Tunaendelea na sura hii kwa kutazama mafundisho mengine yanayopendwa sana, lakini ya makosa, kuhusu Shetani na vita ya kiroho. Hatimaye tutatazama kinachosemwa na Maandiko kuhusu vita ya kiroho inayotakiwa kutendwa na kila mwamini.

Hekaya Ya Tano: “Tunaweza Kuangusha Ngome Za Mapepo Katika Anga Kwa Vita Ya Kiroho.”

Kulingana na Maandiko, hakuna shaka kwamba Shetani anatawala juu ya majeshi ya pepo wabaya ambao wanakaa katika anga la dunia, na wanaomsaidia kutawala ufalme wa giza. Biblia pia inaonyesha kwamba katika hao pepo, wapo wenye kutawala eneo fulani kijiografia (ona Danieli 10:13, 20, 21; Marko 5:9, 10). Maandiko pia yanaonyesha kwamba Wakristo wana mamlaka ya kutoa pepo katika watu wengine, na wana wajibu wa kumpinga Shetani (ona Marko 16:17; Yakobo 4:7; 1Petro 5:8, 9). Lakini je, Wakristo wanaweza kuangusha mapepo walioko juu ya miji? Jibu ni kwamba, hawawezi, na kujaribu kufanya hivyo ni kupoteza muda wao.

Kwa kuwa tunaweza kutoa pepo katika watu si sababu ya kudhani kwamba tunaweza kuangusha pepo wanaotawala juu ya miji yetu. Ipo mifano mingi sana ya watu kutolewa pepo katika Injili na kitabu cha Matendo, lakini, unaweza kukumbuka mfano hata mmoja wa mtu kuangusha pepo aliyekuwa anatawala mji au eneo la kijiografia katika Injili au Matendo ya Mitume? Huwezi kwa sababu mifano hiyo haipo. Je, unakumbuka fundisho au ushauri hata mmoja katika nyaraka, kuhusu wajibu wetu kuangusha mapepo wabaya kutoka angani? Hakuna. Basi, hatuna msingi wa KiBiblia kuamini kwamba tunaweza au tunapaswa kupambana katika “vita ya kiroho” dhidi ya mapepo wabaya katika anga.

Kulazimisha Mifano Izidi Maana Yake

Mara nyingi Wakristo hufanya kosa la kupata maana nyingine zaidi ya iliyokusudiwa na Mungu katika vifungu vya Maandiko vinavyotumia lugha ya mfano. Mfano mzuri ni jinsi wengi wanavyoelewa vibaya maneno ya Paulo kuhusu “kuangusha ngome” yafuatayo.

Maana ingawa tunaenenda katika mwili, hatufanyi vita kwa jinsi ya mwili. (Maana silaha za vita vyetu si za mwili, bali zina uwezo katika Mungu hata kuangushya ngome;) tukiangusha mawazo na kila kitu kilichoinuka, kijiinuacho juu ya elimu ya Mungu; na tukiteka nyara kila fikira ipate kumtii Kristo; tena tukiwa tayari kupatiliza maasi yote, kutii kwenu kutakapotimia (2 Wakor. 10:3-6).

Kutokana na maneno hayo – “kuangusha ngome” – ambayo ni lugha ya mfano, fundisho zima limejengwa ili kutetea wazo la kufanya “vita ya kiroho” kwa ajili ya “kuangusha ngome” za mapepo katika anga. Lakini ni vizuri tuelewe kwamba Paulo hapo hasemi juu ya mapepo katika anga, bali ngome za imani za uongo ambazo zimo katika mawazo na akili za watu. Paulo anaharibu fikra, si mapepo wabaya katika ulimwengu wa roho!

Hili linakuwa wazi zaidi tunaposoma maandiko hayo kulingana na mantiki yake. Paulo alisema hivi: “tukiangusha mawazo na kila kitu kilichoinuka, kijiinuacho juu ya elimu ya Mungu, na tukiteka nyara kila fikra ipate kumtii Kristo” (maneno mepesi yameongezwa ili kukazia). Vita ambayo Paulo anaizungumzia kwa lugha ya mfano ni vita dhidi ya mawazo au fikra ambazo ziko kinyume na maarifa ya kweli ya Mungu.

Kwa kutumia mifano ya kijeshi, Paulo anaeleza kwamba tuko vitani, vita ili kupata mawazo ya watu walioamini kweli za Shetani. Silaha yetu kubwa katika vita hii ni ukweli, na ndiyo sababu tumeagizwa kwenda duniani kote na kuhubiri Injili, tukivamia eneo la adui kwa ujumbe unaoweza kuwaweka mateka huru. Ngome tunazoharibu zimejengwa kwa matofali ya uongo, na kuunganishwa na sementi ya udanganyifu.

Silaha Kamili Za Mungu

Fungu lingine katika maandiko ya Paulo linalotafsiriwa vibaya mara kw amara ni Waefeso 6:10-17, mahali ambapo aliandika juu ya wajibu wetu kuvaa silaha kamili za Mungu. Ingawa fungu hili linahusu mapambano ya Mkristo dhidi ya Shetani na mapepo wabaya, hakuna popote panaposema kuhusu kuangusha mapepo wanaotawala miji. Tunapojifunza fungu hilo vizuri sana, inakuwa wazi kwamba Paulo alikuwa anaandika kuhusu wajibu wa kila aaminiye binafsi kupingana na mipango ya Shetani katika maisha yake mwenyewe, kwa kutumia ukweli wa Neno la Mungu.

Tunaposoma fungu hilo, ona pia kwamba kuna lugha ya mifano. Ni wazi kwamba Paulo hakuwa anazungumza juu ya silaha halisi zinazoshikika ambazo Wakristo wanapaswa kuvaa kwenye miili yao. Badala yake, anazungumza juu ya silaha kwa lugha ya mfano. Kila sehemu moja ya silaha inayotajwa ni mfano wa kweli mbalimbali za kiroho ambazo Wakristo wanapaswa kutumia kwa ajili ya ulinzi dhidi ya Shetani na pepo wabaya. Kwa kujua, kuamini na kutenda Neno la Mungu, Wakristo, kwa lugha ya mfano, wanakuwa wamevaa silaha za Mungu zinazowalinda.

Basi, tutazame fungu hilo katika Waefeso mstari kwa mstari, huku tukijiuliza hivi: Je, Paulo alikuwa anajaribu kutuambia nini hasa?

Asili Ya Nguvu Zetu Kiroho

Kwanza: Tunaambiwa tuwe “hodari katika Bwana na katika uweza wa nguvu zake” (Waefeso 6:10). Mkazo ni kwamba tusipate nguvu zetu kutoka kwetu wenyewe, bali kutoka kwa Mungu. Hili linatokea zaidi katika tamko la pili, kwamba, “Vaeni silaha zote za Mungu” (Waefeso 6:11a). Hizo ni silaha za Mungu, si zetu. Paulo hasemi kwamba Mungu naye huvaa silaha, bali kwamba tunahitaji silaha ambazo Mungu ameandaa kwa ajili yetu.

Mbona tunahitaji silaha ambazo Mungu ametupa? Jibu ni hili: “Mpate kuzipinga hila za Shetani” (Waefeso 6:11b). Silaha hizi ni kwa ajili ya kujilinda, si za kushambulia. Kusudi lake si kutufanya tutoke na kuangusha mapepo wabaya juu ya miji. Ni ili tuweze kuzipinga hila za Shetani.

Tunajifunza kwamba Shetani ana mipango miovu ya kutushambulia, na kama hatutakuwa tumevaa silaha ambazo Mungu anatoa, tutawezwa. Vile vile, ona kwamba ni wajibu wetu kuvaa silaha hizo, si wa Mungu.

Tuendelee.

Kwa maana kushindana kwetu sisi si juu ya damu na nyama; bali ni juu ya falme na mamlaka, juu ya wakuu wa giza hili, juu ya majeshi ya pepo wabaya katika ulimwengu wa roho (Waefeso 6:12).

Hapa mambo yanakuwa wazi kabisa kwamba Paulo hasemi juu ya vita ya kimwili, dhidi ya vitu vinavyoweza kuonekana na kushikika, bali ya kiroho. Tunapambana dhidi ya mbinu na mipango ya pepo waovu wa ngazi mbalimbali, kama zinavyotajwa na Paulo. Wasomaji wengi hudhani kwamba Paulo aliorodhesha hao pepo kulingana na udogo wao hadi ukubwa wao, “falme na mamlaka” wakiwa ndiyo cheo cha chini, na “majeshi ya pepo wabaya katika ulimwengu wa roho” wakiwa ndiyo wa cheo cha juu kabisa.

Swali: Tunawezaje kupambana na viumbe wa kiroho? Tunaweza kulijibu hivi: Viumbe wa kiroho wanawezaje kutushambulia? Rahisi kabisa! Wanatushambulia kwa majaribu, mawazo, mapendekezo na fikra zenye kupingana na na Neno la Mungu na mapenzi ya Mungu. Basi, silaha yetu au ulinzi wetu ni kulijua, kuliamini na kulitii Neno la Mungu.

Kwa sababu hiyo, twaeni silaha zote za Mungu, mpate kuweza kushindana siku ya uovu, na mkiisha kuyatimiza yote, kusimama (Waefeso 6:13).

Hapa tena, ona kwamba kusudi la Paulo ni kutuwezesha sisi kupingana na kusimama dhidi ya mashambulizi ya Shetani. Kusudi lake si kutuwezesha tutoke na kwenda kumshambulia Shetani na kuangusha pepo kutoka angani. Katika fungu hili, Paulo anatuambia tusimame imara mara tatu. Nafasi yetu sisi ni kujitetea, si kupambana.

Silaha Yetu Kubwa – Ukweli

Basi simameni, hali mmejifunga kweli viunoni (Waefeso 6:14a).

Kinachoshikilia silaha zetu ni hiki: ukweli. Kweli ni kitu gani? Yesu alimwambia Baba Yake hivi: “Neno lako ni kweli (Yohana 17:17). Hatuwezi kufanikiwa kusimama dhidi ya Shetani mpaka tujue ukweli ambao tunaweza kuutumia kukabiliana na uongo wake. Yesu alionyesha jambo hilo vizuri kabisa wakati alipojaribiwa huko nyikani. Alijibu kila wazo la Shetani hivi: “Imeandikwa.”

Paulo anaendelea hivi:

Na kuvaa dirii ya haki kifuani (Waefeso 6:14b).

Tunapaswa kujua kuhusu aina mbili za haki, kama Wakristo. Kwanza: Tumepewa haki ya Kristo kama zawadi (ona 2Wakor. 5:21). Wale wanaomwamini Yesu wamehesabiwa haki Yake, Yeye aliyechukua dhambi zao msalabani. Msimamo huo wa kuwa na haki umetukomboa kutoka utawala na kifungo cha Shetani.

Pili: Tunapaswa kuishi katika haki, tukitii amri za Yesu. Pengine hicho ndicho Paulo analenga anaposema juu ya dirii ya haki. Kwa kumtii Kristo, hatumpi Shetani nafasi ya aina yoyote (ona Waefeso 4:26, 27).

Msimamo Thabiti Katika Viatu Vya Injili

Na kufungiwa miguu utayari tuupatao kwa Injili ya amani (Waefeso 6:15).

Kujua, kuamini na kutendea kazi kweli ya Injili hutupa sisi msimamo thabiti dhidi ya mashambulizi ya Shetani. Viatu vilivyovaliwa na askari wa Kirumi vilikuwa na vyuma upande wa chini, vilivyowafanya wasimame imara katika uwanja wa mapambano. Yesu anapokuwa Bwana wetu, tunao msimamo thabiti dhidi ya uongo wa Shetani.

Zaidi ya yote mkiitwaa ngao ya imani, ambayo kwa hiyo mtaweza kuizima mishale yote yenye moto ya yule mwovu (Waefeso 6:16).

Hapa tena, ona mkazo wa Paulo: Ni sisi kujilinda. Hazungumzi juu ya kuangusha mapepo walioko juu ya miji. Anasema kuhusu kutumia imani yetu katika Neno la Mungu ili kupingana na uongo wa Shetani. Tunapoamini na kufanyia kazi kile ambacho Mungu amesema, inakuwa sawa na kuwa na ngao yenye kutulinda na uongo wa Shetani, ambao kimfano unawakilishwa na “mishale yote yenye moto, ya yule mwovu.”

Neno La Mungu – Upanga Wetu Wa Roho

Tena ipokeeni chapeo ya wokovu, na upanga wa Roho ambao ni neno la Mungu (Waefeso 6:17).

Biblia inasema kuhusu wokovu kwamba ni pamoja na ukombozi wetu kutoka utumwa wa Shetani. Mungu “ametukomboa kutoka ufalme wa giza, na kutuhamisha kutuingiza katika ufalme wa Mwana wa pendo Lake (Wakolosai 1:13). Kujua hilo ni sawa na kuwa na kofia yenye kulinda akili zetu zisiamini uongo wa Shetani kwamba bado tuko chini ya utawala wake. Shetani si bwana wetu tena – Yesu ndiye Bwana wetu.

Tena, tunapaswa kuchukua “upanga wa Roho” ambao, kulingana na maelezo ya Paulo, ni mfano wa Neno la Mungu. Kama tulivyokwisha ona, Yesu ndiye mfano bora wa askari wa kiroho ambaye alitumia kwa ustadi mkubwa upanga Wake wa kiroho. Wakati wa kujaribiwa Kwake huko nyikani, kila mara alimjibu Shetani kwa kumtajia Neno la Mungu moja kwa moja. Vivyo hivyo na sisi, kama tunataka kumshinda Shetani katika mapambano ya kiroho, tunapaswa kujua na kuamini kile ambacho Mungu kasema, tusije tukadanganyika na uongo wa Shetani.

Ona pia kwamba Yesu alitumia “upanga wa Roho” katika kujilinda. Kuna wanaopenda kuonyesha kwamba, sisi tunaodai kwamba silaha zinazotajwa na Paulo ni za kujilinda, lakini upanga ni silaha ya kushambulia. Basi, wanajaribu kujenga hoja na dhana – japo dhaifu – kwamba, fungu hili katika Waefeso 6:10-12 linafaa kutumiwa kutuonyesha wajibu wetu wa kushambulia na “kuangusha ngome” za pepo wabaya katika ulimwengu wa roho.

Ni wazi kwamba kutokana na kusoma sababu ya Paulo mwenyewe kwa nini Wakristo wavae silaha za Mungu (ili wapate “kuzishinda hila za Shetani”), tunajua hapo anazungumzia matumizi ya kujilinda ya silaha hizo. Tena, japo upanga unaweza kudhaniwa kuwa silaha ya kushambulia, unaweza vile vile kutumika kama silaha ya kujilinda, maana unaweza kutumika kuzuia na kulinda shambulizi la upanga wa adui.

Tena, inabidi tuwe makini sana tusiharibu maana ya mfano mzima, katika juhudi zetu za kutafuta maana ya kila sehemu ya hiyo silaha, ambayo hata haipo wakati mwingine. Tukianza kubishana kuhusu kazi ya upanga, kwamba ni ya kujilinda au kushambulia, “tunakwenda mbali” kuliko maana ya mfano wenyewe, katika kukata-kata mfano rahisi tu ambao haukukusudiwa kugawanywa vipande vipande kiasi hicho.

Je, Yesu Hakutuagiza “Kumfunga Mwenye Nguvu”?

Katika Injili, tunasoma mara tatu Yesu akitaja kuhusu “kumfunga mwenye nguvu.” Lakini, hakuwaambia wanafunzi Wake kwamba “kumfunga mwenye nguvu” ni kitu wanachotakiwa kufanya. Hebu tutazame maneno halisi ya Yesu katika mantiki yake.

Nao waandishi walioshuka kutoka Yerusalemu wakasema, Ana Beelzebuli, na, Kwa mkuu wa pepo huwatoa pepo. Akawaita, akawaambia kwa mifano, Awezaje Shetani kumtoa Shetani? Na ufalme ukifitinika juu ya nafsi yake, ufalme huo hauwezi kusimama; na nyumba ikifitinika juu ya nafsi yake, nyumba hiyo haiwezi kusimama. Na kama Shetani ameondoka juu ya nafsi yake, akafitinika, hawezi kusimama, bali huwa na kikomo. Hawezi mtu kuingia ndani ya nyumba ya mtu mwenye nguvu, na kuviteka vitu vyake, asipomfunga kwanza yule mwenye nguvu; ndipo atakapoiteka nyumba yake. Amin, nawaambia, Dhambi zote watasamehewa wanadamu, na kufuru zao watakazokufuru zote; bali mtu atakayemkufuru Roho Mtakatifu hana msamaha hata milele; ila atakuwa ana dhambi ya milele, kwa vile walivyosema, Ana pepo mchafu (Marko 3:23-30. Maneno mepesi kukazia).

Ona hapo kwamba Yesu hakuwa anawafundisha wafuasi Wake jinsi ya kufunga wenye nguvu. Alikuwa anajibu lawama za waandishi wa Yerusalemu kwa hoja nzito na mfano dhahiri kabisa.

Wao walimshtaki kwa kutoa pepo akitumia nguvu za kipepo. Akawajibu kwa kusema kwamba Shetani angekuwa kichaa kujipinga. Hakuna mtu awezaje kujibu hoja hiyo kwa namna yoyote!

Sasa – Kama Yesu hakutumia nguvu za Shetani kutoa pepo, alikuwa anatumia nguvu za nani? Lazima ilikuwa nguvu kuliko ya Shetani. Ilibidi iwe nguvu ya Mungu, nguvu ya Roho Mtakatifu. Basi, Yesu akazungumza kimfano kuhusu Shetani, akimlinganisha na mtu mwenye nguvu anayelinda vitu vyake. Anayeweza kuchukua mali za huyo mwenye nguvu lazima awe mwenye nguvu kuliko yeye – ambaye ni Yesu Mwenyewe. Hayo ndiyo maelezo ya kweli kuhusu jinsi alivyotoa pepo.

Hili fungu lenye kumtaja mtu mwenye nguvu, pamoja na yale mengine yanayopatikana katika Mathayo na Luka, hayawezi kutumiwa kuruhusu “kufungwa kwa wenye nguvu katika miji”. Tena, tunapotazama Agano Jipya lote, hatupati mifano yoyote ya mtu awaye yote akifanya kazi ya “kuwafunga wenye nguvu” katika miji, wala hatuoni maelekezo yoyote kwa mtu yeyote kufanya hivyo. Basi, kwa usalama kabisa tunasema, kujaribu kufunga na kukosesha nguvu “pepo mwenye nguvu” katika eneo lolote kijiografia au mji, si kitu kinachoruhusiwa kwa Mkristo KiBiblia.

Vipi Kuhusu “Kufunga Duniani Na Mbinguni”?

Tunasoma mara mbili katika Injili, maneno ya Yesu yafuatayo: “Lolote mtakalolifunga duniani litafungwa mbinguni, na lolote mtakalofungua duniani litakuwa limefunguliwa na mbinguni.” Maneno hayo yameandikwa katika Injili ya Mathayo, mara zote mbili.

Je, Yesu alikuwa anatufundisha kwamba tunaweza, na tunapaswa “kufunga” mapepo yaliyoko angani?

Kwanza – Tutafakari maneno kufunga na kufungua. Yesu anapotumia maneno hayo ni kwa lugha ya mfano, maana hakumaanisha kwamba wafuasi Wake wachukue kamba au nyuzi na kufunga chochote au kufungua chochote kilichofungwa na kamba au nyuzi za kimwili. Basi, alimaanisha nini?

Ili tupate jibu, tunapaswa kutazama matumizi Yake ya maneno kufunga na kufungua katika mantiki husika wakati aliposema maneno yenyewe. Je, alikuwa anazungumzia swala la pepo wachafu? Kama ndivyo, tunaweza kusema maneno Yake kuhusu kufunga yanahusiana na kuwafunga pepo wachafu.

Basi, tutazame fungu la kwanza, ambapo Yesu alitaja kuhusu kufunga na kufungua.

[Yesu] Akawaambia, Nanyi mwaninena mimi kuwa ni nani? Simoni Petro akajibu akasema, Wewe ndiwe Kristo, Mwana wa Mungu aliye hai. Yesu akajibu akamwambia, Heri wewe Simoni Bar-Yona; kwa kuwa mwili na damu havikukufunulia hili, bali Baba yangu aliye mbinguni. Nami nakwambia, Wewe ndiwe Petro, na juu ya mwamba huu nitalijenga kanisa langu; wala milango ya kuzimu haitalishinda. Nami nitakupa wewe funguo za ufalme wa mbinguni; na lolote utakalolifunga duniani, litakuwa limefungwa mbinguni; na lolote utakalolifungua duniani, litakuwa limefunguliwa mbinguni (Mathayo 16:15-19. Maneno mepesi kukazia).

Sababu ya fungu hili kufasiriwa kwa njia nyingi sana ni kutokana na kuwa na aina tano za mifano, kama ifuatavyo: (1) “damu na nyama”, (2) “mwamba”, (3) “milango ya kuzimu”, (4) “funguo za ufalme wa mbinguni,” na (5) “kufunga na kufungua.” Yote hayo ni maneno ya mfano, yanayozungumza kuhusu kitu kingine.

Milango Ya Kuzimu

Pamoja na maana hasa ya mifano hiyo, unaweza kuona kwamba katika fungu hili, Yesu hakutaja pepo waovu. Kitu alichosema ni “milango ya kuzimu,” ambayo ni lugha ya mfano tu, maana hakuna chochote kinachoweza kufanywa na milango halisi ya kuzimu ili kulizuia kanisa.

Je, “milango ya kuzimu” maana yake nini? Pengine inawakilisha nguvu za Shetani, na Yesu alimaanisha kwamba nguvu za Shetani zisingezuia kanisa Lake kujengwa. Au pengine alimaanisha kwamba kanisa ambalo angejenga, lingewaokoa watu kutokana na maisha ya kufungiwa na milango ya kuzimu.

Ona kwamba Yesu alitaja milango ya aina mbili – milango ya kuzimu na milango ya mbinguni – anapomwambia Petro kwamba atampa “funguo za mbinguni.” Mlinganisho huo unaunga mkono hoja kwamba maneno ya Yesu juu ya milango ya kuzimu ni mfano wa kazi ya kanisa kuwaokoa watu wasiende kuzimu.

Hata kama Yesu alimaanisha kwamba “nguvu zote za Shetani zisingezuia kanisa Lake,” hatuwezi kuamua kwamba maneno aliyosema juu ya kufunga na kufungua ni maagizo Yake kuhusu tunachopaswa kufanya na pepo wabaya walio juu ya miji. Hii ni kwa sababu hatupati mifano yoyote katika Injili au Matendo, ya mtu yeyote akifunga pepo waovu juu ya miji, wala hatupati maagizo ya aina hiyo katika nyaraka. Vyovyote tutakavyotafsiri maneno ya Kristo juu ya kufunga na kufungua, tafsiri yetu lazima ikubaliane na sehemu zingine za Agano Jipya.

Kwa kuwa hakuna mfano wowote kimaandiko kuhusu jambo hilo, inashangaza jinsi ambavyo mara nyingi Wakristo wanasema, “Ninamfunga Shetani katika jina la Yesu,” au “Ninafungua malaika wawe juu ya mtu huyo” na kadhalika. Humkuti mtu yeyote akisema hivyo mahali popote katika Agano Jipya. Mkazo katika Matendo na nyaraka si kuzungumza na Shetani au kufunga na kufungua pepo waovu, bali mkazo ni kuhubiri Injili na kumwomba Mungu. Kwa mfano: Wakati Paulo alipokuwa anateswa mara zote na mjumbe (au malaika) wa Shetani, hakujaribu “kumfunga”. Alimwomba Mungu kuhusu jambo hilo (ona 2Wakor. 12:7-10).

Funguo Za Mbinguni

Hebu tutazame zaidi mantiki husika ya maneno ya Yesu juu ya kufunga na kufungua. Ona kwamba, kabla ya kutaja kufunga na kufungua, Yesu alisema angempa Petro “funguo za ufalme wa mbinguni.” Petro hakupewa funguo yoyote halisi ya lango la mbinguni, hivyo, maneno ya Yesu lazima yawe ya mfano. Je, “funguo” zinawakilisha nini? Funguo zinawakilisha njia ya kufikia kitu ambacho kimefungwa. Mtu mwenye funguo ana jinsi au njia ya kufungua milango fulani, ambayo wasiokuwa na funguo hawana.

Sasa – tunapotazama huduma ya Petro kama inavyoelezwa katika kitabu cha Matendo, ni kitu gani tunachomwona akifanya, kinachoweza kuhesabika kuwa ni kufungua milango ambayo imefungwa kwa wengine?

Kimsingi, tunamwona akitangza Injili – ile yenye kufungua milango ya mbinguni kwa wote watakaoamini (ambayo pia hufunga milango ya kuzimu). Kwa hali hiyo, sisi sote tumepewa funguo za ufalme wa mbinguni, maana sote ni mabalizi wa Kristo. Basi, funguo za ufalme wa mbinguni ni Injili tu ya Yesu Kristo, ambayo ni ujumbe unaoweza kufungua malango ya kuingia mbinguni.

Kufunga Na Kufungua

Mwisho – baada ya kuahidi kumpa Petro funguo za ufalme wa mbinguni, Yesu alitoa tamko Lake kuhusu kufunga na kufungua – la tano katika fungu tunalotazama sasa.

Kulingana na mantiki ya matamko tuliyokwisha tazama, Yesu alimaanisha nini? Kufunga na kufungua kwa Petro kunahusikaje na Yesu kulijenga Kanisa Lake – kuwaokoa watu kutoka Kuzimu, na kutangaza Injili?

Uwezekano ni mmoja tu kwa kweli. Maana ya Yesu ilikuwa hii: “Ninakuruhusu wewe kuwa mwakilishi wa mbinguni. Timiza wajibu wako duniani, na mbingu itakuunga mkono.”

Kama mwajiri atamwambia mfanya kazi wake muuzaji hivi: “Chochote utakachofanya Arusha kitakuwa kimefanyika ofisi kuu”, anapaswa kuelewaje maneno ya mkuu wake? Bila shaka angechukulia kwamba ameruhusiwa kuwakilisha kampuni yake huko Arusha. Maana ya Yesu ni kwamba, Petro alikuwa ameruhusiwa kumwakilisha Mungu wa mbinguni hapa duniani. Ahadi hiyo kwa Petro ingetia nguvu imani yake, wakati wa kuanza kutangaza ujumbe wa Mungu huko Yerusalemu, mbele ya macho makali ya waandishi na Mafarisayo – watu ambao walidhani wao ndiyo wawakilishi walioruhusiwa na Mungu, na watu ambao zamani Petro aliwaheshimu hivyo.

Hii tafsiri ya maneno ya Yesu inakubaliana vizuri na sehemu ya pili ya tamko Lake, inayopatikana sura mbili baada ya hii, katika Injili ya Mathayo.

Na ndugu yako akikukosa, enenda ukamwonye, wewe na yeye peke yenu; akikusiia, umempata nduguyo. La kama hasikii, chukua pamoja nawe tena mtu mmoja au wawili, ili kwa vinywa vya mashahidi wawili au watatu kila neno lithibitike. Na asipowasikiliza wao, liambie kanisa; na asipolisikiliza kanisa pia, na awe kwako kama mtu wa mataifa na mtoza ushuru. Amin nawaambieni, yoyote mtakayoyafunga duniani yatakuwa yamefungwa mbinguni; na yoyote mtakayoyafungua duniani yatakuwa yamefunguliwa mbinguni. Tena nawaambia ya kwamba, wawili wenu watakapopatana duniani katika jambo lolote watakaoliomba, watafanyiwa na Baba yangu aliye mbinguni. Kwa kuwa walipo wawili watatu wamekusanyika kwa jina langu, nami nipo papo hapo katikati yao (Mathayo 18:15-20. Maneno mepesi kukazia).

Katika fungu hili la pili lenye kutaja kufunga na kufungua, hakuna chochote katika mantiki chenye kutusababisha tuamini kwamba Yesu alikuwa anazungumzia kufunga pepo wabaya. Hapa, Kristo alitaja juu ya kufunga na kufungua moja kwa moja baada ya kusema swala la nidhamu kanisani.

Hii inaonyesha kwamba, kwa habari ya kufunga na kufungua katika fungu hii, Yesu alimaanisha hivi: “Ninakuwa wewe wajibu wa kuamua nani awe kanisani, na nani asiwe. Ni kazi yako. Utakapotimiza wajibu wako, mbingu itakuunga mkono.”

Kwa maana pana zaidi ni kwamba, Yesu alikuwa anasema hivi: “Mmeruhusiwa kuwa wawakilishi wa mbinguni duniani. Mna wajibu, na mtakapokuwa mnazitimiza duniani, mbinguni mtaungwa mkono kila mara.”

Mantiki Ya Kufunga Na Kufungua

Tafsiri hii inakubaliana na mantiki iliyopita na mantiki kubwa ya Agano Jipya kwa ujumla.

Kwa habari ya mantiki iliyoko, tunaona kwamba mara tu baada ya tamko Lake kuhusu kufunga na kufungua, Yesu alisema hivi: “Tena nawaambia ya kwamba, wawili wenu watakapopatana duniani katika jambo lolote watakaloliomba, watafanyiwa na Baba yangu aliye mbinguni” (Mathayo 18:19. Maneno mepesi kukazia).

Hapo tena ile mada ya “mtakachofanya duniani kitaungwa mkono mbinguni” inaonekana. Sisi hapa duniani tumeruhusiwa na tuna wajibu wa kuomba. Tunapofanya hivyo, mbingu itajibu. Maneno ya Yesu, “Tena nawaambia …” yanaonyesha kwamba ni kama anatoa ufafanuzi zaidi kuhusu tamko Lake la kwanza juu ya kufunga na kufungua.

Tamko la mwisho la Yesu katika fungu hili – “Kwa kuwa walipo wawili watatu wamekusanyika kwa jina langu, nami nipo papo hapo katikati yao” – linaunga mkono pia ile mada ya “mbinguni mtaungwa mkono”. Waamini wanapokusanyika katika jina Lake, Yeye akaaye mbinguni hutokea.

Hata kama hukubaliani kabisa na tafsiri yangu ya fungu tunalotazama, utapata kazi kubwa kutoa hoja inayoungwa mkono na Maandiko kwamba Yesu alikuwa anazungumzia juu ya kuwafunga pepo wachafu wanaotawala na kuwa juu ya miji!

Mpango Wa Mungu Unamhusisha Shetani

Shetani na malaika zake ni jeshi lililoasi, lakini haimaanishi haliko chini ya mamlaka ya Mungu. Liliumbwa na Mungu, (japo hawakuwa waasi walipoumbwa mara ya kwanza). Paulo aliandika hivi:

Kwa kuwa katika Yeye [Kristo] vitu vyote viliumbwa, vilivyo mbinguni na viliyvo juu ya nchi, vinavyoonekana na visivyoonekana – ikiwa ni viti vya enzi, au usultani, au enzi, au mamlaka – vitu vyote viliumbwa kwa njia yake, na kwa ajili yake (Wakolosai 1:16. Maneno mepesi kukazia).

Yesu aliumba kila roho ya kimalaika ya kila ngazi, na Shetani pia. Je, alijua kwamba wengine wangeasi? Bila shaka. Basi, mbona akawaumba? Kwa sababu, angetumia hizo roho zilizoasi kusaidia kutimiza mpango Wake. Kama hakuwa na mpango wowote kwa ajili yao, angewafunga tu, kama tunavyoambiwa kwamba tayari amefanya hivyo na wengine (ona 2Petro 2:4), na kama atakavyofanya hivyo na Shetani siku moja (ona Ufunuo 20:2).

Mungu ana sababu za kumwacha Shetani na pepo wote wabaya kufanya kazi duniani. Angekuwa hana, wasingefanya kitu. Je, sababu za Mungu kumruhusu Shetani kufanya kazi duniani ni zipi? Sidhani kama kuna yeyote anaye-elewa sababu zote, lakini Mungu amefunua baadhi yake katika Neno Lake.

Kwanza – Mungu anamruhusu Shetani kufanya kazi kwa mipaka duniani ili kutimiza mpango Wake wa kuwapima binadamu. Shetani anakuwa chaguo lingine kwa wanadamu. Watambue wasitambue, binadamu ni watumishi, aidha wa Mungu au wa Shetani. Sasa, Mungu alimruhusu Shetani kumjaribu Adamu na Hawa – watu wawili waliokuwa na hiari ya kuamua ambayo walipewa na Mungu – ili kuwajaribu. Wote wenye hiari lazima wajaribiwe ili kudhihirisha kilicho mioyoni mwao – ama utii, au kutokutii.

Pili – Mungu humruhusu Shetani kufanya kazi kwa mipaka hapa duniani, kama wakala wa ghadhabu Yake juu ya watenda maovu. Tumekwisha thibitisha jambo hili mapema kwa kuonyesha matukio halisi katika Maandiko ambapo Mungu alileta hukumu juu ya wanaostahili kupitia pepo wabaya. Ukweli kwamba Mungu amemruhusu Shetani kutawala watu wasio-okoka wa dunia hii ni alama ya gadhabu Yake juu yao. Mungu huhukumu makundi ya watu waovu kwa kuwaruhusu binadamu waovu kuwatawala, na pia kwa kuruhusu viumbe waovu wa kiroho kuwatawala. Hilo linafanya maisha yao kuwa mabaya zaidi.

Tatu – Mungu anamruhusu Shetani kufanya kazi kwa mipaka hapa duniani ili kujitukuza Mwenyewe. “Kwa sababu, Mwana wa Mungu alidhihirishwa ili aziharibu kazi za Ibilisi” (1Yohana 3:8). Kila mara Mungu anapoharibu kazi moja ya Shetani, tukio hilo hutukuza uwezo na hekima Yake.

Yesu Ni Mkuu Juu Ya Falme Na Mamlaka

Sisi kama Wakristo, wajibu wetu KiMaandiko ni kushungulika na Shetani na pepo wabaya kwa namna mbili: kuwapinga katika maisha yetu wenyewe (Yakobo 4:7), na kuwatoa katika wengine wanaotaka kufunguliwa na kuwekwa huru (Marko 16:17). Mkristo yeyote mwenye uzoefu wa kutoa pepo anajua kwamba, kwa kawaida, kama yule mwenye pepo hataki kuwekwa huru, haiwezekani kumtoa huyo pepo.[1] Mungu anaheshimu hiari ya kila mtu, na kama mtu anataka kujitolea kwa mapepo, Mungu hatamzuia!

Hii nayo ni sababu nyingine tena ya sisi kutoweza kuangusha pepo wanaotawala eneo la kijiografia. Hao pepo wanaowashikilia mateka watu wa hapo wanafanya hivyo kwa kibali chao. Tunapotangaza Injili kwao, tunawapa nafasi ya kuchagua. Wakichagua vizuri, watawekwa huru kutokana na Shetani na mapepo. Lakini wakichagua vibaya – yaani, wakiamua kutotubu – Mungu atamruhusu Shetani kuzidi kuwashikilia mateka.

Katika Maandiko, Yesu anatajwa kwamba ni “kichwa cha enzi yote na mamlaka” (Wakolosai 2:10). Ingawa maneno ya Kiyunani arche (kutawala) na exousia (mamlaka) hutumiwa wakati mwingine kusema juu ya viongozi wa kisiasa wa kibinadamu, yanatumika pia katika Agano Jipya kama majina kwa ajili ya viongozi pepo wa kiroho. Fungu maarufu kuhusu mapambano ya Mkristo dhidi ya wafalme (arche) na mamlaka (exousia) katika Waefeso 6:12 ni mfano mmoja.

Kimantiki, tukisoma kile ambacho Paulo aliandika kuhusu Yesu kuwa kichwa juu ya enzi yote na mamlaka katika Wakolosai 2:10, inaonekana wazi kabisa kwamba anasema juu ya nguvu za kiroho. Kwa mfano: Katika fungu hilo hilo, mistari minne baadaye, Paulo anaandika hivi juu ya Yesu: “Akiisha kuzivua enzi na mamlaka, alizifanya kuwa mkogo kwa ujasiri, akizishangilia katika msalaba huo” (Wakolosai 2:15).

Kama Yesu ni kichwa juu ya watawala wa kiroho na mamlaka, basi ana enzi juu yao. Huu ni ufunuo mzuri sana kwa Wakristo wanaoishi katika tamaduni za kipagani, zenye kutawaliwa na ushirikina, waliokuwa wanaabudu sanamu zamani kwa sababu ya kuogopa uwezo wa mapepo waliojua kwamba wana mamlaka juu yao.

Njia Pekee Ya Kuepuka

Njia pekee ya kupona utumwa wa mapepo ni kutubu na kuiamini Injili. Hiyo ndiyo njia ya kupona ambayo Mungu ameipanga. Hakuna awezaye kuzifunga nguvu za mapepo juu ya mji na kukuweka huru, au hata uhuru kidogo. Bila mtu kutubu na kuiamini Injili, bado anakaa katika ghadhabu ya Mungu (ona Yohana 3:36), na hiyo ni pamoja na kushikwa mateka na nguvu za kipepo.

Ndiyo sababu hakuna mabadiliko yanayoweza kupimika katika miji ambayo mikutano mikubwa ya vita za kiroho imefanyika, maana hakuna chochote kilichotokea ambacho kimeathiri mamlaka ya kipepo yenye kutawala maeneo hayo. Wakristo wanaweza kupiga kelele kwa mamlaka na falme hizo mchana kutwa na usiku kucha. Wanaweza kujaribu kumtesa Shetani kwa vitu vinavyoitwa “lugha za mapambano”. Wanaweza kusema, “Tunafunga pepo wabaya juu ya mji huu” mara milioni na zaidi. Wanaweza hata kufanya mambo hayo yote wakiwa ndani ya ndege au wakiwa kwenye magorofa ya juu kabisa ya majengo marefu sana (kama wengine wanavyofanya); na kitu kipekee kitakachowaathiri pepo hao wabaya ni kwamba watapata nafasi ya kuwacheka hao Wakristo wajinga.

Basi, tufikie hekaya ya sita ya siku hizi, kuhusu vita ya kiroho.

Hekaya Ya Sita: “Vita Ya Kiroho Dhidi Ya Pepo Zinazotawala Eneo Hufungua Milango Ya Uinjilisti Wenye Matokeo.”

Kinachowasukuma Wakristo wengi wanaojihusisha sana katika vita ya kiroho dhidi ya pepo zinazotawala eneo, ni shauku yao kuona ufalme wa Mungu ukipanuka. Kwa hilo, wanastahili pongezi. Kila Mkristo anapaswa kutamani kuona watu wengi wakiokoka kutoka kwenye utumwa wa Shetani.

Lakini, ni muhimu pia kwamba tutumie mbinu za Mungu kujenga ufalme Wake. Mungu anajua kitakachofanya kazi, na kinachopoteza muda tu. Ametuambia wazi wazi wajibu zetu ni nini kuhusu kuongezeka kwa ufalme Wake. Kudhani kwamba tunaweza kufanya kitu kisichopatikana katika Maandiko, kitakachozidisha fanaka ya uinjilisti wetu – kitu ambacho Yesu, Petro wala Paulo hawakufanya katika huduma zao, ni upumbavu.

Kwa nini Wakristo wengi wanadhani kwamba vita ya kiroho inaweza kufungua mlango wa uinjilisti wenye mafanikio? Mara nyingi hoja zao ni kama ifuatavyo: “Shetani amepofusha akili za watu ambao hawajaokoka. Basi, lazima tupigane vita ya kiroho dhidi yake ili kumzuia asiwapofushe. Kile kinachowapofusha kikiondolewa, watu wengi zaidi wataiamini Injili.” Lakini je, huo ni ukweli?

Hakika Shetani amepofusha akili za watu ambao hawajaokoka. Paulo aliandika hivi:

Lakini, ikiwa Injili yetu imesitirika, imesitirika kwa hao wanaopotea; ambao ndani yao mungu wa dunia hii amepofusha fikira zao wasioamini, isiwazukie nuru ya Injili ya utukufu wake Kristo aliye sura yake Mungu (2Wakor. 4:3, 4).

Swali ni hili: Je, Paulo aliwapa Wakristo wa Korintho habari hizi kwa kusudi la kuwahamasisha wajihusishe na vita ya kiroho ili kuangusha mapepo wanaosimamia eneo, ili watu wasio-okoka wawe wasikivu zaidi?

Jibu ni Hapana, kwa sababu kadhaa zilizo wazi.

Kwanza: Paulo hakuendelea hivi: “Basi ndugu Wakorintho. Kwa kuwa Shetani ameipofusha akili ya wasioamini, ninataka mwingie katika vita ya kiroho na kuangusha pepo wote wanaosimamia maeneo, ili vinavyowapofusha wasioamini viondolewe.” Badala yake, kinachofuata ni kusema juu ya yeye kumhubiri Kristo, ambayo ndiyo njia pekee ya kuondoa upofu wa kiroho.

Pili – Hakuna popote katika barua zake ambapo Paulo aliwaagiza waamini wowote kuhusika na kuangusha ngome juu ya miji yao, ili matokeo ya uinjilisti yaongezeke.

Tatu – Tunajua kutokana na kusoma barua zote za Paulo, kwamba, hakuamini upofushwaji unaofanywa na Shetani ulikuwa sababu ya msingi ya wasioamini kudumu katika hali yao. Kweli, upofushwaji unaofanywa na Shetani unachangia kwa kiwango fulani, lakini si sababu pekee au iliyo kubwa. Sababu ya msingi yenye kuwafanya watu wasiokoke ni ugumu wa mioyo yao. Hili ni wazi kutokana na sababu rahisi tu kwamba Shetani hawezi kumfanya kila mtu kuwa kipofu. Watu wengine wanaposikia ukweli huamini, na hukataa uongo wote ambao waliamini hapo kwanza. Si kupofushwa na Shetani kunakosababisha kutokuamini kwao, bali ni kutokuamini kwao kunakosababisha Shetani kuwapofusha.

Mioyo Migumu

Katika barua yake kwa Waefeso, mtume Paulo alieleza vizuri kabisa sababu ya wasiokuwa Wakristo kubakia katika kutokuamini kwao.

Basi nasema neno hili, tena nashuhudia katika Bwana, tangu sasa msienende kama Mataifa waenendavyo, katika ubatili wa nia zao; ambao; akili zao zimetiwa giza [pengine ndiyo kupofushwa na Shetani], nao wamefarikishwa na uzima wa Mungu, kwa sababu ya ujinga uliomo ndani yao, kwa sababu ya ugumu wa mioyo yao; ambao wakiisha kufa ganzi wanajitia katika mambo ya ufisadi wapate kufanyiza kila namna ya uchafu kwa kutamani (Waefeso 4:17-19. Maneno mepesi kukazia).

Paulo anasema, wasio-okoka wamefarakanishwa na uzima wa Mungu kwa sababu ya “ujinga uliomo ndani yao.” Mbona ni wajinga? “Kwa nini “akili zao zimetiwa giza”? Jibu ni, “kwa sababu ya ugumu wa mioyo yao.” Wame”kufa ganzi”. Hiyo ndiyo sababu ya msingi ya watu kuendelea kutookoka.[2] Lawama wanabeba wao wenyewe. Shetani anachotoa ni ule uongo ambao wanataka kuuamini.

Mfano wa Yesu kuhusu mpanda mbegu na aina za udongo huonyesha hilo pia.

Mpanzi alitoka kwenda kupanda mbegu zake; naye alipokuwa akizipanda, nyingine zilianguka karibu na njia, zikakanyagwa, ndege wa angani wakazila… Na huo mfano, maana yake ni hii: Mbegu ni neno la Mungu. Wale wa karibu na njia ndio wasikiao, kisha huja Ibilisi akaliondoa hilo neno mioyoni mwao, wasije wakaamini na kuokoka (Luka 8:5, 11, 12).

