Mada ya vita ya kiroho imezidi kupendwa sana katika kanisa la siku hizi. Kwa bahati mbaya sana, mengi yanayofundishwa kuhusu jambo hili yanapingana na Maandiko. Matokeo ni kwamba duniani kote, watumishi wengi wanafundisha na kutenda aina ya vita ya kiroho ambayo Biblia haisemi. Kwa kweli – kuna vita ya kiroho kimaandiko, na hiyo ndiyo itakiwayo kufanywa.

Katika sura hii na inayofuata, tutatazama baadhi ya mawazo ya makosa ambayo yamezoeleka sana kuhusu Shetani na vita ya kiroho. Sura hizi ni ufupisho wa kitabu kizima kuhusu jambo hili, kiitwacho Mawazo Ya Kisasa Juu Ya Vita Ya Kiroho.

Hekaya Ya Kwanza: “Katika milele iliyopita, Mungu na Shetani walipigana vita kubwa. Siku hizi, bado kuna mapambano kati yao.”

Hekaya hii inakwenda kinyume na kweli moja thabiti na ya msingi sana kuhusu Mungu, inayofunuliwa katika Maandiko – kwamba Yeye ana nguvu zote.

Yesu alituambia kwamba yote yanawezekana kwa Mungu (ona Mathayo 19:26). Yeremia alithibitisha kwamba hakuna kilicho kigumu kwa Mungu (ona Yeremia 32:17). Hakuna mtu wala nguvu viwezavyo kumzuia kufanya mapenzi Yake (ona 2Nyakati 20:6; Ayubu 41:10; 42:2). Mungu anauliza hivi kupitia kwa Yeremia, “Ni nani aliye kama Mimi … awezaye kusimama kinyume changu?” (Yeremia 50:44). Jibu ni kwamba, hakuna, hata Shetani hawezi.

Kama Mungu kweli ana nguvu zote kama inavyosemekana katika Maandiko yote hapo juu, basi kusema kwamba Mungu na Shetani walikuwa katika vita au wako katika vita ni kudai kwamba hana nguvu zote. Kama Mungu aliwahi kushindwa hata mara moja, au alishindwa kidogo tu na Shetani, au kama ilimbidi kukabiliana naye na kupambana hata kwa muda mfupi, basi Yeye hana nguvu zote kama anavyojitangaza.

Maelezo Ya Kristo Kuhusu Nguvu Za Shetani

Wakati mmoja Yesu alisema kitu kuhusu kuanguka kwa Shetani kutoka mbinguni kitakachotusaidia kuelewa nguvu alizo nazo, ukimlinganisha na Mungu wetu.

Ndipo wale sabini waliporudi kwa furaha wakisema, ‘Bwana! Hata pepo wanatutii kwa jina lako.’ Akawaambia, ‘Nilimwona Shetani akianguka kutoka mbinguni kama umeme’ (Luka 10:17, 18).

Wakati Mungu mwenye nguvu zote alipoagiza Shetani afukuzwe mbinguni, Shetani hakuwa na uwezo wowote wa kupinga. Yesu alichagua lugha ya mfano ili kueleza jinsi Shetani alivyoanguka haraka – kama umeme. Yaani, alianguka kutoka huko juu haraka sana. Sekunde moja alikuwa mbinguni, na iliyofuata – PWAA! – amekwisha ondoka!

Kama Mungu anaweza kumfukuza Shetani mwenyewe haraka hivyo na kirahisi hivyo, haipaswi kuwa kitu cha ajabu kwamba watumishi Wake aliowapa agizo wanaweza kuwafukuza mapepo haraka sana na kwa urahisi sana. Shida ni kwamba, kama wanafunzi wa kwanza wa Kristo, wengi katika Wakristo wanaheshimu sana nguvu ya Shetani na bado hawajatambua kwamba nguvu za Mungu ni kubwa sana, sana, sana. Mungu ndiye Mwumbaji – Shetani ni kiumbe tu. Shetani hamwezi Mungu.

Vita Ambayo Haikuwepo

Ingawa itasikika kama kitu cha ajabu masikioni kwetu, tunahitaji kuelewa kwamba Mungu na Shetani hawako katika vita, wala hawajawahi kuwepo, na hawatakuwa katika vita. Ni kweli kwamba wana makusudi na malengo tofauti, na ni kweli kusema kwambva wanapingana. Lakini, watu wawili wanapopingana, na mmoja awe na nguvu zaidi sana kuliko mwingine, upinzani wao hauwezi kuitwa vita. Je, mdudu anaweza kupigana na tembo? Shetani – sawa na mdudu – alifanya juhudi za kinyonge sana kumpinga Yule mwenye nguvu sana sana. Upinzani wake ulishughulikiwa haraka sana, naye alifukuzwa kutoka mbinguni “kama umeme”. Hapakuwa na vita hapo – ni mtu alifukuzwa.

Kama Mungu ana nguvu zote, Shetani hana nafasi hata ndogo tu ya kumzuia Mungu kufanya anachotaka. Na kama Mungu anamruhusu Shetani kufanya kitu, mwisho wake kitu hicho ni kwa ajili ya kutimiza mapenzi Yake kama Mungu. Kweli hii itawekwa wazi zaidi tunapoendelea kuchunguza Maandiko kuhusu mada hii.

Kufungwa Kwa Shetani Katika Siku Zijazo

Mamlaka makuu ya Mungu juu ya Shetani hayakuonyeshwa katika umilele uliopita tu, bali pia yataonyeshwa katika siku za baadaye. Tunasoma katika Ufunuo kwamba malaika mmoja tu atamshika Shetani na kumfunga kwa miaka elfu moja (ona Ufunuo 20:1-3). Tukio hilo la wakati ujao haliwezi kusemekana ni vita kati ya Mungu na Shetani. Ona pia kwamba Shetani hatakuwa na nguvu za kutoka gerezani humo, bali atafunguliwa wakati Mungu atakapotaka, na itakapokuwa sawa katika mapenzi Yake (ona Ufunuo 20:7-9).

Vipi Kuhusu “Vita Mbinguni” Ya Siku Zijazo?

Kama ni kweli kwamba Mungu na Shetani hawako vitani, na hawajawahi kuwepo, na hawatakuwa wakati wowote, mbona katika kitabu cha Ufunuo tunasoma kuhusu vita mbinguni hapo baadaye, ambayo Shetani anahusika (ona Ufunuo 12:7-9)? Hilo ni swali zuri, na ni rahisi kulijibu.

Ona kwamba vita hii itakuwa kati ya Mikaeli na malaika zake, na Shetani na malaika zake. Mungu hatajwi kuhusika katika vita hii. Kama angehusika, isingeitwa vita kwa sababu, Mungu, akiwa na nguvu zote, angeweza kufinya upinzani wa aina yoyote kwa muda mfupi sana tu, kama alivyothibitisha tayari.

Malaika – pamoja na Mikaeli – hawana nguvu zote, na ndiyo sababu vita yao na Shetani na malaika zake inaitwa vita kwa sababu kutakuwepo na mapambano kwa muda fulani. Lakini – kwa kuwa wao wana nguvu zaidi, watamshinda Shetani na majeshi yake.

Mbona Mungu asijihusishe na vita hii, na badala yake anawaachia malaika zake? Jibu si rahisi. Bila shaka, Mungu, akijua kila kitu, alijua kwamba malaika Zake wangeshinda vita hiyo, na pengine ndiyo maana aliona hakuna haja Yeye ajihusishe.

Bila shaka Mungu angewamaliza wale Wakanaani waovu upesi na kwa urahisi kabisa katika siku za Yoshua, lakini aliamua kuwapa Waisraeli kazi hio. Kitu ambacho Mungu angefanya bila shida yoyote kwa nukta chache, aliamua kuwaachia wafanye kwa muda mrefu, tena kwa juhudi nyingi sana. Pengine hilo lilikuwa linampendeza Mungu zaidi kwa sababu lilidai imani kwa Waisraeli. Pengine ndiyo sababu hatahusika katika ile vita ya wakati ujao huko mbinguni. Labda. Ila, Biblia haisemi.

Sasa – kwa kuwa itakuwepo vita mbinguni huko baadaye kati ya Mikaeli na malaika zake na Shetani na malaika zake, hiyo isiwe sababu ya kudhani kwamba Mungu hana nguvu zote – sawa tu na jinsi ambavyo vita za Israeli huko Kanaani zisiwe sababu ya kutufanya kufikiri kwamba Mungu hana nguvu zote.

Je, Shetani Hakushindwa Na Yesu Pale Msalabani?

Mwisho – kwa habari ya hii mada ya kwanza kwamba Mungu na Shetani wanapigana vita, tuhitimishe kwa kutazama usemi huu uliozoeleka sana: Yesu alimshinda Shetani pale msalabani. Maandiko hayasemi kwamba Yesu alimshinda Shetani msalabani.

Tunaposema kwamba Yesu alimshinda Shetani, ni kana kwamba Shetani na Yesu walikuwa katika vita, na hilo linaonyesha kwamba Mungu hana nguvu zote, na kwamba Shetani hayuko chini ya mamlaka ya Mungu tayari. Kuna njia za KiBiblia za kueleza mambo yaliyompata Shetani wakati Yesu alipotoa maisha Yake pale Kalvari. Kwa mfano: Maandiko yanatuambia kwamba kwa njia ya kifo Chake, Yesu “alimdhoofisha yeye aliyekuwa na nguvu za mauti” (ona Waebrania 2:14, 15).

Je, Yesu alimdhoofisha Shetani kwa kiwango gani? Ni wazi kwamba Shetani ana nguvu, vinginevyo mtume Yohana asingeandika hivi: “Dunia yote iko katika nguvu za yule mwovu” (1Yohana 5:19. Maneno mepesi kukazia). Kulingana na Waebrania 2:14, 15, Shetani alidhoofishwa kwa habari ya “nguvu za mauti”. Nini maana yake?

Maandiko yanataja aina tatu za mauti: mauti ya kiroho, mauti ya mwili, na mauti ya pili.

Kama tulivyokwisha jifunza mapema, mauti ya pili (au, kifo cha milele) inatajwa katika Ufunuo 2:22; 20:6, 14; 21:8, nayo huelezwa kwamba ni wakati ambapo waamini watatupwa katika ziwa la moto.

Mauti ya mwili hutokea wakati roho ya mtu inapotoka katika mwili wake, na mwili wake unaacha kufanya kazi.

Mauti ya kiroho hueleza hali ya roho ya mwanadamu ambaye hajazaliwa mara ya pili kwa njia ya Roho Mtakatifu. Mtu aliyekufa kiroho ana roho ambayo imetengwa na Mungu, roho yenye asili ya dhambi, roho ambayo, kwa kiwango fulani, imeungana na Shetani. Katika Waefeso 2:1-3 kuna picha kwa ajili yetu, ya mtu aliyekufa kiroho.

Nanyi mlikuwa wafu kwa sababu ya makosa na dhambi zenu; ambazo mliziendea zamani kwa kuifuata kawaida ya ulimwengu huu, na kwa kumfuata mfalme wa uwezo wa anga, roho yule atendaye kazi sasa katika wana wa kuasi; ambao zamani, sisi sote nasi tulienenda kati yao, katika tamaa za miili yetu, tulipoyatimiza mapenzi ya mwili na ya nia, tukawa kwa tabia yetu watoto wa hasira kama na hao wengine.

Paulo aliandika kwamba Wakristo wa Efeso walikuwa wafu katika makosa na dhambi zao. Hakuwa anasema juu ya mauti ya mwili kwa sababu alikuwa anawaandikia watu walio hai. Basi, alikuwa anasema kwamba wamekufa, kwa jinsi ya kiroho.

Nini kilichowaua kiroho? Ni “makosa na dhambi zao”. Kumbuka Mungu alikuwa amemwambia Adamukwamba siku atakayoacha kutii, angekufa (ona Mwanzo 2:17). Mungu hakuwa anasema juu ya kifo cha kimwili bali cha kiroho, kwa sababu Adamu hakufa kimwili siku alipokula lile tunda alilokatazwa. Ila, alikufa kiroho siku hiyo, na hakufa kimwili mpaka miaka mia nyingi baadaye.

Paulo akaendelea kusema kwamba Waefeso hao, kama wafu kiroho, walikuwa wakienenda kulingana na makosa hayo na dhambi hizo, wakifuata “mtindo wa dunia” (yaani, wakifanya yote yaliyokuwa yanafanywa na kila mtu) na kumfuata “mfalme wa uwezo wa anga”.

Huyo “mfalme wa uwezo wa anga” ni nani? Ni Shetani, anayetawala ufalme wake wa giza kama amiri jeshi mkuu anayesimamia majeshi ya pepo wabaya wanaokaa angani. Hizo pepo chafu zinaorodheshwa kulingana na vyeo katika sura mojawapo ya Waefeso (ona Waefeso 6:12).

Paulo akasema kwamba huyo mfalme wa giza ni “roho yule atendaye kazi sasa katika wana wa kuasi”. Maneno “wana wa kuasi” ni jina lingine tu la wasioamini wote, lenye kukazia kwamba asili yao ni ya dhambi. Baadaye Paulo anawataja kwamba “kwa tabia ni watoto wa hasira” (Waefeso 2:3. Maneno mepesi kukazia). Tena akaongezea na kusema kwamba Shetani alikuwa anafanya kazi ndani yao.

Shetani Kama Baba

Kama watu ambao hawajaokoka wanajua au hawajui, ni kwamba wao wanamfuata Shetani, na ni watu wake katika ufalme wa giza. Wana asili yake ovu na ya kibinafsi ndani ya roho zao zilizokwisha kufa. Ukweli ni kwamba Shetani ni bwana wao kiroho, na baba yao. Ndiyo sababu wakati mmoja Yesu aliwaambia viongozi wa dini ambao hawajaokoka, hivi: “Ninyi ni wa baba yenu Ibilisi, ndiyo maana mnataka kufanya mapenzi yake” (Yohana 8:44).

Hiyo ndiyo picha mbaya ya mtu ambaye hajazaliwa mara ya pili! Anaishi akiwa amekufa kiroho, akiwa amejawa na asili ya Shetani, akiwa anakwenda kwenye mauti ya mwili isiyoepukika anayoiogopa sana, na, atambue au asitambue, siku moja atapatikana na mauti mbaya zaidi sana – mauti ya milele – atakapotupwa katika ziwa la moto.

Ni muhimu sana tuelewe kwamba mauti ya kiroho, kimwili na milele ni madhihirisho ya hasira ya Mungu juu ya mwanadamu mwenye dhambi, na kwamba Shetani anahusika katika kila moja. Shetani ameruhusiwa na Mungu atawale ufalme wa giza na wote wenye “kulipenda giza” (Yohana 3:19). Yaani, ni kama Mungu alimwambia Shetani hivi: “Wewe watawale kwa nguvu zako wale wote ambao hawaninyenyekei mimi.” Shetani akawa chombo cha ghadhabu ya Mungu juu ya wanadamu waasi. Kwa kuwa wote wamefanya dhambi, wote wako chini ya nguvu za Shetani, wakijaa asili yake katika roho zao na kushikwa mateka ili kufanya mapenzi yake (ona 2Timo. 2:26).

Malipo Kwa Ajili Ya Kutekwa Kwetu

Lakini, tunaweza kumshukuru Mungu kwamba alikuwa na rehema juu ya binadamu, na kwa sababu ya huruma Zake, hakuna anayetakiwa kubaki katika hali hiyo mbaya. Kwa kuwa kifo cha Yesu badala yetu kilitosheleza madai ya haki ya Mungu, wale wote wanaomwamini Kristo wanaweza kuepukana na kifo cha kiroho na uteka wa Shetani kwa sababu hawako tena chini ya hasira ya Mungu. Tunapomwamini Yesu Kristo, Roho Mtakatifu huingia katika roho zetu na kufutilia mbali asili ya Shetani, na kuifanya roho zetu kuzaliwa mara ya pili (ona Yohana 3:1-16) na kuturuhusu kuwa washiriki wa asili ya Mungu (ona 2Petro 1:4).

Turudie swali tuliloanza nalo. Wakati mwandishi wa Waebrania anaposema kwamba Yesu, kwa njia ya kifo Chake, “alimdhoofisha yeye aliyekuwa na nguvu ya mauti, yaani Shetani” maana yake ni kwamba nguvu ya mauti ya kiroho, ambayo Shetani anayo juu ya kila mtu asiyeokoka, imevunjwa kwa wote walio “katika Kristo”. Sisi tunahuishwa kiroho kwa sababu ya Kristo; amekwisha lipa adhabu kwa ajili ya dhambi zetu.

Tena – kwa kuwa sisi hatujafa kiroho tena na hatuko tena chini ya utawala wa Shetani, hatuna haja ya kuogopa mauti ya mwili, kwa sababu tunajua kinachotungojea mbele – urithi wa utukufu mwingi, wa milele.

Mwisho – kwa sababu ya Yesu, tumekombolewa na mauti ya pili, yaani, kutupwa katika ziwa la moto.

Je, Yesu alimshinda Shetani pale msalabani? Hapana, kwa sababu hapakuwepo vita kati ya Yesu na Shetani. Ila, yesu alimdhoofisha Shetani kwa habari ya nguvu zake juu ya mauti ya kiroho, ambayo kwa hiyo anawashikilia wasio-okoka katika utumwa wa dhambi. Shetani bado ana nguvu za mauti ya kiroho juu ya watu ambao hawajaokoka, ila kwa habari ya wale walio katika Kristo, hana nguvu zozote juu yao!

Kuvuliwa Kwa Enzi Na Mamlaka

Hili pia linatusaidia kuelewa maana ya maneno ya Paulo, kwamba “enzi na mamlaka zilivuliwa uwezo wake” katika Wakolosai 2:13-15.

Na ninyi mliokuwa mmekufa [kiroho] kwa sababu ya makosa yenu …. Aliwafanya hai pamoja naye, akiisha kutusamehe makosa yote; akiisha kuifuta ile hati iliyoandikwa ya kutushitaki kwa hukumu zake, iliyokuwa na uadui kwetu; akaiondoa isiwepo tena, akaigongomea msalabani; akisha kuzivua enzi na mamlaka, na kuzifanya kuwa mkogo kwa ujasiri, akizishangilia katika msalaba huo (maneno mepesi kukazia).

Paulo anatumia lugha ya mfano, yenye kueleweka kirahisi, katika fungu hili. Katika sehemu ya kwanza, analinganisha hatia yetu na “hati ya madai”. Kile ambacho sisi hatukuweza kulipa tulilipiwa na Kristo, aliyechukua deni letu la dhambi mpaka msalabani.

Katika sehemu ya pili, kama ambavyo wafalme wa kale walivyokuwa wanawavua silaha wale waliokuwa wamewashinda vitani na kuwatembeza kwa ushindi katika mitaa ya miji yao, kifo cha Kristo kilikuwa ushindi juu ya “falme, enzi na mamlaka,” yaani, majeshi ya mapepo wa ngazi za chini ambao hutawala wanadamu waasi, na kuwashika mateka.

Sasa – kutokana na fungu hili, hatuwezi kusema kwamba Kristo alimshinda Shetani? Labda, lakini kwa kuongeza maelezo. Inatupasa kukumbuka kwamba, katika fungu hili, Paulo alikuwa anaandika kwa lugha ya mfano. Na kila mfano una mahali ambapo mlinganisho hubadilika na kupingana, kama tulivyojifunza katika sura juu ya kutafsiri maandiko.

Katika kutafsiri mifano ya Paulo katika Wakolosai 2:13-15, lazima tuwe makini. Ni wazi kwamba hapakuwepo na “hati ya mashtaka” iliyokuwa imeandikwa dhambi zetu zote, iliyogongomewa pale msalabani. Ila, ni mfano wa yale ambayo Yesu alifanikisha.

Vivyo hivyo, mapepo waliotawala wanadamu ambao hawajaokoka hawakunyang’anywa panga zao na ngao zao na kutembezwa na Yesu hadharani barabarani. Lugha anayotumia Paulo ni ya mfano tu kuonyesha kile ambacho Yesu alifanikisha kwa ajili yetu. Tulikuwa mateka wa pepo hizo. Lakini, kwa kufa kwa ajili ya dhambi zetu, Yesu alitufungua kutoka uteka wetu. Si kwamba alipambana ana kwa ana na hao pepo wabaya, wala hawakuwa vitani Naye. Wao, kwa kuruhusiwa na haki ya Mungu, walikuwa ametutawala kwa nguvu zao maisha yetu yote. “Silaha” zao hazikuwa zime-elekezwa kwa Kristo, bali kwetu. Lakini, Yesu “aliwanyang’anya silaha” zao. Hawana uwezo wa kutushika mateka tena.

Tusije tukafikiri kwamba kulikuwepo na vita ya miaka na miaka kati ya Yesu na mapepo wa Shetani, na hatimaye Yesu akashinda vita hiyo pale msalabani. Tukisema kwamba Yesu alimshinda Shetani, ni vizuri tuelewe kwamba alimshind Shetani kwa ajili yetu, si kwa ajili Yake Mwenyewe.

Wakati fulani nilifukuza mbwa mdogo aliyekuwa anamtishia binti yangu. Naweza kusema kwamba nilimshinda huyo mbwa, lakini usidhani kwamba huyo mbwa alikuwa kitisho kwangu. Alikuwa anamtishia binti yangu. Ndivyo ilivyokuwa kwa Yesu na Shetani. Yesu alimfukuza mbwa aliyekuwa anatutishia sisi, si Yeye.

Alimfukuzaje huyo Shetani mbwa? Alifanya hivyo kwa kuchukua adhabu za dhambi zetu, na kwa njia hiyo kutuweka huru kutokana na hatia yetu mbele za Mungu. Kwa kufanya hivyo, alituweka huru kutokana na hasira ya Mungu, na hivyo, wale pepo wachafu ambao Mungu anawaruhusu kwa haki kabisa kuwatawala wanadamu waasi hawakuwa na haki tena ya kututawala sisi. Mungu asifiwe kwa hilo!

Tunafikia mahali panapofaa, kutazama hekaya ya pili.

Hekaya Ya Pili: “Zipo vita zinazoendelea katika ulimwengu wa roho, kati ya malaika wa Mungu na wa Shetani. Matokeo ya vita hizo hutegemeana na jinsi sisi tunavyopigana vita kiroho.”

Tayari tumejifunza kutoka kitabu cha Ufunuo kwamba siku moja itakuwepo vita mbinguni kati ya Mikaeli na malaika zake, na Shetani na malaika zake. Zaidi ya hapo, kuna vita nyingine moja kati ya malaika inayotajwa katika Maandiko, katika Danieli sura ya kumi.[1]

Danieli anatuambia alikuwa akiomboleza kwa majuma matatu katika mwaka wa tatu wa utawala wake Koreshi, mfalme wa Uajemi. Mara malaika akamtokea kando ya Mto Tigris. Kusudi la safari ya malaika lilikuwa kumpa yeye ufahamu juu ya wakati ujao wa taifa la Israeli, na tayari tumetazama kwa kifupi yale ambayo Danieli aliambiwa kuhusu Unyakuo na Nyakati za Mwisho katika sura iliyotangulia. Katika mazungumzo yao, malaika huyo ambaye hatajwi jina alimwambia Danieli hivi:

Usiogope, Danieli; kwa maana tangu siku ile ya kwanza ulipotia moyo wako ufahamu, na kujinyenyekeza mbele za Mungu wako, maneno yako yalisikiwa; nami nimekuja kwa ajili ya maneno yako. Lakini mkuu wa ufalme wa Uajemi alinipinga siku ishirini na moja; bali, tazama, huyo Mikaeli, mmoja wa hao wakuu wa mbele, akaja kunisaidia; nami nikamwacha huko pamoja na wafalme wa Uajemi (Danieli 10:12, 13. Maneno mepesi kukazia).

Danieli akajua kwamba maombi yake yalikwisha sikiwa majuma matatu kabla ya kukutana na huyo malaika, lakini pia akajua kwamba malaika mwenyewe ametumia majuma matatu kumfikia. Sababu ya kuchelewa kwa malaika ni kwamba, “mkuu wa ufalme wa Uajemi” alimpinga. Ila, alifanikiwa kupenya wakati Mikaeli, “mmoja wa hao wakuu wa mbele” alipofika kumsaidia.

Alipokaribia kuondoka, malaika alimwambia Danieli hivi:

Na sasa nitarudi ili nipigane na mkuu wa Uajemi; nami nitakapotoka huku, tazama, mkuu wa Uyunani atakuja. Lakini nitakuambia yaliyoandikwa katika maandiko ya kweli; wala hapana anisaidiaye juu ya hao ila huyo Mikaeli, mkuu wenu (Danieli 10:20, 21).

Zipo kweli kadhaa za kusisimua zipatikanazo katika fungu hili. Hapa tena tunaona kwamba malaika wa Mungu hawana nguvu zote, na wanaweza kuingia katika mapigano na malaika waovu.

Pili tunajifunza kwamba malaika wengine (kama vile Mikaeli) wana nguvu zaidi kuliko wengine (kama huyo aliyezungumza na Danieli).

Maswali Tusiyokuwa Na Majibu Yake

Tunaweza kuuliza hivi: “Kwa nini Mungu hakumtuma Mikaeli kupeleka huo ujumbe kwa Danieli moja kwa moja, ili kusiwe na kuchelewa kwa majuma matatu?” Ukweli ni kwamba Biblia haituambii sababu za Mungu kumtuma malaika ambaye alijua kabisa asingeweza kumpita “mkuu wa ufalme wa Uajemi” bila kusaidiwa na Mikaeli. Ukweli ni kwamba hatujui ni kwa nini Mungu atumie malaika yeyote ili kupeleka ujumbe kwa mtu! Mbona hakwenda Mwenyewe, au kusema na Danieli kwa sauti, au kumfikisha Danieli mbinguni kwa muda tu ili amwambie? Hatujui!

Sasa je! Maandiko haya yanathibitisha kwamba kuna vita za mara kwa mara katika ulimwengu wa roho kati ya malaika wa Mungu na wa Shetani? Hapana. Maandiko haya yanathibitisha tu kwamba, miaka elfu kadhaa iliyopita, kulikuwa na mapambano ya majuma matatu kati ya malaika moja dhaifu wa Mungu, na malaika mmoja mwenye nguvu wa Shetani, aitwaye “mkuu wa ufalme wa Uajemi.” Vita hiyo, kama Mungu angetaka, isingetokea kamwe. Vita nyingine ya malaika inayotajwa katika Biblia ni ile ya wakati ujao huko mbinguni, iliyoandikwa katika Kitabu cha Ufunuo. Basi. Pengine zimekuwepo vita zingine za malaika zilizotokea, lakini tukiamua hivyo tutakuwa tunakisia tu – hatuna ushahidi.

Hekaya Iliyojengwa Juu Ya Hekaya

Je, hii habari ya Danieli na mkuu wa ufalme wa Uajemi inathibitisha kwamba vita yetu ya kiroho inaweza kuamua matokeo ya vita za malaika? Hapa tena, wazo hili linadhania (kutokana na maandiko machache sana) kwamba zipo vita mara kwa mara kati ya malaika. Hebu tukisie tu na kukubali kwamba ndiyo, zipo vita za malaika mara kwa mara. Je, habari hii kuhusu Danieli inathibitisha kwamba vita yetu ya kiroho inaweza kuamua matokeo ya vita za malaika ambazo pengine zinakuwepo?

Mara nyingi, watu wenye kusambaza mawazo haya huuliza swali hili: “Ingekuwaje kama Danieli angekata tamaa baada ya siku moja?” Swali hilo halina jibu kutoka kwa yeyote, maana Danieli hakuacha kumtafuta Mungu katika maombi mpaka huyo malaika asiyejulikana alipofika. Ila, sababu ya kuliuliza ni kutushawishi tuamini kwamba, Danieli, kwa kuendelea katika vita ya kiroho, alikuwa funguo ya ushindi katika vita ya huyo malaika asiyetajwa jina. Kama Danieli angekata tamaa na kuacha kupambana kiroho, inadaiwa kwmaba huyo malaika asingempita yule mkuu wa ufalme wa Uajemi. Wanataka tuamini kwamba hata sisi, kama Danieli, lazima tudumu katika vita ya kiroho, la sivyo malaika fulani mwovu atawashinda malaika wema wa Mungu.

Sawa, lakini – Ni vizuri kwanza tujue kwamba Danieli hakuwa “kwenye vita ya kiroho” – yeye alikuwa anamwomba Mungu. Hatusomi popote kwamba alisema kitu kinyume cha mapepo, au kwamba aliwafunga, au kwamba “alipigana” nao. Ukweli ni kwamba, Danieli hakujua kwamba kulikuwa na vita baina ya malaika mpaka baada ya majuma matatu kupita, na yule malaika asiyetajwa jina kumtokea. Yeye alitumia majuma hayo matatu katika kufunga na kumtafuta Mungu.

Basi tuliseme swali hilo kwa namna nyingine: Kama Danieli angeacha kuomba na kumtafuta Mungu baada ya siku moja au mbili, je, huyo malaika asiyetajwa jina angeshindwa kumfikishia ujumbe wa Mungu? Hatujui, ila ni vizuri kusema kwamba yule malaika asiyetajwa jina hakumwambia Danieli hivi: “Ni vizuri uliendelea kuomba maana kama si hivyo, nisingefanikiwa.” Hapana! Malaika alimsifu Mikaeli kwa kufanikiwa kwake. Bila shaka Mungu ndiye aliyemtuma malaika huyo asiyetajwa jina, pamoja na Mikaeli, Naye aliwatuma kama itikio la maombi ya Danieli kutaka kuelewa mambo ambayo yangetokea katika siku zijazo za Israeli.

Ni mawazo tu kudhani kwamba kama Danieli angeacha kufunga au kumtafuta Mungu, Mungu angesema hivi: “Haya! Ninyi malaika wawili, Danieli ameacha kufunga na kuomba. Kwa hiyo, ingawa nilimtuma mmoja wenu kumpelekea ujumbe siku ile ya kwanza alipoanza maombi, achaneni na huo ujumbe. Kitabu chake hakitakuwa na sura ya kumi na moja wala ya kumi na mbili.”

Hakika Danieli alidumu katika maombi (si katika “vita ya kiroho”), na Mungu alimwitikia kwa kutuma malaika. Sisi nasi tunapaswa kudumu katika kumwomba Mungu, na kama Mungu atapenda, jibu letu linaweza kuja kwa njia ya malaika. Lakini usisahau kwamba kuna mifano mingi sana ya malaika kupeleka jumbe muhimu sana kwa watu katika Biblia, ambapo hapataji hata sala moja ya mtu yeyote, licha ya kuomba majuma matatu.[2] Tuwe na msimamo. Tena, kuna mifano mingi sana ya malaika kuwapa watu jumbe, na katika mifano hiyo hakuna kutajwa kwamba ilibidi wapambane na mapepo walipokuwa wanatoka mbinguni. Labda hao malaika walipambana na mapepo ili kuweza kufikisha jumbe zao, lakini kama ilikuwa hivyo, hatuna habari, maana Biblia haisemi.

Tunafikia kwenye hekaya ya tatu, inayoaminika sana.

Hekaya Ya Tatu: “Adamu Alipoanguka, Shetani Alipata Haki Ya Adamu Kutawala Ulimwengu.”

Je, ni kitu gani kilichotokea kwa Shetani wakati binadamu walipoanguka? Kuna

wanaodhani kwamba Shetani alipata cheo kikubwa sana Adamu alipoanguka. Wanasema mwanzoni Adamu alikuwa ndiye “mungu wa dunia hii,” lakini alipoanguka, Shetani akapata cheo hicho na kuwa na haki ya kufanya chochote alichotaka hapa duniani. Hata Mungu hakuweza kumzuia kuanzia wakati huo na kuendelea, kwa sababu Adamu alikuwa na ”haki kisheria” kumpa Shetani cheo chake na nafasi yake, na Mungu ilibidi aheshimu makubaliano kati Yake na Adamu, ambayo sasa yalikuwa kwa Shetani. Inasemekana kwamba sasa hivi Shetani ndiye mwenye “hati miliki ya Adamu”, na Mungu hawezi kumzuia kitu Shetani mpaka “hati miliki ya Adamu itakapofikia mwisho wake”.

Tunauliza hivi: Je, nadharia hiyo ni kweli? Je, Shetani alipata “hati miliki ya Adamu” wakati binadamu walipoanguka? Jibu ni HAPANA KABISA! Shetani hakupata chochote wakati binadamu walipoanguka isipokuwa laana kutoka kwa Mungu, na ahadi kuhusu kuangamizwa kwake kabisa.

Ukweli ni kwamba Biblia haisemi kwamba Adamu alikuwa ndiye “mungu wa dunia hii”. Tena, Biblia haisemi kwamba Adamu alikuwa na haki kisheria ya kumpa mtu mwingine mamlaka anayodhaniwa kuwa nayo juu ya dunia. Tena, Biblia haisemi kwamba Adamu alikuwa na hati miliki ambayo siku moja ingefikia mwisho. Mawazo hayo yote si ya KiBiblia.

Sasa basi: Adamu alikuwa na mamlaka gani? Tunasoma katika Mwanzo kwamba Mungu alimwambia Adamu na Hawa hivi: “Zaeni, mkaongezeke, mkaijaze nchi na kuitiisha; mkatawale samaki wa baharini, na ndege wa angani, na kila kiumbe chenye uhai kiendacho juu ya nchi” (Mwanzo 1:28. Maneno mepesi kukazia).

Mungu hakusema chochote kwa Adamu juu ya kuwa “mungu” duniani, au kwamba angeweza kutawala kila kitu, kama vile hali ya hewa na watu wote ambao wangezaliwa baadaye na kadhalika. Yeye alimpa Adamu na Hawa kama binadamu wa kwanza, utawala juu ya samaki, ndege na wanyama, na kuwaagiza waijaze dunia na kuitiisha.

Wakati Mungu alipotamka hukumu kwa mwanadamu, hakusema chochote kuhusu Adamu kupoteza inayodhaniwa kuwa nafasi yake kama “mungu wa dunia hii.” Tena, hakusema chochote kwa Adamu na Hawa kuhusu wao kutokuwa na mamlaka tena juu ya samaki, ndege na wanyama. Ni dhahiri kwamba bado binadamu wanatawala juu ya samaki na ndege na “kila kiendacho juu ya nchi”. Binadamu bado wanaijaza dunia na kuitiisha. Wakati wa kuanguka binadamu, Adamu hakupoteza mamlaka yake aliyopewa na Mungu.

Je, Shetani Si “Mungu Wa Dunia Hii”?

Lakini, mbona Paulo anamtaja Shetani kuwa “mungu wa dunia hii,” na Yesu kumtaja kuwa “mkuu wa dunia hii”? Ndiyo, lakini hakuna aliyesema kwamba Adamu aliwahi kuwa “mungu wa dunia hii” au kwamba Shetani alipata cheo hicho kutoka kwa Adamu, alipoanguka.

Tena, jina hilo la Shetani kwamba ni “mungu wa dunia hii” halithibitishi kwamba Shetani anaweza kufanya chochote atakacho hapa duniani, au kwamba Mungu hana uwezo wa kumzuia. Yesu alisema hivi: “Nimepwa mamlaka yote mbinguni na duniani” (Mathayo 28:18. Maneno mepesi kukazia). Kama Yesu ana mamlaka yote duniani, ni kwamba Shetani anaweza kutenda kazi kwa ruhusa Yake tu.

Nani aliyempa Yesu mamlaka yote mbinguni na duniani? Bila shaka ni Mungu Baba, ambaye alikuwa nayo Mwenyewe, ili ampe Yesu. Ndiyo sababu Yesu alisema juu ya Baba yake kwamba ni “Bwana wa mbingu na dunia” (Mathayo 11:25; Luka 10:21. Maneno mepesi kukazia). Mungu amekuwa na mamlaka yote duniani tangu alipoiumba. Alitoa mamlaka kidogo kwa binadamu mwanzoni, na hawajawahi kupoteza kile alichokitoa Mungu.

Biblia inaposema juu ya Shetani kuwa mungu au mtawala au mkuu wa dunia hii, maana yake hasa ni kwamba watu wa dunia (yaani, ambao hawajazaliwa mara ya pili) wanamfuata Shetani. Yeye ndiye wanayemtumikia, wajue au wasijue. Yeye ni mungu wao.

Je, Shetani Alifanya Toleo Lolote?

Nadharia hiyo ya Shetani kupata utawala imejengwa kwenye hadithi ya kujaribiwa kwa Yesu huko nyikani na Shetani, kama ilivyoandikwa katika Mathayo na Luka. Hebu tuchunguze maelezo atoayo Luka ili tuone tunachoweza kujifunza.

[Shetani] Akampandisha juu, akamwonyesha miliko zote za ulimwengu kwa dakika moja. Ibilisi akamwambia, ‘Nitakupa wewe enzi hii yote, na fahari yake, kwa kuwa imo mikononi mwangu, nami humpa yeyote kama nipendavyo. Basi, wewe ukisujudu mbele yangu yote yatakuwa yako.’ Yesu akajibu akamwambia, ‘Imeandikwa: Msujudie Bwana Mungu wako, umwabudu yeye peke yake’ (Luka 4:5-8).

Je, tukio hili linathibitisha kwamba Shetani ana mamlaka juu ya kila kitu duniani, au kwamba Adamu alimpa kila kitu, au kwamba Mungu hana uwezo wa kumzuia? Hapana, na sababu zinafuata.

Kwanza: Tuwe makini sana kuhusu kujenga itikadi juu ya tamko lililofanywa na mtu ambaye Yesu anamwita “baba wa uongo” (Yohana 8:44). Wakati mwingine Shetani husema ukweli, lakini kat ika swala hili, tunapaswa kuwa macho kwa sababu kile alichosema Shetani kinapingana na kitu ambacho kilikwisha semwa na Mungu.

Katika sura ya nne ya kitabu cha Danieli, tunapata hadithi ya kunyenyekezwa kwa mfalme Nebukadneza. Huyu mfalme, akiwa amejaa kiburi juu ya cheo chake na nafasi yake na mafanikio yake, aliambiwa na nabii Danieli kwamba angepewa akili ya mnyama mpaka atakapotambua kwamba “Aliye juu ndiye anayemiliki katika ufalme wa wanadamu, naye humpa yeye amtakaye, awaye yote” (Danieli 4:25. Maneno mepesi kukazia). Tamko hilo linatolewa mara nne katika habari hii, kutilia mkazo umuhimu wake (tazama 4:17, 25, 32; 5:21).

Ona kwamba Danieli alisema hivi: “Aliye juu ndiye anayemiliki katika ufalme wa wanadamu.” Hiyo inaonyesha kwamba Mungu ana mamlaka kiasi fulani juu ya dunia, sivyo?

Ona vile vile kwamba anachosema Danieli ni kinyume kabisa na kile ambacho Shetani alimwambia Yesu. Danieli anasema “naye humpa yeye amtakaye, awaye yote”. Shetani akasema, “nami humpa yeyote, kama nipendavyo” (Luka 4:6).

Sasa, wewe utamwamini nani? Mimi nimeamua kumwamini Danieli.

Lakini – kuna uwezekano kwamba Shetani alikuwa anasema ukweli – tukitazama alichosema kutoka upande mwingine.

Shetani ni “mungu wa dunia hii” kama tulivyokwisha ona. Maana yake ni kwamba anatawala ufalme wa giza, ambao ni pamoja na watu katika kila taifa waliomwasi Mungu. Biblia inasema hivi: “Dunia yote pia hukaa katika yule mwovu” (1Yohana 5:19). Wakati Shetani alipodai kwamba angeweza kumpa yeyote apendaye mamlaka juu ya falme za dunia, yawezekana alikuwa anazungumza juu ya enzi yake mwenyewe, yaani ufalme wa giza, ambayo inaundwa na falme ndogo ndogo ambazo zinakubaliana kwa sehemu na falme za duniani kijiografia. Tunajulishwa na Maandiko kwamba Shetani ana ngazi kadhaa za vyeo miongoni mwa pepo wake wabaya, ambazo kupitia hizo anatawala ufalme wake (ona Waefeso 6:12), na ni sawa tukikisia kwamba yeye ndiye mwenye kuwapandisha au kuwashusha vyeo hao pepo katika ngazi zao, maana ndiye mkuu. Kwa hali hiyo, Shetani alikuwa anampa Yesu kihalali kabisa nafasi ya kuwa pepo msaidizi, ili amsaidie kutawala katika ufalme wake wa giza. Kitu alichopaswa kufanya Yesu ni kumsujudia Shetani na kumwabudu. Shukuru kwa sababu Yesu hakukubaliana na nafasi hiyo ya “kupanda cheo”!

Nani Aliyempa Shetani Cheo Chake?

