Nidhamu Itolewayo Na Bwana

Sura Ya Ishirini Na Tano

 

Maana mtafakarini sana yeye aliyeyastahimili mapingamizi makuu namna hii ya watendao dhambi juu ya nafsi zao, msije mkachoka, mkizimia mioyoni mwenu. Hamjafanya vita hata kumwagika damu, mkishindana na dhambi. Tena, mmeyasahau yale maonyo yasemayo nanyi kama kusema na wana, ‘Mwanangu! Usiyadharau marudia ya Bwana, wala usizimie moyo ukikemewa naye. Maana yeye ambaye Bwana ampenda, humrudi, naye humpiga kila mwana amkubaliye. ‘ Ni kwa ajili ya kurudiwa mwastahimili, Mungu awatendea kama wana. Maana, ni mwana yupi asiyerudiwa na babaye? Basi kama mkiwa hamna kurudiwa, ambako ni fungu la wote, ndipo mmekuwa wana wa haramu ninyi, wala si wana wa halali. Na pamoja na hayo, tulikuwa na baba zetu wa mwili walioturudi, nasi tukawastahi. Basi, si afadhali sana kujitia chini ya Baba wa roho zetu na kuishi? Maana ni hakika, hao kwa siku cahche waliturudi kama walivyoona vema wenyewe; bali yeye kwa faida yetu, ili tuushiriki utakatifu wake. Kila adhabu wakati wake haionekani kuwa kitu cha furaha, bali cha huzuni; lakini baadaye huwaletea wao waliozoezwa nayo matunda ya haki yenye amani. Kwa hiyo inyosheni mikono iliyolegea na magoti yaliyopooza, mkaifanyie miguu yenu njia za kunyoka, ili kitu kilicho kiwete kisipotoshwe, bali afadhali kipone (Waebrania 12:3-13).

Kulingana na mwandishi aliyevuviwa wa Kitabu cha Webrania, Baba yetu wa mbinguni huwaadhibu watoto Wake wote. Tusipoadhibiwa Naye, maana yake ni kwamba sisi si watoto Wake. Basi tunahitaji kuwa makini na kujua kuhusu adhabu Zake. Kuna Wakristo wengine ambao mtazamo wao wa peke ni baraka za Mungu na wema Wake tu, wanaotafsiri mazingira yote ambayo ni kinyume kuwa ni mashambulizi toka kwa Shetani, yasiyokuwa na mpango wowote wa kiMungu. Hili linaweza kuwa kosa kubwa sana, kama Mungu anajaribu kuwafikisha kwenye toba kwa kutumia adhabu Zake.

Wazazi wazuri wa kidunia hutoa adhabu kwa watoto wao kwa matumaini kwamba hao watajifunza, watakomaa na kuwa tayari kuwa watu wazima wenye kuwajibika maishani. Mungu pia hutuadhibu ili tukue kiroho, tufae katika huduma Yake zaidi, na tuwe tayari kusimama mbele ya kiti Chake cha hukumu. Anatuadhibu kwa sababu anatupenda, na kwa sababu anatamani tushiriki utakatifu Wake. Baba yetu wa mbinguni mwenye upendo anataka sana tukue kiroho. Maandiko yanasema hivi: “Nami niliaminilo ndilo hili, ya kwamba yeye aliyeanza kazi njema mioyoni mwenu ataimaliza hata siku ya KristoYesu” (Wafilipi 1:6).

Hakuna mtoto anayefurahia viboko vya wazazi wake. Na sisi, tunapoadhibiwa na Mungu, jambo hilo “si la furaha bali la huzuni” kama tulivyosoma. Ila mwishowe, mambo yanakuwa mazuri kwa sababu nidhamu (au adhabu hiyo) “husababisha tunda la amani la haki”.

Je, Mungu Hutuadhibu Lini, Kwa Njia Gani?

Kama baba mzuri, Mungu huwaadhibu watoto Wake wakati wanapoacha kutii. Wakati wowote tunapoacha kumtii, tuko hatarini kuadhibiwa. Ila, Bwana ni mwenye rehema sana, naye mara nyingi hutupa muda mrefu wa kutubu. Adhabu yake mara nyingi huja baada ya sisi kurudia kutokutii, na Yeye kutuonya mara nyingi.

Je, Mungu anatuadhibu namna gani? Kama tulivyojifunza katika sura mojawapo huko nyuma, adhabu ya Mungu inaweza kuja kama udhaifu fulani, ugonjwa au hata kufa kabla ya wakati.

