Kwa nini Mungu alituumba? Je, amekuwa na lengo fulani katika akili Zake tangu mwanzo? Je, hakujua kwamba kila mtu angemwasi? Je, hakuona matokeo ya uasi wetu – mateso yote na huzuni ambavyo vimewapata binadamu tokea hapo? Kama ndivyo, alimwumba mwanadamu wa nini basi?

Biblia inatujibu maswali hayo. Inatuambia kwamba, kabla ya Mungu kumwumba Adamu na Hawa alijua kwamba wao na wengine baada yao wangetenda dhambi. Cha ajabu ni kwamba alikwisha panga mpango wa kuwakomboa binadamu walioanguka, kwa njia ya Yesu. Paulo ameandika hivi kuhusu huo mpango wa Mungu kabla ya uumbaji wa vyote:

Kwa kadiri ya nguvu ya Mungu; ambaye alituokoa akatuita kwa mwito mtakatifu, si kwa kadiri ya matendo yetu sisi, bali kwa kadiri ya makusudi yake yeye na neema yake. Neema hiyo tulipewa katika Kristo Yesu tangu milele (2Timo. 1:8b, 9. Maneno mepesi kukazia).

Sisi tulipewa neema ya Mungu katika Kristo tangu milele, sio kwa milele tu. Hiyo inaonyesha kwamba kifo cha Yesu cha kujitoa sadaka ni kitua mbacho Mungu alipanga tokea milele iliyopita.

Pia, Paulo ameandika hivi katika barua yake kwa Waefeso:

Kwa kadiri ya kusudi la milele alilolikusudia katika Kristo Yesu Bwana wetu (Waefeso 3:11. Maneno mepesi kukazia).

Kifo cha Yesu msalabani hakikuwa wazo la haraka au mpango ulioandaliwa upesi-upesi ili kutengeneza kitu ambacho Mungu hakuwa amekiona.

Si kwamba Mungu alikuwa na kusudi la milele kutupa sisi neema Yake tangu milele, bali pia alifahamu tangu milele iliyopita, nani wangechagua kupokea neema Yake, naye akaandika hata majina yao katika kitabu.

Na watu wote wakaao juu ya nchi watamsujudu, kila ambaye jina lake halikuandikwa katika kitabu cha uzima cha Mwana-Kondoo [Yesu], aliyechinjwa tangu kuwekwa misingi ya dunia (Ufunuo 13:8. Maneno mepesi kukazia).

Anguko la Adamu halikumshtua Mungu. Hata wewe unapoanguka au mimi ninapoanguka, Mungu hashangazwi. Mungu alijua tutatenda dhambi, naye pia alijua atakayetubu na kumwamini Bwana Yesu.

Swali Linalofuata

Ikiwa Mungu alijua kwamba wengine wangemwamini Yesu na wengine wangemkataa, kwa nini aliumba watu ambao alijua wangemkataa? Mbona asirahisishe tu mambo kwa kuwaumba wale aliojua kwamba watatubu na kumwamini Yesu?

Jibu la swali hilo ni gumu kidogo kuelewa, lakini linaweza kueleweka.

Cha kwanza tunachopaswa kuelewa ni kwamba Mungu alituumba tukiwa na hiari. Yaani, sisi sote tuna fursa ya kujiamulia wenyewe ikiwa tutamfuata Mungu au hapana. Maamuzi yetu ya kutii au kutotii, kutubu au kutotubu, Mungu hajatupangia. Ni uchaguzi wetu wenyewe.

Kwa kuwa ni hivyo, lazima wote tupimwe. Ni kweli kwamba Mungu alijua tutakachofanya kabla hatujakifanya, lakini ilitubidi sisi tufanye kitu hicho wakati fulani ili Yeye akijue kabla.

Tutazame mfano. Mungu anajua matokeo ya kila mchezo wa mpira kabla haujachezwa, lakini lazima kuwe na michezo ya mpira na matokeo yake kama Mungu atajua. Ni kwamba Mungu hawezi kujua kabla matokeo ya michezo ya mpira ambayo haichezwi kwa sababu hakuna matokeo ya kujulikana.

Vivyo hivyo, Mungu anaweza kujua kabla matokeo ya watu wenye hiari, kama hao watu watapewa nafasi ya kufanya maamuzi hayo, na kuyafanya. Lazima wapimwe. Na hiyo ndiyo sababu Mungu hakuumba watu ambao Yeye alijua kabla kwamba watatubu na kumwamini Yesu peke yao.

Swali Lingine

Tunaweza pia kuuliza hivi: “Kama Mungu wanataka watu watiifu tu, kwa nini alituumba tukiwa na hiari? Mbona hakuumba mashine za robot ambazo ni tiifu zinazoishi milele?”

Jibu ni hili: Ni kwa sababu Mungu ni Baba. Anataka kuwa na uhusiano wa baba na mtoto pamoja nasi, na haiwezekani ukawepo kama tutakuwa mashine. Shauku ya Mungu ni kuwa na familia ya milele ya watoto ambao wamechagua, kwa hiari yao wenyewe, kumpenda. Huo ndiyo uliokuwa mpango Wake kulingana na Maandiko.

Kwa kuwa alitangulia kutuchagua, ili tufanywe wanawe kwa njia ya Yesu Kristo, sawasawa na uradhi wa mapenzi yake (Waefeso 1:4b, 5. Maneno mepesi kukazia).

Ukitaka kujua raha ambayo Mungu angepata kutoka kwa mashine za robot, hebu chukua mwanasesere mkononi, umwambie akwambie kwamba anakupenda! Ukweli ni kwamba hutasikia raha moyoni mwako! Maana, huyo mwanasesere atakwambia kile unachomfanya aseme. Hakupendi kwa kweli.

Kinachofanya upendo kuwa maalum sana ni kwa sababu umejengwa kwenye uchaguzi wa mtu mwenye hiari. Wanasesere na mashine za robot hawajui chochote kuhusu upendo kwa sababu hawawezi kuamua chochote wao wenyewe.

Kwa kuwa Mungu alitaka familia ya watoto ambao wangechagua kumpenda na kumfuata kutoka mioyoni mwao, ilibidi aumbe watu wenye hiari. Uamuzi huo ulihusisha Yeye kukubali kwamba kuna uwezekano wa baadhi ya hao watu wenye hiari kuamua hawatampenda au kumfuata. Na hao, baada ya kuishi maisha ya kumpinga Mungu anayejidhihirisha na kuwavuta watu wote kwa njia ya uumbaji Wake, na dhamiri zao na wito wa Injili, wangekabiliwa na hukumu yao halali kabisa, baada ya kujithibitisha kwamba wanastahili hasira ya Mungu.

Hakuna mtu kuzimu atakayeweza kumnyooshea Mungu kidole cha lawama kwa haki, kwa sababu Mungu alitoa njia ya kila mtu kuepukana na adhabu ya dhambi zake. Mungu anataka kila mtu aokolewe (ona 1Timo. 2:4; 2Petro 3:9) lakini kila mtu lazima ajiamulie mwenyewe.

Kuchaguliwa Kabla KiBiblia

Lakini, vipi kuhusu maandiko katika Agano Jipya yanayosema kwamba Mungu alituchagua sisi kabla ya kuwekwa misingi ya dunia?

Kwa bahati mbaya, kuna wengine wanaodhani kwamba Mungu amewachagua watu fulani kuokoka, na wengine kulaaniwa, na msingi wa kuamua Kwake si chochote ambacho watu hao wamefanya. Yaani, Mungu amekwisha chagua wale watakao-okoka au kupotea. Wazo hili linaondoa dhana ya hiari ya mtu, na wala halifundishwi na Maandiko. Hebu tutazame Biblia inafundisha nini kuhusu kuchaguliwa kabla.

Ni kweli Biblia inafundisha kwamba Mungu ametuchagua, lakini lazima kutolewa maelezo. Tangu dunia ilipowekwa misingi, Mungu amechagua kuwakomboa watu ambao aliwajua kabla kwamba wangetubu na kuiamini Injili kutokana na ushawishi Wake, lakini kwa hiari yao wewenyewe. Hebu angalia maneno ya mtume Paulo kuhusu watu ambao Mungu huwachagua.

Mungu hakuwasukumia mbali watu wake waliowajua tokea awali. Au hamjui yale yaliyonenwa na maandiko juu ya Eliya? Jinsi anavyowashitaki Waisraeli mbele za Mungu, ‘Bwana! Wamewaua manabii wako, wamezibomoa madhabahu zako, nami nimesalia peke yangu, nao wananitafuta roho yangu. Lakini ile jawabu ya Mungu yamwambiaje? ‘Nimejisazia watu elfu saba wasiopiga goti mbele ya Baali’. Basi ni vivi hivi wakati huu wa sasa, yako mabaki waliochaguliwa kwa neema (Warumi 11:2-5. Maneno mepesi kukazia).

Ona kwamba Mungu alimwambia Eliya “amejisazia watu elfu saba,” lakini hao watu elfu saba kwanza walikuwa wamekwisha fanya uchaguzi “kutompigia Baali goti”. Paulo akasema, vivyo hivyo, walikuwepo pia mabaki ya Wayahudi waaminio waliochaguliwa na Mungu. Basi, tunaweza kusema hivi: Ndiyo, Mungu ametuchagua, lakini amewachagua wale ambao kwanza wamefanya uchaguzi sahihi wao wenyewe. Mungu amechagua kuwaokoa wote wenye kumwamini Yesu, na huo ulikuwa mpango Wake hata kabla ya kuumba dunia.

Mungu Kujua Mambo Kabla

Kwa hali hiyo hiyo, Maandiko pia yanafundisha kwamba Mungu aliwajua kabla wale wote ambao wangechagua kufanya uchaguzi sahihi. Kwa mfano: Petro aliandika hivi:

Wakaao hali ya ugeni … kama vile Mungu Baba alivyotangulia kuwajua (1Petro 1:1-2a. Maneno mepesi kukazia).

Tumechaguliwa kulingana na uwezo wa Mungu kujua mambo kabla. Hata Paulo naye aliandika kuhusu waamini waliojulikana na Mungu kabla.

Maana wale aliowajua tangu asili [sisi], aliwachagua tangu asili wafananishwe na mfano wa Mwana wake, ili yeye [Yesu] awe mzaliwa wa kwanza miongoni mwa ndugu wengi. Na wale aliowachagua tangu asili, hao akawaita; na wale aliowaita, hao akawahesabia haki; na wale aliowahesabia haki, hao akawatukuza (Warumi 8:29-30).

Mungu alitujua kabla sisi sote ambao tungechagua kumwamini Yesu, Naye akatuchagua tufananishwe na mfano wa Mwna Wake, yaani, tuzaliwe na kuwa watoto wa Mungu katika familia Yake kubwa. Kulingana na mpango huo wa milele, alituita kwa njia ya Injili, akatuhesabia haki na hatimaye atatutukuza katika ufalme Wake wa milele.

Katika barua nyingine, Paulo aliandika hivi:

Atukuzwe Mungu, Baba wa Bwana wetu yesu Kristo, aliyetubarikmi kwa baraka zote za rohoni katika ulimwengu wa roho ndani yake Kristo; kama vile alivyotuchagua katika yeye kabla ya kuwekwa misingi ya ulimwengu, ili tuwe watakatifu, watu wasio na hatia mbele zake katika pendo. Kwa kuwa alitangulia kutuchagua, ili tufanywe wanawe kwa njia ya Yesu Kristo, sawasawa na uradhi wa mapenzi yake. Na usifiwe utukufu wa neema yake, ambayo ametuneemesha katika huyo Mpendwa (Waefeso 1:3-6. Maneno mepesi kukazia).