Ona hapo kwamba ile mbegu, ambayo ni mfano wa Injili, ilianguka kando ya njia, na kukanyagwa. Haikuweza kupenya udongo mgumu ule ambao unakanyagwa na watu wanapotembea. Basi ikawa rahisi tu kwa ndege, ambao ni mfano wa Shetani, kuziiba zile mbegu.

Hoja kuu ya mfano huo mzima ni kulinganisha hali za mioyo ya watu (na jinsi wanavyopokea Neno la Mungu) na aina mbalimbali za udongo. Yesu alikuwa anaeleza kwa nini watu wengine huamini na wengine hawaamini – ni uamuzi wao.

Shetani anaingiaje hapo? Yeye ana uwezo wa kuiba Neno kutoka kwa wale wenye mioyo migumu tu. Ndege katika mfano huu ilikuwa sababu ya pili ya mbegu kutochipua. Sababu ya msingi ni udongo – yaani, ugumu wa udongo ndiyo ulifanya iwezekane ndege kuzipata mbegu.

Ndivyo ilivyo kwa habari ya Injili. Tatizo hasa ni mioyo migumu ya watu ambao wana hiari. Watu wanapokataa Injili, wanafanya uchaguzi wa kuendelea kuwa vipofu. Wangependa kuamini uongo badala ya ukweli. Yesu alisema hivi juu ya hilo: “Nuru imekuja ulimwengu, lakini watu wamependa giza kuliko nuru, maana matendo yao ni maovu” (Yohana 3:19. Maneno mepesi kukazia).

Biblia haitufanyi tuamini kwamba watu ni wazuri, wenye mioyo safi, ambao wataiamini Injili bila shida yoyote, mradi tu Shetani aache kuwapofusha. Kinyume chake ni kweli. Biblia inaonyesha picha mbaya sana juu ya tabia na hali ya mwanadamu, na Mungu atamwajibisha kila mtu kwa ajili ya uchaguzi wake wa dhambi. Akiwa kwenye kiti chake cha enzi cha hukumu, Mungu hatakubali kujitetea kwa mtu yeyote kwamba, “Shetani alinifanya nitende nilivyotenda.”

Jinsi Shetani Anavyopofusha Akili Za Watu

Shetani anapofushaje akili za watu? Je, ana nguvu fulani za ajabu za kiroho anazomimina ndani ya vichwa vya watu ili kuwazubaisha katika ufahamu wao? Je, pepo hutia makucha yake katika akili zao, na kwa njia hiyo kuwafanya washindwe kabisa kufikiri vilivyo? Hapana! Shetani hupofusha akili za watu kwa kuwapa uongo wa kuamini.

Ni hivi: Kama watu wangeamini kweli kwamba Yesu ni Mwana wa Mungu aliyekufa kwa ajili ya dhambi zao, na kama kweli wangeamini kwamba siku moja watasimama mbele Zake na kutoa hesabu ya maisha yao, basi wangetubu na kuwa wafuasi Wake. Lakini hawaamini hayo yote. Ila, kuna kitu wanachokiamini. Wanaweza kuamini kwamba hakuna Mungu, au kwamba hakuna maisha mengine baada ya kufa. Wanaweza kuamini kwamba mtu akifa anarudi kuishi tena, au kwamba Mungu hawezi kumtupa yeyote jehanamu. Wanaweza kudhani kwamba matendo yao ya kidini yatawafikisha mbinguni. Lakini – chochote wanachoamini – kama si Injili, jina lake kwa kifupi ni: uongo. Hawaamini ukweli, hivyo, Shetani anawaweka katika hali ya upofu kwa njia ya uongo. Lakini, wakijinyenyekeza wenyewe na kuamini ukweli, Shetani hataweza kuwapofusha tena.

Uongo Wa Giza

Katika Maandiko, ufalme wa Shetani unaitwa “utawala wa giza” (Wakolosai 1:13). Giza ni mfano wa kutokuwepo na ukweli – kutokuwepo na nuru au kuangaziwa. Unapokuwa gizani, unakwenda kwa mawazo yako na mwishowe unaumia. Ndivyo ilivyo katika ufalme wa Shetani wa giza. Wale waliomo humo wanaishi maisha yao kwa kuwaza kwao, na mawazo yao yamejazwa uongo wa Shetani. Wako katika giza la kiroho.

Maelezo mazuri kuhusu ufalme wa Shetani ni kwamba, si ufalme wa kijiografia wenye mipaka dhahiri, bali ni ufalme wa imani – yaani, kuamini katika uongo. Ufalme wa giza uko mahali pamoja na ufalme wa nuru. Wale wenye kuiamini kweli wanaishi pamoja na wale wenye kuamini uongo.[3] Kazi yetu kubwa ni kutangaza kweli kwa watu ambao wanaamini uongo tayari. Wakati mtu anapoamini ukweli, Shetani anapoteza raia wake mmoja – hawezi kumdanganya tena!

Basi tunawaweka huru watu wasio-okoka, si kwa “kufunga” pepo waovu juu yao, bali kwa kutangaza kweli. Yesu alisema hivi: “Mtaifahamu kweli, nayo kweli itawaweka huru” (Yohana 8:32. Maneno mepesi kukazia). Upofu wa kiroho huondolewa kwa ukweli.

Katika fungu hilo hilo la Maandiko katika Injili ya Yohana, Yesu aliwaambia watu ambao hawajaokoka hivi:

Ninyi ni wa baba yenu, Ibilisi, na tamaa za baba yenu ndizo mpendazo kuzitenda. Yeye alikuwa muuaji tangu mwanzo; wala hakusimama katika kweli, kwa kuwa hamna hiyo kweli ndani yake. Asemapo uongo, husema yaliyo yake mwenyewe; kwa sababu yeye ni mwongo, na baba wa huo. Nami, kwa sababu nasema iliyo kweli, hamnisadiki (Yohana 8:44, 45. Maneno mepesi kukazia).

Ona tofauti ambayo Yesu anaonyesha kati Yake na Shetani. Yeye husema ukweli, Shetani ni mwongo wa mwisho.

Ona pia kwamba, ingawa Yesu aliwaambia wasikilizaji Wake kwamba baba yao ni Ibilisi, na ingawa alimweka Shetani wazi kama mwongo, bado aliweka wajibu wa kuamini kweli aliyowaambia juu yao. Halikuwa kosa la Shetani kwamba wao wamepofushwa – kosa lilikuwa lao. Yesu aliwawajibisha. Shetani huwasaidia watu “wanaopenda giza” kuendelea kukaa gizani kwa kuwapa uongo ambao wanaweza kuuamini. Lakini, Shetani hawezi kumdanganya yeyote atakayeamua kuiamini kweli.

Kwa kuwa mambo ndiyo hayo, njia ya msingi ya kusukuma nyuma ufalme wa giza ni kwa kueneza nuru – kweli ya Neno la Mungu. Nidyo maana Yesu hakutuambia, “Enendeni duniani kote na kumfunga Ibilisi.” Alituambia hivi: “Enendeni duniani kote na kuihubiri Injili.” Alimwambia Paulo kwamba kusudi la mahubiri yake lingekuwa kufungua “macho yao ili watoke katika giza na kuingia katika nuru, na watoke katika utawala wa Shetani na kumjia Mungu” (Matendo 26:18. Maneno mepesi kukazia). Ni kitu kilicho wazsi kabisa kwamba watu huepuka utumwa wa Shetani wanapojulishwa kweli ya Injili, kisha wafanye uamuzi wa kugeuka kutoka gizani na kuja nuruni, na kuamini ukweli badala ya uongo. Ngome pekee za “kuangushwa” ni ngome za uongo ambazo zimejengwa katika akili za watu.

Huu Ni Mpango Wa Mungu

Usisahau kwamba Mungu ndiye alimtupa Shetani kutoka mbinguni mpaka duniani. Angeweza kumweka popote pengine katika ulimwengu, au kumfunga milele. Lakini, hakufanya hivyo. Kwa nini? Kwa sababu alitaka kumtumia Shetani kutimiza lengo Lake hatimaye – lengo la kuwa na familia kubwa siku moja, ya watu wenye hiari, ambao wangempenda kwa uamuzi wao wenyewe na kumtumikia.

Kama Mungu alitaka familia ya watoto watakaompenda, vitu viwili vilitakiwa. Kwanza – Ilibidi aumbe watu wenye hiari, kwa sababu msingi wa upendo ni hiari. Mashine na mitambo haviwezi kupenda.

Pili – Ilikuwa lazima kuwajaribu katika mazingira ambayo wangekabiliwa na uchaguzi wa kutii au kutokutii – kumpenda au kumchukia. Watu wenye hiari lazima wajaribiwe. Na kama kutakuwepo na kipimo cha uaminifu, lazima kuwepo na jaribu la kutokuwa mwaminifu. Basi, tunaanza kuelewa sababu ya Mungu kumweka Shetani duniani. Shetani angekuwa chaguo mbadala kwa habari ya uaminifu wa binadamu. Angeruhusiwa (na mipaka fulani fulani) kumshawishi yeyote ambaye angetaka kusikiliza uongo wake. Kila mtu angekabiliwa na uchaguzi huu: Je, nimwamini Mungu au Shetani? Je, nimtumikie Mungu au Shetani? Watu watambue wasitambue, wote wamekwisha fanya uchaguzi tayari. Kazi yetu sisi ni kuwatia moyo watu ambao wamefanya uchaguzi wa makosa watubu na kuiamini Injili, na kufanya uchaguzi sahihi.

Je, hayo si ndiyo yaliyofanyika katika Bustani ya Edeni? Mungu aliweka mti wa ujuzi wa mema na mabaya pale, kisha akamkataza Adamu na Hawa wasile matunda yake. Kama Mungu hakutaka wasile, mbona aliuweka hapo? Jibu ni kwamba, ulikuwa kipimo.

Vile vile tunaona kwamba Shetani aliruhusiwa na Mungu kumjaribu Hawa. Hapo tena ni kwamba – ukitaka kupima uaminifu, lazima kuwepo na jaribu la kutokuwa mwaminifu. Shetani alimdanganya Hawa naye akamwamini, na wakati huo huo akaamua kutokuamini yale ambayo Mungu alikuwa amesema. Matokeo yake? Watu wa kwanza kuwa na hiari wakadhihirisha kutokuwa waaminifu kwao katika mioyo yao.

Vivyo hivyo, kila mtu mwenye uwezo wa kuamua hupimwa katika maisha yake yote. Mungu amejifunua kwa njia ya uumbaji Wake, hivyo, kila mtu anaweza kuona kwamba yupo Mungu mkuu (ona Warumi 1:19, 20). Mungu ametupa sote dhamiri, na ndani ya mioyo yetu tunajua kilicho sawa na kilicho kosa (ona Warumi 2:14-16). Shetani na mapepo yake wameruhusiwa, kwa kiwango fulani, kudanganya watu na kuwajaribu. Matokeo ni kwamba kila mtu mwenye uwezo wa kuamua anapimwa.

Ukweli wa kusikitisha ni kwamba kila mwenye uwezo wa kuamua ameasi na “kuibadili kweli ya Mungu kwa uongo” (Warumi 1:25). Lakini, Mungu ashukuriwe kwa sababu ametoa malipo kwa ajili ya dhambi zetu, na njia ya sisi kuzaliwa katika familia Yake. Kifo cha Yesu cha kujitoa dhabihu ndiyo jibu la pekee lenye kutosheleza tatizo letu kabisa tatizo letu.

Uongo Wa Shetani Sasa, Na Baadaye

Sawa – Sasa tunaelewa angalau sababu moja kwa nini Shetani na jeshi lake la waasi wameruhusiwa kufanya kazi hapa duniani: Ni kwa kusudi la kuwadanganya wale wanaopenda giza.

Kweli hii inathibitishwa zaidi tunapogundua kwamba kulingana na kitabu cha Ufunuo, Shetani siku moja atafungwa na malaika mmoja na kukaa gerezani kwa miaka elfu moja. Sababu ya hilo ni nini? “Ili asiwadanganye mataifa tena” (Ufunuo 20:3). Wakati wa Miaka hiyo Elfu Moja, Yesu Mwenyewe atatawala dunia akiwa Yerusalemu.

Lakini baada ya hiyo miaka elfu, Shetani atafunguliwa kwa kitambo kidogo. Matokeo? “Atatoka ili kuwadanganya mataifa walio katika pembe nne za dunia” (Ufunuo 20:8).

Kama Mungu hataki Shetani awadanganye watu wakati huo, mbona atamwachilia? Tena ukizingatia kwamba kusudi la Mungu la kumfunga ni ili “asiwadanganye mataifa tena”?

Ni kweli kwamba Mungu asingependa Shetani adanganye mtu yeyote. Lakini anajua kwamba watu pekee wanaoweza kudanganywa na Shetani ni wale wasioamini maneno Yake Mungu. Shetani anaweza kuwadanganya wale tu ambao wanakataa ukweli, na ndiyo sababu Mungu anamruhusu kufanya kazi sasa, na atamruhusu kufanya kazi wakati huyo pia. Shetani anapowadanganya watu, hali za mioyo ya watu hudhihirika, na ndipo Mungu anapoweza kuchambua “ngano kutoka kwenye magugu” (ona Mathayo 13:24-30).

Hayo ndiyo yatakayofanyika mwishoni mwa Miaka Elfu wakati Shetani atakapofunguliwa. Atawadanganya wote wanaopenda giza, nao watakusanya majeshi yao kuzunguka Yerusalemu katika juhudi za kuangusha utawala wa Kristo. Mungu atajua anayempenda Yeye na anayemchukia Yeye. Basi, atatuma “moto kutoka mbinguni” mara moja, utakao”waangamiza” (Ufunuo 20:10). Shetani atatimiza makusudi ya Mungu wakati huo, kama tu anavyofanya wakati huu. Sababu hiyo miongoni mwa zingine inatosha kutufanya tuone kwamba ni ujinga kuwaza kwamba tunaweza “kuangusha pepo wanaotawala maeneo”. Mungu anawaruhusu wafanye kazi kwa sababu Zake Mwenyewe.

Uinjilisti KiBiblia

Ukweli halisi kabisa ni kwamba Yesu na mitume wa Agano Jipya hawakufanya vita hiyo ya kiroho ambayo wengine wanadai ndiyo kinachokosekana katika uinjilisti wenye mafanikio siku hizi. Hatumkuti Yesu, Petro, Yohana, Stefano, Filipo au Paulo “wakiangusha ngome” au “kuwafunga wenye nguvu” katika miji waliyohubiri. Badala yake tunaona kwamba walifuata uongozi wa Roho Mtakatifu kwa habari ya mahali alipowataka wakahubiri. Tunawaona wakitangaza Injili rahisi tu – kuwaita watu watubu na kumwamini Kristo – na tunaona wakifurahia matokeo ya ajabu sana. Na, katika nyakati ambapo waliwahubiria watu wasiotaka kusikia, waliokataa Injili, hatuwaoni wakiingia “kufanya vita ya kiroho ili Shetani asiendelee kupofusha akili za watu.” Badala yake tunawaona “wakikung’uta mavumbi ya miguu yao” kama Yesu alivyowaamuru, na kwenda mji mwingine (ona Mathayo 10:14; Matendo 13:5).

Ni ajabu kwamba mtu anaweza kudai kuwa “kuangusha ngome” na “kuwafunga wenye nguvu” ni sharti la kufanikiwa katika uinjilsti wakati ambapo kuna mifano maelfu ya uamsho mkubwa tu katika historia ya kanisa, ambapo “vita ya kiroho” aina hiyo haikutendwa.

Mtu atasema, “Sawa – lakini mbinu yetu inafanya kazi. Tangu tulipoanza kufanya aina hiyo ya vita ya kiroho, watu wameokoka kuliko wakati mwingine wowote.”

Kama huo ni ukweli, sababu ni hii. Yamekuwepo maombi zaidi kufuatana na Maandiko pamoja na kufanyika kwa uinjilisti, au ni kwa sababu ghafula, kundi la watu fulani limekuwa wasikivu kwa Injili.

Ungesemaje kama mwinjilisti mmoja angekwambia hivi: “Jioni hii kabla ya kuhubiri kwenye mkutano, nilikula ndizi tatu. Nilipohubiri, watu kumi na sita waliokoka! Hatimaye nimegundua siri ya uinjilisti wenye mafanikio! Tangu sasa, nitakuwa ninakula ndizi tatu kabla ya kuhubiri!”?

Bila shaka ungemwambia huyo mwinjilisti, “Kula kwako ndizi tatu hakuhusiani na hao watu kumi na sita kuokoka. Siri ya mafanikio yako ni kwamba, ulihubiri Injili, na watu hao kumi na sita waliokusikiliza walikuwa tayari kupokea.”

Mungu huliheshimu Neno Lake. Kama Mungu akitoa ahadi, na mtu atomize masharti ya hadi hiyo, Mungu atatunza ahadi Yake, hata kama huyo mtu anafanya mambo mengine ambayo si ya KiBiblia.

Ndiyo ukweli kuhusu matendo ya vita ya kiroho siku hizi. Ukianza kugawa vikaratasi vyenye ujumbe wa Injili na “kumfunga mwenye nguvu” juu ya mji wako wakati huo huo, kiasi fulani cha watu watakaokoka. Vivyo hivyo – ukianza kugawa vikaratasi vyenye ujumbe wa Injili bila ya kumfunga mwenye nguvu, kiasi kile kile cha watu wataokoka.

Jinsi Ya Kuombea Mavuno Ya Kiroho Kulingana Na Maandiko

Sasa basi – tuwaombeeje watu ambao hawajaokoka? Ni vizuri tutambue kwamba hakuna mafundisho katika Agano Jipya yenye kutuambia kwamba tuombe namna hii ili Mungu aokoe watu, wala hatuna taarifa zozote za watu katika Agano Jipya kuomba hivyo. Sababu ni kwamba, kwa mtazamo wa Mungu, Yeye amekwisha fanya kila kitu kinachohitajika kwa watu duniani kuokolewa. Yeye alitaka sana watu waokoke kiasi cha kumtoa Mwana Wake afe msalabani.

Lakini, mbona watu wote hawajaokoka mpaka sasa? Sababu ni kwamba si wote walioiamini Injili? Kwa nini hawakuamini? Kwa sababu mbili: (1) Ama hawajawahi kusikia Injili, au (2) Wameisikia, wakaikataa.

Ndiyo sababu, njia ya kuwaombea wasio-okoka kulingana na Maandiko ni kuomba wapate nafasi za kusikia Injili. Kwa mfano: Yesu alituambia “Mavuno ni mengi, bali watenda kazi ni wachache. Basi, mwombeni Bwana wa mavuno, apeleke watenda kazi katika mavuno Yake” (Luka 10:2. Maneno mepesi kukazia). Ili watu waweze kuisikia Injili na kuokoka, lazima mtu awaambie. Ndiyo sababu tunapaswa kuomba ili Mungu atume watu kwenda kwao.

Kanisa la kwanza lilipo-omba juu ya mavuno kiroho, waliomba hivi: “Ukawajalie watumwa wako kunena neno lako kwa ujasiri wote, ukinyosha mkono wako kuponya; ishara na maajabu vifanyike kwa jina la Mtumishi wako mtakatifu, Yesu” (Matendo 4:29, 30. Maneno mepesi kukazia).

Aidha walikuwa wanaomba (1) nafasi za kutangaza Injili kwa ujasiri, au (2) ujasiri wa kuitangaza Injili katika nafasi ambazo walijua wangepata. Pia walitazamia Mungu athibitishe hiyo Injili kwa uponyaji, ishara na maajabu. Hayo ni maombi ya KiBiblia kabisa, na uone kwamba lengo lilikuwa kutoa nafasi kwa watu wasikie Injili. Mungu alijibu maombi yao, hivi: “Hata walipokwisha kumwomba Mungu, mahali pale walipokusanyika pakatikiswa, wote wakajaa Roho Mtakatifu, wakanena neno la Mungu kwa ujasiri” (Matendo 4:31).

Paulo alishauri Wakristo waombeje kuhusu kupatikana kwa mavuno ya kiroho? Je, aliwashauri wamwombe Mungu aokoe watu zaidi? Hapana! Hebu tusome maneno yake.

Hatimaye ndugu, tuombeeni, neno la Bwana liendelee na kutukuzwa, vile vile kama ilivyo kwenu (2Wathes. 3:1. Maneno mepesi kukazia).

[Ombeni] Pia na kwa ajili yangu mimi, nipewe usemi kwa kufumbua kinywa changu, ili niihubiri kwa ujasiri ile siri ya Injili; ambayo kwa ajili yake mimi ni mjumbe katika minyororo; hata nipate ujasiri katika huyo kunena jinsi inipasavyo kunena (Waefeso 6:19, 20. Maneno mepesi kukazia).

Kama watu wataokoka au hapana kwa wakati huu ni swala lao, si swala la Mungu. Basi, maombi yetu yawe kwamba watu wasikie Injili na Mungu atusaidie kuitangaza. Mungu atajibu sala zetu, lakini hiyo bado si uhakikisho kwamba mtu ataokoka, maana Mungu anawapa watu haki ya kufanya maamuzi yao wenyewe. Wokovu wao unategemea jinsi watakavyoitikia Injili.

Hekaya Ya Saba: “Mkristo Anapotenda Dhambi, Anafungua Mlango Kwa Pepo Kuja Kukaa Ndani Yake.”

Ni kweli kwamba Mkristo anapotenda dhambi, yaweza kuwa ni kwa sababu amekubali jaribu la pepo. Kukubaliana na ushawishi wa pepo haumaanishi kwamba huyo pepo anaweza kumwingia mwamini. Tunapofanya dhambi kama Wakristo, tunavunja ushirika wetu na Mungu kwa sababu tumeacha kumtii (ona 1Yohana 1:5, 6). Tunajisikia hatia. Lakini si kwamba tumevunja uhusiano wetu Naye, maana sisi bado ni watoto Wake.

Tukiziungama dhambi zetu, “Yeye ni mwaminifu na wa haki hata atusamehe dhambi zetu, na kutusafisha na udhalimu wote” (1Yohana 1:9). Hapo, ushirika wetu Naye unarejeshwa. Ona kwamba Yohana hakusema tunahitaji kusafishwa pepo zozote zinazokaa ndani wakati tunapokuwa na hatia ya dhambi.

Kila Mkristo anakabiliwa kila siku na majaribu kutoka duniani, mwilini na kwa Shetani. Paulo aliandika kwamba kweli tunapambana na mapepo wa aina mbalimbali (ona Waefeso 6:12). Basi, kwa kiwango fulani, kila mwamini anasumbuliwa na mapepo. Hiyo ni kawaida , na ni wajibu wetu kumpinga Shetani na mapepo yake kwa imani katika Neno la Mungu (ona 1Petro 5:8, 9). Tunapoamini na kutenda kulingana na yale aliyosema Mungu, huko ndiko kumpinga Shetani.

Kwa mfano: Kama Shetani ataleta mawazo ya kuvunja moyo, tunapaswa kufikiria andiko lenye kupingana na hali hiyo, na kutii Neno la Mungu kwamba “furahini sikuzote” (1Wathes. 5:16) pamoja na “shukuruni kwa kila jambo” (1Wathes. 5:18). Ni wajibu wetu kutenda kulingana na Neno la Mungu na kubadili mawazo yaliyoletwa na Shetani kwa kutia mawazo ya Mungu.

Lazima tutambue kwamba, kama watu wenye hiari, tunaweza kufikiri kuhus chochote tunachotaka. Ikiwa mwamini ataendelea kuchagua kusikiliza na kukubaliana na mashauri ya pepo wabaya, anaweza kufungua mawazo yake yagandamizwe au kuonewa na pepo, ambayo ni hali ya kupokea na kutawaliwa zaidi na zaidi na mawazo mabaya. Akiamua kujitoa zaidi, atatawaliwa na aina fulani ya mawazo isiyo nzuri, kitu ambacho si rahisi kwa Mkristo, lakini huweza kutokea. Ila, hata na hapo, huyo Mkristo akitaka kuwa huru, anachohitaji kufanya ni kuamua kufikiri na kujitolea kwa Neno la Mungu, na kumpinga Shetani, naye anakuwa huru.

Lakini je, atafikia mahali pa kupagawa? Ndiyo, kama kwa hiari yake mwenyewe ataamua kutoka moyoni, bila kusukumwa, kumkana Kristo na kumwacha kabisa. Hapo hatakuwa Mkristo tena[4] na yawezekana akapagawa – akizidi kujitolea kwa huyo pepo aliyekuwa anamgandamiza au kumwonea. Lakini hilo liko mbali sana na wazo la kufungua mlango kwa ajili ya pepo ili aingie kwako kwa sababu ya dhambi moja tu.

Ni kweli kwamba hakuna mfano hata mmoja katika Agano Jipya wa Mkristo yeyote kupagawa na pepo. Wala hakuna onyo lolote litolewalo kwa Wakristo kuhusu uwezekano hatari huo wa wao kupagawa na pepo. Wala hakuna fundisho lolote litolewalo juu ya jinsi ya kutoa pepo kutoka kwa Wakristo wenzetu.

Ukweli ni kwamba, kama Wakristo, hatuhitaji pepo zitolewe kwetu – tunachohitaji ni akili zetu kufanywa upya kwa Neno la Mungu. Hiyo inakubalika na Maandiko. Paulo aliandika hivi:

Wala msiifuatishe namna ya dunia hii; bali mgeuzwe kwa kufanywa upya nia zenu, mpate kujua hakika mapenzi ya Mungu yaliyo mema, ya kumpendeza, na ukamilifu (Warumi 12:2).

Nia zetu zikiisha safishwa kutokana na taratibu za kizamani za kufikiri na kufanywa upya na kweli ya Neno la Mungu, tunapata ushindi juu ya tabia za kale na kuishi maisha ya kufanana na Kristo. Ukweli ndiyo hutuweka huru (Yohana 8:32). Tunabadilika tunapofanywa upya katika nia zetu, si kwa kutolewa pepo wote tulio nao!

Mbona basi kuna Wakristo wengi tu wenye kushuhudia kwamba wametolewa pepo (au mapepo)? Uwezekano mmoja ni kwamba, pengine walidhani tu kwamba wana pepo ambalo limetolewa. Wakristo wengi ni wepesi kudanganywa na hawajui sana Neno la Mungu. Basi, wanakuwa rahisi kutekwa na “watumishi wa ukombozi” ambao wanawashawishi watu kwa ujanja sana wanadhani kwamba wana pepo. Watu wakiisha shawishika kwamba wana pepo ndani yao, watashirikiana kirahisi tu na mtu yeyote anayeonyesha kujiamini kwa habari ya kutoa pepo ndani ya walio nazo.

Uwezekano mwingine ni kwamba watu kama hao ambao wametolewa pepo hawakuwa waamini halisi wa Kristo wakati wa kufunguliwa kwao, ingawa wao walidhani ni waamini. Injili ya kisasa ambayo iko tofauti kabisa na ile Injili ya Biblia, imewadanganya wengi sana kufikiri kwamba wao ni Wakristo, ingawa hawana tofauti yoyote na wasiokuwa Wakristo. Tena, Yesu si Bwana maishani mwao. Tunaona katika Maandiko kwamba, watu walipoamini Injili na kuzaliwa upya, pepo waliokaa ndani yao walitoka wenyewe (ona Matendo 8:5-7). Pepo hawawezi kumpagaa mtu mwenye Roho Mtakatifu ndani, na Roho Mtakatifu hukaa ndani ya watu wote walizaliwa mara ya pili.

Hekaya Ya Nane: “Kwa Kujifunza Historia Ya Mji, Tunaweza Kutambua Pepo Zinazotawala Hapo, Na Kufanikiwa Sana Katika Vita Ya Kiroho, Na Hatimaye Katika Uinjilisti.”

Hekaya hii imejengwa juu ya mawazo kadhaa, ambayo hayana msingi katika Maandiko. Wazo moja ni kwamba pepo wanaotawala eneo hukaa kwa muda mrefu sana. Yaani – waliokuwepo katika eneo kwa miaka mia kadhaa bado ndiyo wale wale. Hivyo, tukigundua kwamba mji ulianzishwa na watu wachoyo, tunaweza kuamua kwamba zipo roho au pepo za choyo juu ya mji huo hata leo. Kama mji ulikuwa kijiji cha Kihindi hapo kwanza, basi tuamue kwamba pepo za uchawi na uaguzi bado zinatawala mji huo mpaka leo. Na kadhalika na kadhalika.

Lakini je, ni kweli kwamba mamlaka zile zile ovu na falme zilizokuwa zinatawala eneo fulani kijiografia kwa miaka mia nyingi, bado zipo hata leo? Labda, lakini si lazima iwe hivyo.

Hebu tufikiri kisa tulichotazama mapema, kutoka sura ya kumi ya kitabu cha Danieli. Yule malaika asiyetajwa, aliyesaidiwa na Mikaeli kupigana na “mkuu wa Uajemi” alimwambia Danieli hivi: “Sasa nitarudi kupigana na mfalme wa Uajemi; na tazama, mkuu wa Uyunani naye atakuja” (Danieli 10:20. Maneno mepesi kukazia). Tunasoma katika historia kwamba Dola ya Uajemi ilishindwa na Wayunani kupitia mapigano na Iskanda Mkuu. Lakini, huyu malaika asiyetajwa jina alifahamu kuhusu mabadiliko yaliyokuwa yanakuja katika ulimwengu war oho – kwamba “mkuu wa Uyunani” alikuwa anakuja.

Je, mkuu wa Uyunani alipokuja, alitawala katika ulimwengu wa roho juu ya Dola ya Uyunani kama mkuu wa Uajemi alivyofanya katika ulimwengu wa roho juu ya Dola ya Uajemi? Pengine, na kama ndivyo, basi pepo kadhaa wa vyeo vya juu walibadilishana maeneo maana, Dola ya Uyunani ilitawala eneo lote lililokuwa Dola ya Uajemi. Wakati yanapotokea mabadiliko kisiasa hapa duniani, yawezekana kunakuwa na mabadiliko pia katika ufalme wa giza. Ila ukweli ni kwamba hatuwezi kujua, labda kama Mungu atatufunulia.

Vyovyote vile – haileti tofauti yoyote kwamba ni aina gani ya pepo wanaotawala juu ya eneo fulani kijiografia maana hakuna chochote tunachoweza kufanya juu yake kwa habari ya “vita ya kiroho”, kama tulivyokwisha ona mapema.

Kuwaweka Pepo Katika Makundi Kuliko Ilivyo

Tena, wakati mwingine, sisi hudhania tu kwamba wapo pepo wanaotawala aina fulani ya dhambi. Dhana nzima kwamba kuna “roho ya choyo,” “roho ya ashiki ya mwili,” “roho za dini,” “roho za ugomvi” na kadhalika, haina msingi katika Maandiko, licha ya wazo kwamba aina hizo mbalimbali za pepo hupatikana katika ngazi za juu za pepo wabaya wanaotawala katika ufalme wa giza.

Cha kushangaza kwa wale ambao hawajawahi kujifunza zile Injli nne kwa ukaribu, kuna aina tatu tu maalum za pepo ambazo Yesu alitoa. “Pepo bubu” anatajwa mara moja (Luka 11:14), na tunasoma mara moja juu ya “pepo bubu na kiziwi” (Marko 9:25), na zaidi ya mara moja tunasoma juu ya “pepo wachafu” ambao ni kama mchanganyiko wa pepo wote Yesu aliotoa, pamoja na yule “bubu na kiziwi” (ona Marko 9:25).

Je, haiwezekani kwamba huyo “pepo bubu na kiziwi” alikuwa na uwezo wa kumfanyia mtu kitu zaidi ya hayo? Bila shaka, maana yule mvulana katika Marko 9 alikuwa anapata kifafa pia. Basi, “pepo bubu na kiziwi” pengine si aina ya pepo, bali ni mtajo kuhusu jinsi pepo huyo alivyokuwa anamdhuru mtu fulani. Wengine wetu ni kama tunaehuka kwa habari ya “kupanga” mapepo mpaka tunakwenda hata zaidi ya mafunuo ya Biblia.

Pepo wanaotajwa katika Agano la Kale ni “pepo wa udanganyifu” (1Wafalme 22:22, 23), “pepo wa kupotosha” (Isaya 19:14), na “pepo wa ukahaba” (ktk Hosea 4:12; 5:4). Kwa habari ya aina ya kwanza na ya pili, hakika pepo wote wanaweza kuitwa “roho zidanganyazo” na “roho za kupotosha”. Kwa habari ya aina ya tatu, neno “pepo wa ukahaba” si lazima kuwa pepo mchafu maalum. Inaweza kuwa ni hali ya moyo iliyopo.[5]

Katika kitabu chote cha Matendo, wakati pekee ambapo pepo mchafu anatajwa ni katika Matendo 16:16, tunaposoma juu ya msichana aliyekuwa na “pepo wa utambuzi.” Na katika nyaraka zote, aina pekee ya pepo wanaotajwa hao ni “roho zidanganyazo” (ktk 1Timo. 4:1), ambazo zinaweza kuwa pepo aina yoyote ile.

Basi, kutokana na mitajo michache kuhusu aina fulani za pepo katika Biblia, inashangaza kusoma orodha za siku hizi za mapepo, zenye majina mia nyingi ya aina mbalimbali za pepo wanaoweza kuwapagaa watu au kutawala miji.

Hata hivyo, hatupaswi kudhani kwamba kuna mpangilio wowote, kwa dhambi maalum, wa pepo wa vyeo vya juu. Ni dhana tu kusema kwamba, “Kwa sababu kuna wingi wa kamari katika mji ule, lazima kuna pepo wa kamari juu yake.”

Kuna Pepo Wa Uvutaji?

Hebu fikiri jinsi ambavyo mtu angeonekana mjinga kama angesema hivi: “Kuna pepo wengi sana wa uvutaji katika mji huo, maana watu wengi humo wanavuta sigara.” Je, hao “pepo wa uvutaji” walikuwa wanafanya nini kabla ya miji hiyo kuwepo? Walikuwa wapi siku hizo? Walikuwa wanafanya nini kabla tumbaku haijajulikana na kutumiwa kwa ajili ya uvutaji? Je, sababu ya watu wavutao kupungua siku hizi ni kwa kuwa baadhi ya hao “pepo wa uvutaji” wa zamani wanakufa, au ni kwa sababu wanahamia katika maeneo mapya?

Unaona ujinga wenyewe tunaposema vitu kama, “Mji huo unatawaliwa na pepo za ashiki ya mwili, maana ndiyo sababu kuna ukahaba sana pale”? Ukweli ni huu: Popote ambapo watu hawamfuati Kristo, kuna ufalme wa giza. Pepo wengi hufanya kazi katika eneo hilo la giza, wanaoshawishi watu wao kutenda dhambi na kuendelea katika uasi wao dhidi ya Mungu. Hizo pepo zitawajaribu watu katika kila eneo la dhambi, na mahali pengine, watu watakubali dhambi moja zaidi ya zingine. Tumaini lao ni Injili, ambayo ndiyo tumeitwa kuitangaza.

Hata kama kuna aina fulani za mapepo ambao ni mafundi katika dhambi fulani, na ambao wanatawala maeneo fulani ya kijiografia, haitusaidii kujua juu yake kwa sababu hakuna tunachoweza kufanya kuwaondoa pale. Wajibu wetu ni kuomba (kulingana na Maandiko) kwa ajili ya watu walioko pale, waliodanganywa, na kuwahubiri Injili.

Uzuri pekee wa kugundua dhambi zinazotawala mji fulani ni ili tuweze kuhubiri jumbe zinazowagusa watu wasio-okoka wanaokaa pale – kwa kutaja dhambi zile zinazowafanya kuwa na hatia mbele za Mungu. Lakini hakuna haja ya kufanya utafiti wa historia ya mji ili kujua hilo. Mtu anahitaji kutembelea mji huo kwa muda mfupi tu na kutazama kwa makini na kusikiliza kwa makini. Dhambi kuu hapo zitadhihirika tu kirahisi.

Mwisho – Hakuna mfano wowote katika Agano Jipya wa mtu yeyote kufanya “matembezi ya kiroho” kama namna ya kujiandaa kwa ajili ya vita ya kiroho, au uinjilisti. Wala hakuna maagizo yoyote katika Nyaraka kuhusu hilo. Katika Agano Jipya, mitume walimfuata Roho Mtakatifu kwa habari ya mahali pa kuhubiri, kisha wakatangaza Injili kwa uaminifu na kuwaita watu kutubu, na wakamtumaini Bwana kulithibitisha Neno kwa ishara. Njia yao ilifanikiwa sana!

Hekaya Ya Tisa: “Kuna Wakristo Wanaohitaji Kuwekwa Huru Kutokana Na Laana Za Ukoo Au Za Kishetani.”

Dhana nzima ya “laana za ukoo” hutokana na mafungu manne ya Maandiko katika Agano la Kale, yenye kusema kitu kimoja yote. Hayo ni Kutoka 20:5; 34:7; Hesabu 14:18 na Kumbukumbu la Torati 5:9. Tutazame Hesabu 14:18.

BWANA ni mpole wa hasira, mwingi wa rehema, mwenye kusamehe uovu na makosa, naye hatamfanya mwenye hatia kuwa hana makosa kwa njia yoyote ile, mwenye kuwapatiliza wana kwa uovu wa baba zao, katika kizazi cha tatu na cha nne (maneno mepesi kukazia).

Sasa – tunatafsiri vipi Maandiko haya? Je, maana yake ni kwamba Mungu atamlaani mtu au kumwadhibu kwa sababu ya dhambi za wazazi wake, au babu zake, au babu wa babu, au mababu wakuu? Je, ni sawa kuamini kwamba Mungu anaweza kumsamehe mtu dhambi zake anapomwamini Yesu, kisha amwadhibu kwa sababu ya dhambi za wazazi wake na babu zake?

Si hivyo kamwe, la sivyo, Mungu angeshtakiwa kwa kutokuwa na haki, na kwa unafiki mkubwa. Yeye Mwenyewe alisema kwamba kumwadhibu mtu kwa sababu ya dhambi za wazazi wake ni kosa.

Lakini ninyi [Waisraeli] mwasema, Kwani yule mwana asiuchukue uovu wa baba yake? Yule mwana atakapofanya yaliyo halali na haki, na kuzishika amri zangu na kuzitenda, hakika ataishi. Roho itendayo dhambi, ndiyo itakayokufa. Mwana hatauchukua uovu wa baba yake, wala baba hatauchukua uovu wa mwanawe. Haki yake mwenye haki itakuwa juu yake, na uovu wake mwenye uovu utakuwa juu yake (Ezekieli 18:19, 20. Maneno mepesi kukazia).

Tena, kulingana na Torati ya Musa, Mungu aliamuru kwamba baba wala mtoto wasichukue adhabu kwa ajili ya dhambi za yeyote kati yao.

Mababa wasiuawe kwa aili ya watoto wao, wala watoto wasiuawe kwa ajili ya baba zao; kila mtu na auawe kwa ajili ya dhambi yake mwenyewe (Kumbu. 24:16).

Haiwezekani kwamba Mungu mwenye upendo na haki atoe laana au adhabu kwa mtu kwa sababu ya dhambi za wazee wake.[6] Basi, nini maana ya Maandiko kusema kwamba Mungu “hataacha kuwahesabia hatia wenye hatia, naye atapatiliza maovu ya baba juu ya wana wao, mpaka kizazi cha tatu na cha nne”?

Bila shaka maana yake ni kwamba Mungu anawawajibisha watu kwa ajili ya mifano ya dhambi wanayo-onyesha mbele ya uzao wao, na kwa njia hiyo anawahusisha kwa kiasi fulani na zile dhambi ambazo watoto wao wanazifanya kwa sababu ya mfano wao. Mungu anawawajibisha watu kwa sehemu, kwa sababu ya mifano yao miovu, kwa ajili ya dhambi za wajukuu zao! Mungu ni mtakatifu kiasi hicho. Na hakuna awezaye kusema kwamba anaonea mtu anapofanya hivyo.

Ona fungu tunalotazama, kwamba linasema, Mungu “atawapatiliza wana maovu ya baba zao.” Yanayopatilizwa ni maovu ya baba kwa watoto wao.

Basi, dhana nzima ya “laana za ukoo” ni potofu na mbaya, maana inamfanya Mungu aonekane asiye haki.

Laana Za Kishetani Je?

Lakini, vipi kuhusu “laana za Kishetani”?

Kwanza – Hakuna kitu katika Biblia nzima chenye kuonyesha kwamba Shetani anaweza “kumlaani” mtu, wala hakuna mifano yoyote kuonyesha akifanya hivyo. Kweli tunamwona akiwatesa watu katika Biblia, lakini hatumkuti “akilaani” familia ambayo baada ya hapo, inaendelea na balaa au maisha mabaya pamoja na vizazi vinavyofuata.

Kila Mkristo husumbuliwa na Shetani na mapepo wabaya (kwa kiwango fulani) maisha yake yote, lakini hii haina maana kwamba tunahitaji “kuvunja laana ya Kishetani” juu yetu ambayo imetoka kwa wazazi wetu. Tunachohitaji kufanya ni kusimama kwenye Neno la Mungu na kumpinga She tani kwa imani, kama tunavyoambiwa na Maandiko (ona 1Petro 5:8, 9).

Katika Biblia, Mungu ndiye mwenye uwezo wa kubariki na kulaani (ona Mwanzo 3:17; 4:11; 5:29; 8:21; 12:3; Hesabu 23:8; Kumbu. 11:26; 28:20; 29:27; 30:7; 2Nyakati 34:24; Zaburi 37:22; Mithali 3:33; 22:14; Ombolezo 3:65; Malaki 2:2; 4:6). Wengine wanaweza kutulaani kwa midomo yao, lakini laana zao hazina nguvu – haziwezi kutudhuru.

Kama shomoro katika kutanga-tanga kwake, na kama mbayuwayu katika kuruka kwake; kadhalika laana isiyo na sababu haimpigi mtu (Mithali 26:2).

Balaamu alikuwa sahihi baada ya kuajiriwa na Balaki kuwalaani wana wa Israeli. Alisema hivi: “Nimlaanije yeye ambaye Mungu hakumlaani? Nimshutumuje yeye ambaye BWANA hakumshutumu?” (Hesabu 23:8).

Wakristo wengine wamepita kiasi kwa wazo la watu kuwalaani wengine, kutokana na maneno ya Yesu katika Marko 11:23. “Amin nawaambia, Yeyote atakayeuambia mlima huu, Ng’oka ukatupwe baharini, wala asione shaka moyoni mwake ila aamin kwamba hayo asemayo yametukia, yatakuwa yake.”

Ila, ona kwamba hakuna nguvu katika kusema maneno tu, bali, katika kusema maneno ya imani kutoka moyoni. Hakuna jinsi mtu anavyoweza kuwa na imani kwamba laana yake dhidi ya mtu fulani inaweza kumdhuru huyo, kw sababu imani ni uhakika thabiti (Waebrania 11:1), na imani hutokana na kusikia Neno la Mungu tu (Warumi 10:17). Mtu anaweza kutazamia kwamba laana yake kwa mtu italeta balaa, lakini hawezi kuamini hivyo, kwa sababu Mungu hajatoa ahadi yenye kuleta imani hiyo kuhusu kuwalaani watu.

Tofauti pekee ni kama Mungu atampa mtu “karama ya imani” pamoja na “karama ya unabii” (ambazo ni mbili katika zile tisa za Roho) ili atamke kitu kama baraka au laana. Tunaona hayo mara kwa mara katika maisha ya watu fulani katika Agano la Kale (ona Mwanzo 27:27-29, 38-41; 49:1-27; Yoshua 6:26. Pia 1Wafalme 16:34; Waamuzi 9:7-20, 57; 2Wafalme 2:23, 24). Hata katika nyakati kama hizo, baraka au laana zilitoka kwa Mungu, si kwa mtu. Basi, dhana nzima ya mtu kuweka “kumlaani” mwingine ni potofu. Ndiyo sababu Yesu hakutuagiza “tuvunje laana ambazo zimetamkwa kinyume chetu,” bali “kuwabariki wanaotulaani.” Hatupaswi kuogopa laana ya mtu yeyote. Kuogopa laana ya mtu ni kuonyesha utovu wa imani kwa Mungu. Ila – kwa bahati mbaya sana – nakutana na wachungaji mara nyingi ambao wanaamini zaidi nguvu za Shetani kuliko za Mungu. Pamoja na safari zangu nyingi kila mwezi katika nchi tofauti tofauti ili kuharibu ufalme wa Shetani, siogopi hata kidogo kwamba nitatupiwa laana, wala simwogopi Shetani kwamba atanilaani. Hakuna haja ya kuogopa.