Sasa: Vipi kuhusu madai ya Shetani kwamba mamlaka juu ya falme hizo amepewa yeye?

Hapa tena lazima tujue kuna uwezekano mkubwa tu kwamba alikuwa anadanganya. Lakini hebu tuseme alikuwa anasema ukweli, tuone.

Ona kwamba Shetani hakusema Adamu ndiye alimpa mamlaka hayo. Kama tulivyokwisha ona mapema, Adamu asingeweza kuwa alimpa Shetani kwa sababu hakuwa na kitu cha kutoa. Adamu alitawala samaki, ndege na wanyama, si falme. (Ukweli ni kwamba wakati Adamu anaanguka, hakukuwepo falme za watu za kutawala.) Tena, kama Shetani alikuwa anampa Yesu utawala juu ya ufalme wa giza, ambao ni mapepo wote na watu ambao hawajaokoka, isingewezekana kabisa kwamba Adamu ndiye alimpa Shetani ufalme huo. Shetani alikuwa anatawala malaika walioanguka kabla Adamu hajaumbwa.

Yawezekana Shetani alimaanisha kwamba watu wote wa duniani walimpa yeye mamlaka juu yao, maana hawakujitolea kwa Mungu na kwa njia hiyo, kwa kujua au pasipo kujua, walikuwa wamejitolea kwake yeye.

Uwezekano bora zaidi ni kwamba Mungu ndiye alimpa mamlaka hayo. Inawezekana kabisa, kutokana na Maandiko, kwamba Mungu alimwambia Shetani, “Wewe na pepo wako waovu mna ruhusa Yangu kutawala juu ya kila mtu ambaye hajajitolea kwangu.” Unaweza kushindwa kulipokea hilo, lakini baadaye utaona kwamba pengine hayo ndiyo maelezo bora zaidi ya madai aliyotoa Shetani. Kama kweli Mungu ni “mtawala juu ya wanadamu wote” (Danieli 4:25), basi mamlaka yoyote ambayo Shetani anayo lazima awe alipewa na Mungu.

Shetani anatawala ufalme wa giza tu, ambao pia unaweza kuitwa “ufalme wa uasi.” Yeye alikuwa anatawala ufalme huo tangu siku ile alipofukuzwa mbinguni, kitu kilichotokea kabla ya kuanguka kwa Adamu. Mpaka wakati Adamu alipoanguka, ufalme wa giza ulikuwa na malaika waasi tu. Lakini wakati Adamu alipotenda dhambi, yeye naye akajiunga katika kundi la waasi, na ufalme wa Shetani tangu hapo ukawa na binadamu waasi, pamoja na malaika waasi.

Shetani alikuwa anatawala juu ya ufalme wake wa giza kabla hata Adamu hajaumbwa. Basi, tusije tukafikiri kwamba Adamu alipoanguka, Shetani alipata kitu ambacho Adamu alikuwa nacho. Hapana. Wakati Adamu alipotenda dhambi, alijiunga ufalme wa uasi ambao ulikuwepo kwa muda mrefu tu – ufalme uliotawaliwa na Shetani.

Je, Mungu Alishtushwa Na Anguko?

Hitilafu nyingine katika nadharia kwamba “Shetani Alifaidika” ni kwamba, inamfanya Mungu aonekane mpumbavu, kana kwamba alishtukizwa na matukio ya anguko, na kwa sababu hiyo, akajikuta katika hali ya kusikitisha. Je, Mungu hakujua kwamba Shetani angewajaribu Adamu na Hawa na kwamba binadamu wangeanguka kwa sababu hiyo? Ikiwa Mungu anajua yote – na ni kweli anajua yote – basi alikuwa anajua yatakayotokea. Ndiyo sababu Biblia inatuambia kwamba alifanya mipango ya kukomboa wanadamu hata kabla ya kuwaumba (ona Mathayo 25:34; Matendo 2:2-23; 4:27, 28; 1Wakor. 2:7,8; Waefeso 3:8-11; 2Timo. 1:8-10; Ufunuo 13:8).

Mungualimwumba Shetani akijua ataanguka, na alimwumba Adamu na Hawa akijua wataanguka. Hakuna jinsi ambavyo Shetani angeweza kumdanganya Mungu na kupata kitu ambacho Mungu hakutaka awe nacho.

Je, maana yake ni kwamba Mungu anataka Shetani awe “mungu wa dunia hii?” Ndiyo, kwa muda wote ambao itatimiza makusudi Yake. Kama Mungu asingemtaka

Shetani afanye kazi, angemzuia tu mara moja kama atakavyofanya wakati mmoja, katika Ufunuo 20:1, 2.

Lakini, si kwamba Mungu anataka yeyote abaki chini ya utawala wa Shetani. Mungu anamtaka kila mmoja aokolewe na kuepukana na utawala wa Shetani (Matendo 26:18; Wakolosai 1:13; 1Timo. 2:3, 4; 2Petro 3:9). Lakini Mungu anamruhusu Shetani kutawala kila mtu anayependa giza (ona Yohana 3:19) – yaani, wale wote wanaoendelea kuwa kinyume Chake.

Je, hakuna chochote tunachoweza kufanya ili kuwasaidia watu waepukane na ufalme wa Shetani wa giza? Kipo. Tunaweza kuwaombea na kuwaita watubu na kuiamini Injili (kama tulivyoagizwa na Yesu). Wakifanya hivyo, watawekwa huru kutoka mamlaka ya Shetani. Lakini kudhani kwamba tunaweza “kuangusha” pepo wabaya wanaowashikilia watu ni makosa. Kama watu wanataka kukaa gizani, Mungu atawaruhusu. Yesu aliwaambia wanafunzi Wake kwamba kama watu katika miji fulani wasingepokea ujumbe wao, wakung’ute mavumbi ya miguu yao na kwenda mji mwingine (Mathayo 10:14). Hakuwaambia wakae na kuangusha ngome juu ya mji huo ili watu waweze kupokea zaidi. Mungu huruhusu pepo wabaya kuwafunga watu wanaokataa kutubu na kumrudia Yeye.

Ushahidi Zaidi Kuhusu Mamlaka Ya Mungu Juu Ya Shetani

Yapo maandiko mengine mengi yenye kuthibitisha vizuri sana kwamba Mungu hakupoteza mamlaka yoyote juu ya Shetani wakati mwanadamu alipoanguka. Biblia mara kwa mara inatuambia kwamba Mungu siku zote ana mamlaka juu ya Shetani, na atakuwa nayo. Shetani anaweza kufanya kile anachoruhusiwa kufanya na Mungu tu. Hebu tutazame kwanza mifano kadhaa kutoka Agano la Kale juu ya jambo hili.

Sura mbili za kwanza za kitabu cha Ayubu zinaeleza mfano wa mamlaka ya Mungu juu ya Shetani. Hapo tunasoma kuhusu Shetani mbele ya kiti cha enzi cha Mungu, akimshtaki Ayubu. Ayubu alikuwa mtiifu kwa Mungu kuliko mtu mwingine yeyote duniani wakati huo. Basi, Shetani akamtafuta sana. Mungu alijua kwamba Shetani “ameweka moyo wake” juu ya Ayubu (1:8). Basi, alimsikiliza Shetani alipomshtaki kwa kumtumikia Mungu tu kwa sababu ya baraka zote ambazo alikuwa anazifurahia (ona Ayubu 1:9-12).

Shetani alisema Mungu alikuwa ameweka uzio kumzunguka Ayubu, na akamwomba aondoe baraka za Ayubu. Basi, Mungu alimruhusu Shetani kumtesa Ayubu kwa kiwango fulani. Mwanzoni, hakuruhusiwa kugusa mwili wa Ayubu, ila baadaye, Mungu alimruhusu Shetani kuutesa mwili wake. Lakini alimkataza kumwua (Ayubu 2:5, 6).

Fungu hili moja la Maandiko hakika linathibitisha kwamba Shetani hawezi kufanya chochote anachotaka. Hakuweza kugusa mali za Ayubu mpaka Mungu alipomruhusu. Hakuweza kuiba afya ya Ayubu mpaka Mungu alipomruhusu. Na hakuweza kumwua Ayubu kwa sababu Mungu alimkataza.[3] Ni hivi: Mungu anamtawala Shetani kikamilifu, hata tangu wakati wa anguko la Adamu.

Roho Mbaya Ya Sauli, “Kutoka Kwa Bwana”

Kuna mifano mingi ya Mungu akiwatumia pepo wabaya wa Shetani kama mawakala wa ghadhabu Yake katika Agano la Kale. Tunasoma hivi katika 1Samweli 16:14 – “Basi roho ya BWANA ilikuwa imemwacha Sauli, na roho mbaya kutoka kwa BWANA ikamsumbua.” Hali hii bila shaka ilitokea kwa sababu ya adhabu ya Mungu juu ya Sauli mfalme, aliyeacha kumtii Mungu.

Swali kubwa ni hili: Nini maana ya maneno yale, “roho mbaya kutoka kwa BWANA”? Je, maana yake ni kwamba Mungu alituma pepo anayekaa Naye huko mbinguni, au maana yake ni kwamba Mungu aliruhusu pepo mmoja mwovu wa Shetani kumsumbua Sauli? Nadhani Wakristo wengi watakubaliana na maana ya pili, kutokana na mengine yanayofundishwa na Biblia. Sababu ya Maandiko kusema kwamba huyo pepo alitoka “kwa BWANA” ni kutokana na ukweli kwamba kazi yake ya kumsumbua Sauli ilitokana na adhabu ya Mungu juu yake. Basi, tunaona kwamba hata pepo wako chini ya utawala wa enzi ya Mungu.

Tunasoma pia katika Waamuzi 9:23 hivi: “Kisha Mungu akapeleka roho mbaya kati ya Abimeleki na watu wa Shekemu”, ili hukumu ya Mungu iwajie kwa sababu ya matendo yao maovu. Hapo tena, huyu pepo hakutoka mbinguni kwa Mungu bali katika ufalme wa Shetani, na aliruhusiwa na Mungu kutekeleza mambo maovu dhidi ya watu fulani, waliostahili hayo. Pepo hawawezi kufanikiwa kutimiza mipango yao miovu dhidi ya mtu awaye yote bila ya ruhusa ya Mungu. Kama si hivyo, basi Mungu hana nguvu zote. Kwa hiyo, tunaweza kuhitimisha kwa kusema kwamba, wakati Adamu alipoanguka, Shetani hakupata mamlaka yaliyozidi mipaka aliyoweka Mungu.

Mifano Ya Agano Jipya Kuhusu Nguvu Za Mungu Juu Ya Shetani

Agano Jipya linatoa ushahidi wa ziada wenye kupingana na hoja kwamba Shetani alifaidika kutokana na Anguko la Adamu.

Kwa mfano: Tunasoma katika Luka 9:1 kwamba Yesu aliwapa wanafunzi wake kumi na mbili “mamlaka juu ya pepo wote”. Tena katika Luka 10:19, Yesu aliwaambia hivi: “Tazama, nimewapa mamlaka ya kukanyaga nyoka na nge, na nguvu zote za yule adui, wala hakuna kitu chochote kitakachowadhuru” (maneno mepesi kukazia).

Kama Yesu aliwapa wao mamlaka juu ya nguvu zote za Shetani, ni kwamba Yeye alikuwa na hayo mamlaka. Shetani yuko chini ya mamlaka ya Mungu.

Baadaye katika Injili ya Luka tunasoma habari za Yesu akimwambia Petro hivi: “Simoni! Simoni! Tazama, Shetani ameomba ruhusa ili akupepete kama ngano” (Luka 22:33, TLR). Maandiko yanaonyeshakwamba asingeweza kumpepeta Petro bila ya kupata ruhusa kutoka kwa Mungu kwanza. Hapo tena, Shetani anaonyesha kuwa chini ya mamlaka ya Mungu.[4]

Kifungo Cha Shetani Cha Miaka Elfu Moja

Tunaposoma habari za kufungwa kwa Shetani na malaika mmoja tu katika Ufunuo 20, Adamu hatajwi hapo kwamba milki yake imefikia mwisho. Sababu itoleayo hapo ni kwamba, “ili asiwadanganye tena mataifa” (Ufunuo 20:3).

Ajabu ni hii: Baada ya Shetani kufungwa miaka elfu moja, atafunguliwa, “naye atatoka ili kuwadanganya mataifa, walio katika pembe nne za dunia” (Ufunuo 20:8). Hayo mataifa yatakayodanganywa yataandaa majeshi yao ili kushambulia Yerusalemu, mahali ambapo Yesu atakuwepo akitawala. Baada ya kuuzunguka mji, moto utatoka mbinguni na “kuwateketeza” (Ufunuo 20:9).

Je, kuna anayeweza kuwa mjinga kiasi cha kusema kwamba haki ya kumiliki ya Adamu ilihusu kipindi kifupi tu cha muda baada ya miaka elfu moja, na ndiyo maana Mungu ilibidi amwachie Shetani kwa sababu hiyo? Wazo kama hilo ni la kipuuzi!

Hapana! Tunachojifunza kwa mara nyingine tena kutoka fungu hili la Maandiko ni kwamba Mungu ana mamlaka kamili juu ya Shetani, na humruhusu afanye udanganyifu wake ili kutimiza makusudi Yake tu.

Katika ule utawala wa Yesu hapo baadaye wa miaka elfu moja, Shetani hatakuwa katika utendaji – atashindwa kumdanganya mtu yeyote. Ila, watakuwepo watu duniani watakaokuwa watiifu kwa utawala wa Kristo kwa nje tu, ambao ndani watapenda kumwona aking’olewa madarakani. Lakini hawatajaribu kufanya mapinduzi kwa sababu wanajua hawawezi kumpindua mtu “atakayetawala kwa fimbo ya chuma” (Ufunuo 19:15).

Lakini Shetani atakapofunguliwa, ataweza kuwadanganya wale ambao wanamchukia Kristo mioyoni mwao, nao watajaribu kufanya yasiyowezekana, kwa sababu ya upumbavu. Naye Shetani atakaporuhusiwa kuwadanganya waasi waliojificha, hali halisi ya mioyo yao itafunuliwa, ndipo Mungu kwa haki kabisa atakapowahukumu wale ambao hawastahili kuishi katika ufalme Wake.

Hiyo ndiyo sababu moja ya Mungu kumruhusu Shetani kuwadanganya watu siku hizi. Baadaye tutachunguza makusudi kamili ya Mungu kwa ajili ya Shetani, lakini kwa sasa yatosha tu kusema kwamba Mungu hataki mtu yeyote abaki amedanganywa. Ila, anataka kujua kilichomo mioyoni mwa watu. Shetani hawezi kuwadanganya wale wanaojua na kuamini kweli. Lakini Mungu anamruhusu Shetani kuwadanganya wale ambao, kwa sababu ya mioyo yao migumu, wanakataa ukweli.

Paulo anasema juu ya kipindi cha utawala wa mpingakristo, kama ifuatavyo:

Hapo ndipo atakapofunuliwa yule asi, ambaye Bwana Yesu atamwua kwa pumzi ya kinywa chake, na kumwangamiza kwa ufunuo wa kuwapo kwake; yule ambaye kuja kwake ni kwa mfano wa kutenda kwake Shetani, kwa uwezo wote, na ishara na ajabu za uongo; na katika madanganyo yote ya udhalimu kwa hao wanaopotea; kwa sababu hawakukubali kuipenda ile kweli, wapate kuokolewa. Kwa hiyo Mungu awaletea nguvu ya upotevu, wauamini uongo; ili wahukumiwe wote ambao hawakuiamini kweli, bali walikuwa wakijifurahisha katika udhalimu (2Wathes. 2:8-12. Maneno mepesi kukazia).

Ona kwamba anayetajwa kwamba atatuma “nguvu ya upotevu, wauamini uongo” ni Mungu. Lakini pia ona kwamba watu hao watakaodanganywa ni watu ambao “hawakuiamini kweli,” kuonyesha kwamba wao walipata nafasi, lakini bado walikataa Injili. Mungu atamruhusu Shetani kumtia nguvu mpingakristo kwa uwezo wa kufanya ishara za uongo na maajabu, ili wanaomkataa Kristo wadanganyike, na kusudi la Mungu hatimaye ni kwamba “wote wahukumiwe.” Kwa sababu hiyo hiyo, Mungu anamruhusu Shetani kuwadanganya watu siku hizi.

Kama Mungu hakuwa na sababu ya kumruhusu Shetani kufanya kazi hapa duniani, angekwisha mfukuza aende mahali pengine, wakati alipoanguka. Tunaambiwa katika 2Petro 2:4 kwamba kuna malaika fulani waliotenda dhambi ambao tayari Mungu amekwisha watupa kuzimu, na kuwafunga katika “vifungo vya giza, wakisubiri hukumu.” Mungu wetu mwenye nguvu zote angeweza kufanya hivyo hivyo kwa Shetani na kwa yeyote katika malaika zake kama ingefaa mapenzi Yake makamilifu. Lakini, kwa muda kidogo zaidi, Mungu ana sababu nzuri tu za kumruhusu Shetani na malaika zake kufanya kazi hapa duniani.

Hofu Ya Mapepo Kuteswa

Tunapomalizia mafunzo yetu kuhusu hekaya hii, tutazame mfano mmoja kutoka Maandiko, unaohusu watu wawili kutoka Gerasi, waliokuwa na pepo.

Naye [Yesu] alipofika ng’ambo katika nchi ya Wagerasi, watu wawili wenye pepo walikutana naye, wanatoka makaburini, wakali mno, hata mtu asiweze kuipitia njia ile. Na tazama, wakapiga kelele wakisema, ‘Tuna nini nawe, Mwana wa Mungu? Je! Umekuja kututesa kabla ya muhula wetu?’ (Mathayo 8:28, 29. Maneno mepesi kukazia).

Mara nyingi habari hii hutumiwa na wale wenye kufundisha kwamba Shetani Alifaidika ili kuunga mkono mawazo yao. Wanasema hivi: “Unaona! Pepo walimwomba Yesu awatendee haki. Walijua hakuwa na haki ya kuwatesa kabla ya wakati wa kumalizika kwa haki ya umiliki nchi aliyokuwa nayo Adamu, yaani, wakati ambapo wao na Shetani wangetupwa katika ziwa la moto ili wateswe humo mchana na usiku hata milele.”

Ukweli ni tofauti kabisa. Wao walijua kwamba Yesu alikuwa na uwezo na haki zote kuwatesa wakati wowote aliotaka. Ndiyo sababu walimwomba awahurumie. Waliogopa san asana kwamba Mwana wa Mungu angewatuma wakateswe mapema zaidi. Luka anatuambia kwamba walimsihi “asiwaagize waende shimoni” (Luka 8:31). Kama Yesu hakuwa na haki hiyo kwa sababu ya haki fulani ambayo Shetani anadaiwa alikuwa nayo, wasingejali hata kidogo.

Hao pepo walitambua kwamba walikuwa wakitegemea rehema zsa Yesu kabisa, kama inavyo-onekana kwa wao kumwomba asiwatume nje ya nchi (Marko 5:10), na kumwomba awaruhusu kuwaingia kundi la nguruwe lililokuwepo (Marko 5:12), wao kumsihi wasitupwe “shimoni” (Luka 8:31), na kumwomba Kristo wasiteswe “kabla ya wakati”.

Tutazame hekaya nyingine inayoaminiwa sana, kuhusu Shetani.

Hekaya Ya Nne: “Shetani Kama ‘mungu wa dunia hii’ Anatawala Kila Kitu Duniani – Serikali Za Wanadamu, Majanga, Na Hali Ya Hewa.”

Katika Maandiko, Shetani anatajwa na mtume Paulo kwamba ni “mungu wa

dunia hii” (2Wakor. 4:4) na kuitwa na Yesu “mkuu wa dunia hii” (Yohana 12:31; 14:30; 16:11). Kutokana na majina haya ya Shetani, wengi wamedhani kwamba anatawala kikamilifu kabisa dunia. Japo tumekwisha tazama maandiko ya kutosha kuweka wazi kosa la hekaya hii, itatusaidia kujifunza zaidi ili tuwe na ufahamu kamili kuhusu jinsi ambavyo nguvu za Shetani zilivyo na mipaka. Ni lazima tuwe makini kwamba ufahamu wetu kuhusu Shetani usiwe umejengwa kwenye maandiko manne tu yenye kumtaja kwamba ni mungu, au mkuu wa dunia hii.

Tunapochunguza Biblia zaidi tunaona kwamba zaidi ya Yesu kumtaja Shetani kwamba ni “mkuu wa dunia hii” alimtaja Baba Yake wa mbinguni kwamba ni “Bwana wa mbingu na nchi” (Mathayo 11:25; Luka 10:21. Maneno mepesi kukazia). Tena, mtume Paulo hakumwita Shetani kuwa ni “mungu wa dunia hii” tu, bali pia aliongeza, kama Yesu, akamtaja Mungu kuwa ni “Bwana wa mbingu na nchi” (Matendo 17:24. Maneno mepesi kukazia). Hii hututhibitishia sisi kwamba Yesu wala Paulo hawataki tudhani kwamba Shetani ana mamlaka kamili juu ya nchi. Lazima mamlaka ya Shetani yawe na mipaka.

Tofauti muhimu sana kati ya maandiko hayo yanayotofautiana inapatikana katika maneno mawili: dunia na nchi. Japo tunayatumia kwa pamoja, katika Kiyunani hayo mawili hayafanani. Tukiisha elewa jinsi yanavyotofautiana, ufahamu wetu kuhusu mamlaka ya Mungu na ya Shetani hapa duniani yanaongezeka sana.

Yesu alimwita Mungu Baba kuwa ni Bwana wa nchi. Neno la Kiyunani linalotafsiriwa nchi ni ge. Hili linamaanisha sayari hii tunayoishi, na neno la Kiingereza geography (au, jiografia) limetokana nalo.

Kinyume chake, Yesu alisema kwamba Shetani ni mtawala wa dunia hii. Neno la Kiyunani linalotafsiriwa dunia ni kosmos, ambalo kikawaida husema juu ya mpango au utaratibu. Linazungumzia watu badala ya sayari yenyewe. Ndiyo sababu Wakristo mara nyingi wanasema juu ya Shetani kama “mungu anayetawala taratibu za dunia hii.”

Kwa sasa hivi, Mungu hana mamlaka yote juu ya dunia kwa sababu hajawatawala watu wote wa dunia. Sababu yake ni kwamba, amewapa watu wote uchaguzi kuhusu nani awe bwana katika maisha yao, na wengi wamechagua kumpa Shetani nafasi hiyo. Tusisahau kwamba hiari ya mwanadamu ni sehemu ya mpango wa Mungu.

Paulo alitumia neno tofuati la Kiyunani kusema juu ya dunia, alipoandika juu ya mungu wa dunia hii. Ni neno aion, ambalo mara nyingi hutafsiriwa kama kipindi, majira, nyakati, yaani, wakati maalum uliopangwa au kuwekwa. Shetani ni mungu wa kipindi au wakati huu wa sasa.

Nini basi maana ya yote hayo? Nchi ni sayari tunayokaa. Dunia ni watu ambao wanakaa kwa sasa duniani, n asana sana wale ambao hawamfuati Yesu. Wao wanamfuata Shetani, na wamenaswa katika utaratibu wake uliopotoka, wa dhambi. Sisi kama Wakristo tunasemekana “tupo duniani” lakini si “wa dunia” (Yohana 17:11, 14). Tunakaa miongoni mwa raia wa ufalme wa giza, lakini ukweli ni kwamba tuko katika ufalme wa nuru – ufalme wa Mungu.

Basi, sasa tunalo jibu. Kwa ufupi tu ni hivi: Mungu anatawala dunia nzima kimamlaka. Ila, kwa ruhusa ya Mungu, Shetani anatawala “taratibu za dunia” tu, yaani, anawatawala wale raia wa ufalme wake wa giza. Kwa sababu hii, mtume Yohana aliandika kwamba “dunia nzima (sio nchi nzima) iko katika nguvu za yule mwovu” (1Yohana 5:19).

Hii haimaanishi kwamba Mungu hana mamlaka juu ya dunia au mipangilio ya dunia, au watu katika dunia hii. Kama Danieli alivyosema, Yeye ni “anatawala katika falme za wanadamu, naye humpa yule amtakaye” (Danieli 4:25). Bado anaweza kumwinua au kumshusha mtu yeyote amtakaye. Ila, kama “mtawala” mkuu “juu ya falme za wanadamu” amemruhusu Shetani kuwatawala wanadamu wote walio kinyume Chake, yaani, waasi.

Tutazame Toleo La Shetani

Hii tofauti kati ya dunia na nchi itatusaidia pia kuelewa jaribu la Yesu pale nyikani. Huko, Shetani alimwonyesha Yesu “falme zote za dunia kwa dakika moja.” Shetani asingempa Yesu nafasi ya kisiasa juu ya serikali za wanadamu duniani – yaani, kitu tunachoita urais au uwaziri mkuu. Si Shetani anayewainua na kuwashusha wanadamu wakuu wa dunia – ni Mungu.

Badala yake – Shetani bila shaka alimwonyesha Yesu falme zote ndogo ndogo katika ufalme wake wa giza duniani kote. Alimwonyesha Yesu mpangilio wa utawala wa kipepo, ambao, katika maeneo yao, wanatawala juu ya ufalme wa giza, pamoja na wale binadamu waasi ambao ni raia wao. Shetani akampa Yesu mamlaka juu ya utawala wake – kama Yesu angejiunga na uasi wa Shetani dhidi ya Mungu. Hapo, Yesu angekuwa makamu wake katika ufalme wa giza.

Utawala Wa Mungu Juu Ya Serikali Za Binadamu, Duniani

Hebu tuonyeshe vizuri zaidi mipaka ya mamlaka ya Shetani kwa kutazama maandiko kwanza, yenye kuthibitisha mamlaka ya Mungu juu ya serikali za duniani za wanadamu. Shetani anayo mamlaka kiasi katika serikali za duniani za wanadamu kwa sababu ana mamlaka juu ya watu ambao hawajaokoka, na serikali mara nyingi hutawaliwa na watu ambao hawajaokoka. Lakini, Mungu ndiye mwenye mamlaka yote juu ya serikali za wanadamu, na Shetani anaweza kuzitumia kwa kiwango ambacho Mungu ataruhusu tu.

Tayari tumekwisha tazama maneno ya Danieli kwa mfalme Nebukadneza, lakini kwa sababu ni kitu kinachosaidia, hebu tuyatazame tena.

Mfalme mkuu Nebukadneza alikuwa ameinuka sana kwa kiburi kutokana na uwezo wake na mafanikio yake makubwa. Basi, Mungu akatangaza kwamba atashushwa mpaka chini kabisa ili aweze kujifunza kwamba “Aliye Juu anatawala katika falme za wanadamu, naye humpa yeyote amtakaye” (Danieli 4:17). Ni dhahiri kwamba Mungu ndiye anahusika na kupanda kwa Nebukadneza kufikia ukuu kisiasa. Ndivyo ilivyo kwa kila kiongozi wa kidunia. Mtume Paulo, akisema juu ya watawala wa duniani, alitangaza kwamba “kila mamlaka hutoka kwa Mungu, na zilizoko zimewekwa na Mungu” (Warumi 13:1).

Mungu ndiye mamlaka kuu katika ulimwengu wote. Kama kuna mwenye mamlaka mwingine, ni kwa sababu Mungu amempa kidogo, au amemruhusu mwingine kuwa nayo kidogo.

Vipi basi kuhusu watawala waovu? Je, Paulo anamaanisha kwamba hata wao wanawekwa na Mungu? Ndiyo. Mapema kidogo katika barua hiyo hiyo, Paulo aliandika hivi: “Kwa maana maandiko yasema juu ya Farao ya kwamba, ‘Nilikusimamisha kwa kusudi hili, ili nionyeshe nguvu zangu kwako, Jina langu likatangazwe katika nchi yote’.” (Warumi 9:17). Mungu alimwinua Farao – mwenye moyo mgumu – kwa kusudi la kujitukuza Mwenyewe. Mungu angeonyesha nguvu Zake kuu kupitia miujiza Yake ya ukombozi – nafasi iliyopatikana kwa kuwepo mtu jeuri ambaye Yeye Mwenyewe alimwinua.

Kwani, jambo hili haliko wazi katika mazungumzo ya Yesu na Pilato? Pilato, akishangazwa na jinsi ambavyo Yesu hakumjibu maswali yake, alisema hivi: “Mbona huzungumzi nami? Hujui kwamba nina mamlaka ya kukuachia huru, na mamlaka ya kukusulubisha?” (Yohana 19:10).

Yesu akamjibu hivi: “Wewe usingekuwa na mamlaka juu Yangu, kama usingepewa kutoka juu” (Yohana 19:11. Maneno mepesi kukazia). Akijua tabia ya Pilato ya uoga, Mungu alimwinua ili mpango Wake kwa Yesu kufa msalabani uweze kufanikiwa.

Ukisoma vitabu vya historia katika Agano la Kale kwa haraka haraka, utaona kwamba wakati mwingine Mungu huwatumia watawala wanadamu ambao ni waovu kama mawakala wa hasira Yake juu ya watu wanaostahili hukumu. Nebukadneza alitumiwa na Mungu kuleta hukumu Yake juu ya mataifa mengi katika Agano la Kale.

Ipo mifano mingi sana ya watawala ambao Mungu aliwainua au kuwashusha katika Biblia. Kwa mfano: Katika Agano Jipya tunasoma juu ya Herode ambaye hakumpa Mungu utukufu wakati baadhi ya raia wake walipopiga kelele mbele zake na kusema, “Hiyo ni sauti ya mungu, si ya mwanadamu!” (Matendo 12:22).

Ikawaje? “Mara, malaika wa Bwana akampiga … naye akaliwa na funza, akafa” (Matendo 12:23).

Kumbuka hivi: Herode alikuwa raia katika ufalme wa Shetani, lakini hakuwa nje ya mamlaka ya Mungu. Basi, Mungu anaweza kumwangusha kiongozi yeyote wa duniani hata sasa, kama akitaka.[5]

Ushuhuda Binafsi Wa Mungu

Kwa kumalizia, hebu tusome kile ambacho Mungu Mwenyewe aliwahi kusema kupitia nabii Yeremia, kwa habari ya enzi na ukuu Wake juu ya falme za wanadamu, hapa duniani.

Ee nyumba ya Israeli, je! Siwezi mimi kuwatendea ninyi vile vile kama mfinyanzi huyu alivyotenda? Asema Bwana. Angalieni, kama udongo ulvyo katika mkono wa mfinyanzi, ndivyo mlivyo ninyi katika mkono wangu, Ee nyumba ya Israeli. Wakati wowote nitakapotoa habari za taifa, na habari za ufalme, kuung’oa, na kuuvunja, na kuuangamiza; ikiwa taifa lile nililolitaja litageuka, na kuacha maovu yake, nitaghairi, nisitende mabaya yale niliyoazimia kuwatenda. Na wakati wowote nitakapotoa habari za taifa na habari za ufalme, kuujenga na kuupanda, ikiwa watatenda maovu mbele za macho yangu, wasiitii sauti yangu, basi nitaghairi, nisitende mema yale niliyoazimia kuwatendea (Yeremia 18:6-10).

Je, unaona sasa kwamba hakuna jinsi ambayo Shetani angeweza kumpa Yesu utawala halali juu ya falme za duniani za wanadamu za kisiasa, wakati alipokuwa anamjaribu pale nyikani? Kama alikuwa anamwambia kweli (kama ambavyo anafanya wakati mwingine), basi alichokuwa anampa Yesu ni utawala juu ya ufalme wake wa giza.

Lakini je, Shetani ana ushawishi katika serikali za wanadamu? Ndiyo, lakini ni kwa sababu yeye ndiye bwana wa kiroho juu ya watu ambao hawajaokoka, na watu ambao hawajaokoka wamo katika serikali za wanadamu. Ila, ana mamlaka kiasi cha ruhusa anayopewa na Mungu kuwa nayo, na Mungu anaweza kuvuruga mipango ya Shetani wakati wowote anaotaka. Mtume Yohana aliandika juu ya Yesu kwamba ni “mtawala wa wafalme wa dunia” (Ufunuo 1:5).

Je, Shetani Huleta Majanga Na Hali Mbaya Ya Hewa?

Kwa kuwa Shetani ni “mungu wa dunia hii,” wengi wamedhani kwamba

anatawala hali ya hewa, na ndiye mwenye kuleta majanga yote kama vile ukame, mafuriko, vimbunga, matetemeko, na kadhalika. Lakini je, hivyo ndivyo Maandiko yanavyotufundisha? Hapa tena inabidi tuwe makini kutokujenga itikadi yetu kuhusu Shetani kutokana na andiko moja tu linalosema hivi: “Mwivi haji isipokuwa aibe, kuua na kuharibu” (Yohana 10:10). Mara nyingi sana watu wametumia mstari huu kuthibitisha kwamba kila kitu kinachoiba, kuua au kuharibu hutoka kwa Shetani. Lakini, tukitazama Biblia zaidi tunajifunza kwamba Mungu Mwenyewe wakati mwingine huua na kuharibu. Hebu tazama mafungu haya matatu, kutoka katika mifano mingi tu iliyopo.

Mtoa sheria na mwenye kuhukumu ni mmoja tu, ndiye awezaye kuokoa na kuangamiza (Yakobo 4:12. Maneno mepesi kukazia).

Lakini nitawaonya mtakayemwogopa; mwogopeni yule ambaye akiisha kumwua mtu ana uweza wa kumtupa katika Jehanum; naam, nawaambia, Mwogopeni huyo! (Luka 12:5. Maneno mepesi kukazia).

Msiwaogope wauuao mwili, wasiweze kuiua na roho; afadhali mwogopeni yule awezaye kuangamiza mwili na roho pia katika jehanum (Mathayo 10:28. Maneno mepesi kukazia).

Tukisema kwamba kila kitu kinachohusisha kuua au kuharibu ni kazi ya Shetani, tunakosea. Kuna mifano mingi sana ya Mungu kuua na kuharibu katika Biblia.

Tujiulize hivi: Wakati Mungu aliposema juu ya mwizi anayekuja kuua, kuiba na kuharibu, alikuwa anasema juu ya Shetani, au mwingine? Hapo tena, tunachohitaji ni kusoma maneno Yake katika mantiki yake. Mstari mmoja kabla hajasema aliyosema juu ya mwizi kuja kuiba, kuua na kuharibu, Yesu alisema hivi: “Wote walionitangulia ni wezi na wanyang’anyi, na kondoo hawakuwasikia” (Yohana 10:8). Tunaposoma maelezo yote ya Yesu katika Yohana 10:1-15 akisema Yeye ni Mchungaji mwema, inakuwa wazi zaidi kwamba maneno aliyotumia – mwizi na wezi – yanawahusu waalimu wa uongo na viongozi bandia wa dini.

Maoni Mbalimbali Kuhusu Hali Mbaya Ya Hewa Na Majanga

Kimbunga au tetemeko linapotokea, swali la kitheolojia hutokea katika akili za watu wanaomwamini Mungu. Ni hili: “Nani amesababisha hili?” Kwa Wakristo wanaoamini Biblia, ni mawili: Aidha ni Mungu, au ni Shetani.

Wengine wanaweza kupinga hivi: “Hapana! Mungu hahusiki! Watu ndiyo wanahusika. Mungu anawahukumu kwa ajili ya dhambi zao.”

Kama Mungu analeta kimbunga na matetemeko kwa sababu ya hukumu Yake juu ya dhambi, basi kweli tunaweza kuwalaumu binadamu waasi badala ya Mungu, lakini hata hivyo, Mungu bado anawajibika, kwa sababu majanga kama hayo yasingetokea bila ya agizo Lake.

Au kama ni kweli kwamba Mungu humruhusu Shetani kutuma vimbunga na matetemeko ili kuleta hukumu Yake juu ya wenye dhambi, basi tunaweza kusema ni Shetani anayesababisha, lakini bado Mungu anawajibika. Sababu ni kwamba, Yeye ndiye aliyemruhusu Shetani kusababisha uharibifu huo, na ni kwa sababu majanga hayo yanatokea kama itikio Lake kwa dhambi.

Kuna wanaosema si Mungu wala Shetani wanaohusika katika vimbunga na matetemeko, bali ni “matukio ya kawaida ya kiasili katika dunia yetu ya dhambi.” Hata hao wanajaribu kwa mbali kuweka lawama juu ya binadamu kwa majanga ya kiasili, lakini nao wanapotea. Maelezo hayo hayamwondoi Mungu katika picha. Kama vimbunga ni “tukio la kawaida kiasili katika dunia yetu ya dhambi”, nani aliyeamua iwe hivyo? Ni dhahiri kwamba vimbunga havitengenezwi na mwanadamu. Yaani, havitokei kwa sababu kiasi fulani cha uongo kimejaa katika anga. Matetemeko hayatokei wakati kiasi fulani cha watu wanapozini.

Hapana. Ni hivi: Kama kuna mahusiano kati ya kimbunga na dhambi, basi Mungu anahusika, kwa sababu vimbunga ni madhihirisho ya hukumu Yake juu ya dhambi. Hata kama vinatokea bila mpangilio, ni lazima iwe kwa amri ya Mungu, na kwa hali hiyo, anahusika.

Hata kama hakuna mahusiano yoyote kati ya dhambi na majanga, na iwe kwamba Mungu alikosa alipoitengeneza dunia na kusababisha udhaifu katika umbo la dunia mpaka kuna nyakati linasogea, na iwe kwamba taratibu za hali ya hewa mara kwa mara huondoka kwenye mpango, bado Mungu angebeba wajibu kwa ajili ya matetemeko na vimbunga, kwa sababu Yeye ndiye Mwumbaji, na makosa Yake yanawadhuru watu.

Hakuna Kitu Kinachoitwa “Asili Mama”

Basi, tuna majibu mawili yanayoweza kutolewa kuhusu swala la majanga. Aidha Mungu au Shetani wanahusika. Kabla hatujatazama Maandiko fulani ili kuamua jibu sahihi, hebu tufikiri zaidi majibu hayo mawili.

Kama Shetani ndiye mwenye kuleta majanga, basi Mungu anaweza au hawezi kumzuia. Kama Mungu anaweza kumzuia Shetani asilete majanga na hamzuii, basi hapo tena anawajibika. Janga lisingetokea bila ruhusa Yake.

Twende upande wa pili. Hebu tudhani kwamba Mungu hawezi kumzuia Shetani, lakini angetaka. Je, kitu kama hicho kipo?

Ikiwa Mungu hawezi kumzuia Shetani asilete janga, basi ni kwamba Shetani ana nguvu zaidi ya Mungu, au Shetani ni mjanja kuliko Mungu. Kimsingi, hicho ndicho kinachosemwa na wale wanaosema kwamba “Shetani alipata utawala wa dunia wakati Adamu alipoanguka.” Wanadai kwamba Shetani ana haki kisheria kufanya chochote anachotaka hapa duniani kwa sababu yeye aliiba hati miliki ya Adamu. Sasa – tuseme kwamba Mungu angependa kumzuia Shetani lakini hawezi kwa sababu inabidi aheshimu hati miliki ya Adamu ambaye sasa iko mikononi mwa Shetani. Maana yake ni kwamba, Mungu alikuwa mjinga kiasi cha kutoweza kuona mambo ambayo yangetokea wakati wa anguko la mwanadamu, lakini Shetani, kwa sababu ana akili kuliko Mungu, sasa amepata zile nguvu ambazo Mungu alitaka asiwe nazo. Haiwezekani kuwa hivyo. Shetani hana akili kuliko Mungu!

Kama nadharia kwamba “Shetani Alifaidika” ni ya kweli, tungetaka kujua ni kwa nini Shetani hasababishi matetemeko na vimbunga zaidi kuliko vlivyoko sasa, na kwa nini halengi idadi kubwa ya Wakristo. (Ukisema “ni kwa sababu Mungu ha tamruhusu alenge idadi kubwa ya Wakristo”, tayari umekubali kwamba Shetani hawezi kutenda chochote bila ruhusa ya Mungu.)

Tukifupisha mambo, majibu mawili tu yanayowezekana ni haya: Aidha (1) Mungu husababisha matetemeko na vimbunga, au (2) Shetani hufanya hivyo kwa ruhusa ya Mungu.

Ona hapo kwamba bila ya kujali jibu gani ni sahihi, Mungu bado ndiye mwenye kuwajibika? Watu wanaposema, “Mungu hakutuma kimbunga hicho – ni Shetani aliyefanya kwa ruhusa ya Mungu,” hawamwondolei Mungu wajibu kama wanavyodhani. Kama Mungu angeweza kumzuia Shetani asisababishe kimbunga, bila ya kujali kama alitaka au hakutaka, bado anawajibika. Binadamu waasi wanaweza kuwa wa kulaumiwa kwa sababu ya dhambi zao (ikiwa kimbunga kilitumwa na Mungu au kuruhusiwa na Mungu kama hukumu), lakini bado itakuwa upuuzi kusema Mungu hahusiki kwa njia yoyote ile, au hawajibiki.

