidisiplina tayo ng ating mga magulang, at dahil diyan ay iginagalang natin sila? Hindi ba’t upang tayo’y mabuhay, mas nararapat na tayo’y pasakop sa Diyos na ating Ama sa espiritu? Sa loob ng maikling panahon, dinisiplina tayo ng ating mga magulang para sa ating ikabubuti. Gayundin naman, itinutuwid tayo ng Diyos sa ikabubuti natin upang tayo’y maging banal tulad Niya. Habang tayo’y itinutuwid, hindi tayo natutuwa kundi naghihinagpis, nguni’t pagkatapos niyon, mararanasan natin ang kapayapaang bunga ng matuwid na pamumuhay. Dahil dito’y itaas ninyo ang inyong mga nanghihinang kamay at patatagin ang mga nangangalog na tuhod. Lumakad kayo sa daang matuwid upang hindi lumala ang mga paang napilay at sa halip ay gumaling (Heb. 12:3-13).

Ayon sa inspiradong autor ng libro ng Hebreo, dinidisiplina ng ating Amang nasa langit ang lahat ng Kanyang anak. Kung hindi Niya tayo dinidisiplina, ipinapakitang hindi tayo isa sa Kanyang mga anak. Kung gayon, kailangan nating maging mulat at sensitibo sa Kanyang disiplina. Ilang taong nagsasabing sila’y Cristiano, na ang tuon lamang ay ang pagpapala at kabaitan ng Diyos, ay nagpapaliwanag na lahat ng negatibong pangyayari ay pananalakay ng demonyo at walang banal na layunin. Maaaring malaking kamalian ito kung tinatangka ng Diyos na dinadala sila sa pagsisisi sa pamamagitan ng Kanyang disiplina.

Dinidisiplina ng mga mabubuting makalupang magulang ang kanilang mga anak sa pag-asang matututo ang mga ito, uunlad, at magiging handa sa responsableng nasa gulang na buhay. Dinidisiplina rin tayo ng Diyos upang lalago tayo sa espiritwal na pamumuhay, maging makabuluhan sa paglilingkod sa Kanya, at handang humarap sa Kanyang paghatol. Dinidisiplina Niya tayo dahil mahal Niya tao, at dahil nais Niyang kabahagi tayo ng Kanyang kabanalan. Ang nagmamahal nating Ama sa langit ay nakatutok sa ating espiritwal na paglago. Sinasabi ng Biblia, “Natitiyak kong ang mabuting gawang pinasimulan sa inyo ng Diyos ay kanyang lulubusin hanggang sa araw ng pagbabalik ni Jesu-Cristo” (Fil.1:6).

Walang bata ang nasisiyahan sa pagpalo ng kanyang mga magulang. Kapag dinidisiplina tayo ng Diyos, hindi “masaya, kundi malungkot” ang karanasan, na siyang nabasa natin. Nguni’t sa katapusan, higit na mabuti para sa atin dahil idinudulot ng disiplina “ang mapayapang bunga ng pagkamatuwid

Kailan at Paano Tayo Dinidisiplina ng Diyos? (When and How Does God Discipline Us?)

Tulad ng sinumang mabuting ama, dinidisiplina lamang ng Diyos ang Kanyang mga anak kapag sumusuway sila. Sa tuwing susuwayin natin Siya, nanganaganib tayong tumanggap ng Kanyang disiplina. Nguni’t napakamahabagin ng Panginoon, at karaniwang binibigyan Niya tayo ng sapat na panahon upang magsisi. Karaniwang dumarating ang Kanyang disiplina pagkatapos ng paulit-ulit na pagsuway at ang paulit-ulit Niyang babala.

Paano tayo dinidisiplina ng Diyos? Tulad ng natutuhan natin sa nakaraang kabanata, ang disiplina ng Diyos ay maaaring dumating bilang panghihina, pagkakasakit o maging pagkamatay na wala-sa-panahon:

Iyan ang dahilan kung bakit mahihina at masasaktin ang marami sa inyo, at may ilan ngang namatay na. Kung sisiyasatin natin ang ating sarili, hindi tayo hahatulan ng Panginoon. Nguni’t hinahatulan tayo ng Panginoon dahil itinutuwid Niya tao, upang hindi tayo maparusahang kasama ng sanlibutan (1 Cor. 11:30-32).

Hindi natin dapat agad-agad na ipagpalagay na lahat ng karamdaman ay resulta ng disiplina ng Diyos (maiisip natin ang kaso ni Job). Nguni’t kung darating ang pagkakasakit, mainam na gumawa ng espiritwal na pagsusuri upang tingnan kung binuksan natin ang pinto sa pagdisiplina ng Diyos dahil sa pagsuway. Maiiwasan natin ang paghatol kung hahatulan natin ang ating mga sarili—ibig sabihin, tanggapin ang ating kasalanan at magsisi. Lohikal na ipagpalagay na magiging kandidato tayo sa paghilom kapag tayo’y nagsisi kung ang ating karamdaman ay sanhi ng disiplina ng Diyos.

Sa pamamagitan ng paghatol ng Diyos, sinabi ni Pablo na tunay na maiiwasan nating maparusahan kasama ng sanlibutan. Ano ang ibig niyang sabihin? Sinabi ni Pablo na sa katunayan ang disiplina ng Diyos ang nagdadala sa atin sa pagsisisi upang sa wakas ay hindi tayo mapupunta sa impiyerno kasama ng sanlibutan. Mahirap itong tanggapin ng mga taong nag-aakalang opsyunal ang kabanalan para doon sa mga nasa daan panuntang langit. Nguni’t para sa mga nakabasa ng Sermon sa Bundok ni Jesus, alam nila na ang mga sumusonod sa Diyos ay papasok sa Kanyang kaharian (tingnan ang Mt. 7:21). Kaya, kung ipagpatuloy natin ang paggawa ng kasalanan at hindi magsisi, nanganganib tayong mawalan ng buhay na walang-hanggan. Purihin ang Diyos sa Kanyang disiplinang nag-aakay sa atin upang magsisi at nagliligtas sa atin sa impiyerno!

Si Satanas Bilang Instrumento ng Paghatol ng Diyos (Satan as a Tool of God’s Judgment)

Malinaw sa ilang berso sa Biblia na maaaring gamitin ng Diyos si Satanas para sa kanyang mga layunin sa pagdidisiplina. Halimbawa, sa talinhaga ng di nagpapatawad na alipin sa Mateo 18, sinabi ni Jesus na “nagngangalit” ang panginoon ng alipin nang malaman niyang ang pinatawad niyang alipin ay hindi nagpatawad na kamanggagawa niya. Pagkatapos niyan, isinuko niya ang hindi nagpatawad na alipin “sa mga magpapahirap sa kanya hangga’t hindi niya nabayaran lahat ng kanyang pagkakautang” (Mt.18:34). Tinapos ni Jesus ang talinhagang ito sa pamamagitan ng mga dakilang salita:

Gayundin ang gagawin sa inyo ng Aking Ama na nasa langit kung hindi ninyo patatawarin nang buong puso ang inyong mga kapatid (Mt. 18:35).

Sino ang “mga nagpapahirap”? Mukhang ito ang demonyo at ang kanyang mga kasama. Maaaring isuko ng Diyos sa demonyo ang isa sa Kanyang mga sumusuway na anak upang magsisi ito. Ang paghihirap at kalamidad ay may nagagawa upang magsisi ang mga tao—na tulad ng natutuhan ng nawala at natagpuang anak (tingnan ang Lu.15:14-19).

Sa Lumang Tipan, makikita natin ang mga halimbawa ng paggamit ng Diyos kay Satanas o masasamang espiritu upang magdala ng disiplina o paghatol sa buhay ng mga taong nararapat makatanggap ng kanyang galit. Ang isang halimbawa ay matatagpuan sa ika-siyam na kabanata ng Mga Hukom, kung saan mababasa natin na “nagpadala ang Diyos ng espiritu ng hidwaan sa mga taga-Shekem at kay Abimelec” (Huk. 9:23) upang magdala ng paghatol sa kanila para sa mga kasamaang ginawa laban sa mga anak ni Gideon.

Sinasabi rin ng Biblia na “isang masamang espiritu” ang nagpahirap kay Haring Saul upang magsisi siya (1 Sam. 16:14). Nguni’t hindi kailanman nagsisi si Saul at kalaunan ay namatay siya sa giyera dahil sa kanyang pagrerebelde.

Sa dalawang halimbawang ito sa Lumang Tipan, sinasabi ng Biblia na ang mga masasamang espiritu ay “ipinadala mula sa Diyos.” Hindi ibig sabihin nito na may mga masasamang espiritu ang Diyos sa langit na naghihintay doon upang paglingkuran Siya. Malamang na pinapayagan lamang ng Diyos ang mga masasamang espiritu ni Satanas upang gumawa sila ng limitadong kasamaan sa pag-asang magsisi ang mga makasalanan dahil sa kanilang paghihirap.

Iba Pang Paraan ng Disipilina ng Diyos (Other Means of God’s Discipline)

Sa ilalim ng lumang kasunduan, makikita rin natin na madalas dinisiplina ng Diyos ang Kanyang mga tao sa pagpapahintulot ng mga kaguluhang tulad ng taggutom o banyagang kalabang gagapi sa kanila. Sa kalaunan ay magsisisi sila at ililigtas Niya sila sa kanilang mga kalaban. Kapag tumanggi silang magsisi pagkatapos ng matagal na pahirap at babala, sa katapusan ay pinahihintulutan Niya ang banyagang kapangyarihan upang tuluyang gapiin sila at paalisin sa kanilang bayan bilang patapon.

Sa ilalim ng bagong kasunduan, tunay na maaaring disiplinahin ng Diyos ang Kanyang sumusuway na anak sa pagpapahintulot ng mga paghihirap sa kanilang buhay, o kaya pahintulutan Niya ang kanilang mga kalaban upang saktan sila. Halimbawa, ang siniping pahayag sa umpisa ng kabanatang ito tungkol sa disiplina ng Diyos (Heb. 12:3-13) ay makikita sa konteksto ng mga mananampalatayang Hebreo na inaapi dahil sa kanilang pananampalataya. Nguni’t hindi lahat ng pang-aapi ay pinahihintulutan dahil sa di-pagsunod. Kailangang hiwalay na hatulan ang bawa’t kaso.

Ang Tamang Pagtugon sa Disiplina ng Diyos (Rightly Reacting to God’s Discipline)

Ayon sa pagpayong sinipi sa umpisa ng kabanatang ito, maaari tayong tumugon nang may kamalian sa disiplina ng Diyos sa isa sa dalawang paraan. Maaaring “huwag pansinin ang disiplina ng Panginoon” o maaaring “mawawalan tayo ng loob kapag napagalitan Niya tayo” (Heb. 12:5). Kung “binabalewa” natin ang disiplina ng Diyos, ibig sabihin ay hindi natin ito nakikilala, o hindi natin pinapansin ang babala nito. Ang mawalan ng loob dahil sa disiplina ng Diyos ay ang sumuko sa pagbibigay-aliw sa Kanya dahil ang akala natin ay napakabigat ng Kanyang disiplina. Mali pareho ang pagtugon. Dapat nating kilalanin na mahal tayo ng Diyos, at dinidisiplina Niya tayo para sa ating kabutihan. Kapag kinikilala natin ang kanyang mapagmahal na kamay na nagdidisiplina, dapat tayong magsisi at tanggapin ang Kanyang pagpapatawad.

Pagkatapos nating magsisi, kailangan nating asahan ang pagkawala ng disiplina ng Diyos. Nguni’t hindi tayo dapat umasang mapalaya sa kinalabasan ng ating kasalanan, bagama’t maaari nating hingin ang tulong at habag ng Panginoon. Tumutugon ang Diyos sa espiritung mapagkumbaba at nagsisisi (tingnan ang Isaias 66:2). Ipinangangako ng Biblia, “Ang Kanyang galit, ito’y panandalian, nguni’t panghabang-buhay ang Kanyang kabutihan. Sa buong magdamag, luha ma’y pumatak, pagsapit ng umaga, kapalit ay galak” (Awit 30:5).

Pagkatapos ng Kanyang paghukom sa mga Israelita, ipinangako ng Diyos:

Sandaling panahon kitang iniwanan; nguni’t dahil sa tapat kong pag-ibig, muli kitang kakalingain. Sa tindi ng aking galit, sandal akong lumayo sa iyo, nguni’t ipadarama ko sa iyo ang aking kahabagan sa pamamagitan ng pag-ibig na wagas (Isa. 54:7-8).

Ang Diyos ay mabait at mahabagin!

Para sa karagdagang pag-aaral tungkol sa disiplina ng Diyos, tingnan ang 2 Cron. 6:24-31, 36-39; 7:13-14; Awit 73:14; 94:12-13; 106:40-46; 118:18; 119:67, 71; Jer. 2:29-30; 5:23-25; 14:12; 30:11; Hag. 1:2-13; 2:17; Gw. 5:1-11; Pah. 3:19.

