Taïi sao Ñöùc Chuùa Trôøi ñaõ taïo neân chuùng ta? Coù phaûi Ngaøi ñaõ coù moät vaøi muïc ñích trong taâm trí ngay töø ban ñaàu? Ngaøi ñaõ khoâng nhìn thaáy tröôùc haäu quaû cuûa söï phaûn loaïn cuûa chuùng ta, taát caû moïi söï ñau ñôùn vaø buoàn phieàn maø nhaân loaïi ñaõ gaëp phaûi keå töø ñoù sao? Vaäy thì taïi sao Ngaøi ñaõ taïo döïng neân baát kyø moät ai ñoù ôû trong nôi naày tröôùc tieân?

Kinh-thaùnh seõ traû lôøi nhöõng caâu hoûi naày cho chuùng ta. Kinh-thaùnh cho bieát tröôùc khi Ñöùc Chuùa Trôøi taïo döïng neân A-ñam vaø EÂ-va, thì Ngaøi ñaõ bieát hoï vaø moïi ngöôøi sau hoï ñieàu seõ phaïm toäi. Laï luøng thay, Ngaøi ñaõ coù saún moät keá hoaïch ñeå cöùu chuoäc nhaân loaïi sa ngaõ qua Chuùa Gieâ-su. Veà keá hoaïch tieàn saùng taïo cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi, Phao-loâ ñaõ vieát,

AÁy chính Chuùa ñaõ cöùu chuùng ta, ñaõ goïi chuùng ta bôûi söï keâu goïi thaùnh, chaúng phaûi theo vieäc laøm chuùng ta, beøn laø theo yù rieâng Ngaøi chæ ñònh, theo aân suûng ñaõ ban cho chuùng ta trong Ñöùc Chuùa Gieâ-su Christ töø tröôùc muoân ñôøi voâ cuøng (2 Ti-moâ-theâ 1:9).

AÂn suûng cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi ñaõ ban cho ñaõ ban cho chuùng ta trong Ñaáng Christ töø tröôùc muoân ñôøi voâ cuøng, chöù khoâng phaûi ñeán muoân ñôøi voâ cuøng. Ñieàu naày chæ cho thaáy söï cheát hy sinh cuûa Chuùa Gieâ-su laø ñieàu gì ñoù maø Ñöùc Chuùa Trôøi ñaõ hoaïch ñònh töø nhieàu ñôøi tröôùc.

Theo yù ñònh ñôøi ñôøi cuûa Ngaøi ñaõ laøm xong trong Ñöùc Chuùa Gieâ-su Christ, Chuùa chuùng ta (EÂ-pheâ-soâ 3:11).

Söï cheát cuûa Chuùa Gieâ-su treân thaäp töï giaù khoâng phaûi laø giaûi phaùp ñeán sau, moät keá hoaïch ñaõ vaïch ra voäi vaøng ñeå chaép vaù vaøo nhöõng gì maø Ñöùc Chuùa Trôøi ñaõ khoâng nhìn thaáy tröôùc.

Khoâng nhöõng Ñöùc Chuùa Trôøi ñaõ coù yù ñònh ñôøi ñôøi ban cho chuùng ta aân suûng cuûa Ngaøi töø tröôùc muoân ñôøi voâ cuøng, maø Ngaøi caøng bieát tröôùc ngay töø buoåi Saùng-theá ai laø nhöõng ngöôøi seõ choïn löïa vaø nhaän laõnh aân suûng cuûa Ngaøi, thaäm chí Ngaøi ñaõ vieát teân hoï trong moät cuoán saùch:

Heát thaûy nhöõng daân cö treân ñaát ñeàu thôø laïy noù, laø nhöõng keû khoâng coù teân ghi trong saùch söï soáng cuûa Chieân Con [Chuùa Gieâ-su] ñaõ bò gieát töø buoåi Saùng-theá (Khaûi-huyeàn 13:8).

Söï sa ngaõ cuûa A-ñam khoâng laøm cho Ngaøi ngaïc nhieân. Hoaëc laø söï sa ngaõ cuûa toäi hoaëc laø cuûa baïn cuõng vaäy. Ñöùc Chuùa Trôøi ñaõ bieát chuùng ta seõ phaïm toäi, vaø Ngaøi cuõng ñaõ bieát ai seõ aên naên vaø tin nhaän Chuùa Gieâ-su.

Caâu Hoûi Tieáp Theo (The Next Question)

Neáu Ñöùc Chuùa Trôøi ñaõ bieát tröôùc moät soá ngöôøi seõ tin Chuùa Gieâ-su vaø nhöõng ngöôøi khaùc seõ choái boû Ngaøi, thì taïi sao Ngaøi laïi taïo döïng neân nhöõng ngöôøi Ngaøi ñaõ bieát hoï seõ choái boû Ngaøi? Taïi sao khoâng chæ taïo döïng neân nhöõng ngöôøi Ngaøi bieát hoï seõ aên naên vaø tin nhaän Chuùa Gieâ-su?

Caâu traû lôøi cho caâu hoûi ñoù hôi khoù hieåu moät chuùt, nhöng khoâng phaûi laø hieåu ñöôïc.

Tröôùc heát, chuùng ta phaûi hieåu raèng Ñöùc Chuùa Trôøi ñaõ taïo döïng chuùng ta coù yù chí töï do. Coù nghóa laø taát caû chuùng ta ñeàu coù ñaëc quyeàn quyeát ñònh cho chính chuùng ta laø chuùng ta seõ phuïc vuï Ñöùc Chuùa Trôøi hay laø khoâng. Quyeát ñònh cuûa chuùng ta vaâng lôøi hay khoâng vaâng lôøi, aên naên hay laø khoâng aên naên, khoâng phaûi do Chuùa saép ñaët tröôùc. ñoù laø söï choïn löïa cuûa chuùng ta.

Vì vaäy moãi moät ngöôøi trong chuùng ta chaén phaûi bò thöû nghieäm. Dó nhieân, Ñöùc Chuùa Trôøi ñaõ bieát tröôùc nhöõng gì chuùng ta seõ laøm, nhöng chuùng ta ñaõ phaûi laøm ñieàu gì ñoù vaøo moät soá thôøi ñieåm naøo ñoù ñeå hôïp vôùi Ngaøi veà söï bieát tröôùc ñieàu ñoù.

Ví duï cho deã hieåu laø Ñöùc Chuùa Trôøi bieát tröôùc keát quaû cuûa töøng traän boùng ñaù tröôùc khi moãi traän caàu dieãn ra, nhöng chaéc haún coù nhöõng traän boùng ñaù chôi coù keát quaû neáu Ñöùc Chuùa Trôøi saép bieát tröôùc keát quaû. Ñöùc Chuùa Trôøi khoâng (vaø khoâng coù theå) bieát tröôùc keát quaû cuûa caùc traän caàu chöa bao giôø ñaù bôûi vì khoâng coù keát quaû ñeå bieát tröôùc.

Töông töï nhö vaäy, Ñöùc Chuùa trôøi chæ coù theå bieát tröôùc nhöõng quyeát ñònh cuûa caùc höõu theå coù yù chí töï do neáu hoï ñöôïc ban cho cô hoäi ñeå quyeát ñònh vaø thöïc hieän quyeát ñònh ñoù. Chaéc chaén hoï phaûi bò thöû nghieäm. Vaø ñoù laø lyù do taïi sao Ngaøi ñaõ khoâng (ñaõ khoâng theå) taïo neân chæ nhöõng ngöôøi Ngaøi ñaõ bieát tröôùc seõ aên naên vaø tin nhaän Chuùa Gieâ-su.

Caâu Hoûi Khaùc Nöõa (Another Question)

Caâu hoûi cuõng ñöôïc hoûi nhö theá naày, “Neáu taát caû nhöõng gì Ñöùc Chuùa Trôøi muoán ngöôøi laø vaâng lôøi, thì taïi sao Ngaøi laïi taïi döïng neân chuùng ta coù yù chí töï do? Taïi sao Ngaøi ñaõ khoâng taïo neân moät loaøi ngöôøi maùy vaâng lôøi ñôøi ñôøi?”

Caâu traû lôøi laø bôûi vì Ñöùc Chuùa Trôøi laø Cha. Ngaøi muoán coù moái quan heä cha-con vôùi chuùng ta, vaø khoâng theå naøo ñöôïc moái quan heä cha-con vôùi ngöôøi maùy ñöôïc. Öôùc muoán cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi laø muoán coù moät gia ñình con caùi ñôøi ñôøi laø nhöõng ngöôøi ñaõ choïn yeâu Ngaøi theo yù chí töï do rieâng cuûa hoï. Theo Kinh-thaùnh, ñoù laø keá hoaïch ñaõ ñònh tröôùc ñònh cuûa Ngaøi:

Bôûi söï thöông yeâu cuûa Ngaøi ñaõ ñònh tröôùc cho chuùng ta ñöôïc trôû neân con nuoâi cuûa Ngaøi bôûi Ñöùc Chuùa Gieâ-su Christ, theo yù toát cuûa Ngaøi (EÂ-pheâ-soâ 1:5).

Neáu baïn muoán coù vaøi yù töôûng laø Ñöùc Chuùa Trôøi thuù vò bieát bao töø nhöõng ngöôøi maùy, thì haõy cöù ñeå moät buùp-beâ treân tay baïn, vaø laøm cho buùp-beâ noùi vôùi baïn laø noùi yeâu thuông baïn! Haàu nhö baïn seõ khoâng thaáy caûm giaùc aám aùp trong loøng! Con buùp-beâ ñoù chæ ñang noùi nhöõng gì baïn laøm cho noù noùi. Noù khoâng thöïc söï noù yeâu baïn.

Ñieàu khieán cho tình yeâu raát ñaëc bieät ñoù laø vì tình yeâu ñaët cô sôû söï choïn löïa töï nguyeän cuûa ngöôøi ñoù.

Bôûi vì Ñöùc Chuùa Trôøi ñaõ muoán moät gia ñình con caùi laø nhöõng ngöôøi seõ choïn yeâu thöông vaø phuïc vuï Ngaøi töø chính taám loøng cuûa hoï, Ngaøi ñaõ phaûi taïo döïng nhöõng taïo vaät coù yù chí töï do. Quyeát ñònh ñoù ñaõ ñoøi hoûi söï maïo hieåm cuûa Ngaøi laø moät soá taïo vaät seõ khoâng choïn yeâu thöông vaø phuïc vuï Ngaøi. Vaø nhöõng taïo vaät coù yù chí töï do, sau khi caû ñôøi choáng ñoái Ñöùc Chuùa Trôøi, Ñaáng ñaõ baøy toû chính Ngaøi vaø keùo moïi ngöôøi ñeán cuøng Ngaøi qua coâng vieäc saùng taïo cuûa Ngaøi, qua löông taâm cuûa hoï vaø söï keâu goïi cuûa Phuùc AÂm, seõ phaûi ñoái maët vôùi hình phaït ñuùng möùc cuûa hoï, hoï ñaõ cho thaáy chính mình xöùng ñaùng vôùi côn thaïnh noä cuûa Ñuùc Chuùa Trôøi.

Khoâng moät ai trong ñòa nguïc coù theå chæ ngoùn tay caùch hôïp phaùp toá caùo choáng laïi Ñöùc Chuùa Trôøi bôûi vì duø sao ñi nöõa Ngaøi cuõng ñaõ cho ngöôøi ñoù moät con ñöôøng ñeå coù theå thoaùt khoûi söï hình phaït toäi loãi cuûa mình roài. Ñöùc Chuùa Trôøi mong muoán moãi moät ngöôøi ñeàu ñöôïc cöùu (I Ti-moâ-theâ 2:4; 2 Phi-e-rô 3:9), moãi moät ngöôøi phaûi töï quyeát ñònh cho mình.

Söï Tieàn Ñònh Theo Kinh-thaùnh (Biblical Predestination)

Nhöng coøn nhöõng caâu Kinh-thaùnh trong Kinh-thaùnh Taân-öôùc noùi veà vieäc Ñöùc Chuùa Trôøi ñaõ ñònh tröôùc cho chuùng ta, ñaõ choïn chuùng ta tröôùc khi Saùng-theá thì sao?

Ruûi thay, moät soá ngöôøi nghó raèng Ñöùc Chuùa Trôøi ñaõ ñaëc bieät cho löïa moät soá ngöôøi cuï theå naøo ñoù ñeå ñöôïc cöùu vaø ñaõ choïn nhöõng ngöôøi coøn laïi ñeå chòu ñoùn phaït, quyeát ñònh cuûa Ngaøi khoâng caàn döïa treân nhöõng gì nhöõng ngöôøi ñoù ñaõ laøm. Coù nghóa laø Ñöùc Chuùa Trôøi ñaõ choïn löïa coù muïc ñích ai seõ ñöôïc cöùu vaø ai seõ bò ñoaùn phaït roài. Hieån nhieân yù töôûng naày ñaõ loaïi khoûi khaùi nieäm veà yù chí töï do vaø taát nhieân yù töôûng naày khoâng ñöôïc daïy ôû trong Kinh-thaùnh. Chuùng ta haõy xem Kinh-thaùnh daïy gì veà tieàn ñònh.

Quaû thaät, Kinh-thaùnh daïy raèng Ñöùc Chuùa Trôøi ñaõ choïn löïa chuùng ta, nhöng döõ kieän naày chaéc chaén phaûi hoäi ñuû tieâu chuaån. Ngay töø buoåi Saùng-theá Ñöùc Chuùa Trôøi ñaõ choïn ñeå cöùu chuoäc nhöõng ngöôøi Ngaøi ñaõ bieát tröôùc tröôùc hoï seõ aên naên vaø tin Phuùc AÂm cuûa Ngaøi döôùi söï aûnh höôûng thu huùt cuûa Ngaøi nhöng bôûi söï choïn löïa rieâng tö cuûa hoï. nhöõng gì Söù ñoà Phao-loâ noùi veà nhöõng ngöôøi Ñöùc Chuùa Trôøi choïn:

Ñöùc Chuùa Trôøi chaúng töøng boû daân Ngaøi ñaõ bieát tröôùc. Anh em haù chaúng bieát Kinh Thaùnh cheùp veà chuyeän EÂ-li sao? Theå naøo ngöôøi kieän daân Y-sô-ra-eân tröôùc maët Ñöùc Chuùa Trôøi, maø raèng: Laïy Chuùa, hoï ñaõ gieát tieân tri Ngaøi, huûy phaù baøn thôø Ngaøi; toâi coøn laïi moät mình, vaø hoï tìm gieát toâi. Nhöng Ñöùc Chuùa Trôøi ñaùp laïi theå naøo? Ta ñaõ ñeå daønh cho ta baûy ngaøn ngöôøi nam chaúng heà quì goái tröôùc maët Ba-anh. Ngaøy nay cuõng vaäy, coù moät phaàn coøn soùt laïi theo söï löïa choïn cuûa aân suûng Ngaøi (Roâ-ma 11:2-5).

Chuù yù thaáy Ñöùc Chuùa Trôøi ñaõ phaùn vôùi EÂ-li raèng Ngaøi ñaõ “daønh cho Ngaøi baûy ngaøn ngöôøi nam,” nhöng baûy ngaøn ngöôøi naày phaûi coù quyeát ñònh tröôùc laø khoâng “quì goái tröôùc maët Ba-anh”. Phao-loâ ñaõ noùi raèng, cuõng nhö vaäy, cuõng coù moät phaàn soùt laïi nhöõng ngöôøi Do-thaùi tin Chuùa theo söï choïn löïa cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi. Vì vaäy chuùng ta coù theå noùi raèng, “Vaâng, Ñöùc Chuùa Trôøi ñaõ choïn toâi, nhöng Ngaøi ñaõ choïn nhöõng ngöôøi ñaõ choïn löïa ñuùng cho mình tröôùc tieân. Ñöùc Chuùa Trôøi ñaõ choïn cöùu taát caû nhöõng ngöôøi tin Chuùa Gieâ-su, ñoù laø keá hoaïch cuûa Ngaøi tröôùc khi Saùng-theá.

Söï Bieát Tröôùc Cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi (God’s Foreknowledge)

Cuøng vôùi nhöõng yù töôûng naày, Kinh-thaùnh cuõng daïy raèng Ñöùc Chuùa Trôøi cuõng ñaõ bieát tröôùc taát caû nhöõng ngöôøi seõ choïn coù söï choïn löïa ñuùng. Chaúng haïn Phi-e-rô ñaõ vieát:

Phi-e-rô, söù ñoà cuûa Ñöùc Chuùa Gieâ-su Christ, gôûi cho nhöõng ngöôøi kieàu nguï raûi raùc”.laø nhöõng ngöôøi ñöôïc choïn, theo söï bieát tröôùc cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi, laø Ñöùc Chuùa Cha (I Phi-e-rô 1:1-2a).

Chuùng ta ñaõ ñöôïc choïn löïa theo söï bieát tröôùc cuûa Ngaøi. Phao-loâ cuõng ñaõ vieát cho nhöõng ngöôøi tin ñaõ ñöôïc bieát tröôùc:

Vì nhöõng keû Ngaøi ñaõ bieát tröôùc, thì Ngaøi cuõng ñaõ ñònh saün ñeå neân gioáng nhö hình boùng Con Ngaøi, haàu cho Con naày ñöôïc laøm Con caû ôû giöõa nhieàu anh em; coøn nhöõng keû Ngaøi ñaõ ñònh saün, thì Ngaøi cuõng ñaõ goïi, nhöõng keû Ngaøi ñaõ goïi, thì Ngaøi cuõng ñaõ xöng laø coâng bình, vaø nhöõng keû Ngaøi ñaõ xöng laø coâng bình, thì Ngaøi cuõng ñaõ laøm cho vinh hieån (Roâ-ma 8:29-30).

Ñöùc Chuùa Trôøi ñaõ bieát truôùc nhöõng nguôøi naøo trong chuùng ta seõ choïn tin nhaän Chuùa Gieâ-su, vaø Ngaøi ñaõ ñònh truôùc raèng chuùng ta seõ bieán ñoåi theo aûnh töôïng cuûa Con Ngaøi, trôû thaønh con caùi ñöôïc sanh laïi cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi trong ñaïi gia ñình cuûa Ngaøi. Ñeå giöõ trong keá hoaïch ñôøi ñôøi ñoù, Ngaøi ñaõ keâu goïi chuùng ta bôûi Phuùc AÂm, xöng coâng bình chuùng ta (ñaõ khieán chuùng ta neân coâng bình) vaø cuoái cuøng laø seõ laøm vinh hieån chuùng ta trong vöông quoác haàu ñeán ñeán cuûa Ngaøi.

Söù ñoà Phao-loâ ñaõ vieát trong moät thö tín khaùc nöõa:

Ngôïi khen Ñöùc Chuùa Trôøi, Cha Ñöùc Chuùa Gieâ-su Christ chuùng ta, Ngaøi ñaõ xuoáng phöôùc cho chuùng ta trong Ñaáng Christ ñuû moïi thöù phöôùc thieâng lieâng ôû caùc nôi treân trôøi, tröôùc khi Saùng-theá, Ngaøi ñaõ choïn chuùng ta trong Ñaáng Christ, ñaëng laøm neân thaùnh khoâng choã traùch ñöôïc tröôùc maët Ñöùc Chuùa Trôøi, bôûi söï thöông yeâu cuûa Ngaøi ñaõ ñònh tröôùc cho chuùng ta ñöôïc trôû neân con nuoâi cuûa Ngaøi bôûi Ñöùc Chuùa Gieâ-su Christ, theo yù toát cuûa Ngaøi, ñeå khen ngôïi söï vinh hieån cuûa aân suûng Ngaøi ñaõ ban cho chuùng ta caùch nhöng khoâng trong Con yeâu daáu cuûa Ngaøi (EÂ-pheâ-soâ 1:3-6).

Cuøng leõ thaät ñöôïc trình baøy ôû ñaây- Ñöùc Chuùa Trôøi ñaõ ñònh tröôùc cho chuùng ta (Ñaáng ñaõ bieát tröôùc nhöõng ngöôøi seõ aên naên vaø tin nhaän Ngaøi) tröôùc khi Saùng-theá ñeå trôû thaønh nhöõng ngöôøi con thaùnh cuûa Ngaøi qua Chuùa Gieâ-su Christ. Nhö ñaõ ñeà caäp roài, moät soá ngöôøi ñaõ boùp meùo yù nghóa cuûa nhöõng caâu Kinh-thaùnh naày baèng caùch boû qua moïi ñieàu khaùc maø Kinh-thaùnh daïy, coâng boá raèng hoï thöïc söï ñaõ khoâng coù choïn löïa trong söï cöùu roãi cuûa hoï- söï choïn löïa do Ñöùc Chuùa Trôøi taát caû. Ngöôøi ta goïi ñieàu naày laø thuyeát “söï choïn löïa khoâng ñieàu kieän”. Ai ñaõ töøng nghe “söï choïn löïa khoâng ñieàu kieän” nhö theá naày, coù nghóa laø söï choïn löïa khoâng döïa treân nhöõng ñieàu kieän taát nhieân naøo ñöôïc ñaùp öùng chöa? ôû nhöõng quoác gia töï do, chuùng ta choïn nhöõng öùng cöû vieân chính trò döïa treân caùc ñieàu kieän maø hoï ñaùp öùng trong taâm trí cuûa chuùng ta. Chuùng ta choïn ngöôøi phoái ngaãu döïa treân nhöõng ñieàu kieän hoï ñaùp öùng, nhöõng ñaëc ñieåm khieán cho hoï ñaùng ñöôïc öôùc muoán. Song moät soá nhaø thaàn hoïc muoán chuùng ta tin raèng söï choïn löïa coù chuû ñích cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi veà vieäc ai ñöôïc cöùu vaø ai khoâng ñöôïc cöùu laø “söï choïn löïa khoâng ñieàu kieän,” khoâng döïa treân baát cöù ñieàu kieän naøo ngöôøi ñoù ñaõ ñaùp öùng! Vaäy thì söï cöùu roãi cuûa moät ngöôøi naøo ñoù laø bôûi cô may hoaøn toaøn, thì nhöõng yù töôûng cuûa con quaùi vaät ñoäc aùc, baát coâng, ñaïo ñöùc giaû vaø ngu doát ñaõ xöng mình laø Ñöùc Chuùa Trôøi! Cuïm töø, “söï choïn löïa khoâng ñieàu kieän” ñaõ töï maâu thuaãn, ngay caû töø choïn löïa nguï yù laø ñieàu kieän choïn löïa roài. Neáu söï cöùu roãi laø “söï choïn löïa khoâng ñieàu kieän,” thì chaúng coù söï choïn löïa naøo caû; laø cô may hoaøn toaøn.

Böùc Tranh Lôùn (The Big Picture)

Baây giôø chuùng ta xem moät böùc tranh lôùn. Ñöùc Chuùa Trôøi ñaõ bieát chuùng ta phaïm toäi, nhöng Ngaøi ñaõ coù keá hoaïch ñeå cöùu chuoäc chuùng ta tröôùc khi loaøi ngöôøi chuùng ta coù maët treân ñaát. Keá hoaïch ñoù ñaõ baøy toû tình yeâu vaø söï coâng bình laï luøng cuûa Ngaøi, khi keá hoaïch naày ñoøi hoûi Con voâ toäi cuûa Ngaøi phaûi cheát theá cho toäi loãi cuûa chuùng ta. Ñöùc Chuùa Trôøi khoâng nhöõng ñaõ ñònh tröôùc laø chuùng ta aên naên vaø tin nhaän seõ ñöôïc tha thöù, maø coøn chuùng ta seõ trôû neân gioáng nhö Con Ngaøi, Chuùa Gieâ-su, nhö Phao-loâ ñaõ noùi, “Khoâng phaûi laø toâi soáng nöõa, nhöng Ñaáng Christ soáng trong toâi” (Ga-la-ti 2:20).

Chuùng ta nhöõng con caùi taùi sinh cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi, thì moät ngaøy kia seõ ban cho thaân theå khoâng bò hö maát, vaø chuùng ta seõ soáng trong moät xaõ hoäi hoaøn haûo, phuïc vuï, yeâu thöông vaø thoâng coâng vôùi Cha thieân thöôïng tuyeät vôøi! Chuùng ta seõ soáng treân ñaát môùi vaø trong thaønh Gieâ-ru-sa-lem môùi. Taát nhöõng ñieàu naày coù theå ñöôïc bôûi söï cheát hy sinh chuoäc toäi cuûa Chuùa Gieâ-su! Ngôïi khen Chuùa vì keá hoaïch ñaõ ñònh tröôùc cuûa Ngaøi!

Ñôøi Soáng Hieän Taïi Naày (This Present Life)

Ñaõ moät khi chuùng ta hieåu ñöôïc keá hoaïch ñôøi ñôøi cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi, thì chuùng ta coù theå hieåu ñaày ñuû hôn taát caû nhöõng gì veà cuoäc soáng hieän taïi treân ñaát naày. Chuû yeáu, cuoäc soáng nhö laø baøi thi cho moïi ngöôøi. Söï choïn löïa moãi moät ngöôøi quyeát ñònh cho ngöôøi ñoù seõ höôûng ñöôïc ñaëc aân phöôùc haïnh ñöôïc laøm moät trong nhöõng con caùi cuûa chính Ñöùc Chuùa Trôøi, nhöõng ngöôøi seõ soáng vôùi Ngaøi ñôøi ñôøi. Nhöõng ai haï mình, ñaàu phuïc thoâi thuùc cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi, aên naên vaø tin nhaän, seõ ñöôïc toân cao (Luca 18:14). Cuoäc ñôøi naày chuû yeáu laø baøi thi cho ñôøi soáng töông lai.

Ñieàu naày cuõng giuùp ñôõ chuùng ta hieåu ñöôïc moät soá ñieàu huyeàn nhieäm xaûy ra xung quanh cuoäc soáng hieân taïi naày. Chaúng haïn, nhieàu ngöôøi ñaõ töï hoûi, “Taïi sao Satan vaø thuoäc haï cuûa noù ñöôïc pheùp caùm doã ngöôøi ta?” hoaëc “Khi Satan ñaõ bò ñuoåi ra khoûi thieân ñaøng, thì taïi sao noù laïi ñöôïc pheùp coù cöûa vaøo theá gian naày?”

Baây giôø chuùng ta coù theå bieát ñöôïc ngay caû Satan cuõng phuïc vuï muïc ñích thieân thöôïng trong keá hoaïch cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi. Chuû yeáu, Satan phuïc vuï nhö laø choïn löïa thay theá cho con ngöôøi. Neáu choïn löïa duy nhaát laø phuïc vuï Chuùa Gieâ-su, thì chaéc hoï ñaõ phuïc vuï Chuùa Gieâ-su cho duø hoï muoán hay khoâng muoán.

Cuõng gioáng nhö trong vieäc baàu cöû maø moïi ngöôøi ñöôïc yeâu caàu boû phieáu, nhöng chæ coù moät öùng vieân ñöôïc choïn. ÖÙng vieân ñoù seõ ñöôïc baàu cöû moät caùch ñoàng tình, nhöng ngöôøi ñoù khoâng theå naøo an taâm ñöôïc laø oâng ta coù ñöôïc ai trong soá nhöõng ngöôøi boû phieáu naày yeâu meán hoaëc öa thích khoâng! Ngöôøi ta khoâng coù söï löïa choïn naøo khaùc hôn laø boû cho oâng ta! Ñöùc Chuùa Trôøi seõ ôû trong tình theá gioáng nhö vaäy neáu khoâng coù ai caïnh tranh vôùi Ngaøi vì côù taám loøng cuûa ngöôøi ta.

Haõy xem xeùt ñieàu naày ôû moät khía caïnh khaùc: Ñieàu gì seõ xaûy ra neáu Ñöùc Chuùa Trôøi ñaõ ñaët A-ñam vaø EÂ-va trong vöôøn maø khoâng coù ñieàu caám ñoaùn naøo ôû ñoù? Vaäy thì A-ñam vaø EÂ-va ñaõ trôû thaønh nhöõng ngöôøi maùy vì hoaøn caûnh cuûa hoï. Hoï ñaõ khoâng theå naøo noùi raèng, “Chuùng toâi ñaõ choïn vaâng lôøi Ñöùc Chuùa Trôøi,” bôûi vì hoï ñaõ khoâng coù cô hoäi baát tuaân Ngaøi.

Quan troïng hôn nöõa, Ñöùc Chuùa Trôøi ñaõ seõ khoâng theå noùi raèng, “Ta bieát A-ñam vaø EÂ-va yeâu thöông Ta,” bôûi vì A-ñam vaø EÂ-va ñaõ khoâng coù cô hoäi vaâng lôøi vaø chöùng toû tình yeâu cuûa hoï daønh cho Ngaøi. Ñöùc Chuùa Trôøi chaéc phaûi ban cho caùc taïo vaät theo yù chí töï do ñeå baát tuaân vôùi Ngaøi ñeå xem hoï coù muoán vaâng lôøi Ngaøi khoâng. Ñöùc Chuùa Trôøi khoâng caùm doã ngöôøi ta (Gia-cô 1:13), nhöng Ngaøi thöû moïi ngöôøi (Thi-thieân 11:5; Chaâm-ngoân 17:3). Moät caùch nöõa maø Ngaøi thöû hoï laø cho pheùp hoï bò Satan caùm doã, keû phuïc vuï cho muïc ñích thieân thöôïng trong keá hoaïch ñôøi ñôøi cuûa Ngaøi.

Moät Ví Duï Hoaøn Haûo (A Perfect Example)

Chuùng ta ñoïc trong Phuïc-truyeàn 13:1-3:

Neáu giöõa ngöôi coù noåi leân moät tieân tri hay laø moät keû hay chieâm bao laøm cho ngöôi moät daáu kyø hoaëc pheùp laï, neáu daáu kyø hoaëc pheùp laï naày maø ngöôøi ñaõ noùi vôùi ngöôi ñöôïc öùng nghieäm, vaø ngöôøi coù noùi raèng: Ta haõy ñi theo haàu vieäc caùc thaàn khaùc maø ngöôi chaúng heà bieát, thì chôù nghe lôøi cuûa tieân tri hay laø keû hay chieâm bao aáy, vì Gieâ-hoâ-va Ñöùc Chuùa Trôøi caùc ngöôi thöû caùc ngöôi, ñaëng bieát caùc ngöôi coù heát loøng heát yù kính meán Gieâ-hoâ-va Ñöùc Chuùa Trôøi cuûa caùc ngöôi chaêng.

Döôøng nhö coù lyù do ñeå keát luaän raèng khoâng phaûi Ñöùc Chuùa Trôøi ñaõ ban cho caùc tieân tri giaû khaû naêng sieâu nhieân ñeå laøm daáu kyø pheùp laï- Chaéc chaén laø Satan. Tuy nhieân Ñöùc Chuùa Trôøi cho pheùp ñieàu ñoù vaø duøng söï caùm doã cuûa Satan nhö laø söï thöû nghieäm cuûa rieâng Ngaøi ñeå phaùt hieän ñieàu gì ñang ôû trong loøng daân söï cuûa Ngaøi.

Cuøng nguyeân taéc naày cuõng ñöôïc minh hoïa trong Caùc-quan-xeùt 2:21-3:8 khi Ñöùc Chuùa Trôøi ñaõ cho pheùp daân Y-sô-ra-eân bò nhöõng quoác gia xung quanh caùm doã ñeå xaùc ñònh roõ hoï coù vaâng lôøi Ngaøi hay khoâng. Chuùa Gieâ-su cuõng ñöôïc Ñöùc Thaùnh Linh daãn vaøo ñoàng vaéng vôùi muïc ñích chòu ma quyû caùm doã (Ma-thi-ô 4:1) vaø ñöôïc Ñöùc Chuùa Trôøi thöû nghieäm laø theá. Ngaøi ñaõ phaûi ñöôïc chöùng minh laø voâ toäi, vaø caùch duy nhaát ñeå ñöôïc chöùng minh laø voâ toäi laø ñöôïc thöû nghieäm bôû söï caùm doã.

Satan Khoâng Ñaùng Chòu Taát Caû Nhöõng Lôøi Ñoå Loãi

(Satan Does Not Deserve All the Blame)

Satan ñaõ löøa doái raát nhieàu ngöôøi trong theá giôùi naày baèng caùch laøm môø taâm trí cuûa hoï ñoái vôùi leõ thaät Phuùc AÂm, nhöng chuùng ta phaûi nhaän bieát raèng khoâng phaûi Satan coù theå laøm muø loøng ai cuõng ñöôïc. Noù chæ coù theå löøa doái nhöõng ngöôøi cho pheùp chính mình bò löøa doái, nhöõng ngöôøi choái boû leõ thaät.

Phao-loâ ñaõ tuyeân boá raèng nhöõng ngöôøi voâ tín “trí khoân cuûa hoï bò toái taêm” (EÂ-pheâ-soâ 4:18) vaø ngu muoäi, nhöng oâng cuõng ñaõ cho bieát lyù do cô baûn ñoái vôùi taâm trí toái taêm vaø ngu muoäi cuûa hoï laø:

AÁy laø anh em chôù neân aên ôû nhö ngöôøi ngoaïi ñaïo nöõa, hoï theo söï hö khoâng cuûa yù töôûng mình, bôûi söï ngu muoäi ôû trong hoï, vaø vì loøng hoï cöùng coûi neân trí khoân toái taêm, xa caùch söï soáng cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi. Hoï ñaõ maát caû söï caûm bieát, ñaønh boû mình trong moät ñôøi buoâng lung, ñem loøng meâ ñaém khoâng bieát chaùn maø phaïm heát moïi ñieàu oâ ueá (EÂ-pheâ-soâ 4:17b-19).

Nhöõng ngöôøi khoâng ñöôïc cöùu khoâng phaûi hoï laø nhöõng ngöôøi baát haïnh bò Satan löøa doái moät caùch ñaùng buoàn. Nhöng ñuùng hôn hoï laø nhöõng toäi nhaân phaûn loaïn laø nhöõng keû muoán ngu muoäi vaø muoán ôû trong söï löøa doái bôûi vì loøng cuûa hoï quaù cöùng coûi.

Khoâng ngöôøi naøo buoäc phaûi ôû trong söï löøa doái, khi ñôøi soáng cuûa chính baïn xaùc chöùng! Ñaõ moät khi baïn laøm meàm loøng mình ñoái vôùi Chuùa, thì Satan khoâng theå giöõ baïn bò löøa doái.

Cuoái cuøng roài Satan seõ bò troùi trong suoát moät ngaøn naêm cai trò cuûa Ñaáng Christ, vaø noù khoâng coøn aûnh höôûng ñeán ai heát:

Ñoaïn, toâi thaáy moät vò thieân söù treân trôøi xuoáng, tay caàm chìa khoùa vöïc saâu vaø moät caùi xieàng lôùn. Ngöôøi baét con roàng, töùc laø con raén ñôøi xöa, laø ma quyû, laø Sa-tan, maø xieàng noù laïi ñeán ngaøn naêm. Ngöôøi quaêng noù xuoáng vöïc, ñoùng cöûa vöïc vaø nieâm phong laïi, haàu cho noù khoâng ñi löøa doái caùc daân ñöôïc nöõa, cho ñeán chöøng naøo haïn moät ngaøn naêm ñaõ maõn. Söï ñoù ñoaïn (Khaûi-huyeàn 20:1-3a).