Kwa sababu hiyo wako wengi kwenu walio hawawezi na dhaifu, na watu kadha wa kadha wamelala. Lakini kama tungejipambanua nafsi zetu, tusingehukumiwa. Ila tuhukumiwapo, twarudiwa na Bwana, isije ikatupasa adhabu pamoja na dunia (1Wakor. 11:30-32).

Hatupaswi kuamua kwamba kila ugonjwa ni matokao ya adhabu ya Mungu (hapa kumbuka swala la Ayubu). Lakini, ugonjwa ukija, ni vizuri kufanya ukaguzi kiroho ili kuona kama labda tumefungua mlango wa adhabu ya Mungu kwa kutokutii.

Twaweza kuepukana na hukumu ya Mungu kama tutajihukumu wenyewe – yaani, tukiri dhambi yetu na kuitubu. Ni dhahiri kwamba tutajikuta tunaponywa mara tu baada ya kutubu, ikiwa ugonjwa wetu ni matokeo ya adhabu ya Mungu.

Paulo anasema kwamba tunapohukumiwa na Mungu, tunaepuka kuhukumiwa pamoja na dunia. Je, alimaanisha nini? Bila shaka alimaanisha kwamba adhabu ya Mungu hutuongoza sisi kutubu ili hatimaye tusitupwe jehanamu pamoja na watu wa dunia. Hili ni gumu kukubalika na wale wanaofikiri kwamba utakatifu ni kitu cha hiari kwa wale wanaokwenda mbinguni. Lakini, kwa wale waliosoma Mahubiri ya Yesu Mlimani, wanajua kwamba wale tu wanaomtii Mungu ndiyo watakaoingia katika ufalme Wake (ona Mathayo 7:21). Basi, tukidumu katika dhambi na tusitubu, tuko hatarini kukosa uzima wa milele. Bwana asifiwe kwa adhabu Yake, inayotuongoza kutubu, na kutuokoa na jehanamu!

Shetani Kama Chombo Kwa Ajili Ya Hukumu Ya Mungu

Ni dhahiri kutokana na maandiko mengi kwamba Mungu anaweza kumtumia Shetani kwa ajili ya kutimiza adhabu Zake. Kwa mfano: Katika mfano wa mtumwa asiyesamehe upatikanao katika Mathayo 18, Yesu anasema kwamba bwana wa mtumwa yule “akaghadhabika sana” baada ya kufahamu kwamba mtumwa wake aliyemsamehe hakumsamehe mwenzake. Basi, akamtoa kwa “watesaji, hata atakapoilipa deni ile yote” (Mathayo 18:34). Yesu alimalizia mfano huu kwa maneno haya mazito:

Ndivyo na Baba yangu wa mbinguni atakavyowatenda ninyi, msiposamehe kwa mioyo yenu kila mtu ndugu yake (Mathayo 18:35).

Sasa – hao “watesaji” ni akina nani? Inaonekana ni Shetani na mapepo yake. Mungu anaweza kumtoa mmoja wa watoto Wake wasiokuwa watiifu kwa Shetani, ili kumfikisha mahali pa kutubu. Magumu na majanga yana njia ya kuwafikisha watu kutubu – kama alivyojifunza mwana mpotevu (ona Luka 15:14-19).

Katika Agano la Kale tunapata mifano ya Mungu akimtumia Shetani au pepo wabaya ili kutimiza adhabu Yake au hukumu katika maisha ya watu waliostahili hayo. Mfano mmoja unapatikana katika Waamuzi sura ya tisa, tunaposoma kwamba, “Kisha Mungu akapeleka roho mbaya kati ya Abimeleki na watu wa Shekemu” (Waamuzi 9:23) ili kuleta hukumu juu yao kwa sababu ya matendo yao maovu juu ya wana wa Gidioni.

Biblia pia inasema, “roho mbaya kutoka kwa Bwana” ilimsumbua mfalme Sauli ili kumfikisha kwenye toba (1Sam. 16:14). Ila, Sauli hakutubu, na mwishoni alikufa vitani kwa sababu ya uasi wake.

Katika mifano hiyo miwili ya Agano la Kale, Manadiko yanasema hizo roho mbaya (au pepo) “zilitumwa na Mungu.” Hii haimaanishi kwamba Mungu ana pepo mbinguni wanaosubiri kumtumikia. Pengine ni kwamba Mungu anaruhusu mapepo wa Shetani kufanya kazi yao mbaya kwa watu, kwa mipaka, kwa matumaini kwamba wenye dhambi watatubu kwa sababu ya mateso yao.