Kweli hiyo hiyo inatajwa hapa – Mungu alituchagua sisi (ambao alijua kabla kwamba tungetubu na kuamini) kabla ya misingi ya ulimwengu ili tuwe watoto Wake watakatifu kwa njia ya Yesu Kristo.

Kama tulivyokwisha sema, kuna wanaopotosha maana ya mistari kama hiyo kwa kupuuzia mengine yote yanayofundishwa na Biblia, na kudai kwamba sisi hatukuwa na uchaguzi wowote kwa habari ya wokovu wetu – Mungu ndiye mwenye neno la mwisho. Fundisho hili wanaliita “kuchaguliwa pasipo masharti”. Lakini, nani amewahi kusikia juu ya kitu cha aina hiyo – yaani, uchaguzi usiokuwa na masharti fulani? Katika nchi huru, tunachagua wagombea wanasiasa kulingana na wao kutosheleza masharti tuliyo nayo akilini mwetu. Tunawachagua wenzi kulingana na masharti watakayotimiza, sifa zao zinazowafanya wakubalike kwetu. Lakini wanatheolojia wengine wanataka tuamini kwamba uchaguzi wa Mungu kwamba nani aokoke na nani asiokoke “hauna masharti” – hautegemeani na masharti fulani ambayo hao watu wameyatimiza! Kwa hali hiyo, wokovu wa watu ni kwa bahati tu, ni atakavyoamua anayeitwa Mungu, ambaye ni mkatili, asiye na haki, mnafiki na asiyekuwa na akili – kwa mawazo yao! Neno lenyewe – “kuchaguliwa pasipo masharti” linapingana, maana uchaguzi unaonyesha masharti. Kama ni “kuchaguliwa pasipo masharti” hakuna uchaguzi hapo; huko ni kubahatisha.

Picha Kubwa

Sasa tunaiona picha yote kwa ukamilifu. Mungu alijua sisi sote tungetenda dhambi, lakini alifanya mpango wa kutukomboa kabla yeyote kati yetu hajazaliwa. Mpango huo ungedhihirisha upendo Wake wa ajabu sana na haki, maana ingebidi Mwana Wake asiye na dhambi afe kwa ajili ya dhambi zetu, kwa niaba yetu. Tena, Mungu hakutupangia sisi tutakaotubu na kuamini tu msamaha, bali pia kwamba tungekuwa kama Mwana Wake, Yesu. Ndiyo sababu Paulo akasema, “Si mimi ninayeishi, bali Kristo ndani yangu” (Wagal. 2:20).

Sisi ambao ni wana wa Mungu tuliozaliwa mara ya pili tutapewa miili isiyoharibika siku moja, nasi tutaishi katika jamii kamilifu, tukimtumikia, na kumpenda na kushirikianana Baba yetu wa ajabu wa mbinguni! Tutaishi katika dunia mpya, katika Yerusalemu Mpya. Hayo yote yatakuwa yamefanikiwa kwa sababu ya kifo chakujitolea sadaka cha Yesu! Mungu asifiwe kwa ajili ya mpango Wake wa milele!

Maisha Ya Sasa

Tukiisha kuelewa mpango wa Mungu wa milele, tunaweza kufahamu zaidi maana ya maisha haya. Kimsingi ni kwamba, maisha ya sasa ni kama kipimo au mtihani kwa ajili ya kila mtu. Uchaguzi wa kila mtu huamua kama atafurahia fursa ya pekee ya kuwa mtoto mmojawapo wa Mungu, atakayeishi pamoja na Baba milele. Wale wanaojinyenyekeza wenyewe, wanaokubaliana na mvuto wa Mungu, na kutubu na kuamini, watatukuzwa (ona Luka 18:14). Maisha haya ni kipimo kwa ajili ya maisha ya wakati ujao.

Hii pia hutusaidia kuelewa baadhi ya mambo ya siri katika maisha haya ya sasa. Kwa mfano: Wengi wamejiuliza hivi: “Kwa nini Shetani na mapepo yake wanaruhusiwa kuendelea kuwajaribu watu?” Au, “Wakati Shetani alipotupwa kutoka mbinguni, kwa nini aliruhusiwa kufika duniani?”

Twaweza kuona kwamba hata sasa Shetani anatimiza kusudi fulani katika mpango wa Mungu. Kimsingi, Shetani ndiyo kama uchaguzi mwingine kwa ajili yabinadamu. Kama uchaguzi pekee ungekuwa ni kumfuata Yesu, basi kila mtu angemfuata Yesu apende, asipende.

Ingekuwa sawa na kuwepo na uchaguzi ambao kila mtu anatakiwa kupiga kura, lakini mgombea ni mmoja tu. Huyo mgombea bila shaka angepita bila kupingwa, lakini asingekuwa na imani kwamba anapendwa na waliomchagua! Hawakuwa na uchaguzi – ilibidi wampigie kura! Mungu Naye angekuwa katika hali kama hiyo kama kusingekuwepo na yeyote anayeshindana Naye ili kupata mioyo ya watu.

Hebu tufikiri hivi: Ingekuwaje kama Mungu angewaweka Adamu na Hawa katika bustani ambayo hakuna kilichokatazwa? Ingekuwa hivi: Adamu na Hawa wangekuwa mashine za robot kutokana na mazingira. Wasingeweza kusema, “Tumeamua kumtii Mungu” kwa sababu wasingekuwa na nafasi ya kutokumtii.

Cha muhimu zaidi ni hiki: Mungu asingeweza kusema, “Ninajua Adamu na Hawa wananipenda” kwa sababu Adamu na Hawa wasingekuwa na nafasi ya kutii na kuthibitisha upendo wao kwa Mungu. Mungu lazima atoe nafasi ya kutotii kwa watu wenye hiari ili Yeye aamue kama wanataka kumtii. Mungu hamjaribu mtu (ona Yakobo 1:13), lakini humpima kila mtu (ona Zaburi 11:5; Mithali 17:3). Njia moja ya kuwapima ni kuwaruhusu wajaribiwe na Shetani, ambaye kwa njia hiyo anatekeleza kusudi maalum katika mpango wa Mungu wa milele.

Mfano Mzuri

Tunasoma hivi katika Kumbukumbu la Torati 13:1-3:-

Kukizuka katikati yako nabii au mwotaji wa ndoto, akikutolea ishara au ajabu, ikatukia hiyo ishara au hiyo ajabu aliyokuambia akisema, ‘Na tuifuate miungu mingine usiyoijua, tuitumikie hiyo’; wewe usiyasikize maneno ya nabii yule, au yule mwotaji wa ndoto, kwa kuwa BWANA, Mungu wenu, yuawajaribu, apate kujua kwamba mwampenda BWANA, Mungu wenu, kwa mioyo yenu yote na roho zenu zote (Maneno mepesi kukazia).

Inaonekana ni halali kabisa kuamua kwamba si Mungu aliyemwezesha huyo nabii wa uongo kufanya ishara au maajabu – bila shaka ni Shetani. Lakini Mungu anaruhusu na anatumia jaribu la Shetani kama kipimo Chake mwenyewe ili kugundua kilichomo ndani ya mioyo ya watu Wake.

Kanuni hiyo hiyo inaonekana katika Waamuzi 2:21 hadi 3:8 wakati Mungu aliporuhusu Israeli kujaribiwa na mataifa yaliyowazunguka ili kuamua ikiwa wangemtii au hapana. Yesu pia aliongozwa na Roho nyikani kwa kusudi la kujaribiwa na Shetani (ona Mathayo 4:1) na kwa njia hiyo kupimwa na Mungu. Ilibidi athibitishwe kwamba hana dhambi, na njia ya pekee ya kuthibitishwa kwamba hana dhambi ilikuwa kwa kujaribiwa.

Shetani Hastahili Lawama Zote

Tayari Shetani amedanganya watu wengi sana duniani kwa kupofusha mawazo yao kwa kweli ya Injili, lakini lazima tutambue kwamba Shetani hawezi kumpofusha mtu yeyote tu. Anaweza kuwadanganya wale watakaokubali kudanganywa, yaani, watu wanaokataa ukweli.

Paulo alitangaza kwamba wasioamini “wametiwa giza katika ufahamu wao” (Waefeso 4:18) na wale wasiojua, lakini pia amedhihirisha kiini cha ufahamu wao kutiwa giza, na kutokujua kwao.

Tangu sasa msienende kama Mataifa waenendavyo, katika ubatili wa nia zao; ambao, akili zao zimetiwa giza, nao wamefarikishwa na uzima wa Mungu, kwa sababu ya ujinga uliomo ndani yao, kwa sababu ya ugumu wa mioyo yao; ambao wakiisha kufa ganzi wanajitia katika mambo ya ufisadi wapate kufanyiza kila namna ya uchafu kwa kutamani (Waefeso 4:17b – 19. Maneno mepesi kukazia).

Watu ambao hawajaokoka si wenye bahati mbaya ambao wamedanganywa na Shetani. Ni wenye dhambi waasi ambao kwa makusudi, hawataki kujua, na ambao wanataka kudumu katika hali hiyo kwa sababu mioyo yao ni mgumu sana.

Hakuna mtu anayetakiwa kudumu katika kudanganywa, kama maisha yako wewe yanavyothibitisha! Ulipolainisha moyo wako na kumwelekea Mungu, Shetani hakuweza kuendelea kukudanganya.

Mwishoni, Shetani atafungwa katika kipindi cha utawala wa Kristo kwa miaka elfu moja, naye hatakuwa na ushawishi kwa mtu yeyote.

[Malaika] Akamshika yule joka, yule nyoka wa zamani ambaye ni Ibilisi na Shetani, akamfunga miaka elfu; akamtupa katika kuzimu, akamfunga, akatia muhuri juu yake, asipate kuwadanganya mataifa tena, hata ile miaka elfu itimie; na baada ya hayo yapasa afunguliwe muda mchache (Ufunuo 20:2, 3).

Ona kwamba kabla ya kufungwa kwake, Shetani “alidaganya mataifa,” lakini atakapofungwa hataweza kuwadanganya tena. Ila, akifunguliwa, atawadanganya tena.

Na hiyo miaka elfu itakapokwisha, Shetani atafunguliwa, atoke kifungoni mwake; naye atatoka kuwadanganya mataifa walio katika pembe nne za nchi … kuwakusanya kwa vita … Wakapanda juu ya upana wan chi, wakaizingira kambi ya watakatifu, na mji huo uliopendwa. Moto ukashuka kutoka mbinguni, ukawala (Ufunuo 20:7-9. Maneno mepesi kukazia).

Kwa nini Mungu amfungue Shetani kwa muda huo mfupi? Sababu ni kwamba wote wanaomchukia Kristo katika mioyo yao waliokuwa wanajifanya kumtii wakati wa utawala Wake, watadhihirika. Ndipo wataweza kuhukumiwa kihalali. Kitakuwa kipimo cha mwisho hicho.

Kwa sababu hiyo hiyo, Shetani anaruhusiwa kufanya kazi duniani wakati huu – ili wale wanaomchukia Kristo mioyoni mwao waweze kudhihirishwa na hatimaye kuhukumiwa. Mara tu Mungu atakapokuwa hana kazi na Shetani katika kutimiza makusudi Yake ya milele, huyo mdanganyaji atatupwa katika ziwa la moto ili ateswe huko milele (ona Ufunuo 20:10).