Ñeå yù thaáy tröôùc khi Satan bò giam caàm thì noù “ñaõ löøa doái caùc daân,” nhöng khi noù bò giam caàm thì noù khoâng coøn löøa doái hoï nöõa. Tuy nhieân, noù seõ löøa doái caùc daân trôû laïi:

Khi haïn ngaøn naêm maõn roài, quyû Sa-tan seõ ñöôïc thaû, vaø noù ra khoûi nguïc mình ñaëng doã daønh daân ôû boán phöông treân ñaát, daân Goùt vaø daân Ma-goùt; noù nhoùm chuùng laïi ñeå chieán tranh, ñoâng nhö caùt bôø bieån Chuùng noù leân khaép caùc vuøng roäng treân maët ñaát, vaây dinh thaùnh ñoà vaø thaønh yeâu daáu. Nhöng coù löûa töø treân trôøi rôi xuoáng thieâu dieät chuùng noù (Khaûi-huyeàn 20:7-9).

Taïi sao Ñöùc Chuùa Trôøi laïi thaû Satan ra trôû laïi trong thôøi gian ngaén naày? Lyù do laø ñeå nhöõng ngöôøi gheùt Ñaáng Christ trong loøng hoï nhöng ñaõ giaû vôø vaâng phuïc Ngaøi trong thôøi gian cai trò cuûa Ngaøi seõ ñöôïc baøy toû ra. Theá laø hoï coù theå bò ñoaùn phaït moät caùch xöùng ñaùng. Ñoù seõ laø thöû nghieäm cuoái cuøng.

Ñoù cuõng laø lyù do baây giôø Satan ñöôïc pheùp haønh ñoäng treân theá giôùi- ñeå cho nhöõng ngöôøi gheùt Ñaáng Christ trong loøng coù leõ ñöôïc baøy toû ra vaø ñeán cuoái cuøng bò ñoaùn phaït. Ñaõ moät khi Ñöùc Chuùa Trôøi khoâng coøn duøng Satan ñeå hoaøn taát nhöõng muïc ñích thieân thöôïng cuûa Ngaøi nöõa, thì keû löûa doái seõ bò neùm vaøo hoà löûa ñeå chòu khoå hình ôû ñoù maõi maõi (Khaûi-huyeàn 20:10).

Chuaån Bò Cho Theá Giôùi Töông Lai

(Prepare For the Future World)

Neáu baïn ñaõ aên naên vaø tin nhaän Phuùc AÂm, ñaõ vöôït qua nhöõng thöû nghieäm ñaàu tieân vaø quan troïng nhaát cuûa cuoäc soáng. Tuy nhieân ñöøng nghó laø baïn seõ khoâng coøn tieáp tuïc chòu thöû nghieäm ñeå Ñöùc Chuùa Trôøi coù theå xaùc ñònh söï taän tuïy vaø trung tín ñaõ tieáp tuïc cuûa chuùng ta ñoái vôùi Ngaøi. Chæ nhöõng ngöôøi “tieáp tuïc trong ñöùc tin” seõ ñöôïc trình dieän tröôùc maët Ñöùc Chuùa Trôøi nhö laø ngöôøi thaùnh vaø koâng tyø khoâng veát” (Coâ-loâ-se 1:22-23).

Ngoaøi ñieàu naày ra, Kinh-thaùnh cho bieát moät caùch roõ raøng raèng moät ngaøy kia taát caû chuùng ta seõ ñöùng tröôùc ngai phaùn xeùt cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi, vaøo luùc ñoù moãi moät ngöôøi seõ nhaän phaàn thuôûng tuøy theo söï vaâng lôøi cuûa mình khi coøn ôû treân ñaát. Vì vaäy, chuùng ta vaãn coøn ñöôïc thöû nghieäm ñeå xaùc ñònh roõ chính chuùng ta coù xöùng ñaùng vôùi nhöõng phaàn thöôûng ñaëc bieät trong töông lai ôû trong vöông quoác cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi. Phao-loâ ñaõ vieát,

Nhöng ngöôi, sao xeùt ñoaùn anh em mình? Coøn ngöôi, sao khinh deå anh em mình? Vì chuùng ta heát thaûy seõ öùng haàu tröôùc toøa aùn Ñöùc Chuùa Trôøi. Bôûi coù cheùp raèng: Chuùa phaùn: Thaät nhö ta haèng soáng, moïi ñaàu goái seõ quì tröôùc maët ta, Vaø moïi löôõi seõ ngôïi khen Ñöùc Chuùa Trôøi. Nhö vaäy, moãi ngöôøi trong chuùng ta seõ khai trình vieäc mình vôùi Ñöùc Chuùa Trôøi (Roâ-ma 14:10-12).

Bôûi vì chuùng ta thaûy ñeàu phaûi öùng haàu tröôùc toøa aùn Ñaáng Christ, haàu cho moãi ngöôøi nhaän laõnh tuøy theo ñieàu thieän hay ñieàu aùc mình ñaõ laøm luùc coøn trong xaùc thòt (2 Coâr 5:10).

Vaäy, chôù xeùt ñoaùn sôùm quaù, haõy ñôïi Chuùa ñeán; chính Chuùa seõ toû nhöõng söï giaáu trong nôi toái ra nôi saùng, vaø baøy ra nhöõng söï toan ñònh trong loøng ngöôøi; baáy giôø, ai naáy seõ bôûi Ñöùc Chuùa Trôøi maø laõnh söï khen ngôïi mình ñaùng laõnh (I Coâr 4:5).

Phaàn Thöôûng seõ Laø Gì? (What Will Be the Rewards?)

Chính xaùc seõ laø nhöõng phaàn thuôûng gì seõ ñöôïc ban cho nhöõng ngöôøi chöùng toû tình yeâu vaø loøng taän hieán cuûa hoï daønh cho Chuùa Gieâ-su. Ít nhaát thì Kinh-Thaùnh noùi ñeán hai phaàn thöôûng khaùc nhau- söï khen ngôïi töø Chuùa vaø coù theâm cô hoäi ñeå phuïc vuï Ngaøi. Caû hai haàn thöôûng naày ñöôïc baøy toû trong nguï ngoân vò theá töû ñi phuông xa chòu phong chöùc laøm vua roài trôû veà cuûa Chuùa Gieâ-su:

Vaäy, Ngaøi phaùn raèng: Coù moät vò theá töû ñi phöông xa, ñaëng chòu phong chöùc laøm vua roài trôû veà; beøn goïi möôøi ngöôøi trong ñaùm ñaày tôù mình, giao cho möôøi neùn baïc, vaø daïy raèng: Haõy duøng baïc naày sanh lôïi cho ñeán khi ta trôû veà. Song daân xöù aáy gheùt ngöôøi, thì sai söù theo ñaëng noùi raèng: Chuùng toâi khoâng muoán ngöôøi naày cai trò chuùng toâi! Khi ngöôøi ñaõ chòu phong chöùc laøm vua roài, trôû veà, ñoøi caùc ñaày tôù ñaõ laõnh baïc ñeán, ñaëng cho bieát moãi ngöôøi laøm lôïi ñöôïc bao nhieâu. Ñaày tôù thöù nhöùt ñeán trình raèng: Laïy chuùa, neùn baïc cuûa chuùa sanh lôïi ra ñöôïc möôøi neùn. Chuû raèng: Hôõi ñaày tôù ngay laønh kia, ñöôïc laém; vì ngöôi trung tín trong söï nhoû moïn, ngöôi seõ ñöôïc cai trò möôøi thaønh. Ngöôøi thöù hai ñeán thöa raèng: Laïy chuùa, neùn baïc cuûa chuùa sanh lôïi ra ñöôïc naêm neùn. Chuû raèng: Ngöôi ñöôïc cai trò naêm thaønh. Ngöôøi khaùc ñeán thöa raèng: Laïy chuùa, ñaây naày, neùn baïc cuûa chuùa toâi ñaõ goùi giöõ trong khaên; bôûi toâi sôï chuùa, vì chuùa laø ngöôøi nghieâm nhaët, hay laáy trong nôi khoâng ñeå, gaët trong choã khoâng gieo. Chuû raèng: Hôõi ñaày tôù ngoan aùc kia, ta cöù lôøi ngöôi noùi ra maø xeùt ngöôi. Ngöôi ñaõ bieát ta laø ngöôøi nghieâm nhaët, hay laáy trong nôi khoâng ñeå, gaët trong choã khoâng gieo; côù sao ngöôi khoâng giao baïc ta cho haøng baïc? Khi ta veà, seõ laáy laïi voán vaø lôøi. Chuû laïi noùi cuøng caùc ngöôøi ñöùng ñoù raèng: Haõy laáy neùn baïc noù ñi, cho ngöôøi coù möôøi neùn. Hoï beøn thöa raèng: Laïy chuùa, ngöôøi aáy coù möôøi neùn roài. Ta noùi cuøng caùc ngöôi, ai coù, thì seõ cho theâm; song ai khoâng coù, thì seõ caát luoân cuûa hoï ñaõ coù nöõa. Coøn nhö nhöõng keû nghòch cuøng ta, khoâng muoán ta cai trò hoï, haõy keùo hoï ñeán ñaây, vaø cheùm ñi tröôùc maët ta (Luca 19:120-27).

Hieån nhieân, vò theá töû ñi phöông xa chòu phong chöùc laøm vua roài trôû veà ñoù laø Chuùa Gieâ-su. Khi Ngaøi trôû laïi, Chuùng ta seõ phaûi tính soå vôùi Ngaøi nhöõng gì chuùng ta ñaõ laøm nhöõng aân töù, caùc khaû naêng, caùc chöùc vuï , vaø caùc cô hoäi Ngaøi ñaõ ban cho chuùng ta, ñöôïc töôïng tröng bôûi moät neùm baïc ñöôïc ban cho moãi moät toâi tôù ôû trong nguï ngoân. Neáu chuùng ta trung tín, thì chuùng ta seõ ñöôïc Ngaøi khen thöôûng vaø ban cho uy quyeàn giuùp ñôõ Ngaøi cai trò treân theá giôùi (2 Ti-moâ-theâ 2:12; Khaûi-huyeàn 2:26-27; 5:10; 20:6), ñöôïc töôïng tröng bôûi caùc thaønh phoá maø moãi ñaày tôù trung tín ñöôïc ban cho ban quyeàn ñeå cai trò ôû trong nguï ngoân naày.

Söï Phaùn Xeùt Coâng Minh Trong Töông Lai

(The Fairness of Our Future Judgement)

Moät nguï ngoân khaùc nöõa maø Chuùa Gieâ-su ñaõ keå ñeå minh hoïa söï coâng baèng hoaøn haûo veà söï phaùn xeùt trong töông lai cuûa chuùng ta:

Vaû, nöôùc thieân ñaøng gioáng nhö ngöôøi chuû nhaø kia, taûng saùng ñi ra, ñeå möôùn ngöôøi laøm coâng cho vöôøn nho mình. Khi ngöôøi chuû ñaõ ñònh giaù vôùi ngöôøi laøm coâng, moãi ngaøy moät ñô-ni-eâ, thì sai hoï vaøo vöôøn nho mình. Öôùc chöøng giôø thöù ba, ngöôøi chuû laïi ra, thaáy nhöõng keû khaùc raûnh vieäc ñöùng trong chôï, thì noùi cuøng hoï raèng: Caùc ngöôi haõy ñi vaøo vöôøn nho ta, vaø ta seõ traû tieàn coâng phaûi cho. Hoï lieàn ñi. Öôùc chöøng giôø thöù saùu vaø giôø thöù chín, ngöôøi chuû laïi ra, cuõng laøm nhö vaäy. Öôùc chöøng giôø thöù möôøi moät, chuû ra, laïi thaáy nhöõng keû khaùc ñöùng trong chôï, thì hoûi raèng: Sao caùc ngöôi ñöùng ñaây caû ngaøy khoâng laøm gì heát? Hoï traû lôøi raèng: Vì khoâng ai möôùn chuùng toâi. Ngöôøi chuû noùi vôùi hoï raèng: Caùc ngöôi cuõng haõy ñi vaøo vöôøn nho ta. Ñeán toái, chuû vöôøn nho noùi vôùi ngöôøi giöõ vieäc raèng: Haõy goïi nhöõng ngöôøi laøm coâng maø traû tieàn coâng cho hoï, khôûi töø ngöôøi roát cho ñeán ngöôøi ñaàu. Nhöõng ngöôøi laøm coâng möôùn töø giôø thöù möôøi moät ñeán, laõnh moãi ngöôøi ñöôïc moät ñô-ni-eâ. Roài tôùi phieân nhöõng ngöôøi ñaàu ñeán, töôûng laõnh ñöôïc nhieàu hôn; song hoï cuõng laõnh moãi ngöôøi moät ñô-ni-eâ. Khi laõnh roài, laèm baèm cuøng chuû nhaø, maø raèng: Nhöõng ngöôøi roát aáy chæ laøm moät giôø, maø chuû ñaõi cuõng nhö chuùng toâi, laø keû ñaõ chòu meät nhoïc caû ngaøy vaø dan naéng. Song chuû traû lôøi cho moät ngöôøi trong boïn raèng: Baïn ôi, ta khoâng xöû teä vôùi ngöôi ñaâu; ngöôi haù chaúng ñaõ ñònh vôùi ta moät ñô-ni-eâ sao? Haõy laáy cuûa ngöôi maø ñi ñi; ta muoán traû cho keû roát naày baèng nhö ñaõ traû cho ngöôi vaäy. Ta haù khoâng coù pheùp duøng cuûa caûi ta theo yù muoán ta sao? Hay laø ngöôi thaáy ta ôû töû teá maø laáy maét ganh sao? Ñoù, nhöõng keû roát seõ neân ñaàu vaø keû ñaàu seõ neân roát laø nhö vaäy (Ma-thi-ô 20:1-16).

Chuùa Gieâ-su ñaõ khoâng daïy trong nguï ngoân naày raèng cuoái cuøng thì taát caû caùc toâi tôù cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi seõ nhaän phaàn thöôûng baèng nhau, nhö vaäy khoâng nhöõng khoâng coâng bình, maø coøn maâu thuaån vôùi nhieàu ñoaïn Kinh-thaùnh (Luca 19:12-27; I Coâr 3:8).

Chính xaùc laø Chuùa Gieâ-su ñaõ daïy raèng moãi moät toâi tôù cuûa Ñöùc Chuùa Trôøi seõ ñöôïc ban thöôûng, nhöng khoâng nhöõng döïa treân nhöõng gì ngöôøi ñoù laøm cho Ngaøi, maø coøn döïa treân nhöõng cô hoäi Ngaøi ñaõ cho hoï. Caùc ñaày tôù laøm vieäc moät giôø trong nguï ngoân cuûa Ñaáng Christ chaéc ñaõ laøm vieäc caû ngaøy maø ngöôøi chuû ñaõ ban cho hoï cô hoäi. Vì vaäy, nhöõng ngöôøi ñoù taïo ra ñöôïc phaàn lôùn cô hoäi laøm vieäc moät giôø cuûa hoï ñöôïc ban thöôûng baèng vôùi nhöõng ngöôøi ñöôïc ban cho cô-hoäi laøm vieäc caû ngaøy.

Vì vaäy, Ñöùc Chuùa Trôøi cuõng ban cho nhöõng cô hoäi khaùc nhau cho moãi toâi tôù cuûa Ngaøi. Ñoái vôùi nhöõng ngöôøi Chuùa ban cho hoï nhöõng cô hoäi lôùn lao ñeå phuïc vuï vaø chuùc phöôùc cho haøng ngaøn ngöôøi ñang söû duïng caùc aân töù ñaày kinh ngaïc maø Ngaøi ñaõ ban cho hoï. Ñoái vôùi nhöõng ngöôøi khaùc Ngaøi ban cô hoäi vaø aâ töù ít hôn, song cuoái cuøng thì hoï cuõng coù theå nhaän phaàn thöôûng gioáng nhö vaäy neáu hoï trung tín vôùi taát caû vôùi nhöõng gì Ñöùc Chuùa Trôøi ñaõ ban cho hoï.[1]

Keát Luaän (The Conclusion)

Khoâng coù gì quan troïng hôn laø vaâng lôøi Chuùa, vaø moät ngaøy kia moïi ngöôøi seõ bieát raèng. Baây giôø ngöôøi khoân bieát ñieàu ñoù vaø laøm theo!

Chuùng ta haõy nghe lôøi keát cuûa lyù thuyeát naày: Khaù kính sôï Ñöùc Chuùa Trôøi vaø giöõ caùc ñieàu raên Ngaøi; aáy laø troïn phaän söï cuûa ngöôi. Vì Ñöùc Chuùa Trôøi seõ ñem ñoaùn xeùt caùc coâng vieäc, ñeán noãi vieäc kín nhieäm hôn heát, hoaëc thieän hoaëc aùc cuõng vaäy (Truyeàn-giaùo 12:13-14).

Ngöôøi muïc sö moân ñoà moân ñoà vaâng lôøi Ñöùc chuùa Trôøi vôùi caû taát loøng cuûa mình vaø laøm moïi söï maø ngöôøi ñoù coù theå ñeå thuùc ñaåy moân ñoà laøm gioáng nhö vaäy!

Caùc caâu Kinh-thaùnh tham khaûo chuû ñeà quan troïng naày veà söï phaùn xeùt trong töông lai cuûa chuùng ta, Ma-thi-ô 6:1-6, 16-18; 10:41-42; 12:36-37; 19:28-29; 25:14-30; Luca 12:2-3; 14:12-14; 16:10-13; I Coâr 3:5-15; 2 Ti-moâ-theâ 2:12; I Phi-e-rô 1:17; Khaûi-huyeàn 2:26-27; 5:10; 20:6.

[1] Nguï ngoân naày cuõng khoâng daïy nhöõng aên naên vaøo luùc coøn treû vaø trung tín laøm vieäc qua nhieàu naêm cuõng seõ ñöôïc phaàn thöôûng gioáng nhö nhöõng ngöôøi môùi aên naên trong suoát nhöõng naêm cuoái cuøng coøn laïi cuûa ñôøi hoï vaø trung tín chæ phuïc vuï Chuùa ñöôïc moät naêm. Ñieàu ñoù seõ khoâng coâng baèng, vaø seõ döïa treân cô hoäi maø Ñöùc Chuùa Trôøi ñaõ ban cho moãi moät ngöôøi, vì Ñöùc Chuùa Trôøi ñaõ ban cô hoäi aên naên trong suoát caû ñôøi cuûa hoï. Do vaäy nhöõng ngöôøi laøm vieäc laâu hôn seõ nhaän laõnh phaàn thöôûng nhieàu hôn nhöõng ngöôøi laø vieäc ít thôøi gian hôn.

Bakit tayo nilalang ng Diyos? Nagkaroon ba Siya ng layunin mula sa umpisa? Hindi ba alam na lahat ay magrerebelde laban sa Kanya? Hindi ba Niya nakinita ang kalalabasan ng ating rebelyon, lahat ng paghihirap at kalungkutang pinasan ng sangkatauhan mula noon? Kung gayon ay bakit Niya nilalang ang sinuman noong una pa man?

Sinasagot ng Biblia ang mga katanungang ito para sa atin. Sinasabi nito na bago pa man likhain ng Diyos sina Adan at Eva, alam Niya na sila at lahat ng susunod sa kanila ay magkakasala. Kamangha-manghang nakabuo na Siya ng plano upang tubusin ang nagkasalang sangkatauhan sa pamamagitan ni Jesus.

Isinulat ng Pablo ang tungkol sa plano ng Diyos bago paglikha,

Diyos, na nagligtas at tumawag sa atin para sa isang banal na gawain. Ginawa Niya ito, hindi dahil sa anumang nagawa natin, kundi ayon sa Kanyang layunin at kagandahang-loob. Sa simula pa, ito ayu ibinigay na Niya sa atin sa pamamagitan ni Cristo Jesus (2 Tim. 1:8b-9, idinagdag ang pagdidiin).

Ang pagpapala ng Diyos ay ibinigay sa atin kay Cristo mula sa simula pa, hindi lang hanggang magpakailanman. Ipinakikita nito na ang mapagpakasakit na kamatayan ni Jesus ay isang bagay na binalak ng Diyos mula sa malayong nakaraan.

Gayundin, isinulat ni Pablo sa kanyang sulat sa mga taga-Efeso:

Ito’y alinsunod sa Kanyang layunin bago pa man likhain ang sanlinutan. Tinupad Niya ang layuning ito sa pamamagitan ni Cristo Jesus na ating Panginoon. (Efe. 3:11, idinagdag ang pagdidiin).

Hindi karagdagang-isip lamang ang pagkamatay ni Jesus sa krus, isang planong dagliang isinagawa upang ayusin ang nakaligtaan ng Diyos.

Hindi lang sa nagkaroon ng walang-hanggang layunin ang Diyos sa pagbibigay sa ating ng Kanyang pagpapala mula sa magpakailanman, kundi alam na rin Niya noong nakalipas na walang-hanggan kung sino ang pipiliing tumanggap ng Kanyang pagpapala, at isinulat pa Niya ang kanilang pangalan sa isang libro:

Sasamba sa Kanya ang lahat ng nabubuhay sa ibabaw ng lupa, maliban sa mga taong ang pangalan ay nakasulat sa aklat ng buhay magmula pa nang likhain ang sanlibutan. Ang aklat na ito’y iniingatan ng Korderong pinatay [si Jesus] (Pah. 13:8, idinagdag ang pagdidiin).

Hindi ikinagulat ng Diyos ang pagkahulog ni Adan sa pagkakasala. Ni ang pagkahulog mo, o ang pagkahulog ko. Alam ng Diyos na magkakasala tayo, at alam din Niya kung sino ag magsisi at manampalataya sa Panginoong Jesus.

Ang Susunod na Tanong (The Next Question)

Kung noon pa ay alam na ng Diyos na ang ilan ay mananampalataya kay Jesus at tatanggihan Siya ng iba, bakit Siya lumikha ng mga taong alam Niyang tatanggi sa Kanya? Bakit hindi na lang lumikha ng mga taong alam Niyang magsisisi at manampalataya kay Jesus?

Ang sagot sa tanong na iyan ay higit na mahirap intindihin, nguni’t hindi imposible.

Una, kailangang intindihin natin na nilikha tayo ng Diyos na may sariling kapasyahan. Ibig sabihin, lahat tayo ay may pribilehiyong magpasya para sa ating sarili kung manunungkulan tayo sa Diyos o hindi. Ang ating mga pasya upang sumunod o sumuway, magsisi o hindi magsisi, ay hindi unang pinagpasyahan ng Diyos. Ang mga ito ay kapasyahan natin.

Dahil dito, bawa’t isa sa atin ay kailangang bigyan ng pagsubok. Siyempre, noon pa ay alam na ng Diyos ang ating gagawin, nguni’t kailangan nating gumawa ng isang bagay sa takdang panahon upang una Niyang malaman.

Bilang halimbawa, alam ng Diyos ang kalalabasan ng larong football bago laruin ito, nguni’t kailangang may mga larong football na lalaruing may kalalabasan kung unang aalamin ng Diyos ang kalalabasan. Hindi unang malalaman ng Diyos (at hindi Niya magagawang alamin) ang kalalabasan ng mga larong football na kailanman ay hindi nilalaro dahil walang kalalabasang dapat malaman.

Gayundin, unang malalaman lang ng Diyos ang mga pasya ng malayang ahente ng magandang asal kung mabibigyan ang mga iyon ng pagkakataong magpasya at talaga namang pagpapasyahan nila. Kailangan silang subukin. Kaya hindi lumikha (at hindi makalilikha) ang Diyos ng mga tanging taong alam na Niyang magsisisi at mananampalataya kay Jesus.

Isa pang Tanong (Another Question)

Matatanong din, “Kung ang tanging nais ng Diyos ay mga taong masunurin, bakit Niya tayo nilikha na may kalayaang magpasya? Bakit hindi Siya lumikha ng lahing habambuhay na masunuring mga robot?”

Ang sagot ay dahil ang Diyos ay isang Ama. Nais Niyang magkaroon ng ama-anak na relasyon sa atin, at hindi magkakaroon ng ama-anak na relasyon sa mga robot. Ang pagnanais ng Diyos ay magkaroon ng walang-hanggang pamilya ng mga anak na pinili, sa pamamagitan ng sarili nilang pagpapasya, na mahalin Siya. Ayon sa Biblia, iyan ang Kanyang nakatalagang balak:

Dahil sa pag-ibig ng Diyos, tayo’y Kanyang pinili upang maging anak Niya sa pamamagitan ni Jesu-Cristo. Iyan ang Kanyang layunin at kalooban (Efe. 1:4b-5, idinagdag ang pagdidiin).

Kung gusto mong magkaroon ng idea kung gaanong kasiyahan ang makukuha ng Diyos mula sa mga robot, maglagay ka lang ng puppet sa iyong kamay at sabihan itong sabihin sa iyo na mahal ka niya. Malamang na hindi ka magkakaroon ng mainit na pakiramdam sa iyong puso! Sinasabi lang ng puppet na iyan ang iniuutos mong sabihin niya. Hindi ka niya talaga mahal.

Ang pagiging katangi-tangi ng pag-ibig ay dahil batay ito sa pagpili ng taong may malayang pagpapasya. Ang mga puppet at robot ay walang alam sa pag-ibig dahil hindi sila makapagpapasya ng anuman para sa kanilang sarili.

Dahil gusto ng Diyos ng isang pamilya ng mga anak na pipiliing mahalin at manungkulan sa Kanya mula sa kanilang sariling puso, kailangan Niyang lumikha ng mga malayang ahente ng magandang asal. Kinailangan ng pasyang iyan ang pagtanggap ng panganib na ilang malayang ahente ng magandang asal ay piliing hindi Siya mahalin at paglingkuran. At ang mga malayang ahente ng magandang asal na iyon, pagkatapos ng habambuhay na paglaban sa Diyos na nagbubunyag ng Kanyang sarili at inaakit ang lahat ng tao sa pamamagitan ng Kanyang nilikha, ang kanilang konsensya at ang magandang balita, ay kailangang humarap sa kanilang makatwirang kaparusahan, dahil napatunayang karapat-dapat sila sa galit ng Diyos.

Walang tao sa impiyerno ang makatwirang magturo na daliring nag-aakusa laban sa Diyos dahil naglaan Siya ng daan upang bawa’t tao ay makaligtas sa kaparusahan ng kanyang mga kasalanan.

Ibig ng Diyos na bawa’t tao ay maligtas (tingnan ang 1 Tim. 2:4; 2 Ped. 3:9), nguni’t bawa’t isa ay kailangang magpasya.

Biblikal na Katalagahan (Biblical Predestination)

Nguni’t paano ang mga pahayag sa Bagong Tipan na tumutukoy sa pagtatalaga sa atin ng Diyos, ang pagpili sa atin bago nangyari ang pundasyon ng?

Malungkot na ipinagpapalagay ng ilan na ispesipikong pinili ng Diyos ang tanging taong maliligtas at pinili ang mga naiwan upang magdusa, na ang naging batayan ng Kanyang pasya ay wala sa nagawa ng mga indibidwal na iyon. Ibig sabihin, sinasabing pinili ng Diyos kung sino ang maliligtas o magdurusa. Malinaw na inaalis ng ideang ito ang konsepto ng malayang pagpapasya at tunay na hindi ito itinuturo sa Biblia. Tingnan natin ang itinuturo ng Biblia tungkol sa pagtatalaga.

Totoo, itinuturo ng Biblia na pinili tayo ng Diyos, nguni’t kailangang linawin ang katotohanang ito. Mula sa pagkalalang ng mundo, pinili na ng Diyos ang mga taong noon pa man ay alam na Niyang magsisisi at maniniwala sa magandang balita sa pamamagitan ng Kanyang panghihila, nguni’t ayon sa kanilang sariling pasya. Basahin ang sinasabi ni apostol Pablo tungkol sa mga taong pinipili ng Diyos:

Hindi itinakwil ng Diyos ang Kanyang bayan na sa simula pa’y pinili na Niya. Hindi ba ninyo alam ang sinasabi ng kasulatan tungkol kay Elias? Dumaing siya sa Diyos laban sa Israel. Sinabi niya, “Panginoon, pinatay nila ang iyong mga propeta at giniba ang iyong mga altar. Ako na lamang ang natitira, at gusto pa nila akong patayin!” Nguni’t ano ang sagot sa kanya ng Diyos? Nagtira ako ng pitong libong lalaking hindi sumamba sa diyus-diyosang si Baal.” Ganoon din sa kasalukuyan; mayroon pang nalalabing mga hinirang ng Diyos dahil sa Kanyang kagandahang-loob (Ro. 11:2-5, idinagdag ang pagdidiin).

Pansinin na sinabi ng Diyos kay Elias na “nagtira Siya ng pitong libong lalaki,” nguni’t ang mga pitong libong lalaking iyon ay unang piniling hindi “sumamba sa diyus-diyosang si Baal.” Sinabi ni Pablo na gayundin, mayroong naiwang mananampalatayang Judio ayon sa pasya ng Diyos. Kaya masasabi natin na oo, pinili tayo ng Diyos, nguni’t pinili ng Diyos ang mga mismong naunang gumawa ng tamang pasya. Pinili ng Diyos na iligtas ang lahat ng naniniwala kay Jesus, at iyang ang Kanyang naging plano, bago pa man ang paglikha.

Ang Pagpili ng Diyos Ayon sa Kanyang kaalaman sa mula’t mula (God’s Foreknowledge)

Kaugnay dito, itinuturo rin ng Kasulatan na pinili rin ng Diyos ang lahat ng mga pipiliing gumawa ng tamang pasya. halimbawa, isinulat ni Pedro:

Sa mga hinirang ng Diyos na nasa ibang lalawigan…kayoy pinili ng Diyos Ama ayon sa kanyang kaalaman sa mula’t mula pa (1 Ped. 1:1-2a, idinagdag ang pagdidiin).

Pinili tayo ayon sa kaalaman ng Diyos sa mula’t mula pa. Sumulat din si Pablo tungkol sa mga mananampalatayang mula’t mula pa ay kilala na:

SWa mula’t mula pa’y alam na ng Diyos kung sino ang magiging Kanya at ang mga ito’y pinili Niya upang maging tulad ng Kanyang Anak. Sa gayon, ang Anak ang naging panganay sa lahat ng maraming magkakapatid. Ang mga pinili Niya noon pang una ay kanyang tinawag ; at ang mga tinawag ay Kanya ring pinawalang-sala, at ang mga pinawalang-sala ay Kanayang binahaginan ng Kanyang kaluwalhatian (Ro. 8:29-30).

Mula’t mula pa’y kilala na ng Diyos tayong pipiliing manampalataya kay Jesus, at itinalaga Niyang magiging kapareho tayo ng Kanyhang Anak, magiging napagbagong-buhay na nga anak ng Diyos sa Kanyang malaking pamilya. Sa pagtupad sa walang-hanggang plano, tinawag Niya tayo sa pamamagitan ng ebanghelyo, ginawa tayong matuwid at sa kalaunan ay pinapupurihan tayo sa Kanyang kaharian sa kinabukasan.

Isinulat ni Pablo sa isa pang sulat:

Purihin ang Diyos at Ama ng ating Panginoong Jesu-Cristo! Pinagkalooban Niya tayo ng lahat ng pagpapalang espiritwal at makalangit dahil sa ating pakikipag-isa kay Cristo. Bago pa likhain ang sanlibutan, pinili na Niya tayo upang maging Kanya sa pamamagitan ng ating pakikipag-isa kay Cristo, upang tayo’y maging banal at walang kapintasan sa harap Niya. Dahil sa pag-ibig ng Diyos, tayo’y Kanyang pinili upang maging anak Niya sa pamamagitan ni Jesu-Cristo. Iyan ang Kanyang layunin at kalooban. Puirihin natin Siya dahil sa Kanyang kahanga-hangang pagkalinga sa atin sa pamamagitan ng Kanyang minamahal na Anak! (Efe. 1:3-6, idinagdag ang pagdidiin).

Siya rin ang katotohanang idinudulog dito—Pinili tayo ng Diyos (na sa mula’t mula pa’y alam Niyang magsisisi at mananampalataya) bago pa nagawa ang pundasyon ng mundo upang maging banal Niyang mga anak sa pamamagitan ni Jesu-Cristo.

Tulad ng nabanggit na, ang ilang pagbaluktot sa kahulugan ng nabanggit na kasulatan sa pamamagitan ng pagwawalambahala sa lath ng iba pang itinuturo ng Biblia, sa pang-angking talagang wala tayong kapasyahan sa ating kaligtasan—inaakalang ang pagpili ay lubos na nasa Diyos. Tinatawag nila itong doktrina ng “walang kundisyong pagpili,” ibig sabihin, isang pagpiling hindi batay sa pagtupad ng tanging kundisyon? Sa mga malayang bansa, pinipili natin ang mga kandidatong pulitiko batay sa mga kundisyong sa isip natin ay tinutupad nila. Pinipili natin ang ating asawa batay sa mga kundisyong tinutupad nila, mga katangiang taglay nila kaya’t sila’y kaibig-ibig. Bagama’t nais ng ilang teolohistang paniwalaan nating ang ipinapalagay sa kung sino ang ligtas at hindi ay isang “walang kundisyong pagpili,” na hindi batay sa anumang kundisyong natupad ng mga tao! Kung gayon, ang kaligtasan ng mga tao ay pagkakataon lang, mga kapritso ng isang mabagsik, di matuwid, mapagpanggap at hindi matalinong dambuhalang nagngangalang Diyos! Ang mismong pariralang, “walang kundisyong pagpili” ay salungat sa sarili, dahil ang mismong salitang pagpili ay nagpapahiwatig ng kundisyon. Kung ito ay isang “walang kundisyong pagpili,” hindi siya pagpili talaga; ito ay purong pagkakataon.

Ang Malaking Larawan (The Big Picture)

Nakikita na natin ang malaking larawan. Alam ng Diyos na magkakasala tayong lahat, nguni’t gumawa Siya ng plano upang tubusin tayo bago naipanganak ang isa man sa atin. Ibubunyag ng planong iyan ang Kanyang kagila-gilalas na pag-ibig at katarungan, dahil kakailanganing mamatay ng solong-solo Niyang Anak para sa ating mga kasalanan bilang kahalili natin. At hindi lamang itinalaga ng Diyos na tayong nagsisi at naniwala ay mapapatawad, kundi magiging tulad ng Kanyang Anak na si Jesus, na tulad ng sabi ni Pablo, “Hindi na ako ang nabubuhay ngayon, kundi si Cristo na ang nabubuhay sa akin” (Gal. 2:20).

Isang araw, tayong mga muling-ipinanganak na anak ng Diyos ay mabibigyan ng di masisirang katawan, at maninirahan tayo sa isang ganap na lipunan, naglilingkod, nagmamahal at nakikipagkapwa sa ating kahanga-hangang Amang nasa langit! Maninirahan tayo sa isang bagong lupa at sa Bagong Jerusalem. Lahat nang ito ay nangyari dahil sa mapagpakasakit na pagkamatay ni Jesus! Purihin ang Diyos dahil sa Kanyang nakatalagang plano!

Ang Buhay na Ito (This Present Life)

Sa sandaling maintindihan natin ang planong walang-hanggan ng Diyos, higit na maiintindihan natin ang buhay na ito. Unang-una, nagsisilbing pagsubok sa bawa’t tao ang buhay na ito. Ang pasya ng bawa’t tao ang nagtatakda kung matatamasa niya ang banal na pribilehiyo ng pagiging isa sa mga sariling anak ng Diyos na makikipanirahan sa Kanya magpakailanman. Ang mga nagpapakumbaba sa pamamagitan ng pagsuko sa pagdadala ng Diyos, at saka nagsisisi at naniniwala, ay maitataas (tingnan ang Lu. 18:14). Ang buhay na ito ay pangunahing pagsubok para sa buhay sa hinaharap.

Tinutulungan din tayo nito upang intindihin ang ilang hiwagang bumabalot sa buhay na ito. Halimbawa, marami ang nagtatanong, “Bakit pinapayagan si Satanas at ang kanyang mga kampon na tuksuhin ang mga tao?” o, “Nang pinaalis sa langit si Satanas, bakit siya pinayagang makapunta sa lupa?”