Njia Zingine Za Adhabu Ya Mungu

Katika Agano la Kale pia tunakuta kwamba Mungu aliwaadhibu watu Wake mara kwa mara kwa kuruhusu matatizo kama njaa au majeshi ya kigeni kutawala. Hatimaye wangetubu, Naye angewakomboa na adui zao. Walipokataa kutubu baada ya miaka mingi ya mateso na maonyo, Mungu alikuwa anaruhusu utawala wa kigeni kuwashinda kabisa na kuwahamisha kutoka nchi yao kama mateka.

Katika agano jipya, inawezekana kabisa Mungu kuwaadhibu watoto Wake wasiotii kwa kuruhusu matatizo kuingia maishani mwao. Au anaweza kuruhusu maadui zao kuwatesa. Kwa mfano: Maandiko tuliyoanza nayo sura hii kuhusu adhabu ya Mungu (Waebrania 12:3-13), yanapatikana katika mantiki ya waamini wa Kiebrania waliokuwa wanateswa kwa ajili ya imani yao. Ila, si mateso yote yanayoruhusiwa kwa sababu ya kutokutii. Kila jambo lipimwe peke yake.

Kuitikia Vizuri Adhabu Ya Mungu

Kulingana na ushauri uliotajwa mwanzoni mwa sura hii, tunaweza kuitikia vibaya adhabu ya Mungu kwa namna mojawapo kati ya hizi mbili. Tunaweza “kudharau marudia ya Bwana” au tunaweza “kuzimia moyo tukikemewa naye” (Waebrania 12:5). Kama tuta”dharau” marudia ya Bwana, maana yake ni kwamba hatuitambua adhabu yake, au ni kwamba tunapuuzia maonyo yake. Kuzimia moyo kutokana na adhabu ya Mungu ni kukata tamaa au kuacha kumpendeza kwa sababu tunaona adhabu Yake ni kali sana. Itikio lolote katika hayo ni kosa. Tunapaswa kutambua kwamba Mungu anatupenda, naye hutuadhibu kwa faida yetu. Tukitambua mkono Wake wa upendo katika adhabu, tunapaswa kutubu na kupokea msamaha Wake.

Baada ya kutubu, tutazamie nafuu kutoka kwa adhabu ya Mungu. Lakini, tusitazamie nafuu kutokana na matokeo mabaya na yasiyoepukika ya dhambi yetu, ingawa tunaweza kumwomba Bwana rehema na msaada Wake. Mungu huitikia moyo mnyenyekevu na uliopondeka (ona Isaya 66:2). Biblia inaahidi hivi, “Maana ghadhabu zake ni za kitambo kidogo, katika radhi yake mna uhai. Huenda kilio huja kukaa usiku, lakini asubuhi huwa furaha” (Zaburi 30:5).

Baada ya hukumu Yake kuwashukia Israeli, Mungu aliahidi hivi:

Kwa kitambo kidogo nimekuacha; lakini kwa rehema nyingi nitakukusanya. Kwa ghadhabu ifurikayo nalikuficha uso wangu dakika moja; lakini kwa fadhili za milele nitakurehemu (Isaya 54:7, 8).

Mungu ni mwema, na mwenye rehema!

Kwa kujifunza zaidi kuhusu adhabu ya Mungu, ona maandiko yafuatayo: 2Nyakati 6:24-31, 36-39; 7:13, 14; Zaburi 73:14; 94:12, 13; 106:40-46; 118:18; 119:67, 71; Yeremia 2:29, 30; 5:23-25; 14:12; 30:11; Hagai 1:2-13; 2:17; Matendo 5:1-11; Ufunuo 3:19.

To subscribe to David Servant's periodic e-teachings, click here.