Laana Za Kichawi Je?

Je, yawezekana kupata laana za Kishetani kwa sababu ya kujihusisha katika uchawi siku za nyuma?

Tusisahau kwamba tunapozaliwa mara ya pili, tunakombolewa kutokana na nguvu za Shetani na ufalme wa giza (ona Matendo 26:18; Wakolosai 1:13). Shetani hana nguvu tena juu yetu, isipokuwa tukimpa ruhusa. Japo Biblia inaonyesha kwamba Wakristo wa Efeso walikuwa wanahusika sana katika mambo ya uchawi kabla ya kuokoka kwao (ktk Matendo 19:18, 19), hakuna taarifa yoyote ya Paulo kuvunja “laana za kishetani” juu yao, au kufunga nguvu za Shetani juu yao, baada ya wao kuzaliwa mara ya pili. Sababu ni kwamba waliwekwa huru kutokana na utawala wa Shetani mara tu walipomwamini Yesu mara ya kwanza.

Tena – Paulo alipowaandikia Waefeso, hakutoa maagizo yoyote kwao kuhusu kumweka mtu huru kutokana na laana za kishetani au za ukoo. Alichowaambia ni hiki: “Msimpe Shetani nafasi” (Waefeso 4:27), na “vaeni silaha zote za Mungu” ili kuweza “kuzipinga hila za Ibilisi” (Waefeso 6:11). Huo ni wajibu wa kila Mkristo.

Lakini, mbona mara zingine kuwa Wakristo ambao walisaidiwa baada ya mtu fulani kuvunja “laana ya ukoo” au “ya kishetani” kwao? Pengine ni kwa sababu huyo mtu aliyehitaji msaada aliamini kwamba Ibilisi atakimbia baada ya “laana” hiyo kuvunjwa. Imani humfukuza Shetani, na kila Mkristo anaweza na anapaswa kuwa na imani kamba anapompinga Shetani, atakimbia. Ila, hakuna haja ya kumwita “bingwa wa ukombozi” ili kumfanya Shetani akimbie.

Mwisho – Biblia inatuambia kwamba Kristo “alifanyika laana kwa ajili yetu,” na kwa kufanya hivyo, “akatukomboa na laana ya Torati” (Wagalatia 3:13. Maneno mepesi kukazia). Sote tulikuwa chini ya laana ya Mungu kwa sababu ya dhambi, lakini kwa kuwa Yesu alichukua adhabu yetu, tumewekwa huru kutokana na laana hiyo. Sifa kwa Mungu! Kwa kuwa hatuna laana tena, tunaweza kufurahi kwamba sasa tumebarikiwa “kwa baraka zote za rohoni, katika ulimwengu wa roho, ndani ya Kristo” (Waefeso 1:3).

Hekaya Ya Kumi: “Tunaweza Kuvunja Vifungo Vya Mapepo Kwa Kufunga.”

Wakristo wengine wanahesabu kufunga kuwa ni sehemu kubwa sana katika maisha ya Kikristo, na jukumu muhimu sana. Inashangaza sana, hasa ukizinga tia kwamba katika nyaraka zote za Agano Jipya, hakuna fundisho hata moja kuhusu kufunga litolewalo kwa Wakristo. Wala Wakristo hawatiwi moyo kufunga katika nyaraka za Agano Jipya. Ukweli ni kwamba hakuna chochote kuhusu kufunga kinachotajwa katika nyaraka, isipokuwa Paulo anataja mara chache ambazo ilibidi ashinde na njaa – mfungo bila kupanga!

Katika kitabu cha Matendo, kuna mifano miwili tu ya kufunga kwa hiari.

Basi hawa walipokuwa wakimfanyia Bwana ibada na kufunga, Roho Mtakat ifu akasema, Nitengeeni Barnaba na Sauli kwa kazi ile niliyowaitia. Ndipo wakiisha kufunga na kuomba, wakaweak mikono yao juu yao, wakawaacha waende zao (Matendo 13:2, 3. Maneno mepesi kukazia).

Na walipokwisha kuwachagulia wazee katika kila kanisa, na kuomba pamoja na kufunga, wakawaweka katika mikono ya Bwana waliyemwamini (Matendo 14:23. Maneno mepesi kukazia).

Hapo tunajifunza kwamba faida ya msingi ya kufunga katika agano jipya ni kutupa muda zaidi wa kuomba kwa dhati. Hii ni muhimu sana wakati tunapomtafuta Mungu ili kujua mwelekeo fulani maalu, au tunaposubiri maongozi Yake kuwa dhahiri katika roho zetu.

Kama kila Mkristo ajuavyo, kitu kigumu sana kuhusu kuwa na wakati mrefu katika maombi ni kupata nafasi ya kufanya hivyo. Wakati mwingine njia pekee ya kupata masaa kadhaa ya kuomba ni kuondoa kitu kingine. Pengine hii ndiyo sababu Yesu wakati fulani aliomba usiku kucha (kumbuka ilikuwa kabla hajawachagua mitume Wake), na ndiyo sababu aliamka asubuhi na mapema ili aombe. Ndiyo sababu Paulo aliwaandikia Wakristo wenye ndoa kwamba wasinyimane tendo la ndoa, “isipokuwa mmepatana kwa muda ili mpate faragha kwa kusali” (1Wakor. 7:5. Maneno mepesi kukazia). Ili kuweza kupata muda wa kutosha wa maombi, itabidi tuache kwa muda baadhi ya starehe halali kabisa za maishani, kama vile chakula, usingizi na kushirikiana kimwili katika ndoa.

Ni Kufunga, Au Ni Kugoma Kula?

Ni vizuri kujua kwamba kufunga hakumbadilishi Mungu. Tusije tukadhani kwamba kwa kuwa tunajitesa kwa kufunga, Mungu atatusikiliza kirahisi zaidi tunapoomba. Mambo yakiwa hivyo, huko ni kugomea chakula.

Kufunga hakutupi nguvu zaidi kiroho, wala mamlaka juu ya pepo. Kama viungo katika mwili wa Kristo, tayari sisi tumeketi “katika ulimwengu wa roho, juu sana kuliko falme na mamlaka na nguvu na utawala, na kila jina litajwalo” (Waefeso 1:21). Tayari tuna mamlaka ya kutoa pepo kulingana na ahadi ya Yesu katika Marko 16:17 kwamba, “Na ishara hizi zitafuatana na waaminio. Kwa jina Langu watatoa pepo.”

Lakini, vipi kuhusu maneno ya Yesu kuhusu pepo mmoja aliyemtoa, kwamba, “Aina hii haitoki isipokuwa kwa kuomba na kufunga” (katika Mathayo 17:21)?

Kwanza: Biblia yangu inaonyesha kwamba nakala za mwanzo kabisa za Injili ya Mathayo hazina mstari huo. Maana yake ni kwamba, yawezekana Yesu hakusema hivyo.

Katika maelezo ya Marko ya tukio hilo hilo, Yesu anasema hivi: “Namna hii haitoki isipokuwa kwa maombi” (katika Marko 9:29), na hapo pembeni kuna maelezo kwamba, nakala nyingi za kale huongeza “na kufunga” mwishoni mwa mstari wenyewe.

Sasa je – Yesu alisema kufunga ni kitu muhimu katika kutoa pepo aina fulani? Jibu ni kwamba hatujui. Tena, kama Yesu alisema hivyo kweli, basi huo ndiyo wakati pekee ambapo Yeye na waandishi wengine wa Agano Jipya walipounganisha kufunga na kutoa pepo katika watu.

Pengine itafaa kujiuliza jinsi ambavyo kufunga kunaweza kuwa msaada katika kutoa pepo. Hakika kufunga hakuongezi mamlaka ya mtu juu ya mapepo. Kama Mungu amempa mtu mamlaka ya kutoa pepo, anayo tu. Kitu pekee kinachoweza kufanywa kwa kufunga ni kumpa mtu huyo muda zaidi wa kutafakari juu ya ahadi ya Mungu kwa habari ya mamlaka yake, na kwa njia hiyo kuongeza imani yake katika kile ambacho Mungu amesema. Imani ni swala muhimu sana katika kuleta ukombozi.

Katika hili tukio husika, wanafunzi walikwisha pewa mamlaka ya kutoa pepo wachafu (katika Mathayo 10:1), lakini wakashindwa kutoa pepo katika kijana mmoja. Yesu aliposikia juu ya kushindwa kwao, alisikitishwa sana na kutokuamini kwao (ona Mathayo 17:17), na walipomwuliza kwa nini wameshindwa, alijibu hivi: “Kwa sababu ya uhaba wa imani yenu” (Mathayo 17:20). Mistari michache baadaye ndipo tunakuta tamko la Yesu kuhusu kufunga.

Basi, twaweza kusema kwamba sababu ya kushindwa kwao ni kati ya hizi mbili: Ama hakuwakuwa na imani katika mamlaka yao waliyopewa na Mungu, pamoja na hawakuwa wameomba na kufunga kabla, au, hawakuwa na imani katikamamlaka yao waliyopewa na Mungu, na muda ambao wangeweza kutumia katika kufunga na kuomba kungesaidia kukuza imani yao. Afadhali la pili, maana linaleta maana. La kwanza linamfanya Yesu ajipinge. Kumbuka kwamba yote mawili yamejengwa juu ya dhana kwamba Yesu alisema maneno hayo kuhusu kufunga.

Pamoja na hayo, hatupaswi kusahau kwamba mitajo yote juu ya vita ya kiroho na kukombolewa kutoka mapepo haitaji kuhusu kufunga. Kufunga hakutajwi kabisa kwa habari ya via yetu binafsi dhidi ya Shetani na mapepo wabaya. Hivyo, kusema kwamba lazima tufunge ili kupata ushindi binafsi juu ya Shetani ni kinyume cha Maandiko.

Mfungo Mungu Anaochagua

Maandiko mengine yanayotumika vibaya mara kwa mara kuthibitisha kwamba kufunga kunaweza kuvunja mamlaka ya mapepo yanapatikana katika Isaya 58:6.

Je! Saumu niliyoichagua siyo ya namna hii? Kufungua vifungo vya uovu, kuzilegeza kamba za nira, kuwaacha huru walioonewa, na kwamba mvunje kila nira?

Je, mstari huu unafundisha kwamba tunaweza kuvunja vifungo vya mapepo juu ya watu kwa kufunga? Labda, kama utatolewa katika mantiki yake. Hebu tumshinde Shetani kwenye mchezo wake mwenyewe (kutoa maandiko katika mantiki yake) na kusoma sehemu kubwa ya sura ya 58 ya Isaya, ili tujue Mungu alikuwa anasema nini hapo.

Piga kelele, usiache. Paza sauti yako kama tarumbeta; uwahubiri watu wangu kosa lao, na nyumba ya Yakobo dhambi zao (58:1)

Hapo, Mungu alikuwa anazungumza na Isaya, akimwagiza kuwatangazia Israeli dhambi zao. Katika mstari unaofuata, Mungu akaanza kuorodhesha dhambi zenyewe.

Walakini wanitafuta kila siku; hupenda kujua njia zangu; kama vile taifa waliotenda haki, wasioacha sheria ya Mungu wao, hutaka kwangu amri za haki; hufurahi kumkaribia Mungu (58:2).

Ni wazi kwamba Waisraeli walidai kuwa wenye haki, lakini dini yao ilikuwa mfano tu. Walikuwa wanaigiza ibada. Wnamwuliza Mungu hivi:

Mbona tumefunga, lakini huoni? Mbona tumejitaabisha nafsi zetu, lakini huangalii? (58:3a).

Mungu akajibu hivi:

Fahamuni, siku ya kufunga kwenu mnatafuta anasa zenu wenyewe, na kuwalemea wote watendao kazi kwenu. Tazama, ninyi mwafunga mpate kushindana na kugombana, na kupiga kwa ngumu ya uovu. Hamfungi siku hii ya leo hata kuisikizisha sauti yenu juu. Je! Kufunga namna hii ni saumu niliyoichagua mimi? Je! Ni siku ya mtu kujitaabisha nafsi yake? Ni kuinama kichwa kama unyasi, na kutanga nguo za magunia na majivu chini yake? Je! Utasema ni siku ya kufunga, na ya kukubaliwa na BWANA? (58:3b – 5).

Inaonekana kwamba Waisraeli walikuwa wanafunga ili kumfanya Mungu awaone au kupata upendeleo fulani Kwake, nao wakashangaa maana hali zao hazikubadilika. Mungu akawajibu kwa kuwakumbusha juu ya maisha yao ya kibinafsi, yaliyokuwa yanaonyeshwa hata siku za kufunga kwao. Hata sababu zao za kufunga zilikuwa za kibinafsi tu, na kufanya kufunga huko kusikubalike kwa Mungu. Kisha akawaambia aina ya kufunga anayotafuta – mfungo usiotokana na ubinafsi.

Je! Saumu niliyoichagua, siyo ya namna hii? Kufungua vifungo vya uovu, kuzilegeza kamba za nira, kuwaacha huru walioonewa, na kwamba mvunje kila nira? Je! Siyo kuwagawia wenye njaa chakula chako, na kuwaleta maskini waliotupwa nje nyumbani kwako? Umwonapo mtu aliye uchi, umvike nguo, wala usijifiche na mtu mwenye damu moja nawe? (58:6, 7).

Je, Mungu alikuwa anasema tendo la kufunga litawaweka watu huru wasifungwe na pepo? Hapana. Mungu aliwataka waache ubinafsi, si chakula. Alitaka wawapende jirani zao kama nafsi zao. Alitaka wavunje nira, “kuwaacha huru walioonewa,” kugawana chakula chao na wenye njaa, kuwaingiza maskini wasio na makao nyumbani mwao, na kuwavika nguo walio uchi. Tendo la kuacha kula pekee halitaleta mambo hayo. Hayo ni mambo ambayo watu lazima wafanye.

Tafsiri hii inakuwa dhahiri tunapoendelea kusoma. Kama Waisraeli wangeanza kufunga bila kufuata maisha yao ya ubinafsi, ahadi ya Mungu ni hii:

Ndipo nuru yako itakapopambazuka kama asubuhi, na afya yako itatokea mara; na haki yako itakutangulia; utukufu wa BWANA utakufuata nyuma ukulinde. Ndipo utaita, na BWANA ataitika; utalia, naye atasema, Mimi hapa. Kama ukiiondoa nira; isiwepo kati yako, wala kunyoshakidole, wala kunena maovu; na kama ukimkunjulia mtu mwenye njaa nafsi yako, na kuishibisha nafsi iliyoteswa; ndipo nuru yako itakapopambazuka gizani, na kiwi chako kitakuwa kama adhuhuri (58:8-10. Maneno mepesi kukazia).

Mstari wa 9 unaweka wazi kabisa kwamba Mungu hakuwa anasema juu Yake Mwenyewe kuondoa nira ya kipepo kama itikio la kufunga kwao. Badala yake, alikuwa anasema kwamba wao ndiyo walitakiwa kuondoa vifungo vya kibinadamu – si vya kipepo – kutoka kwa watu, kama vile kutowatendea haki na umaskini.

Mungu alikuwa anajali zaidi Waisraeli wajiepushe na ubinafsi na choyo, kuliko alivyojali kujiepusha kwao na chakula. Bila shaka huo ndiyo ukweli hata kwetu sisi. Amri ya pili iliyo kuu ni “Mpende jirani yako kama unavyojipenda mwenyewe” (Marko 12:31), siyo “Hakikisha kwamba unafunga mara nyingi”!

Wazo kwamba tunaweza kuwafungua watu kutoka vifungo vya Shetani kwa tendo la kufunga ni kosa. Njia ya msingi ya kuwafungua watu kutokana na kufungwa kwao na Shetani ni kuwaambia habari njema – Injili. Wakipokea kwa imani, watawekwa huru. Ndipo tunapoweza kuuwafundisha jinsi ya kumpinga Shetani kwa imani katika Neno la Mungu.

Vita Ya Kiroho Ya Kimaandiko

Tumetaja hekaya nyingi za kisasa zinazohusiana na vita ya kiroho mpaka hapa. Lakini tujiulize: Je, kuna aina ya vita ya kiroho ambayo ni ya kimaandiko? Jibu ni ndiyo, na tutashughulika na hilo wakati huu.

Pengine kitu cha kwanza tunachohitaji kufahamu kuhusu vita ya kiroho ni kwamba, haipaswi kuwa kiini cha maisha yetu ya Kikristo. Tunatakiwa kumtazama Kristo, kumfuata na kumtii Yeye, kadiri tunavyoendelea kukua na kufanana Naye. Ni sehemu ndogo sana ya Maandiko ya Agano Jipya yenye kusema juu ya vita ya kiroho, na hilo linatuonyesha kwamba kinapaswa kuwa kitu chenye kupewa mtazamo mdogo katika maisha yetu ya Kikristo.

Cha pili tunachohitaji kujua ni kwamba Biblia inatueleza kila tunachohitaji kufahamu juu ya jambo hilo. Hatuna haja ya utambuzi wa kpekee (au mhubiri mwenye kudai kwamba ana utambuzi wa kipekee) kuhusu “mambo ya ndani sana ya Shetani.” Vita ya kiroho KiBiblia ni rahisi tu. Mbinu za Shetani zinafunuliwa vizuri katika Maandiko. Wajibu zetu zimeainishwa vizuri kabisa. Ukiisha fahamu na kuamini yote aliyosema Mungu, unahakikishiwa ushindi katika mapambano hayo ya kiroho.

Kurudi Mwanzo

Hebu turudi mpaka mwanzo – katika kitabu cha Mwanzo – mahali tunapokutana na Shetani kwa mara ya kwanza. Katika sura za mwanzo hapo, Shetani anatokea katika umbo la nyoka. Kama kuna mashaka kwamba ni Shetani, Ufunuo 20:2 inaondoa mashaka hayo, hivi: “Akamshika yule nyoka, yule joka wa zamani, yaani Ibilisi na Shetani” (maneno mepesi kukazia).

Mwanzo 3:1 inasema hivi: “Basi nyoka alikuwa mwerevu kuliko wanyama wote wa mwitu aliowafanya BWANA Mungu.” Unapofikiri juu ya werevu wa baadhi ya viumbe wa Mungu wanaposhindana katika kuishi na wanapowinda wenzao, utatambua jinsi Shetani alivyo mwerevu. Ila kwa upande mwingine, Shetani hajui kila kitu wala si mwenye hekima yote kama Mungu. Basi, hatupaswi kudhani kwamba katika kukabiliana naye, tunazidiwa akili. Yesu alitushauri sisi kuwa “wajanja kama nyoka” (Mathayo 10:16. Maneno mepesi kukazia). Paulo anadai kwamba sisi hatukosi kuzijua hila za Shetani (ktk 2Wakor. 2:11) na kwamba sisi tunayo “nia ya Kristo (1Wakor. 2:16).

Shetani alitupa mshale wake wa kwanza wa moto ulioandikwa katika Biblia kwa kumwuliza Hawa maswali juu ya alichosema Mungu. Jibu lake lingemfunulia kama alikuwa na nafasi ya kumdanganya asimtii Mungu. Shetani hana njia yoyote ya kumdanganya mtu anayemwamini na kumtii Mungu kwa alichosema. Ndiyo sababu mkakati wake wote umejengwa kwenye mawazo yenye kupingana na Neno la Mungu.

Shetani akamwuliza, “Kwa hiyo Mungu amesema, ‘Msile matunda ya mti wowote katika bustani’?” (Mwanzo 3:1). Utadhani ni swali tu la kawaida kutoka kwa mtu anayeuliza kitu kidogo, lakini Shetani alijua lengo lake.

Hawa akaitika hivi: “Tunaweza kula matunda ya miti yote bustanini, isipokuwa ule wa katikati. Mungu alisema, ‘Msile matunda yake wala msiuguse, msije mkafa’!” (Mwanzo 3:2, 3).

Hawa alikaribia. Ukweli ni kwamba Mungu hakuwakataza kuugusa mti wa ujuzi wa mema na mabaya. Aliwakataza kula matunda yake tu.

Hawa alijua ukweli kiasi cha kutosha kutambua uongo wa jibu la Shetani, kwamba, “Hakika hamtakufa!” (Mwanzo 3:4). Maneno hayo yalikuwa kinyume kabisa na kile alichosema Mungu, na isingewezekana Hawa aamini. Hivyo, Shetani akatia sukari uongo wake, kwa kuongeza ukweli kidogo, kama ilivyo kawaida yake ili kurahisisha kumeza. Aliendelea hivi: “Maana, Mungu anajua kwamba siku mtakayokula matunda yake mtafunguliwa macho na kuwa kama Mungu, wenye kujua mema na mabaya” (Mwanzo 3:5).

Shetani alisema mambo matatu ambayo yalikuwa ya kweli, baada ya kusema uongo. Tunajua kwamba baada ya Adamu na Hawa kula lile tunda, macho yao yalifunguliwa (Mwa. 3:7) kama Shetani alivyokuwa amesema. Tena, Mungu Mwenyewe baadaye alisema kwamba huyo mtu amekuwa kama Mungu na kwamba alikuwa anajua mema na mabaya (Mwanzo 3:22). Angalizo: Shetani huchanganya kweli na uongo mara kwa mara ili kuwadanganya watu.

Ona vile vile kwamba Shetani alikashifu tabia ya Mungu. Mungu hakutaka Adamu na Hawa wale tunda lililokatazwa kwa faida yao na furaha yao, lakini Shetani akaligeuza ikawa kana kwamba Mungu anawaficha kitu kizuri. Sehemu kubwa ya uongo wa Shetani humkashifu Mungu kuhusu tabia Yake, nia Yake na makusudi Yake.

Bahati mbaya ni kwamba wanandoa wa kwanza duniani walikataa ukweli ili waamini uongo, nao wakapatikana na matokeo ya hilo. Lakini, ona vipengele vyote vya vita ya kiroho ya kisasa katika kisa chao: Silaha pekee ya Shetani ilikuwa uongo, uliochanganywa na ukweli. Wanadamu hao walikabiliwa na uchaguzi kati ya kuamini kilichosemwa na Mungu au kilichosemwa na Shetani. Kuamini ukweli ingekuwa “ngao ya imani” kwao, lakini wao hawakuichukua wala kuishika.

Vita Ya Kiroho Ya Yesu

Tunaposoma juu ya mapambano ya Yesu na Shetani wakati wa kujaribiwa Kwake huko nyikani tunapata kuona upesi kwamba Shetani hajabadilisha mbinu zake kwa miaka elfu nyingi. Njia yake ya kushambulia ilikuwa kukashifu alichosema Mungu, naye alijua njia pekee adui ni kumwondoa kwenye kuamini au kutii kweli ya Mungu. Hapa tena, kiini cha mapambano ni Neno la Mungu. Shetani akatupa uongo wake, na Yesu akausukumia pembeni kwa ukweli. Yesu aliamini na kutii yale ambayo Mungu alikuwa amesema. Hiyo ndiyo vita ya kiroho kulingana na Biblia.

Yesu alikabiliwa na hali kama ya Hawa, Adamu na sisi wengine wote. Ilibidi aamue kama atamsikia Mungu au Shetani. Yesu alipigana vita Yake ya kiroho kwa “upanga wa Roho” ambao ni Neno la Mungu. Hebu tuone tunachoweza kujifunza kutokana na mapambano ya kiroho na Shetani.

Akisimulia jaribu la pili la Yesu, Mathayo anasema hivi:

Kisha Ibilisi akamchukua mpaka mji mtakatifu, akamweka juu ya kinara cha hekalu, akamwambia, Ukiwa ndiwe Mwana wa Mungu, jitupe chini; kwa maana imeandikwa, Atakuagizia malaika zake; na mikononi mwao watakuchukua; usije ukajikwaa mguu wako katika jiwe. Yesu akamwambia, Tena imeandikwa, Usimjaribu Bwana Mungu wako (Mathayo 4:5-7).

Hapo tena jambo kuu lilikuwa Mungu kasema nini. Shetani alikariri mpaka maandiko ya Zaburi ya tisini na moja, lakini aliyageuza ili kuyafanya yamaanishe kitu tofauti na maana ya Mungu.

Yesu akajibu kwa kutaja andiko lingine lililofanya ahadi ya Mungu kuhusu ulinzi katika Zaburi 91 ieleweke vizuri. Mungu atatulinda, ila, hatafanya hivyo tukitenda kwa ujinga, – yaani, “kumtia majaribuni”.

Ndiyo sababu ni muhimu sana kwamba hatuondoi mistari ya Biblia katika mantiki yake. Kila andiko lazima lilinganishwe na kinachosemwa na Maandiko mengine.

Kupindua Maandiko ni mbinu ya kawaida kabisa ya Shetani katika vita ya kiroho, na inasikitisha kwamba amefanikiwa sana kuwapata Wakristo wengi walionaswa katika kundi la vita ya kiroho ya kisasa kwa njia hiyo. Mfano mzuri wa hilo ni jinsi alivyopindua neno la KiBiblia kabisa – “kuangusha ngome” – ili kuunga mkono dhana ya kuwaangusha mapepo kutoka katika anga. Kama tulivyokwisha ona mapema, maneno hayo, yakisomwa katika mantiki yake, hayahusiani na kuangusha mapepo katika anga hata kidogo. Ila, Shetani angependa sana tudhani hivyo, ili tupoteze muda wetu tukipiga kelele dhidi ya falme na mamlaka angani.

Tunasoma hivi katika maelezo ya Mathayo kuhusu jaribu la tatu la Yesu,

Kisha Ibilisi akamchukua mpaka mlima mrefu mno, akamwonyesha milki zote za ulimwengu, na fahari yake, akamwambia, Haya yote nitakupa, ukianguka kunisujudia. Ndipo Yesu alipomwambia, Nenda zako, Shetani; kwa maana imeandikwa, Msujudie Bwana Mungu wako, umwabudu yeye peke yake (Mathayo 4:8-10).

Hilo lilikuwa jaribu la kupata uwezo. Kama Yesu angemwabudu Shetani, na kama Shetani angetimiza ahadi yake, Yesu angepata umakamu katika ufalme wa giza. Angetawala juu ya kila mwanadamu ambaye hajaokoka, na juu ya mapepo wote, na angekuwa na mamlaka duniani kote, sawa tu na Shetani alivyokuwa nayo. Ni kitu kisichofikirika kwamba nini kingetokea, kama Yesu angekubali jaribu hilo.

Ona tena hapa kwamba Yesu alipingana na mawazo ya Shetani kwa Neno la Mungu lililoandikwa. Katika kila jaribu kati ya majaribu yale matatu, Yesu alishinda kwa kusema hivi: “Imeandikwa.” Sisi pia, lazima tulijue Neno la Mungu na kuliamini, kama tunataka kuepuka kudanganywa na kutumbukia katika mitego ya Shetani. Hayo ndiyo mambo ya vita ya kiroho.

Uwanja Wa Vita

Kwa sehemu kubwa ni kwamba, nguvu pekee Shetani na pepo zake waliyo nayo ni uwezo wa kupanda mawazo katika mioyo na akili za watu (na hata katika hilo wamewekewa mipaka na Mungu – ona 1Wakor. 10:13). Hebu basi tutazame Maandiko machache, yafuatayo:

Petro akasema, Anania! Kwa nini Shetani amekujaza moyo wako kumwambia uongo Roho Mtakatifu, na kuzuia kwa siri sehemu ya thamani ya kiwanja? (Matendo 5:3. Maneno mepesi kukazia).

Hata wakati wa chakula cha jioni; naye Ibilisi amekwisha kumtia Yuda, mwana wa Simoni Iskariote, moyo wa kumsaliti … (Yohana 13:2. Maneno mepesi kukazia).

Basi Roho anena waziwazi ya kwamba nyakati za mwisho wengine watajitenga na imani, wakisikiliza roho zidanganyazo, na mafundisho ya mashetani … (1 Timo. 4:1. Maneno mepesi kukazia).

Lakini nachelea, kama yule nyoka alivyomdanganya Hawa kwa hila yake, asije akawaharibu fikira zenu, mkauacha unyofu na usafi kwa Kristo (2Wakor. 11:3. Maneno mepesi kukazia).

Msinyimane isipokuwa mmepatana kwa muda, ili mpate faragha kwa kusali; mkajiane tena, Shetani asije akawajaribu kwa kutokuwa na kiasi kwenu (1Wakor. 7:5. Maneno mepesi kukazia).

Kwa hiyo mimi nami nilipokuwa siwezi kuvumilia tena, nalituma mtu ili niijue imani yenu, asije yule mjaribu akawajaribu, na taabu yetu ikawa haina faida (1Wathes. 3:5. Maneno mepesi kukazia).

…ambao ndani yao mungu wa dunia hii amepofusha fikira zao wasioamini, isiwazuikie nuru ya injili ya utukufu wake Kristo aliye sura yake Mungu (2Wakor. 4:4. Maneno mepesi kukazia).

Yule joka akatupwa, yule mkubwa, nyoka wa zamani, aitwaye Ibilisi na Shetani, audanganye ulimwengu wote; akatupwa hata nchi, na malaika zake wakatupwa pamoja naye (Ufunuo 12:9. Maneno mepesi kukazia).

Ninyi ni wa baba yenu Ibilisi, na tamaa za baba yenbu ndizo mpendazo kuzitenda. Yeye alikuwa muuaji tangu mwanzo; wala hakusimama katika kweli, kwa kuwa hamna hiyo kweli ndani yake. Asemapo uongo, husema yaliyo yake mwenyewe; kwa sababu yeye ni mwongo, na baba wa huo (Yohana 8:44. Maneno mepesi kukazia).

Maandiko hayo na mengine yanaweka wazi kabisa kwamba uwanja wa vita wa msingi katika vita ya kiroho KiBiblia ni mioyo yetu na akili zetu. Shetani hutushambulia kwa mawazo – ushauri mwovu, mawazo mabaya, misimamo ya uongo, majaribu, udanganyifu mbalimbali na kadhalika. Njia pekee yetu ya kujilinda ni kujua, kuamini na kutenda kulingana na Neno la Mungu.

Ni muhimu sana sana uelewe kwamba kila wazo unalowaza halitoki ndani yako. Shetani ana wasemaji wengi sana wanaomsaidia kupanda mawazo yake katika akili za watu. Anafanya kazi ya kutushawishi kwa njia ya magazeti, vitabu, televisheni, majarida, redio, marafiki na majirani, na hata kupitia wahubiri. Hata mtume Petro kuna wakati alitumiwa kama msemaji wa Shetani bila kujua, akimshauri Yesu kwamba haukuwa mpango wa Mungu Kwake afe msalabani (ona Mathayo 16:23).

Ila, Shetani na pepo wachafu hufanya kazi ya kushambulia mawazo na akili za binadamu moja kwa moja, bila ya kutumia mwanadamu mwingine, na Wakristo wote watakutana na hali hiyo wakati fulani. Hapo ndipo vita huanza.

Namkumbuka mwanamke mmoja Mkristo – mpendwa sana – aliyekuja kwangu kutubu tatizo alilokuwa nalo. Yeye alisema kwamba kila anapoingia katika sala, alijikuta anawaza mawazo ya kufuru na maneno ya kulaani. Alikuwa mama mpole, mwema, mkarimu, muungwana, mzuri sana na aliyejitoa katika wanawake wote kanisani, lakini alikuwa na tatizo hilo la mawazo mabaya.

Nilimweleza kwamba hayo mawazo mabaya si yake, bali alikuwa anashambuliwa na Shetani, aliyekuwa anataka kumharibia uombaji wake. Ndipo akaniambia kwamba ameacha kuomba kwa sababu alikuwa anaogopa sana kwamba atawaza mawazo hayo mabaya. Shetani akawa amefanikiwa.

Nikamwambia ni vizuri aanze kuomba tena, na mawazo hayo ya kufuru yakimjia, ayapinge kwa ukweli kutoka Neno la Mungu. Wazo likimjia kwamba, “Yesu alikuwa ——,” yeye alipinge kwa kusema, “Hapana! Yesu alikuwa na bado ni Mwana wa Mungu.” Wazo likimjia ambalo ni neno la kufuru, alibadilishe kwa kuwaza sifa kwa Yesu, na kadhalika.

Nikamwambia vile vile kwamba kwa kuogopa kwamba atawaza makosa, alikuwa anayakaribisha, maana hofu ni imani kinyume – ni kumwamini Shetani. Kwa kujaribu kutowaza kitu, inabidi tukiwaze ili tuache kukiwaza (asomaye na afahamu!)

Kwa mfano: Nikikwambia, “Acha kufikiri kuhusu mkono wake wa kuume,” mara moja utaanza kufikiri juu yake unapojaribu kunitii. Kadiri utakavyojitahidi kutowaza, ndivyo utakavyozidi kuwaza. Njia pekee ya kutowaza juu ya mkono wako wa kuume ni kuamua kufikiri juu ya kitu kingine, kama, viatu vyako. Ukisha fikiri kuhusu viatu vyako, hutafikiri juu ya mkono wako.

Nilimtia moyo yule mama “asiogope”, kama Biblia inavyotuagiza. Na kila alipotambua wazo kinyume na Neno la Mungu, nilimshauri alibadilishe na lingine lililokubaliana na Neno la Mungu.

Nafurahi kusema kwamba alifuata ushauri wangu, na ingawa alishambuliwa mara kadhaa tena katika vipindi vya maombi, alipata ushindi kamili juu ya tatizo lake. Aliweza kushinda vita ya kiroho.

Vile vile nilishangaa kugundua baada ya kufanya utafiti katika makanisa kadha kwamba tatizo lake lilikuwa kawaida ya wengi. Zaidi ya nusu ya Wakristo ambao niliwahoji wanaonyesha kwamba wakati mmoja au mwingine wamewahi kuwa na mawazo ya kufuru wakati wakiomba. Shetani hagundui mbinu mpya – anatumia zile zile.

“Jihadhari Unasikiliza Nini”

Hatuwezi kumzuia Shetani na pepo wabaya kushambulia akili na mawazo yetu, lakini si lazima turuhusu mawazo yao yawe mawazo yetu. Yaani – hatupaswi kufikiri mawazo ya kipepo na ushauri wao, na kuyafanya yawe yetu. Kama inavyosemekana, “Huwezi kuwazuia ndege kuruka juu ya kichwa chako, lakini unaweza kuwazuia wasijenge kiota katika nywele zako.”

Tena – tuwe makini tusiruhusu akili zetu kupata ushawishi mwovu kila tunapoweza. Tunapoketi mbele ya televisheni kwa saa nzima, au kusoma gazeti, tunakuwa tumetoa nafasi kwa akili zetu kushawishiwa na kuingiwa na mawazo ya kishetani. Mara tu baada ya kusimulia mfano wa mpanzi na mbegu, Yesu alitoa onyo lifuatalo: “Angalieni msikialo” (Marko 4:24). Yesu alijua matokeo mabaya ya kusikiliza uongo – ya kumruhusu Shetani apande “mbegu” zake katika mioyo na akili zetu. Mbegu hizo zinaweza kukua na kuwa “miiba na michongoma” ambayo mwishoni italisonga Neno la Mungu katika maisha yetu (ona Marko 4:7, 18, 19).

Asemavyo Petro Kuhusu Vita Ya Kiroho

Mtume Petro alielewa vita ya kiroho ya kweli, kulingana na Biblia. Hakuna popote katika nyaraka zake anapowashauri Wakristo waangushe ngome za falme na mamlaka katika miji. Ila, aliwashauri wakabiliane na mashambulizi ya Shetani katika maisha yao binafsi, na aliwaambia jinsi ya kufanya hivyo.

Mwe na kiasi na kukesha; kwa kuwa mshitaki wenu Ibilisi, kama simba angurumaye, huzunguka-zunguka, akitafuta mtu ammeze. Nanyi mpingeni huyo, mkiwa thabiti katika imani, mkijua ya kuwa mateso yale yale yanatimizwa kwa ndugu zenu walioko duniani (1Petro 5:8-9).

Ona kitu cha kwanza anacho-onyesha Petro ni kwamba sisi kazi yetu ni kujilinda, si kushambulia. Shetani ndiye mwenye kuzunguka-zunguka, siyo sisi. Yeye ndiye anayetutafuta, sisi hatumtafuti. Kazi yetu si kushambulia, bali ni kupinga mashambulizi, au kuyakabili.

Pili: Ona kwamba Shetani, kama simba, anatafuta wa kummeza. Anawezaje kumeza Wakristo? Je, Petro alimaanisha kwamba Shetani anaweza kula nyama yao, sawa na simba? Sivyo hata kidogo. Njia pekee ya Shetani kummeza Mkristo ni kwa kumdanganya kuamini uongo ambao utaharibu imani yake.

Tatu – ona kwamba Petro anatuambia tumpinge Shetani kwa kupitia imani yetu. Mapambano yetu si vita ya mwili, na hatuwezi kupigana na Shetani kwa kutumia ngumi zetu kupiga hewani. Yeye hutushambulia kwa uongo, nasi tunapinga uongo huo kwa kusimama imara katika imani yetu kwenye Neno la Mungu. Hiyo tena ndiyo vita ya kiroho kulingana na Maandiko.

Wakristo ambao Petro aliwaandikia walikuwa wanapitia mateso makali mno, na walikuwa katika jaribu kubwa la kuikana imani yao. Mara nyingi tunapokuwa katikati ya mazingira magumu, Shetani hushambulia kwa mashaka yake na uongo wake. Huo ndiyo wakati wa kusimama imara katika imani yako. Hiyo ndiyo “siku ya uovu” ambayo Paulo aliandika habari zake, unapohitaji “kuvaa silaha zote za Mungu, ili uweze kusimama imara kinyume cha hila za Shetani” (Waefeso 6:11. Maneno mepesi kukazia).

Asemavyo Yakobo Kuhusu Vita Ya Kiroho

Mtume Yakobo pia alisema kitu juu ya vita ya kiroho katika waraka wake. Je, aliwaambia Wakristo kwamba sala zao zingeamua matokeo ya vita za malaika? Hapana. Je, aliwaambia waangushe pepo wa ashiki, kutokujali na ulevi walio juu ya miji yao? Hapana. Je, aliwaambia wajifunze historia ya miji yao ili waweze kujua aina za pepo waliokuwepo tangu mwanzo wa mji? Hapana!

Yakobo aliamini kuhusu vita ya kiroho kulingana na Maandiko. Basi, aliandika kama ifuatavyo:

Basi mtiini Mungu. Mpingeni Shetani, naye atawakimbia (Yakobo 4:7. Maneno mepesi kukazia).

Hapo tena ona kwamba nafasi ya Mkristo ni kujilinda – tunapaswa kupinga, si kushambulia. Tukifanya hivyo, Yakobo anatuahidi kwamba Shetani atakimbia. Hana sababu ya kukaa karibu na Mkristo ambaye hatashawishiwa kuamini uongo wake, wala kufuata ushauri wake, au kukubaliana na majaribu yake.

Vile vile ona kwamba Yakobo kwanza anashauri tumtii au kumyenyekea Mungu. Tunafanya hayo kwa kulitii Neno Lake. Kumpinga kwetu Shetani kumejengwa kwenye kulitii na kulinyenyekea Neno la Mungu.

Asemavyo Yohana Kuhusu Vita Ya Kiroho

Hata mtume Yohana aliandika kuhusu vita ya kiroho katika waraka wake wa kwanza. Je, alituambia tupande juu ili kuangusha ngome za Shetani? Hapana. Je, alituambia tutoe pepo wa hasira kutoka kwa Wakristo ambao hukasirika mara kwa mara? Hapana!

Badala yake, Yohana – sawa na Petro na Yakobo – aliamini katika vita ya kiroho kulingana na Maandiko. Basi, ushauri wake unafanana na wenzake, hivi:

Wapenzi, msiiamini kila roho, bali zijaribuni hizo roho, kwamba zimetokana na Mungu; kwa sababu manabii wa uongo wengi wametokea duniani. Katika hili mwamjua Roho wa Mungu; kila roho ikiriyo kwamba Yesu Kristo amekuja katika mwili yatokana na Mungu. Na kila roho isiyomkiri Yesu haitokani na Mungu. Na hii ndiyo roho ya mpinga Kristo ambayo mmesikia kwamba yaja; na sasa imekwisha kuwako duniani. Ninyi, watoto wadogo, mwatokana na Mungu nanyi mmewashinda, kwa sababu yeyealiye ndani yenu ni mkuu kuliko yeye aliye katika dunia. Hao ni wa dunia; kwa hiyo wanena ya dunia na dunia huwasikia. Sisi twatokana na Mungu. Yeye amjuaye Mungu atusikia; yeye asiyetokana na Mungu hatusikii. Katika hili twamjua Roho wa kweli, na roho ya upotevu (1Yohana 4:1-6).

Ona kwamba hoja nzima ya Yohana katika mistari hii inahusu uongo wa Shetani na kweli ya Mungu. Tunapaswa kuzipima roho ili tuone kama zinatoka kwa Mungu, na kipimo kimejengwa kwenye kweli. Pepo hawatakiri kwamba Yesu Kristo alikuja katika mwili. Wao ni waongo.

Pia, Yohana alituambia kwamba tunapaswa kuwashinda pepo wachafu. Yaani, kama raia wa ufalme wa nuru, hatuko chini ya utawala wao tena. Aliye mkuu zaidi – Yesu – anakaa ndani yetu. Watu walio na Kristo ndani yao hawapaswi kuogopa pepo.

Tena Yohana akasema kwamba dunia huwasikiliza pepo wabaya, kitu kinacho-onyesha kwamba pepo bila shaka huzungumza. Tunajua hawazungumzi kwa sauti, lakini wanapanda uongo ndani ya mawazo ya watu.

Kama wafuasi wa Kristo, hatupaswi kusikiliza uongo wa mapepo. Yohana anasema kwamba wale wanaomjua Mungu wanatusikiliza sisi, kwa sababu tunayo kweli. Tunalo Neno la Mungu.

Hapa tena ona kwamba mkakati wa Shetani ni kuwashawishi watu kuamini uongo wake. Shetani hawezi kutushinda kama tunajua na kuiamini kweli. Vita ya kiroho kulingana na Maandiko iko hivyo.

Ufunguo Ni Imani

Kulijua Neno la Mungu tu hakutoshi kushinda vita ya kiroho. Siri ni kuamini kweli na kwa dhati kile ambacho Mungu amesema. Hiyo ni kweli katika kumpinga Shetani na kukemea pepo. Kwa mfano: Hebu tazama tena mfano ambao tumekwisha utazama mapema, wakati Yesu alipowapa wanafunzi Wake kumi na mbili “mamlaka juu ya pepo wabaya, kwamba wawatoe” (Mathayo 10:1). Sura saba baadaye, tunawakuta wakiwa wameshindwa kutoa pepo katika mtoto aliyekuwa na kifafa.[7] Yesu aliposikia juu ya kushindwa kwao, alisikitika sana na kusema hivi:

Enyi kizazi kisichoamini, kilichopotoka, nitakaa pamoja nanyi hata lini? Nitachukuliana nanyi hata lini? (Mathayo 17:17. Maneno mepesi kukazia).

Yesu alisikitishwa na kutokuamini kwao. Tena, baadaye wakati wanafunzi Wake walipomwuliza sababu ya wao kushindwa kumtoa huyo pepo, Yesu aliwajibu hivi: “Kwa sababu ya upungufu wa imani yenu” (17:20). Basi tunaona kwamba mamlaka yao ya kutoa pepo hayakufanya kazi bila ya imani yao.