Ushuhuda wa Maandiko

Je, Maandiko yanasema nini hasa kuhusu “majanga”? Je, Biblia inasema kwamba yanaletwa na Mungu au na Shetani? Tuanze kwa kutazama matetemeko kwa sababu Biblia inataja mengi.

Kulingana na Maandiko, matetemeko yanaweza kutokea kama hukumu ya Mungu juu ya wenye dhambi wanaostahili. Tunasoma hivi katika Yeremia: “Mbele ya ghadhabu yake [Mungu] nchi yatetemeka, wala mataifa hawawezi kustahimili hasira yake” (Yeremia 10:10. Maneno mepesi kukazia).

Isaya anatoa onyo lifuatalo:

Naye atajiliwa na BWANA wa majeshi kwa ngurumo, na tetemeko la nchi, na sauti kuu, na chamchela, na tufani, na mwali wa moto uteketezao (Isaya 29:6. Maneno mepesi kukazia).

Utakumbuka bila shaka katika siku za Musa kwamba nchi ilifunuka na kuwameza akina Kora na wafuasi wake waasi (ona Hesabu 16:23-34). Hili lilikuwa tendo la hukumu ya Mungu kabisa. Mifano mingine ya hukumu ya Mungu kwa matetemeko inapatkana katika Ezekieli 38:19; Zaburi 18:7; 77:18; Hagai 2:6; Luka 21:11; Ufunuo 6:12; 8:5; 11:13; 16:18.

Matetemeko mengine yanayotajwa katika Maandiko si matendo ya hukumu ya Mungu, ila yalisababishwa na Mungu. Kwa mfano: Kulingana na injili ya Mathayo, kulikuwa na tetemeko wakati Yesu alipokufa (Mathayo 27:51, 54) na lingine wakati alipofufuka (Mathayo 28:2). Je, Shetani alisababisha hayo?

Wakati Paulo na Sila walipokuwa wanaimba sifa kwa Mungu usiku wa manane katika gereza huko Filipi, “mara kukatokea tetemeko kubwa la nchi, misingi ya gereza ikatikiswa, na mara ile ile milango yote ikafunguliwa, na minyororo ya kila mmoja ikalegezwa” (Matendo 16:26. Maneno mepesi kukazia). Je, Shetani ndiye alisababisha tetemeko hilo? Hapana. Hata mkuu wa gereza aliokoka baada ya kuona nguvu za Mungu. Na hilo si tetemeko la pekee lililosababishwa na Mungu katika kitabu cha Matendo (ona Matendo 4:31).

Hivi karibuni nilisikia kuhusu Mkristo mwenye nia njema tu, ambaye, baada ya kusikia juu ya uwezekano wa kutokea kwa tetemeko katika sehemu fulani, alisafiri hadi hapo kwenda kufanya “vita ya kiroho” dhidi ya Shetani. Unaona kosa katika dhana hiyo? Ingekuwa sawa kimaandiko kwake kumwomba Mungu awarehemu hao watu walioishi katika eneo hilo. Na kama angefanya hivyo, asingekuwa na haja ya kupoteza muda wake na fedha kwenda kwenye eneo lenyewe – Mungu angeombwa pale pale nyumbani kwake. Ila, kufanya vita na Shetani ili kuzuia tetemeko si kitu kinachoungwa mkono na maandiko.

Vipi Kuhusu Vimbunga?

Neno kimbunga halipo katika Maandiko, lakini tunaweza kupata mifano ya upepo mkali. Kwa mfano:

Washukao baharini katika merikebu, wafanyao kazi yao katika maji mengi, hao huziona kazi za BWANA, na maajabu yake vilindini. Maana husema, akavumisha upepo wa dhoruba, ukayainua juu mawimbi yake (Zaburi 107:23-25. Maneno mepesi kukazia).

Lakini BWANA alituma upepo mkuu baharini, ikawa tufani kubwa baharini, hata merikebu ikawa karibu na kuvunjika (Yona 1:4. Maneno mepesi kukazia).

Baada ya hayo nikaona malaika wanne wamesimama katika pembe nne za nchi, wakizizuia pepo nne za nchi, upepo usivume juu ya nchi, wala juu ya bahari, wala juu ya mti wowote (Ufunuo 7:1).

Ni dhahiri kwamba Mungu anaweza kuanzisha dhoruba za upepo mkali, na kuzizuia.[6]

Katika Biblia nzima, kuna mstari mmoja tu unaotaja kwamba Shetani alituma upepo. Ni katika majaribu ya Ayubu. Mjumbe alimletea taarifa hivi: “Upepo mkali ulikuja kutoka nyikani, ukaipiga nyumba pande zote, nayo ikawaangukia vijana, nao wamekufa” (Ayubu 1:19).

Kutokana na kusoma sura ya kwanza ya kitabu cha Ayubu tunajua kwmaba Shetani ndiye aliyesababisha matatizo kwa Ayubu. Lakini, tusisahau kwamba asingeweza kufanya chochote kumdhuru Ayubu au watoto wake bila ya ruhusa ya Mungu. Basi, hapo tena tunaona kwamba Mungu anatawala upepo.

Tufani Ya Galilaya

Vipi kuhusu ile “tufani kali” iliyowavamia Yesu na wanafunzi Wake wakati fulani walipokuwa wanavuka Bahari ya Galilaya? Bila shaka ilisababishwa na Shetani, maana Mungu asingeweza kutuma upepo ambao ungepindua mtumbwi wenye Mwana Wake! “Ufalme ukifitinika juu yake wenyewe utaanguka.” Basi, kwa nini Mungu atume upepo ambao ungeweza kumdhuru Yesu na wanafunzi Wake kumi na wawili?

Hizo ni hoja nzuri, lakini hebu tufikiri kidogo. Kama Mungu hakutuma upepo, na iwe ni Shetani, basi lazima tukubali bado kwamba Mungu alimruhusu Shetani autume. Hivyo, swali lile lile bado linahitaji kujibiwa: Kwa nini Mungu amruhusu Shetani kutuma tufani ambayo ingeweza kumdhuru Yesu na wale kumi na wawili?

Je, kuna jibu? Pengine Mungu alikuwa anawafundisha wanafunzi kuhusu imani. Pengine alikuwa anawapima. Pengine alikuwa anampima Yesu, ambaye ilibidi “ajaribiwe katika mambo yote kama sisi, ila yeye hakutenda dhambi” (Waebrania 4:15). Ili aweze kujaribiwa kikamilifu, Yesu ilibidi apitie katika tukio la kumfanya ahofu. Pengine Mungu alitaka kumtukuza Yesu. Pengine alitaka kufanya hayo yote yaliyotajwa hapo juu.

Mungu aliwaongoza wana wa Israeli ukingoni mwa Bahari ya Shamu akijua kabisa kwamba walikuwa wamenaswa na jeshi la Farao lililowafuatia. Lakini je, hakuwa anawakomboa Waisraeli? Kama ndivyo, mbona alikuwa anajipinga kwa kuwaongoza kwenye sehemu ambapo wangeuawa kabisa? Je, huo si mfano wa “ufalme kufitinika juu yake wenyewe”?

Hapana kwa sababu, Mungu hakukusudia kuwaachia Waisraeli waangamizwe. Naye hakukusudia kuwaacha Yesu na wanafunzi Wake kuzama, wakati alipotuma au alipomruhusu Shetani kusababisha tufani katika Bahari ya Galilaya.

Pamoja na hayo – Biblia haisemi kwamba Shetani alituma tufani hiyo katika Bahari ya Galilaya, wala haisemi Mungu ndiye alituma. Kuna wanaosema kwamba ni Shetani kwa sababu Yesu aliikemea ikatulia. Sawa, lakini si hoja yenye nguvu. Yesu hakumkemea Mungu – Yeye alikemea upepo. Mungu Baba angeweza kufanya vivyo hivyo. Yaani, angeweza kusababisha tufani kwa neno, kisha akautuliza kwa kuukemea. Kwa kuwa Yesu alikemea tufani si uthibitisho kwamba Shetani ndiye aliyeileta.

Hapa tena tusijenge theolojia yetu juu ya mstari mmoja ambao hauthibitishi kitu chochote. Tayari tumetaja maandiko mengi yenye kuthibitisha kwamba Mungu ndiye anayetawala upepo, na mara nyingi inasemekana kwamba Yeye ndiye aliyeutuma. Hoja ni kwamba, Shetani, hata ingawa ndiye “mungu wa dunia hii,” hana mamlaka huru juu ya upepo, wala hana haki ya kusababisha tufani au kimbunga wakati wowote au mahali popote anapotaka.

Basi – wakati vimbunga vinapotokea, tusione kana kwamba ni kitu ambacho kiko nje ya uwezo wa Mungu – kitu ambacho angependa kukizuia lakini hawezi. Yesu alipokemea ule upepo na tufani katika Bahari ya Galilaya ni ushahidi tosha kwamba Mungu anaweza kusimamisha tufani akitaka.

Na kama Mungu anatuma (au anaruhusu) tufani, basi lazima awe na sababu fulani, na jibu linalofaa zaidi kwa habari ya kutuma au kuruhusu tufani yenye kuleta uharibifu mkubwa kabisa ni kwamba, anawaonya na kuwahukumu watu wasiotii.

“Lakini, Wakati Mwingine Vimbunga Hudhuru Wakristo”

Ila sasa – vipi kuhusu Wakristo ambao wanaathiriwa na majanga ya kawaida? Kimbunga kinapopiga mahali, hakibomoi nyumba za wasiokuwa Wakristo tu. Je, Wakristo hawaepushwi na ghadhabu ya Mungu kutokana na kifo cha Yesu kama dhabihu kwa ajili yao? Tunawezanje basi kusema kwamba Mungu ndiye anayehusika na majanga, wakati yanaweza kuwadhuru watoto Wake Mwenyewe?

Kwa kweli hayo ni maswali magumu. Ila, tunapaswa kutambua kwamba majibu yake hayatakuwa rahisi kama tutayajenga kwenye dhana potofu kwamba Shetani husababisha majanga. Kama Shetani anasababisha majanga yote, inakuwaje Mungu amruhusu kufanya mambo yatakayodhuru watoto wa Mungu Mwenyewe? Bado tatizo ni lile lile.

Lakini Biblia inasema wazi kabisa kwamba walio katika Kristo “si watoto wa ghadhabu” (1Wathes. 5:9). Pia, inasema kwamba “ghadhabu ya Mungu inawakalia” wale wasiomtii Yesu (Yohana 3:36). Sasa – ghadhabu ya Mungu inawezaje kukaa juu ya wasiookoka bila ya kuwaathiri walio-okoka, na huku wote wanaishi pamoja? Jibu ni kwamba, wakati mwingine haiwezekani, na huo ndiyo ukweli.

Siku zile za Waisraeli kutoka Misri, Waisraeli wote walikuwa wanakaa mahali pamoja, na mapigo ambayo Mungu alituma juu ya Wamisri kama hukumu hayakuwa-athiri (ona Kutoka 8:22, 23; 9:3-7; 24-26; 12:23). Lakini kwa habari yetu, tunaishi na kufanya kazi pamoja na “Wamisri”. Kama Mungu atawahukumu kwa njia ya janga, tutaepukaje?

Kuepuka ndiyo neno muhimu hapa, katika kuelewa jibu la swali letu. Ingawa Nuhu aliepuka ghadhabu ya Mungu wakati gharika ilipofunika dunia, bado aliathirika, maana ilimbidi afanye kazi kujenga safina, kisha alikaa mwaka mzima na wanyama wengi tu katika safina. (Tusisahau: Agano la Kale pamoja na Agano Jipya humtaja Mungu kuwa ndiye aliyeleta gharika ya Nuhu, si Shetani. Ona Mwanzo 6:17; 2Petro 2:5).

Lutu pia aliponya maisha yake wakati hukumu ya Mungu ilipokuja juu ya Sodoma na Gomora, lakini alipoteza kila kitu katika moto ulioshuka. Hukumu ya Mungu juu ya waovu ilimwathiri mtu mwenye haki.

Miaka ya baadaye tunaona Yesu akiwaonya waamini waliokuwa Yerusalemu kwamba wakimbie watakapoona mji wao umezungukwa na majeshi, maana hizo zitakuwa siku “za ghadhabu” (Luka 21:22, 23) – kuonyesha wazi kabisa makusudi ya ghadhabu ya Mungu kwa kuruhusu Warumi kuuzingira Yerusalemu mwaka wa 70 B.K. Sifa kwa Mungu kwa Wakristo waliojali maonyo ya Kristo, maana waliponya maisha yao, lakini bado walipoteza kila kitu walichotakiwa kuacha Yerusalemu.

Katika hiyo mifano yote mitato, tunaona kwamba watu wa Mungu wanaweza kuteseka kiasi fulani, wakati hukumu ya Mungu inaposhuka juu ya waovu. Basi, hatuwezi kuamua tu kwamba kwa kuwa wakati mwingine Wakristo huathirika na majanga, Mungu hahusiki kuyaleta.

Sasa – Tufanye Nini?

Tunaishi katika dunia iliyolaaniwa na Mungu – ambayo inakumbwa na ghadhabu ya Mungu wakati wote. Paulo aliandika hivi: “Ghadhabu ya Mungu imedhihirishwa [ sio “itadhihirishwa”] kutoka mbinguni dhidi ya uovu wote na uasi wa wanadamu” (Warumi 1:18). Kama wanaoishi katika dunia ovu, iliyolaaniwa na Mungu, hatuwezi kuepuka kabisa matokeo ya ghadhabu ya Mungu juu yake, hata ingawa hiyo ghadhabu haielekezwi kwetu.

Tukijua hayo, tufanyeje? Kwanza: Tumwamini Mungu. Yeremia anaandika hivi:

Amebarikiwa mtu yule anayemtegemea BWANA, ambaye BWANA ni tumaini lake. Maana atakuwa kama mti uliopandwa kando ya maji, uenezao mizizi yake karibu na mto; hautaona hofu wakati wa hari ujapo, bali jani lake litakuwa bishi; wala hautahangaika mwaka wa uchache wa mvua, wala hautaaacha kuzaa matunda (Yeremia 17:7, 8).

Angalia – Yeremia hakusema kwamba mtu anayemtegemea Bwana hatakabiliwa na hari. Hapana. Wakati hari na mwaka wa uchache wa mvua vinapokuja, yule mtu anayemtegemea Bwana ni sawa na mti wenye kueneza mizizi yake pembeni ya kijito. Yeye anakuwa na mahali pengine pa kupatia, wakati dunia inayomzunguka inahangaika. Habari za Eliya kulishwa na kunguru wakati wa njaa huko Israeli ni mfano mmoja (ona 1Wafalme 17:1-6). Daudi aliandika hivi kuhusu wenye haki: “Katika siku za njaa watajazwa na vingi” (Zaburi 37:19).

Lakini – njaa haziletwi na Shetani? Hapana – Maandiko hayasemi hivyo. Kwenye hilo, Mungu anawajibika, na njaa mara nyingi husemwa kwamba ni matokeo ya ghadhabu Yake kwa watu wanaostahili. Kwa mfano:

Kwa sababu hiyo BWANA wa majeshi asema hivi, ‘Tazama, nitawaadhibu watu hawa; vijana watakufa kwa upanga; wana wao na binti zao watakufa kwa njaa’ (Yeremia 11:22. Maneno mepesi kukazia).

BWANA wa majeshi asema hivi, ‘Tazama, nitaleta juu yao upanga, na njaa, na tauni, nami nitawafanya kuwa kama tini mbovu zisizoweza kuliwa, kwa kuwa ni mbovu’ (Yeremia 29:17).

Mwanadamu! Nchi itakapofanya dhambi na kuniasi kwa kukosa, nikaunyosha mkono wangu juu yake na kulivunja tegemeo la chakula chake, na kuipelekea njaa, na kukatilia mbali mwanadamu na mnyama … (Ezekieli 14:13. Maneno mepesi kukazia).

Mlitazamia vingi, kumbe vikatokea vichache; tena mlipovileta nyumbani nikavipeperusha. Ni kwa sababu gani? Asema BWANA wa majeshi. Ni kwa sababu ya nyumba yangu inayokaa hali ya kuharibika, wakati ambapo ninyi mnakimbilia kila mtu nyumbani kwake. Basi, kwa ajili yenu mbingu zimezuiliwa zisitoe umande, nayo nchi imezuiliwa isitoe matunda yake. Nami nikaita wakati wa joto uje juu ya nchi, na juu ya milima, na juu ya nafaka, na juu ya divai mpya, na juu ya mafuta, na juu ya kila kitu itoacho nchi, na juu ya wanadamu, na juu ya wanyama, na juu ya kazi zote za mikono (Hagai 1:9-11. Maneno mepesi kukazia).

Katika mfano huu wa mwisho, tunasoma kwamba Waisraeli walilaumiwa kwa sababu ya ukame uliotokana na dhambi yao, lakini bado, Mungu anasema Yeye ndiye ameutuma.[7]

Mungu anapotuma njaa kwa watu waovu, nasi tuwe tunakaa katikati yao, tunachopaswa kufanya ni kuamini kwamba atatupa mahitaji yetu. Paulo alithibitisha kwamba njaa haiwezi kututenga na upendo wa Kristo! “Ni nani atakayetutenga na upendo wa Kristo? Je, ni dhiki, au shida, au adha, au njaa, au uchi, au hatari, au upanga?” (Warumi 8:35. Maneno mepesi kukazia). Ona kwamba Paulo hakusema Wakristo hawatakabiliwa na njaa kamwe. Anaonyesha kwamba wanaweza, japo yeye, kama mwanafunzi wa Maandiko, alijua kwmaba njaa inaweza kutumwa na Mungu kuwahukumu waovu.

Utii Na Hekima

Pili – Tunapaswa kuwa watii na kutumia hekima ya Mungu kuepuka kunaswa katika tukio lolote la ghadhabu ya Mungu linalolengwa duniani. Nuhu alijenga safina yake, Lutu alielekea vilimani, Wakristo wa Yerusalemu walitoroka mji wao; wote hao ilibidi kumtii Mungu ili kuepuka kunaswa katika hukumu Yake juu ya waovu.

Kama ningekuwa naishi katika eneo linalokumbwa na vimbunga, ningejenga nyumba yenye nguvu ambayo haiwezi kubomolewa, au nyumba ya bei rahisi ambayo ni rahisi kuijenga tena! Kisha, ningeomba. Kila Mkristo anapaswa kuomba na kuwa msikivu kwa Yule ambaye Yesu aliahidi kwamba “atawajulisha mambo yatakayokuja” (Yohana 16:13), ili aweze kuepuka ghadhabu ya Mungu juu ya dunia.

Tunasoma katika Matendo 11 kuhusu nabii Agabo ambaye alionya juu ya njaa kubwa ambayo ingewaathiri Wakristo waliokaa Uyahudi. Matokeo ni kwamba Paulo na Barnaba walianza kukusanya sadaka ili kuwasaidia (ona Matendo 11:28-30).

Je, mambo kama hayo yanaweza kutokea leo? Hakika, maana Roho Mtakatifu hajabadilika, wala upendo wa Mungu haujapungua. Ila, ni bahati mbaya sana kwamba baadhi ya watu katika mwili wa Kristo siku hizi hawako wazi kwa karama na madhihirisho ya aina hiyo ya Roho Mtakatifu, na kwa sababu hiyo, “wanamzimisha Roho” (1Wathes. 5:19) na kukosa mambo bora ya Mungu.

Katika kitabu kuhusu maisha yake, Marehemu Demos Shakarian, mkuu na mwanzilishi wa huduma ya Full Gospel Businessmen, anaeleza jinsi ambavyo Mungu alizungumza na Wakristo waliokaa nchi ya Armenia mwishoni mwa miaka ya 1800, kwa kupitia nabii mvulana aliyekuwa hajui kusoma wala kuandika. Aliwaonya juu ya mauaji makubwa yanayokuja, na matokeo ni kwamba, Wakristo Wapentekoste ambao waliamini mambo ya namna hiyo walikimbia nchi, pamoja na babu zake Shakarian. Muda mfupi baadaye, Waturuki walivamia Armenia, na WaArmenia zaidi ya milioni moja waliuawa, ikiwa ni pamoja na wale Wakristo waliokataa kusikia maonyo ya Mungu.

Tutakuwa na busara sana tukidumu kuwa wasikivu kwa Roho Mtakatifu na kumtii Mungu, la sivyo tutajikuta tunapitia katika ghadhabu ya Mungu ambayo Yeye hakutaka tuipitie. Kuna wakati Elisha alimwambia mwanamke mmoja hivi: “Ondoka, ukaende wewe na jamaa yako, ukae hali ya kigeni utakakoweza kukaa; kwa sababu BWANA ameiita njaa; nayo itakuja juu ya nchi hii muda wa miaka saba” (2Wafalme 8:1). Ingekuwaje kama huyo mwanamke angepuuzia ushauri wa nabii?

Tunasoma katika kitabu cha Ufunuo onyo la ajabu sana kwa watu wa Mungu, kwamba watoke “Babeli” wasije wakanaswa katika hukumu ya Mungu juu yake.

Kisha nikasikia sauti nyingine kutoka mbinguni ikisema, ‘Tokeni kwake [Babeli] enyi watu wangu, msishiriki dhambi zake, wala msipokee mapigo yake. Kwa maana dhambi zake zimefika hata mbinguni, na Mungu amekumbuka maovu yake … Kwa sababu hiyo mapigo yake yatakuja katika siku moja, mauti na huzuni na njaa, naye atateketezwa kabisa kwa moto. Kwa maana Bwana Mungu aliyemhukumu ni mwenye nguvu (Ufunuo 18:4, 5, 8. Maneno mepesi kukazia).

Tunapohitimisha, tuseme hivi: Mungu ni mwenyezi – anatawala hali ya hewa na majanga. Amejithibitisha Mwenyewe kama Bwana juu ya nguvu za asili katika Biblia – kuanzia kusababisha mvua siku arobaini wakati wa Nuhu, hadi aliponyesha mvua yam awe pamoja na kutuma mapigo mengine juu ya adui za Israeli, hadi kusababisha kwake upepo mkali dhidi ya merikebu ya Yona, hadi kukemea Kwake ile tufani katika Bahari ya Galilaya. Kama Yesu alivyosema, Yeye ni “Bwana wa mbingu na nchi” (Mat hayo 11:25). Ukitaka ushahidi zaidi wa Maandiko kuhusu mamlaka na ukuu wa Mungu juu ya nguvu za asili, angalia katika Yoshua 10:11; Ayubu 38:22-38; Yeremia 5:24; 10:13; 31:35; Zaburi 78:45-49; 105:16; 107:33-37; 135:6, 7; 147:7, 8, 15-18; Mathayo 5:45; Matendo 14:17.

Majibu Kwa Maswali Machache

Kama Mungu anawahukumu watu kwa njia ya njaa, gharika na matetemeko, je, ni makosa kwetu sisi kama wawakilishi wa Mungu, kusaidia na kupunguza makali ya mateso ya wale watu ambao Mungu anawahukumu?

Hapana, kamwe. Tunapaswa kutambua kwamba Mungu anampenda kila mtu, pamoja na wale watu anaowahukumu. Japo litashangaza masikio yetu, hukumu Yake kwa njia ya majanga ni onyesho la upendo Wake. Inawezekanaje? Ni hivi: Kupitia matatizo na magumu ambayo yanaletwa na majanga, Mungu anawaonya watu anaowapenda kwamba Yeye ni mtakatifu na mwenye kuhukumu, na kwamba kuna malipo kwa ajili ya dhambi. Mungu anaruhusu mateso ya muda ili kuweza kuwasaidia watu waamke na kuona hitaji lao la Mwokozi – ili waepuke ziwa la moto. Huo ni upendo!

Muda wote ambapo watu wanapumua, Mungu bado anawaonyesha rehema wasiyostahili, na unakuwepo bado wakati wao kutubu. Kupitia huruma yetu na msaada, tunaweza kuonyesha upendo wa Mungu kwa watu wanaopitia ghadhabu Yake ya muda, lakini ambao wanaweza kuokoka na ghadhabu Yake ya milele. Majanga ni nafasi nzuri tu za kuwafikia watu wa dunia ambao Yesu aliwafia.

Je! Kitu muhimu kuliko vyote maishani si kuwafikishia watu ujumbe wa Injili? Tunapokuwa na mtazamo wa milele, mateso ya wale walionaswa katika majanga si kitu ukilinganisha na mateso ya wale watakaotupwa katika ziwa la moto.

Ni kweli pia kwamba watu huwa wasikivu kwa Injili wanapokuwa katika mateso. Kuna mifano mingi sana katika Biblia kuhusu ajabu hii, kuanzia toba ya Israeli wakati wa mateso kutoka kwa mataifa jirani, mpaka habari ya Yesu kuhusu mwana mpotevu. Wakristo wanapaswa kutazama majanga kama nyakati ambapo mavuno yamekwisha kuiva, tayari kuvunwa.

Hebu Tuseme Ukweli

Sasa – ujumbe wetu uweje, kwa watu wanaojaribu kurejelea hali ya kawaida kimaisha baada ya kimbunga au tetemeko? Tutawajibuje kama watataka jibu la kitheolojia kuhusu yaliyowapata? Hebu tuseme kweli inayofundishwa na Biblia, na kuwaambia watu kwamba Mungu ni mtakatifu na kwamba dhambi yao ina malipo. Tuwaambie kwamba ile kelele kubwa sana ya kimbunga ni mfano mdogo tu wa nguvu ambazo Mwenyezi Mungu anazo, na hofu waliyosikia wakati nyumba yao ilipotikiswa si kitu ukilinganisha na hofu itakayowashika watakapotupwa jehanamu. Na, tuwaambie kwamba, ingawa sisi sote tunastahili kutupwa jehanamu, Mungu anaturehemu na kutupa sisi muda wa kutubu na kumwamini Yesu, ambaye kwa njia Yake tutaokolewa na ghadhabu ya Mungu.

Wengine watasema, “Tusiwatishe watu kuhusu Mungu.” Jibu linatoka katika Maandiko, hivi: “Kumcha Bwana ni mwanzo wa maarifa” (Mithali 1:7). Watu wasipomcha (au kumwogopa, kumheshimu) Mungu, hawajui kitu chochote.

Itakuwaje Kama Watu Watamkasirikia Mungu?

Je, watu hawatamkasirikia Mungu kwa sababu ya mateso yao? Labda, lakini tunahitaji kuwasaidia waone kiburi chao, kwa upole. Hakuna mwenye haki ya kumlalamikia Mungu kwa mambo anayomtendea, kwa sababu sote tunastahili kutupwa katika ziwa la moto tangu zamani. Badala ya kumlaani Mungu kwa yanayowapata, watu wanatakiwa kumsifu kwa kuwapenda kiasi hicho, cha kuwaonya. Mungu ana kila haki ya kumpuuza kila mtu, na kuwaacha wote wafuate njia zao wenyewe kuelekea jehanamu. Lakini Mungu anawapenda watu, Naye anawaita kila siku. Anawaita kimya kimya kwa maua yanayochanua kwenye miti ya matunda, kwa nyimbo za ndege, kwa ukuu wa milima, na kwa kung’aa kwa nyota nyingi kila siku. Anawaita kupitia dhamiri zao, kupitia mwili Wake yaani Kanisa, na kwa njia ya Roho Mtakatifu. Lakini, wanapuuza mwito Wake.

Kwa hakika si mapenzi ya Mungu kwa watu kuteseka, lakini wanapoendelea kumpuuza, anawapenda kiasi cha kutosha kutumia njia zingine kali zaidi ili kuwafanya wamsikilize. Vimbunga, matetemeko, gharika, na njaa ni baadhi ya njia zingine kali. Mungu hutazamia kwamba majanga kama hayo yatashusha viburi vya watu na kuwafikisha mahali pa kuwa na akili ya kuelewa.

Je, Mungu Anakuwa Hajatenda Haki?

Tunapomtazama Mungu na dunia yetu kwa mtazamo wa KiBiblia, hapo ndipo tunapokuwa tukifanya sahihi. Mtazamo wa KiBiblia ni kwamba kila mtu anastahili ghadhabu ya Mungu, ila, Yeye ni mwenye rehema. Wakati watu wanaoteseka wanaposema kwamba wanatazamia kutendewa vizuri zaidi na Mungu kuliko inavyokuwa wakati huo, Mungu hujisikia vibaya. Ni kwamba kila mtu anapokea rehema nyingi zaidi sana kuliko anavyostahili.

Katika kufafanua zaidi jambo hili, Yesu wakati mmoja alisema kitu kuhusu majanga mawili yaliyotokea katika siku Zake. Tunasoma hivi katika Injili ya Luka:-

Na wakati uo huo walikuwapo watu waliompasha habari ya Wagalilaya wale ambao Pilato alichanganya damu yao na dhabihu zao. Akawajibu akawaambia, ‘Je! Mwadhani ya kwamba Wagalilaya hao walikuwa wenye dhambi kuliko Wagalilaya wote, hata wakapatwa na mambo hayo? Nawaambia, Sivyo. Lakini msipotubu, ninyi nyote mtaangamia vivyo hivyo. Au wale kumi na wanane, walioangukiwa na mnara huko Siloamu, ukawaua, mwadhani ya kwamba wao walikuwa wakosaji kuliko watu wote waliokaa Yerusalemu? Nawaambia, Sivyo. Lakini msipotubu, ninyi nyote mtaangamia vivyo hivyo’ (Luka 13:1-5).

Ni hivi: Wagalilaya waliokufa kwa mkono wa Pilato wasingeweza kusema, “Mungu hajatutendea haki, maana hajatuokoa na Pilato!” Hapana. Wao walikuwa wenye dhambi waliostahili kufa. Tena, kulingana na Yesu, wale Wagalilaya waliopona wangekosea sana kama wangefikia uamuzi kwamba wao hawana dhambi nyingi sana kama jirani zao waliouawa. Hawakuwa wamefanya kazi ili kupata upendeleo mkubwa kutoka kwa Mungu – ni kwamba walipewa rehema zaidi.

Ujumbe wa Kristo ulikuwa wazi kabisa: “Ninyi nyote ni wenye dhambi. Dhambi ina matokeo yake. Kwa sasa, mnaishi kutokana na rehema za Mungu. Basi, tubuni kabla muda haujawaishia na ninyi.”

Akamalizia maelezo Yake kuhusu majanga hayo kwa kutoa mfano juu ya rehema za Mungu, kama ifuatavyo:

Akanena mfano huu: Mtu mmoja alikuwa na mtini umepandwa katika shamba lake la mizabibu; akaenda akitafuta matunda juu yake, asipate. Akamwambia mtunzaji wa shamba la mizabibu, ‘Tazama, miaka mitatu hii naja nikitafuta matunda juu ya mtini huu, nisipate kitu. Uukate, mbona hata nchi unaiharibu?’ Akajibu akamwambia, ‘Bwana, uuache mwaka huu nao, hata niupalilie, niutilie samadi; nao ukizaa matunda baadaye, vema! La usipozaa, ndipo uukate’ (Luka 13:6-9).

Hapa, haki na rehema za Mungu vinaonekana. Haki ya Mungu inasema, “Ukate mti usio na faida!” Lakini rehema Zake zinasema, “Hapana! Upe muda zaidi wa kuzaa matunda.” Kila mtu asiye na Kristo ni kama mti huo.

Je, Tunaweza Kukemea Vimbunga Na Gharika?

Swali moja la mwisho kuhusu majanga. Hivi, tukiwa na imani ya kutosha, hatuwezi kukemea na kuzuia majanga kutokea?

Kuna na imani maana yake kuamini mapenzi ya Mungu yaliyofunuliwa. Basi, imani lazima ijengwe juu ya Neno la Mungu. Bila hivyo inakuwa si imani, bali ni tumaini au tarajio tu. Katika Biblia, hatupati mahali penye kutuahudi kwamba tunaweza kukemea na kutuliza vimbunga. Basi, hakuna jinsi mtu anavyoweza kuwa na imani ya kufanya hivyo (isipokuwa kama Mungu atampa imani hiyo kwa enzi Yake na mamlaka Yake).

Tufafanue zaidi. Njia ya pekee ya mtu kuwa na imani ya kukemea kimbunga ni kama ana uhakika kwamba Mungu hatai kimbunga hicho kipige eneo fulani. Kama tulivyojifunza katika Maandiko, Mungu ndiye mwenye kutawala upepo, Naye anahusika kabisa na vimbunga. Basi, ni kitu kisichowezekana kwa mtu kuwa na imani thabiti kwamba anaweza kuzuia kimbunga wakati Mungu Mwenyewe ameagiza kiwepo. Labda tofauti kwa hilo ni kama Mungu angebadilisha mpango Wake juu ya kimbunga hicho, ambayo inawezekana kama itikio Lake kuhusu maombi ya mtu kwamba awe na rehema, au itikio Lake kwa t oba ya watu wale ambao alikuwa anataka kuwahukumu (habari za Ninawi katika siku za Yona ni mfano rahisi). Lakini, hata kama Mungu angebadilisha mawzo Yake, bado si rahisi mtu awe na imani ya kukemea na kutuliza kimbunga bila mtu huyo kujua kwamba Mungu kabadilisha mawazo Yake na pia kwamba Mungu alitaka yeye akemee na kuzuia kimbunga hicho.

Mtu pekee aliyekemea na kuzuia upepo mkali alikuwa Yesu. Njia ya pekee kwetu sisi kufanya hivyo ni kama Mungu angetupa “karama ya imani” (au karama ya “imani maalum” kama inavyoitwa wakati mwingine), ambayo ni mojawapo katika zile karama tisa za Roho zinazotajwa katika 1Wakorintho 12:7-11. Sawa na karama zingine zote za kiroho, karama ya imani hutenda kazi kama Roho apendavyo, si kama sisi tupendavyo (ona 1Wakor. 12:11). Basi, Mungu asipokupa wewe imani maalum ya kukemea kimbunga kinachokuja, usisimame katika njia yake, ukijifanya kwamba unatenda hivyo kwa imani. Ondoka njiani – kipishe kabisa! Pia, omba ulinzi wa Mungu na umwombe awe na rehema kwa watu wale wanaohukumiwa, ukimwomba aponye maisha yao ili wapate muda zaidi wa kutubu.

Tazama: Wakati Paulo alipokuwa amefungwa kwenye merikebu kuelekea Rumi, na merikebu hiyo ikasukumwa na tufani kali baharini kwa majuma mawili, hakukemea ili bahari itulie (Matendo 27:14-44). Ni kwa sababu asingeweza. Ona pia kwamba Mungu aliwahurumia watu wote waliokuwa merikebuni, maana wote 276 waliokoka baada ya merikebu kuvunjika (ona Matendo 27:24, 34, 44). Ni dhahiri kwamba Mungu aliwahurumia kwa sababu Paulo alimwomba awahurumie.

---

[1] Hoja mbili pinzani zinajibiwa hivi: (1) Yuda anataja mashindano kati ya Mikaeli na Shetani juu ya mwili wa Musa, lakini hakuna vita inayotajwa. Tunachoambiwa na Yuda ni kwamba Mikaeli “hakuthubutu hata kumshtaki kwa kumlaumu [Shetani], bali alisema, ‘Bwana na akukemee’ “ (Yuda ms. 9). (2) Wakati Elisha na mtumishi wake walipozungukwa na jeshi la Shamu katika mji wa Dothani, Elisha alimwomba Mungu afungue macho ya mtumishi wake (2Wafalme 6:15-17). Basi, mtumishi wake akaona “farasi na magari ya moto” ambayo ni sawa tukisema yalikuwa yamepandwa na kuongozwa na jeshi la malaika katika ulimwengu wa roho. Lakini, huo si ushahidi kwamba walikuwa wamejiandaa kupambana na majeshi ya pepo. Wakati mwingine malaika hutumiwa na Mungu kutekeleza hasira Yake dhidi ya binadamu waovu, kama ilivyoandikwa katika 2Wafalme 19:35, ambapo malaika mmoja tu aliua askari 185,000 wa Ashuri.

[2] Baadhi ya mifano hiyo ni Mathayo 1:20; 2:13, 19; 4:11; Luka 1:11-20, 26-38.

[3] Fungu hili zima pia ni ushahidi kwamba Ayubu “hakumfungulia Shetani mlango kwa sababu ya hofu yake,” kitu kinachoaminiwa na wengine. Mungu Mwenyewe alimwambia Shetani hivi kuhusu Ayubu, katika 2:3 – “Naye [Ayubu] hata sasa anashikamana na utimilifu wake, ujapokuwa ulinichochea juu yake, ili nimwangamize pasipokuwa na sababu” (maneno mepesi kukazia).

[4] Ona pia 1Wakorintho 10:13, mahali panapo-onyesha kwamba Mungu huweka mipaka ya kujaribiwa kwetu. Hiyo inamaanisha kwamba humwekea mipaka mwenye kutujaribu pia!

[5] Je, maana yake ni kwamba tusiwaombee viongozi wa kiserikali, au tusipige kura kwa kuwa tunajua Mungu humwinua yeyote amtakaye kuwa juu yetu? Hapana. Katika demokrasia, hasira ya Mungu iko ndani kwa ndani. Tunampata tunayemchagua, na watu waovu kwa kawaida huchagua waovu wenzao. Kwa sababu hii, wenye haki wanapaswa kupiga kura. Tena, katika Agano la Kale na Jipya, tunashauriwa kuwaombea viongozi wetu wa kiserikali (Yeremia 29:7; 1Timo. 2:1-4). Maana yake ni kwamba tunaweza kumshawishi Mungu anapofanya maamuzi Yake juu ya nani atawale. Kwa kuwa hukumu ya Mungu wakati mwingine huja kwa kupitia viongozi waovu wa serikali, na kwa sababu mataifa mengi yanastahili hukumu hata hivyo, tunaweza kuomba na kupata reheme Zake, ili nchi yetu isipatikane na kila kitu inachostahili kupata.

[6] Maandiko mengine yenye kuthibitisha kwamba Mungu anatawala upepo ni haya: Mwanzo 8:11; Kutoka 10:13, 19; 14:21; 15:10; Hesabu 11:31; Zaburi 48:7; 78:76; 135:7; 147:18; 148:8; Isaya 11:15; 27:8; Yeremia 10:13; 51:16; Ezekieli 13:11, 13; Amosi 4:9, 13; Yona 4:8; Hagai 2:17. Katika hiyo mifano mingi, Mungu alitumia upepo kama kifaa cha kuhukumu.

[7] Ukitaka kusoma zaidi kuhusu Mungu kuleta njaa, angalia Kumbu. 32:23, 24; 2Samweli 21:1; 24:12, 13; 2Wafalme 8:1; Zaburi 105:16; Isaya 14:30; Yeremia 14:12, 15, 15; 16:3, 4; 24:10; 27:8; 34:17; 42:17; 44:12, 13; Ezekieli 5:12, 16, 17; 6:12; 12:16; 14:21; 36:29; Ufunuo 6:8; 18:8). Yesu Mwenyewe alisema kwamba Mungu “hunyesha mvua juu ya wenye haki na waovu” (Mathayo 5:45). Mungu anatawala mvua!

В последние годы тема духовной войны стала крайне популярной в церквях. К сожалению, большая часть этого учения противоречит Писанию. Как следствие, многие служители по всему миру учат и практикуют вид духовной войны, которого нет в Библии. С другой стороны, понятие духовной войны, к практике и учению которой призваны служители, воспитывающие учеников, ярко выражено в христианстве.

В этой и следующей главах мы поговорим о наиболее ярких отклонениях в учении в отношении сатаны и духовной войны. Это краткое изложение моей книги „Современные мифы о сатане и духовной войне”. Вы можете прочитать эту книгу на английском языке на нашем сайте в интернете: https://www.davidservant.com/

Миф №1: „В прошлом между Богом и сатаной началось великое сражение, продолжающееся по сей день”

Этот миф противоречит самому фундаментальному принципу, установленному в Писании – Богу принадлежит вся власть, Он – всемогущий.

Иисус сказал, что с Богом все возможно (см. Матф. 19:26). Иеремия утверждает то же самое (см. Иер. 32:17). Никакая личность и ни одна сила не смогут воспрепятствовать исполнению Его планов (см. 2 Пар. 20:6; Иов. 41:10; 42:2). Через Иеремию Бог спрашивает: „Ибо кто подобен Мне? и кто … противостанет Мне?” (Иер. 50:44) Ответ – никто, включая и сатану.

Если Бог действительно всемогущий, как говорят вышеприведенные места Писания, тогда утверждать, что Бог и сатана вели или ведут битву, – это все равно что считать, что Бог не всемогущий. Если Бог может проиграть хотя бы один раунд, если сатана может одержать над Ним хотя бы небольшую победу, тогда Он не является всемогущим Богом, каким Он Сам Себя провозглашает.