Mchungaji Afanyaye Watu Kuwa Wanafunzi » Nidhamu Itolewayo Na Bwana

Божье наказание

Глава двадцать пятая

 

„Помыслите о Претерпевшем такое над Собою поругание от грешников, чтобы вам не изнемочь и не ослабеть душами вашими. Вы еще не до крови сражались, подвизаясь против греха, и забыли утешение, которое предлагается вам, как сынам: сын мой! не пренебрегай наказания Господня, и не унывай, когда Он обличает тебя. Ибо Господь, кого любит, того наказывает; бьет же всякого сына, которого принимает. Если вы терпите наказание, то Бог поступает с вами, как с сынами. Ибо есть ли какой сын, которого бы не наказывал отец? Если же остаетесь без наказания, которое всем обще, то вы незаконные дети, а не сыны. Притом, если мы, будучи наказываемы плотскими родителями нашими, боялись их, то не гораздо ли более должны покориться Отцу духов, чтобы жить? Те наказывали нас по своему произволу для немногих дней; а Сей – для пользы, чтобы нам иметь участие в святости Его. Всякое наказание в настоящее время кажется не радостью, а печалью; но после наученным через него доставляет мирный плод праведности. Итак укрепите опустившиеся руки и ослабевшие колени и ходите прямо ногами вашими, дабы хромлющее не совратилось, а лучше исправилось” (Евр. 12:3-13).

По мнению вдохновленного автора Послания к евреям наш Небесный Отец наказывает всех Своих детей. Если Он никогда не наказывает нас, то мы не Его дети. Поэтому мы должны быть чувствительными к Его наказаниям. Некоторые христиане, думающие только о Божьих благословениях и благости, истолковывают все негативные обстоятельства, только как демоническую атаку, и никогда не видят в этом Божьей руки. Это – большая ошибка, потому что иногда именно через наказание Бог пытается привести людей к покаянию.

Хорошие земные родители наказывают своих детей в надежде, что их дети чему-то научатся, повзрослеют и подготовятся к ответственной взрослой жизни. Точно так же Бог наказывает нас, чтобы мы духовно росли, становились более полезными для служения Ему и были готовы предстать пред Его судом. Он наказывает нас, потому что любит и хочет, чтобы мы имели часть Его святости. Любящий Небесный Отец посвятил Себя нашему духовному росту. Писание говорит: „Начавший в вас доброе дело будет совершать его даже до дня Иисуса Христа” (Флп. 1:6).

Никто из детей не находит удовольствия в получении шлепков от своих родителей, и когда Бог нас наказывает, наказание „кажется не радостью, а печалью”, как мы только что прочитали. Однако впоследствии мы благодарны Ему, потому что наказание „доставляет мирный плод праведности”.

Когда и как Господь наказывает нас?

Как любой добрый отец, Бог наказывает Своих детей, только когда они непослушны Ему. Каждый раз, проявляя непослушание, мы ставим себя под угрозу страданий от Его наказания. Однако Господь очень милостив и обычно дает нам достаточно времени на покаяние. Его наказание обычно следует за чередой непослушных поступков и проигнорированных предупреждений с Его стороны.

Как Бог наказывает нас? Как мы узнали из предыдущей главы, Божье наказание может выражаться в виде немощи, болезни или даже преждевременной смерти:

„Оттого многие из вас немощны и больны и немало умирает. Ибо если бы мы судили сами себя, то не были бы судимы. Будучи же судимы, наказываемся от Господа, чтобы не быть осужденными с миром” (1 Кор. 11:30-32).

Не стоит зачислять любую болезнь в разряд Божьих наказаний (случай с Иовом тому пример). Однако если нас поражает болезнь, то было бы мудро проанализировать свое духовное состояние и посмотреть, не открыли ли мы дверь Божьему наказанию из-за непослушания.

Божьего суда можно избежать, если мы судим сами себя – то есть признаем свой грех и раскаиваемся в нем. Поэтому, если наша болезнь – результат Божьего наказания, логично заключить, что мы вправе рассчитывать на исцеление после того, как раскаемся.

Павел говорит, что посредством Божьего суда мы избегаем осуждения вместе с миром. Что он имеет в виду? Он мог иметь в виду только то, что Божье наказание ведет нас к покаянию, чтобы в конце концов мы не отправились в ад вместе со всем миром. Это очень трудно понять тем, кто считает святость необязательным условием для того, чтобы попасть на небеса. Но хорошо знающие нагорную проповедь Иисуса понимают, что только послушные Богу войдут в Его царство (см. Матф. 7:21). Поэтому если мы настойчиво грешим, то рискуем потерять вечную жизнь. Слава Богу за Его наказания, которые ведут нас к покаянию и спасают от ада!