Kufaulu kwetu katika kutoa pepo na kumpinga Shetani kunategemeana na imani yetu katika Neno la Mungu. Kama kweli tunaamini alichosema Mungu, basi tutazungumza hivyo na kutenda kulingana na hivyo. Mbwa huwafukuza watu wanaowakimbia. Shetani naye yuko hivyo hivyo. Ukikimbia, Shetani atakukimbiza. Ukisimama thabiti katika imani yako, yeye ndiye atakukimbia (ona Yakobo 4:7).

Bila shaka kutokuwa na imani kwa mitume kungedhihirka kwa kila mtazamaji, walipojaribu bila kufanikiwa kutoa pepo katika yule mtoto. Kama pepo huyo alifanya vituko vile vile alivyofanya mbele za Yesu – kumwangusha mtoto chini “akitetemeka sana” (Luka 9:42) na kumfanya atoke povu mdomoni (Marko 9:20), yawezekana imani ya wanafunzi iligeuka kuwa hofu. Bila shaka walipigwa na butwaa kwa mambo waliyokuwa wanaona.

Ila, mtu mwenye imani, hatishwi na mambo anayoyaona, bali anaguswa na kile ambacho Mungu amesema. “Maana tunaenenda kwa imani, si kwa kuona” (2Wakor. 5:7. Maneno mepesi kukazia). Mungu hawezi kudanganya (ona Tito 1:2). Hivyo basi, hata kama mazingira yetu yataonekana kama yenye kuwa kinyume na kile ambacho Mungu amesema, tunapaswa kusimama imara katika imani.

Ona kwamba Yesu alimweka huru yule mtoto katika muda mfupi sana. Alifanya hivyo kwa imani. Yeye hakupoteza wakati “akikemea.” Walio na imani na mamlaka waliyopewa na Mungu hawana haja ya kutumia masaa wakitoa pepo.

Tena – hakuna taarifa kwamba Yesu alimpigia kelele yule pepo. Wenye imani hawana haja ya kupiga kelele. Wala Yesu hakumwamuru huyo pepo kumtoka kwa kurudia-rudia. Amri moja tu ilitosha. Amri ya pili ingekuwa kukiri mashaka.

Hitimisho

Mtumishi mwenye kufanya wengine kuwa wanafunzi hufundisha vita ya kiroho kulingana na Maandiko kwa mfano wake mwenyewe na kwa maneno yake. Kusudi ni ili wanafunzi wake waweze kusimama imara dhidi ya mbinu za Shetani na kuenenda katika kutii maagizo ya Kristo. Hawaongozi wanafunzi wake kufuata “kila upepo wa mafundisho” ya kisasa yenye kuendeleza njia zisizo za Biblia za vita ya kiroho, maana anajua kwamba wale wanaozitumia na kuzifuata wamepotoka kimtazamo, na ukweli ni kwamba wamedanganywa na huyo huyo Shetani wanayedai kwamba wanapambana naye kwa ushindi na kumweza.

---

[1] Tofauti katika kanuni hii ni matukio ambapo wahusika wamepagawa mno na mapepo kiasi cha kwamba hawana njia ya kujieleza kwamba wanapenda kufunguliwa. Kwa hali hiyo, karama maalum za Roho lazima zitumike ili kuleta ukombozi, na hizo karama hutenda kazi kama Roho apendavyo Mwenyewe.

[2] Hata maelezo ya Paulo kuhusu wasioamini katika Warumi 1:18-32 yanaunga mkono hoja hii.

[3] Ila – ni kweli kwamba katika maeneo fulani kijiografia, kuna kuzidiana wingi kwa watu wa falme hizo.

[4] Wale wanaosema “ukiisha okoka, umeokoka milele” bila shaka watapinga. Hebu wasome Warumi 11:22; 1Wakor. 15:1, 2; Wafilipi 3:18, 19; Wakolosai 1:21-23 na Waebrania 3:12-14. Kila wanapokuta neno “kama”, wazingatie kinachofuata au kinachotangulia hapo!

[5] “Pepo wa wivu” anayetajwa katika Hesabu 5:14-30 na “roho ya kutakabari” katika Mithali 16:18 ni mifano mizuri ya neno roho kutumika kuelezea hali fulani ya moyo ya kudumu, badala ya kusema juu ya pepo halisi. Tunasoma katika Hesabu 14:24 kwamba Kalebu alikuwa na “roho tofauti”, ambayo bila shaka maana yake ni hali njema ya moyo wa Kalebu.

[6] Hii haimaanishi kwamba watoto hawateseki kwa sababu ya dhambi za wazazi wao – wanateseka. Ila, wanapoteseka, si ishara kwamba Mungu anawaadhibu watoto hao kwa dhambi za wazazi wao. Ni ishara kwamba watu ni waovu kiasi kwamba wanatenda dhambi fulani ambazo wanajua zitawaletea watoto wao shida. Ni wazi pia kutoka Maandiko kwamba Mungu – kwa huruma Zake – aweza kuzuia hukumu kwa mtu mmoja na baadaye akaimimina juu ya mzao afuataye, mwovu zaidi au anayestahili zaidi. Vivyo hivyo, anaweza kuzuia hukumu Yake juu ya kizazi kiovu, na kuimimina juu ya kizazi kingine kinachofuata ambacho ni kiovu zaidi au chenye kustahili (ona Yeremia 16:11, 12). Hiyo ni tofauti na kumwadhibu mtu kwa ajili ya dhambi za babu zake!

[7] Tuwe makini – tusidhani kila tukio la kifafa linatokana na pepo kuwa ndani ya mtu.

 

В этой главе мы продолжим рассмотрение ошибочных, но популярных учений о сатане и духовной войне. А в заключение мы рассмотрим, что в действительности говорит Писание о духовной войне, в которой должен участвовать каждый верующий.

Миф №5: „Ведя духовную войну, мы можем разрушать демонические твердыни в атмосфере”

Из Писания довольно ясно видно, что сатана правит иерархией злых духов, населяющих атмосферу земли и помогающих ему управлять царством тьмы. То, что эти злые духи являются „территориальными”, тоже видно из Библии (см. Дан. 10:13, 20-21; Марк. 5:9-10). У христиан есть власть изгонять демонов из людей и противостоять дьяволу. Все это соответствует Писанию (см. Марк. 16:17; Иак. 4:7; 1 Пет. 5:8-9). Но могут ли христиане изгонять демонов из городов? Ответ – нет. И если вы пытаетесь сделать это, то зря теряете время.

То, что мы можем изгонять демонов из людей, не значит, что мы можем изгонять их из городов. В Евангелиях и в книге Деяний апостолов есть много примеров изгнания демонов из людей. Но постарайтесь вспомнить хотя бы один, где бы кто-нибудь ниспроверг злого духа, царствующего над городом или каким-нибудь другим географическим районом! Не найдете, потому что таких примеров нет. Или постарайтесь вспомнить хотя бы одно указание в посланиях, говорящее о нашей ответственности за связывание злых духов в атмосфере. Такого в Писании нет. Поэтому у нас нет библейских оснований считать, что мы можем или должны вести „духовную войну” против злых духов в атмосфере.

Вольное истолкование притч

Христиане часто совершают ошибку, находя в библейском иносказании смысл, которого Бог туда не вкладывал. Классический пример: неправильное истолкование слов Павла о „разрушении твердынь”:

„Ибо мы, ходя во плоти, не по плоти воинствуем. Оружия воинствования нашего не плотские, но сильные Богом на разрушение твердынь: ими ниспровергаем замыслы и всякое превозношение, восстающее против познания Божия, и пленяем всякое помышление в послушание Христу, и готовы наказать всякое непослушание, когда ваше послушание исполнится” (2 Кор. 10:3-6).

На основании этого метафоричного высказывания родилась целая теология о „духовной войне” и „разрушении твердынь”, состоящих из злых духов, живущих в атмосфере. Но здесь Павел говорит не о злых духах в атмосфере, а о твердынях лжеучений в умах людей. Павел ниспровергал замыслы (помыслы, размышления, рассуждения – англ. перевод NASV), а не злых поднебесных духов.

Общий контекст привносит еще больше ясности. Павел говорит: „(Мы) ниспровергаем замыслы и всякое превозношение, восстающее против познания Божия, и пленяем всякое помышление в послушание Христу”. Битва, о которой говорит Павел, используя образный язык, это битва против мыслей и идей, противостоящих истинному познанию Бога.

Павел использует военный язык, чтобы объяснить наше участие в сражении за умы людей, верящих сатанинской лжи. Главное оружие в этой войне – истина. Вот почему нам велено идти по всему миру и проповедовать евангелие, вторгаясь на территорию врага, чтобы освободить людей из плена. Твердыни, которые мы разрушаем, были построены из камней лжи, скрепленных раствором обольщения.

Всеоружие Божье

Другое место Писания, часто истолковываемое неправильно, находится в Еф. 6:10-17, где говорится о необходимости Божьего снаряжения. Хотя это место Писания несомненно, относится к борьбе христиан с дьяволом, здесь ничего не говорится о связывании злых духов над городами. При более внимательном изучении данного отрывка становится ясно, что Павел, в первую очередь, писал об индивидуальной ответственности каждого из нас за противостояние сатанинским замыслам посредством применения истины Божьего Слова.

Читая данное место Писания, обратите внимание на очевидность образного языка. Павел не имел в виду буквального физического оружия, в которое христиане должны одеться. Это метафора. Отдельные элементы вооружения представляют истины из Писания, которые христиане должны применять для защиты от дьявола и злых духов. Христиане облекаются в Божью броню, когда знают, верят и действуют по Божьему Слову.

Давайте проанализируем этот отрывок из Послания к Ефесянам стих за стихом, держа у в уме вопрос: что Павел в действительности имел в виду?

Источник нашей духовной силы

Павел говорит: „Укрепляйтесь Господом и могуществом силы Его” (Еф. 6:10). Он подчеркивает, что наша сила должна исходить не от нас, а от Бога. Эта мысль продолжается в следующем высказывании Павла: „Облекитесь во всеоружие Божие” (Еф. 6:11). Это Божье оружие, не наше. Павел не имеет в виду, что Бог носит это оружие на Себе. Просто мы нуждаемся в том оружии, которое предоставляет нам Бог.

Зачем нам это оружие от Бога? „Чтобы вам можно было стать против козней диавольских” (Еф. 6:11). В первую очередь, это оружие используется для защиты, а не для нападения. Оно не предназначено для низложения злых духов в городах, оно предназначено, чтобы стать против сатанинских замыслов.

Дьявол вынашивает против нас злые планы, и если мы не облечемся в оружие, предлагаемое нам Богом, то будем уязвимы. Обратите внимание также, что ответственность за то, чтобы облечься в это оружие, лежит на нас.

Продолжим:

„Потому что наша брань не против крови и плоти, но против начальств, против властей, против мироправителей тьмы века сего, против духов злобы поднебесной” (Еф. 6:12).

Теперь становится абсолютно ясно, что Павел не имеет в виду физическое сражение. Он говорит в духовном смысле. Мы сражаемся против планов злых духов различных рангов, перечисленных Павлом. Большинство читателей считают, что Павел расположил духов по рангам в порядке возрастания от „начальств”, самых низких духов, до высших – „духов злобы поднебесной”.

Как человек может сражаться с духовными существами? Чтобы ответить, зададим встречный вопрос: как духовные существа атакуют нас? В первую очередь, они атакуют нас искушениями, мыслями, внушениями и идеями, противоречащими Слову Божьему. Следовательно, наша защита – знание, вера и послушание Божьему Слову.

„Для сего приимите всеоружие Божие, дабы вы могли противостать в день злый и, все преодолев, устоять” (Еф. 6:13).

Обратите внимание, что цель Павла – научить нас противостоять и преодолеть сатанинские атаки. Три раза в данном стихе говорится о необходимости выстоять. Мы должны защищаться, а не атаковать.

Истина – главное орудие защиты

„Итак станьте, препоясав чресла ваши истиною” (Еф. 6:14).

Истина. Основа нашего вооружения. Что такое истина? Иисус сказал Отцу: „Слово Твое есть истина” (Иоан. 17:17). Мы не можем успешно противостоять сатане, если не знаем истины, которую надо противопоставить его лжи. Иисус прекрасно продемонстрировал это во время искушения в пустыне, когда на каждое высказывание сатаны ответчал: „Написано”.

Павел продолжает:

„И облекшись в броню праведности” (Еф. 6:14).

Как христиане, мы должны быть знакомы с двумя видами праведности. Первую мы получили как дар, это праведность Христа (см. 2 Кор. 5:21). Его праведность засчитывается верующим в Иисуса, вознесшего наши грехи на крест. Эта праведность избавила нас от власти сатаны.

Во-вторых, мы должны вести праведную жизнь, слушаясь заповедей Иисуса. Вероятно, это и имел в виду Павел, говоря о броне праведности. Через послушание Христу мы закрываем дверь дьяволу (см. Еф. 4:26-27).

Твердое хождение в обуви благовестия

„И обув ноги в готовность благовествовать мир” (Еф. 6:15).

Зная, веруя и действуя по евангельской истине, мы можем выстоять против атак сатаны. Римские солдаты носили обувь с шипами на подошве, которые придавали им устойчивости в битве. Если Иисус – наш Господь, то мы можем твердо стоять против сатанинской лжи.

„А паче всего возьмите щит веры, которым возможете угасить все раскаленные стрелы лукавого” (Еф. 6:16).

Обратите внимание, что Павел снова говорит о нашей оборонительной позиции. Он ничего не говорит о сокрушении демонов, господствующих над городами. Он говорит, что мы должны использовать веру в Божье Слово, чтобы противостоять дьявольской лжи. Когда мы верим и действуем по Божьему слову, это подобно щиту, защищающему нас от сатанинской лжи, которая образно представлена как „раскаленные стрелы лукавого”.

Наш духовный меч – Слово Божье

„И шлем спасения возьмите, и меч духовный, который есть Слово Божие” (Еф. 6:17).

Спасение, в соответствии с библейским учением, включает в себя освобождение от сатанинского плена. Бог „избавил нас от власти тьмы и ввел в Царство возлюбленного Сына Своего” (Кол. 1:13). Знание этой истины подобно шлему, защищающему наш разум от веры в ложь сатаны, который говорит, что мы все еще живем под его контролем. Сатана больше не господствует над нами. Иисус есть Господь.

Также мы должны взять „меч духовный”, являющийся прообразом Божьего Слова. Как я уже говорил, Иисус был прекрасным примером духовного воина, талантливо использовавшего Свой духовный меч. Во время искушения в пустыне Он каждый раз отвечал сатане цитатами из Божьего Слова. Также и мы, если хотим победить дьявола в духовной войне, должны знать и верить в то, что сказал Бог, чтобы не попасть на крючок лжи.

Снова обратите внимание, что Иисус применял „меч Духа” для защиты. Некоторые люди говорят, меч – оружие для нападения. С помощью этого слабого аргумента они хотят оправдать свою теорию о нападении и „сокрушении твердынь” злых поднебесных духов, основываясь на Еф. 6:10-12.

Из объяснений самого Павла относительно причин, по которым христиане должны использовать Божье вооружение („чтобы вам можно было стать против козней диавольских”), мы видим, что он в первую очередь говорит о защитной роли этого оружия. Вдобавок, наряду с тем, что с помощью меча можно нападать, им также можно и обороняться и защищаться от ударов меча противника.

Более того, важно бодрствовать, чтобы не исказить самого смысла данной метафоры, приписывая различным частям вооружения не принадлежащие им роли. Споря о защитной и нападающей роли меча, и разбивая метафору на маленькие кусочки, мы рискуем исказить ее смысл и навязать ей значение, которое она не несет.

Но Иисус Сам учил нас „связывать сильного”!

Три раза в Писании Иисус говорит о „связывании сильного”. Однако ни в одном из них он не призывает Своих учеников к такой практике. Давайте посмотрим, что конкретно сказал Иисус и проанализируем контекст:

„И, призвав их, говорил им притчами: как может сатана изгонять сатану? Если царство разделится само в себе, не может устоять царство то; и если дом разделится сам в себе, не может устоять дом тот; и если сатана восстал на самого себя и разделился, не может устоять, но пришел конец его. Никто, войдя в дом сильного, не может расхитить вещей его, если прежде не свяжет сильного, и тогда расхитит дом его. Истинно говорю вам: будут прощены сынам человеческим все грехи и хуления, какими бы ни хулили; но кто будет хулить Духа Святаго, тому не будет прощения вовек, но подлежит он вечному осуждению. Сие сказал Он, потому что говорили: в Нем нечистый дух” (Марк. 3:23-30).

Обратите внимание, что Иисус не призывает Своих учеников „связывать сильного”. Его речь – полный логики ответ на критику иерусалимских книжников, сопровождающийся ярким сравнением.

Они обвиняли Его в том, что Он изгоняет демонов с помощью бесовской силы. Отвечая, Иисус подразумевает, что если сатана действует против самого себя, то он, видимо, сошел с ума. Здравомыслящий человек не может спорить с этим.

Если Иисус использовал не сатанинскую силу для изгнания бесов, тогда чья это была сила? Эта сила была сильнее сатанинской. Это была Божья сила. Иисус говорил о сатане, сравнивая Его с сильным человеком, стоящим на страже своего имущества. Захватить имущество сильного человека может только более сильный, то есть Он Сам. Иисус объяснил, почему демоны выходят, когда он их изгоняет. Это было объяснение того, как Он изгоняет демонов.

Это место Писания, говорящее о „сильном”, так же как и похожие отрывки из Евангелий от Матфея и Луки, не дают нам права связывать „сильного”, управляющего городами. К тому же, изучая Писание, мы не находим ни одного случая „связывания сильного”, правящего городом, и никаких указаний делать это. Поэтому можно смело сделать вывод, что связывание христианином „сильного злого духа”, управляющего городом или каким-то географическим районом, не соответствует Писанию.

А как насчет „связывания на земле и на небесах”?

Два раза в Евангелии встречаются слова Иисуса: „Что свяжешь на земле, то будет (или „было”) связано на небесах, и что разрешишь на земле, то будет (или „было”) разрешено на небесах”. Оба случая записаны в Евангелии от Матфея.

Имел ли в виду Иисус, что мы должны „связывать” бесовских духов в атмосфере?

Сначала давайте рассмотрим слова „связать” и „разрешить”. Очевидно, Иисус использует эти слова в переносном смысле, так как Он не мог подразумевать, чтобы Его ученики взяли канаты и веревки и стали бы буквально связывать или развязывать то, что уже связано настоящими физическими веревками. Что же имел в виду Иисус?

Чтобы найти ответ, надо рассмотреть использование слов связывать и разрешать в контексте того, о чем в тот момент шла речь. Говорил ли Иисус на тему злых духов? Если да, тогда можно решить, что Его слова о связывании применимы к злым духам.

Давайте рассмотрим первый пример, где Иисус говорит о связывании и развязывании:

„Он (Иисус) говорит им: а вы за кого почитаете Меня? Симон же Петр, отвечая, сказал: Ты – Христос, Сын Бога Живаго. Тогда Иисус сказал ему в ответ: блажен ты, Симон, сын Ионин, потому что не плоть и кровь открыли тебе это, но Отец Мой, Сущий на небесах; и я говорю тебе: ты – Петр, и на сем камне я создам Церковь Мою, и врата ада не одолеют ее; и дам тебе ключи Царства Небесного: и что свяжешь на земле, то будет связано на небесах, и что разрешишь (развяжешь) на земле, то будет разрешено на небесах” (Матф. 16:15-19).

Причина, по которой это место Писания истолковывается самыми различными способами, кроется в том, что здесь использовано, по меньшей мере, пять иносказательных выражений: 1) „плоть и кровь”, 2) „камень”, 3) „врата ада” (4) „ключи Царства Небесного” и 5) „свяжешь/разрешишь”. Все эти выражения иносказательны и имеют в виду нечто другое.

Врата ада

Несмотря на точное значение метафор, вы можете заметить, что Иисус ничего не говорит здесь о злых духах. Ближе всего Он был к ним, говоря о „вратах ада”, что также является иносказанием, потому что буквальные адские ворота никак не могут помешать церкви.

Что означает выражение „врата ада”? Возможно, это символ власти сатаны, и Иисус хотел сказать, что его сила не остановит строительства церкви. Возможно, Иисус имел в виду, что церковь, построенная Им, спасет людей от тюрьмы, расположенной за вратами ада.

Заметьте, Иисус говорит о двух воротах: о вратах ада и косвенно о небесных вратах, когда говорит о том, что даст Петру „ключи Царства Небесного”. В дальнейшем этот контраст свидетельствует о том, что заявление Иисуса о „вратах ада” подчеркивает роль церкви в спасении людей от ада.

Даже если Иисус и не имел в виду, что „все силы сатаны не смогут остановить церковь”, мы не можем придти к заключению, что Его комментарии о связывании и развязывании относятся к тому, что мы должны делать со злыми духами в городах, хотя бы потому, что нигде ни в Евангелиях, ни в Деяниях мы не находим случаев, чтобы кто-либо делал это. Также и послания не дают на этот счет никаких инструкций. Как бы мы ни истолковывали слова Иисуса о связывании и развязывании, наше истолкование должно подкрепляться контекстом всего Нового Завета.

Хотя в Писании отсутствуют какие бы то ни было примеры, просто удивительно, как часто можно услышать от христиан: „Я связываю дьявола во Имя Иисуса” или „Я высвобождаю ангелов над этим человеком” и т. д. Нигде и никто в Новом Завете не говорит ничего подобного. В Деяниях и посланиях делается упор не на разговорах с дьяволом, не на связывании или развязывании, а на проповеди евангелия и молитве Богу. Например, когда Павла удручал ангел сатаны, он не пытался „связать” его. Он молился Богу (см. 2 Кор. 12:7-10).

Небесные ключи

Продолжим рассмотрение непосредственного контекста слов Иисуса о связывании и развязывании. Непосредственно перед тем, как сказать о связывании и развязывании, Иисус обещает дать Петру „ключи Царства Небесного”. Поскольку Петр никогда не получал буквальных ключей от ворот в небеса, слова Иисуса надо истолковывать иносказательно. Что такое ключи? Ключи открывают доступ к чему-то закрытому. Имеющий ключи может открыть определенные двери, тогда как не имеющие их сделать этого не могут.

Что в служении Петра может быть сравнимо с открытием дверей? Что об этом говорится в Деяниях апостолов?

Во-первых, он провозглашает евангелие, открывающее дверь в небеса всем, кто уверуют в него (евангелие, закрывающее врата ада). В этом смысле ключи от Царства Небесного были даны все нам, так как мы все – послы Христа. Ключом от Царства Небесного может быть только евангелие Иисуса Христа, благовестие, открывающее небесные врата.

А теперь о связывании и развязывании

Наконец, дав обещание Петру насчет ключей от Царства Небесного, Иисус произнес мысль о связывании и развязывании – пятое иносказательное выражение, которое мы рассматриваем.

Что же имел в виду Иисус в рассмотренном нами контексте? Каким образом связывание и развязывание относится к Иисусу, строящему церковь, к спасению людей от ада и проповеди евангелия?

Остается только один вариант. Вот, что имел в виду Иисус: „Я назначаю тебя Моим представителем. Исполняй свои обязанности на земле и небеса поддержат тебя”.

Если начальник говорит продавцу „Твоя работа в Бангкоке должна быть отражением того, что происходит в главном офисе нашей компании”, тот как продавец поймет эти слова? Для него это значит, что начальник назначает его представителем компании в Бангкоке. Иисус имел в виду, что Петр будет представлять на земле Бога, живущего на небесах. Это обетование должно было стать опорой для веры Петра, когда он начал проповедовать Божье послание в Иерусалиме под пристальным взглядом книжников и фарисеев – людей, думавших о себе, как о представителях Божьих, которых сам Петр еще недавно с уважением считал таковыми.

Такое истолкование слов Иисуса соответствует второму случаю, когда в Евангелии от Матфея, двумя главами ниже, снова звучит эта фраза:

„Если же согрешит против тебя брат твой, пойди и обличи его между тобою и им одним; если послушает тебя, то приобрел ты брата твоего; если же не послушает, возьми с собою еще одного или двух, дабы устами двух или трех свидетелей подтвердилось всякое слово; если же не послушает их, скажи церкви; а если и церкви не послушает, то да будет он тебе, как язычник и мытарь. Истинно говорю вам: что вы свяжете на земле, то будет связано на небе; и что разрешите на земле, то будет разрешено на небе. Истинно также говорю вам, что если двое из вас согласятся на земле просить о всяком деле, то, чего бы ни попросили, будет им от Отца Моего Небесного, ибо, где двое или трое собраны во имя Мое, там я посреди них” (Матф. 18:15-20).

В этом втором примере, говорящем о связывании и развязывании, нет абсолютно ничего, указывающего на связывание злых духов. Иисус говорит о связывании и развязывании сразу после учения о церковной дисциплине.

Скорее всего, говоря о связывании и развязывании, Иисус имел в виду следующее: „Я даю тебе ответственность решать, кто должен быть в церкви, а кто – нет. Это твоя работа. То, как ты исполняешь свои обязанности, отразится в небесах”.

Если перефразировать, то Иисус мог иметь в виду следующее: „На земле ты являешься представителем небес. У тебя есть обязанности, и по мере их выполнения, небеса будут всегда поддерживать тебя”.

Связывание и развязывание: контекст

Такое истолкование хорошо вписывается в непосредственный и более широкий контекст Нового Завета.

Если брать непосредственный контекст, то мы заметим, что сразу же после слов о связывании и развязывании Иисус сказал: „Истинно также говорю вам, что если двое из вас согласятся на земле просить о всяком деле, то, чего бы ни попросили, будет им от Отца Моего Небесного” (Матф. 18:19).

Снова звучит тема „Что сделаете на земле, то будет поддержано на небесах”. На земле мы ответственны за молитву. Если мы это делаем – небеса отвечают. Слова Иисуса „истинно также говорю вам…” свидетельствуют о разворачивании предыдущей мысли о связывании и развязывании.

Последнее заявление Иисуса „ибо, где двое или трое собраны во имя Мое, там Я посреди них” также соответствует теме „небеса поддержат вас”. Когда верующие собираются во имя Его, тогда Живущий на небесах дает о себе знать.

Даже если вы абсолютно не согласны с моим истолкованием данной темы, вам будет очень трудно представить здравые аргументы из Писания, подтверждающие, что Иисус имел в виду связывание злых духов, управляющих городами!

Сатана – часть Божьего плана

Сатана и его ангелы – это армия мятежников. Но все же эта армия не выбилась из-под Божьего контроля. Эта мятежная армия была создана Богом, и вначале они не были бунтовщиками. Павел пишет:

„Ибо Им (Христом) создано все, что на небесах и что на земле, видимое и невидимое: престолы ли, господства ли, начальства ли, власти ли, – все Им и для Него создано” (Кол. 1:16).

Иисус создал ангелов всех уровней, в том числе и сатану. Знал ли он о возможном бунте со стороны некоторых из них? Конечно, знал. Зачем же тогда он создал их? Чтобы использовать этих взбунтовавшихся духов для исполнения Своего плана. Если бы у Него не было планов относительно них, Он просто заключил бы их в темницу, как это уже сделано с некоторыми мятежными ангелами (см. 2 Пет. 2:4), и как однажды он поступит с сатаной (см. Откр. 20:2).

У Бога есть причины на то, чтобы разрешать сатане и другим злым духам действовать на земле. Если бы это было не так, он убрал бы их с арены. Почему же Бог позволяет сатане действовать на земле? Не думаю, что кто-либо знает все причины, однако некоторые из них Бог открыл нам в Писании.

Во-первых, Бог ограниченно позволяет сатане действовать на земле, чтобы осуществился Божий план по проверке людей. Сатана является вторым возможным выбором для человечества. Осознают люди или нет, они находятся в подчинении либо у Бога, либо у сатаны. Ради проверки Бог позволил сатане искусить Адама и Еву, двух людей, имевших свободную волю, данную им Богом. Все, обладающие свободной волей, должны пройти проверку, чтобы выявилось содержимое их сердец – послушание, либо непослушание.[1]

Во-вторых, Бог позволяет сатане ограниченно действовать на земле в качестве проводника Божьего гнева, изливаемого на злодеев. Я уже доказал это выше, приведя несколько конкретных мест Писания, в которых говорится, как Бог судил заслуживающих того людей посредством злых духов. Сам тот факт, что Бог позволил сатане господствовать над неспасенными людьми этого мира, является проявлением Его гнева против них. Бог судит людей, позволяя злым людям и духам править ими, делая их жизнь все более и более невозможной.

В-третьих, Бог позволяет сатане ограниченно действовать на земле, чтобы прославиться. „Для сего-то и явился Сын Божий, чтобы разрушить дела диавола” (1 Иоан. 3:8). Каждый раз, когда Бог разрушает одно из дьявольских дел, это прославляет Его силу и мудрость.

Иисус – глава начальств и властей

Будучи христианами, мы призваны действовать против дьявола в двух направлениях: противостоять ему в нашей жизни (Иак. 4:7) и изгонять бесов из тех, кто хочет быть свободным (Марк. 16:17). Все христиане, имеющие опыт изгнания демонов из других людей, знают, что бесполезно пытаться изгнать демона из одержимого человека, если тот не хочет освободиться.[2] Бог с уважением относится к выбору каждого, и если человек хочет покориться демонам, Он не будет останавливать его.

Кстати, это еще одна причина, почему мы не можем изгонять территориальных духов. Эти духи удерживают людей в рабстве, потому что таков выбор самих людей. Проповедуя евангелие, мы предлагаем им выбор. Если они сделают правильный выбор, результатом будет свобода от сатаны и злых духов. Если же они сделают неправильный выбор и не покаются, Бог позволит сатане удерживать их в рабстве.

Писание говорит, что Иисус есть „глава всякого начальства и власти” (Кол. 2:10). Хотя греческое слово начальство (arche) и власть (exousia) иногда используются для описания человеческих политических лидеров, в Новом Завете они также использованы в качестве титулов духовных демонических руководителей. Классическое место Писания о борьбе христиан против начальств (arche) и властей (exousia) в Еф. 6:12 – один из примеров.

Если читать в контексте сказанное Павлом в Кол. 2:10, что Иисус – глава над начальствами и властями, становится ясно, что речь идет о духовных властях. Например, четырьмя стихами ниже, Павел пишет об Иисусе: „Отняв силы у начальств и властей, властно подверг их позору, восторжествовав над ними Собою” (Кол. 2:15).

Если Иисус – глава над духовными начальствами и властями, значит Он господствует над ними. Это – чудесное откровение для христиан, живущих в языческих и анимистических культурах, которые до обращения поклонялись идолам, боясь злых духов, о которых знали, что они властвуют над ними.

Единственное средство избавления

Единственный путь избавления от власти злых духов – это покаяние и вера в евангелие. Это средство освобождения дал нам Бог. Никто не может связать демонические силы над городом и освободить вас полностью или частично. Пока человек не покаялся и не уверовал в евангелие, он пребывает под Божьим гневом (см. Иоан. 3:36), частью которого является заключение под власть демонических сил.

Вот почему после проведения больших конференций по духовной войне в городе ничего не меняется – потому что не происходит ничего, что бы действительно повлияло на демонические иерархии, правящие в данной области. Христиане могут кричать на начальства и власти день и ночь, они могут пытаться навредить дьяволу своими „военными молитвами” на языках, они могут сказать миллион раз „мы связываем тебя, злой дух, над этим городом”, они даже могут делать это с вершин небоскребов или облетая город на самолетах (некоторые, кстати, так и делают), и единственное, что произойдет с демонами – они будут долго смеяться над глупыми христианами.

Перейдем к шестому мифу о духовной войне.

Миф №6: „Духовная война против территориальных духов открывает двери для эффективной евангелизации”

Основным движущим мотивом многих христиан, плотно вовлеченных в духовную войну против территориальных духов, является желание расширения Божьего царства. За это они заслуживают похвалы. Каждый христианин должен желать видеть людей, вырывающихся из дьявольской хватки.

Тем не менее для строительства Божьего Царства важно использовать Божьи методы. Бог знает что – эффективно, а что – пустая трата времени. Он четко определил границы нашей ответственности за расширение Его Царства. Глупо надеяться на успех евангелизма, делая что-то такое, о чем нигде не сказано в Писании и чего никогда не делали ни Иисус, ни Петр, ни Павел.

Почему так много христиан убеждено, что духовная война откроет дверь успешному евангелизму? Обычно звучит примерно такой ответ: „Сатана ослепил умы неспасенных людей. Поэтому надо вести духовную войну против сатаны, чтобы он перестал ослеплять их. Когда ослепитель будет нейтрализован, больше людей уверует в евангелие”. Но так ли это?

То, что сатана ослепил умы неспасенных людей, не подлежит сомнению. Павел пишет:

„Если же и закрыто благовествование наше, то закрыто для погибающих, для неверующих, у которых бог века сего ослепил умы, чтобы для них не воссиял свет благовествования о славе Христа, Который есть образ Бога невидимого” (2 Кор. 4:3-4).

Вопрос: имел ли в виду Павел, когда писал эти строки, что коринфяне должны ниспровергать территориальных духов, чтобы неспасенные люди стали более восприимчивыми к евангелию?

Ответ – НЕТ, по ряду очевидных причин.

Во-первых, Павел не продолжил: „Поэтому, коринфяне, из-за того, что сатана ослепил умы неверующих, вам нужно практиковать духовную войну и ниспровергать территориальных духов, чтобы у людей открылись глаза”. Нет. Но в следующем же стихе он говорит о проповеди Христа, который и есть путь прозрения духовно слепых.

Во-вторых, ни в одном из своих посланий Павел не говорит верующим заниматься ниспровержением твердынь в своем городе, чтобы повысить эффективность евангелизации.

В-третьих, мы знаем из посланий Павла, что он не считал ослепление от сатаны первостепенной причиной, по которой неверующие оставались неверующими. Ослепление от сатаны – это сопутствующий, но не определяющий фактор. Главная причина, почему люди остаются не спасенными, кроется в очерствении их сердец. Это очевидно по той простой причине, что сатана не способен никого удержать в состоянии слепоты. Некоторые люди, услышав истину, верят в нее, и таким образом отвергают ложь, в которую верили раньше. Не столько ослепление сатаны способствует неверию людей, сколько неверие позволяет сатане их ослеплять.

Черствые сердца

В Послании к Ефесянам апостол Павел детально объяснил, почему неверующие остаются неверующими:

„Посему я говорю и заклинаю Господом, чтобы вы более не поступали, как поступают прочие народы, по суетности ума своего, будучи помрачены в разуме (возможно, это относится к ослеплению от сатаны), отчуждены от жизни Божией, по причине их невежества и ожесточения сердца их. Они, дойдя до бесчувствия, предались распутству так, что делают всякую нечистоту с ненасытимостью” (Еф. 4:17-19).

Павел говорит, что неспасенный человек отчужден от жизни Божьей по причине „невежества”. Но откуда берется невежество? Почему „помрачается разум”? Ответ: из-за „ожесточения сердца”. Человек черствеет. Это корень и главная причина, почему люди остаются не спасенными.[3] Они сами виноваты в этом. Сатана только предоставляет им ложь, в которую они верят.

Притча Иисус о семенах и почве является прекрасной иллюстрацией данной проблемы:

„Вышел сеятель сеять семя свое, и когда он сеял, иное упало при дороге и было потоптано, и птицы небесные поклевали его… Вот что значит притча сия: семя есть слово Божие; а упавшее при пути, это суть слушающие, к которым потом приходит диавол и уносит слово из сердца их, чтобы они не уверовали и не спаслись” (Лук. 8:5, 11-12).

Обратите внимание, что семя, представляющее евангелие, упало на обочину дороги и было потоптано. Оно не могло проникнуть сквозь жесткую почву, утоптанную людьми. Поэтому птицам, которые представляют дьявола, было очень легко склевать их.

Смысл сей притчи заключается в сравнении состояний человеческих сердец (и их восприимчивости к Божьему Слову) с различными типами почвы. Иисус объяснял, почему одни люди верят, а другие нет – все зависит от них самих.

Как сатана фигурирует в этой истории? Все, что он может, – это похитить Слово у тех, чьи сердца огрубели. Птицы в притче – это только вторичная причина отсутствия всходов. Главная причина – почва. Жесткость почвы позволила птицам украсть семена.

Точно так же и в случае с евангелием. Главная проблема – огрубевшее сердце человека, имеющего свободную волю. Когда люди отвергают евангелие, они решают оставаться слепыми. Вере в истину они предпочитают веру в ложь. Иисус так и сказал: „Свет пришел в мир; но люди более возлюбили тьму, нежели свет, потому что дела их были злы” (Иоан. 3:19).

Библия не убеждает нас в том, что если бы только сатана перестал ослеплять этих искренних и добросердечных людей, то они сразу бы уверовали в евангелие. Наоборот, Библия рисует очень мрачную картину человеческого характера, и каждый человек ответит перед Богом за выбор в сторону греха. Сидя на Своем троне в день суда, Бог ни от кого не примет отговорок типа „это дьявол заставил меня”.

Как сатана ослепляет человеческий разум

Как именно сатана ослепляет человеческий разум? Может быть, у него есть какая-то мистическая духовная субстанция, которую, подобно зелью, он вливает в человеческие умы, чтобы одурманить их? Или может быть, бесы вонзают свои когти в человеческий мозг, чтобы произвести „короткое замыкание” в мыслительном процессе? Нет, сатана ослепляет умы людей через предоставляемую им ложь.

Совершенно очевидно, что если бы люди действительно верили в то, что Иисус – Сын Божий, умерший за их грехи, если бы они действительно верили, что однажды предстанут перед ним и дадут отчет за прожитую жизнь, они бы покаялись и последовали бы за Ним. Но они в это не верят. В то же время они верят во что-то другое. Например, они могут верить в то, что Бога нет, или в то, что после смерти нет никакой жизни. Они могут верить в реинкарнацию, или в то, что Бог никогда никого не пошлет в ад. Они могут верить, что их религиозная практика приведет их к небесам. Но во что бы они ни верили, если это не евангелие, это все можно назвать одним словом – ложь. Они не верят истине, поэтому сатана обольщает их через ложь. Однако, если они смирятся и поверят истине, сатана больше не сможет ослеплять их.

Ложь, исходящая из тьмы

Писание говорит о царстве сатаны, как о „власти тьмы” (Кол. 1:13). Тьма – это отсутствие истины, отсутствие света и откровения. Перемещаясь во тьме, человек больше руководствуется своими представлениями и, как правило, это заканчивается травмами. Именно так обстоят дела в сатанинском царстве тьмы. Живущие в нем идут по жизни, руководствуясь представлениями, сформированными дьявольской ложью. Такие люди живут в духовной тьме.

Поэтому царство сатаны представляет из себя не страну с четко очерченными географическими границами, а царство, где верят в ложь. Царство тьмы располагается там же, где и царство света. Верящие в истину живут посреди верящих в ложь.[4] Наша первостепенная задача – провозглашать истину людям, верящим в ложь. Когда кто-то обращается к истине, сатана теряет своего очередного подданного, потому что больше уже не может обольщать его.

Поэтому мы освобождаем людей от сатаны не „связыванием” злых духов над ними, а провозглашением истины. Иисус сказал: „Познаете истину, и истина сделает вас свободными” (Иоан. 8:32). Духовная слепота исцеляется истиной.

В том же отрывке из Евангелия от Иоанна Иисус говорит неспасенным людям:

„Ваш отец диавол; и вы хотите исполнять похоти отца вашего. Он был человекоубийца от начала и не устоял в истине, ибо нет в нем истины. Когда говорит он ложь, говорит свое, ибо он лжец и отец лжи. А как я истину говорю, то не верите Мне” (Иоан. 8:44-45).

Обратите внимание на контраст между Иисусом и дьяволом. Иисус говорит истину, а сатана – абсолютный лжец.

Обратите также внимание, что хотя Иисус говорит Своим слушателям, что их отец дьявол, что хотя он выставляет сатану в качестве лжеца, ответственность за веру в истину все равно остается на людях. Вина за ослепление лежит не на дьяволе, а на них самих. Иисус возлагает ответственность на них. Сатана помогает „любящим тьму” оставаться во тьме с помощью лжи, которую он им постоянно поставляет. Но сатана не может обмануть никого, кто верит в истину.

Итак, главное оружие, посредством которого мы можем разрушать царство тьмы, – это истина Божьего Слова. Вот почему Иисус не говорит нам: „Идите по всему миру и связывайте дьявола”. Он говорит: „Идите по всему миру и проповедуйте евангелие”. Иисус сказал Павлу, что задачей его проповеди людям будет „открыть глаза им, чтобы они обратились от тьмы к свету и от власти сатаны к Богу” (Деян. 26:18). Мы ясно видим, что люди выходят из под власти сатаны, когда им предоставляется истина, и они принимают решение повернуться от тьмы к свету, решение верить истине, а не лжи. Твердыни, которые мы разрушаем, – это твердыни лжи, построенные в умах людей.

Божий план

Не забывайте о том, что Бог сбросил сатану с неба на землю. Он мог бы поместить его в любую точку вселенной или навсегда заключить в темницу. Но Он этого не сделал. Почему? Потому что Бог хочет использовать сатану для Своей конечной цели – однажды создать семью из людей, имеющих свободную волю, любящих Его и решивших служить Ему.

Бог хочет иметь семью из детей, любящих Его. А для этого существуют два условия. Во-первых, Он должен был создать людей со свободной волей, которая является основанием для любви. Роботы и машины не могут любить.

Во-вторых, Он должен поместить их в такие условия, где перед ними станет выбор – слушаться или не слушаться, любить Его или нет. Существо со свободной волей должно пройти тест. И если есть тест на верность, должен быть и тест на неверность. Теперь мы начинаем понимать, зачем Бог послал сатану на землю. Сатана является второй альтернативой для человечества. Ему разрешено (с определенными ограничениями) воздействовать на всякого человека, верящего лжи. Каждому придется сделать выбор: Кому верить, Богу или сатане? Кому служить, Богу или сатане? Осознают люди или нет, они все уже сделали свой выбор. Наша задача состоит в том, чтобы люди, принявшие неправильное решение, покаялись и уверовали в евангелие, приняв таким образом правильное решение.

Именно это произошло в Эдемском саду. Бог поместил в саду дерево познания добра и зла и запретил Адаму и Еве есть его плоды. Если Бог не хотел, чтобы они ели его плоды, тогда зачем Он поместил его туда? Это была проверка.

Мы также видим, что сатане было разрешено искусить Еву. Для проверки верности должно быть испытание неверностью. Сатана солгал Еве, и она поверила ему, одновременно решив не верить в то, что сказал Бог. Каков результат? Первые люди со свободной волей показали, что в их сердцах живет неверность.

Точно так же каждый человек, имеющий свободную волю, проверяется в течение всей своей жизни. Бог явил Себя через творение, поэтому каждый человек может увидеть, что существует Великий Бог (см. Рим. 1:19-20). Бог дал каждому из нас совесть, и в сердце мы знаем, что хорошо, а что плохо (см. Рим. 2:14-16). Сатане и его злым духам позволено обманывать и искушать людей. Результат – проверка каждого человека, имеющего свободную волю.

Печальная правда состоит в том, что каждый человек со свободной волей живет в бунте и „заменил истину Божью ложью” (Рим. 1:25). Однако мы можем благодарить Бога за выкуп, заплаченный за наши грехи и за возможность родиться в Его семье. Жертвенная смерть Иисуса на кресте – это единственное и достаточное решение данной проблемы.

Сатанинское обольщение, сегодня и в будущем

Итак, теперь мы понимаем хотя бы одну причину, по которой дьяволу и армии бунтарей разрешается действовать на этой планете: чтобы обольщать тех, кто любит тьму.

Эта истина подтверждается при изучении книги Откровения, из которой мы видим, что в будущем сатана будет связан ангелом и заключен в темницу на тысячу лет. Зачем он будет посажен в тюрьму? „Дабы не прельщал уже народы” (Откр. 20:3). Во время тысячелетнего царства Иисус будет лично править миром из Иерусалима.

