Wakristo wengi wanajua kwamba watu wanapokufa wanakwenda aidha mbinguni au kuzimu. Si wote wanaotambua kwamba mbinguni si kituo cha mwisho kwa wenye haki, wala kwamba Kuzimu si kituo cha mwisho kwa wasio haki.

Wafuasi wa Yesu Kristo wanapokufa, roho na nafsi zao huenda mbinguni moja kwa moja, mahali anapokaa Mungu (ona 2Wakor. 5:6-8; Wafilipi 1:21-23; 1Wathes. 4:14). Wakati fulani baadaye, Mungu ataumba mbingu mpya na nchi mpya, na Yerusalemu Mpya utashuka kutoka mbinguni kuja duniani (ona 2Petro 3:13; Ufunuo 21:1, 2). Wenye haki wataishi humo milele.

Wakati wasio haki wanapokufa, wanakwenda moja kwa moja mpaka Kuzimu. Hapo ni mahali pa kusubiria tu mpaka miili yao ifufuliwe. Siku hiyo itakapofika, watasimama mbele ya kiti cha hukumu cha Mungu na baada ya hukumu watatupwa katika ziwa liwakalo moto na kiberiti – Jehanamu katika Biblia. Hayo yote tutayatazama kwa kinaganaga kabisa, tena na Maandiko husika.

Wasio Haki Wanapokufa

Ili tuweze kuelewa vizuri zaidi kinachotokea kwa wasio haki wanapokufa, inabidi tujifunze neno moja la Kiebrania, na maneno matatu ya Kiyunani. Jap ohayo maneno ya Kiebrania na Kiyunani yanaeleza sehemu tatu tofauti, katika Biblia nyingi yanatafsiriwa kuzimu, kitu ambacho kinaweza kuwapotosha wasomaji.

Tuanze kwa kutazama neno la Kiebrania – Sheol katika Agano la Kale.

Neno Sheol linatajwa zaidi ya mara sitini katika Agano la Kale. Linataja waziwazi makao ya wasio haki baada ya kufa. Kwa mfano: Wakati Kora na wafuasi wake walipomwasi Musa nyikani, Mungu aliwahukumu kwa kufunua ardhi, iliyowameza wote na mali zao. Maandiko yanasema waliangukia Sheol.

Basi wao, na wote waliokuwa nao, wakashukia shimoni wali hai; nayho nchi ikawafunika wakaangamia kutoka mle mkutanoni (Hesabu 16:33. Maneno mepesi kukazia).

Baadaye katika historia ya Israeli, Mungu aliwaonya kwamba hasira Yake huwasha moto katika Sheol.

Maana, moto umewashwa kwa hasira yangu, unateketea hata chini ya kuzimu, unakula dunia pamoja na mazao yake, unaunguza misingi ya milima (Kumbu. 32:22. Maneno mepesi kukazia).

Mfalme Daudi alitamka hivi:

Wadhalimu watarejea kuzimu, naam, mataifa yote wanaomsahau Mungu (Zaburi 9:17. Maneno mepesi kukazia).

Kisha aliomba kinyume cha wasio haki, hivi:

Mauti na iwapate kwa ghafula, na washuke kuzimu wangali hai, maana uovu u makaoni mwao na katikati yao (Zaburi 55:15. Maneno mepesi kukazia).

Akiwaonya vijana kuhusu ujanja wa kahaba, Sulemani mwenye hekima aliandika hivi:

Nyumba yake ni njia ya kwenda kuzimu, hushuka mpaka vyumba vya mauti … Lakini huyo hajui ya kuwa wafu wamo humo; ya kuwa wageni wake wamo chini kuzimuni (Mithali 7:27; 9:18. Maneno mepesi kukazia).

Sulemani aliandika mithali zingine zenye kutuongoza tuamini kwamba wenye haki hawatakwenda Sheol.

Kwa mtu mwenye akili njia ya uhai huenda juu, ili atoke katika kuzimu chini (Mithali 15:24. Maneno mepesi kukazia).

[Mtoto wako] Utampiga kwa fimbo, na kumwokoa nafsi yake na kuzimu (Mithali 23:14. Maneno mepesi kukazia).

Mwishowe, akiwahi kabla ya Yesu kutoa maelezo ya kuzimu, Isaya alizungumza kinabii kuhusu mfalme wa Babeli, aliyekuwa amejitukuza sana, na ambaye angetupwa chini hadi Sheol.

Kuzimu chini kumetaharuki kwa ajili yako, ili kukulaki utakapokuja; huwaamsha waliokufa kwa ajili yako, naam, walio wakuu wote wa dunia; huwainua wafalme wote wa mataifa, watoke katika viti vyao vya enzi. Hao wote watajibu na kukuambia, Je! Wewe nawe umekuwa dhaifu kama sisi! Wewe nawe umekuwa kama sisi! Fahari yako imeshushwa hata kuzimu, na sauti ya vinanda vyako; funza wametandazwa chini yako, na vidudu vinakufunika. Jinsi ulivyoanguka kutoka mbinguni, Ewe nyota ya alfajiri, mwana wa asubuhi! Jinsi ulivyokatwa kabisa, ewe uliyewaangusha mataifa! Nawe ulisema moyoni mwako, nitapanda mpaka mbinguni, nitakiinua kiti changu juu kuliko nyota za Mungu; nami nitaketi juu ya mlima wa mkutano, katika pande za mwisho za kaskazini. Nitapaa kupita vimo vya mawingu, nitafanana nay eye Aliye juu. Lakini utashushwa mpaka kuzimu, mpaka pande za mwisho za shimo. Wao wakuonao watakukazia macho, watakuangalia sana, wakisema, Je! Huyu ndiye aliyeitetemesha dunia, huyu ndiye aliyetikisa falme, aliyeufanya ulimwengu ukiwa, akaipindua miji yake; asiyewafungua wafungwa wake waende kwao? (Isaya 14:9-17. Maneno mepesi kukazia).

Maandiko hayo na mengine yanatufanya tuamini kwamba tangu zamani mpaka sasa, Sheol ni mahali pa mateso ambapo wasio haki hufungiwa baada ya kufa kwao. Bado kuna ushahidi zaidi.

Hades

Ni wazi kwamba neno la Kiyunani – Hades – katika Agano Jipya husema juu ya mahali pale pale panapotajwa na neno la Kiebrania – Sheol – katika Agano la Kale. Ili tuone hili, tunachohitaji kufanya ni kulinganisha Zaburi 16:10 na Matendo 2:27, maana maneno hayo yametumiwa.

Maana hutakuachia kuzimu (Sheol) nafsi yangu, wala hutamtoa mtakatifu wako aone uharibifu (Zaburi 16:10. Maneno mepesi kukazia).

Kwa maana hutaiacha roho yangu katika kuzimu (Hades); wala hutamtoa Mtakatifu wako aone uharibifu (Matendo 2:27. Maneno mepesi kukazia).

Kama ni hivyo, ni kitu cha kuona kwamba mara zote kumi ambapo kuzimu (Hades) hutajwa katika Agano Jipya, ni mahali pabaya, na mara nyingi husemw akwamba ni mahali pa mateso ambapo waovu hufungiwa baada yakufa (ona Mathayo 11:23; 16:18; Luka 10:15; 16:23; Matendo 2:27; 2:31; Ufunuo 1:18; 6:8; 20:13, 14). Hayo yote huonyesha kwamba Sheol au Hades (kuzimu) ni makao ya wasio haki baada ya kufa – mahali pa mateso.[1]

Je, Yesu Alikwenda Kuzimu (Sheol/Hades)?

Hebu tutafakari zaidi Zaburi 16:10 na jinsi maneno yake yanavyotumiwa na Petro katika Matendo 2:27, mistari miwili yenye kuonyesha kwamba Sheol na Hades ni mahali pale pale. Kulingana na mahubiri ya Petro siku ya Pentekoste, Daudi alikuwa hasemi juu yake mwenyewe katika Zaburi 16:10, bali, kinabii alikuwa anazungumza juu ya Kristo, kwa sababu mwili wa Daudi – kinyume na mwili wa Kristo – uliharibika kabisa (ona Matendo 2:29-31). Kama ndivyo, tunatambua basi kwamba katika Zaburi 16:10, Yesu alikuwa anazungumza na Baba Yake, akitangaza imani Yake kwamba Baba Yake asingeiacha nafsi Yake huko Sheol na kuruhusu mwili Wake upatikane na uharibifu (yaani, uoze).

Kuna wanaotafsiri tamko hilo la Yesu kuwa ni uthibitisho kwamba nafsi Yake ilikwenda Sheol/Hades katika ule muda wa siku tatu kati ya kufa na kufufuka Kwake. Sivyo. Hebu tazama kwa makini maneno ya Yesu kwa Baba Yake.

Maana hutakuachia kuzimu nafsi yangu; wala hutamtoa mtakatifu wako aone uharibifu (Zaburi 16:10).

Yesu hakumwambia Baba Yake, “Najua nafsi yangu itakaa siku chache huko Sheol/Hades, lakini naamini hutanisahau huko.” Alikuwa anasema hivi, “Ninaamini nitakapokufa, sitatendwa kama wasio haki kwa nafsi yangu kuachwa huko Sheol/Hades. Sitakaa hata dakika moja huko. Ninaamini mpango wako ni kunifufua baada ya siku tatu, nawe hutaruhusu hata mwili wangu kupatikana na uharibifu.”

Hii tafsiri inaweza kuwa sahihi. Wakati Yesu aliposema, “Wala hutamtoa mtakatifu wako aone uharibifu”, hatumaanishi kwamba mwili wa Yesu uliharibika taratibu kwa siku tatu, mpaka uliporejezwa wakati wa kufufuka Kwake. Tunatafsiri kwamba maana yake ni kwamba mwili Wake haukupatikana na aina yoyote ya uharibifu tangu alipokufa hadi alipofufuka.

Vivyo hivyo, tamko Lake kwamba nafsi Yake isingesahauliwa huko Sheol/Hades halihitaji kutafsiriwa kwamba aliachwa Sheol/Hades kwa siku chache, lakini hakusahauliwa huko moja kwa moja.[2] Badala yake, tafsiri sahihi ni kwamba nafsi Yake isingetendewa kama ya mtu asiye haki, kuachwa huko Sheol/Hades. Nafsi Yake isingekaa huko hata dakika moja. Ona pia kwamba Yesu alisema hivi: “Maana hutakuachia kuzimu nafsi yangu.” Hakusema, “Hutaacha nafsi yangu Kuzimu.”

Nafsi Ya Yesu Ilikuwa Wapi Kwa Zile Siku Tatu?

Kumbuka kwamba Yesu aliwaambia wanafunzi Wake angekaa siku tatu – mchana na usiku – katika tumbo la nchi (ona Mathayo 12:40). Hii haiwezi kumaanisha mwili Wake kuwa kaburini kwa siku tatu maana kaburi haliwezi kuhesabiwa kuwa ni “tumbo la nchi”. Yesu alikuwa anazungumza juu ya roho/nafsi Yake kuwa ndani sana katika nchi. Basi, tunaweza kusema kwamba roho/nafsi Yake havikuwa mbinguni kati ya kufa na kufufuka Kwake. Yesu alithibitisha hilo wakati alipofufuka alipomwambia Mariamu kwamba hajapaa bado kwenda kwa Baba Yake (ona Yohana 20:17).

Usisahau kwamba Yesu pia alimwambia yule mwizi aliyetubu pale msalabani kwamba angekuwa pamoja naye huko Paradiso siku hiyo hiyo (ona Luka 23:43). Tukiunganisha hayo yote, twajua kwamba roho/nafsi ya Yesu ilikaa siku tatu mchana na usiku katika tumbo la nchi, na sehemu fulani ya muda huo alikuwa mahali ambapo Yeye mwenyewe alipaita Paradiso. Hilo si jina lingine la mahali pa mateso paitwapo Sheol au Hades!

Yote hayo yanatuongoza kudhani kwamba lazima kuna mahali pengine katika tumbo la nchi licha ya Sheol/Hades, paitwapo Paradiso. Wazo hili linaungwa mkono na kisa ambacho Yesu alisimulia cha watu wawili waliokufa, mmoja mwenye haki na mwingine asiye haki – tajiri na Lazaro.