Makikita na nating ngayon na kahit si Satanas ay may nakatakdang banal na layunin sa plano ng Diyos. Unang-una, nagsisilbi si Satanas bilang panghaliling pasya para sa sangkatauhan. Kung ang tanging pipiliin ay ang paglilingkod kay Jesus, lahat-lahat ay maglilingkod kay Jesus gustuhin man nila o hindi.

Magiging tulad ng eleksiyon na lahat ay kinakailangang bumoto, nguni’t iisa lamang ang kandidato. Mapagkakaisahang iboto ng lahat ang kandidatong iyon, nguni’t kailanman ay hindi siya magkakaroon ng tiwala sa sarili na minamahal siya o nagugustuhan man lang ng sinuman sa bumoto sa kanya! Wala silang magagawa kundi iboto siya! Ganyan din ang magiging sitwasyon ng Diyos kung walang nakikipagkumpetensya sa Kanya sa puso ng mga tao.

Tingnan ito sa anggulong ito: Paano kung inilagay ng Diyos sina Adan at Eva sa isang hardin na walang ipinagbabawal? Kung magkagayon, sina Adan at Eva ay naging robot dahil sa kanilang kapaligiran. Hindi nila masabing, “Pinili naming sundin ang Diyos,” dahil mawawalan sila ng pagkakataong suwayin Siya.

Higit na mahalaga, hindi kailanman nasabi ng Diyos na, “Alam kong mahal ako nina Adan at Eva,” dahil walang pagkakataon sina Adan at Eva upang sumunod at patunayan ang kanilang pagmamahal sa Diyos. Kailangang bigyan ng Diyos ang mga malayang ahente ng magandang asal upang ay malalaman Niya kung nais nilang sundin Siya. Hindi tinutukso ng Diyos ang sinuman (tingnan ang San. 1:13), nguni’t sinusubok ang lahat (tingnan ang Awit 11:5; Kaw. 17:3). Isang paraan ng Kanyang pagsubok sa kanila ay payagan silang matukso ni Satanas, na siyang tumutupad ng isang banal na layunin sa Kanyang planong magpakailanman.

Isang Ganap na Halimbawa (A Perfect Example)

Mababasa natin sa Deuteronomio 13:1-3:

Kung sa inyo’y may lumitaw na propeta o nagbibigay ng kahulugan sa mga panaginip, at nagpakita siya ng kababalaghan o kaya’y nagkatotoo ang kanyang pahayag, subali’t hinihikayat kayong sumamba sa mga diyus-diyosang hindi naman ninyo kilala, huwag kayong makikinig sa kanya. Pagsubok lamang iyon ni Yahweh sa inyo kung talagang iniibig ninyo Siya nang buong puso’t kaluluwa (idinagdag ang pagdidiin).

Mukhang makatwiran na ipalagay na hindi ang Diyos ang nagbigay sa huwad na propetang iyon ng higit-sa-karaniwang kakayahan upang intindihin ang tanda o kababalaghan—marahil ay si Satanas. Nguni’t pinayagan ito ng Diyos at ginamit ang pagtukso ni Satanas bilang sarili Niyang pagsubok upang malaman kung ano ang nasa puso ng Kanyang bayan.

Ang prinsipyo ring ito ay inilarawan din sa Mga Hukom 2:21-3:8 nang payagan ng Diyos ang Israel na matukso ng nakapaligid na mga bansa upang malaman kung susunod nila Siya o hindi. Inakay rin ng Espiritu si Jesus sa ilang sa layuning tutuksuhin siya ng diyablo (tingnan ang Mt. 4:1) at kung gayon ay masubok ng Diyos. Kailangan Niyang mapatunayang walang sala, at ang tanging paraan upang mapatunayang walang pagkakasala ay sa pamamagitan ng tukso.

Hindi Karapat-dapat Angkinin Lahat ni Satanas ang Sisi (Satan Does Not Deserve All the Blame)

Naloko na ni Satanas ang malaking bilang ng tao sa mundo sa pamamagitan ng pagbulag sa kanilang isip sa katotohanan ng magandang balita, nguni’t dapat nating matanto na hindi basta mabulag ni Satanas ang sinuman. Malilinlang lamang niya ang mga pumapayag malinlang, ang mga taong tumatanggi sa katotohanan.

Inihayag ni Pablo na ang mga di mananampalataya ay “nawalan ng pang-unawa” (Efe. 4:18) at mangmang, nguni’t ibinunyag din niya ang pinag-ugatang dahilan ng kanilang pagkawala ng pang-unawa at kamangmangan:

Huwag na kayong mamuhay tulad ng pamumuhay ng mga walang pananampalataya sa Diyos. Walang kabuluhan ang kanilang iniisip, at wala silang pang-unawa. Dahil sa kanilang kamangmangan at katigasan ng ulo, wala silang bahagi sa buhay na kaloob ng Diyos.sila’y naging alipin ng kahalayan, at wala na silang kahihiyan kaunti man lamang. Wala na silang inaatupag kundi pawang kalaswaan (Efe. 4:17b-19, idinagdag ang pagdidiin).

Ang mga di ligtas ay hindi lamang walang suwerteng taong sa malas ay nalinlang ni Satanas. Bagkus, sila’y mga rebeldeng makasalanang kusang nagiging mangmang at nagnanais manatiling nalilinlang dahil matitigas ang kanilang ulo.

Walang tao ang kailangang manatiling nalilinlang, na pinatutunayan ng sarili ninyong buhay! Sa sandaling pinalambot mo ang iyong puso tungo sa Diyos, hindi maipagpapatuloy ni Satanas ang panlilinlang sa iyo.

Sa katapusan, igagapos si Satanas sa sanlibong-taong paghahari ni Cristo, at hindi na siya magkakaroon ng kapangyarihan kaninuman:

Sinunggaban niya [isang anghel] ang dragon, ang matandang ahas na walang iba kundi ang Diyablo o Satanas, at ginapos ito sa loob ng sanlibong taon. Ito’y inihagis ng anghel sa bangin na walang kasing-lalim, saka isinara at tinatakan ang pinto nito upang hindi siya makalabas at makapandaya pa sa mga bansa hangga’t hindi natatapos ang sanlibong taon. Pagkatapos nito’y palalayhain siya sa loob ng maikling panahon (Pah. 20:2-3).

Pansinin na bago ibinilanggo si Satanas, “dinaya niya ang mga bansa,” nguni’t kapag nakagapos na siya hindi na siya makakapandaya. Nguni’t pagkapalaya sa kanya, muli niyang dadayain ang mga bansa:

Pagkatapos ng sanlibong taon ay palalayain si Satanas mula sa kanyang pagkabilanggo. Lalabas siya at dadayain ang mga bansa sa buong mundo, ang Gog at Magog. Titipunin niya ang mga ito at isasama sa pakikipagdigma. Ang hukbong ito ay magiging sindami ng buhangin sa tabing-dagat. Kumalat sila sa buong mundo at pinaligiran ang kampo ng mga hinirang ng Diyos at ang pinakamamahal na lunsod. Nguni’t umulan ng apoy mula sa langit at tinupok ang mga kampon ni Satanas (Pah. 20:7-9, idinagdag ang pagdidiin).

Bakit palalayain ng Diyos si Satanas sa maikling panahong ito? Ang dahilan ay upang lalantad ang lahat ng namumuhi kay Cristo sa kanilang puso nguni’t nagkukunwang sumusunod sa Kanya. Sa gayon ay makatwirang mahatulan sila. Iyon ang magiging huling pagsubok.

Gayundin, pinapayagan si Satanas na manatili sa mungo ngayon—upang malantad ang mga namumuhi kay Cristo sa kanilang puso at sa huli ay mahatulan. Sa sandaling hindi na kailangan ng Diyos si Satanas upang tupdin ang mga banal na layunin Niya, ang mandaraya ay itatapon sa lawa ng apoy upang pahirapan doon magpakailanman (tingnan ang Pah. 20:10).

Paghahanda para sa Susunod na Mundo (Preparing For the Future World)

Kung nagsisi ka at naniwala sa magandang balita, nakapasa ka sa una at pinakamahalagang pagsubok sa buhay na ito. Nguni’t huwag mong isiping hindi ka patuloy na susubukan nang sa gayon ay malalaman ng Diyos ang pagpapatuloy ng iyong debosyon at katapatan sa Kanya. Iyon lamang “nagpapatuloy sa pananampalataya” ang ihaharap sa Diyos bilang “banal at walang sala” (Col. 1:22-23).

Sa kabila nito, malinaw mula sa Kasulatan na isang araw, lahat tayo’y haharap sa hukuman ng Diyos, kung saan isa-isa tayong magagantimpalaan ayon sa ating pagsunod sa lupa. Kaya sinusubukan pa rin tayo upang malaman kung karapat-dapat tayo sa mga natatanging gantimpala sa hinaharap sa kaharian ng Diyos.

Isinulat ni Pablo,

Nguni’t ikaw, bakit mo hinahatulan ang iyong kapatid? Tayong lahat ay haharap sa hukuman ng Diyos. Sapagka’t nasusulat, “Sabi ng Panginoon, ‘Dahil Ako’y buhay, ang lahat ay luluhod sa harap Ko, at ang bawa’t dila’y magpupuri sa Diyos.’” Kaya, pananagutan natin sa Diyos ang mga bagay na ating ginagawa (Ro. 14:10-12, idinagdag ang pagdidiin).

Sapagka’t lahat tayo’y haharap sa hukuman ni Cristo at tatanggap ng nararapat ayon sa ating gawang mabuti o masama, nang tayo’y nabubuhay pa sa daigdig na ito (2 Cor. 5:10).

Kaya’t huwag kayong hahatol nang wala pa sa panahon; maghintay kayo sa pagdating ng Panginoon. Siya ang maglalantad ng mga bagay na ngayo’y natatago sa kadiliman at maghahayag ng mga lihim na hangarin ng bawa’t isa. Sa panahong iyon, bawa’t isa’y bibigyan ng Diyos ng angkop na parangal. (1 Cor. 4:5, idinagdag ang pagdidiin).

Ano ang mga Magiging Gantimpala? (What Will be the Rewards?)

Ano, talaga, ang mga magiging gantimpalang ibinibigay sa mga nagpapatunay ng kanilang pag-ibig at katapatan kay Jesus?

Binabanggit ng Kasulatan ang di-kukulang sa dalawang magkaibang gantimpala—parangal mula sa Diyos, at higit na maraming pagkakataon upang paglingkuran Siya. Kapwa ibinunyag ang mga ito sa talinhaga ni Jesus tungkol sa maharlika:

Kaya’t sinabi niya, “May isang maharlikang pumunta sa malayong lupain upang ito’y gawing hari, at pagkatapos nito, siya ay babalik. Subali’t bagao siya umalis, tinawag niya ang sampu sa kanyang mga alipin at binigyan ang mga ito ng tig-iisang gintong salapi. Sinabi niya sa kanila, ipangalakal ninyo iyan hanggang sa aking pagbabalik. Nguni’t galit sa kanya ang kanyang mga nasasakupan, kaya’t nagsugo sila ng kinatawan upang sabihin sa kinauukulan, ‘Ayaw naming maghari sa amin ang taong iyon.” Gayunpaman ay ginawa rin siyang hari. “Nang makabalik na siya at nagsimulang maghari, ipinatawag niya ang mga aliping binigyan ng gintong salapi, upang malaman kung magkano ang tinubo ng bawa’t isa. Lumapit sa kanya ang una at ganito ang sinabi, ‘Panginoon, ang isang gintong salaping ibinigay ninyo ay tumubo ng sampu,’ ‘Magaling,’ sagot niya. ‘Mabuting alipin! Dahil naging tapat ka sa kakaunting ipinagkatiwala sa iyo, pamamahalain kita sa sampung lunsod.’ Lumapit naman ang ikalawa at ang sabi, ‘Panginoon, ang gintong salaping iniwan ninyo sa akin ay tumubo ng lima.’ At sinabi niya sa alipin, ‘Mamahala ka sa limang lunsod.’ Lumapit ang isa pang alipin at ganito naman ang sinabi, ‘Panginoon, narito po ang inyong gintong salapi. Binalot ko po ito sa panyo at itinago. Natatakot po ako sa inyo dahil kayo’y napakahigpit; kinukuha ninyo ang hindi sa inyo at inaani ang hindi ninyo itinanim.’ Sinagot siya ng hari, ‘Masamang alipin! Sa salita mong iyan ay hahatulan kita. Alam mo palang ako’y mahigpit at sinasabi mo pang kinukuha ko ang hindi sa akin at inaani ko ang hindi ko itinanim. Bakit hindi mo na lamang idineposito sa bangko ang aking salapi? May tinubo sana iyan bago ako dumating.’ At sinabi niya sa mga naroon, ‘Kunin ninyo sa kanya ang gintong salapi at ibigay sa may sampu.’ ‘Panginoon, siya po ay mayroon nang sampung gintong salapi,’ sabi nila. ‘Sinasabi ko sa inyo, ang mayroon ay bibigyan pa, nguni’t ang wala, kahit ang kaunting nasa kanya ay kukunin pa. tungkol naman sa mga kaaway kong ayaw na ako’y maghari sa kanila, dalhin ninyo sila rito at patayin sa harap ko!’” (Lu. 19:12-27).

Malinaw na sinasagisag si Jesus ng maharlika na umalis nguni’t bumalik din. Pagbalik ni Jesus kailangan nating ipagbigay-alam ang ginawa natin sa mga kaloob, kakayahan, ministeryo, at pagkakataong ibinigay Niya sa atin, na sinasagisag ng isang gintong salaping ibinigay sa bawa’t alipin sa kuwento. Kung naging matapat tayo, magagantimpalaan tayo ng parangal mula sa Kanya at mabibigyang ng kapangyarihang tulungan Siya sa pamamahala at maghari sa lupa (tingnan ang 2 Tim. 2:12; Pah. 2:26-27; 5:10; 20:6), na sinasagisag ng mga lunsod na ipinamahala sa bawa’t matapat na alipin sa talinhaga.

Ang Pagiging Makatwiran ng ating Darating na Paghatol (The Fairness of Our Future Judgment)

Isa pang talinhagang sinabi ni Jesus ang naglalarawan ng ganap na pagiging makatwiran ng ating darating na paghatol:

“Ang kaharian ng langit ay maitutulad sa isang taong lumabas nang maagang-maaga upang humanap ng manggagawa para sa kanyang ubasan. Nang magkasundo na sila sa upa na isang salaping pilak sa maghapon, ang mga manggagawa ay pinapunta niya sa kanyang ubasan. Lumabas siyang muli nang mag-aalas nuwebe ng umaga at nakakita siya ng iba pang tatayu-tayo lamang sa palengke. Sinabi niya sa kanila, ‘Pumunta din kayo at magtrabaho sa aking ubasan, at bibigyan ko kayo ng karampatang upa.’ At pumunta nga sila. Lumabas na naman siya nang mag-aalas dose ng tanghali at nang mag-aalas tres ng hapon, at ganoon din ang ginawa niya. Nang mag-aalas singko na ng hapon, siya’y lumabas muli at nakakita pa ng mga ibang wala ring ginagawa. Sinabi niya sa kanila, ‘Bakit tatayu-tayo lang kayo dito sa buong maghapon?’ ‘Kasi po’y walang magbigay sa amin ng trabaho,’ sagot nila. Kaya’t sinabi niya, ‘Kung gayon, pumunta kayo at magtrabaho sa aking ubasan.’ Nang gumagabi na, sinabi ng may-ari ng ubasan sa kanyang katiwala, ‘Tawagin mo na ang mga manggagawa at bayaran mo sila magmula sa huli hanggang sa unang nagtrabaho. Ang mga nagsimula nang mag-aalas singko ng hapon ay tumanggap ng tig-iisang salaping pilak. Nang lumapit ang mga nauna, inakala nilang tatanggap sila nang higit doon; nguni’t ang bawa’t isa’y binayaran din ng tig-iisang salaping pilak. Nang magkagayo’y nagreklamo sila sa may-ari ng ubasan. Sinabi nila, ‘Isang oras lamang gumawa ang mga huling dumating, samantalang maghapon kaming nagtrabaho at nagtiis sa nakapapasong init ng araw. Bakit naman pinagpare-pareho ninyo an gaming upa?’ sumagot ang may-ari ng ubasan sa isa sa kanila, ‘Kaibigan, hindi kita dinadaya. Hindi ba’t nagkasundo tayo sa isang salaping pilak? Kunin mo ang para sa iyo at umalis ka na. Ano sa iyo kung ibig kong bayaran ang nahuli nang tulad ng ibinayad ko sa iyo? Wala ba akong karapatang gawin sa ari-arian ko ang aking maibigan? Kayo ba’y naiinggit dahil ako’y nagmamagandang-loob sa iba?’” at sinabi ni Jesus, “Ang nahuhuli ay mauuna, at ang nauuna ay mahuhuli” (Mt. 20:1-16).

Hindi ituturo ni Jesus sa talinhagang ito na lahat ng naglilingkod sa Diyos ay makakatanggap ng parehong gantimpala sa huli, dahil hindi lang iyan hindi makatarungan, kundi sasalungat pa sa maraming kasulatan (tingnan, halimbawa, ang Lu. 19:12-27; 1 Cor. 3:8).

Bagkus, itinuturo ni Jesus na bawa’t isa sa mga naglilingkod sa Diyos ay magagantimpalaan, hindi ayon sa ginawa nila para sa Kanya, kundi ayon sa kung gaano ang ibinigay Niyang pagkakataon sa kanila. Ang isang-oras na manggagawa sa talinhaga ni Cristo ay nakapagtrabaho sana nang isang araw kung binigyan sila ng pagkakataon ng may-ari ng ubasan. Kaya iyong mga nagbigay ng lahat sa isang-oras na pagkakataong ibinigay sa kanila ay nagantimpalaan nang pareho rin sa mga nabigyang ng pagkakataong buong araw na magtrabaho.

Gayundin, nagbibigay ang Diyos ng iba-ibang pagkakataon sa bawa’t isa sa kanyang mga tagasilbi. Sa iba nagbibigay Siya ng dakilang pagkakataong manilbihan ang pagpalain ang libu-libong tao sa paggamit ng kahanga-hangang kaloob na ibinigay Niya sa kanila. Sa iba, ibinigay Niya ang higit na kaunting pagkakataon at kaloob, nguni’t makakatanggap sila ng parehong gantimpala sa huli kung pareho rin silang matapat sa paggamit ng kaloob na ibinigay ng Diyos sa kanila. [1]

Ang Kongklusyon (The Conclusion)

Wala nang higit na mahalaga sa pagsunod sa Diyos, at isang araw ay malalaman iyan ng lahat ng tao. Alam na iyan ng marurunong na tao at kumikilos na sila ayon dito!

Ang kongklusyong ito, kapag narinig na ang lahat, ay: matakot sa Diyos at sundin ang Kanyang mga utos, dahil angkop ito sa lahat ng tao. Dahil hahatulan ng Diyos ang bawa’t kilos, lahat ng nakatago, maging mabuti man o masama (Mang. 12:13-14).

Ang ministrong tagalikha-ng alagad ay sumusunod sa Diyos nang buong puso at ginagawa lahat ng kanyang magagawa upang hikayatin ang kanyang mga alagad na gayundin ang gawin!

Para sa karagdagang pag-aaral tungkol sa mahalagang paksang ito ng darating na paghatol sa atin, tingnan ang Mt. 6:1-6, 16-18; 10:41-42; 12:36-37; 19:28-29; 25:14-30; Lu. 12:2-3; 14:12-14; 16:10-13; 1 Cor. 3:5-15; 2 Tim. 2:12; 1 Pet. 1:17; Pah. 2:26-27; 5:10; 20:6.

[1] Hindi rin itinuturo ng talinhagang ito na ang mga nagsisi sa murang edad at naglingkod nang maraming taon ay magagantimpalaan nang pareho sa nagsisi sa huling taon ng kanilang buhay at matapat na naglingkod sa Diyos nang isang taon lamina. Hindi iyan makatarungan, at hindi nakabatay sa pagkakataong ibinigay ng Diyos sa bawa’t isa sa atin, dahil bawa’t isa ay binigyan ng Diyos ng pagkakataong magsisi sa buong buhay nila. Kung gayon, ang mga naglilingkod nang higit na matagal ay makakatanggap nang higit kaysa sa mga naglilingkod nang kakaunting panahon.

하나님은 왜 우리를 창조하셨을까? 그분은 처음부터 몇 가지 목표를 염두에 두셨던 것일까? 그분은 모든 사람이 다 그분을 반역하게 된다는 것을 모르셨다는 말인가? 그분은 우리의 반역 결과 인류가 받게 되는 모든 고통과 슬픔을 예측하지 못하셨다는 말인가? 그렇다면 왜 그분은 처음부터 사람을 창조하셨는가?

성경은 우리에게 이러한 질문들에 대한 답을 제공한다. 성경은 하나님이 아담과 하와를 창조하시기 전부터 그들과 그 후의 모든 사람들이 죄를 지을 것을 알고 계셨다고 말씀한다. 놀랍게도, 그분은 이미 예수님을 통해 타락한 인류를 구원할 계획을 세우셨다. 하나님의 창조 전의 계획에 대해 바울은 이렇게 썼다.

하나님이 우리를 구원하사 거룩하신 소명으로 부르심은 우리의 행위대로 하심이 아니요 오직 자기의 뜻과 영원 전부터 그리스도 예수 안에서 우리에게 주신 은혜대로 하심이라(딤후 1:9, 강조 추가).

하나님의 은혜는 그리스도 안에서 영원 전부터 우리에게 주신 바 된 것이다. 즉, 하나님은 태초부터 예수님의 희생으로 우리를 구속할 것을 계획하셨다.

마찬가지로, 바울은 에베소에 쓴 서신에서 이렇게 썼다.

곧 영원부터 우리 주 그리스도 예수 안에서 예정하신 뜻대로 하신 것이라(엡 3:11, 강조 추가).

예수님의 십자가에서의 죽음은 하나님께서 예상하시지 못한 것을 해결하기 위해 신속하게 고안해낸 계획이 아니다.

하나님은 영원 전부터 우리에게 은혜를 주시려는 영원한 목적을 가지셨을 뿐 아니라, 그분은 또한 그분의 은혜를 받을 사람들을 영원 전부터 아셨으며 심지어 그들의 이름을 책에 기록까지 하셨다.

죽임을 당한 어린 양의 생명책에 창세 이후로 이름이 기록되지 못하고 이 땅에 사는 자들은 다 그 짐승에게 경배하리라(계 13:8, 강조 추가).

아담의 타락은 하나님께 놀라운 일이 아니다. 당신과 나의 타락도 마찬가지이다. 하나님은 우리가 죄를 지을 줄을 아셨다. 그리고 그분은 또한 누가 회개하고 주 예수님을 믿을지를 아셨다.

다음 질문(The Next Question)

만일 하나님께서 어떤 사람은 예수님을 믿을 것이지만, 어떤 사람은 그분을 거부하리라는 것을 미리 아셨다면, 왜 그분은 예수님을 거부할 사람들을 만드셨을까? 왜 그분은 회개하고 예수님을 믿을 사람들만 만드시지 않았을까?

그 질문에 대한 대답을 이해하기가 어렵기는 하지만 불가능한 것은 아니다.

첫째, 우리는 반드시 하나님께서 우리를 만드실 때 자유의지를 주셨음을 이해해야 한다. 그것은 우리가 모두 하나님을 섬길지를 결정할 수 있는 권한이 있다는 뜻이다. 우리가 순종 또는 불순종하거나, 회개 하거나 또는 회개하지 않는 것은 하나님이 예정하신 것이 아니다. 그것은 우리의 선택이다.

이 때문에, 우리는 모두 반드시 시험을 받아야 한다. 물론, 하나님은 우리가 어떻게 할 것인지를 미리 아신다. 그러나 그분께서 미리 아시기 위해서는 우리가 어느 시점에 반드시 무언가를 해야만 한다.

예를 들어, 하나님은 모든 축구 경기가 진행되기 전에 그 결과를 미리 아신다. 하지만 하나님께서 경기 결과를 아시기 위해서는, 이런 결과가 있는 경기가 반드시 진행되어야만 한다. 하나님은 진행되지 않은 축구 경기의 결과를 아시지 못하며 아실 수도 없다. 왜냐하면, 진행되지 않은 경기에는 결과가 있을 수 없으므로 그 결과를 미리 알 수가 없기 때문이다.

마찬가지로, 하나님은 자유의지를 가진 사람이 결정을 내릴 기회가 있고 또 결정을 내렸을 때에만 그들의 결정을 미리 아실 수 있다. 그들은 반드시 시험을 받아야 한다. 그리고 이 때문에 하나님은 그분께서 미리 아시는 회개하고 예수님을 믿는 사람들만 만드시지 않았다(그리고 만드실 수도 없다).

또 다른 질문(Another Question)

어떤 사람들은 “하나님께서 순종하는 사람만 원하신다면, 왜 그분은 사람에게 자유의지를 주셨는가? 왜 그분은 우리를 영원히 순종하는 로봇과 같이 만들지 않으셨는가?”라는 질문을 할 수 있다.

왜냐하면, 하나님은 아버지이기 때문이다. 그분은 우리와 부자간의 관계를 갖고 싶어 하시며 로봇과 같은 자식을 둔 아버지는 있을 수 없다. 하나님이 원하시는 것은 자유의지로 그분을 사랑하기로 선택한 자녀들과 영원한 가족을 이루는 것이다. 성경에 따르면, 그것은 하나님이 예정하신 계획이다.

우리로 사랑 안에서 그 앞에 거룩하고 흠이 없게 하시려고 그 기쁘신 뜻대로 우리를 예정하사 예수 그리스도로 말미암아 자기의 아들들이 되게 하셨으니(엡 1:4하-5, 강조 추가).

만일 당신이 하나님이 로봇한테서 얼마나 큰 기쁨을 얻는지를 알고 싶으면, 손에 인형을 잡고 인형에게 당신을 사랑한다는 말을 해달라고 요구해보라. 당신은 결코 마음에 따뜻함을 느끼지 못할 것이다! 그 인형은 당신이 그에게 하라고 한 말만 할 뿐이다. 그는 당신을 진정으로 사랑하지 않는다.

사랑이 특별한 것은 그것이 자유의지를 가진 사람의 선택에 의한 것이기 때문이다. 인형과 로봇은 사랑에 대해 아무것도 모른다. 왜냐하면, 그들은 자기를 위해 아무 것도 결정할 수 없기 때문이다.

하나님은 그분의 자녀가 마음에서부터 그분을 사랑하고 섬기기를 선택하기를 원하시기 때문에, 그분은 자유의지를 가진 사람을 만들 수밖에 없다. 이러한 결정은 하나님으로 하여금 어떤 자유의지를 가진 사람은 그분을 사랑하고 섬기는 것을 선택하지 않는 위험을 감수하게 한다. 그리고 그런 자유의지를 가진 사람들은 일생 동안 그들에게 그분의 창조, 그들의 양심, 복음을 통하여 자기 자신을 드러내신 하나님을 거역하였고 결국 하나님의 진노와 의로운 심판을 대면해야 할 것이다.

지옥의 사람은 아무도 하나님께 비난의 손가락질을 할 수 없다. 왜냐하면, 하나님은 모든 사람에게 자신의 죄의 형벌을 피할 수 있는 길을 주셨기 때문이다. 하나님은 모든 사람이 구원받기를 원하신다(딤전 2:4; 벧후 3:9을 보라). 그러나 각 사람은 반드시 자신을 위해 결정해야 한다.

성경의 예정론(Biblical Predestination)

그러나 하나님께서 창세 전에 우리를 선택하시고 예정하셨다는 신약 성경의 말씀들은 어떻게 해석해야 하는가?

일부 사람들은 불행하게도 개개인의 행위와는 관계없이 하나님은 특정 사람들만 구원하시고 나머지는 멸망하도록 내버려 두셨다고 생각한다. 즉, 누가 구원받고 누가 멸망할지를 하나님이 선택하신다는 뜻이다. 이런 생각은 분명히 자유의지의 개념을 없애는 것이며 성경은 이렇게 가르친 적이 없다. 성경에서 예정에 대해 어떻게 가르치는지를 살펴보도록 하자.

실로, 성경은 하나님이 우리를 선택하셨다고 가르친다. 그러나 이 사실은 반드시 규명되어야 한다. 하나님은 그분의 인도하심 아래에 회개하고 복음을 믿기로 자기 절로 선택한 사람을 미리 아셨으며 창세 전 부터 그들을 구원하시려고 선택하셨다. 사도 바울이 하나님이 선택하신 사람들에 대해 말한 것을 읽어보자.

하나님이 그 미리 아신 자기 백성을 버리지 아니하셨나니 너희가 성경이 엘리야를 가리켜 말한 것을 알지 못하느냐 그가 이스라엘을 하나님께 고발하되 주여 그들이 주의 선지자들을 죽였으며 주의 제단을 헐어 버렸고 나만 남았는데 내 목숨도 찾나이다 하니 그에게 하신 대답이 무엇이냐 내가 나를 위하여 바알에게 무릎을 꿇지 아니한 사람 칠천 명을 남겨 두었다 하셨으므로 그런즉 이와 같이 지금도 은혜로 택하심을 따라 남은 자가 있느니라(롬 11:2-5, 강조 추가).

하나님께서 엘리야에게 “그분 자신을 위하여 칠천 명을 남겨 두었다”고 말씀하셨음을 주목하라. 그러나 그 칠천 명은 바알에게 무릎을 꿇지 않기로 먼저 선택한 사람들이다. 바울은 이와 같이 지금도 하나님의 택하심을 따라 믿는 유대인들이 남아있다고 말했다. 그러므로 우리는 “그렇다. 하나님은 우리를 선택하셨다. 하지만 하나님은 자기절로 먼저 올바른 선택을 한 사람들을 선택하셨다”라고 말할 수 있다. 하나님은 예수님을 믿는 모든 사람을 구원하시기 위해 선택하셨으며, 그것은 그분께서 창세 전에 계획하신 것이다.

하나님의 미리 아심(God’s Foreknowledge)

이와 같은 맥락에서, 성경은 또한 하나님은 올바른 선택을 하게 될 사람들을 미리 아신다고 가르친다. 예를 들어, 베드로는 이렇게 썼다.

예수 그리스도의 사도 베드로는 본도, 갈라디아, 갑바도기아, 아시아와 비두니아에 흩어진 나그네 곧 하나님 아버지의 미리 아심을 따라 성령이 거룩하게 하심으로 순종함과 예수 그리스도의 피 뿌림을 얻기 위하여 택하심을 받은 자들에게 편지하노니(벧전 1:1-2중, 강조 추가).

우리는 하나님의 미리 아심에 따라 선택받는다. 바울은 또한 미리 아신 자들에 대해 이렇게 썼다.

하나님이 미리 아신 자들을 또한 그 아들의 형상을 본받게 하기 위하여 미리 정하셨으니 이는 그로 많은 형제 중에서 맏아들이 되게 하려 하심이니라 또 미리 정하신 그들을 또한 부르시고 부르신 그들을 또한 의롭다 하시고 의롭다 하신 그들을 또한 영화롭게 하셨느니라(롬 8:29-30).

하나님은 예수님을 믿기로 선택한 사람들을 미리 아시며, 우리가 그 아들의 형상을 본받아 그분의 거듭난 자녀가 되도록 미리 정하셨다. 그 영원한 계획을 이루시기 위하여 그분은 복음을 통하여 우리를 부르시고, 우리를 의롭게 하시고, 궁극적으로 그분의 나라에서 영화롭게 하실 것이다.

바울은 다른 서신에서 이렇게 썼다.

찬송하리로다 하나님 곧 우리 주 예수 그리스도의 아버지께서 그리스도 안에서 하늘에 속한 모든 신령한 복을 우리에게 주시되 곧 창세 전에 그리스도 안에서 우리를 택하사 우리로 사랑 안에서 그 앞에 거룩하고 흠이 없게 하시려고 그 기쁘신 뜻대로 우리를 예정하사 예수 그리스도로 말미암아 자기의 아들들이 되게 하셨으니 이는 그가 사랑하시는 자 안에서 우리에게 거저 주시는 바 그의 은혜의 영광을 찬송하게 하려는 것이라(엡 1:3-6, 강조 추가).

이곳에서도 동일한 진리를 볼 수 있다 – 하나님은 창세 전부터 우리가(그분께서 미리 아신 회개하고 믿는 사람들) 그리스도 안에서 그분의 거룩한 자녀가 되도록 미리 정하셨다.

이미 언급한 바와 같이, 일부 사람들은 성경의 다른 모든 가르침을 무시하고 이 말씀을 왜곡해서 해석한다. 그들은 우리가 자기의 구원에 있어서 선택의 여지가 없다고 주장한다 – 그 선택은 하나님께만 있다고 본다. 그들은 이것을 “무조건적인 택하심”의 교리라고 부른다. 하지만 누가 이렇게 아무 조건도 만족시킬 필요가 없는 “무조건적인 택하심”에 대해 들어보았는가? 자유 국가에서 우리는 자기 마음속의 조건에 근거하여 정치 후보자를 선거한다. 우리가 배우자를 선택할 때에도 매력적인 성품의 조건을 만족시키는 사람을 선택한다. 하지만 일부 신학자들은 우리가 구원받는 것이 하나님의 “무조건적인 택하심”으로 말미암은 것이지 우리가 만족시킨 조건 때문이 아님을 믿기를 요구한다. 따라서 개개인의 구원은 순전히 기회에 불과하며 잔인하고 불의하고 위선적이고 무지한 하나님이란 괴물에게 달려 있다! “무조건적인 택하심”이란 문구는 자체 모순적인데 그것은 택하심이란 단어 자체가 조건적임을 나타내기 때문이다. 만일 그것이 “무조건적인 택하심”이라면, 그것은 전혀 택하심이 아닌 순수한 기회일 뿐이다.

큰 그림(The Big Picture)

이제 우리는 큰 그림을 보도록 하자. 하나님은 우리가 죄를 지을 것을 아셨고 우리가 태어나기 전에 우리를 구속하실 계획을 세우셨다. 그 계획은 그분의 죄 없는 독생자가 우리의 죄를 대속하기 위해 죽을 것을 요구하기 때문에 그분의 놀라운 사랑과 정의를 드러낸다. 바울이 “그런즉 이제는 내가 사는 것이 아니요 오직 내 안에 그리스도께서 사시는 것이라”(갈 2:20)라고 말한 것처럼, 하나님은 회개하고 믿는 우리가 용서받을 뿐 아니라 그분의 아들 예수님처럼 될 것이라고 예정하셨다.

하나님의 거듭난 자녀가 된 우리는 언젠가 불멸의 몸을 받게 될 것이며 완벽한 사회에서 살면서 서로 섬기고 사랑하며 하나님 아버지와 교제하게 될 것이다! 우리는 새 땅과 새 예루살렘에서 살 것이다. 이 모든 것은 예수님의 희생적인 죽음을 통해 가능하게 된 것이다! 하나님께서 이런 계획을 예정하심을 찬양한다!

현재의 삶(This Present Life)

일단 우리가 하나님의 영원한 계획을 이해하게 되면, 우리는 현재의 삶에 대해 좀 더 완전하게 이해할 수 있다. 주요하게, 이 세상의 삶은 모든 사람을 시험하는 역할을 한다. 각 사람의 선택은 그가 하나님과 함께 영생을 누리게 되는 그분의 자녀가 받는 축복과 특권을 누릴 수 있는 여부를 결정한다. 스스로 자기를 낮추고 하나님의 그림에 복종하여 회개하고 믿는 사람은 높아질 것이다(눅 18:14을 보라). 현재의 삶은 주요하게 미래의 삶을 위한 시험이다.