너희가 피곤하여 낙심하지 않기 위하여 죄인들이 이같이 자기에게 거역한 일을 참으신 이를 생각하라 너희가 죄와 싸우되 아직 피흘리기까지는 대항하지 아니하고 또 아들들에게 권하는 것 같이 너희에게 권면하신 말씀도 잊었도다 일렀으되 내 아들아 주의 징계하심을 경히 여기지 말며 그에게 꾸지람을 받을 때에 낙심하지 말라 주께서 그 사랑하시는 자를 징계하시고 그가 받아들이시는 아들마다 채찍질하심이라 하였으니 너희가 참음은 징계를 받기 위함이라 하나님이 아들과 같이 너희를 대우하시나니 어찌 아버지가 징계하지 않는 아들이 있으리요 징계는 다 받는 것이거늘 너희에게 없으면 사생자요 친아들이 아니니라 또 우리 육신의 아버지가 우리를 징계하여도 공경하였거든 하물며 모든 영의 아버지께 더욱 복종하며 살려 하지 않겠느냐 그들은 잠시 자기의 뜻대로 우리를 징계하였거니와 오직 하나님은 우리의 유익을 위하여 그의 거룩하심에 참여하게 하시느니라 무릇 징계가 당시에는 즐거워 보이지 않고 슬퍼 보이나 후에 그로 말미암아 연단 받은 자들은 의와 평강의 열매를 맺느니라 그러므로 피곤한 손과 연약한 무릎을 일으켜 세우고 너희 발을 위하여 곧은 길을 만들어 저는 다리로 하여금 어그러지지 않고 고침을 받게 하라(히 12:3-13).

히브리서 저자의 계시에 따르면, 하늘에 계신 우리의 아버지는 모든 자녀를 징계하신다. 만일 우리가 그분께 징계받은 적이 없다면, 우리가 그분의 자녀가 아님을 나타낸다. 따라서 우리는 그분의 징계에 대해 알고 민감해야 한다. 하나님의 축복과 선하심에만 초점을 두는 일부 자칭 그리스도인들은 모든 부정적인 상황들을 하나님의 뜻과는 관계없이 모두 마귀의 공격으로 해석한다. 만일 하나님께서 징계를 통하여 사람들을 회개하게 한다면 이런 생각은 큰 오류가 될 수 있다.

좋은 부모라면 자녀들이 배워가고, 성숙해지고, 성인으로서의 책임 있는 삶에 준비되기를 바라는 마음에서 자녀들을 징계할 것이다. 마찬가지로, 하나님은 우리가 영적으로 성장하고, 그분을 더 잘 섬기고, 그분의 심판대 앞에 설 준비가 되게 하기 위해 우리를 징계하신다. 그분이 우리를 징계하시는 것은 우리를 사랑하시기 때문이며 우리가 그분의 거룩하심을 닮기를 바라시기 때문이다. 사랑이 풍성하신 하늘 아버지는 우리의 영적 성장에 대하여 깊은 관심을 가지셨다. 성경은 “너희 안에서 착한 일을 시작하신 이가 그리스도 예수의 날까지 이루실 줄을 우리는 확신하노라”(빌 1:6)라고 말씀한다.

어떤 자식도 부모의 채찍질을 즐기지 않는다. 그리고 우리가 좀 전에 읽다시피 우리가 하나님께 징계받을 때의 경험은 “즐거운 것이 아닌 슬픈 것이다.” 그러나 결국, 우리는 더 좋아질 것이다. 왜냐하면, 징계가 “의의 열매”를 맺기 때문이다.

하나님은 언제 어떻게 우리를 징계하시는가? (When and How Does God Discipline Us?)

모든 좋은 아버지들처럼, 하나님은 그분의 자녀들이 불순종할 때에만 그들을 징계하신다. 우리는 하나님께 불순종할 때마다, 그분의 징계를 받을 위험에 처해 있다. 그러나 주님은 매우 자비로우시며 일반적으로 우리에게 회개할 수 있는 충분한 시간을 제공하신다. 그분의 징계는 일반적으로 우리의 반복적인 불순종과 그분의 반복적인 경고 다음에 나타난다.

하나님은 어떻게 우리를 징계하시는가? 우리는 앞 장에서 배운 것처럼, 하나님의 징계는 연약함, 질병, 심지어 조기 사망의 형태로도 올 수 있다.

그러므로 너희 중에 약한 자와 병든 자가 많고 잠자는 자도 적지 아니하니 우리가 우리를 살폈으면 판단을 받지 아니하려니와 우리가 판단을 받는 것은 주께 징계를 받는 것이니 이는 우리로 세상과 함께 정죄함을 받지 않게 하려 하심이라(고전 11:30-32).

우리는 모든 질병이 다 하나님의 징계의 결과라고 결론 내려서는 안된다(욥의 경우가 머리에 떠오를 것이다). 그러나 만일 질병의 타격을 입었다면, 우리가 하나님께 불순종함으로써 징계를 받지 않았는지 자신의 영적 건강을 점검해보는 것이 바람직하다.

우리가 만일 자신의 죄를 인정하고 회개하는 자기 심판을 한다면, 하나님의 심판을 피할 수 있을 것이다. 우리의 병이 하나님의 징계의 결과라면, 우리가 회개하면 치유받을 수 있다고 결론짓는 것은 논리적일 것이다.

하나님의 심판의 방식으로, 바울은 우리가 실제로 세상과 함께 정죄 받는 것을 피면 하였다고 말했다. 그는 무엇을 의미했을까? 그는 오직 하나님의 징계는 우리로 하여금 회개하게 인도하며 우리는 궁극적으로 세상과 함께 지옥에 던져지지 않는다는 것을 의미했을 것이다. 천국에 가는 길에 있어서 거룩함은 선택적이라고 생각하는 사람들은 이 점을 수용하기 어렵다. 그러나 예수님의 산상수훈을 읽은 사람들은 오직 하나님께 순종하는 사람들만이 그분의 왕국에 들어갈 수 있음을 알고 있다(마 7:21을 보라). 따라서, 우리가 죄를 계속 짓고 회개하지 않는다면, 우리는 영생을 상실할 수 있는 위험이 있다. 우리로 하여금 회개에 이르게 하고 지옥에서 구원하신 하나님의 징계하심을 찬양한다!

하나님의 심판의 도구로서의 사탄(Satan as a Tool of God’s Judgment)

성경의 많은 말씀은 하나님께서 징계의 목적을 위해 사탄을 사용할 수 있음을 분명하게 보여준다. 예를 들어, 마태복음 18장에 나오는 용서하지 않는 종의 비유에서 예수님은 그 종의 주인이 자신이 용서해 준 종이 그의 동료를 용서하지 않음을 알았을 때 “노하였다”고 말씀하셨다. 따라서, 주인은 그의 용서하지 않은 종이 “그 빚을 다 갚을 때까지 옥졸들에게 넘겼다”(마 18:34). 예수님은 엄숙한 말씀으로 이 비유를 마무리 지었다.

너희가 각각 마음으로부터 형제를 용서하지 아니하면 나의 하늘 아버지께서도 너희에게 이와 같이 하시리라(마 18:35).

누가 “옥졸들”인가? 그것들은 악마와 그의 귀신들일 가능성이 커 보인다. 하나님은 순종하지 않는 자녀를 악마에게 내어줌으로써 그가 회개에 이르게 하실 수 있다. 탕자가 배운 것처럼 고난과 재앙은 사람들을 회개하게 하는 일종 방식이다(눅 15:14-19을 보라).

구약 성경에서, 우리는 하나님께서 사탄이나 악한 영을 사용하셔서 그분의 진노를 받아 마땅한 사람들을 그들의 삶 속에서 징계하시거나 심판하신 예를 찾을 수 있다. 한 예로, 사사기 9장에서 “하나님은 아비멜렉과 세겜 사람들 사이에 악한 영을 보내시매 세겜 사람들이 아비멜렉을 배반” (삿 9:23)하게 하는 것을 통하여 기드온의 아들들에 대한 그들의 악행을 심판하셨다.

성경은 또한 “여호와께서 부리시는 악령”이 사울 왕을 번뇌하게 함으로써 그가 회개하게 하였다고 말씀한다(삼상 16:14). 그러나 사울은 회개하지 않았으며 결국 그의 반역 때문에 전쟁에서 죽고 말았다.

이러한 구약의 두 예에서, 성경은 악한 영은 하나님이 보내신 것이라고 말씀하고 있다. 이것은 하나님께 부림을 받기를 기다리는 악한 영이 천국에 있다는 말이 아니다. 그보다는 하나님은 단순히 사탄의 악한 영이 죄인에게 고통을 주는 것을 허락하심으로써 그들이 고통 아래에서 회개하기를 바라셨을 가능성이 더 크다.

하나님의 다른 징계방법(Other Means of God’s Discipline)

구약에서, 우리는 하나님께서 종종 불순종하는 자녀들의 삶 속에 기근이거나 외적의 지배 아래에 놓이게 하는 것과 같은 문제들을 허락하심으로써 그들을 징계하시는 것을 볼 수 있다. 그들은 결국 회개하게 되고 그분은 그들을 원수에게서 구원해 주셨다. 그들이 몇 년 동안의 억압과 경고 후에도 회개하기를 거부하면, 하나님은 궁극적으로 외부 세력이 그들을 완전히 정복하고 그들을 포로로 삼아 그들의 땅에서 추방하는 것을 허용하신다.

신약에서, 하나님께서 불순종하는 자녀들의 삶 속에 문제가 생기는 것을 허용하시거나 그들의 원수가 그들을 괴롭히는 것을 허용하심으로써 그들을 징계하시는 것은 당연히 가능하다. 예를 들어, 이 장의 첫 부분에 인용한 하나님의 징계(히 12:3-13)에 관한 말씀은 그 당시 히브리 신자들이 믿음 때문에 박해를 받았던 배경 속에서 한 것이다. 모든 박해가 다 불순종 때문인 것은 아니다. 모든 경우는 개별적으로 판단해야 한다.

하나님의 징계에 대한 올바른 반응(Rightly Reacting to God’s Discipline)

이 장의 시작 부분에 인용된 권고에 따르면, 우리는 하나님의 징계에 두 가지 방식으로 잘못 반응할 수 있다. 우리는 “주님의 징계하심을 경히 여기거나”, “그에게 꾸지람을 받을 때에 낙심할 수 있다”(히 12:5). 만일 우리가 주님의 징계하심을 “경히 여긴다는 것은” 우리가 징계를 인식하지 못했거나 경고를 무시한다는 것을 의미한다. 하나님의 징계 때문에 낙심한다는 것은 우리가 그분의 징계가 너무 엄격하다고 생각하여 그분을 기쁘시게 하려는 노력을 포기하는 것과 같다. 어느 쪽의 반응도 잘못된 것이다. 우리는 하나님께서 우리를 사랑하시고 우리의 유익을 위해 징계하신다는 것을 알아야 한다. 우리가 하나님의 징계가 사랑임을 인식했을 때에는 회개하고 그분의 용서를 받아야 한다.

우리는 회개하고 나면, 하나님께서 징계를 멈추시기를 기대해야 한다. 그러나 우리가 비록 주님께 자비와 도우심을 구할 수는 있어도, 우리의 죄에 대한 필연적인 대가를 면해주기를 기대해서는 안 된다. 하나님은 마음이 가난하고 심령에 통회한 자에게 응답하신다(사 66:2을 보라). 성경은 “그의 노염은 잠깐이요 그의 은총은 평생이로다 저녁에는 울음이 깃들일지라도 아침에는 기쁨이 오리로다”(시 30:5)라고 약속하셨다.

이스라엘을 심판하신 후, 하나님은 이렇게 약속하셨다.

내가 잠시 너를 버렸으나 큰 긍휼로 너를 모을 것이요 내가 넘치는 진노로 내 얼굴을 네게서 잠시 가렸으나 영원한 자비로 너를 긍휼히 여기리라 네 구속자 여호와께서 말씀하셨느니라(사 54:7-8).

하나님은 선하시며 자비로우시다!

하나님의 징계에 관한 보다 많은 연구를 위하여 아래의 말씀들을 참조하라. 역대하 6:24-31, 36-39; 7:13-14; 시편 73:14; 94:12-13; 106:40-46; 118:18; 119:67, 71; 예레미야 2:29-30; 5:23-25; 14:12; 30:11; 학개 1:2-13; 2:17; 사도행전 5:1-11; 요한계시록 3:19.

Pensem bem naquele que suportou tal oposição dos pecadores contra si mesmo, para que vocês não se cansem nem desanimem. Na luta contra o pecado, vocês ainda não resistiram até o ponto de derramar o próprio sangue. Vocês se esqueceram da palavra de ânimo que ele lhes dirige como a filhos: “Meu filho, não despreze a disciplina do Senhor, nem se magoe com a sua repreensão, pois o Senhor disciplina a quem ama, e castiga todo aquele a quem aceita como filho”. Suportem as dificuldades, recebendo-as como disciplina; Deus os trata como filhos. Ora, qual filho que não é disciplinado por seu pai?Se vocês não são disciplinados, e a disciplina é para todos os filhos, então vocês não são filhos legítimos, mas sim ilegítimos. Além disso, tínhamos pais humanos que nos disciplinavam, e nós os respeitávamos. Quanto mais devemos submeter-nos ao Pai dos espíritos, para assim vivermos! Nossos pais nos disciplinavam por curto período, segundo lhes parecia melhor; mas Deus nos disciplina para o nosso bem, para que participemos da sua santidade. Nenhuma disciplina parece ser motivo de alegria no momento, mas sim de tristeza. Mais tarde, porém, produz fruto de justiça e paz para aqueles que por ela foram exercitados. Portanto, fortaleçam as mãos enfraquecidas e os joelhos vacilantes. “Façam caminhos retos para os seus pés”, para que o manco não se desvie, antes, seja curado (Hb. 12:3-13).