Palikuwa na mtu mmoja tajiri, aliyevaa nguo za rangi ya zambarau na kitani safi, na kula sikuzote kwa anasa. Na maskini mmoja jina lake Lazaro, huwekwa mlangoni pake, ana vidonda vingi, naye alikuwa akitamani kushibishwa kwa makombo yaliyoanguka katika meza ya yule tajiri; hata mbwa wakaja wakamramba vidonda vyake. Ikawa yule maskini alikufa, akachukuliwa na malaika mpaka kifuani kwa Ibrahimu. Yule tajiri naye akafa, akazikwa. Basi, kule kuzimu aliyainua macho yake alipokuwa katika mateso, akamwona Ibrahimu kwa mbali, na Lazaro kifuani mwake. Akalia akasema, ‘Ee baba Ibrahimu, nihurumie umtume Lazaro achovye ncha ya kidole chake majini, auburudishe ulimi wangu; kwa sababu ninateswa katika moto huu.’ Ibrahimu akasema, ‘Mwanangu, kumbuka ya kwamba wewe uliyapokea mambo mema yako katika maisha yako, na Lazaro vivyo alipata mabaya; na sasa yeye yupo hapa anafarijiwa, na wewe unaumizwa. Na zaidi ya hayo, kati yetu sisi na ninyi kumewekwa shimo kubwa, ili wale watakao kutoka huku kwenda kwenu wasiweze; wala watu wa kwenu wasivuke kuja kwetu’ (Luka 16:19-26. Maneno mepesi kukazia).

Usisahau kwamba Lazaro na yule tajiri hawakuwa katika miili yao baada ya kufa, lakini walikuwa wamesafiri kwenda mahali pao kama roho/nafsi.

Lazaro Alikuwa Wapi?

Ona kwamba yule tajiri alijikuta yuko Kuzimu. Lakini, aliweza kumwona Lazaro mahali pengine, akiwa na Ibrahimu. Lazaro anasemekana alikuwa “kifuani pa Ibrahimu.” Hilo si jina la mahali penyewe bali pengine ni lugha ya kuonyesha faraja ambayo Lazaro alikuwa anapokea kutoka kwa Ibrahimu, baada ya yeye kufika mahali hapo.

Je, kulikuwa na umbali gani kati ya tajiri na Lazaro, baada ya kufa kwao?

Maandiko yanasema yule mtu tajiri alimwona Lazaro kwa mbali,” na tunaambiwa kwamba lilikuwepo “shimo kubwa” kati yao. Basi, umbali kati yao ni wa kukisiwa tu. Ila, inaonekana ni sawa kudhani kwamba umbali wao haukuwa mkubwa sana kama umbali wa tumbo la nchi na mbinguni. Maana ingekuwa hivyo, isingewezekana kwa tajiri kumwona Lazaro (bila ya msaada wa Mungu), na isingekuwepo haja ya kusema kwamba kuna “shimo kubwa” kati ya maeneo hayo mawili, lililoko makusudi ili kumzuia mtu asivuke kutoka upande mmoja hadi mwingine. Tena, yule mtu tajiri “alipaza sauti yake” kumwita Ibrahimu, na Ibrahimu akamjibu. Basi hii inatufanya tudhani kwamba walikuwa karibu tu kiasi cha kuzungumza.

Yote hayo yanatufanya tuamini kwamba Lazaro hakuwa mahali tunapoita mbinguni bali katika eneo tofauti ndani ya nchi.[3] Bila shaka hapo ndipo Yesu alipaita Paradiso wakati aliposema na yule mwizi aliyetubu. Hiyo paradiso katika tumbo la nchi ndipo wenye haki wa Agano la Kale walikwenda baada ya kuf akwao. Hapo ndipo Lazaro alipokwenda, na ndipo Yesu na yule mwizi aliyetubu walipokwenda.

Bila shaka nabii Samweli alikwenda huko pia baada ya kufa kwake. Tunasoma katika 1Samweli 28 kwamba, wakati Mungu aliporuhusu roho ya Samweli kutokea na kuzungumza na Sauli kinabii, yule mchawi wa Endori alimtaja Samweli kuwa “kama mungu anayepanda kutoka nchi” (1Sam. 28:13. Maneno mepesi kukazia). Samweli mwenyewe alimwambia Sauli hivi: “Mbona umenitaabisha kwa kunipandisha?” (1Sam. 28:15. Maneno mepesi kukazia). Inaonekana roho/nafsi ya Samweli ilikuwa Paradiso katika nchi.

Maandiko ni kama yanaunga mkono wazo kwamba, wakati wa kufufuka kwa Kristo, Paradiso ilifunguliwa na waliokuwemo kutoka, na wenye haki wote waliokufa katika kipindi cha Agano la Kale walipelekwa mbinguni na Yesu. Biblia inasema kwamba wakati Yesu alipopaa mbinguni kutoka pande za mwisho za nchi, “aliteka mateka” (Waefeso 4:8, 9; Zaburi 68:18). Hao mateka bila shaka ni wote waliokuwa wanakaa Paradiso. Yesu hakuwafungua watu kutoka Sheol/Hades![4]

Yesu Alihubiria Roho Zilizokuwa Gerezani

Maandiko pia yanatuambia kwamba Yesu alitangaza kitu fulani kwa kundi la watu – roho za watu – wakati fulani kati ya kufa na kufufuka Kwake. Tunasoma hivyo katika 1Petro 3.

Kwa maana Kristo naye aliteswa mara moja kwa ajili ya dhambi, mwenye haki kwa ajili yao wasio haki, ili atulete kwa Mungu; mwili wake akauawa, bali roho yake akahuishwa, ambayo kwa hiyo aliwaendea roho waliokaa kifungoni, akawahubiri; watu wasiotii hapo zamani uvumilivu wa Mungu ulipokuwa ukingoja, siku za Nuhu, safina ilipokuwa ikitengenezwa; ambamo ndani yake wachache, yaani watu wanane, waliokoka kwa maji (1Petro 3:18-20).

Fungu hili la Maandiko linazua maswali ambayo hayana majibu. Kw anini Yesu aende kutoa tangazo kwa watu wasiotii, waliokufa wakati wa gharika ya Nuhu? Aliwaambia nini?

Pamoja na hayo, andiko hilo linaunga mkono ukweli kwamba Yesu hakukaa siku zote tatu mchana na usiku kati ya kufa na kufufuka Kwake, huko Paradiso.

Jehanamu

Siku hizi, miili ya wenye haki inapokufa, roho/nafsi zao huenda mbinguni moja kwa moja (ona 2Wakor. 5:6-8; Wafilipi 1:21-23; 1Wathes. 4:14).

Wasio haki bado wanakwenda Sheol/Hades, ambapo wanateswa na kusubiri ufufuo wa miili yao, na hukumu yao ya mwisho, na wao kutupwa katika “ziwa la moto”, mahali ambapo ni tofauti na Sheol/Hades.

Hili ziwa la moto linaelezwakwa neno la tatu ambalo wakati mwingine hutafsiriwa kuzimu. Neno hilo ni la Kiyunani – Gehenna. Ni jina linalotokana na mahali pa kutupa takataka nje ya Yerusalemu katika bonde la Hinomu, maali penye uozo mkubwa, penye funza na mabuu, na mahali ambapo daima palitoka moshi na kuwaka moto.

Yesu alipozungumza kuhusu Gehenna, alipataja kama mahali ambapo watu wangetupwa kimwili. Kwa mfano: Alisema hivi katika Injili ya Mathayo:

Na mkono wako wa kuume ukikukosesha, ukate uutupe mbali nawe; kwa maana yakufaa kiungo chako kimoja kipotee wala mwili wako mzima usitupwe katika jehanum [Gehenna]. … Msiwaogope wauuao mwili wasiweze kuiua na roho; afadhali mwogopeni yule awezaye kuangamiza mwili na roho pia katika jehanum [Gehenna] (Mathayo 5:30; 10:28. Maneno mepesi kukazia).

Gehenna na Hades si mahali pale pale kwa sababu Maandiko yanasema kwamba wasio haki hupelekwa Hades kama roho/nafsi bila miili. Baada ya miaka elfu moja ya utawala wa Kristo ndipo miili ya wasio haki itakapofufuliwa na kusimama mbele za hukumu ya Mungu, kisha watatupwa katika ziwa la moto, au Gehenna (ona Ufunuo 20:5, 11-15). Tena, siku moja Hades penyewe patatupwa katika hilo ziwa la moto (ona Ufunuo 20:14). Basi, ni mahali tofauti na ziwa la moto.

Tartarus

Neno la nne ambalo mara nyingi hutafsiriwa kuzimu katika Maandiko ni la Kiyunani – tartaros. Linapatikana mara moja tu katika Agano Jipya.

Kwa maana ikiwa Mungu hakuwachilia malaika waliokosa, bali aliwatupa shimoni [tartaros] akawatia katika vifungo vya giza, walindwe hata ije hukumu (2Petro 2:4).

Kikawaida, tartaros hudhaniwa kuwa ni gereza maalum kwa ajili ya malaika fulani waliotenda dhambi. Basi, si Sheol/Hades wala si Gehenna. Hata Yuda anaandika juu ya malaika walio kifungoni, hivi:

Na malaika wasioilinda enzi yao wenyewe, lakini wakayaacha makao yao yaliyowahusu, amewaweka katika vifungo vya milele chini ya giza kwa hukumu ya siku ile kuu (Yuda ms. 6).

Ubaya Wa Kuzimu

Mwenye dhambi anapokufa pasipo kutubu, hapati nafasi nyingine ya toba. Mambo yake yanakuwa yamekwisha. Biblia inasema hivi: “Watu wamewekewa kufa mara moja, na baada ya kufa, hukumu” (Waebrania 9:27).

Kuzimu ni kwa milele, na wale waliofungiwa huko hawana matumaini ya kutoka. Yesu alisema hivi kuhusu hukumu ya baadaye ya wasio haki, “Na hao watakwenda katika adhabu ya milele, bali wenye haki watakwenda katika uzima wa milele” (Mathayo 25:46. Maneno mepesi kukazia). Adhabu ya wasio haki huko kuzimu ni ya haki, sawa ambayo uzima wa milele kwa wenye haki ulivyo haki.

Paulo naye aliandika hivi:

Kwa kuwa ni haki mbele za Mungu kuwalipa mateso wale wawatesao ninyi … wakati wa kufunuliwa kwake Bwana Yesu kutoka mbinguni pamoja na malaika wa uweza wake katika mwali wamoto; huku akiwalipiza kisasi wao wasiomjua Mungu, na wao wasiotii Injili ya Bwana wetu Yesu; watakaoadhibiwa kwa maangamizi ya milele, kutengwa na uso wa Bwana na utukufu wa nguvu zake (2Wathes. 1:6-9. Maneno mepesi kukazia).

Kuzimu ni mahali penye mateso yasiyoelezeka kwa sababu itakuwa adhabu isiyo na mwisho. Wasio haki watabeba hatia yao milele na kuteseka kwa hasira ya Mungu wakiwa wamefungiwa huko milele, katika moto usiozimika.

Yesu alipaelezea huko kama mahali penye “giza la nje,” ambapo kutakuwa na “kilio na kusaga meno,” mahali ambapo “funza wake hawafi, wala moto wake hauzimiki” (Mathayo 22:13; Marko 9:44). Tunahitaji kuwaonya watu kuhusu mahali hapo na kuwaambia juu ya wokovu upatikano katika Kristo tu!

Kuna dhehebu moja linalofundisha dhana ya purgatory – mahali pa utakaso, ambapo waamini watateseka kwa muda ili kusafishwa dhambi zao na kuweza kustahilishwa kuingia mbinguni. Wazo hilo halipatikani popote katika Biblia.

Wenye Haki Baada Ya Kufa

Wakati aaminiye anapokufa, roho yake inakwenda mbinguni mara moja, kwenda kuwa na Bwana. Paulo aliweka wazi jambo hili alipoandika kuhusu kifo chake mwenyewe.

Kwa maana kwangu mimi kuishi ni Kristo na kufa ni faida. Ila ikiwa kuishi katika mwili, kwangu mimi ni matunda ya kazi; basi nitakalolichagua silitambui. Ninasongwa katikati ya mambo mawili; ninatamani kwenda zangu nikae na Kristo maana ni vizuri zaidi sana (Wafilipi 1:21-23. Maneno mepesi kukazia).

Ona kwamba Paulo alisema anatamani kwenda, na kama akienda, angekuwa na Kristo. Roho yake isingeingia katika hali fulani ya kupoteza fahamu huku akisubiria ufufuo (kama ambavyo wengine hudhani – kwa bahati mbaya sana).

Vile vile ona kwamba Paulo alisema kwake kufa kungekuwa faida. Huo ni ukweli ikiwa angekufa na kwenda mbinguni.

Katika barua yake ya pili kwa Wakorintho, Paulo alitangaza kwamba wakati roho ya aaminiye inapotoka katika mwili, huyo mwamini alikuwa “pamoja na Bwana”.

Basi siku zote tuna moyo mkuu; tena twajua ya kuwa, wakati tuwapo hapa katika mwili, tunakaa mbali na Bwana. … Lakini tuna moyo mkuu; nasi tunaona ni afadhali kutokuwamo katika mwili na kukaa pamoja na Bwana (2Wakor. 5:6-8).