Что говорил Христос о власти сатаны

Слова, сказанные Иисусом о падении сатаны с неба, помогают нам понять, какой силой обладает сатана, в сравнении с силой Всемогущего Бога:

„Семьдесят учеников возвратились с радостью и говорили: Господи! и бесы повинуются нам о имени Твоем. Он же сказал им: Я видел сатану, спадшего с неба, как молнию” (Лук. 10:17-18).

Когда всемогущий Бог решил изгнать сатану с небес, сатана не смог воспрепятствовать этому. Иисус сравнивает его с молнией, чтобы показать, с какой скоростью упал сатана. Ничего общего с засахарившимся медом, медленно стекающим с ложки. Как молния! Только что он был на небе и вдруг БАЦ! – его нет!

Если Бог может так быстро и легко изгнать сатану, то неудивительно, что когда он передал Свою власть ученикам, они также быстро и легко изгоняли демонов. Но подобно первым ученикам Иисуса, многие христиане сегодня испытывают страх перед властью сатаны и до сих пор не поняли, что Божья власть гораздо, гораздо, гораздо выше и сильнее. Бог – творец, а сатана – просто творение. Сатана не сопоставим с Богом.

Война, которой никогда не было

Как бы странно это ни звучало, но мы должны твердо усвоить, что Бог и сатана не воюют, никогда не воевали и не будут воевать. Да, они преследуют разные планы, и можно сказать, что между ними существует противостояние. Но если при противостоянии двух сторон одна неимоверно более могущественна, чем другая, такой конфликт не может считаться сражением. Может ли дождевой червь воевать со слоном? Сатана, как дождевой червяк, слабо попытался что-то противопоставить Тому, Кто неимоверно сильнее его. Но с его претензиями быстро разобрались, и он был изгнан с небес, „как молния”. Не было никакой битвы – было просто изгнание.

Если Бог всемогущ, тогда у сатаны нет и тени шанса даже слегка помешать Богу сделать то, что Он хочет. А если Бог и позволит сатане что-то сделать, то, в конечном счете, это только послужит исполнению Его воли. Эта истина станет нам совершенно ясна по мере изучения данной темы в Писании.

Интересно, что абсолютная власть Бога над сатаной проявлялась не только в прошлом, но будет продемонстрирована и в будущем. В Откровении говорится, что один единственный ангел свяжет его и посадит в тюрьму на тысячу лет (см. Откр. 20:1-3). Это событие из будущего не может рассматриваться, как сражение между Богом и сатаной, как и в случае с его изгнанием с небес. Заметьте также, что сатана не сможет выбраться из тюрьмы и выйдет оттуда только тогда, когда это будет нужно в соответствии с Божьим планом (см. Откр. 20:7-9).

А как же насчет предстоящей „войны на небесах”?

Если Бог и сатана никогда не воевали, не воюют и не будут воевать, почему тогда в книге Откровения говорится о предстоящей войне на небесах, в которой будет участвовать сатана (см. Откр. 12:7-9)? Это хороший вопрос, на который легко ответить.

Обратите внимание, что война эта будет вестись между архангелом Михаилом и его ангелами – с одной стороны и сатаной и его ангелами – с другой. Ничего не говорится об участии Самого Бога в данной битве. А если бы Он участвовал в ней, то ее нельзя было бы назвать войной, так как будучи всемогущим, Он без труда смог бы сломить любое сопротивление в мгновение ока, как Он уже это доказал.

Ангелы, включая и архангела Михаила, не являются всемогущими, поэтому их конфликт с сатаной и его ангелами можно считать войной, так как в течение определенного времени будет иметь место реальный конфликт. Однако, обладая большей силой, они победят сатану с его ордой.

Почему же Бог лично не вмешивается в это сражение, оставляя его в руках Своих ангелов? Понятия не имею. Конечно же, всезнающий Бог заранее знал, что Его ангелы смогут выиграть сражение – может быть, поэтому Он решил, что Ему нет смысла лично участвовать в нем.

Я не сомневаюсь в том, что Бог мог легко и быстро расправиться с жестокими хананеями во времена Иисуса Навина, но Он решил поручить это израильтянам. То, что Бог без усилий мог бы совершить в один миг, от них потребовало больших усилий в течение долгих месяцев. Возможно, Бог хотел развить веру в израильтянах. Может быть, по той же причине он не будет вмешиваться в будущую войну на небесах. Однако Библия ничего не говорит нам на этот счет.

Ни война между архангелом Михаилом и его ангелами с сатаной и его ангелами, ни сражение Израиля с Ханааном не дают нам повода думать, что Бог не всемогущ.

Но не победил ли Иисус сатану на кресте?

В заключение рассмотрения первого мифа о предполагаемой войне между Богом и сатаной, я хотел бы проанализировать следующее крылатое выражение: Иисус победил Сатану на кресте. Но на самом деле Писание нигде не говорит, что Иисус победил сатану на кресте.

Когда говорят, что Иисус победил сатану на кресте, это звучит так, как будто Иисус сражался с сатаной, и подразумевает, что Бог не всемогущий, а сатана на тот момент еще не был под полной властью Бога. Библия дает несколько описаний того, что произошло, когда Иисус отдал Свою жизнь на Голгофе. Например, Писание говорит, что своей смертью Иисус „лишил силы имеющего державу смерти” (см. Евр. 2:14-15).

До какой степени Иисус лишил сатану власти? Совершенно очевидно, что сатана еще имеет определенную власть, в противном случае, апостол Павел никогда бы не написал: „Весь мир лежит во зле” (1 Иоан. 5:19). В соответствии с Евр. 2:14-15, сатана был лишен власти над „державой смерти”. Что это значит?

Писание говорит о трех видах смерти: духовная смерть, физическая смерть и вторая смерть.

Как мы узнали из предыдущей главы, о второй смерти (или вечной смерти) говорится в Откр. 2:22; 20:6,14; 21:8, а это время, когда неверующие будут брошены в озеро огненное.

Физическая смерть наступает, когда человеческий дух покидает свое тело, и оно перестает функционировать.

Духовная смерть описывает состояние человеческого духа, не рожденного заново от Духа Святого. Дух духовно мертвого человека удален от Бога, его дух носит в себе греховную природу, его дух в определенной степени соединен с сатаной. Еф. 2:1-3 представляет нам картину духовно мертвого человека:

„И вас, мертвых по преступлениям и грехам вашим, в которых вы некогда жили, по обычаю мира сего, по воле князя, господствующего в воздухе, духа, действующего ныне в сынах противления, между которыми и мы все жили некогда по нашим плотским похотям, исполняя желания плоти и помыслов, и были по природе чадами гнева, как и прочие”.

Павел пишет, что верующие Ефеса раньше были мертвыми в своих преступлениях и грехах. Естественно, он не имел в виду физическую смерть, так как писал физически живым людям. Следовательно, он имел в виду, что они были мертвы в духовном смысле.

Что же умертвило их духовно? Их „преступления и грехи”. Бог сказал Адаму, что когда тот ослушается Бога, то умрет (см. Быт. 2:17). Бог имел в виду не физическую, а духовную смерть, потому что после того, как Адам вкусил запретного плода, он не умер физически. В тот день он умер духовно, а физическая смерть пришла только через тысячу лет.

Продолжая свою мысль, Павел говорит, что ефесяне, будучи духовно мертвыми людьми, ходили (т. е. жили) в преступлениях и грехах, „по обычаю мира” (то есть живя, как все) и подчинялись воле „князя, господствующего в воздухе”.

Что же это за „князь, господствующий в воздухе”? Это сатана, управляющий, как главнокомандующий, своими злыми духами, живущими в атмосфере. Эти злые духи перечислены по рангам в последней главе Послания к Ефесянам (см. Еф. 6:12).

Павел сказал, что этот мрачный князь – дух, „действующий ныне в сынах противления”. Выражение „сыны противления” – еще один синоним для неверующих, подчеркивающий их греховную природу. Павел говорит, что по своей природе они являются „детьми гнева” (Еф. 2:3). Вдобавок он подчеркивает, что сатана действует в них.

Папаша Дьявол

Осознают они это или нет, но неверующие люди идут за сатаной и являются его подданными в царстве тьмы. В их духовно мертвом духе пребывает его злая, эгоистичная природа. Фактически сатана – их духовный господин и отец. Вот почему Иисус сказал неспасенным духовным лидерам: „Ваш отец дьявол; и вы хотите исполнять похоти отца вашего” (Иоан. 8:44).

Это – мрачная иллюстрация человека, не рожденного свыше! Духовно мертвый, он идет по жизни, исполненный сатанинской природы, неумолимо приближаясь к физической смерти, которой ужасно боится. И независимо от того, осознает он это или нет, однажды он столкнется с худшей из всех смертей – вечной смертью, и будет брошен в озеро огненное.

Для нас очень важно понять, что духовная, физическая и вечная смерть являются проявлением Божьего гнева против греховного человечества, и что сатана играет во всем этом свою роль. Бог разрешил сатане царствовать над царством тьмы и над теми, кто „возлюбил тьму” (Иоан. 3:19). Вот, что Бог сказал сатане: „Ты можешь удерживать в своей власти тех, кто не покоряется мне”. Сатана стал послушным инструментом Божьего гнева против мятежного человечества. Поскольку все согрешили, все находятся под властью Сатаны, нося в своем духе его природу и будучи в его плену, исполняя его волю (см. 2 Тим. 2:26).

Выкуп за освобождение

Но мы благодарны Богу за милость, оказанную человечеству, благодаря которой у каждого есть шанс выйти из своего плачевного состояния. Поскольку заместительная жертва Иисуса удовлетворила требования божественной справедливости, все верующие во Христа могут избежать духовной смерти и сатанинского плена, так как они больше не находятся под Божьим гневом. Когда мы обращаемся к вере в Иисуса Христа, Дух Святой приходит в наш дух и искореняет из него сатанинскую природу, производя таким образом новое рождение (см. Иоан. 3:1-16) и позволяя нам стать причастниками Божьего естества (см. 2 Пет. 1:4).

Теперь вернемся к вопросу, заданному ранее. Когда автор Послания к Евреям написал, что Иисус „смертью лишил силы имеющего державу смерти, то есть дьявола”, он имел в виду, что сила духовной смерти, посредством которой сатана порабощает каждого неспасенного человека, разрушена в жизни всех, кто „во Христе”. Мы были духовно оживлены благодаря Христу, заплатившему цену за наши грехи.

Более того, поскольку мы теперь уже не являемся духовно мертвыми, нам больше не нужно бояться физической смерти, так как мы знаем, что нас ожидает славное вечное наследие.

И, наконец, благодаря Иисусу, мы избавлены от второй смерти, то есть от опасности быть брошенными в озеро огненное.

Победил ли Иисус дьявола на кресте? Нет, потому что между Иисусом и сатаной не было никакой битвы. Однако Иисус лишил сатану власти над духовной смертью, которой он удерживает неспасенных людей в плену греха. Сатана все еще имеет власть духовной смерти над неспасенными людьми, но что касается христиан, он не имеет власти над ними.

Обезоруживание начальств и властей

Теперь мы можем лучше понять заявление Павла в Кол. 2:13-15 о том, что у начальств и властей были отняты силы:

„И вас, которые были (духовно) мертвы во грехах и в необрезании плоти вашей, оживил вместе с Ним, простив нам все грехи, истребив учением бывшее о нас рукописание, которое было против нас, и Он взял его от среды и пригвоздил ко кресту; отняв силы у начальств и властей, властно подверг их позору, восторжествовав над ними Собою”.

В данном месте Писания Павел, конечно же, использует язык метафоры. В первой части он сравнивает нашу виновность с рукописанием (письменным доказательством нашего долга). Иисус забрал наш грех-долг на крест и заплатил за нас то, чего мы сами никогда не смогли бы оплатить.

Во второй части говорится, что как древние цари проносили в параде по улицам города орудия поверженных врагов, смерть Иисуса восторжествовала над „начальствами и властями”, то есть над нижайшими слоями демонов, управляющих мятежными людьми, удерживая их в плену.

Можно ли сказать, основываясь на данном месте Писания, что Христос победил сатану? В принципе – да, но с некоторыми оговорками. Необходимо помнить, что в данном месте Писания Павел использует образный язык. А как мы узнали из главы об истолковании Писания, любая метафора имеет свои пределы, за границами которых сходства превращаются в различия.

Надо осторожно подходить к истолкованию Кол. 2:13-15. Естественно, не существовало никакого буквального долгового документа, в котором были бы записаны все наши грехи и который бы прибили гвоздями ко кресту.

Также и демоны, управлявшие неспасенными людьми не были в буквальном смысле лишены своих мечей и щитов, и Иисус не вел их в своем парадном шествии. Павел использует язык символов, чтобы проиллюстрировать, что Иисус сделал для нас. Мы были в плену у злых духов. Но через смерть на кресте Иисус освободил нас из плена. Иисус не дрался в буквальном смысле слова со злыми духами, а они не воевали против Него. С Божьего разрешения они всю жизнь удерживали нас в своей власти. Их орудия были направлены не на Христа, а на нас. Но Иисус обезоружил их. И они больше не могут порабощать нас.

Не следует думать, что между Иисусом и сатанинскими злыми духами велась многовековая битва, в результате которой Иисус наконец победил на кресте. Если же мы все-таки говорим, что Он победил дьявола, необходимо четко представлять, что Он победил его ради нас, а не ради Себя.

Однажды я прогнал из своего сада собачонку, испугавшую мою маленькую дочь. Можно сказать, что я победил эту собаку, но, надеюсь, вы понимаете, что она никогда не угрожала мне, а только моей дочери. То же относится к Иисусу и сатане. Иисус прогнал от нас собаку, которая никогда не угрожала Ему Самому.

Каким образом он прогнал сатану-собаку? Взяв на себя наказание за наши грехи, освободив нас таким образом от нашей виновности перед Богом, избавив от Его гнева. Поэтому теперь злые духи, которым Бог справедливо разрешает порабощать мятежное человечество, больше не имеют права держать нас в рабстве. Слава Богу за это!

Теперь рассмотрим второй миф, связанный с первым.

Миф №2: „В духовном мире постоянно ведется битва между Божьими и сатанинскими ангелами. Исход этих битв зависит от нашей духовной войны”

Мы уже упоминали о книге Откровения, в которой говорится, что однажды на небе произойдет сражение между архангелом Михаилом и его ангелами – с одной стороны и сатаной и его ангелами – с другой. Помимо данного отрывка, еще Библия упоминает только об одном ангельском сражении, описанном в десятой главе книги Даниила.[1]

Даниил пишет, что он был в „сетовании” в течение трех недель во время третьего года правления персидского царя Кира, когда ангел явился ему на берегу реки Тигр. Цель ангельского визита заключалась в том, чтобы разъяснить будущее Израиля, и мы уже вкратце рассматривали в предыдущей главе о вознесении и последнем времени, что было сказано Даниилу. Безымянный ангел сказал Даниилу во время их беседы:

„Не бойся, Даниил; с первого дня, как ты расположил сердце твое, чтобы достигнуть разумения и смирить тебя пред Богом твоим, слова твои услышаны, и я пришел бы по словам твоим. Но князь царства Персидского стоял против меня двадцать один день; но вот, Михаил, один из первых князей, пришел помочь мне, и я остался там при царях Персидских” (Дан. 10:12-13).

Даниил узнал, что его молитва была услышана еще за три недели до того, как ему явился ангел, но ангелу потребовалось три недели, чтобы добраться до него. Причина задержки ангела заключалась в том, что „князь царства Персидского” противостоял ему. Он смог прорваться, только когда ему на помощь пришел Михаил, „один из первых князей”.

Перед тем как покинуть Даниила, ангел сказал:

„Теперь я возвращусь, чтобы бороться с князем Персидским; а когда я выйду, то вот, придет князь Греции. Впрочем я возвещу тебе, что начертано в истинном писании; и нет никого, кто поддерживал бы меня в том, кроме Михаила, князя вашего” (Дан. 10:20-21).

Из данного места Писания можно извлечь несколько интересных выводов. Мы снова видим, что ангелы не всемогущи и могут участвовать в сражении против злых ангелов.

Во-вторых, мы видим, что некоторые ангелы (такие, как Михаил) обладают большей силой, чем другие (например тот, что говорил с Даниилом).

Вопросы, на которые у нас нет ответа

Можно спросить: почему Бог не послал Михаила с известием к Даниилу, чтобы избежать трехнедельного опоздания? Дело в том, что Библия не говорит нам, почему Он послал ангела, о котором, без сомнений, знал, что он не сможет преодолеть сопротивление „князя персидского” без помощи Михаила. Мы понятия не имеем, зачем Богу вообще использовать ангела, чтобы донести до кого-либо сообщение! Почему он Сам не явился и не сказал Даниилу слышимым голосом или не вознес его временно на небеса? Неизвестно.

Но доказывает ли данное место Писания, что в духовном мире происходят постоянные сражения между ангелами Бога и сатаны? Нет, это говорит только о том, что несколько тысяч лет назад произошло противостояние между не самым сильным Божьим ангелом и ангелом сатаны, называемым „князем Персидским”, и если бы Бог захотел, то этого противостояния никогда бы не произошло. Другое и единственное сражение, о котором говорит Библия, – это война на небе, записанная в книге Откровения. Вот и все. Возможно, происходят и другие сражения между ангелами, но мы можем только предполагать.

Миф, основанный на мифе

Можно ли сделать вывод на основании данной истории с Даниилом и князем Персидским, что наша духовная война определяет исход ангельских сражений? Снова необходимо отметить, что эта идея предполагает (основываясь всего на нескольких местах Писания), что между ангелами постоянно происходят сражения. Ну хорошо, давайте предположим, что это так и есть. Доказывает ли эта история с Даниилом, что наша духовная война определяет исход предполагаемых ангельских сражений?

Вопрос, который часто задают сторонники этой идеи, звучит так: „А что, если бы Даниил прекратил пост на второй день?” Но ответа на этот вопрос, на самом деле, не знает никто, потому что Даниил не переставал искать Бога вплоть до явления ангела. Задавая этот вопрос, подразумевается, что продолжительная духовная война, которую вел Даниил, явилась ключом, принесшим прорыв ангелу в духовном мире. Предполагается, что если бы Даниил прекратил духовное сражение, то ангел никогда бы не прорвался сквозь преграды князя персидского. Нас хотят убедить, что нам, как и Даниилу, необходимо продолжать духовную войну, или, в противном случае, некоторые злые ангелы могут одолеть ангелов Божьих.

Во-первых, позвольте заметить, что Даниил не занимался „духовной войной” – он молился Богу. Ничего не говорится о том, чтобы он что-либо говорил против демонов, связывал их или „воевал” против них. На самом деле, Даниил и понятия не имел о том, что на небесах происходит какая-то битва между ангелами до тех пор, пока через три недели ему не явился ангел. В течение трех недель он постился и искал Бога.

Давайте перефразируем вопрос: если бы Даниил перестал молиться и искать Бога на второй или третий день, то можно ли предположить, что ангел так и не донес бы до него Божье послание? Мы не знаем. Могу заметить, однако, что безымянный ангел не сказал Даниилу: „Хорошо, что ты молился, а то я бы не смог прорваться”. Нет, ангел приписал заслугу прорыва Михаилу. Совершенно очевидно, что и ангела, и Михаила послал Бог, чтобы ответить на молитву Даниила о будущем Израиля.

Получается, что если бы Даниил перестал поститься и искать Бога, то Бог мог бы сказать: „Ангелы, Даниил перестал поститься и молиться, поэтому, несмотря на то, что я уже послал одного из вас в первый же день его молитвы, теперь вы можете забыть об этом. Видимо, в книге Даниила никогда не будет одиннадцатой и двенадцатой глав”.

Даниил конечно же был настойчив в молитве (но не в „духовной войне”), и Бог ответил, послав к нему ангелов. Мы тоже должны быть настойчивыми в молитве Богу, и если Бог захочет, то ответ может быть дан через ангелов. Но не забывайте, что в Библии полно примеров, когда ангелы передавали людям важные сообщения, несмотря на то, что никто не произносил ни единой молитвы, не говоря уже о молении в течение трех недель.[2] Нам всегда необходимо помнить о балансе. Более того, существует множество примеров в Библии, когда ангелы приносили известия людям, и ничего не говорится об их сражениях с демонами при прорыве через духовные сферы. Может быть, ангелам и приходилось сражаться со злыми духами, чтобы доставить сообщение, но мы этого не знаем, потому что Библия ничего не говорит на этот счет.

Теперь мы подошли к третьему распространенному мифу.

Миф №3: „Когда Адам упал, Сатана завладел его правом на владение миром”

Что в действительности произошло с сатаной после падения человечества? Некоторые считают, что сатана приобрел большие права после падения Адама. Говорят, что раньше Адам был „богом этого мира”, но после падения эта роль перешла к сатане, таким образом давая ему право на то, чтобы делать в этом мире все, что ему захочется. Предполагается, что даже Бог ничего не может сделать против него, поскольку Адам имел „законное право” отдать свою позицию сатане, и Богу пришлось признать, что принадлежавшее ранее Адаму теперь принадлежит сатане. Якобы теперь сатана владеет „арендным договором” Адама, и Бог не может остановить его, пока договор не будет расторгнут.

Верна ли эта теория? Завладел ли сатана „арендой Адама” в момент его падения?

Конечно, нет. От падения человечества сатана ничего не приобрел, кроме проклятия от Бога и обещания о своем полном низложении.

Во-первых, Библия нигде не говорит об Адаме, как о „боге этого мира”. Во-вторых, Библия нигде не говорит, что у Адама было законное право передавать кому бы то ни было свою власть над миром. В-третьих, Библия нигде не говорит о какой-то „аренде”, которая однажды истечет. Все эти идеи не находят поддержки в Писании.

Какая власть была у Адама? Мы читаем в Бытии, что Бог сказал Адаму и Еве: „Плодитесь и размножайтесь, и наполняйте землю, и обладайте ею, и владычествуйте над рыбами морскими и над птицами небесными, и над всяким животным, пресмыкающимся по земле” (Быт. 1:28).

Бог ничего не сказал Адаму о том, что он будет „богом” на земле, или что он может все контролировать, например, погоду и всех людей, которые родятся в будущем и т.д. Он просто дал Адаму и Еве, как первым человеческим существам, власть над рыбами, птицами и животными и повелел им населять землю и возделывать ее.

Когда Бог произнес суд над человеком, он ничего не сказал о том, что Адам теряет свою предполагаемую должность „бога этого мира”. Более того, он ничего не сказал Адаму и Еве о потере их власти над рыбами, птицами, скотом и т.д. Я думаю это очевидно для всех, что человечество до сих пор господствует над рыбами, птицами и пресмыкающимися. Человеческий род все еще населяет землю и возделывает ее. Адам ничего не потерял из первоначальной власти, данной ему Богом.

Но ведь сатана – бог этого мира!

Но не говорит ли Павел о сатане, как о „боге мира сего”? Да, но ничего не сказано о том, что сначала Адам был „богом мира сего”, а затем, после его падения, сатана забрал у него этот титул.

К тому же, хотя сатана назван „богом мира сего”, ничего не сказано о том, что он может делать на земле все, что захочет, и Бог не может остановить его. Иисус сказал: „Дана Мне всякая власть на небе и на земле” (Матф. 28:18). Если Иисусу дана всякая власть на земле, тогда сатана может действовать только с Его разрешения.

Кто дал Иисусу власть на небе и на земле? Скорее всего, Бог Отец, которому она всегда принадлежала и который намеревался отдать ее Иисусу. Вот почему Иисус называет Своего Отца „Господом неба и земли” (Матф. 11:25; Лук. 10:21). Богу принадлежит вся власть на земле, потому что Он создал ее. Вначале Он дал небольшую часть власти человечеству, которое никогда не теряло ее.

Когда Библия говорит о сатане как о боге и правителе этого мира, это значит что люди мира сего (не рожденные свыше) идут за сатаной. Он – тот, кому они служат, осознают они это или нет. Он – их бог.

Сатана предлагает сделку?

Во многом теория о сатане-завоевателе строится на истории об Искушении Иисуса в пустыне, записанной в Евангелиях от Матфея и от Луки. Рассмотрим и проанализируем что пишет об этом Лука:

„И, возведя Его (Иисуса) на высокую гору, диавол показал Ему все царства вселенной во мгновение времени, и сказал Ему диавол: Тебе дам власть над всеми сими царствами и славу их, ибо она предана мне, и я, кому хочу, даю ее; итак, если Ты поклонишься мне, то всё будет Твое. Иисус сказал ему в ответ: отойди от Меня, сатана; написано: Господу Богу твоему поклоняйся, и Ему одному служи” (Лук. 4:5-8).

Доказывает ли данный инцидент, что сатана владеет всем в этом мире, или что Адам передал ему все, чем владел, или что Бог не может остановить дьявола? Нет, по целому ряду причин.

Во-первых, надо быть осторожным, основывая свою теологию на заявлениях того, кого Иисус назвал „отцом лжи” (Иоан. 8:44). Иногда сатана может сказать правду, но в данном случае мы должны включить сигнал тревоги, потому что сказанное им здесь явно противоречит словам Бога.

В четвертой главе книги Даниила рассказывается история о смирении царя Навуходоносора. Пророк Даниил говорит Навуходоносору, возгордившемуся своей властью и достижениями, что ему будет дан разум животного до тех пор, пока он не признает, что „Всевышний владычествует над царством человеческим и дает его, кому хочет” (Дан. 4:25). В связи с этой историей, данное заявление фигурирует четыре раза, подчеркивая важность этой мысли (см. Дан. 4:17, 25, 32; 5:21).

Даниил сказал: „ Всевышний владычествует над царством человеческим”. Это говорит о том, что Богу принадлежит контроль над землей, не так ли?

Обратите также внимание, что заявление Даниила прямо противоречит тому, что сатана говорит Иисусу. Даниил говорит, что Бог „и дает его, кому хочет”, а сатана говорит „ я, кому хочу, даю ее” (Лук. 4:6).

Кому же нам верить? Лично я верю Даниилу.

С другой стороны, возможно сатана сказал правду. Все зависит от того, под каким углом на это смотреть.

Сатана – „бог мира сего”. Как я уже сказал выше, это значит, что он управляет царством тьмы, частью которого являются представители всех народов, живущие в бунте против Бога. Библия говорит, что „весь мир лежит во зле” (1 Иоан. 5:19). Когда сатана заявил, что он может давать власть над земными царствами, кому хочет, он вполне мог иметь в виду только свою область власти, царство тьмы, которое состоит из подцарств, мало похожих на геополитические царства. Писание говорит, что у сатаны есть несколько типов злых духов, посредством которых он управляет своим царством (см. Еф. 6:12), и можно предположить, что он, будучи главным, повышает или понижает этих духов. В таком случае сатана мог предложить Иисусу должность второго (после себя) по значимости злого духа для помощи в управлении своим мрачным царством. Все, что нужно было сделать Иисусу, – это пасть пред ним и поклониться. К счастью, Иисус отверг эту возможность „продвижения по службе”.

Кто дал власть сатане?

А что же насчет заявления сатаны, что ему принадлежит власть над всеми царствами?

Опять же, скорее всего он лгал. Но давайте предположим, что он сказал правду.

Обратите внимание, он не сказал, что Адам передал ему власть над царствами. Как мы уже увидели, Адам не мог ему ничего передать, потому что у него самого ее никогда не было. Адам господствовал над рыбами, птицами и скотом, а не над царствами (когда Адам упал, на земле еще не было человеческих царств, которыми можно было бы повелевать). Вдобавок, если сатана предлагал Иисусу власть над царством тьмы, состоящим из злых духов и неспасенных людей, тогда для Адама не существовало никакой возможности передать ее сатане. Сатана господствовал над падшими ангелами еще до того, как Адам был сотворен.

Может быть, сатана имел в виду, что все люди мира передали ему власть над собой, так как все они, осознанно или неосознанно, не подчиняются власти Божьей.

Существует и другая возможность – Сам Бог дал ему эту власть. В свете Писания вполне возможно, что Бог сказал сатане: „Я разрешаю тебе и твоим злым духам управлять теми, кто не подчиняется мне”. Может быть, сейчас вам трудно это принять, но позднее вы увидите, что возможно это наилучшее объяснение смысла слов сатаны. Если Бог действительно „владычествует над царством человеческим” (Дан. 4:25), тогда власть, которую сатана имеет над человечеством, должна быть дана ему Богом.

Сатана управляет только царством тьмы, которое также можно назвать „царством бунта”. Он царствовал над этим царством с того для, когда был изгнан с небес, что произошло еще до падения Адама. До падения Адама царство тьмы состояло только из взбунтовавшихся ангелов. Но когда согрешил Адам, он также присоединился к царству бунта, и с тех пор сатанинское царство стало состоять не только из ангелов-бунтовщиков, но также и из непокорных людей.

Сатана правил своим мрачным царством еще до сотворения Адама, поэтому не следует думать, что после падения Адама сатана завладел тем, что сначала принадлежало Адаму. Нет, когда Адам согрешил, он присоединился к царству мятежа, уже существовавшему на тот момент, к царству, управляемому сатаной.

Явилось ли падение неожиданностью для Бога?

Другой пробел в „теории о сатане-завоевателе”: Бог выглядит глупым, потому что падение застало Его врасплох и он оказался в затруднительном положении. Знал ли Бог, что сатана попытается искусить Адама и Еву, и это приведет их к падению? Если Бог всеведущ, а Он такой и есть, тогда Он знал, что произойдет. Вот почему Библия говорит, что еще до сотворения человечества у Него уже был план по его искуплению (см. Матф. 25:34; Деян. 2:2-23; 4:27-28; 1 Кор. 2:7-8; Еф. 3:8-11; 2 Тим. 1:8-10; Откр. 13:8).

Бог сотворил дьявола, зная, что он упадет. Он сотворил Адама и Еву, зная что они упадут. У сатаны нет ни малейшей возможности перехитрить Бога и захватить то, что Бог для него не предназначал.

Так что же, я хочу сказать, что Бог желает, чтобы сатана был „богом мира сего”? Да, но только до тех пор, пока это соответствует Его целям. Если бы Бог не хотел, чтобы сатана действовал, Он просто остановил бы его, как однажды и сделает (Откр. 20:1-2).

Однако я не имею в виду, что Бог хочет, чтобы кто-либо продолжал оставаться под властью сатаны. Бог хочет, чтобы все спаслись и покинули царство сатаны (Деян. 26:18; Кол. 1:13; 1 Тим. 2:3-4; 2 Пет. 3:9). Но Он позволяет сатане царствовать над всеми, кто любит тьму (см. Иоан. 3:19), то есть над теми, кто продолжает бунтовать против Него.

Можем ли мы предпринять что-нибудь, чтобы помочь людям убежать из мрачного сатанинского царства? Да, мы можем молиться за них, призывать их к покаянию и вере в евангелие (как повелел нам Иисус). Если они покаются и уверуют, то будут избавлены от власти сатаны. Но ошибочно думать, что мы можем „связать” злых духов, чтобы они больше не удерживали людей. Если люди хотят, то Бог позволит им оставаться во тьме. Иисус сказал, что если в каком-то городе люди не принимают свидетельства, надо отрясти пыль с ног и идти в другой город (Матф. 10:14). Он не говорил, что надо оставаться и разрушать твердыни над городом, чтобы сердца людей открылись. Бог позволяет злым духам удерживать в рабстве тех, кто отказывается покаяться и обратиться к Нему.

Другие доказательства суверенной власти Бога над сатаной

Есть много мест Писания, доказывающих, что Бог не потерял никакого контроля над сатаной в момент падения человечества. Библия постоянно утверждает, что Бог всегда имел и будет иметь полный контроль над сатаной. Дьявол может делать только то, что ему разрешает Бог. Сначала давайте рассмотрим некоторые иллюстрации этого факта из Ветхого Завета.

Первые две главы книги Иова содержат в себе классический пример проявления Божьей власти над сатаной. Здесь сатана предстает перед троном Божьим, чтобы обвинить Иова. Поскольку в то время Иов был самым послушным Богу человеком, сатана избрал его в качестве мишени. Бог знал, что сатана „обратил свое внимание” на Иова (Иов. 1:8), и слушал, как он обвинял Иова из-за всех благословений, которыми тот был наделен (см. Иов. 1:9-12).

Сатана сказал, что Бог оградил его, и потребовал, чтобы Он забрал у него все благословения. В конце концов, Бог разрешил сатане воздействовать на Иова в определенной степени. Сначала сатана не имел права прикасаться к его телу. Однако позднее Бог разрешил сатане вредить его телу, но запретил убивать (Иов. 2:5-6).

Данное место Писания ясно доказывает, что сатана не может делать все, что ему вздумается. Он не мог ничего сделать с имуществом Иова, пока Бог не разрешил ему. Он не мог украсть здоровье Иова, пока Бог не позволил ему. Он не мог убить Иова, потому что Бог не разрешил ему.[3] Бог всегда имел власть над сатаной, в том числе и после падения Адама.

Саул и „злой дух от Господа”

В Ветхом завете есть несколько примеров, когда Бог использовал сатанинских злых духов в качестве проводников Своего гнева. В 1 Цар. 16:14 говорится: „А от Саула отступил Дух Господень, и возмущал его злой дух от Господа”. Данная ситуация, несомненно, стала следствием Божьего наказания против непослушного царя Саула.

Но вопрос в следующем: что значит выражение „злой дух от Господа”? Значит ли это, что Бог послал злого духа, живущего с Ним на небесах, или что Бог суверенно разрешил одному из сатанинских духов воздействовать на Саула? Я думаю, что большинство христиан примет второй вариант, поскольку он больше соответствует контексту библейского учения. Писание говорит, что злой дух был „от Господа”, потому что воздействие злого духа было прямым следствием Божьего наказания, посланного Саулу. Таким образом, мы видим, что злые духи пребывают под полным Божьим контролем.

В книге Судей 9:23 говорится: „И послал Бог злого духа между Авимелехом и между жителями Сихема”, чтобы произвести над ними Божий суд за их злые дела. Опять же, этот злой дух не пришел с неба от Бога, он пришел от сатаны, но Бог разрешил ему делать зло против тех, кто этого заслуживал. Злые духи не могут успешно осуществлять свои злые планы против кого бы то ни было без Божьего разрешения. Если это не так, тогда Бог не всемогущ. Таким образом, мы еще раз приходим к заключению, что когда Адам упал, сатана не приобрел никакой власти, которая была бы неподконтрольна Богу.

Пример власти Бога над сатаной в Новом Завете

В Новом Завете есть дополнительные доказательства, опровергающие теорию о сатане-завоевателе.

Например, в Лук. 9:1 говорится, что Иисус дал Своим двенадцати ученикам „власть над всеми бесами”. Также в Лук. 10:19 Иисус говорит им: „Се, даю вам власть наступать на змей и скорпионов и на всю силу вражью, и ничто не повредит вам”.

Если Иисус дал им власть над „всей силой вражьей”, значит прежде всего эта власть должна быть у Него Самого. Сатана находится под Божьей властью.

В Евангелии от Луки Иисус говорит Петру: „Симон! Симон! се, сатана просил, чтобы сеять вас как пшеницу” (Лук. 22:31). Из данного текста следует, что сатана не мог „просеять” Петра, не получив разрешения от Бога. Бог контролирует сатану.[4]

Тюремное заключение сатаны на тысячу лет

В Откр. 20 мы читаем, как один ангел связал сатану, и ни слова не говорится об истечении договора с Адамом. Он был заключен в темницу просто, чтобы „не прельщал уже народы” (Откр. 20:3).

Интересно отметить, что после того, как сатана отсидит в тюрьме свои 1000 лет, он будет освобожден и „выйдет обольщать народы, находящиеся на четырех углах земли” (Откр 20:7). Затем обольщенные народы соберут свои армии для атаки на Иерусалим, где будет царствовать Иисус. Когда они окружат город, с неба падет огонь и „пожрет их” (Откр. 20:9).

Неужели можно предположить, что арендный договор с Адамом предполагал заключительный короткий период времени после окончания 1000 лет и по этой причине Бог был просто обязан выпустить сатану? Это полный абсурд.

Нет. Из данного раздела Писания мы узнаем, что Бог владеет полным контролем над дьяволом и позволяет ему обольщать только для исполнения Своих собственных Божественных целей.

В течение предстоящего тысячелетнего правления Иисуса сатана будет изолирован и не сможет никого обольстить. Однако на земле будут люди, внешне послушные Христу, но внутренне желающие Его свержения, ни они не будут пытаться сделать этого сами, понимая, что у них нет шансов сбросить с престола Того, кто пасет народы „жезлом железным” (Откр. 19:15).

Но когда сатана будет освобожден, он сможет обольстить людей, в глубине сердца ненавидящих Христа, и они, в своей глупости, попытаются совершить неосуществимое. Поскольку сатане будет дозволено обольщать потенциальных мятежников, состояние их сердец будет выявлено, и Бог праведно осудит тех, кто не достоин жить в Его царстве.

Это одна из причин, почему Бог позволяет сатане обольщать людей сегодня. Позднее мы исследуем более полно планы Бога относительно сатаны, но пока достаточно будет сказать, что Бог не хочет, чтобы кто-нибудь жил в обольщении. В то же время, Он хочет знать, что в сердце у человека. Сатана не может обольстить знающих истину и верящих в нее. Но Бог разрешает дьяволу обольщать тех, кто по причине ожесточения сердца отвергает истину.

Говоря о времени антихриста, Павел пишет:

„И тогда откроется беззаконник, которого Господь Иисус убьет духом уст Своих и истребит явлением пришествия Своего того, которого пришествие, по действию сатаны, будет со всякою силою и знамениями и чудесами ложными, и со всяким неправедным обольщением погибающих за то, что они не приняли любви истины для своего спасения. И за сие пошлет им Бог действие заблуждения, так что они будут верить лжи, да будут осуждены все, не веровавшие истине, но возлюбившие неправду” (2 Фес. 2:8-12).

Обратите внимание, что именно Бог послал „действие заблуждения, так что они будут верить лжи”. Но в то же время заметьте, что обольщенные люди – это те, кто „не верит истине”. Значит, у них была возможность принять евангелие, но они отвергли ее. Бог позволит сатане дать антихристу власть для совершения ложных чудес и знамений, чтобы все отвергающие Христа впали в обольщение и были осуждены – такова конечная цель Бога. По той же причине Бог разрешает сатане обольщать людей сегодня.

Если бы у Бога не было причин для того, чтобы позволять сатане действовать на земле, то после падения Он мог бы запросто изгнать его в любое место вселенной. Во 2 Пет. 2:4 говорится, что некоторых злых ангелов Бог уже бросил в ад и „предал блюсти на суд для наказания”. Наш всемогущий Бог мог бы сделать с сатаной и с любым из его ангелов то же самое, если бы это соответствовало Его целям. Но еще в течение определенного времени у Бога есть весомые причины, чтобы позволять сатане и его ангелам действовать на земле.

Демоны боятся мук

И в заключение анализа данного мифа, рассмотрим историю об одержимых в стране Гергесинской:

„И когда Он (Иисус) прибыл на другой берег в страну Гергесинскую, Его встретили два бесноватые, вышедшие из гробов, весьма свирепые, так что никто не смел проходить тем путем. И вот, они закричали: что Тебе до нас, Иисус, Сын Божий? пришел Ты сюда прежде времени мучить нас” (Матф. 8:28-29).

Часто данное место Писания используется сторонниками теории о сатане-завоевателе. Они говорят: „Эти демоны взывали к справедливости Христа. Они знали, что у Него не было права мучить их, пока не истечет „арендный договор с Адамом”, когда демоны вместе с сатаной будут брошены в озеро огненное, чтобы мучиться там день и ночь”.

На самом же деле все наоборот. Они знали, что у Иисуса была власть и все права, чтобы мучить их, когда и сколько угодно – поэтому они и умоляли его. Очевидно, они очень боялись, что Сын Божий может послать их на мучения гораздо раньше. Лука пишет, что они умоляли Его, „чтобы не повелел им идти в бездну” (Лук. 8:31). Если бы у Иисуса не было на это законного права из-за каких-то предполагаемых прав сатаны, то они и не беспокоились бы.

Демоны понимали, что находятся в полном распоряжении Иисуса, о чем свидетельствует просьба не высылать их из страны (Марк. 5:10), прошение о разрешении войти в пасущееся поблизости стадо свиней(Марк. 5:12), мольба о том, чтобы не быть выброшенными „в бездну” (Лук. 8:31), и просьба не мучить их раньше времени.