De acordo com o inspirado autor do livro de Hebreus, nosso Pai celestial disciplina a todos os Seus filhos. Se nunca somos disciplinados por Ele, isso indica que não somos um de Seus filhos. Portanto, devemos estar atentos e sensíveis à Sua disciplina. Alguns cristãos professos, que têm como foco as bênçãos e a bondade de Deus, interpretam todas as circunstâncias negativas como ataques de demônios sem nenhum propósito divino. Isso pode ser um grande erro se Deus estiver tentando trazê-los ao arrependimento através de Sua disciplina.

Bons pais terrenos disciplinam seus filhos com a esperança que aprendam, amadureçam e sejam preparados para a vida adulta. Da mesma forma, Deus nos disciplina para que cresçamos espiritualmente, nos tornemos mais úteis em Seu serviço e sejamos preparados para comparecer diante do Seu trono de julgamento. Ele nos disciplina porque nos ama e porque deseja que compartilhemos de Sua santidade. Nosso amoroso Pai celestial se dedica ao nosso crescimento espiritual. As Escrituras dizem: “Aquele que começou a boa obra em vocês, vai completá-la até o dia de Cristo Jesus” (Fp. 1:6).

Nenhuma criança gosta de ser disciplinada pelos pais, e quando somos disciplinados por Deus, a experiência não é “motivo de alegria… mas sim de tristeza”, como acabamos de ler. Contudo, no fim estamos melhores preparados, pois a disciplina “produz fruto de justiça”.

Quando e Como Deus nos Disciplina? (When and How Does God Discipline Us?)

Como qualquer bom pai, Deus só disciplina Seus filhos quando são desobedientes. Sempre que O desobedecemos corremos o risco de sermos disciplinados. Contudo, o Senhor é muito misericordioso e nos dá bastante tempo para nos arrependermos. Normalmente, Sua disciplina vem depois de nossos repetidos atos de desobediência e Seus repetidos avisos.

Como Deus nos disciplina?Como aprendemos em um capítulo anterior, a disciplina de Deus pode vir em forma de fraqueza, doença ou até mesmo morte prematura:

Por isso há entre vocês muitos fracos e doentes, e vários já dormiram. Mas, se nós tivéssemos o cuidado de examinar a nós mesmos, não receberíamos juízo. Quando, porém, somos julgados pelo Senhor, estamos sendo disciplinados para que não sejamos condenados com o mundo (1 Co. 11:30-32).

Não devemos concluir automaticamente, que todas as doenças são resultado da disciplina de Deus (o caso de Jó vem à mente). Contudo, se doenças aparecerem é bom fazer um check-up espiritual, vermos se abrimos a porta através da desobediência para a disciplina de Deus.

Podemos evitar o julgamento de Deus se julgarmos a nós mesmos — isto é, assumir e nos arrepender de nosso pecado. Seria lógico concluir que seríamos candidatos à cura, uma vez que nos arrependemos, se nossa doença for resultado da disciplina de Deus.

Por meio do julgamento de Deus, Paulo disse que, na verdade, evitamos ser condenados com o mundo. O que ele quis dizer? A única coisa que poderia significar é que a disciplina de Deus nos leva ao arrependimento para não sermos lançados no inferno com o mundo. Para aqueles que acham que a santidade é opcional para os que vão para o céu, isso é difícil de aceitar. Mas aqueles que leram o Sermão do Monte de Jesus sabem que somente aqueles que obedecem a Deus entrarão em Seu Reino (veja Mt. 7:21). Portanto, se persistirmos no pecado e não nos arrependermos, corremos o risco de perdermos a vida eterna. Graças a Deus por Sua disciplina que nos leva ao arrependimento e nos salva do inferno!

Satanás Como Ferramenta do Julgamento de Deus (Satan as a Tool of God’s Judgment)

Várias passagens deixam claro que Deus pode usar a Satanás para Seus propósitos disciplinares. Por exemplo, na parábola do servo impiedoso, encontrada em Mateus 18, Jesus disse que o mestre do servo ficou “irado” quando soube que seu servo perdoado não tinha perdoado seu conservo. Consequentemente, ele entregou seu servo impiedoso “aos torturadores, até que pagasse tudo o que devia” (Mt. 18:34). Jesus terminou essa parábola com as seguintes palavras solenes:

Assim também lhes fará meu Pai celestial, se cada um de vocês não perdoar de coração a seu irmão (Mt. 18:35).

Quem são os “torturadores”? Parece provável que seja Satanás e seus demônios. Deus pode entregar um de Seus filhos desobedientes a Satanás para levá-lo ao arrependimento. Dificuldades e calamidades tem uma maneira de levar as pessoas ao arrependimento — como o filho pródigo aprendeu (veja Lc. 15:14-19).

No Velho Testamento, encontramos exemplos de Deus usando Satanás ou espíritos malignos para trazer Sua disciplina ou julgamento nas vidas das pessoas que merecem Sua ira. Um exemplo é encontrado no nono capítulo de Juízes, onde lemos que “Deus enviou um espírito maligno entre Abimeleque e os cidadãos de Siquém” (Jz. 9:23) para trazer julgamento a eles por suas obras contra os filhos de Gideão.

A Bíblia também diz que “um espírito maligno, vindo da parte do Senhor” atormentava o rei Saul para que ele se arrependesse (1 Sm. 16:17). Contudo, Saul nunca se arrependeu e finalmente morreu em uma batalha por causa de sua rebelião.

Em ambos esses exemplos do Velho Testamento, as Escrituras dizem que os espíritos malignos foram enviados pelo Senhor. Isso não quer dizer que Deus tenha espíritos malignos no céu que esperam para servi-Lo. O mais provável é que Ele permita que esses espíritos ajam limitadamente com a esperança de que os pecadores se arrependam debaixo da aflição dos espíritos.

Outras Formas de Disciplina de Deus (Other Means of God’s Discipline)

Debaixo da antiga aliança, também vemos que Deus disciplinava Seu povo com frequência permitindo que problemas como falta de alimentos e inimigos estrangeiros que os dominavam, surgissem. Eventualmente, eles se arrependiam e Deus os libertava de seus inimigos. Quando se recusaram a se arrepender, depois de anos de opressão e avisos, Deus permitiu que um poder estrangeiro os conquistasse completamente e os deportasse como exilados.

Debaixo da nova aliança, é bem possível que Deus possa simplesmente disciplinar Seus filhos desobedientes permitindo problemas em suas vidas, ou pode permitir que seus inimigos os aflijam. Por exemplo, a passagem citada no início desse capítulo sobre a disciplina de Deus (Hb. 12:3-13) é encontrada no contexto de crentes hebreus que estavam sendo perseguidos por sua fé. Contudo, nem toda perseguição é permitida por causa de desobediência. Cada caso deve ser julgado separadamente.

Reagindo Corretamente à Disciplina de Deus (Rightly Reacting to God’s Discipline)

De acordo com a admoestação mencionada no início deste capítulo, podemos reagir de forma errada à disciplina de Deus de duas formas. Podemos desprezar “a disciplina do Senhor” ou nos magoar “com a sua repreensão” (Hb. 12:5). Se desprezarmos a disciplina do Senhor, significa que não a reconhecemos ou que ignoramos seu aviso. Magoar-se com a disciplina do Senhor é desistir de tentar agradá-Lo porque pensamos que Sua disciplina é muito severa. Ambas as reações são erradas. Devemos perceber que Deus nos ama e que a Sua disciplina é para o nosso bem. Quando reconhecemos Sua mão amorosa de disciplina, devemos nos arrepender e receber Seu perdão.

Uma vez que nos arrependemos, devemos esperar pelo alívio da disciplina de Deus. Contudo, não devemos necessariamente esperar o alívio das consequências inevitáveis de nosso pecado, mas podemos pedir a misericórdia e ajuda do Senhor. Deus responde “ao humilde e contrito de coração” (Is. 66:2). A Bíblia promete: “Pois a sua ira só dura um instante, mas o seu favor dura a vida toda; o choro pode persistir uma noite, mas de manhã irrompe a alegria” (Sl. 30:5).

Depois de Seu julgamento cair sobre os israelitas, Deus prometeu:

Por um breve instante eu a abandonarei, mas com profunda compaixão eu a trarei de volta. Num impulso de indignação escondi de você por um instante o meu rosto, mas com bondade eterna terei compaixão de você (Is. 54:7-8).

Deus é bom e misericordioso!

Para mais estudos a respeito da disciplina de Deus, veja 2 Crônicas 6:24-31, 36-39; 7:13-14; Salmos 73:14; 94:12-13; 106:40-46; 118:18; 119:67, 71; Jeremias 2:29-30; 5:23-25; 14:12; 30:11; Ageu 1:2-13; 2:17; Atos 5:1-11 e Apocalipse 3:19.

Nuko mushire imitima kur’uyo yihanganiye ibihari bihambaye birtyo abanyavyaha bamuharirije, ntimucobogore, ntimudendebukirwe mu mitima yanyu. Ntimuragera ku kivishwa amaraso murwanya icaha, kandi mwibagiye rya jambo ribahubura ribahanura nk’abana, “ngo Mwana wanje, ntugaye igikangiro c’Uhoraho, kandi ntudendebukirwe ni yaguhana. Kuk’uwo Uhoraho akunda ari we akangira, kand’aramagura uwo yemera wese kw’ar’umwana wiwe.” Ico mukwiriye kwahanganira n’ugutozwa indero nziza. Imana ibagirira nk’abana bayo. N’umwana ki adakangirwa na se? Ariko namba mudakangirwa nk’ic’abandi bose bakorerwa, mur’ibivyarwa, ntimur’ubura bwayo. Kandi twari dufise ba data b’imibiri, baradukangira, natwe tukabubaha: none ntizorushiriza cane kugororokera Se w’impwemu tugahoraho? Kuko ba bandi badukangira imisi mike nk’uko bagomba, ariko we adukangira ikigira ikimazi kugira ngo dusangire na we ukwera kwiwe. Nta gikangiro kibonekako giteye umunezero ako kanya, atar’umubabaro, atar’umubabaro, ariko hacuma abamenyerejwe na co kibamira imbuto zizana amahoro no kugororoka. Nuko mugorore amaboko acitse urudendevu, n’amavi aregarega: kandi muharurire ibirenge vyanyu inzira zigororotse, kugira ngw’igihinyiza ntigikondoke, ariko gikire (Heb. 12:3-13).

Nk’uko tubwirwa n;uwavugutiwe kwandika igi gitabo ku Baheburayo, Data wo mw’ijuru akangira abana biwe. Tutemeye gukangirwa na we, bisigurako tutar’abana biwe. Nuko dutegerezwa kwemera no guca bugufi igihe adutoza indero. Bwamwe mu biyita abakristo, bashinzwe no kurondera imigisha n’ivyiza biva ku Mana, bavugakw’ibibabaza vyose biva kuri wa Mubi bagahakanakw’ata mubabaro n’umwe uva mw’ijuru. Ni ikosha rinini kukw’Imana ishobora kubikoresha ngo bitume umuntu yihana.

Abavyeyi beza bo kw’isi bakangira abana babo bizerako bituma baca ubwenge, bakura, no guhagarara neza mu buzima bw’abakuze. Uko nyene nikw’Imana idukangira bigatuma dukura mu mpwemu, tugashobora gukora neza igikorwa cayo, no gushobora guhagarara imbere y’intebe y’amateka yayo tudatinya. Idukangira kukw’idukunda, kandi kukw’ishaka ko dusangira ukwera kwayo. Data wo mw’ijuru yitwararika cane ugukura kwacu mu mpwemu. Ivyanditswe bivuga, ng’“Uwatanguye igikorwa ciza muri mwebwe azogiheraheza gushitsa ku musi wa Yesu Kristo” (Fil. 1:6).

Nta mwana anezerwa igihe abavyeyi bamukubise, n’igihe dutozwa indero n’Imana, “ntibiryoha, ahubwo birababaza,” nk’uko twavyisomeye. Kw’iherezo, dusanga twarahindutse cane kukw’igikangira kituzanira “icamwa c’amahoro no kugororoka.”

Ni ryari na Gute Imana Idukangira? (When and How Does God Discipline Us?)

Nk’umuvyeyi mwiza wese, Imana ikangira abana bayo igihe bayigararije gusa. Igihe cose tugararije Imana, tubatwishize mu gikangiro ciya. Hamwe n’ivyo, Umwami yuzuye ubuntu, yama aduha akanya ko kwihana. Kenshi igikangiro kiza igihe tubandinije kumugarariza ntitwumvire imburi zayo.

None Imana idukangira gute? Nk’uko twabibonye mu gice giheruka, igikangiro c’Imana gishobora kuza mw’ishusho ry’indwara, integenke, no gupfa giturumbuka:

Ni co gituma benshi muri mwebwe bagira intege nke, abandi bakagwaragurika, kand’abatari bake bakaba barapfuye. Arikw’iyo twimenye uko turi, ntidutsindwa n;urubanza. Arikw’iyo dutsinzwe n’urubanza duhanwa n’Umwami, kugira ngo ntituze dutsindwe n’urubanza rudashira hamwe n’ab’isi (1 Kor. 11:30-32).