Hoja nyingine yenye kuunga mkono imo katika maneno haya aliyoandika Paulo:

Lakini ndugu, hatutaki msijue habari zao waliolala mauti, msije mkahuzunika kama na wengine wasio na matumaini. Maana, ikiwa twaamini ya kwamba Yesu alikufa akafufuka, vivyo hivyo na hao waliolala katika Yesu, Mungu atawaleta pamoja naye (1Wathes. 4:13, 14).

Kama Yesu atakuja na wale “waliolala” kutoka mbinguni, maana yake ni kwamba wako mbinguni pamoja Naye wakati huu.

Fununu Ya Mbinguni

Je, mbinguni pakoje? Kwa akili zetu finyu hatuwezi kupokea kikamilifu utukufu wote unaotungojea huko, na Biblia inatupa fununu kidogo tu. Ukweli wa kusisimua sana kuhusu mbinguni kwa waaminio ni kwamba tutamwona Bwana na Mwokozi wetu Yesu, na Mungu Baba yetu uso kwa uso. Tutakaa “nyumbani mwa Baba”.

Nyumbani mwa Baba yangu mna makao mengi; kama sivyo, ningaliwaambia maana naenda kuwaandalia mahali. Basi mimi nikienda na kuwaandalia mahali, nitakuja tena niwakaribishe kwangu; ili nilipo mimi nanyi mwepo (Yohana 14:2, 3).

Tutakapofika mbinguni, siri nyingi ambazo akili zetu haziwezi kelewa kwa sasa, zitaeleweka. Paulo aliandika hivi:

Maana wakati wa sasa tunaona kwa kioo kwa jinsi ya fumbo; wakati ule tutaona uso kwa uso; wakati wa sasa nafahamu kwa sehemu; wakati ule nitajua sana kama mimi ninavyojuliwa sana (1Wakor. 13:12).

Kitabu cha Ufunuo kinatupa picha bora zaidi ya jinsi mbinguni palivyo. Mbinguni hapatakuwa mahali pa watu kuketi tu kwenye mawingu na kupiga vinubi kutwa kucha! Panaelezwa kuwa penye shughuli nyingi, uzuri wa ajabu, tofauti nyingi, na furaha isiyoelezeka.

Yohana ambaye alipata maono ya mbinguni, aliona kwanza kiti cha enzi cha Mungu, ambacho ni kiini cha ulimwengu wote.

Na mara nalikuwa katika Roho; na tazama, kiti cha enzi kimewekwa mbinguni na mmoja ameketi juu ya kile kiti; na yeye aliyeketi alionekana mithili ya jiwe la yaspi na akiki, na upinde wa mvua ulikizunguka kile kiti cha enzi, ukionekana mithili ya zumaridi. Na viti ishirini na vinne vilikizunguka kile kiti cha enzi, na juu ya vile viti naliona wazee ishirini na wanne, wameketi, wamevikwa mavazi meupe; na juu ya vichwa vyao walikuwa na taji za dhahabu. Na katika kile kiti cha enzi kunatoka umeme na sauti na ngurumo. Na taa saba za moto zilikuwa zinawaka mbele ya kile kiti cha enzi, ndizo Roho saba za Mungu. Na mbele ya kile kiti cha enzi kulikuwa na mfano wa bahari ya kioo kama bilauri; na katikati ya kile kiti cha enzi, na pande zote za kile kiti, walikuwako wenye uhai wanne, wamejaa macho mbele na nyuma. Na huyo mwenye uhai wa kwanza alikuwa mfano wa simba; na mwenye uhai wa pili alikuwa mfano wa ndama; na mwenye uhai wa tatu alikuwa na uso kama uso wa mwanadamu; na mwenye uhai wa nne alikuwa mfano wa tai arukaye. Na hawa wenye uhai wanne, kila mmoja alikuwa na mabawa sita; na pande zote na ndani wamejaa macho, wala hawapumziki mchana wala usiku wakisema, Mtakatifu, Mtakatifu, Mtakatifu, Bwana Mungu Mwenyezi, aliyekuwako na aliyeko na atakayekuja. Na hao wenye uhai wanapompa yeye aketiye juu ya kiti cha enzi utukufu na heshima na shukrani, yeye aliye hai hata milele na milele, ndipo hao wazee ishirini na wanne huanguka mbele zake yeye aketiye juu ya kile kiti cha enzi, nao humsujudia yeye aliye hai hata milele na milele, nao huzitupa taji zao mbele ya kile kiti cha enzi, wakisema, Umestahili wewe, Bwana wetu na Mungu wetu, kuupokea utukufu na heshima na uweza; kwa kuwa wewe ndiwe uliyeviumba vitu vyote, na kwa sababu ya mapenzi yako vilikuwako, navyo vikaumbwa (Ufunuo 4:2-11).

Yohana alijitahidi sana kueleza kwa lugha ya mbinguni mambo ambayo hayawezi kulinganishwa na chochote hapa duniani. Ukweli ni kwamba hatuna jinsi ya kuelewa kila kitu alichokiona mpaka tutakapojionea sisi wenyewe. Lakini, inapendeza sana kusoma.

Maelezo ya mbinguni yenye kusisimua sana yanapatikana katika Ufunuo sura ya 21 na 22, mahali ambapo Yohana alieleza kuhusu Yerusalemu Mpya, ambayo kwa sasa iko mbinguni, ila itashuka duniani baada ya kile kipindi cha utawala wa Yesu wa miaka elfu moja.

Akanichukua katika Roho mpaka mlima mkubwa mrefu, akanionyesha ule mji mtakatifu Yerusalemu, ukishuka kutoka mbinguni kwa Mwenyezi Mungu, wenye utukufu wa Mungu, na mwangaza wake ulikuwa mfano wa kito chenye thamani nyingi kama kito cha yaspi, safi kama bilauri. Ulikuwa na ukuta mkubwa, mrefu, wenye milango kumi na miwili, na katika ile milango malaika kumi na wawili. … Na yeye aliyesema nami alikuwa na mwanzi wa dhahabu, apate kuupima huo mji, na milango yake, na ukuta wake. Na ule mji ni wa mraba, na marefu yake sawasawa na mapana yake. Akaupima mji kwa ule mwanzi; ulikuwa kama maili elfu na mia tano; marefu yake na mapana yake na kwenda juu kwake ni sawasawa. … Na majenzi ya ule ukuta wake yalikuwa ya yaspi, na mji ule ulikuwa wa dhahabu safi, mfano wa kioo safi. Na misingi ya ukuta wa mji ilikuwa imepambwa kwa vito vya thamani vya kila namna. … Na ile milango kumi na miwili ni lulu kumi na mbili; kila mlango ni lulu moja. Na njia ya mji ni dhahabu safi kama kioo kiangavu. Nami sikuona hekalu ndani yake; kwa maana Bwana Mungu Mwenyezi na Mwana-Kondoo, ndio hekalu lake. Na mji ule hauhitaji jua wala mwezi kuuangaza, kwa maana utukufu wa Mungu huutia nuru, na taa yake ni Mwana-Kondoo. … Kisha akanionyesha mto wa maji ya uzima, wenye kung’aa kama bilauri, ukitoka katika kiti cha enzi cha Mungu, na cha Mwana-Kondoo, katikati ya njia kuu yake. Na upande huu na upande huu wa ule mto ulikuwapo mti wa uzima, uzaao matunda aina kumi na mbili, wenye kutoa matunda yake kila mwezi; na majani ya mti huo ni ya kuwaponya mataifa. Wala hapatakuwa na laana yoyote tena. Na kiti cha enzi cha Mungu na cha Mwana-Kondoo kitakuwamo ndani yake. Na watumwa wake watamtumikia; nao watamwona uso wake, na jina lake litakuwa katika vipaji vya nyuso zao. Wala hapatakuwa na usiku tena; wala hawana haja ya taa wala ya nuru ya jua; kwa kuwa Bwana Mungu huwatia nuru, nao watatawala hata milele na milele (Ufunuo 21:10 – 22:5).

Kila mfuasi wa Yesu atazamie maajabu hayo yote, mradi atadumu katika imani. Bila shaka tutatumia zile siku za kwanza tukiwa mbinguni kuambiana hivi: “Loo! Kumbe hiki ndicho Yohana alikuwa anajaribu kueleza katika Kitabu cha Ufunuo?”

---

[1] Kuna wanaojaribu kutoa hoja kwamba Sheol palikuwa mahali ambapo hata wenye haki walikwenda baada ya kufa kwao, kutokana na maandiko machache kama vile Mwanzo 37:35; Ayubu 14:13; Zaburi 89:48; Mhubiri 9:10 na Isaya 38:9, 10. Maandiko hayo hayatoi ushahidi wa kushawishi sana. Kama Sheol palikuwa mahali pa wenye haki na wasio haki kwenda baada ya kufa, basi bila shaka kulikuwa na ‘vyumba’ au maeneo mawili – eneo moja kuzimu, na eneo lingine paradise. Wanaotoa mawazo hayo hufafanua hivyo.

[2] Wale wanaoshikilia tafsiri hii wanalazimika kukubaliana na nadharia mojawapo kati ya mbili. Moja ni kwamba Sheo/Hades lilikuwa jina la makao ya wasio hai na wenye haki baada ya kufa, yaliyokuwa yamegawanywa katika maeneo mawili – mahali pa mateso na mahali pa raha, ambapo Yesu alikwenda. Nadharia ya pili ni kwamba Yesu alivumilia mateso ya wasio haki kwa siku tatu mchana na usiku huko Sheol/Hades katika moto, akipitia kikamilifu kabisa adhabu ya dhambi kama mwakilishi wetu. Nadharia hizo zote ni ngumu kuzithibitisha kutoka Maandiko, na wala si za lazima ikiwa Yesu hakukaa hata kidogo huko Sheol/Hades, ambayo ndiyo maana ya tamko Lake. Kwa habari yanadharia yapili, yesu hakupitia mateso ya wasio haki kwa muda wa siku tatu mchana na usiku kati ya kufa na kufufuka Kwake kwa sababu, ukombozi wetu ulipatikana kwa mateso Yake pale msalabani (ona Wakolosai 1:22), si kwa sababu ya mateso Yake huko Sheol/Hades.

[3] Ona vile vile kwamba Lazaro na tajiri – japo hawako katika miili yao – walikuwa na ufahamu wao kamili pamoja na uwezo wao wa kuona, kugusa na kusikia. Walikuwa wanasikia faraja na maumivu, na kukumbuka mambo yaliyopita. Hii inapingana na nadharia kwamba “nafsi hulala” – hoja kwamba watu huingia katika hali ya kutojua chochote wanapokufa, wakisubiri kuzinduka wakati wa kufufuliwa miili yao.

[4] Kuna wanaodhani – pengine ni sawa – kwamba mateka wanaotajwa katika Waefeso 4:8, 9 ni sisi wote tuliokuwa mateka kwa dhambi, ambao sasa tuko huru kwa sababu ya kufufuka kwa Kristo.

 

Большинство христиан знают, что когда люди умирают, они идут либо на небеса, либо в ад. Однако не все знают, что небеса не являются последним пристанищем праведных, тогда как неправедные остаются в аду навсегда.

Когда умирает последователь Иисуса Христа, его дух и душа немедленно попадают к Богу на небеса (см. 2 Кор. 5:6-8; Флп. 1:21-23; 1 Фес. 4:14). Однако впоследствии Бог сотворит новое небо и новую землю, а Новый Иерусалим спустится с небес на землю (см. 2 Пет. 3:13; Откр. 21:1-2), и праведные будут жить в нем вечно.

Когда умирает грешник, он сразу же попадает в Ад, где ожидает воскресения своего тела. После воскресения он предстанет пред судом Божьим и будет брошен в озеро, горящее огнем и серой, которое в Библии также называется Геенной. Далее мы рассмотрим эту тему более детально.

Смерть грешника

Для того, чтобы лучше понять происходящее с грешником после смерти, нам придется рассмотреть одно еврейское слово из Ветхого Завета и три греческих слова из Нового Завета. Хотя эти слова описывают три различных места, во многих переводах Библии они все переводятся как ад и это сбивает читателя с толку.

Сначала давайте рассмотрим ветхозаветное еврейское слово Sheol.

В Ветхом Завете Sheol упоминается более шестидесяти раз. Оно означает место пребывания грешников после смерти. Например, когда Корей и его последователи взбунтовались против Моисея в пустыне, Бог наказал их тем, что земля раздвинулась и поглотила их. Писание говорит, что они упали в Sheol:

„И сошли они со всем, что принадлежало им, живые в преисподнюю (Sheol), и покрыла их земля, и погибли они из среды общества” (Числ. 16:33).

Позднее Бог предупреждает Израиль о том, что Его гнев зажег огонь в Sheol:

„…ибо огонь возгорелся во гневе Моем, жжет до ада преисподнего (Sheol), и поедает землю и произведения ее, и попаляет основания гор” (Втор. 32:22).