Миф №4: „Сатана, будучи „богом мира сего”, контролирует всю землю, в т. ч. правительства, природные катастрофы и погоду”

Во 2 Кор. 4:4 апостол Павел называет сатану „богом мира сего”, а в Иоан. 12:31, 14:30 и 16:11 Иисус называет его „князем мира сего”. Основываясь на этих титулах сатаны, многие решили, что сатане принадлежит тотальный контроль над землей. Хотя мы уже рассмотрели достаточно мест Писания для того, чтобы выявить ошибочность этого мифа, все же будет полезно еще углубить наше изучение с целью полнее понять, насколько ограничена власть сатаны. Необходимо внимательно следить за тем, чтобы наше познание о сатане не строилось только на четырех местах Писания, где о нем говорится, как о боге и князе этого мира.

По мере дальнейшего изучения Писания мы обнаружим, что называя сатану „князем мира сего”, Иисус обращался к Своему Отцу как к „Господу неба и земли” (Матф. 11:25; Лук. 10:21). Подобно Иисусу, Павел, говоря о сатане, как о „боге мира сего”, называет Бога „Господом неба и земли” (Деян. 17:24). Это доказывает, что ни Иисус, ни Павел не считали, что сатане принадлежит полный контроль над землей. Власть сатаны ограничена.

Существенная разница между этими контрастирующими местами Писания заключается в словах мир и земля. Хотя часто мы используем эти слова, как синонимы, в греческом языке они не всегда означают одно и то же. Если мы увидим это различие, то наше понимание власти Бога и сатаны радикально изменится.

Иисус говорит о Боге Отце, как о Господе земли. Греческое слово „ge” переводится как „земля”. Оно означает физическую планету, на которой мы живем, и от него происходит слово „география”.

О сатане же Иисус говорит, как о князе этого мира. Греческое слово „kosmos”, переведенное как „мир”, означает „порядок или устройство вещей”. Оно относится скорее к людям, чем к самой физической планете. Вот почему христиане часто говорят о сатане, как о „боге существующей мировой системы”.

В настоящий момент Бог не имеет полного контроля над миром, потому что он не имеет полного контроля над мирскими людьми. Причина этого заключается в том, что Он предоставил всем людям свободу самим выбрать своего господина, и многие решили отдать свое предпочтение сатане. Свободная воля человека, несомненно, является частью Божьего плана.

Павел, говоря о мире и боге этого мира, использует другое греческое слово – aion. Aion часто переводится, как „век”, обозначая период времени. Сатана – бог века сего.

Какой же вывод? Земля – это физическая планета, на которой мы живем. Мир – это люди, живущие на земле, а точнее – те, кто не служит Иисусу. Они служат сатане и являются заложниками его извращенной греховной системы. О нас, христианах, сказано, что мы „в мире”, но „не от мира” (Иоан. 17:11,14). Мы живем посреди граждан царства тьмы, одновременно принадлежа царству света, царству Божьему.

Итак, теперь у нас есть ответ. Перефразируем: Бог обладает полным контролем над землей. Сатана, с разрешения Божьего, контролирует только „мировую систему”, то есть граждан царства тьмы. Именно поэтому апостол Иоанн говорит, что „весь мир (а не вся земля) лежит во зле” (1 Иоан. 5:19).

Одновременно это не значит, что Бог не имеет власти над миром, мировой системой, или над людьми этого мира. Даниил говорит, что Он „владычествует над царством человеческим и дает его, кому хочет” (Дан. 4:25). Он по-прежнему поднимает и понижает, кого хочет. Однако, являясь владыкой „над царством человеческим”, он разрешает сатане царствовать над частью человечества, живущей в бунте против Него.

Рассмотрение предложения сатаны

Разница в понятиях между землей и миром помогает лучше понять историю с искушением Иисуса в пустыне. Сатана показал Иисусу „все царства вселенной во мгновение времени”. Сатана не мог предложить Иисусу политической должности, чтобы управлять правительством (сегодня это президент или премьер-министр). Привилегия возносить или понижать земных правителей принадлежит не сатане, а Богу.

Скорее всего, сатана показал Иисусу все подразделения своего царства тьмы. Он показал Иисусу иерархию злых духов, которые на своих соответственных территориях царствуют в царстве тьмы над мятежными людьми, находящимися у них в рабстве. Сатана предложил Иисусу контролировать свои владения в надежде, что Он присоединится к нему в его бунте против Бога. В случае согласия Иисус должен был стать второй командующей личностью в царстве тьмы.

Божий контроль над земными правительствами

Чтобы более конкретно установить границы власти сатаны, сначала рассмотрим власть, которую имеет Бог над земными, человеческими правительствами. Сатана имеет некоторую власть над человеческими правительствами только потому, что он контролирует неспасенных людей. Но в общем смысле Бог обладает властью над ними, и сатана может только манипулировать ими в той степени, в какой Бог позволяет ему это делать.

Мы уже рассматривали историю с царем Навуходоносором, но для большей ясности давайте рассмотрим ее еще раз.

Великий царь Навуходоносор возгордился из-за своих достижений и власти и Бог решил свести его до животного состояния, чтобы показать ему, что „Всевышний владычествует над царством человеческим, и дает его, кому хочет, и поставляет над ним уничиженного между людьми” (Дан. 4:17). Очевидно, взлетом своего политического величия Навуходоносор был обязан Богу. Это относится к любому земному лидеру. Апостол Павел говорит о земных лидерах: „Нет власти не от Бога; существующие же власти от Бога установлены” (Рим. 13:1).

Богу принадлежит наивысшая власть над всей вселенной. Если у кого-то есть власть, она может быть у него только потому, что Бог делегировал ему часть Своей власти.

А как же насчет злых руководителей? Неужели Павел хочет сказать, что даже они от Бога? Да. Ранее, в этом же послании, Павел пишет: „Ибо Писание говорит фараону: для того самого Я и поставил тебя, чтобы показать над тобою силу Мою и чтобы проповедано было имя Мое по всей земле” (Рим. 9:17). Бог возвысил жестокосердного фараона, чтобы прославиться Самому. Бог показал Свою великую власть через чудеса, а поводом для этого явилось упрямое сердце человека, поставленного Им.

Тот же принцип ясно виден в беседе Иисуса с Пилатом. Удивленный отказом Иисуса отвечать на его вопросы, Пилат говорит: „Мне ли не отвечаешь? не знаешь ли, что я имею власть распять Тебя и власть имею отпустить Тебя?” (Иоан. 19:10).

Иисус ответил: „Ты не имел бы надо Мною никакой власти, если бы не было дано тебе свыше” (Иоан. 19:11). Зная трусливый характер Пилата, Бог возвысил его, чтобы Его предопределенный план относительно смерти Иисуса осуществился.

Даже беглое прочтение исторических книг Ветхого Завета показывает, что Бог иногда использует злых руководителей в качестве инструмента для излияния Своего гнева на тех, кто этого заслуживает. Бог использовал Навуходоносора, чтобы судить многие народы во времена Ветхого Завета.

В Библии есть много примеров руководителей, возвышенных или пониженных Богом. В Новом Завете, например, мы читаем об Ироде, который не воздал славы Богу, когда его подчиненные кричали ему: „Это голос Бога, а не человека!” (Деян. 12:22).

Следствие: „Но вдруг Ангел Господень поразил его …. и он, быв изъеден червями, умер” (Деян. 12:23).

Необходимо помнить, что Ирод являлся гражданином царства тьмы, но оставался под юрисдикцией Бога. Естественно, Бог, если захочет, может понизить любого земного лидера.[5]

Личное свидетельство Бога

И, наконец, давайте теперь прочитаем, что Сам Бог говорит о Своей власти над земными человеческими царствами через пророка Иеремию:

„Не могу ли Я поступить с вами, дом Израилев, подобно горшечнику сему? говорит Господь. Вот, что глина в руке горшечника, то вы в Моей руке, дом Израилев. Иногда Я скажу о каком-либо народе и царстве, что искореню, сокрушу и погублю его; но если народ этот, на который Я это изрек, обратится от своих злых дел, Я отлагаю то зло, которое помыслил сделать ему. А иногда скажу о каком-либо народе и царстве, что устрою и утвержу его; но если он будет делать злое пред очами Моими и не слушаться гласа Моего, Я отменю то добро, которым хотел облагодетельствовать его” (Иер. 18:6-10).

Теперь вы видите, что у Сатаны не было никакой возможности на законном основании предложить Иисусу царствовать над земными политическими человеческими царствами? Если он говорил правду (как он иногда делает), то все, что он мог предложить Иисусу – это свое царство тьмы.

Но может ли сатана влиять на человеческие правительства? Да, но только благодаря тому, что он является духовным господином неспасенных людей, участвующих в деятельности правительств. Но в то же время он может влиять настолько, насколько ему позволит Бог, и в любой момент Бог может расстроить любые его планы. Апостол Иоанн называет Иисуса „владыкой царей земных” (Откр. 1:5).

Является ли сатана автором природных катастроф и плохой погоды?

Поскольку сатана – „бог мира сего”, многие думают, что он также контролирует погоду и производит стихийные бедствия – такие, как засуха, потоп, ураган, землетрясение и т. д. Но что об этом говорит Писание? Не следует строить все учение о сатане на единственном месте Писания, говорящем: „Вор приходит только для того, чтобы украсть, убить и погубить” (Иоан. 10:10). Как часто я слышал цитирование данного Писания в качестве доказательства того, что все кражи, убийства и разрушения – от сатаны. Однако если внимательнее изучать Писание, то станет ясно, что иногда Бог сам убивает и разрушает. Из большого числа примеров рассмотрим три:

„Един Законодатель и Судия, могущий спасти и погубить” (Иак. 4:12).

„Но скажу вам, кого бояться: бойтесь того, кто, по убиении, может ввергнуть в геенну: ей, говорю вам, того бойтесь” (Лук. 12:5).

„И не бойтесь убивающих тело, души же не могущих убить; а бойтесь более Того, Кто может и душу и тело погубить в геенне” (Матф. 10:28).

Считать, что все события, частью которых являются убийства и разрушения, приходят от Сатаны, ошибочно. В Библии полно примеров, где Бог убивает и разрушает.

Давайте зададим себе вопрос: когда Иисус говорил о воре, приходящем чтобы убить, украсть и разрушить, действительно ли Он говорил о дьяволе? Все, что нужно сделать, – это прочитать данное место в контексте. В стихе, предшествующем Его заявлению о воре, приходящим ради убийства, кражи и разрушения, Иисус сказал: „Все, сколько их ни приходило предо Мною, суть воры и разбойники; но овцы не послушали их” (Иоан. 10:8). Если прочитать всю Его проповедь в Иоан. 10:1-15, начинающуюся со слов о добром пастыре, становится ясно, что слово „вор” относится к лжеучителям и религиозным лидерам.

Различные взгляды на плохую погоду и стихийные бедствия

Когда случается ураган или землетрясение, то в умах верующих в Бога людей возникает теологический вопрос: „Кто это сделал?” Для христиан, верящих в Библию, существует только два варианта ответа: Бог или сатана.

Кто-то возразит: „Ну уж нет, Бог тут ни причем! Люди виноваты. Бог судит их за их грехи”.

Если Бог производит ураганы и землетрясения в качестве суда за грехи, тогда, конечно, можно обвинить скорее грешных людей, чем Бога, однако, поскольку стихийные бедствия не произошли бы без Его указания, ответственность все же лежит на Нем.

Если же Бог позволяет сатане посылать ураганы и землетрясения, чтобы судить грешников, тогда можно было бы сказать, что их автором является сатана, но ответственность все равно лежит на Боге, потому что Он разрешает сатане производить разрушения и эти разрушения являются следствием Его реакции на грех.

Некоторые считают, что ответственность за ураганы и землетрясения не лежит ни на Боге, ни на сатане, они просто являются „природным феноменом падшего греховного мира”. Такое мнение косвенно возлагает ответственность за природные катастрофы на человечество, но тогда упускается из виду один момент. Такое объяснение тоже не убирает Бога с арены действий. Если ураганы – просто „природный феномен падшего греховного мира”, то кто решил, что они должны происходить? Естественно, ураганы устраиваются не людьми. Ураган не появляется после того, как люди выбросят в атмосферу определенное количество лжи, а землетрясения не происходят, когда определенное количество людей совершит прелюбодеяние.

Нет, если и есть какая-то связь между ураганами и грехом, то в любом случае в этом участвует Бог, потому что ураган становится проявлением его суда против греха. Даже если они происходят беспорядочно, то Бог решил, чтобы они происходили беспорядочно, поэтому Он все равно в этом участвует.

Но даже если между грехом и стихийными бедствиями не существует никакой связи, и Бог, в процессе творения в чем-то просчитался, и в результате в земной коре образовались трещины, а погода иногда становится неуправляемой, все равно Бог несет ответственность за землетрясения и ураганы, потому что Он – творец, и из-за Его ошибок страдают люди.

Существует ли „мать-природа”?

Итак, у нас есть только два возможных ответа на вопрос о природных катастрофах. Ответственность либо на Боге, либо на сатане. Перед тем, как обратиться к определенным местам Писания, чтобы решить, какой ответ правильный, давайте еще поразмышляем над этими двумя возможными ответами.

Если сатана производит стихийные бедствия, то Бог либо может, либо не может остановить его. Если Бог может остановить сатану, но не делает этого, тогда снова вся ответственность лежит на Нем. Катастрофы никогда бы не произошло без разрешения с Его стороны.

А теперь посмотрим с другой стороны. Давайте на миг предположим, что Бог не может, но хотел бы остановить сатану. Насколько это реально возможно?

Если Бог не может остановить сатану, чтобы тот производил стихийные бедствия, сатана либо сильнее, либо умнее Бога. Вот, что фактически утверждают сторонники теории о завоевании мира сатаной в момент падения Адама. Они говорят, что сатана может делать на земле все, что ему угодно, потому что он украл у Адама „договор об аренде”. Предполагается, что даже если бы Бог и хотел остановить сатану, Он не может этого сделать, потому что должен уважать „арендный договор” с Адамом, которым теперь владеет сатана. Иными словами, Бог оказался слишком глупым, чтобы предвидеть, что случится во время падения Адама, а сатана, будучи умнее Бога, теперь приобрел власть, которую Бог не собирался ему давать. Лично я не собираюсь считать, что сатана умнее Бога.

Если теория о сатане-завоевателе истинна, тогда интересно бы знать, почему сатана не устраивает землетрясений и ураганов больше, чем сегодня, и почему он не избирает своей целью многочисленные поселения христиан. (Если вы ответите „потому что Бог не позволяет ему прикасаться к христианам”, то признаете, что сатана не может действовать без Божьего разрешения).

Если сузить спектр рассуждения, то остается только два возможных ответа на наш вопрос: 1) либо Бог производит землетрясения и ураганы, 2) либо их производит сатана с Божьего разрешения.

Итак, независимо от того, какой из этих ответов верен, ответственность все равно ложится на Бога. Когда люди говорят „Бог не посылал этого урагана, это сделал сатана”, они все равно не освобождают Бога от ответственности, как бы им этого ни хотелось. Если Бог, независимо от Своего желания, мог остановить сатану, но не сделал этого, тогда ответственность лежит на нем. Люди-бунтовщики остаются единственными виновниками, благодаря своим грехам (если ураган был послан или допущен Богом в качестве суда), но по-прежнему глупо считать, что Бог в этом не участвует и не несет никакой ответственности.

Свидетельство из Писания

Что конкретно говорит Писание о „стихийных бедствиях”? Кто, в соответствии с библией, является их автором – Бог или дьявол? Давайте сначала рассмотрим землетрясения, потому что Библия много говорит о них.

В соответствии с Писанием, землетрясения могут происходить вследствие Божьего суда над заслуживающими того грешниками. В книге Иеремии написано: „От гнева Его дрожит земля, и народы не могут выдержать негодования Его” (Иер. 10:10).

Исайя предупреждает:

„Господь Саваоф посетит тебя громом и землетрясением, и сильным гласом, бурею и вихрем, и пламенем всепожирающего огня” (Ис. 29:6).

Можно вспомнить, как во дни Моисея земля раскрылась и поглотила Корея с его мятежными последователями (см. Числ. 16:23-34). Это был Божий суд. Другие примеры, когда Бог судил посредством землетрясения, записаны в Иез. 38:19; Пс. 17:8; 76:19; Агг. 2:6; Лук. 21:11; Откр. 6:12; 8:5; 11:13; 16:18.

Некоторые землетрясения, о которых говорит Писание, не являются Божьим судом, хотя они были произведены Богом. Например, Евангелие от Матфея говорит, что когда умер Иисус, произошло землетрясение (Матф. 27:51,54), а другое произошло, когда Он воскрес (Матф. 28:2). Или их устроил сатана?

Когда Павел и Сила прославляли Бога в полночь в филиппийской тюрьме, „вдруг сделалось великое землетрясение, так что поколебалось основание темницы; тотчас отворились все двери, и у всех узы ослабели” (Деян. 16:26). Сатана устроил это землетрясение? Не думаю! Даже тюремщик уверовал, увидев Божью силу. И это не единственное устроенное Богом землетрясение в книге Деяний (см. Деян. 4:31).

Недавно я прочитал об искренних христианах, которые, услышав о землетрясении, сразу выехали в ту местность, чтобы „связывать дьявола”. Вы видите ошибку? Вместо этого им следовало бы молиться о Божьей милости к людям, живущим в той местности. И если бы они сделали это, им не нужно было бы впустую тратить свои деньги и время на путешествие в зону землетрясения – они могли бы молиться Богу прямо там, где живут. Но воевать с дьяволом, чтобы остановить землетрясения, – это небиблейский подход.

А как насчет ураганов?

Слово „ураган” не встречается в Писании, но зато можно найти много примеров, где говорится о сильном ветре. Например:

„Отправляющиеся на кораблях в море, производящие дела на больших водах, видят дела Господа и чудеса Его в пучине: Он речет, – и восстанет бурный ветер и высоко поднимает волны его” (Пс. 106:23-25).

„Но Господь воздвиг на море крепкий ветер, и сделалась на море великая буря, и корабль готов был разбиться” (Иона 1:4).

„И после сего видел я четырех Ангелов, стоящих на четырех углах земли, держащих четыре ветра земли, чтобы не дул ветер ни на землю, ни на море, ни на какое дерево” (Откр. 7:1).

Как мы видим, Бог может давать начало ветрам и останавливать их.[6]

Во всей Библии есть только одно место Писания, где сатана производит ветер. Во время испытаний Иова к нему пришел человек с известием: „Большой ветер пришел от пустыни и охватил четыре угла дома, и дом упал на отроков, и они умерли” (Иов. 1:19).

Из первой главы книги Иова мы знаем, что причиной несчастий Иова был сатана. Не следует забывать, однако, что сатана ничего не смог бы сделать Иову или его детям, не получив на то разрешения от Бога. Итак, мы снова видим, Бог господствует и над ветрами.

Шторм на море Галилейском

Ну, а как насчет „великого волнения”, заставшего Иисуса с учениками, пересекавших однажды море Галилейское? Естественно, этот шторм послал сатана, потому что Бог никогда бы не позволил буре опрокинуть лодку, в которой находился Его Сын. „Царство, разделившееся само в себе, опустеет”, поэтому зачем Богу посылать бурю, которая может навредить Иисусу и Его двенадцати ученикам?

Эти аргументы звучат довольно убедительно, однако давайте немного порассуждаем. Если шторм послал не Бог, а сатана, тогда в любом случая мы должны признать, что Бог позволил сатане послать его. Поэтому вопрос остается в силе: зачем Богу разрешать сатане посылать шторм, который мог нанести ущерб Его Сыну и двенадцати ученикам?

Можно ли ответить однозначно? Может быть Бог учил Своих учеников вере. Может быть, Он испытывал их. Может быть, Он испытывал Иисуса, который должен был быть „искушен во всем, кроме греха” (Евр. 4:15). Чтобы быть полностью испытанным, Иисус должен был противостоять страху. Возможно, Бог хотел просто прославить Иисуса. Возможно, Он хотел сделать все перечисленное выше.

Бог вел народ Израиля к берегу Красного моря, прекрасно зная, что за ними по пятам гонится армия фараона. Но ведь Он сам избавил израильтян! Что же получается, что Он действовал против Себя, ведя их к месту, где их всех могли перерезать? Не является ли это примером царства, разделившегося „само в себе”?

Нет, потому что Бог не собирался позволить египтянам вырезать израильтян. Он также не собирался посылать сатану или разрешать ему устраивать шторм на море Галилейском, чтобы утопить Иисуса и двенадцать учеников.

Библия вообще ничего не говорит о том, кто послал шторм на море Галилейское, Бог или сатана. Некоторые считают, что это был сатана, потому что Иисус запретил ему. Возможно, но это не является стопроцентным доказательством. Иисус не запрещал сатане – он запретил ветру. Бог Отец мог бы сделать то же самое. Он мог бы начать шторм одним Своим словом, а затем остановить его. То, что Иисус запретил шторм, не доказывает, что этот шторм устроил сатана.

Опять-таки, нам не следует основывать целое учение на единственном стихе, который, по сути, ничего не доказывает. Я уже привел массу мест Писания, доказывающих, что Бог полновластно контролирует ветер, и в большинстве случаев именно Он посылает его. Главное, что я хочу подчеркнуть, это то, что сатана, являясь „богом мира сего”, не имеет независимого контроля над ветром и не имеет права посылать ураган, когда и куда захочет.

Следовательно, когда случаются ураганы, мы не должны это рассматривать, как явление, полностью выбившееся из-под Божьего контроля, как что-то такое, что Он желал бы остановить, но не может. Запрет шторма Иисусом на море Галилейском вполне доказывает, что Бог может остановить ураган, если захочет.

А если Бог посылает (или допускает) ураган, значит на то есть свои причины, и наиболее разумным ответом на вопрос, „почему он допускает или посылает бурю, производящую катастрофические разрушения”, было бы то, что Он судит непослушных людей.

„Но иногда ураган наносит ущерб христианам”

Ну, а как насчет христиан, страдающих от природных катастроф? Когда случается ураган, он разрушает не только дома неверующих. Ведь верующие должны быть избавлены от Божьего гнева благодаря жертвенной смерти Иисуса на кресте! Как тогда мы можем утверждать, что за стихийными бедствиями стоит Бог, если от них страдают Его Собственные дети?

Это действительно сложный вопрос. Но надо понимать, что вопрос не становится легче, если мы ошибочно считаем, что сатана производит все природные катастрофы. Если сатана устраивает все стихийные бедствия, тогда почему Бог позволяет ему делать то, из-за чего страдают Его Собственные дети? Та же проблема.

Библия однозначно говорит, что те, кто во Христе, определены „не на гнев” (1 Фес. 5:9). В то же время Библия говорит, что „гнев Божий пребывает” на тех, кто не послушен Иисусу (Иоан. 3:36). Но как Божий гнев может изливаться на неверующих, не касаясь верующих, если христиане живут посреди неверующих? Ответ таков: это возможно, и мы должны проанализировать факты.

Во времена исхода израильтяне жили в отдельной местности, и язвы, посланные Богом, чтобы судить Египет, не коснулись их (см. Исх. 8:22-23; 9:3-7; 24-26; 12:23). Если Бог будет судить их через стихийные бедствия, то как уцелеть нам?

Побег – ключевое слово в ответе на этот вопрос. Хотя Ной избежал Божьего гнева во время потопа, он все же прошел через тяжелые времена, потому что ему пришлось много трудиться над постройкой ковчега, а затем провести целый год на борту вместе с вонючими животными. (Кстати, и Ветхий, и Новый заветы утверждают, что автором потопа был Бог, а не сатана; см. Быт. 6:17; 2 Пет. 2:5).

Лот спасся во время Божьего суда над Содомом и Гоморрой, но все потерял в огне и сере. Божий суд над злыми людьми затронул жизнь праведного человека.

Много лет спустя Иисус предупредил верующих, что надо бежать из Иерусалима, когда они увидят, что их город окружен армиями, потому что это будут „дни отмщения” (Лук. 21:22-23), а это ясно говорит об излиянии Божьего гнева через осаду Иерусалима римлянами в 70 г. от Р. Х. Слава Богу за спасение верующих, прислушавшихся к предупреждению Христа, но они все равно потеряли свое имущество, оставив его в Иерусалиме.

Из всех трех приведенных выше примеров мы видим, что Божий народ в определенной степени может пострадать во время суда над грешниками. Поэтому мы не можем заключить, что Бог не ответственен за природные катастрофы просто потому, что иногда они затрагивают и христиан.

Что же нам делать?

Мы живем в мире, проклятом Богом, в мире, который постоянно испытывает на себе Божий гнев. Павел пишет: „Открывается (сейчас, а не в будущем) гнев Божий с неба на всякое нечестие и неправду человеков” (Рим. 1:18). Поэтому мы, живя в злом, проклятом Богом мире, не можем полностью избежать последствий Божьего гнева, хотя он и не направлен на нас.

Что же нам делать? Во-первых – уповать на Бога. Иеремия пишет:

„Благословен человек, который надеется на Господа, и которого упование – Господь. Ибо он будет как дерево, посаженное при водах и пускающее корни свои у потока; не знает оно, когда приходит зной; лист его зелен, и во время засухи оно не боится и не перестает приносить плод” (Иер. 17:7-8).

Обратите внимание, что Иеремия не говорит, что уповающий на Господа никогда не столкнется с засухой. Нет, но когда придет зной и голод, человек, уповающий на Господа будет как дерево, пускающее свои корни у потока. У него другой источник обеспечения, даже если мир вокруг него погибает. В качестве примера можно привести историю с Илией, которого во время голода в Израиле кормили вороны (см. 3 Цар. 17:1-6). Давид пишет о праведниках: „Во дни голода будут сыты” (Пс. 36:19).

Но разве голод не дело рук дьявола? Если судить по Писанию, нет. Ответственность всегда на Боге, и о голоде часто говорится как о следствии Его гнева против заслуживающих его. Например:

„Посему так говорит Господь Саваоф: вот, Я посещу их: юноши их умрут от меча; сыновья их и дочери их умрут от голода” (Иер. 11:22).

„Так говорит о них Господь Саваоф: вот, Я пошлю на них меч, голод и моровую язву, и сделаю их такими, как негодные смоквы, которых нельзя есть по негодности их” (Иер.. 29:17).

„Сын человеческий! если бы какая земля согрешила предо Мною, вероломно отступив от Меня, и Я простер на нее руку Мою, и истребил в ней хлебную опору, и послал на нее голод, и стал губить на ней людей и скот…” (Иез. 14:13).

„Ожидаете многого, а выходит мало; и что принесете домой, то Я развею. – За что? говорит Господь Саваоф: за Мой дом, который в запустении, тогда как вы бежите, каждый к своему дому. Посему-то небо заключилось и не дает вам росы, и земля не дает своих произведений. И Я призвал засуху на землю, на горы, на хлеб, на виноградный сок, на елей и на все, что производит земля, и на человека, и на скот, и на всякий ручной труд” (Агг. 1:9-11).

В последнем примере говорится о том, что засуха была послана из-за греха израильтян, но по-прежнему Бог говорит, что Сам послал ее.[7]

Если Бог посылает голод на злых людей, а мы как раз живем среди них, то мы должны уповать на Него в восполнении наших нужд. Павел утверждает, что голод не может удалить нас от любви Божьей: „Кто отлучит нас от любви Божией: скорбь, или теснота, или гонение, или голод, или нагота, или опасность, или меч?” (Рим. 8:35). Обратите внимание, что Павел не говорит, что христиане никогда не столкнутся с голодом. Наоборот, прекрасно зная Писание и понимая, что Бог посылает голод, чтобы судить грешников, он подразумевает, что голод может коснуться и верующих.

Послушание и мудрость

Во-вторых, мы должны слушаться Его и применять Божью мудрость, чтобы не попадать под Божий гнев, направленный на мир. Ною пришлось построить ковчег, Лоту уйти в горы, иерусалимским христианам придется покинуть город – всем им необходимо слушаться Господа, чтобы не попасть на Его суд грешников.

Если бы я жил в местности, где часто случаются ураганы, то построил бы крепкий дом, который трудно сдвинуть с места, или дешевый, чтобы его можно было быстро заменить! Я бы молился. Каждый христианин должен молиться и быть чувствительным к тому, кто, как обещал Иисус, „будущее вам возвестит” (Иоан. 16:13), чтобы избежать Божьего гнева, направленного на мир.

В Деян. 11 говорится о том, как пророк Агав предупредил о надвигающемся голоде, который мог иметь трагические последствия для христиан, живших в Иудее. Как следствие, Павлу и Варнаве поручили доставить туда „пособие” (см. Деян. 11:28-30).

Может ли подобное случиться сегодня? Конечно, может, потому что Дух Святой не изменился, а любовь Божья не угасла. К сожалению, многие сегодня в теле христовом не принимают подобных проявлений духа Святого и, „угашая Дух” (1 Фес. 5:19), лишают себя Божьих благословений.

В своей автобиографии первый президент и основатель миссии „Бизнесмены Полного Евангелия” Демос Шакариян писал о том, как Бог сказал слово через неграмотного мальчика-пророка христианам, жившим в Армении в конце 19-го века. Бог предупредил их о надвигающейся резне, и в результате тысячи христиан-пятидесятников, веривших в такие сверхъестественные проявления, бежали из страны, в том числе и семья Шакариян. Вскоре после этого в результате вторжения турок в Армению более миллиона армян было убито, в том числе и христиан, не послушавшихся Божьего предупреждения.

С нашей стороны будет мудро прислушиваться к духу Святому и быть послушными Ему, чтобы не вкусить „порцию” Божьего гнева, предназначенную для других. Однажды Илия сказал одной женщине: „Встань, и пойди, ты и дом твой, и поживи там, где можешь пожить, ибо призвал Господь голод, и он придет на сию землю на семь лет” (4 Цар. 8:1). А что если бы та женщина не послушалась пророка?

В книге Откровения мы читаем об интересном предупреждении Божьего народа, чтобы он вышел из „Вавилона” и не подпал Божьему суду вместе с ним:

„И услышал я иной голос с неба, говорящий: выйди от нее (из Вавилона), народ Мой, чтобы не участвовать вам в грехах ее и не подвергнуться язвам ее; ибо грехи ее дошли до неба, и Бог воспомянул неправды ее…. За то в один день придут на нее казни, смерть и плач и голод, и будет сожжена огнем, потому что силен Господь Бог, судящий ее” (Откр. 18:4-5,8).

Итог: Бог властвует над погодой и стихийными бедствиями. Бог постоянно доказывает в Писании, что Он – Господь природы, начиная от сорокадневного дождя во дни Ноя, огненного града и природных язв против врагов Израиля, до возбуждения ветра против корабля, на котором плыл Иона, и до остановки шторма на море Галилейском. Иисус сказал, что Он – Господь неба и земли (Матф. 11:25). Другие доказательства господства Бога над природой см. в Нав. 10:11; Иов. 38:22-38; Иер. 5:24; 10:13; 31:35; Пс. 77:45-49; 104:16; 106:33-37; 134:6-7; 146:7-8,15-18; Матф. 5:45; Деян. 14:17.

Ответы на вопросы

Если Бог судит народы через голод, потопы и землетрясения, то может быть мы, как Божьи представители, совершаем ошибку, когда пытаемся облегчить страдания тех, кого Он наказывает?

Нет, ни в коем случае. Необходимо помнить, что Бог любит всех, в том числе и тех, кого судит. Как бы это ни было странно, Его суды через стихийные бедствия фактически свидетельствуют о Его любви. Но каким образом? Через трудности, причиненные стихийными бедствиями, Бог вразумляет людей, которых Он любит, что Он свят, что Он – судья и что грех влечет за собой последствия. Бог допускает временные страдания, чтобы пробудить людей и показать им нужду в Спасителе, чтобы спасти их от озера огненного. Это – любовь!

Пока человек дышит, Бог продолжает показывать ему Свою незаслуженную милость и предоставляет время для покаяния. Через наше сочувствие и помощь мы демонстрируем Божью любовь к людям, испытывающим Его временный гнев, но имеющим возможность быть спасенными от Его вечного гнева. Стихийные бедствия – это возможность достичь мира, за который умер Иисус.

Самое главное в этой жизни – достижение людей Евангелием. Когда мы смотрим на жизнь через призму вечности, то страдания людей от стихийных бедствий выглядят мелочью, по сравнению с вечными страданиями в озере огненном.

Это доказанный факт – люди становятся более восприимчивыми к Евангелию, когда проходят через страдания. В Библии есть множество примеров этого феномена, от покаяния Израиля во время нашествия на него соседних государств, до притчи о блудном сыне, рассказанной Иисусом. Христиане должны рассматривать стихийные бедствия как время созревания нив.

Будем говорить истину

Но что мы скажем людям, по кусочкам собирающим остатки своей жизни после нашествия урагана или землетрясения? Что мы ответим на вопрос, куда смотрел Бог, когда их постигло несчастье? Мы должны быть честными в отношении библейского учения и дать понять людям, что их грех влечет за собой последствия. Надо объяснить им, что зловещий вой урагана – ничто в сравнении с силой Всемогущего Бога. А страх, который они испытали, когда их дом сотрясся, – ничто, в сравнении с тем ужасом, который охватит их в аду. Надо объяснить им, что хотя каждый из нас заслуживает ада, Бог милостиво дает нам время, чтобы покаяться и уверовать в Иисуса, через которого мы можем спастись от Божьего гнева.

„Но нельзя пугать людей Богом!” – воскликнут некоторые. Ответ в Писании: „Начало мудрости – страх Господень” (Притч. 1:7). Пока люди не будут бояться Бога, они не смогут ничему научиться.

А если люди рассердятся на Бога?

А вдруг люди обидятся на Бога из-за пережитых страданий? Это возможно, но мы должны мягко помочь им увидеть свою гордость. Ни у кого нет права на обвинение Бога в плохом отношении к себе, потому что мы все давно заслуживаем быть брошенными в озеро огненное. Вместо того, чтобы проклинать Бога за свалившиеся на них беды, люди должны славить Его за предупреждение. Бог вправе проигнорировать любого человека, позволив ему идти в ад по своему эгоистичному пути. Но Бог любит людей и взывает к ним каждый день. Он тихо призывает их через цветение яблонь, пение птиц, величие гор и мерцание мириад звезд. Он говорит к ним через совесть, через Свое тело церковь и Духом Святым. Но они игнорируют Его.

Конечно, Бог не хочет, чтобы люди страдали, но когда они упрямо игнорируют Его, Его любовь оказывается достаточно сильной, чтобы применить более решительные меры для привлечения их внимания. Ураганы, землетрясения, потопы и голод являются некоторыми из таких мер. Бог надеется, что эти несчастья смирят гордость людей и приведут их в чувство.

„Божий суд несправедлив!”

Наше мышление становится правильным только тогда, когда мы смотрим на Бога и на мир с библейской точки зрения. Позиция Библии такова: все заслуживают Божьего гнева, но Бог милостив. Думаю, Бог стонет, когда страдающие люди говорят, что заслуживают лучшего обращения с Его стороны. Каждый из нас получает неизмеримо больше милости, чем заслуживает.

Говоря на эту тему, Иисус прокомментировал два происшествия, случившиеся в Его дни. Лука пишет:

„В это время пришли некоторые и рассказали Ему (Иисусу) о Галилеянах, которых кровь Пилат смешал с жертвами их. Иисус сказал им на это: думаете ли вы, что эти Галилеяне были грешнее всех Галилеян, что так пострадали? Нет, говорю вам, но, если не покаетесь, все так же погибнете. Или думаете ли, что те восемнадцать человек, на которых упала башня Силоамская и побила их, виновнее были всех, живущих в Иерусалиме? Нет, говорю вам, но, если не покаетесь, все так же погибнете” (Лук. 13:1-5).

Галилеяне, погибшие от рук Пилата, не могут сказать: „Бог несправедливо обошелся с нами, потому что Он не спас нас от Пилата!” Нет, они – грешники, заслуживающие смерти. Иисус сказал, что оставшимся в живых галилеянам не следует делать вывод, что убитые были грешнее их. Бог не любит одних больше, чем других. Он просто проявил к ним большую милость.

Мысль Христа ясна: „Вы все грешники. Грех влечет за собой последствия. Сегодня вы живы благодаря Божьей милости. Поэтому покайтесь, пока не поздно”.

Иисус заканчивает мысль о страданиях притчей о Божьей милости:

„И сказал сию притчу: некто имел в винограднике своем посаженную смоковницу, и пришел искать плода на ней, и не нашел; и сказал виноградарю: вот, я третий год прихожу искать плода на этой смоковнице и не нахожу; сруби ее: на что она и землю занимает? Но он сказал ему в ответ: господин! оставь ее и на этот год, пока я окопаю ее и обложу навозом, – не принесет ли плода; если же нет, то в следующий год срубишь ее” (Лук. 13:6-9).

Это – иллюстрация Божьей милости. Божья праведность взывает: „Сруби это никчемное дерево!” Но Божья милость умоляет: „Нет, дай ему еще времени, может быть принесет плод”. Люди, живущие без Христа, подобны этому дереву.

Можем ли мы останавливать ураганы и потопы?

И последний вопрос о природных катаклизмах: можем ли мы остановить стихийные бедствия, если у нас достаточно веры?

Иметь веру – значит верить в открытую нам волю Божью. Поэтому вера должна быть основана на слове, пришедшем лично от Бога, в противном случае, это вообще не вера, а скорее надежда или предположение. Нигде в Библии Бог не обещает нам, что мы будем останавливать ураганам, поэтому у человека не может быть на это веры (за исключением случаев, когда Бог Сам наделяет человека верой).

Сейчас я поясню, что имею в виду. Человек может иметь веру, только если он уверен, что Бог не хочет поразить ураганом определенную географическую область. Как мы видим из Писания, Бог контролирует ветер, и ответственность за ураганы лежит на Нем. Поэтому человек не может иметь достаточно веры, чтобы остановить ураган, посланный Самим Богом! Единственным исключением может быть случай, когда Бог отменяет Свое решение, отвечая на чью-то молитву о милости или на покаяние народа, который Он собирался судить (например, история с Ниневией из книги Ионы). Но даже если Бог и передумал, ни один человек не может остановить ураган, если не знает, что Бог изменил Свое решение и желает, чтобы этот человек прекратил шторм.

Только Иисус мог запретить и успокоить сильный шторм. Мы с вами можем быть способны на это, только если Бог даст нам „дар веры” (или, как его иногда называют, „дар особой веры”), один из девяти даров Духа, перечисленных в 1 Кор. 12:7-11. Как и в случае с остальными дарами Духа, дар веры действует не так как мы хотим, а как хочет Дух (см. 1 Кор. 12:11). Поэтому если Бог не дает вам особой веры для прекращения приближающегося урагана, не следует вставать у него на пути, думая, что вы действуете по вере. Надо уносить ноги! Разумнее молиться о Божьей защите и просить Его милости к тем, кого он судит, чтобы Он сохранил им жизнь и дал еще время на покаяние.

Когда пленный Павел, направляясь на корабле в Рим, попал в двухнедельный шторм, он не останавливал шторм (см. Деян. 27:14-44). Он не делал этого, потому что не мог. Но заметьте, Бог проявил милость ко всем, кто был на борту, и в результате кораблекрушения ни один из 276 человек не погиб (см. Деян. 27:24, 34, 44). Я думаю, что Бог проявил милость к ним в ответ на молитву Павла.

---

[1] Ответ на два возможных возражения: 1) Иуда говорит о споре между Михаилом и сатаной о моисеевом теле, но о реальной битве ничего не сказано. Иуда даже говорит, что Михаил не смел произнести укоризненного суда, но сказал: „да запретит тебе Господь” (Иуда 1:9). 2) Когда Елисей со своим слугой оказался в окружении сирийской армии в городе Дофаиме, Елисей молился, чтобы Бог открыл глаза своему слуге (4 Цар. 6:15-17). Наконец, его слуга увидел коней и огненные колесницы, которые, судя по всему, принадлежали ангельской армии в духовном мире. Однако не сказано конкретно, участвовали ли эти ангелы в сражении с демонами. Иногда Бог использует ангелов для осуществления суда над злыми людьми. Например, в 4 Цар. 19:35 говорится, что один ангел убил 185.000 ассирийских солдат.

[2] См., напр., Матф. 1:20; 2:13,19; 4:11; Лук. 1:11-20, 26-38.

[3] Данное место Писания также доказывает, что Иов не открывал дверей для сатаны через страх, как многие ошибочно считают. Бог Сам сказал сатане об Иове в 2:3: „(Иов) доселе тверд в своей непорочности; а ты возбуждал Меня против него, чтобы погубить его безвинно”. Более детально я раскрываю данную тему в моей книге Божья проверка, стр. 175-181, английскую версию которой также можно прочитать на нашем сайте в интернете (www.shepherdserve.org).