Kujiandaa Kwa Ajili Ya Ulimwengu Ujao

Kama umetubu na kuiamini Injili, umekwisha faulu mtihani – kipimo – wa msingi na muhimu sana katika maisha haya. Lakini, usifikiri kwamba hutaendelea kupimwa ili Mungu aweze kuendelea kuona uaminifu wako na msimamo wako unaoendelea. Ni wale tu watakao”dumu katika imani” ndiyo watakaosimama mbele za Mungu “watakatifu, na bila lawama” (Wakolosai 1:22, 23).

Zaidi ya hayo, Maandiko yanaonyesha wazi kwamba sisi sote siku moja tutasimama mbele ya kiti cha hukumu cha Mungu, na hapo tutapewa thawabu kibinafsi kulingana na utii wetu duniani. Basi, bado tunapimwa ili kujua kustahili kwetu kupokea thawabu maalum za baadaye katika ufalme wa Mungu. Paulo aliandika hivi:

Lakini wewe je! Mbona wamhukumu ndugu yako? Au wewe je! Mbona wamdharau ndugu yako? Kwa maana sisi sote tutasimama mbele ya kiti cha hukumu cha Mungu. Kwa kuwa imeandikwa, ‘Kama niishivyo, anena Bwana, kila goti litapigwa mbele zangu; na kila ulimi utamkiri Mungu.’ Basi ni hivyo, kila mtu miongoni mwetu atatoa habari zake mwenyewe mbele za Mungu (Warumi 14:10-12. Maneno mepesi kukazia).

Kwa maana imetupasa sisi sote kudhihirishwa mbele ya kiti cha hukumu cha Kristo, ili kila mtu apokee ijara ya mambo aliyotenda kwa mwili, kadiri alivyotenda, kwamba ni mema au mabaya (2Wakor. 5:10).

Basi ninyi msihukumu neno kabla ya wakati wake, hata ajapo Bwana; ambaye atayamulikisha yaliyositirika ya giza, na kuyadhihirisha mashauri ya mioyo; ndipo kila mtu atakapoipata sifa yake kwa Mungu (1Wakor. 4:5. Maneno mepesi kukazia).

Thawabu Zitakuwa Nini?

Sasa – hizo thawabu zitakazotolewa kwa wale watakaothibitisha upendo wao kwa Yesu ni zipi?

Maandiko yanaonyesha aina mbili ya thawabu – kusifiwa na Mungu, na nafasi zaidi ya kumtumikia. Zote zinadhihirishwa katika mfano wa Yesu kuhusu kabaila mmoja.

Basi akasema, “Mtu mmoja, kabaila, alisafiri kwenda nchi ya mbali, ili ajipatie ufalme na kurudi. Akaita watu kumi katika watumwa wake, akawapa mafungu kumi ya fedha, akawaambia, ‘Fanyeni biashara hata nitakapokuja.’ Lakini watu wa mji wake walimchukia, wakatuma wajumbe kumfuata na kusema, ‘Hatumtai huyu atutawale.’ Ikawa aliporudi, ameupata ufalme wake, aliamuru waitwe wale watumwa aliowapa fedha, ili ajue faida aliyopata kila mtu kwa biashara yake. Akaja wa kwanza akasema, ‘Bwana! Fungu lako limeleta faida ya mafungu kumi zaidi.’ Akamwambia, ‘Vema, mtumwa mwema; kwa vile ulivyokuwa mwaminifu katika neno lililo dogo, uwe na mamlaka juu ya miji kumi.’ Akaja wa pili akasema, ‘Bwana! Fungu lako limeleta mafungu matano faida.’ Akamwambia huyu naye, ‘Wewe uwe juu ya miji mitano.’ Akaja mwingine akasema, ‘Bwana! Hili ndilo fungu lako, ambalo nililiweka akiba katika leso. Kwa maana nilikuogopa kwa kuwa u mtu mgumu; waondoa usichoweka, wavuna usichopanda.’ Akamwambia, ‘Nitakuhukumu kwa kinywa chako, mtumwa mwovu wewe. Ulinijua kuwa ni mtu mgumu, niondoaye nisichoweka na kuvuna nisichopanda. Basi, mbona hukuiweka fedha yangu kwa watoao riba, ili nijapo niipate pamoja na faida yake?’ Akawaambia waliosimama karibu, ‘Mnyang’anyeni hilo fungu, mkampe yule mwenye mafungu kumi.’ Wakamwambia, ‘Bwana! Anayo mafungu kumi.’ Nawaambia, ‘Kila aliye na kitu atapewa, bali yule asiye na kitu atanyang’anywa hata alicho nacho. Tena wale adui zangu, wasiotaka niwatawale, waleteni hapa mwachinje mbele yangu’.” (Luka 19:12 – 27).

Bila shaka Yesu anawakilishwa na yule kabaila ambaye hakuwepo, na baadaye akarudi. Wakati Yesu atakaporudi, itabidi tutoe hesabu ya yale tuliyofanya na karama, uwezo, huduma na nafasi alizotupa Yeye, ambazo zinawakilishwa na fungu ambalo kila mtumwa alipewa katika mfano tuliosoma hapo juu. Kama tumekuwa waaminifu, tutapewa thawabu kwa kusifiwa Naye na kupewa mamlaka ya kumsaidia kutawala juu ya nchi (ona 2Timo. 2:12; Ufunuo 2:26, 27; 5:10; 20:6), kama ambavyo kila mtumishi mwaminifu alivyopewa kutawala miji katika mfano tuliosoma.

Jinsi Hukumu Yetu Ya Baadaye Itakavyokuwa Ya Haki

Mfano mwingine ambao Yesu alitoa unaonyesha haki kamilifu ya hukumu yetu ya baadaye.

Kwa maana ufalme wa mbinguni umefananana mtu mwenye nyumba aliyetoka alfajiri kwenda kuajiri wakulima awapeleke katika shamba lake la mizabibu. Naye alipokwisha kupatana na wakulima kuwapa kutwa dinari, aliwapeleka katika shamba lake la mizabibu. Akatoka mnamo saa tatu, akaona wengine wamesimama sokoni wasiokuwa na kazi; na hao nao akawaambia, ‘Enendeni nanyi katika shamba langu la mizabibu, na iliyo haki nitawapa.’ Wakaenda. Akatoka tena mnamo saa sita na saa kenda, akafanya vile vile. Hata kama saa kumi na moja akatoka, akakuta wengine wamesimama. Akawaambia, ‘Mbona mmesimama hapa mchana kutwa bila kazi?’ Wakamwambia, ‘Kwa sababu hakuna mtu aliyetuajiri.’ Akawaambia, ‘Enendeni nanyi katika shamba la mizabibu.’ Kulipokuchwa, yule bwana wa shamba akamwambia msimamizi wake, ‘Waite wakulima uwalipe ujira wao, ukianzia wa mwisho hata wa kwanza.’ Na walipokuja wale wa saa kumi na moja, walipokea kila mtu dinari. Na wale wa kwanza walipokuja, walidhani kwamba watapokea zaidi; na hao pia wakapokea kila mtu dinari. Basi wakiisha kuipokea, wakamnung’unikia mwenye nyumba wakisema, ‘Hao wa mwisho wametenda kazi saa moja tu, nawe umewasawazisha na sisi tuliostahimili taabu na hari za mchana kutwa.’ Naye akamjibu mmoja wao akamwambia, ‘Rafiki! Sikudhulumu. Hukupatana nami kwa dinari? Chukua iliyo yako uende zako; napenda kumpa huyu wa mwisho sawa na wewe. Si halali yangu kutumia vilivyo vyangu kama nipendavyo? Au jicho lako limekuwa ovu kwa sababu ya mimi kuwa mwema?’ Vivyo hivyo wa mwisho watakuwa wa kwanza, na wa kwanza watakuwa wa mwisho (Mathayo 20:1-16).

Hapa, Yesu hakuwa anafundisha kwamba watumishi wote wa Mungu watapokea thawabu ile ile, maana hilo si haki, na pia lingekuwa kinyume cha maandiko mengine mengi (kwa mfano, Luka 19:12-27; 1Wakor. 3:8).

Hapa, Yesu alikuwa anafundisha kwamba kila mtumishi wa Mungu atapata thawabu, si kwa kutegemea alichofanya kwa ajili ya Yesu tu, bali pia kutegemeana na nafasi kiasi gani aliyopewa na Yesu. Watenda kazi kwa muda wa saa moja katika mfano wa Kristo wangefanya kazi kutwa nzima kama wangepewa nafasi ya mwenye shamba. Hivyo, wale waliotumia vizuri nafasi yao ya saa moja walipewa sawa na wale waliopewa nafasi ya kutwa nzima.

Basi – Mungu naye hutoa nafasi tofauti tofauti kwa kila mtumishi Wake. Kwa wengine anawapa nafasi kubwa sana za kutumikia na kubariki maelfu ya watu kwa kutumia karama za ajabu sana alizowapa. Kwa wengine, anatoa nafasi chache nak arama chache pia, lakini wao nao wanaweza kupokea thawabu ile ile mwishoni kama watakuwa waaminifu pia kwa kile ambacho Mungu amewapa.[1]

Hitimisho

Hakuna kitu chamaana kuliko kumtii Mungu, na siku moja kila mtu atajua hilo. Wenye hekima wanajua hilo sasa, na wanafanya kama inavyotakiwa!

Hii ndiyo jumla ya maneno; yote yamekwisha sikiwa; Mche Mungu, nawe uzishike amri Zake, maana kwa jumla ndiyo impasayo mtu. Kwa maana Mungu ataleta hukumuni kila kazi pamoja na kila neno la siri, likiwa jema au likiwa baya (Mhubiri 12:13, 14).

Mtumishi anayefanya watu kuwa wanafunzi humtii Mungu kwa moyo wake wote, na anafanya kila anachoweza kuwahamasisha wanafunzi wake kufanya hivyo hivyo!

Ili kujifunza zaidi kuhusu mada hii muhimu ya hukumu yetu ya baadaye, ona maandiko yafuatayo: Mathayo 6:1-6, 16-18; 10:41, 42; 12:36, 37; 19:28, 29; 25:14-30; Luka 12:2, 3; 14:12-14; 16:10-13; 1Wakor. 3:5-15; 2Timo. 2:12; 1Petro 1:17; Ufunuo 2:26, 27; 5:10; 20:6.

[1] Vile vile huu mfano haufundishi kwamba wale wanaotubu wakiwa na umri mdogo na kuwa waaminifu kwa miaka mingi watapewa thawabu sawa na wale wanaotubu mwaka wa mwisho wa maisha yao na kumfuata Mungu kwa mwaka mmoja tu. Hiyo isingekuwa halali, na isingetegemea nafasi ambazo Mungu alimpa kila mmoja, maana Mungu alitoa kwa kila mmoja nafasi ya kutubu maishani mwao. Basi, wale wanaofanya kazi zaidi watapokea thawabu zaidi kuliko wale wanaofanya kazi kwa muda mfupi.

Зачем Бог создал нас? Есть ли у Него какой-то конкретный план? Знал ли Он, что люди отвернутся от Него? Предвидел ли Он последствия грехопадения, страдание и мрак, с которым столкнется человечество? Если да, то зачем он сотворил нас?

Библия дает ответы на эти вопросы. Писание говорит, что еще до того, как Бог создал Адама и Еву, он знал, что они и все их потомки будут грешить. И самое удивительное, что у Него уже был план искупления падшего человечества через Иисуса. Павел пишет о Божьем плане до сотворения мира:

„Силою Бога, спасшего нас и призвавшего званием святым, не по делам нашим, но по Своему изволению и благодати, данной нам во Христе Иисусе прежде вековых времен” (2 Тим. 1:8-9).

Божья благодать была дарована нам „прежде вековых времен”. Это говорит о том, что Бог запланировал искупительную смерть Христа еще до начала времени.