Царь Давид провозглашает:

„Да обратятся нечестивые в ад (Sheol), – все народы, забывающие Бога” (Пс. 9:18).

Он молится против грешников:

„Да найдет на них смерть; да сойдут они живыми в ад (Sheol), ибо злодейство в жилищах их, посреди их” (Пс. 54:16).

Соломон пишет, предупреждая молодых людей о западнях блудницы:

„Дом ее – пути в преисподнюю (Sheol), нисходящие во внутренние жилища смерти… И он не знает, что мертвецы там, и что в глубине преисподней (Sheol) зазванные ею” (Притч. 7:27; 9:18).

Как мы видим из других притч Соломона, Sheol – не место для праведников:

„Путь жизни мудрого вверх, чтобы уклониться от преисподней внизу (Sheol)” (Притч. 15:24).

„Ты накажешь его розгою и спасешь душу его от преисподней (Sheol)” (Притч. 23:14)

И наконец Исайя пророчествует о гордом царе вавилонском, который будет брошен в Sheol, используя слова, соответствующие словам Иисуса при описании ада:

„Ад (Sheol) преисподний пришел в движение ради тебя, чтобы встретить тебя при входе твоем; пробудил для тебя Рефаимов, всех вождей земли; поднял всех царей языческих с престолов их. Все они будут говорить тебе: и ты сделался бессильным, как мы! и ты стал подобен нам! В преисподнюю (Sheol) низвержена гордыня твоя со всем шумом твоим; под тобою подстилается червь, и черви – покров твой. Как упал ты с неба, денница, сын зари! разбился о землю, попиравший народы. А говорил в сердце своем: „взойду на небо, выше звезд Божиих вознесу престол мой и сяду на горе в сонме богов, на краю севера; взойду на высоты облачные, буду подобен Всевышнему”. Но ты низвержен в ад (Sheol), в глубины преисподней. Видящие тебя всматриваются в тебя, размышляют о тебе: „тот ли это человек, который колебал землю, потрясал царства, вселенную сделал пустынею и разрушал города ее, пленников своих не отпускал домой?” (Ис. 14:9-17).

Эти и другие места Писания, приводят нас к выводу, что ад (Sheol) был и остается местом мук и заключения грешников после смерти. И тому есть другие доказательства.

Hades

Греческое слово в Новом Завете Hades, означает то же самое место, что и еврейское ветхозаветное слово Sheol. Для доказательства нужно всего лишь сравнить Пс. 15:10 с Деян. 2:27, где он цитируется:

„Ибо Ты не оставишь души моей в аде (Sheol) и не дашь святому Твоему увидеть тление” (Пс. 15:10).

„Ибо Ты не оставишь души моей в аде (Hades) и не дашь святому Твоему увидеть тления” (Деян. 2:27).

Интересно отметить, что во всех десяти случаях, где в Новом Завете упоминается Hades, это слово всегда означает место заключения и мучения грешников после смерти (см. Матф. 11:23; 16:18; Лук 10:15; 16:23; Деян. 2:27; 2:31; Откр. 1:18; 6:8; 20:13-14). Это значит, что Sheol/Hades был и остается местом пребывания грешников после смерти и местом их мучений.[1]

Спускался ли Иисус в Sheol/Hades?

Давайте продолжим изучение Пс. 15:10 и Деян. 2:27, где то же самое место Писания цитируется Петром. Эти два стиха говорят о том, что Sheol и Hades – одно и то же место. В соответствии с проповедью Петра в день Пятидесятницы, в Пс. 15:10 Давид говорил не о себе, а пророчествовал о Христе, потому что тело Давида, в отличие от тела Христа, разложилось (см. Деян. 2:29-31). Из этого следует, что на самом деле в этом псалме Иисус говорит Своему Отцу, провозглашая веру в то, что Его Отец не оставит Его души в аду (Sheol) и не позволит Его телу истлеть.

Основываясь на данном месте Писания некоторые считают, что душа Иисуса была в аду Sheol/Hades в течение трех дней между Его смертью и воскресеньем. Однако речь идет не совсем об этом. Давайте еще раз прочитаем что именно Иисус говорит Своему Отцу:

„Ты не оставишь души моей в аде и не дашь святому Твоему увидеть тление” (Пс. 15:10).

Иисус не говорит Своему Отцу: „Я знаю, что Моя душа проведет несколько дней в аду (Sheol/Hades), но я верю, что Ты не оставишь Меня там”. Скорее всего Он имел в виду следующее: „Я верю, что когда Я умру, со мной не обойдутся как с грешником, и моя душа не останется в аду (Sheol/Hades). Я не проведу там ни одной минуты. Я верю, что Ты воскресишь меня через три дня и не позволишь моему телу истлеть”.

Такое истолкование имеет право на существование. Когда Иисус сказал „не дашь святому Твоему увидеть тление”, это не значит, что его тело постепенно разлагалось в течение трех дней, а затем полностью восстановилось при Его воскресении. Скорее всего это означает, что Его тело не подверглось никакому разложению между Его смертью и воскресением.

Также заявление о том, что Его душа не будет оставлена в аду (Sheol/Hades), не может однозначно истолковываться так, что Он провел в аду несколько дней, но в конечном счете не остался там.[2] Скорее всего это означает, что с Его душой не будут обращаться, как с душой грешника, которая так и останется в аду (Sheol/Hades). Его душа не провела там ни одной минуты.

Где была душа Иисуса в течение трех дней?

Иисус сказал Своим ученикам, что проведет три дня и три ночи в сердце земли (см. Матф. 12:40). Вряд ли это относится к его телу, находившемуся в гробнице три дня, потому что гробницу с трудом можно назвать „сердцем земли”. Скорее всего, Иисус говорил о Своем духе и душе, которые будут глубоко в земле. Следовательно, можно заключить, что Его дух и душа не были на небе между Его смертью и воскресением. Иисус подтвердил это после Своего воскресения, когда сказал Марии, что еще не взошел к Отцу (см. Иоан. 20:17).

Иисус также сказал разбойнику, раскаявшемуся на кресте, что он будет с ним в тот же день в раю (см. Лук. 23:43). Сопоставив все эти факты, мы приходим к выводу, что дух и душа Иисуса провели три дня и три ночи в сердце земли, и, по крайней мере, часть этого времени Он провел в месте, называемом словом „рай”, которое уж точно не является синонимом слов Sheol и Hades, означающих место мучения!

Все вышесказанное наводит меня на размышления о том, что в центре земли должно быть еще какое-то место, помимо Sheol и Hades, называемое Рай. Эту версию поддерживает история о двух умерших людях, которую однажды рассказал Иисус. Это история о богаче и Лазаре. Давайте прочитаем ее:

„Некоторый человек был богат, одевался в порфиру и виссон и каждый день пиршествовал блистательно. Был также некоторый нищий, именем Лазарь, который лежал у ворот его в струпьях и желал напитаться крошками, падающими со стола богача, и псы, приходя, лизали струпья его. Умер нищий и отнесен был Ангелами на лоно Авраамово. Умер и богач, и похоронили его. И в аде (Hades), будучи в муках, он поднял глаза свои, увидел вдали Авраама и Лазаря на лоне его и, возопив, сказал: отче Аврааме! умилосердись надо мною и пошли Лазаря, чтобы омочил конец перста своего в воде и прохладил язык мой, ибо я мучаюсь в пламени сем. Но Авраам сказал: чадо! вспомни, что ты получил уже доброе твое в жизни твоей, а Лазарь – злое; ныне же он здесь утешается, а ты страдаешь; и сверх всего того между нами и вами утверждена великая пропасть, так что хотящие перейти отсюда к вам не могут, также и оттуда к нам не переходят” (Лук. 16:19-26).

Естественно, богач и Лазарь не были в своих телах, они были перенесены к месту своего пребывания как духи/души.

Где был Лазарь?

Обратите внимание, что богач оказался в аду (Hades), но мог видеть Лазаря, находившегося в другом мете с Авраамом. О Лазаре говорится, что он был „на лоне Авраамовом”. Скорее всего, речь здесь идет не о месте, а о том утешении, которое Лазарь получил от Авраама по своем прибытии туда.

Какая же все-таки была дистанция между местом, где находился богач, и местом, где находился Лазарь после смерти?

Писание говорит, что богач увидел Лазаря „вдали” и что между ними была „утверждена великая пропасть”. Мы можем только строить предположения относительно дистанции между ними. Однако вполне разумно предположить, что дистанция между ними не была такой же, как между небом и сердцем земли. В противном случае, богач вряд ли смог бы увидеть Лазаря (разве что с Божьей помощью) и вряд ли нужно было бы упоминать о „великой пропасти”, находившейся между двумя местами, предотвращающей переход из одного места в другое. Более того, богач „возопил” к Аврааму, а Авраам отвечал ему. Учитывая это, можно предположить, что поскольку они могли переговариваться через „великую пропасть”, они были достаточно близки друг к другу.

Я думаю, что Лазарь не был на небесах, а в каком-то определенном месте внутри земли.[3] Это место могло быть тем, что Иисус назвал „раем” в разговоре с раскаявшимся разбойником. Это был рай в центре земли, в который шли после смерти праведники Ветхого Завета. Это было место, куда пошли Лазарь, Иисус и раскаявшийся разбойник.

Видимо, в это же место после своей смерти пошел пророк Самуил. В 1 Цар. 28 говорится, что Бог позволил духу Самуила явиться и пророчествовать перед Саулом. Волшебница из Аэндора описала его „как бы бога, выходящего из земли” (1 Цар. 28:13). Самуил сказал Саулу: „Для чего ты тревожишь меня, чтобы я вышел?” (1 Цар. 28:15). Видимо дух и душа Самуила находились в раю внутри земли.

На основании Писания можно предположить, что в момент воскресения Христа все праведники, умершие во времена Ветхого Завета, и находившиеся в раю, вознеслись на небеса вместе с Иисусом. Библия говорит, что когда Иисус взошел на небо из преисподних мест земли, Он „пленил плен” (Еф. 4:8-9; Пс. 67:19). Я думаю, что в пленниками были все те, кто находился в раю. Но Иисус не освобождал тех, кто был в аду (Sheol/Hades)![4]

Иисус проповедовал духам, находившимся в темнице

Писание также говорит, что Иисус проповедовал людям, бестелесным духам в какой-то момент между смертью и воскресением:

„Потому что и Христос, чтобы привести нас к Богу, однажды пострадал за грехи наши, праведник за неправедных, быв умерщвлен по плоти, но ожив духом, которым Он и находящимся в темнице духам, сойдя, проповедал, некогда непокорным ожидавшему их Божию долготерпению, во дни Ноя, во время строения ковчега, в котором немногие, то есть восемь душ, спаслись от воды” (1 Пет. 3:18-20).

Данное место Писания порождает некоторые вопросы, на которые у меня нет ответа. Почему Иисус целенаправленно проповедует людям, которые были не послушны во время потопа? Что Он им говорил?

Как бы то ни было, этот отрывок из Писания не говорит о том, что Иисус не проводил трех дней и трех ночей в раю с момента смерти до воскресения.

Геенна

В наше время, когда умирает праведник, его дух и душа сразу же попадают на небо (см. 2 Кор. 5:6-8; Флп. 1:21-23; 1 Фес. 4:14).

Грешники по-прежнему идут в Sheol/Hades, где мучаются и ожидают воскресения своих тел и последнего суда, когда они будут брошены в „озеро огненное”, место, отличающееся от ада (Sheol/Hades).

Это огненное озеро часто обозначается еще одним словом, часто переводимым как ад, греческим словом геенна. Это слово происходит от названия свалки, находившейся за пределами Иерусалима в долине Хинном. Это была гниющая жижа, кишащая червями и личинками, часть которой постоянно тлела и горела.

Говоря о геенне, Иисус имел в виду, что люди будут сброшены туда в своей телесной форме. Например, в Евангелии от Матфея Он говорит:

„И если правая твоя рука соблазняет тебя, отсеки ее и брось от себя, ибо лучше для тебя, чтобы погиб один из членов твоих, а не все тело твое было ввержено в геенну… И не бойтесь убивающих тело, души же не могущих убить; а бойтесь более Того, Кто может и душу и тело погубить в геенне” (Матф. 5:30, 10:28).

Геенна и Hades не могут быть одним и тем же местом, потому что Писание говорит, что грешник отправляется в Hades без тела, как душа/дух. Только после тысячелетнего царства Христа тела грешников воскреснут, предстанут пред судом Божьим и будут брошены в озеро огненное, или геенну (см. Откр. 20:5, 11-15). Более того, однажды сам ад (Hades) будет брошен в озеро огненное (см. Откр. 20:14). Итак, мы видим, что Hades и озеро огненное – два разных места.

Tartaros

Четвертое слово, которое часто переводится в Библии как ад, греческое слово tartaros. Оно встречается только в Новом Завете:

„Ибо, если Бог ангелов согрешивших не пощадил, но, связав узами адского (tartaros) мрака, предал блюсти на суд для наказания” (2 Пет. 2:4).