[4] См. также 1 Кор. 10:13, где говорится, что Бог ставит границы для искушения, а это означает, что Он также ограничивает и искусителя.

[5] Если Бог возвышает, кого хочет, то значит ли это, что нам не нужно молиться за политических лидеров и голосование на выборах? Нет. Божий гнев является частью демократического строя. Мы выбираем тех, кого хотим, и обычно злые люди выбирают злых лидеров. Поэтому праведники должны играть в выборах свою роль. К тому же и в Ветхом, и в Новом Заветах говорится, что необходимо молиться за политических лидеров (Иер. 29:7; 1 Тим. 2:1-4), что свидетельствует о том, что мы можем оказывать влияние на Бога в Его выборе политических деятелей. Поскольку Божий гнев часто проявляется через злых политических лидеров, мы можем просить Его о милости, и так как большинство народов заслуживает Его суда, мы можем просить о снисхождении, чтобы нашей стране не было воздано всего, чего он заслуживает.

[6] Другие места Писания, доказывающие, что Бог контролирует ветер: Быт. 8:11; Исх. 10:13,19; 14:21; 15:10; Числ. 11:31; Пс. 47:8; 77:26; 134:7; 147:7; 148:8; Ис. 11:15; 27:8; Иер. 10:13; 51:16; Иез. 13:11,13; Амос 4:9,13; Иона 4:8; Агг. 2:17. Во многих приведенных примерах Бог использовал ветер в качестве суда.

[7] Другие примеры, где Бог посылает голод: Втор. 32:23-24; 2 Цар. 21:1; 24:12-13; 4 Цар. 8:1; Пс. 104:16; Ис. 14:30; Иер. 14:12,15-16; 16:3-4; 24:10; 27:8; 34:17; 42:17; 44:12-13; Иез. 5:12,16-17; 6:12; 12:16; 14:21; 36:29; Откр. 6:8; 18:8). Иисус сказал, что Бог „посылает дождь на праведных и неправедных” (Матф. 5:45). Бог контролирует дождь.

 

 

Pada tahun-tahun terakhir ini, peperangan rohani menjadi pokok bahasan yang makin populer di kalangan gereja-gereja. Tetapi, banyak pengajaran bertentangan dengan Alkitab. Sehingga, banyak pelayan di seluruh dunia mengajarkan dan mempraktekkan peperangan rohani yang tak pernah Alkitab sebutkan. Tentu ada peperangan rohani yang Alkitabiah, dan harus dipraktekkan dan diajarkan oleh setiap pelayan pemuridan.

Pada bab ini dan bab berikut, saya akan bahas sebagian kesalahpahaman yang paling lazim tentang Setan dan peperangan rohani. Inilah ringkasan dari keseluruhan buku saya berjudul, Modern Myths about Satan and Spiritual Warfare (Mitos-Mitos Modern tentang Satan dan Peperangan Rohani). Buku itu dapat dibaca seluruhnya dalam Bahasa Inggris pada situs kami www.shepherdserve.org.

Mitos #1: “Dalam kekekalan masa lalu, Allah dan Setan terlibat dalam peperangan besar. Di masa kini, peperangan di alam semesta masih berlangsung antara Allah dan Setan.”

Mitos unik ini bertentangan dengan satu kebenaran yang paling teguh dan mendasar tentang Allah yang terungkap dalam Alkitab —bahwa Ia maha-kuasa, atau serba-bisa.

Yesus berkata bahwa segala sesuatu adalah mungkin bersama Allah (lihat Matius 19:26). Yeremia menegaskan bahwa tak ada hal yang terlalu sulit bagiNya (lihat Yeremia 32:17). Tak seorangpun atau kekuatan apapun dapat menghentikanNya dalam memenuhi rencana-rencanaNya (lihat 2 Tawarikh 20:6; Ayub 41:10; 42:2). Melalui Yeremia Allah bertanya, “Sebab siapakah yang seperti Aku? … Siapakah gerangan gembala yang tahan menghadapi Aku?” (Yeremia 50:44). Jawabannya adalah tak seorangpun, Setanpun tidak.

Jika Allah benar-benar maha-kuasa seperti penegasan ayat-ayat Alkitab di atas, maka untuk berkata bahwa Allah dan Setan berseteru dulu dan sekarang, berarti Ia tidak maha-kuasa. Jika Allah kalah satu ronde, disudutkan oleh Setan atau harus melawannya dalam waktu singkat, maka Ia tidaklah maha-kuasa sesuai pernyataanNya tentang siapa diriNya.

Komentar Yesus mengenai Kuasa Setan (Kristus’s Commentary on Setan’s Power)

Yesus pernah berkata tentang kejatuhan Setan dari sorga. Hal ini membuat kita memahami berapa kekuatan Setan dibandingkan kekuatan Allah yang maha-kuasa:

Kemudian ketujuh puluh murid itu kembali dengan gembira dan berkata: “Tuhan, juga setan-setan takluk kepada kami demi nama-Mu.” Lalu kata Yesus kepada mereka: “Aku melihat Iblis jatuh seperti kilat dari langit”. (Lukas 10:17-18).

Ketika Allah maha-kuasa memerintahkan pengusiran Setan dari sorga, Setan tak sanggup melawan. Yesus memilih metafora seperti kilat untuk menggambarkan kecepatan jatuhnya Setan. Ia jatuh bukan seperti tetesan, tetapi seperti kilat. Setan pernah ada di sorga satu detik, dan detik berikutnya —BOOM!— ia lenyap!

Jika, Allah dapat mengusir Setan dengan cepat dan mudah, tidaklah mengejutkan bahwa hamba-hambaNya yang ditugaskan juga dapat mengusir roh-roh jahat dengan cepat dan mudah. Seperti halnya murid-murid pertama Kristus, banyak orang Kristen kini menghormati kuasa Iblis dan belum paham bahwa kuasa Allah sangat jauh lebih besar. Allah adalah Pencipta, dan Setan hanyalah ciptaan. Setan bukan tandingan Allah.

Perang Yang Tak Pernah Ada (The War That Never Was )

Walaupun tampak aneh, kita perlu pahami bahwa Allah dan Setan tidak berseteru, tak pernah berseteru, dan tidak akan pernah berseteru. Ya, Allah dan Setan memiliki agenda-agenda berbeda, dan dapat dikatakan bahwa keduanya berseteru. Tetapi ketika keduanya saling berseteru, dan Allah jauh lebih berkuasa dibandingkan Setan, maka konflik-konflik di antara keduanya dianggap sebagai peperangan. Bisakah cacing tanah berseteru dengan gajah? Seperti halnya cacing, Setan yang lemah berupaya melawan Pribadi yang sangat jauh lebih berkuasa. Perlawanannya cepat dikalahkan, dan ia diusir dari sorga “secepat kilat.” Tak ada peperangan —hanya ada pengusiran.

Jika Allah maha-kuasa, maka Setan tidak sedikitpun sanggup menghalangi Allah untuk melakukan kehendakNya. Dan jika Allah izinkan Setan untuk berbuat sesuatu, akhirnya tindakan itu hanya untuk menggenapi kehendak ilahiNya. Kebenaran itu akan menjadi sangat jelas ketika kita selidiki ayat-ayat Alkitab tentang pokok bahasan di atas.

Yang menarik adalah kuasa tertinggi Allah atas Setan yang tidak hanya ditunjukkan di masa lalu tetapi akan juga ditunjukkan di masa depan. Kita baca dalam kitab Wahyu bahwa seorang malaikat akan mengikat Setan dan memenjarakannya selama seribu tahun (lihat Wahyu 20:1-3). Kejadian nanti itu tidak dianggap sebagai peperangan antara Allah dan Setan, lebih dari pengusiran Setan dari sorga yang dianggap sebagai peperangan. Perlu dicatat bahwa Setan tak berkuasa menghancurkan penjaranya dan hanya akan dilepaskan ketika maksud Allah dipenuhi (lihat Wahyu 20:7-9).

Bagaimana Dengan “Perang di Sorga” di Masa Depan? (What About the Future “War in Heaven”?)

Jika benar Allah dan Setan tidak berperang, tak pernah berperang, dan tak akan pernah berperang, lalu mengapa kitab Wahyu bercerita tentang perang nanti di sorga yang melibatkan Setan (lihat Wahyu 12:7-9)? Pertanyaan ini dapat dijawab dengan mudah.

Perhatikan, perang itu akan berlangsung antara Mikhael dengan para malaikatnya dan Setan dengan para malaikatnya. Dalam perang itu, tak disebutkan keterlibatan Allah. Jika Ia terlibat, konflik tidak dapat disebut sebagai perang, karena Allah maha-kuasa, yang dengan mudah dapat memadamkan perlawanan di suatu saat seperti yang telah Ia buktikan.

Para malaikat, termasuk Mikhael, tidaklah maha-kuasa, sehingga konflik mereka dengan Setan dan para malaikatnya dapat digambarkan sebagai perang karena akan ada konflik nyata selama waktu tertentu. Namun, dalam keadaan lebih kuat, para malaikatNya akan mengalahkan Setan dan gerombolannya.

Mengapa Allah tidak terlibat secara pribadi dalam peperangan itu, dengan membiarkan para malaikatNya? Saya tak tahu. Tentu, Allah maha-tahu sadar bahwa para malaikatNya dapat memenangkan perang, sehingga mungkin Allah tak perlu terlibat secara pribadi.

Saya yakin, Allah dengan mudah dan cepat sanggup mengenyahkan bangsa Kanaan yang jahat di zaman Yosua, tetapi Ia memilih menugaskan bangsa Israel. Yang Allah dapat lakukan dalam beberapa detik, Ia mau bangsa Israel melakukannya dengan susah payah selama berbulan-bulan. Mungkin Allah lebih senang dengan cara itu karena peperangan itu memerlukan iman bangsa Israel. Mungkin itu sebabnya Ia secara pribadi takkan terlibat dalam peperangan di sorga nanti. Tetapi, Alkitab tidak mengatakan hal itu.

Hanya karena akan ada perang di sorga nanti antara Mikhael dibantu para malaikatnya dan Setan dibantu para malaikatnya, tak ada alasan untuk kita berpikir bahwa Allah tidak maha-kuasa —dan peperangan Israel di Kanaan bukan alasan pemikiran kita bahwa Allah tidak maha-kuasa.

Apakah Setan tidak Dikalahkan oleh Yesus di Kayu Salib (Was Not Satan Defeated by Jesus on the Cross?)

Akhirnya, berkenaan dengan mitos pertama tentang peperangan Allah dan Setan, saya simpulkan dengan memahami pernyataan: Yesus mengalahkan Setan di kayu salib. Alkitab sebenarnya tak pernah berkata bahwa Yesus mengalahkan Setan di kayu salib.

Saat kita berkata bahwa Yesus mengalahkan Setan, seolah Yesus dan Setan berperang, yang berarti Allah tidak maha-kuasa dan Setan di bawah kuasa penuh Allah. Ada cara menurut Alkitab dalam menggambarkan kejadian terhadap Setan ketika Yesus menyerahkan hidupNya di Kalvari. Misalnya, Alkitab bercerita bahwa melalui kematian- Nya, Ia membuat “dia tak berdaya yang memiliki kuasa atas maut” (lihat Ibrani 2:14-15).

Sejauh mana Yesus membuat Setan tak berdaya? Jelas, Setan sama sekali bukan tanpa kekuatan, atau jika tidak rasul Yohanes tak pernah menuliskan, “Seluruh dunia berada di bawah kuasa si jahat.” (1 Yohanes 5:19, tambahkan penekanan). Menurut Ibrani 2:14-15, Setan dibuat tak berdaya dalam hal “kuasa atas maut.” Apa artinya?

Alkitab mengacu pada tiga jenis kematian: kematian rohani, kematian tubuh, dan kematian kedua.

Seperti kita pelajari pada bab sebelumnya, kematian kedua (atau kematian kekal) disebutkan dalam Wahyu 2:22; 20:6, 14; 21:8, dan saat itu orang-orang tidak percaya akan dilemparkan ke dalam lautan api.

Kematian tubuh terjadi ketika roh meninggalkan tubuh, lalu tubuh jadi tak berfungsi.

Kematian rohani menggambarkan kondisi roh manusia yang belum dilahirkan kembali melalui Roh Kudus. Orang yang mati rohani memiliki roh yang jauh dari Allah, roh yang memiliki perangai dosa, roh yang sebagian menyatu dengan Setan. Efesus 2:1-3 membuat gambaran tantang orang yang mati rohani:

Kamu dahulu sudah mati karena pelanggaran-pelanggaran dan dosa-dosamu. Kamu hidup di dalam nya, karena kamu mengikuti jalan dunia ini, karena kamu mentaati penguasa kerajaan angkasa, yaitu roh yang sekarang sedang bekerja di antara orang-orang durhaka. Sebenarnya dahulu kami semua juga terhitung di antara mereka, ketika kami hidup di dalam hawa nafsu daging dan menuruti kehendak daging dan pikiran kami yang jahat. Pada dasarnya kami adalah orang-orang yang harus dimurkai, sama seperti mereka yang lain.

Paulus menulis bahwa orang-orang Kristen di Efesus sudah mati dalam segala pelanggaran dan dosa. Jelas ia tak menyebutkan kematian tubuh karena ia menyurati orang-orang yang tubuhnya masih hidup. Karena itu, pastilah ia berkata bahwa mereka sudah mati, secara rohani.

Apa yang membuat mereka mati rohani? “Berbagai pelanggaran dan dosa mereka”. Mengingat Allah berkata kepada Adam bahwa pada hari ia tidak taat, ia akan mati (lihat Kejadian 2:17). Allah tidak berbicara tentang kematian tubuh, tetapi kematian rohani, karena Adam tidak mati tubuh pada hari ia memakan buah terlarang. Sebaliknya, ia mati rohani pada hari itu, dan ia tidak mati tubuh sampai ratusan tahun kemudian.

Selanjutnya Paulus berkata bahwa jemaat Efesus, sebagai orang-orang mati rohani, telah berjalan dalam (atau melakukan) berbagai pelanggaran dan dosa, dengan mengikuti “arus dunia” (melakukan hal yang orang lain lakukan) dan mengikuti “penguasa di udara.”

Siapakah “penguasa di udara”? Ialah Setan, yang memerintah wilayah kegelapan sebagai penguasa utama atas roh-roh jahat lainnya yang menghuni udara. Roh-roh jahat itu disebutkan dengan berbagai kedudukan dalam satu pasal kitab Efesus (Efesus 6:12).

Paulus berkata bahwa raja kegelapan ialah “roh yang kini bekerja pada anak-anak yang tidak taat.” Ungkapan “anak-anak yang tidak taat” hanyalah gambaran lain bagi semua orang tidak percaya, yang menekankan perangai berdosa mereka. Paulus lalu berkata bahwa mereka “pada dasarnya adalah orang-orang yang harus dimurkai” (Efesus 2:3, tambahkan penekanan). Dan ia berkata bahwa Setan sedang bekerja di dalam diri mereka.

Iblis Menjadi Bapa (The Devil for a Dad)

Disadari atau tidak, orang yang belum selamat sedang mengikuti Setan dan menjadi warga kerajaan kegelapan. Mereka memiliki sifat jahat dan egois di dalam roh-roh mereka yang mati rohani. Setan adalah tuhan dan bapa rohani mereka. Karena itu Yesus pernah berkata kepada beberapa pemimpin agama yang belum selamat: “Iblislah yang menjadi bapamu dan kamu ingin melakukan keinginan-keinginan bapamu” (Yohanes 8:44).

Itulah gambaran tak menyenangkan dari orang yang belum dilahirkan kembali! Ia hidup dalam keadaan mati rohani, penuh dengan perangai Setan, yang menuju pada kematian fisik yang pasti datang yang sangat ditakutinya; dan apakah disadari atau tidak, kelak ia akan mengalami kematian terburuk, kematian kekal, karena ia akan dilemparkan ke dalam lautan api.

Yang sangat penting dipahami adalah bahwa kematian rohani, kematian fisik dan kematian kekal adalah wujud murka Allah atas manusia yang berdosa, dan Setan ikutserta dalam semuanya itu. Allah izinkan Setan memerintah atas kerajaan kegelapan dan atas semua orang yang “menyukai kegelapan” (Yohanes 3:19). Sehingga, Allah berkata kepada Setan, “Melalui kuasamu, engkau dapat menawan mereka yang tidak berserah kepadaKu.” Setan menjadi alat murka Allah terhadap pemberontakan manusia. Karena semua telah berdosa, semuanya ada di bawah kekuasaan Setan, yang dikuasai oleh perangainya dalam roh-roh mereka dan tertawan untuk melakukan kehendaknya (lihat 2 Timotius 2:26).

Tebusan untuk Keadaan Kita yang Tertawan (The Ransom for Our Captivity)

Syukur kepada Allah bahwa Ia berbelas-kasihan kepada umat manusia, dan karena belas-kasihNya itu, tak seorangpun harus hidup tanpa belas-kasihan. Karena kematian Yesus sebagai tebusan memenuhi tuntutan keadilan ilahi, semua yang percaya pada Kristus dapat terhindar darii kematian rohani dan tawanan Setan karena Allah tak lagi memurkai mereka. Ketika kita percaya pada Tuhan Yesus, Roh Kudus memasuki roh kita dan melenyapkan perangai Setan, maka roh kita akan dilahirkan kembali (lihat Yohanes 3:1-16) dan memungkinkan kita untuk berperangai ilahi dari Allah (lihat 2 Petrus 1:4).

Kembali kepada pertanyaan awal kita. Ketika penulis kitab Ibrani menyatakan bahwa melalui kematianNya, Yesus menyebabkan “tak berdaya dia yang memiliki kuasa atas kematian, yakni Iblis”; maksud penulis kitab Ibrani adalah bahwa kuasa kematian rohani, yang Setan miliki atas setiap orang yang belum selamat, telah dipatahkan bagi semua mereka yang “di dalam Kristus.” Kita dijadikan hidup secara rohani oleh karena Kristus telah membayar hutang atas dosa-dosa kita.

Lagipula, karena kita tak lagi mati rohani dan tidak dalam kuasa Setan, tak perlu takut akan kematian tubuh, karena kita tahu bahwa warisan yang mulia dan kekal menanti kita.

Akhirnya, oleh karena Yesus, kita telah dibebaskan dari penderitaan atas kematian kedua, yakni terbebas dari pembuangan ke dalam lautan api.

Apakah Yesus mengalahkan Iblis di kayu salib? Tidak, karena tak ada peperangan antara Yesus dan Setan. Tetapi Yesus membuat Setan tak berkuasa atas kematian rohani, oleh mana Setan menawan orang yang belum selamat dalam dosa. Setan masih memegang kuasa kematian rohani atas orang yang belum selamat, tetapi Setan tak berdaya atas orang-orang yang ada di dalam Kristus.

Perlucutan terhadap Para Penguasa (The Disarming of the Powers)

Hal itu juga membantu kita untuk memahami pernyataan Paulus tentang “perlucutan pemerintah-pemerintah dan penguasa-penguasa” yang terdapat dalam Kolose 2:13-15:

Kamu juga, meskipun dahulu mati [secara rohani] oleh pelanggaranmu dan oleh karena tidak disunat secara lahiriah, telah dihidupkan Allah bersama-sama denganNya, sesudah Ia mengampuni segala pelanggaran kita, dengan menghapuskan surat hutang, yang oleh ketentuan-ketentuan hukum mendakwa dan mengancam kita. Dan itu ditiadakanNya dengan memakukannya pada kayu salib: Ia telah melucuti pemerintah-pemerintah dan penguasa-penguasa dan menjadikan mereka tontonan umum dalam kemenanganNya atas mereka. (tambahkan penekanan).

Paulus memakai metafora dalam perikop ini. Pertama, ia bandingkan perasaan bersalah kita dengan “surat hutang”. Kristus sudah melunasi hutang yang tak sanggup kita bayar; Ia menebus hutang-dosa kita di kayu salib.

Kedua, seperti raja-raja zaman dulu melucuti persenjataan dari musuh-musuh yang kalah dan dengan penuh kemenangan mengarak mereka di jalan-jalan kota, sehingga kematian Kristus adalah kemenangan atas ”pemerintah-pemerintah dan penguasa-penguasa”, yakni roh-roh jahat kelas bawah yang memerintah manusia-manusia yang memberontak, dengan menjadikan mereka sebagai tawanan.

Berdasarkan perikop itu, tak dapatkah kita katakan bahwa Kristus mengalahkan Setan? Mungkin, namun ada syaratnya. Kita harus ingat bahwa pada perikop itu, Paulus menulis dengan memakai metafora. Dan setiap metafora punya maksud, di mana kemiripan menjadi ketidakmiripan, seperti yang kita pelajari pada bab Penafsiran Alkitab.

Kita harus hati-hati menafsirkan metafora Paulus pada Kolose 2:13-15. Jelas, tak ada “surat hutang” nyata yang mencantumkan semua dosa kita yang tertulis dalam surat yang terpaku di salib. Namun, surat itu adalah simbol perbuatan Yesus.

Demikian juga, dalam arti sebenarnya, Yesus tidak melucuti pedang dan perisai dari roh-roh jahat yang menguasai umat manusia yang belum selamat, dan tidak mengarak mereka di depan banyak orang di jalan-jalan. Bahasa yang Paulus pakai adalah simbol perbuatan Yesus bagi kita. Kita ditawan oleh roh-roh jahat. Tetapi, dengan kematianNya untuk dosa-dosa kita, Yesus membebaskan kita dari tawanan. Dalam arti sebenarnya, Yesus tidak berperang melawan roh-roh jahat dan roh-roh itu tidak berperang melawanNya. Dengan persetujuan Allah, roh-roh jahat itu menguasai seluruh kehidupan kita. ”Peralatan perang” roh-roh itu diarahkan ke kita, bukan kepada Kristus. Tetapi, Yesus “melucuti” roh-roh itu. Roh-roh itu tak dapat menawan kita lebih lama lagi.

Janganlah pikir bahwa ada peperangan selama berabad-abad lamnya antara Yesus dan roh-roh jahat dari Setan, dan akhirnya Yesus memenangkan peperangan di atas salib. Jika kita berkata bahwa Yesus mengalahkan Iblis, yakinlah bahwa kita mengerti bahwa Ia mengalahkan Iblis untuk kita, dan bukan untuk diriNya.

Saya pernah mengejar seekor anjing yang menakuti bayi perempuan saya di halaman rumah. Dapat dikatakan, saya mengalahkan anjing itu, tetapi harap anda pahami bahwa anjing itu bukan ancaman bagi saya, tetapi bagi anak saya. Sama halnya dengan Yesus dan Setan. Yesus mengusir Setan, yang tak menghiraukan Dia, agar menjauhi kita.

Bagaimana Ia mengusir Setan? Ia melakukannya dengan menanggung hukuman atas dosa-dosa kita, sehingga kita terbebas dari perasaan bersalah di hadapan Allah, dan kita terbebas dari murka Allah; dan roh-roh jahat, yang Allah izinkan untuk memperbudak manusia yang suka berontak, tak lagi berhak memperbudak kita. Puji Tuhan untuk itu!

Dengan demikian kita menuju ke tempat yang tepat untuk menguji mitos kedua.

Mitos #2: “Ada peperangan yang terus-menerus dalam alam roh antara para malaikat Tuhan dan para malaikat Setan. Hasil peperangan itu ditentukan oleh peperangan rohani.”

Kita sudah belajar dari kitab Wahyu bahwa suatu hari akan ada perang di sorga antara Mikhael yang dibantu para malaikatnya dan Setan yang dibantu para malaikatnya. Juga, hanya ada satu perang malaikat yang Alkitab sebutkan, yakni dalam Daniel pasal 10.

[1]

 

Daniel berkata bahwa ia sedang berduka selama tiga minggu di tahun ketiga pemerintahan raja Sirus dari Persia, ketika muncul seorang malaikat kepadanya di pinggir Sungai Tigris. Kunjungan malaikat itu hendak memberi pemahaman kepada Daniel tentang masa depan Israel, dan kita sudah pelajari perkataan kepada Daniel pada bab sebelumnya tentang Pengangkatan dan Akhir Zaman. Selama percakapan antara Daniel dan malaikat tanpa nama itu, malaikat itu berkata kepada Daniel:

Lalu katanya kepadaku: “Janganlah takut, Daniel, sebab telah didengarkan perkataanmu sejak hari pertama engkau berniat untuk mendapat pengertian dan untuk merendahkan dirimu di hadapan Allahmu, dan aku datang oleh karena perkataanmu itu. Pemimpin kerajaan orang Persia berdiri dua puluh satu hari lamanya menentang aku; tetapi kemudian Mikhael, salah seorang dari pemimpin-pemimpin terkemuka, datang menolong aku, dan aku meninggalkan dia di sana berhadapan dengan raja-raja orang Persia. (Daniel 10:12-13, tambahkan penekanan).

Daniel paham bahwa doanya telah didengar tiga minggu sebelum pertemuannya dengan malaikat itu, tetapi malaikat itu membutuhkan waktu tiga minggu untuk menemui Daniel. Penundaan kedatangan malaikat itu disebabkan oleh perlawanan “pemimpin kerajaan orang Persia”. Tetapi, malaikat itu sanggup melewatinya ketika Mikhael, “salah seorang penghulu malaikat”, datang membantunya.

Ketika malaikat hampir saja meninggalkan Daniel, malaikat itu berkata kepadanya,

Lalu katanya: “Tahukah engkau, mengapa aku datang kepadamu? Sebentar lagi aku kembali untuk berperang dengan pemimpin orang Persia, dan sesudah aku selesai dengan dia, maka pemimpin orang Yunani akan datang. Namun demikian, aku akan memberitahukan kepadamu apa yang tercantum dalam Kitab Kebenaran. Tidak ada satupun yang berdiri di pihakku dengan tetap hati melawan mereka, kecuali Mikhael, pemimpinmu itu (Daniel 10:20-21).

Beberapa fakta menarik dapat dipelajari dari perikop Alkitab di atas. Kita bisa pahami lagi bahwa para malaikat Allah tidak maha-kuasa, dan mereka bisa ikut memerangi para malaikat jahat.

Kedua, kita pahami bahwa beberapa malaikat (seperti Mikhael) lebih kuat dibandingkan malaikat-malaikat lain (seperti malaikat yang berbicara kepada Daniel).

Pertanyaan yang Tak Sanggup Dijawab (Questions for Which We Have No Answers)

Kita bisa bertanya “Mengapa Allah tidak mengutus Mikhael dengan pesan untuk Daniel pertama-tama sehingga tak terjadi penundaan tiga minggu?” Faktanya, Alkitab tidak menyatakan penyebab Allah mengutus malaikat yang Ia tahu pasti tak akan sanggup mengalahkan “pemimpin orang Persia” tanpa bantuan Mikhael. Nyatanya, kita tak tahu mengapa Allah memakai siapapun malaikat untuk membawa pesan kepada seseorang! Mengapa tidak Ia pergi secara pribadi, atau berbicara langsung kepada Daniel, atau membawa sementara Daniel ke sorga untuk berkata kepadanya? Entahlah.

Tetapi apakah perikop itu membuktikan bahwa ada peperangan yang berkelanjutan dalam alam roh antara para malaikat Allah dan para malaikat Setan? Tidak, terbukti bahwa, ribuan tahun lalu terjadi satu kali peperangan selama tiga minggu antara salah satu malaikat lemah dari Allah dan salah satu malaikat Setan yang bernama “pemimpin kerajaan orang Persia”; peperangan itu, jika Allah kehendaki, tak akan mungkin pernah terjadi. Satu-satunya peperangan malaikat yang disebutkan dalam seluruh Alkitab adalah peperangan nanti di sorga, yang terdapat dalam kitab Wahyu. Hanya itu. Mungkin sudah ada peperangan lain antar malaikat, tetapi kita hanya bisa menduga begitu.

Mitos Berdasarkan Mitos (A Myth Based Upon a Myth)

Apakah kisah Daniel dan pemimpin kerajaan orang Persia membuktikan bahwa peperangan rohani kita dapat menentukan hasil peperangan malaikat? Lagi-lagi, ide itu berasumsi (berdasarkan beberapa ayat Alkitab) bahwa ada peperangan malaikat yang rutin terjadi. Kita menduga bahwa, ya, sering terjadi peperangan malaikat. Apakah kisah Daniel itu membuktikan bahwa peperangan rohani kita dapat menentukan hasil peperangan malaikat yang mungkin benar-benar terjadi?

Pertanyaan yang sering diajukan oleh mereka yang menyampaikan mitos itu adalah, “Bagaimana bila Daniel berhenti mencari Tuhan setelah sehari?” Tentu, jawaban atas pertanyaan itu tak seorangpun tahu, karena faktanya Daniel tidak berhenti mencari Allah dalam doa sampai tibanya malaikat yang tak bernama itu. Implikasi pertanyaan itu adalah memberikan keyakinan kepada kita bahwa melalui peperangan rohani yang terus berlanjut, Daniel adalah kunci kepada terobosan dari malaikat yang tak bernama di surga. Jika Daniel berhenti berperang secara rohani, tampaknya malaikat itu tak pernah berhasil mengalahkan pemimpin kerajaan orang Persia itu. Mereka yang menyampaikan mitos ingin agar kita percaya bahwa kita, seperti Daniel, harus terus melakukan peperangan rohani, atau jika tidak malaikat jahat dapat mengalahkan salah satu malaikat Allah.

Pertama, saya tekankan bahwa Daniel tidak “melakukan peperangan rohani”—ia sedang berdoa kepada Allah. Tak ada sebutan tentang Daniel yang berkata sesuatu kepada para malaikat setan, atau mengikat mereka, atau “berperang” melawan mereka. Nyatanya, Daniel tak tahu bahwa ada peperangan malaikat yang terus-menerus sampai tiga minggu berlalu dan malaikat yang tak bernama itu muncul kepadanya. Selama tiga minggu, Ia berpuasa dan mencari Allah.

Jadi, kita ungkapkan kembali pertanyaan itu: Jika Daniel berhenti berdoa dan mencari Allah setelah satu atau dua hari, apakah malaikat tak bernama itu gagal membawa pesan Allah kepadanya? Entahlah. Tetapi, saya tekankan bahwa malaikat tak bernama itu tak pernah berkata kepada Daniel, “Adalah baik anda terus berdoa, jika tidak anda tidak akan pernah berhasil.” Malaikat itu berterima kasih kepada Mikhael atas terobosannya. Jelaslah, Allah mengutus malaikat tak bernama itu dan Mikhael, dan Ia mengutus mereka untuk menjawab doa Daniel untuk memahami apa yang akan terjadi nanti bagi Israel.

Kita asumsikan bahwa jika Daniel berhenti berpuasa atau mencari Allah, Allah akan berkata, “O.K. kalian berdua malaikat, Daniel telah berhenti berpuasa dan berdoa, jadi meskipun saya utus salah satu dari kalian untuk membawa pesan kepadanya pada hari pertama ia mulai berdoa, lupakan penyampaian pesan itu kepada Daniel. Tampaknya tak akan pernah ada pasal 11 atau pasal 12 dalam kitab Daniel.”

Daniel bertekun dalam doa (bukan “peperangan rohani”), dan Allah menjawab doanya dan mengutus para malaikat. Kita juga harus tekun berdoa kepadaNya, dan jika Allah menghendakinya, jawaban bisa tiba-tiba muncul dengan bantuan malaikat. Tetapi jangan lupa, ada banyak contoh malaikat yang membawa pesan-pesan penting kepada orang-orang dalam Alkitab di mana tak disebutkan ada orang yang berdoa, yang tak sebanding dengan doa tiga minggu.

[2]

Kita perlu tetap seimbang. Lagipula, ada bagian-bagian contoh malaikat yang menyampaikan pesan kepada orang-orang dalam Alkitab yang tidak menyebutkan malaikat dalam perjalanan dari sorga yang harus berperang melawan malaikat Setan. Para malaikat Tuhan itu bisa saja memerangi para malaikat jahat untuk menyampaikan pesan-pesan, tetapi jika mereka melakukannya, kita tak tahu tentang itu, karena Alkitab tidak mengatakannya.

Jadi kita lanjutkan ke mitos ketiga yang diyakini banyak orang.

Mitos #3: “Ketika Adam Jatuh, Setan Mengambil Hak Adam untuk Mengendalikan Dunia.”

Apa sebenarnya yang terjadi pada Setan saat manusia jatuh dalam dosa? Sebagian orang menganggap bahwa Setan mendapat promosi besar ketika Adam jatuh. Kata mereka, Adam adalah “allah asli dunia ini”, tetapi ketika Adam jatuh dalam dosa, Setan menduduki posisi itu, sehingga memberinya hak untuk melakukan semaunya di bumi. Bahkan Allah konon tak kuasa untuk menghentikannya sejak itu, karena Adam memiliki “hak legal” untuk memberikan posisinya kepada Setan, dan Allah harus menghormati perjanjianNya dengan Adam yang kini menjadi milik Setan. Setan konon memiliki “hak Adam”, dan Allah tak sanggup menghentikan Setan sampai “hak Adam habis.”

Benarkah teori itu? Apakah Setan mendapatkan “hak Adam” ketika manusia jatuh dalam dosa?

Tentu tidak. Setan tak mendapatkan apa-apa ketika manusia jatuh dalam dosa kecuali kutukan dari Allah dan janji ilahi penghancuran total.

Faktanya, Alkitab tak pernah berkata bahwa Adam adalah “allah asli dunia ini.” Kedua, Alkitab tak pernah berkata bahwa Adam mempunyai hak legal untuk memberikan kuasa kepada siapapun. Ketiga, Alkitab tak pernah berkata bahwa Adam memiliki hak yang kelak akan berakhir. Semua ide itu tidak Alkitabiah.

Apa kuasa yang dimiliki oleh Adam dari awal? Dalam kitab Kejadian, Allah berkata kepada Adam dan Hawa untuk “beranakcuculah dan bertambah banyak; penuhilah bumi dan taklukkanlah itu, berkuasalah atas ikan-ikan di laut dan burung-burung di udara dan atas segala binatang yang merayap di bumi.” (Kejadian 1:28, tambahkan penekanan).

Allah tak berkata apapun kepada Adam tentang menjadi seorang “allah” atas bumi, atau ia dapat mengendalikan segala sesuatu, seperti cuaca, dan semua orang nanti yang akan dilahirkan, dan seterusnya. Allah memberikan kuasa kepada dua manusia pertama –Adam dan Hawa– atas ikan-ikan, burung-burung dan hewan-hewan dan memerintahkan semuanya untuk memenuhi dan menaklukkan bumi.

Ketika Allah berbicara tentang penghukuman atas manusia, Ia tak berkata apapun tentang Adam yang kehilangan posisinya sebagai “allah dunia ini.” Dan, Ia tak berkata apapun kepada Adam atau Hawa tentang kehilangan kuasa atas ikan-ikan, burung-burung dan hewan-hewan. Kenyataannya, saya anggap bahwa umat manusia jelas masih memiliki kuasa atas ikan-ikan dan burung-burung dan “setiap mahluk yang merayap.” Manusia masih memenuhi bumi dan menaklukkannya. Ketika jatuh dalam dosa, Adam tidak kehilangan kuasa aslinya yang diberikan oleh Allah.

Apakah Setan bukan “Allah Dunia Ini”? (Isn’t Satan “God of This World”?)

Tidakkah Paulus menyebut Setan sebagai “allah dunia ini”, dan Yesus menyebutnya sebagai “penguasa dunia ini”? Ya, betul, tetapi baik Paulus maupun Yesus tak membuat isyarat bahwa Adam dulunya adalah “allah dunia ini” atau bahwa Setan mendapatkan sebutan itu dari Adam ketika ia jatuh.

Tambahan pula, sebutan Setan sebagai “allah dunia ini” tak membuktikan bahwa Setan dapat melakukan sesuatu yang ia mau di bumi atau tak membuktikan bahwa Allah tak berdaya menghentikannya. Yesus berkata, “Kepada-Ku telah diberikan segala kuasa di sorga dan di bumi” (Matius 28:18, tambahkan penekanan). Jika Yesus memiliki segala kuasa di bumi, maka Setan dapat bekerja hanya atas izinNya.

Siapa yang memberikan semua kuasa di sorga dan di bumi kepada Yesus? Allah Bapa Sendiri yang memilikinya untuk diberikan pada Yesus. Itu sebabnya Yesus berbicara tentang Bapanya sebagai “Tuhan langit dan bumi” (Matt 11:25; Lukas 10:21, tambahkan penekanan). Allah sudah memiliki semua kuasa atas bumi sejak Ia menciptakannya. Awalnya Ia memberikan sedikit kuasa kepada manusia, dan umat manusia tak pernah kehilangan apa yang telah Allah berikan sejak awal.

Ketika Alkitab berbicara tentang Setan, allah atau penguasa dunia ini, itu berarti orang-orang dunia (yang belum lahir kembali) sedang mengikuti Setan. Setan adalah oknum yang dilayani oleh orang-orang dunia, apakah mereka sadari atau tidak. Ia adalah allah mereka.

Tawaran Harta Milik dari Setan (Setan’s Real-Estate Offer?)

Teori Setan-Menang didasarkan pada kisah pencobaan Setan terhadap Yesus di padang gurun, yang dicatat oleh Matius dan Lukas. Kita perhatikan kisahnya dalam kitab Lukas, untuk memahami apa yang dapat kita pelajari:

Kemudian ia [Setan] membawa Yesus ke suatu tempat yang tinggi dan dalam sekejap mata ia memperlihatkan kepadaNya semua kerajaan dunia. Kata Iblis kepada-Nya: “Segala kuasa itu serta kemuliaannya akan kuberikan kepada-Mu, sebab semuanya itu telah diserahkan kepadaku dan aku memberikannya kepada siapa saja yang kukehendaki. Jadi jikalau Engkau menyembah aku, seluruhnya itu akan menjadi milik-Mu.” Tetapi Yesus berkata kepadanya: “Ada tertulis: Engkau harus menyembah Tuhan, Allahmu, dan hanya kepada Dia sajalah engkau berbakti!” (Lukas 4:5-8).

Apakah kejadian itu membuktikan bahwa Setan mengendalikan segala sesuatu di dunia, ataukah Adam menyerahkan kuasa itu kepadanya, atau Allah tak berdaya menghentikan Iblis? Tidak, demi berbagai alasan.

Pertama, kita harus hati-hati mendasarkan teologi kita pada pernyataan seseorang yang Yesus sebut sebagai “bapa segala dusta” (Yohanes 8:44). Setan terkadang mengatakan kebenaran, tetapi dalam hal ini, kita harus hati-hati, karena perkataan Setan tampak bertentangan dengan apa yang Allah sudah katakan.

Pasal keempat kitab Daniel mengisahkan penghinaan Nebukadnezar, raja yang sangat menyombongkan posisi dan prestasinya, yang diberitahu oleh nabi Daniel bahwa ia akan diberikan pikiran hewan sampai ia mengakui bahwa “Yang Mahatinggi berkuasa atas kerajaan manusia dan memberikannya kepada siapa yang dikehendaki-Nya” (Daniel 4:25, tambahkan penekanan). Empat kali pernyataan yang sama itu dibuat terkait dengan kisah tersebut, dengan menekankan arti pentingnya (lihat Daniel 4:17, 25, 32; 5:21).

Perhatikan bahwa Daniel berkata, “Yang Mahatinggi berkuasa atas kerajaan manusia.” Bukankah itu menunjukkan bahwa Allah mengendalikan bumi?

Perhatikan, klaim Daniel tampak bertentangan langsung dari perkataan Setan kepada Yesus. Daniel berkata bahwa Allah “memberikannya kepada siapa yang dikehendaki-Nya”, dan Setan berkata, “aku memberikannya kepada siapa saja yang kukehendaki” (Lukas 4:6).

Jadi siapa yang akan anda percaya? Secara pribadi, saya mempercayai Daniel.

Tetapi, mungkin saja Setan berkata benar —jika diperhatikan apa yang dikatakannya dari sudut yang berbeda.

Setan adalah “ilah dunia ini”, yang berarti Setan memerintah atas kerajaan kegelapan, yang termasuk orang-orang di setiap bangsa yang memberontak melawan Allah. Alkitab menyatakan bahwa “seluruh dunia berada di bawah kuasa si jahat.” (1 Yohanes 5:19). Ketika Setan mengklaim bahwa ia sanggup memberikan kuasa atas kerajaan-kerajaan di bumi kepada siapapun yang ia inginkan, ia bisa saja berbicara tentang wilayahnya sendiri, kerajaan kegelapan, yang terdiri dari sub-sub kerajaan yang sama dengan kerajaan-kerajaan geopolitik. Kita tahu dari Alkitab bahwa Setan memiliki beberapa tingkatan roh-roh jahat yang olehnya ia memerintah kerajaannya (lihat Efesus 6:12), dan kita dapat berasumsi bahwa Setan meninggikan atau merendahkan roh-roh itu di dalam tingkatannya, karena Setanlah yang memimpin. Dalam hal itu, Setan menawarkan kepada Yesus jabatan roh jahat nomor dua —setelah dirinya—untuk membantunya memerintah dalam kerajaan kegelapan. Yang Yesus harus lakukan adalah tunduk kepada Setan dan menyembahnya. Puji Tuhan, Yesus lolos dari kesempatan itu demi mendapatkan “kemajuan.”