По истечении тысячи лет сатана будет освобожден на некоторое время. Результат? „И выйдет обольщать народы, находящиеся на четырех углах земли” (Откр. 20:7).

Если Бог не хочет, чтобы сатана обольщал народы, тогда зачем Он выпускает его, тем более, что перед этим Он посадил его в темницу, чтобы „не прельщал уже народы”?

Конечно, Бог предпочел бы, чтобы сатана никогда никого не искушал. Но он знает, что Сатана сможет обольстить только тех, кто не верит словам Бога. Сатана может обольстить только отвергающих истину. Вот почему Бог разрешает ему действовать сейчас и позволит действовать тогда. Под действием сатанинского обольщения выявляется истинное состояние людских сердец, и Бог может отделять „пшеницу от плевел” (см. Матф. 13:24-30).

Именно это произойдет в конце тысячелетнего царства, когда будет освобожден сатана. Он обольстит всех любящих тьму и затем соберет их армии вокруг Иерусалима в надежде свергнуть царство Христа. Бог точно будет знать, кто любит Его, а кто ненавидит, поэтому немедленно пошлет „огонь с неба”, который „пожрет их” (Откр. 20:9). Сатана будет служить исполнению Божьих целей так, как это происходит сегодня. Это еще одна причина (из множества других), почему глупо думать, что мы можем „запрещать территориальным духам”. Бог позволяет им действовать, руководствуясь Своими соображениями.

Библейский евангелизм

Неоспоримый факт состоит в том, что ни Иисус, ни один из новозаветных апостолов не занимались тем типом духовной войны, о котором многие сегодня говорят, как о недостающем ключе к успешному евангелизму. Ни разу не было, чтобы Иисус, Петр, Иоанн, Стефан, Филипп или Павел „разрушали твердыни” или „связывали сильного” в городах, где они проповедовали. Они следовали за Духом Святым, который вел их к местам, где надо было проповедовать. Они проповедовали простое евангелие – призывали людей к покаянию и вере во Христа, и мы можем сказать, что у них были прекрасные результаты. А в тех случаях, где им приходилось проповедовать невосприимчивым людям, отвергающим евангелие, они не занимались „духовной войной, чтобы сатана перестал ослеплять умы людей”. Они „отрясали прах” со своих ног, как им повелел Иисус, и шли в другой город (см. Матф. 10:14; Деян. 13:5).

Просто удивительно, как можно заявлять, что „разрушение твердынь” и „связывание сильного” являются необходимыми условиями для успешного евангелизма, когда существуют тысячи примеров великих пробуждений в истории церкви, когда такой „духовной войной” никто не занимался.

„Но ведь это работает!” – скажут некоторые. – „Как только мы начали вести духовную войну стало спасаться гораздо больше людей, чем раньше”.

Если так, то я объясню вам, почему. Потому что одновременно с этим было вознесено больше молитв, соответствующих Писанию и было проповедано евангелие, соответствующее Писанию. Или потому что определенная группа людей вдруг стала более восприимчива к евангелию.

Как бы вы отреагировали, если бы какой-нибудь евангелист сказал вам: „Сегодня вечером я проповедовал на собрании пробуждения, а перед этим я съел три банана. И после проповеди шестнадцать человек покаялось! Наконец-то я понял секрет успеха! Теперь я всегда буду съедать по три банана перед каждой проповедью!”?

Я уверен, что вы ответите: „То, что ты съел три банана не имеет никакого отношения к спасению шестнадцати людей. Ключ твоего успеха кроется в том, что ты проповедовал евангелие, а эти шестнадцать человек откликнулись на него”.

Бог с уважением относится к Своему Слову. Если Бог обещает что-то, Он сдерживает обещание, даже если человек параллельно делает еще что-то, противоречащее Писанию.

Это относится и к современной практике „духовной войны”. Если вы будете раздавать буклеты и „связывать сильного” над своим городом, то определенное количество людей уверует. А если вы просто будете раздавать буклеты, никого не связывая, то уверует то же количество народу.

Как молиться за духовную жатву в соответствии с Писанием

Как молиться за неверующих? Во-первых, мы должны понять, что Новый Завет не учит нас молиться о том, чтобы Бог спас людей. Также нигде не написано, чтобы первые христиане молились таким образом. Причина этого кроется в том, что с Божьей точки зрения Он уже все сделал для спасения каждого человека в мире. Он настолько хочет чтобы люди спаслись, что отдал Своего Сына на смерть на кресте.

Почему тогда еще не все спаслись? Потому что не все уверовали в евангелие. А почему они не уверовали? По двум причинам: 1) Либо они никогда еще не слышали евангелия, 2) либо они слышали евангелие, но отвергли его.

Вот почему библейская молитва за неверующих – это молитва о возможности услышать евангелие. Иисус сказал: „Жатвы много, а делателей мало; итак, молите Господина жатвы, чтобы выслал делателей на жатву Свою” (Лук. 10:2). Чтобы люди могли услышать евангелие и спастись, кто-то сначала должен проповедовать его. Поэтому мы должны молиться, чтобы Бог послал к ним людей.

Вот пример молитвы первых христиан за духовную жатву: „И ныне, Господи, воззри на угрозы их, и дай рабам Твоим со всею смелостью говорить слово Твое, тогда как Ты простираешь руку Твою на исцеления и на соделание знамений и чудес именем Святаго Сына Твоего Иисуса” (Деян. 4:29-30).

Они просили либо о возможности смело проповедовать евангелие, либо о смелости провозглашать евангелие в открывающихся для них возможностях. Они также ожидали, что Бог подтвердит проповедь исцелениями, знамениями и чудесами. Такие молитвы соответствуют Писанию, и обратите внимание на то, что главной целью было дать людям возможность услышать евангелие. Бог ответил на их молитву: „И, по молитве их, поколебалось место, где они были собраны, и исполнились все Духа Святаго, и говорили слово Божие с дерзновением” (Деян. 4:31).

Как по мнению Павла должны молиться христиане за духовную жатву? Считает ли он, что нужно просить Бога о том, чтобы Он спас людей? Нет, давайте прочитаем что он пишет:

„Итак молитесь за нас, братия, чтобы слово Господне распространялось и прославлялось, как и у вас” (2 Фес. 3:1).

“И о мне, дабы мне дано было слово – устами моими открыто с дерзновением возвещать тайну благовествования, для которого я исполняю посольство в узах, дабы я смело проповедывал, как мне должно” (Еф. 6:19-20).

Независимо от того, спасен человек или нет, теперь это больше зависит от него самого, чем от Бога, поэтому наши молитвы должны быть направлены на то, чтобы люди имели возможность услышать евангелие, и чтобы Бог помог нам проповедовать. Бог ответит на наши молитвы, но даже это не гарантирует, что все спасутся, потому что Бог предоставляет человеку свободу выбора. Спасение людей зависит от их отклика на евангелие.

Миф №7: „Когда христианин грешит, он открывает двери бесам, которые приходят и поселяются в нем”

Действительно, грех, совершаемый христианином, может быть результатом его уступок искушениям со стороны злых духов. Однако тот факт, что верующий уступил злому духу, еще не значит, что демон может войти в него. Когда христианин грешит, он разрывает отношения с Богом, потому что ослушался его (см. 1 Иоан. 1:5-6). Он чувствует вину. Однако отношения с Богом не прерываются полностью, потому что христианин по-прежнему остается Его дитем.

Если мы исповедуем свой грех, то „Он, будучи верен и праведен, простит нам грехи наши и очистит нас от всякой неправды” (1 Иоан. 1:9). Тогда наши отношения с Ним восстанавливаются. Заметьте, Иоанн не говорит, что если мы согрешили, нам необходимо освобождение от поселившегося в нас беса.

Каждый христианин ежедневно сталкивается с миром, плотью и дьяволом. Павел пишет, что мы действительно сражаемся с различными злыми духами (см. Еф. 6:12). Поэтому в какой-то степени каждого верующего атакуют бесы. Это нормально, и мы должны противостоять дьяволу и бесам верой в Слово Божье (см. 1 Пет. 5:8-9). Когда мы верим и действуем по Божьему Слову – и это есть противостояние дьяволу.

Например, если нас посещают депрессивные мысли, то мы должны вспомнить место Писания, говорящее о радости и послушаться Божьего Слова, исполняя заповеди „всегда радуйтесь” (1 Фес. 5:16) и „за все благодарите” (1 Фес. 5:18). Мы должны действовать по Божьему Слову и заменять дьявольские мысли мыслями от Бога.

Будучи людьми со свободной волей, мы можем думать, о чем захотим. Если верующий постоянно решает слушать и поддаваться внушениям от злых духов, он, конечно же, открывает им доступ в свой разум, так что бесы могут угнетать его и доминировать над ним с помощью плохих мыслей. Если он решит еще больше поддаться этому, то им может овладеть определенный тип искаженного мышления, что довольно редко, но все-таки случается с христианами. Но даже в этом случае, если христианин желает освободиться, все, что нужно, – это решить покориться Божьему Слову и думать о нем. Таким образом, христианин противостоит дьяволу.

Но может ли христианин стать одержимым? Только если он добровольно, от сердца, без давления решает отвергнуть Христа и полностью отвернуться от Него. В таком случае он больше не христианин[5] и может стать одержимым, если полностью отдаст себя во власть злого духа, угнетающего его. Но это никак не подтверждает, что через один совершенный грех в вас входит бес.

В Новом Завете нет ни одного случая, где бы христианин был одержим бесом. Также нет и предупреждений в адрес христиан об опасности получит беса внутрь себя. Нет и инструкций относительно, того как изгонять бесов из братьев-христиан.

Истина состоит в том, что христианин не нуждается в изгнании бесов из него – он нуждается в обновлении разума Словом Божьим. Это есть в Писании. Павел пишет:

„И не сообразуйтесь с веком сим, но преобразуйтесь обновлением ума вашего, чтобы вам познавать, что есть воля Божия, благая, угодная и совершенная” (Рим. 12:2).

По мере избавления от старого образа мышления и его замены истиной Слова Божьего, мы одерживаем победу над греховными привычками и становимся подобны Христу. Нас освобождает истина (Иоан. 8:32). Мы изменяемся под действием трансформации нашего мышления, а не благодаря изгнанию всех бесов.

Почему же тогда существует так много христиан, свидетельствующих, что из них был изгнан бес (или бесы)? Возможно, они просто думают, что в них был бес, и его изгнали. Многие христиане слишком доверчивы и плохо знают Слово Божье, поэтому они становятся легкой добычей „специалистов по освобождению”, психологически манипулирующих людьми, приводя их к мысли, что в них есть демоны. А когда человек убежден, что в нем живет демон, он, естественно, будет сотрудничать с теми, кто, как кажется, имеет опыт в изгнании бесов.

Другая возможность – люди, из которых изгнали бесов, в момент изгнания еще не были настоящими верующими во Христа, несмотря на то, что они себя считали таковыми. Современное евангелие, ярко контрастирующее с библейским евангелием, обольстило многих людей, заставляя их думать о себе, что они – христиане, хотя их невозможно отличить от неверующих, и Иисус не является их Господом. Мы читаем в Писании, что когда люди начинали веровать в евангелие и возрождались свыше, бесы автоматически выходили из них (см. Деян. 8:5-7). Демоны не могут владеть людьми, в которых живет Дух Святой, а Дух Святой живет во всех рожденных свыше людях.

Миф №8: „Через изучение истории города можно определить, какие злые духи господствуют над ним, и благодаря этому духовная война, а затем и евангелизация становятся более эффективными”

Данный миф основывается на некоторых идеях, не находящих подтверждения в Писании. Одна из таких идей предполагает, что территориальные духи остаются в одном и том же месте в течение долгого времени. Иными словами, предполагается, что духи, жившие в данном регионе много веков назад, до сих пор остаются здесь. Получается, что если, например, город был основан людьми, жаждущими наживы, то дух жадности продолжает доминировать над городом сегодня. Если раньше на месте города стояла древняя индейская деревушка, то значит сегодня город находится под властью духа колдовства и шаманизма. И т. д. и т. п.

Но насколько это правда, что те же самые злые начальства и власти, жившие в городе несколько веков назад, до сих пор остаются здесь? Может быть это и так, но гарантии нет.

Вспомните историю из десятой главы книги Даниила, которую мы уже рассматривали. Безымянный ангел, которому помогал Михаил сражаться против „князя Персидского”, сказал Даниилу: „Теперь я возвращусь, чтобы бороться с князем Персидским; а когда я выйду, то вот, придет князь Греции” (Дан. 10:20). Из истории известно, что Персия пала перед греками в результате завоевательных походов Александра Македонского. Но этот безымянный ангел был в курсе надвигающихся изменений в духовном мире – приближался „князь Греции”.

Когда князь Греции действительно пришел, то стал ли он царствовать в духовном мире над Греческой Империей точно так же, как князь Персидский царствовал над Персидской Империей? Если рассуждать логически, то да, а если так, то определенные высокопоставленные злые духи изменили свое географическое расположение, так как Греческая Империя заняла практически всю территорию бывшей Персидской Империи. Когда на земле происходят политические изменения, вполне возможно, что они происходят также и в царстве тьмы. Но надо признаться, что мы этого не знаем, если Бог нам не откроет.

Как бы то ни было, это практически ничего не меняет. Независимо от того какие злые духи царствуют над определенной географической областью, мы все равно ничего не можем сделать против них, ведя „духовную войну”, как уже доказано выше.

Надуманная классификация злых духов

Более того, считать, что определенные правящие духи специализируются на конкретных грехах, может быть не более, чем предположением. Теория о существовании „духов жадности”, „духов вожделения”, „религиозных духов”, „духов разногласия” и т. д. не находит подтверждения в Писании, как и идея о том, что эти различные типы духов существуют в высших рядах злых духов, управляющих царством тьмы.

К удивлению тех, кто никогда внимательно не изучал всех четырех Евангелий, скажу, что среди духов, изгнанных Иисусом, конкретно говорится только о трех: дух немой (Лук. 11:14, англ. версия NASV), „дух немой и глухой” (Марк. 9:25), а также несколько раз говорится о „нечистых духах”, что видимо является обобщением всех бесов, которых изгонял Иисус, включая и „немого и глухого” духа (см. Марк. 9:25).

А что если предположить, что „немой и глухой” дух мог делать с людьми что-то еще, помимо глухоты и немоты? Это предположение верно, поскольку он являлся причиной припадков у мальчика, о котором говорится в Марк. 9. Следовательно, когда говорится „дух немой и глухой”, это скорее относится не к виду духа, а к тому, как он удручал человека. Но некоторые из нас „заболели” классифицированием духов, не основываясь ни на каких библейских откровениях.

Единственные места Писания в Ветхом Завете, на основании которых можно считать, что существуют специфические духи, это: 3 Цар. 22:22-23 – „лживый дух”, Ис. 19:14 – „дух опьянения” („дух извращения” – англ. версия NASV) и Ос. 4:12; 5:4 – „дух блуда”. В первом и втором случаях злых духов можно отнести к „духам обольщения”. В отношении третьего, фраза „дух блуда” необязательно означает конкретного духа, а может просто относиться к распространенному типу поведения людей.[6]

В книге Деяний конкретный злой дух упоминается только в Деян. 16:16, где говорится о служанке, одержимой „духом прорицательным”. Единственный вид злого духа, упоминающийся в посланиях, это „дух обольститель” (1 Тим. 4:1), что может подойти к любому злому духу.

Имея в нашем распоряжении только несколько мест Писания, говорящих о нескольких конкретных видах демонов, удивительно, что в некоторых современных книгах можно встретить списки, состоящие из сотен различных видов бесов, способных жить в людях и контролировать города.

Не стоит думать, что существует классификация демонов по конкретным грехам, к какому бы рангу демоны ни относились. Если в городе много игорных заведений, то говорить, что „в городе слишком много духов азарта”, можно только с известной долей предположения.

Дух курения?

Послушайте, насколько глупо звучит такое высказывание: „Скорее всего, в городе много духов курения, потому что слишком многие из его жителей курят”. А что делали эти „духи курения” до появления этого города? Где они тогда были? А что они делали до того, как люди начали курить табак? А может быть, люди бросают курить, потому что эти старые духи курения вымирают или переезжают в другие районы?

А как вам нравится такая фраза: „Этот город контролируют духи вожделения, поэтому тут так много публичных домов”? Но дело в том, что там, где люди не служат Христу, существует царство тьмы. Многие демоны действуют во тьме, обольщая и порабощая своих подопечных через грех и побуждая их продолжать бунтовать против Бога. Эти злые духи искушают людей во всех областях греха, и в определенных районах люди уступают одному из грехов больше, чем другим. Единственная их надежда – евангелие, которое мы призваны провозглашать.

Но даже если бы и существовали конкретные виды злых духов, специализирующиеся на конкретных грехах и царствующие в определенных географических областях, мы бы все равно ничего не смогли предпринять, чтобы убрать их оттуда. Наша ответственность – молиться в соответствии и Писанием за обманутых людей и проповедовать им евангелие.

Единственный способ сражаться против доминирующих грехов в определенном городе – это обличающая проповедь с названием конкретных грехов, в которых люди этого города виноваты пред Богом. Но для этого нет необходимости изучать историю города. Надо просто посмотреть на город открытыми глазами и услышать, о чем в нем говорят. Наиболее популярные грехи станут очевидными.

Наконец, в Новом Завете нет ни единого примера, где бы кто-либо занимался „духовной картографией”, чтобы приготовить почву для евангелизации. В посланиях тоже ничего не сказано об этом. В Новом Завете апостолы шли за Духом Святым, который вел их в конкретные места, чтобы проповедовать там, и они верно провозглашали евангелие и призывали людей к покаянию, полностью полагаясь на Господа, что Он подтвердит их проповедь чудесами и знамениями. Их метод работал довольно неплохо.

Миф №9: „Некоторым христианам нужно освобождение от наследственных или сатанинских проклятий”

Учение о „наследственных проклятиях” происходит из ряда мест в Ветхом Завете, говорящих практически одно и то же. Это Исх. 20:5; 34:7; Числ. 14:8 и Втор 5:9. Давайте прочитаем Числ. 14:18:

„Господь долготерпелив и многомилостив, прощающий беззакония и преступления, и не оставляющий без наказания, но наказывающий беззаконие отцов в детях до третьего и четвертого рода”.

Как это понять? Значит ли это, что Бог проклянет или накажет кого-нибудь из-за грехов его родителей, прародителей или прапрародителей? Должны ли мы считать, что Бог прощает грехи верующему в Иисуса, а затем наказывает его за грехи прапрадедушки?

Ни в коем случае, потому что тогда Бога можно обвинить в жестокой несправедливости и лицемерии. Он Сам говорит, что наказывать человека за грехи его родителей несправедливо:

„Вы (израильтяне) говорите: „почему же сын не несет вины отца своего?” (Бог отвечает) Потому что сын поступает законно и праведно, все уставы Мои соблюдает и исполняет их; он будет жив. Душа согрешающая, она умрет; сын не понесет вины отца, и отец не понесет вины сына, правда праведного при нем и остается, и беззаконие беззаконного при нем и остается” (Иез. 18:19-20).

Более того, в Законе Моисеевом Бог повелевает, чтобы ни отец, ни сын не несли наказания за грехи друг друга:

„Отцы не должны быть наказываемы смертью за детей, и дети не должны быть наказываемы смертью за отцов; каждый должен быть наказываем смертью за свое преступление” (Втор. 24:16).

Не может быть, чтобы Бог любви и праведности мог проклясть кого-либо за грехи его предков.[7] Что же имеет в виду Писание, когда говорит о Боге: „не оставляющий без наказания, но наказывающий беззаконие отцов в детях до третьего и четвертого рода”?

Это может означать только то, что Бог вменяет людям ответственность за греховный пример, который они показывают своим потомкам. Таким образом, они становятся частично ответственными за грехи, совершаемые их потомками, потому что оказывали на них негативное влияние. Бог возлагает ответственность на людей за плохое влияние их грехов на внуков! Бог свят, и никто не может упрекнуть Его в несправедливости.

Обратите внимание, что в рассматриваемом месте Писания говорится, что Бог „наказывает беззаконие отцов в детях”. То есть наказывается беззаконие отцов в детях.

Теория о „наследственных проклятиях” – это суеверие, и самое плохое в нем то, что Бог выглядит несправедливым.

Проклятия сатаны?

А как насчет проклятий от сатаны?

Во-первых, в Библии нет ни одного примера, говорящего о том, что сатана может кого-то проклясть, и нет примеров, где бы он это делал. Да, мы видим из Библии, что сатана причиняет людям беды, но мы нигде не видим, чтобы он мог проклясть семью, чтобы впоследствии ее саму и ее потомков преследовали неудачи.

Сатана и злые духи доставляют неудобства (в определенных границах) каждому христианину в течение всей жизни, но это не значит, что нам надо разрушать проклятия, передавшиеся от родителей. Все, что нам надо сделать – это стоять на Божьем Слове и противостоять дьяволу верой, как говорит Писание (см. 1 Пет. 5:8-9).

Библия говорит, что власть благословлять и проклинать принадлежит Богу (см. Быт. 3:17; 4:11; 5:29; 8:21 ; 12:3; Числ. 23:8; Втор. 11:26; 28:20; 29:27; 30:7; 2 Пар. 34:24; Пс. 36:22; Притч. 3:33; 22:14; Плач. 3:65; Мал. 2:2; 4:6). Люди могут проклинать нас своими устами, но их проклятия бессильны:

„Как воробей вспорхнет, как ласточка улетит, так незаслуженное проклятие не сбудется” (Притч. 26:2).

Валаам был прав, когда сказал Валаку, нанявшему его, чтобы проклясть Израиль: „Как прокляну я? Бог не проклинает его. Как изреку зло? Господь не изрекает на него зла?” (Числ. 23:8).

Некоторые христиане слишком сильно погрузились в теорию о проклятиях одних людей другими, основываясь на словах Иисуса, записанные в Марк 11:23: „Истинно говорю вам, если кто скажет горе сей: поднимись и ввергнись в море, и не усомнится в сердце своем, но поверит, что сбудется по словам его, – будет ему, что ни скажет”.

Но обратите внимание, что сила заключается не просто в словах, а в словах, сказанных с верой из сердца. У человека не может быть веры в то, что его проклятие принесет человеку несчастье, потому что вера – это уверенность (Евр. 11:1), приходящая только от слышания Божьего Слова (Рим. 10:17). Человек может только надеяться, что его проклятие принесет другому несчастье, но не может в это верить, потому что Бог не дал никаких обетований о проклятии людей, на которых может основываться вера.

Единственным исключением может быть только случай, если Бог даст кому-то „дар веры” в сопровождении „дара пророчества” (два из девяти даров Духа), которое будет произнесено в форме благословения или проклятия, как это иногда происходило во времена Ветхого Завета (см. Быт. 27:27-29, 38-41; 49:1-27; Нав. 6:26, 3 Цар. 16:34; Суд. 9:7-20, 57; 4 Цар. 2:23-24). Но даже в тех случаях благословения и проклятия исходили от Бога, а не от людей. Поэтому сама идея о способности людей „проклинать” является суеверием. Вот почему Иисус не учит нас „разрушать проклятия”, сказанные против нас, а просто „благословлять проклинающих нас”. Нам не нужно бояться человеческих проклятий. Страх перед человеческими проклятиями свидетельствует о слабой вере в Бога. К сожалению, я постоянно встречаю пасторов, которые, судя по всему, больше верят в силу сатаны, чем в силу Бога. Хотя я совершаю как минимум по одной миссионерской поездке за рубеж в месяц, и наношу урон царству сатаны, я нисколько не боюсь проклятий от сатаны или от людей. Просто нет никаких причин для страха.

Оккультные проклятия?

Может ли на нас оставаться проклятие из-за того, что в прошлом мы занимались оккультизмом?

Мы не должны забывать, что когда мы возрождаемся свыше, то освобождаемся от власти сатаны и царства тьмы (см. Деян. 26:18; Кол 1:13). Сатана больше не имеет над нами никакой власти, если мы не дадим ему места. Хотя Библия говорит, что христиане из Ефеса плотно занимались магией до своего обращения (см. Деян. 19:18-19), ничего не говорится о том, что Павел разрушал „проклятия сатаны” или связывал над ними сатанинские силы после того, как люди родились свыше. Причина кроется в том, что они автоматически освободились от власти сатаны в тот момент, когда уверовали во Христа.

Вдобавок, когда Павел пишет христианам в Ефес, он ничего не говорит об освобождении от наследственных или сатанинских проклятий. Единственное, что он им сказал – „не давайте места дьяволу” (Еф. 4:27) и „облекитесь во всеоружие Божие, чтобы вам можно было стать против козней дьявольских” (Еф. 6:11). Эти задачи стоят перед всеми верующими.

Но почему тогда в некоторых случаях христианам стало гораздо лучше после разрушения над ними „наследственного” или „сатанинского проклятия”? Возможно, потому что человек, нуждавшийся в помощи, имел веру в то, что дьявол убежит после разрушения „проклятия”. Дьявол убегает, когда видит веру, которая должна быть у каждого христианина, чтобы противостоять ему и обращать его в бегство. Однако, чтобы сатана убежал, нет никакой нужды в „специалисте по освобождению”.

Наконец, Библия говорит, что Христос стал „за нас клятвою (проклятием)” и таким образом „искупил нас от клятвы (проклятия) закона” (Гал. 3:13). Раньше мы все были под Божьим проклятием из-за совершавшихся нами грехов, но с тех пор, как Иисус понес наше наказание, мы были освобождены от Божьего проклятия. Слава Богу! Освободившись от проклятия, мы теперь можем радоваться благословению „всяким духовным благословением в небесах” во Христе (Еф. 1:3).

Духовная война, соответствующая Писанию

Итак, мы рассмотрели многие из существующих сегодня мифов относительно духовной войны. А существует ли вообще в Писании „духовная война”? Да, и теперь мы поговорим о ней.

Вероятно, первое, что мы должны усвоить относительно духовной войны – это то, что она не должна становиться задачей номер один в жизни христианина. Главная наша задача – смотреть на Христа, идти за Ним, слушаться Его, постоянно становясь все более похожими на Него. Только незначительное число мест Нового Завета обращается к теме духовной войны, что должны свидетельствовать о ее меньшей роли в жизни христианина, в сравнении с другими разделами учения.

Второе: мы должны знать о духовной войне ровно столько, сколько о ней говорит Библия. Нам не нужно какого-то особого дара различения (или проповедников, имеющих особый дар различения) „глубин сатанинских”. Библейская духовная война очень проста. Сатанинские планы ясно представлены в Писании. Наша часть ответственности обозначена, как нельзя более четко. Если ты знаешь, что говорит Бог, и веришь в это, место победителя в духовной борьбе тебе гарантировано.

Назад к истокам

Давайте вернемся к книге Бытия, где дьявол предстает перед нами впервые. В начальных главах он представлен в виде змеи. Если у кого-то есть сомнения, что этот змей – дьявол, тогда развеять их поможет Откр. 20:2: „Он взял дракона, змия древнего, который есть диавол и сатана…”

В Быт 3:1 говорится: „Змей был хитрее всех зверей полевых, которых создал Господь Бог”. Подумайте о том, насколько хитры змеи и как они подкрадываются к добыче, и вы поймете, какой ловкостью обладает сатана. С другой стороны, сатана не всезнающий и не такой мудрый, как Бог, поэтому не стоит думать, что в интеллектуальном плане мы безнадежно проигрываем ему. Иисус сказал, что мы должны быть мудрыми, как змеи (Матф. 10:16). Павел говорит, что он в курсе сатанинских замыслов (см. 2 Кор. 2:11), и что мы имеем „ум Христов” (1 Кор. 2:16).

Сатана запустил свою первую раскаленную стрелу, спросив Еву о том, что сказал Бог. Ее ответ должен был показать сатане, сможет он обольстить ее, или нет. У сатаны нет шансов обольстить человека, верящего в то, что сказал Бог и слушающегося Его. Поэтому вся его стратегия вращается вокруг идей, противоречащих Божьему Слову.

Сатана спрашивает ее: „Подлинно ли сказал Бог: не ешьте ни от какого дерева в раю?” (Быт. 3:1.) Звучит, как безобидный вопрос прохожего, но сатана четко знал свою цель.

Ева отвечает: „Плоды с дерев мы можем есть, только плодов дерева, которое среди рая, сказал Бог, не ешьте их и не прикасайтесь к ним, чтобы вам не умереть” (Быт. 3:2-3).

Ева ответила почти правильно. Единственное, Бог никогда не запрещал им прикасаться к древу познания добра и зла, Он запретил только есть его плоды.

Конечно, Ева знала достаточно истины, чтобы распознать ложь в ответе дьявола: „Нет, не умрете!” (Быт. 3:4). Это грубо противоречило тому, что сказал Бог, и вряд ли Ева сразу могла поверить в это. Поэтому сатана подсластил свою ложь небольшим количеством правды, чтобы ее легче было проглотить. Он продолжил: „Но знает Бог, что в день, в который вы вкусите их, откроются глаза ваши, и вы будете, как боги, знающие добро и зло” (Быт. 3:5).

На самом деле, произнося ложь, сатана говорит три правдивые вещи. Мы знаем, что после того, как Адам и Ева съели запретный плод, их глаза открылись (см. Быт. 3:7), как и сказал сатана. Вдобавок, после этого Сам Бог говорит, что человек стал подобен Богу и теперь знает добро и зло (см. Быт. 3:22). Возьмите на заметку: Сатана часто смешивает истину с ложью, чтобы обольстить людей.

Обратите также внимание на то, что сатана исказил Божий характер. Бог запретил Адаму и Еве есть плод ради их собственного благополучия и счастья, а сатана представил все так, будто Бог хотел скрыть от них что-то хорошее. Большая часть сатанинской лжи направлена против Божьего характера, воли и мотивов.

К сожалению, самая первая пара на земле отвергла истину ради лжи и вкусила последствия своего решения. Но заметьте, что в этой истории присутствуют все элементы современной духовной войны: единственным орудием сатаны была ложь, „завернутая” в правду. Перед людьми стал выбор: верить словам Бога или сатаны. Вера в истину стала бы для них „щитом веры”, но они так и не воспользовались им.

Духовная война Иисуса

Читая о встрече Иисуса с сатаной в пустыне, мы понимаем, что в течение последних тысяч лет тактика сатаны не изменилась. Основным видом его атаки была дискредитация того, что сказал Бог, поскольку он знал, что сможет победить Иисуса, только разубедив Его верить в истину и слушаться ее. Слово Божье снова в центре сражения. Сатана метает ложью, а Иисус отражает ее. Иисус верил в то, что сказал Бог, и слушался Его Слова. Это – библейская духовная война.

Иисус оказался в той же ситуации, что и Ева, Адам и каждый из нас. Он должен был решить кого, Ему слушать – Бога или сатану. Иисус использовал в битве „меч духовный” – Слово Божье. Посмотрим, чему мы можем научиться из данного примера сражения с сатаной.

Матфей повествует о втором искушении Иисуса:

„Потом берет Его диавол в святой город и поставляет Его на крыле храма, и говорит Ему: если Ты Сын Божий, бросься вниз, ибо написано: Ангелам Своим заповедает о Тебе, и на руках понесут Тебя, да не преткнешься о камень ногою Твоею. Иисус сказал ему: написано также: не искушай Господа Бога твоего” (Матф. 4:5-7).

Снова в центре событий то, что сказал Бог. Сатана даже цитирует девяностый псалом, но искажает его так, что получается смысл, которого Бог не имел в виду.

Иисус отвечает другой цитатой из Писания, которая уравновешивает понимание Божьего обетования, написанного в Пс. 90. Бог действительно защитит нас, но не тогда, когда мы тупо „проверяем Его”.

Вот почему это так важно – не вырывать стихи из контекста всей Библии. Каждое место Писания должно истолковываться в гармонии со всем остальным Писанием.

Искажение Писания – одна из самых распространенных тактик сатаны в духовной войне, и к сожалению, он очень преуспел в использовании этой тактики против многих христиан, увлекшихся современными движениями духовной войны. Классический пример такого искажения – неправильное понимание фразы „разрушение твердынь”, которую используют для оправдания теории о ниспровержении злых духов в атмосфере. Как я уже объяснил выше, данная фраза, читаемая в контексте, не имеет абсолютно никакого отношения к ниспровержению злых духов, находящихся в атмосфере. Но дьявол хочет, чтобы мы думали, что речь идет именно об этом и впустую тратили свое время на то, чтобы кричать в небо на начальства и власти.

В рассказе Матфея о третьем искушении Иисуса мы читаем:

„Опять берет Его диавол на весьма высокую гору и показывает Ему все царства мира и славу их, и говорит Ему: всё это дам Тебе, если, пав, поклонишься мне. Тогда Иисус говорит ему: отойди от Меня, сатана, ибо написано: Господу Богу твоему поклоняйся и Ему одному служи” (Матф. 4:8-10).

Искушение властью. Если бы Иисус поклонился сатане, а тот сдержал бы свое обещание, то Иисус стал бы второй личностью в царстве тьмы. Он бы властвовал над каждым неспасенным человеком и над каждым злым духом, имея такую власть над миром, какая прежде была только у сатаны. То, что могло случиться, если бы Иисус поддался искушению, может присниться только в страшном сне.

Снова обратите внимание на то, что Иисус противостоял предложениям сатаны написанным Словом Божьим. В каждом из трех искушений Иисус победил, отвечая: „Написано”. Мы тоже должны знать Божье Слово и верить в него, если хотим избежать обольщения и сатанинских ловушек. В этом и состоит духовная война.

Поле битвы

В большинстве случаев, единственное, что может сделать сатана – это насаждать мысли в сердца и умы людей (но даже в этом Бог ограничивает его; см. 1 Кор. 10:13). Держа это в уме, рассмотрим несколько мест Писания:

„Но Петр сказал: Анания! Для чего ты допустил сатане вложить в сердце твое мысль солгать Духу Святому и утаить из цены земли?” (Деян. 5:3).

„И во время вечери, когда диавол уже вложил в сердце Иуде Симонову Искариоту предать Его” (Иоанн. 13:2).

„Дух же ясно говорит, что в последние времена отступят некоторые от веры, внимая духам обольстителям и учениям бесовским…” (1 Тим. 4:1).

„Но боюсь, чтобы, как змий хитростью своею прельстил Еву, так и ваши умы не повредились, уклонившись от простоты во Христе” (2 Кор. 11:3).

„Не уклоняйтесь друг от друга, разве по согласию, на время, для упражнения в посте и молитве, а потом опять будьте вместе, чтобы не искушал вас сатана невоздержанием вашим” (1 Кор. 7:5).

„Посему и я, не терпя более, послал узнать о вере вашей, чтобы как не искусил вас искуситель и не сделался тщетным труд наш” (1 Фес. 3:5).

„…Для неверующих, у которых бог века сего ослепил умы, чтобы для них не воссиял свет благовествования о славе Христа, Который есть образ Бога невидимого” (2 Кор. 4:4).

„И низвержен был великий дракон, древний змий, называемый диаволом и сатаною, обольщающий всю вселенную, низвержен на землю, и ангелы его низвержены с ним” (Откр. 12:9).

„Ваш отец диавол; и вы хотите исполнять похоти отца вашего. Он был человекоубийца от начала и не устоял в истине, ибо нет в нем истины. Когда говорит он ложь, говорит свое, ибо он лжец и отец лжи” (Иоан 8:44).

Эти и другие места Писания доказывают, что главным полем битвы в библейской духовной войне являются наши сердца и умы. Сатана атакует мыслями – злыми внушениями, неправильными идеями, лживыми философиями, искушениями, ложью и т.д. Наше средство защиты – знание, вера и действие по Божьему Слову.

Важно понимать, что не каждая мысль, появляющаяся в вашем разуме, исходит от вас самих. У сатаны много „посыльных”, помогающих ему делать эту работу. Он влияет на нас через газеты, книги, телевидение, журналы, радио, через друзей и соседей, и даже через проповедников. Даже апостол Петр один раз невольно стал „посыльным” сатаны, когда пытался убедить Иисуса, что Его смерть не вписывалась в рамки воли Божьей (см. Матф. 16:23).

Но сатана и злые духи работают также и непосредственно в людских умах, без человеческого посредничества, и все христиане время от времени переживают прямые атаки. Это момент начала битвы.

Помню, как однажды одна сестра во Христе пришла ко мне, чтобы рассказать о проблеме. Она сказала, что в последнее время, когда молится, через ее ум проносятся богохульные мысли и проклятия. Это была одна из добрейших, кротчайших и посвященных сестер в моей церкви, и несмотря на это, ее мучили ужасные мысли.

Я объяснил ей, что эти мысли исходят не от нее самой. Ее атаковал сатана, пытавшийся разрушить ее молитвенную жизнь. Она сказала, что прекратила молиться каждый день, потому что боялась возвращения этих мыслей. Сатана победил.

Итак, я сказал, что ей нужно возобновить свои молитвы, и если богохульные мысли снова появятся, она должна будет противопоставить им истину Слова Божьего. Например, если приходит мысль „Иисус – …….”., она должна сказать: „Нет, Иисус – Сын Божий”. Если в мысли приходит какое-то проклятие, то его надо заменить хвалой Иисуса и т.д.

Я также сказал ей, что боясь этих мыслей, она фактически приглашает их, поскольку страх – противоположность веры, страх – это вера в дьявола. Пытаясь не думать о чем-то, нам приходится о этом думать, чтобы не думать об этом…

Например, если я скажу „не думай о своей правой руке”, то вы сразу же начнете думать о ней. И чем больше вы будете стараться, тем хуже будет результат. Единственный способ не думать о своей правой руке – думать о чем-то другом, например о своих ботинках. Когда вы думаете о ботинках, вы уже не думаете о правой руке.

Я посоветовал этой женщине „не бояться”, как повелевает нам Библия. И как только она почувствует, что мысль противоречит Слову Божьему, ей надо заменить ее другой мыслью, соответствующей Слову Божьему.

С радостью скажу, что она последовала моему совету и, хотя атаки еще некоторое время продолжались, она одержала полную победу над этой проблемой. Она победила в библейской духовной битве.

Проведя определенные исследования, я пришел к интересному выводу, что подобная проблема достаточно распространена. Обычно больше, чем у половины христиан, с которыми я общаюсь, во время молитвы возникают богохульные мысли. Сатана не слишком оригинален.

Следи за тем, что слушаешь!

Мы не можем запретить сатане и его злым духам атаковать наш разум, но мы можем помешать их мыслям стать нашими. Иными словами, мы не должны принимать демонические идеи и внушения и жить с ними. Есть такая поговорка: „Нельзя запретить птицам летать над головой, но можно запретить им свить гнездо у себя в волосах”.

Вдобавок, мы должны бодрствовать, чтобы не открывать наш разум влиянию нечистоты, когда это в нашей власти. Когда в течение часа мы смотрим телевизор, или читаем газету, то широко открываем дверь мыслям, которые могут исходить от сатаны. Сразу после того, как Иисус рассказал притчу о сеятеле и почве, Он добавил: „Замечайте, что слышите” (Марк. 4:24). Иисус знал, какой разрушительный эффект приносит ложь, когда к ней прислушиваются, позволяя сатане насаждать семена в сердце и разум. Эти семена могут взойти и превратиться в „тернии”, которые впоследствии искоренят Слово Божье из нашей жизни (см. Марк. 4:7, 18-19).

Петр о духовной войне

Апостол Петр понимал значение настоящей библейской духовной войны. В своих посланиях он никогда не учил верующих низвергать в городах начальства и власти. В то же время он учил их противостоять атакам сатаны в своей собственной жизни, и советовал, как им следует поступать:

„Трезвитесь, бодрствуйте, потому что противник ваш диавол ходит, как рыкающий лев, ища, кого поглотить. Противостойте ему твердою верою, зная, что такие же страдания случаются и с братьями вашими в мире” (1 Пет. 5:8-9).

Во-первых, обратите внимание, что Петр подчеркивает нашу оборонительную позицию, а не наступательную. Это сатана бродит вокруг нас, а не мы вокруг него. Наша задача не атаковать, а противостоять.

Во-вторых, обратите внимание, что сатана, словно лев, ищет, кого поглотить. Как сатана может поглотить христианина? Имел ли в виду Петр, что сатана может в буквальном смысле съесть христианина, как лев? Конечно, нет. Единственный способ, как сатана может поглотить христианина – путем обольщения заставить его верить в ложь и разрушить его веру.

В-третьих, обратите внимание, что Петр учит нас противостоять дьяволу посредством нашей веры. Мы ведем не физическую войну и не можем сражаться с сатаной, размахивая кулаками. Он атакует нас ложью, а мы противостоим его лжи, твердо стоя верой на Божьем Слове. Это тоже пример библейской духовной войны.

Христиане, которым писал Петр, страдали от сильных гонений, испытывая искушение отречься от веры во Христа. Часто, когда мы оказываемся в тяжелых обстоятельствах, сатана начинает атаковать нас сомнениями и ложью. В такие времена надо твердо стоять в вере. Павел называет такие времена „злым днем”, когда мы должны надевать „всеоружие Божье”, чтобы оказаться способными „стать против козней дьявольских” (Еф. 6:11).

Иаков о духовной войне

Апостол Иаков тоже говорит о духовной войне в своем послании. Говорил ли он верующим, что их молитвы определят исход ангельских баталий? Нет. Учил ли он их ниспровергать духов вожделения, апатии и пьянства в своих городах? Нет. Настаивал ли он на изучении истории своего города, чтобы определить, какой дух правит им с самого начала? Нет.

Иаков верил в библейскую духовную войну, поэтому он пишет:

„Итак, покоритесь Богу; противостаньте диаволу, и убежит от вас” (Иак. 4:7).

Еще раз обратите внимание на оборонительную позицию христианина – наша задача противостоять, а не атаковать. Иаков обещает, что если мы будем так поступать, дьявол убежит. У него нет никаких причин вращаться вокруг христианина, который не собирается верить в его ложь, подчиняться его внушениям и уступать искушениям.

Заметьте также, что в первую очередь Иаков убеждает нас покориться Богу. Мы покоряемся Богу, покоряясь Его Слову. Наше противостояние сатане зиждется на покорности Божьему Слову.

Иоанн о духовной войне

В своем первом послании апостол Иоанн также говорит о духовной войне. Считает ли он, что нужно найти место повыше, чтобы оттуда разрушать дьявольские твердыни? Нет. Советует ли он изгонять беса злости из раздражительных христиан? Нет.

Иоанн, как Петр и Иаков, верил только в библейскую духовную войну, поэтому он дает те же указания:

„Возлюбленные! не всякому духу верьте, но испытывайте духов, от Бога ли они, потому что много лжепророков появилось в мире. Духа Божия (и духа заблуждения) узнавайте так: всякий дух, который исповедует Иисуса Христа, пришедшего во плоти, есть от Бога; а всякий дух, который не исповедует Иисуса Христа, пришедшего во плоти, не есть от Бога, но это дух антихриста, о котором вы слышали, что он придет и теперь есть уже в мире. Дети! вы от Бога, и победили их; ибо Тот, Кто в вас, больше того, кто в мире. Они от мира, потому и говорят по-мирски, и мир слушает их. Мы от Бога; знающий Бога слушает нас; кто не от Бога, тот не слушает нас. По сему-то узнаём духа истины и духа заблуждения” (1 Иоан. 4:1-6).

Обратите внимание, что все рассуждения Иоанна вращаются вокруг сатанинской лжи и Божьей истины. Мы должны испытывать духов, чтобы определить, от Бога ли они, и эта проверка основана на истине. Злые духи не признают, что Иисус приходил во плоти. Они – лжецы.

Иоанн также говорит, что мы победили злых духов. Это значит, что будучи гражданами царства света, мы больше на находимся под их властью. Сам Иисус живет в нас. А людям, в которых живет Иисус незачем бояться бесов.

Иоанн также говорит, что мир слушает злых духов, что свидетельствует о том, что они говорят. Мы знаем, что они не говорят слышимым голосом, они насаждают ложь в людских умах.