이것은 또한 우리가 현재의 삶 속에 존재하는 일부 오묘함을 이해하는 데 도움이 된다. 예를 들어, 많은 사람들이 “왜 사탄과 마귀들이 사람을 시험하도록 허용되었는지?” 또는 “사탄이 천국에서 쫓겨날 때 왜 이 땅에 올 수 있도록 허용되었는지?”에 대해 궁금해한다.

우리는 심지어 사탄이 하나님의 계획안에서 그분의 목적을 위해 사용됨을 볼 수 있다. 사탄은 주요하게 인간에게 선택사항으로 제공된다. 만일 예수님을 섬기는 것이 우리의 유일한 선택이라면, 모든 사람은 원하든 원하지 않든 예수님을 섬길 것이다.

그것은 모든 사람에게 투표를 요구하지만, 후보가 한 명밖에 없는 선거와 같다. 그 후보는 만장일치로 선출 될 것이지만, 그를 선거한 사람들로부터 사랑 심지어 호감을 받는지에 대해 확신을 가질 수 없다! 그들은 그에게 투표하는 것 외에 선택의 여지가 없었다! 만일 사람들의 마음을 얻기 위해 하나님과 경쟁하는 사람이 아무도 없다면, 하나님도 비슷한 상황에 놓이게 될 것이다.

이런 각도에서 고려해보자. 만일 하나님께서 아담과 하와를 아무런 금지사항도 없는 동산에 두셨다면 어떠했을까? 그러면 아담과 하와는 그들의 환경 때문에 로봇과 같이 되었을 것이다. 그들은 “우리는 하나님께 순종하도록 택하심을 받았다”라고 말할 수 없을 것이다. 왜냐하면, 그들은 하나님께 불순종할 기회조차 얻지 못했기 때문이다.

더 중요한 것은, 하나님은 “나는 아담과 하와가 나를 사랑한다는 것을 알고 있다”라고 말씀하실 수 없다는 것이다. 왜냐하면, 아담과 하와는 하나님께 순종할 기회가 없음으로 하여 그분을 향한 그들의 사랑을 입증할 수 없었기 때문이다. 하나님은 반드시 자유의지를 가진 사람에게 그분께 불순종할 기회를 주셔야만 그가 그분께 순종하기를 원하는지를 아실 수 있다. 하나님은 아무나 시험하시는 것은 아니다(약 1:13을 보라). 하지만 그분은 모든 사람을 연단하신다(시 11:5; 잠 17:3을 보라). 그분께서 시험하시는 한 가지 방법은 사람들이 사탄의 유혹을 받도록 허용하시는 것이다. 따라서 사탄은 하나님의 영원한 계획 속에서 그분의 목적을 위해 사용 받게 된다.

완벽한 예(A Perfect Example)

우리는 신명기 13:1-3에서 아래의 말씀을 읽게 된다.

너희 중에 선지자나 꿈 꾸는 자가 일어나서 이적과 기사를 네게 보이고 그가 네게 말한 그 이적과 기사가 이루어지고 너희가 알지 못하던 다른 신들을 우리가 따라 섬기자고 말할지라도 너는 그 선지자나 꿈 꾸는 자의 말을 청종하지 말라 이는 너희의 하나님 여호와께서 너희가 마음을 다하고 뜻을 다하여 너희의 하나님 여호와를 사랑하는 여부를 알려 하사 너희를 시험하심이니라(강조 추가).

이로부터 우리는 하나님께서 거짓 선지자에게 이적과 기사를 행할 수 있는 능력을 주신 것이 아니라 사탄이 한 짓임을 알 수 있다. 그러나 하나님은 그것을 허용하시고 사탄의 유혹을 그분 백성들의 마음에 대한 시험으로 사용하셨다.

이 같은 원칙은 사사기 2:21-3:8에서 하나님이 이스라엘의 순종 여부를 확인하시기 위해 그들이 이방 민족들의 유혹을 받도록 허용하실 때에도 반영되었다. 예수님도 성령에게 이끌리어 마귀에게 시험을 받으러 광야에 가셨다(마 4:1을 보라). 따라서 그분도 하나님께 시험받으셨다. 그분은 죄가 없으시다는 것을 입증받아야만 했으며 유일한 방법은 유혹을 받아 시험받는 것이었다.

사탄이 모든 비난을 받아야 하는 것은 아니다(Satan Does Not Deserve All the Blame)

사탄은 이미 전 세계 많은 사람들의 마음의 눈을 멀게 하여 복음의 진리를 깨닫지 못하도록 기만하였다. 그러나 우리는 사탄이 아무 사람이나 다 속일 수 있는 것이 아님을 반드시 인식해야 한다. 사탄은 단지 자기 자신을 속임수에 빠지도록 허용하고 진리를 거절한 사람들만 속일 수 있다.

바울은 불신자들의 “총명이 어두워지고”(엡 4:18) 무지해졌다고 선언하였으며 그 근본적인 이유를 밝혔다.

이제부터 너희는 이방인이 그 마음의 허망한 것으로 행함 같이 행하지 말라 그들의 총명이 어두워지고 그들 가운데 있는 무지함과 그들의 마음이 굳어짐으로 말미암아 하나님의 생명에서 떠나 있도다 그들이 감각 없는 자가 되어 자신을 방탕에 방임하여 모든 더러운 것을 욕심으로 행하되(엡 4:17하-19, 강조 추가).

구원받지 못한 사람들은 단지 슬프게도 사탄의 속임수에 빠진 불행한 사람들이 아니다. 오히려, 그들의 마음이 굳어짐으로 인하여 의도적으로 무지해지고 속임 당하기를 원하는 완고한 죄인들이다.

아무도 속임당할 필요가 없다. 왜냐하면, 자신의 생명이 증명하기 때문이다! 하나님을 향한 당신의 마음이 일단 부드러워지면, 사탄은 당신을 계속하여 속일 수 없다.

궁극적으로, 사탄은 그리스도의 천 년 통치 동안에 결박당할 것이며 그때에는 다시는 아무도 미혹하지 못할 것이다.

용을 잡으니 곧 옛 뱀이요 마귀요 사탄이라 잡아서 천 년 동안 결박하여 무저갱에 던져 넣고 잠그고 그 위에 인봉하여 천 년이 차도록 다시는 만국을 미혹하지 못하게 하였는데 그 후에는 반드시 잠깐 놓이리라(계 20:2-3).

사탄이 결박당하기 전에는 “만국을 미혹했음”을 주목하라. 그러나 그가 결박당할 때에는 아무도 미혹하지 못할 것이다. 그러나 일단 놓이게 되면, 그는 만국을 또다시 미혹하게 된다.

천 년이 차매 사탄이 그 옥에서 놓여 나와서 땅의 사방 백성 곧 곡과 마곡을 미혹하고 모아 싸움을 붙이리니 그 수가 바다의 모래 같으리라 그들이 지면에 널리 퍼져 성도들의 진과 사랑하시는 성을 두르매 하늘에서 불이 내려와 그들을 태워버리고(계 20:7-9, 강조 추가).

하나님은 왜 사탄을 잠깐 놓아 주실까? 그것은 마음속으로 그리스도를 미워하지만, 그분의 통치 동안 겉으로 순종하는 체했던 사람들을 드러내기 위함이다. 그때에 그들은 공정하게 심판받을 수 있다. 그것은 마지막 시험이 될 것이다.

같은 이유로, 사탄이 지금 이 땅에 영향을 주는 것이 허용된다 – 마음속으로 그리스도를 미워하는 사람들이 드러나게 되며 궁극적으로 심판을 받게 될 것이다. 하나님께서 그분의 목적을 성취하시는 데 사탄이 더 이상 필요 없게 되면, 그는 불못에 던져질 것이며 그곳에서 영원한 괴로움을 받게 될 것이다(계 20:10을 보라).

내세를 위한 준비(Preparing For the Future World)

만일 당신이 회개하고 복음을 믿었다면, 당신은 이생에서의 가장 첫 번째인 그리고 가장 중요한 시험을 통과하였다. 그러나 하나님께서 당신의 지속적인 헌신과 믿음을 결정하시기 위해 당신을 더 이상 시험하시지 않을 것이라고는 생각하지 말라. 오직 “계속하여 믿음에 거하는” 사람들만이 하나님 앞에 “거룩하고 책망할 것이 없는” 자로 설 수 있다(골 1:22-23).

이 외에도, 성경을 보면 우리가 모두 언젠가는 하나님의 심판대 앞에 설 것이며 그때에 각 사람이 이 땅에서 순종한 대로 상을 받으리라는 것은 분명하다. 그래서 우리는 하나님의 나라에서 받게 될 미래의 특별한 상급에 합당한지를 결정하기 위해 여전히 시험을 받고 있다. 바울은 이렇게 썼다

네가 어찌하여 네 형제를 비판하느냐 어찌하여 네 형제를 업신여기느냐 우리가 다 하나님의 심판대 앞에 서리라 기록되었으되 주께서 이르시되 내가 살았노니 모든 무릎이 내게 꿇을 것이요 모든 혀가 하나님께 자백하리라 하였느니라 이러므로 우리 각 사람이 자기 일을 하나님께 직고하리라(롬 14:10-12, 강조 추가).

이는 우리가 다 반드시 그리스도의 심판대 앞에 나타나게 되어 각각 선악간에 그 몸으로 행한 것을 따라 받으려 함이라(고후 5:10).

그러므로 때가 이르기 전 곧 주께서 오시기까지 아무 것도 판단하지 말라 그가 어둠에 감추인 것들을 드러내고 마음의 뜻을 나타내시리니 그 때에 각 사람에게 하나님으로부터 칭찬이 있으리라(고전 4:5, 강조 추가).

무슨 상급을 받을까?(What Will be the Rewards?)

예수님께 대한 자신의 사랑과 헌신을 증명한 사람들에게 주어지는 상급은 무엇일까?

성경은 적어도 두 가지 상급에 대해 말씀한다 – 하나님의 칭찬과 그분을 섬길 수 있는 더 많은 기회이다. 이 두 가지 상급은 예수님이 하신 귀족의 비유에서 나온다.

어떤 귀인이 왕위를 받아가지고 오려고 먼 나라로 갈 때에 그 종 열을 불러 은화 열 므나를 주며 이르되 내가 돌아올 때까지 장사하라 하니라 그런데 그 백성이 그를 미워하여 사자를 뒤로 보내어 이르되 우리는 이 사람이 우리의 왕 됨을 원하지 아니하나이다 하였더라 귀인이 왕위를 받아가지고 돌아와서 은화를 준 종들이 각각 어떻게 장사하였는지를 알고자 하여 그들을 부르니 그 첫째가 나아와 이르되 주인이여 당신의 한 므나로 열 므나를 남겼나이다 주인이 이르되 잘하였다 착한 종이여 네가 지극히 작은 것에 충성하였으니 열 고을 권세를 차지하라 하고 그 둘째가 와서 이르되 주인이여 당신의 한 므나로 다섯 므나를 만들었나이다 주인이 그에게도 이르되 너도 다섯 고을을 차지하라 하고 또 한 사람이 와서 이르되 주인이여 보소서 당신의 한 므나가 여기 있나이다 내가 수건으로 싸 두었었나이다 이는 당신이 엄한 사람인 것을 내가 무서워함이라 당신은 두지 않은 것을 취하고 심지 않은 것을 거두나이다 주인이 이르되 악한 종아 내가 네 말로 너를 심판하노니 너는 내가 두지 않은 것을 취하고 심지 않은 것을 거두는 엄한 사람인 줄로 알았느냐 그러면 어찌하여 내 돈을 은행에 맡기지 아니하였느냐 그리하였으면 내가 와서 그 이자와 함께 그 돈을 찾았으리라 하고 곁에 섰는 자들에게 이르되 그 한 므나를 빼앗아 열 므나 있는 자에게 주라 하니 그들이 이르되 주여 그에게 이미 열 므나가 있나이다 주인이 이르되 내가 너희에게 말하노니 무릇 있는 자는 받겠고 없는 자는 그 있는 것도 빼앗기리라 그리고 내가 왕 됨을 원하지 아니하던 저 원수들을 이리로 끌어다가 내 앞에서 죽이라 하였느니라(눅 19:12-27).

분명한 것은, 예수님은 먼 나라로 떠났다가 다시 돌아온 귀인으로 그려졌다. 예수님이 돌아오셨을 때, 우리는 비유에서 귀인이 각 종에게 주신 므나처럼 그분께서 우리에게 주신 은사, 능력, 사역 그리고 기회에 대해 책임져야 할 것이다. 만일 우리가 충성했다면, 우리는 그분의 칭찬을 받게 될 것이며, 비유에서 충성된 종들이 고을을 다스리는 권세를 받은 것처럼 우리도 그분을 도와 이 땅을 다스리는 권세를 받게 될 것이다(딤후 2:12; 계 2:26-27; 5:10; 20:6을 보라).

우리가 받게 되는 미래 심판의 공정성(The Fairness of Our Future Judgment)

예수님이 말씀하신 다른 한 비유는 우리가 미래에 받게 되는 심판의 공정성이 완벽함을 보여준다.

천국은 마치 품꾼을 얻어 포도원에 들여보내려고 이른 아침에 나간 집 주인과 같으니 그가 하루 한 데나리온씩 품꾼들과 약속하여 포도원에 들여보내고 또 제삼시에 나가 보니 장터에 놀고 서 있는 사람들이 또 있는지라 그들에게 이르되 너희도 포도원에 들어가라 내가 너희에게 상당하게 주리라 하니 그들이 가고 제육시와 제구시에도 또 나가 그와 같이 하고 제십일시에도 나가 보니 서 있는 사람들이 또 있는지라 이르되 너희는 어찌하여 종일토록 놀고 여기 서 있느냐 이르되 우리를 품꾼으로 쓰는 이가 없음이니이다 이르되 너희도 포도원에 들어가라 하니라 저물매 포도원 주인이 청지기에게 이르되 품꾼들을 불러 나중 온 자로부터 시작하여 먼저 온 자까지 삯을 주라 하니 제십일시에 온 자들이 와서 한 데나리온씩을 받거늘 먼저 온 자들이 와서 더 받을 줄 알았더니 그들도 한 데나리온씩 받은지라 받은 후 집 주인을 원망하여 이르되 나중 온 이 사람들은 한 시간밖에 일하지 아니하였거늘 그들을 종일 수고하며 더위를 견딘 우리와 같게 하였나이다 주인이 그 중의 한 사람에게 대답하여 이르되 친구여 내가 네게 잘못한 것이 없노라 네가 나와 한 데나리온의 약속을 하지 아니하였느냐 네 것이나 가지고 가라 나중 온 이 사람에게 너와 같이 주는 것이 내 뜻이니라 내 것을 가지고 내 뜻대로 할 것이 아니냐 내가 선하므로 네가 악하게 보느냐 이와 같이 나중 된 자로서 먼저 되고 먼저 된 자로서 나중 되리라(마 20:1-16).

예수님은 이 비유에서 하나님의 모든 종들이 마지막에 다 똑같은 상급을 받게 된다고 가르치신 것이 아니다. 왜냐하면, 그것은 단지 불공평한 것뿐 아니라 많은 다른 말씀들과 모순되기 때문이다(예를 들어, 눅 19:12-27; 고전 3:8을 보라).

오히려 예수님은 하나님의 종들이 받는 상급은 그들이 하나님을 위해 얼마나 많은 일을 했는지에 근거한 것이 아니라 하나님께서 그들에게 얼마나 많은 기회를 주셨는가에 근거한다고 가르치셨다. 비유에서 한 시간 동안 일한 품꾼도 집 주인이 기회를 주면 하루 종일 일할 수 있다. 그러므로 한 시간 동안 최선을 다해 일한 사람과 하루 종일 일할 기회를 가진 사람은 동일한 상급을 받게 된다.

그러므로 하나님은 그분의 종들에게 각각 다른 기회를 주신다. 일부 사람들은 하나님이 그들에게 주신 놀라운 은사를 사용하여 수천 명의 사람들을 섬기고 축복할 수 있는 기회를 가진다. 다른 사람들은 그보다 적은 기회와 은사를 받았지만 충성 되게 주님을 위해 일한다면, 그들은 결국 같은 상급을 받을 수 있다.[1]

결론(The Conclusion)

하나님께 순종하는 것보다 더 중요한 것은 아무것도 없으며, 언젠가는 모든 사람이 이 사실을 알게 될 것이다. 현명한 사람들은 지금 알고 있으며 그에 따라 행동한다!

일의 결국을 다 들었으니 하나님을 경외하고 그의 명령들을 지킬지어다 이것이 모든 사람의 본분이니라 하나님은 모든 행위와 모든 은밀한 일을 선악 간에 심판하시리라(전 12:13-14).

제자 삼는 사역자는 하나님께 전심으로 순종하며 그의 제자들도 똑같이 하도록 동기부여 하기 위해서 최선을 다하고 있다!

우리가 받게 될 미래의 심판이라는 이 중요한 주제에 관해 진일보 연구하기 위해 아래의 성경 구절을 참고하라. 마 6:1-6, 16-18; 10:41-42; 12:36-37; 19:28-29; 25:14-30; 눅 12:2-3; 14:12-14; 16:10-13; 고전 3:5-15; 딤후 2:12; 벧전 1:17; 계 2:26-27; 5:10; 20:6.

[1]이 비유는 젊어서 회개하고 오랜 세월 동안 하나님을 충실하게 섬긴 사람과 생의 마지막 년에 회개하고 하나님을 일 년밖에 섬기지 않은 사람이 같은 보상을 받게 된다고 가르치지 않는다. 그것은 불공평하며 하나님께서 매 개인에게 주신 기회에 기초한 것이 아니다. 왜냐하면, 하나님은 모든 사람에게 그들의 전체 생애를 통해 회개할 기회를 주시기 때문이다. 따라서 많이 일한 사람은 적게 일한 사람보다 더 많은 보상을 받게 될 것이다.

Por que Deus nos criou? Ele tinha algum objetivo em mente desde o começo? Não sabia que todos se rebelariam contra Ele? Não previu as consequências de nossa rebelião e todo o sofrimento e tristeza que a humanidade tem enfrentado desde então? Por que, então Ele criou as pessoas?

A Bíblia responde essas perguntas para nós. Ela diz que mesmo antes de ter criado Adão e Eva, Ele sabia que eles, e todos depois deles, pecariam. Incrivelmente, Ele já tinha um plano para redimir a humanidade através de Jesus. Paulo escreveu sobre isso:

Deus, que nos salvou e nos chamou com uma santa vocação, não em virtude das nossas, obras mas por causa da sua própria determinação e graça. Esta graça nos foi dada em Cristo Jesus desde os tempos eternos (2 Tm. 1:8b-9, ênfase adicionada).

A graça de Deus nos foi dada em Cristo desde a eternidade e não somente por toda a eternidade. Isso indica que Deus tinha planejado a morte sacrificial de Jesus eras atrás.

Paulo escreveu similarmente em sua carta aos efésios:

De acordo com o seu eterno plano que ele realizou em Cristo Jesus, nosso Senhor (Ef. 3:11, ênfase adicionada).

A morte de Jesus na cruz não foi uma ideia tardia, um plano elaborado rapidamente para consertar o que Deus não tinha previsto.

Deus não só tinha um propósito eterno em nos dar Sua graça desde a eternidade, mas também tinha previsto desde a eternidade passada quem escolheria receber Sua graça, e até escreveu seus nomes em um livro:

Todos os habitantes da terra adorarão a besta, a saber, todos aqueles que não tiveram seus nomes escritos no livro da vida do Cordeiro que foi morto desde a criação do mundo (Ap. 13:8, ênfase adicionada).

A queda de Adão não pegou Deus de surpresa. Nem a sua ou a minha. Deus sabia que pecaríamos, e também sabia que nos arrependeríamos e acreditaríamos no Senhor Jesus.

A Próxima Pergunta (The Next Question)

Se Deus sabia que alguns creriam em Jesus e outros O rejeitariam, por que criou pessoas que, de antemão, sabia que O rejeitariam?Por que não, simplesmente, criar pessoas que sabia que se arrependeriam e creriam em Jesus?

A resposta para essa pergunta é um pouco mais difícil de entender, mas não impossível. Primeiro, precisamos entender que Deus nos criou com o livre arbítrio. Isto é, todos temos o privilégio de decidir sozinhos se serviremos ou não a Deus. Nossas decisões de obedecer ou desobedecer, se arrepender ou não, não são pré-determinadas por Deus. São escolhas nossas.

Portanto, todos nós devemos ser testados. É claro que Deus já sabia o que faríamos, mas tínhamos que fazer algo em algum momento para que Ele previsse.

Por exemplo, Deus sabe o resultado de todos os jogos de futebol antes que sejam jogados, mas devem acontecer jogos de futebol para que Ele saiba qual será o resultado. Deus não pode prever o resultado de jogos de futebol que nunca serão jogados, pois não haveria resultados para prever.

Da mesma forma, Deus só pode prever decisões de agentes morais livres se estes receberem a oportunidade de fazer decisões e as fizerem. Eles devem ser testados. E é por isso que Deus não criou, e não pode criar, somente pessoas que saiba que irão se arrepender e crer em Jesus.

Outra Pergunta (Another Question)

Também podemos perguntar: “Se tudo o que Deus quer é pessoas obedientes, por que Ele nos criou com livre arbítrio? Por que não criou um raça de robôs eternamente obedientes?

A resposta é porque Deus é um Pai. Ele quer ter um relacionamento de pai e filho conosco, e não há esse relacionamento com robôs. O desejo de Deus é ter um família eterna de filhos que tenham escolhido a amá-Lo por conta própria. De acordo com as Escrituras, este era Seu plano predeterminado:

Em amor nos predestinou para sermos adotados como filhos, por meio de Jesus Cristo, conforme o bom propósito da sua vontade (Ef. 1:5, ênfase adicionada).

Se quiser ter uma ideia de como Deus se alegraria com robôs, coloque um fantoche em sua mão e faça com que ele diga que te ama. Com certeza, você não sentirá aquela coisa boa no coração! O fantoche só está falando o que você fez que ele falasse. Ele não te ama de verdade.

O que faz o amor tão especial é que ele é baseado na escolha de alguém com o livre arbítrio. Fantoches e robôs nada sabem sobre amor porque não podem fazer decisões sozinhos.

Porque Deus queria um família de filhos que escolhessem amá-Lo e servi-Lo de coração, Ele teve que criar agentes morais livres; e para essa decisão, teve que correr o risco de que alguns agentes morais livres escolhessem não amá-Lo ou servi-Lo. E esses agentes, depois de uma vida inteira resistindo a Deus (que Se revela e atrai todas as pessoas através de Sua criação, de suas consciências e da proclamação do evangelho) teriam que encarar seus castigos por direito, tendo provado que são dignos da ira de Deus.

Nenhuma pessoa no inferno pode apontar um dedo acusador contra Deus, porque Ele providenciou uma forma de cada pessoa escapar do castigo de seus pecados. Deus deseja que todos sejam salvos (veja 1 Tm. 2:4; 2 Pd. 3:9), mas cada um deve decidir sozinho.

Predestinação Bíblica (Biblical Predestination)

Mas e aquelas passagens do Novo Testamento que falam sobre Deus ter nos predestinado, escolhendo-nos antes da fundação do mundo?

Infelizmente, alguns acham que Deus escolheu especificamente alguns para serem salvos e o resto para ser condenado, sem basear Sua decisão nas coisas que esses indivíduos fizeram; isto é, supostamente, Deus escolheu quem seria salvo e quem seria condenado. Obviamente, essa ideia elimina o conceito de livre arbítrio e com certeza não é ensinado nas Escrituras. Vamos considerar o que a Bíblia ensina sobre a predestinação.

Realmente, as Escrituras ensinam que Deus nos escolheu, mas esse fato deve ser estudado. Deus escolheu desde a fundação do mundo redimir as pessoas que já sabia que iriam se arrepender e crer no evangelho debaixo da influência do Seu chamado, mas por conta própria. Leia o que o apóstolo Paulo diz sobre as pessoas que Deus escolhe:

Deus não rejeitou o seu povo, o qual de antemão conheceu. Ou vocês não sabem como Elias clamou a Deus contra Israel, conforme diz a Escritura?“Senhor, mataram os teus profetas e derrubaram os teu altares; sou o único que sobrou, e agora estão procurando matar-me.” E qual foi a resposta divina?“Reservei para mim sete mil homens que não dobraram os joelhos diante de Baal.” Assim, hoje também há um remanescente escolhido pela graça (Rm. 11:2-5, ênfase adicionada).

Note que Deus disse a Elias: “reservei para mim sete mil homens”, mas esses sete mil homens fizeram primeiro a escolha de não dobrar “os joelhos diante de Baal”. Paulo disse que da mesma forma, havia um remanescente de judeus crentes escolhidos pela graça. Então, podemos dizer que sim, Deus nos escolheu, mas escolheu os que primeiro fizeram a escolha certa sozinhos. Deus escolheu salvar todos os que acreditam em Jesus, e esse era Seu plano mesmo antes da criação.

O Pré-Conhecimento de Deus (God’s Foreknowledge)

As Escrituras também ensinam que Deus também conhecia todos os que escolheriam fazer a decisão correta. Por exemplo, Pedro escreveu:

Aos eleitos de Deus, peregrinos… escolhidos de acordo com o pré-conhecimento de Deus Pai (1 Pd. 1:1-2a, ênfase adicionada).

Somos escolhidos de acordo com o pré-conhecimento de Deus. Paulo também escreveu sobre os eleitos pré-conhecidos:

Pois aqueles que de antemão conheceu [nós], também os predestinou para serem conformes à imagem de seu Filho, a fim de que ele [Jesus] seja o primogênito entre muitos irmãos. E aos que predestinou, também chamou; aos que chamou, também justificou; aos que justificou, também glorificou (Rm. 8:29-30).

Deus pré-conhecia todos nós, os que escolheriam acreditar em Jesus, e predestinou que nos tornaríamos conforme a imagem de Seu Filho, nos tornando filhos regenerados dEle em Sua grande família. Mantendo Seu plano eterno, nos chamou através do evangelho, nos justificou (nos fez justos) e no fim nos glorificará em Seu futuro reino.

Paulo escreveu em outra carta:

Bendito seja o Deus e Pai de nosso Senhor Jesus Cristo, que nos abençoou com todas as bênçãos espirituais nas regiões celestiais em Cristo. Porque Deus nos escolheu nele antes da criação do mundo, para sermos santos e irrepreensíveis em sua presença. Em amor nos predestinou para sermos adotados como filhos, por meio de Jesus Cristo, conforme o bom propósito da sua vontade, para o louvor da sua gloriosa graça, a qual nos deu gratuitamente no Amado (Ef. 1:3-6, ênfase adicionada).

A mesma verdade é apresentada aqui — Deus nos predestinou (os que pré-conhecia que iriam se arrepender e crer) antes da fundação do mundo para se tornarem Seus santos filhos através de Jesus Cristo.

Como já mencionei, alguns torcem o significado de passagens assim quando ignoram todas as outras coisas que a Bíblia ensina, dizendo que não temos escolha sobre nossa salvação — supostamente, a escolha foi toda de Deus. Eles chamam isso de doutrina da “eleição incondicional”. Mas quem já ouviu de tal coisa como “eleição incondicional”, isto é, uma eleição que não esteja baseada em condições? Em países livres, elegemos candidatos políticos baseando-nos nas condições que eles preenchem em nossas mentes. Escolhemos cônjuges baseando-nos nas condições que preenchem, características que possuem que os tornam desejáveis. Mesmo assim, alguns teólogos querem que acreditemos que a suposta escolha de Deus de quem será salvo e quem não será, é por “eleição incondicional”, não baseada em condições! Portanto, a salvação de indivíduos é por pura sorte; caprichos de um monstro cruel, injusto, hipócrita e irracional chamado Deus! A própria frase “eleição incondicional” se contradiz, já que a palavra eleição implica condição. Se for uma “eleição incondicional”, não é eleição; é somente sorte.

O Grande Quadro (The Big Picture)

Agora vemos o grande quadro. Deus sabia que todos pecaríamos, mas fez um plano, antes de qualquer um de nós nascer, para nos redimir. Esse plano revelaria Seu maravilhoso amor e justiça, já que iria requerer que Seu Filho, sem pecado, morresse como substituto pelos nossos pecados. E Deus não somente predestinou que nós, que nos arrependemos e cremos, fôssemos perdoados, como também que nos tornássemos como Seu Filho Jesus, como Paulo disse: “Não sou eu quem vive, mas Cristo vive em mim” (Gl. 2:20).

Nós, que somos renascidos filhos de Deus, receberemos, um dia, corpos incorruptíveis e viveremos em uma sociedade perfeita, servindo, amando e tendo comunhão com nosso maravilhoso Pai celestial! Viveremos em uma nova terra e na Nova Jerusalém. Tudo isso será possível por causa da morte sacrificial de Jesus! Glória a Deus por Seu plano predeterminado!

A Vida Presente (This Present Life)

Uma vez que entendemos o plano eterno de Deus, podemos compreender melhor sobre o que é a vida presente. Primeiramente, esta vida serve como um teste para cada pessoa. A escolha de cada pessoa determina se ela aproveitará o privilégio de ser um dos próprios filhos de Deus que viverão com Ele pela eternidade. Aqueles que se humilham e cedem ao chamado de Deus, se arrependendo e crendo, serão exaltados (veja Lc. 18:14). Essa vida é, primeiramente, um teste para a vida futura.

Isso também nos ajuda a entender alguns mistérios que rodeiam esta vida presente. Por exemplo, muitos se perguntam: “Por que é permitido que Satanás e seus demônios tentem as pessoas?” ou: “Quando Satanás foi lançado do céu, por que foi permitido que tivesse acesso à terra?”

Agora podemos ver que até Satanás serve para um propósito divino no plano de Deus. Primeiramente, Satanás serve como a opção alternativa para a humanidade. Se a única escolha fosse servir a Jesus, todos O serviriam; querendo ou não.

Seria parecido com uma eleição em que todos devessem votar, mas só houvesse um candidato. Esse candidato seria eleito por unanimidade, mas nunca teria confiança de que seus eleitores o amam ou mesmo gostem dele! Eles não tiveram escolha, a não ser votar nele! Deus estaria em uma situação parecida se não houvesse alguém competindo com Ele pelos corações das pessoas.

Considere deste ângulo: e se Deus tivesse colocado Adão e Eva em um jardim no qual nada fosse proibido? Então, Adão e Eva seriam robôs por causa do ambiente em que estavam. Eles não poderiam dizer: “Escolhemos obedecer a Deus”, porque não teriam oportunidade de desobedecê-Lo.

Mais importante ainda, Deus não poderia dizer: “Sei que Adão e Eva Me amam”, porque eles não teriam oportunidade de obedecer para provar seu amor por Deus. Deus deve dar a agentes morais livres a oportunidade de desobedecerem para que Ele determine se querem obedecê-Lo. Deus não tenta as pessoas (veja Tg. 1:13), mas testa a todos (veja Sl. 11:5; Pv. 17:3). Uma maneira que Ele os testa é permitindo que sejam tentados por Satanás, que então, serve a um propósito divino em Seu plano eterno.

Um Exemplo Perfeito (A Perfect Example)

Lemos em Deuteronômio 13:1-3:

Se aparecer entre vocês um profeta ou alguém que faz predições por meio de sonhos e lhes anunciar um sinal miraculoso ou um prodígio, e se o sinal ou prodígio de que ele falou acontecer, e ele disser: “Vamos seguir os outros deuses que vocês não conhecem e vamos adorá-los”, não dêem ouvidos às palavras daquele profeta ou sonhador. O Senhor, o seu Deus, está pondo vocês à prova para ver se o amam de todo o coração e de toda a alma (ênfase adicionada).

Parece lógico concluir que, se não foi Deus quem deu ao falso profeta a habilidade sobrenatural de fazer sinais ou maravilhas — deve ter sido Satanás. Mesmo assim, Deus lhe autorizou e usou a tentação de Satanás como Seu próprio teste para descobrir o que estava no coração de Seu povo.

Esse mesmo princípio também está ilustrado em Juízes 2:21-3:8 quando Deus permitiu que Israel fosse tentado pelas nações vizinhas para determinar se o povo O obedeceria ou não. Jesus também foi levado pelo Espírito ao deserto com o propósito de ser tentado por Satanás (veja Mt. 4:1) e, portanto, testado por Deus. Precisava ser provado que Ele não tinha pecados, e a única maneira disso acontecer foi através das tentações.

Satanás Não Merece Toda a Culpa (Satan Does Not Deserve All the Blame)

Satanás já enganou muitas pessoas no mundo, cegando suas mentes à verdade do evangelho, mas devemos perceber que Satanás não pode cegar a todos. Ele só pode enganar os que se permitem ser enganados, as pessoas que rejeitam a verdade.

Paulo declarou que os incrédulos são “obscurecidos no entendimento” (Ef. 4:18) e ignorantes, mas também revelou o motivo principal do entendimento obscurecido e ignorância deles:

Não vivam mais como os gentios, que vivem na inutilidade dos seus pensamentos. Eles estão obscurecidos no entendimento e separados da vida de Deus por causa da ignorância em que estão, devido ao endurecimento do seu coração. Tendo perdido toda a sensibilidade, eles se entregaram à depravação, cometendo com avidez toda espécie de impureza (Ef. 4:17b-19, ênfase adicionada).

Os incrédulos não são somente pessoas infelizes que foram tristemente enganadas por Satanás. Pelo contrário, são pecadores rebeldes que são ignorantes por vontade própria e que querem continuar sendo enganados por causa de seus corações endurecidos. Ninguém precisa continuar sendo enganado, como a sua própria vida prova! Uma vez que tenha amaciado seu coração a respeito de Deus, Satanás não pode continuar te enganando.

Finalmente, Satanás será preso durante o reinado milenar de Cristo, e então não terá mais influência sobre as pessoas:

Ele [um anjo] prendeu o dragão, a antiga serpente, que é o Diabo, Satanás, e o acorrentou por mil anos; lançou-o no Abismo, fechou-o e pôs um selo sobre ele, para assim impedi-lo de enganar as nações, até que terminassem os mil anos. Depois disso, é necessário que ele seja solto por um pouco de tempo (Ap. 20:2-3).

Note que antes do aprisionamento de Satanás, ele terá enganado as nações, mas quando for acorrentado não poderá mais enganá-las. Contudo, uma vez que for solto, voltará a enganar as nações novamente:

Quando terminarem os mil anos, Satanás será solto da sua prisão e sairá para enganar as nações que estão nos quatro cantos da terra… a fim de reuni-las para a batalha… As nações marcharam por toda a superfície da terra e cercaram o acampamento dos santos, a cidade amada; mas um fogo desceu do céu e as devorou (Ap. 20:7-9, ênfase adicionada).

Por que Deus soltará Satanás por esse curto período de tempo?Para que todos os que odeiam a Cristo em seus corações, mas que fingiram obediência a Ele durante Seu reinado, sejam manifestos. Então, poderão ser julgados corretamente. Esse será o teste final.

Pelo mesmo motivo, é permitido que Satanás opere na terra agora — para que os que odeiam a Cristo em seus corações sejam manifestos e julgados. Uma vez que Satanás não sirva mais para cumprir os propósitos divinos de Deus, ele será lançado no lago de fogo para ser atormentado para sempre (veja Ap. 20:10).

Preparando Para o Mundo Futuro (Preparing For the Future World)

Se você se arrependeu e creu no evangelho, passou no primeiro e mais importante teste desta vida. Contudo, não pense que não continuará sendo testado para que Deus determine sua contínua devoção e fidelidade a Ele. Somente os que continuam “alicerçados e firmes na fé” serão apresentados a Deus como “santos, inculpáveis e livres” (veja Cl. 1:22-23).