Ariko ntidushobora kuvugakw’indwara zose ar’igikangiro c’Imana (raba nk’ivyashikiye Yobu). Igihe dutewe n’indwara, ni vyiza kwisuzuma mu mpwemu ko twoba twarugururiye umuryango igihano c’Imana kuko twanse kuyumvira.

Turashobora gukira urubanza rw’Imana iyo twisuzumye—bisigura, kwemera icaha twakoze no kucihana. Birumvikanako dushobora gusaba ugukira tumaze kwihana indwara Imana yaduhanishije.

Kuvyerekeye urubanza rw’Imana, Paulo yavuzeko tubadusimvye gutsindwa n’urubanza hamwe n’ab’isi. Bisigura iki? Ni co kimwe no kuvugakw’iyo twihanye bituma tudatererwa mu muriro hamwe n’ab’isi. Abiyumvirakw’atar’ukwihana gutuma umuntu aja mw’ijuru barashobora kutabitahura. Ariko kuri bamwe bumvise insiguro ya Yesu ku Musozi, bazikw’abumvira Imana gusa ari bo bazoja mu bwami bwayo (raba Mat. 7:21). Rero, igihe tubanda mu caha tukanka kucihana, turashobora no kubura ubugingo budashira. Imana ishimwe kukw’igikangiro cayo gituma twihana ntituje mu muriro!

Imana Ikoresha Satani mu Kuduhana (Satan as a Tool of God’s Judgment)

Ivyanditswe vyinshi bitwereka kw’Imana ishobora gukoresha Satana mu kudukangira. Akarorero, umugani w’umukozi adatanga imbabazi dusanga muri Matayo 18, Yesu yavuzeko shebuja wa wa mukozi “yarakaye cane” igihe yumvako wa mukozi yanse guharira uwar’amuheraniye. Bituma ashikiriza wa mukozi adaharira “abasoda gushika arishe ivyo yar’aheranye vyose” (Mat. 18:34). Yesu arangiza avuga avyeruye aya majambo:

Na Data wo mw’ijuru nikw’azobagirira, ni mutaharirana, umuntu wese ngw’aharire muginzi we bivuye mu mutima (Mat. 18:35).

“Abasoda” ni nde? Bagereranywa na wa mubi n’abadayimoni. Imana ishobora kureka umwe mu bana bayo atayumvira agaterwa n’abadayimoni ngo bitume yihana. Amagorwa n’ibigeragezo bituma abantu bihana—nka wa mwana w’icangazi (raba Luka 15:14-19).

Mw’Isezerano rya Kera, tubona uturorero twinshi Imana ikoresha Satani cank’impwemu mbi mu gukangira canke gucira urubanza abantu bakwiriye kurakarirwa na yo. Akarorero kamwe tugasanga mu gice c’icenda c’igitabo c’Abacamanza, aho dusoma kw’”Imana yarungitse impwemu mbi hagati ya Abimeleki na Shekemu” (Abac. 9:23) aho yabacira imanza kubw’ibibi bakoreye Abagideyoni.

Bibiliya iravuga kandi kw’“impwemu mbi irungitswe n’Uhoraho” yama ifata Umwami Sauli bwa gikange bitume yihana (1 Sam 16:14). Saulo ntiyarushe yihana, ni co catumye apfira mu rugamba.

Utu turorero twompi tubona mw’Isezerano rya Kera, ivyanditswe bivugakw ’ impwemu mbi “zarungikwa n’Uhoraho.” Ntibisigurakw’Imana ifise impwemu mbi mw’ijuru yama akoresha. Ahubwo, Imana yemerera impwemu mbi za Satani gukora ikibi gishingiwe akarimbi kugira ngw’abagararije Imana bababare bihane.

Izindi Nzira zo Gukangirwa n’Imana (Other Means of God’s Discipline)

Mw’Isezerano rya Kera, tubona Imana yahanisha abantu bayo amapfa canke kuganzwa n’ayandi mahanga. Kand’igihe bihanye yaca ibakura umwansi ku gakanu. Igihe banse kwihana imyaka igahera bari mu ntambara no kutumvira imburi, Imana yaca ibarekurira mu nyagano bakava mu gihugu cabo.

Mw’Isezerano Rishasha, Imana irashobora gukangira abana bayo mu kwemerakw’ivyago bibatera, cank’abansi bakabacunaguza. Akarorero, ivyanditswe bivuga kuva ku ntango y’iki gice ivyo gukangirwa n’Imana (Heb. 12:3-13) kukw’abizera mu Baheburayo bari mw’ihamwa kubwo kwizera kwabo. S’ubwoko bwose bw’ihamwa, butumwa no kutumvira. Ikintu cose gitegerezwa kwigwa ukwaco.

Kwemera Gukangirwa n’Imana (Rightly Reacting to God’s Discipline)

Dukurikije impanuro twahereyeko ku ntango z’iki gice, hari uburyo bubiri bwo gutahura igikangiro c’Imana. Turashobora “gusuzugura igikangira c’Umwami” canke “tugacika intege igihe aduhanye” (Heb. 12:5). Igihe “dusuzuguye” igihano c’Imana, bisigurako tucirengagije, canke tutaziko turiko turaburirwa. Gucika intege igihe Imana idukangira bisigura guheba kuyihimbara kuko twiyumvirakw’igihano yaduhaye kiturengeye. Vyompi si vyo. dutegerezwa kumenyakw’Imana idukunda, kandi kw’igihano ciwe kiza ku neza yacu. Igihe dutahuyekw’iduhana kukw’idukunda, duca twihana tugaharirwa.

Igihe twihanye, turatezurirwa. N’aho bimeze gurtyo, ntidushobora kwiyumvira kw’ ingaruka z’icaha twakoze tuzikira, n’aho dusaba imbabazi no gufashwa n’Imana. Imana ntiyirengagiza umutima uciye bugufi (raba Yesaya 66:2). Bibiliya isezerana k’ ” uburake bwiwe ar’ubw’akanya isase, arik’ubuntu bwiwe bwamaho igihe cose umuntu akiri, ukurira kworarira umuntu mw’ijoro, ariko mu gitondo impundu ziravuga” (Zab. 30:5).

Imaze guhana Abisirayeli, Imana ibasezeranya ngo:

Mbaye ndagutaye akanya gato, ariko nzokwiyegereza ngufitiye imbabazi nyinshi. Uburake bwaraziririnze, nguhisha inyonga zanje akanya gato, ariko nzokugirira imbabazi z’urukundo rutazoshira, ni jewe Uhoraho Umucunguzi wawe mbivuze (Yes. 54:7-8).

Imana ni nziza kandi ni nyabuntu!

Ushaka kumenya vyinshi ku gikangira c’Imana, raba 2 Ngom. 6:24-31, 36-39; 7:13-14; Zab. 73:14; 94:12-13; 106:40-46; 118:18; 119:67, 71; Yer. 2:29-30; 5:23-25; 14:12; 30:11; Hag. 1:2-13; 2:17; Ivyak. 5:1-11; Ivyah. 3:19.

너희가 피곤하여 낙심하지 않기 위하여 죄인들이 이같이 자기에게 거역한 일을 참으신 이를 생각하라 너희가 죄와 싸우되 아직 피흘리기까지는 대항하지 아니하고 또 아들들에게 권하는 것 같이 너희에게 권면하신 말씀도 잊었도다 일렀으되 내 아들아 주의 징계하심을 경히 여기지 말며 그에게 꾸지람을 받을 때에 낙심하지 말라 주께서 그 사랑하시는 자를 징계하시고 그가 받아들이시는 아들마다 채찍질하심이라 하였으니 너희가 참음은 징계를 받기 위함이라 하나님이 아들과 같이 너희를 대우하시나니 어찌 아버지가 징계하지 않는 아들이 있으리요 징계는 다 받는 것이거늘 너희에게 없으면 사생자요 친아들이 아니니라 또 우리 육신의 아버지가 우리를 징계하여도 공경하였거든 하물며 모든 영의 아버지께 더욱 복종하며 살려 하지 않겠느냐 그들은 잠시 자기의 뜻대로 우리를 징계하였거니와 오직 하나님은 우리의 유익을 위하여 그의 거룩하심에 참여하게 하시느니라 무릇 징계가 당시에는 즐거워 보이지 않고 슬퍼 보이나 후에 그로 말미암아 연단 받은 자들은 의와 평강의 열매를 맺느니라 그러므로 피곤한 손과 연약한 무릎을 일으켜 세우고 너희 발을 위하여 곧은 길을 만들어 저는 다리로 하여금 어그러지지 않고 고침을 받게 하라(히 12:3-13).

히브리서 저자의 계시에 따르면, 하늘에 계신 우리의 아버지는 모든 자녀를 징계하신다. 만일 우리가 그분께 징계받은 적이 없다면, 우리가 그분의 자녀가 아님을 나타낸다. 따라서 우리는 그분의 징계에 대해 알고 민감해야 한다. 하나님의 축복과 선하심에만 초점을 두는 일부 자칭 그리스도인들은 모든 부정적인 상황들을 하나님의 뜻과는 관계없이 모두 마귀의 공격으로 해석한다. 만일 하나님께서 징계를 통하여 사람들을 회개하게 한다면 이런 생각은 큰 오류가 될 수 있다.

좋은 부모라면 자녀들이 배워가고, 성숙해지고, 성인으로서의 책임 있는 삶에 준비되기를 바라는 마음에서 자녀들을 징계할 것이다. 마찬가지로, 하나님은 우리가 영적으로 성장하고, 그분을 더 잘 섬기고, 그분의 심판대 앞에 설 준비가 되게 하기 위해 우리를 징계하신다. 그분이 우리를 징계하시는 것은 우리를 사랑하시기 때문이며 우리가 그분의 거룩하심을 닮기를 바라시기 때문이다. 사랑이 풍성하신 하늘 아버지는 우리의 영적 성장에 대하여 깊은 관심을 가지셨다. 성경은 “너희 안에서 착한 일을 시작하신 이가 그리스도 예수의 날까지 이루실 줄을 우리는 확신하노라”(빌 1:6)라고 말씀한다.

어떤 자식도 부모의 채찍질을 즐기지 않는다. 그리고 우리가 좀 전에 읽다시피 우리가 하나님께 징계받을 때의 경험은 “즐거운 것이 아닌 슬픈 것이다.” 그러나 결국, 우리는 더 좋아질 것이다. 왜냐하면, 징계가 “의의 열매”를 맺기 때문이다.

하나님은 언제 어떻게 우리를 징계하시는가? (When and How Does God Discipline Us?)

모든 좋은 아버지들처럼, 하나님은 그분의 자녀들이 불순종할 때에만 그들을 징계하신다. 우리는 하나님께 불순종할 때마다, 그분의 징계를 받을 위험에 처해 있다. 그러나 주님은 매우 자비로우시며 일반적으로 우리에게 회개할 수 있는 충분한 시간을 제공하신다. 그분의 징계는 일반적으로 우리의 반복적인 불순종과 그분의 반복적인 경고 다음에 나타난다.

하나님은 어떻게 우리를 징계하시는가? 우리는 앞 장에서 배운 것처럼, 하나님의 징계는 연약함, 질병, 심지어 조기 사망의 형태로도 올 수 있다.

그러므로 너희 중에 약한 자와 병든 자가 많고 잠자는 자도 적지 아니하니 우리가 우리를 살폈으면 판단을 받지 아니하려니와 우리가 판단을 받는 것은 주께 징계를 받는 것이니 이는 우리로 세상과 함께 정죄함을 받지 않게 하려 하심이라(고전 11:30-32).

우리는 모든 질병이 다 하나님의 징계의 결과라고 결론 내려서는 안된다(욥의 경우가 머리에 떠오를 것이다). 그러나 만일 질병의 타격을 입었다면, 우리가 하나님께 불순종함으로써 징계를 받지 않았는지 자신의 영적 건강을 점검해보는 것이 바람직하다.

우리가 만일 자신의 죄를 인정하고 회개하는 자기 심판을 한다면, 하나님의 심판을 피할 수 있을 것이다. 우리의 병이 하나님의 징계의 결과라면, 우리가 회개하면 치유받을 수 있다고 결론짓는 것은 논리적일 것이다.

하나님의 심판의 방식으로, 바울은 우리가 실제로 세상과 함께 정죄 받는 것을 피면 하였다고 말했다. 그는 무엇을 의미했을까? 그는 오직 하나님의 징계는 우리로 하여금 회개하게 인도하며 우리는 궁극적으로 세상과 함께 지옥에 던져지지 않는다는 것을 의미했을 것이다. 천국에 가는 길에 있어서 거룩함은 선택적이라고 생각하는 사람들은 이 점을 수용하기 어렵다. 그러나 예수님의 산상수훈을 읽은 사람들은 오직 하나님께 순종하는 사람들만이 그분의 왕국에 들어갈 수 있음을 알고 있다(마 7:21을 보라). 따라서, 우리가 죄를 계속 짓고 회개하지 않는다면, 우리는 영생을 상실할 수 있는 위험이 있다. 우리로 하여금 회개에 이르게 하고 지옥에서 구원하신 하나님의 징계하심을 찬양한다!