Являясь последователями Христа, мы не должны слушать ложь злых духов. Иоанн говорит, что те, кто знает Бога, слушают нас, потому что у нас есть истина – у нас есть Слово Божье.

Еще раз обратите внимание на то, что стратегия сатаны заключается в убеждении людей, чтобы они поверили в его ложь. Сатана не может победить нас, если мы знаем истину и верим в нее. Это и есть духовная война, о которой говорит Писание.

Вера – ключ

Знания Божьего слова не достаточно для победы в духовной схватке. Ключ к победе – неподдельная вера в то, что сказал Бог. Это относится, как к противостоянию дьяволу, так и к изгнанию бесов. Для примера, еще раз обратимся к месту Писания, рассмотренному нами ранее, где Иисус дает Своим двенадцати ученикам „власть над нечистыми духами, чтобы изгонять их” (Матф. 10:1). Семью главами ниже мы видим их, не способных изгнать беса из мальчика, страдавшего эпилепсией.[8] Иисус, узнав об их неудаче, воскликнул:

„О, род неверный и развращенный! доколе буду с вами? доколе буду терпеть вас?” (Матф. 17:17).

Иисус оплакивал их неверие. Более того, когда позднее ученики спросили Его, почему они не могли изгнать беса, Иисус ответил: „По неверию вашему” (Матф. 17:20). Таким образом, мы видим, что их власть, не подкрепленная верой, не приносила результатов.

Наш успех в деле изгнания бесов и в противостоянии дьяволу зависит от нашей веры в Божье Слово. Если мы действительно верим в то, что сказал Бог, тогда мы будем жить и действовать соответственно. Собаки бросаются на людей, когда чувствуют страх. То же самое в случае с дьяволом. Если вы убегаете, он гонится за вами. Если же вы твердо стоите в вере, дьявол убежит от вас (см. Иак. 4:7).

Конечно, любой, наблюдающий со стороны человек смог бы заметить недостаток веры у апостолов, когда они безуспешно пытались избавить мальчика от бесов. Если этот бес разыгрывал перед учениками тот же спектакль, что и перед Иисусом, когда он „поверг его и стал бить” (Лук. 9:42), и мальчик начал „испускать пену” (см. Марк. 9:20), вполне возможно, что вера учеников превратилась в страх и они были парализованы увиденным.

Однако человек, имеющий веру, движим не тем, что он видит, а тем, что сказал Бог. „Мы ходим верою, а не видением” (2 Кор. 5:7). Бог не может солгать (см. Тит. 1:2), поэтому даже если обстоятельства могут выглядеть противоречащими Божьему Слову, мы должны остаться твердыми в вере.

Обратите внимание, что Иисус освободил мальчика за несколько секунд. Он сделал это верой. Он не тратил времени на „сеанс освобождения”. Имеющим веру во власть, данную им от Бога, не нужно много времени на изгнание беса.

К тому же нет никаких упоминаний о том, чтобы Иисус кричал на демонов. Тем, у кого есть вера, не нужно кричать. Также Иисус не говорил бесу снова и снова, чтобы тот вышел. Одного приказа было достаточно. Повторный приказ был бы уже признаком сомнения.

Подведение итогов

Служитель, воспитывающий учеников, словом и личным примером учит их библейскому типу духовной войны, чтобы его ученики были способны противостоять замыслам сатаны и жить в послушании заповедям Христа. Он не учит своих учеников „ветрам учений”, пропагандирующим небиблейские методы духовной войны, зная, что практикующие такие методы сосредоточены на неправильных вещах и пребывают в обольщении от сатаны, о котором торжественно говорят, что победили его.

---

[1] Эта тема более полно раскрыта в моей книге „Божья проверка”, которую можно прочитать на английском языке на нашем сайте в интернете: https://www.davidservant.com/

[2] Исключение из этого правила – это если человек настолько связан демонами, что даже не может выразить своего желания освободиться. В таких случаях для освобождения необходимы особые дары Духа, а духовные дары действуют по воле Духа.

[3] Описание неверующих в Рим. 1:18-32 также соответствует такому пониманию проблемы.

[4] Однако стоит отметить, что в разных географических районах процент людей в обоих царствах варьируется.

[5] Придерживающиеся позиции „спасен однажды – спасен навсегда”, конечно, не согласятся. Я бы советовал им прочитать Рим. 11:22; 1 Кор. 15:1-2; Флп. 3:18-19; Кол. 1:21-23 и Евр. 3:12-14, везде обращая особое внимание на слово „если”.

[6] „Дух ревности”, о котором говорится в Числ. 5:14-30, и „дух надменности” в Притч. 16:18 (англ. версия NASV) – это примеры, когда слово дух используется, скорее, для описания образа действий, чем конкретного демона. В Числ. 14:24 говорится, что у Халева был „иной дух”, и явно свидетельствует об ином образе поведения Халева.

[7] Это не значит, что дети не страдают из-за грехов родителей. Дети, действительно, страдают из-за грехов родителей, но это не говорит о том, что Бог наказывает детей за родительские грехи. Это свидетельствует о том, что люди настолько злы, что совершают такие грехи, о которых знают, что они причинят детям страдания. Из Писания также ясно видно, что Бог может милостиво отложить суд над человеком, чтобы впоследствии излить его на потомков, заслуживающих суда в равной или большей степени. Также он может милостиво отложить суд над целым поколением, но впоследствии излить его на поколение, в равной или большей степени заслуживающее суда (см. Иер. 16:11-12). Это сильно отличается от наказания за грехи отцов и дедов.

[8] Не стоит считать, что все случаи заболевания эпилепсией продиктованы одержимостью бесом.

 

Kita teruskan bab ini dengan memperhatikan berbagai pengajaran tambahan yang keliru tetapi tersebar luas mengenai Setan dan peperangan rohani. Di bagian kesimpulan, kita akan perhatikan apa sebenarnya perkataan Alkitab mengenai peperangan rohani yang harus dipraktekkan oleh setiap orang percaya.

Mitos #5: “Kita dapat menghancurkan kubu pertahanan roh jahat di udara melalui peperangan rohani.”

Menurut Alkitab, memang Setan mengatur hirarki roh-roh jahat yang menghuni udara dan yang membantunya untuk memerintah kerajaan kegelapan. Ada konsep bahwa roh-roh jahat itu bersifat “teritorial”, yang menguasai wilayah-wilayah geografis tertentu. Konsep ini juga terdapat dalam Alkitab (lihat Daniel 10:13, 20-21; Markus 5:9-10). Berdasarkan Alkitab, orang-orang Kristen berkuasa mengusir roh-roh agar keluar dari tubuh orang lain, dan bertanggung-jawab melawan Iblis (lihat Markus 16:17; Yakobus 4:7; 1 Petrus 5:8-9). Tetapi, sanggupkah orang-orang Kristen menghancurkan roh-roh jahat di atas kota-kota? Mereka tak sanggup, dan hanya buang-buang waktu saja untuk coba melakukannya.

Bila kita dapat mengusir roh-roh jahat dari orang-orang, jangan anggap kita dapat menghancurkan roh-roh jahat di atas sebuah kota. Dalam kitab-kitab Injil dan Kisah Para Rasul, ada banyak contoh pengusiran roh-roh jahat keluar dari tubuh orang-orang, tetapi dapatkah anda bayangkan satu contoh dalam kitab Injil atau Kisah Para Rasul di mana seseorang menghancurkan roh jahat yang menguasai sebuah kota atau wilayah geografis? Anda tak dapat, karena tak ada contohnya. Dapatkah anda pikirkan satu saja instruksi di dalam suratan-suratan tentang tanggung-jawab kita untuk menghancurkan roh jahat dari udara? Tidak, tak ada satupun instruksi. Karena itu, kita tak punya dasar Alkitabiah untuk meyakini bahwa kita dapat atau harus melakukan “peperangan rohani” untuk melawan roh-roh jahat di udara.

Terlalu Jauh Mengartikan Perumpamaan (Pushing Parables Too Far)

Menelusuri arti ke dalam Alkitab yang melebihi maksud Allah adalah kesalahan yang sering dilakukan orang-orang Kristen ketika mereka membaca perikop-perikop Alkitab yang berisi bahasa metafora. Contoh klasik kesalahan tafsiran bahasa metafora adalah cara banyak orang menafsirkan perkataan Paulus tentang “menghancurkan kubu pertahanan”:

Memang kami masih hidup di dunia, tetapi kami tidak berjuang secara duniawi, karena senjata kami dalam perjuangan bukanlah senjata duniawi, melainkan senjata yang diperlengkapi dengan kuasa Allah, yang sanggup untuk meruntuhkan benteng-benteng. Kami mematahkan setiap siasat orang dan merubuhkan setiap kubu yang dibangun oleh keangkuhan manusia untuk menentang pengenalan akan Allah. Kami menawan segala pikiran dan menaklukkannya kepada Kristus, dan kami siap sedia juga untuk menghukum setiap kedurhakaan, bila ketaatan kamu telah menjadi sempurna. (2 Korintus 10:3-6).

Bukannya berkata “kita akan hancurkan spekulasi-spekulasi”, Alkitab versi King James berkata bahwa kita akan “hancurkan kubu pertahanan.” Dari satu frase metafora itu, praktis berkembang sebuah teologi untuk mempertahankan ide melakukan “peperangan rohani” untuk “menghancurkan kubu pertahanan” yang berupa roh-roh jahat di udara. Tetapi, menurut Alkitab New American Standard (NASB), Paulus berbicara, bukan tentang roh-roh jahat di udara, tetapi tentang kubu pertahanan keyakinan yang keliru di dalam pikiran orang-orang. Paulus menyerang spekulasi, bukan roh-roh jahat di tempat-tempat tinggi.

Hal itu bahkan menjadi lebih jelas ketika kita baca menurut konteks. Paulus berkata, “Kami mematahkan setiap siasat orang dan merubuhkan setiap kubu yang dibangun oleh keangkuhan manusia untuk menentang pengenalan akan Allah. Kami menawan segala pikiran dan menaklukkannya kepada Kristus” (tambahkan penekanan). Peperangan yang Paulus tulis secara simbolis adalah peperangan melawan setiap pikiran atau ide yang berbeda dengan pengenalan yang benar akan Allah.

Dengan memakai metafora militer, Paulus menjelaskan bahwa kita tengah berperang, yakni berperang melawan pikiran-pikiran orang-orang yang mempercayai dusta Setan. Senjata utama dalam peperangan adalah kebenaran, sebagai alasan kita diperintahkan untuk pergi ke seluruh dunia dan memberitakan Injil, menyerang wilayah musuh dengan pesan pembebasan tawanan. Benteng-benteng yang akan kita hancurkan telah dibangun dengan tembok-tembok dusta yang direkat dengan adukan tipuan.

Perlengkapan Senjata Allah (The Whole Armor of God)

Perikop lain dalam tulisan-tulisan Paulus yang sering disalah-tafsirkan adalah Efesus 6:10-17, di mana ia menulis tentang tanggung-jawab kita untuk mengenakan perisai Allah. Walaupun perikop itu menguraikan perjuangan orang Kristen melawan Iblis dan roh-roh jahat, tak ada sebutan tentang penghancuran roh-roh jahat di atas kota-kota. Ketika kita pelajari perikop itu dengan cermat, tampak jelas bahwa Paulus khusus menulis tentang tanggung-jawab setiap orang untuk melawan rencana-rencana Setan dalam kehidupan pribadinya dengan menerapkan kebenaran Firman Allah.

Ketika membaca perikop khusus itu, perhatikan juga bahasa metafora yang jelas ada. Paulus jelas tidak berbicara tentang perisai yang sebenarnya yang harus dikenakan oleh tiap orang Kristen di tubuhnya. Sebaliknya, perisai itu adalah gambaran. Bagian-bagian dari perisai menggambarkan kebenaran-kebenaran Alkitab yang harus digunakan oleh orang-orang Kristen untuk perlindungan melawan Iblis dan roh-roh jahat. Dengan mengetahui, mempercayai, dan bertindak berdasarkan Firman Allah, orang-orang Kristen digambarkan sedang memakai perisai perlindungan dari Allah.

Kita periksa perikop tersebut dalam kitab Efesus ayat demi ayat, sambil kita bertanya sendiri, Apakah sebenarnya yang Paulus coba sampaikan kepada kita?

Sumber Kekuatan Rohani Kita (The Source of Our Spiritual Strength)

Pertama, ketahuilah bahwa kita harus “kuat di dalam Tuhan, di dalam kekuatan kuasa-Nya” (Efesus 6:10). Tekanannya pada fakta bahwa kita tak boleh mencari kekuatan diri sendiri tetapi kekuatan Allah. Hal ini selanjutnya muncul pada pernyataan berikut dari Paulus: “Kenakanlah seluruh perlengkapan senjata Allah” (Efesus 6:11a). Inilah perisai dari Allah, bukan perisai dari kita. Paulus tidak berkata bahwa Allah Sendiri yang memakai perisai, tetapi kita perlu memakai perisai yang Allah telah sediakan untuk kita.

Mengapa kita perlu memakai perisai yang Allah sudah sediakan? “Supaya kamu dapat bertahan melawan tipu muslihat Iblis” (Efesus 6:11b). Perisai itu dipakai untuk bertahan, bukan untuk menyerang. Bukan dipakai untuk keluar dan menghancurkan roh-roh jahat di atas kota-kota; jadi kita dapat bertahan melawan segala rancangan Setan.

Kita pelajari bahwa Iblis memiliki rencana jahat untuk menyerang kita, dan jika kita tidak mengenakan perisai yang Allah sediakan, maka kita akan mudah diserang. Perhatikan juga bahwa kita, bukan Allah, bertanggung-jawab mengenakan perisai.

Kita teruskan:

Karena perjuangan kita bukanlah melawan darah dan daging, tetapi melawan pemerintah-pemerintah, melawan penguasa-penguasa, melawan penghulu-penghulu dunia yang gelap ini, melawan roh-roh jahat di udara. (Efesus 6:12).

Di sini, jelas Paulus tidak berbicara tentang peperangan fisik dan materi, tetapi peperangan rohani. Kita berjuang melawan berbagai rancangan kelompok-kelompok roh jahat yang dicatat oleh Paulus. Sebagian besar pembaca menduga bahwa Paulus mencatat roh-roh jahat karena mereka digolongkan “para penguasa” sebagai kelas terbawah dan “kekuatan roh jahat di langit” sebagai kelas tertinggi.

Bagaimana kita dapat berjuang melawan mahluk-mahluk roh? Pertanyaan itu dijawab dengan pertanyaan Bagaimana mahluk-mahluk roh dapat menyerang kita? Mahluk-mahluk roh itu menyerang kita dengan berbagai cobaan, pikiran, sugesti, dan ide yang bertentangan dengan Firman dan kehendak Tuhan. Karena itu, pertahanan kita adalah pengetahuan, keyakinan, dan ketaatan kepada Firman Allah.

Sebab itu ambillah seluruh perlengkapan senjata Allah, supaya kamu dapat mengadakan perlawanan pada hari yang jahat itu dan tetap berdiri, sesudah kamu menyelesaikan segala sesuatu. (Efesus 6:13).

Perhatikan lagi bahwa maksud Paulus adalah membekali kita untuk melawan dan tetap bertahan melawan serangan Setan. Maksud Paulus bukan membekali kita untuk keluar dan menyerang Setan dan menghancurkan roh-roh jahat dari udara. Tiga kali dalam perikop itu Paulus menyatakan agar kita bertahan. Posisi kita adalah bertahan, bukan menyerang.

Kebenaran—Pertahanan Utama Kita (Truth—Our Primary Defense)

Jadi berdirilah tegap, berikatpinggangkan kebenaran. (Efesus 6:14a).

Yang membuat perisai kita tetap baik adalah —kebenaran. Apakah kebenaran itu? Yesus berkata kepada BapaNya, “FirmanMu adalah kebenaran” (Yohanes 17:17). Kita tak bisa berhasil bertahan melawan Setan jika kita tak tahu kebenaran sehingga kita melawan setiap dusta Setan. Yesus dengan indah menunjukkan hal itu selama pencobaanNya di padang gurun ketika Ia merespon tiap usulan Setan dengan ucapan “Ada tertulis.”

Selanjutnya Paulus berkata:

Dan berbajuzirahkan keadilan. (Efesus 6:14b).

Sebagai orang Kristen, kita harus tahu dua jenis kebenaran. Pertama, kita diberikan karunia kebenaran dari Kristus (lihat 2 Korintus 5:21). PendirianNya yang benar telah dibagikan kepada orang-orang yang mempercayai Yesus, yang memikul dosa-dosa mereka di kayu salib. Pendirian yang benar itu membebaskan kita dari kuasa Setan.

Kedua, kita harus hidup dengan benar, menaati perintah Yesus, dan itu mungkin yang ada di benak Paulus mengenai ikat-pinggang kebenaran. Dengan ketaatan kepada Kristus, kita tak memberikan tempat kepada Iblis (lihat Efesus 4:26-27).

Pijakan Kuat dalam Kasut Pemberitaan Injil (Firm Footing in Gospel Shoes)

Kakimu berkasutkan kerelaan untuk memberitakan Injil damai sejahtera. (Efesus 6:15)

Mengetahui, mempercayai, dan bertindak berdasarkan kebenaran Injil memberikan pijakan yang kuat bagi kita untuk tetap kuat menghadapi serangan Setan. Kasut-kasut yang dipakai oleh tentara Romawi memiliki jeruji-jeruji di bawahnya sehingga memberikan cengkeraman kuat di medan tempur. Ketika Yesus menjadi Tuhan kita, kita punya pijakan yang kuat untuk tetap kuat melawan setiap dusta Setan.

Dalam segala keadaan pergunakanlah perisai iman, sebab dengan perisai itu kamu akan dapat memadamkan semua panah api dari si jahat. (Efesus 6:16).

Perhatikan lagi tekanan Paulus pada sikap bertahan kita. Ia tidak berbicara tentang tindakan kita untuk menghancurkan roh-roh jahat di atas kota-kota. Ia berbicara tentang tindakan kita untuk menggunakan iman dalam Firman Allah untuk melawan dusta Iblis. Ketika kita percaya dan bertindak terhadap apa yang Allah katakan, bagaikan memiliki perisai yang melindungi kita dari dusta Setan, yang digambarkan sebagai “tembakan-tembakan peluru yang menyala-nyala dari si jahat.”

Pedang Rohani Kita —Firman Allah (Our Spiritual Sword —God’s Word)

Dan terimalah ketopong keselamatan dan pedang Roh, yaitu Firman Allah. (Efesus 6:17).

Keselamatan, seperti uraian Alkitab, termasuk pembebasan kita dari cengkeraman Setan. Allah telah “melepaskan kita dari kuasa kegelapan dan memindahkan kita ke dalam Kerajaan AnakNya yang kekasih” (Kolose 1:13). Mengetahui akan hal itu bagaikan memakai helm yang melindungi pikiran kita agar tak mempercayai dusta Setan di mana kita masih di bawah kekuasaannya. Setan bukan lagi tuan kita —Yesus adalah Tuan kita.

Tambahan pula, kita harus membawa “pedang Roh ” yang menggambarkan Firman Tuhan, sesuai penjelasan Paulus. Seperti sudah saya sebutkan, Yesus adalah teladan sempurna dari laskar rohani yang terampil memberikan pedang rohaniNya. Selama cobaanNya di padang gurun Ia sekalu menjawab Setan dengan mengutip langung dari Firman Allah. Juga, jika kita hendak mengalahkan Iblis dalam peperangan rohani, kita harus tahu dan percaya perkataan Allah, agar kita tidak jatuh karena dustanya.

Juga perhatikan bahwa Yesus memakai “pedang Roh” dalam posisi bertahan. Bagi kita yang berpendapat bahwa perisai yang Paulus sebutkan adalah untuk bertahan, tetapi sebagian orang ingin tekankan bahwa pedang dipakai untuk menyerang. Sehingga, dengan argumen lemah, mereka coba membenarkan teorinya bahwa perikop Efesus 6:10-12 berlaku pada tanggung-jawab kita untuk “menghancurkan kubu pertahanan” roh-roh jahat di langit secara ofensif.

Jelas bahwa dengan membaca alasan Paulus mengapa orang-orang Kristen harus mengenakan perisai Allah (agar mereka dapat “bertahan melawan rancangan Iblis”), kita tahu bahwa ia terutama berbicara tentang penggunaan perisai untuk bertahan. Lagipula, walaupun dianggap senjata ofensif, pedang adalah senjata pertahanan, karena pedang dapat menghalangi dan melindungi dari tusukan pedang lawan.

Lagipula, harus hati-hati agar kita tak membelokkan seluruh metafora, ketika kita coba menarik fungsi perisai yang benar-benar tidak ada dari berbagai asesoris itu. Ketika kita mulai berpikir tentang hakekat pedang yang defensif dan ofensif, mungkin sekali kita “terlalu jauh mengartikan perumpamaan” ketika kita memilah-milah satu metafora sederhana yang tak pernah dimaksdukan untuk dipilah-pilah seperti itu.

Tidakkah Yesus Memerintahkan Kita untuk “Mengikat Orang kuat”? (But Didn’t Jesus Instruct Us to “Bind the Strong Man”?)

Tiga kali dalam kitab-kitab Injil, Yesus menyebutkan “mengikat orang kuat.” Tetapi, dalam tiga kejadian itu, tak sekalipun Yesus berkata kepada para pengikutNya bahwa “mengikat orang kuat” adalah sesuatu yang harus mereka praktekkan. Periksa dengan cermat perkataan Yesus, dan bacalah perkataanNya berdasarkan konteks:

Yesus memanggil mereka, lalu berkata kepada mereka dalam perumpamaan: “Bagaimana Iblis dapat mengusir Iblis? Kalau suatu kerajaan terpecah-pecah, kerajaan itu tidak dapat bertahan, dan jika suatu rumah tangga terpecah-pecah, rumah tangga itu tidak dapat bertahan. Demikianlah juga kalau Iblis berontak melawan dirinya sendiri dan kalau ia terbagi-bagi, ia tidak dapat bertahan, melainkan sudahlah tiba kesudahannya. Tetapi tidak seorangpun dapat memasuki rumah seorang yang kuat untuk merampas harta bendanya apabila tidak diikatnya dahulu orang kuat itu. Sesudah itu barulah dapat ia merampok rumah itu. Aku berkata kepadamu: Sesungguhnya semua dosa dan hujat anak-anak manusia akan diampuni, ya, semua hujat yang mereka ucapkan. Tetapi apabila seorang menghujat Roh Kudus, ia tidak mendapat ampun selama-lamanya, melainkan bersalah karena berbuat dosa kekal.” Ia berkata demikian karena mereka katakan bahwa Ia kerasukan roh jahat. (Markus 3:23-30, tambahkan penekanan).

Perhatikan, Yesus tak mengajar para pengikutNya untuk mengikat orang kuat manapun. Sebaliknya, Ia menjawab kritikan para ahli Taurat di Yerusalem yang menguasai logika yang tak tergoyahkan dan metafora yang jelas.

Mereka menuduhNya mengusir roh-roh jahat dengan menggunakan kuasa Setan. Ia menjawab dengan berkata bahwa Setan akan jadi gila bila melawan diriNya. Siapapun tak dapat menentang hal itu.

Jika bukan kuasa Setan yang Yesus pakai untuk mengusir roh-roh jahat, maka kuasa siapa yang Ia gunakan? Pasti kuasa Allah, kuasa Roh Kudus yakni kuasa yang lebih kuat daripada kuasa Setan. Jadi, Yesus berbicara dengan memakai metafora tentang Setan, dengan membandingkannya dengan orang kuat yang menjaga harta-miliknya. Satu-satunya pribadi yang sanggup mengambil harta-milik orang kuat adalah orang yang bahkan lebih kuat, yakni diriNya. Inilah penjelasan yang benar mengenai cara Ia mengusir roh-roh jahat.

Perikop yang menyebutkan orang kuat, juga perikop-perikop serupa dalam Matius dan Lukas, tak dapat dipakai untuk membenarkan tindakan “mengikat orang-orang kuat” di atas kota-kota. Lagipula, ketika memperhatikan bagian lain dalam Perjanjian Baru, kita tidak temukan contoh siapapun “yang mengikat orang-orang kuat” di atas suatu kota, atau instruksi apapun untuk melakukan hal itu. Jadi, dapat disimpulkan bahwa adalah tidak Alkitabiah bila ada orang Kristen coba mengikat dan melumpuhkan konon “orang kuat-roh jahat” di atas satu kota atau wilayah.

Bagaimana dengan “Ikatan di Bumi dan di Sorga”? (What About “Binding on Earth and in Heaven”?)

Hanya dua kali dalam kitab-kitab Injil bisa ditemukan perkataan Yesus, “Apa yang kauikat di dunia ini akan [atau sudah] terikat di sorga dan apa yang kaulepaskan di dunia ini akan [atau sudah] terlepas di sorga.” Kedua contoh itu terdapat dalam Injil Matius.

Apakah Yesus mengajar bahwa kita dapat dan harus “mengikat” roh-roh Setan di udara?

Pertama, perhatikan kata-kata mengikat dan melepaskan. Penggunaan kedua kata itu oleh Yesus jelaslah hanya gambaran, karena Ia tentu tak bermaksud agar pengikutNya mengambil tali dalam arti sebenarnya untuk mengikat satu benda atau melepaskan satu benda yang terikat dengan tali itu. Jadi, apa maksud Yesus?

Untuk mendapatkan jawaban, kita harus perhatikan penggunaan kata-kataNya mengikat dan melepaskan dalam konteks apapun yang sedang Ia bicarakan saat itu. Apakah ia sedang berbicara tentang roh-roh jahat? Jika demikian, kita dapat simpulkan bahwa firmanNya tentang mengikat berlaku pada pengikatan roh-roh jahat.

Perhatikan perikop pertama di mana Yesus menyebutkan hal mengikat dan melepaskan:

Lalu Yesus bertanya kepada mereka: “Tetapi apa katamu, siapakah Aku ini?” Maka jawab Simon Petrus: “Engkau adalah Mesias, Anak Allah yang hidup!” Kata Yesus kepadanya: “Berbahagialah engkau Simon bin Yunus sebab bukan manusia yang menyatakan itu kepadamu, melainkan Bapa-Ku yang di sorga. Dan Akupun berkata kepadamu: Engkau adalah Petrus dan di atas batu karang ini Aku akan mendirikan jemaat-Ku dan alam maut tidak akan menguasainya. Kepadamu akan Kuberikan kunci Kerajaan Sorga. Apa yang kauikat di dunia ini akan terikat di sorga dan apa yang kaulepaskan di dunia ini akan terlepas di sorga.” (Matius 16:15-19, tambahkan penekanan).

Pastilah, perikop itu ditafsirkan dalam banyak cara karena ada sedikitnya lima metafora: (1) “daging dan darah”, (2) “batu”, (3) “alam maut (gerbang-gerbang Hades)”, (4) “kunci-kunci kerajaan sorga”, dan (5) “ikatan/kelepasan.” Semua ungkapan itu hanya gambaran, yang berbicara tentang sesuatu lain.

Alam Maut / Gerbang-Gerbang Hades (Hades’ Gates)

Tak peduli pengertian tepat dari metafora-metafora di atas, dapat dipahami bahwa dalam perikop itu, Yesus tak menyebutkan roh-roh jahat. PenyebutanNya yang terdekat adalah “alam maut (gerbang-gerbang Hades)”, yang bersifat simbolik, karena alam maut (gerbang-gerbang Hades) tak punya cara apapun untuk menghambat gereja.

Apa yang menjadi gambaran dari “alam maut (gerbang-gerbang Hades)”? Mungkin, alam maut adalah simbol dari kuasa Setan, dan Yesus bermaksud bahwa kuasa Setan tak akan sanggup menghentikan pembangunan gerejaNya. Atau, mungkin Yesus bermaksud bahwa gereja, yang Ia akan bangun, menyelamatkan orang-orang agar tidak memasuki kurungan di belakang alam maut (gerbang-gerbang Hades).

Perhatikan bahwa Yesus sebenarnya mengacu kepada dua kelompok gerbang: alam maut (gerbang-gerbang Hades), dan gerbang-gerbang ke sorga, yang dimaknai oleh Dia yang memberikan “kunci sorga” kepada Petrus. Pertentangan ini mendukung ide bahwa pernyataan Yesus tentang alam maut (gerbang-gerbang Hades) menggambarkan peranan gereja dalam menyelamatkan orang-orang agar tak sampai ke Hades.

Meskipun Yesus bermaksud bahwa “semua kuasa Setan tidak akan menghentikan gerejaNya”, tak dapat disimpulkan bahwa komentar-komentarNya tentang mengikat dan melepaskan sebagai perintah untuk melakukan tindakan terhadap roh-roh jahat di atas kota, dengan alasan sederhana sehingga tak ada contoh dalam kitab-kitab Injil atau Kisah Para Rasul tentang seseorang yang mengikat roh-roh jahat di atas kota, juga tak ada perintah dalam suratan-suratan untuk melakukan hal itu. Bagaimanapun tafsiran perkataan Kristus tentang mengikat dan melepaskan, penafsiran kita harus didukung menurut konteks di bagian lain dalam Perjanjian Baru.

Tanpa contoh apapun di Alkitab, kita heran betapa sering orang-orang Kristen berkata, “Aku ikat Iblis dalam nama Yesus” atau “Aku lepaskan para malaikat atas orang itu” dan seterusnya. Dalam Perjanjian Baru, tak akan pernah ditemukan siapapun yang berkata begitu. Penekanan dalam Kisah Para Rasul dan suratan-suratan bukanlah pada berbicara kepada Iblis atau mengikat dan melepaskan roh-roh jahat, tetapi pada penyebaran Injil dan berdoa kepada Allah. Misalnya, saat Paulus terus dipukuli oleh utusan (”malaikat”) Setan, ia tak coba “mengikat”nya. Ia mendoakan hal itu kepada Allah (lihat 2 Korintus 12:7-10).

Kunci ke Sorga (The Keys to Heaven)

Selanjutnya, perhatikan konteks perkataan Yesus tentang mengikat dan melepaskan. Perlu dicatat, tepat sebelum Ia menyebutkan hal mengikat dan melepaskan, Yesus berkata bahwa Ia akan memberikan kepada Petrus “kunci kerajaan sorga.” Petrus tak pernah diberi kunci yang sebenarnya untuk gerbang-gerbang surga, sehingga perkataan Yesus harus diartikan sebagai gambaran. Apa gambaran “kunci” itu? Kunci menggambarkan cara-cara untuk mendapatkan akses ke sesuatu yang terkunci. Orang yang memiliki kunci memiliki cara yang tak dimiliki orang lain untuk membuka pintu tertentu.

Ketika memperhatikan pelayanan Petrus seperti dalam Kisah Para Rasul, apa yang bisa kita dapatkan, yang Petrus sedang lakukan dan dianggap sama dengan membuka pintu yang terkunci bagi orang lain?

Utamanya, Petrus menyebarkan Injil, Injil yang membuka pintu-pintu sorga untuk semua orang yang akan percaya (dan Injil yang menutup alam-maut/gerbang-gerbang Hades). Dengan arti itu, kita semua telah diberi kunci menuju kerjaan sorga, karena kita adalah utusan-utusan Kristus. Kunci menuju kerjaan sorga hanya dapat melalui Injil Yesus Kristus, yakni pesan yang membuka gerbang-gerbang sorga.

Dan Kini, Ikatan dan Kelepasan (And Now, Binding and Loosing)

Akhirnya, setelah berjanji memberikan kunci menuju kerajaan sorga kepada Petrus, Yesus membuat pernyataan tentang mengikat dan melepaskan, yang menjadi ungkapan kelimaNya sebagai gambaran dalam perikop yang tengah dibahas itu.

Dalam konteks pernyataan yang sudah kita bahas, apa maksud Yesus? Bagaimana penerapan tindakan mengikat dan melepaskan oleh Petrus kepada tindakan membangun gerejaNya oleh Yesus, bagaimana penerapannya pada penyelamatan orang-orang agar tak menuju ke alam-maut/Hades, dan bagaimana penerapannya pada penyebaran Injil?

Hanya ada satu kemungkinan. Yesus bermaksud, “Aku sahkan anda sebagai wakil dari sorga. Penuhi tanggung-jawab anda di bumi, dan sorga akan mendukung anda.”

Jika seorang atasan berkata kepada bawahan, “Apapun yang engkau lakukan di Bangkok akan dilakukan di kantor pusat”, bagaimana bawahan itu menafsirkan kata-kata atasannya? Ia akan tafsirkan kata-kata itu bahwa ia diberi kuasa untuk mewakili perusahaannya di Bangkok. Maksud Yesus adalah agar Petrus yang di bumi diberi kuasa untuk mewakili Allah di sorga. Janji bagi Petrus akan mendukung kepercayaan dirinya ketika ia mulai menyebarkan pesan Allah di Yerusalem di bawah kritikan ahli-ahli Taurat dan orang-orang Farisi —orang-orang yang menganggap dirinya sebagai wakil-wakil sah dari Allah, dan yang sebelumnya dihormati oleh Petrus.

Penafsiran tentang perkataan Yesus itu selaras dengan penggunaan kedua dari Yesus tentang ungkapan yang sama, dalam dua pasal setelah perikop pertama Injil Matius:

“Apabila saudaramu berbuat dosa, tegorlah dia di bawah empat mata. Jika ia mendengarkan nasihatmu engkau telah mendapatnya kembali. Jika ia tidak mendengarkan engkau, bawalah seorang atau dua orang lagi, supaya atas keterangan dua atau tiga orang saksi, perkara itu tidak disangsikan. Jika ia tidak mau mendengarkan mereka, sampaikanlah soalnya kepada jemaat. Dan jika ia tidak mau juga mendengarkan jemaat, pandanglah dia sebagai seorang yang tidak mengenal Allah atau seorang pemungut cukai. Aku berkata kepadamu: Sesungguhnya apa yang kamu ikat di dunia ini akan terikat di sorga dan apa yang kamu lepaskan di dunia ini akan terlepas di sorga. Dan lagi Aku berkata kepadamu: Jika dua orang dari padamu di dunia ini sepakat meminta apapun juga, permintaan mereka itu akan dikabulkan oleh Bapa-Ku yang di sorga. Sebab di mana dua atau tiga orang berkumpul dalam NamaKu, di situ Aku ada di tengah-tengah mereka.” (Matius 18:15-20, tambahkan penekanan).

Dalam perikop kedua tentang mengikat dan melepaskan, jelas tiada hal dalam teks yang membuat kita percaya bahwa Yesus sedang berbicara tentang mengikat roh-roh jahat. Di sini Kristus berbicara tentang mengikat dan melepaskan secara langsung, setelah berbicara tentang disiplin gereja.

Tampak ditunjukkan bahwa dengan acuan mengikat dan melepaskan pada perikop itu, ada satu maksud Yesus, seperti, “Aku akan memberimu tanggung-jawab untuk menentukan siapa yang akan ada di gereja dan siapa yang tak akan ada di gereja. Itu tugasmu. Ketika engkau memenuhi tanggung-jawabmu, sorga akan mendukungmu.”

Dalam penerapan yang lebih luas, Yesus hanya berkata, “Engkau diberi hak di bumi sebagai wakil sorga. Engkau punya tanggung-jawab, dan ketika engkau penuhi tanggung-jawabmu di bumi, sorga akan selalu mendukungmu.”

Konteks Mengikat dan Melepaskan (Binding and Loosing in Contexts)

Penafsiran itu cocok sekali dalam konteks langsung juga dalam konteks lebih luas dalam ayat-ayat lain Perjanjian Baru.

Mengenai konteks langsung, perlu dicatat bahwa setelah pernyataanNya tentang mengikat dan melepaskan, Yesus berkata: “Dan lagi Aku berkata kepadamu: Jika dua orang dari padamu di dunia ini sepakat meminta apapun juga, permintaan mereka itu akan dikabulkan oleh Bapa-Ku yang di sorga.” (Matius 18:19; tambahkan penekanan).

Ada lagi tema “apa yang anda lakukan di bumi akan didukung di sorga.” Kita di bumi diberi hak dan tanggung-jawab untuk berdoa. Ketika kita lakukan, sorga akan menjawab. Perkataan Yesus, “Dan lagi Aku berkata …” menunjukkan bahwa Ia memperluas pada pernyataanNya terdahulu tentang mengikat dan melepaskan.

Pernyataan akhir Yesus dalam perikop itu, “Sebab di mana dua atau tiga orang berkumpul dalam NamaKu, di situ Aku ada di tengah-tengah mereka”, juga mendukung tema “sorga akan mendukung anda”. Ketika orang-orang percaya berkumpul dalam namaNya, Ia yang di sorga akan hadir.

Meskipun anda tak sependapat dengan tafsiran saya tentang perikop-perikop yang tengah dibahas, anda mau tak mau harus memberi argumen yang jelas dan Alkitabiah yang Yesus bicarakan tentang mengikat roh-roh jahat di atas kota-kota!

Rencana Ilahi Allah Melibatkan Setan (God’s Divine Plan Includes Satan)

Setan dan para malaikatnya adalah pasukan pemberontak, tetapi tak satupun tentara ada di luar kendali Allah. Pasukan pemberontak adalah ciptaan Allah, (walaupun mereka bukan pemberontak ketika pertama kali diciptakan). Paulus menulis:

Karena di dalam Dialah [Kristus] telah diciptakan segala sesuatu, yang ada di sorga dan yang ada di bumi, yang kelihatan dan yang tidak kelihatan, baik singgasana, maupun kerajaan, baik pemerintah, maupun penguasa; segala sesuatu diciptakan oleh Dia dan untuk Dia. (Kolose 1:16, tambahkan penekanan).

Yesus menciptakan setiap roh malaikat dari tiap tingkatan, termasuk Setan. Apakah Ia tahu bahwa beberapa roh akan memberontak? Tentu saja. Lalu mengapa Ia menciptakan mereka? Karena Ia akan memakai roh-roh pemberontak untuk menggenapkan rencanaNya. Jika Ia tak punya rencana untuk mereka, mereka hanya akan dipenjarakanNya, karena Ia telah memenjarakan beberapa malaikat pemberontak (lihat 2 Petrus 2:4) dan karena suatu hari Ia akan memenjarakan Setan (lihat Wahyu 20:2).

Allah punya alasan mengizinkan Setan dan setiap roh jahat untuk bekerja di atas bumi. Jika Ia tak izinkan, maka Setan dan roh-roh jahat sama sekali tak akan melakukan apapun. Apa alasan Allah izinkan Setan untuk bekerja di atas bumi? Entahlah ada orang yang paham alasanNya, namun Ia telah ungkapkan beberapa alasan dalam FirmanNya.

Pertama, Allah izinkan Setan untuk bekerja secara terbatas di atas bumi untuk menggenapi rencanaNya dengan mencobai manusia. Setan menjadi alternatif bagi kesetiaan umat manusia. Disadari atau tidak, orang-orang ada dalam kuasa Allah atau Setan. Allah izinkan Setan untuk mencobai Adam dan Hawa, yang memiliki kehendak bebas yang Allah berikan, untuk menguji mereka. Tiap orang yang punya kehendak bebas harus diuji untuk mengungkapkan apa yang di dalam hatinya, apakah taat atau tidak-taat.

[1]

 

Kedua, Allah izinkan Setan untuk bekerja secara terbatas di atas bumi sebagai agen amarahNya terhadap pembuat kejahatan. Sebelumnnya saya sudah buktikan hal itu dengan menyebut beberapa contoh dalam Alkitab ketika Allah menghukum orang-orang yang layak mendapatkannya melalui roh-roh jahat. Fakta bahwa Allah izinkan Setan untuk memerintah orang-orang yang belum diselamatkan di dunia menjadi indikasi amarahNya kepada mereka. Allah menghukum orang-orang jahat dengan membiarkan orang-orang tak bermoral untuk menguasai mereka, dan juga Ia izinkan roh-roh jahat menguasai mereka, dengan lebih menyengsarakan hidup mereka.

Ketiga, Allah izinkan Setan untuk beroperasi secara terbatas di atas di bumi untuk memuliakan diriNya. “Untuk inilah Anak Allah menyatakan diriNya, yaitu supaya Ia membinasakan perbuatan-perbuatan Iblis itu” (1 Yohanes 3:8). Setiap kali Allah membasmi salah-satu pekerjaan Setan, hal itu akan memuliakan kuasa dan hikmatNya.

Yesus adalah Kepala Atas Penguasa-Penguasa (Jesus is the Head Over Principalities and Powers)

Sebagai orang Kristen, kita punya dua tanggung-jawab Alkitabiah untuk melawan Setan dan roh-roh jahat dalam kehidupan kita (Yakobus 4:7), dan mengusir Setan dan roh-roh jahat dari orang-orang lain yang mau dibebaskan (Markus 16:17). Tiap orang Kristen yang berpengalaman mengusir roh-roh jahat dari orang-orang lain tahu bahwa umumnya jika orang yang kerasukan setan tak ingin dibebaskan, ia takkan sanggup mengusir roh jahat itu.

[2]

Allah menghormati kehendak bebas setiap orang, dan jika ada orang ingin menyerah kepada roh-roh jahat, Allah takkan menghentikannya.

Tetapi, hal itu menjadi alasan lain mengapa kita tak sanggup menghancurkan roh-roh teritorial di atas wilayah geografis. Roh-roh jahat itu mencengkeram orang-orang karena itulah pilihan mereka. Dengan mengabarkan Injil kepada mereka, kita tawarkan pilihan bagi mereka. Jika mereka membuat pilihan benar, mereka akan terbebas dari Setan dan roh-roh jahat. Tetapi, jika mereka membuat pilihan keliru untuk tidak bertobat, Allah akan izinkan Setan untuk menawan mereka.

Yesus disebutkan dalam Alkitab sebagai “kepala semua pemerintah dan penguasa” (Kolose 2:10). Walaupun kata-kata bahasa Yunan untuk memerintah (arche) dan kuasa (exousia) kadang-kadang digunakan sebagai gambaran pemimpin politik, kata-kata itu juga digunakan dalam Perjanjian Baru sebagai gelar untuk penguasa-penguasa roh jahat. Contohnya adalah perikop tentang perjuangan orang Kristen melawan pemerintah (arche) dan penguasa (exousia) dalam Efesus 6:12

Ketika kita baca, sesuai konteks, tulisan Paulus tentang Yesus yang menjadi kepala atas semua pemerintah dan penguasa dalam Kolose 2:10, jelas ia sedang berbicara tentang kuasa-kuasa roh. Misalnya, pada perikop yang sama empat ayat kemudian, Paulus menulis tentang Yesus, “Ia telah melucuti pemerintah-pemerintah dan penguasa-penguasa dan menjadikan mereka tontonan umum dalam kemenanganNya atas mereka.” (Kolose 2:15).

Jika Yesus adalah kepala dari semua penguasa roh dan pemerintah, maka Ia berdaulat atas mereka. Inilah pewahyuan yang ajaib bagi orang-orang Kristen yang hidup di tengah kebudayaan berhala dan animisme, di mana mereka dulu hidup dengan menyembah dewa-dewa karena mereka takut akan roh- roh jahat yang menguasai mereka.

Cara Satu-satunya Melepaskan Diri (The Only Way of Escape)

Cara satu-satunya untuk melepaskan diri dari cengkeraman roh-roh jahat adalah bertobat dan percaya kepada Injil. Itu cara yang Allah berikan. Tak seorangpun dapat mengikat kekuatan-kekuatan Setan di atas sebuah kota dan membebaskan anda seluruhnya atau sebagian. Sebelum seorang bertobat dan percaya Injil, ia tinggal dalam murka Allah (lihat Yohanes 3:36), termasuk cengekeraman kekuatan Setan.