Павел выражает похожую мысль в послании к Ефесянам:

„По предвечному определению, которое Он исполнил во Христе Иисусе, Господе нашем” (Еф. 3:11).

Смерть Иисуса на кресте не была быстро спланированной акцией по спасению человечества из ситуации, которой Бог не предвидел.

Бог не только даровал нам благодать „по предвечному предопределению”, но также знал изначально кто примет Его благодать. Он записал их имена в книгу:

„И поклонятся ему (зверю) все живущие на земле, которых имена не написаны в книге жизни у Агнца (у Иисуса), закланного от создания мира” (Откр. 13:8).

Падение Адама не было неожиданностью для Бога. Он не удивится моему или вашему падению. Бог знал, что мы согрешим. Он также знал заранее кто раскается и уверует в Господа Иисуса.

Следующий вопрос

Если Бог знал, что одни уверуют в Иисуса, а другие отвергнут Его, тогда зачем он создал тех, кто отвергнет Его? Почему бы не сотворить только тех, кто раскается и уверует в Иисуса?

Хотя понять ответ на этот вопрос нелегко, это вполне возможно.

Во-первых, необходимо понять, что Бог сотворил нас со свободной волей. Это означает, что каждый из нас должен сам решить, будет он служить Богу или нет. Бог не предопределяет заранее наше решение о покаянии. Выбор остается за нами.

Поэтому каждый из нас подвергается проверке. Бог, конечно, заранее знает, как мы поступим. Но для того, чтобы Он мог заранее знать, как мы поступим, необходимо, чтобы мы как-то поступали.

Например, Бог заранее знает исход каждого футбольного матча. Но для того, чтобы Он знал результат, нужно, чтобы этот матч с результатом был сыгран. Бог не знает и не может знать заранее результат игры, которая никогда не происходила и не произойдет, потому что в таком случае Ему нечего знать.

Таким образом, Бог может заранее знать о решениях, принятых существами, обладающими свободной волей, только если этим существам дана возможность самостоятельно принимать решения и действовать в соответствии с ними. Они должны подвергнуться проверке. По этой причине Бог не сотворил и не мог сотворить только тех людей, о которых Он заранее знал бы, что они покаются и уверуют в Иисуса.

Другой вопрос

Возникает другой вопрос: если Богу нужны только послушные люди, тогда зачем Он дал нам свободную волю? Почему Он не создал вечно послушных роботов?

Потому что Бог является Отцом. Он хочет иметь с нами отношения, как отец со своими детьми, а такие отношения не возможны в случае с роботами. Бог желает создать вечную семью из детей, которые посредством своей свободной воли решили любить Его. Из Писания мы видим, что в этом заключался Его план:

„Так как Он избрал нас в Нем прежде создания мира, чтобы мы были святы и непорочны пред Ним в любви, предопределив усыновить нас Себе чрез Иисуса Христа, по благоволению воли Своей” (Еф. 1:4-5).

Если вам интересно прочувствовать, какое удовольствие доставило бы Богу общение с роботом, возьмите марионетку и попросите ее сказать вам, как сильно она вас любит! Скорее всего, ваше сердце не ощутит никакой сердечной теплоты! Она сможет сказать только то, что вы ей продиктуете.

Особенность любви заключается в том, что она основывается на выборе человека, обладающего свободной волей. Марионетки и роботы ничего не знают о любви, потому что не могут принимать решений.

Бог дал человеку свободную волю, потому что Ему нужны дети, сознательно решившие любить Его и служить Ему от всего сердца. Это рискованный подход, так как человек, имеющий свободную волю, может решить не любить и не служить Богу. Эти люди, прожившие жизнь в бунте против Бога, который постоянно старается привлечь их к себе через творение, совесть и призыв Евангелия, получат справедливое наказание, поскольку доказали своей жизнью, что заслуживают Божьего гнева.

Никто из находящихся в аду не сможет выдвинуть справедливых обвинений против Бога, потому что Он обеспечил путь, следуя которому человек может избежать наказания за свои грехи. Бог хочет, чтобы все люди спаслись (см. 1 Тим. 2:4; 2 Пет. 3:9), но каждый решает это для себя сам.

Библейское предназначение

А как же насчет мест Писания в Новом Завете, которые говорят, что Бог избрал нас еще до сотворения мира?

К сожалению, существует мнение, что Бог заранее избрал одних людей для спасения, а других для осуждения, не основывая свое решение на делах отдельно взятого конкретного человека. Иными словами, Бог заранее решил, кто спасется, а кто будет осужден. Такой взгляд полностью противоречит понятию свободной воли и не поддерживается Писанием. Давайте рассмотрим, что говорит Библия о предизбрании.

Действительно, Библия говорит о том, что Бог избрал нас. Еще от сотворения мира Бог решил искупить людей, о которых он заранее знал, что они покаются и уверуют в Евангелие под влиянием Его влечения, но все же при наличии их собственного решения. Давайте прочитаем, что говорит апостол Павел о людях, которых выбирает Бог:

„Не отверг Бог народа Своего, который Он наперед знал. Или не знаете, что говорит Писание в повествовании об Илии? как он жалуется Богу на Израиля, говоря: Господи! пророков Твоих убили, жертвенники Твои разрушили; остался я один, и моей души ищут. Что же говорит ему Божеский ответ? Я соблюл Себе семь тысяч человек, которые не преклонили колени перед Ваалом. Так и в нынешнее время, по избранию благодати, сохранился остаток” (Рим. 11:2-5).

Обратите внимание, Бог сказал Илии, что „соблюл Себе семь тысяч человек”, но эти семь тысяч человек сначала решили не преклонять колени перед Ваалом. Павел говорит, что точно так же по избранию Божьему сегодня существует остаток верующих евреев. Итак, мы можем сказать, что Бог избрал нас, но Он избрал тех, кто сначала сам сделал правильный выбор. Бог решил спасти всех, верующих в Иисуса, и в этом состоял его план еще до сотворения мира.

Бог знает заранее

Также Писание говорит, что Бог предузнал тех, кто сделал правильный выбор. Например, Петр пишет:

„Пришельцам,… избранным, по предведению Бога Отца” (1 Пет. 1:1-2).

Мы избраны по предведению Божьему. Павел пишет о верующих, избранных по предведению:

„Ибо кого Он предузнал (нас), тем и предопределил быть подобными образу Сына Своего, дабы Он (Иисус) был первородным между многими братьями. А кого Он предопределил, тех и призвал, а кого призвал, тех и оправдал; а кого оправдал, тех и прославил” (Рим. 8:29-30).

Бог предузнал тех из нас, кто решил верить в Иисуса. Он решил сделать нас, подобными образу Своего Сына. Таким образом, мы становимся возрожденными детьми Божьими и частью Его семьи. В соответствии со Своим вечным планом, Он призвал нас через Евангелие, оправдал (сделал праведными) и в Своем будущем царстве даст нам участие в Его славе.

В другом послании Павел пишет:

„Благословен Бог и Отец Господа нашего Иисуса Христа, благословивший нас во Христе всяким духовным благословением в небесах, так как Он избрал нас в Нем прежде создания мира, чтобы мы были святы и непорочны пред Ним в любви, предопределив усыновить нас Себе чрез Иисуса Христа, по благоволению воли Своей, в похвалу славы благодати Своей, которою Он облагодатствовал нас в Возлюбленном” (Еф. 1:3-6).

Здесь нам представлена та же истина – Бог предназначил нас ( он заранее знает тех, кто покается и уверует) до создания мира стать Его святыми сыновьями через Иисуса Христа.

Как я уже говорил, некоторые извращают смысл данных мест Писания, игнорируя остальное библейское учение и говоря, что нашей роли в спасении нет – Бог решает кого спасти. Это учение называется „безусловное избрание”. Но где это видано, чтобы выбор делался „безусловно”, то есть без учета определенных условий? В свободных странах мы выбираем политиков на основании условий, которым они, по нашим представлениям, соответствуют. Мы выбираем жен, в соответствии с условиями и характеристиками, которые нас привлекают к ним. Но некоторые теологи хотят, чтобы мы поверили, что Бог основывает свое решение относительно нашего спасения на „безусловном” выборе, т.е. когда люди не соответствуют никаким условиям! Получается, что спасение человека – просто везение, которое зависит от жестокого, неправедного, лицемерного и глупого монстра, которого зовут Бог! Фраза „безусловное избрание” противоречит сама себе, поскольку слово „избрание” подразумевает выдвижение условий и соответствие им. „Безусловное избрание” – вообще не избрание. Это чистой воды везение.

Общая картина

Теперь мы можем разглядеть общую картину. Бог знал, что все мы согрешим, но Он запланировал искупление еще до рождения каждого из нас. Божий план свидетельствует о Его удивительной любви и справедливости, потому что в соответствии с ним Его безгрешный Сын умирает вместо нас за наши грехи. Бог не только предопределил, что раскаявшиеся и уверовавшие получат прощение, но также, что мы станем подобны Его Сыну Иисусу. Павел говорит: „Уже не я живу, но живет во мне Христос” (Гал. 2:20).

Мы, рожденные свыше дети Божьи, однажды обретем наши тела и будем жить в совершенном обществе, служа, любя и общаясь с нашим Небесным Отцом! Мы будем жить на новой земле в Новом Иерусалиме. Все это стало возможным, только благодаря жертве Иисуса Христа! Слава Богу за Его удивительный план!

Нынешняя жизнь

Поняв Божий план относительно вечности, мы можем лучше понять смысл нынешней жизни. Во-первых, эта жизнь является проверкой для каждого человека. Решения, которые принимает человек в жизни, определяют, сможет ли он воспользоваться привилегиями Божьего дитяти, которое будет вечно жить с Богом. Те, кто смиряется пред Богом, следуя Его водительству, раскаиваясь и веруя, будут превознесены (см. Лук. 18:14). Нынешняя жизнь, в первую очередь, является проверкой для входа в вечную жизнь.

Осознавая это, нам становится легче понять некоторые, окружающие нас тайны. Например, многие люди недоумевают, почему сатане и его демонам разрешено искушать людей, или почему, после того, как сатана был сброшен с небес, ему был открыт доступ к земле.

Становится понятно, что даже сатана, в конечном счете, служит исполнению Божьих планов. Во-первых, сатана предлагает человечеству другой выбор. Если бы выбора не было, то все служили бы Иисусу, хотят они того или нет.

Это было бы похоже на выборы, в которых участвует только один кандидат. Его единодушно избирают, но он никогда не может быть уверен в любви и уважении своих избирателей! У них нет выбора! Бог оказался бы в подобной ситуации, если бы сердце человека не было поставлено перед выбором.

Давайте рассмотрим ситуацию таким образом: а если бы Бог помести Адама и Еву в сад, где все разрешено? Тогда Адам и Ева были бы подобны роботам. Они не смогли бы сказать „мы избрали Бога”, потому что у них не было бы возможности ослушаться Его.

Более того, Бог не смог бы тогда сказать „Я знаю, что Адам любит Меня”, потому что у Адама и Евы не было бы возможности слушаться Бога и доказать свою любовь к Нему. Бог решил дать человеку со свободной волей возможность ослушаться Его, чтобы увидеть, хочет ли он быть послушным. Бог никого не искушает (см. Иак. 1:13), но проверяет всех (см. Пс. 10:5; Притч. 17:3). Один из способов проверки – допустить искушение со стороны сатаны, которого таким образом Он тоже использует для осуществления Своего вечного плана.