Além disso, as Escrituras deixam claro que, um dia, todos compareceremos diante do trono de julgamento de Deus, e seremos recompensados individualmente de acordo com nossa obediência na terra. Portanto, ainda estamos sendo testados para determinar o quanto somos dignos de recompensas especiais futuras no Reino de Deus. Paulo escreveu:

Portanto, você, por que julga seu irmão?E por que despreza seu irmão?Pois todos compareceremos diante do tribunal de Deus. Porque está escrito: “‘Por mim mesmo jurei’, diz o Senhor, ‘diante de mim todo joelho se dobrará e toda língua confessará que sou Deus’”. Assim, cada um de nós prestará contas de si mesmo a Deus (Rm. 14:10-12, ênfase adicionada).

Pois todos nós devemos comparecer perante o tribunal de Cristo, para que cada um receba de acordo com as obras praticadas por meio do corpo, quer sejam boas quer sejam más (2. Co. 5:10).

Portanto, não julguem nada antes da hora devida; esperem até que o Senhor venha. Ele trará à luz o que está oculto nas trevas e manifestará as intenções dos corações. Nessa ocasião, cada um receberá de Deus a sua aprovação (1 Co. 4:5, ênfase adicionada).

Quais Serão as Recompensas?(What Will be the Rewards?)

Quais, exatamente, serão as recompensas dadas aos que provam seu amor e devoção a Jesus?

As Escrituras falam de pelo menos duas recompensas diferentes — a aprovação de Deus e mais oportunidades de servi-lo. Ambas são reveladas na parábola de Jesus sobre o homem nobre:

Um homem de nobre nascimento foi para uma terra distante para ser coroado rei e depois voltar. Então, chamou dez dos seus servos e lhes deu dez minas. Disse ele: “Façam esse dinheiro render até a minha volta”. Mas os seus súditos o odiavam e por isso enviaram uma delegação para lhe dizer: “Não queremos que este homem seja nosso rei”. Contudo, ele foi coroado e voltou. Então mandou chamar os servos a quem dera o dinheiro, a fim de saber quanto tinham lucrado. O primeiro veio e disse: “Senhor, a tua mina rendeu outras dez”. “Muito bem, meu bom servo!”, respondeu o seu senhor. “Por ter sido confiável no pouco, governe sobre dez cidades”. O segundo veio e disse: “Senhor, a tua mina rendeu cinco vezes mais”. O seu senhor respondeu: “Também você, encarregue-se de cinco cidades”. Então veio outro servo e disse: “Senhor, aqui está a tua mina; eu a conservei guardada num pedaço de pano. Tive medo, porque és um homem severo. Tiras o que não puseste e colhes o que não semeaste”. O seu senhor respondeu: “Eu o julgarei pelas suas próprias palavras, servo mal! Você sabia que sou homem severo, que tiro o que não pus e colho o que não semeei. Então, por que não confiou o meu dinheiro ao banco?Assim, quando eu voltasse o receberia com os juros”. E disse aos que estavam ali: “Tomem dele a sua mina e dêem-na ao que tem dez”. “Senhor”, disseram, “ele já tem dez!” Ele respondeu: “Eu lhes digo que a quem tem, mais será dado, mas a quem não tem, até o que tiver lhe será tirado. E aqueles inimigos meus, que não queriam que eu reinasse sobre eles, tragam-nos aqui e matem-nos na minha frente!” (Lc. 19:12-27).

Obviamente, Jesus é o homem nobre que não estava presente, mas que eventualmente retorna. Quando Jesus voltar, teremos que dar contas a Ele do que fizemos com os dons, habilidades, ministérios e oportunidades que Ele nos deu, representados pelas minas dadas a cada servo na parábola. Se formos fiéis, seremos recompensados por Ele com louvor e autoridade para ajudá-lo a reinar sobre a terra (veja 2 Tm. 2:12; Ap. 2:26-27; 5:10; 20:6), que é representado pelas cidades que cada servo fiel foi autorizado a governar na parábola.

A Justiça de Nosso Futuro Julgamento (The Fairness of Our Future Judgment)

Outra parábola que Jesus contou ilustra a perfeita justiça de nosso julgamento futuro:

Pois o Reino dos céus é como um proprietário que saiu de manhã cedo para contratar trabalhadores para a sua vinha. Ele combinou pagar-lhes um denário pelo dia e mandou-os para a sua vinha. Por volta das nove horas da manhã, ele saiu e viu outros que estavam desocupados na praça, e lhes disse: “Vão também trabalhar na vinha, e eu lhes pagarei o que for justo”. E eles foram. Saindo outra vez, por volta do meio-dia e das três horas da tarde, fez a mesma coisa. Saindo por volta das cinco horas da tarde, encontrou ainda outros que estavam desocupados e lhes perguntou: “Por que vocês estiveram aqui desocupados o dia todo?” “Porque ninguém nos contratou”, responderam eles. Ele lhes disse: “Vão vocês também trabalhar na vinha”. Ao cair da tarde, o dono disse a seu administrador: “Chame os trabalhadores e pague-lhes o salário, começando com os últimos contratados e terminando nos primeiros”. Vieram os trabalhadores contratados por volta das cinco horas da tarde, e cada um recebeu um denário. Quando vieram os que tinham sido contratados primeiro, esperavam receber mais. Mas cada um deles também recebeu um denário. Quando o receberam, começaram a se queixar do proprietário da vinha, dizendo-lhe: “Estes homens contratados por último trabalharam apenas uma hora, e o senhor os igualou a nós, que suportamos o peso do trabalho e o calor do dia”. Mas ele respondeu a um deles: “Amigo, não estou sendo injusto com você. Você não concordou em trabalhar por um denário? Receba o que é seu e vá. Eu quero dar ao que foi contratado por último o mesmo que lhe dei. Não tenho o direito de fazer o que quero com o meu dinheiro?Ou você está com inveja porque sou generoso?” Assim, os últimos serão primeiros, e os primeiros serão últimos (Mt. 20:1-16).

Nessa parábola, Jesus não estava dizendo que todos os servos de Deus receberão a mesma recompensa no fim, já que isso não só seria injusto, mas também contradiria muitas outras passagens (veja, por exemplo Lc. 19:12-27; 1 Co. 3:8).

Jesus estava ensinando que Deus recompensará cada um de seus servos baseando-se, não só no que fizeram por Ele, mas em quanta oportunidade Ele lhes deu. Na parábola de Cristo, os que trabalharam somente por uma hora teriam trabalhado o dia inteiro se o proprietário lhes tivesse dado oportunidade. Portanto, aqueles que fizeram o máximo em sua oportunidade de uma hora foram recompensados da mesma forma que os que receberam a oportunidade de trabalhar o dia inteiro.

Da mesma forma, Deus dá oportunidades diferentes a cada um de Seus servos. Para alguns Ele dá grandes oportunidades de servir e abençoar milhares de pessoas usando os maravilhosos dons que Ele lhes concede. Para outros Ele dá menos oportunidades e dons, mesmo assim, podem receber a mesma recompensa no fim se forem igualmente fiéis ao que Ele lhes tem dado.[1]

A Conclusão (The Conclusion)

Não há nada mais importante que obedecer a Deus, e um dia todos saberão disso. Os sábios já sabem e agem de acordo!

Agora que já se ouviu tudo, aqui está a conclusão: Tema a Deus e obedeça aos seus mandamentos, porque isso é o essencial para o homem. Pois Deus trará a julgamento tudo o que foi feito, inclusive tudo o que está escondido, seja bom, seja mal (Ec. 12:13-14).

O ministro discipulador obedece a Deus de todo o coração e faz todo o possível para motivar seus discípulos a fazerem o mesmo!

Para maiores estudos a respeito desse importante tópico de nosso futuro julgamento, veja Mt. 6:1-6, 16-18; 10:41-42; 12:36-37; 19:28-29; 25:14-30; Lc. 12:2-3; 14:12-14; 16:10-13; 1 Co. 3:5-15; 2 Tm. 2:12; 1 Pd. 1:17; Ap. 2:26-27; 5:10; 20:6.

[1] Essa parábola também não ensina que todos os que se arrependem na juventude e trabalham fielmente por muitos anos serão recompensados da mesma forma que os que se arrependeram no último ano de suas vidas e serviram a Deus fielmente somente por um ano. Isso seria injusto, e não seria baseado na oportunidade que Deus deu a cada um, já que Deus deu a cada um a oportunidade de se arrepender durante toda a vida. Portanto, os que trabalham por mais tempo receberão mais recompensas do que os que trabalharam por menos tempo.

Imana yaturemeye iki? Mbega hari umugambi yari ifise guhera kw’itanguriro? Ntiyarizi kw’abantu bazoyigarariza? Ntiyobona ingaruka y’ubugarariji bwacu, amagorwa n’imibabaro y’abazaba kw’isi? None ni kuki yaremwe umuntu imuha ikibanza ca mbere?

Bibiliya iratanga inyishu y’ivyo bibazo vyose. Ivugako n’imbere yo kurema Adamu na Eva, Imana yaramenyeko bo n’abana bazovyara bazocumura. Biratangaje kubona yari imaze gushiraho umugambi wo gucungura isi icishirije muri Yesu. Paulo yanditse kuvy’imbere y’irema ati,

Nk’uk’ubushobozi bw’Imana bugushoboza, yadukijije, ikaduhamagarisha umuhamagaro wera, udatewe n’ibikorwa vyacu, arik’utewe n’ uko yabigabiye ubwayo, kand’utewe n’ubuntu bwayo, twaherewe muri Kristo ibihe vyose bitaraba (2 Tim. 1:8b-9, dushimikiye ku nsobanuro.

Twaronkeye ubuntu bw’Imana muri Kristo ibihe vyose bitaraba, atari kubw’ ibihe vyose. ibi vyerekana yuko n’urupfu rwa Yesu rwari rwarateguwe kuva kera cane.

Nk’uko nyene, Paulo yandikiye Abanyefeso:

Nk’ukw’imigabo yayo iri, iyo yagabiye uhereye kera hose muri Kristo Yesu Umwami wacu (Efe. 3:11, dushimikiye ku nsobanuro).

Urupfu rwa Yesu ku musaraba ntirwabaye giturumbuka, s’ingingo yafashwe gihutihuti cank’ikintu Imana itigeze itegura.

Imana ntiyari ifise gusa iyo integuro yo gutanga ubuntu bwayo imbere y’ibihe vyose, yaramenye abazokwemera ubwo buntu bwayo yandika amazina mu gitabo:

Kand’ababa kw’isi bose bazogisenga [igikoko kiri mu vyahishuwe], umuntu wese atanditswe izina mu gitabo c’umwagazi w’Intama yatanzwe kw’ikimazi uhereye ku kuremwa kw’isi [Yesu] (Ivyah. 13:8, dushimikiye ku nsobanuro).

Ugucumura kwa Adamu ntikwatangaje Imana. N’ukwawe cank’ukwanje ntigutangaza Imana. Imana yaramenyeko tuzokora ivyaha, kandi yaramenye uwuzogira umuntima wo kwihana no kwizera Umwami yesu.

Ikibazo Gikurikira (The Next Question)

Nimba Imana yaramenyeko hari abazokwizera n’abatazokwizera Yesu, ni kuki yaremye abantu izi ko bazoyanka? Ni kuki itaremye gusa abantu bazokwihana no kwizera Yesu?

Inyishu y’ico kibazo iragoye gutahura, ariko irumvikana.

Ica mbere, dutegerezwa gutahura yukw’Imana yaduhaye uguhitamwo igihe yaturema. Bisigurako twese dushobora gufata ingingo yo guhitamwo ubwacu gukorera Imana canke kutayikorera. Guhitamwo kwumvira canke kutumvira, kwihana canke kutihana, ivyo vyose s’Imana ibitegura. Ni uguhitamwo kwacu.

Ko bimeze gurtyo, umuntu wese muri twebwe ategerezwa kugeragezwa. Imana irazi ico tuzokora, ariko dutegerezwa kugira ico dukoze kugira ishobore kumenya ico tuzokora.

Akarorero, Imana irazi ingene urukino ruza kumera imbere y’uko rukinwa, ariko hategerezwa urukino rutegerezwa gukinwa kugira ngw’Imana ishobora kumenya uko ruza kugenda. Imana ntimenya (kandi ntishobora) kumenya uko urukino ruhava rugenda igihe rutakinywe kuko nta kintu na kimwe kigiye gukoreka.

Nk’uko nyene, Imana ishobora kumenya ivy’abantu bahitamwo igihe abo bantu bahabwa akaryo ko guhitamwo no gukora ivyo bahisemwo. Bategerezwa kugeragezwa. Ni co gituma Imana itaremye (kand’itarikurema) gusa abantu izi ko bazokwihana no gukurikira Yesu.

Ikindi Kibazo (Another Question)

Umuntu arashobora kubaza ati, “Nimba Imana ishaka abayubaha gusa, ni kuki yaduhaye umwidengemvyo wo guhitamwo? Ni kuki itagize ihanga ry’abantu bamwumvira gusa?”

Inyishu ni kuberako Imana ari Data. Ishaka kugira imigenderanire n’abana bayo nk’uwundi muvyeyi wese. Imana yifuza kugira ihanga ry’abana batoranijwe, bahisemwo kuyikunda ata kagobero. Nk’ukw’ivyanditswe bivuga, uyo ni wo mugambi wayo uhoraho:

Kugira ngo tube abera tutagira agasembwa imbere yayo, turi mu rukundo. Kuko yagabiye kera ko duheshwa na Yesu Kristo gucika abana bayo kubwayo, nk’uko yabigomvye bikayihimbara (Efe. 1:4b-5, dushimikiye ku nsobanuro).

Ushaka kumenya uko umunezero w’Imana wongana igihe yogira imigenderanire n’ivyuma bitavuga? Fata igikinisho gifise ishusho ry’umwana ugiterure ugitwengere uce ugisaba kikubwireko kigukunda. Ndaziko atamunezero wogira gihindutse umwana wawe Ico gishushanyo nticanse gusa kukubwira yuko kigukunda, ntikigunda na gato.

Igituma urukundo ruryoha ni ugukundwa n’umuntu yafashe ingingo yo kugukunda. Ibishushanyo nta kintu na kimwe c’urukundo bizi kuko bitifatira ingingo ubwavyo.

Kuberako Imana yifuje ihanga rigizwe n’abana bahisemwo kuyikunda no kuyikorera bivuye mu mitima yabo, ni co gituma yategerezwa kurema abantu bihitiramwo ubwabo. Iyo ngingo ni yo yatumye haremwa abantu bashobora guhitamwo kwanka Imana no kutayiko- rera. Kand’ivyo binyabugingo yaremye, ni vyava mw’isi bigarariza Imana yihishura kuri vyo icishirije mu vyo yaremye vyose, mu bwenge bwo kwemera ubutumwa, bizoronka igihano bikwiranye kuko vyahisemwo gucirwako iteka mu burake bw’Imana.

Nta muntu n’umwe ashobora kurega canke kwidodombera Imana ari i kuzimu kuko yahaye umuntu wese akaryo ko guhunga no gukira igihano c’icaha. Imana yifuza kw’abantu bose bakira (raba 1Tim. 2:4; 2 Pet. 3:9), arik’umuntu ni we yifatira ingingo.

Gutoranywa muri Bibiliya (Biblical Predestination)

None twofata gute ya miringo iri mw’Isezerano Rishasha ivugako Imana yadutoranije, idutoranya itarashiraho amatanguriro y’isi?

Birababaje kubona hari abantu biyumvira kw’Imana yatoranirije bamwe gukizwa abandi gucirwako urubanza, itarinze no kuraba ivy’abo bantu bakoze. Bisigurakw’Imana imaze guhitamwo ubwayo abazokizwa n’abazocirwako urubanza. Ico ciyumviro kirwanya ivyo duhejeje kuvuga. Umuntu ubwiwe ni we yihitaramwo nk’uko n’ivyanditswe bivuga. Reka turabe ico Bibiliya yigisha ku vyo gutoranywa.

Vy’ukuri, ivyanditswe bivugakw’Imana yadutoranije. Imana yahisemwo gucungura abantu itarashiraho amatanguriro y’isi. Abo nibo yamenye ko bazokwihana no kwizera ubutumwa bwiza bari musi y’uburongozi bwiwe, ariko ni bo bifatira ingingo ubwabo. Reka dusome ico intumwa Paulo yavuze kur’uko guhitamwo gutandukanye:

Imana ntiyataye abantu bayo yamenye kera. Canke ntimuzi ukw’ivaynditswe bivuga kuri Eliya? Ko yareze Abisirayeli ku Mana, ati “Mwami, bishe abavugishwa nawe, basambuye ibicaniro vyawe, nanje nsigaye jenyene, kandi barengenza ngo banyice.” Arikw’Imana yamwishuye ngw’iki? Iti “ Nishigarije abantu ibihumbi ndwi batapfukamiye Bayali.” Nuko ni ko biri no mur’iki gihe, har’amasigarira nk’uko yatoranijwe n’ubuntu bw’Imana (Rom. 11:2-5, dushimikiye ku nsobanuro).

Menya yukw’Imana yabwiye Eliya ko “Yisigarije abantu ibihumbi ndwi.” Abo bantu nibo bahisemwo ubwabo “kudapfukamira Bayali.” Paulo avuga ati nuko ni ko biri, hari amasigarira y’abayuda nk’uko yotoranijwe n’Imana. Turashobora natwe kuvuga duti, Imana yaradutoranije, arikw’Imana yatoranije ababanje gufata ingingo zikiza ubugingo bwabo. Imana yatoranije gukiza abantu bose bazokwizera Yesu, ni wo mugambi wayo uhereye imbere y’irema.

Ugutoranya kw’Imana Uhereye Kera (God’s Foreknowledge)

Muri iyi mirongo nyene, ivyanditswe bitwigishakw’Imana yamenye uhereye kera abazofata ingingo nziza. Akarorero, tubona Petero yandika ati:

Abatoranijwe b’inyambukira…mwatoranijwe mu kwezwa kwa Mpwemu nk’ukw’Imana Data wa twese yabamenye uhereye kera (1 Pet. 1:1-2a, dushimikiye ku nsobanuro).

Twatoranijwe n’Imana nk’uko yatumenye uhereye kera. Paulo yaravuze ku bizera yamenye uhereye kera ati:

Kukw’abo [Yesu] yamenye kera yabatoranije kera gushushanywa n’ishusho y’Umwana wayo, kugira ngw’abe imfura muri bene Se benshi: Abo yatoranije kera, yarabahamagaye; abo yahamagaye, yarabatsindanishirije; abo yatsindanishirije yabahaye ubwiza (Rom. 8:29-30).

Imana yamenye kera abo muri twebwe bazohitamwo kwizera Yesu, kandi yadutoranije kera gushushanywa n’ishusho ry’Umwana wayo, tube abana bavyawe gusha ngo tube mu muryango wayo munini. Mu kuduha ubuzima budashira, yaduhamagaye icishirije mu butumwa bwiza, iradutsindanishiriza (itugira abagororotsi) kand’izoduha ubwiza mu bwami bwayo.

Paulo asubira kwandika mu kindi cete ati:

Imana y’Umwami wacu Yesu Kristo, ari yo Se, iragahezagirwa, yaduhezagiriye imihezagiro yose y’impwemu ahantu ho mw’ijuru muri Kristo, nk’uko yadutoranije muri we, itanguriro ry’isi ritarashirwaho, kugira ngo tube abera tutagira agasembwa imbere yayo, turi mu rukundo. Kuko yagabiye kera ko duheshwa na Yesu Kristo gucika abana bayo kubwayo, nk’uko yabigomvye bikayihimbara: kugira ng’ubwiza bw’ubuntu bwayo bushimwe, ubwo yatugabiriye mu wo ikunda (Efe. 1:3-6, dushimikiye ku nsobanuro).

Kwa kuri kurasubiye kuvugwa ngaha—Imana yaradutoranije (abo yamenye kera ko bazokwihana no kwizera) itararema isi ngo bayibere abana bera icishirije muri Yesu Kristo.

Nk’uko tumaze kubivuga, hari abanntu bahindura iyo mirongo bibagira ico Bibiliya yose yigisha. Bavugako atari twebwe ubwacu twahisemwo gukiza—bavugako ukwo guhitamwo ari Imana yakuduhaye ariko ikwima abandi. Ni co bita inyigisho yo “gutoranywa n’Imana ubwayo,” bisigura yuko twatoranijwe ata kintu na kimwe turinze gukora? Mu bihugu vyikukiye, dutora abatware dufise ico twisunga mu bwenge cank’ukwitegereza kwacu. Turongora abagore kuko bafise ico bashobora, ingeso bafise zituma tubakunda. Arikw’abigisha Bibiliya bamwe bamwe bagombako twizera kw’Imana ari yo ihitamwo abo ishaka gukiza n’abo idashaka gukiza kukw’ari yo “itoranya ubwayo,” itarinze kuraba yuk’umuntu ashitsa ibisabwa. Ugukizwa kwoba ari ibakwe ry’umuntu, bibaye gurtyo Imana yoba irenganya, itagororoka, yoba ari igisigo kitagira ubwenge! Iryo jambo , “gutoranywa n’Imana ubwayo” risobanuwe gurtyo, ryirwanya insobanuro y’ijambo gutoranya kuko ugutoranya kwisunga ibisabwa banaka. Igihe ari ”ugutoranya ikivunga” ntikuba kukiri ugutoranywa, riba ari ibakwe gusa.

Ishusho Rinini (The Big Picture)

Turabe iciyumviro nyamukuru. Imana yari izi ko twese tuzokora ivyaha, ica igira umugambi wo kuducungura tutaravuka. Uyo mugambi uhishura urukundo ryayo ruhebuje n’ukugororoka kwayo, kuko Umwana wayo atagira icaha yategerezwa gupfa ahongere ivyaha vyacu. Kand’Imana ntiyateguye kw’igihe twihanye tubabarirwa gusa, ariko ko turonka ishusho ry’Umwana wayo Yesu, nk’uko Paulo abivuga, “Si jewe nkiriho ariko ni Kristo muri jewe.” (Gal. 2:20).

Twebwe abana b’Imana twavutse ubwa kabiri tuzohabwa imibiri itabora, kandi tuzoba mu kwezwa, dukundana no gukorana na Data wo mw’ijuru! Tuzoba mw’isi nsha na Yerusalemu nsha. Ibi vyose bizoshoboka kubw’ukwitanga kwa Yesu gushika ku rupfu rw’umusaraba! Imana ishimwe kubw’umugambi wiwe wo kudutoranya!

Ubu Bugingo (This Present Life)

Igihe dutahuye umugambi uhoraho w’Imana, duca dutahura neza ivy’ubu buzima turimwo. Ica mbere, ubu buzima n’igipimo c’umuntu wese. Uguhitamwo kw’umuntu ni kwo gutuma yinjira mu migisha yo kuba umwana w’Imana akazobana na we ibihe vyose. Uyo acisha bugufi bakemerere kiwe, yemera kurongorwa n’ Imana, arihana akizera. Uyo ni we azoshirwa hejuru (raba Luka 18:14). Ubu buzima ni igipimo ciza c’ubuzima buzoza.

Bituma kandi dutahura amabanga agize ubu buzima bwa none. Akarorero, hari abantu benshi bibajije bati, “Ni kuki Satani n’abadayimoni biwe bemererwa kugerageza abantu?” Canke, “Igihe Satani yakororwa ava mw’ijuru, ni kuki atabujijwe gushika kw’isi?”

Duca tubonako Satani afasha mu gushitsa intumbero y’Imana. Ikindi, Satani ni we ab’isi bategerezwa kwizera igihe banes kwizera Imana. Iyo abantu batagira ikindi bahitamwo Atari ukwizera Yesu, umuntu wese yategerezwa gukorera Yesu vyanka vyakunda.

Vyogereranywa n’amatora bategeka umuntu wese kuja gutora, ariko bagashiraho uwitoza umwe gusa. Yotorwa na bose, ariko ntashobora kumenya igitigiri c’abamukunda n’aho bamutoye! Bamutoye kukw’ata wundi bari gutora. Niko vyobaye no ku Mana igihe idafise uwo bahiganwa.

Rabire k’uru ruhande: Vyari kugenda gute iy’Imana ishira Adamu na Eva mw’itongo ritagira ikizira na kimwe? Adamu na Eva bogereranijwe n’ibikoko. Ntibarikwigera bavuga bati, vy’ukuri “Twarahisemwo Imana,” kukw’ata karyo bahawe ko kugarariza Imana.

Ikirengeye vyose, Imana ntiyarigushobora kuvuga iti, “Ndabonyeko Adamu na Eva bankunda,” kuko Adamu na Eva batahawe akaryo na gato ko gukunda Imana. Imana itegerezwa gutanga uguhitamwo kugira ngw’iboneko hai ’abayikunda kuko bahisemwo kuyubaha. Ntawe Imana igerageza (raba Yak. 1:13), arikw’isuzuma abantu bose (raba Zab. 11:5; Imig. 17:3). Imwe mu nzira zo gusuzuma abantu ni ukureka Satani abagerageze, kuko ni vyo bishitsa intumbero y’Imana.

Akarorero Keza Cane (A Perfect Example)

Dusome Gusubira mu Vyagezwe 13:1-3:

Muri mwebwe ni haduka umuvugishwa cank’umurosi, akabaha ikimenyamenya cank’akababarira igitangaza, ico kimenyamenya cank’ico gitangaza kigashika, ico yababariye, ati “Tuzetugendanire izindi mana, tuzisabe; kand’ar’imana mutigeze kumenya, nti muze mwemere amajambo y’uwo muvugishwa cank’uyo murosi, kuk’Uhoraho Imana yanyu azoba abagerageza, ngw’amenye yuko mumukundisha imitima yanyu yose n’ubugingo bwanyu bwose (dushimikiye ku nsobanuro).

S’Imana yahaye uyo muvugishwa w’ibinyoma ubushobozi bwo gukora ikimenyetso cank’igitangaza—Satani ni we yabikoze. Arikw’Imana ni yo yakoresheje ico kigeragezo ca Satani nka rwiwe kugira ngw’ibone ikiri mu mitima y’abo bantu.

Ni ko biri no mugitabo c’abazamanza 2:21-3:8 ah’Imana yaretse ayandi mahanga agerageza Isirayeli, Imana irabeko bayumvira canke batayumvira. Na Yesu nyene yarongowe na Mpwemu kuja kugeragezwa na wa mubi (raba Mat. 4:1) mu gusuzumwa n’Imana. Yategerezwa kubonekako ata caha afise, nico gituma yageragejwe.

Ntidute Imirarwe kuri Satani (Satan Does Not Deserve All the Blame)

Satani amaze guhenda amasinzi y’abantu kw’isi mu kubahuma amaso ntibabone ukuri kuzanwa n’ubutumwa bwiza, ariko ni vyiza kumenyako adashobora kuboha umuntu wese abonye. Ashobora gusa guhenda abemera guhendwa na we, abantu banse ukuri.

Paulo ni we yavuzekw’abatizera “ugutahura kwabo kwashizwe umwiza” (Efe. 4:18) ntibatahura na gato. Ntiyibagiye kwerekana ikibituma:

Ngo ntimube mukigenda nk’ukw’abanyamahanga bagenda, bagendera mu bitagira ikimazi vyo mu bwenge bwabo, ivyiyumviro vyabo biri mu mwiza, batandukanijwe n’ubugingo buva ku Mana kubw’ukutamenya kuri muri bo, n’ugukomantara kw’imitima yabo. Kandi babaye ibiti, bishira mu ngeso z’isoni nke, gukora ibihumanya vy’uburyo bwose bifatanije n’ukwifuza. (Efe. 4:17b-19, dushimikiye ku nsobanuro).

Ingorane y’abatizera s’uko Satani yabahenze gusa. Ariko, yabagize abanyavyaha b’abagarariji bahisemwo kuguma bubujuju no kwama bahendwa kukw’imitima yabo yakomantajwe.

Nta muntu n’umwe akunda guhendwa, asanga yahenzwe! Igihe woroheje umutima ku Mana, Satani ntashobora kwama aguhenda.

Turaziko Satani azobohwa imyaka igihumbi igihe c’inganji ya Kristo, kandi nta muntu n’umwe azoba agifiseko ububasha:

[Umumarayika] afata ca gisato, ni co ya nzoka ya mbere, ni yo Murwanizi irindi ni Satani, akiboha ngo kimare imyaka igihumbi agikororera i kuzimu, arahadadira, ashirakw’ikimenyetso kikirumanya, kugira ngo nticongere kuzimiza amahanga, gushik’ah’iyo myaka igihumbi izoshirira: ni yashira gikwiye kubohorwa ngo kimare igihe gito (Ivyah. 20:2-3).

Menya yukw’imbere yo kubohwa, Satani “azimiza amahanga,” arikw’aboshe ntazoba akiyazimiza ukundi. Ni yabohorwa, azosubira kuyazimiza ubugira kandi:

Kand’iyo myaka igihumbi ni yashira, Satani azorekurwa ngw’ave mw’ibohero, azosokoroka aje kuzimiza amahanga yo mu mfuruka zine z’isi…bakikiza ah’ingabo z’abera zishagaje….umuriro uratibuka uvuye mw’ijuru, urabarigata (Ivyah. 20:7-9, dushimikiye ku nsobanuro).

Ni kuki Imana izohobora Satani igihe gito? Ni kugira ngo bamwe banka Kristo mu mitima yabo ariko bakigirishako bamukunda baje ahabona igihe c’inganji yiwe. Bashobore gucirwa urubanza izuba riva. Ni co gipimo ca nyuma.

Kubw’iyo mvo nyene, Satani yarahawe gukorera kw’isi mur’iki gihe—kugira ngw’abantu bose banka Kristo mu mitima yabo baje ahabona bacirwe urubanza rubakwiriye. Igihe Imana itazoba igikeneye Satani, ni hamwe handitse ko wa mubeshi azoca atererwa mu kiyaga caka umuriro ngw’ababarizweyo (raba Ivyah. 20:10).

Kwitegurira Isi Igiye Kuza (Preparing For the Future World)

Ukaba warihanye ukizera ubutumwa bwiza, menyako umaze kunesha ikigeragezo ca mbere gikomeye mu buzima bwawe. Ntiwiyumvireko uzobura ibikugerageza kukw’Imana ishaka kumenya aho ugeza kuyikunda n’ubwizigirwa bwawe kuri yo. “Abazoshishikara mu kwizera” gusa ni bo bazoshikanirwa Imana “bera ata gasembwa bagira” (Kol. 1:22-23).

Ikirengeye ibi, ivyanditswe bitubwira twese ko tuzohagarara imbere y’intebe y’imanza y’Imana, ari nah’umuntu wese azohemberwa ico yakoze bingana n’ingene wumvira ukiri kw’isi. Ni co gituma tugisuzumwa kugira ivyo tuzohembwa mu bwami bw’Imana bimenyekane. Paulo yanditse, ati

Ariko weho, n’iki gituma uhinyura mwene So? Kandi nawe, n’iki gituma ukengera mwene So? Kuko twese tuzohagarara imbere y’intebe y’imanza y’Imana. Kuko handitswe, ngo “Nk’uko ndiho, n’uk’Uhoraho agize, amavi yose azompfukamira, n’indimi zose zizovuga ishemwe ry’Imana.” Nuko rero, umuntu wese muri twebwe azobazwa n’Imana ivyo yakoze (Rom. 14:10-12, dushimikiye ku nsobanuro).

Kuko twese tutazobura kugaragarizwa imbere y’intebe y’amateka ya Kristo, kugira ng’umuntu wese ahabwe ibihwanye n’ico yakoze akiri mu mubiri, ari ciza ari kibi (2 Kor. 5:10).

Ni co gituma mudakwiye guca urubanza rw’ikintu igihe carwo kitarashika, ni co kuza kw’Umwami wacu, azomurika ivyari vyanyegejwe mu mwiza, kand’azogaragaza inama zo mu mitima: ni ho umuntu wese azohabwa n’Imana ishimwe rimukwiye (1 Kor. 4:5, hongeweko insobanuro).

Udushimwe Tuzoba Utuhe? (What Will be the Rewards?)

Mbega aberekanye urukundo no kwihebera Yesu, bazohembwa iki?

Ivyanditswe bivuga ubwoko bubiri bw’impembo—gushimwa n’Imana n’ukuyikorera. Zompi zavuzwe na Yesu mu mugani w’umutunzi:

Nukw’aravuga, ati “Habaye umuganwa yagiye mu gihugu ca kure kwimikirwayo, ngw’agaruke. Ahamagara icumi bo mu bishikira biwe, abaha amahera cumi yitwa mina, arababarira, ati ‘Muyacuruze mugeze aho nzozira.’ Arikw’abantu biwe baramwanka, bamukurikiza intumwa, bat’’Uyo ntitugomba kw’atuganza.’ Agarutse, amaze kwimikwa, ahamagaza ba bishikira yasigaranye ya mahera, ngw’amenye inyungu umuntu wese yungutsemwo mu kuyacururza. Uwa mbere arengutse, aravuga, ati ‘Mugenzi, mina yawe yungutsemw’izindi mina cumi.’ Aramubwira, ati , ‘Wagize neza, muntu wanje mwiza, ko wabaye umwizigirwa no kuri gito cane, n’ube umutware w’ibisagara cumi.’ Uwa kabiri arengutse, aravuga, ati ‘Mugenzi, mina yawe yungutsemw’izindi mina zitanu’. Uwo na we aramubarira, ati ‘Nawe twara ibisagara bitanu.’ Uwundi arengutse, aravuga, ati ‘Mugenzi, ngiyi mina yawe, nabitse itekeye mu kiremo: kuko nagutinye kur’umuntu w’umuhambazi, uterura ivy’utahateretse, wimbura ivy’utarimye.’ Aramubarira, ati ‘Ndagucira urubanza ku vyakuvuye mu kanwa, wa muntu wanje mubi we. Ko war’uzi yuko nd’umuntu w’umuhambazi, nterura ivyo ntahateretse, nimbura ivyo ntarimwe: none se n’iki cakubujije guha abacuruza amahera yanje, nanje nagaruka nkayakwaka n’inyungu yayo?’ abarira abahagazeho, ati ‘Ni mumwake ya mina muyihe uwufise imina cumi.’ Baramubwira, bati ‘Mugenzi mbegakw’afise cumi!’ Ndababwire, ‘Uwufise wese azohabwa, arik’uwudafise azokwakwa n’ico yar’afise. Arikw’abo bansi banje batakunze kombaganza ni mubazane hano, mubicire imbere yanje’” (Luka 19:12-27).

Biragaragarako Yesu agereranywa n’uyo mutware yamaze igihe adahari ariko yaragarutse. Igihe Yesu azogarukirako, tuzomubwira ico twakoresheje ingabire zacu, ubushobozi, amabango, n’ubutunzi yaduhaye, ari vyo bigereranywa na mina yahawe umukozi wese mur’uyu mugani. Tubaye abizigirwa, tuzohabwa amashimwe ava iwe n’ubushobozi bwo kuganza no gutegeka isi (raba 2Tim. 2:12; Ivyah. 2:26-27; 5:10; 20:6), bigereranywa n’ibisagara umukozi wese w’umwizigirwa yahawe gutwara.