Itu sebabnya perubahan tidak tampak di kota-kota di mana diadakan konferensi dan sesi peperangan rohani, karena tak ada kejadian yang dapat mempengaruhi hirarki Setan yang berkuasa di kota-kota itu. Orang-orang Kristen dapat meneriaki penguasa dan pemerintah di udara; mereka dapat coba menyiksa Iblis dengan “bahasa-bahasa lidah peperangan”; mereka dapat katakan jutaan kali “Aku ikat kalian roh-roh jahat di atas kota ini”; mereka bahkan dapat melakukan semua hal itu di dalam pesawat terbang dan di lantai-lantai atas gedung-gedung pencakar langit (seperti dilakukan beberapa orang); dan akibatnya roh-roh jahat itu akan menertawai orang-orang Kristen yang bodoh.

Kita teruskan ke mitos modern keenam tentang peperangan rohani.

Mitos #6: “Peperangan roh melawan roh-roh teritorial membuka pintu bagi penginjilan yang efektif.”

Motivasi pendorong bagi orang-orang Kristen yang ikut dalam peperangan rohani melawan roh-roh teritorial adalah keinginan mereka untuk melihat perkembangan Kerajaan Allah. Untuk itu, mereka layak dihargai. Setiap orang Kristen ingin melihat lebih banyak orang terbebas dari cengkeraman Setan.

Tetapi, yang penting adalah pakailah metode Allah untuk membangun Kerajaan Allah. Allah tahu apa yang bekerja dan apa yang hanya buang-buang waktu. Ia mengatakan tanggung-jawab kita terkait dengan perluasan kerajaanNya. Adalah bodoh bila kita berpikir bahwa kita dapat melakukan sesuatu yang tidak ada dalam Alkitab, yang dapat meningkatkan efektifitas penginjilan kita, sesuatu yang tak pernah dilakukan dalam pelayanan Yesus, Petrus, atau Paulus.

Mengapa banyak orang Kristen menganggap bahwa peperangan rohani dapat membuka pintu bagi penginjilan yang efektif? Alur nalar mereka biasanya mirip seperti ini: “Setan telah membutakan pemikiran orang-orang yang belum selamat. Karena itu, kita harus lakukan peperangan rohani melawan Setan untuk menghentikannya agar tak membutakan mereka. Ketika hal-hal yang membutakan itu dienyahkan, maka semakin banyak orang yang akan percaya Injil.” Apakah ini benar?

Tentu, Setan telah membutakan pikiran orang-orang tidak percaya. Paulus menulis:

Jika Injil yang kami beritakan masih tertutup juga, maka ia tertutup untuk mereka, yang akan binasa, yaitu orang-orang yang tidak percaya, yang pikirannya telah dibutakan oleh ilah zaman ini, sehingga mereka tidak melihat cahaya Injil tentang kemuliaan Kristus, yang adalah gambaran Allah. (2 Korintus 4:3-4).

Dan muncullah pertanyaan: Apakah Paulus memberi informasi itu kepada orang-orang Kristen di Korintus demi memberikan motivasi kepada mereka untuk melakukan peperangan rohani dan menghancurkan roh-roh teritorial sehingga orang-orang yang belum selamat akan menjadi lebih mau menerima berita keselamatan?

Jawabannya adalah Tidak karena ada alasan yang jelas.

Pertama, karena Paulus tidak berkata, “Karena itu orang-orang Korintus, karena Setan telah membutakan orang-orang yang tidak percaya, saya ingin kalian lakukan peperangan rohani dan hancurkan roh-roh teritorial sehingga hal-hal yang membutakan akan dienyahkan.” Sebaliknya, yang disebutkan adalah penyampaian khotbahnya tentang Kristus, yang adalah cara mengenyahkan kebutaan rohani.

Kedua, tak satupun dalam suratan-suratannya, Paulus memerintahkan orang-orang percaya untuk ikut menghancurkan kubu pertahanan di atas kota-kota mereka sehingga dapat meningkatkan buah-buah penginjilan.

Ketiga, dari pembacaan semua suratan Paulus ternyata ia tak percaya cara Setan membutakan sebagai alasan utama mengapa orang-orang tidak percaya tetap tidak percaya. Cara Setan membutakan adalah faktor pendukung, namun bukan jadi faktor utama atau faktor satu-satunya. Faktor utama yang membuat orang-orang tidak selamat adalah kekerasan hati mereka. Jelas itu alasan sederhana mengapa Setan tak sanggup membutakan orang. Ketika mendengar kebenaran, sebagian orang mempercayainya, lalu meninggalkan segala dusta yang dulunya mereka percayai. Bukanlah cara Setan untuk membutakan sehingga mereka tak percaya, karena ketidakpercayaan mereka Setan dapat saja membutakan mereka.

Hati yang Tumpul (Callous Hearts)

Dalam suratnya kepada jemaat Efesus, rasul Paulus tepat menjelasakan mengapa orang-orang bukan-Kristen tetap tidak percaya:

Sebab itu kukatakan dan kutegaskan ini kepadamu di dalam Tuhan: Jangan hidup lagi sama seperti orang-orang yang tidak mengenal Allah dengan pikirannya yang sia-sia dan pengertiannya yang gelap [mungkin mengacu pada pembutaan oleh Setan], jauh dari hidup persekutuan dengan Allah, karena kebodohan yang ada di dalam mereka dan karena kedegilan hati mereka. Perasaan mereka telah tumpul, sehingga mereka menyerahkan diri kepada hawa nafsu dan mengerjakan dengan serakah segala macam kecemaran. (Efesus 4:17-19, tambahkan penekanan).

Paulus berkata bahwa orang yang belum diselamatkan dikeluarkan dari kehidupan Allah karena “ketidakpedulian dalam diri mereka.” Tetapi, mengapa mereka tak peduli? Mengapa “pengertian mereka sudah gelap”? Jawabannya “Karena kedegilan hati mereka.” Mereka menjadi “tumpul.” Itulah penyebab mereka tetap tak diselamatkan.

[3]

Mereka menanggung kesalahan sendiri. Setan hanya menyampaikan dusta yang mereka yakini.

Perumpamaan Yesus tentang Penabur dan jenis-jenis tanah memberikan gambaran konsep di atas dengan sempurna:

Adalah seorang penabur keluar untuk menaburkan benihnya. Pada waktu ia menabur, sebagian benih itu jatuh di pinggir jalan, lalu diinjak orang dan burung-burung di udara memakannya sampai habis. Inilah arti perumpamaan itu: Benih itu ialah Firman Allah. Yang jatuh di pinggir jalan itu ialah orang yang telah mendengarnya; kemudian datanglah Iblis lalu mengambil firman itu dari dalam hati mereka, supaya mereka jangan percaya dan diselamatkan. (Lukas 8:5, 11-12).

Perhatikan bahwa benih, yang melambangkan Injil, jatuh di pinggir jalan dan diinjak-injak orang. Benih itu dapat tumbuh di tanah keras, tempat yang sering dilewati orang-orang. Jadi, benih itu sangat mudah dicuri oleh burung, sebagai gambaran Iblis.

Inti keseluruhan perumpamaan itu adalah membandingkan kondisi hati tiap orang (dan kerelaan hati untuk menerima Firman Allah ) dengan berbagai jenis tanah. Yesus menjelaskan mengapa sebagian orang percaya dan mengapa sebagian lain tidak percaya: Semua tergantung pada mereka.

Bagaimana gambaran Setan? Setan hanya sanggup mencuri Firman dari orang yang berhati keras. Burung dalam perumpamaan itu adalah penyebab sekunder terkait dengan benih yang tak bertunas. Masalah utamanya adalah tanah; ternyata, kekerasan tanah memungkinkan burung untuk mencuri benih.

Hal yang sama berlaku pada Injil. Masalahnya adalah hati yang keras dari agen moral bebas. Ketika seseorang menolak Injil, ia memilih untuk tetap dibutakan. Ia lebih suka percaya kebohongan bukannya kebenaran. Seperti yang Yesus katakan, “Terang telah datang ke dalam dunia, tetapi manusia lebih suka kegelapan dari pada terang, sebab perbuatan-perbuatan mereka jahat” (Yohanes 3:19, tambahkan penekanan).

Alkitab tidak membuat kita percaya bahwa orang-orang adalah kawanan yang tulus hati dan baik hati, yang akan mempercayai Injil jika Setan hanya akan berhenti membutakan mereka. Sebaliknya, Alkitab membuat gambaran yang sangat kabur tentang karakter manusia, dan Allah akan menuntut setiap orang untuk bertanggung-jawab atas setiap pilihan dosanya. Sambil duduk di tahta penghakimanNya, Allah tak akan menerima alasan siapapun bahwa “Iblis menyebabkan saya melakukan dosa itu.”

Cara Setan Membutakan Pikiran Manusia (How Satan Blinds People’s Minds)

Bagaimana cara Setan membutakan pikiran orang? Apakah ia punya kekuatan mistik yang ia curahkan, seperti cairan berkhasiat ke atas kepala orang untuk mengaburkan pemahaman orang itu? Apakah roh jahat menancapkan cakar-cakarnya ke dalam otak orang itu, yang efektif memutus proses berpikir dengan nalar dari orang itu? Tidak, Setan membutakan pikiran orang itu dengan menanamkan dusta agar orang itu meyakininya.

Jelaslah, jika setiap orang sungguh percaya kebenaran bahwa Yesus adalah Anak Allah yang mati untuk dosanya, dan jika ia sungguh percaya bahwa kelak ia harus berdiri di hadapanNya untuk membeberkan kehidupannya, maka ia harus bertobat dan menjadi pengikutNya. Tetapi, orang itu tidak mempercayai hal-hal itu. Tetapi, ia mempercayai sesuatu. Ia mungkin percaya bahwa tak ada Allah, atau tiada kehidupan setelah kematian. Ia mungkin percaya kepada reinkarnasi, atau Allah tak akan pernah mengirimkan siapapun ke neraka. Ia mungkin berpikir bahwa tugas-tugas religiusnya akan membawanya masuk ke sorga. Tetapi apapun yang dipercayainya, jika bukan Injil, maka dapat disimpulkan dalam satu kata: dusta. Ia tidak percaya kebenaran, sehingga Setan tetap membutakannya melalui berbagai dusta. Tetapi, jika ia merendahkan dirinya sendiri dan mempercayai kebenaran, Setan tak akan sanggup membutakannya lagi.

Dusta dalam Kegelapan (The Lies of Darkness)

Dalam Alkitab, kerajaan Setan disebut sebagai “kuasa kegelapan” (Kolose 1:13). Sudah tentu, kegelapan melambangkan ketiadaan kebenaran —ketiadaan terang atau pencerahan. Ketika ada dalam kegelapan, anda meraba-raba dengan imajinasi anda dan biasanya anda akan terluka. Itulah keadaannya bila kita ada dalam kerajaan kegelapan Setan. Orang yang ada di dalamnya meraba-raba kehidupannya lewat imajinasi, dan imajinasinya penuh dengan dusta Setan. Ia ada dalam kegelapan roh.

Kerajaan Setan digambarkan bukan sebagai kerajaan geografis yang memiliki batas-batas tertentu, tetapi sebagai kerajaan keyakinan dalam dusta. Kerajaan kegelapan berada di tempat yang sama dengan kerajaan terang. Orang yang percaya kebenaran hidup di antara orang yang percaya dusta.

[4]

Tugas utama kita ialah mengabarkan kebenaran kepada orang yang percaya dusta. Ketika orang mempercayai kebenaran, Setan kehilangan satu lagi warganya karena ia tak lagi sanggup menipunya.

Jadi, kita buat orang yang belum selamat terbebas dari Setan, dengan tidak “mengikat” roh-roh jahat yang ada di atas mereka dengan mengatakan kebenaran. Yesus berkata, “Kamu akan mengetahui kebenaran, dan kebenaran itu akan memerdekakan kamu.” (Yohanes 8:32, tambahkan penekanan). Kebutaan rohani dihapuskan dengan kebenaran.

Pada perikop sama dalam Injil Yohanes, Yesus berkata kepada banyak orang yang belum diselamatkan:

Iblislah yang menjadi bapamu dan kamu ingin melakukan keinginan-keinginan bapamu. Ia adalah pembunuh manusia sejak semula dan tidak hidup dalam kebenaran, sebab di dalam dia tidak ada kebenaran. Apabila ia berkata dusta, ia berkata atas kehendaknya sendiri, sebab ia adalah pendusta dan bapa segala dusta. Tetapi karena Aku mengatakan kebenaran kepadamu, kamu tidak percaya kepada-Ku. (Yohanes 8:44-45, tambahkan penekanan).

Perhatikan perbedaan yang Yesus sebutkan antara diriNya dan Iblis. Ia berbicara tentang kebenaran; Setan adalah pembohong besar.

Perhatikan juga, meskipun Yesus berkata kepada para pendengarNya bahwa mereka berasal dari bapa segala dusta, Iblis; dan meskipun Ia menyatakan bahwa Iblis sebagai pendusta, Ia masih memberi tanggung-jawab bagi mereka untuk mempercayai kebenaran yang Ia katakan. Bukan salah Iblis bila mereka dibutakan —itu salah mereka sendiri. Yesus menganggap mereka bertanggung-jawab. Setan membantu orang yang “mencintai kegelapan” untuk tetap dalam kegelapan dengan membuatnya mempercayai dusta. Tetapi, Setan tak sanggup membodohi siapapun yang percaya kebenaran.

Sehingga, cara untuk dapat menekan kerajaan kegelapan adalah menebar terang, yakni kebenaran Firman Allah. Itu sebabnya Yesus tidak berkata, “Pergilah ke seluruh dunia dan ikatlah Iblis” tetapi sebaliknya, “Pergilah ke seluruh dunia dan beritakan Injil.” Yesus berkata kepada Paulus bahwa tujuan khotbahnya adalah membuka mata mereka, supaya mereka berbalik dari kegelapan kepada terang dan berbalik dari kuasa Iblis kepada Allah” (Kisah Para Rasul 26:18, tambahkan penekanan). Ini memperjelas bahwa orang-orang menjauhi kuasa Setan ketika mereka menentang kebenaran Injil, lalu memutuskan berbalik dari kegelapan kepada terang, dengan mempercayai kebenaran, bukannya dusta. Kubu yang akan kita “hancurkan” adalah kubu dusta dalam pikiran setiap orang.

Inilah Rencana Allah (This is God’s Plan)

Jangan lupa, Allah adalah oknum yang mengusir Setan dari sorga ke bumi. Ia bisa saja mengusir Setan ke manapun di alam semesta atau mengurungNya selamanya. Tetapi Ia tak melakukannya. Mengapa? Karena Allah ingin memakai Setan untuk menuntaskan tujuan akhirNya —tujuan untuk memiliki keluarga besar dengan agen moral bebas pada suatu hari yang akan mengasihiNya, yakni orang-orang yang memilih untuk melayaniNya.

Jika Allah inginkan satu keluarga anak-anak yang akan mengasihiNya, maka ada dua syarat. Pertama, Ia harus menciptakan orang-orang yang memiliki kebebasan kehendak, karena fondasi kasih adalah kehendak bebas. Robot dan mesin tak dapat mencintai.

Kedua, Ia harus menguji anak-anakNya dalam lingkungan di mana mereka akan menghadapi pilihan untuk menaati atau tidak menaatiNya, untuk mengasihi atau membenciNya. Agen moral bebas harus diuji. Dan jika nanti ada ujian kesetiaan, maka harus ada cobaan kepada ketidaksetiaan. Sehingga kita mulai mengerti mengapa Allah menempatkan Setan di bumi. Setan akan menjadi pilihan lain bagi ketidaksetiaan umat manusia. Ia akan diizinkan (dengan batasan-batasan tertentu) untuk mempengaruhi siapapun yang menerima dusta-dustanya. Setiap orang akan dihadapkan dengan pilihan: Apakah saya akan mempercayai Allah atau Setan? Apakah saya akan melayani Allah atau Setan? Disadari atau tidak, setiap orang telah membuat keputusannya. Tugas kita adalah memberi dorongan kepada tiap orang yang telah membuat keputusan keliru agar ia bertobat dan mempercayai Injil, dan membuat keputusan yang benar.

Apakah bukan hal itu yang terjadi di Taman Eden? Allah menempatkan pohon pengetahuan yang baik dan yang jahat di taman itu dan kemudian melarang Adam dan Hawa memakan buahnya. Jika Allah tak ingin mereka memakannya, mengapa Ia menempatkannya di sana? Karena pohon itu menjadi ujian.

Kita juga perlu catat bahwa Allah izinkan Setan untuk mencobai Hawa. Dan jika kesetiaan diuji, harus ada cobaan terhadap ketidaksetiaan. Setan mendustai Hawa dan Hawa mempercayainya, dan ketika itu, Hawa memutuskan tidak mempercayai perkataan Allah. Akibatnya? Agen-agen moral bebas pertama mewujudkan ketidaksetiaan di dalam hati mereka.

Dengan cara serupa, setiap agen moral bebas diuji dalam seluruh hidupnya. Allah telah mengungkapkan diriNya melalui ciptaanNya, sehingga setiap orang dapat memahami bahwa ada Allah yang mengagumkan (lihat Roma 1:19-20). Allah telah memberikan kata-hati kepada kita, dan di hati kita, kita tahu kebenaran dari kesalahan (lihat Roma 2:14-16). Setan dan roh-roh jahat secara terbatas diizinkan untuk mendustai dan mencobai manusia. Akibatnya, setiap agen moral bebas diuji.

Masalah sebenarnya adalah setiap agen moral bebas telah memberontak dan “menggantikan kebenaran Allah dengan dusta” (Roma 1:25). Tetapi, syukur kepada Tuhan bahwa Ia telah sediakan tebusan untuk dosa-dosa kita dan jalan untuk dilahirkan dalam keluargaNya. Pengorbanan kematian Yesus adalah jawaban bagi semua masalah kita.

Tipuan Setan, Sekarang dan Nanti (Satan’s Deception, Now and Later)

Jadi, kita mengerti satu alasan mengapa Iblis dan pasukan pemberontaknya diizinkan bekerja di atas bumi: untuk menipu orang yang mencintai kegelapan.

Kebenaran itu selanjutnya dipertegas ketika kita lihat bahwa menurut kitab Wahyu, kelak nanti Setan akan diikat oleh seorang malaikat dan dikurung selama seribu tahun. Apa alasan pengurungan Setan? “Supaya ia jangan lagi menyesatkan bangsa-bangsa” (Wahyu 20:3). Selama seribu tahun itu, Yesus sendiri akan memerintah dunia dari Yerusalem.

Tetapi setelah seribu tahun, Setan akan dilepaskan sejenak. Akibatnya? Ia “akan pergi menyesatkan bangsa-bangsa pada keempat penjuru bumi” (Wahyu 20:8).

Jika Allah tak ingin Setan menipu orang-orang di saat itu, mengapa Ia akan melepaskannya? Terutama bila melihat fakta bahwa Allah awalnya mengurung Setan “agar ia tak akan lagi menyesatkan bangsa-bangsa”?

Sudah tentu, Allah mau agar Setan tidak menyesatkan siapapun. Tetapi Ia tahu, orang-orang yang dapat disesatkan oleh Setan adalah mereka yang tidak percaya kepada semua perkataanNya. Setan hanya dapat menyesatkan orang yang menolak kebenaran, sehingga Allah izinkan Setan bekerja sekarang, dan Ia akan izinkan Setan untuk bekerja nanti. Ketika Setan menipu orang-orang, keadaan hati mereka terkuak, sehingga Allah dapat memisahkan “gandum dari lalang” (lihat Matius 13:24-30).

Itulah persis yang akan terjadi ketika berakhirnya seribu tahun ketika Setan dilepaskan. Ia akan menyesatkan mereka yang mencintai kegelapan, lalu mereka akan mengumpulkan pasukannya di sekeliling Yerusalem demi menghancurkan pemerintahan Kristus. Allah tahu persis siapa yang mengasihi Dia dan yang membenciNya, sehingga Ia akan segera mengirim “api dari sorga” yang akan “menghanguskan mereka” (Wahyu 20:10). Lalu, Setan akan melayani maksud-maksud Allah seperti yang dilakukannya sekarang. Karena itu, adalah bodoh bila kita berpikir bahwa kita dapat “menghancurkan roh-roh teritorial.” Allah izinkan roh-roh itu bekerja demi alasan-alasanNya sendiri.

Penginjilan yang Alkitabiah (Biblical Evangelism)

Kenyataan mendasar adalah Yesus atau para rasul Perjanjian Baru tidak melakukan peperangan rohani yang, menurut beberapa orang, adalah kunci yang hilang pada penginjilan yang efektif kini. Kita tak pernah temukan Yesus, Petrus, Yohanes, Stefanus, Filipus, atau Paulus “yang menghancurkan kubu pertahanan” atau “mengikat orang-orang kuat” di atas kota-kota di mana mereka berkhotbah. Sebaliknya, kita temukan mereka mengikuti Roh Kudus terkait dengan tempat di mana Ia ingin mereka berkhotbah; kita dapati mereka yang memberitakan Injil —yang memanggil orang-orang untuk bertobat dan beriman kepada Kristus— dan ternyata mereka menikmati hasil-hasil yang mengagumkan. Dan dalam kejadian-kejadian itu di mana mereka berkhotbah kepada orang-orang yang menolak Injil, kita tak temukan orang “yang melakukan peperangan rohani sehingga Setan tidak akan mampu terus membutakan pikiran mereka.” Sebaliknya, kita dapati mereka “mengebaskan debu dari kaki” sesuai perintah Yesus dan mereka pergi ke kota berikutnya (lihat Matius 10:14; Kisah Para Rasul 13:5).

Secara mengagumkan, siapapun dapat mengklaim bahwa “menghancurkan kubu pertahanan” dan “mengikat orang-orang kuat” adalah syarat awal bagi keberhasilan penginjilan ketika ada ribuan contoh kebangunan rohani besar dalam sejarah gereja di mana “peperangan rohani” tersebut tak pernah dilakukan.

“Namun, cara-cara kita berhasil!” kata seseorang. “Karena kami mulai lakukan peperangan rohani ini, makin banyak orang diselamatkan dibandingkan sebelunya.”

Jika hal itu benar, penyebabnya adalah sudah ada doa dan penginjilan yang lebih Alkitabiah yang dilakukan di saat yang sama, atau karena sekelompok orang tiba-tiba menerima Injil dengan lebih mudah.

Apa pendapat anda bila ada penginjil berkata, “Malam ini, sebelum saya berkhotbah di kebaktian kebangunan rohani, saya makan tiga buah pisang. Dan ketika saya berkhotbah, enambelas orang diselamatkan! Akhirnya saya temukan rahasia penginjilan yang efektif! Mulai sekarang, saya akan makan tiga pisang sebelum saya berkhotbah!”?

Tentu anda akan berkata kepada penginjil itu, “Makan tiga pisang tak terkait dengan keselamatan enam-belas orang. Kunci sukses anda adalah khotbah Injil, dan sudah ada enam-belas orang telah menerima Injil setelah mendengar Injil.”

Allah menghormati FirmanNya. Jika Allah berjanji, dan seseorang memenuhi syarat-syarat janji khusus itu, Allah akan memenuhi janjiNya, meskipun orang itu akan melakukan hal-hal lain yang tidak Alkitabiah.

Hal itu berlaku pada praktek-praktek peperangan rohani kini. Jika anda mulai sebarkan traktat dan “mengikat orang kuat” di atas kota, maka ada sejumlah orang yang akan diselamatkan. Dan jika anda mulai sebarkan traktat tanpa mengikat orang kuat, jumlah orang yang sama akan diselamatkan.

Cara Berdoa Menurut Alkitab untuk Tuaian Rohani (How to Pray Scripturally for a Spiritual Harvest)

Bagaimana kita harus berdoa untuk orang yang belum selamat? Pertama, pahamilah bahwa tak ada instruksi dalam Perjanjian Baru yang menyuruh kita berdoa agar Allah menyelamatkan orang-orang, dan tak ada catatan mengenai orang-orang Kristen mula-mula yang berdoa seperti itu. Karena dari sudut-pandang Allah, Ia telah melakukan segala sesuatu yang perlu dilakukanNya agar semua orang di dunia dapat diselamatkan. Ia sangat ingin mereka diselamatkan sehingga Ia korbankan AnakNya mati di kayu salib.

Tetapi mengapa tak semua orang diselamatkan? Karena tak semua orang percaya Injil. Dan mengapa mereka tidak percaya? Hanya ada dua alasan: (1) Mereka telah mendengar Injil, atau (2) Mereka telah mendengar Injil dan menolaknya.

Karena itu, cara kita berdoa menurut Alkitab untuk orang yang belum selamat adalah doakan agar mereka mendapat kesempatan mendengarkan Injil. Misalnya, Yesus berkata “Tuaian memang banyak, tetapi pekerja sedikit. Karena itu mintalah kepada Tuan yang empunya tuaian, supaya Ia mengirimkan pekerja-pekerja untuk tuaian itu. (Lukas 10:2, tambahkan penekanan). Agar orang-orang mendengar Injil dan diselamatkan, seseorang harus memberitakan Injil kepada mereka. Itu sebabnya kita harus berdoa kepada Allah untuk mengutus orang-orang kepada mereka.

Ketika gereja mula-mula berdoa terkait dengan tuaian rohani, doa mereka adalah, “Dan sekarang, ya Tuhan, lihatlah bagaimana mereka mengancam kami dan berikanlah kepada hamba-hamba-Mu keberanian untuk memberitakan firman-Mu. Ulurkanlah tangan-Mu untuk menyembuhkan orang, dan adakanlah tanda-tanda dan mujizat-mujizat oleh nama Yesus, Hamba-Mu yang kudus.” (Kisah Para Rasul 4:29-30, tambahkan penekanan).

Mereka meminta (1) kesempatan untuk memberitakan Injil dengan berani, atau (2) keberanian untuk menyebarkan Injil selama kesempatan yang mereka miliki. Mereka juga berharap Allah untuk meneguhkan Injil melalui berbagai kesembuhan dan tanda mujizat. Itulah doa-doa menurut Alkitab, dan tujuannya adalah memberi kesempatan kepada orang-orang untuk mendengar Injil. Allah menjawab doa mereka: “Dan ketika mereka sedang berdoa, goyanglah tempat mereka berkumpul itu dan mereka semua penuh dengan Roh Kudus, lalu mereka memberitakan firman Allah dengan berani.” (Kisah Para Rasul 4:31).

Apa pendapat Paulus tentang cara orang-orang Kristen harus berdoa terkait dengan menghasilkan tuaian rohani? Apakah ia menyuruh mereka untuk memohon Allah untuk menyelamatkan lebih banyak orang? Tidak. Bacalah perkataannya berikut:

Selanjutnya, saudara-saudara, berdoalah untuk kami, supaya firman Tuhan beroleh kemajuan dan dimuliakan, sama seperti yang telah terjadi di antara kamu. (2 Tesalonika 3:1, tambahkan penekanan).

Berdoalah juga untuk aku, supaya kepadaku, jika aku membuka mulutku, dikaruniakan perkataan yang benar, agar dengan keberanian aku memberitakan rahasia Injil, yang kulayani sebagai utusan yang dipenjarakan. Berdoalah supaya dengan keberanian aku menyatakannya, sebagaimana seharusnya aku berbicara. (Efesus 6:19-20, tambahkan penekanan).

Perkara seseorang diselamatkan atau tidak lebih banyak tergantung pada dirinya dibandingkan pada Allah, sehingga doa-doa kita perlu ditujukan kepada orang-orang agar mereka mendengar Injil dan juga ditujukan kepada Allah untuk menolong kita dalam menyebarkan Injil. Allah akan menjawab doa-doa kita, tetapi tak menjamin siapapun akan diselamatkan, karena Allah memberi hak kepada tiap orang untuk menjatuhkan pilihannya sendiri. Keselamatan mereka tergantung pada tanggapan mereka kepada Injil.

Mitos #7: “Ketika seorang Kristen berdosa, ia membuka pintu bagi roh jahat untuk masuk dan tinggal di dalam dirinya.”

Memang benar, ketika seorang Kristen berdosa, mungkin ia menyerah pada cobaan roh jahat. Tetapi, menyerah pada sugesti roh jahat tak berarti bahwa roh jahat sendiri sanggup masuk ke dalam diri orang percaya. Ketika kita berdosa sebagai orang-orang Kristen, kita putuskan persekutuan dengan Allah karena kita sudah tidak taat padaNya (lihat 1Yohanes 1:5-6). Kita merasa bersalah. Tetapi, kita belum putuskan hubungan denganNya, karena kita masih anak-anakNya.

”Jika kita mengaku dosa kita, maka Ia adalah setia dan adil, sehingga Ia akan mengampuni segala dosa kita dan menyucikan kita dari segala kejahatan.” (1 Yohanes 1:9). Lalu persekutuan kita denganNya dipulihkan. Perhatikan, Yohanes tidak berkata kita perlu dibersihkan dari tiap roh jahat di dalam diri ketika kita merasa bersalah karena dosa.

Setiap saat, orang Kristen menghadapi cobaan dunia, daging dan Iblis. Paulus menulis bahwa kita benar-benar berjuang melawan berbagai roh jahat (lihat Efesus 6:12). Karena itu, terkadang roh-roh Setan merongrong orang percaya. Itu normal, dan kita bertanggung-jawab melawan Iblis dan roh-roh jahat dengan iman dalam Firman Allah (lihat 1 Petrus 5:8-9). Ketika kita percaya dan bertindak atas perkataan Allah, berarti kita melawan Iblis.

Misalnya, bila Setan membawa pikiran-pikiran depresi, kita harus berpikir berdasarkan Alkitab yang menentang depresi, dan menaati Firman Tuhan untuk “bersukacita selalu” (1 Tesalonika 5:16) dan “mengucap syukur dalam segala hal” (1 Tesalonika 5:18). Kita bertanggung-jawab untuk bertindak menurut Firman Allah dan mengganti pemikiran Setan dengan pemikiran Allah.

Kita harus sadar bahwa sebagai agen moral bebas, kita dapat berpikir tentang apapun yang kita mau. Jika seorang percaya terus-menerus memilih mendengar dan menyerah kepada sugesti roh-roh jahat, ia tentu dapat membuka pikirannya kepada tekanan, yakni suatu keadaan agar lebih mudah menerima dan lebih dikuasai oleh pikiran keliru. Jika ia memilih menyerah, ia dapat terobsesi dengan satu jenis pikiran keliru, yang sangat jarang dialami oleh seorang Kristen, tetapi bisa saja terjadi. Namun kemudian jika orang Kristen yang terobsesi itu ingin bebas, dia perlu merenungkan Firman Allah dan menyerah kepada Firman Allah dan melawan Iblis.

Tetapi mungkinkah ia pernah kerasukan? Mungkin saja, jika ia mau tegaskan dari hatinya, tanpa ada tekanan, untuk menolak Kristus dan benar-benar meninggalkanNya. Maka tentu ia tak lagi menjadi orang Kristen

[5]

sehingga ia bisa kerasukan —bila ia lebih banyak menyerahkan diri kepada roh jahat yang menekannya. Tetapi hal itu berbeda dengan ide membiarkan roh jahat tinggal di dalammu melalui perbuatan satu dosa.

Nyata bahwa tak ada satupun contoh dalam Perjanjian Baru tentang orang Kristen yang kerasukan roh jahat. Juga tak ada peringatan kepada orang-orang Kristen tentang kemungkinan bahaya roh-roh jahat yang akan tinggal dalam diri mereka. Juga tak ada perintah mengenai bagaimana mengusir roh-roh jahat dari sesama orang Kristen.

Yang benar adalah sebagai orang Kristen, kita tak perlu roh-roh jahat diusir dari kita —yang perlu adalah memiliki pikiran yang dibaharui sesuai Firman Tuhan. Itulah yang Alkitabiah. Paulus menuliskan:

Janganlah kamu menjadi serupa dengan dunia ini, tetapi berubahlah oleh pembaharuan budimu, sehingga kamu dapat membedakan manakah kehendak Allah: apa yang baik, yang berkenan kepada Allah dan yang sempurna. (Roma 12:2).

Ketika pikiran kita dibersihkan dari pola-pola pikiran lama dan diperbaharui dengan kebenaran Firman Allah, maka kita mendapat kemenangan atas kebiasaan dosa dan hidup dalam cara Kristus. Kebenaran membebaskan kita (Yohanes 8:32). Kita diubahkan ketika kita perbaharui pikiran kita, bukan ketika kita mengusir semua roh jahat.

Lalu mengapa ada banyak orang Kristen yang bersaksi bahwa mereka mengusir roh jahat (atau roh-roh jahat) dari diri mereka? Mungkin, mereka hanya membayangkan bahwa mereka memiliki roh jahat dalam diri mereka. Banyak orang Kristen bersikap naif dan tak mengerti Firman Allah, sehingga mereka menjadi mangsa dari “pelayan pelepasan” yang secara psikologis memanipulasi orang-orang untuk berpikir bahwa mereka memiliki roh-roh jahat. Saat seseorang yakin ia punya satu roh jahat dalam dirinya, akhirnya ia akan bekerjasama dengan orang yang tampak mampu mengusir roh jahat itu.

Mungkin juga orang yang mengusir roh-roh jahat dari dirinya bukanlah orang percaya sejati dalam Kristus pada saat pembebasannya, meskipun ia anggap dirinya orang percaya. Injil modern, yang sangat bertentangan dengan Injil Alkitab, telah menipu banyak orang untuk berpikir bahwa merekalah orang-orang Kristen meskipun mereka tak dapat dibedakan dari orang-orang bukan-Kristen dan Yesus bukanlah Tuhan mereka. Dalam Alkitab, kita temukan bahwa ketika seseorang mempercayai Injil dan dilahirkan kembali, roh-roh jahat yang ada di dalam dirinya otomatis keluar (lihat Kisah Para Rasul 8:5-7). Roh-roh jahat tak dapat merasuki orang yang ditinggali oleh Roh Kudus, dan Roh Kudus berdiam di dalam semua orang yang dilahirkan kembali.

Mitos 8: “Dengan memperlajari sejarah satu kota, kita dapat menentukan roh jahat mana yang mendominasi kota itu, sehingga kita dapat melakukan peperangan rohani dengan lebih efektif dan akhirnya melakukan penginjilan.”

Mitos ini didasarkan pada beberapa pendapat yang tanpa dukungan Alkitab. Ada pendapat bahwa roh-roh teritorial tinggal untuk waktu lama. Yakni, konon roh-roh yang tinggal di atas satu daerah ratusan tahun lalu adalah roh-roh yang masih ada di tempat itu. Sehingga, jika kita tahu sebuah kota didirikan oleh orang-orang yang tamak, maka dapat disimpulkan bahwa ada roh-roh ketamakan yang mendominasi kota itu kini. Jika kota itu dulunya adalah desa di zaman suku Indian kuno, dapat disimpulkan bahwa roh-roh Shamanisme dan sihir mendominasi kota itu kini. Hal itu terus berlanjut.

Tetapi, benarkah bahwa kini masih ada penguasa jahat yang berada di atas satu daerah geografis ratusan tahun lalu? Mungkin, tetapi tidak secara langsung.

Perhatikan kisah sebelumnya dari kitab Daniel pasal sepuluh. Dengan bantuan Mikhael untuk memerangi “pemimpin kerajaan Persia”, malaikat tak bernama itu berkata kepada Daniel, “Sebentar lagi aku kembali untuk berperang dengan pemimpin orang Persia, dan sesudah aku selesai dengan dia, maka pemimpin orang Yunani akan datang.” (Daniel 10:20, tambahkan penekanan). Sejarah menyatakan bahwa kerajaan Persia jatuh ke tangan bangsa Yunani melalui penaklukan Alexander Agung. Namun malaikat tak bernama itu menyadari perubahan-perubahan yang akan terjadi dalam alam roh — “pemimpin orang Yunani” akan datang.

Ketika pemimpin orang Yunani benar-benar datang, apakah ia memerintah dalam wilayah roh atas Kekaisaran Yunani layaknya pemimpin kerajaan orang Persia memerintah dalam wilayah roh atas kerajaan orang Persia? Wajarlah bila kita simpulkan demikian, dan jika begitu, beberapa roh jahat tingkat tinggi mengubah lokasi geografis, karena Kekaisaran Yunani praktis memasukkan seluruh wilayah kerajaan Persia. Ketika terjadi berbagai perubahan politik di bumi, mungkin terjadi perubahan dalam kerajaan kegelapan. Tetapi, faktanya, kita tak tahu hal itu jika Allah tak menyatakannya pada kita.

Walaupun demikian, hanya ada sedikit perbedaan pada pemerintahan roh-roh jahat atas suatu daerah geografis tertentu, karena tak ada yang dapat dilakukan melalui “peperangan rohani,” seperti dibuktikan sebelumnya.

Pengkategorian Berlebihan Roh-Roh Jahat (Over-Categorizing Evil Spirits)

Andaikan ada roh-roh pengatur yang mengkhususkan diri dalam dosa-dosa tertentu. Alkitab tak mendukung konsep keseluruhan dari keberadaan “roh-roh ketamakan”, “roh-roh hawa-nafsu”, “roh-roh religius”, “roh-roh perbantahan”, dan lain-lain, terlebih lagi ide bahwa roh-roh yang berbeda itu ada dalam tingkat lebih tinggi dari roh-roh jahat yang menguasai kerajaan kegelapan.

Walaupun muncul kekaguman kepada orang yang belum pernah mempelajari dengan cermat keempat Injil, hanya ada tiga jenis tertentu roh jahat yang Yesus usir: Satu kali disebutkan “roh bisu” (Lukas 11:14), satu kali kita baca “roh bisu dan tuli” (Markus 9:25), dan lebih dari satu kali ada acuan “roh-roh kenajisan”, termasuk semua roh jahat yang Yesus usir, dan bahkan roh “tuli dan bisu” (lihat Markus 9:25).

Apakah tak mungkin “roh tuli dan bisu” sanggup melakukan hal selain membuat orang tuli dan bisu? Pastilah, dalam Markus 9, karena roh itu dapat menyebabkan anak tersiksa secara mengerikan juga. Karena itu, “tuli dan bisu” tidak mengacu kepada tipe roh tertentu, namun kepada bagaimana keadaan itu membahayakan seseorang. Ketika membahas tentang roh-roh jahat, sebagian orang “bersemangat sekali membuat kategori”, sebagai tindakan yang melampaui pewahyuan Alkitabiah.

Dalam seluruh Perjanjian Lama, roh-roh tertentu yang punya nama yang dianggap jahat adalah “roh dusta” (1 Raja-Raja 22:22-23), “roh kekacauan” (Yesaya 19:14), dan “roh perzinahan” (Hosea 4:12; 5:4). Mengenai “roh dusta” dan “roh kekacauan”, semua roh jahat disebut sebagai “roh-roh dusta” dan “roh-roh kekacauan.” Frase “roh perzinahan” tidak mengacu pada roh jahat tertentu, namun hanya pada sikap yang lazim terjadi.

[6]

 

Dalam seluruh Kisah Para Rasul, penyebutan roh jahat hanya pada Kisah Para Rasul 16:16, di mana seorang hamba perempuan yang memiliki “roh tenung.” Dan dalam semua surat, hanya sekali penyebutan roh-roh jahat yakni “roh-roh penyesat” (1Timotius 4:1) yang dapat menjadi gambaran roh jahat.

Dengan beberapa acuan untuk jenis-jenis tertentu roh jahat dalam Alkitab, kita akan terkejut membaca sebagian daftar yang berisikan ratusan jenis roh jahat yang mungkin tinggal di dalam orang-orang atau yang mengendalikan kota-kota.

Kita tak boleh menduga-duga bahwa, dengan dosa tertentu, ada kategorisasi tingkatan yang lebih tinggi dari roh-roh jahat. Ada yang berkata, “Karena ada banyak perjudian di kota itu, maka pasti ada roh-roh perjudian di atasnya.”

Roh-Roh Perokok? (Smoking Spirits?)

Betapa bodohnya orang yang berkata, “Pasti ada banyak roh perokok di atas kota itu, karena ada banyak orang di kota itu yang merokok.” Apa yang dilakukan oleh “roh-roh perokok itu” sebelum kota itu ada? Lalu, di mana mereka? Apa yang mereka lakukan sebelum tembakau dipakai untuk merokok? Apakah alasan orang-orang kini merokok adalah karena beberapa “roh jahat perokok” yang sudah lama ada itu mulai menghilang atau pindah ke wilayah baru?

Apakah anda paham betapa bodohnya ketika kita berkata, “Kota itu dikendalikan oleh roh-roh hawa-nafsu, karena ada begitu banyak tempat prostitusi di kota itu”? Yang benar adalah di manapun orang-orang tidak melayani Kristus, maka ada kerajaan kegelapan. Banyak roh jahat bekerja dalam alam kegelapan yang menggoda orang untuk berbuat dosa dan terus memberontak melawan Allah. Roh-roh itu akan mencobai orang-orang di tiap area dosa, dan di beberapa tempat, orang-orang lebih terikat kepada satu dosa daripada dosa-dosa lain. Yang mereka harapkan hanyalah Injil sehingga kita dipanggil untuk mengabarkannya.

Walaupun ada roh-roh jahat dari jenis-jenis khusus yang menangani dosa-dosa tertentu dan yang menguasai wilayah-wilayah tertentu, kita tak akan mudah tahu, karena tiada yang dapat kita lakukan untuk mengenyahkan roh-roh jahat itu. Kita bertanggung-jawab untuk berdoa (menurut Alkitab) bagi orang-orang di daerah itu yang tertipu dan kita juga harus kabarkan Injil kepada mereka.

Cara untuk mengetahui tentang dosa-dosa yang paling dominan di sebuah kota adalah menyebarkan pesan yang lebih tegas kepada orang-orang yang belum diselamatkan di kota itu —dengan menyebutkan dosa-dosa yang membuat mereka bersalah di hadapan Allah. Tidak perlu dibuat riset sejarah kota untuk menentukan itu. Kita hanya perlu berkunjung sebentar dan membuka mata dan telinga. Dosa-dosa yang dominan akan segera terbukti.

Akhirnya, tak ada contoh dalam Perjanjian Baru mengenai orang yang melakukan “pemetaan roh” sebagai cara untuk menyiapkan peperangan rohani atau penginjilan. Juga tidak ada instruksi dalam suratan-suratan untuk melakukan hal itu. Dalam Perjanjian Baru, melalui bimbingan Roh Kudus, rasul-rasul berkhotbah di satu tempat, setia mengabarkan Injil dan menyerukan kepada semua orang untuk bertobat, dan mengandalkan Tuhan untuk meneguhkan FirmanNya dengan tanda-tanda heran yang mengikuti. Metode yang mereka lakukan berjalan dengan baik.

Mitos 9: “Beberapa orang Kristen perlu dibebaskan dari kutukan turunan atau kutukan Setan.”

Seluruh ide mengenai “kutukan turunan” berasal dari empat perikop dalam Perjanjian Lama yang pada dasarnya mengatakan hal yang sama, yakni Keluaran 20:5; 34:7; Bilangan 14:8 dan Ulangan 5:9. Perhatikan Bilangan 14:18:

TUHAN itu berpanjangan sabar dan kasih setiaNya berlimpah-limpah, Ia mengampuni kesalahan dan pelanggaran, tetapi sekali-kali tidak membebaskan orang yang bersalah dari hukuman, bahkan Ia membalaskan kesalahan bapa kepada anak-anaknya, kepada keturunan yang ketiga dan keempat. (tambahkan penekanan).

Bagaimana tafsiran perikop Alkitab di atas? Apakah itu berarti Allah akan mengutuk atau menghukum seseorang karena dosa-dosa orang-tuanya, kakek-neneknya, atau kakek-nenek buyut? Apakah kita harus percaya bahwa Allah dapat mengampuni dosa-dosa seseorang ketika ia percaya kepada Yesus tetapi kemudian menghukum orang itu karena dosa-dosa yang dilakukan oleh kakek-nenek buyutnya?