하나님의 심판의 도구로서의 사탄(Satan as a Tool of God’s Judgment)

성경의 많은 말씀은 하나님께서 징계의 목적을 위해 사탄을 사용할 수 있음을 분명하게 보여준다. 예를 들어, 마태복음 18장에 나오는 용서하지 않는 종의 비유에서 예수님은 그 종의 주인이 자신이 용서해 준 종이 그의 동료를 용서하지 않음을 알았을 때 “노하였다”고 말씀하셨다. 따라서, 주인은 그의 용서하지 않은 종이 “그 빚을 다 갚을 때까지 옥졸들에게 넘겼다”(마 18:34). 예수님은 엄숙한 말씀으로 이 비유를 마무리 지었다.

너희가 각각 마음으로부터 형제를 용서하지 아니하면 나의 하늘 아버지께서도 너희에게 이와 같이 하시리라(마 18:35).

누가 “옥졸들”인가? 그것들은 악마와 그의 귀신들일 가능성이 커 보인다. 하나님은 순종하지 않는 자녀를 악마에게 내어줌으로써 그가 회개에 이르게 하실 수 있다. 탕자가 배운 것처럼 고난과 재앙은 사람들을 회개하게 하는 일종 방식이다(눅 15:14-19을 보라).

구약 성경에서, 우리는 하나님께서 사탄이나 악한 영을 사용하셔서 그분의 진노를 받아 마땅한 사람들을 그들의 삶 속에서 징계하시거나 심판하신 예를 찾을 수 있다. 한 예로, 사사기 9장에서 “하나님은 아비멜렉과 세겜 사람들 사이에 악한 영을 보내시매 세겜 사람들이 아비멜렉을 배반” (삿 9:23)하게 하는 것을 통하여 기드온의 아들들에 대한 그들의 악행을 심판하셨다.

성경은 또한 “여호와께서 부리시는 악령”이 사울 왕을 번뇌하게 함으로써 그가 회개하게 하였다고 말씀한다(삼상 16:14). 그러나 사울은 회개하지 않았으며 결국 그의 반역 때문에 전쟁에서 죽고 말았다.

이러한 구약의 두 예에서, 성경은 악한 영은 하나님이 보내신 것이라고 말씀하고 있다. 이것은 하나님께 부림을 받기를 기다리는 악한 영이 천국에 있다는 말이 아니다. 그보다는 하나님은 단순히 사탄의 악한 영이 죄인에게 고통을 주는 것을 허락하심으로써 그들이 고통 아래에서 회개하기를 바라셨을 가능성이 더 크다.

하나님의 다른 징계방법(Other Means of God’s Discipline)

구약에서, 우리는 하나님께서 종종 불순종하는 자녀들의 삶 속에 기근이거나 외적의 지배 아래에 놓이게 하는 것과 같은 문제들을 허락하심으로써 그들을 징계하시는 것을 볼 수 있다. 그들은 결국 회개하게 되고 그분은 그들을 원수에게서 구원해 주셨다. 그들이 몇 년 동안의 억압과 경고 후에도 회개하기를 거부하면, 하나님은 궁극적으로 외부 세력이 그들을 완전히 정복하고 그들을 포로로 삼아 그들의 땅에서 추방하는 것을 허용하신다.

신약에서, 하나님께서 불순종하는 자녀들의 삶 속에 문제가 생기는 것을 허용하시거나 그들의 원수가 그들을 괴롭히는 것을 허용하심으로써 그들을 징계하시는 것은 당연히 가능하다. 예를 들어, 이 장의 첫 부분에 인용한 하나님의 징계(히 12:3-13)에 관한 말씀은 그 당시 히브리 신자들이 믿음 때문에 박해를 받았던 배경 속에서 한 것이다. 모든 박해가 다 불순종 때문인 것은 아니다. 모든 경우는 개별적으로 판단해야 한다.

하나님의 징계에 대한 올바른 반응(Rightly Reacting to God’s Discipline)

이 장의 시작 부분에 인용된 권고에 따르면, 우리는 하나님의 징계에 두 가지 방식으로 잘못 반응할 수 있다. 우리는 “주님의 징계하심을 경히 여기거나”, “그에게 꾸지람을 받을 때에 낙심할 수 있다”(히 12:5). 만일 우리가 주님의 징계하심을 “경히 여긴다는 것은” 우리가 징계를 인식하지 못했거나 경고를 무시한다는 것을 의미한다. 하나님의 징계 때문에 낙심한다는 것은 우리가 그분의 징계가 너무 엄격하다고 생각하여 그분을 기쁘시게 하려는 노력을 포기하는 것과 같다. 어느 쪽의 반응도 잘못된 것이다. 우리는 하나님께서 우리를 사랑하시고 우리의 유익을 위해 징계하신다는 것을 알아야 한다. 우리가 하나님의 징계가 사랑임을 인식했을 때에는 회개하고 그분의 용서를 받아야 한다.

우리는 회개하고 나면, 하나님께서 징계를 멈추시기를 기대해야 한다. 그러나 우리가 비록 주님께 자비와 도우심을 구할 수는 있어도, 우리의 죄에 대한 필연적인 대가를 면해주기를 기대해서는 안 된다. 하나님은 마음이 가난하고 심령에 통회한 자에게 응답하신다(사 66:2을 보라). 성경은 “그의 노염은 잠깐이요 그의 은총은 평생이로다 저녁에는 울음이 깃들일지라도 아침에는 기쁨이 오리로다”(시 30:5)라고 약속하셨다.

이스라엘을 심판하신 후, 하나님은 이렇게 약속하셨다.

내가 잠시 너를 버렸으나 큰 긍휼로 너를 모을 것이요 내가 넘치는 진노로 내 얼굴을 네게서 잠시 가렸으나 영원한 자비로 너를 긍휼히 여기리라 네 구속자 여호와께서 말씀하셨느니라(사 54:7-8).

하나님은 선하시며 자비로우시다!

하나님의 징계에 관한 보다 많은 연구를 위하여 아래의 말씀들을 참조하라. 역대하 6:24-31, 36-39; 7:13-14; 시편 73:14; 94:12-13; 106:40-46; 118:18; 119:67, 71; 예레미야 2:29-30; 5:23-25; 14:12; 30:11; 학개 1:2-13; 2:17; 사도행전 5:1-11; 요한계시록 3:19.

kfkLx¿af6 pxfFsf] la?4df ePsf oltsf ljjfbx¿ ;xg’ x’g]nfO{ ljrf/ u/ / ltdLx¿ lzlyn gxf]cf}, clg x/]; gvfcf} . kfksf] la?4df ltdLx¿n] u/]sf ;+3{ifdf, /ut aufpg’ kg]{ cj:yf;Dd ltdLx¿ k’u]sf 5}gf} . ltdLx¿n] To; ctL{nfO{ la;]{sf5f}, h;n] ltdLx¿nfO{ k’q egL ;Daf]wg u/]sf] 5 M “x] d]/f] k’q, k/dk|e’sf cg’zf;gnfO{ xNsf g;Dem, pxfFaf6sf] b08df x/]z gvfpm, lsgeg] h;nfO{ k/dk|e’n] k|]d ug'{ x’G5, To;}nfO{ cg’zfl;t ug'{ x’G5, / cfk”mn] u|x0f{ ug'{ ePsf] x/]s k’qnfO{ pxfFn] b08 lbg’ x’G5 .” cg’zf;gsf] lglDt g} ltdLx¿ ;xG5f} . k/d]Zj/n] ltdLx¿;Fu 5f]/fnfO{ e}Fm Jojxf/ ug'{ x’G5 . lsgls afa’n] cg’zf;g gu/]sf] s’g rFflx 5f]/f x’G5 / < olb ;a}hgf ;xefuL eP/, Tof] cg’zf;g kfPsf] 5}gf} eg]tf ltdLx¿ cfˆgf afa’sf] vf; k’qx¿ xf]Ogf}, t/ Jolerf/af6 hGd]sf 5f]/fx¿ xf} . pxFfafx]s xfdLnfO{ cg’zf;g ug]{ xfd|f] zf/Ll/s afa’ lyP / xfdLn] ltgsf] cfb/ u¥of}+ . s] xfd|f cflTds lktfsf] cwLgdf a;]/ xfdLn] emg a9L hLjg k|fKt ub]{gf}+ / < lsgls ltgLx¿n] c;n 7fg] adf]lhd s]xL lbg xfdLnfO{ cg’zf;g u/] . t/ pxfFn] xfdL pxfFsf] kljqtfdf ;xefuL x’g ;sf}+ eg]/ xfd|f] kmfobfsf] lglDt cg’zf;g ug'{ x’G5 . ;a} cg’zf;g z’?df ;’vb x’Fb}gg , b’MvbfoL klg x’g ;S5 . cg’zf;g4f/f tfnLd kfPsfx¿sf] nflu To;n] kl5 wfld{stfsf] zflGtk”0f{ kmn pTkÌ u/fpF5 . o;sf/0f sdhf]/ xftx¿ / b’a{n uf]8fx¿ alnof agfpm . ltdLx¿ lxF8Þg] af6fx¿ ;f]emf] agfpm, tfls nË+8f] uf]8Þf gv’:sf]; , t/ lgsf] xf]; -lxa|” !@M#–!#_ .

lxa|”sf] k’:tssf] n]vs cg’;f/ xfd|f :juL{o lktfn] pxfFsf] x/]s 5f]/f—5f]/LnfO{ cg’zf;g ug'{ x’G5 . olb, xfdL pxfF4f/f slxn] klg cg’zfl;t ePsf 5}gf} eg] xfdL pxfFsf] k’q g} xf]Ogf}+ eÌ] ;s]+t ub{5 . To;sf/0f xfdL pxfFsf] cg’zf;gk|lt ;fjwfg / ;a]+bgzLn x’g’ cfjZos 5 . sltko ljZjf; k|s6 ug]{ O{;fO{x¿, h;sf] dWo—laGb’ k/d]Zj/sf] cflzif / enf]kg dfq x’G5, ltgLx¿n] ;a} gsf/fTds kl/l:yltnfO{ z}tfgsf] cfqmd0f / cnf}lss of]hgf/lxt egL cg’jfb ub{5 . olb k/d]Zj/n] ltgLx¿nfO{ cg’zf;g4f/f kZrftfk u/fpg vf]Hg’ ePsf]/x]5 eg] of] Pp6f 7″nf] e”n x’g ;S5 .

c;n zf/Ll/s cfdf—afa’n] cfˆgf 5f]/f—5f]/LnfO{ ltgLx¿n] l;S5, kl/kSj x’G5 / pQ/bfoL jo:s hLjgsf] lglDt tof/ x’G5g eg]/ cg’zfl;t ub{5 . To;/L g} k/d]Zj/n] xfdLnfO{ cflTds ¿kdf a[l4 u/fpg’ x’G5, pxfFsf] ;]jsfOdf pko’Qm x’G5 / pxfFsf] Gofosf] ;fd’Gg] v8Þf x’g tof/ x’G5 eg]/ cg’zfl;t ug'{ x’G5 . pxfFn] xfdLnfO{ cg’zf;g ug'{ x’G5, lsgls pxfFn] xfdLnfO{ k|]d ug'{ x’G5 / pxfFsf] kljqtfsf] lx:;f agf]; eÌ] rxfg’ x’G5 . xfd|f k|]ldnf] :juL{o lktf xfd|f] cflTds a[l4k|lt ;dl{k{t x’g’ x’G5 . afOann] eGb5 “h;n] ltdLx¿df Pp6f c;n sfd z’? ug'{ eof], pxfFn] g} o]z” v«Li6sf] lbg;Dddf Tof] lz4 t’Nofpg’ x’g]5 -lkmlnKkL !M^_ .

s’g} klg afns cfˆgf cfdf—afa’sf] s’6fO{df /dfpFb}gg / ha k/d]Zj/n] xfdLnfO{ cg’zf;g ug'{ x’G5, To; a]nfsf] cg’ej “;’vb xF’b}g t/ b[MvbfoL x’G5”. h’g s’/f xfdLn] ev{/} k9]Þsf lyof}+ . t}klg cGtdf Tof] c;n g} x’g]5, lsgls cg’zf;gn] wfld{stfsf] zflGtk”0f{ kmn pTkÌ u/fpF5 .

When and How Does God Discipline Us ?

k/d]Zj/n] xfdLnfO{ slxn] clg s;/L cg’zf;gdf /fVg’ x’G5 <

s’g} Pp6f c;n lktfn] h:t} k/d]Zj/n] pxfFsf 5f]/f—5f]/LnfO{ ltgLx¿ cgf1fsf/L ePsf] a]nfdf dfq cg’zf;g ug'{ x’G5 . ha xfdL pxfFsf] cj1f u5f}{ ta xfdL pxfFsf] cg’zf;g ef]Ug] vt/fdf x’G5f}+ . xfd|f] k|e’ clt bofn’ x’g’ x’G5 / pxfFn] xfdLnfO{ kZrftfk ug]{ oy]i6 ;do lbg’ x’G5 . pxfFsf] tf8Þgf ;fdfGotof M xfd|f] af/Daf/ cgf1fsfl/tfkl5 / pxfFsf] nuftf/ r]tfpgLkl5 cfpFb5 .

k/d]Zj/n] xfdLnfO{ s;/L cg’zfl;t ug'{ x’G5 < h;/L xfdLn] cl3Nnf] cWofodf l;Sof}+ , k/d]Zj/sf] tf8Þgf b’a{ntf, /f]u / c;fdlos d[To’sf] ¿kdf cfpg ;S5 . o;}sf/0f ltdLx¿dWo] w]/}hgf b’a{n / /f]uL 5f}, / slthgf rfFlx dl/;s]sf 5g . t/ xfdL ;fFRr} cfkm}n] cfkm}nfO{ hfFr]sf 5f}+ eg] xfdL Gofodf kg]{ 5}gf}+ . t/ ha k|e’n] xfd|f] Gofo ug'{ x’G5, xfdL ;+;f/;Fu bf]ifL g7xl/pmF eg]/ k|e’af6 xfdL r]tfpgL kfpFb5f}+ -! sf]l/GyL !!M#)–#@_ .