Сатана в качестве инструмента Божьего суда

Из ряда мест Писания ясно следует, что Бог может использовать сатану для наказания. Например, в притче о непрощающем слуге, которая находится в Матф. 18, Иисус сказал, что господин „разгневался”, когда узнал, что прощенный слуга не простил своего должника. В конце концов, он отдал непрощающего слугу „истязателям, пока не отдаст ему всего долга” (Матф. 18:34). Иисус заканчивает притчу следующими словами:

„Так и Отец Мой Небесный поступит с вами, если не простит каждый из вас от сердца своего брату своему согрешений его” (Матф. 18:35).

Кто эти „истязатели”? Наиболее вероятно, что это дьявол и его демоны. Бог может предать своего непослушного ребенка дьяволу для того, чтобы привести его к покаянию. Как мы видим из притчи о блудном сыне, трудности и бедствия – один из способов пробуждения покаяния в людях (см. Лук. 15:14-19).

В Ветхом завете мы видим примеры, где Бог использовал сатану или злых духов для исполнения своего наказания и суда в жизнях людей, которые этого заслуживали. Один из примеров записан в девятой главе Книги судей, где говорится, что „послал Бог злого духа между Авимелехом и между жителями Сихема” (Суд. 9:23) для того, чтобы произвести суд за их злые дела против сыновей Гедеона.

Библия также говорит, что „злой дух от Господа” удручал царя Саула для того, чтобы привести его к покаянию (1 Цар. 16:14). Однако Саул так и не покаялся и погиб в сражении из-за своего упрямства.

В этих отрывках из Ветхого Завета Писание говорит, что злые духи были посланы от Бога. Это не означает, что на небесах Бог имеет в своем распоряжении злых духов, ожидающих Его приказаний. Вероятнее всего, Бог просто позволяет сатанинским злым духам делать зло в определенных границах в надежде, что грешники раскаются под давлением обстоятельств.

Другие виды Божьего наказания

В ветхозаветные времена Бог часто наказывал Свой народ, допуская голод или нашествия врагов. Когда люди в конце концов раскаивались, Бог избавлял их от врагов. Если же после многих лет притеснений и предупреждений они отказывались покаяться, Бог позволял иноземным захватчикам полностью овладеть их землей, а их самих увести в качестве пленников в свою страну.

Во времена Ветхого Завета Бог наказывал своих непослушных детей, допуская проблемы в их жизни. Он мог допустить упадок экономики, чтобы воздействовать на них. Например, место Писания, говорящее о наказании, приведенное в самом начале этой главы (Евр. 12:3-13), соответствует контексту, в котором жили верующие евреи, испытывая гонения за свою веру. Однако не всякое гонение допускается как результат непослушания. Каждую причину надо рассматривать отдельно.

Правильная реакция на Божье наказание

В соответствии с наставлением, приведенном в самом начале этой главы, у нас могут быть две неправильные реакции на Божье наказание. Мы можем „пренебречь наказанием Господним” или впасть в уныние из-за Его обличения (Евр. 12:5). Пренебречь наказанием Божьим – значит проигнорировать Его предупреждение. Впасть в уныние – значит перестать пытаться угодить Ему, потому что мы считаем, Его наказание слишком суровым. И та, и другая реакция неправильны. Мы должны признавать, что Бог любит нас и наказывает для нашего же блага. Если мы признаем его любящую наказывающую руку, то должны покаяться, чтобы получить прощение.

После покаяния мы вправе ожидать смягчения наказания. И хотя неправильно рассчитывать на то, что мы не вкусим неизбежных последствий греха, мы можем просить Господа о Его милости и помощи. Бог смотрит на смиренный и сокрушенный дух (см. Ис. 66:2). Библия обещает: „Ибо на мгновение гнев Его, на всю жизнь благоволение Его: вечером водворяется плач, а на утро радость”. (Пс. 29:6).

После того, как Его суд пришел на израильтян, Бог пообещал:

„На малое время Я оставил тебя, но с великою милостью восприму тебя. В жару гнева Я сокрыл от тебя лице Мое на время, но вечною милостью помилую тебя, говорит Искупитель твой, Господь” (Ис. 54:7-8).

Бог благ и милостив!

Для более углубленного изучения темы Божьего наказания см. 2 Пар. 6:24-31, 36-39; 7:13-14; Пс. 73:14; 94:12-13; 106:40-46; 118:18; 119:67, 71; Иер. 2:29-30; 5:23-25; 14:12; 30:11; Агг. 1:2-13; 2:17; Деян. 5:1-11; Откр. 3:19.

 

To subscribe to David Servant's periodic e-teachings, click here.