Совершенный пример

Читаем Втор. 13:1-3:

„Если восстанет среди тебя пророк, или сновидец, и представит тебе знамение или чудо, и сбудется то знамение или чудо, о котором он говорил тебе, и скажет притом: „пойдем вслед богов иных, которых ты не знаешь, и будем служить им”, – то не слушай слов пророка сего, или сновидца сего; ибо чрез сие искушает (проверяет) вас Господь, Бог ваш, чтобы узнать, любите ли вы Господа, Бога вашего, от всего сердца вашего и от всей души вашей”.

Вполне логично придти к выводу, что сверхъестественную способность производить чудеса и знамения лжепророку дал не Бог, а сатана. Но Бог допускает это и использует сатанинское искушение, чтобы увидеть, что находится в сердце Его народа.

Этот же принцип прослеживается в Суд. 2:21-3:8, где Бог допустил искушение Израиля окружающими народами, чтобы таким образом увидеть, будет он послушен Ему или нет. Также Дух вел Иисуса в пустыню для искушения от дьявола (см. Матф. 4:1) и проверки от Бога. Он должен был доказать свою чистоту, а единственный способ, как это можно сделать – устоять перед искушением.

Не надо все сваливать на сатану

Сатана сумел обольстить огромное число людей, ослепив их разум, чтобы они не видели евангельской истины, но надо понимать, что сатана не может обольстить всех и каждого. Он может обмануть только тех, кто допускает в свое сердце обман, тех, кто отвергает истину.

Павел пишет, что неверующие „помрачены в разуме” (Еф. 4:18) и неспособны видеть, но также он говорит и о причине их незнания и затмения рассудка:

„Чтобы вы более не поступали, как поступают прочие народы, по суетности ума своего, будучи помрачены в разуме, отчуждены от жизни Божией, по причине их невежества и ожесточения сердца их. Они, дойдя до бесчувствия, предались распутству так, что делают всякую нечистоту с ненасытимостью” (Еф. 4:17-19).

Неверующие – это не просто несчастные люди, несправедливо обольщенные сатаной. Это мятежные грешники, желающие оставаться невеждами, потому что их сердца огрубели.

Совершенно не обязательно, чтобы человек всю жизнь оставался обманутым. Доказательство тому – ваша жизнь! После того, как вы расположили свое сердце к Богу, Сатана больше не может удерживать вас в обмане.

В конце концов, сатана будет связан в течение тысячелетнего царства Христа и не сможет ни на кого влиять:

„Он (Ангел) взял дракона, змия древнего, который есть диавол и сатана, и сковал его на тысячу лет, и низверг его в бездну, и заключил его, и положил над ним печать, дабы не прельщал уже народы, доколе не окончится тысяча лет; после же сего ему должно быть освобожденным на малое время” (Откр. 20:2-3).

Обратите внимание, что до своего заключения Сатана „прельщал народы”, но теперь он связан и не может их обольщать. Однако сразу после освобождения, он снова возьмется за свое:

„Когда же окончится тысяча лет, сатана будет освобожден из темницы своей и выйдет обольщать народы, находящиеся на четырех углах земли… собирать их на брань… И вышли на широту земли, и окружили стан святых и город возлюбленный. И ниспал огонь с неба от Бога и пожрал их” (Откр 20:7-9).

Зачем Бог освободит сатану на этот короткий промежуток времени? Для того, чтобы отсеять всех тех, кто на самом деле ненавидит Христа, но во время Его царства притворился, что любит Его. Их постигнет справедливый суд. Это будет последний тест.

По той же причине сатане разрешено действовать сейчас на земле, чтобы ненавидящие Христа могли быть выявлены и справедливо судимы. После того, как сатана полностью сыграет свою роль в исполнении Божьих целей, обольститель будет сброшен в озеро огненное, где будет мучиться вечно (см. Откр. 20:10).

Подготовка будущего мира

Покаявшись и уверовав в Евангелие, вы прошли начальный и самый главный тест в вашей жизни. Не думайте, однако, что Бог не будет продолжать вас испытывать в посвящении и преданности Ему. Только те, кто „пребывает в вере”, предстанут пред Богом „святыми и непорочными” (Кол. 1:22-23).

Помимо этого, из Писания ясно следует, что все мы однажды предстанем пред судом Божьим и каждый получит свою индивидуальную награду в соответствии с послушанием, проявленным на земле. Поэтому мы все еще подвергаемся проверке, чтобы быть достойными особой награды в будущем Божьем царстве. Павел пишет:

„А ты что осуждаешь брата твоего? Или и ты, что унижаешь брата твоего? Все мы предстанем на суд Христов. Ибо написано: живу Я, говорит Господь, предо Мною преклонится всякое колено, и всякий язык будет исповедывать Бога. Итак каждый из нас за себя даст отчет Богу” (Рим. 14:10-12).

„Ибо всем нам должно явиться пред судилище Христово, чтобы каждому получить соответственно тому, что он делал, живя в теле, доброе или худое” (2 Кор. 5:10).

„Посему не судите никак прежде времени, пока не придет Господь, Который и осветит скрытое во мраке и обнаружит сердечные намерения, и тогда каждому будет похвала от Бога” (1 Кор. 4:5).

Какой будет награда?

Какую конкретно награду получат люди, доказавшие свою любовь и преданность Христу?

Писание говорит, по крайней мере, о двух типах наград – похвале от Бога и еще большей возможности служить Ему. Об этом говорится в притче о знатном господине:

„Итак сказал: некоторый человек высокого рода отправлялся в дальнюю страну, чтобы получить себе царство и возвратиться; призвав же десять рабов своих, дал им десять мин и сказал им: употребляйте их в оборот, пока я возвращусь. Но граждане ненавидели его и отправили вслед за ним посольство, сказав: не хотим, чтобы он царствовал над нами. И когда возвратился, получив царство, велел призвать к себе рабов тех, которым дал серебро, чтобы узнать, кто что приобрел. Пришел первый и сказал: господин! мина твоя принесла десять мин. И сказал ему: хорошо, добрый раб! за то, что ты в малом был верен, возьми в управление десять городов. Пришел второй и сказал: господин! мина твоя принесла пять мин. Сказал и этому: и ты будь над пятью городами. Пришел третий и сказал: господин! вот твоя мина, которую я хранил, завернув в платок, ибо я боялся тебя, потому что ты человек жестокий: берешь, чего не клал, и жнешь, чего не сеял. Господин сказал ему: твоими устами буду судить тебя, лукавый раб! ты знал, что я человек жестокий, беру, чего не клал, и жну, чего не сеял; для чего же ты не отдал серебра моего в оборот, чтобы я, придя, получил его с прибылью? И сказал предстоящим: возьмите у него мину и дайте имеющему десять мин. И сказали ему: господин! у него есть десять мин. Сказываю вам, что всякому имеющему дано будет, а у неимеющего отнимется и то, что имеет; врагов же моих тех, которые не хотели, чтобы я царствовал над ними, приведите сюда и избейте предо мною” (Лук. 19:12-27).

Из данного места Писания очевидно следует, что отсутствовавший и вернувшийся господин является прообразом Иисуса. Когда Он вернется, мы должны будем дать отчет за использование „мин”, т.е. даров, способностей, служений и возможностей, которые Он нам предоставил. Если мы были верны, то получим награду в виде похвалы и власти, чтобы помогать Ему управлять и царствовать на земле (см. 2 Тим. 2:12; Откр. 2:26-27; 5:10; 20:6) – речь идет о городах, которые получат все верные слуги в притче.

Справедливость грядущего суда

В другой притче Иисус говорит о справедливости грядущего суда:

„Ибо Царство Небесное подобно хозяину дома, который вышел рано поутру нанять работников в виноградник свой и, договорившись с работниками по динарию на день, послал их в виноградник свой; выйдя около третьего часа, он увидел других, стоящих на торжище праздно, и им сказал: идите и вы в виноградник мой, и что следовать будет, дам вам. Они пошли. Опять выйдя около шестого и девятого часа, сделал то же. Наконец, выйдя около одиннадцатого часа, он нашел других, стоящих праздно, и говорит им: что вы стоите здесь целый день праздно? Они говорят ему: никто нас не нанял. Он говорит им: идите и вы в виноградник мой, и что следовать будет, получите. Когда же наступил вечер, говорит господин виноградника управителю своему: позови работников и отдай им плату, начав с последних до первых. И пришедшие около одиннадцатого часа получили по динарию. Пришедшие же первыми думали, что они получат больше, но получили и они по динарию; и, получив, стали роптать на хозяина дома и говорили: эти последние работали один час, и ты сравнял их с нами, перенесшими тягость дня и зной. Он же в ответ сказал одному из них: друг! я не обижаю тебя; не за динарий ли ты договорился со мною? возьми свое и пойди; я же хочу дать этому последнему то же, что и тебе; разве я не властен в своем делать, что хочу? или глаз твой завистлив оттого, что я добр? Так будут последние первыми, и первые последними, ибо много званых, а мало избранных” (Матф. 20:1-16).

В данной притче Иисус не имел в виду, что все слуги Божьи в конце получат одинаковую награду, так как это было бы не только несправедливо, но также противоречило бы многим другим местам Писания (см. напр. Лук. 19:12-27; 1 Кор. 3:8).

Скорее всего, Иисус имел в виду, что Божьи слуги будут вознаграждены не только на основании того, что они сделали для Него, но также на основании возможностей, которые Он дал им. Человек из притчи, работавший один час, работал бы целый день, если бы работодатель дал ему такую возможность. Поэтому те, кто максимально потрудился в течение часа, получили такую же награду, как и те, кто работал целый день.

Точно так же Бог дает Своим слугам различные возможности. Одни имеют возможность служить и благословлять тысячи людей, используя удивительные дары, данные им. Другим Он дает меньше даров и возможностей, однако они могут получить такую же награду, если будут верны Богу в том, что Он вверил им.^[1]

Заключение

Нет ничего более важного, чем послушание Богу, и однажды эта истина откроется всем. Но мудрые знают об этом сегодня и действуют соответственно!

„Выслушаем сущность всего: бойся Бога и заповеди Его соблюдай, потому что в этом всё для человека; ибо всякое дело Бог приведет на суд, и все тайное, хорошо ли оно, или худо” (Еккл. 12:13-14).

Служитель, воспитывающий учеников, послушен Богу от всего сердца и делает все, что может, чтобы его ученики поступали так же!

Для дальнейшего изучения этой важной темы грядущего суда см. Матф. 6:1-6, 16-18; 10:41-42; 12:36-37; 19:28-29; 25:14-30; Лук. 12:2-3; 14:12-14; 16:10-13; 1 Кор. 3:5-15; 2 Тим. 2:12; 1 Пет. 1:17; Откр. 2:26-27; 5:10; 20:6.

[1] Данная притча не говорит о том, что те, кто покаялся в молодом возрасте и верно служит в течение многих лет, получат ту же награду, что и те, кто уверовал и верно служил Господу в последний год своей жизни. Это было бы несправедливо и не основывалось бы на возможностях, предоставленных людям, потому что Бог дает шанс покаяться в течение всей жизни. Поэтому те, кто служит дольше, получат большую награду, чем те, кто работал меньше.

Mengapa Allah menciptakan kita? Apakah Ia ingat tujuan yang sama sejak awal? Tidak Ia tahu bahwa setiap orang akan memberontak melawan Dia? Apakah Ia tak meramalkan akibat dari pemberontakan kita, semua penderitaan dan kesedihan yang telah dihadapi umat manusia? Lalu mengapa Alah menciptakan manusia pada mulanya?