Ukugororoka kw’Imanza Tuzocibwa (The Fairness of Our Future Judgment)

Uwundi mugani Yesu yavuze werekana ingene imanza tuzocibwa zigororoka:

Ubwami bwo mw’ijuru busa na ny’urugo azindutse kurondera abamukorera mu ruzabibu rwiwe. Ategeranya n’abakozi ku musi kubaha idenariyo, abarungika mu ruzabibu rwiwe. Nko kw’isaha zitanu aragenda, abona abandi bihagarariye mu kaguriro ata co bakora. Na bo arababwira, ati ‘Namwe ni mugende mu ruzabibu, ndabagerera ivyo mu kwiranye,’ Baragenda. Yongera kugenda kw’isaha zitandatu no ku y’icenda, agira kuno. Kandi nko kw’isaha cumi n’imwe aragenda, abona abandi bihagarariye; arababwira; ati ‘Mbega ko mwahagaze hano umusi wose ataco mukora?’ Baramwishura, bati ‘N’ukw’ata waturaritse. Arababwira, ati ‘Namwe ni mungire mu ruzabibu.’ Bugorovye, nyen’uruzabibu abwira umukoresha wiwe, ati ‘Hamagara abakozi, ubagerere ingero zabo, utangurire mu bo hanyuma gushitsa ku ba mbere.’ Abaje kw’isaha cumi n’imwe bahabwa idenariyo imwe-imwe. Abatanguye kare baje, bagira ngo bagererwa ibirenze. Ariko bahabwa idenariyo imwe-imwe na bo. Bayahawe bidodombera nyen’uruzabibu, bat’’Abaherutse kuza, bagakora isaha imwe gusa, none k’ubaringanije natwe twacumukuye umurango wose no mu ndugumba!’ Nawe yishura umwe muri bo, ati “ Mugenzi wanje, sinkugiriye nabi; ntitwemeranije idenariyo imwe? Fata iyawe, ugende. Uyo wo hanyumu nagomvye kumugerera nkawe. Har’ikimbuza kugira uko ngomba mu vyanje? Cank’ugize ijisho ribi kuko jewe ndi mwiza?” Uko ni kw’ab’inyuma bazoba ab’imbere, kand’ab’imbere bazoba ab’inyuma (Mat. 20:1-16).

Muri uyu mugani Yesu ntiyariko yigishako abakozi b’Imana bose bazohabwa ingero imwe. Ntivyoba bibi gusa, vyoba binyuranije n’ibindi vyanditswe (raba, Luka 19:12-27; 1Kor. 3:8).

Ahubwo, Yesu yariko yigisha yuko umukozi w’Imana wese azoshimirwa hisunzwe ubwinshi cank’ubuke bw’ivyo yahawe mu gukorere Imana. Rero abakoreye neza Imana kw’isaha yabo imwe banganije n’abakoreye Imana umusi wose nk’uko uyu mugani uvyerekana, nyene uruzabibu yarishe umukozi wese avyo akwiriye.

Kuri bamwe, Imana itanga umwanya munini wogukorera no guhezagira ibihumbi vy’abantu mu gukoresha ingabire zitandukanye bahawa nayo. Abandi bahabwa umwana mutoya n’ingabire nke, ariko bashobora guhembwa co kimwe n’aba mbere igihe bakoze mu bwizigirwa ivy’Imana ibategeka.

[1]

Incamake (The Conclusion)

Nta kintu ngirakamaro nko kwumvira Imana, kandi hari umusi umuntu wese azobitahura. Abanyabwenge basanzwe babizi kandi barabigendera!

Vyose vyarumviswe: indunduro yavyo n’iyi: Wubahe Imana, witondere ivyagezwe na yo; kukw’ivy’ari vyo bibereye rwose umuntu wese. Kukw’Imana izoshira igikorwa cose mu rubanza, bo n’ikintu cose gihishijwe, ari kibi ari ciza (Umus. 12:13-14).

Umukozi agira abigishwa yumvira Imana n’umutima wiwe wose agakora ibishoboka vyose atere intege abigishwa biwe kugira nk’uko nyene!

Ushaka kumenya vyinshi ku mateka azoba, raba Mat. 6:1-6, 16-18; 10:41-42; 12:36-37; 19:28-29; 25:14-30; Luka 12:2-3; 14:12-14; 16:10-13; 1Kor. 3:5-15; 2 Tim. 2:12; 1Pet. 1:17; Ivyah. 2:26-27; 5:10; 20:6.

[1]

Kand’uyu mugani ntiwigishakw’abihanye bakiri bato bagakorera Imana mu bwizigirwa imyaka myinshi bazohembwa ibingana n’ibihanye basigaje kuba kw’isi imyaka mikeya bagakorera Imana mu bwizigirwa nk’umwaka umwe. Koba ari akarenganyo, kandi ntihoba hakurikijwe ivy’Imana yahaye buri muntu gukora, bivanye n’igihe umuntu yihaniyeko mu buzima bwiwe. Rero abakoze igihe kirekire bazohembwa vyinshi kuruta abakoze akanya gato.

하나님은 왜 우리를 창조하셨을까? 그분은 처음부터 몇 가지 목표를 염두에 두셨던 것일까? 그분은 모든 사람이 다 그분을 반역하게 된다는 것을 모르셨다는 말인가? 그분은 우리의 반역 결과 인류가 받게 되는 모든 고통과 슬픔을 예측하지 못하셨다는 말인가? 그렇다면 왜 그분은 처음부터 사람을 창조하셨는가?

성경은 우리에게 이러한 질문들에 대한 답을 제공한다. 성경은 하나님이 아담과 하와를 창조하시기 전부터 그들과 그 후의 모든 사람들이 죄를 지을 것을 알고 계셨다고 말씀한다. 놀랍게도, 그분은 이미 예수님을 통해 타락한 인류를 구원할 계획을 세우셨다. 하나님의 창조 전의 계획에 대해 바울은 이렇게 썼다.

하나님이 우리를 구원하사 거룩하신 소명으로 부르심은 우리의 행위대로 하심이 아니요 오직 자기의 뜻과 영원 전부터 그리스도 예수 안에서 우리에게 주신 은혜대로 하심이라(딤후 1:9, 강조 추가).

하나님의 은혜는 그리스도 안에서 영원 전부터 우리에게 주신 바 된 것이다. 즉, 하나님은 태초부터 예수님의 희생으로 우리를 구속할 것을 계획하셨다.

마찬가지로, 바울은 에베소에 쓴 서신에서 이렇게 썼다.

곧 영원부터 우리 주 그리스도 예수 안에서 예정하신 뜻대로 하신 것이라(엡 3:11, 강조 추가).

예수님의 십자가에서의 죽음은 하나님께서 예상하시지 못한 것을 해결하기 위해 신속하게 고안해낸 계획이 아니다.

하나님은 영원 전부터 우리에게 은혜를 주시려는 영원한 목적을 가지셨을 뿐 아니라, 그분은 또한 그분의 은혜를 받을 사람들을 영원 전부터 아셨으며 심지어 그들의 이름을 책에 기록까지 하셨다.

죽임을 당한 어린 양의 생명책에 창세 이후로 이름이 기록되지 못하고 이 땅에 사는 자들은 다 그 짐승에게 경배하리라(계 13:8, 강조 추가).

아담의 타락은 하나님께 놀라운 일이 아니다. 당신과 나의 타락도 마찬가지이다. 하나님은 우리가 죄를 지을 줄을 아셨다. 그리고 그분은 또한 누가 회개하고 주 예수님을 믿을지를 아셨다.

다음 질문(The Next Question)

만일 하나님께서 어떤 사람은 예수님을 믿을 것이지만, 어떤 사람은 그분을 거부하리라는 것을 미리 아셨다면, 왜 그분은 예수님을 거부할 사람들을 만드셨을까? 왜 그분은 회개하고 예수님을 믿을 사람들만 만드시지 않았을까?

그 질문에 대한 대답을 이해하기가 어렵기는 하지만 불가능한 것은 아니다.

첫째, 우리는 반드시 하나님께서 우리를 만드실 때 자유의지를 주셨음을 이해해야 한다. 그것은 우리가 모두 하나님을 섬길지를 결정할 수 있는 권한이 있다는 뜻이다. 우리가 순종 또는 불순종하거나, 회개 하거나 또는 회개하지 않는 것은 하나님이 예정하신 것이 아니다. 그것은 우리의 선택이다.

이 때문에, 우리는 모두 반드시 시험을 받아야 한다. 물론, 하나님은 우리가 어떻게 할 것인지를 미리 아신다. 그러나 그분께서 미리 아시기 위해서는 우리가 어느 시점에 반드시 무언가를 해야만 한다.

예를 들어, 하나님은 모든 축구 경기가 진행되기 전에 그 결과를 미리 아신다. 하지만 하나님께서 경기 결과를 아시기 위해서는, 이런 결과가 있는 경기가 반드시 진행되어야만 한다. 하나님은 진행되지 않은 축구 경기의 결과를 아시지 못하며 아실 수도 없다. 왜냐하면, 진행되지 않은 경기에는 결과가 있을 수 없으므로 그 결과를 미리 알 수가 없기 때문이다.

마찬가지로, 하나님은 자유의지를 가진 사람이 결정을 내릴 기회가 있고 또 결정을 내렸을 때에만 그들의 결정을 미리 아실 수 있다. 그들은 반드시 시험을 받아야 한다. 그리고 이 때문에 하나님은 그분께서 미리 아시는 회개하고 예수님을 믿는 사람들만 만드시지 않았다(그리고 만드실 수도 없다).

또 다른 질문(Another Question)

어떤 사람들은 “하나님께서 순종하는 사람만 원하신다면, 왜 그분은 사람에게 자유의지를 주셨는가? 왜 그분은 우리를 영원히 순종하는 로봇과 같이 만들지 않으셨는가?”라는 질문을 할 수 있다.

왜냐하면, 하나님은 아버지이기 때문이다. 그분은 우리와 부자간의 관계를 갖고 싶어 하시며 로봇과 같은 자식을 둔 아버지는 있을 수 없다. 하나님이 원하시는 것은 자유의지로 그분을 사랑하기로 선택한 자녀들과 영원한 가족을 이루는 것이다. 성경에 따르면, 그것은 하나님이 예정하신 계획이다.

우리로 사랑 안에서 그 앞에 거룩하고 흠이 없게 하시려고 그 기쁘신 뜻대로 우리를 예정하사 예수 그리스도로 말미암아 자기의 아들들이 되게 하셨으니(엡 1:4하-5, 강조 추가).

만일 당신이 하나님이 로봇한테서 얼마나 큰 기쁨을 얻는지를 알고 싶으면, 손에 인형을 잡고 인형에게 당신을 사랑한다는 말을 해달라고 요구해보라. 당신은 결코 마음에 따뜻함을 느끼지 못할 것이다! 그 인형은 당신이 그에게 하라고 한 말만 할 뿐이다. 그는 당신을 진정으로 사랑하지 않는다.

사랑이 특별한 것은 그것이 자유의지를 가진 사람의 선택에 의한 것이기 때문이다. 인형과 로봇은 사랑에 대해 아무것도 모른다. 왜냐하면, 그들은 자기를 위해 아무 것도 결정할 수 없기 때문이다.

하나님은 그분의 자녀가 마음에서부터 그분을 사랑하고 섬기기를 선택하기를 원하시기 때문에, 그분은 자유의지를 가진 사람을 만들 수밖에 없다. 이러한 결정은 하나님으로 하여금 어떤 자유의지를 가진 사람은 그분을 사랑하고 섬기는 것을 선택하지 않는 위험을 감수하게 한다. 그리고 그런 자유의지를 가진 사람들은 일생 동안 그들에게 그분의 창조, 그들의 양심, 복음을 통하여 자기 자신을 드러내신 하나님을 거역하였고 결국 하나님의 진노와 의로운 심판을 대면해야 할 것이다.

지옥의 사람은 아무도 하나님께 비난의 손가락질을 할 수 없다. 왜냐하면, 하나님은 모든 사람에게 자신의 죄의 형벌을 피할 수 있는 길을 주셨기 때문이다. 하나님은 모든 사람이 구원받기를 원하신다(딤전 2:4; 벧후 3:9을 보라). 그러나 각 사람은 반드시 자신을 위해 결정해야 한다.

성경의 예정론(Biblical Predestination)

그러나 하나님께서 창세 전에 우리를 선택하시고 예정하셨다는 신약 성경의 말씀들은 어떻게 해석해야 하는가?

일부 사람들은 불행하게도 개개인의 행위와는 관계없이 하나님은 특정 사람들만 구원하시고 나머지는 멸망하도록 내버려 두셨다고 생각한다. 즉, 누가 구원받고 누가 멸망할지를 하나님이 선택하신다는 뜻이다. 이런 생각은 분명히 자유의지의 개념을 없애는 것이며 성경은 이렇게 가르친 적이 없다. 성경에서 예정에 대해 어떻게 가르치는지를 살펴보도록 하자.

실로, 성경은 하나님이 우리를 선택하셨다고 가르친다. 그러나 이 사실은 반드시 규명되어야 한다. 하나님은 그분의 인도하심 아래에 회개하고 복음을 믿기로 자기 절로 선택한 사람을 미리 아셨으며 창세 전 부터 그들을 구원하시려고 선택하셨다. 사도 바울이 하나님이 선택하신 사람들에 대해 말한 것을 읽어보자.

하나님이 그 미리 아신 자기 백성을 버리지 아니하셨나니 너희가 성경이 엘리야를 가리켜 말한 것을 알지 못하느냐 그가 이스라엘을 하나님께 고발하되 주여 그들이 주의 선지자들을 죽였으며 주의 제단을 헐어 버렸고 나만 남았는데 내 목숨도 찾나이다 하니 그에게 하신 대답이 무엇이냐 내가 나를 위하여 바알에게 무릎을 꿇지 아니한 사람 칠천 명을 남겨 두었다 하셨으므로 그런즉 이와 같이 지금도 은혜로 택하심을 따라 남은 자가 있느니라(롬 11:2-5, 강조 추가).

하나님께서 엘리야에게 “그분 자신을 위하여 칠천 명을 남겨 두었다”고 말씀하셨음을 주목하라. 그러나 그 칠천 명은 바알에게 무릎을 꿇지 않기로 먼저 선택한 사람들이다. 바울은 이와 같이 지금도 하나님의 택하심을 따라 믿는 유대인들이 남아있다고 말했다. 그러므로 우리는 “그렇다. 하나님은 우리를 선택하셨다. 하지만 하나님은 자기절로 먼저 올바른 선택을 한 사람들을 선택하셨다”라고 말할 수 있다. 하나님은 예수님을 믿는 모든 사람을 구원하시기 위해 선택하셨으며, 그것은 그분께서 창세 전에 계획하신 것이다.

하나님의 미리 아심(God’s Foreknowledge)

이와 같은 맥락에서, 성경은 또한 하나님은 올바른 선택을 하게 될 사람들을 미리 아신다고 가르친다. 예를 들어, 베드로는 이렇게 썼다.

예수 그리스도의 사도 베드로는 본도, 갈라디아, 갑바도기아, 아시아와 비두니아에 흩어진 나그네 곧 하나님 아버지의 미리 아심을 따라 성령이 거룩하게 하심으로 순종함과 예수 그리스도의 피 뿌림을 얻기 위하여 택하심을 받은 자들에게 편지하노니(벧전 1:1-2중, 강조 추가).

우리는 하나님의 미리 아심에 따라 선택받는다. 바울은 또한 미리 아신 자들에 대해 이렇게 썼다.

하나님이 미리 아신 자들을 또한 그 아들의 형상을 본받게 하기 위하여 미리 정하셨으니 이는 그로 많은 형제 중에서 맏아들이 되게 하려 하심이니라 또 미리 정하신 그들을 또한 부르시고 부르신 그들을 또한 의롭다 하시고 의롭다 하신 그들을 또한 영화롭게 하셨느니라(롬 8:29-30).

하나님은 예수님을 믿기로 선택한 사람들을 미리 아시며, 우리가 그 아들의 형상을 본받아 그분의 거듭난 자녀가 되도록 미리 정하셨다. 그 영원한 계획을 이루시기 위하여 그분은 복음을 통하여 우리를 부르시고, 우리를 의롭게 하시고, 궁극적으로 그분의 나라에서 영화롭게 하실 것이다.

바울은 다른 서신에서 이렇게 썼다.

찬송하리로다 하나님 곧 우리 주 예수 그리스도의 아버지께서 그리스도 안에서 하늘에 속한 모든 신령한 복을 우리에게 주시되 곧 창세 전에 그리스도 안에서 우리를 택하사 우리로 사랑 안에서 그 앞에 거룩하고 흠이 없게 하시려고 그 기쁘신 뜻대로 우리를 예정하사 예수 그리스도로 말미암아 자기의 아들들이 되게 하셨으니 이는 그가 사랑하시는 자 안에서 우리에게 거저 주시는 바 그의 은혜의 영광을 찬송하게 하려는 것이라(엡 1:3-6, 강조 추가).

이곳에서도 동일한 진리를 볼 수 있다 – 하나님은 창세 전부터 우리가(그분께서 미리 아신 회개하고 믿는 사람들) 그리스도 안에서 그분의 거룩한 자녀가 되도록 미리 정하셨다.

이미 언급한 바와 같이, 일부 사람들은 성경의 다른 모든 가르침을 무시하고 이 말씀을 왜곡해서 해석한다. 그들은 우리가 자기의 구원에 있어서 선택의 여지가 없다고 주장한다 – 그 선택은 하나님께만 있다고 본다. 그들은 이것을 “무조건적인 택하심”의 교리라고 부른다. 하지만 누가 이렇게 아무 조건도 만족시킬 필요가 없는 “무조건적인 택하심”에 대해 들어보았는가? 자유 국가에서 우리는 자기 마음속의 조건에 근거하여 정치 후보자를 선거한다. 우리가 배우자를 선택할 때에도 매력적인 성품의 조건을 만족시키는 사람을 선택한다. 하지만 일부 신학자들은 우리가 구원받는 것이 하나님의 “무조건적인 택하심”으로 말미암은 것이지 우리가 만족시킨 조건 때문이 아님을 믿기를 요구한다. 따라서 개개인의 구원은 순전히 기회에 불과하며 잔인하고 불의하고 위선적이고 무지한 하나님이란 괴물에게 달려 있다! “무조건적인 택하심”이란 문구는 자체 모순적인데 그것은 택하심이란 단어 자체가 조건적임을 나타내기 때문이다. 만일 그것이 “무조건적인 택하심”이라면, 그것은 전혀 택하심이 아닌 순수한 기회일 뿐이다.

큰 그림(The Big Picture)

이제 우리는 큰 그림을 보도록 하자. 하나님은 우리가 죄를 지을 것을 아셨고 우리가 태어나기 전에 우리를 구속하실 계획을 세우셨다. 그 계획은 그분의 죄 없는 독생자가 우리의 죄를 대속하기 위해 죽을 것을 요구하기 때문에 그분의 놀라운 사랑과 정의를 드러낸다. 바울이 “그런즉 이제는 내가 사는 것이 아니요 오직 내 안에 그리스도께서 사시는 것이라”(갈 2:20)라고 말한 것처럼, 하나님은 회개하고 믿는 우리가 용서받을 뿐 아니라 그분의 아들 예수님처럼 될 것이라고 예정하셨다.

하나님의 거듭난 자녀가 된 우리는 언젠가 불멸의 몸을 받게 될 것이며 완벽한 사회에서 살면서 서로 섬기고 사랑하며 하나님 아버지와 교제하게 될 것이다! 우리는 새 땅과 새 예루살렘에서 살 것이다. 이 모든 것은 예수님의 희생적인 죽음을 통해 가능하게 된 것이다! 하나님께서 이런 계획을 예정하심을 찬양한다!

현재의 삶(This Present Life)

일단 우리가 하나님의 영원한 계획을 이해하게 되면, 우리는 현재의 삶에 대해 좀 더 완전하게 이해할 수 있다. 주요하게, 이 세상의 삶은 모든 사람을 시험하는 역할을 한다. 각 사람의 선택은 그가 하나님과 함께 영생을 누리게 되는 그분의 자녀가 받는 축복과 특권을 누릴 수 있는 여부를 결정한다. 스스로 자기를 낮추고 하나님의 그림에 복종하여 회개하고 믿는 사람은 높아질 것이다(눅 18:14을 보라). 현재의 삶은 주요하게 미래의 삶을 위한 시험이다.

이것은 또한 우리가 현재의 삶 속에 존재하는 일부 오묘함을 이해하는 데 도움이 된다. 예를 들어, 많은 사람들이 “왜 사탄과 마귀들이 사람을 시험하도록 허용되었는지?” 또는 “사탄이 천국에서 쫓겨날 때 왜 이 땅에 올 수 있도록 허용되었는지?”에 대해 궁금해한다.

우리는 심지어 사탄이 하나님의 계획안에서 그분의 목적을 위해 사용됨을 볼 수 있다. 사탄은 주요하게 인간에게 선택사항으로 제공된다. 만일 예수님을 섬기는 것이 우리의 유일한 선택이라면, 모든 사람은 원하든 원하지 않든 예수님을 섬길 것이다.

그것은 모든 사람에게 투표를 요구하지만, 후보가 한 명밖에 없는 선거와 같다. 그 후보는 만장일치로 선출 될 것이지만, 그를 선거한 사람들로부터 사랑 심지어 호감을 받는지에 대해 확신을 가질 수 없다! 그들은 그에게 투표하는 것 외에 선택의 여지가 없었다! 만일 사람들의 마음을 얻기 위해 하나님과 경쟁하는 사람이 아무도 없다면, 하나님도 비슷한 상황에 놓이게 될 것이다.

이런 각도에서 고려해보자. 만일 하나님께서 아담과 하와를 아무런 금지사항도 없는 동산에 두셨다면 어떠했을까? 그러면 아담과 하와는 그들의 환경 때문에 로봇과 같이 되었을 것이다. 그들은 “우리는 하나님께 순종하도록 택하심을 받았다”라고 말할 수 없을 것이다. 왜냐하면, 그들은 하나님께 불순종할 기회조차 얻지 못했기 때문이다.

더 중요한 것은, 하나님은 “나는 아담과 하와가 나를 사랑한다는 것을 알고 있다”라고 말씀하실 수 없다는 것이다. 왜냐하면, 아담과 하와는 하나님께 순종할 기회가 없음으로 하여 그분을 향한 그들의 사랑을 입증할 수 없었기 때문이다. 하나님은 반드시 자유의지를 가진 사람에게 그분께 불순종할 기회를 주셔야만 그가 그분께 순종하기를 원하는지를 아실 수 있다. 하나님은 아무나 시험하시는 것은 아니다(약 1:13을 보라). 하지만 그분은 모든 사람을 연단하신다(시 11:5; 잠 17:3을 보라). 그분께서 시험하시는 한 가지 방법은 사람들이 사탄의 유혹을 받도록 허용하시는 것이다. 따라서 사탄은 하나님의 영원한 계획 속에서 그분의 목적을 위해 사용 받게 된다.

완벽한 예(A Perfect Example)

우리는 신명기 13:1-3에서 아래의 말씀을 읽게 된다.

너희 중에 선지자나 꿈 꾸는 자가 일어나서 이적과 기사를 네게 보이고 그가 네게 말한 그 이적과 기사가 이루어지고 너희가 알지 못하던 다른 신들을 우리가 따라 섬기자고 말할지라도 너는 그 선지자나 꿈 꾸는 자의 말을 청종하지 말라 이는 너희의 하나님 여호와께서 너희가 마음을 다하고 뜻을 다하여 너희의 하나님 여호와를 사랑하는 여부를 알려 하사 너희를 시험하심이니라(강조 추가).

이로부터 우리는 하나님께서 거짓 선지자에게 이적과 기사를 행할 수 있는 능력을 주신 것이 아니라 사탄이 한 짓임을 알 수 있다. 그러나 하나님은 그것을 허용하시고 사탄의 유혹을 그분 백성들의 마음에 대한 시험으로 사용하셨다.

이 같은 원칙은 사사기 2:21-3:8에서 하나님이 이스라엘의 순종 여부를 확인하시기 위해 그들이 이방 민족들의 유혹을 받도록 허용하실 때에도 반영되었다. 예수님도 성령에게 이끌리어 마귀에게 시험을 받으러 광야에 가셨다(마 4:1을 보라). 따라서 그분도 하나님께 시험받으셨다. 그분은 죄가 없으시다는 것을 입증받아야만 했으며 유일한 방법은 유혹을 받아 시험받는 것이었다.

사탄이 모든 비난을 받아야 하는 것은 아니다(Satan Does Not Deserve All the Blame)

사탄은 이미 전 세계 많은 사람들의 마음의 눈을 멀게 하여 복음의 진리를 깨닫지 못하도록 기만하였다. 그러나 우리는 사탄이 아무 사람이나 다 속일 수 있는 것이 아님을 반드시 인식해야 한다. 사탄은 단지 자기 자신을 속임수에 빠지도록 허용하고 진리를 거절한 사람들만 속일 수 있다.

바울은 불신자들의 “총명이 어두워지고”(엡 4:18) 무지해졌다고 선언하였으며 그 근본적인 이유를 밝혔다.

이제부터 너희는 이방인이 그 마음의 허망한 것으로 행함 같이 행하지 말라 그들의 총명이 어두워지고 그들 가운데 있는 무지함과 그들의 마음이 굳어짐으로 말미암아 하나님의 생명에서 떠나 있도다 그들이 감각 없는 자가 되어 자신을 방탕에 방임하여 모든 더러운 것을 욕심으로 행하되(엡 4:17하-19, 강조 추가).

구원받지 못한 사람들은 단지 슬프게도 사탄의 속임수에 빠진 불행한 사람들이 아니다. 오히려, 그들의 마음이 굳어짐으로 인하여 의도적으로 무지해지고 속임 당하기를 원하는 완고한 죄인들이다.

아무도 속임당할 필요가 없다. 왜냐하면, 자신의 생명이 증명하기 때문이다! 하나님을 향한 당신의 마음이 일단 부드러워지면, 사탄은 당신을 계속하여 속일 수 없다.

궁극적으로, 사탄은 그리스도의 천 년 통치 동안에 결박당할 것이며 그때에는 다시는 아무도 미혹하지 못할 것이다.

용을 잡으니 곧 옛 뱀이요 마귀요 사탄이라 잡아서 천 년 동안 결박하여 무저갱에 던져 넣고 잠그고 그 위에 인봉하여 천 년이 차도록 다시는 만국을 미혹하지 못하게 하였는데 그 후에는 반드시 잠깐 놓이리라(계 20:2-3).

사탄이 결박당하기 전에는 “만국을 미혹했음”을 주목하라. 그러나 그가 결박당할 때에는 아무도 미혹하지 못할 것이다. 그러나 일단 놓이게 되면, 그는 만국을 또다시 미혹하게 된다.

천 년이 차매 사탄이 그 옥에서 놓여 나와서 땅의 사방 백성 곧 곡과 마곡을 미혹하고 모아 싸움을 붙이리니 그 수가 바다의 모래 같으리라 그들이 지면에 널리 퍼져 성도들의 진과 사랑하시는 성을 두르매 하늘에서 불이 내려와 그들을 태워버리고(계 20:7-9, 강조 추가).

하나님은 왜 사탄을 잠깐 놓아 주실까? 그것은 마음속으로 그리스도를 미워하지만, 그분의 통치 동안 겉으로 순종하는 체했던 사람들을 드러내기 위함이다. 그때에 그들은 공정하게 심판받을 수 있다. 그것은 마지막 시험이 될 것이다.

같은 이유로, 사탄이 지금 이 땅에 영향을 주는 것이 허용된다 – 마음속으로 그리스도를 미워하는 사람들이 드러나게 되며 궁극적으로 심판을 받게 될 것이다. 하나님께서 그분의 목적을 성취하시는 데 사탄이 더 이상 필요 없게 되면, 그는 불못에 던져질 것이며 그곳에서 영원한 괴로움을 받게 될 것이다(계 20:10을 보라).

내세를 위한 준비(Preparing For the Future World)

만일 당신이 회개하고 복음을 믿었다면, 당신은 이생에서의 가장 첫 번째인 그리고 가장 중요한 시험을 통과하였다. 그러나 하나님께서 당신의 지속적인 헌신과 믿음을 결정하시기 위해 당신을 더 이상 시험하시지 않을 것이라고는 생각하지 말라. 오직 “계속하여 믿음에 거하는” 사람들만이 하나님 앞에 “거룩하고 책망할 것이 없는” 자로 설 수 있다(골 1:22-23).

이 외에도, 성경을 보면 우리가 모두 언젠가는 하나님의 심판대 앞에 설 것이며 그때에 각 사람이 이 땅에서 순종한 대로 상을 받으리라는 것은 분명하다. 그래서 우리는 하나님의 나라에서 받게 될 미래의 특별한 상급에 합당한지를 결정하기 위해 여전히 시험을 받고 있다. 바울은 이렇게 썼다

네가 어찌하여 네 형제를 비판하느냐 어찌하여 네 형제를 업신여기느냐 우리가 다 하나님의 심판대 앞에 서리라 기록되었으되 주께서 이르시되 내가 살았노니 모든 무릎이 내게 꿇을 것이요 모든 혀가 하나님께 자백하리라 하였느니라 이러므로 우리 각 사람이 자기 일을 하나님께 직고하리라(롬 14:10-12, 강조 추가).

이는 우리가 다 반드시 그리스도의 심판대 앞에 나타나게 되어 각각 선악간에 그 몸으로 행한 것을 따라 받으려 함이라(고후 5:10).

그러므로 때가 이르기 전 곧 주께서 오시기까지 아무 것도 판단하지 말라 그가 어둠에 감추인 것들을 드러내고 마음의 뜻을 나타내시리니 그 때에 각 사람에게 하나님으로부터 칭찬이 있으리라(고전 4:5, 강조 추가).

무슨 상급을 받을까?(What Will be the Rewards?)

예수님께 대한 자신의 사랑과 헌신을 증명한 사람들에게 주어지는 상급은 무엇일까?

성경은 적어도 두 가지 상급에 대해 말씀한다 – 하나님의 칭찬과 그분을 섬길 수 있는 더 많은 기회이다. 이 두 가지 상급은 예수님이 하신 귀족의 비유에서 나온다.

어떤 귀인이 왕위를 받아가지고 오려고 먼 나라로 갈 때에 그 종 열을 불러 은화 열 므나를 주며 이르되 내가 돌아올 때까지 장사하라 하니라 그런데 그 백성이 그를 미워하여 사자를 뒤로 보내어 이르되 우리는 이 사람이 우리의 왕 됨을 원하지 아니하나이다 하였더라 귀인이 왕위를 받아가지고 돌아와서 은화를 준 종들이 각각 어떻게 장사하였는지를 알고자 하여 그들을 부르니 그 첫째가 나아와 이르되 주인이여 당신의 한 므나로 열 므나를 남겼나이다 주인이 이르되 잘하였다 착한 종이여 네가 지극히 작은 것에 충성하였으니 열 고을 권세를 차지하라 하고 그 둘째가 와서 이르되 주인이여 당신의 한 므나로 다섯 므나를 만들었나이다 주인이 그에게도 이르되 너도 다섯 고을을 차지하라 하고 또 한 사람이 와서 이르되 주인이여 보소서 당신의 한 므나가 여기 있나이다 내가 수건으로 싸 두었었나이다 이는 당신이 엄한 사람인 것을 내가 무서워함이라 당신은 두지 않은 것을 취하고 심지 않은 것을 거두나이다 주인이 이르되 악한 종아 내가 네 말로 너를 심판하노니 너는 내가 두지 않은 것을 취하고 심지 않은 것을 거두는 엄한 사람인 줄로 알았느냐 그러면 어찌하여 내 돈을 은행에 맡기지 아니하였느냐 그리하였으면 내가 와서 그 이자와 함께 그 돈을 찾았으리라 하고 곁에 섰는 자들에게 이르되 그 한 므나를 빼앗아 열 므나 있는 자에게 주라 하니 그들이 이르되 주여 그에게 이미 열 므나가 있나이다 주인이 이르되 내가 너희에게 말하노니 무릇 있는 자는 받겠고 없는 자는 그 있는 것도 빼앗기리라 그리고 내가 왕 됨을 원하지 아니하던 저 원수들을 이리로 끌어다가 내 앞에서 죽이라 하였느니라(눅 19:12-27).

분명한 것은, 예수님은 먼 나라로 떠났다가 다시 돌아온 귀인으로 그려졌다. 예수님이 돌아오셨을 때, 우리는 비유에서 귀인이 각 종에게 주신 므나처럼 그분께서 우리에게 주신 은사, 능력, 사역 그리고 기회에 대해 책임져야 할 것이다. 만일 우리가 충성했다면, 우리는 그분의 칭찬을 받게 될 것이며, 비유에서 충성된 종들이 고을을 다스리는 권세를 받은 것처럼 우리도 그분을 도와 이 땅을 다스리는 권세를 받게 될 것이다(딤후 2:12; 계 2:26-27; 5:10; 20:6을 보라).

우리가 받게 되는 미래 심판의 공정성(The Fairness of Our Future Judgment)

예수님이 말씀하신 다른 한 비유는 우리가 미래에 받게 되는 심판의 공정성이 완벽함을 보여준다.

천국은 마치 품꾼을 얻어 포도원에 들여보내려고 이른 아침에 나간 집 주인과 같으니 그가 하루 한 데나리온씩 품꾼들과 약속하여 포도원에 들여보내고 또 제삼시에 나가 보니 장터에 놀고 서 있는 사람들이 또 있는지라 그들에게 이르되 너희도 포도원에 들어가라 내가 너희에게 상당하게 주리라 하니 그들이 가고 제육시와 제구시에도 또 나가 그와 같이 하고 제십일시에도 나가 보니 서 있는 사람들이 또 있는지라 이르되 너희는 어찌하여 종일토록 놀고 여기 서 있느냐 이르되 우리를 품꾼으로 쓰는 이가 없음이니이다 이르되 너희도 포도원에 들어가라 하니라 저물매 포도원 주인이 청지기에게 이르되 품꾼들을 불러 나중 온 자로부터 시작하여 먼저 온 자까지 삯을 주라 하니 제십일시에 온 자들이 와서 한 데나리온씩을 받거늘 먼저 온 자들이 와서 더 받을 줄 알았더니 그들도 한 데나리온씩 받은지라 받은 후 집 주인을 원망하여 이르되 나중 온 이 사람들은 한 시간밖에 일하지 아니하였거늘 그들을 종일 수고하며 더위를 견딘 우리와 같게 하였나이다 주인이 그 중의 한 사람에게 대답하여 이르되 친구여 내가 네게 잘못한 것이 없노라 네가 나와 한 데나리온의 약속을 하지 아니하였느냐 네 것이나 가지고 가라 나중 온 이 사람에게 너와 같이 주는 것이 내 뜻이니라 내 것을 가지고 내 뜻대로 할 것이 아니냐 내가 선하므로 네가 악하게 보느냐 이와 같이 나중 된 자로서 먼저 되고 먼저 된 자로서 나중 되리라(마 20:1-16).

예수님은 이 비유에서 하나님의 모든 종들이 마지막에 다 똑같은 상급을 받게 된다고 가르치신 것이 아니다. 왜냐하면, 그것은 단지 불공평한 것뿐 아니라 많은 다른 말씀들과 모순되기 때문이다(예를 들어, 눅 19:12-27; 고전 3:8을 보라).

오히려 예수님은 하나님의 종들이 받는 상급은 그들이 하나님을 위해 얼마나 많은 일을 했는지에 근거한 것이 아니라 하나님께서 그들에게 얼마나 많은 기회를 주셨는가에 근거한다고 가르치셨다. 비유에서 한 시간 동안 일한 품꾼도 집 주인이 기회를 주면 하루 종일 일할 수 있다. 그러므로 한 시간 동안 최선을 다해 일한 사람과 하루 종일 일할 기회를 가진 사람은 동일한 상급을 받게 된다.

그러므로 하나님은 그분의 종들에게 각각 다른 기회를 주신다. 일부 사람들은 하나님이 그들에게 주신 놀라운 은사를 사용하여 수천 명의 사람들을 섬기고 축복할 수 있는 기회를 가진다. 다른 사람들은 그보다 적은 기회와 은사를 받았지만 충성 되게 주님을 위해 일한다면, 그들은 결국 같은 상급을 받을 수 있다.[1]

결론(The Conclusion)

하나님께 순종하는 것보다 더 중요한 것은 아무것도 없으며, 언젠가는 모든 사람이 이 사실을 알게 될 것이다. 현명한 사람들은 지금 알고 있으며 그에 따라 행동한다!