Siapa Pemberi Kuasa kepada Setan? (Who Gave Setan His Authority?)

Lalu, bagaimana dengan klaim Setan bahwa kuasa kerajaan-kerajaan telah “diserahkan” kepadanya?

Kemungkinan besar Setan berdusta. Misalkan kita anggap Setan berkata benar.

Perhatikan, Setan tidak berkata bahwa Adam telah menyerahkan kuasa itu kepadanya. Seperti sudah kita lihat, Adam tak mungkin menyerahkan kuasa itu kepada Setan karena Adam tak pernah memiliki kuasa untuk diberikan. Adam memerintah ikan-ikan, burung-burung dan hewan-hewan, bukan kerajaan-kerajaan. (Nyatanya, tak ada kerajaan orang-orang yang memerintah ketika Adam jatuh dalam dosa). Lagipula, jika Setan menawarkan kekuasaan kepada Yesus atas kerajaan kegelapan, yang terdiri dari semua roh jahat dan orang yang belum selamat, jadi Adam tak mungkin menyerahkan kekuasaan itu kepada Setan. Setan menguasai para malaikat yang jatuh sebelum Adam diciptakan.

Setan mungkin ingin agar semua orang di dunia menyerahkan kekuasaan mereka kepadanya, ketika mereka tidak berserah kepada Allah sehingga, sadar atau tak sadar, mereka tunduk kepadanya.

Kemungkinan lain adalah Allah menyerahkan kekuasaan kepadanya. Menurut Alkitab, besar kemungkinan Allah berkata kepada Setan, “Aku izinkan engkau dan roh-roh jahatmu untuk menguasai setiap orang yang tidak berserah kepadaKu.” Tampaknya sulit dipahami sekarang, tetapi nanti akan terlihat bahwa mungkin itulah penjelasan terbaik mengenai klaim Setan. Jika Allah benar-benar adalah “penguasa atas kerajaan manusia” (Daniel 4:25), maka setiap kuasa yang Setan miliki atas manusia pasti telah diberikan oleh Allah.

Setan hanya memerintah kerajaan kegelapan atau juga “kerajaan pemberontakan.” Setan memerintah kerajaan itu sejak ia diusir dari sorga, sebelum Adam jatuh dalam dosa. Sampai Adam jatuh dalam dosa, kerajaan kegelapan berisikan para malaikat pemberontak. Tetapi ketika Adam berdosa, ia bergabung dengan kerajaan pemberontakan, dan Kerajaan Setan sejak itu melibatkan para malaikat pemberontak dan para manusia pemberontak.

Setan berkuasa atas wilayah kegelapan sebelum Adam diciptakan, dan jangan pikir bahwa ketika Adam jatuh dalam dosa, Setan mendapatkan sesuatu yang Adam miliki sebelumnya. Ketika Adam berbuat dosa, ia tergabung dalam kerajaan pemberontakan yang sudah ada, yakni kerajaan yang diperintah oleh Setan.

Apakah Allah Terkejut oleh Kejatuhan Manusia? (Was God Surprised by the Fall?)

Kesalahan lain dari teori “Setan Menang” ialah teori itu menjadikan Allah tampak agak bodoh, seolah-olah Ia tak siap dengan kejatuhan manusia dalam dosa dan akibatnya Ia dalam ketidakpastian. Apakah Allah tak tahu bahwa Setan akan mencobai Adam dan Hawa sehingga mereka jatuh dalam dosa? Jika Allah maha-tahu, dan memang Ia mahatahu, pastilah Ia tahu apa yang akan terjadi. Itu sebabnya Alkitab nyatakan bahwa Ia berencana untuk menebus umat manusia bahkan sebelum Ia menciptakan umat manusia (lihat Matius 25:34; Kisah Para Rasul 2:2-23; 4:2728; 1 Korintus 2:7-8; Efesus 3:8-11; 2 Timotius 1:8-10; Wahyu 13:8).

Allah menciptakan Iblis dan tahu bahwa ia akan jatuh, dan Ia ciptakan Adam dan Hawa, dan Ia tahu bahwa mereka akan jatuh. Tentunya tak ada cara Setan dapat menipu Allah dan mendapatkan sesuatu yang Allah tidak mau dimiliki oleh Setan.

Apakah dapat dikatakan Allah ingin Setan menjadi “allah dunia ini?” Ya, selama sesuai dengan tujuan ilahiNya. Jika Allah tak ingin Setan bekerja, Ia akan menghentikannya. Seperti dalam Wahyu 20:1-2, suatu hari Ia akan menghentikan pekerjaan Setan.

Tetapi saya tak bermaksud bahwa Allah ingin siapapun tetap dalam penguasaan Setan. Allah ingin setiap orang diselamatkan dan menghindari wilayah Setan (Kisah Para Rasul 26:18; Kolose 1:13; 1 Tim.2:3-4; 2 Petrus 3:9). Namun Allah izinkan Setan memerintah setiap orang yang mencintai kegelapan (lihat Yohanes. 3:19), yakni orang-orang yang terus memberontak melawanNya.

Tetapi tidakkah ada sesuatu yang dapat kita lakukan untuk membantu orang-orang agar mengindari kerajaan kegelapan Setan? Ya, kita dapat berdoa bagi mereka dan menyerukan mereka untuk bertobat dan mempercayai Injil (seperti perintah Yesus kepada kita). Jika mereka melakukan hal itu, mereka akan dilepaskan dari kuasa Setan. Tetapi kita keliru bila berpikir bahwa kita dapat “menarik” roh-roh jahat yang mencengkeram orang-orang. Jika orang-orang ingin tinggal dalam kegelapan, Allah akan membiarkan mereka. Yesus berkata kepada murid-muridNya bahwa jika orang-orang di kota-kota tertentu tidak menerima pesan mereka, mereka harus mengebaskan debu dari kaki mereka dan pergi ke kota lain (Matt 10:14). Ia tidak berkata agar mereka tetap tinggal dan menarik belenggu-belenggu di atas kota itu sehingga orang-orang akan lebih mudah menerima pemberitaan Injil. Allah izinkan roh-roh jahat membelenggu orang-orang yang menolak bertobat dan berbalik kepadaNya.

Bukti Lain tentang Kekuasaan Tertinggi Allah atas Setan (Further Proof of God’s Supreme Authority Over Satan)

Ada banyak ayat lain dalam Alkitab yang membuktikan bahwa Allah tak kehilangan kendali atas Setan ketika manusia jatuh dalam dosa. Alkitab berkali-kali menegaskan bahwa Allah selalu dan akan selalu mengendalikan Setan. Iblis hanya dapat melakukan hal yang Allah izinkan. Perhatikanlah beberapa ilustrasi Perjanjian Lama tentang fakta itu.

Dua pasal pertama kitab Ayub membahas contoh klasik kuasa Allah atas Setan. Dalam dua pasal itu, kita baca tentang Setan yang menuduh Ayub, di hadapan tahta Allah. Ayub tetap menaati Allah lebih dari siapapun di atas bumi pada saat itu dan, karena itu, Setan membidiknya. Allah tahu Setan telah “memperhatikan” Ayub (Ayub 1:8, lihat catatan pinggir dalam Alkitab versi NASB), dan Ia mendengarkan ketika Setan menuduh Ayub melayaniNya hanya karena semua berkat yang dinikmatinya (lihat Ayub 1:9-12).

Setan berkata bahwa Allah telah menaruh pagar di sekeliling Ayub dan meminta agar Ia menjauhkan berkat-berkat Ayub. Sehingga, Allah izinkan Setan untuk membuat Ayub menderita sampai batas tertentu. Awalnya, Setan tak dapat menyentuh tubuh Ayub. Kemudian, Allah izinkan Setan membuat badan Ayub menderita, namun Ia melarang Setan untuk membunuhnya (Ayub 2:5-6).

Perikop itu dalam Alkitab jelas membuktikan bahwa Setan tak dapat berbuat apapun yang ia inginkan. Ia tak dapat menyentuh harta-milik Ayub sampai Allah izinkan. Ia tak dapat mencuri kesehatan Ayub sampai Allah mengizinkannya. Dan ia tak dapat membunuh Ayub karena Allah tidak akan izinkan.

[3]

Allah mengendalikan Setan, bahkan sejak zaman kejatuhan Adam.

Roh Jahat Saul “Dari Allah” (Saul’s Evil Spirit “From God”)

Ada beberapa contoh dalam Perjanjian Lama di mana Allah memakai roh-roh jahat dari Setan sebagai agen-agen kemarahanNya. Bacalah 1 Samuel 16:14: “Tetapi Roh TUHAN telah mundur dari pada Saul, dan sekarang ia diganggu oleh roh jahat yang dari pada TUHAN.” Situasi ini terjadi karena pendisiplinan dari Allah atas Raja Saul yang tidak taat.

Pertanyaannya, apa yang dimaksud dengan frase “roh jahat dari Allah”? Apakah artinya bahwa Allah mengutus roh jahat yang hidup denganNya di sorga, atau apakah artinnya bahwa Allah secara berdaulat mengizinkan salah satu roh jahat Setan untuk membuat raja Saul menderita? Menurut saya, sebagian besar orang Kristen cenderung menerima kemungkinan kedua dengan dukungan bagian lain dalam Alkitab. Alasan Alkitab berkata bahwa roh jahat berasal “dari Allah ” adalah karena gangguan roh jahat merupakan hasil langsung dari tindakan pendisiplinan Allah terhadap Saul. Jadi, kita mengerti bahwa roh-roh jahat ada di bawah kendali Allah yang berdaulat.

Kita baca Hakim-Hakim 9:23, “maka Allah membangkitkan semangat jahat di antara Abimelekh dan warga kota Sikhem”, agar penghukuman Allah menimpa mereka karena segala perbuatan jahat mereka. Semangat jahat ini bukan dari sorga Allah, tetapi dari wilayah Setan, dan roh jahat itu diizinkan mengerjakan rencana-rencana jahat melawan orang-orang tertentu yang layak mendapatkannya. Roh-roh jahat tak sanggup mengerjakan rencana-rencana jahat melawan siapapun tanpa persetujuan Allah. Jika tidak demikian, maka Allah tidaklah maha-kuasa. Jadi, sekali lagi dapat disimpulkan bahwa ketika Adam jatuh dalm dosa, Setan tidak mendapatkan kuasa di luar kendali Allah.

Contoh Kuasa Allah atas Setan dalam Perjanjian Baru (New Testament Examples of God’s Power Over Satan)

Perjanjian Baru memberi bukti tambahan yang menyangkal teori Setan-Menang. Misalnya, Lukas 9:1, “Maka Yesus memanggil kedua belas murid-Nya, lalu memberikan “tenaga dan kuasa kepada mereka untuk menguasai setan-setan.…”. Dan juga dalam Lukas 10:19, kata Yesus kepada mereka, “Sesungguhnya Aku telah memberikan kuasa kepada kamu untuk menginjak ular dan kalajengking dan kuasa untuk menahan kekuatan musuh, sehingga tidak ada yang akan membahayakan kamu.” (tambahkan penekanan).

Jika Yesus memberikan mereka kuasa atas semua kuasa Setan, Ia Sendiri mula-mula pasti telah memiliki kuasa itu. Setan ada di bawah kuasa Allah.

Kemudian dalam Injil Lukas, Yesus yang berkata kepada Petrus, “Simon, Simon, lihat, Iblis telah menuntut untuk menampi kamu seperti gandum” (Lukas 22:31).

[4]

Teks ini menunjukkan bahwa Setan tak sanggup menampi Petrus tanpa mendapat persetujuan lebih dulu dari Allah. Lagi-lagi Setan ada di bawah kendali Allah.

[5]

 

Masa Penahanan Setan selama Seribu Tahun (Satan’s Thousand-Year Prison Term)

Ketika kita baca tentang Setan yang dirantai oleh seorang malaikat dalam Wahyu 20, tak ada sebutan habisnya hak Adam. Alasan perantaian Setan adalah “supaya ia jangan lagi menyesatkan bangsa-bangsa” (Wahyu 20:3).

Hal yang menarik, setelah Setan dirantai selama 1000 tahun, ia akan dilepaskan dan “dan ia akan pergi menyesatkan bangsa-bangsa pada keempat penjuru bumi” (Wahyu 20:8). Bangsa-bangsa yang tertipu kemudian akan mengumpulkan tantara-tentaranya untuk menyerang Yerusalem, di mana Yesus akan memerintah. Ketika mereka telah mengepung kota itu, api akan turun dari sorga dan “menghanguskan mereka” (Wahyu 20:9).

Apakah ada orang yang begitu bodoh berkata bahwa hak Adam termasuk satu periode waktu akhir singkat setelah 1000 tahun, sehingga Allah harus melepaskan Setan demi alasan tersebut? Ide tersebut aneh.

Pelajaran dari bagian Alkitab itu adalah bahwa Allah memegang kendali penuh atas Iblis dan mengizinkannya untuk menipu demi menggenapi maksud-maksud ilahiNya.

Selama pemerintahan Yesus seribu tahun nanti, Setan tidak akan bekerja, tak sanggup menipu siapapun. Tetapi, akan ada orang-orang di bumi yang hanya taat dari segi luar pada masa pemerintahan Kristus, tetapi di dalam diri mereka akan senang menyaksikan kejatuhan Dia. Namun, mereka tidak akan coba memberontak karena mereka tak punya kesempatan untuk menjatuhkan Dia yang akan “menggembalakan dengan gada besi” (Wahyu 19:15).

Tetapi ketika Setan dibebaskan, ia akan sanggup menipu orang-orang mereka yang membenci Kristus dalam hati mereka, dan mereka dengan bodoh akan berupaya berbuat hal yang mustahil. Ketika Setan diizinkan untuk menipu calon pemberontak, kondisi hati orang-orang akan terungkap, dan kemudian Allah akan menghakimi mereka yang tidak layak untuk hidup dalam kerajaanNya.

Tentu saja, hal itu menjadi salah-satu sebab mengapa Allah izinkan Setan untuk menipu orang-orang kini. Kita nanti selidiki maksud-maksud Allah terhadap Setan, tetapi cukup dikatakan bahwa Allah tak ingin siapapun untuk tetap tertipu. Tetapi, Ia benar-benar ingin tahu yang di dalam hati setiap orang. Setan tak sanggup menipu orang yang tahu dan percaya kebenaran. Tetapi Allah izinkan Iblis untuk menipu orang yang menolak kebenaran, oleh karena hati mereka yang degil.

Tentang waktu anti-Kristus, Paulus menulis:

Pada waktu itulah si pendurhaka baru akan menyatakan diri nya, tetapi Tuhan Yesus akan membunuhnya dengan nafas mulutNya dan akan memusnahkannya, kalau Ia datang kembali. Kedatangan si pendurhaka itu adalah pekerjaan Iblis, dan akan disertai rupa-rupa perbuatan ajaib, tanda-tanda dan mujizat-mujizat palsu, dengan rupa-rupa tipu daya jahat terhadap orang-orang yang harus binasa karena mereka tidak menerima dan mengasihi kebenaran yang dapat menyelamatkan mereka. Dan itulah sebabnya Allah mendatangkan kesesatan atas mereka, yang menyebabkan mereka percaya akan dusta, supaya dihukum semua orang yang tidak percaya akan kebenaran dan yang suka kejahatan. (2 Tesalonika 2:8-12, tambahkan penekanan).

Perhatikan bahwa Allah mendapatkan pujian karena Ia mengirimkan “pengaruh yang menyesatkan agar mereka dapat mempercayai yang sesat.” Tetapi perhatikan juga bahwa orang-orang yang akan ditipu adalah mereka yang “tak percaya kebenaran”; ini menunjukkan bahwa mereka punya kesempatan, tetapi masih menolak Injil. Allah akan izinkan Setan untuk memakai anti-Kristus dengan tanda-tanda mujizat palsu sehingga para penolak Kristus akan tertipu, dan tujuan akhir Allah adalah agar “mereka semua dapat diadili.” Karena itulah, Allah izinkan Setan menipu orang-orang sekarang ini.

Jika Allah tak punya alasan untuk mengizinkan Setan bekerja di bumi, Ia dapat saja mengusirnya ke tempat lain di alam semesta ketika ia jatuh. Dalam 2 Petrus 2:4, ada malaikat-malaikat tertentu yang berdosa yang Allah sudah buang ke neraka dan sudah pasti mesuk ke “lubang-lubang kegelapan, yang disediakan untuk penghukuman.” Allah yang Mahakuasa bisa saja melakukan hal yang sama kepada Setan dan malaikatnya jika itu sesuai dengan maksud ilahiNya. Tetapi, untuk sejenak, Allah punya alasan baik untuk mengizinkan Setan dan para malaikatnya untuk bekerja di bumi.

Ketakutan Roh-Roh Jahat akan Penyiksaan (The Demons’ Fear of Torment)

Ketika kita selesai menyelidiki mitos di atas, contoh akhir dalam Alkitab adalah kisah orang-orang yang kerasukan di Gadara:

SetibaNya [Yesus] di seberang, yaitu di daerah orang Gadara, datanglah dari pekuburan dua orang yang kerasukan setan menemui Yesus. Mereka sangat berbahaya, sehingga tidak seorangpun yang berani melalui jalan itu. Dan mereka itupun berteriak, katanya: “Apa urusan-Mu dengan kami, hai Anak Allah? Adakah Engkau ke mari untuk menyiksa kami sebelum waktunya?” (Matius 8:28-29, tambahkan penekanan).

Para pendukung teori Setan-Menang sering memakai kisah di atas untuk mendukung ide-ide mereka. Kata mereka, “roh-roh jahat itu muncul di hadapan penghakiman Yesus. Mereka tahu Ia tak berhak menyiksa mereka sebelum hak Adam habis masa, ketika mereka dan Setan akan dilempar ke lautan api untuk disiksa siang dan malam selamanya.”

Tetapi yang benar adalah sebaliknya. Roh-roh jahat itu tahu Yesus punya kuasa dan hak untuk menyiksa mereka kapanpun Ia mau, sebagai alasan mereka memohon kepadaNya agar berbelas-kasihan. Mereka sangat takut karena Anak Allah dapat mengirim mereka untuk segera disiksa. Lukas menyatakan bahwa mereka sangat memohon kepadaNya “untuk tidak memerintahkan mereka masuk ke dalam jurang maut” (Lukas 8:31). Jika Yesus tak punya hak karena mungkin ada hak Iblis, mereka tidak akan peduli sama sekali.

Roh-roh jahat itu tahu bahwa mereka memerlukan belas-kasihan Yesus, sesuai gambaran melalui permohonan roh-roh itu agar tidak diusir keluar dari daerah itu (Markus 5:10), permohonan roh-roh itu untuk dibiarkan memasuki kawanan babi (Markus 5:12), permohonan roh-roh itu untuk tidak dilempar ke “jurang maut” (Lukas 8:31), dan permohonan roh-roh itu agar Kristus tidak menyiksa mereka sebelum “waktunya.”

Mitos #4: “Setan, sebagai ‘allah dunia ini’ mengendalikan segala sesuatu di bumi, termasuk pemerintahan manusia, bencana alam, dan cuaca.”

Setan disebutkan dalam Alkitab sebagai “ilah dunia ini” oleh rasul Paulus (2 Korintus 4:4) dan “penghulu dunia ini” oleh Yesus (Yohanes 12:31; 14:30; 16:11). Sesuai sebutan-sebutan itu untuk Setan, banyak orang menganggap bahwa Setan memegang kendali total atas bumi. Walaupun kita perhatikan ayat-ayat Alkitab yang menyatakan kesalahan mitos di atas, kita dapat menyelidi lebih lanjut sehingga bisa sepenuhnya mengetahui tentang keterbatasan kuasa Setan. Kita harus teliti agar seluruh pemahaman kita akan Setan tidak berdasar hanya pada empat ayat Alkitab yang menyebutnya sebagai ilah/penghulu dunia.

Di dalam Alkitab, Yesus menyebut Setan sebagai “penguasa dunia ini” dan Ia juga menyebut BapaNya di sorga sebagai “Tuhan langit dan bumi” (Matius 11:25; Lukas 10:21, tambahkan penekanan). Dan juga, rasul Paulus menyebut Setan sebagai “ilah dunia ini” dan juga ia, seperti Yesus, menyebut Allah sebagai “Tuhan langit dan bumi” (Kisah Para Rasul 17:24, tambahkan penekanan). Terbukti, Yesus dan Paulus tidak ingin kita menganggap bahwa Setan memegang kendali penuh atas bumi. Kuasa Setan terbatas.

Perbedaan yang sangat penting antara ayat-ayat Alkitab yang bertentangan itu terdapat dalam kata-kata dunia dan bumi. Walaupun kita sering memakai kedua kata itu yang memiliki arti sama, dalam bahasa Gerika kedua kata itu tak sama. Ketika mengerti perbedaan keduanya, kita akan makin memahami Allah dan kuasa Setan di bumi.

Yesus menyebut Allah Bapa sebagai Tuhan atas bumi. Kata bahasa Gerika yang diterjemahkan menjadi bumi adalah ge. Kata itu mengacu pada planet secara fisik tempat manusia hidup, dan dari kata itu muncul kata Bahasa Inggris geography.

[6]

 

Yang berbeda adalah Yesus berkata bahwa Setan adalah penguasa dunia ini. Kata bahasa Gerika untuk dunia adalah kosmos, dan kata itu mengacu pada susunan atau pengaturan. Ini berbicara tentang orang-orang bukannya planet fisik itu. Itu sebabnya orang-orang Kristen sering berbicara tentang Setan sebagai “ilah sistem dunia ini”.

Kini, Allah tidak punya kendali penuh atas dunia, karena Ia tidak punya kendali penuh atas seluruh orang di dunia. Alasannya adalah Ia telah memilih semua orang mengenai siapa yang akan menjadi tuannya, dan banyak orang telah memilih setia kepada Setan. Sudah tentu, kehendak bebas umat manusia adalah bagian dari rencana Allah.

Paulus memakai kata yang berbeda untuk dunia, kata bahasa Gerika aion, ketika ia menulis tentang allah dunia ini. Aion dapat dan sering diterjemahkan sebagai age, yakni periode waktu tertentu. Setan adalah ilah zaman ini.

Apa artinya? Bumi adalah planet fisik di mana kita hidup. Dunia berbicara tentang orang-orang yang tinggal di bumi, dan lebih khususnya mereka yang tidak melayani Yesus. Mereka melayani Setan, dan terperangkap dalam sistemnya yang sesat dan penuh dosa. Sebagai orang-orang Kristen, kita konon berada “di dalam dunia” tetapi bukan “dari dunia” (Yohanes 17:11, 14). Kita hidup di tengah-tengah para warga kerajaan kegelapan, tetapi kita sebenarnya ada dalam kerajaan terang, Kerajaan Allah.

Kini kita punya jawaban. Sederhananya: Allah secara berdaulat mengendalikan seluruh bumi. Oleh persetujuan Allah, Setan hanya memiliki kendali atas “sistem dunia”, yakni kendali atas mereka yang adalah warga kerajaan gelap. Karena itu, rasul Yohanes menulis bahwa “seluruh dunia (bukan seluruh bumi) berada di bawah kuasa si jahat “ (1 Yohanes 5:19).

Bukan berarti Allah tak berkuasa atas dunia, atau sistem dunia, atau orang-orang dunia. Sesuai perkataan Daniel, Ia adalah “Yang Mahatinggi berkuasa atas kerajaan manusia dan memberikannya kepada siapa yang dikehendaki-Nya” (Daniel 4:25). Ia masih sanggup meninggikan dan merendahkan siapapun yang Ia inginkan. Tetapi, sebagai ”Yang Mahatinggi berkuasa atas kerajaan manusia”, Ia secara berdaulat telah mengizinkan Setan untuk memerintah sebagian umat manusia yang memberontak melawanNya.

Tawaran Setan Dipertimbangkan (Satan’s Offer Considered)

Perbedaan antara bumi dan dunia juga membantu kita memahami cobaan Yesus di padang gurun. Di sana, Setan menunjukkan kepada “seluruh kerajaan di dunia dalam waktu sekejap.” Setan tak mungkin menawarkan jabatan politik atas pemerintahan manusia di bumi, seperti jabatan presiden atau perdana menteri. Setan bukanlah oknum yang memuliakan dan merendahkan penguasa-penguasa manusia di bumi — tetapi Allah adalah Oknum itu.

Sebaliknya, Setan pasti menunjukkan kepada Yesus semua sub-kerajaan di seluruh dunia kerajaan kegelapannya. Ia menunjukkan kepada Yesus hirarki roh-roh jahat yang memerintah atas kerajaan kegelapan dalam wilayahnya masing-masing, dan atas manusia-manusia pemberontak yang menjadi warga di sub-sub kerajaan. Setan menawarkan kendali atas wilayahnya kepada Yesus —bila Yesus ikut memberontak bersama Setan melawan Allah. Yesus kemudian menjadi komandan kedua atas kerajaan kegelapan.

Kendali Allah Atas Pemerintahan Manusia di Bumi (God’s Control Over Earthly, Human Governments)

Kita secara khusus tetapkan batas-batas kuasa Setan dengan menyelidiki ayat-ayat Alkitab yang menegaskan kuasa Allah atas pemerintahan manusia di bumi. Setan memiliki sebagian kuasa dalam pemerintahan manusia hanya karena ia berkuasa atas orang-orang yang belum selamat, dan pemerintahan sering dikendalikan oleh orang yang belum selamat. Tetapi, Allah berdaulat atas pemerintahan umat manusia, dan Setan hanya dapat memanipulasi mereka sejauh Allah izinkan.

Kita sudah selidiki ucapan Daniel kepada Raja Nebukadnzar, tetapi karena ucapan itu sangat memberi pencerahan, perhatikan hal itu sekali lagi.

Raja Nebukadnezar Agung menjadi angkuh oleh karena kuasa dan prestasinya, sehingga Allah memerintahkan agar ia direndahkan agar ia dapat belajar bahwa “Yang Mahatinggi berkuasa atas kerajaan manusia dan memberikannya kepada siapa yang dikehendaki-Nya, bahkan orang yang paling kecil sekalipun dapat diangkatNya untuk kedudukan itu.” (Daniel 4:17). Jelaslah Allah layak dipuji atas kebesaran Nebukadnezar yang mencapai kebesaran politik. Hal ini berlaku juga bagi setiap pemimpin dunia. Rasul Paulus, yang berbicara tentang penguasa di bumi, menyatakan bahwa “tiap-tiap orang harus takluk kepada pemerintah yang di atasnya, sebab tidak ada pemerintah, yang tidak berasal dari Allah; dan pemerintah-pemerintah yang ada, ditetapkan oleh Allah.” (Roma 13:1).

Allah adalah otoritas awal dan tertinggi dari seluruh alam semesta. Siapapun yang punya kuasa itu hanya oleh karena Allah yang memberikan sebagian karuniaNya atau Ia izinkan seseorang untuk memiliki sebagian karunia itu.

Tetapi bagaimana dengan penguasa-penguasa jahat? Apakah maksud Paulus bahwa para penguasa itu dipilih oleh Allah? Betul kata Paulus. Di surat yang sama, Paulus menuliskan, “Sebab Kitab Suci berkata kepada Firaun: “Itulah sebabnya Aku membangkitkan engkau, yaitu supaya Aku memperlihatkan kuasa-Ku di dalam engkau, dan supaya namaKu dimasyhurkan di seluruh bumi.” (Roma 9:17). Allah meninggikan Firaun yang keras-hati demi memuliakan diriNya. Allah akan menunjukkan kuasaNya yang besar melalui mujizat-mujizatNya yang membebaskan, ini adalah kesempatan yang diupayakan oleh seorang yang keras-kepala yang Ia tinggikan.

Apakah fakta itu tidak juga muncul pada percakapan Yesus dengan Pilatus? Merasa terkejut bahwa Yesus tidak akan menjawab pertanyaannya, “Maka kata Pilatus kepadaNya: “Tidakkah Engkau mau bicara dengan aku? Tidakkah Engkau tahu, bahwa aku berkuasa untuk membebaskan Engkau, dan berkuasa juga untuk menyalibkan Engkau?” (Yohanes 19:10).

Yesus menjawab: “Engkau tidak mempunyai kuasa apapun terhadap Aku, jikalau kuasa itu tidak diberikan kepadamu dari atas.” (Yohanes 19:11, tambahkan penekanan). Mengetahui karakter Pilatus yang pengecut, Allah meninggikannya demi terwujudnya rencanaNya semula agar Yesus mati di kayu salib.

Dengan membaca singkat kitab-kitab sejarah dalam Perjanjian Lama, terungkap bahwa Allah terkadang memakai penguasa manusia yang jahat sebagai agen murka Allah bagi orang-orang yang layak dimurkai. Allah memakai Nebukadnezar untuk membawa penghakimanNya atas banyak bangsa dalam Perjanjian Lama.

Dalam Alkitab, ada banyak contoh penguasa yang Allah tinggikan atau turunkan dari tahta. Misalnya, dalam Perjanjian Baru, Herodes gagal memuliakan Allah ketika rakyatnya bersorak membalasnya: “Ini suara allah dan bukan suara manusia!” (Kisah Para Rasul 12:22).

Akibatnya? “Dan seketika itu juga ia ditampar malaikat Tuhan…..; ia mati dimakan cacing-cacing.” (Kisah Para Rasul 12:23).

Ingatlah, Herodes adalah warga kerajaan Setan, tetapi ia tidak berada di luar wilayah kekuasaan Allah. Jelas, Allah sanggup merendahkan pemimpin bumi kini jika Ia mau.

[7]

 

Kesaksian Pribadi Allah (God’s Personal Testimony)

Akhirnya, bacalah hal yang Allah Sendiri pernah katakan melalui nabi Yeremia berkenaan dengan kedaulatanNya atas kerajaan manusia di bumi.

“Masakan Aku tidak dapat bertindak kepada kamu seperti tukang periuk ini, hai kaum Israel!, demikianlah firman TUHAN. Sungguh, seperti tanah liat di tangan tukang periuk, demikianlah kamu di tangan-Ku, hai kaum Israel! Ada kalanya Aku berkata tentang suatu bangsa dan tentang suatu kerajaan bahwa Aku akan mencabut, merobohkan dan membinasakannya. Tetapi apabila bangsa yang terhadap siapa Aku berkata demikian telah bertobat dari kejahatannya, maka menyes Allah Aku, bahwa Aku hendak menjatuhkan malapetaka yang Kurancangkan itu terhadap mereka. Ada kalanya Aku berkata tentang suatu bangsa dan tentang suatu kerajaan bahwa Aku akan membangun dan menanam mereka. Tetapi apabila mereka melakukan apa yang jahat di depan mata-Ku dan tidak mendengarkan suara-Ku, maka menyes Allah Aku, bahwa Aku hendak mendatangkan keberuntungan yang Kujanjikan itu kepada mereka. (Yeremia 18:6-10).

Bisakah anda pahami, ketika Setan mencobai Yesus di padang gurun, ia tak punya cara untuk sanggup membujuk Yesus agar memerintah kerajaan-kerajaan politik dari manusia di atas bumi? Jika ia berkata benar (terkadang Setan berkata benar), maka yang dapat ia tawarkan kepada Yesus adalah kendali atas kerajaan kegelapannya.

Tetapi apakah Setan mempengaruhi pemerintahan manusia? Ya, tetapi hanya karena ia adalah ilah bagi orang-orang yang belum selamat, dan orang-orang ini ikut dalam pemerintahan manusia. Namun ia hanya memiliki pengaruh sesuai kehendak Allah, dan Allah dapat menghalangi rencana-rencana Setan kapanpun Ia mau. Rasul Yohanes menulis tentang Yesus sebagai “yang berkuasa atas raja-raja bumi ini” (Wahyu 1:5).

Apakah Setan Menyebabkan Bencana Alam dan Cuaca Buruk (Does Satan Cause Natural Disasters and Adverse Weather?)

Karena Setan adalah “allah dunia ini”, banyak orang berasumsi bahwa Setan mengendalikan cuaca dan ia penyebab semua bencana alam, seperti kekeringan, banjir, angin ribut, gempa bumi dan lain-lain. Tetapi apakh ini yang Alkitab ajarkan? Lagi-lagi, kita harus hati-hati untuk tidak mendasarkan seluruh teologi kita tentang Setan kepada satu ayat Alkitab yang berkata bahwa, “Pencuri datang hanya untuk mencuri dan membunuh dan membinasakan” (Yohanes 10:10). Saya sering dengar orang-orang yang mengutip ayat itu sebagai bukti bahwa apapun yang mencuri, membunuh atau membinasakan adalah dari Setan. Tetapi, bila kita selidiki Alkitab, ternyata Allah Sendiri kadang-kadang membunuh dan membinasakan. Perhatikan tiga ayat berikut:

Hanya ada satu Pembuat hukum dan Hakim, yaitu Dia yang berkuasa menyelamatkan dan membinasakan. (Yakobus 4:12, tambahkan penekanan).

Aku akan menunjukkan kepada kamu siapakah yang harus kamu takuti. Takutilah Dia, yang setelah membunuh, mempunyai kuasa untuk melemparkan orang ke dalam neraka. Sesungguhnya Aku berkata kepadamu, takutilah Dia! (Lukas 12:5, tambahkan penekanan).

Dan janganlah kamu takut kepada mereka yang dapat membunuh tubuh, tetapi yang tidak berkuasa membunuh jiwa; takutlah terutama kepada Dia yang berkuasa membinasakan baik jiwa maupun tubuh di dalam neraka. (Matius 10:28, tambahkan penekanan).

Adalah keliru bila kita berkata bahwa setiap hal yang menimbulkan pembunuhan atau penghancuran adalah pekerjaan Setan. Ada contoh-contoh dalam Alkitab di mana Allah melakukan pembunuhan dan penghancuran.

Kita harus bertanya pada diri sendiri, Ketika Yesus berbicara tentang pencuri yang datang untuk membunuh, mencuri, dan membinasakan, apakah Ia sebenarnya berbicara tentang Iblis? Maka, kita perlu membaca pernyataanNya secara kontekstual. Satu ayat sebelum pernyataanNya tentang pencuri yang datang untuk membunuh, mencuri, dan membinasakan, Yesus berkata, “Semua orang yang datang sebelum Aku, adalah pencuri dan perampok, dan domba-domba itu tidak mendengarkan mereka.” (Yohanes 10:8). Bila kita baca seluruh perkataan Yesus dalam Yohanes 10:1-15 yang berkata bahwa Ia adalah Gembala yang baik, bahkan menjadi lebih jelas bahwa istilah-istilah dariNya, pencuri dan pencuri-pencuri, mengacu kepada guru-guru dan pemimpin-pemimpin agama yang palsu.

Berbagai Pandangan tentang Cuaca Buruk dan Bencana Alam (Various Views of Adverse Weather dan Natural Disasters)

Ketika angin ribut atau gempa bumi melanda, orang-orang percaya kepada Allah bertanya secara teologis: “Siapakah penyebabnya?” Ada dua kemungkinan jawaban bagi orang-orang Kristen yang percaya Alkitab: Allah atau Setan penyebabnya.

Sebagian orang keberatan: “Oh tidak! Allah tidak bersalah! Orang-orang harus disalahkan. Allah menghukum mereka karena dosa-dosanya.”

Jika Allah penyebab angin ribut dan gempa bumi karena hukumanNya atas dosa, tentu kita dapat tunjuk kesalahan pada manusia yang memberontak, bukan Allah, tetapi Allah memikul tanggung-jawab, karena bencana alam tak akan terjadi tanpa keputusanNya.

Atau, jika benar Allah izinkan Setan mengirim angin ribut dan gempa bumi demi memberikan hukuman bagi orang-orang berdosa, maka dapat dikatakan Setanlah penyebab bencana, tetapi Allah bertanggung-jawab, karena Ia izinkan Setan untuk menimbulkan kehancuran dan karena bencana-bencana itu terjadi akibat reaksiNya terhadap dosa.

Sebagian orang berkata bahwa bukan Allah atau Setan yang bertanggung-jawab atas angin ribut dan gempa bumi, tetapi angin ribut dan gempa bumi hanyalah “gejala alam dalam dunia kita yang penuh dosa.” Tak jelas, orang-orang itu coba menyalahkan umat manusia atas bencana alam, namun masih belum sampai pada pokok masalahnya. Penjelasan ini tidak menafikan peran Allah. Jika, angin ribut hanya “gejala alam dalam dunia kita yang penuh dosa”, siapakah yang memutuskan pemunculan angin ribut? Jelas itu bukan buatan manusia. Angin ribut tidak terjadi setiap kali beberapa kebohongan diucapkan ke udara. Gempa bumi tak terjadi ketika sejumlah orang melakukan perzinahan.

Jika ada hubungan antara angin ribut dan dosa, maka Allah terlibat, karena angin ribut adalah wujud penghukumanNya atas dosa. Meskipun angin ribut terjadi di mana-mana, pasti Allah yang memerintahkan terjadinya angin ribut itu, sehingga Ia terlibat.

Meskipun tak ada hubungan antara dosa dan bencana alam, dan Allah keliru ketika Ia merancang dunia, sehingga ada kesalahan di lapisan kulit bumi yang bisa terangkat dan sistem cuaca yang kadang mengamuk, namun Allah bertanggung-jawab atas gempa bumi dan angin ribut karena Ialah Pencipta, dan kesalahanNya membahayakan orang-orang.

Allah Berkuasa “Mengendalikan Alam Semesta CiptaanNya” (There is No “Mother Nature”)

Jadi, kita punya dua kemungkinan jawaban untuk pertanyaan tentang bencana alam, “Apakah Allah atau Setan yang bertanggung-jawab? Sebelum kita perhatikan ayat-ayat tertentu dalam Alkitab untuk menentukan jawaban mana yang benar, kita pikirkan lebih lanjut tentang kedua jawaban itu.

Jika Setan adalah oknum penyebab bencana alam, lalu Allah dapat atau tak dapat menghentikannya. Jika Allah sanggup menghentikan Setan agar ia tidak menimbulkan bencana alam tetapi Allah tak menghentikannya, lalu Ia lagi bertanggung-jawab. Bencana tidak akan terjadi tanpa kehendakNya.

Kini di lain pihak. Sejenak kita asumsikan bahwa Allah tak sanggup menghentikan Setan, namun Ia ingin menghentikannya. Apakah itu benar-benar kemungkinan?

Jika Allah sanggup menghentikan Setan agar tidak membuat bencana alam, maka Setan lebih berkuasa atau lebih unggul daripada Allah. Akibatnya, hal itulah perkataan orang-orang yang bertumpu kepada teori “Setan memenangkan kendali atas dunia pada saat kejatuhan Adam”. Mereka mengklaim bahwa Setan memiliki hak sah untuk melakukan apapun yang diinginkannya di bumi karena ia mencuri kontrak Adam. Kini, andaikan, Allah akan menghentikan Setan tetapi tak sanggup karena Ia harus menghormati kontrak Adam yang kini dimiliki oleh Setan. Dengan kata lain, Allah terlalu bodoh untuk meramalkan apa yang akan terjadi ketika Adam jatuh dalam dosa, tetapi Setan, yang lebih pintar dari Allah, kini telah mendapatkan kuasa yang Allah tak inginkan dimilikinya. Secara pribadi, saya tidak akan berkata bahwa Setan lebih bijak daripada Allah.

Jika teori “Setan-Menang” itu benar, kita ingin tahu mengapa Setan tidak menimbulkan lebih banyak gempa bumi dan angin ribut dibandingkan yang dia lakukan sekarang ini, dan mengapa ia tidak menargetkan kumpulan besar orang-orang Kristen. (Jika anda berkata “karena Allah tidak akan membiarkan sasaran kumpulan orang-orang Kristen”, maka anda akui bahwa Setan tak dapat bekerja tanpa persetujuan Allah).

Bila kita persempit, kemungkinan dua jawaban atas pertanyaan adalah: Apakah (1) Allah menyebabkan gempa bumi dan angin ribut, atau (2) Setan menyebabkan gempa bumi dan angin ribut dengan persetujuan Allah.