Принято считать, что tartaros – это особая тюрьма, в которую заключены согрешившие ангелы. Следовательно это не Sheol/Hades и не геенна. Апостол Иуда тоже пишет о заключенных ангелах:

„И ангелов, не сохранивших своего достоинства, но оставивших свое жилище, соблюдает в вечных узах, под мраком, на суд великого дня” (Иуда 6).

Ужасы ада

После смерти нераскаявшемуся грешнику больше не дается шанса на покаяние. Его судьба определена. Библия говорит: „Человекам положено однажды умереть, а потом суд” (Евр. 9:27).

Ад вечен, и те, кто туда попал, уже не имеют возможности покинуть его. Говоря о грядущем осуждении грешников, Иисус говорит: „И пойдут сии в муку вечную, а праведники в жизнь вечную” (Матф. 25:46). Наказание для грешников в аду настолько же вечно, как и вечная жизнь для праведников.

Павел пишет:

„Ибо праведно пред Богом – оскорбляющим вас воздать скорбью… в явление Господа Иисуса с неба, с Ангелами силы Его, в пламенеющем огне совершающего отмщение не познавшим Бога и не покоряющимся благовествованию Господа нашего Иисуса Христа, которые подвергнутся наказанию, вечной погибели, от лица Господа и от славы могущества Его” (2 Фес. 1:6-9).

Ад – это место наказания и неописуемых страданий, которые никогда не заканчиваются. Грешники осуждаются навсегда и вечно несут на себе вину, испытывая гнев Божий в неугасимом огне.

Иисус описывал ад как „внешнюю тьму”, где будет „плач и скрежет зубов” и где „червь их не умирает и огонь не угасает” (Матф. 22:13; Марк. 9:44). Мы должны предупреждать людей об опасности попасть туда и говорить о спасении в Иисусе Христе!

Одна из деноминаций активно пропагандирует идею „чистилища”, где люди будут некоторое время страдать и очищаться от грехов, чтобы попасть на небеса. Однако нигде в Библии эта идея не находит подтверждения.

Праведники после смерти

Когда верующий умирает, его дух немедленно идет на небеса к Господу. Павел очень четко об этом написал в связи со своей приближающейся смертью:

„Ибо для меня жизнь – Христос, и смерть – приобретение. Если же жизнь во плоти доставляет плод моему делу, то не знаю, что избрать. Влечет меня то и другое: имею желание разрешиться и быть со Христом, потому что это несравненно лучше” (Флп. 1:21-23).

Обратите внимание, что Павел желал уйти, и в этом случае он был бы со Христом. Его дух не погрузился бы в какое-то бессознательное состояние, ожидая воскресения, как некоторые, к сожалению, считают.

Также надо отметить, что Павел рассматривал смерть как приобретение. А это имеет силу, только если он идет на небеса.

Павел также отметил во Втором послании к коринфянам, что когда дух верующего покидает тело, он „водворяется у Господа”:

„Итак мы всегда благодушествуем; и как знаем, что, водворяясь в теле, мы устранены от Господа, – ибо мы ходим верою, а не видением, – то мы благодушествуем и желаем лучше выйти из тела и водвориться у Господа” (2 Кор. 5:6-8).

Павел также пишет:

Не хочу же оставить вас, братия, в неведении об умерших, дабы вы не скорбели, как прочие, не имеющие надежды. Ибо, если мы веруем, что Иисус умер и воскрес, то и умерших в Иисусе Бог приведет с Ним (1 Фес. 4:13-14).

Если Бог приведет с Иисусом умерших во Христе, то значит сейчас они должны быть с Ним на небесах.

Небеса

Что такое небеса? Мы никогда не сможем осознать нашим ограниченным разумом всей славы, ожидающей нас там, и Библия дает нам только отблеск этой славы. Самый потрясающий факт – это то, что на небесах верующие увидят Господа Иисуса Христа и Бога Отца лицом к лицу. Мы будем жить в „доме Отца”:

„В доме Отца Моего обителей много. А если бы не так, Я сказал бы вам: Я иду приготовить место вам. И когда пойду и приготовлю вам место, приду опять и возьму вас к Себе, чтобы и вы были, где Я” (Иоан. 14:2-3).

Когда мы попадем на небеса, то, наконец, поймем многие тайны, которые сейчас не в силах понять. Павел пишет:

„Теперь мы видим как бы сквозь тусклое стекло, гадательно, тогда же лицом к лицу; теперь знаю я отчасти, а тогда познаю, подобно как я познан” (1 Кор. 13:12).

Книга Откровения дает нам наилучшее представление о небесах. Перед нам предстает место, кипящее событиями, удивительно красивое, постоянно изменяющееся и наполненное невыразимой радостью. На небесах люди не будут просто сидеть на облаках и целый день играть на арфах!

Иоанн, которому были показаны небеса, в первую очередь, обратил внимание на трон Божий, центр вселенной:

„И тотчас я был в духе; и вот, престол стоял на небе, и на престоле был Сидящий; и Сей Сидящий видом был подобен камню яспису и сардису; и радуга вокруг престола, видом подобная смарагду. И вокруг престола двадцать четыре престола; а на престолах видел я сидевших двадцать четыре старца, которые облечены были в белые одежды и имели на головах своих золотые венцы. И от престола исходили молнии и громы и гласы, и семь светильников огненных горели перед престолом, которые суть семь духов Божиих; и перед престолом море стеклянное, подобное кристаллу; и посреди престола и вокруг престола четыре животных, исполненных очей спереди и сзади. И первое животное было подобно льву, и второе животное подобно тельцу, и третье животное имело лице, как человек, и четвертое животное подобно орлу летящему. И каждое из четырех животных имело по шести крыл вокруг, а внутри они исполнены очей; и ни днем, ни ночью не имеют покоя, взывая: свят, свят, свят Господь Бог Вседержитель, Который был, есть и грядет. И когда животные воздают славу и честь и благодарение Сидящему на престоле, Живущему во веки веков, тогда двадцать четыре старца падают пред Сидящим на престоле, и поклоняются Живущему во веки веков, и полагают венцы свои перед престолом, говоря: достоин Ты, Господи, приять славу и честь и силу: ибо Ты сотворил все, и все по Твоей воле существует и сотворено” (Откр. 4:2-11).

Иоанн, используя земные термины, изо всех сил старался описать то, что несравнимо ни с чем на земле. Конечно, нам невозможно понять то, что он видел, до тех пор, пока мы не увидим этого сами. Но чтение этих мест Писания, безусловно, вдохновляет нас.

Самые вдохновляющие места Писания, говорящие о небесах, содержатся в 21-ой и 22-ой главах Откровения, где Иоанн описывает Новый Иерусалим, который сейчас на небесах, но опустится на землю после тысячелетнего царства Христа:

„И вознес меня в духе на великую и высокую гору, и показал мне великий город, святый Иерусалим, который нисходил с неба от Бога. Он имеет славу Божию. Светило его подобно драгоценнейшему камню, как бы камню яспису кристалловидному. Он имеет большую и высокую стену, имеет двенадцать ворот и на них двенадцать Ангелов… Говоривший со мною имел золотую трость для измерения города и ворот его и стены его. Город расположен четвероугольником, и длина его такая же, как и широта… Стена его построена из ясписа, а город был чистое золото, подобен чистому стеклу… Основания стены города украшены всякими драгоценными камнями: основание первое яспис, второе сапфир, третье халкидон, четвертое смарагд, пятое сардоникс, шестое сердолик, седьмое хризолит, восьмое вирилл, девятое топаз, десятое хризопрас, одиннадцатое гиацинт, двенадцатое аметист. А двенадцать ворот – двенадцать жемчужин: каждые ворота были из одной жемчужины. Улица города – чистое золото, как прозрачное стекло. Храма же я не видел в нем, ибо Господь Бог Вседержитель – храм его, и Агнец. И город не имеет нужды ни в солнце, ни в луне для освещения своего, ибо слава Божия осветила его, и светильник его – Агнец… И показал мне чистую реку воды жизни, светлую, как кристалл, исходящую от престола Бога и Агнца. Среди улицы его, и по ту и по другую сторону реки, древо жизни, двенадцать раз приносящее плоды, дающее на каждый месяц плод свой; и листья дерева – для исцеления народов. И ничего уже не будет проклятого; но престол Бога и Агнца будет в нем, и рабы Его будут служить Ему. И узрят лице Его, и имя Его будет на челах их. И ночи не будет там, и не будут иметь нужды ни в светильнике, ни в свете солнечном, ибо Господь Бог освещает их; и будут царствовать во веки веков” (Откр. 21:10-22:5).

Каждый последователь Иисуса Христа вправе ожидать всех этих чудес, если он пребывает в вере. Скорее всего, в течение первых дней на небесах мы все будем говорить: „Ага, вот, что пытался описать Иоанн в книге Откровения!”

---

[1] Некоторые используют следующие места Писания Быт. 37:35, Иов 14:13, Пс. 88:49, Еккл. 9:10 и Ис 38:9-10, в качестве доказательства того, что праведники тоже шли в Sheol после смерти. Однако в Писании нет достаточных доказательств этого. Если Sheol был местом, куда шли и грешники, и праведники после смерти, тогда он должен состоять из двух мест – ада и рая, и именно эту идею обычно проводят сторонники данной точки зрения.

[2] Придерживающиеся данной трактовки должны, как следствие, придерживаться еще двух теорий. Первая состоит в том, что Sheol/Hades – название места, где после смерти пребывают грешники и праведные, которое разделено на место мучения и рай, в котором находился Иисус. Вторая теория заключается в том, что Иисус испытывал те же мучения в огне Sheol/Hades, что и осужденные, так как Он испил всю глубину страдания вместо нас. Обе эти теории трудно доказать Писанием, и в этом нет необходимости, если считать, что Иисус никогда не был в аду (Sheol/Hades), а именно это означают Его слова. В отношении второй теории необходимо сказать, что Иисус не испытывал адских мучений в промежутке между смертью и воскресением, от которых страдают осужденные, потому что наше искупление осуществлено через Его страдания на кресте (см. Кол 1:22), а не в аду (Sheol/Hades).

[3]Обратите внимание на то, что и Лазарь, и богач, не имея тел, обладали сознанием и чувствами, такими, как зрение, осязание и слух. Они могли ощущать боль, утешение и помнить о прошлых событиях. Это опровергает теорию о том, что душа „засыпает”, которая утверждает, что в момент смерти люди погружаются в бессознательное состояние и обретают сознание в момент воскресения своих тел.

[4] Некоторые считают, и возможно это правильно, что пленники, о которых говорится в Еф. 4:8-9, – это все мы, бывшие пленниками греха и теперь освобожденные через воскресение Христа.

 

Sebagian besar orang Kristen tahu bahwa ketika seorang manusia mati, ia bisa saja ke neraka atau ke sorga. Namun tak semua orang menyadari bahwa sorga bukanlah tempat akhir bagi orang benar, dan bahwa Hades bukanlah tempat akhir bagi orang tidak benar.

Ketika para pengikut Yesus Kristus meninggal, roh-roh/jiwa-jiwa mereka segera pergi ke sorga di mana Allah tinggal (lihat 2 Korintus 5:6-8; Filipi 1:21-23; 1 Tesalonika 4:14). Namun sekali kelak nanti, Allah akan menciptakan sorga baru dan bumi baru, dan Yerusalem Baru akan turun dari sorga ke bumi (lihat 2 Petrus 3:13; Wahyu 21:1-2). Di Yerusalem Baru, orang-orang benar akan hidup selamanya.

Ketika orang tidak benar meninggal, ia pergi ke Hades, yakni tempat sementara di mana ia akan menunggu tubuhnya untuk dibangkitkan kembali. Ketika harinya tiba, ia akan berdiri di hadapan takhta penghakiman Allah, lalu dilempar ke dalam lautan yang menyala-nyala dengan api dan belerang, dan di dalam Alkitab, tempat itu disebut Gehenna. Kita akan bahas semua itu secara lebih rinci dari Alkitab.

Ketika Orang Tidak Benar Mati (When the Unrighteous Die)

Untuk memahami dengan benar apa yang terjadi kepada orang yang tidak benar setelah ia mati, kita harus pelajari satu kata bahasa Ibrani dalam Perjanjian Lama dan tiga kata bahasa Gerika dalam Perjanjian Baru. Walaupun satu kata bahasa Ibrani dan tiga kata bahasa Gerika menggambarkan tiga tempat berbeda, semua kata itu sering diterjemahkan menjadi neraka dalam terjemahan Alkitab, yang bisa saja membingungkan para pembaca.

Pertama, perhatikan kata Sheol dalam bahasa Ibrani dalam Perjanjian Lama.