일의 결국을 다 들었으니 하나님을 경외하고 그의 명령들을 지킬지어다 이것이 모든 사람의 본분이니라 하나님은 모든 행위와 모든 은밀한 일을 선악 간에 심판하시리라(전 12:13-14).

제자 삼는 사역자는 하나님께 전심으로 순종하며 그의 제자들도 똑같이 하도록 동기부여 하기 위해서 최선을 다하고 있다!

우리가 받게 될 미래의 심판이라는 이 중요한 주제에 관해 진일보 연구하기 위해 아래의 성경 구절을 참고하라. 마 6:1-6, 16-18; 10:41-42; 12:36-37; 19:28-29; 25:14-30; 눅 12:2-3; 14:12-14; 16:10-13; 고전 3:5-15; 딤후 2:12; 벧전 1:17; 계 2:26-27; 5:10; 20:6.

[1]이 비유는 젊어서 회개하고 오랜 세월 동안 하나님을 충실하게 섬긴 사람과 생의 마지막 년에 회개하고 하나님을 일 년밖에 섬기지 않은 사람이 같은 보상을 받게 된다고 가르치지 않는다. 그것은 불공평하며 하나님께서 매 개인에게 주신 기회에 기초한 것이 아니다. 왜냐하면, 하나님은 모든 사람에게 그들의 전체 생애를 통해 회개할 기회를 주시기 때문이다. 따라서 많이 일한 사람은 적게 일한 사람보다 더 많은 보상을 받게 될 것이다.

Kuki Imana yaturemye? Mbese hari intego yari ifite mu bitekerezo byayo kuva ku ntangiriro? Mbese ntiyari izi ko buri wese azayigomekaho? Mbese ntiyaboneye kure ingaruka zizabaho zo kuyigomekaho, imibabaro n’agahinda inyoko muntu ihura na byo kuva icyo gihe? Hanyuma se ubundi yaremye buri muntu?

Bibiliya idusubiza ibi bibazo byose. Ivuga ko na mbere y’uko Imana irema Adamu na Eva, yari izi ko bo n’abandi bazabakurikira bazakora ibyaha. Ariko mu buryo butangaje, yari yaramaze gutegura umugambi w’uburyo izacungura abana b’abantu biciye muri Yesu. Ku by’umugambi Imana yari ifite mbere yo kurema Pawulo yaranditse ati,

Imana yadukijije, ikaduhamagara guhamagara kwera itabitewe n’imirimo yacu, ahubwo ibitewe n’uko yabigambiriye ubwayo, no ku bw’ubuntu bwayo twaherewe muri Krisito Yesu uhereye kera kose (2 Tim. 1:8b-9).

Ubuntu bw’Imana twaherewe muri Krisito uhereye iteka ryose, ntabwo ari ukugeza iteka ryose gusa. Ibi bigaragaza ko urupfu rwa Yesu yitangaho igitambo ari ikintu Imana yari yaragambiriye kuva kera cyane.

Ni na byo kandi Pawulo yanditse mu rwandiko rwe yandikira Abefeso:

Nk’uko yabigambiriye kuva kera muri Krisito Yesu Umwami wacu (Ef. 3:11).

Urupfu rwa Yesu ku musaraba ntabwo ari igitekerezo cyatunguranye, nk’umugambi ucuzwe huti huti wo gukemura ikibazo Imana itari yashoboye kubona hakiri kare ko kizabaho.

Imana ntiyagambiriye gusa kuva kera kutugirira ubuntu muri Krisito Yesu, ahubwo yanamenye kuva iteka ryose abazemera kwakira ubwo buntu, ndetse yandika n’amazina yabo mu gitabo:

Abari mu isi bose bazayiramya [ya nyamaswa yo mu Byahishuwe], umuntu wese izina rye ritanditswe mu gitabo cy’ubugingo cy’Umwana w’intama watambwe [Jesus] uhereye ku kuremwa kw’isi (Ibyah. 13:8).

Kugwa kwa Adamu ntabwo kwatunguye Imana. No kugwa kwawe cyangwa ukwanjye ntibyayitunguye. Imana yari izi ko tuzacumura, yari izi kandi uzihana akizera Umwami Yesu.

Ikibazo gikurikiraho

( The Next Question)

Niba Imana yari izi kuva mbere ko bamwe bazizera Yesu abandi bakanga kumwizera, kuki abo yari izi ko batazamwizera yabaremye? Kuki itaremye gusa abo yari izi ko bazihana bakizera Yesu?

Igisubizo kuri icyo kibazo biraruhije kucyumva ariko birashoboka.

Ubwa mbere tugomba kumva ko Imana yaturemanye umudendezo. Ni ukuvuga ko twese dufite amahirwe yo kwihitiramo niba dukorera Imana cyangwa tutayikorera. Ibyemezo byacu byo kumvira Imana cyangwa kutayumvira, ntabwo bishyirwaho n’Imana mbere y’igihe. Ni twe twihitiramo.

Nuko rero ubwo bimeze bityo, buri wese muri twe agomba kugeragezwa agashyirwa ku munzani. Birumvikana ko Imana yamenye kera ibyo tuzakora, ariko hari icyo tugomba kuzakora kugira ngo Imana ikimenye kitaraba.

Urugero, kuri buri mukino wose w’umupira w’amaguru, Imana iba izi uko biri buze kugenda n’uko bari butsindane mbere y’uko umukino uba, ariko hagomba kugira umukino uza kuba bagatsindana kugira ngo Imana imenye hakiri kare uko bari butsindane. Imana ntabwo imenya (kandi ntibishobora) mbere uko amakipe ari butsindane kandi nta mukino uri bube.

Ni cyo kimwe, Imana imenya gusa ibyemezo abantu bazafata ku bushake bwabo igihe abo bantu bahawe amahirwe yo kugira umudendezo wo gufata ibyemezo. Bagomba kugeragezwa. Iyo rero ni yo mpamvu Imana itaremye (nta n’ubwo yabikora) gusa abantu ibona ko bazihana bakizera Yesu.

Ikindi Kibazo

(Another Question)

Umuntu ashobora no kubaza ati, “Niba abantu Imana ishaka ari abayumvira gusa, kuki yaturemanye umudendezo wo guhitamo tugakora icyo dushatse? Kuki itaremye abantu bameze nk’imashini (robots) zumvira amabwiriza iteka ryose?”

Igisubizo ni uko Imana ari umubyeyi, ni Data. Ishaka kugirana natwe ubusabane bw’umwana na se, kandi ubwo busabane ntibubaho ku mashini zitifatira ibyemezo. Icyifuzo cy’Imana ni ukugira umuryango uzahoraho iteka w’abana bahisemo, bivuye ku bushake bwabo, kuyikunda. Nk’uko Bibiliya ivuga, uwo ni wo mugambi wayo isi itararemwa:

Kuko yagambiriye kera ku bw’urukundo rwayo ko duhinduka abana bayo, tubiheshejwe na Yesu Kristo ku bw’ineza y’ubushake bwayo (Ef. 1:4b-5).

Niba ushaka kumenya uko byari gushimisha Imana iyo itugira nk’imashini (robots), fata igipupe mu biganza byawe hanyuma ukivugishe kikubwire ko kigukunda. Igishoboka cyane ni uko utazumva ugize akanyamuneza mu mutima! Icyo gipupe kiba kivuga gusa ibyo ukivugishije. Mu byukuri ntikigukunda.

Igituma urukundo ruba rwiza ni uko ruba rushingiye ku guhitamo k’umuntu ku bw’ubushake bwe. Ibipupe cyangwa imashini (robots) nta cyo bizi ku rukundo kuko nta kintu na kimwe bibishobora kwihitiramo gukora.

Kuko Imana yashakaga umuryango w’abana bazihitiramo kuyikunda no kuyikorera biturutse ku mutima wabo ubwabo, yagombaga kurema abantu bafite umudendezo mu byemezo bafata. Imana ifata icyo cyemezo kwari ukuvuga ko yiteguye ko bamwe bazahitamo kutayikunda no kutayikorera. Kandi abo bantu bafite umudendezo wo guhitamo, nyuma y’ubuzima bwabo bwo kwinangira banga kumvira Imana yihishurira bose kandi yiyegereza abantu bose binyuze mu byaremwe, mu ijwi ry’umutima-nama wabo no mu guhamagara k’ubutumwa bwiza, bazakanirwa urubakwiye, kuko bazaba baragaragaje ko bakwiriye umujinya w’Imana.

Nta muntu n’umwe mu bazajya mu muriro ushobora kuzagira icyo ashinja Imana kuko yashyizeho uburyo buri muntu ashobora gukira igihano cy’ibyaha bye. Imana ishaka ko buri muntu wese akizwa (reba 1 Tim. 2:4; 2 Pet. 3:9), ariko buri muntu ni we ugomba kwihitiramo.

Bibiliya Ivuga ko Imana Ifite Uko Yagennye Ibintu Kuva Kera Kose

(Biblical Predestination)

Noneho se tuvuge iki ku byanditswe mu Isezerano Rishya bivuga ko Imana yagennye uko tuzaba, ikadutoranya isi itararemwa?

Ikibabaje ni uko hari abibwira ko Imana yagennye ko abantu bamwe bazakizwa abandi bakazarimbuka, idashingiye ku byo abo bantu bakoze. Ni ukuvuga ko ngo Imana yatoranyije abantu bamwe bazakizwa n’abandi bazacirwaho iteka. Birumvikana ko igitekerezo nk’icyo kiba gishatse kuvuga ko nta mudendezo wo guhitamo umuntu agira, kandi ibyo ntaho biri muri Bibiliya. Reka turebe icyo Bibiliya ibivugaho.

Koko Bibiliya ivuga ko Imana yadutoranyije, ariko ibyo bigomba kugira aho bishingiye. Imana yatoranyije kuva isi itararemwa gucungura abantu yamenye kera ko nibakuruza ubutumwa bwiza bazihana bakabwizera, ariko biturutse ku guhitamo kwabo bwite. Soma icyo intumwa Pawulo ivuga ku bantu Imana itoranya:

Imana ntiyaciye ubwoko bwayo yamenye kera. Ntimuzi ibyo ibyanditswe bivuga kuri Eliya, uburyo yivovoteye Abisirayeli abarega ku Mana ati “Mwmi, bishe abahanuzi bawe basenya n’ibicaniro byawe, nanjye nsigaye jyenyine kandi barashaka kunyica.” Mbese Imana yamushubije iki? Yaramushubije iti “Nishigarije abantu iihumbi birindwi batarapfukamira Bāli.” Nuko rero uko ni ko bikimeze no muri iki gihe, hariho abantu bakeya basigaye batoranijwe ku bw’ubuntu (Rom. 11:2-5).

Urabona ko Imana yabwiye Eliya ko “yishigarije abantu ibihumbi birindwi,” ariko ibyo bihumbi birindwi ni ababanje ubwabo gufata icyemezo cyo “kudapfukamira Bāli.” Pawulo yavuze ko ari ko n’ubu bimeze, icyo gihe hari Abayuda bizera Imana bari basigaye bishingiye ku gutoranya kw’Imana. Dushobora kuvuga ko koko, Imana yadutoranyije, ariko Imana yatoranyije abari babanje guhitamo neza ubwabo. Imana yahisemo gukiza abazizera Yesu bose, kandi uwo ni wo wari umugambi wayo na mbere y’uko isi iremwa.

Kumenya kw’Imana Mbere y’Igihe

(God’s Foreknowledge)

Hamwe n’iyo mirongo, Bibiliya kandi ivuga ko Imana yamenye kera abantu bose bazahitamo neza. Urugero, Petero yaranditse ati:

Mwebwe abimukira…mwatoranijwe nk’uko Imana Data wa twese yabamenye kera (1 Pet. 1:1-2a).

Twatoranijwe nk’uko Imana yatumenye kera. Na none Pawulo yanditse avuga ku bizera Imana yamenye kera:

Kuko abo yamenye kera [twebwe], yabatoranije kera gushushanywa n’ishusho y’Umwana wayo, kugira ngo abe[Yesu] impfura muri bene Se benshi. Abo yatoranije kera yarabahamagaye, kandi abo yahamagaye yarabatsindishirije, n’abo yatsindishirije yabahaye ubwiza (Rom. 8:29-30).

Imana yamenye kera abo muri twe bazahitamo kwizera Yesu, itoranya mbere ko tuzashushanywa n’Umwana wayo, tugahinduka abana bayo mu muryango wayo mugari. Mu gukomeza uwo mugambi wayo uhoraho, yaduhamagarishije ubutumwa bwiza, iradutsindishiriza (itugira abakiranutsi) kandi amaherezo izaduha ubwiza mu bwami bwayo bw’igihe kizaza.

Pawulo yanditse mu rundi rwandiko ati:

Imana y’Umwami wacu Yesu Krisito, ari yo na Se ishimwe, kuko yaduhereye muri Krisito imigisha yose y’umwuka yo mu ijuru, , nk’uko yadutoranirije muri we isi itararemwa, kugira ngo tube abera tutariho umugayo imbere yayo. Kuko yagambiriye kera ku bw’urukundo rwayo ko duhinduka abana bayo, tubiheshejwe na Yesu Krisito ku bw’ineza y’ubushake bwayo, kugira ngo ubuntu bwayo butagira akagero bushimwe, ubwo yaduhereye mu Mukunzi wayo (Ef. 1:3-6).

Ibyo na none ni byo tubona hano–Imana yadutoranirije (abo yamenye kera ko bazihana bakizera) kuba abana bayo batagira umugayo muri Yesu Krisito isi itararemwa.

Nk’uko twamaze kubivuga, bamwe bagoreka insobanuro y’ibyanditswe nk’ibyo bakirengagiza ibindi byose Bibiliya ivuga, bakavuga ko mu byukuri nta guhitamo dufite ku by’agakiza kacu–ngo guhitamo ni ukw’Imana. Iyo myizerere bayita “gutoranywa bitagira ikindi bishingiyeho” (“unconditional election”). Ariko se ni nde waba warigeze yumva ikintu nk’icyo cyo “gutoranywa nta kindi kintu bishingiyeho,” ubwo ni ukuvuga gutoranywa nta kintu na kimwe cya ngombwa gisabwe kigomba kuzuzwa? Mu bihugu bidategekwa n’ingoma z’igitugu, dutora abayobozi ba politike dushingiye ku byangombwa baba bujuje dufite mu bitekerezo byacu. Duhitamo abo dushakana dukurikije ibyangombwa runaka bujuje, ibintu bibaranga bituma baba abo kwifuzwa. Ariko abanyatewolojiya bamwe bagashaka kutwumvisha ko ngo gutoranya kw’Imana abakizwa n’abadakizwa ari ugutoranya “kutagira icyo gushingiyeho,” kudashingiye ku cyangombwa na kimwe umuntu agomba kuba yujuje! Bityo rero gukizwa k’umuntu bikaba ari amahirwe gusa, bitewe no guhitamo kw’ikinyamaswa cy’ikigome, gikiranirwa, indyarya ndetse kitagira ubwenge kitwa Imana! Ayo magambo ngo, “gutoranya bidafite icyo bishingiyeho” ubwayo arivuguruza, kuko ijambo gutoranya ubwaryo ryumvikanisha ko hari igikurikizwa. Bibaye “gutoranya kudafite icyo gushingiyeho,” nta gutoranya kuba kuriho na mba; ni tombola cyangwa amahirwe gusa.

Kubireba Mu Buryo Bwagutse

(The Big Picture)

Noneho turareba mu buryo bwagutse. Imana yari izi ko twese tuzakora ibyaha, hanyuma ishyiraho umugambi wo kuducungura mbere y’uko hagira n’umwe muri twe wari wakavuka. Uwo mugambi wari kuzahishura urukundo rwayo rutangaje no gukiranuka kwayo, kuko wagombaga gutuma Umwana wayo utagira inenge apfira ibyaha byacu kugira ngo atubere incungu. Imana ntiyagennye gusa ko twebwe abazihana bakizera tuzababarirwa, ahubwo yanagennye ko tuzahinduka nk’Umwana wayo Yesu, nk’uko Pawulo yavuze ati, “Si jye uriho, ahubwo ni Krisito uriho muri jye” (Gal. 2:20).

Twebwe abana b’Imana bavutse ubwa kabiri umunsi umwe tuzahabwa imibiri itangirika, kandi tuzaba ahantu hatunganye rwose, aho tuzaba dukorera Data wo mu ijuru w’igitangaza utagira uko asa, tumukunda kandi dusabana na we! Tuzaba mu isi nshya no muri Yerusalemu nshya. Ibi byose bizaba byarashobotse kubera urupfu Yesu yapfuye yitangaho igitambo! Imana ishimwe ku bw’umugambi wayo yagennye kera isi itararemwa!

Ubuzima bw’Iki Gihe

(This Present Life)

Iyo tumaze gusobanukirwa umugambi w’Imana w’iteka ryose, dushobora kumva neza kurushaho noneho icyo ubu buzima turimo buvuze. Mbere na mbere ubu buzima ni igeragezwa kuri buri muntu. Ihitamo rya buri muntu rigaragaza niba azagira umugisha wo kuba umwe mu bana b’Imana bazabana na yo iteka ryose. Abaca bugufi bakemerera Imana ibahamagara, bakihana bakizera, bazashyirwa hejuru (reba Luka 18:14). Ubu buzima mbere na mbere ni ikizami cyo kugira ngo umuntu azagere muri ubwo buzima bw’igihe kizaza.

Ibi na none bidufasha gusobanukirwa amwe mu mayobera y’ubu buzima. Urugero abantu benshi bajya bibaza ngo, “Kuki Satani n’abadayimoni bemererwa kugerageza abantu?” cyangwa ngo, “kuki igihe Satani yirukanwaga mu ijuru, yemerewe kuza mu isi?”

Turabona ko na Satani afite icyo asohoza mu mugambi w’Imana. Mbere na mbere Satani ni we abantu badashatse gukurikira Imana bashobora gukurikira. Iyo Yesu aza kuba ari we wenyine duhitamo, buri wese yari kumukurikira abishaka cyangwa atabishaka.

Byari kumera nk’amatora aho uwiyamamaza aba ari umukandida umwe rukumbi. Uwo mukandida ashobora gutorwa na bose, ariko ntashobora kwizera na rimwe ko abamutoye bamukunda cyangwa ko bamwishimiye! Nta mahitamo yandi bari bafite uretse kumutora! Ni ko byaba bimeze no ku Mana iyo hataza kuba undi barwanira imitima y’abantu.

Birebe muri ubu buryo: Byari kugenda bite iyo Imana ishyira Adamu na Eva mu busitani badafite icyo babujijwe? Adamu na Eva bari kuba bameze nk’ibimashini (robots) aho batuye. Ntibari gushobora kuvuga bati, “Twahisemo kumvira Imana,” kuko nta buryo bari kuba bafite bwo kuyigomekaho.

Ndetse ikiruseho, Imana ntiyari gushobora kuvuga iti, “Ndabizi neza ko Adamu na Eva bankunda,” kuko Adamu na Eva nta mahirwe bari kubona yo kumvira Imana ngo bayigaragarize urukundo rwabo. Imana igomba gushyiriraho abantu bafite umudendezo wo guhitamo uburyo bwo kuba bakwigomeka kugira ngo imenye niba bashaka kuyubaha. Imana nta muntu ijya igerageza (reba Yak. 1:13), ariko igerageza buri wese (reba Zab. 11:5; imig. 17:3). Uburyo bumwe ishobora kubagerageza ni ukureka Satani akabagerageza, bityo akaba ashohoje umugambi w’Imana w’iteka ryose.

Urugero Rwiza Cyane

(A Perfect Example)

Dusoma mu Gutegeka Kwa Kabiri 13:1-3 ngo:

Muri mwe nihaboneka umuhanuzi cyangwa umurōsi, akakubwira ikimenyetso cyangwa igitangaza, icyo kimenyetso cyangwa icyo gitangaza kigasohora, icyo yakubwiye agira ati, “Duhindukirire izindi mana (izo utigeze kumenya) tuzikorere,” ntuzemere amagambo y’uwo muhanuzi cyangwa uwo murōsi; kuko Uwiteka Imana yanyu izaba ibagerageza, ngo imenye yuko mukundisha Uwiteka Imana yanyu imitima yanyu yose n’ubugingo bwanyu bwose.

Umuntu yaba ashyize mu gaciro yakwanzura avuga ko atari Imana iba yahaye uwo muhanuzi w’ibinyoma ububasha bwo gukora ikimenyetso cyangwa igitangaza–ni Satani ugomba kuba aba yabumuhaye. Ariko Imana iba yabyemeye igakoresha Satani akagerageza uwo muntu kugira ngo imenye iiri mu mitima y’abantu bayo.

Iri hame rigaragara no mu gitabo cy’Abacamanza 2:21-3:8 ubwo Imana yemeraga ko Isirayeli igeragezwa n’amahanga ayikikije kugira ngo imenye niba Abisirayeli bazayumvira cyangwa batazumvira. Na Yesu yajyanywe n’Umwuka mu butayu, intego ari ukugira ngo ageragezwe na Satani (reba Mat. 4:1) bityo kandi yasuzumwe n’Imana. Yagombaga gupimwa ngo bigaragare ko nta cyaha kimurangwaho, kandi uburyo bwonyine buhari bwo kumenya ko nta nenge, ni uguca mu bigeragezo.

Satani Ntakwiriye Gushyirwaho Amakosa Yose

(Satan Does Not Deserve All the Blame)

Satani yamaze kuyobya umubare munini cyane w’abantu ahuma amaso y’imitima yabo ngo batamenya ukuri k’ubutumwa bwiza, ariko tugomba kumenya ko Satani adapfa guhumisha umuntu gusa. Ashobora gusa kuyobya umuntu umwemereye kuyoba, umuntu udashaka kumva ukuri.

Pawulo yavuze ko ubwenge bw’abapagani “buri mu mwijima” (Ef. 4:18) no mu bijiji, ariko kandi yahishuye umuzi w’uwo mwijima n’ubujiji:

Yuko mutakigenda nk’uko abapagani bagenda, bakurikiza ibitagira umumaro byo mu mitima yabo, ubwenge bwabo buri mu mwijima kandi ubujiji buri muri bo no kunangirwa kw’imitima yabo, byabatandukanije n’ubugingo buva ku Mana. Kandi babaye ibiti bīha ubusambanyi bwinshi, gukora iby’isoni nke byose bifatanije no kwifuza (Ef. 4:17b-19).

Abadakijijwe si abantu bagize ibyago gusa bakagirirwa nabi na Satani abayobya. Ahubwo ni abanyabyaha b’ibyigomeke bari mu bujiji ku bushake bwabo kandi bashaka gukomeza kwibera mu byo bayoberejwemo kuko imitima yabo yinangiye cyane.

Nta muntu n’umwe ugomba kuguma mu bujiji, nk’uko ubuzima bwawe bubyerekana! Igihe woroshyaga umutima wawe imbere y’Imana, Satani ntiyashoye kukugumisha mu kinyoma.

Amaherezo, Satani azabohwa muri ya myaka igihumbi y’ingoma ya Krisito, ntazaba agifite ububasha ku muntu n’umwe:

Afata [marayika] cya kiyoka, ari cyo ya nzoka ya kera, ari yo Mwanzi na Satani, akibohera kugira ngo kimare imyaka igihumbi, akijugunya ikuzimu arahakinga, ashyiraho ikimenyetso gifatanya kugira ngo kitongera kuyobya amahanga kugeza aho iyo myaka igihumbi izashirira, icyakora nishira gikwiriye kubohorerwa kugira ngo kimare igihe gito (Ibyah. 20:2-3).

Urabona ko mbere y’uko Satani abohwa “yayobyaga amahanga,” ariko namara kubohwa ntazongera kuyayobya. Igihe azabohorwa ariko azongera ayobye amahanga:

Iyo myaka igihumbi nishira, Satani azabohorwa ave aho yari abohewe. Azasohoka ajye kuyobya amahanga yo mu mfuruka enye z’isi…kugira ngo ayakoranyirize intambara….Bazazamuka bakwire isi yose, bagote amahema y’ingabo z’abera n’umurwa ukundwa. Umuriro uzamanuka uva mu ijuru ubatwike (Ibyah. 20:7-9).

Kuki Imana izabohora Satani ngo amare icyo gihe gito? Impamvu ni ukugira ngo abanga Krisito bose mu mitima yabo, ariko bakerekana mu buryarya ko bamugandukira mu gihe cy’ingoma ye, bagaragare. Iryo geragezwa ni ryo rizaba ari irya nyuma.

Kandi ni ku bw’iyo mpamvu, Satani yemerewe gukorera ku isi muri iki gihe–kugira ngo abanga Krisito mu mitima yabo bagaragazwe kandi amaherezo bazacirweho iteka. Igihe Imana izaba itagikeneye Satani mu gusohoza umugambi wayo, umushukanyi azatabwa mu nyanja y’umuriro ababarizweyo kuzageza iteka ryose (reba Ibyah. 20:10).

Kwitegura Isi y’Igihe Kizaza

( Preparing For the Future World)

Niba warihannye ukizera ubutumwa bwiza, watsinze ikizami cya mbere kandi gikomeye cy’ubu buzima. Nyamara ntiwibwire ko utazakomeza kugeragezwa kugira ngo Imana imenye niba ukomeje kuyikurikira no kuyibera umwizerwa. “Abakomeza kwizera” ni bo bonyine bazashyikirizwa Imana nk’ “abera batagira inenge” (Kolo. 1:22-23).

Nyuma y’ibyo, Bibiliya igaragaza neza ko twese umunsi umwe tuzahagarara imbere y’intebe y’urubanza y’Imana, icyo ni cyo gihe buri wese azagororerwa ibikwiranye n’uko twumviye hano mu isi. Nuko rero turacyageragezwa kugira ngo bigaragare ko dukwiriye izo ngororano zitangaje z’igihe kizaza mu bwami bw’Imana. Pawulo yaranditse ati,

Ariko ni iki gituma ucira mwene So urubanza? Kandi nawe ni iki gituma uhinyura mwene So? Twese tuzahagarara imbere y’intebe y’imanza y’Imana, kuko byanditswe ngo Uwiteka aravuga ati, “Ndirahiye, amavi yose azampfukamira, kandi indimi zose zizavugaishimwe ry’Imana.” Nuko rero umuntu wese wo muri twe azimurikira ibyo yakoze imbere y’Imana (Rom. 14:10-12).

Kuko twese dukwiriye kuzagaragarizwa imbere y’intebe y’imanza ya Krisito, kugira ngo umuntu wese ahabwe ibikwiriye ibyo yakoze akiri mu mubiri, ari ibyiza cyangwa ibibi (2 Kor. 5:10).

Ni cyo gituma mudakwiriye guca urubanza rw’ikintu cyose igihe cyarwo kitarasohora, kugeza ubwo Umwami wacu azaza agatangaza ibyari byahishwe mu mwijima, kandi akagaragaza n’imigambi yo mu mutima. Ubwo ni bwo umuntu wese azahabwa n’Imana ishimwe rimukwiriye (1 Kor. 4:5).

Zizaba ari Ingororano Ki?

(What Will be the Rewards?)

Izo ngororano abakunze Yesu bakamukurikira bazahabwa, zizaba ari ngororano ki neza neza?

Bibiliya ivuga ku ngororano ebyiri nibura zitandukanye–gushimwa n’Imana, n’andi mahirwe yo kuyikorera. Zombi zivugwa mu mugani wa Yesu w’umuntu w’impfura:

Nuko aravuga ati,” Hariho umuntu w’impfura wazindukiye mu gihugu cya kure kwimikirwayo, yamara kwima akagaruka. Nuko ahamagara abagaragu be cumi, abaha mina cumi arababwira ati,’ Mube muzigenzura kugeza aho nzazira.’ Ariko ingabo ze zaramwangaga, zimukurikiza intumwa ziti,’ Uyu ntidushaka ko adutegeka.’ Agarutse amaze kwimikwa, ategeka ko bahamagara ba bagaragu yasigiye za feza, ngo amenye urugenzo umuntu wese muri bo yagenzuye. Uwa mbere araza ati, ‘ Mwami, mina yawe yavuyemo izindi mina cumi.’ Aramubwira ati, ‘ Nuko nuko mugaragu mwiza, kuko wakiranutse ku gito cyane, nuko ube umutware w’imisozi cumi.’ Haza uwa kabiri ati, ‘ Mwami, mina yawe yavuyemo mina eshanu.’ Uwo na we aramubwira ati, ‘ Nawe, twara imisozi itanu.’ Undi araza aramubwira ati, ‘ Mwami, dore mina yawe! Narayibitse ipfunyitse mu gitambaro, kuko nagutinyiye ko uri umunyamwaga, ujyana ibyo utabitse, ugasarura ibyo utabibye.’ Aramubwira ati, ‘ Ndagucira urubanza ku byo uvuze, wa mugaragu mubi we. Waruzi ko ndi umunyamwaga, ko njyana ibyo ntabitse, ko nsarura ibyo ntabibye. Ni iki cyakubujije guha abagenza ifeza yanjye, ngo bayigenzure, maze naza nkayitwarana n’urugenzo rwayo?’ Abwira abahagaze aho ati, ‘ Nimumwake mina ye, muyihe ufite mina cumi.’ Baramubwira bati, ‘ Mwami, ko afite icumi!’ ‘Ndababwira yuko ufite azahabwa, ariko udafite azakwa n’icyo yari afite. Kandi ba banzi banjye batakunze ko mbategeka, nimubazane hano mubīcire imbere yanjye'” (Luka 19:12-27).

Biragaragara ko uyu muntu w’impfura wari wazindukiye kure ariko amaherezo akagaruka, ashushanya Yesu. Yesu nagaruka, tuzamurika icyo twakoresheje impano, ubushobozi, imihamagaro n’uburyo yaduhaye, bishushanywa na mina imwe buri mugaragu yahawe muri uyu mugani. Nituzaba twarabaye abizerwa, tuzahabwa ingororano yo gushimwa na Yesu kandi duhabwe ububasha bwo gutegekana na We no gutwara isi (reba 2 Tim. 2:12; Ibyah. 2:26-27; 5:10; 20:6), kandi muri uyu mugani bishushanywa n’imisozi buri mugaragu w’umwizerwa azahabwa gutwara.

Kutabera k’Urubanza Tuzacirwa

(The Fairness of Our Future Judgment)

Undi mugani wa Yesu werekana neza ukuntu urubanza tuzacirwa ruzaba rutabera na gato:

Ubwami bwo mu ijuru bwagereranywa n’umuntu ufite urugo, yazindutse kare gushaka abahinzi ngo bahingire uruzabibu rwe. Asezerana n’abahinzi idenariyo ku munsi umwe, abohereza mu ruzabibu rwe. Isaha eshatu arasohoka, asanga abandi bahagaze mu iguriro nta cyo bakora, na bo arababwira ati, “Namwe mujye mu ruzabibu rwanjye, ndi bubahe ibikwiriye.” Baragenda. Yongera gusohoka mu isaha esheshatu n’isaha icyenda, abigenza atyo. Isaha zibaye cumi n’imwe arasohoka, asanga abandi bahagaze arababaza ati, “Ni iki kibahagaritse hano umunsi wose nta cyo mukora?”Baramusubiza bati, “Kuko ari nta waduhaye umurimo.” Arababwira ati, “Namwe mujye mu ruzabibu rwanjye.” Bugorobye nyir’uruzabibu abwira igisonga cye ati, “Hamagara abahinzi ubahe bihembo byabo, utangirire ku ba nyuma ugeze ku ba mbere.” Abatangiye mu isaha cumi n’imwe baje, umuntu wese ahabwa idenariyo imwe. Ababanje baje bibwira ko bahembwa ibirutaho, ariko umuntu wese ahabwa idenariyo imwe. Bazihawe bitotombera nyir’uruzabibu bati, “Aba ba nyuma bakoze isaha imwe, ubanganyije natwe abahingitse umunsi wose tuvunika, twicwa n’izuba!” Na we asubiza umwe muri bo ati, “Mugenzi wanjye sinkugiriye nabi. Ntuzi ko twasezeranye idenariyo imwe? Ngiyo yijyane ugende. Konshatse guhemba uwanyuma nkawe, mbese hari icyambuza kugenza ibyanjye uko nshaka, ko undeba igitsure kuko ngize ubuntu?” Uko ni ko ab’inyuma bazaba ab’imbere, kandi ab’imbere bazaba ab’inyuma (Mat. 20:1-16).

Muri uyu mugani Yesu ntabwo yavugaga ko ku mperuka abakozi b’Imana bose bazahabwa ingororano zingana, kuko ibyo ntibyaba ari ukubera gusa ahubwo byaba binavuguruza ibindi byanditswe byinshi (reba, urugero, Luka 19:12-27; 1 Kor. 3:8).

Ahubwo Yesu yavugaga yuko buri mukozi w’Imana wese azagororerwa, hadashingiwe gusa ku byo bayikoreye, ahubwo hashingiwe ku mahirwe yabahaye. Ba bakozi bakoze isaha imwe bavugwa mu mugani wa Krisito, baba barakoze umunsi wose iyo nyir’uruzabibu aza kubaha ayo mahirwe. Nuko rero abakoresheje neza amahirwe yabo bahawe y’isaha imwe bahembwe kimwe n’abahawe amahirwe yo gukora umunsi wose.

Kandi rero, Imana itanga atandukanye kuri buri mugaragu wayo. Bamwe ibaha amahirwe menshi yo gukorera abandi no guhesha umugisha ibihumbi by’abantu bakoresha impano zitangaje yabahaye. Abandi ikabaha amahirwe make n’impano nkeya, nyamara amaherezo bakazahembwa kimwe iyo babaye abizerwa kimwe mu byo Imana yabahaye.[1]

Umwanzuro

(The Conclusion)

Nta kintu na kimwe kiruta kumvira Imana, kandi umunsi umwe buri muntu wese azabimenya. Abanyabwenge ibyo barabizi kandi barabizirikana mu mibereho yabo!

Iyi ni yo ndunduro y’ijambo, byose byarumviswe. Wubahe Imana kandi ukomeze amategeko yayo, kuko ibyo ari byo bikwiriye umuntu wese. Kuko Imana izazana umurimo wose mu manza, n’igihishwe cyose ari icyiza cyangwa ikibi (Umubw. 12:13-14).

Umukozi w’Imana uhindura abantu abigishwa agandukira Imana n’umutima we wose kandi akora uko ashoboye kose kugira ngo akangurire abigishwa be kugenza batyo!

Ushatse gukomeza kwiga binonosoye kurushaho iyi ngingo y’urubanza tuzacirwa mu gihe kizaza, wareba Mat. 6:1-6, 16-18; 10:41-42; 12:36-37; 19:28-29; 25:14-30; Luka 12:2-3; 14:12-14; 16:10-13; 1 Kor. 3:5-15; 2 Tim. 2:12; 1 Pet. 1:17; Ibyah. 2:26-27; 5:10; 20:6.

[1] Ntabwo uyu mugani uvuga yuko abihannye bakiri bato bagakorana umuhate n’ubwizerwa kumara imyaka myinshi bazahembwa kimwe n’abihannye mu mwaka wa nyuma w’ubuzima bwabo hanyuma bagakorera Imana mu bwizerwa mu mwaka umwe gusa. Ibyo byaba birimo akarengane, kandi ntabwo byaba bishingiye ku mahirwe Imana yahaye buri muntu, kuko Imana yahaye buri wese amahirwe yo kwihana mu buzima bwe bwose. Ubwo rero abaharanye igihe kinini bazahabwa ingororano iruta iz’abakoze igihe gito.