Служитель, воспитывающий учеников » Божье наказание

Bab Duapuluh-Lima (Chapter Twenty-Five)

Didikan dari Tuhan (The Discipline of the Lord)

 

Ingatlah selalu akan Dia, yang tekun menanggung bantahan yang sehebat itu terhadap diriNya dari pihak orang-orang berdosa, supaya jangan kamu menjadi lemah dan putus asa. dalam pergumulan kamu melawan dosa kamu belum sampai mencucurkan darah. Dan sudah lupakah kamu akan nasihat yang berbicara kepada kamu seperti kepada anak-anak: “Hai anakku, janganlah anggap enteng didikan Tuhan, dan janganlah putus asa apabila engkau diperingatkan-Nya; karena Tuhan menghajar orang yang di kasihi-Nya, dan Ia menyesah orang yang diakuiNya sebagai anak.” Jika kamu harus menanggung ganjaran; Allah memperlakukan kamu seperti anak. Di manakah terdapat anak yang tidak dihajar oleh ayahnya? Tetapi, jikalau kamu bebas dari ganjaran, yang harus diderita setiap orang, maka kamu bukanlah anak, tetapi anak-anak gampang. Selanjutnya: dari ayah kita yang sebenarnya kita beroleh ganjaran, dan mereka kita hormati; kalau demikian bukankah kita harus lebih taat kepada Bapa segala roh, supaya kita boleh hidup? Sebab mereka mendidik kita dalam waktu yang pendek sesuai dengan apa yang mereka anggap baik, tetapi Dia menghajar kita untuk kebaikan kita, supaya kita beroleh bagian dalam kekudusan-Nya. Memang tiap-tiap ganjaran pada waktu ia diberikan tidak mendatangkan sukacita, tetapi dukacita. Tetapi kemudian ia menghasilkan buah kebenaran yang memberikan damai kepada mereka yang dilatih olehnya. Sebab itu kuatkanlah tangan yang lemah dan lutut yang goyah; dan luruskanlah jalan bagi kakimu, sehingga yang pincang jangan terpelecok, tetapi menjadi sembuh. (Ibrani 12:3-13).

Menurut penulis kitab Ibrani yang diilhami, Bapa kita di sorga mendisiplikan semua anakNya. Jika kita tak pernah didisiplinkan olehNya, maka kita bukanlah anak-anakNya. Karena itu kita perlu sadar dan peka terhadap didikan Tuhan. Sebagian orang yang mengaku Kristen, yang hany fokus kepada berkat-berkat dan kebaikan Allah, menafsirkan setiap keadaan negatif sebagai serangan Iblis. Itu bisa jadi kesalahan besar jika Allah coba membimbing mereka kepada pertobatan melalui didikanNya atau pendisiplinanNya.

Setiap orang-tua yang baik di dunia ini mendisiplinkan anak-anaknya agar mereka mau belajar, menjadi dewasa, dan siap menghadapi kehidupan dewasa yang bertanggung-jawab. Allah juga medidik/mendisiplinkan kita agar kita tumbuh secara rohani, menjadi lebih berguna dalam pelayananNya, dan siap berdiri di hadapan tahta penghakimanNya. Ia mendisiplinkan karena Ia mengasihi kita dan Ia ingin kita meniru kesucianNya. Bapa sorgawi yang penuh kasih memberi pertumbuhan rohani kita. Alkitab berkata, “….Ia, yang memulai pekerjaan yang baik di antara kamu, akan meneruskannya sampai pada akhirnya pada hari Kristus Yesus.” (Filipi 1:6).

Tak seorang anakpun mau pantatnya dipukul oleh orang-tuanya, dan ketika Allah mendisiplinkan kita, pengalaman itu tak “menyenangkan, namun menyedihkan”, seperti yang kita baca. Tetapi, akhirnya, kita lebih baik demikian karena disiplin menghasilkan “buah-buah kebenaran yang membawa kedamaian.”

Bilamana dan Bagaimana Allah Mendisiplinkan Kita (When and How Does God Discipline Us?)

Seperti seorang ayah, Allah hanya mendisiplinkan anakNya ketika ia bandel. Kapanpun tidak menaatiNya, kita beresiko untuk didisiplinkan olehNya. Tetapi, Tuhan sangat penuh kasih, dan biasanya Ia memberikan kita banyak waktu untuk bertobat. Pendisiplinan Tuhan terjadi setelah kita berkali-kali tidak taat dan setelah Allah berkali-kali memberi peringatan.