;a} /f]ux¿ k/d]Zj/sf] r]tfpgLsf] kl/0ffd xf] eg]/ xfdLn] cfkm}–cfkm lgis{if lgsfNg’ x’Fb}g . -co”asf] 36gf ofb cfFp5_ olb xfdL ladf/ eof}+ eg], xfdLn] xfd|f] cj1f4f/f k/d]Zj/sf] r]tfpgLsf] 9f]sf vf]Nof}+, ls eg]/ cflTds hfFr ug'{ cfjZos 5 .

olb xfdLn] cfkm}nfO{ hfFr]/ xfd|f] kfknfO{ :jLsf/ u¥of}+ / kZrftfk u¥of+} eg] k/d]Zj/sf] GofonfO{ 6fg{ ;S5f}+ . olb xfd|f] /f]u k/d]Zj/sf] tf8Þgfsf] kl/0ffd /x]5 / xfdLn] kZrftfk u¥of}+ eg] xfdL rFufO{sf] k|fyL{ x’G5f}+ eÌ] lgisif{ ts{k”0f{ x’G5 .

kfjnn] eGb5g , “k/d]Zj/sf] Gofo4f/f xfdL ;+;f/;Fu} bf]ifL 7xl/g’af6 cfkm}nfO{ arfpg ;S5f}+ .” p;n] s] eÌ vf]h]sf] xf] < p;sf] egfOsf] cy{ Pp6} x’g ;S5, ls k/d]Zj/sf] cg’zf;gn] cGtdf ;+;f/;Fu} xfdL g/sdf gkmflnof]; eg]/ xfdLnfO{ kZrftfktkm{ 8f]¥ofFp5 . h;n] :ju{sf] af6f]df kljqtfdf lxF8Þg]x¿sf] nflu dfq xf] eg]/ ;f]RF5 ltgLx¿sf] lglDt of] s’/fnfO{ :jLsf/ ug{ s7Lg x’G5 . t/ h;n] k|e’ o]z”sf] 8fF8fsf] pkb]z k9Þ]sf] 5 ltgLx¿nfO{ k/d]Zj/sf] cf1f kfng ug]{x¿ dfq k/d]Zj/sf] /fHodf k|j]z u5{ eg]/ yfxf 5 -dQL &M@!_ . o;sf/0f olb xfdL kfkdf c6n /xG5f}+ / kZrftfk ub}{gf}+ eg] cgGt hLjgsf] clwsf/nfO{ u’dfpg] hf]lvd p7fpFb5f}+ . k/d]Zj/sf] k|z+;f xf]; , pxfFsf] cg’zf;gsf] lglDt lsgls To;n] xfdLnfO{ kZrftfktkm{ 8f]¥ofpFb5 / g/sdf kg{af6 arfpF5 .

Satan as a Tool of God’s Judgement

z}tfg – k/d]Zj/sf] Gofosf] Pp6f ;fwg

k/d]Zj/n] z}tfgnfO{ cfˆgf] cg’zf;gsf]] lglDt k|of]u ug'{ x’G5 eÌ] s’/f w}/}j6f jrgx¿af6 :ki6 5 . pbfx/0fsf] lglDt dQL !* df n]lvPsf] lgb{oL gf]s/sf] b[i6fGtdf hxfF k|e’ o]z”n] eÌ’ eof], æcfk”mn] Ifdf u/]sf] gf]s/n] p;sf] ;ËL gf]s/nfO{ Ifdf gu/]sf] yfxf kfPkl5 To; gf]s/sf] dflns /L;n] r”/ eP/ p;n] To; gf]s/nfO{ C0f glt?~h]n b08 lbg]x¿sf] xftdf ;’DkL lbPÆ-dQL !*M#$_ . k|e’ o]z”n] o; b[i6fGtnfO{ uDeL/ zAbx¿df cGt ug{‘ eof] .

æltdLx¿n] cfˆgf] efOnfO{ cfˆgf] Åbob]lv Ifdf u/]gf} eg], :ju{df x’g’ x’g] d]/f lktfn] klg ltdLx¿;Fu To;} ug'{ x’g]5Æ -dQL !*M#%_ .

b08 lbg]x¿ sf] x’g < ltgLx¿ z}tfg / To;sf] b’i6 cfTdfx¿ x’g ;Sg] b]lvG5 . k/d]Zj/n] pxfFsf] cgf1fsf/L 5f]/f—5f]/LdWo] s’g} Pp6fnfO{ kZrftfk u/f]; eg]/ z}tfgsf] xftdf ;’lDkg ;Sg’ x’G5 . cem} klg p;n] kZrftfk u/]g eg], k/d]Zj/n] cgGtsf] lglDt To;nfO{ ;’lDklbg’ x’g]5 . dflg;nfO{ kZrftfk u/fpg] s7Lg kl/l:ylt / lakbsf] cfˆg} tl/sf x’G5 -p8Gt] k’qn] l;s]sf] h:tf] -n”sf !%M!$–!( nfO{ x]g'{xf]; _ .

k”/fgf] s/f/df xfdL o:tf w]/} pbfx/0fx¿ kfpFb5f} hxfF k/d]Zj/n] pxfFsf] j|mf]w kfpg] JolQmx¿sf] hLjgdf cg’zf;g jf Gofo Nofpg z}tfg jf b’i6 cfTdfnfO{ k|of]u ug'{ ePsf] 5 . Pp6f o:tf] pbfx/0f xfdL Gofosf] k’:tssf] gf}jf}+ cWofodf kfpFb5f}+, hxfF n]lvPsf] 5, lubf]gsf] k’qx¿sf] la?4df ltgLx¿n] u/]sf] b’isd{sf] ;hfo lbg æk/d]Zj/n] caLd]n]s / zs]dsf gu/af;Lx¿sf] aLrdf Pp6f b’i6 cfTdf k7fpg’ eof]Æ -Gofostf{ (M@#_ .

afOann] eGb5, /fhf zfjnnfO{ kZrftfk u/fpg’ æk/dk|e’af6sf] Pp6f b’i6 cfTdfn] kj|mGYof]Æ -! zfd’Pn !^M!$_ . tyflk, zfjnn] slxn] klg kZrftfk u/]g / cfˆg} lab«f]xsf] sf/0fn] cflv/df Pp6f o’4df p;sf] d[To’ x’g uof] .

k”/fgf] s/f/sf] oL b’j}j6f pbfx/0fdf b’i6 cfTdfx¿ “k/d]Zj/af6 k7fOPsf]” eg]/ jrgn] eGb5 . k/d]Zj/sf] ;]jf ug{ s’/]/ a;]sf b’i6 cfTdfx¿ :ju{df 5 eg]sf] xf]Og . t/ kfkLx¿ b’i6 cfTdfn] NofPsf] kL8Þfsf] sf/0fn] kZrftfk u5{, ls eGg] cfzfdf ltgLx¿nfO{ ;Lldt ¿kdf sfo{ ug]{ cg’dlt dfq k/d]Zj/n] lbg’ x’G5 .

Other means of God’s Discipline

k/d]Zj/sf] cg’zf;gsf] c? pkfox¿

k”/fgf] s/f/df xfdLn] k/d]Zj/sf] clgsfn jf lab]zL zq’x¿nfO{ ltgLx¿dfly k|e’Tj hdfpg] h:tf si6x¿nfO{ cg’dlt lbP/ cfˆgf] nf]unfO{ 3l/—3l/ cg’zf;g u/]sf] kfpbF5f}+ . cflv/df ltgLx¿n] kZrftfk uy]{ / ltgLx¿nfO{ ltgLx¿sf] zq’af6 pxfFn] 5’6sf/f lbg’ x’GYof] . ha ltgLx¿ w]/} aif{sf] lyrf]ldrf] / r]tfpgLkl5 klg kZrftfk ug{ OGsf/ uy]{, ta cGtdf k/d]Zj/n] tL lab]zL zlQmx¿nfO{ ltgLx¿dfly k”0f{¿kn] bdg ug]{ / cfˆg} hdLgaf6 b]z lgsfnf ug]{ cg’dlt lbGy] .

gofF s/f/df k/d]Zj/n] cfˆgf] cgf1fsf/L 5f]/f—5f]/LnfO{ cg’zfl;t u/fpgsf] lglDt ltgLx¿sf] hLjgdf si6 k7fpg’ x’G5 clg ltgLx¿sf] zq’4f/f b’Mv lbg] cg’dlt lbg’ x’G5 eGg] s’/fsf] pNn]v ug'{ ePsf] 5 . pbfx/0fsf] nflu of] cWofosf] ;’?df k/d]Zj/n] cg’zf;gsf] -lxa”| !@M#–!#_ laifodf p4[t ug'{ ePsf] jrg lxa”|sf] ljZjf;Lx¿sf] ;Gbe{leq kfpFb5f} hxfF ltgLx¿ cfˆgf ljZjf;sf] sf/0f ;tfOPsf lyP . tyflk, ;a} ;tfj6 cgf1fsf/Ltfsf] sf/0fn] cg’dlt kfPsf xf]Og . x/]s d’4fnfO{ cnu–cnu x]g'{k5{ .

k/d]Zj/sf] cg’zf;gsf] plrt ¿kn] k|ltlj|mof ug'{

o; kl/R5]bsf] ;’?df p4[t ul/Psf] r]tfpgL cg’;f/, xfdL k/d]Zj/sf] cg’zf;gsf] k|ltlqmof oL b’O{dWo] s’g} Pp6f unt tl/sfn] ub{5f} . xfdL k/d]Zj/sf] cg’zf;gnfO{ xn’sf lng]5f}+ of t xfdL pxfFn] xKsfFpbf d’5f{ kg]{5f}+ -lxa|” !@M%_ . olb xfdL k/d]Zj/sf] cg’zf;gnfO{ …xn’sf lnG5f}+Ú eg] To;sf] cy{ xfdLn] To;nfO{ lrGb}gf}+ jf To; r]]tfpgLsf] a]jf:tf ub{5f} . k/d]Zj/sf] cg’zf;gdf d’5f{ kg'{sf] cy{ pxfFsf] cg’zf;g clt s7f]/ eof] eg]/ pxfFnfO{ l/emfpg’ 5f]8g’ xf] eGg] s’g} klg k|ltlqmof unt xf] . k/d]Zj/n] xfdLnfO{ k|]d ug'{ x’G5 / xfd|} enfOsf] lglDt xfdLnfO{ cg’zf;g ug'{ x’G5 eGg] s’/fnfO{ hfGg’ kb{5 . ha xfdL pxfFsf] cg’zf;gsf] k]|ldnf] xftnfO{ lrGb5f}+, xfdLn] kZrftfk ug'{ k5{ / pxfFsf] Ifdfbfg k|fKt ug'{ k5{ .

PskN6 xfdLn] kZrftfk u/]kl5, xfdLn] k/d]Zj/sf] cg’zf;gaf6 5’6sf/fsf] ck]Iff ug'{ kb{5 . tyflk, xfdLn] xfd|f] kfk 6fg{ g;lsg] kl/0ffdaf6 5’6sf/f kfpg] vf;} cfzf ug'{ x’Fb}g . t/} klg xfdL k/d]Zj/sf] bof / ;xfotfsf] lglDt laGtL ug{ ;S5f}+ . k/d]Zj/n] bLg / r”0f{ cfTdfnfO{ pQ/ lbg’x’G5 – oz}of ^^M@ x]g'{xf]; _ .

afOann] k|lt1f u5{ . ælsgls pxfFsf] qmf]w If0fe/sf] dfq x’G5, t/ pxfFsf] lgufx cfhGd /xG5, cfFz’ /ftel/ dfq aU5, t/ laxfg cfgGb cfpFb5Æ -ehg;u|x#)M%_ .

k/d]Zj/sf] Gofo O;|fPnLx¿dfly cfOk/] kZrft, pxfFn] k|lt1f ug'{ eof]M s]xL If0fsf] lglDt d}n] tFnfO{ Tofu]sf] lyPF, t/ clt dfofsf] ;fy d tFnfO{ km]l/ Nofpg]5′ . /L;sf] emf+]sdf If0fe/sf] lglDt d}n] d]/f] d’v tFb]lv n’sfPsf] lyPF, t/ ca cgGt k]|d b]vfP/ d tFnfO{ l67ofpFg]5′ M – oz}of %$M&–*_ k/d]Zj/ enf] / bofn’ x’g’x’G5 Û

k/d]Zj/sf] cg’zf;gsf] c? cWofosf] oL jrgx¿ x]g'{xf]; M @ Oltxf; ^M@$–#!, #^–#(Ù &M!#–!$Ù ehg;+u|x &#M!$Ù ($M!@–!#Ù !)^M$)–$^Ù !!*M!*Ù !!(M^&–&!Ù old{of @M@(–#)Ù %M@#–@%Ù !$M!@Ù #)M!!Ù xfUu} !M@–!#Ù @M!^Ù k]|l/t %M!–!!Ù k|sfz #M!( .