Alkitab menjawab setiap pertanyaan di atas. Alkitab menyatakan bahwa sebelum Allah menciptakan Adam dan Hawa, Ia tahu bahwa mereka dan tiap orang setelah mereka akan berbuat dosa. Mengherankan, Ia sudah merancangkan untuk menebus umat manusia yang jatuh dalam dosa melalui Yesus. Dari rencana Allah sebelum penciptaan, Paulus menulis,

Dialah yang menyelamatkan kita dan memanggil kita dengan panggilan kudus, bukan berdasarkan perbuatan kita, melainkan berdasarkan maksud dan kasih karuniaNya sendiri, yang telah dikaruniakan kepada kita dalam Kristus Yesus sebelum permulaan zaman (2 Timotius 1:8b-9, tambahkan penekanan).

Kasih karunia Allah diberikan kepada kita dalam Kristus sebelum permulaan zaman, tidak hanya sampai semua kekekalan. Itu menunjukkan bahwa pengorbanan kematian Yesus adalah sesuatu yang Allah telah rencanakan sejak berabad-abad lalu. Demikian juga, Paulus menulis dalam suratnya kepada jemaat Efesus:

Sesuai dengan maksud abadi, yang telah dilaksanakanNya dalam Kristus Yesus, Tuhan kita. (Efesus 3:11, tambahkan penekanan).

Kematian Yesus di kayu salib bukanlah perenungan, yakni rencana yang cepat dibuat untuk menetapkan hal yang belum Allah rencanakan.

Allah memiliki tujuan kekal dalam memberi kasih-karuniaNya kepada kita dari semua kekekalan, juga Ia sudah tahu dari kekekalan siapa yang akan memilih untuk menerima kasih-karuniaNya, dan bahkan Ia menuliskan nama-nama mereka dalam satu buku:

Dan semua orang yang diam di atas bumi akan menyembahnya [binatang dalam kitab Wahyu], yaitu setiap orang yang namanya tidak tertulis sejak dunia dijadikan di dalam kitab kehidupan dari Anak Domba, yang telah disembelih [Yesus]. (Wahyu 13:8, tambahkan penekanan).

Allah tidak terkejut ketika Adam jatuh dalam dosa. Demikian juga, Allah tidak tekejut ketika anda atau saya jatuh dalam dosa. Allah tahu bahwa kita akan berbuat dosa, dan Ia juga tahu orang yang akan bertobat dan percaya kepada Tuhan Yesus.

Pertanyaan Berikut (The Next Question)

Jika Allah telah tahu sebelumnya bahwa sebagian orang akan percaya kepada Yesus dan sebagian lainnya akan menolakNya, mengapa Ia menciptakan orang-orang yang Ia tahu akan menolakNya? Mengapa Ia tidak menciptakan orang-orang yang Ia tahu akan bertobat dan percaya kepada Yesus?

Jawaban atas pertanyaan itu agak sulit dipahami, namun bukan mustahil untuk dijawab.

Pertama, kita harus mengerti bahwa Allah menciptakan kita dengan kehendak bebas. Yakni, kita semua punya hak istimewa untuk memutuskan sendiri apakah kita akan melayaniNya atau tidak. Allah tak menentukan sebelumnya keputusan kita untuk menaati atau tidak menaati, bertobat atau tidak bertobat. Tiap keputusan itu adalah pilihan kita.

Sehingga, setiap kita harus diuji. Allah pasti tahu sebelumnya apa yang akan kita lakukan, tetapi kita harus lakukan sesuatu pada satu waktu agar Dia tahu hal tersebut sebelumnya.

Contohnya, Allah tahu hasil pertandingan sepakbola sebelum dimainkan, tetapi pertandingan harus dimainkan untuk mendapatkan hasil. Allah tidak (dan tidak dapat) tahu sebelumnya hasil pertandingan yang tak pernah dimainkan karena tidak ada hasil untuk mengetahui sebelumnya.

Demikian juga, Allah hanya dapat tahu sebelumnya setiap keputusan dari pelaku moral bebas jika pelaku itu diberi kesempatan untuk membuat keputusan dan melakukannya. Pelaku itu harus diuji. Karena itu Allah tak (dan tak dapat) menciptakan hanya orang-orang yang Ia sudah tahu sebelumnya akan bertobat dan percaya pada Yesus.

Pertanyaan Lain (Another Question)

Dapat juga ditanyakan, “Jika yang Allah inginkan adalah orang-orang yang taat, mengapa Ia menciptakan kita dengan kehendak bebas? Mengapa tidak Ia ciptakan kelompok robot yang taat selamanya?”

Jawabnya, karena Allah adalah Bapa. Ia ingin memiliki hubungan Bapak-anak dengan kita, dan tak mungkin ada hubungan Bapak-anak dengan robot. Allah ingin memiliki keluarga kekal dari anak-anak yang telah dipilih, oleh kehendak bebas mereka, untuk mengasihiNya. Menurut Alkitab, itulah rencanaNya yang telah ditentukan sebelumnya:

Sebab di dalam Dia Allah telah memilih kita sebelum dunia dijadikan, supaya kita kudus dan tak bercacat di hadapan-Nya. dalam kasih Ia telah menentukan kita dari semula oleh Yesus Kristus untuk menjadi anak-anak-Nya, sesuai dengan kerelaan kehendak-Nya. (Efesus 1:4b-5, tambahkan penekanan).

Jika anda ingin berpikir seberapa senang Allah menciptakan robot-robot, taruhlah boneka di tangan anda dan suruh boneka itu berkata bahwa ia mengasihi anda. Mungkin, anda tak akan merasakan perasaan hangat dalam hati anda! Boneka itu hanya mengatakan apa yang anda mau dia katakan. Ia tak benar-benar mengasihi anda.

Yang membuat kasih itu sangat istimewa adalah bahwa kasih didasarkan pada pilihan seseorang dengan kehendak bebas. Boneka dan robot tidak tahu apa-apa tentang kasih karena keduanya tak dapat memutuskan apapun bagi mereka sendiri.

Karena Allah mau sebuah keluarga anak-anak yang akan memilih untuk mengasihi dan melayaniNya yang terdorong dari dalam hati mereka, Ia harus menciptakan pelaku moral bebas. Dengan keputusan itu, Allah menghadapi resiko bahwa beberapa pelaku moral bebas akan memilih untuk tidak mengasihi dan melayaniNya. Dan, setelah seumur hidup mereka melawan Allah yang mengungkapkan diriNya dan menarik semua orang melalui ciptaanNya, kata-hati mereka dan panggilan Injil, maka para pelaku moral bebas harus menerima hukuman setimpal, setelah terbukti mereka layak mendapatkan murka Allah.

Tak seorangpun di neraka dapat menuduh Allah karena Ia memberikan cara sehingga setiap orang dapat menghindari hukuman atas dosa-dosanya. Allah mau setiap orang selamat (lihat 1 Timotius 2:4; 2 Petrus 3:9), tetapi ia harus memutuskan sendiri.

Predestinasi menurut Alkitab (Biblical Predestination)

Bagaimana dengan ayat-ayat Alkitab dalam Perjanjian Baru yang berbicara tentang Allah yang membuat predestinasi bagi kita, dengan memilih kita sebelum dunia dijadikan?

Sebagian orang menganggap bahwa Allah khusus memilih orang-orang tertentu untuk diselamatkan dan memilih orang-orang lain untuk dihukum, berdasarkan keputusanNya pada hal-hal yang tidak dilakukan oleh orang-orang itu. Yakni, Allah seperti memilih siapa yang akan diselamatkan atau dihukum. Ide itu jelas mengenyahkan konsep kehendak bebas dan itu tentu tidak diajarkan dalam Alkitab. Perhatikan ajaran Alkitab tentang predestinasi.

Memang, Alkitab mengajarkan bahwa Allah telah memilih kita, tetapi fakta itu harus diselidiki dengan cermat. Allah telah memilih sejak dijadikannya dunia untuk menebus orang-orang yang Ia sudah pilih sebelumnya untuk bertobat dan mempercayai Injil dengan pengaruh tarikan Allah, namun melalui pilihan mereka sendiri. Bacalah perkataan rasul Paulus tentang orang-orang pilihan Allah:

Allah tidak menolak umatNya yang dipilih-Nya. Ataukah kamu tidak tahu, apa yang dikatakan Kitab Suci tentang Elia, waktu ia mengadukan Israel kepada Allah: “Tuhan, nabi-nabi-Mu telah mereka bunuh, mezbah-mezbah-Mu telah mereka runtuhkan; hanya aku seorang diri lah yang masih hidup dan mereka ingin mencabut nyawaku.” Tetapi bagaimanakah Firman Allah kepadanya? “Aku masih meninggalkan tujuh ribu orang bagi-Ku, yang tidak pernah sujud menyembah Baal.” Demikian juga pada waktu ini ada tinggal suatu sisa, menurut pilihan kasih karunia. (Roma 11:2-5, tambahkan penekanan).

Perhatikan, Allah berkata kepada Elia bahwa Ia telah “menyediakan bagi diriNya tujuh ribu orang”, tetapi tujuh ribu orang itu telah mula-mula memilih untuk tidak “sujud menyembah Baal.” Paulus berkata bahwa dengan cara yang sama, ada juga sisa orang-orang Yahudi yang percaya menurut pilihan Allah. Sehingga kita dapat berkata ya, Allah telah memilih kita, tetapi Allah telah memilih mereka yang telah pertama-tama membuat pilihan benar bagi mereka sendiri. Allah memilih untuk menyelamatkan semua orang yang percaya kepada Yesus, dan itulah rencanaNya bahkan sebelum penciptaan.

Allah Sudah Tahu Sebelumnya (God’s Foreknowledge)

Alkitab juga mengajarkan bahwa Allah juga mengetahui sebelumnya semua mereka yang akan memilih untuk membuat pilihan yang benar. Misalnya, Petrus menuliskan:

Kepada orang-orang pendatang, …… yaitu orang-orang yang dipilih,sesuai dengan rencana Allah, Bapa kita. (1 Petrus 1:1-2a, tambahkan penekanan).

Kita dipilih menurut pengetahuan terdahulu dari Allah. Paulus juga menulis tentang orang-orang percaya yang sudah diketahui sebelumnya:

Sebab semua orang [kita] yang dipilihNya dari semula, mereka juga ditentukanNya dari semula untuk menjadi serupa dengan gambaran Anak-Nya, supaya Ia [Yesus], AnakNya itu, menjadi yang sulung di antara banyak saudara. Dan mereka yang ditentukanNya dari semula, mereka itu juga dipanggil-Nya. Dan mereka yang dipanggil-Nya, mereka itu juga dibenarkan-Nya. Dan mereka yang dibenarkan-Nya, mereka itu juga dimuliakan-Nya. (Roma 8:29-30).

Allah sudah tahu sebelumnya kita yang akan memilih percaya kepada Yesus, dan Ia menentukan sebelumnya bahwa kita akan menjadi serupa dengan gambar AnakNya, menjadi anak-anak yang dilahirkan kembali dari Allah dalam keluarga besarNya. Selaras dengan rencana kekal itu, Ia memanggil kita melalui Injil, membenarkan kita dan akhirnya akan memuliakan kita di dalam KerajaanNya nanti.

Paulus menulis dalam surat lainnya:

Terpujilah Allah dan Bapa Tuhan kita Yesus Kristus yang dalam Kristus telah mengaruniakan kepada kita segala berkat rohani di dalam sorga. Sebab di dalam Dia Allah telah memilih kita sebelum dunia dijadikan, supaya kita kudus dan tak bercacat di hadapan-Nya. dalam kasih Ia telah menentukan kita dari semula oleh Yesus Kristus untuk menjadi anak-anak-Nya, sesuai dengan kerelaan kehendak-Nya, supaya terpujilah kasih karuniaNya yang mulia, yang dikaruniakanNya kepada kita di dalam Dia, yang di kasihi-Nya. (Efesus 1:3-6, tambahkan penekanan).