Bagaimana Allah mendisiplinkan kita? Seperti kita pelajari pada bab sebelumnya, didikan Tuhan bisa berupa kelemahan, penyakit atau bahkan kematian sebelum waktunya:

Sebab itu banyak di antara kamu yang lemah dan sakit, dan tidak sedikit yang meninggal. Kalau kita menguji diri kita sendiri, hukuman tidak menimpa kita. Tetapi kalau kita menerima hukuman dari Tuhan, kita dididik, supaya kita tidak akan dihukum bersama-sama dengan dunia. (1 Korintus 11:30-32).

Kita tidak langsung berkesimpulan bahwa semua penyakit adalah akibat pendisiplinan dari Allah (ingat saat Ayub sakit). Tetapi, jika penyakit tidak menyerang, kita sebaiknya mengecek rohani kita untuk mengetahui apakah kita sudah membuka pintu bagi pendisiplinan dari Allah melalui ketidaktaatan.

Kita dapat menghindari hukuman Allah jika kita menilai diri kita sendiri —yakni, mengakui dosa dan meminta ampun. Wajarlah bila kita simpulkan bahwa kita nanti disembuhkan saat kita bertobat jika penyakit kita merupakan hasil pendisiplinan Allah.

Dengan hukuman dari Allah, Paulus berkata bahwa kita sebenarnya menghindari hukuman bersama dengan dunia. Apa artinya? Paulus bisa saja bermaksud berkata bahwa pendisiplinan dari Allah membawa kita kepada pertobatan sehingga akhirnya kita tak mendapat hukuman neraka bersama dengan dunia. Hal itu sulit diterima oleh orang yang menganggap kesucian sebagai hal yang tidak wajib bagi orang yang sedang menuju ke sorga. Tetapi bagi orang yang telah membaca Khotbah di Bukit oleh Yesus, ia tahu bahwa hanya orang yang menaati Allah akan masuk KerajaanNya (lihat Matius 7:21). Dengan demikian jika kita terus berbuat dosa dan tidak bertobat, kita beresiko kehilangan kehidupan kekal. Pujilah Tuhan atas pendisiplinanNya yang membawa kita kepada pertobatan dan menyelamatkan kita dari neraka!

Setan sebagai Alat Hukuman Allah (Satan as a Tool of God’s Judgment)

Dari beberapa perikop Alkitab, Allah jelas dapat memakai Setan untuk maksud pendisiplinan dari Tuhan. Misalnya, dalam perumpamaan hamba yang tidak mengampuni dalam Matius 18, Yesus berkata bahwa tuan sang hamba “marah” ketika ia tahu bahwa hambanya yang telah diampuni tak mengampuni sesama hamba. “Maka marahlah tuannya itu dan menyerahkannya kepada algojo-algojo, sampai ia melunaskan seluruh hutangnya.” (Matius 18:34). Yesus mengakhiri perumpamaan itu dengan kata-kata tegas:

Maka Bapa-Ku yang di sorga akan berbuat demikian juga terhadap kamu, apabila kamu masing-masing tidak mengampuni saudaramu dengan segenap hatimu.” (Matius 18:35).

Siapakah “algojo-algojo” itu? Mungkin sekali, merekalah Iblis dan roh-roh jahat. Allah dapat menyerahkan seorang anakNya yang bandel kepada Iblis agar ia bertobat. Kesulitan hidup dan bencana menjadi cara untuk membuat orang bertobat —seperti yang dipelajari oleh anak yang hilang (lihat Lukas 15:14-19).

Dalam Perjanjian Lama, kita temukan contoh-contoh Allah yang memakai Setan atau roh-roh jahat demi pendisiplinanNya atau hukumanNya bagi kehidupan orang yang layak mendapatkan amarahNya. Contoh dalam Hakim-Hakim 9 adalah “Allah membangkitkan semangat jahat di antara Abimelekh dan warga kota Sikhem” (Hakim-Hakim 9:23) untuk menghukum mereka atas perbuatan jahat mereka terhadap anak-anak Gideon.

Alkitab juga berkata bahwa “suatu roh jahat dari Tuhan” menyiksa Raja Saul untuk membawanya kepada pertobatan (1 Samuel 16:14). Tetapi, Saul tak pernah bertobat, dan akhirnya ia mati dalam pertempuran oleh karena pemberontakannya.