Bisakah anda pahami bahwa tak peduli apakah jawabannya benar, Allah adalah oknum yang akhirnya bertanggung-jawab? Ketika orang-orang berkata, “Allah tidak menimbulkan angin ribut —Setan melakukannya atas persetujuan Allah”, mereka tak sepenuhnya membiarkan Allah “dalam masalah.” Jika Allah sanggup menghentikan Setan agar ia tak menimbulkan angin ribut, tak peduli apakah Ia mau atau tidak, maka Allah bertanggung-jawab. Manusia-manusia pemberontak dapat saja disalahkan oleh karena dosa mereka (jika angin ribut dikirim oleh Allah atau diizinkan olehNya sebagai hukuman), tetapi, adalah bodoh bila kita berkata bahwa bagaimanapun juga Allah tak terlibat atau bertanggung-jawab.

Kesaksian Alkitab (Scriputre’s Testimony)

Apa kata Alkitab tentang “bencana alam”? Apakah Alkitab berkata bahwa Allah atau Iblis penyebabnya? Mula-mula kita perhatikan gempa bumi karena Alkitab berbicara tentang itu.

Menurut Alkitab, gempa bumi dapat terjadi karena hukuman Allah atas orang-orang berdosa yang layak mendapat hukuman itu. Kita baca dalam Yeremia: “Bumi goncang karena murkaNya [Allah], dan bangsa-bangsa tidak tahan akan geram-Nya.” (Yeremia 10:10, tambahkan penekanan).

Yesaya mengingatkan,

Engkau akan melihat kedatangan TUHAN semesta alam dalam guntur, gempa dan suara hebat, dalam puting beliung dan badai dan dalam nyala api yang memakan habis. (Yesaya 29:6, tambahkan penekanan).

Anda bisa ingat kembali bahwa selama periode Musa, bumi membuka dan menelan Korah dan para pengikutnya yang memberontak (lihat Bilangan 16:23-34). Itulah hukuman Allah. Contoh lain hukuman Allah melalui gempa bumi terdapat dalam Yehezkiel 38:19; Mazmur 18:7; 77:18; Hagai 2:6; Lukas 21:11; Wahyu 6:12; 8:5; 11:13; 16:18.

Beberapa kali gempa-bumi yang disebutkan dalam Alkitab tidak secara langsung merupakan hukuman Allah, tetapi disebabkan oleh Allah. Misalnya, menurut Injil Matius, ada gempa-bumi ketika Yesus mati (Matius 27:51, 54), dan satu gempa-bumi ketika Ia dibangkitkan kembali (Matius 28:2). Apakah Setan menjadi penyebab semua gempa itu?

Ketika Paulus dan Silas memuji Allah di tengah malam dalam penjara di Filipi, “Akan tetapi terjadilah gempa bumi yang hebat, sehingga sendi-sendi penjara itu goyah; dan seketika itu juga terbukalah semua pintu dan terlepaslah belenggu mereka semua.” (Kisah Para Rasul 16:26, tambahkan penekanan). Apakah Setan penyebab gempa-bumi itu? Entahlah! Bahkan kepala penjara diselamatkan setelah ia menyaksikan kuasa Allah. Dan gempa-bumi itu bukan satu-satunya Allah munculkan dalam Kisah Para Rasul (lihat Kisah Para Rasul 4:31).

Saya baru-baru ini membaca tentang orang-orang Kristen yang bermaksud baik dan, saat mendengar ramalan gempa-bumi di suatu daerah, saya pergi ke lokasi itu untuk melakukan “peperangan rohani” melawan Iblis. Adakah kesalahan asumsi mereka? Bisa saja mereka bertindak berdasarkan Alkitab dengan berdoa kepada Allah untuk memohon belas-kasihanNya bagi orang-orang yang bermukim di daerah itu. Dan jika mereka lakukan itu, maka tak perlu buang waktu dan uang untuk pergi ke lokasi yang akan tejadi gempa-bumi —para penduduk mungkin sudah berdoa kepada Allah tepat di tempat tinggal mereka. Tetapi, memerangi Iblis agar gempa-bumi berhenti bukanlah tindakan yang sesuai Alkitab.

Bagaimana dengan Badai Angin Kencang? (How About Hurricanes?)

Kata hurricane (Bahasa Indonesia, angin badai kencang) tidak terdapat dalam Alkitab, tetapi kita pasti dapat temukan beberapa contoh angin badai di dalam Alkitab. Misalnya:

Ada orang-orang yang mengarungi laut dengan kapal-kapal, yang melakukan perdagangan di lautan luas; mereka melihat pekerjaan-pekerjaan TUHAN, dan perbuatan-perbuatanNya yang ajaib di tempat yang dalam. Ia berfirman, maka dibangkitkanNya angin badai yang meninggikan gelombang-gelombangnya. (Mazmur 107:23-25, tambahkan penekanan).

Tetapi TUHAN menurunkan angin ribut ke laut, lalu terjadilah badai besar, sehingga kapal itu hampir-hampir terpukul hancur. (Yunus 1:4, tambahkan penekanan).

Kemudian dari pada itu aku melihat empat malaikat berdiri pada keempat penjuru bumi dan mereka menahan keempat angin bumi, supaya jangan ada angin bertiup di darat, atau di laut atau di pohon-pohon. (Wahyu 7:1).

Jelaslah, Allah sanggup memulai angin dan menghentikannya.

[8]

 

Dalam seluruh Alkitab, hanya satu ayat menunjuk pada Setan yang mengakibatkan angin. Dalam berbagai cobaan yang dialami Ayub, ketika seorang utusan melapor padanya: “Maka tiba-tiba angin ribut bertiup dari seberang padang gurun; rumah itu dilandanya pada empat penjurunya dan roboh menimpa orang-orang muda itu, sehingga mereka mati. ” (Ayub 1:19).

Dari pasal pertama kitab Ayub, kita tahu Setan yang menyebabkan segala kemalangan Ayub. Tetapi, jangan lupa bahwa Setan tak dapat berbuat apapun untuk membahayakan Ayub atau anak-anaknya tanpa persetujuan Allah. Jadi, Allah berdaulat atas angin.

Angin Ribut di Danau Galilea

Bagaimana dengan “angin ribut” yang menghadang Yesus dan murid-muridNya ketika mereka menaiki perahu melintasi Danau Galilea? Tentu, Setanlah penyebab badai itu, karena Allah tak pernah mengirimkan angin yang membalikkan perahu yang ditumpangi AnakNya. “Sebuah kerajaan yang terpisah-pisah di dalam dirinya akan jatuh”, sehingga mengapa Allah mengirim angin yang dapat membahayakan Yesus dan duabelas murid?

Argumen-argumen di atas adalah baik, tetapi coba kita berpikir sejenak. Jika Allah tidak mengirimkan badai dan Setan mengirimkan, maka kita harus akui bahwa Allah izinkan Setan untuk mengirimkan badai itu. Sehingga, pertanyaan yang sama harus dijawab: mengapa Allah izinkan Setan mengirimkan badai yang mungkin saja membahayakan Yesus dan duabelas murid?

Adakah jawaban? Mungkin Allah mengajar murid-murid itu sesuatu tentang iman. Mungkin Ia menguji mereka. Mungkin Ia menguji Yesus, yang harus “sama dengan kita, Ia telah dicobai, hanya tidak berbuat dosa (Ibrani 4:15). Dengan pencobaan sepenuhnya, Yesus harus punya kesempatan untuk dicobai dengan rasa takut. Mungkin Allah ingin memuliakan Yesus. Mungkin Ia ingin melakukan semua hal itu.

Allah memimpin bangsa Israel ke tepi Laut Merah, dan Ia tahu benar bahwa mereka terkepung oleh pasukan Firaun yang tengah mengejar. Tetapi, tidakkah Allah akan menyerahkan bangsa Israel? Tidakkah Ia bertindak melawan diriNya karena memimpin mereka ke tempat di mana mereka akan dibunuh? Bukankah ini contoh “kerajaan yang terbagi melawan dirinya sendiri”?

Tidak, karena Allah tak berniat membiarkan bangsa Israel dibunuh. Dan, saat mengutus atau mengizinkan Setan untuk memunculkan angin ribut di Danau Galilea, Allah tak bermaksud membiarkan Yesus dan duabelas murid tenggelam.

Walau demikian, Alkitab tidak berkata bahwa Setan menimbulkan angin ribut ke atas Danau Galilea, dan juga Alkitab tidak berkata bahwa Allah menimbulkan angin ribut itu. Sebagian orang berkata bahwa Setan menimbulkan angin ribut karena Yesus menghardik angin ribut itu. Mungkin saja begitu, tetapi argumen itu bukan penjelasan yang tegas. Yesus tidak menghardik Allah —Ia menghardik angin. Allah Bapa bisa saja melakukan hal yang sama. Yakni, Ia bisa saja menyuruh angin dengan satu kata, lalu menenangkannya dengan hardikan. Hardikan Yesus atas angin bukan menjadi bukti bahwa Setanlah penyebab angin itu.

Jadi, kita tak boleh mendasarkan teologi kita pada satu ayat yang ternyata tiada apa-apanya. Saya mengacu pada ayat-ayat Alkitab yang membuktikan bahwa Allah berkuasa mengendalikan angin, dan Ia sering mendapat pujian karena mengirimkan angin. Maksud saya, meskipun Setan adalah “allah dunia ini”, ia pasti tak punya kendali bebas atas angin atau hak untuk memunculkan angin ribut kapanpun atau di manapun ia mau.

Karena itu, ketika terjadi angin ribut, kita tak boleh menganggapnya sebagai di luar kendali Allah, tetapi Ia ingin meredakannya. Hardikan Yesus terhadap angin di Danau Galilea menjadi bukti bahwa Allah dapat menghentikan angin ribut jika Ia mau.

Dan jika Allah mengirimkan (atau mengizinkan terjadinya) angin ribut, pastilah Ia punya alasan, dan jawaban tepat mengapa Ia memuncukan atau mengizinkan terjadinya badai yang menimbulkan kerusakan yang mengerikan adalah bahwa Ia mengingatkan dan menghukum orang-orang yang tidak taat.

“Tetapi Angin Ribut Terkadang Melanda Orang-Orang Kristen” (“But Hurricanes Sometimes Harm Christians”)

Bagaimana dengan orang-orang Kristen yang mengalami bencana alam? Ketika angin ribut melanda, tak hanya rumah orang bukan-Kristen yang hancur. Apakah orang Kristen tidak terbebas dari murka Allah karena pengorbanan kematian Yesus? Lalu, bagaimana dapat dikatakan bahwa Allah adalah Oknum di balik setiap bencana yang melanda anak-anakNya?

Memang tiap pertanyaan itu sulit. Tetapi, harus disadari bahwa tak mudah menjawab tiap pertanyaan jika kita mendasarkannya pada prinsip keliru bahwa Setan menyebabkan bencana alam. Jika Setan penyebab semua bencana alam, lalu mengapa Allah izinkan Setan menimbulkan hal-hal yang membahayakan anak-anakNya? Kita masih hadapi masalah yang sama.

Alkitab menyatakan dengan jelas bahwa mereka yang di dalam Kristus ”tidak ditimpa murka” (1 Tesalonika 5:9). Pada saat yang sama, Alkitab berkata bahwa “barangsiapa tidak taat kepada Anak [Yesus], ia tidak akan melihat hidup, melainkan murka Allah tetap ada di atasnya.” (Yohanes 3:36). Namun, bagaimana murka Allah mengena kepada orang yang belum selamat tanpa mempengaruhi orang yang sudah selamat, ketika orang yang sudah selamat hidup bersama dengan orang-orang yang belum selamat? Jawaban: kadang-kadang murka Allah tidak pada orang yang belum selamat, dan kita harus hadapi fakta itu.

Di zaman keluarnya bangsa Israel dari tanah Mesir, semua orang Israel hidup bersama di satu tempat, dan wabah penyakit yang Allah kirimkan sebagai hukuman atas orang-orang Mesir tidak membahayakan bangsa Israel (lihat Keluaran 8:22-23; 9:3-7; 24-26; 12:23). Tetapi bersama kita, kita hidup dan bekerja bersama-sama dengan “orang-orang Mesir.” Jika Allah hendak menghukum mereka melalui bencana alam, lalu bagaimana kita akan menghindarinya?

Kata kunci dalam memahami jawaban atas pertanyaan itu ialah menghindar. Walaupun Nuh menghindari murka Allah ketika Allah menenggelamkan bumi, ia masih merasakan hal yang tak ia inginkan, karena ia harus membuat bahtera dan menunggu satu tahun di dalam bahtera dengan banyak hewan yang bau. (Dan juga, dalam hal banjir di zaman Nuh, Perjanjian Lama dan Perjanjian Baru memberi kemuliaan bagi Allah, bukan bagi Setan; lihat Kejadian 6:17; 2 Petrus 2:5).

Lot menyelamatkan diri ketika hukuman Allah melanda Sodom dan Gomorah, namun ia kehilangan semua yang ia miliki melalui penghancuran api dan belerang. Hukuman Allah atas orang jahat mempengaruhi orang benar.

Bertahun-tahun sebelumnya, Yesus telah mengingatkan orang-orang percaya di Yerusalem untuk melarikan diri ketika mereka melihat kota mereka dikepung tentara, karena hari-hari itu akan menjadi “masa pembalasan” (Lukas 21:22-23). Hal ini jelas menunjukkan maksud Allah yang penuh murka sehingga terjadi penaklukan Yerusalem pada tahun 70 Masehi oleh tentara Romawi. Pujilah Tuhan bahwa orang-orang Kristen yang memperhatikan peringatan Kristus melarikan diri, tetapi mereka masih kehilangan hal-hal yang harus ditinggalkan di Yerusalem.

Dalam ketiga contoh di atas, kita lihat bahwa umat Allah bisa saja menderita ketika hukuman Allah menimpa orang-orang jahat. Karena itu, kita tak dapat berkesimpulan bahwa Allah tak bertanggung-jawab atas bencana alam karena kadang-kadang bencana itu melanda orang-orang Kristen.

Lalu, Apa Yang Harus Kita Lakukan? (What then Shall We Do?)

Kita hidup di dunia yang dikutuk Allah, dunia yang menderita karena murka Allah sepanjang waktu. Paulus menulis, “Sebab murka Allah nyata [tidak “akan dinyatakan”] dari sorga atas segala kefasikan dan kelaliman manusia, yang menindas kebenaran dengan kelaliman.” (Roma 1:18). Sebagai orang-orang yang hidup di tengah dunia yang jahat dan dikutuk oleh Allah, kita tak dapat menghindari akibat murka Allah terhadap dunia, meskipun murka itu tidak ditujukan khusus kepada kita.

Dengan mengetahui hal ini, lalu apa yang harus dilakukan? Pertama, kita harus percaya kepada Allah. Yeremia menulis:

Dalam pada itu ada juga burung rajawali besar yang lain dengan sayapnya yang besar dan bulu yang lebat. Dan sungguh, pohon anggur ini mengarahkan akar-akarnya ke burung itu dan cabang-cabangnya dijulurkannya kepadanya, supaya burung itu mengairi dia lebih baik dari bedeng di mana ia ditanam. Namun ia ditanam di ladang yang baik, dekat air yang berlimpah-limpah, supaya ia bercabang-cabang dan berbuah dan supaya menjadi pohon anggur yang bagus. (Yeremia 17:7-8).

Perhatikan, Yeremia tidak berkata bahwa orang yang percaya kepada Tuhan tidak akan pernah menghadapi kemarau. Tidak, ketika panas dan kelaparan melanda, orang percaya bagaikan pohon yang menyebarkan akar-akarnya ke aliran air. Ia punya sumber lain makanan, bahkan selagi dunia di sekitarnya menderita. Contohnya, kisah Elisa yang diberi makan oleh burung gagak selama kelaparan di Israel (lihat 1 Raja-Raja 17:1-6). Daud menulis tentang orang-orang benar, “mereka akan menjadi kenyang pada hari-hari kelaparan” (Mazmur 37:19).

Tetapi, tidakkah kelaparan disebabkan oleh Iblis? Tidak, menurut Alkitab. Allah selalu bertanggung-jawab, dan kelaparan dianggap sebagai konsekwensi murkaNya atas orang-orang yang layak mengalaminya. Misalnya:

Sebab itu beginilah firman TUHAN semesta alam: “Sesungguhnya, Aku akan menghukum mereka: pemuda-pemuda mereka akan mati oleh pedang, anak-anak mereka yang laki-laki dan perempuan akan habis mati kelaparan” (Yeremia 11:22, tambahkan penekanan).

Beginilah firman TUHAN semesta alam: Sesungguhnya, Aku akan mengirim pedang, kelaparan dan penyakit sampar ke antara mereka, dan Aku akan membuat mereka seperti buah ara yang busuk dan demikian jeleknya, sehingga tidak dapat dimakan. (Yeremia 29:17).

“Hai anak manusia, kalau sesuatu negeri berdosa kepada-Ku dengan berobah setia dan Aku mengacungkan tangan-Ku melawannya dengan memusnahkan persediaan makanannya dan mendatangkan kelaparan atasnya dan melenyapkan dari negeri itu manusia dan binatang,…” (Yehezkiel 14:13, tambahkan penekanan).

Kamu mengharapkan banyak, tetapi hasilnya sedikit, dan ketika kamu membawanya ke rumah, Aku menghembuskannya. Oleh karena apa? demikianlah firman TUHAN semesta alam. Oleh karena rumah-Ku yang tetap menjadi reruntuhan, sedang kamu masing-masing sibuk dengan urusan rumahnya sendiri. Itulah sebabnya langit menahan embunnya dan bumi menahan hasilnya, dan Aku memanggil kekeringan datang ke atas negeri, ke atas gunung-gunung, ke atas gandum, ke atas anggur, ke atas minyak, ke atas segala yang dihasilkan tanah, ke atas manusia dan hewan dan ke atas segala hasil usaha.” (Hagai 1:9-11, tambahkan penekanan).

Pada contoh keempat di atas, orang-orang Israel disalahkan karena kemarau oleh karena dosa mereka, tetapi Allah bertanggung-jawab atas munculnya kemarau itu.

[9]

 

Jika Allah menimbulkan kelaparan pada orang-orang jahat, dan kita hidup di antara orang-orang jahat itu, lalu kita percaya bahwa Ia akan menyediakan kebutuhan kita. Paulus tegaskan bahwa kelaparan tak dapat memisahkan kita dari kasih Kristus!: “Siapakah yang akan memisahkan kita dari kasih Kristus? Penindasan atau kesesakan atau penganiayaan, atau kelaparan atau ketelanjangan, atau bahaya, atau pedang?” (Roma 8:35, tambahkan penekanan). Perhatikan, Paulus tidak berkata bahwa orang-orang Kristen tak akan pernah mengalami kelaparan, tetapi sebaliknya bermakna bahwa mereka bisa saja mengalami kelaparan; meskipun Paulus masih belajar ayat-ayat Alkitab, ia tahu bahwa Allah dapat memunculkan kelaparan untuk menghukum orang-orang jahat.

Ketaatan dan Hikmat (Obedience and Wisdom)

Kedua, kita harus taat dan menggunakan hikmat ilahi untuk menghindari perangkap murka Allah yang ditujukan pada dunia. Nuh harus membuat bahteranya, Lot harus menuju ke perbukitan, orang-orang Kristen di Yerusalem harus meninggalkan kota mereka; mereka semua harus menaati Allah untuk menghindari perangkap hukumanNya atas orang-orang jahat.

Jika saya hidup di wilayah angin ribut, saya akan bangun rumah yang kuat yang tidak dapat dirobohkan angin atau rumah murah yang mudah dipindahkan! Dan saya berdoa. Setiap orang Kristen harus berdoa dan tetap peka kepada Pribadi yang Yesus janjikan akan “memberitakan kepadamu hal-hal yang akan datang” (Yohanes 16:13) sehingga ia dapat menghindari murka Allah atas dunia.

Kita baca dalam Kisah Para Rasul 11 tentang nabi Agabus yang mengingatkan datangnya kelaparan yang bisa menimbulkan bencana bagi orang-orang Kristen di Yudea. Sehingga, Paulus dan Barnabas menerima sumbangan untuk menolong orang-orang Kristen itu (lihat Kisah Para Rasul 11:28-30).

Bisakah hal-hal itu terjadi kini? Tentu saja, karena Roh Kudus tidak berubah, kasih Allah juga tidak habis. Tetapi, sayangnya sebagian orang dalam tubuh Kristus tidak terbuka bagi berbagai karunia dan manifestasi Roh Kudus, sehingga mereka tak menikmati sebagian hal terbaik dari Allah, karena mereka “memadamkan Roh ” (1 Tesalonika 5:19).

Dalam otobiografinya, mantan presiden dan pendiri Persekutuan Usahawan Injil Sepenuh (the Full Gospel Businessmen), Demos Shakarian mengingat bagaimana Allah berbicara melalui seorang nabi-anak yang buta huruf kepada orang-orang Kristen yang hidup di Armenia pada penghujung tahun 1800an. Ia ingatkan mereka akan terjadinya pembantaian besar-besaran, sehingga ribuan orang-orang Kristen Pentakosta yang percaya kepada manifestasi adikodrati meninggalkan negara itu, termasuk kakek dan nenek Shakarian. Segera setelah itu, invasi Turki ke Armenia membantai lebih dari satu juta orang Armenia, termasuk orang-orang Kristen yang tidak menghiraukan peringatan Allah.

Kita harus bijak untuk terbuka kepada Roh Kudus dan taat kepada Allah, jika tidak, sangat mungkin kita mengalami murka Allah yang sebenanya Ia tak ingin kita alami. Elisa pernah memerintahkan seorang wanita: “Berkemaslah dan pergilah bersama-sama dengan keluargamu, dan tinggallah di mana saja engkau dapat menetap sebagai pendatang, sebab TUHAN telah mendatangkan kelaparan, yang pasti menimpa negeri ini tujuh tahun lamanya.” (2 Raja-Raja 8:1). Bagaimana seandainya wanita itu tak mendengarkan nabi itu?

Dalam kitab Wahyu kita baca peringatan bagi umat Allah untuk keluar dari “Babilon” jika tidak mereka akan terperangkap dalam hukuman Allah atasnya:

Lalu aku mendengar suara lain dari sorga berkata: “Pergilah kamu, hai umat-Ku, pergilah dari padanya [Babylon] supaya kamu jangan mengambil bagian dalam dosa-dosanya, dan supaya kamu jangan turut ditimpa malapetaka-malapetakanya. Sebab dosa-dosanya telah bertimbun-timbun sampai ke langit, dan Allah telah mengingat segala kejahatannya. …. Sebab itu segala malapetakanya akan datang dalam satu hari, yaitu sampar dan perkabungan dan kelaparan; dan ia akan dibakar dengan api, karena Tuhan Allah, yang menghakimi dia, adalah kuat.” (Wahyu 18:4-5, 8, tambahkan penekanan).

Kesimpulannya, Allah berdaulat atas cuaca dan bencana alam. Dalam Alkitab, Allah berkali-kali membuktikan diriNya sebagai Tuhan atas alam, Dia yang membuat empat puluh hari hujan di zaman Nuh, Dia yang menurunkan hujan batu dan mengirimkan wabah penyakit lainnya kepada musuh-musuh Israel, Dia yang menimbulkan angin yang menghantam kapal yang ditumpangi Yunus, Dia yang menghardik badai di Danau Galilea. Menurut perkataan Yesus, Dia adalah “Tuhan langit dan bumi” (Matius 11:25). Untuk tambahan bukti Alkitabiah mengenai kekuasaan Allah atas alam, lihat Yosua 10:11; Ayub 38:22-38; Yeremia 5:24; 10:13; 31:35; Mazmur 78:45-49; 105:16; 107:33-37; 135:6-7; 147:7-8, 15-18; Matius 5:45; Kisah Para Rasul 14:17.

Jawaban atas Beberapa Pertanyaan (A Few Questions Answered)

Jika Allah menghukum orang-orang melalui kelaparan, banjir, dan gempa bumi, maka, sebagai wakil-wakil Allah, apakah keliru bila kita membantu dan memulihkan penderitaan mereka yang sedang dihukum oleh Allah?

Sama-sekali tidak. Kita harus sadari bahwa Allah mengasihi setiap orang, termasuk orang-orang yang Dia hukum. Walau tampak aneh, hukumanNya melalui bencana alam sebenarnya adalah indikasi kasihNya. Bagaimana bisa begitu? Melalui kesulitan dan penderitaan yang diakibatkan oleh bencana alam, Allah mengingatkan orang-orang yang Ia kasihi bahwa Ia adalah suci dan mendatangkan hukuman, dan ada konsekwensi atas dosa. Allah izinkan penderitaan sementara untuk membantu orang-orang agar menyadari bahwa ia butuh seorang Juruselamat —agar mereka menghindari lautan api. Itulah kasih!

Selama orang masih bernafas, Allah masih menunjukkan belas-kasihan yang tak layak didapatkannya dan ada waktu baginya untuk bertobat. Dengan belas-kasihan dan pertolongan, kita dapat tunjukkan kasih Allah bagi orang-orang yang mengalami murka sementara dariNya, tetapi dapat diselamatkan dari murkaNya yang kekal. Bencana alam adalah kesempatan untuk menjangkau dunia yang olehnya Yesus sudah mati.

Bukankah menjangkau orang-orang dengan Injil adalah hal terpenting dalam kehidupan ini? Ketika kita memperoleh perspektif kekal, penderitaan orang-orang yang terjebak dalam bencana alam bukan apa-apa dibandingkan penderitaan mereka yang akan dilempar masuk ke lautan api.

Nyatanya, orang-orang umumnya menjadi lebih menerima Injil ketika mereka menderita. Ada banyak contoh dalam Alkitab tentang gejala tersebut, seperti pertobatan bangsa Israel selama ditekan oleh bangsa-bangsa tetangganya, dan kisah yang Yesus ceritakan tentang anak yang hilang. Orang-orang Kristen harus memandang bencana alam sebagai saat-saat ketika ladang sudah menguning dan siap dituai.

Marilah Kita Beritakan Kebenaran (Let’s Tell the Truth)

Tetapi, apa pesan kita kepada mereka yang memunguti sisa-sisa kehidupan setelah angin ribut atau gempa-bumi? Bagaimana kita harus menjawab jika mereka meminta jawaban teologis atas situasi sulit yang mereka hadapi? Jujurlah dengan ajaran Alkitab, dan katakan kepada orang-orang bahwa Allah adalah suci dan dosa mereka membawa akibat. Katakan kepada mereka bahwa deru angin ribut yang menakutkan adalah contoh kecil kuasa Tuhan yang Mahakuasa, dan ketakutan yang mereka rasakan ketika rumah bergoncang bukan apa-apa dibandingkan ketakutan yang akan melanda ketika mereka dibuang ke dalam neraka. Dan katakan kepada mereka bahwa meskipun kita semua layak masuk neraka, Allah dengan penuh kasih memberi waktu bagi kita untuk bertobat dan percaya kepada Yesus, yang olehNya kita dapat diselamatkan dari murka Allah.

Sebagian orang bertanya “Tetapi, bukankah kita tidak boleh menakuti orang-orang tentang Allah?” Jawaban Alkitab: “Takut akan Tuhan adalah permulaan pengetahuan” (Amsal 1:7). Sebelum orang-orang takut akan Tuhan, mereka sebenarnya tak tahu apa-apa.

Bagaimana bila Orang Marah Kepada Allah (What if People Become Angry With God?)

Mungkinkah orang-orang tidak marah kepada Allah oleh karena penderitaan mereka? Mungkin mereka marah, tetapi dengan kelembutan kita, bantulah mereka untuk melihat kebanggan mereka. Tak seorangpun berhak mengeluh kepada Allah atas perlakuanNya kepadanya, karena kita semua layak dibuang ke neraka sejak dulu kala. Bukannya mengutuki Allah karena bencana, tiap orang haruslah memuji Tuhan karena Ia tetap mengasihinya dengan mengingatkannya. Allah berhak mengabaikan setiap orang, dengan membiarkannya mengikuti jalan-jalannya sendiri menuju neraka. Tetapi, setiap hari Allah mengasihinya dan memanggilnya. Dengan lembut, Ia memanggil setiap orang melalui bunga-bunga, pohon apel, kicauan merdu burung, kemuliaan gunung-gunung, dan kerlipan puluhan ribu bintang di langit. Ia memanggil tiap orang melalui kata-hatinya, gerejaNya, dan Roh KudusNya. Tetapi, orang-orang sering mengabaikan panggilanNya.

Tentu saja, Tuhan tak mengendaki orang-orang mengalami penderitaan, tetapi ketika mereka terus mengabaikanNya, Ia mengasihi mereka dengan melakukan langkah-langkah lebih drastis demi menarik perhatian mereka. Angin ribut, gempa bumi, banjir dan kelaparan adalah beberapa langkah lebih drastis itu. Tuhan berharap agar bencana-bencana itu dapat merendahkan kesombongan orang-orang dan membuat mereka sadar.

Apakah Allah Tidak Adil dalam HukumanNya (Is God Unfair in His Judgment?)

Ketika kita perhatikan Allah dan dunia kita dari sudut-pandang Alkitab, maka kita berpikir dengan benar. Alkitab memandang bahwa setiap orang layak mendapat murka Allah, namun Allah penuh kasih karunia. Ketika orang yang menderita mengatakan ia layak mendapat perlakuan lebih baik dari Allah, tentu saja Ia mengeluh. Setiap orang akan menerima lebih banyak belas-kasihan daripada yang layak diterimanya.

Selaras dengan tema itu, Yesus pernah berkomentar tentang dua bencana yang terjadi untuk sementara. Kita baca dalam Injil Lukas:

Pada waktu itu datanglah kepada Yesus beberapa orang membawa kabar tentang orang-orang Galilea, yang darahnya dicampurkan Pilatus dengan darah korban yang mereka persembahkan. Yesus menjawab mereka: “Sangkamu orang-orang Galilea ini lebih besar dosanya dari pada dosa semua orang Galilea yang lain, karena mereka mengalami nasib itu? Tidak! kata-Ku kepadamu. Tetapi jikalau kamu tidak bertobat, kamu semua akan binasa atas cara demikian. Atau sangkamu kedelapan belas orang, yang mati ditimpa menara dekat Siloam, lebih besar kesalahannya dari pada kesalahan semua orang lain yang diam di Yerusalem? Tidak! kata-Ku kepadamu. Tetapi jikalau kamu tidak bertobat, kamu semua akan binasa atas cara demikian.” (Lukas 13:1-5).

Orang-orang Galilea yang mati di tangan Pilatus tak dapat berkata, “Allah tidak adil memperlakukan kita karena tidak menyelamatkan kita dari Pilatus!” Tidak, mereka orang-orang berdosa yang layak mati. Dan, menurut Yesus, kelirulah orang-orang Galilea yang tetap bertahan bila mereka simpulkan bahwa dosa mereka lebih sedikit dibandingkan dosa sesama mereka yang dibunuh. Mereka tak mendapatkan kebaikan yang lebih besar dari Allah —mereka telah diberi kasih karunia yang lebih besar.

Pesan Kristus jelas: “Kalian semua orang berdosa. Dosa memiliki akibat. Kini, kalian hidup oleh karena belas-kasihan Allah. Jadi bertobatlah sebelum kalian terlambat.”

Yesus menyimpulkan komentar-komentarNya mengenai tragedi-tragedi dengan perumpamaan tentang belas-kasihan Allah:

Lalu Yesus mengatakan perumpamaan ini: “Seorang mempunyai pohon ara yang tumbuh di kebun anggurnya, dan ia datang untuk mencari buah pada pohon itu, tetapi ia tidak menemukannya. Lalu ia berkata kepada pengurus kebun anggur itu: Sudah tiga tahun aku datang mencari buah pada pohon ara ini dan aku tidak menemukannya. Tebanglah pohon ini! Untuk apa ia hidup di tanah ini dengan percuma! Jawab orang itu: Tuan, biarkanlah dia tumbuh tahun ini lagi, aku akan mencangkul tanah sekelilingnya dan memberi pupuk kepadanya, mungkin tahun depan ia berbuah; jika tidak, tebanglah dia!” (Lukas 13:6-9).

Itulah gambaran keadilan dan belas-kasihan Allah. Keadilan Allah berseru, “Tebanglah pohon yang tak berguna!” Tetapi belas-kasihanNya memohon, “Tidak, berikan tambahan waktu untuk berbuah.” Tiap orang yang tak memiliki Kristus bagaikan pohon itu.

Dapatkan Kita Menghardik Angin Ribut dan Banjir? (Can We Rebuke Hurricanes and Floods?)

Satu pertanyaan akhir tentang bencana alam: Jika kita punya cukup iman, apakah tidak benar bila kita dapat menghardik dan mencegah terjadinya bencana alam?

Beriman berarti mempercayai kehendak tersembunyi dari Allah. Karena itu, iman harus didasarkan pada perkataan Allah atau iman itu bukanlah iman sama sekali, tetapi hanya harapan atau praduga. Dalam Alkitab Allah tak pernah berjanji bahwa kita dapat menghardik dan menenangkan angin ribut, sehingga tiada jalan bagi orang untuk beriman demi melakukan hal itu (di luar kedaulatan Allah yang memberikan iman padanya).

Saya jelaskan lebih lanjut. Cara memiliki iman untuk menghardik angin ribut adalah bila ia yakin bahwa Allah tidak ingin angin ribut itu menghantam daerah tertentu. Seperti kita pelajari dari Alkitab, Allah adalah Pengendali angin dan bertanggung-jawab atas angin ribut. Karena itu, tak mungkin seseorang beriman sehingga ia dapat menghentikan angin ribut ketika Allah Sendiri telah tetapkan munculnya angin itu! Kecuali bila Allah mengubah pikiranNya tentang angin ribut, yang mungkin Ia lakukan untuk menjawab doa seseorang agar Ia menunjukkan belas-kasihan, atau menanggapi pertobatan orang yang nyaris Dia hukum (misalnya, ingatlah kisah Ninewe di zaman nabi Yunus). Tetapi, meskipun Allah mengubah pikiranNya, tak seorangpun dapat beriman untuk menghardik dan menenangkan angin ribut bila ia tak tahu bahwa Allah telah mengubah pikiranNya dan juga tahu bahwa Allah menghendakinya untuk menghardik dan menenangkan angin ribut .

Yesuslah satu-satunya orang yang pernah menghardik dan menenangkan angin ribut. Cara kita untuk dapat melakukannya adalah bila Allah memberi “karunia iman” (juga disebut karunia “iman khusus”) sebagai salah satu dari sembilan karunia Roh dalam 1 Korintus12:7-11. Seperti karunia-karunia Roh, karunia iman bekerja sesuai kemauan kita, namun hanya oleh kehendak Roh (lihat 1 Korintus 12:11). Karena itu, bila Allah tidak memberikan karunia khusus untuk menghardik angin ribut, janganlah tetap tinggal dalam jalur angin itu, melalui tindakan iman. Jauhilah jalur angin itu! Saya sarankan anda untuk berdoa demi mendapat perlindungan Allah, dan memohon belas-kasihan dariNya untuk orang-orang yang tengah dihukumNya, sambil memohon padaNya untuk menyelamatkan kehidupan mereka sehingga mereka dapat memiliki waktu lebih banyak untuk bertobat.

Perhatikan bahwa ketika Paulus sedang menuju ke Roma dengan kapal yang didorong oleh angin kencang selama dua minggu, ia tidak menenangkannya dengan hardikan (lihat Kisah Para Rasul 27:14-44). Ia tak menghardik angin kencang itu karena ia tak sanggup. Perhatikan juga bahwa Allah benar-benar berbelas-kasihan kepada setiap orang di perahu itu, karena semua 276 orang selamat dari kapal yang karam (lihat Kisah Para Rasul 27:24, 34, 44). Saya berpendapat bahwa Allah berbelas-kasihan pada mereka karena Paulus berdoa agar Allah memberikan belas-kasihan kepada mereka.

 

---

[1]

Ada dua kemungkinan keberatan yang dijawab: (1) Yudas menyebutkan perselisihan antara Mikhael dan Setan tentang mayat Musa, namun tak ada sebutan peperangan sebenarnya. Kenyataannya, Yudas menyatakan kepada kita bahwa Mikhael “tidak berani menghakimi Iblis itu dengan kata-kata hujatan, tetapi berkata: “Kiranya Tuhan menghardik engkau!” (Yudas 1:9). (2) Ketika Elisa dan hambanya dikepung oleh tantara Siria di kota Dotan, Elisa berdoa kepada Allah untuk membukakan mata hamba itu (2 Raja-Raja 6:15-17). Dengan demikian, hambanya melihat “kuda-kuda dan kereta-kereta yang berhiaskan api” yang kita asumsikan dinaikkan dan ditaklukkan dan diduduki oleh pasukan para malaikat di dalam alam roh. Tetapi, itu bukanlah indikasi pasti bahwa para malaikat sudah atau hampir saja terlibat peperangan dengan para malaikat Setan. Malaikat-malaikat kadang-kadang dipakai oleh Allah untuk melaksanakan murkaNya melawan orang-orang jahat, sebuah contih adalah pembunuhan 185,000 tentara Asyur oleh seorang malaikat, yang dicatat dalam 2 Raja-Raja 19:35.

[2]

Lihat, misalnya, Matius 1:20; 2:13, 19; 4:11; Lukas 1:11-20, 26-38.

[3]

Seluruh perikop ini juga menjadi bukti bahwa Ayub tidak “membuka pintu kepada Setan melalui rasa takutnya”, sebuah mitos yang diyakini oleh beberapa orang. Allah Sendiri berkata kepada Setan mengenai Ayub dalam Ayub 2:3: “Ia [Ayub] tetap tekun dalam kesalehannya, meskipun engkau telah membujuk Aku melawan dia untuk mencelakakannya tanpa alasan.” (tambahkan penekanan). Saya bahas hal ini secara rinci dalam buku saya berjudul, God’s Tests, halaman 175-181, yang juga dapat dibaca dalam Bahasa Inggris pada situs kami www.shepherdserve.org.

[4]

Lebih jelas, kita lihat dalam Alkitab versi New American Standard Bible/NASB, Lukas 22:31 ini berbunyi “Simon, Simon, behold, Satan has demanded {permission} to sift you like wheat, yang terjemahannya menjadi “Simon, Simon, lihat, Iblis telah menuntut [izin] untuk menampi kamu seperti gandum”

[5]

Lihat juga 1 Korintus 10:13, yang menunjukkan bahwa Allah membatasi pencobaan kita, yang menunjukkan bahwa Ia membatasi si pencoba.

[6]

Dalam Bahasa Indonesia diterjemahkan menjadi geografi.

[7]

Apakah ini berarti bahwa kita tak boleh berdoa untuk para pemimpin pemerintah, atau ikut memberikan suara dalam pemilihan pemimpin, karena tahu bahwa Allah meninggikan siapapun yang Ia inginkan atas kita? Tidak, dalam sebuah demokrasi, murka Allah praktis timbul. Kita mendapatkan orang yang kita pilih, dan orang-orang jahat biasanya memilih orang-orang jahat lainnya. Karena itu, orang-orang benar harus memberikan suaranya. Tambahan pula, dalam Perjanjian Lama dan Perjanjian Baru, kita diperintahkan untuk mendoakan para pemimpin pemerintahan (Yeremia 29:7; 1 Timotius 2:1-4), yang menunjukkan bahwa kita dapat mempengaruhi Allah ketika Ia menentukan orang yang akan memegang jabatan. Karena hukuman Allah kadang-kadang muncul dalam bentuk pemimpin pemerintahan yang jahat, dan karena sebagian besar bangsa-bangsa di dunia layak dihukum, kita dapat memohon dan mendapatkan belas-kasihan dariNya, sehingga negara kita tidak mendapatkan segala sesuatu yang layak didapatkan.

[8]

Ayat-ayat Alkitab yang membuktikan bahwa Allah mengendalikan angin adalah: Kejadian 8:11; Keluaran 10:13, 19; 14:21; 15:10; Bilangan 11:31; Mazmur 48:7; 78:76; 135:7; 147:18; 148:8; Yesaya 11:15; 27:8; Yeremia 10:13; 51:16; Yehezkiel 13:11, 13; Amos 4:9, 13; Yunus 4:8; Hagai 2:17. dalam banyak contoh ini, Allah menggunakan angin sebagai cara menghukum.

[9]

Untuk acuan tambahan terhadap Allah sebagai penyebab kelaparan, lihat Ulangan 32:23-24; 2 Samuel 21:1; 24:12-13; 2 Raja-Raja 8:1; Mazmur 105:16; Yesaya 14:30;Yeremia 14:12, 15-16; 16:3-4; 24:10; 27:8; 34:17; 42:17; 44:12-13; Yehezkiel 5:12, 16-17; 6:12; 12:16; 14:21; 36:29; Wahyu 6:8; 18:8). Yesus Sendiri berkata bahwa Allah “menurunkan hujan bagi orang yang benar dan orang yang tidak benar” (Matius 5:45). Allah mengendalikan hujan.