Kebenaran yang sama muncul —sebelum dunia dijadikan, Allah sudah menentukan sebelumnya kita (yang akan bertobat dan percaya yang Ia sudah tahu sebelumnya) untuk menjadi anak-anakNya yang suci melalui Yesus Kristus.

Seperti sudah disebutkan, sebagian orang membelokkan pengertian ayat-ayat Alkitab tersebut dengan tak mempedulikan segala ajaran Alkitab, dan menyatakan bahwa kita tak punya pilihan dalam keselamatan kita —pilihan yang tampak berasal dari Allah. Mereka menyebutnya doktrin “pilihan tanpa syarat”. Tetapi siapapun yang pernah mendengar hal itu sebagai “pilihan tanpa syarat”, yakni pilihan yang tidak dibuat berdasarkan syarat tertentu yang dipenuhi? Di negara-negara bebas, dalam benak kita, kita memilih kandidat-kandidat politik berdasarkan persyaratan yang mereka penuhi. Orang memilih pasangan hidupnya berdasarkan syarat yang ia penuhi, karakternya yang menjadikannya disukai. Namun sebagian ahli teologi ingin agar kita percaya bahwa konon pilihan Allah mengenai siapa yang diselamatkan dan yang tak diselamatkan adalah “pilihan tanpa syarat”, bukan berdasarkan syarat yang dipenuhi orang-orang! Jadi keselamatan orang adalah oleh kesempatan murni, desakan-desakan dari seorang monster yang jahat, tidak benar, hipokrit dan bodoh yang bernama Allah! Frase “pilihan tanpa syarat” itu sendiri menimbulkan kontradiksi, karena kata pilihan mengandung arti syarat. Jika pilihan itu adalah “pilihan tanpa syarat”, maka pilihan itu sama sekali bukanlah pilihan, tetapi kesempatan.

Gambar Besar (The Big Picture)

Kini kita lihat gambar besar. Allah tahu bahwa kita semua akan berbuat dosa, tetapi Ia merencanakan untuk menebus kita sebelum kita lahir. Rencana itu mengungkapkan kasih dan keadilanNya yang mengagumkan, karena mensyaratkan AnakNya yang tak berdosa untuk mati karena dosa-dosa kita sebagai ganti kita. Dan Allah menentukan sebelumnya bahwa kita, yang bertobat dan percaya, diampuni; dan juga kita menjadi seperti AnakNya Yesus, seperti kata Paulus, “bukan lagi aku sendiri yang hidup, melainkan Kristus yang hidup di dalam aku.” (Galatia 2:20).

Kita adalah anak-anak yang dilahirkan kembali dari Allah, yang kelak nanti akan diberikan tubuh yang tak dapat binasa, dan kita akan hidup dalam masyarakat sempurna, melayani, mengasihi dan bersekutu dengan Bapa kita yang ajaib di sorga! Kita akan hidup di bumi baru dan di Yerusalem Baru. Semua ini hanya boleh jadi melalui pengorbanan kematian Yesus! Puji Tuhan atas rencana yang telah Ia tentukan sebelumnya!

Kehidupan Sekarang (This Present Life)

Ketika mengerti rencana kekal dari Allah, kita sepenuhnya dapat pahami sebenarnya apa kehidupan sekarang. Terutama, kehidupan ini adalah ujian bagi tiap orang. Pilihan tiap orang menentukan apakah ia akan menikmati berkat hak istimewa menjadi salah seorang anak Allah yang akan hidup bersamaNya sampai kekal. Orang yang merendahkan dirinya dengan menyerah pada tarikan Allah, lalu bertobat dan percaya, akan ditinggikan (lihat Lukas 18:14). Kehidupan ini pada dasarnya adalah ujian bagi kehidupan kekal nanti.

Dengan itu, kita memahami beberapa misteri yang melingkupi kehidupan kita. Misalnya, banyak orang heran, “Mengapa Setan dan roh-roh jahatnya diizinkan untuk mencobai orang-orang?” atau “Ketika Setan diusir dari sorga, mengapa ia mendapatkan akses ke bumi?”

Kini kita paham bahwa bahkan Setan melayani tujuan ilahi dalam Rencana Allah. Terutama, Setan menjadi pilihan lain bagi umat manusia. Jika satu-satunya pilihan adalah melayani Yesus, maka setiap orang akan melayani Yesus apakah ia bersedia atau tidak bersedia melakukannya.

Hal itu mirip dengan pilihan di mana setiap orang harus memilih, tetapi hanya ada satu calon. Calon itu dipilih secara mutlak, tetapi ia tak pernah percaya diri bahwa ia dicintai atau bahkan disukai oleh setiap orang yang memberikan pilihannya! Mereka hanya punya pilihan untuk memberikan suara kepadanya! Allah berada dalam situasi serupa jika sudah tak ada orang yang bersaing denganNya untuk memenangkan hati orang-orang.

Perhatikan hal itu dari sudut ini: Bagaimana bila Allah menempatkan Adam dan Hawa di taman yang tanpa larangan? Maka, Adam dan Hawa menjadi dua robot karena lingkungan mereka. Mereka tak mungkin berkata, “Kami memilih untuk menaati Allah”, karena mereka mungkin saja tak punya kesempatan untuk tidak menaatiNya.

Yang lebih penting adalah Allah tak mungkin berkata, “Aku tahu Adam dan Hawa mengasihiKu”, karena Adam dan Hawa tak punya kesempatan untuk menaati dan membuktikan kasih mereka bagi Allah. Allah harus memberi kesempatan kepada pelaku moral bebas untuk tidak menaati agar Dia menentukan apakah mereka ingin menaatiNya. Allah tidak mencobai siapapun (lihat Yakobus 1:13), tetapi Ia menguji setiap orang (lihat Mazmur 11:5; Amsal 17:3). Cara Ia menguji seseorang ialah membiarkan orang itu dicobai oleh Setan, yang menjadi tujuan ilahi dalam rencana kekal dariNya.

Teladan Sempurna (A Perfect Example)

Kita baca dalam Ulangan 13:1-3:

Apabila di tengah-tengahmu muncul seorang nabi atau seorang pemimpi, dan ia memberitahukan kepadamu suatu tanda atau mujizat, dan apabila tanda atau mujizat yang dikatakannya kepadamu itu terjadi, dan ia membujuk: Mari kita mengikuti Allah lain, yang tidak kaukenal, dan mari kita berbakti kepadanya, maka janganlah engkau mendengarkan perkataan nabi atau pemimpi itu; sebab TUHAN, Allahmu, mencoba kamu untuk mengetahui, apakah kamu sungguh-sungguh mengasihi TUHAN, Allahmu, dengan segenap hatimu dan dengan segenap jiwamu. (tambahkan penekanan).

Wajarlah bila disimpulkan bahwa bukan Allah yang memberi kemampuan adikodrati kepada nabi palsu itu untuk mengerjakan tanda atau mujizat —pasti itu perbuatan Setan. Namun Allah izinkan dan memakai cobaan dari Setan sebagai ujianNya untuk mencari tahu apa yang ada di dalam hati umatNya.

Prinsip yang sama itu digambarkan dalam Hakim-Hakim 2:21-3:8 ketika Allah izinkan bangsa Israel untuk dicobai oleh bangsa-bangsa sekitarnya untuk menentukan apakah mereka menaatiNya atau tidak. Yesus juga dipimpin oleh Roh menuju padang gurun untuk dicobai oleh Iblis (lihat Matius 4:1) dan dengan semikian diuji oleh Allah. Ia harus terbukti tak berdosa, dan cara pembuktian bahwa ia tak berbuat dosa ialah ujian melalui pencobaan.

Setan Tidak Selalu Harus Disalahkan (Satan Does Not Deserve All the Blame)

Setan sudah banyak menipu banyak orang di dunia dengan cara membutakan pikiran-pikiran mereka terhadap kebenaran Injil, tetapi kita harus sadar bahwa Setan tak sanggup membutakan seseorang. Ia hanya dapat menipu mereka yang membiarkan dirinya mereka ditipu, yakni orang-orang yang menolak kebenaran.

Paulus berkata bahwa orang-orang tidak percaya “digelapkan pengertiannya” (Efesus 4:18) dan tidak peduli, dan juga ia ungkapkan alasan gelapnya pengertian dan hati mereka:

Jangan hidup lagi sama seperti orang-orang yang tidak mengenal Allah dengan pikirannya yang sia-sia dan pengertiannya yang gelap, jauh dari hidup persekutuan dengan Allah, karena kebodohan yang ada di dalam mereka dan karena kedegilan hati mereka. Perasaan mereka telah tumpul, sehingga mereka menyerahkan diri kepada hawa nafsu dan mengerjakan dengan serakah segala macam kecemaran. (Efesus 4:17b-19, tambahkan penekanan).

Orang-orang yang belum diselamatkan adalah mereka yang tak beruntung dan telah ditipu oleh Setan. Sebaliknya, merekalah orang-orang berdosa yang memberontak yang sengaja tak peduli dan yang ingin tetap ditipu karena hati mereka sangat keras.

Tak seorangpun mau terus ditipu, seperti bukti dalam kehidupan anda! Ketika anda lembutkan hati anda kepada Allah, Setan tak dapat terus menipu anda.

Pada akhirnya, Setan akan diikat selama seribu tahun pemerintahan Kristus, dan ia tidak akan mempengaruhi siapapun:

Ia [seorang malaikat] menangkap naga, si ular tua itu, yaitu Iblis dan Satan. Dan ia mengikatnya seribu tahun lamanya, lalu melemparkannya ke dalam jurang maut, dan menutup jurang maut itu dan memeteraikannya di atasnya, supaya ia jangan lagi menyesatkan bangsa-bangsa, sebelum berakhir masa seribu tahun itu; kemudian dari pada itu ia akan dilepaskan untuk sedikit waktu lamanya. (Wahyu 20:2-3).

Sebelum Setan dirantai, ia “menipu bangsa-bangsa”, namun ketika ia dirantai ia takkan lagi menipu bangsa-bangsa. Namun, saat dibebaskan, ia akan menipu bangsa-bangsa lagi:

Dan setelah masa seribu tahun itu berakhir, Iblis akan dilepaskan dari penjaranya, dan ia akan pergi menyesatkan bangsa-bangsa pada keempat penjuru bumi, ….. dan mengumpulkan mereka untuk berperang …… Maka naiklah mereka ke seluruh dataran bumi, lalu mengepung perkemahan tentara orang-orang kudus dan kota yang dikasihi itu. Tetapi dari langit turunlah api menghanguskan mereka, (Wahyu 20:7-9, tambahkan penekanan).

Mengapa Allah akan membebaskan Setan selama waktu yang singkat? Agar mereka semua akan dimanifestasikan, yakni mereka yang membenci Kristus di dalam hati mereka tetapi berpura-pura taat kepadaNya selama pemerintahanNya. Lalu mereka dapat dihakimi dengan benar. Hal itu akan menjadi ujian terakhir.

Dengan alasan sama, Setan diizinkan bekerja di atas bumi sekarang ini —agar orang-orang yang membenci Kristus di hati mereka dapat dimanifestasikan dan akhirnya dihakimi. Saat Allah tidak memakai Setan untuk memenuhi tujuan ilahiNya, si penipu akan dilempar ke lautan api untuk disiksa di sana selamanya (lihat Wahyu 20:10).