Tentu tidak. Jika tidak, Allah dapat dituduh bersikap tidak adil dan pura-pura. Ia Sendiri telah berkata bahwa menghukum seseorang karena dosa-dosa orang-tuanya merupakan perbuatan yang keliru dari sisi moral:

Tetapi kamu [bangsa Israel] berkata: Mengapa anak tidak turut menanggung kesalahan ayahnya? –[Allah menjawab] Karena anak itu melakukan keadilan dan kebenaran, melakukan semua ketetapan-Ku dengan setia, maka ia pasti hidup. 20 Orang yang berbuat dosa, itu yang harus mati. Anak tidak akan turut menanggung kesalahan ayahnya dan ayah tidak akan turut menanggung kesalahan anaknya. Orang benar akan menerima berkat kebenarannya, dan kefasikan orang fasik akan tertanggung atasnya. (Yehezkiel 18:19-20, tambahkan penekanan).

Lagipula, sesuai Hukum Taurat Musa, Allah memerintahkan baik bapak maupun anak tidak harus menanggung kesalahan karena dosa-dosa orang lain:

Janganlah ayah dihukum mati karena anaknya, janganlah juga anak dihukum mati karena ayahnya; setiap orang harus dihukum mati karena dosanya sendiri. (Ulangan 24:16).

Tidak mungkin Allah yang penuh kasih dan kebenaran mau mengutuk atau menghukum orang karena dosa-dosa nenek-moyangnya.

[7]

Jadi, apa maksud Alkitab dengan perkataan bahwa Allah akan “benar-benar membinasakan orang-orang berdosa, dengan menanggung kejahatan orang tua terhadap anak-anak sampai turunan ketiga dan keempat”?

Artinya, Allah meminta pertanggung-jawaban orang-orang atas perbuatan dosa yang mereka tunjukkan kepada keturunan mereka, sehingga Ia meminta sebagian tanggung-jawab mereka atas dosa-dosa yang dilakukan oleh keturunan mereka oleh karena pengaruhnya. Allah meminta sebagian tanggung-jawab orang-orang oleh karena kejahatan mereka, untuk dosa-dosa dari cicit mereka! Itulah cara suci dari Allah. Tak seorangpun dapat berkata bahwa Ia tidak adil dengan melakukan demikian.

Perhatikan, bahasan perikop yang menyatakan bahwa Allah akan “menghukum kejahatan bapak terhadap anak-anak.” Kejahatan bapak terhadap anak-anaknya tengah mendapat hukuman.

Dengan demikian, ide “kutukan turunan” adalah tahyul dan buruk, karena membuat Allah tampak tidak benar.

Kutukan Setan? (Satanic Curses?)

Tetapi bagaimana dengan “kutukan Setan”?

Pertama, dalam seluruh Alkitab, tiada hal yang menunjukkan bahwa Setan sanggup “memberi kutukan” kepada siapapun, juga tak ada contoh perbuatannya demikian. Sudah tentu, dalam Alkitab kita lihat Setan menyiksa orang-orang, tetapi tak pernah didapati Setan “memberi kutukan” kepada sebuah keluarga yang kelak menimbulkan kemalangan terus-menerus pada mereka dan generasi-generasi berikutnya.

Selama hidupnya, tiap orang Kristen dihina oleh Setan dan roh-roh jahat (pada batas tertentu), tetapi tak berarti kita butuh seseorang untuk “menghancurkan kutukan Setan” di atas kita sebagai warisan orang tua kepada kita. Kita hanya perlu bertahan dalam Firman Tuhan dan melawan Iblis dengan iman, sesuai perintah Alkitab (lihat 1 Petrus 5:8-9).

Dalam Alkitab, Allah adalah oknum yang berkuasa untuk memberkati dan mengutuk (lihat Kejadian 3:17; 4:11;5:29; 8:21; 12:3; Bilangan 23:8; Ulangan 11:26; 28:20; 29:27; 30:7; 2 Tawarikh 34:24; Mazmur 37:22; Amsal 3:33; 22:14; Ratapan 3:65; Maleakhi 2:2; 4:6). Orang-orang lain dapat mengutuk kita dengan mulut mereka, tetapi kutukan mereka tak sanggup membahayakan kita:

Seperti burung pipit mengirap dan burung layang-layang terbang, demikianlah kutuk tanpa alasan tidak akan kena. (Amsal 26:2).

Setelah disewa oleh Balak untuk mengutuk bangsa Israel, Bileam melakukan hal yang benar ketika ia berkata, “Bagaimanakah aku menyerapah yang tidak diserapah Allah? Bagaimanakah aku mengutuk yang tidak dikutuk TUHAN? ” (Bilangan 23:8).

Beberapa orang Kristen tidak mendukung ide tentang orang yang mengutuk orang lain berdasarkan perkataan Yesus dalam Markus 11:23: “Aku berkata kepadamu: Sesungguhnya barangsiapa berkata kepada gunung ini: Beranjaklah dan tercampaklah ke dalam laut! asal tidak bimbang hatinya, tetapi percaya, bahwa apa yang dikatakannya itu akan terjadi, maka hal itu akan terjadi baginya.”

Perhatikan, tak ada kuasa hanya dengan ucapan kata-kata, tetapi ada kuasa dalam ucapan kata-kata dari keyakinan dari dalam hati. Tak ada cara orang dapat memiliki iman, sehingga kutukannya kepada seseorang dapat benar-benar membahayakan orang itu, karena iman adalah dasar dari segala sesuatu yang kita harapkan (Ibrani 11:1), dan iman hanya muncul dari pendengaran akan Firman Tuhan (Roma 10:17). Seseorang dapat berharap kutukannya terhadap orang lain akan mengakibatkan kemalangan, tetapi ia tak pernah mempercayai kutukan itu, karena Allah tidak berjanji untuk memberikan iman kepada orang-orang yang mengutuk.

Kecuali jika Allah memberikan “karunia iman” kepada seseorang bersama dengan “karunia nubuatan” (dua dari sembilan karunia Roh ), yang disebutkan dalam wujud berkat atau kutukan, seperti kita pahami bahwa Allah kadang-kadang melakukannya dalam kehidupan beberapa tokoh Perjanjian Lama (lihat Kejadian 27:27-29, 38-41; 49:1-27; Yosua 6:26 dengan 1 Raja-Raja 16:34; Hakim-Hakim 9:7-20, 57; 2 Raja-Raja 2:23-24). Bahkan dalam kejadian-kejadian itu, berkat-berkat atau kutukan-kutukan berasal dari Allah, bukan dari manusia. Jadi, seluruh ide seseorang yang sanggup “memberikan kutukan” pada orang lain hanyalah tahyul. Itu sebabnya Yesus tidak memerintahkan kita untuk “menghancurkan kutukan yang telah diucapkan terhadap kita”, tetapi sebaliknya untuk “memberkati orang-orang yang mengutuk kita.” Kita tak perlu takut akan kutukan dari siapapun. Merasa takut dikutuk oleh seseorang menunjukkan kurangnya iman kita kepada Allah. Sayangnya, saya sering temui pendeta-pendeta yang sepertinya mempunyai iman yang lebih besar pada kuasa Setan daripada kuasa Allah. Walaupun saya pergi ke berbagai negara setiap bulan dengan melakukan banyak kerusakan pada kerajaan Setan, tak sedikitpun saya takut kepada Setan atau kutukan-kutukan yang ditujukan ke saya. Tak ada alasan untuk takut.

Kutukan Ilmu Gaib? (Occult Curses?)

Apakah mungkin ada kutukan Setan pada kita oleh karena keterlibatan kita dalam hal-hal gaib di masa lalu?

Jangan lupa bahwa ketika kita dilahirkan kembali, kita dibebaskan dari kuasa Setan dan kerajaan kegelapan (lihat Kisah Para Rasul 26:18; Kolose 1:13). Setan tak lagi punya pegangan apapun pada kita jika kita tidak berikan kepadanya. Walaupun Alkitab menunjukkan bahwa orang-orang Kristen di Efesus sering terlibat dalam praktek gaib sebelum mereka bertobat (lihat Kisah Para Rasul 19:18-19), tak ada catatan tentang Paulus yang mematahkan “kutukan Setan” atau mengikat kuasa Setan atas mereka setelah mereka dilahirkan kembali. Ini karena mereka otomatis terbebas dari kuasa Setan ketika mereka pertama kali percaya kepada Yesus.

Lagipula, ketika Paulus mengirim surat kepada orang-orang Kristen di Efesus, ia tidak memberikan perintah mengenai pembebasan orang dari kutukan turunan atau kutukan Setan. Perkataannya kepada mereka adalah “jangan beri kesempatan kepada Iblis” (Efesus 4:27), dan ”kenakanlah seluruh perlengkapan senjata Allah”, supaya kamu ”dapat bertahan melawan tipu muslihat Iblis”; (Efesus 6:11). Itulah tanggung-jawab tiap orang Kristen.

Tetapi, dalam beberapa kejadian, mengapa orang-orang Kristen tampak mendapat pertolongan ketika seseorang mematahkan ”kutukan turunan” atau ”kutukan Setan” atas mereka? Mungkin karena orang yang butuh pertolongan memiliki iman sehingga Iblis lari ketika “kutukan” dipatahkan. Imanlah yang mengusir Setan, dan setiap orang Kristen dapat dan harus beriman sehingga ketika ia melawan Setan, Setan akan lari. Tetapi, tak perlu memanggil “ahli pelepasan” untuk mengusir Setan.

Akhirnya, Alkitab berkata bahwa Kristus “menjadi kutuk karena kita,” dan dalam melakukannya, “telah menebus kita dari kutuk hukum Taurat” (Galatia 3:13, tambahkan penekanan). Dulunya, kita semua ada di bawah kutuk Allah karena kita telah berdosa, tetapi karena Yesus menanggung hukuman kita, kita telah dibebaskan dari kutukan itu. Puji Tuhan! Karena tidak lagi dikutuk, maka kita dapat bersukacita bahwa kita kini telah diberkati “dengan segala berkat rohani di dalam sorga dalam Kristus” (Efesus 1:3).

Peperangan Rohani yang Alkitabiah (Scriptural Spiritual Warfare)

Kita telah membahas banyak mitos modern mengenai peperangan rohani. Adakah bentuk peperangan rohani yang Alkitabiah? Ya, dan itulah yang akan menjadi fokus kita.

Hal pertama yang perlu kita tahu tentang peperangan rohani adalah peperangan rohani tak boleh menjadi fokus kehidupan Kristen. Kita harus fokus kepada Kristus, mengikuti dan menaatiNya, di saat kita terus bertumbuh menjadi seperti Dia. Hanya sedikit tulisan dalam Perjanjian Baru yang membahas tentang peperangan rohani, sehingga peperangan rohani hendaklah menjadi fokus kecil dalam kehidupan Kristen.

Hal kedua yang perlu kita tahu tentang peperangan rohani adalah bahwa Alkitab menyatakan apa yang perlu kita tahu. Kita tak perlukan penilaian khusus (atau pengkhotbah yang mengklaim ia mendapat penilaian khusus) kepada “hal-hal yang dalam dari Setan.” Peperangan roh yang Alkitabiah adalah sederhana. Alkitab jelas mengungkap rancangan Setan. Tanggung-jawab kita jelas perlu ditonjolkan. Ketika tahu dan percaya perkataan Allah, anda dijamin menang dalam peperangan rohani.

Kembali ke Awal (Back to the Beginning)

Kita kembali ke kitab Kejadian, di mana kita pertama kali tahu tentang Iblis. Pada pasal-pasal awal, Setan muncul dalam wujud seekor ular. Jika ragu bahwa ular itu adalah Iblis, Wahyu 20:2 mengungkapkannya: “ia menangkap naga, si ular tua itu, yaitu Iblis dan Satan. Dan ia mengikatnya seribu tahun lamanya” (tambahkan penekanan).

Kejadian 3:1 menyatakan, “Adapun ular ialah yang paling cerdik dari segala binatang di darat yang dijadikan oleh TUHAN Allah.” Ketika anda memikirkan tentang betapa cerdiknya beberapa mahluk Allah ketika mahluk-mahluk itu bersaing agar tetap hidup dan dan mengejar mangsanya, anda akan sadar betapa cerdiknya Setan itu. Di lain pihak, Setan tidaklah maha-tahu atau maha-bijak seperti Allah, dan jangan anggap bahwa kita dalam kondisi mental yang tak menguntungkan dalam perjuangan kita melawan Setan. Yesus memerintahkan kita untuk “cerdik seperti ular” (Matius 10:16, tambahkan penekanan). Paulus menyatakan bahwa ia berhati-hati dengan maksud-maksud Setan (lihat 2 Korintus 2:11) dan kita memiliki “pikiran Kristus” (1 Korintus 2:16).

Setan meluncurkan panah apinya yang pertama dengan bertanya kepada Hawa tentang perkataan Allah. Tanggapannya mengungkapkan padanya apakah ia memiliki kesempatan menipunya untuk tidak menaati Allah. Setan tak punya jalan masuk untuk menipu siapapun yang percaya dan menaati perkataan Allah, yang menjadi alasan mengapa keseluruhan strategi hanya berputar-putar di sekitar ide-ide yang bertentangan dengan Firman Allah.

Setan bertanya pada perempuan itu: “Tentulah Allah berfirman: Semua pohon dalam taman ini jangan kamu makan buahnya, bukan?” (Kejadian 3:1). Sepertinya pertanyaan ini diucapkan dengan tulus, tetapi Setan tahu pasti tujuannya.

Hawa menjawab, “Buah pohon-pohonan dalam taman ini boleh kami makan, tetapi tentang buah pohon yang ada di tengah-tengah taman, Allah berfirman: Jangan kamu makan ataupun raba buah itu, nanti kamu mati.” (Kejadian 3:2-3)

Hawa hampir melakukan yang benar. Sebenarnya, Allah tak melarang mereka menyentuh pohon pengetahuan baik dan jahat, tetapi melarang mereka memakan buahnya.

Hawa tentu cukup tahu kebenaran untuk mengetahui kebohongan dalam jawaban Setan: “Sekali-kali kamu tidak akan mati!” (Kejadian 3:4). Tentu, itulah kontradiksi nyata dari perkataan Allah, dan tak mungkin Hawa langsung mempercayainya. Sehingga Setan mempermanis kebohongannya dengan kebenaran, seperti yang sering dilakukannya, sehingga memudahkan orang untuk menelan kebohongan itu. Setan terus berkata: “Tetapi Allah mengetahui, bahwa pada waktu kamu memakannya matamu akan terbuka, dan kamu akan menjadi seperti Allah, tahu tentang yang baik dan yang jahat.” (Kejadian 3:5).

Setan sebenarnya berkata tiga hal benar setelah ia berdusta. Kita tahu bahwa ketika Adam dan Hawa memakan buah terlarang, mata mereka sudah terbuka (lihat Kejadian 3:7) seperti kata Setan. Juga, Allah Sendiri lalu berkata bahwa manusia telah menjadi seperti Allah dan ia telah tahu yang baik dan yang jahat (lihat Kejadian 3:22). Catatan: Setan sering mencampurkan kebenaran dengan ketidakbenaran untuk menipu orang-orang.

Perhatikan juga, Setan melecehkan karakter Allah. Allah tak ingin Adam dan Hawa memakan buah terlarang untuk keberadaan dan kebahagiaan mereka, tetapi Setan membuatnya seolah-olah seperti Allah menahan sesuatu yang baik dari mereka. Sebagian besar kebohongan Setan melecehkan karakter, kehendak, dan motif dari Allah.

Tetapi, pasangan suami-istri pertama di bumi menolak kebenaran demi mempercayai satu dusta, dan keduanya menerima akibat. Tetapi, perhatikan semua unsur peperangan rohani modern dalam kisahnya: Satu-satunya senjata Setan adalah dusta yang dituliskan dalam kebenaran. Manusia menghadapi pilihan untuk meyakini perkataan Allah atau pekataan Setan. Mempercayai kebenaran bisa saja menjadi “perisai iman” mereka, tetapi mereka tak pernah mengangkat perisai itu.

Peperangan Rohani oleh Yesus (Jesus’ Spiritual Warfare)

Ketika kita membaca pertemuan Yesus dengan Setan selama pencobaanNya di padang gurun, ternyata Setan tidak mengubah cara-caranya selama ribuan tahun. Cara Setan menyerang adalah merendahkan perkataan Allah, karena ia tahu bahwa cara satu-satunya untuk mengalahkan musuh adalah menghalangiNya agar tak mempercayai atau menaati kebenaran. Firman Tuhan lagi-lagi menjadi sasaran perang. Setan menyemburkan segala dustanya, dan Yesus melawan dusta-dusta itu dengan kebenaran. Yesus percaya dan menaati perkataan Allah. Itulah peperangan rohani menurut Alkitab.

Yesus dihadapkan dengan situasi sama dengan Hawa, Adam, dan kita semua. Ia harus memutuskan apakah Ia akan mendengarkan Allah atau Setan. Yesus berjuang menghadapi peperangan rohaniNya dengan memakai “pedang Roh”, yakni Firman Tuhan. Lihatlah apa yang dapat kita pelajari dari peperangan rohani dengan Setan.

Dengan mengingat cobaan kedua yang Yesus alami, Matius menyatakan kepada kita:

Kemudian Iblis membawaNya ke Kota Suci dan menempatkan Dia di bubungan Bait Allah, lalu berkata kepada-Nya: “Jika Engkau Anak Allah, jatuhkanlah diri -Mu ke bawah, sebab ada tertulis: Mengenai Engkau Ia akan memerintahkan malaikat-malaikatNya dan mereka akan menatang Engkau di atas tangannya, supaya kaki-Mu jangan terantuk kepada batu.” Yesus berkata kepadanya: “Ada pula tertulis: Janganlah engkau mencobai Tuhan, Allahmu!” (Markus 4:5-7).

Jadi, masalahnya adalah perkataan Allah. Setan bahkan mengutip Mazmur 91, tetapi Setan membelokkan pengertian pasal itu demi membuat arti yang tidak Allah kehendaki.

Yesus menanggapi dengan mengutip ayat dalam Mazmur 91 yang memberi pemahaman seimbang tentang janji Allah untuk memberi perlindungan. Allah akan melindungi kita, tetapi Ia tak akan melindungi jika kita bertindak bodoh, yakni “mencobaiNya”, seperti tampak dalam catatan pinggir di Alkitab saya.

Karena itu, sangat penting bila kita tak membelokkan arti ayat-ayat Alkitab keluar dari konteksnya. Setiap ayat Alkitab harus diseimbangkan dengan ayat lain dalam Alkitab.

Pembelokan arti dalam Alkitab adalah salah-satu taktik yang paling sering dilakukan oleh Setan dalam peperangan rohani dan, yang menyedihkan, Setan sangat berhasil memakai taktik itu untuk melawan banyak orang Kristen yang terjebak dalam gerakan peperangan rohani modern. Contoh klasik pembelokan itu adalah penggunaan frase dalam Alkitab “menghancurkan kubu pertahanan” untuk mendukung pendapat tentang menghancurkan roh-roh jahat di udara. Seperti saya sebutkan sebelumnya, frase unik itu, menurut konteksnya, tidak berlaku pada peruntuhan roh-roh jahat di udara. Namun Iblis mau kita berpikir bahwa frase itu berlaku pada penghancuran roh-roh jahat di udara, sehingga kita dapat meneriaki roh-roh jahat penguasa di udara.

Dalam kitab Matius, kita dapat baca kisah pencobaan ketiga yang dihadapi Yesus,

Dan Iblis membawaNya pula ke atas gunung yang sangat tinggi dan memperlihatkan kepadaNya semua kerajaan dunia dengan kemegahannya, dan berkata kepada-Nya: “Semua itu akan kuberikan kepada-Mu, jika Engkau sujud menyembah aku.” Maka berkatalah Yesus kepadanya: “Enyahlah, Iblis! Sebab ada tertulis: Engkau harus menyembah Tuhan, Allahmu, dan hanya kepada Dia sajalah engkau berbakti!” (Matius 4:8-10).

Itulah cobaan untuk mendapatkan kekuasaan. Jika Yesus menyembah Setan, dan jika Setan memenuhi janjinya kepadaNya, Yesus mungkin telah mendapatkan posisi komando kedua atas kerajaan kegelapan. Ia mungkin saja memerintah atas setiap manusia yang tidak bertobat dan setiap roh jahat, dengan memiliki kuasa atas seluruh dunia sesuai yang Setan miliki sebelumnnya. Kita hanya dapat berspekulasi tentang apa yang mungkin telah terjadi andaikan Yesus saat itu menyerah kepada pencobaan.

Perhatikan lagi bahwa Yesus menentang usulan Setan dengan memakai Firman Allah yang tertulis. Dalam tiap pencobaan dari tiga pencobaan, Yesus menang dengan berkata, “Ada tertulis.” Kita juga harus tahu dan mempercayai Firman Tuhan jika kita ingin menghindari tipuan dan perangkap Setan. Itulah hal-hal tentang peperangan rohani.

Medan Peperangan (The Battle Ground)

Dalam banyak kejadian, satu-satunya kuasa yang dimiliki oleh Setan dan roh-roh jahatnya adalah menanamkan pikiran-pikiran dalam hati dan perasaan setiap orang (dan bahkan yang Allah batasi; lihat 1 Korintus 10:13). Dengan pikiran-pikiran itu, perhatikanlah contoh ayat-ayat Alkitab berikut ini:

Tetapi Petrus berkata: “Ananias, mengapa hatimu dikuasai Iblis, sehingga engkau mendustai Roh Kudus dan menahan sebagian dari hasil penjualan tanah itu? (Kisah Para Rasul 5:3, tambahkan penekanan).

Mereka sedang makan bersama, dan Iblis telah membisikkan rencana dalam hati Yudas Iskariot, anak Simon, untuk mengkhianati Dia… (Yohanes 13:2, tambahkan penekanan).

Tetapi Roh dengan tegas mengatakan bahwa di waktu-waktu kemudian, ada orang yang akan murtad lalu mengikuti roh-roh penyesat dan ajaran setan-setan… (1 Timotius 4:1, tambahkan penekanan).

Tetapi aku takut, kalau-kalau pikiran kamu disesatkan dari kesetiaan kamu yang sejati kepada Kristus, sama seperti Hawa diperdayakan oleh ular itu dengan kelicikannya. (2 Korintus 11:3, tambahkan penekanan).

Janganlah kamu saling menjauhi, kecuali dengan persetujuan bersama untuk sementara waktu, supaya kamu mendapat kesempatan untuk berdoa. Sesudah itu hendaklah kamu kembali hidup bersama-sama, supaya Iblis jangan menggodai kamu, karena kamu tidak tahan bertarak. (1 Korintus 7:5, tambahkan penekanan).

Itulah sebabnya, maka aku, karena tidak dapat tahan lagi, telah mengirim dia, supaya aku tahu tentang imanmu, karena aku kuatir kalau-kalau kamu telah dicobai oleh si penggoda dan kalau-kalau usaha kami menjadi sia-sia. (1 Tesalonika 3:5, tambahkan penekanan).

…. yaitu orang-orang yang tidak percaya, yang pikirannya telah dibutakan oleh ilah zaman ini, sehingga mereka tidak melihat cahaya Injil tentang kemuliaan Kristus, yang adalah gambaran Allah….(2 Korintus 4:4, tambahkan penekanan).

Dan naga besar itu, si ular tua, yang disebut Iblis atau Satan, yang menyesatkan seluruh dunia, dilemparkan ke bawah; ia dilemparkan ke bumi, bersama-sama dengan malaikat-malaikatnya. (Wahyu 12:9, tambahkan penekanan).

Iblislah yang menjadi bapamu dan kamu ingin melakukan keinginan-keinginan bapamu. Ia adalah pembunuh manusia sejak semula dan tidak hidup dalam kebenaran, sebab di dalam dia tidak ada kebenaran. Apabila ia berkata dusta, ia berkata atas kehendaknya sendiri, sebab ia adalah pendusta dan bapa segala dusta. (Yohanes 8:44, tambahkan penekanan).

Ayat-ayat di atas dan ayat-ayat lain dalam Alkitab memperjelas bahwa medan peperangan rohani dalam Alkitab adalah hati dan perasaan kita. Setan menyerang dengan berbagai pikiran —berbagai sugesti jahat, ide yang keliru, filsafat yang sesat, pencobaan, berbagai dusta dan lain-lain. Cara pertahanan kita adalah mengetahui, mempercayai, dan menanggapi Firman Allah.

Sangat penting dipahami bahwa tiap pemikiran anda tak secara langsung berasal dari dalam diri anda. Setan punya banyak juru-bicara yang membantu menanamkan pikiran-pikirannya dalam perasaan setiap orang. Ia bekerja untuk mempengaruhi kita melalui koran, buku, televisi, majalah, radio, teman dan tetangga, dan juga pengkhotbah. Bahkan rasul Petrus pernah tiba-tiba dipakai sebagai juru-bicara Setan, dengan memberi saran kepada Yesus bahwa Tuhan tidak menghendaki Dia mati (lihat Matius 16:23).

Tetapi Setan dan roh-roh jahat juga bekerja langung pada perasaan manusia, tanpa perantara manusia, dan semua orang Kristen kadang mengalami serangan langsung dari Setan dan roh-roh jahat, yakni ketika peperangan dimulai.

Saya ingat seorang wanita Kristen yang baik yang pernah menemui saya dan mengaku ada masalah. Ia berkata bahwa setiap kali ia berdoa, akan muncul pikiran-pikiran hujatan dan kata-kata hujatan. Ia seorang yang manis, paling sopan, paling dikasihi dan paling setia di gereja saya, namun ia mengalami masalah itu dengan pikiran-pikiran mengerikan.

Saya jelaskan padanya bahwa pikiran-pikiran itu berasal dari dalam dirinya, tetapi ia diserang oleh Setan, yang coba menghancurkan kehidupan doanya. Ia lalu berkata kepada saya bahwa ia sudah berhenti berdoa setiap hari karena ia kuatir nanti pikiran-pikiran itu akan datang lagi. Setan telah berhasil.

Jadi, saya berkata kepada wanita itu untuk mulai berdoa lagi, dan jika pikiran-pikiran yang menghujat itu muncul di dalam hatinya, ia harus melawannya dengan kebenaran Firman Allah. Jika pikiran berkata kepadanya, “Yesus adalah ——-, ia harus katakan, “Tidak, Yesus dulu dan sekarang adalah Anak Allah.” Jika pikiran datang dengan kata hujatan, ia harus ganti pikiran itu dengan pikiran pujian kepada Yesus, dan seterusnya.

Saya juga berkata padanya, dengan merasa kuatir bahwa ia bisa saja memikirkan hal-hal keliru, sebenarnya ia mengundang pikiran-pikiran itu, karena ketakutan adalah iman terbalik, yakni iman kepada Iblis. Dengan mencoba tak memikirkan sesuatu, kita pasti memikirkan hal itu dengan maksud untuk tak memikirkan hal itu.

Misalnya, jika saya katakan, “Jangan pikirkan tangan kanan anda”, anda akan segera memikirkan tangan kanan anda, saat anda coba ikuti perkataan saya. Semakin keras anda coba, semakin buruk jadinya. Satu-satunya cara untuk tak memikirkan tangan kanan anda adalah memikirkan hal lain secara sadar, misalnya sepatu anda. Ketika anda pikirkan sepatu anda, anda tidak sedang memikirkan tangan anda.

Saya berikan dorongan kepada wanita itu untuk “tidak takut”, sebagaimana perintah Alkitab kepada kita. Dan setiap kali ia tahu ada pikiran yang tak sesuai dengan Firman Allah, ia harus ganti dengan pikiran yang sesuai dengan Firman Allah.

Saya ingin berkata bahwa ia ikuti saran saya, dan, walaupun diserang beberapa kali lagi selama waktu-waktu doanya, ia berhasil menang mutlak atas masalahnya. Ia menang dalam peperangan rohani yang Alkitabiah.

Saat melakukan survei di beberapa gereja, sangat menarik saat saya temukan bahwa masalah wanita itu sering muncul. Dari hasil survei saya, lebih dari setengah jumlah orang Kristen menunjukkan bahwa, pada satu waktu atau lain waktu, mereka mengalami pikiran menghujat saat sedang berdoa. Setan tidaklah begitu kreatif.

“Perhatikanlah Apa Yang Anda Dengar” (“Take Care What You Listen To”)

Kita tak dapat menghentikan Setan dan roh-roh jahat agar tidak menyerang pikiran kita, tetapi kita jangan biarkan pikiran mereka menjadi pikiran kita. Yakni, kita jangan tinggal pada setiap ide dan sugesti Setan, dengan menguasai roh-roh itu. Seperti sudah dikatakan, “Anda tak dapat menyuruh burung agar tidak terbang di atas kepala anda, tetapi anda dapat mencegah burung itu agar tidak membuat sarang di rambutmu.”

Tambahan pula, kita harus hati-hati untuk tak menyerahkan pikiran-pikiran kita kepada pengaruh-pengaruh yang bukan dari Tuhan kapanpun hal itu ada dalam kendali kita. Secara langung setelah Ia mengatakan perumpamaan tentang penabur dan jenis-jenis tanah, Yesus mengingatkan, “Camkanlah apa yang kamu dengar” (Markus 4:24). Yesus tahu efek merusak dari mendengarkan kebohongan, sehingga memudahkan Setan untuk menanamkan “benih-benih”nya di dalam hati dan perasaan kita. Benih-benih itu bisa tumbuh menjadi “semak duri” yang akhirnya akan mengganggu pertumbuhan Firman Tuhan dalam kehidupan kita (lihat Markus 4:7, 18-19).

Uraian Petrus tentang Peperangan Rohani (Peter on Spiritual Warfare)

Rasul Petrus memahami peperangan rohani yang benar dan Alkitabiah. Dalam suratan-suratannya, ia tak pernah memerintahkan setiap orang Kristen untuk menghancurkan penguasa-penguasa udara di atas kota-kota. Tetapi, ia memerintahkan untuk menghadapi serangan Setan terhadap kehidupan pribadi, dan Petrus mengatakan cara yang tepat bagaimana harus melawan Setan:

Sadarlah dan berjaga-jagalah! Lawanmu, si Iblis, berjalan keliling sama seperti singa yang mengaum-aum dan mencari orang yang dapat ditelannya. Lawanlah dia dengan iman yang teguh, sebab kamu tahu, bahwa semua saudaramu di seluruh dunia menanggung penderitaan yang sama. (1 Petrus 5:8-9).

Perhatikanlah, Petrus menunjukkan bahwa posisi kita adalah bertahan, bukan menyerang. Setanlah oknum yang mengembara, bukan kita. Ia mencari-cari kita; kita tidak mencarinya. Tugas kita bukan menyerang tetapi bertahan.

Kedua, Setan, bagaikan singa, mencari-cari orang untuk dihancurkan. Bagaimana ia dapat menghancurkan orang Kristen? Apakah maksud Petrus adalah Setan dapat, dalam arti sebenarnya, memakan daging orang seperti yang dilakukan singa? Jelas tidak. Yang dapat dilakukan oleh Setan untuk menghancurkan orang Kristen ialah menipunya agar percaya kepada dusta yang menghancurkan imannya.

Ketiga, Petrus menyatakan agar kita melawan Iblis melalui iman kita. Perjuangan bukanlah secara fisik, dan kita tak dapat melawan Setan dengan mengayunkan kepalan tangan ke udara. Ia menyerang kita dengan dusta, dan kita melawan dusta itu dengan iman yang teguh dalam Firman Allah. Ini juga peperangan rohani menurut Alkitab.

Orang-orang Kristen yang disurati oleh Petrus tengah menderita karena aniaya berat, sehingga mereka dicobai untuk meninggalkan iman mereka dalam Kristus. Seringkali ketika kita berada pada keadaan sekitar yang tak diinginkan, Setan dapat menyerang dengan perasaan ragu dan dustanya. Itulah saatnya kita bertahan dalam iman kita. Itulah “hari jahat” yang Paulus tuliskan ketika anda perlu “Kenakanlah seluruh perlengkapan senjata Allah, supaya kamu dapat bertahan melawan tipu muslihat Iblis. (Efesus 6:11, tambahkan penekanan).

Uraian Yakobus tentang Peperangan Rohani (James on Spiritual Warfare)

Rasul Yakobus juga menyebutkan tentang peperangan rohani dalam suratnya. Apakah ia berkata kepada orang-orang Kristen bahwa doa-doa mereka dapat menentukan hasil peperangan yang dilakukan oleh para malaikat? Tidak. Apakah ia berkata kepada mereka untuk menghancurkan roh-roh kedagingan, ketidakpedulian, dan kemabukan di atas kota-kota mereka? Tidak. Apakah ia berkata kepada mereka untuk mempelajari sejarah kota-kota mereka agar dapat menentukan jenis-jenis roh jahat yang telah ada sejak dulu? Tidak.

Yakobus percaya kepada peperangan rohani menurut Alkitab, sehingga ia menulis:

Karena itu tunduklah kepada Allah, dan lawanlah Iblis, maka ia akan lari dari padamu! (Yakobus 4:7, tambahkan penekanan).

Sekali lagi, perhatikan posisi orang Kristen yang bertahan —kita bertahan, bukan menyerang. Ketika kita bertahan, Yakobus berjanji bahwa Setan akan lari. Ia tak punya alasan untuk mengikuti orang Kristen yang tidak akan bisa diyakinkan untuk mempercayai dusta-dustanya, mengikuti sugesti-sugestinya, atau menyerah kepada semua cobaannya.

Perhatikan juga bahwa Yakobus mula-mula memerintahkan kita untuk berserah kepada Allah. Kita menyerah kepada Allah dengan tunduk kepada FirmanNya. Pertahanan kita untuk melawan Setan diperteguh dengan penyerahan diri kita kepada Firman Allah.

Uraian Yohanes tentang Peperangan Rohani (John on Spiritual Warfare)

Rasul Yohanes juga menulis tentang peperangan rohani dalam suratnya yang pertama. Apakah ia mengatakan untuk menaiki tempat-tempat tinggi demi menghancurkan kubu-kubu pertahanan Iblis? Tidak. Apakah ia mengatakan bagaimana cara kita mengusir roh amarah agar keluar dari orang-orang Kristen yang sewaktu-waktu marah? Tidak.

Sebaliknya, seperti halnya Petrus dan Yakobus, Yohanes hanya percaya kepada peperangan rohani menurut Alkitab, sehingga perintah-perintahnya sama:

Saudara-saudaraku yang kekasih, janganlah percaya akan setiap roh, tetapi ujilah roh-roh itu, apakah mereka berasal dari Allah; sebab banyak nabi-nabi palsu yang telah muncul dan pergi ke seluruh dunia. Demikianlah kita mengenal Roh Allah : setiap roh yang mengaku, bahwa Yesus Kristus telah datang sebagai manusia, berasal dari Allah, dan setiap roh, yang tidak mengaku Yesus, tidak berasal dari Allah. Roh itu adalah roh antikristus dan tentang dia telah kamu dengar, bahwa ia akan datang dan sekarang ini ia sudah ada di dalam dunia. Kamu berasal dari Allah, anak-anakku, dan kamu telah mengalahkan nabi-nabi palsu itu; sebab Roh yang ada di dalam kamu, lebih besar dari pada roh yang ada di dalam dunia. Mereka berasal dari dunia; sebab itu mereka berbicara tentang hal-hal duniawi dan dunia mendengarkan mereka. Kami berasal dari Allah: barangsiapa mengenal Allah, ia mendengarkan kami; barangsiapa tidak berasal dari Allah, ia tidak mendengarkan kami. Itulah tandanya Roh kebenaran dan roh yang menyesatkan. (1 Yohanes 4:1-6).

Perhatikan seluruh pembahasan Yohanes dalam ayat-ayat tersebut yang berkisar tentang dusta-dusta Setan dan kebenaran Allah. Kita harus menguji roh-roh untuk mengetahui apakah berasal dari Allah, dan ujian itu didasarkan pada kebenaran. Roh-roh jahat tidak akan mengakui bahwa Yesus Kristus lahir dalam daging. Roh-roh itu pembohong.

Yohanes juga berkata agar kita harus mengalahkan roh-roh jahat. Yakni, sebagai warga kerajaan terang, kita tak lagi di bawah kuasa roh-roh jahat. Seorang yang lebih besar, Yesus, tinggal di dalam kita. Orang, yang memiliki Kristus yang hidup di dalam dirinya, tak boleh takut akan roh-roh jahat.

Yohanes juga berkata bahwa dunia mendengarkan roh-roh jahat, satu petunjuk bahwa roh-roh jahat itu bisa berbicara. Kita tahu, roh-roh itu tidak berbicara dengan suara yang terdengar, tetapi roh-roh itu menanamkan dusta-dusta dalam pikiran orang-orang.

Sebagai pengikut Kristus, kita tak boleh dengarkan setiap dusta dari roh-roh jahat, dan Yohanes menyatakan bahwa roh-roh yang mengenal Allah juga mendengarkan kita, karena kita memiliki kebenaran; kita memiliki Firman Allah.

Perhatikan bahwa strategi Setan adalah meyakinkan orang-orang untuk mempercayai semua dustanya. Setan tak dapat mengalahkan kita jika kita tahu dan percaya kebenaran. Itulah makna peperangan rohani yang Alkitabiah.

Iman menjadi Kunci Penting (Faith is the Key)

Mengenali Firman Tuhan tak cukup untuk memenangkan peperangan rohani. Kunci utama adalah sungguh-sungguh percaya pada perkataan Allah. Ini nyata dalam melawan Iblis dan mengusir roh-roh jahat. Misalnya, perhatikan lagi contoh yang telah kita bahas sebelumnya, ketika Yesus memanggil kedua belas muridNya dan “memberi kuasa kepada mereka untuk mengusir roh-roh jahat” (Matius 10:1). Pada tujuh pasal berikutnya, murid-murid itu tak sanggup mengusir roh jahat dalam diri anak yang sakit.

[8]

Ketika Yesus mengetahui kegagalan mereka, Ia meratapi:

“Hai kamu angkatan yang tidak percaya dan yang sesat, berapa lama lagi Aku harus tinggal di antara kamu? Berapa lama lagi Aku harus sabar terhadap kamu?” (Matius 17:17, tambahkan penekanan).

Yesus mengeluhkan ketidakpercayaan mereka. Lagipula, ketika murid-muridNya kemudian bertanya kepadaNya tentang mengapa mereka tak sanggup mengusir roh jahat, Yesus menjawab, “Karena kamu kurang percaya” (Matius 17:20). Jadi, terlihat bahwa, di luar iman mereka, kuasa mereka untuk mengusir roh-roh jahat tidak berfungsi.

Keberhasilan kita mengusir roh-roh jahat dan melawan Iblis tergantung pada iman kita dalam Firman Allah. Jika kita benar-benar percaya perkataan Allah, maka kita akan berkata dan bertindak seperti itu. Seekor anjing mengejar orang yang lari darinya, dan sama halnya dengan Iblis. Jika anda lari, Iblis akan mengejar anda. Tetapi, jika anda tetap teguh dalam iman, Iblis akan lari dari padamu (lihat Yakobus 4:7).

Tentunya, kurangnya iman dari rasul-rasul menjadi bukti bagi orang yang melihat, ketika mereka coba membebaskan anak itu dari roh jahat, tetapi gagal. Jika roh jahat itu menunjukkan hal yang sama untuk murid-murid seperti yang ia tunjukkan di hadapan Yesus, dengan membanting anak itu sehingga anak itu mengalami “goncangan keras” (Lukas 9:42) dan mulut anak itu berbusa (lihat Markus 9:20), mungkin iman murid-murid menjadi ketakutan. Mereka mungkin dilumpuhkan oleh apa yang mereka saksikan.

Tetapi orang yang beriman tidak tergerak oleh apa yang ia lihat, tetapi sebaliknya, ia tergerak oleh apa yang Allah katakan. “Sebab hidup kami ini adalah hidup karena percaya, bukan karena melihat (2 Korintus 5:7, tambahkan penekanan). Allah tak dapat berbohong (lihat Titus 1:2), sehingga meskipun keadaan sekitar kita tampak bertentangan dengan perkataan Allah, jangan biarkan iman kita goyah.

Perhatikan bahwa Yesus membebaskan anak itu hanya dalam hitungan detik. Ia melakukannya dengan iman. Ia tak buang-buang waktuNya dengan melakukan “sesi pelepasan.” Orang yang beriman kepada kuasa pemberian Allah tak perlu menghabiskan waktu berjam-jam untuk mengusir roh jahat.

Lagipula, tak ada catatan bahwa Yesus meneriaki roh jahat. Orang beriman tak perlu berteriak. Yesus juga tidak berkali-kali memerintahkan roh jahat untuk keluar. Cukup sekali perintah. Perintah kedua merupakan jalan masuk keraguan.

Kesimpulan (In Summary)

Melalui teladan dan perkataannya, pelayan pemuridan mengajarkan peperangan rohani sesuai Alkitab, sehingga murid-muridNya sanggup berdiri teguh melawan rancangan Setan, dan berjalan dalam ketaatan kepada perintah-perintah Kristus. Ia tidak memimpin murid-muridNya untuk mengikuti “angin-angin doktrin” kini yang mendukung cara-cara peperangan rohani yang tidak Alkitabiah, dan Ia tahu bahwa mereka yang melakukan cara-cara itu memiliki fokus yang keliru dan sebenarnya ditipu oleh Setan, pribadi yang mereka ingin ikuti.

 

---

[1]

Konsep ini dibahas lebih menyeluruh dalam buku saya, God’s Tests, yang dapat dibaca dalam Bahasa Inggris di situs www.shepherdserve.org

[2]

Pengecualian kepada aturan itu adalah keadaan pada orang-orang yang dikendalikan oleh roh-roh jahat sehingga mereka tak punya cara menyampaikan keinginan mereka untuk mendapatkan kebebasan. Dalam keadaan demikian, karunia-karunia khusus dari Roh akan menghasilkan pelepasan, dan karunia-karunia Roh bekerja jika Roh menghendaki.

[3]

Gambaran Paulus tentang orang-orang tak percaya dalam Roma 1:18-32 juga mendukung konsep yang sama itu.

[4]

Tentunya, benar bahwa di berbagai wilayah geografis, ada lebih sedikit atau lebih banyak orang dalam salah satu kerajaan.

[5]

Mereka yang bertumpu pada posisi “sekali selamat, selamanya selamat” sudah pasti akan bertentangan. Saya ingin mengajak mereka untuk membaca Roma 11:22; 1 Korintus 15:1-2; Filipi 3:18-19; Kolose 1:21-23 dan Ibrani 3:12-14, dengan memperhatikan khusus kepada kata “jika” kapanpun ditemukan.

[6]

“Roh cemburu” disebutkan dalam Bilangan 5:14-30 dan “roh kecongkakan” dalam Amsal 16:18 adalah contoh-contoh dari kata roh yang digunakan untuk mengartikan sikap dominan tertentu, bukannya roh jahat. Dalam Bilangan 14:24 kita baca bahwa Kaleb mendapatkan “jiwa/roh yang lain”, yang jelas mengacu kepada sikap baik dari Kaleb.

[7]

Dengan kata lain bahwa anak-anak tidak menderita oleh karena dosa-dosa orang-tua mereka, karena mereka sering menderita. Tetapi, ketika mereka menderita, itu bukanlah indikasi bahwa Allah tengah menghukum anak-anak itu karena dosa-dosa orang-tua mereka, tetapi indikasi bahwa orang-orang sangat jahat sehingga mereka melakukan dosa-dosa tertentu yang mereka tahu akan menyebabkan anak-anak mereka menderita. Alkitab jelas menyatakan bahwa Allah dapat dengan penuh kasih menunda penghukuman terhadap seseorang yang kemudian Ia dapat memberikan kepada keturunan yang berikutnya dan lebih-layak atau sama layaknya. Demikian juga, dengan penuh kasih Ia dapat menunda hukumanNya terhadap generasi yang jahat namun memberikan kepada keturunan yang berikutnya dan lebih-layak atau sama layaknya (lihat Yeremia 16:11-12). Tindakan Allah itu jauh berbeda dengan menghukum seseorang karena dosa-dosa kakek-neneknya.

[8]

Kita harus hati-hati berpendapat bahwa penyakit ayan disebabkan oleh roh jahat yang ada di dalam tubuh.