Kata Sheol disebutkan lebih dari 60 kali dalam Perjanjian Lama. Kata itu mengacu pada tempat tinggal setelah-mati bagi orang-orang tidak benar. Misalnya, ketika Korah dan para pengikutNya memberontak melawan Musa di padang gurun, Allah menghukum mereka dengan cara membuka tanah, sehingga mereka dan semua harta miliknya terperosok. Alkitab berkata bahwa mereka jatuh ke dalam Sheol:

Demikianlah mereka dengan semua orang yang ada pada mereka turun hidup-hidup ke dunia orang mati [Sheol]; dan bumi menutupi mereka, sehingga mereka binasa dari tengah-tengah jemaah itu. (Bilangan 16:33, tambahkan penekanan).

Lalu dalam sejarah Israel, Allah ingatkan mereka bahwa murka Allah memperkuat nyala api yang membakar Sheol:

Sebab api telah dinyalakan oleh murka-Ku, dan bernyala-nyala sampai ke bagian dunia orang mati yang paling bawah; api itu memakan bumi dengan hasilnya, dan menghanguskan dasar gunung-gunung. (Ulangan 32:22, tambahkan penekanan).

Raja Daud menyatakan bahwa,

Orang-orang fasik akan kembali ke dunia orang mati [Sheol], ya, segala bangsa yang melupakan Allah. (Mazmur 9:17, tambahkan penekanan).

Dan ia berdoa untuk menghadapi orang-orang yang tidak benar dengan memohon,

Biarlah maut menyergap mereka, biarlah mereka turun hidup-hidup ke dalam dunia orang mati [Sheol]! Sebab kejahatan ada di kediaman mereka, ya dalam batin mereka. (Mazmur 55:16, tambahkan penekanan).

Untuk mengingatkan orang muda akan tipuan wanita sundal, Salomo menuliskan,

Rumahnya adalah jalan ke dunia orang mati [Sheol], yang menurun ke ruangan-ruangan maut. …. Tetapi orang itu tidak tahu, bahwa di sana ada arwah-arwah dan bahwa orang-orang yang diundangnya ada di dalam dunia orang mati [Sheol]. (Amsal 7:27; 9:18, tambahkan penekanan).

Salomo menuliskan amsal lainnya yang membuat kita percaya bahwa bukanlah orang-orang benar yang berakhir di Sheol:

Jalan kehidupan orang berakal budi menuju ke atas, supaya ia menjauhi dunia orang mati [Sheol] di bawah. (Amsal 15:24, tambahkan penekanan).

Engkau memukulnya [anakmu] dengan rotan, tetapi engkau menyelamatkan nyawanya dari dunia orang mati [Sheol]. (Amsal 23:14, tambahkan penekanan)

Akhirnya, dengan memperkirakan gambaran Yesus tentang neraka, dengan nubuatan Yesaya berbicara kepada raja Babilonia, yang meninggikan dirinya tetapi yang nanti dilemparkan ke dalam Sheol:

Dunia orang mati [Sheol] yang di bawah gemetar untuk menyongsong kedatanganmu, dijagakannya arwah-arwah bagimu, yaitu semua bekas pemimpin di bumi; semua bekas raja bangsa-bangsa dibangunkannya dari takhta mereka. Sekaliannya mereka mulai berbicara dan berkata kepadamu: ‘Engkau juga telah menjadi lemah seperti kami, sudah menjadi sama seperti kami!’ Ke dunia orang mati sudah diturunkan kemegahanmu dan bunyi gambus-gambusmu; ulat-ulat dibentangkan sebagai lapik tidurmu, dan cacing-cacing sebagai selimutmu.” “Wah, engkau sudah jatuh dari langit, hai Bintang Timur, putera Fajar, engkau sudah dipecahkan dan jatuh ke bumi, hai yang mengalahkan bangsa-bangsa! Engkau yang tadinya berkata dalam hatimu: Aku hendak naik ke langit, aku hendak mendirikan takhtaku mengatasi bintang-bintang Allah, dan aku hendak duduk di Bukit pertemuan, jauh di sebelah utara. Aku hendak naik mengatasi ketinggian awan-awan, hendak menyamai Yang Mahatinggi! Sebaliknya, ke dalam dunia orang mati [Sheol] engkau diturunkan, ke tempat yang paling dalam di liang kubur. Orang-orang yang melihat engkau akan memperhatikan dan mengamat-amati engkau, katanya: Inikah dia yang telah membuat bumi gemetar, dan yang telah membuat kerajaan-kerajaan bergoncang, yang telah membuat dunia seperti padang gurun, dan menghancurkan kota-kotanya, yang tidak melepaskan orang-orangnya yang terkurung pulang ke rumah? (Yesaya 14:9-17, tambahkan penekanan).

Ayat-ayat Alkitab di atas dan ayat-ayat lain seperti itu meyakinkan kita bahwa Sheol sudah menjadi dan masih menjadi tempat siksaan di mana orang-orang tidak benar dikurung setelah mereka mati. Dan masih ada bukti lagi.

Hades (Hades)

Hades, kata bahasa Gerika dalam Perjanjian Baru, mengacu pada tempat yang sama dengan kata bahasa Ibrani dalam Perjanjian Lama, Sheol. Untuk bukti hal ini, kita bandingkan Mazmur 16:10 dengan Kisah Para Rasul 2:27, berikut ini:

Sebab Engkau tidak menyerahkan aku ke dunia orang mati [Sheol], dan tidak membiarkan Orang Kudus-Mu melihat kebinasaan. (Mazmur 16:10, tambahkan penekanan).

Sebab Engkau tidak menyerahkan aku kepada dunia orang mati [Hades], dan tidak membiarkan Orang Kudus-Mu melihat kebinasaan. (Kisah Para Rasul 2:27, tambahkan penekanan).

Dengan demikian, dalam sepuluh contoh di mana kata Hades disebutkan dalam Perjanjian Baru, kata itu selalu dibicarakan dalam arti negatif dan sering disebut sebagai tempat penyiksaan orang-orang jahat yang dikurung setelah mati (lihat Matius 11:23; 16:18; Lukas 10:15; 16:23; Kisah Para Rasul 2:27; 2:31; Wahyu 1:18; 6:8; 20:13-14). Semua hal di atas menunjukkan bahwa Sheol/Hades dulu dan sekarang adalah tempat bagi orang-orang tidak benar setelah mereka mati, satu tempat penyikasaan.

[1]

 

Apakah Yesus Pergi ke Sheol/Hades? (Did Jesus Go to Sheol/Hades?)

Selanjutnya perhatikan Mazmur 16:10 dan kutipan Petrus dalam Kisah Para Rasul 2:27, dua ayat yang menunjukkan bahwa Sheol dan Hades adalah tempat yang sama. Menurut khotbah Petrus di hari Pentakosta, Daud tidak berbicara tentang dirinya dalam Mazmur 16:10, tetapi secara profetik ia berbicara tentang Kristus, karena tubuh Daud, tidak seperti tubuh Kristus, mengalami kehancuran (lihat Act 2:29-31). Maka, kita sadari bahwa sebenarnya Yesus sedang berbicara kepada Bapanya dalam Mazmur16:10, yang menyatakan keyakinanNya bahwa Bapanya tidak akan meninggalkan jiwaNya menuju Sheol atau mengizinkan tubuhNya mengalami kehancuran.

Sebagian orang menafsirkan pernyataan Yesus itu sebagai bukti bahwa jiwaNya menuju ke Sheol/Hades selama tiga hari antara kematianNya dan kebangkitanNya. Tetapi, bukan itu yang dimaksudkan. Pastikan apa yang Yesus katakan kepada BapaNya:

Sebab Engkau tidak menyerahkan aku ke dunia orang mati [Sheol], dan tidak membiarkan Orang Kudus-Mu melihat kebinasaan. (Mazmur 16:10).

Yesus tidak berkata kepada BapaNya, “Saya tahu bahwa jiwaku akan pergi beberapa hari di Sheol/Hades, tetapi saya percaya Engkau tidak akan meninggalkanKu di sana.” Sebaliknya Ia berkata, “Saya percaya bahwa ketika saya mati saya tidak akan diperlakukan seperti orang tidak benar, jiwaku ditinggalkan di Sheol/Hades. Saya tidak akan berada di Sheol semenitpun. Tidak, saya percaya Engkau berencana membangkitkanKu tiga hari lagi, dan Engkau tidak akan izinkan tubuhKu membusuk.”

Penafsiran itu tentu mendapat dukungan. Ketika Yesus berkata, “Engkau tidak … membiarkan Orang Kudus-Mu melihat kebinasaan”, kita tidak tafsirkan bahwa tubuh Yesus berangsur-angsur membusuk selama tiga hari sampai dipulihkan di saat Ia bangkit. Sebaliknya, kita tafsirkan dengan arti bahwa tubuhNya tak pernah membusuk sedikitpun dalam cara apapun sejak kematianNya sampai kebangkitanNya.

Demikian juga, pernyataanNya bahwa jiwaNya tidak akan diserahkan ke Sheol/Hades tak perlu ditafsirkan bahwa Ia ditinggalkan di Sheol/Hades selama beberapa hari tetapi akhirnya tidak ditinggalkan di tempat itu.

[2]

Sebaliknya, kita tafsirkan bahwa jiwaNya tidak diperlakukan seperti jiwa orang tidak benar yang akan ditinggalkan di Sheol/Hades. JiwaNya tak pernah ada semenitpun di Sheol/Hades. Perhatikan juga, Yesus berkata, “Engkau tidak menyerahkan aku ke dunia orang mati [Sheol]”, bukan, “Engkau tidak menyerahkan aku di dalam dunia orang mati [Sheol].”

Di Mana Jiwa Yesus Selama Tiga Hari? (Where Was Yesus’ Soul During the Three Days?)

Ingatlah, Yesus berkata kepada murid-muridNya bahwa Ia berada tiga hari tiga malam di dalam perut bumi (lihat Matius 12:40). Tampaknya hal tersebut menjadi acuan kepada keberadaan tubuhNya dalam kuburan selama tiga hari, karena kuburan hampir tidak dianggap berada di “tengah-tengah bumi.” Sebaliknya, Yesus pasti sedang berbicara tentang roh/jiwaNya yang ada di dalam bumi. Karena itu dapat disimpulkan bahwa roh/jiwaNya tidak berada di sorga antara kematian dan kebangkitanNya. Yesus menegaskan hal itu saat Ia bangkit ketika Ia berkata kepada Maria bahwa Ia belum naik kepada BapaNya (lihat Yohanes 20:17).

Mengingat bahwa Yesus juga berkata kepada pencuri yang bertobat saat tergantung di salib bahwa ia akan bersama denganNya pada hari itu juga di dalam Firdaus (lihat Lukas 23:43). Dengan semua faktor itu, kita tahu bahwa roh/jiwa Yesus berada tiga hari dan tiga malam di dalam perut bumi. Sedikitnya sebagian waktu Ia ada di tempat yang Ia sebut “Firdaus”, yang bukan kata sinonim dengan tempat siksaan yang disebut Sheol/Hades!

Dengan begitu, saya pikir harus ada tempat di dalam perut bumi selain Sheol/Hades, yakni tempat yang disebut Firdaus. Ide tersebut tentu didukung oleh kisah yang pernah Yesus ceritakan mengenai dua orang yang mati, satu orang tidak benar dan satu orang benar, yakni orang kaya dan Lazarus. Kita baca kisahnya berikut:

“Ada seorang kaya yang selalu berpakaian jubah ungu dan kain halus, dan setiap hari ia bersukaria dalam kemewahan. Dan ada seorang pengemis bernama Lazarus, badannya penuh dengan borok, berbaring dekat pintu rumah orang kaya itu, dan ingin menghilangkan laparnya dengan apa yang jatuh dari meja orang kaya itu. Malahan anjing-anjing datang dan menjilat boroknya. Kemudian matilah orang miskin itu, lalu dibawa oleh malaikat-malaikat ke pangkuan Abraham. Orang kaya itu juga mati, lalu dikubur. Dan sementara ia menderita sengsara di alam maut [Hades] ia memandang ke atas, dan dari jauh dilihatnya Abraham, dan Lazarus duduk di pangkuannya. Lalu ia berseru, katanya: Bapa Abraham, kasihanilah aku. Suruhlah Lazarus, supaya ia mencelupkan ujung jarinya ke dalam air dan menyejukkan lidahku, sebab aku sangat kesakitan dalam nyala api ini. Tetapi Abraham berkata: Anak, ingatlah, bahwa engkau telah menerima segala yang baik sewaktu hidupmu, sedangkan Lazarus segala yang buruk. Sekarang ia mendapat hiburan dan engkau sangat menderita. Selain dari pada itu di antara kami dan engkau terbentang jurang yang tak terseberangi, supaya mereka yang mau pergi dari sini kepadamu ataupun mereka yang mau datang dari situ kepada kami tidak dapat menyeberang. (Lukas 16:19-26, tambahkan penekanan).