Siap-siap Menyongsong Bumi Baru (Preparing For the Future World)

Jika anda sudah bertobat dan percaya Injil, anda sudah melewati ujian awal dan terpenting dalam hidup ini. Tetapi, jangan pikir anda tidak akan terus diuji agar Allah dapat menentukan kesungguhan hati dan kesetiaan anda yang seterusnya kepadaNya. Hanya mereka yang “tetap setia dalam iman” akan tampil di hadapan Allah sebagai “yang suci dan tak bercacat-cela” (Kolose 1:22-23).

Di luar itu, sudah jelas dalam Alkitab bahwa kita semua satu hari akan berdiri di takhta penghakiman Allah, di mana setiap kita akan diberi upah menurut ketaatan kita di bumi. Jadi, kita masih diuji untuk menentukan kelayakan kita untuk mendapatkan upah itu di dalam Kerajaan Allah. Paulus menuliskan,

Tetapi engkau, mengapakah engkau menghakimi saudaramu? Atau mengapakah engkau menghina saudaramu? Sebab kita semua harus menghadap takhta pengadilan Allah. Karena ada tertulis: “Demi Aku hidup, demikianlah firman Tuhan, semua orang akan bertekuk lutut di hadapan-Ku dan semua orang akan memuliakan Allah.” Demikianlah setiap orang di antara kita akan memberi pertanggungan jawab tentang dirinya sendiri kepada Allah. (Roma 14:10-12, tambahkan penekanan).

Sebab kita semua harus menghadap takhta pengadilan Kristus, supaya setiap orang memperoleh apa yang patut diterimanya, sesuai dengan yang dilakukannya dalam hidupnya ini, baik ataupun jahat. (2 Korintus 5:10).

Karena itu, janganlah menghakimi sebelum waktunya, yaitu sebelum Tuhan datang. Ia akan menerangi, juga apa yang tersembunyi dalam kegelapan, dan Ia akan memperlihatkan apa yang direncanakan di dalam hati. Maka tiap-tiap orang akan menerima pujian dari Allah. (1 Korintus 4:5, tambahkan penekanan).

Apakah Upah Yang Akan Kita Dapat? (What Will be the Rewards?)

Apa sebenarnya upah yang akan diberikan kepada orang yang membuktikan kasih dan kesungguhan hati kepada Yesus?

Alkitab berbicara tentang dua macam upah —pujian dari Allah, dan kesempatan lebih untuk melayaniNya. Keduanya terungkap dalam perumpamaan Yesus tentang bangsawan:

Maka Ia berkata: “Ada seorang bangsawan berangkat ke sebuah negeri yang jauh untuk dinobatkan menjadi raja di situ dan setelah itu baru kembali. Ia memanggil sepuluh orang hambanya dan memberikan sepuluh mina kepada mereka, katanya: Pakailah ini untuk berdagang sampai aku datang kembali. Akan tetapi orang-orang sebangsanya membenci dia, lalu mengirimkan utusan menyusul dia untuk mengatakan: Kami tidak mau orang ini menjadi raja atas kami. Dan terjadilah, ketika ia kembali, setelah ia dinobatkan menjadi raja, ia menyuruh memanggil hamba-hambanya, yang telah diberinya uang itu, untuk mengetahui berapa hasil dagang mereka masing-masing. Orang yang pertama datang dan berkata: Tuan, mina tuan yang satu itu telah menghasilkan sepuluh mina. Katanya kepada orang itu: Baik sekali perbuatanmu itu, hai hamba yang baik; engkau telah setia dalam perkara kecil, karena itu terimalah kekuasaan atas sepuluh kota. Datanglah yang kedua dan berkata: Tuan, mina tuan telah menghasilkan lima mina. Katanya kepada orang itu: Dan engkau, kuasailah lima kota. Dan hamba yang ketiga datang dan berkata: Tuan, inilah mina tuan, aku telah menyimpannya dalam sapu tangan. Sebab aku takut akan tuan, karena tuan adalah manusia yang keras; tuan mengambil apa yang tidak pernah tuan taruh dan tuan menuai apa yang tidak tuan tabur. Katanya kepada orang itu: Hai hamba yang jahat, aku akan menghakimi engkau menurut perkataanmu sendiri. Engkau sudah tahu bahwa aku adalah orang yang keras, yang mengambil apa yang tidak pernah aku taruh dan menuai apa yang tidak aku tabur. Jika demikian, mengapa uangku itu tidak kauberikan kepada orang yang menjalankan uang? Maka sekembaliku aku dapat mengambilnya serta dengan bunganya. Lalu katanya kepada orang-orang yang berdiri di situ: Ambillah mina yang satu itu dari padanya dan berikanlah kepada orang yang mempunyai sepuluh mina itu. Kata mereka kepadanya: Tuan, ia sudah mempunyai sepuluh mina. Jawabnya: Aku berkata kepadamu: Setiap orang yang mempunyai, kepadanya akan diberi, tetapi siapa yang tidak mempunyai, dari padanya akan diambil, juga apa yang ada padanya. Akan tetapi semua seteruku ini, yang tidak suka aku menjadi rajanya, bawalah mereka ke mari dan bunuhlah mereka di depan mataku.” (Lukas 19:12-27).

Jelas, Yesus digambarkan sebagai bangsawan yang tidak hadir tetapi akhirnya kembali. Ketika Yesus kembali, kita harus bertanggung-jawab atas perbuatan kita dengan karunia-karunia, keahlian, pelayanan, dan kesempatan yang Ia berikan kepada kita, yang digambarkan sebagai satu mina yang diberikan kepada setiap hamba dalam perumpamaan itu. Jika kita setia, kita akan mendapat upah dengan pujian dariNya dan diberikan kuasa untuk membantuNya mengatur dan memerintah di atas bumi (lihat 2 Timotius 2:12; Wahyu 2:26 27; 5:10; 20:6), yang, dalam perumpamaan itu, digambarkan dengan pemberian kuasa kepada setiap hamba yang setia untuk menguasai kota-kota.

Keadilan bagi Penghakiman Kita Nanti (The Fairness of Our Future Judgment)

Perumpamaan lain yang Yesus ceritakan menggambarkan keadilan sempurna untuk penghakiman kita nanti:

“Adapun hal Kerajaan Sorga sama seperti seorang tuan rumah yang pagi-pagi benar keluar mencari pekerja-pekerja untuk kebun anggurnya. Setelah ia sepakat dengan pekerja-pekerja itu mengenai upah sedinar sehari, ia menyuruh mereka ke kebun anggurnya. Kira-kira pukul sembilan pagi ia keluar pula dan dilihatnya ada lagi orang-orang lain menganggur di pasar. Katanya kepada mereka: Pergi jugalah kamu ke kebun anggurku dan apa yang pantas akan kuberikan kepadamu. Dan merekapun pergi. Kira-kira pukul dua belas dan pukul tiga petang ia keluar pula dan melakukan sama seperti tadi. Kira-kira pukul lima petang ia keluar lagi dan mendapati orang-orang lain pula, lalu katanya kepada mereka: Mengapa kamu menganggur saja di sini sepanjang hari? Kata mereka kepadanya: Karena tidak ada orang mengupah kami. Katanya kepada mereka: Pergi jugalah kamu ke kebun anggurku. Ketika hari malam tuan itu berkata kepada mandurnya: Panggillah pekerja-pekerja itu dan bayarkan upah mereka, mulai dengan mereka yang masuk terakhir hingga mereka yang masuk terdahulu. Maka datanglah mereka yang mulai bekerja kira-kira pukul lima dan mereka menerima masing-masing satu dinar. Kemudian datanglah mereka yang masuk terdahulu, sangkanya akan mendapat lebih banyak, tetapi merekapun menerima masing-masing satu dinar juga. Ketika mereka menerimanya, mereka bersungut-sungut kepada tuan itu, katanya: Mereka yang masuk terakhir ini hanya bekerja satu jam dan engkau menyamakan mereka dengan kami yang sehari suntuk bekerja berat dan menanggung panas terik matahari. Tetapi tuan itu menjawab seorang dari mereka: Saudara, aku tidak berlaku tidak adil terhadap engkau. Bukankah kita telah sepakat sedinar sehari? Ambillah bagianmu dan pergilah; aku mau memberikan kepada orang yang masuk terakhir ini sama seperti kepadamu. Tidakkah aku bebas mempergunakan milikku menurut kehendak hatiku? Atau iri hatikah engkau, karena aku murah hati? Demikianlah orang yang terakhir akan menjadi yang terdahulu dan yang terdahulu akan menjadi yang terakhir.” (Matius 20:1-16).

Yesus tidak mengajar dalam perumpamaan itu bahwa semua hamba Tuhan akan menerima upah sama kelak nanti, karena itu tidak adil dan bertentangan dengan banyak ayat lain dalam Alkitab (lihat, misalnya, Lukas 19:12-27; 1 Korintus 3:8).

Sebaliknya, Yesus ajarkan bahwa setiap hamba Tuhan akan mendapat upah, sesuai dengan apa yang mereka lakukan bagiNya dan berapa banyak kesempatan yang Ia berikan kepada mereka. Para pekerja yang bekerja satu jam dalam perumpamaan Kristus itu mau bekerja sepanjang hari, seandainya sang tuan tanah memberi kesempatan kepada mereka. Sehingga orang yang memaksimalkan kesempatan satu jam akan diberi upah sama dengan orang yang diberi kesempatan bekerja seharian penuh.

Dan juga, Allah memberi kesempatan lain kepada tiap hambaNya. Bagi beberapa orang, Ia memberi kesempatan besar untuk melayani dan memberkati ribuan orang dengan memakai karunia-karunia ajaib yang Ia berikan pada mereka. Ia memberi lebih sedikit kesempatan dan karunia kepada orang-orang lain, namun akhirnya mereka dapat menerima upah sama jika mereka sama setianya dengan apa yang Allah berikan kepada mereka.

[1]

Kesimpulan (The Conclusion)

Tiada hal lebih penting dibandingkan menaati Allah, dan suatu hari setiap orang akan tahu hal itu. Orang bijak tahu hal itu, dan karena itu mereka bertindak!

Akhir kata dari segala yang didengar ialah: takutlah akan Allah dan berpeganglah pada perintah-perintah-Nya, karena ini adalah kewajiban setiap orang. Karena Allah akan membawa setiap perbuatan ke pengadilan yang berlaku atas segala sesuatu yang tersembunyi, entah itu baik, entah itu jahat. (Pengkhotbah 12:13-14).

Tiap pelayan pemuridan menaati Allah dengan sepenuh hati dan akan melakukan segala yang dapat dilakukannya agar murid-muridnya terdorong untuk melakukan hal itu juga!

Untuk menyelidiki lebih lanjut tentang topik penghakiman di takhta Allah, lihat Matius 6:1-6, 16-18; 10:41-42; 12:36-37; 19:28-29; 25:14-30; Lukas 12:2-3; 14:12-14; 16:10-13; 1 Korintus 3:5-15; 2 Timotius 2:12; 1 Petrus 1:17; Wahyu 2:26-27; 5:10; 20:6.

[1]

Perumpamaan ini juga tidak mengajarkan bahwa orang yang bertobat pada usia muda dan setia bekerja selama bertahun-tahun akan mendapat upah yang sama dengan orang yang bertobat pada tahun terakhir kehidupannya dan yang setia melayani Allah hanya satu tahun. Ini tidak adil, dan tidak berdasarkan kesempatan yang Allah berikan kepada setiap orang, karena Allah memberi kesempatan untuk bertobat selama hidupnya. Jadi, orang yang bekerja lebih lama akan menerima upah lebih dibandingkan orang yang bekerja dengan waktu yang lebih singkat.