Pada kedua contoh Perjanjian Lama, Alkitab berkata bahwa roh-roh jahat ”dikirimkan dari Allah.” Bukan berarti bahwa Allah memiliki roh-roh jahat di sorga yang tengah menunggu untuk melayaniNya. Mungkin, Allah hanya izinkan roh-roh jahat dari Setan untuk bekerja tanpa batas agar orang-orang berdosa mau bertobat karena menderita.

Cara-Cara Lain Disiplin Allah (Other Means of God’s Discipline)

Dalam perjanjian lama, Allah juga sering mendidik umatNya dengan mengizinkan berbagai kesulitan seperti kelaparan atau musuh-musuh yang tak dikenal menguasai mereka. Akhirnya, mereka bertobat dan Ia membebaskan mereka dari musuh-musuhnya. Ketika mereka menolak bertobat setelah melewati masa-masa tekanan dan mendapat peringatan, Allah akhirnya izinkan kuasa asing untuk mengatasi mereka dan mengusir mereka dari negerinya, lalu mereka menjadi pengungsi.

Berdasarkan perjanjian baru, mungkin saja Allah mendisiplinkan anak-anakNya yang bandel dengan mengizinkan kesulitan dalam hidup mereka, atau Ia izinkan musuh-musuh menindas mereka. Misalnya, ayat Alkitab yang dikutip pada awal pasal tersebut tentang didikan Tuhan (Ibrani 12:3-13) ditemukan di dalam konteks orang-orang percaya Ibrani yang sedang dianiaya karena iman mereka. Tetapi, tidak semua penganiayaan diizinkan terjadi oleh karena ketidaktaatan. Setiap kejadian harus dinilai secara terpisah.

Reaksi yang Benar terhadap Pendisiplinan/Didikan dari Tuhan (Rightly Reacting to God’s Discipline)

Menurut peringatan yang dikutip di awal bab ini, kita dapat bereaksi salah terhadap pendisiplinan/didikan dari Tuhan dalam salah satu dari dua cara yang ada. Kita bisa saja “menganggap enteng didikan Tuhan, atau berputus asa apabila [kita] diperingatkan-Nya” (Ibrani 12:5). “Menganggap enteng” didikan Tuhan berarti tidak mengakui didikanNya, atau mengabaikan peringatan didikan itu. Putus asa kepada Tuhan berarti tidak membuat hatiNya senang karena kita pikir didikanNya terlalu keras. Kedua tindakan itu keliru. Akuilah bahwa Allah mengasihi kita, dan Ia mendidik kita untuk kebaikan kita. Ketika kita menerima uluran tanganNya yang penuh kasih dalam mendidik kita, kita harus bertobat dan menerima pengampunanNya.

Ketika kita bertobat, kita mengharapkan pemulihan dari didikan Tuhan. Tetapi. kita tak boleh langsung mengharapkan pemulihan dari akibat dosa kita yang tak terhindarkan, walaupun kita dapat meminta belas-kasihan dan pertolongan Tuhan. Allah menanggapi orang yang rendah hati dan penuh penyesalan (lihat Yesaya 66:2). Alkitab berjanji, “Sebab sesaat saja Ia murka, tetapi seumur hidup Ia murah hati; sepanjang malam ada tangisan, menjelang pagi terdengar sorak-sorai.” (Mazmur 30:6).

Setelah HukumanNya menimpa bangsa Israel, Allah berjanji:

Hanya sesaat lamanya Aku meninggalkan engkau, tetapi karena kasih sayang yang besar Aku mengambil engkau kembali. dalam murka yang meluap Aku telah menyembunyikan wajah-Ku terhadap engkau sesaat lamanya, tetapi dalam kasih setia abadi Aku telah mengasihani engkau, firman TUHAN, Penebusmu. (Yesaya 54:7-8).

Allah itu baik dan penuh kasih karunia!

Untuk menyelidiki lebih lanjut mengenai didikan Tuhan, lihat 2 Tawarikh 6:24-31, 36-39; 7:13-14; Mazmur 73:14; 94:12-13; 106:40-46; 118:18; 119:67, 71; Yeremia 2:29-30; 5:23-25; 14:12; 30:11; Hagai 1:2-13;2:17; Kisah Para Rasul 5:1-11; Wahyu 3:19.

To subscribe to David Servant's periodic e-teachings, click here.


Bahasa / Indonesian The Disciple-Making Minister » Bab Duapuluh-Lima (Chapter Twenty-Five)