Tentu saja, Lazarus dan orang kaya tidak dalam tubuh mereka yang sebenarnya ketika mereka mati, tetapi keduanya pergi ke tempat masing-masing dalam wujud roh/jiwa.

Di mana Lazarus? (Where Was Lazarus?)

Perhatikan bahwa orang kaya berada di alam maut [Hades], tetapi ia dapat melihat Lazarus di tempat lain bersama Abraham. Ternyata, Lazarus disebutkan berada di atas “pangkuan Abraham”, bukan nama tempat tetapi mungkin acuan kepada kesenangan yang Lazarus dapatkan dari Abraham ketika ia tiba di tempat itu.

Berapa jarak antara orang kaya dan Lazarus setelah mereka mati?

Alkitab berkata bahwa orang kaya itu melihat Lazarus “berada jauh”, dan kita tahu bahwa ada “jarak pemisah yang ditetapkan” di antara mereka. Sehingga jarak antara mereka menjadi satu spekulasi. Tetapi, wajar saja bila kita simpulkan bahwa jarak antara mereka tak begitu jauh, seperti jarak antara bagian dalam bumi dan sorga. Jika tidak, mustahillah bagi orang kaya untuk sanggup melihat Lazarus (di luar bantuan ilahi), dan hampir tak perlu ada sebutan atau bahkan ada “jarak pemisah yang ditetapkan” di antara dua tempat khusus agar tak seorangpun dapat menyeberang dari satu tempat ke tempat lain. Lagipula, orang kaya “berseru-seru” kepada Abraham dan Abraham menyahuti seruan orang itu. Sehingga, kita jadi berpikir, mereka agak saling dekat ketika mereka berbicara melintasi “jarak pemisah” itu.

Semua itu memberi keyakinan bahwa Lazarus tak berada di sorga, tetapi sebaliknya di bagian terpisah di dalam bumi.

[3]

Pasti tempat itu adalah Firdaus, sesuai sebutan Yesus kepada pencuri yang bertobat di kayu salib. Tentu, setelah kematian orang-orang benar di zaman Perjanjian Lama mereka menuju Firdaus itu yang di dalam bumi. Itulah tempatnya Lazarus, Yesus dan pencuri yang disalib di saat mereka mati.

Tampaknya, itu juga tempat di mana nabi Samuel pergi setelah ia mati. Kita baca dalam 1 Samuel 28 bahwa ketika Allah izinkan roh nabi Samuel yang sudah mati muncul dan berbicara secara profetik kepada Saul, medium En-dor menggambarkan Samuel sebagai “sesuatu yang ilahi muncul dari dalam bumi” (1 Samuel 28:13, tambahkan penekanan). Samuel sendiri berkata kepada Saul, “Mengapa engkau mengganggu aku dengan memanggil aku muncul?” (1 Samuel 28:15, tambahkan penekanan). Tampaknya, roh/jiwa Samuel telah berada di Firdaus dalam bumi.

Alkitab tampak mendukung fakta bahwa ketika Kristus bangkit, Firdaus dikosongkan, dan orang-orang benar yang mati selama masa Perjanjian Lama dibawa ke sorga bersama Yesus. Alkitab berkata bahwa ketika Yesus naik ke sorga dari bagian bawah bumi, “Ia membawa tawanan-tawanan” (Efesus 4:8-9; Mazmur 68:18). Saya berpendapat bahwa tawanan-tawanan itu sebagai orang-orang di dalam Firdaus. Yesus tentu tidak membebaskan orang-orang dari Sheol/Hades!

[4]

 

Yesus Berkhotbah kepada Roh-Roh yang Terpenjara (Jesus Preached to Spirits in Prison)

Alkitab juga berkata bahwa Yesus menginjili roh-roh manusia yang terlepas dari tubuh mereka, di satu waktu antara saat kematian dan saat kebangkitanNya. Kita baca 1 Petrus 3:

Sebab juga Kristus telah mati sekali untuk segala dosa kita, Ia yang benar untuk orang-orang yang tidak benar, supaya Ia membawa kita kepada Allah; Ia, yang telah dibunuh dalam keadaanNya sebagai manusia, tetapi yang telah dibangkitkan menurut Roh, dan di dalam Roh itu juga Ia pergi memberitakan Injil kepada roh-roh yang di dalam penjara, yaitu kepada roh-roh mereka yang dahulu pada waktu Nuh tidak taat kepada Allah, ketika Allah tetap menanti dengan sabar waktu Nuh sedang mempersiapkan bahteranya, di mana hanya sedikit, yaitu delapan orang, yang diselamatkan oleh air bah itu. (1 Petrus 3:18-20).

Perikop dalam Alkitab itu tentu menimbulkan pertanyaan yang tak dapat saya jawab. Mengapa Yesus secara khusus menginjili sejumlah orang yang tidak taat yang mati waktu air bah Nuh? Apakah yang dikatakanNya kepada mereka? Bagaimanapun juga, ayat Alkitab itu mendukung fakta bahwa Yesus tidak seluruhnya berada selama tiga hari dan tiga malam sejak kematianNya sampai kebangkitanNya di dalam Firdaus.

Gehenna (Gehenna)

Kini, ketika tubuh-tubuh orang yang benar mati, roh-roh/jiwa-jiwa mereka segera pergi ke sorga (lihat 2 Korintus 5:6-8; Filipi 1:21-23; 1 Tesalonika 4:14).

Orang-orang yang tidak benar menuju ke Sheol/Hades di mana mereka disiksa dan menantikan kebangkitan tubuh mereka, penghakiman terakhir mereka, dan pembuangan mereka ke dalam “lautan api,” suatu tempat yang berbeda dan terpisah dari Sheol/Hades.

Lautan api digambarkan dengan kata ketiga yang kadang diterjemahkan sebagai neraka, kata bahasa Gerika Gehenna. Kata itu berasal dari nama tempat pembuangan sampah di luar kota Yerusalem di lembah Hinnom, setumpuk sampah busuk yang dikerumuni cacing-cacing dan ulat-ulat, dan bagian yang terus-menerus berasap dan terbakar api.

Ketika berbicara tentang Gehenna, Yesus mengacu pada tempat di mana orang-orang akan dilemparkan dalam bentuk tubuh. Misalnya, Ia berkata dalam Injil Matius:

Dan jika tanganmu yang kanan menyesatkan engkau, penggallah dan buanglah itu, karena lebih baik bagimu jika satu dari anggota tubuhmu binasa dari pada tubuhmu dengan utuh masuk neraka [Gehenna]….. Dan janganlah kamu takut kepada mereka yang dapat membunuh tubuh, tetapi yang tidak berkuasa membunuh jiwa; takutlah terutama kepada Dia yang berkuasa membinasakan baik jiwa maupun tubuh di dalam neraka [Gehenna]. (Matius 5:30, 10:28, tambahkan penekanan).

Gehenna dan Hades bukanlah tempat yang sama karena Alkitab berkata bahwa orang-orang tidak benar dikirim ke Hades dalam wujud roh-roh/jiwa-jiwa yang telah dipisahkan dari tubuh. Setelah pemerintahan seribu tahun oleh Kristus ketika tubuh-tubuh orang-orang yang tidak benar akan dibangkitkan kembali dan menghadapi penghakiman di hadapan Allah, mereka kelak akan dilempar ke dalam lautan api atau Gehenna (lihat Wahyu 20:5, 11-15). Dan lagi, suatu hari Hades sendiri akan dilempar masuk ke lautan api itu (lihat Wahyu 20:14), jadi Hades pastilah tempat yang berbeda dari lautan api.

Tartaros (Tartaros)

Kata keempat yang sering diterjemahkan sebagai neraka dalam Alkitab adalah kata bahasa Gerika tartaros. Kata ini hanya sekali disebut dalam Perjanjian Baru:

Sebab jikalau Allah tidak menyayangkan malaikat-malaikat yang berbuat dosa tetapi melemparkan mereka ke dalam neraka [tartaros] sehingga menyerahkannya ke dalam gua-gua yang gelap untuk menyimpan mereka sampai hari penghakiman. (2 Petrus 2:4).

Tartaros dianggap sebagai penjara khusus bagi malaikat tertentu yang berdosa; maka, tempat itu bukanlah Sheol/Hades atau Gehenna. Yudas juga menulis tentang para malaikat yang tengah ditahan di tempat itu:

Dan bahwa Ia menahan malaikat-malaikat yang tidak taat pada batas-batas kekuasaan mereka, tetapi yang meninggalkan tempat kediaman mereka, dengan belenggu abadi di dalam dunia kekelaman sampai penghakiman pada hari besar (Yudas 1:6).

Kengerian Neraka (The Horrors of Hell)

Ketika orang yang tidak bertobat mati, ia tidak diberi kesempatan lagi untuk bertobat. Nasibnya sudah disegel. Alkitab berkata, “Dan sama seperti manusia ditetapkan untuk mati hanya satu kali saja, dan sesudah itu dihakimi,” (Ibrani 9:27).

Neraka adalah tempat kekal, dan orang-orang yang terkurung di sana tak punya harapan untuk bebas. Sambil berbicara tentang hukuman kelak bagi orang-orang yang tidak benar, Yesus berkata, “Dan mereka ini akan masuk ke tempat siksaan yang kekal, tetapi orang benar ke dalam hidup yang kekal.” (Matius 25:46, tambahkan penekanan). Hukuman bagi orang-orang tidak benar di neraka adalah sama kekalnya dengan kehidupan kekal bagi orang-orang benar.

Demikian juga, Paulus menuliskan:

Sebab memang adil bagi Allah untuk membalaskan penindasan kepada mereka yang menindas kamu …., pada waktu Tuhan Yesus dari dalam sorga menyatakan diriNya bersama-sama dengan malaikat-malaikatNya, dalam kuasaNya, di dalam api yang bernyala-nyala, dan mengadakan pembalasan terhadap mereka yang tidak mau mengenal Allah dan tidak mentaati Injil Yesus, Tuhan kita. Mereka ini akan menjalani hukuman kebinasaan selama-lamanya, dijauhkan dari hadirat Tuhan dan dari kemuliaan kekuatan-Nya, (2 Tesalonika 1:6-9, tambahkan penekanan).

Neraka adalah tempat penderitaan yang tak terperikan karena hukumannya tidak akan pernah berakhir. Dengan terkurung di sana selamanya, orang-orang tidak benar akan menanggung kesalahan dan penderitaan kekal sebagai amarah Allah di dalam lautan api yang tak kunjung padam.

Yesus menggambarkan neraka sebagai tempat “kegelapan yang paling gelap”, di sanalah akan terdapat “ratap dan kertak gigi”, ”dan suatu tempat“ di mana ulat-ulat tidak akan mati, dan apinya tidak akan padam” (Matius 22:13; Markus 9:44). Oh, betapa kita perlu ingatkan orang-orang akan tempat itu dan berkata kepada mereka tentang keselamatan yang diberikan hanya di dalam Kristus!

Satu denominasi tertentu mengajarkan konsep tempat penyucian, tempat di mana orang-orang percaya akan menderita selama waktu untuk penyucian atas dosa-dosa mereka, sehingga dijadikan layak untuk masuk sorga. Tetapi ide itu tidak diajarkan dalam Alkitab.

Orang Benar Setelah Mati (The Righteous After Death)

Ketika orang percaya meninggal, rohnya segera pergi ke sorga untuk bersama dengan Tuhan. Paulus memperjelas fakta ini ketika ia menulis tentang kematiannya sendiri:

Karena bagiku hidup adalah Kristus dan mati adalah keuntungan. Tetapi jika aku harus hidup di dunia ini, itu berarti bagiku bekerja memberi buah. Jadi mana yang harus kupilih, aku tidak tahu. Aku didesak dari dua pihak: aku ingin pergi dan diam bersama-sama dengan Kristus–itu memang jauh lebih baik; (Filipi 1:21-23, tambahkan penekanan).

Perhatikan perkataan Paulus bahwa ia ingin pergi dan jika ia pergi, ia akan bersama-sama dengan Kristus. Rohnya tidak pergi dalam keadaan tidak sadar, sambil menunggu kebangkitan (seperti anggapan beberapa orang).

Perhatikan juga perkataan Paulus bahwa baginya, mati adalah keuntungan. Hal itu hanya nyata jika ia pergi ke sorga ketika ia mati. Paulus juga menyatakan dalam surat keduanya kepada jemaat di Korintus bahwa bila roh orang percaya meninggalkan tubuhnya, ia kemudian “tinggal menetap bersama Tuhan”:

Maka oleh karena itu hati kami senantiasa tabah, meskipun kami sadar, bahwa selama kami mendiami tubuh ini, kami masih jauh dari Tuhan, —- dan terlebih suka kami beralih dari tubuh ini untuk menetap pada Tuhan. (2 Korintus 5:6-8).