چرا خداوند ما را آفرید؟آیا از ابتدا اهدافی را در ذهن بر ای این کار داشت؟ آیا نمی دانست که همه در برابر او سرکشی خواهند کرد؟ آیا عواقب سرکشی و تمرد ما و رنج و غمی که بشریت دیده اند، را نمی دانست؟ پس اصلاً به چه علت انسان را آفرید؟

انجیل پاسخ این سوالات را به ما می دهد. انجیل می گوید که خداوند حتی قبل از آفرینش آدم و حوا می دانست که آنها و کسانی که پس از آنها می آیند، مرتکب گناه خواهند شد. جالب است که او از قبل طرح و برنامه داشت تا بشریت را از طریق مسیح رهایی دهد. پولس از برنامۀ قبل از آفرینش خداوند اینگونه نوشت:

خدا، که‌ ما را نجات‌ داد و به‌ دعوت‌ مقدس‌ خواند نه‌ به‌ حسب‌ اعمال ‌ما بلکه‌ برحسب‌ اراده‌ خود و آن‌ فیضی‌ که‌ قبل‌ از قدیم‌الایام‌ در مسیح‌ عیسی‌ به‌ ما عطا شد (دوم تیموتائوس 8:1-9، همراه با تاکید).

رحمت خداوند نه تا قدیم الایام که از قدیم الایام در مسیح به ما عطا شد و همین نشان می دهد که مرگ فداکارانۀ عیسی از قبل توسط خداوند طرح ریزی شده بود.

پولس در نامۀ خود به افسسیان هم در باب این مسئله نوشت:

این نقشه بر طبق آن هدف ازلی بود که خدا آن را در شخص خداوند ما ، مسیح عیسی عملی ساخته است (افسسیان 11:3، همراه با تاکید).

مرگ مسیح بر صلیب، چاره اندیشیِ پس از اتفاق و یا نقشه ای نبود برای حل مشکلی که خداوند پیش بینی نکرده بود. خداوند نه تنها از ازل برای اعطای رحمت خود به ما هدفی جاویدان داشت، بلکه از قبل می دانست که به چه کسانی باید رحمت خود را عطا کند و حتی اسم آنها را در کتابی نوشت:

همهً جهانیان او را پرستش خواهند کرد ، یعنی کسانی که قبل از پیدایش عالم نامشان دردفتر حیات که متعلق به برۀ مقتول (مسیح) می باشد ثبت نشده است (مکاشفه 8:13، همراه با تاکید).

ارتکاب گناه توسط آدم سببِ تعجب خداوند نشد. گناه من و شما هم خداوند را شگفت زده نخواهد کرد. خداوند

می دانست که مرتکب گناه خواهیم شد و همچنین می دانست که چه کسی توبه خواهد کرد و به خداوندمان مسیح ایمان خواهد آورد.

سوال بعدی (The Next Question)

اگر خداوند از پیش می دانست که برخی به مسیح ایمان خواهند آورد و برخی او را نخواهند پذیرفت، پس چرا افرادی را آفرید که می دانست او را نمی پذیرند؟ چرا فقط کسانی را که می دانست توبه می کنند و به مسیح ایمان می آورند، نیافرید؟

درکِ پاسخِ این سوال اندکی سخت است اما غیر ممکن نیست.

قبل از هر چیزی باید بدانیم که خداوند ما انسانها را با اختیار و آزادی عمل آفرید. یعنی ما می توانیم تصمیم بگیریم که می خواهیم به خداوند خدمت کنیم یا نه. تصمیم ما برای اطاعت یا عدم اطاعت، توبه و یا عدم توبه، از قبل توسط خداوند تعیین نشده است. انتخاب با ماست.

به این ترتیب همه ما باید مورد آزمایش قرار بگیریم. البته خداوند از قبل می داند که ما چه خواهیم کرد، اما ما مجبوریم که به هر حال در برهه ای از زمان کاری انجام دهیم تا او از قبل آن را بداند.

مثلاً خداوند از قبل نتیجۀ هر بازی فوتبال را می داند اما به هر حال اگر قرار است خداوند از قبل نتیجۀ آن را بداند، باید بازی انجام شود. خداوند نتایج بازی هایی را که قرار نیست انجام شوند را نمی داند چون نتیجه ای برای پیش بینی وجود ندارد.

به همین شکل، خداوند تنها می تواند تصمیمات عامل های مختار را اگر قرار است تصمیم گیری کنند و کاری را انجام دهند، پیش بینی کند. آنها باید مورد آزمایش قرار بگیرند. به همین دلیل است که خداوند نخواست و نتوانست کسانی را بیافریند که می دانست توبه می کنند و به مسیح ایمان می آورند.

سوالی دیگر (Another Question)

سوال دیگری که به ذهن می رسد این است: «اگرخداوند می خواهد که انسانها مطیع و فرمانبردار باشند، پس چرا ما را با اراده آفرید؟ چرا به جای انسانهایی که اختیار دارند، گروهی از آدمکهای ماشینی فرمانبردار نیافرید؟»

پاسخ این است: زیرا خداوند یک پدر است. او می خواهد با ما رابطۀ پدر فرزندی داشته باشد، و مسلماً نمی تواند با آدمکهای ماشینی چنین رابطه ای داشته باشد. خواست خداوند این است که خانواده ای ابدی از فرزندانی که با ارادۀ خود عشق به او را انتخاب کرده اند، داشته باشد و بر طبق کتاب مقدس، این طرح از قبل تعیین شدۀ اوست:

بسبب محبت خود و برحسب صلاحدید ارادۀ خویش برای ما مقدر فرمود که بوسیله عیسی مسیح فرزندان او شویم (افسسیان 4:1-5، همراه با تاکید).

اگر می خواهید بدانید که آدمهای ماشینی چقدر برای خداوند خوشایند هستند، عروسکی را در دستان خود نگه دارید و از او بخواهید که به شما بگوید دوستتان دارد. به احتمال بسیار زیاد هیچ احساس گرمی در قلبتان به شما دست نمی دهد! این عروسک تنها چیزی را می گوید شما خواسته اید بگوید. او واقعاً شما را دوست ندارد.

عشق بر اساس خواستۀ ارادیِ افراد است و همین است که آن را چنین خاص و استثنایی می کند. عروسک ها و آدمهای ماشینی چیزی دربارۀ عشق نمی دانند زیرا آنها خودشان نمی توانند در مورد چیزی تصمیم گیری کنند.

از آنجایی که خداوند فرزندانی می خواست که عشق به او را برگزینند و از صمیم قلب او را خدمت کنند، مجبور بود که انسانهایی بیافریند که اراده و اختیار دارند. چنین تصمیمی از جانب خداوند این خطر را داشت که برخی عشق به خداوند و خدمت به او را انتخاب نکنند. و این موجودات مختار بعد از مدتی مخالفت در برابر خداوندی که خود را آشکار می کند و انسانها را از طریق خلقتش و ضمیر آنها و ندای انجیل فرا می خواند، مجازات عمل خود را خواهند دید چرا که نشان داده اند که سزاوار خشم خداوند هستند.

هیچ فردی در دوزخ نمی تواند انگشت اتهام خود را به سوی خداوند بگیرد زیرا او برای همه روشی ایجاد کرد که توسط آن از مجازات گناه خود بگریزند. خواست خداوند این است که همه نجات بیابند (اول تیموتائوس 4:2؛ دوم پطرُس 9:3 را ببینید)، اما هر کسی باید برای خود تصمیم بگیرد.

تقدیر بر اساس انجیل (Biblical Predestination)

در مورد آیاتی از عهد جدید که می گویند خداوند سرنوشت ما را مقدر کرده است و ما را قبل از خلقت جهان برگزیده است، چه می توانیم بگوییم؟

متاسفانه برخی تصور می کنند که خداوند برخی را برای نجات یافتن و برخی را برای مورد لعن قرار گرفتن آفریده است و بنابر کارهایی را که هنوز این افراد انجام نداده اند تصمیم گیری کرده است. یعنی خداوند افراد نجات یافته و لعن شده را از پیش برگزیده است. روشن است که این نظریه مفهوم آزادی اراده را از بین می برد. مسلماً در انجیل چنین تعلیمی وجود ندارد. بیایید تعلیم های انجیل را دربارۀ مقدر کردن سرنوشت بررسی کنیم.

در واقع انجیل می گوید که خداوند ما را برگزیده است اما این حقیقت باید بررسی شود. خداوند از ابتدای خلقت جهان تصمیم داشته است که افرادی را که می داند توبه می کنند و تحت تاثیر فراخوانده شدن توسط او اما به اختیار خود به پیام انجیل ایمان می آورند، رهایی دهد. پولس رسول دربارۀ مردمی که خداوند بر می گزیند، می گوید:

خدا قوم‌ خود را که‌ از قبل‌ شناخته‌ بود، رد نفرموده‌ است‌. آیا نمی‌دانید که‌ کتاب‌ دربارۀ الیاس‌ چه‌ می‌گوید، چگونه‌ بر اسرائیل‌ از خدا استغاثه‌ می‌ کند که‌ «خداوندا انبیای‌ تو را کشته‌ و مذبحهای‌ تو را کنده‌اند و من‌ به‌ تنهایی‌ مانده‌ام‌ و در قصد جان‌ من‌ نیز می‌باشند؟» لکن‌ وحی‌ بدو چه‌ می‌گوید؟ اینکه‌ «هفت‌ هزار مرد به جهت‌ خود نگاه‌ داشتم‌ که‌ به‌ نزد بعل‌ زانو نزده‌اند». پس‌ همچنین‌ در زمان‌ حاضر نیز بقیتی‌ بحسب‌ اختیار فیض‌ مانده است‌ ‌( رومیان 2:11-5، همراه با تاکید).

توجه کنید که خداوند به ایلیا گفت که «هفت هزارمرد را برای خود نگاه داشته است»، اما این هفت هزار نفر در ابتدا تصمیم گرفته بودند که «نزد بتِ بعل زانو نزنند.» پولس هم گفته بود که تعدادی یهودی معتقد بنابر انتخاب خداوند وجود داشتند. بنابراین می توانیم بگوییم که بله، خداوند ما را برگزیده است، اما او در واقع کسانی را برمی گزیند که در ابتدا خود تصمیم درست را برای خود گرفته اند. خداوند تصمیم گرفته است که همۀ کسانی که به مسیح اعتقاد دارند را نجات دهد، و این طرح و برنامۀ او پیش از خلقت بوده است.

پیش آگاهی خداوند (God’s Foreknowledge)

بر اساس کتاب مقدس خداوند، همچنین تمام آنهایی را که انتخاب درست خواهند کرد را می شناسد. مثلاً پطرُس نوشت:

به‌ غریبانی‌ که‌ پراکنده‌اند… برگزیدگان برحسب‌ علم‌ سابق‌ خدای‌ پدر (اول پطرُس 1:1-2، همراه با تاکید).

ما بر اساس پیش آگاهی خداوند برگزیده شده ایم. پولس همچنین از مومنان از پیش شناخته شده نوشت:

زیرا خدا آنانی (ما) را که از ابتدا می شناخت از پیش برگزید تا به شکل پسر او در آیند و تا پسر (مسیح) نخستین برادر در میان برادران بسیار باشد. او کسانی را که قبلا برگزیده بود به سوی خود خوانده است، وخوانده شدگان را کاملا نیک محسوب کرد و نیکان را نیز جاه و جلال بخشید (رومیان 29:8-30).

خداوند می دانست که از میان ما چه کسانی به مسیح ایمان خواهند آورد و مقدر کرد که ما به شکل پسر او درآییم و فرزندان دوباره تولد یافتۀ خداوند در خانوادۀ بزرگ او باشیم. برای حفظ این برنامۀ جاویدان، از طریق انجیل ما را فراخواند، ما را عادل ساخت و در ملکوت آیندۀ خود ما را جلال و شکوه خواهد بخشید.

پولس در نامه ای دیگر نوشت:

خدا و پدر خداوند ما عیسی مسیح را سپاس گوئیم، زیرا او ما را در اتحاد با مسیح از همۀ برکات روحانی در قلمرو آسمانی بهره مند ساخته است و ما را قبل از آفرینش دنیا در مسیح برگزید تا در پیشگاه او مقدس و بی عیب باشیم. به سبب محبت خود و برحسب صلاح دید ارادۀ خویش برای ما مقدر فرمود که به وسیله عیسی مسیح فرزندان او شویم، تا خدا را برای فیض پرشکوه او که رایگان در پسر عزیز خود به ما بخشیده است سپاس گوئیم (افسسیان 3:1-6، همراه با تاکید).

همان حقیقت در این آیات هم عنوان شده است – خداوند پیش از خلقت جهان مقدر کرده است که ما (کسانی که او از پیش می دانست توبه خواهیم کرد و ایمان خواهیم آورد) از طریق عیسی مسیح فرزندان مقدس او شویم.

همانطوری که قبلاً هم ذکر شد، برخی، معانی آیات انجیل را با انکارتعلیم های آن، پیچ و تاپ می دهند و ادعا می کنند که ما در واقع هیچ نقشی در رستگاری خود نداریم – خداوند از پیش همه چیز را تعیین کرده است. آنها این روند را «انتخابات بلاشرط» می نامند. اما چه کسی تا به حال چیزی دربارۀ «انتخابات بلاشرط» شنیده است، انتخاباتی که بدون رعایت برخی شروط انجام می پذیرد؟ در کشورهای آزاد، ما نامزدهای انتخاباتی را بر اساس شرایطی که آنها به نظرمان دارند، انتخاب می کنیم. ما همسرانمان را بر اساس شرایطی که دارند و ویژگی هایی که آنها را خواستنی می کند، انتخاب می کنیم. اما برخی از الهی دان ها می خواهند که ما باور کنیم خداوند برگزیدن افرادی را که نجات می یابند و افرادی را که نجات نمی یابند را بر اساس «گزینشی بلاشرط» انجام می دهد نه بر اساس شرایط و ویژگی هایی که مردم دارند! بنابراین رستگاری افراد مطلقاً بر اساس شانس، میلِ هیولایی ظالم، بی انصاف، ریاکار و بی استعداد به نام خدا است! خودِ عبارت «نتخاباتِ بلاشرط» دارای تناقض است چرا که کلمۀ انتخابات به طور تلمیحی معنای شرطی بودن را دارد. اگر قرار است «انتخاباتِ بلاشرط» داشته باشیم، پس اصلاً انتخاباتی نداریم؛ هر چه هست شانس است و تصادف.

تصویر بزرگ (The Big Picture)

اکنون ما تصویر بزرگ را می بینیم. خداوند می دانست که همۀ ما گناه خواهیم کرد اما برای رهایی ما، پیش از تولدمان برنامه ریزی کرده بود. این طرح از پیش تعیین شده عشق و عدالت بی نظیر او را نشان می دهد، عشقی که سبب شد فرزند بی گناه او به خاطر گناهان ما بمیرد. خداوند مقدر کرده است که آنهایی که توبه می کنند و ایمان می آورند نه تنها بخشیده شوند بلکه شبیه به پسر او شوند، چنانچه پولس گفت، «دیگر آنکه زندگی می کند من نیستم، بلکه مسیح است که در من زندگی می کند» (غلاطیان 20:2).

ما به عنوان فرزندان دوباره متولد شدۀ خداوند، روزی بدنهای فاسد نشدنی خواهیم داشت و در جامعه ای کامل زندگی خواهیم کرد و پدر آسمانی خود را عبادت خواهیم کرد و دوست خواهیم داشت! ما در زمینی جدید و اورشلیمی دیگر زندگی خواهیم کرد. همۀ اینها از طریق مرگ فداکارانۀ مسیح امکان پذیر شده است! سپاس خداند را به خاطر نقشۀ از پیش مقدر شدۀ او!

زندگی کنونی (This Present Life)

زمانی که هدف ازلی خداوند را درک کنیم، بهتر می توانیم بفهمیم که این زندگی چیست. اساساً این زندگی نوعی آزمایش برای همه است. انتخاب هر فرد تعیین می کند که آیا او از امتیاز بی نظیر فرزند خداوند بودن و با او زندگی جاودانه داشتن لذت خواهد برد یا نه. آنهایی که فروتنانه دعوت خدا را می پذیرند، توبه می کنند و ایمان می آورند، سرافراز خواهند شد (لوقا 18:14 را ببینید). این زندگی اساساً آزمایش برای زندگیِ بعدی است.

فهمیدن هدف و برنامۀ خداوند همچنین ما را کمک می کند که برخی از رموزی را که در این زندگی وجود دارند، درک کنیم. مثلاً بسیاری از مردم با تعجب می پرسند، «چرا شیطان و ارواح پلید او اجازه دارند که مردم را وسوسه کنند؟» و یا «زمانی که شیطان از بهشت رانده شد چرا به او اجازۀ ورود به زمین داده شد؟»

حالا می توانیم متوجه شویم که شیطان هم در خدمت هدف الهی خداوند است. اصولاً شیطان به عنوان گزینۀ فرعی به بشر خدمت می کند. اگر تنها گزینه خدمت به مسیح بود، پس همه او را خدمت می کردند و راه دیگری نداشتند.

مانند انتخاباتی که همه باید در آن شرکت کنند اما فقط یک نامزد انتخاباتی وجود دارد. مسلماً همین نامزد انتخاب خواهد شد اما هرگز نمی تواند اطمینان داشته باشد که برگزینندگانش او را دوست دارند! آنها گزینۀ دیگری نداشتند و تنها می توانستند به او رای بدهند! خداوند هم چنین شرایطی را داشت اگر کسی وجود نداشت که برای کسب دل مردم با او رقابت کند.

بیایید مسئله را از زاویۀ دیگری بررسی کنیم: چه اتفاقی می افتاد اگر خداوند آدم و حوا را در باغی قرار می داد که در آن هیچ ممنوعیتی نبود؟ پاسخ ساده است، آدم و حوا به دلیل شرایط محیطشان تنها دو آدم ماشینی می شدند. آنها نمی توانستند بگویند، «ما برای اطاعت از خداوند انتخاب شده ایم،» زیرا اصلاً فرصت نافرمانی نداشتند.

مهم تر از همه این است که خداوند نمی توانست بگوید، «می دانم که آدم و حوا من را دوست دارند،» زیرا آن دو فرصتی برای اطاعت از خداوند و اثبات علاقه شان نسبت به او نداشتند. خداوند می بایست به انسانهایی که آزادی عمل دارند فرصت نافرمانی بدهد تا متوجه شود که آنها دوست دارند از او اطاعت کنند یا نه. خداوند کسی را وسوسه نمی کند (یعقوب 13:1 را ببینید) اما همه را امتحان می کند (مزمور 5:11؛ امثال 3:17 را ببینید). یکی از راههای امتحان آنها این است که به آنها اجازه می هد که توسط شیطان که در خدمت هدفی الهی در برنامۀ خداوند است، وسوسه شوند.

نمونه ای کامل (A Perfect Example)

در تثنیه 1:13-3 می خوانیم:

اگر در بین شما انبیا و یا تعبیرکنندگان خواب وجود داشته باشند که به شما وعده معجز‌ه ای بدهند و آن معجزه هم تحقّق یابد، اگر آن وقت بگویند: بیایید که خدایان مردم دیگر را که شما هرگز نپرستیده اید، پرستش کنیم، به حرفهای ایشان توجّه نکنید. خداوند خدایتان از ایشان استفاده می کند تا شما را آزمایش کند و ببیند که شما خداوند را با تمام دل و جان دوست دارید (همراه با تاکید).

رسیدن به این نتیجه منطقی به نظر می رسد که نه خداوند که شیطان به آن پیامبر دروغین قدرت خارق العاده داد. اما خداوند این اجازه را به او داد و از وسوسۀ شیطان به عنوان آزمایش خود استفاده کرد تا بفهمد که در دل مردمش چه می گذرد.

همین اصل در داوران 21:2 تا 8:3 هم ثابت شده است زمانی که خداوند به بنی اسراییل اجازه داد که توسط ملل اطراف وسوسه شوند تا متوجه شود که آنها او را اطاعت خواهند کرد یا نه. مسیح هم توسط روح القدس به بیایان هدایت شد تا مورد وسوسۀ شیطان قرار بگیرد (متی 1:4 را ببینید) و بنابراین توسط خداوند آزمایش شود. بی گناهی او باید ثابت می شد و تنها راه برای این مسئله امتحان شدن توسط خداوند بود.

تمام تقصیر بر گردن شیطان نیست (Satan Doesn’t Deserve All the Blame)

شیطان انسانهای زیادی را در سراسر جهان با کور کردن دلهایشان در برابر حقیقت انجیل، فریفته است، اما باید بدانیم که شیطان همه را نمی تواند کور کند. او تنها کسانی را کور می کند که اجازۀ چنین کاری را به او بدهند، افرادی که حقیقت را نمی پذیرند.

پولس اعلام کرد که کافران «در عقل‌ خود تاریک‌» و جاهل هستند (افسسیان 18:4) اما او دلیل اساسیِ عدم درک و جهالت این افراد را نیز آشکار کرد:

شما دیگر نباید مانند کافران که در پیروی از خیالات بیهودۀ خود بسر می برند زندگی کنید. افکار آنها تیره شده است، جهالتی که در میان آنها است و سخت دلی آنان، ایشان را از حیاتی که خدا می بخشد محروم کرده است . عواطف خود را از دست داده و خود را تسلیم هوی و هوس کرده اند و برای ارضاء امیال پست خود از هیچ کاری فروگذار نمی کنند (افسسیان 17:4-19، همراه با تاکید).

نجات نایافتگان تنها افراد بدبختی که فریب شیطان را خورده اند نیستند. بلکه آنها گناهکارانی متمرد هستند که با خواست خود جهالت می ورزند و می خواهند که فریب خورده باقی بمانند زیرا بسیار سخت دل هستند.

هیچ کس مجبور نیست که فریب خورده باقی بماند، چنانچه زندگیتان نشان می دهد! زمانی که دل خود را با پروردگارتان صاف کنید، شیطان نمی تواند شما را بفریبد.

نهایتاً شیطان در طول هزار سال سلطنت مسیح در بند خواهد بود و هیچ تاثیری بر انسانها نخواهد داشت:

او (فرشته) اژدها و آن مار قدیم را که همان ابلیس و یا شیطان است گرفت و او را برای مدت هزار سال در بند نهاده به چاه بی انتها انداخت و در آن را به رویش بسته و مهر و موم کرد تا او دیگر نتواند ملتها را تا پایان آن هزار سال گمراه سازد. بعد از آن برای زمانی کوتاه آزاد گذاشته خواهد شد (مکاشفه 2:20-3).

توجه کنید که شیطان قبل از حبس شدنش «ملت ها را فریفت» اما زمانی که در بند است نخواهد توانست که آنها را بفریبد. زمانی که آزاد شود باز هم آنها را خواهد فریفت:

همین که این هزار سال به پایان برسد شیطان از زندان خود آزاد خواهد شد و برای فریب دادن مللی که درچهار گوشۀ زمینند بیرون خواهد رفت. او، جوج و مأجوج را که مانند شن های دریا بیشمارند برای جنگ جمع می کند. آنها در پهنۀ زمین پخش شدند و اردوی مقدسین و شهر محبوب او را محاصره کردند. اما از آسمان آتش بارید و آنان را نابود ساخت (مکاشفه 7:20-9، همراه با تاکید).

چرا خداوند شیطان را در طول این مدت کوتاه آزاد خواهد کرد؟ به این علت که تمام کسانی که در دل از مسیح نفرت دارند اما وانمود کرده اند که فرمانبردار اویند، در طول حکومت او آشکار خواهند شد. بنابراین به درستی مورد داوری قرار خواهند گرفت. این آزمایش نهایی خواهد بود.

به همین دلیل (ذکر شده در پاراگراف قبل) به شیطان اجازه داده می شود که اکنون بر روی زمین فعالیت کند – کسانی که دردل از مسیح متنفرند باید مشخص شوند و مورد قضاوت قرار بگیرند. زمانی که خداوند دیگر برای هدف الهی خود نیازی به شیطان ندارد، این فریبکار و نیرنگ باز به دریاچۀ آتش افکنده خواهد شد تا برای همیشه در آنجا عذاب ببیند (مکاشفه 10:20 را ببینید).

آماده شدن برای زندگی بعدی (Preparing For the Future World)

اگر توبه کرده اید و به انجیل ایمان آورده اید، ابتدایی ترین و مهمترین آزمایش زندگی خود را پشت سر گذاشته اید. اما فکر نکنید که دیگر مورد آزمایش الهی قرار نخواهید گرفت برای اینکه خداوند می خواهد ایمان و از خودگذشتگی شما را نسبت به خود ببیند. تنها آنهایی که «در ایمان پایدار هستند» در برابر خداوند «مقدس و بی عیب» حاضر خواهند شد (کولسیان 22:1-23).

گذشته از اینها، بنابر کتاب مقدس روشن است که همۀ ما روزی در جایگاه قضاوت خداوند قرار خواهیم گرفت و در آن زمان هر یک بر اساس فرمانبرداری خود بر روی زمین پاداش خواهیم گرفت. بنابراین ما هنوز هم برای مشخص شدن ارزش پاداش های آینده مان در ملکوت خداوند، مورد آزمایش قرار می گیریم. پولس نوشت:

پس تو چرا دربارۀ برادر خود قضاوت می کنی؟ یا چرا برادرت را تحقیر می نمائی؟ همۀ ما پیش کرسی قضاوت خدا خواهیم ایستاد، زیرا کلام خدا می فرماید : «خداوند می گوید، به حیات خودم سوگند که همه در برابر من به زانو در آمده با زبان خود خدا را ستایش خواهند نمود.» پس همۀ ما فرداً فرد باید حساب خود را به خدا پس بدهیم (رومیان 10:14-12، همراه با تاکید).

زیرا همۀ ما همانطور که واقعاً هستیم باید روزی در مقابل تخت داوری مسیح بایستیم تا مطابق آنچه که با بدن خود کرده ایم ـ چه نیک و چه بد ـ جزا بیابیم (دوم قرنتیان 10:5).

پس قبل از روز داوری دربارۀ دیگران داوری نکنید، بلکه منتظر آمدن خداوند باشید زیرا او آنچه را که در تاریکی پنهان است در برابر نور آشکار خواهد ساخت و نیات پنهانی آدمیان را فاش خواهد کرد. در آن وقت هر کس آنطور که شایسته اوست از جانب خدا تحسین خواهد شد (اول قرنتیان 5:4، همراه با تاکید).

پاداش ها چه خواهد بود؟ (What Will be The Rewards?)

پاداش کسانی که عشق و از خودگذشتگی خود را نسبت به مسیح نشان می دهند، دقیقاً چه خواهد بود؟

کتاب مقدس از حداقل دو پاداش متفاوت صحبت می‌کند – تمجید از طرف خداوند و فرصت بیشتر برای خدمت به او. هر دو در تمثیل مسیح دربارۀ شریف زاده ثبت شده اند:

او فرمود: «شریف زاده ای سفر دور و درازی به خارج کرد تا مقام پادشاهی را به دست آورد و باز گردد. اما اول ده نفر از غلامانش را احضار کرد و به هر کدام یک سکه طلا داد و گفت: تا باز گشت من با این پول داد و ستد کنید. هموطنانش که از او دل خوشی نداشتند پشت سر او نمایندگانی فرستادند تا بگویند: ما نمی خواهیم این مرد بر ما حکومت کند. پس از مدتی او با عنوان فرمانروایی بازگشت، دنبال غلامانی که به آنان پول داده بود فرستاد تا ببیند هر کدام چقدر سود برده است. اولی آمد و گفت: ارباب، پول تو ده برابر شده است. جواب داد: آفرین، تو غلام خوبی هستی، خودت را در امر بسیار کوچکی درستکار نشان داده ای و باید حاکم ده شهر بشوی. دومی آمد و گفت: ارباب، پول تو پنج برابر شده است. به او هم گفت: تو هم حاکم پنج شهر باش. سومی آمد و گفت: ارباب، بفرما، این پول توست. آن را در دستمالی پیچیده کنار گذاشتم. از تو می ترسیدم چون مرد سختگیری هستی. آنچه را که اصلا نگذاشته ای بر می داری و آنچه را نکاشته ای درو می کنی. ارباب جواب داد: ای غلام پست نهاد، تو را با حرفهای خودت محکوم می کنم. تو که می دانستی من مرد سختگیری هستم که نگذاشته را بر می دارم و نکاشته را درو می کنم، پس چرا پول مرا به منفعت ندادی تا بتوانم در موقع بازگشت آن را با سودش دریافت کنم؟ به حاضران گفت: پول را از او بگیرید و به غلامی که ده سکه دارد بدهید. آنها جواب دادند اما ای آقا او که ده سکه دارد! او گفت: بدانید، هر که دارد بیشتر به او داده می شود و اما آن کسی که ندارد حتی آنچه را هم که دارد از دست خواهد داد. و اما آن دشمنان من که نمی خواستند بر آنان حکومت نمایم، ایشان را اینجا بیاورید و در حضور من گردن بزنید (لوقا 12:19-27).

واضح است که منظور از شریف زاده ای که غایب بود اما نهایتاً آمد، مسیح است. زمانی که مسیح بازگردد، باید برای آنچه توسط عطایا، تواناییمان، خدمتمان، و فرصت هایی که او به ما داد (همان سکه های طلایی که به غلامان داده شد)، انجام داده ایم حساب پس بدهیم. اگر ایمان خود را حفظ کنیم، از سوی او تمجید خواهیم شد و این اختیار به ما داده خواهد شد که بر روی زمین در حکومت و فرمانروایی به او کمک کنیم (دوم تیموتائوس 12:2؛ مکاشفه 26:2-27؛ 5:10؛ 6:20 را ببینید)، پاداشی که توسط همان شهرهایی در تمثیل نشان داده شده که به غلامان وفادار داده شد تا بر آنها حکمفرمایی کنند.

عدالت در داوری آیندۀ ما (The Fairness of Our Future Judgment)

مثل دیگری که مسیح گفت عدالت در داوری آیندۀ ما را نشان می دهد:

پادشاهی آسمانی مانند صاحب تاکستانی است که یک روز صبح زود بیرون رفت تا کارگرانی برای تاکستان خود اجیر کند و بعد از آنکه آنها در باره مزد روزانه موافقت کردند، آنان را به سر کار فرستاد. ساعت نه صبح باز بیرون رفت و افراد دیگری را دید که بیکار در بازار ایستاده بودند. به آنها گفت: «بروید و در تاکستان من کار کنید و من حق شما را به شما خواهم داد» و آنها هم رفتند. در وقت ظهر و هم چنین ساعت سه بعد از ظهر باز بیرون رفت و مانند دفعات قبل عده ای را اجیر نمود. او یک ساعت پیش از غروب آفتاب باز بیرون رفت و دسته دیگری را در آنجا ایستاده دید، به آنان گفت: «چرا تمام روز اینجا بیکار ایستاده اید؟» آنها جواب دادند: « چونکه هیچکس به ما کاری نداده است» پس او به آنان گفت: «بروید و در تاکستان من کار کنید.» وقتی غروب شد صاحب تاکستان به مباشر خود گفت: «کارگران را صدا کن و مزد همه را بده: از کسانی که آخر آمدند شروع کن و آخر همه به کسانی که اول آمدند.» آنانیکه یک ساعت قبل از غروب شروع به کار کرده بودند پیش آمدند و هر یک مزد یک روز تمام را گرفت. وقتی نوبت به کسانی رسید که اول آمده بودند آنها انتظار داشتند از دیگران بیشتر بگیرند اما به آنان به اندازه دیگران داده شد. وقتی کارگران مزد خود را گرفتند شکایت کنان به صاحب تاکستان گفتند: «این کسانیکه آخر همه آمده اند فقط یک ساعت کار کرده اند و تو آنان را با ما که تمام روز در آفتاب سوزان کارهای سنگین را تحمل کرده ایم در یک سطح قرار داده ای». آن مالک رو به یکی از آنها کرده گفت: «ای رفیق، من که به تو ظلمی نکرده ام. مگر تو قبول نکردی که با این مزد کار کنی؟ پس مزد خود را بردار و برو. من میل دارم به نفر آخر به اندازه تو مزد بدهم. آیا حق ندارم که با پول خود مطابق میل خود عمل کنم؟ چرا به سخاوت من حسادت می کنی؟» به این ترتیب، آخرین، اولین و اولین، آخرین خواهند شد (متی 1:20-16).

منظور مسیح از این تمثیل این نیست که خداوند به تمام خادمان خود به یک اندازه پاداش می دهد، چرا که چنین چیزی نه تنها ناعادلانه خواهد بود بلکه با بسیاری از آیات کتاب مقدس در تناقض خواهد بود (برای مثال لوقا 12:19-27؛ اول قرنتیان 8:3 را ببینید).

مسیح در واقع می خواست بگوید که همۀ خادمان خداوند پاداش عمل خود را خواهند دید، نه فقط بر اساس اینکه چه کاری و برای چه کسی انجام دادند بلکه بر اساس اینکه چقدر فرصت به آنها داده شد. اگر صاحب زمین به کارگرانی که در تمثیل مسیح یک ساعت کار کرده بودند فرصت داده بود، آنها هم تمام روز را کار می کردند. بنابراین کسانی که فرصتی یک ساعته داشتند به اندازۀ آنهایی که تمام روز را فرصت داشتند پاداش بردند.

و باز هم بنابراین، خداوند به بندگان خود فرصت های متفاوتی می دهد. به برخی فرصت های بزرگی می دهد تا هزاران نفر را با استفاده از مواهبی که خداوند به آنها عطا کرده، خدمت کنند. به بقیه فرصت ها و مواهب کمتر می دهد، اما آنها هم می توانند پاداشی مشابه گروه اول دریافت کنند اگر نسبت به آنچه خداوند به آنها داده است وفادار باشند.¹

نتیجه (The Conclusion)

چیزی مهم تر از اطاعت خداوند وجود ندارد، و روزی همه متوجه این مسئله خواهند شد. افراد عاقل این حقیقت را همین حالا می دانند و بر اساس آن عمل می کنند!

خلاصه کلام اینکه، انسان باید از خدا بترسد و اوامر او را به جا آورد، زیرا که این تمام وظیفه اوست؛ چون خدا هر کار خوب یا بد انسان را، حتّی اگر در خفا هم انجام شده باشد، داوری خواهد کرد (جامعه 13:12-14).

خادم شاگردساز خداوند را با تمام وجود اطاعت می کند و تمام توان خود را به کار می گیرد تا به شاگردانش هم آموزش دهد که چنین کنند!

برای مطالعۀ بیشر در زمینۀ موضوع مهم داوری نهایی ما، متی 16:6 و 16-18؛ 41:10-42؛ 36:12-37؛ 28:19-29؛ 14:25-30؛ لوقا 2:12-3؛ 12:14-14؛ 10:16-13؛ اول قرنتیان 5:3-15؛ دوم تیموتائوس 12:2؛ اول پطرُس 17:1؛ مکاشفه 26:2-27؛ 10:5؛ 6:20، را ببینید.

1 همچنین منظور از این تمثیل این نیست که کسانی که در عنفوان جوانی توبه کرده و با ایمان خود سالها خدمت می کنند، همان پاداشی را خواهند برد که افراد پیری که در سالهای آخر عمر توبه می کنند و به مدت یک سال خداوند را خدمت می کنند، به دست می آورند. چنین چیزی عادلانه نیست؛ و بر اساس فرصتی که خداوند به همه می دهد نیست، چرا که خداوند به همه فرصت توبه داد. بنابراین کسانی که خدمت بیشتری می کنند پاداش بیشتری نسبت به کسانی که مدت زمان کمتری را خدمت می کنند، خواهند برد.

18