Nuko muzirikane uwo wihanganiye ubwanzi bw’abanyabyaha bukomeye butyo, kugira ngo mudacogora mukagwa isari mu mitima yanyu. Mwebweho ntimuragera aho muvusha amaraso mu ntambara murwanya ibyaha, kandi mwibagiwe kwa guhugura kubabwira nk’abana ngo, “Mwana wanjye, ntugasuzugure igihano Uwiteka ahana, kandi ntugwe isari nagucyaha. Kuko uwo Uwiteka akunze ari we ahana, kandi akubita ibiboko abo yemera bose ko ari abana be.” Nimwihanganira ibihano, muba mugaragaje ko muri abana b’Imana. Mbese ni mwana ki udahanwa na se? Ariko niba mudahanwa nk’abandi bose, noneho muba muri ibibyarwa mutari abana nyakuri. Ko dufite ba data batubyaye ku mubiri, bakaduhana natwe tukabubaha, ntidukwiriye kurushaho cyane kugandukira Se w’imyuka tugahoraho? Kuko ba bandi baduhanaga iminsi mike nk’uko byari bibabereye byiza, naho uwo aduhanira kugira ngo bitubere byiza dusangire kwera kwe. Nta gihano kinezeza ukigihanwa ahubwo kimutera umubabaro, ariko rero hanyuma cyera imbuto zo gukiranuka zihesha amahoro abamenyerejwe na cyo. Nuko mumanike amaboko atentebutse, mugorore amavi aremaye, kandi muharurire ibirenge byanyu inzira zigororotse, kugira ngo ikirenge gicumbagira kidakuka rwose ahubwo gikire (Heb. 12:3-13).

Nk’uko umwanditsi w’igitabo cy’Abaheburayo ahumekewe n’Umwuka avuga, Data wo mu ijuru ahana abana be. Iyo ataduhannye na rimwe, byerekana ko tutari abana be. Nuko rero tugomba kuba maso ntidusuzugure ibihano bye. Bamwe mu bitwa Abakristo, abo amso yabo ari ku kugira neza kw’Imana gusa n’imigisha itanga, bavuga ko ibibazo byose bibabayeho mu buzima ari ibitero bya Satani, ko nta gahunda y’Imana ibirangwamo. Ibi bishobora kubamo kuyoba gukomeye igihe Imana igerageza kubageza kukwihana ikoresheje ibihano.

Ababyeyi beza bo mu isi bahana abana babo biringira ko biga bagaca akenge bakitegurira inshingano z’ubuzima buri imbere bw’abantu bakuru. Imana na yo iduhana ishaka ko dukura mu buryo bw’umwuka, tukarushaho kuba ab’ingirakamaro mu murimo wayo, kandi tukaba twiteguye neza kuzahagarara imbere y’intebe yayo y’urubanza. Iduhana kubera ko idukunda, kandi kuko ishaka ko tuba abera nk’uko na yo ari iyera. Data wo mu ijuru udukunda yita cyane ku gukura kwacu ko mu mwuka. Bibiliya iravuga ngo, “Iyatangiye umurimo mwiza muri mwe izawurangiza rwose kugeza ku munsi wa Yesu Krisito” (Fili 1:6).

Nta mwana ujya yishimira umunyafu w’ababyeyi, n’iyo duhanwe n’Imana, icyo twumva si “ibyishimo ahubwo ni umubabaro,” nk’uko twasomye. Ariko hanyuma, bitubera byiza kuko guhanwa byera “imbuto zo gukiranuka zihesha amahoro.”

Ni Ryari kandi ni mu buhe Buryo Imana iduhana?

(When and How Does God Discipline Us?)

Nk’umupapa mwiza wese, Imana iduhana igihe tutumviye gusa. Igihe cyose tutayumviye tuba turi mu kaga ko guhura n’igihano cyayo. Nyamara Imana ni inyembabazi, ubusanzwe iduha umwanya uhagije wo kugira ngo twihane. Igihano cyayo kiza nyuma yo gukomeza kwinangira dukora ibikorwa byo kutayumvira kandi na yo ikomeza kutuburira kenshi.

Imana iduhana ite? Nk’uko twabibonye mu gice cyabanjirije iki, igihano cy’Imana gishobora kuza mu buryo bw’intege nke, uburwayi cyangwa urupfu rw’imburagihe:

Ndetse ni cyo gituma benshi muri mwe bagira intege nke, abandi bakarwaragura, abandi benshi bakaba barasinziriye. Ariko twakwisuzuma ntitwagibwaho n’urubanza. Nyamara iyo duciriwe urubanza n’Umwami wacu, duhanirwa na we kugira ngo tutazazacirwa ho iteka hamwe n’ab’isi (1 Kor. 11:30-32).

Ntabwo tugomba guhera ko buri gihe duhamya ko buri burwayi ari igihano cy’Imana (ibya Yobu bihita biza mu bitekerezo). Nyamara igihe uburwayi buje, ni byiza kwisuzuma mu buryo bw’umwuka tukareba niba nta muryango twakinguriye igihano mu kutumvira.

Dushobora kwirinda igihano cy’Imana mu kwisuzuma ubwacu–ni ukuvuga tukemera icyaha cyacu kandi tukihana. Ntiwaba wibeshye wanzuye uvuga ko igihe twihannye dukira indwara igihe ari uburwayi bw’igihano cy’Imana.

Iyo duhanwe n’Imana, Pawulo yavuze ko iba iturinze kuzacirwa ho iteka hamwe n’ab’isi. Yashakaga kuvuga iki? Icyo yashakaga kuvuga si ikindi, ni uko iyo Imana iduhannye bituma twihana, bityo ntituzatabwe mu muriro hamwe n’ab’isi. Ibyo bikomerera kumva ba bandi bazi ko gukiranuka ari ibintu umuntu uri mu nzira ijya mu ijuru yakora cyangwa ntabikore bitewe n’uko abishaka. Ariko ku basomye inyigisho ya Yesu yigishiriza ku musozi, bazi ko abumvira ubushake bw’Imana ari bo bonyine bazinjira mu bwami bwayo (reba Mat. 7:21). Nuko rero iyo dukomeje tukinangirira mu cyaha ntitwihane, tuba turi mu kaga ko kubura ubugingo buhoraho. Imana ishimwe kubwo guhana kwayo bituyobora ku kwihana bikadukiza gehinomu!

Satani nk’Igikoresho cyo Guhana kw’Imana

(Satan as a Tool of God’s Judgment)

Biragaragara neza mu byanditswe byinshi ko Imana ijya ikoresha Satani mu guhana. Urugero mu mugani wa wa mugaragu utarababariraga mugenzi we muri Matayo 18, Yesu yavuze ko shebuja w’uwo mugaragu “yarakaye” amenye ko wa mugaragu yababariye we yanze kubabarira umugaragu mugenzi we. Hanyuma ingaruka yabaye ko shebuja “yamuhaye abasirikare kugeza aho azamarira kwishyura umwenda wose” (Mat. 18:34). Yesu yarangije uwo mugani atangaza aya magambo:

Na Data wo mu ijuru ni ko azabagira, nimutababarira umuntu wese mwene So mubikuye mu mutima (Mat. 18:35).

“Abasirikare” ni ba nde? Bashobora kuba ari Satani n’abadayimoni be. Imana ishobora guha Satani umwana wayo wanze kuyumvira kugira ngo imugeze ku kwihana. Hari uburyo ibibazo n’amakuba bigeza umuntu ku kwihana–nk’uko byagenze kuri wa mwana w’ikirara (reba Luka 15:14-19).

Mu Isezerano rya Kera tubona ingero z’aho Imana yagiye ikoresha Satani ishaka gusohoza ibihano byayo ku bugingo bw’abantu bakwiriye uburakari bwayo. Urugero rumwe ruri mu gice cya cyenda cy’igitabo cy’Abacamanza, aho dusoma ngo “Nuko Imana itegeka umwuka uyobya kujya uteranya Abimeleki n’ab’i Shekemu” (Abac. 9:23) kugira ngo Imana ibahanire ibikorwa byabo by’ubugome bagiriye bene Gidiyoni.

Bibiliya kandi ivuga ko “umwuka mubi uvuye ku Uwiteka” yajyaga ababaza umwami Sawuli kugira ngo abe yakwihana (1 Sam 16:14). Sawuli ariko ntiyigeze yihana, kandi amaherezo yaguye ku rugamba azize kutumvira kwigomeka kwe.

Muri zi ngero zombi zo mu Isezerano Rya Kera, Bibiliya ivuga ko imyuka mibi yabaga “yoherejwe n’Imana.” Ibi ntibivuze yuko hari imyuka mibi Imana ifite mu ijuru iba ibikiye kuzohereza kuyikorera. Ahubwo birashaka kuvuga ko Imana ireka imyuka mibi ya Satani igakora kumara igihe runaka, mu byiringiro by’uko muri uko kubabazwa abanyabyaha bakwihana.

Ubundi Buryo Imana Ihana

(Other Means of God’s Discipline)

Mu isezerano rya kera na none tubona ko Imana yahanaga ubwoko bwayo mu kureka ibyago nk’amapfa bikabazaho cyangwa ikabagabiza abanzi babo b’abanyamahanga bakabategeka. Amaherezo barihanaga hanyuma Imana ikabakiza abanzi babo. Iyo bangaga kwihana nyuma y’imyaka myinshi yo gukandamizwa no kuburirwa kenshi, Imana noneho yarekaga ishyanga rikomeye rikaza rikabanesha rwose maze rikabatwara ho inyagano.

Mu Isezerano Rishya, nta gushidikanya ko Imana ishobora guhana abana bayo batumvira mu kureka ibyago bikabazaho, cyangwa ikareka abanzi babo bakabababaza. Urugero, icyanditswe twabonye tugitangira iki gice ku byerekeye guhana kw’Imana (Heb. 12:3-13) kijyanye n’iby’abizera b’Abaheburayo batotezwaga bazira kwizera kwabo. Nyamara gutotezwa kose ntikuba gutewe no kutumvira. Buri totezwa rigomba gusuzumwa mu buryo bwihariye.

Kumenye Kwitara Neza mu Gihano cy’Imana

(Rightly Reacting to God’s Discipline)

Dukurikije impuguro iri ku ntangiriro z’iki gice, dushobora kwitwara nabi mu gihano cy’Imana mu buryo bubiri. Dushobora “gusuzugura igihano Uwiteka ahana” cyangwa “tukagwa isari igihe aducyashye” (Heb. 12:5). Iyo “dusuzuguye” igihano cy’Imana, ni ukuvuga ko tutamenye ko ari igihano cyangwa ko tutitaye ku kutuburira kw’Imana. Kugushwa isari n’igihano cy’Imana ni ukureka gukurikira Imana no gukora ibiyinezeza twumva ko igihano cyayo gikabije. Iyo myifatire yombi ni mibi. Tugomba kumva ko Imana idukunda, kandi ko iduhana ku bwo kutugirira neza. Iyo dusobanukiwe ko iduhana ku bwo kudukunda, tugomba kwihana tukakira imbabazi zayo.

Iyo tumaze kwihana, tugomba kwizera ko igihano kidukuweho. Nyamara ntitugomba kwibwira ko ingaruka z’icyaha na zo zigomba guhita zigenda, nubwo dushobora kwinginga Uwiteka akatugirira imbabazi akadufasha. Imana yumva gusenga k’umutima umenetse ( reba Yesaya 66:2). Bibiliya iravuga ngo, “Kuko uburakari bwe ari ubw’akanya gato, ariko urukundo rwe ni urw’ubuzima bwose. Ahari kurira kwararira umuntu nijoro, ariko mu gitondo impundu zikavuga” (Zab. 30:5).

Abisirayeli bamaze guhura n’igihano, Uwiteka yaravuze ati:

Mbaye nkuretse akanya gato, ariko nzagukoranya mfite imbabazi nyinshi. Nakurakariye uburakari bwinshi bituma nkwima amaso akanya gato, ariko nzakubabarira nkugirire imbabazi zihoraho (Yes. 54:7-8).

Imana ni nziza kandi ni inyembabazi!

Ku bindi byerekeye ibyo guhana kw’Imana reba 2 Ngoma 6:24-31, 36-39; 7:13-14; Zab. 73:14; 94:12-13; 106:40-46; 118:18; 119:67, 71; Yer. 2:29-30; 5:23-25; 14:12; 30:11; Hag. 1:2-13; 2:17; Ibyak 5:1-11; Ibyah. 3:19.