Dengan tambahan dukungan, Paulus juga menuliskan:

Selanjutnya kami tidak mau, saudara-saudara, bahwa kamu tidak mengetahui tentang mereka yang meninggal, supaya kamu jangan berdukacita seperti orang-orang lain yang tidak mempunyai pengharapan. Karena jikalau kita percaya, bahwa Yesus telah mati dan telah bangkit, maka kita percaya juga bahwa mereka yang telah meninggal dalam Yesus akan dikumpulkan Allah bersama-sama denganNya. (1 Tesalonika 4:13-14).

Jika pada saat Yesus kembali dari sorga bersama Allah, Ia akan membawa “orang-orang yang telah meninggal”, maka mereka pasti berada di sorga bersamaNya sekarang.

Sorga yang Terlihat Sebelumnya (Heaven Foreseen)

Bagaimana rupa sorga itu? Dalam benak kita yang terbatas, kita tak pernah dapat memahami sepenuhnya semua kemuliaan yang menunggu kita di dorga dan Alkitab hanya memberi satu kilasan. Fakta yang paling menyenangkan tentang sorga untuk orang-orang percaya adalah kita akan bertemu berhadap-hadapan dengan Yesus, Tuhan dan Juruselamat kita, dan Allah Bapa kita. Kita akan tinggal di “rumah Bapa”:

Di rumah Bapa-Ku banyak tempat tinggal. Jika tidak demikian, tentu Aku mengatakannya kepadamu. Sebab Aku pergi ke situ untuk menyediakan tempat bagimu. Dan apabila Aku telah pergi ke situ dan telah menyediakan tempat bagimu, Aku akan datang kembali dan membawa kamu ke tempat-Ku, supaya di tempat di mana Aku berada, kamupun berada. (Yohanes 14:2-3).

Ketika sampai ke sorga, kita akan mengerti banyak misteri yang kini tak dapat dipahami oleh pikiran kita. Paulus menulis,

Karena sekarang kita melihat dalam cermin suatu gambaran yang samar-samar, tetapi nanti kita akan melihat muka dengan muka. Sekarang aku hanya mengenal dengan tidak sempurna, tetapi nanti aku akan mengenal dengan sempurna, seperti aku sendiri dikenal. (1 Korintus 13:12).

Kitab Wahyu memberi gambaran terbaik mengenai rupa sorga itu. Dengan gambaran sebagai tempat kegiatan yang besar, keindahan tiada tara, berbagai hal yang tak terbatas, dan sukacita yang tak dapat diungkapkan dengan kata-kata, sorga tidak akan menjadi tempat bagi orang-orang yang hanya duduk di awan dan memetik harpa sepanjang hari!

Yohanes, yang pernah diberi penglihatan tentang sorga, pertama-tama memperhatikan takhta Allah, pusat dari alam semesta:

Segera aku dikuasai oleh Roh dan lihatlah, sebuah takhta terdiri di sorga, dan di takhta itu duduk Seorang. Dan Dia yang duduk di takhta itu nampaknya bagaikan permata yaspis dan permata sardis; dan suatu pelangi melingkungi takhta itu gilang-gemilang bagaikan zamrud rupanya. Dan sekeliling takhta itu ada dua puluh empat takhta, dan di takhta-takhta itu duduk dua puluh empat tua-tua, yang memakai pakaian putih dan mahkota emas di kepala mereka. Dan dari takhta itu keluar kilat dan bunyi guruh yang menderu, dan tujuh obor menyala-nyala di hadapan takhta itu: itulah ketujuh Roh Allah. Dan di hadapan takhta itu ada lautan kaca bagaikan kristal; di tengah-tengah takhta itu dan di sekelilingnya ada empat makhluk penuh dengan mata, di sebelah muka dan di sebelah belakang. Adapun makhluk yang pertama sama seperti singa, dan makhluk yang kedua sama seperti anak lembu, dan makhluk yang ketiga mempunyai muka seperti muka manusia, dan makhluk yang keempat sama seperti burung nasar yang sedang terbang. Dan keempat makhluk itu masing-masing bersayap enam, sekelilingnya dan di sebelah dalamnya penuh dengan mata, dan dengan tidak berhenti-hentinya mereka berseru siang dan malam: “Kudus, kudus, kuduslah Tuhan Allah, Yang Mahakuasa, yang sudah ada dan yang ada dan yang akan datang.” Dan setiap kali makhluk-makhluk itu mempersembahkan puji-pujian, dan hormat dan ucapan syukur kepada Dia, yang duduk di atas takhta itu dan yang hidup sampai selama-lamanya, maka tersungkurlah kedua puluh empat tua-tua itu di hadapan Dia yang duduk di atas takhta itu, dan mereka menyembah Dia yang hidup sampai selama-lamanya. Dan mereka melemparkan mahkotanya di hadapan takhta itu, sambil berkata: “Ya Tuhan dan Allah kami, Engkau layak menerima puji-pujian dan hormat dan kuasa; sebab Engkau telah menciptakan segala sesuatu; dan oleh karena kehendak-Mu semuanya itu ada dan diciptakan.” (Wahyu 4:2-11).

Yohanes secara umum benar-benar menggambarkan sebaik mungkin hal-hal yang tak dapat dibandingkan dengan apapun yang ada di bumi. Jelas, tak ada cara kita memahami segala sesuatu yang dilihatnya sampai kita melihatnya sendiri. Tentunya gambaran itu memberi bacaan yang memberikan ilham.

Perikop-perikop yang paling memberikan ilham tentang sorga ada dalam Wahyu pasal 21 dan pasal 22, di mana Yohanes menggambarkan Yerusalem Baru, yang kini ada di sorga namun tidak akan turun ke bumi setelah seribu tahun pemerintahan Kristus:

Lalu, di dalam roh ia membawa aku ke atas sebuah gunung yang besar lagi tinggi dan ia menunjukkan kepadaku kota yang kudus itu, Yerusalem, turun dari sorga, dari Allah. Kota itu penuh dengan kemuliaan Allah dan cahayanya sama seperti permata yang paling indah, bagaikan permata yaspis, jernih seperti kristal. Dan temboknya besar lagi tinggi dan pintu gerbangnya dua belas buah; dan di atas pintu-pintu gerbang itu ada dua belas malaikat dan di atasnya tertulis nama kedua belas suku Israel. Di sebelah timur terdapat tiga pintu gerbang dan di sebelah utara tiga pintu gerbang dan di sebelah selatan tiga pintu gerbang dan di sebelah barat tiga pintu gerbang. Dan tembok kota itu mempunyai dua belas batu dasar dan di atasnya tertulis kedua belas nama kedua belas rasul Anak Domba itu. Dan ia, yang berkata-kata dengan aku, mempunyai suatu tongkat pengukur dari emas untuk mengukur kota itu serta pintu-pintu gerbangnya dan temboknya. Kota itu bentuknya empat persegi, panjangnya sama dengan lebarnya. Dan ia mengukur kota itu dengan tongkat itu: dua belas ribu stadia; panjangnya dan lebarnya dan tingginya sama. Lalu ia mengukur temboknya: seratus empat puluh empat hasta, menurut ukuran manusia, yang adalah juga ukuran malaikat. Tembok itu terbuat dari permata yaspis; dan kota itu sendiri dari emas tulen, bagaikan kaca murni. Dan dasar-dasar tembok kota itu dihiasi dengan segala jenis permata. Dasar yang pertama batu yaspis, dasar yang kedua batu nilam, dasar yang ketiga batu mirah, dasar yang keempat batu zamrud, dasar yang kelima batu unam, dasar yang keenam batu sardis, dasar yang ketujuh batu ratna cempaka, yang kedelapan batu beril, yang kesembilan batu krisolit, yang kesepuluh batu krisopras, yang kesebelas batu lazuardi dan yang kedua belas batu kecubung. Dan kedua belas pintu gerbang itu adalah dua belas mutiara: setiap pintu gerbang ter diri dari satu mutiara dan jalan-jalan kota itu dari emas murni bagaikan kaca bening. Dan aku tidak melihat Bait Suci di dalam nya; sebab Allah, Tuhan Yang Mahakuasa, adalah Bait Sucinya, demikian juga Anak Domba itu. Dan kota itu tidak memerlukan matahari dan bulan untuk menyinarinya, sebab kemuliaan Allah meneranginya dan Anak Domba itu adalah lampunya. Dan bangsa-bangsa akan berjalan di dalam cahayanya dan raja-raja di bumi membawa kekayaan mereka kepadanya; dan pintu-pintu gerbangnya tidak akan ditutup pada siang hari, sebab malam tidak akan ada lagi di sana; dan kekayaan dan hormat bangsa-bangsa akan dibawa kepadanya. Tetapi tidak akan masuk ke dalamnya sesuatu yang najis, atau orang yang melakukan kekejian atau dusta, tetapi hanya mereka yang namanya tertulis di dalam kitab kehidupan Anak Domba itu. …… Lalu ia menunjukkan kepadaku sungai air kehidupan, yang jernih bagaikan kristal, dan mengalir ke luar dari takhta Allah dan takhta Anak Domba itu. Di tengah-tengah jalan kota itu, yaitu di seberang-menyeberang sungai itu, ada pohon-pohon kehidupan yang berbuah dua belas kali, tiap-tiap bulan sekali; dan daun pohon-pohon itu dipakai untuk menyembuhkan bangsa-bangsa. Maka tidak akan ada lagi laknat. Takhta Allah dan takhta Anak Domba akan ada di dalamnya dan hamba-hambaNya akan beribadah kepada-Nya, dan mereka akan melihat wajah-Nya, dan namaNya akan tertulis di dahi mereka. Dan malam tidak akan ada lagi di sana, dan mereka tidak memerlukan cahaya lampu dan cahaya matahari, sebab Tuhan Allah akan menerangi mereka, dan mereka akan memerintah sebagai raja sampai selama-lamanya.” (Wahyu 21:10-22:5).

Setiap pengikut Yesus bisa menantikan semua peristiwa ajaib itu, selama imannya tetap teguh. Tak heran, selama beberapa hari pertama di sorga, kita akan terus berucap, “Oh!

Jadi, itulah peristiwa yang hendak digambarkan oleh Yohanes dalam kitab Wahyu!”

 

---

[1]

Beberapa orang mencoba menunukkan kejadian melalui beberapa ayat seperti Kejadian 37:35, Ayub 14:13, Mazmur 89:48, Pengkhotbah 9:10 dan Yesaya 38:9-10, bahwa Sheol adalah tempat di mana orang-orang benar juga berada setelah mereka mati. Bukti Alkitab untuk ide itu tidak sangat meyakinkan. Jika Sheol adalah tempat di mana orang-orang benar dan tidak benar berada setalh mereka mati, maka Sheol terdiri dari dua bagian terpisah, satu bagian neraka dan satu bagian firdaus, yang biasanya diperdebatkan oleh para pendukung ide tersebut.

[2]

Mereka yang sepakat dengan penafsiran tertentu harus sependapat dengan satu dari dua teori lains. Satu teori adalah bahwa Sheol/Hades adalah nama untuk tempat setelah matinya orang-orang yang tidak benar dan yang benar yang dibagi menjadi dua bagian, tempat penyiksaan dan tempat firdaus di mana Yesus pergi. Teori lain adalah bahwa Yesus menahan siksaan jahanam selama tiga hari dan tiga malam dalam api Sheol/Hades ketika Ia menanggung derita sepenuhnya hukuman dosa sebagai ganti kita. Kedua teori itu sulit dibuktikan dari Alkitab, dan tak satupun diperlukan jika Yesus tak pernah melewatkan waktu di Sheol/Hades. Itulah arti sebenarnya pernyataanNya. Mengenai teori kedua, Yesus tidak menderita siksaan jahanam selama tiga hari tiga malam antara kematian dan kebangkitanNya, karena penebusan kita telah lunas dibayar melalui penderitaanNya di kayu salib (lihat Kolose 1:22), bukan melalui dugaan penderitaan di Sheol/Hades.

[3]

Perhatikan juga bahwa walapun tubuh Lazarus dan tubuh si orang kaya saling terpisah, keduanya dalam keadaan sadar dan memiliki semua kemampuan seperti melihat, menyentuh dan mendengar. Keduanya dapat merasakan sakit dan senang dan mengingat pengalaman masa lalu. Hal itu tidak mendukung teori “jiwa tidur”, yakni ide bahwa orang-orang memasuki keadaan tak sadar ketika mereka mati, sambil menunggu waktu untuk mendapatkan kesadaran pada saat kebangkitan tubuh mereka.

[4]

Sebagian orang menganggap, dan mungkin benar, bahwa tawanan-tawanan yang disebutkan dalam Efesus 4:8-9 adalah kita semua di mana yang adalah tawanan-tawanan dosa, yang kini dibebaskan melalui kebangkitan Kristus.