پس‌ تفکر کنید در او که‌ متحمل چنین‌ مخالفتی‌ بود که‌ از گناهکاران‌ به‌ او پدید آمد، مبادا در جانهای‌ خود ضعف‌ کرده‌، خسته‌ شوید. هنوز در جهاد با گناه‌ تا به‌ حد خون‌ مقاومت‌ نکرده‌اید، و نصیحتی‌ را فراموش‌ نموده‌اید که‌ با شما چون‌ با پسران‌ مکالمه‌ می‌کند که‌ «ای‌ پسر من‌ تادیب‌ خداوند را خوار مشمار و وقتی‌ که‌ از او سرزنش‌ یابی‌، خسته‌خاطر مشو. زیرا هر که‌ را خداوند دوست‌ می‌دارد، توبیخ‌ می‌فرماید و هر فرزند مقبول‌ خود را به‌ تازیانه‌ می‌زند.» اگر متحمل‌ تادیب‌ شوید، خدا با شما مثل‌ پسران‌ رفتار می‌نماید. زیرا کدام‌ پسر است‌ که‌ پدرش‌ او را تادیب‌ نکند؟ لکن‌ اگر بی‌تادیب‌ می‌باشید، که‌ همه‌ از آن‌ بهره‌ یافتند، پس‌ شما حرام‌زادگانید نه‌ پسران‌. و دیگر پدران جسم‌ خود را وقتی‌ داشتیم‌ که‌ ما را تادیب‌ می‌نمودند و ایشان‌ را احترام‌ می‌نمودیم‌، آیا از طریق‌ اولی‌ پدر روحها را اطاعت‌ نکنیم‌ تا زنده‌ شویم‌؟ زیرا که‌ ایشان‌ اندک‌ زمانی‌، موافق‌ صوابدید خود ما را تادیب‌ کردند، لکن‌ او به جهت‌ فایده‌ تا شریک‌ قدوسیت‌ او گردیم‌. لکن‌ هر تادیب‌ در حال‌، نه‌ از خوشیها بلکه‌ از دردها می‌نماید، اما در آخر میوه‌ عدالت سلامتی‌ را برای‌ آنانی‌ که‌ از آن‌ ریاضت‌ یافته‌اند بار می‌آورد. لهذا دستهای‌افتاده‌ و زانوهای‌ سست‌ شده‌ را استوار نمایید، برای‌ پایهای‌ خود راههای‌ راست‌ بسازید تا کسی‌ که‌ لنگ‌ باشد، از طریق‌ منحرف‌ نشود، بلکه‌ شفا یابد (عبرانیان 3:12-13).

بنابر مولف ملهمِ کتاب عبرانیان، پدر آسمانی ما همۀ فرزندانش را تادیب می کند. اگر هرگز توسط او تادیب نشویم، از فرزندان او نیستیم. بنابراین باید از تادیب او آگاه و نسبت به آن حساس باشیم. برخی از کسانی که ادعای مسیحی بودن دارند و تنها به برکات و مهربانی خداوند فکر می کنند، تمام حوادث منفی را به عنوان حملاتی از جانب شیطان و عاری از اهداف الهی تعبیر می کنند. این نوع تعبیر می تواند اشتباهی بزرگ باشد اگر منظور خداوند ایجاد اسبابی برای توبۀ آنها باشد.

والدین خوب فرزندانشان را با امید اینکه یاد بگیرند، بالغ شوند و برای پذیرفتن مسئولیت در زندگی آینده آماده شوند، تادیب می کنند. خداوند هم به همین صورت ما را تادیب می کند تا به لحاظ روحانی رشد کنیم، در خدمت او مفید تر باشیم و برای نشستن در جایگاه عدالت در برابر او آماده باشیم. او ما را تادیب می کند زیرا ما را دوست دارد و می خواهد که ما هم سهمی از تقدس او ببریم. پدر آسمانی و مهربان، ما را در رشد معنوی یاری می دهد. کتاب مقدس می گوید، «چونکه‌ به‌ این‌ اعتماد دارم‌ که‌ او که‌ عمل‌ نیکو را در شما شروع‌ کرد، آن‌ را تا روز عیسی مسیح‌ به‌ کمال‌ خواهد رسانید» (فلیپیان6:1).

همانطوری که هیچ فرزندی از کتک خوردن لذت نمی برد، ما نیز زمانی که توسط خداوند تادیب می شویم، لذت نخواهیم برد بلکه غم و اندوه را تجربه خواهیم کرد. اما در پایان لذت خواهیم برد زیرا تادیب «ثمرۀ صلح آمیز دادگری» را در بر دارد.

خداوند کی و چگونه ما را تادیب می کند؟

(?When and How Does God Discipline Us)

مانند هر پدر خوبی خداوند تنها زمانی که فرزندانش نافرمانی می کنند آنها را تادیب می کند. هر زمانی که از او فرمانبرداری نکنیم، در معرض تادیب شدن توسط او قرار داریم. اما خداوند بسیار رحیم است و معمولا زمان زیادی را به ما می دهد تا توبه کنیم. اما بعد از چند بار نافرمانی و چند بار هشدار توسط او، زمان تادیب فرا می رسد.

خداوند چطور ما را تادیب می کند؟ همانطور که در فصل قبل آموختیم، تادیب خداوند ممکن است به شکل ضعف، بیماری و حتی مرگ زودرس باشد:

از این‌ سبب‌ بسیاری از شما ضعیف‌ و مریض‌اند و بسیاری خوابیده‌اند. اما اگر برخود حکم‌ می کردیم‌، حکم‌ بر ما نمیشد. لکن‌ هنگامی که‌ بر ما حکم‌ می شود، از خداوند تأدیب‌ می شویم‌ مبادا با اهل‌ دنیا بر ما حکم‌ شود (اول قرنتیان 32-30: 11).

البته نباید تصور کنیم که همۀ بیماریها نتیجۀ تنبیه خداوند است (ایوب در اینجا به ذهن می رسد). اما اگر بیماری بیاید بهتر است که بررسی کلی به لحاظ روحانی انجام دهیم تا ببینیم که آیا با نافرمانی در را برای تادیب خداوند باز کرده ایم یا خیر.

اگر خود را داوری کنیم – یعنی گناه خود را تشخیص دهیم و توبه کنیم، از داوری خداوند دور خواهیم شد. رسیدن به این نتیجه که با توبه شفا خواهیم یافت (اگر بیماریمان حاصل تادیب خداوند است) منطقی به نظر می رسد.

پولس گفت، توسط داوری خداوند، در واقع ما همراه جهانیان محکوم نخواهیم شد. منظور او چه بود؟ تنها منظور او می تواند این باشد که تادیب خداوند، ما را به توبه کردن خواهد کشاند و در نهایت همراه دیگر مردم به دوزخ فرستاده نخواهیم شد. البته برای کسانی که فکر می کنند تقدس در راه رسیدن به بهشت اختیاری است، چنین طرز فکری دشوار است. اما آنهایی که موعظۀ سر کوه مسیح را می خوانند، می دانند که تنها کسانی که از خداوند اطاعت می کنند وارد ملکوت او خواهند شد (متی 7:21 را ببینید). بنابراین، اگر در گناه کردن اصرار بورزیم و توبه نکنیم، در معرض از دست دادن زندگی جاوید خواهیم بود. خدا را شُکر برای تادیب و تنبیهش که ما را به سوی توبه کردن سوق می دهد و از آتش جهنم حفظ می کند!

شیطان، وسیله ای برای تادیب خداوند

(Satan as a Tool of God’s Judgment)

چند آیه از کتاب مقدس نشان می دهد که خداوند برای اهداف تادیبی خود از شیطان هم استفاده می کند. مثلاً در داستان خدمت کار بی گذشت در متی 18، مسیح گفت که مولای او بسیار خشمگین شد زمانی که فهمید او هم قطار خود را نبخشیده است. در نتیجه او خدمت کار بی گذشت خود را «به‌ جلادان‌ سپرد تا تمام‌ قرض‌ را بدهد» (متی 34:18). مسیح این مثل را با سخن سلیمان پایان داد:

به‌ همینطور پدر آسمانی‌ من‌ نیز با شما عمل‌ خواهد نمود، اگر هر یکی‌ از شما برادر خود را از دل‌ نبخشد‌ (متی 35:18).

جلادان چه کسانی هستند؟ به نظر می رسد که آنها ارواح پلید و شیاطین باشند. خداوند ممکن است یکی از فرزندان نافرمان خود را تسلیم شیطان کند تا او توبه کند. سختی و مصیبت روشی است که مردم را به توبه می کشاند چنانچه پسر ولخرج هم یاد گرفت (لوقا 14:15-19 را ببینید).

در عهد عتیق مثال هایی از استفادۀ خداوند از شیطان و ارواح پلید برای تادیب و داوری مردمی که سزاوار خشم او هستند می بینیم. یکی از این مثال ها در فصل نهم داوران یافت می شود. در آن فصل می خوانیم، «و خدا روحی‌ خبیث‌ در میان‌ اَبیمَلِك‌ و اهل‌ شكیم‌ فرستاد» (داوران 23:9) تا بدین وسیله آنها را به خاطر اعمال ناپسندشان علیه پسران جدعون داوری کند.

انجیل همچنین می گوید، «امّا روح خداوند شائول را ترک کرد و به عوض، خداوند روح پلید را برای عذاب دادن او فرستاد» (اول سموئيل 14:16). اما شائول هرگز توبه نکرد و ناگهان در جنگ به دلیل سرکشی اش مرد.

در هر دو مورد از این مثال های عهد عتیق، کتاب مقدس می گوید ارواح پلید «از جانب خداوند فرستاده شده بودند.» این بدان معنا نیست که خداوند در آسمانها ارواح پلید دارد که منتظرند او را خدمت کنند. به احتمال زیاد، خداوند اجازه می دهد که ارواح پلید شیطان تا حدی شرارت خود را بکنند به این امید که گناهکاران در زمان گرفتاری توبه کنند.

دیگر وسائل تادیب خداوند

(Other Means of God’s Discipline)

کتاب مقدس همچنین نشان می دهد که خداوند مردم خود را با قحطی و یا تحت سلطۀ دشمنان خارجی قرار گرفتن، تادیب می کند. نهایتاً آنها توبه خواهند کرد و او آنها را از دست دشمنانشان رها خواهد ساخت. اما اگر بعد از سالها مورد ظلم قرار گرفتن و هشدار شنیدن، توبه نکنند، خداوند به قدرت خارجی اجازه می دهد که بر آنها سلطه یابد و آنها را از سرزمینشان به عنوان افراد تبعیدی بیرون کند.

بر اساس عهد جدید، مطمئناً این امکان وجود دارد که خداوند مردم را با روا داشتن مشکلات در زندگیشان تادیب کند و یا به دشمنانشان اجازۀ آزردن آنها را بدهد. مثلاً، آیات ذکر شده در ابتدای این فصل دربارۀ تادیب خداوند (عبرانیان 3:12-13) در متن مربوط به مومنان عبرانی که به خاطر ایمانشان آزار می دیدند، یافت می شود. به هر حال همۀ آزار و اذیت ها به خاطر نافرمانی نیست. هر موردی باید جداگانه مورد قضاوت قرار بگیرد.

واکنش درست در برابر تادیب خداوند

(Rightly Reacting to God’s Discipline)

بر طبق تذکری که در ابتدای این فصل گفته شد، ممکن است که ما به دو روش در برابر تادیب خداوند واکنشی نادرست داشته باشیم. ممکن است که یا «تادیب خداوند را خوار بشماریم» و یا «زمانی که سرزنش می شویم، خسته بشویم» (عبرانیان 5:12). اگر تادیب خداوند را خوار بشماریم، به این معناست که آن را تشخیص نمی دهیم و یا هشدارهایش را نادیده می گیریم. خسته شدن از تادیب خداوند به این معناست که دست از تلاش برای خشنود کردن او برداریم چرا که فکر می کنیم تادیب او بسیار سخت است و یا واکنش نادرستی در برابر آن داشته باشیم. باید بدانیم که خداوند ما را دوست دارد و به خاطر خوبی ماست که ما را تادیب می کند. زمانی که دست تادیب او را که از روی محبت است تشخیص دهیم، باید توبه کنیم و بخشش او را دریافت کنیم.

زمانی که توبه کردیم باید انتظار فراغت از تادیب خداوند را داشته باشیم. اما نباید انتظار داشته باشیم که از عواقب غیرقابل اجتناب گناه خود هم فارغ شویم، اگرچه می توانیم از خداوند تقاضای رحمت و یاری داشته باشیم. خداوند به روح پشیمان و فروتن نظر خواهد‌ كرد (اشعیا 2:66 را ببینید). انجیل وعده به ما می دهد که، «غضب او فقط یک لحظه است، امّا رحمت او ابدی است. اشکهای شبانه، صبح شادی در پی خواهد داشت» (مزمور 5:30).

خداوند پس از داوری اش بر بنی اسراییل وعده داد:

زیرا تو را به‌ اندك‌ لحظه‌ای‌ ترك‌ كردم‌ امّا به‌ رحمت‌های‌ عظیم‌ تو را جمع‌ خواهم‌ نمود. و خداوند ولی تو می‌گوید: به‌ جوشش‌ غضبی‌ خود را از تو برای‌ لحظه‌ای‌ پوشانیدم‌ امّا به‌ احسان‌ جاودانی‌ برتو رحمت‌ خواهم‌ فرمود (اشعیا 7:54-8).

خداوند مهربان و بخشنده است.

برای مطالعۀ بیشتر دربارۀ تادیب خداوند، دوم قرنتیان24:6-31، 36-39؛ 13:7-14؛ مزمور 14:73؛ 12:94-13؛ 40:106-46؛ 18:118؛ 67:119، 71؛ ارمیا 29:2-30؛ 23:5-25؛ 12:14؛ 11:30؛ حجی 2:1-13؛ 17:2؛ اعمال رسولان 1:5-11؛ مکاشفه 19:3.

7